Η απάτη εις βάρος της Ελλάδας

ΜΑΚΡΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ 

Η ελληνική Βουλή, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, οφείλει να μην υποκύψει στις παράνομες πιέσεις της Τρόικας – απαιτώντας το λογιστικό έλεγχο του νέου χρέους, ο οποίος θα διευκόλυνε σημαντικά τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του

Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων

.

«Τα κράτη μέλη που υπόκεινται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής, διεξάγουν πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών τους προκειμένου να εκτιμήσουν, μεταξύ άλλων, τους λόγους που οδήγησαν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα χρέους και να εντοπίσουν οποιαδήποτε πιθανή παρατυπία» (άρθρο 7, παράγραφος 9 του κανονισμού που υιοθετήθηκε το Μάιο του 2013 από την ΕΕ, το οποίο αφορά τις χώρες που υποβάλλονται σε ευρωπαϊκά «προγράμματα αναδιάρθρωσης» – πηγή).

 .

Άρθρο

Ο παραπάνω κανονισμός του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και του συμβουλίου της 21ης Μαΐου του 2013 (αριθμός 472), θα ήταν σκόπιμο να αναγνωσθεί από όλους, με πολύ μεγάλη προσοχή – έτσι ώστε να μπορέσουν να συμπεράνουν τι ακριβώς προβλέπει, ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα.

Μία χώρα που, αφενός μεν χρησιμοποιήθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο ως «πειραματόζωο», αφετέρου υποχρεώθηκε, εξαπατήθηκε, εκβιάσθηκε καλύτερα σε μία σειρά συμβιβασμών – οι οποίοι είναι ανεπίτρεπτοι για μία δημοκρατική νομισματική ένωση, όπως η Ευρωζώνη.

Το γεγονός δε, σύμφωνα με το οποίο απορρίφθηκε το Νοέμβρη του 2012 από τη Βουλή η σύσταση μίας επιτροπής που θα ερευνούσε το χρέος, επιβεβαιώνει το συμπέρασμα μας – αφού φαίνεται πως πιθανότατα η πατρίδα μας εκβιαζόταν να αποφασίσει εναντίον των συμφερόντων της, ενώ οι Έλληνες εξαπατήθηκαν σαν ανόητοι (αφού τότε θα μπορούσαν και θα έπρεπε να προβούν σε στάση πληρωμών – άρθρο).

Έχοντας βέβαια ανέκαθεν την άποψη ότι, το ελληνικό χρέος πριν από το 2010 δεν μπορεί να θεωρηθεί επαχθές, με βάση τα διεθνή δεδομένα (άρθρο), παρά το ότι ήταν απεχθές, αφού ένα μεγάλο μέρος του οφειλόταν στη διαφθορά (κάτι που όμως δεν ωφελεί από νομικής πλευράς), πιθανολογούμε πως το χρέος μας μετά το 2010 θα μπορούσε να έχει μία διαφορετική αντιμετώπιση – η οποία αναφέρθηκε στην πρόσφατη ανάλυση «Ρήξη ή αργός θάνατος».

Σε κάθε περίπτωση, οι δανειστές συμπεριφέρθηκαν στην Ελλάδα, όπως ακριβώς οι αμερικανικές τράπεζες στους ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι τα είχαν αγοράσει με ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης (sub primes) – με αποτέλεσμα να κατασχεθούν αργότερα.

Με τη βοήθεια τώρα ενός κειμένου του κ. Eric Toussain, ο οποίος μελέτησε από νομικής πλευράς το θέμα (πηγή),το χρέος μας μετά το Μάιο του 2010 είναι πιθανότατα επαχθές και πρέπει να διαγραφεί. Ειδικότερα τα εξής:

 .

Το δημόσιο χρέος το 2009 

Το ελληνικό χρέος που αντιπροσώπευε το 112,9% του ΑΕΠ το 2009, πριν την έκρηξη της ελληνικής κρίσης και την επέμβαση της Τρόικας, η οποία κατέχει πλέον το 80% αυτού του χρέους, έφτασε στο 180% σήμερα – σύμφωνα με τα νέα στοιχεία του λογιστηρίου του κράτους. Επομένως, η επέμβαση της Τρόικας προκάλεσε μια πολύ έντονη αύξηση του ελληνικού χρέους, καταστρέφοντας παράλληλα την ελληνική οικονομία και εξαθλιώνοντας την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας μας.

Από το 2010 μέχρι το 2012, οι πιστώσεις που έδωσε η Τρόικα στην Ελλάδα, οδηγήθηκαν  σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εξόφληση των βασικών πιστωτών της, μέχρι εκείνη τη χρονική περίοδο – δηλαδή, στις ιδιωτικές τράπεζες των κυριότερων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αναφορά), αρχής γενομένης από τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες (γράφημα).

 .

.
Όπως φαίνεται από το γράφημα, το 80% περίπου του ελληνικού χρέους ήταν στους ισολογισμούς των ιδιωτικών τραπεζών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης – μόλις το 16,6% στις αμερικανικές. Οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες κατείχαν το 51% του συνόλου των τίτλων του ελληνικού χρέους.

Οι διασωθέντες τοκογλύφοι

Ένας λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους, θα τεκμηρίωνε πως οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες αύξησαν πάρα πολύ τις πιστώσεις τους στην Ελλάδα, μεταξύ των ετών 2005 και 2009 – από τα 80 δις € στα 140 δις €, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τις ρεαλιστικές δυνατότητες της Ελλάδας να τις αποπληρώσει. Οι τράπεζες ενήργησαν προφανώς καιροσκοπικά, τυχοδιωκτικά ίσως, επειδή θεώρησαν πως οι ευρωπαϊκές αρχές θα έσπευδαν να τις βοηθήσουν – σε περίπτωση που θα υπήρχαν προβλήματα.

Επομένως, το σχέδιο της υποτιθέμενης διάσωσης της Ελλάδας, το οποίο κατέστρωσαν οι ευρωπαϊκές αρχές με τη βοήθεια του ΔΝΤ, επέτρεψε στην πραγματικότητα στις τράπεζες μερικών ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες διαθέτουν αποφασιστική επιρροή στους ευρωπαϊκούς Θεσμούς, να συνεχίσουν να αποπληρώνονται από την Ελλάδα – ενώ ταυτόχρονα μετέφεραν το ρίσκο τους στα κράτη, μέσω της Τρόικας.

Ο λογιστικός έλεγχος λοιπόν θα ανέλυε κατά πόσο είναι «έννομο» αυτό το σχέδιο διάσωσης. Εάν ήταν δηλαδή σύμφωνο με τις συμβάσεις της ΕΕ, ειδικά με το άρθρο 125 – το οποίο απαγορεύει σε ένα κράτος μέλος, να «επωμιστεί» τις οικονομικές δεσμεύσεις ενός άλλου κράτους μέλους.

Οι δημόσιοι δανειστές του 2010 (τα 14 κράτη μέλη που παραχώρησαν δάνεια στην Ελλάδα συνολικού ύψους 53 δις €, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κλπ.), δεν είναι σίγουρο πως σεβάσθηκαν την αρχή της αυτονομίας της θέλησης του δανειζόμενου – δηλαδή, της Ελλάδας.

Ενδεχομένως δε επωφελήθηκαν από την απόγνωση της Ελλάδας, λόγω των κερδοσκοπικών επιθέσεων των αγορών, έτσι ώστε να της επιβάλλουν συμβάσεις που αντιβαίνουν στο δικό της συμφέρον. Δεν είναι άλλωστε απίθανο να επέβαλλαν οι δανειστές «δρακόντειους όρους», ειδικά όταν απαιτούσαν υπερβολικά ποσοστά αποπληρωμής. Στο γράφημα που ακολουθεί, φαίνεται μία ακόμη πλευρά της έκθεσης των ξένων τραπεζών στο ελληνικό χρέος (πηγή), στα τέλη του 2010.

 .

 .

Συνεχίζοντας, είναι κάτι περισσότερο από απόλυτα απαραίτητος ο έλεγχος της δράσης του ΔΝΤ. Γνωρίζουμε πως μέσα στους κόλπους της ηγεσίας του ΔΝΤ, πολλοί εκτελεστικοί διευθυντές είχαν εκφράσει μεγάλες επιφυλάξεις για το δάνειο που παραχώρησε το ΔΝΤ – τονίζοντας συγκεκριμένα ότι, με δεδομένες τις πολιτικές που της επιβάλλονταν, η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να το εξοφλήσει. Το δάνειο λοιπόν εγκρίθηκε εν γνώσει του ΔΝΤ πως η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να το εξοφλήσει – οπότε είναι απολύτως παράνομο, ως καταχρηστικό.

Ενδεχομένως δε η ΕΚΤ υπερέβη σε πολύ μεγάλο βαθμό τη δικαιοδοσία της, απαιτώντας από το ελληνικό κοινοβούλιο να νομοθετήσει για το δικαίωμα στην απεργία ή για τον ορισμό των μισθολογικών επιπέδων– κάτι που μάλλον συμβαίνει ξανά σήμερα, κρίνοντας από τα συνεχή τελεσίγραφα και τις προειδοποιήσεις της (άρθρο).

 .

Η επιχείρηση αναδιάρθρωση του χρέους

Περαιτέρω, στα τέλη του 2011 (PSI), καθώς επίσης στις αρχές του 2012, η Τρόικα είχε οργανώσει δύο αναδιαρθρώσεις του ελληνικού χρέους – οι οποίες παρουσιάστηκαν εκείνη την εποχή ως επιτυχίες, παρά το ότι εγκαινίασαν μία χρεοκοπία της Ελλάδας με δόσεις (άρθρο). Ο τότε πρωθυπουργός είχε αναγγείλει στις αρχές Νοεμβρίου 2011, την πρόθεσή του να οργανώσει ένα δημοψήφισμα, σε σχέση με αυτήν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που προετοίμασε η Τρόικα – βρίσκοντας σύμφωνους ελάχιστους, μεταξύ των οποίων και εμάς (άρθρο).

Κάτω από τη πίεση της Τρόικας, αυτό το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ και οι Έλληνες Πολίτες στερήθηκαν του δικαιώματος τους να αποφασίσουν οι ίδιοι για τα νέα χρέη, με τα οποία θα επιβαρύνονταν. Ορισμένα, μάλλον διατεταγμένα ΜΜΕ, αναπαρήγαγαν δυστυχώς το έωλο επιχείρημα ότι, η αναδιάρθρωση επέτρεπε να μειωθεί κατά 50% το ελληνικό χρέος. Στην πραγματικότητα όμως, το ελληνικό χρέος είναι μεγαλύτερο το 2015 από ότι ήταν το 2011 – τη χρονιά που προηγήθηκε της μεγάλης διαγραφής του υποτιθέμενου 50%.

Ο λογιστικός έλεγχος λοιπόν θα αποδείκνυε πιθανότατα ότι, η μεγάλη «επιχείρηση αναδιάρθρωσης» συνιστούσε μια τεράστια εξαπάτηση – ενώ συνδεόταν με την εξυπηρέτηση εκείνων των πολιτικών, οι οποίες είναι αντίθετες με τα συμφέροντα της Ελλάδας και των Πολιτών της.

Παραστατικά, θα έμοιαζε με μία υπερχρεωμένη εταιρεία (Ελλάδα) η οποία, αντί να χρεοκοπήσει, θα είχε αναγκάσει το προσωπικό της (Έλληνες) να δανειστεί και να της τα δώσει, για να εξυπηρετήσει οι ίδια τους δανειστές της (Τρόικα) – οι οποίοι της το επέβαλλαν, εν γνώσει της αδυναμίας της, για να δώσουν τα χρήματα στις δικές τους εταιρείες (τοκογλύφους, τράπεζες).

Τέλος, ο λογιστικός έλεγχος θα αξιολογούσε επίσης κατά πόσον οι αυστηροί όροι που επέβαλε η Τρόικα στην Ελλάδα, σε αντάλλαγμα για τις πιστώσεις που της παραχωρήθηκαν, συνιστούν τη χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων και συνθηκών που οφείλουν να σέβονται οι δημόσιες αρχές – τόσο από την πλευρά των πιστωτών, όσο και από αυτήν του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας.

 .

Τα παράνομα προγράμματα της Τρόικας

Συνεχίζοντας, ο καθηγητής νομικής κ. Andreas Fischer-Lescano, για λογαριασμό του Εργατικού Κέντρου της Βιέννης, απέδειξε χωρίς καμιά αμφιβολία ότι, τα προγράμματα της Τρόικας είναι παράνομα, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και το διεθνές Δίκαιο.

Τα μέτρα που προβλέπονταν από τα προγράμματα προσαρμογής και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, καθώς επίσης οι συγκεκριμένες πολιτικές που αποτελούν τις άμεσες συνέπειές τους, παραβιάζουν μια σειρά θεμελιωδών δικαιωμάτων – όπως το δικαίωμα στην υγεία, στη μόρφωση, στη στέγαση, στη κοινωνική ασφάλιση και σε ένα δίκαιο μισθό, καθώς επίσης την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και τη συλλογική διαπραγμάτευση.

Όλα αυτά τα δικαιώματα προστατεύονται από πολυάριθμα νομικά κείμενα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο – όπως από τη «χάρτα θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης», από την «ευρωπαϊκή συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων», από την «ευρωπαϊκή κοινωνική χάρτα», από τα δυο «σύμφωνα του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα», από τη «χάρτα του ΟΗΕ» κοκ.

Στα πλαίσια αυτά, ο λογιστικός έλεγχος θα μπορούσε να καταδείξει ότι, τα μέτρα που έχουν υπαγορεύσει οι πιστωτές είναι αντίθετα με τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα – ενώ παραβιάζουν μία σειρά συμβάσεων. Μπορούν δε να τεκμηριωθούν πολύ σημαντικές «παρατυπίες». Σε κάθε περίπτωση, η επιτροπή που θα διεξήγαγε το λογιστικό έλεγχο, θα μπορούσε να εκφέρει εμπεριστατωμένη γνώμη, για το κατά πόσο το χρέος που έχει συνάψει η Ελλάδα με την Τρόικα είναι νόμιμο, «άνομο» ή άκυρο.

 .

Επίλογος

Η νέα ελληνική Βουλή, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, οφείλει να μην υποκύψει στις πιέσεις της Γερμανίας (η οποία συνεργάζεται προφανώς με τη Γαλλία, έχοντας σε κάποιο βαθμό κοινά συμφέροντα μαζί της), απαιτώντας το λογιστικό έλεγχο του νέου χρέους – έτσι ώστε να αποδειχθεί η νομιμότητα του ή μη, η οποία θα διευκόλυνε σημαντικά τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του.

Παράλληλα, η κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, όσον αφορά την εξεταστική επιτροπή για τον έλεγχο όλως όσων συνέβησαν, πριν και μετά την εκλογή του κόμματος που οδήγησε την Ελλάδα στο ΔΝΤ και στη χρεοκοπία – αμέσως μετά, στην πιο σκοτεινή περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Οι Έλληνες Πολίτες δε ίσως οφείλουν να ενεργοποιηθούν άμεσα, απαιτώντας τα παραπάνω, με όλους τους νόμιμους τρόπους που έχουν στη διάθεση τους – με επιστολές προς την κυβέρνηση, με ηλεκτρονικά μηνύματα, με τη βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με ειρηνικές διαδηλώσεις κοκ.

Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζουμε ξανά πως μία διαγραφή του δημοσίου χρέους κατά 50% σημαίνει ότι, την επόμενη ημέρα το πρωί η χώρα θα όφειλε 160 δις € από 320 δις € σήμερα – ενώ με όλα τα υπόλοιπα «τεχνάσματα», το χρέος παραμένει 320 δις €, ακόμη και αν πληρωθεί πολύ αργότερα.

Το σημαντικότερο είναι άλλωστε οι τόκοι, με τους οποίους επιβαρύνεται – οι οποίοι, ακόμη και αν επιλεγόταν η λύση των ομολόγων μεγάλης ή αόριστης διάρκειας, όπως αυτή που προτάθηκε στην ΕΚΤ, θα συνέχιζαν να υπάρχουν, εις βάρος του προϋπολογισμού και του χρέους. Έτσι, το δημόσιο χρέος θα κληροδοτούταν στις επόμενες γενιές – κάτι που θα ήταν φυσικά ανεύθυνο και ανέντιμο εκ μέρους μας, αφού εμείς το δημιουργήσαμε.

