Από το ‘Μνημόνιο ή Δραχμή’ στο ‘Μνημόνιο ή Φασισμός’ !!!

Τέτοιος είναι ιστορικά ο χαρακτήρας του φασισμού και γι’ αυτό αποδείχτηκε τόσο επικίνδυνος στην Ευρώπη και αλλού. Η αποτελεσματική αντιμετώπισή του στην Ελλάδα απαιτεί ξεκάθαρη αντίληψη της φύσης του.

Το γνησιότερο πολιτικό τέκνο των Μνημονίων είναι η Χρυσή Αυγή. Το κόμμα αυτό παρουσιάζεται ως… ‘αντισυστημικό’, ενώ στην πραγματικότητα είναι ο τελικός στυλοβάτης των σάπιων κοινωνικών σχέσεων που έφεραν την κρίση. Δεν είναι όμως ένα απλό εργαλείο στα χέρια των κύκλων εξουσίας, μια σύγχρονη μορφή του παρακράτους της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου. Απεναντίας, πρόκειται για τερατογένεση που έχει σχετική ανεξαρτησία και μπορεί να απειλήσει το κυρίαρχο πλέγμα πολιτικής εξουσίας.

Kώστας Λαπαβίτσας

Τέτοιος είναι ιστορικά ο χαρακτήρας του φασισμού και γι’ αυτό αποδείχτηκε τόσο επικίνδυνος στην Ευρώπη και αλλού. Η αποτελεσματική αντιμετώπισή του στην Ελλάδα απαιτεί ξεκάθαρη αντίληψη της φύσης του. Είναι βέβαιο ότι αυτοί που έφεραν τη χώρα σ’ αυτήν την κατάντια – και που συνεχίζουν να κυβερνούν – δεν πρόκειται να τον εξουδετερώσουν.

Τα Μνημόνια άλλαξαν την Ελλάδα, χωρίς να αλλάξουν τους μηχανισμούς κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας που ευθύνονται για την κρίση. Έφεραν εθνική καταστροφή στην οικονομία, με τεράστια ανεργία και πτώση των μισθών, τσακίζοντας την εργατική τάξη. Συνέτριψαν τα μικρομεσαία στρώματα με φόρους, κατάρρευση των επιχειρήσεων και απαξίωση της ακίνητης περιουσίας. Η αίσθηση διάλυσης έγινε διάχυτη στην παιδεία και την υγεία. Άρχισαν να σπάνε οι συνδετικοί ιστοί της κοινωνίας, να μεγαλώνει ο φόβος για το έγκλημα και την ανομία.

Τα Μνημόνια άλλαξαν και το κράτος. Με το πρόσχημα της εξυγίανσης, αφαίρεσαν από το δημόσιο μηχανισμούς και ικανότητες, έθεσαν υπό διωγμό τους δημόσιους υπάλληλους, αποδιοργάνωσαν τις ένοπλες δυνάμεις. Όσοι ασχολούνται σοβαρά με το θέμα του κράτους γνωρίζουν ότι σε τέτοιες συνθήκες δεν προκύπτει εξυγίανση, αλλά το αντίθετο. Οι μηχανισμοί της διαφθοράς και της διαπλοκής γίνονται σκληρότεροι, προσεταιρίζονται τους ξένους και δημιουργούν ολιγαρχία. Ταυτόχρονα εμφανίζονται παράπλευροι μηχανισμοί, συχνά με μαφιόζικη δομή, που υποκαθιστούν το εξασθενημένο κράτος.

Τα Μνημόνια, τέλος, γέννησαν έντονο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης και εξευτελισμού. Η Ελλάδα φάνηκε να ζητιανεύει, να υπακούει πειθήνια σε έξωθεν εντολές, να τρέμει την άφιξη άχρωμων γραφειοκρατών που δίνουν εντολές. Οι Έλληνες αισθάνθηκαν βαρύ το πλήγμα από την απώλεια εθνικής αξιοπρέπειας και το συνεχή διασυρμό τους στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Η Χρυσή Αυγή γρήγορα κατάλαβε την απόγνωση και το θυμό των εργατικών και μεσαίων στρωμάτων, την ανασφάλεια από τη διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών. Χωρίς να έχει συνεκτικό οικονομικό  πρόγραμμα – πως θα μπορούσε άλλωστε; – μίλησε σκληρά κατά των Μνημονίων. Ταυτόχρονα πρόβαλε τον εαυτό της ως το κόμμα με τα καθαρά χέρια που νοιάζεται για την καθημερινή ζωή του ‘Ελληνα. Βρήκε στους μετανάστες τον εύκολο υπαίτιο της κοινωνικής καταστροφής και πρότεινε φαινομενικά απλές λύσεις βίας. Απόκτησε στενή διασύνδεση με το κράτος που ήδη δεχόταν διαλυτικές πιέσεις, ιδίως τα σώματα ασφαλείας, δημιουργώντας παράπλευρους μηχανισμούς. Εκμεταλλεύτηκε το αίσθημα εθνικής ταπείνωσης μιλώντας στο λαϊκό κόσμο για τη σημαία, τις εθνικές παραδόσεις, την ιστορία.

Η αλήθεια είναι ότι η Χρυσή Αυγή είναι κλασικός φασισμός που προσπαθεί να κρύβεται προσεκτικά γιατί ξέρει ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει ξεχάσει την Κατοχή και αντιδρά αυτόματα σε ότι θυμίζει τους Ναζί. Εμφανίζεται ως αντισυστημική δύναμη απορρίπτοντας το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, ενώ πρόκειται για τη χρυσή εφεδρεία του επιχειρηματικού κατεστημένου. Πάνω απ’ όλα όμως, δεν είναι φυσιολογικός ‘παίκτης’ στην πολιτική σκηνή. Η λατρεία της βίας, ο πρωτόγονος ρατσισμός, η αρχαιόπληκτη πίστη στα σύμβολα και η στρατιωτική της δομή την κάνουν επικίνδυνη για την ομαλή αστική εξουσία. Αυτή η διάσταση του φασισμού βρίσκεται πίσω από τις πρόσφατες εξελίξεις.

Η περίοδος μετά το καλοκαίρι αποδείχθηκε κρίσιμη για το μνημονιακό στρατόπεδο. Η επίσημη θέση του είναι ότι το πρόγραμμα πετυχαίνει, η ύφεση τελειώνει και σύντομα η χώρα θα μπει δυναμικά στην ανάπτυξη. Η κυβέρνηση γνωρίζει φυσικά ότι αυτή η πλασματική εικόνα δεν αντέχει ούτε λεπτό κριτικής. Στην πράξη η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο δάνειο, ενώ η κατεστραμμένη οικονομία θα λιμνάσει για χρόνια. Με την κοινωνία να βρίσκεται στα όριά της και την εκλογική δύναμη του κυβερνητικού συνασπισμού να φθίνει, το αδιέξοδο ορθώθηκε απειλητικά.

Η εκρηκτική δυναμική φάνηκε από τις κινητοποιήσεις στο χώρο της παιδείας, αλλά και από την απειλητική εμφάνιση της Χρυσής Αυγής. Η επίθεση κατά του ΚΚΕ και των συνδικαλιστών στο Πέραμα έστειλε μήνυμα αυτοπεποίθησης. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έδειξε ότι είχε φτάσει η ώρα να χυθεί αίμα Ελλήνων και όχι μόνο μεταναστών. Έχοντας προσβάσεις στο κράτος, ο φασισμός έκανε επίδειξη ισχύος και ατιμωρησίας.

Η απότομη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού κατά της Χρυσής Αυγής, με τη σύλληψη της ηγεσίας της, δείχνει ότι το μνημονιακό στρατόπεδο αποφάσισε να βγει από το αδιέξοδο δίνοντας ένα μάθημα και περιορίζοντας τον κίνδυνο της φασιστικής Δεξιάς. Η μνημονιακή πολιτική στηρίχτηκε από την πρώτη ώρα στο φόβο, χρησιμοποιώντας το εκβιαστικό δίλημμα ‘Μνημόνιο ή Δραχμή’ για να τρομοκρατήσει τα μεσαία κυρίως στρώματα. Τώρα που ο εκβιασμός αυτός έχασε την ισχύ του, απαιτείται νέο εργαλείο φόβου. Το μνημονιακό στρατόπεδο δοκιμάζει λοιπόν το νέο εκβιαστικό δίλημμα: ‘Μνημόνιο ή Φασισμός’.

Η κυβέρνηση πήρε την απόφαση να εμφανίσει το φασισμό ως εθνικό κίνδυνο που η αντιμετώπισή του θα γίνει από τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής, αρκεί να συμπαραταχθούμε γύρω από την ‘ευρωπαϊκή προοπτική’ και τις ‘μεταρρυθμίσεις’. Αυτό είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο του ‘συνταγματικού τόξου’ που προσφάτως ανακάλυψε ο κ. Βενιζέλος. Όλοι μαζί, με υπομονή, εγκαρτέρηση και πίστη στις αστυνομικές δυνάμεις, μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες. Αλλιώς έχει φασισμό.

Το νέο δίλημμα είναι απολύτως πλαστό και εξαιρετικά επικίνδυνο. Η νομιμότητα και η ομαλότητα που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση είναι αυτή της φτώχειας και του κρατικού αυταρχισμού. Όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται έτσι αποτελεσματικά ο φασισμός, αλλά μπορεί και να ισχυροποιηθεί αν περιβληθεί το μανδύα της αντικαθεστωτικής δύναμης που την κυνηγάει το μνημονιακό κράτος.

Ο κόσμος που στηρίζει τη Χρυσή Αυγή δεν είναι ούτε πεπεισμένος φασίστας, ούτε μισαλλόδοξος εγκληματίας, ούτε σκληρός ρατσιστής. Είναι κατά κανόνα άνθρωποι αγανακτισμένοι που ζητούν λύση εδώ και τώρα στα τεράστια προβλήματα που δημιούργησαν τα Μνημόνια. Εξεγείρονται όταν βλέπουν τους γνωστούς αστέρες της πολιτικής ζωής και των ΜΜΕ που ευθύνονται για την καταστροφή να συνεχίζουν να κυβερνούν τη χώρα. Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο μπορεί να τους κερδίσει αν εμφανιστεί ως πειστική δύναμη ανατροπής και πραγματικής αλλαγής. Ένα ενιαίο μέτωπο εργατικών και λαϊκών δυνάμεων με ριζοσπαστική προοπτική μπορεί να εξαλείψει τη δολοφονική δράση του φασισμού. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει πρώτα να απορριφθεί το πλαστό δίλημμα ‘Μνημόνιο ή Φασισμός’.

http://paganeli.wordpress.com

Τερατοσκορπίσματα-Τερατομαζέματα

Παναγιώτης Μαυροειδής   Ποια από τα στοιχεία που αξιοποιεί η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για να ‘’κοντύνει’’ τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, προέκυψαν ξαφνικά και αποτελούν νέα δεδομένα για να μπορέσει να γίνει κάτι που δεν μπορούσε χθες;

Κανένα απολύτως!

Με ένα ψάξιμο αρχάριου στο διαδίκτυο βρίσκει κανείς σε πέντε λεπτά όχι μόνο τις 32 υποθέσεις που στάλθηκαν στον εισαγγελέα, αλλά 1.032 και ορισμένες αρκετά σοβαρότερες που ‘’ξεχάστηκαν’’.

Η ελληνική κοινωνία θα χρωστάει πολλά στον Παύλο Φύσσα, αν και νεκρός πλέον από το μαχαίρι της Χρυσής Αυγής, για όσα βγαίνουν σήμερα στη φόρα για τη δράση των ναζιστών. Πολύ περισσότερα θα οφείλει για τη μεγάλη δημοκρατική αφύπνιση....

Οι δολοφονίες ωστόσο και η δράση της ΧΑ δεν ξεκίνησαν τώρα.

Τι αποδεικνύουν η κυβέρνηση, το κράτος και οι όψιμοι ...αντι-ναζιστές μεγαλοδημοσιογράφοι, με αυτή τους τη δράση κατά της Χρυσής Αυγής, χρησιμοποιώντας ήδη γνωστά στοιχεία και στον τελευταίο άνθρωπο;

Μα την απόλυτη γνώση που είχαν και την ακέραιη ευθύνη και ενοχή τους για ότι άφηναν απείραχτο και ατιμώρητο έως τώρα!

Τα τερατο-σκορπίσματα είναι δικά τους. Όχι μόνο τα γέννησαν ‘’αντικειμενικά’’, με τα μνημόνια, την κρίση και την απόγνωση. Αλλά τα τάισαν, τα εξάγνισαν, τα έκρυψαν, τα χρησιμοποίησαν. Έτσι ώστε η οργή που έφευγε από την πόρτα να μαζεύεται ξανά από το παράθυρο του υπογείου.

