global war (2)

απόσπασμα από το εξαιρετικό κείμενο ´

᾽᾽global war (2)᾽᾽που δημοσιεύευεται  στο νέο τεύχος του Sarajevo (νο 88, Οκτωβρίου 2014) 

Μπορείτε να το θεωρήσετε δεδομένο. Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ξαναεπιτίθενται σε... (πρώην;) φίλους τους,  στο “χαλιφάτο”. Για 5η ή 6η φορά τα τελευταία 20 χρόνια· θα χάσουμε το μέτρημα αυτού του κόλπου... Υπάρχουν πλέον αρκετά (και κυρίως: πειστικά) στοιχεία ότι η ηγετική ομάδα του is βρισκόταν μέχρι πολύ πρόσφατα στο pay roll των μυστικών ή και όχι τόσο μυστικών υπηρεσιών τόσο της Ουάσιγκτον όσο και άλλων “παικτών”: του Λονδίνου, του Παρισιού, της Άγκυρας, του Ριάντ, του Κατάρ, και - γιατί όχι; - του Τελ Αβίβ. Στην κατηγορία “ένοπλοι κατά του Άσσαντ”. Απο εκεί και μετά είναι ίσως τριτεύον να υποθέσουμε ή να απορρίψουμε την εκτίμηση “το τζίνι ξέφυγε απ’ το μπουκάλι του”. Το “τζίνι”, είτε με την μορφή του is είτε με κάποια άλλη παρόμοια θα ξεχύλιζε απ’ το συριακό μπουκάλι και θα απλωνόταν στο ιράκ, έτσι κι αλλιώς· θυμηθείτε τον χάρτη που δημοσιεύσαμε στο προηγούμενο τεύχος.

Γράφαμε ότι πιθανόν η επίθεση προς τις κουρδικές περιοχές και η κατάκτηση εδαφών που προορίζονται για το κράτος του ιρακινού κουρδιστάν να ήταν η αφορμή που έθεσε σε κίνηση την φανερή επανεμφάνιση του αμερικανικού στρατού στην περιοχή· και ο βιντεοσκοπημένος αποκεφαλισμός του δημοσιογράφου [υποστηρίζαμε ότι] ήταν η “απαραίτητη εικόνα” για τη νομιμοποίηση αυτής της επανεμφάνισης. Το δεύτερο εξακολουθούμε να το θεωρούμε δεδομένο. Το πρώτο θα μπορούσε, τελικά, να είναι προσχηματικό: η Ουάσιγκτον χρειάζεται ξανά έναν “μακρύ πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”, όπως στα τέλη του 2001. Και αφού τον χρειάζεται, θα κατασκεύαζε και την αφορμή του, είτε έτσι είτε αλλιώς· είτε με τον is επιτιθέμενο στους κούρδους είτε αλλιώς.

Υπάρχουν μερικές όχι και πολύ σπουδαίες διαφορές ανάμεσα στο τωρινό replay και στο “πρωτότυπο” του 2001. Τότε χρειάστηκε η επίθεση στη Ν. Υόρκη και ο θάνατος 3.000 αμερικάνων· το “Περλ Χάρμπορ” που ονειρευόταν το αμερικανικό βαθύ κράτος για να καθηλώσει τους υπηκόους του. Επιπλέον ο στόχος ήταν ξεκάθαρα η δημιουργία στρατιωτικών βάσεων τόσο στο αφγανικό όσο και στο ιρακινό έδαφος· χρειάζονταν, άρα, “μπότες στο χώμα”. Τώρα οι βάσεις υπάρχουν (στο ιράκ που θα γίνει μέρος του θεάτρου του “μακρόχρονου πολέμου...”) και σ’ ότι αφορά το συριακό έδαφος κρίνουμε ότι δεν είναι στις προτεραιότητες να καταληφθεί στρατιωτικά απ’ το αμερικανικό πεντάγωνο. Η αλλαγή στη σκηνοθεσία, το γεγονός δηλαδή ότι δεν θα γίνει μια εντυπωσιακή εκστρατεία εναντίον του “χαλιφάτου του είδους “σοκ και δέος”, κάνει αχρείαστο και ένα καινούργιο “Περλ Χάρμπορ”. Τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα. Το πράγμα πάει πιο ρουτινιάρικα: αυτοί εκεί είναι παλιάνθρωποι, απειλούν τον πολιτισμό μας, αποκεφαλίζουν κι όλας, οπότε θα πετάμε από πάνω τους και θα τους φτύνουμε με τις βόμβες και τους πυραύλους μας. Αλλά θα πάρει πολύ καιρό ως να τους νικήσουμε...

Εδώ τελειώνουν οι διαφορές κι αρχίζουν οι ομοιότητες. Το “χαλιφάτο” είναι μια πράγματι εδαφοποιημένη και “ελκυστική” για διάφορους απελπισμένους εθελοντές εξέλιξη της περιβόητης “αλ Κάιντα”. Που εκτός από αποεδαφικοποιημένη (το αφγανιστάν ποτέ δεν υπήρξε υπό τον έλεγχο οποιασδήποτε “αλ Κάιντα”) ήταν και ανύπαρκτη - σίγουρα με την μορφή του φαντάσματος που πουλήθηκε στους δυτικούς υπηκόους. Αλλά το “χαλιφάτο” είναι πραγματικό. Και είναι τόσο “πραγματικό” ώστε να πιάνει στ’ αλήθεια χώρο. Έδαφος. Στρέμματα. Είναι τόσο πραγματικό ώστε να προσελκύει εθελοντές, και απ’ τον πρώτο κόσμο. Είναι επίσης τόσο πραγματικό ώστε οι επιθέσεις εναντίον του απ’ την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της να μπορούν να παράξουν (πραγματικά ή εικονικά δεν έχει και τόση σημασία) αντεπιθέσεις - επί του πρωτοκοσμικού εδάφους... Ξανά, λοιπόν, το θέαμα της “ισλαμικής τρομοκρατίας” επί σκηνής;

Δεν θα θυμίσουμε τι έγινε με τα “μικρά Περλ Χάρμπορ” στο Λονδίνο και στη Μαδρίτη το 2005 και το 2006. Μαύρες δουλειές των πρωτοκοσμικών μυστικών υπηρεσιών, που είχαν πολλαπλές στοχεύσεις. Και “εσωτερικές” (όξυνση του αντιμουσουλμανικού ρατσισμού) και “εξωτερικές” (ανανέωση της “κοινωνικής συναίνεσης” για την στρατιωτική συμμετοχή του αγγλικού και του ισπανικού κράτους στην εκστρατεία στο ιράκ).
Αλλά το 2015 δεν είναι 2005 ή 2001 - είναι χειρότερο για τα περισσότερα καπιταλιστικά κράτη της δύσης. Τα εσωτερικά τους προβλήματα, λόγω κρίσης / αναδιάρθρωσης (και της διαχείρισής τους) είναι οξυμένα. Γι’ αυτό και πραγματικοί ή φανταστικοί “τζιχαντιστές”, που θα δράσουν σε πρωτοκοσμικά εδάφη, θα είναι χρήσιμοι στ’ αφεντικά. Απ’ την μεριά τους οι ένοπλοι ισλαμιστές που έχουν γίνει στόχος της “αντιτρομοκρατικής εκστρατείας 2.0”, στο ιράκ και στη συρία, το “χαλιφάτο” αλλά όχι μόνον αυτό, το ξεκαθάρισαν ήδη. Ο εκπρόσωπος τύπου του “μετώπου Nusra” (που έχει συμμαχήσει ήδη με το “χαλιφάτο”) Abu Firas al-Suri φέρεται να δήλωσε στο reuters στα τέλη Σεπτέμβρη:

Βρισκόμαστε σ’ έναν μακρόχρονο πόλεμο, που δεν θα τελειώσει σε μήνες ή χρόνια. Δεν είναι πόλεμος εναντίον του μετώπου Nusra, είναι πόλεμος εναντίον του ισλάμ... Τα κράτη που μας βομβαρδίζουν είναι άξια περιφρόνησης και οι πράξεις τους τα έχουν βάλει στη λίστα των στόχων των τζιχαντιστών σ’ όλο τον κόσμο...

Λίγες ημέρες αργότερα έγινε πιο σαφής. Αφού κάλεσε τους ευρωπαίους να ξεσηκωθούν εναντίον των ηγετών τους, συμπλήρωσε ότι αλλιώς:

... Οι μουσουλμάνοι δεν πρόκειται να κάτσουν απαθείς βλέποντας τα παιδιά τους να βομβαρδίζονται. Οι ηγέτες σας δεν θα είναι οι μόνοι που θα πληρώσουν το τίμημα του πολέμου. Εσείς θα πληρώσετε ακόμα ακριβότερα... Θα μεταφέρουμε τον πόλεμο μέσα στα σπίτια σας...

Η ιδιαίτερη προτίμηση των πρωτοκοσμικών καπιταλιστικών κρατών σε “μακρόχρονους πολέμους” έναντι εξαιρετικά αδύνατων από στρατιωτική άποψη “εχθρών”, έναντι αντιπάλων που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν γρήγορα χάρη στην πρωτοκοσμική υπεροπλία εάν ήταν πράγματι “εχθροί”, δείχνει αυτό: στο εσωτερικό των μητροπόλεων ο “μακρόχρονος πόλεμος” χρησιμεύει για την διατήρηση μιας μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, με αφορμές (“τρομοκρατία”) κυμαινόμενης έντασης, ανάλογα με τις ανάγκες της συγκυρίας. Πολύ φοβόμαστε λοιπόν ότι τα αφεντικά ξαναφέρνουν στο τραπέζι της κυριαρχίας τους τις βόμβες στο ψαχνό.

Σ’ότι αφορά την ευρύτερη μέση ανατολή και τον διεθνή γεωπολιτικό ανταγωνισμό, διάφοροι αποδίδουν την επαναενεργοποίηση του αμερικανικού στρατού στην προσπάθεια της Ουάσιγκτον να ανατρέψει τον Άσσαντ, στη συρία. Όμως απ’ αυτές εδώ τις σελίδες έχουμε υποστηρίξει κάποσες φορές και με πολλές αφορμές ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν ενδιαφέρεται πλέον για “παραγωγή σταθερότητας” εδώ ή εκεί αλλά για “παραγωγή αστάθειας”. Αυτό σημαίνει ότι πολύ περισσότερο από ένα καινούργιο καθεστώς στη συρία (πράγμα που είναι αδύνατο πλέον) η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται να κρατάει διάφορες περιοχές του κόσμου σε χαοτική, “μη λειτουργική” κατάσταση, απ’ την άποψη της ορθόδοξης καπιταλιστικής συσσώρευσης· έτσι ώστε να εμποδίζει τους ανταγωνιστές της, εφόσον αυτοί δρουν ακόμα με τέτοιους ορθόδοξους τρόπους. Είναι η τακτική της καμμένης γης, που απ’ την μια ενισχύει την φανερή ή κρυφή δράση του μιλιταρισμού των ηπα και των συμμάχων τους, και απ’ την άλλη εμποδίζει την “ειρηνική” καπιταλιστική αξιοποίηση από άλλους, ικανούς και διατεθειμένους για “ειρηνικές” επενδύσεις.
Είναι δύσκολο να αποφανθούμε, λοιπόν, τι ακριβώς “θυμήθηκε” η Ουάσιγκτον σ’ αυτή τη ζώνη του κόσμου που εκτείνεται, προς το παρόν, νότια του τουρκικού κράτους, και μπορεί να επεκταθεί ως και την βόρεια αφρική. Εκείνο που έχουμε υπ’ όψη μας, και δεν είναι λίγο, είναι οι σχεδιασμοί του Πεκίνου για τον περιβόητο “δρόμο του μεταξιού”, μεταξύ ευρώπης και κίνας. Με παραπάνω από έναν τρόπους αυτός ο σχεδιασμός αφορά και την υπό διαρκή καταστροφή μέση Ανατολή...| 

Η Ουάσιγκτον έχει καθιερωσει ένα σύστημα “διπλής διπλωματίας": ο ρεπουμπλικάνος McCain, πρώην υποψήφιος πρόεδρος, κάνει την βρώμικη δουλειά, που σαν “ανεπίσημη” δεν την χρεώνεται η τωρινή κυβερνηση. Εδώ, την άνοιξη του 2013, σε υποτθέμενη αποστολή υποστήριξης των αντικαθεστωτικών ανταρτών στη συρία. Μόνο που ο καιρός πέρασε...
Στην πάνω φωτoγραφία ο McCain ξεχωρίζει δεξιά. Δίπλα και στα αριατερά του, με την άσπρη μπλούζα, είναι ο επικεφαλής της (τώρα πια...) “τρομοκρατικής” Nusra, Mohammad Nour. Και απέναντί του ο χαλίφης (τώρα πια...) του i.s. Abu Bakr al Baghdadi. Στην κάτω φωτογραφία, χαμόγελα μετά το τέλος της κουβέντας. Ο Nour γελάει δεξιά, ενώ ο Baghadi διακρίνεται πίσω απ’ τον McCain.
...

http://www.sarajevomag.gr/index.html

Την Αμφίπολη θα χτυπούσαν οι τρομοκράτες

Αίσθηση προκαλούν οι αποκαλύψεις της Αντιτρομοκρατικής για τα ευρήματα στην γιάφκα των τρομοκρατών στον Βύρωνα. Σύμφωνα με την Αντιτρομοκρατική, ένας από τους υποψήφιους στόχους των τρομοκρατών ήταν ο δημοτικός σύμβουλος Βαγγέλης Μαρινάκης, ενώ θα έβαζαν βόμβα και στον ιερό τάφο της Αμφίπολης.

Όπως δήλωσε αξιωματικός της Αντιτρομοκρατικής, οι τρομοκράτες μάλλον είχαν αποφασίσει να μην χτυπήσουν τον Βαγγέλη Μαρινάκη γιατί είναι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που είναι αλεξίσφαιρος από φυσικού του -λόγω λίπους-, οπότε θα πήγαιναν χαμένες οι σφαίρες.

