Ένας τσεκουροφόρος στην πολιτική

Μάρτιος 1985: Ο φοιτητής, τότε, Μάκης Βορίδης διώκεται από την Γενική Συνέλευση της Νομικής Σχολής Αθηνών, ως φασίστας. Ποιοι είχαν πρωτοστατήσει στην εκδίωξή του; Οι φοιτητές της ΔΑΠ, της φοιτητικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας.

Από την χουντική ΕΠΕΝ, στο δικό του κόμμα, στο λεπενικό «Ελληνικό Μέτωπο» και από εκεί στο ΛΑ.Ο.Σ. του Γιώργου Καρατζαφέρη και έπειτα στην ακροδεξιά του Σαμαρά. Ο σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας είναι συνεπής στον ρόλο του: Σφοδρός πολέμιος της Αριστεράς και συνοδοιπόρος των συμφερόντων, δεν χάνει την ευκαιρία να επιτίθεται στις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου. Σε ένα εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα παραλήρημα τις προηγούμενες ημέρες, ο Μάκης Βορίδης, από το βήμα του συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, κατηγόρησε τον Ανδρέα Παπανδρέου για την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας και αποκάλυψε τον στόχο της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά: Την ανακοπή, για λογαριασμό των μεγάλων συμφερόντων που δραστηριοποιούνται παρασιτικά σε βάρος του ελληνικού λαού, της πορείας της Αριστεράς προς την εξουσία.

Ας μην κρυβόμαστε όμως.

Τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο Μάκης Βορίδης, τον κατηγόρησε διότι δεν του συγχωρεί ότι έθεσε στο περιθώριο της ιστορίας του δωσίλογους της Κατοχής, διότι αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση, διότι έστειλε πίσω στα λαγούμια τους και στους "υπονόμους" τους χουντικούς που πρόδωσαν την Κύπρο και τον κυπριακό λαό και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ένα απέραντο στρατόπεδο, διότι άσκησε κοινωνική πολιτική. 

Την Αριστερά, ο ακροδεξιός Μάκης Βορίδης την έθεσε στο στόχαστρο, διότι αυτός είναι πάντοτε ο ρόλος της άκρας Δεξιάς, να ανακόπτει για λογαριασμό του μεγάλου Κεφαλαίου τη δυνατότητα της έλευσης της όποιας φιλολαϊκής, δημοκρατικής και αριστερής κυβέρνησης στην εξουσία. Οι ακροδεξιοί είναι τα μαντρόσκυλα του συστήματος και του μεγάλου Κεφαλαίου, οι μεγαλύτεροι ανθέλληνες, οι μεγαλύτεροι εχθροί του λαού, τα διαχρονικά τσιράκια των ξένων δυναστών της πατρίδας μας, τα δουλικά των μεγάλων συμφερόντων, σε κάθε ιστορική συγκυρία, σε οποιεσδήποτε συνθήκες κρίσης.

Σε μια συνέντευξή του το 2011 στην "Athens News" o Μάκης Βορίδης δήλωνε: «Δεν μπορείς να αφήνεις την Αριστερά να κυριαρχεί ιδεολογικά ή να συμβιβαστείς μόνιμα μαζί της. Τώρα αυτό ακούγεται μια χαρά. Αλλά όταν έλεγες κάτι τέτοιο το 1983, σε θεωρούσαν «φασίστα». Όταν μίλησα για την παράνομη μετανάστευση το 1994, θεωρήθηκα η μετενσάρκωση του Χίτλερ. Αλλά έλεγα ακριβώς αυτό που λέει το ΠΑΣΟΚ σήμερα». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χρησιμοποιεί το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ κατά περίπτωση, όμως σίγουρα μισεί θανάσιμα το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980 και βέβαια δεν τον ενοχλεί καθόλου να συμπράττει με το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, το οποίο έχει μετακινηθεί στα κεντροδεξιά του πολιτικού συστήματος.

Ο Μάκης Βορίδης έχει περάσει από διάφορα στάδια στην πολιτική του διαδρομή, αλλά πάντοτε υπήρξε συνεπής υπηρέτης της «μαύρης» αντίδρασης: «Διέπρεψε», ως μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών, ηγούμενος της ακροδεξιάς-εθνικιστικής μαθητικής οργάνωσης «Ελεύθεροι Μαθητές»,  τοποθετήθηκε από τον ίδιο τον χουντικό Παπαδόπουλο πρόεδρος της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ στη δεκαετία του 1980, άφησε εποχή ως τσεκουροφόρος μαχητής των δρόμων, έγινε πρόεδρος κόμματος με σημείο αναφοράς την ακροδεξιά του Γάλλου Ζαν Μαρί Λεπέν, εξελέγη Βουλευτής με το ΛΑΟΣ και τη Νέα Δημοκρατία, υπηρέτησε με συνέπεια τις μνημονιακές λαοκτόνες πολιτικές είτε ως υπουργός της κυβέρνησης του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, είτε προσχωρώντας στο κόμμα Σαμαρά.

Πριν από λίγους μήνες ο Μάκης Βορίδης έδειξε στο πανελλήνιο «τι σημαίνει ακροδεξιά»:  Ευθυγραμμισμένος πλήρως με τα συμφέροντα της τραπεζοκρατίας τάχθηκε υπέρ της κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας από τις τράπεζες καθιστώντας απολύτως δηλωτικό το ποια συμφέροντα υπηρετεί. Ο Μάκης Βορίδης δεν είναι ένας απλός τσεκουροφόρος. Είναι η προσωποποίηση του «τι σημαίνει ακροδεξιά». Σήμερα διατηρεί επαφές με ακροδεξιούς εκδότες, των οποίων υπήρξε συνήγορος, με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και με τραπεζίτες. Ο Μάκης Βορίδης είναι ένας καριερίστας εχθρός του λαού, ο οποίος πλέον σχεδιάζει να είναι ο επόμενος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ή ... της "Νέας Ελλάδας".

Με το τσεκούρι ανα χείρας

Στις 22 Απριλίου 1986 ομάδα ΕΠΕΝιτών εισβάλλει στη Νομική και τραυματίζει εννέα φοιτητές. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα εκείνης της εποχής τα μέλη της ΕΠΕΝ ήταν οπλισμένα με στιλέτα και λοστούς. Την ίδια ώρα πραγματοποιείτο συνεδρίαση του κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ, που αποφάσισε να υποβάλει μήνυση σε βάρος του Μάκη Βορίδη, ο οποίος είχε ήδη διαγραφεί από τον φοιτητικό σύλλογο για φασιστική δράση και συγκεκριμένα για την δραστηριότητα της φοιτητικής παράταξης που ο ίδιος είχε ιδρύσει με την επωνυμία: «Φοιτητική Εναλλακτική». Σύμφωνα με τις καταγγελίες ο σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ο οποίος τότε ήταν φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών ηγείτο εκείνης της ομάδας ακροδεξιών, ενώ το συμβάν είχε καταδικάσει, εκτός από τις αριστερές φοιτητικές νεολαίες και η προσκείμενη στη Νέα Δημοκρατία φοιτητική παράταξη της ΔΑΠ.

Αυτή δεν ήταν η πρώτη βίαιη δραστηριότητα στην οποία φερόταν  να συμμετείχε ο Μάκης Βορίδης. Στις 13/5/1985 και ενώ είχε διαγραφή από τον φοιτητικό σύλλογο Αθηνών, είχε αναγνωριστεί κατά τη διάρκεια άλλης μιας επίθεσης. Έγραφε τότε η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ: "Ωρα 10.45: Επίθεση φασιστών" (13/5/1985): "Μεγάλη προβοκάτσια, με στόχο τη γενίκευση των επεισοδίων και τη δημιουργία χαώδους κατάστασης, επιχείρησε να κάνει χτες το βράδυ ομάδα φασιστών της ΕΠΕΝ. Φορώντας μαύρα κράνη και κρατώντας ασπίδες, οι φασίστες επιτέθηκαν στις 10.45 το βράδυ, στη διασταύρωση των οδών Ακαδημίας και Εμ. Μπενάκη εναντίον διαδηλωτών, που διαμαρτύρονταν για 'την αστυνόμευση των Εξαρχείων και την αστυνομική βία'. Ομάδα διαδηλωτών, ξεριζώνοντας υποστηρίγματα δέντρων, απώθησαν τους φασίστες στα γραφεία τους (Ακαδημίας και Κιάφας). Ανάμεσα στους φασίστες διακρίναμε τον γνωστό Μάκη Μπορίδη".

Εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, με εντολή του αρμόδιου υπουργού Δημόσιας Τάξης Δροσογιάννη το σχέδιο "Αρετή", δηλαδή οι "εκκαθαριστικές" επιχειρήσεις της αστυνομίας στην περιοχή των Εξαρχείων.

Θα μπορούσε με βεβαιότητα να συμπεράνει κανείς ότι οι ΕΠΕΝίτες με την καθοδήγηση του σημερινού συνοδοιπόρου του Αντώνη Σαμαρά στην υλοποίηση των επιταγών της τρόικας, έπρατταν αυτό που πράττει πάντοτε η ακροδεξιά: Έπαιξαν βρώμικο και προβοκατόρικο ρόλο και βοήθησαν τις δυνάμεις καταστολής στο έργο τους.

Όμως, πέραν του ότι ο Μάκης Βορίδης είναι «πατενταρισμένος» τσεκουροφόρος, οπαδός της ακροδεξιάς βίας στην φορτισμένη πολιτικά δεκαετία του 1980, έχει πάντοτε αξία να θυμάται κανείς τον τρόπο με τον οποίο ο σημερινός οπαδός του «μεταρρυθμιστικού έργου» της ΝΔ, βρέθηκε στη θέση του προέδρου της νεολαίας της ΕΠΕΝ.

Με τις ευλογίες του Παπαδόπουλου

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1984, ο χουντικός δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, από τις φυλακές Κορυδαλλού, όπου βρίσκεται έγκλειστος, ιδρύει την Εθνική Πολιτική Ένωση (ΕΠΕΝ), ένα ακροδεξιό κομματίδιο το οποίο υπερασπιζόταν την ξενοκίνητη χούντα των Συνταγματαρχών. Πρώτος πρόεδρος της νεολαίας της ΕΠΕΝ, ορίστηκε ο σημερινός γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος. Μετά την παραίτηση Μιχαλολιάκου, καθήκοντα επικεφαλής της νεολαίας ΕΠΕΝ, ως διάδοχος του Μιχαλολιάκου, ανέλαβε ο Μάκης Βορίδης. Τι συνδέει τον Νίκο Μιχαλολιάκο με τον Μάκη Βορίδη; Ότι και οι δύο υπήρξαν προσωπικές επιλογές του Παπαδόπουλου.

Ο Μάκης Βορίδης είχε επισκεφθεί μάλιστα τον δικτάτορα Παπαδόπουλο στις φυλακές Κορυδαλλού. Αργότερα θα δηλώσει ότι «Η ΕΠΕΝ ήταν το κύριο όχημα για να εκφράσει τις απόψεις της η εθνική, λαϊκή και κοινωνική Δεξιά, και είχε εκλέξει ευρωβουλευτή. Ως ακτιβιστής στον εθνικό, πατριωτικό κύκλο που ήθελα να δραστηριοποιηθώ πολιτικά, ήταν η μόνη διέξοδος». Συνεχίζοντας θα υποστηρίξει ότι «Η ΕΠΕΝ ήταν μια λύση για κάποιον που ήθελε να δώσει ιδεολογικές μάχες για την υπεράσπιση του Έθνους και της Ελευθερίας. Τις μάχες που δεν διεξήγαγε το κύριο σώμα της Νέας Δημοκρατίας και της Δεξιάς, που είχε επιλέξει ένα είδος παράδοσης προς την Αριστερά. Αυτή η παραδοχή έγινε χρόνια αργότερα από τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά».

Ανατρέχοντας στο φωτογραφικό υλικό εκείνης της περιόδου θα βρει κανείς ντοκουμέντα με τον σημερινό κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας να εκφωνεί λόγους κάτω από το πορτραίτο του δικτάτορα Παπαδόπουλου, δηλώνοντας ως πρώιμος χρυσαυγίτης "Να γκρεμίσωμε ότι και όποιον μας σταματήσει".

Όμως, ο Μάκης Βορίδης ήταν ήδη, από τα μαθητικά του χρόνια, στέλεχος με πλούσια … παρουσία στη δραστηριότητα της εγχώριας ακροδεξιάς, με τέτοιο τρόπο, ώστε η δράση του δεν είχε περάσει απαρατήρητη ακόμη και για τους πραξικοπηματίες Συνταγματάρχες. Το 1979 ίδρυσε την μαθητική οργάνωση «Ελεύθεροι Μαθητές», στο λαϊκό… Κολέγιο Αθηνών (εξάλλου ο Μάκης Βορίδης ήταν γόνος αστικής οικογενείας) η οποία είχε αναπτύξει πλούσια δραστηριότητα στα Βόρεια Προάστια. Μία από τις δράσεις των «Ελεύθερων Μαθητών» ήταν η στρατολόγηση ανηλίκων, στην οποία συνέδραμε και η γνωστή ναζιστική ΝΟΠΟ (Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οπαδών), το ναζιστικό παρακλάδι της Θύρας 13.

Το «Ελληνικό Μέτωπο» και ο Λεπέν

Την άνοιξη του 2002 η Ευρώπη παρακολουθεί με ρίγος την άνοδο του ακροδεξιού  Εθνικού Μετώπου (Front National), του Γάλλου φασίστα Ζαν Μαρί Λεπέν, ο οποίος φθάνει μέχρι τον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών.  Αδελφό κόμμα του γαλλικού «Εθνικού Μετώπου» στην Ελλάδα είναι το ακροδεξιό κόμμα του Μάκη Βορίδη «Ελληνικό Μέτωπο», το οποίο ο Ζαν Μαρί Λεπέν αναγνώρισε στις 18 Οκτωβρίου 1997.  

Το Ελληνικό Μέτωπο ιδρύθηκε το 1994, και σε αυτό συμμετείχαν στελέχη της χουντικής ΕΠΕΝ και η νεοφασιστική ΕΝΕΚ. Είναι η εποχή που ο Μάκης Βορίδης είναι κυρίως γνωστός ως δικηγόρος και ελάχιστοι θυμούνται την συμμετοχή του, ως τσεκουροφόρου, στη «μάχη των δρόμων» της δεκαετίας του 1980. Στις εκλογές του 2004 ο Λεπέν  καθιστά δηλωτική τη στήριξή του προς τον Έλληνα ομοϊδεάτη του, τον "Σας καλώ να στηρίξετε με όλες τις δυνάμεις σας το Ελληνικό Μέτωπο και τον Μάκη Βορίδη"» Το 2005, ο Μάκης Βορίδης φιλοξενεί στον γάμο του τον Λεπέν. Κουμπάρος είναι ο Γάλλος ακροδεξιός, ο αντιπρόεδρος του Front National, ο Καρλ Λανγκ». Λίγο μετά θα προσχωρήσει στο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Προετοιμαζόμενος για … διακυβέρνηση

Το 2002 εξαιτίας των σχέσεων που διατηρεί με τον Ζαν Μαρί Λεπέν, ο Μάκης Βορίδης προκαλεί το ενδιαφέρον των εγχώριων τηλεοπτικών σταθμών, οι οποίοι ήδη έχουν τεθεί σε τροχιά «ξεπλύματος» των φασιστικών μορφωμάτων τα οποία «φυτοζωούσαν» στο περιθώριο της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Προσκεκλημένος, λοιπόν, στον τηλεοπτικό σταθμό ANT1, της δημοσιογράφου Έλλης Στάη εκείνη την περίοδο είναι ο Μάκης Βορίδη, με την ιδιότητα του προέδρου του «Ελληνικού Ματώπου». Η δημοσιογράφος τον ρωτά αν είναι ακροδεξιός κι εκείνος απαντά «ποιος σας είπε ότι είμαι ακροδεξιός». Ήταν εμφανές, ήδη, ότι ο ίδιος είχε εισέλθει σε διαδικασία αποτίναξης από πάνω του της ρετσινιάς του «χουντικού» ή του «ακροδεξιού». Εξάλλου στο μυαλό του Μάκη Βορίδη, η άνοδος της ακροδεξιάς καλλιεργούσε υψηλές προσδοκίες κυβερνητισμού και στην Ελλάδα, οπότε είχε αντιληφθεί και ο ίδιος είτε ότι έπρεπε να στρογγυλεύει τον λόγο του, είτε ότι έπρεπε να είναι περισσότερο προσιτός σε μεγαλύτερα τμήματα ψηφοφόρων. Πιθανότατα αισιόδοξος από τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης τον Απρίλιο του 2002, η οποία κατέγραφε υψηλά ποσοστά για υποτιθέμενο «κόμμα Λεπέν» στην Ελλάδα, ο Μάκης Βορίδης πίστεψε ότι θα μπορούσε η «λεπενική» εκδοχή της ακροδεξιά στην Ελλάδα να κυβερνήσει ή τουλάχιστον να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία όπως συνέβη τότε στη Γαλλία. Τελικά στις εκλογές του 2004, το "Ελληνικό Μέτωπο" κινήθηκε στα γνωστά ποσοστά του ακροδεξιού περιθωρίου.

