Πέμπτη 16 Μαΐου 2013
Ο ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ του «πνεύματος» και της «ενημέρωσης»
«Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Θα αναδημοσιεύσουμε, λοιπόν, ένα σχετικό μας κείμενο, γιατί:
Το τι δεν πρόδωσες εσύ να μου πεις
Σύγχρονος Ιαβέρης και κοινωνικά επικίνδυνος ο κ. Στουρνάρας
Του Ανδρέα Χριστόπουλου
Ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας είναι κοινωνικά ένας επικίνδυνος άνθρωπος. Μακράν της πραγματικής ζωής και του ρεαλισμού, είναι υπεύθυνος για μια σειρά μέτρων που καταστρέφουν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Δεν μιλάμε για την οικονομικά αποτυχημένη πολιτική του υπουργού.
Ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας είναι κοινωνικά ένας επικίνδυνος άνθρωπος. Μακράν της πραγματικής ζωής και του ρεαλισμού, είναι υπεύθυνος για μια σειρά μέτρων που καταστρέφουν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Δεν μιλάμε για την οικονομικά αποτυχημένη πολιτική του υπουργού.
Μιλάμε για τον οργανωμένο και συνεχώς διογκούμενο βάρβαρο διωγμό επιχειρηματιών που ενώ τους κατέστρεψε η κρίση χωρίς να παρανομήσουν πουθενά αυτός, σαν ένας σύγχρονος Ιαβέρης τους κυνηγά να τους φυλακίσει!
Πριν λίγες ημέρες υπερήφανα δήλωνε ότι έχουν μπει φυλακή 650 επιχειρηματίες! Ο επικίνδυνος κοινωνικά Στουρνάρας ΑΓΝΟΕΙ ότι οι 600 από αυτούς είναι στην φυλακή άδικα. Δεν ευθύνονται για τα χρέη προς το Δημόσιο γιατί τους τα πήρε όλα η κρίση: Χρήματα, ακίνητα, κόπους δεκαετιών, ζωές. Και αυτός κομπάζει γιατί τους αποκαταστρέφει. Τώρα καταστρέφει και τις ψυχές τους.
Ο κοινωνικά επικίνδυνος Ιαβέρης - Στουρνάρας, ετοιμάζει και νόμο όπου για χρέη άνω των 200.000 ευρώ ακόμα και αν πληρωθούν, η φυλάκιση θα είναι υποχρεωτική! Πότε παίρνει αυτά τα μέτρα; Την ώρα που η κρίση γίνεται χειρότερη και συνεχίζει να καταστρέφει επιχειρήσεις και ανθρώπους. Σκορπά τον τρόμο σε χιλιάδες κατεστραμμένους, καταχρεωμμένους, απειλώντας τους και με φυλακή...
Κι όμως: Αντίθετα απ΄ότι θα πίστευε κανείς, ο κ. Στουρνάρας τα βράδια κοιμάται καλά κι ας έχει την ευθύνη για άδικες προφυλακίσεις και μεσαιωνικούς διωγμούς. Στον δικό του πλασματικό μικρόκοσμο, για την κρίση ευθύνονται όσοι απέτυχαν και όχι το πολιτικό-κοινωνικό μοντέλο που καταστρέφει χωρίς να ρωτά. Στον καθωσπρεπισμό που εκπροσωπεί, ο φτωχός έχει την ευθύνη της καταστροφής του και όχι οι οικονομικές συγκυρίες και τα πολιτικά συστήματα.
Αλήθεια... Πώς μπορεί να ελπίζει η ελληνική κοινωνία σε μια διέξοδο προς την ανακούφιση και την λύτρωση, όταν τις τύχες της διαχειρίζονται αδαείς περί την ζωή, όπως ο κ. Στουρνάρας; Και πόσο μοναξιά σκορπά στην ελληνική κοινωνία το γεγονός ότι ο Ιαβέρης - Στουρνάρας δεν είναι μόνος του: Που είναι το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα Επιμελητήρια, οι επιχειρήσεις; Γιατί απλά παρακολουθούν το μεσαιωνικό κυνήγι μαγισσών;
(Υ.Γ. Για την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ δεν χρειάζεται να πω λέξη. Βρίσκονται σταθερά στο πλευρό του κάθε Στουρνάρα και όχι στο πλευρό της κοινωνίας).
Τα μυστήρια των Αθηνών
Του Παντελή Μπουκάλα
Δάσκαλοι και καθηγητές δεν ήταν ποτέ δύσκολος στόχος. Ξύνοντας τις λέξεις σου με την ξύστρα του λαϊκισμού, αφού πρώτα δηλώσεις αντιλαϊκιστής, και αθροίζοντας αλήθειες, μισές αλήθειες, ψέματα και μυθεύματα, άνετα τους αδειάζεις. Αν μάλιστα δεν έχεις κουβεντιάσει μια, δυο, πέντε φορές με όσους δουλεύουν στο κατώι της εκπαίδευσης, τότε μόνο ακουστά έχεις για τις συνθήκες της δουλειάς και του βίου τους, o οποίος καθορίζεται απολύτως από τη δουλειά τους, χρονικά και ψυχικά· κι αυτό δεν συμβαίνει ούτε καν με όλους τους κληρικούς.
Δάσκαλοι και καθηγητές δεν ήταν ποτέ δύσκολος στόχος. Ξύνοντας τις λέξεις σου με την ξύστρα του λαϊκισμού, αφού πρώτα δηλώσεις αντιλαϊκιστής, και αθροίζοντας αλήθειες, μισές αλήθειες, ψέματα και μυθεύματα, άνετα τους αδειάζεις. Αν μάλιστα δεν έχεις κουβεντιάσει μια, δυο, πέντε φορές με όσους δουλεύουν στο κατώι της εκπαίδευσης, τότε μόνο ακουστά έχεις για τις συνθήκες της δουλειάς και του βίου τους, o οποίος καθορίζεται απολύτως από τη δουλειά τους, χρονικά και ψυχικά· κι αυτό δεν συμβαίνει ούτε καν με όλους τους κληρικούς.
Εύκολα λοιπόν υιοθετείς τις κοινοτοπίες πως αμέτρητοι εκπαιδευτικοί δεν νοιάζονται για τα παιδιά, είναι ημιμορφωμένοι, τη βολεύουν με ιδιαίτερα, λουφάρουν αποσπασμένοι (από τα κόμματα-αφέντες, ποιον άλλον), έχουν τετράμηνες διακοπές κ.τ.λ. Αυτά δεν τα λέμε μόνο αν υπάρξει απειλή απεργίας στις εξετάσεις. Τα πιστεύουμε χειμώνα καλοκαίρι. Απλώς η εξεταστική συγκυρία επιτρέπει να εξαντλήσουμε πάνω τους τα αποθέματά μας σε ειρωνεία. Σαν να μη χρωστάμε πολλοί στην υπομονή κάποιου «λουφαδόρου» δάσκαλου, στην ευαισθησία κάποιου «αγράμματου» καθηγητή ένα παραθυράκι προς τη ζωή. Μυστήρια πράγματα.
Ενα επιπλέον μυστήριο. Τούτες τις μέρες, διαβάζω, απεργούν οι εκπαιδευτικοί της Γερμανίας, που δεν είναι βέβαια η κοιτίδα της δημοκρατίας ούτε ο τόπος όπου βλάστησε το πρώτον η παιδεία. Και είναι κι εκεί περίοδος εξετάσεων. Πλην ουδεμία επιστράτευση αποφασίστηκε. Εδώ, όπου ομνύουμε στο όνομα του Κλεισθένη και του Αριστοτέλη, κρίναμε ότι ο λυσιτελέστερος τρόπος για να τιμηθούν συγχρόνως δημοκρατία και παιδεία είναι η επιστράτευση. Η τέταρτη σε λίγους μήνες, μετά τους ναυτεργάτες και τους εργαζόμενους σε μετρό και ΟΤΑ.
Μυστήριο τρίτο: Στη Γερμανία έχουν αμιγώς συντηρητική κυβέρνηση. Αντίθετα, η δική μας διαθέτει και σοσιαλιστική συνιστώσα και ανανεωτικώς αριστερή. Το ΠΑΣΟΚ δεν διαφωνεί βεβαίως με την επιστράτευση, αλίμονο. Η ΔΗΜΑΡ έχει επιφυλάξεις. Αποτελεσματικές όσο σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις που «επιφυλάχθηκε» συγκυβερνώσα.
Μυστήριο τέταρτο: Η προληπτική επιστράτευση (κατά πόδας των προληπτικών συλλήψεων) γίνεται «χάριν της υγείας των μαθητών». Οι οποίοι βέβαια δεν είναι σπαρτοί ή ουρανόπεμπτοι. Δεν ζουν σε προστατευτικά θερμοκήπια αλλά σε οικογένειες που πληγώθηκαν βαριά τα τελευταία χρόνια. Οταν λοιπόν ακούνε πως η πολιτεία πονάει για τη γαλήνη τους, μάλλον σαν άσκηση σαρκασμού το μετράνε.
Μυστήριο πέμπτο: Μαθητές και γονείς αγωνιούν για τις πανελλαδικές, το πτυχίο πάντως το απομυθοποίησαν προ πολλού. Ξέρουν ότι δεν αποτελεί διαβατήριο προς τον κόσμο της εργασίας στην πατρίδα τους, αλλά προς τη Γερμανία, την Αγγλία κ.ο.κ. Ξέρουν επίσης πως η ανεργία στους νέους 18-24 ετών ξεπερνάει το 60%. Κι όταν ακούνε υπουργούς και λοιπούς φαρισαίους να λένε ότι «δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να παίξει με τα όνειρα των νέων», χαμογελούν. Πικρά.
Πηγή: Καθημερινή
ΜΑ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ;
Η κυβέρνηση κάθε φορά που κάποιος κλάδος γίνεται στόχος
της πολιτικής της και απεργεί, γίνεται το μαύρο πρόβατο. Οι εργαζόμενοι
στα μέσα μεταφοράς αποκαλέστηκαν συντεχνία. Το ίδιο λίγο αργότερα οι
ναυτεργάτες, οι περισσότεροι εκ των οποίων μένουν απλήρωτοι για μήνες.
Συντεχνία ήταν και οι αγρότες για την κυβέρνηση, αφού θα “παρέλυαν την χώρα”. Συντεχνία αποκάλεσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τους φαρμακοποιούς, επειδή δεν ήθελαν να βάζουν λεφτά από τις τσέπες τους. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, που έγιναν ο πρώτος και εύκολος στόχος λόγω δεδομένων παθογενειών του συστήματος δημόσιας διοίκησης, μαντέψτε…πήραν την ταμπέλα της συντεχνίας.
Όμως δεν σταμάτησε εκεί η ακροδεξιά κυβέρνηση. Συντεχνία αποκαλέστηκαν οι οδηγοί των φορτηγών και φυσικά σήμερα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Σαν πολλές…συντεχνίες δεν μαζεύτηκαν; Αν κάθε εργασιακή ομάδα ή κάθε κοινωνική τάξη, ή οι κάτοικοι μιας περιοχής όπως π.χ της Ιερισσού αντιστέκεται επειδή κινδυνεύει το βιοποριστικό της επίπεδο ή διακυβεύεται η ποιότητα ζωής ή ή ίδια η ζωή της, αντιμετωπίζεται ως “συντεχνία”, τότε θα πρέπει να μας πει ο πρωθυπουργός ποιος τις φτάνει σ’ αυτό το σημείο. Γιατί το 2011,έλεγε ο Σαμαράς ότι η επιστράτευση είναι χουντική μέθοδος.
Επίσης, συχνά, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό, έχοντας εξελίξει το τέχνασμά του. λέγοντας ότι η Χ συντεχνία “είναι εναντίον της κοινωνίας” (sic). Αν η κάθε “συντεχνία” κατά την κυβέρνηση είναι εναντίον της κοινωνίας, άρα όχι μέρος της, ποιοι τέλος πάντων απαρτίζουν την κοινωνία;
Οι απόφοιτοι του Harvard και των ιδιωτικών κολεγίων; Οι μεγαλοδημοσιογράφοι που σκούζουν στα κανάλια για τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων, που φυτεύουν διόδια όπου θέλουν; Οι τραπεζίτες πρώην και νυν που παίρνουν θέσεις εξουσίας; Τα golden boys των “αγορών”; Οι ξένοι επενδυτές που θα έρθουν να σώσουν την χώρα; Ας κάνει αυτή την διευκρίνιση, ας θέσει τους διαχωρισμούς, για να μάθουμε τελικά αν χρειάζεται να γίνουμε…αντικοινωνικοί.
Συντεχνία ήταν και οι αγρότες για την κυβέρνηση, αφού θα “παρέλυαν την χώρα”. Συντεχνία αποκάλεσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τους φαρμακοποιούς, επειδή δεν ήθελαν να βάζουν λεφτά από τις τσέπες τους. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, που έγιναν ο πρώτος και εύκολος στόχος λόγω δεδομένων παθογενειών του συστήματος δημόσιας διοίκησης, μαντέψτε…πήραν την ταμπέλα της συντεχνίας.
