Όταν οι λευκοί χειροκροτούν τους κόκκινους...

Πρώτα αμφισβήτησε τον όρο ανθρωπιστική κρίση. Εν συνεχεία μπήκε στην ουσία, απευθυνόμενη στον ΣΥΡΙΖΑ. Χαλάτε τον κόσμο για είκοσι χιλιάδες άστεγους. Η...
ανθρωπιστική κρίση που λέτε εσείς ότι αγκαλιάζει εκατομμύρια κόσμο. Λέτε, φτωχοποιείται ο λαός, χαμός, ο άλλος πιστεύει ότι είναι πέντε εκατομμύρια νεκροί στην Ελλάδα. Αυτά, για να πείσει προφανώς ότι ενώ μεγαλοποιούν οι συριζαίοι τις συνέπειες της κρίσης, προτείνουν πολύ αδύναμα μέτρα για την αντιμετώπισή της.

Απέσπασε έτσι μερικά δεξιά γέλια που έγιναν χειροκροτήματα όταν κατηγόρησε τους δεξιούς ότι είναι αχάριστοι γιατί επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι μπορεί το πρόγραμμά του να μιλάει για σοσιαλισμό και τέτοια, αλλά είναι σαν τον κουραμπιέ: Αν τινάξεις την άχνη, δεν μένει τίποτε. Και στο σημείο αυτό έπεσε τέτοιο χειροκρότημα, που η ομιλήτρια να αισθανθεί την ανάγκη να τους ανακαλέσει -δις μάλιστα- στην τάξη. Μη χειροκροτάτε, μη χειροκροτάτε!

Χειροκρότησαν όμως. Κι αυτό, όσες μέρες κι αν πέρασαν από την ψήφο εμπιστοσύνης, δεν γίνεται να περάσει έτσι. Διότι όταν η εκπρόσωπος του κόμματος της εργατικής τάξης ενθουσιάζει χειροκροτηδόν τους εκπροσώπους της πιο ακραίας Δεξιάς, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή δούλεψε σχέδιο οργανωμένου χειροκροτήματος για να προβοκάρουν τις επαναστατικές θέσεις. Ή όντως ενθουσιάστηκαν με όσα άκουγαν και αυθορμήτως κινήθηκαν τα χεράκια τους σε θέση χειροκροτήματος.

Κλαπ - κλαπ - κλαπ. Δεν είναι δυστυχώς τα βήματα των μπολσεβίκων έξω από τα χειμερινά ανάκτορα. Είναι τα χειροκροτήματα του Βορίδη, του Σταμάτη, του Άδωνι για την εκπρόσωπο. Οι λευκοί χειροκροτούν τους κόκκινους, όταν οι κόκκινοι τους εξηγούν ότι οι άλλοι δεν είναι τόσο κόκκινοι όσο εμφανίζονται. Αλλόκοτο θέαμα. Που θα πρέπει να απασχολήσει τους οπαδούς εκείνου που προειδοποιούσε: όταν ο αντίπαλος σε χειροκροτεί, πρέπει να ψάχνεσαι.

Όσο για την πολεμική ότι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ανθρωπιστική κρίση είναι πολύ αδύναμες, ας ανατρέξουν στον υπεράνω υποψίας Μπρεχτ: Χειρότερη απ' την αυταπάτη πως τάχα μπορούν να απομακρυνθούν οι συνέπειες των αιτίων της εξαθλίωσης χωρίς να απομακρυνθούν τα ίδια τα αίτια είναι η αυταπάτη πως αυτά τα αίτια γίνεται να πολεμηθούν χωρίς τις συνέπειες και χωριστά απ' αυτές και παραμελώντας και τα πιο αδύναμα ακόμα μέσα. Είδα πολλούς που η γνώση τους, των κακών αιτίων, τους εμπόδισε να πολεμήσουν τις κακές συνέπειες...

Θανάσης Καρτερός

Nonews-NEWS: Προπαγάνδα μέσω γραφημάτων στο Σκάι...

Nonews-NEWS: Προπαγάνδα μέσω γραφημάτων στο Σκάι...: Υπάρχει ένα hashtag στο twitter που λέγεται #skai_xeftiles δηλαδή «Σκάι ξεφτίλες». Εντάξει, προσωπικά μου φαίνεται πολύ τραβηγμένο αυτ...

ΕΚΤΑΚΤΟ: Νέο ψηφιδωτό στην Αμφίπολη!

enallaktikos

Τελικά;

«Η υδρόγειος γυρίζει κάθε στιγμή που τ’ ανθρώπινα κεφάλια παραμένουν ακίνητα και αγύριστα. Η ατμόσφαιρα υγραίνεται και ιδρώνει κάθε φορά που η ανθρώπινη φιλοδοξία γι’ αλλαγή πνίγεται στην κουφόβραση και την υγρασία. Ο ήλιος ανατέλλει και δύει όπως ακριβώς και η σελήνη και ο άνθρωπος, όπως ακριβώς κάθε έμβιος οργανισμός. Η φύση κάνει τον κύκλο της, το ημερόνυχτο κλωθογυρίζει κάθε εικοσιτετράωρο και οι εργατοώρες πάνε και έρχονται βάφοντας όσους “τυχερούς” επιμένουν ακόμη και δουλεύουν. Φαίνεται πως τίποτα δεν αλλάζει, δίχως όμως τα πάντα να μένουν στάσιμα και ίδια. Η ισορροπία της κίνησης δεν διαταράσσεται...η κινησιολογία του ιστορικού ατόμου όμως πανικοβάλλεται μιας και οι κοινωνικές-οικονομικές-πολιτικές σχέσεις βρίσκονται διαρκώς σε εγρήγορση γιατί τα ανθρώπινα γρανάζια τους πηγαινοέρχονται ασταμάτητα, εφόσον το λάδι της κατανάλωσης και της χρηματοπιστωτικής πραγματικότητας χαρακτηρίζεται από την ενδελέχεια της κίνησης. Αέρας αλλαγής πάντοτε θα τριγυρνά υποτονθορίζοντας για την ύπαρξή του, όμως τα αυτιά του ατόμου-καταναλωτή είναι γεμάτα από το τσιμέντο της καπιταλιστικής σιγουριάς. Αυτή η σιγουριά είναι που δημιουργεί το χρέος διατήρησής της: άνθρωποι και διαθέσεις, εικόνες και γεγονότα αναπαράγουν τις εικονικές ψευδαισθήσεις δεσμεύοντας όποιες επιφυλάξεις και αμφιβολίες δύνανται να γεννηθούν προκειμένου να διαταράξουν κάπως την επίπλαστη ισορροπία της αναληθούς αυτής κίβδηλης πραγματικότητας. Μια ευτυχής αντανάκλαση αυτού του ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ της σύγχρονης κοινωνίας είναι και το άχρωμο (πλέον) φως της θρησκευτικότητας. Μία γερασμένη λάμπα που τρεμοπαίζει και αυτή της η διάθεση μυρίζει τυφλή υπακοή.»

Τελικά, οι εξελίξεις γιατί φανερώνονται άοσμες στις συναισθήσεις και τα αντανακλαστικά του σύγχρονου κοινωνού ζωής; Έπαψαν πια ακόμη και οι υποψίες των αλλαγών να προκαλούν τα αισθητήρια του πολίτη/ατόμου; Μήπως οι αλλαγές και πρωθύστερα οι υποψίες των εξυπηρετούν φύσει πλέον τον αυτοσκοπό της γέννησής των;

Τα ερωτήματα τίθενται με ρητορική διάθεση καθώς οι απαιτήσεις δεν προλαβαίνουν να αναπνεύσουν πραγμοποιώντας την ενδεχόμενη ύπαρξή τους. Οι επιλογές προσφέρονται με αύξοντες αριθμούς και κατακλείδες καταδικάζοντας το όποιο μέλλον άλλων επιλογών που ξεθυμαίνουν λίγο πιο’ κει: 

Ι) Η κατεστημένη πολιτική συμπεριφορά του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου πολίτη βαλτώνει καθώς παρασύρεται στην κινούμενη άμμο της μακαριότητας της ετεροκατεύθυνσης όσον αφορά τον καθορισμό προσωπικότητας και συνείδησης. 

ΙΙ) Η κατεστημένη καταναλωτική συμπεριφορά του homo consumens παραμυθιάζει με την υποσχόμενη εναλλαγή εικόνων και μεταφράσεων όσο κραδαίνει το καρότο και το μαστίγιο της επαναλαμβανόμενης αναμόχλευσης συγκεκριμένων στιγμών και διαθέσεων. 

ΙΙΙ) Η κατεστημένη αισθητική συμπεριφορά του σύγχρονου ανθρώπινου προϊόντος αναπαράγεται δίχως αστειότητες και αυθορμητισμό μιας και η αβεβαιότητα του άλλου και του διαφορετικού πλασάρεται σαν κάτι εναλλακτικό και προχωρημένο μακρυά από τη σημασία του που μεταφράζεται σε υγεία και φαντασία.

ΙV) Η κατεστημένη διαπροσωπική συμπεριφορά του σύγχρονου κοινωνικού όντος ασφαλίζει την ατομικότητα προσφέροντας μία φαινομενική κοινωνικοποίηση, ενώ στην ουσία (εφόσον μπερδεύεται η μοναχικότητα με τη μοναξιά) αποδεσμεύει το κοινωνικό μέλος από το άγχος του κοινωνικού αλισβερισιού.

Από αυτήν την κατεστημένη λογική βίου και θεώρησης ο σύγχρονος άνθρωπος έχει την ευκαιρία ανά πάσα στιγμή να απαγκιστρωθεί. Η ευκαιρία υπήρχε ανέκαθεν καθότι ανέκαθεν υφίσταντο τα παραδείγματα σχέσεων εξουσίας και εξουσιαζόμενου (υποκειμένου) και εξελίσσονται παραλλήλως. Οι διαστάσεις των και οι πτυχές της υλοποιήσιμης εξουσιαστικής συμπεριφοράς προδίδουν τις αιτίες και τις αφορμές προκειμένου ο πολίτης να αντικαταστήσει τον χαλασμένο αέρα που αναπνέει με κάποιον άλλον αέρα αλλαγής. Βέβαια αυτή η αλλαγή και οι προϋποθέσεις για να πραγματωθεί πηγάζουν από την ανατροφοδότηση κοινών και ιδιωτικών δράσεων. Είναι αυτό που συμπυκνώνει η φράση “Αν θες να αλλάξει ο κόσμος ας αλλάξεις πρώτα εσύ ως άνθρωπος”. Εδώ εδράζεται και η όποια δυσκολία για να επιτευχθεί έστω ένα μικρό βήμα παραπέρα. Δύσκολα φαίνεται πως διαφοροποιείται καθείς και καθεμιά από τον κατεστημένο πολιτικό, καταναλωτικό, αισθητικό και διαπροσωπικό συμπεριφορισμό. Η πρότερη κοινωνία του θεάματος έχει μεταμορφωθεί σε μία θεαματική κοινωνική πραγματικότητα η διατήρηση της οποίας δεν εξαρτάται πλέον από τη γενικότερη δυναμική της καπιταλιστικής επιθυμίας. Τουναντίον, ο θρυμματισμός της θεαματικής αυτής κοινωνικής καθημερινότητας συνίσταται στις ορέξεις του σύγχρονου φορέα/θιασώτη της. Ο θυματοποιημένος κόσμος των καταναλωτών έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο συνειδητότητας που τα επιχειρήματα δεν ανήκουν πια στους εξουσιαστές και διαχειριστές της όποιας μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου και βίου μα στα ίδια τα θύματα. Αυτό καταδεικνύεται περίτρανα από τον διάχυτο φόβο που δείχνουν να διαχειρίζονται οι πολίτες ωσάν οξυγόνο, η πλειοψηφία των οποίων επαληθεύει τη ρήτρα της φερεγγυότητας της ανελευθερίας.

