Αυτός είναι ο καπιταλισμός!

Στέργιος Βασιλείου

• Άλλοι βομβαρδίζουν,
• άλλοι πνίγουν,
• άλλοι αφήνουν τον κόσμο να πεθάνει από την πείνα,
• άλλοι διώχνουν,
• άλλοι στήνουν συρματοπλέγματα,
• άλλοι στρατόπεδα συγκέντρωσης,
• άλλοι ψηφίζουν νόμους να τους παίρνουν ό,τι χρυσό, χρήμα και αξία έχουν πάνω τους χωρίς επιστροφή,
• άλλοι θέλουν δημοκρατικό δημοψήφισμα για να τους ψοφήσουν,
• άλλοι σχεδιάζουν θαλάσσια σύνορα από τα οποία δεν θα περνάει κανείς…

Στήνουν hot spot στον πάτο της θάλασσας!

Τέλος, όλοι μαζί συγκροτούν την Κόλαση των λαών του κόσμου.

Ρατσιστικές και φασιστικές κραυγές παντού. Καμία ενοχή για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Αυτός ήταν πάντα ο καπιταλισμός.

• Είτε μάζευε δούλους από την Αφρική για την Αμερική,
• είτε έστηνε απαρτχάιντ και θαλάμους αερίων,
• είτε χώριζε τον κόσμο σε αποικίες,
• είτε βομβάρδιζε με ναπάλμ, χημικά, ατομική βόμβα και απεμπλουτισμένο ουράνιο,
• είτε έκλεβε τον πλούτο των λαών,
• είτε γέμιζε τις ηπείρους μετανάστες και ανέργους και τις θάλασσες με πτώματα.

Πάντα ίδιος ήταν.

Ύστερα κάποιοι μιλάνε για αξίες της ΕΕ!!!

Αμέσως μετά αναθέτουν στο ΝΑΤΟ να πνίγει τους μετανάστες, την ώρα που οι χώρες - μέλη του βομβαρδίζουν και υποδουλώνουν όλη τη Μ. Ανατολή και τη μισή Αφρική.

Αυτός είναι πάντα.

Και αν νομίσατε ότι τα κάνει εκεί που έχει πρόβλημα με τους μετανάστες και την κρίση, δείτε ότι τα κάνει και εκεί που δεν έχει πρόβλημα. Από την Ελβετία και την Δανία που κλέβουν τους μετανάστες από ό,τι έχουν, μέχρι την Αυστραλία που τους στέλνουν σε σίγουρο θάνατο.

Πόσο θα χαίρονται οι Ναζί που οι συνεχιστές τους, τους ξεπερνάνε!

Η είδηση - αφορμή για το σχόλιο:

Και με το νόμο παρακαλώ, με απόφαση της ουδέτερης και ανεξάρτητης, τυφλής δικαιοσύνης του καπιταλισμού!!!

Η Αυστραλία στέλνει σε μακρινό νησί του Ειρηνικού εκατοντάδες βαρύτατα νοσούντες μετανάστες

To Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας έκανε την προηγούμενη εβδομάδα δεκτό το αίτημα της κυβέρνησης να στείλει σε νησί του Ειρηνικού που βρίσκεται 3.000 χλμ μακριά από τη χώρα 267 μετανάστες που έχουν υποβάλει αίτημα παροχής ασύλου, ανάμεσα στους οποίους αρκετοί πάσχουν από καρκίνο ή βρίσκονται στο τελικό στάδιο θανατηφόρων ασθενειών.

Στους βαρύτατα πάσχοντες που θα απελαθούν και 37 βρέφη

Θα απελαθούν: Εκεί όπου ο θάνατος φαντάζει λύση στα μάτια των παιδιών

“Πήδηξα από το σπίτι στο έδαφος. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου κλαίνε» - Ζωγραφιά κοριτσιού 7 ετών από το προσφυγικό στρατόπεδο στο Ναουρού του Ειρηνικού | Australian Human Rights Commission Report

Στέργιος Βασιλείου

Αλέξη Τσίπρα, κάνε δώρο στους Έλληνες τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Πιτσιρίκος

Αγαπητέ Αλέξη, όπως σου έχω ξαναγράψει δεν μου είσαι καθόλου αγαπητός αλλά καταλαβαίνω πως βρίσκεσαι στο σημείο που δεν ξέρεις τι να κάνεις, οπότε θα σου γράφω εγώ, γιατί ξέρω πως με διαβάζεις κρυφά πια και πως είσαι σε απόγνωση.

Αλέξη, κάτι πρέπει να κάνεις. Καταλαβαίνω πως σου είναι δύσκολο αλλά πρέπει· δεν βγαίνει τετραετία με το να τσεκάρεις χαλιά στο Ιράν.

Αλέξη, η παρουσία σου στην πρωθυπουργία του προτεκτοράτου μου θυμίζει κάτι γκόμενες που τις νοικιάζουν γκέι καλλιτέχνες, για να το παίζουν γκόμενές τους.

Ακόμα, μου θυμίζεις κάτι τύπους που πάνε κάθε βράδυ την γκόμενα στο σπίτι αλλά δεν την φιστικώνουν ποτέ.

Αυτούς τους λένε «καληνυχτάκιες».

Αλέξη, είσαι ο καληνυχτάκιας της Δημοκρατίας. Μάλλον, ο καληνυχτάκιας του προτεκτοράτου.

Δηλαδή, σου λέω με τρόπο πως είσαι γλάστρα.

Τώρα δεν ξέρεις πώς να αποδράσεις από την πρωθυπουργία αλλά, παράλληλα, να παραμείνεις στην πολιτική· σου έγραψα τι πρέπει να κάνεις τις προάλλες, αλλά βλέπω πως διστάζεις.

Αλέξη, μην διστάζεις, γιατί ο χρόνος που περνάει είναι εναντίον σου.

Οι Έλληνες είναι χάπατα και ραγιάδες αλλά, μοιραία, σε κάποιον θα ξεσπάσουν.

Αυτό είναι νόμος στη ζωή. Ακόμα και για τους ραγιάδες.

Δεν θέλεις να είσαι εσύ αυτός ο κάποιος.

Κι εδώ που τα λέμε, δεν σου αξίζει κιόλας. Είσαι ένας ακόμα πολιτικός απατεώνας αλλά δεν είσαι κι ο χειρότερος. Ένας καημένος είσαι που του ήρθαν εύκολα τα πράγματα στη ζωή -χωρίς κανένα κόπο- και σκέφτηκε «γιατί να μην γίνω και πρωθυπουργός;». Είσαι τυπικό δείγμα νεοέλληνα.

Αλλά τα ζώα που ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ 40 χρόνια, σε εσένα θα ξεσπάσουν, Αλέξη.

Αλέξη, δεν ξέρω τι θα κάνουν οι Έλληνες -και ούτε που με νοιάζει- αλλά εγώ μπορώ να σε συγχωρήσω.

Θα σε συγχωρήσω, αν κάνεις πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Μεταξύ μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να είναι πρωθυπουργός των ραγιάδων.

Εσύ, Αλέξη, ήσουν ένα ατύχημα. Λίγο η χρεοκοπία, λίγο η ελπίδα, λίγο η απελπισία, λίγο που ο Δίας ήταν στον δεύτερο οίκο -στο εξοχικό- κι έγινες εσύ πρωθυπουργός.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Στα χέρια του Κυριάκου πρέπει να σκάσει η βόμβα.

