Ευρώπη σαν τα μούτρα σας

Εσείς εκεί πάνω, οι του Βορρά της Ευρώπης, οι πολίτες που συνεχίζετε να απλώνετε πολύ βούτυρο στο κρουασάν σας, που μέσα από επαναστάσεις των λαών υποστηρίζετε ότι καταφέρατε να αλλάξετε τα καθεστώτα με κόκκινες και πορτοκαλί επαναστάσεις, ρίξτε ένα βλέμμα εδώ χαμηλά και αποδείξτε ότι είστε κάτι καλύτερο από τις κυβερνήσεις σας.

Εσείς που παινεύεστε ότι γκρεμίσατε το τείχος του Βερολίνου, εσείς που καμαρώνετε ότι διαφωτισμός της χώρας σας έβαλε στην γκιλοτίνα τα κεφάλια μοναρχών και εσείς εκεί παρά πέρα που το’ χετε καμάρι ότι στην Βρετανία εχθρός δεν πάτησε το πόδι του, πού είστε να αποδείξετε ότι πολεμήσατε για όλα αυτά που οι κυβερνήσεις σας καταστρατηγούν σκοτώνοντας Έλληνες διά του χρήματος και πρόσφυγες διά του ξεριζωμού;


Αν ο ελληνικός λαός έχει ευθύνες για την επιλογή του να κυβερνάται από απάνθρωπα κτήνη, άλλες τόσες έχετε κι εσείς που δίνεται άνω του 45% στην εξουσία που σφάζει ανθρώπους στο Νότο της Ευρώπης. Τι έχετε να πείτε για τη Μέρκελ σας, τον Ολαντ σας και τον Κάμερόν σας; Καμαρώνετε που σάς έχουν στη ζέστη, στην ασφάλεια και στον υψηλό μισθό σας;


Ο δικός μας καθρέπτης είναι αυτός που μάς κυβερνά, αν και εδώ έγινε τοις πάσι γνωστό ότι μετά το πραξικόπημα της επόμενης ημέρας του δημοψηφίσματος ο Έλληνας έχει μείνει μόνος του απέναντι σε δύο εξουσίες που τον στήνουν καθημερινά σε τοίχο εκτέλεσης:


Στην μισθοφορική δική του και στις δικές σας, λαοί της Ευρώπης, που είναι οι εργοδότες-μακελάρηρες την ώρα που εσείς βγαίνετε στους πολιτισμένους σας δρόμους και σχολιάζετε την ελληνική κοινωνική κατάντια λες κι εσείς δεν έχετε μερίδιο του εκδημοκρατισμένου μακελειού που συντελείται επτά χρόνια με έναν οικονομικό πόλεμο και τουλάχιστον ένα χρόνο με έναν απάνθρωπο πόλεμο με θύματα πρόσφυγες.

Θέλετε για άλλη μια φορά να ρίξετε το φταίξιμο σε όσους έγιναν θύματα:
Οι Έλληνες έφεραν την καταστροφή τους με τις δικές τους επιλογές και οι πρόσφυγες θα φέρουν την καταστροφή σας αν δεν στοιβαχτούν μακρυά από την Oxford Street, την Champs-Élysées και την Πλατεία Pariser.


Ας αφήσουμε έξω τις χώρες των Βαλκανίων από την κουβέντα διότι αυτές και πάλι οι δικές σας δημοκρατικές επιλογές τις κατάντησαν ένα απέραντο ιδιωτικό έδαφος εταιρειών των δικών σας χωρών αφού πρώτα έσπειραν τον τρόμο του πολέμου και μετέπειτα την φτιαχτή οικονομική κρίση.

Εσείς εκλέξατε τον καγκελάριο Σρέντερ, εσείς τον πρωθυπουργό Μπλερ, εσείς εκλέξατε και τον Σιράκ που για εκείνον τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας είχε δηλώσει:


«Το όραμα ενός πολυπολικού κόσμου ενισχύθηκε με την ανάπτυξη ευρωπαϊκών στρατιωτών στο Κόσοβο». Η δημοκρατική επιλογή, πολίτες του Ευρωπαϊκού Βορρά, έκαναν τα Βαλκάνια πεδίο φαστιστοειδών που ενισχύονται στρατιωτικά από τις δικές σας κυβερνήσεις για να απομονώσουν τα δικά σας θύματα σε μια χώρα που την θυμάστε όταν μπαίνει καλοκαίρι στο γαλάζιο του Αιγαίου ή όταν θέλετε να παινευτείτε ότι ο Ελληνικός αρχαίος πολιτισμός κοσμεί τα Μουσεία σας αντί εισιτηρίου.


Από τα σκλαβάκια των Βαλκανίων δεν περιμένουμε τίποτε αλλά από λαούς που σηκώνουν σημαίες για δημοκρατία, ελευθερία, αδελφοσύνη και του κώλου τα εννέα μέρη περιμένουμε να αποδεχτούν ότι γουστάρουν αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Αλληλέγγυοι από μακρυά με ευρωβουλευτές που εσείς εκλέξατε να συμφωνούν να δίνουν πακέτα χρημάτων στους κακομοίρηδες του Νότου για ένα συσσίτιο απόρων ή για διορισμένους ανθρωποφύλακες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Συμφωνείτε να δίνεται αβέρτα χρήμα αρκεί το πρόβλημα να μένει μακριά από εσάς. Μακριά από το γαλάζιο αίμα των Αψβούργων, των Καρολίδων και των Ουίνσδορ, πρωτοξάδελφα όλα βάση του γερμανικού τους dna.


Τελικά όμως ως λαοί πάντα μακριά από το πραγματικό πρόβλημα ήσαστε. Ο σωβινισμός σας είναι τόσο ισχυρός που θυμίζει εποχές Αντενάουερ, Ντε Γκολ και Τσώρτσιλ. Δεν αλλάξατε τίποτε από τις πολιτικές σας πεποιθήσεις αν και ξέρατε ότι τους πολέμους που εσείς δημιουργήσατε όπου πάτησε η ψήφος σας το πόδι, δεν έληξαν ποτέ.


Το ύψος των χωρών σας είναι ακριβώς ίσο με το ύψος των ευθυνών σας. Πολύ υψηλό. Το θεμέλιο των δημοκρατιών σας είναι ακριβώς ίδιο με το θεμέλιο των αξιών σας. Πολύ σαθρό.


Ναι, οι Έλληνες έχουν τι δικές τους ευθύνες για τις δικές τους επιλογές αλλά δεν φόρτωσαν τις ευθύνες τους σε κανέναν από σας. Ούτε ένα σεντ δεν δώσατε χωρίς να πάρετε τους πολλαπλάσιους τόκους. Και τώρα που καλείστε να αναλάβετε τις ευθύνες των καταστροφών, που έκαναν από την Τυνησία μέχρι και το Αφγανιστάν οι ψηφισμένοι κυβερνήτες σας, εσείς συνεχίζετε να πίνετε το καφεδάκι σας στην Quartier Latin, να παλεύετε για τους αγώνες δικαιοσύνης των λαών από φόρουμ και συναθροίσεις ελίτ τμημάτων ακαδημαϊκών παραμάγαζων του Λονδίνου και του Μονάχου.

Τους φράκτες δεν τους έφτιαξε καμία εξουσία δημοκρατική αλλά το κάθε δέσιμο του συρματοπλέγματος έγινε επιμελώς από τα δικά σας χέρια.

Την απομόνωση της Ελλάδας δεν την επέβαλλε καμία κυβέρνηση δικτατορική αλλά υπογράψατε βάση της ψήφου σας όλα τα απάνθρωπα μέτρα που κάνουν Έλληνες να πηδούν από μπαλκόνια και πρόσφυγες να κοιμούνται μέσα στην λάσπη στους μηδέν βαθμούς Κελσίου.

Ζείτε στην Ευρώπη των μέτρων σας εκεί που ζούσατε και σε καιρούς ειρήνης γι’ αυτό μην περιμένετε από τους σκλαβωμένους του Νότου να σας θεωρήσουν ποτέ κάτι παραπάνω από αυτούς που είναι τόσο οι λαοκτόνες εξουσίες σας, όσο και οι «φιλέλληνες» πλιατσικολόγοι πρόγονοί σας

του Γιάννη Λαζάρου

Στόν τοίχο

Καστοριάδης – Ποια Ευρώπη; Ποιες απειλές; Ποια υπεράσπιση;

«Ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος και είναι παντού στα σίδερα» έγραψε ο Ρουσσώ.

Όχι, κανένας φυσικός νόμος ή θεϊκή βούληση δεν κάνει τον άνθρωπο να γεννιέται ελεύθερος (ή μη ελεύθερος). Αν όμως είναι, πράγματι, σχεδόν παντού στα σίδερα, είναι γιατί γεννιέται ανάμεσα σε σίδερα πού είναι έτοιμα να τον υποδεχτούν —και πού τον κάνουν έτσι ώστε να μη ζητάει άλλο από το να τα δεχτεί.

Σίδερα κυρίως άυλα και που δεν είναι μόνο ούτε τόσο εκείνα πού σφυρηλατούνται από την κυριαρχία μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας. Καμιά ομάδα δεν θα μπορούσε να διατηρήσει είκοσι τέσσερις ώρες την κυριαρχία της σε μια κοινωνία πού ή μεγάλη της πλειονότητα δεν θα τη δεχόταν.

Ή κυριαρχία αυτή είναι ή κυριαρχία της έκάστοτε κατεστημένης θέσμισης:

του δεδομένου νόμου, των θεσμισμένων και κυρωμένων σημασιών και παραστάσεων. Οι πιο «ίσοι μεταξύ τους» άγριοι είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, αλλοτριωμένοι, δηλαδή ετερόνομοι, με τους δούλους στη Ρώμη ή τούς δουλοπάροικους του Μεσαίωνα. Ούτε οι μεν ούτε οι δε μπορούν να σκεφτούν πώς ή κοινωνική θέσμιση θα μπορούσε v αμφισβητηθεί και v αλλάξει. 

Σχεδόν παντού, σχεδόν πάντοτε, τα κοινωνικοποιημένα ανθρώπινα όντα —χωρίς δε αυτή την κοινωνικοποίηση δεν θα ήταν ανθρώπινα όντα— μπόρεσαν να υπάρξουν μονάχα εσωτερικεύοντας πλήρως τη θέσμιση, δηλαδή ύποδουλωνόμενα απόλυτα σ’ αυτήν. Πράγμα πού συνεπάγεται επίσης πώς οι θεσμοί των άλλων είναι αναγκαστικά κατώτεροι, παράξενοι, τερατώδεις, διαβολικοί.

Η ετερονομία— ο μη προσβλητός χαρακτήρας της υφιστάμενης θέσμισης, ό μη συζητήσιμος χαρακτήρας των δοξασιών της φυλής— υπήρξε σχεδόν παντού, σχεδόν πάντοτε ή κατάσταση των ανθρώπινων κοινωνιών.

Η κατάσταση αυτή —πού άμα το σκεφτούμε καλά είναι «φυσιολογική», δηλαδή ή σαφώς πια πιθανή— έσπασε μονάχα στην Ευρώπη, Μόνο στην Ευρώπη —αρχικά στην Ελλάδα, αργότερα πάλι στη δυτική Ευρώπη— δημιουργήθηκε μια κοινωνία ικανή να αμφισβητεί και να θέτει ερωτηματικά στον εαυτό της. Σ’ αυτόν το γεωγραφικό χώρο τα ερωτήματα «τί είναι δίκαιο, τί είναι αληθινό» ξεπροβάλλουν και ζυμώνουν έμπρακτα την κοινωνία, όχι ως ερωτήματα αυλικής φιλοσοφίας ή ερμηνείας ενός ιερού βιβλίου αλλά ως ερωτήματα πού μορφοποιούν έναν κοινωνικό αγώνα και μια πολιτική δραστηριότητα. Στον ίδιο επίσης χώρο ό κοινωνικός καταμερισμός δεν έγινε παθητικά αποδεκτός, δεν οδήγησε σε εξεγέρσεις δίχως αύριο ή σε εξεγέρσεις που στόχευαν απλώς στην εναλλαγή των ρόλων στα πλαίσια του ίδιου σεναρίου, σε νέες προφητείες ή νέες θρησκείες —μα σε μια πολιτική δραστηριότητα

Ή πολιτική ως συλλογική δραστηριότητα ρητά προσανατολισμένη προς την αλλαγή των θεσμών* ή φιλοσοφία ως απεριόριστος στοχασμός* και κυρίως ή αμοιβαία γονιμοποίηση και αλληλεγγύη τους αναδύονται εδώ. Έδώ επίσης γεννιέται το εγχείρημα της ατομικής και συλλογικής αυτονομίας, πού προάγεται από τούς αγώνες των λαών για τη δημοκρατία και του οποίου το περιεχόμενο δεν άφησε τελικά ανέγγιχτη καμιά όψη της θέσμισης της κοινωνίας (πέρα από τις αυστηρά «πολιτικές» πλευρές). Και στην Ευρώπη επίσης* για πρώτη φορά, ή αμφισβήτηση των κατεστημένων θεσμών, που συνεπαγόταν τη σχετικοποίησή τους, οδήγησε στην αναγνώριση της καταρχήν ισότητας όλων των πολιτισμών,

«Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ή Ευρώπη δεν ταυτίζεται πια δικαιωματικά, έδώ και καιρό, ούτε με μια γεωγραφική ούτε με μια εθνική ενότητα, Μια από τις πιο δυνατές στιγμές της ευρωπαϊκής δημιουργίας εντοπίζεται στη Νέα ’Αγγλία, στα τέλη του 18ου αιώνα —και τ’ αποτελέσματα της εξακολουθούν να είναι ζωντανά. Επίσης δεν είναι κάτι τέτοιο εκ των πραγμάτων, έδώ και δυό αιώνες, Η Ιαπωνία, οι αντιφρονούντες του Τοίχου του Πεκίνου, εκατομμύρια άνθρωποι σπαρμένοι σε όλο τον πλανήτη της ανήκουν, Οι λευκοί της Νότιας ’Αφρικής, όχι.