Όμως, ο Βορίδης κυβέρνησε, λίγα χρόνια μετά, στην κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, αλλά και στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, έστω και αν στον τελευταίο ανασχηματισμό δεν υπουργοποιήθηκε. Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά και το σύμπλεγμα των συμφερόντων που προμοτάρουν τον Μάκη Βορίδη, υποστηρίζουν ότι προετοιμάζεται, στην μετά Σαμαρά εποχή, να ηγηθεί του χώρου της Δεξιάς. 

Ακολουθώντας … την πολιτική του Σημίτη

Οι αναφορές του Μάκη Βορίδη στο ΠΑΣΟΚ και στον Ανδρέα Παπανδρέου δεν … έπεσαν σαν κεραυνός εν αιθρία. Το κόμμα του οποίου ήταν Πρόεδρος ο σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, το «Ελληνικό Μέτωπο» είχε εκδώσει σειρά αφισών, οι οποίες ήταν επικριτικές απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και ιδίως στην πολιτική του Κώστα Σημίτη, αλλά και σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Πέραν τούτου κάθε ακροδεξιός ή χουντικός έχει πολλούς λόγους να μισεί το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, το οποίο κλείδωσε για δεκαετίες την "μαύρη ακροδεξιά" στα λαγούμια της ιστορίας.

Όμως, ο Μάκης Βορίδης ενσωματώθηκε πολύ γρήγορα στο «σύστημα», όπως εξάλλου κάθε ακροδεξιός. Κάποιοι παλαιοί ... πιο ρομαντικοί συναγωνιστές του δεν χάνουν την ευκαιρία να υπενθυμίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαδίζει η επιθετική και σχεδόν πολεμική κριτική που άσκησε παλαιότερα στο «ΠΑΣΟΚ του Σημίτη» με τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση ενός εκ των στενότερων φίλων του Κώστα Σημίτη, του Λουκά Παπαδήμου.

Ο Μάκης Βορίδης, την περίοδο του σχηματισμού της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, έσπευσε να αναλάβει υπουργικά καθήκοντα στην κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, ενός εκ των κορυφαίων συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημιτη, ενός εκ των αρχιτεκτόνων της εισόδου της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση, έστω και με «πειραγμένα» στοιχεία, ενός εκ των εκφραστών του «γερμανικού οικονομικού εθνικισμού». Ο Μάκης Βορίδης κατηγόρησε πριν από λίγες ημέρες τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν έβγαλε, όμως, "άχνα" για το "σύστημα Σημίτη", το οποίο έτσι κι αλλιώς εκ του αποτελέσματος υπηρέτησε συνεχίζοντας και ο ίδιος την πολιτική της "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης" της Ελλάδας μέσω της πρόσδεσης της χώρας στο Βερολίνο. Γρήγορα, ο Βορίδης ξέχασε το σκληρό περιεχόμενο των αφισών του "Ελληνικού Μετώπου" για τον Κώστα Σημίτη και για την Ευρωπαϊκή Ένωση και η μνήμη του σταμάτησε στη δεκαετία του 1980.

Τίποτε δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση, ούτε καν η μετεξέλιξη ενός φιλοχουντικού σε όψιμο "μεταρρυθμιστή" και εκφραστή των θέσεων του κατεστημένου των Βρυκελλών. Παλιοί φίλοι του Μάκη Βορίδη, από τα χρόνια της νιότης του, υποστηρίζουν σήμερα ότι «Ήταν ακραιφνής γερμανόφιλος πάντοτε. Όπως ακριβώς εκείνοι οι οποίοι συμμετείχαν στις κατοχικές κυβερνήσεις».

Κάποιος ο οποίος έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στην «εγχώρια εξτρεμιστική δεξιά» έλεγε σε συζητήσεις στην Κηφισιά και στο νέο Ψυχικό ότι «Το σύστημα κιμαδοποίησε τον Μάκη Βορίδη, όπως και τόσους άλλους».

Ανεπιθύμητος στο Ισραήλ

Το ακροδεξιό παρελθόν  του Μάκη Βορίδη – το οποίο δεν ξεχνά ποτέ, όπως απέδειξε πρόσφατα – αποτελεί, σε διάφορες περιπτώσεις, σοβαρό εμπόδιο για την περεταίρω του ιδίου ενσωμάτωση του ιδίου σε ισχυρότερα και υπερεθνικά κέντρα λήψης αποφάσεων.

Η απόφασή του να τεθεί στην υπηρεσία του κατεστημένου, συνέπεσε με την στρατηγική επιλογή της Ελλάδας, από το 2009, για την συγκρότηση στρατηγικού χαρακτήρα άξονα συνεργασίας με το Ισραήλ. Ο Μάκης Βορίδης, αντιλήφθηκε, ότι και ο ίδιος, όπως εξάλλου και πολλοί άλλοι από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, θα έπρεπε να προσεγγίσει είτε το κράτος του Ισραήλ, είτε την εβραϊκή κοινότητα στην Ελλάδα, είτε την εβραϊκή διασπορά. Μάταια.

Οι Εβραίοι και οι Ισραηλινοί δεν ξεχνούν το ακροδεξιό του παρελθόν. Όπως μάλιστα αναφέρουν στο Periodista.gr εξαιρετικά πληροφορημένες πηγές, ο ίδιος έχει προσπαθήσει να αναπτύξει διαύλους επικοινωνίας με τα ισραηλινά συστήματα και υποσυστήματα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας ή με την εβραϊκή διασπορά (τα λεγόμενα  ισραηλινά λόμπι), αλλά για τους Ισραηλινούς είναι persona non grata. Για αυτόν τον λόγο έχει ενεργοποιήσει «λυτούς και δεμένους» χωρίς αποτέλεσμα.

Τον Μάκη Βορίδη είχε κατηγορήσει ως αντισημίτη σε άρθρο του στην μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα του Ισραήλ Haaretz ο γνωστός από την εμπλοκή του στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ Σάμπυ Μιωνής, συμμαθητής του Βορίδη στο Κολέγιο Αθηνών, ο οποίος τον συνέδεε με την ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Έγραφε τότε μεταξύ άλλων ο Μιωνής: «Ως Εβραίος και Ισραηλινός αισθάνομαι ότι είναι καθήκον και υποχρέωσή μου να μοιραστώ μαζί σας το ιστορικό και την πολιτική καριέρα του Βορίδη. Πρώην ηγετική φυσιογνωμία της νεο-Ναζιστικής ομάδας νέων, Χρυσή Αυγή, ο Βορίδης έχει ένα μακρύ παρελθόν άρνησης του Ολοκαυτώματος, αντισημιτισμού και ξενοφοβίας συμπεριλαμβανομένων φυσικών απειλών προς Εβραϊκές οικογένειες και καθοδήγησης ομάδων κακοποιών εναντίον μεταναστών και αριστερών. Τις δύο τελευταίες εβδομάδες επιχειρεί να εξομαλύνει το τραμπουκικό παρελθόν του περιγράφοντάς το ως «δεξιό ακτιβισμό». Όντας μαθητής στο ελίτ Κολέγιο Αθηνών - σχολείο του νυν Πρωθυπουργού  Παπαδήμου, του πρώην Πρωθυπουργού Παπανδρέου, του Σαμαρά και δικό μου - ο Βορίδης συγκρότησε τη φασιστική ομάδα «Ελεύθεροι Μαθητές» που ζωγράφιζε τους τοίχους με αγκυλωτούς σταυρούς και χαιρέταγε χρησιμοποιώντας τον χαιρετισμό «Heil Hitler» της Ναζιστικής εποχής».

Υπέρ του ξεπουλήματος της Ελλάδας, εναντίον της μικροϊδιοκτησίας

Πριν από μερικούς μήνες κάποιος είχε γράψει κάτι ιδιαίτερα εύστοχο: «Ο Βορίδης είναι Κασσιδιάρης των σαλονιών». Όπως έχει γράψει το periodista.gr «Ο Μάκης Βορίδης, είναι ένας ακροδεξιός, ο οποίος προέρχεται και διασυνδέεται βαθύτατα με το εγχώριο αστικό σύστημα, αυτή την δήθεν ελίτ, την οποία οι ίδιοι οι δήθεν αστοί αυτάρεσκα αποκαλούν αστική τάξη…».

Το απέδειξε εξάλλου τον περασμένο Οκτώβριο όταν δήλωσε: «Είναι σαφές ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να προχωρήσει εκεί μια διαδικασία αποπληρωμής οφειλών, επομένως πρέπει σιγά-σιγά να μπαίνουμε σε κάποιου είδους ρυθμό... Τώρα αν θα το κάνουμε σε ένα χρόνο, ή θα το κάνουμε σε έξι μήνες, θα το κάνουμε σε 18 μήνες, αλλά κάποια ώρα πρέπει να γίνει». Και πρόσθεσε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας «Αυτή τη στιγμή στην πραγματικότητα εξαιτίας της κρίσης και για τους προφανείς λόγους που καταλαβαίνουμε, γιατί τα νοικοκυριά είχαν προγραμματίσει με έναν ορισμένο τρόπο κάποια πράγματα στη ζωή τους και τώρα δεν μπορούν να αποπληρώσουν οφειλές, μπήκαν, θωρακίστηκαν αν θέλετε αυτές οι οφειλές, ώστε να μη μπορεί να γίνει εκτέλεση σε βάρος περιουσιακών στοιχείων σε ό,τι αφορά την πρώτη κατοικία. Αλλά, αυτό οδηγεί σε πάγωμα διαδικασίας αποπληρωμής των δανείων, γιατί τώρα με αυτό τον τρόπο εφόσον κάποιος δε μπορεί να εκτελέσει, ο άλλος δεν πληρώνει. Άρα λοιπόν κατανοητό το ζήτημα της κοινωνικής επίπτωσης, αλλά ταυτόχρονα κάποια ώρα πρέπει να προχωρήσει κι αυτό. Κάποια ώρα πρέπει να αποπληρωθούν οι οφειλές».

Ο Μάκης Βορίδης με λίγα λόγια δήλωνε ότι πρέπει οι τράπεζες να πάρουν τα σπίτια των Ελλήνων. Κάποιος θα πει ότι είναι "μνημονιακότερος των μνημονιακών". Στην πραγματικότητα αυτός είναι ο Μάκης Βορίδης, αυτές είναι οι εχθρικές προς τα λαϊκά συμφέροντα ιδέες που πρεσβεύει. Ένας ακροδεξιός αστός που ποτέ δεν είδε με καλό μάτι την προκοπή του ελληνικού λαού στις προηγούμενες δεκαετίες. Για αυτόν τον λόγο μισεί και τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος με τις πολιτικές που είχε ακολουθήσει στη δεκαετία του 1980 είχε διαδραματίσει τον καθοριστικότερο ρόλο στην δημιουργία της αστικής τάξης και είχε δώσει τη δυνατότητα στον μέσο Έλληνα να αποκτήσει μικροϊδιοκτησία.

Γραφικός

Ο Μάκης Βορίδης δεν είναι μόνο ένας επικίνδυνος για τη δημοκρατία πρώην τσεκουροφόρος και φιλοχουντικός ή ένας ακόμη βουλευτής που έχει ψηφίσει τα λαοκτόνα μνημόνια.

Όταν ήταν βουλευτής του ΛΑΟΣ και χωρίς βεβαίως να φαντάζεται ότι κάποια στιγμή θα υπερασπίζεται δημοσίως την πολιτική ενός άλλου ακροδεξιού, του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ εξέφραζε την ανησυχία του για το ενδεχόμενο … ψεκασμών στην Ελλάδα.

Δεν φανταζόταν ο Μάκης Βορίδης ότι οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού του, δηλαδή του Αντώνη Σαμαρά θα … ασχολούνται με ψεκασμούς και ψεκασμένους ολημερίς και ολονυχτίς, χλευάζοντας τους υποστηρικτές τέτοιων θεωριών, και έτσι στις 25 Νοεμβρίου του 2010 υπέβαλλε  από τα αρμόδια υπουργεία να του απαντήσουν για το αν οι Έλληνες ψεκάζονται. Μάλιστα είχε επικαλεστεί δημοσίευμα της γνωστής ακροδεξιάς και γραφικής εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» για να ρωτήσει του υπουργούς Περιβάλλοντος, Εθνικής Άμυνας και υποδομών, αν στον … εθνικό εναέριο χώρο διεξάγονται «Αεροψεκασμοί αγνώστου προελεύσεως».

Ένα χρόνο μετά ο Μάκης Βορίδης έγινε … υπουργός και σήμερα επιθυμεί να διαδραματίσει ακόμη πιο κεντρικό ρόλο στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Αλίμονο.

“ Στελέχη της ΝΔ καλλιεργούν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, προβάλλουν τη βία, νοσταγλούν και υμνούν τη Χούντα ”

Δεν έχει μείνει τυχαία εντυπωμένη στη συνείδηση του λαού μας η έννοια του "τραμπούκου της Δεξιάς". Μπορεί η μεταλλαγμένη σε ΝΔ Πολιτική Άνοιξη και οι μονταζιέρες της να προσπαθούν να αναπτύξουν, παρέα με τα φερέφωνα της ολιγαρχίας, την γελοία θεωρία των δύο άκρων ή να παρουσιάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα το οποίο εγκολπώνει θιασώτες του βίαιου κοινωνικού μετασχηματισμού  ή της ένοπλης πάλης, αλλά όπως λέει ο σοφός λαός, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.

Η Νέα Δημοκρατία σήμερα, αφού ξεπουλά την πατρίδα και εξολοθρεύει, εκτελώντας πιστά τις εντολές των δανειστών το λαό μας, έχει ανακαλύψει ως τελευταίο καταφύγιο τις εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα κραυγέςi για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και για να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της. Για αυτόν τον λόγο έχει επιστρατεύσει όλες τις τυχάρπαστες γραφικές φιγούρες που έχουν απομείνει να υποστηρίζουν τον Αντώνη Σαμαρά μήπως και αποτρέψει την επερχόμενη εκλογική καταστροφή για την ίδια, μιας και όπως δείχνουν όλες οι κρυφές δημοσκοπήσεις, το κόμμα Σαμαρά θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.

Η ΝΔ - ό,τι έχει απομείνει δηλαδή - διαθέτει στο εσωτερικό της: Νοσταλγούς της Χούντας, βουλευτές πρώην τσεκουροφόρους οι οποίοι διακρίθηκαν ως φιλοχουντικοί "μαχητές των δρόμων", εισηγητές της αγριότερης καταστολής σε βάρος του ελληνικού λαού, επικίνδυνους φορείς εμφυλιοπολεμικών αντιλήψεων, μισαλόδοξα λούμπεν στοιχεία, ρατσιστές, αγιογράφους του ναζισμού και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ανθρώπου νους.

