Αλλαγή, Αλλαγή, δέκα μέτρα βάλτε μας κάτω από τη γη

Αν όπως λέει ο πιτσιρίκος "μάλλον έχει γίνει ήδη η συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ να την γλιτώσει ο Γιώργος Παπανδρέου" γιατί δεν έριχνε τόσο καιρό την συγκυβέρνηση?

Είναι ντροπή για τον πιτσιρίκο να μιλάει έτσι για το μισό πληθυσμό της Ελλάδας που ψήφισε πασοκ παλιότερα και δεν ξέρω αν ήταν και ο ίδιος ένας από αυτούς.

Όλη η λογική του σκοντάφτει όταν πρέπει να αναφερθεί στον Σύριζα γιαυτό και έχει μπλοκάρει το μισό facebook.

Γράφει ο πιτσιρίκος

Τρίζει το πολιτικό σκηνικό μετά από την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να δημιουργήσει νέο κόμμα. Η ανακοίνωση της ίδρυσης του νέου κόμματος θα γίνει στις 30 Δεκεμβρίου, ενώ υπάρχει και η φήμη πως η ανακοίνωση θα γίνει ακριβώς με την αλλαγή του χρόνου, ώστε να θεωρηθεί πρωτοχρονιάτικο δώρο και να μην μείνει κανένας Έλληνας χωρίς δώρο αυτή την Πρωτοχρονιά.

Το νέο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου θα παίζει πολύ με τη λέξη «Αλλαγή», ενώ το κεντρικό σύνθημα θα είναι «Αλλαγή, Αλλαγή, δέκα μέτρα βάλτε μας κάτω από τη γη».

Εν τω μεταξύ, σοκ και φθόνο έχει προκαλέσει στα άλλα κόμματα -αλλά και σε όλους τους πολιτικούς του πλανήτη- η επιλογή της λέξης «Αλλαγή» από τον Γιώργο Παπανδρέου, αφού κανένας πολιτικός μέχρι σήμερα δεν είχε σκεφτεί να χρησιμοποιήσει την «Αλλαγή» ως σύνθημά του.

Πάντως, είναι εντυπωσιακό πως η λέξη «Αλλαγή» αρέσει πολύ στους Έλληνες, αν και οι Έλληνες δεν θέλουν να αλλάξει απολύτως τίποτα και μισούν τις αλλαγές.

Ένα από τα κεντρικά συνθήματα του κόμματος του Γιώργου Παπανδρέου θα είναι πως «Τα λεφτά δεν έχουν καμία σημασία», ενώ στο νέο κόμμα θα συμμετέχει τόσο η Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου όσο και η Μαργαρίτα Παπανδρέου, για να αποδειχτεί περίτρανα πως οι γυναίκες της ζωής σου τα βρίσκουν μια χαρά μεταξύ τους, όταν εσύ βλέπεις τα ραπανάκια ανάποδα.


Το σήμα του νέου κόμματος του Γιώργου Παπανδρέου θα είναι ένα ποδήλατο χωρίς σέλα, ώστε να προτρέπει τους Έλληνες να μη βάζουν κώλο κάτω και να εργαστούν σκληρά για την αλλαγή και την ανάπτυξη.

Το θετικό με την δημιουργία νέου κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου είναι πως το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπει στη Βουλή, οπότε ανοίγει διάπλατα, για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο δρόμος που θα τον οδηγήσει στο σκαμνί και στην φυλακή, αφού, αν ο Βενιζέλος βρεθεί εκτός Βουλής, δεν θα βρεθεί κανείς δίπλα του· ούτε καν αυτοί οι «πνευματικοί άνθρωποι» που μέχρι πέρσι του γέμιζαν τα ποτήρια και του έλεγαν πόσο διάνοια είναι. (Ντιν Νταν!!!)

Βέβαια, θα μείνει εκτός Βουλής και ο Γιώργος Παπανδρέου με το νέο κόμμα του αλλά μάλλον έχει γίνει ήδη η συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ να την γλιτώσει ο Γιώργος Παπανδρέου -ώστε να μην ενοχληθούν οι χιλιάδες παλαιοπασόκοι που έχουν βρει ζεστή φωλίτσα στον ΣΥΡΙΖΑ- και να πεταχτεί ο Βενιζέλος στα σκυλιά, όπως του αξίζει, αν και τα καημένα τα σκυλιά θα πάθουν δηλητηρίαση

Ο Άδωνις, ο Λαζόπουλος και ο Μακαρθισμός της ΝΔ

Θα το ξαναπούμε.Η καλύτερη τιμωρία για την δεξιά παράταξη είναι στην επόμενη βουλή που θα έχει 55-65 βουλευτές οι περισσότεροι να είναι σαν τον Άδωνι τον Πλεύρη,τον Στύλιο,τον Βορίδη,τον Ιωαννίδη και τα λοιπά φασισταριά.Και να αλλάξει το όνομα από Νέα Δημοκρατία σε Νέα Φασισταρία


Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος στο the TOC

Κάποιος να κάνει κάτι. Η κοινοβουλευτική ασυδοσία του Άδωνι Γεωργιάδη ξέφυγε από τα όρια της αντιπαράθεσης με τους «κομμουνιστές» κι άλλους αντιπάλους του που βάζει στο σημάδι κατά καιρούς. Τώρα επεκτείνεται σε ιδιώτες, αλλοιώνοντας το χαρακτήρα του Κοινοβουλίου και παραχαράσσοντας αποστολή του βουλευτή.

Η κοινοβουλευτική ασυδοσία του Άδωνι Γεωργιάδη ξέφυγε από τα όρια της αντιπαράθεσης με τους «κομμουνιστές». Τώρα επεκτείνεται σε ιδιώτες 

Η ερώτηση για τον Λάκη Λαζόπουλουσυνιστά καταχρηστική αντίληψη και πρακτική κοινοβουλευτικού έργου. Κατάχρηση πολιτικής εξουσίας. Δεν είναι δυνατόν ένας βουλευτής να καταθέτει ερώτηση για πολίτη, με αφορμή κάτι που «διάβασε σε τρία blogs». Δεν είναι δουλειά του βουλευτή να ελέγχει τους πολίτες. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτε απλούστερο -και ανευθυνότερο- από το να γραφεί οτιδήποτε για οποιονδήποτε σε ένα blog σήμερα.

Και για τον ίδιο τον Άδωνη γράφονται διάφορα. Θα του άρεσε να τα πάρουν άλλοι βουλευτές και να ρωτούν αν είναι αλήθεια το ένα και το άλλο; Είναι δυνατόν βουλευτής να φέρνει τέτοια πράγματα στο Κοινοβούλιο; Πολύ περισσότερο όταν το κάνει με κουτοπονηριά: «άκουσε», «διάβασε» κι απλώς ρωτάει για να μάθει,- για να μην αναλαμβάνει ο ίδιος προσωπικά το βάρος της «καταγγελίας».

Μεθοδολογίες από το παρελθόν με ακριβό τίμημα 

Από πότε ό,τι διακινείται στο Διαδίκτυο μπορεί να αποτελεί βάση κοινοβουλευτικής δραστηριότητας; Από πότε ένας βουλευτής μπορεί να βάζει στη σημάδι έναν ιδιώτη, στηριζόμενος σε φήμες κα διαδόσεις; Και από ποτέ ένας βουλευτής μετατρέπεται σε ελεγκτή ενός πολίτη; Με τη μετατροπή διαδικτυακών διαδόσεων σε αντικείμενο κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο κοινοβουλευτισμός διολισθαίνει σε μεθοδολογίες που πληρώθηκαν ακριβά στο παρελθόν.

Πρόκειται για πρακτική που αποπνέει μακαρθισμό και συνιστάαπόπειρα διασυρμών και διωγμών. Στην ακραία εκδήλωση της, μπορεί να οδηγήσει σε βουλευτές που θα υποδεικνύον «ενόχους» δίκην κουκουλοφόρων. Το σκέφτηκε αυτό ο Γεωργιάδης;

Με τη μετατροπή διαδικτυακών διαδόσεων σε αντικείμενο κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο κοινοβουλευτισμός διολισθαίνει σε μεθοδολογίες που πληρώθηκαν ακριβά στο παρελθόν

Κάνοντας το κομμάτι του στα μίντια και την πολιτική σκηνή, ή προσφέροντας υπηρεσίες στο κόμμα του, συναισθάνεται ποιους δρόμους ανοίγει; Αντιλαμβάνεται πού θα φτάσουμε αν τον αντιγράψουν και άλλοι βουλευτές; Αν όχι κάποιος να του μιλήσει...

Αν θεωρεί ότι όσα διάβασε για τον Λαζόπουλο ή οποιονδήποτε άλλον έχουν βάση, μπορεί να τα αναπαράγει στις συζητήσεις του, μπορεί να τα λέει και στην εκπομπή του, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη, αλλά δεν μπορεί να τα φέρνει στη Βουλή, χωρίς στοιχεία και τεκμήρια.

Αν υπάρχουν σοβαρές πληροφορίες ότι ο Λαζόπουλος –οποιοσδήποτε άλλος- έβγαλε στο εξωτερικό τρία εκατομμύρια ευρώ,- ή 13, ή 53- είναι δουλειά των αρμοδίων αρχών να διενεργήσουν έλεγχο. Κι αν διακίνησε τα χρήματα του νομίμως οφείλουν να ξεχάσουν τον έλεγχο ,γιατί δεν μπορεί οι δημόσιες αρχές να δίνουν λαβή σε κουτσομπολιά, ή κακοήθη σχόλια σε βάρος πολιτών.

Το κίνητρο του Άδωνι Γεωργιάδη 

Καθημερινά πολλοί άνθρωποι διακινούν τα χρήματα τους από και προς την Ευρώπη, όπως έχουν κάθε νόμιμο δικαίωμα. Αλίμονο αν τους βλέπαμε στα πρωτοσέλιδα.

Αν όμως υπάρχει διαπιστωμένη παρανομία -και τι ακριβώς σημαίνει ο όρος είναι σαφές- οι Αρχές οφείλουν να κινήσουν τις διαδικασίες επιβολής της προβλεπόμενης ποινής. Κάτι τέτοιο με κανέναν τρόπο δεν υφίσταται στην περίπτωση Λαζόπουλου. Κανείς δεν έχει αναφέρει αρμοδίως ότι είναι ελεγχόμενος.

Άρα το μόνο κίνητρο του Γεωργιάδη είναι να διασύρει τον συγκεκριμένο πολίτη. Διότι ακόμη κι αν είχε παρανομήσει και οι Αρχές δεν έκαναν ό,τι όφειλαν, ο ρόλος του βουλευτή ήταν να στραφεί εναντίον των Αρχών, όχι εναντίον του Λαζόπουλου. Μην τρελαθούμε τελείως και φτάσουμε στο σημείο να μπαίνουν οι βουλευτές στα σπίτια των ανθρώπων για έλεγχο, επειδή κάτι άκουσαν…

Μην τρελαθούμε τελείως και φτάσουμε στο σημείο να μπαίνουν οι βουλευτές στα σπίτια των ανθρώπων για έλεγχο, επειδή κάτι άκουσαν…

Θα οδηγήσει στον ζόφο την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα αν τα μέλη του Κοινοβουλίου, προσποιούμενοι ότι ασκούν τα καθήκοντα τους, αρχίσουν να εκκαθαρίζουν λογαριασμούς με πολίτες. Από τα τρία εκατομμύρια του Λαζόπουλου θα φτάσουμε στο σημείο βουλευτές να ζητούν έλεγχο για όποιον ψηφοφόρο δεν τόση ψηφίζει και όποιον επιχειρηματία δεν τους στηρίζει.

