Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο "ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ"  

Οι παραμονές της πρωτομαγιάς του 2013 στην Ελλάδα αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου, δυστυχώς, θυμίζουν σε πολλά τις εργασιακές συνθήκες τις παραμονές της πρωτομαγιάς του 1886.
Ο αιματοκυλισμένος ξεσηκωμός των εργατών και των συνδικάτων του Σικάγο άναψε τη σπίθα ώστε οι εργαζόμενοι, τουλάχιστον στη Δύση, μέσα από τους αγώνες τους να κατακτήσουν στοιχειώδη αν μη τι άλλο δικαιώματα σε ότι αφορά την εργασία, αρχής γεννωμένης από το 8ώρο.  Κι όμως, 127 χρόνια μετά, με
πειραματόζωο την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία ανελέητη επίθεση της πιο ακραίας σύγχρονης έκφρασης του καπιταλισμού, η οποία γυρνά ολόκληρο τον πλανήτη πίσω στο 1886.
Η επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα που ξεκίνησε μέσα από τον Αρμαγεδδώνα των μνημονίων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, καταργώντας κάθε ίχνος κατακτήσεων και δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.
Δύο μέρες πριν από την Πρωτομαγιά, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του αστικού μπλοκ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) από κοινού με τη ΔΗΜΑΡ με περίσσιο θράσος εμπαίζουν τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργων στον τόπο εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και τη δυστυχία τους, για να τους θυσιάσουν ως σύγχρονες Ιφιγένειες στο βωμό των συμφερόντων του εγχώριου και πολυεθνικού κεφαλαίου.
Με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας που διόγκωσε η καταστρεπτική πολιτική της λιτότητας, έρχονται νύχτα με μία τροπολογία-όνειδος, σε ένα ακόμα πολυνομοσχέδιο που επιτίθεται ολομέτωπα στις δυνάμεις της εργασίας, να ρίξουν το μεροκάματο στα 19 ευρώ και να βάλουν ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο των ασφαλιστικών ταμείων που οι ίδιοι χρεοκόπησαν, μειώνοντας περαιτέρω τις εργοδοτικές εισφορές. Κι όλα αυτά ενώ έχουν ήδη φροντίσει το προηγούμενο διάστημα να καταργήσουν στην πράξη το 8ώρο, να καταργήσουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, να αποδομήσουν το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, να καταργήσουν εν τέλει κάθε έννοια εργατικού δικαίου και κοινωνικού κράτους, φτωχοποιώντας και εξαθλιώνοντας την κοινωνία.
Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες κοινωνικού και ταξικού ολοκαυτώματος, εργαζόμενοι και Αριστερά έχουν χρέος απέναντι στους νεκρούς και τους αγωνιστές του εργατικού κινήματος αλλά και απέναντι στους εαυτούς και τις νέες γενιές να ξεκινήσουν άμεσα μία μεγάλη πορεία αντεπίθεσης.
Μία μεγάλη πορεία αποκατάστασης του νοήματος της Πρωτομαγιάς και επανάκτησης των εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν παραδοθεί στον προκρούστη της μνημονιακής βαρβαρότητας και λεηλασίας.
Οι πάνω από 1,5 εκατ. Άνεργοι και η Αριστερά δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συμμετάσχουν και να συμβάλλουν άμεσα σε μία μεγάλη πορεία αποκατάστασης του νοήματος και της ουσίας της εργασίας, να ξανακερδίσουν το δικαίωμα στη δουλειά και να στείλουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το καθεστώς σύγχρονης δουλείας που εγκαθιδρύουν τρόικα και κυβέρνηση.
Η εργατική τάξη και η Αριστερά οφείλουν άμεσα να αφήσουν πίσω τους απογοήτευση, κούραση και παθογένειες του παρελθόντος και να δώσουν ένα μεγάλο αγώνα που σε τελική ανάλυση αφορά την ίδια την επιβίωση τους.
Είναι αδήριτη ανάγκη οι εργαζόμενοι, από κοινού με τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία να συγκροτήσουν άμεσα ένα κοινωνικό μέτωπο αντίστασης και ανατροπής της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, μία μεγάλη κοινωνική συμμαχία, ένα ορμητικό αγωνιστικό χείμαρρο που θα ανοίξει νέους ελπιδοφόρους ορίζοντες.
Εξίσου αδήριτη είναι ωστόσο η ανάγκη και η Αριστερά να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και των απαιτήσεων και να συμβάλει αποφασιστικά τόσο στη συγκρότηση όσο και στην πολιτικοποίηση αυτού του μεγάλου κινήματος αντίστασης και ανατροπής.
Ο κατακερματισμός της και ο εσωτερικός αλληλοσπαραγμός ανεξαρτήτως προθέσεων και ευθυνών εκ του αποτελέσματος οδηγεί στα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Για να αλλάξουν αυτά τα αρνητικά δεδομένα η Αριστερά χρειάζεται να προχωρήσει πιο ενωτικά, πιο τολμηρά, πιο ταξικά, πιο κοινωνικά και επιθετικά σε μια πολύ βαθύτερη συγκρουσιακή κατεύθυνση και λογική με κοινωνικοταξικούς και αυθεντικά επεξεργασμένους και εναλλακτικούς προγραμματικούς όρους που θα πατάνε γερά στο κοινωνικό έδαφος, θα αντιστρατεύονται τη λογική των ακολουθούμενων πολιτικών και θα μπορούν να εμπνεύσουν τους εργαζόμενους, δίνοντας στο σήμερα μια εικόνα ενός ελπιδοφόρου αύριο.
Χρειάζεται, να προχωρήσει πιο τολμηρά, πιο ταξικά, πιο κοινωνικά και επιθετικά σε μια πολύ βαθύτερη ενωτική κατεύθυνση και λογική με κοινωνικοταξικούς αγώνες.
Χρειάζεται κόντρα στην πολυδιάσπαση του εργατικού κινήματος που αποκρυσταλλώνεται και στον ορυμαγδό των ξεχωριστών συγκεντρώσεων την ημέρα της Πρωτομαγιάς, να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να ανασυγκροτηθούν τα συνδικάτα, ώστε η Πρωτομαγιά να ξαναγίνει Απεργία, ώστε να προκληθούν οι σύγχρονοι αγώνες που θα αποτελούν το νέο σημείο αναφοράς της εργατικής τάξης.

ISKRA

Χάμπερμας: «Καταστροφικός ο ρόλος της Γερμανίας στην Ευρώπη»...

Τη δραματική προειδοποίηση ότι ο χειρισμός της ευρωπαϊκής κρίσης από τη Γερμανία «ξυπνά τα φαντάσματα της Ιστορίας» και απειλεί «να οδηγήσει σε καταστροφή» διατύπωσε κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν στο Βέλγιο, ένας από τους
σημαντικότερους πολιτικούς διανοητές της Ευρώπης, ο (γερμανός) Γιούργκεν Χάμπερμας, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση για μεγαλύτερη «αλληλεγγύη» και «περισσότερη Ευρώπη».

Ο 83χρονος καθηγητής κοινωνιολογίας και φιλοσοφίας- από τους σημαντικότερους εν ζωή εκπροσώπους της νεομαρξιστικής Σχολής της Φραγκφούρτης- η πολιτική σκέψη του οποίου, όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο βρετανικός Guardian, «συνέβαλε στη διαμόρφωση της Γερμανίας τα τελευταία 50 χρόνια», τόνισε ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία που απολαμβάνει η χώρα του μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο «δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη» και ότι «ο ηγεμονικός ρόλος της Γερμανίας μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή».

Στην πρώτη μέχρι σήμερα μεγάλη ομιλία του για την ευρωπαϊκή κρίση, την οποία επέλεξε να απευθύνει σε απόσταση λίγων μόλιως χιλιομέτρων ανατολικά της βελγικής πρωτεύουσας, ο Χάμπερμας επέκρινε τους χειρισμούς των ευρωπαίων ηγετών, όσο και αυτούς των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και ζήτησε να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Ενωση σε «υπερεθνική δημοκρατία» και η ευρωζώνη «σε πλήρως λειτουργική πολιτική ένωση».

«Εθνικό συμφέρον» της Γερμανίας η επίδειξη αλληλεγγύης

Ο γερμανός διανοητής υποστήριξε ότι η αποσύνδεση των όσων πρέπει να γίνουν σε οικονομικό επίπεδο, από αυτό που θεωρείται πολιτικώς ευφικτό από πλευράς ψηφοφόρων αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη. «Η αναβολή της δημοκρατίας είναι πολύ επικίνδυνη κίνηση», είπε χαρακτηριστικά ο Χάμπερμας, τασσόμενος ξεκάθαρα υπέρ της ομοσπονδιοποίησης της ΕΕ, και την επίδειξη αλληλεγγύης από πλευράς Γερμανίας, κάτι που όπως είπε, «είναι προς το συμφέρον της χώρας».

«Η κυβέρνηση της Γερμανίας κρατά το κλειδί της τύχης της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα χέρια της», δήλωσε χαρακτηριστικά ο φιλόσοφος, προσθέτοντας: «το βασικό ερώτημα δεν είναι μόνο αν η Γερμανία είναι σε θέση να αναλάβει πρωτοβουλία, αλλά επίσης το κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι προς το συμφέρον της».

«Ο ηγετικός ρόλος που έλαχε σήμερα στη Γερμανία δεν ξυπνά απλώς τα φαντάσματα της Ιστορίας», τόνισε ο γερμανός διανοητής, «αλλά μας βάζει σε πειρασμό να ακολουθήσουμε μία μονομερή, εθνική πορεία, ή ακόμα και να υποκύψουμε στη φαντασίωση ισχύος μιας «Γερμανικής Ευρώπης».