Ας δούμε λοιπόν ένα- ένα κάποια ενδεικτικά παραδείγματα:

Στέλεχος της ΝΔ θέλει δεύτερο εμφύλιο πόλεμο

Η Χριστίνα Σιδέρη, στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, θερμή υποστηρίκτρια και φίλη του Αντώνη Σαμαρά έχει διακριθεί για τα ρατσιστικά της παραληρήματα, αλλά και για την μισαλλοδοξία της. Τελευταίο παράδειγμα οι αναρτήσεις της στα social media εναντίον της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, η οποία είχε δεχθεί επίθεση με οξύ επειδή ζητούσε καλύτερες συνθήκες εργασίας. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η κα Σιδέρη είχε προσαχθεί στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής για την δραστηριότητά της στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα στις 24 Φεβρουαρίου του 2010. Τότε το εν λόγω "μπουμπούκι της ΝΔ" είχε συλληφθεί από κοινού με 28 άλλους ακροδεξιούς. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η κυρία Σιδέρη ήταν εκείνη η οποία είχε ζητήσει (άκουσον - άκουσον) να συλληφθούν οι γονείς του δολοφονημένου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα μαθητή του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η εν λόγω κυρία εμφανίζεται συχνά - πυκνά ως εκφραστής εμφυλιοπολεμικών αντιλήψεων. Αναφερόμενη στον εμφύλιο πόλεμο τον Ιούνιο του 2012 η κα Σιδέρη καλούσε περίπου σε εμφύλιο γράφοντας στην προσωπική της ιστοσελίδα στο facebook: "Θα φροντίσουμε να ηττηθείτε ξανά". Είναι ολοφάνερο ότι το εν λόγω στέλεχος της ΝΔ καλεί σε πράξεις βίας και μάλιστα εκτεταμένες.

Δεν θα έπρεπε κάποια στιγμή η ηγεσία της ΝΔ να δώσει απαντήσεις; Εκτός αν υιοθετεί την αναφορά της κυρίας Σιδέρη σε εμφύλιοπολεμικές συγκρούσεις.

Ένας χουντικός στο κόμμα

Αν ένα καθεστώς ταυτίστηκε με τη βία όσο κανένα στην ιστορία της Ελλάδας αυτό δεν είναι άλλο από την επτάχρονη ξενοκίνητη προδοτική δικτατορία των Συνταγματαρχών. Συνεπώς κάθε χουντικός δεν μπορει να είναι παρά θιασώτης της βίας. Εξάλλου τα στρατιωτικά πραξικοπήματα επιβάλλονται με τη βία και συντηρούνται με τη βία.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν διευθυντικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος υμνούν τη Χούντα; Πριν από λίγους μήνες το περιοδικό Hot Doc προχώρησε σε μία αποκάλυψη ιδιαίτερης βαρύτητας. Σύμφωνα με το περιοδικό το διευθυντικό στέλεχος της ΝΔ Ηλίας Φιλιππακόπουλος βαρύνεται με δράση ενάντια στους φοιτητές του Πολυτεχνείου την εποχή της Χούντας. Όπως ανέφερε τότε το δημοσίευμα ο κ. Φιλιππακόπουλος, διευθυντής, τότε, του πρώην Γραμματέα του κόμματος Μ. Κεφαλογιάννη, υπήρξε πρόεδρος των διορισμένων από τη Χούντα φοιτητικών συλλόγων.

Το περιοδικό δημοσιεύει πληθώρα επιστολών του κ. Φιλιππακόπουλου προς τον Παπαδόπουλο μέσω των οποίων τον συγχαίρει για την «Εθνοσωτήριο Επανάσταση» και το έργο του. Ακόμη και όταν η Ελλάδα εκδιώκεται από το Συμβούλιο της Ευρώπης λόγω του αντιδημοκρατικού της Πολιτεύματος, ο Φιλιππακόπουλος συγχαίρει τον Δικτάτορα για την σύγκρουσή του με τους Ευρωπαίους «βαρβάρους».

Πόσο δημοκρατικό είναι ένα κόμμα όταν εγκολπώνει νοσταλγούς της Χούντας, άρα θιασώτες της βίας;;; Μήπως τελικά αυτό το κόμμα είναι επικίνδυνο για την ίδια τη δημοκρατία;

Ο τσεκουροφόρος Βορίδης

Είναι τουλάχιστον γραφικό ένα κόμμα όπως η ΝΔ, η οποία έχει φιλοξενήσει στις τάξεις της τους δολοφόνους του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, και τραμπούκους που σε άλλες εποχές είχαν διαπρέψει κραδαίνοντας λοστάρια στους δρόμους και έξω από τα σχολικά προαύλια ή τις σχεδόν παρακρατικές ομάδες των Κενταύρων - Rangers (μία πρώιμη εκδοχή της σημερινής δραστηριότητας της Χρυσής Αυγής, που ιδρύθηκαν επί Αβέρωφ, του μέντορα του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά),να κατηγορεί άλλα κόμματα, και μάλιστα δημοκρατικά, ότι είναι φορείς της βίας.

Και δεν είναι μόνο η ΝΔ: Στο DNA αυτής της παράταξης κυλάει η βία, από την προδοτική δραστηριότητα της δοσιλογικής Δεξιάς στα χρόνια της Κατοχής, μέχρι την περίοδο της "Λευκής Τρομοκρατίας", και από εκεί στις δολοφονίες του Γρηγόρη Λαμπράκη και του Σωτήρη Πέτρουλα.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά είναι αμετανότητη. Δεν είναι μόνο ότι θέλει να επαναφέρει στο πεδίο της κοινωνικής διαδικασίας και της πολιτικής αντιπαράθεσης τις συνθήκες του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς, αλλά ενσωματώνει τα πιο ακραία στοιχεία της πολιτικής ιστορίας της μεταπολίτευσης, έναν εσμό λούμπεν στοιχείων, τα οποία κινούνταν πάντοτε στο περιθώριο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, ένα σύνολο από απαξιωμένα πρόσωπα τα οποία ξαφνικά και μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης βγήκαν από τα λαγούμια τους για να διχάσουν τους Έλληνες.

Με ποιο σκεπτικό δηλαδή προσχώρησε στη ΝΔ ένας χουντικός με βούλα, ο πάλαι ποτέ γραμματέας της νεολαίας της ΕΠΕΝ, ο διορισμένος σε εκείνη τη θέση από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο Μάκης Βορίδης, ο οποίος περιφερόταν με ακροδεξιές συμμορίες στους δρόμους της Αθήνας την δεκαετία του 1980 κραδαίνοντας τσεκούρι και ο οποίος στη συνέχεια έγινε ο αντιπρόσωπος του λεπενισμού στην Ελλάδα ιδρύοντας το ελληνικό μέτωπο; Μα προφανώς επειδή η ηγεσία αυτού του κόμμαγος ενστερνίζεται τις απόψεις του.Ίσως και τις πρακτικές του.

 Αντώνης Σαμαράς: Ο Νο1 κίνδυνος για την Ελλάδα

Την στιγμή που ολόκληρος διεθνής Τύπος και οι πιο αξιόπιστοι οικονομολόγοι και αναλυτές, το ΔΝΤ και η Κομισιόν υποστηρίζουν ή αποκαλύπτουν ή παραδέχονται ότι το πρόγραμμα "διάσωσης" που επιβάλλεται στην Ελλάδα "δεν βγαίνει", έρχεται στο φως της δημοσιότητας η επιστολή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά προς την τρόικα.

Ο πρωθυπουργός δηλώνει έτοιμος να πάρει "πρόσθετα μέτρα, τα οποία ενδεχομένως θα χρειαστούν, για την επίτευξη των στόχων του προγράμματος", την στιγμή που είναι δεδομένο ότι η στρατηγική που ακολουθείται στην Ελλάδα είναι λανθασμένη και αδιέξοδη.

Ο Αντώνης Σαμαράς και η επικίνδυνη παρέα του δεν σταματούν πουθενά. Για να ικανοποιήσουν τις πολιτικές τους φιλοδοξίες που έχουν σχηματίσει στο δικό τους παράλληλο σύμπαν, για να καταστήσουν αντιληπτή την υποτέλειά τους προς τους δανειστές και το Βερολίνο και για να αντιμετωπίσουν τις χρόνιες εμμονές, τους οδηγούν τη χώρα στην κόλαση.

Η Ελλάδα, όσο υλοποιείται το αδιέξοδο πρόγραμμα του μνημονίου βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην ύφεση. Ταυτόχρονα οι δείκτες ανεργίας έχουν εκτοξευθεί με αποτέλεσμα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας να βρίσκεται ενεργή μια βραδυφλεγής βόμβα, η οποία αργά ή γρήγρορα θα εκραγεί. Και είναι γνωστό από την ιστορική εμπειρία ότι η ανεργία είναι η βασική αιτία για το ξέσπασμα κοινωνικών εκρήξεων. 

Την ίδια ώρα και ενώ ο ελληνικός πληθυσμός εξαθλιώνετα,ι ο Αντώνης Σαμαράς, ευρισκόμενος εκτός τόπου και χρόνου, δουλοπρεπής, υποτακτικός στην Άνγκελα Μέρκελ, άβουλος και ανεύθυνος, προκαλεί έκπληξη στο εξωτερικό και οργή στους Έλληνες, παραμυθιάζοντας τους πάντες με ιστοριούλες περί ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και ανακάλυψης του δρόμου για έξοδο από το σκοτεινό τούνελ. "Success Story", "Greecovery" και άλλες μπαρούφες που θα μείνουν στην ιστορία, όχι μόνο προσβάλλουν την κοινή λογική και διασύρουν την Ελλάδα στο εξωτερικό, αλλά αποτελούν απόλυτα δείγματα για τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα όσο στο τιμόνι της διακυβέρνησης βρίσκεται ένας άνθρωπος σαν τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος έχει βάλει ήδη την σφραγίδα του στην μετατροπή ενός κυρίαρχου κράτους σε αποικία χρέους, στην κατάργηση στην πράξη της Δημοκρατίας, στην οικονομική καταστροφή ενός ολόκληρου λαού.

Δεν είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός μιας χώρας να αναπαράγει την δική του επικίνδυνη λογική κόντρα στην εμπειρία εκατομμυρίων Ελλήνων που βιώνουν στο πετσί τους τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής και του λαοκτόνου προγράμματος που επιβάλλουν οι σύγχρονοι αποικιοκράτες.

Η αλήθεια είναι η εξής: Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας πολιτικός με δυνατότητες κάτω του μετρίου και με κοινωνικά και πολιτικά ερείσματα ελάχιστα. Οι μοναδικοί του συμπαραστάτες είναι μία σέχτα συνεργατών και υποστηρικτών περιορισμένων δυνατοτήτων και αντίληψης για τα πράγματα, η ντόπια ολιγαρχία και βέβαια το Βερολίνο που έχει ανακαλύψει τον πιο πιστό σύμμαχο στον ευρωπαϊκό χώρο. Αντικειμενικά θα μπορούσε να ηγείται ενός κόμματος το οποίο ίσα που θα κατάφερνε να εισέλθει στη βουλή ή μιας διακοσμητικής πολιτικής πρωτοβουλίας σαν τις δεκάδες που έχουν δημιουργηθεί και ξεπηδήσει στην Ελλάδα της κρίσης.

Κι, όμως, η συγκυρία τα έφερε έτσι τα πράγματα, ώστε εξαιτίας της δουλοπρέπειάς του και της υποταγής που εμφανίστηκε πρόθυμος να δείξει στην Γερμανική Καγκελάρία, ο Αντώνης Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός μετά από δύο δεκαετίες παραμονής στο περιθώριο (είναι βέβαιο ότι πριν από χρόνια, μία τέτοια προοπτική θα προκαλούσε τουλάχιστον αύθονο γέλιο). Οι δύο δεκαετίες αυτές, όμως, δημιούργησαν στον Αντώνη Σαμαρά το πάθος για την ... πρωθυπουργία, εκδικητική μανία και εμμονές που δεν ξεπερνιούνται.

Όμως, η χώρα δεν είναι παιχνιδάκι για να παίζουν οι αποτυχημένοι της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.

Την πρωθυπουργία Σαμαρά ο ελληνικός λαός θα την πληρώσει πολύ ακριβά. Όσο ο Αντώνης Σαμαράς παραμένει στο Μέγαρο Μαξίμου, η χώρα πραγματοποιεί σταθερά βήματα προς τον γκρεμό, προς την κολαση, προς την απόλυτη καταστροφή.Όσο, όμως, πιο γρήγορα ολοκληρωθεί η δημοκρατική ανατροπή αυτής της λαομίσητης κυβέρνησης, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να ανακπάμψει η χώρα.
ΠΗΓΗ: periodista

Έκτακτο Πατριωτικό Διάγγελμα του Αντώνη Σαμαρά !!!

Με εθνικό τηλεοπτικό διάγγελμα, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κάλεσε όλους τους Έλληνες να πάνε στις ταβέρνες απόψε και να πλακωθούν στο φαΐ.

Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε πως σήμερα είναι η τελευταία ημέρα που ο ΦΠΑ στην εστίαση είναι 23% και κάθε Έλληνας που αγαπάει την πατρίδα οφείλει να πάει απόψε στην ταβέρνα και να ξεκοιλιαστεί, για να…αυξηθούν τα δημόσια έσοδα.

 pitsirikos

Όπως τόνισε ο Αντώνης Σαμαράς, οι Έλληνες πρέπει να παραγγείλουν και να σαβουρώσουν απόψε σουβλάκια, σαγανάκια, κεφτεδάκια, σουτζουκάκια, κολοκυθοκεφτέδες, γίγαντες, φάβα, τυροκαυτερή, μπριζόλες, παϊδάκια, σαλάτες, και, γενικά, ό,τι υπάρχει στον κατάλογο, για να πάρει μια ανάσα η ελληνική οικονομία.

Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε πως αύριο που ο ΦΠΑ στις ταβέρνες γίνεται 13% θα είναι πολύ αργά για την πατρίδα, και έκλεισε το διάγγελμά του με την φράση «Ελληνίδες, Έλληνες, αν αγαπάτε την Ελλάδα, θα πάτε στις ταβέρνες απόψε και θα ξεκοιλιαστείτε στη μάσα».

(Εγώ θα πάω στην ταβέρνα απόψε και θα σαβουρώσω όλο τον κατάλογο. Με έπεισε το πατριωτικό μήνυμα του Αντώνη Σαμαρά.)

paganeli

ΣΑΜΑΡΑΣ: Νομάρχης Μεσοπολέμου !!!

Κι ενώ

χάνονται ζωές, κόβονται μισθοί, προγράφονται σπίτια, πετάγεται απ’ την Τρόικα κι ένα ψιχουλάκι για τον ΦΠΑ στην εστίαση,

μάλιστα ένα ψιχουλάκι υπό προϋποθέσεις,

και σπεύδει αμέσως ο Πρωθυπουργός της χώρας στις οθόνες μας και κάνει διάγγελμα! Για ένα θέμα γ’ εθνικής (που πλέον δεν μπορεί να επηρεάσει τα συντελεσθέντα για αυτή τη σεζόν στον τουρισμό) βγαίνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στις οθόνες μας κι επιλέγοντας status…νομάρχη του Μεσοπολέμου, απευθύνεται

προς τους Ελληνες σπικάροντας μιαν έκθεση ΣΤ’ Δημοτικού - τέτοια απελπισία!;

Ο Στάθης στον eniko

Ο κ. Σαμαράς πιάνεται πλέον απ’ τα μαλλιά του! Οσο για μας,

αν δεν γίνουμε επιτέλους κι εμείς καλά παιδιά, θα μας πάρουν το ψιχουλάκι πίσω οι Τροϊκανοί σκύλοι και θα ξαναπάει ο ΦΠΑ στην εστίαση στο 23%! Μέρες

δόξας! Και για να μη χάσει το μερτικό του απ’ αυτό το κλέος ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Αντιναύαρχος Μπενύτο, βγήκε κι αυτός στα καπάκια του διαγγέλματος Σαμαρά, για να δηλώσει ότι «ύστερα από συντονισμένες προσπάθειες πετύχαμε κ.τ.λ.», όπως ακριβώς δηλαδή έλεγαν κάποτε

οι πιο φαύλοι θεράποντες του παλαιοκομματισμού δι’ εκείνου του περίφημου «κατόπιν ενεργειών μου»..!