Ακόμη και να ερωτούν στη Βουλή αν η γειτόνισσά τους βλάπτει το περιβάλλον απλώνοντας σε λάθος σημείο στην ταράτσα την μπουγάδα της -για να ικανοποιήσουν ενδεχομένως τη ζηλοφθονία της συζύγου τους. Η «αφορμή» ότι «γράφτηκε σε blogs» μπορεί να δημιουργηθεί άνετα ανά πάσα στιγμή.

Αν υπάρχουν ακόμη στη Ν.Δ. άνθρωποι που διατηρούν την ψυχραιμία τους ας εξηγήσουν στον Γεωργιάδη ότι αυτός δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να παίξει το ρόλο του ως βουλευτής –έστω κι αν είναι καλός τρόπος να μαζεύει ψήφος στη Β’ Αθήνας. Σε τελευταία ανάλυση είναι και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, δηλαδή αντικαθιστά τον Πρωθυπουργό στη Βουλή.

Αν όμως ο Σαμαράς είναι ευτυχής με τέτοιου είδους αντικατάσταση, ας τον χαίρεται τον εκπρόσωπο του.

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2014/12/blog-post_194.html#ixzz3N1aqd7ec

Νέα Υόρκη: Μια από τις αθλιότερες συγκεντρώσεις στην ιστορία #ICanBreathe

από filistina

Υποστηρικτές της αστυνομίας στη Νέα Υόρκη βγήκαν στους δρόμους χθες το βράδυ με T-shirt που έγραφαν τη φράση "Ι μπορεί να αναπνεύσει» («Mπορώ να αναπνεύσω») - ένα «λογοπαίγνιο» πάνω στα τελευταία λόγια του Έρικ Γκάρνερ.

Ο άοπλος Γκάρνερ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια, τον Ιούλιο του 2014, όταν αστυνομικός του Αστυνομικού Τμήματος της Νέας Υόρκης του έκανε λαβή στο λαιμό.

ΣΕ Βίντεο ΣΤΟ οποίο καταγράφηκε ΤΟ περιστατικό, ακούγεται ο Γκάρνερ να φωνάζει, με όση δύναμη του είχε απομείνει: «! Δεν μπορώ να αναπνεύσω, δεν μπορώ να αναπνεύσω»   

Το η Τελευταία αυτή φραση ΤΟΥ  Ερίκ Γκάρνερ  ΠΡΙΝ ξεψυχήσει, μαζί με την τελευταία φράση «Μην πυροβολήσεις» ΤΟΥ Μάικ Μπράουν , που πυροβολήθηκε στο Φέργκιουσον, έχουν γίνει τα συνθήματα του κινήματος διαμαρτυρίας εναντίον της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας, που έχει εξαπλωθεί σε όλες τις ΗΠΑ.    

Οι κοινότητες μειονοτήτων σε ολόκληρη τη χώρα αισθάνονται τον διαχωρισμό και τις διακρίσεις από την πλειοψηφία των λευκών αστυνομικών, και μια σειρά από περιστατικά στα οποία εμπλέκονται αστυνομικοί λευκοί και μαύροι άοπλοι άνδρες κατά τους τελευταίους μήνες, έχουν τροφοδοτήσει σοβαρές εντάσεις.

Τα t-shirts των υποστηρικτών της αστυνομίας σχεδιάστηκαν από την Εταιρεία Σάουθ Μπεντ που έχει κάνει επίσης ένα t-shirt με το σύνθημα «Ανάπνεε καλά: Μην παραβαίνεις τον νόμο».

Ακριβώς πάνω στο πεζοδρόμιο, πίσω από δύο σειρές οδοφραγμάτων και μια σειρά αξιωματικών, περίπου 50 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν φωνάζοντας φράσεις όπως "Μαύρη Ύλη Ζωές"  (Οι ζωές των Μαύρων αξίζουν) «Δεν μπορώ να αναπνεύσω!» και κρατώντας πινακίδες, μερικές από τις οποίες έγραφαν «Να φυλακισθούν οι δολοφόνοι μπάτσοι».  

Ήταν μια αντι-διαδήλωση και ήταν ισχυρή.

Οι υποστηρικτές των αστυνομικών συνέχιζαν να φωνάζουν συνθήματα όσο πιο δυνατά μπορούσαν για να καλύψουν τις φωνές των αντι-διαδηλωτών, όπως:

"Μπορώ να αναπνεύσω!» Αιτία εγώ δεν κλέβουν! " - «Μπορώ ν 'αναπνεύσω, επειδή δεν κλέβω»

"Γάμα τους εγκληματίες!" - «Γαμήστε τους εγκληματίες»

"Μπλε ζει το θέμα!" - «Οι ζωές των μπλε αξίζουν»

"NYPD, σας ευχαριστώ για την προστασία μου!" - «Σ 'ευχαριστώ που με προστατεύεις, Αστυνομία της Νέας Υόρκης»

Στη συνέχεια κάποιοι αντι-διαδηλωτές προχώρησαν κοντά στη συγκέντρωση των υποστηρικτών της αστυνομίας και τους έβγαλαν φωτογραφίες από κοντά. Μια γυναίκα, κρατούσε τη φωτογραφική μηχανή στο ένα χέρι και στο άλλο μια πινακίδα που έγραφε « Ποιός επιβλέπει αυτούς που μας επιβλέπουν? » .

Στο μεταξύ, όλο και περισσότεροι αθλητές φοράνε μπλούζες με το σύνθημα "δεν μπορώ να αναπνεύσω» , σε πείσμα του ρατσισμού και της αδικίας που επικρατούν στη Νέα Υόρκη ενώ οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της αστυνομικής βίας, συνεχίζονται. 

independent.co.uk , BuzzFeed 

Περισσότερα για τις δολοφονίες άοπλων Αφροαμερικανών από αστυνομικούς διαβάστε: Άοπλoι Αφροαμερικανοί που έχει δολοφονήσει η αστυνομία #BlackLivesMatter 

omniatv

https://omniatv.com/

Νέα χριστουγεννιάτικη δημοσκόπηση

Σύμφωνα με χριστουγεννιάτικη δημοσκόπηση της εταιρείας Marc για λογαριασμό του Άι Βασίλη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προβάδισμα με 3,6% έναντι της Νέας Δημοκρατίας στην πρόθεση ψήφου, ενώ η γαλοπούλα με γέμιση έχει προβάδισμα 39,5% έναντι της αδειανής γαλοπούλας.


Το 45% των ερωτηθέντων προτιμά τα μελομακάρονα από τους κουραμπιέδες, ενώ οι δίπλες δεν πιάνουν το όριο του 3% και κινδυνεύουν να μείνουν έξω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Κάποιοι δεν μπορούν καταλάβουν πως γίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται στις δημοσκοπήσεις αφού η πλειοψηφία των πολιτών δεν θέλει εκλογές αλλά η απάντηση είναι πολύ απλή:

Οι Έλληνες θέλουν ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση χωρίς εκλογές, αφού προτιμούν να καλέσει ο Σαμαράς τον Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου, να του παραδώσει την εξουσία και να πάει να κλειστεί στην φυλακή, ή να πάρουν οι Συριζαίοι τα όπλα και να κάνουν επανάσταση, για να έχουν και κάτι να βλέπουν στην τηλεόραση.

Οι περισσότεροι Έλληνες θέλουν να εκλεγεί τώρα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αφού αφενός δεν έχει καμία σημασία ποιος είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αφετέρου το ραμολιμέντο που είναι σήμερα Πρόεδρος έχει αρχίσει να μυρίζει και μπορεί να τα τινάξει την ώρα που θα του λέει τα κάλαντα η μπάντα των Ενόπλων Δυνάμεων ή τίποτα ορφανά, οπότε δεν θα τους δώσει χαρζιλίκι γιατί θα πρέπει να πληρώσει τα έξοδα της κηδείας του, ενώ θα χαλάσει και η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, αφού οι άλλοι λαοί θα αλλάζουν δώρα, θα χορεύουν και θα τραγουδάνε, κι εμείς θα παλεύουμε με τα σάβανα, τα στεφάνια, τα κονιάκ και τα παξιμάδια.


Αίσθηση προκαλεί το γεγονός πως ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων φεύγει από την Νέα Δημοκρατία και πάει στον ΣΥΡΙΖΑ, αν και, όπως πάνε τα πράγματα στη χώρα, δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας να βρίσκει πολύ δεξιό και τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε, όπου να “ναι, θα πάρουν τα όπλα και θα ξεκινήσουν αντάρτικο για την ανατροπή του καπιταλισμού και του ΕΝΦΙΑ.

Δεδομένου ότι στις εκλογές του 2012 οι δημοσκοπήσεις έφερναν τον ΣΥΡΙΖΑ τρίτο κόμμα με χαμηλό ποσοστό -και κόντεψε να κάνει κυβέρνηση-, το σημερινό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να είναι γύρω στο 20%.
pitsirikos

Όταν οι Sex Pistols έσωσαν τα Χριστούγεννα του 1977

Από luben.tv

Λοιπόν πρέπει να το παραδεχτούμε. Τα Χριστούγεννα είναι η πιο «γιορτή» από όλες τις γιορτές. Είτε τη συμπαθείς όπως εμείς, είτε όχι, δεν μπορείς να αρνηθείς την πρωτοκαθεδρία της στην κατηγορία των γιορτών. Μπορεί να φταίει το μάρκετινγκ -το ξέρω- . Μπορεί να φταίει η σύνδεση της με την αλλαγή του έτους που συμβολίζει και συμπυκνώνει την αιώνια αντιπαράθεσή μας με το χρόνο που αμείλικτα περνά. Ή μπορεί να φταίει και η ανάγκη να ξεφύγουμε από την κανονικότητα με κάθε ευκαιρία και να μπερδευτούμε πιο αδέσμευτα με αγαπημένα πρόσωπα. (ή και να συνειδητοποιήσουμε πάλι πιο αδέσμευτα την απουσία τους).

Όπως και να ‘χει, τα Χριστούγεννα τα έχουν καταφέρει. Δε μπορείς να ξεφύγεις από αυτά. Δεσμεύουν με ωραίους και άσχημους τρόπους όλη την κοινωνική ζωή των δυτικών τουλάχιστον κοινωνιών για δέκα περίπου μέρες το χρόνο. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό, οπότε σταμάτα να βάζεις μέταλ τραγούδια στο timeline σου με σχόλιο τύπου «f*ck Xmas» και άκου μια διαφορετική ιστορία για τα Χριστούγεννα και το λεγόμενο ζήτημα της “σωτηρίας” τους (που έχει απασχολήσει διάφορους τύπους από τον Εμπενίτζερ Σκρουτζ μέχρι τον Jack Skellington του Tim Burton):

Το Δεκέμβρη του 1977 οι «Εργατικοί» (γελάει ο κόσμος με το όνομα), που βρισκόταν στο τιμόνι της κυβέρνησης στη Βρετανία, αντιμετώπιζαν άλλο ένα δυσαρεστημένο εργατικό συνδικάτο που απεργούσε. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν δυσκολότερα και αφορούσαν άμεσα τη «δημόσια ασφάλεια». Το σωματείο που είχε κατέβει σε απεργία από τις 14 του Νοέμβρη ήταν αυτό των πυροσβεστών. Οι πυροσβέστες, που ζητούσαν 30% αύξηση, είχαν διαμαρτυρηθεί επανειλημμένα στο ζήτημα του ιδιαίτερα χαμηλού μισθού τους (που αυξάνονταν με χαμηλότερο ρυθμό από την αύξηση των τιμών – δηλαδή μειώνονταν στην πραγματικότητα) σε αντιδιαστολή με το ωράριο και την δυσκολία του επαγγέλματός τους. Τα αιτήματα των πυροσβεστών δεν εισακούστηκαν ποτέ, ενώ από την άλλη ως σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, προέκυψε η είδηση των αυξήσεων που παρείχε η κυβέρνηση στα μέλη της αστυνομίας (ρίχνοντας κι άλλο νερό στον μύλο της διαχρονικής κόντρας cops vs firemen στην οποία είναι ανούσιο να δηλώσουμε με ποιανού το μέρος είμαστε).