Ο Κυριάκος πρέπει να βρεθεί με τον μουτζούρη στα χέρια.

Έξι χρόνια, το μπαμ περνάει από τον έναν πρωθυπουργό στον άλλον.

Κάνε το μπαμ πάσα στον Κυριάκο, να γελάσουμε και λίγο.

Θέλω να δω την χαζοχαρούμενη βλακόφατσα του Κυριάκου, όταν αντιληφθεί τι του έχει συμβεί.

Άντε Αλέξη, μην το καθυστερείς. Άκου με κι εμένα.

pitsirikos

Τσου ρε Κούλη

Γράφει ο Καρτέσιος     

Καλά, εντάξει τώρα, ο Κούλης είναι γνωστός σε όλους, δε χρειάζεται να εκπλησσόμαστε. Απλώς μερικές φορές καταφέρνει να ξεπερνά ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό του. Και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πραγματική απόλαυση.

Βγήκε, λοιπόν, ο Κούλης και δήλωσε σχετικά με το ασφαλιστικό ότι «Ο κ. Τσίπρας οφείλει να αποσύρει αμέσως το σχέδιό του προκειμένου να εκτονωθεί η ένταση και να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος από την αρχή με τους κοινωνικούς φορείς». Βρε τον Κούλη, βρε τον Κουλάκο! Μήπως ζήτησε ποτέ ως υπουργός του Σαμαρά να αποσυρθούν τα μνημόνια «προκειμένου να εκτονωθεί η ένταση και να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος από την αρχή με τους κοινωνικούς φορείς» και δεν το θυμόμαστε; Φυσικά και όχι. Το αντίθετο έκανε πάντα. Συνηγορούσε, ψήφιζε και εφάρμοζε νόμους που απέκλειαν τον διάλογο, εκμηδένιζαν την ύπαρξη των κοινωνικών φορέων και αύξαναν την ένταση.

Βγήκε ο Κούλης και δήλωσε πως «είναι φανερό σε όλους ότι η κοινωνία είναι απέναντι στην πρόταση της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό καθώς πλήττεται η οικονομία και η ίδια η υπόσταση πολλών επαγγελματικών κλάδων χωρίς να λύνεται το πρόβλημα». Ρε τον κούλη* των Γερμανών και της Siemens που ως υπουργός και βουλευτής γελούσε ειρωνικά με την κοινωνία η οποία αγανακτούσε απέναντι στις προτάσεις της δικής του κυβέρνησης και παραδεχόταν με απόλαυση ότι όντως είναι προτάσεις των δανειστών που πρέπει να εφαρμοσθούν άσχετα με το πόσα θύματα θα υπάρξουν.

Ρε τον Κούλη τον αθεόφοβο, τον ελάχιστο και πολιτικά ατάλαντο που τώρα ενδιαφέρεται για την «υπόσταση πολλών επαγγελματικών κλάδων χωρίς να λύνεται το πρόβλημα»! Είναι και θρασύς ο κούλης των Γερμανών και της Siemens. Και μάλιστα έχει τη θρασύτητα εκείνη που πηγάζει από την άγνοια της ανοησίας του.

Ας μας πει ποιο πρόβλημα έλυσαν τα δύο πρώτα γαμημένα μνημόνια; Ποια υπόσταση ποιων επαγγελματικών κλάδων υπερασπίστηκαν τα δύο πρώτα αγοροκτόνα μνημόνια που γέμισαν την Ελλάδα με λουκέτα, απολύσεις και αυτοκτονίες; Ο κούλης των Γερμανών υπερασπίστηκε όμως αυτά τα μνημόνια με πάθος και βάφτιζε απαραίτητη και δικαιολογημένη την καταστροφή.

Ρε τον κούλη των Γερμανών και της Siemens που σε λίγο θα μας βγει κι από τα αριστερά εκφράζοντας τη θλίψη του για τις μειωμένες συντάξεις, τους μακροχρόνια ανέργους και τον φαύλο κύκλο των μνημονίων. Ο κούλης ρε σεις, που έκανε αντιπρόεδρο τον άνθρωπο που διέλυσε το δημόσιο σύστημα Υγείας και εναντιωνόταν στην ύπαρξη οποιασδήποτε κοινωνικής δομής.

Αυτός ο κούλης των Γερμανών, της Siemens, των μνημονίων, των τραπεζών πάνω απ’ όλα, των βιομηχάνων, που τον υμνούν κάθε μέρα τα Μπομπολέικα, Ψυχαρικά και Αλαφουζικά ΜΜΕ, που σιωπούσε στα σκάνδαλα των υπουργών, που δε γνώριζε τίποτα για μίζες και προμήθειες, που έκανε την πάπια μπροστά σε όλο το φαγοπότι του δημόσιου χρήματος, νοιάστηκε ξαφνικά για το τι θέλει η κοινωνία! Κούλη μου, η κοινωνία στο δημοψήφισμα ήθελε «όχι», εσύ γιατί τσίριζες υπέρ του «ναι»; Ήταν άλλη κοινωνία εκείνη; Ήσουν άλλος εσύ;

Η κοινωνία του κούλη των Γερμανών και της Siemens δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματική κοινωνία. Ούτε με την πλειοψηφία. Ούτε με την αγωνία της επιβίωσης που γιγάντωσαν οι κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε και στήριζε. Η κοινωνία του κούλη είναι τραπεζικά και εργολαβικά συμφέροντα. Είναι το μοίρασμα της Υγείας και της Παιδείας στα χέρια ολίγων και εκλεκτών. Είναι μια φάρα αχόρταγων η κοινωνία του κούλη.

Κι όσοι μέσα στη ξιπασιά τους τονίζουν ότι ένα από τα προτερήματα του κούλη είναι το πτυχίο από το Χάρβαρντ, καλό είναι να θυμούνται επίσης ότι από το Χάρβαρντ αποφοίτησε και ο George W. Bush που έμεινε στην ιστορία ως ο πλέον γελοίος και αντιπαθής πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ οι αμερικανοί ακόμη γελάνε με τα bushisms.

Ναι, ο κούλης θα μπορούσε να απαιτεί την απόσυρση του ασφαλιστικού μόνο στην περίπτωση που είχε να προτείνει κάτι καλύτερο. Πολύ φοβάμαι ότι όχι μόνο δεν έχει κάτι ευνοϊκό στο μυαλό του για τους εργαζόμενους, αλλά η σκέψη του είναι πως με βάση τον πατέρα του θα ανεβάσει το προσδόκιμο ζωής στα 90, άρα τα 80 θα είναι μια καλή ηλικία για να βγει κάποιος στη σύνταξη. Οπότε, τσου ρε κούλη των Γερμανών και της Siemens. Και μόνο ότι πιστεύει πως μπορεί να παρουσιάζεται ο ίδιος ως εναλλακτική λύση και σωτήρας είναι ενδεικτικό της χαζοχαρούμενης και πάντα επικίνδυνης ευφορίας του μητσοτακέικου.

* Το «κούλης» χρησιμοποιείται με τη σημασία της ινδικής καταγωγής αγγλική λέξη coolie που σημαίνει σκλάβος (των Γερμανών και της Siemens, στη συγκεκριμένη περίπτωση).