Φυσικά, ή Ευρώπη δεν γέννησε μονάχα αυτά.

Είναι επίσης ή κοινωνικοϊστορική περιοχή όπου δημιουργείται ό καπιταλισμός, παρανοϊκό μα αποτελεσματικό πρόταγμα απεριόριστης επέκτασης της «ορθολογικής» κυριαρχίας’ ό ιμπεριαλισμός, πού ήταν ή υλοποίησή του στο επίπεδο τού πλανήτη’ τέλος, μέσα από μια τερατώδη στρέβλωση και αντιστροφή του καπιταλιστικού προτάγματος, ό ολοκληρωτισμός* Και σ αυτό το σημείο ένας Ευρωπαίος δεν πρέπει να δείχνει ψεύτικη μετριοφροσύνη* Παντού και πάντοτε οι άνθρωποι έδειξαν απίστευτη σκληρότητα οι μεν προς τους δε. Μα το «Άουσβιτς και το Γκουλάγκ είναι ιδιαιτερότητες της δικής μας ιστορίας.

Δεν εφεύρε ή Ευρώπη τον πόλεμο, το μίσος προς τούς άλλους, το ρατσισμό, την υποδούλωση, τις σφαγές εξόντωσης, την αναγκαστική πολιτιστική αφομοίωση: ή καταγραμμένη ιστορία ξεχειλίζει απ’ αυτά. Η Ευρώπη τα εφάρμοσε και αυτή, Μα ή ιδιαιτερότητα της είναι πώς όλα αυτά στην Ευρώπη αμφισβητήθηκαν και πολεμήθηκαν από μέσα.

Το πρόταγμα της αυτονομίας, που γεννήθηκε στην Ευρώπη, πολύ απέχει από το στάδιο της πραγμάτωσής του:

γι* αυτό το να αποκαλούμε τις δυτικές κοινωνίες «δημοκρατικές» αποτελεί γλωσσικό αμάρτημα ή εξαπάτηση* Οι «ευρωπαϊκές» κοινωνίες παραμένουν κοινωνίες μεικτές, με δυαδική θέσμιση, όπως ό κοινωνικός καταμερισμός, ή κυριάρχηση από τον γραφειοκρατικό καπιταλισμό και ο ιμπεριαλισμός προς τον Τρίτο Κόσμο συνυπάρχουν με τα δημοκρατικά στοιχεία πού οι αγώνες των λαών κατάφεραν να επιβάλουν στη θέσμιση της κοινωνίας, ’Αποτελούν, αν μιλήσουμε με ακρίβεια, φιλελεύθερες ολιγαρχίες. Μα το πρόταγμα της αυτονομίας εξακολουθεί να τις ζυμώνει και τις έχει κιόλας ουσιαστικά μεταμορφώσει.

Οι θεσμοί και τα δικαιώματα πού επιτρέπουν στα άτομα να ζουν λίγο πολύ τη ζωή τους όπως νομίζουν, και να δρουν πολιτικά εάν το θέλουν* ή ίδια ή ύπαρξη ατόμων πού μπορούν να αμφισβητήσουν την αρχή, να αντιταθούν στις εξουσίες, να πολεμήσουν την αδικία ακόμη κι αν δεν τούς θίγει προσωπικά —όλα αυτά δεν είναι «τυπικά» στοιχεία, συνιστούν βαθιά διαφορά ως προς την ίδια την υφή της κοινωνίας* Κι όλα αυτά δεν ξεφύτρωσαν από τη Γή ούτε δόθηκαν από το Θεό —κι ούτε πάλι παραχωρήθηκαν από τον καπιταλισμό. ‘Αποτελούν το προϊόν μακραίωνων αγώνων, το έπαθλο βουνών από πτώματα και ωκεανών αίματος. Αυτό δεν κάνει τις «ευρωπαϊκές» κοινωνίες ιδεώδεις ούτε αυτόνομες* μα τις καθιστά εξαιρετικά πολύτιμο ιστορικό υπόβαθρο —πολύτιμο γιατί είναι λίγο πιθανό και εύθραυστο— στο όποιο μπορεί να χτιστεί κάτι άλλο.

Εκείνο πού απειλείται θανάσιμα αυτή τη στιγμή, στην ουσία του, δεν είναι ούτε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ούτε τα καθεστώτα των βασανιστών που εξαρτώνται απ’ αυτόν. Ή αντικατάσταση της Αμερικής από τη Ρωσία και των Αργεντινών αστυνομικών από συναδέλφους του κ. Άντρόποφ το μόνο πού θα επέφερε θα ήταν ή τελειοποίηση του συστήματος κυριαρχίας. Εκείνο πού απειλείται είναι ή δημοκρατική συνιστώσα των «ευρωπαϊκών» κοινωνιών και ότι περιέχει σαν μνήμη, πηγή έμπνευσης, σπόρο και ελπίδα προσφυγής για όλους τους λαούς του κόσμου.

Ή συνιστώσα αυτή απειλείται πρώτα πρώτα, από στρατιωτική και από πολιτική άποψη, από τη ρωσική στρατοκρατία, της οποίας ή εσωτερική δυναμική την ωθεί προς την παγκόσμια κυριαρχία και ή οποία νιώθει σα θανάσιμο κίνδυνο και την ύπαρξη ακόμα κοινωνιών οπού ασκούνται έμπρακτα δικαιώματα κι ελευθερίες. (’Από μια άποψη έδώ εντάσσεται και το μάθημα του Γιαρουζέλσκι.)

’Απειλείται έπειτα με υποσκελισμό από έναν Τρίτο Κόσμο με τρεις φορές μεγαλύτερο πληθυσμό από τις «ευρωπαϊκές» χώρες.

Βέβαια, από την άλλη μεριά τα ευρωπαϊκά δημιουργήματα διεισδύουν στον Τρίτο Κόσμο. Ή διείσδυση όμως αυτή είναι πολύ ανισόρροπη. H χρήση των τζιπ και των πολυβόλων, των προχωρημένων μεθόδων βασανισμού και της αποβλακωτικής χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης αφομοιώνεται παντού με μια ταχύτητα και μια ευκολία πολύ μεγαλύτερες απ’οτι ή δημοκρατική συμπεριφορά και το κριτικό πνεύμα. Έως τώρα φαίνεται πώς η αμιν-νταντοποίηση (ή ή κανταφοποίηση ή ή χομεϊνοποίηση ή ή γκαλτιεροττοίηση) αντιπροσωπεύει για τις χώρες τού Τρίτου Κόσμου την ισχυρότερη πολιτική κλίση.

’Απειλείται τέλος από μια διαδικασία κοινωνικής αποσύνθεσης που όλο και επιταχύνεται. Ή πολιτική κοινωνία κατακομματιάζεται σε λόμπι. Ή πολιτική και κοινωνική σύγκρουση σβήνει και χάνεται και δίνει τη θέση της στην απλή υπεράσπιση των συμφερόντων του κάθε τομέα και των κεκτημένων. Ή ανευθυνότητα διαδίδεται γρήγορα, προς όλες τις κατευθύνσεις και τούς τομείς (από τούς υπουργούς ατούς αυτοκινητιστές και από τούς συγγραφείς στους ταχυδρομικούς). Πολιτική φαντασία και δημιουργικότητα έχουν εξαφανιστεί.

Ή συμμετρία πού θέλουν να θεσπίσουν οι πιο τολμηροί «ειρηνιστές» ανάμεσα στον «ρωσικό ιμπεριαλισμό» και τον «αμερικάνικο (ή δυτικό) ιμπεριαλισμό» είναι παράλογη* ’Από πολιτική άποψη, δεν υπάρχει τίποτα για να υπερασπιστεί κανείς —εκτός από τις ανθρώπινες ζωές— στη ρωσική κοινωνία* Στις «ευρωπαϊκές» κοινωνίες υπάρχουν πολλά πράγματα να υπερασπιστεί, για τα όποια κανείς δεν μας βεβαιώνει πώς, αν καταστραφούν, θα ξαναξεπροβάλουν.

Όσα όμως αξίζει να υπερασπιστούμε δεν μπορούν να προστατευτούν με τα Κράτη και τις κυβερνήσεις έτσι όπως είναι

* Πρώτον, γιατί είναι οργανικά ανίκανα για κάτι τέτοιο. Ή αποσύνθεση των δυτικών ηγετικών στρωμάτων και των μηχανισμών διεύθυνσης της κοινωνίας δεν είναι ούτε τυχαία ούτε περαστική. Οι εκδηλώσεις της είναι αναρίθμητες: από τον εξαμβλωματικό χαρακτήρα των σημερινών οικονομικών «πολιτικών» ως την ανυπαρξία μιας στρατηγικής απέναντι στη Ρωσία, και από τους παραλογισμούς του αμερικανικού έπανεξοπλισμου ως τούς συνεχείς ακροβολισμούς μεταξύ των υποτιθέμενων «συμμάχων». Ή δυτική «πολιτική» προς τις χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι ό βασικός σύμμαχος πού συναντάει εκεί ή ρωσική διείσδυση: τα τρέχοντα γεγονότα στην κεντρική ’Αμερική τα δείχνουν σε βαθμό γελοιογραφικό.

Έπειτα, και κυρίως, γιατί δεν υπερασπιζόμαστε τα ίδια πράγματα*
Είναι βέβαιο πώς μπορείς να επιστρέφεις από έναν Φράνκο, έναν Σαλαζάρ, έναν Παπαδόπουλο, από τους βραζιλιάνους στρατηγούς, πιθανώς αύριο από τον Πινοσέτ —κι ότι δεν υπάρχει επιστροφή από τη στιγμή που θα εγκαθιδρυθεί ένα κομουνιστικό καθεστώς. Ούτε αυτό όμως ούτε ή επίσημη ρητορική μπορούν να συγκαλύψουν τη μαζική στήριξη πού παρέχουν οι δυτικές κυβερνήσεις προς τα δικτατορικά καθεστώτα του Τρίτου Κόσμου. («Η υποκρισία της γαλλικής «αριστερός» σ’ αυτό το θέμα είναι, ως συνήθως, ιδιαίτερα νόστιμη. Πολλά καθεστώτα πού υποστηρίζονται από τη Γαλλία στην ’Αφρική δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, για να μην πούμε τίποτα παραπάνω, από τα λατινοαμερικανικά και εξαρτώνται πολύ περισσότερο για την επιβίωσή τους από το Παρίσι απ’ ότι εξαρτώνται από την Ουάσιγκτον τα καθεστώτα της Νότιας ’Αμερικής.)

Ό στοιχειωδέστερος ρεαλισμός μάς λέει πώς, όσο περισσότερο θα εντείνεται ή αντιπαράθεση με τη Ρωσία, τόσο περισσότερο οι κκ, Μάρκος, Μομπούτου και ντ* Όμπουισσόν θα απολαμβάνουν την άνευ όρων στήριξη των «δημοκρατικών» κυβερνήσεων. Και δεν είναι μακριά ή μέρα πού οι λαοί θα κληθούν να υποστηρίξουν τον κ, Μπάθα στο όνομα των δημοκρατικών και ανθρωπιστικών άξιων της Δύσης. Σ’ αυτές τις κυβερνήσεις και σ’ αυτά τα κράτη δεν μπορούμε να έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στο ρεαλιστικό επίπεδο και καμιά αλληλεγγύη στο επίπεδο των αρχών.

Ή υπεράσπιση των στοιχείων πού αξίζουν την υπεράσπισή μας στις «ευρωπαϊκές» κοινωνίες θα είναι δυνατή μόνο με τον όρο ότι οι λαοί αυτών των χωρών θα βγουν από την απάθεια τους και την ιδιωτικοποίησή τους (που το πιο θλιβερό τους παράδειγμα μας το προσφέρει σήμερα ή κατάσταση πτώσεως της κοιμωμένης Γαλλίας), θ’ ανασκουμπωθούν, θα ριχτούν στο έξης στην πολιτική δραστηριότητα, θ’ αγωνιστούν και πάλι για να κάνουν οι ίδιοι την ιστορία τους και όχι να την υφίστανται. «Αν το κάνουν, δεν θα λείψουν οι αποφασιστικές επιπτώσεις στην ανατολική Ευρώπη και σε πολλές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Στην αντίθετη περίπτωση ούτε οι Πέρσιγκ ούτε οι MX θα εμποδίσουν το χειρότερο: τον ολοκληρωτικό πόλεμο ή τη βαθμιαία τιθάσευση της Ευρώπης από τη ρωσική στρατοκρατία, προοίμιο για την πλήρη υποδούλωσή της.

Το να δουλέψουν γι’ αυτό το ξύπνημα είναι ο μόνος ρεαλιστικός στόχος πού μπορούν να θέσουν για τους εαυτούς τους ίσοι θέλουν να υπερασπιστούν ότι αξίζει την υπεράσπισή μας στην ευρωπαϊκή ιστορική δημιουργία και στο κοινωνικό υφάδι οπού βρίσκεται σήμερα εγκατασπαρμένη.

Aπό το βιβλίο του Κορνήλιου Καστοριάδη – Καιρός
by Αντικλείδι , antikleidi.com

Νέο ρεκόρ παραστάσεων από το ευρω-τσίρκο ...

globinfo freexchange

Μεγαλειώδεις παραστάσεις συνεχίζει να δίνει ο περιοδεύων θίασος του ευρω-τσίρκου. Το όσκαρ ηθοποιίας μοιράζεται αυτή τη φορά σε Ντάισελμπλουμ-Μοσκοβισί, που έπαιξαν μια μίνι παράσταση (υποτίθεται χωρίς να ξέρουν ότι τα μικρόφωνα είναι ανοιχτά), πιθανόν για να δώσουν "πάτημα" στον Τσίπρα να πάρει τα νέα σκληρά μέτρα που θέλουν, με αντάλλαγμα την περιβόητη ελάφρυνση χρέους.

