Γ.Κατρούγκαλος: Δικαστικές διεκδικήσεις για το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του "Βήματος"...

Νέα δήλωση έστειλε το απόγευμα της Δευτέρας ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γ. Κατρούγκαλος σχετικά με...
το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του "Βήματος της Κυριακής" στην οποία εξαγγέλλει δικαστικές διεκδικήσεις για το επίμαχο άρθρο.

Αναλυτικά η ανακοίνωση

Η συνέντευξη τύπου, που είχα αναγγείλει για σήμερα λόγω της έντασης της επίθεσης εναντίον μου, έκρινα ότι είχε μικρότερη σημασία από το μείζον γεγονός της ημέρας, τη συνάντηση του Πρωθυπουργού με την καγκελάριο της Γερμανίας και το μεγάλο αγώνα του για την προάσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Αποφάσισα λοιπόν να ματαιώσω αυτή τη συνέντευξη, για να μην αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη, πράγμα που θα ήταν μια μικρή νίκη για τους συκοφάντες και παραχαράκτες, μετά τις συντριπτικές ήττες που έχουν υποστεί το τελευταίο διήμερο οι διαδοχικές προσπάθειες τους να πλήξουν την τιμή και την υπόληψή μου.

Ακριβώς όμως περί αυτού πρόκειται. Ο στόχος δεν είμαι εγώ. Η εκστρατεία αυτή σκοπό έχει να πλήξει την κυβέρνηση σε εκείνο το σημείο που αποτελεί το βασικό της πλεονέκτημα: την ηθική υπεροχή έναντι των κυβερνήσεων του παλαιοκομματισμού και της διαπλοκής. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η στιγμή που επιλέχθηκε για να εκδηλωθεί: την παραμονή της πιο σημαντικής ίσως στιγμής των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους και όταν η πολυτιμότερη αποσκευή του Πρωθυπουργού είναι η δέσμευση του για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Η Bild αναπαρήγαγε αμέσως το συκοφαντικό δημοσίευμα του Βήματος με τίτλο «Σκάνδαλο διαφθοράς του υπουργού κατά της διαφθοράς»!  Τα δε κόμματα του μνημονίου, με προεξάρχουσα τη Νέα Δημοκρατία, πρωταγωνιστούν στη σκευωρία πλειοδοτώντας, μην αφήνοντας αμφιβολία για το ποιος είναι ο βασικός ηθικός αυτουργός της. Υπάρχουν άλλωστε ήδη αναρτημένα σχετικά βίντεο στο διαδίκτυο.

Η αλήθεια για την υπόθεση:

1.       Ο βρώμικος πόλεμος ξεκίνησε με το γνωστό δημοσίευμα που καταγγέλει: «Ο υπουργός προσλαμβάνει και διεκδικεί προμήθεια 12%», γιατί τάχα, 26 και 27 Ιανουαρίου υπέγραφα συμφωνητικά με απολυμένους και διαθέσιμους. Ο ισχυρισμός αυτός ήταν από μόνος του εξωφρενικός. Δεν υφίσταται τέτοια συμφωνία. Άλλωστε, εφόσον, σύμφωνα με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι τις εξαγγελίες τις δικές μου, όλοι οι απολυμένοι και διαθέσιμοι θα επέστρεφαν νομοθετικά στη δουλειά τους, γιατί να πληρώσουν σε οποιονδήποτε προμήθεια για την επιστροφή τους; Η πλήρης απόδειξη της πλεκτάνης όμως προκύπτει από το ίδιο το συμφωνητικό που, κατά την εφημερίδα, στήριζε τον εξωφρενικό αυτό ισχυρισμό και που παρουσιάστηκε με την μέθοδο της κοπτορραπτικής μισό:  δεν αφορούσε απολυμένο και διαθέσιμο, αλλά  εντελώς άλλη υπόθεση, μια μισθολογική διαφορά ανθρώπου που ήδη υπηρετεί στο δημόσιο.

2.       Εφόσον η πρώτη και βασική κατηγορία κατέπεσε, τα χαλκεία άρχισαν να κατασκευάζουν άλλες «ειδήσεις».  Ότι, τάχα, ο Δήμος της Λάρισας μου είχε αναθέσει το Φεβρουάριο του 2015 υπόθεσή του, ενώ σαφώς προκύπτει από την ανακοίνωση της οικονομικής επιτροπής ότι η ανάθεση στην δικηγορική εταιρία μου είχε γίνει τον Οκτώβριο του 2014. Οτι, τάχα, ήμουν σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας το 2012 και το 2013, ενώ καλά ξέρουν οι συκοφάντες (γιατί είναι αναρτημένο στο βιογραφικό μου σημείωμα στο ιντερνετ) ότι τέτοια σχέση είχα πολύ παλαιότερα, πριν από το 2002. Είναι αλήθεια ότι η δικηγορική εταιρία στην οποία συμμετείχα πριν από την εκλογή μου ως ευρωβουλευτή είχε συμβάσεις παροχής νομικής υποστήριξης σε φορείς του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Παιδείας. Ακριβώς όμως αυτός ήταν ο λόγος που αποχώρησα από την εταιρία αυτή, στην οποία ήμουν μειοψηφικός εταίρος, καθώς το σύνταγμα απαγορεύει στο βουλευτή τη συμμετοχή σε εταιρία που έχει παρόμοιες συμβάσεις.

3.       Όταν και αυτές οι χαλκευμένες ειδήσεις διαψεύστηκαν, το τροπάρι άλλαξε: άρχισαν να θέτουν  θέμα ηθικής τάξης και μάλιστα σε δύο επίπεδα: Πρώτον, ήμουν αντιμνημονιακός πολυτελείας, με αμοιβή. Δεύτερον, έχω δεσμεύσεις από τη δικηγορική μου δραστηριότητα, οι οποίες τελούν σε σύγκρουση καθηκόντων με την υπουργική μου ιδιότητα, γιατί προσδοκώ οφέλη από εκκρεμείς δίκες. Η ανασκευή της πρώτης κριτικής είναι εύκολη: η πολιτική και νομική μου δράση κατά του μνημονίου είναι αδιαχώριστες και ποτέ δεν εκκινούσαν από οικονομικά κίνητρα. Για το λόγο αυτό τις σχετικές υποθέσεις που χειριζόμουν μόνος μου τις ανελάμβανα με την ελάχιστη αμοιβή ή και χωρίς αμοιβή, όταν υπήρχε πραγματική αδυναμία του εντολέα μου. Θεωρώ  τίτλο τιμής την δικηγορική αυτή δραστηριότητα. Μόνο όταν εμπλέκονταν και άλλοι συνεργάτες μου, σε δίκες σε πολιτικά δικαστήρια, είχα συνάψει ελάχιστα εργολαβικά συμφωνητικά και αυτά στο όνομα της παλαιάς μου εταιρίας, στην οποία συμμετείχα πριν από την εκλογή μου ως ευρωβουλευτή. Αυτά, όπως προκύπτει από τη σχετική δήλωση της συγκεκριμένης εταιρίας και το καταστατικό της είναι πλέον περιουσία δική της, όχι δική μου. Σε κάθε περίπτωση προβλέπουν ότι θα εισπραχθεί αμοιβή μόνο σε περίπτωση ευδοκίμησης της δίκης, όχι σε περίπτωση νομοθετικής επίλυσης του θέματος.

4.       Μήπως όμως περιμένω  «φράγκα» από την εκδίκαση άλλων εκκρεμών υποθέσεων με το δημόσιο, σε τομείς που έχω αρμοδιότητα; Εδώ η απάντηση πρέπει να είναι αναλυτική. Κατ’αρχάς σήμερα έστειλα επιστολή στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας ζητώντας να κοινοποιήσει σε κάθε ενδιαφερόμενο τα εργολαβικά συμφωνητικά της εταιρίας που είχα μέχρι την υπουργοποίηση μου, σε μια κίνηση πρωτοφανούς, νομίζω, διαφάνειας. Τα συμφωνητικά αυτά αφορούν τις εξής ομαδικές αγωγές:

1)      Αγωγή για μισθολογικές διαφορές με δημόσια εταιρία, όχι με το δημόσιο, σε συνεργασία με δικηγόρο Ηρακλείου, με εργολαβικά της 7/11/2014.

2)      Αγωγές για διεκδίκηση διαφορών εφάπαξ των εξής ημερομηνιών: 19/9/2014, 2/10/2014, 9/10/2014, 7/11/2014, 4/12/2014, 11/12/2014, 19/12/2014 και 23/12/2014.

3)      Αγωγή για μισθολογικές διαφορές με το δημόσιο με εργολαβικά της 26/1/2015 και 27/1/2015. Εδώ ανήκει και το επίδικο συμφωνητικό της λαθροχειρίας του Βήματος. Όπως πληροφορήθηκα όμως από την πρώην συνεταίρο μου μετά τις αρχικές δηλώσεις μου επί του θέματος, οι εργαζόμενοι στους οποίους αφορά το εν λόγω συμφωνητικό δεν επιθυμούν τη συνέχιση της σχετικής αγωγής, όπως μας πληροφόρησαν με το από 2/2/2015 έγγραφο τους. Η υπόθεση αυτή, συνεπώς, δεν είναι πλέον ενεργή.

Πάντως, για να υπάρχει μέτρο κρίσης του συνολικού τζίρου της νέας εταιρίας, αναφέρω ότι ήταν για το 2014 18.681 ευρώ και για τους δύο εταίρους της. Σε κάθε περίπτωση, όταν ο Πρωθυπουργός μου έκανε την τιμή να μου προτείνει την υπουργοποίηση μου, δεν σκέφτηκα ούτε τα χρήματα της δικηγορίας, ούτε το μισθό του ευρωβουλευτή, γιατί ήθελα να προσφέρω ό,τι μπορώ για να αλλάξουν τα πράγματα.

5.       Συνοψίζοντας: δεν έχω δικαίωμα είσπραξης ούτε ενός ευρώ από εκκρεμείς υποθέσεις απολυμένων ή διαθέσιμων, γιατί ανήκουν στην παλαιά μου εταιρία. (Ούτε αυτή, βεβαίως, θα εισπράξει τίποτα, γιατί τα εργολαβικά ισχύουν μόνο σε περίπτωση δικαστικής νίκης.) Δεν έχω δικαίωμα είσπραξης ούτε ενός ευρώ από εκκρεμείς υποθέσεις της νέας εταιρίας, η οποία έχει ήδη λυθεί, γιατί με το από 28 Ιανουαρίου συμφωνητικό παραιτήθηκα από κάθε σχετική αμοιβή. Ούτως ή αλλως δεν θα δικαιούμουν σχετική αμοιβή, παρά την πρόβλεψη που είχαν ορισμένα από αυτά καθώς είμαι σε αυτοδίκαιη αναστολή της δικηγορικής ιδιότητας. Και αυτό γιατί κάθε μεταβίβαση σχετικού δικαιώματος προϋποθέτει ενεργή δικηγορία.

    Σε ό,τι με αφορά, τα θέματα ηθικής και πολιτικής δεοντολογίας είναι σημαντικότερα από την νομιμότητα. Αισθάνομαι περήφανος, όχι υπόλογος, για τη μέχρι σήμερα πολιτική και νομική μου δράση. Διπλά περήφανος, γιατί εμένα επέλεξαν ως πρώτο στόχο τα κέντρα της διαπλοκής που τρέμουν για το μέλλον τους. Δικαίως τρέμουν. Η κυβέρνηση θα εφαρμόσει το πρόγραμμα της και θα διαλύσει τα κυκλώματα συμφερόντων και την ανομία που τα προστατεύει. Και εγώ δεν θα συνεχίσω τον διάλογο με τους συκοφάντες μου. Προχωρώ άμεσα στην άσκηση αγωγής κατά του συκοφάντη δημοσιογράφου, του Βήματος και της Bild.   

Δεν θα τους περάσει!...
tovima.gr

Τσίπρας: «Αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στο να πληρώνω το ΔΝΤ ή μισθούς και συντάξεις θα προτιμήσω το δεύτερο»

Οι «Financial Times» φέρνουν στο φως επιστολή πέντε σελίδων του Αλέξη Τσίπρα προς την Άνγκελα Μέρκελ μόλις τέσσερις ημέρες πριν από τη συνάντησή τους στην επταμερή στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα ο έλληνας πρωθυπουργός προειδοποίησε την καγκελάριο της Γερμανίας πως η Ελλάδα δεν θα μπορεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις εάν δεν βρεθεί μια βραχυχρόνια χρηματοδοτική λύση.

 

Η επιστολή στάλθηκε, όπως αναφέρουν οι «FT «στις 15 Μαρτίου, όταν δηλαδή οι ευρωπαίοι εξέταζαν ακόμα το αίτημα της Αθήνας για τη μίνι - σύνοδο με τη συμμετοχή του επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι της Άνγκελα Μέρκελ, του Φρανσουά Ολάντ και του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

«Με δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, και επίσης με τη σκέψη προβλημάτων (αγκαθιών) στις υποχρεώσεις μας για αναχρηματοδότηση του χρέους κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού...πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι οι ειδικοί περιορισμοί της ΕΚΤ σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις εκταμίευσης θα καθιστούν αδύνατο για οποιαδήποτε κυβέρνηση να εξυπηρετήσει το χρέος της», υπογράμμιζε στην επιστολή ο κ. Τσίπρας.

Πάντοτε με βάση όσα γράφουν οι «FT» ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε πως η κυβέρνησή του θα αναγκαστεί να επιλέξει μεταξύ του να πληρώσει υποχρεώσεις προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή να συνεχίσει να δίνει συντάξεις και μισθούς. Ο ίδιος είχε επισημάνει πως η επιλογή να πληρωθούν χρέη έναντι μισθών θα αποτελούσε πλήγμα στην ελληνική κοινωνία, αφήνοντας σχεδόν να εννοηθεί ότι η Αθήνα θα έπραττε το αντίθετο. Ο έλληνας πρωθυπουργός κατηγόρησε, εξάλλου, την ΕΚΤ για τα όρια που έχει βάλει στη χώρα μας, καθώς επίσης και τις αρχές διάσωσης της ευρωζώνης που αρνούνται οποιαδήποτε εκταμίευση πριν η Αθήνα υιοθετήσει νέο γύρο οικονομικών μεταρρυθμίσεων.

