Η Χρυσή Αυγή ενάντια στους εξεγερμένους και υπέρ του Ερντογάν!

του Τάκη Γιαννόπουλου

Διαβάζουμε σε σχετικό άρθρο από το σάιτ της Χρυσής Αυγής στις 3-6-13[1]

«ΚΕΜΑΛΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΟΠΩΣ ΤΟ 1922 – ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΚΚΕ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ, ΟΠΩΣ ΤΟ 1922!

"Την ίδια ώρα που τα διεθνή ΜΜΕ, τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία, οι διεθνείς οργανώσεις ”υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, οι περιβόητοι Anonymous (δηλαδή η CIA αυτοπροσώπως) ακόμα και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (που εξέδωσε ανακοίνωση για το δικαίωμα της συνάθροισης…) τάσσονται αναφανδόν υπέρ της ”τουρκικής άνοιξης”, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ φανερώθηκαν ανοιχτά πλέον για το ρόλο που παίζουν: είναι αμερικανοκομμουνιστές και μάλιστα με… περικεφαλαία! Και πως θα μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά άλλωστε, αφού το Κ.Κ. Τουρκίας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη στημένη εξέγερση, παίζοντας το ρόλο του μαντρόσκυλου των Κεμαλικών (όπως το 1922, με την ανθελληνική συμμαχία Λένιν-Κεμάλ)  και κατ’ επέκταση των δυνάμεων που κρύβονται πίσω από την αναταραχή, δηλαδή των αμερικανοκομμουνιστών.»

Με λίγα λόγια η Χρυσή Αυγή λέει ότι και ο Ερντογάν… Ότι δηλαδή η λαϊκή εξέγερση στην Τουρκία είναι υποκινούμενη από πράκτορες και εχθρούς του λαού.

Οι νεκροί, οι εκατοντάδες τραυματίες και συλληφθέντες, η βαρβαρότητα της αστυνομίας που ρίχνει με πλαστικές σφαίρες, τα αιτήματα των εξεγερμένων, η πείνα, η φτώχεια και η ανεργία, η ανέγερση εμπορικού κέντρου μέσα σε ένα πάρκο, όλα αυτά δεν υπάρχουν για τους Νεοναζί. Όλα είναι στημένα από τη CIA! Και φτάνουν στο σημείο αυτοί οι φοβεροί και ατρόμητοι Ελληναράδες που θέλουν να βάλουν  την ελληνική σημαία στην Αγιά Σοφιά, που χύνουν χολή για τους υποτίθεται προαιώνιους εχθρούς του γένους και της φυλής μας, στην κρίσιμη ώρα να τους υποστηρίζουν! Να υποστηρίζουν δηλαδή το τουρκικό κράτος, την τουρκική κυβέρνηση, τους πραγματικούς εχθρούς όχι μόνο του τουρκικού αλλά και του ελληνικού λαού!

Φτάνουν δε στην πλήρη παράνοια, όταν η Αριστερά γίνεται.. «αμερικανοκομουνιστές» (!!) και οι εκατοντάδες χιλιάδες των εξεγερμένων που θρηνούν νεκρούς και έχουν δεχτεί τη βάρβαρη καταστολή του τουρκικού κατεστημένου συμμετέχουν σε μια… «στημένη» εξέγερση!

Γιατί όλα αυτά; Γιατί πρέπει να κάνουν ότι περνά από το χέρι τους ώστε να μην αφήσουν να δημιουργηθούν συμπάθειες μέσα στους Έλληνες εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα προς τον Τουρκικό λαό.

Η ελληνοτουρκική φιλία, η φιλία δηλαδή των λαών της χώρας μας και της γειτονικής Τουρκίας (κι όχι η «λυκοφιλία» των κυβερνώντων) που μπορεί να χτιστεί και να υπάρξει πραγματικά στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων και της ταξικής αλληλεγγύης είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα για τις ιδέες των Νεοναζί! Κι έτσι τελικά καταλήγουν, καταγγέλλοντας την εξέγερση του Τουρκικού λαού, να στηρίζουν το καθεστώς του Ερντογάν. 

Όσο για τα περί ανθελληνικής συμμαχίας Λένιν-Κεμάλ το 1922 τους παραθέτουμε αποσπάσματα από 3 σημαντικές ιστορικές μαρτυρίες[2]:

«Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Τραπεζούντας Χρύσανθος, αφηγούμενος τα γεγονότα, τόνισε πως ”όταν η νέα σοβιετική εξουσία έβγαλε την χώρα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δεν εγκατέλειψε τον ελληνισμό του Πόντου στο έλεος των τσέτηδων. Τον βοήθησε και πάλι να αμυνθεί.” Για να προσθέσει σε μια άλλη περίπτωση πως ”οι άθεοι κομμουνιστές εφάνησαν περισσότερον χριστιανοί από τους ‘χριστιανούς’ Αγγλογάλλους”.»

Με αφορμή τη συζήτηση περί αποκατάστασης των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας-Σοβιετικής Ρωσίας, ο Σταύρος Κανονίδης (διανοούμενος ποντιακής καταγωγής) τόνισε το 1921:

«Δεν πρέπει να λησμονήσει η ελληνική κοινή γνώμη ότι η στάσις του ελληνικού βασιλείου απέναντι της Δημοκρατίας των Σοβιέτ ευθύς εξ αρχής υπήρξεν εξαιρετικώς κακόπιστος και άστοχος. Μια από τις απαισιωτέρας πράξεις τη βενιζελικής κυριαρχίας υπήρξεν η εκστρατεία της Νοτίου Ρωσίας, εις την οποίαν δια πρώτην φοράν καθ’ όλην την ελληνική ιστορίαν, τα ελληνικά όπλα εχρησιμοποιήθησαν προς εξυπηρέτησιν ξένων ποταπών συμφερόντων και προς εκβιασμόν της θελήσεως ενός λαού επιζητούντος την πολιτικήν και οικονομικήν του απελευθέρωσιν.»

Και τέλος, η μαρτυρία του Γιάννη Κορδάτου, γνωστού σε όλους για τη συμβολή του στην ελληνική ιστορία και τότε γενικού γραμματέα του ΚΚΕ (που αρχικά είχε το όνομα ΣΕΚΕ)

«…Ο ιστορικός –και τότε γενικός γραμματέας του ΣΕΚΕ (Κ)- Γιάννης Κορδάτος αναφέρει σχετικά πως τον Απρίλη του 1922 κατέφθασε μυστικά στην Ελλάδα απεσταλμένος της Τρίτης Διεθνούς και του Υπουργείου Εξωτερικών και Στρατιωτικών της Σοβιετικής Ρωσίας. Είχε εντολή να διερευνήσει τη δυνατότητα μεσολάβησης της χώρας του για ειρηνικό τερματισμό του μικρασιατικού πολέμου μέσα από επαφές που θα είχε με την ηγεσία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος (αυτός ο τρόπος άφιξης του ξένου απεσταλμένου και η μέθοδος διερεύνησης οφείλονταν στην ανυπαρξία διπλωματικών σχέσεων των δύο κρατών). Ακολούθως, συναντήθηκε με τον Γ. Κορδάτο, τον ενημέρωσε για τον σκοπό της παρουσίας του και του ζήτησε να ανακοινώσει στην ελληνική κυβέρνηση την άφιξή του, καθώς και την επιθυμία της χώρας του για μεσολάβηση στο μικρασιατικό ζήτημα. Η πρότασή του περιελάμβανε την υπογραφή ανακωχής ανάμεσα στην Ελλάδα και τον Κεμάλ και καθεστώς αυτονομίας για την περιοχή της Μικράς Ασίας.

»Ο σοβιετικός απεσταλμένος τόνισε μεταξύ άλλων:… ”Οι μειονότητες στην Τουρκία στάθηκαν από τη μία μεριά τροχοπέδη στον ολοκληρωτικό εξισλαμισμό της Βαλκανικής και Ανατολής και από την άλλη έγιναν η πηγή που τροφοδότησε τα εθνικά απελευθερωτικά κινήματα των λαών της Βαλκανικής από το 1770 ως τα χτες.

» Ο ηγέτης του ΣΕΚΕ (Κ) συναντήθηκε με τον Ν. Στράτο (αντιπολίτευση τότε) και τον Α. Καρτάλη (υπουργό στην Κυβέρνηση Γούναρη) προκειμένου να τους μεταφέρει τις σοβιετικές προτάσεις χωρίς, ωστόσο, θετικό αποτέλεσμα. Ο τελευταίος μάλιστα, όπως γράφει ο ίδιος ο Κορδάτος, τον έβρισε και τον έδιωξε.»

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και όχι η λάσπη στον ανεμιστήρα των Ναζί. Αυτή είναι η Χρυσή Αυγή. Πιστός πραιτωριανός του κατεστημένου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όποια άλλη χώρα απειλείται από τον εξεγερμένο λαό. Και γι’ αυτό ακριβώς, ο εξεγερμένος λαός, είναι ο ανομολόγητος φόβος και εχθρός των απανταχού νεοναζί

_____________________
[1] http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/kemalikoi-kai-kommounistes-mazi-sthn-tourkia-opws-to-1922-apo-konta-kai-o-s#.UbA9T9iQuho
[2] http://erodotos.wordpress.com/2009/03/10/kemalompolsebikismos/

Οι μαντουμαδόροι της Ν.Δ.

Του Δημήτρη Χασάπη

Στην Αλεφάντειο διάλεκτο, μαντουμαδόρος ονομάζεται ο αμυντικός ποδοσφαιριστής που διακρίνεται για την ικανότητά του στο παιχνίδι μαν-του-μαν, δηλαδή στο στενό μαρκάρισμα του αντιπάλου σε όλο το μήκος και το πλάτος του γηπέδου σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. "Και του λέω του προέδρου: ...πάρε και δυο μαντουμαδόρους παιχταράδες στο κέντρο της άμυνας να καταπίνουν τους αντιπάλους. Με θεριά πας να παίξεις, όχι με τ' Άσπρα Χώματα!».

Εφαρμόζοντας τη συνταγή Αλέφαντου σε πολιτικό επίπεδο ο πρόεδρος της Ν.Δ. πήρε μαντουμαδόρους για το μαρκάρισμα του ΣΥΡΙΖΑ και συγκρότησε μ' αυτούς την «Ομάδα Αλήθειας». Διακηρυγμένη αποστολή της η «πολιτική ανάλυση», αλλά πραγματικός στόχος της η απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ και των αντιπάλων της Ν.Δ., με όργανο την «ανάδειξη της αλήθειας», δηλαδή με συστηματική παραχάραξη στοιχείων και με αυθαίρετες ερμηνείες γεγονότων και δηλώσεων. Τι είναι και πώς ορίζεται η αλήθεια είναι ένα ζήτημα, ανοιχτό για τη φιλοσοφία, αλλά όχι για τα στελέχη της Ν.Δ., τα οποία συγκροτούν, στηρίζουν ή ανέχονται τις πρακτικές κατασκευής «αληθειών».

Η Χάνα Άρεντ στο δοκίμιό της «Αλήθεια και Πολιτική» αναλύει την ασύμβατη σχέση αλήθειας και πολιτικής και υποστηρίζει ότι ποτέ στην ιστορία δεν υπήρχε ένα στοιχείο της πολιτικής, το οποίο θα μπορούσε να αποκληθεί «αλήθεια». Αυτό που υπάρχει είναι μία, μονίμως ανταγωνιστική, σχέση μεταξύ τους. Διακρίνοντας την αλήθεια από τη γνώμη, τεκμηριώνει την άποψη ότι οι διαφορετικές γνώμες και όχι οι αλήθειες συνιστούν τη βάση της πολιτικής σκέψης και δράσης. Κατά την άποψή της, η αλήθεια ανήκει στη σφαίρα της νόησης, στην περιοχή της λογικής, των μαθηματικών και των επιστημών, όπου και συνοδεύεται από μια διάσταση εξαναγκασμού, αφού αποκλείει κάθε συζήτηση και απαιτεί την αποδοχή της στη βάση της ορθολογικής σκέψης. Κάθε ιδέα, επομένως, η οποία θέτει στην έκφραση της γνώμης κανόνες αληθείας ή στις συζητήσεις κριτήρια επιστημονικής εγκυρότητας έχει έναν δεσποτικό χαρακτήρα, αφού επιβάλλει μια καθολική συμφωνία γνώμης, περιορίζει την ελευθερία της σκέψης, απαλείφει την πολλαπλότητα και τη διαφορετικότητα των απόψεων. Με αυτή την έννοια, η επίκληση της αλήθειας είναι πράξη αντι-πολιτική, αφού διεκδικώντας τον περιορισμό του διαλόγου και της πολυφωνίας διεκδικεί να εξαλείψει τις βασικές αρχές της πολιτικής. Η άρνηση του κριτηρίου της αλήθειας στην πολιτική και στη συλλογική ζωή δεν σημαίνει, βέβαια, και άρνηση της πραγματικότητας των γεγονότων του παρελθόντος και του παρόντος, η καταγραφή, η διάσωση, η ανάλυση και η αξιολόγηση των οποίων αποτελούν συστατικά στοιχεία της ζωής των πολιτικών κοινοτήτων. Η πραγματικότητα των γεγονότων, όμως, αφορά στους ανθρώπους που τα βίωσαν ή υπήρξαν παρατηρητές τους, αποδεικνύεται από τις μαρτυρίες τους και τεκμηριώνεται από τις καταθέσεις τους, αποτελεί επομένως στοιχείο της πολιτικής, στο οποίο όμως δεν ενέχεται καμία έννοια αλήθειας ή ψεύδους.