Τα τερατάκια όμως παραμεγάλωσαν. Τους εκθέτουν πλέον ανοιχτά, αλλά και διεκδικούν προκλητικά να λάβουν ισχυρό μερίδιο στην κουτάλα της εξουσίας. Έχει έρθει η ώρα για τα τερατο-μαζέματα. Μέχρις ενός σημείου φυσικά.

Έχουμε ζήσει ήδη μια άγρια ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών κάτω από τις σημαίες και τα λάβαρα της εξυπηρέτησης του χρέους, της παραμονής στην ευρωζώνη και την είσοδο στην ‘’υγιή επιχειρηματικότητα’’. Αλλά, ποιος νόμισε ότι φτάσαμε στο τέλος;

Το ‘’όραμα’’ της μεταμνημονιακής εποχής, έχει τούτο το δόγμα: Εργοδότες χωρίς υποχρεώσεις, εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, σε μια Ελλάδα Μπανανία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε καθεστώς Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, με τη δημοκρατία στο απόσπασμα.

Ο αστικός κόσμος, η τρόικα και όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, αδυνατούν να παρουσιάσουν ένα οποιαδήποτε success story. Αντίθετα, μαζί με την βύθιση της οικονομίας κατά 25%, την λειτουργία του παραγωγικού ιστού στο 50-60%, τους 1.350.000 ανέργους, τη ληστεία των μισθών και την αρπαγή δημόσιας περιουσίας και δημόσιων αγαθών, είναι πλέον αντιμέτωποι και με ένα οικονομικό αδιέξοδο που μπορεί να αποδειχθεί εφιαλτικό. Η προοπτική μιας νέας τροϊκανής δανειοδότησης με ακόμη βαρύτερους όρους ή εξόδου στις αγορές για δανεικά με δυσβάσταχτα επιτόκια, είναι δρόμοι στρωμένοι με πολλές νάρκες.

Κοινωνική οργή: ο αφανής τροφοδότης της πολιτικής αστάθειας

Το πολιτικό σκηνικό είναι ασταθές, παρά την επιτυχημένη αυταρχική πυγμή απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες. Οι τελευταίοι, παρά την σχετική καθήλωση τους την προηγούμενη περίοδο (με ευθύνη και της λογικής του ‘’ώριμου φρούτου’’ και του δόγματος ‘’θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα’’), δείχνουν τάσεις επιστροφής στο πολιτικό σκηνικό.

Οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης ‘’επιτέλους σίγησαν’’, με την ανέλπιστη βοήθεια στην κυβέρνηση και δυνάμεων της Αριστεράς στο εσωτερικό του κινήματός τους. Πρόλαβαν όμως να σπείρουν επικίνδυνα πράγματα. Αν φουντώσουν οι μαθητικές καταλήψεις, η κυβέρνηση θα εύχεται να είχε την ΟΛΜΕ απέναντι, παρά μια μαθητική νεολαία που δε χειραγωγείται εύκολα.

Η δολοφονική δράση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, με αποκορύφωμα την εκτέλεση από μεριάς της του Παύλου Φύσσα, δεν ήρθε σε τυχαία στιγμή. Ήρθε για να τρομάξει τον κόσμο και ειδικά την Αριστερά, μπορεί όμως να λειτουργήσει και ανάποδα.

Ακροδεξιό Νεο-Δημοκρατικό  βέλος σε ένα  ‘’τόξο συναίνεσης’’

Μια κατάσταση όπου ένα καράβι είναι σε φουσκοθαλασσιά, δεν προσφέρεται για αλτρουισμούς. Ειδικά αν οι επιβάτες είναι τόσο
ετερογενές πλήθος, συμπεριλαμβάνοντας βασιλιάδες, πριγκηπέσες, σκλάβους, μαχαιροβγάλτες και φυλακισμένους. Ο καθένας θα κοιτάξει την
πάρτη του.

Είναι φανερό πως η ΝΔ ήταν από καιρό προετοιμασμένη γι αυτή τη στιγμή και έχει πολιτικό σχέδιο.

Αφού γέννησε, εκλογικά και πολιτικά, αλλά και ιδεολογικά, αξιακά τη Χρυσή Αυγή, αφού τη χρησιμοποίησε για να αλλάξει την ατζέντα της συζήτησης στο συντηρητικό πλαίσιο, θέλει πλέον να την αξιοποιήσει στην επιχείρηση «νεο-δεξιός συνασπισμός με ακροδεξιά
χαρακτηριστικά», με πυρήνα την ΝΔ, χωρίς βοήθεια από ρετάλια τύπου ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ.

Αυτό όμως έχει δύο προϋποθέσεις:

Αφενός, η ΝΔ πρέπει να ‘’κοντύνει’’ τη Χρυσή Αυγή και αφετέρου, πρέπει να την ελέγξει.

Η ΝΔ έχει το προβάδισμα των κινήσεων, απέναντι σε μια αντιπολίτευση που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μπαίνει σε λογικές ‘’συνταγματικού τόξου’’.

Η συγκρότηση ενός επιθετικού νεο-δεξιού αντιδραστικού μπλοκ, με αξιοποίηση, συνδρομή και ταυτόχρονα έλεγχο της Χρυσής Αυγής, δεν αρκεί ωστόσο ως πολιτική λύση στον αστικό κόσμο και τους ευρωπαίους στυλοβάτες του.

Είναι, όπως πάντα, απαραίτητη η συγκρότηση ενός δεύτερου πυλώνα της αστικής πολιτικής με σχετική αυτοτέλεια, ώστε να γίνεται ασφαλής υποδοχέας της λαϊκής δυσαρέσκειας. Αλλιώς, ‘’πολιτική σταθερότητα’’, δεν μπορεί να υπάρξει. Και εδώ υπάρχουν θέματα που δεν έχουν λυθεί...

Όλα δείχνουν πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση απότομης μεταβολής της πολιτικής διάταξης.

Η δημοσίευση και ο τρόπος αξιοποίησης μιας ανακοίνωσης της ‘’Κοινότητας Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων’’, με μια χαρακτηριστική γλώσσα, ταυτόχρονα αντιμνημονιακή και φασίζουσα αντιρατσιστική και στρατοκρατική, δημιουργεί σαφείς συνειρμούς και με το ζήτημα της Χρυσής Αυγής.

Ποιό είναι το μήνυμα; ‘’Κοιτάξτε, ο λαϊκίστικος αντι-μνημονιακός λόγος και ιδιαίτερα η απαξίωση της κυβέρνησης, των κομμάτων που τη στηρίζουν και των θεσμών επιβολής της πολιτικής τους, είναι ο δούρειος ίππος ενός αόρατου φασιστικού πραξικοπήματος, που απειλεί τη δημοκρατία μας και πρέπει να παταχθεί. Τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές θα τις λύσουμε αργότερα. Τώρα εξουδετερώνουμε το φασιστικό κίνδυνο και την απειλή
εκτροπής’’.

Πολύ σύντομα, όλο και περισσότερο, θα πυκνώνουν ‘’ειδήσεις’’ από τις οποίες θα προκύπτουν δύο δήθεν ‘’αναμφισβήτητα’’ συμπεράσματα:

Πρώτον: Ότι ο αντιμνημονιακός ριζοσπαστισμός, ταυτίζεται σχεδόν με το φασισμό και απειλεί τη δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Δεύτερο: Το ‘’άκρο’’ της ναζιστικής Χρυσής Αυγής συμπληρώνεται από το επικίνδυνο ‘’άκρο’’ της επαναστατικής αριστεράς, των αναρχικών και άλλων.
 

Αν αυτός ο άξονας συζήτησης καταστεί βασικός στην εξέλιξη των πραγμάτων, τα ..τρυγόνια θα είναι τρία και όχι μόνο δύο:

Η ΝΔ καθίσταται ο βασικός πυλώνας αναφοράς της ερχόμενης περιόδου.

Η αριστερόστροφη πολιτική δυναμική στη κοινωνία δορυφοροποιείται, περιορίζεται και ακυρώνεται σε ρόλο υπεράσπισης της ‘’συνταγματικής νομιμότητας’’.

Και μια κολοβωμένη Χρυσή Αυγή στερεώνει μια επικίνδυνη εικόνα ‘’μόνης εναντίον όλων’’.

Η ανοιχτή κοινωνική και οικονομική δικτατορία του κεφαλαίου και της τρόικας, επισείοντας το κίνδυνο μιας φασιστικής στρατιωτικής δικτατορίας που η ίδια έθρεψε, ζητά πολιτική συναίνεση για μια πολιτική κοινοβουλευτική δικτατορία πρωτόγνωρης μορφής.

Κάτι σαν Αίγυπτος;

Στην Αίγυπτο, για πολλούς υπήρξε ένα μεγάλο παράδοξο. Ο στρατός, συνεχιστής της μαυρίλας του Μουμπάρακ και της συμμαχίας με ΗΠΑ -Ισραήλ, παρουσιάστηκε ως εγγυητής της κοσμικότητας του κράτους, ενάντια στην απειλή ενός ακραίου ισλαμικού κράτους.

Τα πράγματα οδηγήθηκαν σε ένα σημείο όπου Νασερικά φιλελεύθερα ρεύματα και αριστερές ομάδες διαφόρων τύπων, τάχτηκαν με το στρατό, το αιματηρό πραξικόπημα και τη στυγνή δικτατορία, για να ‘’γλυτώσουν’’ από τον θρησκευτικό εξτρεμισμό. Με την ίδια σχεδόν ευκολία, που σε μια προηγούμενη φάση αρκετοί από αυτούς έδιναν υποστήριξη στους Αδελφούς Μουσουλμάνους για ‘’να φύγει ο Μουμπάρακ’’.

Σε μια κατάσταση, όπου ο στρατός κλέβει τη σημαία της κοσμικότητας και του μοντερνισμού και το υπερ-αντιδραστικό μουσουλμανικό ρεύμα λυμαίνεται τον αγώνα για το ψωμί και την καθημερινή επιβίωση, τι έχει μείνει αλήθεια για την Αριστερά για την Αίγυπτο, παλιάς και νέας εκδοχής;

Μη μας φαίνεται μακρινό και απόκοσμο το ερώτημα για τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

Ψωμί και δημοκρατία για όλους ή τίποτα...

Δράση για τη δημοκρατία και την ελευθερία, μαζί και αντιφασιστική δράση, αγκαλιά με τους οικονομικούς και κοινωνικούς δολοφόνους, τα καθεστωτικά κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, δεν μπορεί να υπάρξει.

Και αντίστροφα:

Ο αγώνας ενάντια στην ανεργία, τη μνημονιακή ανέχεια, τη φτώχεια, τη λιτότητα, δεν μπορεί να είναι άχρωμος και άοσμος. Αλλά σε αποφασιστική αναμέτρηση με την δικτατορία και το δεσποτισμό του κεφαλαίου, τον πολιτικό ολοκληρωτισμό του συστήματος, την ευρωκρατική επιβολή και το φασιστικό τέρας.

Στη νέα καμπή στην οποία μπαίνει η ταξική και πολιτική αντιπαράθεση, απαιτείται ανεξάρτητη και αυτοτελής πολιτική γραμμή της αριστεράς.

Σε σύνδεση με το κοινωνικό κίνημα.

Με αιτήματα και στόχους που θα απαντούν ταυτόχρονα στην επιβίωση, στην ανάγκη ανατροπής και επιβολής ενός άλλου δρόμου.

Για μια ανατροπή με συγκεκριμένο χρώμα και πρόσημο: Αντικαπιταλιστική, εργατική, δημοκρατίας και ελευθερίας.

Πιο απλά: Ψωμί και δημοκρατία για όλους ή τίποτα...              αριστερό blog             

Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ 29/9/13 με πρωτότυπο τίτλο:

«‘’Τόξο συναίνεσης’’-Ακροδεξιό Νεο-Δημοκρατικό  βέλος  ή αντικαπιταλιστική ανατροπή;»

Συσσίτια ετοιμάζει η Νέα Δημοκρατία

Περιζήτητοι είναι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής ενόψει των επόμενων εκλογών. Σε μια προσπάθεια να κερδίσει τους φασίστες ψηφοφόρους των νεοναζιστών -που είναι απαραίτητοι για να θριαμβεύσει η δημοκρατία στη χώρα μας-, η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να μιμηθεί την Χρυσή Αυγή και να διοργανώσει συσσίτια.

Πηγές από το Μέγαρο Μαξίμου αναφέρουν πως ο Αντώνης Σαμαράς πιστεύει πως οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής -εκτός από φασίστες- είναι και φτηνιάρηδες, οπότε μπορεί η ψήφος τους να εξαγοραστεί με μια ταραμοσαλάτα.

Τα συσσίτια της Νέας Δημοκρατίας δεν θα είναι μόνο για Έλληνες, ώστε να μην κατηγορηθεί η Νέα Δημοκρατία για ρατσισμό.