Η κυβέρνηση των «εργατικών»(@#!&!) ήταν ανένδοτη, προσπαθώντας να αποτελέσει μάλλον προοίμιο της θατσερικής διακυβέρνησης που θα ξεκινούσε δύο χρόνια μετά. Αντί να συζητήσει τα αιτήματά τους, προσπάθησε να δαιμονοποιήσει την πρώτη εθνική απεργία των πυροσβεστών στην ιστορία. Επιστράτευσε το στρατό ώστε να αντικαταστήσει τους απεργούς και κάλεσε τους Άγγλους πολίτες να «πάρουν οι ίδιοι τα μέτρα τους!!» έτσι ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν πυρκαγιές ή άλλες καταστροφές.

Εν τω μεταξύ, εκτός από την προσπάθεια δαιμονοποίησης της απεργίας εκείνο το διάστημα, ο κατεξοχήν δαίμονας της δημόσιας συζήτησης στην Αγγλία δεν ήταν άλλος από τους – νεοεισελθέντες στο μουσικό στερέωμα – Sex Pistols και ένα ολόκληρο ρεύμα punk ορυμαγδού που έφερναν μαζί τους. Λίγους μήνες πριν την απεργία, ταυτόχρονα με τους εορτασμούς του ιωβηλαίου της βασίλισσας (πενήντα χρόνια στο θρόνο), οι Pistols είχαν κυκλοφορήσει το «God Save The Queen» που ξεκινούσε με τους στίχους: «Ο Θεός σώζει τη βασίλισσα/ η οποία δεν είναι ανθρώπινο πλάσμα / και δεν υπάρχει μέλλον/ στο όνειρο της Αγγλίας» προκαλώντας μεγάλη κατακραυγή. Υπάλληλοι δισκογραφικών εταιριών εμφανίζονταν να αρνούνται να πάρουν μέρος στην παραγωγή του δίσκου. Όλοι σχεδόν οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί αρνούνταν να το παίξουν και παρ’ όλα αυτά έφτασε στο νούμερο 2 του πίνακα των singles την εβδομάδα των εορτασμών του ιωβηλαίου (με σχεδόν απόλυτα βεβαιωμένο το γεγονός ότι η πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία γλίτωσε την ντροπιαστική πρωτιά του τραγουδιού με καθαρές «ζαβολιές»).

Ήδη η πρώτη απόπειρα των Pistols να κάνουν περιοδεία σε ολόκληρη τη Βρετανία είχε καταλήξει να είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη προσπάθεια, όπου από τις είκοσι περίπου προγραμματισμένες συναυλίες πραγματοποιήθηκαν μόνο οι εφτά! Σε πολλές περιπτώσεις υπήρχε απαγόρευση από την αστυνομία, από τοπικές αρχές ενώ σε αρκετές περιπτώσεις οργανώνονταν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας από θρησκευτικές οργανώσεις με εκκλησιαστικές χορωδίες, παπάδες κλπ. όπως έγινε σε μια πόλη έξω από το Κάρντιφ το 1976.

Τα Χριστούγεννα του 1977 λοιπόν -για να ξαναγυρίσουμε πίσω στην απεργία- προμηνύονταν ιδιαίτερα δύσκολα για τους πυροσβέστες και τις οικογένειες τους. Παρόλη βέβαια την εκστρατεία συκοφάντησης της κυβέρνησης, οι πυροσβέστες είχαν κάποια ενθαρρυντικά αποτελέσματα από τη δική τους εκστρατεία, που καλούσε τους υπόλοιπους άγγλους εργαζόμενους να τους συμπαρασταθούν και να ενισχύσουν οικονομικά το απεργιακό τους ταμείο. Παρόλα αυτά η απεργία κρατούσε έναν και πλέον μήνα. Η κατάσταση στις περισσότερες οικογένειες των πυροσβεστών ήταν απελπιστική. Εκείνη τη χρονιά δεν θα υπήρχαν σίγουρα δώρα για τα παιδιά των ανθρώπων που ρίσκαραν τη ζωή τους πολλές φορές κάτω από απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Πραγματικό ερώτημα ήταν αν θα υπήρχε και φαγητό στο «γιορτινό» τραπέζι..

Δεν ξέρουμε πραγματικά πόσο ενδιαφέρθηκαν οι κάθε λογής συντηρητικοί πολιτικοί, που εκείνη την περίοδο δεν ανέχονταν ούτε να ακούσουν τα «βρώμικα» ονόματα των Johny Rotten και Sid Vicious, για την κατάσταση των απεργών. Πόσο ενδιαφέρθηκαν οι θρησκευτικοί παράγοντες, οι υπέρμαχοι της βασιλείας και όλοι τέλος πάντων οι αντιπαθητικοί θιασώτες της τάξης και της ησυχίας. Έχουμε βέβαια μια άποψη/εικόνα που τη φαντάζεσαι αγαπητέ αναγνώστη, αλλά δεν θα θέλαμε να επεκταθούμε σε αυτή. Θέλουμε μόνο να αναπαράξουμε το ιστορικό γεγονός αυτών που νοιάστηκαν με πράξεις.

Το γεγονός δηλαδή, ότι ο Johny -“I am an antichrist”- Rotten ήταν ο μόνος που μαζί με τους υπόλοιπους Pistols διοργάνωσαν την ημέρα της γέννησης του θεανθρώπου, εξαιρετικά αθόρυβα, δύο συναυλιακά σόου, συμπαραστεκόμενοι στους απεργούς πυροσβέστες. Ένα «απογευματινό» ειδικά για τα παιδιά των πυροσβεστών και ένα βραδινό για τα μέλη του σωματείου. Στην πραγματικότητα τα σόου που έλαβαν χώρα στο Huddersfield της νότιας Αγγλίας την 25η Δεκεμβρίου του 1977, διοργανώθηκαν ουσιαστικά στα κρυφά αφού ήδη ήταν σχεδόν αδύνατο εκείνη την περίοδο να βρεθεί χώρος που θα φιλοξενούσε το συγκρότημα και οι αρχές δεν θα επέτρεπαν ποτέ κάτι τέτοιο να γίνει την ημέρα που η Αγγλία γιόρταζε την έλευση του Κυρίου στη γη.

Οι αναμνήσεις των ίδιων των συμμετεχόντων στο γεγονός είναι αστείες, ευχάριστες και συγκινητικές. Οι Pistols έπαιξαν λίγα μόνο κομμάτια κόβοντας τα σημεία με τις «κακές λέξεις» εξαιτίας των παιδιών που αποτελούσαν σχεδόν την καθολική πλειοψηφία του πρώτου σώου. Ο Rotten μάλωνε με τον Vicious που δεν φαινόταν να καταλαβαίνει πλήρως ότι “είναι απλά παιδιά και όχι punks” ώστε να μη βρίζει και φτύνει μπροστά τους. Κι όλα αυτά ενώ μοιράζανε τα χριστουγεννιάτικα δώρα στους μικρούς ακροατές τους και έτρωγαν μαζί τους το χριστουγεννιάτικο γεύμα που οι ίδιοι με δικά τους μόνο έξοδα είχαν φροντίσει να φέρουν στην εκδήλωση. Παιδάκια τρέχανε πάνω κάτω φορώντας μπλούζες με τη φράση που αποτελούσε και τίτλο του μοναδικού studio album του γκρουπ: «Never mind the bollocks» (bollocks = λέξη/βρισιά που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα συγκεκριμένο μέρος του ανδρικού γεννητικού οργάνου και ανθρώπους/καταστάσεις που αξίζει να παρομοιαστούν με αυτά). «Φαγητοπόλεμος» ακολούθησε με ιδιαίτερο πρωταγωνιστή ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο κέηκ με το όνομα της μπάντας επάνω, ενώ ανάμεσα στα δώρα υπήρχαν δίσκοι του συγκροτήματος, ποδήλατα και skateboards που μόλις είχαν αρχίσει να γίνονται μόδα για τα παιδιά στους δρόμων της Αγγλίας…

Και εντάξει, τώρα σκέφτομαι μικρά αγγλάκια χωρίς καθόλου δώρα και χαρτζιλίκια να παραλαμβάνουν με χαρά σκέητμπορντς από τους τύπους με τις παραμάνες και τις μοϊκάνες και κάτι μπαίνει διαρκώς στο μάτι μου και θέλω να σταματήσω το γράψιμο και να υψώσω ένα τεράστιο «μεσαίο δάχτυλο» σε όλους τους υποκριτές και φαρισαίους όλων των εποχών κι όλων των τόπων του κόσμου. Σε αυτά τα αλαζονικά καθάρματα που στρογγυλοκάθονται στους θρόνους της κυριαρχίας τους και κάνουν δήθεν ότι νοιάζονται. Ιδιαίτερα κάποιες μέρες σαν κι αυτές, στα πλαίσια της «φιλανθρωπίας» τους, όντας στην πραγματικότητα ανίκανοι να καταλάβουν το νόημα της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Όντας στην πραγματικότητα εχθρικοί σε αυτό το νόημα, καθώς δικαιολογημένα νιώθουν να τους απειλεί. Όντας στην πραγματικότητα υπεύθυνοι για τα προβλήματα που απασχολούν αυτούς που θέλουν να ελεήσουν αυτές τις γιορτινές μέρες.

Μουσικά η μέρα μάλλον δεν αξίζει ιδιαίτερης συζήτησης. Αν και κάποιοι από τους μετρημένους στα δάχτυλα οπαδούς της πανκ σκηνής που βρέθηκαν εκεί, βεβαιώνουν ότι η απόδοση του συγκροτήματος ήταν άψογη. Ίσως μάλιστα να αποτελεί και τραγική ειρωνεία της ιστορίας ότι αυτό ήταν το τελευταίο σώου του συγκροτήματος εντός Αγγλίας. Ή ίσως όχι. Οι Sex Pistols πάντως βυθισμένοι στα δικά τους αδιέξοδα, με εξέχων πρωταγωνιστή σε αυτά τον Sid Vicious, θα διαλυθούν μέσα στους επόμενους μήνες στο μέσον της περιοδείας τους στις ΗΠΑ. Και, για την ιστορία, όσον αφορά την απεργία των πυροσβεστών, αυτή έληξε το Γενάρη του ’78, με την κυβέρνηση να υποχωρεί κάπως και τους απεργούς να αποσπούν μια αύξηση της τάξης του 10%..