Οι τρομοκράτες σκέφτηκαν και την στενοχώρια που θα έπαιρνε ο Νίκος Χατζηνικολάου έτσι και πάθαινε κάνα κακό ο Μαρινάκης, οπότε αποφάσισαν να βρουν άλλον στόχο.

Σύμφωνα με την Αντιτρομοκρατική, οι τρομοκράτες ετοιμάζονταν να χτυπήσουν και τον ιερό τάφο της Αμφίπολης.

Οι τρομοκράτες θα έβαζαν τις βόμβες στις Καρυάτιδες, δίπλα στους κοθόρνους και στα κομψά και αέρινα ακροδάχτυλά τους.

Εν τω μεταξύ, στην Αμφίπολη βρέθηκε χτες μια πόρτα που οδηγεί σε μια άλλη πόρτα, που οδηγεί σε ένα παράθυρο που βγάζει στον φωταγωγό.

Οπότε, φτάνουμε ξανά στο προαιώνιο ερώτημα:

Ποια πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα;

pitsirikos

Συγκρότηση και δράση της διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) και ιστορικά παραδείγματα διαγραφής δημόσιου χρέους

  του Καλλίνικου Κ. Νικολακόπουλου*

Το πρόβλημα του χρέους δεν είναι κάποιο οικονομικό-διαχειριστικό ζήτημα, αλλά ένα συνθετότερο πρόβλημα πού άπτεται όλων των πλευρών της κοινωνικής ζωής και των διεθνών σχέσεων της Ελλάδας. Η πρόταση αντιμετώπισής του, αποτελεί το ουσιαστικότερο στοιχείο μιας στρατηγικής διεξόδου από την κρίση. Η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, έχει πολυποίκιλες προεκτάσεις και απασχολεί εντονότατα το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Μεγάλο μέρος των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, βιώνουν τεράστια αδιέξοδα και δυσκολίες αποπληρωμής του ιδιωτικού χρέους (ληξιπρόθεσμα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κλείνουν λόγω αδυναμίας αποπληρωμής επιχειρηματικών δανείων κλπ). Καθίσταται επιτακτική μία πολιτική αντιμετώπισης του ιδιωτικού χρέους με αξιοποίηση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου, της δικαιοσύνης και θέσπισης νομοθετικών διατάξεων ελάφρυνσής του. Κάτι αντίστοιχο, μπορεί να συμβεί και για την αντιμετώπιση και ελάφρυνση του δημόσιου χρέους. Στο πλαίσιο αυτό, είναι κεφαλαιώδους σημασίας η δημιουργία ειδικής διεθνούς επιτροπής λογιστικού ελέγχου (audit) του δημόσιου χρέους και η ακύρωση των ‘μνημονιακών’ πολιτικών που ασκήθηκαν για την αντιμετώπισή του.  

Η συγκρότηση ‘Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου’ (ΕΛΕ) δεν μπορεί να παρομοιασθεί π.χ. με την εξεταστική επιτροπή της Βουλής, που έχει συνήθη κατάληξη την συγκάλυψη και όχι την ανάδειξη   των αιτιών, των υπευθύνων και τον καταλογισμό ευθυνών. Η υπόσταση και ο σκοπός της ΕΛΕ, είναι επίσης διαφορετικός από αυτόν μιας τεχνικής επιτροπής ή μη κυβερνητικής οργάνωσης που πραγματοποιεί υποδείξεις στην κυβέρνηση. Ο στόχος της είναι ο προσδιορισμός του ‘απεχθούς’ χρέους  και η ανάδειξη των πολιτικών ευθυνών της δημιουργίας του. Ο χαρακτήρας και ο τρόπος λειτουργίας της, καθορίζονται από τον προσδιορισμένο αυτόν στόχο της και προυποθέτει την ουσιαστική δυνατότητα ελέγχου και ‘ανοίγματος βιβλίων’ της χώρας. Προαπαιτούμενο είναι η κατοχύρωση-διασφάλιση της θεσμικής δικαιοδοσίας και ανεξαρτησίας  της και η στελέχωσή της με διεθνείς προσωπικότητες αδιάβλητου κύρους και αναμφισβήτητης ικανότητας, για την ολοκλήρωση του έργου του ελέγχου (οικονομολόγοι, νομικοί, ορκωτοί λογιστές, εφοριακοί, δικαστικοί, εκπρόσωποι συνδικαλιστικών φορέων και κοινωνικών οργανώσεων κλπ).

Η ΕΛΕ θα είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, θα διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και θα εγγυάται τον δημοκρατικό έλεγχο καθώς και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων. Για την επιτυχία του στόχου της θα έχει πλήρη διαχρονική πρόσβαση στις συμβάσεις και εκδόσεις δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και κάθε διμερούς, πολυμερούς ή άλλης μορφής χρέους και δανειακών δημόσιων υποχρεώσεων. Θα της παραχωρηθούν οι απαραίτητες αρμοδιότητες, που θα θέτουν στην διάθεσή της όλα τα απαραίτητα έγγραφα, για την επιτέλεση του έργου της και οι δυνατότητες κλήσης προς εξέταση δημόσιων λειτουργών και δικαστικής συνδρομής για το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών (π.χ. λογαριασμών του δημοσίου σε ιδιωτικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδας). Θα έχει, τέλος, επαρκές χρονικό διάστημα  στη διάθεσή της για την μελέτη όλων των συμβάσεων και τη σύνταξη του πορίσματός της.

Οι ασκηθείσες πολιτικές της ΕΕ και του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, έχουν επιφέρει ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος για την Ελλάδα και είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού η πλήρης πληροφόρηση για το δημόσιο, ή εγγυημένο από το κράτος, χρέος. Η ΕΛΕ θα διαπιστώσει και προσδιορίσει τις αιτίες του δημοσίου χρέους, τους όρους με τους οποίους συνάφθηκε και τη χρήση των ληφθέντων δανείων. Τα συμπεράσματα που θα εξάγει η ΕΛΕ θα διαμορφώσουν κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί ως παράνομο και ‘απεχθές΄ ή επονείδιστο (odious), που θα διαγραφεί σύμφωνα με τα ισχύοντα κατά το διεθνές δίκαιο. Επιδίωξη της ΕΛΕ, πρέπει να είναι η συνδρομή της Ελλάδας στην λήψη των απαραίτητων μέτρων αντιμετώπισης του βάρους του χρέους καθώς και η διαπίστωση των ευθυνών για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική-οικονομική κρίση του 2007-2008, έλαβε την μορφή κρίσης χρέους της περιφέρειας της ευρωζώνης. Το ελληνικό δημόσιο χρέος  κυμαίνεται σε ποσοστό πέριξ του 180% του ΑΕΠ, που έχει συρρικνωθεί κατά 25% από το 2008 ως αποτέλεσμα εφαρμογής των εγκληματικών ‘μνημονιακών’ πολιτικών, και παρά την εφαρμογή των 2 PSI (εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων –‘κουρέματος’ του κατεχόμενου από ιδιώτες δημόσιου χρέους). Η αντίδραση της ΕΕ, σε συμφωνία με εθνικές κυβερνήσεις, ήταν η υιοθέτηση προγραμμάτων ‘διάσωσης’ με διευκόλυνση προσωρινού δανεισμού των χωρών της ευρωζώνης και προστασίας των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με αντίτιμο την εφαρμογή προγραμμάτων ακραίας λιτότητας.

Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία αλλά και άλλες χώρες εξαναγκάσθηκαν στην περικοπή μισθών και συντάξεων, μείωση δημοσίων δαπανών, συρρίκνωση παροχών πρόνοιας, ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων και απελευθέρωση των αγορών. Το κοινωνικό κόστος από την εφαρμογή τέτοιων μέτρων, είναι τεράστιο λόγω τρομακτικής αύξησης της ανεργίας, χρεοκοπίας επιχειρήσεων, συρρίκνωσης της παραγωγής   και εμβάθυνσης της ύφεσης. Ο ελληνικός λαός έχει τεράστια άγνοια για τη σύνθεση και τους όρους του δημόσιου χρέους, παρότι η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο εφαρμογής των προγραμμάτων ‘διάσωσης’ της ΕΕ. Η έλλειψη ενημέρωσης είναι μια κορυφαία αποτυχία εφαρμογής δημοκρατικών διαδικασιών στην πλήρη πληροφόρηση των λαών, που καλούνται να σηκώσουν το βάρος των προγραμμάτων της ΕΕ με πελώριο κοινωνικό κόστος.

Η δύναμη της ΕΛΕ δεν εξαρτάται μόνο από τον θεσμικό της ρόλο, αλλά και από την κοινωνική της δικτύωση και τη δημιουργία κινημάτων στήριξης (πολιτών, οργανώσεων κλπ) της λειτουργίας της και ολοκλήρωσης του έργου της. Η διευκόλυνση λειτουργίας της, με τη συγκρότηση αυτόνομων επιτροπών κατά τομείς και ειδικά θέματα, είναι επιθυμητή όπου υπάρχει η υπόνοια για ύπαρξη κακοδιαχείρισης και κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος (δανειακές συμβάσεις, ομολογιακά δάνεια, εξοπλιστικά προγράμματα, δημόσια έργα, κρατικές προμήθειες, ιδιωτικοποιήσεις, σκανδαλώδεις φορολογικές ρυθμίσεις, γερμανικές οφειλές κλπ). Η δημιουργία της, πέραν του θεσμικού της ρόλου, θα συντείνει στην απόκτηση δικτύωσης των κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων που υιοθετούν την ιδέα ουσιαστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους και θα τεκμηριώσει την άρνηση πληρωμής του ‘απεχθούς’ χρέους με ακράδαντα ηθικά, νομικά και πολιτικά επιχειρήματα, αποτινάσσοντας τον ζυγό του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στην Ελλάδα και την ΕΕ. Χρειάζεται προσοχή στην μη υπέρβαση των ορίων λειτουργίας και δράσης της ΕΛΕ, κατανοώντας ότι ενδεχόμενη συγκρότησή της δεν μπορεί να συνδυασθεί με προσπάθειες ελέγχου και χειραγώγησής της. Απαραίτητος είναι ο σεβασμός στην αυτοτελή υπόστασή της και τον αδιάβλητο και αντικειμενικό τρόπο αξιολόγησης στη διατύπωση εναλλακτικών προτάσεων αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους, σε αντιπαράθεση με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές των κυρίαρχων ελίτ στην ΕΕ και την Ελλάδα.

-Το 2003 ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρχνερ, μετά από περίοδο φοβερής πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής εξαθλίωσης λόγω της εφαρμογής των προγραμμάτων του ΔΝΤ, κήρυξε μονομερή στάση πληρωμών, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα πέσο κατά 28% και εθνικοποίησε σημαντικούς τομείς της οικονομίας αρνούμενος την αναγνώριση του δημόσιου χρέους. Το επιχείρημά του ήταν ότι το χρήμα που δανείσθηκε η χώρα δεν χρησιμοποιήθηκε προς όφελος του λαού, αλλά διοχετεύθηκε στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων. Μία ομάδα εξουσιοδοτημένων από τον ΟΗΕ επιθεωρητών, αφού έλεγξαν το περιεχόμενο του χρέους έκριναν ότι το μεγαλύτερο μέρος δεν μπορούσε να θεωρηθεί νόμιμο. Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ, το χρέος απομειώθηκε κατά 70% και συμφωνήθηκε η εξόφληση του υπολοίπου με δεσμευτικούς όρους, με αποτέλεσμα την ανάκαμψη της αργεντίνικης οικονομίας μετά την πάροδο μερικών ετών.  

-Το 2007 ο πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα, κάλεσε το ΔΝΤ για επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους. Συγκρότησε διεθνή ΕΛΕ με τη συμμετοχή εγχώριων ανώτερων δικαστικών και κληρικών και ξένων οικονομολόγων και νομικών αναγνωρισμένου κύρους. Μετά την ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους, κήρυξε στάση πληρωμών της χώρας τον Δεκέμβριο του 2008 με την επίκληση ύπαρξης συγκεκριμένων σκανδαλωδών συμβάσεων. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, αναγνώρισε το δικαίωμα της χώρας να μην αποπληρώσει τα χρέη που δημιουργήθηκαν από προηγούμενες διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Κατόπιν αυτού οι πιστωτές αναγκάσθηκαν, μετά από διαπραγμάτευση, στην απομείωση κατά 65% του δημόσιου χρέους.

-Με τη συμφωνία για το γερμανικό δημόσιο χρέος, που υπογράφηκε και από την Ελλάδα, στο Λονδίνο στις 27 Φεβρουαρίου του 1953 επί καγκελαρίας Κόνραντ Αντενάουερ, 32 χώρες και οι ΗΠΑ δέχθηκαν τη διαγραφή-απομείωσή του διακρατικού δημόσιου χρέους κατά 63%. Το υπόλοιπο χρέος διευθετήθηκε με ευνοϊκούς όρους, βάσει της ίδιας συμφωνίας (πληρωμή σε γερμανικό νόμισμα, επιμήκυνση χρόνου αποπληρωμής, καθορισμός "πλαφόν" στα ποσά που κατέληγαν για την εξυπηρέτησή του με ρήτρες ανάπτυξης, χαριστικά επιτόκια της τάξης του 0%-0,5%), που η Γερμανία αποπλήρωσε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, συμφωνήθηκε η αναστολή αποπληρωμής των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα (κατοχικό υποχρεωτικό δάνειο) μέχρι την επανένωση της Γερμανίας...

* Οικονομολόγος (πτυχιούχος οικονομικών επιστημών, 2ετές μεταπτυχιακό διοίκησης επιχειρήσεων στην τραπεζική/χρηματοοικονομική, μεταπτυχιακός φοιτητής οικονομικών και διοίκησης μονάδων υγείας) – Αναλυτής Πληροφοριακών Συστημάτων (2ετές μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στα πληροφοριακά συστήματα),    

 www.kallinikosnikolakopoulos.blogspot.com

Αντίστροφη μέτρηση ...