Analyst Team

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Τσίπρας – Ψυχάρης: Δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα …

Σταύρος Μαυρουδέας – 

Το ξεκατίνιασμα μεταξύ ΔΟΛ και ΣΥΡΙΖΑ (συνοδευόμενο με την μάλλον πρόδρομη αψιμαχία των ιπποκόμων τους, δηλαδή την υπόθεση των δημοσιογραφικών εκβιασμών) δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την αισχρή κατάπτωση της αστικής πολιτικής. Όχι ότι πάντα δεν ήταν έτσι. Αλλά σε άλλες περιόδους κρατούσαν τα προσχήματα. Τώρα ο βασιλιάς είναι γυμνός και όλα τα κουσούρια του στη φόρα.

Το δημοσίευμα του ΒΗΜΑΤΟΣ – αντάξιο της γραφής του Ζεράρ ντε Βιλιέ – ξεφωνίζει σαν συν-διαπλεκόμενο (φυσικά με την ναυαρχίδα της διαπλοκής, τον ΔΟΛ που δεν το κρύβει άλλωστε) τον υποτιθέμενα «ήρωα του λαού» Αλέξη Τσίπρα. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για την συνεπή Αριστερά. Όμως κάτι θα έπρεπε να λέει για όλους αυτούς (βλέπε τον κόσμο της ΛΑΕ) που στοιχήθηκαν στην και στήριξαν την απάτη του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός του Μ.Γλέζου αυτή η αυτοκριτική ούτε και τώρα δεν έχει υπάρξει). Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο μικρομέγαλος αρχηγός του είναι βαθειά συστημικά μορφώματα που ουδεμία σχέση έχουν με την Αριστερά εκτός του ότι την εσκύλευσαν όλο το προηγούμενο διάστημα.

Το Μαξίμου του ΣΥΡΙΖΑ (στο οποίο μπορεί φεύγοντας ο Α.Σαμαράς να μην άφησε ούτε χαρτί τουαλέτας αλλά ο Μουρούτης παρέδωσε την μονταζιέρα του στο Ν.Παππά) ανταπαντά επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά αυτές τις συναντήσεις εν είδει παράνομου ζεύγους αλλά αρνούμενο ότι έδωσε κάτι απ’ ότι ζητήθηκε (διευθέτηση των δανείων του δόλιου ΔΟΛ και απόκτηση του Mega).

Από εδώ αρχίζει το ξεμάλλιασμα του παράνομου ζεύγους.

Ο μεν Ψυχάρης ισχυρίζεται με ύφος σαράντα καρδιναλίων ότι ο ΔΟΛ ποτέ δεν καταθέτει αλλά μόνο δέχεται αιτήματα. Φυσικά πρόκειται για γελοιωδέστατο ψεύδος. Όση και αν είναι η διαχρονική εξουσία της ναυαρχίδας της διαπλοκής και του αστικού τύπου πάντα δούλευε με την πολιτική εξουσία. Και επίσης πάντα αντιμετώπιζε τα πολλαπλά οικονομικά του προβλήματα απομυζώντας τον δημόσιο κορβανά χάρη στη σχέση του με την πολιτική εξουσία (ακόμη και την εποχή της χούντας). Ιδιαίτερα σήμερα, με την οικονομική κρίση του συστήματος, οι θαλασσοδουλειές του ΔΟΛ δεν πάνε καθόλου καλά. Αλλά και το ελληνικό ντοβλέτι δεν μπορεί να είναι πλέον εξίσου γαλαντόμο (όπως την εποχή της ακόρεστης προικοδότησης του Μεγάρου Μουσικής) με τα λεφτά των «κορόιδων» (δηλαδή του ελληνικού λαού). Επιπλέον, οι ξένοι πάτρωνες της ΕΕ δεν είναι ικανοποιημένοι από τους εγχώριους εταίρους τους πρώτον γιατί θησαυρίζουν ακόμη και μέσα στην κρίση (και όταν αρχίζουν να κινδυνεύουν ακόμη και τα λεφ΄τα των πατρώνων) και δεύτερον γιατί τα ΜΜΕ τους είναι τόσο εξευτελισμένα που δεν μπορούν να παίξουν αποτελεσματικά τον ρόλο του Γκαίμπελς. Επομένως ο ΔΟΛ – μεταξύ άλλων – είναι εξαιρετικά ζορισμένος και όλες οι μαριαντουανεττικές ρήσεις περί μόνο λήψης αιτημάτων είναι παραμύθια για γάτες Ιμαλάϊων.

Ο δε Τσίπρας διαρρηγνύει τα ιμάτια του ότι δεν υπήρξε αίτημα πολιτικής υποστήριξης προς τον ΔΟΛ και ότι οι πρόσφατες κινήσεις του (νόμος για τις ιδιωτικές τηλεοπτικές συχνότητες και δίωξη Ψυχάρη για τα δάνεια του ΔΟΛ) το αποδεικνύουν. Κουραφέξαλα για ευπειθείς ανόητους. Κατ’ αρχήν δεν διαψεύδονται οι συναντήσεις εν κρυπτώ και παραβύστω. Ερώτημα προς σκεπτόμενους (και όχι μόνο αριστερούς): γιατί ο «ήρωας του λαού» συναντά κρυφά τον «πατέρα της διαπλοκής»; Τι έχει να πει μαζί του και μάλιστα κρυφά; Φυσικά δεν πρόκειται να του τραγουδήσει την Διεθνή (άλλωστε ο Ψυχάρης την γνωρίζει από τον πατέρα του και φρόντισε νωρίς να την ξεχάσει ιδιαίτερα με κάτι χουντικά ταξίδια στην Κίνα). Αν αποκλείσουμε εύλογα την περίπτωση της σύσφιξης – γαργαλιστικής ή μη – των προσωπικών τους σχέσεων τότε επρόκειτο για business όπως λένε οι παροικούντες την συστημική Ιερουσαλήμ. Τις συνηθισμένες «δουλειές» πολιτικών και εκδοτών-μεγαλοεπιχειρηματιών του αστικού συστήματος: πως θα ξεζουμισθεί ο απλός εργαζόμενος κόσμος και πως θα διαμοιρασθεί η λεία χωρίς ο πρώτος να εξεγερθεί. Δηλαδή ανταλλαγή οικονομικής και πολιτικής στήριξης σε συνδυασμό με την πολιτική και δημοσιογραφική αποχαύνωση του λαού.
Αν αφήσουμε στην άκρη τους μαριαντουανετισμούς αμφοτέρων («δεχόμαστε μόνο αιτήματα» – «δεν εκπληρώσαμε κανένα αίτημα») όπου ο καθένας εμφανίζει τον άλλο για ικέτη, είναι προφανές ότι για να χορέψεις αυτό το tango χρειάζονται δύο και ο καθένας βάζει τα βήματα του. Πιο απλά, στη μαυραγορίτικη αυτή δοσοληψία κάθε συμβαλλόμενος κάτι θέλει και κάτι πρέπει να δώσει.

Άλλωστε γι’ αυτό οι συναντήσεις του «παράνομου ζεύγους» κρατήθηκαν μέχρι τώρα αμοιβαία μυστικές (πιθανά και από άλλους «εταίρους» της διαπλοκής και ξένους πάτρωνες για λόγους ευνόητους αν και η ΔΟΛια αποστροφή περί «χτυπημένης» περιοχής δίπλα στην Αμερικάνικη Πρεσβεία και στον χώρο των παρακολουθήσεων επί Κ.Καραμανλή ίσως δεν είναι τόσο αθώα).
Βέβαια, σήμερα φαίνεται ότι αυτή η συγκεκριμένη δοσοληψία ΣΥΡΙΖΑ-ΔΟΛ δεν ευοδώθηκε για μια σειρά λόγους. Δεν είναι κάτι παράξενο στο βρώμικο κόσμο της συστημικής διαπλοκής. Ο τελευταίος είναι γεμάτος από απάτες, προδοσίες και πισώπλατα μαχαιρώματα. Βέβαια, επίσης πάμπολλες φορές στο παρελθόν οι ορκισμένοι εχθροί τα ξαναβρήκαν όταν χρειάσθηκε. Πάντα έτσι γίνεται όταν δύο γάιδαροι μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα: σ’ αυτόν που έφτιαξε με τον κόπο, τις θυσίες και το αίμα του ο εργαζόμενος λαός της χώρας μας. Αυτή η κακόγουστη τραγωδία τελειώνει μόνο όταν ο τελευταίος συνειδητοποιήσει την δύναμη του και ξεφορτωθεί αυτά τα παράσιτα.

 http://www.inred.gr

Τέσσερα δισεκατομμύρια ανθρώπων αντιμέτωπα με την έντονη λειψυδρία!

(Ο παραλογισμός σε μια …πολιτισμένη ανθρωπότητα παραδομένη στα νύχια των ολιγαρχών εκμεταλλευτών φύσης και ανθρώπων, υποταγμένη στους δυνάστες ιμπεριαλιστές!… -Δ.Τζ.)

Η λειψυδρία επηρεάζει τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού για ένα μήνα κάθε χρόνο και το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι πιστευόταν ως τώρα. Στη φωτογραφία, άνδρες στην Υεμένη επιθεωρούν μια εγκαταλειμμένη βάρκα στο πληγέν από την ξηρασία φράγμα, στα περίχωρα της Sana’a. Η Υεμένη είναι μία από τις περιοχές με τη μεγαλύτερη λειψυδρία.

-| Του Damian Carrington |-

Τουλάχιστον δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού, πάνω από 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ζουν με σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας για τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Φαίνεται ότι η λειψυδρία, μία από τις πιο δύσκολες προσκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα, είναι πολύ χειρότερη απ’ ότι πιστεύαμε ως τώρα.

Η νέα έρευνα επίσης αποκαλύπτει ότι 500 εκατομμύρια άνθρωποι μένουν σε περιοχές όπου η κατανάλωση νερού είναι διπλάσια από την ποσότητα νερού που ανανεώνεται με τη βροχή, κάθε χρόνο, αφήνοντάς τους εξαιρετικά ευάλωτους, όσο τα υπόγεια αποθέματα νερού μειώνονται χρόνο με το χρόνο.

Πολλοί από αυτούς που μένουν σε μέρη με ευπαθείς υδάτινους πόρους βρίσκονται στην Ινδία και την Κίνα, αλλά υπάρχουν και άλλες περιοχές που είναι επίσης σε σοβαρό κίνδυνο, όπως οι κεντρικές και δυτικές ΗΠΑ, η Αυστραλία και ακόμα και η πόλη του Λονδίνου.

Αυτά τα προβλήματα αναμένεται να χειροτερέψουν, σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο ο πληθυσμός και η κατανάλωση νερού – κυρίως μέσω της κατανάλωσης κρέατος – συνεχίζουν να αυξάνονται.

Τον Ιανουάριο, η κρίση νερού χαρακτηρίστηκε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, ως ένας από τους τρεις μεγαλύτερους κινδύνους για τους ανθρώπους και τις οικονομίες, για την επόμενη δεκαετία, μαζί με την κλιματική αλλαγή και τη μαζική μετανάστευση. Σε μέρη όπως η Συρία, οι τρεις αυτοί κίνδυνοι είναι αλληλένδετοι: Μία πρόσφατη μελέτη βρήκε ότι η κλιματική αλλαγή κατέστησε την δριμεία ξηρασία του 2007-2010 ακόμα πιο πιθανή και η ξηρασία με τη σειρά της οδήγησε σε μαζική μετακίνηση αγροτικών οικογενειών προς τις πόλεις.

«Αν κοιτάξουμε τα περιβαλλοντικά προβλήματα, η έλλειψη νερού είναι σίγουρα το σημαντικότερο πρόβλημα», λέει ο καθηγητής Arjen Hoekstra, του πανεπιστημίου Twente στην Ολλανδία, ο οποίος επέβλεψε τη νέα έρευνα. «Μία από τις περιοχές που το πρόβλημα είναι πολύ έντονο, είναι η Υεμένη».

Η Υεμένη είναι πιθανό να ξεμείνει από νερό στα επόμενα χρόνια, αλλά και πολλές άλλες περιοχές έχουν περιορισμένα περιθώρια αφού τα υπόγεια υδροφόρα αποθέματα εξαντλούνται, συμπεριλαμβανομένων του Πακιστάν, του Ιράν, του Μεξικό και της Σαουδικής Αραβίας.

Φωτογραφία: Yahya Arhab/EPA

Ο Hoekstra επίσης επισημαίνει για τη λεκάνη απορροής Murray-Darling στην Αυστραλία και την περιοχή μεσοδυτικά των ΗΠΑ. «Εκεί υπάρχει ο τεράστιος υπόγειος υδροφόρος του Οgallala, o οποίος εξαντλείται». Ανέφερε επίσης πως ακόμα και σε πλούσιες πόλεις όπως το Λονδίνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο τρόπος ζωής δεν είναι βιώσιμος: «Δεν υπάρχουν οι απαραίτητες ποσότητες νερού στις γύρω περιοχές ώστε να συντηρηθεί η υπάρχουσα κατανάλωση νερού» στο Λονδίνο σε μακροπρόθεσμη βάση.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Science Advances

(http://advances.sciencemag.org/content/2/2/e1500323), τον προηγούμενο μήνα, είναι η πρώτη μου εξετάζει παγκοσμίως την έλλειψη νερού σε μηνιαία βάση και σε ανάλυση μέχρι 31 μίλια. Ανέλυσε δεδομένα της περιόδου 1996-2005 και βρήκε ότι σοβαρή λειψυδρία – ορισμένη ως κατανάλωση νερού διπλάσια από το ρυθμό ανανέωσης του – πλήττει 4 δισεκατομμύρια ανθρώπων για τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο.

«Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η παγκόσμια κατάσταση σε σχέση με το νερό είναι πολύ χειρότερη από ότι έδειχναν προηγούμενες μελέτες, οι οποίες εκτιμούσαν ότι η λειψυδρία πλήττει περίπου 1,7-3,1 δισεκατομμύρια ανθρώπων», κατέληξαν οι ερευνητές. Η νέα μελέτη επίσης κατέδειξε ότι 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από έλλειψη νερού για τουλάχιστον 6 μήνες, κάθε χρόνο.

Η γεωργία είναι ο μεγαλύτερος χρήστης νερού και ο αυξανόμενος παγκόσμιος πληθυσμός απαιτεί πιο πολλή τροφή. Επιπλέον, αλλαγές στη διατροφή παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, αφού άνθρωποι με υψηλότερο εισόδημα καταναλώνουν πιο πολύ κρέας.

«Τα συντομότερα ντους δεν είναι η λύση» στο παγκόσμιο πρόβλημα, αναφέρει ο Hoekstra, διότι μόνο το 1-4% του ατομικού αποτυπώματος νερού είναι λόγω οικιακής κατανάλωσης, ενώ το 25% είναι μέσω της κατανάλωσης κρέατος. Χρειάζονται πάνω από 15.000 λίτρα νερού για την παραγωγή ενός κιλού βοδινού κρέατος, με σχεδόν όλη αυτή την ποσότητα να προέρχεται από την άρδευση για την καλλιέργεια των σιτηρών που δίνονται ως τροφή στο ζώο.

Άλλη μία μοναδική διάσταση της νέα έρευνας είναι ότι συμπεριέλαβε τις περιβαλλοντικές ανάγκες σε νερό, για παράδειγμα το νερό που απαιτείται για τη διασφάλιση της συντήρησης της ζωής στα ποτάμια και τις λίμνες. Τα ψάρια μπορεί να είναι σημαντικές πηγές τροφής για τους ανθρώπους, που επίσης χρησιμοποιούν τους υδροφόρους δρόμους για τη μεταφορά τους.
Ακόμα και ένας μόνο μήνας σοβαρής λειψυδρίας μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στη ζωή ενός ποταμού, λέει ο Hoekstra: «Ένα άδειο ποτάμι, δεν είναι ποτάμι». Στα ποτάμια που πλέον στερεύουν πριν φτάσουν στο τέλος της διαδρομής τους, ή έστω κοντά σε αυτό, συμπεριλαμβάνεται το ποτάμι του Κολοράντο στις δυτικές ΗΠΑ και ο Κίτρινος Ποταμός στην Κίνα.