Και αυτό που θα μείνει από το Huddersfield είναι μάλλον οι αναμνήσεις των ίδιων των συμμετεχόντων όπως τις περιγράψαμε συνοπτικά παραπάνω και όπως συμπυκνώνονται σε αυτό που η Lindsay Mallinson, ένα από τα παιδιά που τότε παρευρέθηκαν στη συναυλία και μέλος πλέον του κόσμου των μεγάλων, θυμάται: «Οι γονείς μας τότε αγωνίζονταν και υπήρχαν καυγάδες.. οι λογαριασμοί δεν πληρώνονταν… Ήταν απλά μία από τις καλύτερες μέρες Χριστουγέννων που είχα ποτέ».

Μένουν βέβαια σίγουρα και οι σκέψεις που μπορεί να γεννήσει ακόμη και σήμερα αυτή η ιστορία. Γιατί ζούμε και στο 2013 σε έναν πολύ σκληρό και υποκριτικό κόσμο, με μαγκάλια, κρίση, απολύσεις, μειώσεις μισθών, ανεργία, πρετεντέρηδες, γεωργιάδηδες και λοιπά. Και εντός αυτού του κόσμου τα Χριστούγεννα θα αποτελέσουν πιθανότητα μια πιο πικρή πλευρά της καθημερινής ζωής πολλών «δικών μας». Πολλών παιδιών της γενιάς μας, της τάξης μας, φίλων και συγγενών μας, υμών των ιδίων. Και με αυτή την διαπίστωση για κλείσιμο δε μπορούμε να πούμε με σιγουριά ποιο είναι το πραγματικό «νόημα των Χριστουγέννων». Μάλλον ούτε αυτό θα είναι για όλους το ίδιο, όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη ζωή, εντός μιας κοινωνίας χωρισμένης σε τάξεις, όπου οι λίγοι εκμεταλλεύονται τους πολλούς..

Ούτε ξέρουμε αν οι Sex Pistols μπορούν να μπουν στο hall of fame των «σωτήρων των Χριστουγέννων». Μάλλον όχι, αν και οι πυροσβέστες και οι οικογένειές τους το 1977 στην Αγγλία θα τους τοποθετούσαν με ευκολία εκεί. (Κι ας μη θέλανε αρκετοί από αυτούς να ακούσουν για τους «διαβολικούς» punks πριν από εκείνη τη μέρα). Αυτό που φαίνεται παρόλα αυτά να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με μια σχετική σιγουριά σήμερα, είναι ότι πρέπει εμείς οι ίδιοι να σώσουμε και τα Χριστούγεννα μαζί με τις άλλες 364 μέρες του χρόνου που απειλούνται απελπιστικά από όλα όσα μας συμβαίνουν ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Και για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να πάρουμε (έστω μόνο) λίγο από το θράσος, την «αλητεία» και την αίσθηση της αλληλεγγύης των Pistols που αποτυπώνεται σε αυτή την ιστορία. Και πολλά άλλα πράγματα φυσικά που ούτε κατά διάνοια θα τα βρούμε στους συγκεκριμένους. Ίσως κάποια από αυτά βέβαια να μπορούμε να τα συμπυκνώσουμε στο ρεφρέν των Sham 69 που ακούγεται στην αρχή του βίντεο που παρατίθεται παρακάτω και αναφέρεται κι αυτό με τη σειρά του στην παραπάνω ιστορία του Huddersfield:

«If the kids are united, then we’ll never be divided»

Χριστούγεννα – To Δώρο του Θανάτου, του George Monbiot

Τα επιχρυσωμένα κουκουνάρια, τα φωτάκια, η ψεύτικη χαρά, τα ανόητα τα πλαστικά εφήμερα στολίδια και τα παιδάκια τρελαμένα από την πρώτη μύηση στην υπερκατανάλωση αηδιών σα μεθυσμένα από ζάχαρη και χημικές βαφές φθηνού γλυκού. Δεν έχω υπομονή γι αυτά κι ακόμα λιγότερη έχω για κείνα τα άλλα, τις φιλανθρωπίες και τους εράνους, κόλπα έξυπνα για να μαζεύουν κάποιοι εκατομμύρια εξαργυρώνοντας την ενοχή όσων για λίγο επιθυμούν να νιώσουν ότι υπερέχουν.
Δεν είναι από στριφνάδα και κακοκεφιά που σας τα λέω,
και ιδού ένα άρθρο πάντα επίκαιρο που θέτει κάποια πράγματα στη θέση τους.
Χαρείτε το:

To Δώρο του Θανάτου, του George Monbiot
Δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζονται, τίποτα που να μην έχουν ήδη, τίποτα που ακόμη και να θέλουν. Οπότε τους αγοράζεις ένα ηλιακά κινούμενο φυτό, μια βούρτσα για τον αφαλό ή ένα σετ μίνι-γκολφ για την τουαλέτα. Φαίνονται διασκεδαστικά την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων, βαρετά τη δεύτερη, ντροπιαστικά από την τρίτη και μετά. Ως τη δωδέκατη μέρα έχουν μετατραπεί σε σκουπίδια. Για 30 δευτερόλεπτα αμφιλεγόμενης διασκέδασης, ή ένα ηδονιστικό ερέθισμα που διαρκεί όσο και μια δόση νικοτίνης, εγκρίνουμε τη χρήση υλικών των οποίων οι επιπτώσεις θα είναι ορατές για γενιές μετά.
Κάνοντας έρευνα για την ταινία της Η Ιστορία των Πραγμάτων, η Annie Leonard ανακάλυψε πως από τα υλικά που ρέουν μέσω της οικονομίας του καταναλωτισμού, μόνο 1% παραμένει σε χρήση έξι μήνες μετά την πώληση [1]. Ακόμα και τα αγαθά που θα περιμέναμε να διαρκέσουν περισσότερο, σύντομα καταδικάζονται σε αχρηστία είτε επειδή είναι προσχεδιασμένα να χάνουν τη χρήση τους (χαλάνε γρήγορα), είτε επειδή θεωρείται πως την έχασαν (βγαίνουν εκτός μόδας).
Αλλά πολλά από τα προϊόντα που αγοράζουμε, ειδικά για τα Χριστούγεννα, δε μπορούν να χάσουν τη χρήση τους, γιατί δεν είχαν καμία χρησιμότητα ποτέ. Ένα ηλεκτρονικό μπλουζάκι drum-machine, ένας κουμπαράς Darth Vader που μιλάει, μια θήκη για το iPhone σε σχήμα αυτιού, ένας ατομικός ψύκτης για κουτάκια μπύρας, μια οδοντόκρεμα με γεύση μπέικον, ένας σκύλος που χορεύει: Κανείς δεν περιμένει πως θα χρησιμοποιηθούν, ούτε ακόμα πως θα τα ξανακοιτάξουν μετά τη μέρα των Χριστουγέννων. Είναι σχεδιασμένα για να σου πουν ευχαριστώ, ίσως να προκαλέσουν και κάνα-δυο γέλια και μετά να πεταχτούν.
Η γελοιότητα των προϊόντων συγκρίνεται μόνο με το εύρος των επιπτώσεων. Σπάνια υλικά, πολύπλοκα ηλεκτρονικά, η ενέργεια που απαιτείται για την κατασκευή και τη μεταφορά τους, όλα παράγονται και συνδυάζονται σε ενώσεις μέγιστης ματαιότητας. Αν συμπεριλάβουμε τα ορυκτά καύσιμα των οποίων την εξόρυξη και χρήση αναθέτουμε σε άλλες χώρες, η κατασκευή και η κατανάλωση είναι υπεύθυνες για περισσότερη από τη μισή παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα [2]. Καταστρέφουμε τον πλανήτη για να φτιάξουμε ηλιακά θερμόμετρα μπάνιου και επιτραπέζιους παίκτες του γκολφ.
Άνθρωποι στο ανατολικό Κονγκό σφάζονται για να δημιουργηθούν αναβαθμίσεις για τα smartphone μας, όλο και μικρότερης χρησιμότητας [3]. Δάση υλοτομούνται για να κατασκευαστούν “προσωποποιημένες, σε σχήμα καρδιάς, ξύλινες επιφάνειες για τυριά”. Ποτάμια δηλητηριάζονται για να κατασκευαστούν ψάρια που μιλάνε. Αυτό είναι παθολογική κατανάλωση: μια παγκόσμια επιδημία συλλεκτικής τρέλας, που καθίσταται τόσο φυσιολογική από τη διαφήμιση και τα media, ώστε σπάνια προσέχουμε πως μας έχει συμβεί.
Το 2007 ο δημοσιογράφος Adam Welz κατέγραψε το θάνατο 13 ρινόκερων από λαθροκυνηγούς στη Νότια Αφρική. Φέτος, μέχρι στιγμής έχουν σκοτωθεί 585 [4]. Κανείς δεν είναι σίγουρος γιατί, αλλά μια απάντηση είναι πως πολύ πλούσιοι άνθρωποι στο Βιετνάμ προσθέτουν σκόνη από κέρατα ρινόκερου στο φαγητό τους ή το σνιφάρουν σαν κοκαΐνη ως επίδειξη του πλούτου τους. Είναι εφιαλτικό, αλλά δεν διαφέρει πολύ από ότι κάνουμε σχεδόν όλοι στα βιομηχανοποιημένα κράτη: καταστρέφουμε τον κόσμο μέσω μιας χωρίς νόημα κατανάλωσης.
Αυτή η καταναλωτική έκρηξη δε συνέβη τυχαία. Οι ζωές μας έχουν φτιαχτεί για να την ενθαρρύνουν. Παγκόσμιοι κανόνες εμπορίου αναγκάζουν χώρες να συμμετάσχουν στη γιορτή του σκουπιδιού. Κυβερνήσεις μειώνουν τους φόρους, απορυθμίζουν τις αγορές, αυξομειώνουν τα επιτόκια, όλα για να αυξήσουν την κατανάλωση. Αλλά σπάνια οι αρχιτέκτονες αυτών των πολιτικών σταματάνε να σκεφτούν “κατανάλωση τίνος πράγματος;”. Όταν όλα τα “θέλω” και τα “χρειάζομαι” έχουν πραγματοποιηθεί (από αυτούς που έχουν λεφτά για ξόδεμα), η ανάπτυξη εξαρτάται από τις πωλήσεις εντελώς άχρηστων πραγμάτων. Η επισημότητα του κράτους, η δύναμη και η μεγαλειότητά του, στην υπηρεσία της παράδοσης στην πόρτα μας του “Τέρι της Χελώνας που Βρίζει”.
Άντρες και γυναίκες αφιερώνουν τις ζωές τους στην κατασκευή και τη διαφήμιση τέτοιων σκουπιδιών, και κοροϊδεύουν την ιδέα του να ζεις χωρίς αυτά. “Πάντοτε πλέκω τα δώρα μου”, λέει μια γυναίκα σε ένα διαφημιστικό αλυσίδας ηλεκτρονικών. “Δεν θα πρεπε,” απαντά ο αφηγητής [5]. Η διαφήμιση για το τελευταίο τάμπλετ της Google, δείχνει έναν πατέρα κι ένα γιο να κατασκηνώνουν στο δάσος. Η ευχαρίστησή τους εξαρτάται από τα νέα features του Nexus 7 [6]. Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν, αλλά βρήκαμε ένα τρόπο να σας τα πουλήσουμε.
Η αύξηση της ανισότητας που συνοδεύει την έκρηξη καταναλωτισμού, διασφαλίζει πως στην ανερχόμενη οικονομική παλίρροια δεν θα επιπλέουν όλες οι βάρκες. Στις ΗΠΑ το 2010, το 1% του πληθυσμού είχε άνοδο των εισοδημάτων του κατά 93% [7]. Η χιλιοειπωμένη δικαιολογία, πως πρέπει να διαλύσουμε τον πλανήτη για να βοηθήσουμε τους φτωχούς, απλά δεν στέκει. Για μερικές δεκαετίες κατά τις οποίες γίνανε πλουσιότεροι αυτοί που είχαν ήδη περισσότερα από όσα μπορούσαν να ξοδέψουν, οι προοπτικές όλων των άλλων εξαφανίστηκαν.
Τόσο αποτελεσματικά έχουν οι κυβερνήσεις, τα media και οι διαφημιστές συνδέσει την κατανάλωση με την ευημερία και την ευτυχία, που το να λες τα παραπάνω σημαίνει το να βρίσκεσαι εκτεθειμένος στο χλευασμό και την κοροϊδία. Δείτε την εκπομπή Ηθικός Λαβύρινθος (Moral Maze) της προηγούμενης εβδομάδας, στην οποία το μεγαλύτερο μέρος του πάνελ μαζεύτηκε για να κοροϊδέψει την ιδέα της μικρότερης κατανάλωσης και να τη συνδέσει με τον ολοκληρωτισμό [8]. Όταν ο κόσμος τρελαίνεται, αυτοί που αντιστέκονται αποκηρύσσονται ως παλαβοί.
Φτιάξτε τους μια τούρτα, γράψτε τους ένα ποίημα, δώστε τους ένα φιλί, πείτε τους ένα ανέκδοτο, αλλά σταματήστε να καταστρέφετε τον πλανήτη για να πείτε σε κάποιον πως νοιάζεστε. Τελικά αποδεικνύετε το αντίθετο.