Οπως και να ’χει, παίρνοντας ψίχουλα απ’ την Τρόικα αυτή η κυβέρνηση που της σερβίρει φιλέτα τρώει ταυτοχρόνως και τα ψωμιά της. Ψιχουλάκι – ψιχουλάκι, μέρα την ημέρα. Το μόνον ερώτημα πλέον είναι πόση ακόμα καταστροφή θα προκαλέσει ώσπου να πέσει.

Για παράδειγμα: επτά ημέρες δουλειά, όχι μόνον χωρίς οκτάωρο, αλλά με πολύ περισσότερες ώρες εργασίας καθημερινώς κι ακόμα μικρότερες αμοιβές - το έκτρωμα

αυτό δεν μπόρεσαν να το περάσουν αυτήν τη φορά στο σύνολό του τα ανδρείκελα της Τρόικας. Θα προσπαθήσουν την επόμενη. Διότι αυτήν τη δουλειά

κάνουν τρία χρόνια τώρα οι μνημονιακές κυβερνήσεις, να μας πηγαίνουν από το ένα κακό σε επόμενο χειρότερο. Πάντα με «διορθωτικές κινήσεις», πάντα μέσα σε ένα αλαλούμ φαστ τρακ πολυνομοσχεδίων και διαταγμάτων, πάντα με

ορισμένους βουλευτές να προβαίνουν σε λεονταρισμούς ως προς τιςδηλώσεις και να καταλήγουν σε ψοφοδεείς ψήφους ως προς το διά ταύτα.

Καθόλου δεν ενδιαφέρει το μπέρδεμα που έπαθε ο κ. Σαμαράς εκφωνώντας το διάγγελμά του – άνθρωπος είναι, μπορεί να μπερδευτεί. Τοπραγματικό μπέρδεμα είναι όλα όσα άρθρωσε καθαρά ο κ. Σαμαράς, όλα όσα πεντακάθαρα είπε. Αυτά είναι που μπερδεύουν τη χώρα σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι δεσμεύσεων, σε έναν Γόρδιο δεσμό, βρόχο στον λαιμό της Ελλάδας.

Διότι της Ελλάδας τα τραίνα ξεπουλάει η κυβέρνηση, την Ελλάδα πήδηξε και πηδάει η Ζήμενς, τα παιδιά της Ελλάδας στέλνει μετανάστες ο μονοκομματικός δικομματισμός των Σαμαροβενιζέλων, την Ελλάδα Ειδική Οικονομική Ζώνη έρχεται να επιθεωρήσει αύριο ο λήσταρχος (και λοβιτούρας, και χρηματισμένος, και παλιάνθρωπος) Σόιμπλε, της Ελλάδας τον πλούτο σε φυσικούς πόρους πάει πεσκέσι στην Ουάσιγκτον στις 8 Αυγούστου ο κ. Σαμαράς.

Αυτήν την Ελλάδα ξεφτίλισαν διεθνώς για τεμπέλα και διεφθαρμένη τα υποχείρια των Γερμανών και τα υποπόδια των Αμερικάνων, που ομιλούν την ελληνική μόνον για να ψεύδονται, να δημαγωγούν, να κλαίγονται μπροστά στους προστάτες τους και να απειλούν ή να εκβιάζουν τον λαό.

Ας αφήσει λοιπόν τις μαχαλομαγκιστί διατυπώσεις για τους… μιαρούς «άλλους» ο κ. Πρωθυπουργός και τα ντεκλαρασιόν διαγγέλματα για τον ΦΠΑ της φακής - ας τα αφήσει

κι ας κοιτάξει να… πέσει γρήγορα, όσο γρήγορα τρέχουν τα γεγονότα – διότι εδώ συμβαίνει και το άλλο «τρελό»: τα μέτρα παράγουν πλέον γεγονότα κι όχι τα γεγονότα μέτρα.

Κάθε μέρα που περνάει η χώρα χαντακώνεται. Κάθε πολυνομοσχέδιο, κάθε προεδρικό διάταγμα είναι ένα ρέκβιεμ για όσα πραγματεύεται κι ένα πρελούδιο για επόμενα ανάλογα πολυνομοσχέδια και διατάγματα…

…………………………………………………………………………….

Σήμερα, ημέρα που καταφθάνει στην Ελλάδα ο χερ Σόιμπλε, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριος Κάρολος Παπούλιας δέχεται τον κ. Αλέξη Τσίπρα και τον κ. Μανώλη Γλέζο. Ο συμβολισμός παραπάνω από εύγλωττος! Αντιστρόφως ανάλογος με τη σιωπή του κ. Σαμαρά μπροστά στον κ. Σόιμπλε ως προς την καταβολή των Γερμανικών Πολεμικών Αποζημιώσεων προς την Ελλάδα, με βάση τις αποφάσεις της Διασυμμαχικής του 1946 -των μόνων που δεν έχει καταβάλει ακόμα η Γερμανία- καθώς και

ως προς την αποπληρωμή του Αναγκαστικού (Κατοχικού) Δανείου - του μόνου επίσης που δεν έχει εξοφλήσει ακόμα η Γερμανία. Για να περιοριστούμε σε αυτά.

Ο κ. Σαμαράς σήμερα θα λάβει απ’ τον κ. Σόιμπλε εντολές. Εντολές θα λάβει και απ’ τον κ. Ομπάμα στις 8 Αυγούστου. Το ένα γεγονός θα εμφανισθεί ως επικρότηση και το άλλο ως στήριξη.

Αν για μια μόνον φορά ο κ. Σαμαράς δεν μιλούσε με δεκάρικους ή με «διαγγέλματα», δεν θα μιλούσε, θα έκλαιγε…

paganeli

Πόλεμος στους αδύναμους, υποταγή στους ισχυρούς

“ Κλεισμένοι μέσα στα πολυτελή γραφεία τους, αποκομμένοι από την ελληνική κοινωνία, έχουν χάσει πλέον κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Στο μυαλό τους βρίσκεται μόνο το δικό τους μικρό ή μεγάλο ιδιοτελές συμφέρον και βέβαια των φίλων και κολλητών τους.  ”

Του Κώστα Καπνίση

Η επιχείρηση με τον κωδικό «ισοπέδωση» προχωρά με γοργά βήματα. Οι δανειστές αλλά και οι ντόπιοι συνεργάτες τους βρίσκονται στην τελική φάση υλοποίησης των πιο σκοτεινών σχεδίων τους. Η βιασύνη τους είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Έχουν καταλάβει ότι ο χρόνος τους πια λιγοστεύει και οι επιθέσεις τους στον ελληνικό λαό αλλά και στον ευρωπαϊκό Νότο γενικότερα γίνονται πια απροκάλυπτα και χωρίς το στοιχειώδες φύλλο συκής.

Η παραβίαση των εθνικών Συνταγμάτων, οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, η συγκέντρωση των διεθνών αρπακτικών πάνω από τα κουφάρια των κοινωνιών αλλά και των εθνικών οικονομιών είναι καθημερινά στο μενού των απανταχού νεοφιλελεύθερων υβριδίων. Της χειρότερης και πλέον ξεδιάντροπης γενιάς καπιταλιστών που γέννησε ποτέ η ανθρώπινη φύση. Το περίφημο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε οριακά (153 «ΝΑΙ») για άλλη μια φορά χθες βράδυ στη Βουλή ήταν μόνο η αρχή. Τα πάντα άλλωστε θα κινηθούν σε σχετικά ήπιους τόνους, (εκτός αν γίνει κάποιο «ατύχημα») μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Η σημερινή έλευση άλλωστε του Γερμανού ΥΠΟΙΚ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην Ελλάδα σημαίνει την τελική επιθεώρηση και επίβλεψη των φιλέτων που έχουν ετοιμάσει οι ντόπιοι συνεργάτες του για ξεπούλημα.

Ο ελληνικός λαός πλήρωνε και πληρώνει τους φόρους του προς το ελληνικό Κράτος τόσα χρόνια, έφτιαξε δομές όπως κοινωνική πρόνοια, ΟΤΑ, δρόμοι, γέφυρες, ΔΕΗ, τηλεπικοινωνίες, δημόσιες συγκοινωνίες, τουριστικές υποδομές, νοσοκομεία, σχολεία, υπηρεσίες ύδρευσης, ενέργεια. Όλα αυτά και ακόμα τόσα οι δύο βασικοί υπεύθυνοι της καταστροφής του ελληνικού λαού, η ΝΔ και το «ΠΑΣΟΚ» ή ακριβέστερα τα απομεινάρια τους ετοιμάζονται να τα παραδώσουν στους περίφημους ξένους και ντόπιους «επενδυτές». Το αντάλλαγμα είναι κάτι παραπάνω από προφανές και πλέον δεν το κρύβουν και οι ίδιοι.

Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν έστω και λίγο ακόμα την εξουσία προκειμένου να φανούν συνεπείς σε ότι έχουν δεσμευτεί όχι στον ελληνικό λαό αλλά σε αυτούς που δηλώνουν υποταγή. Στους δανειστές τους. Δικοί τους δανειστές είναι άλλωστε μια και τίποτε από αυτά που δανείστηκαν τα τελευταία είκοσι σχεδόν χρόνια δεν πήγε προς όφελος του λαού. Για αυτό τον λόγο άλλωστε δείχνουν την υποταγή τους στους δανειστές και παράλληλα το μίσος τους απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Δεν έχουν τύψεις για τον πανικό, τον τρόμο, τη βία και την εξαθλίωση που σπέρνουν. Ο λαός βέβαια λέει το γνωστό «όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες». Αυτό είναι που θα δρέψουν και το περίεργο είναι πως ενώ το γνωρίζουν πολύ καλά, κάνουν σα να μη συμβαίνει τίποτε.

Κλεισμένοι μέσα στα πολυτελή γραφεία τους, αποκομμένοι από την ελληνική κοινωνία, έχουν χάσει πλέον κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Στο μυαλό τους βρίσκεται μόνο το δικό τους μικρό ή μεγάλο ιδιοτελές συμφέρον και βέβαια των φίλων και κολλητών τους. Δείχνουν να μη φοβούνται (έτσι τουλάχιστον δείχνουν προς τα έξω) γιατί απολαμβάνουν της πλήρους υποστήριξης και προστασίας της γνωστής μιντιοκρατίας. Στα στασίδια άλλωστε που καταλαμβάνουν καθημερινά στα γνωστά αυτά μέσα, έχουν την εντύπωση πως η ελληνική κοινωνία αντανακλάται στους συνομιλητές τους. Χτυπούν κάθε τι που έχει σχέση με το πρώην πια κοινωνικό κράτος, για το οποίο ο ελληνικός λαός ίδρωσε και μόχθησε για να κατακτήσει με τα όποια λάθη και παραλείψεις. Κανείς δεν ισχυρίζεται άλλωστε ότι όλα λειτουργούσαν τέλεια πριν τη λεγόμενη κρίση και την πλήρη παράδοση της χώρας στα Μνημόνια και τους δανειστές.

Έχουν το θράσος να καταργούν ειδικότητες εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής. Κλείνουν έτσι τον δρόμο και δείχνουν τον Καιάδα στα παιδιά με ειδικές ικανότητες, στερώντας τους την εκπαίδευση και κατάρτισή τους και την ισότιμη θέση τους σε μια κοινωνία που ούτως ή άλλως είναι μια κοινωνία ανισοτήτων και αποκλεισμών. Αυτό από μόνο του καταδεικνύει την χυδαιότητά τους, τον ρατσισμό τους και την ακροδεξιά στροφή τους. Μια κοινωνία που έχει νιώσει στο πετσί της τον φασισμό και τον ναζισμό μόνο μια επιλογή έχει. Να τους δείξει την έξοδο και να τους ανατρέψει πριν να είναι πολύ αργά. Προτού αυτή η κοινωνία που στενάζει υπό το βάρος της ανθρωπιστικής κρίσης περάσει την όχθη και φτάσει στον απόλυτο εκφασισμό. Προσπαθούν να μετατρέψουν την κοινωνία σε ζούγκλα και να βάλουν τις κοινωνικές ομάδες να φαγωθούν μεταξύ τους.

Για αυτό και έχουν ευτελίσει το Σύνταγμα και τους νόμους και αδιαφορούν επιδεικτικά μπροστά στον αργό θάνατο που έχουν προκαλέσει στη μισή κοινωνία και πολύ σύντομα και σε όσους ακόμα αντέχουν και στέκονται όρθιοι. Είναι οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που κάνουν υποκλίσεις στα ξένα και ντόπια συμφέροντα και «χορεύουν» στον όποιο ρυθμό τους χτυπούν στο ντέφι. Αυτοί οι άνθρωποι, τα απομεινάρια της «πολιτικής» του χθες, την ίδια στιγμή επιτίθενται με λύσσα στους άνεργους, τα παιδιά με ειδικές ικανότητες, τους άστεγους, τους αδύναμους, τους πολύτεκνους, τις μονογονεϊκές οικογένειες, τους αδύναμους και έντρομους ηλικιωμένους, στους νέους που βλέπουν μόνο θάνατο και ανεργία και φεύγουν στο εξωτερικό, τους μετανάστες που τόσα χρόνια εκμεταλλεύονταν και πολλές ακόμα κοινωνικές ομάδες.

Αυτή είναι η ζούγκλα τους. Και στη ζούγκλα είναι γνωστό πως δεν υπάρχουν ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα. Υπάρχει ο νόμος του ισχυρού. Ο πιο «δυνατός» επιβιώνει και όλοι οι άλλοι πεθαίνουν. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που θέλει ο ελληνικός λαός. Αυτή είναι η δική τους Ελλάδα. Μια αποικία χρέους. Μια Ελλάδα κάτεργο. Μια Ελλάδα Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στην υπηρεσία αυτών που την καταλήστευσαν και ξέσκισαν τις σάρκες τις. Δε θα καταφέρουν να την κάνουν έτσι. Μπορεί να λύγισαν τους Έλληνες, να τους οδήγησαν στην καταστροφή, να τους έφεραν στα όρια της εξαθλίωσης και του αφανισμού.

Το σχέδιά τους θα ματαιωθούν από έναν λαό που πλέον ξέρει τι πρέπει να κάνει και θα το κάνει. Στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, θα δώσει την ισχυρή και βροντερή απάντηση και σε αυτούς αλλά και στα μαντρόσκυλά τους, τους υμνητές του φασισμού και του ναζισμού. Καλά θα κάνουν να τις προκηρύξουν σύντομα και να φύγουν από μόνοι τους για να πάνε στα σπίτια τους γιατί αν προκαλέσουν την κοινωνική έκρηξη που προβλέπουν οι διεθνείς οργανισμοί τότε είναι πολύ πιθανό να μην έχουν πια θέση ούτε στη χώρα και να αναζητήσουν κι αυτοί την τύχη τους στην ξενιτιά…

periodista

Δημόσιο: Δεν μεταρρυθμίζουν τίποτα – Μας κοροϊδεύουν όλους. Μας δουλεύουν κανονικά.

Από ό,τι καταλάβαμε όλη η ιστορία της ΕΡΤ, που παραλίγο να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές και ξεφτίλισε την Ελλάδα και τη λειτουργία της Δημοκρατίας της, έγινε για να μειωθούν οι εργαζόμενοι στη δημόσια ραδιοτηλεόραση κατά 600-1000.

Κάντε συγκρίσεις:

Ξέρετε πόσο μειώθηκε το προσωπικό της ΕΡΤ από τα τέλη του 2009 επί Γερουλάνου και μετά, χωρίς να διαταρχθεί η ομαλή λειτουργία της ραδιοτηλεόρασης; Κατά 1600 άτομα.

Και ξέρετε πόσο μειώθηκαν οι αιρετοί μισθοδοτούμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση με τον Καλλικράτη, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι; Μείον 10.000!

Τώρα κάποιοι βάζουν τη χώρα σε κίνδυνο, τη διασύρουν, για να το παίξουν μεταρρυθμιστές κάνοντας τσαμπουκά σε μερικές εκατοντάδες άτομα.

Γιατί;

Δεν μεταρρυθμίζουν. Κοροϊδεύουν.

Μας δουλεύουν όλους.  