Ο David Tickner, υπεύθυνος για θέματα γλυκού νερού στη WWF, είπε: «Αυτή η μελέτη αποτελεί μία ακόμα υπόδειξη για το κατεπείγον του ζητήματος. Δισεκατομμύρια άνθρωποι, και πολλές οικονομίες, υποφέρουν όλο και πιο πολύ λόγω κινδύνων που έχουν να κάνουν με την έλλειψη νερού, η οποία θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα. «Οι ίδιοι κίνδυνοι προκαλούν κατάρρευση της υδρόβιας ζωής παντού στη υφήλιο».

Ο Hoekstra είπε ότι πλαφόν στη χρήση νερού πρέπει να τεθούν για όλες τις λεκάνες απορροής ποταμών, και οι εταιρείες πρέπει να ακολουθούν διαφανείς διαδικασίες ως προς το πόσο νερό χρησιμοποιούν για την παραγωγή των προϊόντων τους προσπαθώντας ταυτόχρονα να το μειώσουν, ενώ οι επενδυτές πρέπει να συμπεριλάβουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, τη βιωσιμότητα στο θέμα του νερού.

Πηγή:Guardian
kollectnews.org

ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ "ΜΕΘΟΔΟ ΜΑΡΞ"!

ΠΩΣ ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΑΣ – ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ «ΜΕΘΟΔΟ ΜΑΡΞ» – ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ – ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΣΕ ΔΕΚΑ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΟΦΟΥ – ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ – ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ!!!

Δεν υπήρξε στην ιστορία πιο «ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟΣ» εχθρός των πλουσίων από τον μεγάλο ΣΟΦΟ Κάρολο Μαρξ. Ο ΜΑΡΞ αφιέρωσε τη ζωή του προκειμένου ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ. Και σαν σοφός που ήταν κατανόησε ότι πρέπει οι πλούσιοι να χτυπηθούν ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΜΕΣΑ. Για να μπορέσει να φέρει εις πέρας αυτό το έργο το οποίο αποτελούσε γι’ αυτόν «ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ», αφιέρωσε μεγάλο μέρος της μελετώντας ΣΠΑΝΙΑ ΕΡΓΑ έτσι ώστε να ανακαλύψει το ΜΥΣΤΙΚΟ των πλουσίων, «ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ» για να απολαμβάνουν ανεμπόδιστοί τις ΗΔΟΝΕΣ που τους προσφέρει το ΧΡΗΜΑ. Και καθώς ήταν «ΤΕΡΑΣ ΕΠΙΜΟΝΗΣ», ο Μαρξ κατόρθωσε να αποσπάσει από την «ΣΦΙΓΓΑ» του πλούτου τα πιο ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ.

Αυτά τα ΜΥΣΤΙΚΑ σας παρουσιάζουμε σήμερα, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, και σας δίνουμε μια ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ (ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ) μοναδική ΕΥΚΑΙΡΙΑ να τα κάνετε ΔΙΚΑ ΣΑΣ. Και όχι μόνο να αυξήσετε τον «θησαυρό» των ΓΝΩΣΕΩΝ σας, αλλά και να αποκτήσετε έναν ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΗΣΑΥΡΟ αν ακολουθήσετε τις συμβουλές του μεγάλου ΣΟΦΟΥ, όπως εμείς τις παρουσιάζουμε για ΕΣΑΣ, τους αγαπημένους μας αναγνώστες, ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ!!!

Ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ κατόρθωμα ΚΑΡΠΟΣ μιας ζωής ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗΣ στο έργο του μεγάλου σοφού ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ συμπυκνωμένης σοφίας των 28 ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ του ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ βιβλίου του «ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ».

Από τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΤΟΜΟΥΣ και τις ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥΣ, διαλέξαμε και ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΑΜΕ για εσάς τις ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ των σελίδων 179-207 του ΠΡΩΤΟΥ ΤΟΜΟΥ. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.

Εκμεταλλευτείτε ΤΩΡΑ τις συμβουλές του πιο ΑΣΠΟΝΔΟΥ εχθρού των ΠΛΟΥΣΙΩΝ στην ιστορία του σύμπαντος, ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΛΟΥΣΙΟΙ!!! Με ΔΕΚΑ ΜΟΝΟ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ!!!

ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ – ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είστε «κάτοχος χρήματος».
Δηλαδή ακόμη είστε μόνο «καπιταλιστής – κάμπια» και θέλετε να μεταμορφωθείτε σε «καπιταλιστή – πεταλούδα».
Ακολουθήστε προσεκτικά τις οδηγίες που σας παρουσιάζουμε στη συνέχεια και το όνειρο της κάμπιας θα γίνει πραγματικότητα πεταλούδας.

HIC RHODUS HIC SALTA! (ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ!)

ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ – ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ ΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΥΛΙΚΑ

FAQ

1) Πού θα βρω τα υλικά που χρειάζομαι για να γίνω πλούσιος;

Τα υλικά που χρειάζεστε για να γίνετε πλούσιος θα βρείτε μαζί με ό,τι άλλο επιθυμείτε στην «σφαίρα κυκλοφορίας των εμπορευμάτων» ή «αγορά».
Είστε «κάτοχος χρήματος» και θέλετε να γίνετε κάτοχος περισσότερου χρήματος. Αξίζει τον κόπο να ξοδέψετε τα χρήματά σας αν πρόκειται έτσι να αποκτήσετε περισσότερα!

2) Ποια υλικά πρέπει να προμηθευτώ;

Αυτό που σας χρειάζεται για τον σκοπό σας είναι ένα εμπόρευμα που η «αξία χρήσης» του (η χρησιμότητά του) να ’χει την ιδιόμορφη ιδιότητα να’ ναι πηγή «αξίας». Ένα εμπόρευμα που, αφού το αποκτήσετε αγοράζοντάς το, θα το καταναλώσετε και που με το να το καταναλώσετε, με το να το ξοδέψετε, δεν θα «δώσετε» αλλά θα «πάρετε». Ένα εμπόρευμα που η κατανάλωση του έχει ως αποτέλεσμά της όχι μόνο την εξαφάνισή του αλλά την εμφάνιση ενός νέου εμπορεύματος!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!! ΠΡΙΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΑ!!! ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ:

Α. Πιέστε την λεμονόκουπά σας γερά μέσα στη χούφτα σας πάνω από ένα δοχείο.
Β. Πετάξτε την λεμονόκουπά σας στον κάδο απορριμμάτων.
Γ. Ελέγξατε το δοχείο σας: πρέπει να είναι γεμάτο καθαρό χυμό λεμονιού. Αν όχι επαναλάβετε τα προηγούμενα βήματα.

3) Έκανα το πείραμα και πέτυχε. Γιατί δεν έγινα πλούσιος;

Δεν γίνατε πλούσιος διότι:

α) Ο χυμός λεμονιού υπήρχε ήδη στην λεμονόκουπα που στύψατε Αν την αγοράσατε και την πληρώσατε, τότε αγοράσατε και πληρώσατε μαζί της και τον χυμό της, δεν πλουτίσατε επομένως.
β) Στύψατε την λεμονόκουπα μόνος σας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!! ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΤΕ ΑΝ ΣΤΥΒΕΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΗΝ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΑΤΕ!

γ) Αυτό που πρέπει να αποκτήσετε για να πλουτίσετε είναι μια λεμονόκουπα την οποία θα αγοράσετε άδεια αλλά με την βοήθεια στυψίματος θα σας δώσει χυμό.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΜΟΥΣΤΟ ΣΤΑΦΥΛΙΟΥ! ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΤΕ ΤΟΝ ΜΟΥΣΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΕ ΚΡΑΣΙ!! ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΤΕ ΟΤΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΜΟΥΣΤΟΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΡΑΣΙ!!!

4) Είμαι καπιταλιστής – κάμπια και το πείραμα με τη λεμονόκουπα πέτυχε αλλά δεν έγινα πλούσιος και το κρασί του μούστου μου έγινε δικό μου κρασί. Που θα βρω όμως την άδεια «λεμονόκουπα» που θα μου δώσει χυμό για να γίνω πλούσιος;

Η «άδεια λεμονόκουπα που σας δίνει χυμό» ήταν απλώς παράδειγμα για να καταλάβετε τι πρέπει να αποκτήσετε.
Στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να βρείτε στην αγορά είναι ένα ειδικό εμπόρευμα «ικανότητας για εργασία», το οποίο ονομάζεται «εργατική δύναμη».
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΠΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΥΕΙ Η ΑΓΟΡΑ!!!
-ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ». ΑΝΤΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΝΤΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ!!!
-ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΠΡΟΜΗΘΕΥΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΤΕ ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΜΟΥΣΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΡΑΣΙ. (ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ 2)!!!

5) Πώς θα βρω αυτό το εμπόρευμα; «Εργατική δύναμη»;;; Τι είναι αυτό;;;!!!

Εσείς που αναζητείτε «εργατική δύναμη» θα την βρείτε στην αγορά όπου συνήθως βρίσκεται προς πώληση και περιμένει τον αγοραστή της.

Γιατί να μην είστε εσείς αυτός!!!

Όταν λέμε εργατική δύναμη ή ικανότητα για εργασία εννοούμε το σύνολο των φυσικών και πνευματικών ικανοτήτων που υπάρχουν στο σώμα, στη ζωτική προσωπικότητα ενός ανθρώπου και που τις βάζει σε κίνηση κάθε φορά που παράγει οποιουδήποτε είδους αξίες χρήσης.

Μην σας απασχολεί πώς βρέθηκε η «εργατική δύναμη» στην αγορά! Σίγουρα η φύση δεν παράγει από τη μια μεριά κατόχους χρήματος ή εμπορευμάτων και από την άλλη ανθρώπους που κατέχουν μόνο τις εργατικές τους δυνάμεις. Η σχέση αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας ιστορικής εξέλιξης που προηγήθηκε, αλλά εσείς θέλετε μόνο το χρήμα σας να γίνει «κεφάλαιο» και από «καπιταλιστής – κάμπια» να γίνετε «καπιταλιστής – πεταλούδα». Για εσάς αρκεί ότι το κεφάλαιο γεννιέται μόνο εκεί όπου ο κάτοχος μέσων παραγωγής και μέσων συντήρησης βρίσκει στην αγορά τον ελεύθερο εργάτη σαν πωλητή της εργατικής του δύναμης και αυτός ο ένας ιστορικός όρος περικλείνει μέσα στου μιαν ολόκληρη παγκόσμια ιστορία. Εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία: το σύμπαν έχει συνωμοτήσει για να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες σας!!!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΝΟΜΙΚΩΣ ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΜΕ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ. ΕΙΣΤΕ ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΛΛΑΣΕΣΘΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΩΛΗΤΗ ΤΗΣ. ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ ΣΤΟΝ ΠΩΛΗΤΗ «ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ» ΝΑ ΣΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ!!!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΛΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ! ΑΓΟΡΕΣ ΧΟΝΔΡΙΚΗΣ ΣΑΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΡΓΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΠΩΛΗΤΗ ΣΕ «ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ» ΣΑΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΣΩΓΑΜΠΡΟΣ. ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ «ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ» ΤΗΣ «ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ» ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΤΕ!!!

6) Πόσα χρήματα θα πληρώσω για να αποκτήσω «εργατική δύναμη»;

Όπως η αξία κάθε άλλου εμπορεύματος, και η αξία της «εργατικής δύναμης» καθορίζεται από το χρόνο εργασίας που είναι αναγκαίος για την παραγωγή της.

Ο χρόνος εργασίας που είναι αναγκαίος για την παραγωγή της «εργατικής δύναμης» αναλύεται στο χρόνο εργασίας που είναι αναγκαίος για την παραγωγή των μέσων συντήρησης του κατόχου της, που συνήθως είναι ζωντανό άτομο και παραδίδεται σε εσάς μαζί με την «εργατική δύναμη» αποτελώντας την συσκευασία του προϊόντος.

Με άλλα λόγια η αξία της «εργατικής δύναμης» είναι η αξία των μέσων συντήρησης που είναι αναγκαία για τη συντήρηση του κατόχου της (συσκευασίας).

Αν υποθέσουμε ότι η εργάσιμη μέρα διαρκεί 12 ώρες και ότι σ’ αυτή τη μάζα των εμπορευμάτων που είναι κατά μέσο όρο καθημερινά αναγκαία για τη συντήρηση του κατόχου της «εργατικής δύναμης» περιέχονται 6 ώρες κοινωνικής εργασίας, τότε για την καθημερινή παραγωγή της «εργατικής δύναμης» απαιτείται μισή μέρα εργασίας.

Αυτό το ποσό εργασίας που απαιτείται για την καθημερινή της παραγωγή αποτελεί την ημερήσια αξία της «εργατικής δύναμης».

Αν η μισή μέρα κοινωνικής εργασίας παριστάνεται επίσης με ένα χρυσό τάλιρο, τότε το τάλιρο είναι η τιμή που ανταποκρίνεται στην ημερήσια αξία της «εργατικής δύναμης».

Αν ο κάτοχός της «εργατικής δύναμης» την προσφέρει για πώληση προς ένα τάλιρο τη μέρα, τότε η τιμή πώλησής της είναι ίση με την αξία της και, εσείς, που σύμφωνα με την προϋπόθεσή μας είστε ο «κάτοχος του χρήματος» που σας έχει κυριέψει το πάθος να μετατρέψετε τα τάλιρά σε κεφάλαιο, πληρώστε αυτή την αξία!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
α΄. Αν οι παραπάνω οδηγίες σας φαίνονται δυσνόητες απευθυνθείτε σε δικηγόρο.
β΄. Σε κάθε περίπτωση μια ημερήσια «εργατική δύναμη» θα σας κοστίσει τα χρήματα που χρειάζονται ώστε ο κάτοχός της που σας την μεταβίβασε με πώληση να τραφεί μια ημέρα. Προτιμήστε άτεκνο κάτοχο (συσκευασία) προκειμένου να μην επιβαρυνθείτε με την ημερήσια τροφή των τέκνων αυτού. Προτιμήστε κάτοχο «εργατικής δύναμης» με ιδιόκτητη κατοικία προκειμένου να μην επιβαρυνθείτε ημερησίως με το 1/30 του μηνιαίου ενοικίου αυτού. Σε περίπτωση που εντοπίσετε συνδικαλιστικό καρτέλ καταγγείλετε αμελητί παράβαση νόμων ελεύθερης αγοράς.

Για διευκρινίσεις και πληροφορίες, Εδμόνδος Χλαπατσόπουλος, δικηγόρος, τηλ. 548624458775 (ώρες γραφείου).

ΒΗΜΑ ΤΡΙΤΟ – ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ – ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

• Μη ανοίγετε τη συσκευασία για να δείτε τον μηχανισμό λειτουργίας. Κίνδυνος αχρήστευσης του προϊόντος.
• Ακατάλληλο για παιδία κάτω των 5 ετών. Περιέχει μικρά τμήματα που μπορούν να τα καταπιούν.
• Το προϊόν χρησιμοποιείται από παιδιά μόνο με την επίβλεψη ενηλίκων.
• Σε περίπτωση κατάποσης τηλεφωνήστε στο κέντρο δηλητηριάσεων ή συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.
• Αποσυνδέστε το προϊόν όταν μένει εκτός χρήσης.
• Υπερθέρμανση του προϊόντος μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη.
• Σε περίπτωση εκρήξεως προϊόντος καλέσατε Μονάδες Αποκαταστάσεως Τάξεως.
• Κατά το παρελθόν αναφερθείσες παρενέργειες (ωράριο, κοινωνική ασφάλιση, συλλογική σύμβαση κ.ά.) αντιμετωπίστηκαν με επέμβαση του στρατού και του στόλου.
• Μην δώσετε σημασία σε αυτές τις παρενέργειες, συνεχίστε να παίρνετε την «εργατική δύναμή» σας κανονικά, συμβουλευτείτε τον αστυνομικό και τον εισαγγελέα σας.
• Τηλέφωνο επειγόντων περιστατικών: 100

ΒΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ – ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΣ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΜΟΥ

Η αξία χρήσης που παίρνετε σε αντάλλαγμα σαν «κάτοχος του χρήματος» φαίνεται μόνο στην πραγματική της κατανάλωση: στο προτσές κατανάλωσης της «εργατικής δύναμης».