Ο κ. Τσίπρας πρόσθεσε πως η Αθήνα δεσμεύεται στο να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις καλή τη πίστει και σε στενή συνεργασία με τους εταίρους της.

koutipandoras.gr

Ιδού τα έγγραφα που βουλώνουν τα στόματα των συκοφαντών: Κατερίνα Λαϊνά κι όχι Γιώργος Κατρούγκαλος λέγεται η δικηγόρος

Κατερίνα Λαϊνά κι όχι Γιώργος Κατρούγκαλος ονομάζεται η δικηγόρος στην οποία ανάθεσε η Οικονομική Επιτροπή του δήμου Λαρισαίων στις 12 Φεβρουαρίου 2015 την άσκηση αίτησης ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Από τα πρακτικά της συνεδρίασης της Οικονομικής Επιτροπής φαίνεται καθαρώς πως η ανάθεση της υπόθεσης στο γραφείο «ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ» έγινε στις 22 Οκτωβρίου 2014, όταν ο κ. Κατρούγκαλος δεν ήταν βεβαίως αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Ο δήμος Λαρισαίων έβαλε την ταφόπλακα στους προβοκάτορες: «Στις 12/2 ανατέθηκε ο χειρισμός της υπόθεσης στη Λαϊνά και μόνο» Διαβάστε όλη την ανακοίνωση του δήμου Λαρισαίων:
«Σχετικά με δημοσιεύματα που αναφέρονται σε αποφάσεις της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Λαρισαίων για το χειρισμό νομικής υπόθεσης στο δικηγορικό γραφείο «Κατρούγκαλος και συνεργάτες» και τη δικηγόρο κ. Κατερίνα Λαϊνά, σχετικά με τον έλεγχο των συμβάσεων και τη δίωξη του Δημάρχου Λαρισαίων Απόστολου Καλογιάννη απο το Γραφείο Τύπου του Δήμου Λαρισαίων επισημαίνονται τα εξής:
Κατά της απόρριψης της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου (22-10-2014) για τον έλεγχο των συμβάσεων από τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη ανατέθηκε, τον Νοέμβριο του 2014 η υπεράσπιση του Δημάρχου και η κατάθεση προσφυγής στο νομικό γραφείο «Κατρούγκαλος – Συνεργάτες» και στην κ. Αικ. Λαινά.
Στις 12/2/2015 αποφασίστηκε η προσφυγή στο ΣτΕ για το ίδιο θέμα και ανατέθηκε ο χειρισμός της υπόθεσης στη δικηγόρο κ. Λαϊνά και μόνο, λόγω της υπουργοποίησης του κ. Κατρούγκαλου.Ολα τα υπόλοιπα είναι αναληθή, διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και υπηρετούν σκοπιμότητες». http://www.koutipandoras.gr

Είμαι πληρωμένος δημοσιογράφος και "αδειάζω" στο ΒΗΜΑ(ή στο mega, ή στον ant1, ή στο SKAI, στην Kαθημερινή, ή στη ...Bild, κλπ).

Nέες ημέρες δόξας για τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου. To ΔΟΛ , τον Κυριακού, το Βαρδιλογιάννη, τη … Bild κλπ

Πλήρως ενταγμένα στα πιο διεφθαρμένα και απάνθρωπα σχεδία κατά της Ελλάδας(και όχι μόνο μιας και η Κύπρος, η Ουκρανία δεν είναι μακριά) συνεχίζουν να πριμοδοτούν ακατάπαυστα τις πολιτικές των φασιστών του Μνημονίου,  κάνοντας ότι είναι δυνατόν για την επαναφορά του ολοκληρωτικού ακροδεξιού καθεστώτος.
Ταϊσμένα ανδρείκελα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, συκοφαντούν, διαβάλλουν οτιδήποτε μπορεί να συγκροτήσει και να επαναφέρει στην επιφάνεια το ολοκληρωτικό καθεστώς και τα προηγούμενα ανδρείκελα του.
Όλα στα γόνατα των επικυρίαρχων μηχανισμών κυρίως του κυκλώματος των γερμαναράδων (που τους έχει στήσει) αλλά και του ΔΝΤ.
 Με ορισμένους υπαλλήλους πολιτικούς σαν τον Άδωνη, το Βορίδη κλπ  και τα κόμματα της ΝΔ, Ποτάμι, ΚΚΕ και βέβαια του ακαταμάχητου ΠΑΣΟΚ,  βολοδέρνουν στην επιλογή της επιστροφής στο κατάλληλο γα αυτούς ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου.

Τα γκράφιτι του Πολυτεχνείου, τα επεισόδια, τα διαδοχικά πρόντζεκτ βανδαλισμού της Βαλαβάνης, του Βαρουφάκη, του Κατρούγκαλου με αστείες συκοφαντικές κατασκευές που πέφτουν μέσα σε ελάχιστα λεπτά μετά την συντονισμένη προβολή τους, είναι δείγματα γραφής των πληρωμένων δημοσιογράφων του ΒΉΜΑΤΟΣ, του MEGA, του ΑΝΤ1 , του ΣΚΑΙ, της .. Bild κλπ.

Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι στόχος τους είναι ο κάθε Κατρούγκαλος, στόχος τους είμαστε όλοι,  είναι μία ολόκληρη χώρα , στόχος τους είναι η επαναεγκαθυδριση ενός “νέου” ολοκληρωτικού καθεστώτος(του Μνημονίου) όπου ο τρόμος και ο φόβος θα κυριαρχούν. Αυτό θα πρέπει να απαντηθεί όχι με αδιαφορία ή στα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης ίσως και μιας ποταπής ευαρέσκειας,  όσων βανδαλίζουν τα κανάλια τους κάθε φορά, μιας και επιλέγουν θύματα από διαφορετικές πολιτικές γωνιές(δεν είναι ηλίθιοι), αλλά με όρους πολέμου,  ταξικού και κοινωνικού, γιατί τα ΜΜΕ Εκείνων  έχουν όλους Εμάς στο στόχο τους. .  

 
Αναρτήθηκε από dakrygono

ΚΥΡΙΕ ΧΙΩΤΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΕΙΤΕ?

Άνεμος Αντίστασης: Ο Χιώτης του Βήματος το γυρίζει τώρα στο "ηθικό ζή...

Άνεμος Αντίστασης: Ο Χιώτης του Βήματος το γυρίζει τώρα στο "ηθικό ζή...: Συνηθισμένοι στις κωλοτούμπες οι παπαγάλοι της διαπλοκής. Μέχρι χθες ζητούσε την παραίτηση Κατρούγκαλου: άμα ζορίσει το πρά...

Ο Τσίπρας δεν ανέχεται άλλη λάσπη – Θα τσακίσει τους βαρόνους των ΜΜΕ – Αρχίζει πόλεμος!

Ο αναμενόμενος βρόμικος πόλεμος λάσπης των βαρόνων των ΜΜΕ που θα κάνουν τα πάντα για να υπονομεύσουν την κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ξεκίνησε. Έτσι λένε καλά ενημερωμένες πηγές, σημειώνοντας όμως πως σε ό,τι αφορά του ιδιοκτήτες των καταχρεωμένων Μέσων, η κυβέρνηση δεν κρατά ένα αλλά πολλά νταούλια που μπορούν να τους κάνουν να χορέψουν σε πολλούς ρυθμούς.

Μόνο τυχαίο δεν είναι το tweet που εξαπέλυσε την Κυριακή το πρωί ο Πάνος Καμμένος: «Ανοίγουν οι κρατικές διαφημίσεις ΚΕΛΠΝΟ….. κάθε πληρωμή στο διαδίκτυο και επίθεση στην τότε αντιπολίτευση καλύπταν και τις αγωγές…».

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και με συγκεκριμένους αποδέκτες. Τρανταχτά ονόματα…

Ενδιαφέρον έχει και το ρεπορτάζ που Newsbomb, το οποίο αναφέρει ότι η κατάσταση με τα διάφορα παράκεντρα που εκτοξεύουν λάσπη κατά της κυβέρνησης έχουν ξεπεράσει κάθε όριο πολιτικού fairplay με αποκορύφωμα τις κατηγορίες που εκτοξεύουν ελληνικά μέσα ενημέρωσης κατά υπουργών, με πρόσφατο παράδειγμα τα όσα λέγονται και γράφονται για τον αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γιώργο Κατρούγκαλο.

Όπως τονίζουν στο Newsbomb.gr στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού διαπιστώνεται και διαπιστώθηκε ιδιαίτερα τις μέρες που προηγήθηκαν της κρίσιμης συνάντησης των «εφτά» μια «κεντρικά συντονισμένη προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, δημιουργίας σοβαρότατης έντασης με τους δανειστές, κλίματος ανεξέλεγκτης κρίσης, προετοιμασία της κοινής γνώμης για συνθήκες χρεοκοπίας, τρομοκράτηση του λαού κι εκβιασμού του πρωθυπουργού»!

Το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα, γράφει το Newsbomb, εκτιμά ότι σε αυτή την άθλια επιχείρηση συμμετείχαν – και εξακολουθούν να κρύβονται πίσω από τις «κουρτίνες» – επιχειρηματικά και μιντιακά κέντρα μέσα κι έξω απ” τη χώρα, με συντονισμένα δημοσιεύματα πλήρη ψευδών, κατασκευασμένων «ειδήσεων» και καλλιέργειας κλίματος πόλωσης και ρήξης.

Σύμφωνα με συνεργάτη του, σε όλη αυτή την επιχείρηση πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισαν δύο συγκροτήματα στην Ελλάδα, 3-4 sites, ορισμένες εφημερίδες και 2-3 ραδιόφωνα.

Αναπαρήγαγαν όλα τα ανθελληνικά παραληρήματα, τους εκβιασμούς ορισμένων κύκλων της Ε.Ε., τις ιταμές προκλήσεις τους, τις προβοκάτσιες εναντίον στελεχών της κυβέρνησης, με κεντρικό στόχο τον Γ. Βαρουφάκη.

Απέκρυπταν οποιαδήποτε φιλική προς την κυβέρνηση φωνή, επένδυσαν στην τρομοκράτηση του λαού ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες αποσταθεροποίησης και γενικά έστρωναν το δρόμο για κλίμα ακόμα και χρεοκοπίας!

Έφτασαν, όπως μας υπογράμμισε ο συνεργάτης του Αλ. Τσίπρα, στο σημείο να διαλαλούν την αποτυχία της συνάντησης των «εφτά» και να «προβλέπουν» πλήρη ρήξη μεταξύ της κυβέρνησης και των εταίρων!

Η δολιότητά τους, κατά τον ίδιο, έφτασε μέχρι του σημείου να προβάλλουν «ρεπορτάζ» για μεγάλη κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ λόγω μιας ανάρτησης του Γ. Μηλιού, όταν ήταν γνωστό δυο βδομάδες πριν ότι αφού δεν εξελέγη στην Π.Γ. του κόμματος δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να έχει την ευθύνη για την οικονομική πολιτική, ωστόσο οι… έγκυροι το ανακάλυψαν με καθυστέρηση «όλως τυχαίως» την προπαραμονή της κρίσιμης συνάντησης!

Ο ίδιος συνεργάτης του πρωθυπουργού δήλωσε στο Newsbomb.gr, ότι «αν συνεχιστεί η αθλιότητα, τότε ο Αλέξης θα μιλήσει με συγκεκριμένα ονόματα και… διευθύνσεις, δεν θα περιοριστεί σε γενικές καταγγελίες» για αποσταθεροποίηση και μηχανορραφίες…

Φαίνεται πως ο Αλ. Τσίπρας έχει διδαχτεί απ” τα παθήματα της κυβέρνησης Καραμανλή την περίοδο του «βασικού μετόχου» και λαμβάνει τα μέτρα της.

Μάλιστα προσεχώς, σύντομα, θα υπάρξουν παρεμβάσεις στην κατεύθυνση της καταπολέμησης αυτής της ιδιόμορφής διαπλοκής επιχειρηματιών και βαρόνων των μίντια…

tribune.gr

Οι βουλευτές της ΝΔ γνώριζαν από μέρες το δημοσίευμα του ΔΟΛ

Στην πρωινή εκπομπή του Mega σήμερα με το τον Αναγωστάκη και τον Χασαπόπουλο ο Γιώργος Κατρούγκαλος απάντησε στα ερωτήματα και κατηγόρησε τον διευθυντή του Βήματος και αρθρογράφο της «αποκάλυψης» ότι εκτελεί συμβόλαια της Νέας Δημοκρατίας. Τώρα αυτό δεν αποδεικνύεται εύκολα, αυτό όμως που δύναται να αποδειχτεί είναι ότι τουλάχιστον η ΝΔ ήξερε για την φοβερή αποκάλυψη μέρες πριν «αλλά δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα της».

του Κώστα Εφήμερου

Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την επανεκκίνηση της οικονομίας στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων από κοινού με την Επιτροπή επί των Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής την Πέμπτή 19 Φεβρουαρίου διημείφθη μια πολύ ενδιαφέρουσα στιχομυθία:

Από το έδρανο του ο Μάκης Βορίδης απαντάει σε ερωτήματα του Νίκου Φίλη σχετικά με την υπόθεση της υπεράσπισης της Energa και της Hellas Power που είχε αναλάβει ο ίδιος υπερασπιζόμενος τις εταιρίες που έκλεψαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από το περιβόητο «χαράτσι». Ο Μάκης Βορίδης (που δεν είχε σοκάρει τότε τον δημοσιογράφο Βασίλη Χιώτη) απαντάει καταρχάς μια δικονομική ανακρίβεια. Ισχυρίζεται ότι η δίκη ξεκίνησε τώρα, αφού πρώτα ανέλαβε την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και ότι η παρουσία του στο δικαστήριο όταν ήταν ακόμα βουλευτής της συγκυβέρνησης (και άρα αναλάμβανε υποθέσεις εναντίον του δημοσίου) ήταν τυπική γιατί απλά συζητήθηκε μια αναβολή.

Δεν χρειάζονται δικηγορικές γνώσεις, αρκεί να έχεις παραστεί μια φορά σε οποιοδήποτε δικαστήριο οποιουδήποτε βαθμού για να γνωρίζεις ότι η αναβολή είναι πάντα στην κρίση του δικαστή και ότι οι δικηγόροι πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για να δικάσουν κανονικά την υπόθεσή τους. Δεν υπάρχει δηλαδή δικονομική «απλή αναβολή» εκτός φυσικά αν ο κύριος Βορίδης γνώριζε ότι η κυβέρνηση (της οποία θα ήταν μέρος) θα συναινούσε στην μη εκδίκαση της υπόθεσής της και εναντίον δηλαδή στα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου… οπότε θα μιλούσαμε για σκάνδαλο.