«Εμείς οι Γερμανοί οφείλουμε να έχουμε διδαχθεί από τις καταστροφές του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, ότι η οριστική αποφυγή του διλήμματος ενός ημι- ηγεμονικού στάτους, το οποίο σπανιώς μπορεί να διατηρηθεί χωρίς να διολισθίσει σε συγκρούσεις, είναι προς το εθνικό μας συμφέρον».

Ο γερμανός φιλόσοφος ζήτησε τη ριζική αναθεώρηση της γραμμής που ακολουθεί σήμερα η χώρα του και τη στροφή από τις απαιτήσεις για «σταθεροποίηση» των δημοσιονομικών, συρρίκνωση του κράτους προνοίας και των δημοσίων υπηρεσιών, σε μία πολιτική «αλληλεγγύης», με τις ευθύνες να αναλαμβάνονται από κοινού από το σύνολο της ευρωζώνης, την κοινοτικοποίηση του χρέους και την έκδοση ευρωομολόγων.

Ο Χάμπερμας επεσήμανε ότι ο ενθουσιασμός που τρέφει παραδοσιακά η Γερμανία για την ΕΕ έχει τις ρίζες του στη μετα-ναζιστική προσπάθεια της χώρας για αποκατάσταση της εικόνας της σε διεθνές επίπεδο, μέσω της συμφιλίωσης με τη Γαλλία και τη διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης, υπό την προστασία και την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, έως το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το 1989.

«Για πρώτη φορά (σσ από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου) ο γερμανικός λαός έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει μία φιλελεύθερη αυτοσυνειδησία», υποστήριξε ο Χάμπερμας, τονίζοντας ωστόσο ότι, «Η συγκεκριμένη επίπονη μεταμόρφωση της πολιτικής νοοτροπίας δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη...» και ότι «Η Γερμανία δεν έχει απλώς συμφέρον, έχει ηθική ευθύνη να ακολουθήσει μία πολιτική αλληλεγγύης». «Αυτό που απαιτείται», είπε ο Χάμπερμας, «είναι μία προσπάθεια συνεργασίας μέσα από μία κοινή πολιτική προοπτική με στόχο την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα στο σύνολο της ευρωζώνης».

Μία τέτοια προσπάθεια απαιτεί τόσο από την πλευρά της Γερμανίας όσο και άλλων χωρών της ΕΕ μία αναδιανομή των πόρων και του πλούτου τους, σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο, προς χάρη του μακροπρόθεσμου συμφέροντός τους, κάτι που αποτελεί «κλασικό παράδειγμα αλληλευγγύης», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Ο Χάμπερμας εκτίμησε ότι η διαρθρωτικές ανισορροπίες μεταξύ χωρών με εντελώς διαφορετικές οικονομίες, οι οποίες βρίσκονται και στο επίκεντρο της κρίσης, είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθούν με την πολιτική που ακολουθείται, καθώς οι κυβερνήσεις προχωρούν σε αποφάσεις «με μοναδικό γνώμονα την εθνική τους οπτική γωνία». «Εως σήμερα η γερμανική κυβέρνηση έχει εμμένει σταθερά σε αυτό το δόγμα», είπε.

Τεχνοκρατία χωρίς δημοκρατικές ρίζες

Η απάντηση της ευρωπαϊκής ελίτ στην κρίση θεμελιώθηκε, όπως είπε ο γερμανός φιλόσοφος, σε «μία τεχνοκρατία χωρίς δημοκρατικές ρίζες», εγκλωβίζοντας την Ευρώπη σε ένα δίλημμα νομιμοποίησης και λογοδοσίας, μεταξύ «της απαιτούμενης οικονομικής πολιτικής για τη διάσωση του ευρώ από τη μία, και των πολιτικών βημάτων για ενοποίηση, από την άλλη...με τα βήματα που είναι αναγκαία να είναι αντιδημοφιλή και να συναντούν την αφθόρμητη λαϊκή αντίδραση», υποστήριξε ο Χάμπερμας. 

Η (απεγνωσμένη;) φωνή του γερμανού διανοητή δεν έρχεται απλώς να προστεθεί σε όσες άλλες φωνές έχουν τον τελευταίον καιρό κρούσει τον «κώδωνα του κινδύνου» για τον επικίνδυνο ρόλο της «γερμανικής ηγεμονίας» στην Ευρώπη- όπως αυτή του πολωνού πρωθυποργού κ. Ντόναλντ Τουσκ, ο οποίος αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο ζήτημα παρουσία της γερμανίδας Καγκελαρίου κυρίας Ανγκελας Μέρκελ στο Βερολίνο την περασμένη εβδομάδα. Ερχεται να προστεθεί σε άλλες αντίστοιχες απόψεις που έχουν εκφραστεί από εξέχοντες Γερμανούς, όπως αυτή του γερμανού κοινωνιολόγου κ. Ουλριχ Μπεκ- ο οποίος προειδοποίησε πρόσφατα για το, υπό δημιουργία, «τέρας της γερμανικής Ευρώπης»- αποκαλύπτοντας ότι τα πράγματα στη χώρα της κυρίας Μέρκελ ενδεχομένως να μην είναι τόσο «γραμμικά»...
BHMA

Αν ζούσε ο Πικάσο

Του Πέτρου Κατσάκου

«Η ζωγραφική είναι ένα πολεμικό εργαλείο για την επίθεση και την άμυνα ενάντια στον εχθρό» 

Σε τι καμβά θα στρίμωχνε τα θύματα του δικού μας βομβαρδισμού; Τι χρώματα θα έβαφε τον πόνο σε τούτη τη Guernica που ζούμε;
«Η ζωγραφική είναι ένα πολεμικό εργαλείο για την επίθεση και την άμυνα ενάντια στον εχθρό» είχε πει ο μεγάλος δημιουργός βάζοντας την τελευταία πινελιά στην αποτύπωση της φρίκης. Μα τη δική μας Guernica ποιος θα την ζωγραφίσει; Ποιος θα τα βάλει με τον ταύρο που ρουθουνίζει βαριά πάνω απ τα θύματα; Ποιος θα ανάψει ξανά τη λάμπα της δικαιοσύνης;
Αν ζούσε ο Πικάσο, θα βούταγε το πινέλο του στη βαρβαρότητα των ημερών μας. Θα έπαιρνε λίγο από το γκρίζο της φτώχειας, λίγο από το μαύρο της απελπισίας και μπόλικο λευκό από τις κοιμισμένες συνειδήσεις των αδιάφορων. Σε ένα παραλληλόγραμμο τοπίο θα έβαζε την κραυγή μιας σφαίρας να σκίζει την πλατεία. Ένα δάσος από χέρια που κρέμονται ικετευτικά κάτω από ένα πορτοκάλι. Ένα μαγκάλι κάρβουνα να καπνίζει μες το κρύο. Ένα παιδί να γέρνει από την πείνα. Μία σπασμένη πόρτα που μπάζει κρύο και τρόμο. Ένα ανάπηρο όνειρο να ξεψυχάει στα παγκάκια κι ένα διπρόσωπο ερπετό να σέρνεται ανάμεσα στο σήμερα και στο χτες.
Θα είχε πολλά να ζωγραφίσει. Αν ζούσε ο Πικάσο.

Guernica: Ένα έγκλημα πολέμου και ένα αριστούργημα

Πηγή: http://tvxs.gr/

Από το 1936 έως το 1939 η Ισπανία αντιμετώπισε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο: ο δικτάτορας Franco εναντίον των δημοκρατικών δυνάμεων. Οι Βάσκοι, στο βορρά της χώρας, ήταν από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους εθνικιστές του Franco, καθώς αντιστέκονταν σθεναρά και συνεργάζονταν με τη δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης. Όταν, λοιπόν, την άνοιξη του 1937, οι εθνικιστές θέλησαν να καταλάβουν επιτέλους τον ατίθασο βορρά, η Guernica θεωρήθηκε εξαρχής το μεγαλύτερο εμπόδιο για την κατάληψη της στρατηγικής πόλης Bilbao.

Η μικρή αυτή κωμόπολη, με τους 5.000 μόνιμους κατοίκους, αλλά και τους χιλιάδες δημοκρατικούς πρόσφυγες, βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο πάνω στο δρόμο για το Bilbao. Επιπλέον, η Guernica ήταν σημαντική για τους Βάσκους γιατί στο κέντρο της πόλης υπήρχε μια βελανιδιά, κάτω από την οποία συνήθιζε να συνεδριάζει η Βουλή τους.

Η «Επιχείρηση Επίπληξη» (Operation Rugen), όπως ονομάστηκε ο βομβαρδισμός της Guernica, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 26ης Απριλίου, 1937, από τις 16:30 έως τις 19:00. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος 20 γερμανικά μαχητικά και 3 ιταλικά. Επρόκειτο στην πραγματικότητα για μια πολύ απλή επιχείρηση, καθώς η μικρή βασκική πόλη ήταν ανοχύρωτη. Μετά από τους απανωτούς βομβαρδισμούς γρήγορα ξέσπασαν πυρκαγιές σε πολλά σημεία της πόλης, καταστρέφοντάς την ολοσχερώς.

Οι εθνικιστές δεν αρνήθηκαν τον βομβαρδισμό της Guernica, αλλά έριξαν την ευθύνη για τις φωτιές και την εκτεταμένη καταστροφή της πόλης στους υποχωρούντες Δημοκρατικούς, τους οποίους και κατηγόρησαν για εφαρμογή τακτικών «καμένης γης». Εξήντα, πάντως, χρόνια μετά από αυτό το έγκλημα πολέμου –επίθεση σε μη στρατιωτικό στόχο, θάνατος άοπλων- το 1997, ο γερμανός πρόεδρος Roman Herzog «έτεινε χείρα φιλίας και συμφιλίωσης, εξ ονόματος του γερμανικού λαού» προς τους επιζώντες της επίθεσης.