Όλα τα πράγματα που χρειάζονται γι’ αυτό το προτσές, πρώτη ύλη κλπ, τα αγοράζετε στην αγορά εμπορευμάτων και πληρώνετε ολόκληρη την τιμή τους.

Το προτσές κατανάλωσης της εργατικής δύναμης είναι ταυτόχρονα το προτσές παραγωγής εμπορευμάτων και υπεραξίας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΣΑΣ ΜΟΝΟ ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
-ΕΠΙΣΥΝΑΨΤΕ ΣΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.

Προτεινόμενα μέσα παραγωγής: Βαμβάκι για νήμα, δέρμα για υποδήματα, γρανάζια για εργαλειομηχανές, εκρηκτική ύλη για χειροβομβίδες, τομάτες και τενεκέδες για κονσερβοποίηση, λεμονόκουπες ή ολόκληρα λεμόνια για χυμό λεμονιού (ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ 1), καφές για «ελληνικό» ή «καπουτσίνο», υλικά πίτσας, πίτσες και παπάκια για κατ’ οίκον παράδοση, οχήματα – πλοία – αεροπλάνα για μεταφορές αγαθών ή επιβατών, ξυλεία για ξενοδοχειακές κλίνες, ξενοδοχειακές κλίνες για στρώσιμο σεντονιών, μικροσκόπια για αναλύσεις ούρων, ηλεκτρονικοί υπολογιστές για συγγραφή μηνύσεων.

ΜΠΟΡΕΙΤΕ να επινοήσετε και δικά σας κατάλληλα μέσα παραγωγής και να τα προμηθευτείτε στην αγορά καταβάλλοντας την τιμή τους.

ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΤΕ ότι τα συνημμένα στην «εργατική δύναμή» σας μέσα παραγωγής δεν εξυπηρετούν προσωπικές σας ανάγκες, προκειμένου να μπορείτε να πουλήσετε το προϊόν της μεταποίησής τους.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Χρησιμοποίηση «εργατικής δύναμης» για παροχή προσωπικών υπηρεσιών αποκλείει πλουτισμό σας.

Όπως η κατανάλωση κάθε άλλου εμπορεύματος, έτσι και η κατανάλωση της «εργατικής δύναμης» συντελείται έξω από την αγορά ή έξω από τη «σφαίρα κυκλοφορίας».

Εγκαταλείψετε αυτή τη θορυβώδη σφαίρα που βρίσκεται στην επιφάνεια και είναι προσιτή σε όλα τα μάτια,
Οδηγείστε τον κάτοχο της εργατικής δύναμης στον απόκρυφο τόπο της παραγωγής που στο κατώφλι του είναι γραμμένο «απαγορεύεται η είσοδος εις τους μη έχοντας εργασίαν».
Βεβαιωθείτε για την ανάρτηση της επιγραφής.

ΒΗΜΑ ΠΕΜΠΤΟ – ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΜΑΣ

Η σφαίρα της κυκλοφορίας ή της ανταλλαγής εμπορευμάτων, που μέσα στα πλαίσιά της κινείται η αγορά και η πώληση της «εργατικής δύναμης» που αποκτήσατε, ήταν αληθινή Εδέμ των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Εδώ κυριαρχούσε μόνο η ελευθερία, η ισότητα, η ιδιοκτησία!

Ελευθερία! επειδή ο αγοραστής και ο πωλητής ενός εμπορεύματος λχ της «εργατικής δύναμης», υποτάσσονται μόνο στην ελεύθερη βούλησή τους. Συμβάλλονται σαν ελεύθερα, νομικώς ισότιμα πρόσωπα.
Ισότητα! επειδή σχετίζονται μεταξύ τους μόνο σαν κάτοχοι εμπορευμάτων και ανταλλάσσουν ισοδύναμοι με ισοδύναμο.
Ιδιοκτησία! Επειδή ο καθένας εξουσιάζει μόνο αυτό που είναι δικό του.

Αποχωρείστε από την ως άνω σφαίρα «απλής κυκλοφορίας» ή «ανταλλαγής εμπορευμάτων».
Καθώς αποχωρείτε, θα διαπιστώσετε ότι μεταβάλλεται κιόλας κάπως η φυσιογνωμία σας. Μην ανησυχήσετε. Συνεχίστε την αποχώρησή σας.

Εσείς σαν πρώην «κάτοχος χρήματος» προπορεύεστε πλέον σαν κεφαλαιοκράτης και ο κάτοχος της «εργατικής δύναμης» σας ακολουθεί σαν εργάτης σας.

Εσείς με ένα πολυσήμαντο μειδίαμα και πολυάσχολος, ο δεύτερος συνεσταλμένος, διστακτικός, σαν τον άνθρωπο που φέρνει στην αγορά για να πουλήσει το ίδιο του το τομάρι, ξέροντας ότι το μόνο που τον περιμένει είναι το γδάρσιμο.

ΒΗΜΑ ΕΚΤΟ – ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΑ

Καταπιαστείτε με την κατανάλωση του εμπορεύματος που αγοράσατε, της «εργατικής δύναμης» σας.

Βάλετε το φορέα της «εργατικής δύναμης» (εργάτη) να καταναλώσει με την εργασία του τα μέσα παραγωγής σας που επιλέξατε γι’ αυτόν.

Μεριμνήσατε για την σκόπιμη χρησιμοποίησή τους.

Βεβαιωθείτε για την κατανάλωση της «εργατικής δύναμής» σας κατά τη διάρκεια της «εργάσιμης ημέρας».

Θυμηθείτε το ΠΕΙΡΑΜΑ 2: Όπως ο μούστος ήταν δικός σας επειδή τον αγοράσατε, για τον ίδιο λόγο είναι δική σας και η «εργατική δύναμη» που αποκτήσατε αγοράζοντάς την. Και όπως από τον δικό σας μούστο έγινε δικό σας το κρασί, παρομοίως από την «εργατική δύναμη» που καταναλώνετε, απομένει δικό σας και το προϊόν της.

ΒΗΜΑ ΕΒΔΟΜΟ – ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΠΡΟΪΟΝ, ΜΑ ΕΝΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, ΜΙΑ ΑΞΙΑ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΞΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΑΞΙΑ (ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!).

θέλετε τώρα να παραγάγετε ένα εμπόρευμα που η αξία του να είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των αξιών των εμπορευμάτων που απαιτήθηκαν για την παραγωγή του.
Δηλαδή η αξία του να είναι μεγαλύτερη από την αξία των μέσων παραγωγής και της «εργατικής δύναμης», για τα οποία προκαταβάλατε στην αγορά εμπορευμάτων το αγαπημένο σας χρήμα.

Ας παρακολουθήσουμε μαζί, σαν να βλέπουμε τηλεόραση, έναν εμπειρογνώμονα που ειδικά για εσάς δέχτηκε, μετά από παράκλησή μας, να ακολουθήσει την ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΜΕΘΟΔΟ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ που σας παρουσιάζουμε!!!

ΒΗΜΑ ΟΓΔΟΟ – ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΑΞΙΩΝ

Ο κεφαλαιοκράτης – εμπειρογνώμονας που ειδικά για εσάς προσφέρθηκε να επιδείξει την μοναδική «μέθοδο Μαρξ» ξυπνάει «με τις κότες», νίβεται, και παίρνοντας πρωινό εξετάζει το τιμολόγιο αξιών.

Τα κατάλληλα για την «εργατική δύναμή» του μέσα παραγωγής που επέλεξε αποσκοπούν στην παραγωγή βαμβακερού νήματος.

# Η «πρώτη ύλη», 10 λίβρες βαμβάκι, αγοράστηκε στην αξία της: 10 σελίνια.
# Για την μετατροπή 10 λιβρών βαμβακιού σε 10 λίβρες νήμα, χρειάζεται να καταναλωθούν 2 αδράχτια. Και αυτά αγοράστηκαν στην αξία τους = 2 σελίνια.
# 10+2=12 σελίνια, που αντιπροσωπεύουν προϊόν 24 ωρών εργασίας: Στα μέσα παραγωγής που θα μεταποιηθούν σε νήμα είναι «αντικειμενοποιημένες» δυο 12ωρες μέρες εργασίας. # Τα 12 σελίνια που αντιπροσωπεύουν ως αξία τις δυο αυτές μέρες εργασίας αποτελούν συστατικό μέρος της αξίας του νήματος που θα παραχθεί.
# Ο κεφαλαιοκράτης αγόρασε την «εργατική δύναμη» στην ημερήσια αξία της = 3 σελίνια (ένα «τάλιρο»).
# Σε αυτά τα τρία σελίνια είναι ενσωματωμένες 6 ώρες εργασίας, και επομένως απαιτείται αυτή η ποσότητα εργασίας για να παραχθεί μια μέση ποσότητα των καθημερινών μέσων συντήρησης του εργάτη.
# Η «εργατική δύναμη», ο «κλώστης», στο διάστημα μιας ώρας εργασίας μετατρέπει 1 2/3 λίβρες μπαμπάκι σε 1 2/3 λίβρες νήμα, οπότε σε 6 ώρες μετατρέπει 10 λίβρες μπαμπάκι σε 10 λίβρες νήμα.
# Όσο λοιπόν το βαμβάκι των 10 λιβρών κλώθεται, απορροφάει 6 ώρες εργασίας.
# Ο ίδιος εργάσιμος χρόνος παρασταίνεται μ’ ένα χρηματικό ποσό 3 σελινιών.
# Επομένως με το κλώσιμο προστίθεται στο μπαμπάκι μια αξία 3 σελινιών.

Αλλά το breakfast τελείωσε κιόλας. ας μην καθόμαστε άλλο. Αμ έπος αμ έργον!

ΒΗΜΑ ΕΝΑΤΟ – ΕΞΙ ΩΡΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

Ας κοιτάξουμε τώρα τη συνολική αξία του προϊόντος των 10 λιβρών νήματος:

Σ’ αυτές έχουν αντικειμενοποιηθεί 2 ½ μέρες εργασίας.
Δυο μέρες περιέχονται στο μπαμπάκι και στη μάζα του αδραχτιού και μισή μέρα απορροφήθηκε στη διάρκεια του κλώσιμου.
Ο ίδιος χρόνος εργασίας παρασταίνεται με ένα χρηματικό ποσό 15 σελινιών.

Έτσι η τιμή που αντιστοιχεί στην αξία των 10 λιβρών νήματος είναι 15 σελίνια και η τιμή μιας λίβρας νήματος 1 σελίνι και 6 πένες.

Ο κεφαλαιοκράτης μας παραξενεύεται. Η αξία του προϊόντος είναι ίση με την αξία του κεφαλαίου που προκαταβλήθηκε. Η αξία που προκαταβλήθηκε, δεν αξιοποιήθηκε, δεν παρήγαγε υπεραξία επομένως το χρήμα δεν μετατράπηκε σε κεφάλαιο. Η τιμή των 10 λιβρών νήματος είναι 15 σελίνια και ξοδεύτηκαν 15 σελίνια στην αγορά εμπορευμάτων για τους παράγοντες του προτσές εργασίας: 10 σελίνια για μπαμπάκι, 2 σελίνια για τη μάζα των αδραχτιών που καταναλώθηκε και 3 σελίνια για την εργατική δύναμη

Αυτό καθ’ αυτό το αποτέλεσμα τούτο δεν είναι παράξενο. Η αξία μιας λίβρας νήματος είναι 1 σελίνι και 6 πένες κι έτσι για 10 λίβρες νήματος ο κεφαλαιοκράτης μας θα ‘πρεπε να πληρώσει στην αγορά εμπορευμάτων 15 σελίνια.

Ο κεφαλαιοκράτης μας που κάτι ξέρει από χυδαία οικονομία θα πει ίσως ότι προκατέβαλε τα χρήματά του με σκοπό να τα αυγατίσει. Ο δρόμος προς την κόλαση είναι ωστόσο στρωμένος με καλές προθέσεις και μπορούσε εξίσου να επιδιώξει να κερδίζει χρήματα χωρίς να παράγει.

Έτσι λχ το 1844-1847 απόσυρε από την παραγωγική επιχείρηση μέρος του κεφαλαίου του για να το παίξει στις μετοχές των σιδηροδρόμων. Έτσι και τον καιρό του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου έκλεισε το εργοστάσιό του και πέταξε τον εργοστασιακό εργάτη στο δρόμο για να παίξει στο χρηματιστήριο μπαμπακιού του Λίβερπουλ.

Απειλεί. Δεν θα την ξαναπάθει. Στο εξής λέει, θα αγοράζει το εμπόρευμα έτοιμο από την αγορά αντί να το παράγει ο ίδιος. Αν όμως όλα του τ’ αδέλφια οι καπιταλιστές κάνουν το ίδιο, από πού θα βρει εμπόρευμα στην αγορά; Και το χρήμα δεν μπορεί να το φάει. Κανοναρχεί. Πρέπει να πάρουν υπόψη την εγκράτειά του. Μπορούσε να σπαταλήσει τα 15 σελίνια του. Αντί γι’ αυτό τα κατανάλωσε παραγωγικά κι έφτιαξε νήμα με αυτά. Σε αντιστάθμισμα όμως έχει νήμα από τύψεις συνείδησης. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξαναπέσει στο ρόλο του θησαυριστή, που μας έδειξε που οδηγεί ο ασκητισμός. Άλλωστε, «ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος». Οποιοδήποτε κι αν ήταν το όφελος της αυταπάρνησής του, δεν υπάρχει τίποτα για να την αμείψει ιδιαίτερα, γιατί η αξία του προϊόντος είναι ίση μόνο με το άθροισμα των εμπορευματικών αξιών που ρίχτηκαν σε αυτό το προτσές. Μπορεί λοιπόν να παρηγορεί τον εαυτό του λέγοντας ότι η αρετή αμείβεται με την αρετή. Αντί γι’ αυτό όμως, γίνεται απαιτητικός. Το νήμα τού είναι άχρηστο. Το ‘χει παραγάγει για να το πουλήσει. Ας το πουλήσει λοιπόν ή, απλούστερα, ας παράγει στο μέλλον μόνο πράγματα για τις δικές του ανάγκες, μια συνταγή που του την έδωσε κιόλας ο οικογενειακός του γιατρός Μακ Κούλοκ σαν δοκιμασμένο μέσο ενάντια στην επιδημία της υπερπαραγωγής. Πεισματώνει. Μήπως ο εργάτης μπορεί έτσι χωρίς τίποτα, μονάχα με τα μέλη του σώματός του να φτιάχνει προϊόντα εργασίας, να παράγει εμπορεύματα; Μήπως δεν του ‘δωσε την ύλη με την οποία και στην οποία μόνο μπορεί να ενσωματώσει την εργασία του; Επειδή όμως το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αποτελείται από τέτοιους ξυπόλητους, δεν πρόσφερε μήπως με τα μέσα παραγωγής του, με το μπαμπάκι του και με τ’ αδράχτια του, μια ανεχτίμητη υπηρεσία στην κοινωνία και στον εργάτη, που επιπλέον τον έχει εφοδιάσει με τα μέσα συντήρησης; Και δεν πρέπει να βάλει στο λογαριασμό την υπηρεσία αυτή; Μήπως ο εργάτης δεν του ανταπόδωσε την υπηρεσία που μετατρέπει το μπαμπάκι και τ’ αδράχτια σε νήμα; Εξάλλου εδώ δεν πρόκειται για υπηρεσίες. Μια υπηρεσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ωφέλιμο αποτέλεσμα μιας αξίας χρήσης, είτε του εμπορεύματος είτε της εργασίας. Εδώ όμως πρόκειται για την ανταλλαχτική αξία. Ο κεφαλαιοκράτης πλήρωσε στον εργάτη την αξία 3 σελινιών. Ο εργάτης του επέστρεψε ένα ακριβές ισοδύναμο με τη μορφή της αξίας των 3 σελινιών που πρόσθεσε στο μπαμπάκι, αξία αντί αξίας. Και ο φίλος μας που μόλις τώρα δα κόμπαζε για το κεφάλαιό του, παίρνει ξαφνικά τη μετριόφρονη στάση του εργάτη του. Μήπως δε δούλεψε κι ο ίδιος; μήπως δεν έκανε τη δουλειά της επίβλεψης, της επιστασίας πάνω στον κλώστη; Μήπως κι αυτή του η εργασία δεν δημιουργεί αξία; Ο επιστάτης του κι ο διευθυντής του σηκώνουν τους ώμους. Στο μεταξύ όμως ξαναϋποδήθηκε με χαρούμενο χαμόγελο την παλιά του φυσιογνωμία. Μας κορόιδευε με όλη αυτή την κατήχηση. Δε δίνει πεντάρα για όλα αυτά. Όλες αυτές τις σάπιες δικαιολογίες και κούφιες φλυαρίες τις αναθέτει στους ειδικά γι’ αυτό το σκοπό πληρωνόμενους καθηγητές της πολιτικής οικονομίας. Ο ίδιος είναι πραχτικός άνθρωπος, που αν και δεν αναλογίζεται πάντα τι λέει έξω από την επιχείρησή του, ξέρει όμως πάντα τι κάνει στην επιχείρησή του.