Βορίδης και Γεωργιάδης ήξεραν μέρες πριν για το δημοσίευμα του ΔΟΛ

Το ενδιαφέρον στοιχείο όμως έρχεται λίγο μετά, αμέσως αφού πρώτα ο Βορίδης έχει υποστηρίξει ότι είναι υπέρ του δικαιώματος του να δικηγορούν οι βουλευτές και αφού πρώτα έχει αναφέρει ότι όταν ανέλαβε υπουργός έπαυσε η δικηγορική του ιδιότητα. Ο Νίκος Φίλης ρωτάει τότε τον Μάκη Βορίδη τι έγινε με το γραφείο του και τότε ο Μάκης Βορίδης αρχίζει να γελάει και να λέει «προσέξτε τώρα, προσέξτε». Την ίδια ώρα ο Άδωνις Γεωργιάδης που βρίσκεται δίπλα του αρχίζει να φωνάζει «προσέξτε γιατί αν είναι έτσι…» για να τον διακόψει ο Μάκης Βορίδης λέγοντας του «όχι ακόμα Άδωνι, δεν είναι ώρα ακόμα, κάθε πράγμα στον καιρό του» και αρχίζουν να γελάνε μεταξύ τους την ώρα που ο Γεωργιάδης λέει «τρεις ημέρες ακόμα υπομονή».

 

Είναι προφανές ότι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας γνώριζαν το δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ του κυρίου Ψυχάρη, ήδη μερικές μέρες νωρίτερα. Και μάλιστα μερικές κακές γλώσσες λένε ότι στην όλη υπόθεση υπάρχει και λαβράκι το οποίο προκλήθηκε από μια ενέργεια του υπουργού Οικονομία, Υποδομών, Ναυτιλία και Τουρισμού, Γιώργου Σταθάκη, που εξόργισε το αφεντικό στη Μιχαλακοπούλου.

thepressproject.gr

Είναι τρελοί αυτοί οι καπιταλιστές;

«Όλοι μας γεννιόμαστε τρελοί. Μερικοί παραμένουμε έτσι».
Σάμουελ Μπέκετ, «Περιμένοντας τον Γκοντό»

Πολύς λόγος γίνεται στις μέρες μας για την «κρίση» που διέρχεται ο καπιταλισμός. Η γενικευμένη χρήση του όρου μαρτυρά πως αυτοί που τον επικαλούνται ομονοούν στην διαπίστωση ότι α) πρόκειται για ένα φαινόμενο παροδικό, μια μη-μόνιμη κατάσταση και β) ότι πρόκειται για μια συνθήκη έκτακτης ανάγκης κατά την οποία οι «ομαλές» και φυσιολογικές ισορροπίες του συστήματος έχουν διαταραχτεί.

Έτσι, κατά τρόπο αιφνιδιαστικό και ανεξήγητο, η πλούσια Γερμανία στρέφεται κατά της φτωχής Ελλάδας, ο πανίσχυρος καπιταλιστής εφορμά ενάντια στον ανυπεράσπιστο εργάτη, ο εργοδότης καταπατά χωρίς έλεος τα δικαιώματα του εργαζόμενου και οι έχοντες παρασιτούν σε βάρος των φτωχών. Σε όλα τα επίπεδα, μια ανεξήγητη μανία φαίνεται να έχει καταλάβει τους ισχυρούς και τους κατέχοντες που σαν μοναδικό στόχο έχουν να υπονομεύσουν όλο και πιο δραματικά τις υλικές συνθήκες της ζωής εκείνων των υποτελών κοινωνικών στρωμάτων που ζούσαν πάντοτε κι εξακολουθούν να ζούνε με λιγότερα. Παντού, το προϋπάρχον καθεστώς «αρμονικής συνεργασίας» ανάμεσα στα διαφορετικά μέρη της κοινωνικής ιεραρχίας φαίνεται να έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.  Κάποιοι αφελείς, αγανακτούν με την δυσάρεστη τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα. Για παράδειγμα, στον καταγγελτικό προεκλογικό λόγο του, ο ΣΥΡΙΖΑ κατακεραύνωνε την απληστία που επιδεικνύουν οι ελίτ. Μιλούσε για «αλληλεγγύη» ανάμεσα στην τάξη των πλουσίων και σε αυτή των αναξιοπαθούντων και καλούσε τους κεφαλαιοκράτες να αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί σε μια πολιτική αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης που μαστίζει την ελλαδική κοινωνία και συνακόλουθα στην προσπάθεια για την διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.[i]

Το σιωπηρό συμπέρασμα πίσω από αυτή την λογική της κοινωνικής συμφιλίωσης είναι ότι εφόσον εκλείψει η αδηφαγία των κερδοσκόπων και μια παρά φύση νοοτροπία κοινωνικού κανιβαλισμού μερικών επιθετικών τμημάτων του κεφαλαίου, ο καπιταλισμός είναι στην ουσία του ένα σύστημα που εμπεριέχει όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να εξασφαλίσει ευτυχία και ευημερία για το σύνολο της κοινωνίας. Είναι σε θέση να εγγυηθεί την ευημερία τόσο της Ελλάδας, όσο και της Γερμανίας. Του καπιταλιστή, όσο και του εργάτη. Του εργοδότη, όσο και του υπαλλήλου. Του πλούσιου, όσο και του φτωχού. Από αυτή την άποψη, όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό επενδυμένο συμφέρον στην αναπαραγωγή των κυρίαρχων δομών του καπιταλιστικού συστήματος, ή αλλιώς, αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα και πιο σημαντικά από όσα τους χωρίζουν. Ωστόσο, τι άλλο είναι ο καπιταλισμός από ένα οικονομικό σύστημα που βασίζει την λειτουργία του στην συγκέντρωση του κοινωνικού πλούτου στα χέρια μιας ολοένα και πιο ολιγάριθμης μειονότητας; Εκ των πραγμάτων δηλαδή, στην δομική παραγωγή μιας ολοένα και μεγαλύτερης μάζας φτωχών και αποκλεισμένων. Ο ανελέητος ανταγωνισμός, η εξάλειψη των οικονομικά μη-βιώσιμων μονάδων (άτομα ή επιχειρήσεις) και η επιβίωση του ισχυρότερου μέσω της «φυσικής» οικονομικής επιλογής, είναι άλλωστε η δαρβινιστική αρχή σύμφωνα με την οποία δομείται οργανωτικά και λειτουργεί το σύστημα της οικονομίας της αγοράς.

Άλλοι, υιοθετούν αυτή την συγκαλυμμένη θεολογία με κοσμικούς όρους (ότι υπάρχει δηλαδή εκεί ψηλά, στα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνικής ολότητας κάποιος «επικεφαλής», ο ιθύνων νους που θα φροντίσει γι’ αυτούς) από μια φαινομενικά ριζοσπαστική σκοπιά. Στο ύστερο έργο του, ο Καστοριάδης εφηύρε τον όρο «καζινοκαπιταλισμός», που υποδηλώνει την μετεξέλιξη ενός οικονομικού συστήματος που αψηφά κάθε λογική. Όχι τόσο εξαιτίας της άνισης κατανομής του κοινωνικού πλούτου και της τερατώδους αδικίας και ανισότητας που εκτρέφει, αλλά διότι φαίνεται η άναρχη και χαοτική λειτουργία του να υπονομεύει τις ίδιες τις αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις της αναπαραγωγής του ως κοινωνικού συστήματος.[ii] Ως άλλος Μαρξ που προφήτευε την νομοτελειακή κατάρρευση του καπιταλισμού εξαιτίας των εγγενών οικονομικών αντιθέσεων που είχε συσσωρεύσει, ο Καστοριάδης υιοθετεί παρόμοια στάση, επικαλούμενος ωστόσο τις λογικές αντιφάσεις της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του.

Οι υπερασπιστές αυτής της άποψης, τείνουν να αναφέρονται στην οικολογική κρίση που στις μέρες μας εξαπλώνεται σε οικουμενική κλίμακα και φαίνεται να μας επηρεάζει όλους στον ίδιο βαθμό. Να λοιπόν ένα ζήτημα που τέμνει εγκάρσια τις διαχωριστικές γραμμές της ετερόνομης ιεραρχικής κοινωνίας. Για να το πούμε διαφορετικά, ιδού ένα ζήτημα διαταξικό, που αφορά την φαντασιακή οντότητα που αποκαλούμε κοινωνικό «σύνολο». Μήπως όμως δεν ισχύει το ίδιο και για το ζήτημα των καπιταλιστικών εμπορευμάτων; Ο εργαζόμενος κατέχει παράλληλα και την ιδιότητα του καταναλωτή. Επιδιώκοντας συνειδητά την συνεχή συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργαζόμενων τάξεων, οι ελίτ δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι υποσκάπτουν το ίδιο το περιθώριο της κερδοφορίας τους, αφού δεν θα υπάρχουν αγοραστές για να απορροφήσουν τα προϊόντα που διατίθενται στην κυκλοφορία. Έτσι, πολλοί αναλυτές σπεύδουν να αναφερθούν στο πρόβλημα της υποκατανάλωσης των εμπορευμάτων, που τελικά θα εξαναγκάσει τους καπιταλιστές να αντιληφθούν τους αντικειμενικούς περιορισμούς που ενέχει η αντεργατική πολιτική τους, να ενστερνιστούν την «κοινή λογική» και να ενεργήσουν όχι με γνώμονα την υπέρμετρη αλλά βραχυπρόθεσμη αύξηση της κερδοφορίας, αλλά έχοντας κατά νου το μακροπρόθεσμο συμφέρον τους που τελικώς ταυτίζεται με το «κοινό καλό».[iii]  Τέλος, άλλοι καταφεύγουν σε επικλήσεις στην «ηρωική» φύση της καπιταλιστικής επιχείρησης σαν φορέα οικονομικής ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας για τα οικονομικά εξαρτημένα κοινωνικά στρώματα, προκειμένου να εξορκίσουν τις υπερβολές και τον «παραλογισμό» του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού.[iv] Μήπως πρώτοι οι εργαζόμενοι δεν είναι εκείνοι που έχουν επενδυμένο συμφέρον στην ανάπτυξη και την ευημερία της επιχείρησης «τους»;[v] Και μήπως δεν είναι προς το συμφέρον των ίδιων των εταιρειών να έχουν στη δούλεψη τους ένα ικανοποιημένο και εφησυχασμένο εργατικό δυναμικό; Ιδού λοιπόν η σχέση της τέλειας αρμονίας που έχει διασαλευτεί εξαιτίας των συνθηκών έκτακτης ανάγκης που επέβαλλε η οικονομική κρίση. Αυτό που έχουμε ανάγκη ως «κοινωνία» είναι η επιστροφή στην «κοινή λογική». Και τότε όλα θα επανέλθουν σε μια πρότερη, «ειδυλλιακή» κατάσταση.

Το πρόβλημα με όλες αυτές τις καθησυχαστικές αφηγήσεις περί άμυαλων καπιταλιστών που δεν φαίνεται να γνωρίζουν το ίδιο το συμφέρον τους, είναι ότι στην ουσία αποκρύπτουν τη βαθύτατα ταξική φύση των ζητημάτων στα οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω. Με αυτό εννοούμε ότι τόσο αναφορικά με τα γενεσιουργά αίτια τους, όσο και ως προς τις δυσμενείς επιπτώσεις τους, κανένα από αυτά τα κοινωνικά προβλήματα δεν προκαλούνται από τα ετεροκαθοριζόμενα στρώματα που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας, ενώ τα καταστροφικά αποτελέσματα τους πλήττουν σε δυσανάλογο βαθμό αυτές ακριβώς τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Από την άλλη, οι ελίτ που έχουν πρόσβαση στις θεσμοποιημένες πηγές της εξουσίας και λαμβάνουν μονομερώς τις βασικές αποφάσεις που αφορούν την κοινωνία στο σύνολο της, μένουν στο απυρόβλητο και όχι μόνο δεν υφίστανται το εκτεταμένο κοινωνικό κόστος των επιλογών τους, αλλά, αντίθετα, ωφελούνται τα μέγιστα από αυτές, από την άποψη της αύξησης της πολιτικής και οικονομικής δύναμης τους.[vi]

Αν πάρουμε ως παράδειγμα την οικολογική κρίση, η οποία επιδεινώνεται ραγδαία και στις μέρες μας απειλεί να υπονομεύσει ανεπανόρθωτα ακόμη και αυτές τις θεμελιακές οικολογικές ισορροπίες που επιτρέπουν την διατήρηση και την αναπαραγωγή της ζωής στον πλανήτη, αποκλειστικά υπεύθυνες για την εκδήλωση της είναι οι ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα που κατοικούν στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες του παγκόσμιου Βορρά και μέσω τις αγοραστικής δύναμης τους τροφοδοτούν το σπάταλο και μη-βιώσιμο οικολογικά καταναλωτικό πρότυπο που έχει επικρατήσει στην οικονομία της αγοράς. Όπως αναφέρει ο Τ. Φωτόπουλος, «το φτωχότερο 37% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι υπεύθυνο για μόνο το 7% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ενώ το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει στις πλούσιες χώρες είναι υπεύθυνο για περίπου τις μισές από αυτές τις εκπομπές – γεγονός βέβαια κάθε άλλο παρά εκπληκτικό εάν πάρουμε υπόψη ότι η κατά κεφαλή χρήση ενέργειας στις χώρες υψηλού εισοδήματος είναι σήμερα υπερδεκαπλάσια από αυτήν των χωρών χαμηλού εισοδήματος».[vii]

Εξάλλου, σύμφωνα με τους όρους που περιλαμβάνονται στην Συνθήκη του Κιότο για την κλιματική αλλαγή, οι πλούσιες χώρες κατόρθωσαν να κατοχυρώσουν το δικαίωμα τους να εξαγοράζουν το ποσοστό «νόμιμων» ρύπων που αναλογεί στα μικρότερα, μη-βιομηχανοποιημένα κράτη προκειμένου να συνεχίσουν να ρυπαίνουν ανενόχλητες το περιβάλλον, παρακάμπτοντας τα όρια στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που επισήμως έχει επιβάλλει η συνθήκη. Για να μην αναφερθούμε στο γεγονός ότι οι πλούσιες χώρες έχουν την δύναμη να προστατεύσουν κατά το δυνατό τα δικά τους οικοσυστήματα, μεταθέτοντας τις τοξικότερες και πιο επιβλαβείς δραστηριότητες τους, αλλά και το σύνολο της βιομηχανικής υποδομής τους, στις υπανάπτυκτες χώρες της περιφέρειας όπου οι διεθνείς κανόνες και οι προδιαγραφές για την προστασία του περιβάλλοντος πολύ απλά δεν εφαρμόζονται.[viii]