Ο Μεγάλος Πόλεμος είναι ήδη εδώ

Η ΝΑΤΟϊκη αρμάδα ετοιμάζεται να πλεύσει στο Αιγαίο για την «αντιμετώπιση» των «προσφυγικών ροών»…
 

Ούτε καν δράκους δεν έχουν τα σύγχρονα παραμύθια, πλέον. Είναι γνωστό τοις πάσι, πως στη διακίνηση των προσφύγων (αλλά και ευρύτερα των μεταναστών) δια του Αιγαίου, εμπλέκονται το Τουρκικό κράτος, δίκτυα ισλαμιστών στη Συρία, δυτικές μυστικές υπηρεσίες και ένα τεράστιο πλέγμα ΜΚΟ υποστηριζόμενο από ανθρωπιστές τύπου Σόρος. Όλοι αυτοί, λοιπόν, λένε πως δεν μπορούν να προφυλάξουν τους πρόσφυγες από… τον εαυτό τους(!) γι’ αυτό και απαιτείται η ΝΑΤΟική αρμάδα, ώστε να ελέγξει τους «διακινητές»… Το ΝΑΤΟ προσπαθεί να προφυλάξει τους πρόσφυγες από τον εαυτό του…
 

Δεν θα μείνουμε στις αστειότητες περί «δικλείδων ασφαλείας για την εθνική κυριαρχία» που συνοδεύουν τη συμφωνία, σύμφωνα με τα ψελλίσματα των κυβερνώντων. Όλοι οι φεντεραλιστές της Ευρώπης γνωρίζουν πολύ καλά (και σ’ αυτούς περιλαμβάνεται η συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής πολιτικής ελίτ) πως στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ενοποίησης η λεγόμενη εθνική κυριαρχία αποτελεί αρχαϊκό κατάλοιπο καταδικασμένο να εξαφανιστεί στα πλαίσια του βιαίως ενοποιούμενου «μαγικού» κόσμου μας. Ο Ελλαδικός χώρος είναι κατακτημένη ζώνη από τις δυνάμεις της Δυτικής αυτοκρατορίας με τη συμφωνία και σύμπλευση της τοπικής ελίτ, συνεπώς το έδαφός του μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν για τις επιχειρήσεις που διεξάγονται στη Μέση Ανατολή, όπως ακριβώς συνέβαινε δηλαδή στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
 

Άραγε τα ρωσικά πλοία που πηγαινοέρχονται διαρκώς δια των Στενών στη Συρία για τον εξοπλισμό, εφοδιασμό και προστασία της εκεί Ρωσικής στρατιωτικής δύναμης, θα μπορούν στο μέλλον να το κάνουν το ίδιο εύκολα –εάν τα πράγματα «σφίξουν» περισσότερο– περνώντας από «Νατοϊκά χωρικά ύδατα»; Τα οποία θα επιτηρούνται από διεθνή Νατοϊκή δύναμη 56 πλοίων και βλέπουμε;
 

Η κίνηση αυτή, λοιπόν, στοχεύει στο «σφράγισμα» της περιοχής του Αιγαίου εν’ όψει της αναμενόμενης γενίκευσης του πολέμου στη Μέση Ανατολή. «Σφράγισμα» όχι τόσο προς τους «διακινητές», αλλά κυρίως προς τους «αντιπάλους». Και ως τέτοια, φέρνει τον πόλεμο ακόμα πιο κοντά μας.
 

Επιβάλλεται, επίσης, εμμέσως μέσω του ΝΑΤΟ, το παλιό σχέδιο της συγκυριαρχίας στο Αιγαίο με το Τουρκικό κράτος. Και οι κυριαρχικές μεταβολές δεν αφορούν μόνο τους επίδοξους κυρίαρχους. Έχουν πάντα επιπτώσεις στους «από κάτω». Ας μην ξεχνάμε πως σε όλους τους πολέμους που έγιναν σ’ αυτήν την περιοχή εδώ και έναν αιώνα, οι Ελληνικοί πληθυσμοί ήταν «σύνηθες» να ματώνουν πολύ δυσανάλογα με το μέγεθός τους. Η αλλαγή του κυριαρχικού μοντέλου σίγουρα δεν θα αφήσει ανεπηρέαστους τους κατοίκους των νησιωτικών περιοχών αν το δούμε προοπτικά στο μέλλον. Η δε «συγκυρία» (συμβολισμός;) της πτώσης του ελικοπτέρου την ίδια μέρα με την ανακοίνωση της αποδοχής της Τουρκο-Γερμανικής πρότασης δύσκολα περνά απαρατήρητη. Μοιάζει να υπενθυμίζει την ήττα σε πόλεμο που δεν έγινε… Ή τουλάχιστον δεν έγινε όπως θα τον περίμεναν οι περισσότεροι.
 

Και, διάολε, είναι κι αυτή η συγκυρία με τη συμφωνία της Βάρκιζας… Υπογράφηκε πριν από 71 χρόνια, στις 12 Φλεβάρη του 1945. Να θέλουν ν’ αγιάσουν αυτοί οι αριστεροί και να μην μπορούνε…
 

Ας δούμε, εν συντομία, την πολεμική εικόνα, όπως διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή. Οι «κομπάρσοι» αποσύρονται από το προσκήνιο του πολέμου, οι μάσκες πέφτουν και εμφανίζονται με θόρυβο οι κυρίως πρωταγωνιστές. Τα «ανθρωπιστικά» προσχήματα υποχωρούν και αναλαμβάνει η κυνική γλώσσα των πολεμικών απειλών. Η Ρωσική και Ιρανική επέμβαση εκκαθαρίζουν τους ισλαμιστές «πιόνια» της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας –εν τέλει του ΝΑΤΟ– εξωθώντας αυτές τις κρατικές οντότητες να αναλάβουν ενεργότερο ρόλο στο προσκήνιο. Η επέλαση των Κούρδων πέρα από τον Ευφράτη, η υποστήριξη του (σιωπηλού…) Ισραήλ προς ένα νέο Κουρδικό κράτος, η «αμφίσημη» στάση των ΗΠΑ ως προς το ζήτημα, ενεργοποιούν τα απόλυτα ένστικτα επιβίωσης και προς το Τουρκικό κράτος, πέραν της ολοκληρωτικής περικύκλωσής του από τις Ρωσικές δυνάμεις (Κριμαία, Αρμενία, Κασπία, Συρία). ΤΟ ΝΑΤΟ συνεδριάζει με τη Σαουδική Αραβία και ανακοινώνουν σχέδιο εισβολής στη Συρία από 34 κράτη-δορυφόρους της Σαουδικής Αραβίας μέχρι το τέλος Μαρτίου… Οι «διαρροές» μιλάνε για στρατό 150.000 ανδρών. Ο Σουλτάνος ανεβάζει διαρκώς στροφές και συγκεντρώνει 70.000 στρατό στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Οι Ιρανοί εν όψει αυτών των γεγονότων στέλνουν επί πλέον χιλιάδες άνδρες των Φρουρών της Επανάστασης. Και ο Μεντβέντεφ με τον πιο επίσημο τρόπο στην «ειρηνευτική» συνδιάσκεψη στο Μόναχο δηλώνει πως εάν οι Αραβικές δυνάμεις εισβάλλουν στη Συρία θα πυροδοτήσουν παγκόσμιο πόλεμο. Ενώ πρόσφατα έχουν υπάρξει σαφείς προειδοποιήσεις και «διαρροές» από την πλευρά των –συνήθως συντηρητικών στην ομιλία– Ρώσων για τη χρήση πυρηνικών.
 