Από την αρχή του πολέμου ο Picasso είχε ταχθεί με τους δημοκρατικούς. Όταν, λοιπόν, πληροφορήθηκε την καταστροφή της βασκικής πόλης Guernica θέλησε να διαμαρτυρηθεί με το δικό του τρόπο: ζωγραφίζοντας τον ομώνυμο πίνακα, καταδικάζοντας έτσι τον πόλεμο και την ωμότητά του. Ο διάσημος ζωγράφος ήταν, εξάλλου, οπαδός της στρατευμένης τέχνης, έχοντας δηλώσει στο παρελθόν ότι «η ζωγραφική είναι ένα όπλο για την επίθεση και την άμυνα ενάντια στον εχθρό».

Τις ημέρες, λοιπόν, εκείνες του βομβαρδισμού, ο Picasso ετοίμαζε έναν πίνακα, παραγγελία της Δημοκρατικής κυβέρνησης της Μαδρίτης για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού. Μόλις έμαθε για την τύχη της Guernica είχε βρει τόσο το θέμα, όσο και τον τίτλο του έργου του. Λέγεται, τέλος, ότι όταν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί εισέβαλαν στο Παρίσι, με στόχο την κατάσχεση καλλιτεχνικών θησαυρών, ένας Γερμανός αξιωματικός έδειξε στον Πικάσο τον πίνακα αυτόν και τον ρώτησε: δικό σας έργο; «Όχι, δικό σας!» ήταν η απάντηση.

Πρόεδρος της Nestle: «Tο νερό δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα»

Σε μια ειλικρινή συνέντευξη για το ντοκιμαντέρ «Ταΐζουμε τον κόσμο», ο Πρόεδρος της Nestle Peter Brabeck κάνει τον εκπληκτικό ισχυρισμό ότι το νερό δεν είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Επιτίθεται στην ιδέα ότι η φύση και τα προιόντα της είναι αγαθά και λέει πως το γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι πλέον σε θέση να αντισταθούν στην κυριαρχία της φύσης είναι ένα μεγάλο επίτευγμα. Επιτίθεται στη βιολογική γεωργία και λέει πως η γενετική τροποποίηση είναι καλύτερη.

Η Nestle είναι ο μεγαλύτερος εμφιαλωτής νερού στον κόσμο. Ο Brabeck σημειώνει – σωστά – ότι το νερό είναι το πιο σημαντικό αγαθό πρώτης ύλης στον κόσμο. Ωστόσο, συνεχίζωντας λέει ότι η ιδιωτικοποίηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλιστεί η δίκαιη κατανομή του. Ισχυρίζεται ότι η ιδέα ότι το νερό είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα προέρχεται από «εξτρεμιστικές» ΜΚΟ . Το νερό είναι ένα τρόφιμο όπως και κάθε άλλο, και πρέπει να έχει μια αξία στην αγορά.

Πιστεύει ότι η μέγιστη κοινωνική ευθύνη του κάθε προέδρου εταιρειών είναι να βγάζει όσο το δυνατόν περισσότερο κέρδος, έτσι ώστε οι άνθρωποι να έχουν θέσεις εργασίας.\

Και ακριβώς για να τονίσω πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι, λέει επίσης πως θα πρέπει όλοι να εργάζονται περισσότερο και σκληρότερα.

Συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού

Οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού ήταν καταστροφικές για τις φτωχές κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Στη Νότια Αφρική, όπου το σωματείο των δημοτικών υπαλλήλων SAMWU έδωσε μια μακρά μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, υπήρξε μια ουσιαστική έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις. Η ιδιωτικοποίηση του νερού οδηγήσε σε μια μαζική επιδημία χολέρας στο Durban το 2000.

Το μποϊκοτάζ της Nestle

Η Nestle έχει ήδη μια πολύ κακή φήμη μεταξύ των ακτιβιστών. Υπήρξε κάλεσμα για μποϊκοτάζ από το 1977. Αυτό οφείλεται στην άσκηση πίεσης της Nestle για να σταματήσουν οι γυναίκες το θηλασμό – που είναι ελεύθερος και υγιής – και να χρησιμοποιούν τα παρασκευάσματα για βρέφη (που πωλούνται από τη Nestle) αντ “αυτού. Η Nestle είχε πιέσει τις κυβερνήσεις ώστε οι υπηρεσίες υγείας τους να τα προώθησουν. Στις φτωχές χώρες, αυτό είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο των βρεφών, δεδομένου ότι οι γυναίκες αναμειγνύαν τα παρασκευάσματα με μολυσμένο νερό αντί του θηλασμού.

Πείτε στη Nestle πως κάνει λάθος – το νερό είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα

Υπάρχει μια πανευρωπαϊκή εκστρατεία για να πει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι το νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, και να τους ζητήσει να θεσπίσουν νομοθεσία για να εξασφαλιστεί η προστασία αυτού του δικαιώματος.

Αν ζείτε στην Ευρώπη, παρακαλώ υπογράψτε την αίτηση εδώ: http://www.right2water.eu/el

http://www.youtube.com/watch?v=nTqvBhFVdvE

Πηγή: http://www.savegreekwater.org/?p=2286

Τι κάνουμε τώρα; (4) - Όχι στην παγκοσμιοποίηση!

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Χαρακτηριστικό του καθαρά αποπροσανατολιστικού ρόλου που αντικειμενικά παίζει σήμερα ένα μεγάλο τμήμα της Μαρξιστικής Αριστεράς (συνήθως Τροτσκιστικών τάσεων, αλλά όχι μόνο!) είναι ότι μη έχοντας καμιά αντίληψη του νέου συστημικού φαινομένου που αποτελεί η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, και της αποκεντρωμένης άτυπης Υπερεθνικής ελίτ που την διαχειρίζεται, καταφεύγει στα Μαρξιστικά κιτάπια του 19ου αιώνα για να καταλήξει ότι ο δρόμος για την αυτοχειραφέτηση των εργαζομένων και τον σοσιαλισμό περνά μέσα από την παγκοσμιοποίηση! Έτσι, επιστρέφουμε στην παρωχημένη ιδέα της “Προόδου” και στην υιοθέτηση αντιδραστικών στην ουσία τους θέσεων, όπως ότι η αποικιοκρατία έπαιζε προοδευτικό ρόλο, σαν “αναγκαίο” κακό στην ίδια πορεία για τη σοσιαλιστική κοινωνία! Περιττό να αναφέρω ότι παρόμοιες απόψεις (όπως και οι αντίστοιχες των Νέγκρι και Χαρντ) αγκαλιάζονται από τα διεθνή ΜΜΕ που παίζουν σήμερα τον ρόλο των ιδεολογικών οργάνων της παγκοσμιοποίησης. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν πολλοί από τους ίδιους “αριστερούς” που αγκαλιάζουν την παγκοσμιοποίηση υιοθέτησαν χθες τη σφαγή του λαού  της Λιβύης από την υπερεθνική ελίτ, και σήμερα της Συρίας, με το να υποστηρίζουν τους Νατοϊκούς “επαναστάτες” που, αφού αρχίσουν τις σφαγές, στη συνέχεια καλούν  το ΝΑΤΟ για να τις ολοκληρώσει!