Η προδιάθεση αυτή των εξαρτημένων χωρών της περιφέρειας να λειτουργούν ως ο σκουπιδότοπος των καπιταλιστικών μητροπόλεων, δεν οφείλεται φυσικά στο γεγονός ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί πάσχουν από έλλειψη οικολογικής συνείδησης. Αντίθετα, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι οι οικονομίες που είναι ενσωματωμένες στο σύστημα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς δεν έχουν άλλη επιλογή από την άμεση εξάλειψη των πάσης φύσεως εμποδίων από το πεδίο της ελεύθερης επιχειρηματικής δραστηριότητας, με την έννοια της κατάργησης των κοινωνικών ελέγχων πάνω στη λειτουργία της αγοράς, αν θέλουν να έχουν ελπίδες ότι μπορεί να προσελκύσουν άμεσες ή έμμεσες παραγωγικές επενδύσεις από τις πολυεθνικές εταιρείες του ανεπτυγμένου Κέντρου.[ix] Στην υπανάπτυκτη Νιγηρία, οι φυλές των αυτοχθόνων που κατοικούν σε πετρελαιοπαραγωγές περιοχές ξεσηκώθηκαν και πήραν τα όπλα ενάντια στις πολυεθνικές που λεηλατούν την σπουδαιότερη πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας, προξενώντας παράλληλα ανυπολόγιστες καταστροφές στα τοπικά οικοσυστήματα, στον βαθμό που οι γύρω περιοχές έχουν καταστεί μη-βιώσιμες για τους τοπικούς πληθυσμούς που κάποτε ζούσαν από το περιβάλλον.[x] Από την άλλη, η «ανεπτυγμένη» με καπιταλιστικά κριτήρια Κίνα, ήδη έχει πληρώσει βαρύ οικολογικό τίμημα για την ραγδαία μεγέθυνση της οικονομίας της. Πράγματι, οι κινεζικές μεγαλουπόλεις μοιάζουν με ανοικτούς θαλάμους αερίων, όπου η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να οριοθετήσει γεωγραφικές «ζώνες καθαρού αέρα» στις οποίες οι κάτοικοι έχουν την δυνατότητα να μεταβούν προκειμένου να μπορέσουν να ανασάνουν χωρίς προστατευτικές μάσκες.[xi] Δεν είναι τυχαίο, ότι από αυτή την άποψη, το κινεζικό μοντέλο οικονομικής «ανάπτυξης» θεωρείται μη-βιώσιμο, με την έννοια ότι προσκρούει στους αντικειμενικούς περιορισμούς ενός φυσικού περιβάλλοντος που δεν μπορεί να το υποστηρίξει. Έτσι, βλέπουμε ότι οι ανεπτυγμένες οικονομίες του παγκόσμιου Βορρά, τόσο μέσα από την παγκόσμια αγορά που έχει δημιουργηθεί για το εμπόριο των ποσοστών ρύπων, όσο και μέσα από τη σταδιακή αποβιομηχάνιση τους και την μεταφορά των ρυπογόνων βιομηχανιών σε χώρες της περιφέρειας, είναι σε θέση να προστατευτούν αποτελεσματικά και να μεταθέσουν το συνολικό οικολογικό κόστος για την λειτουργία του συστήματος της οικονομίας της αγοράς στους αδύναμους λαούς του παγκόσμιου Νότου.

Όμως τι γίνεται με την κυκλοφορία των εμπορευμάτων; Αν οι ελίτ έχουν βρει έναν τρόπο να προστατευτούν από τις επιπτώσεις της οικολογικής κρίσης, σίγουρα δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο με τις αρνητικές συνέπειες της πτώσης της ενεργούς ζήτησης που επιφέρει η ενορχηστρωμένη από-τα-πάνω, εκστρατεία συμπίεσης των λαϊκών εισοδημάτων. Με άλλα λόγια, λιγότερα διαθέσιμα χρήματα συνεπάγονται μείωση της κατανάλωσης. Αυτή χωρίς αμφιβολία είναι μια εξέλιξη που ουδόλως συμφέρει τις οικονομικές ελίτ, οι οποίες αργά ή γρήγορα θα εξαναγκαστούν από τις περιστάσεις να αντιστρέψουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που τείνουν να λάβουν κανονιστικό χαρακτήρα. Ή μήπως όχι; Το σημαντικό στοιχείο που φαίνεται ότι διαφεύγει από εκείνους τους αναλυτές οι οποίοι παραμένουν προσκολλημένοι στην παρωχημένη μαρξιστική θεωρία της υποκατανάλωσης, είναι ο παγκόσμιος επιχειρηματικός σχεδιασμός των πολυεθνικών εταιρειών μέσα στο θεσμικό πλαίσιο του συστήματος της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς. Για να το πούμε διαφορετικά, οι πολυεθνικοί όμιλοι ασκούν την οικονομική δραστηριότητα τους σε πλανητικό επίπεδο, ενώ ο κύκλος εργασιών τους εκτείνεται σε περισσότερους από έναν τομέα της παραγωγής, ενσωματώνοντας τις τοπικές οικονομίες με την μορφή συμπληρωματικών υποενοτήτων σε μια παγκοσμιοποιημένη παραγωγική και καταναλωτική δομή την οποία οι ίδιες δημιουργούν και αναπαράγουν.

Μια πολυλειτουργική και πολυσχιδής οικονομική μονάδα όπως είναι η πολυεθνική εταιρεία, έχει την ιδιότητα να μεταλλάσσει την δραστηριότητα της και να ασχολείται παράλληλα τόσο με τον τομέα της παραγωγής, όσο και με αυτούς της διανομής και της κατανάλωσης, να επιδίδεται σε εξαγωγές τυποποιημένων καταναλωτικών προϊόντων, αλλά και στην εισαγωγή βασικών πρώτων υλών, να κατέχει εμπορικά μερίδια σε ανεπτυγμένες αγορές, αλλά και σε αυτές των χωρών της περιφέρειας του συστήματος. Από τα παραπάνω συνάγεται ότι στον βαθμό που οι πολυεθνικές είναι η βασική οικονομική μονάδα ανάπτυξης στο σύστημα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, τα εργαζόμενα στρώματα στις κατά τόπους κοινωνικές ολότητες, δεν αποτελούν παρά τμήματα ενός παγκόσμιου εργατικού δυναμικού που διαρθρώνεται, ταξινομείται και οργανώνεται σύμφωνα με τον καταμερισμό της εργασίας που επιβάλλουν σε πλανητική κλίμακα ο διεθνοποιημένος καπιταλισμός και οι δυνάμεις της αγοράς. Αυτό σημαίνει ότι σε κάποια μέρη του κόσμου οι εργαζόμενοι προορίζονται από τις πολυεθνικές να παίξουν τον ρόλο των απολύτως αναλώσιμων και συντριπτικά υποτιμημένων προλεταριακών στρωμάτων, που θα παράξουν προϊόντα τα οποία έπειτα θα μεταφερθούν και θα διατεθούν στις αγορές των πλούσιων καπιταλιστικών μητροπόλεων.[xii] Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η υποτίμηση της εργατικής δύναμης και η δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου στις νεόπτωχες χώρες της περιφέρειας της ΕΕ, δεν συνεπάγεται απαραίτητα μια πτωτική τάση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων εξαιτίας του περιορισμού της ενεργούς ζήτησης.
Ενδεικτικά αναφέρουμε πως αν υποθέσουμε ότι το σχέδιο αναδιάρθρωσης του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού μπλοκ που βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα στην επικράτεια της ΕΕ, προϋποθέτει την φτωχοποίηση μιας μεγάλης μερίδας της μεσαίας τάξης και συνακόλουθα την απώλεια τριάντα με σαράντα εκατομμυρίων (30-40) καταναλωτών από τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, το διεθνοποιημένο κεφάλαιο μπορεί κάλλιστα να υπολογίζει στα τριακόσια σαράντα (340) εκατομμύρια των καταναλωτών που απαρτίζουν την εύρωστη και εξαιρετικά σπάταλη νέα μεσαία τάξη της κινεζικής οικονομίας για να αναπληρώσουν τις απώλειες τους.[xiii] Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τα τριάντα εκατομμύρια των νεόπλουτων Ινδών νεομπουρζουάδων, για τους οποίους η κατανάλωση έχε μετατραπεί σε ένα είδος κοσμικής θρησκείας,[xiv] καταλαβαίνουμε ότι η παγκόσμια επέκταση του κινεζικού μοντέλου ανάπτυξης, που συνοπτικά μπορεί να περιγραφεί ως το μοντέλο της κοινωνίας του ενός τρίτου (1/3), όχι μόνο δεν επιφέρει το πρόβλημα της υποκατανάλωσης για την υπερεθνική οικονομική ελίτ, αλλά, αντίθετα, συνιστά προϋπόθεση για την αποτελεσματική αναπαραγωγή του συστήματος. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει τίποτα το «παράλογο» ή το «ανορθολογικό» στην στρατηγική επιλογή του ευρωπαϊκού τμήματος της υπερεθνικής ελίτ να καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος από τις παραγωγικές δυνάμεις στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, προκειμένου να προσδώσουν νέο δυναμισμό στο ευρωπαϊκό αναπτυξιακό μοντέλο μέσω του μετασχηματισμού του σε νεοφιλελεύθερα πρότυπα.

Ας μην ξεχνάμε ότι εκτός από οικονομικό σύστημα, ο καπιταλισμός είναι κατά βάση μια δομή κυριαρχίας και ένα σύστημα ιεραρχικών κοινωνικών σχέσεων και θεσμών. Όταν κατέρρευσε το Ανατολικό μπλοκ, οι οικονομίες των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης υποβλήθηκαν από τα θεσμικά όργανα του διεθνοποιημένου καπιταλισμού σε μια βίαιη και εξαιρετικά επώδυνη διαδικασία συστηματικής κατεδάφισης του συνόλου σχεδόν των τεχνολογικών και βιομηχανικών υποδομών που με πολύ κόπο είχαν δημιουργήσει, καθώς και στην ουσιαστική διάλυση των εμπορικών δεσμών που είχαν αναπτύξει μεταξύ τους μέσα στο πλαίσιο των διακρατικών θεσμών της Κομεκόν.[xv] Οικονομικοί δείκτες όπως το ΑΕΠ, ή ο συνολικός όγκος της συνολικής βιομηχανικής και ενεργειακής παραγωγής (και μαζί οι δείκτες του βιοτικού επιπέδου και της δημόσιας υγείας) κατέρρευσαν υπό την «στοργική» αιγίδα των διαρθρωτικών προγραμμάτων αγοραιοποίησης της οικονομίας που επέβαλλαν το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Με άλλα λόγια, η ενορχηστρωμένη από τις δυτικές ελίτ, μετάβαση από το κρατικιστικό μοντέλο της οικονομίας, στο μοντέλο της οικονομίας της αγοράς προκάλεσε μια ασύλληπτη οικονομική και ανθρωπιστική καταστροφή στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Το ζητούμενο για τους εξουσιαστικούς θεσμούς δεν ήταν η δημιουργική αξιοποίηση των υφιστάμενων παραγωγικών υποδομών σαν εχέγγυο και αφετηρία για την επίτευξη περαιτέρω ανάπτυξης και ευημερίας, αλλά η δραματική οπισθοδρόμηση, η κονιορτοποίηση και η λαφυραγώγηση των κρατικιστικών οικονομιών του «υπαρκτού», με απώτερο σκοπό την ενσωμάτωση τους στο διεθνές σύστημα με την ιδιότητα του «φτωχού συγγενή», δηλαδή σαν τμήματα μιας υποτελούς κι εξαρτημένης περιφέρειας που ποτέ ξανά δεν θα τολμούσε να σηκώσει κεφάλι ενάντια στην κυριαρχία της υπερεθνικής ελίτ. Έτσι, μπορεί κάποιος βάσιμα να ισχυριστεί ότι η τραγική κατάσταση στην οποία βρέθηκαν οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης έπειτα από την αποσύνθεση του σοσιαλιστικού μπλοκ, δεν ήταν μόνο η «αντικειμενική» αντανάκλαση της δεινής θέσης στην οποία είχαν περιέλθει έναντι των καπιταλιστικών χωρών, αλλά το προμελετημένο αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο δρομολογήθηκε η ενσωμάτωση τους στο διεθνές σύστημα.

Τέλος, ας αναφερθούμε στην «συμβιωτική» σχέση που οι ρεφορμιστές υποθέτουν ότι υπάρχει ανάμεσα στον καπιταλιστή και τον εργάτη, την επιχείρηση (κρατική ή ιδιωτική) και τον εργαζόμενο. Σε γενικές γραμμές, η παραδοσιακή μαρξιστική θεωρία της αξίας περιστρέφεται γύρω από την έννοια της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, ως αναγκαίας προϋπόθεσης για την παραγωγή υπεραξίας. Μολαταύτα, όπως σωστά παρατηρεί ο Καστοριάδης, το καθοριστικό στοιχείο που διαφοροποιεί τον καπιταλισμό από τα προηγούμενα συστήματα παραγωγής δεν είναι τόσο ο αποχωρισμός του παραγωγού από τα υλικά μέσα της παραγωγής, αλλά η «λελογισμένη εφαρμογή της επιστήμης στη διαδικασία της παραγωγής. Το αποφασιστικό μάλιστα στοιχείο δεν είναι η συσσώρευση καθ’ ευατήν, αλλά ο συνεχής μετασχηματισμός της παραγωγικής διαδικασίας ενόψει της αύξησης του προϊόντος, σε συνδυασμό με τον περιορισμό του κόστους».[xvi] Στην νεοφιλελεύθερη φάση της εξέλιξης του συστήματος της οικονομίας της αγοράς, οι δύο αυτές τάσεις διαπλέκονται για να καταλήξουν στην λογική απόληξη τους, δηλαδή τον καθολικό εξοβελισμό του απρόβλεπτου και ασταθούς παράγοντα της ανθρώπινης εργασίας από την παραγωγική διαδικασία και την πλήρη αντικατάσταση της από τεχνικές αυτοματοποίησης και ψηφιοποίησης της παραγωγής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βασική παράμετρος της τρέχουσας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης είναι η μείωση του κόστους μέσω του «εξορθολογισμού» της διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων, της αναπροσαρμογής των εσωτερικών διαδικασιών προκειμένου να αναδειχτούν τα μη-παραγωγικά τμήματα της επιχείρησης και να καταργηθούν, με την συνακόλουθη αποβολή του προσωπικού που μπορεί να θεωρηθεί ως πλεονασματικό. Ο Ζ. Μπάουμαν παρατηρεί με ανησυχία τον τρόπο με τον οποίο το αμερικάνικο χρηματιστήριο, «αυτός ο αθέλητα ειλικρινής εκπρόσωπος των εταιρικών συμφερόντων», αντέδρασε στο δελτίο τύπου που εξέδωσε η κολοσσιαία πολυεθνική τηλεπικοινωνιών ΑΤ & Τ, ανακοινώνοντας ότι προτίθεται να περικόψει άμεσα 40.000 θέσεις εργασίας από τις θυγατρικές εταιρείες που έχει εγκαταστήσει ανά την υφήλιο.[xvii] Η αξία της μετοχής της αυξήθηκε δραματικά, ενώ στην είδηση ότι για το έτος…, οι συνολικές θέσεις εργασίας μειώθηκαν στις ΗΠΑ, ο δείκτης Dow Jones κέρδισε εβδομήντα μονάδες σε μία ημέρα.[xviii]

Το ίδιο μοντέλο «ρωμαλέας» επιχειρηματικότητας, με την εξαπόλυση τεχνοκρατικών πογκρόμ εναντίον του προσωπικού στο όνομα της «αποτελεσματικότητας», έχουν υιοθετήσει και οι ευρωπαϊκές καπιταλιστικές επιχειρήσεις κάτω από την άγρυπνη επίβλεψη των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, σε μια προσπάθεια να ανταπεξέλθουν στην δυναμική του αδυσώπητου ανταγωνισμού μέσα στο θεσμικό πλαίσιο της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς. Γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, ότι το να μιλάει κανείς για ταύτιση συμφερόντων ανάμεσα στην επιχείρηση και τον εργαζόμενο, ή ακόμη και να επιστρατεύσουμε τις παραδοχές της μαρξιστικής θεωρίας της αξίας για να ασκήσουμε κριτική στο υπάρχον οικονομικό σύστημα από την άποψη μόνο της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, λιγότερο μας διαφωτίζει και περισσότερο συσκοτίζει την αντίληψη που έχουμε για τα πράγματα. Χειρότερα ακόμη, συγκαλύπτει την κεντρική αντίφαση που διαπερνά από άκρη σε άκρη το σύστημα της οικονομίας της αγοράς στην νεοφιλελεύθερη φάση της εξέλιξης του. Την τάση που είναι εγγενής στο σύστημα για την καθολική εξάλειψη της ανθρώπινης εργασίας από την διαδικασία της παραγωγής μέσω προηγμένων τεχνολογικών μεθόδων και της ταυτόχρονης συνάρτησης του προσπορισμού των αναγκαίων μέσων για την επιβίωση των ανθρώπων από την πώληση της εργασίας τους.

