Οι εργολάβοι «απασφάλισαν» - Χτυπάνε τον Τσίπρα μέσω τρίτων

ΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΤΟΥ ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΝΑ… ΚΟΝΤΥΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Η μανία με την οποία τα μέσα ενημέρωσης των εργολάβων και των μεγαλοεκδοτών «χτυπούν» την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό δεν έχει προηγούμενο. Με όχημα τις επιθέσεις εναντίον της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Γιάνη Βαρουφάκη και του Παναγιώτη Λαφαζάνη προσπαθούν να «κοντύνουν» τον Αλέξη Τσίπρα.

Με μεθοδευμένα ρεπορτάζ παρουσιάζουν συνεχείς ρήξεις του Αλέξη Τσίπρα με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και την αριστερή πλατφόρμα προδικάζοντας την αποχώρηση δεκάδων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με το που έρθει η συμφωνία με τους δανειστές στη Βουλή.
Εμφανίζουν την Ζωή Κωνσταντοπούλου ως μόνιμο εμπόδιο στις επιλογές του Αλέξη Τσίπρα και ως νούμερο δύο που «πριονίζει» την καρέκλα του πρωθυπουργού.
Για τον λόγο αυτό τα κανάλια των εργολάβων αφιέρωσαν εκτενή ρεπορτάζ στα δελτία των οκτώ για τη συζήτηση στην επιτροπή θεσμών της Βουλής και το διορισμό του Ταγματάρχη στην ΕΡΤ.
Παρά το γεγονός ότι η Ζ.Κωνσταντοπούλου προχώρησε σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις, τα συστημικά μέσα ενημέρωσης έμειναν στους διαλόγους που είχε η Πρόεδρος της Βουλής με τον Ταγματάρχη, τον Μητρόπουλο και τον Τσακνή.
Δεν «συγκινήθηκε» κανείς όταν η κυρία Κωνσταντοπούλου αποκάλυψε ότι η Βουλή πληρώνει κάθε χρόνο τις οπτικές ίνες για να δίνουν τσάμπα εικόνα τα ιδιωτικά κανάλια.
Ναι, καλά διαβάσατε. Στην αποκάλυψη ότι το Κανάλι της Βουλής πληρώνει τις οπτικές ίνες που χρησιμοποιούν τα ιδιωτικά κανάλια για να εκπέμπουν από τη Βουλή προχώρησε η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας με αντικείμενο την γνωμοδότηση για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Φάκελος Καναλάρχες: Το κόλπο με τη DIGEA και η παράνομη εκπομπή

«Με φρίκη διαπίστωσα ότι το Κανάλι της Βουλής πληρώνει 60.000 ευρώ κάθε χρόνο για τις οπτικές ίνες που χρησιμοποιούν οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί», είπε χαρακτηριστικά η Πρόεδρος της Βουλής απευθυνόμενη προς τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Ιωάννη Τραγάκη.
Η κα Κωνσταντοπούλου μάλιστα, αναφέρθηκε και στη χρησιμοποίηση του αρχειακού υλικού της ΕΡΤ από το Κανάλι της Βουλής με το λογότυπο της ΔΤ.
«Με φρίκη διαπίστωσα ότι χρησιμοποιείται αρχειακό υλικό της ΕΡΤ όπου αναγράφεται ''αρχείο ΔΤ'' και το λέω επειδή δεν υπάρχει ''αρχείο ΔΤ"», είπε χαρακτηριστικά.
Για τα παραπάνω όμως, κανένα... μεγάλο κανάλι δεν είπε το παραμικρό.
Σιγή ιχθύος.
Με την ίδια, απίστευτη μανία φορτώνουν με λάσπη οποιαδήποτε ενέργεια του Γιάνη Βαρουφάκη περιμένοντας από τον πρωθυπουργό να... υπακούσει στις εντολές τους και να τον απομακρύνει.
Την ίδια ώρα «προμοτάρουν» στα πρωτοσέλιδά τους άρθρα του Κώστα Σημίτη για την ανάγκη συσπείρωσης των μνημονιακών δυνάμεων. Άρθρα, που θα 'λεγε κανείς ότι είναι γραμμένα απευθείας από την Καγκελαρία ή έστω από «γερμανοτραφή» συγγραφέα.
Το οικονομικο-εκδοτικό κατεστημένο έχει πάρει τις αποφάσεις του και παίζει τα ρέστα του, διότι γνωρίζει πολύ καλά τι θα γίνει όταν η χώρα αλλάξει σελίδα.
Φαντάζει ενδεχομένως απίστευτο, όμως η «ελίτ εξουσίας» που τόσα χρόνια ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις δεν θέλει ούτε έντιμο συμβιβασμό, ούτε επωφελή συμφωνία.
Θέλει στείρα ρήξη και αλλαγή κυβερνητικού σχήματος. Να μπορέσει να βάλει τους... δικούς της ανθρώπους στην κυβέρνηση, όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια.
Μόνο που ο Τσίπρας δεν έχει «γραμμάτια». Εξελέγη με την ψήφο του ελληνικού λαού και όχι από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους που τον λοιδορούσαν κατά την προεκλογική περίοδο.
Δυστυχώς γι ' αυτούς δεν μπορούν να τον βάλουν στο... Καστελλόριζο και με το κείμενο έτοιμο να τον αναγκάσουν να κάνει δηλώσεις... και τούτο τους «πέφτει» κομματάκι βαρύ.

newsbomb

Π. Γκρούγκμαν:«Mετά το Grexit, το πραγματικό ρίσκο για το ευρώ δεν θα είναι η αποτυχία, αλλά η επιτυχία της Ελλάδας».

Από το ΚΟΚΚΙΝΟ


Ο νομπελίστας οικονομολόγος αναλύει στους New York Times, τις συνέπειες για την ευρωζώνη ενός πιθανού Grexit, με το άρθρο του «Το Grexit και η επόμενη μέρα».
Στο άρθρο επισημαίνει ότι «Η Ελλάδα δεν μπορεί να τρέξει ένα μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, γιατί δεν μπορείτε να την ξεζουμίσετε άλλο», ενώ αναφέρεται στην κατάρρευση του success story της Ισπανίας, και στην ανατροπή που διαφαίνεται από τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Και καταλήγει, απευθυνόμενος στους θεσμούς: «Θέλετε πράγματι να ακολουθήσετε αυτό το μονοπάτι;»
.
Ολόκληρο το άρθρο του Πολ Κρούγκμαν στους New York Times: Πηγή : ΝΥΤ: http://krugman.blogs.nytimes.com/2015/05/25/grexit-and-the-morning-after/?_r=1 -

«Μόλις σημειώθηκε ένας ακόμη εκλογικός σεισμός στην Ευρωζώνη: Οι υποψήφιοι που υποστηρίχθηκαν από το Podemos κέρδισαν τις τοπικές εκλογές σε Μαδρίτη και Βαρκελώνη και ελπίζω ότι οι IFKAT - οι θεσμοί, πρώην γνωστοί ως τρόικα (όπως ο ίδιος τους αποκαλεί) - θα δώσουν τη δέουσα προσοχή.

Η ουσία της κατάστασης της Ελλάδας είναι ότι οι πραγματικές παράμετροι μιας βραχυπρόθεσμης συμφωνίας είναι και σαφείς και αναπόφευκτες: Η Ελλάδα δεν μπορεί να τρέξει ένα πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού, γιατί κανένας δεν θα της δανείσει ξανά χρήματα και δεν θα τρέξει ένα μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα (και βασικά δεν μπορεί), γιατί δεν μπορείτε να την ξεζουμίσετε κι άλλο (ο Κρούγκμαν αναφέρεται πάντα προς τους θεσμούς). Ετσι, κάποιος θα έλεγε ότι μια συμφωνία για την Ελλάδα για μικρό πρωτογενές πλεόνασμα κατά τα επόμενα χρόνια είναι εύκολο να επιτευχθεί. Αυτό είναι που θα συμβεί, οπότε γιατί να μην γίνει επίσημα;

Αλλά τώρα, το ΔΝΤ παίζει τον "κακό μπάτσο" δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να απελευθερώσει κεφάλαια έως ότου ο ΣΥΡΙΖΑ καταπατήσει τις κόκκινες γραμμές του για συντάξεις και μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας. Το τελευταίο είναι αμφίβολο από οικονομικής πλευράς. Η ίδια η έρευνα του ΔΝΤ δεν μπορεί να στηρίξει τον ενθουσιασμό για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κυρίως στην αγορά εργασίας.
Τα παραπάνω πιθανότατα εμφανίζουν ένα πραγματικό πρόβλημα. Η Ελλάδα πιθανότατα δεν μπορεί να δώσει ότι υποσχέθηκε στους συνταξιούχους της, αλλά γιατί αυτό θα έπρεπε να είναι ζήτημα για το γενικότερο ερώτημα περί πρωτογενών πλεονασμάτων;

Αυτό που συμβουλεύω τους πάντες να κάνουν είναι να αναρωτηθούν τι θα συμβεί εάν η Ελλάδα εξωθηθεί πραγματικά εκτός ευρώ (Ναι Grexit, άσχημη λέξη, αλλά αυτή μας έχει μείνει).

Θα είναι σίγουρα άσχημη η κατάσταση στην Ελλάδα, τουλάχιστον στην αρχή. Αυτή τη στιγμή οι χώρες που είναι στον πυρήνα του ευρώ πιστεύουν ότι η υπόλοιπη Ευρωζώνη μπορεί να το αντέξει, κάτι που ίσως και να είναι και αλήθεια. Θα πρέπει να θυμόμαστε, ωστόσο, ότι το υποτιθέμενο δίχτυ προστασίας από τη στήριξη της ΕΚΤ δεν έχει δοκιμαστεί στην πραγματικότητα. Εάν οι αγορές χάσουν την πίστη και τον χρόνο για την ΕΚΤ οι αγορές ομολόγων για Ισπανία και Ιταλία θα αυξηθούν. Τι θα συμβεί στ' αλήθεια;

Το μεγαλύτερο ερώτημα, ωστόσο, είναι τι θα συμβεί ένα ή δύο χρόνια μετά το Grexit, όταν το πραγματικό ρίσκο για το ευρώ δεν θα είναι η αποτυχία, αλλά η επιτυχία της Ελλάδας. Ας υποθέσουμε ότι μια εξαιρετικά υποτιμημένη δραχμή φέρνει μια... θάλασσα “μπυρόβιων” Βρετανών στο Ιόνιο και η Ελλάδα αρχίσει να ανακάμπτει. Αυτό θα ενθαρρύνει εκείνους που αντιτίθενται στη λιτότητα και την εσωτερική υποτίμηση σε άλλες χώρες.

Σκεφτείτε το. Μόλις πριν μερικές ημέρες οι “Πολύ Σοβαροί Ευρωπαίοι” χαιρέτιζαν την Ισπανία σαν ένα σπουδαίο success story, μια δικαίωση για ολόκληρο το πρόγραμμα. Τελικά ο ισπανικός λαός δεν συμφωνεί. Και εάν οι δυνάμεις ενάντια στο κατεστημένο έχουν καταφέρει να φέρουν ανάκαμψη στην Ελλάδα σε κάποιο βαθμό, η δυσπιστία απέναντι στο κατεστημένο θα επιταχυνθεί.

Πιστεύω ότι ένα από τα συμπεράσματα είναι ότι η Γερμανία θα προσπαθήσει να σαμποτάρει την Ελλάδα μετά το Grexit. Αλλά ελπίζω ότι αυτό θα πρέπει να θεωρείται απαράδεκτο.
Λοιπόν σκεφτείτε το, IFKATs : Θέλετε πράγματι να ακολουθήσετε αυτό το μονοπάτι;».

«Ντόρα...controls» στις τράπεζες!

Οταν το... φιλοευρωπαϊκό μέτωπο καταλαμβάνεται από έξαρση πατριωτικού καθήκοντος, προαναγγέλλει χρεοκοπία. Και όταν ξεχειλίζει από αγνές προθέσεις διάσωσης της χώρας αναλαμβάνει  έως...
και χρέη κεντρικού τραπεζίτη για να ανακοινώσει... λουκέτο στις τράπεζες και επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων.


Οπερ, μετά τον συνήθη ύποπτο Αδωνι Γεωργιάδη και την - έχουσα προβλέψει τουλάχιστον 20 φορές την χρεοκοπία κι άλλες τόσες διαψευστεί - Μιράντα Ξαφά, ήρθε η ώρα και της Ντόρας Μπακογιάννη. Η οποία, σε προφανή έκρηξη πατριωτικού καθήκοντος, έδωσε και ημερομηνίες κατά τις οποίες θα επιβληθούν, λέει, έλεγχοι κεφαλαίων στις ελληνικές τράπεζες. Προέβλεψε, για την ακρίβεια ότι τα capital controls θα έρθουν μαζί με το... τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, οπότε ίσως επιβληθεί και στην Ελλάδα «μοντέλο Κύπρου».

«Αν δεν έχουμε συμφωνία μέχρι την Παρασκευή, φοβάμαι ότι το Σαββατοκύριακο που είναι και τριήμερο, θα υπάρξει έλεγχος κεφαλαίων στις τράπεζες, όπως συνέβη και στην Κύπρο», δήλωσε πρωί - πρωί η κυρία Μπακογιάννη στον ΣΚΑΙ.

Και για να μην αφήσει και καμία αμφιβολία για τις άδολες, αμιγώς πατριωτικές της προθέσεις, κάλεσε κατόπιν τούτου τον Αλέξη Τσίπρα να φέρει τη συμφωνία στη Βουλή για «να την ψηφίσουμε όλοι οι άλλοι» και να πάει τη χώρα σε εκλογές με υπηρεσιακή κυβέρνηση.

Η δήλωση Μπακογιάννη θα μπορούσε και να είναι ευσεβείς πόθοι εάν δεν ήταν απλώς επικίνδυνη και, θεσμικά, απολύτως ελεγχόμενη. Διότι εκλεγμένος εκπρόσωπος του ελληνικού κοινοβουλίου που προαναγγέλλει ελέγχους κεφαλαίων στις τράπεζες μπορεί και να προτρέπει σε bank run. Και μπορεί επίσης να αγγίζει τα όρια εκτροπής από τον θεσμικό του ρόλο.

«Όποιος κάνει τέτοιου είδους δηλώσεις  πρέπει να αναλαμβάνει και τις ευθύνες του», είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, προσθέτοντας ότι τα σενάρια για επιβολή capital controls στις τράπεζες είναι «ανυπόστατα και κακόβουλα. Δεν υπάρχει καμία τέτοια πιθανότητα».