Αυτό είναι το κλίμα μέσα στο οποίο αποφασίζεται ο περισσότερο ασφυκτικός έλεγχος του Αιγαίου από το ΝΑΤΟ. Οπότε, κάποια συμπεράσματα είναι εύλογα.
 

Ας περάσουμε όμως και στην εταίρα αδελφή του πολέμου, τη λεγόμενη οικονομική κρίση. Ήδη στα μέσα του Γενάρη η RBS εξέπεμψε το σήμα, προειδοποιώντας τους πελάτες της να πουλήσουν ότι έχουν και δεν έχουν στο χρηματιστήριο «εκτός από τις πολύ σίγουρες επενδύσεις» καθώς επίκειται «κατάρρευση». Λίγο μετά είδαμε την «εξαΰλωση» 2,5 τρις δολαρίων στα χρηματιστήρια της Κίνας. Και μετά από αυτό, έως σήμερα, τη συνολική «εξαΰλωση» 17 τρις δολαρίων στα χρηματιστήρια παγκοσμίως. Δεν πειράζει, υπάρχει ακόμη πολύς «αεράτος πλούτος» προς εξαΰλωση: Ενάμισυ και πλέον τετράκις εκατομμύρια δολάρια σε παράγωγα, τα περισσότερα εκ των οποίων κατέχονται από την Deutche Bank, η οποία έχει αναφερθεί πως βρίσκεται στο «κόκκινο» ήδη από το 2013, αλλά για την οποία ο «πολύς» Σόιμπλε «δεν ανησυχεί». Η επιχείρηση «ελεγχόμενης αποσταθεροποίησης» και συρρίκνωσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας σε πλήρη εξέλιξη. Όταν όμως συμβαίνει αυτό, δηλαδή όταν σημαντικό μέρος του δήθεν «πλούτου» αποδεικνύεται αέρας κοπανιστός, όπως στην πραγματικότητα είναι, σημαίνει επέκταση της φτωχοποίησης. Σημαίνει αύξηση της πίεσης χαμηλότερα στις κοινωνίες. Σημαίνει «μέτρα έκτακτης ανάγκης». Σημαίνει φωνές και πίεση για περισσότερο ολοκληρωτικά συστήματα ελέγχου για να μπει «τάξη στο χάος». Σημαίνει επίσης πίεση και πόλεμο σε αντίπαλους εξουσιαστές… Παράλληλα, ο πόλεμος των τιμών του πετρελαίου το οποίο «καταβαραθρώνεται» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Δεκάδες πετρελαϊκές εταιρείες στις ΗΠΑ χρεοκοπούν. Το ΔΝΤ προειδοποιεί ότι ακόμη και η Σαουδική Αραβία(!) θα χρεοκοπήσει λόγω των μειωμένων τιμών μέχρι το 2018… Ενώ ο «κυβερνητικός εκπρόσωπος» των οικονομικών πρακτόρων του χάους Σόρος «αναμένει» την Ρωσία να αντιμετωπίσει εκτεταμένη οικονομική κρίση το 2017 και άρα «πολιτική αποσταθεροποίηση» αρκετά πριν από αυτό.
 

Όλα αυτά, ανεξαρτήτως του τι τελικώς θα πραγματοποιηθεί, σημαίνουν απλώς περισσότερο και αγριότερο πόλεμο, καθώς ισχυρές εξουσιαστικές κλίκες αλληλοεξωθούνται στα όρια της επιβίωσής τους. Πόσο τυχαίο θεωρεί κάποιος το γεγονός πως η σχεδιαζόμενη επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή συμπίπτει χρονικά με την πορεία μιας ακόμη μεγαλύτερης οικονομικής κατάρρευσης; Η οποία, κατάρρευση, δεν ξεκίνησε φυσικά τώρα, αλλά πυροδοτήθηκε ήδη από το δεύτερο μισό του 2015 με τις πρώτες καταρρεύσεις των Κινέζικων χρηματιστηρίων. Δηλαδή στην απαρχή της Ρωσικής επέμβασης. Το ντόμινο χρειάζεται το χρόνο του για να εξελιχθεί. Η επόμενη Lehman Brothers δεν είναι τόσο μακρυά, με τη διαφορά ότι θα κάνει μεγαλύτερο πάταγο. Ο διεθνής πόλεμος, λοιπόν, θα διεξάγεται υπό ακόμα χειρότερες συνθήκες.
 

Το σκηνικό «ρουα-ματ» στους ήδη καταπονημένους κοινωνικούς χώρους είτε των πολεμικών ζωνών είτε των ζωνών του οικονομικού πολέμου συμπληρώνεται από τη λεγόμενη προσφυγική κρίση. Η οποία με τη σειρά της, για τα κτήνη που επανασχεδιάζουν τον κόσμο είναι όπως όλες οι «καλές κρίσεις»: Δημιουργεί ευκαιρίες…
 

Δεν θα επεκταθούμε ιδιαίτερα στο προσφυγικό, καθώς είναι τεράστιο ζήτημα από μόνο του. Είναι σαφές πως οι Ευρωπαίοι άρχοντες επιθυμούν να εκμεταλλευτούν την δυστυχία που δημιούργησαν από πολλές πλευρές: Ως φτηνά εργατικά (ή και επιστημονικά) χέρια, ως εγχείρημα τεχνητής δημιουργίας πολυπολιτισμικών κοινωνιών που λόγω της εσωτερικής τους διαφοροποίησης θα ελέγχονται ευκολότερα, ως απόπειρα μεταφοράς του πολέμου στο εσωτερικό της Ευρώπης ώστε να επιβληθούν περισσότερο ολοκληρωτικά κοινωνικά μέτρα, ως απόπειρα διάλυσης παγιωμένων τρόπων ζωής και αντιλήψεων στον Ευρωπαϊκό χώρο… Το καθένα από αυτά θα ήθελε χρόνο και προσοχή για να αναλυθεί. Ένα είναι το σίγουρο: Οι Ευρωπαίοι άρχοντες είναι οι μεγαλύτεροι αντιρατσιστές όταν πρόκειται για τη διαχείριση προσφύγων στο έδαφός τους, αφού πρώτα βέβαια υπήρξαν οι μεγαλύτεροι ρατσιστές όταν τους ξερίζωσαν δια του πολέμου από τους τόπους τους. Στους δικούς τους τόπους (Συρία) θέλουν να τους αφανίσουν. Ερχόμενοι στον Ευρωπαϊκό χώρο θέλουν να τους «προστατεύσουν» από τους «ρατσιστές» των τοπικών κοινωνιών, ώστε να μπορέσουν να τους χρησιμοποιήσουν εναντίον των ντόπιων πληθυσμών. «Ρατσιστές», οι οποίοι θα πρέπει να δημιουργηθούν ακόμη κι αν δεν υπάρχουν. Οι οποίοι θα πρέπει να εμφανίζονται πολλοί, ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν μειοψηφία.
 