_______________________________________________________________________ Το κείμενο του George Monbiot που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Guardian
 Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Καλά Χριστούγεννα και καλή τύχη

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Εκεί που το παιδί μαθαίνει φυσικούς νόμους θετικές επιστήμες και ορθολογισμό έρχονται οι γιορτές και τρώει τη μεγάλη φάπα. Τα Χριστούγεννα που αστράφτουν εξαιρετικά σαν παραμυθάκι αλλά ξεστομίζουν ζούρλιες για την παρθένο και τη λαχτάρα της να σώσει το ανθρώπινο γένος απ’ τις κραιπάλες και τα όργια δείχνοντας πως ο μεγαλοδύναμος δε γεννήθηκε ως κοινός θνητός μέσα στα σκατά και τα αίματα. Υπογραμμίζοντας πως ο θεάνθρωπος ήρθε στον κόσμο χωρίς φυσικό τρόπο παρά με σύμβολα αθωότητας λουσμένος και ποιητικό λόγο ως ασυνήθιστο λογοτεχνικό έκθεμα της εποχής των τόκ σόου του δρόμου. Τότε που το κήρυγμα ξεκολλούσε σοβάδες κι οι προφήτες ήταν οι τεχνίτες της ατάκας ετοιμόλογοι κι ετοιμοπόλεμοι γιατί άρχιζε να παίρνει κεφάλι το πείραμα κι η απόδειξη κι η διαβολεμένη αμφισβήτηση. Ο μέγας γραφιάς και σκιάχτης Ιωάννης της αποκάλυψης υποχόνδριος σφόδρα και ικανός να χρησιμοποιεί τις λέξεις ως ζώντες οργανισμούς με ικανότητα λαγωνικού όσον αφορά τις οσμές και τις σάρκες νεκρών ζώων μαγάρισε τον αρχαίο παγανισμό φτιάχνοντας έναν εφιάλτη στέρεο και συμβατό με το χάος που κυοφορούσαν οι συγκρούσεις της εποχής. Τα Σατουρνάλια έπρεπε να θαφτούν κάτω απ’ την κοπριά της βηθλεέμ.

Οι φλεγματικοί ιστορικοί μπάλωσαν τα παράδοξα της εποχής με το ιδεολόγημα της δικής τους χτίζοντας τους μύθους της επόμενης. Οι θρησκείες ξεφύτρωναν πάντα σαν τα μανιτάρια στο υγρό χωματάκι του δάσους μιας απελπισμένης ανθρώπινης ψυχής φυλακισμένης σε ένα σώμα πονεμένο που δούλευε για να συντηρεί τις εξουσίες και τα πολεμικά έπη. Κορμάκια πεταμένα στον καιάδα της μεταφυσικής μαραμένα λουλούδια σκορπισμένες στάχτες στʼ αυλάκια της γης. Πληθυσμοί μονάχα και στατιστικές όχλος αναιμικός που είχε τις αρρώστιες για οργή θεού και τον καυτό ήλιο που μαλάκωνε το δερματάκι του και χαλάρωνε τις αρθρώσεις του ως θεϊκό χάδι. Όμως παρότι ο κόσμος βυθίστηκε στη σκουριά του μεσαίωνα και τα σκοτεινά χρόνια προετοίμασαν τις σύγχρονες χούντες η ανθρώπινη πράξη έλυσε τη δυσκολία πολύ πριν να την επινοήσει η ανθρώπινη ευφυΐα.

Η θρησκευτική μισαλλοδοξία της μεσαίας τάξης πέρασε μηχανικά στο εργατικό προλεταριάτο το οποίο όταν άρχισε να στριμώχνεται στις πόλεις βαφτίστηκε στην κολυμπήθρα του παντοδύναμου όντος. Και μαζί με τη διάδοση του λαδιού στη σαλάτα που ήταν μέχρι τότε προνόμιο της αριστοκρατίας συνοδεύτηκε από έναν εκσυγχρονισμένο πλέον χριστιανισμό κατασταλαγμένο ως εργαλείο καθημερινής χρήσης. Έναν χριστιανισμό που κατάφερε μέχρι σήμερα να κάνει τους λεγόμενους μορφωμένους ανθρώπους να πιστεύουν σε όλων των ειδών τα απίθανα θαύματα διαστρέφοντας τα δεδομένα της επιστήμης τους έτσι ώστε να μη συγκρούονται έντονα με τους μύθους της βιβλικής γένεσης. Αυτή η συνωμοσία σιωπής που κάνει τη γνώση να προκαλεί συναισθήματα αγωνίας τόμου και δυσθυμίας. Αυτή η γνώση που μεταμορφώνει την τρυφερή σάρκα του παιδιού σε χοντρόπετσο ενήλικα. Αυτή η γνώση που χτίζει τα μικροαστικά οχυρά που αδυνατούν να διαμορφώσουν εν παραλλήλω μια κριτική αναστοχαστική εκτίμηση για τη φύση της γρανγκινιόλικης εξέλιξης των ανθρωπίνων θεμάτων. Αυτή η φαρσική δομή της εκπαίδευσης που τροφοδοτεί τα ιερά και τα όσια ενός πυρηνικού συστήματος εκμετάλλευσης με ιερατεία στρατούς κι ακαδημίες ισορροπώντας ένα πλήθος αντιφατικών στοιχείων απο τη φρίκη και την αγωνία ως τη χαρά και την ευχαρίστηση.

Για τους κρατούντες ο καυλωμένος είναι επικίνδυνος. Οι Εβραίοι κάνανε παρέμβαση στην ανθρώπινη φύση με ξυράφι. Η περιτομή απέβη ένα ασύλληπτο όπλο εναντίον της εξεγερμένης πλέμπας. Αυτής που απειλούσε το ιερατείο. Στην πολιτισμένη δύση βεβαίως η περιτομή γίνεται με το γάντι μέσω απαγορεύσεων. Οι δυτικοί δεν ψαλίδισαν κλειτορίδες έκαψαν όμως στην πυρά τις γυναίκες που αντιστάθηκαν. Σακάτεψαν και σακατεύουν με βιτριόλια όσους δε γουστάρουν. Οι αγάμητοι μητροπολίτες έχουν άποψη για το πώς θα γαμεί ο λαουτζίκος. Ο στρατός των καθολικών ιερέων είναι γεμάτος παιδεραστές. Στην αγία Αμερική οι προτεστάντες έριξαν το Δαρβίνο στον καιάδα.
Οι μπουρζουάδες κατάλαβαν πως χρειάζονται το χριστό περισσότερο απ’ το χωροφύλακα. Οι μπουρζουάδες που είδαν το λαό να σηκώνει κεφάλι πήραν μεγάλη τρομάρα και έριξαν στην αγορά την νέο-ορθόδοξη κουράδα πασπαλισμένη με ολίγη νεοτερικότητα. Κρύψανε πίσω απ’ τη δήθεν θεολογική επιστήμη τη λύσσα τους για τους επαναστάτες, τους αληθινούς ποιητές και τις οργανωμένες εξεγέρσεις. Στην πραγματικότητα αυτές παλεύουν καθημερινά. Η θατσερική ατάκα πως δεν υπάρχουν κοινωνίες παρά οικογένειες και επιχειρήσεις δεν είναι απλώς το νέο-φιλελεύθερο δόγμα αλλά η θεολογία του νέου καπιταλισμού το βιβλικό απόφθεγμα του νέου εργασιακού μεσαίωνα.

Οι θρησκείες πρόσφεραν πάντα απλόχερα χείρα βοηθείας στους νικητές. Όντας στην πρώτη γραμμή των υποκατάστατων θείων προϊόντων οι χριστιανικές εκκλησίες υιοθέτησαν κάτω από την πίεση του εμπορεύματος μια διεστραμμένη επίδειξη του χαμαιλέοντα χριστού. Γιος θεού, γιος παρθένας, δημιουργός άρτων και θαυμάτων ομοφυλόφιλος και πουριτανός πολιτικός ακτιβιστής κατήγορος και κατηγορούμενος δουλευτής κι αστροναύτης. Τον είδαμε έμπορο της στέρησης διανομέα χαρίτων αβράκωτο σοσιαλιστή φασίστα αντιφασίστα. Υπήρξε σε όλα τα εμβλήματα σε όλες τις σημαίες σε κάθε αυτοπεριφρόνηση στις δυο μεριές του ροπάλου στις περισσότερες θανατικές καταδίκες όπου στέκει εξίσου καλά στο χέρι του δήμιου όσο και στου καταδικασμένου. Έχει τη θέση του στα αστυνομικά τμήματα, τις φυλακές, τα σχολεία, τα μπουρδέλα, τους στρατώνες, τα πολυκαταστήματα. Χρησίμεψε σαν υποστήριγμα, σα δείκτης πορείας, σα σκιάχτρο για να εξακολουθήσουν να αναπαύονται οι νεκροί εν ειρήνη κι οι ζωντανοί γονατιστοί, σα βασανιστήριο και σα δίαιτα αδυνατίσματος. Θα χρησιμέψει ως πλαστικός φαλλός όταν οι έμποροι αγίων θα αποκαταστήσουν εμπορικά το αμάρτημα.

Ω ταλαίπωροι μωάμεθ βούδες κομφούκιοι θλιβεροί αντιπρόσωποι ανταγωνιστικών φιρμών χωρίς φαντασία και δυναμισμό ο χριστός κερδίζει σε όλα τα μέτωπα. Ω ανθρωπότητα! Καλά Χριστούγεννα και καλή τύχη!

Το τέλος του υπαρκτού καταναλωτισμού

Γιάννης Μακριδάκης   Αυτό ακριβώς ζει η Ελλάδα την τρέχουσα ιστορική περίοδο. Ακολουθεί βεβαίως όλος ο δυτικός κόσμος, όλες οι επί χρόνια διαμορφούμενες καταναλωτικές κοινωνίες και κράτη.
Κάθε καθεστώς που παραπαίει, πόσω μάλλον ο υπαρκτός καταναλωτισμός μετατρέπεται σε τυραννικό για ολοένα και ευρύτερες ομάδες πληθυσμού των ανθρώπων που το ενσαρκώνουν....