Βέβαια, η όποια ελάφρυνση χρέους είναι τα ψίχουλα που πέταξαν στον Τσίπρα οι γραφειοφασίστες των Βρυξελλών, το διευθυντήριο του Βερολίνου και η μαφία του ΔΝΤ, (που έχουν απόλυτα κοινή γραμμή, άσχετα από το θέατρο που παίζουν), ώστε να περάσει όλα τα καταστροφικά μέτρα σύμφωνα με το Ελληνικό πείραμα.

Άλλωστε, πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις, ο πολύς Σόιμπλε τους άδειασε κανονικά, λέγοντας πως η συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους, είναι για το «πρεστίζ», όχι για την ουσία. Ο ψυχρός εκτελεστής Σόιμπλε, έχει μάθει ενίοτε να λέει την ψυχρή αλήθεια, ίσως και λόγω έπαρσης και αλαζονείας, αφού όλοι, στις παρωδίες που λέγονται eurogroup, κοιτάνε πως να τον "γλύψουν", όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο Γιάνης Βαρουφάκης.

Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, αποδόμησε άλλο ένα παραμύθι που πούλησε πρόσφατα η συστημική προπαγάνδα της ευρω-δικτατορίας, περί εξόδου της Κύπρου από το μνημόνιο. Όπως είπε στην ραδιοφωνική εκπομπή «Εντός/Εκτός» του ThePressProject :

“Θα ήμουν ο πρώτος που θα πανηγύριζα αν η Κύπρος, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έβγαιναν από το μνημόνιο, αλλά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, απλά τέλειωσε η καταβολή δόσεων από το ESM. Τώρα ξεκινάει η μακρά και βασανιστική διαδικασία της αποπληρωμής του 95% των χρημάτων των δόσεων. Απλά, τέλειωσαν τα 'πακέτα'. Τώρα θα ξεκινήσουν νέα μέτρα. Μπήκαμε (η Ελλάδα) στη διαδικασία διαπραγματεύσεων 5-6 μηνών για να μην το περάσουμε αυτό το πράγμα, αλλά δεν τα καταφέραμε. Είμαστε εγκλωβισμένοι”.

Η μεγαλύτερη παράσταση βέβαια παίχθηκε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Τουρκίας, όπου η Τουρκία παζάρευε χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες και τη δυστυχία τους, ενώ οι ευρω-κλόουν προσπαθούσαν απλά να κρατήσουν ισορροπίες - βλέποντας και την μεγάλη άνοδο των φασιστών σε όλη την Ευρώπη - προκειμένου να μη χάσουν και άλλους ψηφοφόρους.

Αλλά όσες παραστάσεις και να παίξει το ευρω-τσίρκο, δύσκολα θα ανακόψει τις φυγόκεντρες τάσεις που το απειλούν και θα το οδηγήσουν, αργά ή γρήγορα, σε διάλυση. Δυστυχώς όμως, η Ελλάδα δεν φαίνεται να είναι προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο.

Ειδικές Οικονομικές Ζώνες στην Ελλάδα: Οι δουλέμποροι με τα λευκά κολάρα ακονίζουν τα νύχια τους!

«Όλες οι τέχνες παρήγαγαν τ’ αριστουργήματά τους. Μόνο η διακυβέρνηση, η τέχνη  δηλαδή της καταστολής, παρήγαγε τέρατα».
Σεντ Ζυστ (SaintJust), 24.4.1793.
______________________________________

Την Παρασκευή 26/2/2016, η Πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, Άννα Διαμαντοπούλου ήταν καλεσμένη του Γερμανού Προέδρου Joachim Gauck στο φετινό Bellevue Forum, που πραγματοποιήθηκε  στο Βερολίνο, με θέμα την «Προσφυγική κρίση στην Ευρώπη».

Το βασικό θέμα του Bellevue Forum, ήταν η πρόσληψη του προσφυγικού ζητήματος μέσα από τις διαφορετικές πολιτικές, κοινωνικές και ιστορικές πτυχές των επιμέρους χωρών της ΕΕ που εμπλέκονται άμεσα στο πρόβλημα.

Στην παρέμβαση της η Άννα Διαμαντοπούλου υπογράμμισε ότι «για την Ευρώπη η κρίση αυτή μπορεί να εξελιχθεί σε ευκαιρία εμπλουτισμού του εργατικού δυναμικού της γηράσκουσας Ηπείρου, αλλά προϋπόθεση είναι η δημιουργία νέων ισχυρών ευρωπαϊκών μηχανισμών (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου), η αλλαγή των υφιστάμενων προβληματικών (Δουβλίνο ΙΙ) και η απαρέγκλιτη τήρηση του action plan μεταξύ ΕΕ- Τουρκίας».

Την Τρίτη, 1η Μαρτίου, το ΚΕΦίΜ (Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών) διοργάνωσε στο κτήριο των εκδόσεων «Νομική Βιβλιοθήκη», εκδήλωση με χορηγό επικοινωνίας το Liberal.gr και θέμα «Πρόταση για τη Λειτουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στην Ελλάδα».

Η Πρόταση για τη Λειτουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στην Ελλάδα, είναι προϊόν της συνεργασίας του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών, της ομάδας μελέτης των φοιτητών (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ κλπ) της Νομικής Αθηνών και εκδόθηκε υπό την καθοδήγηση του Friedrich Naumann Foundation for Freedom.

«Τι είναι οι Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες; Είναι κίνητρο για τις ξένες επενδύσεις; Ενισχύουν τις εξαγωγές; Μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση της ανεργίας; Πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί στη χώρα μας ένα πλαίσιο που να επιτρέπει στις Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες να αναπτυχθούν;»

Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα, στα οποία εκλήθησαν να απαντήσουν οι κάτωθι…εκλεκτοί ομιλητές στην εν λόγω εκδήλωση:
 
Ανδρέας Ανδριανόπουλος: Συγγραφέας, Δ/ντής του Ινστιτούτου Διπλωματίας και Διεθνών Εξελίξεων του Αμερικανικού Κολλεγίου της Ελλάδας .

Χρήστος Δήμας: Βουλευτής Κορινθίας της Ν.Δ., τομεάρχης Δημοσιονομικής Πολιτικής.
 
Άννα Διαμαντοπούλου: (μέσω ζωντανής διαδικτυακής σύνδεσης) τ. Βουλευτής, Πρόεδρος του «ΔΙΚΤΥΟΥ» για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
 
Χάρης Θεοχάρης: Βουλευτής Β’ Αθηνών με το Ποτάμι.
 
Αθανάσιος Τσιούρας: Νομικός, Σύμβουλος του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών.

http://www.wsj.com/articles/eu-to-allocate-765-million-for-refugees-stuck-in-greece-1456764337

Είναι λοιπόν προφανές, γιατί δε διαψεύσθηκε  το δημοσίευμα της 29ης Φεβρουαρίου της Wall Street Journal με τίτλο «EU to Allocate $ 765 Million for Refugees Stuck in Greece», βάσει του οποίου η Κομισιόν έδωσε στην «ελληνική» Κυβέρνηση το ποσό των 500 εκ. ευρώ (756 εκ. δολάρια), προκειμένου να εγκλωβιστούν οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες στη χώρα μας.

Είναι επίσης προφανές, ότι το κλείσιμο των βορείων συνόρων της χώρας έγινε με την –κάτω από το τραπέζι- έγκριση και συναίνεση άπαντος του ελληνικού πολιτικού συστήματος, διότι είναι πάρα πολλά τα –προς διαχείριση- χρηματικά ποσά, που δήθεν θα αξιοποιηθούν προς ανακούφιση των δύστυχων ξεριζωμένων ανθρώπων.
 
Στην πραγματικότητα, τα «προσφυγικά κονδύλια» θα χρησιμοποιηθούν, αφενός για να οικοδομηθούν τα σύγχρονα ναζιστικά στρατόπεδα, στα οποία θα κρατούνται αιχμάλωτοι οι σύγχρονοι δούλοι, οι οποίοι θα διοχετεύονται –ως πάμφθηνο εργατικό δυναμικό -στα σκλαβοπάζαρα της ΕΕ, αφετέρου για να «κονομήσουν» τα πολιτικά κι επιχειρηματικά κοράκια ανά την…πολιτισμένη Ευρώπη.
 
Πρώτη φορά…δουλεμπορικά.
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2016/03/blog-post_74.html

Nonews-NEWS: Με τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς......

Nonews-NEWS: Με τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς......: Ο φίλος μας ο Αχμέτ έστειλε πεσκέσι άλλες τρεις χιλιάδες μετανάστες υπό «την επίβλεψη του…ΝΑΤΟ». Κατά τ’ άλλα ο...

Από τον καπιταλισμό στον φασισμό: μερικά «κλικ» δεξιά

Ένα από τα ζητήματα που απασχολούσε εδώ και δεκαετίες τους θεωρητικούς, πολιτικούς επιστήμονες, ιστορικούς, στοχαστές και φιλοσόφους, κοινωνιολόγους και ψυχολόγους ήταν το πώς ο καπιταλισμός και η αστική δημοκρατία γέννησαν ή ανέχθηκαν-επέτρεψαν να αναπτυχθεί στους κόλπους τους ο φασισμός-ναζισμός. Υπήρχαν οι κοινωνικές, πολιτικές, ιδεολογικές προϋποθέσεις μέσα στο ίδιο το αστικό σύστημα, σε συνδυασμό με πρόσθετους ιστορικούς παράγοντες που συνέβαλαν καθοριστικά στην εκδήλωση του φασιστικού φαινομένου; Ή ήταν μια ιστορική παρέκκλιση από την αστική πρόοδο και την εξέλιξη;

Το δύσκολο εδώ σημείο, αφορά στην άποψη που υποστηρίζει ότι ο φασισμός είναι υποπροϊόν του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας. Διότι για την εν λόγω εξήγηση επιστρατεύονται πολλά διαφορετικά έως και αντιφατικά στοιχεία, τα οποία πρέπει να ισχύουν την ίδια στιγμή για να δικαιολογηθεί η εμφάνιση του φαινομένου: διαφωτισμός αλλά και σκοταδισμός ταυτόχρονα, ορθός λόγος και ανορθολογισμός, αστική κουλτούρα και αρχαϊκή κουλτούρα, νεωτερικότητα και αναχρονισμός, παρακμή της δημοκρατίας και υπερβολική δημοκρατία, αυταρχισμός και κοινοβουλευτισμός. Έτσι δημιουργείται μια μπερδεμένη κατάσταση, μια σύγχυση.
Αν το δούμε όμως το φαινόμενο και το πώς προέκυψε μέσα από μια περισσότερο ή λιγότερο μαθηματική σκοπιά, μπορούμε να πούμε ότι ο φασισμός σχετίζεται με τον καπιταλισμό στενά και ότι ο πρώτος συνιστά έναν μετασχηματισμό του δεύτερου. Στον χώρο των μαθηματικών μετασχηματισμός ονομάζεται κάτι, μια μορφή και ένα περιεχόμενο που αλλάζει ως προς κάποια μέρη του, ενώ κάποια άλλα βασικά διατηρούνται σταθερά και αναλλοίωτα. Αυτό οφείλεται στα κοινά δομικά χαρακτηριστικά που συνδέουν τα δύο πράγματα ή καταστάσεις, και τα οποία είναι καθοριστικά για τη μορφή και το περιεχόμενο. Η σχέση αυτή και η διαδικασία μετασχηματισμού, εκφράζει μια συμμετρική σχέση και ιδιότητα των δομών μεταξύ τους. Μέσα από τη συμμετρία και τη σχέση σταθερής δομής-μορφής και μετασχηματιζόμενου περιεχομένου-δομής-μορφής, μπορεί η νέα αυτή μορφή που θα εκδηλωθεί να είναι εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη. Έτσι, κατά συνέπεια είναι δύσκολο να δει κανείς τις σταθερές και κρυμμένες ομοιότητες που υπάρχουν με την προηγούμενη μορφή.
Ποια είναι όμως τα θεμελιώδη δομικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού που έμειναν σταθερά και ποια μετασχηματίστηκαν, έτσι ώστε έδωσαν τον φασισμό; Θεωρώ ότι τα σταθερά στοιχεία είναι ακριβώς οι ιεραρχικές-εξουσιαστικές σχέσεις, και ιδιαίτερα η κρατική δομή, και μηχανισμοί όπως ο στρατός και η αστυνομία ή εξουσιαστικοί-ιεραρχικοί θεσμοί όπως η εκπαίδευση. Επίσης η καπιταλιστική οικονομία είδαμε ότι δεν άλλαξε στη βάση της, παρέμεινε η ίδια, με τις ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας (εργάτες-αφεντικά), με επέκταση βέβαια της δημόσιας-κρατικής ιδιοκτησίας και ελέγχου. Ταυτόχρονα, η σημαντική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της οικονομίας διοχετεύτηκε όχι σε μια σοσιαλιστική κατεύθυνση, αλλά στην ενδυνάμωση του ολοκληρωτισμού και στην παγκόσμια διάχυση του επεκτατικού, καταστροφικού πολέμου της υποδούλωσης.
Επίσης η κυρίαρχη κουλτούρα σε πολλά σημεία παρέμεινε αναλλοίωτη: ιδιοκτησία, εξουσιαστική νοοτροπία, αποθέωση του βιομηχανισμού, καταπίεση, μαζοποίηση των κοινωνιών. Αλλά και η οικονομική λογική παρέμεινε αναλλοίωτη: το διακύβευμα της οικονομικής ανάπτυξης και ο σκόπελος της οικονομικής κρίσης είναι κοινά στοιχεία στον καπιταλισμό και στον ναζισμό-φασισμό. Η αποικιοκρατική επέκταση και τα μονοπώλια είναι μια ακόμη κοινή πτυχή-εκδοχή. Όλα αυτά συγκροτούν ένα υπόβαθρο στο οποίο άνετα μπορεί να αναπτυχθεί ο φασισμός. Όταν δηλαδή με τους ήδη υπάρχοντες θεσμούς, νοοτροπίες, κουλτούρες και συνήθειες μπορεί μέσα από μείζονος ή ήσσονος σημασίας αλλαγές-μετασχηματισμούς να επέλθει ο ολοκληρωτισμός, τότε κάτι σοβαρό τρέχει με τον καπιταλισμό και την αστική δημοκρατία, κάτι σάπιο υπάρχει εδώ. Δεν χρειάζεται να το ψάχνουμε κάπου αλλού, μακριά.
Η ίδια η δημοκρατία, θεωρείται ένα κομβικό σημείο στην εξέλιξη του καπιταλισμού. Μάλιστα, η κρίση της την περίοδο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο θεωρείται καθοριστικής σημασίας για την άνοδο και επικράτηση του φασισμού-ναζισμού. Όμως εδώ πρέπει να σταθούμε κριτικά και να θυμηθούμε ότι η δη-μοκρατία δεν ήταν εγγενές και δομικό στοιχείο του καπιταλισμού. Αντίθετα εμφανίστηκε λόγω ιστορικών διεργασιών, μέσα από την ταξική σύγκρουση και τα διάφορα προλεταριακά και λαϊκά κινήματα των δουλοπάροικων, αρχικά, και εργατών στη γη και τη βιομηχανία, αργότερα. Ακόμη και στην Αγγλία την εποχή της καπιταλιστικής και παραγωγικής έξαρσης-επέκτασης το κοινοβούλιο έπαιζε έναν διακοσμητικό ρόλο, τουλάχιστον όσον αφορά στην εφαρμογή και έλεγχο τήρησης των νόμων που ρύθμιζαν τα δικαιώματα των εργατών και τις συνθήκες εργασίας και υγιεινής, όπως για παράδειγμα τις σχετικές με τα παιδιά. Η δημοκρατία λοιπόν ήταν αρχικά ισχνή και για τους λίγους ισχυρούς και μορφωμένους. Και μόνο όταν οι άθλιες συνθήκες υπερεκμετάλλευσης άρχισαν να απειλούν την επιβίωση και διαιώνιση των προλετάριων και άρα την αναπαραγωγή του καπιταλισμού, τότε ιδρύθηκαν και λειτούργησαν ελεγκτικοί μηχανισμοί εφαρμογής των εργατικών νόμων. Πάλι δηλαδή λειτούργησε το κράτος αυταρχικά, αφού οι καπιταλιστές δε συμμορφώνονταν με τους νόμους και έβρισκαν χίλια δυο τερτίπια για να τους παραβιάζουν.