Ο εγκλωβισμός στο δίπολο του ρατσισμού-αντιρατσισμού υπηρετεί ξεκάθαρα τη λογική του πολέμου. Η μόνη διέξοδος θα ήταν η ανάπτυξη ισχυρής κοινωνικής πίεσης σε όλο τον Ευρωπαϊκό χώρο για τον τερματισμό του πολέμου ώστε να υπάρξει ουσιαστική δυνατότητα επιστροφής αυτών των ανθρώπων στην πατρίδα τους. Ναι, στην πατρίδα τους, επειδή οι άνθρωποι έχουν πατρίδα. Είναι ο χώρος όπου αναπτύσσονται τα ουσιαστικότερα βιώματα τους, ο αναγκαίος χώρος όπου ξεδιπλώνεται η δημιουργικότητά τους. Το «όπου γης και πατρίς» ισχύει σχεδόν μόνο σε περιπτώσεις πραγματικής ανάγκης. Είτε για λόγους ανέχειας και εξαθλίωσης, είτε για λόγους διωγμών και πολέμου. Αντί όμως να σείεται ο τόπος από καθημερινές αντιπολεμικές εκδηλώσεις, που να δημιουργούν πρόβλημα ελέγχου στους εξουσιαστές, απέναντι σε έναν πόλεμο, που πραγματικά διακυβεύει το μέλλον της ανθρωπότητας, ψάχνουμε να βρούμε ποιος είναι ρατσιστής και ποιος ο αντιρατσιστής. Οι αντιπολεμικές εκδηλώσεις που κατά παράδοση συνέβαιναν στον Ελλαδικό χώρο (π.χ. κατά τον πόλεμο στο Ιράκ ή στην πρώην Γιουγκοσλαβία) είναι ανύπαρκτες και η αριστερίζουσα ιδεοληψία όντας στον πυρήνα της παγκόσμιας εξουσίας ψάχνει με το δάχτυλο στη σκανδάλη για να χαρακτηρίσει τον οποιονδήποτε εκφράζει έναν σοβαρό προβληματισμό ως ρατσιστή.
 

Ουσιαστικά αυτή η συνθήκη εγγυάται πως ένα μεγάλο –τουλάχιστον– μέρος των προσφύγων δεν θα ξαναδεί τον τόπο του. Ο πόλεμος εκτός των άλλων εξυπηρετεί την πληθυσμιακή αλλοίωση και την εκκαθάριση ανεπιθύμητων πληθυσμών. Όπως ακριβώς συνέβη με τους δικούς μας πρόσφυγες, Πόντιους και Μικρασιάτες σχεδόν 100 χρόνια πριν. Ο πόνος τους δεν ήταν τόσο η αντιπαλότητα που συνάντησαν από τους ντόπιους κατοίκους της κονσέρβας που ψευδεπίγραφα ονομάστηκε Ελληνικό κράτος. Ήταν σε θέση να τους αντιμετωπίσουν. Όταν ήρθαν, σχεδόν κανείς τους δεν πίστευε πως η απώλεια του τόπου του θα ήταν οριστική. Πίστευαν πως ήταν μια προσωρινή κατάσταση και πως με το πέρας του πολέμου θα μπορούσαν να επιστρέψουν. Και ήταν σε θέση να ξαναφτιάξουν τα πάντα από τα ερείπια. Ο πόνος με τον οποίο «έφυγαν» ήταν η σταδιακή συνειδητοποίηση πως δεν θα επέστρεφαν ποτέ…


https://anhsyxia.wordpress.com
https://anarchypress.wordpress.com/

Η ελίτ ετοιμάζεται για πόλεμο

Από Analyst Team 

Ο τετραπλασιασμός των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα ρωσικά σύνορα, τεκμηριώνει πως οι Η.Π.Α. κλιμακώνουν την αντιπαράθεση τους με τον V. Putin, ενώ προετοιμάζουν την εισβολή στη Συρία, από δύο πλευρές – η σύσκεψη του Μονάχου

.

«Εάν στη δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης, η οποία πλήττεται επί πλέον από την κρίση υπερχρέωσης της Δύσης, προστεθεί μία δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, ενδεχομένως από το σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία, έχουμε την άποψη ότι θα τελειώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως η πρώτη – απότομα, ξαφνικά, απρόβλεπτα, με έναν 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο» (πηγή).

.

Άρθρο

Στη σύσκεψη ασφαλείας του Μονάχου (ιστοσελίδα), από τις 12 έως τις 14 Φεβρουαρίου του 2016, θα συμμετέχουν ξανά εκπρόσωποι από πολλές χώρες – στρατιωτικοί, διπλωμάτες, στελέχη της βιομηχανίας εξοπλισμού, επιλεγμένοι δημοσιογράφοι κοκ. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων όσων λαμβάνουν μέρος, είναι η πολύ ισχυρή διατλαντική αφοσίωση τους – ενώ κυριαρχούν τα αμερικανικά ενδιαφέροντα.

Φυσικά προσκαλούνται επίσης εκπρόσωποι των επονομαζομένων «ενοχλητικών χωρών» – οι οποίοι αναλύουν τις απόψεις τους και δέχονται ερωτήσεις. Ο πραγματικός στόχος όμως αυτής της γιγαντιαίας εκδήλωσης είναι να συνειδητοποιήσει η διεθνής κοινή γνώμη ότι, η Δύση ενσαρκώνει το ρόλο του «Καλού» στον πλανήτη, ενώ είναι πανίσχυρη και ενωμένη – έτσι ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει το «Κακό» σε παγκόσμιο επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της διενέργειας προληπτικών πολέμων.

Ο πομπώδης τίτλος της φετινής εκδήλωσης είναι χαρακτηριστικός: «Απέραντες κρίσεις, απερίσκεπτοι ενοχλητικοί, ανίσχυροι κηδεμόνες» (Boundless crises, reckless spoilers, helpless Guardians). Τεκμηριώνει δε πως η εποχή της μονοπολικής τάξης πραγμάτων τελειώνει, ενώ οι δυτικοί κηδεμόνες του πλανήτη δεν είναι σε θέση να σταματήσουν τη διαδικασία που θα δημιουργήσει περισσότερους πόλους – με αποτέλεσμα να περιοριστεί η παγκόσμια ηγεμονία της Δύσης.

Υπενθυμίζουμε εδώ πως ο πόλεμος εναντίον της ομοσπονδιακής δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, προετοιμάσθηκε στη σύσκεψη ασφαλείας του 1999 – ενώ ο πόλεμος εναντίον του Αφγανιστάν, ο οποίος θεωρήθηκε αναγκαίος, στη σύσκεψη του 2002. Στην αντίστοιχη του 2003 «τεκμηριώθηκε» η υποχρεωτική εισβολή στο Ιράκ – με την αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία να έχει αποφασιστεί σε μία επόμενη.

Ειδικότερα, μερικές εβδομάδες μετά τη σύσκεψη ακολούθησε το πραξικόπημα του Κιέβου, όπου όλες οι δυτικές κυβερνήσεις βιάστηκαν να αναγνωρίσουν ως νόμιμη τη νέα κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό συνέβη, παρά το ότι μερικές ώρες πριν το πραξικόπημα οι υπουργοί εξωτερικών της Γαλλίας, της Πολωνίας και της Γερμανίας παρουσιάσθηκαν ως οι εγγυητές μίας συμφωνίας με τη νόμιμα εκλεγμένη ουκρανική κυβέρνηση.