Ατυχώς, δεν πρόκειται απλώς για θέμα πολιτικών ευθυνών. Πρόκειται για εσκεμμένη καταστροφολογία και καθαρή εθνική υπονόμευση...

 tvxs.gr 

Ελληνικός Δαβίδ εναντίον Γερμανικού Γολιάθ

Πηγή: Γιώργος Δελαστίκ – “Επίκαιρα”

Κορυφώνεται σταδιακά η αναμέτρηση της μικρής Ελλάδας του Τσίπρα με τον κολοσσό της Γερμανίας του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Τον Ιούνιο θα κριθούν τα πάντα. Στα τέλη του επόμενου μήνα θα ολοκληρωθεί ο οικονομικός σχεδιασμός του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, με στόχο την υπογραφή νέου Μνημονίου από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Θα έχει ολοκληρωθεί ο οικονομικός στραγγαλισμός της Ελλάδας που προωθεί η Γερμανία τόσο από πλευράς έλλειψης χρημάτων όσο και από πλευράς ρευστότητας, με τη συνενοχή της ΕΚΤ, η οποία, φυσικά, δρα ως όργανο της καγκελαρίας του Βερολίνου.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα υποχρεωθεί να πάρει αποφάσεις που θα σφραγίσουν την τύχη των Ελλήνων και δευτερευόντως την προσωπική πολιτική του καριέρα. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον οι Γερμανοί δεν δείχνουν διατεθειμένοι να του παραχωρήσουν περιθώρια αναβολής των αποφάσεων για αργότερα. Εδώ που τα λέμε, αν η ελληνική κυβέρνηση κατορθώσει με οποιονδήποτε τρόπο να βγάλει το καλοκαίρι χωρίς να υποταγεί στους γερμανικούς όρους, η θέση της Γερμανίας αποδυναμώνεται ουσιαστικά.

Παράλληλα, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται αλλού. Οι εκλογές στην Πορτογαλία τον Οκτώβριο και στην Ισπανία τον Νοέμβριο, με την αναμενόμενη κατάρρευση των δύο δεξιών, γερμανόδουλων κυβερνήσεων, ιδίως αν ο Τσίπρας δεν έχει υποκύψει στους Γερμανούς, είναι πιθανό να προκαλέσουν σοβαρές ανακατατάξεις στο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.

Η Σύνοδος Κορυφής

Ο Σεπτέμβριος όμως απέχει... αιώνες ολόκληρους από πολιτική σκοπιά. Μέχρι τότε μεσολαβεί πρώτα πρώτα ο Ιούνιος, με την Ελλάδα να πρέπει να πληρώσει και πάλι στο ΔΝΤ πάνω από 1,5 δις ευρώ σε τέσσερις δόσεις. Στις 5 Ιουνίου, 305 εκατομμύρια. Μία εβδομάδα αργότερα, στις 12 Ιουνίου, πρέπει να δώσει στο Ταμείο 343 εκατομμύρια. Σε τέσσερις μέρες, στις 16 Ιουνίου, η Ελλάδα πρέπει να σκάσει πάνω από μισό δις ευρώ στο ΔΝΤ - 572 εκατομμύρια για την ακρίβεια. Σαν να μην έφτανε αυτό, Τρίτη πληρώνει το μισό δις και την Παρασκευή πρέπει να δώσει κι άλλα 343 εκατομμύρια - δηλαδή 915 εκατ. ευρώ, κάτι λιγότερο από 1 δις ευρώ στο ΔΝΤ μέσα σε μία εβδομάδα!

Περιττό να τονιστεί ότι αυτό το 1,5 δις ευρώ δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια αλλά ούτε και μπορεί να βρεθεί. Αν όμως η χώρα κηρυχθεί σε κατάσταση πτώχευσης επειδή δεν μπόρεσε να πληρώσει το ΔΝΤ, ρίχνει η κυβέρνηση Τσίπρα την πολιτική ευθύνη της χρεοκοπίας στις ΗΠΑ, που ελέγχουν το Ταμείο, προς μεγάλη ευτυχία της Γερμανίας, η οποία είναι η χώρα που στραγγαλίζει οικονομικά την Ελλάδα!

Κυβερνητικές αυταπάτες

Υπάρχει ένα θεμελιακό, αφετηριακό σημείο. Η κυβέρνηση Τσίπρα συμπεριφέρεται σαν να πιστεύει ότι οι Γερμανοί θέλουν να επιβάλουν στην Ελλάδα ένα πρόγραμμα με σκληρούς αντιλαϊκούς όρους, με τους οποίους η Αθήνα διαφωνεί, έχοντας όμως στόχο το πώς θα διασφαλίσουν ότι οι Ευρωπαίοι θα πάρουν οπωσδήποτε πίσω όλα τα λεφτά που έχουν δανείσει στις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Δεν δείχνει η κυβέρνηση Τσίπρα να έχει αντιληφθεί πόσο μεγάλη σημασία έχει για τη Γερμανία να την ανατρέψει και να απαλλαγεί από αυτή για πάντα, αφού όμως πρώτα έχει κατεξευτελίσει και διασύρει τον πρωθυπουργό. Η ανατροπή του, δηλαδή, να συντελεστεί εν μέσω λαϊκής χλεύης, ώστε να μην οδηγήσει στην ηρωοποίησή του, να μην γίνει, δηλαδή, ο Αλέξης Τσίπρας ο νέος «Αλιέντε» - και, μάλιστα, Έλληνας, νέος και Ευρωπαίος!

Οι Γερμανοί πρέπει να εξαλείψουν την αριστερή αντίθεση προς την ηγεμονία του Δ' Ράιχ, τρομοκρατώντας τους Ευρωπαίους στη βάση του παραδείγματος «να πώς γελοιοποιείται ατιμωτικά όποιος επιχειρεί να αντιταχθεί στη γραμμή του Βερολίνου». Γι’ αυτό και η γερμανική μεθόδευση είναι πρώτα να υπογράψει ο Τσίπρας μια συμφωνία υποτέλειας και υποταγής άνευ όρων στις απαιτήσεις του Βερολίνου κι αφού αυτό διαφημιστεί σε όλη την Ευρωζώνη και την ΕΕ, στη συνέχεια οι Γερμανοί να προχωρήσουν και στη μεθόδευση της ανατροπής του.

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δείχνουν να διακατέχονται από αυταπάτες ότι μπορούν να έρθουν σε συμβιβασμό με τους Γερμανούς - και, μάλιστα, «έντιμο». Αυτό είναι αδύνατον, κατά τη γνώμη μας. Ακόμη κι αν προς στιγμήν φανεί ότι επιτυγχάνεται ένας ανεκτός συμβιβασμός, η κυβέρνηση θα διαπιστώσει το λάθος της με επώδυνο τρόπο λίγο μετά - μόνο που τότε θα είναι πια πολύ αργά γι' αυτή...

Γιατί το ΔΝΤ λέει και αλήθειες

Έχει γεννηθεί μια απορία: Γιατί από καιρό σε καιρό το ΔΝΤ λέει την κορυφαία αλήθεια, ότι, δηλαδή, το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει οπωσδήποτε να «κουρευτεί»; Η απάντηση είναι απλή. Πρώτον, επειδή το ΔΝΤ λέει πως το καταστατικό του απαγορεύει ρητά κάθε «κούρεμα» χρέους, πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι δόσεις προς το ΔΝΤ θα καταβάλλονται κανονικά και επομένως όλο το κόστος του «κουρέματος» του ελληνικού δημόσιου χρέους θα το καταβάλουν οι Ευρωπαίοι και οι ιδιώτες, όχι το ΔΝΤ! Δεύτερον, επειδή το ΔΝΤ έχει δανείσει στην Ελλάδα σχεδόν το ένα... δέκατο (!) από τα λεφτά που της έχουν δανείσει οι Ευρωπαίοι. Αυτά εξηγούν γιατί το ΔΝΤ μπορεί να λέει και θεμελιώδεις αλήθειες για το ελληνικό χρέος, αφού το ίδιο δεν θίγεται καθόλου από τις αλήθειες αυτές.

Ταυτόχρονα, αυτό προκαλεί μια περιέργεια γύρω από τη δομή του ελληνικού δημόσιου χρέους, την οποία αξίζει πραγματικά τον κόπο να δούμε καλύτερα ώστε να καταλάβουμε τη στάση των επιμέρους δανειστών. Εννοείται ότι το ακριβές μέγεθος του ελληνικού δημόσιου χρέους αυξομειώνεται κάθε μέρα, καθώς πληρώνονται υποχρεώσεις ή προστίθενται τόκοι.

Πόσα χρωστάμε και σε ποιον

Το συνολικό ελληνικό δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 324,5 δις ευρώ. Ποιος έχει δανείσει τα λεφτά αυτά στις ελληνικές κυβερνήσεις; Τα 142 δις ευρώ (ποσοστό 44%) τα έχουν δανείσει οι δύο ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης που δημιουργήθηκαν μετά την εκδήλωση της κρίσης, ο EFSF και ο παλαιότερος ESM. Τα 53 δις ευρώ (ποσοστό 16%) προέρχονται από τα διακρατικά δάνεια προς την Ελλάδα των χωρών της Ευρωζώνης. Η ΕΚΤ έχει στα χέρια της, αγοράζοντας από τη δευτερογενή αγορά, 18 δις ευρώ (ποσοστό 6%). Υπενθυμίζουμε ότι η ΕΚΤ είναι η μοναδική κεντρική τράπεζα στον κόσμο -δεν υπάρχει άλλη- που το καταστατικό της απαγορεύει να αγοράζει απευθείας κρατικά ομόλογα από τα κράτη της ΕΕ! Μόνο από ιδιωτικές τράπεζες αγοράζει - αυτή είναι η δευτερογενής αγορά.

Προσθέτοντας τα ποσά των 142 και 53 και 18 δις ευρώ και τα αντίστοιχα ποσοστά (44% + 16% + 6%) συνειδητοποιούμε ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και τα κράτη της Ευρωζώνης έχουν δανείσει στην Ελλάδα 213 από τα 324 , δις του δημόσιου χρέους της ή ποσοστό 66%. Φυσικά, τα δάνεισαν για να σώσουν τις γερμανικές, γαλλικές και λοιπές ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες που είχαν δανείσει την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το 66% του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο έχει τώρα «κρατικοποιηθεί», βρίσκεται στα χέρια των Ευρωπαίων.

Απέναντι σε αυτά τα 213 δις ευρώ που χρωστάει η Ελλάδα στα κράτη της Ευρωζώνης και στους θεσμούς της ΕΕ, πόσα χρωστάει στο ΔΝΤ; Μόνο... 23,5 δις ευρώ. Εννέα φορές λιγότερα λεφτά! Αυτό εξηγεί επίσης γιατί οι Ευρωπαίοι λένε κάποιες φορές να αγοράσουν το ποσοστό του ΔΝΤ και να το διώξουν από την Ευρώπη.

Όσο για το υπόλοιπο του ελληνικού δημόσιου χρέους, αυτό αποτελείται από 48,5 δις ευρώ ελληνικά κρατικά ομόλογα που δεν βρίσκονται στα χέρια της ΕΚΤ, από δάνεια εκτός των κρατών της Ευρωζώνης, δάνεια πάσης φύσεως ύψους 25 δις ευρώ, και περίπου 15 δις ευρώ σε έντοκα γραμμάτια σύντομης διάρκειας μηνών, που όλα τους βρίσκονται σε ελληνικές τράπεζες.

Δύο ενοχλητικοί (ασήμαντοι) δικηγόροι μας λέει ο Μέγας Πρετεντέρης

Άρης Χατζηστεφάνου για την Εφημερίδα των Συντακτών 

Για τους μεγαλόσχημους Έλληνες δημοσιογράφους είναι δύο ασήμαντοι δικηγόροι. Για τα Ηνωμένα Έθνη είναι δύο από τους σημαντικότερους εν ζωή επιστήμονες στον χώρο του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους Έλληνες πολιτικούς των μνημονίων ήταν απλώς μια ενοχλητική φωνή που θα μπορούσε να ενισχύσει τη χώρα απέναντι στους δανειστές της

Το πρώτο καθήκον κάθε κράτους είναι απέναντι στους πολίτες του.

Σεφάς Λουμίνα

Eίχαν περάσει ελάχιστες ώρες από τη στιγμή που ο Σεφάς Λουμίνα έφτασε στο ξενοδοχείο του στο κέντρο της Αθήνας. Τα Ηνωμένα Εθνη τού είχαν αναθέσει ως ειδική αποστολή να εξετάσει τις επιπτώσεις των μνημονίων στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Άφησε τις βαλίτσες του στο δωμάτιο και κατέβηκε να συναντήσει την ομάδα εμπειρογνωμόνων και μεταφραστών που είχε έρθει να τον υποδεχτεί. Ήταν η στιγμή που άκουσε περίεργους θορύβους από το λόμπι του ξενοδοχείου. Περαστικοί αλλά και αστυνομικοί μαζεύονταν έξω από την πόρτα για να δουν τι είχε συμβεί. Όπως του εξήγησαν οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου, κάποιος είχε νοικιάσει ένα δωμάτιο στον έκτο όροφο, άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε στο κενό. Στο σημείωμα που άφησε εξηγούσε ότι δεν άντεχε άλλο την κατάσταση στην οποία τον οδήγησε η οικονομική κρίση.

«Και αυτές ήταν μόνο οι πρώτες μου ώρες στην Ελλάδα» μου εξήγησε ο Σεφάς Λουμίνα, πριν αρχίσει να παραθέτει αμέτρητα περιστατικά εξαθλίωσης και απόγνωσης που κατέγραψε τις λίγες ημέρες που βρισκόταν στην Αθήνα. Η έκθεση την οποία παρουσίασε στα Ηνωμένα Εθνη ήταν πραγματικός κόλαφος όχι μόνο για τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μεταξύ άλλων η έκθεση σύστηνε στους δανειστές (άρα και στην Ε.Ε.) να διακόψουν κάθε πρόγραμμα «βοήθειας», εάν αυτή παρέχεται υπό όρους ταπεινωτικών πολιτικών που υπονομεύουν την ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και να συμπεριλάβουν τη μείωση της ανεργίας και της φτώχειας ως μετρήσιμους στόχους στο πρόγραμμα προσαρμογής.