Φυσικά, η διέξοδος από αυτόν τον παραλογισμό δεν έγκειται στο να μιμηθούμε τους Λουδδίτες εργάτες στα αγγλικά υφαντουργία του 19^ου αιώνα, που κατέφυγαν στο συστηματικό σαμποτάζ των μηχανών σαν μια πράξη απελπισμένης αντίστασης στην επερχόμενη βιομηχανική επανάσταση, για να μην χάσουν τις δουλειές τους εξαιτίας της εκμηχάνισης της παραγωγής.[xix] Ούτε είναι βέβαια η λύση «να χτυπάμε με τα κεφάλια μας την πόρτα της φάμπρικας» διεκδικώντας το περιβόητο «δικαίωμα στην εργασία», όπως έγραφε χρόνια πριν ο Λαφάργκ, την στιγμή που η αναγκαιότητα για ανθρώπινη εργασία έχει μειωθεί στο ελάχιστο από την εξέλιξη της τεχνολογίας και υφίσταται πλέον το τεχνολογικό δυναμικό για να εξέλθει επιτέλους το ανθρώπινο γένος από το βασίλειο της ανάγκης και του μόχθου.[xx] Εκείνο που πραγματικά έχουμε ανάγκη είναι η κοινωνική θέσμιση της κοινοκτημοσύνης, δηλαδή η θέσμιση μιας αυτόνομης μορφής κοινωνικής οργάνωσης, όπου τα μέσα παραγωγής και ο κοινωνικός πλούτος θα βρίσκονται στην κατοχή της κοινότητας και τα παραγόμενα αγαθά θα διατίθενται ελεύθερα με μια παράλληλη δραστική μείωση των κοινωνικά αναγκαίων ωρών της εργασίας. Ειδάλλως, η υπόσχεση που εμπεριέχεται στην εξέλιξη των τεχνολογικών μέσων, δύναται να εξελιχθεί σε μάστιγα για την ανθρωπότητα και να μας οδηγήσει σε μια εποχή πρωτόγνωρης βαρβαρότητας που δύσκολα μπορούμε σήμερα ακόμη και να την φανταστούμε.

[i] 6,3 Εκατομμύρια Έλληνες στο Όριο της Φτώχειας, http://www.alfavita.gr/arthron/63-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%86%CF%84%CF%8E%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82.

[ii] Κ. Καστοριάδης, Η «Ορθολογικότητα» του Καπιταλισμού (Ύψιλον), σελ. 11.

[iii] Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας, ο γάλλος αριστερός πολιτικός αναλυτής Εμ. Τοντ, ο οποίος γράφει, «Ακόμη κι αν παραδεχθεί κανείς (όπως εγώ) ότι ο καπιταλισμός είναι η μόνη λογική οικονομική οργάνωση, θα πρέπει να ομολογήσει ότι αυτό το σύστημα, αν αφεθεί από μόνο του, καταστρέφεται γρήγορα από ορισμένες θεμελιώδεις δυσλειτουργίες, ακόμη και για τους πλούσιους. Ας προσπαθήσουμε εδώ να πετύχουμε την πραγματική αμεροληψία. Ας ξεχάσουμε τις εργαζόμενες μάζες και τη συμπίεση των μισθών τους, ας ξεχάσουμε επίσης το γενικό συμφέρον, το οποίο καταπατείται από την τάση προς τον περιορισμό της παγκόσμιας ζήτησης». Στο Em. Todd, Μετά την Αυτοκρατορία (Εκδόσεις Κριτική), σελ. 134.

[iv] Είναι ακριβώς ο ιστορικός ρόλος που ουδέποτε μπόρεσε ή θέλησε να εκπληρώσει η παρασιτική ελλαδική αστική τάξη, με συνέπεια την υποκατάσταση της από το Κράτος στον ρόλο της ατμομηχανής της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» στον ελλαδικό χώρο.

[v] Για μια ανάλυση του συνδικαλισμού ως θεσμού και δραστηριότητας που επιβεβαιώνει την εργατική ταυτότητα μέσα στα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, βλ. Η μεταβατική περίοδος της κρίσης: Η εποχή των ταραχών, Blaumachen 5, Καλοκαίρι 2011.

[vi] Ένα καλό παράδειγμα, είναι η απόφαση του αμερικάνικου τμήματος της υπερεθνικής ελίτ να επιτεθεί στο Ιράκ το 2003. Ο πόλεμος ήταν εξαιρετικά αντιδημοφιλής και κινητοποίησε ένα τεράστιο (αλλά όχι ριζοσπαστικό) αντιπολεμικό κίνημα τόσο στις ΗΠΑ όσο και αλλού. Τελικά, ήταν οι φτωχοί των ΗΠΑ που στάλθηκαν στο Ιράκ για να σκοτώσουν και να σκοτωθούν και όχι τα μέλη της ελίτ και των προνομιούχων στρωμάτων της κοινωνίας που παρακολούθησαν από την τηλεόραση τις φρικτές συνέπειες της απόφασης τους.

[vii] Τ. Φωτόπουλος, Περιεκτική Δημοκρατία -10 Χρόνια Μετά (Ελεύθερος Τύπος), σελ. 231.

[viii] Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο νεκροταφείο πλοίων στον κόσμο που βρίσκεται στο Μπαγκλαντές και λειτουργεί μέσα σε άθλιες συνθήκες για τους εργάτες που δουλεύουν εκεί, αλλά και για το περιβάλλον. Στο World’s biggest ship graveyard, http://www.dailymail.co.uk/news/article-2324339/Worlds-biggest-ship-graveyard–huge-tankers-cruise-liners-scrapped-shorefront-workers-toil-2-day.html.

[ix] Για την έννοια των κοινωνικών ελέγχων βλ. K. Polanyi, Ο Μεγάλος Μετασχηματισμός (Νησίδες), σελ. 213-249.

[x] T. Malina, Militancy in the Niger Delta, https://www.ridgway.pitt.edu/Research/Issues/InternationalPeaceSecurity/Backgrounders%28IPS%29/tabid/552/ArticleId/646/Militancy-in-the-Niger-Delta.aspx.

[xi] Clean Air a “Luxury” in Beijing’s Pollution Zone, http://www.npr.org/2011/12/07/143214875/clean-air-a-luxury-in-beijings-pollution-zone.

[xii] Το 2007 ο πολυεθνικός γίγαντας Chiquita παραδέχτηκε δημόσια ότι διοχέτευε χρήματα προς τις παραστρατιωτικές ομάδες και τα τάγματα θανάτου που δρουν στην Κολομβία ενάντια στους μαρξιστές αντάρτες της FARC και χρησιμοποίησε αυτές τις ομάδες σαν μέσο πίεσης προκειμένου να εξαναγκάσει τις φυλες των αυτοχθόνων σε καταναγκαστική εργασία στις φυτείες της. Στο Chiquita Lawsuits (re Colobia), http://business-humanrights.org/en/chiquita-lawsuits-re-colombia?page=4.

[xiii] K. Song & A. Cui, Understanding China’s Middle Class, http://www.chinabusinessreview.com/understanding-chinas-middle-class/.

[xiv] K. Sinha, China’s middle class 10 times larger than that in India, http://timesofindia.indiatimes.com/world/china/Chinas-middle-class-10-times-larger-than-that-in-India/articleshow/44816063.cms.

[xv] T. Fotopoulos, The Catastrophe of Marketization, http://democracynature.org/vol5/fotopoulos_marketisation.htm.

[xvi] Κ. Καστοριάδης, σελ. 25-6.

[xvii] Ζ. Μπάουμαν, Η Εργασία, ο Καταναλωτισμός και οι Νεόπτωχοι (Μεταίχμιο), σελ. 177.

[xviii] Ζ. Μπάουμαν, σελ. 175.

[xix] The Luddites’ War on Industry, http://www.eco-action.org/dod/no6/luddites.htm.

[xx] «Αντί να επωφεληθούν απ’ αυτές τις στιγμές της κρίσης και να επιτύχουν γενική διανομή των προϊόντων μέσα σε μια παγκόσμια γιορτή, οι εργάτες πεθαίνοντας απ’ την πείνα, πάνε να χτυπήσουν με τα κεφάλια τους την πόρτα της φάμπρικας. Με πρόσωπα πελιδνά, σώματα σκελετωμένα και αξιοθρήνητες παρακλήσεις, πολιορκούν τους εργοστασιάρχες: ‘Καλέ μας κύριε Σαγκό, γλυκύτατε κύριε Σνάιντερ, δώστε μας δουλειά. Δεν μας βασανίζει η πείνα, αλλά το πάθος μας για τη δουλειά!’». Στο Paul Lafargue, Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά (Εκδόσεις «Το Ποντίκι», 1998), σελ. 32-33.
 antisystemic

Αν ο Τσίπρας δεν χτυπήσει τώρα τους εκδότες

«Μεσαίος χώρος» τότε, «πρώτη φορά Αριστερά» τώρα, και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με κυβερνήσεις με ποσοστά δημοτικότητας της τάξης του 60%, και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με πρωθυπουργούς που (προεκλογικά) υποσχέθηκαν να κόψουν τα πόδια στους διαπλεκόμενους εκδότες.
Τι έκανε τότε ο Καραμανλής; Κολακεύτηκε που οι πράσινοι χαμαιλέοντες άλλαξαν χρώμα και άρχισαν να στηρίζουν -έστω δειλά και με αστερίσκους- την κυβέρνησή του και ξέχασε τους «νταβατζήδες». Πόσο κράτησε η στήριξη; Όσο το ΠΑΣΟΚ ήταν απαξιωμένο και αδύναμο. Μόλις άρχισε να κινείται το «πτώμα», οι εκδότες βοήθησαν στην ανάσταση και, με το Βατοπέδι, έριξαν τη χαριστική βολή στον Καραμανλή.

Ο Τσίπρας, αυτή τη στιγμή, ζει την κολακεία της πρώτης περιόδου Καραμανλή. Απολαμβάνει τα κόκκινα εξώφυλλα των ΝΕΩΝ και του ΒΗΜΑΤΟΣ, τις ίσες αποστάσεις του MEGA και έναν απαξιωμένο Πρετεντέρη, ο οποίος -από εκεί που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις- κάνει ένα γραφικό σχόλιο στις 8 και 20, η Τρέμη το προσπερνάει με βλέμμα μπλαζέ, ενώ στην Ανατροπή του δεν ξέρει ποιον να καλέσει (αφού οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν πάνε) και περιορίζεται σε κάτι Δανίκες να λένε γραφικότητες, αυτοί που, αφού ύμνησαν το σύστημα Σημίτη και την οπερέτα ΓΑΠ, τώρα το παίζουν εξοργισμένοι με την ανθρωπιστική κρίση.

Αυτά, ξέρετε, δεν κρατάνε πολύ. Και είναι αφελής όποιος πιστέψει ότι μετέστρεψε τη διαπλοκή. Είναι λογικό να χαίρεσαι βλέποντας ότι αυτοί που σε έβριζαν σφίγγουν τα δόντια και αναγκάζονται να σε υποστηρίζουν, αλλά με μία διαπλοκή που ανδρώθηκε τις μέρες του πιο χυδαίου πράσινου κράτους και αναγκάστηκε να γίνει μπλε, μόνο και μόνο επειδή το ΠΑΣΟΚ πέθανε, δεν παίζει κανείς. Αν ο Τσίπρας δεν χτυπήσει τώρα τους εκδότες πουλυμαίνονται τη χώρα, αυτοί θα είναι το τέλος του. Πότε; Όταν δεν θα τον στηρίζει το (αφύσικο) 60% του λαού και όταν το πτώμα της ΝΔ θα κάνει τις πρώτες του κινήσεις προς την ανάσταση. Ξέρουν αυτοί. Το έχουν ξανακάνει.
redwire

Τι λέει η κυβέρνηση για το θέμα Κατρούγκαλου Πηγή: Τι λέει η κυβέρνηση για το θέμα Κατρούγκαλου

Για «τέσσερα ψέματα και μία αλήθεια» κάνουν λόγο κυβερνητικές πηγές σχετικά με το θέμα που έχει προκύψει από δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα», το οποίο υποστηρίζει πρωτοσέλιδα ότι υπάρχει «Σκάνδαλο Κατρούγκαλου» καθώς «υποσχόταν διορισμούς με προμήθεια 12%».
Συγκεκριμένα, σε σημείωμα άτυπης ενημέρωσης, κυβερνητικές πηγές σημειώνουν:

«Ψέμα 1ον

Το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι η «υπόθεση Κατρούγκαλου ξεκινά το πρωί της 26ης Ιανουαρίου που ανακοινώνονται τα εκλογικά αποτελέσματα βάσει των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται πρώτο κόμμα και ο κ. Κατρούγκαλος εξελέγη βουλευτής». Ποτέ δεν εκλέχθηκε βουλευτής ο κ. Κατρούγκαλος γιατί ποτέ δεν ήταν υποψήφιος. Είναι γνωστό σε όλους ότι ο κ. Κατρούγκαλος εκλέχθηκε Ευρωβουλευτής στις 25 Μαΐου 2014 και παραιτήθηκε από Ευρωβουλευτής όταν έγινε Υπουργός.