Το αδέξιο τέχνασμα Σαμαρά - Βενιζέλου με την ψήφο εμπιστοσύνης δεν αναστέλλει την πολιτική κρίση, δεν τους σώζει, δεν λειτουργεί "σταθεροποιητικά" γι' αυτούς. Στην ψηφοφορία θα διαπιστωθεί με τον πιο επίσημο τρόπο ότι...
δεν υφίσταται πλειοψηφία 180 βουλευτών για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας. Η παρούσα Βουλή εκπνέει το πολύ σε τέσσερις μήνες. Συνεπώς έχουμε εισέλθει σε προεκλογική περίοδο. Έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της κυβέρνησης, καθώς Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ διαλύονται στις δημοσκοπήσεις, πυκνώνουν τα σενάρια ανοιχτής εσωκομματικής αμφισβήτησης Σαμαρά και Βενιζέλου (όπως δείχνει η πρόταση για οικουμενική κυβέρνηση χωρίς τον Σαμαρά από παράγοντες του συντηρητικού χώρου) και την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις ως ορμητικό λαϊκό ρεύμα αυτοδυναμίας.
Οποιαδήποτε βαρύγδουπη διακήρυξη του Σαμαρά αποδεικνύεται μέρος της απεγνωσμένης προεκλογικής τακτικής του. Μια κυβέρνηση απονομιμοποιημένη πολιτικά και καταδικασμένη να φύγει το πολύ σε τέσσερις μήνες, και να ήθελε, δεν μπορεί να διαπραγματευτεί με τους πιστωτές. Οι εξαγγελίες περί "εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο" τον Ιανουάριο, δηλαδή στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου, δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη -ούτε εντός, ούτε εκτός της χώρας.
Αν αφαιρέσουμε την περίοδο των διακοπών των Χριστουγέννων, στην ουσία ο βίος αυτής της Βουλής λήγει με την ψήφιση του προϋπολογισμού τον Δεκέμβριο. Το προσχέδιο προϋπολογισμού κατατίθεται αύριο, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι η νέα κυβέρνηση θα καταθέσει νέο προϋπολογισμό, σύμφωνο προς τις προγραμματικές δεσμεύσεις της. Συνεπώς ζούμε μέρες εικονικής διακυβέρνησης!
Σαμαράς και Βενιζέλος σπρώχνουν για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το σκληρό τμήμα των μνημονιακών δεσμεύσεών τους, όπως είναι το ασφαλιστικό. Το σημαντικότερο: με την πρότασή τους για την αποχώρηση του ΔΝΤ και την αναπλήρωση του υπολοίπου του δανείου, ύψους 13 δισ. ευρώ, μέσω των αγορών, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος επιχειρούν να δημιουργήσουν "κενό χρηματοδότησης" στη νέα κυβέρνηση. Πρόκειται για μεθόδευση στην ίδια κατεύθυνση με την κινδυνολογική ανακίνηση θέματος καταθέσεων. Πολιτεύονται αδίστακτα! Αφού δεν μπορούν αυτοί να διασωθούν, ορθώνουν αναχώματα για να εμποδίσουν τη διακυβέρνηση της χώρας από μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας με κορμό την Αριστερά.
Πρόκειται για καταστροφικό παιχνίδι, το οποίο μπορεί να σταματήσει μόνο η αποφασιστική λαϊκή ψήφος. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με αυτοδυναμία και η διαμόρφωση κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών για τη δημοκρατική ανατροπή και την ανασυγκρότηση της χώρας. Η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπακούει σε κάποια όψιμη αλαζονεία μονοκομματικής διακυβέρνησης. Σε κάποιον επιλεκτικό εκπασοκισμό της Αριστεράς. Αντιθέτως, αναδεικνύεται ως πολιτική προϋπόθεση για να αντιμετωπιστούν οι μεθοδεύσεις του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος και να εμπεδωθεί πολιτική σταθερότητα μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατικής ανατροπής. Αυτή την αλήθεια συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότεροι πολίτες, όπως δείχνουν τα άλματα της δημοσκοπικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή την εβδομάδα υπήρξαν νέες ενδείξεις της κινητικότητας στις ευρωπαϊκές κορυφές. Η Γαλλία αρνείται να συμμορφωθεί με τον κανόνα των ελλειμμάτων του Συμφώνου Σταθερότητας. Ο Ντράγκι επιχειρεί να περιορίσει τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία του Βερολίνου, προσφέροντας στην αγορά ρευστότητα, η αλήθεια είναι με ισχυρούς περιοριστικούς όρους για την Ελλάδα. Αυτή η ευρωπαϊκή κινητικότητα, που αντανακλά τα αυξανόμενα αδιέξοδα του μερκελισμού, παρέχει δυνατότητες για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος με ευρωπαϊκούς όρους. Αυτό είναι το πολιτικό στοίχημα της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας, καθώς στην εσωτερική λαϊκή στήριξη θα προστίθεται και η αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών.
Το "πειραματόζωο Ελλάς", με στόχευση μετανεοφιλελεύθερου προγράμματος, μπορεί να συγκινήσει, να εμπνεύσει, να συσπειρώσει, αρχής γενομένης από τον ευρωπαϊκό Νότο. Να μετατραπεί από παράδειγμα αντίστασης σε καταλύτη αλλαγής.

avgi.gr

Η κλοπή του αιώνα: Μείωση 23% της περιουσίας των ελληνικών νοικοκυριών το 2013

Την ώρα που η καθαρή περιουσία των νοικοκυριών αυξήθηκε κατά 68% στην Ελβετία και 18% στη Γερμανία από το 2007, μειώθηκε κατά 28% στην Ισπανία και 23% στην Ελλάδα.

Έντονες αντιθέσεις και μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. σε ό,τι αφορά τον πλούτο των νοικοκυριών καταγράφει έρευνα της ελβετικής ιδιωτικής τράπεζας Julius Baer για το 2013 καθώς την ώρα που η καθαρή περιουσία των νοικοκυριών αυξήθηκε κατά 68% στην Ελβετία και 18% στη Γερμανία από το 2007, μειώθηκε κατά 28% στην Ισπανία και 23% στην Ελλάδα.

Η έρευνα καταδεικνύει ότι μόλις τέσσερις χώρες συγκεντρώνουν μόνες τους τα δύο τρίτα και πλέον του καθαρού πλούτου στην Ευρώπη, με τη Γερμανία να συγκεντρώνει 13 τρισ. ευρώ, τη Βρετανία 9,6 τρισ. ευρώ, τη Γαλλία 9,5 τρισ. και την Ιταλία 8,3 τρισ.

Το 2013 η περιουσία των νοικοκυριών στην Ευρώπη έφθασε αθροιστικά σε επίπεδο ρεκόρ, σε ύψος 56 δισεκατομμυρίων ευρώ, καταγράφοντας αύξηση 1,7% σε σύγκριση με το 2012, σύμφωνα με την έκθεση, η οποία τιτλοφορείται Wealth Report Europe. Πριν από την οικονομική κρίση του 2007, το ύψος του πλούτου βρισκόταν στα 54,5 δισεκατομμύρια ευρώ, εξηγείται στην έρευνα. «Ωστόσο, η εξέλιξη των περιουσιακών στοιχείων μεταξύ των χωρών διαφέρει ουσιαστικά μετά την κρίση του 2007» σημείωσαν οι συντάκτες της έκθεσης.

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 10% των πλέον εύπορων νοικοκυριών στην Ευρώπη κατέχει το 50% και πλέον του πλούτου της Γηραιάς Ηπείρου.

Για να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο πανόραμα των περιουσιακών στοιχείων, η έρευνα δεν επικεντρώνεται μόνο στα ρευστά περιουσιακά στοιχεία των νοικοκυριών (όπως μετοχές, ομολογιακούς τίτλους ή κεφάλαια), αλλά στην καθαρή περιουσία (χρηματοοικονομικοί πόροι και ακίνητη περιουσία).

Ανά κάτοικο η καθαρή περιουσία ανέρχεται σε μέσο όρο στα 167.100 ευρώ. Το Λουξεμβούργο κατατάσσεται πρώτο με μια καθαρή περιουσία 432.000 ευρώ ανά ενήλικα, ακολουθεί η Ελβετία (394.900 ευρώ) και το Βέλγιο (241.0000 ευρώ). Η Σλοβακία και η Ελλάδα βρίσκονται στο τέλος της κατάταξης με αντίστοιχα 33.000 ευρώ και 58.900 ευρώ ανά ενήλικα.

(ΠΗΓΗ: http://netakias.com/)

Στίγκλιτς: Απόλυτη καταστροφή η συνταγή Μέρκελ για λιτότητα...

Nonews

«Αν τα γεγονότα δεν ταιριάζουν με τη θεωρία, αλλάξτε τη θεωρία, λέει μια παλιά ρήση. Πολύ συχνά όμως, είναι πιο εύκολο να κρατήσουμε τη θεωρία και να αλλάξουμε τα ...

γεγονότα. Τουλάχιστον, αυτό φαίνεται να πιστεύουν η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες που τάσσονται υπέρ της λιτότητας. Παρόλο που τα γεγονότα βρίσκονται ακριβώς μπροστά τους αυτοί συνεχίζουν να αρνούνται την πραγματικότητα», αναφέρει ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, με πρόσφατο άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα Guardian, χαρακτηρίζοντας «απόλυτη καταστροφή» τη λιτότητα.
 «Η λιτότητα έχει αποτύχει», τονίζει. «Οι υπέρμαχοί της όμως είναι πρόθυμοι να ισχυριστούν ότι πέτυχε, βασιζόμενοι στην πιο αδύναμη απόδειξη: ότι δηλαδή η οικονομία δεν καταρρέει πλέον, άρα η λιτότητα είναι αποτελεσματική! Με την ίδια λογική όμως θα μπορούσαμε να πούμε ότι το να πηδήξεις από έναν γκρεμό είναι ο καλύτερος τρόπος για να κατέβεις το βουνό. Κάθε πτώση κάποια στιγμή τελειώνει. Η επιτυχία όμως δεν θα πρέπει να μετριέται μόνο από το ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει ανάκαμψη, αλλά από το πόσο γρήγορα έρχεται αυτή η ανάκαμψη και πόσο εκτεταμένη είναι η ζημιά που προκάλεσε η ύφεση».
«Από αυτήν την άποψη», συνεχίζει ο Στίγκλιτς, «η λιτότητα ήταν μια απόλυτη καταστροφή, κάτι που γίνεται όλο και πιο εμφανές καθώς οι οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έρχονται για μία ακόμα φορά αντιμέτωπες με στασιμότητα, εάν όχι με τριπλή ύφεση, με την ανεργία να παραμένει σε επίπεδα ρεκόρ και το κατά κεφαλήν πραγματικό ΑΕΠ σε πολλές χώρες να παραμένει χαμηλότερο των προ κρίσεως επιπέδων. Μάλιστα, ακόμα και στις οικονομίες που εμφανίζουν τις καλύτερες επιδόσεις, όπως για παράδειγμα η γερμανική, η ανάπτυξη από το 2008 είναι τόσο αργή που σε άλλες συνθήκες θα χαρακτηριζόταν ζοφερή».
Όπως επισημαίνει, οι πιο ταλαιπωρημένες χώρες βρίσκονται σε κατάσταση κατάθλιψης. Δεν υπάρχει άλλη λέξη που να περιγράφει τις οικονομίες της Ισπανίας ή της Ελλάδας, όπου σχεδόν ο ένας στους τέσσερις -και πάνω από το 50% των νέων- δεν μπορεί να βρει δουλειά. Το να πει κανείς ότι το φάρμακο είναι αποτελεσματικό διότι το ποσοστό της ανεργίας έχει μειωθεί κατά λίγες ποσοστιαίες μονάδες, ή διότι φαίνεται ότι μπορεί να υπάρξει μια ισχνή ανάπτυξη είναι το ίδιο με αυτό που λέει ένας κουρέας του Μεσαίωνα ότι η αφαίμαξη είναι αποτελεσματική διότι ο ασθενής δεν έχει πεθάνει... ακόμα! Βασιζόμενος στη μέτρια ανάπτυξη της Ευρώπης από το 1980 και ύστερα, ο Stiglitz υπολογίζει πως η οικονομία της ευρωζώνης σήμερα βρίσκεται τουλάχιστον 15% χαμηλότερα από εκεί όπου θα ήταν εάν δεν είχε συμβεί η οικονομική κρίση του 2008, γεγονός που υποδηλώνει απώλεια 1,6 τρισ. δολαρίων μόνο για φέτος, και συνολική απώλεια άνω των 6,5 τρισ. δολαρίων. Το πιο ανησυχητικό, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ότι το χάσμα διευρύνεται αντί να κλείνει, και αυτό σημαίνει απλά ότι η μακροχρόνια ύφεση μειώνει την προοπτική ανάπτυξης της Ευρώπης.
Την ίδια ώρα, όμως, η Γερμανία συνεχίζει να πιέζει άλλες χώρες να ακολουθήσουν πολιτικές που αποδυναμώνουν τις οικονομίες, αλλά και τις δημοκρατίες τους. Όταν οι πολίτες ψηφίζουν επανειλημμένως για αλλαγή πολιτικής -κυρίως για θέματα που αφορούν τη διαβίωσή τους-, αλλά τους λένε πως τα ζητήματα αυτά αποφασίζονται από άλλους ή ότι δεν έχουν επιλογή, τόσο η δημοκρατία όσο και η πίστη στο ευρωπαϊκό project πλήττονται.
Πριν από τρία χρόνια, η Γαλλία ψήφισε για αλλαγή, αλλά το μόνο που δόθηκε στους ψηφοφόρους ήταν μία ακόμα δόση φιλοεπιχειρηματικής λιτότητας.
Στην Ιταλία, ο Ματέο Ρέντσι πιέζεται να επιταχύνει τις ιδιωτικοποιήσεις. Ευτυχώς, έχει τη λογική να αναγνωρίζει ότι η πώληση κρατικών περιουσιακών στοιχείων σε εξευτελιστικές τιμές δεν έχει λογική.
Το πιο τραγικό της υπόθεσης, καταλήγει ο οικονομολόγος, είναι ότι όλα τα δεινά που υφίσταται η Ευρώπη ήταν περιττά.