Αναφορικά στα σύγχρονα νεοελληνικά δεδομένα, ο ελλαδίτης (πολίτης, υπήκοος, ενεργός και άνεργος, μικρός και μεγάλος) επιβιώνει μέσα σε συνθήκες αποικιοκρατικού τύπου εν καιρώ ειρήνης. Αυτή η πέραν της λογικής πραγματικότητα της καθημερινότητας αποδεικνύει με ζήλο την κυρίαρχη πρακτική κοινωνικής (α)συνέχειας που καλλιεργείται εδώ και κάποια χρόνια στην Ελλάδα. Ο προσφερόμενος φόβος της ενδεχόμενης αλλαγής της κατάστασης προστατεύει την ανασφάλεια του παρόντος. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να δικαιολογηθεί το γεγονός ό,τι σε όλες τις σφυγμομετρήσεις ως καταλληλότερος για πρωθυπουργός εμφανίζεται ο αρχηγός του ενός από τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας (Σαμαράς); Προφανώς η σιγουριά του μεσσιανικού τύπου μελλούμενης ανάπτυξης που ευαγγελίζονται τα κυρίαρχα πολιτικά και διακυβερνητιά κέντρα εξουσίας δικαιώνουν την αντίληψη πως «Αισιόδοξος στις ημέρες μας είναι ο άσχημα πληροφορημένος απαισιόδοξος». Πολλώ δε μάλλον όταν ο πρωταγωνιστής (ως θύμα και πολίτης) είναι αυτός ο χαρακτήρας του Νεοέλληνα που επαναπαύει την ευρύτητα του γνωστικού του πεδίου στα εξώφυλλα και του πυχιαίους τίτλους της ειδησεογραφίας (ηλεκτρονικής και έντυπης). Αυτός ο τύπος ανθρώπου που προσποιείται εναγωνίως το ευρωπαϊκό προφίλ θέλοντας επιμελλώς να αποκρύψει την βαλκανική, μεσογειακή, ανατολίτικη ιδιαιτερότητά του.

Από τη στιγμή όμως που α) και παραδείγματα υπάρχουν για να εναντιώνονται στην παράισθηση της κανονικότητας και β) έλλογο σκεπτικό που θεωρεί και δράττει καθημερινά στο δρόμο και γ) ιστορικά υλοποιήσιμα τεκμήρια κοινωνικού βίου που διατρέχουν την κοινωνική συνύπαρξη, ο εχθρός έχει καταφέρει το δισυπόστατο, ήτοι άρχων και εξουσιαζόμενος εν σάρκα μία!!!

Οι ιδεολογικές περιφράξεις έχουν το ανθρώπινο δυναμικό που τις υποστηρίζει και συγκρούεται γι’ αυτές. Τα καταναλωτικά πρότυπα, μέτρα και σταθμά υποκειμενοποιούνται ενδεδυμένα τις ανθρώπινες ιδιοσυγκρασίες και ιδιαιτερότητες. Η διαπροσωπική επικοινωνία μολονότι ξεπέρασε τους βαβελικούς ορίζοντες εν τούτοις δεν κατορθώνει να απωθήσει τη διαμεσολάβηση και τον ετεροκαθορισμό καταδικάζοντας τον αυθορμητισμό τής επαφής σε στείρα αντιπροσώπευση και συνακολούθως απαξιώνοντας μέχρι καταδίκης τη φυσιολογική ετερότητα και διαφορετικότητα. Και τέλος η αισθητική διαχείριση της καθημερινότητας φαντάζει σαν καπλαμάς που καλύπτει εντέχνως και εξωραΐζοντας την αστική ασχήμια της μετακαπιταλιστικής αντιμετώπισης του ευγενούς και ποικιλότροπου κάλλους.   

Αυτές οι τέσσερις πιστοποιημένες συμβάσεις (ιδεολογικοπολιτική, καταναλωτισμός, διαπροσωπικές σχέσεις, αισθητική) συναποτελούν, κατ’ εμέ, το ογκώδες εμβαδόν της σύγχρονης νεοελληνικής κατηφούς πραγματικότητας. Γιατί κατηφής μπορεί να δείχνει ο καταθλιπτικός, ο μελαγχολικός, ο απαισιόδοξος, ο τηρών στάση αναμονής, ο ταπεινός ακόμη και ο τρέφων φρούδες ελπίδες φιλόδοξος. Ανίατες ασθένειες θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος. Ανίατες φαντάζουν όσο κραυγάζει υποβόσκουσα η αυτοαναίρεση και η τελική ανατροπή των...Είθε!

Ενίσταμαι...και αυτό γιατί “με προσευχές δεν σώζεται ο κόσμος” και “με πορδές αυγά δεν βάφονται”! Οι απλές ιστορικότητες της καθημερινότητας είναι αυτές που συνδυαζόμενες δημιουργούν ιστορικό και συνέχεια. Δεσμεύσεις και υποσχέσεις, κούφια λόγια και σάλτσες απλώς επιτείνουν όποιο ενδεχόμενο δέος απέναντι στην επιφάνεια.  Ως εκ τούτου, η φαντασία για να υλοποιηθεί (εν μέρει) απαιτεί ιδρώτα για να ρέουν ευκολότερα τα αποτελέσματα της κάθε απόπειρας, αίμα προκειμένου να πιστωθεί η ριζική αλλαγή από την παρούσα κατάσταση φυτοζωής, μαζικότητα ώστε να δικαιολογείται (πράξη τε και θεωρία) η σύγκρουση, αυθορμητισμός για να γίνονται πράγματα και πέραν των προγραμματισμένων αναγκαιοτήτων και κάποιες πρέζες από πιπεράτες καταπόσεις αέρα! Βλέπετε επιβάλλεται να έχεις επαφή με την πραγματικότητα που θέλεις να αλλάξεις. Μιας και η επιβαλλόμενη αντιμετώπιση ανουσιουργημάτων έχει καταστεί πανάκεια αναφορικά στα περιεχόμενα της κάθε ημερήσιας διάταξης (ο επαναλαμβανόμενος τυπικός καθημερινός συμπεριφορισμός καταδεικνύει του λόγου το αληθές) ας ξεκινήσουμε αντιμετωπίζοντας τον καθρέφτη μας ως σύμβολο υπερεξειδίκευσης των καθημερινών τινών. Άπαξ και βγαίνεις από το σπίτι σου, αναιρείς (η παραμυθιάζεσαι με) οποιαδήποτε απόπειρα να καλλωπίσεις το είδωλό απέναντί σου νομίζοντας πως είσαι εσύ! Όχι όμως, γιατί όσο εσύ στέκεσαι μπροστά του το είδωλο απέναντι στον καθρέφτη παραμένει είδωλο ευκαιριακά εμψυχωμένο από την κινησιολογία του θεατή. Εκεί εντοπίζεται και η τυραννία της αισθητικοπολιτισμικής παραμυθίας: Το ιστορικό άτομο δεν είναι ό,τι φαίνεται, αντιθέτως δείχνει να τείνει να είναι αυτό που φαίνεται. Αρκεί να ενημερωθεί και ο τελυταίος αδής  σε ποιά κατάσταση λογαριάζεται ως ύπαρξη...!  

xodi

Νέος Μπαλτάκος στην κυβέρνηση

Ο νέος γ.γ. Μέσων Ενημέρωσης, Στέφανος Αναγνώστου, θεωρεί «προδότη» τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

     

Του Δημήτρη Ψαρρά
Καθώς φαίνεται, ενισχύεται η ακροδεξιά στελέχωση του κυβερνητικού επιτελείου. Ο δημοσιογράφος Στέφανος Αναγνώστου, ο οποίος ανέλαβε τη θέση του γενικού γραμματέα Μέσων Ενημέρωσης, σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του, το οποίο ασφαλώς συνέταξε ο ίδιος, υπήρξε μεταξύ άλλων συντάκτης του (φιλοχουντικού βέβαια) «Ελεύθερου Κόσμου», αλλά και συγγραφέας δύο βιβλίων. Μια ματιά στο πρώτο απ’ αυτά είναι αρκετά διαφωτιστική για τις απόψεις του στενού συνεργάτη της κυβερνητικής εκπροσώπου Σοφίας Βούλτεψη.

Εκδοση χωρίς εκδότη

Τιτλοφορείται «Φάκελος Κύπρος. Η τριλογία της προδοσίας» και πρόκειται για ένα βιβλιαράκι 96 σελίδων. Η έκδοση που συμβουλευτήκαμε δεν έχει ιδιαίτερα στοιχεία (τόπο, χρόνο και επωνυμία εκδότη), αλλά σύμφωνα με τον πρόλογό του η έρευνα που προηγήθηκε ολοκληρώθηκε το 1979. Η Εθνική Βιβλιοθήκη το κατατάσσει στο έτος 1981.

Το περιεχόμενο του βιβλίου δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την πολιτική τοποθέτηση του νέου γενικού γραμματέα. Βασικές πηγές του είναι ο «Ελεύθερος Κόσμος», ο επίσης φιλοχουντικός και ήδη χρυσαυγίτικος «Στόχος» και το διαβόητο «Υπόμνημα» του Γεωργίου Αλφαντάκη, συνηγόρου του δικτάτορα Παπαδόπουλου στη δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος, το ίδιο που δημοσιεύει κάθε χρόνο στις 24 Ιουλίου η εφημερίδα «Χρυσή Αυγή».



Ο πρώτος στόχος του συγγραφέα είναι ο πρόεδρος Μακάριος, για τον οποίο ο κ. Αναγνώστου ισχυρίζεται ότι δεν βρισκόταν στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου την ώρα που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα εναντίον του από τα ενεργούμενα της χούντας Ιωαννίδη. «Ο Μακάριος εγνώριζεν ότι θα εγίνετο το εις βάρος του κίνημα και είχε φροντίσει να γλυτώσει. Ποίος όμως τον επληροφόρησε;» (σ. 22). Σύμφωνα με τη θεωρία του κ. Αναγνώστου, ο Μακάριος «είχε καταφύγει από την πρωίαν της 15ης Ιουλίου εις το στρατόπεδον της ειρηνευτικής δυνάμεως του ΟΗΕ εις την Πάφον. Είχε ειδοποιηθεί εγκαίρως διά το μελετώμενον εις βάρος του κίνημα και διέφυγε χωρίς να κινδυνεύση. Ο δρόμος προς την προδοσίαν της Κύπρου είχε αρχίσει να διαγράφεται. Το πρώτο βήμα προς αυτήν είχεν ήδη γίνει». Και βέβαια τεκμήριο της προδοσίας είναι η «εθνικώς απαράδεκτη» ομιλία του Μακάριου στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 19.7.1974 (σ. 43).

Ο επόμενος στόχος είναι η ηγεσία της ΕΡΕ (και εν συνεχεία της Νέας Δημοκρατίας) και της Ενωσης Κέντρου (εν συνεχεία ΕΔΗΚ), καθώς και εκδότες του καραμανλικού περιβάλλοντος. Αυτοί ήταν, κατά τον κ. Αναγνώστου, εκείνοι που διέπραξαν τη δεύτερη προδοσία (την «ηθική αυτουργία» στην προδοσία, όπως αναφέρει σε άλλο σημείο). Κατονομάζονται επειδή «εδέχθησαν ως νόμιμον την εισβολήν των Τούρκων» και είναι βέβαια η Ελένη Βλάχου, ο Γεώργιος Μαύρος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (σ. 46-49).

Για το κρίσιμο διάστημα μετά την εισβολή των Τούρκων ο συγγραφέας καταγγέλλει το πασίγνωστο φιάσκο της χουντικής επιστράτευσης, ως προϊόν διαδόσεων της… ΚΥΠ. Για το ζήτημα αυτό δεν παρέλειψε να στείλει και επιστολή στον «Στόχο» ο κ. Αναγνώστου (Αύγουστος 1977).