Τα γεγονότα και οι απόψεις, παρ' όλο που διακρίνονται μεταξύ τους, δεν είναι ανταγωνιστικά, αλλά συμπληρωματικά, στη διαμόρφωση και στη διατύπωση γνώμης. Τα γεγονότα και οι ερμηνείες τους συμβάλλουν στη διαμόρφωση γνώμης και οι γνώμες, επηρεασμένες από διαφορετικά συμφέροντα και συναισθήματα, μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά είναι αποδεκτές στον βαθμό που σέβονται τα γεγονότα. Επομένως η αντίθεση, κατά την Άρεντ, είναι ανάμεσα στην ορθολογική αλήθεια και στην τεκμηριωμένη γνώμη, αφού η πρώτη δεν επιτρέπει συζήτηση και διαφωνία, ενώ η δεύτερη αναπτύσσεται μέσα στη συζήτηση και στη διαφωνία και η υπεράσπιση της γνώμης σε βάρος της διεκδίκησης της αλήθειας σημαίνει υπεράσπιση της πολιτικής συζήτησης και του θεμελιακού ρόλου της σε κάθε πολιτική δραστηριότητα.

Την πολιτική συζήτηση και την πολλαπλότητα των γνωμών που προϋποθέτει αγωνίζονται να αποτρέψουν οι μαντουμαδόροι της Δεξιάς «Ομάδας Αλήθειας» με την ανάπτυξη μιας στρατηγικής, η οποία επιδιώκει τη συστηματική καλλιέργεια ενός διχαστικού κλίματος στην πολιτική καθημερινότητα, αντιπαραθέτοντας σε κατασκευασμένα «ψεύδη» του ΣΥΡΙΖΑ τις κατασκευασμένες «αλήθειες» της Ν.Δ. και ανάγοντας κάθε διαφωνία με τις πολιτικές της Ν.Δ. σε συμφωνία με τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Αναγορεύοντας εαυτούς σε θεματοφύλακες της «αλήθειας» κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν τη συζήτηση των επιλογών του Σαμαρά μέσα στο κόμμα τους, ιδίως εκείνων που εκχωρούν εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τα οποία, εάν συζητηθούν, θα αποκαλύψουν τις αντιφάσεις της δεξιάς εθνικιστικής πολιτικής ιδιοσυστασίας τους.

www.avgi.gr

Η αριστερά είναι ηλίθια !!!

Μολονότι ο αριστερός (ως άτομο) είναι κατά κανόνα πολιτικά πιο εύστροφος από τον δεξιό, η αριστερά όμως (ως χώρος) είναι πενήντα φορές πιο ηλίθια από το χώρο της δεξιάς.

Η δεξιά πάντοτε ένωνε τις δυνάμεις της και εκφραζόταν από ένα χώρο, μέσω του οποίου επιδίωκαν οι συμμετέχοντες να πετύχουν όσα περισσότερα μπορούν που να συμφωνούν με την ιδεολογία τους.

Έτσι ο βασιλικός, ο χριστιανοδημοκράτης, ο χουντικός και ο νεοφιλελεύθερος είναι όλοι μαζί σε…έναν χώρο και προσπαθούν μέσω αυτού να ικανοποιήσουν τα ιδεολογικά προτάγματά τους.

Προφανώς δεν ταυτίζονται ιδεολογικά ο χουντικός κι ο νεοφιλελεύθερος, αλλά μπροστά στην επίτευξη επιμέρους νικών ανέχονται ο ένας τον άλλον και προχωρούν μαζί.
Γιατί χώρια δεν θα μπορούσαν. Μόνο μαζί μπορούν να ‘χουν την πλειοψηφία και να περνούν αυτά που θέλουν.

Από το toixo-toixo

Στην αριστερά κάτι τέτοιο φαντάζει αδιανόητο.
Έστω και σε ένα “και” να διαφωνεί κάποιος με κάποιον άλλον, αυτό αποτελεί επαρκή και αναγκαία αιτία για να φτιάξει ένα δικό του κόμμα ή μια δική του οργάνωση.
Έτσι, η αριστερά αποτελείται από χιλιάδες συλλογικότητες.
Κάθε παρέα και συλλογικότητα. Κάθε συλλογικότητα και ηγετίσκος.

Και φυσικά το κάθε αριστερό γκρουπούσκουλο μισεί πάνω απ’ όλα τα ομόσταβλά του.
Από το ίδιο σανό τρώνε άλλωστε και επομένως με αυτούς πρέπει να πλακώνεται αν θέλει να φάει λίγο απ’ αυτό.
Οι τσακωμοί δεν είναι απλώς ιδεολογικοί. Έτσι κι αλλιώς ακόμη αναζητείται η… τεράστια ιδεολογική διαφορά ανάμεσα στο Μ-Λ ΚΚΕ και στο ΚΚΕ (μ-λ) που τους κρατάει χώρια δεκαετίες τώρα!
Συνήθως δεν πρόκειται απλώς για τσακωμούς, αλλά για ανήθικα ξεκατινιάσματα και βρώμικα χτυπήματα κάτω απ’ τη ζώνη.

Δεν περναέι ποτέ από το μυαλό αυτών των ηλιθίων αριστερών το ενδεχόμενο να μην πλακώνονται για το ποιος θα φάει το σανό του στάβλου τους, αλλά να πάνε όλοι μαζί να κατακτήσουν και τους άλλους στάβλους και το σανό τους μαζί.
Αυτά είναι… ουτοπία για τους αριστερούς της συμφοράς.
Είναι ουτοπία να συστρατευθείς με τους ιδεολογικούς σου συγγενείς για να πετύχεις επιμέρους στόχους.
Αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είναι ουτοπία να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου όλοι θα είναι ίσοι, θα δουλεύουν χαρούμενοι, θα αγαπούν και θα σέβονται ο ένας τον άλλον, θα πάψει η εκμετάλλευση, θα εξαφανιστεί το κεφάλαιο, η ανθρωπότητα θα ζήσει χωρίς πολέμους και κουραφέξαλα.
Αν δεν μπορείς, ρε μπαγλαμά, να κάνεις το ελάχιστο, πώς θα πείσεις τον κόσμο ότι το μέγιστο που προτείνεις είναι εφαρμόσιμο;

Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύεις ούτε εσύ ο ίδιος ότι μπορεί να γίνει.
Το μόνο που επιζητείς είναι η διαιώνιση της αποψάρας σου.
Να είσαι στην ”απ ‘όξω” και να κάθεσαι σε ολομέλειες, σε συνελεύσεις και σε καφενεία να αναλύεις τον καπιταλισμό πίνοντας τσίπουρα.
Αυτός είσαι ηλίθιε αριστερέ.

Την ίδια ώρα οι δεξιοί είναι όλοι μαζί και εφαρμόζουν, όπως μπορούν, το δικό τους μείγμα.
Δεν κατηγορήθηκε ποτέ στα σοβαρά ο χουντικός από τους ομοιδεάτες του ως… “πουλημένος ρεφορμιστής” επειδή συγχρωτίστηκε με τους φεντεραλιστές νεοφιλελεύθερους και τους λαϊκοδεξιούς και ανέχτηκε να περνάει μέρος της φιλοχουντικής ατζέντας έστω και μέσω αστικής δημοκρατίας.

Ούτε εσύ ηλίθιε αριστερέ είπες “Βορίδη δεν είσαι χουντικός πια!” επειδή δέχεται να περνάει όσα περισσότερες απ’ τις θέσεις του μπορεί, μέσω της αστικής δημοκρατίας.
Δεν έπαψε να είναι χουντικός επειδή έφυγε απ’ την ΕΠΕΝ, διέλυσε το Εθνικό Μέτωπο, έφυγε απ’ το ΛάΟΣ και πήγε στην αστικοδημοκρατική ΝΔ να εφαρμόσει τις ιδέες του.
Κλαίει η ψυχή του κάθε που πρέπει να καταφερθεί κατά της Χ.Α. και των μεθόδων της.
Αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να εμπλουτίζει την κυβερνητική πολιτική με τις χουντικές του μεθόδους.
Πες μου ηλίθιε αριστερέ: ο Βορίδης είναι ακόμη χουντικός ή πουλημένος ρεφορμιστής;

Ξέρω πως θα ψάξεις και θα βρεις 5-6 “-ισμούς” για να μου απαντήσεις και να αποφύγεις να κοιταχτείς στον καθρέφτη.
Δεν μπορείς να αποδεχτείς τη διανοητική νίκη του δεξιού.
Εσύ είσαι εθισμένος στην ήττα.
Την αγαπάς την ήττα.
Και μόνο μπροστά στην ιδέα της νίκης τρέμεις.
Τρέμεις μπροστά στην ιδέα πως μπορεί να εφαρμοστούν πέντε πράγματα από αυτά που μας έχεις ζαλίσει τα αρχίδια τόσα χρόνια.

Τι σημαίνει Μαρξιστής, Λενινιστής, Τροτσκιστής, Μαοϊστής, Σταλινιστής κλπ;
Μαλακίες. Τίποτα δε σημαίνει.
Ο καθένας απ’ τους παραπάνω έκανε τα σχέδια επί χάρτου και δημιούργησε ένα σοσιαλίζον ιδεολόγημα με βάση τα δεδομένα της χώρας του και της εποχής του.
Ο Μαρξ αυτά που έγραψε, τα έγραψε για τη Γερμανία της εποχής του.
Ο Λένιν για την τσαρική Ρωσία και τον τρόπο που θα μετεξελιχθεί σε Σοβιετική Ένωση.
Ο Μάο για την Κίνα.
Γιατί απλούστατα ήταν πρακτικοί άνθρωποι και δεν κάθονταν σε συνελεύσεις και πάνελ να αναλύουν ιστορίες του περασμένου αιώνα.
Κάθονταν και συνέθεταν τον σοσιαλισμό που ταιριάζει στην εποχή τους και την χώρα τους με βάση τα δεδομένα που ίσχυαν εκεί.
Και κυρίως; Έπεισαν τον κόσμο να ακολουθήσει το σχέδιό τους και κάποιοι εξ αυτών το είδαν να πραγματοποιείται.

Εσύ ρε ηλίθιε αριστερέ τί μοντέλο έχεις προτείνει για την Ελλάδα;
Τι “-ισμό” έχεις δημιουργήσει;
Τίποτα.
Μόνο αποστηθίζεις σελίδες από τα βιβλία εκείνων που έκαναν το αυτονόητο. Αυτό που δεν κάνεις εσύ.
Δηλαδή ακόμα κι η περιβόητη αποψάρα σου.. δεν είναι δική σου!
Τίποτα δεν έχεις να προτείνεις.
Μόνο να γκρινιάζεις ξέρεις.
Και να είσαι επαγγελματίας της “επανάστασης”.
Και αγαπημένη σου συνήθεια να βρίζεις όποιον άλλον τολμά να αυτοπροσδιοριστεί ως αριστερός και να μη συμφωνεί έστω και σε ένα “και” σου.

Δες ρε ηλίθιε αριστερέ ποιος είναι ο χώρος σου.
Το ΚΚΕ μόλις πριν λίγες μέρες εξέλεξε γραμματέα με μόνο κριτήριο εκλογής το ”ποιος βρίζει περισσότερο τους συριζαίους και τους άλλους εξωκοινοβουλευτικούς που έφυγαν το ’91 απ’ το Κόμμα”.
Το να προσπαθήσεις να συμμαζέψεις την κατάσταση και να τη βελτιώσεις εντός Ε.Ε. είναι ουτοπία άλλωστε.
Το να κάνεις την Ελλάδα του 2013… Σοβιετική Ένωση του 1917, αυτό προφανώς δεν είναι ουτοπία για το Κόμμα!
Λογικά πράγματα…

Ο ΣΥΡΙΖΑ κανει συζητήσεις επί συζητήσεων για τη φυσιογνωμία του και τελικά η απόφαση που βγάζει είναι να… γίνει και άλλη συζήτηση.
Οι… μεγάλοι ριζοσπάστες και αμεσοδημοκράτες των συνιστωσών και των αριστερών πλατφορμών αρνούνται να έχει κάθε μέλος του κόματος την ίδια δύναμη και απαιτούν εξασφαλισμένα ποσοστά ο καθένας για την ομαδούλα του και… από κει και πέρα άμεση δημοκρατία!
Είναι και η διανομή των επιχορηγήσεων μεγάλος πειρασμός βέβαια.
Αλλά ακόμη μεγαλύτερος πειρασμός είναι να νιώθουν πως έχουν δύναμη και ποσοστά μέσα στο κόμμα.
Και ας εκφράζουν (οι συνιστώσες) ελάχιστους πλέον μέσα στο κόμμα.
Η κάθε ομαδούλα που ‘χει δέκα νοματαίους δηλαδή θέλει να έχει μεγαλύτερη δύναμη από δέκα άλλα μέλη.
Ισοψηφία γιοκ δηλαδή.
Και όλο αυτό το ντύνουν με τον μανδύα της προστασίας του ριζοσπαστισμού από τα στρογγυλέματα της ηγεσίας.
Αλλά κατά τ’ άλλα αυτοί είναι οι μεγάλοι τιμητές της αντισυστημικότητας κλπ.
Ρε αυτοί οι ομαδάρχες θα μας κυβερνήσουν;

