Η αντρική γραμμή του Αντώνη Σαμαρά - Του Κώστα Βαξεβάνη

Περιοδικό «Χύμα»: "Μέχρι ο Αντώνης να καταλήξει σ’ αυτό το πανέμορφο πλάσμα που ονομάζεται Γεωργία, πέρασε από την αγκαλιά της Μυρτώ Παράσχη, της Φούλμαν Μουντάνου, της Άννας Βίσση"

Ο Άνεμος έχει μελετήσει  αυτό το κατασκεύασμα που ονομάζετε Σαμαράς.Οι αναφορές για τους έρωτες τις ζωής του είναι κατασκευασμένες από κάποιους που έφτιαχναν το προφίλ του.Δεν θα βρείτε φωτογραφίες του Σαμαρά με καμία από τις προαναφερόμενες,ούτε καν με την Βίσση παρόλο που θα βρείτε πολλές της ίδιας περιόδου της Βίσση με τον Καρβέλα η τον Νταλάρα.

Όσο για την Γεωργία?...ας είναι καλά η προίκα.

Πιτσίρικος
"Ο Σαμαράς είναι σε ηλικία που θα έπρεπε να ξέρει πως το να επικαλείται ένας άνδρας τον ανδρισμό του δείχνει πως αμφιβάλλει για αυτόν."

Του Κώστα Βαξεβάνη στο Κουτί της Πανδώρας

«Εγώ είμαι της αντρικής γραμμής» ήταν η πιο σημαντική πολιτική διατύπωση του Αντώνη Σαμαρά μέσα στη Βουλή. Η στερεοτυπική αντίληψη που τοποθετεί ακόμη και την ίδια την κόρη του Σαμαρά μαζί με όλες τις γυναίκες μέσα σε μια μάζα από γυναικάκια που υστερούν σε ευθύτητα και ειλικρίνεια, δεν είναι ένα είδος επιπόλαιου κουτσαβακισμού της στιγμής. Ένας σεξισμός από αυτούς που είναι κρυμμένοι στην καθημερινότητά μας και δραπετεύουν ακολουθώντας ασυναίσθητα το δρόμο της καθομιλουμένης. Δεν είναι ούτε η αστεία διάσταση που πήρε στο διαδίκτυο όπου τα σχόλια του τύπου «δύο πράγματα φαίνονται από το διάστημα, το Σινικό Τείχος και το πουλί του Σαμαρά» έδιναν και έπαιρναν.

Τα στερεότυπα στις λέξεις δημιουργούν στερεότυπα στο μυαλό. Οι λέξεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι γεμάτες από στερεότυπα όπως το άλλο που επίσης ανέφερε στη Βουλή για να εισπράξει παρατήρηση από την Πρόεδρο Ζωή Κωνσταντοπούλου, πως «γέμισε η Αθήνα λαθρομετανάστες».

Στη «ρητορική Σαμαρά» οι γυναίκες, οι λαθρομετανάστες, οι αριστεροί, ίσως και οι Εβραίοι αν δεν είχαν πολιτική δύναμη, είναι κάτι σαν ομιλούσες κατσαρίδες.

Βέβαια αυτή η αντρική γραμμή όπως την εννοεί ο Σαμαράς, δεν του επέβαλε να περιμένει μετά τη δευτερολογία του στη Βουλή να του απαντήσει ο Κατρούγκαλος, τον οποίο πρακτικά αποκάλεσε απατεώνα και χρηματιζόμενο.

Η αντρική γραμμή έγινε γραμμή φυγής προς το καφενείο της Βουλής το οποίο πάντα ο Σαμαράς προτιμούσε από την αίθουσα συνεδριάσεων.

Η γραμμή Σαμαρά, είτε την αποκαλεί αντρική, είτε τη δείχνει δουλική απέναντι στη Μέρκελ, είναι η παλαιοδεξιά αντίληψη της οποίας εκφραστής για χρόνια υπήρξε ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Όταν πριν από χρόνια αποκαλύπταμε τα σκάνδαλα του Ψωμιάδη στη Θεσσαλονίκη αυτός απαντούσε πως τον κατηγορούν τα στρινγκ των Αθηνών. Όταν κατονομάζαμε τους απατεώνες φίλους του, εμφάνιζε ως αντρικό προτέρημα να στέκεται δίπλα τους για να δείξει τη φιλία του. Το ίδιο έκανε και ο Σαμαράς στη Βουλή. Του ζητούσε ο Αλέξης Τσίπρας να απαντήσει γιατί κάλυψε τον πρωθυπουργικό σύμβουλο και φίλο Σταύρο Παπασταύρου από τη λίστα Λαγκάρντ και αυτός απαντούσε πως η Ελλάδα χρειαζόταν 10 Παπασταύρου.

Ο πολιτικός κουτσαβακισμός είναι ένας τρόπος με τον οποίο ανδρώθηκε η ελληνική δεξιά. Ο βαριοί άντρες της Τρούμπας και της παραβατικής Ελλάδας, κουμπουροφόροι και «εθνικόφρονες», νταβατζήδες και ρουφιάνοι, το βράδυ εξέδιδαν κοριτσάκια και το πρωί κυνηγούσαν κομμουνιστές. Από μπράβους και φονιάδες στρατολογούσε η Ασφάλεια για τις οργανώσεις «Καρφίτσα» οι οποίοι αποτελούσαν την εικόνα του Εθνικού Κράτους απέναντι στην απειλή του Γρηγόρη Λαμπράκη και της Αριστεράς. Επί δεκαετίες η τεστοστερόνη της Δεξιάς απαιτούσε να δέρνουν και να φυλακίζουν άντρες και γυναίκες που είχαν το θάρρος να ορθώνουν το ανάστημά τους και τις ιδέες τους . Να τους βασανίζουν δεμένους και ανήμπορους, ως ένδειξη αντριλικίου και πολιτικής μαγκιάς. Και μετά οι βασανιστές ξέχειλοι από αυτό το αντριλίκι κατανάλωναν την ξένη βοήθεια, το σχέδιο Μάρσαλ, τα λαθραία τσιγάρα του 6ου Στόλου και αργότερα τις κρατικές επιδοτήσεις του άθλιου κράτους του οποίου ήταν θεματοφύλακες.

Η σχέση όμως του Σαμαρά με όλα αυτά δεν είναι μόνο ιστορική. Είναι και ψυχολογική. Γέννημα θρέμμα των Κολεγίων και μιας νωθρής αστικής τάξης, χρησιμοποίησε την ιδεολογική ακρότητα, τον εθνικισμό και την υπερχειλίζουσα τεστοστερόνη ως αντίβαρο της μαλθακής καταγωγής του. Τα στερεότυπά του, όπως συμβαίνει αρκετές φορές με τους φορείς τέτοιων στερεοτύπων, ήταν περισσότερο από ένα προσωπικό όραμα, η απόκρυψη ενός προσωπικού προβλήματος. Η στείρα επιθετικότητα που προσπαθεί να ορίσει τον άντρα. Η επιμονή στην απολυτότητα που προσπαθεί να καλύψει το κενό της γνώσης. Η συμπεριφορά της πιάτσας που επιλέγεται από αυτόν που δεν έχει ιδέα ούτε από πιάτσα, ούτε από ζόρια.

Όλα αυτά προφανώς και είναι μια προσωπική αξιολόγηση για το φαινόμενο Σαμαράς. Επειδή ίσως κάποιοι πουν πως είναι υποκειμενική και υπερβολική, θα παραθέσω ένα απόσπασμα από το περιοδικό «Χύμα» της νεολαίας της Πολιτικής Άνοιξης, του κόμματος δηλαδή του Σαμαρά, τον Απρίλιο του 1999. Σύμφωνα με το περιοδικό που φιλοτεχνεί το πορτραίτο Σαμαρά (αντιγράφω επί λέξη):

«Το μεγάλο προτέρημά του δεν είναι ούτε η καταγωγή, ούτε οι σπουδές του. Το μεγάλο του προτέρημα –για τους περισσότερους δεξιούς ελάττωμα– είναι πως, μολονότι βουλευτής του συντηρητικού χώρου, η συμπεριφορά του θύμιζε σ’ όλους τον Αντρέα. ... Ο Αντώνης όμως "τα έσπαγε" στα μπουζούκια στης Σωτηρίας Μπέλλου και στου Μητσιά, οι οποίοι ήταν και είναι πολύ καλοί του φίλοι. ... Ο Αντώνης λάτρευε τον Ο. Ελύτη, τούτο όμως δεν τον εμπόδιζε στα επεισόδια του ’85 στη Μεσσηνία να ανέβει πάνω στο τρακτέρ του αντιπάλου και να τα κάνει λαμπόγυαλο. Πιστός Χριστιανός Ορθόδοξος –ένα σταυρουδάκι κρέμεται πάντα στο λαιμό του–, από την άλλη όμως η σχέση του με τις γυναίκες πονεμένη και μακριά. Μέχρι ο Αντώνης να καταλήξει σ’ αυτό το πανέμορφο πλάσμα που ονομάζεται Γεωργία, πέρασε από την αγκαλιά της Μυρτώ Παράσχη, της Φούλμαν Μουντάνου, της Άννας Βίσση (η πλέον αξιόλογη, είπε κανείς τίποτα;)».

Αυτά είναι τα βιογραφικά στοιχεία και η εικόνα που ο ίδιος προωθεί. Έτσι λοιπόν πρέπει να είναι ο άντρας ο σωστός. Έτσι είναι ο Σαμαράς. Όπως ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Αντρική γραμμή, αλλά όχι και άγονη. Έχει τα τυχερά της.

anemosantistasis

Adagio

Την ημέρα εκείνη τα τσιράκια των καγκελάριων πετούσαν φαΐ στους φτωχούς στον δρόμο της Αγοράς.

Το τυπικόν της τελετής ήταν αυστηρό: οι φτωχοί περπατούσαν στα πεζοδρόμια σφυρίζοντας αδιάφορα. Αίφνης ένας σμπίρος πεταγόταν από μια γωνία, ένα περίπτερο, ένα μαγαζάκι και πετούσε ένα πιάτο φαγητό.

Αυτό διέγραφε μια τροχιά κι έσκαγε (αν στο μεταξύ κάποιος φτωχός δεν το έπιανε με πλονζόν) στο οδόστρωμα - αλλού πήγαινε το πιάτο, αλλού το φαγητό κι όλοι οι φτωχοί μαζί έπεφταν πάνω και στα δυο. Κι άρχιζε η κλοτσοπατινάδα, δαγκιές, μπουνιές, κλοτσιές, κατς! ώσπου κάποιος να άρπαζε το πιάτο - για το ποδοπατημένο φαγητό ούτε λόγος να γίνεται, είχε ήδη φαγωθεί απ’ τα πρώτα δευτερόλεπτα ανακατεμένο με τα χώματα και τις βρωμιές του δρόμου.

Από τα υπερώα οι Σαδδουκαίοι χάιδευαν τις χοντρές κοιλιές τους και ευχαριστούσαν τον Κύριο για την τύχη τους, ανάλογη βεβαίως της αξίας τους. Ο ραψωδός διεκτραγωδούσε τα βάσανα του κόσμου τούτου - τη φτώχεια, την γκαντεμιά και την αρρώστια, ψέλνοντας έναν αμανέ σε ήχο βαρύ κι ασήκωτο.