Αθώος ο Ιωαννίδης

Και βέβαια το κερασάκι στην τούρτα είναι η απαλλαγή του δικτάτορα Ιωαννίδη από την ευθύνη για την κυπριακή τραγωδία. Ο κ. Αναγνώστου υποστηρίζει ότι «διά την προδοσίαν της Κύπρου έγινε ευρυτάτη συνεργασία μεταξύ των αναφερθέντων προσώπων» και υπαινίσσεται ότι ο «Φάκελος Κύπρου» δεν ανοίγει για να μη δικαιωθεί ο Δημήτριος Ιωαννίδης (σ. 96).

Μήπως αδικούμε τον νέο γενικό γραμματέα; Μήπως δηλαδή επρόκειτο για ένα από τα «νεανικά αμαρτήματα», για τη χρήση των οποίων διαμαρτύρονται άλλα κυβερνητικά στελέχη, με πιο γνωστό παράδειγμα το τσεκούρι του υπουργού Υγείας; Μα είναι ο ίδιος ο κ. Αναγνώστου εκείνος που προβάλλει -προφανώς υπερηφανευόμενος γι’ αυτό- το εν λόγω πόνημά του στο ούτως ή άλλως λιτό CV του. Να δούμε τι έχει να πει σχετικά με την «προδοσία Καραμανλή» η εφευρετική πολιτική προϊσταμένη του νέου γενικού. Και πώς θα αντιδράσει η πτέρυγα του κόμματος που εξακολουθεί να φέρει το όνομα του… προδότη Εθνάρχη.
efsyn.gr

Το 1% των Ελλήνων κατέχει το 56,1% του συνολικού πλούτου της χώρας !

ΕΡΕΥΝΑ CREDIT SUISSE

Το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού διαθέτει το 48% του παγκόσμιου πλούτου, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Credit Suisse, στην οποία η ελβετική τράπεζα προειδοποιεί ότι η αύξηση της ανισότητας μπορεί να οδηγήσιε σε ύφεση.

Όπως μεταδίδει η Guardian, η έκθεση αναφέρει ότι ο παγκόσμιος πλούτος έχει αυξηθεί στο νέο επίπεδο ρεκόρ των 263 τρισ. δολαρίων, σημειώνοντας ετήσια άνοδο 20,1 τρισ. δολαρίων.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη ετήσια άνοδο που έχει καταγραφεί από τότε που ξεκίνησε η καταγραφή των στοιχείων το 2007.
Ο παγκόσμιος πλούτος βρίσκεται πλέον 20% πάνω από το προ-κρίσης υψηλό και 39% από το χαμηλό του 2008.

Με βάση την έκθεση της Credit Suisse, ένα πρόσωπο χρειάζεται μόλις 3.650 δολάρια, συμπεριλαμβανομένης της αξίας του σπιτιού και των μετοχών, για να συμπεριληφθεί στο πλουσιότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Ωστόσο, χρειάζεται πάνω από 77.000 δολάρια για να γίνει μέλος του πλουσιότερου 10% και 798.000 δολάρια για να μπει στην ομάδα του κορυφαίου 1%.

 

«Συνολικά, το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από 1% του συνολικού πλούτου.
Στον αντίποδα, το πλουσιότερο 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου και το κορυφαίο 1% διαθέτει το 48,2% των παγκόσμιων στοιχείων ενεργητικού» αναφέρεται στην έκθεση.

Οι αναλυτές της ελβετικής τράπεζας διαπιστώνουν πως κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα η διαφορές στον πλούτο συρρικνώθηκαν στις χώρες με υψηλά εισοδήματα, αλλά η τάση αυτή μπορεί να έχει αρχίσει να αντιστρέφεται.
Η ανισότητα υποχώρησε ανεπαίσθητα σε πολλές χώρες πριν από την οικονομική κρίση, αλλά τείνει να αυξάνεται από το 2008 και έπειτα, ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Η έρευνα της Credit Suisse παραθέτει στοιχεία για μια σειρά από χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6% και το 2014 το 56,1%.

Η Βόρεια Αμερική είναι η περιοχή του κόσμου όπου συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου των νοικοκυριών (34,7%).
Η Ευρώπη βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 32,4% και ακολουθεί η περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού (χωρίς την Κίνα), με 18,9%.
Ο πλούτος των νοικοκυριών στην Κίνα αυξήθηκε κατά 715 δισεκατομμύρια δολάρια ή +3,5% μέσα σε έναν χρόνο.

Από την άλλη, υποχώρηση σημειώθηκε στην Ινδονησία (-260 δισεκ. δολάρια), στην Αργεντινή και τη Ρωσία (-135 δισεκ. δολάρια στην καθεμία) και την Τουρκία (-100 δισεκ. δολάρια).

Οι ΗΠΑ φιλοξενούν στο έδαφός τους το 41% των ανθρώπων η περιουσία των οποίων ξεπερνά το 1 εκατομμύριο δολάρια.
Ο αριθμός των εκατομμυριούχων (σε δολάρια) στον κόσμο θα φτάσει τα 53,2 εκατομμύρια το 2019, δηλαδή θα υπερδιπλασιαστούν (+53%) μέσα σε μια πενταετία. Σε όλον τον κόσμο, 400 εκατομμύρια ενήλικοι διαθέτουν σήμερα περιουσία που ξεπερνά τα 100.000 δολάρια.

Οι πέντε πλουσιότερες χώρες όσον αφορά τον μέσο πλούτο ανά ενήλικο κάτοικο είναι κατά σειρά η Ελβετία, η Αυστραλία, η Νορβηγία, οι ΗΠΑ και η Σουηδία.

imerisia.gr

Ποιός θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;

                                                       Τί δείχνει η φωτογραφία;

     Α. Το τρένο της ανάπτυξης που ξεκινάει                 Β. Φεύγουν οι επενδυτές

     Γ.  Οι πρώτοι απ' τα 35 εκατομμύρια τουρίστες     Δ.  Ετεροδημότες που πάνε να
          που θάρθουν του χρόνου                                       ψηφίσουν το Ποτάμι

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ

Κακοί, ευέξαπτοι επενδυτές

Με δέος διάβασα τη δήλωση Βενιζέλου πως η κατάρρευση του χρηματιστηρίου είναι «αποτέλεσμα της στρατηγικής της αποσταθεροποίησης στην οποία κάνουν αυτοί αντιπολίτευση και όχι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι εμείς θέλουμε πρόωρη έξοδο από το μνημόνιο», προσθέτοντας ότι «αυτό υποστηρίζει ο πιο ακραίος συντηρητικός κύκλος στην Ε.Ε. και στο ΔΝΤ». Ε βέβαια, έχει άλλο λόγο το ελληνικό χρηματιστήριο για να γκρεμοτσακιστεί και να γίνει μια απλή, λαϊκή αγορά;
Μήπως το ελληνικό χρηματιστήριο επηρεάζεται από τα stress tests και τις αξιολογήσεις των ελληνικών τραπεζών, που ακόμα και αυτή την ώρα ολοκληρώνονται και αναμένεται να δημοσιευτούν στο τέλος του μήνα; Είναι ικανές οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών να κάνουν τους επενδυτές να ξεπουλήσουν, για να μην αναγκαστούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη;
Ή μήπως είναι ικανό το δημοσιονομικό κενό των 25 δισ. που όλες οι εκθέσεις, ΔΝΤ και Ευρωπαίων, δείχνουν πως θα αντιμετωπίσει η ελληνική οικονομία και θα χρειαστεί να βρει νέα χρήματα, πιθανότατα με νέα δανειακή σύμβαση;
Ή μήπως είναι ικανό το σόου της εξόδου (του Μεσολογγίου) από το ΔΝΤ, με ξεκάθαρη και εξόφθαλμη μικροπολιτική λογική που φαίνεται και στους έξω όσο και στους μέσα, τη στιγμή μάλιστα που ούτε ένας από τους δικούς τους εταίρους δεν έχει υποστηρίξει με μια τόση δα μικρή δηλωσούλα, να τρομάξει τους επενδυτές και να ξεπουλήσουν όσο-όσο;
Όχι φίλοι μου. Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά απλές, ύπουλες και μηχανορραφικές ερμηνείες που δίνουν οι διεθνείς οικονομολόγοι, που κατά τον Βενιζέλο ανήκουν στον πιο ακραίο συντηρητικό κύκλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Δεν πειράζει που ο κύκλος που καταγγέλλει είναι ο ίδιος που τον κυκλώνει την ώρα που μας περικυκλώνει.
Η πραγματική αιτία που οι αγορές κατακρημνίζονται και τα ελληνικά ομόλογα γίνονται απλησίαστα είναι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ επανέλαβε αυτό που λέει εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια.
Πως δεν θα αναγνωρίσει συμφωνίες που βλάπτουν τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της.
Είτε το εννοεί, είτε όχι, είναι η χιλιοστή φορά που ακούγεται από τα χείλη του Τσίπρα.
Ε, αυτή η χιλιοστή φορά πρέπει να τάραξε πολύ τους επενδυτές.
Πολύ ευέξαπτοι μας βγήκαν τελικά αυτοί οι επενδυτές.
Να φύγουν, να πάνε αλλού.
rebeliskos

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν όχι στις γερμανικές επανορθώσεις

«Όχι» στην πρόταση του ευρωβουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων Νότη Μαριά, για τη διοργάνωση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπό την αιγίδα της Επιτροπής Αναφορών δημόσιας ακρόασης για τις γερμανικές αποζημιώσεις, είπαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Η πρόταση τέθηκε σε ψηφοφορία στην κλειστή συνεδρίαση των συντονιστών της Επιτροπής Αναφορών στις 07/10/2014 και υπερψηφίστηκε μόνο από την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά και τους Ευρωπαίους Αντιφεντεραλιστές, αντιπρόεδρος των οποίων είναι ο Νότης Μαριάς. Από την άλλη πλευρά την καταψήφισαν η K.O. του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο οποίο συμμετέχει η ΝΔ, η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην οποία συμμετέχουν το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ και η Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη και οι Πράσινοι.

Συγκεκριμένα ψήφισαν:

ΣΥΡΙΖΑ (ΝΑΙ)
Μανώλης Γλέζος, Σοφία Σακοράφα, Δημήτρης Παπαδημούλης, Κωνσταντίνα Κούνεβα, Γιώργος Κατρούγκαλος, Κωνσταντίνος Χρυσόγονος

ΝΔ (ΟΧΙ)
Μανώλης Κεφαλογιάννης, Μαρία Σπυράκη, Ελίζα Βόζεμπεργκ, Γιώργος Κύρτσος,
Θοδωρής Ζαγοράκης

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (ΝΑΙ)
Ελευθέριος Συναδινός, Λάμπρος Φουντούλης, Γιώργος Επιτήδειος

ΕΛΙΑ (ΟΧΙ)
Εύα Καϊλή, Νίκος Ανδρουλάκης

ΠΟΤΑΜΙ (ΟΧΙ)
Γιώργος Γραμματικάκης, Μιλτιάδης Κύρκος

ΚΚΕ (ΝΑΙ)
Κωνσταντίνος Παπαδάκης, Σωτήρης Ζαριανόπουλος

ΑΝΕΛ (ΝΑΙ)
Νότης Μαριάς

πηγή:

tvxs.gr

ΔΙΑΛΥΤΙΚΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ, ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ ΟΤΑΝ ΜΟΛΙΣ ΠΡΟΧΘΕΣ ΠΗΡΑΝ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ;
Σε επικίνδυνους δρόμους μπαίνει η χώρα μετά τα αλλεπάλληλα λάθη χειρισμών από τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς και τους ανεπαρκείς συμβούλους του οι οποίοι πληρώνονται, υποτίθεται για να τον βγάζουν από τις κρίσεις που...
δημιουργούνται σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Είναι τόσο άσχετοι εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου που είχαν επενδύσει στην σημερινή συνάντηση του πρωθυπουργού με την σύζυγο του Κλούνεϊ, παρά το ότι χθες εμφανίστηκαν τα πρώτα... συμπτώματα στο Χρηματιστήριο και τα Spreads!
Αντί λοιπόν όλοι σήμερα να είναι σε κατάσταση συναγερμού, πίστεψαν ότι η συνάντηση του Σαμαρά με την Αλαμουντίν θα του έδινε επικοινωνιακές ανάσες σε όλα τα επίπεδα!
Πως είναι δυνατόν να πέφτει το Χρηματιστήριο και να ανεβαίνουν στα ύψη τα επιτόκια των ομολόγων όταν μόλις προχθές η κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, κάτι που ερμηνεύεται ως αποφυγή των πρόωρων εκλογών, τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο;
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα. Και εάν μπορεί ο πρωθυπουργός να μας δώσει μια καθαρή απάντηση την περιμένουμε με αγωνία. Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Και ποιος θα ζητήσει τα ρέστα από τους Βενιζέλο, Στουρνάρα, Χαρδούβελη και Λαζαρίδη για το ότι η Ελλάδα οριστικά βγαίνει εκτός αγορών;
Η κατάσταση με την κυβέρνηση πάει από το κακό στο χειρότερο. Εάν δεν μπορούν να παραιτηθούν. Και αν νομίζουν ότι παίζεται κερδοσκοπικό παιχνίδι να βγουν και να το καταγγείλουν. Έχουν τα κότσια ή μας κάνουν τους μάγκες και τελικά είναι κότες λυράτες;
Fimotro

Βουλή με μοναδικό βουλευτή τον Βενιζέλο!