Ψέμα 2ον

Το ρεπορτάζ υποστηρίζει ότι ο Υπουργός «στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη ως βουλευτής (το 1ο ψέμα συνεχίζεται) ο κ. Κατρούγκαλος «ανακοινώνει ότι η νέα κυβέρνηση θα επαναπροσλάβει τους υπαλλήλους που απολύθηκαν ή τέθηκαν σε διαθεσιμότητα». Γι' αυτό, συνεχίζει το ρεπορτάζ, «στις 26 και 27 Ιανουαρίου ένας μεγάλος αριθμός ιδιωτικών συμφωνητικών κατατίθεται σε δικηγορικούς συλλόγους της χώρας και σε ΔΟΥ από υπαλλήλους του Δημοσίου που έχουν απολυθεί ή έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα για να έχουν την εγκυρότητα επίσημου φορέα».
Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Ο κ. Γ. Κατρούγκαλος βγήκε στο Mega στις 27 Ιανουαρίου το βράδυ (κεντρικό δελτίο), ημέρα που ανακοινώθηκε και η νέα κυβέρνηση (μεσημέρι 27 Ιανουαρίου).
Τα ερωτήματα που δημιουργεί είναι πώς οι χιλιάδες απολυμένοι γνώριζαν από το πρωί της 26ης και το πρωί της 27ης ότι θα γινόταν Αναπληρωτής Υπουργός και έσπευσαν να συμφωνήσουν και να υπογράψουν ιδιωτικά συμφωνητικά με τον Γ. Κατρούγκαλο και στη συνέχεια να τα καταθέσουν σε δικηγορικούς συλλόγους και ΔΟΥ! Ακόμα πώς έκαναν συμφωνία με την εταιρεία δικηγόρων «Παπακωνσταντίνου-Κατρούγκαλος-Χλέπας και Συνεργάτες» όταν ο Γ. Κατρούγκαλος συμμετείχε στην εταιρεία αυτή έως τις 23/06/2014 (από 17.03.2002) καθώς αποχώρησε με την εκλογή του ως ευρωβουλευτής; [Πιστοποιητικό Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, αποχώρησε στις 23/6/2014].
Ο Υπουργός δήλωσε, άλλωστε, ότι έστω και ένα τέτοιο εργολαβικό αυτής της περιόδου να του παρουσιαστεί αμέσως θα παραιτηθεί. Δεν μπορεί η εφημερίδα να παρουσιάσει ένα από αυτά;

Ψέμα 3ον

Το Βήμα υποστηρίζει ότι ο Γ. Κατρούγκαλος είχε υπογράψει «ιδιωτικά συμφωνητικά με υπαλλήλους που απολύθηκαν ή τέθηκαν σε διαθεσιμότητα (…) διασφαλίζοντας προμήθεια 12% επί των ακαθάριστων ποσών». Ο Γ. Κατρούγκαλος δεν υπέγραψε ποτέ τέτοια συμφωνητικά από την ημερομηνία που εκλέχθηκε Ευρωβουλευτής. Είχε υπογράψει με την εταιρεία πριν τις Ευρωεκλογές μόνο με τους σχολικούς φύλακες (όχι όλους, περίπου 20 άτομα) και η συμφωνία προέβλεπε ότι θα καταβάλουν στο δικηγορικό γραφείο το μισό μισθό τους. Ποσό που συνολικά αντιστοιχεί με τον μισθό ενός μήνα για έναν Ευρωβουλευτή, θέση από την οποία παραιτήθηκε ο κ. Γ. Κατρούγκαλος. Να σημειώσουμε ακόμα -κάτι που το ρεπορτάζ δεν διευκρινίζει, πιστεύουμε όχι σκόπιμα. Ότι οι απολυμένοι ή σε διαθεσιμότητα δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα έδιναν ούτε 1 ευρώ στο δικηγορικό γραφείο αν η επιστροφή τους γινόταν μέσω νόμου. Δηλαδή μόνο αν κέρδιζαν δικαστικά την υπόθεση θα έδιναν αμοιβή στο δικηγορικό γραφείο! Το βασικό επιχείρημα του δημοσιεύματος ότι ο κ. Γ. Κατρούγκαλος θα τους επαναπροσλάμβανε για να πάρει την προμήθεια, δηλαδή 12%, καταρρίπτεται.

Ψέμα 4ον

Το έγγραφο που παρουσιάστηκε ως η μεγάλη αποκάλυψη του Βήματος αφορά την περίπτωση ενός εργαζομένου στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας ο οποίος είχε μισθολογική διαφορά με την εταιρεία στην οποία εργάζεται! Καμία σχέση δηλαδή με απολυμένους ή σε διαθεσιμότητα δημοσίους υπαλλήλους. Αφορά μισθολογική διαφορά ενός εργαζόμενου.
Η σύμβαση του ενός εργαζομένου έγινε από την εταιρεία «Κατρούγκαλος και Συνεργάτες, Δικηγορική Εταιρεία» που ίδρυσε ο Αναπληρωτής Υπουργός από 25/07/2014 και διαλύθηκε όταν ο κ. Γ. Κατρούγκαλος μπήκε σε αναστολή την 27/01/2015 μόλις, δηλαδή, ορίστηκε Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης.

Και μία αλήθεια

Σημειώνεται ότι ο κ. Γ. Κατρούγκαλος σε δήλωσή του είχε τονίσει ότι «για να μην υπάρχει ούτε σκιά ηθικής αμφιβολίας ως προς το ότι μπορεί να επιφύλασσα ιδιαίτερη μεταχείριση στους πρώην εντολείς μου διαθέσιμους υπαλλήλους, αμέσως μετά την ανάληψη των υπουργικών μου καθηκόντων κάλεσα σε ανοικτή εκδήλωση στο αμφιθέατρο του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης όλους τους διαθέσιμους ή απολυμένους, για να τους ανακοινώσω τον προγραμματισμό της επαναφοράς τους. Τους δήλωσα δε, ενώπιον και των δημοσιογράφων, ότι, ακριβώς λόγω προηγούμενης δικηγορικής μου εμπλοκής επέλεξα την δημόσια, ανοικτή συζήτηση και δεν θα είχα προσωπικά καμιά ιδιαίτερη συνάντηση με οποιαδήποτε ομάδα από αυτούς. Ούτε στο τηλέφωνο δεν μίλησα με τους πρώην εντολείς μου έκτοτε, με αποτέλεσμα αρκετοί από αυτούς που δεν καταλάβαιναν το λόγο να δυσαρεστηθούν. Αυτό το τήρησα ευλαβικά μέχρι και τη θέση σε διαβούλευση του σχετικού νομοσχεδίου».

Εφήμερος: Το κίτρινο δελτίο του ΑΝΤ-1

Ο Κώστας Εφήμερος σε άρθρο του, με τον τίτλο "Η διαπλοκή επιτίθεται στον Κατρούγκαλο", αναφέρει για τον αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης τα εξής:

«Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στις χώρες της Αφρικής» είπε ο δημοσιογράφος του ΑΝΤ1 στο κατακίτρινο ρεπορτάζ του για τον Γιώργο Κατρούγκαλο. Συμφωνούμε 100%.

Σύμφωνα με... το ΒΗΜΑ του κύριου Ψυχάρη (το οποίο την προηγούμενη ο Κατρούγκαλος κατάγγειλε για καρατόμηση άρθρου του) ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης είχε συνάψει συμβόλαια με απολυμένους του δημοσίου τομέα που θα του έφερναν 12% αποζημίωση σε περίπτωση που επαναπροσλαμβάνονταν. Οι σοκαρισμένοι δημοσιογράφοι και ηθικοί τιμητές της εφημερίδας ισχυρίζονται ότι ο υπουργός πρέπει άμεσα να αποπεμφθεί (δεν τους φτάνει καν να παραιτηθεί) επειδή έχει τεράστιο ασυμβίβαστο… αλλά για μια στιγμή! Για πάμε λίγο από την αρχή…

1. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος επιλέχθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα ακριβώς επειδή είχε τον προηγούμενο βίο του. Ακριβώς δηλαδή επειδή ως δικηγόρος ανέλαβε την υποστήριξη των ανθρώπων που έχασαν την δουλειά τους από τη φαιδρή συγκυβέρνηση.

2. Eπειδή είχε τη φήμη του ανθρώπου που βοηθούσε όλο τον κόσμο πολλοί άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους ζήτησαν τη βοήθειά του. Ο ίδιος σε εκατοντάδες περιπτώσεις (έχω προσωπική εμπειρία) ανέλαβε να βοηθήσει χωρίς προσωπικό όφελος. Στο πλαίσιο αυτό, και σε ειδικές περιπτώσεις που οι υποθέσεις έφταναν σε πολιτικά δικαστήρια και επειδή ο ίδιος είχε άλλη ειδίκευση υπογράφονταν συμφωνητικά ώστε μόνο στην περίπτωση που μετά από τις δίκες οι άνθρωποι αυτοί θα δικαιώνονταν να πλήρωναν αναδρομικά τα δικαστικά έξοδα. Σε αυτό επιτίθενται οι ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι του Ψυχάρη.

3. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος θα ελάμβανε αποζημίωση ίση με το 12% των αποζημιώσεων που θα λάμβαναν οι δημόσιοι υπάλληλοι αν δικαιώνονταν στα δικαστήρια. Αυτό που ξεφεύγει από το ΒΗΜΑ είναι ότι όπως έχει ήδη εξηγήσει ο Κατρούγκαλος όσοι θα επιστρέψουν στο δημόσιο (εκτός της ΕΡΤ που δεν είναι στη δική του αρμοδιότητα και εκεί υπάρχει και η περίπτωση της ΝΕΡΙΤ) θα επιστρέψουν ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ. Δηλαδή το δικηγορικό γραφείο του Κατρούγκαλου θα λάβει το 12% του τίποτα.

4. Ο ίδιος ο Κατρούγκαλος αμέσως μόλις ανέλαβε την υπουργική του θέση κάλεσε σε ανοιχτή εκδήλωση στο αμφιθέατρο του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης όλους τους διαθέσιμους ή απολυμένους και τους ανακοίνωσε για τον προγραμματισμό της επαναφοράς τους. Σε αυτή την εκδήλωση ανέφερε ότι λόγω της προηγούμενης δικηγορικής του εμπλοκής δεν θα είχε καμία προσωπική ή ιδιαίτερη συνάντηση με οποιονδήποτε εκπρόσωπο ή μεμονωμένο απολυμένο. Επιπλέον πριν αναλάβει τα καθήκοντά του παραιτήθηκε από το δικηγορικό του γραφείο και έτσι ακόμα και αν υπήρχαν αποζημιώσεις δεν θα είχε προσωπικό όφελος.

5. Οι δημοσιογράφοι του ΒΗΜΑτος σοκαρίστηκαν πάρα πολύ με το τρομερό ασυμβίβαστο που ανακάλυψαν στον Κατρούγκαλο αλλά δεν έδειξαν την ίδια ευθυξία στην κυρία Κατερίνα Σαββαΐδου, η οποία ήταν ταυτόχρονα ελέγκτρια και εκπρόσωπος υπό έλεγχο πολυεθνικών, μέλος της εταιρίας που σχεδίασε την τερατώδη φοροαποφυγή στο Λουξεμβούργο και ταυτόχρονα Γ.Γ. εσόδων και υπεύθυνη να καταπολεμήσει τη φοροαποφυγή (αλήθεια γιατί είναι ακόμα στη θέση της;). Οι δημοσιογράφοι επίσης δεν έδειξαν να σοκάρονται όταν ο Μάκης Βορίδης αναλάμβανε τις υποθέσεις της Energa και της Hellas Power, ως δικηγόρος υπεράσπισης ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ δηλαδή στην υπόθεση των 275 εξαφανισμένων εκατομμυρίων από το χαράτσι.

Η διαπλοκή τα βάζει με τον Κατρούγκαλο σε μια σκηνή επίδειξης δύναμης και από πίσω της τρέχουν σοκαρισμένα επίσης όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Βλέπετε αυτές τις ημέρες γράφεται η λίστα με τα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση και οι ολιγάρχες δεν θα ήθελαν να δουν καμία αναφορά σε έσοδα από αδειοδότηση καναλιών ή επαναφορά της επι χρόνια αναβαλλόμενης φορολογίας στους τηλεοπτικούς σταθμούς και άλλες τέτοιες αηδίες…

πηγη thepressproject.gr

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΩΡΑ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΛΙΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*  

Χάχανα στο γερμανικό κοινοβούλιο. Αγορεύει η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ. Πληροφορεί τους Γερμανούς βουλευτές ότι κάλεσε τη Δευτέρα στο Βερολίνο τον Ελληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για να παρουσιάσουν λεπτομερειακά τις θέσεις τους. «Ισως και να συζητήσουμε!» προσθέτει χλευαστικά η καγκελάριος της Γερμανίας, χαμογελώντας με νόημα. Εκεί ξεσπούν σε γέλια πολλοί Γερμανοί βουλευτές. Είναι απολύτως βέβαιοι ότι θα επαναληφθεί η σκηνή που το 2012 είχε πρωταγωνιστή τον Αντώνη Σαμαρά. Εκεί, στην καγκελαρία, είχε δηλώσει πλήρη υποταγή ο τέως πρωθυπουργός της χώρας μας. Ολοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη, είχε πει ο Σαμαράς, όταν Γερμανός δημοσιογράφος του υπέβαλε ερώτηση σχετικά με την αντιμνημονιακή στάση που τηρούσε προηγουμένως, ως τον Νοέμβριο του 2011. Οι Γερμανοί είναι απολύτως βέβαιοι ότι μέσα στην καγκελαρία θα «σπάσει» και θα δηλώσει υποταγή και ο Αλέξης Τσίπρας. Εμείς ευχόμαστε ολόψυχα να τους διαψεύσει. Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά ελπίζουμε ο νέος Ελληνας πρωθυπουργός να σταθεί στο ύψος του αξιώματός του, σε αντίθεση με τον προηγούμενο. Τη Δευτέρα θα ξέρουμε. Για να πετύχουν τον στόχο τους πάντως οι Γερμανοί έχουν κινητοποιήσει μεθοδικά τα όπλα τους, ρίχνοντας διαρκώς όλο και περισσότερες δυνάμεις στον πόλεμο που διεξάγουν εναντίον της Ελλάδας. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει καν αρχίσει η επταμερής σύσκεψη του Τσίπρα με τη Μέρκελ, τον Ολάντ, τον Ντράγκι, τον Ντάισελμπλουμ, τον Γιούνκερ και τον Τουσκ. Ολο το κλίμα όμως έχει προετοιμαστεί. Ολοι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δρουν ως «πολιτικοί δολοφόνοι» στην υπηρεσία των Γερμανών. Ο Ντάισελμπλουμ προσπάθησε να τρομάξει την ελληνική κυβέρνηση, επισείοντας την αρπαγή των καταθέσεων που έγινε από την κυβέρνηση του δεξιού προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη! «Αν μια χώρα αντιμετωπίζει πρόβλημα δεν χρειάζεται να ακολουθήσει αμέσως μια έξοδος...