Υπάρχει, όμως, η σκέψη οι μετανάστες -επειδή δεν μπορούν να ψηφίσουν την Νέα Δημοκρατία- να δικαιούνται το μισό φαγητό από αυτό που θα παίρνουν οι Έλληνες.

Το επικοινωνιακό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας αρνείται πως οι μετανάστες θα παίρνουν μισή μερίδα από τους Έλληνες, και υποστηρίζει πως οι Έλληνες θα παίρνουν διπλή μερίδα από τους μετανάστες.

Αν υπάρξουν αντιδράσεις επειδή οι μετανάστες θα παίρνουν μισή μερίδα φαγητό, η Νέα Δημοκρατία σκοπεύει να μοιράσει ίσες μερίδες σε Έλληνες και μετανάστες αλλά στους Έλληνες θα μοιράζει και γλυκό

pitsirikos.

Ας θυμηθούμε τι έλεγε το δεξί χέρι του Σαμαρά για τη Χρυσή Αυγή.

Φαήλος Κρανιδιώτης – εφημερίδα «Δημοκρατία» – 30/12/2012
«Η Χρυσή Αυγή, στη χειρότερη περίπτωση, κάνει αντιποίηση αρχής, ενίοτε πέφτει και καμιά ψιλή, ήτοι έργω εξύβριση και σωματικές βλάβες.
Οι εκατόμβες των μαχαιρωμένων αλλοδαπών υπάρχουν στην ευφάνταστη και βλακώδη προπαγάνδα της «προοδευτικιάς» δημοσιογραφίας και στις παρεμβάσεις της Κλάραμπελ και λοιπών φωταδιστών κοινοβουλευτικών του ΣΥΡΙΖΑ / ΕΚΜ / «Βίλα Αμαλία».
Τιμωρητέα η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να χωθεί στα κενά του κράτους, αλλά είναι ανόμοιο μέγεθος με την πλημμύρα της λαθροεισβολής και την εξ αυτής εγκληματικότητα».

ΠΑΡΕ ΘΕΣΗ!

Προκύρηξη που γράφτηκε  πριν από τα σημερινά γεγονότα με τις συλλήψεις της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής

Λένε πως αν σου επιτεθούν με μαχαίρι υπάρχουν τρεις ισοδύναμες πιθανότητες: να προλάβεις να φύγεις, να τραυματιστείς ή να πεθάνεις. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πόσοι μετανάστες έχουν πέσει νεκροί από το χρυσαυγήτικο μαχαίρι. Ξέρουμε, από τους τόσους μαχαιρωμένους συντρόφους μας, ότι ο νόμος των πιθανοτήτων ήταν θέμα χρόνου να φέρει νεκρό που τα ΜΜΕ δεν θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν.

Εδώ και 20 χρόνια οι αναρχικοί (όπως άλλοι αντιφασιστικοί-επαναστατικοί χώροι, η άγρια νεολαία κι ένα μικρό κομμάτι της αριστεράς) χτυπιούνται καθημερινά με τα ζόμπι του φασισμού. Έχουμε χύσει αίμα, έχουμε δεχτεί πλήγματα, είμαστε αυτοί που δεκάδες φορές όλα αυτά τα χρόνια βγήκαμε μπροστά, μέρα και νύχτα και σταματήσαμε την εξάπλωση της φασιστικής μόλυνσης. Μας είπαν συμμορίτες, μας είπαν ότι αναζητούμε φανταστικούς εχθρούς, μας απαξίωσαν, μας έτρεξαν στα δικαστήρια, μας βασάνισαν στα τμήματα. Αλλά το αναρχικό κίνημα συνέχισε αυτό που επιτάσσει η ανάγκη, η θέση, αυτό που επιτάσσει η ανάλυση της πραγματικότητας για να φτάσουμε σήμερα να «δικαιωθούμε». Πολύ πικρή αυτή η «δικαίωση»…
Τώρα λοιπόν που όλοι «ανακάλυψαν» ότι πρόκειται για χρυσαυγίτες φονιάδες, ότι πρόκειται για παρακρατικούς ζυμωμένους στο βαθύ κράτος (αστυνομία, δικαιοσύνη, στρατό, ΕΥΠ), για οργανωμένο μαφιόζικο έγκλημα που ζει από νταβατζιλίκια, τώρα που όλοι κάτι θυμήθηκαν για χρηματοδοτήσεις από εφοπλιστές και νταραβέρια με κυβερνητικά κόμματα, τώρα που ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν την προστασία που παρέχει στους «αντισυστημικούς» η αστυνομία, τώρα που διάφορα σκουπίδια των ΜΜΕ «δεν ξεχνούν τον φασισμό» (που οι ίδιοι συνειδητά έθρεψαν), ας ξαναπούμε μερικά πράγματα μήπως βοηθήσουμε να σταματήσει αυτό το χαλάζι από «αφελείς» που πέφτουν από τα σύννεφα:

Ο μύθος του «Έλληνα δημοκράτη» και η έκπληξη για το 15% της χρυσής αυγής.

Ας ξεκινήσουμε με κάποια νούμερα, ειδικά αφού αυτά έχουν τόση σημασία: Αν γυρίσουμε χρονικά στην κατοχή και αν αθροίσουμε όλες τις ένοπλες αντιστασιακές οργανώσεις, δεξιές & αριστερές, στο απόγειό τους, έφτασαν ως άθροισμα τις 50.000 ένοπλους. Την ίδια στιγμή στα δοσιλογικά – φασιστικά σώματα (τάγματα ασφάλειας, χίτες κλπ) υπηρετούσαν 25.000 ένοπλοι. Για κάθε δύο λοιπόν που πολεμούσαν  ένοπλα τον ναζισμό και τα εγκλήματά του υπήρχε ένας που ένοπλα τον συνέδραμε. Σε όλη τη διάρκεια της μετεμφυλιακής περιόδου υπήρχε ένα κοινωνικό κομμάτι εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, πολλοί από αυτούς επαγγελματικά αποκαταστημένοι στους μηχανισμούς βίας του κράτους (αστυνομία, στρατός, δικαιοσύνη, παρακράτος) που έδιναν την κοινωνική βάση στο λεγόμενο «κράτος της δεξιάς». Υπάρχουν ακόμα οι εικόνες από τις ενθουσιώδεις υποδοχές των χουντικών με τα μυστριά, υπάρχουν ακόμα τα εκλογικά αποτελέσματα που έδωσαν 30% στον βασιλιά, υπάρχουν οι βόμβες σε γεμάτα σινεμά από τον Πλεύρη και τον Μιχαλολιάκο, υπάρχουν τα παραστρατιωτικά σώματα της ΝΔ του 80, υπάρχει το παπαδαριό και ο ιστός του στην κοινωνία, υπάρχει ο Μαρκεζίνης και ο Καρατζαφέρης στο 7%, τα μακεδονικά συλλαλητήρια, ο Χριστόδουλος…

Με πόση ευκολία όλοι ξεχνάνε το προχθές; Με την ίδια ευκολία που ξεχάσανε το χθες: με τη χρυσή αυγή στο 0,04% αλλά με αγρότες να καρφώνουν τους μετανάστες εργάτες τους λίγο πριν τους πληρώσουν, με τα βυθισμένα δουλεμπορικά στο αιγαίο και τα πτώματα να ξεβράζονται στις τουριστικές αμμουδιές, με τη γριά μάνα πεταμένη σε μια ανασφάλιστη «λαθρο»βουλγάρα, με τα «προσεχώς ρωσίδες», με τα «μαύρα» μεροκάματα να δημιουργούν «ρυθμούς ανάπτυξης», με τις Μανωλάδες, με το στοίβαγμα 10δων χιλιάδων «χαμένων στο διάστημα» μεταναστών στα λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας για να στηθεί το μέγιστο επιχειρηματικό κόλπο με την ανάπλαση της πρωτεύουσας (που όταν ήρθε η κρίση επενδύθηκε τελικά στον κανιβαλισμό του Άγιου Παντελεήμονα).
Τότε, στην belle époque του χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών αγώνων, της Ισχυρής Ελλάδας.
Αυτό όμως ποτέ δεν μέτρησε για «άνοδος του φασισμού»….
Όπως λοιπόν άνοιξε η γη και κατάπιε τον φασισμό της καθημερινής ζωής έτσι κατάπιε και τις ιστορικές πολιτικές του παραδόσεις και επιρροή.
Υπάρχει λοιπόν ή όχι 15% φασισμός στην Ελλάδα;

Περί του εμφυλίου πολέμου.
Αν ως υπόθεση εργασίας θεωρήσουμε ότι κάποιο «ξένο κέντρο» απεργάζεται εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα, τι πιο λογικό από το να θεωρήσουμε ως πιόνι του, αυτούς που έκαναν την πρώτη κρίσιμη κίνηση; Πέρα όμως από συνομωσιολογικές βλακείες, μέσα στην κρίση, περισσότερο από ότι στην «ευμάρεια,» κομμάτια της αστικής τάξης και τμήματα του πολιτικού προσωπικού συγκρούονται. Φτιάχνονται και χαλιούνται συμμαχίες, συγκρούονται διαφορετικά σχέδια. Φαίνεται πως στη ζυγαριά του καθεστώτος τα οφέλη από μια Χρυσή αυγή-αφηνιασμένο μπράβο είναι πλέον μικρότερα από αυτά μιας Χρυσής Αυγής να γλύφει τις πληγές της.

Η ρητορική όμως περί εμφυλίου (αλλά και πραξικοπημάτων) που αναπαράγεται από όλο το καθεστώς αλλά και τον οργανωμένο φασισμό και αντανακλάται παντού, είναι βαθιά αντεπαναστατική. Δεν είναι παρά η κουκούλα που η εξουσία, ως ύστατο μέτρο, θα επιχειρήσει να φορέσει σε έναν μεγάλο κοινωνικό-ταξικό ξεσηκωμό. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος εμφυλίου αν ο καθένας αντιληφθεί αυτό που ζει, ποιοι είναι οι «δικοί του» & ποιοι «οι απέναντι», ποιών τη μοίρα μοιράζεται κάθε μέρα, πως απολογίζει το στήσιμο στις κομματικές ουρές για το ρουσφέτι πριν χρόνια, πως φαντάζεται ότι την έβγαζε ο Αλβανός πού κάποτε του έβαψε το σπίτι, ποιοι και πόσοι και γιατί είναι οι συνάδελφοί του στη δουλειά, ποιοι και πόσοι και γιατί είναι τα αφεντικά του. Τον εμφύλιο πόλεμο, πέρα από το παιχνίδι της πρόκλησης των συνθημάτων και των τελετών, τον θέλει ένα κομμάτι της εξουσίας, ένα κομμάτι που διατρέχει κάθετα την εξουσία και που ελπίζει ότι με αυτόν θα έρθει στα πράγματα. Και θα επιχειρήσει εμφύλιο μόνο όταν το σύνολο του συστήματος δει τον κίνδυνο των εκμεταλλευομένων και καταπιεζόμενων να βαδίσουν εναντίον του. Μια από τις πολλές χρήσεις της χρυσής αυγής ως εφεδρείας για όταν η εξουσία δει ότι δεν έχει άλλο δρόμο από την αλληλοσφαγή των καταπιεσμένων.
Παρόλα αυτά τα αγωνιζόμενα κομμάτια των καταπιεσμένων, πολιτικά και κοινωνικά, οφείλουν να εντείνουν την πάλη τους ώστε να σπάσει ο υπονοούμενος εκβιασμός από το καθεστώς, το νέο φόβητρο «υποταγή ή εμφύλιος». Στα λόγια και στην πράξη. Και να θυμίσουν στο καθεστώς ότι η ιστορία έχει δείξει κάποιες φορές ότι υποψήφιοι εμφύλιοι καταλήγουν επαναστάσεις…

Είναι λοιπόν η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός ο «μεγάλος εχθρός»;
 

Φυσικά και όχι. Είναι μία από τις πολλές εκφράσεις του εχθρού που αξιοποιήθηκε πολιτικά τα τελευταία 3 χρόνια της αποτυχίας του συστήματος. Η Χρυσή αυγή είναι ένα από τα πρόσωπα του εχθρού που με πολιτικούς όρους αντανακλά τις χειρότερες μορφές ενός πολιτισμού όπως αυτές οσμώνονται στην κοινωνία. Ένα πρόσωπο που έβγαλε την μάσκα, ίσως και να του άνοιξε υπερβολικά η όρεξη και που άλλα πρόσωπα του εχθρού πέφτουν (έτσι δείχνουν μέχρι στιγμής) τώρα να το κατασπαράξουν. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να αγνοούμε ότι ο φασισμός όχι μόνο απλά αδρανοποιεί και στρέφει σε κανιβαλικές λογικές τμήμα των καταπιεσμένων ούτε ότι είναι μόνο το μακρύ παράνομο χέρι του κράτους. Είναι, όπως ειπώθηκε και πριν εργαλείο για την μετατροπή μιας επανάστασης σε εμφύλιο, αλλά είναι και αλάνθαστο δείγμα για το πόσο πολύ η εξουσία αρχίζει να σκέφτεται όσα ο φασισμός επιθυμεί: Δικτατορία, μεγάλους αρχηγούς, απόλυτη ελευθερία για τα αφεντικά, εκτελέσεις και ξερονήσια και τέλος εθνικό πόλεμο.