Περαιτέρω, στη σύσκεψη ασφαλείας του 2015 συζητήθηκε το θέμα του πολέμου στην Ουκρανία, όπου χαρακτηρίσθηκε ως παράνομη η ρωσική άποψη, με αποτέλεσμα να παρουσιαστεί η Ρωσία ως εισβολέας– με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να θεωρηθεί αθώα η Δύση για όλες της τις ενέργειες (ανάλυση).

Στη φετινή σύσκεψη τώρα, το θέμα θα είναι η Συρία – όπου δεν πρέπει κανείς να συμπαθεί υποχρεωτικά τον πρόεδρο της, για να κατανοήσει πως πρόκειται για μία νόμιμη κυβέρνηση που έχει τα ίδια δικαιώματα στην εθνική της ανεξαρτησία με τη Γερμανία, με τη Γαλλία ή με τις Η.Π.Α.

Προφανώς η παγκόσμια ελίτ,  η οποία ούτως ή άλλως αποδέχεται τη διατλαντική συναίνεση με ελάχιστες αποκλίσεις, στη φετινή συνάντηση της θα υιοθετήσει μία από κοινού στάση στο θέμα της Συρίας – την οποία ουσιαστικά θα αποφασίσουν οι Η.Π.Α. Κανένας άλλωστε δεν έχει εκφράσει ποτέ αμφιβολία, σχετικά με τον υποδεέστερο ρόλο της Ευρώπης – η οποία στην πραγματικότητα αποτελεί μία αμερικανική αποικία, δεμένη πίσω από το αμερικανικό άρμα.

Συνεχίζοντας, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, θα προωθηθεί η δημιουργία του Οικονομικού ΝΑΤΟ (άρθρο) – αφού η διεθνής πολιτική δεν περιορίζεται μόνο σε στρατιωτικές ή σε γεωπολιτικές συμφωνίες, αλλά επίσης, σε οικονομικές.

Στα πλαίσια αυτά, η διαδικασία της μεγαλύτερης συνοχής της Δύσης, ως απάντηση στις πρωτοβουλίες των χωρών των BRICS, επιταχύνεται με τη συμφωνία ΤΤΙΡ – στόχος της οποίας είναι η οικονομική αφομοίωση της Δύσης, ως ολοκλήρωση της στρατιωτικής, έτσι ώστε να καθυστερήσει η απώλεια της ηγεμονικής της θέσης στον πλανήτη.

Όσον αφορά τώρα το θέμα της συμμετοχής του ΝΑΤΟ στις προσπάθειες «αναχαίτισης» των μεταναστευτικών κυμάτων στο Αιγαίο, η οποία ουσιαστικά συμφωνήθηκε μεταξύ της Γερμανίας και της Τουρκίας, χωρίς καν να ακουστεί η Ελλάδα, οφείλει να γνωρίζει κανείς πως έχει συμβεί στο παρελθόν κάτι ανάλογο – η στρατιωτική συμμετοχή της Ευρώπης στην κεντρική Μεσόγειο (EU NAVFOR MED), για να εμποδιστούν οι πρόσφυγες από τη Λιβύη.

Η συνεργασία πάντως της Γερμανίας με την Τουρκία τεκμηριώνει ότι, η ηθική δεν είναι κάτι που χαρακτηρίζει τους πολιτικούς, αφού χρησιμοποιείται κατά το δοκούν – ενώ εμείς ελπίζουμε να μην μετατραπεί η Ελλάδα στην Ουκρανία της Μεσογείου.

Από την άλλη πλευρά, οι ανακοινώσεις περί τετραπλασιασμού των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στα ρωσικά σύνορα, τεκμηριώνουν πως οι Η.Π.Α. κλιμακώνουν την αντιπαράθεση τους με τη Ρωσία (πηγή) – ενώ προετοιμάζουν πιθανόν μία χερσαία εισβολή στη Συρία, από δύο πλευρές (Τουρκία, Σαουδική Αραβία). Έτσι η Ρωσία δεν θα μπορεί να αντιδράσει, φοβούμενη το ευρωπαϊκό μέτωπο – οπότε θα «αναχαιτιστεί» από τη Μέση Ανατολή.

Σε κάθε περίπτωση, εξαιρώντας κανείς την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στη Ρωσία, οι στρατιωτικές δυνάμεις της Δύσης δεν ήταν ποτέ μέχρι σήμερα τόσο κοντά στα σύνορα της – γεγονός που είναι κατά πολύ πιο επικίνδυνο, από τον ψυχρό πόλεμο, πριν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Προφανώς η Ρωσία θα αντιδράσει, μεταφέροντας τους καινούργιους πυραύλους της, καθώς επίσης τακτικά πυρηνικά όπλα στα σύνορα της με τη Δύση – ενώ θα επιδεινωθεί ο εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία.

Άγνωστες είναι φυσικά οι αντιδράσεις των συμμάχων της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν δηλαδή, οι οποίοι δεν πρόκειται να παραμείνουν με σταυρωμένα χέρια στη Μέση Ανατολή – ενώ ασφαλώς θα στηρίξουν τον πρόεδρο Putin, γνωρίζοντας πως δεν πρέπει να χάσει την  παρτίδα στη σκακιέρα της Ευρασίας. Εν πρώτοις πάντως συμφωνήθηκε από τις Η.Π.Α. και τη Ρωσία ένα διάλειμμα του πολέμου στη Συρία (πηγή) – όπου όμως, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά γερμανικά μέσα, πρόκειται για μία συμφωνία που κανένας δεν εμπιστεύεται (πηγή).

Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω ενός εκρηκτικού οικονομικού κλίματος στον πλανήτη, ο οποίος μαστίζεται από μία ατελείωτη σειρά πρωτοφανών κρίσεων – με πολλαπλές φούσκες σε δεκάδες χώρες. Το πλέον επικίνδυνο όμως όλων, δεν είναι άλλο από την καταστροφική οικονομική κατάσταση των Η.Π.Α. – οι οποίες ουσιαστικά δεν έχουν άλλο τρόπο για να ξεφύγουν από την τρομακτική παγίδα που έχουν οδηγηθεί, εκτός από τον πόλεμο.

Πόσο μάλλον μετά το μνημειώδες λάθος της Fed να αυξήσει τα βασικά επιτόκια σε περίοδο ύφεσης (άρθρο) –κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο να επανορθώσει, χωρίς να χάσει εντελώς την αξιοπιστία της. Ανάλογα οικονομικά προβλήματα αντιμετωπίζει και η Ρωσία, μετά την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου, καθώς επίσης τη ραγδαία υποτίμηση του ρουβλίου – ενώ τόσο η Τουρκία, όσο και η Σαουδική Αραβία, πλήττονται από πολλές διαφορετικές εστίες πυρκαγιάς.

Εύλογα λοιπόν υποθέτει κανείς πως ο πόλεμος ίσως θεωρηθεί αναγκαίος από όλες αυτές τις χώρες, οπότε δεν θα αργήσει να ξεσπάσει – μία άποψη που ενισχύεται από το γεγονός ότι, ανέκαθεν οι νομισματικοί πόλεμοι κατέληγαν σε συμβατικούς. Επίσης από τις κρίσεις υπερχρέωσης, οι οποίες λύνονται είτε με ευρείες διαγραφές χρεών, είτε με συρράξεις. Εάν αυτός ο ενδεχόμενος πόλεμος θα ήταν ο τελευταίος στον πλανήτη, όπως είχε προφητεύσει ο Αϊνστάιν, δεν το γνωρίζει κανείς – αν και το τεκμηρίωσε με έναν πολύ λογικό τρόπο.