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι και τον μωραίνει με τρόπο εξευτελιστικό, καθιστώντας τον... μισητό και καταγέλαστο.
Με συνεπήρε ξαφνικά το κύμα της καλοσύνης που διασχίζει αενάως το Σύμπαν -να διαβάζετε Κοέλο, βρε Βασιβουζούκοι- και αποφάσισα να ανακηρύξω τη χθεσινή ημέρα σε «Παγκόσμια Ημέρα Ανοχής του Ευάγγελου Βενιζέλου». Την αγάπη μας δεν την αξίζει, ούτε τη συμπάθειά μας, ούτε τη συμπόνια μας. Ας του δώσουμε έστω λίγη ανοχή, ας μην τον κράξουμε για μια μέρα, βρε αδελφέ, άνθρωπος είναι κι αυτός. Μη φωνάζετε, άνθρωπος είναι, έχω στα χέρια μου τα αποτελέσματα του τεστ DNA. Τιμώντας την εορτή που ο ίδιος θέσπισα, παρέμεινα σιωπηλός για οκτώ ώρες, μέχρι που διάβασα ότι ο Βενιζέλος πήγε στον Σαμαρά και του εισηγήθηκε σχέδιο για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 175 βουλευτές! Στα τσακίδια η σιωπή, αυτός ο αδίστακτος τύπος μόνο από κράξιμο καταλαβαίνει.
Ακούστε τι σκέφτηκε ο πανούργος Βενιζέλος, που είναι και συνταγματολόγος, τρομάρα του: Οι 8 προφυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής μπορούν να αφαιρεθούν από τους 300, οπότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται με 175 και όχι με 180 ψήφους. Εντάξει, οι 8 της Χρυσής Αυγής να αφαιρεθούν από τους 300, πρέπει όμως να προστεθούν άλλοι 8, είτε οι αναπληρωματικοί της Χ.Α. είτε από άλλα κόμματα με συμπληρωματικές εκλογές στις περιφέρειες που είχαν εκλεγεί οι 8. Οι 300 πρέπει να παραμείνουν 300 και οι 180 180.
Όχι, λέει ο μέγας -αγγλιστί, megas- συνταγματολόγος. Το Σύνταγμα δεν λέει ότι η Βουλή πρέπει να έχει 300 βουλευτές, αλλά έως 300 βουλευτές. Τι σημαίνει «έως» 300 βουλευτές; Ότι μπορεί να έχει 292, 250, 150, 50; Αν οι 300 είναι το ταβάνι, τότε ποιο είναι το κατώφλι; Το κατώφλι είναι ο ένας βουλευτής κι αυτός πρέπει να είναι απαξάπαντος ο Ευάγγελος Βενιζέλος! Ο Βενιζέλος πρόεδρος της Βουλής, ο Βενιζέλος Α, Β, Γ, Δ, Ε, ΣΤ αντιπρόεδρος, ο Βενιζέλος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ο Βενιζέλος ειδικός αγορητής, ο Βενιζέλος να πλακώνεται με τον Βενιζέλο, «κάτσε κάτω, ρε Βενιζέλο, είσαι ένα τίποτα», «ίσα, ρε Βενιζέλο, που έχεις μούτρα και μιλάς».
Αν το Σύνταγμα λέει «έως 300», τότε γιατί χρειάζεται συνταγματική αναθεώρηση για να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών στους 200, όπως προτείνουν διάφορα κόμματα; Γιατί δεν μειώνεται με μια απλή γνωμοδότηση συνταγματολόγων ή με απόφαση της ίδιας της Βουλής; Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον Ευάγγελο. Για τον Ευάγγελο που περιφέρει το σαρκίο του στο πολιτικό χρηματιστήριο αυτοδιαφημιζόμενος ως ο άνθρωπος που μπορεί να πει και να κάνει τα πάντα προκειμένου να διασώσει το καθεστώς. Εν προκειμένω, θέλει να κάνει φασαρία, να αναγκάσει την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, να βγει και να τον κράξει, ώστε να την κατηγορήσει εν συνεχεία ότι υπερασπίζεται τα πολιτικά δικαιώματα των φυλακισμένων χρυσαυγιτών. Να ποιοι είσαστε, θέλετε να κάνετε ρυθμιστές τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη.
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι και τον μωραίνει με τρόπο εξευτελιστικό, καθιστώντας τον μισητό και καταγέλαστο...
 avgi.gr

Nonews-NEWS: ΟΧΙ στις γερμανικές αποζημιώσεις από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟ...

Nonews-NEWS: ΟΧΙ στις γερμανικές αποζημιώσεις από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟ...: Κατά της διεξαγωγής δημόσιας ακρόασης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, τάχθηκαν οι Ευρωβουλευτές που...

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ: Νέος Μπαλτάκος στην κυβέρνηση

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ: Νέος Μπαλτάκος στην κυβέρνηση: πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών  του Δημήτρη Ψαρρά:  Ο νέος γ.γ. Μέσων Ενημέρωσης, Στέφανος Αναγνώστου, θεωρεί «προδότη» τον Κωνσταντίνο Κα...

«Το κράτος ελπίζει να πεθάνουμε γρήγορα»

Γιάννης Λυβιάκης  

Σε απόγνωση βρίσκονται καρκινοπαθείς που είναι αντιμέτωποι με το ανάλγητο κράτος και το σκληρό πρόσωπο της πολιτείας. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί μία 49χρονη στα Χανιά η οποία ταλαιπωρείται από την ατέλειωτη γραφειοκρατία για να λάβει το επίδομα που δικαιούται. Η ίδια, όπως και πολλοί άλλοι, διαπιστώνει από πρώτο χέρι τη διάλυση του κράτους πρόνοιας.

Στο πλευρό της, ωστόσο, στέκονται οι γιατροί του Ογκολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου Χανίων οι οποίοι δεν έχουν πάψει ούτε στιγμή να είναι κοντά της. Η 49χρονη Ιωάννα Ρ. έστειλε επιστολή σε τοπική εφημερίδα («Χανιώτικα Νέα») στην οποία εξηγεί ότι πριν από 22 μήνες διαγνώστηκε με αδενοκαρκίνωμα 4ου σταδίου στον αριστερό πνεύμονα, χαρακτηρίζει «αγγέλους, δυνατές ψυχές» τους ανθρώπους που δουλεύουν στο Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Χανίων και συνεχίζει μεταξύ άλλων:

Στην αναμονή

«Το κράτος δίνει κάποιο βοήθημα μέσω της Πρόνοιας σε εμάς που δεν μπορούμε πλέον να εργαστούμε και δεν έχουμε συμπληρώσει τα απαραίτητα ένσημα για να πάρουμε σύνταξη και να επιβιώσουμε. Εκανα τα χαρτιά μου γι” αυτό το επίδομα τον Μάιο του 2013. Με κάλεσαν να περάσω από επιτροπή 6 μήνες μετά!!! Τον Νοέμβριο του 2013. Φαντάζομαι ελπίζοντας να έχω αποδημήσει εις Κύριον και να μην πάρω ποτέ αυτά τα χρήματα. Δεν έκανα το χατίρι στο κράτος και εμφανίστηκα για να περάσω επιτροπή, εγώ και άλλοι πολλοί. Εκεί μας ανακοίνωσαν ότι έχει κηρυχτεί πανελλαδική απεργία και ότι οι επιτροπές πάνε πίσω. Μπήκαμε πάλι έτσι στην αναμονή, μας ξανακάλεσαν στις 14 Φλεβάρη του 2014 και για δεύτερη φορά συνέβη το ίδιο πράγμα, απεργία και πάλι σε αναμονή.

Θυμηθείτε ότι εγώ θα έπρεπε ήδη να έχω πεθάνει. Από τον Φλεβάρη μάς κάλεσαν τον Ιούνιο ξανά 16 μήνες μετά τη διάγνωση με μια ψυχολογία όλο αυτό τον καιρό του ύψους και του βάθους. Εως πολύ βάθος, τρόμος και απόγνωση. Παρακαλάω τον Θεό ποτέ να μη βρίσκεται άνθρωπος σε θέση σαν αυτή που ζούμε όλοι εμείς…

Ηρθε η ώρα να εμφανιστώ επιτέλους μπροστά στην Επιτροπή. Τρίτη και φαρμακερή. Πόρισμα 81% αναπηρία. Τι είναι αυτό; Τρελάθηκα, 81% είμαι τελειωμένη. Πόνεσα ξανά, χάθηκα, έκλαψα. Πραγματικά με πλήγωσε περισσότερο και από την ίδια τη διάγνωση. Μας ζήτησαν να φτιάξουμε κάποια χαρτιά ακόμα και ενώ πίστευα ότι θα πληρωθώ αναδρομικά από την πρώτη μέρα που έκανα τα χαρτιά μου. Εξεπλάγην όταν μου είπαν ότι αυτά ΚΟΠΗΚΑΝ και ότι δικαιούμαι να πληρωθώ από τη στιγμή που πέρασα από επιτροπή, λες και εγώ πριν με εξετάσει η Επιτροπή ήμουν υγιέστατη. Υστερα από πολύ κόπο και τρέξιμο μου είπαν στις 30 του Σεπτέμβρη «πέρασε απ” την τράπεζα θα πληρωθείς». Να γελάσω, να κλάψω, κουράστηκα».

Δεν το ήθελα

«Πιστεύω για το κράτος εμείς οι καρκινοπαθείς είμαστε τεράστια ζημιά. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον άλλο λόγο καθυστερούσε τόσο πολύ. Εχω την εντύπωση ότι ελπίζει το κράτος να πεθάνουμε γρήγορα για να μην πληρώνει αυτά που πρέπει. Πιστέψτε με, δεν το επέλεξα. Κανείς μας δεν το επέλεξε. Είναι πραγματικά μεγάλη η ανάγκη μας για ένα βοήθημα γιατί πρέπει να ακολουθούμε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, άρα και πιο ακριβό.