Όμως δεν σταμάτησε εκεί η ακροδεξιά κυβέρνηση. Συντεχνία αποκαλέστηκαν οι οδηγοί των φορτηγών και φυσικά σήμερα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Σαν πολλές…συντεχνίες δεν μαζεύτηκαν; Αν κάθε εργασιακή ομάδα ή κάθε κοινωνική τάξη, ή οι κάτοικοι μιας περιοχής όπως π.χ της Ιερισσού αντιστέκεται επειδή κινδυνεύει το βιοποριστικό της επίπεδο ή διακυβεύεται η ποιότητα ζωής ή ή ίδια η ζωή της, αντιμετωπίζεται ως “συντεχνία”, τότε θα πρέπει να μας πει ο πρωθυπουργός ποιος τις φτάνει σ’ αυτό το σημείο. Γιατί το 2011,έλεγε ο Σαμαράς ότι η επιστράτευση είναι χουντική μέθοδος.
Επίσης, συχνά, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό, έχοντας εξελίξει το τέχνασμά του. λέγοντας ότι η Χ συντεχνία “είναι εναντίον της κοινωνίας” (sic). Αν η κάθε “συντεχνία” κατά την κυβέρνηση είναι εναντίον της κοινωνίας, άρα όχι μέρος της, ποιοι τέλος πάντων απαρτίζουν την κοινωνία;
Οι απόφοιτοι του Harvard και των ιδιωτικών κολεγίων; Οι μεγαλοδημοσιογράφοι που σκούζουν στα κανάλια για τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων, που φυτεύουν διόδια όπου θέλουν; Οι τραπεζίτες πρώην και νυν που παίρνουν θέσεις εξουσίας; Τα golden boys των “αγορών”; Οι ξένοι επενδυτές που θα έρθουν να σώσουν την χώρα; Ας κάνει αυτή την διευκρίνιση, ας θέσει τους διαχωρισμούς, για να μάθουμε τελικά αν χρειάζεται να γίνουμε…αντικοινωνικοί.
Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (ΜΜΕ) - Αυτοί που νοιάζονται τάχα για τους μαθητές μας
Αυτοί που αφορίζουν τους καθηγητές και τάχα νοιάζονται για τους μαθητές μας,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν η κυβέρνηση άφηνε τα σχολεία χωρίς καθηγητές, τους μαθητές χωρίς βιβλία,…
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν παιδιά μεταφέρονταν σε καρότσες αγροτικών από γονείς για να πάνε στο σχολείο γιατί δεν γινόταν η δωρεάν μεταφορά των μαθητών,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν χρόνια ολόκληρα μαθητές περνούσαν τα σχολική τους ζωή σε διαλυμένες λυόμενες αίθουσες, στη διπλοβάρδια, σε ακατάλληλα κτίρια,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν το υπουργείο παραδεχόταν ότι ακόμα και τώρα στη λήξη του διδακτικού έτους οι μαθητές μας κάνουν λιγότερες από τις προβλεπόμενες ώρες σε κάποια μαθήματα γιατί «αδυνατεί» να προσλάβει αναπληρωτές,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν οι γονείς αναγκάζονταν να δίνουν χρήματα για πετρέλαιο στα σχολεία των παιδιών τους, αφού η κυβέρνηση έχει πετσοκόψει κατά 60% τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν η πρόσθετη διδακτική στήριξη, η ενισχυτική διδασκαλία, οι σχολικές βιβλιοθήκες σταμάτησαν να λειτουργούν επειδή αυτό προτάσσει η δημοσιονομική προσαρμογή,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν τα αθλητικά σχολεία καταργήθηκαν «εν μία νυκτί» αλλά τιμούν στα κανάλια τους ολυμπιακούς αγώνες του εμπορίου και του ντόπινγκ,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν όλα τα μουσικά σχολεία της χώρας υπολειτουργούν, χωρίς εκπαιδευτικούς μουσικούς αλλά χαιρετίζουν τους «διάσημους» μουσικούς όταν φέρνουν νούμερα στα κανάλια τους,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν χίλια σχολεία συγχωνεύονταν-έκλειναν, αναγκάζοντας μαθητές και μαθήτριες να ξυπνούν από τα χαράματα και να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν το υπουργείο ζητούσε να μετρηθούν με τον πήχη οι αίθουσες διδασκαλίας υπολογίζοντας 1,5 τ.μ ανά μαθητή δηλαδή λιγότερο από ότι τα αμνοερίφια σε στάβλισμα που είναι 2 τ.μ/ζώο, για να στοιβάξει περισσότερους μαθητές στις τάξεις.
ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΝ για τα συνεχώς αυξανόμενα κρούσματα υποσιτιζόμενων παιδιών στα σχολεία σαν αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής που διαλύει τις λαϊκές οικογένειες αλλά προβάλλουν τα συσσίτια με τα σάπια φρούτα του υπουργείου και τις φιέστες της Χρυσής Αυγής μόνο για έλληνες,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τη μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών που αφιερώνουν δεκάδες ώρες για μαθήματα αλληλεγγύης σε μαθητές ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και καταγωγής, για προγράμματα πολιτιστικά, περιβαλλοντικά, αγωγής υγείας, πέρα από το σχολικό ωράριο, για πρόβες τα απογεύματα, Σάββατο, Κυριακές με μοναδική αμοιβή το χαμόγελο των μαθητών τους,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τους 12.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που σε ένα μήνα από τώρα θα γίνουν άνεργοι αορίστου χρόνου παρότι για σειρά ετών όργωναν απ’ άκρο σ’ άκρο την Ελλάδα, καλύπτοντας πάγιες ανάγκες του δημόσιου σχολείου,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τους 10.000 μόνιμους εκπαιδευτικούς που τεχνητά θα χαρακτηριστούν πλεονάζοντες από την αύξηση του ωραρίου, θα μετατεθούν βίαια σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας εγκαταλείποντας την οικογένεια τους και θα αποτελέσουν τη μαγιά για τις επόμενες απολύσεις του κυρίου Μανιτάκη,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τις απολύσεις, την ανθρωποφαγία, τον ατομικισμό και τη χειραγώγηση που κρύβονται πίσω από την αξιολόγηση αλλά με συντονισμένη ιδεολογική ρύπανση προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για το νέο σχολείο της αγοράς,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τη στημένη βιομηχανία επιόρκων που εξυπηρετούν το μοντέλο άμεσων απολύσεων της τρόικας θέτοντας σε «αυτοδίκαιη» αργία εκπ/κούς, δημιουργώντας κλίμα τρομοκρατίας και στερώντας κάθε δικαίωμα υπεράσπισης της αξιοπρέπειάς μας,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για την έκθεση της UNESCO που αντιστοιχίζει 1 ώρα διδακτικού έργου ενός καθηγητή με 4 ώρες εργασίας γραφείου, ούτε ότι στην Ελλάδα το διδακτικό ωράριο είναι στον ευρωπαϊκό μέσο όρο,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για την διδακτική προετοιμασία που απαιτείται, τη διόρθωση γραπτών, τις εφημερίες, τη διοικητική και γραμματειακή υποστήριξη, τους πολλαπλούς ρόλους που αναλαμβάνουμε στο σχολείο ελλείψει εξειδικευμένου προσωπικού,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τους μισθούς της ντροπής όταν ο κατώτατος μισθός του έλληνα καθηγητή είναι το 19% του αντίστοιχου Λουξεμβούργιου, το 31% του Γερμανού ή το 45% του Ισπανού,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τις δαπάνες για τη δημόσια παιδεία που θα φτάσουν να είναι μόλις το 2,23% του ΑΕΠ ποσοστό χαμηλότερο και από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τις πανελλαδικές εξετάσεις της ανεργίας που καταδικάζουν άμεσα όλους τους αποφοίτους των καθηγητικών σχολών σε ισόβια ανεργία αλλά και συνολικά τους νέους επιστήμονες σε μαζική μετανάστευση,
ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ τέλος για όλα αυτά που ψηφίστηκαν στα μνημόνια της ντροπής που καταδικάζουν τη νέα γενιά που τάχα υπερασπίζονται, σε μισθούς κάτω από 450 ευρώ, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, σε ένα εφιαλτικό μέλλον.
Όποιοι αντιστέκονται, αρνούνται το νέο μεσαίωνα των μνημονίων και διεκδικούν, θα σπιλώνονται, θα λοιδορούνται, θα τσακίζονται. Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, στο μετρό, οι χαλυβουργοί, οι ναυτεργάτες, οι καθηγητές.
Έχει αρχίσει λοιπόν συντονισμένα ο κοινωνικός κανιβαλισμός, θα κράζουν τα παπαγαλάκια στα δελτία των οκτώ των παράνομων καναλιών τους, θα πετούν λάσπη από τα ραδιόφωνά τους, θα στάζουν χολή οι πένες στις παλιοφυλλάδες τους.
Όπλο τους η επικοινωνία, όπλο δικό μας να είναι η κοινωνία.
Όταν το δημόσιο σχολείο κατεδαφίζεται δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής. Δεν επιλέξαμε εμείς το χρόνο των αναγκαίων απεργιακών κινητοποιήσεων αλλά η κυβέρνηση ποντάροντας στον εκβιασμό.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή θα πάρουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και με θάρρος θα απαντήσουμε μαζικά στους δρόμους του αγώνα, μαζί με όλους αυτούς που δεν στρέφονται ενάντια στους άλλους εργαζόμενους αλλά σε όσους σπέρνουν τη φτώχεια με τις πολιτικές τους, με αυτούς που ακόμα πιστεύουν στη δημόσια παιδεία και στο ρόλο του εκπαιδευτικού. Για ένα σχολείο πραγματικά δημόσιο και δωρεάν, με υψηλής ποιότητας μόρφωση για όλα τα παιδιά, με παιδαγωγική αξιοπρέπεια και σταθερή εργασία.
Γιαννόπουλος Γιάννης
Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηλείας.
ενημέρωση: "Ρεσάλτο"
ΠΕΣ ΤΑ ΡΕ ΓΙΑΓΙΑ
Μια παροιμία λέει «Αν δεν έχεις γέρο, αγόρασε». Εγώ δεν αγοράζω, αλλά
μιλάω μαζί τους. Έτσι και δω παππού ή γιαγιά την πέφτω στο παγκάκι
δίπλα τους κι αρχίζω το μπίρι – μπίρι. Σήμερα μια γιαγιά με μπλόκαρε.
Πήγα να της «το αναλύσω» και με αποστόμωσε. Μου είπε «Άκου παιδί μου, σε
αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε χρωστάνε».
Τα είπε όλα η γιαγιά, τέλος. Δίχως να διαβάζει εφημερίδες, δίχως να
αναλύει μαρξισμό, δίχως να γνωρίζει το παρελθόν του Στουρνάρα και,
κυρίως, δίχως να γνωρίζει ότι ο Βενιζέλος με τον νόμο 3904/10
θεσμοθέτησε το ακαταδίωκτο
για όσους επιστρέψουν χρήματα από κατάχρηση.
«Σε αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε
χρωστάνε». Η γιαγιά σιγά μη γνώριζε ότι δίνονται συνεχείς παρατάσεις που
εξασφαλίζουν το ακαταδίωκτο και συγκεκριμένη φορολόγηση για όσους
φέρουν από το εξωτερικό τις καταθέσεις τους και δηλώσουν τα χρήματά
τους.
«Σε αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε
χρωστάνε». Η γιαγιά αποκλείεται να γνώριζε πόσες δεκάδες εκατομμυρίων
ευρώ χαρίστηκαν σε ΠΑΕ, δηλαδή στους ιδιοκτήτες τους, που ήταν και
ιδιοκτήτες ΜΜΕ ώστε να στηρίζουν τον Βενιζέλο και να μην ασκούν κριτική
στον δικομματισμό.
«Σε αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε
χρωστάνε». Η γιαγιά σιγά μην ξέρει ότι η κυβέρνηση ψήφισε ρύθμιση με την
οποία ισχύει ακαταδίωκτο για τα μέλη του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ σε σχέση με τις
συμβάσεις που υπογράφουν, οπότε ανεξέλεγκτα μπορούν να πουλήσουν, να
«πουλήσουν» ή να χαρίσουν δημόσια περιουσία δίχως έλεγχο και σα να ήταν
δική τους.
Αυτά κι άλλα πολλά, δεν τα ξέρει η γιαγιά. Ξέρει, όμως, ότι έδωσε
φακελάκι σε γιατρό δημόσιου νοσοκομείο και σκέφτεται «δε μπορεί να το
ξέρω εγώ ότι αυτός τα παίρνει, αλλά να μην το ξέρει ο διοικητής του
νοσοκομείου». Ξέρει ότι πλήρωσε γιατρό ιδιωτικού νοσοκομείου κι αντί για
απόδειξη πήρε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και σκέφτεται «δε μπορεί να
το ξέρω εγώ η αγράμματη, αλλά όχι οι σπουδαγμένοι και τρανοί του
υπουργείου Οικονομικών». Ξέρει ότι υπάρχουν ελεύθεροι επαγγελματίες που
δήλωναν ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ, είχαν 6 σπίτια και 3 αυτοκίνητα και
σκέφτεται «δε μπορεί να το ξέρω εγώ, αλλά όχι ο εφοριακός που μένει
απέναντι και κάθε βράδυ τα πίνουν μαζί».