Αυτό το εργαλείο του «μεγάλου εχθρού», δηλαδή αυτών που νέμονται τον πλούτο όσων ακόμα δουλεύουν, αυτών που έχουν την εξουσία των συλλογικών αποφάσεων της κοινωνίας, πρέπει να το αποσυνθέσουμε.
Ένας πολυεπίπεδος και με διαφορετικά μέσα αγώνας, αγώνας που το αναρχικό κίνημα είναι από αυτούς που δεν τον έπαψαν ποτέ, πρέπει να επεκταθεί. Σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Μέσα στη δουλειά, στη γειτονιά, στην παρέα, στο γήπεδο, το σχολείο, το ίντερνετ. Και σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να συσπειρωθούν όλοι. Πρέπει ο καθένας να πάρει θέση. Ο καθένας να τοποθετηθεί απέναντι στον φασισμό ως αυτό που ο φασισμός είναι. Πρέπει η κοινωνική βάση να λύσει αυτό το θέμα στο εσωτερικό της: με τον γείτονα, τον συνάδελφο, αλλά και στο πεζοδρόμιο, στην περιφρούρηση, στην αυτοάμυνα. Άλλωστε το να πάρουν όλοι θέση είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν θέση μερικοί και να γίνουν συνεπείς με τη θέση τους οι υπόλοιποι.

Καμία εμπιστοσύνη στον καθεστωτικό αντιφασισμό. Όχι μόνο αδιαφορούμε για τον πολιτικό τους σκυλοκαβγά, τις ενδοκαθεστωτικές συνομωσίες και τα ξεκαθαρίσματα, για τις φασίζουσες ή μη κλίκες συμφερόντων στο βαθύ κράτος, αλλά και αντιλαμβανόμαστε τι ακριβώς σημαίνουν οι ιδέες για «απαγόρευση της Χρυσής Αυγής» και δεν θα μας φαίνονταν περίεργο να περάσει ο φασισμός πάνω από το πτώμα της «χρυσής αυγής». Αναλώσιμοι είναι, οι εκάστοτε φασίστες, έτσι ή αλλιώς.
Καμιά εμπιστοσύνη ούτε και στις αριστερές ηγεσίες: άργησαν οι κορώνες «τσακίστε τους φασίστες» και δεν μας εντυπωσιάζει ούτε η φλύαρη επανάληψή τους. Το «δια ταύτα» άλλωστε σε αυτές τις κορώνες δεν είναι να εντυπωσιάσουν εμάς αλλά να εντυπωσιάσουν ψηφοφόρους και να εγκλωβίσουν την κομματική βάση που βράζει…
Επίσης, δεν ξεχάσαμε ποτέ, ότι τα πιο μαχητικά κομμάτια, σε κάθε αγώνα, σε όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος ιστορικά, συχνά προσφέρονται σαν Ιφιγένειες όταν το ζήτημα αρχίσει να αφορά το μεγάλο ζητούμενο για κάθε κόμμα: την πολιτική εξουσία. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια…

Εμείς, συνεχίζοντας αταλάντευτα στο δρόμο που ακολουθούμε, καλούμε το προοδευτικό και ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας, αλλά και όλους τους καταπιεσμένους, ανεξάρτητα αν και τι ψηφίζει ο καθένας να πάρουν έμπρακτη θέση απέναντι στον φασισμό. Τους καλούμε να δημιουργήσουν πρωτοβουλίες στη δουλειά και λαϊκές συνελεύσεις, τους καλούμε να δημιουργήσουν ή να ενταχθούν σε σχηματισμούς συλλογικής αυτοάμυνας, τους καλούμε να δράσουν ατομικά και συλλογικά παντού. Γιατί τελικά ο φασισμός δεν είναι ο μεγάλος εχθρός. Και η πάλη ενάντια στον φασισμό είναι μέρος και αφορμή για την πάλη ενάντια σε κεφάλαιο και κράτος (είτε δεξιό είτε αριστερό, είτε καπιταλιστικό είτε σοσιαλιστικό). Για την κοινωνική απελευθέρωση.

Γιατί το αίμα το Παύλου Φύσσα δεν είναι το πρώτο αλλά θα χρειαστεί μεγάλος αγώνας για να είναι το τελευταίο.
 

Και δεν θα φτάσει να πάρεις θέση μόνο απέναντι στον φασισμό.
Θα χρειαστεί να πάρεις θέση απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο.
Εμπρακτη θέση.

Αθήνα, Σεπτέμβρης 2013

Α.Κ.Α.

Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση

 Πηγή:

http://eleftheriakos.gr/node/667

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΑΠ΄ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ!!!!!

tetragonal-leaves-universe

Η βαριά μυρωδιά της γαλάζιας κουζίνας

Είναι επαρκές ή όχι το υπάρχον νομικό πλαίσιο για να αντιμετωπιστεί η ποινική διάσταση της δράσης της Χρυσής Αυγής; Είναι το ερώτημα γύρω από το οποίο έχει μπερδευτεί η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να μην είναι σαφές αυτή τη στιγμή αν και πότε θα κατατεθεί νομοθετική πρωτοβουλία στη Βουλή. Και έχει μπερδευτεί, γιατί αν το υπάρχον νομικό πλαίσιο είναι επαρκές, τότε θα πρέπει να δοθεί μία εξήγηση από την πλευρά της κυβέρνησης για τη μη αξιοποίησή του μέχρι τώρα.

 Της Αγγελικής Σπανού

Η πρωτοβουλία του υπουργού Δημόσιας Τάξης Nίκου Δένδια να στείλει στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου φάκελο με 32 υποθέσεις παραβίασης άρθρων του ποινικού κώδικα από μέλη, οπαδούς ή και βουλευτές της Χ.Α κατατείνει στην εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου για τέτοιου είδους αδικήματα εφόσον σταθεί η κατηγορία της σύστασης και δράσης εγκληματικής οργάνωσης. Ο ίδιος εισηγείται την προώθηση νομοθετικής ρύθμισης για την τροποποίηση των συγκεκριμένων άρθρων του Ποινικού Κώδικα (187 και 195), για σύσταση συμμορίας και για τις οργανωμένες διαδηλώσεις εν είδει στρατιωτικών παρελάσεων, προκειμένου να διευκολυνθεί η άμυνα απέναντι στον ακροδεξιό εξτρεμισμό. Υπάρχουν, ωστόσο, και αντίθετες απόψεις όπως αυτή που -σύμφωνα με πληροφορίες- μετέφερε στον πρωθυπουργό ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου, κατά τον οποίο είναι επαρκές το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο και όλα μπορούν να γίνουν μέσα σ αυτό. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, αυτή την άποψη συμμερίζεται και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ -και νομικός- Μάκης Βορίδης, ο οποίος έχει χαρακτηρίσει τη Χ.Α. "εγκληματική οργάνωση".

Επομένως, η νομική διάσταση εμπλέκεται με την πολιτική και για το λόγο αυτό ακόμη δεν έχει βγει άκρη. Αν η κυβέρνηση δεν πάρει καμία νομοθετική πρωτοβουλία και παρόλα αυτά επιτευχθεί ο θεσμικός περιορισμός της Χ.Α. πώς θα πείσει ότι μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν αδρανούσε; Και αν πάρει νομοθετική πρωτοβουλία, πώς θα την υποστηρίξει αν δεν στέκεται νομικά;
Το δίλημμα είναι σκληρό για τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, που μετρά ήδη δυνητικά πολιτικά οφέλη από τις πιθανές πολιτικές ζημιές που θα υποστούν τα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της. Και τα μετρά επειδή στον ορίζοντά της έχει την πιθανότητα πρόωρων εκλογών. Είναι αυτός ο λόγος, άλλωστε, για τον οποίο ο βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ και σύμβουλος του πρωθυπουργού Χ. Λαζαρίδης αφήνεται ελεύθερος να καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα που δεν ανήκει στο συνταγματικό τόξο, προετοιμάζοντα το εκλογικό δίλημμα που θέλει το Μέγαρο Μαξίμου: Σαμαράς που σημαίνει σταθερότητα/ομαλότητα ή Τσίπρας που θα φέρει χάος/διάλυση.

Εκεί, ενδεχομένως, βρίσκεται και η ερμηνεία των υψηλών τόνων που υιοθέτησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρόλο που στελέχη του κόμματός του, και ο ίδιος ο εκπρόσωπός του Οδ. Κωνσταντινόπουλος, είχαν διαφοροποιηθεί πλήρως από τη "γραμμή" Λαζαρίδη. Και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, κατά συγκλίνουσες εκτιμήσεις, δεν θέλει εκλογές αλλά δεν μπορεί να τις αποκλείσει, επομένως συμβάλλει με τον τρόπο του στην προετοιμασία της κατάλληλης ατμόσφαιρας.

Το παιχνίδι έχει μοιραστεί: Ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του εμφανίστηκε ενωτικός και δημιούργησε -σε πρώτο επίπεδο- την αίσθηση δεν συμπλέει με τον βουλευτή Επικρατείας της ΝΔ και στενό του συνεργάτη Χρύσανθο Λαζαρίδη. Ωστόσο, λίγο αργότερα, ένας από τους εξ απορρήτων του Α. Σαμαρά, γνωστός για τις σκληρές του θέσεις, έλεγε σε δημοσιογράφους στη Βουλή ότι "ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ είναι το ίδιο" διαβεβαιώνοντας ότι ο κ. Λαζαρίδης έχει την πλήρη στήριξη του Μεγάρου Μαξίμου.

Δεν έχει, όμως, τη στήριξη ολόκληρης της Νέας Δημοκρατίας. Η Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, διαφοροποιήθηκε ευθέως από τις θέσεις Λαζαρίδη, χαρακτηρίζοντας λάθος την ταύτιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τα άκρα, σημειώνοντας μάλιστα ότι αυτό δεν συμφέρει τη χώρα. Αναγνώρισε ότι υπάρχει μια "θλιβερή, θλιβερόταταη μειοψηφία" στη ΝΔ που αλλοιθωρίζει προς της ΧΑ για να διαβεβαιώσει ότι η παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής "δεν έχει τίποτα να πει μαζί τους". Νωρίτερα, πιο διακριτικά, είχε αποστασιοποιηθεί από τις απόψεις Λαζαρίδη ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης (στο Σταρ), ο μόνος υπουργός που πήρε θέση δημόσια. Και στο μεταξύ βουλευτές όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Γιώργος Καλατζής, ο Προκόπης Παυλόπουλος κ.α.  εξέφρασαν την καθαρή αντίθεσή τους προς τους ισχυρισμούς του πρωθυπουργικού συμβούλου.