Με το τέλος του αμανέ έληγε και η τελετή. Οι φτωχοί άδειαζαν τον δρόμο αυτοστιγμεί κι εξαφανίζονταν στις τρύπες τους, εκτός απ’ τον τροπαιούχο του πιάτου. Αυτός ήταν πλέον ένας εκλεκτός, τον έκαναν εργάτη.

Τω καιρώ εκείνω, γύρω στο 2015, στις μεγάλες επικράτειες, στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Κίνα και αλλού, οι εργάτες δούλευαν άγρια για ένα πιάτο φαΐ - αυτό άλλωστε ήταν και το νόημα της τελετουργίας του πιάτου στον δρόμο της Αγοράς.

Οι εργάτες έπαιρναν χάπια για να αντέξουν τις βάρδιές τους, αλλά ορισμένοι αυτοκτονούσαν, δίνοντας έτσι νέες θέσεις εργασίας σε όσους περίμεναν να μυηθούν στις αδελφότητες των ευτυχισμένων υποαμειβόμενων.

Ματαίως ματώνεις.

Κι αν έχεις δίκιο, γίνεσαι ενοχλητικός.

Σκυμμένος πάνω απ’ το πιάτο ο σύντροφός σου δακρύζει και το πιάτο με τα δάκρυα πλένει τα χέρια του. Περάσαμε τριάντα τρία χρόνια αλλαγών, ώσπου να φθάσουμε στην ουσία που δίνουν στη ύπαρξή μας οι Δυνατοί - ένα πιάτο φαΐ. Ενα πιάτο που πολλοί άλλοι δεν το έχουν. Τριάντα τρία χρόνια αλλαγών, κι εγώ νοσταλγώ όσα δεν άλλαξαν μέσα μου. Ενα είδος παρηγοριάς, εντελώς άχρηστης σε οποιονδήποτε άλλον. Πράγμα που έχει και την καλή του πλευρά: όταν είσαι άχρηστος, είσαι ταυτοχρόνως και αβλαβής.

Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, τούτο Σου εστί το σώμα, τούτο Σου εστί το αίμα: ένα πιάτο φαγητό για τον φτωχό. Και εκατό χρόνια μετά την Επανάσταση, άλλος φτωχός έχει πιάτο κι άλλος δεν έχει...
O ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Παναγιώτα Μπλέτα

Η Σταύρωση, ως πολιτικό γεγονός, σηματοδοτεί τον αγώνα για την ελευθερία της συνείδησης.

Η Σταύρωση, εάν εξεταστεί χωρίς δογματική και σωτηριολογική αξία, συνδέεται απόλυτα με την απονομή άμεσης δικαιοσύνης, όταν οι θεσμοί δεν λειτουργούν.

Σε ένα υλιστικό σύστημα αξιών, όπου θύτες και θύματα αλλάζουν ρόλους ανάλογα με το ποιος μαθηματικοποιεί τα στερεότυπα που το αφορούν, η Σταύρωση προσπαθεί να εκνομικεύσει την συναισθηματική νοημοσύνη του ανθρώπου, προκειμένου να αποτελέσει το ανάχωμα στην δέσμευση της ανθρώπινης ελευθερίας.

Στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης εξέλιξης οι πολιτικοί νομοθετούν πλαίσια που παραβιάζουν την ελευθερία του ανθρώπου, οι δικαστικοί δικάζουν σύμφωνα με τα πλαίσια αυτά και τα media σταυρώνουν την ελεύθερη σκέψη και βούληση. Ακόμη όμως και αν ο Θεός καταδίωκε το κακό ερήμην της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου, θα ήταν φασισμός.

Για αυτό και η Σταύρωση αποτελεί την μεγαλύτερη επανάσταση ενάντια στο φασισμό της όποιας εξουσίας ασκείται χωρίς να λαμβάνει υπόψη της την ανθρώπινη υπόσταση των όντων.

Η άοπλη επανάσταση αυθυποβάλει το θύτη να ασκήσει την πιο επιθετική μορφή βίας στο θύμα, προκειμένου να συγκλονίσει το φιλοθεάμον κοινό και να αλλάξει εξελικτικά την νοοτροπία συνείδησης ολόκληρων κοινωνιών.

Η απόδοση δικαιοσύνης σε αυτή την περίπτωση αποκτά πνευματικό χαρακτήρα και στοχεύει στην κατάργηση μιας παγκοσμιοποιημένης αντίληψης περί ομογενοποίησης της συνείδησης του μέσου ανθρώπου, καθώς έτσι δεν θα μπορεί να εδραιώνεται ο έλεγχος της ανθρώπινης βούλησης.

Οι άνθρωποι και οι κοινωνίες είναι δημιουργημένα για να δρουν ελεύθερα, με μόνο πλαίσιο να σέβεται ο ένας την ελευθερία του άλλου. Η Βαβέλ του λόγου και της δημιουργίας κάθε άλλο παρά επικίνδυνη είναι. Αντιθέτως είναι απαραίτητη για τη Δημοκρατία.

Η ασφάλεια του ελέγχου και του βιομηχανοποιημένου συλλογισμού και αντιδράσεων παραβιάζει τα μέγιστα τη Δημοκρατία, καθώς δεν σέβεται τους βασικούς νόμους που την διέπουν.

Η Σταύρωση δημιουργεί τις προυποθέσεις για να επανέλθει ο άνθρωπος στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων, μεταξύ των λαών και των κοινωνιών.

Από τις περιπέτειες ενός μικρού έθνους που αντέχει να σηκώνει το ανάστημα του με τη σταύρωση του, παρά να αλλάξει τις πεποιθήσεις του απέναντι στη Δημοκρατία του, μέχρι τον νεαρό Γιακουμάκη που επαναστάτησε μπροστά στην σήψη μιας κοινωνίας που θεωρεί τον άοπλο, δίκαιο θύμα μιας φασίζουσας ελίτ που βάζει τυπικούς ή άτυπους κανόνες στην ίδια την ύπαρξη της ζωής και της αξιοπρέπειας.

Δυστυχώς για όλους αυτούς και ευτυχώς για την ανθρωπότητα ο άοπλος αποτελεί τον ακροβολισμένο σκοπευτή, που όταν φθάσει η ώρα θα τινάξει την τράπεζα συνειδήσεων , μέσα από την οποία δανείζει και τοκίζει το σύστημα, στο αέρα… Θα αναστηθεί και θα γράψει την ιστορία από την αρχή…

ΚΑΛΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ…

anemosantistasis

Ο Ιούδας κρεμόταν υπέροχα..

 





 Σειρά των δικών μας προδοτών..



     Όχι.
     Κανένα θρησκευτικό συναίσθημα, κανένα κλίμα των ημερών, κανένα χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης, καμία ευφορία της γιορταστικής συνεύρεσης,
     ..μπορεί να σβήσει απ την καρδιά του blog το φρικτό μίσος που αισθάνεται για τους προδότες που σαν νέοι Ισκαριώτες, για τα αργύρια και με πλήρη συναίσθηση της προδοσίας τους,
     ..έδωσαν στην Ελλάδα το θανατηφόρο φιλί τους.
     Αυτοί έχουν θεό τους το χρήμα.
     Ας πάνε σ' αυτόν να ζητήσουν παρηγορία και σωτηρία..

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΑΓΟΡΕΣ!

Του Κάπα Σαρδάμ
Από τον Κύριο Ημών Ιησού πήραμε την παρακάτω βαρυσήμαντη συνέντευξη, που δέχθηκε να μας παραχωρήσει αποκλειστικά μέσω email:
ΞΕΚΑΡΦΩΤΗΣ: Κύριε, σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, ενώ έχουμε...
αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ κατά 3,4%, η φτώχεια μαστίζει μεγάλο μέρος του πλανήτη, αλλά την ίδια ώρα οι πλούσιοι πλουτίζουν συνεχώς μέσω των χρηματιστηρίων… Τι απαντάτε;
ΙΗΣΟΥΣ: Έχω πάρει ήδη θέση στις προγραμματικές δηλώσεις μου στην Επί του Όρους ομιλία. Αλλά με την ευκαιρία που μου δίνετε, θέλω να υπενθυμίσω τη θέση μου για τον πλούτο, επικαλούμενος το περιστατικό που κατέγραψε στο ρεπορτάζ του ο ευαγγελιστής Ματθαίος (βλέπε 19, 21 ). Όταν με πλησίασε στην Ιερουσαλήμ ένας πλούσιος Εβραίος νεαρής ηλικίας λέγοντάς μου ότι θεωρεί τον εαυτό του τέλειο, αφού τηρεί τον Παλαιό Νόμο, αυτόν του Μωυσέως, του απάντησα: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι!». Ε, δεν με ξαναπλησίασε!...
ΞΕΚΑΡΦΩΤΗΣ: Οι πλούσιοι λένε ότι ο πλούτος τους είναι ευλογία Θεού…
ΙΗΣΟΥΣ: Το έχω ακούσει κι εγώ να ανακυκλώνεται από τα εβραϊκών συμφερόντων μίντια. Το διαψεύδω κατηγορηματικά! Υπάρχει ασυμβίβαστο! Ένα από τα βασικά μου συνθήματα επί της Γης ήταν ότι είναι πιο εύκολο να περάσει μια τρίχα καμήλας από το άνοιγμα της βελόνας παρά να εισέλθει πλούσιος εις την Βασιλείαν των Ουρανών! Αυτά όμως δεν τα παίζουν τα συστημικά Μέσα!
ΞΕΚΑΡΦΩΤΗΣ: Κύριε, πώς σκέπτεσθε να πολιτευθείτε μετά την Ανάστασή σας;
ΙΗΣΟΥΣ: Λυπούμαι γιατί οι αγορές έχουν φθάσει σε τέτοιο σημείο Ύβρεως ώστε να παίζουν τον ρόλο θεοτήτων! Αντί να ομνύουν οι πάντες εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος προσκυνούν τη Standard & Poor’s, τη Morgan Stanley και τη Fitch!
ΞΕΚΑΡΦΩΤΗΣ: Κύριε, μόνο σε σας ελπίζουμε πια για να αντιμετωπισθούν οι ύαινες των αγορών. Αλήθεια, την Πεντηκοστή θα εμφανισθείτε στους μαθητές σας;
ΙΗΣΟΥΣ: Οι Θεσμοί έχουν βάλει βέτο, αλλά εγώ θα εκπληρώσω τα λεχθέντα υπό των Γραφών και θα εμφανισθώ σε καταυλισμό Παλαιστίνιων προσφύγων στη Γάζα ανασταίνοντας τα 645 σκοτωμένα παιδιά από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Αυτά τα παιδιά θα είναι τώρα οι μαθητές μου…
ΞΕΚΑΡΦΩΤΗΣ: Δηλαδή θα συνεχίσετε το σωτηριολογικό σας έργο!
ΙΗΣΟΥΣ: Φυσικά! Παρότι η Wall Street μού διεμήνυσε μέσω του ΔΝΤ ότι πρέπει να περικόψω τα προγράμματα ίασης των λεπρών, των τυφλών, των παραλυτικών και γενικά να παγώσω τον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων, γιατί –λέει– λειτουργώ εις βάρος της ανταγωνιστικότητας, εγώ θα συνεχίσω!
ΞΕΚΑΡΦΩΤΗΣ: Στο σημερινό φύλλο η «Wall Street Journal» φιλοξενεί άρθρο του γνωστού χρηματιστή Λύκου, ο οποίος ζητάει να σταματήσετε και τα προγράμματά σας για τη σωτηρία της ψυχής!
ΙΗΣΟΥΣ: Με αυτούς δεν μπορώ να συνεννοηθώ καν! Μάλιστα, ο επικεφαλής οικονομολόγος ενός μεγάλου hedge fund μου έστειλε sms ζητώντας μου να του αποκαλύψω πόσο κοστίζει μια ψυχή!
ΞΕΚΑΡΦΩΤΗΣ: Δεν… ήξερε;
ΙΗΣΟΥΣ: Όχι! Δεν είχε! Και νόμιζε πως πωλείται στις αγορές!
ΚΑΡΦΙ

Στη Μόσχα, αδερφές μου, στη Μόσχα!