Έχουμε όμως και αναπαλαιωμένο νέο φρούτο στα αριστερά του τόπου.
Ο, μέχρι πρότινος εξαφανισμένος από τα ΜΜΕ, Αλαβάνος ξαφνικά προβάλλεται συνεχώς από συγκεκριμένους μιντιακούς κύκλους μαζί με το νέο κομματικό εγχείρημά του, το “Σχέδιο Β”.
Οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι τον καλούν και τον φουσκώνουν πολιτικά και δημοσκοπικά για… προφανείς λόγους και ο Αλαβάνος δυστυχώς δέχεται να παίζει το παιχνίδι τους.
Έτσι, κάθε φορά που βγαίνει να μιλήσει δημόσια (αρκετά συχνά εσχάτως στο Μέγκα), το μόνο που κάνει είναι να επιτίθεται στους άλλους σχηματισμούς της αριστεράς για να προωθήσει το δικό του μαγαζάκι.
Η κριτική του στην κυβέρνηση, στα ΜΜΕ, στο τραπεζικό και βιομηχανικό κεφάλαιο, στην Ε.Ε. κλπ διαρκεί δυο -τρία λεπτά.
Τον υπόλοιπο χρόνο κατηγορεί την υπόλοιπη αριστερά.
Εδώ ισχύει η ιστορία με τον στάβλο και το σανό που λέγαμε παραπάνω.
Για να μην πω τίποτε χειρότερο…

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάλι είναι ένας κλασικός σχηματισμός εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Πέντε μαγαζάκια ενωθηκαν για να κάνουν ένα μαγαζί ορατό με γυμνό μάτι.
Πριν τις εκλογές υπήρξε φλερτ με τον Αλαβάνο για να μπει αυτός επικεφαλής (ως πιο αναγνωρίσιμο και δημοφιλές πρόσωπο) στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος.
Αμ δε! Οι ηλίθιοι αριστεροί της κακομοιριάς, οι συνιστώσες δηλαδή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διαφώνησαν, διότι μερικές εξ αυτών έβλεπαν πως θα έχαναν τον… καθοδηγητικό τους ρόλο στο… ιλιγγιώδες 1,5% που θα έπαιρναν.
Έτσι απορριφθηκε η ιδέα. Τον Ιούνιο ανταμείφθηκαν με 0,3% για να κόψουν τις μαλακίες.
Και ικανοποιημένοι, ιδεολογικά καθαροί, μυρίζοντας κομμουνιστική μανούλα (ή… πατερούλη) γύρισαν ευτυχείς σπίτια τους.
Πάλι καλά που δεν ξεπουλήθηκαν και μπόρεσαν έτσι να προσφέρουν στον τόπο…

Η ιστορική κίνηση όμως της αριστεράς ήταν η εκλογική συστράτευση του Μ-Λ ΚΚΕ καιτου ΚΚΕ (μ-λ) μετά από δεκαετίες τσακωμών και αντεγκλήσεων.
Και τι; Νομίσατε πως οι ηλίθιοι αριστεροί θα ενώνονταν κανονικά, διαπιστώνοντας πως δεν τους χωρίζει τίποτα;
Γελαστήκατε!
Κατέβηκαν με διακριτούς τους ρόλους τους. Και έτσι το ψηφοδέλτιο, αν και κοινό, έγραφε πάνω “ΚΚΕ (μ-λ)- Μ-Λ ΚΚΕ εκλογική συνεργασία”.
Γλωσσοδέτης!
Τι; Να κατεβούμε με κοινή ονομασία να μας πουν πουλημένους οι υπόλοιποι ηλίθιοι αριστεροί;
Διακριτούς ρόλους και ο καθένας το μαγαζάκι του! Σοσιαλισμός ρε!
Αμ πως!

Αυτά με τα ηλίθια αριστερομάγαζα της συμφοράς, των βλαχοδήμαρχων, των κόμπλεξ και της ήττας.
Ελπίζω όλοι αυτοί οι τύποι να μην ενωθούν ποτέ.
Γιατί είναι δέκα φορές χειρότεροι και καθεστωτικότεροι από τους Σαμαράδες.
Τουλάχιστον ο Σαμαράς μετά από 2-3 αποτυχίες να μπει στη Βουλή με την Πολ.Αν., διέλυσε το κόμμα του.
Αν ήταν αριστερός θα κρατούσε αιωνίως το κόμμα, ελπίζοντας να διατηρεί εφ’ όρου ζωής ένα 0,3% για να ‘χει μούτρα να πιει ιδεολογικά κάθαρος τσίπουρα στα Εξάρχεια και να αναλύσει εκεί το σχέδιό του για την παγκόσμια επανάσταση.

Οι αριστεροί λοιπόν είναι ηλίθιοι, γι’ αυτό και δε θα κυβερνήσουν ποτέ.
Ζηλεύω τους δεξιούς, που έχουν τόσο δα μυαλουδάκι και το χρησιμοποιούν.
Καλύτερα άλλωστε να ‘χεις ένα σουγιαδάκι και να ξέρεις να το χρησιμοποιείς, παρά να ‘χεις υπερόπλο και να μην βρίσκεις το κουμπί “on-off”.
Ηλίθιοι.

Νόμος – σοκ για τη πατάτα και στην Ελλάδα!

Πλέον το καθεστώς των πολυεθνικών εταιριών απλώνει τα πλοκάμια του παντού και φυσικά και στην Ελλάδα. Έτσι λοιπόν από εδώ και πέρα θα απαγορεύεται η φύτευση πατάτας από Έλληνες παραγωγούς επειδή το είδος της πατάτας θα ανήκει μαζί με τα δικαιώματά της σε κάποια εταιρεία ή οποία απαγορεύει την αναπαραγωγή της, κάτι σαν Εμπορική Συμφωνία Κατά της Παραποίησης (ΑCTA) όσον αφορά τη διατροφή, το επονομαζόμενο “Codex Alimentarius”, εξαιτίας του οποίου θα απαγορεύεται η αναπαραγωγή του συγκεκριμένου είδους από σπόρους που δε θα προέρχονται από τη συγκεκριμένη επίσημη αποδεκτή πηγή.

Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι εφόσον για παράδειγμα τις πατάτες της Μακεδονίας τις ελέγχει μία Γαλλική πολυεθνική εταιρία, θα πρέπει όποιος επιθυμεί να σπείρει πατάτες στη Μακεδονία να αγοράσει τους σπόρους μονάχα από τη συγκεκριμένη εταιρία!

Όμως η συγκεκριμένη εταιρία θα πουλάει τους σπόρους και τη ποσότητα στη τιμή που θέλει η ίδια με αποτέλεσμα να εξαρτώνται πλήρως οι καλλιέργειες πατάτας στην Ελλάδα πλέον από τους στόχους και τις ορέξεις των πολυεθνικών εταιριών..

Είναι ένα θέμα πολύ σοβαρό το οποίο μπορεί ακόμη να μη φαίνεται ούτε καν ως πρόβλημα, όμως οι επιπτώσεις από αυτή τη καινούργια νομοθεσία θα αρχίσουν να φαίνονται σταδιακά στο μέλλον..

ecotimes.gr

Θλιβερή τούμπα

Αν παρακολουθήσετε τις τελευταίες συνεντεύξεις του Νίκου Μιχαλολιάκου θα διαπιστώσετε ότι δεν έχει δα και κανένα μεγάλο πρόβλημα για να τοποθετηθεί ως προς το Ολοκαύτωμα. Μπορεί, βέβαια, να μην αποδέχεται απολύτως τον χαρακτηρισμό καθώς εκτιμά ότι τα νούμερα είναι υπερβολικά. Επίσης, δεν θεωρεί ότι επρόκειτο για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας - «κατά των Εβραίων ήταν, δεν σκοτώθηκαν και Περουβιανοί». Αλλά, τέλος πάντων, παραδέχεται ότι κάτι έγινε και τολμά να αποκαλέσει τον Χίτλερ «εγκληματία πολέμου» - «όπως βέβαια ήταν ο Τσόρτσιλ, ο Ρούσβελτ και ο Στάλιν.». Εννοείται ότι αποκηρύσσει τον ναζισμό και τα ομοειδή κόμματα της Γερμανίας. Παρεμπιπτόντως, δηλώνει «αντισιωνιστής», αλλά όχι «αντισημίτης». Στο τέλος λέει ότι δεν μπορείς να ασχολείσαι με το Ολοκαύτωμα όταν ο ελληνικός λαός πεινάει. Και τι είναι πιο σημαντικό από την πείνα του ελληνικού λαού; Τίποτα. Και ο Τράγκας πάντα συνεχίζει παρακάτω. (Αν θέλετε να δείτε...)
Λογικά στη Βουλή θα εμφανιστούν τρία κείμενα υπό τη μορφή αντιρατσιστικής νομοθετικής πρωτοβουλίας. Και καλό θα ήταν κάποια στιγμή να τα δούμε το ένα δίπλα στο άλλο, όπως δημοσιεύονται τα συγκριτικά test drive. Ας πούμε πόσες γενοκτονίες καλύπτει το καθένα, τι προβλέπεται για λέξεις-κλειδιά και πάει λέγοντας. Ανάμεσα σε αυτά θα βρίσκεται και η προσαρμοσμένη -tailor made, που λένε στα νησιά μας- παρέμβαση της Ν.Δ., η οποία θα αναφέρεται στο Ολοκαύτωμα και στον ναζισμό. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ακούσει δημοσίως χρυσαυγίτη να προσβάλλει το Ολοκαύτωμα. Επίσης, έχω καιρό να τους δω σε ναζιστικό χαιρετισμό. Δεν έχουν πρόβλημα να τα κρατούν αυτά για τον εαυτό τους και τον καθρέφτη τους. Εν τέλει, σημασία δεν έχει να κάνεις σαπούνι τους Εβραίους, αλλά τα κομμούνια.
Ναι, το πράγμα είναι τόσο γελοίο, όσο δείχνει. Η κυβέρνηση θα προωθήσει μία λύση που υπαγορεύεται από τα απαξιωτικά βλέμματα της Δύσης. Θα διώκεται η φιλοναζιστική στάση, μόνο που δεν υπάρχει κανένας για να την υιοθετήσει - δεν νομίζω ότι θα δούμε σύντομα σβάστικες από τη Χρυσή Αυγή. Επίσης, θα διώκεται η προσβολή ή η άρνηση του Ολοκαυτώματος, όταν στην ουσία ουδείς ασχολείται με αυτό.
Δεν ξέρω αν πρόκειται για ολίσθημα ή για μία θλιβερή τούμπα. Όμως η στάση του πρωθυπουργού απέναντι στο θέμα είναι αυτοκτονική. Ο Σαμαράς θα μπορούσε να διεκδικήσει τον ρόλο ενός αστού ηγέτη που εξασφάλισε την παραμονή της χώρας στην ευρωπαϊκή σφαίρα, υιοθετώντας πολιτική φιλοσοφία και πρακτική διαποτισμένες από σύγχρονο, φιλελεύθερο πνεύμα. Ακόμα και αν δεν είναι έτσι, είχε το δικαίωμα να εγείρει βλέψεις. Και τι κάνει; Ξοδεύει πολιτικό κεφάλαιο για να ποντάρει στην παλαιοκομματική αντίληψη της Δεξιάς, όπου η συνοχή κατακτάται όχι δια της σύνθεσης, αλλά με τον διαχωρισμό, ενίοτε και με το μίσος. Η χώρα έχασε την ευκαιρία να αποκτήσει ένα σύγχρονο πλαίσιο, συμβατό με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Δεν εξέπεμψε ένα ισχυρό, κυρίως συμβολικό, μήνυμα. Και όλα αυτά γιατί; Επειδή στην κυβέρνηση δεν θέλουν να τρομάξουν τη σάρκα από τη σάρκα τους που βρήκε καταφυγή στα άκρα. Πόσο κοντόφθαλμο...
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
 Κώστας Γιαννακίδης
protagon

Εξισώνει περήφανα παιδεραστές και «αποδομητές» της Ιστορίας ο Φάηλος Κρανιδιώτης

Αποκαλυπτικό για τα πιστεύω και τη νοοτροπία του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος αποδεικνύεται ένα ακόμα άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη, στενού προσωπικού φίλου κι άτυπου συμβούλου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

Στο κλίμα των ημερών που έχει δημιουργηθεί από τις δηλώσεις Ρεπούση για το μύθο του χορού του Ζαλόγγου, ο γνωστός για την ακραία δεξιά ιδεολογία του δικηγόρος τονίζει σε άρθρο του στην εφημερίδα «Δημοκρατία»:

Σε τι διαφέρουν και σε τι μοιάζουν οι παιδεραστές διδάσκοντες πάσης βαθμίδας της...



...εκπαίδευσης και οι «γενίτσαροι» αποδομητές;

Η βασική διαφορά είναι ότι τους πρώτους, αν τους είχαμε πάρει χαμπάρι εξαρχής, δεν θα τους προσλαμβάναμε να τους πληρώνει ο λαός. Τους δεύτερους, όμως, ενώ ξέρουμε πολύ καλά τι καπνό φουμάρουν και τα μισελληνικά χούγια τους, τους βάζουμε στο μισθολόγιο και τους εξασφαλίζουμε λαμπρή καριέρα. Τους δε πρώτους, μόλις τους τσακώσουμε να αποπλανούν ανήλικα, τους διαπομπεύουμε και τους στέλνουμε στην «ψειρού» να παίζουν τις λίλιζες με τον Μπάμπη τον Σουγιά και τον Χασάν τον δουλέμπορο. Τους δεύτερους τους κάνουμε πανεπιστημιακούς και βουλευτές.
(...)
Το ότι έχουν περίεργα γούστα, πνευματικά αντίστοιχα και το ίδιο αποκρουστικά με τα σωματικά γούστα των παιδεραστών, θα ήταν δικό τους θέμα, αν αφορούσε το κρεβάτι τους και μόνο συναινούντες ενήλικες.
(...)
Η λύση; Αφού δεν διώκεται το μίσος για την πατρίδα, για να τους βάλουμε βαθιά στη φυλακή, πρέπει να έχουν τουλάχιστον την ίδια υπόλοιπη αντιμετώπιση με αυτή για τους παιδεραστές.