Έτσι, όλοι αυτοί δεν βλέπουν ότι η υπερεθνική ελίτ ασκεί τον άτυπο έλεγχό της μέσα από υπερεθνικούς θεσμούς, όπως η ΕΕ, ο ΠΟΕ, το ΝΑΤΟ κ.λπ., και ότι τα εθνικά κράτη που είναι ενσωματωμένα στην παγκοσμιοποίηση παίζουν απλά ρόλο εκτελεστικό των αποφάσεων των υπερεθνικών οργάνων (βλ. Ελλάδα). Ούτε βλέπουν, επομένως, ότι μόνο μέσα από την αποδέσμευση από την παγκοσμιοποίηση και τους θεσμούς της μπορεί ένας λαός να αυτοχειραφετηθεί σήμερα. Αντίθετα μιλούν για αγώνα μέσα στα όργανα αυτά που δήθεν θα ενώσει τους εργαζόμενους σε κοινό αγώνα κατά του κεφαλαίου. Και αυτό δεν αφορά βέβαια μόνο αυτούς που δεν τολμούν ούτε καν να θέσουν θέμα εξόδου από την ΕΕ, αλλά και αυτούς που άμεσα ή έμμεσα υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση. Είτε το λένε φανερά, είτε το εννοούν όταν δεν  βάζουν θέμα αποδέσμευσης από τους θεσμούς της.
Φυσικά, η αποδέσμευση από τους υπερεθνικούς θεσμούς δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσον για μια φιλολαϊκή παραγωγική  αναδιάρθρωση. Όμως, εάν δεχθούμε ότι το βασικό πρόβλημα σήμερα για τα λαϊκά στρώματα που αντιμετωπίζουν οικονομική καταστροφή είναι η αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής, και ότι μια φιλολαϊκή παραγωγική αναδιάρθρωση προϋποθέτει την οικονομική αυτοδυναμία, προφανώς, αυτή δεν είναι δυνατή ούτε μέσα στην ΕΕ, αλλά ούτε και μέσα στην διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, την οποία πολλοί «αριστεροί» την παίρνουν δεδομένη. Από αυτή τη μεριά τουλάχιστον το ΚΚΕ είναι συνεπές όταν επίσης βλέπει ότι παρόμοια αναδιάρθρωση προϋποθέτει την οικονομική αυτοδυναμία έξω από τους θεσμούς  της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Το θέμα όμως που μπαίνει είναι εάν η αυτοδυναμία προϋποθέτει τη κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας με την έννοια της αντικαπιταλιστικής επανάστασης (που με δεδομένη την έλλειψη των υποκειμενικών συνθηκών παραπέμπει στις καλένδες), ή εάν αρκεί η απεξάρτηση από την παγκοσμιοποίηση.
Αποτελεί, επομένως ασυνέπεια, αλλά και αποπροσανατολισμό να υποστηρίζεται από κάποιους «αριστερούς» ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια «καλή» καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση που θα επέτρεπε παρόμοια ριζική αναδιάρθρωση, έστω και μέσα στους υπερεθνικούς θεσμούς που δημιούργησε η υπερεθνική ελίτ. Είναι, δηλαδή, φανερό ότι χρειάζεται ριζική αλλαγή του αναπτυξιακού προσανατολισμού: από την εξωστρέφεια και την ενσωμάτωση στην παγκοσμιοποίηση, που μας οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή,  στην οικονομική αυτοδυναμία.
Αυτοδυναμία όμως δεν σημαίνει, όπως υποστηρίζει η παλαιολιθική Μαρξιστική “Αριστερά” διαστρεβλώνοντας την έννοια, επιστροφή στην εθνική οικονομία και το εθνικό κράτος με τη σημερινή μορφή τους. Πραγματική εθνική οικονομία σημαίνει τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας  από τα λαϊκά στρώματα που αποτελούν τη πλειοψηφία του λαού, και όχι από μια τάξη ή μια ελίτ. Ούτε σημαίνει βέβαια απομονωτισμό, αλλά ένα νέο πραγματικό διεθνισμό που μπορεί να κτιστεί μόνο έξω από την διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Αυτό επιβάλλει να αρχίσουμε από κάτω, δηλαδή, από την κάθε χώρα χωριστά και από ενώσεις χωρών που επιδιώκουν την αυτοδυναμία τους. Είναι, επομένως, αποπροσανατολιστικά παραμύθια σήμερα (αν δεν είναι εκ του πονηρού) τα περί κοινού ταξικού αγώνα (ακόμη και μέσα στην ΕΕ!) για τη σοσιαλιστική αλλαγή, όταν το εργατικό κίνημα, που έχει καταρρεύσει από καιρό στη Δύση, δεν είχε τη δύναμη ούτε μια μονοήμερη γενική πολιτική απεργία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο να οργανώσει μπροστά στην πιο γενικευμένη ιστορικά επίθεση του κεφαλαίου …
Συμπερασματικά, η ίδρυση αυτοδύναμων οικονομιών αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για να γίνει δυνατή η ανάπτυξη του αγώνα για μια νέα μορφή κοινωνίας. Ούτε μια σοσιαλιστική οικονομία, ούτε μια οικονομική δημοκρατία, είναι δυνατές σήμερα σε μια χώρα που δεν έχει αποκτήσει την οικονομική αυτοδυναμία της και την απεξάρτησή της από την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς. Θα επανέλθω όμως με πρόταση για τη στρατηγική αυτή και τις γεωπολιτικές επιπτώσεις της.

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_04_28.html

Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (28 Απριλίου 2013)

To σχέδιο του αιώνα: Ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σε όλη την Ευρώπη !!!

«Οι σημαντικότερες πολιτικές αλλαγές, κρύβονται καμιά φορά στη λεπτομέρεια. Μυστικά, κρυμμένα σε μια οδηγία, που προσπαθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να περάσει το σχέδιο του αιώνα. Δεν πρόκειται για τίποτε λιγότερο από την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σε όλη την Ευρώπη.

Εάν περάσει το σχέδιο της Επιτροπής, το νερό από ένα συλλογικό αγαθό θα μετατραπεί σε…αντικείμενο κερδοσκοπίας με το οποίο μπορούν να κερδηθούν και στη Γερμανία δισεκατομμύρια.

Είναι μια νίκη μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που πολέμησαν αρκετά χρόνια γι’ αυτή την ιδιωτικοποίηση.

Οι συνέπειες για εμάς τους καταναλωτές μπορεί να είναι τεράστιες.

Τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε, θα μας το δείξουν (βλ. στο παρακάτω βίντεο) οι Στέφαν Στούχλιγκ και Νίκολας Στάινερ».

Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η εκπομπή της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης «Monitor» έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης.

Το ρεπορτάζ αναφέρεται στην περιοχή Pacos de Ferreira της Πορτογαλίας όπου επιβλήθηκε η ιδιωτικοποίηση και όπου μέσα σε λίγα χρόνια τα τιμολόγια αυξήθηκαν 400 τα εκατό και συνεχίζουν με αύξηση 6 τα εκατό κάθε χρόνο. «Δεν μπορούμε πια να πιούμε νερό, όπως πίναμε στο παρελθόν, δεν είναι καλό» λένε οι κάτοικοι της περιοχής που ήταν από την αρχή αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση.

Το 8λεπτο βίντεο στη συνέχεια πηγαίνει στο κέντρο του προβλήματος στις Βρυξέλλες. Εκεί ερευνά σε βάθος την κατάσταση και παρουσιάζει έγγραφα που αποδεικνύουν την απόφαση για «άνοιγμα της αγοράς» του νερού, ξεκινώντας από τις χώρες του Νότου, μια αγορά που την υπολογίζουν σε τριψήφια δις.

Όσο για τους ποιους έχει ως συμβούλους, στην ομάδα ειδικών που χαράσσουν την πολιτική του νερού, ο επίτροπος Barnier ο ισχυρός άντρας της Commission, το ρεπορτάζ μας πληροφορεί ότι είναι το Steering Group που αποτελείται από τους γενικούς διευθυντές των μεγαλύτερων πολυεθνικών του χώρου.

«Το γκρουπ δεν το επέλεξα εγώ» δηλώνει ο Barnier, «Αν με ρωτάτε αν θα έπρεπε να είναι αυτό το γκρουπ πιο ισορροπημένο απαντάω ναι» λέει όταν ο δημοσιογράφος του διαβάζει τη λίστα των συμμετεχόντων… «Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνες δισεκατομμυρίων δολαρίων;» «Φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες αποφάσισαν». «Στο μέλλον το νερό θα ανήκει στις πολυεθνικές αντί σε όλους εμάς.»

Με αυτές τς φράσεις κλείνει ένα ρεπορτάζ μιας πραγματικής εκπομπής ειδήσεων, μιας πραγματικής δημόσιας τηλεόρασης. Της γερμανικής… Και στα δικά μας!

Πηγή: savegreekwater - www.savegreekwater.org - tvxs.gr

Εnglish version video link http://youtu.be/rbCD8HA11sg

Συλλογή υπογραφών για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού: ΕΔΩ

Προτεινόμενη Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών: Η ύδρευση και η αποχέτευση είναι ανθρώπινο δικαίωμα! Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα!

Οι δύο Κόσμοι.

  

Ο δικός τους κόσμος είναι...

...Το Χρήμα και το Κέρδος.

Οι τοκογλύφοι και οι Ξένοι.

Οι τράπεζες και η πλουτοκρατία.

Οι καναλάρχες και τα λαμόγια.

Οι μιζαδόροι και οι κλέφτες.

Η Βία και οι Εκ-βιασμοί.

Η μειωμένη εθνική Κυριαρχία.

Τα σκάνδαλα και η Ατιμωρησία.

Η Siemes και οι "αγορές".

Τα ψέματα και τα διλήμματα.

Η Μέρκελ και οι Βρυξέλλες.

 Δικός μας ΚΟΣΜΟΣ είναι...

Οι Ανθρωποι.

Οι Πολίτες.

Τα παιδιά και οι Γέροι μας.

Τα λιμάνια και τα νερά μας.

Ο αέρας που αναπνέουμε.

Ο γείτονας.

Ο άνεργος.

Η Βάλια Κάλντα. Το Αιγαίο.

Το ηλιοβασίλεμα στον Πέλεκα.

Το μπουρίνι της Ικαριάς.

 Για Αυτούς "πατρίδα" είναι...

Τα φλουριά και τα Κεϊμάν.

Η Goldman Sachs.

Η "συναίνεση".

Η Πωλητική.

Οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι-προμηθευτές.

Οι φόροι, οι απολύσεις, τα χαράτσια.

Η υποτέλεια.

Το ξεπούλημα,το ξεπούλημα, το ξεπούλημα. 

 Δικιά μας Πατρίδα είναι...

Το πάρκο που παίζει το μωρό.

Το σχολειό που πάει.

Το δέντρο που γλύτωσε.

Οι Νέοι μας.

Η εντιμότητα.

Η Πολιτική.

Ο Ερωτας.

Τα όνειρα.

Η Ελπίδα.

Η Ζωή.

 Αυτοί...διαπραγματεύονται τα πάντα...

Εμείς...τ ί π ο τ α...

 Αυτοί πουλούν τα πάντα...

Εμείς...τ ί π ο τ α...

  ή Αυτοί ή Εμείς.