Πήγα, λοιπόν, να πληρωθώ τα αναδρομικά του Αυγούστου και τη σύνταξη του Σεπτέβρη και μαντέψτε τι συνέβη. Δεν πρόλαβαν να βάλουν, λέει, τα χρήματα και θα τα βάλουν στις 15 Νοέμβρη. Στις 15 Νοεμβρίου θα μου πουν ότι θα τα φέρει ο Αγιος Βασίλης τα Χριστούγεννα. Εγώ και άλλοι πολλοί δυστυχώς θα ζούμε;

Θα ζούμε γιατί έχουμε πίστη, δύναμη και θέληση για ζωή, κύριοι και κυρίες. Αλήθεια, εσείς πώς κοιμάστε τα βράδια ξέροντας ότι ευθύνεστε για τη στέρηση της αξιοπρέπειας των καρκινοπαθών; Εχετε καθαρή συνείδηση; Νομίζετε ότι είμαστε ζητιάνοι; Θέλουμε να ζήσουμε. Θέλουμε να παλέψουμε. Και δεν μας αξίζει να μας αντιμετωπίζετε ως χαμένη υπόθεση. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ένα πράγμα πάρα πολύ σημαντικό.

Ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις. Φτωχοί, πλούσιοι, μεγάλοι, μικροί, πολίτες, πολιτικοί, είμαστε όλοι ίσοι απέναντί του. Προσεύχομαι και εύχομαι να είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που παλεύει μ” αυτό το θηρίο».

** Χωρίς ενδοκρινολόγους το νοσοκομείο

Στο μεταξύ, δύο ενδοκρινολόγοι για πέντε χιλιάδες ασθενείς. Αυτή είναι η κατάσταση στον Ενδοκρινολογικό Τομέα του Νοσοκομείου Χανίων. Αυτή τη στιγμή στα εξωτερικά ιατρεία δεν εξετάζονται νέοι, γιατί οι γιατροί δεν προλαβαίνουν τους υπάρχοντες πάσχοντες. Εκτός κι αν υπάρχει ειδικό παραπεμπτικό από γιατρό. Οι γιατροί κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Το υπουργείο Υγείας, όμως, αντί να κοιτάζει τις ανάγκες των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων και της κοινωνίας, περισσότερο νοιάζεται -καταπώς φαίνεται- για περικοπές στα οικονομικά της Υγείας…

Η αθλητική ομάδα του συλλόγου «Ορίζοντας» με τη συνεργασία του δήμου και φορέων των Χανίων διοργάνωσε αγώνα δρόμου για την ενίσχυση του συλλόγου εθελοντικής προσφοράς και στήριξης «Ορίζοντας», που δραστηριοποιείται στα Χανιά με στόχο τη στήριξη παιδιών που πάσχουν από καρκίνο.

Ο αγώνας δρόμου ονομάζεται «Το Υπερκοπέλι», ενώ πρώτη φορά έγινε και αγώνας για παιδιά ηλικίας 8-12 ετών με τίτλο «Υπερκοπελάκι». Στους αγώνες δεν υπήρξε κατάταξη, ούτε και χρονομέτρηση και η διαδρομή ήταν η παραλία των Αγίων Αποστόλων. Οι συμμετέχοντες στο «Υπερκοπέλι» κολύμπησαν απόσταση 500 μέτρων, κάλυψαν με τα ποδήλατά τους διαδρομή 24 χιλιομέτρων και στη συνέχεια έτρεξαν 6,6 χιλιόμετρα γύρω από το παρκάκι των Αγίων Αποστόλων.

Ο «Ορίζοντας» είναι σύλλογος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που δραστηριοποιείται στο πλαίσιο της ανάγκης για ανθρωπιστική δράση. Ιδρύθηκε πριν από 10 χρόνια στα Χανιά με σκοπό τη στήριξη σε οικονομικό, ηθικό και ψυχολογικό επίπεδο, κυρίως παιδιών που έχουν προσβληθεί από καρκίνο και χρήζουν νοσηλείας στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.

Πηγή: εφημερίδα Ελευθεροτυπία

inprecor

αναδημοσίευση από εδώ:

http://seisaxthia.wordpress.com

Ο νοσηρός ΣΥΡΙΖΑ

Τελικά ήταν τόσο εύκολο. Μία καταγγελία Δραγασάκη στη βουλή, και μία δήλωση Σκουρλέτη σε μία εκπομπή ήταν αρκετές για να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά του εισαγγελέα και να ελέγξει το πεντακάθαρο πολιτικό σύστημα. Είδατε που δεν θέλατε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση; Αμέσως δούλεψε η Δικαιοσύνη.
Τώρα ο Άρειος Πάγος καλεί τους παραπάνω, και μερικούς ακόμα ίσως, βουλευτές να του καταθέσουν ντοκουμέντα και ονόματα.
Η χώρα είναι τόσο μικρή που γνωριζόμαστε όλοι με τα μικρά μας ονόματα. Εκτός από το δικό μου δηλαδή γιατί είμαι κουκουλοφόρος του διαδικτύου.
Και μόνο οι νομοθεσίες που πέρασαν νύχτα στη βουλή και ήταν αποδεδειγμένα υπερβολικά βολικές, για συγκεκριμένους κάθε φορά επιχειρηματίες, θα έλεγε κανείς πως θα αρκούσαν για τον εισαγγελέα.
Και μόνο τα δημοσιεύματα των τελευταίων μηνών για τον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου και τη φωτογραφική διάταξη που αποφυλάκισε έμπορο ναρκωτικών, περνώντας από το θερινό τμήμα της βουλής, θα έλεγε κανείς  πως θα αρκούσαν για να κινητοποιηθεί η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.
Και μόνο η δικογραφία Μιχελάκη για χρηματισμό του πρώην βουλευτή από υπόδικο επιχειρηματία, για να καταθέσει ερώτηση στη βουλή υπέρ των συμφερόντων του δεύτερου, θα έλεγε κανείς πως θα ωθούσε την εισαγγελία να ωθήσει με τη σειρά της την διερεύνηση της υπόθεσης.
Αυτά και μόνο δεν έφταναν, κατά τον Άρειο Πάγο, για να δημιουργηθεί νοσηρό κλίμα. Ούτε οι συμπεριφορές, εντός βουλής, βουλευτών που στα κόμματά τους “είναι και δεν είναι”, όπως και βουλευτών που μέχρι να ανεξαρτητοποιηθούν έκαναν ακριβώς το ίδιο. Δεν αρκούσαν τα παραπάνω για να διαπιστώσει ο Άρειος Πάγος την καλλιέργεια νοσηρού κλίματος και να το διερευνήσει.
Ή έστω όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση για σχέσεις με την τρομοκρατία. Να μια ευκαιρία να κινητοποιηθεί η Δικαιοσύνη!
Όμως όχι. Η ώρα να ερευνηθούν οι σχέσεις της μαφιοκρατίας με τις μαριονέτες που χειρίζονται στο κοινοβούλιο είναι τώρα. Με το βλέμμα στην προεδρική εκλογή και τη “σύγκρουση” με το ΔΝΤ. Με τις οποίες η κυβέρνηση Σαμαρά δεν παίζει.
Ας είναι.
Ας είναι αυτό ένα από τα τελευταία κόλπα που θα δοκιμάσει η συγκυβέρνηση, πριν πάρει την άγουσα. Για τα αποχωρητήρια.
Ωστόσο, η αυθόρμητη αυτή κινητοποίηση της Δικαιοσύνης να εξετάσει τώρα, και με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να υποχρεούνται να κάνουν την δουλειά της εισαγγελίας και να αποδείξουν τις καταγγελίες, ενώ τόσα χρόνια δεν έχει εξετάσει ούτε ένα σοβαρό πολιτικό σκάνδαλο αυτοβούλως, μου θυμίζει ένα παλιό ανέκδοτο.
Ένας τύπος συνάντησε μέσα σε ένα τραίνο έναν πασίγνωστο μάγο. Ο μάγος ταξίδευε αμέριμνος, μέχρι που ο τύπος πάει κοντά του και του λέει:
- “Μάγε μου, είμαι θαυμαστής σας. Θα μπορούσατε να μου κάνετε ένα κόλπο;”
- “Όχι τώρα φίλε μου, είμαι απασχολημένος.”
- “Μα, μόνο ένα!”
- “Σου είπα φίλε, όχι τώρα.”
-Μάγε σε παρακαλώ, είμαι μεγάλος θαυμαστής σου. Δεν μπορώ να φύγω εάν δεν μου κάνεις τουλάχιστον ένα κόλπο.”
- “Καλά εντάξει. Αλλά μόνο ένα. Πάμε στην τουαλέτα.”
Όταν μπήκαν μέσα, του λέει ο μάγος:
- “Κατέβασε το παντελόνι σου. Τώρα το βρακί σου. Και τώρα σκύψε. Νιώθεις το δακτυλάκι μέσα στο κωλαράκι σου;”
-“Ναι, ναι!!!”
-“Τώρα κοίτα τα χεράκια μου!”
Κοιτάξτε τώρα και τη Δικαιοσύνη.
rebeliskos

Έρευνα – σοκ: Ανθρωπιστική κρίση η φτώχεια στην Ελλάδα

Μία γενναία δόση success story δίνουν τα στοιχεία σοκ της ΕΛΣΤΑΤ για τη φτώχεια στην Ελλάδα, καθώς όπως προκύπτει ο πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχεται στο εγκληματικό 35,7%, αριθμώντας 3.903.800 ανθρώπους. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε για το έτος 2013 με περίοδο αναφοράς εισοδήματος το έτος 2012. Εξίσου σοκαριστικά είναι και τα στοιχεία για τον κίνδυνο παιδικής φτώχειας, με το ποσοστό να ανέρχεται στο 28,8%.

Το 23,1% του συνολικού πληθυσμού της χώρας ήταν σε κίνδυνο φτώχειας όταν το όριο φτώχειας ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου εισοδήματος του νοικοκυριού.

Πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας και κατώφλι φτώχειας

Το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 5.023 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 10.547 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών.

Το έτος 2013, το 23,1% του συνολικού πληθυσμού της Χώρας ήταν σε κίνδυνο φτώχειας όταν το όριο φτώχειας ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου εισοδήματος του νοικοκυριού.

-Το μέσο ετήσιο ατομικό ισοδύναμο εισόδημα ανέρχεται σε 9.303 ευρώ και το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της Χώρας σε 16.170 ευρώ.

-Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 892.763 και τα μέλη τους σε 2.529.005.

Βασικές διαπιστώσεις

-Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 28,8% και είναι υψηλότεροςκατά 5,7 ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.

• Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται σε 15,1% και είναι μειωμένος κατά 2,1 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2012.

-Ο πληθυσμός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.200.800 άτομα ή σε 19.6% του πληθυσμού ηλικίας 18-59 ετών, ενώ το προηγούμενο έτος (2012) ανερχόταν σε 1.010.900 άτομα.

-Το ποσοστό του πληθυσμού που απειλείται από τη φτώχεια ως προς το σύνολο του πληθυσμού για κάθε μία από τις παρακάτω ομάδες είναι:

– Άνδρες άνεργοι (50,7%)
– Μονογονεϊκά νοικοκυριά με, τουλάχιστον, ένα εξαρτώμενο παιδί (37,2%)
– Λοιποί μη οικονομικά ενεργοί (εκτός συνταξιούχων (30.3%)
– Παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (28,8%)
– Νοικοκυριά με έναν ενήλικα ηλικίας κάτω των 65 ετών (24,4%)
-Μονοπρόσωπα νοικοκυριά με μέλος θήλυ (22,9%)

• Ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται σε 3.903.800 άτομα ή σε 35,7% του συνόλου του πληθυσμού (το έτος 2012 ήταν 3.795.100 άτομα).

• Ο κίνδυνος φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, υπολογιζόμενος με κατώφλια διάφορα του 60% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, ανέρχεται σε:

– 11,1%, αν το κατώφλι οριστεί στο 40% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος,
– 16,6%, αν το κατώφλι οριστεί στο 50% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος και
– 31,4%, αν το κατώφλι οριστεί στο 70% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, αντίστοιχα.