Να χαίρεται η «φιλελεύθερη» παράταξη τους ιδεολογικούς κήρυκες της...

Αν οι χαμηλοί μισθοί ήταν προϋπόθεση της ανταγωνιστικότητας…

ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ: Υποτελείς και του Μνημονίου και της ΝΔ

Πολλοί ερμηνεύουν την «εμμονή» του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στο περίφημο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο ως ένα είδος ιδεολογικοπολιτικής αντεπίθεσης των δύο εταίρων προς τη Νέα Δημοκρατία, ως αντίβαρο έναντι του σκληρού κομματικού κόστους που καταβάλλουν ψηφίζοντας «απνευστί» τα σκληρά, εξοντωτικά, οικονομικά μέτρα…

Ως μια τελευταία απόπειρα ώστε να «οριοθετηθούν» ιδεολογικά από την ακροδεξιά μετατόπιση της ΝΔ…

Όμως, όπως συμβαίνει πολύ συχνά, τα…ιδεολογικά θέματα και επιχειρήματα χρησιμοποιούνται για να καλύψουν κρίσιμα κομματικά και πολιτικά προβλήματα.

Του Μενέλαου Γκίβαλου

Πράγματι, έναν σχεδόν χρόνο μετά τη συγκρότηση της τριμερούς μνημονιακής συγκυβέρνησης, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ εκτιμούν τώρα ότι η περίοδος που συμφωνούσαν με τη ΝΔ, προβάλλοντας «για τα μάτια του κόσμου» αστερίσκους προσωρινών ενδοιασμών, έχει πλέον παρέλθει. Κι αυτό γιατί, όπως κάθε «συνεταιρισμός» που συγκροτείται βάσει συμβιβασμών και συναλλαγών αποτελεί πεδίο σύγκρουσης συσχετισμών, η πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης οδηγεί στην αποδυνάμωση και απαξίωση των δύο μικρότερων κυβερνητικών εταίρων, ώστε αυτοί να εγγίζουν στα έσχατα όρια της κομματικής τους επιβίωσης.

Δεν αρκούσε η υποταγή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στη μνημονιακή στρατηγική, τώρα αντιλαμβάνονται ότι καθίστανται ΥΠΟΤΕΛΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Σήμερα η ΝΔ διατηρεί τις κοινωνικές-εκλογικές της δυνάμεις από το εσωτερικό της συγκυβέρνησης. Αποδεκατίζει, κυριολεκτικώς, την εναπομείνασα εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ σε ποσοστά της τάξεως κάτω του 10%, ενώ ανάλογες διαρροές υπάρχουν από τα κόμματα αυτά προς τον ΣΥΡΙΖΑ…

ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αποβαίνουν ΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΑΙΜΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΝΔ… αφού ένα τμήμα της εκλογικής τους βάσης, ενταγμένο στην αδήριτη «μνημονιακή λογική» την οποίαν καλλιέργησαν οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, δεν έχει πλέον κανέναν ενδοιασμό να στηρίξει εκλογικά τον ισχυρότερο των «εταίρων»…

Μη έχοντας, κατά συνέπεια, πρόβλημα φθοράς ή διαρροών από τους εταίρους της, η ΝΔ -και ασκώντας στην πράξη μια ηγεμονική πολιτική προς αυτούς- μετατοπίσθηκε προς την Ακροδεξιά, με την οποία έχει ήδη διαμορφώσει ΟΡΓΑΝΙΚΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ.

Η «μετατόπιση» αυτή οφείλεται σε δύο λόγους: Ο πρώτος αφορά την καθαρώς πολιτικοεκλογική σκοπιμότητα, αφού ο «χώρος» της Χρυσής Αυγής εκλαμβάνεται από τον ακροδεξιό καθοδηγητικό πυρήνα της ΝΔ ως πεδίο άντλησης ψηφοφόρων. Ο δεύτερος λόγος αφορά την «εναρμόνιση» της ΝΔ -και συνολικότερα της κυβέρνησης- προς ένα καθεστώς αυταρχικής δημοκρατίας, προς ένα είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας, το οποίο κρίνεται αναγκαίο για την επιβολή των σκληρών μέτρων και την καταστολή των κοινωνικών αντιδράσεων.

Η πολιτική ουσία του «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου εκ των πραγμάτων θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη διαμορφωμένη δυναμική που λειτουργεί υπέρ της ΝΔ και σε βάρος των εταίρων της. Γι’ αυτό και η ΝΔ -έχοντας επίγνωση των συσχετισμών- αγνόησε τους εταίρους της και φρόντισε μάλιστα και να τους απαξιώσει με τη διαρροή της εισήγησης της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής της Βουλής, λίγες μόλις ώρες πριν από την «περίφημη» συνάντηση των τριών αρχηγών…

Ασφαλώς επί της ουσίας τίποτα δεν θα αλλάζει τις επόμενες ημέρες… Θα βρεθεί μια ενδιάμεση, «συμβιβαστική λύση», ώστε και η ΝΔ να διατηρήσει αλώβητη την οργανική της «επικοινωνία» με το ακροδεξιό της εκλογικό ακροατήριο και οι δύο τρωθέντες εταίροι να διασώσουν, έστω και τυπικώς τα προσχήματα…

Το λεπτό σημείο ισορροπίας διαμορφώνεται ως σημείο τομής μεταξύ αφενός της διατήρησης της ΝΔ ως ηγεμονικής πολιτικοκομματικής έκφρασης των μνημονιακών συμφερόντων και των «δυνάμεων κατοχής» και αφετέρου της ανάγκης να επιβιώνουν πολιτικά οι δύο συγκυβερνώντες εταίροι, ώστε να μην πέσει η κυβέρνηση… Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ θα πρέπει να επιβιώσουν -έστω και οριακά- για το συμφέρον των ιδίων μνημονιακών δυνάμεων και της εκλεκτής εκπροσώπου τους, της «χρυσαυγίζουσας» Νέας Δημοκρατίας.

Αλλά και αυτό το όριο επιβίωσης των δύο εταίρων καθίσταται πλέον προβληματικό. Το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα έχει εσωτερικεύσει όλες τις αντιθέσεις και η αντιπαράθεση προσωπικών στρατηγικών και μηχανισμών έχει εκφύγει κάθε ελέγχου… Το χειρότερο: Δεν θέλουν να αντιληφθούν ηγέτες και ηγετίσκοι ότι κατέστρεψαν τη χώρα, ότι διέλυσαν το κόμμα τους, ότι οδήγησαν στη φτώχεια και στην απόγνωση έναν ολόκληρο λαό. Και ότι, τελικώς, θα υπάρχουν στην πολιτική ζωή όσο καιρό τους χρειάζονται ακόμα τα συμφέροντα που τους στηρίζουν…

Πλειστηριασμοί !!! Οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε όσιο, ούτε ιερό…

…Η απανθρωπιά τους δεν έχει όριο! Είναι αδίστακτοι!

Το θέμα δεν είναι προσωπικό. Δεν αφορά τα πρόσωπα.

Αν αφορούσε τα πρόσωπα θα ήταν μικρό το κακό.

Εδώ μιλάμε για ένα σύστημα λεηλασίας, αρπαγής και εξολόθρευσης του λαού!

Εδώ μιλάμε για…μια πολιτική ταξικού κανιβαλισμού!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Προσέξτε:

Χτες, η κυβέρνηση, διά στόματος υφυπουργού Ανάπτυξης, Θανάση Σκορδά, στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή επί του νομοσχεδίου για τη διευκόλυνση – τάχα – των δανειοληπτών, έθεσε ζήτημα άρσης της απαγόρευσης των κατασχέσεων πρώτης κατοικίας που είναι υποθηκευμένες στις τράπεζες.

Διαβάστε τι είπε ο κύριος αυτός και φρίξτε:

«Μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2013 στην Ισπανία έγιναν 42.000 κατασχέσεις σε δανειολήπτες. Εδώ δεν έγινε καμία. Αυτό έτσι το περνάμε; Ανευ αξίας;»…

Και συνέχισε (ο κύριος αυτός) λέγοντας ότι αν το καθεστώς του παγώματος των πλειστηριασμών παραταθεί, τότε

«θα οδηγήσει στο φαινόμενο των μαζικών πλειστηριασμών με το τέλος της οικονομικής κρίσης, που θα έχει ως συνέπεια να πέσει δραματικά η αξία της ακίνητης περιουσίας των πολιτών»!

Να τα πάρουν, δηλαδή, τώρα τα σπίτια οι τράπεζες, όσο ακόμα έχουν αξία!

Ο κύριος αυτός σύμφωνα με τη θεσμική του ιδιότητα είναι υφυπουργός της συγκυβέρνησης. Δεν είναι εισπράκτορας των τραπεζιτών…

Ο κύριος αυτός εμφορείται, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, από το παράδειγμα των Ισπανών τραπεζιτών, όπου με τις ευλογίες της κυβέρνησής τους έχουν κατασχέσει την τελευταία 3ετία 400.000 σπίτια αφήνοντας άστεγα εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά.

Θυμίζουμε ότι αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα, περισσότερα από 60.000 ακίνητα,σύμφωνα με στοιχεία τραπεζών, βρίσκονται υπό την απειλή πλειστηριασμού.

Μπορεί να μην έχουν βγει ακόμη στο σφυρί, λόγω της ισχύουσας αναστολής, αλλά για τα ακίνητα αυτά έχουν ήδη εκδοθεί διαταγές πληρωμής και έχουν συνταχθεί κατασχετήριες εκθέσεις! Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι το 25% των στεγαστικών δανείων - σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας – έχουν χαρακτηριστείήδη «κόκκινα» και έχουν μπει σε οριστική καθυστέρηση.

Σε αυτές τις συνθήκες είναι που έρχεται η κυβέρνηση – αφού πρώτα φρόντισε οι τράπεζες να αρμέξουν και τα λεφτά της «ανακεφαλαιοποίησης» – για να ανοίξει θέμα πλειστηριασμών και να πει διά του εκπροσώπου της όσα είπε αυτός ο κύριος (ο υφυπουργός) χτες στη Βουλή.

Ο οποίος (κύριος), με τη μόνη γενναιότητα που αρμόζει να χαρακτηρίζει τους «σωτήρες» του έθνους, προσπάθησε αργότερα να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Προσπάθησε να… ανασκευάσει. Προσπάθησε να… συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα!

Αφού πρώτα άνοιξε το ζήτημα των πλειστηριασμών, μετά… θυμήθηκε ότι «για την κυβέρνηση και ειδικότερα για το υπουργείο Ανάπτυξης δεν τίθεται απολύτως κανένα θέμα αλλαγής της υφιστάμενης απόφασης για αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας».

Αφού πρώτα εξέπεμψε στους τραπεζίτες το σήμα για την επιδρομή που σχεδιάζουν, μετά ισχυρίστηκε ότι τα λεγόμενά του δεν συνιστούν «σινιάλο» προς τα «πίτμπουλ», αλλά έναν γόνιμο… «προβληματισμό»!

Μπα! Και σε τι συνίσταται ο… προβληματισμός; Σε τι αφορά; «Στην ομαλή μετάβαση μετά την έξοδο από την κρίση, που θα αποτρέπει τον μαζικό πλειστηριασμό ακινήτων, ώστε σε καμία περίπτωση να μην τεθεί σε κίνδυνο η αξία της ιδιοκτησίας των πολιτών».

Αυτά… διευκρίνισε ο κύριος (ο υφυπουργός).

Και για όσους δεν κατάλαβαν, να το επαναλάβουμε:

Η κυβέρνηση των «σωτήρων», αφού πρώτα χρεοκόπησε το λαό, τώρα…«προβληματίζεται» για το πώς οι τράπεζες θα βουτήξουν τα υποθηκευμένα σπίτια των χρεοκοπημένων ανθρώπων, αν όχι τώρα, αν όχι σήμερα, πάντως το συντομότερο! Και πάντως όσο αυτά τα σπίτια θα έχουν ακόμα κάποια αξία.

Ελληνική…ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑ !!!

Ζούμε στην χώρα που οι έννοιες έχουν αλλοιωθεί και το newspeak (θ’ αναφερθούμε άλλη φορά σ’ αυτό) αλλοτριώνει τις συνειδήσεις.

Πολιτικάντηδες ομιλούν για “δημοκρατικά τόξα” και υπεράσπιση της Δημοκρατίας, ενώ συμπεριφέρονται ως παράγοντες της αγοράς.

Σ’ αυτό το καθεστώς, οι ατομικές ελευθερίες…αμφισβητούνται καθημερινά και τα εργασιακά δικαιώματα ξεσκίζονται βάναυσα από τις αστικές τάξεις που γίνονται όλο και πιο αλαζονικές, αλλά και πιο επιθετικές, καθώς εκβιάζουν μέσω του μεροκάματου. Οι δήθεν “τηρητές της νομιμότητας” έχουν κάνει κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, ψηφίζοντας διεθνείς συμβάσεις κατά το δοκούν. Διορίζουν ανθρώπους των τραπεζών, που ποτέ δεν ψηφίστηκαν, επίσης σύμφωνα με το συμφέρον τους.

Αδειάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι μόνο δεν τιμωρείται κανείς, αλλά σου βάζουν φόρους για να τα γεμίσεις πάλι εσύ, που μπορεί για χρόνια να έφτυνες αίμα με τις εισφορές σου προς αυτά. Και μετά αυτοί οι “δημοκρατικοί εκπρόσωποι” δικαιολογούνται με πρόσχημα ότι τα ταμεία είναι άδεια, σαν τα χρήματα να εξατμίστηκαν.