Τελεία κα παύλα.-

Στάση πληρωμών απ’ όλους σε όλους

* Κούφια λόγια οι πρωθυπουργικοί -και χθες- ισχυρισμοί περί "επανεκκίνησης" της οικονομίας
* Περαιτέρω μείωση κατά 3,5% σημείωσε τον Μάρτιο η δανειοδότηση επιχειρήσεων και νοικοκυριών από τις τράπεζες
* Αυξήθηκαν κατά 2,2 δισ. στο τρίμηνο τα χρέη προς το Δημόσιο
* Σήμερα και αύριο στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο με στόχο έσοδα 6 δισ.
Βαθιά στην κατάψυξη βρίσκεται η ελληνική οικονομία, με τα στοιχεία να διαψεύδουν πανηγυρικά το καθημερινό πλέον "μοντάζ" της πραγματικότητας από την κυβέρνηση των κ. Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Λίγες ώρες μετά τη "φωτογράφιση" του κ. Σαμαρά με τους εκπροσώπους της Nokia, η Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε ότι η δανειοδότηση επιχειρήσεων και νοικοκυριών από τις τράπεζες παρουσίασε επιβράδυνση και τον Μάρτιο κατά 3,5%. Παράλληλα, γινόταν γνωστό ότι τον ίδιο μήνα οι οφειλές των ιδιωτών προς τις εφορίες αυξήθηκαν κατά 800 εκατ. ευρώ. Για το πρώτο τρίμηνο του έτους τα χρέη επιχειρήσεων και νοικοκυριών αυξήθηκαν κατά 2,2 δισ., ενώ συνολικά παλαιές και νέες οφειλές έφτασαν τα 57,2 δισ. ευρώ. Η εικόνα αυτή συμπληρώνεται από το στοιχείο που έγινε γνωστό πριν από λίγες μέρες, ότι το τελευταίο διάστημα αυξάνονται και οι οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες. Με λίγα λόγια, δεν κινείται τίποτα, προς καμιά κατεύθυνση...

http://www.avgi.gr

ΕΚΤΑΚΤΟ : Διαλύεται η ΓΣΕΕ

Μετά τη σημερινή συνάντηση με τους εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων, που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της εργατικής Συνομοσπονδίας ώστε να αρχίσει ο διάλογος για την υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, ανακοίνωσε ότι το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων στον ιδιωτικό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα διαλυθεί.

Όπως χαρακτηριστικά τόνισε “η διάλυση είναι μία στάση ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους που αμείβονται με μισθούς πείνας, στους εκπροσώπους των εργοδοτικών φορέων, που βρίσκονται στο στόχαστρο ενός ανελέητου κυνηγιού από την τρόικα, αλλά και στην κυβέρνηση του τόπου, ιδιαίτερα απέναντι στο μεγάλο, από κάθε άποψη, έλληνα πολιτικό, Ευάγγελο Βενιζέλο”. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η ανακεφαλαιοποίηση της ΓΣΕΕ θα γίνει, στο σύνολο της, από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και κυβερνητικές πηγές εκφράζουν την αισιοδοξία τους ότι θα βρεθεί πολύ σύντομα επενδυτής.

Μάλιστα υπάρχουν σκέψεις η ΓΣΕΕ να ενταχθεί στο υπό πώληση πακέτο του ΟΠΑΠ. Για το θέμα ρωτήθηκε και ο Δημήτρης Μελισανίδης ο οποίος, αφού άναψε το πούρο του, είπε πως προτιμά να αγοράσει τη ΔΗΜΑΡ, ανεξάρτητα από το σε ποια κατηγορία του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος θα παίζει την επόμενη σεζόν. Σε σχόλιο του γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ – Κόμμα της Ενωμένης Δεξιάς, υπογραμμίζεται πως ο Γιάννης Παναγόπουλος έκανε το πατριωτικό του καθήκον και διέλυσε έναν αναχρονιστικό θεσμό που κρατούσε άθαφτο το πτώμα της Ελλάδας του χθες. “Με την απόφαση Παναγόπουλου ανοίγει μία νέα σελίδα.

Η Ελλάδα της ανάπτυξης σηκώνει κεφάλι, σηκώνει τα μανίκια και θάβει τριτοκοσμικές καταστάσεις, όπως ο απαρχαιωμένος και άθλιος θεσμός των συλλογικών συμβάσεις εργασίας. Ζήτω η εργοδοσία, ζήτω ο Σαμαράς, ζήτω οι αυτοκινητόδρομοι” σημειώνεται χαρακτηριστικά από την Ιπποκράτους. Ανακοίνωση από το Μέγαρο Μαξίμου θα βγει αργότερα, καθώς ο Κεδίκογλου βλέπει “136” στη ΝΕΤ και ο Μουρούτης διαβάζει το νέο τεύχος του Μίκυ Μάους.

 Δαιμόνια δικός σας, Πίκος Απίκος

ΜΟΥΦΑNET 24 Απριλίου 2013 Νίκος Ζαχαριάδης Νίκος Ζαχαριάδης Κάλυψαν τα επίμαχα κοσμήματα σε άγαλμα της Βίκης Σταμάτη

Με ημιδιάφανο ύφασμα κάλυψαν οι υπεύθυνοι του ΠΑΣΟΚ τα κολιέ και τα βραχιόλια και άλλα άσεμνα πολύτιμα αντικείμενα στο άγαλμα της συζύγου του Ακη Τσοχατζόπουλου, από φόβο μη σκανδαλιστούν οι οπαδοί του κόμματος από τη χλιδή!

Αυτή την τραγική εικόνα παρουσίαζε το άγαλμα της Βίκης Σταμάτη, με καλυμμένα τα επίμαχα βραχιόλια και κολιέ, για να μη σκανδαλίζουν! (Digital Artwork: Μάκης Ανασιάδης)

Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι εκπρόσωποι του υπουργείου Πολιτισμού όταν είδαν, στον προθάλαμο της ειδικά διαμορφωμένης αίθουσας των δικαστηρίων, τα αγάλματα της έκθεσης «Πασόκοι–Παρελθόν και Μέλλον».
Η τεράστια ιστορική και πολιτισμική αξία του αγάλματος της Βίκης Σταμάτη δεν φάνηκε να συγκινεί τους διοργανωτές, οι οποίοι είχαν την ιδέα να καλύψουν τα επίμαχα κοσμήματα με μαντήλια και μπαντάνες.
Η απροκάλυπτη προβολή των πολυτελών αξεσουάρ του αγάλματος θεωρήθηκε προσβολή για το μέσο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, αφού θα του θύμιζε άλλες εποχές και θα τον σκανδάλιζε με ένα στυλ ζωής που προσπαθεί να αποκηρύξει, μαζί με αυτούς που το υιοθέτησαν, μπας και κάποιος αφελής τσιμπήσει.
Πάντως η Βίκυ Σταμάτη, που φρόντισε να ποζάρει για το άγαλμα, με όσο γίνεται πιο απλή εμφάνιση, ζήτησε να αποσυρθεί το άγαλμα, καθώς την προσβάλει ως προσωπικότητα. Ειδικά αφού έχει κάνει σαφές πως δεν την ενδιέφεραν ποτέ οι πολυτέλειες.

(Σημείωση: Το κείμενο αυτό και η φωτογραφία που το συνοδεύει, αποτελούν προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε τα υπεύθυνα)
protagon

Σε μουσείο ο τελευταίος αυθόρμητος χειροκροτητής πολιτικών!

Ο άνθρωπος που εντοπίστηκε να χειροκροτά, χωρίς να είναι υποχρεωμένος, τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, στα εγκαίνια του αυτοκινητόδρομου, κατέληξε σαν σπάνιο έκθεμα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Αριστερά: Ο νεαρός χειροκροτητής, την ώρα που εκδηλώνεται αυθόρμητα. Δεξιά: Ευτυχισμένος στην προθήκη του μουσείου, συνεχίζει να χειροκροτάει τους δύο πολιτικούς αρχηγούς.

Σοκαρισμένη η κοινή γνώμη παρακολούθησε χθες, κατά την τελετή εγκαινίων της Ολυμπίας Οδού, νεαρό άντρα που επεφημούσε και χειροκροτούσε επίμονα τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο, χωρίς άλλο κίνητρο, πέρα από τον αυθόρμητο ενθουσιασμό.
Όπως είναι φυσικό, ο μυστηριώδης άνδρας τράβηξε αμέσως την προσοχή των παρευρισκομένων, οι οποίοι ειδοποίησαν την αστυνομία φοβούμενοι ότι πρόκειται για τσετσένο τρομοκράτη ή για troll.
Μετά από εξαντλητική ανάκριση, όπου αποδείχθηκε πως δεν ανήκε σε κανένα από τα δύο κόμματα, δεν φιλοδοξούσε να προσληφθεί και ούτε να πάρει κρατική διαφήμιση, αποφασίστηκε να παραδοθεί στους γιατρούς για εξετάσεις.
Οι γιατροί, αφού τον υπέβαλλαν σε σειρά εξετάσεων και εγκεφαλογραφήματα, κατέληξαν ότι πάσχει από μια εγγενή υπερτροφία συγκεκριμένου υποθαλάμου του εγκεφάλου, όπου ενισχύει την ευπιστία και την αφέλεια.
Ύστερα από μίνι σύσκεψη των αρμόδιων φορέων της περιοχής αποφασίστηκε, ο νεαρός αυθόρμητος χειροκροτητής πολιτικών, να γίνει δωρεά στο νέο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Ολυμπίας σαν σπάνιο δείγμα διαστροφικής «ευήθειας» του ανθρώπινου είδους.
PROTAGON ΜΟΥΦΑΝΕΤ

Αγγλική Απόπειρα Τρομοκράτησης της Σκωτίας μέσω Λίρας

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Πρέπει να έχουν φοβηθεί πολύ οι Αγγλοι εν όψει του δημοψηφίσματος που θα γίνει στη Σκοτία τον Σεπτέμβριο του 2014 με θέμα την απόσχιση της χώρας αυτής από το Ηνωμένο Βασίλειο και την αποτίναξη έτσι της επικυριαρχίας του Λονδίνου. Οι αγγλικές αντιδράσεις δείχνουν ότι στους ηγετικούς κύκλους της βρετανικής πρωτεύουσας εδραιώνεται σταδιακά η πεποίθηση πως το «Ναι» στην ανεξαρτησία της Σκοτίας θα επικρατήσει πανηγυρικά του χρόνου. Πυκνώνουν έτσι τις προσπάθειές τους να εκβιάσουν και να τρομοκρατήσουν τους Σκοτσέζους ψηφοφόρους με πραγματικές ή φανταστικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε ανεξάρτητο κράτος στη γέννησή του, ελπίζοντας ότι θα τους φοβίσουν τόσο ώστε τελικά αποκαρδιωμένοι να προτιμήσουν τη... «σιγουριά της δουλείας» από τις προκλήσεις της ανεξαρτησίας!