Ας εξετάσουμε το ζήτημα από κοντά.

Το γεγονός ότι χρειάζεται μισής μέρας εργασία για να κρατήσει τον εργάτη 24 ώρες στη ζωή, δεν εμποδίζει καθόλου τον εργάτη να δουλέψει μια ολόκληρη μέρα. Ώστε λοιπόν η αξία της εργατικής δύναμης και η αξιοποίησή της, η αξία που μπορεί να παράγει στο προτσές της εργασίας, είναι δυο διαφορετικά μεγέθη. Αυτή τη διαφορά στην αξία είχε υπόψη του ο κεφαλαιοκράτης όταν αγόραζε την εργατική δύναμη. Η χρήσιμη ιδιότητά της να φτιάχνει νήμα ή υποδήματα ήταν μόνο ένα condition sine qua non [όρος εκ των ουκ άνευ], γιατί η εργασία πρέπει να ξοδεύεται με ωφέλιμη μορφή για να δημιουργεί αξία. Αυτό όμως που έκρινε την υπόθεση είναι η ειδική αξία χρήσης αυτού του εμπορεύματος, η ιδιότητά του να είναι πηγή αξίας και μάλιστα περισσότερης αξίας απ’ ό,τι έχει το ίδιο.

Αυτή είναι η ειδική υπηρεσία που ο κεφαλαιοκράτης περιμένει από την εργατική δύναμη. Και ενεργεί εδώ σύμφωνα με τους αιώνιους νόμους της ανταλλαγής εμπορευμάτων. Ο κάτοχος του χρήματος πλήρωσε την ημερήσια αξία της εργατικής δύναμης, γι’ αυτό του ανήκει η χρήση της στο διάστημα της μέρας, η εργασία μιας ολόκληρης μέρας. Το περιστατικό ότι η ημερήσια συντήρηση της εργατικής δύναμης κοστίζει μόνο μισής μέρας εργασία παρά το γεγονός ότι η εργατική δύναμη μπορεί να δρα, να εργάζεται μια ολόκληρη μέρα, ότι επομένως η αξία που δημιουργεί η χρήση της στο διάστημα μιας ημέρας είναι διπλάσια από τη δική της ημερήσια αξία, το περιστατικό αυτό είναι μεγάλο βέβαια ευτύχημα για τον κεφαλαιοκράτη, δεν αποτελεί όμως καθόλου αδικία σε βάρος του πωλητή της εργατικής του δύναμης.

ΕΚΠΛΗΞΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο κεφαλαιοκράτης μας πρόβλεψε τούτη την περίπτωση που τον κάνει να γελάει. Γι’ αυτό, ο εργάτης στον τόπο της δουλειάς βρίσκει τα απαραίτητα μέσα παραγωγής όχι μόνο για ένα εξάωρο μα για ένα δωδεκάωρο προτσές εργασίας. Αν οι 10 λίβρες μπαμπάκι απορρόφησαν 6 ώρες εργασία και μετατράπηκαν σε 10 λίβρες νήμα, τώρα 20 λίβρες μπαμπάκι θ’ απορροφήσουν 12 ώρες εργασία και θα μετατραπούν σε 20 λίβρες νήμα. Ας εξετάσουμε το προϊόν του παρατεταμένου προτσές εργασίας. Στις 20 λίβρες νήμα είναι τώρα αντικειμενοποιημένες 5 εργάσιμες μέρες, 4 στην καταναλωμένη μάζα μπαμπακιού και αδραχτιού και 1 που απορροφήθηκε από το μπαμπάκι στη διάρκεια του κλώσιμου. Η χρηματική έκφραση 5 ημερών εργασίας όμως είναι 30 σελίνια. Αυτή λοιπόν είναι η τιμή των 20 λιβρών νήματος. Το νήμα εξακολουθεί να κοστίζει 1 σελίνι και 6 πένες η λίβρα. Όμως το άθροισμα των αξιών των εμπορευμάτων που ρίχτηκαν στο προτσές ήταν 27 σελίνια. Η αξία του νήματος είναι 30 σελίνια. Η αξία του προϊόντος αυξήθηκε κατά 1/9 πέρα από την αξία που προκαταβλήθηκε για την παραγωγή του. Έτσι τα 27 σελίνια μετατράπηκαν σε 30 σελίνια. Γέννησαν μια υπεραξία από 3 σελίνια. Το τέχνασμα πέτυχε επιτέλους. Το χρήμα μετατράπηκε σε κεφάλαιο».

Ο κεφαλαιοκράτης επιστρέφει τώρα στην αγορά, όπου είχε αγοράσει προηγούμενα εμπόρευμα, και πουλάει εμπόρευμα. Πουλάει το νήμα προς 1 σελίνι και 6 πένες τη λίβρα, ούτε μια πεντάρα πάνω ή κάτω από την αξία του. Και όμως τραβάει από την κυκλοφορία 3 σελίνια παραπάνω από όσα είχε ρίξει αρχικά σ’ αυτήν.

Όλα είναι άριστα στον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους.

ΒΗΜΑ ΔΕΚΑΤΟ – ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ

Ξοδέψατε 27 σελίνια και πήρατε 30!

Μη μου πείτε ότι δεν είστε ικανοποιημένοι!!

Και όσο για τον τρόπο που θα απολαύσετε το μικρό αυτό κέρδος σας, μην περιμένετε από εμάς συμβουλές!!!

Οι δικές μας υπηρεσίες σε αυτό το σημείο ολοκληρώθηκαν, παραμένοντας πρόθυμοι πάντοτε να απαντήσουμε σε κάθε σας απορία για να σας βοηθήσουμε να ΑΥΞΗΣΕΤΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΑΣ και να ΠΛΟΥΤΙΣΕΤΕ ακολουθώντας τα παραπάνω ΔΕΚΑ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ!!!!

Πηγή: Διέξοδος

Αποκάλυψη Wikileaks για Σόιμπλε: Εάν οι Έλληνες ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους

Ένα mail που απευθύνεται προς την τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον και περιγράφει τις θέσεις του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για την ελληνική κρίση το 2012, αποκαλύπτει το Wikileaks.
Το εμπιστευτικό έγγραφο, το οποίο είχε προγραμματιστεί να αποχαρακτηριστεί τον Μάιο του 2027, προκύπτει όπως αναφέρει από συζητήσεις με τον Σόιμπλε και ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Μάλιστα όπως τονίζει το έγγραφο, οι πληροφορίες προέρχονται από ιδιαίτερα ευαίσθητη πηγή και πρέπει να αντιμετωπιστεί με προσοχή και να μην γίνει γνωστό σε μέλη ή σε όσους σχετίζονται με την  γερμανική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με το έγγραφο, που απηχεί τις απόψεις του Σόιμπλε, και αναφέρεται στην περίοδο του Μαΐου του 2012, 12 με 15 από τις χώρες της ευρωζώνης οδηγούνται στην ύφεση και οι αγορές δεν θα περιμένουν τα εκλογικά αποτελέσματα σε Ελλάδα, Γαλλία και Γερμανία για να απαιτήσουν πολιτικές λύσεις για το μέλλον της ευρωζώνης.
Σύμφωνα με το έγγραφο ο Σόιμπλε επανειλημμένα προειδοποίησε την Μέρκελ ότι η παρούσα αντιμετώπισης της Ευρωπαϊκής κρίσης μπορεί να οδηγήσει σε αναστάτωση τους επενδυτές και να βάλει τους ηγέτες της ΕΕ αντιμέτωπους με την απώλεια της διεθνούς εμπιστοσύνης.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η στάση των ΗΠΑ στην ελληνική κρίση είναι αμφίσημη, τονίζοντας ότι η Ουάσιγκτον λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά ταυτόχρονα ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη μόνο εάν τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Ο Σόιμπλε, σύμφωνα με το έγγραφο, και αξιωματούχοι σε Βερολίνο, Λονδίνο και Βρυξέλλες έχουν αρχίσει να βλέπουν τις εκλογές στην Ελλάδα σαν δημοψήφισμα για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.
Ο ίδιος ο Σόιμπλε, ανέφερε σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι παρά την εκπεφρασμένη θέση για παραμονή στο ευρώ, εάν οι Έλληνες ψηφίσουν υπέρ μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που τάσσεται κατά της λιτότητας, τότε θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους.
Σύμφωνα με τις πηγές που επικαλείται το έγγραφο, ο Σόιμπλε αναζητά τρόπους για να αντιμετωπίσει ένα προβληματικό αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα. Ο ίδιος έβλεπε δύο δρόμους και κανείς δεν είναι ευχάριστος για τη Γερμανία και άλλες χώρες της ΕΕ. Μία πιθανή έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα άνοιγε το δρόμο για την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία.
Ο Σόιμπλε σύμφωνα με το έγγραφο, αρνήθηκε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγου και σταδιακά έδειξε μεγαλύτερη μετριοπάθεια στο ενδεχόμενο μιας ευρωπαϊκής λύσης μέσα στην ΕΕ. Ζήτησε από τους «πέντε σοφούς» της Γερμανίας να αναθεωρήσουν το ενδεχόμενο ενός Ευρωπαϊκού Πακέτου Σωτηρίας. Αυτή η ιδέα είχε αναπτυχθεί από το 2011, ωστόσο αρχικά ο Σόιμπλε ήταν αντίθετος σε αυτό το σενάριο εξαιτίας των ανησυχιών του για τις πολιτικές επιπτώσεις που θα είχε στο εσωτερικό της Γερμανίας. Παράλληλα εκτιμούσε πως αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους με πραγματικούς όρους.
Η δεύτερη λύση, ήταν εξίσου προβληματική για τον Σόιμπλε καθώς περιλάμβανε σχέδιο για Ευρώπη δύο επιπέδων με μία πολύ πιο μικρή νομισματική ένωση. Αυτό το σχέδιο θα ήταν επικίνδυνο για την κυβέρνηση της Γερμανίας και τον Φρανσουά Ολάντ.
Σε κάθε περίπτωση, αναφέρει το κείμενο, ο Σόιμπλε πιστεύει ότι μία κατάρρευση της νομισματικής ένωσης δεν θα ήταν αποδεκτή από τη Γερμανία.
Σύμφωνα με το έγγραφο ο Σόιμπλε προετοιμαζόταν για όλα τα σενάρια, το ενισχυμένο σχέδιο σωτηρίας, την ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, αλλά και για την κατάρρευση. Ο Σόιμπλε φαινόταν ανήσυχος και από την στάση της Γερμανίδας καγκελαρίου και εξέφρασε φόβους για καθυστέρηση στις αποφασιστικές κινήσεις που πρέπει να γίνουν.
Επίσης επισημαίνει ότι ο Μάριο Μόντι είναι κοντά στις θέσεις της Μέρκελ και εκφράζει την ανησυχία του για το ενδεχόμενο η Ευρώπη να ολισθήσει στην ύφεση.  
topontiki.gr

Ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος καταφθάνει

Ένα γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας έχει συμβεί (για πολλοστή φορά), και με αθόρυβο τρόπο, έχει αλλάξει τον κόσμο ανεπιστρεπτί. Πρόκειται για κάτι που θα μεταβάλει όλα όσα θεωρούμε δεδομένα για τον τρόπο λειτουργίας της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας μας. Κυρίως όμως, για τον τρόπο ύπαρξης των ανθρώπων μέσα σε αυτή.

Πρόκειται για μία νέα τάξη μηχανικής εκμάθησης (machine learning) που αποκαλείται “deep learning”. Το κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονός συντελέστηκε όταν ένας υπολογιστής έκανε χρήση του deep learning για να κερδίσει τον τρεις φορές Ευρωπαίο πρωταθλητή του Go, Φαν Χούι. Και το έκανε πέντε συνεχόμενες φορές, χωρίς να ηττηθεί.

Όσοι έμαθαν την είδηση θεώρησαν ότι ο υπολογιστής δε θα μπορούσε να κερδίσει τον Lee Se-dol, τον πανθομολογουμένως καλύτερο παίκτη παγκοσμίως. Ο ίδιος ο Λη προέβλεψε ότι θα χάσει το πολύ ένα παιχνίδι. Η πραγματικότητα όμως τον διέψευσε: έχασε τα 4 από τα 5 παιχνίδια που έπαιξε ενάντια στον υπολογιστή.

Το AlphaGo, μία τεχνητή νοημοσύνη (Artificial Intelligence), είναι πλέον ο καλύτερος παίκτης του Go, ένα παιχνίδι με 10¹⁷⁰ πιθανούς συνδυασμούς κινήσεων. (Συγκριτικά: το γνωστό σύμπαν περιέχει 1080 άτομα.) Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως έγινε πριν μερικά χρόνια με το τηλεπαιχνίδι Jeopardy και ακόμα νωρίτερα με το σκάκι, όταν ο Deep Blue της ΙΒΜ κέρδισε τον Κασπάροφ.

Τι σημαίνει αυτό;

Η ιστορική αυτή νίκη του AlphaGo, καταδεικνύει ότι από γραμμική ανάπτυξη (της τεχνητής νοημοσύνης), έχουμε πάει ήδη στην παραβολική. Η πρόοδος που συντελείται στην τεχνολογία είναι πλέον τόσο ορατά εκθετική που μπορούμε να περιμένουμε με βεβαιότητα ότι θα ξεπεράσουμε πολλά ορόσημα, πολύ συντομότερα απ' ό,τι είχαμε υπολογίσει.

Εφόσον συνεχίσουμε να επιμένουμε στην εργασία ως το κύριο μέσο εξασφάλισης εισοδήματος, είμαστε παντελώς ανέτοιμοι για αυτή την εκθετική πρόοδο, συγκεκριμένα εκείνη της τεχνητής νοημοσύνης που αφορά συγκεκριμένες εργασίες. Εάν αυτό ακούγεται υπερβολικό, δείτε το παρακάτω γράφημα: οι υπολογιστές έχουν ήδη μειώσει τις θέσεις εργασίας, από τη δεκαετία του 1990.



Δουλειές Επαναλαμβανόμενης Ρουτίνας

Το σύνολο των θέσεων εργασίας μπορούν να καταταγούν σε 4 κατηγορίες: επαναλαμβανόμενες (ρουτίνας), μη-επαναλαμβανόμενες (μη-ρουτίνας), πνευματικές και χειρονακτικές. Ενώ στο παρελθόν όλες οι κατηγορίες αυξάνονταν, από τη δεκαετία του 1990 και μετά, οι επαναλαμβανόμενες δουλειές (ρουτίνας), ξαφνικά έπαψαν να αυξάνονται. Αυτό συνέβη επειδή μπορούμε να γράψουμε αλγόριθμους και κανόνες και να αφήσουμε τις μηχανές να το χειρίζονται.