Η ανθρωπότητα των καταναλωτών αποπροσανατολισμένη εντελώς λόγω της αντιστροφής των όρων και των αξιών επί των οποίων πορεύεται στην καθημερινή της ύβρη, είναι καταδικασμένη να βιώσει τις συνέπειες των πράξεών της πλέον.
Κι έχουμε απομείνει κάποιοι να απορούμε ακόμη ειλικρινά πού πήγε τόση γνώση, τόσος πολιτισμός και τόση επιστημοσύνη. Πώς μπορεί να πορεύεται έτσι αυτό το ον το τέλειο. Από τη μια να μελετά το Χάος και να γνωρίζει με τεκμηρίωση απόλυτη ότι κάθε του κίνηση, ακόμη και ανεπαίσθητη, η οποία εκβιάζει τους ρυθμούς της φυσικής ανάπτυξης, διαταράσσει το σύμπαν και επιφέρει συνέπειες πολλαπλάσιες απ’ αυτού και από την άλλη να την αγνοεί όλην αυτή τη γνώση και να αυτοκαταστρέφεται.
Αυτό που με θλίβει όμως, και το νιώθω κάθε σούρουπο στην βόλτα μου, όταν από τα γύρω δέντρα φτεροκοπούν και φεύγουν τα πουλιά τρομαγμένα από τα βήματά μου, είναι ότι καταστρέφει όλα τα άλλα πλάσματα πριν απ’ αυτόν. Τα πλάσματα της φύσης, που είναι όχι μόνο αθώα της ύβρης του της υπέρτατης αλλά και που βιώνουν την ζωή με τρόπο, τον οποίον θα έπρεπε αυτός να διδαχθεί.
ostria

"Βρώμα - Δυσωδία": Ύστατες Μηχανορραφίες μιας Εξουσίας που Μπορεί να Καταρρεύσει

(βρείτε να γ@μ... καραγκιόζηδες)

Ένας πασίγνωστος δεξιός δημοσιογράφος (όχι ο εικονιζόμενος παρακάτω - ένας άλλος που μιλάει πάντα με πολύ... μίσος απέναντι στην αριστερά εκτός από την περίοδο που είπε να το παίξει αντιμνημονιακός) αναφερόμενος στις φοιτητικές καταλήψεις του 2006 είχε χαρακτηρίσει ως εξής το κίνημα των φοιτητών:

"Βρώμα - Δυσωδία"

...και τότε δεν τον πιστέψαμε γνωρίζοντας ότι το κίνημα της νεολαίας υπήρξε εκείνη τη στιγμή ότι πιο ελπιδοφόρο μήνυμα είχε να στείλει ο λαός μας. Αυτό που πραγματικά βρωμούσε ήταν η εξουσία και το σύστημα τους. Τότε δεν ήταν τόσο ολοφάνερο όσο είναι σήμερα. Μα τώρα πλέον δείχνουν ανοιχτά πόσο βρώμικοι είναι - μηχανορραφούν μπροστά στα μάτια μας για να παραμείνουν γαντζωμένοι στις καρέκλες τους και να συνεχίσουν να υπηρετούν τα συμφέροντα που υπηρετούν.

Σήμερα το σύστημα εξουσίας προχωρά σε τρεις κινήσεις:

• Απειλεί το λαό διά των δανειστών και του γενικού τρόμου και οργανώνει την οικονομική επίθεση στη χώρα μπροστά στο ενδεχόμενο να πάμε τελικά για εκλογές και να βγάλει ο λαός Αριστερή Κυβέρνηση στη χώρα. Μιλάμε για Α Ν Ο Ι Χ Τ Η  Π Ρ Ο Δ Ο Σ Ι Α της χώρας και του λαού από τους... δήθεν εθνικόφρωνες (και παλιότερα εξάλλου τα ίδια κάνανε...)
• Μηχανορραφεί, χαρίζει εκατομμύρια (δικά μας) και τάζει υπουργικές καρέκλες για να εξαγοράσει τις ψήφους που λείπουν για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (..."δημοκρατίας" λέμε τώρα...)
• Οργιάζει διά των τηλεοπτικών πάνελ και των πληρωμένων κονδυλοφόρων που στηρίζουν Α Ν Ο Ι Χ Τ Α την κυβέρνηση, ξεφτιλίζουν και επιτίθενται σε στοιχειώδεις δημοκρατικές διαδικασίες όπως οι εκλογές και τσιρίζουν προς τον λαό και την αριστερά προσπαθώντας να αποδείξουν προς τα αφεντικά τους ότι ο καθένας είναι... ο καλύτερος γλύφτης του συστήματος. 

Τόσο σάπιοι είναι! Τόσο και άλλο τόσο γιατί οι λέξεις τελικά δεν χωρούν το μέγεθος του αντιδημοκρατικού τους κατήφορου. 

("Μπάμπης": θυσιάζει και την ψυχή του για το μνημόνιο - εξάλλου αυτός τσεπώνει σίγουρα καλά όσο το υπάρχον σύστημα εξουσίας νικά ενώ είναι αμφίβολο τι θέση θα είχε σε μια εποχή δημοκρατικής και μαχόμενης δημοσιογραφίας)

Όμως η βρώμα αυτή αναδύεται γιατί το σύστημα τους σαπίζει. Αναζητά να διατηρηθεί στην εξουσία ως ζόμπι μα δεν πρέπει να του χαριστούμε. Αρκεί μονάχα να κατανοήσουμε ότι μπορούμε και να ενωθούμε γύρω από τους στίχους που τραγουδούσε ο Ν. Ξυλούρης και η Τζ. Καρέζη στο Μεγάλο μας Τσίρκο:

"Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι...

...Λαέ μη σκύψεις άλλο το κεφάλι!"

Να κάνουμε πέρα τον φόβο και να ενωθούμε στην κοινή προσπάθεια για ανεξαρτησία από τη μέγγενη του χρέους, αποτίναξη-ακύρωση του μνημονίου, συλλογικό κόπο για παραγωγική ανασυγκρότηση, οικονομική και κοινωνική προκοπή, δημοκρατία - κυριαρχία του λαού. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς ταλαντεύσεις μπροστά στο ζύγι "εξυπηρέτηση των αναγκών του λαού" ή "υποταγή στους δανειστές". Οι αγορές, η ΕΕ, η Μέρκελ είναι - όπως όλες οι αυτοκρατορίες στην ύστατη στιγμή τους - χάρτινες τίγρεις αλλά αυτό αποδεικνύεται μονάχα όταν οι λαοί κινούν και δίνουν τη μάχη. 

Μας φαίνονται μεγάλοι γιατί είμαστε γονατιστεί όπως έλεγε ένα σύνθημα ή "...σαν ξυπνήσεις - μονομιάς θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς" όπως τραγουδούσε και πάλι ο Ν. Ξυλούρης. 

Αριστερή Διέξοδος

Nonews-NEWS: Ένα υπουργείο και για τον Μπούκουρα…

Nonews-NEWS: Ένα υπουργείο και για τον Μπούκουρα…: Εμπρός για μια συναίνεση που θα ανακόψει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Βάλε πλάτη κι εσύ, αμφιταλαντευόμενε βουλευτή, και γίνε ...

Μπούκουρας:Βροντοφώναξα το όνομα του πατριώτη Δήμα

Η περίπτωση τόσο του Μπούκουρα όσο και του Αλεξόπουλου αποδεικνύει την συναλλαγή που έκανε η (ελληνική δικαιοσύνη) μαζί τους.
Κρίνοντας από την θρασύτητα που ενεργεί το παρακράτος θα ζήσουμε επικίνδυνες καταστάσεις.
Η σύμπλευση μαζί τους των όσων ακόμη έχουν παραμείνει δημοκράτες στις κοινοβουλευτικές ομάδες τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ μας κάνει να τους κατατάσσουμε και αυτούς στο παρακράτος...και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία εκ μέρους τους.Βλέπουν την βρωμιά αλλά παραμένουν σε αυτή.

Αυταρχισμός και ηγεμονία. Δέκα θέσεις για την Ευρώπη κι εμάς

 του Μάκη Κουζέλη
Οι θέσεις που ακολουθούν συνοψίζουν, κάπως σχηματικά για να προκαλέσουν αντεπιχειρήματα, σκέψεις σχετικά με τα ζητήματα εξουσίας και ηγεμονίας στην Ευρώπη, από τη σκοπιά του ελληνικού κοινωνικού και πολιτικού παρόντος. Η διατύπωσή τους αντλεί, έστω και χωρίς άμεσες βιβλιογραφικές αναφορές, από τα γόνιμα θεωρητικά σχήματα και τα εννοιολογικά εργαλεία του Νίκου Πουλαντζά, από ό,τι μας έμαθε μέσω των κειμένων του και από όσα μας δασκάλεψε από κοντά.

1. Θέση 1η: Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσεται ως μια δομή οικονομικής ισχύος και εξουσίας και απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το υποτιθέμενα προσδοκώμενο μιας υπερ-εθνικής κρατικής οργάνωσης. Η δυναμική αυτή θεμελιώνεται στην απόλυτη σχεδόν επικράτηση μιας οικονομίστικης ιδεολογίας συνδεδεμένης με ό,τι ονομάστηκε νεοφιλελευθερισμός.

2. Ισχυρίζομαι επομένως, Θέση 2η, πως –ως προς την πορεία της Ε.Ε.– είναι μια ιδεολογική δύναμη που καθόρισε τον μονόπλευρα οικονομικό ορισμό του πολιτικού μορφώματος. Αυτό εννοεί πως αν συγκεκριμένες μορφές και τμήματα του κεφαλαίου όχι απλώς επέβαλαν μια υπέρ τους αναδιάταξη του μπλοκ εξουσίας και του συσχετισμού δυνάμεων στο σύνολο των ταξικών σχέσεων αλλά και αναπροσδιόρισαν τους όρους στη σφαίρα της κυκλοφορίας αλλά και της ίδιας της παραγωγής, η τόσο χαρακτηριστική αυτή δυναμική ύστερης ευρωπαϊκής νεωτερικότητας δεν θα ήταν νοητή αν δεν εκκινούσε από μια σαφή ιδεολογική κυριαρχία του λόγου περί ανταγωνισμού, ελεύθερης αγοράς, περί πρωτοκαθεδρίας της ιδιωτικής οικονομίας, περί προσδιορισμού των πάντων από το χρήμα – το χρήμα, ούτε καν το κεφάλαιο.

Οι ιδεολογικοί όροι που επιβλήθηκαν μετά την έκλειψη του «αντίπαλου δέους» της Σοβιετικής Ένωσης ως πολιτική νίκη της αστικής τάξης και των πιο επιθετικών τμημάτων της, είναι εκείνοι που επέτρεψαν τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, όπως και την πλήρη αποδόμηση των πολιτικών ερεισμάτων που συνδέονταν με αυτό, την πλήρη αποδόμηση της σοσιαλδημοκρατίας.