Αρκούν όλα αυτά για να μιλήσει κανείς για εσωκομματική κρίση; Οχι βέβαια και πάντως όχι τώρα. Η εξουσία και η ελπίδα διατήρησής της ήταν πάντα η ισχυρότερη συγκολλητική ουσία στο εσωτερικό της γαλάζιας παράταξης.
tvxs

Τρίτο Ράιχ ή Τρίτο Μνημόνιο;

Του Νίκου Μπογιόπουλου
 Ένα κράτος που δουλεύει με τέτοιο συγχρονισμό, με τέτοια ταχύτητα και με τέτοια αποτελεσματικότητα, όπως έδειξε στην περίπτωση της ναζιστικής συμμορίας,  θα πρέπει να είχε κάποιο λόγο που τόσο καιρό δεν αντιδρούσε απέναντι στη Χρυσή Αυγή... Ερώτημα (ή και συμπέρασμα) 1ο: Έχει ακόμα υποστηρικτές η αφελής και αστεία θεωρία που διατείνεται ότι «το κράτος είναι μπάχαλο»; Το κράτος, αντιθέτως, διαπιστώσαμε ότι δουλεύει ρολόι. Όταν θέλει είναι πανταχού παρόν. Μπορεί, για παράδειγμα, τα ταμεία ανεργίας του κράτους να μη δουλεύουν καλά, αλλά οι υπερκοριοί του κράτους δουλεύουν στην εντέλεια. Μπορεί τα
γραφεία επιθεώρησης εργασίας να μη δουλεύουν καθόλου, αλλά οι μηχανισμοί παρακολούθησης, φακελλώματος, συλλήψεων, δουλεύουν ολημερίς. 
Ερώτημα (ή και συμπέρασμα) 2ο: Ένα κράτος που δουλεύει με τέτοιο συγχρονισμό, με τέτοια ταχύτητα και με τέτοια αποτελεσματικότητα, όπως έδειξε στην περίπτωση της ναζιστικής συμμορίας,  θα πρέπει να είχε κάποιο λόγο που τόσο καιρό δεν αντιδρούσε απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Αλλά ποιό λόγο άραγε είχε το κράτος και δεν αντιδρούσε;  Μάλιστα, αντί να προστατεύει την κοινωνία από τη Χρυσή Αυγή, κατηγορούσε την κοινωνία και συκοφαντούσε  τους λαϊκούς αγώνες, ανεμίζοντας τη σημαία της θεωρίας των «δυο άκρων». Τί να υποθέσουμε; Ότι το κράτος δεν αντιδρούσε γιατί η Χρυσή Αυγή ήταν, τελικά, χρήσιμη στο κράτος; Ότι την άφηνε να υπάρχει ώστε να παίζει με τη θεωρία των «δυο άκρων»;
Ερώτημα (ή και συμπέρασμα) 3ο: Από τη στιγμή που το κράτος αντέδρασε, πάλι κάποιος λόγος θα υπήρξε για να αντιδράσει, δεδομένου ότι πολύ καιρό πριν -αν και θα μπορούσε- δεν το έπραξε. Γιατί; Περίμενε πρώτα να δολοφονήσουν; Αλλά τότε η προηγούμενη δολοφονία στα Πετράλωνα του μετανάστη ήταν λιγότερο δολοφονία; Τί να σκεφτούμε; Μπας και το κράτος έδρασε τώρα, πολύ απλά γιατί τώρα είναι που του χρειάζεται πια όχι μια ανεξέλεγκτη (με την ανοχή του κράτους) Χρυσή Αυγή, αλλά μια «εξαρθρωμένη από το κράτος» Χρυσή Αυγή;   
Ερώτημα (ή και συμπέρασμα) 4ο: Το προηγούμενο διάστημα τέθηκαν στο λαό από το κράτος και από τις πολιτικές δυνάμεις που το υπηρετούν πολλά και απειλητικά διλήμματα. Από το «μνημόνιο ή χάος» μέχρι το «μνημόνιο ή τανκς».  Προφανώς δεν θα ήταν ευχάριστο για το κράτος και για τις πολιτικές δυνάμεις που το υπηρετούν  να πάει ο λαός σε εκλογές, έχοντας στο μυαλό του τη φτώχεια του, την ανεργία του, την εξαθλίωσή του. Αντί για τα προηγούμενα, ένα δίλημμα του τύπου «ή Τρίτο Ράιχ ή Τρίτο Μνημόνιο», μάλλον θα ήταν προτιμότερο για όσους ετοιμάζουν το... Τρίτο Μνημόνιο. 
Ερώτημα (και εν αναμονή του συμπεράσματος) 5ο: Ο λαός θα επιτρέψει σε όσους του έχουν επιβάλει δύο μνημόνια παριστάνοντας τους «σωτήρες», να του επιβάλουν και τρίτο παριστάνοντας μάλιστα αυτή τη φορά και τους «αντιφασίστες»;                                                      
 unfollow.com.gr 
manier

Πάνω που σοβάρευε

Η αντιτρομοκρατική υπηρεσία συνέλαβε τον γραμματέα της Χρυσής Αυγής, Νίκο Μιχαλολιάκο, και άλλα στελέχη της συμμορίας, με την κατηγορία πως η Χρυσή Αυγή συνιστά εγκληματική οργάνωση. Οι συλλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής προκάλεσαν έκπληξη γιατί η Χρυσή Αυγή είχε αρχίσει να γίνεται σοβαρή.

Οι συλλήψεις των βουλευτών της Χρυσής Αυγής προκάλεσαν την αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη που διαμαρτυρήθηκε έντονα επειδή οι χρυσαυγίτες της φέρονται με το σεις και με το σας, και δεν την έχουν μαχαιρώσει ποτέ.
Ο Άρειος Πάγος, η Ελληνική Δικαιοσύνη και η Ελληνική Αστυνομία δεν είχαν πάρει χαμπάρι τόσο χρόνια πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση. Ιδέα δεν είχαν. Νόμιζαν πως είναι πρόσκοποι.
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ που πρόβαλλαν διαρκώς τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής κατελήφθησαν ξαφνικά από αντιφασιστικό οίστρο, ενώ οι δημοσιογράφοι που χαριεντίζονταν μέχρι χτες με τους χρυσαυγίτες -και τους έγλειφαν τ’ αρχίδια- έπαθαν αντιφασιστική υστερία, γιατί τους είπαν τα αφεντικά τους πως πλησιάζουν οι εκλογές και αλλάξανε τα πλάνα, οπότε τώρα θα πρέπει να την πέφτουν στην Χρυσή Αυγή για να ανεβούν τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, μπορεί να γίνει κυβέρνηση κάνας ΣΥΡΙΖΑ, οπότε οι νταβατζήδες της διαπλοκής θα πρέπει να εξαγοράσουν και όλους τους συριζαίους.
Οι χρυσαυγίτες που συγκεντρώθηκαν να διαμαρτυρηθούν για τις συλλήψεις των άλλων μελών της συμμορίας ήταν καμιά διακοσαριά, αφού τόσοι είναι οι χρυσαυγίτες, αν και το Mega και ο ΣΚΑΪ τους παρουσιάζουν σαν εκατομμύρια.
Βέβαια, οι χρυσαυγίτες, όπως όλοι οι φασίστες, είναι χέστηδες -όταν δεν είναι πενήντα απέναντι σε έναν συφοριασμένο Πακιστανό-, οπότε τώρα θα εξαφανιστούν όλοι γιατί όλο και έχουν κάποιο μπλέξιμο με την Δικαιοσύνη, από μπραβιλίκια, εκβιασμούς και άλλες τέτοιες επαγγελματικές δραστηριότητες.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας της Οικονομικής Ελίτ, Νίκος Δένδιας-επειδή είναι και χαζός και δεν προσέχει τι λέει- είπε ουσιαστικά πως η δίωξη των βουλευτών της Χρυσής Αυγής γίνεται με εντολή του Αντώνη Σαμαρά, αφού είναι γνωστό πως η Ελληνική Δικαιοσύνη θέλει και τις εντολές της, γιατί μόνη της δεν μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες.
Ο Αντώνης Σαμαράς είπε πως η χώρα χρειάζεται Δικαιοσύνη -τρία χρόνια αυτό γράφω Αντώνη-, οπότε υποθέτω πως θα δώσει εντολή στον Άρειο Πάγο να κάνει μια έρευνα και για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ώστε να τον μπουζουριάσουνε παρέα με τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη.
Φτάσαμε στο σημείο -μετά από τρία χρόνια χρεοκοπίας και κατάλυσης της Δικαιοσύνης- να μιλάει για απονομή Δικαιοσύνης ο Σαμαράς.
Ο Σαμαράς που, με την προεκλογική του ατζέντα περί ανακατάληψης των πόλεων και άλλες ακροδεξιές ανοησίες, έβαλε στο παιχνίδι την Χρυσή Αυγή, τώρα κάνει τον εγγυητή της Δημοκρατίας και τον υπέρμαχο της Δικαιοσύνης.
Βέβαια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κοιμάται όρθιος τρία χρόνια και δεν έχει κάνει σημαία του την Δικαιοσύνη και την κάθαρση -γιατί άραγε;-, λογικό είναι να μας κάνει και πλάκα ο Σαμαράς.
Κι όμως, αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι το τι θα κάνει με το Μνημόνιο, το οποίο δεν ήταν επιλογή και ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως δεν έχει κυβερνήσει και δεν φέρει ευθύνη για την χρεοκοπία.
Αλλά, από στρατηγική, δεν το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Καθόλου.
Κι έρχεται τώρα ο Σαμαράς -πολιτικός της Νέας Δημοκρατίας από την δεκαετία του ’70-, να μιλήσει για Δικαιοσύνη.
Δηλαδή, ο Σαμαράς λέει, ουσιαστικά, πως το θέμα δεν είναι πια το Μνημόνιο αλλά η Δικαιοσύνη.
Λέει αυτό που θα έπρεπε να πει ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή. Και θα το έλεγε αν δεν ήταν τόσοι αριστεροί φωστήρες μαζεμένοι.
Φυσικά, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά.
Όταν δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας και όταν η Δικαιοσύνη είναι διακοσμητική και δρα μόνο με κυβερνητικές εντολές, οι διώξεις σε βάρος των βουλευτών και των στελεχών της Χρυσής Αυγής μπορεί να φέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμούν.
Ή μήπως επιθυμούν ακριβώς αυτό;
Σε κάθε περίπτωση, επειδή οι χρυσαυγίτες είναι εγκληματίες, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Βενιζέλος είναι αθώος.
Αλλά η Δικαιοσύνη δεν ακουμπάει τους Βενιζέλους. Κι αυτό λειτουργεί υπέρ της Χρυσής Αυγής και υπέρ της εκτροπής.
Η ουσία είναι πως η Χρυσή Αυγή ήταν -μέχρι πριν από τρία χρόνια- ένα επικίνδυνο αλλά περιθωριακό και γραφικό μόρφωμα.
Με την χρεοκοπία της χώρας -και με το κατάλληλο σπρώξιμο από τα ΜΜΕ αλλά και με χρηματοδότηση από τους κατάλληλους ανθρώπους-, η Χρυσή Αυγή έγινε παίκτης στο πολιτικό σκηνικό.
Φυσικά, η Χρυσή Αυγή είχε ρόλο. Εξαιρετικά σχεδιασμένο.
Με την Χρυσή Αυγή δημιουργήθηκε ένας κίνδυνος, ένα νέο πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία. Την κατάλληλη στιγμή.
Η Χρυσή Αυγή παγίδευσε στις τάξεις της λούμπεν προλετάριους και εμπόδισε την δημιουργία ενός λαϊκού μετώπου που θα έφερνε την ανατροπή.
Παράλληλα, έκανε κύριο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας τον φασισμό και τον ρατσισμό, δημιουργώντας διαρκείς αντιπερισπασμούς.
Και τώρα, η Χρυσή Αυγή που δεν υπήρχε, διώκεται από την κυβέρνηση, κάνοντας την κυβέρνηση να μοιάζει δημοκρατική.
Δηλαδή, δημιούργησαν ένα πρόβλημα που, ουσιαστικά, δεν υπήρχε, την Χρυσή Αυγή, ώστε να την βγάλουν την κατάλληλη στιγμή από τη μέση, να βρεθεί η χώρα εκεί που ήταν και πριν -με όλους τους υπεύθυνους για την χρεοκοπία στις θέσεις τους- και αυτό να παρουσιάζεται σαν επιτυχία της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης.
Είναι σαν το ανέκδοτο με τον χότζα.
Το κόλπο ήταν τέλειο: το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η οικονομία, δεν είναι το σάπιο πολιτικό κατεστημένο αλλά ο φασισμός. Και θα εγγυηθούν την δημοκρατία -απέναντι στην Χρυσή Αυγή- ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ούτε η οικονομία, ούτε ο φασισμός.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η απουσία της Δικαιοσύνης. Από εκεί ξεκινούν όλα τα άλλα προβλήματα.
Το τραγελαφικό είναι πως κάνει σήμερα σημαία τη Δικαιοσύνη ο Σαμαράς.
Δεν πείθει κανέναν αλλά, μόνο και μόνο που βγαίνει ο Σαμαράς να μιλήσει για Δικαιοσύνη, αποδεικνύει την γύμνια της αντιπολίτευσης αλλά, κυρίως, των πολιτών.
Οι πολίτες έπρεπε να έχουν κύριο αίτημα την Δικαιοσύνη.
Θα έπρεπε η Δικαιοσύνη να ήταν το κύριο αίτημα σε όλες τις διαδηλώσεις και σε όλες τις απεργίες.
Δεν ήταν. Και οι πολίτες τα χάνουν όλα. Όλα αυτά που διεκδικούν.
Αφού τα χάσουν όλα μα όλα, ίσως καταλάβουν πως το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η απουσία Δικαιοσύνης.
Εγώ το έγραψα άπειρες φορές. Τελικά, μόνο ο Σαμαράς με άκουσε.
πιτσιρίκος

Ο Χίτλερ μαθαίνει για τη σύλληψη των χρυσαυγιτών

Τα περί ενταλμάτων σύλληψης για δημοσιογράφους, δεν επιβεβαιώνονται…

ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ

 http://tetragonal-leaves-universe.tumblr.com/post/62496897534

Στη μπουζού αδερφές μου…στη μπουζού !!!

Συνελήφθησαν πριν από λίγη ώρα ο φύρερ της χρυσής αυγής , Νίκος Μιχαλολιάκος , και ο αντιφύρερ , Ηλίας Κασιδιάρης οι οποίοι θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα μετά από σχετικά εντάλματα σύλληψης που εκδόθηκαν σε βάρος τους από την Εισαγγελία Πρωτοδικών .Την εντολή της σύλληψης έδωσε ο σοβαρός Μπάμπης του ΣΚΑΙ ο οποίος αποφάσισε ότι η χρυσή αυγή τελικά δεν είναι…αρκετά σοβαρή και γιαυτό θα πρέπει να συλληφθεί και να κλειστεί στη φυλακή μέχρι να σοβαρευτεί και να μπορέσει να συγκυβερνήσει με την Νέα Δημοκρατία .