Κοινωνικές μεταβιβάσεις και κίνδυνος φτώχειας

-Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (δηλαδή μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) ανέρχεται σε 53,4%, ενώ, όταν περιλαμβάνονται μόνο οι συντάξεις και όχι τα κοινωνικά επιδόματα, μειώνεται στο 28,0%. Τέλος, όπως προαναφέραμε, το ανωτέρω ποσοστό μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ανέρχεται σε 23,1%.

-Τα κοινωνικά επιδόματα συμβάλλουν στη μείωση του ποσοστού της φτώχειας κατά 4,9 ποσοστιαίες μονάδες.

-Οι συντάξεις συμβάλλουν στη μείωση του ποσοστού της φτώχειας κατά 25,4 ποσοστιαίες μονάδες.

-Το σύνολο των κοινωνικών μεταβιβάσεων μειώνει το ποσοστό της φτώχειας κατά 30,3 ποσοστιαίες μονάδες.

-Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (δηλαδή μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) εκτιμάται σε 89,5% για άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, ενώ πριν τα κοινωνικά επιδόματα (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων) εκτιμάται στο 19,2%.

-Ο κίνδυνος φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις για άτομα ηλικίας 18-64 ετών (μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο διαθέσιμο εισόδημα) για αυτή την ομάδα ηλικιών, εκτιμάται στο 45,8%, ενώ όταν δεν συμπεριλαμβάνονται τα κοινωνικά επιδόματα αλλά συμπεριλαμβάνονται οι συντάξεις στο διαθέσιμο εισόδημα, εκτιμάται στο 28,8%.

-Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων) αποτελούν το 44,6% του συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών της Χώρας, εκ του οποίου οι συντάξεις αναλογούν στο 44,0%, ενώ τα κοινωνικά επιδόματα στο 4,6%.

Χαρακτηριστικά πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας

-Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας είναι υψηλότερο στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, συγκεκριμένα 23,8% και 22,4%, αντίστοιχα.

-Τα μονοπρόσωπα νοικοκυριά με θήλυ μέλος απειλούνται από τη φτώχεια σε ποσοστό 22,9%, ενώ τα αντίστοιχα με άρρεν μέλος σε ποσοστό 21,8%.

-Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών υπολογίζεται σε 15,1%, ενώ για άτομα ηλικίας έως 17 ετών σε 28,8 %.

-Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 75 ετών υπολογίζεται σε 17,2%, ενώ για άτομα ηλικίας κάτω των 75 ετών σε 23,7%.

-Ο κίνδυνος φτώχειας των μονογονεϊκών νοικοκυριών με, τουλάχιστον, ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται σε 37,2%, ενώ ο αντίστοιχος δείκτης για τα νοικοκυριά με δύο γονείς και ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται σε 20,2%.

-Οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν λιγότερο από τους ανέργους και τους οικονομικά μη ενεργούς (συνταξιούχους, νοικοκυρές κλπ.). Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας στους εργαζομένους ανέρχεται σε 13,1% (άνδρες 13,4% και γυναίκες 12,6%), στους λοιπούς οικονομικά μη ενεργούς (δεν περιλαμβάνονται οι συνταξιούχοι) σε 30,2% και στους ανέργους σε 46,5%.

-Ο κίνδυνος φτώχειας για τους εργαζομένους με πλήρη απασχόληση ανέρχεται σε 10,7%, ενώ για τους εργαζομένους με μερική απασχόληση ανέρχεται σε 27,0%.

πηγή:

 

http://www.tribune.gr/

Koτόπουλο με χλωρίνη

Του Περικλή Κοροβέση

Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έχει δεχτεί πολλούς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς από την αντιπολίτευση, έχει την πλήρη αποδοκιμασία της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτού του λαού και είναι σίγουρο πως στις επόμενες εκλογές και οι δύο εταίροι θα δουν τα ποσοστά τους να εξανεμίζονται. Πέρα από τη συστηματική καταστροφή της χώρας, διαλύουν και τα ίδια τα κόμματά τους και καταστρέφουν πιθανότατα την καριέρα τους. Τόσο ηλίθιοι είναι που να μην το καταλαβαίνουν; Προσωπικά δεν νομίζω ότι τους λείπει η ευφυΐα. Η πολιτική τους εμπειρία δεν είναι ευκαταφρόνητη και οι φιλοδοξίες τους είναι απεριόριστες. Πάντα πρώτο τραπέζι πίστα. Τότε, γιατί ακολουθούν αυτήν την πολιτική που διαλύει την κοινωνία σε όλα τα επίπεδα; Μήπως είναι εργολάβοι δημόσιας καταστροφής; Μια πρώτη εξήγηση είναι πως έχουν σαφή γνώση ότι τον λογαριασμό θα τον πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει κυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη είτε με συμμαχίες με άλλα κόμματα στην επόμενη Βουλή. Μια άλλη εξήγηση είναι πως δεν υπάρχει κοινωνική αντίσταση. Ο λαός μας προτιμάει να βρίζει την κυβέρνηση από τον καναπέ του βλέποντας τηλεόραση. Αν η Ελλάδα ήταν Σκουριές ή καθαρίστριες, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά δεν είναι. Αλλά αυτό μπορεί να αντιστραφεί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και οι αγανακτισμένοι πολίτες θα έχουν επικεφαλής τη Χρυσή Αυγή. Το σενάριο αυτό παίχτηκε σε πολλές χώρες του κόσμου, με την αμέριστη συμπαράσταση (και χρηματοδότηση) της Δύσης και της ΝΕD. Και εδώ να επισημάνουμε ένα σοβαρό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ που ίσως αποδειχτεί μοιραίο. Δεν έχει ριζωθεί στην κοινωνία και ούτε έχει δημιουργήσει εναλλακτικούς θεσμούς. Η μόνη ουσιαστική συμμαχία που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η ίδια η κοινωνία. Και αυτό δεν το έπραξε. Οι πολιτικές συμμαχίες είναι εύθραυστες. Τις ενώνει μόνο η εξουσία. Και εδώ ίσως πρέπει να ψάξουμε για το προπατορικό αμάρτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Προέρχεται από τον εξουσιαστικό σοσιαλισμό, που θέλει να κάνει τις αλλαγές που επιθυμεί με εργαλείο το κράτος και όχι την κοινωνία. Αλλά αυτή η συζήτηση μας φέρνει στον 19ο αιώνα και στην Α’ Διεθνή, που έμεινε στη μέση με την κυριαρχία του Σοβιετικού Κομμουνισμού με το ολοκληρωτικό κράτος.

Και αυτό έχει μια άλλη συνέπεια. Το γνωστό σύνθημα του Λένιν «Σοσιαλισμός σε μία μόνο χώρα» γίνεται «πρόωρες εκλογές» για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ποια εξουσία όμως; Αυτή που έχει η συγκυβέρνηση; Είναι πραγματική εξουσία; ‘Η μήπως το μόνο κυβερνητικό σχήμα που είναι αποδεκτό από την Ε.Ε. είναι τύπου Τόνι Μπλερ; Και από αυτήν την άποψη κυβέρνηση σημαίνει μια υπηρεσία στα διεθνή κέντρα που παίρνονται οι πραγματικές αποφάσεις και γίνονται μνημόνια και εφαρμοστικοί νόμοι. Η κάθε χώρα που έχει ενταχθεί σε αυτούς τους οργανισμούς παραχωρώντας ένα μεγάλο μέρος της εθνικής της ανεξαρτησίας, έχει ελάχιστα έως καθόλου μέσα να χαράξει τη δική της πολιτική.

Ξέρουμε πως το Ευρωπαϊκό Δίκαιο είναι υπεράνω του Εθνικού. Αρα της Γερμανίας ο νόμος είναι υποχρεωτικός για κάθε χώρα της Ε.Ε. ή τουλάχιστον στο μεγαλύτερό της μέρος. Το ελληνικό χρέος υπόκειται στο Αγγλικό Δίκαιο. Δηλαδή η Ελλάδα έγινε αυτοβούλως αποικία. Γιατί αυτοί οι νόμοι αφορούσαν την αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ. Και τα χειρότερα έρχονται. Υπάρχουν τρεις συμφωνίες, η μία έχει υπογραφεί, οι άλλες θα υπογραφούν σύντομα. Η πρώτη είναι η εμπορική συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά, όπου τα κοτόπουλα που έχουν βαφτιστεί στη χλωρίνη ή βοδινά, χοιρινά, πρόβεια κρέατα από ζώα που έχουν τραφεί με αναβολικά, για να αυξηθεί το μυϊκό τους βάρος, δηλαδή ο όγκος του κρέατος, θα τα αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς.

Είναι θέμα χρόνου να υπογραφεί η Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ με την οποία τα μεταλλαγμένα προϊόντα θα γίνουν κανόνας. Στην πατάτα θα υπάρχει DNA αρουραίου. Και ακολουθεί μια τρίτη συμφωνία για την απελευθέρωση των υπηρεσιών. Οταν λέμε υπηρεσίες, εννοούμε τα δημόσια αγαθά (Παιδεία, Υγεία, Συγκοινωνίες, Ενέργεια, Νερό κ.λπ.). Και όλα αυτά έγιναν με απόλυτη μυστικότητα. Οι εταιρείες αποφασίζουν. Περίπου πενήντα χώρες στα πολυτελή σαλόνια της αυστραλιανής πρεσβείας στη Γενεύη οραματίζονται έναν διαφορετικό κόσμο από τον σημερινό. Φανταστείτε όλες οι σχολικές καντίνες να περάσουν στα McDonalds. Ολο το Σύστημα Υγείας να ελέγχεται από Σαουδάραβες. Τις συγκοινωνίες να τις πάρουν οι Ινδοί. Και την Εθνική Παιδεία οι Τούρκοι. Σε λίγο στις διαπραγματεύσεις θα μπουν η Βραζιλία και η Κίνα. Ολοι μαζί αντιπροσωπεύουν το 70% του παγκόσμιου εμπορίου. Το υπόλοιπο 30% τι θα απογίνει; Θα το τσακίσουν με τους τελωνειακούς δασμούς. Οπως γίνεται σήμερα μεταξύ Ευρώπης και πολλών χωρών της Αφρικής. Τα αφρικανικά προϊόντα που φτάνουν στην Ε.Ε. πληρώνουν τελωνείο. Τα προϊόντα της Ε.Ε. πάνε στη Αφρική αφορολόγητα. Μήπως η Ελλάδα έγινε εργαστήρι για όλα αυτά; Είναι άραγε ένα απλό πρόβλημα διαπραγμάτευσης;

ΥΓ. Ο Κώστας Φιλίππου μού έστειλε κάποια στοιχεία δημοσκοπήσεων από τη Γαλλία για τον ρόλο της ΕΣΣΔ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1945, το 57% των Γάλλων πίστευε πως ήταν καθοριστικός. Το 2004, το ποσοστό κατέβηκε στο 20% και αυτό των ΗΠΑ ανέβηκε στο 58%. Δηλαδή το Χόλιγουντ έπαιξε τον ρόλο του. Ο Ιγνάσιος Φεραίος μού συνιστά την τηλεοπτική σειρά «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» (την έχω ακούσει, αλλά δεν την έχω δει) που δείχνει τον τιτάνιο αγώνα των Σοβιετικών. Τους ευχαριστώ και τους δύο θερμά για τη συμβολή τους.

perkor29@gmail.com

πηγή:

http://www.efsyn.gr/?p=242861

Εις το επανιδείν, Ελεύθεροι

Αναρτήθηκε από Στον τοίχο στις Παρασκευή, Οκτωβρίου 10, 2014 |

Χάσαμε οποιαδήποτε διάθεση για μάχη αφού χάσαμε το οποιοδήποτε συναίσθημα που θα πυροδοτούσε τον μηχανισμό αντίδρασης. Μπήκαμε σε μια τάξη. Στην τάξη που όρισαν οι κυβερνώντες με τους δημοκρατικούς διαλόγους και τον πολιτικό πολιτισμό. Ελάτε να συζητήσουμε την μοίρα μας, να μάς δώσει τον ώμο ένα κόμμα να κλάψουμε την απόγνωσή μας. Από τη μια μεριά οι εισβολείς να σε τσακίζουν και από την άλλη μεριά τα κομματίδια «αντίστασης» να σου δίνουν μαντήλι να κλάψεις. Αλλά πάντα πολιτισμένα. Όχι σε δρόμους, όχι εξάρσεις και βιαιότητες. Η βία είναι ενάντια στην Δημοκρατία. Η βία πλέον χαρακτηρίζεται ως τριτοκοσμική επιλογή και δεν ταιριάζει στα φανταχτερά σαλόνια των δυτικών προτύπων που μάς στοίβαξαν σαν να ήμαστε ληγμένες κονσέρβες.