Χωρίς ίσως να το συνειδητοποιεί και ο ίδιος, μετατρεπόταν σε persona non grata για την Ε.Ε. και την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Απέναντί του δεν είχε απλώς συγκεκριμένα πρόσωπα που προσπαθούσαν να αποσιωπήσουν την έρευνά του για να προωθήσουν τις μνημονιακές πολιτικές, αλλά θεσμούς που αδιαφορούσαν για την καταστρατήγηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της», μου εξηγεί ο διακεκριμένος καθηγητής, «ήταν εξαιρετικά εχθρική στην αποστολή του ΟΗΕ για το εξωτερικό δημόσιο χρέος και τα ανθρώπινα δικαιώματα και στρεφόταν εναντίον κάθε σχετικού ψηφίσματος». Και όταν ο ίδιος ρωτούσε γιατί συνέβαινε αυτό η απάντηση ήταν πως «το να εξετάζεις τα ανθρώπινα δικαιώματα σε σχέση με το χρέος αποτελεί σπατάλη χρημάτων».

Ο Σεφάς Λουμίνα δηλώνει εξαρχής ότι «μια χώρα οφείλει να αποπληρώνει τα χρέη της». Σπεύδει όμως να συμπληρώσει ότι κανείς δεν μπορεί να απαιτεί την αποπληρωμή εάν αυτή στερεί από το κράτος την ικανότητα να εξυπηρετήσει πρωταρχικές υποχρεώσεις του απέναντι στον πληθυσμό του». Παρά την εχθρική στάση της Ε.Ε. πίστεψε προς στιγμήν ότι η έκθεσή του θα προσέφερε ένα πανίσχυρο όπλο στην τότε ελληνική κυβέρνηση για να διαχειριστεί ή και να διαγράψει τα χρέη της. Αυτό που δεν μπορούσε να διανοηθεί είναι ότι το πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδας θα στρεφόταν εναντίον του γιατί τόλμησε να υπερασπιστεί την Ελλάδα σε βάρος των πιστωτών. «Δεν μπορούσα να φανταστώ τέτοια αντίδραση» μου εξηγεί. «Πίστευα πως κάθε κυβέρνηση θα αγκάλιαζε μια έκθεση η οποία την βοηθούσε να ενισχύσει τη θέση των πολιτών της».

Η ελληνική κυβέρνηση όμως, η οποία καταδίκαζε κάθε σχετικό ψήφισμα στο πλαίσιο της Ε.Ε., δεν ήταν ο μοναδικός του αντίπαλος. Οταν ο Σεφάς Λουμίνα επέστρεψε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 2015, ως μέλος πλέον της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους, έπεσε και αυτός θύμα της προσπάθειας αποδόμησης που ενορχήστρωναν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το παρακάτω απόσπασμα από τη στήλη του Γιάννη Πρετεντέρη στα «Νέα» συνοψίζει τη στάση αρκετών δημοσιογράφων που διαλαλούσαν την άγνοιά τους ως προσόν: «Ευτυχώς η “Αυγή” αποκάλυψε μερικές από τις “σημαντικές προσωπικότητες” της Επιτροπής - δεν θα αναφέρω τα ονόματα, είναι παντελώς άγνωστα. Μετέχουν λοιπόν (σύμφωνα με την εφημερίδα) ένας δικηγόρος “με ειδικότητα τα ανθρώπινα δικαιώματα”, ένας “πρώην(!) ειδικός για το δικαίωμα στην τροφή”(!)…».

Δεν υπήρχε αμφιβολία πως ο «δικηγόρος» ήταν ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ, Σεφάς Λουμίνα. Αναζητώντας όμως και τον «πρώην ειδικό για το δικαίωμα στην τροφή» συνειδητοποιήσαμε ότι πρόκειται για τον ειδικό εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών, Ολιβιέ ντε Σούτερ, ο οποίος μετέχει επίσης στην Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους. Ηδη από την πρώτη στιγμή που καθίσαμε μαζί του για μια συνέντευξη καταλάβαμε γιατί είχε περάσει στη μαύρη λίστα των «τιτάνων» της ελληνικής δημοσιογραφίας. «Οι δανειακές συμβάσεις», μου εξηγεί ο παγκοσμίου φήμης καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, «μπορεί να είναι άκυρες εάν αποδειχτεί ότι η μια πλευρά έπεσε θύμα εξαναγκασμού – εάν δηλαδή δεν δόθηκε στην Ελλάδα καμία άλλη επιλογή από το να τις αποδεχτεί».

Ολιβιέ ντε Σούτερ, πρώην ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην τροφή | 

Αν και εξετάζουν διαφορετικές χρονικές στιγμές των δανειακών συμβάσεων (τη σύναψη και τις επιπτώσεις από την εφαρμογή τους) οι δυο καθηγητές και πρώην εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ φαίνεται να καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Οι δανειακές συμβάσεις θα μπορούσαν να κηρυχθούν άκυρες είτε γιατί υπογράφηκαν υπό καθεστώς εξαναγκασμού είτε γιατί η εφαρμογή τους θα οδηγούσε αποδεδειγμένα σε παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ποιος θέλει όμως να ακούσει δύο καθηγητές του ΟΗΕ που «απέτυχαν» τόσο οικτρά στην καριέρα τους, ώστε δεν κέρδισαν την αποδοχή των ελληνικών μέσων ενημέρωσης;

Σε αυτήν τη χώρα ασκείται η χειρότερη δημοσιογραφία στον πλανήτη από τους αθλιότερους δημοσιογράφους τού κόσμου...

Ακουγα στη χθεσινή προαναγγελία των δελτίων ειδήσεων των οκτώ για τη "νέα πρόκληση" της Ζωής Κωνσταντοπούλου κι αναρωτιόμουν τί...κακό να είχε κάνει πάλι. Αραγε να είχε επιστρέψει στην Αιδηψό για να γρονθοκοπήσει τον βενζινά που δεν της είχε φουσκώσει το λάστιχο; Να είχε αλυσοδέσει στο γραφείο του τον Αδ. Γεωργιάδη για να μην εμφανιστεί μια ολόκληρη ημέρα στην τηλεόραση; Να είχε δώσει το λόγο σε αντιεξουσιαστές σε συνεδρίαση της Ολομέλειας; Τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Απλώς η πρόεδρος της Βουλής είχε το "θράσος" να ζητήσει ευγενικά από έναν μπάτσο να επιτρέψει σε ειρηνικούς διαδηλωτές να προσεγγίσουν το κτίριο του Κοινοβουλίου...

Φυσικά αυτό για τα παπαγαλάκια ήταν ολέθριο δημοκρατικό ατόπημα. Πώς τόλμησε η Ζωή να επιτρέψει την απρόσκοπτη άσκηση ενός συνταγματικού δικαιώματος; Οι προκάτοχοί της ήταν ανόητοι ή φαύλοι που τοποθετούσαν κλούβες ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και στο λαό; Τσιμπιόμουν και ματατσιμπιόμουν για να βεβαιωθώ ότι δεν με γελούσαν τα αφτιά μου κι ότι οι μπογδάνοι και οι πρετεντέρηδες μιλούσαν στα σοβαρά όταν επιτίθεντο στην πρόεδρο της Βουλής για το ότι βγήκε στο πεζοδρόμιο για να συνομιλήσει με τους διαδηλωτές. Κι όταν άρχισα να πονάω από το πολύ τσίμπημα κατάληξα στο συμπέρασμα που φοβόμουν να γράψω μέχρι σήμερα, αλλά πλέον πια δεν μου επιτρέπεται να μην το κάνω, όσο υπερβολικό κι αν διαβάζεται: σε αυτήν τη χώρα ασκείται η χειρότερη δημοσιογραφία στον πλανήτη από τους αθλιότερους δημοσιογράφους τού κόσμου...

Σε κράτη όπως η Βόρειος Κορέα οι δημοσιογράφοι διαθέτουν καλές δικαιολογίες για να μην κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει. Οταν η οποιαδήποτε κριτική στο καθεστώς τιμωρείται με θάνατο μοιάζει λογική η αυτολογοκρισία, ακόμα και η ψευδολογία. Ποιό είναι, ωστόσο, το ακαταμάχητο επιχείρημα σημαντικής μερίδας των ελλήνων δημοσιογράφων, οι οποίοι το μόνο που δεν κάνουν είναι να ενημερώνουν με όσο γίνεται μεγαλύτερη αντικειμενικότητα τον ελληνικό λαό; Ο Γ. Μπόμπολας ή οι σαμαροβενιζέλοι θα εκτελέσουν τον Αρ. Πορτοσάλτε ή τον "πάθος για το χρήμα σε κάνει Π. Τσίμα" αν, έστω για μια παρθενική φορά και για "μια εμπειρία ακόμα", εκστομίσουν κάτι άσχημο σε βάρος τους; Οχι βεβαίως, αλλά λακέδες δημοσιογράφοι αυτής της κατηγορίας έχουν μετατρέψει το γλείψιμο των αφεντικών τους και τη λάσπη για τους αντιπάλους τους σε τρόπο ζωής...

Δεν χρειάζεται καν να τους πάρει τηλέφωνο ο Στ. Ψυχάρης ή ο Β. Βαρδινογιάννης για να κολακεύσουν τον Στ. Θεοδωράκη ή για να χυδαιολογήσουν εναντίον τού Αλέξη Τσίπρα και του Γιάνη Βαρουφάκη. Είναι γι' αυτούς τους σφουγγοκωλάριους, που συχνά πυκνά βραβεύονται αναμεταξύ τους σε εκδηλώσεις αυτοεπιβεβαίωσης της υποκρισίας τους, μια αυτόματη διεργασία, δεύτερη φύση η συγγραφή κειμένων που θα είναι της αποδοχής τής ελίτ. Σκοτώθηκαν, παραδείγματος χάρη, δύο εργαζόμενοι σε δυστύχημα στα Ελληνικά Πετρέλαια, αλλά αυτήν την είδηση δεν την ακούσαμε ποτέ από το χιλιοτραβηγμένο με μπότοξ στόμα τής Ολ. Τρέμη, σε αντίθεση με το δεκάλεπτο αφιέρωμα στη συνομιλία τής Ζωής με τον μπάτσο...

Προφανώς και η κυβέρνηση της Αριστεράς αυτό το τετράμηνο που βρίσκεται στην εξουσία έχει κάνει λάθη, ορισμένα από τα οποία βαριά, όπως ο νόμος για την παιδεία. Κι επίσης προφανώς είναι υποχρέωση του Τύπου να τα επισημαίνει και να τα καυτηριάζει. Αυτό που συμβαίνει, ωστόσο, με το πάρτι προπαγάνδας από τον Ιανουάριο δεν έχει προηγούμενο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: πριν από μερικές εβδομάδες ο αγαπημένος δήμαρχος του συστήματος, ο Γ. Μπουτάρης, είχε αναφέρει δημοσίως πως αν έβλεπε τον Π. Καμμένο ("αυτόν τον χοντρό" είχε πει για την ακρίβεια ο, κατά τα άλλα, πολέμιος της μισαλλοδοξίας) δεν θα έκοβε το σκοινί για να τον γλιτώσει. Φανταστείτε να είχε κάνει μια παρόμοια δήλωση για τον Αντ. Σαχλαμαρά ή για τον Β. Βενιζέλο όχι η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, αλλά κάποιο χαμηλόβαθμο στέλεχος της Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα ακόμα γι' αυτό θα μιλούσαν οι μεγαλοδημοσιογράφοι, κινδυνολογώντας για τους εξτρεμιστές τής Κουμουνδούρου...

Ασκώ τη δημοσιογραφία αρκετά χρόνια πλέον και βρίσκομαι σε αυτόν τον πλανήτη σχεδόν 37 έτη ώστε να μπορώ να διακρίνω πότε κάποιος προχωρά σε εποικοδομητική κριτική για τη βελτίωση των κακώς κειμένων και πότε εκτελεί συμβόλαια ή, στην καλύτερη περίπτωση, εκθέτει τον κομπλεξισμό του σε κοινή θέα. Η δημοσιογραφική πιάτσα, άλλωστε, είναι πολύ μικρή για να μπορούν ορισμένοι να κρύβουν την επαγγελματική γύμνια τους πίσω από τα μοδάτα κοστούμια και τα σικ ταγέρ τους...

Δεν γράφω τα παραπάνω γιατί είμαι αθώος του αίματος της αλήθειας που έχει χυθεί προκειμένου η ενημέρωση να φτάνει στο πόπολο διυλισμένη κατά τη βούληση του καθεστώτος. Οπως θα τραγουδούσε κι ο Στέλιος Καζαντζίδης, "οι μισοί καλοί σε μοναστηριού κελί και οι άλλοι στο τρελάδικο από κακό κι απ' άδικο" και, πάντως, δεν θα τους βρείτε σε δημοσιογραφικά γραφεία. Εξακολουθώ, ωστόσο, να παριστάνω το δημοσιογράφο γιατί αυτό το επάγγελμα είναι το μοναδικό που ήθελα να ασκώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και το οποίο βαθιά επιθυμία μου είναι να υπηρετώ μέχρι κυριολεκτικώς την τελευταία ημέρα τής ζωής μου. Και θα συνεχίσω γιατί η πείρα με έχει διδάξει πως για τις εκατό ημέρες που κάνεις πράγματα για τα οποία δεν είσαι απολύτως σύμφωνος έρχεται μία για την οποία αισθάνεσαι υπερήφανος. Και γι' αυτήν τη μία ημέρα αξίζει να υπομένεις τις προηγούμενες εκατό, όπως και για ορισμένους συναδέλφους που δεν κάνουν αυτήν τη βρομοδουλειά για τα φράγκα ή τη δόξα αλλά γιατί μέσα στο δονκιχωτισμό τους δεν έχουν πάψει να πιστεύουν ότι πρόκειται για λειτούργημα...