Δυστυχώς, αυτού του είδους εργασίες ήταν κάποτε η ραχοκοκαλιά της Αμερικανικής μεσαίας τάξης.

Με τέτοιου είδους δουλειές ο Χένρι Φορντ έχτισε την μεσαία τάξη, και αργότερα αυτές γέμιζαν τα γραφεία στις ΗΠΑ. Τώρα όμως εξαφανίζονται, αφήνοντας πίσω τους δύο είδη εργασίας ως πιθανότητες: εκείνες που χρειάζονται τόσο ελάχιστη σκέψη που πληρώνονται με μισθούς πείνας και τις άλλες που χρειάζονται μεγάλη πνευματική ικανότητα, ώστε αυτοί που τις κάνουν πληρώνονται αδρά.

Μπορεί κάποιος να παρομοιάσει την οικονομία των ΗΠΑ με ένα τετρακινητήριο αεροπλάνο: και με τους δύο κινητήρες εν λειτουργία, μπορεί ακόμα να πετάξει. Τι γίνεται όμως όταν αρχίσουν να ρετάρουν και αυτοί οι δύο τελευταίοι κινητήρες του αεροπλάνου;

Αυτό αντιπροσωπεύουν οι τελευταίες εξελίξεις στη ρομποτική και την τεχνητή νοημοσύνη, την κατάρευση των τελευταίων δύο κινητήρων. Επειδή, για πρώτη φορά, έχουμε – επιτυχώς – διδάξει στις μηχανές να μαθαίνουν.

Big Data

Η φράση “big data” δεν είναι απλά ένας νεολογισμός της μόδας. Παράγουμε διαρκώς αυξανόμενες ποσότητες πληροφορίας σε σημείο που, μία σχετική αναφορά του 2013, εκτιμούσε ότι το 90% όλων των πληροφοριών στον κόσμο είχαν παραχθεί στα τελευταία 2 χρόνια (2011-2012).

Ο ταχύτατος αυτός ρυθμός δημιουργίας νέων πληροφοριών, διπλασιάζεται κάθε ενάμισυ έτος, χάρη στο διαδίκτυο. Σε κάθε ένα λεπτό του 2015, κάναμε 4,2 εκατομμύρια Likes στο φέησμπουκ, αναρτούσαμε 300 ώρες βίντεο στο YouTube και στέλναμε 350 χιλιάδες τιτιβίσματα στο τουίτερ.

Παράγουμε δεδομένα όπως δεν είχε ξαναγίνει ποτέ στο παρελθόν, και αυτό ακριβώς χρειάζονται οι μηχανές για να μάθουν να μαθαίνουν.

Γιατί;

Προσπαθήστε να φανταστείτε πώς θα προγραμματίζατε έναν υπολογιστή να αναγνωρίσει μία καρέκλα. Θα του δίνατε ένα σωρό οδηγίες αλλά και πάλι το αποτέλεσμα θα ήταν ένα λογισμικό που αναγνωρίζει καρέκλες που δεν υπάρχουν, ενώ δεν αναγνωρίζει άλλες που υπάρχουν.

Εμείς λοιπόν, πώς μάθαμε να αναγνωρίζουμε τις καρέκλες; Οι γονείς μας μας έδειξαν μία καρέκλα και είπαν “καρέκλα”. Και πάνω που νομίζαμε ότι το μάθαμε, δείχναμε ένα τραπέζι και λέγαμε “καρέκλα”. Και τότε πάλι οι γονείς μας είπαν “τραπέζι”.

Αυτή η μέθοδος λέγεται reinforcement learning (εκμάθηση μέσω ενίσχυσης). Η ταμπέλα “καρέκλα” συνδέεται με κάθε καρέκλα που βλέπουμε, έτσι ώστε τελικά, ορισμένες νευρικές διαβιβάσεις να σταθμίζονται καταλλήλως. Ουσιαστικά, ολόκληρη η ζωή μας είναι big data που φιλτράρεται μέσα από το μυαλό μας.

Deep Learning

Η ισχύς του Deep Learning έγκυται στο ότι χρησιμοποιούμε τεράστιους όγκους δεδομένων ώστε να μαθαίνουμε στις μηχανές να λειτουργούν περισσότερο όπως εμείς, χωρίς να τους δίνουμε αναλυτικές οδηγίες. Αντί δηλαδή να περιγράψουμε τι καθιστά την καρέκλα “καρέκλα” στον υπολογιστή, μπορούμε να τον συνδέσουμε με το διαδίκτυο και να του δείξουμε εκατομμύρια φωτογραφίες από καρέκλες. Μπορεί έτσι να αποκτήσει μία γενική ιδέα του τι συνιστά μία καρέκλα.

Στη συνέχεια, το δοκιμάζουμε, με ακόμα περισσότερες εικόνες. Όταν κάνει λάθος, το διορθώνουμε, κάτι που βελτιώνει περισσότερο την ικανότητά του να ανιχνεύει την καρέκλα. Η επανάληψη αυτής της διαδικασίας, έχει ως αποτέλεσμα έναν υπολογιστή που μπορεί πλέον να αναγνωρίσει μία καρέκλα, όταν τη δει, όσο καλά την αναγνωρίζουμε κι εμείς.

Μία σημαντική διαφορά βεβαίως είναι ότι μόνο ο υπολογιστής μπορεί να περιηγηθεί σε εκατομμύρια δείγματα καρεκλών, σε απειροελάχιστο χρόνο.

Ο συνδυασμός της διαδικασίας του Deep Learning με τα big data έχει παράξει εκπληκτικά αποτελέσματα, μόλις τον περασμένο χρόνο. Η τεχνητή νοημοσύνη που ανέπτυξε η Google, DeepMind, έμαθε όχι απλά να διαβάζει αλλά και να κατανοεί το κείμενο που διαβάζει. Μάλιστα δίδαξε τον εαυτό του να παίζει δεκάδες παιχνίδια Ατάρι 2600, καλύτερα από τους ανθρώπους, απλά κοιτάζοντας την οθόνη και το σκορ, και παίζοντας διαρκώς παιχνίδια.

Μία τεχνητή νοημοσύνη με το όνομα Giraffe (καμηλοπάρδαλη), έμαθε αυτοδίδακτα να παίζει σκάκι, χρησιμοποιώντας 175 εκατομμύρια κινήσεις σκακιού. Μετά από 72 ώρες παιχνιδιού ενάντια στον εαυτό του, το Giraffe απέκτησε το επίπεδο του διεθνούς Μάστερ.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι το AlphaGo δεν διαθέτει την υπολογιστική δύναμη να προβλέψει όλες τις πιθανές κινήσεις του Go για να καθορίσει πώς θα κερδίσει. Όπως όμως κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, έμαθε να εκτιμά ποια “αισθάνεται” ότι είναι η καλύτερη κίνηση. Αυτό, το κάνουμε μέσα από την παρατήρηση και την εμπειρία μας. Το ίδιο έκανε και το AlphaGo, παρατηρώντας εκατομμύρια παιχνίδια και κάνοντας εξάσκηση.

Αυτοματοποίηση μη-επαναλαμβανόμενης εργασίας
Οσονούπω. Αυτή είναι η σωστή απάντηση για κάθε ερώτημα που αφορά κάτι καινούριο που οι μηχανές θα μπορούν να κάνουν καλύτερα από τον άνθρωπο.

Πρέπει να κατανοήσουμε τι θα σημάνει η είσοδος στην αγορά εργασίας, σε θέσεις μη-επαναλαμβανόμενης εργασίας, αυτής της εκθετικά βελτιούμενης τεχνολογίας. Καμία ανθρώπινη θέση εργασίας δεν είναι ασφαλής πλέον, τώρα που οι μηχανές απέκτησαν την ικανότητα να μαθαίνουν. Από την εργασία σε φαστφουντάδικα μέχρι την παροχή υπηρεσιών υγείας, μπορούμε να κατασκευάσουμε μηχανές που να εκτελούν όλα τα καθήκοντα χωρίς καθόλου (ή ελάχιστη) ανάγκη για ανθρώπους, και με χαμηλότερο κόστος από τους ανθρώπους.

Η τεχνητή νοημοσύνη Amelia, εκπαιδεύθηκε για να κάνει τη δουλειά τηλεφωνητή, σε κέντρο εξυπηρέτησης. Μπορεί να μάθει σε δευτερόλεπτα ό,τι οι άνθρωποι χρειάζονται μήνες και γνωρίζει 20 ξένες γλώσσες. Το κυριότερο όμως είναι ότι μαθαίνει διαρκώς. Σε δοκιμαστική λειτουργία, διαχειρίστηκε επιτυχώς ένα στα 10 τηλεφωνήματα, την πρώτη εβδομάδα. Στο τέλος των δύο μηνών, μπορούσε να διαχειριστεί επιτυχώς 6 στα 10. Εκτιμάται ότι μπορεί να αφήσει άνεργους 250 εκατομμύρια εργαζόμενους, παγκοσμίως.

Οι δημιουργοί της Siri, τώρα ετοιμάζουν την τεχνητή νοημοσύνη με το όνομα Viv. Θα είναι προσωπική βοηθός, θα εκτελεί εργασίες για μας online και θα μας διαβάζει το facebook news feed με επιλογές που θεωρεί ότι θα μας αρέσουν περισσότερο. Αναμένεται επίσης να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στη διαφημιστική βιομηχανία, καθώς εξαιτίας της, θα βλέπουμε πολύ λιγότερες διαφημίσεις.
Βασικό Εγγυημένο Εισόδημα

Αυτός ο νέος κόσμος, είναι ένας κόσμος όπου οι μηχανές θα κάνουν και τα τέσσερα είδη εργασίας, κάτι που θα επιφέρει σημαντικότατη κοινωνική επαναθεώρηση.

Εάν θα υπάρχει μηχανή που μπορεί να κάνει μία δουλειά, γιατί να πρέπει να την κάνει άνθρωπος;

Θα πρέπει το εισόδημα να παραμένει συνδυασμένο με την εργασία;

Ποιος θα καρπώνεται το κέρδος από την εργασία που θα κάνουν μηχανές;

Και τι θα αγοράζει ή δε θα αγοράζει κανείς με αυτό;

Μήπως θα δημιουργούμε δουλειές για τις οποίες δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη, μόνο και μόνο για να διατηρούμε το εισόδημα των εργαζομένων;

Αυτές και πολλές ακόμα ερωτήσεις σχετίζονται με το δημόσιο διάλογο για το Κατώτατο Εγγυημένο Εισόδημα που έχει ανοίξει σε αρκετές χώρες. Οι ειδικοί στην τεχνητή νοημοσύνη έχουν ήδη κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, καλώντας τους πολιτικούς να το εφαρμόσουν εδώ και τώρα.

Σε μία αναφορά του Αμερικανικού Κονγκρέσου εκτιμάται ότι ένας εργαζόμενος που το 2010 είχε μισθό μικρότερο των 20 δολαρίων την ώρα, κινδυνεύει να αντικατασταθεί από μία μηχανή, κατά 83%. Ένας εργαζόμενος που κερδίζει μέχρι 40 δολάρια την ώρα, κινδυνεύει κατά 31% να αντικατασταθεί.




Επιμέλεια / επιλογές αποσπασμάτων: espoir
Πηγή άρθρου: https://medium.com/basic-income/deep-learning-is-going-to-teach-us-all-the-lesson-of-our-lives-jobs-are-for-machines-7c6442e37a49


https://omniatv.com/blog/5891-%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9

Η Δύση και ο πειρασμός της 5ης σταυροφορίας

Χριστόφορος Κάσδαγλης

Διαβάζω δεξιά αριστερά απόψεις σοβαρών κατά τεκμήριο ανθρώπων, που μιλούν για μηδενική ανοχή απέναντι στον ISIS και τους μουσουλμάνους γενικότερα. Μερικοί μάλιστα σπεύδουν να απευθυνθούν στους μωαμεθανούς που ζουν σε ευρωπαϊκές χώρες και τους ζητούν να φρονιματιστούν και να πάρουν θέση.

Μηδενική ανοχή απέναντι στον ISIS, το καταλαβαίνω. Είναι ένας μηχανισμός βίας και φασιστικής επιβολής, ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας που βγήκε μέσα από τις κατακόμβες της υπανάπτυξης, των δυτικών επεμβάσεων, της καθεστωτικής επιβολής, αλλά και παιχνιδιών που εκπορεύονται από μυστικές υπηρεσίες.

Τη μηδενική ανοχή όμως απέναντι στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς και, πολύ περισσότερο, στους φτωχοδιάβολους των δυτικοευρωπαϊκών μητροπόλεων, δεν την καταλαβαίνω. Όποιος είναι σε θέση να διαβάσει τη γεωγραφία των μητροπολιτικών προαστίων και των εργατικών πολυκατοικιών, καταλαβαίνει πως οι πολιτικές της μηδενικής ανοχής, της γκετοποίησης, της ανεργίας και του ρατσισμού ήταν αυτές που οδήγησαν χιλιάδες νεαρούς στην αγκαλιά του ISIS. Και είναι επίσης όλη αυτή η πατριωτική έξαρση που συνεπήρε τους Γάλλους εχθές, τους Βέλγους σήμερα και τους Γερμανούς ενδεχομένως αύριο-μεθαύριο, που θα δημιουργήσει ένα νέο κύμα στρατολόγησης απελπισμένων νέων ανθρώπων, Ευρωπαίων πολιτών, ας μην το ξεχνάμε, στις γραμμές των ακραίων ισλαμιστών. (Και φυσικά, όλοι ξέρουμε σε τι έδαφος θα φυτρώσει και θα αναπτυχθεί ένα τέτοιο ρεύμα, ειδικά στη Γερμανία).

Τα σημάδια ήταν μπροστά μας από καιρό, πληγές που έχαιναν ανοιχτές. Όποιος έχει διαβάσει τα βιβλία του μακαρίτη του Ζαν Κλωντ Υζώ ξέρει πολύ καλά για τι πράγμα μιλάμε. Δύο ήταν οι σταθερές του ευαίσθητου Μαρσεγέζου: Η Μασσαλία που χάνεται και το αδιέξοδο της γαλλικής μεταναστευτικής πολιτικής, μαζί με τον διάχυτο ρατσισμό, που δημιούργησαν και αναπαρήγαγαν έναν στρατό κολασμένων μέσα στην καρδιά των αστικών κέντρων της χώρας.

Τώρα όμως έχουμε έναν φαύλο κύκλο ασύμμετρων χτυπημάτων. Η 11η Σεπτεμβρίου μπορεί να βοήθησε το στρατιωτικό – βιομηχανικό σύμπλεγμα να κάνει χρυσές δουλειές, πέραν αυτού, όμως, η ρητορική του μίσους και η τρομοκρατολαγνεία που επικράτησαν ουδόλως μείωσαν την πιθανότητα ασύμμετρων χτυπημάτων. Αντιθέτως επέτειναν το πρόβλημα, βοήθησαν τη δημιουργία και τη γιγάντωση ενός αποτρόπαιου χαλιφάτου στη Συρία και στο Ιράκ, με προφανείς δυτικοευρωπαϊκές καταβολές, τεχνογνωσία και προσβάσεις στο μαλακό υπογάστριο των ευρωπαϊκών μητροπόλεων.

Χαρακτηριστική ένδειξη αυτής της αντίφασης ήταν και η εκστρατεία που εκδηλώθηκε εις βάρος της Ελλάδας μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, με το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι οι κομάντος αυτοκτονίας έμπαιναν στην Ευρώπη από τη χώρα μας. Οι δολοφόνοι ήταν εκεί, ριζωμένοι στις γειτονιές τους, κι εκείνοι κυνηγούσαν ανεμόμυλους στη Μυτιλήνη και την Ειδομένη… Συνέχεια αυτού ακριβώς του ιδεολογήματος ήταν η αφελής εμμονή των βελγικών αρχών να θεωρούν, σύμφωνα με δική τους ομολογία, ότι ο Σαλάχ Αμπντεσλάμ βρισκόταν όλο αυτό το διάστημα εκτός βελγικού εδάφους.