Εφοπλιστές, βαρόνοι, βιομήχανοι, καναλάρχες και εργολάβοι, απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές, ενώ ταυτόχρονα ένας καθημερινός πολίτης μπορεί να μπει φυλακή για χρέη προς το Δημόσιο, όταν έχει μείνει άνεργος ή μειώθηκε κατά πολύ ο μισθός του και ταυτόχρονα τον έχουν τρελάνει με φορομπηχτικά μέτρα.

Σ’ αυτή την κατ’ ευφημισμό “δημοκρατία” η κάθε λίστα Λαγκάρντ χάνεται σαν δελτίο ΠΡΟ.ΠΟ αλλά δεν τιμωρείται κανείς και μόνο γι’ αυτή του την αμέλεια. Επίσης, όσοι καταγράφονται σ’ αυτήν πρέπει να προστατευτούν γιατί “αυτά είναι προσωπικά δεδομένα”. Ακόμη, τα τελευταία 3 χρόνια οι τράπεζες στην Ελλάδα έχουν ενισχυθεί με 200 δισ. ευρώ, ενώ τα νοικοκυριά έχουν φτωχύνει, οι άστεγοι αυξήθηκαν και πολλοί ήδη δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις βασικές τους ανάγκες. Κι όμως, οι κυβερνήσεις επιμένουν να προσθέτουν φόρους, ποινικοποιώντας ουσιαστικά την ιδιωτική κατοικία. Μάλιστα ο Στουρνάρας, έγραψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι ακόμα και την δικαστική απόφαση για την μη είσπραξη τέλους ακινήτων μέσω της ΔΕΗ. Αυτό δεν συνιστά αυταρχισμό;

Αναζητώντας κάτι που να θυμίζει δημοκρατία, γυρνάς το κεφάλι με αποστροφή όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμα και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην εργασία, θεωρείται “όφελος”, “τύχη” ή καταλήγει σε στιγματισμό του ανέργου. Όταν βλέπεις την δημόσια Υγεία και Παιδεία να ποδοπατούνται και ν’ ακολουθεί ένα ειρωνικό “το πρόγραμμα της Ελλάδας ήταν λάθος” από το ΔΝΤ. Μηδέν πρόνοια για του υπηκόους, εξάλλου δεν τους έχουμε ανάγκη, απλά φοβόμαστε μην γίνει καμιά επιφοίτηση και επαναστατήσουν, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται, ασχολούνται με την…Πάολα.

Η σμίκρυνση των μισθών και των συντάξεων παρουσιάζεται ως ο μόνος τρόπος για να πληρώσουμε το χρέος. Ένα χρέος που από την αρχή ξέρουν ότι δεν είναι βιώσιμο. Αντιθέτως προσπαθούν να πείσουν πως ακόμα και οι μισθοί που παίρναμε ήταν άδικοι κι έπρεπε από πάντα να είχαμε μικρότερους, να νιώσουμε ενοχές επειδή δεν γίναμε έγκαιρα τριτοκοσμικοί, ή ζητιάνοι ή άστεγοι.  Βέβαια σε κάθε διαμαρτυρία οι “νομιμόφρονες” απαντούν πως “δεν υπήρχε άλλος δρόμος” και ότι “το Μνημόνιο είναι νόμος“.

Αλλά για μια στιγμή, μπορείς να ψηφίζεις σωστά; Επομένως σε δημοκρατία πείθεσαι πως ζεις. Και ως τώρα είχες ταυτίσει την ελευθερία, με την ελευθερία επιλογής προϊόντος από το ράφι. Όταν όμως πλέον ψάχνεις το πιο φθηνό ή δεν μπορείς να αγοράσεις πιστεύεις πως σου καταπατούν την ελευθερία να αυτοκαθορίζεσαι από το τι καταναλώνεις.

Στην Ελλάδα η “Δημοκρατία” ήταν το πιο καλοστημένο παραμύθι. Η κατασκευή της συναίνεσης ήταν απαραίτητη, αφού η Κλεπτοκρατία ήταν αυτή που κυριαρχούσε. Με το τρίγωνο πολιτική εξουσία-μμε-τράπεζες να στηρίζει το σύστημα. Το τρίγωνο αυτό ελέγχει τις πληροφορίες, το χρήμα και την νομοθεσία, ώστε να μπορεί να διαμορφώνει τις καταστάσεις υπέρ του. Και τα 3 τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί πως διαθέτει περισσότερη ταξική συνείδηση απ’ ότι βαμμένοι κομμουνιστές.

PAGANELI

Kύριε Σαμαρά, «ιδού ο στρατός σας»...

Αρθρογράφος: 

Στάθης

Η κυβέρνηση Σαμαρά, κατ’ ακολουθίαν της κυβέρνησης Σημίτη,κατασκευάζει έναν «νέον τύπο ανθρώπου», ταιριαστόν στον νέο «θαυμαστό και γενναίο μας κόσμο», όπως επίσης κατασκευάζει και μια «νέου» τύπου μεσαιωνική χώρα καθ’ υπαγόρευσιν της Νέας Τάξης, ένα μετεθνικό μόρφωμα εξαρτημένο στην παγκοσμιοποίηση και εγκλωβισμένο στην ενιαία σκέψη.

Μέσα στον κομφορμισμό και τη φορμόλη του πολιτικώς ορθού καθεστώτος, κάθε παρέκκλιση συνιστά... εχθροπάθεια εναντίον του, διώκεται και καταστέλλεται. Για την εύρυθμη λειτουργία ενός τέτοιου καθεστώτος, όμως, προτιμότερη απ’ την καταστολή είναι η (προ)κατασκευή των υποκειμένων του, εν προκειμένω υπηκόων.

Ετσι κατασκευάζονται πολλά και νέα υβρίδια εργαζομένων, συμπλέοντα αλλά και αλληλοσυγκρούμενα, τα οποία αποτελούν όλα μαζί τηνπεμπτουσία της Υβρεως εναντίον τους, της Υβρεως εναντίον τωνανθρώπων.

Το καθεστώς, με πρωτεργάτες τα ανδρείκελα της Τρόικας, Σαμαρά καιΒενιζελοκουβέλη, κατασκευάζει εργαζόμενους με προδιαγραφές για να ζουν σεΕιδική Οικονομική Ζώνη, σε Στρατόπεδο Συγκέντρωσης.

Ετσι, εν πρώτοις έχουμε τον Εργαζόμενο-Ανεργο. Μια στρατιά 2.000.000 διαθέσιμων για εργασία, που ελπίζουν ή καραδοκούν για οποιασδήποτε μορφής σκλαβιά που θα τους δώσει μια μπουκιά ψωμί. Στη συνέχεια έχουμε

τον Εργαζόμενον-Απλήρωτον. Στην ουσία είναι ένας οιονεί άνεργος, που μάλιστα χρηματοδοτεί την επιχείρηση στην οποίαν εργάζεται με την ίδια την παρακράτηση του μισθού του.

Ο Εργαζόμενος-Κακοπληρωμένος. Ο χαμηλόμισθος. Μεγάλο επίτευγμα του κ. Σαμαρά, άξιου διαδόχου του κ. Σημίτη, όταν ήδη από την εποχή του

άρχισε να ευδοκιμεί ο Απασχολήσιμος-Εργαζόμενος, ο Ευέλικτος-Εργαζόμενος! ήταν το σημείο καμπής, όταν στη συλλογική συνείδηση ο Εργαζόμενος μπορούσε πλέον να είναι Αναλώσιμος-Εργαζόμενος.

Από τότε δεν πέρασε πολύ νερό κάτω απ’ τις γέφυρες, αλλά ενθυλακώθηκε πολύς πλούτος στα χαρτοφυλάκια των Δυνατών, με αποτέλεσμα ηΥβρις εναντίον των Εργαζομένων να δημιουργεί όλο και πιο πολλά υβρίδια, όπως

ο Ενοικιαζόμενος-Εργαζόμενος. Κανονικό δουλεμπόριο ανθρώπων, δουλεμπόριο λευκής και κάθε άλλου χρώματος σαρκός, στο οποίον, ανάμεσα σε άλλους αλιγάτορες που το ασκούν, διακρίνονται και οι ΜΚΟ, άλλο ένα

δημιούργημα του πολυπολιτισμικού μοντέλου.

Αλλά, όταν μιλάμε για τον Εργαζόμενο-Ανεργο εννοούμε πολλές υποκατηγορίες που υπάρχουν, όπως σε ένα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης, ωςπροϋπόθεση (αλλά και αποτέλεσμα) της ευστάθειας και της λειτουργίας του συστήματος. Ετσι έχουμε

τον Εργαζόμενο υπό το σοκ της απόλυσης και το δέος για την άγρια αγορά εργασίας που τον περιμένει. Εχουμε τον Μακροχρόνια Ανεργον Εργαζόμενον. Κλάψτον! Εχουμε τον νεαρό που χάνει τη δουλειά του και ψάχνει για μια χειρότερη, τον μεσήλικα που χάνει τη δουλειά του και ψάχνει για σχοινί. Κι έχουμε

αυτόν που δεν θα εργασθεί ποτέ, που δεν θα βρει δουλειά ποτέ, που η ζωή του θα πάει στα αζήτητα.

Υπάρχουν οι Εργαζόμενοι που δεν θα κάνουν οικογένεια ποτέ (είτε ως άνεργοι, είτε ως χαμηλόμισθοι) κι εκείνοι που δεν μπορούν να υποστηρίξουν πια τις οικογένειές τους.

Ο Καταρρακωμένος-Εργαζόμενος που δεν μπορεί να πληρώσει το στεγαστικό του. Που δεν μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς του. Ο Ταπεινωμένος-Εργαζόμενος που δεν μπορεί να υποστηρίξει τους γονείς του ή κλαίει με μαύρο δάκρυ όταν καταδέχεται να τον υποστηρίζουν εκείνοιαπ’ το υστέρημά τους.

Ο Απελπισμένος-Εργαζόμενος που δεν έχει να πληρώσει τους όλο και πιο πολλούς, επαχθέστατους και ειδεχθείς φόρους, έμμεσους και άμεσους, οΠεριφρονημένος-Εργαζόμενος που τον βρίζουν «τεμπέλη» και «διεφθαρμένο», ο Εντρομος-Εργαζόμενος που βλέπει την απόλυσή του εφιάλτη στον ύπνο του, έχουμε

τον Εργαζόμενο που τα παράτησε και αυτοκτόνησε. Αυτόν τον «νέο τύπο ανθρώπου» κατασκευάζετε, κύριε Σαμαρά, έναν σκλάβο και ραγιά, με αυτόν εξοπλίζεται την πατρίδα, τους Εργαζόμενους-Επιστήμονες που φεύγουν μετανάστες, τους

Εργαζόμενους, γυναίκες και άνδρες, που θρηνούν διαρκώς για τηνπείνα που ενδημεί στο σπίτι τους, που ντρέπονται μπροστά στα παιδιά τους,

ανήμποροι πλέον να τα θρέψουν και να τα μορφώσουν, αυτόν

τον Εργαζόμενο δημιουργείτε, κύριε, τον Εργαζόμενο Θήραμα, που μπορεί να τον βιάζει, άνδρα, γυναίκα ή τα παιδιά τους, ο κάθε λεχρίτης, διαπλεκόμενος ή Δυνατός, έχοντάς τον στη δούλεψή του χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, χωρίς ασφάλιση, κολίγον και είλωτα. Απόκληρον.

Αλλά, αν η αλαζονεία, η απληστία και η βαναυσότητα είναι η πρώτη ύλη της Υβρεως, η Υβρις με τη σειρά της είναι η πρώτη ύλη της Νεμέσεως.

Απέναντι στον Εργαζόμενο Κρατούμενο που κατασκευάζετε θα υπάρχει πάντοτε ο άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να σας πω για την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια και τη δύναμη του Εργαζόμενου-Ανθρώπου. Ουδείς υπεράνθρωπος, δηλαδή υπάνθρωπος, τον νίκησε ποτέ, διότι απλούστατα ηεργασία τα παράγει όλα, τον πλούτο, τον πολιτισμό, την ιστορία.