Συνεπώς η δημοκρατία δεν είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό, αλλά είναι ένα πολιτικό «επίθεμα» που θεραπεύει κάποια αρνητικά γνωρίσματά του και είναι αποτέλεσμα πολιτικών και κοινωνικών αγώνων και ανταγωνισμών. Είναι σαν να λέμε μια «μετάλλαξη», μια «απόφυση» πάνω στον οργανισμό του καπιταλισμού. Ενώ τα συστατικά δομικά στοιχεία του καπιταλισμού είναι το κράτος και η αγορά (ακόμη και σ’ ένα σοσιαλιστικό κράτος η αγορά υπάρχει, έστω κι αν ρυθμίζεται κεντρικά). Γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο καπιταλισμός στηρίζεται σε έναν εγγενή αυταρχισμό και στην επιβολή (εκμετάλλευση και καταπίεση), που υπό τις κατάλληλες συνθήκες μπορεί να μετασχηματιστεί σε ολοκληρωτικό καθεστώς (φασισμός, αποικιοκρατία, καταπιεστικές και συντηρητικές αυτοκρατορίες).

Εν κατακλείδι, όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο, ο φασισμός και ο ανοικτός ολοκληρωτισμός είναι δυνατό να επανακάμψουν.

amesoslogosdrash.wordpress.com

Δημήτρης Φασόλης

7 μύθοι για τη SCHENGEN

Νότης Μαριάς

Κόντρα στην καθεστηκυία αντίληψη για την ανάγκη παραμονής μας στον χώρο Σένγκεν, από τον Δεκέμβρη του 2015 οπότε και η προσφυγική κρίση βρισκόταν σε έξαρση, πρότεινα να αποχωρήσουμε από τη Συνθήκη Σένγκεν καθώς η Ελλάδα, ως χώρα Σένγκεν έγινε χώρα μαγνήτης για τους χιλιάδες πρόσφυγες, επειδή ερχόμενοι εδώ καταγράφονται και αποκτούν ταξιδιωτικά έγραφα τύπου Σένγκεν και μπορούν έτσι να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην καρδιά της Ευρώπης.

Κατέστησα λοιπόν σαφές, ότι η μείωση των προσφυγικών ροών περνά μέσα από την αποχώρησή μας από τη Συνθήκη Σένγκεν.

Κάλεσα την Ελληνική κυβέρνηση να απορρίψει ιδεοληψίες και να κινηθεί με βάση το εθνικό συμφέρον. Και τεκμηρίωσα την άποψη ότι τα οφέλη από την αποχώρησή μας από τη Σένγκεν είναι τεράστια. Κάποιοι όμως επιμένουν να μοιράζουν «καθρεφτάκια για ιθαγενείς» και συνεχίζουν να καλλιεργούν μύθους.

Μύθος πρώτος: Οι Έλληνες δεν θα μπορούν να ταξιδέψουν ελεύθερα στην ΕΕ

Η Συνθήκη Σένγκεν δεν έχει σχέση με το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων εντός της Ε.Ε. καθώς το δικαίωμα αυτό προϋπήρχε της Σένγκεν στο πλαίσιο της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ). Έτσι οι πολίτες της Κύπρου και της Μεγάλης Βρετανίας, που δεν είναι χώρες Σένγκεν, ταξιδεύουν ελεύθερα στην Ε.Ε.

Μύθος δεύτερος: Θα χαθεί το δικαίωμα ελεύθερης εγκατάστασης για όσους Έλληνες θέλουν να εργαστούν στην ΕΕ

Όπως το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας έτσι και το δικαίωμα εγκατάστασης εντός της Ε.Ε. αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της Ένωσης και προϋπάρχει ήδη από την εποχή της πάλαι ποτέ ΕΟΚ. Ακόμα και μετά την αποχώρησή μας από τη Σένγκεν, οι Έλληνες πολίτες θα μπορούν να εγκαθίστανται και να εργάζονται ελεύθερα στις χώρες μέλη της ΕΕ. Είναι ενδεικτικό ότι στη Μεγάλη Βρετανία έχουν εγκατασταθεί και εργάζονται ελεύθερα 15.000 Έλληνες γιατροί, ενώ αντίστοιχα χιλιάδες Βρετανοί εργάζονται σε χώρες Σένγκεν.

Μύθος τρίτος: Θα πληγούν οι εξαγωγές ελληνικών προϊόντων στην Ε.Ε.

Τα ελληνικά προϊόντα θα μπορούν να διακινούνται ελεύθερα -όπως και τώρα- καθώς η Σένγκεν αφορά μόνο την κυκλοφορία προσώπων. Άλλωστε εκατοντάδες φορτηγά από τη Βουλγαρία, που επίσης δεν ανήκει στη Σένγκεν, γεμάτα προϊόντα εισέρχονται κάθε μέρα στην Ελλάδα.

Μύθος τέταρτος: Η αποχώρηση μας από τη Σένγκεν θα αυξήσει τις προσφυγικές ροές στην Ελλάδα

Η αποχώρηση μας από την Σένγκεν όχι μόνο δεν θα αυξήσει τις ροές προς την Ελλάδα αλλά θα τις μειώσει δραστικά. Είναι βέβαιο, ότι κανένας πρόσφυγας δεν θα δώσει κάποιες χιλιάδες ευρώ για να μπει σε μια χώρα εκτός Σένγκεν, όπου δεν θα μπορεί να πάρει αντίστοιχα ταξιδιωτικά έγγραφα. Είναι ενδεικτικό ότι η Βουλγαρία ή η Κύπρος, που δεν ανήκουν στον χώρο Σένγκεν και επομένως δεν χορηγούν ταξιδιωτικά έγγραφα τύπου Σένγκεν δεν χρησιμοποιούνται από τους Τούρκους δουλεμπόρους ως προσφυγικοί άξονες. Έτσι παρότι η Βουλγαρία έχει χερσαία σύνορα με την Τουρκία τελικά οι πρόσφυγες προτιμούν να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους στο φουρτουνιασμένο Αιγαίο παρά να περάσουν χωρίς ιδιαίτερους κινδύνους στη Βουλγαρία.

Μύθος πέμπτος: Όλη η Ευρώπη εφαρμόζει τη Σένγκεν

Η Μ. Βρετανία, η Κύπρος, η Ιρλανδία, η Κροατία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία δεν ανήκουν στο χώρο Σένγκεν. Επίσης από τις χώρες Σένγκεν, η Γερμανία, η Γαλλία, η Αυστρία, η Δανία και η Σουηδία έχουν από καιρό αναστείλει την εφαρμογή της Σένγκεν και αυτή την εβδομάδα ακολούθησε το Βέλγιο δηλώνοντας ότι αποφάσισε να «παρεκκλίνει από τη Σένγκεν». Και ενώ οι χώρες αυτές έχουν αναστείλει τη Σένγκεν, ζητούν από την Ελλάδα να την εφαρμόσει για να εγκλωβίσουν στην πατρίδα μας εκατομμύρια πρόσφυγες, μετατρέποντας την χώρα μας σε ένα απέραντο hotspot.

Μύθος έκτος: Η Ελλάδα θα χάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο αν βγει από τη Σένγκεν

Τα σχέδια της Μέρκελ για συνδιαχείριση των ελληνικών θαλασσίων συνόρων με Γερμανούς, «Βαυαρούς» συνοριοφύλακες και τη νέα FRONTEX, προωθούνται ακριβώς γιατί είμαστε εντός της Συνθήκης Σένγκεν. Με την αποχώρησή μας από τη Σένγκεν, το κλείσιμο των Ελληνικών συνόρων και την ανάθεση της φύλαξης των θαλασσίων μας συνόρων στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και το Λιμενικό Σώμα καταρρέουν τα εν λόγω σχέδια όπως επίσης και οι πρόσφατοι γερμανοτουρκικοί σχεδιασμοί για συνδιαχείριση στο Αιγαίο.

Μύθος έβδομος: Η Ελλάδα δεν θα έχει όφελος αν αποχωρήσει από την Σένγκεν

Ακριβώς το αντίθετο. Η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει την αποχώρησή της από τη Σένγκεν και να επιτρέψει την έλευση εκατομμυρίων Ρώσων τουριστών χωρίς τις χρονοβόρες διαδικασίες έκδοσης βίζας. Πολύ περισσότερο σε μια περίοδο που οι τεταμένες σχέσεις Τουρκίας – Ρωσίας φτάνουν στα άκρα, οι Ρώσοι θα προτιμήσουν να δαπανήσουν τα χρήματά τους στην ομόδοξη Ελλάδα για τις διακοπές τους, με προφανές όφελος για τη τουριστική μας βιομηχανία και την εθνική οικονομία.

Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η βελτίωση των καιρικών συνθηκών τους ερχόμενους μήνες θα διευκολύνει την ένταση των προσφυγικών ροών. Και είναι βάσιμες οι εκτιμήσεις που υπολογίζουν τις ροές στην Ελλάδα να φτάνουν την Άνοιξη στις 150.000 άτομα τον μήνα. Καθώς λοιπόν οι ευρωπαίοι τον Μάιο σχεδιάζουν να κλείσουν τα σύνορά τους πάνω από 400.000 πρόσφυγες θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα. Αν οι κυβερνητικοί «επαΐοντες» εμείνουν στο δόγμα της «μη δράσης», η Ελλάδα θα μετατραπεί τους επόμενους μήνες σε μια απέραντη Λαμπεντούζα. Σε ένα απέραντο hotspot.

Ο χρόνος μετράει ήδη αντίστροφα. Και η απόφαση πρέπει να ληφθεί σήμερα: Να αποχωρήσουμε τώρα από τη Σένγκεν και να κλείσουμε σήμερα τα σύνορά μας.

notismarias

Εκρίζωση αμπελιών ζητάει η Ευρωπαϊκή Ένωση!

Του Πάρη Πέτρα

Φτάσαμε και σ΄αυτό το σημείο. Δεν έχεις το δικαίωμα να φυτεύεις ότι χρειάζεσαι στο δικό σου χωράφι! Το πρόστιμο όπως θα διαβάσετε είναι 1200€ ανά στρέμμα, δηλαδή για 10 στρέμματα σημαίνει 12.000 ανά έτος, και μετά διπλασιάζεται.

Αν δεν έχεις να τα πληρώσεις προφανώς σου παίρνουν το χωράφι! Αν αυτό το εξωφρενικό μέτρο συνδυαστεί και με τον νόμο περί καταγραφής/δήλωσης των υδάτων (πηγών, πηγαδιών κ.λπ.) και με τον νόμο περί "τσιπαρίσματος" όλων των οικόσιτων ζώων ο οποίος εξακολουθεί να είναι ενεργός και περιμένει ευκαιρία εφαρμογής, τότε αβίαστα μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εφιαλτικό - οργουελικό σενάριο που θέτει σε εφαρμογή η Παγκόσμια Τάξη και οι κατά τόπους συνεργάτες της!