Η ιεραρχία ακολουθήθηκε πιστά , σύμφωνα με το καταστατικό της χρυσής αυγής , αφού πρώτα συνελήφθη ο αρχηγός της συμμορίας και μετά ο υπαρχηγός . Πληροφορίες του κυβερνητικού καναλιού Mega κάνουν λόγο για ακόμα 34 εντάλματα . Ανάμεσα τους και τα high lights της χρυσής αυγής , Παναγιώταρος και Λαγός .

Είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται σύλληψη πολιτικού αρχηγού μετά την χούντα της επταετίας  αφού έως σήμερα οι πολιτικοί αρχηγοί είχαν το ελεύθερο να αλωνίζουν .

Εντωμεταξύ μέσω μηνυμάτων sms  καλούνται οι μη συλληφθέντες χρυσαυγίτες να συγκεντρωθούν έξω από τη ΓΑΔΑ όπου θα πραγματοποιηθεί συναυλία συμπαράστασης . Σε αυτή θα λάβουν μέρος ο Πέτρος Γαϊτάνος , ο Νότης Σφακιανάκης , ο Γιάννης Πλούταρχος και το φάντασμα της Βίκυς Μοσχολιού . Τη συναυλία θα διευθύνει ο Σταμάτης Σπανουδάκης και θα προλογίσει η Κική Δημουλά.

Στη συνέχεια όλοι μαζί θα μπουν στη ΓΑΔΑ για να συλληφθούν .

Ήδη ο Παναγιώταρος προσήλθε αυτοβούλως στη ΓΑΔΑ και συνελήφθη αντιγράφοντας τον Κουφωντίνα της 17Ν .

Το δράμα τους περιγράφουν στο Mega Channel οι αστυνομικοί που εξαναγκάστηκαν να συλλάβουν τους χρυσαυγίτες . Χαρακτηριστικά αναφέρει ένας από αυτούς με δάκρυα στα μάτια ότι ένοιωσε σαν να συνέλαβε τον ίδιο του τον αδερφό .

Λόγω της αθρόας προσέλευσης χρυσαυγιτών από τα ανακριτικά της ΓΑΔΑ , η ΕΛΑΣ αναμένει σωρεία καρφωμάτων και αλληλοκατηγοριών στα χνάρια των δωσίλογων της κατοχής για τους οποίους τρέφουν μεγάλη εκτίμηση οι χρυσαυγίτες .

Σε περίπτωση που το πολιτικό σκέλος της χρυσής αυγής χάσει τις βουλευτικές του έδρες τότε τη λύση θα δώσει ο Θεόδωρος Πάγκαλος ο οποίος είναι ο μόνος έφεδρος έμπειρος πολιτικός που διαθέτει το κατάλληλο εκτόπισμα ώστε να καταλάβει μόνος του δεκαοκτώ θέσεις στη σειρά .

Αν και εφόσον η χρυσή αυγή τεθεί εκτός νόμου τότε ο φύρερ Μιχαλολιάκος έχει έτοιμο το plan B σύμφωνα με το οποίο η χρυσή αυγή θα μετονομαστεί σε “χρυσά αυγά” και οι χρυσαυγουλάδες θα φοράνε άσπρα αντί για μαύρα φασιστομπλουζάκια . Τα μαύρα μπλουζάκια , τα οποία αναμένεται να ξεπουληθούν τις επόμενες ώρες , θα αποκτήσουν συλλεκτική αξία και θα πωλούνται στο e-bay σε υψηλές τιμές .

Αυτές οι εξελίξεις έχουν προβληματίσει τον πρωθυπουργό , Αντώνη Σαμαρά , ο οποίος θα πρέπει να αναλάβει εκτός από το κράτος και το παρακράτος μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος που θα επιφορτιστεί με τη βρώμικη δουλειά . Όσοι θα μπορούσαν να αναλάβουν τη συγκεκριμένη ακροδεξιά πτέρυγα έχουν χάσει πλέον το φασιστικό τους σφρίγος . Ο Βορίδης και ο Γεωργιάδης από τη στιγμή που πήγαν στη Ν.Δ. έγιναν δημοκράτες , ο Καμμένος έχει συνάψει σχέσεις με τους αναρχοκομμουνιστές , ο πατέρας Πλεύρης είναι με το ένα πόδι στον τάφο και τον Καρατζαφέρη τον έχει ξεχάσει ακόμα και η μάνα του .

Αναζητείται λοιπόν έμπειρος , λαϊκιστής φασίστας να αναλάβει την ηγεσία του παρακράτους . Το πελατολόγιο είναι ήδη έτοιμο .

(Ίσως ο Θεόδωρος Πάγκαλος να μπορέσει να δώσει λύση και σε αυτό το πρόβλημα )

takoureliatragoudameakoma

ΚΑΒΑΤΖΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ

Όχι, φυσικά και δεν πρόκειται για «καταιγίδα» αποκαλύψεων σχετικά με τη «Χρυσή Αυγή». Πρόκειται περί καθαρής καβάτζας. Ένα απόθεμα που έμπαινε στην άκρη για να χρησιμοποιηθεί αργότερα. Όποτε και όπως βολέψει. Αυτή τη φορά γίνεται μία ακόμη χρήση αυτής της ιδιότυπης γιάφκας όπου φυλάσσεται το υλικό για τη «Χρυσή Αυγή».
Η κυβέρνηση υποκρίνεται την έκπληκτη με τις «αποκαλύψεις». «Αποκαλύψεις» και στοιχεία που ήταν γνωστά εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο....
Το αστείο και συνάμα θλιβερό είναι ότι η ΝΔ των ρατσιστικών παραληρημάτων, ο πρωθυπουργός των πογκρόμ και οι σύμβουλοί του που έθρεψαν με δικαιολογίες την ύπαρξη της «Χρυσής Αυγής» είναι αυτοί που τώρα αναλαμβάνουν να μας σώσουν από τη «Χρυσή Αυγή».
Ποιος θα τους εμπιστευτεί άραγε; Κινήσεις εντυπωσιασμού, καλά οργανωμένες, που δεν οδηγούν πουθενά. Ή μάλλον οδηγούν στο να μείνει αλώβητη η «Χρυσή Αυγή» σε πολιτικό επίπεδο και οι κατηγορίες εναντίον  της να δημιουργήσουν ένα γενικό και αόριστο  πλαίσιο «προστασίας της έννομης τάξης» μέσα στο οποίο θα τσουβαλιαστεί και η βία της άμυνας των πολιτών.
Δημοσιογράφοι ανακαλύπτουν εντελώς ξαφνικά «μάρτυρες» πρόθυμους να εξηγήσουν τις βιαιότητες της «Χρυσής Αυγής». Ρεπορτάζ ανακαλύπτουν ξαφνικά, ρόπαλα, σουγιάδες και όπλα στα χέρια των χρυσαυγιτών λες και οι μέχρι τώρα επιθέσεις τους γινόταν με σερπαντίνες. Εκδότες έτοιμοι να ξεπλύνουν την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ τους από τη στάμπα του φασίστα, λες και δεν ήταν τα ίδια ΜΜΕ που φιλοξενούσαν σε σελίδες και εκπομπές τους όλο το φασιστικό λαϊκισμό που έστρεψε τον κάθε απεγνωσμένο ηλίθιο εναντίον μεταναστών και προοδευτικών χώρων.
Πάνω στο πτώμα του Παύλου Φύσσα έστησαν χορό «αγανάκτησης» όλοι αυτοί που μέχρι τη νύχτα του φόνου βάφτιζαν «άλλο άκρο» τις απόψεις του νεκρού. Κι όταν το «άλλο άκρο» άφησε την τελευταία του ανάσα έτρεξαν οι ηθικοί αυτουργοί να ξεπλύνουν τα χέρια τους από το αίμα. Όλοι αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για την παρουσίαση των νεοναζί ως φαινόμενο lifestyle τώρα ουρλιάζουν «εμείς δεν ξέραμε τίποτα».
Όμως, όχι μόνο γνώριζαν, αλλά και βολεύονταν. Η «Χρυσή Αυγή» είναι πάντα χρήσιμη για όλους αυτούς που πουλάνε εκδούλευση στους τοκογλύφους. Και τώρα πάλι τη χρησιμοποιούν για να κρύψουν κάτω από το «αμέριστο ενδιαφέρον τους» για τη δημοκρατία, τη νέα μνημονιακή λαίλαπα και τα νέα μέτρα που υποτίθεται ότι ποτέ δε θα λαμβάνονταν.
Η κυβέρνηση Σαμαρά θα έπρεπε να είχε πέσει μόνη της μετά την αυτοδιάψευσή της σχετικά με το ότι «τα καλύτερα έρχονται». Κι όμως κάθεται εκεί, όρθια κι αγέρωχη να βαράει 25ευρα νοσηλείας στα νοσοκομεία, νέους φόρους, νέες απολύσεις και ταυτόχρονα να κρατά το λάβαρο του εκδημοκρατισμού της αστυνομίας! Την ίδια ώρα που ο πρόεδρος της δημοκρατίας θα βραβεύσει τη μοναδική αστυνομικό που επενέβη στη σφαγή του Φύσσα! Αν αυτό δεν είναι ομολογία ότι η σύλληψη χρυσαυγίτη από αστυνομικό αποτελεί λαμπρή εξαίρεση στην πάγια πρακτική και την επικρατούσα λογική, τι άλλο είναι;
Βέβαια, οι υπόλοιποι αστυνομικοί δεν έχουν ανάγκη από τέτοιες επιβραβεύσεις. Πρόλαβε να δικαιώσει την «ορθή» στάση της αστυνομίας απέναντι στη «Χρυσή Αυγή» ο πρωθυπουργός όταν δήλωνε προ ημερών στη ΔΕΘ πως το πρωτογενές πλεόνασμα – ναι, ακόμη επιμένει ότι υπάρχει – θα δοθεί ως ενίσχυση στους «πλέον αδικημένους. Τους ένστολους».
Τί χρείαν έχομεν ετέρων μαρτυριών πλην της πρωθυπουργικής αναγνώρισης στις υπηρεσίες των αστυνομικών που προστατεύουν χρυσαυγίτες κατά τις επιθέσεις τους σε διαδηλωτές; Δε γνωρίζω πόσο πιο σουρεάλ μπορεί να γίνει η κατάσταση. Ο καλλιτέχνης, πάντως, έχει μεγάλα κέφια κι εμείς ως καμβάς προσφερόμαστε απόλυτα για να ολοκληρωθεί το έργο που υμνεί τον παραλογισμό.
ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Ο μπάτσος στο κεφάλι μας