Ο «νέος τύπος ανθρώπου» που προσπαθεί να κατασκευάσει ονεοφιλελεύθερος καπιταλισμός ούτε «νέος» είναι, ούτε ανθρώπινος. Και για την κατάληξη αυτό του εγκληματικού εγχειρήματος δεν χρειάζεται να γραφεί ούτε μια λέξη. Η γκιλοτίνα το τραγούδι της το έχει τραγουδήσει...

enikos.gr

Τα ζόμπι… τραγουδούν ακόμα

Στον καιρό της δημοκρατίας-πίξελ, η Βουλή συνεδριάζει σταθερά στις οθόνες μέσω… τηλεοπτικών παραθύρων. Oι άνθρωποι μπορούν να παρακολουθήσουν, εκτός από τους εκλεγμένους του αντιπροσώπους, και κάθε λογής ρήτορες.
Προνομιακή θέση κατέχει μια ορδή πρώην αριστερών και διανοουμένων. Αυτοί που από τη Μεταπολίτευση και ιδίως μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης μεταλλάχθηκαν στους φανατικότερους  «καθεστωτικούς». Προωθήθηκαν κατά χιλιάδες σε πανεπιστήμια, μέσα μαζικής ενημέρωσης, κυβερνητικές επιτροπές.  Μουτζαχεντίν του «εκσυγχρονισμού» και του «νεοφιλευθερισμού» σε κάθε σύγκρουσή του με το δημόσιο αίσθημα. Ασφαλιστικό, αμερικανικές γκανγκστερικές επιδρομές σε ανυπάκουες χώρες, Μνημόνιο.
Χωρίς τακτ, έκαναν επιτόπου τη μεγάλη τούμπα. Γύρισαν τα νώτα προς τους μπατιρημένους, υποκλίθηκαν στους Δυνατούς και ανέλαβαν τον ρόλο του αναμορφωτή μας. Προσαρμόζουν τώρα με άνεση την… ανοικτή τους αντίληψη στην υπηρεσία των νέων ηθών του συστήματος για αποκοινωνικοποίηση των λαών.
Το φαινόμενο δεν είναι καινοφανές. Στα χρόνια του Μεσοπολέμου, τα φασιστικά κόμματα τα οποία δημιουργήθηκαν, κοσμούσαν ως ιδρυτές ή μεγαλοστελέχη κάποιοι πρώην μαρξιστές που πέρασαν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο Μουσολίνι είναι μόνο το πιο γνωστό παράδειγμα.
Το ιστορικά και συναισθηματικά φορτισμένο δίπολο «αριστερός-διανοούμενος», που καλλιεργούσε ένα αίσθημα εμπιστοσύνης στους πολλούς, γύρισε μπούμερανγκ. Χωρίς αυτούς τους ιδεολογικούς μισθοφόρους, το «εκσυγχρονιστικό» αλλά και μνημονιακό εγχείρημα, που «τσάκισε» την εθνική και κοινωνική συνοχή, θα φάνταζε αδύνατο.
Ο συνήθης «αριστερός-διανοούμενος» με τα «ατσαλάκωτα» πτυχία της αστικής κουλτούρας, δεν δίνει δεκάρα για την λαϊκό πολιτισμό: γλωσσικό, ανθρωπολογικό. Στην καλύτερη περίπτωση, έχει ορισμένες -περιστασιακές- εμπειρίες από επαφές του σχολείου και του στρατού. Συνήθως τις αναπολεί ειρωνικά σαν «γραφικές».
Φαντασιώνεται τον λαϊκό καθοδηγητή, ακόμη και από θέση εξουσίας στην κυβέρνηση. Επαγγέλλεται ένα αόριστο «νέο» (που μας έχει επιστρέφει στην εποχή του… Ντίκενς) και επείγεται για «αλλαγές» και «μεταρρυθμίσεις» υπέρ του λαού. Εκείνες, βεβαίως, που μόνο εκείνος και οι συν αυτώ εκτιμούν ως αναγκαίες. Με την στρεβλή έπαρση του «μορφωμένου», αποφασίζει για τους λαϊκούς ανθρώπους.  Οι ίδιοι θεωρεί πως δεν μπορούν να διακρίνουν το καλό τους. Είναι δική του… αποστολή να τους το καταδεικνύει.
Όλοι αυτοί που αγορεύουν από τα κανάλια, προτείνοντας έτοιμα σχήματα, δείχνουν να αγνοούν το προφανές: με τους ιδεολογικούς τους ακροβατισμούς έχουν σκορπίσει τέτοια καχυποψία που, όταν κάποιος ακούει σήμερα κάποιον να δηλώνει αριστερός, (λέγε με ΔΗΜΑΡ) δεν ξέρει τι να υποθέσει. Μπορεί να είναι ο υπουργός που θέλει να του αρπάξει τη σύνταξη, μπορεί ο χρηματιστής που του έφαγε τις οικονομίες, μπορεί ο Ψαριανός αυτοπροσώπως.
Οι ιθαγενείς δραπέτες του μαρξισμού, για να δικαιολογήσουν τη μετάλλαξή τους, αντιτείνουν πως καθένας έχει το δικαίωμα να αναθεωρήσει τις θέσεις του.  Όποιος νομίζει ότι έκανε λάθος, μάλλον ζητάει συγνώμη και πάει σπίτι του. Πρέπει να έχει αποβάλει κάθε ίχνος αυτοαξιοπρέπειας για να επιχειρεί τώρα να πουλήσει τα αντίθετα.  Aν η αλλαγή θέσης στερείται κάποιου ηθικού περιεχομένου, τότε φαντάζει ένας μασίφ σαλταδορισμός. Χωρίς αιδώ από υπερασπιστές των αδυνάτων επί γης, μεταβάλλονται σε κυνικούς χειροκροτητές προληπτικών πολέμων ή αφαίρεσης κάθε δυνατότητας επιβίωσης στους εργαζόμενους.
Οι πρώην «αριστεροί» και νυν ζηλωτές του καπιταλισμού κάνουν ό,τι μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτό που είχε προβλέψει ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ιδεολογικός γκουρού του ναζισμού: «Σε κάθε χώρα θα βρούμε μπόλικα ιδιοτελή καθάρματα για να συνεργαστούμε».
Το ίδιο πράττουν και τώρα που η «υπερήφανη» πολιτική μετέτρεψε την «ισχυρή Ελλάδα» σε χώρα-πειραματόζωο πολιτικών εξανδραποδισμού. Μονοπωλούν τις οθόνες. Και με απειλές, ειρωνείες και τρομοκρατικές προβλέψεις, προσπαθούν να καταβάλουν το φρόνημα των ανθρώπων που στην πλειοψηφία τους, με πόνο και αίμα επί χρόνια πάλεψαν στη ζωή τους.
Όμως, το γυαλί είναι αμφίστομο. Θα είναι αρκετή μια συγκλονιστική εμφάνιση του λαού, να επαναλαμβάνει το «ΟΧΙ» χιλιετιών, για να αποκαλύψει την αχρειότητα και την τιποτολογία τους.
 Από Αλέξης Καζαντζίδης

Μπάτσοι κι αστυνόμοι...

Θύμωσαν οι κατ' επάγγελμα νομιμόφρονες γιατί ο Νίκος Βούτσης χρησιμοποίησε σε δήλωσή του τη λέξη μπάτσοι. Βγήκαν στα κεραμίδια ο Δένδιας, η Ν.Δ., η γνωστή συνομοταξία των γνωστών δημοσιογράφων. Η...
truth team μάλιστα -λείπουν οι μπάτσοι του διαδικτύου από τέτοιο πανηγύρι;- έκανε και τη συγκλονιστική αποκάλυψη ότι κάποτε και ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποίησε την ίδια κακιά λέξη.

Και είδαμε το ωραίο θέαμα εκείνοι που σακάτεψαν τους μισθούς των αστυνομικών, που τους στέλνουν να σκοτώνονται με τους κατοίκους στις Σκουριές, που έχουν μετατρέψει την αστυνομία σε δύναμη καταστολής και παραγωγής μίσους για το προσωπικό της να παριστάνουν τους συνηγόρους της. Για να φτάσουμε στο σημείο να ανακοινώνει το σωματείο των ειδικών φρουρών ότι θα απευθυνθεί στη Δικαιοσύνη για να βάλει πιπέρι στο στόμα του Βούτση.

Αλήθεια, πριν ασχοληθούν όμως με τη λέξη, δεν θα ήταν πιο σώφρον, αν όντως ενδιαφέρονται για το καλό όνομα της αστυνομίας, να ασχοληθούν με το είδος των αστυνομικών που περιγράφει; Γιατί αστυνομικοί είναι βέβαια όσοι με τον ιδρώτα του προσώπου τους και κίνδυνο της ζωής τους αντιμετωπίζουν το έγκλημα -και μάλιστα με μισθούς πείνας. Κι εκείνοι που αυστηρά προσηλωμένοι στη νομιμότητα προσπαθούν να προασπίσουν τη ζωή του πολίτη, την περιουσία του, την εφαρμογή των νόμων.

Τι είναι όμως οι επίορκοι που τα παίρνουν για να προστατεύουν νονούς; Τι είναι τα βαποράκια με στολή; Τι είναι οι τραμπούκοι των δρόμων, οι βασανιστές πολιτών, οι Ράμπο που δέρνουν διαδηλωτές και ληστεύουν μετανάστες; Τι ήταν οι δολοφόνοι νέων παιδιών και οι βασανιστές αγωνιστών στη διάρκεια της δικτατορίας; Τι είναι οι ένστολοι μελανοχίτωνες; Τι είναι όσοι εκμεταλλεύονται τη στολή για να καταστρατηγούν τον νόμο για ίδιον όφελος ή από διαστροφή;

Εντάξει, πείτε τους καθάρματα, καθίκια, εγκληματίες με στολή -μπάτσοι θα είναι. Γιατί συμπεριφέρονται σαν μπάτσοι και αντιμετωπίζουν τους πολίτες σαν μπάτσοι. Κι όσοι θέλουν να προστατέψουν το κύρος της αστυνομίας θα έπρεπε να ξέρουν ότι αυτό κουρελιάζεται από αυτούς ακριβώς τους ένστολους -και όχι από μια λέξη που πολύ εύστοχα τους περιγράφει και εκφράζει τη λαϊκή αποστροφή γι' αυτούς.

Αλλά άλλο τους νοιάζει. Γι' αυτό και προτιμούν να εντρυφούν σε λήμματα λεξικών αντί να ασχοληθούν με τα λύματα της αστυνομίας...

Θανάσης Καρτερός

ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ

Στις 22 Απριλίου ο Γιάννης Στουρνάρας κατά τη διάρκεια του 2ου Ετήσιου Συνεδρίου του Ελληνικού Συλλόγου Αποφοίτων London School of Economics & Political Science έλεγε: «Χτίσαμε ένα εκτεταμένο αλλά ρηχό και πελατειακό κράτος και ένα κρατικοδίαιτο και εσωστρεφές παραγωγικό μοντέλο. Επιτρέψαμε: Στον συμμέτοχο του πελατειακού κράτους να υπερτερήσει του άξιου. Στον κρατικοδίαιτο επιχειρηματία να κυριαρχήσει εις βάρος του καινοτόμου και του εργατικού».
Ένα μήνα αργότερα, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο
σύνδεσμο βιομηχανιών βορείου Ελλάδος, ο Γιάννης Στουρνάρας κατήγγειλε το  «σαθρό κρατικοδίαιτο οικονομικό μοντέλο που παρέπαιε και οδήγησε   σχεδόν σε κατάρρευση ολόκληρο το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό οικοδόμημα».
Είναι πολύ ωραίο να ακούς από τον υπουργό Οικονομικών να ομολογεί ότι στην Ελλάδα όλοι ήταν κρατικοδίαιτοι. Άλλοι λίγο, άλλοι πολύ. Είναι ωραίο να τον ακούς να ομολογεί ότι το Κράτος και οι πολιτικοί επέτρεψαν «στον κρατικοδίαιτο επιχειρηματία να κυριαρχήσει εις βάρος του καινοτόμου και του εργατικού».
Τι πιο λογικό, λοιπόν, από το να αποφασίσει πλέον ο υπουργός Οικονομικών να ξεριζώσει την «κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα». Και πραγματικά, χαίρομαι που το κάνει.
Τα μεταλλεία στη Χαλκιδική τα έδωσε σε κάποιον Μπόμπολα. Νέο παιδί, άγνωστο μέχρι σήμερα, δίχως ιδιόκτητα ΜΜΕ, παλεύοντας μόνο του. Φαίνεται, όμως, ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να στηρίξει ακόμη περισσότερο τον ίδιο αυτόν καινοτόμο επιχειρηματία. «Στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού για την ιδιωτικοποίηση του 51% της Εταιρείας Ύδρευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) περνούν μόνο τα εξής δύο σχήματα, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ:
1. Suez Environment SAS – ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις Α.Ε.
2. Mekorot Development and Enterprise Ltd – Γ. Αποστολόπουλος A.E. Συμμετοχών- MIYA Water Projects Netherlands BV – ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή ABETE».
Να θυμίσουμε, βέβαια, ότι και η ΤΕΡΝΑ και ο Μπόμπολας απασχόλησαν την Επιτροπή Ανταγωνισμού έπειτα από καταγγελίες για εργολαβικό καρτέλ .
Επίσης, η κυβέρνηση ανακάλυψε κι έναν άλλο νέο επιχειρηματία στην αγορά, τον Δημήτρη Μελισσανίδη, στον οποίο έδωσε τον ΟΠΑΠ. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι η φρεσκάδα του Μελισσανίδη θα «δέσει» απόλυτα με την καινοτομία ενός ακόμη πρωτοεμφανιζόμενου επιχειρηματία, του Σωκράτη Κόκκαλη, η εταιρεία του οποίου κέρδισε τη σύμβαση  μέσω της οποίας θα παρέχει τεχνολογικές υπηρεσίες στον ΟΠΑΠ για την επόμενη πενταετία. Φήμες που μιλάνε για «ανανέωση» της σύμβασης που προϋπήρχε είναι αναληθείς, διότι όπως είπαμε ο Στουρνάρας δε θα έδινε ποτέ δουλειά σε «κρατικοδίαιτο επιχειρηματία».
Επίσης αυτός ο Σάλλας που παίρνει χάρισμα τα «υγιή» κομμάτια κρατικών τραπεζών και φτύνει τα «άρρωστα» κομμάτια στα μούτρα μας σαν κουκούτσια από καρπούζι, αλλά και οι υπόλοιποι τραπεζίτες που τώρα βολεύονται, δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς που έδιναν θαλασσοδάνεια στα κόμματα και κέρδιζαν δισεκατομμύρια από τη στήριξη του Κράτους στην ανάπτυξη μία οικονομικο –κοινωνικής φούσκας.
Δε θα τελειώσουμε ποτέ αν συνεχίσω να γράφω τις δουλειές, τις τράπεζες και τις ευκαιρίες που μοιράζει ο Στουρνάρας σε νέους επιχειρηματίες που δεν είναι κρατικοδίαιτοι, αλλά θα πλουτίσουν από την περιουσία του Δημοσίου που τους παραχωρεί το Κράτος. Για παράδειγμα, από το ΤΑΙΠΕΔ εγκρίθηκαν οι διαδικασίες για την αξιοποίηση των έργων:  Παραχώρηση της λειτουργίας, συντήρησης και εκμετάλλευσης του αυτοκινητόδρομου της Εγνατίας Οδού και 3 καθέτων αξόνων.
Τρία ξενοδοχεία ΞΕΝΙΑ (Άνδρος, Τσαγκαράδα, Σκιάθος). Η λειτουργία, διαχείριση και εκμετάλλευση της πρώτης ομάδας τουριστικών λιμένων η οποία απαρτίζεται από τη μαρίνα Αλίμου, το τουριστικό αγκυροβόλιο Νέας Επιδαύρου, μέρος του λιμένα Ύδρας, μέρος του λιμένα και του τουριστικού καταφυγίου του Πόρου κι αυτή είναι μόνο η αρχή.
Και τι ξαφνικό! Ανάμεσα στους βασικούς διεκδικητές αυτών των λιμένων είναι η Lamda Development του Λάτση και ο κατασκευαστικός όμιλος «Ελάκττωρ» του… Μπόμπολα!
Είμαι βαθιά συγκινημένος. Ο Γιάννης Στουρνάρας και η κυβέρνησή του (σκασμός Αντωνάκη) κόβουν κάθε δεσμό με το παρελθόν του «σαθρού κρατικοδίαιτου οικονομικού μοντέλου που παρέπαιε και οδήγησε σχεδόν σε κατάρρευση ολόκληρο το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό οικοδόμημα». Τώρα το σηκώνουμε. Λίγο παίξιμο ακόμη και θα είναι ντούρο, όπως παλιά!                       