Την εβδομάδα αυτή, η δεξιά βρετανική κυβέρνηση δια στόματος του υπουργού Οικονομικών Τζορτζ Οσμπορν, σε συνέντευξή του στο BBC, απείλησε τους Σκοτσέζους ότι, αν ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας τους, τότε το Λονδίνο δεν θα τους επιτρέψει να χρησιμοποιούν ως εθνικό νόμισμα της ανεξάρτητης Σκοτίας την αγγλική λίρα. Μεγάλος καημός! Κατάθλιψη θα πάθουν οι Σκοτσέζοι αν δεν έχουν ως νόμισμά τους τη στερλίνα για να τους κάνουν ό,τι θέλουν οι Αγγλοι, στραγγαλίζοντας τους Σκοτσέζους οικονομικά όποια στιγμή θελήσουν! «Ας είμαστε καθαροί. Η εγκατάλειψη των τρεχουσών διευθετήσεων θα συνιστούσε πραγματικά μια βαθιά βουτιά σε αχαρταγράφητα νερά» δήλωσε περισπούδαστα ο Οσμπορν και πρόσθεσε υποκριτικά: «Γιατί θα έπρεπε 58 εκατομμύρια πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου να εκχωρήσουν μέρος της κυριαρχίας τους επί της νομισματικής και πιθανόν της οικονομικής πολιτικής για 5 εκατομμύρια ανθρώπους σε ένα άλλο κράτος» - πράγμα που κατά τον Αγλλο υπουργό Οικονομικών θα συνέβαινε, αν μετά την ανεξαρτησία της η Σκοτία προχωρούσε σε νομισματική ένωση με την Αγγλία προκειμένου να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τη στερλίνα. Πρόκειται φυσικά για αστείο επιχείρημα.

Κανένα ανεξάρτητο κράτος δεν έχει πραγματική οικονομική κυριαρχία αν δεν έχει δικό του νόμισμα. Καθόλου άδικο δεν έχουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» όταν γράφουν, αναφερόμενοι ακριβώς στο θέμα αυτό: «Η αξία ενός νέου νομίσματος για τη Σκοτία θα ήταν ότι θα μπορούσε να αντανακλά τα θεμελιώδη στοιχεία της οικονομίας της χώρας. Η νομισματική πολιτική θα μπορούσε να κατευθύνεται προς τις ανάγκες της Σκοτίας μάλλον παρά προς εκείνες του Λονδίνου ή της Φρανκφούρτης. Ακόμη και η αδυναμία του νομίσματος θα μπορούσε να βοηθήσει τη Σκοτία να οικοδομήσει μια πιο ανταγωνιστική και διαφοροποιημένη οικονομία».

Οντως, έτσι έχουν τα πράγματα. Απλώς, ο κατ' ουσίαν «πρωθυπουργός» μειωμένων αρμοδιοτήτων της Σκοτίας Αλεξ Σάλμοντ ακολουθεί μια τακτική εθισμού των συμπατριωτών του στην ιδέα του εθνικού νομίσματος μέσω της σταδιακής προβολής των κινδύνων που συνεπιφέρει η χρήση του ενός ή του άλλου νομίσματος. Αρχικά ο Σάλμοντ πρόβαλλε τη θέση της προσχώρησης της Σκοτίας στην Ευρωζώνη και της χρήσης ως εθνικού νομίσματος του ευρώ. Αμέσως το Λονδίνο έβγαλε ένα δήθεν «νομικό πόρισμα» βάσει του οποίου, αν στο δημοψήφισμα οι Σκοτσέζοι ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας, τότε η ανεξάρτητη Σκοτία θα έπρεπε να μη θεωρηθεί αυτομάτως μέλος της ΕΕ. Η Σκοτία θα έπρεπε να αρχίσει... ενταξιακές διαπραγματεύσεις για να ενταχθεί εκ νέου στην ΕΕ, αποφάνθηκαν οι Αγγλοι! Ενταξη μιας χώρας στην ΕΕ όμως γίνεται μόνο ομόφωνα - άρα η Αγγλία θα μπορούσε να προβάλει βέτο στην ένταξη της Σκοτίας στην ΕΕ! Διαφορετικά, οι Σκοτσέζοι θα έπρεπε να υποκύψουν στους όρους των Αγγλων για να μπουν στην ΕΕ - και βεβαίως οι Αγγλοι θα απαιτούσαν να λεηλατήσουν τον ενεργειακό πλούτο της Σκοτίας στη Βόρεια Θάλασσα, τον οποίο το Λονδίνο θα χάσει σε μεγάλο βαθμό αν η Σκοτία ανεξαρτητοποιηθεί! Τον Φεβρουάριο, λοιπόν, οι Αγγλοι αποφάνθηκαν ότι η Σκοτία πρέπει να επανενταχθεί στην ΕΕ.

Τον Μάρτιο, ο Αγγλος υπουργός Αμυνας Φίλιπ Χάμοντ προειδοποίησε τη Σκοτία ότι, αν γίνει ανεξάρτητη, από το κραταιό ναυτικό της Βρετανίας οι Σκοτσέζοι θα πάρουν... μία (!) φρεγάτα, με την οποία θα πρέπει να προστατεύουν τη χώρα τους! Μιλάμε για απερίγραπτα καραγκιοζιλίκια! Τον Απρίλιο, μόλις ο Σάλμοντ βεβαιώθηκε ότι η πλειοψηφία των Σκοτσέζων έχει σιχαθεί το ευρώ βλέποντας πώς η Γερμανία συμπεριφέρεται στις χώρες της Ευρωζώνης και άρχιζε να προβάλλει τη θέση της χρήσης της βρετανικής στερλίνας, οι Αγγλοι αποφάνθηκαν ακαριαία ότι... δεν συμφέρει το Λονδίνο η νομισματική ένωση με μια ανεξάρτητη Σκοτία! Το πολιτικό συμπέρασμα από όλες αυτές τις αγγλικές αστειότητες είναι ότι το Λονδίνο φοβάται πολύ πως υπάρχει πλέον πλειοψηφία στη Σκοτία υπέρ της ανεξαρτησίας.

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Φόρα κουκούλα και γίνε ρουφιάνος. Το νέο πρότυπο εκπαιδευτικού που λανσάρει το Υπουργείο Παιδείας

του Στάθη Κατσούλα
Σε μια πρωτόγνωρη κίνηση, η διευθύντρια της διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του ν. Λακωνίας, κ. Κατερίνα Χριστοπούλου ζητάει από τους διευθυντές των σχολείων του νομού Λακωνίας να την ενημερώνουν τηλεφωνικά και κατόπιν να αποστέλλουν γραπτή αναφορά, για οποιοδήποτε συμβάν στο οποίο εμπλέκονται μαθητές ή εκπαιδευτικοί, εντός ή εκτός της σχολικής μονάδας. Μάλιστα, λόγω υπερβάλλοντος ζήλου δίνει και το προσωπικό της αριθμό κινητού τηλεφώνου προκειμένου οι αναφορές να φτάνουν άμεσα σε αυτήν.
Η κ. Χριστοπούλου ζήλεψε τη δόξα των επιθεωρητών της Χούντας. Είναι σαφές ότι δρα αν όχι με τη στήριξη, τουλάχιστον με την ανοχή του Υπουργείου Παιδείας. Είναι ακόμα πιο σαφές ότι το νέο νομοθετικό πλαίσιο που ψήφισε η τρικομματική κυβέρνηση σχετικά με τα πειθαρχικά παραπτώματα, δημιουργεί ένα πρόσφορο έδαφος για βιομηχανία διώξεων και αναφορών.


Δε διευκρινίζει αν στα περιστατικά περιλαμβάνονται επισκέψεις μαθητών και εκπαιδευτικών σε κινηματογράφους, συμμετοχή τους σε διαδηλώσεις, δεν διευκρινίζει επίσης αν απαιτείται έγγραφη άδεια από την ίδια, για συμμετοχή των μαθητών και των εκπαιδευτικών σε κοσμικές εκδηλώσεις και άλλες συναθροίσεις.

Το θέμα (και η στάση της), θα ήταν απλά γελοίο αφού θυμίζει τον αλήστου μνήμης νόμο 4000 περί τεντιμποϊσμού, αν δεν ήταν επικίνδυνο. Τέτοιου είδους αναφορές και έγγραφα τορπιλίζουν την ομαλή λειτουργία των σχολείων. Δημιουργούν κλίμα φόβου και βάζουν εμπόδια στις ομαλές σχέσεις μεταξύ μαθητών – εκπαιδευτικών, γονιών – εκπαιδευτικών και διευθυντών – εκπαιδευτικών. Το Υπουργείο Παιδείας επιβραβεύει τη ρουφιανιά και το χαφιεδισμό, προτρέπει γονείς και διευθυντές σε ανώνυμες καταγγελίες και συμβάλλει στη δημιουργία ενός άλλου προτύπου εκπαιδευτικού. Ο εκπαιδευτικός – ρουφιάνος, ο υποταγμένος εκπαιδευτικός είναι ο άξιος εκπαιδευτικός για την κάθε Χριστοπούλου και για τον κάθε Αρβανιτόπουλο. Είναι ο εκπαιδευτικός – πρότυπο για μια κυβέρνηση που θέλει αίμα και απολύσεις.