3. Η κρισιμότερη πολιτική συνέπεια αυτής της συμπαγούς ιδεολογικής κυριαρχίας είναι, Θέση 3η, η αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας και η άρση κρίσιμων θεσμικών της προϋποθέσεων, όπως δείχνει η καθημερινότητα του αυταρχισμού του εκτελεστικού σε εθνικό και ευρωπαϊκό πλαίσιο, ενός αυταρχικού νεο-βοναπαρτισμού. Οι αξιώσεις ισότητας και αλληλεγγύης που δίνουν κοινωνικό και δημοκρατικό περιεχόμενο στην ελευθερία, αδρανοποιήθηκαν κάτω από την επιταγή αχαλιναγώγητης κερδοσκοπικής ανάπτυξης. Η διαρκής αντίφαση καπιταλισμού και δημοκρατίας επιλύεται υπέρ του πρώτου, ή μάλλον οι συνέπειες αυτής της αντίφασης επιλύονται στη σημερινή συγκυρία υπέρ του κεφαλαίου.

Γιατί θα πρέπει να θυμίσω ότι από καμιά διαδικασία δεν απουσιάζουν οι ταξικές συγκρούσεις και κυρίως ότι αυτό που χαρακτηρίζει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής είναι ο περιορισμός του ιδεολογικού και του πολιτικού στην εξασφάλιση των συνθηκών αυτόνομης λειτουργίας του οικονομικού, στην εξασφάλιση, της «αυτόματης» οικονομικής αναπαραγωγής.

4. Κι αυτό μας φέρνει στην 4η Θέση: η μονοδιάστατη, μονόπλευρη επίλυση της σύγκρουσης μεταξύ επιταγών αξιοποίησης του κεφαλαίου και αξιώσεων κοινωνικής δικαιοσύνης αίρει δυνάμει τις προϋποθέσεις ομαλής λειτουργίας του οικονομικού αυτοματισμού, εισάγοντας ή επανεισάγοντας ορατούς πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους στην αναπαραγωγή. Κι αυτό σημαίνει όξυνση των κοινωνικών συγκρούσεων στα πεδία αυτά. Η κραυγαλέα ανισότητα απαιτεί ιδεολογική κυριαρχία πολύ πέραν του συνήθους καπιταλιστικού κυνικού ρεαλισμού και πολιτική διακυβέρνησης πέραν της πειθαρχίας και της ρύθμισης του καθημερινού βίου. Οι πρακτικοί λόγοι που επαναφέρουν πρωτο-νεωτερικές συνθήκες διαχείρισης μαζών συναρθρώνονται όμως δυνητικά με προωθημένες μορφές αντίστασης, τις καθιστούν αναγκαίες και προοπτικά δυνατές. Στην ταξική σύγκρουση που εκδηλώνεται πολιτικά το κρίσιμο είναι πλέον σε μεγάλο βαθμό η δυνατότητα του αστικού λόγου να αποπροσανατολίζει και αντιστρόφως η δυνατότητα του αριστερού λόγου να δίνει πολιτική και κοινωνική διέξοδο. Το περιεχόμενο του Ευρωπαϊσμού είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Επιστρέφω στην πρώτη Θέση και στα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο μονοδιάστατα οικονομικός ορισμός της, η ούτε καν για τα προσχήματα δημοκρατική οργάνωσή της και η πλήρης κατάρρευση του νομιμοποιητικού λόγου περί ευρωπαϊκής πολιτειότητας αντιστοιχούν σε δυο κρίσιμες για τη συζήτησή μας συνεπαγόμενες εξελίξεις.

5. Αφενός, Θέση 5η, σε μια Ευρώπη ενοποιημένη μονόπλευρα ως προς την αγορά εμπορευμάτων και υπηρεσιών, οι κοινωνικές συγκρούσεις και ο ταξικός αγώνας παραμένουν εθνικά προσδιορισμένα. Η δε παρουσία και παρέμβαση των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τείνει να δυσχεραίνει και ταυτοχρόνως να αποκρύπτει την εκδήλωση αυτών των συγκρούσεων. Ο αγώνας των λαϊκών δυνάμεων ενάντια στην αστική κυριαρχία εξακολουθεί, παρά τις διαρκείς επικλήσεις των υποστηρικτών της, να δίνεται εντός των κρατών, ενάντια στις εθνικά προσδιορισμένες αστικές τάξεις και ενάντια στα συμφέροντα τού, εντός της διεθνοποίησης εθνικά οροθετημένου, κεφαλαίου.

6. Αφετέρου, Θέση 6η, εντός αυτής της Ευρώπης, ενοποιημένης υπό όρους οικονομισμού, η Γερμανία ασκεί ένα ρόλο εκβιαστικής οικονομικής κυριαρχίας με αξιώσεις πολιτικής αναγνώρισης και μη θεμελιώσιμης ηγεμονίας. Μη θεμελιώσιμης καθώς ούτε το διεθνές μεταψυχροπολεμικό περιβάλλον την διευκολύνει, ούτε η Γερμανία ως κέντρο συμβολικής και πραγματικής ισχύος μπορεί να την καθιερώσει. Ο νεοφιλελευθερισμός ηγεμονεύει, ασκώντας πράγματι αντίστοιχη επιρροή και γοητεία σε κοινωνικές δυνάμεις, στρώματα και ατομικές βιογραφίες. Αυτό όμως δεν επαρκεί για να αναδείξει σε ηγεμονικό το λόγο που εκφέρεται προς το συμφέρον μιας εθνικής οικονομίας και παρουσιάζεται ως ευρωπαϊκός, απλώς και μόνο επειδή αποτελεί την διεθνική εφαρμογή των όρων του νεοφιλελεύθερου οράματος.

Κι εδώ έχουμε σχεδόν μια αρνητική αντιστροφή της σχέσης που διαπιστώσαμε στην αρχή: η οικονομική δύναμη δεν επιβάλλεται αυτομάτως ως ιδεολογική και πολιτική αρχή. Όταν και όσο η Γερμανία προβάλλει ρεαλιστικά την πραγματική βάση επί της οποίας αξιώνει ηγεμονία, το επιχείρημα του οικονομισμού στρέφεται εναντίον της: είναι «απλώς» η οικονομία, «γυμνό» κέρδος.

Μπορεί να υπαγορεύει πολιτικές και στρατηγικές αναπαραγωγής αλλά δεν μπορεί να κινητοποιεί συμμαχίες στηριγμένες σε συναίνεση, να αναπτύσσει ιδεολογικά ενισχυμένες εκστρατείες ή και να αυτοπαρουσιάζεται ως υπόδειγμα στάσης.

Η ασυμμετρία στη διαμόρφωση του καθεστώτος κυριαρχίας μεταξύ της οικονομικής, της πολιτικής και της ιδεολογικής του διάστασης χαρακτηρίζει τη θέση της Γερμανίας στην Ευρώπη επειδή χαρακτηρίζει τις συνολικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν με την ανασυγκρότηση του μπλοκ εξουσίας (υπέρ ορισμένων μορφών κεφαλαίου και υπέρ ορισμένων εκπροσώπων του που ναι μεν υπόκεινται στη διεθνοποίηση, αλλά λειτουργούν ως εθνικά προσδιορισμένα συμφέροντα). Κι αυτές οι συνολικές συνθήκες μπορούν να γίνουν αντιληπτές ως συνθήκες κρίσης.

7. Θέση 7η, λοιπόν: η πρόσφατη οικονομική κρίση μπορεί να ερμηνευθεί και ως συνέπεια επιθετικών αστικών πολιτικών που αποσκοπούν στη συρρίκνωση της επιρροής των συμφερόντων της εργατικής τάξης, στην εξουδετέρωση της ανάγκης για κοινωνική συναίνεση, ή, όπως ήδη σημείωσα, και στον περιορισμό των αντιπροσωπευτικών λειτουργιών της δημοκρατίας. Στο πεδίο της ιδεολογίας η επιβολή των συνθηκών της κρίσης αλλά και η ανακατανομή ισχύος που την προκάλεσε συνδέονται με τη ήττα των σοσιαλιστικών ιδεών και την επικράτηση ενός λόγου που αναδεικνύει κάθε κριτική στο νεοφιλελεύθερο πρότυπο ως αντίθετη στα δεδομένα, ως αντιπραγματική.

8. Στην πολιτική σκηνή, ο νέος συσχετισμός δυνάμεων που προέκυψε από αυτές τις μετατοπίσεις εκφράστηκε σε μια σαφή μεταβολή του μεταπολεμικού τοπίου. Η μετά το 1989 διάταξη στην πολιτική εκπροσώπηση των αστικών δυνάμεων, αυτή είναι η 8η Θέση, εξουδετέρωσε την παραδοσιακή διχοτόμηση μεταξύ χριστιανοδημοκρατίας και σοσιαλδημοκρατίας, αναδεικνύοντας ένα ενιαίο νεοφιλελεύθερο –και σαφώς δεξιό– χώρο. Και ταυτοχρόνως, επέτρεψε τη νομιμοποίηση προηγουμένως περιθωριοποιημένων πολιτικών ιδεολογιών, συνδεδεμένων με ανοικτό εθνικισμό, ξενοφοβία, κοινωνικό ή ακόμα και βιολογικό ρατσισμό. Ο νέος ακροδεξιός πόλος τρέφει και τρέφεται από τη ριζοσπαστικοποίηση προηγουμένως συντηρητικών συμπεριφορών, συνδεδεμένων με την απαξίωση της συμμετοχής και τη γενικευμένη ηθική καταγγελία της πολιτικής.

9. Η ανάδειξη ενός ριζοσπαστικού αλλά και ισχυρού πόλου οργάνωσης και εκπροσώπησης των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων, που να μεταβάλλει δραστικά το πολιτικό σκηνικό αποτελεί, αυτή είναι η 9η Θέση, μια από τις δύο ιδιαιτερότητες της μορφής και βεβαίως του βάθους που έλαβε η αναδιάταξη του συσχετισμού δύναμης στην Ελλάδα.

Η κατάκτηση μιας θέσης από την οποία διεκδικεί άμεσα την πολιτική εξουσία δίνει στο ΣΥΡΙΖΑ ταυτοχρόνως και τη δυνατότητα, όπως όμως και την κύρια πολιτική και κοινωνική ευθύνη να αναχαιτίσει την ελληνική έκφραση της άκρας δεξιάς. Στη μορφή και την ιδεολογία της έγκειται η δεύτερη ελληνική ιδιαιτερότητα. Τη διατυπώνω ως τη 10η και τελευταία Θέση:

10. Στην Ελλάδα, το υφιστάμενο, στιγματισμένο όμως και απονομιμοποιημένο, φασιστικό δυναμικό υπόλοιπο του Eμφυλίου και της δικτατορίας, αναδιοργανώθηκε και εκφράστηκε με τη Χρυσή Αυγή σε ένα ανοικτά ναζιστικό σχήμα, που τρέφεται από την αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας και την παγίωση συνθηκών εξαίρεσης.

Ο Μάκης Κουζέλης διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το κείμενο στηρίζεται σε εισήγησή του στο Διεθνές Συνέδριο «Κρίση, Κράτος και Δημοκρατία. Αξιοποιώντας τη θεωρία του Νίκου Πουλαντζά για την αντιμετώπιση του αυταρχικού καπιταλισμού» (12-13 Δεκεμβρίου 2014).