Σκεφθείτε την Κύπρο. Οι τράπεζες εκεί περιόρισαν τις αναλήψεις για ένα μικρό διάστημα, οι εισροές και εκροές κεφαλαίων γίνονταν υπό όρους και έτσι όλα τα σενάρια είναι ακόμη ανοιχτά» δήλωσε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ στον ολλανδικό σταθμό BNR. Παράλληλα, ο διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Κομισιόν ονόματι Ντέκλαν Κοστέλο, απαίτησε ως εκπρόσωπος της Κομισιόν στην Ευρωπαϊκή Ομάδα Εργασίας (EuroWorking Group) να μην ψηφίσει η ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση! «Αν πράξετε διαφορετικά, θα συνιστούσε μονομερή και αποσπασματική κίνηση, η οποία δεν είναι συμβατή με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί...», υπογράμμιζε στην επιστολή του ο καλοταϊσμένος γραφειοκράτης της ΕΕ.

«Η νομοθετική πρωτοβουλία της Βουλής δεν εκβιάζεται» δήλωσε η πρόεδρος του ελληνικού Κοινοβουλίου Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ο απεχθής Γάλλος επίτροπος Οικονομίας στην Κομισιόν (είναι και... "σοσιαλιστής", τρομάρα του!) Πιερ Μοσκοβισί έσπευσε αμέσως να καλύψει τον εν λόγω ευρω-γραφειοκράτη, υλοποιώντας τις γερμανικές εντολές. «Εχουμε στην Ελλάδα τεχνικές ομάδες που υποστηρίζω απόλυτα, καθώς και τον επικεφαλής της Κομισιόν στις συζητήσεις Ντέκλαν Κοστέλο, ο οποίος έχει την εμπιστοσύνη μου και κάνει πολύ καλή δουλειά», δήλωσε ο Μοσκοβισί. Φυσικά, από την επίθεση εναντίον της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο αρχιτέκτονάς της, ο φανατικός μισέλληνας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. «Ολοι όσοι ασχολούνται με το θέμα συμφωνούν ότι ο χρόνος για την Ελλάδα λιγοστεύει» διακήρυξε τελεσιγραφικά ο Σόιμπλε. «Αν δείτε την τραγωδία με τους τρεις θεσμούς στην Αθήνα, θα διαπιστώσετε ότι είναι δύσκολο να καταλήξουμε σε λύση» πρόσθεσε, αναφερόμενος στην τρόικα. Η ένταση στις σχέσεις Αθήνας - Βερολίνου είναι τόσο μεγάλη ώστε παρενέβη για μια ακόμη φορά ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στο θέμα αυτό.

Ο Ομπάμα τηλεφώνησε στη Μέρκελ για να συντονίσουν ακόμη καλύτερα την αντιρωσική στάση τους η Ουάσιγκτον με το Βερολίνο, αλλά με την ευκαιρία αυτή ο Αμερικανός πρόεδρος προσπάθησε να χαλιναγωγήσει τη γερμανική επιθετικότητα στο θέμα της Ελλάδας. Οι δύο ηγέτες «προέβησαν επίσης σε ανασκόπηση των πρόσφατων εξελίξεων στην Ελλάδα και στις προσπάθειες να επιτευχθεί μια ρεαλιστική συμφωνία η οποία θα στηριχθεί στις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις ώστε η χώρα να επιστρέψει στην ανάπτυξη στο πλαίσιο της Ευρωζώνης» αναφέρεται στην ανακοίνωση του Λευκού Οίκου. Είναι η τρίτη φορά που ο Αμερικανός πρόεδρος παρεμβαίνει στο ίδιο ελληνικό θέμα μέσα σε ενάμιση μήνα. Γεγονός σπανιότατο τις τελευταίες δεκαετίες...  

*Δημοσιεύθηκε στο ''ΕΘΝΟΣ'' την Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Nonews-NEWS: Δεν έχουν ανθρώπινα δικαιώματα οι Έλληνες…

Nonews-NEWS: Δεν έχουν ανθρώπινα δικαιώματα οι Έλληνες…: Το σκληρό τους πρόσωπο μας δείχνουν μέρα με τη μέρα οι εταίροι, με αποτέλεσμα, οι Έλληνες να χάνουν όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη τ...

Η παραπληροφόρηση πάει σύννεφο

Γράφει ο mitsos175

Η παραπληροφόρηση πάει σύννεφο. Ανούσια ερωτήματα, ψεύτικες αποκλειστικότητες, μισές αλήθειες παραφουσκωμένες με ψέματα, συνθέτουν ένα πόλεμο πληροφόρησης κι αποπροσανατολισμού.

Δεν μου καίγεται καρφί, αν κάποιος έδειξε δάκτυλο, κι αν ναι, σε ποιόν. Η πολιτική που ακολουθείται, οι υπογραφές, οι νόμοι, δείχνουν ποιός υψώνει το μεσαίο δάκτυλο, ποιος κάνει άσεμνες χειρονομίες, ποιός είναι ο ανήθικος: Οι δανειστές, οι ντόπιοι δοσίλογοι, όσοι στηρίζουν το μνημόνιο, άσχετα με το τι λένε.

"Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στην Ελλάδα της κρίσης, μεγάλωσε δραματικά σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος Hans Böckler, καθώς οι φτωχότεροι επιβαρύνθηκαν φορολογικά κατά 337% ενώ οι εύποροι κατά 9%"... "Η έρευνα αναφέρει επίσης ότι το 2012 ένα στα τρία ελληνικά νοικοκυριά έπρεπε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις με ετήσιο εισόδημα περί τα 7.000 ευρώ. Εντύπωση, τέλος, προκαλεί το γεγονός ότι τα μη προνομιούχα νοικοκυριά έχασαν μέσα στην κρίση το 86% του συνολικού τους εισοδήματος, ενώ οι πιο εύπορες οικογένειες μόλις το 16% με 20%. Ας σημειωθεί ότι στην έρευνα για λογαριασμό του Ιδρύματος Hans Böckler αναλύθηκαν στοιχεία που αφορούσαν 260.000 ελληνικά νοικοκυριά". Οι φόροι είναι σχετικοί, όπως απέδειξαν οι σύγχρονοι Αϊνστάιν της οικονομίας.

Τα μέτρα που πάρθηκαν ως τώρα είναι τα πλέον άδικα. Οι πλούσιοι όχι μόνο πληρώνουν ελάχιστα, αλλά οι πλέον ισχυροί από αυτούς έχουν αύξηση κερδών, τόσο από το ξεπούλημα των φιλέτων, όσο κι από την εκμετάλλευση των φτωχών, που συνεχώς εξαθλιώνονται κι επιβαρύνονται. Οπότε είναι φανερό ποιός βάζει όχι ένα δάκτυλο αλλά ολόκληρη τη χερούκλα του στην τσέπη μας. Αυτό λοιπόν το status quo οι τοκογλύφοι το διαιωνίζουν συζητώντας μόνο, πως θα πληρώσουν ακόμα περισσότερο οι μη έχοντες! Τρέλα, σαδισμός; ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ. Κι αντί η κυβέρνηση να τους φασκελώσει δείχνοντας πέντε ανοιχτά δάκτυλα και να προχωρήσει σε ρήξη με την ΕΕ και το ΔΝΤ κάθεται να διαπραγματευτεί. Τι; Την υποτέλεια; Πως θα μας φάνε οι κανίβαλοι; Αν θα μας βάλουν κέτσαπ - μουστάρδα ή μαγιονέζα; Να βάλετε και ρίγανη. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.

Ακούω λοιπόν πως θα πληρώσουμε τη δόση στο ΔΝΤ. Τρέλα - τρέλα! Δηλαδή ενώ χρειαζόμαστε χρήματα, θα δώσουμε. Πολύ "λογικό". Ακούω για "έντιμο συμβιβασμό". Ωραία. Έχω όμως μια απορία. Οι έντιμες πράξεις δεν γίνονται από έντιμους; Διαβάζω, πως ο κόσμος δήθεν θέλει το Ευρώ, τάχα είναι ικανοποιημένος με τα όσα γίνονται. Ποιοί τα λένε αυτά; Οι εταιρίες εκείνες, που όταν πρωτοβγήκε ο ΓΑΠ μας έλεγαν πως "για την πατρίδα και τη σύνταξη μας να δώσουμε". Τελικά του δώσαμε δυο μέζεα. Οι ίδιοι που έβγαζαν καταλληλότερο το Σαμαρά. Που έδειχναν ντέρμπι τις εκλογές. Τόσο αξιόπιστοι.

Τι θα γίνει: Μέσα στην ΕΕ το μόνο που θα γίνει είναι να πετάξουν ένα ψίχουλο στην αρχή κι όταν πάμε να το πάρουμε, θα κλείσει η φάκα. Αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή. Η χειρότερη είναι να μας ξεκάνουν εντελώς από την αρχή, για παραδειγματισμό. Χάνεται όμως η απόλαυση του σαδιστή δήμιου. Η πιο πιθανή είναι στη μέση: Δηλαδή θα ακολουθήσουν τα ίδια περίπου με άλλο όνομα, κι έτσι θα μας πετσοκόβουν όλο και περισσότερο με το πέρασμα του χρόνου. Βεβαίως το νόμισμα των ελλήνων πλουσίων θα είναι το ευρώ. Εμείς δεν έχουμε κανένα νόμισμα, τα πήραν όλα. Μια ψυχή μόνο, αλλά θα μας τη βγάλουν σύντομα.

Εκτός αν διαλέξουμε κάτι άλλο. Ας κάνουμε όμως γρήγορα γιατί αυτοί δεν τρώνε κομμάτια ανθρώπων, μας καταπίνουν αμάσητους. Αν δεν φύγουμε αμέσως, υψώνοντας δάκτυλο στο χρέος, το επόμενο που θα διαπραγματευτούμε, είναι να τους κάτσουμε στο λαιμό να τους προκαλέσουμε καούρα στο στομάχι ή τουλάχιστο δυσκοιλιότητα.

Αύξηση φόρων 337% στους φτωχούς Έλληνες, 9% στους πλούσιους

Την παράλογη ανισότητα της εφαρμογής των μέτρων προς αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα καταδεικνύει έρευνα του Ιδρύματος Hans Böckler. Οι αριθμοί δείχνουν ότι το χάσμα είναι αγεφύρωτο, με τους φτωχότερους Έλληνες να έχουν επιβαρυνθεί φορολογικά στα χρόνια της κρίσης κατά 337% ενώ οι εύποροι κατά 9%.

Αν και θεωρητικά οι φορολογικές επιβαρύνσεις στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα ήταν σε απόλυτα νούμερα μερικών εκατοντάδων ευρώ, το ποσοστό αυτό προκύπτει από το λόγο σε σχέση με τις μειώσεις σε μισθούς αλλά και την αύξηση της ανεργίας.

Όπως επίσης προκύπτει, το ονομαστικό ακαθάριστο προϊόν των μέσων ελληνικών νοικοκυριών μειώθηκε συνολικά μεταξύ 2008 και 2012 έως 25%, ενώ οι μεγάλες αυτές μειώσεις οφείλονται κατά το ήμισυ στις περικοπές μισθών.

Συγκεκριμένα ως προς τους μισθούς, η μελέτη σημειώνει ότι οι μειώσεις ήταν πολύ πιο επίπονες στον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με τον δημόσιο.

Η έρευνα αναφέρει επίσης ότι το 2012 ένα στα τρία ελληνικά νοικοκυριά έπρεπε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις με ετήσιο εισόδημα περί τα 7.000 ευρώ. Εντύπωση, τέλος, προκαλεί το γεγονός ότι τα μη προνομιούχα νοικοκυριά έχασαν μέσα στην κρίση το 86% του συνολικού τους εισοδήματος, ενώ οι πιο εύπορες οικογένειες μόλις το 16% με 20%.

Στην έρευνα για λογαριασμό του Ιδρύματος Hans Böckler αναλύθηκαν στοιχεία που αφορούσαν 260.000 ελληνικά νοικοκυριά. «Ελλάδα. Αλληλεγγύη και προσαρμογή στα χρόνια της κρίσης» είναι ο τίτλος της έρευνας που εκπόνησαν ο ομότιμος καθηγητής Οικονομικών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης μαζί με τον αναπληρωτή καθηγητή Αγροτικής Οικονομίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Σταύρο Ζωγραφάκη.

tvxs

Το έπος της κατουρημένης ποδιάς

Ωπα ωρέ! Πλάκωσε η Τουρκιά και μας φοβερίζει!

 του Στάθη


Ο κ. Πέτρος Τατσόπουλος (φίλος κάποτε, την εποχή της αθωότητάς του) στο κυβερνητικό σχήμα ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναγνωρίζει ένα εθνικοσοσιαλιστικό μόρφωμα! Ο άλλος, ο δυστυχής απ’ τα «Νέα», τον εθνικισμό και τον φασισμό της χούντας τον ονομάζει «εθνοπατριωτισμό». Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: και το έθνος να συκοφαντηθεί με τον εθνικισμό και ο πατριωτισμός με τον φασισμό. Ο κ. Ψαριανός (που από καιρό έπεσε στο ποτάμι κι έπνιξε την ψυχή του) κατηγορεί τον κ. Βαξεβάνη, τον κ. Αρβανίτη, τον κ. Λαζόπουλο και την αφεντιά μου ως χαφιέδες του καθεστώτος. Επίπεδο τρολ.
 Ολοι αυτοί που κατά κόρον χρησιμοποίησαν τους ευφημισμούς του «εκσυγχρονισμού» για να εξαπατήσουν τον λαό και να τον κάνουν «απασχολήσιμο» και «ευέλικτο», τώρα χρησιμοποιούν τη διαστρέβλωση, την παραποίηση και τη συκοφαντία για να πετύχουν το ίδιο. Ανασύρουν τα κακόγουστα αρχαιολατρικά παραληρήματα της χούντας, τις κιτς γιορτές για την «πολεμική αρετή των Ελλήνων», και τα προσομοιάζουν με τον εορτασμό της εθνικής (εθνικιστικής; εθνικοπαράφρονος; εθνικολαϊκιστικής;) επετείου, επειδή σ’ αυτόν οι μπάντες θα παίξουν την «Ιτιά»!

Και ιδού η «εθνικόφρων αριστερά»! Ιδού οι «φαιοκόκκινοι», ιδού οι «λαϊκιστές». Το ίδιο τροπάρι! Είκοσι χρόνια τώρα, οι θεράποντες της υποτέλειας, κάνουν τους τιμητές όσων αντιστέκονται σε δαύτη. Ενα μέρος αυτών των τύπων προέρχεται απ’ την Αριστερά κι ένα μέρος της Αριστεράς (πρόβλημά της) σχετίζεται ακόμα μαζί τους.