Analyst Team

πηγή:

http://www.analyst.gr/2016/02/12/i-elite-etoimazetai-gia-polemo/

Ο γερμανικός εφιάλτης

Προβλέπεται η δημιουργία μίας υδροκέφαλης Ευρωζώνης, το κέντρο της οποίας θα απορροφά αχόρταγα την περιφέρεια, σαν τις μεγάλες μαύρες τρύπες στο διάστημα – μία διαδικασία που είναι σε εξέλιξη, με συνεργό της χώρας την ΕΚΤ

.

«Παρακολουθώντας χθες ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ που αφορούσε το Ολοκαύτωμα, κυριολεκτικά πάγωσα αντικρίζοντας τις εικόνες τρόμου. Στρατόπεδα συγκέντρωσης, σκελετωμένοι άνθρωποι, εξαθλίωση, κρεματόρια, πτώματα στην πυρά, 6.000.000 δολοφονημένοι Εβραίοι! Αδύνατον να καταλάβω πώς ξεχάστηκε το μεγαλύτερο έγκλημα όλων των εποχών τόσο σύντομα και πώς επιτρέπεται σε αυτή η χώρα να διεκδικήσει ξανά την ηγεμονία της Ευρώπης.

Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν τα λόγια ενός Εβραίου που αν θυμάμαι καλά μένει στην Άρτα – ενός από τους ελάχιστους που γύρισαν από τον εφιάλτη των γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Δεν έφταιγαν μόνο οι Γερμανοί, είπε στην κάμερα, αλλά και εμείς – επειδή δεν πήραμε τα μέτρα μας και δεν προσέξαμε! Παραδόξως μου θύμισε όλους εμάς τους Έλληνες σήμερα που δεν θέλουμε να κακολογούμε μόνο τους Γερμανούς για τα προβλήματα της χώρας μας – γνωρίζοντας πως φταίμε και εμείς, εάν όχι μόνο εμείς!»

.

Άρθρο   

Τα αρνητικά επιτόκια έχουν γίνει της μόδας – υιοθετούμενα με την ελπίδα αφενός μεν να μειωθεί το παγκόσμιο χρέος εις βάρος των καταθετών (χρηματοπιστωτική καταστολή), αφετέρου να προκληθεί ανάπτυξη. Εν προκειμένω με την έννοια πως τόσο οι τράπεζες θα δανείζουν την πραγματική οικονομία αντί να τα τοποθετούν τα χρήματα τους στις κεντρικές πληρώνοντας, όσο και οι επενδυτές, καθώς επίσης οι καταναλωτές θα προτιμούν να επενδύουν/καταναλώνουν τα χρήματα τους – παρά να τα αποταμιεύουν πληρώνοντας για τη φύλαξη, αντί να εισπράττουν τόκους.

Εν τούτοις, τα γεγονότα διαψεύδουν αυτές τις ελπίδες, μέσω των οποίων θα μπορούσε επί πλέον να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά η φτώχεια και η ανεργία – αφού, παρά την πτώση των επιτοκίων, μειώθηκαν οι επενδύσεις, σε ποσοστό της τάξης του -20% σε σχέση με το 2007 (γράφημα).

.

.

Περαιτέρω, μετά την ανάληψη της διοίκησης της ΕΚΤ από τον κ. Ντράγκι, η Ευρωζώνη βυθίστηκε για δύο χρόνια στην ύφεση (2013 και 2014) – ενώ δεν διασώθηκε ούτε το ευρώ, ούτε ακολούθησε μία ραγδαία ανάπτυξη. Όσον αφορά το νεοφιλελεύθερο δόγμα της πολιτικής λιτότητας, η «επιτυχία» του φαίνεται από την αλματώδη αύξηση της ανεργίας, ειδικά στις χώρες που εφαρμόσθηκε μανιωδώς – στην Ελλάδα και στην Ισπανία.

Ως αποτέλεσμα λοιπόν των ενεργειών της ΕΚΤ, της καγκελαρίου, του κ. Σόιμπλε και ευρύτερα της Τρόικας, η Ευρώπη δεν μετατράπηκε σε μία ζώνη ευημερίας – αντίθετα, εξελίχθηκε σε μία ένωση της φτώχειας και της ανεργίας της περιφέρειας, για να τρέφεται ο βασιλιάς (Γερμανία), ενώ απειλείται από μία χαμένη εικοσαετία, κατά το «πρότυπο» της Ιαπωνίας.

.

Ύφεση χωρίς τελειωμό

Συνεχίζοντας, μετά τη ραγδαία πτώση του μεριδίου αγοράς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στην παγκόσμια οικονομία, από το 20% στο 5% (1989), μία εξέλιξη στην οποία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η διάλυση της, η Ιαπωνία έχασε το 50% της ισχύος της ως βιομηχανική χώρα – από το 1990 έως το 2010.

Παράλληλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες απώλεσαν σχεδόν το ένα τρίτο της παραγωγικής δυναμικότητας τους μετά το 1990, μεταφέροντας την παραγωγή πολλών προϊόντων τους στην Κίνα – με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η κινεζική άνοδος, η οποία μετέτρεψε τη χώρα στην παραγωγική μηχανή του πλανήτη.

Όσο για την Ευρώπη, είναι η μοναδική περιοχή που δεν κατάφερε να ανακάμψει ακόμη από το 2007, μετά από επτά χρόνια κρίσης (γράφημα, δεξιά).

.

.

Με απλά λόγια, η περιοχή της στερλίνας ανέκαμψε μετά από τρία χρόνια το 1929 (γκρίζα καμπύλη) η Ιαπωνία μετά από 1,5 έτη με αφετηρία το 1992 (κόκκινη), η περιοχή του χρυσού χρειάστηκε επίσης τρία χρόνια (κίτρινη),ενώ η Ευρώπη έχει ήδη υπερβεί τα επτά, χωρίς να φαίνεται πουθενά η ανάπτυξη (μαύρη καμπύλη – πηγή). Με εξαίρεση φυσικά τη Γερμανία, η οποία έχει επανέλθει.

Ακόμη λοιπόν και η Ιαπωνία βγήκε πιο γρήγορα από την ύφεση που προκάλεσε το σπάσιμο της φούσκας των παγίων περιουσιακών στοιχείων της, σε σχέση με την Ευρωζώνη – οπότε είναι αυτονόητο πως η ΕΚΤ δεν εφαρμόζει μία σωστή πολιτική, όσον αφορά το σύνολο των χωρών της νομισματικής ένωσης.

.

Τα αρνητικά επιτόκια

Η επόμενη ερώτηση θα ήταν εάν τα ακόμη χαμηλότερα αρνητικά επιτόκια εκ μέρους της ΕΚΤ, θα οδηγούσαν σε αύξηση των δανείων των τραπεζών προς την πραγματική οικονομία – προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, έτσι ώστε να ακολουθούσε επιτέλους η ανάπτυξη.