Κρατήστε νούμερα – τσεκαρισμένα: οι πάσης φύσεως μισθοδοτούμενοι στο δημόσιο (στενό και ευρύτερο) στα τέλη του 2009 ήταν λίγο κάτω από 1 εκατομμύριο, περίπου 950.000.

Ξέρετε πόσοι ήταν στα τέλη του 2011; Περίπου 800.000.

Και στα τέλη του 2012; Περίπου 750.000.

Συμπέρασμα: μέσα σε τρία χρόνια (2010 – 2011 – 2012) το δημόσιο μισθοδοτεί 200.000 λιγότερα άτομα. Ποσοστό μείωσης; 20%. Σε τρία χρόνια. Τέτοια μείωση δεν έχει γίνει ποτέ, πουθενά αλλού.

Αλλά πώς έγινε αυτό, αφού δεν υπήρξαν ούτε μαζικές τυφλές δεκάδων χιλιάδων απολύσεις, ούτε πλουσιοπάροχες “εθελουσίες”;

Έγινε διότι μία κυβέρνηση πήρε το πολιτικό κόστος να παγώσει εξαρχής τις προσλήψεις, πήρε μετά το πολιτικό κόστος της απόφασης να εφαρμόσει πραγματικά τον κανόνα 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις, πήρε το πολιτικό κόστος να μειώσει ραγδαία των αριθμό των αιρετών αμειβόμενων στην αυτοδιοίκηση, πήρε το πολιτικό κόστος της απόφασης να περικόψει 50% και πλέον τον αριθμό των συμβασιούχων, πήρε το πολιτικό κόστος της απόφασης να σταματήσει 30.000 stage στο δημόσιο.

Και όλα αυτά η κυβέρνηση Παπανδρέου τα έκανε ΠΡΙΝ το Μνημόνιο. Και χωρίς την πολιτική στήριξη κανενός άλλου κόμματος.

Προσέξτε μία δήλωση. Η δήλωση αυτή δεν έγινε τώρα. Έγινε στις 7 Φεβρουαρίου 2013 στο Bloomberg. Και όλη η φράση έχει ως εξής: «Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έχει  μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, πάνω από 100 χιλιάδες, ποσοστό περίπου 10% -λαμβάνοντας υπόψη τη γενική κυβέρνηση».

Η μείωση στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων τα τελευταία χρόνια είναι όντως δραματική.

Δεν είναι όμως 10%. Είναι πολύ πιο πάνω.

Η δήλωση είναι του Υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.

Αυτά για όσους λένε ότι δεν έγινε τίποτα στο δημόσιο τα τελευταία χρόνια.

Στα τέλη του 2009 το γονατισμένο στο ρουσφέτι Δημόσιο, που πλησίαζε το ένα εκατομμύριο μισθοδοτούμενους και τράβαγε όλη τη χώρα στην άβυσσο, χρειαζόταν 3 επαναστάσεις ως προς το προσωπικό του:

Πρώτον, να σταματήσει να φουσκώνει – καθόλου δεδομένο αφού στην Ελλάδα ζούμε και το “βόλεμα” φέρνει ψηφαλάκια.

Δεύτερον, όποιος εισέρχεται σε αυτό να εισέρχεται αξιοκρατικά – πολιτικά αυτοκτονικό γιατί τα «παραθυράκια» στον ΑΣΕΠ έφερναν ψηφαλάκια.

Τρίτον, να αξιολογηθούν οι πάντες και τα πάντα – δομές, πρόσωπα, υπηρεσίες και να υπάρξει μετακίνηση υπαλλήλων εκεί που υπάρχουν ανάγκες. Αυτό ήθελε περισσότερο χρόνο.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσα σε ένα χρόνο είχε κάνει τις δύο πρώτες επαναστάσεις και είχε ξεκινήσει την τρίτη έχοντας σύσσωμη σχεδόν την αντιπολίτευση, με πρώτη τη Ν.Δ., απέναντι.

Αλλά κοιτάξτε πώς τα φέρνει η ζωή. Ας πάρουμε για παράδειγμα την τρίτη επανάσταση.

Στις 16 Μαΐου 2011 η τότε κυβέρνηση δηλώνει ότι στόχος της είναι όλες οι μετατάξεις στο δημόσιο από οργανισμούς που καταργούνται ή συγχωνεύονται, να περνάνε από τον έλεγχο και την αξιολόγηση του ΑΣΕΠ, όπως γίνεται σε κανονική πρόσληψη, και όσοι δεν αξιολογούνται θετικά να κόβονται.

Στις 20 Μαΐου 2011, η Ν.Δ. έχει ήδη αντιδράσει λυσσαλέα σε οποιαδήποτε απομάκρυνση από το δημόσιο (Σαμαράς, Ζάππειο ΙΙ) και ο σύμβουλος του κ. Σαμαρά, Χρύσανθος Λαζαρίδης, αναλαμβάνει ο ίδιος να εξηγήσει στους δημοσιογράφους την πρόταση της Ν.Δ. για την εργασιακή εφεδρεία, λέγοντας χαρακτηριστικά ό,τι και ο κύριος Σαμαράς λίγες μέρες πριν: «η πρότασή μας είναι εφεδρεία, όχι απολύσεις»

Στο πλαίσιο αναζήτησης γενικότερης συναίνεσης, γίνεται δεκτή από την τότε κυβέρνηση η εξέταση της πρότασης για εργασιακή εφεδρεία, που υποστήριζε σθεναρά η Ν.Δ.

Τα τραγελαφικά αποτελέσματα της πρότασης είναι γνωστά. Ακόμα πιο τραγικά όμως είναι τα απόνερα της τότε στάσης της ΝΔ.

Σήμερα, η ΝΔ, που πριν δύο χρόνια μπλόκαρε την αξιολόγηση μέσω ΑΣΕΠ, έχει ξεχάσει την εφεδρεία και προχωράει σε “τυφλές” ενέργειες, μηδενικού σχεδιασμού και μηδενικής αποτελεσματικότητας.

Οι δε κ.κ. Σαμαράς και Λαζαρίδης, που πριν 1-2 χρόνια δεν δεχόντουσαν την απομάκρυνση οποιουδήποτε από το δημόσιο, σήμερα βαυκαλίζονται ότι «σπάνε ταμπού» με τις απολύσεις. Οι ίδιοι άνθρωποι. 

Επειδή λοιπόν πριν από δύο χρόνια δεν έγινε το αυτονόητο, τώρα τσεκουρώνεται η λογική, στο βωμό της επικοινωνίας…

smartpost

Ιούλιος 1974: Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ή ρετουσάρισμα της Δικτατορίας;

Γράφει ο askordoulakos

«Η ένταξή μας στην ΕΟΚ αποτελεί πλέον δεδομένο. Με το σημερινό πολιτικό κατεστημένο του, ο Ελληνισμός θα υποδουλωθή οπωσδήποτε. Με άλλο, αξιοκρατικά αναδειγμένο, ο Ελληνισμός θα επιζήση, και θα επικράτηση μέσα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια»

Από το κείμενο της εισήγησης του ιδρυτικού συνεδρίου του ΕΝΕΚ στον Βόλο, 6 Μαΐου 1979.
__________________________

Τον Ιούλιο του 1974, οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς, που τους υπέδειξαν οι ξένοι προστάτες, διότι δεν ήθελαν να βγει στο προσκήνιο ο ελληνικός λαός, που σιγά σιγά είχε πάρει φόρα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την κατάρρευση της Χούντας. Οι «σύμμαχοι» ήθελαν να τοποθετήσουν στην Ελλάδα κάποιον με λίαν βεβαρυμένο παρελθόν , ώστε να τον έχουν στο χέρι και να τους κάνει όλες τις δουλειές (σας θυμίζει κάτι;) κι αυτός ήταν ένας από τους πολλούς λόγους, για τους οποίους επιλέχθηκε ο...ενθνάρχης Καραμανλής.

Η μεταπολίτευση του Καραμανλή έθεσε τις βάσεις για τη σημερινή κατοχή της χώρας, μέσω της εκχώρησης της Ανεξαρτησίας της, τη φασιστικοποίηση του κρατικού μηχανισμού και το  ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου υπέρ των ξένων τοκογλύφων. Ο Καραμανλής είναι ο πολιτικός και ιδεολογικός προπάτορας του σημερινού πολιτικού προσωπικού, που εν έτει 2013 απαγορεύει τη διεύλευση και συνάρθροιση πολιτών, στα σημεία απ’ όπου θα διέλθει ο Σόιμπλε.
Η καραμανλική μεταπολίτευση αποτέλεσε τον εκτοξευτήρα  των σημερινών διεφθαρμένων νταβατζήδων και καναλαρχών (γι αυτό και τα δημοσιογραφικά τηλε-ρεμάλια λένε «εθνάρχης» κι εκσπερματώνουν...2 κουταλιές της σούπας!). ‘Εχουμε και λέμε λοιπόν...

Η αντίληψη, που είχε ο ...εθνάρχης για τη Δημοκρατία, καταγράφεται στα πρακτικά της συζήτησης στη Βουλή για τη θέσπιση (ενός εκ των πιο αντιδημοκρατικών Συνταγμάτων της Ελλάδας) του Συντάγματος του  1975, το οποίο ισχύει ουσιαστικά και σήμερα, αφού το νομιμοποίησε ο Ανδρέας με την περίφημη αναθεώρησή του, παρόλο, που το κατήγγειλε τότε.

Λέει λοιπόν ο Καραμανλής σχετικά με το δικαίωμα, που του παρείχε το εν λόγω Σύνταγμα, σχετικά με τις υπερεξουσίες του Πρωθυπουργού και τ΄απεριόριστα διακαιώματά του: «Το αν θα κάνω, ή όχι, χρήση αυτού του δικαιώματος είναι θέμα δικό μου και του ελληνικού λαού. Διατί ενοχλείστε; Ο λαός μου ενεπιστεύθη την εξουσία, δεν μου είπε πως θα την ασκήσω...».

Και συνεχίσει λίγο  πιο μετά:
«Αγαπητοί κ. συνάδελφοι, ένα από τα αρχαιότερα και δυσκολότερα προβλήματα στην πολιτική, είναι ο ισόρροπος συνδυασμός, μιας ισχυράς και σταθεράς Κυβερνήσεως-απαραιτήτου για την ασφάλεια και την προκοπή της χώρας- με την πραγματική ελευθερία. Το πρόβλημα υφίσταται από παλιά κι απασχόλησε όλους τους πολιτικούς φιλοσόφους: Ο ισόρροπος συνδυασμός, μεταξύ πολιτικής σταθερότητος και πραγματικής ελευθερίας... Υπεστήριξεν ο Ελ. Βενιζέλος, ότι για να κυβερνηθεί και σωθεί η Ελλάς, παρίσταται ανάγκη υπερτροφικής ενισχύσεως της εκτελεστικής εξουσίας, με δραστικόν περιορισμόν του Κοινοβουλίου...».

Δηλαδή, βάσει της καραμανλικής λογικής, το πρόβλημα των πολιτικών φιλοσόφων ανά τους αιώνες, ήταν το πως θα συνδιαστούν αρμονικά η υπερτροφική ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας, ήτοι η απολυταρχία  κι η πραγματική ελευθερία!!! 
Έτσι βέβαια, εξηγείται η ατιμωρησία, που παρέταξε ο Καραμανλής στη Χούντα, όπως το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, που εν μία νυκτί μετετράπη σε...στιγμιαίο, η θανατική ποινή, που μετετράπη σε ισόβια, οι απαλλαγές των βασανιστών της ΕΣΑ και της Ασφάλειας κλπ).

Κι αυτά δεν τα λέμε εμείς. Τα λέει -άκρως διαφωτιστικώς μάλιστα- ο ίδιος ο Μπακογιάννης:

ΠΑΥΛΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
«Ο παρακαπιταλισμός της μεταπολίτευσης»
Η μεταπολίτευση του 1974 όχι μόνο δεν έφερε στη χώρα την πραγματική δημοκρατία, αλλά άφησε αναλλοίωτες τις «παρακαπιταλιστικές» κοινωνικοοικονομικές δομές του παρελθόντος, με αποτέλεσμα κάθε πισωγύρισμα να είναι δυνατό. Αυτά έγραφε, εν έτει 1977, όχι η 17Ν αλλά ο Παύλος Μπακογιάννης, στο βιβλίο του «Ανατομία της ελληνικής πολιτικής» (εκδ. Παπαζήση).

«Ο τρόπος που έγινε η μεταβίβαση της εξουσίας», διαβάζουμε, «εμπεριείχε το στοιχείο του συμβιβασμού», πράγμα που «επηρέασε αποφασιστικά τις εξελίξεις που ακολούθησαν». Κατ' αρχάς, «εμπόδισε την ολοκληρωτική εκκαθάριση του μηχανισμού άσκησης της εξουσίας από τα φιλοδικτατορικά στοιχεία, με συνέπεια όχι μόνο να καθυστερήσει η εκδημοκράτιση, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις, δεν επέτρεψε να γίνει η αρχή για μια τέτοια εξέλιξη. Ο Κων. Καραμανλής απλά "πειθάρχησε" τις ένοπλες δυνάμεις, χωρίς να τις κάνει ακίνδυνες. Ο στρατός όχι μόνο δεν έχει εκδημοκρατιστεί, αλλά δεν άρχισε καν η διαδικασία εκδημοκράτισης» (σελ. 229-30).

Εξίσου καθοριστική είναι η αναβίωση του προδικτατορικού κατεστημένου: «Με τον τρόπο που έγινε η παράδοση της εξουσίας και η εκλογή των δυνάμεων στις οποίες παραδόθηκε, δεν ξαναφάνηκαν στην πολιτική σκηνή μόνο τα γνωστά και πριν από την 21η Απριλίου 1967 πρόσωπα, αλλά πέρασαν άθικτες και οι δομές της παρακαπιταλιστικής κοινωνίας, που κυριαρχούσαν την εποχή εκείνη και που, σε τελευταία ανάλυση, ήταν αυτές που παρήγαγαν το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967. [...] Αλλαγή έγινε μόνο στον τομέα των τυπικών μορφών άσκησης της εξουσίας, ενώ διατηρήθηκαν τα στεγανά και η διάσταση κράτους και κοινωνίας που χαρακτήριζαν τη μεταπολεμική ζωή του τόπου. Το σύστημα που εγκαθιδρύθηκε, ύστερα από την 24η Ιουλίου 1974, είναι ένα καθεστώς κρατικού πατερναλισμού, με κατοχυρωμένες τις νομικές δυνατότητες αυταρχικής του εξέλιξης, που ενισχύονται ακόμα περισσότερο, με τον τρόπο που ασκεί την εξουσία ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας» (σελ. 232-3, 237).
(Ελευθεροτυπία, 29/9/2002)

Ας δούμε πως σκιαγραφεί προφητικά το επικρατήσαν ελληνικό οικονομικό μοντέλο και την παρούσα κατοχή της Ελλάδας από τους ξένους τοκογλύφους, όχι κάποιο κομμουνιστικό μίασμα, αλλά ο ίδιος ο Αθ. Κανελλόπουλος (ο γνωστός κι ως «Θανασάκης») στη  Βουλή κατά την ίδια συζήτηση:

«Γνωρίζετε κ. Βουλευταί, ότι την παραμονή του πραξικοπήματος, αι- εις συνάλλαγμα- υποχρεώσεις της Οικονομίας δεν υπερέβαιναν τα 1. 125.000.000 $. Σήμερα, υπερβαίνουν τα 5.000.000.000 $! Αυτός είναι ο απολογισμός στον τομέα της διαχειρήσεως της Οικονομίας, την οποίαν έκαμαν οι άνδρες της Ελάδος των Ελλήνων Χριστιανών...».