Η πρωτοφανής εκτροπή της κ. Χριστοπούλου δείχνει ότι είναι άμεση ανάγκη για τη στοιχειώδη λειτουργία των σχολείων η κατάργηση των νόμων 4093/2012, και 4057/2012. Όσο οι νόμοι αυτοί βρίσκονται σε ισχύ, το κλίμα τρομοκρατίας εις βάρος των εκπαιδευτικών θα βαραίνει και θα στέκεται εμπόδιο στα διδακτικά τους καθήκοντα. Και θα βρίσκουν έδαφος οι νοσταλγοί των χουντικών αναφορών (βλέπε κ. Χριστοπούλου) να τρομοκρατούν τους εκπαιδευτικούς και να διαλύουν το σχολείο.

ΥΓ: Με βάση ποιο κριτήριο θα μας αξιολογήσει η εν λόγω κυρία; Αν η ταινία που είδαμε στον κινηματογράφο ήτο κατάλληλη διά τα ενδιαφέροντά της; Αν γυρνάμε στο σπίτι μας μέχρι την ώρα δεκάτη νυχτερινή; Αν συνοδευόμαστε από πρόσωπο με το οποίο δεν συνδεόμαστε με επίσημον σχέσην;

Παρακάτω το έγγραφο που έστειλε στους διευθυντές σχολείων του νομού Λακωνίας



από το antapocrisis.gr

Ψόφησε το γομάρι και μας έμεινε το…σαμάρι !!!

Αντώνη, σε έχω χάσει! Πού είναι εκείνη η εποχή που έτρεχες στα Ζάππεια και μας έδινες ελπίδα και προοπτική για ν’ αντέξουμε τα υφεσιακά μέτρα της τρόικας και να πειστούμε για τη σωτηρία της πατρίδας.

Πού είναι εκείνη η εποχή, Αντώνη, που πήγαινες πάνω κάτω και ζητούσες εκλογές και αυτοδυναμία ώστε εφαρμόσεις απερίσπαστος το αναπτυξιακό σου πρόγραμμα, να μειώσεις τη φορολογία των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, τους άμεσους και τους έμμεσους φόρους, με δέσμες μέτρων και με συνταγές…σίγουρες.

Tου Χριστόφορου Κάσδαγλη

Τώρα σε περιμένω κάπου να σε συναντήσω, αλλά εσύ πουθενά. Σε περιμένω στη Βουλή να μου δώσεις θάρρος και να αντιπαρατεθείς στους μνημονιακούς υπουργούς και στα άδικα και ατελέσφορα μέτρα. Τίποτα. Ακόμα και στην ώρα του πρωθυπουργού, δικό σου προνόμιο βάσει του κανονισμού της Βουλής, ακόμα κι εκεί άφαντος είσαι. Κάποιον άλλον αφήνεις πάντα στο πόδι σου, μέχρι που συλλογιέμαι ότι κάτι θέλεις να μας πεις μ’ αυτό, ότι ίσως όταν φτάσει εκείνη η καταραμένη ώρα των επόμενων εκλογών -που κανείς βέβαια δεν τις θέλει, κατά τα λεγόμενά σου- μήπως πάλι κάποιο στουρνάρι αφήσεις στο πόδι σου να διεκδικήσει την πρωθυπουργία και χάσει ο τόπος την καλή τη ράτσα και ξεπέσει. Και πώς να τις θέλει, δηλαδή, ο κόσμος τις εκλογές, που τόσα περίμενε από τις προεκλογικές διακηρύξεις και από τις μετεκλογικές προγραμματικές σας συμφωνίες και τίποτα από όλ’ αυτά δεν είδε, μέχρι που άρχισε να υποπτεύεται ότι δεν είσαι εσύ που κυβερνάς, Αντώνη.

Σε περιμένω να σε δω και να σε καμαρώσω, αλλά εσύ έχεις άλλες ασχολίες, ύψιστες απ’ ό,τι φαίνεται, μιλάς με τον Ύψιστο και κανονίζεις την πορεία σου. Κι αν ο Ύψιστος κάποια στιγμή δεν ανταποκριθεί, έχεις άλλους ύψιστους εσύ στους οποίους απευθύνεσαι για να πάρεις γραμμή. Σε περιμένω, Αντώνη, να εμφανιστείς, γιατί είσαι ο τελευταίος σ’ αυτή τη χώρα που αρνήθηκε να γίνει δηλωσίας και το εκτιμώ πολύ αυτό. Όλοι οι άλλοι πήγαν και υπέγραψαν ό,τι τους ζήτησαν, για να σωθεί η πατρίδα βέβαια, αλλά εσύ βράχος, ούτε για να σωθεί η πατρίδα δεν υπογράφεις, έχεις την αξιοπρέπειά σου εσύ.

Μονάχα σε προστατευμένα περιβάλλοντα μπορώ να σε παρακολουθήσω πλέον, από την τηλεόραση μονάχα, είναι γνωστή άλλωστε η φωτογένεια και οι τηλεοπτικές σου επιδόσεις – έτσι δεν σάρωσες και τον Τσίπρα στο ντιμπέιτ στις τελευταίες εκλογές και του πήρες την μπουκιά μέσα απ’ το στόμα;

Αχ, αυτοί οι επικοινωνιολόγοι, πήγαν τότε να σε καταστρέψουν. Σου ’λεγαν, οι άσχετοι, ότι δεν πρέπει να εκτεθείς σε δημόσια αντιπαράθεση και διάλογο, αλλά εσύ ήξερες τι έκανες, βγήκες στο γυαλί και τα πήρες όλα δικά σου. Έχε το νου σου, όμως, γιατί και τώρα μου φαίνεται ότι οι επικοινωνιολόγοι σου βυσσοδομούν εις βάρος της δημόσιας εικόνας σου. Σ’ έχουμε χάσει, Αντώνη, κι είμαστε ορφανοί. Δεν μας νοιάζει που δεν υπάρχουν δουλειές, δεν μας ενοχλεί που τις  τελευταίες οικονομίες μας τις ρουφάει η εφορία με το καλαμάκι, δεν μας πειράζει που τα μαγαζιά είναι ξενοίκιαστα ή άδεια. Αλλά δεν αντέχουμε στην ιδέα ότι μας γυρίζεις την πλάτη και συνομιλείς μονάχα με ξένους ηγέτες ή με τους άλλους δύο πολιτικούς αρχηγούς – κι από δημόσιες εμφανίσεις τίποτα. Μέχρι στο συνέδριο του Economist θα ’ρθω την άλλη φορά να σε παρακολουθήσω, γιατί έχω κάνει μαύρα μάτια να σε δω. Αχ, αυτοί οι επικοινωνιολόγοι, να μην έχουν εμπιστοσύνη στον λαοπρόβλητο λαϊκό ηγέτη, τον μακράν καταλληλότερο για πρωθυπουργό, και να τον κρύβουν μέσα στη γυάλα του Μαξίμου και πίσω από τα τιτιβίσματα του Μουρούτη.

Μερικοί διατείνονται ότι, όπως όλοι οι προκάτοχοί σου, σ’ έχουν κλεισμένο μέσα σ’ ένα γυάλινο πύργο ο Φαήλος κι ο Χρύσανθος και δεν έχεις επαφή με τα προβλήματα. Εγώ το ξέρω καλά όμως, το άκουσα και στο διάγγελμά σου τις προάλλες, γιατί οι επικοινωνιολόγοι σού έχουν πει ότι διαγγέλματα δεν πειράζει να εκφωνείς, εκεί που υπάρχει αντίλογος μόνο να μην πηγαίνεις, το άκουσα στο διάγγελμά σου, λοιπόν, ότι πονάς πάρα πολύ για τα βάσανα των υπηκόων σου, ότι δεν θα τους δώσεις ποτέ ψεύτικες υποσχέσεις, αλλά ότι παρ’ όλα αυτά τα δύσκολα πέρασαν. Υπάρχουν βέβαια ορισμένες απειλές ακόμα για την πατρίδα, αλλά με την κοινή προσπάθεια θα ξεπεραστούν κι αυτές.

Εντάξει, μεταξύ μας, δεν θα ’πρεπε να ξεπεραστούν οι απειλές για την πατρίδα και τόσο γρήγορα, η βιασύνη ποτέ δεν ωφελεί – πρέπει πρώτα να διευθετηθεί η αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος προς όφελος ορισμένων τζακιών, να ξαναξεκινήσει η κατασκευή των μεγάλων αυτοκινητόδρομων προς όφελος κάποιων άλλων, κι ας μην υπάρχουν πια αυτοκίνητα να τρέξουν σ’ αυτούς, δεν πειράζει, να αξιοποιηθούν καταλλήλως κάποια φιλέτα του δημοσίου, γενικώς το κράτος να απελευθερωθεί από τα βαρίδια του που θα τα φορτωθούν κάποια κορόιδα κι έτσι εμείς θα γλιτώσουμε.