Παράλληλα είναι και ο "κώδικας Αλιμεντάριους" (Codex Alimentarius), ο οποίος έχει ήδη τεθεί σε ισχύ και θα μιλήσουμε γι' αυτό στη συνέχεια. Ξεκινάμε από την Ηλεία! Σε περιπέτειες έχουν μπει 500 περίπου αγρότες στην Ηλεία (όπως αποκάλυψε με πρωτοσέλιδο άρθρο της η εφημερίδα "Πατρίς") έπειτα από την αυστηρή εντολή - οδηγία που δόθηκε από την Ευρωπαική Ένωση στην χώρα μας που λέει ότι, κάτοχοι αμπελοτεμαχίων που έχουν φυτευθεί δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται και υποχρεούνται να τα εκριζώσουν!

Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομία του νομού Ηλείας έχει ήδη ενημερώσει τους δήμους για το θέμα ζητώντας να κληθούν οι αγρότες- αμπελουργοί πριν βρεθούν προ εκπλήξεως με τα τσουχτερά πρόστιμα. Η διευθύντρια της υπηρεσίας, Μπέκυ Σπυροπούλου, ερωτηθείσα χθες για το θέμα που έχει ανακύψει επεσήμανε ότι τα εξής: «Για όλα τα αμπελοτεμάχια που είναι φυτευμένα με οινοποιήσιμες ποικιλίες πρέπει να έχει εκδοθεί από την Υπηρεσία σχετική άδεια.

Εάν φυτευθεί οινάμπελος χωρίς άδεια θα εκριζώνεται. Οι κάτοχοι αμπελοτεμαχίων που έχουν φυτευθεί δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται και υποχρεούνται να τα εκριζώσουν με ίδια δαπάνη.Στην περίπτωση επισημαίνει που δεν προβούν στην εκρίζωση αμέσως, επιβάλλεται χρηματική ποινή 1.200 ευρώ/στρέμμα που ισχύει για ένα έτος από την ημερομηνία κοινοποίησης του προστίμου μετά την παρέλευση του οποίου διπλασιάζεται, εφόσον η παράνομη φυτευμένη έκταση συνεχίζει να υφίσταται».

Τα σταφύλια που προέρχονται από αμπελοτεμάχια φυτευμένα μετά το έτος 1998 χωρίς άδεια απαγορεύεται να οινοποιούνται, οπότε δεν δύνανται να αναγράφονται στη Δήλωση Συγκομιδής. Επίσης πρέπει τα στοιχεία της Ενιαίας Ενίσχυσης να ταυτίζονται με τα στοιχεία της Δήλωσης Αμπελοκαλλιέργειας. Όλα αυτά σημαίνουν πολύ απλά ότι στερείται το δικαίωμα στους κατόχους γης να φυτεύουν και να παράγουν ό,τι αυτοί θέλουν! Ο κώδικας Ο κόσμος μας τρέχει με υπερβολική ταχύτητα, ιδιαίτερα στη σημερινή, ψηφιακή εποχή, έτσι που να μην μας αφήνουν περιθώρια για την παραμικρή αδράνεια και αναβλητικότητα.

Η τηλεόραση και διάφορα άλλα κέντρα "πληροφόρησης" (βάλτε και το παρά μπροστά) προσπαθούν να κρατήσουν τον κόσμο υπνωτισμένο ώστε εύκολα να τον κατευθύνουν... όπου αυτοί επιθυμούν. Μέγ(κ)α παράδειγμα οι δημοσκοπήσεις που βγάζουν κατά κόρον προκειμένου να χαλιναγωγήσουν τη βούληση του κόσμου. Κι ενώ αυτά συμβαίνουν σε γενικές γραμμές, κάποιοι άλλοι, μυστικά και εν αγνοία του κόσμου χαράσσουν το μέλλον του, φυσικά προς όφελος πολύ λίγων. Τον περασμένο Απρίλιο επρόκειτο να έλθει και στην Ελλάδα ο "κώδικας Αλιμεντάριους" αλλά κανείς δεν έμαθε να αυτό συνέβη κι αν πέρασε από την ελληνική βουλή. Υπάρχει δηλαδή πιθανότητα να έχει ψηφιστεί και να μην το έχουμε μάθε. Σε ερωτήσεις που κάναμε σε βουλευτές, αυτοί όχι μόνο δεν γνώριζαν αλλά δεν ήξεραν καν τι εστί "Codex Alimentarius"!!! Δύο είναι τα απόλυτα εργαλεία ελέγχου του ανθρώπου: το νερό και η τροφή. Ο κώδικας χτυπά ακριβώς το βασικό: την τροφή.

Ισχύει επίσημα από το 1963 με τη σύμπραξη του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAQ) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Μάλιστα στο πλαίσιο των δύο Οργανισμών δημιουργήθηκε και σχετική Επιτροπή που λειτουργεί πίσω απ’ τον κώδικα και υπάγεται στον Ο.Η.Ε. Με βάση τον ναζισμό! Τα καλά και τα κακά έχουν μητέρα την Ευρώπης και δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά και με αυτή την περίπτωση.

Η ιστορία του Κώδικα Alimentarius ξεκινά το 1893 στην Αυστροουγγαρία. Αιτία ήταν τα προβλήματα που είχαν προκύψει κατά την εκδίκαση υποθέσεων για θέματα διατροφής και τροφίμων τα οποία έκαναν επιτακτική την ανάγκη να υπάρξει ένας κοινός κανονισμός. Ο κανονισμός αυτός, εφαρμόστηκε επιτυχώς έως το 1918, όταν διαλύθηκε η Αυστροουγγαρία. Όμως ο κώδικας δεν ξεχάστηκε...

Χρόνια αργότερα έκανε και πάλι την εμφάνισή του με εντελώς διαφορετικό πνεύμα: αυτό του ελέγχου του πληθυσμού μέσα από τη διατροφή. Ιθύνων νους της νέας ιδέας ήταν ο Fritz der Meer, πρόεδρος της εταιρίας IG Farben (συντομογραφία του γερμανικού Interessen - Gemeinschaft Farbenindustrie Aktiengesellschaft = Κοινοπραξία Βιομηχανιών Βαφικών Υλών), που ήταν γερμανική Κοινοπραξία που συστάθηκε το 1925 και διαλύθηκε με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου λόγω της συνεργασίας της με το ναζιστικό καθεστώς.

Έχει μεγάλη σημασία να δούμε ποιοι συνέστησαν την Κοινοπραξία για να διαπιστώσουμε οτι είναι οι ίδιες εταιρείες που δραστηριοποιούνται και σήμερα και μάλιστα σε ορισμένους τομείς μονοπωλιακά! AGFA (Aktien-Gesellschaft für Anilin-Fabrikation), με έδρα το Βερολίνο. Cassella (Leopold Cassella & Co.) με έδρα τη Φρανκφούρτη. BASF (Badische Anilin und Soda Fabrik), με έδρα το Λούντβιχσχαφεν. Bayer η γνωστή με την ασπιρίνη, η εφευρέτης της ηρωίνης!), με έδρα το Λεβερκούζεν. Farbwerke Hoechst (σήμερα γνωστή ως Sanofi-Aventis, μετά την κατάργηση του εμπορικού ονόματος Hoechst ), με έδρα τηΦρανκφούρτη-Χέξτ (Frankfurt-Höchst) Chemische Werke Hüls, με έδρα το Marl (προσχώρησε το 1938, μετά την ίδρυσή της). Chemische Fabrik Kalle, με έδρα το Wiesbaden-Biebrich.

Σύμφωνα με την επιτροπή εμπειρογνωμόνων, που συνέστησε για την έρευνα των δραστηριοτήτων της ο Αϊζενχάουερ, μετά το πέρας του Β΄ Παγκ. Πολέμου, "χωρίς τις τρομακτικές παραγωγικές ικανότητες της IG Farben, το ερευνητικό της έργο και την τρομερή συγκέντρωση οικονομικών δυνατοτήτων, η Γερμανία δεν θα ήταν δυνατό να αρχίσει τις εχθροπραξίες το Σεπτέμβριο του 1939". Η οικονομική δύναμη, αλλά και η τεχνογνωσία της Κοινοπραξίας ήταν τέτοια, που δημιούργησε έναν πραγματικό λαβύρινθο από καρτέλ με επίσης πολύ ισχυρές εταιρείες, εκτός Γερμανίας όπως: η Kuhlmann (Γαλλία), Imperial Chemical Industries (γνωστότερη σαν ICI) της Βρετανίας, των Standard Oil (NJ), DuPont και Dow Chemical των ΗΠΑ κ.ά.

Στον πόλεμο η εταιρία IG Farben κατασκεύαζε όπλα, πυρομαχικά για το ναζιστικό στρατό καθώς και το ειδικό αέριο μαζικής εξόντωσης των κρατούμενων. Ο Fritz derMeer καταδικάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης για πολλαπλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αλλά, περιέργως, λίγα χρόνια μετά αποφυλακίστηκε! Προφανώς είχε άσους στο μανίκι που τους έβγαλε λίγους μήνες μετά όταν πρότεινε (προσέξτε: ο καταδικασμένος για πολλαπλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας!!!) την επαναφορά του Κώδικα Alimentarius ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού μέσω της τροφής. Ο ΟΗΕ το 1962 αποφασίζει να ενεργοποιήσει ξανά τον Κώδικα με το επιχείρημα της... προστασίας των καταναλωτών. Η “φονική” κοινοπραξία του εγκληματία Μέερ όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε, αλλά διασπάστηκε σε τρεις νέες μεγάλες εταιρείες φαρμάκων: τις διάσημες Bayer, Hoechst και Basf!

Ο νέος Κώδικας - εφιάλτης Αν ο κώδικας ακολουθούσε την αρχική λογική του δεν θα ήταν φοβερός για την ανθρωπότητα. Όμως, από τη στιγμή που αναγράφει πλέον μόνο τα διατροφικά είδη που επιτρέπονται ορίζοντας αυτομάτως παράνομη κάθε παρέκκλιση απ’ τα επιτρεπόμενα, τότε... Μέχρι σήμερα η υιοθέτηση όλων των διατάξεων του κώδικα δεν ήταν υποχρεωτική για όλα τα κράτη. Ωστόσο, μετά και την τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής, το έτος 2008 στην Ελβετία, όπου οι ΗΠΑ (που διαθέτουν ήδη τον νόμο S-510) τέθηκαν επικεφαλής της Επιτροπής, οι παράγραφοι για τα πολυβιταμινούχα τρόφιμα ενεργοποιήθηκαν και η εφαρμογή του κώδικα γίνεται πλέον υποχρεωτική για όλες τις χώρες - μέλη του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου).

Κάθε χώρα που θα υποδεχθεί τον κώδικα θα είναι υποχρεωμένη να μην εμποδίζει με οποιονδήποτε τρόπο την ελεύθερη εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, ζώων και επικίνδυνων χημικών.Οποιαδήποτε αντίσταση στον κώδικα θα θεωρείται συγκαλυμμένη παρεμπόδιση του εμπορίου και θα έχει ως συνέπεια οικονομικές κυρώσεις για τη χώρα που θα αντιδράσει. Επίσης η χώρα εκείνη δεν θα μπορεί να εισάγει ή να εξάγει κανένα προϊόν διατροφής. Ως γνωστόν οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης φρόντισαν να διαλύσουν την παραγωγή της Ελλάδας που, αναγκάζεται πλέον να εισάγει το 60% των ειδών διατροφής. Οποιαδήποτε αντίσταση λοιπόν στον Κώδικα θα σήμαινε οικονομική καταστροφή. Η μόνη λύση είναι η αξιοποίηση των καλλιεργήσιμων εκτάσεων αλλά πλέον και αυτό φαίνεται ότι απαγορεύεται (βλ. περίπτωση Ηλείας).

Η Ελλάδα εκτός του γεγονότος ότι συμμετέχει στον ΠΟΕ, τυγχάνει να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σημαίνει ότι επίσημος διαπραγματευτής σε όλες τις συμφωνίες είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και όλοι γνωρίζουμε πώς υποκύπτουν οι αδύναμες χώρες στους εκβιασμούς. Οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα τηρούν σιγή ιχθύος. Μερικοί γνωρίζουν καλά αλλά, επικαλούνται τη θέση τους και αρνούνται να μιλήσουν.

Τι σημαίνει για τους καταναλωτές Με την εφαρμογή του Κώδικα, οι βιταμίνες A, B, C, D, ιχνοστοιχεία όπως ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο θα είναι παράνομα, όταν οι ποσότητες είναι θεραπευτικές! Ο νέος Κώδικας θα απαγορεύει τη χρήση θρεπτικών ουσιών όπως βιταμίνες ή μέταλλα που λαμβάνονται για πρόληψη ή την αντιμετώπιση κάποιας πάθησης. Αυτές οι ουσίες θα χαρακτηρίζονται ως τοξικές και δηλητήρια. Αυτό σημαίνει ότι θα απαγορεύεται ακόμη και η συνταγή γιατρού, που δίνει συμπληρώματα διατροφής ή φάρμακα με βιταμίνες, ακόμα κι αν κάποιος τα έχει πραγματικά ανάγκη. Συγκεκριμένα, η δοσολογία θα περιορίζεται μόνο στο 15% της συνιστώμενης ποσότητας. Έτσι η θεραπεία θα περιορίζεται μόνο στα φάρμακα των εταιριών.

Το ίδιο απαγορευμένες θα είναι και οι διατροφικές συμβουλές που έχουν να κάνουν με την ενίσχυση της διατροφής και του ανοσοποιητικού μέσω της λήψης θρεπτικών ουσιών. Τα τρόφιμα θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε ελέγχους για τις ποσότητες που εμπεριέχουν και θα τροποποιούνται με ακτινοβολία, έτσι ώστε να αποβάλλουν οποιαδήποτε πλεονάζουσα “τοξική” ουσία. Ο κατάλογος των θρεπτικών ουσιών που θα επιτρέπονται θα είναι αρκετά περιορισμένος. Την ίδια στιγμή όμως που ο Κώδικας εξαιρεί επωφελείς ουσίες για τον οργανισμό μας, προσθέτει κάποιες επιβλαβείς ουσίες, όπως για παράδειγμα το φθόριο που παράγεται από βιομηχανικά απόβλητα. Ήδη το 66% του νερού των ΗΠΑ φθοριώνεται.