Και συνεχίζει παρακάτω ο «Θανασάκης»: «Ποία όμως είναι η σημασία, την οποίαν έχει η επένδυση του ξένου κεφαλαίου για την Ελλάδα; Επ’ αυτού, θα μου επιτρέψετε μιαν αναδρομήν στη διέρευσιν του προβλήματος. Πράγματι, για την Ελλάδα και για τις άλλες χώρες υπήρξαν βασικά μειονεκτήματα από την είσοδο του ξένου κεφαλαίου...Το πρώτο μειονέκτημα είναι ο πολιτικός επηρεασμός. Ο πολιτικός επηρεασμός, υπό τη μορφή των άμεσων επενδύσεων του ξένου κεφαλαίου, είναι αδύνατον ν’αποφευχθεί. Ιδιαίτερα τώρα, που οι επενδύσεις ανήκουν στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, είναι προφανές πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος της Εθνικής Ανεξαρτησίας, από το γεγονός ότι οι αποφάσεις οικονομικής δράσεως των ξένων επιχειρήσεων, υπαγορεύονται από το εξωτερικόν.  Πρέπει εδώ να τονιστεί ενδεικτικά, πόσο επικίνδυνη είναι για την Ελλάδα η ελεύθερη εισαγωγή τραπεζικού κεφαλαίου. Το τραπεζικόν αυτόν κεφάλαιον, το οποίον εισάγεται από τις ξένες χώρες στην Ελλάδα, έχει ως αποτέλεσμα, η μεν εσωτερική αποταμίευσις να ελέγχεται από το ξένο κεφάλαιο, οι δε χρηματοδοτήσεις κατά το μεγαλύτερον μέρος αυτών, να κατευθύνονται στους επιθυμητούς από το ξένο κεφάλαιο τομείς και όργανα ξένων προς την Ελλάδα συμφερόντων, να χρηματοδοτούνται από το  εγκατεστημένο στην Ελλάδα, ξένο τραπεζικό κεφάλαιο».
Με άλλα λόγια, ο «Θανασάκης» περιέγραψε τις αιτίες, βάσει των οποίων μετά από 35 χρόνια η Ελλάδα «μπουζιάστηκε» (δέθηκε χειροπόδαρα) με χρέη και μνημόνια!

Πάνω σ’ αυτούς τους άξονες θεσπίστηκαν κι εξελίχθηκαν το σύγχρονο...δημοκρατικό Σύνταγμα, η...σημερινή δημοκρατική Πολιτεία του Βορίδη και του Πάγκαλου και η οικονομική ανάπτυξη του Αλογοσκούφη και του Στουρναραίου.
Πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα, αυταρχισμός, εγχώριοι και μη κρατικοδίαιτοι νταβατζήδες, δημόσιο χρέος κλπ. Σημειωτέον, ότι επί μεταπολιτευτικού Καραμανλή  ξεσάλωσε ο δανεισμός του δημοσίου μέσω εταιρειών Κοινής Ωφέλειας, δηλαδή από τις 100 δρχ που δανειζόταν τότε πχ η ΔΕΗ, οι 2 δρχ έμεναν στη ΔΕΗ κι οι 98 πήγαιναν για να καλυφθούν οι μαύρες τρύπες, που δημιουργούσε το φαγοπότι της περίφημης...επιχειρηματικής τάξης. Ήτοι τα νεοελληνικά τζάκια, τα οποία φύτρωσαν κι ανδρώθηκαν επί Χούντας (Βαρδινογιάννης, Μαίλης κλπ) κι έλαβαν επισήμως τα κλειδιά της χώρας από τη μεταπολίτευση  του...ενδόξου εθνάρχου, έως και σήμερα.

Οι κακές ιστορικές γλώσσες βέβαια, επισημαίνουν ότι στην πολυσέλιδη βιογραφία του...εθνάρχου, η περίοδος 1941-44 καταλαμβάνει μια-δυο παραγράφους. Επισημαίνουν επίσης, ότι ο «εθνάρχης» είχε εξαφανιστεί αμέσως μετά την απελευθέρωση το 1944 για κάποιο χρονικό διάστημα, διότι με βάση τη Ν.Π 1/1944 («Περί δωσιλόγων»), όποιος πολίτης έκανε καταγγελία, ακόμα και χωρίς απτές αποδείξεις, ότι κάποιος ήταν δωσίλογος και συνεργάτης των Γερμανών, τότε αυτός συλλαμβανόταν με συνοπτικές διαδικασίες κι οδηγείτο στα μπουντρούμια, έως ότου αποδεικνύετο, ή όχι, η ενοχή του.

Οι ίδιες κακές ιστορικές γλώσσες, επισημαίνουν ότι για τον ίδιο λόγο την κοπάνησε για τις ΗΠΑ το 1944 κι ο Λάτσης, ο οποίος κατά την Κατοχή δραστηριοποιείτο στον τομέα της συλλογής τροφίμων με σκοπό τον εφοδιασμό του ιταλικού στρατού στο Ν. Ηλείας! Λένε επίσης, ότι όταν επέστρεψε από τις ΗΠΑ,  αγόρασε τα γνωστά σαπιοκάραβα Liberties (Σχέδιο Μάρσαλ) με τα χρήματα, που απέκτησε στην Κατοχή κι έγινε καραβοκύρης.
Κακές γλώσσες είναι, ό,τι θέλουν λένε...

 Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!

ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Πολύ σύντομα οι τράπεζες θα ανήκουν στο λαό!

Η σταδιακή απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας ξεκίνησε για ναπιστοποιήσει όχι την διάσωση της χώρας αλλά ένα κρεσέντο απληστίας σε βάρος του Λαού και έθνους.

Κανείς από τους κυβερνώντες δεν νοιάζεται για τα συμφέροντα του απλού συμπολίτη μας πάρα μόνο για τις τράπεζες. Έτσι τους έδωσαν λεφτά για να τις διασώσουν, τους έδωσαν και άλλες τράπεζες για να δυναμώσουν, υπέβαλαν τον λαό μας σε θυσίες για να πάρουν τις δόσεις των τραπεζών και στο τέλος τους δίνουν και τα σπίτια του κοσμάκη.

Είναι πια σαφές πως…το μοντέλο διάσωσης της πατρίδας μας δεν περιλαμβάνει τους πολίτες οι οποίοι είναι και οι μόνοι που κάνουν συνεχώς “θυσίες”! Είναι πια σαφές ότι πολύ σύντομα τράπεζες θα ανήκουν στο λαό ο οποίος θα έχει το ηθικό πλεονέκτημα και θα τις πάρει για να σώσει τα σπίτια του.

Του Γιάννη Παπαϊωάννου

Η σταδιακή απελευθέρωση των πλειστηριασμών είναι το σημείο χωρίς επιστροφή και σε αυτή φαίνεται ότι προχωρά το αρμόδιο τμήμα εμπορίου του υπουργείου Ανάπτυξης, υπό την ασφυκτική πίεση της τρόικας για αναστολή του μέτρου.

Σύμφωνα με δηλώσεις του υφυπουργού Ανάπτυξης Θ. Σκορδά, επιχειρείται μερική αναστολή των πλειστηριασμών από το 2014 βάσει κοινωνικών και οικονομικών κριτηρίων.

Μιλώντας σε πρωινή εκπομπή του Mega χθες, εξήγησε ότι κυρίαρχο ρόλο θα έχουν παράγοντες όπως αν ο δανειολήπτης είναι άνεργος ή πολύτεκνος, πόσα χρόνια το ακίνητο προστατεύεται από την υπάρχουσα νομοθεσία και η αντικειμενική του αξία.

Υπενθυμίζεται ότι το μέτρο του «παγώματος» των πλειστηριασμών ισχύει από το 2008 και ανανεώνεται κάθε χρόνο. Άλλα κριτήρια, σύμφωνα με πληροφορίες, μπορεί να είναι το ύψος του δανείου, βάσει του οποίου έγινε η αγορά, τα εισοδήματα του δανειολήπτη κ.λπ.

Πάντως, κύκλοι του υπουργείου Ανάπτυξης ξεκαθάριζαν χθες ότι ακόμη δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση και ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε διάλογο με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς.

Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των ακινήτων που έχουν «παγώσει» κάνουν λόγο για περίπου 200 χιλιάδες ακίνητα, ενώ τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι 2 στα 10 δάνεια δεν εξυπηρετούνται.

«Προειδοποιητικές βολές»

Ήδη πάντως, η συζήτηση για άρση της αναστολής πλειστηριασμών έχει αρχίσει να προκαλεί πολιτικές αντιδράσεις, ακόμα και από βουλευτές της συγκυβέρνησης.

Κατηγορηματική ήταν, σε δηλώσεις της στον Realfm, η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της ΝΔ Σοφία Βούλτεψη: «Δεν υπάρχει πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας. Αυτό σας το λέω για σίγουρα γιατί δεν είναι μέτρο. Να σας πω τι γίνεται. Το κράτος διατηρεί το δικαίωμα κατάσχεσης πρώτης κατοικίας για να μη χάσει το δικαίωμά του. Πλειστηριασμός απαγορεύεται με νόμο που ψηφίσαμε μέσα στη Βουλή και τον οποίο θα ξαναψηφίσουμε. Δεν το συζητώ αυτό, δεν μιλάω για πλειστηριασμό».

Στην επισήμανση ότι η συζήτηση έχει ανοίξει από τους αρμόδιους υπουργούς η κ. Βούλτεψη  απάντησε χαρακτηριστικά: «Δεν πάν’ να το συζητάνε. Αυτό δεν θα γίνει. Μπορούν να το συζητούν όσο θέλουν».

«Δεν θα κουραστούμε, να λέμε στους ξεκούραστους τεχνοκράτες ότι πλειστηριασμούς πρώτη κατοικία δεν θα γίνει δεκτός από την παρούσα Βουλή», διεμύνησε από την πλερά του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Πάρις Κουκουλόπουλος κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα αυθαίρετα, σχολιάζοντας τις δηλώσεις Στουρνάρα στο πρακτορείο Reuters περί «κουρασμένων βουλευτών», αλλά και τη συζήτηση που άνοιξε με τις δηλώσεις του υφυπουργού Ανάπτυξης Θ. Σκορδά για την άρση αναστολής πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας..

«Την ίδια στιγμή που ο μη εκλεγμένος υπουργός Οικονομικών προσβάλλει τους εκλεγμένους βουλευτές μιλώντας για κόπωση, η συγκυβέρνηση με εντολή της τρόικας άρει την προστασία της πρώτης κατοικίας», ήταν το σχόλιο του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου.

«Οι πιέσεις της τρόικας για την άρση της αναστολής στο όνομα της μη περαιτέρω μείωσης της αξίας των ακινήτων από την ”υπερπροσφορά” σε καμιά περίπτωση δεν λαμβάνουν υπόψη το πραγματικό πρόβλημα δεκάδων χιλιάδων δανειοληπτών και τις ελληνικές ιδιομορφίες της ιδιοκατοίκησης», επισήμανε από την πλευρά τηςη Δημοκρατική Αριστερά.

Η ΔΗΜΑΡ υπενθυμίζει πως έχει καταθέσει σχετική τροπολογία, επαναλαμβάνοντας θέση της για την επέκταση της αναστολής τουλάχιστον για ολόκληρο το 2014.

Με τη σειρά του το ΚΚΕ σημειώνει ότι παραμένουν επίκαιρες οι προτάσεις νόμου που έχει καταθέσει για ‘τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά’ και την προστασία των ανέργων, «που μεταξύ άλλων προβλέπουν παύση κάθε πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης εκ μέρους των πιστωτικών ιδρυμάτων σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών, αλλά και αναστολή κάθε πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της κύριας και δευτερεύουσας κατοικίας που ανήκει κατά κυριότητα στον άνεργο, καθ’ όλη τη διάρκεια της ανεργίας».

paganeli

Η Γλώσσα της ΕΕ: Χειραγώγηση και «doublethink» !!!

Ταυτόχρονα με την προσφυγή της Ελλάδας στον «ευρωπαϊκό μηχανισμό» στήριξης (23/4/2010), ξεκίνησε μια πρωτοφανής γλωσσική τρομοκρατία ενάντια στην κοινωνία.

Το κομματικό προσωπικό των δύο μεγάλων κομμάτων, με την συνεπικουρία ανθρώπων που σιτίζονται από την τραπεζική ελίτ και την ΕΕ, και του μεγαλύτερου μέρους των ΜΜΕ, άρχισαν να χρησιμοποιούν μια «Νέα Γλώσσα» με σκοπό την…ιδεολογική κυριαρχία, την νομιμοποίηση των πολιτικών λιτότητας και την χειραγώγηση των πολιτών.

Η γλωσσική τρομοκρατία που εξαπολύθηκε ενάντια στον ελληνικό λαό, εξέλαβε απεχθείς διαστάσεις και που ακόμη δυστυχώς τα αποτελέσματά της δεν έχουν σταθμισθεί.

Του Γρηγόρη Σουλτάνη

Η αποτελεσματικότητά της είναι εμφανής τρία χρόνια μετά: θεσμική και κρατική βία, κατάλυση εργασιακών δικαιωμάτων και κράτους πρόνοιας, ανεργία, απόγνωση, ακραία φτώχεια και αυτοκτονίες.

Από διάσπαρτα σχετικά άρθρα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας στον ιταλικό, ισπανικό, πορτογαλικό και ιρλανδικό τύπο, φαίνεται ότι η αυτή η τρομοκρατική «νέα γλώσσα» χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο από σοσιαλδημοκρατικές και δεξιές κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ του ευρωπαϊκού νότου. Το φαινόμενο αυτό αν ειδωθεί αποσπασματικά, αποκρύπτει το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο έλαβε χώρα και που σχετίζεται με τον σχεδιασμό ενός νέου οικονομικού μοντέλου της ΕΕ. Η έναρξη αυτής της επίθεσης συνέπεσε με το νέο ευρωπαϊκό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που αντικατέστησε την στρατηγική της Λισσαβόνας και εγκαινιάσθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 3/3/2010.

Το γλωσσικό Project «Europe 2020»

Το στρατηγική “Europe 2020” (http://ec.europa.eu/europe2020/europe-2020-in-a-nutshell/index_en.htm), αποτελεί το μεταρρυθμιστικό σχέδιο για την Ευρώπη της τρέχουσας δεκαετίας και καθορίζει το πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικονομίας σε σχέση με το παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα καθορίζει το πώς πρέπει να ρυθμισθεί η ευρωπαϊκή κοινωνία ώστε να υπηρετήσει το νέο οικονομικό μοντέλο που οι ευρωπαϊκές ελίτ οραματίζονται για την Ευρώπη, που στην νεοφιλελεύθερη γλώσσα της ΕΕ ονομάζεται «Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς». Τι σημαίνει ρύθμιση της κοινωνίας; Σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές κοινωνίες πρέπει να «πεισθούν», δηλαδή να χειραγωγηθούν, ώστε να αποδεχθούν το γεγονός ότι πρέπει να ζουν με την ευελιξία, την ανεργία και την ελεημοσύνη που ονομάζεται «μισθός».

Έτσι, η στρατηγική «Europe 2020» εγκαινιάζει ένα «Γλωσσικό Project» που είναι αναγκαίο για την επιβολή της νέας ευρωπαϊκής τάξης πραγμάτων. Εγκαινιάζει μια «νέα γλώσσα» το Οργουελικό «Newspeak», έναν νέο καπιταλιστικό λόγο που στοχεύει να επιβάλλει νέες αναπαραστάσεις του κόσμου, νέα νοήματα και νέους τρόπους αντίληψης του εαυτού, της κοινωνίας και της εξουσίας. Οι δημόσιες παρεμβάσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων έναντι της Ελλάδας- με αποκορύφωμα τα διαγγέλματα προς τον ελληνικό λαό κατά τις εκλογές-που αναπαράγονται ασταμάτητα από τα ΜΜΕ με την εκκίνηση των δελτίων ειδήσεων, συνήθως εκλαμβάνονται ως παρεμβάσεις πολιτικού χαρακτήρα. Εντούτοις πρόκειται για μια μεθοδικά οργανωμένη προπαγάνδα βιοπολιτικής ρύθμισης της κοινωνίας, που σκοπό έχει την αέναη επανάληψη της «νέας γλώσσας», καθώς αποσκοπεί στην κατασκευή της πραγματικότητας. Οι κοινωνίες του ευρωπαϊκού νότου αποτελούν πλέον ένα γλωσσικό θερμοκήπιο, καθώς υφίστανται μια τρομοκρατία που εκτοξεύεται ταυτόχρονα από το εσωτερικό και το εξωτερικό των χωρών. Κατ’ αυτό τον τρόπο επιχειρείται να αποκλεισθεί κάθε εναλλακτική σκέψη και προσέγγιση, κάθε δίοδος διαφυγής, ώστε η επικράτηση του νεοφιλελεύθερου κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου να εντυπώνεται στη συνείδηση ως το αποτέλεσμα μηχανιστικών νόμων της πραγματικότητας.