Τον νου σας με το WiFi ρεμάλια...

Τον νου σας, ρεμάλια, που έλεγε και ο αείμνηστος Κωνσταντάρας, μην κάνετε κανένα αστείο και τον ρίξετε πριν μας φέρει το δωρεάν WiFi στα σπίτια μας, γιατί...
μαύρο φίδι που σας έφαγε.

Τι είχε ζητήσει ο άνθρωπος, βρε αθεόφοβοι; Έναν χρόνο ζήτησε πέρυσι τον Νοέμβριο για να κάνει το όνειρο όλων μας πραγματικότητα κι εσείς πάτε να μας βυθίσετε στο σκοτάδι. Να μας γυρίσετε εκατό χρόνια πίσω θέλετε με τις γκρίνιες και τους σκυλοκαβγάδες σας. Τι είναι, βρε, μια θέση στη Β' Αθήνας μπροστά στην ασύρματη επικοινωνία; Πόσο μετράει ένας Χρύσανθος μπροστά σε δέκα χιλιάδες hot spots; Ένας ολόκληρος λαός περιμένει με κομμένη την ανάσα το μεγάλο βήμα για τη νέα εποχή κι εσύ, κυρία μου, κοιτάς στο μόνιτορ αν είναι εντάξει το μαλλί σου; Για μαζευτείτε, επιτέλους, γιατί θα σας πάρει και θα σας σηκώσει ο αέρας της τεχνολογίας!

Ο άνθρωπος το είπε ξεκάθαρα στον δημοσιογράφο και μας είχε όλους μάρτυρες. Και για την ανεργία των νέων την έχω τη λύση εδώ, στο τσεπάκι μου, είπε. Αφήστε με στην ησυχία μου κι εγώ σε έναν χρόνο το πολύ θα σας απογειώσω με το δωρεάν WiFi, μας υποσχέθηκε, βάζοντας το χέρι στην καρδιά. Και ορίστε πώς του συμπεριφέρεστε. Ο «ανεξάρτητος» ζητάει αλλαγές προσώπων, τον άλλον τον «Ευρωπαίο» τον χτύπησε ο αέρας του Στρασβούργου και ξεχνάει ποιος του έδωσε ψωμάκι κι ο τρίτος ο καλύτερος, αντί να δέρνει τους τροϊκανούς που μας παρακαλάνε γονατιστοί να βγούμε από το Μνημόνιο την Κυριακή το βράδυ, κάθεται και στέλνει sms στην αυθεντική "δημοκρατική παράταξη".

Βρε, ένας μήνας έμεινε, τι κάνετε έτσι; Κι εσύ, κοπέλα μου, κάνε λίγη υπομονή ακόμα. Σφίξε λίγο ακόμα τα δόντια με το ενάμιση χιλιάρικο να βγει κι ο Οκτώβρης και μετά θα δεις μεγαλεία. Θα δεις μια φυγή προς τα μπρος στο τάμπλετ σου, που θα τρίβεις τα μάτια σου. Και τότε θα πεις χαλάλι η ανηφόρα.

Γι' αυτό σου λέω. Άσε τον άνθρωπο να ολοκληρώσει το έργο του και ως τον Μάρτιο κάνε όσα αντάρτικα θέλεις. Γι' αυτό λοιπόν, τον νου σας, ρεμάλια με το δωρεάν WiFi. Μην παίζετε με το μέλλον των παιδιών μας. Άσε που περιμένουν και 380 επενδυτές...

Πέτρος Κατσάκος

Τελετή ανανέωσης γαμήλιων όρκων

Αγαπητέ Πιτσιρίκο, χθες το απόγευμα έλαβα μέσω διαδικτύου την παρακάτω πρόσκληση και …. «το προσκλητήριο μου έπεσε απ” τα γέλια»:

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Του εξαθλιωμένου πόπολου στην τελετή ανανέωσης όρκων των Κυβερνητών του

Το ζεύγος Σαμαρά-Βενιζέλου αποφασισμένο να διατηρήσει ζωντανό το γάμο του,
διοργανώνει την Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014 στο κρουαζιερόπλοιο «Η τρύπια βάρκα» μια ρομαντική τελετή ανανέωσης των γαμήλιων όρκων αγάπης, πίστης και συντροφικότητος, και σας προσκαλεί να την παρακολουθήσετε ζωντανά από τους δέκτες των τηλεοράσεών σας.

Μετά την ανάγνωση των ανανεωμένων γαμήλιων όρκων από το ζευγάρι, θα ακολουθήσει πλούσιο χορευτικό πρόγραμμα κατά τη διάρκεια του οποίου οι συγγενείς και φίλοι του γαμπρού και της νύφης θα διαγωνισθούν μεταξύ τους για την καλύτερη χορευτική πιρουέτα και την θεαματικότερη κυβίστηση φορώντας για λόγους ασφαλείας Life Jackets for chickens πάνω από το επίσημο ένδυμά τους.

Με την λήξη του χορευτικού προγράμματος, ο καπετάνιος της «Τρύπιας βάρκας» κ. Βαγγέλλης Κουτσαβάκης θα αναγνώσει την ευλογία στο ευτυχές ζεύγος το οποίο αμέσως μετά θα αναχωρήσει με το πρωθυπουργικό Εμπραέρ για ένα νέο μήνα του μέλιτος.

Μέγαρον Μαξίμου Αθήνα 1η Οκτωβρίου 2014
Φιλικά
Ησαϊας

(Αγαπητέ Ησαΐα, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ζήλεψαν τον Τζορτζ Κλούνεϊ, και είπαν να επισημοποιήσουν κι αυτοί την σχέση τους. Και στα δικά σου.)
 pitsirikos

Η κυβέρνηση δεν χρειάζεται ψήφο εμπιστοσύνης

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης την Δευτέρα από τη Βουλή. Δεν καταλαβαίνω γιατί η κυβέρνηση ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης, αφού είναι ολοφάνερο πως δεν έχει μόνο την εμπιστοσύνη της Βουλής αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.
Η πιο τρανή απόδειξη πως η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ έχει την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών είναι τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του περασμένου Μαΐου.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ πήραν μαζί στις ευρωεκλογές το 30,74% των ψήφων των πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες. Σχεδόν ο ένας στους τρεις ψηφοφόρους. Μιλάμε για μεγάλη εμπιστοσύνη.
Με δεδομένο πως η αποχή στις ευρωεκλογές έφτασε στο 41,78%, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έχουν την εντολή του 18% του εκλογικού σώματος.
Εντάξει, μπορεί μετά από τους 4 μήνες που μεσολάβησαν το ποσοστό να έχει πέσει στο 10-12% αλλά και πάλι η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ έχει την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών.
Κι επειδή χορτάσαμε από αναλύσεις για την ψήφο εμπιστοσύνης που ζητά η κυβέρνηση, η σκληρή και απόλυτη πραγματικότητα είναι πως, σχεδόν τεσσεράμισι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας μας, στην κυβέρνηση βρίσκονται ακόμα -και μαζί αυτή τη φορά- τα δυο κόμματα που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία.
Αυτό τα λέει όλα.
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση.
Αλλά, κυρίως, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στους Έλληνες.
pitsirikos

Το σύστημα στα χαρακώματα εν όψει εκλογών

Η τραπεζομιντιακή δικτατορία βλέπει ότι χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να σχηματιστεί καμία κυβέρνηση, εφόσον ισχύουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις που θέλουν το κόμμα της Αριστεράς να προηγείται με 11 μονάδες. Οι συστημικές δυνάμεις εντός και εκτός Ελλάδας φαίνεται ότι άρχισαν να κινητοποιούνται φοβούμενες το χειρότερο σενάριο γι’αυτές, που θα ήταν μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της Αριστεράς σε πιθανές εκλογές.

 

Εντός των συνόρων, το σύστημα έχει αρχίσει στενό μαρκάρισμα στην Αριστερά χρησιμοποιώντας το υποτιθέμενο κεντροαριστερό σύμπλεγμα Ποτάμι-ΠΑΣΟΚ, έτσι ώστε να μπει σφήνα σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ελπίζοντας βέβαια ότι αυτή δεν θα μπορεί μόνη της να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

 

Κινήσεις όπως αυτές του νόμου “εθελοντικής” φορολόγησης για τους εφοπλιστές (http://www.tvxs.gr/news/ellada/eidiki-forologisi-gia-efoplistes-kai-me-nomo), δείχνουν μια κυβέρνηση που δεν πιστεύει ότι μπορεί να αναστραφεί το κλίμα εναντίον της και ότι δεν έχει νόημα να προσπαθεί να πείσει για τις καλές προθέσεις της. Δείχνουν επίσης ότι η άρχουσα τάξη προσπαθεί να αρπάξει ότι μπορεί εν όψει κατάρρευσης της νεοφιλελεύθερης μαριονέτας της.

 

Εκτός συνόρων, το νέο δωράκι του Ντράγκι στις Ελληνικές τράπεζες (http://www.fpress.gr/trapezes/item/21818-erhetai-o-ntragki-me-ta-dora-ti-perimenoyn-oi-trapezes-apo-ton-soyper-mario) είναι ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί. Η κίνηση Ντράγκι αποτελεί σωσίβιο για τους τραπεζίτες – οι οποίοι συνεχίζουν να “παρκάρουν” τα κεφάλαια πίσω στην ΕΚΤ τη στιγμή που η πραγματική οικονομία καταρρέει από την έλλειψη ρευστότητας – ενόψει της ορατής πλέον “απειλής” μιας Αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα.

 

Όπως ήταν φυσικό, τα συστημικά μίντια παρουσίασαν αυτή την κίνηση ως άκρως θετική για την Ελληνική οικονομία που θα “πάρει ανάσα με την ενίσχυση της ρευστότητας” και άλλα τέτοια κλισέ. Όμως δεν αποτελεί παρά μια ειδική επέκταση της άλλης πρόσφατης απόφασης του “αυτοκράτορα” για παροχή φτηνού χρήματος στις τράπεζες. (http://failedevolution.blogspot.gr/2014/09/blog-post.html)

 

Μέσα στο επόμενο διάστημα, αναμένεται μια κορύφωση της προπαγάνδας από την τραπεζομιντιακή δικτατορία στην Ελλάδα, με την αρωγή, ως συνήθως, των μηχανισμών της Ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης οικονομικής αυτοκρατορίας, έτσι ώστε να αποτραπεί ο “κίνδυνος” μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης της Αριστεράς που μπορεί να προκαλέσει ένα ντόμινο εξελίξεων στην Ευρώπη και να αποτρέψει την επέκταση του Ελληνικού πειράματος.

 

Αναμένεται επίσης ένα δυνατότερο “σφιχταγκάλιασμα” της Αριστεράς από το συστημικό κατεστημένο που θα επιχειρήσει να την φέρει στα μέτρα του, για να μπορεί, αν όχι να την ελέγχει, να την αναγκάσει καταρχήν σε συμβιβασμούς, ώστε να μην απειληθεί η κυριαρχία του.

 

πηγή:

http://failedevolution.blogspot.ca

 http://anhsyxia.wordpress.com

ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΩΝΤΑΣ…

Το βασικότερο επιχείρημα της συγκυβέρνησης κατά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εκφράζει «σταθερές θέσεις». Τα κόμματα της συγκυβέρνησης καταγγέλλουν την ύπαρξη «αντιδράσεων» από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις θέσεις που εκφράζει ο Αλέξης Τσίπρας. «Δεν είναι εικόνα κόμματος που θέλει να κυβερνήσει, αυτή που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ» επαναλαμβάνουν διαρκώς κυβερνητικά στελέχη και τα ραδιοτηλεοπτικά παπαγαλάκια τους. «Η απουσία ξεκάθαρων επιλογών θα οδηγήσει τη χώρα σε καταστροφή αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ» ξαναματαλένε τα κυβερνητικά στελέχη και τα ραδιοτηλεοπτικά παπαγαλάκια τους.

Αν τους ακούσει κάποιος άσχετος όλους αυτούς να καταγγέλλουν την «απουσία ομοιομορφίας στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ», είναι λογικό να σχηματίσει την άποψη ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εμφανίζονται το διάστημα της συγκυβέρνησης με ενιαίες θέσεις και κοινές απόψεις, καθώς και να πιστέψει ότι τίποτε δεν είναι ικανό να διαταράξει την αρμονική συγκυβέρνηση των δύο κομμάτων. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στο πώς κυβερνάται αυτή η χώρα στο διάστημα της συγκυβέρνησης, μαζεύοντας μόνο μερικούς τίτλους ειδήσεων της φετινής χρονιάς από ΜΜΕ φιλικά προσκείμενα στη συγκυβέρνηση:

– Διαφωνία του ΠΑΣΟΚ με τις διατάξεις «πόθεν έσχες». Ζητεί την απόσυρσή τους

- Διαφωνία ΠΑΣΟΚ για ανοικτά μαγαζιά τις Κυριακές. Αντίδραση Μωραΐτη στην υπουργική απόφαση

- Διαφωνία ΠΑΣΟΚ για την προκήρυξη ΤΑΙΠΕΔ για τον ΟΛΘ

- Διαφωνία ΠΑΣΟΚ για τα 5 ευρώ στα πολυϊατρεία

- Γεωργιάδης για τη διαφωνία του ΠΑΣΟΚ στο 25ευρο: Νιώθω λίγο Στουρνάρας…

- Διαφωνία ΠΑΣΟΚ για τις ρυθμίσεις στον ΕΝΦΙΑ

- Διαφωνεί το ΠΑΣΟΚ για την τήρηση του μνημονίου

- Διαφωνία ΠΑΣΟΚ για τις πρωτοβουλίες για τους αστέγους

- Δεν καταργείται το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας έπειτα από τη διαφωνία ΠΑΣΟΚ

- Ο Θεόδωρος Αμπατζόγλου νέος Διοικητής του ΟΑΕΔ. Διαφωνία ΠΑΣΟΚ

- Διαφωνία ΠΑΣΟΚ με αφορμή τις προτάσεις που επεξεργάζεται ο πρωθυπουργόςΑντώνης Σαμαράς για τη συνταγματική αναθεώρηση

- Δηλητηριάζει τις κυβερνητικές σχέσεις το θέμα του εκλογικού νόμου που άνοιξε αιφνιδιαστικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος. 