Σημειώνουμε εδώ ότι το φθόριο πρωτοχρησιμοποιήθηκε στο Γκουλάγκ επειδή ανακαλύφθηκε ότι οι κρατούμενοι που έπιναν νερό με φθόριο ήταν συγκαταβατικοί και έτσι ήταν εύκολα ελέγξιμοι και χειραγωγήσιμοι. Σήμερα το συναντάμε σε όλες σχεδόν τις οδοντόκρεμες και στο νερό πάρα πολλών κρατών. Παράθυρο στα μεταλλαγμένα Πέρα από τη λίστα των “τοξικών” συστατικών των τροφών, η Επιτροπή Alimentarius ανοίγει τον δρόμο στα Γενετικά Τροποποιημένα Τρόφιμα, αλλά και στα μεταλλαγμένα ζώα που θα παράγουν την τροφή μας. Προβλέπει ότι οι αγελάδες που θα παράγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα, θα λαμβάνουν υποχρεωτικά την αυξητική ορμόνη rBGH της διαβόητης πολυεθνικήςMonsato. Ήδη το αγελαδινό γάλα αποτελεί το νούμερο 1 κίνδυνο ασθενειών του πλανήτη. Κάθε ζώο που θα χρησιμοποιείται για τη διατροφή μας θα υφίσταται αγωγή με υποκλινικά αντιβιοτικά και αυξητικές ορμόνες επίσης υποχρεωτικά.

Ο Κώδικας απαιτεί κάθε είδους τροφή να υφίσταται επεξεργασία με ακτινοβολία εκτός και αν καταναλώνεται ωμό και σε τοπικό επίπεδο. Φυσικά συμπεριλαμβάνει και τα βιολογικά προϊόντα και μάλιστα "βιολογικά" θα θεωρούνται εκείνα στα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί κτηνιατρικά φάρμακα, αυξητικές ορμόνες κ.λπ. Κατά συνέπεια, μόνο όποια θέλουν οι εταιρείας θα βαφτίζουν "βιολογικά προϊόντα". Ο απόλυτος έλεγχος της γεωργίας - κτηνοτροφίας και των ανθρώπων μέσα από γραφεία, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τσιπάκια, gps... Εφιάλτης! Είναι εύκολο να αντιληφθεί οποιοσδήποτε τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ’ τον Κώδικα. όπως και τους διεστραμμένους εγκεφάλους που τον προωθούν. . Από τον Απρίλιο του 2011 Ο Κώδικας Διατροφής μέσα σε μια δεκαετία προωθείται πυρετωδώς σε όλο το κόσμο. Ήδη 185 χώρες τον έχουν ενσωματώσει στα νομικά τους συστήματα. Η μέθοδος εισαγωγής του είναι οι ευθυγράμμισης με οδηγίες του ΠΟΕ και της Ε.Ε. προς τα κράτη και το "πέρασμα" νόμων που καλλιεργούν το έδαφος για την πλήρη εφαρμογή του. Ίσως απ’ το 2017 να δούμε πράματα που δεν έχουν γραφεί και στο πιο τρελό σενάριο. Ας μην ξεχνάμε ότι η οικονομική ύφεση είναι ένα εκβιαστικό μέσον προς τα κράτη για να εφαρμόσουν τις εντολές της Παγκόσμιας Τάξης. Α

πό την 1η Απριλίου 2011 τέθηκε σε εφαρμογή μια Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει ήδη ξεκινήσει να εφαρμόζεται στην Αγγλία, η οποία περιλαμβάνει τα φαρμακευτικά παραδοσιακά προϊόντα φυτικής προέλευσης. Στην Ελλάδα ψηφίστηκε από “επιτροπή” (κατά τον προσφιλή τρόπο προκειμένου να διατηρείται η ανωνυμία) και από την 1η Απριλίου 2006 και για τα επόμενα 5 χρόνια δόθηκε περιθώριο να κατοχυρωθούν φυτικά προϊόντα. Τα... κατάφεραν 183 κι έτσι μόνο αυτά αποτελούν "εμπορεύσιμο είδος", αφού κατά τον "ναπολεόντειο νόμο" το εμπόριο άλλων φυτικών προϊόντων που δεν περιλαμβάνει η λίστα είναι... παράνομο (!), επομένως δεν μπορούν τα εκτός είδη να βρίσκονται στα ράφια των καταστημάτων! Ακόμη κι αν υπάρξει κατανάλωση κάποιου φυτικού προϊόντος στο σπίτι, που δεν περιλαμβάνεται στη λίστα και ως εκ τούτου δεν έχει περάσει από έλεγχο φαρμακοβιομηχανίας, ο καταναλωτής μπορεί να έχει πρόβλημα με τον Νόμο. Καλά διαβάσατε: μπορεί να μηνυθεί, για παράδειγμα, μια μητέρα για το τσάι που έφτιαξε στο παιδί της και αυτό έπαθε ενδεχομένως μια άσχετη αρρώστια...

Το φυτικά προϊόντα έχουν ελάχιστο κόστος παραγωγής καθώς είναι προϊόντα της Φύσης. Εφ' όσον όμως οι φαρμακευτικές εταιρίες τα εμπορεύονται ως εκχύλισμα κατόπιν επεξεργασίας, συσκευασίας, διαφήμισης κ.λπ., ανεβαίνει έως και 1000 φορές επάνω την αξία τους. Υπολογίζεται ότι από ένα στρέμμα ελληνικής άγριας φύσης η φαρμακευτική εταιρία μπορεί να έχει κέρδος το χρόνο από 10000 - 20000 ευρώ. Εδώ και μερικά χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ψηφίσει νόμο σχετικά με τις Περιοχές Νατούρα (Natura), οι οποίες καταλαμβάνουν το 23% της έκτασης της Ελλάδος, όταν στα υπόλοιπα κράτη του κόσμου δεν υπερβαίνει το 4%. Με δεδομένη την οικονομική κρίση και τα Μνημόνια που έχουν υπογράψει, πολύ εύκολα οι περιοχές μπορούν να παραδοθούν προς εκμετάλλευση στις φαρμακευτικές και λοιπές εταιρίες. Ίσως εδώ θα πρέπει να σκεφτούμε λίγο περισσότερο ότι δεν είναι τυχαία η εμμονή, ιδιαίτερα του Α. Λοβέρδου, στην απελευθέρωση του επαγγέλματος των φαρμακοποιών και στην διάλυση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας όπως έγινε στο παρελθόν με την ΧΡΩΠΕΙ που παρήγαγε το Αλγκόν, βασικό αντίπαλο (και πολύ καλύτερο) στην Ασπιρίνης...

Αξίζει ακόμα να επισημάνουμε ότι ο τ. πρωθυπουργός Γ.Α.Π. υπέγραψε την εισαγωγή μεταλλαγμένου σπόρου πατάτας, ειδικώς για τη χώρα μας και όχι για τα κράτη της Ε.Ε.. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων τα τελευταία χρόνια προχωρά με γοργά βήματα. Υπό το "Δόγμα του Σοκ" που εφαρμόζουν σε πολλές γωνιές του πλανήτη αναμένονται αλλαγές που δεν χωρά ο μέσος νους. Στον «Κώδικα Διατροφής» (Αλιμεντάριους) ταιριάζει περισσότερο η ονομασία «κώδικας διαστροφής», κι αν κάποιοι θεωρήσουν αυτά που διάβασαν ακραία συνιστούμε αναμονή και θα τρίβουν τα μάτια τους. Στις 28 Μαρτίου 2011 δεκαέξι (16) Έλληνες πολίτες έστειλαν εξώδικη διαμαρτυρία στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου σχετικά με τον "Διατροφικό Κώδικα". Μεταξύ άλλων τονίζουν ότι "η ψήφιση από εσάς του κώδικα τούτου θα έχει άμεση κατάθεση αγωγών αποζημίωσης για τις βλάβες που προξενήσουν τέτοιες διατάξεις και άμεσα ασφαλιστικά μέτρα για την δέσμευση της περιουσίας σας, όπως και κατάθεση μηνύσεων για γενοκτονία και εσχάτη προδοσία.

ΑΣΥΛΙΑ ΤΕΛΟΣ, ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ".

neosagroths

Όλα ήταν ένα τραγικό λάθος!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η χώρα έχει εμπλακεί στη δίνη πολύ σοβαρών διεθνών προβλημάτων με παγκόσμια σημασία. Θέλουν να την κάνουν νέο ιστορικό “παράδειγμα” για την εποχή του ανερχόμενου χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού που ανατέλλει. Απειλείται με καταστροφή ως χώρα πια. Όπως πάμε, οι ‘Ελληνες θα έχουν τη μοίρα των Εβραίων επί του αυτοκράτορα Τίτου, να διασκορπισθούν δηλαδή στα πέρατα της Γης, χωρίς συνείδηση καν τι τους συνέβη.

Η πάσης φύσεως ηγεσία όμως της χώρας δεν αντιλαμβάνεται καν το διεθνές περιβάλλον. Δεν το ξέρει καθόλου, δεν έχει δουλέψει, όπως δεν δούλεψε και για τίποτα και ποτέ στη ζωή της, και το διαβάζει συστηματικά λάθος. ‘Ολες οι στρατηγικές της παραδοχές είναι εσφαλμένες και συχνά υποβολιμιαίες. Εκλαμβάνει τις επιθυμίες της για πραγματικότητες, φτιάχνοντας σχήματα όχι γιατί στέκονται κάπου, αλλά γιατί νομίζει ότι την εξυπηρετούν. Εκμεταλλευόμενοι ένα περιβάλλον απίστευτης διανοητικής και ηθικής παρακμής, οι “πράκτορες επιρροής” των ξένων δυνάμεων μπορούν πολύ εύκολα να χειραγωγήσουν και τους ‘Ελληνες πολιτικούς και τις κρατικές υπηρεσίες και τους υπόλοιπους θεσμούς της χώρας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο, πιο καταστροφικό σφάλμα στην πολιτική, όπως και στη ζωή, από το να μην καταλαβαίνεις ποιός είναι εχθρός και ποιός φίλος. Πάρτε για παράδειγμα την βασική υπόθεση που έκανε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012-13 και η οποία εξηγεί την πανωλεθρία του Ιουλίου. Θεώρησε ότι μπορεί να βασιστεί στους Αμερικανούς για να αντιμετωπίσει τη Μέρκελ. Αν αυτό μπορούσε όντως να συμβεί, θα της έδινε τεράστιο πλεονέκτημα.

Με τη διαφορά ότι υπήρχαν μερικές δυσάρεστες “λεπτομέρειες” που αγνόησε παντελώς, στην πρεμούρα της να κάτσει στην καρέκλα της εξουσίας, αλλά και λόγω της σύγχυσης που την χαρακτήριζε (δεν υπάρχει πιο επικίνδυνος συνδυασμός από αυτόν της βαθειάς σύγχυσης και της μεγάλης φιλοδοξίας). Οι “λεπτομέρειες” αυτές ήταν ότι οι Αμερικανοί είχαν καθοριστική επιρροή στην κυβέρνηση Παπανδρέου που μας έβαλε στο μνημόνιο, αντίστοιχη με αυτή που έχουν στη σημερινή κυβέρνηση. Το ένα μέλος της τρόικας, ο τεχνικός οργανωτής του οικονομικού πολέμου κατά της Ελλάδας, τελούσε και τελεί υπό καθοριστική επιρροή των ΗΠΑ. Και δύσκολα φαντάζεται κανείς την Ουάσιγκτων να θέλει την επικράτηση μιας κυβέρνησης της “ριζοσπαστικής αριστεράς” στην Ευρώπη, αν έμενε κατ’ ελάχιστον πιστή στις διακηρύξεις της.

Σα να μην έφτανε αυτό το βασικό λάθος, ουδείς στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε με ποιόν ακριβώς μιλούσε, τι έλεγε και τι άκουγε στις συζητήσεις με τους Αμερικανούς. Το να μιλήσει αίφνης κανείς στον ηγετικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ για την αδυσώπητη, υποβόσκουσα σύγκρουση Μπρζεζίνσκι και Κλίντον, θα τους φαινόταν πιο ακατανόητο από το να τους μιλήσει κινέζικα. Πήγαν και βρήκαν διάφορους, τα “συστήματα”Τσακόπουλου και Κλίντον, τον Σιμόν Πέρες και άλλους, χωρίς να καταλαβαίνουν τι ήθελαν αυτοί και γιατί τους προσέγγιζαν. Εξαιρετικά καχύποπτοι απέναντι στους συντρόφους τους, κατάπιαν αμάσητα όλα τα δολώματα που τους πέταξαν οι ξένοι. Δεν άκουσαν ούτε καν τους ξένους συντρόφους τους που τους προειδοποιούσαν.

Φυσικά, για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση, αυτή είναι η κατάσταση με όλη την πολιτική τάξη, όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η χώρα δυστυχώς μοιάζει να έχει περιέλθει εδώ καιρό σε ένα είδος εγκεφαλικού θανάτου. Αλλά με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η διαδικασία έφτασε στο αποκορύφωμά της.