Λόμπι και «νέα γλώσσα»

Η «νέα γλώσσα» είναι συνυφασμένη με τα ειδικά συμφέροντα που εξυπηρετεί η ΕΕ. Η φράση το «δημοκρατικό έλλειμμα» της ΕΕ είναι ευφημισμός του γεγονότος ότι «οι αποφάσεις στην ΕΕ παίρνονται από μια ειδική ελίτ», κάποια συγκεκριμένα λόμπι. Η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων (ETUC),(http://www.etuc.org/), που θεωρείται κοινωνικός εταίρος της ΕΕ, κατήγγελλε ότι κατά τον σχεδιασμό της στρατηγικής για την «Ευρώπη 2020», οι θέσεις του συνδικάτου αγνοήθηκαν παντελώς, κάτι που έγινε επίσης και για το «Σύμφωνο για το Ευρώ», του οποίου το τελικό κείμενο υιοθετήθηκε στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. την 24-25/3/2011. Σύμφωνα με τις καταγγελίες του Corporate Europe Observatory, Exposing the power of corporate lobbying in the EU, (http://corporateeurope.org), σε άρθρο με το τίτλο «Business against Europe: Business Europe celebrates social onslaught in Europe», 23/3/11, ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρηματικά λόμπι της Ευρώπης, η BUSINESS EUROPE, (http://www.businesseurope.eu), η Ένωση Συνομοσπονδιών της Βιομηχανίας και των Εργοδοτών της Ευρώπης-μέλος της οποίας είναι και ο ΣΕΒ- συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ουσιαστικά είναι ο κύριος διαμορφωτής της οικονομικής πολιτικής που ασκεί η ΕΕ. Στο άρθρο της CEO γίνεται αναφορά στις προτάσεις της BUSINESS EUROPE, οι οποίες έγιναν αποδεκτές και ενσωματώθηκαν στα επίσημα κείμενα της ΕΕ, όπως στο Σύμφωνο για το Ευρώ. Η BUSINESS EUROPE μάλιστα έστειλε επιστολή στον πρόεδρο της ΕΕ για να εκφράσει την στήριξή της στα μέτρα που εγκρίθηκαν από τους αρχηγούς των κρατών-μελών.

Το δεύτερο ισχυρό λόμπι είναι το European Roundtable of Industrialists (ERT)(Ευρωπαϊκή στρογγυλή τράπεζα των βιομηχάνων) (http://www.ert.eu), που ιδρύθηκε από τον P. Gyllenhammar της Volvo και στην οποία συμμετέχουν σαράντα επτά από τους μεγαλύτερους ευρωπαίους βιομηχάνους, έχει σκοπό την προώθηση του ελεύθερου εμπορίου, της απορρύθμισης και των ιδιωτικοποιήσεων. Στο πρόσφατο φυλλάδιο με τίτλο «ERT’s vision for a competitive Europe in 2025», εκτίθεται το όραμα των βιομηχάνων για την Ευρώπη. Η ERT είναι μόνιμος συνομιλητής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά και συνδαιτυμόνας των Μέρκελ και Ολάντ.

Το τρίτο ισχυρό λόμπι είναι η European Financial Services Roundtable (ΕΡ5Ρ)(http://www.efr.be), η οργάνωση των προέδρων και ανώτερων στελεχών των τραπεζών και ασφαλιστικών εταιριών της Ευρώπης, που στόχο έχει την προώθηση της ίδιας νεοφιλελεύθερης ατζέντας.

Οι ομοσπονδίες αυτές του βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου δικτυώνονται σε όλη την Ευρώπη, διατηρούν σχέσεις με ανάλογα αμερικανικά λόμπι και ευρωβουλευτές, διεισδύουν σε όλες τις κυβερνήσεις και στις ανεξάρτητες αρχές των κρατών-μελών, ελέγχουν την πολιτική των ιδιωτικών ΜΜΕ, ενώ διαθέτουν τεράστια ποσά σε think tanks για την προώθηση της νεοφιλελεύθερης ρητορικής. Το σημαντικότερο είναι ότι διαθέτουν άμεση πρόσβαση στα νομοθετικά όργανα της ΕΕ, αλλά και των κρατών-μελών και οι προτάσεις τους γίνονται άμεσα αποδεκτές όπως έδειξε με ντοκουμέντα η Corporate Europe Observatory. Το βασικό μότο αυτών των οργανώσεων είναι ότι για να επέλθει ανάπτυξη επιβάλλεται μείωση του εργασιακού κόστους, δηλαδή η κινεζοποίηση της Ευρώπης.

Το «Newspeak» της ΕΕ

Ο νεοφιλελεύθερος λόγος, το “Newspeak” της ΕΕ εξ’ ανάγκης παίρνει την μορφή της «διπλής γλώσσας», από τη στιγμή που εκφράζει τα συμφέροντα μιας ειδικής τάξης, της καπιταλιστικής τάξης. Η παραπλάνηση με ευφημισμούς, περιφράσεις και μετονομασίες, αποτελεί δομικό στοιχείο των κειμένων της ΕΕ. Υποτίθεται ότι η ΕΕ εκφράζει τα συμφέροντα της Ευρώπης και του ευρωπαϊκού λαού ενώ αποτελεί πολιτικό όργανο της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας. Έτσι, τα επίσημα κείμενα χρειάζεται να αποκρύψουν αυτό το γεγονός και να εμφανίσουν τον ιδεολογικό λόγο με το ένδυμα μιας «επιστημονικής» ουδετερότητας. Με αυτό τον τρόπο προσβλέπουν στην ιδεολογική κυριαρχία και την οικειοθελή υποταγή των υπηκόων.

Η περίπτωση όμως του «Europe 2020» είναι κάπως διαφορετική. Ως κείμενο στρατηγικής που απευθύνεται στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών, εκθέτει τις στρατηγικές πρωτοβουλίες που πρέπει να παρθούν από τις κυβερνήσεις για την υλοποίηση του προγράμματος. Οι ιδεολογικές κατευθύνσεις είναι τόσο ισχυρές που η «διπλή γλώσσα» αδυνατεί να τις αποκρύψει. Ο ελιτισμός, η αντιδημοκρατικότητα και η εξουσιαστική βία διατρέχουν όλα τα σημεία του κειμένου.

Η σημαντικότερη ιδέα που εγκαινιάζει το κείμενο είναι ότι η «Ευρώπη», ως αφηρημένη έννοια εκτός τόπου και χρόνου, αλλάζει την οικονομία και την κοινωνία: «Η κρίση αποτελεί εγερτήριο κάλεσμα…. Είναι η στιγμή της αλήθειας για την Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι ικανή να αναλαμβάνει δράση σε περιόδους κρίσης και να προσαρμόζει τις οικονομίες και τις κοινωνίες της… η έξοδός µας από την κρίση θα πρέπει να αποτελέσει το σημείο εισόδου σε µια νέα οικονομία…. να εφαρμόσει τη δεύτερη φάση του προγράμματος «ευελιξία µε ασφάλεια». «Η στιγμή της αλήθειας για την Ευρώπη», παραπέμπει άμεσα στο «1984» του Orwell, όπου το Υπουργείο Αλήθειας της Ωκεανίας έχει την αποκλειστική αρμοδιότητας διαχείρισης του «newspeak». Με την βαρύγδουπη λέξη «Ευρώπη», που χρησιμοποιείται με την έννοια μιας αυταπόδεικτης αξίας που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, αποκρύπτεται το γεγονός ότι η πραγματική Ευρώπη είναι ένα θέατρο άγριου ανταγωνισμού συμφερόντων, στον οποίο επικρατεί η καπιταλιστική ελίτ. Η κρίση είναι μια αφορμή για την εφαρμογή της «νέας οικονομίας». Εδώ εκφράζεται η κύρια ιδέα της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης που συνίσταται στο γεγονός ότι μια κρίση που δημιουργείται εσκεμμένα ή όχι, αποτελεί ευκαιρία για την επιβολή των συμφερόντων της ελίτ. Το επίθετο «νέα» μπροστά από την οικονομία επιχειρεί την παραπλάνηση, αφού αμέσως μετά προσδιορίζεται το περιεχόμενό της: «ευελιξία με ασφάλεια», που αποτελεί ευφημισμό της επιστροφής σε εργασιακές σχέσεις φεουδαρχικού τύπου.
Το κυρίαρχο στοιχείο αυτού του αποσπάσματος είναι το ολοκληρωτικό πνεύμα: Η εξουσία, που ταυτίζεται με την αφηρημένη έννοια της Ευρώπης, αναλαμβάνει να «προσαρμόσει» την κοινωνία. Να μετατρέψει τα άτομα και την κοινωνία σε κάτι επιθυμητό για την εξουσία. Πρόκειται για έναν νέου τύπου ορθολογικό ολοκληρωτισμό που έχει εντελώς διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά από τον γνωστό ιστορικό ολοκληρωτισμό, ο οποίος μπροστά του φαντάζει σχετικά αθώος. Η κοινωνία εκλαμβάνεται ως ένα υλικό αντικείμενο χειραγώγησης που διαπλάθεται στα χέρια της εξουσίας με βάση ένα προκαθορισμένο σχέδιο.

Τυπικό δείγμα «διπλής γλώσσας» και εξουσιαστικής παράνοιας αποτελεί το δεύτερο απόσπασμα: «Η επιτυχία της νέας στρατηγικής θα εξαρτηθεί συνεπώς σε μεγάλο βαθμό από τη σαφήνεια µε την
οποία τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη µέλη και οι περιφέρειες θα εξηγήσουν γιατί οι μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες». Η «εξήγηση» σημαίνει την προπαγάνδα, οι «μεταρρυθμίσεις» την επιβολή των συμφερόντων των λόμπι, η «σαφήνεια» την αποφασιστικότητα της εξουσίας.

Το κείμενο αφού αναφερθεί σε επιθυμητή ανεργία της τάξης του 30%, λέγοντας ότι «πρέπει να επιδιώξουμε δουλειά για το 70%», αναφέρει: (οι Κυβερνήσεις πρέπει) «Να προωθήσουν νέες μορφές πολιτικής για την εξισορρόπηση της εργασίας και της ιδιωτικής ζωής…Να προάγουν την συλλογική και ατομική ευθύνη για την καταπολέμηση της φτώχειας…». Η φτώχεια που θα προκύψει από την ανεργία και τις μισθολογικές μειώσεις, ώστε να υπάρχει ανά πάσα στιγμή διαθέσιμος ένας εφεδρικός εργασιακός στρατός που να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για περαιτέρω μισθολογικές μειώσεις, θα επιλυθεί με την προσπάθεια των κυβερνήσεων να μετακυλήσουν τα αίτια της φτώχειας από το καπιταλιστικό σύστημα στα άτομα και τις συλλογικότητες. Η ιδέα είναι απλή: Η νεοφιλελεύθερη ανακατασκευή της φτώχειας αφορά το γεγονός ότι αυτή, μέσω της «υπευθυνοποίησης», πρέπει να αποδίδεται στην ανικανότητα των ατόμων και κάποιων κοινωνιών όπως αυτών του νότου. Με λίγα λόγια, είσαι φτωχός γιατί δεν έχεις την αξία που απαιτείται για να είσαι πλούσιος. Είστε φτωχοί γιατί δεν έχετε το πολιτισμικό κεφάλαιο για να είστε πλούσιοι. Είστε υπεύθυνοι για ότι σας συμβαίνει και γι αυτό η φτώχεια πρέπει να τιμωρείται ακόμα και ποινικά. Το κείμενο είναι σαφές: αυτός ο στόχος πρέπει να επιτευχθεί με κατάλληλο χειρισμό της γλώσσας, με πολιτικές που πρέπει να θέσουν τέλος στην ιδιωτική ζωή. Η «εργασιακή ευελιξία», η φτώχεια και το τέλος της ιδιωτικότητας, πρέπει να επιβληθεί ως η νέα φυσική κατάσταση του βίου.

Όπως αναφέρεται στο κείμενο: «Τούτο θα απαιτήσει ισχυρό πλαίσιο διακυβέρνησης που εκμεταλλεύεται τα μέσα που έχει στη διάθεσή του για να διασφαλίσει έγκαιρη και αποτελεσματική εφαρμογή…..». Δηλαδή απαιτείται από τις κυβερνήσεις να αξιοποιήσουν κάθε μέσο προπαγάνδας και επιβολής για την άμεση και αποτελεσματική επίτευξη της «νέας» οικονομίας και κοινωνίας: ισχυρή διακυβέρνηση αυταρχικού τύπου που εκμεταλλεύεται όλες τις δυνατότητες της κρατικής μηχανής, των θεσμών και των ΜΜΕ.

Η γλώσσα της ΕΕ είναι η τυπική γλώσσα του νέου ολοκληρωτισμού. Λέξεις με αυθαίρετο αξιολογικό περιεχόμενο, ευφημισμοί και διαστρέβλωση εννοιών, διχοτόμηση ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, δημιουργία κατάστασης έκτακτης ανάγκης για την επιβολή του σωτηριολογικού λόγου της εξουσίας, βαθειά αντιδημοκρατικός και θετικιστικός: μια πολιτικο-οικονομική ελίτ αναλαμβάνει αυθαίρετα την αναμόρφωση της κοινωνίας με βάση τον ορθολογισμό των ειδικών της οικονομίας. Η ΕΕ οδηγείται στην πραγμάτωση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής ουτοπίας: στην κατασκευή μιας κοινωνίας χωρίς δικαιώματα, ως ένα πειθαρχημένο γρανάζι στην μηχανή της καπιταλιστικής συσσώρευσης.

paganeli

Η Δημοκρατία σε Κίνδυνο! Παράνομη υπερφορολόγηση με Στέρηση της Ιδιοκτησίας και Στέρηση ταυτόχρονα του Δικαιώματος της Δικαστικής Προστασίας !!!

Η Δημοκρατία πεθαίνει στην χώρα που γεννήθηκε! Σκληρή καταπίεση με παράνομη υπερφορολόγηση. 21 φόροι σε 6 μήνες για κάθε οικογένεια! 100% πάνω οι αντικειμενικές στις λαϊκές περιοχές! Η Δάφνη έγινε πιο ακριβή από την Εκάλη…

Στις επονομαζόμενες «λαϊκές» και «υποβαθμισμένες περιοχές» (Περιστέρι, Αιγάλεω, Άγιος Δημήτριος, Πέραμα, Νίκαια, Δραπετσώνα, Καλλιθέα κ.ά.) οι τιμές της Εφορίας αυξήθηκαν κατά 100% [1]

 ! Εξοντωτικά τεκμήρια διαβίωσης. Γυναίκα διαζευγμένη με ένα ανήλικο τέκνο, πάμφτωχη κυριολεκτικά, με ετήσιο πραγματικό…εισόδημα 4.500 ευρώ, με ένα σπίτι 90 τ.μ στα Σεπόλια (από γονική παροχή πριν από 30 χρόνια) και ένα ταπεινό αυτοκινητάκι (που το πληρώνει κάθε μήνα με δόσεις), καλείται με βάση εξοντωτικά τεκμήρια διαβίωσης να πληρώσει ετήσιο φόρο εισοδήματος ύψους 2.800 ευρώ [2] !!!