- Η διαφωνία του ΠΑΣΟΚ σε τέσσερα κυρίως άρθρα οδήγησε σε διακοπή την αποψινή συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου που αφορά διορθωτικές παρεμβάσεις στον «Καλλικράτη», στη Βουλή.

- Έκανε πίσω ο Χατζηδάκης στο θέμα των λαϊκών αγορών – Αποδέχθηκε τις αντιρρήσεις του ΠαΣοΚ

- Διαφωνία Λοβέρδου – Μητσοτάκη για τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων των Πανεπιστημίων

- Νέα διαφωνία Στουρνάρα – Βενιζέλου σχετικά με την  ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης  με τους τροϊκανούς

- Νέα ανοιχτή διαφωνία Βενιζέλου με τον Δ. Αβραμόπουλο σχετικά με την λελογισμένη χρήση μηχανοκίνητων μέσων στις παρελάσεις

- Διαφωνία ΠΑΣΟΚ – ΝΔ για το αντιρατσιστικό

 - Διαφορετικές προσεγγίσεις για την επόμενη ημέρα της κυβέρνησης, μετά τις ευρωεκλογές, διατυπώνουν οι κ. Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος

- Kόντρα ΠΑΣΟΚ – ΝΔ για τα τηλεοπτικά σποτ με τα επιτεύγματα της τελευταίας διετίας

- Διαφωνεί με τη ρύθμιση για τα φαρμακεία ο Κρεμαστινός: “Θα προβληματιστώ αν θα ψηφίσω ή όχι”

- Βενιζέλος κατά Σαμαρά-Αθανασίου για το σύμφωνο συμβίωσης

- Έξαλλος ο Βενιζέλος με τον Σαμαρά που ανακοίνωσε μέτρα υπέρ της απασχόλησης τα οποία είχε προτείνει το ΠΑΣΟΚ και που μερικά εξ αυτών ήδη εφαρμόζονται.

- Ριζική διαφωνία ΠΑΣΟΚ στο θέμα της παραβίασης ασύλου στις κατοικίες των φορολογουμένων χωρίς προηγούμενη άδεια δικαστικών αρχών

- Διαφωνία Κουκουλόπουλου για την πώληση της «μικρής ΔΕΗ»

- «Φτιασίδωμα» στον τρόπο προσδιορισμού του 15% της αξιολόγησης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη μετά τις αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ

- Κυβερνητικές ενστάσεις για το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό -Διαφωνούν βουλευτές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

- Αντιδρά το ΠΑΣΟΚ στο νομοσχέδιο αναδιάρθρωσης της Αστυνομίας

Υπάρχουν καταγεγραμμένες κι άλλες πολλές διαφωνίες και συγκρούσεις όχι μόνο μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και μεταξύ του ΠΑΣΟΚ με τον εαυτό του όπως επίσης καιμεταξύ της Νέας Δημοκρατίας με τον εαυτό της. Μερικά μπάχαλα δε, εντός των κοινοβουλευτικών ομάδων αυτών των δύο κομμάτων δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Κι όμως, παρά το γεγονός των, κυριολεκτικά, καθημερινών διαφωνιών εντός της συγκυβέρνησης, Σαμαράς και Βενιζέλος επιμένουν ότι «η χώρα κυβερνάται άψογα», ότι «η χώρα σώζεται», ότι «η Ελλάδα βρίσκει το βηματισμό της», ότι «η πατρίδα μας ξαναβρίσκει το κύρος της ανάμεσα στους εταίρους μας», ότι «οι επενδυτές δείχνουν την εμπιστοσύνη τους».

Γεννάται, λοιπόν, το απλό ερώτημα: Γιατί η χώρα «πάει καλά» με μία συγκυβέρνηση της οποίας τα κόμματα αλληλοδαγκώνονται μέχρι και για το ποιο είναι πιο «δημοκρατικό» και ποιο είπε τομεγαλύτερο ψέμα στους ψηφοφόρους αλλά διαβεβαιώνουν ότι κάποιες διαφορετικές θέσεις που εκφράζονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ θέτουν σε άμεσο κίνδυνο το μέλλον της χώρας;

Ο πανικός των κομμάτων της συγκυβέρνησης τα οδηγεί επικοινωνιακά αλλά και λειτουργικά στην αυτοκαταστροφή τους. Και άραγε, αν η συγκυβέρνηση αυτή ήταν τόσο πολύ πετυχημένη και αν «το μέλλον ανήκει σε κυβερνήσεις συνεργασίας», τότε γιατί και ο Σκανδαλίδης και ο Κούλης του Μητσοτάκη ανακοινώνουν από τώρα τη λήξη της; Ρητορική η ερώτηση. Από πανικόβλητους ηλίθιους δε μπορείς να περιμένεις σοβαρή απάντηση.

 Από τον kartesios.com via anemosantistasis

Αντώνης Αντωνάκος: Η Μουσική των Αγρών

Ο ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, κυνηγημένος, φυλακισμένος, αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι από όπου –ανάμεσα σε άλλα- παρακολουθούσε τον ελληνικό τύπο στο σύνολό του, διάβαζε τα πάντα και σχολίαζε καυστικά τη συντηρητικότητα του Έλληνα διαρκώς. Επίσης έψαχνε για ελεύθερες φωνές, ανακάλυπτε νέους ανθρώπους και αναφερόταν συχνά σ’ αυτούς, για να τους στηρίξει…
Τους έπαιρνε τηλέφωνο, μιλούσε μαζί τους, τους έκανε παρέα. Και ο Αντωνάκος υπήρξε ένας τέτοιος συνομιλητής και τηλεφωνικός φίλος του Πετρόπουλου εκείνα τα χρόνια. Ο Πετρόπουλος το 2003, χρονιά του θανάτου του, έγραφε: Στο µακρινό Αγρίνιο ζουν οι ερωτικοί ποιητές Γιάννης Υφαντής, Βαγγέλης Παπακωνσταντίνου και Αντώνης Αντωνάκος, αλλά οι ηθικολόγοι της Αθήνας δεν θέλουν να τους επισηµάνουν. Στην πρόσφατη ποιητική ανθολογία του Βασίλη Βασιλικού δεν παρεισέφρησε κανένα Μουνί και καμιά Κωλοτρυπίδα…
Ο ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ, που επίσης κυνηγήθηκε και φυλακίστηκε για τις ιδέες του, εξέδιδε για χρόνια πολλά, τον ΚΟΥΡΟ, το PANTERMA και το ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ, από όπου έδινε βήμα σε νέους ανθρώπους να παρουσιαστούν, να γράψουν, να εκδώσουν βιβλία.
Οι ελεύθερες φωνές αυτές –για σκεφθείτε το- υπήρξαν λιγοστές στη χώρα μας, που είναι μια χώρα συντηρητική, σχεδόν ισλαμική, με κατοίκους, μπορεί αξιαγάπητους ανθρώπους κατά τα άλλα, που όμως δεν θέλουν να εκτρέπονται από τις ράγες που τροχιοδρομούν κι ακολουθούν τις δομές, που έχουν σαν αφετηρία τους τα βαθειά μεσάνυχτα του χριστιανισμού από τη μια και τον εθνικισμό που εμφανίστηκε αργότερα, με την εγκαθίδρυση του εθνικού κράτους από την άλλη. Και είναι αξίες κατεστημένες που εκφράζονται με το τρίπτυχο:   ΠΑΤΡΙΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

O δημόσιος υπάλληλος είναι ανεξιχνίαστος, σιωπηλός και υποταγμένος…
Αντιθέτως ο Αντώνης έχει περίσσια τόλμη, δε διστάζει να μιλήσει για το παπαδαριό, τους πολιτικούς, τους εισαγγελείς, τους μπάτσους, για την εξουσία, αλλά και για τη γυναικεία ύπαιθρο και για την ανωτερότητα της γυναίκας.
Με τη γραφίδα του έρχεται αρωγός, όταν χρειαστεί, στην αιώνια γυναίκα, όπως πρόσφατα που αφιέρωσε ένα ποίημα στη νεαρή καλλιτέχνιδα ακτιβίστρια που στάθηκε μπροστά στον πίνακα του Courbet – L’ origine du Monde, στο μουσείο του Και ντ΄ Ορσέ, άνοιξε τα πόδια της στη στάση της αιώνιας γυναίκας και με ορθάνοιχτο το αιδοίο υπενθύμισε στους επισκέπτες από πού προέρχεται ο κόσμος, κλονίζοντας με τη σύγκριση αυτή την κατεστημένη υποκρισία και προκαλώντας την άμεση αντίδραση της συντήρησης.
Όμως ένα είναι σίγουρο, η ερωτική πράξη, απελευθερώνει τον άνθρωπο, και αυτό το ξέρει καλά ο ποιητής Αντωνάκος που με τα γραφόμενά του έχει κηρύξει τον πόλεμο στους φονταμενταλιστές και συντηρητικούς και στα χρηστά τους ήθη.
Ο ποιητής Αντωνάκος είναι πνεύμα κακοποιόν και μιλάει χωρίς περιστροφές για το μουνί, μιλάει για την επερχόμενη επανάσταση και το μουνί. Ο Αντωνάκος περνάει τα δύο τρίτα του χρόνου του με την Αφροδίτη και το ένα τρίτο με τη γραφίδα του.
Κι από το αίμα του ξεπροβάλλουν καθημερινά ποιήματα και μικρά αφηγήματα που τα δημοσιεύει στον προσωπικό του ιστοχώρο, τον «Αδέσποτο Σκύλο». Κι όσοι έχουν την τύχη τα διαβάζουν.
Η γλώσσα του είναι στιβαρή και χειμαρρώδης, περιπαικτική και ξεδιάντροπη.
Έχει βαθειά μέσα του την αίσθηση της σάτιρας και του ανατρεπτικού λόγου και φροντίζει να λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους…
Ο Αντωνάκος έχει γεννηθεί το 1972 στο Αγρίνιο όπου και κατοικεί.
Μέχρι σήμερα έχει συγγράψει καμιά δεκαριά ποιητικές συλλογές, δοκίμια αλλά και διηγήματα.
Και γω, τέλος, πολύ χαίρομαι που ο «Αδέσποτος Σκύλος» είναι φίλος μου και διαβάζοντάς τον μαθαίνω από αυτόν, ενώ κάθε φορά που συναντιόμαστε κουνάμε και οι δυο για ώρα πολύ τις ουρές μας και μυριζόμαστε…

 http://anhsyxia.wordpress.com

Η εποχή του μάγκα

από OXΙά |

Τέλος εποχής για τους γλυφτοκώληδες, τις μυξοπαρθένες, τους κουλτουριαραίους ανέραστους και τους μίζερους καλοβολεψάκηδες. Τέλος στις ποπ σκυλούδες και στα μπλου τζιν αξίας 400 ευρώ έκαστο. Η ανταύγεια στο μαλλί και οι κουβέντες κομμωτηρίου κύλησαν τελικά στις σχάρες υπονόμων και η φασολάδα βρήκε την θέση που της άξιζε μετά από 40 χρόνια: Στην κορυφή των γκουρμέ. 
Οι λαλητάδες των τηλεοράσεων και των ραδιοφώνων πήραν την γλυκανάλατη σοβαροφανή φωνούλα τους και είναι έτοιμοι να βρουν δουλειά σε συνοικιακό μπουρδελομάγαζο διαλαλώντας την κρυφοπουστιά που χρόνια  έκρυβαν μέσα τους. 
Οι της “έντεχνης” μουσικής και γενικώς οι άνθρωποι της “τέχνης” ξεβρακώθηκαν για το πόσο άδειοι ήταν και  είναι αφού δεν κατάφεραν να αφήσουν ούτε ένα δείγμα πολιτισμού παρακαταθήκη ενώ μία  Γκουέρνικα  εξελίσσεται στην χώρα εδώ και 6 χρόνια. 
Η ουσιαστική πολιτική πήγε στην θέση της, σε κάθε οικογενειακό τραπέζι όπως έπρεπε. Οι μούρες όλων των πολιτικών ταιριάζουν σε εξώφυλλα της “Μανίνα” παρά για κάδρα μέσα στο σπίτι. 
Τέλος τα δήθεν και οι δήθεν. Μπήκαμε στην εποχή που ξεβρακωθήκαμε άπαντες. Ήρθε η ώρα να μετρήσουμε στο τραπέζι με υποδεκάμετρο πόσους πόντους μαγκιάς κρύβαμε στα παντελόνια της καρδιάς μας.

Είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει γίνει κυβέρνηση viral. Πάει από την μία επιτυχία στην άλλη. Από το κακό ραντεβού με τη Μέρκελ στην “παραίτηση” του πρέσβη στη Γερμανία μετά από καυγά με τον πιστό συνεργάτη του πρωθυπουργού, από την δήλωση Άδωνη (που χαίρει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού) για κίνδυνο των καταθέσεων στην αποτυχία του φεστιβάλ… νεκρών της Αμφίπολης, αμέσως μετά το συνέδριο όπου βρέθηκε η πλειοψηφία της παράταξης έρχεται η ξαφνική παραίτηση τριών γενικών γραμματέων της κυβέρνησης και άμεση ανάληψη της Πολιτικής Προστασίας από άλλον πιστό συνεργάτη του πρωθυπουργού,  έπεται η  δύσκολη κατάσταση με την τρόικα και προβλήματα στις σχέσεις του υπουργού Οικονομικών με τον πιστό συνεργάτη  του πρωθυπουργού, τον οποίο υπουργό φημολογείται πως θα αντικαταστήσει ένας τρίτος πιστός συνεργάτης του, για να φτάσουμε στην προσφυγή στη βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης.
Είχε προηγηθεί η παρέμβαση για τη μη μετάδοση της ομιλίας Τσίπρα στη ΔΕΘ από την κρατική τηλεόραση, τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού σε κανάλια και εφημερίδες για το “μαύρο” Τσίπρα, η προσπάθεια Βενιζέλου να ματαιώσει την επίσκεψη Τσίπρα στο Βατικανό. Τίποτα από τα παραπάνω δεν διαψεύστηκε.
Η ξέφρενη πορεία αυτής της κυβέρνησης μπορεί να προκαλεί ναυτία, ωστόσο τίποτα δεν πείθει πως αυτή θα καταλήξει σε προ-πρόωρες εκλογές. Τουλάχιστον όχι επειδή είναι στις προθέσεις της.
Αν ήταν στο χέρι της, δεμένους θα τους έβαζε τους 180 να ψηφίσουν για τον Πρόεδρο της  Δημοκρατίας. Μπορεί και να τους έχει ήδη δεμένους δηλαδή, τώρα που το σκέφτομαι.
Πάντως οι 148 ψήφοι που χρειάζεται από την ψήφο εμπιστοσύνης είναι πολύ εύκολο να μαζευτούν, συνεπώς ο πρωθυπουργός δεν ζητάει επιβεβαίωση επειδή φοβάται πως την έχασε εντός βουλής.
Τα σενάρια που διακινούνται από τα συστημικά μέσα περί αντικατάστασης του υπουργού Οικονομικών και βασικού συνομιλητή από πλευράς Ελλάδας, προδίδουν τακτική τζογαδόρου. Είτε επιθυμεί να εμφανιστεί ως τέτοιος στο ελληνικό κοινό, είτε στους εκπροσώπους της τρόικα.
Το δεύτερο είναι κομμάτι δύσκολο από τη στιγμή που λίγες μόλις ημέρες πριν συναντήθηκε με τη Μέρκελ, και τίποτα δεν πρόδιδε κάποιον απογαλακτισμό από τη φράου.
Συνεπώς το σενάριο έχει γραφτεί για να παίξει στα ελληνικά, χωρίς υπότιτλους και με ελληνικές διαφημίσεις.
Το σίγουρο είναι πως σ’ αυτό μεγάλοι παίκτες αποδεικνύονται οι βασικοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, οι οποίοι υπό την μορφή του αναγκαίου φαίνεται πως ετοιμάζονται να αποκτήσουν το δικό τους γραφείο ώστε  να μην ξεροσταλιάζουν πλέον στον καναπέ του πρωθυπουργικού γραφείου.
Όποια κίνηση κι αν ετοιμάζεται να κάνει ο πρωθυπουργός, φαίνεται να είναι μια απολύτως προσωποκεντρική κίνηση, αφού είναι ξεκάθαρο πως δείχνει να μην εμπιστεύεται ούτε τη σκιά του.
Τη στιγμή που όλα δείχνουν ξεκάθαρα πως η κοινωνία έχει γυρίσει την πλάτη και αρχίζει να πιστεύει σε μια άλλη πολιτική λύση, ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του συμπεριφέρονται ωσάν πολύ πρόσφατα να ανακάλυψαν μία μεγάλη συνωμοσία που παίζεται στις πλάτες τους και σκοπό έχει να τους ρίξει από την εξουσία.
Έτσι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Ή τουλάχιστον, έτσι επιθυμούν να δείξουν προς τα έξω πως είναι η πραγματικότητα.
Ίσως να πιστεύουν πως έτσι θα κρατηθούν στην εξουσία.
Τι λέει παιδιά; Τσιμπάει, τσιμπάει;

(*Η ΠΤΩΣΗ-1997, εποχές που κάποια συγκροτήματα τιμούσαν το κοινό τους με τέτοιους στίχους)
rebeliskos

Nonews-NEWS: Πρόταση δυσπιστίας στον εαυτό της...

Nonews-NEWS: Πρόταση δυσπιστίας στον εαυτό της...: κατέθεσε η κυβέρνηση Σαμαρά... Στο να ζητήσουν την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής κατέληξαν Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος στη σ...

Ο Ανταγωνισμός και το Πλιάτσικο

Γράφει ο Ίουλιανός

Η διαφήμιση προστάζει και επιβάλει έναν ολοκληρωτισμό υποχρεωτικό για όλους: καταναλώστε! Και ενώ η εντολή είναι υποχρεωτική για όλους ταυτόχρονα είναι και ανέφικτη για την πλειοψηφία των πολιτών λόγω φτώχειας και σκληρής οικονομικής ανισότητας.
Όμως όποιος δεν καταναλώνει δεν υπάρχει. Στο βασίλειο της αγοράς πρέπει να έχεις αυτοκίνητο μάρκας, παπούτσια μάρκας, αρώματα μάρκας, ρούχα μάρκας, iPhone Apple, να καταναλώνεις την βιομηχανία κουλτούρας Lady Gaga, fast food, Goody’s ή McDonald’s και καφέ καλυτέρα από το Starbucks παρά από το Mikel : «Το Mikel δεν έχει βέβαια αυτό το διεθνές προφίλ και την ενδιαφέρουσα ιστορία (σ.σ. του Starbucks) αλλά έχει κάτι άλλο. Προφανώς είναι πολύ ελκυστικό στους νέους, ιδιαίτερα στις φοιτήτριες και τους φοιτητές. Σε μια ελεύθερη αγορά αυτό μετράει πολύ.»

Τάδε έφη ο φιλελεύθερος, Αριστείδης Χατζής. Αρθογράφος των «ΝΕΩΝ», αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο κύριος καθηγητής με προσωπική ανάρτηση στο Facebook υπό τον τίτλο «Ευχαριστώ Mikel», αφού πρώτα έχει πλασάρει την ιστορία των Starbucks περιγράφοντας ταυτόχρονα και τις προσωπικές του εμπειρίες από τις επισκέψεις του, με ακαδημαϊκή αξιοπιστία πληροφορεί τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του πως:
«… δεν έχω καθίσει ούτε μια φορά στο Mikel. Εξαιτίας του Mikel όμως, και αυτού του πολύ ωραίου, εξωτικού για την Ελλάδα, πράγματος που λέγεται «ανταγωνισμός», θα απολαμβάνω από εδώ και πέρα φθηνότερα το καφεδάκι μου στο Starbucks. Ευχαριστώ Mikel!»

Στην ουσία ο κύριος καθηγητής με γαλήνια πεποίθηση και αυτάρεσκη αίσθηση διαφημίζει την ιδεολογία του και επικαλείται το θεώρημα του ανταγωνισμού ως προωθητική διαφημιστική δύναμη. Καφές σε τιμή ευκαιρίας!!

Άλλωστε ο νόμος δίνει στον κύριο καθηγητή το δικαίωμα να μετατραπεί από καθηγητή σε «μάνατζερ», με μέλημα πώς θα προσελκύσει κονδύλια για το ίδρυμα όπου διδάσκει.
Έτσι κι αλλιώς τα πανεπιστήμια, όπου διδάσκει ο κύριος καθηγητής, πρέπει να μοιάζουν και να λειτουργούν σαν άψογα οργανωμένα εμπορικά κέντρα και οι φοιτητές πρέπει να μπαίνουν στις τάξεις ρουφώντας επώνυμο καφέ και να συμπεριφέρονται σαν καταναλωτές όπου η εταιρική κουλτούρα και όχι το προϊόν, στην περίπτωση μας ο καφές, να καθορίζει το οικοδόμημα της ίδιας της ύπαρξης τους, βάση του επωνύμιου που αγόρασαν.
Το πανεπιστήμιο στο κάτω κάτω της γραφής, λειτουργεί ως επιχείρηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των εντολών που έχουν λάβει οι καθηγητές από την εταιρική χρηματοδότηση, αξιολογώντας ταυτόχρονα τι πουλάει και τι όχι, υπολογίζοντας κέρδη ώστε να είναι «βιώσιμο και ανταγωνιστικό». Γι αυτό και καταργεί το επιστημονικό περιεχόμενο των πτυχίων και το μετατρέπει σε βεβαίωση και πιστοποιητικό κατάρτισης και μάλιστα διαφόρων ταχυτήτων, ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς. Γιατί λοιπόν ο κύριος καθηγητής να μην προωθήσει τους πολιτικά ορθούς συγκινησιακούς του δεσμούς με την μοδάτη φίρμα Starbucks;

Νόμιμη φοροδιαφυγή της Starbucks

Στην Ελλάδα τα Starbucks λειτουργούν υπό την ομπρέλα του ομίλου Μαρινόπουλου και πιο συγκεκριμένα της Marinopoulos Holding SARL που εδρεύει στο φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το left.gr η εταιρεία παρουσίασε 174,2 εκατομμύρια μικτά κέρδη, την τελευταία δεκαετία αλλά δεν κατέβαλε ούτε ένα ευρώ φόρο εισοδήματος! Αντίθετα παρουσιάζει συνεχώς ζημιές…Και όμως εξακολουθούν τα Starbucks να επεκτείνονται. Γιατί; Και πού πάνε τα κέρδη;
Μέσα από ένα σύνθετο μηχανισμό μεταβιβάσεων από τοπικό επίπεδο στην κεντρική διοίκηση, αλλά και μέσα από χρεώσεις για τέλη ευρεσιτεχνίας στην αμερικανική μητρική εταιρία και αγορές κόκκων καφέ από τη θυγατρική της στην Ολλανδία, ένα μεγάλο μέρος των κερδών της οδηγούνται στην Ολλανδία, όπου η φορολογία των επιχειρήσεων είναι σημαντικά χαμηλότερη, ενώ ένα άλλο τμήμα των κερδών χάνεται σε χρεώσεις από θυγατρική της στην Ελβετία.http://left.gr/news/starbucks-deka-hronia-leitoyrgias-244-ekatommyria-tziros-oyte-ena-eyro-foros

Για τα ευρωπαϊκά Starbucks ο φορολογικός παράδεισος είναι η Ολλανδία. Διότι τα 1,2 εκατ. δολάρια που κατέβαλε στις ολλανδικές Αρχές η εταιρεία, είναι ψίχουλα μπροστά στα 11 εκατ. δολάρια των φόρων που θα όφειλε στις φορολογικές αρχές των τεσσάρων ευρωπαϊκών χωρών (αν τα κέρδη είχαν φορολογηθεί σε κάθε χώρα ξεχωριστά). Όμως ακόμα και οι Ολλανδοί είναι σχετικά «χαμένοι» από την ιδιότυπη λογιστική. Ο φορολογικός συντελεστής επιχειρήσεων στην Ολλανδία είναι 25%, όμως ελάχιστες πολυεθνικές φορολογούνται με αυτόν τον συντελεστή καθώς επωφελούνται των «ειδικών συμφωνιών» που κλείνει το Άμστερνταμ προκειμένου να προσελκύσει επιχειρηματικούς κολοσσούς όπως η Starbucks. Η εταιρεία είχε όμως και άλλους τρόπους για να φοροδιαφεύγει, εξίσου νομότυπους με τη μεταφορά της έδρας. Οι θυγατρικές εταιρείες σε κάθε χώρα υποχρεώνονται να καταβάλλουν πολύ υψηλά «πνευματικά δικαιώματα στην ολλανδική μητρική (και όχι στην αμερικανική) τα οποία συρρικνώνουν στο ελάχιστο το περιθώριο φορολογητέου κέρδους. Με αυτή τη μέθοδο η γερμανική αλυσίδα Starbucks που αριθμεί 150 καφέ σε μεγάλες πόλεις με μεγάλη τουριστική (και όχι μόνο) κίνηση δεν κατέβαλε στις ομοσπονδιακές Αρχές ούτε ένα ευρώ φόρο για το προηγούμενο οικονομικό έτος το οποίο έκλεισε με έσοδα 117 εκατ. ευρώ και ζημιές 5,3 εκατ. ευρώ. Ζημιογόνα εμφανίστηκε και η δραστηριότητα στη Γαλλία παρά τα έσοδα των 73 εκατ. ευρώ. Φυσικά ούτε και το ταμείο του γαλλικού Δημοσίου εισέπραξε φόρο από τα Starbucks. Συνολικά οι ζημιές από τις αλυσίδες σε Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία ανήλθαν στα 60 εκατ. ευρώ για το 2011. Έτσι τουλάχιστον δήλωσαν οι τοπικές οικονομικές διευθύνσεις. Διότι «το παράλογο των Starbucks» ολοκληρώνεται με τα επίσημα οικονομικά στοιχεία που παρουσίασε στους μετόχους της η διοίκηση ανακοινώνοντας κέρδη 40 εκατ. ευρώ σε ολόκληρη την Ευρώπη. http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=484404
Το «Βήμα» όπως ήταν φυσικό δεν λέει λέξη για τις όμοιες πρακτικές που ακολουθεί η εταιρεία στην Ελλάδα.

Τα «πνευματικά δικαιώματα» της Starbucks

Η τηλεόραση ανάμεσα σε διαφημιστικά σποτ θα μας πετάξει και μερικές εικόνες πείνας από video της ActionAid, από αυτές που οφείλονται στα χτυπήματα της μοίρας και που εκτίθενται μπροστά στα μάτια μας σαν μια φυσική καταστροφή. Οι εικόνες πείνας δεν αναφέρουν ποτέ το πλιάτσικο των επενδυτών και τις ευθύνες των «πολιτισμένων» κρατών. Δεν θα ακούσουμε έστω έναν υπαινιγμό για τον αποικιοκρατικό ρόλο και την συνεισφορά εταιρειών όπως η Starbucks στην διαιώνιση της πείνας. Μας αρκεί η ελευθερία στην αγορά ώστε η Starbucks να ανταγωνίζεται την Mikel για να απολαμβάνουμε από εδώ και πέρα φθηνότερα το καφεδάκι μας, που παράγεται στην Αιθιοπία, στο Starbucks.