"Αλληλεγγύη my ass, το γράφω αγγλιστί για να το καταλάβει και ο Σουλτς..."...
Ο ηγέτης μιας χώρας επισκέπτεται μια άλλη χώρα και κάποιοι του τραβάνε το αυτί, τον απειλούν, τον εκβιάζουν, του δίνουν αυστηρές συμβουλές. Πρόσεξε τι...
θα πεις, με ποιον θα μιλήσεις, τι θα ζητήσεις, τι θα υπογράψεις. Πάει ο Τσίπρας στη Ρωσία και ξοπίσω του αλυχτούν τα διεθνή ΜΜΕ, ιδίως τα γερμανικά, σε μια πρωτοφανή επιχείρηση εκφοβισμού και χειραγώγησης. Αλυχτά και ο Σουλτς, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, που δίνει στον Τσίπρα εντολές εκ του μακρόθεν, λες και είναι ηγεμών του Μεσαίωνα που έχει στείλει τον υποτακτικό του να επισκεφθεί το παραδιπλανό φέουδο: «Η Ελλάδα ζητεί και λαμβάνει πολλή αλληλεγγύη από την Ε.Ε. Οπότε μπορούμε να ζητάμε αλληλεγγύη από την Ελλάδα και αυτή η αλληλεγγύη να μην τερματιστεί μονομερώς, με το να αποσύρει τη συμμετοχή της στα κοινά μέτρα».
Επικαλούνται οι ερίφηδες την ευρωπαϊκή ενότητα και αλληλεγγύη και την ίδια ώρα σπρώχνουν, με μέθοδο, με σχέδιο, με σύστημα, την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης και εντέλει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θεωρούν έγκλημα καθοσιώσεως να ζητήσει ο Τσίπρας δανεικά από τη Ρωσία ή να υπογράψει κάποιες συμφωνίες που θα μειώσουν το κόστος της ενέργειας και θα σώσουν τους αγρότες από την καταστροφή, αυτοί που μας έχουν φέρει, με μέθοδο, με σχέδιο, με σύστημα, στο χείλος του γκρεμού. Αυτοί που έχουν εγκλωβίσει έναν λαό στην έσχατη ψυχική εξαθλίωση, να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε με τον φόβο της χρεοκοπίας, σήμερα θα χρεοκοπήσουμε, αύριο θα χρεοκοπήσουμε, του αγίου αναπαραγωγικού μυ θα χρεοκοπήσουμε.
Αλληλεγγύη my ass, το γράφω αγγλιστί για να το καταλάβει και ο Σουλτς. Αυτό που συμβαίνει με την Ελλάδα είναι το αντίθετο της αλληλεγγύης, με κορυφαίο παράδειγμα τη στάση του Ντράγκι. Εφαρμόζει η ΕΚΤ το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και αποκλείει από αυτό μόνο την Ελλάδα, επειδή, λέει, δεν είναι σε πρόγραμμα. Δίνει φθηνό χρήμα σε αυτούς που δεν το έχουν ανάγκη και το στερεί από εκείνους που το χρειάζονται περισσότερο. Ευνοείται από το πρόγραμμα η Γερμανία, που δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο -πληρώνουν φύλακτρα στην Γερμανία για να δεχτεί τα λεφτά τους!- και αποκλείεται η Ελλάδα που βρίσκεται ένα βήμα από τη χρεοκοπία. Κι έχεις και τα εγχώρια παπαγαλάκια του Σόιμπλε να μέμφονται νυχθημερόν την κυβέρνηση, επειδή στερεί την ελληνική οικονομία από τα οφέλη της ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι. Δεν είναι παπαγαλάκια, κοράκια είναι.
Η στάση της Ε.Ε. έναντι της Ελλάδας περιγράφεται παραβολικά -μέρες που είναι- ως εξής: Μια οικογένεια έχει πέντε παιδιά, τα τέσσερα είναι γερά και τροφαντά και το πέμπτο αδύναμο και καχεκτικό. Κάποια μέρα η οικογένεια βρίσκει έξω από το σπίτι ένα πακέτο με τρόφιμα και το μοιράζει ως εξής: Δίνει το ένα τέταρτο των τροφίμων σε καθένα από τα τέσσερα τροφαντά παιδιά και στο πέμπτο, το καχεκτικό, δεν δίνει τίποτα επειδή είναι άτακτο και ανυπάκουο. Πώς το λες αυτό; Το λες σκληρότητα, το λες κακία, το λες απανθρωπιά, το λες φασίζουσα νοοτροπία. Αλληλεγγύη, πάντως, δεν το λες με τίποτα.

Ανανδρανιστάκης Γιώργος

avgi.gr

Σουλτς ιδού η κυβέρνηση σας

 Απόστολος Διαμαντής
Όλοι θυμόμαστε, από τα χρόνια του εμφυλίου, την περίφημη ατάκα του Παναγιώτη Κανελλόπουλου προς τον αμερικανό στρατηγό Τζέημς Βαν Φλητ: «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας»! Από τότε είχαμε να δούμε παρόμοια κατάσταση στην Ελλάδα. Την ξαναβλέπουμε σήμερα με τις απαιτήσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων και κυρίως του Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητάει από τον πρωθυπουργό να διορίζει αυτός ο ίδιος την ελληνική κυβέρνηση και να αλλάζει όποιους υπουργούς δεν του αρέσουν με άλλους!

Τι θέλει ο Σουλτς και οι άλλοι; Να διορίσουν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, το οποίο μάλιστα έχει μεταλλαχθεί ουσιαστικά από πολιτικό κόμμα σε αθηναϊκό παράρτημα του πολιτικού γραφείου του Σουλτς. Μόλις πει κάτι ο πρόεδρος από τις Βρυξέλλες, αμέσως μεταφέρεται στη Βουλή από τον συνεργάτη του, τον Σταύρο. Τώρα θέλουν να διώξουν τον Κοτζιά, τον Καμμένο, τον Λαφαζάνη, τον Στρατούλη και τον Ήσυχο και να βάλουν άλλους στη θέση τους. Ποιους; Κανείς δεν ξέρει ακριβώς. Μάλλον τον Λοβέρδο, τη Φώφη, τον Σταύρο και τον Σκυλακάκη.

Αυτό που συμβαίνει είναι πρωτοφανές στα ευρωπαϊκά χρονικά, να επεμβαίνει δηλαδή τόσο ωμά στην εσωτερική πολιτική τάξη η επίσημη ΕΕ. Και καθώς δεν έχουν ακόμη καταργηθεί τα εθνικά κράτη, καθώς ακόμη η κρατική κυριαρχία είναι η πολιτική βάση της ΕΕ - η οποία δεν έχει ομογενοποιηθεί πολιτικά και ούτε προβλέπεται αυτό να γίνει στο άμεσο μέλλον, καθώς η πολιτική ενοποίηση έχει ήδη απορριφθεί από τους Γάλλους το 2005 - η όλη συμπεριφορά της Κομισιόν αντανακλά ωμό ιμπεριαλισμό, συνιστά προκλητική επέμβαση στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας. Εάν είναι η Κομισιόν να επιβάλει υπουργούς και κυβερνήσεις και μάλιστα δημοσίως, τότε η Ελλάδα δεν έχει άλλη λύση από το να καταγγείλει δημοσίως το γεγονός.

Οι επεμβάσεις αυτές έγιναν ακόμη εντονότερες με το ταξίδι Τσίπρα στη Μόσχα. Αρχικά του έθεσαν την ατζέντα των συζητήσεων, καταργώντας τον δηλαδή και ουσιαστικά του απαγόρευσαν το ταξίδι και τις συζητήσεις. Μα εάν είναι να μην μπορεί ο έλληνας πρωθυπουργός να συνάπτει σχέσεις με ομολόγους του, τότε προς τι να ψηφίζουμε; Τι να τον κάνουμε τον έλληνα πρωθυπουργό; Είναι προτιμότερο να διορίζεται απευθείας η κυβέρνηση από τον Σουλτς και έτσι θα γλυτώναμε και τα έξοδα και τον κόπο. Εφόσον σ’ αυτόν δίνει λόγο η εκλεγμένη κυβέρνηση, τότε δεν υπάρχει θέμα: έχουμε καταργήσει το ελληνικό κράτος. Γίναμε γερμανική επαρχία.

Με αυτά τα πραγματικά εξωφρενικά που συμβαίνουν δεν έχει και μεγάλο νόημα να σχολιάζουμε την τρέχουσα πολιτική. Πρέπει πρώτα να λύσουμε αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα: έχουμε κυβέρνηση; Ή μήπως δεν έχουμε;

Διότι, αυτά που γίνονται σήμερα, δεν γίνονταν ούτε καν στον εμφύλιο. Την ατάκα προς τον Βαν Φλητ την είπε ο Κανελλόπουλος. Δεν την είπε ο ίδιος ο αμερικανός. Σήμερα φτάσαμε στο σημείο τις επεμβάσεις να τις ανακοινώνει ο ίδιος ο πρόεδρος Σουλτς. Χωρίς καν να μας ρωτήσει. Αυτός δηλαδή είναι πιο ωμός και από τον ίδιο τον στρατηγό του εμφυλίου πολέμου.

Είμαστε σε δύσκολα χρόνια. Και πραγματικά δεν βλέπω τον τρόπο, με τον οποίο θα γλυτώσουμε για μια ακόμη φορά ως ανεξάρτητο κράτος, ως ελεύθερο έθνος.

*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι συγγραφέας
tvxs

Ο Κούλης είναι έξαλλος με την αποφύλακιση του ανάπηρου Ξηρου, όταν ο μπαμπάς του, αποφυλάκιζε Πατακκό και Παπαδόπουλο

Συνεχίζεται η αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας, στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, που μεταξύ άλλων (κατάργηση φυλακών τύπου Γ), προβλέπει ότι κρατούμενοι με βαριές αναπηρίες θα εκτελούν τις ποινές τους με κατ' οίκον περιορισμό, αφού τα νοσοκομεία φυλακών είναι επικίνδυνα για την υγεία τους. Και βέβαια η Νέα Δημοκρατία δεν έχει πρόβλημα με όλους τους κρατούμενους, αλλά με τον Σάββα Ξηρό που με 98% αναπηρία, θα εκτίσει την ποινή του κλεισμένος στο σπίτι του.