Έμεινε να κοιτάμε φωτογραφίες από όταν αίμα κυλούσε στις φλέβες μας και όχι επιδοματίνη. Βούλωσέ το μη χάσεις το επίδομα. Βούλωσέ το μη σε πούνε γραφικό. Βούλωσέ το, ενοχλείς. Μην καταντήσεις «Μητσάρας»! Μην κάνεις τον κόσμο να δει τα σκατά και πει «όχι ρε, ο κόσμος δεν αντέχει άλλα σκατά, κάντε στην μπάντα». Πρόσεχε την εικόνα σου και μην σηκώνεις ανορθόγραφα πλακάτ. Μη γίνεις «Μητσάρας»! Μη γίνεις αυτός που όλοι οι νοικοκυραίοι γελάνε και περιπαίζουν. Πρόσεχε μην γδαρθείς, μην τραυματιστείς διότι στοκ επιδοματίνης δεν υπάρχει στο σανατόριο που σε έχουν χώσει.

Κοίτα να είσαι φυσιολογικός, να μπεις σε κόμμα που θα σε κανακέψει και να φοράς πλυμένα ρούχα στις ομιλίες των σωτήρων σου, ακόμα κι αν το βρακί σου έχεις να το αλλάξεις από την ημέρα της Αλλαγής του Αντρέα. Βρώμισε η αλλαγή όπως και το βρακί σου, όπως η ανάσα σου, όπως το μυαλό σου αλλά εσύ καμαρώνεις γιατί δεν έγινες «Μητσάρας». Έγινες αριστεροκεντρωοφασιστοπασοκονεοφιλλελεύθερος. Τα κατάφερες να ντρέπεσαι να κατέβεις στον δρόμο αγριεμένος ή χαμογελαστός, να φυλάγεσαι να πεις ένα «άει στο διάολο», να σκιάζεσαι μην καταγραφείς από τις κάμερες των τηλεοπτικών συνεργών ως φρικιό.

Χώρεσες σε Μεταπολιτεύσεις, σε Χούντες, σε Αλλαγές, σε Ανένδοτους, σε Ανατροπές αλλά δεν χώρεσες ποτέ στην μοναδική λέξη που θα έπρεπε να έχεις κολλήσει στο πέτο σου ως παράσημο ζωής: Ελεύθερος. Στοιβάζεσαι, μεταλλάσσεσαι, αλλάζεις, ανατρέπεσαι άνευ αντίστασης και άνευ φωνής. Τα κατάφερες, δεν έγινες «Μητσάρας». Έγινες το ανώτερο είδος που ξυπνάς το πρωί, προσεύχεσαι μην πτωχεύσει καμία Τράπεζα και χάσεις τα σίγουρα, κολλάς τη μούρη στον υπολογιστή να κάνεις την επανάστασή σου στα κρυφά, παρακολουθείς με αγωνία τις σφυγμομετρήσεις αν το κόμμα σου ανέβασε ποσοστά και πέφτεις στο κρεββάτι σου ζωντανός. Ζωντανός όχι ελεύθερος.

Δεν έγινες όμως «Μητσάρας» και αυτό είναι το ατού σου. Είναι το μεγάλο ένσημο της ζωής σου που αντικαθιστά όλα τα ένσημα εργασίας και ανεργίας που έχεις μαζέψει μέχρι σήμερα. Με αυτό το μεγάλο αποδεικτικό στην τσέπη σου θα μπορείς να μπεις στα ταμεία ανεργίας, στα προγράμματα επιδότησης κοινωφελούς εργασίας για 5 μήνες, στο επίδομα φτώχειας για 200 ευρώ το μήνα, στο κοινωνικό παντοπωλείο για φθηνό μακαρόνι και στο κοινωνικό τιμολόγιο του ρεύματος και του πετρελαίου μπας και φέτος γλυτώσεις την πνευμονία.

Θα νιώθεις ότι ο αρχηγός, όταν θα μιλάει από το μπαλκόνι προεκλογικά, θα κοιτάει αποκλειστικά εσένα στα μάτια και εσύ θα νιώθεις περήφανος που τα κατάφερες - και με αυτό το σύστημα- να μείνεις ζωντανός και αλώβητος από μπάτσους, από δικαστές, από κλητήρες. Και όλα αυτά χωρίς να έχεις φάει ούτε μία κλωτσιά. Σηκώθηκες στα δύο πόδια και κατάφερες να μην γίνεις «Μητσάρας».

Νομίζεις ότι η αθανασία της στιγμής θα σε ακολουθήσει και όταν θα βάζουν τα κόκαλά σου στο χωνευτήρι λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών της οικογένειάς σου για τα ταφία σου. Η αθανασία σου καθαρέ, νομοταγή, λογικέ, ασφαλισμένε, εξευρωπαϊσμένε, φυσιολογικέ πολίτη αυτής της χώρας κρατάει όσο ένα γαβ του Λουκάνικου. Ένα γαβ του Λουκάνικου και ένα μήνυμα σε πλακάτ του Μητσάρα.
Έτσι μετριέται η αθανασία. Με τις λίγες λέξεις σε ένα άσπρο χαρτόνι και με τα πόσα γαβγίσματα έκανες υπερασπιζόμενος την Αξιοπρέπεια. - 

lazarouyiannis.blogspot.gr

 dithen2010

David Graeber – Γιατί ο κόσμος αγνοεί τους Κούρδους επαναστάτες στη Συρία;

Μετάφραση Μ.Θεοδοσιάδης
Μέσω Guardian
Το 1937, ο πατέρας μου προσφέρθηκε εθελοντικά να πολεμήσει στις Διεθνείς Ταξιαρχίες για την υπεράσπιση της Ισπανικής Δημοκρατίας. Ένα επίδοξο φασιστικό πραξικόπημα είχε διακοπεί προσωρινά από μια εξέγερση εργατών, καθοδηγούμενη από αναρχικούς και σοσιαλιστές, και σε μεγάλο τμήμα της Ισπανίας μια πραγματική κοινωνική επανάσταση ακολούθησε, έχοντας ως αποτέλεσμα ολόκληρες πόλεις να περάσουν κάτω από αμεσοδημοκρατική διαχείριση, βιομηχανίες υπό τον έλεγχο των εργαζομένων, και τη ριζοσπαστική ενδυνάμωση των γυναικών....