Καμία δημόσια συζήτηση για την άνευ προηγουμένου απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών, για το υποχρεωτικό από το εθνικό, το ενωσιακό και το διεθνές δίκαιο, κούρεμα των δανείων που οι πολίτες οφείλουν στις τράπεζες, οι οποίες ανακεφαλαιωθήκαν με χρήματα που αναδέχθηκαν υποχρεωτικά ως Χρέος οι πολίτες. Παράνομη και ληστρική φορολόγηση με κούρεμα ελληνικών καταθέσεων στην Κύπρο, για επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα μη κατοίκους Κύπρου, με ανεπίτρεπτη από το διεθνές δίκαιο και τις διακριτικές συμβάσεις παράλειψη του «ελληνικού» κράτους να παρέχει ελάφρυνση, ώστε να αποφεύγεται η διπλή φορολογία [3]. Κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και πρόστιμα που θα κυμαίνονται από 300 έως 2.000 ευρώ για την καθυστέρηση εξόφλησης φόρων άνω των 30 ημερών, σύμφωνα με τον νέο Κώδικα Φορολογικών Διαδικασιών που κατατέθηκε στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος… Τη στιγμή που  το 27,7% των Ελλήνων βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας… Όταν η  Ελλάδα είναι η δεύτερη σε φτώχεια χώρα της Ευρώπης με το ποσοστό της γενικής ανεργίας να έχει διαμορφωθεί σταθερά άνω του 28% και πάνω από 55% για τους νέους… Όταν για μισθωτούς και συνταξιούχους σημειώθηκε το 2012, μείωση εισοδήματος 18% και αύξηση φόρων 52% [4].

Την ίδια ώρα το φως της δημοσιότητας βλέπουν «λίστες», όπως  αυτή της  «Λαγκάρντ» [18], του «Λίχτενσταϊν», των «400 ελλήνων με τα ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο» κ.ά, που αποτελούν τη σύγχρονη εκδοχή της «λίστας του Σίντλερ»… Της επιλεκτικής δηλαδή διάσωσης κάποιων ελαχίστων προνομιούχων, από το Οικονομικό Ολοκαύτωμα που με αμείλικτη ένταση εξολοθρεύει τους Έλληνες τα τρία τελευταία χρόνια, με άνιση μεταχείριση όμοιων περιπτώσεων με την καθιέρωση προνομίων ή εξαιρέσεων από τον γενικό κανόνα βασισμένων σε κριτήρια όπως αυτό της πρόσβασης στα κέντρα εξουσίας. Πρόκειται δυστυχώς για την ελληνική εκδοχή των λιγοστών Εβραίων που διασώθηκαν από τον Σίντλερ κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τους εκατομμύρια υπολοίπους να οδηγούνται μαζικά στα ναζιστικά κρεματόρια…

Χαρακτηριστική του αναβρασμού που επικρατεί στην κοινωνία, είναι η σκληρή ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) και του  προέδρου του Γ. Αδαμόπουλου που εκδόθηκε με αφορμή την 39η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας, στην οποία επισημαίνεται ότι «όταν η νομοθετική λειτουργία ασκείται με πράξεις της εκτελεστικής εξουσίας (ΠΝΠ) χωρίς να συντρέχει έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, όταν η κυβέρνηση προχωρεί κατ’ επανάληψη σε επίταξη προσωπικών υπηρεσιών ομοίως χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζει το Σύνταγμα, όταν, εν γένει, μεθοδεύεται η εξαθλίωση των πολιτών, με τη μετακύλιση του βάρους της οικονομικής κρίσης στη βάση της κοινωνίας, προκειμένου να προστατευτεί η οικονομική ελίτ και να εξυπηρετηθούν διεθνή και εγχώρια οικονομικά συμφέροντα, η Δημοκρατία οδηγείται εκ των πραγμάτων στην αυτοκατάργησή της» [7].

H απόφαση τoυ Euroworking Group της 24ης Ιουλίου να αναβάλει για κάποιες ημέρες , τη λήψη απόφασης για την εκταμίευση της ελληνικής δόσης για… 80 υπαλλήλους που δεν μπήκαν σε καθεστώς διαθεσιμότητας (!!!) και η εσπευσμένη ενέργεια της κυβέρνησης  προκειμένου να άρει το αδιέξοδο, να καταθέσει αμέσως τροπολογία, δυο ημέρες μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου (!!!), με την οποία άρθηκε η εξαίρεση από την κινητικότητα για τους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων, προκειμένου να ικανοποιηθούν αι απαιτήσεις των δανειστών που  μπλόκαραν τη δόση γιατί δεν είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα από τους 4.200 υπαλλήλους ένας αριθμός 80 εργαζομένων (!!!) [8], έρχεται να υπενθυμίσει την πλήρη κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας και την παράδοση της άσκησης της γενικής πολίτικης της Χώρας στους πιστωτές. Το γεγονός αυτό, που καταδεικνύει ότι οι δανειστές δεν δείχνουν διατεθειμένοι να προβούν στην ελάχιστη παραχώρηση ως προς την καταστροφική πολιτική που ασκούν στη Χώρα, έρχεται να επιβεβαιώσει την άποψη που κυριαρχεί στην κοινή γνώμη, για την αναγκαιότητα επικαιροποίησης της απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας με αριθμό 668/2012, που αποφάνθηκε ότι με τα δεδομένα που επικρατούσαν στη Χώρα το 2010 [ενόψει του πρώτου Μνημονίου (ν. 3845/2010)] ότι «ούτε με το Μνημόνιο ούτε με τον ν. 3845/2010 παραχωρούνται αρμοδιότητες σχετικές με την άσκηση της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας στα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, σε όργανα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ούτε αναγνωρίζονται εξουσίες σε όργανα διεθνών οργανισμών, περιορίζουσες την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας, η Ελληνική δε Κυβέρνηση διατηρεί την κατ’ άρθρο 82 παρ. 1 του Συντάγματος εξουσία της για τη χάραξη της γενικής πολιτικής της χώρας, (…) [9].

Σε αυτή την Ελλάδα της ανέχειας και της εξαθλίωσης, με τις πρώτες φαβέλες να κάνουν ήδη την εμφάνισή τους [5], ψηφίστηκε στις 09/07/2013 το πολυνομοσχέδιο που εισάγει νέες φορολογικές διατάξεις, με τις οποίες θεσμοθετείται η Στέρηση της Ιδιοκτησίας και η Στέρηση ταυτόχρονα του Δικαιώματος της Δικαστικής Προστασίας!!! Άξιο μνείας είναι το γεγονός, ότι  η περιστολή των παραπάνω θεμελιωδών δικαιωμάτων υπερψηφίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο σε κλίμα πανηγυρικό [6] !!! Κατόπιν τούτου, για την αμφισβήτηση μιας φορολογικής πράξης, τέλους ή προστίμου, το οποίο δύναται, όχι απλώς να είναι εσφαλμένο, αλλά και καταφανώς παράνομο ή και σκόπιμο, η πρόσβαση του φορολογουμένου στη δικαιοσύνη καθίσταται πρακτικά ΑΔΥΝΑΤΗ!!!

Με το πολυνομοσχέδιο που έγινε νόμος του κράτους (4152/2013) προστέθηκε νέο άρθρο 70 Β (Ειδική Διοικητική Διαδικασία -Ενδικοφανής προσφυγή), με το οποίο καταργείται από τα τέλη Ιουλίου 2013 η Επιτροπή Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών. Πλέον από την 1η Αυγούστου οι φορολογικές διαφορές θα επιλύονται με συνοπτικό τρόπο, με την αρμοδιότητα να περνά στην υπό σύσταση Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων του υπουργείου Οικονομικών. Με την νέα αυτή  διαδικασία η οποία όπως παρακάτω αναλύω οδηγεί στον αποκλεισμό ουσιαστικά του δικαιώματος πρόσβασης στο Δικαστήριο, προσβάλλοντας κατά τον τρόπο αυτό τον πυρήνα του δικαιώματος σε έννομη προστασία και στερώντας τον πολίτη από τον φυσικό του Δικαστή,  εκτιμάται από την κυβέρνηση πως με διαδικασίες εξπρές θα εισρεύσουν έως τον Φεβρουάριο του 2014 στα κρατικά ταμεία βεβαιωμένοι φόροι ύψους 1,25 δισ. ευρώ…

Το υπουργείο Οικονομικών με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίσθηκε στην Βουλή αναθεώρησε πλήρως της διαδικασία επίλυσης φορολογικών διαφορών, μεταφέροντας από την 1η Αυγούστου 2013 τη συγκεκριμένη αρμοδιότητα στην υπό σύσταση Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων. Έτσι, από την 1η Αυγούστου ο φορολογούμενος που αμφισβητεί την καταλογιστική πράξη φόρου, δασμού, προστίμου κτλ, που έχει εκδοθεί σε βάρος του από τη φορολογική αρχή, οφείλει να υποβάλει ενδικοφανή προσφυγή με αίτημα την επανεξέταση της πράξης από την Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων.

Η αίτηση θα υποβάλλεται στην Εφορία, στο Τελωνείο ή στην φορολογική αρχή (ΣΔΟΕ) που εξέδωσε την πράξη και θα αναφέρει τους λόγους στους οποίους ο φορολογούμενος βασίζει το αίτημά του. Η αίτηση πρέπει να υποβάλλεται από τον φορολογούμενο εντός 30 ημερών από την ημερομηνία κοινοποίησης της πράξης σε αυτόν. Περαιτέρω, με την άσκηση της ενδικοφανής προσφυγής θα βεβαιώνεται άμεσα από τη φορολογική αρχή και καταβάλλεται ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%) του αμφισβητούμενου ποσού της πράξης (παρ. 3). Αυτό σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, συνεπάγεται ότι με την ενεργοποίηση της νέας διαδικασίας και το αργότερο έως τον Φεβρουάριο 2014 θα εισπραχθούν 1,25 δισ. ευρώ από τα 2,5 δισ. ευρώ των εκκρεμών υποθέσεων που λιμνάζουν σήμερα στην Επιτροπή Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών (η καταβολή του 50% δεν ίσχυε στην περίπτωση προσφυγής στην επιτροπή).

Οι πλέον προκλητικές διατάξεις του πρόδηλης και κραυγαλέας αντισυνταγματικότητας νόμου 4152/2013 που ψηφίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο σε κλίμα σχεδόν πανηγυρικό(!), που σε οποιοδήποτε κράτος δικαίου που θεωρείται ως κράτος δημοκρατικό και ευνομούμενο και αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα ως μια ευνομούμενη πολιτεία θα είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τον νομικό, πολιτικό και πνευματικό κόσμο, είναι η διάταξη που κάνει λόγο για «σαφή, ειδική και πλήρη αιτιολογία» της  απόφασης της Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης επί της προσφυγής του φορολογουμένου με «νομικούς ή/και πραγματικούς ισχυρισμούς», όταν ως εισηγητές ορίζονται… «υπάλληλοι κατηγορίας ΠΕ του Υπουργείου Οικονομικών ή υπάλληλοι με δεκαετή τουλάχιστον εμπειρία σε φορολογικούς ελέγχους»!!!) [παρ 6 αρθρ. 70Β και παράγραφος 4 του άρθρου 70 Α του Κ.Φ.Ε. όπως αντικαταστάθηκε με την υποπαράγραφο Α.5 αρ. 1.6 αρ. 3.β.β  ]. Επίσης,  η διάταξη  που  προβλέπει  τη δυνατότητα προσφυγής στην Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης για την αναστολή (!!!!!!!)  της βεβαίωσης του 50% σε περιπτώσεις πρόκλησης “ανεπανόρθωτης βλάβης”  του φορολογουμένου [άρθρο 70 Β παρ. 4  «Η Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης δύναται να αναστείλει την εν λόγω πληρωμή, μέχρι την κοινοποίηση της απόφασής της στον υπόχρεο, μόνο στην περίπτωση κατά την οποία η πληρωμή θα είχε ως συνέπεια ανεπανόρθωτη βλάβη για τον υπόχρεο»].

Τέλος αξιομνημόνευτο είναι το τεκμήριο όχι απλώς απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής και της αίτησης αναστολής από την εν λογω Επιτροπή, αλλά και της λήψης γνώσης της τεκμαιρόμενης απόρριψης από το φορολογούμενο, με τις άγνωστες  στο δικαιϊκό μας σύστημα προβλέψεις της παρ. 4 του άρθρου 70Β για την απόρριψη της αίτησης αναστολής  [«Εάν δεν εκδοθεί απόφαση εντός είκοσι (20) ημερών από την υποβολή της αίτησης στη φορολογική αρχή, η αίτηση αναστολής θεωρείται ότι έχει απορριφθεί»] και της παραγράφου 5 του ίδιου άρθρου για την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής [«Εάν, εντός της προθεσμίας των εξήντα (60) ημερών, δεν εκδοθεί απόφαση ή δεν κοινοποιηθεί απόφαση στον υπόχρεο, τότε θεωρείται ότι η ενδικοφανής προσφυγή έχει απορριφθεί από την Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης και ο υπόχρεος έχει λάβει γνώση αυτής της απόρριψης κατά την εκπνοή της ανωτέρω προθεσμίας»]. Αντί δηλαδή να ενισχύεται  η υποχρέωση της Διοίκησης να  λαμβάνει μέριμνα για τη λήψη γνώσης των δυσμενών διοικητικών πράξεων από το φορολογούμενο  με βέβαιο και ασφαλή τρόπο, οι ανωτέρω διατάξεις εισάγουν ανεπίτρεπτο τεκμήριο «γνώσης» του απορριπτικού περιεχομένου της  απόφασης, που  λαμβάνει υποτίθεται χώρα από  την ΜΗ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ της απόφασης εντος της προβλεπόμενης προθεσμίας (20 ημέρες για την απόφαση επί της αίτησης αναστολής και 60 ημέρες από την απόφαση επί προσφυγής)!!!

Η κατάσταση που δημιουργείται από τη θέσπιση και ακώλυτη εφαρμογή των άρθρων 34 και 22 παρ. 3 του  ν. 3900/2010 και της υποπαραγράφου Α.5  του ν. 4152/2013  με υποχρέωση καταβολής ποσοστού 100% της οφειλής, για την αμφισβήτηση μιας φορολογικής πράξης, τέλους ή προστίμου, το οποίο δύναται, όχι απλώς να είναι εσφαλμένο, αλλά και καταφανώς παράνομο ή και σκόπιμο, ήτοι του ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΗΣ ΟΦΕΙΛΗΣ μέχρι και το χρόνο δημοσίευσης της πρωτόδικης απόφασης επί τυχόν προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια [50% άμεσα κατά την έκδοση της δυσμενούς πράξης κατά του φορολογούμενου + 50% με την δημοσίευση της απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου αν ασκηθεί προσφυγή = 100% βεβαίωση με  ταυτόχρονη υποχρέωση καταβολής της αμφισβητούμενης οφειλής] και μάλιστα α) ΔΙΧΩΣ να διασφαλίζεται το συνταγματικά κατοχυρωμένο από το άρθρο 20 παρ. 2 του Συντάγματος δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης, β) ΔΙΧΩΣ καμία πρακτικά πιθανότητα χορήγησης αναστολής [αφού η «εκδίκαση» της σχετικής αίτησης  δεν ανήκει πλέον στην αρμοδιότητα των  Διοικητικών  Δικαστηρίων αλλά στην…  Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης στην οποία ως εισηγητές ορίζονται υπάλληλοι του ΥΠΟΙΚ που ΔΕΝ διαθέτουν νομικές γνώσεις], γ) ΔΙΧΩΣ τη δυνατότητα αναστολής της απόφασης που εξέδωσε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και άρα στέρηση του δικαιώματος του φορολογούμενου να εκθέσει τα παράπονά του στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο (αν αδυνατεί -που αδυνατεί- να καταβάλει το 50% του οφειλόμενου κατά την πρωτόδικη απόφαση φόρου, έχοντας ήδη καταβάλει το υπόλοιπο 50% του αμφισβητούμενου ποσού της πράξης που βεβαιώθηκε  και καταβλήθηκε στη φορολογική αρχή ΑΜΕΣΑ κατά την έκδοση της πράξης), λόγω έλλειψης σήμερα «πάγιας νομολογίας» την οποία το ΣτΕ έθεσε ως βασική προϋπόθεση για την πιθανολόγηση τυχόν  ευδοκίμησης της προσφυγής, έχει ως αποτέλεσμα ο φορολογούμενος να μην στερείται απλώς της ιδιοκτησίας του,  αλλά αυτή να δημεύεται βίαια!

Ολόκληρη η νομική μελέτη δημοσιεύεται εδώ και εδώ.  Απευθείας download από  εδώ. 

paganeli