Και επειδή μιλάμε για 17Ν, στην πρώτη γραμμή της μάχης για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει μπει ο Κούλης Μητσοτάκης που είχε γαμπρό τον Παύλο Μπακογιάννη. Συγκεκριμένα ο Κούλης έλεγε σήμερα...

«Μιλάω ως συγγενής θύματος τρομοκρατίας. Η απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού έχει γίνει σύμβολο στον αντιεξουσιαστικό χώρο που καίει την Αθήνα. Να λάβετε υπ’όψιν σας ότι αυτοτραυματίστηκε όταν προσπάθησε να τοποθετήσει βόμβα για να σκοτώσει αθώους ανθρώπους. Εμείς διαχειριστήκαμε τον μεγάλο μας πόνο με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Ποιος είναι ο συμβολισμός που στέλνει η Πολιτεία σήμερα; Θέλω να με κοιτάξετε στα μάτια και εμένα, και τον γιο του Μομφεράτου και τη μάνα του Αξαρλιάν να μου πείτε πραγματικά αν έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας με αυτό το οποίο κάνετε».

Στην ανταπάντησή του ο κ. Παρασκευόπουλος ήταν απολαυστικός με την ειλικρίνεια του, καθώς ενώ ξεκαθάρισε ότι σέβεται τον πόνο των θυμάτων της τρομοκρατίας υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η Πολιτεία τύφλωσε τον Σάββα Ξηρό. «Ο Σάββας Ξηρός βρέθηκε με σοβαρή πάθηση των οφθαλμών στη φυλακή και με βάση την τελευταία έκθεση η αδυναμία αποτελεσματικής περίθαλψης των οφθαλμών του στις φυλακές κατέληξε στο να είναι πρακτικά τυφλός. 

Είναι εμφανές ότι ο Σάββας Ξηρός για την Νέα Δημοκρατία και το Μπακογιανέϊκο δεν είναι και ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Το 98% αναπηρία δεν τους λέει κάτι, και αν για την οικογένεια Μπακογιάννη μπορείς να πεις ότι έχουν την δικαιολογία της προσωπικής απώλειας η υπόλοιπη Νέα Δημοκρατία, θέλει τον ανάπηρο Ξηρό, να πεθάνει στην φυλακή γιατί "έπληξε" την Δημοκρατία με τις ακροαριστερές αντιλήψεις για ένοπλο αγώνα.

Βέβαια η Νέα Δημοκρατία, δεν έχει ιστορικό πρόβλημα με όσους "έπληξαν" την Δημοκρατία, αφού από την ίδρυση της φιλοξένησε πολλούς χουντικούς στο χώρο της. Η δολοφονία χιλιάδων Ελλήνων αγωνιστών κατά την επταετία, την αφήνει ολίγον αδιάφορη βάση της λογικής με την οποία επιτίθεται στην κυβέρνηση σήμερα, αφού και η κυβέρνηση της, την δεκαετία του 1990 ήθελε να απελευθερώσει τους πραξικοπηματίες Παπαδόπουλο και Παττακό!

Το 1992, η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη αποφασίζει να αποφυλακίσει τον Παπαδόπουλο και τους άλλους πραξικοπηματίες, επίσης άνευ προηγουμένου σχετικού αιτήματος, αλλά ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής ασκεί βέτο, και έτσι ο Παπαδόπουλος παραμένει στην φυλακή.

Ο Στυλιανός Παττακός αντίθετα αποφυλακίστηκε.....Στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 αποφυλακίστηκε «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να εμφανίζεται κάθε 15 μέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του κάθε 5 μήνες να παρουσιάζεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. 

Για αυτό Κούλη, φάε το αυγό σου.......Η Δημοκρατία δεν εκδικείται και δεν έχει ανάγκη εσένα και τον συφερτό του κόμματος σου!

anemosantistasis

Γ. Βαρουφάκης: Πρόταση πέντε σημείων για να γίνει το χρέος βιώσιμο

Σε συνέντευξή του εφ’ όλης της ύλης στη «Ναυτεμπορική», ο κ. Βαρουφάκης χαρακτηρίζει «φωτογραφία σε μια χρονική στιγμή» τις μεταρρυθμιστικές προτάσεις που εστάλησαν στους «θεσμούς» την περασμένη Τετάρτη, «στο πλαίσιο μιας εξελισσόμενης διαπραγμάτευσης» και προσθέτει με νόημα ότι «το πραγματικό ερώτημα αφορά τι προτείνει η άλλη πλευρά». Υπογραμμίζει πως η κυβέρνηση αποκρούει πιέσεις για υφεσιακά μέτρα. «Δεν πρόκειται να καταδικάσουμε τη χώρα, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, στη μακροπρόθεσμη ασφυξία αποδεχόμενοι σήμερα όρους και μέτρα που την εγγυώνται», τονίζει ο υπουργός Οικονομικών.

Το PSI θα μείνει στην οικονομική ιστορία ως ένα θλιβερό επεισόδιο, όπου μια χώρα προέβη σε τεράστιο κούρεμα αλλά, την ίδια στιγμή, το δημόσιο χρέος της παρέμεινε μη βιώσιμο.

Σημειώνει πως η αστοχία στο πλεόνασμα του 2014, «προφανώς και επηρεάζει τη διαπραγμάτευση», αλλά καλύπτεται από τα μη υφεσιακά μέτρα που προτάθηκαν, ενώ τονίζει πως τα έσοδα του περασμένου Μαρτίου υπερκάλυψαν τους στόχους.

Στην περιρρέουσα φημολογία για αναζήτηση χρημάτων από άλλες πηγές πλην του μηχανισμού στήριξης, απαντά ότι «η λύση στην κρίση της ελληνικής κοινωνικής οικονομίας αφορά την ευρωπαϊκή οικογένεια και πρέπει να βρεθεί εντός του πλαισίου της Ε.Ε.», ενώ για τα σενάρια περί Grexit και χρεοκοπίας ο υπουργός Οικονομικών αναφέρει πως όποιος τα επεξεργάζεται προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες στην Ευρώπη.

Οι πέντε προτάσεις για το χρέος

Ο Γιάνης Βαρουφάκης προτείνει πέντε ταυτόχρονες παρεμβάσεις για το δημόσιο χρέος, που αφενός θα εξασφαλίσουν μια ελάφρυνσή του, αφετέρου θα διασφαλίσουν τη βιώσιμη αναπτυξιακή προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Συγκεκριμένα προτείνει «λογικά επίπεδα πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 1,5%», μια «λελογισμένη αναδιάρθρωση χρέους» και σύνδεση αποπληρωμών με τον ρυθμό ανάπτυξης, επενδυτικό πακέτο από την ΕΤΕπ και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων, αποτελεσματική αναδιάρθρωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων μέσω της ίδρυσης Κακής Τράπεζας (Bad Bank) και μεταρρυθμίσεις που θα στηρίζουν την παραγωγή εμπορεύσιμων και εξαγώγιμων αγαθών.

Θα ήθελα να πιστεύω ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα επισκεφτεί την Ελλάδα είτε πριν είτε μετά από μια έντιμη συμφωνία που θα αποκαταστήσει τη δυνατότητα των Ελλήνων να οραματίζονται την Ευρωζώνη ως πεδίο ευημερίας και δημοκρατίας κοινό για όλους τους Ευρωπαίους.

Αναφερόμενος στο PSI του 2012 σημειώνει πως θα μείνει στην οικονομική ιστορία ως ένα θλιβερό επεισόδιο, όπου μια χώρα προέβη σε τεράστιο κούρεμα αλλά, την ίδια στιγμή, το δημόσιο χρέος της παρέμεινε μη βιώσιμο. Προσθέτει ότι «σχεδιάστηκε με καταστροφικό τρόπο, π.χ. αφήνοντας τα ομόλογα που είχε αγοράσει η ΕΚΤ εκτός κουρέματος, κουρεύοντας τα ασφαλιστικά ταμεία, περνώντας τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στο δημόσιο χρέος, επιτρέποντας να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση χωρίς να ρυθμιστούν πρώτα τα ‘’κόκκινα’’ δάνεια». Ο υπουργός Οικονομικών θεωρεί πως το κούρεμα του χρέους θα έπρεπε να γίνει το 2010 και να ακολουθήσει ο όποιος νέος δανεισμός, μαζί με πραγματικές μεταρρυθμίσεις, αλλά έγινε ακριβώς το αντίθετο.

«Ούτε μια στιγμή», απαντά στο ερώτημα εάν σκέφτηκε την παραίτηση, υπό το βάρος των πιέσεων που δέχεται. Σε μια τέτοια συγκυρία ο ρόλος του υπουργού Οικονομικών είναι κάτι μεταξύ αλεξικέραυνου και ηλεκτρικής καρέκλας, λέει ο υπουργός Οικονομικών. Για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο κ. Βαρουφάκης σημειώνει πως τον τιμά που τον έχει γνωρίσει και έχει διαπραγματευτεί με έναν άνθρωπο που αποτελεί κεφάλαιο στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε αυτό το πλαίσιο εκτιμά ότι «θα επισκεφτεί την Ελλάδα είτε πριν είτε μετά από μια έντιμη συμφωνία».

Η συνέντευξη αναλυτικά έχει ως εξής:

Η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης, με παράλληλο «πάγωμα» των εκταμιεύσεων από τους εταίρους, έχουν προκαλέσει ασφυξία στο δημόσιο ταμείο, στις τράπεζες και την οικονομία γενικότερα. Ολοι ρωτούν πότε και πώς θα λήξει αυτή η κατάσταση…

Η διαπραγμάτευση θα λήξει όταν καταλήξουμε σε μια έντιμη συμφωνία η οποία δίνει στην ελληνική οικονομία την προοπτική της πραγματικής σταθεροποίησης και, περαιτέρω, της ουσιαστικής ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση αγωνιά, όπως και οι πολίτες, για την ασφυξία που προκαλεί στις αγορές η πολιτική των δανειστών και γι’ αυτό πασχίζει να λήξουν οι διαπραγματεύσεις το συντομότερο δυνατόν. Παράλληλα, όμως, δεν πρόκειται να καταδικάσουμε τη χώρα, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, στη μακροπρόθεσμη ασφυξία αποδεχόμενοι σήμερα όρους και μέτρα που την εγγυώνται.

Εχετε την αίσθηση ότι οι «θεσμοί» μάς οδηγούν στην ασφυξία;

Είναι φανερό ότι η κυβέρνησή μας αντιμετωπίζεται, τουλάχιστον όσον αφορά το θέμα της ρευστότητας, με τρόπο που διαφέρει εντυπωσιακά από την αντιμετώπιση που είχε μια άλλη, νεοεκλεγείσα ελληνική κυβέρνηση σε συνθήκες όμοιες με τις σημερινές.

Αυτή η πολιτική «διακρίσεων» απειλεί την αρχή της μη παρέμβασης των «θεσμών» στην εσωτερική πολιτική σκηνή μιας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης. Πέραν τούτου οι «θεσμοί», πρέπει να ξέρετε, είναι σύνθετοι οργανισμοί.
Δεν συνάδει πάντα η πρακτική τους με τη βούληση των ανώτατων αξιωματούχων τους, καθώς -όπως όλες οι γραφειοκρατίες- πολλές φορές μεσαία στελέχη αυτονομούνται και ακολουθούν δική τους ατζέντα.