"Είδε το μαχαίρι να στάζει από την καρδιά του νεαρού, κι όμως δεν φοβήθηκε ούτε λεπτό. Ενα 24χρονο κορίτσι, με ομορφιά που συγκλονίζει, ήταν αυτή η ηρωίδα που πρώτα(σ.σ. φόρεσε) χειροπέδες στον αδίστακτο Γιώργο Ρουπακιά, με τα βουτηγμένα στο αίμα χέρια, κι ύστερα είχε το θάρρος να αγκαλιάσει τον Παύλο που ξεψυχούσε στο πεζοδρόμιο...". Έτσι περιγράφει η εφημερίδα "Έθνος" την αστυνομικό που συνέλαβε το δολοφόνο του Παύλου Φύσσα. Ένας άνθρωπος έχων σώας τας φρένας του θα αναφωνούσε, "έλεος, σε ποιον απευθύνονται;". Κάποιοι άλλοι με αφορμή τη δημοσίευση της φωτογραφίας του ψυχορραγούντα Παύλου Φύσσα(εφημερίδα «Πρώτο Θέμα») θα πουν πως "πωλούν αίμα και σπέρμα". Φοβάμαι ότι τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, καθώς μέσα από την "προσωποκεντρική" προσέγγιση της ενημέρωσης θα αρχίσει η μεγάλη επίθεση των κανιβάλων. Ήδη έχουμε μία κλιμάκωση της νέας δημοσιογραφικής αγυρτείας από την υπόθεση "Μπερμπερι" μέχρι την υπόθεση του "δεξιού χεριού του Τσίπρα"(εφημερίδα "Δημοκρατία" για τον Γ. Σταθάκη). Κι όλα αυτά με την αιτιολογία της... απόλαυσης του κειμένου και όχι της ενημέρωσης. Ότι δηλαδή οι αναγνώστες αρέσκονται σε πικάντικες ιστορίες προσώπων. Αυτό δεν απέχει πολύ από την εκπαίδευση των "κάτω" σε μία απολιτική προσέγγιση των πραγμάτων, σε μία μετατόπιση σε δευτερεύουσες αντιθέσεις και, τελικά, στη χειραγώγησή τους. Εδώ η αξιολόγηση δεν γίνεται με πολιτικούς όρους αλλά με όρους ιπποδρόμου: το καλό και το κακό άλογο. Ο καλός Σαμαράς και ο δόλιος Τσίπρας. Όλα ένας αέναος τζόγος. Η ψήφος καθίσταται χαρτάκι του τζόκερ. Αυτή η εξέλιξη καταδεικνύει ότι σύμφωνα με τη θέση της κυβερνώσας τάξης ο πληθυσμός είναι μία ρευστή και χωρίς συνοχή μάζα, ο λαός είναι ένα «σώμα» ανώριμο και ανίκανο να συμμετάσχει σε πολιτικές επιλογές και αποφάσεις. Αυτό αποκαλείται «δημοκρατικός ελιτισμός» και είναι μία ιδεολογία που αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο διαπερνά οριζόντια ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Έχει δίκιο, όμως, όποιος τη διαπιστώνει κυρίως στη «δεξιά», αναγνωρίζοντας σ’ αυτή φασιστικά στοιχεία(άλλοτε ιδεολογικά και άλλοτε πολιτικά). Η μόνη σχέση πολιτικής και κοινωνίας που μπορεί να υπάρξει εδώ, είναι αυτή της χειραγώγησης της κοινωνίας των πολιτών από τους πολιτικούς σχηματισμούς εξουσίας μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης -και πνευματικής παραγωγής-, τα οποία ως γνωστόν ελέγχονται από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Η διαπλοκή συνεπώς έχει ως βάση της τη συνάντηση μιας πολλαπλής ιδιοτέλειας, που νομιμοποιείται πολιτικο-ιδεολογικά από τις ελιτίστικες θεωρίες που εκλαμβάνουν τους «κάτω», το εκλογικό σώμα, το λαό, ως επιβλαβή παράγοντα για τη… δημοκρατία. Γενικά, στην μεταπολιτευτική Ελλάδα η πολιτική των κομμάτων αιωρείται μεταξύ των δύο πόλων που είναι ο «ήπιος βοναπαρτισμός» (προσωποπαγή κόμματα) και ο «ελιτισμός» (περιφρόνηση κοινωνίας). Ένα δεύτερο στοιχείο της ελληνικής και όχι μόνο πραγματικότητας είναι ότι από τη δημοκρατία της αέναης ανάπτυξης, της ευφορικότητας και της θέσης ότι δια της ποσότητας θα επέλθει η αυτόματη κοινωνική εξίσωση και η ευημερία για όλους, βρισκόμαστε ενώπιον της «δημοκρατίας του φόβου», μπροστά στη δημοκρατία της καθήλωσης, όπου τα δικαιώματα στην υγεία, στη γνώση, στο νερό, ακόμα και στον φυσικό αέρα δεν υφίστανται ως αξίες χρήσης, ως φυσικά δικαιώματα, αλλά ως ανταλλακτικές αξίες, ως εμπορεύματα. Επίσης, η εργασία δεν υφίσταται ως στοιχείο του Προσώπου του ανθρώπου και συνεπώς ούτε ως δικαίωμα. Αυτό συνιστά μια τεράστια διαφθορά. Τα δικαιώματα επιδοτούνται για να ριχθούν στη χωματερή των αξιών του ΟΑΕΔ και να σαπίσουν. Έτσι έγινε και με τις χωματερές των πορτοκαλιών, όπου οι παραγωγοί δεν ενδιαφέρονταν πια να κάνουν καλό(«ανταγωνιστικό») προϊόν, γιατί δεν είχε γι’ αυτούς κανένα νόημα. Η πρώτη μεγάλη διαφθορά στην Ελλάδα ήταν η ένταξη στο πολιτικό πελατειακό σύστημα και των αποκλεισμένων αριστερών. Η δεύτερη μεγάλη διαφθορά ήταν αυτή με τις επιδοτήσεις και τις χωματερές της τότε ΕΕ. Τρίτο στοιχείο είναι η καταναλωτική διαφθορά, όπου το μέτρο της αξίας του καθενός είναι το μέγεθος της καταναλωτικής του δαπάνης. Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε ένα σύστημα που να διαπλάθει τις προτιμήσεις των «κάτω», να κατευθύνει τις επιθυμίες τους, διαμορφώνοντας την εκούσια συμμόρφωσή τους στην αθέμιτη κυριαρχία των ισχυρών. Αυτό συμβαίνει κυρίως στο συμβολικό πεδίο της επικοινωνίας, των ιδεών, των πεποιθήσεων και της κατήχησης («βιομηχανία της συνείδησης»- ΜΜΕ). Θυμάμαι το 1994 όταν από το περιοδικό «ΧΑΟΣ» ασκούσαμε κριτική στον τότε διαπρύσιο κήρυκα του «life style», τότε εκείνος μας… ανατίναξε με μία βόμβα «Νιτρο-γλυκερίνης», που περιείχε τη… φοβερή για την εποχή φράση «είστε αγάμητοι»! Τώρα εμείς δικαιωθήκαμε κι εκείνος «πτώχευσε». Τώρα εμείς είμαστε απολυμένοι κι εκείνος ξαναπουλάει Life style! Γιατί ένας ορισμένος τρόπος ζωής και πολύ περισσότερο σκέψης είναι απαραίτητος στους ισχυρούς αφού καθηλώνει τα μυαλά των «κάτω». Γιατί μία συνδυασμένη λειτουργία εκμαυλισμών και εκφοβισμών, μία ήπια, συμβολική βία, που είναι ανεπαίσθητη και αδιαφανής, αυτή που τοποθετεί τα ΜΑΤ μέσα στο κεφάλι μας κατευθύνει την πράξη εκτός της πραγματικότητας. Η αυτοεγκατάλειψη, η αδράνεια και η αποπολιτικοποίηση είναι αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας. Υπ’ αυτή την οπτική έχουμε μία εκούσια συμμόρφωση και, ενδεχομένως, μία συνέργια καταπιεστών και καταπιεζόμενων. Έτσι, «οι πιο κραυγαλέες μορφές ανισοτήτων κι εκμετάλλευσης διαιωνίζονται στον κόσμο χάρη σε συμμαχίες (της εξουσίας) με στερημένους κι εκμεταλλευόμενους». Και τούτο γιατί «Η δυσφορία αντικαθίσταται από την αποδοχή, η απελπισμένη εξέγερση από την κομφορμιστική ηρεμία… και τα βάσανα κι ο θυμός από την εύθυμη καρτερία» (Αμάρτυα Σεν). Κι όλο αυτό κλείνει με το σύνθημα: «Αισιοδοξούμε, πιστεύουμε στη μετά θάνατο ζωή!
  ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Είναι νίκη η Χρυσή Αυγή στη μπουζού με την πρεζού;

του Κώστα Βαξεβάνη
Η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική οργάνωση, συμφωνώ. Δεν έγινε τώρα, ήταν όσα χρόνια δρα ρατσιστικά, αντιδημοκρατικά και φονικά. Αλλά η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια εγκληματική οργάνωση με την έννοια που έχει κάποιος στο μυαλό του μια συμμορία η οποία αποκεφαλίζεται, περνά από τα δελτία ειδήσεων για να το χωνέψουν όλοι και στη συνέχεια εξαφανίζεται ώσπου να εμφανιστεί η επόμενη
Είναι κατ’ αρχήν καλό που φυλακίζονται όλοι αυτοί οι τύποι που πέρα από ναζί είναι το κλασσικό παράδειγμα της μαγκιάς που αναπτύσσεται στο σκοτάδι και τον όχλο και εξαφανίζεται σαν ποντίκι στο φως της αλήθειας; Ναι είναι. Αν κάτι πετυχαίνει η φυλάκισή τους είναι η απομυθοποίηση της οργάνωσης που τα δύο τελευταία χρόνια φαντάζει παντοδύναμη, να δείχνει επιδεικτικά τις σχέσεις με την εξουσία και να καλλιεργεί το προφίλ του λαικού τιμωρού, εμφανίζοντας το έγκλημα ως αναγκαιότητα.
Ο ηρωισμός του Μιχαλολιάκου είναι καθαρά μια τηλεοπτική παραγωγή. Όταν στο παρελθόν βρέθηκε σε αντίστοιχη θέση, με μεγάλη ευκολία είχε καταδώσει όλους τους “συναγωνιστές” του. Όλοι αυτοί οι ύπουλοι μαχαιροβγάλτες των βασανισμένων κορμιών αλλοδαπών, δεν αντέχουν ούτε σε βάσανο ούτε στη βία που θεωρητικά τους τρέφει.
Οι φυλακές δεν είναι κάμπινγκ της Χρυσής Αυγής και στη φυλακή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να υποστηρίζεις πως είσαι άρειος. Πολύ γρήγορα η σκοτεινή αίγλη της Χρυσής Αυγής, θα γίνει ένα μάτσο από χαρτιά και καταθέσεις όπου ο ένας θα καρφώνει τον άλλο. Υπάρχει νομίζω αυτή η πιθανότητα τώρα που ο αξιότιμος σύζυγος της κυρίας Ζαρούλια πήγε “στη μπουζού με την πρεζού”.
Δεν μπορώ όμως να συμμεριστώ αυτούς που ετοιμάζονται να κάνουν το γύρο του θριάμβου. Η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική οργάνωση με ό,τι σημαίνει αυτό για την ιδεολογία και τη δομή της. Έχει πείσει ανθρώπους, έχει παρασύρει άλλους και σίγουρα έχει δώσει περιεχόμενο ζωής σε εκείνους που θέλουν να ταυτίζουν τη βία με την αποφασιστικότητα.
Το κυριότερο όμως είναι πως συνεχίζουν να υπάρχουν όλοι οι αντικειμενικοί λόγοι που την κάνουν προσιτή σε λαικές μάζες, δηλαδή η εξαθλίωση και η φτώχεια. Πόσοι αλήθεια γνωρίζουν πως η αντισυστημικότητα της Χρυσής Αυγής ήταν μια συστηματική συστημικότητα; Πως ψήφιζε όλα τα νομοσχέδια υπέρ εφοπλιστών, τραπεζιτών, επιχειρηματιών την ώρα που ο Παναγιώταρος απειλούσε πως θα αυξήσει την παραγωγή σαπουνιού;
Μπορώ να χαρώ και να ανακουφιστώ ίσως που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει αυτό που έκανε αφού σκοτώθηκε ένας άνθρωπος και έφριξε η υφήλιος, αλλά δεν μπορώ να θριαμβολογήσω για καμιά νίκης της Δημοκρατίας
Βρέθηκαν ποτέ οι αστυνομικοί που συνεργάζονταν μαζί της για να καλύψουν τόσες υποθέσεις εγκλημάτων; Έπαψε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής αστυνομίας να θεωρεί τον φασισμό ως τον σκληρό και αναγκαίο πατριωτισμό; Σταμάτησαν οι αλλοδαποί να θεωρούνται ως άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας και αυτό αντί για ρατσισμός να βαφτίζεται αγανάκτηση;
Ο κρατικός μηχανισμός είναι διαβρωμένος από τους ναζί. Οι ακροδεξιοί παραμένουν στην κυβέρνηση και τα κυβερνητικά πόστα. Ο Άδωνις θα συνεχίσει αύριο να πουλάει τα αντισημιτικά βιβλία του Πλεύρη στην εκπομπή του αποκαλώντας τα “βιβλία βόμβα πέρα από κάθε αμφισβήτηση” και την ίδια ώρα να χαρακτηρίζει συνταγματικά δικαιώματα ως “κοινωνική ανωμαλία”.
Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, αλλά η ήττα της δεν μπορεί να σηματοδοτηθεί από τη θριαμβολογία στα κανάλια που ως χθες φρόντιζαν να την απενοχοποιήσουν και να την βάλουν στο πλυντήριο.
Θέλω να προσθέσω μία ακόμη πλευρά από την εμπειρία μου σε έρευνες στο εξωτερικό και την Ελλάδα. Ιστορικά, οι φασίστες μετά τον πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν ως πολιτικοί προβοκάτορες. Έβγαλαν τη βρώμικη δουλειά, όποτε το πολιτικό σύστημα ένοιωθε απειλή. Δημιούργησαν πολιτική ανωμαλία και έθρεψαν την ανασφάλεια. Σε αυτό το αρνητικό κλίμα που δημιουργούσαν, κάθε άλλος, συντηρητικός και εγγυητής της πρότερης, ακόμη και αντιλαϊκής κατάστασης, φάνταζε ως λύση. Όταν οι άνθρωποι φοβούνται γίνονται συντηρητικοί και απορρίπτουν το πολιτικό ρίσκο.
Επίσης η ιστορία της σχέσης των φασιστών με την εξουσία, ήταν σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες και επαγγελματίες προβοκάτορες. Στην Ιταλία τα χρόνια της “στρατηγικής της έντασης” οι φασίστες έσπρωξαν το εκλογικό σώμα στις παραδοσιακές πολιτικές λύσεις που φάνταζαν να εγγυώνται την ασφάλεια.
Στη δεκαετία του 70 στην Ελλάδα, οι φασίστες βομβιστές (ανάμεσά τους και ο Μιχαλολιάκος), έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η σχέση τους με μυστικές υπηρεσίες και τις “Αρχές” είναι πια αποδεδειγμένη
Ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, ο Αριστοτέλης Καλέντζης ο οποίος φυλακίστηκε, δήλωσε μετά από χρόνια αυτό που υποψιαζόταν κάποιος “ο Καραμανλής μας χρησιμοποίησε για να φαντάζει ο ίδιος δημοκράτης, την εποχή που τον κατηγορούσαν ότι δεν προχώρησε σε καμιά αποχουντοποίηση”
Δεν είναι καθόλου απίθανο η Χρυσή Αυγή να τελειώσει εδώ την “καριέρα” της. Να αποδειχθεί δηλαδή πως αποτέλεσε για το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς, το υπηρετικό προσωπικό που όχι μόνο δεν είναι αναγκαίο αλλά στοιχίζει πλέον περισσότερα από όσα προσφέρει.
Ή όπως συνηθίζω να το λέω, αφού τάισαν τον δράκο, τον έθρεψαν, μπορεί τώρα να τον σκοτώσουν για να φανούν οι Αϊ Γιώργηδες του παραμυθιού

Όψιμοι αντιφασίστες, εργολάβοι, συνταγματικά τόξα και δημοκρατική ομαλότητα.