Δεν θα δείτε να τους απονέμονται βραβεία, να τους τιμούν σε κοσμικές εκδηλώσεις ή να μιλούν για τη ζωή τους σε λαϊφστιλίστικα έντυπα από τη σεζλόνγκ τής πισίνας τους πίνοντας μοχίτο. Το πιθανότερο είναι να τους βρείτε σε κάποια δικαστική αίθουσα να απολογούνται γιατί χαρακτήρισαν απατεώνες τους απατεώνες κι όχι εθνικούς ευεργέτες. Κι από αυτό το βήμα απευθύνω κάλεσμα σε αυτούς τους αφανείς εργάτες τού ρεπορτάζ να μην τα παρατήσουν, όσο μάταιος κι αν μοιάζει ο αγώνας τους. Τα πλούτη και η φήμη είναι ικανά να σου εξασφαλίζουν τη ντόλτσε βίτα, όχι όμως και τη σωτηρία τής ψυχής, η οποία αποτελεί απαραίτητο συστατικό τής εσωτερικής γαλήνης. Ο καθένας και οι επιλογές του...  
tripioevro

Δάνεια καναλιών με ενέχυρο τον Χόχο

Πηγή: Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη - "Αυγή"

Προαισθάνομαι ότι τις επόμενες ημέρες ο Γιάννης Πρετεντέρης θα βγει στο δελτίο με μούσι και σταυρωτά φυσεκλίκια, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου ζωσμένος με εκρηκτικά και η Όλγα Τρέμη με τσεμπέρι στο κεφάλι και αναμμένο πυρσό στο δεξί της χέρι, ως σύγχρονη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Μπουμπουλίνα ή Μπομπολίνα, ποιο είναι, άραγε, το σωστό;
Δεν τα προαισθάνομαι απλώς, είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα συμβούν, διότι όπως μαθαίνω «ο εισαγγελέας Γαληνός Μπρής έχει στα χέρια του όλα τα στοιχεία που είχαν ζητηθεί από τις τράπεζες και από την Τράπεζα της Ελλάδας για δάνεια που χορηγήθηκαν στις εταιρείες ΜΜΕ, θυγατρικές τους αλλά και τα φυσικά πρόσωπα που διευθύνουν ή εκπροσωπούν τις εταιρείες αυτές. Τα στοιχεία που έχουν δοθεί στον εισαγγελέα αφορούν σε δάνεια άνω των 500 χιλιάδων ευρώ, στους όρους με τους οποίους χορηγήθηκαν και στις εγγυήσεις που δόθηκαν για αυτά».

Επιτέλους. Καιρός ήταν να ανοίξει το θέμα των δανείων των ΜΜΕ, ώστε να μάθουμε πως και γιατί οι χρεωκοπημένες τράπεζες που σώθηκαν από την κρατική ανακεφαλαιοποίηση έδιναν αφειδώς δάνεια σε επιχειρήσεις επίσης χρεωκοπημένες, ζημιογόνες και υπερδανεισμένες. Εκατόν πενήντα εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν στους μιντιακούς ομίλους στα χρόνια των μνημονίων, τότε που οι κάνουλες ήταν κλειστές ακόμη και για βιώσιμες και κερδοφόρες επιχειρήσεις. Δόθηκαν 150 εκατομμύρια σε επιχειρήσεις που χρωστούν 800 εκατομμύρια στις τράπεζες και άλλα 300 σε ασφαλιστικά ταμεία και προμηθευτές, σε επιχειρήσεις που από το 2008 μέχρι το 2014 παρουσίασαν ζημίες που αγγίζουν τα 700 εκατομμύρια ευρώ.

Πώς έγινε τούτο το θαύμα, το οποίο ομοιάζει με τον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων από τον Ιησού; Οι καναλάρχες και οι εκδότες πρέπει να ζητούν πρώτοι-πρώτοι την έρευνα των δανείων τους, για να αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει καμία σκιά, ότι τα πήραν βάζοντας ενέχυρα τα σπίτια τους, τα εξοχικά τους, τα αμπελοχώραφά τους, τα Μέγαρά τους. Αλλιώς θα λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, θα λέει ότι συνέβη με τα μεγάλα κανάλια αυτό που συνέβη στο ΑΛΤΕΡ, το οποίο έπαιρνε δάνεια βάζοντας ενέχυρο τα βίντεο κλιπ με τα «Ζουζούνια». Θα λένε οι κακές γλώσσες ότι και οι άλλοι έπαιρναν τα δάνεια βάζοντας ενέχυρο την Κατερίνα Γιουλάκη από το «Ρετιρέ» και την Σελήνη από την «Λάμψη». Τι να απέγινε, άραγε, ο Χόχος;

Πρέπει να μάθουμε οπωσδήποτε την αλήθεια για τα δάνεια των ΜΜΕ. Τα ΜΜΕ δεν είναι σκέτες επιχειρήσεις, είναι πρωτίστως μηχανισμοί χειραγώγησης, προπαγάνδας, διαμόρφωσης συνειδήσεων. Για να το πω χοντρά, πρέπει να μάθουμε αν οι μιντιάρχες πήραν παρατύπως 150 εκατομμύρια στα χρόνια του Μνημονίου, δίνοντας ως αντάλλαγμα τη μαζική πλύση εγκεφάλων υπέρ του Μνημονίου. Γιατί οι τραπεζίτες έδωσαν αυτά τα λεφτά; Με ποιών εντολές τα έδωσαν; Με εντολές των μνημονιακών κυβερνήσεων ή μήπως με εντολές παραγόντων που βρίσκονταν υψηλότερα και από τις κυβερνήσεις;

Η συνέχεια επί της οθόνης.

Nonews-NEWS: Ζωή σε λόγου μας!...

Nonews-NEWS: Ζωή σε λόγου μας!...:  Ντροπή, ντροπή, και πάλι ντροπή για τον ελληνικό λαό,      ..που μιά χούφτα...

Σαν σήμερα το 1963 δολοφονείται από παρακρατικούς ο Γρηγόρης Λαμπράκης.

Σαν σήμερα το 1963 δολοφονείται από παρακρατικούς ο αγωνιστής της αριστεράς Γρηγόρης Λαμπράκης. Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε να παραθέσουμε τον ορισμό του παρακράτους όπως τον έδωσε ο αείμνηστος εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, κατά την αγόρευσή του στη δίκη των δολοφόνων του Λαμπράκη, το Δεκέμβρη του 1966. Ο λόγος είναι γιατί ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά έχουν και σήμερα οι παρακρατικοί μηχανισμοί με την διαφορά ότι πολλαπλασιάστηκαν οι στόχοι τους και εκτός απ' τους αντιφασίστες στρέφονται και κατά μεταναστών και σε αυτοδιαχειριζόμενα νεολαιίστικα στέκια:

«Οι μηχανισμοί που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη, αποτελούνται «από κατάλοιπα υποπροϊόντων του Χίτλερ, από γιγαντοκύτταρα δοσιλογικής λευχαιμίας... από κακοποιούς διαφόρων βαθμών και ειδών, από ιδεολογικούς σκηνίτες και από άλλους φτωχούς διαβόλους... Από τέτοια κοινωνικά βυθοκορήματα αναμενόταν βοήθεια και σ’ αυτά θα ανατιθόταν σε ώρα κρίσης, η ενίσχυση των Σωμάτων Ασφαλείας και η μεγάλη και άγια υπόθεση «της υπερασπίσεως της Πατρίδος και του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού παντού, πάντοτε και δι’ όλων των μέσων», κατά τους σκοπούς της οργάνωσης του Γιοσμά που αναγράφονται πίσω από την ταυτότητα του Γκοτζαμάνη... Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται (προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς) ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;».

Και ένα απόσπασμα από περασμένο κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου

22 ΜΑΗ 1963: Η επιτροπή Θεσσαλονίκης για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη οργανώνει εκδήλωση στις 7.30 μ.μ. Ομιλητής ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Η τρομοκρατία ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Τραμπούκοι και αστυνομία προσπαθούν να ματαιώσουν την εκδήλωση.

ΩΡΑ 8.20 μ.μ. Ο Λαμπράκης ξεκινά από το ξενοδοχείο που διαμένει για να φτάσει στο χώρο της εκδήλωσης. Στη διαδρομή, σε μια απόσταση μόλις 80 μέτρων, δέχεται επίθεση από παρακρατικούς. Οι χωροφύλακες παρακολουθούν...

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ εισέρχεται στο χώρο της εκδήλωσης. Παρακρατικοί και τραμπούκοι λιθοβολούν το χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία παρακολουθεί...

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ διακόπτει την ομιλία του. Καταγγέλλει «σχέδιο δολοφονικής απόπειρας» εναντίον του. Καθιστά υπεύθυνη την κυβέρνηση και τις αρχές. Η Αστυνομία παρακολουθεί...

ΩΡΑ 10.15 μ.μ. Ο Λαμπράκης κατεβαίνει από την αίθουσα της συγκέντρωσης. Η κυκλοφορία στο δρόμο έχει απαγορευτεί. Παντού ασφαλίτες και χωροφύλακες. Κινείται προς το ξενοδοχείο. Απόσταση 80 μέτρα. Σε απόσταση 8 μέτρων από το βουλευτή ακούγεται το μαρσάρισμα μοτοσικλέτας. Ο οδηγός του τρίκυκλου με σκεπασμένο τον αριθμό, πέφτει πάνω στον Λαμπράκη. Ο συνεργός του στην καρότσα χτυπά το βουλευτή στο κεφάλι. Τον ρίχνουν στην άσφαλτο. Στο σημείο σχηματίζεται μια λίμνη αίματος…

27 ΜΑΗ 1963: Μετά από άνιση μάχη που κράτησε 5 μέρες στην εντατική, , στη 1.22 τα ξημερώματα, ο υφηγητής της Ιατρικής, ο πρωταθλητής στους στίβους, ο μάρτυρας της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, ο βουλευτής της Αριστεράς, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αφήνει την τελευταία του πνοή.

Το κράτος που είχε δολοφονήσει τον Λαμπράκη, το κράτος που είχε στηθεί πάνω στις βόμβες ναπάλμ, που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, που στις εκλογές του ψήφιζαν και τα «δέντρα», τέσσερα χρόνια αργότερα, ανήμερα της πρώτης πορείας Ειρήνης, θα παραχωρούσε την διαχείριση των υποθέσεων των προυχόντων του στους Παττακούς, στους Παπαδόπουλους και στους Μάλλιους...

Από ΒΑΘΥ

Είναι αλήθεια κύριοι;

Είναι αλήθεια κύριοι;

Νίκος Μπογιόπουλος για τον Ενικό

Πρώτο: Την περασμένη βδομάδα ανακοινώθηκε ότι ο γερουσιαστής και πρώην υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ, ο ΜακΚέιν, διορίστηκε ειδικόςσύμβουλος του προέδρου της Ουκρανίας, του Ποροσένκο.

Ο ΜακΚέιν είναι αυτός που φωτογραφιζόταν πριν δυο χρόνια σε κλειστές συσκέψεις στη Συρία με τον κατοπινό επικεφαλής των «τζιχαντιστών»…

Μετά τα «κατορθώματά του» στη Συρία, ο ΜαΚέιν ανέλαβε να προωθήσει για λογαριασμό των ΗΠΑ τη… δημοκρατία και στην Ουκρανία. Στην παραπάνω φωτογραφία, που τραβήχτηκε πέρσι, τον βλέπουμε να συμμετέχει σε εκδήλωση στην Ουκρανία.

Προσοχή: Ο τύπος που εικονίζεται στη φωτογραφία, αυτός που βρίσκεται αριστερά από τον Αμερικανό γερουσιαστή και υποψήφιο για την προεδρία των ΗΠΑ, ονομάζεται Όλεχ Τιαγκνιμπόκ.

Ο τύπος αυτός ηγείται του κόμματος «Σβόμποντα» (Ελευθερία). Μόνο που το κόμμα του δεν λεγόταν πάντα έτσι. Μέχρι τη δεκαετία του 2000 είχε άλλο όνομα. Λεγόταν «Εθνικοσοσιαλιστικό»… Το «Σβόμποντα» δεν συνιστά παρά την πολιτική ομπρέλα του λεγόμενου «Δεξιού Τομέα».

Τα φασιστόμουτρα του «Δεξιού Τομέα», με τα ναζιστικά τους περιβραχιόνια, τις στρατιωτικές στολές παραλλαγής και σε πλήρη εξάρτυση, στους δρόμους του Κιέβου…

Ο «Δεξιός Τομέας», που με τα μέλη του με όπλα και λοστάρια πρωτοστάτησε στο πλιάτσικο, στην τρομοκρατία και στην πυρπόληση κτιρίων στην Ουκρανία, που έφτασαν να καίνε ανθρώπους ζωντανούς στην Οδησσό, απαρτίζεται από κάθε λογής λουμπεναριό και φασιστικό κατακάθι της ουκρανικής κοινωνίας.Αποτελεί τον ένοπλο βραχίονα της ναζιστικής ακροδεξιάς. Επιδίδεται σε λαμπαδηδρομίες στους δρόμους του Κιέβου στα πρότυπα της Κου Κλουξ Κλαν. Διατηρεί «αδελφικές» σχέσεις με το φασιστικό κόμμα «Jobbik» της Ουγγαρίας, με το κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία, με το φασιστικό «Forza Nuova»της Ιταλίας, με το ναζιστικό «Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα» της Γερμανίας. Σύμφωνα με τη λίστα του διεθνούς Κέντρου Βίζενταλ, το «Σβόμποντα» του Τιαγκνιμπόκ κατατάσσεται στην πρώτη δεκάδα των ανά τον κόσμο αντισημιτικών μορφωμάτων.

Αυτό το κόμμα, που υιοθετήθηκε από τη Δύση ως φορέας της «δημοκρατίας» στην Ουκρανία και που στις συγκεντρώσεις του τρέχει ο ΜακΚέιν, έχει για ήρωα τον διαβόητο Στέπαν Μπαντέρα.

Ο Στέπαν Μπαντέρα ήταν ένα καθίκι, συνεργάτης των Γερμανών ναζί της περίοδο της εισβολής του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση. Κάτι σαν τους «δικούς μας» δωσίλογους και ταγματασφαλίτες, δηλαδή…

Για αυτό το καθίκι, οι φίλοι του ΜακΚέιν διοργανώνουν μάλιστα και πορείες με πορτρέτα του ήρωά τους, του Μπαντέρα, στους δρόμους της Ουκρανίας, όπως αυτό το πορτρέτο πίσω από το λεβεντόπαιδο με το τσουλούφι της φωτογραφίας.

***

Δεύτερο: Την περασμένη Παρασκευή, μια μέρα μετά την ανακοίνωση του ΜακΚέιν ως ειδικού συμβούλου του Ποροσένκο, ο Ποροσένκο, σε συνέχεια των νόμων με τους οποίους έχει τεθεί εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας, έθεσε σε εφαρμογή τους νόμους που θέτουν εκτός νόμου τα κομμουνιστικά σύμβολα, τα σύμβολα της Σοβιετικής Ένωσης, τον εθνικό ύμνο και τα τραγούδια της σοβιετικής εποχής, τα αγάλματα του Λένιν, ακόμα και τα ονόματα δρόμων, επιχειρήσεων και κοινοτήτων που μπορεί να παραπέμπουν στην εποχή του σοσιαλισμού… Ο,τι υπενθυμίζει, πλέον, το σοβιετικό παρελθόν της Ουκρανίας συνιστά ποινικό αδίκημα και επισύρει ποινή φυλάκισης.