Οι Ισπανοί επαναστάτες ήλπιζαν να δημιουργήσουν ένα όραμα για μια ελεύθερη κοινωνία, που όλος ο κόσμος θα μπορούσε να ακολουθήσει. Αντ ‘αυτού, παγκόσμιες δυνάμεις προτίμησαν μια πολιτική «μη παρέμβασης» και διατήρησαν έναν αυστηρό αποκλεισμό στη δημοκρατία, ακόμα αφότου ο Χίτλερ και τον Μουσολίνι (που δήθεν είχαν υπέγραψει συμφωνία) άρχισαν να στέλνουν στρατεύματα με στόχο να ενισχύσουν τη φασιστική πλευρά. Το αποτέλεσμα ήταν ένας χρόνιος εμφύλιος πόλεμος, που έληξε με την καταστολή της επανάστασης και μερικές από τις πιο αιματηρές σφαγές ενός αιματηρού αιώνα.
Ποτέ στη ζωή μου δεν σκέφτηκα ότι το ίδιο πράγμα θα μπορούσε ξανά να συμβεί. Προφανώς, δεν υπάρχει ιστορικό γεγονός που συμβαίνει ποτέ πραγματικά δύο φορές. Υπάρχουν χιλιάδες διαφορές μεταξύ του τι συνέβη στην Ισπανία το 1936 και του τι συμβαίνει στη Ροζάβα, τις τρεις ευρέως Κουρδικές επαρχίες της βόρειας Συρίας, σήμερα. Αλλά μερικές από τις ομοιότητες είναι τόσο εντυπωσιακές και τόσο θλιβερές, που θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου – όντας κάποιος που μεγάλωσε σε μια οικογένεια της οποίας οι πολιτικές πεποιθήσεις ποικιλοτρόπως καθορίστηκαν από την ισπανική επανάσταση – να πω ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε το ίδιο τέλος και πάλι.
Η αυτόνομη περιοχή της Ροζάβα, όπως υπάρχει σήμερα, είναι ένα από τα λίγα φωτεινά σημεία - εν τούτοις ένα πολύ φωτεινό - που αναδύεται από την τραγωδία της συριακής επανάστασης. Έχοντας εκδιώξει πράκτορες του καθεστώτος Άσαντ το 2011, και παρά την εχθρότητα από σχεδόν όλους τους γείτονές της, η Ροζάβα έχει όχι μόνο διατηρήσει την ανεξαρτησία της, αλλά αποτελεί ένα αξιόλογο δημοκρατικό πείραμα. Λαϊκές συνελεύσεις έχουν δημιουργηθεί, ως το απόλυτο όργανο λήψης αποφάσεων, συμβούλια έχουν επιλεγεί με προσεκτική εθνοτική ισορροπία (σε κάθε δήμο, για παράδειγμα, τα τρία κορυφαία στελέχη πρέπει να περιλαμβάνουν έναν Κούρδο, έναν Άραβα και έναν Ασσύριο ή Αρμένιο Χριστιανό, και τουλάχιστον το ένα από τα τρία άτομα πρέπει να είναι μια γυναίκα), υπάρχουν συμβούλια γυναικών και νεολαίας, και, σε μια αξιοσημείωτη αντήχηση της ένοπλης Mujeres Libres (Ελεύθερες Γυναίκες) της Ισπανίας, ένας φεμινιστικός στρατός, η πολιτοφυλακή του “YJA Star” - “Ένωση των Ελεύθερων Γυναικών“ (το αστέρι εδώ αναφέρεται στην αρχαία θεά της Μεσοποταμίας, την Ιστάρ), έχει αναλάβει ένα μεγάλο ποσοστό πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους.
Πώς μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει και να εξακολουθεί να αγνοείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη διεθνή κοινότητα, ακόμη, και σε μεγάλο βαθμό, από τη Διεθνή Αριστερά; Κυρίως, φαίνεται ότι, επειδή το επαναστατικό κόμμα της Ροζάβα, το PYD, εργάζεται συμμαχικά με το Τουρκικό Κόμμα των Κούρδων Εργατών (PKK), ένα μαρξιστικό αντάρτικο κίνημα που έχει από τη δεκαετία του 1970 εμπλακεί σε μακροχρόνιο πόλεμο εναντίον του τουρκικού κράτους. Το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ επισήμως το κατέταξαν στις «τρομοκρατικές» οργανώσεις. Εν τω μεταξύ, οι αριστεροί σε μεγάλο βαθμό το διαγράφουν θεωρώντας το σταλινικό.
Αλλά, στην πραγματικότητα, το ίδιο το PKK δεν έχει πλέον καμία σχέση με το παλιό, πάνω-κάτω λενινιστικό κόμμα, που ήταν κάποτε. Η δική του εσωτερική εξέλιξη καθώς και η θεωρητική μεταστροφή του δικού του ιδρυτή, Aμπουλάχ Οτσαλάν, που έλαβε χώρα ενώ ο ίδιος βρίσκεται φυλακισμένος σε ένα τουρκικό νησί από το 1999, είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει εντελώς τους στόχους και την τακτική του.
Το PKK έχει δηλώσει ότι δεν επιδιώκει πια να δημιουργήσει ένα κουρδικό κράτος. Αντ ‘αυτού, εμπνευσμένο εν μέρει από το όραμα της κοινωνικής οικολογίας του αναρχικού Μάρεϊ Μπούκτσιν, έχει υιοθετήσει το όραμα του «ελευθεριακού κοινοτισμού», καλώντας τους Κούρδους να δημιουργήσουν ελεύθερες αυτοδιοικούμενες κοινότητες με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, οι οποίες [κοινότητες] θα έρθουν κοντά η μία με την άλλη ξεπερνώντας τα εθνικά σύνορα, για τα οποία υπάρχει η πίστη ότι με την πάροδο του χρόνου θα χάσουν όλο και περισσότερο το νόημά τους. Έτσι λοιπόν, πρότεινε τον κουρδικό αγώνα ο οποίος θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για ένα παγκόσμιο κίνημα προς την πραγματική δημοκρατία, τη συνεργατική οικονομία, και τη σταδιακή διάλυση του γραφειοκρατικού κράτους-έθνους.
Από το 2005 το ΡΚΚ, εμπνευσμένο από τη στρατηγική των ανταρτών Ζαπατίστας στην Τσιάπας, κήρυξε μονομερή κατάπαυση του πυρός με το τουρκικό κράτος και άρχισε να επικεντρώνει τις προσπάθειές του στην ανάπτυξη δημοκρατικών δομών στις περιοχές που ήδη ελέγχει. Ορισμένοι αμφισβητούν πόσο σοβαρά όλα αυτά είναι πραγματικά. Σαφώς, αυταρχικά στοιχεία παραμένουν. Αλλά το τι συνέβη στη Ροζάβα, όπου η Συριακή επανάσταση έδωσε στους Κούρδους ριζοσπάστες την ευκαιρία για διεξαγωγή τέτοιων πειραμάτων σε ένα μεγάλο και συναφή έδαφος, αποτελεί κάτι πολύ περισσότερο από προσπάθεια επίδειξης. Συμβούλια, συνελεύσεις και λαϊκές πολιτοφυλακές έχουν σχηματιστεί, το καθεστώς ιδιοκτησίας έχει μετατραπεί σε εργατική διαχείριση συνεταιρισμών - και όλα αυτά παρά τις συνεχείς επιθέσεις των ακροδεξιών δυνάμεων της ISIS. Τα αποτελέσματα ανταποκρίνονται στον ορισμό μιας κοινωνικής επανάστασης. Στη Μέση Ανατολή, τουλάχιστον, αυτές οι προσπάθειες έχουν παρατηρηθεί: ιδιαίτερα αφότου οι δυνάμεις του PKK και της Ροζάβα παρενέβησαν πολεμώντας νικηφόρα στο δρόμο τους μέσω του εδάφους της ISIS στο Ιράκ για να σώσουν χιλιάδες Γεζίντι πρόσφυγες που είχαν εγκλωβιστεί στο όρος Σινχάρ αφότου οι τοπικοί πεσμεργκά εγκατέλειψαν το πεδίο. Αυτές οι ενέργειες ευρέως γιορτάζονταν στην περιοχή, αλλά και αξιοσημείωτα έχουν περάσει σχεδόν απαρατήρητες από τον Ευρωπαϊκό ή το Βορειο-αμερικανικό Τύπο.
Τώρα η ISIS έχει επιστρέψει, με σειρές από Αμερικανικής κατασκευής άρματα μάχης και βαρύ πυροβολικό που λαμβάνει από τις ιρακινές δυνάμεις, για να πάρει εκδίκηση ενάντια σε πολλές από αυτές τις ίδιες επαναστατικές πολιτοφυλακές στο Κομπάνι, δηλώνοντας την πρόθεσή της να σφαγιάσει και να υποδουλώσει - ναι, κυριολεκτικά να υποδουλώσει - το σύνολο του άμαχου πληθυσμού. Εν τω μεταξύ, ο τουρκικός στρατός βρίσκεται στα σύνορα εμποδίζοντας ενισχύσεις ή πυρομαχικά να φτάσουν στους υπερασπιστές, και τα αεροπλάνα των ΗΠΑ βουίζουν από ψηλά, πραγματοποιώντας περιστασιακά, συμβολικά, πολύ μικρά χτυπήματα - προφανώς, μόνο και μόνο για να είναι σε θέση να πουν ότι σαν μια ομάδα που ισχυρίζεται πως είναι σε πόλεμο με αυτούς που προσπαθούν να συντρίψουν τους υπερασπιστές ενός μεγάλου δημοκρατικού πειράματος στον κόσμου, δεν έμειναν απολύτως απαθείς.

Αν σήμερα υφίσταται κάτι παράλληλο με τους επιφανειακά κατανυκτικούς δολοφονικούς Φαλαγγίτες του Φράνκο, τί άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από την ISIS; Αν υπάρχει ένας παραλληλισμός με την Mujeres Libres της Ισπανίας, ποιός άλλος θα μπορούσε να είναι, πέρα από τις θαρραλέες γυναίκες που υπερασπίζονται τα οδοφράγματα στο Κομπάνι; Πρόκειται ο κόσμος - και αυτή τη φορά πιο σκανδαλωδώς από όλα, η διεθνής αριστερά - πραγματικά να καταστεί συνένοχος αφήνοντας την ιστορία επαναληφθεί;                    Eagainst.com 

Οι (ακρο)δεξιοί κι οι αντι-σύριζα κομμουνιστές της βουλής, του Χρήστου Καραγιαννίδη

Η ψήφος εμπιστοσύνης δόθηκε. Από τις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και μόνο από αυτές. Ούτε μια ψήφος παραπανω.

Είναι το πρώτο συμπέρασμα της διαδικασίας των προηγούμενων ημερών στη βουλή. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο Γιάννης Πρετεντέρης πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τον Σαμαρά και τους πιστούς «ακολούθους» του. Η πρωτοφανής, ακόμα και για τα πολιτικά δεδομένα της Ελλάδας της εποχής των μνημονίων, κίνηση ενός πρωθυπουργού να δώσει στήριξη σε έναν δημοσιογράφο από το βήμα της βουλής θέτει το ζήτημα της προπαγάνδας σε νέες διαστάσεις.

Αυτές όμως είναι οι αυτονόητες διαπιστώσεις που είναι ορατές ακόμη και για τους πιο δύσπιστους. Πίσω από τις τοποθετήσεις των κυβερνητικών, όμως, υπάρχει και μια πολιτική μετατόπιση που χρειάζεται περισσότερη κουβέντα.

Ο Σαμαράς και ο Βορίδης, ως ιδεολογικός καθοδηγητής πλέον, έκαναν αρκετά εμφανές πως το εμφυλιοπολεμικό ήθος θα κυριαρχήσει στον λόγο τους από δω και περά. Οι αναφορές σε «καλούς και κακούς έλληνες», «σε πεζοδρόμια που καταστρέφουν την εθνική προσπάθεια» καθώς και οι εκφοβιστικές διατυπώσεις μεταφέρουν την πολιτική αντιπαράθεση που διεξάγεται από πλευράς κυβέρνησης, στις δεκαετίες του 40 και 50.

Είναι μια επιλογή. Η δεξιά, ή καλύτερα το αστικό μπλοκ, την είχε πάντα αυτή την επιλογή, ως εργαλείο φόβου και κατατρομοκράτησης της κοινωνίας. Και η ιστορικότητα των αντιπαραθέσεων με την αριστερά της δίνει τη στρεβλή εντύπωση πως η επανάληψή της θα την ευνοήσει ξανά, ασχέτως της σημερινής συγκυρίας.

Όμως αυτό, για μένα προσωπικά, είναι μέσα στις αναμενόμενες πρακτικές ενός δεξιού μπλοκ. Αυτό που εκπλήσσει κι εξοργίζει είναι η στάση του ΚΚΕ μέσω του δημόσιου λόγου που εκφράστηκε από την Αλέκα Παπαρήγα στη βουλή. Δε θα μείνω στα αδύναμα επιχειρήματά της, αλλά, κυρίως, στον σφοδρό χαρακτήρα της επίθεσης που εξαπέλυσε προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα» μας είπε η πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ. Μας ρώτησε μάλιστα τι είναι η ανθρωπιστική κρίση και γιατί επιμένουμε σε αυτή την περιγραφή εμείς του ΣΥΡΙΖΑ. Θα έλεγα πως όταν υπάρχει κόσμος χωρίς πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά, και αυτή η εξέλιξη μειώνει την ποιότητα του βιοτικού επιπέδου του μέχρι του σημείου να πεθαίνουν άνθρωποι, κι όταν αυτή η εξέλιξη αφορά εκατομμύρια πολίτες στη χωρά, τότε μάλλον πρόκειται περί ανθρωπιστικής κρίσης. Οι αίτιες και η ταξική διάσταση αυτών των κοινωνικών φαινομένων έχουν αναλυθεί από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ χιλιάδες φορές.

Κριτική άσκησε επίσης και στη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ να επιδοτήσει το ενοίκιο ώστε να λυθεί το πρόβλημα των άστεγων που είναι 20 χιλιάδες στη χώρα. Χαρακτηριστικά ανέφερε: «Και τί θα γίνει που θα δοθεί στέγη σ’ αυτούς;».
Η τρίτη παρατήρησή της ακολουθούσε την ροή των τακτικών ελιγμών στους λόγους που τα στελέχη του ΚΚΕ ξέρουν να χειρίζονται με εμπειρία: «Θα φτιάξετε συσσίτια για τους φτωχούς, μα αυτό το κάνουν όλοι, η εκκλησία, τα φιλανθρωπικά σωματεία κλπ» μας είπε. Εν προκείμενω, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σε κουπόνια σίτισης κι όχι για συσσίτια.

Τέταρτο σημείο: «τα στελέχη κι απλά μελή του ΚΚΕ που αποχώρησαν από το κόμμα είχαν κύρος όταν ήταν σε αυτό». Και η μη συνέχιση της πρότασης υποδηλώνει ότι το έχασαν αφού αποχώρησαν. Το κύρος της κυρίας Παπαρήγα που έχει στενές πολιτικές σχέσεις με τον πιο ακραίο δικτάτορα της υφηλίου, της Βόρειας Κορέας, προφανώς δε τίθεται σε κρίση.

Μεταξύ άλλων, δεν παρέλειψε να αναφερθεί απαξιωτικά στον χαρακτήρα των αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων, και ειδικότερα του κινήματος των πλατειών του 2011, χαρακτηρίζοντάς τες «χάπενινγκ» του ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που κατέβηκαν και συμμετείχαν στους αγώνες εναντίον των μνημονιακών κυβερνήσεων και των πολιτικών τους στις πλατειές και γέννησαν πρωτότυπα και συλλογικά εγχειρήματα δίνοντας το αντιπαράδειγμα στην καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας πλανήθηκαν συμμετέχοντας σε κενές πολιτικού περιεχομένου ενέργειες;

Δεν είναι να απορεί λοιπόν κανείς που η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ θα μείνει για ακόμη μια φορά στην ιστορία, ως μια ηγεσία που έβλεπε τα τραίνα να περνούν. Κι ακόμα χειρότερα, ως μια ηγεσία που μέσα στην βουλή την χειροκρότει ο Βορίδης κι οι άλλοι ακροδεξιοί βουλευτές της ΝΔ.

rednotebook.gr