Στο ασφυκτικό αυτό πλαίσιο, τι θα ζητήσετε από τους εταίρους στο επικείμενο Euroworking Group;

Το ερώτημα προδίδει έλλειψη πληροφόρησης για το πώς λειτουργεί το EWG. Σε αυτές τις συνεδριάσεις δεν υπάρχουν αιτήματα αλλά ανταλλαγές απόψεων όσον αφορά τεχνικά ζητήματα και διαδικασίες. Η διαπραγμάτευση λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο του Eurogroup, αλλά και, πολλές φορές, στο περιθώριό του.

Υπάρχουν επίσημες και ανεπίσημες αναφορές από κυβερνητικά στελέχη για αναζήτηση χρημάτων από άλλες πηγές, πλην του μηχανισμού στήριξης. Συγκεκριμένα αναφέρουν ως πηγές την Κίνα και τη Ρωσία. Είναι εφικτό, χωρίς να διαταράξουμε τις σχέσεις με τους εταίρους;

Οπως έχω δηλώσει πολλές φορές, η λύση στην κρίση της ελληνικής κοινωνικής οικονομίας αφορά την ευρωπαϊκή οικογένεια, και πρέπει να βρεθεί εντός του πλαισίου της Ε.Ε. Η σύσφιγξη και καλλιέργεια σχέσεων με χώρες εκτός Ευρωζώνης και εκτός Ε.Ε., οι οποίες έχουν κοινά συμφέροντα με την Ελλάδα, και θέληση να τα προωθήσουν στη βάση της συνεργασίας και της αμοιβαιότητας, αποτελεί εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο.

Καθημερινά βλέπουμε σενάρια σε έντυπα του εξωτερικού για χρεοκοπία Grexit, τα οποία προκαλούν ανησυχία στον κόσμο. Ως υπουργός Οικονομικών τι απαντάτε στους πολίτες που δικαιολογημένα ανησυχούν;

Οτι όποιος επεξεργάζεται τέτοια σχέδια ή συζητά καν την προοπτική τους προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες στην Ευρώπη.

Την Τετάρτη στείλατε στους «θεσμούς» ένα κείμενο εργασίας που περιλαμβάνει λίστα μεταρρυθμίσεων με σκοπό την άντληση εσόδων μεταξύ 4,7 δισεκατομμυρίων και 6,1 δισεκατομμυρίων ευρώ. Εχετε κάποια μηνύματα από τους εταίρους ως προς την αποδοχή της; Τους ικανοποιούν, ζητούν περισσότερα;

Το κείμενο εργασίας στο οποίο αναφέρεστε αποτελεί μια «φωτογραφία», σε μια χρονική στιγμή, των μεταρρυθμιστικών προτάσεων της ελληνικής κυβέρνησης προς το Brussels Group στο πλαίσιο μιας εξελισσόμενης διαπραγμάτευσης.
Το πραγματικό ερώτημα αφορά τι προτείνει η άλλη πλευρά. Η διαπραγμάτευση θα έρθει πιο κοντά στην κατάληξή της όταν υπάρξει απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Πότε εκτιμάτε ότι θα λήξει η τρέχουσα διαπραγμάτευση;

Στο Eurogroup της 24ης Απριλίου θα πρέπει να υπάρξει μια κατ’ αρχήν κατάληξη, όπως προβλέπει η συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου.

Με την ολοκλήρωση της τρέχουσας διαπραγμάτευσης ανοίγουν αμέσως δύο νέα κεφάλαια στις σχέσεις με τους εταίρους. Το πρώτο αφορά τη διευθέτηση του δημόσιου χρέους και το δεύτερο τη συζήτηση που έχει ανοίξει, εάν η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο δάνειο. Σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος, μετά το PSI και την επαναγορά ομολόγων το 2012 βρίσκεται στα 324 δισ. ευρώ ή στο 178% του ΑΕΠ. Είναι βιώσιμο;

Για να γίνει βιώσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος απαιτείται μια νέα συμφωνία με την Ευρώπη πέντε σημείων:

1. Λογικά επίπεδα πρωτογενών πλεονασμάτων (της τάξης του 1,5%, αντί για το άκρως υφεσιακό 4,5% που είχαν αποδεχθεί οι προηγούμενες κυβερνήσεις).
2. Μια λελογισμένη αναδιάρθρωση χρέους (χωρίς αναγκαστικά κούρεμα κάποιου μέρους της ονομαστικής αξίας) που να συνδέει τις αποπληρωμές με τον ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ.
3. Επενδυτικό πακέτο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων αποκλειστικά για την Ελλάδα, το οποίο θα πρέπει να διατεθεί ως επί το πλείστον στον ιδιωτικό τομέα, με νέες μη γραφειοκρατικές διαδικασίες.
4. Αποτελεσματική αναδιάρθρωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων μέσω της ίδρυσης Κακής Τράπεζας (Bad Bank) από τους εναπομείναντες πόρους του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
5. Ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που να δίνουν ανάσες στους δημιουργικούς πολίτες και τις επιχειρήσεις που παράγουν εμπορεύσιμα αγαθά και διαθέτουν εξαγωγική προοπτική.

Μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος επισημαίνει πως το PSI ήταν αναποτελεσματικό, καθώς διέγραψε χρέος ύψους 137,9 δισ. ευρώ, με το καθαρό όφελος να είναι μόλις 51,2 δισ. ευρώ. Τι θα μπορούσε να είχε γίνει αντί του PSI, με τα γνωστά αποτελέσματα και τι θα προτείνετε τώρα εσείς στους εταίρους, ώστε να καταστεί το χρέος βιώσιμο;

Το PSI θα μείνει στην οικονομική ιστορία ως ένα θλιβερό επεισόδιο, όπου μια χώρα προέβη σε τεράστιο κούρεμα αλλά, την ίδια στιγμή, το δημόσιο χρέος της παρέμεινε μη βιώσιμο. Αυτά όμως παθαίνουν όσοι ξορκίζουν μια χρεοκοπία (όπως συνέβη τον Μάιο του 2010) με τεράστια νέα δάνεια, την ώρα που αποδέχονται προγράμματα λιτότητας που συρρικνώνουν βάναυσα τα εισοδήματα από τα οποία πρέπει να πληρωθούν νέα και παλαιά δάνεια.

Δεν πρόκειται να καταδικάσουμε τη χώρα, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, στη μακροπρόθεσμη ασφυξία αποδεχόμενοι σήμερα όρους και μέτρα που την εγγυώνται.

Το τι έπρεπε να έχει γίνει είναι απλό: πρώτα έπρεπε να έχει γίνει το κούρεμα και να ακολουθήσει ο όποιος νέος δανεισμός, μαζί με πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Στην περίπτωση του 1ου μνημονίου η κυβέρνηση έκανε ακριβώς το αντίθετο. Κι όταν ήρθε η ώρα του 2ου μνημονίου, το κούρεμα (PSI) ήρθε πολύ αργά και σχεδιάστηκε με καταστροφικό τρόπο, π.χ. αφήνοντας τα ομόλογα που είχε αγοράσει η ΕΚΤ εκτός κουρέματος, κουρεύοντας τα ασφαλιστικά ταμεία, περνώντας τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στο δημόσιο χρέος, επιτρέποντας να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση χωρίς να ρυθμιστούν πρώτα τα «κόκκινα» δάνεια κ.λπ.

Πώς είναι οι σχέσεις σας με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε; Θα τον καλέσετε για μια επίσκεψη στην Αθήνα;

Οι συναντήσεις μας έγιναν όλες σε εξαιρετικό κλίμα και με την ευθύτητα που απαιτεί η συγκυρία. Οπως του έχω ομολογήσει, με τιμά ότι έχω γνωρίσει και έχω διαπραγματευτεί με έναν άνθρωπο που αποτελεί κεφάλαιο στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θα ήθελα να πιστεύω ότι, σε αυτό το πλαίσιο, θα επισκεφτεί την Ελλάδα είτε πριν είτε μετά από μια έντιμη συμφωνία που θα αποκαταστήσει τη δυνατότητα των Ελλήνων να οραματίζονται την Ευρωζώνη ως πεδίο ευημερίας και δημοκρατίας, κοινό για όλους τους Ευρωπαίους.

Ποτέ δεν σκέφτηκα να παραιτηθώ

Υπό την πίεση που δέχεστε το τελευταίο διάστημα, είπατε κάποια στιγμή «δεν πάει άλλο»; Σκεφτήκατε ποτέ να υποβάλετε παραίτηση;

Ούτε μια στιγμή. Αλλωστε όταν αποδεχθήκαμε την κυβερνητική ευθύνη, όλοι οι συνάδελφοι και σύντροφοι γνωρίζαμε πως αναλαμβάναμε σε συνθήκες σχεδιασμένης ασφυξίας, που στόχο είχαν να ανατρέψουν την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς. Σε μια τέτοια συγκυρία ο ρόλος του υπουργού Οικονομικών είναι κάτι μεταξύ αλεξικέραυνου και ηλεκτρικής καρέκλας. Εχοντας λοιπόν αυτές τις προσδοκίες τίποτα δεν με ξένισε ή πτόησε.

Απόκλιση

Στον προϋπολογισμό του 2014, που υλοποίησε η προηγούμενη κυβέρνηση, υπάρχει μια αισθητή απόκλιση στον στόχο του πλεονάσματος. Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση που είχαμε από το υπ. Οικονομικών, το πλεόνασμα συρρικνώθηκε στο 0,3% του ΑΕΠ. Η αστοχία αυτή, του 2014, επηρεάζει την τρέχουσα διαπραγμάτευση, δηλαδή οι δανειστές σάς ζητούν μέτρα για την κάλυψη της απόκλισης;

Προφανώς και επηρεάζει τη διαπραγμάτευση το γεγονός ότι κληρονομήσαμε μια ακόμα «τρύπα» στον προϋπολογισμό του 2015. Ομως το υπουργείο Οικονομικών έχει μεριμνήσει σχεδιάζοντας ρυθμίσεις και μη υφεσιακά μέτρα που θα καλύψουν αυτό το κενό. Ηδη τα έσοδα του Μαρτίου ξεπέρασαν τις προσδοκίες του προϋπολογισμού και η ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές συνεισέφερε σε λίγες μέρες υπερδιπλάσια έσοδα από εκείνα που είχε συνεισφέρει ο νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης για τις 75 δόσεις σε πέντε μήνες.

ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ

aristeridiexodos

Με το Στέλιο, το Ράμφο

Πρέπει να ομολογήσω ότι κι εγώ, όπως και άλλοι, λίγο την πατήσαμε με το Ράμφο στην αρχή. Μας μπέρδεψε. Τότε στα τέλη του 2009-2010, όταν ξεκινούσε η κρίση και λίγο μετά τα δεύτερα Δεκεμβριανά, είχαν ξεκινήσει να τον βγάζουν το Ράμφο στις τηλεοπτικές ειδήσεις τα ιδιωτικά κανάλια, να εξηγήσει τάχα τι συμβαίνει σε όσους δεν έβγαιναν στο δρόμο και κοίταζαν μόνο τις δουλίτσες τους και τις ιδιωτικές τους υποθέσεις. Υπήρχαν όμως πολλές απορίες γιατί δεν περίμενε και κανείς να δημιουργηθούν συμβάντα με μαζική απήχηση σε τόσο ατομικιστικές κοινωνίες όσο είναι οι Ευρωπαϊκές (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος, σε πείσμα ενάντια σε αυτά που λέει ο Ράμφος) κι εμείς μάλιστα τα παρακολουθούσαμε από γεωγραφική απόσταση. Στα εξωτερικά από παλιά μιλούσανε για την Ελλάδα, τι γίνεται εκεί, γιατί είναι ‘έτσι’, και σε έκαναν να ντρέπεσαι και να απολογείσαι, έμπαινες κιόλας στη λογική του να αποδείξεις ότι δεν είσαι σαν αυτούς τους ιθαγενείς. Έπρεπε να απαρνηθείς τα παιδικά σου χρόνια για να γίνεις Ευρωπαίος, ενώ οι Ευρωπαίοι γύρευαν μόνο επιβεβαίωση, καμία απάρνηση, είχαν κερδίσει αναδρομικά, λαχνό διαρκείας στον πλανήτη. Ήξερες βέβαια καλά τα άσχημα της χώρας, είχες φάει τους μικρούς και μεγάλους φασισμούς της χώρας, παρόμοιους με εκείνους που έτρωγες και στο εξωτερικό της τάχα δημοκρατίας, τα πάλευες από άλλο βέβαια πόστο, όχι από του Ράμφου και των εξ-πατς εξ Ελλάδος, αλλά η εκρηκτική κατάσταση της κρίσης είχε δημιουργήσει συγκλίσεις και είχε ανοίξει διαύλους επικοινωνίας και ρευστότητας, όπου η αριστερά μπορούσε να μιλήσει με τη δεξιά, και οι απαντήσεις ήταν άφτιαχτες και άφηναν περιθώρια τόσο για το καλύτερο, το πιο γόνιμο, όσο και για το χειρότερο, το πιο επιφανειακό.

Μια φίλη μάλιστα μου είχε στείλει λινκς και είχε παρουσιάσει το Ράμφο σα ‘δύσκολο’, τόσα (λίγα) καταλάβαινε κι αυτή όπως αποδεικνύεται, έψαχνε ‘από μέσα’ της τις απαντήσεις και προτιμούσε την τηλεόραση και τους ψυχολογικισμούς αντί για τη συστημική ανάλυση. Σημεία των καιρών όλα αυτά βέβαια. Μου είχε κάνει τότε εντύπωση άσχημη αισθητικά το γεγονός ότι π Ράμφος έβγαινε στα κανάλια, σε πρωικές εκπομπές, σε τηλεπαράθυρα κτλ. Κι επίσης, ότι έκανε κάτι διαλέξεις σε ιδιωτικά ιδρύματα, ας πούμε τύπου ‘Σταύρος Νιάρχος’ κι είχε απέναντι του κάτι γέρους αστούς κυρίως. Δε θύμιζε εκδηλώσεις που πήγαινα εγώ, ή διανοούμενους που ήξερα, οι οποίοι δεν θα έβγαιναν στην τηλεόραση, ούτε θα μιλούσαν εκεί όπου μιούσε ο Ράμφος. Όλα αυτά τα μέσα είχαν δεχθεί την κριτική που τους άρμοζε. Αλλά σκέφτηκα ότι κι αυτός πρέπει να βγάλει κάνα φράγκο, ή ότι κι αυτός χρησιμοποιεί κάθε βήμα για να περάσει το μήνυμα. Μου είχε κάνει εντύπωση επίσης ότι τότε, στο 2010, δεν μπορούσα να τον κατατάξω ακριβώς πολιτικά από όσα έλεγε, γιατί την κριτική στη χώρα την έκανα κι εγώ και άλλοι σαν εμένα, κι ότι δεν τον είχα ξανακούσει πιο πριν.

Σιγά σίγα, όσο άρχισε να ξεκαθαρίζει η κατάσταση, κι όσο αντί να μιλάει για το κεφάλαιο, την εκμετάλλευση, την υπερκατανάλωση και την απάθεια σα πλανητικά προβλήματα, μιλούσε για τον ψυχισμό “του Έλληνα” και άλλα επιφανειακά, λες και ο Έλληνας είναι ένας μόνο, εκείνο το παιδί που είχε το επίθετο Ελληνίδης στο σχολείο ίσως, δίχως να μιλάει για το σύστημα παρά για την ψυχολογία “του Έλληνα” με τρόπο αυτιστικό, κλείνοντας τα μάτια στο παγκόσμιο και στα κοινά στοιχεία της κρίσης, άρχισε το πράγμα να ξεκαθαρίζει. Ο Ράμφος μιλούσε σα τη Μέρκελ, σα τον Τζίμερο, σαν τη Σώτη Τριανταφύλλου. Εκεί άρχισε να φαίνεται η απάτη, όταν μάλιστα άρχισε να βγαίνει ο κόσμος στο δρόμο για τη ζωή του, με όποιο τρόπο ήξερε, τον ανεπαρκή έστω αλλά δε γίνονται αλλιώς αυτά, κι όλοι αυτοί οι μέτριοι στάθηκαν απέναντι του γιατί προφανώς απειλούνταν.

Και τότε, το καλοκαίρι, ενώ μιλούσαμε για βιβλία και την κρίση, αναφέρθηκα στο Ράμφο και ο συνομιλητής μου είπε “ποιος είναι, ένας παπάς;”

Τότε πείστηκα πια τελειώς να μην ξανασχοληθώ (όχι ότι βέβαια είχα ασχοληθεί και ιδιαίτερα) με το Ράμφο στις αναζητήσεις μου για απαντήσεις, παρά να ασχοληθώ αναλυτικά ίσως και μόνο μαζί με την περίπτωση του, καθώς και όσους του δίνουν σημασία, σαν ένα σημείο των καιρών, ένα ακόμα δείγμα του ηγεμονικού λόγου που απαιτεί την πειθάρχηση του υποκειμένου στην υποβάθμιση της ζωής του, προκειμένου να γίνει “Ευρωπαίος” ή “νεωτερικός”, κλείνοντας τα μάτια, ή ακόμα χειρότερα, συσκοτίζοντας τις τεράστιες ανισότητες που προκαλεί μια ιστορική και βαθιά πολιτική συνθήκη, και ζητώντας από τον κόσμο να σκεφτεί πως θα γίνει ακόμα πιο κομφορμιστής στις επιταγές της οικονομίας της αγοράς, γι’ ανταγωνιστικότητα και επιχειριματικότητα, όταν οι πιθανότητες ατομικής επιτυχίες σε ένα σύστημα που έχει ως θεμέλιο τον αποκλεισμό (πως να ανταγωνιστείς αλλιώς;), είναι μηδαμινές.

Κι έτσι άφησα τον αντιδραστικό φολκορισμό που αντιπροσωπεύει ο Ράμφος με το παράδειγμα του, όσο κι αν πουλάει τον πεφωτισμένο Ευρωπαίο: ένας γέρος, συμβιβασμένος, συστημικός, θιασώτης της ελευθερης αγοράς, που περίπου ντρέπεται για τη χώρα καταγωγής του όσο θαυμάζει τα πιο επιφανειακά στοιχεία της ‘Δύσης’.

 anhsyxia.wordpress.com

Nonews-NEWS: Οι μεταλλωρύχοι στήνουν μπλόκα στην Χαλκιδική...

Nonews-NEWS: Οι μεταλλωρύχοι στήνουν μπλόκα στην Χαλκιδική...: ...υπό την ανοχή της αστυνομίας... "Για δεύτερη μέρα συνεχίζεται ο αποκλεισμός της Ιερισσού, Ν.Ρόδων, Ουρανούπολης, Αμμουλιανής, Γομ...

Πώς ο Τσίπρας γύρισε το παιχνίδι

Για «γύρισμα του παιχνιδιού» από τον Αλέξη Τσίπρα κάνει λόγο η γαλλική «La Tribune», υπογραμμίζοντας πως η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να προσαρμοστεί στην «στρατηγική της ασφυξίας». «Η πίεση γύρισε πίσω στην Άνγκελα Μέρκελ» γράφει ο Ρομαρίκ Γκοντάν στην ανάλυσή του.

Ο γνωστός αρθρογράφος – αναλυτής αναφέρεται σε «αξιοσημείωτη αλλαγή πορείας». Η Ελλάδα αφού κατάφερε να μην ενδώσει στην πίεση των πιστωτών της βρίσκεται πλέον σε ισχυρότερη θέση, καθώς πλέον ο δανειστής θα πρέπει να επιλέξει αν θα δεχτεί τους όρους του οφειλέτη ή θα τα χάσει όλα.

Παρουσιάζοντας την «στρατηγική της ασφυξίας» και των πιέσεων από τους ευρωπαίους πιστωτές, τονίζει πως αυτή η «ευρωπαϊκή στρατηγική βασίστηκε σε μια βεβαιότητα, πως η Ελλάδα θα αρνείτο να αναστρέψει το παιχνίδι επιλέγοντας τη χρεοκοπία ή την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ». Αυτή η βεβαιότητα όμως «δεν είχε κανένα νόημα», καθώς, όπως αναφέρει, «η ελληνική κυβέρνηση ήδη από τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου είχε προχωρήσει σε σοβαρές παραχωρήσεις για να αποφευχθεί η ρήξη». «Στην πραγματικότητα αυτό ήταν και το αδύναμο σημείο της ευρωπαϊκής στρατηγικής. Αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας ανέπτυξε τη δική του στρατηγική η οποία φαίνεται να αποδίδει καρπούς ».

Το πρώτο μέρος αυτής της στρατηγικής ήταν να κερδίσει χρόνο. Η Αθήνα μπήκε στο παιχνίδι των ευρωπαίων. Όμως οι παραχωρήσεις αυξάνονταν σταδιακά.«Τον Φεβρουάριο εγκατέλειψε την ιδέα για διαγραφή μέρους του χρέους. Λίγο αργότερα δεσμεύτηκε να μην προχωρήσει σε «μονομερείς ενέργειες» και αποδέχτηκε να παρουσιάσει νέα λίστα μεταρρυθμίσεων και να προχωρήσει σε ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις. Οι Ευρωπαίοι εξέλαβαν αυτές τις κινήσεις ως αποτυχία δήλωναν ικανοποιημένοι. Όμως στην πραγματικότητα αυτές οι παραχωρήσεις δεν έγιναν για τους ευρωπαίους αλλά για τον ελληνικό λαό, ώστε να διαφανεί η βούληση της κυβέρνησης για διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και η ειλικρινής δέσμευση για παραμονή στο ευρώ, διατηρώντας όμως το βασικό αίτημα αυτό για το οποίο ψήφησαν όλοι οι Έλληνες, όχι μόνο αυτοί που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ: Το τέλος της λιτότητας και της ταπείνωσης του ελληνικού λαού », γράφει ο Ρομαρίκ Γκοντάν.