Σημείωση 1η: Με την ίδια απόφαση οι συνεργάτες των ναζί κατά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο λογίζονται σαν «ήρωες – μαχητές της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας»…

Σημείωση 2η: Οι φασίστες – απόγονοι των δωσίλογων που είχαν πολεμήσει στο πλευρό των ναζί την περίοδο της χιτλερικής κατοχής, οι ακροδεξιές και ναζιστικές δηλαδή οργανώσεις που χαιρέτιζε στις συγκεντρώσεις τους ο ΜακΚέιν και πάνω στις οποίες στηρίχτηκαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ για την περσινή επέμβαση στην Ουκρανία, λειτουργούν σήμερα ως εμπροσθοφυλακή των κυβερνητικών δυνάμεων στην ανατολική Ουκρανία.

***

Τρίτο: Η «Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία» καταγγέλλει σε προχτεσινή ανακοίνωσή της

«την προκλητική – όπως αναφέρει – ενέργεια της ελληνικής κυβέρνησης να περιθάλψει σε νοσοκομεία της χώρας στρατιώτες της Εθνικής Φρουράς (National Guard) του ουκρανικού στρατού! Όπως ανακοινώθηκε επίσημα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ουκρανίας(http://mfa.gov.ua/en/news-feeds/foreign-offices-news/36389-do-greciji-pribuli-poraneni-vijsykovosluzhbovci-nacgvardiji-ukrajini-ta-zbrojnih-sil-ukrajini) έξι τραυματίες Ουκρανοί στρατιώτες έφτασαν χθες, 14/5, στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος προκειμένου να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο ΚΑΤ της Αθήνας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, στις αρχές Ιούνη, αναμένονται άλλοι δύο Ουκρανοί στρατιώτες. Το Υπ.Εξ. της Ουκρανίας αναφέρεται σε συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση κάτι που σημαίνει ότι τα νοσοκομεία της χώρας θα μετατραπούν σε χώρους περίθαλψης όσων μακέλεψαν και θα μακελέψουν χωριά και πόλεις στο Ντονμπάς της Ανατολικής Ουκρανίας. Υπενθυμίζουμε ότι κατά την επίσκεψή του στο Κίεβο, τρεις μήνες πριν, ο Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς είχε αναφερθεί στη δυνατότητα της χώρας να προσφέρει τέτοιου είδους βοήθεια στην Ουκρανία και όπως φαίνεται δεν έμεινε στα λόγια…»

Σε αυτούς τείνει ανθρωπιστική χείρα φιλίας η ελληνική κυβέρνηση;

Στην ίδια ανακοίνωση της «Αντιφασιστικής Καμπάνιας για την Ουκρανία»,σημειώνεται:

«Τι είναι όμως η Εθνική Φρουρά του ουκρανικού στρατού;Πρόκειται για ειδικό σώμα στρατού που υπακούει στο υπουργείο εσωτερικών της Ουκρανίας και δημιουργήθηκε μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν, την Άνοιξη του 2014 (…) η Εθνική Φρουρά ενσωμάτωσε και τα περισσότερα από τα αυτόνομα φασιστικά/νεο-ναζιστικά ένοπλα τάγματα που είχαν δημιουργηθεί στην Ουκρανία από αντίστοιχες οργανώσεις όπως ο Δεξιός Τομέας, ο Πατριώτης της Ουκρανίας, το Σοσιαλ-Εθνικό Κόμμα, την οργάνωση Λευκό Σφυρί κ.ο.κ. Είναι το στρατιωτικό σώμα που συμμετείχε στη τον Μάη του 2014. Κομμάτι της Εθνικής Φρουράς αποτελεί και το περιβόητο τάγμα «Αζόφ», δημιούργημα του ολιγάρχη Κολομόισκι, η ναζιστική σύνθεσητου οποίου ενόχλησε ακόμα και τα μεγάλα ΜΜΕ του δυτικού κόσμου… Είναι χαρακτηριστικό ότι η Εθνική Φρουρά και τα συστατικά της μέρη έχουν κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου στο Ντονμπάς τόσο από τη Διεθνή Αμνηστία, όσο ακόμα και από τις εισαγγελικές αρχές της ίδιας της Ουκρανίας… Σήμερα, η Εθνική Φρουρά εκπαιδεύεται από την 173η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία του ΝΑΤΟ για να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος στη νέα επίθεση που σχεδιάζει να εξαπολύσει το ουκρανικό καθεστώς».

Και η ανακοίνωση καταλήγει:

«Για εμάς δε χωράει καμία συζήτηση. Η νοσηλεία εγκληματιών πολέμου προκειμένου να επιστρέψουν στη χώρα τους και να συνεχίσουν το έργο τους δεν αποτελεί πράξη ανθρωπισμού αλλά έμμεση συμμετοχή στα εγκλήματα κατά του λαού της Αν. Ουκρανίας! (….) απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση να ακυρώσει εδώ και τώρα τη συμφωνία που έχει συνάψει με το ουκρανικό καθεστώς και να απολογηθεί στον λαό γι’ αυτή της την πρωτοβουλία. Σε διαφορετική περίπτωση βάφει τα χέρια της με το αίμα των δεκάδων χιλιάδων νεκρών και τραυματιών του πολέμου, των εκατομμυρίων ξεριζωμένων προσφύγων και των διωκόμενων αντιφρονούντων που φυλακίζονται, βασανίζονται και δολοφονούνται απ’ το ουκρανικό καθεστώς».

Ερώτηση στήλης: Οι καταγγελίες είναι συγκεκριμένες. Έχει κάποια απάντηση η κυβέρνηση; Είναι αλήθεια όλα αυτά; Υπάρχουν, όντως, τέτοιες συμφωνίες μεταξύ ελληνικής και ουκρανικής κυβέρνησης για την περίθαλψη στα ελληνικά νοσοκομεία των φασιστών – «μαχητών» της δεύτερης;

info-war

Mερικές σκέψεις για την Ζωή Κωνσταντοπούλου και την αντιμετώπιση της από την πατριαρχία -του Νικήτα Φεσσά

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι η κινητή ενσάρκωση του συλλογικού νεοελληνικού άγχους ευνουχισμού, η Ζωή είναι ο φαλλός.

 

Στη λακανική θεωρία ο φαλλός δεν ταυτίζεται με το ανδρικό μόριο, αλλά συμβολίζει κάθε είδους αυθεντία.

 

Το να πει κανείς ότι η Κωνσταντοπούλου είναι ‘αντράκι’ ή ‘έχει αρχ***α’ είναι ουσιοκρατία (αφού έτσι θεωρεί ότι ένα ζευγάρι αδένων στο ανδρικό σώμα έχει κάποιου είδους ενδογενές χαρακτηριστικό- λ.χ. τσαμπουκά, αυτοπεποίθηση, κλπ), κ φανερώνει τον σεξισμό της ίδιας της γλώσσας, από τον οποίο δεν μπορούμε (εύκολα) να ξεφύγουμε.

 

Η Κωνσταντοπούλου όμως έχει όντως κάτι περισσότερο, ένα περίσσευμα, ένα ‘εξόγκωμα’, ένα surplus, κάτι επιπλέον, κ αυτό είναι που ενοχλεί την πατριαρχία, γι αυτό ισχυρίζομαι ότι η Κωνσταντοπούλου είναι ο φαλλός.

 
Τέλος, το ότι της επιτίθενται για τον υποτιθέμενο ανδρογυνισμό της είναι μια ακόμη ένδειξη ότι διαταράσσει τα διακριτά όρια φύλου (gender boundaries), κ την ιδεολογία που αυτά εξυπηρετούν. 


Νικήτας Φεσσάς

Το Μνημόνιο μείωσε τις καταθέσεις και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ

του Γιώργου Δελαστίκ

Σημεία και τέρατα γράφονται τελευταία από μνημονιακούς κονδυλοφόρους προκειμένου να καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι από τότε που βγήκε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταρρεύσει οι τραπεζικές καταθέσεις ιδιωτών και επιχειρήσεων. Επιχειρείται έτσι αφενός να δυσφημιστεί η κυβέρνηση Τσίπρα και αφετέρου, πράγμα πολύ σημαντικότερο, να ξεχαστεί μέσω της πρόκλησης σύγχυσης η παταγώδης καταβαράθρωση των τραπεζικών καταθέσεων στα πέντε χρόνια των μνημονιακών κυβερνήσεων Γιώργου Παπανδρέου, Λουκά Παπαδήμου και Αντώνη Σαμαρά-Βαγγέλη Βενιζέλου.

Είναι αλήθεια ότι στις 31 Δεκεμβρίου 2009, τρεις μήνες αφότου είχε αναλάβει πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου, το σύνολο των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες ανερχόταν σε 231,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι εξίσου αληθές ότι στις 31 Μαρτίου 2015, δύο μήνες αφότου είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, οι καταθέσεις ήταν σχεδόν... εκατό (!) δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα - για την ακρίβεια 138,6 δισ. ευρώ. Μείωση δηλαδή κατά 92,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Μόνο που μέχρι και τον Ιανουάριο του 2015 κυβερνούσε τη χώρα το δίδυμο Σαμαρά - Βενιζέλου.

Πόσες ήταν οι καταθέσεις, λοιπόν, στο τέλος Ιανουαρίου του 2015; Οπως μας πληροφορεί η Τράπεζα της Ελλάδος, ήταν μόνο 148 δισεκατομμύρια. Με άλλα λόγια, τα πέντε χρόνια των τριών μνημονιακών κυβερνήσεων (2010-2014 συμπεριλαμβανόμενα καθ' ολοκληρίαν) κόστισαν στην Ελλάδα και στις τράπεζές της απόσυρση 83,5 δισεκατομμυρίων σε καταθέσεις. Τα 148 δισ. ευρώ γίνονται 138,6 το πρώτο δίμηνο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια θα μειωθούν κι άλλο τον Απρίλιο και τον Μάιο.

Πόσο όμως, δεν γνωρίζουμε, μέχρι να μας το πει επίσημα η Τράπεζα της Ελλάδος. Τον Φεβρουάριο αποσύρθηκαν από τις τράπεζες 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Πόσα από αυτά ανήκαν σε φίλους και υποστηρικτές του Αντώνη Σαμαρά και του Βαγγέλη Βενιζέλου δεν γνωρίζουμε. Μας προκαλεί εντύπωση πάντως ότι τον Μάρτιο, τον επόμενο μήνα, οι τραπεζικές καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων μειώθηκαν μόνο κατά 2 δισεκατομμύρια - μόλις το ένα τέταρτο σχεδόν της μείωσης του Ιανουαρίου. Υπάρχει ένα ακόμη γεγονός που προκαλεί εντύπωση. Στα τέλη Μαρτίου, από τα 138,5 δισ. ευρώ του συνόλου των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, τα 117,9 δισ. ευρώ είναι αποταμιεύσεις νοικοκυριών και μόνο 20,6 δισεκατομμύρια είναι καταθέσεις των επιχειρήσεων. Εξι φορές περισσότερες σχεδόν οι καταθέσεις των νοικοκυριών από τις επιχειρήσεις!

Τι συμβαίνει; Η Ελλάδα έγινε ως δια μαγείας χώρα χρεοκοπημένη με... πλούσια νοικοκυριά και μπατίρηδες επιχειρηματίες ή μήπως απλώς οι επιχειρήσεις φρόντισαν και έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, ενώ ο κοσμάκης έχει αφήσει τα λεφτουδάκια του στις τράπεζες; Προφανώς, το δεύτερο συμβαίνει. Είναι πολύ διασκεδαστική η προσπάθεια των μνημονιακών να μην κάνουν διάκριση ανάμεσα στην κυβέρνηση Σαμαρά που κυβερνούσε τον Ιανουάριο και της κυβέρνησης Τσίπρα που κυβερνά από τον Φεβρουάριο, μιλώντας αδιάκριτα για το «πρώτο τρίμηνο του 2015». Επιδιώκουν να συγκαλύψουν έτσι την απερίγραπτη καταβύθιση-ρεκόρ των καταθέσεων τον Ιανουάριο κατά... 12,2 (!!!) δισεκατομμύρια ευρώ, που κυβερνούσε ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, τη μεγαλύτερη που έχει συμβεί ποτέ στην Ελλάδα. Είναι πρόδηλος ο πολιτικός χαρακτήρας αυτής της απόσυρσης καταθέσεων.

Απέσυραν και εν μέρει έβγαλαν στο εξωτερικό τα λεφτά τους τόσο οι επιχειρηματίες όσο και οι δεξιοί ψηφοφόροι, αφού σχεδόν οι πάντες ήταν βέβαιοι για τη συντριβή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Οσοι περίμεναν να δουν και το αποτέλεσμα για να πειστούν, έβγαλαν τα λεφτά τους εκτός τραπεζών της Ελλάδας τον Φεβρουάριο. Αυτή είναι η ουσία, το Μνημόνιο και η μνημονιακή πολιτική διέλυσαν τις τραπεζικές καταθέσεις στην Ελλάδα, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα το δούμε, αλλά για την ώρα είναι πολύ νωρίς. Αξίζει τον κόπο -για να καταρριφθεί εντελώς αυτός ο μνημονιακός μύθος- να έχουμε υπόψη μας και έναν πίνακα. Το 2010, πρώτη χρονιά του Μνημονίου, οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες μειώθηκαν κατά 27,9 δισ. ευρώ. Το 2011 μειώθηκαν κατά 35,4 δισ. ευρώ. Το 2012 κατά 12,8 δισεκατομμύρια. Το 2013 αυξήθηκαν κατά 1,8 δισ. ευρώ. Το 2014 μειώθηκαν κατά 2,9 δισεκατομμύρια. Από εκεί και πέρα τον Ιανουάριο του 2015 με Σαμαρά - Βενιζέλο μειώθηκαν κατά 12,2 δισ. ευρώ και τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο με Τσίπρα μειώθηκαν κατά 9,5 δισεκατομμύρια.

Πηγή:

http://www.ethnos.gr

Kiss my ass

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Είπαμε να χορτάσουμε ναφθαλίνη, άρωμα τραμπούκου στα δικαστήρια, εξωτισμό και μπάσκετ δυνατών χαρακτήρων που ψυχαγωγεί ψυχάκηδες. Ωραίους σαν Έλληνες ψυχάκηδες, που περιμένουν τον Αλέξη τον πορθητή να λιανίσει τις γραμμές των Ευρωπαίων.