Του Γιάννη Χριστόπουλου     Η ιστορία γνωστή. Το έργο παιγμένο σε επανάληψη και η κόπια ξεθωριασμένη σαν παλιά κινηματογραφική ταινία του βωβού κινηματογράφου.

Όψιμοι αντιφασίστες, εργολάβοι της δημοκρατίας και της δήθεν δημοκρατικής ομαλότητας.

-Της δημοκρατίας και ομαλότητας των μνημονίων, της δημοκρατίας των τοκογλύφων, των "δανειστών", των τροϊκανών, του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης. 

-Της αλυσοδεμένης δημοκρατίας και ομαλότητας της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης του κεφαλαίου...

-Της δημοκρατίας και ομαλότητας των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, της δημοκρατίας των στρατιών ανέργων, της δημοκρατίας των σκλάβων με μισθούς επιβίωσης για να αντέχουν να παράγουν, όσο αντέξουν, το κέρδος του κεφαλαίου.

-Της δημοκρατίας και ομαλότητας των απολύσεων και των λουκέτων, της δημοκρατικής ομαλότητας της καταστολής και του "νόμου και τάξης".

-Της δημοκρατίας που έθρεψε και θρέφει τις ναζιστικές και φασιστικές συμμορίες, που τους φόρεσε "φράκο" και τους έβαλε στο δικό της ναό, στο κοινοβούλιο, για να προσκυνήσουν μαζί το μεγάλο Θεό, το κεφάλαιο, τους εφοπλιστές τους και τα κέρδη τους. 

-Της δημοκρατίας που σε όλους τους πυλώνες του κράτους της (κατασταλτικοί μηχανισμοί, δικαιοσύνη, ΜΜΕ) χάιδευε τη ναζιστική συμμορία και την έστελνε να καθαρίσει για το συστήμα, τραμπουκίζοντας, τρομοκρατώντας και δολοφονώντας ανήμπορους μετανάστες, αντιφασίστες, εργαζόμενους και λαό, που αντιστέκονταν στον ολοκληρωτισμό που η "δημοκρατία" επέβαλε. 

Και ξαφνικά γίναμε όλοι αντιφασίστες.

Αλλά για να αποδείξουμε τον αντιφασισμό μας πρέπει να ομολογήσουμε, να δηλώσουμε πίστη και υπακοή στη δημοκρατική τους ομαλότητα, να δώσουμε εξετάσεις και πειστήρια για να μας εντάξουν στο "συνταγματικό τόξο", να υπογράψουμε δήλωση, ότι είμαστε υπέρ της δημοκρατικής ομαλότητας και να μπούμε κι εμείς (αν μας το επιτρέψουν) στις "δημοκρατικές δυνάμεις" μαζί με τον Σαμαρά, το Βενιζέλο, τον Άδωνη, το Βορίδη κλπ "αντιφασίστες" της συγκυβέρνησης και όλου του μνημονιακού συρφετού.

Εδώ τα πράγματα δεν είναι παίξε γέλασε.

Ή είσαι "αντιφασίστας" και είσαι με το Σαμαρά, το Βενιζέλο, τον Άδωνη, το Βορίδη και λοιπούς συγκυβερνώντες "αντιφασίστες", εργολάβους και νταβατζήδες ή είσαι αντίπαλος της δημοκρατικής ομαλότητας και ίδιος με τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, τη συμμορία των εφοπλιστών, του κεφαλαίου, που μισεί θανάσιμα και γι' αυτό δολοφονεί όποιον είναι από την άλλη μεριά.

Όχι δεν είμαστε ίδιοι. 

Δεν θεωρούμε, ότι είμαστε από την ίδια μεριά. Είναι αλήθεια, ότι υπάρχουν δυο μεριές, είναι αλήθεια ότι υπάρχουν δυο άκρα.

Εσείς κι Εμείς.

Το δικό σας άκρο δολοφονεί καθημερινά, με τις χιλιάδες δολοφονίες απελπισμένων και εξαθλιωμένων, που εσείς χαρακτηρίζετε αυτοκτονίες.

Το δικός άκρο δολοφονεί με την ανέχεια, την φτώχεια και την εξαθλίωση έναν ολόκληρο λαό. 

Το δικό σας άκρο έστειλε στην ανεργία και την εξαθλίωση δυο εκατομμύρια εργαζόμενους, στέλνει στο θάνατο καθημερινά χιλιάδες απόμαχους της δουλειάς με τις περικοπές στις συντάξεις, στην πρόνοια και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το δικό σας άκρο τούς στέλνει στον καιάδα σαν άχρηστους γιατί πλέον δεν μπορούν να παράγουν για εσάς υπεραξία και κέρδος, τους στέλνει στο θάνατο γιατί κοστίζουν. 

Το δικό σας άκρο δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Όπως δολοφονεί τα όνειρα μιας γενιάς, των νέων, που στον δικό σας κόσμο δεν έχει προοπτική και μέλλον.

Όλοι μαζί εσείς, ναζιστές και "δημοκράτες", υπηρέτες του δικού σας κόσμου και συστήματος, είστε όχι οι ηθικοί αυτουργοί αλλά οι πραγματικοί δολοφόνοι. 

Στο όνομα της δικής σας "δημοκρατικής ομαλότητας" έχετε κηρύξει τον πόλεμο και καθημερινά δολοφονείτε τον κόσμο της εργασίας, που είναι για εσάς το άλλο άκρο.

 Και τώρα και πάντα υπήρχαν δυο κόσμοι, δυο άκρα. 

Οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι, οι καταπιεστές και οι καταπιεζόμενοι, οι δούλοι και οι δουλοκτήτες, οι φεουδάρχες και οι δουλοπάροικοι, οι αστοί και οι εργάτες, το κεφάλαιο και η εργασία, οι δολοφόνοι και οι δολοφονημένοι, εσείς κι εμείς.

Ζητάτε να σας κάνουμε δήλωση υποταγής για να αποδείξουμε τάχατες, ότι είμαστε κι εμείς στο "συνταγματικό τόξο", ότι είμαστε με τη δημοκρατική σας ομαλότητα.

Γελιέστε οικτρά.

Όχι γιατί δεν θα βρείτε "πρόθυμους" δηλωσίες, αλλά γιατί απλά δεν μπορείτε να σταματήσετε την εξέλιξη της κοινωνίας, που πάντα γίνεται μέσα από την πάλη των αντιθέτων.

Όσους πρόθυμους δηλωσίες, υποταγμένους στην κυριαρχία σας κι αν βρείτε η ταξική πάλη δεν ανακόπτεται, δεν σταματάει. Είναι μια διαρκής κίνηση, αντιπαράθεση και σύγκρουση δύο διαφορετικών αντίθετων κόσμων, πράγματι δύο άκρων. 

Δε συνομολογούμε λοιπόν. 

Δε δηλώνουμε τίποτα άλλο από το ότι είμαστε αντίθετοι, ότι είμαστε το άλλο από το δικό σας άκρο, ότι δεν θα σταματήσουμε να σας πολεμάμε μέχρι να σας συντρίψουμε και να κτίσουμε το δικό μας κόσμο πάνω στα ερείπια του σάπιου απάνθρωπου βάρβαρου δικού σας κόσμου.

Δηλώνουμε λοιπόν ότι παραμένουμε σταθεροί: Ή ΕΜΕΙΣ ή ΕΣΕΙΣ.

Από τη μια μεριά όλοι οι φονιάδες και από την άλλη οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Από τη μια οι ναζιστές, εντός και εκτός του συνταγματικού σας τόξου και από την άλλη εμείς, οι πραγματικοί αντιφασίστες, που ονειρευόμαστε και θα κτίσουμε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο που θα πιστεύει στον άνθρωπο.

Από τη μια το άθλιο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημά σας, της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης και από την άλλη εμείς, οι δημιουργοί του πλούτου, που δεν γευόμαστε τα αγαθά που παράγουμε και που μας κλέβετε εσείς.

Το απύθμενο θράσος όμως δεν έχει όρια.

Οι οπαδοί της δημοκρατικής ομαλότητας και όψιμοι αντιφασίστες εργολάβοι φτάσανε στο σημείο να εγκαλούν το Γ. Δελαστίκ, ότι τάχατες δίνει συγχωροχάρτι στη δική τους ναζιστική συμμορία, τη Χρυσή Αυγή, για τη δολοφονία του δικού μας (και εννοώ από τη δική μας μεριά) Παύλου Φύσσα. 

Καταλαβαίνουμε, ότι ενοχλήθηκαν γιατί τους ξεσκέπασε στα άθλια πολιτικάντικα παιχνίδια που παίζουν, ως όψιμοι αντιφασίστες, για τη διατήρηση της δικής τους δημοκρατικής ομαλότητας, της ομαλότητας των μνημονίων, της ΕΕ και του ΔΝΤ, της δημοκρατικής ομαλότητας των νταβατζήδων εργολάβων.

Δεν είναι στην πρόθεσή μας και δεν έχει ανάγκη από υπερασπιστές ο Γ. Δελαστίκ. Δεν μπορούμε όμως, να μην σχολιάσουμε το θράσος τους.

Είναι γελοίοι!

Καταλαβαίνουμε που θέλουν να το πάνε. Από τη μια Εσείς, η δημοκρατική σας ομαλότητα και το συνταγματικό σας τόξο και από την άλλη Εμείς, το άκρο που εν τέλει συναντιέται τάχατες με το άλλο ναζιστικό άκρο.

Όσα τεχνικά δίπολα και να επιδιώκουν να φτιάξουν η αλήθεια είναι μία.

Όλοι αυτοί, συγκυβέρνηση και ναζιστές, ντόπιο και ξένο κεφάλαιο με όλες τις ολοκληρώσεις τους, ΕΕ, ΔΝΤ κλπ, είναι πράγματι το ένα άκρο. Το άκρο των εκμεταλλευτών που δολοφονεί .

Εμείς ομολογούμε: είμαστε το άλλο άκρο.

Το άκρο που αποτελούν οι δυνάμεις της εργασίας και της προόδου, το άκρο που αντιμάχεται το φασισμό, την εκμετάλλευση και καταπίεση, που αντιμάχεται το δικό τους άκρο. 

Ομολογούμε 

Ομολογούμε, ότι βρισκόμαστε σε έναν συνεχή ασταμάτητο πόλεμο μαζί τους. Ομολογούμε και αναγνωρίζουμε, ότι αυτή η σύγκρουση δεν θα σταματήσει παρά μόνο με την πλήρη συντριβή του δικού τους κόσμου και άκρου, με την κοινωνική απελευθέρωση των εργαζομένων και την οικοδόμηση του δικού τους κόσμου. 

Ενημερώνουμε ακόμα, ότι δεν προτιθέμεθα να υποστείλουμε τη σημαία της ταξικής πάλης και βεβαιώνουμε κάθε οπαδό της δημοκρατικής ομαλότητας και των συνταγματικών τόξων, ότι η ταξική πάλη, όσους πρόθυμους και να βρουν για να εντάξουν στα συνταγματικά τους τόξα, δεν αναστέλλεται, γιατί απλά είναι ο φυσικός νόμος της εξέλιξης της κοινωνίας.    

   αριστερη αντεπιθεση