Τα εύφορα εδάφη της Αιθιοπίας, που θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν με σιτάρι ή καλαμπόκι για να τραφεί ο λαός. Ένας λαός του οποίου:

-Το 22,4% των παιδιών κάτω των 5 ετών υποσιτίζονται, που αυτό συνεπάγεται με πνευματική ανικανότητα, υποβιταμίνωση, σωματική ανικανότητα, αρρώστιες, θάνατο.
– Το μέσο προσδόκιμο ζωής είναι τα 56 χρόνια.
– Το 57% των ενηλίκων είναι αναλφάβητοι.
– Το 69% του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό κι ας έχουν τις πηγές τους εκεί ο Νείλος ο Τεκέζε, ο Μπάρο και ο Άουας. Και ας υπάρχουν οι λίμνες Άμπε και Τσοουμπάχερ. Συνολικά η Αιθιοπία διαθέτει 14 μεγάλα ποτάμια και τα μεγαλύτερα αποθέματα νερού στην Αφρική.

-3,2 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αιθιοπία έχουν ανάγκη από «ανθρωπιστική» βοήθεια
– Το 82% των ανθρώπων δεν έχουν πρόσβαση σε αποχέτευση.
– Σχεδόν 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν προσβληθεί από HIV/AIDS
– Τα επίσημα στοιχεία υπολογίζουν την ανεργία στο 60%.

Και όμως αντί να σπείρουν στα εύφορα εδάφη δημητριακά για εσωτερική κατανάλωση συνεχίζουν να παράγουν καφέ, που σε ποσοστό 100% πηγαίνει στις πολυεθνικές που καβουρντίζουν τον καφέ και τον πωλούν στα σούπερ μάρκετ και στα μοδάτα καφενεία του “πολιτισμένου” κόσμου.
«Ο καφές είναι το σημαντικότερο προϊόν της Αιθιοπίας, καλύπτει το 40% των εξαγωγών της και 15 από τα 71 εκατ. του πληθυσμού της ζουν από την καλλιέργειά του. Η Αιθιοπία είναι μία από τις φτωχότερες χώρες της Γης, οι περισσότεροι αγρότες των συνδικάτων αμείβονται με λιγότερα από 80 σεντς για μισό κιλό καφέ!»

«Όσο πλήθαιναν αυτοί που χαίρονταν τη γεύση του, τόσο λιγόστευαν αυτοί που γεύονταν τον πλούτο του… Άντρες και γυναίκες με τον καφέ δουλεύουν. Και κάνουν παιδιά για να δουλέψουν κι αυτά με τον καφέ. Ο πατέρας θα πάρει ένα ευρώ και κάτι για κάθε κιλό που θα βγάλει το χωράφι. Η μάνα άλλο μισό στις αποθήκες κι αυτό είναι όλο. Δουλεύουν λυγισμένες στα δυο ως και δώδεκα ώρες τη μέρα. (…) Μισό ευρώ το μεροκάματο. Μισό ευρώ να βλέπουν και να διαλέγουν τον καφέ για τη μισή τους ζωή.
«Ο πανέξυπνος κύριος Σουλτς (πρόεδρος της Starbucks) που πριν μερικά χρόνια σκέφτηκε αυτό που δεν σκέφτηκαν αυτοί οι αμόρφωτοι και ξυπόλητοι αφρικανοί. Ο κύριος Σούλτς πήγε και κατοχύρωσε τα πνευματικά δικαιώματα – για λογαριασμό της Starbucks – στην ονομασία του αιθιοπικού καφέ εκτοξεύοντας τα κέρδη του μαγαζιού του στα ύψη.
Οι καλλιεργητές(…) παίρνουν 1,65 δολάρια το κιλό για τον καφέ που παράγουν, τον οποίο επεξεργασμένο η Starbucks πουλά έως και 57 δολάρια το κιλό. Βγάζει δηλαδή πάνω από 3.000% για ένα κιλό καφέ, από μια χώρα που χρειάζεται διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια για να μην λιμοκτονήσει.

Ο Ασενάφι Αργκάβ, σημαντικός παράγων στο εμπόριο καφέ της χώρας του και υπεύθυνος για τις εξαγωγές, με σπουδές οικονομικών, ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο ζήτημα της κατοχύρωσης δικαιωμάτων στο σήμα καφέ «Shirkina Sundried Sidamo», που αγοραζόταν αποκλειστικά από τη «Starbucks». Όταν ανακάλυψε ότι το κάθε πακέτο πουλιόταν στις δυτικές αγορές 13 δολάρια και κάθε φλιτζάνι του εκλεκτής ποιότητας καφέ τέσσερα δολάρια, κι οι συμπατριώτες του στα εργαστήρια διαλογής κι επεξεργασίας έπρεπε να ζήσουν με 50 σεντς την ημέρα, πήρε απόφαση να αγωνιστεί εναντίον της εκμετάλλευσής τους.
Η διαμάχη με τη γιγαντιαία πολυεθνική πήρε διαστάσεις σύγκρουσης «Πρώτου» και «Τρίτου Κόσμου». «Τα κέρδη πηγαίνουν σ’ εκείνους που κατορθώνουν να κάνουν μία συγκεκριμένη ποικιλία καφέ συνώνυμη μιας μάρκας και να περιβάλλουν αυτή τη μάρκα με διαφημιστική αίγλη», όπως διατυπώνει χαρακτηριστικά ο Γκετασέβ Μενγκίστε -επικεφαλής του αιθιοπικού Γραφείου Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας- κι είχε την ιδέα οι συγκεκριμένες περιοχές παραγωγής εκλεκτής ποιότητας καφέ να μην αποδέχονται πλέον τους εξ αλλοδαπής όρους. Το αφρικανικό όνειρο – τέλος στην «επαιτεία» χαμηλών τιμών, αλλά διαπραγματεύσεις μεταξύ ίσων εταίρων. Να στηριχθεί η ζήτηση και να προστατευτεί η περιοχή παραγωγής με το όνομα της μάρκας.
Βεβαίως, η μάχη του καφέ αφορά «συμβολικώς» και μελλοντικές μάχες για άλλες πρώτες ύλες της Μαύρης Ηπείρου, όπως το κακάο, και η Αιθιοπία αποτελεί σύμβολο για όλο τον «Τρίτο Κόσμο». Καμία άλλη αναπτυσσόμενη χώρα δεν διανοήθηκε μέχρι τώρα να υψώσει ανάστημα απέναντι στις «πλούσιες» χώρες με τα ίδια της τα μέσα. (Του Πέτρου Κατσάκου. Από άρθρο του στην «ΑΥΓΗ»).

Οι ανθρωποφάγοι.

Η ανταγωνιστική οικονομία της ελεύθερης αγοράς έχει συνεχώς ανάγκη από καταναλωτές προϊόντων ώστε να βρίσκει διέξοδο η αυξανόμενη παραγωγή για να μην κατρακυλούν τα κέρδη των επενδυτών. Ταυτόχρονα όμως έχει ανάγκη από φτηνά εργατικά χέρια και πρόσβαση σε πρώτες ύλες σε εξευτελιστικές τιμές για να μειώνει το κόστος παραγωγής ώστε να λειτουργεί ο ανταγωνισμός που και αυτός για να υπάρξει πρέπει να πουλάει ολοένα και περισσότερο και να πληρώνει ολοένα λιγότερο.
Το Δ.Ν.Τ και η Παγκόσμια Τράπεζα, όχι μόνο επιβάλουν στην Αιθιοπία να εφαρμόσει ένα αυστηρό «δημοσιονομικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα», αλλά της απαγορεύουν κιόλας να αλλάξει την αγροτική πολιτική, προσφέροντας έτσι τις καλύτερες οικονομικές ευκαιρίες στους επενδυτές.

Οι εταιρίες DuPont, Monsanto, Cargill κ.ά. σε μια ανθρωπιστική πρωτοβουλία τους, ανακοίνωσαν μέσω στόματος Μπαράκ Ομπάμα ότι θα επενδύσουν στην Αιθιοπία μα και γενικά στην μαύρη Αφρική 3 δισ. δολάρια.
Διότι η «εκμετάλλευση της ζήτησης για τρόφιμα στην Αφρική μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα κέρδη» είπαν!!
Αν και χαρακτήρισε την κατάσταση στην Αφρική ως σήμερα «χαοτική», ο Τζιμ Μπορέλ, αντιπρόεδρος της DuPont, είπε ότι υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες. «Η ανάγκη υπάρχει, η δυναμική υπάρχει. Είμαστε πεπεισμένοι ότι μπορούμε να πάρουμε τη βάση που έχουμε σήμερα και να επιταχύνουμε την πρόοδο».http://www.kathimerini.gr/1570/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/ependyseis-3-disek-apo-die8neis-etaireies-agrotoviomhxanias-sthn-afrikh

Τον Ιούλιο του 2011, το Κέρας της Αφρικής πλήττεται από λιμό. Πάνω από 13 εκατομμύρια άνθρωποι απειλούνται και πεθαίνουν από την πείνα. Η Σομαλία, η Κένυα και η Αιθιοπία ήταν το επίκεντρο του εγκλήματος.
Την ίδια ώρα η αξία των προϊόντων για τα κατοικίδια στις ΗΠΑ είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της Αιθιοπίας, και ακόμα χειρότερα ο κύκλος εργασιών των εταιρειών DuPont, Monsanto, Cargill ξεπερνά κατά πολύ την αξία παραγωγής όλων των χωρών της Αφρικής.
Τα επόμενα τρία χρόνια η DuPont θα δαπανήσει 3 εκατ. δολάρια στην Αιθιοπία, όπου η εταιρία επενδύει στην παραγωγή σπόρων και την δημιουργία αποθηκών. Αναπτύσσει επίσης ζιζανιοκτόνα για τους καλλιεργητές σιτηρών, ενώ δημιουργεί ένα σύστημα πληροφόρησης για το πόσο εύφορα είναι τα εδάφη ώστε να εντοπίζονται οι εκτάσεις που πρέπει να τίθενται σε αγρανάπαυση και να μεγιστοποιούνται οι σοδειές. Στόχος της DuPont είναι μέσα σε 10 χρόνια να έχει αυξήσει τα έσοδά της από τις επενδύσεις της στην Αφρική σε πάνω από 1 δισ. δολάρια.
Η Monsanto, η μεγαλύτερη εταιρία σπόρων παγκοσμίως, επενδύει 50 εκατ. δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια σε πολλές στην Αφρική ελπίζοντας σε σημαντική ανάπτυξη της γεωργίας. Η Monsanto ασχολείται ειδικά με την ανάπτυξη καλαμποκιού που αξιοποιεί αποδοτικότερα την άρδευση στην Τανζανία και την δημιουργία ενός δικτύου εμπορίας αγροτικών προϊόντων.
Η Cargill επενδύει στην Μοζαμβίκη όπου επικεντρώνεται στην αύξηση της αποδοτικότητας των καλλιεργειών σιτηρών και στην εκπαίδευση μελών αγροτικών κοινοτήτων.
Η AGCO, μια αμερικανική εταιρία εξοπλισμού, σχεδιάζει να επενδύσει 100 εκατ. δολάρια για τη βελτίωση αγροκτημάτων στην Αιθιοπία, την Γκάνα, την Κένυα κ.ά. χώρες της Αφρικής. Η νορβηγική Yara International σχεδιάζει μια επένδυση 2 δισ. δολαρίων για την κατασκευή ενός εργοστασίου λιπασμάτων και 20 εκατ. δολαρίων για την κατασκευή ενός λιμανιού στην Τανζανία για την βελτίωση του δικτύου διακίνησης λιπασμάτων στη νότια Αφρική. Η ελβετική Syngenta AG σχεδιάζει να επενδύσει πάνω από 500 εκατ. και αναμένει να έχει έσοδα 1 δισ. δολαρίων τα επόμενα 10 χρόνια στην ήπειρο.
Ε, και από τα δις κέρδος θα διαθέσουν μερικές χιλιάδες ώστε να φτιάξουν δημόσια ουρητήρια για τους φτωχούς μαύρους ώστε να πέσει το ποσοστό των ξυπόλητων που δεν έχουν πρόσβαση σε αποχέτευση, επιτρέποντας στο Δ.Ν.Τ να αλλάξει τα στατιστικά.

Παράλληλα, όλες αυτές οι εταιρείες χρησιμοποιούν τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας και ευρεσιτεχνιών που απαγορεύουν στους αγρότες να ξαναφύτεψουν τους σπόρους τους. Στοχεύουν στον έλεγχο του γενετικού υλικού των φυτών και τη μεγιστοποίηση των εταιρικών κερδών με παράλληλη εξάλειψη των δικαιωμάτων των αγροτών. Δεν είναι τυχαίο ότι περισσότερο από το 53% της παγκόσμιας αγοράς γεωργικών σπόρων ελέγχεται σήμερα από τρεις μόνον εταιρείες: τις αμερικανικές Monsanto, DuPont και Syngenta.

Όλα αυτά είναι φυσικό δικαίωμα των αγορών που μπορούν ελέω Θεού να επιβάλουν και να υπαγορεύουν σε κυβερνήσεις-ανδρείκελα την οικονομική και κάθε άλλη πολιτική τους. Να αποδέχονται καταστροφικές συμφωνίες, συναλλαγές και τοκογλυφικά δάνεια.

Και όλα αυτά για να κατευθύνουν τις καταναλωτικές τάσεις των «πολιτισμένων χωρών» που ταυτίζουν την ποιότητα ζωής με την ποσότητα των πραγμάτων που καταναλώνουν.
Οι παρακατιανοί, οι έσχατοι, οι οικονομικά μη βιώσιμοι, το ανθρώπινο πλεόνασμα της αγοράς είναι χρήσιμο στο βαθμό που είναι ικανό να προσφέρει στις πολυεθνικές ανταγωνιστικές πρώτες ύλες. Ώστε να έχουμε την ελευθερία, το δικαίωμα της επιλογής βρε αδελφέ να επιλέξουμε :
Starbucks ή Mikel ;
Goody’s ή McDonald’s
Lady Gaga ή Lady Gaga;

 Δες το video - Πλούσιες χώρες φτωχοί λαοί, εδώ: http://vimeo.com/user10529107/africa

Υ.Γ.