Ο λαός αυτός μεγαλώνει με μπάσκετ και τρίποντα και άγιο φως και κοκαλάκια αγίων και πανελλαδικές εξετάσεις και τσιμπουκάκι πέντε ευρώ παραδοσιακό απ’ το δέλτα του Νίγηρα και φράουλα ποτισμένη με Πακιστανικό ιδρώτα.

Ο λαός αυτός προσφέρει τα αποθεματικά του στην πατρίδα, μεγαλόψυχος και ταμένος στις μη κυβερνητικές και ζυγισμένος πάνω στη σγουρή αλλά σίγουρη τρίχα του Παπαχελά.

Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, υπερσεξουαλικέ λαέ με τον Κοτζιά να ξεσηκώνει το ΝΑΤΟ και να χύνουν εμβρόντητες όλες οι κυρίες του καλού κόσμου με τα συνολάκια τους από αρχίδι αλιγάτορα και τα ωραία τους χαμόγελα απ’ το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.

«Είμαστε ο κόσμος, είμαστε τα παιδιά/ Είμαστε αυτοί που θα δημιουργήσουμε μια φωτεινότερη μέρα».

Είμαστε αυτοί που σώζουμε αμάχους από την Κορέα μέχρι την Αίγυπτο, από την Τυνησία και το Μαρόκο μέχρι τη Νικαράγουα, από τη Γουατεμάλα μέχρι το Κονγκό κι από το Βιετνάμ μέχρι τον Παναμά. Είμαστε αυτοί που ξεβρομίσαμε τον κόσμο από τους τρομοκράτες. Είμαστε αυτοί που θα κατακτήσουν το σύμπαν και θα πάμε στο Άρη.

Σύντροφοι, σφαγές, εξανδραποδισμός, εξαγορά. Ο ηγέτης λέει μαλακιούλες στον Economist. Το μπάσκετ είναι εδώ. Η αγία Βαρβάρα βάζει τρίποντο. Η διανόηση μελετά εμβριθώς τον ντε Σάντ. Ιουλιέτα ή οι ευτυχίες του βίτσιου.

Κι ο κλήρος αναφωνεί και το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ και η ΕΚΤ και η CIA και η  lehman brothers και η Δεξιά και το Κέντρο και το Ποτάμι υπέγραψε Αλέξη μου υπέγραψε, εμείς θα σε στηρίξουμε.  Σκύψε λίγο ακόμα μαλάκα μου.

KISS MY ASS.

 

Απαιτήσεις της Τρόικα ή απαιτήσεις της διαπλοκής? - Νόμος Μπαλτά

Όπως καταλαβαίνετε τα προαπαιτούμενα δεν ήταν απαιτήσεις της Τρόικα αλλά απαιτήσεις των εδώ νταβατζήδων.Ότι θέλανε το έδιναν στα ΜΜΕ σαν απαίτηση της τρόικα για να πάρουμε την δόση.Θα ήταν ενδιαφέρον να μαθαίναμε τα πρακτικά των συζητήσεων.


Σύντροφος Κέιν στο unfollow.com.gr


«Βάζουν στο τραπέζι και τον νόμο Μπαλτά», σφυρίζουν Τα Νέα στο πρωτοσέλιδό τους και εξηγούν στο πόπολο: «Αντικείμενο της διαπραγμάτευσης θέλει να καταστήσει το σχέδιο Μπαλτά για τα πανεπιστήμια μερίδα των δανειστών, με το επιχείρημα ότι δεν προωθεί τη μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση και επομένως δυσκολεύει την επάνοδο της χώρας στην ανάπτυξη. Την ίδια στιγμή, ο Γιούνκερ δήλωσε ότι περιμένει συμφωνία Ελλάδας-δανειστών ώς τα τέλη του μήνα».

Μετάφραση: «Οι μνημονιακοί νεοδωσίλογοι έχουν λυσσάξει με την (μερική) επαναφορά της ομαλότητας και την αποκατάσταση της νομιμότητας στην Παιδεία. Είναι πολλά τα βερέμισθα και το μπαμπαγιόκο, Άρη. Τώρα που μυρίστηκαν ότι παίζει συμφωνία, σού λέει κάτσε να βάλουμε μέσα και την αριστεία, όπως τον παλιό καλό καιρό του σαμαρέλου. Τα “παν στο χθεσινοβραδινό σουαρέ, πήραν το ok από τα δικηγορικά γραφεία της τρόικας, τo “βαλαν κάτω να το σουλουπώσουν οι διαφημιστές της εργαλειοθήκης, έπεσαν τα τηλέφωνα στους δημοσιογράφους της παρέας και νάτη η απαίτηση μερίδας των δανειστών. Ο Τόμσεν το ξέρει, ρε γκιόζηδες, ή θα το μάθει με google translate σε σπασμένο ηλεκτρονικό αντίτυπο των Νέων ε;»


Κατά τ” άλλα, τα γνωστά. «Η λαϊκή εντολή ήταν σαφής, οι πολίτες δηλώνουν ότι θέλουν έναν έντιμο συμβιβασμό και όχι μια αδιέξοδη ρήξη», διαφημίζουν Τα Νέα το κύριο άρθρο τους πάνω πάνω στο πρωτοσέλιδο. Κι αυτό μάλλον από το χθεσινό σουαρέ το τσίμπησαν. Όπως και το «Τελεσίγραφο 12 ημερών στην Ελλάδα» από Μέρκελ-Ολάντ.

Δηλαδή, κάπου έλεος, ούτε η Καθημερινή δεν τολμάει να τα γράψει έτσι.

Τα γράφει πιο υπεύθυνα, έχει μια αλούρ η γραφή της ναυαρχίδας: «Πίεση για λύση από Μέρκελ και Ολάντ – Συμφωνία έως τέλος Μαΐου».

Κάτι γράφει κι αυτή η έρμη για τον ΦΠΑ, μην μείνει πίσω απ” τους άλλους που όλοι έχουν αποκλειστικά ρεπορτάζ από το ίδιο σπασμένο τηλέφωνο.

Αλλά, η πλάκα είναι αλλού, στην παραδοσιακή πρωτοσέλιδη φωτογραφία, όπου ο φακός στέκεται απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και στοχεύει τη συμβολή της Διονυσίου Αεροπαγίτου με την Αμαλίας. Γνωστό σιχτίρι για όσους πάνε προς Βουλιαγμένης ή Συγγρού. Τι λέει η ναυαρχίδα;

«Σε κλοιό τουριστικών πούλμαν οι δρόμοι των Αθηνών»

«Δεινοπαθούν καθημερινά οι κάτοικοι και οι επισκέπτες στην Πλάκα και την Ακρόπολη κατά την τουριστική περίοδο. Για “καυσαέρια, ηχορρύπανση, κατάληψη πεζοδρομίων, διαβάσεων”, διαμαρτύρονται στην “Κ” κάτοικοι, καθώς υπάρχουν μέρες που πάνω από 400 πούλμαν προσεγγίζουν την Ακρόπολη, εκτός των ταξί. Η ευρύτερη περιοχή, με ελάχιστες υποδομές στάθμευσης, καλείται να υποδεχθεί χιλιάδες επισκέπτες χωρις σχέδιο, παρότι η κατάσταση επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο».

Πόσα θές να μας τρελάνεις, αλαφουζιάρη; Δεν θες τουρισμό; Δεν ήταν το ΠΑΜΕ που έκλεινε τα λιμάνια; Δεν ήταν οι συντεχνίες που έκαναν μαρτύριο τη ζωή των ανθρώπων του κέντρου και του Κέντρου;

Ή που το “χουν χάσει εντελώς από την άνοδο του κομμουνιστοσυμμοριτισμού ή που θα σκάσει τις επόμενες ημέρες επενδυτική πρόταση για δημιουργία χώρων στάθμευσης, πεζοδρόμησης της Αριστείας στην Πανεπιστημίου με απευθείας ανάθεση.

Δεν ξέρουμε, πραγματικά. Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Πιθανότα όπως έστριβε ο μπαμπαγιόκος από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα για να κατηφορίσει προς τη ναυαρχίδα φράκαρε στο άγαλμα της Μελίνας, του βγήκε το αγανακτισμένο του και το “κανε πρωτοσέλιδο. Πάμε παρακάτω.

Ατύχημα στα ΕΛΠΕ. Η Αυγή, η Εφημερίδα των Συντακτών και ο Ριζοσπάστης έχουν το θέμα πρωτοσέλιδο, όπως το έχει και η Καθημερινή κάπου κρυμμένο στο πλάι, αλλά το έχει. Τα Νέα, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Δημοκρατία, nada. Τίποτα. Zero. Για να καταλαβαινόμαστε ποιοι είναι ποιοι.

Κάτι θα θέλαμε να πούμε για Βαρουφάκη και το ξύλο που του ρίχνουν από κάθε πλευρά αλλά μας πρόλαβε η Espresso: Ανάμεσα στα πολλά χρυσαυγίτικα με τα οποία χαίρεται η πλέμπα των μικροαστών που δεν μπόρεσαν να γίνουν κάποιοι, διαβάζουμε κι αυτό:

«Διάσημη πορνοστάρ στα στέκια του Βαρουφάκη! Η Stoya πήγε στα Εξάρχεια και ξετρελάθηκε με τη ρακή»

Eurovision θέλουν οι μεν, Μέγαρα οι δε, να τα πληρώνουν οι νεκροί εργάτες στα ΕΛΠΕ με την ευγενική χορηγία των Λάτσηδων.

Το κακό για τον Βαρουφάκη είναι πως οι πιστωτές είναι από χρόνια ενήμεροι για την κατάσταση
anemosantistasis

Τα "ποτάμια" και οι πηγές τους

Μετά την, εκτός των άλλων, ηθική κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Πολωνία και κατά την διάρκεια των «ελεύθερων» κοινοβουλευτικών εκλογών, στις αρχές της δεκαετίας του 90, μία πολυπληθής ομάδα Πολωνών κλακαδόρων κατήλθε στις εκλογές με την «πολιτική» επωνυμία «Οι φίλοι της μπύρας». Εκλέχτηκαν βουλευτές και, στην συνέχεια, διασπάστηκαν στους «Φίλους της μεγάλης μπύρας» και στους «Φίλους της μικρής μπύρας».


Λίγα χρόνια αργότερα, εμφανίστηκε στην πρώην «λαϊκή» Βουλγαρία ο εκθρονισθείς το 1946 (σε ηλικία εννέα (9) ετών) πρώην βασιλιάς, Συμεών Σάξεμπουργκ-Γκότα και αφού, εκβουλγάρισε το γερμανικό του όνομα, συνέστησε πολιτικό κόμμα που πρώτευσε στις κοινοβουλευτικές εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση. Ούτε οι Πολωνοί, ούτε και οι Βούλγαροι εκείνων των χρόνων ήσαν συλλήβδην μωροί. Δεν ήσαν ούτε σύγχρονοι «κακοδαιμονισταί» που προκαλούσαν δηλαδή εσκεμμένα την καθεστηκυία τάξη και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανίας και βλακείας. Πολλώ δε μάλλον, δεν όριζαν, την εκ προοιμίου αστεία, επιλογή τους ως την σύγχρονη αριστοφανική «Νεφελοκοκκυγία» (ονειρική χώρα εκπληρωμένων επιθυμιών). Απλά, σε καιρούς αντιδραστικής παλινδρόμησης και επελαύνοντος ανορθολογισμού, τους χρειαζόταν μια ΤΕΤΟΙΑ επιλογή, ένα ευχάριστο ξεγέλασμα, μια και ο ορθολογισμός έφερνε (πάντα φέρνει) μαζί του πραγματικούς και φανταστικούς κινδύνους που ΔΕΝ τους άντεχαν. Ήταν (και εξακολουθεί να είναι, ιδίως σήμερα) η εποχή που οι άνθρωποι μονάχα μια πολύ μικρή δόση πραγματικότητας μπορούν να αντέξουν!


Οι Πολωνοί «Φίλοι της μπύρας» και ο πρώην βασιλιάς της Βουλγαρίας Συμεών, ενσάρκωναν την «ιδεολογία» μιας εποχής ΧΩΡΙΣ ιδεολογία. Ήσαν τα φρούτα του δέντρου της α-νοησίας δηλαδή της γενικευμένης αίσθησης του κενού και της ερήμωσης που παρίσταται ως ανασταλτικός παράγοντας κάθε πολιτικής δράσης· και κάθε έλλογης σκέψης.


Αν μεταφερθούμε στην σημερινή Ελλάδα θα παρατηρήσουμε, εκόντες άκοντες, ένα κλίμα παραίτησης, μιαν ατμόσφαιρα κόπωσης, ένα αίσθημα απόγνωσης που κατατρύχουν την χειμαζόμενη κοινωνία. Έχει παρατηρηθεί στην ιστορία πως όταν η απόγνωση συναντήσει την ΕΛΠΙΔΑ, τότε έχουμε κοινωνική νιτρογλυκερίνη (ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ). Η ελπίδα, λοιπόν, είναι αυτή που λείπει. Η απόγνωση είναι ήδη περισσή. Πώς, όμως, θα ανιχνεύσουμε αυτήν την Ελπίδα, πώς δηλαδή, θα γκρεμίσουμε την συσσωρευμένη δυσπιστία των πλατειών λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην πολιτική όταν η τελευταία παρίσταται ως κερδοσκοπική δραστηριότητα, κατά την «λαϊκότροπη» έκφραση «όλοι ίδιοι είναι, όλοι για την πάρτη τους»; Σε συνθήκες δεσπόζουσας βαρειάς πνευματικής δίαιτας ΔΕΝ αρκούν, προς τούτο, οι αναιμικές αντιλήψεις του ΣΥΡΙΖΑ που μας σέρνουν σ’ ένα κάτισχνο «όραμα ευρωπαϊκής μεταρρύθμισης»· αυτή η Ε.Ε. ΔΕΝ μεταρρυθμίζεται· η Ε.Ε. από την ίδρυσή της έχει, ως καταστατική αρχή, την απόλυτη ελευθερία για το κεφάλαιο· στρατηγικό στόχο έχει την ριζική αναδιανομή του πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου, την σάρωση όσων δικαιωμάτων αναγκάστηκε, κατά καιρούς, να παραχωρήσει στις δυνάμεις της εργασίας τον τελευταίο αιώνα, την επιβολή της «ολοκληρωτικής δημοκρατίας», στο πλαίσιο της οποίας νόμος θα είναι οι υλακές του κάθε τηλεοπτικού χαμάλη-Κακαντέρη, όπου «δικαίωμα» και καθήκον της «πολιτείας» θα είναι η εξάλειψη της ατομικής συνείδησης και η αντικατάστασή της απ’ την υποχρέωση του πολίτη-ανθρώπου να σκέφτεται αποκλειστικά σύμφωνα με την κρατική-τηλεοπτική «λογική», επ’ απειλή ποινικής κύρωσης. Στο κάτω-κάτω μια «τηλεοπτική- κρατική συλλογική συνείδηση» είναι πάρα πολύ κατάλληλη για να αναπληρώσει, ό,τι σ’ έναν άνθρωπο λείπει σε αυτοσυνείδηση! Στο πλαίσιο αυτής της Ε.Ε, οι προϋπολογισμοί των κρατών-μελών της θα ελέγχονται και θα εγκρίνονται από τις Βρυξέλλες, θα απαγορεύεται, επί ποινή οικονομικού θανάτου-αναστολής καταβολής κοινοτικών επιδοτήσεων-όχι μόνον η καταγγελία του μνημονίου αλλά και κάθε παραβίαση των συστάσεων των γραφειοκρατών της. Ε.Ε. σημαίνει «άβατο» υπεράκτιων εταιριών και τραπεζικών συναλλαγών. Χάριν αυτού του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» (τί έκφραση κι’ αυτή θεέ μου!) που προτάσσει άκριτα ο ΣΥΡΙΖΑ, θ’ αποκτήσει ΕΛΠΙΔΑ ο κατ’ εξακολούθηση ληστευμένος Έλληνας; Μήπως αυτό επισυμβεί, τελικά, χάριν της «ορθόδοξης πνευματικής παράδοσης» στην οποία εσχάτως προσέτρεξε, ως «διψώσα έλαφος», η κα Ρένα ΔΟΥΡΟΥ; Προφανώς, ΟΧΙ.