Όπως σημειώνει, με την στρατηγική αυτή της ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε την εντύπωση πως οι ευρωπαίοι ενισχύθηκαν, όμως στην πραγματικότητα αποδυναμώνονται. Όσο περνάει ο καιρός οι Έλληνες εξοργίζονται ακόμη περισσότερο από τη στάση των ευρωπαίων και ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται όλο και πιο δημοφιλής που δεν υποκύπτει στις πιέσεις. Η «νέα τρόικα» θυμίζει όλο και περισσότερο την παλιά και η λέξη «ρήξη» ακούγεται όλο και περισσότερο.Όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός γνωρίζει πως μια κατά μέτωπον επίθεση δεν συμφέρει την Ελλάδα και έτσι εξαπέλυσε μια «επίθεση φιλίας» προς την Άνγκελα Μέρκελ ενώ ζήτησε και τη σύγκληση της μίνι Συνόδου Κορυφής.Παράλληλα απέστειλε και τη λίστα με τις μεταρρυθμίσεις στέλνοντας ξεκάθαρα μηνύματα «καλής θέλησης».

«Ξέρει όμως πως για να πετύχει μια το στόχο του θα πρέπει να σταθμίσει τις δυνάμεις μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών», αναφέρει και υπογραμμίζει πως για αυτό από την Αθήνα στέλνουν και μηνύματα πως ακόμη και η ρήξη είναι πιθανή, αν και «αναμφίβολα ο Αλέξης Τσίπρας δεν επιθυμεί τη ρήξη ». Ο Ρομαρίκ Γκοντάν, αναφερόμενος τόσο στην επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα, όπου θα συναντηθεί με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, όσο και στα δημοσιεύματα του Reuters και της Telegraph, όπου Έλληνες αξιωματούχοι φέρονται να ενημερώνουν πως σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία, στις 9 Απριλίου, δεν θα πληρώσει τη δόση του ΔΝΤ και πως η Ελλάδα επεξεργάζεται σχέδιο απευθείας ρήξης.

Η πίεση πλέον είναι και στην πλευρά των ευρωπαίων. Αν συνεχίσουν τη στρατηγική της ασφυξίας κινδυνεύουν πολύ, σχολιάζει ο Ρομαρίκ Γκοντάν, προσθέτοντας πως «ο χρόνος δεν κυλά πλέον υπέρ τους». Το να πιέζεις οικονομικά την Ελλάδα μπορεί να είναι μια «καλή ευκαιρία για να την αναγκάσεις να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, αλλά μπορεί να θέσει επίσης σε κίνδυνο τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της ευρωζώνης». Το επόμενο Euroworking ομάδας θα είναι «η ευκαιρία» για τους Ευρωπαίους να σταθμίσουν τους κινδύνους της στρατηγικής τους, δεδομένης και της χρονικής στιγμής που είναι προγραμματισμένο να διεξαχθεί, μία ημέρα πριν από τη λήξη της αποπληρωμής του ΔΝΤ και δύο ημέρες μετά την επίσκεψη του κ . Τσίπρα στη Μόσχα.

Όπως και στις παραμονές της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε την Άνγκελα Μέρκελ προ των ευθυνών της. Γνωρίζει πως η καγκελάριος δεν είναι πρόθυμη να αναλάβει το κόστος και τους κινδύνους μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ. «Η Άνγκελα Μέρκελ στις 20 Φεβρουαρίου αποκήρυξε σαφώς τη στρατηγική του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο ενός Grexit», γράφει ο Ρομαρίκ Γκοντάν, προσθέτοντας πως «σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε στην καγκελάριο το δίλημμα να πάρει το πολιτικό ρίσκο μιας ελληνικής χρεοκοπίας ή να πάρει το ρίσκο μιας παροχής βοήθειας στην Ελλαδα χωρίς τις μεταρρυθμίσεις ». «Δίλημμα για το οποίο θα κληθεί να πάρει απόφαση μέσα στο Σαββατοκύριακο του Πάσχα (των καθολικών)», συμπληρώνει ο Γκοντάν.

Καταλήγοντας ο αναλυτής τονίζει πως ο Αλέξης Τσίπρας αν και υποτιμήθηκε από τον ξένο Τύπο επιδεικνύει στρατηγική ενός έξυπνου ηγέτη. «Ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να μην είναι σίγουρος για τη νίκη, αλλά αποδείχτηκε πως είναι ένας από τους λίγους ευρωπαίους ηγέτες που μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι, από άποψη τακτικής, απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ».

 tvxs.gr

Θαλασσοδάνεια εν μέσω... μνημονίου

Με 150 εκατ. ευρώ ενίσχυσαν οι τράπεζες 4 εισηγμένους ομίλους ΜΜΕ με ελάχιστες εγγυήσεις και ενώ αυτοί κατέγραφαν ζημίες και απέλυσαν 2.000 εργαζόμενους

Βασίλης Γεώργας στην Εφημερίδα των Συντακτών

Με νέα δάνεια, που άγγιξαν τα 150 εκατ. ευρώ και ως επί το πλείστον χορηγήθηκαν με ελάχιστες εγγυήσεις, «φιλοδώρησαν» οι ελληνικές τράπεζες τους τέσσερις μεγάλους ομίλους Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης την τελευταία εξαετία της κρίσης.

Οι όμιλοι ΔΟΛ, Πήγασος, Τηλέτυπος και Καθημερινή, που έχουν φτάσει να χρωστούν πλέον πάνω από μισό δισεκατομμύριο ευρώ στις τράπεζες, εισέπραξαν τα περισσότερα νέα δάνεια κατά τη διάρκεια των πιο δύσκολων χρόνων του μνημονίου και ενώ στο μεσοδιάστημα προχωρούσαν σε μαζικές απολύσεις και παρουσίαζαν τεράστιες ζημιές και απώλειες εσόδων.

Το αποτέλεσμα είναι σήμερα οι τέσσερις «γίγαντες» της ενημέρωσης να έχουν μετατραπεί σε γίγαντες χρεών και συσσωρευμένων ζημιών, όντας όχι μόνο σκιά του παλιού τους εαυτού, αλλά επιχειρήσεις φορτωμένες με πολλαπλάσια προβλήματα, χωρίς τα περιουσιακά στοιχεία του παρελθόντος και κυριολεκτικά έτοιμες να «σκάσουν» από το φαγοπότι του υπερδανεισμού.

Σε δύο τέτοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, στο Alter και στη Χ.Κ. Τεγόπουλος-Ελευθεροτυπία, η αγορά των ΜΜΕ μέτρησε τεράστιες απώλειες. Το Alter βάρεσε κανόνι αφήνοντας πίσω του συνολικές υποχρεώσεις 571 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 293 εκατ. ευρώ προς τις τράπεζες, και πάνω από 700 εργαζόμενους στην ανεργία. Η δε Ελευθεροτυπία έκλεισε το 2011 με δάνεια μόλις 50 εκατ. ευρώ και συνολικές υποχρεώσεις 83 εκατ. ευρώ, αφήνοντας απλήρωτους 870 εργαζόμενους.

Σωρευτικά, κατά την περίοδο 2008-2014, οι τέσσερις επιχειρήσεις τύπου ΜΜΕ που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο (ο ΔΟΛ έχει διαγράψει πλέον τις μετοχές του) αύξησαν τις υποχρεώσεις τους από τα 676 εκατ. ευρώ στα 720 εκατ. ευρώ. Ομως το ίδιο διάστημα ο δανεισμός τους από τις τράπεζες εκτοξεύτηκε μέσων ομολογιακών και άλλων δανείων από τα 367 εκατ. ευρώ στα 517 εκατ. ευρώ. Το ερώτημα είναι με ποια λογική και κριτήρια οι τράπεζες συνέχιζαν -και συνεχίζουν ακόμη- να χορηγούν αφειδώς νέα δάνεια στις εταιρείες ΜΜΕ όταν τα οικονομικά μεγέθη τους πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.

Στις τέσσερις εταιρείες των Μπόμπολα, Ψυχάρη, Αλαφούζου, Βαρδινογιάννη, οι σωρευτικές ζημιές στην εξαετία 2008-2014 ξεπέρασαν τα 509 εκατ. ευρώ, ενώ αντίστοιχα οι απώλειες τζίρου που είχαν το ίδιο διάστημα υπερέβησαν τα 500 εκατ. ευρώ. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της κατάρρευσης των εσόδων κυρίως από διαφημίσεις και πωλήσεις εντύπων. Στο διάστημα αυτό οι τέσσερις επιχειρήσεις μείωσαν το προσωπικό τους μέσα από απολύσεις, περιορισμό δραστηριοτήτων και προγράμματα εθελούσιας εξόδου κατά τουλάχιστον 2.220 θέσεις εργασίας, ενώ σήμερα χρησιμοποιούν τους εναπομείναντες 2.400 εργαζόμενους ως «απειλή» απέναντι στις τράπεζες και τις κυβερνήσεις για να διαπραγματευτούν κούρεμα και διευθετήσεις των υποχρεώσεών τους έναντι του κινδύνου να χρεοκοπήσουν.

Ο δανεισμός των τεσσάρων ομίλων μετά βίας αντιστοιχεί σήμερα στο σύνολο του ενεργητικού τους (των πάγιων και άυλων περιουσιακών στοιχείων δηλαδή), που αθροιστικά φτάνει τα 658 εκατ. ευρώ, ενώ ξεπερνά κατά πολύ τα ίδια κεφάλαια των τεσσάρων ομίλων με βάση τα στοιχεία των ισολογισμών. Με λίγα λόγια, ακόμη και αν οι επιχειρήσεις πτώχευαν και οι τράπεζες ρευστοποιούσαν τα ενέχυρα που έχουν λάβει, το προϊόν της εκποίησης δεν θα επαρκούσε για να καλύψει τις τρύπες από τα δάνεια, τις ανάγκες αποζημίωσης του προσωπικού και τις απαιτήσεις των προμηθευτών.

Πήγασος

■ Ο όμιλος Πήγασος της οικογένειας Μπόμπολα ήταν μέχρι το 2013 φορτωμένος με συνολικά χρέη 222,5 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων ο δανεισμός στις τράπεζες ξεπερνούσε τα 183,2 εκατ. ευρώ.

Το 2014, και παρότι πέρυσι τον Μάρτιο συνήψε νέο ομολογιακό δάνειο 80 εκατ. ευρώ με την Alpha, την Πειραιώς και την Εθνική, βάζοντας υποθήκη ακίνητο προς 30 εκατ. ευρώ, ο δανεισμός εμφανίζεται να υποχωρεί στον ισολογισμό σε 156,1 εκατ. ευρώ και οι υποχρεώσεις στα 196,49 εκατ. ευρώ. Αυτό συνέβη επειδή ο όμιλος σταμάτησε να ενοποιεί με τη μέθοδο της αναλογικής ενοποίησης τη συμμετοχή του στις εταιρείες IRIS Eκτυπώσεις, ΜΕΛΛΟΝ Group και Word Of Moth A.E.

Η Πήγασος Εκδοτική έκλεισε τη χρήση του 2014 με έσοδα μόλις 58,9 εκατ. ευρώ και ζημιές 32,4 εκατ. ευρώ. Από το 2008 έχει χάσει το 79% του τζίρου της (-184,5 εκατ. ευρώ) ενώ έχει εμφανίσει αθροιστικές ζημιές 182,5 εκατ. ευρώ. Τα ίδια κεφάλαια σε επίπεδο ομίλου είναι αρνητικά κατά 92,3 εκατ. ευρώ, όταν το 2008 έφταναν τα 112 εκατ. ευρώ.