Το 2007 η Nestle Nescafe, Λουμίδης είχε επιχειρήσει να εισάγει στη χώρα 477 τόνους καφέ με υψηλή περιεκτικότητα ζωντανών εντόμων!Οι ελεγκτές στο Ε’ Τελωνείο Πειραιά το ανακάλυψαν. Ασκήθηκε δίωξη και προτεινόμενο από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού προστίμου που ξεπερνούσε τα 200 εκατ. ευρώ!
Η Nestle προχώρησε σε ένσταση προτείνοντας να αναλάβει να ψεκάσει τον καφέ με ειδικό εντομοκτόνο (υποκαπνιστικό εντομοκτόνο – φωσφίνη), προκειμένου να… εξοντωθούν τα ζώντα έντομα και να μπορέσει στη συνέχεια η εταιρεία να θέσει σε επεξεργασία τον καφέ και να τον διαθέσει στην αγορά! http://www.paron.gr/v3/article_print.php?id=30184&colid=&catid=33&dt=2008-07-27+0:0:0

Η Nestle έχει επενδυμένα συμφέροντα στην μεγαλύτερη χώρα παραγωγής καφέ του κόσμου, την Βραζιλία.
Η Βραζιλία δεν έχει εντούτοις το δικαίωμα να ανταγωνιστεί την Nestle εξάγοντας επεξεργασμένο καφέ. Της αρκεί να εξάγει την πρώτη ύλη.
Οι φτωχοί εργάτες γης δουλεύουν ως δουλοπάροικοι για να μπορούν οι επενδυτές να ανταγωνίζονται μεταξύ τους.

αναδημοσίευση από εδώ:

http://redflecteur.wordpress.com/

Έρχονται τα Zero Hour Contracts

Αν δεν έχετε ακούσει ως τώρα τον όρο “Συμβόλαιο Μηδενικών Ωρών Εργασίας – Zero Hour Contract”(ΣΜΩΕ), είναι καιρός να τον μάθετε μιας και δεν είναι μακρυά η μέρα που θα μπει στην ζωή μας. Ήδη, εδώ και αρκετό καιρό, έχει μπει στην ζωή των βρεττανών και τους την έχει κάνει εφιάλτη. Με τέτοια συμβόλαια δουλεύουν σήμερα τα φαστφουντάδικα της McDonald’s, τα σούπερ-μάρκετ τής αλυσίδας Tesco, οι πολυκινηματογράφοι Cineworld, τα καταστήματα SportDirect κλπ. Αλλά και σε πολλά σχολεία, πανεπιστήμια, ξενοδοχεία, μέσα ενημέρωσης κλπ οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται πλέον με zero hour contract. Πλέον, ελάχιστοι εργασιακοί χώροι στην Βρεττανία έχουν μείνει απρόσβλητοι από αυτή την πρόσφατη “εφεύρεση” του καπιταλισμού, η οποία προσδίδει στην έννοια “ελαστική απασχόληση” την πιο αποκρουστική της πλευρά.

Διαδήλωση κατά των ΣΜΩΕ
έξω από κατάστημα SportsDirect

Τί σημαίνει, όμως, να εργάζεται κάποιος με ΣΜΩΕ; Σημαίνει ότι δουλεύει για μια επιχείρηση με μια σύμβαση η οποία όχι μόνο δεν περιλαμβάνει στους όρους της μηνιαία ή ημερήσια αμοιβή αλλά ούτε καν ωράριο εργασίας. Μόνο ωρομίσθιο περιλαμβάνει. Υπογράφοντας το ΣΜΩΕ, ο εργαζόμενος απλώς υποχρεούται να βρίσκεται στην διάθεση της επιχείρησης όταν -και αν- η επιχείρηση τον χρειαστεί. Πέφτει, ας πούμε, δουλειά στο McDonald’s της γειτονιάς; Τηλεφωνεί ο διευθυντής σε 2-3 ΣΜΩΕίτες και τους καλεί να προσέλθουν στην εργασία τους. Μια ή δυο ώρες αργότερα, όταν ο φόρτος τής δουλειάς κοπάσει, τους δίνει 5-6 λίρες για κάθε ώρα που δούλεψαν και τους διώχνει. Μπορεί να τους ξανακαλέσει αργότερα… ή το ίδιο βράδυ… ή σε δυο μέρες… ή την επόμενη εβδομάδα… ή τον άλλο μήνα… όποτε, τέλος πάντων, εκείνος θεωρήσει απαραίτητο. Το πώς θα ζήσουν οι εργαζόμενοι στο μεσοδιάστημα δεν τον ενδιαφέρει, δεν είναι δική του έγνοια.

Αυτό το πρόστυχο κόλπο δεν επιβλήθηκε στην Βρεττανία από καμμιά τρόικα. Βλέπετε, η Βρεττανία δεν έχει ούτε τρόικα ούτε ευρώ. Όμως, οι αστικές κυβερνήσεις των Συντηρητικών και των Εργατικών (οι οποίες εναλλάσσονται στην εξουσία, εκπροσωπώντας επάξια κι οι δυο τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου) είχαν φροντίσει από παλιά να τσακίσουν τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών τους. Από το 1998 κιόλας (επί πρωθυπουργίας τού “αριστερού” Μπλαιρ, για να μη ξεχνιόμαστε), δηλαδή μία ολόκληρη δεκαετία πριν το ξέσπασμα της κρίσης, θέσπισαν τα ΣΜΩΕ. Τότε τα είχαν λανσάρει ως “ευέλικτο” σχήμα που τάχα θα διευκόλυνε ειδικές κατηγορίες του εργατικού δυναμικού, όπως οι νεοεισερχόμενοι στην παραγωγική διαδικασία, οι μητέρες, οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές κλπ. Τώρα τα προβάλλουν ως την ιδανική επιλογή για “ανεξάρτητους” εργάτες ή “αυτοαπασχολούμενους”, που μπορούν να διαθέσουν “ελεύθερα” την εργατική τους δύναμη, δίχως οι εργοδότες να “περιορίζονται” από “σοβιετικά” εργασιακά δικαιώματα όπως οκτάωρο, βασικός μισθός, επιδόματα, άδειες με αποδοχές κλπ. Πάντοτε, βέβαια, στο όνομα της… ανταγωνιστικότητας.

 

Φυσικά, η αποδοχή των ΣΜΩΕ από τις επιχειρήσεις έγινε με χαρές και πανηγύρια. Σύμφωνα με τα στοιχεία τής βρεττανικής στατιστικής υπηρεσίας, το 2008 είχαν υπογράψει συμβόλαια τέτοιου είδους περίπου 143.000 εργαζόμενοι, το 2012 έγιναν 208.000 και στις αρχές τού 2014 ξεπέρασαν επίσημα τους 1.400.000 (περίπου το 5% του εργατικού δυναμικού), ενώ η εργατική συνομοσπονδία ισχυρίζεται πως σήμερα φτάνουν τα 5.500.000! Μιλάμε, δηλαδή, για πραγματική έκρηξη των ΣΜΩΕ, σε μια χρονική περίοδο όπου η Βρεττανία έχει ξεφύγει από την ύφεση και εμφανίζει κάποιον ρυθμό ανάπτυξης (έστω, αναιμικής).

 

Ωστόσο ο εφιάλτης για τους βρεττανούς εργαζόμενους δεν σταματά εδώ. Η ανακοίνωση των τελευταίων στατιστικών στοιχείων για την τεράστια αύξηση των ΣΜΩΕ όχι μόνον δεν έκανε το αφτί τής δεξιάς κυβέρνησης Κάμερον να ιδρώσει αλλά έδωσε αέρα στα πανιά της. Σάλο προκάλεσε η αποκάλυψη της εφημερίδας Γκάρντιαν (“Jobseekers being forced into zero-hours roles“) για μια επιστολή τής υφυπουργού εργασίας και συντάξεων Εσθήρ ΜακΒέυ προς την βουλευτίνα των Εργατικών Σήλα Γκίλμορ, όπου αναφερόταν ότι το σχεδιαζόμενο νέο εθνικό σύστημα επιδομάτων ανεργίας θα προβλέπει τη διακοπή όλων των κοινωνικών επιδομάτων (ακόμη και του κατώτατου επιδόματος των 57,35 στερλίνων εβδομαδιαίως) σε περίπτωση που ένας άνεργος αρνηθεί θέση εργασίας με ΣΜΩΕ. Γιατί; Για να “τονωθεί το πνεύμα επιχειρηματικότητας”! Είναι προφανές ότι, αν εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο, πολλοί άνεργοι θα καταδικαστούν σε αγώνα για επιβίωση με όρους εξαθλίωσης.

 anhsyxia.wordpress

Φρουροί – βασανιστές σε κέντρα κράτησης προσφύγων στη Γερμανία

Κύμα αντιδράσεων στα πολιτικά κόμματα και τις οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Γερμανία έχει προκαλέσει υπόθεση κακοποίησης μεταναστών σε κέντρα προσφύγων και μάλιστα από το ιδιωτικό προσωπικό ασφαλείας. Στη δημοσιότητα βίντεο και φωτογραφίες.

Σε εξέλιξη βρίσκεται έρευνα σε τρία κέντρα υποδοχής προσφύγων στο δυτικό κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, όπου οι μετανάστες επανειλημμένα έχουν καταγγείλει περιπτώσεις κακοποιήσεις. Οι έρευνες πάντως ξεκίνησαν αφού η αστυνομία ενημερώθηκε για την ύπαρξη βίντεο και φωτογραφιών που αποδεικνύουν τα περιστατικά.  Ήδη ελέγχονται οκτώ εργαζόμενοι. Έξι από τους φρουρούς που αντιμετωπίζουν κατηγορίες εργάζονται σε ένα κέντρο κράτησης μεταναστών στην πόλη Μπούρμπαχ, όπου διαμένουν περίπου 700 μετανάστες. Οι φρουροί φέρονται να ανάγκασαν έναν μετανάστη να ξαπλώσει σε ένα στρώμα καλυμμένο με εμετό, σύμφωνα με δηλώσεις του εισαγγελέας Γιοχάνες Ντάχαϊμ.
Η αστυνομία εντόπισε επίσης μια φωτογραφία που είχε τραβηχτεί από κινητό τηλέφωνο στην οποία φαίνεται ένας δεμένος μετανάστης ξαπλωμένος στο πάτωμα και από πάνω του ένας φρουρός, ο οποίος τον πατά με την μπότα του στον σβέρκο, την ώρα που ένας συνάδελφός του παρακολουθεί τη σκηνή χαμογελώντας.

Σε δύο άλλους φρουρούς βρέθηκε απαγορευμένος εξοπλισμός, όπως γκλομπ. Επίσης όπως έγινε γνωστό ορισμένοι από τους ιδιωτικούς φρουρούς δεν είχαν καν λευκό ποινικό μητρώο.
Οι αρχές έχουν ανακρίνει εκατοντάδες μετανάστες που κρατούνται στο κέντρο του Μπούρμπαχ, επεσήμανε ο Ντάχαϊμ, ενώ πρόσθεσε ότι κανείς εξ αυτών προς το παρόν δεν έχει καταγγείλει άλλα συμβάντα χρήσης υπερβολικής βίας από την πλευρά των φρουρών.
Την ίδια ώρα υπάρχουν καταγγελίες για φρουρούς που χτυπούν μετανάστες σε ένα κέντρο κράτησης στην Έσση. Η αστυνομία ερευνά δύο περιπτώσεις υπερβολικής χρήσης βίας, όπως ανακοινώθηκε σήμερα. Η ιδιωτική εταιρεία European Homecare διαχειρίζεται και τα δύο παραπάνω κέντρα, έχοντας με τη σειρά της αναθέσει σε άλλες εταιρείες της φρούρηση των κέντρων.
Περιστατικό και σε κέντρο του Ερυθρού Σταυρού
Ακόμη δύο άνδρες φρουροί, ηλικίας 30 και 37 ετών, κατηγορούνται ότι επιτέθηκαν εναντίον μεταναστών σε κέντρο του Ερυθρού Σταυρού στο Μπαντ Μπέρλεμπουργκ.
Η γερμανική Διεθνής Αμνηστία ανακοίνωσε ότι οι αρχές θα πρέπει να ερευνήσουν τη διαχείριση, τη φροντίδα και την ασφάλεια στα κέντρα κράτησης.
«Το γεγονός ότι άνθρωποι που ζητούν προστασία κακοποιούνται και ταπεινώνονται από τις δυνάμεις ασφαλείας που υποτίθεται ότι τους φυλάσσουν είναι μια εξοργιστική κατάχρηση εξουσίας» δήλωσε η Μαρία Σάρλαου, ειδική της Διεθνούς Αμνηστίας στα βασανιστήρια και τις κακοποιήσεις.
Υποσχέσεις
Από την πλευρά του ο Ραλφ Γέγκερ, υπουργός Εσωτερικών στο ομόσπονδο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλία υποσχέθηκε πλήρη διαλεύκανση των υποθέσεων.
«Θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στις περιπτώσεις επιχειρήσεων που εργάζονται για λογαριασμό του κρατιδίου σε τέτοιες εγκαταστάσεις. Θα φροντίσουμε ώστε αυτές οι επιχειρήσεις να υπογράψουν δήλωση, με την οποία θα διασφαλίζεται ότι κάθε υπάλληλός τους ξεχωριστά θα ελεγχθεί από την αστυνομία αλλά και την υπηρεσία για την προστασία του Συντάγματος».
Η μεγάλη αύξηση των αιτούντων άσυλο στη Γερμανία φέτος έχει προκαλέσει προβλήματα στις αρχές, μεταξύ αυτών και υπερπληθυσμό στα κέντρα κράτησης. Από τον Ιανουάριο ως τον Αύγουστο του 2014, στη χώρα έχουν συνολικά καταγραφεί 99.592 αιτούντες άσυλο, ενώ αναμένονται συνολικά περίπου 200.000 ως το τέλος του έτους.

πηγή:

http://tvxs.gr