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Η λυκοσυμμαχία των επιόρκων...

Ενθυμείστε τον αρχικό αριθμό των «επιόρκων»; Οταν «έσκασε» το θέμα, ορισμένοι ομιλούσαν για 10-12-15.000! Κάποιοι πιο μετριοπαθείς και για να γίνεται το θέμα πιο πιστευτό μέτραγαν τα...
δάκτυλά τους κι έβγαζαν τους επίορκους 8.000! Η συζήτηση του θέματος κράτησε μήνες, ώσπου ο αποστακτήρας να μετρήσει 5.000 επίορκα σταγονίδια στο ελληνικό Δημόσιο και με αυτόν τον αριθμό τα νούμερα που μας κυβερνάνε να απευθύνονται στους Ελληνες όπως απευθύνεται σε δαύτους η Τρόικα: με προστακτικές. Ιταμές και πονηρές· «επίορκοι» κατά το «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένοι».

Με το επίδικο των επιόρκων ως Δούρειο Ιππο καταργήθηκε η μονιμότητα των 1.500.000 δημοσίων υπαλλήλων (που εν τέλει είναι 480.000) στην Ελλάδα.

Με πολιορκητικό κριό το «θήλωμα των επίορκων» τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ έσπασαν το «ταμπού» της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, ανοίγοντας έναν ακόμα δρόμο για το τελικό αποξεχαρβάλωμα της δημόσιας διοίκησης και την κατάτμησή της σε τιμάρια υπό τον ασφυκτικό πολιτικό έλεγχο της εκάστοτε κυβέρνησης. Μεγάλη πρόοδος, ένας ακόμα «εκσυγχρονισμός», ένα ακόμα μεγάλο βήμα για την ανασυγκρότηση και την επανίδρυση του κράτους.

Ελα ντε όμως που οι επίορκοι μετρήθηκαν, ζυγίσθηκαν και βρέθηκαν λειψοί. Ελα ντε που έως τώρα, ψάχνουν από δω, ψάχνουν από κει και οι επίορκοι τους βγαίνουν τέσσερις!!! (αριθμός: 4!) Ντόρτια.

Δεν γνωρίζω αν οι επίορκοι είναι τέτταρες ή δεκατέτταρες ή εκατόν τέτταρες! Ξέρω όμως ότι αυτοί τους ψάχνουν, αυτοί τους μετρούν και τέσσερους τους βγάζουν!

Εγινε της «επίορκης» σε αυτήν τη χώρα για τους επίορκους και το όλον των επιόρκων δεν συναπαρτίζει ούτε μια μούντζα;!!

Δεν ξέρω, επαναλαμβάνω, πόσοι μπορεί να ’ναι οι επίορκοι ανάμεσα στους 650.000 (με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα μέσα) δημοσίους υπαλλήλους, αλλά είναι βεβαίως επίορκοι όσοι απ’ τους κυβερνώντες φλόμωσαν τον ελληνικό λαό με τέτοιους κουβάδες ψέματα, για τόσον καιρό και με τέτοια αποτελέσματα. Επίορκοι πρώτα απ’ όλους είναι οι υπουργοί που ψεύδονται. Μάλιστα εκείνοι που ψεύδονται ευσυνειδήτως, προκειμένου να αποπροσανατολίζουν τον λαό και να καταφέρνουν εναντίον του συντριπτικά πλήγματα.

Η κυβέρνηση αυτή κοντεύει να κλείσει χρόνο. Οπου και να κοιτάξεις διαπιστώνεις συμπεριφορά ανέντιμη, όπως με την έκτακτη εισφορά που τη μετάλλαξε σε τακτική, χωρίς να παραλείψει να την αυξήσει. Οπως με τις συντάξεις που θα υποστούν στο εγγύς μέλλον και νέα μείωση, χωρίς να απαιτηθούν νέα μέτρα, αλλά διότι θα ενεργοποιηθεί ο τρόπος υπολογισμού τους καθώς τον προβλέπει ο νόμος Λοβέρδου.

Απ’ όπου κι αν τους πιάσεις, λερώνεσαι! είτε απ’ τη δολιότητα, είτε απ’ τη βλακεία τους, είτε κι απ’ τα δύο μαζί, όπως στην περίπτωση Θεοχάρη. Αυτό το άχθος αρούρης που θέλει να φορολογήσει χέρσα χωράφια στα οποία ζουν μόνον αρουραίοι, αλεπούδες, λαγοί, χελώνες κι άλλα αθώα πλάσματα της πλάσης που δεν ξέρουν από φόρους, γραφειοκρατία, παπαγαλάκια, λερναίες ύδρες, Θεοχάρηδες κι όλο το κακό συναπάντημα μιας ορδής γελοίων, πλην όμως αρπακτικών, που ενδημεί στο κράτος και νομοθετεί για να μας ληστεύει νόμιμα.

Με τον νόμο μάς ληστεύουν τα τσιράκια των φοροφυγάδων, με τον νόμο καταλύουν το Σύνταγμα οι σμπίροι των Δυνατών, με τον νόμο θα διώκουν ακόμα και τις ιδέες τα ανδρείκελα της Νέας Τάξης.

Με τον νόμο, τον ίδιο νόμο του δικομματικού μονοκομματισμού που πλέον η μικρόνοιά του (πλην, επωφελέστατη για τους ισχυρούς) δεν έχει όρια στο ψευδολογείν και το μπουρδολογείν. Οπως για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση «εν όψει» τουριστικής περιόδου - τι «εν όψει»; Ιουνίου τέτταρες έχουμε σήμερα! η σεζόν έχει κριθεί! Το success story της τουριστικής περιόδου φέτος είναι Cosco για τους εργαζόμενους σ’ αυτόν τον τομέα και κάλπικη λίρα για τα έσοδα του προϋπολογισμού, κάλπικη όσον κάλπικη δεκάρα έχει αποδειχθεί σε όλα ο κ. Στουρνάρας. Δεν έχει ορκισθεί αυτός; όταν διαψεύδονται συνεχώς όσα λέει από το αποτέλεσμα όσων κάνει, δεν είναι επίορκος; Τι είναι; ασβός που τρέχει από αγρού εις αγρόν για να μην του φορολογήσει τα αυτιά ο Θεοχάρης;

Δεν ξέρω αν οι επίορκοι είναι τέσσερις ή χίλιοι δεκατέσσερις, ξέρω όμως ότι ο κ. Πρωθυπουργός με άλλο πρόγραμμα ορκίσθηκε και άλλα κάνει. Ξέρω ότι οι βουλευτές που υποστηρίζουν τη μνημονιακή πολιτική άλλα υποσχέθηκαν στο λαό, για άλλα ορκίσθηκαν και άλλα κάνουν.

Δεν ορκίσθηκαν να καταπατούν το Σύνταγμα, δεν ορκίσθηκαν να άρουν την Ασυλία της Ελλάδας, ούτε να τη θέσουν είτε υπό επιτροπεία, είτε υπό κατοχήν, δεν ορκίσθηκαν να αλαλιάσουν τον λαό στην πείνα, ούτε να εκχωρήσουν τη δημόσια περιουσία και τους εθνικούς πόρους.

Στην αρχαία Ολυμπία, στην είσοδο της ιεράς Αλτεως κι όχι αλλού, υπήρχε ναΐσκος όπου κατοικοέδρευε ο όφις του Ορκίου Διός - ένας μέγας φίδις που τιμωρούσε όσους δεν τηρούσαν τους όρκους τους. Θα καγχάζουν τώρα κάτι κυνικοί, όπως ο κ. Αδώνιδας Γεωργιάδης -σιγά μη με φάει εμένα, θα λέει, ένας φανταστικός φίδις- μαύρο φίδι που σ’ έφαγε! εσένα κι όλους τους επίορκους. Οταν έβριζες τον κ. Σαμαρά σαν καραγωγέας, όταν τον έβριζε ο Βενιζέλος, όταν αληλοσκυλοβριζόσαστε με τη Ρεπούση, αλήθεια λέγατε ή ψέματα; Και τώρα που συγκυβερνάτε σφιχταγκαλιασμένοι ποιους απ΄τους όρκους σας φτύνετε; Οι μεταξύ σας όρκοι αιώνιας αφοσίωσης ή άλλοι μάς είναι παντελώς αδιάφοροι, άλλωστε πάλι κάποια στιγμή θα αλληλοδαγκώνεσθε εκ νέου, όταν η λυκοσυμμαχία σας φάει τα ψωμιά της, όπως τώρα τρώει το ψωμί του κοσμάκη - όμως οι όρκοι απέναντι στον λαό, όταν υβρίζονται, στοιχειώνουν. Εστι Δίκης οφθαλμός...

ΣΤΑΘΗΣ

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ?

Αυτό το ερώτημα έχει γίνει η αγαπημένη καραμέλα σε συζητήσεις εντός κι εκτός συνόρων. Οι εύκολες απαντήσεις είναι πολλές. Ο καθένας μπορεί να βρει ένα σάκο του μποξ και να εκτοξεύσει πάνω τη οργή του. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε την ουρά μας απέξω και να υποδείξουμε κάποιον άλλον που φταίει ή αντίθετα να φορτωθούμε όλες τις ενοχές και ν΄αρχίσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε. Όμως η ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα, δεν μπορεί να είναι παρά μία.

Ποιοι Έλληνες? Οι Έλληνες σαν ένας λαός που κατοικεί σ΄ενα συγκεκριμένο χώρο ή μια κοινή συνισταμένη που ενώνει ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά που έχουν μια συγγενή αντίληψη των όσων συμβαίνουν?

Αν λοιπόν εννοούμε τους Έλληνες σαν κατοίκους ενός συγκεκριμένου χώρου, αυτόματα οδηγούμαστε στην απάντηση του γιατί δεν γίνεται τίποτα. Γιατί οι κάτοικοι αυτού του τόπου μπορεί να έχουν τόσες μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, ώστε να μην μπορούν να βρουν κοινές συνισταμένες αντίστασης, γιατί πολύ απλά δεν έχουν  κοινές αντιλήψεις. Ένα μέρος των κατοίκων μπορεί να θεωρεί πρόοδο το να πάρει πίσω τους μισθούς που έχασε κι όλα καλά. Ένα άλλο μέρος μπορεί να θέλει να βρει ευκαιρίες να κάνει μπίζνες μέσα στα συντρίμμια. Κάποιοι άλλοι μπορεί να οραματίζονται ανατροπές κι επαναστάσεις απέναντι στο υπάρχον σύστημα. Μια άλλη κατηγορία μπορεί να είναι παντελώς αδιάφορη στις κοινές συνισταμένες και να σκέφτεται μόνο το τομάρι της και πως θα επιβιώσει. Κάποιοι άλλοι μπορεί να ονειρεύονται πως είναι απόγονοι του Λεωνίδα και κάποιοι άλλοι απόγονοι των ηγεμόνων του Βυζαντίου. Υπάρχει μια ατέλειωτη ποικιλία κατοίκων ενός τόπου που είναι εγκλωβισμένοι σε συγκεκριμένες ιδεολογίες, θρησκευτικές αντιλήψεις, οικονομικά συμφέροντα, προσωπικές φιλοδοξίες, ιδιαίτερα προβλήματα στις μικρές φωλίτσες ο καθένας.

Για να λειτουργήσει ένας λαός σαν σύνολο απέναντι σε ένα οποιονδήποτε εχθρό που θέλει να σκλαβώσει τη πατρίδα του ή ακόμα και να την αφανίσει, πρέπει να έχει δημιουργήσει μέσα του κάτι σημαντικότερο από τα προσωπικά συμφέροντα των επί μέρους μονάδων. Να έχει ένα απόθεμα κοινών συνισταμένων που είναι ιερές αξίες, και τις οποίες δεν επιτρέπει να παραβιάζει κανείς άσχετα σε τι προσωπική κατάσταση βρίσκεται. Για να αγαπάει ένας λαός τη πατρίδα του και να σέβεται την ιστορία του και τους προγόνους του, πρέπει να υπάρχουν διδάγματα, αγαθά που ξεφεύγουν από την σφαίρα της καθημερινότητας, παραδόσεις, χαρακτηριστικά και "συγγένειες" που τις έχει διαφυλάξει σαν "εθνική του ταυτότητα".