Στο μεταναστευτικό-προσφυγικό, λόγω και της ιδεοληψίας, ήταν εξίσου εύκολο να την πάθουνε. Να χρησιμοποιηθούν δηλαδή στον ρόλο του “χρήσιμου ηλίθιου”, για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο που μας κληρονόμησε η ρώσικη φιλολογία. Ο “χρήσιμος ηλίθιος” δεν είναι ηλίθιος. Είναι κάποιος που αγνοεί πως τον χρησιμοποιούν για να πετύχουν σκοπούς τελείως αντίθετους με τις δικές του επιδιώξεις και δεν αντιλαμβάνεται τις στρατηγικές συνέπειες των ενεργειών του. Αυτό έπαθε και η Αθήνα, όπως και η Μέρκελ, σε αυτό το ζήτημα.

Διστάζω κάπως αν πρέπει να ταξινομήσω στην κατηγορία των “χρήσιμων ηλίθιων” και τους οπαδούς της μετατροπής της Ευρώπης σε “αεθνικό χυλό”. Από τη μια μεριά τους συμφέρουν αυτά που γίνονται, από την άλλη ενδέχεται να σκάβουν το λάκκο τους, ευνοώντας τελικά την ανάδειξη εθνικιστικών, αυταρχικών δυνάμεων, απαραίτητων κατά τη μετάβαση από τον νεοφιλελεύθερο στον καπιταλισμό της καταστροφής, αλλά και για την πραγμάτωση του σχεδίου του Πολέμου των Πολιτισμών, εναντίον του Ισλάμ, της Ρωσίας, της Κίνας…

Για να υπάρξει η προσφυγική κρίση δεν έφταναν όμως οι “χρήσιμοι ηλίθιοι”. ‘Επρεπε να κινητοποιηθεί και ο Ερντογάν, διεθνής προβοκάτορας όλο και πιο επικίνδυνος, όσο στριμώχνεται. Ο Ερντογάν όμως δεν κινείται βέβαια μόνος του. Κινείται για λογαριασμό των ίδιων διεθνών κέντρων που του είπαν να καταρρίψει το ρωσικό αεροσκάφος. Αυτοί είναι και οι αρχιτέκτονες της προσφυγικής κρίσης που απειλεί με καταστροφή την Ελλάδα και διάλυση την ΕΕ.

Δεν μιλάμε ακριβώς για τις ΗΠΑ, γιατί οι ΗΠΑ δεν είναι ένα πράγμα, αλλά πεδίο αδυσώπητης σύγκρουσης δύο πολύ διαφορετικών ρευμάτων στο κέντρο της Αυτοκρατορίας, που εκπροσωπούνται, για να το πούμε χοντρικά, από τον Πρόεδρο Ομπάμα και τους νεοσυντηρητικούς αντίστοιχα.

Ποιοί κλείνουν τώρα τα σύνορα με την Ελλάδα; Βαλκανικά κράτη που ελέγχει ασφυκτικά, όχι βέβαια η … Αυστρία, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ποιός επιτίθεται με σκαιό τρόπο στην Ελλάδα; Οι πολιτικοί της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας, της Βουλγαρίας, της “Νέας Ευρώπης”, των αμερικανικών νεοπροτεκτοράτων που δημιουργήθηκαν εκεί μετά την κατάρρευση του “υπαρκτού”. Πρόκειται για την “Νέα Ευρώπη” που δήλωσε υπερηφάνως ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, υπουργός ‘Αμυνας του Μπους, ότι θα χρησιμοποιήσει κατά της Γαλλίας και της Γερμανίας. Ποιός θα “επιθεωρήσει” μεθαύριο Πέμπτη αυτοπροσώπως την Ειδομένη; Μα η Κυρία Νούλαντ βεβαίως, βοηθός Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, η “Κυρία Μαϊντάν”, για τον ρόλο της στην ουκρανική κρίση, μέλος του κεντρικού ηγετικού πυρήνα των νεοσυντηρητικών και σύζυγος του βασικού θεωρητικού τους. Από αυτήν κρέμεται τώρα για να σωθεί η ελληνική κυβέρνηση!

Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι.

ΥΓ. Ο κ. Τσίπρας θα μάθαινε πολλά για τους φίλους και συνεργάτες του, αν έπαιρνε μια κόλα χαρτί και έγραφε τις συμβουλές που του έδωσε ο καθένας τους μετά το 2011.

www.konstantakopoulos.gr

Το πείραμα με τους πρόσφυγες

Πιτσιρίκος

Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό το πείραμα που γίνεται με τους Σύρους πρόσφυγες αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μας μάθει κάτι το οποίο δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Αρχικά, ξεσπάει εμφύλιος πόλεμος στη Συρία το 2011 με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

Στη συνέχεια, εμπλέκονται στον πόλεμο τόσες χώρες και τόσα διαφορετικά μέτωπα που είναι αδύνατον όχι μόνο να σταματήσει ο πόλεμος αλλά και να καταλάβει ένας απλός άνθρωπος τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη Συρία.

Εκατομμύρια Σύροι εγκαταλείπουν με κάθε τρόπο τη Συρία -για να σωθούν- ή εκτοπίζονται μέσα στη χώρα τους. Ο πληθυσμός της Συρίας ήταν -πριν τον πόλεμο- γύρω στα 22 εκατομμύρια.

Η Ευρώπη κάνει κάλεσμα στους πρόσφυγες, ανοίγει τα σύνορά της και μετά τα κλείνει.

Η χρεοκοπημένη Ελλάδα μένει με τους πρόσφυγες στο χέρι.

Ένα κομμάτι προσφύγων και μεταναστών εγκλωβίζονται στην Ελλάδα.

Οι διακινητές δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα, αφού τα σύνορα δεν είναι πια ανοιχτά, και κάνουν προσφορές στους πρόσφυγες να τους μεταφέρουν σε ευρωπαϊκές χώρες -οι πρόσφυγες δεν θεωρούν την Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα- με άλλους τρόπους.

Κάποιοι πρόσφυγες έχουν αυτά τα χρήματα -δεν φεύγουν μόνο οι φτωχοί Σύροι για να σώσουν τις ζωές τους, φεύγουν και οι ευκατάστατοι Σύροι- αλλά κάποιοι δεν τα έχουν.

Δηλαδή, έχουμε σήμερα στην Ελλάδα χιλιάδες ανθρώπους που δεν θέλουν να είναι στην Ελλάδα αλλά δεν μπορούν να φύγουν από την Ελλάδα.

Μπροστά δεν μπορούν να πάνε, πίσω δεν μπορούν να γυρίσουν.

Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος πως κάποιοι από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που είναι εγκλωβισμένοι σήμερα στην Ελλάδα θα προσπαθήσουν να βρουν τα χρήματα που χρειάζονται για να πληρώσουν τους διακινητές για πλαστά διαβατήρια κλπ., ώστε να πάνε στις ευρωπαϊκές χώρες που επιθυμούν.

Πού θα τα βρουν αυτά τα χρήματα;

Υποθέτω πως πρώτος στόχος τους θα είναι οι συμπατριώτες τους και οι άλλοι πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν χρήματα -αυτοί είναι οι πιο «κοντινοί» τους- και μετά οι κάτοικοι της Ελλάδας.

Δηλαδή, εγκλωβίζεις ανθρώπους σε μια χώρα που δεν θέλουν να βρίσκονται, και περιμένεις να δεις αν θα κάνουν to έγκλημα.

Δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει εγκληματολογία για να ξέρεις πως οι άνθρωποι που δεν έχουν πια και πολλά να χάσουν -ή πρέπει να σώσουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους- είναι πολύ πιο κοντά στο έγκλημα από τους υπόλοιπους.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν είναι καθόλου έξυπνο για μια κοινωνία να δημιουργεί απελπισμένους ανθρώπους: θα τους βρει απέναντί της.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι πρόσφυγες -εξ ορισμού απελπισμένοι άνθρωποι- προστατεύονται από την Συνθήκη του ΟΗΕ το 1951, η οποία έχει υπογραφεί από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Και βέβαια ο καθένας μπορεί να λέει το μακρύ του και το κοντό του στα καφενεία και στα ΜΜΕ για το τι πρέπει να γίνει με τους πρόσφυγες, αλλά οι πρόσφυγες έχουν δικαιώματα τα οποία παραβιάζονται σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όταν όλοι λένε πως επιθυμούν τη νομιμότητα, ας ακούσουν τουλάχιστον τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ που λέει πως το κλείσιμο των συνόρων είναι παράνομο, και όχι τον κάθε πολιτικάντη και δημοσιογράφο.

Διαφορετικά, ζούγκλα.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος τι θα συμβεί αν κλείσει σε ένα δωμάτιο δυο ανθρώπους, τους αφήσει νηστικούς και χωρίς νερό, και τους πει πως αυτός που θα σκοτώσει τον άλλον θα έχει και νερό και φαγητό.

Δεν χρειάζεται κάποιος από αυτούς τους δυο ανθρώπους να έχει υπάρξει δολοφόνος στη ζωή του.

Κάθε άνθρωπος έχει κι έναν δολοφόνο μέσα του.

Και με τις «κατάλληλες» συνθήκες, αυτός ο δολοφόνος θα εμφανιστεί.

Η ρωμαϊκή αρένα είναι εδώ.

Και είμαστε κι εμείς μέσα.

pitsirikos

Τρία ενοχλητικά ερωτήματα

Συντάκτης: 

Τάσος Παππάς

Ερώτημα πρώτο: Τα κόμματα της αντιπολίτευσης -αυτά που αυτοπροσδιορίζονται ως φιλοευρωπαϊκά (Ν.Δ., Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι)- έσπευσαν χωρίς δεύτερη σκέψη να υιοθετήσουν τόσο την εκδοχή της κ. Τσατάνη στη διαμάχη της με τον κ. Παπαγγελόπουλο όσο και τη νουβέλα του ΔΟΛ για τη δικαστική περιπέτεια του επικεφαλής του.

Είναι μόνο το αντιπολιτευτικό πάθος που τους οδήγησε στη συγκεκριμένη στάση ή μήπως φοβούνται κάτι και στο επίπεδο της Δικαιοσύνης και στο επίπεδο της διαπλοκής;

Είναι φανατικοί και ιδιοτελείς, όπως είναι συνήθως οι φορείς της αντιπολίτευσης, ή είναι όμηροι συμφερόντων λόγω του σκοτεινού παρελθόντος στελεχών τους και της αιμομικτικής σχέσης που είχαν οι ηγεσίες τους με παράγοντες της Δικαιοσύνης και με ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης;

Ερώτημα δεύτερο: Δεν πρέπει η Νέα Δημοκρατία να πάρει επί της ουσίας θέση για τις επαφές της προηγούμενης διοίκησης του κόμματος με τα πρόσωπα που συγκροτούν την ομάδα των εκβιαστών από τη στιγμή που οι αποκαλύψεις συνεχίζονται; Το επιχείρημα ότι πρόκειται για ανεξόφλητα τιμολόγια είναι τόσο αναιμικό που όσο σπανάκι κι αν φάει δεν θα γίνει Ποπάι.

Τιμολόγια ύποπτα με τον εκδότη τους να απαιτεί πληρωμή, επιστρέφονται από τον παραλήπτη ως απαράδεκτα και τον λόγο έχει η Δικαιοσύνη. Εκτός αν εκδότης και παραλήπτης έχουν συνάψει μια ποινικώς κολάσιμη σχέση. Η σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δικαιολογεί τις πρακτικές της χτεσινής ηγεσίας γιατί πιστεύει ότι πράγματι δεν τρέχει τίποτε ή μήπως είναι έρμαιο των εσωκομματικών ισορροπιών;

Ερώτημα τρίτο: Σύμφωνα με δημοσίευμα της Real News (6.3.2016), ο εισαγγελέας Στ. Κωσταρέλλος προτείνει την απαλλαγή Χριστοφοράκου (αυτός που την κοπάνησε από την Ελλάδα μέρα μεσημέρι) από τα αδικήματα της δωροδοκίας και του ξεπλύματος με το σκεπτικό ότι «ως διευθυντής της εταιρείας προέβη σε δωρεά διψήφιου ποσού εκατομμυρίων ευρώ προς το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. και δη προς τους ταμίες των κομμάτων...

Η συμπεριφορά όμως αυτή σε καμία περίπτωση δεν στοιχειοθετεί την αντικειμενική υπόσταση των εγκλημάτων της ενεργητικής και της παθητικής δωροδοκίας».

Προσέξτε το νούμερο που αναφέρει ο εισαγγελέας: «διψήφιο ποσό εκατομμυρίων ευρώ προς τους ταμίες των κομμάτων». Την εμπλοκή του ΠΑΣΟΚ την ξέρουμε. Ο Θ. Τσουκάτος έχει ομολογήσει ότι πήρε κάποια εκατομμύρια (μάρκα) και τα έδωσε στο ΠΑΣΟΚ, ο Τ. Μαντέλης έχει τραβήγματα με τη Δικαιοσύνη για τις «δωρεές» μερικών χιλιάδων ευρώ. Οσο κι αν τα φουσκώσουμε δεν μας κάνουν «διψήφιο ποσό εκατομμυρίων ευρώ». Λείπουν πολλά.

Εκτός αν υποθέσουμε ότι τα περισσότερα πήγαν στο ταμείο της Ν.Δ. Εδώ όμως προκύπτει ένα προβληματάκι. Η Ν.Δ. ουδέποτε παραδέχτηκε ότι πήρε λεφτά από τον Χριστοφοράκο, εκτός από μια οικοσκευή και ένα τηλεφωνικό κέντρο. Δεν πιστεύω ότι αυτά κοστίζουν διψήφιο ποσό εκατομμυρίων ευρώ. Θα απαντήσουν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. ή θα μας τραγουδήσουν ντουετάκι το γνωστό άσμα «είπα να σβήσω τα παλιά, να σκίσω τα τεφτέρια»;

Ανάγωγα

Η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Σιλβί Γκιγιόμ -ανήκει στην Ομάδα Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, όπως και το ΠΑΣΟΚ- μιλώντας χθες στην «Εφ.Συν.» είπε ότι «αναμφίβολα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό κόμμα».