Δεν ξέρω αν οι στρατοί των ευρωπαϊκών χωρών είναι επαρκείς για να συντρίψουν τον ISIS. Το ελπίζω, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Αυτό για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι αποτελούν εργαλείο άχρηστο, αν ο σκοπός είναι να αναχαιτιστεί η αφύπνιση των μουσουλμανικών πληθυσμών στον αραβικό κόσμο, πολύ δε περισσότερο στη Δυτική Ευρώπη. Τα σύμβολα, οι σημαίες, οι ρητορικές κορώνες, οι εθνικές κινητοποιήσεις, το στρίμωγμα των μουσουλμανικών πληθυσμών στη γωνία λειτουργούν αντίστροφα ως προς τον σκοπό που υποτίθεται ότι επιδιώκεται.

Χρειάζεται η Ευρώπη, η Δύση γενικότερα, να κινηθεί προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση:

Μέτρα ειρήνευσης και ανασυγκρότησης των οικονομιών στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Αποκατάσταση μιας πολιτικής για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό συμβατή ςμε τη διεθνή νομοθεσία και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, μαζί με τη διάθεση των ρωμαλέων πόρων που απαιτούνται για την επιτυχία της.

Δουλειές, απογκετοποίηση και πολυπολιτισμική παιδεία στα προάστια των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων.

Άνοιγμα θρησκευτικού, πολιτικού και πολιτισμικού διαλόγου, μέτρα συμφιλίωσης, μια καινούρια χάρτα ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων.

Αλλιώς η στρατιωτικοποίηση θα εντείνεται, απορροφώντας τεράστια κονδύλια που θα αφαιμάσσονται από κοινωνικές πολιτικές. Και τα ασύμμετρα χτυπήματα θα γίνονται όλο και πιο οδυνηρά, ανακυκλώνοντας το αδιέξοδο.

http://tvxs.gr

Η πραγματικότητα πίσω από το Ισλαμικό Κράτος

Μεγάλη συζήτηση γίνεται το τελευταίο διάστημα και πολύ περισσότερο τις τελευταίες ώρες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες για τη φύση του Ισλαμικού Κράτους, για τα πλοκάμια του στη Δύση, για τις ευθύνες της μιας ή της άλλης πλευράς.

Το νέο χτύπημα στην καρδιά της Ευρώπης έγινε για μια ακόμη φορά αφορμή ώστε κύκλοι που αποβλέπουν σε πολιτικά οφέλη μέσα από μια ανείπωτη τραγωδία να ανακυκλώνουν τις θεωρίες περί κακών μουσουλμάνων προτάσσοντας το εκτός πραγματικότητας, πλην όμως λογικοφανές επιχείρημα πως «αφού οι τρομοκράτες ήταν μουσουλμάνοι, οι μουσουλμάνοι είναι τρομοκράτες».
Κάπως έτσι φτάσαμε να κατηγορούμε συλλήβδην τους πρόσφυγες ή αν μη τι άλλο να εκφράζουμε ανοικτά φόβους γιατί δήθεν αυτοί μπορεί να απειλούν τη Δύση και τον πολιτισμό της. Φυσικά, όταν μόνο μέσα στην Ελλάδα βρίσκονται περισσότεροι από 50.000 εκτοπισμένοι εκ των οποίων περίπου 12.000 έχουν στήσει μια μικρή κωμόπολη στην Ειδομένη, θα υπάρξουν και φαινόμενα εγκληματικότητας. Όπως βέβαια θα υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε ελληνική πόλη, κωμόπολη ή χωριό ακόμη και με πολύ λιγότερο πληθυσμό.

Πρόσφυγες και Ισλαμικό Κράτος

Οι πρόσφυγες, άνθρωποι της μεσαίας τάξης στην πλειονότητά τους, έμποροι, βιοτέχνες, ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, εκτοπίζονται από τις εστίες τους σε μια Συρία η οποία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και περίπου έξι χρόνια, ενώ καταδιώκονται πια από το ίδιο Ισλαμικό Κράτος που σήμερα ανοίγει μέτωπο στην Ευρώπη. Είναι επομένως ξεκάθαρο: οι πρόσφυγες δεν είναι το Χαλιφάτο, αλλά διώκονται απ’ αυτό.
Άλλωστε, όπως καλά γνωρίζουμε μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, ο στρατός του ISIS δεν έχει ανάγκη να στείλει «μαχητές» από τα βάθη της Ανατολής, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη, επειδή εκεί γεννήθηκαν και μεγάλωσαν! Ο Σαλάχ Αμπντεσλάμ για παράδειγμα, ο πρόσφατα συλληφθείς τρομοκράτης ο οποίος κατηγορείται για τις επιθέσεις στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου 2015, είναι Γάλλος πολίτης με καταγωγή από το Μαρόκο, ενώ ο αρχιτρομοκράτης – τζιχαντιστής Αμπντελχαμίντ Αμπααούντ, που σκοτώθηκε στις 18 Νοεμβρίου κατά την αστυνομική επίθεση στο κρησφύγετό του στο Σεν-Ντενί, στο Παρίσι είχε βελγική υπηκοότητα.
Επιπλέον, το Ισλαμικό Κράτος είναι οργάνωση με κρατική υπόσταση, με εξοπλισμό και πόρους που του εξασφαλίζουν οικονομική αυτάρκεια ώστε να μπορεί να λειτουργεί αυτόνομα. Σε αντίθεση με άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Μπόκο Χαράμ στην Αφρική, το Χαλιφάτο χτυπά στοχευμένα, εκεί όπου υπάρχει συμβολισμός. Έχοντας δημιουργήσει ένα δίκτυο «μαχητών» του αντάρτικου πόλης, μοιάζει απίθανο να αστοχήσει, ακόμη κι αν οι δυνάμεις ασφαλείας μιας χώρας όπως το Βέλγιο έχουν λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα. Θα ήταν επομένως κουτό να «θαλασσοπνίγει» τους «μαχητές» του στα νερά του Αιγαίου, ενώ μπορεί να εξασφαλίσει την παρουσία τους στην καρδιά της Ευρώπης χωρίς κίνδυνο να σκοτωθούν ή να συλληφθούν.

Η αστικοποίηση του Ισλαμικού Κράτους

Αντιθέτως έχει καταφέρει να παρεισφρήσει στις μουσουλμανικές κοινότητες στην Ευρώπη, οι οποίες εδώ και δεκαετίες και παρά την κατά καιρούς περιθωριοποίησή τους, έχουν καταφέρει να εναρμονιστούν με τον δυτικό τρόπο ζωής. Όμως, στα γκέτο των χωρών της κεντρικής Ευρώπης, της Γαλλίας, του Βελγίου ή της Γερμανίας, είναι ευκολότερο να στρατολογήσει κανείς ανθρώπους έτοιμους να πεθάνουν. Ανθρώπους που παρότι έλαβαν τη δυτική Παιδεία και είχαν πρόσβαση ακόμη και σε κρατικά αξιώματα (μετανάστες -ενίοτε και μουσουλμάνοι- υπουργοί υπάρχουν στη Γαλλία και την Ιταλία και βουλευτές σε Γερμανία, Βρετανία, Σουηδία και αλλού), αισθάνθηκαν περιθωριοποιημένοι και επηρεάστηκαν από την γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα του ISIS.
Σ’ αυτό προφανώς συνέβαλε η πολιτική συγκεκριμένων συντηρητικών κυβερνήσεων, όπως του Νικολά Σαρκοζί στη Γαλλία ο οποίος απαγόρευσε τη χρήση της μαντίλας για τις μουσουλμάνες μαθήτριες θέτοντας στο περιθώριο μια φιλοσοφία ζωής, όπως επίσης συνέβαλε η περαιτέρω φτωχοποίηση των χαμηλότερων κοινωνικά στρωμάτων, δεν θα μπορούσαν όμως αυτά από μόνα τους να αποτελούν αιτία για να δολοφονείς στο όνομα κάποιου Θεού.
Είναι πιθανό οι άνθρωποι που ζώνονται με εκρηκτικά να πιστεύουν στον παράδεισο και στις επτά ή τις 1.007 παρθένες ή και να αποζημιώνονται για λογαριασμό των οικογενειών τους, αδρά. Κανένας στην παρούσα φάση δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια σ’ αυτά τα ερωτήματα. Το δεδομένο εν προκειμένω είναι ένα: με πρόσχημα την περιθωριοποίηση και μέσω μια καλοστημένης μηχανής προπαγάνδας το Ισλαμικό Κράτος εισέβαλε σε μουσουλμανικές κοινότητες, στρατολόγησε νέους ανθρώπους και εξασφάλισε, πείθοντάς τους ότι πρέπει να σκοτωθούν στο όνομα της θρησκείας τους, ότι κανένας και ποτέ δεν θα μπορέσει να τους σταματήσει, γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να σταματήσεις κάποιον αποφασισμένο να πεθάνει.
Απόδειξη του εξαιρετικά προηγμένου μηχανισμού προπαγάνδας του ISIS είναι το γεγονός ότι κατά καιρούς υπήρξαν (και υπάρχουν) κι άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες στην Ευρώπη. Τις βλέπουμε συχνά να στρέφονται στη βία ή στον πολιτικό εξτρεμισμό (βλ. Χρυσή Αυγή, Jobbik κ.ο.κ), δεν αποκεφαλίζουν όμως δημοσίως και προς παραδειγματισμό, ούτε εκρήγνυνται μέσα στο πλήθος. Ούτε αυτό είναι καλό. Είναι όμως απολύτως ενδεικτικό για το ότι κάτι άλλο συμβαίνει με το Ισλαμικό Κράτος. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη δομή του. Από το γεγονός ότι λειτουργεί ως κράτος και ασκεί εκτός από βία και πολιτική.

Οι ευθύνες της Δύσης

Η Δύση και οι δορυφόροι της στην Ανατολή έχουν ευθύνες για την έξαρση του θρησκευτικού φονταμενταλισμού; Μπορεί να μην είναι αυτή η στιγμή για να τις αναλύσει κανείς, αλλά δεν μπορεί παρά να τις καταγράψει. Η Δύση ευθύνεται ξεκάθαρα για τον πόλεμο στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν ή στη Λιβύη για την όξυνση της συριακής κρίσης και για την ανοιχτή πληγή του παλαιστινιακού. Αυτή η αποσταθεροποίηση που δημιουργήθηκε στις περιοχές αυτές κατέστησε το έδαφος για τους εξτρεμιστές εξαιρετικά πρόσφορο.
Επιπλέον χρηματοδοτεί με πολλά δισεκατομμύρια και οπλίζει χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η οποία κυβερνάται ως Χαλιφάτο με πυλώνα της τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και ενισχύει το Ισλαμικό Κράτος και παράλληλα στηρίζει σθεναρά την Τουρκία παρότι εκφράζει διαφωνίες για την εξωτερική πολιτική της και τη στάση απέναντι στο ISIS. Η ίδια η Ευρωατλαντική Συμμαχία, το ΝΑΤΟ δηλαδή, αξιολογούσε μέχρι πρόσφατα ως σημαντικότερο κίνδυνο τη Ρωσία, θεωρώντας πως η αντιμετώπιση του ISIS αποτελεί ζήτημα εσωτερικής ασφάλειας κάθε κράτους και αβάνταρε ανοικτά την Άγκυρα αγνοώντας τις φωνές που την ήθελαν να κάνει τα στραβά μάτια ή και να ενισχύει οικονομικά μέσω της αγοράς πετρελαίου το Ισλαμικό Κράτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών το ISIS κέρδιζε περίπου ένα εκατ. δολάρια ημερησίως μόνο από την εξαγωγή πετρελαίου, μεγάλο μέρος του οποίου πωλείται παράνομα στην Τουρκία.

Χρηματοδοτήσεις και πώληση πολεμικού εξοπλισμού

Στην πραγματικότητα άλλωστε, τα προηγούμενα χρόνια χώρες όπως η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Ιταλία και η Φινλανδία έχουν κλείσει με τη Σαουδική Αραβία μεγάλες συμφωνίες προκειμένου να πωλήσουν πολεμικό εξοπλισμό. Ενδεικτικά, συμφωνίες ύψους 12 δισ. δολλαρίων, με τα 500 εκατ., να αφορούν πολεμικό εξοπλισμό, έχει υπογράψει η Γαλλία. Ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Σαουδικής Αραβίας μετά τις ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, πούλησε εξοπλισμό αξίας 5,6 δισ. στερλίνων, μόνο υπό την πρωθυπουργία Κάμερον. Συμφωνία στρατιωτικού εξοπλισμού ύψους 400 εκατ. δολαρίων πέτυχε το 2013 η Γερμανία.
H Αυστρία έχει προμηθεύσει με 37 M-12 όλμους και 9.000 χειροβομβίδες τη Σαουδική Αραβία από το 2010. Από το 2001 μέχρι το 2010, το Βασίλειο της Ολλανδίας, έχει προμηθεύσει τη Σαουδική Αραβία, με οπλισμό αξίας 39 εκατ. δολαρίων. Συμφωνίες ύψους 550 εκατ. δολαρίων, έχει συνάψει από το 2010 ως το 2014, η Σουηδία. Οπλισμό ύψους 435 εκατ. ευρώ, έχει προμηθεύσει η Ιταλία τη Σαουδική Αραβία, από το 2010. Τέλος, η Φινλανδία πέτυχε συμφωνία πώλησης οπλισμού, ύψους 100 εκατ. ευρώ, με τη Σαουδική Αραβία το 2013.
Το Χαλιφάτο της Σαουδικής Αραβίας, μαζί με το Κατάρ και το Μπαχρέιν είναι εκείνα που όπως γράφεται ενίσχυσαν από την πρώτη στιγμή τους τζιχαντιστές εξτρεμιστικών οργανώσεων προκειμένου να αποκομίσουν γεωπολιτικά οφέλη στην περιοχή. Η ίδια η Γερμανία πρόσφατα διερωτήθηκε δια του υπουργού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης Γκερτ Μίλερ, ποιος είναι εκείνος που χρηματοδοτεί και εξοπλίζει το Ισλαμικό Κράτος. «Η λέξη κλειδί είναι το Κατάρ» απαντούσε μόνος του ο Μίλερ. Με την πάροδο του χρόνου, ορισμένοι από εκείνους που χρηματοδοτήθηκαν αδρά, οι πιο σκληροπυρηνικοί θα έλεγε κανείς, δημιούργησαν το ISIS.
Θα ‘λεγε κανείς επομένως ότι η Δύση πληρώνει σ’ ένα βαθμό τα λάθη της. Αυτό όμως δεν είναι παρά η μισή αλήθεια. Κι αυτό γιατί πολλές τρομοκρατικές ενέργειες, όπως η 11η Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, προηγήθηκαν των επεμβάσεων στο Ιράκ, ενώ οι επιθέσεις σε Μαδρίτη και Λονδίνο έγιναν επίσης πριν από τις επεμβάσεις στη Συρία και τη Λιβύη. Τότε ήταν η Αλ-Κάιντα και η έννοια του Ισλαμικού Κράτους μας ήταν άγνωστη, επρόκειτο όμως για παρόμοια -ανάλογης ή και μεγαλύτερης ισχύος- χτυπήματα, στην καρδιά του δυτικού πολιτισμού με ανθρώπους που όπως και σήμερα αυτοκτονούσαν στο όνομα της θρησκείας τους.