Σήμερα απασχολούνται στον όμιλοι 630 εργαζόμενοι, ενώ το 2008 έφταναν τους 1.651.

ΔΟΛ

■ Στον όμιλο ΔΟΛ, που έχει περάσει πλέον υπό τον έλεγχο του Σταύρου Ψυχάρη, οι συνολικές υποχρεώσεις έφταναν στο τέλος του 2013 στα 208,167 εκατ. ευρώ και τα δάνεια στα 135,82 εκατ. ευρώ. Επειδή δεν είναι πλέον εισηγμένη, ο ισολογισμός χρήσης του 2014 θα δημοσιευτεί τον Ιούνιο και σύμφωνα με πληροφορίες θα συνοδεύεται από νέες ζημιές 7 εκατ. ευρώ. Σε σχέση με το 2008-2009, οι υποχρεώσεις είναι αυξημένες κατά 10 εκατ. ευρώ και τα τραπεζικά δάνεια κατά 21 εκατ. ευρώ. Τα έσοδα του ομίλου έχουν μειωθεί από τα 285 εκατ. ευρώ το 2008 σε μόλις 90,3 εκατ. ευρώ το 2013, ενώ το ίδιο διάστημα ο ΔΟΛ έχει επιβαρυνθεί σε αθροιστικές ζημιές 172 εκατ. ευρώ. Σε επίπεδο ομίλου υπάρχει «μαύρη τρύπα» ύψους 71,1 εκατ. ευρώ στα ίδια κεφάλαια, ενώ η συνολική αξία ενεργητικού έχει μειωθεί στο μισό και συγκεκριμένα στα 137 εκατ. ευρώ.

Στον ΔΟΛ έχουν γίνει μεγάλες περικοπές προσωπικού. Από τους 872 εργαζόμενους σε επίπεδο εταιρείας το προσωπικό είχε μειωθεί σε 438 το 2013, ενώ σε επίπεδο ομίλου, από 1.709 εργαζόμενους το 2008 έχουν απομείνει 829.

Καθημερινή

■ Η Καθημερινή είναι η εταιρεία που εμφανίζει τη μεγαλύτερη αύξηση δανείων στη διάρκεια της κρίσης. Από 31,5 εκατ. ευρώ δάνεια στο τέλος του 2008, βρέθηκε το 2014 με δανεισμό 104,5 εκατ. ευρώ και συνολικές υποχρεώσεις 137,68 εκατ. ευρώ. Μόλις τον περασμένο Μάρτιο ανακοινώθηκε η συμφωνία για ενυπόθηκο ομολογιακό δάνειο 37 εκατ. ευρώ με την Alpha, την Πειραιώς και την Εθνική. Στο διάστημα 2008-2014 ο όμιλος έχασε το 40% του τζίρου του (από 108,5 εκατ. ευρώ τα έσοδα μειώθηκαν σε 66,2 εκατ. ευρώ), ενώ συσσώρευσε ζημιές 92,8 εκατ. ευρώ, ολοκληρώνοντας πάντως με θετικό αποτέλεσμα το 2014 για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια ζημιών. Τα ίδια κεφάλαια του ομίλου έχουν μειωθεί κατά 50% από τα 126 εκατ. ευρώ στα 65 εκατ. ευρώ. Το προσωπικό του ομίλου έχει μειωθεί από 607 άτομα σε 464 άτομα.

Τηλέτυπος

■ Στον Τηλέτυπο ο δανεισμός αυξήθηκε από τα 58,8 εκατ. ευρώ το 2008 στα 120,86 εκατ. ευρώ το 2014. Την ίδια περίοδο οι ενοποιημένες πωλήσεις μειώθηκαν κατά 53% (από τα 169 εκατ. στα 78,2 εκατ. ευρώ) και ο όμιλος συσσώρευσε ζημιές 62 εκατ. ευρώ. Τα ίδια κεφάλαια σε ενοποιημένη βάση έχουν μειωθεί πάνω από 100 εκατ. ευρώ την περίοδο 2008-2014, υποχωρώντας στα 25,4 εκατ. ευρώ. Το 2013 οι μέτοχοι της Τηλέτυπος προχώρησαν σε αύξηση κεφαλαίου κατά 15 εκατ. ευρώ, ενώ στις αρχές του 2013 η εταιρεία είχε συνάψει ομολογιακό δάνειο 98 εκατ. ευρώ. Μεγάλη μείωση έχει υποστεί και ο αριθμός των εργαζομένων στον όμιλο, που από 652 άτομα έχει υποχωρήσει σε 475.

Δείτε σε γράφημα τι έχει και τι δεν έχει ο Μπόμπολας

Πολλοί αναρωτιούνται τι έχει και τι δεν έχει ο Γιώργος Μπόμπολας. Ο «Jo Di» έφτιαξε ένα κατατοπιστικότατο γράφημα.

(ΠΗΓΗ: http://www.koutipandoras.gr/)

Τα λαμόγια που λέγονται καναλάρχες συναντιόνται τώρα για να αντιμετωπισουν την κυβέρνηση!

Στο ξενοδοχείο Plaza συναντώνται, σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή την ώρα εκπρόσωποι των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών της χώρας για να συντονίσουν την αντίδρασή τους στις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στο χώρο των ΜΜΕ. 

Η συνάντηση εντάσσεται στη γενικότερη δραστηριοποίηση των αφεντικών των ΜΜΕ με σκοπό να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους απέναντι στην πρόθεση της κυβέρνησης Τσίπρα να εφαρμόσει τους υφιστάμενους νόμους απαιτώντας τα προβλεπόμενα τέλη και φόρους αλλά και να ελέγξει τα δάνεια των εταιρειών τους.

Άλλωστε νωρίτερα, δημοσιεύματα έκαναν λόγο για "συντονιστικό γραφείο" των καναλαρχών κατά της κυβέρνησης που θα το "τρέχουν" μεγαλοδημοσιογράφοι. 

Οι πληροφορίες αυτές έρχονται μετά την εξαγγελία από το Γιάννη Βαρουφάκη για έλεγχο των δανείων των ΜΜΕ, την κατάθεση του νομοσχεδίο για την ΕΡΤ, την ανακοίνωση του Νίκου Παππά ότι είναι απαιτητά 40 εκατ. εδώ και τώρα για τη χρήση των τηλεοπτικών συχνοτήτων καθώς και την πρόθεση της κυβέρνσης να προκηρύξει διαγωνισμό για την αδειοδότηση των σταθμών.

Όπως έχει επισημάνει ήδη το koutipandoras.gr τα μεγάλα συγκροτήματα επιδίδονται σε μπαράζ αστήριχτων δημοσιευμάτων κατά της κυβέρνησης, για να δημιουργήσουν κλίμα και να ασκήσουν πίεση.

koutipandoras.gr

«ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΕΙΤΕ κάθε ΕYΚΑΙΡIA" !!

Kατά τη διάρκεια μιας ένοπλης ληστείας στην πόλη Γουανγκτσού
στην Κίνα, ο ληστής φώναξε στους πελάτες:
 

- Μην κινηθείτε, τα λεφτά ανήκουν στο Κράτος!
«Η ζωή σας, όμως, ανήκει σε σας»!
Όλοι ξάπλωσαν κάτω ήσυχα.
Αυτή η μέθοδος ονομάζεται: «MIND CHANGING CONCEPT»!
Στα Ελληνικά: «ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ»!

Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι με τα εκατομμύρια που έκλεψαν, ο
μικρός αδερφός, με πτυχίο Master στα Οικονομικά, λέει στο μεγάλο αδερφό, απόφοιτο δημοτικού:
- Έλα να μετρήσουμε τα χρήματα που αρπάξαμε.
Ο μεγάλος αδελφός του Δημοτικού του λέει:
- Είσαι βλάκας! Είναι πολλά τα χρήματα και θα κάνουμε ώρες να τα μετρήσουμε. Το βράδυ στις ειδήσεις που θα ανακοινώσουν τη ληστεία, θα πουν και το ακριβές ποσό που εκλάπη!
Αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται «EXPERIENCE» (ΕΜΠΕΙΡΙΑ) και είναι σαφέστατα χρησιμότερη στις μέρες μας από τα πτυχία Master.

Όμως στην Τράπεζα, μετά τη ληστεία, ο ταμίας φωνάζει στο Διευθυντή να καλέσει
 την αστυνομία.
Ο πτυχιούχος Διευθυντής, όμως, του λέει:
- Μην τηλεφωνήσεις ακόμα! Ευκαιρία είναι κοντά στα 20 εκατομμύρια που μας έκλεψαν, να πάρουμε άλλα 10 εμείς, συν τα 70 που έχουμε ήδη καταχραστεί, να πούμε ότι μας έκλεψαν 100!
Αυτή η μέθοδος στα Πανεπιστήμια ονομάζεται: «SWIM WITH THE TIDE»! Ελληνιστί σε παράφραση:
«ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΑΣ»!
Ο ταμίας λέει:
- Μακάρι δηλαδή να 'χουμε μια ληστεία κάθε μήνα!
Αυτό λέγεται: «ΚΙLLING BOREDOM» του λέει ο Διευθυντής.
Ελληνιστί σε παράφραση σημαίνει:
«Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ».
 
Το βράδυ, στις ειδήσεις ανακοινώθηκε ότι εκλάπη το ποσό των 100
εκατομμυρίων. Οι καημένοι οι ληστές μετρούσαν και ξαναμετρούσαν, αλλά το ποσό που είχαν στα χέρια τους ήταν 20 εκατομμύρια. Θυμωμένος λοιπόν ο ένας ληστής λέει:
- Ρισκάραμε τις ζωές μας για 20 εκατομμύρια, ενώ ο Διευθυντής με
το πάτημα ενός κουμπιού καθάρισε 80 εκατομμύρια! Φαίνεται τελικά ότι είναι πιο επικερδές και ακίνδυνο να είσαι Διευθυντής
Τράπεζας παρά ληστής!
Αυτό λέγεται: «KNOWLEDGE IS WORTH AS MUCH AS GOLD»!
Ελληνιστί: «Η ΓΝΩΣΗ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ Ο ΧΡΥΣΟΣ»!
Ο Διευθυντής ήταν πολύ χαρούμενος, που με τη ληστεία κάλυψε τις καταχρήσεις του.
Αυτό λέγεται: «SEIZING THE OPPORTUINITY and DARING TO TAKE RISKS»!
Ελληνιστί σημαίνει:
«ΑΡΠΑΖΩ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ και ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΡΙΣΚΟ»!
 
Συγγνώμη αν είστε πτυχιούχος Οικονομολόγος.
Κατά τα άλλα, φίλοι και φίλες ανησυχείτε!
Στις Βρυξέλλες ακόμη μας επαινούν, ώστε να προλάβουν να μας φορτώσουν και όλα τα δικά τους λάθη εν αναμονή μιας ευκαιρίας
για να μας αδειάσουν, που σημαίνει.....:
«EXPLOIT every OPPORTUNITY»!
Ελληνιστί: «ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΕΙΤΕ κάθε ΕYΚΑΙΡIA"
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ τώρα....;

politikokoraki

(Σπύρος Στραβοπόδης)