Τουναντίον· σ’ αυτόν τον κοινωνικό βάλτο της λαϊκής απελπισίας έχει τις πηγές του το κάθε «Ποτάμι» (και όχι μόνο στην πρίζα του MEGA), από εκεί υδρεύεται η ακαδημαϊκή μωρολογία των καθηγητών του (που εμφανίζουν τους δωσίλογους ως πατριώτες που έτυχε να είναι αντικομμουνιστές), από εκεί αρδεύεται η δημοσιογραφική αγυρτεία των δημοσιογράφων-στελεχών του (που καλούσαν, μ’ ένα μείγμα αναίδειας και μίσους, την κυβέρνηση να καταργήσει ορισμένα άρθρα του Συντάγματος και δη εκείνο που καθιερώνει το δικαίωμα της απεργίας, που χειροκροτούσαν τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς των αμάχων της Γιουγκοσλαβίας). Το «Ποτάμι» και ο εκ του παραχρήμα ηγέτης του, ΔΕΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ πολιτική· ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΟΥΝ την πολιτική (όπως οι «Φίλοι της μπύρας»). Όταν, όμως, η πολιτική αποσύρεται, στην θέση της υπεισέρχεται η ακροδεξιά-φασιστική πολιτική που εξοβελίζει την έλλογη σκέψη και αποβάλλει το επιχείρημα. Στον χώρο αυτόν το επιχείρημα είναι αυτό που περιττεύει.


Εκεί ανθίζει το άνθος του επελαύνοντος κυνισμού. Αλλά με τον κυνισμό η αδικία δεν βελτιώνεται. Το «Ποτάμι» βασίζεται στην απουσία έλλογης σκέψης· επενδύει σ’ αυτήν. Απεχθάνεται την κριτική σκέψη (γιατί αυτή απαιτεί εννοιολογική φροντίδα και ακρίβεια και όχι ζητωκραυγές και δημοσιογραφικό στόμφο). Αδιαφορεί για την σωστή χρήση των λέξεων (γιατί αυτή είναι πρόβλημα όχι μόνο γραμματικής λογικής αλλά και ιστορικής προοπτικής). Καμώνεται πως δεν ενδιαφέρεται για «δεξιούς» και «αριστερούς» αλλά μόνο για «έντιμους», σαν τους «έντιμους» Ιταλούς δικαστές που επιχείρησαν την κάθαρση της ιταλικής πολιτικής ζωής αντικαθιστώντας, τελικά, μια διεφθαρμένη πολιτική κυβέρνηση με μια πιο διεφθαρμένη διοίκηση ποδοσφαιρικής ομάδας.


Το’ χουμε ξαναπεί: δεν είναι η κατάρρευση της οικονομίας εκείνο που βυθίζει τις ανθρώπινες ψυχές στην απόγνωση όσο η κατάρρευση της πίστης τους σ’ ένα μέλλον που θα μπορούσε να είναι διαφορετικό απ’ το παρόν. Η πεποίθηση ότι το Συριζαϊκό μέλλον θα αντιγράψει το παρόν, καταπνίγει την ΕΛΠΙΔΑ. Όσο θα γίνεται αυτό, το κάθε λογής «Ποτάμι» και οι δύσοσμες φερτές του ύλες, θα συνεχίσει προσκαίρως να ρέει. Τα «πλεονεκτήματά» του, όμως, θα είναι μακροπρόθεσμα και τα θανατηφόρα μειονεκτήματά του. Είναι νεκρό πριν ακόμη πεθάνει.


Πέτρος Πέτκας
πηγή:
http://stratigos-anemos.blogspot.ca

Νέα ψευδή στοιχεία εκθέτουν τον Γ. Βρούτση

Θέμα ύψιστης σημασίας που ενδεχομένως ακουμπά και σε ποινικές ευθύνες υπουργών καθίστανται τα ψευδή στοιχεία με τα οποία τροφοδοτούνταν οι εκπρόσωποι της τρόικας για το ασφαλιστικό σύστημα.

Τις αποκαλύψεις λοιπόν της «Εφ.Συν.» επακολούθησε η βαριά καταγγελία του...
αν. υπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης, Δ. Στρατούλη, ο οποίος ανέφερε ότι τα μεγέθη των συνταξιοδοτικών δαπανών που δίνονταν στην τρόικα των δανειστών μας ήταν παραποιημένα, αφού δεν είχαν συμπεριληφθεί οι περικοπές των μνημονίων!

«Με κατεύθυνση του υπουργείου Εργασίας υπολογίζονταν οι συνταξιοδοτικές δαπάνες χωρίς να αφαιρούνται οι μειώσεις οι οποίες έγιναν μέσα στα πέντε μνημονιακά χρόνια», ανέφερε σχετικά ο κ. Στρατούλης ανάβοντας φωτιά στα μπατζάκια του τέως υπουργού Γ. Βρούτση, ο οποίος ουσιαστικά καταδικάζεται ως παραχαράκτης στοιχείων.

Με αυτόν τον απλό αλλά ανοίκειο συνάμα τρόπο, σύμφωνα με τον κ. Στρατούλη, ο κ. Βρούτσης εμφάνιζε ότι ο μέσος όρος των κύριων συντάξεων ήταν λίγο πάνω από 1.100 ευρώ όταν ο πραγματικός μέσος όρος κυμαινόταν στα 664,8 ευρώ. Ομως η κατηφόρα των πεπραγμένων Βρούτση δεν σταματά εδώ αφού, σύμφωνα με τον αν. υπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης, για να δώσει ακόμη μεγαλύτερο εύρος στις συνταξιοδοτικές δαπάνες (ώστε να πετύχει άραγε ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις στις συντάξεις;) συμπεριελάμβανε στις δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων και τα προνοιακά επιδόματα (που αφορούσαν βέβαια την ασκούμενη κοινωνική πολιτική του εναπομείναντος κράτους πρόνοιας που δεν είχε γκρεμίσει η μνημονιακή λαίλαπα).

«Θεωρούμε αυτονόητο ότι δεν πρέπει να μπλέκουμε τα προνοιακά επιδόματα με τις συντάξεις και να μην προστίθενται όταν δίνουμε στοιχεία, στον μέσο όρο των συντάξεων», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Στρατούλης θέτοντας προ των τεράστιων ευθυνών του τον κ. Βρούτση.

Το τι έχουν προκαλέσει αυτές οι πρακτικές Βρούτση εμφαίνεται από το κλίμα που επικρατούσε στο γερμανικό Κοινοβούλιο μεταξύ των εκπροσώπων των Γερμανών πολιτών. «Το κλίμα που υπήρχε μέχρι πριν από 20 μέρες, ήταν ότι στην Ελλάδα είναι προνομιακά μεγάλες οι συντάξεις», είπε ο κ. Στρατούλης αναφερόμενος στο θέμα του γερμανικού Κοινοβουλίου, που ωστόσο λύθηκε με την επιστολή με τα στοιχεία που αποκατέστησαν την αλήθεια των αριθμών την οποία με τόσο βάναυσο τρόπο είχε προσβάλει η συγκυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου.

Τζώρτζης Ρούσσος

 efsyn.gr

Σφάξε με αγά μου να αγιάσω, αρκεί να βάλεις στον τάφο μου ευρώ...

Διακρίνω γύρω μου μια έντονη προσδοκία να...αποτύχουν ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Γιάνης Βαρουφάκης, μια δίψα είτε να φέρουν μια συμφωνία που θα είναι στην ουσία τρίτο μνημόνιο είτε να οδηγήσουν τη χώρα στη χρεοκοπία. Βεβαίως, όταν τους ρωτάς τί θέλουν από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών να κάνουν σου απαντούν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, "να μας κρατήσουν πάση θυσία στο ευρώ". Δεν έχουν πρόβλημα, για παράδειγμα, αν ο ΦΠΑ αυξηθεί για όλα τα προϊόντα στο 23%, αν επιτραπούν οι ομαδικές απολύσεις, αν δεν επανέλθουν ποτέ οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, ο βασικός μισθός στα 751 ευρώ, το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, αν οι συντάξεις καταντήσουν κυριολεκτικώς φιλοδώρημα, αν, με λίγα λόγια, ενταθούν οι πολιτικές που έχουν οδηγήσει στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή στην αναπτυγμένη Ευρώπη από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η λογική τους συμπυκνώνεται στο "σφάξε με αγά μου να αγιάσω, αρκεί να μου βάλεις ευρώ στον τάφο". Κι επειδή ο ραγιαδισμός και η εθελοδουλία τους κάπως πρέπει να δικαιολογούνται στα μάτια τού κόσμου, περιμένουν πώς και πώς από την κυβέρνηση της Αριστεράς να υπογράψει μια νέα Βάρκιζα, να παραδώσει τα όπλα και να επιτρέψει στους απογόνους των μαυραγοριτών τής κατοχής να συνεχίσουν το "θεάρεστο" έργο τους. Προσεύχονται για την ήττα όσων προσπαθούν γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο, ακόμα κι αν παρασυρθούν και οι ίδιοι από το ρεύμα τής καταστροφής, θα έχουν περισώσει τα προσχήματα για τις δικές τους ανεπάρκειες...

Λένε πως η διαπραγμάτευση πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό γιατί η πραγματική οικονομία στενάζει. Συμφωνώ. Λένε, όμως, επίσης πως είναι προτιμότερη οποιαδήποτε συμφωνία, όσο επαχθής κι αν είναι για τους μικρομεσαίους, από τη ρήξη. Διαφωνώ. Αν για "τρεις χαμένους μήνες" μπορούμε να σώσουμε τα επόμενα 50 χρόνια τότε είμαι διατεθειμένος να περιμένω κι ένα και δυο και τρεις μήνες επιπλέον. Ακόμα κι αν το ντιλ δεν αποδειχθεί ένας έντιμος συμβιβασμός, αλλά μια πλήρης υποταγή, ακόμα και τότε τί θα είχαμε αλήθεια να κερδίσουμε αν βάζαμε την υπογραφή μας στις 26 Ιανουαρίου κι όχι στις 26 Μαΐου; Ποιός σώφρων άνθρωπος μπορεί να πιστεύει ότι η πραγματική οικονομία θα πάρει μπροστά ακολουθώντας τις ίδιες συνταγές που ακολουθήσαμε τα τελευταία πέντε χρόνια; Θα μου πείτε πως το προηγούμενο τρίμηνο είχαμε επιστρέψει στην ανάπτυξη. Αυτή, ωστόσο, βασίστηκε σε μια θετική ψυχολογία πολιτικής αλλαγής που θα επέφερε ριζικές ανατροπές και στην αγορά. Αν, όμως, δεν είχαμε την πτώση των σαμαροβενιζέλων ή ο Αλέξης Τσίπρας ψήφιζε εκείνος το υφεσιακό email Χαρδούβελη, θεωρείτε πως θα είχαμε ξεφύγει από τη μέγγενη;...

Από τη στιγμή που το Βερολίνο δεν αναγνώρισε την επιθυμία τού ελληνικού λαού για τερματισμό τής λιτότητας, η κυβέρνηση δεν είχε άλλο περιθώριο από το να φέρει τη διαπραγμάτευση στα όριά της. Ενδεχομένως να διαβάζεται ως "wishful thinking", αλλά αν δεν λυγίσουμε λίγο πριν τον τερματισμό θα μπορέσουμε να κερδίσουμε τον αγώνα. Οχι όλα όσα θα θέλαμε, αλλά να πετύχουμε μια συμφωνία που να θεωρηθεί, και δικαίως, ανάσα, έστω κι αν δεν είναι κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο κι ένα άρθρο. Το ομολόγησε, ουσιαστικώς, κι ο αντιπρόεδρος της γερμανικής κυβέρνησης, ο οποίος είπε πως το Grexit θα είναι πολύ επικίνδυνο για την Ευρώπη (εννοώντας, φυσικά, τη Γερμανία) όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε γεωπολιτικό επίπεδο. Αν η Ανγκ. Μέρκελ, άλλωστε, δεν το φοβόταν θα μας είχε πετάξει από την Ευρωζώνη από το 2010. Δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει οικονομικά για να κατανοήσεις ότι από την ώρα που η Γερμανία και η Ελλάδα μοιράζονται το ίδιο νόμισμα, χρεοκοπία τής δεύτερης σημαίνει και χρεοκοπία τής πρώτης ούτε ότι κανένας στην Ευρώπη δεν θα ήθελε μια χώρα σε ένα τόσο κομβικό γεωστρατηγικό σημείο να πέσει στην εξίσου ιμπεριαλιστική αγκαλιά τής Ρωσίας ή της Κίνας...