Ξέρει η γιαγιά ότι ο μεγάλος εγγονός της πήρε δάνεια για ν’ ανοίξει
ένα κρεοπωλείο και τώρα κινδυνεύει να το χάσει μαζί με τον εαυτό του,
επειδή δε μπορεί να ξεχρεώσει. Ξέρει ότι ο εγγονός της, της λέει
«έρχεται ο άλλος και ζητάει κιμά για 2 ευρώ. Πόσο κιμά να βάλω; Έτσι κι
αλλιώς εγώ καμένος είμαι, βάζω όσο μπορώ κι ας κρατήσει τα 2 ευρώ για να
πάρει κάτι άλλο».
Ούτε με μιζέρια τα έλεγε η γιαγιά, ούτε με γκρίνια. Απλώς ξέρει ότι ο
εγγονός της δεν έκλεψε, αλλά χρωστάει ενώ όσοι κλέψαν δε χρωστάνε
πουθενά. Ξέρει η γιαγιά ότι η τράπεζα κατακλέβει εκείνον που δανείζει,
αλλά ξέρει επίσης κι ότι η τράπεζα είναι το κράτος οπότε η τράπεζα δε
χρωστάει ποτέ και πουθενά.
Μπορεί η γιαγιά να μην ξέρει ότι ενώ στο ΠΑΣΟΚ μιλάνε δημοσίως για
κλεψιές στα οικονομικά του κόμματος, για πλαστά και ανύπαρκτα τιμολόγια,
ο εισαγγελέας και το ΣΔΟΕ ούτε είδαν ούτε άκουσαν κάτι. Μπορεί να μην
ξέρει και πολλά η γιαγιά, όμως όλα τα ξέρει και τα χώνει σε μια
κουβέντα. «Σε αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε
χρωστάνε».
Εγώ δε θα πεινάσω, μου είπε. «Εκεί στο χωριό, όλο και θα βρω ένα αυγό
στο κοτέτσι για να φάω. Εσάς στις πόλεις λυπάμαι». Μας λυπάσαι, της
είπα, αλλά ρε γιαγιά στο τέλος πάλι τους ίδιους θα πας να ψηφίσεις. Το
μετάνιωσα. Γύρισε και με κοίταξε μ’ ένα βλέμμα που αν ήταν γροθιά θα μου
είχε σπάσει τα μούτρα. «Ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Βούλγαροι γελούσαν
στα μούτρα μας όταν μας ρήμαζαν. Αυτοί γελάνε». Έτσι είπε…
ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
Ανάστροφη πορεία: Η σιωπηρή επανάσταση
Σε λίγο καιρό όποιος κατέχει αυτόν τον σπόρο της ολόγλυκιας ντομάτας Βόρειας Χίου, θα συλλαμβάνεται ως τρομοκράτης ενάντια στη δημόσια υγεία. Αυτoύς τους νόμους θεσπίζουν οι πολυεθνικές μέσω των κυβερνήσεων. Με το πρόσχημα της δημόσιας υγείας ποινικοποιούν κάθε σπόρο που έθρεψε για χιλιάδες χρόνια την ανθρωπότητα και της αφαιρούν το δικαίωμα της κοινοκτημοσύνης των σπόρων. Νομίζουν ότι θα υποτάξουν τη φύση και ότι θα ταϊζουν τους ανθρώπους με ό,τι βγάζει το εργαστήριο της ανήθικης κερδοσκοπικής τους μανίας. Του Γιάννη Μακριδάκη
Όλα αυτά δεν είναι μια θεωρεία συνωμοσίας την οποίαν πλέκουν άλλοι εις βάρος μας. Όλα
αυτά τα μεθοδεύουμε εμείς οι ίδιοι, ο καθένας προσωπικά, με τον
καθημερινό του τρόπο ζωής. Αφήσαμε την τροφή μας στα χέρια εταιριών.
Αφήσαμε τους σπόρους ακαλλιέργητους. Πέσαμε με τα μούτρα στην αστική
βολική (;) ζωή ξεχνώντας ότι τίποτα δεν κερδίζεις δίχως να χάσεις κάτι
άλλο. Δώσαμε τον εαυτό μας, την υγεία μας, τη ζωή μας ενέχυρο στο
ανήθικο σύστημά μας, με αντάλλαγμα μηνιαίο μισθό σε χαρτιά ευτελή, που
αγοράζουν ευτελή προϊόντα.
Φτιάξαμε μέσα σε λίγες δεκαετίες έναν πλανήτη αστών που δεν έχουν δει ντομάτα πάνω σε φυτό,
που δεν έχουν γευτεί ποτέ πραγματική ντομάτα. Έναν πλανήτη με κατοίκους
που τρώνε τις σάρκες του(ς) καθημερινά. Τον απομυζούν για να ζήσουν και
παρ’ όλα αυτά δεν ζουν.
Ανάστροφη πορεία η μόνη πρόταση.
Αποσυμπίεση της αστυφιλίας των περασμένων δεκαετιών, της οποίας τις
τραγικές συνέπειες ζούμε τώρα και τις τρομακτικές στο μέλλον το άμεσο.
Διότι, είναι τελείως απλό και εύκολο να το καταλάβει και να το νιώσει ο
καθένας:
Ως πότε θα παίρνουμε μόνο από τη γη και
το οικοσύστημα δίχως να κουνάμε ούτε το δαχτυλάκι μας για να δώσουμε
κάτι τις πίσω; Ακόμα και τα περιττώματά μας που κάποτε γινόταν κοπριά
και ζωή, τώρα είναι μόλυνση και καταστρέφουν το σύστημα που μας κρατά
στη ζωντανούς, το οικοσύστημα. Ούτε αυτό το θυμόμαστε όμως πια.
Νομίζουμε πως μας κρατά ζωντανούς το χρηματοοικονομικό σύστημα με το
μηνιάτικο, ας είναι και άθλιο.
Όποιος πάρει τη χαρά του να δει τη ντοματιά του να δένει καρπό κι ύστερα, αφού ωριμάσει, να την κόψει και να την γευτεί,
δεν πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει αστός καταναλωτής. Δεν έχει επιστροφή η
ανάστροφη αυτή πορεία από το σύστημα προς το οικοσύστημα. Μια κι έξω
γίνεται. Και ευτυχώς στην Ελλάδα σήμερα γίνεται. Καθημερινά και σε
περισσότερους.
Αυτή είναι η σιωπηρή μας επανάσταση. Επαναστήνουμε τις αξίες στην κορυφή και αφήνουμε το χρήμα στην ευτέλειά του.
ΥΓ: Όποιος αφήνει το χρηματοοικονομικό σύστημα και την πόλη και επιστρέφει στο οικοσύστημα και την παραγωγή δεν ιδιωτεύει. Γίνεται ένας υπερασπιστής της κοινοκτημοσύνης των σπόρων και των φυσικών πόρων, που
οι αστοί με τον γιγαντισμό και την αλαζονεία τους απειλούν να
αφανίσουν. Και μαζί τους όλη τη ζωή στον πλανήτη. Ανθρώπους, φυτά και
ζώα. -Το δίπολο μέσα μας
Δυστυχώς Κατερίνα η υπερσυγκέντρωση ανθρώπων στις πόλεις και ο γιγαντισμός της αστικής πραγματικότητας, έχει ως κύριο και καθημερινό χαρακτηριστικό του τον μη σεβασμό, την αδιαφορία και την βίαιη καταστροφή της ζωής, των βιοτόπων και των τόπων κάθε άλλου πλάσματος και κάθε άλλου ανθρώπου. Άρα το θέμα του σεβασμού των επιλογών, είναι εξ ορισμού ανύπαρκτο.
Γιγάντιες πόλεις, που για να λειτουργήσουν και να εξυπηρετήσουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες τους βυζαίνουν μέχρι τελευταίας σταγόνας όλον τον υπόλοιπο πλανήτη, αποψιλώνουν καθημερινά το οικοσύστημα, εξαφανίζουν βίαια διάφορα είδη ζωής, απειλούν ανθρώπους και τόπους. Σπόροι, φυτά, ψάρια, πουλιά, ζώα, νερά, ενέργεια μετονομάζονται σε χρηματοοικονομικά προϊόντα και πέφτουν στο παιχνίδι της υπερκατανάλωσης δίχως να φροντίζει κανείς για την αναπλήρωσή τους.
Δάση αποψιλώνονται, βουνά ισοπεδώνονται, κάμποι δηλητηριάζονται, για να παραδοθούν στην “ανάπτυξη”, η οποία σημαίνει είτε εργοστάσια ενέργειας (ακόμα και πράσινης!) για να καλύπτει τις ανάγκες των πόλεων, είτε εξορύξεις μεταλλευμάτων για εξυπηρέτηση των βιομηχανικών προϊόντων του αστικού πολιτισμού της κατανάλωσης, είτε χημικές καλλιέργειες για μαζική παραγωγή προϊόντων διατροφής και όχι πια τροφής, είτε για οτιδήποτε άλλο παρόμοιο. Ας μην μιλήσουμε για την βία απέναντι στα ζωντανά που προορίζονται για τροφή των αστών, τα ίδια ή τα προϊόντα τους. Όχι μόνο σεβασμός δεν υπάρχει αλλά ωμή βία και σαδισμός άκρατος.
Ο αστισμός δεν σέβεται τίποτα και επελαύνει με ερπύστριες να τα ισοπεδώσει όλα, να τα αφανίσει όλα. Κι όποιος δεν θέλει να ενταχθεί στα ιδανικά του, όποιος παραμένει απ’ εξω και ζει στο ευρύτερο οικοσύστημα και όχι στο σύστημα, όποιος αντιστέκεται στις πρακτικές του, αυτός πολιορκείται πανταχόθεν και βλέπει τον τόπο του να αναλώνεται από την ανάπτυξη που υπηρετεί τις τσιμεντουπόλεις και την ζωή την ψεύτικη εντός τους, είτε συλλαμβάνεται ως τρομοκράτης, είτε, στην καλύτερη των περιπτώσεων χαρακτηρίζεται τρελός, οικολόγος, τροχοπέδη στην ανάπτυξη και άλλα τέτοια φαιδρά και γελοία.
Την ίδια στιγμή βλέπει καθημερινά τη γη του, τα νερά του, τους σπόρους του να εκποιούνται με τη βία σε ανήθικους επενδυτές, βλέπει τη ζήση του να απειλείται και την φυσική ζωή του να ονομάζεται επικίνδυνη για την δημόσια υγεία των έγκλειστων στο αποστειρωμένο χρηματιστηριακό περιβάλλον τους διότι ο στόχος της ανθρωπότητας είναι να ζήσουν οι αστοί καταναλωτές, γρανάζια της κυκλοφορίας του χρήματος, με κάθε κόστος. Και όλοι οι άλλοι να πεθάνουν ή να συμβιβαστούν με το καθεστώς.
Τίποτα δεν σέβεται ο αστισμός. Ασκεί βία καθημερινά επί ανθρώπων και άλλων πλασμάτων αρμέγοντας ασύστολα κάθε φυσικό πόρο και διοχετεύοντάς τον στις πόλεις, πράττοντας την μέγιστη Ύβρη.
Τίποτα απολύτως δεν σέβεται ο αστός. Κοιτάζει ένα τοπίο και σκέφτεται οικόπεδα, κοιτάζει ένα ποτάμι που τρέχει προς τη θάλασσα και σκέφτεται ότι το νερό πάει χαμένο επειδή δεν το μαζεύουν για να το στείλουν στο καζανάκι του. Τίποτα απολύτως δεν σέβεται και δεν υπολογίζει ο αστός. Ούτε ζώο, ούτε άνθρωπο. Μόνο το αστικό άτομο που το έχει πάνω από κάθε πλάσμα.
Ακόμα και όσοι είναι δήθεν πιο ψαγμένοι στα λόγια και σε κάποιες καθημερινές τους συνήθειες, ακόμα κι αυτοί συμβάλλουν καθημερινά στην βίαιη για κάθε πλάσμα άλωση του πλανήτη από τον αστισμό, όσο δεν ασχολούνται ούτε στο παραμικρό με την αναπλήρωση των φυσικών πόρων που καταναλώνουν, όσο δεν μετέχουν ενεργά και αποφασιστικά της αντίστασης ενάντια στην υποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος από το χρηματιστηριακό.
Γι αυτό Κατερίνα ας ανοίξουμε το καινούριο αυτό δίπολο, είναι μάλλον η κατάλληλη ώρα. Ας το ανοίξει ο καθένας μέσα του. Ας αποφασίσει με ποιους είναι και με ποιους θέλει να πάει. Με τους αστούς καταναλωτές που απομυζούν το οικοσύστημα δίχως να σέβονται τίποτα ή με τα φυσικά πλάσματα που κάθε μέρα βιώνουν τη βία της “ανάπτυξης” του αστισμού στον τόπο τους και στη ζωή τους; Το δίπολο αυτό είναι το πρωταρχικό , το βασικό και αυτό οφείλει να το θέσει ο καθένας στον εαυτό του και να πάρει αποφάσεις όσο είναι καιρός. Διότι ναι, ο καθένας από μας μπορεί να σώσει τον κόσμο. Αρκεί να αλλάξει τον κόσμο του.-
—
Διαβάστε επίσης: Καλοκαιρινές συναντήσεις στη Βολισσό – To καλοκαίρι συζητάμε για τις συνέπειες τις αστικοποίησης του πλανήτη, για την ευθύνη και για την ανάστροφη πορεία του καθενός μας προσωπικά
Διαβάστε επίσης: Καλοκαιρινές συναντήσεις στη Βολισσό – To καλοκαίρι συζητάμε για τις συνέπειες τις αστικοποίησης του πλανήτη, για την ευθύνη και για την ανάστροφη πορεία του καθενός μας προσωπικά
Πηγή: Efta Boforia & yiannismakridakis.gr
Τετάρτη 15 Μαΐου 2013
Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΣΤΟ ΘΥΡΩΡΕΙΟ
Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Υπάρχει κάτι θλιβερό στην έκπτωση των ισχυρών που τα χάνουν ξαφνικά όλα και βρίσκονται ξυλάρμενοι στο έλεος της ιστορίας και της φτώχειας. Και προκαλεί οίκτο στους οικτίρμονες και γέλιο στους ανοικτίρμονες ο τρόπος με τον οποίο πολλές φορές ο έκπτωτοι αντιμετωπίζουν τον ξεπεσμό τους -αρνούνται να αποδεχτούν τη σκληρή πραγματικότητα, εξακολουθούν να συμπεριφέρονται όπως πριν, μπαλώνουν τις στολές του μεγαλείου τους και ονειρεύονται να κερδίσουν πάλι αυτό που τους άρπαξαν οι σφετεριστές.
Η ιστορία και η λογοτεχνία βρίθουν από παραδείγματα. Γάλλοι αριστοκράτες που αναγκάστηκαν να το σκάσουν
ξεβράκωτοι για να γλιτώσουν από τους ξεβράκωτους, Ρώσοι πρίγκιπες που η επανάσταση τους κατάντησε θυρωρούς, πλούσιοι που επτώχευσαν και επείνασαν -κι όμως εξακολουθούσαν να ζουν στην κοσμάρα τους. Διότι ως γνωστό η συνείδηση καθυστερεί σε σχέση με την πραγματικότητα -ενίοτε μάλιστα τα στυλώνει τελείως. Και θύματα αυτής της καθυστέρησης δεν πέφτουν μόνο φτωχοί τω πνεύματι, αλλά και πλούσιοι σε πτυχία και φιλοδοξίες.
Πάρτε για παράδειγμα τον Ευάγγελο Βενιζέλο: Εμείς είμαστε ένα κόμμα που έχει πέσει κοινοβουλευτικά και εκλογικά, είπε στην τελευταία συνεδρίαση του πολιτικού του συμβουλίου. Εκφράζουμε όμως μια παράταξη και έχουμε συνείδηση μεγάλου κόμματος και δεν θέλουμε να εγκλωβιστούμε σε ένα ρόλο ο οποίος είναι δεύτερος ή τρίτος. Είχαμε δηλαδή θυρωρούς με συνείδηση φεουδάρχη. Πόρνες με συνείδηση κόμισσας. Τώρα αποκτήσαμε κι ένα μικρό κόμμα με συνείδηση μεγάλου κόμματος. Το οποίο μάλιστα δεν εγκλωβίζεται σε δεύτερους και τρίτους ρόλους -ας ήταν τρίτο στις προηγούμενες εκλογές και το στέλνουν οι δημοσκοπήσεις τέταρτο και αν, στις επόμενες.
Και πού βασίζεται η μεγαλόπνοη λογική Βενιζέλου; Μα στη συνείδηση της ιδιοκτησίας του. Αν οι ξεπεσμένοι φεουδάρχες αισθάνονταν φυσικοί ιδιοκτήτες πύργων, εκτάσεων και δουλοπάροικων, ο Βενιζέλος αισθάνεται φυσικός ιδιοκτήτης μιας παράταξης: Η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ που πήγε εκλογικά στο ΣΥΡΙΖΑ... ανήκει στην δημοκρατική παράταξη. Δεν ανήκει στη Ριζοσπαστική Αριστερά, ή στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αποφαίνεται. Ήτοι: Η κοινωνική βάση ανήκει στην παράταξη, η παράταξη ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, άρα στην ημερήσια διάταξη είναι η ανάκτηση των κλοπιμαίων.
Θα μπορούσε να δώσει κανείς εκατό απαντήσεις στον φεουδάρχη χωρίς φέουδο. Αλλά δεν πρόκειται να ακούσει -τρέχει κιόλας στο θυρωρείο του για να ξεπροβοδίσει τον Σαμαρά που αναχωρεί για την Κίνα...
Δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ" την Τετάρτη 15 Μαίου 2013
Υπάρχει κάτι θλιβερό στην έκπτωση των ισχυρών που τα χάνουν ξαφνικά όλα και βρίσκονται ξυλάρμενοι στο έλεος της ιστορίας και της φτώχειας. Και προκαλεί οίκτο στους οικτίρμονες και γέλιο στους ανοικτίρμονες ο τρόπος με τον οποίο πολλές φορές ο έκπτωτοι αντιμετωπίζουν τον ξεπεσμό τους -αρνούνται να αποδεχτούν τη σκληρή πραγματικότητα, εξακολουθούν να συμπεριφέρονται όπως πριν, μπαλώνουν τις στολές του μεγαλείου τους και ονειρεύονται να κερδίσουν πάλι αυτό που τους άρπαξαν οι σφετεριστές.
Η ιστορία και η λογοτεχνία βρίθουν από παραδείγματα. Γάλλοι αριστοκράτες που αναγκάστηκαν να το σκάσουν
ξεβράκωτοι για να γλιτώσουν από τους ξεβράκωτους, Ρώσοι πρίγκιπες που η επανάσταση τους κατάντησε θυρωρούς, πλούσιοι που επτώχευσαν και επείνασαν -κι όμως εξακολουθούσαν να ζουν στην κοσμάρα τους. Διότι ως γνωστό η συνείδηση καθυστερεί σε σχέση με την πραγματικότητα -ενίοτε μάλιστα τα στυλώνει τελείως. Και θύματα αυτής της καθυστέρησης δεν πέφτουν μόνο φτωχοί τω πνεύματι, αλλά και πλούσιοι σε πτυχία και φιλοδοξίες.
Πάρτε για παράδειγμα τον Ευάγγελο Βενιζέλο: Εμείς είμαστε ένα κόμμα που έχει πέσει κοινοβουλευτικά και εκλογικά, είπε στην τελευταία συνεδρίαση του πολιτικού του συμβουλίου. Εκφράζουμε όμως μια παράταξη και έχουμε συνείδηση μεγάλου κόμματος και δεν θέλουμε να εγκλωβιστούμε σε ένα ρόλο ο οποίος είναι δεύτερος ή τρίτος. Είχαμε δηλαδή θυρωρούς με συνείδηση φεουδάρχη. Πόρνες με συνείδηση κόμισσας. Τώρα αποκτήσαμε κι ένα μικρό κόμμα με συνείδηση μεγάλου κόμματος. Το οποίο μάλιστα δεν εγκλωβίζεται σε δεύτερους και τρίτους ρόλους -ας ήταν τρίτο στις προηγούμενες εκλογές και το στέλνουν οι δημοσκοπήσεις τέταρτο και αν, στις επόμενες.
Και πού βασίζεται η μεγαλόπνοη λογική Βενιζέλου; Μα στη συνείδηση της ιδιοκτησίας του. Αν οι ξεπεσμένοι φεουδάρχες αισθάνονταν φυσικοί ιδιοκτήτες πύργων, εκτάσεων και δουλοπάροικων, ο Βενιζέλος αισθάνεται φυσικός ιδιοκτήτης μιας παράταξης: Η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ που πήγε εκλογικά στο ΣΥΡΙΖΑ... ανήκει στην δημοκρατική παράταξη. Δεν ανήκει στη Ριζοσπαστική Αριστερά, ή στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αποφαίνεται. Ήτοι: Η κοινωνική βάση ανήκει στην παράταξη, η παράταξη ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, άρα στην ημερήσια διάταξη είναι η ανάκτηση των κλοπιμαίων.
Θα μπορούσε να δώσει κανείς εκατό απαντήσεις στον φεουδάρχη χωρίς φέουδο. Αλλά δεν πρόκειται να ακούσει -τρέχει κιόλας στο θυρωρείο του για να ξεπροβοδίσει τον Σαμαρά που αναχωρεί για την Κίνα...
Δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ" την Τετάρτη 15 Μαίου 2013
ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ΤΟ "ΙΕΡΟΝ ΤΕΡΑΣ"
Τι κι αν τους τελευταίους δύο μήνες δεν υπάρχει τρίτη τάξη στα Λύκεια της χώρας,
Τι κι αν τα φροντιστήρια έχουν κανονικά πρωϊνά τμήματα με μαθητές που δηλώνουν ¨άρρωστοι¨ στο Σχολείο με τη συγκατάθεση των γονέων,
Τι κι αν τα θέματα των εξετάσεων ράβονται στα μέτρα αυτών που "προτείνονται" από τα μικρά και μεγάλα φροντιστήρια της χώρας, μακριά από τη διδακτέα ύλη του Σχολείου,
Τι κι αν το Λύκειο έχει χάσει προ πολλού τον Εκπαιδευτικό του χαρακτήρα και κινείται στους ρυθμούς του πιο επαίσχυντου ανταγωνισμού, όπου οι μαθητές σαν ντοπαρισμένοι αθλητές παίρνουν θέση για έναν ανελέητο αγώνα δρόμου για το ποιος θα ξεπεράσει στο μόριο τον άλλο,
Τι κι αν οι Εκπαιδευτικοί (που ακόμα και στην εποχή των παχέων αγελάδων, ήταν οι πλέον κακοπληρωμένοι) οδηγούνται στην οικονομική εξαθλίωση.
Κανείς δεν ασχολήθηκε μ' αυτά. Η φασαρία και ο μεγάλος πόνος για τους μαθητές από τις τηλεπερσόνες των ΜΜΕ ξεκίνησε μόλις απειλήθηκε το "ιερό τέρας" της Ελληνικής Εκπαίδευσης. Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Οι καθηγητές απειλούν να απεργήσουν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις!!! Παίζουν με την αγωνία των μαθητών!!!
Κι όμως η Εκπαιδευτική διαδικασία, η ουσιαστική δουλειά των Σχολείων τελειώνει λίγο πριν αρχίσουν οι εξετάσεις.
Οι εξετάσεις δεν προσφέρουν το παραμικρό στην Εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι όμως η μεγάλη αρένα όπου καλούνται να κονταροχτυπηθούν οι μονομάχοι. Εκεί αρχίζει το μεγάλο θέαμα που προκαλεί το ενδιαφέρον, όσων έχουν αναλάβει εργολαβικά την εμπορία οποιασδήποτε ανθρώπινης δραστηριότητας, ακόμη και των ονείρων των μαθητών. Παίζοντας με τις αγωνίες, τις ελπίδες και τα όνειρα γονέων, δασκάλων και μαθητών οι επαγγελματίες έμποροι δημιουργούν το κατάλληλο σκηνικό.
Οι ίδιες οι Πανελλαδικές εξετάσεις προβάλλονται σαν το κορυφαίο Εκπαιδευτικό γεγονός! Φορτίζονται χωρίς λόγο γονείς, μαθητές, Εκπαιδευτικοί. Δίνεται η αίσθηση ότι πρόκειται για το κορυφαίο γεγονός της ζωής ενός νέου. Ότι σ' αυτές παίζεται το μέλλον του, ότι όσοι πετύχουν να μπουν στα Πανεπιστήμια- οι "επιτυχόντες" - θα λύσουν το πρόβλημα της ζωής τους. Οι υπόλοιποι -οι "αποτυχόντες"- θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν.
Ευτυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η "επιτυχία" στις Πανελλαδικές εξετάσεις δεν είναι προαπετούμενο για την επιτυχία στη ζωή, ούτε η "αποτυχία" σ΄αυτές οδηγεί οπωσδήποτε στη δυστυχία. Υπάρχουν πολλοί δυστυχείς και άνεργοι με πτυχία και διδακτορικά, καθώς και άλλοι τόσοι ευτυχείς με τη δουλειά που επέλεξαν από μεράκι, χωρίς ποτέ να διαβούν τις πύλες κανενός Πανεπιστημίου.
Λίγο πριν τις εξετάσεις συνηθίζω να λέω στους τελειόφοιτους:
"Τελειώνοντας το σχολείο πιθανόν να πιστεύετε ότι ξεμπερδέψατε με τις εξετάσεις!
Λάθος!
Θα συνεχίσετε να δίνετε εξετάσεις στη ζωή σας και να κρίνεστε καθημερινά απο τους γύρω σας. Συχνά μάλιστα οι εξετάσεις αυτές θα είναι πιο σημαντικές για την ποιότητα της ζωής σας. Θα δίνονται στους φίλους, τους συνεργάτες, τους πελάτες, τους προϊσταμένους, , τους υφισταμένους, σε κοινωνικές ομάδες, πολλές φορές στον ίδιο σας τον εαυτό. Η εξεταστέα ύλη θα είναι ο καρπός της πραγματικής σας παιδείας. Αυτά που μάθατε από εμπνευσμένους δασκάλους, αυτά που ψάξατε και βρήκατε μόνοι σας μέσα στο σχολείο, αυτά που μάθατε στις εκδρομές σας, στις αναζητήσεις σας, από τις αγωνίες σας, τα εύγε, αλλά και τις τιμωρίες σας."
Δυστυχώς κανείς-ούτε η πολιτεία- δεν ασχολείται με το Σχολείο, που θα επιτρέπει στους σημερινούς απόφοιτους να δίνουν με επιτυχία τις καθημερινές τους εξετάσεις ανεβάζοντας συνάμα την ποιότητα της κοινωνίας μας.
Οι προβολείς στήθηκαν, το σκηνικό της αρένας με τους υποψήφιους μονομάχους είναι έτοιμο, οι παρουσιαστές του θεάματος κάνουν τις τελευταίες τους πρόβες, η αγωνία οδηγείται στο κόκκινο. Η παράσταση αρχίζει!
Και έρχονται αυτοί οι καθηγητές να τη χαλάσουν, επειδή λέει τους πρόσθεσαν δυο ώρες δουλειάς την εβδομάδα;
Ρίξτε τους στην αρένα με τα θηρία!
Μπορεί το έργο να γίνει πιο ενδιαφέρον!
Είναι σίγουρο ότι θα κοπούν και περισσότερα εισιτήρια!
Δεν έχω καμία αμφιβολία για τη συμπεριφορά της πλειοψηφίας των θεατών της αρένας. Σ' αυτό το θέαμα έχουν εθιστεί. Τους Εκπαιδευτικούς τους θέλουν καλούς τροφούς και γυμναστές των μονομάχων.
Φύλακές τους, όταν χαμηλώσουν οι προβολείς με αμοιβές χαμηλότερες και από αυτές που πληρώνουν για την ασφάλεια των αυτοκινήτων τους...
Τι κι αν τα φροντιστήρια έχουν κανονικά πρωϊνά τμήματα με μαθητές που δηλώνουν ¨άρρωστοι¨ στο Σχολείο με τη συγκατάθεση των γονέων,
Τι κι αν τα θέματα των εξετάσεων ράβονται στα μέτρα αυτών που "προτείνονται" από τα μικρά και μεγάλα φροντιστήρια της χώρας, μακριά από τη διδακτέα ύλη του Σχολείου,
Τι κι αν το Λύκειο έχει χάσει προ πολλού τον Εκπαιδευτικό του χαρακτήρα και κινείται στους ρυθμούς του πιο επαίσχυντου ανταγωνισμού, όπου οι μαθητές σαν ντοπαρισμένοι αθλητές παίρνουν θέση για έναν ανελέητο αγώνα δρόμου για το ποιος θα ξεπεράσει στο μόριο τον άλλο,
Τι κι αν οι Εκπαιδευτικοί (που ακόμα και στην εποχή των παχέων αγελάδων, ήταν οι πλέον κακοπληρωμένοι) οδηγούνται στην οικονομική εξαθλίωση.
Κανείς δεν ασχολήθηκε μ' αυτά. Η φασαρία και ο μεγάλος πόνος για τους μαθητές από τις τηλεπερσόνες των ΜΜΕ ξεκίνησε μόλις απειλήθηκε το "ιερό τέρας" της Ελληνικής Εκπαίδευσης. Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Οι καθηγητές απειλούν να απεργήσουν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις!!! Παίζουν με την αγωνία των μαθητών!!!
Κι όμως η Εκπαιδευτική διαδικασία, η ουσιαστική δουλειά των Σχολείων τελειώνει λίγο πριν αρχίσουν οι εξετάσεις.
Οι εξετάσεις δεν προσφέρουν το παραμικρό στην Εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι όμως η μεγάλη αρένα όπου καλούνται να κονταροχτυπηθούν οι μονομάχοι. Εκεί αρχίζει το μεγάλο θέαμα που προκαλεί το ενδιαφέρον, όσων έχουν αναλάβει εργολαβικά την εμπορία οποιασδήποτε ανθρώπινης δραστηριότητας, ακόμη και των ονείρων των μαθητών. Παίζοντας με τις αγωνίες, τις ελπίδες και τα όνειρα γονέων, δασκάλων και μαθητών οι επαγγελματίες έμποροι δημιουργούν το κατάλληλο σκηνικό.
Οι ίδιες οι Πανελλαδικές εξετάσεις προβάλλονται σαν το κορυφαίο Εκπαιδευτικό γεγονός! Φορτίζονται χωρίς λόγο γονείς, μαθητές, Εκπαιδευτικοί. Δίνεται η αίσθηση ότι πρόκειται για το κορυφαίο γεγονός της ζωής ενός νέου. Ότι σ' αυτές παίζεται το μέλλον του, ότι όσοι πετύχουν να μπουν στα Πανεπιστήμια- οι "επιτυχόντες" - θα λύσουν το πρόβλημα της ζωής τους. Οι υπόλοιποι -οι "αποτυχόντες"- θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν.
Ευτυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η "επιτυχία" στις Πανελλαδικές εξετάσεις δεν είναι προαπετούμενο για την επιτυχία στη ζωή, ούτε η "αποτυχία" σ΄αυτές οδηγεί οπωσδήποτε στη δυστυχία. Υπάρχουν πολλοί δυστυχείς και άνεργοι με πτυχία και διδακτορικά, καθώς και άλλοι τόσοι ευτυχείς με τη δουλειά που επέλεξαν από μεράκι, χωρίς ποτέ να διαβούν τις πύλες κανενός Πανεπιστημίου.
Λίγο πριν τις εξετάσεις συνηθίζω να λέω στους τελειόφοιτους:
"Τελειώνοντας το σχολείο πιθανόν να πιστεύετε ότι ξεμπερδέψατε με τις εξετάσεις!
Λάθος!
Θα συνεχίσετε να δίνετε εξετάσεις στη ζωή σας και να κρίνεστε καθημερινά απο τους γύρω σας. Συχνά μάλιστα οι εξετάσεις αυτές θα είναι πιο σημαντικές για την ποιότητα της ζωής σας. Θα δίνονται στους φίλους, τους συνεργάτες, τους πελάτες, τους προϊσταμένους, , τους υφισταμένους, σε κοινωνικές ομάδες, πολλές φορές στον ίδιο σας τον εαυτό. Η εξεταστέα ύλη θα είναι ο καρπός της πραγματικής σας παιδείας. Αυτά που μάθατε από εμπνευσμένους δασκάλους, αυτά που ψάξατε και βρήκατε μόνοι σας μέσα στο σχολείο, αυτά που μάθατε στις εκδρομές σας, στις αναζητήσεις σας, από τις αγωνίες σας, τα εύγε, αλλά και τις τιμωρίες σας."
Δυστυχώς κανείς-ούτε η πολιτεία- δεν ασχολείται με το Σχολείο, που θα επιτρέπει στους σημερινούς απόφοιτους να δίνουν με επιτυχία τις καθημερινές τους εξετάσεις ανεβάζοντας συνάμα την ποιότητα της κοινωνίας μας.
Οι προβολείς στήθηκαν, το σκηνικό της αρένας με τους υποψήφιους μονομάχους είναι έτοιμο, οι παρουσιαστές του θεάματος κάνουν τις τελευταίες τους πρόβες, η αγωνία οδηγείται στο κόκκινο. Η παράσταση αρχίζει!
Και έρχονται αυτοί οι καθηγητές να τη χαλάσουν, επειδή λέει τους πρόσθεσαν δυο ώρες δουλειάς την εβδομάδα;
Ρίξτε τους στην αρένα με τα θηρία!
Μπορεί το έργο να γίνει πιο ενδιαφέρον!
Είναι σίγουρο ότι θα κοπούν και περισσότερα εισιτήρια!
Δεν έχω καμία αμφιβολία για τη συμπεριφορά της πλειοψηφίας των θεατών της αρένας. Σ' αυτό το θέαμα έχουν εθιστεί. Τους Εκπαιδευτικούς τους θέλουν καλούς τροφούς και γυμναστές των μονομάχων.
Φύλακές τους, όταν χαμηλώσουν οι προβολείς με αμοιβές χαμηλότερες και από αυτές που πληρώνουν για την ασφάλεια των αυτοκινήτων τους...
ZIMOTIRIO: Η προσωποποίηση της ασέβειας. Του Γιάννη Βαρουφάκη...
ZIMOTIRIO: Η προσωποποίηση της ασέβειας. Του Γιάννη Βαρουφάκη...: Χθες το βράδυ έμαθα δύο πράγματα που δεν γνώριζα – κι ένιωσα ντροπή που δεν τα γνώριζα. Και γι’ αυτό θέλω, ιδίως αυτές τις μέρες που κοπάζ...
Όταν απεργεί το ΣΥΝΤΑΓΜΑ !!!
Από το kartesios
Αντιλαμβάνομαι πλήρως την αγωνία των υποψήφιων των πανελλαδικών εξετάσεων, των γονιών τους και οποιουδήποτε άλλου ενδιαφερομένου, σχετικά με την πιθανή απεργία των εκπαιδευτικών. Όπως αντιλαμβάνομαι την αγωνία των επιβατών του Μετρό και λοιπών ΜΜΜ, όταν απεργούν οι εργαζόμενοι του Μετρό και λοιπών ΜΜΜ.
Όπως αντιλαμβάνομαι την αγωνία των ασθενών όταν απεργούν οι φαρμακοποιοί. Όπως αντιλαμβάνομαι την αγωνία των περιπτεράδων που πουλάνε παγωτά όταν απεργεί η ΔΕΗ. Όπως αντιλαμβάνομαι την αγωνία των ασφαλισμένων όταν απεργούν οι ιδιώτες…γιατροί διακόπτοντας τη σχέση τους με τον ΕΟΠΥΥ.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν πρέπει να απεργεί κανείς. Να μη διεκδικεί κανείς. Είναι κατανοητό όλο αυτό. Στα χρόνια που ζούμε, τα πάντα είναι κατανοητά και όλα τα αδύνατα έχουν γίνει δυνατά. Επίσης, αντιλαμβάνομαι την ανάγκη των κυβερνήσεων να δημιουργούν εντάσεις με τους εργαζόμενους ώστε να τους οδηγούν σε απεργίες και κατόπιν να επιβάλουν το μέτρο της επίταξής τους, με σκοπό να κάνουν επίδειξη δύναμης και να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό σε αυτό το μπουρδέλο.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνομαι είναι η κίνηση της «προληπτικής επιστράτευσης» που αποφασίστηκε για την πιθανή απεργία των εκπαιδευτικών. Όπως αναγράφεται στο Σύνταγμα:
«Σύνταγμα του Κράτους
MEPOΣ ΔEYTEPO – Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
Αρθρο 23 – (Συνδικαλιστική ελευθερία)
1. Tο Kράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ’ αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου.
2. H απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.
Απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ’ αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας. Tο δικαίωμα προσφυγής σε απεργία των δημόσιων υπαλλήλων και των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και του προσωπικού των κάθε μορφής επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπόκειται στους συγκεκριμένους περιορισμούς του νόμου που το ρυθμίζει. Oι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να φθάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησής του.»
Κατόπιν τούτου και ασχέτως με το αν συμφωνώ ή διαφωνώ με την πιθανότητα απεργίας των εκπαιδευτικών μέσα στις Πανελλήνιες , το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το ΣΥΝΤΑΓΜΑ του Κράτους απεργεί. Κι επειδή δε μπορεί ένα ΣΥΝΤΑΓΜΑ Κράτους να απεργεί, εφόσον δεν ισχύει γίνεται ξεκάθαρο ότι έχει καταλυθεί. Σχετικά με την κατάλυση του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ του Κράτους, έχει προβλεφθεί το εξής:
«Σύνταγμα του Κράτους
MEPOΣ TETAPTO – Eιδικές τελικές και μεταβατικές διατάξεις
TMHMA Δ΄ – Aκροτελεύτια διάταξη
‘Αρθρο 120 – (Ακροτελεύτια διάταξη)
1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Αθήνα, 18 Aπριλίου 2001»
Από τη στιγμή, λοιπόν, που όχι μόνο δεν υπάρχουν πολίτες να υπερασπιστούν το Σύνταγμα, αλλά πολλοί πολίτες υπερασπίζονται την κατάλυσή του, το συμπέρασμα είναι ότι έχουν καταργηθεί οι πολίτες. Καθόλου ενθαρρυντικό βέβαια, αλλά ποιος είπε ότι η πραγματικότητα είναι πάντα βολική για το Σύνταγμα, την ελευθερία και τη Δημοκρατία;
Αν αύριο κάποιος από εκείνους που σήμερα υπερασπίζονται ή με τη σιωπή τους συναινούν στην κατάλυση του Συντάγματος, επικαλεστεί το Σύνταγμα για να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα, ας πάει πρώτα να ρίξει μια μεγάλη φτυσιά στον καθρέφτη του. Θα είναι το πιο έντιμο πράγμα που θα κάνει στη ζωή του.
Ο ψυχίατρος της Χρυσής Αυγής
Με χαρακτηριστική ευκολία
εκδίδει σε ομοϊδεάτες πιστοποιητικά για άδειες οπλοφορίας, τρελόχαρτα
και βεβαιώσεις κατάθλιψης για αναβολές από δικαστήρια. Εχει κληθεί σε
απολογία, αλλά αποφεύγει να απαντήσει, επικαλούμενος ασθένεια
→Σύμφωνα με στοιχεία από το αρχηγείο της Αστυνομίας, τα τελευταία 4
χρόνια εν μέσω οικονομικής κρίσης αυξήθηκαν κατά 51% οι άδειες
οπλοφορίας (1.908 το 2012 από 1.260 το 2008)
Τους δίνουν πιστοποιητικά ψυχικής υγείας, τους χορηγούν άδειες
οπλοφορίας, τους αθωώνουν στα δικαστήρια και μετά «καταδικάζουν» τις
πράξεις βίας εκφράζοντας την ανησυχία τους για την έξαρση των
ρατσιστικών επιθέσεων.
Τετάρτη 23 Μαΐου 2012. Ψυχίατρος της
4ης Ψυχιατρικής Κλινικής Δαφνίου, πρώην νεοδημοκράτης και υποψήφιος της
Χ.Α. στις δημοτικές εκλογές του 2010, χορηγεί κατά τη διάρκεια της
εφημερίας του δύο πιστοποιητικά ψυχικής υγείας σε 2 άτομα που και μόνον η
όψη τους παραπέμπει στη συγκεκριμένη ναζιστική πολιτική οργάνωση, όπως
ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες-γιατροί. Το διοικητικό συμβούλιο του
νοσοκομείου τον καλεί να απολογηθεί ύστερα από αναφορά που γίνεται από
τον διευθυντή της 9ης Ψυχιατρικής Κλινικής Θ. Μεγαλοοικονόμου, αλλά ο εν
λόγω γιατρός εδώ και έναν χρόνο αποφεύγει να απαντήσει, επικαλούμενος
ασθένεια.
Η γενική συνέλευση των γιατρών στο ΨΝΑ είχε έγκαιρα καταγγείλει τον
ψυχίατρο στις 8/2/2012 για τις ανοιχτά φιλοχουντικές θέσεις που
προέβαλε σε τηλεοπτική εκπομπή του Kontra Channel. «Τέτοιες θέσεις όχι
μόνο δεν εκφράζουν τους γιατρούς και τους εργαζομένους του ΨΝΑ, αλλά
αποτελούν κατάφωρη προσβολή στην παράδοση των αγώνων που έχουν δοθεί
στον χώρο του ΨΝΑ και γενικότερα της κοινωνίας για δημοκρατικές
διεκδικήσεις και ελευθερία ασθενών και εργαζομένων, ενάντια σε κάθε
απολυταρχικό θεσμό και κάθε παραβίαση των δημοκρατικών κατακτήσεων όλου
του λαού». Η διοίκηση του νοσοκομείου δεν αντέδρασε άμεσα.
Δεν ήταν όμως η πρώτη υπόθεση στην οποία εμπλέκεται ο συγκεκριμένος γιατρός.
Τον Δεκέμβριο του 2011 η υποψήφια
βουλευτής της Χ.Α. και διαβόητη «αγανακτισμένη» κάτοικος Αγίου
Παντελεήμονα, Θέμις Σκορδέλη, κατηγορείται για απόπειρα ανθρωποκτονίας
ενός Αφγανού μετανάστη. Η Σκορδέλη παρουσιάζει βεβαίωση ότι πάσχει από
«κατάθλιψη και τάσεις αυτοκαταστροφής», η δίκη της αναβάλλεται για τρίτη
φορά. Ο ψυχίατρος που υπογράφει τη γνωμάτευση δεν είναι άλλος από τον
ίδιο ψυχίατρο στο ΨΝΑ Δαφνί. Παρά τις… τάσεις αυτοκαταστροφής, η ίδια
κατεβαίνει στις εκλογές. Η υπόθεση της Σκορδέλη μέχρι σήμερα δεν έχει
εκδικαστεί (έχει πάρει 7 αναβολές).
Αύξηση στις άδειες οπλοφορίας
«Ξεκάθαρα ο άνθρωπος αυτός είχε όπλο στο πίσω μέρος του παντελονιού
του. Του κρατούσαν τα χέρια μπροστά και προσπαθούσε να το βγάλει». Ενας
βουλευτής της Χ.Α., επικαλούμενος τη βουλευτική του ασυλία, προσπερνά
την αστυνομία και προσπαθεί να γρονθοκοπήσει τον δήμαρχο Αθήνας. Ο
αυτόπτης μάρτυρας διακρίνει με τρόμο το όπλο του βουλευτή της Χ.Α., Γ.
Γερμενή.
Δεν είναι μια σκηνή από μια Πολιτεία του αμερικανικού Νότου αλλά από το κέντρο της Αθήνας, λίγο πριν από το Πάσχα του 2013.
Σύμφωνα με στοιχεία από το αρχηγείο της αστυνομίας, τα τελευταία 4
χρόνια εν μέσω οικονομικής κρίσης αυξήθηκαν κατά 51% οι άδειες
οπλοφορίας (1.908 το 2012 από 1.260 το 2008).
Το εξωφρενικό είναι πως για να πάρει κάποιος άδεια οπλοφορίας αρκεί
ένα πιστοποιητικό ψυχικής υγείας, το οποίο μπορεί να χορηγηθεί από
οποιονδήποτε ψυχίατρο, νευρολόγο, ακόμα και παθολόγο! Η αστυνομία ως
υπεύθυνη για τη χορήγηση της άδειας οπλοφορίας, παρότι διαθέτει
ψυχιάτρους, εξετάζει μόνο τους λόγους για τους οποίους κάποιος κάνει την
αίτηση και όχι την ίδια την ψυχική κατάσταση του αιτούντος.
Πιστοποιητικά για πλάκα!
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο εύκολα οι ψυχίατροι εκδίδουν
καθημερινά σχεδόν πιστοποιητικά ψυχικής υγείας, πολλά από τα οποία έχουν
στόχο την απόκτηση άδειας οπλοφορίας», εξηγεί στην «Εφ.Συν.» ο
ψυχίατρος στο Δαφνί Θ. Μεγαλοοικονόμου, ο οποίος προτείνει την
αυστηροποίηση (αν όχι κατάργηση) της διαδικασίας. «Μπορεί ο ψυχίατρος,
έτσι αβασάνιστα, να το “παίζει” απλώς “διεκπεραιωτικός” και “ουδέτερος”,
αλλά ταυτόχρονα και εγγυητής (ενώπιον του νόμου και της κοινωνίας) της
“σωστής” και “ψύχραιμης” χρήσης του όποιου όπλου από τον οποιονδήποτε
που εξετάζει μια φορά στο εξωτερικό ιατρείο – μοιράζοντας, δηλαδή,
πιστοποιητικά σε όποιον του ζητήσει, χωρίς να υπόκειται σε κανένα
έλεγχο;».
Η Ελληνική Εταιρεία Ψυχιατρικής, ριζικά αντίθετη στην οποιαδήποτε
χορήγηση όπλων, εξηγεί σε ανακοίνωσή της ότι «η Ψυχιατρική και οι
ψυχίατροι δεν έχουν τις γνώσεις ούτε τα μέσα για να μπορούν να
βεβαιώσουν με ασφάλεια εάν ένα πρόσωπο μπορεί να φέρει πυροβόλο όπλο ή
άλλο φονικό όργανο και πολύ περισσότερο να βεβαιώσουν ότι το πρόσωπο
αυτό σε κάθε περίπτωση και υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις θα αντιδράσει
σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου και τις περί δικαίου και ηθικής
αντιλήψεις που επικρατούν».
Ο ψυχίατρος μπορεί να βεβαιώσει ότι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο «δεν
πρέπει να φέρει όπλο», αλλά δεν μπορεί να βεβαιώσει ότι ένα συγκεκριμένο
πρόσωπο «μπορεί να φέρει όπλο». Είναι δεδομένο, εξηγούν οι ψυχίατροι,
ότι στο πλαίσιο μιας ψυχιατρικής εξέτασης, όσο εμπεριστατωμένη και αν
είναι αυτή και όσες δοκιμασίες κι αν χρησιμοποιηθούν, είναι εξαιρετικά
δύσκολο να εκτιμηθεί η δυνατότητα και η ικανότητα για ψύχραιμη αντίδραση
ενός ατόμου τη στιγμή που θα εμπλακεί στη χρήση του όπλου.
Η έκδοση πιστοποιητικών για άδειες οπλοφορίας την εποχή της έξαρσης
της κοινωνικής βίας όχι μόνο του λεγόμενου κοινού εγκλήματος, αλλά
κυρίως αυτής που βασίζεται στο κοινωνικό μίσος και στις δολοφονικές,
ρατσιστικές βιαιοπραγίες, δεν μπορεί να μην τυγχάνει της προσοχής της
πολιτείας αλλά και των αρμόδιων οργάνων των ψυχιατρικών κλινικών. Την
επόμενη φορά μπορεί να μην έχουμε απλώς έναν μώλωπα σε ένα 12χρονο
κορίτσι.
Του Κώστα Ζαφειρόπουλου «Εφ.Συν»
Αναδημοσίευση από : rozkarta.blogspot.gr
Τρίτη 14 Μαΐου 2013
Ιδιώνυμο
by antonis
Ο κακός σκοπευτής κατηγορεί το βέλος του
που δε βρήκε το στόχο,
η κοινωνία της παρακμής
κατηγορεί το δάσκαλο για την παρακμή της
κι ο κακός δάσκαλος κατηγορεί το μαθητή του.
Η κρίση της οικονομίας της εκμετάλλευσης είναι και κρίση του σχολείου των ανταγωνισμών, αλλά και κρίση της κοινωνίας της πλήξης. Μιας πλήξης που οδηγεί στη βαρβαρότητα και στο δεσποτισμό. Μιας γενικευμένης πλήξης που δέχεται αξιωματικά πως οι ζωές μας διευθύνονται από τρίτους. Πως η ανθρώπινη ύπαρξη είναι διαχειρίσιμο μέγεθος και πως οι αγορές, τα εμπορεύματα και η κατανάλωση, υπαγορεύουν τους δείκτες ευημερίας. Μιας πλήξης και παραίτησης, συντονισμένες απ’ τις κρατικές υπηρεσίες. Υπηρεσίες των οποίων μοναδική αρμοδιότητα είναι πλέον η καταστολή. Η μοναδική δικλείδα ασφαλείας τους είναι να σπέρνουν το φόβο και την απελπισία. Σκορπώντας τη φήμη ότι το αύριο θα είναι χειρότερο από το σήμερα. Οι καπιταλιστές, διδάσκουν πως το νόημα κάθε τεχνικής, είναι η κυριαρχία του πλούτου και της ανθρώπινης σοφίας πάνω στη φύση. Η προέκταση αυτού του νοήματος στην παιδαγωγική, είναι η κυριαρχία των ενηλίκων πάνω στα παιδιά. Ο αναίμακτος συντονισμός τους με την κυρίαρχη ιδεολογία. Το ρίγος όμως της γνήσιας παιδαγωγικής εμπειρίας, δεν έχει σχέση μ’ εκείνα τα ελάχιστα θραύσματα πληροφοριών και κανόνων που συνηθίζουμε ν’ αποκαλούμε γνώση. Πληροφορίες και κανόνες που δημιουργούν ένα συναίσθημα που μοιάζει περισσότερο με την μακαριότητα των επιληπτικών. Στήνοντας, ένα σχολείο προθάλαμο μιας παρασιτικής και εμπορευματικής κοινωνίας. Ένα μηχανισμό που σε μαθαίνει χωρίς να επιθυμείς, δηλαδή σε ξεμαθαίνει να επιθυμείς. Έναν μηχανισμό που όσους δεν καταφέρει να ευνουχίσει τους αποβάλει ως άχρηστους. Βυθίζοντας όλους τους άλλους στη δυσωδία του εμπορευματικού ανταγωνισμού, της τακτικής, της στρατηγικής και της αρπακτικότητας. Καταργώντας τον ελεύθερο χώρο της παρατήρησης, πλησιάζοντας μεταφυσικά την ουσία των πραγμάτων χωρίς να τα υποβάλει σε κριτική. Καταλήγοντας έτσι να διδάσκει φετιχιστικά πως, αυτό που φέρνει τα πράγματα κοντά μας κι αποκαθιστά την αποφασιστική επαφή μαζί τους είναι το χρήμα. Συρράπτοντας με λεπτές βελονιές πάνω στο πετσί μας κάθε κατασκευασμένο συλλογικό μύθο, πληρώνοντας το βοηθό του, το δάσκαλο, σε μετρητά. Σε ψίχουλα. Σε τριάντα αργύρια πλαστής ευημερίας.
Δευτέρα 13 Μαΐου 2013
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ 16ΧΡΟΝΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΥ
Αναλυτικά η επιστολή του:
«Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς.
Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.
Τι λέτε;;;;;
Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;
Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.
- Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;
- Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;
- Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό , δεν περισσεύουν –όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;;;;;
- Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;
- Ποιος τον συκοφάντησε ,τον απείλησε με επιστράτευση , απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;
- Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο;
- Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;
- Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;
- Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα;
- Ποιος άφησε τόσους άνεργους;
- Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία;
- Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;
Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;;
Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου.
Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;
Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία-;
Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ;
Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy;
Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου , σ όλη τη χώρα.
Δάσκαλοι μου , έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ .
Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει.
Όποια υποχώρηση και να κάνετε , όποια νίκη της κυβέρνησης , θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι , να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.
Στους γονείς , τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:
Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;
Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;
Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;
Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα ;
Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη ;
Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;;;
Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι ;
Από αύριο κιόλας , καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ’ ένα τραγούδι , ένα σύνθημα : «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες»
Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία .
Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας ,το γέλιο των παιδιών σας.
ΥΓ. όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα» , παραθέτω τους βαθμούς μου…»
ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
Γι’ άλλη μια φορά ο
κοινωνικός αυτοματισμός λειτουργεί καλά. Μόλις οι καθηγητές αποφάσισαν
να απεργήσουν, η κυβέρνηση έτρεξε να βγάλει φύλλα πορείας για
επιστράτευση, πριν καν ξεκινήσει η απεργία. Αυτό συνιστά παγκόσμια
πρωτοτυπία.
Δεν γίνεται λέει να χάσουν οι μαθητές της Πανελλήνιες. Γιατί ως γνωστόν, αν οι μαθητές περάσουν σε σχολές και τις βγάλουν κάποια στιγμή, θα βρουν αμέσως δουλειά και θα παίρνουν αν είναι τυχεροί 400 ολόκληρα ευρώ. Και γι’ αυτό δείχνουν ενδιαφέρον αυτοί που γεμίζουν τους λογαριασμούς τους με μερικές χιλιάδες ευρώ τον μήνα.
Έχουμε και τα παπαγαλάκια στις τηλεοράσεις, αλλά και τους αργυρώνητους γραφιάδες των φυλλάδων, να έχουν κάνει έναν ξεδιάντροπο πόλεμο λάσπης, που μόνο τυφλός δεν βλέπει. Παραδείγματα; Κοίτα εδώ, εδώ,εδώ κι εδώ. Η λύσσα που επιτίθεται το σύστημα στους εκπαιδευτικούς είναι χαρακτηριστική.
Λες και η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης είναι αποτέλεσμα των καθηγητών και όχι των πολιτικών, που έχουν καταστρέψει το δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο, που έχουν υποβαθμίσει τα πτυχία και έχουν οδηγήσει μορφωμένα παιδιά στην ανυπαρξία. Βέβαια, αν ο κάθε Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν την δυνατότητα να πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία τα παιδιά τους, ποσώς ενδιαφέρονται για το παιδί του κάθε μεροκαματιάρη.
Μ’ αρέσει που η κουβέντα αρχίζει και τελειώνει με την διεξαγωγή των εξετάσεων, λες και είναι ο σκοπός της εκπαίδευσης και όχι η καλλιέργεια. Και τι ακριβώς να κάνουν οι δάσκαλοι όταν έχει υποβαθμιστεί το περιβάλλον στο οποίο δουλεύουν και έχουν μειωθεί τα εργαλεία τους; Πως θα διδάξουν όταν φτάνουν στην εξαθλίωση;
Και βέβαια υπάρχουν και δάσκαλοι οι οποίοι έχουν κακή νοοτροπία, αλλά πως ελαφρά τη καρδία ο κάθε κρετίνος και η κάθε κυράτσα, θέλει να καταδικαστούν όλοι; Ακόμα δεν καταλαβαίνουν, πως το να ζει ο κάθε κλάδος με αξιοπρέπεια είναι προς το συμφέρον όλων.
Παλιό λοιπόν το παιχνίδι, της εναντίωσης της μιας ομάδας απέναντι στην άλλη. Λες και αν μπουν όλοι στο club της φτώχειας, θα οδηγηθούμε σε καλύτερες μέρες. Πίστεψε τον Πρετεντέρη λοιπόν, όχι τον καθηγητή. Εκεί έχει φτάσει η ξεφτίλα.
Δεν γίνεται λέει να χάσουν οι μαθητές της Πανελλήνιες. Γιατί ως γνωστόν, αν οι μαθητές περάσουν σε σχολές και τις βγάλουν κάποια στιγμή, θα βρουν αμέσως δουλειά και θα παίρνουν αν είναι τυχεροί 400 ολόκληρα ευρώ. Και γι’ αυτό δείχνουν ενδιαφέρον αυτοί που γεμίζουν τους λογαριασμούς τους με μερικές χιλιάδες ευρώ τον μήνα.
Έχουμε και τα παπαγαλάκια στις τηλεοράσεις, αλλά και τους αργυρώνητους γραφιάδες των φυλλάδων, να έχουν κάνει έναν ξεδιάντροπο πόλεμο λάσπης, που μόνο τυφλός δεν βλέπει. Παραδείγματα; Κοίτα εδώ, εδώ,εδώ κι εδώ. Η λύσσα που επιτίθεται το σύστημα στους εκπαιδευτικούς είναι χαρακτηριστική.
Λες και η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης είναι αποτέλεσμα των καθηγητών και όχι των πολιτικών, που έχουν καταστρέψει το δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο, που έχουν υποβαθμίσει τα πτυχία και έχουν οδηγήσει μορφωμένα παιδιά στην ανυπαρξία. Βέβαια, αν ο κάθε Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν την δυνατότητα να πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία τα παιδιά τους, ποσώς ενδιαφέρονται για το παιδί του κάθε μεροκαματιάρη.
Μ’ αρέσει που η κουβέντα αρχίζει και τελειώνει με την διεξαγωγή των εξετάσεων, λες και είναι ο σκοπός της εκπαίδευσης και όχι η καλλιέργεια. Και τι ακριβώς να κάνουν οι δάσκαλοι όταν έχει υποβαθμιστεί το περιβάλλον στο οποίο δουλεύουν και έχουν μειωθεί τα εργαλεία τους; Πως θα διδάξουν όταν φτάνουν στην εξαθλίωση;
Και βέβαια υπάρχουν και δάσκαλοι οι οποίοι έχουν κακή νοοτροπία, αλλά πως ελαφρά τη καρδία ο κάθε κρετίνος και η κάθε κυράτσα, θέλει να καταδικαστούν όλοι; Ακόμα δεν καταλαβαίνουν, πως το να ζει ο κάθε κλάδος με αξιοπρέπεια είναι προς το συμφέρον όλων.
Παλιό λοιπόν το παιχνίδι, της εναντίωσης της μιας ομάδας απέναντι στην άλλη. Λες και αν μπουν όλοι στο club της φτώχειας, θα οδηγηθούμε σε καλύτερες μέρες. Πίστεψε τον Πρετεντέρη λοιπόν, όχι τον καθηγητή. Εκεί έχει φτάσει η ξεφτίλα.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Μία καταγραφή της πραγματικής κατάστασης στην εκπαίδευση
«Οι καθηγητές σχεδιάζουν να απεργήσουν γιατί αρνούνται να εργαστούν δυο ώρες παραπάνω.»
Ψέμα:
Η αύξηση του ωραρίου και οι υποχρεωτικές μεταθέσεις είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Έχουν προηγηθεί μια σειρά σκληρών μνημονιακών μέτρων, που υπονομεύουν το δημόσιο σχολείο και περιορίζουν ή και καταργούν το δικαίωμα της μόρφωσης για δεκάδες χιλιάδες νέους-νέες.
Πιο συγκεκριμένα:
Συγχωνεύτηκαν ή καταργήθηκαν 2000 σχολικές μονάδες την τελευταία διετία
Σταμάτησαν να λειτουργούν θεσμοί και προγράμματα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης (Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη στα Λύκεια και Ενισχυτική Διδασκαλία στα Γυμνάσια, τμήματα υποδοχής κλπ)
Εγκαταλείφθηκαν τα Αθλητικά, Μουσικά, Καλλιτεχνικά σχολεία καθώς και άλλες μορφωτικές δραστηριότητες (Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Πολιτιστικά Προγράμματα κλπ)
Τα σχολεία για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες αποδυναμώθηκαν, έμειναν για μεγάλα διαστήματα χωρίς το αναγκαίο διδακτικό και βοηθητικό προσωπικό
Οι δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση μειώθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια με τραγικές συνέπειες στη λειτουργία των σχολείων
Η φετινή σχολική χρονιά για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες τελειώνει με πάνω από 1200 κενά διδακτικού προσωπικού στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, γεγονός που αναγνώρισε και ο Υφυπουργός Παιδείας
(παραδείγματα: το ΕΠΑΛ Μούδρου δεν είχε καθηγητές σε τέσσερις ειδικότητες, πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων.)
«Το ωράριο των καθηγητών είναι μικρό και οι επιπλέον 2 ώρες συνιστούν ελάχιστη θυσία»
Ψέμα:
Στην πραγματικότητα το διδακτικό ωράριο των καθηγητών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αρχίζει από τις 21 ώρες την εβδομάδα και αποκλιμακώνεται ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας σε 19, 18 και τελικά 16 μετά την εικοσαετία.
Ταυτόχρονα, όμως, το ωράριο εργασίας φτάνει μέχρι τις 30 ώρες, τουλάχιστον, υποχρεωτικά, αλλά στην πράξη μπορεί να υπερβαίνει και τις 40 και περιλαμβάνει ένα πλήθος γραφειοκρατικών εργασιών και καθηκόντων, προκειμένου να λειτουργήσει το σχολείο! Αν συνυπολογίσουμε και την εργασία στο σπίτι, που συνίσταται στην προετοιμασία της διδασκαλίας για την επόμενη μέρα και τη διόρθωση των συχνών γραπτών εργασιών των μαθητών, προκύπτει ένας αυξημένος όγκος ωρών που ξεπερνά, κατά πολύ, το ημερήσιο οκτάωρο!
Ο μέσος όρος διδακτικών ωρών για τους εκπαιδευτικούς των 25 χωρών από τις 27 της Ε.Ε. για την κατώτερη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Γυμνάσιο) είναι 19,1 και για αυτούς της ανώτερης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Λύκειο) είναι 18,4. Στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχει αντίστοιχος διαχωρισμός, ο μέσος όρος διδασκαλίας είναι 18,5, αντίστοιχος του μέσου όρου Ε.Ε. (19,1 και 18,4).
Οσον αφορά τους Ελληνες εκπαιδευτικούς προκύπτει ότι ως προς τον χρόνο εργασίας συνολικά σε ετήσια βάση στο σχολείο είναι 1.170 ώρες για το Γυμνάσιο και το Λύκειο, ο μέσος όρος τ για την Ε.Ε./19 είναι 1.133 και 1.108, αντίστοιχα.
Ο μέσος όρος των καθαρών εργάσιμων εβδομάδων για τους εκπαιδευτικούς κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους είναι 38,6 εβδομάδες, ενώ στην Ελλάδα οι εργάσιμες εβδομάδες για τους εκπαιδευτικούς είναι 39, λίγο πάνω από τον μέσο όρο Ε.Ε./27.
Το διδακτικό ωράριο σχετίζεται άμεσα με το επίπεδο παρεχόμενης γνώσης. Για αυτό και παγκόσμια υπάρχει θεσμοθετημένο όριο.
Το πλαίσιο αιτημάτων που προβάλλει η ΟΛΜΕ περιλαμβάνει τις ελάχιστες προϋποθέσεις για να σταματήσει η πορεία υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου και να στηριχτεί η λειτουργία και η προοπτική του.
Συγκεκριμένα:
Να μην καταργηθούν και να μην συγχωνευτούν σχολεία
Να μη γίνει καμιά απόλυση εκπαιδευτικού
Να μη γίνουν υποχρεωτικές μεταθέσεις εκπαιδευτικών
Να μειωθεί ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα στους 25 κατ’ ανώτατο όριο
Να μην προχωρήσουν οι σχεδιασμοί του υπουργείου για καθιέρωση πανελλαδικών εξετάσεων στις τρεις τάξεις του λυκείου
Να καταργηθούν οι ρυθμίσεις που θέτουν σε υποχρεωτική αργία δεκάδες εκπαιδευτικούς και υπαλλήλους ευρύτερα καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «δεν πρόκειται να απολυθούν εκπαιδευτικοί μόνιμοι ή αναπληρωτές»
Ψέμα:
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης και της τρόικα είναι να μειωθεί το προσωπικό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μέσα σε μια εξαετία (2012-2016) κατά 35%. Ήδη οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας μειώθηκαν κατά 15.500 μετά την τελευταία τριετία (από 102.000 το 2010 μειώθηκαν στους 86.500 φέτος) και σχεδιάζεται να περιοριστούν στους 67.000 το 2016. Έχουν ήδη απολυθεί 7.000 περίπου αναπληρωτές, που εργάζονταν τα προηγούμενα χρόνια καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες λειτουργίας των σχολείων και θα απολυθούν άλλες 3.500 περίπου το καλοκαίρι εφόσον δεν θα προσληφθούν ξανά από 1/9/2013. Ο σχεδιασμός από τους 87.000 να πάμε στους 67.000 καθηγητές περιλαμβάνει 3.500 απολύσεις αναπληρωτών, 7.000 συνταξιοδοτήσεις και 10.000 απολύσεις μόνιμων καθηγητών.
Είναι σαφές ότι όσοι δεν αποδεχτούν την καταναγκαστική μετάθεσή τους θα δουν το δρόμο της απόλυσης.
«Οι καθηγητές θα μετακινούνται μέσα στα όρια της περιφέρειας τους»
Ψέμα:
Με το σύστημα της αύξησης των ωρών διδασκαλίας και τις συγχωνεύσεις , δεν θα υπάρχει περιφέρεια της χώρας όπου δεν θα υπάρχουν υπεράριθμοι. (πιθανά πλην περιοχών όπως η Δ΄ Δωδεκανήσου). Μόνο στη Γ Αθηνών( Δυτ. Αθήνα) θα προκύψουν 1000 «υπεράριθμοι». Στην πραγματικότητα, πλην ελαχίστων, οι περισσότεροι είτε θα μετακινούνται οπουδήποτε στην χώρα είτε θα κινδυνεύουν με διαθεσιμότητα ή απόλυση. Με μισθούς όμως 620 ευρώ , ακόμη και η μετακίνηση ισοδυναμεί με απόλυση. Η σύγκριση με τον κλάδο των στρατιωτικών είναι ατυχής και προκλητική γιατί είναι άλλα τα επαγγελματικά αλλά και οικονομικά δεδομένα.
«Στις διατάξεις αξιολόγησης πουθενά δεν τεκμηριώνεται άμεσα ή έμμεσα διαδικασία απόλυσης ή διαθεσιμότητας εκπαιδευτικών»
Ψέμα:
Είναι γεγονός ότι άλλα προβλέπονται στην ισχύουσα νομοθεσία.
Συγκεκριμένα: στο άρθρο 95 του Νόμου 3528/07 προβλέπεται ότι «υπάλληλος ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό παραπέμπεται… υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο… μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά ένα βαθμό».
«Οι καθηγητές ευθύνονται για την παραπαιδεία»
Ψέμα:
Για την παραπαιδεία αποκλειστικός ένοχος είναι το εκπαιδευτικό σύστημα των κυβερνήσεων , που αντιμετωπίζουν το Λύκειο σαν ένα τεράστιο, αποκλειστικό προθάλαμο των πανεπιστημίων. Ιδιαίτερα τα μέτρα για το «Νέο Λύκειο» που προωθεί η συγκυβέρνηση και προβλέπουν εξετάσεις και στις 3 τάξεις του Λυκείου, θα επιδεινώσουν παραπέρα το πρόβλημα. Η αριστερά έχει συγκεκριμένες προτάσεις για την αποδέσμευση από τον οικονομικό και παιδαγωγικό βραχνά των πανελλήνιων εξετάσεων.
Παράδειγμα:
Το ιλιγγιώδες ποσό των 5,1 δισ. ευρώ «εκταμιεύθηκε» το 2008 από τους προϋπολογισμούς των ελληνικών νοικοκυριών για «αγορά» εκπαιδευτικών υπηρεσιών πάσης φύσεως. Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση αποτελεί ένα μύθο , με αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Και βέβαια τα ποσά αυτά δεν πηγαίνουν σε ιδιαίτερα: τη στιγμή που η συγκυβέρνηση σχεδιάζει να απολύσει καθηγητές ξένων γλωσσών δαπανήθηκαν 711 εκατ. Ευρώ για εκμάθηση ξένων γλασσών. Σε ωδεία, σχολές θεάτρου και καλών τεχνών γυμναστήρια και σχολές χορού δαπανήθηκαν 1, 9 δις ευρώ τη στιγμή που απολύονται καθηγητές μουσικής, καλλιτεχνικών, γυμναστικής, θεατρολογίας. Η συγκυβέρνηση παραδίδει την εκπαίδευση στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
http://left.gr/
«Οι καθηγητές σχεδιάζουν να απεργήσουν γιατί αρνούνται να εργαστούν δυο ώρες παραπάνω.»
Ψέμα:
Η αύξηση του ωραρίου και οι υποχρεωτικές μεταθέσεις είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Έχουν προηγηθεί μια σειρά σκληρών μνημονιακών μέτρων, που υπονομεύουν το δημόσιο σχολείο και περιορίζουν ή και καταργούν το δικαίωμα της μόρφωσης για δεκάδες χιλιάδες νέους-νέες.
Πιο συγκεκριμένα:
Συγχωνεύτηκαν ή καταργήθηκαν 2000 σχολικές μονάδες την τελευταία διετία
Σταμάτησαν να λειτουργούν θεσμοί και προγράμματα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης (Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη στα Λύκεια και Ενισχυτική Διδασκαλία στα Γυμνάσια, τμήματα υποδοχής κλπ)
Εγκαταλείφθηκαν τα Αθλητικά, Μουσικά, Καλλιτεχνικά σχολεία καθώς και άλλες μορφωτικές δραστηριότητες (Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Πολιτιστικά Προγράμματα κλπ)
Τα σχολεία για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες αποδυναμώθηκαν, έμειναν για μεγάλα διαστήματα χωρίς το αναγκαίο διδακτικό και βοηθητικό προσωπικό
Οι δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση μειώθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια με τραγικές συνέπειες στη λειτουργία των σχολείων
Η φετινή σχολική χρονιά για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες τελειώνει με πάνω από 1200 κενά διδακτικού προσωπικού στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, γεγονός που αναγνώρισε και ο Υφυπουργός Παιδείας
(παραδείγματα: το ΕΠΑΛ Μούδρου δεν είχε καθηγητές σε τέσσερις ειδικότητες, πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων.)
«Το ωράριο των καθηγητών είναι μικρό και οι επιπλέον 2 ώρες συνιστούν ελάχιστη θυσία»
Ψέμα:
Στην πραγματικότητα το διδακτικό ωράριο των καθηγητών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αρχίζει από τις 21 ώρες την εβδομάδα και αποκλιμακώνεται ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας σε 19, 18 και τελικά 16 μετά την εικοσαετία.
Ταυτόχρονα, όμως, το ωράριο εργασίας φτάνει μέχρι τις 30 ώρες, τουλάχιστον, υποχρεωτικά, αλλά στην πράξη μπορεί να υπερβαίνει και τις 40 και περιλαμβάνει ένα πλήθος γραφειοκρατικών εργασιών και καθηκόντων, προκειμένου να λειτουργήσει το σχολείο! Αν συνυπολογίσουμε και την εργασία στο σπίτι, που συνίσταται στην προετοιμασία της διδασκαλίας για την επόμενη μέρα και τη διόρθωση των συχνών γραπτών εργασιών των μαθητών, προκύπτει ένας αυξημένος όγκος ωρών που ξεπερνά, κατά πολύ, το ημερήσιο οκτάωρο!
Ο μέσος όρος διδακτικών ωρών για τους εκπαιδευτικούς των 25 χωρών από τις 27 της Ε.Ε. για την κατώτερη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Γυμνάσιο) είναι 19,1 και για αυτούς της ανώτερης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Λύκειο) είναι 18,4. Στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχει αντίστοιχος διαχωρισμός, ο μέσος όρος διδασκαλίας είναι 18,5, αντίστοιχος του μέσου όρου Ε.Ε. (19,1 και 18,4).
Οσον αφορά τους Ελληνες εκπαιδευτικούς προκύπτει ότι ως προς τον χρόνο εργασίας συνολικά σε ετήσια βάση στο σχολείο είναι 1.170 ώρες για το Γυμνάσιο και το Λύκειο, ο μέσος όρος τ για την Ε.Ε./19 είναι 1.133 και 1.108, αντίστοιχα.
Ο μέσος όρος των καθαρών εργάσιμων εβδομάδων για τους εκπαιδευτικούς κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους είναι 38,6 εβδομάδες, ενώ στην Ελλάδα οι εργάσιμες εβδομάδες για τους εκπαιδευτικούς είναι 39, λίγο πάνω από τον μέσο όρο Ε.Ε./27.
Το διδακτικό ωράριο σχετίζεται άμεσα με το επίπεδο παρεχόμενης γνώσης. Για αυτό και παγκόσμια υπάρχει θεσμοθετημένο όριο.
Το πλαίσιο αιτημάτων που προβάλλει η ΟΛΜΕ περιλαμβάνει τις ελάχιστες προϋποθέσεις για να σταματήσει η πορεία υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου και να στηριχτεί η λειτουργία και η προοπτική του.
Συγκεκριμένα:
Να μην καταργηθούν και να μην συγχωνευτούν σχολεία
Να μη γίνει καμιά απόλυση εκπαιδευτικού
Να μη γίνουν υποχρεωτικές μεταθέσεις εκπαιδευτικών
Να μειωθεί ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα στους 25 κατ’ ανώτατο όριο
Να μην προχωρήσουν οι σχεδιασμοί του υπουργείου για καθιέρωση πανελλαδικών εξετάσεων στις τρεις τάξεις του λυκείου
Να καταργηθούν οι ρυθμίσεις που θέτουν σε υποχρεωτική αργία δεκάδες εκπαιδευτικούς και υπαλλήλους ευρύτερα καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «δεν πρόκειται να απολυθούν εκπαιδευτικοί μόνιμοι ή αναπληρωτές»
Ψέμα:
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης και της τρόικα είναι να μειωθεί το προσωπικό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μέσα σε μια εξαετία (2012-2016) κατά 35%. Ήδη οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας μειώθηκαν κατά 15.500 μετά την τελευταία τριετία (από 102.000 το 2010 μειώθηκαν στους 86.500 φέτος) και σχεδιάζεται να περιοριστούν στους 67.000 το 2016. Έχουν ήδη απολυθεί 7.000 περίπου αναπληρωτές, που εργάζονταν τα προηγούμενα χρόνια καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες λειτουργίας των σχολείων και θα απολυθούν άλλες 3.500 περίπου το καλοκαίρι εφόσον δεν θα προσληφθούν ξανά από 1/9/2013. Ο σχεδιασμός από τους 87.000 να πάμε στους 67.000 καθηγητές περιλαμβάνει 3.500 απολύσεις αναπληρωτών, 7.000 συνταξιοδοτήσεις και 10.000 απολύσεις μόνιμων καθηγητών.
Είναι σαφές ότι όσοι δεν αποδεχτούν την καταναγκαστική μετάθεσή τους θα δουν το δρόμο της απόλυσης.
«Οι καθηγητές θα μετακινούνται μέσα στα όρια της περιφέρειας τους»
Ψέμα:
Με το σύστημα της αύξησης των ωρών διδασκαλίας και τις συγχωνεύσεις , δεν θα υπάρχει περιφέρεια της χώρας όπου δεν θα υπάρχουν υπεράριθμοι. (πιθανά πλην περιοχών όπως η Δ΄ Δωδεκανήσου). Μόνο στη Γ Αθηνών( Δυτ. Αθήνα) θα προκύψουν 1000 «υπεράριθμοι». Στην πραγματικότητα, πλην ελαχίστων, οι περισσότεροι είτε θα μετακινούνται οπουδήποτε στην χώρα είτε θα κινδυνεύουν με διαθεσιμότητα ή απόλυση. Με μισθούς όμως 620 ευρώ , ακόμη και η μετακίνηση ισοδυναμεί με απόλυση. Η σύγκριση με τον κλάδο των στρατιωτικών είναι ατυχής και προκλητική γιατί είναι άλλα τα επαγγελματικά αλλά και οικονομικά δεδομένα.
«Στις διατάξεις αξιολόγησης πουθενά δεν τεκμηριώνεται άμεσα ή έμμεσα διαδικασία απόλυσης ή διαθεσιμότητας εκπαιδευτικών»
Ψέμα:
Είναι γεγονός ότι άλλα προβλέπονται στην ισχύουσα νομοθεσία.
Συγκεκριμένα: στο άρθρο 95 του Νόμου 3528/07 προβλέπεται ότι «υπάλληλος ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό παραπέμπεται… υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο… μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά ένα βαθμό».
«Οι καθηγητές ευθύνονται για την παραπαιδεία»
Ψέμα:
Για την παραπαιδεία αποκλειστικός ένοχος είναι το εκπαιδευτικό σύστημα των κυβερνήσεων , που αντιμετωπίζουν το Λύκειο σαν ένα τεράστιο, αποκλειστικό προθάλαμο των πανεπιστημίων. Ιδιαίτερα τα μέτρα για το «Νέο Λύκειο» που προωθεί η συγκυβέρνηση και προβλέπουν εξετάσεις και στις 3 τάξεις του Λυκείου, θα επιδεινώσουν παραπέρα το πρόβλημα. Η αριστερά έχει συγκεκριμένες προτάσεις για την αποδέσμευση από τον οικονομικό και παιδαγωγικό βραχνά των πανελλήνιων εξετάσεων.
Παράδειγμα:
Το ιλιγγιώδες ποσό των 5,1 δισ. ευρώ «εκταμιεύθηκε» το 2008 από τους προϋπολογισμούς των ελληνικών νοικοκυριών για «αγορά» εκπαιδευτικών υπηρεσιών πάσης φύσεως. Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση αποτελεί ένα μύθο , με αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Και βέβαια τα ποσά αυτά δεν πηγαίνουν σε ιδιαίτερα: τη στιγμή που η συγκυβέρνηση σχεδιάζει να απολύσει καθηγητές ξένων γλωσσών δαπανήθηκαν 711 εκατ. Ευρώ για εκμάθηση ξένων γλασσών. Σε ωδεία, σχολές θεάτρου και καλών τεχνών γυμναστήρια και σχολές χορού δαπανήθηκαν 1, 9 δις ευρώ τη στιγμή που απολύονται καθηγητές μουσικής, καλλιτεχνικών, γυμναστικής, θεατρολογίας. Η συγκυβέρνηση παραδίδει την εκπαίδευση στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
http://left.gr/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)