Μα τι λέτε, κυρία μου! Οι σύντροφοί σας στην Ελλάδα και οι σύμμαχοί τους μας λένε ότι είναι ένα ολοκληρωτικό κόμμα σαν κι αυτό που κυβερνά τη Βόρεια Κορέα και ότι συνιστά απειλή για τη δημοκρατία, τους θεσμούς, το έθνος και γενικώς τον πλανήτη (αυτό το τελευταίο δεν το λένε ακόμη, αλλά προς τα κει το πάνε). Καταλήξτε κάπου γιατί έχουμε μπερδευτεί.

 http://www.efsyn.gr

Οι πρόσφυγες και ο καταμερισμός εργασίας στην ΕΕ

Στην Ευρωπαική Ένωση υπάρχει ένας καταμερισμός εργασίας (π.χ. η Κοινή Αγροτική Πολιτική), που φυσικά αποφασίζουν κάποιοι ισχυροί και επιβάλλεται το ποιος θα κάνει τι. 

Στο προσφυγικό, αποφασίστηκε η Ελλάδα να αποτελέσει το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ευρώπης, ένα δίχτυ ψυχών και το αιγαίο ένα υγρό νεκροταφείο, και να πάρει (οι ΜΚΟ να πάρουν δηλαδή) bonus κάποια εκατ. ευρώ.

Έτσι, αφού βολεύει, οι υπόλοιπες χώρες θα κοιμούνται ήσυχες χωρίς να τους ενοχλούν οι ”βρώμικοι” πρόσφυγες που ήρθαν από τις χώρες που αυτά τα ίδια Ευρωπαικά κράτη κατάστρεψαν, με το ΝΑΤΟ και την υπόλοιπη παρέα. Η κυβέρνηση Συριζα αποδέχτηκε πλήρως αυτό τον ρόλο του συνοριοφύλακα του ”Ευρωπαικού πολιτισμού” που της ανέθεσαν. Έτσι αντί να παρακούσει την ΕΕ και να δώσει ταξιδιωτικά έγγραφα στους πρόσφυγες να πάνε όπου θέλουν, στήνει με οδηγία της ΕΕ Hot Spots (”ανθρωπιστικός” τρόπος να πεις στρατόπεδο συγκέντρωσης) για να μαζέψει με το ζόρυ τους πρόσφυγες που κάθε άλλο θέλουν παρά να μείνουν κλεισμένοι εκεί, και δεν τολμά να παρακούσει ούτε μια εντολή από την ΕΕ. Και έχουν κάποιοι το θράσος να το αποκαλούν αυτό αλληλεγγύη. Τους πρόσφυγες τους ρώτησαν;

Για τις ευρωπαικές αστικές τάξεις, οι πρόσφυγες είναι κάτι σαν έντομα και η Ελλάδα η εντομοπαγίδα. Θα αναλάβει να τους κάνει την βρώμικη δουλειά για να μπορούν να το παίζουν ανθρωπιστές. Θα αναλάβει την διαλογή, ποιος μας κάνει για εργατικό δυναμικό και ποιος όχι. Οποιος δεν μας κάνει θα σταλεί πίσω ή θα πεταχτεί στα σκουπίδια, όποιος μας κάνει θα είναι το δείγμα του ανθρωπισμού μας.

Υ.Γ.

Υπάρχουν αυτοί που θα ήθελαν να μην υπάρχουν πρόσφυγες γιατί το έθνος πρέπει να παραμείνει καθαρό, ο Ευρωπαικός πολιτισμός πρέπει να παραμείνει αμόλυντος, γιατί θα ήταν καλύτερα να τους πνίγουμε στην θάλασσα και γιατί μας θυμίζουν με πόσο αίμα είναι βαμμένος ο πλούτος της ”δύσης”.

Υπάρχουν και αυτοί που θα ήθελαν να μην υπάρχουν πρόσφυγες, γιατί ούτε οι ίδιοι οι πρόσφυγες θα το ήθελαν. Που είναι αλληλέγγυοι, μιλώντας ταυτόχρονα για τις αιτίες που τους δημιούργησαν, γιατί δεν είσαι ούτε στο εκατοστό αλληλέγυος αν τις αγνοείς. Που καταλαβαίνουν ότι λέγονται πρόσφυγες επειδή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, και όχι επειδή επιθυμούν να γίνουν κοσμοπολίτες ή μεταμοντέρνες νομαδικές υποκειμενικότητες. Αλλιώς θα λέγονταν τουρίστες. Η ίδια η θέληση του πρόσφυγα ήταν να μην γίνει πρόσφυγας.

Κάποιοι πονηρά ταυτίζουν τους πρώτους με τους δεύτερους και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν την διαφορά. Είναι λες και για κάποιους είναι χαρά που υπάρχουν πρόσφυγες. Είναι για αυτούς χρήσιμοι. 

Ευτυχώς που έγιναν πολέμοι και υπάρχουν αυτοί οι ”βάρβαροι” πρόσφυγες. Άλλωστε αν δεν υπήρχαν και οι πρόσφυγες πως θα μπορούσαν κάποιοι να φαίνονται φιλάνθρωποι; Τι θα γίνονταν χωρίς βαρβάρους;

http://agkarra.com/

Η άρια ευρωπαϊκή φυλή

Είναι λογικές οι προφητείες περί διάλυσης της Ευρωζώνης, αφού κανένας δεν θα θέλει να χρησιμοποιεί το ίδιο νόμισμα με Έθνη που δεν ντρέπονται, αντικρίζοντας τις εικόνες των πνιγμένων στο Αιγαίο και των εξαθλιωμένων στα σύνορα.

Η αιτία, για την οποία θεωρούσαμε πάντοτε τους Έλληνες πιο πολιτισμένους από τους Γερμανούς ή από ορισμένα άλλα κράτη της Βορείου Ευρώπης, δεν ήταν φυσικά ποτέ εθνικιστική ή ρατσιστική. Θα ήταν άλλωστε ανόητο να πιστεύουμε στη δήθεν «φυλετική» υπεροχή μας, ειδικά σε μία εποχή που τα θλιβερά λάθη μας όσον αφορά την οικονομία, την πολιτική και την κοινωνία, διαδέχονται το ένα το άλλο – με έναν τρομακτικά καταιγιστικό ρυθμό.

Οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο σε μία συγκεκριμένη μορφή του πολιτισμού, σύμφωνα με την οποία ωθεί τα ζωώδη συναισθήματα, τα οποία υπάρχουν σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, όλο και πιο βαθιά στον εσωτερικό τους κόσμο – έτσι ώστε να μην ξυπνούν εύκολα, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της συμπεριφοράς μας. Στα πλαίσια αυτά, όσο πιο ενωρίς στην ιστορία έχει εκπολιτισθεί μία χώρα, τόσο πιο βαθιά στον εσωτερικό κόσμο των Πολιτών της είναι θαμμένα αυτού του είδους τα συναισθήματα – οπότε τόσο πιο δύσκολα έρχονται στην επιφάνεια και τόσο πιο ακίνδυνα είναι.

Ως εκ τούτου, επειδή ο ελληνικός πολιτισμός είναι αρκετά αρχαιότερος από αυτόν των Γερμανών, των Γάλλων, καθώς επίσης πολλών άλλων λαών, δεν επιτρέπει εύκολα να έλθουν στην επιφάνεια τα ζωώδη συναισθήματα της ανθρώπινης φύσης – γεγονός που καθιστά τους Έλληνες ανίκανους να προβούν σε μεγάλα συλλογικά ή ατομικά εγκλήματα, όπως το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, ο εμπρησμός των προσφυγικών ασύλων από τους Γερμανούς πρόσφατα, όπου οι εμπρηστές επευφημούνταν ως ήρωες από τους συμπολίτες τους ή η μαζική δολοφονία 77 ανθρώπων από το Νορβηγό ακροδεξιό.

Ακριβώς για το λόγο αυτό, ακόμη και ο πιο αμόρφωτος Έλληνας είναι πιο πολιτισμένος, λιγότερο «ζωώδης» καλύτερα, σε σχέση με έναν πολύ περισσότερο μορφωμένο ή κοινωνικά σωστότερα εκπαιδευμένο Γερμανό – κάτι που όπως αναφέραμε δεν οφείλεται φυσικά στη «υπερέχουσα φυλή» μας, αλλά στην πολιτισμική μας ιστορία, η οποία είναι αναμφισβήτητα παλαιά και δεδομένη. Το γεγονός αυτό επεξηγεί επίσης την ανθεκτικότητα των Ελλήνων στην οικονομική κρίση – η οποία ποτέ στην ιστορία δεν διήρκεσε τόσο πολύ, ούτε καταβαράθρωσε το βιοτικό επίπεδο και το ΑΕΠ μίας χώρας σε τέτοιο οδυνηρό βαθμό.

Με βάση το συγκεκριμένο πολιτιστικό κριτήριο, δεν πρέπει να απορούμε καθόλου για την κυνικότητα πολλών άλλων ευρωπαϊκών λαών, όσον αφορά το προσφυγικό πρόβλημα – όπου δεν ντρέπονται καθόλου να αντικρίζουν τις οδυνηρές εικόνες πνιγμένων στο Αιγαίο ή/και απελπισμένων ανθρώπων, συγκεντρωμένων στα κλειστά σύνορα με τα Σκόπια, κάτω από  συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης. Πόσο μάλλον εκείνων των Ευρωπαίων, όπως των Γάλλων, των Βρετανών και των Γερμανών που συμμετέχουν στο βομβαρδισμό και στην καταστροφή των χωρών, από τις οποίες προσπαθούν απεγνωσμένα να αποδράσουν οι μετανάστες.

Όσο για τις κατηγορίες τους εναντίον μας, σχετικά με το ότι δεν προστατεύουμε επαρκώς τα σύνορα μας, τεκμηριώνουν επίσης τη ρηχότητα του πολιτισμού τους – ενώ ουσιαστικά απαιτούν από εμάς τους Έλληνες να βυθίζουμε εν ψυχρώ τις βάρκες, με τις οποίες προσπαθούν οι πρόσφυγες να περάσουν στη χώρα μας με κατεύθυνση τη γη της επαγγελίας (όπως δυστυχώς νομίζουν), αδιαφορώντας για τα παιδιά που πνίγονται ή για το μαρτύριο των γονέων τους.

Εν προκειμένω θα έπρεπε ίσως να ανατεθεί στην υπουργό εσωτερικών της Αυστρίας, της χώρας των σκανδάλων ή στον καγκελάριο της, η ηγεσία του λιμενικού μας σώματος – αφού θα ήταν ασφαλώς καλύτερα από εμάς σε θέση να βυθίζουν τις βάρκες των προσφύγων. Έτσι θα ικανοποιούσαν το εκλογικό τους σώμα που τάσσεται υπέρ της ακροδεξιάς πολιτικής του δολοφονικού μίσους απέναντι στους άλλους, «υποδεέστερους» λαούς – οπότε δεν θα έχαναν την πολυπόθητη εξουσία τους.

Κατά την άποψη της Αυστρίας άλλωστε, η οποία πιθανότατα υποκινείται από τη Γερμανία, εάν προστατευτούν τα ελληνικά σύνορα, τότε το πρόβλημα θα έχει λυθεί – χωρίς να δίνεται καμία σημασία στο γεγονός ότι, θα συγκεντρωθούν εκατομμύρια εξαθλιωμένοι στην Τουρκία. Απλούστατα, η Ευρώπη και ο ΟΗΕ θα στείλουν μερικά δις € στους πεινασμένους για χρήματα τριτοκοσμικούς Τούρκους – οπότε θα πάψουν να ενοχλούνται οι Ευρωπαίοι, η σύγχρονη άρια φυλή των Βρυξελών.

Παράλληλα, οι υπόλοιποι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι προσπαθούν να μεταφέρουν το πρόβλημα τόσο μακριά στο Νότο, ώστε  να εξαφανισθεί κατά το δυνατόν από το οπτικό τους πεδίο – αδιαφορώντας για το ότι επιβαρύνουν επί πλέον μία χώρα, η οποία είναι βυθισμένη σε μία οικονομική κρίση άνευ προηγουμένου που οι ίδιοι την επιδείνωσαν με την πολιτική των μνημονίων που της επέβαλλαν, ενώ δέχεται ταυτόχρονα την συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστευτικών κυμάτων (γράφημα κλικ για μεγένθυση)

Ακόμη χειρότερα, ο εντιμότατος κύριος Αδόλφος Σόιμπλε έχει την άποψη πως μπορεί η Ελλάδα και η υπόλοιπη Ευρώπη να αφομοιώσουν τα εκατομμύρια των μεταναστών που έχουν ήδη εισρεύσει, εφαρμόζοντας παράλληλα μία ακόμη πιο αυστηρή πολιτική λιτότητας – γεγονός που τεκμηριώνει πως δεν είναι καν σε θέση να σκεφθεί λογικά, εάν όχι ανθρώπινα, απαιτώντας αλαζονικά πράγματα που είναι αδύνατον ποτέ να πραγματοποιηθούν.

Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις λοιπόν, είναι λογικές οι «προφητείες» περί διάλυσης της Ευρωζώνης – αφού κανένας πλέον δεν θα θέλει να χρησιμοποιεί το ίδιο νόμισμα με τη Γερμανία ή με ορισμένες άλλες χώρες, συμμετέχοντας εξ αυτού στον πολιτισμό τους. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το νόμισμα είναι συνυφασμένο με την ταυτότητα, καθώς επίσης με τον πολιτισμό των κρατών – όπου ναι μεν δεν ήταν απρόθυμοι πολλοί να ανταλλάξουν το εθνικό τους νόμισμα με το κοινό ευρώ, παίρνοντας μία νέα ταυτότητα, αλλά κανένας δεν θα το έκανε με το μάρκο.

 Analyst.gr