Θέλω να παραμείνουμε στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η Ευρώπη είναι το σπίτι μου, όχι η Μόσχα, το Πεκίνο, το Νέο Δελχί ή η Ουάσιγκτον. Οταν, όμως, οι συγκάτοικοί μου δείχνουν με τη συμπεριφορά τους πως δεν με θέλουν η στοιχειώδης αξιοπρέπεια απαιτεί από την πλευρά μου να σηκωθώ και να φύγω. Το ευρώ, όπως και κάθε νόμισμα, δεν είναι παρά ένα κομμάτι χαρτί και πάντως όχι ισχυρό δέλεαρ για να θυσιάσω για χατίρι του τα πάντα όλα. Δεν γνωρίζω, επομένως, αν θα υπάρξει συμφωνία και ποιό θα είναι το περιεχόμενό της. Ακόμα, ωστόσο, κι αν επέλθει ρήξη, ακόμα κι αν συμβεί πιστωτικό γεγονός η Γερμανία δεν πρόκειται να επιτρέψει μια άτακτη χρεοκοπία τής χώρας και θα ενεργοποιήσει αυτό που ο Β. Σόιμπλε προτείνει διαχρονικά στους έλληνες υπουργούς Οικονομικών των τελευταίων πέντε χρόνων, δηλαδή μια έξοδο από το ευρώ με ένα πακέτο στήριξης προκειμένου να αποφευχθεί ο Αρμαγεδδών...

Αν, λοιπόν, μας δοθεί ένα ποσό για να ανατάξουμε την πραγματική οικονομία και να την ισχυροποιήσουμε έτσι ώστε αύριο μεθαύριο να είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε ως ισχυροί στην Ευρωζώνη, αν το επιθυμούμε, κι όχι για να αναχρηματοδοτούμε ένα μη βιώσιμο δημόσιο χρέος σε συνθήκες άγριας λιτότητας, προσωπικώς δεν βλέπω πού έγκειται το κακό. Το μόνο σίγουρο, εξάλλου, είναι πως ό,τι κι αν συμβεί την επόμενη ημέρα ο ήλιος θα ανατείλει ξανά και η Ιστορία δεν θα κατεβάσει ρολά αλλά θα συνεχίζει να "λειτουργεί" 24 ώρες το 24ωρο. Κι όταν έρθει η ώρα, φτάσουμε στον Αχέροντα και πληρώσουμε σε δραχμές τον ψυχοπομπό Ερμή για να μας παραδώσει στον Χάροντα, δεν έγινε και τίποτα. Κι αυτοί που θα τον έχουν πληρώσει σε ευρώ, στον Αδη θα έχουν καταλήξει για να χορεύουμε μαζί αιωνίως τον κυκλικό χορό τής ματαιότητας...  

tripioevro

Ψευδή στοιχεία έδιναν στο ΔΝΤ με σκοπό να μειωθούν μισθοί και συντάξεις

Διαβάζουμε στο ΚΟΚΚΙΝΟ


Σε ψευδή στοιχεία που δόθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στους δανειστές, οφείλεται η εμμονή του ΔΝΤ για μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αποκαλύπτει σήμερα η Εφημερίδα των Συντακτών. Πλαστή και η εκτίμηση ότι στην Ελλάδα έχουμε τις ίδιες συντάξεις με τους Γερμανούς, παρά τους χαμηλότερους μισθούς.

Διαστάσεις εξαπάτησης λαμβάνει η θεώρηση των δανειστών μας για το θέμα του ασφαλιστικού, με το ΔΝΤ αυτή τη φορά να δείχνει ότι έχει στρεβλά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι δήθεν η Ελλάδα «σκορπά» χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη διάσωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης…

Ούτε λίγο ούτε πολύ από τη θεώρηση του ΔΝΤ που αποκαλύπτει σήμερα η «Εφ.Συν.»προκύπτει εναργώς πώς χρησιμοποιήθηκαν οι αριθμοί από τους Ελληνες υπουργούς των μνημονιακών κυβερνήσεων προκειμένου να πείσουν τους τεχνοκράτες της τρόικας ότι το μόνο πρόβλημα είναι οι μισθοί και οι συντάξεις και έτσι να στρέψουν τις αποφάσεις στην κατεύθυνση της μείωσής τους.

Οπως αποκαλύπτει σήμερα η «Εφ.Συν.», οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ ζητούν μειώσεις στις συντάξεις (ακόμη και της κατώτατης των 486 ευρώ!) στηριζόμενοι σε τρεις ψευδείς παραδοχές που δεν μπορεί παρά να τους έχουν μεταφέρει βέβαια συγκεκριμένοι Ελληνες υπουργοί οι οποίοι χειρίζονταν τις διαπραγματεύσεις για το ασφαλιστικό.

Αναλυτικότερα οι ψευδείς παραδοχές όπου στηρίζεται το ΔΝΤ για να ζητά επιτακτικά τη μείωση των συντάξεων είναι οι εξής:

♦ Πολύ υψηλές συνταξιοδοτικές δαπάνες. Σε επίπεδο αριθμών οι Ελληνες μνημονιακοί διαπραγματευτές έχουν πείσει τους δανειστές μας ότι η Ελλάδα για την κάλυψη του ελλείμματος των συντάξεων χορηγεί μέσω του κρατικού προϋπολογισμού το 9% του ΑΕΠ της, ενώ η Γερμανία δίνει μόλις το 3% του ΑΕΠ.

Το αληθές είναι ότι στην Ελλάδα του περίπου 40% της ανασφάλιστης εργασίας, δίδεται για κάλυψη ελλειμμάτων το 4,45% του ΑΕΠ, όταν στη Γερμανία για την κάλυψη των ελλειμμάτων του συνταξιοδοτικού συστήματος δίδεται το 3%. Αυτό σημαίνει ότι η διαφορά της Γερμανίας (του περίπου 2% της ανασφάλιστης εργασίας) και της Ελλάδας βρίσκεται στο 1,45%.

Επίσης συνολικά η Ελλάδα πράγματι δαπανά περί το 9% του ΑΕΠ για συνταξιοδοτικές δαπάνες, ωστόσο το 4,55% αποτελεί τη θεσμοθετημένη (άρθρο 22 Ν. 2084/1992 και άρθρο 4 Ν. 3029/2002) τριμερή χρηματοδότηση. Ωστόσο και η Γερμανία χορηγεί το 6,9% του κρατικού προϋπολογισμού προς το συνταξιοδοτικό της σύστημα.

Αναλυτικό ρεπορτάζ στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα.

«Όχι Μπαλτά στην Παιδεία»: Οι φωνασκίες μιας ένοχης αντιπολίτευσης

Η συγκρότηση του μετώπου, όπως εκφράστηκε στο Μαρούσι, θυμίζει έντονα τη θρυλούμενη ουδέτερη τεχνοκρατία της κυβέρνησης Παπαδήμου· και είναι η πρώτη φορά μετά τις εκλογές που γίνεται κάτι τέτοιο.

Ήταν όλοι τους εκεί. Όλοι οι υπεύθυνοι για το σημερινό χάλι των πανεπιστημίων, όλοι όσοι το οδήγησαν στη χειρότερη κατάστασή του από την μεταπολίτευση και μετά. Και τώρα ζητούν τα ρέστα. Ανάμεσά τους και οι τελευταίοι τρεις υπουργοί παιδείας, για να βροντοφωνάξουν και αυτοί το –τουλάχιστον– προσβλητικό και βαθιά εριστικό «Όχι Μπαλτά στην παιδεία». Η συγκρότηση του μετώπου, όπως εκφράστηκε στο Μαρούσι, θυμίζει έντονα τη θρυλούμενη ουδέτερη τεχνοκρατία της κυβέρνησης Παπαδήμου· και είναι η πρώτη φορά μετά τις εκλογές που γίνεται κάτι τέτοιο. Στην πολυδιαφημισμένη και πολλά υποσχόμενη για το μνημονιακό μπλοκ εσωτερικού συγκέντρωση, ξανακούστηκαν τα χιλιοειπωμένα, όλα όσα πια θεωρούνται θέσφατα, χωρίς καμία επιχειρηματολογία. 

Ας σχολιάσουμε τρία από τα θέματα, που αποτέλεσαν και τον πυρήνα των πύρινων λόγων των ομιλητών.

«Όχι στην κομματοκρατία στα πανεπιστήμια»: Στη διάρκεια της συζήτησης του νόμου Διαμαντοπούλου το 2011, ο Μ. Βορίδης, στο ΛΑΟΣ τότε, έλεγε: «Εκείνο που καταλύεται με το νομοσχέδιο είναι [αυτό] που οικοδομήθηκε από τη γενιά του Πολυτεχνείου, αυτό ηττάται σήμερα, αυτό υπερψηφίζουμε». Αν δεν το πιστεύετε, αναζητήστε τα Πρακτικά της Βουλής. Αυτό ήταν το σκεπτικό του νόμου που καταργείται σήμερα.

Ποιοι έβαλαν τα κόμματα φαρδιά-πλατιά στο πανεπιστήμιο, αποκλείοντας από υποψηφίους όσους πανεπιστημιακούς εξέφρασαν αντιρρήσεις στους νόμους, και με τη «ρετσινιά» μάλιστα ότι είναι αριστεροί; Αυτός δεν ήταν ο ρόλος των Συμβουλίων Ιδρυμάτων; Στο Μαρούσι παρόντα ήταν τα ίδια άτομα που υπερασπίστηκαν σθεναρά την αλλοπρόσαλλη νομοθεσία για τα Συμβούλια, που στόχευε να φτιαχτεί ένα σώμα μιας και μόνο χρήσης, που θα είχε τη δυνατότητα να αποκλείει σε συντριπτικά ποσοστά τους υποψηφίους κοσμήτορες και πρυτάνεις που δεν ήταν αρεστοί στο Υπουργείο. Δεν συνιστούν όλα αυτά μια βάναυση υπονόμευση της δημοκρατίας, την καθιέρωση μιας κομματοκρατίας ή, μάλλον, την κατοχύρωση της παρουσίας συγκεκριμένων κομμάτων; Δεν ήταν οι υπουργοί που εμφανίστηκαν τις προάλλες οι ίδιοι που κρατούσαν τα πανεπιστήμια ομήρους, αρνούμενοι να προχωρήσουν στην καταβολή των ελάχιστων χρημάτων, αν δεν προχωρούσαν οι εκλογές των Συμβουλίων;

«Καταργούν την αξιολόγηση»: Το είπαμε, το λέμε και θα το ξαναπούμε: η αξιολόγηση ως διαδικασία τιμωρίας δεν έχει θέση σε δημοκρατικούς θεσμούς. Η αξιολόγηση συνεπάγεται μια διαδικασία κατά την οποία κρίνονται όχι μόνο οι διδάσκοντες αλλά και η πολιτεία και το κατά πόσο είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της. Αλλιώς, εξευτελίζεται η έννοια της αξιολόγησης, γίνεται μια «πολιτισμένη» διαδικασία τιμωρίας. Παρά, λοιπόν, τις αντιρρήσεις μας για μια τέτοιου είδους αξιολόγηση, όλα τα πανεπιστημιακά Τμήματα προχώρησαν, στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, σε αξιολογήσεις από επιτροπές αποτελούμενες από διδάσκοντες του εξωτερικού, στη συντριπτική πλειοψηφία όχι ελληνικής καταγωγής. Αν μπει κανείς στον κόπο να διαβάσει τις εκθέσεις αξιολόγησης, που είναι αναρτημένες, θα διαπιστώσει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Τμημάτων αξιολογήθηκε πολύ υψηλά. Τι έγινε μετά; Ο Υπουργός αποφάσισε να μην πάρει υπ’ όψιν του καμία αξιολόγηση, να μην υλοποιήσει αυτά που με νόμο έπρεπε να υλοποιήσει σε περίπτωση θετικών αξιολογήσεων. Ο λόγος, πολύ απλός: δεν περίμεναν να υπάρχουν τόσα πολλά θετικά σχόλια για τα Τμήματα· και αποφάσισαν να τα αγνοήσουν. Δεν περίμεναν να υπάρχουν και τόσα αρνητικά σχόλια για τη μη τήρηση των υποχρεώσεων της πολιτείας· και αποφάσισαν, πάλι, να αγνοήσουν τις αξιολογήσεις.

«Πάνε την εκπαίδευση 40 χρόνια πίσω». Αν για να πάμε μπροστά πρέπει η εξουσία στα πανεπιστήμια να είναι στα χέρια ελάχιστων, αν για να πάμε μπροστά πρέπει να υποβαθμιστεί η διδασκαλία, αν για να πάμε μπροστά πρέπει οι καθηγητές να μην είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, αν για να πάμε μπροστά πρέπει να ενισχύεται η μαύρη εργασία, τότε, μήπως είναι καλύτερα να πάμε πίσω;

Θα αναρωτηθούν κάποιοι καλοπροαίρετα: για τις αρπαγές κάλπης και  εκείνες από τις καταλήψεις που δεν έχουν καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, εμείς τι λέμε; Για τις διαπλοκές και τις πελατειακές σχέσεις, εμείς πάλι, τι λέμε; Όχι πολλά, δυστυχώς. Επιβάλλεται να το αντιληφθούμε και  να τοποθετηθούμε για τα παραπάνω·  και ταυτόχρονα, να κατανοήσουμε τις βαθύτερες αιτίες των παθολογιών, ώστε  να καταλήξουμε σε ουσιαστικές λύσεις.

Το πολυνομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την έρευνα αποπειράται να προχωρήσει σε ένα σύνολο ρυθμίσεων, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια πλατιά συζήτηση που θα οδηγήσει σε αλλαγές, οι οποίες θα αποτυπωθούν σε ένα νέο νόμο-πλαίσιο. Οι επιφυλάξεις που έχουμε αρκετοί για κάποια ζητήματα του νομοσχεδίου (όπως η συγκρότηση των πρυτανικών σχημάτων και η έλλειψη συζήτησης για μια ουσιαστική και όχι γραφειοκρατική συμμετοχή των φοιτητών) και για τα οποία το Υπουργείο συζητάει εναλλακτικές προτάσεις, δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να καθυστερήσουν την ψήφιση του νομοσχεδίου. Η άμεση ψήφισή του αποτελεί πολιτική και εκπαιδευτική προτεραιότητα.

Η συγκέντρωση στο Μαρούσι δεν πρέπει να αγνοηθεί· πρέπει να μας προβληματίσει. Πρέπει να μας υποχρεώσει να είμαστε ακόμη πιο πειστικοί για την ατζέντα της δημοκρατικής επανεκκίνησης του πανεπιστημίου. Και να μας υποχρεώσει να πάρουμε εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα συγκροτήσουν νέες συμμαχίες, ώστε να δημιουργηθεί μια νέα δυναμική στα πανεπιστήμια.

Ο Κώστας Γαβρόγλου είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

 left.gr