Και να τώρα πολύς αχός ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν, Σταυρούλης κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ εγγόνια. Η χώρα καίγεται, βρίσκεται στις διαπραγματεύσεις με την ψυχή στο στόμα και οι παρελάσεις ανάγονται σε μείζον ζήτημα! Επίπεδο τρολ; επίπεδο υπομειόνων; μακάρι να ’ταν έτσι.

Πρόκειται για επίπεδο Σουλτς, όταν θέλει να ’χει λόγο για τη σύνθεση της ελληνικής κυβέρνησης, πρόκειται για επίπεδο Σόιμπλε και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα εκλογικά αποτελέσματα, πρόκειται για τον ολοκληρωτικό εφιάλτη ο οποίος αρχίζει να χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Δεν πρόκειται για τα λιμά μιας προπαγάνδας οργουελικής μεν, γελοίας δε, ούτε για τις σοφιστείες ορισμένων ξοφλημένων στα μάτια του κόσμου, πρόκειται για τη θηριώδη προπαγάνδα της ομογενοποιημένης σκέψης. Ενός συστήματος που βάζει στον ίδιο παρονομαστή τον κομμουνισμό με τον φασισμό (κι εν μέρει το επιτυγχάνει, όταν ακόμα κι οπαδοί του ΚΚΕ πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλέει με τη Χρυσή Αυγή), στον ίδιο παρονομαστή τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό, τα δημοτικά τραγούδια με τη χούντα και πάει λέγοντας. Πρόκειται για μια κρεατομηχανή.

Η χώρα βρίσκεται επί ξυρού ακμής και ο ένας κυβερνητικός εταίρος, οΣΥΡΙΖΑ, κατηγορείται για λαϊκισμό, ενώ ο άλλος, οι ΑΝΕΛ, για εθνικισμό. Τι βολικό!

Και κατηγορούνται από ποιους; Απ’ τα δουλικά της Διαπλοκής και της Υποτέλειας! Από τους λειτουργικώς συμμετέχοντες στο πιο τοξικό (και ταξικό) φαινόμενο της εποχής μας, στη μεγαλύτερη όλων των Υβρεων: τη συγχώνευση του νεοφιλελευθερισμού με τη σοσιαλδημοκρατία. Με αποτέλεσμα τον «εκσυγχρονισμό» ή τον εκφασισμό, ή και τα δύο.
Τα ρεμάλια της πολιτικής ορθότητας, του μεταμοντερνισμού, της εθνικής αποδόμησης, της ταξικής παράλυσης, της κοινωνικής υποδούλωσης, που με τον πιο αισχρό τρόπο επικαλούνται τον διαφωτισμό και τη δημοκρατία, δεν έκαναν τίποτε άλλο όλα αυτά τα χρόνια παρά να υποστηρίζουν τους ανθρωπιστικούς πολέμους, τα μνημόνια και ό,τι άλλο κραταίωνε την εθνική υποταγή και την ταξική υποδούλωση.

Αυτοί οι τύποι, διάσπαρτοι στον Τύπο, τα ΑΕΙ, τις τέχνες και τα υποτελή στη Διαπλοκή και τη Διαφθορά κόμματα, εξακολουθούν να βρίζουν τον λαό για λαϊκιστή, διεφθαρμένο, ανίκανο και τεμπέλη. Διεφθαρμένοι οι ίδιοι ως το κόκαλο, πάντα κομματικοί πελάτες, κεκοσμημένοι διαφόρων ΜΚΟ και αλληλέγγυοι της ελεεινής μορφής ο ένας με τον άλλον, στήνουν χρόνια τώρα στον τοίχο τον λαό και τον πυροβολούν στο μυαλό, την καρδιά και την ψυχή. Του σκοτώνουν την παράδοση, τους ήρωες και τους αγίους.

Εκεί που κάποτε οι καπεταναίοι κρέμαγαν τ’ άρματα, κρεμάνε τώρα τα δουλικά τις πομπές τους και βάζουν στον ίδιο ντορβά τα τραγούδια του ΕΑΜ με τα εμβατήρια της χούντας. Αυτοί που συγκυβέρνησαν με τον Μπαλτάκο και κυβερνώνται απ’ τον Σόιμπλε την πέφτουν στους Ελληνες και τους καλούν να διορθώσουν την ψήφο τους, αλλιώς θα τους τη διορθώσουν αυτοί. Πώς; Με τον πνιγμό και την οικονομική ασφυξία. Αυτοί, οι απολογητές της κυρίας Μέρκελ που παρομοιάζουν τον κ. Τσίπρα με τον Χίτλερ, δεν είναι απλώς γελοίοι - τότε θα ήταν ακίνδυνοι. Είναι το ίδιο το σύστημα, είναι η πεμπτουσία του. Είναι η στρατηγική του. Διότι ένα σύστημα δεν δημιουργεί 1.500.000 ανέργους για πλάκα, ούτε λεηλατεί μισθούς και συντάξεις για χαβαλέ. Το κάνει για να δημιουργήσει μια νέου τύπου νεοταξίτικη χώρα-παρία. Και αυτό υπερασπίζονται οι ρατσιστές (οι αρχιρατσιστές) που ενοχοποιούν (για να τον αδρανοποιήσουν) τον λαό για πράγματα που ο ίδιος δεν πιστεύει, ότι δηλαδή είναι περιούσιος ή ανάδελφος και άλλα τέτοια χρυσαυγίτικα. Δουλειά των ρατσιστών, σμπίρων του συστήματος, είναι να ενοχοποιούν τον λαό για χρυσαυγιτισμό, να βγάζουν τον

Αγανακτισμένο φασίστα και τον αριστερό, λαϊκιστή. Ποιοι; αυτοί που δεν έχουν αφήσει κατουρημένη ποδιά χωρίς να μηδίσουν μπροστά της...

redwire

Ρίγα-Βερολίνο, ένα τσιγάρο δρόμος…

Κάρφωσαν τις σβάστικες στο μαδημένο τους καύκαλο τα σκέλεθρα των Waffen SS και βγήκαν στους δρόμους της Λετονίας να εορτάσουν τη μνήμη των 140.000 Λετονών ναζί που πολέμησαν στο πλευρό της Βέρμαχτ εναντίον της ΕΣΣΔ για την ελευθερία της Λετονίας. Διότι σ’ αυτήν τη χώρα οι ορδές των μελανοχιτώνων θεωρούνται ως οι πρόμαχοι της… ελευθερίας. Χάριν της οποίας έψηναν Εβραίους στους φούρνους, στείρωναν τους «τρελούς», έγδερναν τουςτσιγγάνους, διπλοέγδερναν τους ομοφυλόφιλους και θανάτωναν τουςδιαφορετικούς.

Στη Λετονία και (λιγότερο) στις υπόλοιπες βαλτικές Δημοκρατίες τέτοιες ανδραγαθίες εορτάζονται με παρελάσεις, καταθέσεις στεφάνων στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη και εκφώνηση δεκάρικων της οκάς. Εβδομήντα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το ακροδεξιό όνειδος και άγος βγαίνει στους δρόμους να γιορτάσει με τύμπανα και φανφάρες το πιο σκοτεινό μαζικό έγκλημα όλων των αιώνων. Από τη Ρίγα το Βερολίνο απέχει όχι πολύ κι όμως ούτε μια λέξη δεν βρήκε να πει η κυβέρνηση Μέρκελ για να καταδικάσει αυτόν τον κολασμένο χορό των καθαρμάτων. Λαλίστατη η ευρωπαϊκή ελίτ εναντίον του ακροδεξιού κινήματος (και όντως, ακροδεξιό-φασιστικό είναι) της Λεπέν, αλλά τουμπεκί ψιλοκομμένο για το ναζιστικό βρυκολάκιασμα στις χώρες που κάτι τέτοιο βολεύει το Βερολίνο (όπως στην Ουκρανία).

Τα Waffen SS (μαχόμενα Ες Ες) ήταν πλήρως εκπαιδευμένα και άρτια εξοπλισμένα στρατιωτικά σώματα που πολεμούσαν στο πλάι της Βέρμαχτ. Οσον ο πόλεμος μάκραινε, τόσον οι μονάδες αυτές πλήθαιναν, παίρνοντας πάνω τους όλο και μεγαλύτερο μέρος απ’ το βάρος του πολέμου. Μεραρχίες Ες Ες, ειδικά σώματα των Ες Ες, όλα πολέμησαν εναντίον των Συμμάχων όλο και πιο μανιασμένα, όλο και πιο φρενιασμένα, όσον ο πόλεμος για τη ναζιστική Γερμανία χανόταν. Μοιράστηκαν με τη Βέρμαχτ όλα τα εγκλήματα πολέμου, στα μέτωπα, στα μετόπισθεν, στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης, στις ομάδες θανάτου (εναντίον και των Γερμανών), στις επιχειρήσεις εναντίον της Αντίστασης, σε πόλεις και σε χωριά, παντού.

Ολα τα «εργαλεία» του ναζισμού, Τάγματα Εφόδου, Γκεστάπο, Βέρμαχτ, Ες Ες, Waffen SS υπήρξαν αισχρά, αλλά το αισχρότερο απ’ όλαυπήρξε το σύνολο των Ευρωπαίων Waffen SS. Δεν επρόκειτο απλώς για συνεργάτες, όπως οι Γάλλοι του Βισύ ή οι Ελληνες γερμανοτσολιάδες, Ράλληδες και Χίτες, επρόκειτο για Ευρωπαίους εθνικοσοσιαλιστές ενταγμένους σε μεραρχίες Ες Ες (ή λεγεώνες) που πολέμησαν λυσσασμένα μαζί με τη Βέρμαχτ σε όλα τα μέτωπα έως την τελευταία μέρα του πολέμου. Βέλγοι, Γάλλοι, Ολλανδοί, Κροάτες, Βόσνιοι, Ουκρανοί, Λετονοί, Λιθουανοί, Εσθονοί, Δανοί, Νορβηγοί, Ρώσοι και άλλοι υπήρξαν τα πιο μαύρα «σκυλιά του πολέμου», πολεμώντας έως εσχάτων στις μάχες του Βερολίνου, της Βουδαπέστης, της Πράγας.

Αυτά τα φρικαλέα σκυλιά γιορτάζουν σήμερα στους δρόμους της Ρίγας, λίγα χιλιόμετρα μακριά απ’ το Βερολίνο, την αμνησία της Ευρώπης. Κι όχι μόνον την αμνησία, αλλά και τη μετάλλαξή της, όταν πολιτικές δυνάμεις απ’ όλη τη Γηραιά Ηπειρο, νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές και πράσινες, προωθούν τηνταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Με ψηφίσματα ακόμα και με νόμους σε ορισμένες χώρες η ταύτιση αυτή έχει καθιερωθεί. Εις ό,τι αφορά δε τις κοινωνίες, η θεωρία των δύο άκρων είναι κι αυτή διαδεδομένη.

Αλήθεια, τι Ευρώπη είναι αυτή που δεν βγάζει κιχ για την γιορτή των φρικτών φαντασμάτων στη Ρίγα, αλλά ξελαρυγγιάζεται να βρίζει για λαϊκισμό τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Ποδέμος, το Σιν Φέιν, το Βελγικό Κ.Κ. ή ακόμα και τα γερμανικά συνδικάτα; Δεν πρόκειται περί υποκρισίας, αλλά περί στρατηγικής. Που αποσκοπεί σε κράτη-παρίες και πολίτες-σκλάβους.

Και υπ’ αυτήν την έννοια είναι ενδεικτικό της πραγματικότητας που διαμορφώνεται το είδος Σταύρος Θεοδωράκης, όταν δηλώνει ότι «είμαστε μαζί με τη Γερμανία στο θέμα μιας πιο δίκαιης Ευρώπης». Διότι για το κακώς θεωρούμενο ως απολιτίκ αυτό υποπόδιο, η Γερμανία πασχίζει για μια πιο δίκαιη Ευρώπη! Για τον κ. Σουλτς οι ΑΝΕΛ είναι ψεκασμένοι, αλλά τα δύο φασιστικά κόμματα στην κυβέρνηση της Ουκρανίας είναι αγλάισμα δημοκρατικότητας. Πλην όμως, αυτοί
που κάνουν εξαγωγή δημοκρατίας στη Λιβύη ή στο Ιράκ για να κάνουν ανακύκλωση εξαγωγής στρατευμάτων, αυτοί που κάνουν «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» και προκαλούν «ανθρωπιστικές κρίσεις» με τους τόκους, δεν έχουν τη φιλοδοξία της ηθικής αποτίμησης απ’ τους λαούς (έχουν μια σκασίλα), αλλά τους αρκεί να εκμεταλλεύονται την ευπιστία, ου μην και την τιμιότητα των πολλών, για να τους χειραγωγούν στην υποταγή διά της ενοχοποίησης.

Ετσι οι Ελληνες είναι ένοχοι για τον Καραϊσκάκη κι όλο το μουρλό προγονικό που τους καθηλώνει σε κάτι εθνικοπατριωτικά βαλκανικά κόμπλεξ, αντί να τους κάνει προσαρμοστικούς στα ευρωπαϊκά πρότυπα της ευέλικτης εργασίας κι εν γένει της «νέας τάξης πραγμάτων». Τι θέλεις, ρε ανάδελφε εθνολαϊκιστή; να μην πληρώσεις το χρέος που σου έστησαν αυτοί που σου τα έφαγαν; Ομως το παραμύθι αυτό έχει τελειώσει. Και στην Ευρώπη έχουν βγει στο μεϊντάνι οι δράκοι. Οι λίγοι και λυμφατικοί ευρωπαϊκοί θεσμοί που υπερασπίζονται τα όποια λαϊκά συμφέροντα (όπως ο έλεγχος των χρεών, ή τα εργασιακά μίνιμα) έχουν περιπέσει και συνεχίζουν να περιπίπτουν σε αχρησία. Αντιθέτως, όλη η διαδικασία που οδηγεί την Ενωση σε καθεστώς υποταγής στη Γερμανία, σε καθεστώς αυταρχισμού, εργασιακής σκλαβιάς και κοινωνικής αποσύνθεσης ενισχύεται.

Η Ευρώπη ήταν κάποτε μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους στόκους των τόκων. Ανεπαισθήτως, συνέβη…


ΥΓ.: Για την Ιστορία. Κεράκι να ανάβουμε στη μνήμη 130.000 «άλλων» Λετονών που πολέμησαν μέσα απ’ τον Κόκκινο Στρατό στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο κι έπνιξαν με το αίμα τους το φασιστικό τέρας. Τους έλεγαν Ηρωες της Σοβιετικής Ενωσης, αλλά ήταν Ηρωες της Ανθρωπότητας.
  seisaxthiablog