Με τα δικά σου βαρίδια δεν ξέρω τώρα τι πρόκειται να κάνεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενες να συγκυβερνάς με Βενιζέλο και Κουβέλη, αν το ’ξερες ουδέποτε θα είχες κυνηγήσει εκείνες τις εκλογές, καλός ήταν ο Παπαδήμος κα μετά έβλεπες τι θα ’κανες. Αλλά σου ’λαχε εσένα να πιεις το πικρό ποτήρι, να μη σε αφήνουν να ασκήσεις απερίσπαστος τις συνταγματικές προνομίες σου ως πρωθυπουργός και να σε παρενοχλούν σε τέτοιο βαθμό που να μην μπορείς να εφαρμόσεις ούτε το οικονομικό σου πρόγραμμα και τις φοροαπαλλαγές, να σ’ εμποδίζουν να βγάλεις τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους και να ανακαταλάβεις τις πόλεις. Τίποτα δεν σου επιτρέπουν να κάνεις όπως το θες, κι ας συμφωνούν σε τελική ανάλυση μαζί σου ακόμα και στην αστυνόμευση, στη μη παραχώρηση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών, στο χαράτσι, στις απολύσεις στο Δημόσιο και στον υπερφυσικό ΦΠΑ. Αλλά ενώ εσύ θυσιάζεσαι καθημερινά για να σώσεις την πατρίδα, εκείνοι μονάχα την παρτίδα και το πολιτικό κόστος κοιτάνε και προσπαθούν να σου το επιρρίψουν εσένα – ευτυχώς που εσύ δεν λογαριάζεις τίποτα. Πόσο, δηλαδή, ακόμα πολιτικό κόστος μπορεί να φορτωθεί ένας πρωθυπουργός που εφαρμόζει τις δικές σου πολιτικές;

Θα μου πεις τώρα ότι διαπραγματεύεσαι, ότι δημιούργησες πλεόνασμα, ότι έριξες το επιτόκιο των δανείων και τα επιμήκυνες. Ξέρω, ξέρω, όλ’ αυτά είναι πέρα για πέρα αλήθεια, αλλά για κάποιο μυστήριο λόγο ο ελληνικός λαός αρνείται να καταλάβει το έργο σου και πηγαίνει και αυτοκτονεί σωρηδόν, παρατάνε τα σπίτια τους και τρέχουν σε συσσίτια για να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις στη διεθνή κοινή γνώμη, κάνουν ό,τι μπορούν, τέλος πάντων για να αποδομήσουν το έργο σου, να ανεχθούν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, να συντηρήσουν τις εστίες της ανομίας και να ενισχύσουν τα άκρα – έτσι, από πείσμα.

Το μόνο, βρε Αντώνη, που δεν καταλαβαίνω είναι τι ακριβώς πρεσβεύεις εσύ στον μάταιο τούτο κόσμο. Σε ήξερα για υπερπατριώτη, να όμως τώρα που αφήνεις στην άκρη και την ΑΟΖ και το Σκοπιανό (όχι ότι προσωπικά θα ήθελα να δω να εφαρμόζονται οι πολιτικές σου σ’ αυτά τα θέματα). Ακόμα και την Κύπρο την άφησες στην τύχη της, και ευτυχώς που βρέθηκε ο Σάλλας να πάρει τις κυπριακές τράπεζες από το υστέρημά του και με δικό του ρίσκο και κάπως σώθηκε το παιχνίδι. Τα σύνορα με την Αλβανία που άνοιξες κάποτε και καμάρωνες τα έκλεισες πάλι – αυτό δεν το καταλαβαίνω. Φιλελεύθερος ήσουν και ήθελες να μειώσεις τους φόρους αλλά τίποτα, αυτοί όλο και αυξάνονται σε πείσμα του φιλελευθερισμού σου. Θρήσκος είσαι, αλλά κι αυτό το πράγμα να βάλεις τη συνεδρίαση της Βουλής για τα επαχθή εφαρμοστικά μέτρα ανήμερα τη Μεγάλη Πέμπτη δεν συνάδει. Ακραιφνής δεξιός ήσουν, και τόσον καιρό ανέχεσαι να κυβερνάς μαζί με σοσιαλδημοκράτες και με αριστερούς. Τι θέλεις σ’ αυτό τον κόσμο, Αντώνη, και τι επιδιώκεις, ούτε κι εσύ δεν το ’χεις ξεκαθαρίσει μου φαίνεται. Υποθέτω όμως ότι το κάνεις για το καλό της πατρίδας, οπότε εντάξει.

Εκεί που σε παραδέχομαι είναι στον χειρισμό της ποίησης. Δεν σου το ’χα, ρε συ Αντώνη, να παίζεις τον Ελύτη στα δάχτυλα, κι ας είχε πάρει θέση υπέρ της Πολιτικής Άνοιξης, της Χαμένης Άνοιξης λέω εγώ, αλλά αυτό δεν ανήκει στο σώμα της ποιήσεως οπότε δεν είσαι υποχρεωμένος να το καταλάβεις.

Σε θαύμασα πριν από λίγον καιρό που ξετρύπωσες εκείνο το καταπληκτικό απόσπασμα από τον «Μικρό ναυτίλο» του Ελύτη: «Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». Εντάξει, μερικοί κακοπροαίρετοι λένε ότι το απήγγειλες λάθος, πως ούτε τρεις αράδες δεν μπορείς να διαβάσεις σωστά, είπες «εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα» και όχι «εάν αποσυνδέσεις». Αλλά αυτό είναι για μένα λεπτομέρεια. Είτε έτσι το πεις είτε αλλιώς, το νόημα δεν αλλάζει, ίσως μάλιστα η δική σου εκδοχή να είναι ακριβέστερη – πώς στα κομμάτια μπορούσε να φανταστεί ο Ελύτης πού θα φτάσει η χώρα επί των ημερών σου. Εντάξει, λοιπόν, την αποσύνθεσες την Ελλάδα, τα κατάφερες, μπράβο σου.

Τα άλλα, τώρα, την ελιά και το αμπέλι και το καράβι, άσ’ τα, είναι δική μας δουλειά. Έτσι που τα κατάφερες, σιγά μη σου αναθέσουμε και τη λεπτή, επίπονη και απαιτητική αποστολή της ανασύνθεσης της χώρας – μη χάσουμε.

ΑΠΑΙΧΤΟ! Η Αλίκη στα χρόνια του Μνημονίου !!!

Μεγάλες αλλαγές θα γίνουν στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας γιατί ο Στρατός δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη και την παραμονή στο ευρώ.

Η Τρόικα έχει επισημάνει πως ο Ελληνικός Στρατός είναι αντιπαραγωγικός και θα πρέπει να καταργηθεί, αφού δεν πολεμάει ποτέ.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το στρατιωτικό ρεπορτάζ, η κυβέρνηση θα βάλει λουκέτο σε 45 στρατόπεδα σε όλη τη χώρα, ώστε να…υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα.

Το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες να τρώνε και να κοιμούνται στα σπίτια τους, ώστε το Κράτος να γλιτώσει τα περιττά έξοδα, ενώ, αν γίνει κάνας πόλεμος, θα ειδοποιηθούν με μέιλ ή με μήνυμα στο κινητό, και θα κληθούν να πάνε στο μέτωπο με τα δικά τους αυτοκίνητα, για να γλιτώσουμε και τις βενζίνες.

Παράλληλα, θα καταργηθούν το Πρώτο και το Δεύτερο Σώμα Στρατού, αν δεν βρεθούν ιδιώτες να τα αγοράσουν.

Ήδη, υπάρχει ενδιαφέρον για δέκα ελληνικές μεραρχίες από τον Εμίρη του Κατάρ αλλά ο Αντώνης Σαμαράς θέλει να τις δώσει bonus σε όποιον αγοράσει τον ΟΠΑΠ, για να φρουρούν τα πρακτορεία.

Σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται οι συζητήσεις για ιδιωτικοποίηση της Πολεμικής μας Αεροπορίας, αν και υπάρχει ελπίδα πως θα βρεθεί τελικά χορηγός για να βάλει διαφήμιση πάνω στα πολεμικά αεροσκάφη, ώστε να συνεχίσουν οι άγρυπνοι φρουροί των αιθέρων μας να βρίσκονται σε ετοιμότητα μέρα και νύχτα, για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των Τούρκων που παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο, χωρίς να μας δίνουν τουλάχιστον μερικά εκατομμύρια ευρώ για να μειωθεί το χρέος και να έχουμε πάλι την Ισχυρή Ελλάδα του Κώστα Σημίτη, του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Μπόμπολα.

Το Πολεμικό Ναυτικό έχει συσσωρεύσει οικονομικές ζημιές για δεκαετίες – επειδή κάνει πολυτελείς και φαντασμαγορικές δεξιώσεις, όπου λευκοντυμένοι αξιωματικοί φλερτάρουν ασύστολα γοητευτικές κυρίες- αλλά η Τρόικα πιστεύει πως το Πολεμικό μας Ναυτικό μπορεί να γίνει κερδοφόρο αν οι φρεγάτες μπουν στον ανταγωνισμό και αρχίσουν να κάνουν το δρομολόγιο Πειραιάς-Πάρος-Νάξος-Ίος-Σαντορίνη, ενώ τα μικρότερα πολεμικά πλοία θα κάνουν το γύρο του νησιού, προσφέροντας στους τουρίστες την ευκαιρία να απολαύσουν το μπάνιο τους σε απόμερες παραλίες με χρυσή άμμο και γαλαζοπράσινα νερά.

Ο αριθμός των ανώτατων αξιωματικών θα μειώνεται διαρκώς, και σύντομα στον Ελληνικό Στρατό ο ανώτερος βαθμός θα είναι αυτός του δεκανέα που θα απολαμβάνει τον προνομιακό μισθό των 250 ευρώ χωρίς τις κρατήσεις.

Η κυβέρνηση Σαμαρά πιστεύει πως ο Ελληνικός Στρατός αποτελεί απειλή για την κοινοβουλευτική χούντα, και φοβάται πως, αν ο δημοκρατικός στρατός ταχθεί στο πλευρό των πολιτών με αίτημα τη Δημοκρατία, η Αστυνομία θα αντιμετωπίσει προβλήματα και δεν θα μπορέσει να σώσει τους Έλληνες ολιγάρχες από το γιαούρτωμα και την εξορία.

Όπως δήλωσε ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, «Η Αστυνομία πρέπει να είναι πιο ισχυρή από τον Στρατό για να μας προστατεύσει από τους πολίτες, αλλά, αν Στρατός και πολίτες ενωθούν εναντίον μας, θα καλέσουμε τους Τούρκους να καταλάβουν την χώρα για να μας σώσουν».

pitsirikos.net

Red NoteBook - Ο καπιταλισμός και η κρίση του νεοφιλελευθερισμού

Red NoteBook - Ο καπιταλισμός και η κρίση του νεοφιλελευθερισμού