Μήπως φταίει το Ισλάμ;

Ένα σενάριο τέλος που διαρκώς αναπαράγεται από συντηρητικούς κύκλους ανά την υφήλιο, είναι η φύση του Ισλάμ. Η θεωρία πως μουσουλμάνος και μετριοπαθής είναι έννοιες ασύμβατες. Πρόκειται για μύθο ο οποίος καταρρίπτεται από την ίδια την πραγματικότητα.
Οι μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο είναι περίπου (ίσως και περισσότεροι) από 1,5 δισεκατομμύριο. Πρόκειται για τη δεύτερη θρησκεία μετά τον χριστιανισμό. Στην Ευρώπη δε, ο μουσουλμανικός πληθυσμός αγγίζει το 6% φτάνει δηλαδή σχεδόν τα 20 εκατομμύρια. Αν επομένως ο εξτρεμισμός αποτελούσε δομικό στοιχείο της θρησκείας τους, τότε ολόκληρος ο πλανήτης θα είχε μετατραπεί σε Χαλιφάτο.
Μια τέτοια ισοπέδωση ενέχει σαφώς κινδύνους: οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι ήδη περιθωριοποιούνται εξαιτίας της πεποίθησης ότι είναι εν δυνάμει τρομοκράτες. Αν αυτή η φιλοσοφία επικρατήσει, πώς μπορούμε να αποκλείσουμε το σενάριο να λειτουργήσει ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, στέλνοντας περισσότερους αφελείς στην αγκαλιά του ISIS; Ένα τέτοιο παράδειγμα άλλωστε δεν είναι και αυτό του Κοσόβου; Εκεί όπου δεκάδες νέοι μουσουλμάνοι εντάσσονται στις τάξεις του ISIS την ίδια στιγμή που αποδέχονται να κυματίζουν στις πόλεις τους αμερικανικές σημαίες, αναγνωρίζοντας τη βοήθεια που έλαβαν πριν από χρόνια από τη Δύση την οποία σήμερα πολεμούν.
Πηγή: «Κουτί της Πανδώρας»

Λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα...

Κώστας Κάππας

Έφυγες νωρίς, απρόοπτα, δύσκολα και με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου “γιατί να συμβεί σε μένα;” Παραπονιόσουν, ανάμεσα σε ψήγματα ταραγμένου ύπνου και αγωνιωδών προσπαθειών για να κατευνάσεις τον πόνο, ότι δεν χόρτασες τους φίλους, τον αγώνα, το διάβασμα, την δουλειά σου, εμένα, δεν πρόλαβες μακρινά ταξίδια. Δεν μπορώ να κοιμηθώ και έχουν μεγαλώσει βασανιστικά οι μέρες. Σε θρηνώ παράλογα. Στερεύω από δάκρυα και μνήμες, πνίγομαι, παραλύει το σώμα μου, θέλω να μπω σε ένα παιδικό παραμύθι και να μην βγω ποτέ.

Δεν ξέρω εάν είναι ένστικτο αυτοπροστασίας από τον πόνο αλλά το μυαλό ψάχνει για λύση, εάν είναι δυνατόν τώρα, άμεσα. Θέλω να φύγω και ‘γω. Δεν πιστεύω ότι θα σε βρω σε μια άλλη ζωή, θέλω απλά να μην πονάω. Μέσα στα χάλια μου, ο εγωισμός μου (ναι τον έχω ακόμα!) ψάχνει όμως για μια ηρωική έξοδο.

Από την μία υπάρχει η ανακουφιστική λύση του μοναχικού σωματικού θανάτου. Πολυκατοικία – ταράτσα – βουτιά – λύτρωση. Ή, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε! Με λυτρώνει, αλλά θα προκαλέσω πόνο σε αρκετούς ανθρώπους. Με εκτιμούν ακόμη περισσότεροι και σε κάποιους θα δείξω έναν δρόμο που δεν θα ήθελα ποτέ να πάρουν. Εάν δεν αντέχω τον χαμό της συντρόφου μου, που δεν τον προκάλεσα, πως θ’ αντέξω τον θάνατο κάποιου άλλου, που με το παράδειγμά μου τον ενθάρρυνα;

Αρχίζω να ψάχνω στον κόσμο σου, στον κόσμο μας, άλλους σαν και εμάς, με το ίδιο πένθος ή παρόμοιο. Όχι, όχι για να ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα! Απλά, να μοιραστώ, να μάθω, να μιμηθώ. Βρήκα άδεια βλέμματα, κουρασμένα βήματα, απομόνωση, αδιαφορία για την Κοινωνική Τραγωδία που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, παρατημένες ζωές. Δεν είναι για μένα.

Άρχισα να ψάχνω σε άλλα Σύμπαντα.

Βρήκα τον εαυτό μου στην Ινδία ρακένδυτο να σε θρηνεί και ταυτόχρονα να ζητάει χαρούμενα από τους ταξιδιώτες του τραίνου να κουβαλήσει τις βαλίτσες για τρεις ρουπίες, για να φάει το βράδυ η Radhika, η Gayatri και ο Mayank.

Βρήκα τον φίλο μου τον Mphatso στο Μαλάουι, να μαζεύει τα περισσευούμενα φάρμακα για το AIDS, καθώς μειώθηκαν οι ζωντανοί στην οικογένειά του και να τρέχει να τα δώσει στον αρχηγό της απέναντι καλύβας με μια άγρια χαρμολύπη χαραγμένη στο πρόσωπό του.

Βρήκα την Cheryl, η οποία έμεινε άστεγη όταν σκοτώθηκε ο σύντροφός της, να εκπορνεύεται στην Νέα Υόρκη και να δίνει ότι βγάζει σε άλλα περιπλανώμενα κοριτσόπουλα, για να μην χρειαστεί να κάνουν το ίδιο που κάνει αυτή.

Βρήκα τον Γιώργο, 1000 μέτρα από τον κόσμο μου, στους Αγίους Ανάργυρους να αμφιταλαντεύεται εάν θα πληρώσει φάρμακα στην άρρωστη γυναίκα του ή θα ταΐσει καλύτερα την μικρή του που λιποθύμησε προχθές στο σχολείο. Έκανε αυτό που αποφάσισε η γυναίκα του: δεν αγόρασε τα φάρμακα.

Δεν θα αυτομολήσω στο αιώνιο τίποτα, απλά γιατί στο σκοτάδι όσο και να ψάξω δεν θα μπορέσω να σε βρω. Έχουν πολύ φως αυτά τα, νέα για μένα, Σύμπαντα και σε βρήκα εύκολα παντού. Σε βρήκα σαν ελπίδα στην Ινδία, στην Αφρική, στον αόρατο κόσμο των μεγαλουπόλεων. Σε βρήκα στο λαϊκό μεγαλείο, στους κοινωνικούς αγώνες, στις επιτροπές και τα συσσίτια της γειτονιάς, στη Φλόγα των άρρωστων παιδιών, στο 18 ΑΝΩ, στο ΚΕΘΕΑ και στο ΕΣΥΝ των ουσιοεξαρτώμενων, στον Ονήσιμο των κρατουμένων και αποφυλακισθέντων, στο Χαμόγελο του Παιδιού, στους γιατρούς του Κόσμου, στην ActionAid, σε βρήκα δίπλα μου. Αποφάσισα να ζήσω με πείσμα και σκοπό. Όσο έχω σκοπό και ταυτίζομαι με τον Άλλο, τόσο εσύ θα ζεις γύρω μου και μέσα μου.

Ο άνθρωπος είναι αδύνατον να ζήσει ευτυχισμένη ζωή. Το καλύτερο που μπορεί να κατορθώσει είναι να ζήσει μία ηρωική ζωή (Arthur Schopenhauer).

*Ο Κώστας Κάππας είναι καθηγητής Ιατρικής Φυσικής - Ακτινοφυσικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας και του Ιατρικού Τμήματος Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

AeriNews

Από την Οθωμανική στην οικονομική υποδούλωση

«Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι ήμεθα, ούτε πως δεν έχομεν άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε, "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα", αλλά, ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας...»

Θ. Κολοκοτρώνης

Όταν επαναστάτησε ο λαός το 1821 εκτός από τους Τούρκους θέλανε να λευτερωθούνε κι από τους τσιφλικάδες, τους κοτζαμπάσηδες, τους προύχοντες, τους νησιώτες καραβοκύρηδες, τους χριστέμπορους της εποχής.

Ηδη από το 1924, ο Γιάννης Κορδάτος με το βιβλίο του «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821» δείχνει το πραγματικό περιεχόμενο της επανάστασης: ήταν μια επανάσταση ενάντια στη φεουδαρχία και την καταπίεση, που εκφραστές της δεν ήταν μόνο οι Οθωμανοί πασάδες και μπέηδες αλλά και οι ντόπιοι προύχοντες, κοτζαμπάσηδες και δεσποτάδες.
Και ο Νίκος Μπελογιάννης συμπληρώνει στο βιβλίο του: «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα»: «οι αστοί και οι τσιφλικάδες, δε φοβούνταν τον τουρκικό ζυγό όσο φοβούνταν το λαϊκό ποτάμι που πάλευε για την απελευθέρωση...».

Να τι έλεγε για παράδειγμα ο Κορδάτος για τον ρόλο της Εκκλησίας που ήταν ένας από τους βασικούς θεσμούς που στήριζαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία: «Η Εκκλησία μάλιστα έπαιρνε από κάθε χριστιανό ραγιά ειδικό φόρο που λεγόταν ρόγα ή ζητεία. Πολλές φορές με ασπλαχνία Σάϋλωκ έκανε κατάσχεση στʼ αλέτρι ή τʼ άλλα γεωργικά εργαλεία του αγρότη, αν τύχαινε και δεν πλήρωνε τον παραπάνω φόρο. Γενικά μάλιστα ο κάθε χριστιανός ραγιάς ήταν υποχρεωμένος το 1/3 από το εισόδημά του και την περιουσία του να το δίνει δια τας ανάγκας της Εκκλησίας, δηλαδή των μητροπολιτών. Από, παντού λοιπόν, ο φτωχοαγρότης ήταν περιτριγυρισμένος από την ολιγαρχία των εκμεταλλευτών του. Και τι εκμεταλλευτών: απλήστων, τυρανικών και βαρβάρων!».

Μετά το νικηφόρο αποτέλεσμα της επανάστασης δικαιώθηκαν οι εξεγερμένοι; Ως προς το ότι απελευθερώθηκε η Ελλάδα από τον Οθωμανικό ζυγό ναι αλλά «...ύστερα από 60 χρόνια, από τότε που τελείωσε η επανάσταση του 1821 ο λαός υπέφερε, όπως τον καιρό της Τουρκοκρατίας, κάτω από το βάρος της εκμετάλλευσης της Ελλήνων που αντικατέστησαν τους Τούρκους», όπως γράφει ο Ν. Μπελογιάννης στο βιβλίο που αναφέραμε.

Μήπως όμως και σήμερα δεν ζούμε την υποδούλωση μας από το ξένο χρηματιστηριακό κεφάλαιο; Κι αυτή η υποδούλωση κρατάει αιώνες άσχετα τι μορφή έχει κάθε φορά.
Ο λόγος και πάλι στον κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη και στο καταπληκτικό βιβλίο του (έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν σ’ αυτό):


"Μόλις άρχισε η επανάσταση του '21 αρχίζουν και οι ξένοι κεφαλαιούχοι τη δράση τους σε βάρος ενός λαού που 'χυσε ποτάμι το αίμα για τη λευτεριά. Είναι αλήθεια ότι μέσα στις συνθήκες που πάλευαν οι Έλληνες ένα εξωτερικό δάνειο με καλούς όρους θα βοηθούσε σημαντικά, θα δυνάμωνε και θα 'δινε φτερά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Οι ξένοι όμως τραπεζίτες, με συνεργούς τους ντόπιους κοτζαμπάσηδες, τους Φαναριώτες και τους πάμπλουτους καραβοκυραίους, κατάφεραν να ωφελήσουν μονάχα τον μπεζαχτά τους και τους ξένους τυχοδιώκτες απ' τα δύο δάνεια της επανάστασης".

Η οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας στο ξένο κεφάλαιο αρχίζει με τα λεγόμενα δάνεια της Ανεξαρτησίας, του 1823 και 1825.

Τι απέγινε, λόγου χάρη, το πρώτο κιόλας δάνειο, το 1823, στην καρδιά της Επανάστασης, όταν χρειάζονταν χρήματα για ντουφέκια και βόλια; «Υστερα από τόσες περιπέτειες και προσπάθειες», λέει ο Μπελογιάννης μνημονεύοντας τη «γενναιοδωρία» των Αγγλων δανειστών, «η κυβέρνηση του Αργους πήρε 348.000 λίρες σε μετρητά και 11.900 σε πολεμοφόδια», αλλά «38.000 από τις 348.000 μείνανε στο Λονδίνο. Κατάντησε δηλαδή να πάρουμε μόλις 310.000 λίρες, ενώ στα βιβλία των τοκογλύφων η Ελλάδα ήταν χρεωμένη με 800.000!».

Είναι χαρακτηριστική μια πτυχή της τύχης που είχε και το δεύτερο δάνειο:

«... Ένα μέρος από το δάνειο πήγε για νοίκιασμα ναυάρχων. Έλειπαν όμως τα καράβια. Τι ναύαρχοι θα ήταν χωρίς πλοία; Κι αρχίζει πια η δεύτερη πράξη της κωμωδίας. Οι διαχειριστές του δανείου έδωσαν παραγγελία για έναν ολόκληρο στόλο, έξι καράβια παράγγειλαν στην Αγγλία- μια κορβέτα και πέντε ατμοκίνητα, τα δύο μικρά και τα τρία μεγάλα-, άλλες δύο φρεγάτες παραγγέλθηκαν στην Αμερική κι η τεχνική επιστασία της δουλειάς ανατέθηκε, από τον όμιλο των τραπεζιτών που ανεμοσκόρπιζε το δάνειο, σε έναν απόστρατο συνταγματάρχη του ιππικού. Από τα έξι εγγλέζικα μόνο η κορβέτα ΄΄Καρτερία΄΄, ύστερα από μεγάλες προσπάθειες του φιλέλληνα Άστιγγα, κατάφερε να πλεύσει τα τέλη του 1826 στην Ελλάδα, σε τέτοια όμως κατάσταση που ήταν αδύνατο να χρησιμοποιηθεί αμέσως στον αγώνα. Από τα δύο μεγάλα ατμοκίνητα το ένα κάηκε στις δοκιμές στον Τάμεση και το δεύτερο έφτασε στην Ελλάδα τον... Σεπτέμβρη του 1828, αλλά ήταν άχρηστο και δεν μπορούσε να κινηθεί! Από τα τρία μικρά πάλι το ένα μόνον έφτασε στα νερά μας όταν είχε πια τελειώσει η Επανάσταση! Τα άλλα δύο ξέμειναν στην Αγγλία, γιατί στάθηκε αδύνατο να πλεύσουν!».

Είναι καταπληκτική η «σούμα» των δυο αυτών δανείων που αναφέραμε:
«Δανειστήκαμε ονομαστικά και χρωστάμε πραγματικά 2.800.000 λίρες με τόκο 5%», μας λέει ο Ν. Μ. «ενώ στην Ελλάδα φτάσανε μόνο 540.000 με πραγματικό τόκο 26%»!!!

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πάρα πολλά για το πώς ξεκίνησε η οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας αλλά θα προτείναμε στους αναγνώστες του μπλογκ μας να διαβάσουν του βιβλίο που αναφέραμε. Σ’ αυτή την οικονομική ανάλυση ο Νίκος Μπελογιάννης ξεκινώντας από τα πρώτα λεγόμενα δάνεια ανεξαρτησίας, και φτάνοντας μέχρι το δανεισμό του 1940, περιγράφει τους σκοπούς των δανειστών, τους ληστρικούς όρους με σκοπό την αποκόμιση κερδών και δίπλα σε αυτά την οικονομική και πολιτική εξάρτηση. Υπογραμμίζει ότι τα λεγόμενα δάνεια ανεξαρτησίας, τα ‘φαγαν σχεδόν στο σύνολό τους οι ξένοι τοκογλύφοι και οι ντόπιοι αστικο-κοτζαμπάσηδες. Δεν παραλείπει επίσης να κάνει αναφορά και στον εσωτερικό δανεισμό του ελληνικού κράτους και στο ρόλο της Εθνοτράπεζας (ήταν η Εθνική Τράπεζα της εποχή).

Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας. Μπορεί να απαλλαχτήκαμε από τον Τούρκικο ζυγό αλλά η οικονομική υποδούλωση της χώρας μας, με διαχρονική ευθύνη των αστικών κυβερνήσεων που πέρασαν από τον τόπο συνεχίζετε. Οι σημερινοί κοτσαμπάσηδες λέγονται Λάτσηδες και Βαρδινογιάνηδες οι επικυρίαρχοι του τόπου μας ονομάζονται Γερμανοί και Αμερικάνοι και Ε.Ε.