Αν είχαμε άπειρο χρονο

Originally posted on ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ:

Είναι κλεισμένα τα χάδια σου σε κουτί
αιωνιότητα. Τα χείλη σου περιμένουν
στο κατώφλι της αγάπης. Αν είχαμε
άπειρο χρόνο θα ψαρεύαμε στην όχθη
σου φιλιά. Θα κάναμε θραύση εις το
όρος Αραράτ θα γεμίζαμε σπόρια την
ποδιά σου και το καθρεφτάκι σου αχνό.
Αν είχαμε χρόνο άπειρο δε θα κωλώναμε
πουθενά. Ο φόβος θα κυκλοφορούσε
στα βιβλία και στο σινεμά. Στα φαράγγια
τη νύχτα με τους λύκους. Στους χέρσους
τάφους. Αν είχαμε άπειρο χρόνο δε θα
κάναμε σπουδές και δε θα κορνιζάραμε
πτυχία. Θα βγάζαμε γλώσσα στο θεό
της φθοράς. Στον ακόρεστο φονιά των
ατίθασων βυζιών θα βάζαμε φωτιά.
Νυχθημερόν θ’ ακούγαμε διαβολικά
γουργουρητά. Γέλια της γύμνιας
κελαρυστά. Δεν θα είχαμε χρονολογίες
θανάτου εντός παρενθέσεως, επικήδειους,
φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες.
Χριστιανούς σταυροφόρους με χατζάρες
και μάνατζερ με κοφτερά χαμόγελα. Δεν
θα είχαμε διαφθορά μόλυνση σφαγές παρά
μονάχα του τραπεζίτη ήλιου τα δόντια
να ροκανίζουν τις καταθέσεις μας.

Επένδυση στις κυβερνήσεις διαφθοράς

Είναι γνωστό ότι οι κυβερνήσεις, εδώ και χρόνια, έχουν μετατραπεί σε γραφεία παροχής υπηρεσιών διεκπεραίωσης για λογαριασμό των πολυεθνικών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με το Ίδρυμα Sunlight Foundation, από το 2007 έως το 2012, 200 μόνον πολυεθνικές πρόσφεραν σχεδόν 6 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουάσιγκτον για εκπροσώπηση συμφερόντων και εκλογικές χρηματοδοτήσεις. Σε αντάλλαγμα αυτής της προσφοράς τους, έλαβαν περισσότερα από 4 τρισεκατομμύρια δολάρια σε κρατικές συμβάσεις και ποικίλες άλλες μορφές παρέμβασης (κυρίως απορρύθμισης προς όφελος των χρηματαγορών).

“Στις ΗΠΑ αυτό που κάποτε λεγόταν δωροδοκία, τώρα λέγεται contribution (συνεισφορά!)“

 

Ο συστηματικός τρόπος με τον οποίο οι πολιτικοί ανταποκρίνονται όλο και περισσότερο στις απαιτήσεις των χρηματοδοτών τους – αγνοώντας τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των λαών –  σταδιακά παγιώνεται ενώ παράλληλα η διαδικασία νομιμοποίησης αυτών των πρακτικών προχωράει με γρήγορους ρυθμούς. 

Η Ευρώπη, θεωρείται λιγότερο επιρρεπής στο φαινόμενο του «σπείρε πριν τις εκλογές για να θερίσεις υπερπολλαπλάσια μετά».  Η αλήθεια ασφαλώς είναι εντελώς διαφορετική. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήταν ανέκαθεν διεφθαρμένες ενώ στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης εισήγαγαν κυρίως από τις ΗΠΑ  – και στη συνέχεια προώθησαν – αυτή την μεθοδολογία νομιμοποίησης της πολιτικής διαφθοράς.

Σε ειρωνική αντιπαραβολή με τα παραπάνω, σήμερα ένα από τα βασικά σημεία στις πολιτικές ατζέντες των κυβερνήσεων της γηραιάς ηπείρου είναι οι μεταρρυθμίσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές. Το ζήτημα όμως που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι ποιες και προς όφελος ποιων;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πολυεθνικοί κολοσσοί θα σταματήσουν μια μεταρρύθμιση, όταν αυτή δεν τους ωφελεί ή απειλεί την κυριαρχία τους. Θα χρηματίσουν την πολιτική εξουσία με μεγάλα ποσά, ώστε αυτή να μην εφαρμοστεί ποτέ. Είναι επίσης μαθηματικά σίγουρο ότι εκείνες οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται και θα επιβληθούν μέσω των κοινοβουλίων ως σωτήριες για τους λαούς, είναι ακριβώς εκείνες που δεν τους συμφέρουν. 

Ο στόχος να ωφεληθούν περαιτέρω οι λίγοι και ισχυροί είναι πλέον ξεκάθαρος.

Αυτή ακριβώς είναι η νεοφιλελεύθερη λογική του παραλόγου όπου «τα πάντα είναι μπίζνες», «ο πιο ισχυρός θα επικρατήσει» και «ο πλανήτης αποτελεί εταιρική ιδιοκτησία». 

Είναι η λογική της ζούγκλας και της βαρβαρότητας όπου μια ύαινα θεωρείται άξιο, ικανό και πολιτισμένο ον επειδή κατάφερε να διαθέτει υπεράκτιες εταιρείες και τεράστιες κρυφές καταθέσεις, να δωροδοκεί, να δημιουργεί εμφυλίους και να σκοτώνει – με την απληστία της – συστηματικά τον πλανήτη.

Αρκεί η απλή κατανόηση αυτού του άθλιου ιδεολογήματος, ώστε να πειστεί κανείς για την επιτακτική ανάγκη αλλαγής του πολιτικού συστήματος.
Αλλαγή που αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη ώστε να μετασχηματιστεί το οικονομικό σύστημα και επομένως να αντιμετωπιστούν ουσιαστικά τα τεράστια προβλήματα της ανθρωπότητας. 

Στη βάση όλων αυτών των προβλημάτων βρίσκεται η ίδια η φύση της εφαρμοζόμενης δημοκρατίας. Και αυτό γιατί τα κοινοβούλια και οι γερουσίες απαρτίζονται από μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι καλούνται να προασπίσουν τα συμφέροντα εκατομμύριων πολιτών. Αυτές όμως οι πολιτικές σκηνές δεν είναι παρά τα ανακυκλωτήρια των ίδιων πολιτικών προσώπων (εμπροσθοφυλακής ή οπισθοφυλακής) οι οποίοι κάθε φορά που εκλέγονται συνεχίζουν να βαθαίνουν τις σχέσεις τους με τα οικονομικά συμφέροντα, να προάγουν τα προσωπικά οφέλη, να στηρίζουν ή να κλείνουν το μάτι στις διαπλοκές σε βάρος των πολλών.  Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί πλέον να δεχτεί ότι με τις εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια γίνεται πραγματική ανανέωση και αλλαγή πολιτικών αντιπροσώπων. Άλλωστε η ελληνική μεταπολίτευση είναι ένα κλασικό παράδειγμα πολιτικής ανακύκλωσης των ίδιων προσώπων. 

Αυτή είναι και η κύρια αιτία της πολιτικής διαφθοράς…γιατί καθώς η πίτα του παγκόσμιου οικονομικού συμφέροντος είναι τεράστια με ένα ελαχιστότατο κομματάκι της, για την εξαγορά πολιτικών προσώπων, προκύπτει μια εξαιρετικά αποδοτική επένδυση. 

Δεν είναι όμως απλά μια επένδυση υπέρ-υψηλής απόδοσης, είναι και μια εύκολη επένδυση, χαμηλού ρίσκου, με αριθμητικά ελάχιστους εμπλεκόμενους. Είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί με μεγάλη ασφάλεια, αδιαφάνεια και ομερτά, τόσο για τους πολιτικούς όσο και για το κεφάλαιο που τους χρηματίζει.

Από οποιαδήποτε σκοπιά και να το δει κανείς και ανεξάρτητα από το ποιο θεωρεί ως το σημαντικότερο ζήτημα – ανισότητα, κατώτατος μισθός, συνταξιοδοτικό, καταστροφή του περιβάλλοντος & κλιματική αλλαγή, άδικη φορολόγηση κλπ. –  τίποτα απ’ όλα αυτά δεν πρόκειται να αλλάξει προς όφελος των λαών και του πλανήτη (όφελος απολύτως αλληλεξαρτώμενο), όσο επιτρέπεται στα μεγάλα κεφάλαια η εξαγορά των λίγων πολιτικών αντιπροσώπων.

Επί του παρόντος μέσα στον διεφθαρμένο πολιτικό χυλό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της κομματοκρατίας, της εκφυλισμένης δικαιοσύνης, της επικοινωνιακής διακυβέρνησης και της αυταρχικής καταστολής μοιάζει να μην υπάρχει καμία ελπίδα για τους λαούς.

Κι όμως ένα πρώτο θεμελιώδες βήμα θα ήταν απλά η ορθολογική αποδοχή της αλήθειας…

“Η αλήθεια είναι ότι αυτό το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί ούτε θέλει να λειτουργήσει προς όφελος των λαών, επομένως όσο συνεχίζουμε να το αποδεχόμαστε και να το στηρίζουμε ως έχει, είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθούμε τους λίγους να καταληστεύουν τον πλανήτη, την εργασία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια”.

Πέρα από την όποια, ιδεολογικής απόχρωσης, τοποθέτηση πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι στρατηγικές, για την αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου προβλήματος, θα πρέπει να βασιστούν τόσο στην διεκδίκηση της πολιτικής εξουσίας από όλο και μεγαλύτερο αριθμό πολιτών (αντικατάσταση των θεσμών αντιπροσώπευσης) όσο και στην επαναστατική δύναμη που φέρει αξιωματικά η προστασία του πλανήτη που μας φιλοξενεί. 

Φυσικά οι γαντζωμένοι στην τρέχουσα πολιτική εξουσία θα συνεχίσουν να μιλούν για ουτοπίες – πολιτικά εφικτές και ανέφικτες λύσεις, μεταθέτοντας τις αλλαγές σε ένα αόριστο αύριο. 

Για τους λαούς όμως η ώρα του αναγκαίου ριζοσπαστισμού και των προοδευτικών πολιτικών είναι τώρα.  Σ ’αυτό οφείλουμε επιτέλους να συμφωνήσουμε όλοι, να βγούμε από την απομόνωση και την νωχέλεια και να πιέσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, προς αυτή την κατεύθυνση.

Γιώργος Κουτσαντώνης

πηγή:

http://www.artversion.eu/index.php?article61/politikh-diafthora

Αυτοί οι «σκλάβοι» φτιάχνουν τα iPhone 6 info-war

Συγκλονιστικές εικόνες από εργοστάσια στην Κίνα που κατασκευάζουν τα τελευταία μοντέλα του iPhone φέρνει στο φως το BBC.

Χρησιμοποιώντας κρυφές κάμερες ο βρετανικός σταθμός παρουσιάζει τις φρικτές συνθήκες εργασίας σε μονάδες παραγωγής όπου εργαζόμενοι καταρρέουν ύστερα από 12 ώρες συνεχούς εργασίας.

Η εκπομπή Panorama του BBC παρουσιάζει ανήλικα παιδιά στην Ινδονησία που εργάζονται μέσα στη λάσπη συγκεντρώνοντας κασσίτερο – πρώτη ύλη που απαιτείται για την κατασκευή εξαρτημάτων των iPhones και άλλων κινητών τηλεφώνων.

Τα παιδιά κινδυνεύουν να καταπλακωθούν ανά πάσα στιγμή από τόνους λάσπης στα πρόχειρα εργοτάξια που στήνουν οι θυγατρικές και οι συνεργαζόμενες εταιρείες της Apple.

Αξίζει βέβαια να αναφερθεί ότι στην Ελλάδα αντίστοιχο ρεπορτάζ θα είχε οδηγήσει σε άμεση… απόλυση του δημοσιογράφου που θα το παρουσίαζε σε ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό.