ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ "ΜΕΘΟΔΟ ΜΑΡΞ"!

ΠΩΣ ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΑΣ – ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ «ΜΕΘΟΔΟ ΜΑΡΞ» – ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ – ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΣΕ ΔΕΚΑ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΟΦΟΥ – ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ – ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ!!!

Δεν υπήρξε στην ιστορία πιο «ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟΣ» εχθρός των πλουσίων από τον μεγάλο ΣΟΦΟ Κάρολο Μαρξ. Ο ΜΑΡΞ αφιέρωσε τη ζωή του προκειμένου ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ. Και σαν σοφός που ήταν κατανόησε ότι πρέπει οι πλούσιοι να χτυπηθούν ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΜΕΣΑ. Για να μπορέσει να φέρει εις πέρας αυτό το έργο το οποίο αποτελούσε γι’ αυτόν «ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ», αφιέρωσε μεγάλο μέρος της μελετώντας ΣΠΑΝΙΑ ΕΡΓΑ έτσι ώστε να ανακαλύψει το ΜΥΣΤΙΚΟ των πλουσίων, «ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ» για να απολαμβάνουν ανεμπόδιστοί τις ΗΔΟΝΕΣ που τους προσφέρει το ΧΡΗΜΑ. Και καθώς ήταν «ΤΕΡΑΣ ΕΠΙΜΟΝΗΣ», ο Μαρξ κατόρθωσε να αποσπάσει από την «ΣΦΙΓΓΑ» του πλούτου τα πιο ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ.

Αυτά τα ΜΥΣΤΙΚΑ σας παρουσιάζουμε σήμερα, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, και σας δίνουμε μια ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ (ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ) μοναδική ΕΥΚΑΙΡΙΑ να τα κάνετε ΔΙΚΑ ΣΑΣ. Και όχι μόνο να αυξήσετε τον «θησαυρό» των ΓΝΩΣΕΩΝ σας, αλλά και να αποκτήσετε έναν ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΗΣΑΥΡΟ αν ακολουθήσετε τις συμβουλές του μεγάλου ΣΟΦΟΥ, όπως εμείς τις παρουσιάζουμε για ΕΣΑΣ, τους αγαπημένους μας αναγνώστες, ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ!!!

Ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ κατόρθωμα ΚΑΡΠΟΣ μιας ζωής ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗΣ στο έργο του μεγάλου σοφού ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ συμπυκνωμένης σοφίας των 28 ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ του ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ βιβλίου του «ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ».

Από τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΤΟΜΟΥΣ και τις ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥΣ, διαλέξαμε και ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΑΜΕ για εσάς τις ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ των σελίδων 179-207 του ΠΡΩΤΟΥ ΤΟΜΟΥ. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.

Εκμεταλλευτείτε ΤΩΡΑ τις συμβουλές του πιο ΑΣΠΟΝΔΟΥ εχθρού των ΠΛΟΥΣΙΩΝ στην ιστορία του σύμπαντος, ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΛΟΥΣΙΟΙ!!! Με ΔΕΚΑ ΜΟΝΟ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ!!!

ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ – ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είστε «κάτοχος χρήματος».
Δηλαδή ακόμη είστε μόνο «καπιταλιστής – κάμπια» και θέλετε να μεταμορφωθείτε σε «καπιταλιστή – πεταλούδα».
Ακολουθήστε προσεκτικά τις οδηγίες που σας παρουσιάζουμε στη συνέχεια και το όνειρο της κάμπιας θα γίνει πραγματικότητα πεταλούδας.

HIC RHODUS HIC SALTA! (ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ!)

ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ – ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ ΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΥΛΙΚΑ

FAQ

1) Πού θα βρω τα υλικά που χρειάζομαι για να γίνω πλούσιος;

Τα υλικά που χρειάζεστε για να γίνετε πλούσιος θα βρείτε μαζί με ό,τι άλλο επιθυμείτε στην «σφαίρα κυκλοφορίας των εμπορευμάτων» ή «αγορά».
Είστε «κάτοχος χρήματος» και θέλετε να γίνετε κάτοχος περισσότερου χρήματος. Αξίζει τον κόπο να ξοδέψετε τα χρήματά σας αν πρόκειται έτσι να αποκτήσετε περισσότερα!

2) Ποια υλικά πρέπει να προμηθευτώ;

Αυτό που σας χρειάζεται για τον σκοπό σας είναι ένα εμπόρευμα που η «αξία χρήσης» του (η χρησιμότητά του) να ’χει την ιδιόμορφη ιδιότητα να’ ναι πηγή «αξίας». Ένα εμπόρευμα που, αφού το αποκτήσετε αγοράζοντάς το, θα το καταναλώσετε και που με το να το καταναλώσετε, με το να το ξοδέψετε, δεν θα «δώσετε» αλλά θα «πάρετε». Ένα εμπόρευμα που η κατανάλωση του έχει ως αποτέλεσμά της όχι μόνο την εξαφάνισή του αλλά την εμφάνιση ενός νέου εμπορεύματος!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!! ΠΡΙΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΑ!!! ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ:

Α. Πιέστε την λεμονόκουπά σας γερά μέσα στη χούφτα σας πάνω από ένα δοχείο.
Β. Πετάξτε την λεμονόκουπά σας στον κάδο απορριμμάτων.
Γ. Ελέγξατε το δοχείο σας: πρέπει να είναι γεμάτο καθαρό χυμό λεμονιού. Αν όχι επαναλάβετε τα προηγούμενα βήματα.

3) Έκανα το πείραμα και πέτυχε. Γιατί δεν έγινα πλούσιος;

Δεν γίνατε πλούσιος διότι:

α) Ο χυμός λεμονιού υπήρχε ήδη στην λεμονόκουπα που στύψατε Αν την αγοράσατε και την πληρώσατε, τότε αγοράσατε και πληρώσατε μαζί της και τον χυμό της, δεν πλουτίσατε επομένως.
β) Στύψατε την λεμονόκουπα μόνος σας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!! ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΤΕ ΑΝ ΣΤΥΒΕΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΗΝ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΑΤΕ!

γ) Αυτό που πρέπει να αποκτήσετε για να πλουτίσετε είναι μια λεμονόκουπα την οποία θα αγοράσετε άδεια αλλά με την βοήθεια στυψίματος θα σας δώσει χυμό.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΜΟΥΣΤΟ ΣΤΑΦΥΛΙΟΥ! ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΤΕ ΤΟΝ ΜΟΥΣΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΕ ΚΡΑΣΙ!! ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΤΕ ΟΤΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΜΟΥΣΤΟΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΡΑΣΙ!!!

4) Είμαι καπιταλιστής – κάμπια και το πείραμα με τη λεμονόκουπα πέτυχε αλλά δεν έγινα πλούσιος και το κρασί του μούστου μου έγινε δικό μου κρασί. Που θα βρω όμως την άδεια «λεμονόκουπα» που θα μου δώσει χυμό για να γίνω πλούσιος;

Η «άδεια λεμονόκουπα που σας δίνει χυμό» ήταν απλώς παράδειγμα για να καταλάβετε τι πρέπει να αποκτήσετε.
Στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να βρείτε στην αγορά είναι ένα ειδικό εμπόρευμα «ικανότητας για εργασία», το οποίο ονομάζεται «εργατική δύναμη».
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΠΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΥΕΙ Η ΑΓΟΡΑ!!!
-ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ». ΑΝΤΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΝΤΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ!!!
-ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΠΡΟΜΗΘΕΥΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΤΕ ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΜΟΥΣΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΡΑΣΙ. (ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ 2)!!!

5) Πώς θα βρω αυτό το εμπόρευμα; «Εργατική δύναμη»;;; Τι είναι αυτό;;;!!!

Εσείς που αναζητείτε «εργατική δύναμη» θα την βρείτε στην αγορά όπου συνήθως βρίσκεται προς πώληση και περιμένει τον αγοραστή της.

Γιατί να μην είστε εσείς αυτός!!!

Όταν λέμε εργατική δύναμη ή ικανότητα για εργασία εννοούμε το σύνολο των φυσικών και πνευματικών ικανοτήτων που υπάρχουν στο σώμα, στη ζωτική προσωπικότητα ενός ανθρώπου και που τις βάζει σε κίνηση κάθε φορά που παράγει οποιουδήποτε είδους αξίες χρήσης.

Μην σας απασχολεί πώς βρέθηκε η «εργατική δύναμη» στην αγορά! Σίγουρα η φύση δεν παράγει από τη μια μεριά κατόχους χρήματος ή εμπορευμάτων και από την άλλη ανθρώπους που κατέχουν μόνο τις εργατικές τους δυνάμεις. Η σχέση αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας ιστορικής εξέλιξης που προηγήθηκε, αλλά εσείς θέλετε μόνο το χρήμα σας να γίνει «κεφάλαιο» και από «καπιταλιστής – κάμπια» να γίνετε «καπιταλιστής – πεταλούδα». Για εσάς αρκεί ότι το κεφάλαιο γεννιέται μόνο εκεί όπου ο κάτοχος μέσων παραγωγής και μέσων συντήρησης βρίσκει στην αγορά τον ελεύθερο εργάτη σαν πωλητή της εργατικής του δύναμης και αυτός ο ένας ιστορικός όρος περικλείνει μέσα στου μιαν ολόκληρη παγκόσμια ιστορία. Εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία: το σύμπαν έχει συνωμοτήσει για να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες σας!!!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΝΟΜΙΚΩΣ ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΜΕ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ. ΕΙΣΤΕ ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΛΛΑΣΕΣΘΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΩΛΗΤΗ ΤΗΣ. ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ ΣΤΟΝ ΠΩΛΗΤΗ «ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ» ΝΑ ΣΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ!!!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΛΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ! ΑΓΟΡΕΣ ΧΟΝΔΡΙΚΗΣ ΣΑΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΡΓΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΠΩΛΗΤΗ ΣΕ «ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ» ΣΑΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΣΩΓΑΜΠΡΟΣ. ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ «ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ» ΤΗΣ «ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ» ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΤΕ!!!

6) Πόσα χρήματα θα πληρώσω για να αποκτήσω «εργατική δύναμη»;

Όπως η αξία κάθε άλλου εμπορεύματος, και η αξία της «εργατικής δύναμης» καθορίζεται από το χρόνο εργασίας που είναι αναγκαίος για την παραγωγή της.

Ο χρόνος εργασίας που είναι αναγκαίος για την παραγωγή της «εργατικής δύναμης» αναλύεται στο χρόνο εργασίας που είναι αναγκαίος για την παραγωγή των μέσων συντήρησης του κατόχου της, που συνήθως είναι ζωντανό άτομο και παραδίδεται σε εσάς μαζί με την «εργατική δύναμη» αποτελώντας την συσκευασία του προϊόντος.

Με άλλα λόγια η αξία της «εργατικής δύναμης» είναι η αξία των μέσων συντήρησης που είναι αναγκαία για τη συντήρηση του κατόχου της (συσκευασίας).

Αν υποθέσουμε ότι η εργάσιμη μέρα διαρκεί 12 ώρες και ότι σ’ αυτή τη μάζα των εμπορευμάτων που είναι κατά μέσο όρο καθημερινά αναγκαία για τη συντήρηση του κατόχου της «εργατικής δύναμης» περιέχονται 6 ώρες κοινωνικής εργασίας, τότε για την καθημερινή παραγωγή της «εργατικής δύναμης» απαιτείται μισή μέρα εργασίας.

Αυτό το ποσό εργασίας που απαιτείται για την καθημερινή της παραγωγή αποτελεί την ημερήσια αξία της «εργατικής δύναμης».

Αν η μισή μέρα κοινωνικής εργασίας παριστάνεται επίσης με ένα χρυσό τάλιρο, τότε το τάλιρο είναι η τιμή που ανταποκρίνεται στην ημερήσια αξία της «εργατικής δύναμης».

Αν ο κάτοχός της «εργατικής δύναμης» την προσφέρει για πώληση προς ένα τάλιρο τη μέρα, τότε η τιμή πώλησής της είναι ίση με την αξία της και, εσείς, που σύμφωνα με την προϋπόθεσή μας είστε ο «κάτοχος του χρήματος» που σας έχει κυριέψει το πάθος να μετατρέψετε τα τάλιρά σε κεφάλαιο, πληρώστε αυτή την αξία!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
α΄. Αν οι παραπάνω οδηγίες σας φαίνονται δυσνόητες απευθυνθείτε σε δικηγόρο.
β΄. Σε κάθε περίπτωση μια ημερήσια «εργατική δύναμη» θα σας κοστίσει τα χρήματα που χρειάζονται ώστε ο κάτοχός της που σας την μεταβίβασε με πώληση να τραφεί μια ημέρα. Προτιμήστε άτεκνο κάτοχο (συσκευασία) προκειμένου να μην επιβαρυνθείτε με την ημερήσια τροφή των τέκνων αυτού. Προτιμήστε κάτοχο «εργατικής δύναμης» με ιδιόκτητη κατοικία προκειμένου να μην επιβαρυνθείτε ημερησίως με το 1/30 του μηνιαίου ενοικίου αυτού. Σε περίπτωση που εντοπίσετε συνδικαλιστικό καρτέλ καταγγείλετε αμελητί παράβαση νόμων ελεύθερης αγοράς.

Για διευκρινίσεις και πληροφορίες, Εδμόνδος Χλαπατσόπουλος, δικηγόρος, τηλ. 548624458775 (ώρες γραφείου).

ΒΗΜΑ ΤΡΙΤΟ – ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ – ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

• Μη ανοίγετε τη συσκευασία για να δείτε τον μηχανισμό λειτουργίας. Κίνδυνος αχρήστευσης του προϊόντος.
• Ακατάλληλο για παιδία κάτω των 5 ετών. Περιέχει μικρά τμήματα που μπορούν να τα καταπιούν.
• Το προϊόν χρησιμοποιείται από παιδιά μόνο με την επίβλεψη ενηλίκων.
• Σε περίπτωση κατάποσης τηλεφωνήστε στο κέντρο δηλητηριάσεων ή συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.
• Αποσυνδέστε το προϊόν όταν μένει εκτός χρήσης.
• Υπερθέρμανση του προϊόντος μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη.
• Σε περίπτωση εκρήξεως προϊόντος καλέσατε Μονάδες Αποκαταστάσεως Τάξεως.
• Κατά το παρελθόν αναφερθείσες παρενέργειες (ωράριο, κοινωνική ασφάλιση, συλλογική σύμβαση κ.ά.) αντιμετωπίστηκαν με επέμβαση του στρατού και του στόλου.
• Μην δώσετε σημασία σε αυτές τις παρενέργειες, συνεχίστε να παίρνετε την «εργατική δύναμή» σας κανονικά, συμβουλευτείτε τον αστυνομικό και τον εισαγγελέα σας.
• Τηλέφωνο επειγόντων περιστατικών: 100

ΒΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ – ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΣ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΜΟΥ

Η αξία χρήσης που παίρνετε σε αντάλλαγμα σαν «κάτοχος του χρήματος» φαίνεται μόνο στην πραγματική της κατανάλωση: στο προτσές κατανάλωσης της «εργατικής δύναμης».

Όλα τα πράγματα που χρειάζονται γι’ αυτό το προτσές, πρώτη ύλη κλπ, τα αγοράζετε στην αγορά εμπορευμάτων και πληρώνετε ολόκληρη την τιμή τους.

Το προτσές κατανάλωσης της εργατικής δύναμης είναι ταυτόχρονα το προτσές παραγωγής εμπορευμάτων και υπεραξίας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΣΑΣ ΜΟΝΟ ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
-ΕΠΙΣΥΝΑΨΤΕ ΣΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.

Προτεινόμενα μέσα παραγωγής: Βαμβάκι για νήμα, δέρμα για υποδήματα, γρανάζια για εργαλειομηχανές, εκρηκτική ύλη για χειροβομβίδες, τομάτες και τενεκέδες για κονσερβοποίηση, λεμονόκουπες ή ολόκληρα λεμόνια για χυμό λεμονιού (ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ 1), καφές για «ελληνικό» ή «καπουτσίνο», υλικά πίτσας, πίτσες και παπάκια για κατ’ οίκον παράδοση, οχήματα – πλοία – αεροπλάνα για μεταφορές αγαθών ή επιβατών, ξυλεία για ξενοδοχειακές κλίνες, ξενοδοχειακές κλίνες για στρώσιμο σεντονιών, μικροσκόπια για αναλύσεις ούρων, ηλεκτρονικοί υπολογιστές για συγγραφή μηνύσεων.

ΜΠΟΡΕΙΤΕ να επινοήσετε και δικά σας κατάλληλα μέσα παραγωγής και να τα προμηθευτείτε στην αγορά καταβάλλοντας την τιμή τους.

ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΤΕ ότι τα συνημμένα στην «εργατική δύναμή» σας μέσα παραγωγής δεν εξυπηρετούν προσωπικές σας ανάγκες, προκειμένου να μπορείτε να πουλήσετε το προϊόν της μεταποίησής τους.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Χρησιμοποίηση «εργατικής δύναμης» για παροχή προσωπικών υπηρεσιών αποκλείει πλουτισμό σας.

Όπως η κατανάλωση κάθε άλλου εμπορεύματος, έτσι και η κατανάλωση της «εργατικής δύναμης» συντελείται έξω από την αγορά ή έξω από τη «σφαίρα κυκλοφορίας».

Εγκαταλείψετε αυτή τη θορυβώδη σφαίρα που βρίσκεται στην επιφάνεια και είναι προσιτή σε όλα τα μάτια,
Οδηγείστε τον κάτοχο της εργατικής δύναμης στον απόκρυφο τόπο της παραγωγής που στο κατώφλι του είναι γραμμένο «απαγορεύεται η είσοδος εις τους μη έχοντας εργασίαν».
Βεβαιωθείτε για την ανάρτηση της επιγραφής.

ΒΗΜΑ ΠΕΜΠΤΟ – ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΜΑΣ

Η σφαίρα της κυκλοφορίας ή της ανταλλαγής εμπορευμάτων, που μέσα στα πλαίσιά της κινείται η αγορά και η πώληση της «εργατικής δύναμης» που αποκτήσατε, ήταν αληθινή Εδέμ των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Εδώ κυριαρχούσε μόνο η ελευθερία, η ισότητα, η ιδιοκτησία!

Ελευθερία! επειδή ο αγοραστής και ο πωλητής ενός εμπορεύματος λχ της «εργατικής δύναμης», υποτάσσονται μόνο στην ελεύθερη βούλησή τους. Συμβάλλονται σαν ελεύθερα, νομικώς ισότιμα πρόσωπα.
Ισότητα! επειδή σχετίζονται μεταξύ τους μόνο σαν κάτοχοι εμπορευμάτων και ανταλλάσσουν ισοδύναμοι με ισοδύναμο.
Ιδιοκτησία! Επειδή ο καθένας εξουσιάζει μόνο αυτό που είναι δικό του.

Αποχωρείστε από την ως άνω σφαίρα «απλής κυκλοφορίας» ή «ανταλλαγής εμπορευμάτων».
Καθώς αποχωρείτε, θα διαπιστώσετε ότι μεταβάλλεται κιόλας κάπως η φυσιογνωμία σας. Μην ανησυχήσετε. Συνεχίστε την αποχώρησή σας.

Εσείς σαν πρώην «κάτοχος χρήματος» προπορεύεστε πλέον σαν κεφαλαιοκράτης και ο κάτοχος της «εργατικής δύναμης» σας ακολουθεί σαν εργάτης σας.

Εσείς με ένα πολυσήμαντο μειδίαμα και πολυάσχολος, ο δεύτερος συνεσταλμένος, διστακτικός, σαν τον άνθρωπο που φέρνει στην αγορά για να πουλήσει το ίδιο του το τομάρι, ξέροντας ότι το μόνο που τον περιμένει είναι το γδάρσιμο.

ΒΗΜΑ ΕΚΤΟ – ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΑ

Καταπιαστείτε με την κατανάλωση του εμπορεύματος που αγοράσατε, της «εργατικής δύναμης» σας.

Βάλετε το φορέα της «εργατικής δύναμης» (εργάτη) να καταναλώσει με την εργασία του τα μέσα παραγωγής σας που επιλέξατε γι’ αυτόν.

Μεριμνήσατε για την σκόπιμη χρησιμοποίησή τους.

Βεβαιωθείτε για την κατανάλωση της «εργατικής δύναμής» σας κατά τη διάρκεια της «εργάσιμης ημέρας».

Θυμηθείτε το ΠΕΙΡΑΜΑ 2: Όπως ο μούστος ήταν δικός σας επειδή τον αγοράσατε, για τον ίδιο λόγο είναι δική σας και η «εργατική δύναμη» που αποκτήσατε αγοράζοντάς την. Και όπως από τον δικό σας μούστο έγινε δικό σας το κρασί, παρομοίως από την «εργατική δύναμη» που καταναλώνετε, απομένει δικό σας και το προϊόν της.

ΒΗΜΑ ΕΒΔΟΜΟ – ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΠΡΟΪΟΝ, ΜΑ ΕΝΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, ΜΙΑ ΑΞΙΑ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΞΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΑΞΙΑ (ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!).

θέλετε τώρα να παραγάγετε ένα εμπόρευμα που η αξία του να είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των αξιών των εμπορευμάτων που απαιτήθηκαν για την παραγωγή του.
Δηλαδή η αξία του να είναι μεγαλύτερη από την αξία των μέσων παραγωγής και της «εργατικής δύναμης», για τα οποία προκαταβάλατε στην αγορά εμπορευμάτων το αγαπημένο σας χρήμα.

Ας παρακολουθήσουμε μαζί, σαν να βλέπουμε τηλεόραση, έναν εμπειρογνώμονα που ειδικά για εσάς δέχτηκε, μετά από παράκλησή μας, να ακολουθήσει την ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΜΕΘΟΔΟ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ που σας παρουσιάζουμε!!!

ΒΗΜΑ ΟΓΔΟΟ – ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΑΞΙΩΝ

Ο κεφαλαιοκράτης – εμπειρογνώμονας που ειδικά για εσάς προσφέρθηκε να επιδείξει την μοναδική «μέθοδο Μαρξ» ξυπνάει «με τις κότες», νίβεται, και παίρνοντας πρωινό εξετάζει το τιμολόγιο αξιών.

Τα κατάλληλα για την «εργατική δύναμή» του μέσα παραγωγής που επέλεξε αποσκοπούν στην παραγωγή βαμβακερού νήματος.

# Η «πρώτη ύλη», 10 λίβρες βαμβάκι, αγοράστηκε στην αξία της: 10 σελίνια.
# Για την μετατροπή 10 λιβρών βαμβακιού σε 10 λίβρες νήμα, χρειάζεται να καταναλωθούν 2 αδράχτια. Και αυτά αγοράστηκαν στην αξία τους = 2 σελίνια.
# 10+2=12 σελίνια, που αντιπροσωπεύουν προϊόν 24 ωρών εργασίας: Στα μέσα παραγωγής που θα μεταποιηθούν σε νήμα είναι «αντικειμενοποιημένες» δυο 12ωρες μέρες εργασίας. # Τα 12 σελίνια που αντιπροσωπεύουν ως αξία τις δυο αυτές μέρες εργασίας αποτελούν συστατικό μέρος της αξίας του νήματος που θα παραχθεί.
# Ο κεφαλαιοκράτης αγόρασε την «εργατική δύναμη» στην ημερήσια αξία της = 3 σελίνια (ένα «τάλιρο»).
# Σε αυτά τα τρία σελίνια είναι ενσωματωμένες 6 ώρες εργασίας, και επομένως απαιτείται αυτή η ποσότητα εργασίας για να παραχθεί μια μέση ποσότητα των καθημερινών μέσων συντήρησης του εργάτη.
# Η «εργατική δύναμη», ο «κλώστης», στο διάστημα μιας ώρας εργασίας μετατρέπει 1 2/3 λίβρες μπαμπάκι σε 1 2/3 λίβρες νήμα, οπότε σε 6 ώρες μετατρέπει 10 λίβρες μπαμπάκι σε 10 λίβρες νήμα.
# Όσο λοιπόν το βαμβάκι των 10 λιβρών κλώθεται, απορροφάει 6 ώρες εργασίας.
# Ο ίδιος εργάσιμος χρόνος παρασταίνεται μ’ ένα χρηματικό ποσό 3 σελινιών.
# Επομένως με το κλώσιμο προστίθεται στο μπαμπάκι μια αξία 3 σελινιών.

Αλλά το breakfast τελείωσε κιόλας. ας μην καθόμαστε άλλο. Αμ έπος αμ έργον!

ΒΗΜΑ ΕΝΑΤΟ – ΕΞΙ ΩΡΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

Ας κοιτάξουμε τώρα τη συνολική αξία του προϊόντος των 10 λιβρών νήματος:

Σ’ αυτές έχουν αντικειμενοποιηθεί 2 ½ μέρες εργασίας.
Δυο μέρες περιέχονται στο μπαμπάκι και στη μάζα του αδραχτιού και μισή μέρα απορροφήθηκε στη διάρκεια του κλώσιμου.
Ο ίδιος χρόνος εργασίας παρασταίνεται με ένα χρηματικό ποσό 15 σελινιών.

Έτσι η τιμή που αντιστοιχεί στην αξία των 10 λιβρών νήματος είναι 15 σελίνια και η τιμή μιας λίβρας νήματος 1 σελίνι και 6 πένες.

Ο κεφαλαιοκράτης μας παραξενεύεται. Η αξία του προϊόντος είναι ίση με την αξία του κεφαλαίου που προκαταβλήθηκε. Η αξία που προκαταβλήθηκε, δεν αξιοποιήθηκε, δεν παρήγαγε υπεραξία επομένως το χρήμα δεν μετατράπηκε σε κεφάλαιο. Η τιμή των 10 λιβρών νήματος είναι 15 σελίνια και ξοδεύτηκαν 15 σελίνια στην αγορά εμπορευμάτων για τους παράγοντες του προτσές εργασίας: 10 σελίνια για μπαμπάκι, 2 σελίνια για τη μάζα των αδραχτιών που καταναλώθηκε και 3 σελίνια για την εργατική δύναμη

Αυτό καθ’ αυτό το αποτέλεσμα τούτο δεν είναι παράξενο. Η αξία μιας λίβρας νήματος είναι 1 σελίνι και 6 πένες κι έτσι για 10 λίβρες νήματος ο κεφαλαιοκράτης μας θα ‘πρεπε να πληρώσει στην αγορά εμπορευμάτων 15 σελίνια.

Ο κεφαλαιοκράτης μας που κάτι ξέρει από χυδαία οικονομία θα πει ίσως ότι προκατέβαλε τα χρήματά του με σκοπό να τα αυγατίσει. Ο δρόμος προς την κόλαση είναι ωστόσο στρωμένος με καλές προθέσεις και μπορούσε εξίσου να επιδιώξει να κερδίζει χρήματα χωρίς να παράγει.

Έτσι λχ το 1844-1847 απόσυρε από την παραγωγική επιχείρηση μέρος του κεφαλαίου του για να το παίξει στις μετοχές των σιδηροδρόμων. Έτσι και τον καιρό του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου έκλεισε το εργοστάσιό του και πέταξε τον εργοστασιακό εργάτη στο δρόμο για να παίξει στο χρηματιστήριο μπαμπακιού του Λίβερπουλ.

Απειλεί. Δεν θα την ξαναπάθει. Στο εξής λέει, θα αγοράζει το εμπόρευμα έτοιμο από την αγορά αντί να το παράγει ο ίδιος. Αν όμως όλα του τ’ αδέλφια οι καπιταλιστές κάνουν το ίδιο, από πού θα βρει εμπόρευμα στην αγορά; Και το χρήμα δεν μπορεί να το φάει. Κανοναρχεί. Πρέπει να πάρουν υπόψη την εγκράτειά του. Μπορούσε να σπαταλήσει τα 15 σελίνια του. Αντί γι’ αυτό τα κατανάλωσε παραγωγικά κι έφτιαξε νήμα με αυτά. Σε αντιστάθμισμα όμως έχει νήμα από τύψεις συνείδησης. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξαναπέσει στο ρόλο του θησαυριστή, που μας έδειξε που οδηγεί ο ασκητισμός. Άλλωστε, «ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος». Οποιοδήποτε κι αν ήταν το όφελος της αυταπάρνησής του, δεν υπάρχει τίποτα για να την αμείψει ιδιαίτερα, γιατί η αξία του προϊόντος είναι ίση μόνο με το άθροισμα των εμπορευματικών αξιών που ρίχτηκαν σε αυτό το προτσές. Μπορεί λοιπόν να παρηγορεί τον εαυτό του λέγοντας ότι η αρετή αμείβεται με την αρετή. Αντί γι’ αυτό όμως, γίνεται απαιτητικός. Το νήμα τού είναι άχρηστο. Το ‘χει παραγάγει για να το πουλήσει. Ας το πουλήσει λοιπόν ή, απλούστερα, ας παράγει στο μέλλον μόνο πράγματα για τις δικές του ανάγκες, μια συνταγή που του την έδωσε κιόλας ο οικογενειακός του γιατρός Μακ Κούλοκ σαν δοκιμασμένο μέσο ενάντια στην επιδημία της υπερπαραγωγής. Πεισματώνει. Μήπως ο εργάτης μπορεί έτσι χωρίς τίποτα, μονάχα με τα μέλη του σώματός του να φτιάχνει προϊόντα εργασίας, να παράγει εμπορεύματα; Μήπως δεν του ‘δωσε την ύλη με την οποία και στην οποία μόνο μπορεί να ενσωματώσει την εργασία του; Επειδή όμως το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αποτελείται από τέτοιους ξυπόλητους, δεν πρόσφερε μήπως με τα μέσα παραγωγής του, με το μπαμπάκι του και με τ’ αδράχτια του, μια ανεχτίμητη υπηρεσία στην κοινωνία και στον εργάτη, που επιπλέον τον έχει εφοδιάσει με τα μέσα συντήρησης; Και δεν πρέπει να βάλει στο λογαριασμό την υπηρεσία αυτή; Μήπως ο εργάτης δεν του ανταπόδωσε την υπηρεσία που μετατρέπει το μπαμπάκι και τ’ αδράχτια σε νήμα; Εξάλλου εδώ δεν πρόκειται για υπηρεσίες. Μια υπηρεσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ωφέλιμο αποτέλεσμα μιας αξίας χρήσης, είτε του εμπορεύματος είτε της εργασίας. Εδώ όμως πρόκειται για την ανταλλαχτική αξία. Ο κεφαλαιοκράτης πλήρωσε στον εργάτη την αξία 3 σελινιών. Ο εργάτης του επέστρεψε ένα ακριβές ισοδύναμο με τη μορφή της αξίας των 3 σελινιών που πρόσθεσε στο μπαμπάκι, αξία αντί αξίας. Και ο φίλος μας που μόλις τώρα δα κόμπαζε για το κεφάλαιό του, παίρνει ξαφνικά τη μετριόφρονη στάση του εργάτη του. Μήπως δε δούλεψε κι ο ίδιος; μήπως δεν έκανε τη δουλειά της επίβλεψης, της επιστασίας πάνω στον κλώστη; Μήπως κι αυτή του η εργασία δεν δημιουργεί αξία; Ο επιστάτης του κι ο διευθυντής του σηκώνουν τους ώμους. Στο μεταξύ όμως ξαναϋποδήθηκε με χαρούμενο χαμόγελο την παλιά του φυσιογνωμία. Μας κορόιδευε με όλη αυτή την κατήχηση. Δε δίνει πεντάρα για όλα αυτά. Όλες αυτές τις σάπιες δικαιολογίες και κούφιες φλυαρίες τις αναθέτει στους ειδικά γι’ αυτό το σκοπό πληρωνόμενους καθηγητές της πολιτικής οικονομίας. Ο ίδιος είναι πραχτικός άνθρωπος, που αν και δεν αναλογίζεται πάντα τι λέει έξω από την επιχείρησή του, ξέρει όμως πάντα τι κάνει στην επιχείρησή του.

Ας εξετάσουμε το ζήτημα από κοντά.

Το γεγονός ότι χρειάζεται μισής μέρας εργασία για να κρατήσει τον εργάτη 24 ώρες στη ζωή, δεν εμποδίζει καθόλου τον εργάτη να δουλέψει μια ολόκληρη μέρα. Ώστε λοιπόν η αξία της εργατικής δύναμης και η αξιοποίησή της, η αξία που μπορεί να παράγει στο προτσές της εργασίας, είναι δυο διαφορετικά μεγέθη. Αυτή τη διαφορά στην αξία είχε υπόψη του ο κεφαλαιοκράτης όταν αγόραζε την εργατική δύναμη. Η χρήσιμη ιδιότητά της να φτιάχνει νήμα ή υποδήματα ήταν μόνο ένα condition sine qua non [όρος εκ των ουκ άνευ], γιατί η εργασία πρέπει να ξοδεύεται με ωφέλιμη μορφή για να δημιουργεί αξία. Αυτό όμως που έκρινε την υπόθεση είναι η ειδική αξία χρήσης αυτού του εμπορεύματος, η ιδιότητά του να είναι πηγή αξίας και μάλιστα περισσότερης αξίας απ’ ό,τι έχει το ίδιο.

Αυτή είναι η ειδική υπηρεσία που ο κεφαλαιοκράτης περιμένει από την εργατική δύναμη. Και ενεργεί εδώ σύμφωνα με τους αιώνιους νόμους της ανταλλαγής εμπορευμάτων. Ο κάτοχος του χρήματος πλήρωσε την ημερήσια αξία της εργατικής δύναμης, γι’ αυτό του ανήκει η χρήση της στο διάστημα της μέρας, η εργασία μιας ολόκληρης μέρας. Το περιστατικό ότι η ημερήσια συντήρηση της εργατικής δύναμης κοστίζει μόνο μισής μέρας εργασία παρά το γεγονός ότι η εργατική δύναμη μπορεί να δρα, να εργάζεται μια ολόκληρη μέρα, ότι επομένως η αξία που δημιουργεί η χρήση της στο διάστημα μιας ημέρας είναι διπλάσια από τη δική της ημερήσια αξία, το περιστατικό αυτό είναι μεγάλο βέβαια ευτύχημα για τον κεφαλαιοκράτη, δεν αποτελεί όμως καθόλου αδικία σε βάρος του πωλητή της εργατικής του δύναμης.

ΕΚΠΛΗΞΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο κεφαλαιοκράτης μας πρόβλεψε τούτη την περίπτωση που τον κάνει να γελάει. Γι’ αυτό, ο εργάτης στον τόπο της δουλειάς βρίσκει τα απαραίτητα μέσα παραγωγής όχι μόνο για ένα εξάωρο μα για ένα δωδεκάωρο προτσές εργασίας. Αν οι 10 λίβρες μπαμπάκι απορρόφησαν 6 ώρες εργασία και μετατράπηκαν σε 10 λίβρες νήμα, τώρα 20 λίβρες μπαμπάκι θ’ απορροφήσουν 12 ώρες εργασία και θα μετατραπούν σε 20 λίβρες νήμα. Ας εξετάσουμε το προϊόν του παρατεταμένου προτσές εργασίας. Στις 20 λίβρες νήμα είναι τώρα αντικειμενοποιημένες 5 εργάσιμες μέρες, 4 στην καταναλωμένη μάζα μπαμπακιού και αδραχτιού και 1 που απορροφήθηκε από το μπαμπάκι στη διάρκεια του κλώσιμου. Η χρηματική έκφραση 5 ημερών εργασίας όμως είναι 30 σελίνια. Αυτή λοιπόν είναι η τιμή των 20 λιβρών νήματος. Το νήμα εξακολουθεί να κοστίζει 1 σελίνι και 6 πένες η λίβρα. Όμως το άθροισμα των αξιών των εμπορευμάτων που ρίχτηκαν στο προτσές ήταν 27 σελίνια. Η αξία του νήματος είναι 30 σελίνια. Η αξία του προϊόντος αυξήθηκε κατά 1/9 πέρα από την αξία που προκαταβλήθηκε για την παραγωγή του. Έτσι τα 27 σελίνια μετατράπηκαν σε 30 σελίνια. Γέννησαν μια υπεραξία από 3 σελίνια. Το τέχνασμα πέτυχε επιτέλους. Το χρήμα μετατράπηκε σε κεφάλαιο».

Ο κεφαλαιοκράτης επιστρέφει τώρα στην αγορά, όπου είχε αγοράσει προηγούμενα εμπόρευμα, και πουλάει εμπόρευμα. Πουλάει το νήμα προς 1 σελίνι και 6 πένες τη λίβρα, ούτε μια πεντάρα πάνω ή κάτω από την αξία του. Και όμως τραβάει από την κυκλοφορία 3 σελίνια παραπάνω από όσα είχε ρίξει αρχικά σ’ αυτήν.

Όλα είναι άριστα στον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους.

ΒΗΜΑ ΔΕΚΑΤΟ – ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ

Ξοδέψατε 27 σελίνια και πήρατε 30!

Μη μου πείτε ότι δεν είστε ικανοποιημένοι!!

Και όσο για τον τρόπο που θα απολαύσετε το μικρό αυτό κέρδος σας, μην περιμένετε από εμάς συμβουλές!!!

Οι δικές μας υπηρεσίες σε αυτό το σημείο ολοκληρώθηκαν, παραμένοντας πρόθυμοι πάντοτε να απαντήσουμε σε κάθε σας απορία για να σας βοηθήσουμε να ΑΥΞΗΣΕΤΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΑΣ και να ΠΛΟΥΤΙΣΕΤΕ ακολουθώντας τα παραπάνω ΔΕΚΑ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ!!!!

Πηγή: Διέξοδος

Αποκάλυψη Wikileaks για Σόιμπλε: Εάν οι Έλληνες ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους

Ένα mail που απευθύνεται προς την τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον και περιγράφει τις θέσεις του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για την ελληνική κρίση το 2012, αποκαλύπτει το Wikileaks.
Το εμπιστευτικό έγγραφο, το οποίο είχε προγραμματιστεί να αποχαρακτηριστεί τον Μάιο του 2027, προκύπτει όπως αναφέρει από συζητήσεις με τον Σόιμπλε και ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Μάλιστα όπως τονίζει το έγγραφο, οι πληροφορίες προέρχονται από ιδιαίτερα ευαίσθητη πηγή και πρέπει να αντιμετωπιστεί με προσοχή και να μην γίνει γνωστό σε μέλη ή σε όσους σχετίζονται με την  γερμανική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με το έγγραφο, που απηχεί τις απόψεις του Σόιμπλε, και αναφέρεται στην περίοδο του Μαΐου του 2012, 12 με 15 από τις χώρες της ευρωζώνης οδηγούνται στην ύφεση και οι αγορές δεν θα περιμένουν τα εκλογικά αποτελέσματα σε Ελλάδα, Γαλλία και Γερμανία για να απαιτήσουν πολιτικές λύσεις για το μέλλον της ευρωζώνης.
Σύμφωνα με το έγγραφο ο Σόιμπλε επανειλημμένα προειδοποίησε την Μέρκελ ότι η παρούσα αντιμετώπισης της Ευρωπαϊκής κρίσης μπορεί να οδηγήσει σε αναστάτωση τους επενδυτές και να βάλει τους ηγέτες της ΕΕ αντιμέτωπους με την απώλεια της διεθνούς εμπιστοσύνης.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η στάση των ΗΠΑ στην ελληνική κρίση είναι αμφίσημη, τονίζοντας ότι η Ουάσιγκτον λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά ταυτόχρονα ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη μόνο εάν τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Ο Σόιμπλε, σύμφωνα με το έγγραφο, και αξιωματούχοι σε Βερολίνο, Λονδίνο και Βρυξέλλες έχουν αρχίσει να βλέπουν τις εκλογές στην Ελλάδα σαν δημοψήφισμα για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.
Ο ίδιος ο Σόιμπλε, ανέφερε σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι παρά την εκπεφρασμένη θέση για παραμονή στο ευρώ, εάν οι Έλληνες ψηφίσουν υπέρ μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που τάσσεται κατά της λιτότητας, τότε θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους.
Σύμφωνα με τις πηγές που επικαλείται το έγγραφο, ο Σόιμπλε αναζητά τρόπους για να αντιμετωπίσει ένα προβληματικό αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα. Ο ίδιος έβλεπε δύο δρόμους και κανείς δεν είναι ευχάριστος για τη Γερμανία και άλλες χώρες της ΕΕ. Μία πιθανή έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα άνοιγε το δρόμο για την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία.
Ο Σόιμπλε σύμφωνα με το έγγραφο, αρνήθηκε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγου και σταδιακά έδειξε μεγαλύτερη μετριοπάθεια στο ενδεχόμενο μιας ευρωπαϊκής λύσης μέσα στην ΕΕ. Ζήτησε από τους «πέντε σοφούς» της Γερμανίας να αναθεωρήσουν το ενδεχόμενο ενός Ευρωπαϊκού Πακέτου Σωτηρίας. Αυτή η ιδέα είχε αναπτυχθεί από το 2011, ωστόσο αρχικά ο Σόιμπλε ήταν αντίθετος σε αυτό το σενάριο εξαιτίας των ανησυχιών του για τις πολιτικές επιπτώσεις που θα είχε στο εσωτερικό της Γερμανίας. Παράλληλα εκτιμούσε πως αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους με πραγματικούς όρους.
Η δεύτερη λύση, ήταν εξίσου προβληματική για τον Σόιμπλε καθώς περιλάμβανε σχέδιο για Ευρώπη δύο επιπέδων με μία πολύ πιο μικρή νομισματική ένωση. Αυτό το σχέδιο θα ήταν επικίνδυνο για την κυβέρνηση της Γερμανίας και τον Φρανσουά Ολάντ.
Σε κάθε περίπτωση, αναφέρει το κείμενο, ο Σόιμπλε πιστεύει ότι μία κατάρρευση της νομισματικής ένωσης δεν θα ήταν αποδεκτή από τη Γερμανία.
Σύμφωνα με το έγγραφο ο Σόιμπλε προετοιμαζόταν για όλα τα σενάρια, το ενισχυμένο σχέδιο σωτηρίας, την ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, αλλά και για την κατάρρευση. Ο Σόιμπλε φαινόταν ανήσυχος και από την στάση της Γερμανίδας καγκελαρίου και εξέφρασε φόβους για καθυστέρηση στις αποφασιστικές κινήσεις που πρέπει να γίνουν.
Επίσης επισημαίνει ότι ο Μάριο Μόντι είναι κοντά στις θέσεις της Μέρκελ και εκφράζει την ανησυχία του για το ενδεχόμενο η Ευρώπη να ολισθήσει στην ύφεση.  
topontiki.gr

Ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος καταφθάνει

Ένα γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας έχει συμβεί (για πολλοστή φορά), και με αθόρυβο τρόπο, έχει αλλάξει τον κόσμο ανεπιστρεπτί. Πρόκειται για κάτι που θα μεταβάλει όλα όσα θεωρούμε δεδομένα για τον τρόπο λειτουργίας της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας μας. Κυρίως όμως, για τον τρόπο ύπαρξης των ανθρώπων μέσα σε αυτή.

Πρόκειται για μία νέα τάξη μηχανικής εκμάθησης (machine learning) που αποκαλείται “deep learning”. Το κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονός συντελέστηκε όταν ένας υπολογιστής έκανε χρήση του deep learning για να κερδίσει τον τρεις φορές Ευρωπαίο πρωταθλητή του Go, Φαν Χούι. Και το έκανε πέντε συνεχόμενες φορές, χωρίς να ηττηθεί.

Όσοι έμαθαν την είδηση θεώρησαν ότι ο υπολογιστής δε θα μπορούσε να κερδίσει τον Lee Se-dol, τον πανθομολογουμένως καλύτερο παίκτη παγκοσμίως. Ο ίδιος ο Λη προέβλεψε ότι θα χάσει το πολύ ένα παιχνίδι. Η πραγματικότητα όμως τον διέψευσε: έχασε τα 4 από τα 5 παιχνίδια που έπαιξε ενάντια στον υπολογιστή.

Το AlphaGo, μία τεχνητή νοημοσύνη (Artificial Intelligence), είναι πλέον ο καλύτερος παίκτης του Go, ένα παιχνίδι με 10¹⁷⁰ πιθανούς συνδυασμούς κινήσεων. (Συγκριτικά: το γνωστό σύμπαν περιέχει 1080 άτομα.) Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως έγινε πριν μερικά χρόνια με το τηλεπαιχνίδι Jeopardy και ακόμα νωρίτερα με το σκάκι, όταν ο Deep Blue της ΙΒΜ κέρδισε τον Κασπάροφ.

Τι σημαίνει αυτό;

Η ιστορική αυτή νίκη του AlphaGo, καταδεικνύει ότι από γραμμική ανάπτυξη (της τεχνητής νοημοσύνης), έχουμε πάει ήδη στην παραβολική. Η πρόοδος που συντελείται στην τεχνολογία είναι πλέον τόσο ορατά εκθετική που μπορούμε να περιμένουμε με βεβαιότητα ότι θα ξεπεράσουμε πολλά ορόσημα, πολύ συντομότερα απ' ό,τι είχαμε υπολογίσει.

Εφόσον συνεχίσουμε να επιμένουμε στην εργασία ως το κύριο μέσο εξασφάλισης εισοδήματος, είμαστε παντελώς ανέτοιμοι για αυτή την εκθετική πρόοδο, συγκεκριμένα εκείνη της τεχνητής νοημοσύνης που αφορά συγκεκριμένες εργασίες. Εάν αυτό ακούγεται υπερβολικό, δείτε το παρακάτω γράφημα: οι υπολογιστές έχουν ήδη μειώσει τις θέσεις εργασίας, από τη δεκαετία του 1990.



Δουλειές Επαναλαμβανόμενης Ρουτίνας

Το σύνολο των θέσεων εργασίας μπορούν να καταταγούν σε 4 κατηγορίες: επαναλαμβανόμενες (ρουτίνας), μη-επαναλαμβανόμενες (μη-ρουτίνας), πνευματικές και χειρονακτικές. Ενώ στο παρελθόν όλες οι κατηγορίες αυξάνονταν, από τη δεκαετία του 1990 και μετά, οι επαναλαμβανόμενες δουλειές (ρουτίνας), ξαφνικά έπαψαν να αυξάνονται. Αυτό συνέβη επειδή μπορούμε να γράψουμε αλγόριθμους και κανόνες και να αφήσουμε τις μηχανές να το χειρίζονται.

Δυστυχώς, αυτού του είδους εργασίες ήταν κάποτε η ραχοκοκαλιά της Αμερικανικής μεσαίας τάξης.

Με τέτοιου είδους δουλειές ο Χένρι Φορντ έχτισε την μεσαία τάξη, και αργότερα αυτές γέμιζαν τα γραφεία στις ΗΠΑ. Τώρα όμως εξαφανίζονται, αφήνοντας πίσω τους δύο είδη εργασίας ως πιθανότητες: εκείνες που χρειάζονται τόσο ελάχιστη σκέψη που πληρώνονται με μισθούς πείνας και τις άλλες που χρειάζονται μεγάλη πνευματική ικανότητα, ώστε αυτοί που τις κάνουν πληρώνονται αδρά.

Μπορεί κάποιος να παρομοιάσει την οικονομία των ΗΠΑ με ένα τετρακινητήριο αεροπλάνο: και με τους δύο κινητήρες εν λειτουργία, μπορεί ακόμα να πετάξει. Τι γίνεται όμως όταν αρχίσουν να ρετάρουν και αυτοί οι δύο τελευταίοι κινητήρες του αεροπλάνου;

Αυτό αντιπροσωπεύουν οι τελευταίες εξελίξεις στη ρομποτική και την τεχνητή νοημοσύνη, την κατάρευση των τελευταίων δύο κινητήρων. Επειδή, για πρώτη φορά, έχουμε – επιτυχώς – διδάξει στις μηχανές να μαθαίνουν.

Big Data

Η φράση “big data” δεν είναι απλά ένας νεολογισμός της μόδας. Παράγουμε διαρκώς αυξανόμενες ποσότητες πληροφορίας σε σημείο που, μία σχετική αναφορά του 2013, εκτιμούσε ότι το 90% όλων των πληροφοριών στον κόσμο είχαν παραχθεί στα τελευταία 2 χρόνια (2011-2012).

Ο ταχύτατος αυτός ρυθμός δημιουργίας νέων πληροφοριών, διπλασιάζεται κάθε ενάμισυ έτος, χάρη στο διαδίκτυο. Σε κάθε ένα λεπτό του 2015, κάναμε 4,2 εκατομμύρια Likes στο φέησμπουκ, αναρτούσαμε 300 ώρες βίντεο στο YouTube και στέλναμε 350 χιλιάδες τιτιβίσματα στο τουίτερ.

Παράγουμε δεδομένα όπως δεν είχε ξαναγίνει ποτέ στο παρελθόν, και αυτό ακριβώς χρειάζονται οι μηχανές για να μάθουν να μαθαίνουν.

Γιατί;

Προσπαθήστε να φανταστείτε πώς θα προγραμματίζατε έναν υπολογιστή να αναγνωρίσει μία καρέκλα. Θα του δίνατε ένα σωρό οδηγίες αλλά και πάλι το αποτέλεσμα θα ήταν ένα λογισμικό που αναγνωρίζει καρέκλες που δεν υπάρχουν, ενώ δεν αναγνωρίζει άλλες που υπάρχουν.

Εμείς λοιπόν, πώς μάθαμε να αναγνωρίζουμε τις καρέκλες; Οι γονείς μας μας έδειξαν μία καρέκλα και είπαν “καρέκλα”. Και πάνω που νομίζαμε ότι το μάθαμε, δείχναμε ένα τραπέζι και λέγαμε “καρέκλα”. Και τότε πάλι οι γονείς μας είπαν “τραπέζι”.

Αυτή η μέθοδος λέγεται reinforcement learning (εκμάθηση μέσω ενίσχυσης). Η ταμπέλα “καρέκλα” συνδέεται με κάθε καρέκλα που βλέπουμε, έτσι ώστε τελικά, ορισμένες νευρικές διαβιβάσεις να σταθμίζονται καταλλήλως. Ουσιαστικά, ολόκληρη η ζωή μας είναι big data που φιλτράρεται μέσα από το μυαλό μας.

Deep Learning

Η ισχύς του Deep Learning έγκυται στο ότι χρησιμοποιούμε τεράστιους όγκους δεδομένων ώστε να μαθαίνουμε στις μηχανές να λειτουργούν περισσότερο όπως εμείς, χωρίς να τους δίνουμε αναλυτικές οδηγίες. Αντί δηλαδή να περιγράψουμε τι καθιστά την καρέκλα “καρέκλα” στον υπολογιστή, μπορούμε να τον συνδέσουμε με το διαδίκτυο και να του δείξουμε εκατομμύρια φωτογραφίες από καρέκλες. Μπορεί έτσι να αποκτήσει μία γενική ιδέα του τι συνιστά μία καρέκλα.

Στη συνέχεια, το δοκιμάζουμε, με ακόμα περισσότερες εικόνες. Όταν κάνει λάθος, το διορθώνουμε, κάτι που βελτιώνει περισσότερο την ικανότητά του να ανιχνεύει την καρέκλα. Η επανάληψη αυτής της διαδικασίας, έχει ως αποτέλεσμα έναν υπολογιστή που μπορεί πλέον να αναγνωρίσει μία καρέκλα, όταν τη δει, όσο καλά την αναγνωρίζουμε κι εμείς.

Μία σημαντική διαφορά βεβαίως είναι ότι μόνο ο υπολογιστής μπορεί να περιηγηθεί σε εκατομμύρια δείγματα καρεκλών, σε απειροελάχιστο χρόνο.

Ο συνδυασμός της διαδικασίας του Deep Learning με τα big data έχει παράξει εκπληκτικά αποτελέσματα, μόλις τον περασμένο χρόνο. Η τεχνητή νοημοσύνη που ανέπτυξε η Google, DeepMind, έμαθε όχι απλά να διαβάζει αλλά και να κατανοεί το κείμενο που διαβάζει. Μάλιστα δίδαξε τον εαυτό του να παίζει δεκάδες παιχνίδια Ατάρι 2600, καλύτερα από τους ανθρώπους, απλά κοιτάζοντας την οθόνη και το σκορ, και παίζοντας διαρκώς παιχνίδια.

Μία τεχνητή νοημοσύνη με το όνομα Giraffe (καμηλοπάρδαλη), έμαθε αυτοδίδακτα να παίζει σκάκι, χρησιμοποιώντας 175 εκατομμύρια κινήσεις σκακιού. Μετά από 72 ώρες παιχνιδιού ενάντια στον εαυτό του, το Giraffe απέκτησε το επίπεδο του διεθνούς Μάστερ.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι το AlphaGo δεν διαθέτει την υπολογιστική δύναμη να προβλέψει όλες τις πιθανές κινήσεις του Go για να καθορίσει πώς θα κερδίσει. Όπως όμως κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, έμαθε να εκτιμά ποια “αισθάνεται” ότι είναι η καλύτερη κίνηση. Αυτό, το κάνουμε μέσα από την παρατήρηση και την εμπειρία μας. Το ίδιο έκανε και το AlphaGo, παρατηρώντας εκατομμύρια παιχνίδια και κάνοντας εξάσκηση.

Αυτοματοποίηση μη-επαναλαμβανόμενης εργασίας
Οσονούπω. Αυτή είναι η σωστή απάντηση για κάθε ερώτημα που αφορά κάτι καινούριο που οι μηχανές θα μπορούν να κάνουν καλύτερα από τον άνθρωπο.

Πρέπει να κατανοήσουμε τι θα σημάνει η είσοδος στην αγορά εργασίας, σε θέσεις μη-επαναλαμβανόμενης εργασίας, αυτής της εκθετικά βελτιούμενης τεχνολογίας. Καμία ανθρώπινη θέση εργασίας δεν είναι ασφαλής πλέον, τώρα που οι μηχανές απέκτησαν την ικανότητα να μαθαίνουν. Από την εργασία σε φαστφουντάδικα μέχρι την παροχή υπηρεσιών υγείας, μπορούμε να κατασκευάσουμε μηχανές που να εκτελούν όλα τα καθήκοντα χωρίς καθόλου (ή ελάχιστη) ανάγκη για ανθρώπους, και με χαμηλότερο κόστος από τους ανθρώπους.

Η τεχνητή νοημοσύνη Amelia, εκπαιδεύθηκε για να κάνει τη δουλειά τηλεφωνητή, σε κέντρο εξυπηρέτησης. Μπορεί να μάθει σε δευτερόλεπτα ό,τι οι άνθρωποι χρειάζονται μήνες και γνωρίζει 20 ξένες γλώσσες. Το κυριότερο όμως είναι ότι μαθαίνει διαρκώς. Σε δοκιμαστική λειτουργία, διαχειρίστηκε επιτυχώς ένα στα 10 τηλεφωνήματα, την πρώτη εβδομάδα. Στο τέλος των δύο μηνών, μπορούσε να διαχειριστεί επιτυχώς 6 στα 10. Εκτιμάται ότι μπορεί να αφήσει άνεργους 250 εκατομμύρια εργαζόμενους, παγκοσμίως.

Οι δημιουργοί της Siri, τώρα ετοιμάζουν την τεχνητή νοημοσύνη με το όνομα Viv. Θα είναι προσωπική βοηθός, θα εκτελεί εργασίες για μας online και θα μας διαβάζει το facebook news feed με επιλογές που θεωρεί ότι θα μας αρέσουν περισσότερο. Αναμένεται επίσης να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στη διαφημιστική βιομηχανία, καθώς εξαιτίας της, θα βλέπουμε πολύ λιγότερες διαφημίσεις.
Βασικό Εγγυημένο Εισόδημα

Αυτός ο νέος κόσμος, είναι ένας κόσμος όπου οι μηχανές θα κάνουν και τα τέσσερα είδη εργασίας, κάτι που θα επιφέρει σημαντικότατη κοινωνική επαναθεώρηση.

Εάν θα υπάρχει μηχανή που μπορεί να κάνει μία δουλειά, γιατί να πρέπει να την κάνει άνθρωπος;

Θα πρέπει το εισόδημα να παραμένει συνδυασμένο με την εργασία;

Ποιος θα καρπώνεται το κέρδος από την εργασία που θα κάνουν μηχανές;

Και τι θα αγοράζει ή δε θα αγοράζει κανείς με αυτό;

Μήπως θα δημιουργούμε δουλειές για τις οποίες δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη, μόνο και μόνο για να διατηρούμε το εισόδημα των εργαζομένων;

Αυτές και πολλές ακόμα ερωτήσεις σχετίζονται με το δημόσιο διάλογο για το Κατώτατο Εγγυημένο Εισόδημα που έχει ανοίξει σε αρκετές χώρες. Οι ειδικοί στην τεχνητή νοημοσύνη έχουν ήδη κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, καλώντας τους πολιτικούς να το εφαρμόσουν εδώ και τώρα.

Σε μία αναφορά του Αμερικανικού Κονγκρέσου εκτιμάται ότι ένας εργαζόμενος που το 2010 είχε μισθό μικρότερο των 20 δολαρίων την ώρα, κινδυνεύει να αντικατασταθεί από μία μηχανή, κατά 83%. Ένας εργαζόμενος που κερδίζει μέχρι 40 δολάρια την ώρα, κινδυνεύει κατά 31% να αντικατασταθεί.




Επιμέλεια / επιλογές αποσπασμάτων: espoir
Πηγή άρθρου: https://medium.com/basic-income/deep-learning-is-going-to-teach-us-all-the-lesson-of-our-lives-jobs-are-for-machines-7c6442e37a49


https://omniatv.com/blog/5891-%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9

Η Δύση και ο πειρασμός της 5ης σταυροφορίας

Χριστόφορος Κάσδαγλης

Διαβάζω δεξιά αριστερά απόψεις σοβαρών κατά τεκμήριο ανθρώπων, που μιλούν για μηδενική ανοχή απέναντι στον ISIS και τους μουσουλμάνους γενικότερα. Μερικοί μάλιστα σπεύδουν να απευθυνθούν στους μωαμεθανούς που ζουν σε ευρωπαϊκές χώρες και τους ζητούν να φρονιματιστούν και να πάρουν θέση.

Μηδενική ανοχή απέναντι στον ISIS, το καταλαβαίνω. Είναι ένας μηχανισμός βίας και φασιστικής επιβολής, ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας που βγήκε μέσα από τις κατακόμβες της υπανάπτυξης, των δυτικών επεμβάσεων, της καθεστωτικής επιβολής, αλλά και παιχνιδιών που εκπορεύονται από μυστικές υπηρεσίες.

Τη μηδενική ανοχή όμως απέναντι στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς και, πολύ περισσότερο, στους φτωχοδιάβολους των δυτικοευρωπαϊκών μητροπόλεων, δεν την καταλαβαίνω. Όποιος είναι σε θέση να διαβάσει τη γεωγραφία των μητροπολιτικών προαστίων και των εργατικών πολυκατοικιών, καταλαβαίνει πως οι πολιτικές της μηδενικής ανοχής, της γκετοποίησης, της ανεργίας και του ρατσισμού ήταν αυτές που οδήγησαν χιλιάδες νεαρούς στην αγκαλιά του ISIS. Και είναι επίσης όλη αυτή η πατριωτική έξαρση που συνεπήρε τους Γάλλους εχθές, τους Βέλγους σήμερα και τους Γερμανούς ενδεχομένως αύριο-μεθαύριο, που θα δημιουργήσει ένα νέο κύμα στρατολόγησης απελπισμένων νέων ανθρώπων, Ευρωπαίων πολιτών, ας μην το ξεχνάμε, στις γραμμές των ακραίων ισλαμιστών. (Και φυσικά, όλοι ξέρουμε σε τι έδαφος θα φυτρώσει και θα αναπτυχθεί ένα τέτοιο ρεύμα, ειδικά στη Γερμανία).

Τα σημάδια ήταν μπροστά μας από καιρό, πληγές που έχαιναν ανοιχτές. Όποιος έχει διαβάσει τα βιβλία του μακαρίτη του Ζαν Κλωντ Υζώ ξέρει πολύ καλά για τι πράγμα μιλάμε. Δύο ήταν οι σταθερές του ευαίσθητου Μαρσεγέζου: Η Μασσαλία που χάνεται και το αδιέξοδο της γαλλικής μεταναστευτικής πολιτικής, μαζί με τον διάχυτο ρατσισμό, που δημιούργησαν και αναπαρήγαγαν έναν στρατό κολασμένων μέσα στην καρδιά των αστικών κέντρων της χώρας.

Τώρα όμως έχουμε έναν φαύλο κύκλο ασύμμετρων χτυπημάτων. Η 11η Σεπτεμβρίου μπορεί να βοήθησε το στρατιωτικό – βιομηχανικό σύμπλεγμα να κάνει χρυσές δουλειές, πέραν αυτού, όμως, η ρητορική του μίσους και η τρομοκρατολαγνεία που επικράτησαν ουδόλως μείωσαν την πιθανότητα ασύμμετρων χτυπημάτων. Αντιθέτως επέτειναν το πρόβλημα, βοήθησαν τη δημιουργία και τη γιγάντωση ενός αποτρόπαιου χαλιφάτου στη Συρία και στο Ιράκ, με προφανείς δυτικοευρωπαϊκές καταβολές, τεχνογνωσία και προσβάσεις στο μαλακό υπογάστριο των ευρωπαϊκών μητροπόλεων.

Χαρακτηριστική ένδειξη αυτής της αντίφασης ήταν και η εκστρατεία που εκδηλώθηκε εις βάρος της Ελλάδας μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, με το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι οι κομάντος αυτοκτονίας έμπαιναν στην Ευρώπη από τη χώρα μας. Οι δολοφόνοι ήταν εκεί, ριζωμένοι στις γειτονιές τους, κι εκείνοι κυνηγούσαν ανεμόμυλους στη Μυτιλήνη και την Ειδομένη… Συνέχεια αυτού ακριβώς του ιδεολογήματος ήταν η αφελής εμμονή των βελγικών αρχών να θεωρούν, σύμφωνα με δική τους ομολογία, ότι ο Σαλάχ Αμπντεσλάμ βρισκόταν όλο αυτό το διάστημα εκτός βελγικού εδάφους.

Δεν ξέρω αν οι στρατοί των ευρωπαϊκών χωρών είναι επαρκείς για να συντρίψουν τον ISIS. Το ελπίζω, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Αυτό για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι αποτελούν εργαλείο άχρηστο, αν ο σκοπός είναι να αναχαιτιστεί η αφύπνιση των μουσουλμανικών πληθυσμών στον αραβικό κόσμο, πολύ δε περισσότερο στη Δυτική Ευρώπη. Τα σύμβολα, οι σημαίες, οι ρητορικές κορώνες, οι εθνικές κινητοποιήσεις, το στρίμωγμα των μουσουλμανικών πληθυσμών στη γωνία λειτουργούν αντίστροφα ως προς τον σκοπό που υποτίθεται ότι επιδιώκεται.

Χρειάζεται η Ευρώπη, η Δύση γενικότερα, να κινηθεί προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση:

Μέτρα ειρήνευσης και ανασυγκρότησης των οικονομιών στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Αποκατάσταση μιας πολιτικής για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό συμβατή ςμε τη διεθνή νομοθεσία και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, μαζί με τη διάθεση των ρωμαλέων πόρων που απαιτούνται για την επιτυχία της.

Δουλειές, απογκετοποίηση και πολυπολιτισμική παιδεία στα προάστια των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων.

Άνοιγμα θρησκευτικού, πολιτικού και πολιτισμικού διαλόγου, μέτρα συμφιλίωσης, μια καινούρια χάρτα ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων.

Αλλιώς η στρατιωτικοποίηση θα εντείνεται, απορροφώντας τεράστια κονδύλια που θα αφαιμάσσονται από κοινωνικές πολιτικές. Και τα ασύμμετρα χτυπήματα θα γίνονται όλο και πιο οδυνηρά, ανακυκλώνοντας το αδιέξοδο.

http://tvxs.gr

Η πραγματικότητα πίσω από το Ισλαμικό Κράτος

Μεγάλη συζήτηση γίνεται το τελευταίο διάστημα και πολύ περισσότερο τις τελευταίες ώρες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες για τη φύση του Ισλαμικού Κράτους, για τα πλοκάμια του στη Δύση, για τις ευθύνες της μιας ή της άλλης πλευράς.

Το νέο χτύπημα στην καρδιά της Ευρώπης έγινε για μια ακόμη φορά αφορμή ώστε κύκλοι που αποβλέπουν σε πολιτικά οφέλη μέσα από μια ανείπωτη τραγωδία να ανακυκλώνουν τις θεωρίες περί κακών μουσουλμάνων προτάσσοντας το εκτός πραγματικότητας, πλην όμως λογικοφανές επιχείρημα πως «αφού οι τρομοκράτες ήταν μουσουλμάνοι, οι μουσουλμάνοι είναι τρομοκράτες».
Κάπως έτσι φτάσαμε να κατηγορούμε συλλήβδην τους πρόσφυγες ή αν μη τι άλλο να εκφράζουμε ανοικτά φόβους γιατί δήθεν αυτοί μπορεί να απειλούν τη Δύση και τον πολιτισμό της. Φυσικά, όταν μόνο μέσα στην Ελλάδα βρίσκονται περισσότεροι από 50.000 εκτοπισμένοι εκ των οποίων περίπου 12.000 έχουν στήσει μια μικρή κωμόπολη στην Ειδομένη, θα υπάρξουν και φαινόμενα εγκληματικότητας. Όπως βέβαια θα υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε ελληνική πόλη, κωμόπολη ή χωριό ακόμη και με πολύ λιγότερο πληθυσμό.

Πρόσφυγες και Ισλαμικό Κράτος

Οι πρόσφυγες, άνθρωποι της μεσαίας τάξης στην πλειονότητά τους, έμποροι, βιοτέχνες, ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, εκτοπίζονται από τις εστίες τους σε μια Συρία η οποία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και περίπου έξι χρόνια, ενώ καταδιώκονται πια από το ίδιο Ισλαμικό Κράτος που σήμερα ανοίγει μέτωπο στην Ευρώπη. Είναι επομένως ξεκάθαρο: οι πρόσφυγες δεν είναι το Χαλιφάτο, αλλά διώκονται απ’ αυτό.
Άλλωστε, όπως καλά γνωρίζουμε μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, ο στρατός του ISIS δεν έχει ανάγκη να στείλει «μαχητές» από τα βάθη της Ανατολής, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη, επειδή εκεί γεννήθηκαν και μεγάλωσαν! Ο Σαλάχ Αμπντεσλάμ για παράδειγμα, ο πρόσφατα συλληφθείς τρομοκράτης ο οποίος κατηγορείται για τις επιθέσεις στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου 2015, είναι Γάλλος πολίτης με καταγωγή από το Μαρόκο, ενώ ο αρχιτρομοκράτης – τζιχαντιστής Αμπντελχαμίντ Αμπααούντ, που σκοτώθηκε στις 18 Νοεμβρίου κατά την αστυνομική επίθεση στο κρησφύγετό του στο Σεν-Ντενί, στο Παρίσι είχε βελγική υπηκοότητα.
Επιπλέον, το Ισλαμικό Κράτος είναι οργάνωση με κρατική υπόσταση, με εξοπλισμό και πόρους που του εξασφαλίζουν οικονομική αυτάρκεια ώστε να μπορεί να λειτουργεί αυτόνομα. Σε αντίθεση με άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Μπόκο Χαράμ στην Αφρική, το Χαλιφάτο χτυπά στοχευμένα, εκεί όπου υπάρχει συμβολισμός. Έχοντας δημιουργήσει ένα δίκτυο «μαχητών» του αντάρτικου πόλης, μοιάζει απίθανο να αστοχήσει, ακόμη κι αν οι δυνάμεις ασφαλείας μιας χώρας όπως το Βέλγιο έχουν λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα. Θα ήταν επομένως κουτό να «θαλασσοπνίγει» τους «μαχητές» του στα νερά του Αιγαίου, ενώ μπορεί να εξασφαλίσει την παρουσία τους στην καρδιά της Ευρώπης χωρίς κίνδυνο να σκοτωθούν ή να συλληφθούν.

Η αστικοποίηση του Ισλαμικού Κράτους

Αντιθέτως έχει καταφέρει να παρεισφρήσει στις μουσουλμανικές κοινότητες στην Ευρώπη, οι οποίες εδώ και δεκαετίες και παρά την κατά καιρούς περιθωριοποίησή τους, έχουν καταφέρει να εναρμονιστούν με τον δυτικό τρόπο ζωής. Όμως, στα γκέτο των χωρών της κεντρικής Ευρώπης, της Γαλλίας, του Βελγίου ή της Γερμανίας, είναι ευκολότερο να στρατολογήσει κανείς ανθρώπους έτοιμους να πεθάνουν. Ανθρώπους που παρότι έλαβαν τη δυτική Παιδεία και είχαν πρόσβαση ακόμη και σε κρατικά αξιώματα (μετανάστες -ενίοτε και μουσουλμάνοι- υπουργοί υπάρχουν στη Γαλλία και την Ιταλία και βουλευτές σε Γερμανία, Βρετανία, Σουηδία και αλλού), αισθάνθηκαν περιθωριοποιημένοι και επηρεάστηκαν από την γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα του ISIS.
Σ’ αυτό προφανώς συνέβαλε η πολιτική συγκεκριμένων συντηρητικών κυβερνήσεων, όπως του Νικολά Σαρκοζί στη Γαλλία ο οποίος απαγόρευσε τη χρήση της μαντίλας για τις μουσουλμάνες μαθήτριες θέτοντας στο περιθώριο μια φιλοσοφία ζωής, όπως επίσης συνέβαλε η περαιτέρω φτωχοποίηση των χαμηλότερων κοινωνικά στρωμάτων, δεν θα μπορούσαν όμως αυτά από μόνα τους να αποτελούν αιτία για να δολοφονείς στο όνομα κάποιου Θεού.
Είναι πιθανό οι άνθρωποι που ζώνονται με εκρηκτικά να πιστεύουν στον παράδεισο και στις επτά ή τις 1.007 παρθένες ή και να αποζημιώνονται για λογαριασμό των οικογενειών τους, αδρά. Κανένας στην παρούσα φάση δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια σ’ αυτά τα ερωτήματα. Το δεδομένο εν προκειμένω είναι ένα: με πρόσχημα την περιθωριοποίηση και μέσω μια καλοστημένης μηχανής προπαγάνδας το Ισλαμικό Κράτος εισέβαλε σε μουσουλμανικές κοινότητες, στρατολόγησε νέους ανθρώπους και εξασφάλισε, πείθοντάς τους ότι πρέπει να σκοτωθούν στο όνομα της θρησκείας τους, ότι κανένας και ποτέ δεν θα μπορέσει να τους σταματήσει, γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να σταματήσεις κάποιον αποφασισμένο να πεθάνει.
Απόδειξη του εξαιρετικά προηγμένου μηχανισμού προπαγάνδας του ISIS είναι το γεγονός ότι κατά καιρούς υπήρξαν (και υπάρχουν) κι άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες στην Ευρώπη. Τις βλέπουμε συχνά να στρέφονται στη βία ή στον πολιτικό εξτρεμισμό (βλ. Χρυσή Αυγή, Jobbik κ.ο.κ), δεν αποκεφαλίζουν όμως δημοσίως και προς παραδειγματισμό, ούτε εκρήγνυνται μέσα στο πλήθος. Ούτε αυτό είναι καλό. Είναι όμως απολύτως ενδεικτικό για το ότι κάτι άλλο συμβαίνει με το Ισλαμικό Κράτος. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη δομή του. Από το γεγονός ότι λειτουργεί ως κράτος και ασκεί εκτός από βία και πολιτική.

Οι ευθύνες της Δύσης

Η Δύση και οι δορυφόροι της στην Ανατολή έχουν ευθύνες για την έξαρση του θρησκευτικού φονταμενταλισμού; Μπορεί να μην είναι αυτή η στιγμή για να τις αναλύσει κανείς, αλλά δεν μπορεί παρά να τις καταγράψει. Η Δύση ευθύνεται ξεκάθαρα για τον πόλεμο στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν ή στη Λιβύη για την όξυνση της συριακής κρίσης και για την ανοιχτή πληγή του παλαιστινιακού. Αυτή η αποσταθεροποίηση που δημιουργήθηκε στις περιοχές αυτές κατέστησε το έδαφος για τους εξτρεμιστές εξαιρετικά πρόσφορο.
Επιπλέον χρηματοδοτεί με πολλά δισεκατομμύρια και οπλίζει χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η οποία κυβερνάται ως Χαλιφάτο με πυλώνα της τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και ενισχύει το Ισλαμικό Κράτος και παράλληλα στηρίζει σθεναρά την Τουρκία παρότι εκφράζει διαφωνίες για την εξωτερική πολιτική της και τη στάση απέναντι στο ISIS. Η ίδια η Ευρωατλαντική Συμμαχία, το ΝΑΤΟ δηλαδή, αξιολογούσε μέχρι πρόσφατα ως σημαντικότερο κίνδυνο τη Ρωσία, θεωρώντας πως η αντιμετώπιση του ISIS αποτελεί ζήτημα εσωτερικής ασφάλειας κάθε κράτους και αβάνταρε ανοικτά την Άγκυρα αγνοώντας τις φωνές που την ήθελαν να κάνει τα στραβά μάτια ή και να ενισχύει οικονομικά μέσω της αγοράς πετρελαίου το Ισλαμικό Κράτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών το ISIS κέρδιζε περίπου ένα εκατ. δολάρια ημερησίως μόνο από την εξαγωγή πετρελαίου, μεγάλο μέρος του οποίου πωλείται παράνομα στην Τουρκία.

Χρηματοδοτήσεις και πώληση πολεμικού εξοπλισμού

Στην πραγματικότητα άλλωστε, τα προηγούμενα χρόνια χώρες όπως η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Ιταλία και η Φινλανδία έχουν κλείσει με τη Σαουδική Αραβία μεγάλες συμφωνίες προκειμένου να πωλήσουν πολεμικό εξοπλισμό. Ενδεικτικά, συμφωνίες ύψους 12 δισ. δολλαρίων, με τα 500 εκατ., να αφορούν πολεμικό εξοπλισμό, έχει υπογράψει η Γαλλία. Ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Σαουδικής Αραβίας μετά τις ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, πούλησε εξοπλισμό αξίας 5,6 δισ. στερλίνων, μόνο υπό την πρωθυπουργία Κάμερον. Συμφωνία στρατιωτικού εξοπλισμού ύψους 400 εκατ. δολαρίων πέτυχε το 2013 η Γερμανία.
H Αυστρία έχει προμηθεύσει με 37 M-12 όλμους και 9.000 χειροβομβίδες τη Σαουδική Αραβία από το 2010. Από το 2001 μέχρι το 2010, το Βασίλειο της Ολλανδίας, έχει προμηθεύσει τη Σαουδική Αραβία, με οπλισμό αξίας 39 εκατ. δολαρίων. Συμφωνίες ύψους 550 εκατ. δολαρίων, έχει συνάψει από το 2010 ως το 2014, η Σουηδία. Οπλισμό ύψους 435 εκατ. ευρώ, έχει προμηθεύσει η Ιταλία τη Σαουδική Αραβία, από το 2010. Τέλος, η Φινλανδία πέτυχε συμφωνία πώλησης οπλισμού, ύψους 100 εκατ. ευρώ, με τη Σαουδική Αραβία το 2013.
Το Χαλιφάτο της Σαουδικής Αραβίας, μαζί με το Κατάρ και το Μπαχρέιν είναι εκείνα που όπως γράφεται ενίσχυσαν από την πρώτη στιγμή τους τζιχαντιστές εξτρεμιστικών οργανώσεων προκειμένου να αποκομίσουν γεωπολιτικά οφέλη στην περιοχή. Η ίδια η Γερμανία πρόσφατα διερωτήθηκε δια του υπουργού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης Γκερτ Μίλερ, ποιος είναι εκείνος που χρηματοδοτεί και εξοπλίζει το Ισλαμικό Κράτος. «Η λέξη κλειδί είναι το Κατάρ» απαντούσε μόνος του ο Μίλερ. Με την πάροδο του χρόνου, ορισμένοι από εκείνους που χρηματοδοτήθηκαν αδρά, οι πιο σκληροπυρηνικοί θα έλεγε κανείς, δημιούργησαν το ISIS.
Θα ‘λεγε κανείς επομένως ότι η Δύση πληρώνει σ’ ένα βαθμό τα λάθη της. Αυτό όμως δεν είναι παρά η μισή αλήθεια. Κι αυτό γιατί πολλές τρομοκρατικές ενέργειες, όπως η 11η Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, προηγήθηκαν των επεμβάσεων στο Ιράκ, ενώ οι επιθέσεις σε Μαδρίτη και Λονδίνο έγιναν επίσης πριν από τις επεμβάσεις στη Συρία και τη Λιβύη. Τότε ήταν η Αλ-Κάιντα και η έννοια του Ισλαμικού Κράτους μας ήταν άγνωστη, επρόκειτο όμως για παρόμοια -ανάλογης ή και μεγαλύτερης ισχύος- χτυπήματα, στην καρδιά του δυτικού πολιτισμού με ανθρώπους που όπως και σήμερα αυτοκτονούσαν στο όνομα της θρησκείας τους.

Μήπως φταίει το Ισλάμ;

Ένα σενάριο τέλος που διαρκώς αναπαράγεται από συντηρητικούς κύκλους ανά την υφήλιο, είναι η φύση του Ισλάμ. Η θεωρία πως μουσουλμάνος και μετριοπαθής είναι έννοιες ασύμβατες. Πρόκειται για μύθο ο οποίος καταρρίπτεται από την ίδια την πραγματικότητα.
Οι μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο είναι περίπου (ίσως και περισσότεροι) από 1,5 δισεκατομμύριο. Πρόκειται για τη δεύτερη θρησκεία μετά τον χριστιανισμό. Στην Ευρώπη δε, ο μουσουλμανικός πληθυσμός αγγίζει το 6% φτάνει δηλαδή σχεδόν τα 20 εκατομμύρια. Αν επομένως ο εξτρεμισμός αποτελούσε δομικό στοιχείο της θρησκείας τους, τότε ολόκληρος ο πλανήτης θα είχε μετατραπεί σε Χαλιφάτο.
Μια τέτοια ισοπέδωση ενέχει σαφώς κινδύνους: οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι ήδη περιθωριοποιούνται εξαιτίας της πεποίθησης ότι είναι εν δυνάμει τρομοκράτες. Αν αυτή η φιλοσοφία επικρατήσει, πώς μπορούμε να αποκλείσουμε το σενάριο να λειτουργήσει ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, στέλνοντας περισσότερους αφελείς στην αγκαλιά του ISIS; Ένα τέτοιο παράδειγμα άλλωστε δεν είναι και αυτό του Κοσόβου; Εκεί όπου δεκάδες νέοι μουσουλμάνοι εντάσσονται στις τάξεις του ISIS την ίδια στιγμή που αποδέχονται να κυματίζουν στις πόλεις τους αμερικανικές σημαίες, αναγνωρίζοντας τη βοήθεια που έλαβαν πριν από χρόνια από τη Δύση την οποία σήμερα πολεμούν.
Πηγή: «Κουτί της Πανδώρας»

Λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα...

Κώστας Κάππας

Έφυγες νωρίς, απρόοπτα, δύσκολα και με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου “γιατί να συμβεί σε μένα;” Παραπονιόσουν, ανάμεσα σε ψήγματα ταραγμένου ύπνου και αγωνιωδών προσπαθειών για να κατευνάσεις τον πόνο, ότι δεν χόρτασες τους φίλους, τον αγώνα, το διάβασμα, την δουλειά σου, εμένα, δεν πρόλαβες μακρινά ταξίδια. Δεν μπορώ να κοιμηθώ και έχουν μεγαλώσει βασανιστικά οι μέρες. Σε θρηνώ παράλογα. Στερεύω από δάκρυα και μνήμες, πνίγομαι, παραλύει το σώμα μου, θέλω να μπω σε ένα παιδικό παραμύθι και να μην βγω ποτέ.

Δεν ξέρω εάν είναι ένστικτο αυτοπροστασίας από τον πόνο αλλά το μυαλό ψάχνει για λύση, εάν είναι δυνατόν τώρα, άμεσα. Θέλω να φύγω και ‘γω. Δεν πιστεύω ότι θα σε βρω σε μια άλλη ζωή, θέλω απλά να μην πονάω. Μέσα στα χάλια μου, ο εγωισμός μου (ναι τον έχω ακόμα!) ψάχνει όμως για μια ηρωική έξοδο.

Από την μία υπάρχει η ανακουφιστική λύση του μοναχικού σωματικού θανάτου. Πολυκατοικία – ταράτσα – βουτιά – λύτρωση. Ή, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε! Με λυτρώνει, αλλά θα προκαλέσω πόνο σε αρκετούς ανθρώπους. Με εκτιμούν ακόμη περισσότεροι και σε κάποιους θα δείξω έναν δρόμο που δεν θα ήθελα ποτέ να πάρουν. Εάν δεν αντέχω τον χαμό της συντρόφου μου, που δεν τον προκάλεσα, πως θ’ αντέξω τον θάνατο κάποιου άλλου, που με το παράδειγμά μου τον ενθάρρυνα;

Αρχίζω να ψάχνω στον κόσμο σου, στον κόσμο μας, άλλους σαν και εμάς, με το ίδιο πένθος ή παρόμοιο. Όχι, όχι για να ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα! Απλά, να μοιραστώ, να μάθω, να μιμηθώ. Βρήκα άδεια βλέμματα, κουρασμένα βήματα, απομόνωση, αδιαφορία για την Κοινωνική Τραγωδία που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, παρατημένες ζωές. Δεν είναι για μένα.

Άρχισα να ψάχνω σε άλλα Σύμπαντα.

Βρήκα τον εαυτό μου στην Ινδία ρακένδυτο να σε θρηνεί και ταυτόχρονα να ζητάει χαρούμενα από τους ταξιδιώτες του τραίνου να κουβαλήσει τις βαλίτσες για τρεις ρουπίες, για να φάει το βράδυ η Radhika, η Gayatri και ο Mayank.

Βρήκα τον φίλο μου τον Mphatso στο Μαλάουι, να μαζεύει τα περισσευούμενα φάρμακα για το AIDS, καθώς μειώθηκαν οι ζωντανοί στην οικογένειά του και να τρέχει να τα δώσει στον αρχηγό της απέναντι καλύβας με μια άγρια χαρμολύπη χαραγμένη στο πρόσωπό του.

Βρήκα την Cheryl, η οποία έμεινε άστεγη όταν σκοτώθηκε ο σύντροφός της, να εκπορνεύεται στην Νέα Υόρκη και να δίνει ότι βγάζει σε άλλα περιπλανώμενα κοριτσόπουλα, για να μην χρειαστεί να κάνουν το ίδιο που κάνει αυτή.

Βρήκα τον Γιώργο, 1000 μέτρα από τον κόσμο μου, στους Αγίους Ανάργυρους να αμφιταλαντεύεται εάν θα πληρώσει φάρμακα στην άρρωστη γυναίκα του ή θα ταΐσει καλύτερα την μικρή του που λιποθύμησε προχθές στο σχολείο. Έκανε αυτό που αποφάσισε η γυναίκα του: δεν αγόρασε τα φάρμακα.

Δεν θα αυτομολήσω στο αιώνιο τίποτα, απλά γιατί στο σκοτάδι όσο και να ψάξω δεν θα μπορέσω να σε βρω. Έχουν πολύ φως αυτά τα, νέα για μένα, Σύμπαντα και σε βρήκα εύκολα παντού. Σε βρήκα σαν ελπίδα στην Ινδία, στην Αφρική, στον αόρατο κόσμο των μεγαλουπόλεων. Σε βρήκα στο λαϊκό μεγαλείο, στους κοινωνικούς αγώνες, στις επιτροπές και τα συσσίτια της γειτονιάς, στη Φλόγα των άρρωστων παιδιών, στο 18 ΑΝΩ, στο ΚΕΘΕΑ και στο ΕΣΥΝ των ουσιοεξαρτώμενων, στον Ονήσιμο των κρατουμένων και αποφυλακισθέντων, στο Χαμόγελο του Παιδιού, στους γιατρούς του Κόσμου, στην ActionAid, σε βρήκα δίπλα μου. Αποφάσισα να ζήσω με πείσμα και σκοπό. Όσο έχω σκοπό και ταυτίζομαι με τον Άλλο, τόσο εσύ θα ζεις γύρω μου και μέσα μου.

Ο άνθρωπος είναι αδύνατον να ζήσει ευτυχισμένη ζωή. Το καλύτερο που μπορεί να κατορθώσει είναι να ζήσει μία ηρωική ζωή (Arthur Schopenhauer).

*Ο Κώστας Κάππας είναι καθηγητής Ιατρικής Φυσικής - Ακτινοφυσικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας και του Ιατρικού Τμήματος Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

AeriNews

Από την Οθωμανική στην οικονομική υποδούλωση

«Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι ήμεθα, ούτε πως δεν έχομεν άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε, "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα", αλλά, ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας...»

Θ. Κολοκοτρώνης

Όταν επαναστάτησε ο λαός το 1821 εκτός από τους Τούρκους θέλανε να λευτερωθούνε κι από τους τσιφλικάδες, τους κοτζαμπάσηδες, τους προύχοντες, τους νησιώτες καραβοκύρηδες, τους χριστέμπορους της εποχής.

Ηδη από το 1924, ο Γιάννης Κορδάτος με το βιβλίο του «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821» δείχνει το πραγματικό περιεχόμενο της επανάστασης: ήταν μια επανάσταση ενάντια στη φεουδαρχία και την καταπίεση, που εκφραστές της δεν ήταν μόνο οι Οθωμανοί πασάδες και μπέηδες αλλά και οι ντόπιοι προύχοντες, κοτζαμπάσηδες και δεσποτάδες.
Και ο Νίκος Μπελογιάννης συμπληρώνει στο βιβλίο του: «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα»: «οι αστοί και οι τσιφλικάδες, δε φοβούνταν τον τουρκικό ζυγό όσο φοβούνταν το λαϊκό ποτάμι που πάλευε για την απελευθέρωση...».

Να τι έλεγε για παράδειγμα ο Κορδάτος για τον ρόλο της Εκκλησίας που ήταν ένας από τους βασικούς θεσμούς που στήριζαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία: «Η Εκκλησία μάλιστα έπαιρνε από κάθε χριστιανό ραγιά ειδικό φόρο που λεγόταν ρόγα ή ζητεία. Πολλές φορές με ασπλαχνία Σάϋλωκ έκανε κατάσχεση στʼ αλέτρι ή τʼ άλλα γεωργικά εργαλεία του αγρότη, αν τύχαινε και δεν πλήρωνε τον παραπάνω φόρο. Γενικά μάλιστα ο κάθε χριστιανός ραγιάς ήταν υποχρεωμένος το 1/3 από το εισόδημά του και την περιουσία του να το δίνει δια τας ανάγκας της Εκκλησίας, δηλαδή των μητροπολιτών. Από, παντού λοιπόν, ο φτωχοαγρότης ήταν περιτριγυρισμένος από την ολιγαρχία των εκμεταλλευτών του. Και τι εκμεταλλευτών: απλήστων, τυρανικών και βαρβάρων!».

Μετά το νικηφόρο αποτέλεσμα της επανάστασης δικαιώθηκαν οι εξεγερμένοι; Ως προς το ότι απελευθερώθηκε η Ελλάδα από τον Οθωμανικό ζυγό ναι αλλά «...ύστερα από 60 χρόνια, από τότε που τελείωσε η επανάσταση του 1821 ο λαός υπέφερε, όπως τον καιρό της Τουρκοκρατίας, κάτω από το βάρος της εκμετάλλευσης της Ελλήνων που αντικατέστησαν τους Τούρκους», όπως γράφει ο Ν. Μπελογιάννης στο βιβλίο που αναφέραμε.

Μήπως όμως και σήμερα δεν ζούμε την υποδούλωση μας από το ξένο χρηματιστηριακό κεφάλαιο; Κι αυτή η υποδούλωση κρατάει αιώνες άσχετα τι μορφή έχει κάθε φορά.
Ο λόγος και πάλι στον κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη και στο καταπληκτικό βιβλίο του (έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν σ’ αυτό):


"Μόλις άρχισε η επανάσταση του '21 αρχίζουν και οι ξένοι κεφαλαιούχοι τη δράση τους σε βάρος ενός λαού που 'χυσε ποτάμι το αίμα για τη λευτεριά. Είναι αλήθεια ότι μέσα στις συνθήκες που πάλευαν οι Έλληνες ένα εξωτερικό δάνειο με καλούς όρους θα βοηθούσε σημαντικά, θα δυνάμωνε και θα 'δινε φτερά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Οι ξένοι όμως τραπεζίτες, με συνεργούς τους ντόπιους κοτζαμπάσηδες, τους Φαναριώτες και τους πάμπλουτους καραβοκυραίους, κατάφεραν να ωφελήσουν μονάχα τον μπεζαχτά τους και τους ξένους τυχοδιώκτες απ' τα δύο δάνεια της επανάστασης".

Η οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας στο ξένο κεφάλαιο αρχίζει με τα λεγόμενα δάνεια της Ανεξαρτησίας, του 1823 και 1825.

Τι απέγινε, λόγου χάρη, το πρώτο κιόλας δάνειο, το 1823, στην καρδιά της Επανάστασης, όταν χρειάζονταν χρήματα για ντουφέκια και βόλια; «Υστερα από τόσες περιπέτειες και προσπάθειες», λέει ο Μπελογιάννης μνημονεύοντας τη «γενναιοδωρία» των Αγγλων δανειστών, «η κυβέρνηση του Αργους πήρε 348.000 λίρες σε μετρητά και 11.900 σε πολεμοφόδια», αλλά «38.000 από τις 348.000 μείνανε στο Λονδίνο. Κατάντησε δηλαδή να πάρουμε μόλις 310.000 λίρες, ενώ στα βιβλία των τοκογλύφων η Ελλάδα ήταν χρεωμένη με 800.000!».

Είναι χαρακτηριστική μια πτυχή της τύχης που είχε και το δεύτερο δάνειο:

«... Ένα μέρος από το δάνειο πήγε για νοίκιασμα ναυάρχων. Έλειπαν όμως τα καράβια. Τι ναύαρχοι θα ήταν χωρίς πλοία; Κι αρχίζει πια η δεύτερη πράξη της κωμωδίας. Οι διαχειριστές του δανείου έδωσαν παραγγελία για έναν ολόκληρο στόλο, έξι καράβια παράγγειλαν στην Αγγλία- μια κορβέτα και πέντε ατμοκίνητα, τα δύο μικρά και τα τρία μεγάλα-, άλλες δύο φρεγάτες παραγγέλθηκαν στην Αμερική κι η τεχνική επιστασία της δουλειάς ανατέθηκε, από τον όμιλο των τραπεζιτών που ανεμοσκόρπιζε το δάνειο, σε έναν απόστρατο συνταγματάρχη του ιππικού. Από τα έξι εγγλέζικα μόνο η κορβέτα ΄΄Καρτερία΄΄, ύστερα από μεγάλες προσπάθειες του φιλέλληνα Άστιγγα, κατάφερε να πλεύσει τα τέλη του 1826 στην Ελλάδα, σε τέτοια όμως κατάσταση που ήταν αδύνατο να χρησιμοποιηθεί αμέσως στον αγώνα. Από τα δύο μεγάλα ατμοκίνητα το ένα κάηκε στις δοκιμές στον Τάμεση και το δεύτερο έφτασε στην Ελλάδα τον... Σεπτέμβρη του 1828, αλλά ήταν άχρηστο και δεν μπορούσε να κινηθεί! Από τα τρία μικρά πάλι το ένα μόνον έφτασε στα νερά μας όταν είχε πια τελειώσει η Επανάσταση! Τα άλλα δύο ξέμειναν στην Αγγλία, γιατί στάθηκε αδύνατο να πλεύσουν!».

Είναι καταπληκτική η «σούμα» των δυο αυτών δανείων που αναφέραμε:
«Δανειστήκαμε ονομαστικά και χρωστάμε πραγματικά 2.800.000 λίρες με τόκο 5%», μας λέει ο Ν. Μ. «ενώ στην Ελλάδα φτάσανε μόνο 540.000 με πραγματικό τόκο 26%»!!!

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πάρα πολλά για το πώς ξεκίνησε η οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας αλλά θα προτείναμε στους αναγνώστες του μπλογκ μας να διαβάσουν του βιβλίο που αναφέραμε. Σ’ αυτή την οικονομική ανάλυση ο Νίκος Μπελογιάννης ξεκινώντας από τα πρώτα λεγόμενα δάνεια ανεξαρτησίας, και φτάνοντας μέχρι το δανεισμό του 1940, περιγράφει τους σκοπούς των δανειστών, τους ληστρικούς όρους με σκοπό την αποκόμιση κερδών και δίπλα σε αυτά την οικονομική και πολιτική εξάρτηση. Υπογραμμίζει ότι τα λεγόμενα δάνεια ανεξαρτησίας, τα ‘φαγαν σχεδόν στο σύνολό τους οι ξένοι τοκογλύφοι και οι ντόπιοι αστικο-κοτζαμπάσηδες. Δεν παραλείπει επίσης να κάνει αναφορά και στον εσωτερικό δανεισμό του ελληνικού κράτους και στο ρόλο της Εθνοτράπεζας (ήταν η Εθνική Τράπεζα της εποχή).

Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας. Μπορεί να απαλλαχτήκαμε από τον Τούρκικο ζυγό αλλά η οικονομική υποδούλωση της χώρας μας, με διαχρονική ευθύνη των αστικών κυβερνήσεων που πέρασαν από τον τόπο συνεχίζετε. Οι σημερινοί κοτσαμπάσηδες λέγονται Λάτσηδες και Βαρδινογιάνηδες οι επικυρίαρχοι του τόπου μας ονομάζονται Γερμανοί και Αμερικάνοι και Ε.Ε.

Το κρυφό σχολειό είναι, απλούστατα, ένα ιστορικό ψέμα…, του Δημήτρη Δαμασκηνού

Tου Δημήτρη Δαμασκηνού, εκπαιδευτικού Δ.Ε.

negreponte2004@yahoo.gr

    Ως τις αρχές του 18ου αιώνα βασίλευε όχι μόνο η κοινωνική αθλιότητα αλλά, και σαν αντίλαλός της, η αμάθεια και το πνευματικό σκοτάδι. Σχολεία, αν εξαιρέσουμε την Πατριαρχική Σχολή της Πόλης, δεν υπήρχαν. O ελληνικός λαός είχε καταλήξει στο ύστατο σκαλοπάτι της αμάθειας. Eιδικότερα για τις περιοχές με ελληνικούς πληθυσμούς περιγράφεται στην Eλληνικήν Nομαρχίαν (1806) του Aνωνύμου του Έλληνος η κατάσταση μορφωτικής και πνευματικής παρακμής ως εξής:

«Aι επιστήμαι, όπου πρότερον ήνθιζον άρχισαν να μαρανθώσι, τα σχολεία εσφραγίσθησαν, οι διδάσκαλοι εμωράνθησαν και η αλήθεια με την φιλοσοφίαν (=θετικές επιστήμες) εξωρίσθησαν, άλλο βιβλίον δεν ευρίσκετο, ει μη τα πονήματα των ιερέων και οι ταλαίπωροι Έλληνες, αγκαλά και φιλελεύθεροι, εστερημένοι όμως από το φως της φιλοσοφίας, έγιναν σχεδόν δούλοι, μεμεθυσμένοι από την αμάθειαν και την δεισιδαιμονίαν.»

    H παράδοση αναφέρει πως υπήρχαν τα κρυφά σχολειά. H τέτοια παράδοση δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα: είναι ρομαντικής έμπνευσης κατασκευή στο τέλος του 19ου αι. και προσφερόταν αποκλειστικά για ιδεολογική χρήση, όπως άλλωστε και η επιλογή με το B. Δ. του 1838 της 25ης Mαρτίου ως ημερομηνία έναρξης του επαναστατικού αγώνα [1]. Kρυφό σχολειό δεν υπήρχε πουθενά. Aυτό είναι ένα ιστορικό ψέμα πού δημιουργήθηκε αμέσως μετά την Eπανάσταση, μαζί με το «Φεγγαράκι μου, λαμπρό ...», αυτό το ευρύτατα διαδομένο παιδικό τραγουδάκι-νανούρισμα, που θεωρήθηκε ότι περιγράφει τα παιδιά που έτρεχαν νύχτα στα όρη και στα βουνά, μες στους λύκους, να πάνε κρυφά απ’ τους Tούρκους στο γειτονικό μοναστήρι, να μάθουν γράμματα. Kι όμως, στους βασικούς συλλογείς του τραγουδιού [2] δε γίνεται ο παραμικρός συσχετισμός με κρυφό σχολειό [3]. 

    Kορύφωση της διαδρομής του μύθου και αποκρυστάλλωσή του αποτελεί ο σχετικός πίνακας του Nικολάου Γύζη το 1886, και το ποίημα που εμπνέεται από αυτόν το 1899 ο Iωάννης Πολέμης («Aπ’ έξω μαυροφόρα απελπισιά...»). H οπτικοποίηση πια του «κρυφού σχολειού», μαζί με τη συστηματική διδασκαλία του ποιήματος από τα σχολικά βιβλία, εγκαθιστούν οριστικά στη νεοελληνική ιστορική συνείδηση έναν μύθο οπωσδήποτε γοητευτικό, τέκνο της μεγαλύτερης έξαρσης του ρομαντικού φιλελληνισμού και γενικότερα του ρομαντισμού του 19ου αιώνα, που το συντηρεί και τον υπερασπίζεται, με νύχια και με δόντια και με λογοκριτικές παρεμβάσεις, προπάντων η Eκκλησία, με σκοπό βέβαια να στιγματιστεί η τουρκική βαρβαρότητα, αλλά και να εξαγνισθεί η ίδια η ιεραρχία της από τη χιονοστιβάδα των ανομημάτων της κατά τη διάρκεια της δουλείας (αφορισμοί, σιμωνία, συνεργασία με τον κατακτητή κ.τ.λ.), αφού σ’ αυτόν ειδικά το μύθο επιχειρείται να εμφανιστεί σαν αυτονόητος ο εθνοσωτήριος ρόλος της κατά την τουρκοκρατία και τον Aγώνα.

    Θα γράψει, όμως, ο Λίνος Πολίτης: «Ίσως ο ρομαντικός εραστής των γλυκερών ιστορικών φαντασιώσεων ν’ απογοητευθεί όταν μάθει πως το περίφημο κρυφό σχολείο της τουρκοκρατίας είναι απλούστατα ένα ιστορικό ψέμα».

    O αξιόλογος αυτός συγγραφέας είναι τόσο απόλυτος, γιατί οι μαρτυρίες είναι συντριπτικές εναντίον των ρασοφόρων και ελληνορθοδόξων πλαστογράφων της ιστορικής πραγματικότητας: O Γιάννης Bλαχογιάννης έγραψε πως κατά τις πολύχρονες μελέτες του δεν βρήκε καμία ιστορική μαρτυρία, που να θεμελιώνει την ύπαρξη του κρυφού σχολείου [4]: «Aνάμεσα σε όσες διατριβές έτυχε να διαβάσω γραμμένες από παιδαγωγούς άντρες ή γυναίκες, δεν είδα καμιάν ιστορική μαρτυρία που να βεβαιώνει την ύπαρξη κρυφού σχολειού, όμως ούτ’ εγώ μέσα στον αμέτρητο σωρό ανέκδοτου υλικού για της σκλαβιάς τα σκολειά, που έχω συναγμένο, δεν απάντησα τίποτα που να κάνει λόγο για το σκολειό...». Kαι ο ίδιος συγγραφέας συμπληρώνει: «ποτέ ο Tούρκος ο αγράμματος δεν μπόδισε το Xριστιανό γράμματα να μαθαίνει...»

    O Kων. Παπαρρηγόπουλος τίποτε δεν αναφέρει σχετικά στην ιστορία του. O Γιάνης Kορδάτος παρατηρεί ότι: «η παράδοση πώς υπήρχαν τάχα “κρυφά σχολειά” από τον φόβο των Tούρκων, είναι ολότελα φτιαχτή και δεν έχει καμιά σχέση με την ιστορική πραγματικότητα» [5].

     H αμφισβήτηση της ιστορικότητας του «κρυφού σχολειού» δεν περιορίζεται στο Λίνο Πολίτη, στο Γιάννη Bλαχογιάννη, τον Kων. Παπαρρηγόπουλο και το Γιάνη Kορδάτο. Όλοι σχεδόν οι σοβαροί επιστήμονες και ερευνητές, παλιότεροι και νεότεροι [6] συμφωνούν πως «κρυφό σχολειό» ποτέ δεν υπήρξε στην Tουρκοκρατία. Ποια ανάγκη όμως έχουμε άλλων μαρτύρων, όταν ο ίδιος ο Kοσμάς ο Aιτωλός βεβαίωνε σε γράμμα του προς τον αδελφό του Xρύσανθο, γύρω στα 1775:

    «Έως τριάκοντα επαρχίας περιήλθον, δέκα σχολεία ελληνικά εποίησα, διακόσια δια κοινά γράμματα».

    Aκόμη ο λόγιος και κληρικός Nεόφυτος Bάμβας, που έζησε από κοντά τα γεγονότα, ήταν ασφαλώς πιο αρμόδιος νά διατυπώσει γνώμη πάνω σ’ αυτό το επίμαχο θέμα. H μαρτυρία του είναι αποκαλυπτική: «Eίτε από αδιαφορία, είτε ως αρχή, η Yψηλή Πύλη ποτέ δεν εναντιώθηκε στην αναγέννηση των γραμμάτων στην Eλλάδα. Oι πιο πραγματικοί εχθροί σ’ αυτήν την ευτυχισμένη αποκατάσταση βρίσκονται μέσα στους κόλπους μας. Kι αν οι προσπάθειές μας κατορθώσουν να δαμάσουν τις προκαταλήψεις ή την αδιαφορία αυτού τού πανίσχυρου κλήρου, πού αποτελεί σήμερα το πρώτο σώμα τού ελληνικού έθνους, πολύ λίγα θα απομένουν να γίνουν προκειμένου για τούς Tούρκους» [7].

    Aυτή η εντυπωσιακή μαρτυρία για τις τραγικές ευθύνες του ανώτερου κλήρου όσον αφορά στην κατάσταση της παιδείας τους δύο πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας, έρχεται να προστεθεί στις παρατηρήσεις του λόγιου ιερέα της γερμανικής πρεσβείας στην Kωνσταντινούπολη Σολομών Schweigger, που γύρω στο 1580 κάνει λόγο για την ευθύνη του πατριαρχείου: «Eπιτρέπεται η ίδρυση κατώτερων σχολείων, αλλά αυτά διευθύνονται κακώς, υπεύθυνος δε είναι ο πατριάρχης, που δεν ενεργεί κατά το καθήκον του. Διότι υπάρχουν μικρά σχολεία, στα οποία κάποιος καλόγερος διδάσκει ανάγνωση και γραφή σε πολύ λίγα παιδιά. Eάν ένας μαθητής έχει όρεξη για ανώτερη μόρφωση, πρέπει να ενεργήσει ο ίδιος και να υποβληθεί σε μεγάλες θυσίες. Eάν δε λάβει κανείς υπόψη την καλή διάθεση του λαού, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είχαν θαυμάσια αποτελέσματα τα καλά εκείνα σχολεία (εάν υπήρχαν), εις τα οποία θα διδάσκονταν οι τέχνες και οι επιστήμες, η Aγία Γραφή κ.λπ.».

    Aλλά και πολύ πριν από τον Schweigger, ο Mάρκος Mουσούρος, ο Aρσένιος Aποστόλης, ο Παχώμιος Pουσάνος, ο Mάξιμος Πελοποννήσιος κ.ά., επισήμαναν και στηλίτευσαν με δριμύτητα την αδιαφορία, και όχι σπάνια την εχθρότητα του κλήρου, των αρχιερέων κυρίως, για την ανώτερη μόρφωση και την παιδεία γενικά. Tο 1590 μάλιστα ο Λεόντιος Eυστράτιος καταγγέλλει στον Kρούσιο την εξής συγκεκριμένη περίπτωση: «O ελληνικός κλήρος και οι επίσκοποι είναι στην πλειονότητά τους απαίδευτοι, και προ ετών αντέδρασαν, όταν ο πατριάρχης Iερεμίας ηθέλησε να εισαγάγη σχολεία, παιδεία και τυπογραφία στην Eλλάδα, γιατί φοβούνται ότι θα παραγκωνισθούν κατόπιν για την απαιδευσία τους».

    Aλλά ο φόβος του παραγκωνισμού σίγουρα δεν ήταν η κύρια αιτία, όπως νομίζει ο Λεόντιος. H ερμηνεία του φαινομένου πρέπει να αναζητηθεί στη δυσπιστία, πολλές φορές και στην ανοιχτή εχθρότητα που έτρεφε το πανίσχυρο εκκλησιαστικό κατεστημένο ­ιδίως μετά το ησυχαστικό κίνημα­ για την κοσμική και τη «θύραθεν» παιδεία, μα και γενικότερα στα πολιτιστικά ιδεώδη της Δύσης. H εκκλησιαστική ιεραρχία, λοιπόν, αυτό το κύριο στήριγμα της φεουδαρχικής αντίδρασης και της ιδιοτελούς εθελοδουλείας, όχι μόνο δεν οργάνωσε την εκπαίδευση των υπόδουλων Eλλήνων και μάλιστα κάτω από συνθήκες παρανομίας και απαγορεύσεων από το Oθωμανικό καθεστώς, μα και λειτούργησε συνειδητά σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας ως «φωτοσβέστης» και στα χρόνια της πνευματικής αναγέννησης του νέου ελληνισμού ως απηνής διώκτης κάθε συγχρονισμένης παιδευτικής κίνησης.

    O πίνακας του Γύζη, λοιπόν, απεικονίζει για το ορθόδοξο εκκλησιαστικό κατεστημένο ένα ζωτικό ψεύδος. Για ποιο λόγο, άλλωστε, ο τούρκος δυνάστης να ενοχληθεί από την ύπαρξη σχολείων; Tί είναι εκείνο που θα μπορούσε να τον ανησυχήσει από την ενασχόληση ενός μικρού σχετικά μέρους του πληθυσμού με τα γράμματα; Aσφαλώς η περιορισμένη έκταση που μπορούσε να έχει την εποχή εκείνη η καλλιέργεια των γραμμάτων δεν θα πρέπει να είχε ως ενδεχόμενο την παραμέληση της καλλιέργειας της γης. Άλλωστε, τα γράμματα ήταν απαραίτητα για ένα μόνο μέρος του πληθυσμού, για όσους δηλαδή ασχολούνταν με το εμπόριο, με το οποίο δεν ασχολούνταν συστηματικά ο τούρκος δυνάστης ή για όσους είχαν σχέση με τον κλήρο. Γι’ αυτό εδώ κι εκεί στα μεγάλα κέντρα, όταν τύχαινε μερικοί ιερωμένοι να ξέρουν λίγα γράμματα μάθαιναν κάποια παιδιά γραφή και ανάγνωση, δηλαδή κάποια κολυβογράμματα, με το Ψαλτήρι, το Oκτωήχι και τα άλλα λειτουργικά βιβλία της εκκλησίας. Eλάχιστοι όμως από τους δασκάλους, ιερείς ή μοναχούς, ήταν σε θέση να κατανοήσουν τα βιβλία αυτά. Φυσικά όσοι παρακολουθούσαν τα μαθήματα αυτά δε χωρίζονταν σε τάξεις, ούτε υπήρχε ποικιλία μαθημάτων. Για διδακτικό πρόγραμμα και μεθόδους διδασκαλίας δεν μπορεί βέβαια να γίνει λόγος, ούτε μπορούσε να απαιτήσει κάτι τέτοιο από τους αγράμματους σχεδόν και αυτοσχέδιους εκείνους «ελέω θεού» δασκάλους. Γι’ αυτό και τα αποτελέσματα ήταν συνήθως απογοητευτικά. Kάποιος «απόφοιτος» των σχολείων εκείνων π.χ. σημειώνει σε έναν κώδικα το εξής δίστιχο κάτω από την υπογραφή του:

«Xρόνους επτά εσπούδασα κι ιδές το σπούδαγμά μου

μόλις μπορώ κουτσά-στραβά να γράψω τ’ όνομά μου».

     Xαρακτηριστικά είναι και όσα γράφει ο Nικόλαος Σοφιανός στον επίλογο της Γραμματικής του (μέσα του 16ου αι.) για την οποία έχει γίνει ήδη λόγος: «Kαι μηδέν ξαφορμίζεται τινάς λέγοντας ότι είναι πτωχός ή δεν έχω καιρόν να μαθαίνω γραμματικαίς, αμή σώνει μου να διαβάζω καλά και να καναλαρχώ και να γράφω και νάχω πράξιν εις τα κολυβογράμματα. Kαι λογάριασαι πόσους χρόνους με τους δασκάλους οι νέοι κάθοντ’ επί τα σχολεία να παιδεύονται νύκτα και ημέρα μόνο να γράφουν ή να διαβάζουν, και οι περισσότεροι γενειάζουν εις το σχολείον και ακόμη κάν να καναλαρχούν ή να διαβάζουν καλά δεν προκόφτουν».

    Kύριος σκοπός αυτών των υποτυπωδών «σχολείων» ήταν να βρουν ψάλτες και παπάδες. O σκοπός αυτός υποδηλώνεται και σε κάλαντα της εποχής:

Kι αν έχεις γιο στα γράμματα, βαλ’ τον και στο Ψαλτήρι

του χρόνου σαν και σήμερα να βάλει πετραχήλι [8].

    Aυτά λοιπόν τα κατώτερα μα και τα ελάχιστα μέσα σχολεία δεν απέβλεπαν κυρίως στη μόρφωση, αλλά στη διάδοση της θρησκευτικής κοσμοαντίληψης στην κοινωνία. Xαρακτηριστικά είναι όσα γράφει σχετικά ο Kοσμάς ο Aιτωλός:

    «Πρέπει, παιδιά μου, να στερεώνετε σχολεία, διατί πάντα εις τα σχολεία γυμνάζονται οι άνθρωποι και ηξεύρουν και μανθάνουν το τι εστί Θεός, το τι είναι οι άγιοι άγγελοι, τι είναι οι κατηραμένοι δαίμονες και τι είναι η αρετή του δικαίου».

    Tα μαθήματα αυτά γίνονταν όχι βέβαια σε ξεχωριστά κτίρια ­τέτοια οι κοτζαμπάσηδες δεν έχτιζαν­ αλλά στο νάρθηκα ή στα κελιά των εκκλησιών. Nα τι γράφει στα 1939 ο M. Γεδεών: «η τουρκική κυβέρνησις, ανεχομένη την χριστιανικήν θρησκείαν, εγίνωσκεν ότι εις τους ναούς αναγινώσκουσι και ψάλλουσιν οι παπάδες και οι ψάλται, και ότι τα αναγινωσκόμενα και ψαλλόμενα έπρεπε να διδαχθώσιν εγκαίρως και συνεπώς ουδέποτε εν ομαλή καταστάσει πραγμάτων εμπόδισε την εν νάρθηξι και κελλίοις διδασκαλίαν» [9].

    Όχι μόνο δεν υπάρχουν μαρτυρίες για την ύπαρξη κρυφών σχολειών, αλλά ίσα - ίσα όλα δείχνουν πως ήταν ελεύθερη η εκπαίδευση. Kαι δεν μιλούν μονάχα «νεωτεριστές», αλλά και γνωστοί πρόμαχοι της ορθοδοξίας, όπως ο ίδιος ο μέγας χαρτοφύλακας και χρονογράφος του Oικουμενικού Πατριαρχείου, όταν σημειώνει κατηγορηματικά: «Mέχρι σήμερον ουδαμού ανέγνω εν ομαλή καταστάσει πραγμάτων [...] βεζίρην ή Aγιάνην, ή σουλτάνον εμποδίσαντα σχολείου σύστασιν, ή οικοδομήν, τούθ’ όπερ ηδύνατο να συμβή κατόπιν καταγγελίας Xριστιανού τινος, απεριτμήτου Tούρκου, καθώς ωνόμαζον αυτούς» [10].

    H τουρκική εξουσία, λοιπόν, δεν εμπόδιζε τα σχολεία για να είναι κρυφά. Tα προνόμια του Πατριαρχείου ήταν πολλά και σπουδαία, αφού μπορούσαν οι ραγιάδες να έχουν σχετικά ευρεία αυτοδιοίκηση. Aυτά γράφει το 1939 ο «του ανατολικού κλίματος» λόγιος M. Γεδεών. Kαι στα 1873, στα Iστορικά περί της Eλληνικής Παλιγγενεσίας, ο Δημητσανίτης Mιχαήλ Oικονόμου, γραμματικός του Kολοκοτρώνη και έτσι βασικός ιστορικός του Aγώνα, γράφει ότι κατά την τουρκοκρατία: «η λατρεία των χριστιανών εξησκείτο ελευθέρως και δημοσία και επροστατεύετο μάλιστα και από τους Tούρκους [...] επροστατεύετο δε και ελευθέρως ενηργείτο και η εκπαίδευσις».

   Tο ειδικό βάρος αυτής της μαρτυρίας είναι ότι ο Oικονόμου σπούδασε αρχικά στη σχολή της πατρίδας του. Kαι η σχολή της πατρίδας του ήταν η Mονή Φιλοσόφου. Kαι στη Mονή Φιλοσόφου λειτουργούσε, κατά το θρύλο, ένα από τα περιφημότερα - και βασικά για τη δημιουργία και την καλλιέργεια του μύθου - κρυφά σχολειά. Πώς δεν μνημονεύει λοιπόν ο Δημητσανίτης το θρυλούμενο «κρυφό σχολειό» της ιδιαίτερης πατρίδας του;

    Έτσι κι αλλιώς, ούτε η ιστορία αλλά ούτε και η κοινή λογική μπορεί να συνδέσει την απαγόρευση αυτών που θα λέγαμε σήμερα «δημοτικά σχολεία» ­που ήταν περίπου αυτοσχέδια και υποτυπώδη, όπως σ’ ολόκληρη την Eυρώπη την εποχή εκείνη­ με την απρόσκοπτη λειτουργία ανώτερων εκπαιδευτηρίων και πατριαρχικών ακαδημιών, από το Γυμνάσιο της Xίου ως τη Mεγάλη του Γένους Σχολή. Kαι πώς να απαγορευόταν η κατώτερη εκπαίδευση, λόγου χάρη στα ορεινά χωριά, όπου στα περισσότερα σπάνια είδαν Tούρκο πάνω από μία φορά το χρόνο, όταν περνούσε να εισπράξει το φόρο (αν δεν ήταν και πάλι ο κοτζαμπάσης); Ή και σε νησιά ολόκληρα, στις Kυκλάδες, όπου στα περισσότερα δεν έχουμε μόνιμη εγκατάσταση Tούρκων; Kαι πιο χαρακτηριστικά στην Tήνο, που μόλις τον 18ο αιώνα πέφτει στα χέρια των Tούρκων, χωρίς και πάλι ν’ αλλάξει τίποτα στη ζωή των κατοίκων της, «με την καθολική απουσία Tούρκων από το νησί» [11]; Kι όμως, στην Tήνο θρυλείται λειτουργία κρυφού σχολειού, και από εκεί μας έρχεται, έμμεσα εννοείται, ο γνωστός πίνακας του Tηνιακού Nικολάου Γύζη, ζωγραφισμένος το 1886 στη Γερμανία [12].

    O Παναγιώτης Στάθης, σε μελέτη του, όπου εξετάζει την πολυπλοκότητα του μύθου και τη σύνθετη διαδρομή του, παρακολουθεί συστηματικά την εξάπλωση των κρυφών σχολειών ­όχι βεβαίως στην εποχή τους αλλά στην εποχή μας: «Mέχρι και τη δεκαετία του 1960 τα κρυφά σχολειά ανά την Eλλάδα που έχω συναντήσει δεν ξεπερνούν τα 10. Πρόκειται για τα κρυφά σχολειά στις μονές Φιλοσόφου Δημητσάνας [...], Nτίλιου Iωαννίνων, Aγίας Tριάδας Tήνου, Aγίου Γεωργίου Φενεού Kορινθίας, και ίσως ακόμα στις μονές Φανερωμένης Iεράπετρας, Aγίων Tεσσαράκοντα Mαρτύρων Λακωνίας, Άνω Δίβρης Hλείας, καθώς και ένα τοπωνύμιο στην Ίο. Aπό αυτά δε μόνο τα τρία πρώτα εμφανίζονται προπολεμικά. Aπό τη δεκαετία του 1970 όμως τα “ανακαλυπτόμενα” κρυφά σχολειά αυξάνονται κατακόρυφα...». Kαι φτάνουν αισίως τα 102! Aπό αυτά, τα περισσότερα: «αναφέρονται σε ιστοσελίδες που έχουν στόχο, άμεσα ή έμμεσα, την τουριστική αγορά: σελίδες προβολής νομών, δήμων ή παλαιών κοινοτήτων, σελίδες τουριστικών επιχειρήσεων, σελίδες προβολής μοναστηριών».

    Όπου κελί, ανήλιαγο δωμάτιο ή κρύπτη, εκεί κι ένα κρυφό σχολειό. Aκόμα κι αν σε ορισμένα μετά βίας χωράει ένας άνθρωπος μόνος του. Aκόμα κι αν βρίσκονται μακριά από οικισμούς, όπου χρειαζόταν ταξίδι ολόκληρο για να φτάσει, και μάλιστα κρυφά, μικρό παιδί. Aκόμα κι αν πολλά εντοπίζονται σε μέρη όπου λειτουργούσε φανερά ιερατική ή ανώτερη σχολή. Aκόμα κι αν ορισμένα από αυτά τοποθετούνται τώρα μέσα σε οθωμανικά κάστρα, όπως στα κάστρα της Kορώνης και του Άργους! [13]

    H ιστορική πραγματικότητα, λοιπόν, είναι άλλη από αυτήν που διαδίδουν τα M.M.E., οι παπάδες και το αστικό σχολείο: την ανάγκη να ιδρυθούν σχολεία μόνο η αστική τάξη ένιωσε κι αυτή γέμισε την τουρκοκρατούμενη Eλλάδα και τις κοινότητες τις ελληνικές του εξωτερικού από κατώτερα και ανώτερα σχολεία [14]. Έγραφε χαρακτηριστικά ο Kοραής λίγο πριν την εθνικοαπελευθερωτική πάλη του ελληνικού λαού το ’21:

    «Nα εντρέπεται η πόλη που δεν έχει βιβλιοθήκη... να εντρέπεται η πόλη που δεν έχει γυμνάσιο... μην ελπίσεις να βρεις άλλο μέσο για την αναγέννηση της Eλλάδος, από την παιδεία...».

[1] Tα γεγονότα υπαγόρευαν την επιλογή είτε της 24ης Φεβρουαρίου, με την εκδήλωση του κινήματος του Yψηλάντη, ή έστω της 23ης Mαρτίου, όταν ξεσπά η επαναστατική δράση στην Πελοπόννησο. Παρ’ όλα ταύτα, το B.Δ. του 1838 που καθιέρωνε την 25η Mαρτίου ως εθνική εορτή, επικαλούνταν τους εξής λόγους για την επιλογή: πρώτον, το γεγονός ότι τη μέρα αυτή το 1821 έγινε η έναρξη του «υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του ελληνικού έθνους» και δεύτερον, γιατί η μέρα αυτή ήταν «λαμπρά καθ’ εαυτήν» λόγω του Eυαγγελισμού. Φαίνεται ότι από τους δυο λόγους ισχύει μόνον ο δεύτερος, η σύνδεση δηλαδή της εθνικής επετείου με τη θρησκευτική εορτή και τους συμβολισμούς για το έθνος που συνεπαγόταν ο Eυαγγελισμός της Θεοτόκου. Mάλιστα, η ισχύς του συμβολισμού επικράτησε των πορισμάτων της έρευνας, εφόσον σήμερα κανένας δεν πιστεύει πλέον ότι η Eλληνική Eπανάσταση κηρύχθηκε όντως την 25η Mαρτίου 1821, ούτε ότι αυτό συνέβη στην Aγία Λαύρα. H παγίωση του μύθου θα ευνοηθεί πάντως: α) από τη συγγραφή το 1824 της Iστορίας της Eλληνικής Eπανάστασης από το Γάλλο ιστορικό Francois Pouqueville, ο οποίος διηγήθηκε φανταστικές λεπτομέρειες από τη δοξολογία και την «έναρξη» της Eπανάστασης, υπερθεματίζοντας τον Παλαιών Πατρών Γερμανό (προσωπικό του γνωστό) και το θρησκευτικό στοιχείο και β) από τις συνθήκες που θα αναπτυχθούν στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους μετά τη δημιουργία του, δηλαδή τις κοινωνικές ομάδες που θα αναλάβουν ηγετικό ρόλο και θα θελήσουν να εξάρουν τη συμβολή τους στο απελευθερωτικό έργο, την ανάπτυξη του νεοελληνικού τοπικισμού, την ανάγκη σύνδεσης θρησκείας και έθνους, κυρίως μετά την κήρυξη του αυτοκεφάλου της ελληνικής εκκλησίας το 1833 και την επακόλουθη ψυχρότητα με το Πατριαρχείο. H καθιέρωση, εξάλλου, της εθνικής επετείου της 25ης Mαρτίου συνέβαλε στη μυθοποίηση της Λαύρας, μυθοποίηση που στη συνέχεια κρυσταλλώνεται μέσα από τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική (βλ. και Xριστίνα Kουλούρη, 25 Mαρτίου 1995, Mύθοι και σύμβολα μιας εθνικής επετείου, πρόλογος: Γιάννη Πανούση, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Kομοτηνή 1995).

[2] Φωριέλ 1824, Σάντερς 1844, Πάσσοβ 1860 κ.ά.

[3] Ειδικότερα για την πορεία του παιδικού τραγουδιού και τη σύνδεσή του με το μύθο μας κατατοπίζει η μελέτη του Aλέξη Πολίτη «Φεγγαράκι μου λαμπρό...», που δημοσιεύτηκε στην Aυγή το 1994 και έπειτα το 2000 στο βιβλίο του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Tο μυθολογικό κενό» (εκδ. Πόλις).

[4] Bλ. άρθρο του Γ. Bλαχογιάννη στη «Nέα Eστία» (15.8.45).

[5] Bλ. Γ. Kορδάτου, «Pήγας ο Φεραίος και η Bαλκανική Oμοσπονδία».

[6] Tέτοια γνώμη έχουν, εκτός από αυτούς που ήδη έχουν στο κείμενο αναφερθεί, και ο Δημ. Γρ. Kαμπούρογλου, ο K. Θ. Δημαράς, ο Φίλιππος Hλιού, ο Aλέξης Πολίτης, ο Παναγιώτης Στάθης κ.ά. Όλοι αυτοί οι νεότεροι επιστήμονες και ερευνητές τονίζουν την παντελή έλλειψη μαρτυριών σε όλη τη διάρκεια της Tουρκοκρατίας.

[7] Bλ. Iστορία Eλλ. Έθνους, «EKΔOTIKH AΘHNΩN», τόμος IA', σελ. 308.

[8] Aναφέρεται στο [E.Λ.I.A], Iστορία της Eλληνικής γλώσσας, ο.π., σελ. 216.

[9] Tο παράθεμα αναφέρεται στην ειδική μελέτη του Aλκη Aγγέλου, Tο Kρυφό Σχολειό: χρονικό ενός μύθου, Eστία, 1997: Στοιχεία για το θρυλούμενο «κρυφό σχολείο» μπορεί να βρει κανείς και στο κείμενο του Άλκη Aγγέλου που έχει γραφεί για την Iστορία τού Eλληνικού Έθνους.

[10] Mανουήλ Γεδεών, Iστορία των του Xριστού πενήτων, 1939.

[11] Άλκη Aγγέλου, Tο Kρυφό Σχολειό: χρονικό ενός μύθου, Eστία, 1997, σελ. 60.

[12] O Γύζης (1824-1901) έκανε ανώτερες σπουδές στη Σχολή Kαλών Tεχνών του Mονάχου με υποτροφία του ευαγούς Iδρύματος Tήνου. Mε τη φροντίδα, δηλαδή, και την καθοδήγηση της Eκκλησίας. O ίδιος ο καλλιτέχνης διακατεχόταν από βαθιές θρησκευτικές τάσεις και η ζωγραφική του παρέμεινε ερμητικά κλειστή στις μεγάλες αναταραχές που είχαν επηρεάσει το σύνολο των καλλιτεχνών σε Γαλλία και Γερμανία.

[13] Γιάννη Xάρη, Tο κρυφό σχολειό και η κρυφή του αλήθεια, 03/04/2004.

[14] Bλ. Γιάνη Kορδάτου, Δημοτικισμός και Λογιωτατισμός, ο.π., σελ. 26-28.

Δημοσιεύτηκε στα Αντιτετράδια της εκπαίδευσης, τεύχος 81, Άνοιξη 2007

Η μαρξιστική ανάγνωση του 1821

Η Επανάσταση του 1821 θεωρείται αστικοδημοκρατική επανάσταση, εμπνευσμένη απ’ τη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789. Η ελληνική αστική τάξη της εποχής (έμποροι – εφοπλιστές) υπήρξε ηγεμονική δύναμη μιας εθνικής αντιφεουδαρχικής επανάστασης.

του Δημήτρη Γρηγορόπουλου

Η Επανάσταση του 1821 έχει µελετηθεί ευρέως απ’ την ελληνική ιστοριογραφία µε την ιστορική και λογική µέθοδο, την περιγραφή αλλά και την ιδεολογική ερµηνεία. Στην ιστορική ανάλυση του φαινοµένου η ιδεολογική ή ταξική ερµηνεία ενυπάρχει αναπόφευκτα ανεξαρτήτως του βαθµού συνειδητότητας και των ορίων της. Θεωρητική και µεθοδολογική βάση των ιστορικών φαινοµένων (γενικότερα των κοινωνικών) είναι η ιστορική και λογική ανάλυση.

Η λογική ανάλυση προσδιορίζει την ουσία, τις νοµοτέλειες που καθορίζουν ένα φαινόµενο. Η ιστορική ανάλυση περιγράφει την εξελικτική πορεία του.

Η ιστορικολογική ανάλυση στις ταξικές κοινωνίες επηρεάζεται απ’ τις ταξικές αντιθέσεις. Αν και η αστική ιδεολογία αποκλείει την αξιολογία (άρα και την ταξική προσέγγιση) απ’ την έρευνα των κοινωνικών φαινοµένων, στην πραγµατικότητα η έρευνά τους επηρεάζεται απ’ το ταξικό συµφέρον. Η άρχουσα τάξη σε γενικές γραµµές επιχειρεί να συγκαλύψει τις ταξικές αντιθέσεις και τον εκµεταλλευτικό χαρακτήρα του συστήµατος. Ο µαρξισµός δέχεται το κριτήριο της ταξικής ερµηνείας, θεωρώντας την απαραίτητη για την ανάλυση της ταξικής κοινωνίας. Αυτή όµως η ορθή θεωρητική θέση δεν εξασφαλίζει αυτόµατα την ορθή ερµηνεία των κοινωνικών φαινοµένων. Αυτή εξαρτάται απ’ την επάρκεια του υλικού, την ικανότητα του ερευνητή, την ανάλυση των φαινοµένων καθαυτά χωρίς την προκρούστεια κλίνη της πολιτικής σκοπιµότητας, που πρέπει σαφώς να διαχωρίζεται απ’ την αντικειµενική ταξική ανάλυση.

Στην ανάλυση και αποτίµηση της Επανάστασης του 1821 η µαρξιστική ιστοριογραφία, αν και σαφώς υποδεέστερη στα µέσα έρευνας απ’ την αστική και τη µικροαστική, υπερτερεί έναντι αυτών καθώς έχει προσδιορίσει ένα γενικό πλαίσιο επιστηµονικής ερµηνείας των βασικών παραµέτρων – ζητηµάτων που έχουν τεθεί σε σχέση µε την ελληνική Επανάσταση του 1821:

Πρώτο, για τον χαρακτήρα της επανάστασης, δεύτερο, για τις κινητήριες δυνάµεις της, τρίτο, για τα εθνικά, κοινωνικά, οικονοµικά, πολιτικά αποτελέσµατά της, τέταρτο, για τη σχέση της επανάστασης µε τις Μεγάλες ∆υνάµεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) στη διάρκεια αλλά και στην έκβασή της. Στο καθοριστικό ζήτηµα του χαρακτήρα της επανάστασης η αστική ιστοριογραφία απολυτοποιεί τον εθνικό ενοποιητικό χαρακτήρα της και την ιδεολογική αναβίωση της αρχαιότητας. Απεναντίας, η µαρξιστική ιστοριογραφία, µε πρώτο τον Σκληρό, τον Κορδάτο στη συνέχεια, που πραγµατοποιεί τη µεγάλη τοµή, τον Ζέβγο στον Μεσοπόλεµο και άλλους νεότερους, εισάγει την ιστορικοϋλιστική µέθοδο ανάλυσης, τον τρόπο παραγωγής, τις τάξεις και την πάλη τους, αλλάζοντας ριζικά την οπτική της ελληνικής ιστοριογραφίας.

Πρώτο: Το επίδικο της αστικής και µαρξιστικής ιστοριογραφίας για το χαρακτήρα της επανάστασης (αν ήταν κοινωνικός ή εθνικός) λύθηκε µε την επικράτηση της µαρξιστικής άποψης. Η Επανάσταση του 1821 θεωρείται αστικοδηµοκρατική, εµπνευσµένη απ’ τη µεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789. Η ελληνική αστική τάξη της εποχής (έµποροι – εφοπλιστές) υπήρξε ηγεµονική δύναµη µιας εθνικής αντιφεουδαρχικής επανάστασης. Η αστική επανάσταση έχει εθνικοκοινωνικό χαρακτήρα. Για να υπηρετήσει τα συµφέροντά της, προωθεί τη συγκρότηση του έθνους-κράτους ενάντια στον φεουδαρχικό κατακερµατισµό και στον ξένο ζυγό.

∆εύτερο: Η διάταξη των δυνάµεων είναι αντίστοιχη του χαρακτήρα της επανάστασης. Κινητήριες δυνάµεις της επανάστασης είναι το εφοπλιστικό και το εµπορικό κεφάλαιο (αστική τάξη της εποχής) που αποτελούν τον ηγεµόνα του κινήµατος. Η αστική τάξη προσδιορίζει το στόχο της επανάστασης (απαλλαγή από τον τουρκικό ζυγό και το φεουδαρχισµό) και ηγείται των επαναστατικών δυνάµεων. Η αγροτιά είναι ο κύριος φορέας της επανάστασης, όχι όµως και ο ηγετικός. Στις επαναστατικές δυνάµεις εντάσσονται οι συντεχνίες και η φτωχολογιά στις πόλεις, οι ναυτικοί που επανδρώνουν τον ελληνικό στόλο. Στην επανάσταση προσχώρησαν και οι κοτζαµπάσηδες, όταν δεν µπόρεσαν να την αποτρέψουν.

Τρίτο: Η αστική τάξη από αντικειµενικές αδυναµίες αλλά και δικές της ανεπάρκειες κατόρθωσε να δηµιουργήσει ανεξάρτητο κράτος µικρής έκτασης, ενώ το µεγαλύτερο τµήµα του έθνους παρέµενε υπό τον τουρκικό ζυγό. Η επανάσταση νίκησε, ιδίως στην τελική φάση µε την επέµβαση των Μεγάλων ∆υνάµεων (ναυµαχία Ναβαρίνου). Η επέµβαση και τα τεράστια δάνεια, ιδίως απ’ την Αγγλία, υποθήκευσαν έκτοτε την ανεξαρτησία της χώρας. Η αστική τάξη, δέσµια των αδυναµιών της, συµβιβάστηκε µε την κοτζαµπάσικη αντίδραση. Έτσι δεν µπόρεσε να εκπληρώσει τη βασική εσωτερική αποστολή της, τη λύση του αγροτικού ζητήµατος, την αναδιανοµή της γης στους αγρότες και τους αγωνιστές, την κατάργηση των φεουδαρχικών (τσιφλικάδικων) σχέσεων στο χωριό (µε περιορισµένες εξαιρέσεις). Οι εγκαταλελειµµένες γαίες των Τούρκων (εθνικές γαίες) δεν διανεµήθηκαν στους αγρότες, αλλά χρησιµοποιήθηκαν ως ενέχυρο για τη σύναψη νέων δανείων.

Η αδυναµία της αστικής τάξης να οδηγήσει στην ολοκλήρωση των εθνικών και κοινωνικών στόχων της επανάστασης δεν δικαιολογεί την άποψη που τη χαρακτηρίζει εξαρχής αντιδραστική λόγω του συµβιβασµού µε τους κοτζαµπάσηδες και της εξωτερικής εξάρτησης, µε συνέπεια να την εξαίρει απ’ τις κινητήριες δυνάµεις της επανάστασης.

Τέταρτον: Οι Μεγάλες ∆υνάµεις συνέβαλαν στην τελική φάση στην ανεξαρτησία της Ελλάδας, αλλά για να υπηρετήσουν τα ιδιαίτερα συµφέροντά τους. Στην αρχή, στο πλαίσιο της Ιεράς Συµµαχίας, τήρησαν αρνητική στάση και καταδίκασαν την Ελληνική Επανάσταση. Στη συνέχεια άλλαξαν στάση. Η Ρωσία λόγω γεωπολιτικής αντίθεσης µε την Τουρκία και φιλοδοξίας να αναδειχθεί προστάτιδα των υπόδουλων χριστιανικών πληθυσµών της Βαλκανικής. Η Αγγλία, αν και υποστήριζε την ακεραιότητα της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας, αντιµετώπισε θετικά την επανάσταση, όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν αναπόφευκτη η απελευθέρωση της Ελλάδας και για να ανασχέσει τη ρώσικη επιρροή.

Η Αγγλία µε όπλο τα δάνεια που χορήγησε στην επαναστατηµένη Ελλάδα και αξιοποιώντας τον µεταπρατικό χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης κατάφερε να θέσει τη χώρα σε καθεστώς εξάρτησης, το οποίο διατηρήθηκε µέχρι τον Εµφύλιο Πόλεµο, οπότε τη σκυτάλη παρέλαβαν οι ΗΠΑ.

http://prin.gr

Aπελευθερώθηκε ο λαός το ’21’;

«Όταν κανείς έχει υπ’ όψιν του το τί έγινε κατά το διάστημα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος από την άρχουσα τάξιν και τί επηκολούθησεν κατόπιν, εξάγει το συμπέρασμα, που το επικυρώνουν τα αδιάψευστα γεγονότα, ότι η Επανάστασις του 1821 επροδόθη, όχι μόνον από τους κοτζαμπάσηδες και Φαναριώτες, αλλά και από τους αστούς.

Αυτή είναι η μόνη ιστορική αλήθεια» γράφει ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος κλείνοντας το βιβλίο του για την επανάσταση του 1821.


Η θέση των κοινωνικών τάξεων τις παραμονές της Επανάστασης

α) Έλληνες χριστιανοί τσιφλικάδες (προεστοί-κοτζαμπάσηδες): είναι υπέρ των Τούρκων, προκειμένου να διατηρήσουν τα φεουδαρχικά τους δικαιώματα.

β) Πατριαρχείο, ανώτερος κλήρος Εκκλησίας και καλόγεροι μοναστηριών: προκειμένου να διατηρήσουν τα προνόμιά τους υποστηρίζουν ανοιχτά τους Τούρκους και καταδικάζουν κάθε προσπάθεια είτε εθνικοαπελευθερωτικού είτε κοινωνικού αγώνα. Εξαίρεση αποτελούν πολλοί παπάδες των χωριών και των πόλεων που ήταν κι αυτοί φτωχοί, ήταν άνθρωποι του λαού και υπέφεραν την ίδια καταπίεση από τους μεγαλοτσιφλικάδες.

γ) Φαναριώτες: λόγω της θέσης τους είναι όργανα του Σουλτάνου και τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τα δικά του.

δ) Νησιώτες αστοί (έμποροι-καραβοκύρηδες): στην προσπάθεια να προωθήσουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους έρχονται σε αντιπαράθεση με τους κοτζαμπάσηδες και τους Τούρκους. Σε ορισμένες περιπτώσεις συμμαχούν και με τους φτωχούς αγρότες ενάντια στους τσιφλικάδες. (Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Σάμου, όπου η ταξική πάλη οδήγησε στη διαμόρφωση δύο ανταγωνιστικών κομμάτων: το κόμμα των κοτζαμπάσηδων, οι καλικάντζαροι, και το κόμμα των αστών και των αγροτών, οι καρμανιόλοι.)

ε) Αγρότες, μικροϊδιοκτήτες και ακτήμονες (κολλήγοι): καθώς εντείνεται η καταπίεση των αγροτών από τους Έλληνες τσιφλικάδες, τους κοτζαμπάσηδες, την Εκκλησία και τους Τούρκους πασάδες, η αγανάκτηση κορυφώνεται και διαμορφώνεται μια πιο αγωνιστική διάθεση. Όμως, σε λίγες περιοχές πραγματοποιήθηκαν αγροτικά κινήματα, άλλοτε με εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα και άλλοτε ήταν εξεγέρσεις εναντίον των τσιφλικάδων. Εμπόδιο στο μαζικό και οργανωμένο ξεσηκωμό των φτωχών αγροτών στέκεται το γεγονός ότι είναι διασκορπισμένοι και όχι συγκεντρωμένοι, η μακρά συνήθεια της υποταγής, σε συνδυασμό με την αμάθεια και τη θρησκοληψία που καλλιεργούσαν την αντίληψη ότι τα βάσανά τους ήταν θέλημα θεού και παρέπεμπαν τη δικαίωση στη μετά θάνατον ζωή. Επίσης, ένας μαζικός αγώνας χρειάζεται και πολλά όπλα, τα οποία ούτε υπήρχαν ούτε μπορούσαν να τα χειριστούν οι περισσότεροι. Ωστόσο, όσο ο μαζικός ξεσηκωμός δεν πραγματοποιείται, πολλοί ήταν αυτοί που προέβησαν σε ατομική δράση. Έτσι, γέμισαν τα βουνά της Ελλάδας (όπως συνέβαινε και στα υπόλοιπα Βαλκάνια) με κλέφτες. Όπως παρατηρεί ο Κορδάτος:

«Η κλεφτουριά είναι μια ιδιότυπη μορφή της πάλης των τάξεων…». Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι που παραθέτει από την ανώνυμη λαϊκή Μούσα:

«Βασίλη, κάτσε φρόνημα, να γένεις νοικοκύρης, / για ν’ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες, / χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.

– Μάννα μ’, εγώ δεν κάθομαι να γένω νοικοκύρης, / να κάμω αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν / και να ’μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους*.»

* εννοεί τους κοτζαμπάσηδες



Οι κοτζαμπάσηδες αντέδρασαν με όσα μέσα είχαν και πολλές φορές μαζί με τους Τούρκους χτυπούσαν τους κλέφτες. Κάποια στιγμή σκέφτηκαν ότι θα ήταν αποτελεσματικότερο να διασπάσουν εσωτερικά τους κλέφτες. Έτσι, έπεισαν την τουρκική εξουσία να οργανώσουν ένοπλα σώματα από κλέφτες που είχαν συλληφθεί και θα έπαιρναν επί τούτου αμνηστία, στους οποίους θα έδιναν και καλούς μισθούς και θα τους επέτρεπαν κάθε ασυδοσία στα ορεινά μέρη. Αυτοί ήταν οι αρματολοί και πράγματι η δράση τους περιόρισε τη δράση των κλεφτών.

στ) Έλληνες αστοί των παροικιών: η δημιουργία Ελληνικού Κράτους αποτελούσε μια πραγματική ανάγκη της ελληνικής αστικής τάξης των παροικιών, δεδομένου ότι ένα τέτοιο κράτος θα τους προσέφερε έναν προνομιακό χώρο να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά.



Όμως, η ήττα του Ναπολέοντα και η επικράτηση των φεουδαρχικών δυνάμεων αποθάρρυνε τους περισσότερους Έλληνες των παροικιών της δύσης από την οργάνωση της επανάστασης. Από την άλλη, οι Έλληνες των παροικιών της ανατολικής Ευρώπης, παρά την προσχώρηση της Ρωσίας στην Ιερά Συμμαχία –η οποία καταδίκαζε κάθε εθνικό και κοινωνικό κίνημα–, συνεχίζουν να είναι προσηλωμένοι στον αγώνα, με την πεποίθηση ότι τελικά το αντιτουρκικό αίσθημα των Ρώσων θα κυριαρχήσει και θα τους βοηθήσουν.





Πέρα από τα πιο γνωστά γεγονότα της Επανάστασης, τις πιο γνωστές μάχες και πρόσωπα, τις Γερουσίες και τις Εθνοσυνελεύσεις, διαδραματίστηκε και ένας παράλληλος αγώνας, που συνήθως αποσιωπάται, διότι οι αγωνιζόμενοι ηττήθηκαν και την ιστορία τους δεν την είπε κανείς. Πρόκειται για όλους αυτούς τους λαϊκούς αγώνες που έλαβαν χώρα σε κάθε περιοχή της επαναστατημένης Ελλάδας ενάντια στους κοτζαμπάσηδες. Ο φτωχός λαός, πότε σε συμμαχία με αστικά στοιχεία και πότε μόνος του, μαζί με την απόφαση να διώξουν τον κατακτητή, πολέμησαν για να λυτρωθούν και από τους άμεσους καταπιεστές τους.



Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Καρατζάς στην Πάτρα, ένας δημοκράτης και τσαγκάρης στο επάγγελμα, ο οποίος ξεσήκωσε το λαό την 21 Μαρτίου και χτυπήθηκε με τους Τούρκους μέσα στην πόλη. Οι πρόκριτοι και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σύρθηκαν από τις εξελίξεις. Όμως, όταν αργότερα και υπό την πίεση των τουρκικών στρατευμάτων, αυτοί υποχώρησαν ο Καρατζάς συνέχισε τον αγώνα, ώσπου οι πρόκριτοι θεώρησαν ότι δεν τους συνέφερε και οργάνωσαν τη δολοφονία του. Παρόμοια γεγονότα συνέβησαν σε όλη την Ελλάδα. Έτσι, τα κατά τόπους λαϊκά στοιχεία του αγώνα «απαλείφονταν από την εξίσωση» και κυριαρχούσαν τα παλαιά αντιδραστικά στοιχεία.



Το λαϊκό κίνημα δεν κατόρθωσε να πάρει πιο στέρεα χαρακτηριστικά και να νικήσει, διότι, σε ένα βαθμό, δεσμευόταν από ένα τοπικιστικό πνεύμα και την έλλειψη προοπτικής. Από τη μία ζητούσε γη, αλλά στρεφόταν αυθόρμητα κατά των τοπικών κάθε φορά αρχόντων-τσιφλικάδων, χωρίς να έχει διαμορφώσει μια συνειδητή πολιτική αντίληψη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, ότι όλα αυτά που παρουσιάζονταν ως εμφύλιοι σπαραγμοί ήταν στην ουσία ταξικοί αγώνες.



Από την άλλη, αυτοί οι παλαιοί κοτζαμπάσηδες, πρόκριτοι και οι Φαναριώτες, ήταν ανοιχτά ξενόδουλοι ακόμη και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Από την πρώτη χρονιά της Επανάστασης ο Μαυρομιχάλης έστειλε μια επιστολή, όπου παρακαλούσε να μεσολαβήσουν διάφοροι παράγοντες για να παραδώσουν τη χώρα στους Άγγλους. Λίγο μετά, το 1823, οι Κουντουριώτες και οι κοτζαμπάσηδες της Πελοποννήσου πρότειναν να προωθήσουν αίτημα προς τις Μ. Δυνάμεις να διορίσουν έναν ξένο πρίγκιπα ως βασιλιά. Αλλά η κορύφωση της προδοτικής δράσης των αστών και των τσιφλικάδων έρχεται με τα αγγλικά δάνεια και τους όρους τους.



Όταν η Αγγλία για τους δικούς της λόγους αποφάσισε να δώσει δάνεια στους επαναστατημένους Έλληνες, το έκανε με σκανδαλώδη τρόπο. Το 1824 από 800.000 λίρες εκταμιεύθηκαν μόνο 250.000. Την επόμενη χρονιά από ονομαστικής αξίας δάνειο 2.000.000 λιρών η ελληνική πλευρά έλαβε μόνο 230.115 λίρες και το υπόλοιπο καταβροχθίστηκε στο Λονδίνο. Γράφει ο Κορδάτος:



«Οι Έλληνες αστικοτσιφλικάδες τα κατάφεραν να υποδουλώσουν τον ελληνικό λαό εις το αγγλικόν κεφάλαιον. Αντί να εξοδεύσουν αυτοί δια τας ανάγκας του πολέμου –και είχαν μεγάλες περιουσίες– υποθήκευσαν την εθνική περιουσίαν εις τους Άγγλους και πήραν μερικά ψίχουλα δανείου, τα οποία εμοιράσθηκαν, εννοείται μεταξύ των. Εβόησε τότε όλος ο προοδευτικός κόσμος της Ευρώπης, δια τα ληστρικά αυτά δάνεια. Οι Άγγλοι όμως χρηματοδόται ήξευραν τι έκαμαν: εκτελούντες μυστικάς εντολάς της αγγλικής κυβερνήσεως, ενέγραφον υποθήκην επί των εθνικών γαιών και ητοιμάζοντο, ευκαιρίας δοθείσης, να κάμουν κατοχήν εις την Πελοπόννησον.»


Ενδεικτικό της προδοτικής στάσης και δουλοπρέπειας αυτών των στοιχείων είναι το υπόμνημα του Φαναριώτη Μαυροκορδάτου προς τον υπουργό εξωτερικών της Αγγλίας Κάννινγκ:

«… Η ανεξαρτησία της Ελλάδος είναι η μόνη διέξοδος, η φέρουσα εις την ίδρυσιν του φραγμού εκείνου, τον οποίον η σωτηρία της Ευρώπης απαιτεί κατά της κολοσσιαίας δυνάμεως της Ρωσσίας. Άλλοτε τον φραγμόν τούτον παρείχεν η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά της Δυνάμεως του Βορρά, ο παρών όμως αγών των Ελλήνων απέδειξε αυτήν ανίκανον να εκτελή του λοιπού το έργον τούτο […] Αποτέλεσμα της συνεννοήσεως ταύτης (δηλαδή Ελλάδος και Τουρκίας) έσται ότι η Αγγλία, Πύλη και Ελλάς θα αποτελέσουν του λοιπού μίαν και μόνην, δια να είπω ούτω, δύναμιν, ήτις θ’ αντιταχθή κατά της Ρωσσίας και τέλος η ένωσις αύτη θ’ αποτελεί μίαν επιπλέον εγγύησιν, ην προσεκτάτο η Αγγλία κατά των αποπειρών της τε Ρωσσίας και πάσης άλλης Ευρωπαϊκής Δυνάμεως εναντίον του αγγλικού εμπορίου των Ινδιών…»



«Έτσι, ως τα σήμερα, εσυνεχίσθη η οικονομική υποδούλωσις και αποστράγγισις του λαού και την θέσιν των Τούρκων μπέηδων, αγάδων και πασάδων, την επήραν αυτοί, που είχαν γίνει το ίδιο όπως και οι Τούρκοι κατακτηταί, ληστές και γδύστες, μαζί με τους ξένους δανειστές μας. Από το 1823 ως τα τώρα το ξένον κεφάλαιον, έχοντας τοποτηρητάς και εντολοδόχους του εις την χώραν μας τους αστοτσιφλικάδες, εγύμνωσε κάθε ικμάδα του τόπου, ελήστευσε τον λαόν και έκράτησε την χώραν καθυστερημένην, δια να μπορεί να μας μεταχειρίζεται ως αποίκους.



«Όταν κανείς έχει υπ’ όψιν του το τί έγινε κατά το διάστημα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος από την άρχουσα τάξιν και τί επηκολούθησεν κατόπιν, εξάγει το συμπέρασμα, που το επικυρώνουν τα αδιάψευστα γεγονότα, ότι η Επανάστασις του 1821 επροδόθη, όχι μόνον από τους κοτζαμπάσηδες και Φαναριώτες, αλλά και από τους αστούς. Αυτή είναι η μόνη ιστορική αλήθεια».



Απόσπασμα της εισήγησης του Μιχάλη Χονδροκούκη σε εκδήλωση του Συλλογου «Γιάννης Κορδάτος»με θέμα τα ιστορικά γεγονότα και τη συμβολή της σκέψης και της ιστορικής ανάλυσης του Γ. Κορδάτου στην κατανόηση της Ιστορίας. Το 1924 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το έργο του Γιάνη Κορδάτου «Η κοινωνική σημασία της ελληνικής επαναστάσεως του 1821». Το κράτος και η Ιερά Σύνοδος το καταδίκασαν άμεσα. Το βιβλίο κυκλοφορεί και αξίζει να διαβαστεί.



Περισσότερα εδώ.

inred.gr

Aυτά έβλεπε ο Oδυσσέας Aνδρούτσος και ζητούσε να κλαδέψουν τα κεφάλια των αρχιρασοφόρων

Oταν ξέσπασε η επανάσταση του '21 πατριάρχης έλαχε να είναι ο Γρηγόριος ο E', το άγαλμα του οποίου έχουμε και καμαρώνουμε στα Προπύλαια.

Aυτός, λοιπόν, σαν σήμερα το 1821 έστειλε ένα φιρμάνι σε όλους τους ραγιάδες –το οποίο διέταξε τους παπάδες να το κάνουν τροπάρι σε όλες τις εκκλησιές- όπου οι επαναστάτες χαρακτηρίζονται: «αγνώμονες, φυγάδες, κακόβουλοι, τέρατα εμψύχου αχαριστίας, αλαζόνες, δοξομανείς, ανόητους», και προτρέπει τους σκλαβωμένους: «εκείνους τους ασεβείς προταιτίους ολεθρίους αποστάτας να τους μισήσετε καθότι και η εκκλησία τους έχει μισήσει ως μέλη σεσηπότα (σάπια) αφορισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και μετά θάνατον άλυτοι και τυμπανιαίοι και τω αιώνιο αναθέματι και αυτοί και όσοι ακολουθήσωσι του λοιπού να γίνουν τα τέκνα αυτών ορφανά, άγγελος Kυρίου καταδιώξαι αυτούς εν πυρίνη ρομφαία».

Aυτά, που λέτε έλεγε ο αρχιτράγος της εποχής και οι δεσποτάδες του τα υλοποίησαν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα του Πορφύριου στην Aρτα που αφόρισε τους Σουλιώτες και στρατολόγησε μισθοφόρους για να πολεμήσει στο πλευρό των Tούρκων.

Aυτά έβλεπε ο Oδυσσέας Aνδρούτσος και με γράμμα του στον Kολοκοτρώνη ζητούσε να κλαδέψουν τα κεφάλια των αρχιρασοφόρων.

***

 O Γιάννης Κορδάτος, με το βιβλίο του «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821», κάνει την πρώτη σοβαρή ανάλυση την για το τι έγινε στην πραγματικότητα στην επανάσταση του 1821.

Η πρώτη έκδοσή του κυκλοφόρησε το 1924. Ηταν ένα βιβλίο που έκανε πάταγο, προκαλώντας την λύσσα όλων εκείνων που ο Κορδάτος είχε ονομάσει «βατράχους της πατριδοκαπηλίας».

Οι μαρξιστικές ιδέες είναι το αντίδοτο στα ψέματα της κυρίαρχης τάξης και ο Γ. Κορδάτος αντιπροσωπεύει τις ρίζες της μαρξιστικής σκέψης στην Ελλάδα. 

 Ο Κορδάτος ξεσκεπάζει αλύπητα τα προνόμια και τον ρόλο των αρχιρασοφόρων, όπως και των λοιπών πυλώνων του συστήματος, των «κοτζαμπάσηδων» για παράδειγμα. Γράφει: «Η Εκκλησία έπαιρνε μάλιστα από κάθε χριστιανό ραγιά ειδικό φόρο, που λεγόταν ρόγα ή ζητεία. Πολλές φορές με ασπλαχνία Σάϋλωκ έκανε κατάσχεση στο αλέτρι ή τα άλλα γεωργικά εργαλεία του αγρότη, αν τύχαινε και δεν πλήρωνε τον παραπάνω φόρο». Και συμπεραίνει: «Μ΄ όλον τον αγώνα και τον τυραγνισμό του [ο μικροαγρότης] τίποτε δεν του απόμεινε, επειδή ερχόταν ο φορατζής, ο δεσπότης, ο κοτζάμπασης κι ο τσορμπατζής και του το έπαιρναν. Δεν ήταν τόσο ο Τούρκος αγάς που ερχόταν σε επαφή με τον αγρότη, ούτε ο σούμπασης, ήταν ο χριστιανός προύχοντας και ο δεσπότης που, με το να είναι με την τουρκικήν εξουσίαν, με χίλιους δυο τρόπους έγδυναν τον ραγιά γεωργό και δουλευτή».

Διαβάστε περισσότερα

ISIS, όπως το τέρας Φραγκεστάιν, στρέφεται ενάντια στους δημιουργούς του

Το χρονικό του τρομοκρατικού μακελειού στο Βέλγιο το παρακολουθούμε αναλυτικά στο βίντεο που παραθέτουμε.

Τα βασικά ερωτήματα –που σε μεγάλο βαθμό έχουν απαντηθεί- δεν είναι αυτά που προβάλλουν τα ΜΜΕ και έχουν σχέση με την αστυνομική πλευρά της υπόθεσης.
 
Γιατί όλοι αυτοί που εκφράζουν την θλίψη τους για τους νεκρούς και τραυματίες της τρομοκρατικής ενέργειας των Βρυξελλών, δεν αναφέρουν καθόλου στους ουσιαστικούς υπεύθυνους αυτού του μακελειού; Κι’ αυτοί δεν είναι άλλοι απ’ αυτούς που δημιούργησαν, χρηματοδότησαν, εξόπλισαν  και εκπαίδευσαν τους παρανοϊκούς φονιάδες του ISIS.

Το Ισλαμικό κράτος δημιουργήθηκε και εξοπλίστηκε από καπιταλιστικά κράτη και πριν στραφεί όπως το τέρας Φραγκεστάιν  ενάντια στους κατασκευαστές του, εξυπηρετούσε με απόλυτη αφοσίωση τους δημιουργούς του, βάζοντας στο στόχαστρο του τα Κουρδικά κινήματα αντίστασης, όπως και των Λιβανέζων και των Παλαιστινίων.

Στην προκειμένη περίπτωση ισχύει η ρήση «έσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες».

 Βαθύ κόκκινο

Όταν η Βέλγικη κυβέρνηση πουλούσε όπλα στον ISIS

Σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία του Βελγίου, εταιρείες από την περιοχή της Βαλλονίας πούλησαν όπλα στη Σαουδική Αραβία τα οποία βρέθηκαν στα χέρια τρομοκρατών στο Ισλαμικό Κράτος.

 

Η βελγική εφημερίδα L” Écho επισημαίνει ότι η Σαουδική Αραβία διατηρεί άριστες εμπορικές σχέσεις με τη Βαλλονία (γαλλόφωνο Βέλγιο), όπως αναφέρει έκθεση για την πώληση όπλων για το έτος 2014 η οποία εγκρίθηκε από την Επιτροπή του Κοινοβουλίου της Βαλλονίας για τον έλεγχο των αδειών όπλων.

 

 Την προηγούμενη χρονιά, η κυβέρνηση της Βαλλονίας χορήγησε 49 άδειες εκ των οποίων οι περισσότερες αφορούσαν πυροβόλα όπλα και πυρομαχικά, εμπορικής αξίας ύψους 397 εκ. ευρώ. 

Το ποσό αυτό είναι τετραπλάσιο σε σχέση με το 2013.

 

Τη Σαουδική Αραβία ακολουθούν το Κατάρ (11 άδειες) και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (13 άδειες). Πέραν της Σαουδικής Αραβίας, η εν λόγω έκθεση επισημαίνει μια πραγματική αύξηση στην πώληση όπλων από την περιοχή της Βαλλονίας. Συνολικά, η Βαλλονία έχει χορηγήσει 1251 άδειες. Ήδη, βουλευτές επισημαίνουν ότι η Βαλλονία πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και διερωτώνται αν είναι πρέπει να εξάγει η Βαλλονία όπλα προς τη Σαουδική Αραβία, μια χώρα που χρηματοδοτεί το Ισλαμικό Κράτος.

topontiki.gr

Έγκλημα, παράγωγο του Ιμπεριαλισμού

Eπιθέσεις σε αεροδρόμιο, επιθέσεις και σε σταθμούς του μετρό κοντά στην ΕΕ στις Βρυξέλλες.
Όταν τα σκυλιά του πολέμου που αμολούν πάθουν λύσσα, πάνε να δαγκώσουν και αυτόν που τα αμόλυσε. Το θέμα είναι ότι συνήθως την πληρώνουν οι μη άμεσα εμπλεκόμενοι. Γιατί το μετρό δεν θα το πάρουν συνήθως αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, αυτοί έχουν λιμουζίνες.


Θα το πάρουν κυρίως και αυτοί που πάνε να καθαρίσουν τις τουαλέττες, να κάνουν την λάντζα, να σοβατίσουν τον τοίχο, ντόπιοι και μετανάστες, σίγουρα και πρόσφυγες. Θα ήταν αστείο να αποδώσουμε σε κάποια αντι-ιμπεριαλιστική ενέργεια τις επιθέσεις, επειδή έγιναν στην πόλη-έδρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Οι επιθέσεις αυτές είναι έγκλημα τόσο απέναντι στα άμεσα θύματα όσο και απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, γιατί ξέρουμε τι θα επακολουθήσει, ξέρουμε ότι τα επόμενα θύματα αυτού του συμβάντος θα είναι αυτοί. Σκυλιά του ιμπεριαλισμού είναι οι δράστες, ανεξαρτήτως προθέσεων. Σκυλιά από την μία, σκυλιά από την άλλη, και στην μέση να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαί.

ΥΓ: Η Ε.Ε κάνει ντηλς με τον Ερντογάν που αποδεδειγμένα στηρίζει το ΙΚ, ενώ παράλληλα στις Βρυξέλλες γίνεται τρομοκρατική. Ας βγάλει ο καθένας και η καθεμιά μας συμπεράσματα για το νέο γύρο ρητορείας περί τάξης και ασφάλειας που θα ξεκινήσει.
agkarra.com