Όμως υπάρχει κάτι τέτοιο? Η Ελλάδα που αναφέρουμε συνέχεια, και που έχει γίνει τόσο της μόδας τώρα τελευταία να την βάζουμε μπροστά στη προσωπική μιζέρια μας, τη πνευματική μας φτώχεια, την υποταγή μας σε όλο αυτό το παρανοϊκό σύστημα που βιώνουμε, είναι κάτι το αφηρημένο? Όχι. Είναι ένα κράτος με συγκεκριμένα σύνορα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Όταν λέμε Ελλάδα αυτό που φέρνουμε στην επιφάνεια να μας σώσει είναι το βαρύ παρελθόν μας, το βαρύ όνομά μας. Όμως το όνομα αυτό μπορεί να είναι βαρύ, αλλά οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι καταναλωτές ενός παγκόσμιου συστήματος αξιών, ζουν και λειτουργούν με τα πρότυπα αυτού του συστήματος, έχουν δημιουργήσει σαν αξίες και ανάγκες αυτά που προτείνει αυτό το σύστημα αξιών.  Ο Έλληνας καταναλωτής των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των ριάλιτυ της τηλεόρασης, ο συλλέκτης διαφόρων γκάτζετ τελευταίας τεχνολογίας, ο λάτρης της ρόδας, της μάσας, της μοδάτης ένδυσης, ο διψασμένος για χρήμα και καλοπέραση, ο αντιγραφέας τηλεπερσόνων, και πρωταγωνιστών διαφημιστικών σποτ, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον εθισμένο ευρωπαίο ή αμερικανό καταναλωτή, παρά μόνο σε ότι αφορά το τρόπο που εφαρμόζει και υπακούει στα ερεθίσματα αυτά.

Ο μέσος Έλληνας δεν είναι με ένα βιβλίο στο χέρι να μελετάει αρχαίους φιλοσόφους, ούτε φοράει τη φουστανέλα του Κολοκοτρώνη, ούτε πολεμάει στα βουνά της Πίνδου με κρυοπαγήματα στα πόδια. Ο μέσος Έλληνας στο χέρι του κρατάει ένα τάμπλετ, φοράει κάποια ξένη επώνυμη φίρμα, και πολεμάει για μια πρόσληψη σε κάποιο πολυεθνικό κολοσσό ή για ένα διορισμό για να εξασφαλίσει χρήμα για να μπορεί να αγοράσει κι άλλα από αυτά τα "αγαθά" που είναι και η κεντρική ιδέα της ζωής του και της κοσμοαντίληψής του. Το αν χορεύει ζεϊμπέκικο και τσιφτετέλια ενώ οι συγγενείς του Ευρωπαίοι χορεύουν ταραντέλες, βαλς και καντρίλιες δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.  Το αν παρακολουθεί μετά μανίας ένα χαζοκούτι που έχει κι ελληνικούς υπότιτλους ακριβές καρμπόν με τα υπόλοιπα χαζοκούτια των εκτός συνόρων κατοίκων είναι η ουσία.

Γιατί όταν δεν έχεις να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό που να αλλάξει τα δεδομένα αλλά κυκλοφορείς μέσα στα ίδια σκατά, με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, το να λες "εμείς είμαστε Έλληνες ρε" καταντάει γραφικό. Όταν οι άνθρωποι που έχεις επιλέξει να σε κυβερνούν είναι κλώνοι όλων των υπόλοιπων κυβερνώντων στα άλλα κράτη, όταν οι κατευθύνσεις που μεγαλώνεις τα παιδιά σου είναι κλωνοποιημένες κατευθύνσεις των υπόλοιπων γονιών εκτός συνόρων, όταν οι αξίες που έχεις στη ζωή σου και η αντίληψή σου για το κόσμο και για τον άνθρωπο είναι καρμπόν με τις αντιλήψεις ενός παγκόσμιου συστήματος, με τι τρόπο δηλαδή αποδεικνύειες την ιδιαίτερη ταυτότητα που υποτίθεται πως έχεις?

Οι Έλληνες λοιπόν δεν αντιδρούν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να βρουν κάτι για το οποίο να πολεμήσουν, τόσο ισχυρό, τόσο σπουδαίο, ώστε να θυσιάσουν την προσωπική τους ασφάλεια ο καθένας, τη φωλίτσα του για ένα μεγάλο ιδανικό. Ένα κοινό όνειρο που θέλουν να γίνει πραγματικότητα. Και που θα μπορέσουν να το μεταδώσουν και πέρα από τα σύνορα. Ένα μήνυμα για όλη την ανθρωπότητα. Μια διαφορετική πρόταση απεγκλωβισμού των ανθρώπων από τη παγκόσμια φυλακή τους. Αυτό το μήνυμα έδωσαν οι πρόγονοι μας στην ανθρωπότητα και γι΄αυτό σε κάθε γωνιά της γης, ανεξάρτητα από χρώμα, ράτσα, τόπο, χρόνο, υπάρχουν ακόμα τα ίχνη τους.  Ένα μήνυμα που δεν έχει καμιά σχέση με ότι εμείς σήμερα δίνουμε στα παιδιά μας.

Γι΄αυτό και φοβόμαστε όλο και περισσότερο τα σύνορα. Τους κακούς που θα μας κατασπαράξουν. Εχθρούς από κάθε κατεύθυνση. Γιατί δεν έχουμε κάτι τόσο δυνατό ώστε να είναι από μόνο του όπλο που  κανείς δεν μπορεί να νικήσει. Δεν έχουμε κοινή αντίληψη μιας εθνικής ταυτότητας που είναι φτιαγμένη όχι από λόγια αλλά από έργα που οι άλλοι θα επιθυμήσουν να αντιγράψουν κι όχι να καταστρέψουν. Δεν έχουμε να παρουσιάσουμε ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά και να απειλήσουμε όποιος διαταράξει την ελληνικότητά μας, γιατί πολύ απλά δεν έχουμε ελληνικότητα. Είμαστε πρόχειρα αντίγραφα των υπόλοιπων που θεωρούμε ξένους. Είμαστε όλοι προδότες των αξιών και των ιδανικών των προγόνων μας. Γι΄αυτό και εκλέγουμε ανάλογους με την αντίληψή μας ανθρώπους να μας εξουσιάζουν, γι΄αυτό φοβόμαστε τόσο ώστε να καταντήσουμε ζητιάνοι και απελπισμένοι. Γι΄αυτό προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα σε περίπτωση καταστροφής, άλλοι το σκάνε για να φτιάξουν τη ζωούλα τους αλλού, κι άλλοι ονειρεύονται αιματηρές εκκαθαρίσεις και νέα στρατόπεδα γιατί φοβούνται. Φοβούνται να διεκδικήσουν την αληθινή ελευθερία.

Αυτοί που δεν αντιδρούν λοιπόν δεν είναι οι Έλληνες αλλά οι κλώνοι του δυτικού μοντέλου ζωής, οι εγκλωβισμένοι στα ίδια αδιέξοδα, στους ίδιους εφιάλτες με τους κατακτητές τους. Και γι΄αυτό και όλος ο πόλεμος που γίνεται αυτή τη στιγμή γύρω μας ποντάρει ακριβώς σ΄αυτό. Να μην αποκτήσουμε με κανένα τρόπο συνείδηση του τρόπου που θα μπορούσαμε να γκρεμίσουμε αυτό το μοντέλο ζωής σε 24 ώρες. Γιατί οι γνωρίζοντες ξέρουν πως μέσα μας υπάρχει ένα ανυπότακτο πνεύμα, μια ιερή τρέλα που λειτουργεί σε διαφορετικό επίπεδο,  γνωρίζουν πως αν μας έπιανε το πείσμα μας και κατορθώναμε όπως έχουμε κάνει χιλιάδες φορές στην πανάρχαια ιστορία μας να βάλουμε πάνω από τους ατομικούς μας φόβους, τα συλλογικά μας όπλα, θα φέρναμε ανάποδα το ντουνιά όπως έλεγε κι ο ποιητής. Γνωρίζουν πως έχουμε συγκεκριμένους δεσμούς που αν τους ενεργοποιήσουμε και τους ενισχύσουμε θα κατορθώσουμε να ξεθάψουμε από μέσα μας μεγαλείο, που τώρα έχει κρυφτεί κάτω από τόννους σκουπιδιών, ασύμβατων με τη πραγματική μας φύση, γι΄αυτό και φροντίζουν αργά και σταθερά να εξαφανίσουν όλους αυτούς τους δεσμούς. Και το κάνουν πολύ εύκολα γιατί η πλειοψηφία των κατοίκων αυτού του τόπου έχει ξεχάσει ποιοι είναι αυτοί οι δεσμοί και τι δύναμη έχουν.

Είναι τυχαίο που οι Έλληνες διασκορπισμένοι σε όλη την ανθρωπότητα εκτός συνόρων, μπορούν και κάνουν θαύματα?  Είναι τυχαίο που έχουν τέτοιους μηχανισμούς μέσα τους ώστε να είναι όποτε και όπου θελήσουν παγκόσμιοι πολίτες, χωρίς σύνορα, χωρίς κανένα εμπόδιο να προσαρμόζονται άμεσα ακόμα και στους πιο αφιλόξενους τόπους, και να διαπρέπουν ο καθένας στο δικό του χώρο? Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλά εμείς το έχουμε ξεχάσει κι έχουμε δεχτεί αδιαμαρτύρητα τη μετατροπή μας σε ανδρείκελα μιας παγκόσμιας παράνοιας. Κανένας κομματικός μηχανισμός δεν ήταν πατριωτικός στην Ελλάδα ποτέ, καμιά κυβέρνηση δεν λειτούργησε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού. Οι ηγέτες μας και τα κόμματα μας ούτε μεγαλείο είχαν ούτε στελέχη που να ασπάζονται το ελληνικό μοντέλο αντίληψης. Όλα ξενόφερτα ήταν και είναι. Προσαρμοσμένα στα διεθνή πρότυπα με σκοπό να προσαρμόσουν και όλους τους κατοίκους σ΄αυτά.

Κατοίκους που τρέχουν στα σούπερ μάρκετ ν΄αγοράσουν λεμόνια από την Αργεντινή, φιστίκια αιγίνης από τη Τουρκία και λάδι από τη Γερμανία!  Κατοίκους που διαβάζουν ένα σωρό αηδίες και τους δικούς τους συγγραφείς, ποιητές, φιλοσόφους, ζωγράφους, καλλιτέχνες τους θεωρούν κουραστικούς ή ντεμοντέ. Κατοίκους που κάνουν οικονομίες για να πάνε σ΄ενα μοδάτο θέρετρο και δεν έχουν μπει στο κόπο ν΄ανέβουν ούτε μέχρι το Παρθενώνα να τον δουν από κοντά. Κατοίκους που ο ζωτικός τους χώρος καταλαμβάνεται από ότι αηδία τους πουλήσει κάθε απατεώνας. Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιρλανδοί που πρέπει ντε και καλά να συμμορφωθούν στην εντέλεια στη νέο αποικιοκρατική μανία των αγγλοσαξώνων, της ενωμένης και τρανής Γερμανίας, της Αμερικής των οίκων αξιολόγησης, και τη παγκόσμια τραπεζική κυριαρχία των ψυχασθενών .... Τυχαίο? Δε νομίζω.

Μη τυχόν και θυμηθούν τα μυστικά της συγγένειας... Μη πάρουμε χαμπάρι πως έχουμε βαπτιστεί με δικό μας όνομα, μήπως αναγνωρίσουμε εμπόρους της δυστυχίας μας. Βήμα βήμα και με πολύ μεθοδευμένες κινήσεις ο νότος της Ευρώπης αλώθηκε. Με βοήθεια από κάθε πιθανή πηγή της δύσης και της ανατολής. Κι οι λαοί μας πρέπει να νοιώσουν ένοχοι, τιποτένιοι, ανάξιοι να διεκδικήσουν πίσω την ιστορία τους. Οπως οι λαοί της άλλης ανατολής, εκείνοι που πατάνε στα χώματα που άλλαξαν με τη σειρά τους την ιστορία της ανθρωπότητας σε πανάρχαιους χρόνους, και πάνω στα βομβαρδισμένα ερείπια των εκατομμυρίων χρόνων ιστορίας χτίζουν τους ουρανοξύστες του μίσους και του σκοταδισμού για να κρατήσουν τους ανθρώπους μαριονέτες.  Ολοι αυτοί οι λαοί αναφέρονται στα σημειωματάρια της κούφιας τάξης πραγμάτων σαν τιποτένιοι ,ανάξιοι που έχουν ανάγκη από συμόρωση και βούρδουλα... τι μεταλύτερο θράσος να περιγράψει κανείς..  Όλα μελετημένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Με ποιο τρόπο έγινε αυτή η άλωση? Με ποιους μηχανισμούς συμβαίνει τώρα και θα γίνει ακόμα πιο θλιβερή? Όποιος έχει την ικανότητα ακόμα ας κοιτάξει.

Με χαρά όμως πίσω από όλο αυτό το σκοτεινό τοπίο βλέπω, πως τα πράγματα δεν είναι τόσο βολικά για όσους τα έχουν σχεδιάσει. Ξεπετάγωνται σιγά σιγά διάφοροι ναυαγοί και φτιάχνουν σχεδίες για την επιστροφή στη πατρίδα. Βλέπουμε ανάμεσα στους υπερβολικά κοιμισμένους πολίτες να ξεπετάγονται νέοι άνθρωποι που είναι υπερβολικά αφυπνισμένοι. Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Το ότι συμβαίνει έχει σημασία.