Στα πλαίσια αυτά, όλοι γνωρίζουν πως η ΕΚΤ δεν μπορεί να παρέχει απ’ ευθείας πιστώσεις προς τα κράτη, τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές – αφού το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα των δύο σταδίων είναι έτσι δομημένο, ώστε όλοι οι οικονομικοί συντελεστές να δανείζονται μόνο από τις εμπορικές τράπεζες. Παράλληλα, η ΕΚΤ δεν μπορεί να επιβάλλει στις εμπορικές τράπεζες την παροχή δανείων – οπότε δεν έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει απ’ ευθείας τη διενέργεια επενδύσεων και την άνοδο του ρυθμού ανάπτυξης.

Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει κανένας λόγος που θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα μέσω των βασικών επιτοκίων, ούτε με τη βοήθεια των πακέτων ρευστότητας – γεγονός που ασφαλώς γνωρίζει η ΕΚΤ. Επομένως, στην πραγματικότητα υπηρετεί τη Γερμανία, προσποιούμενη πως αντιτίθεται μαζί της – αφού είναι η μοναδική χώρα που τρέφεται από την κρίση, δανειζόμενη με αρνητικά επιτόκια και παράγοντας τεράστια πλεονάσματα.

Η ΕΚΤ υπηρετεί επίσης το χρηματοπιστωτικό τέρας, αφού είναι αυτό που απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των νέων χρημάτων – ενώ πληρώνεται (αρνητικά επιτόκια), αντί να πληρώνει. Είμαστε λοιπόν θεατές της μεγαλύτερης αναδιανομής εισοδημάτων στην παγκόσμια ιστορία – από τα κάτω προς τα επάνω και από όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες προς τη Γερμανία.

.

Επίλογος

Δυστυχώς, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Γερμανία απορροφά επί πλέον το καλύτερα εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό από την περιφέρεια – το οποίο έχει κοστίσει στην εκάστοτε πατρίδα του τουλάχιστον 200.000 € έως το 20ο έτος της ηλικίας του.

Εάν υποθέσει λοιπόν κανείς πως μεταναστεύουν στη χώρα 1.000.000 Ευρωπαίοι, «κόστους» 200.000 € ο καθένας, τότε η εισροή έμψυχου κεφαλαίου φτάνει στο ποσόν των 200 δις € – ένα «ποσόν» που ασφαλώς θα αυξήσει γεωμετρικά τον πλούτο της Γερμανίας.

Την ίδια στιγμή η Γερμανία, παρά τις απάτες που αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη, όπως αυτή τηςVolkswagen, τις αμέτρητες δωροδοκίες των βιομηχανιών της με αρχηγό τη Siemens, την κατάταξη της στη 10η θέση παγκοσμίως όσον αφορά τη φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος (άρθρο), τις ατελείωτες παραβάσεις των νόμων από την Deutsche Bank που χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους Γερμανούς ως εγκληματική οργάνωση (άρθρο), την παντελή έλλειψη αλληλεγγύης προς την Ελλάδα το 2010 κοκ., συνεχίζει να θεωρείται ως ηθική και έντιμη χώρα από τους περισσότερους – ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι οι Έλληνες που τη θαυμάζουν για τα επιτεύγματα της, θεωρώντας πως ο κ. Σόιμπλε έχει δίκιο που μας συμπεριφέρεται με αυτόν τον προσβλητικό τρόπο!

Εύλογα λοιπόν προβλέπεται μία υδροκέφαλη Ευρωζώνη, με μία ηγεμονική, αχόρταγη Γερμανία στο κέντρο της – γεγονός που δεν θα ήταν τίποτα λιγότερο από έναν τρομακτικό εφιάλτη, από τον οποίο ελπίζω να ξυπνήσουν γρήγορα οι Ευρωπαίοι, πριν είναι πολύ αργά.

Αλέξης Ζακυνθινός, Senior Analyst (Geopolitics)

πηγή:

http://www.analyst.gr/2016/02/10/o-germanikos-efialtis/

Τα δάκρυα των ανταρτών...

Αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Από αριστερά: Ελευθ. Σκομπορίνας, Στεφ. Σαράφης, Γ. Σιάντος, Ηλ. Τσιριμώκος, Ιω. Σοφιανόπουλος, Δημ. Παρτσαλίδης, Μιχ. Μπαρούτσος. Πίσω, στο κέντρο, ο Ιω. Μαρκόπουλος και ο στρατηγός Παυσανίας Κατσώτας

Συντάκτης: 

Γιώργος Πετρόπουλος

Στις 12 Φεβρουαρίου του 1945, στις 4.30 το πρωί, ανάμεσα στις ηγεσίες του ΕΑΜ και κυβέρνησης των Αθηνών υπογράφηκε στη «Βίλλα Κανελλοπούλου» στη Βάρκιζα, η ομώνυμη συμφωνία.

Τα γεγονότα που αμέσως ακολούθησαν είναι γνωστά και πολυσυζητημένα. Ο ΕΛΑΣ παρέδωσε τα όπλα και το ΕΑΜικό κίνημα αφοπλίστηκε. Αντάρτες συγκεντρωμένοι στους χώρους παράδοσης οπλισμού πετούσαν το όπλο με σπαραγμό ψυχής.

Για τέσσερα ολόκληρα χρόνια -πολεμώντας για την απελευθέρωση της Ελλάδας αλλά και για να μη βρεθεί ποτέ ξανά η χώρα κάτω από οποιονδήποτε δυνάστη- αυτό το όπλο ήταν η προέκταση του χεριού, του μυαλού και της καρδιάς τους. Και ταυτόχρονα η εγγύηση για ένα καλύτερο μέλλον.

Τις συνέπειες της Βάρκιζας δεν τις αντιλαμβάνονταν με τον ίδιο τρόπο οι αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και οι αντίπαλοί τους. Κι αυτό θα φανεί καλύτερα μέσα από δύο κείμενα, αποσπάσματα των οποίων θα παραθέσουμε στη συνέχεια.
Το ένα -που δημοσιεύτηκε λίγες ημέρες μετά τη Βάρκιζα- ανήκει στον τότε διευθυντή του Ριζοσπάστη Κώστα Καραγιώργη.
Το άλλο που δημοσιεύτηκε δέκα μήνες μετά την υπογραφή της συμφωνίας προέρχεται από την εφημερίδα «Εθνική Φλόγα» του αρχηγού του ΕΔΕΣ Ναπολέοντα Ζέρβα.
Ανάμεσα στα δύο κείμενα μεσολαβεί ο απηνής διωγμός των ΕΑΜιτών και των προοδευτικών πολιτών, η άγρια τρομοκρατία, από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς. Δύο όψεις της ελληνικής πραγματικότητας που έχουν ως πηγή τους τη συμφωνία. Τις προσδοκιές που γέννησε και που αποδείχτηκαν απατηλές και τις δυνάμεις που απελευθέρωσε.

Το μέλλον του έθνους;

Στον Ριζοσπάστη της 16ης Φεβρουαρίου -που, τότε, έβγαινε στα Τρίκαλα- δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδο άρθρο του Κ. Καραγιώργη με τίτλο «Λεβέντες Ελασίτες, είστε το μέλλον του έθνους».
Διαβάζουμε:
«Ο ΕΛΑΣ πρέπει να αφήσει τα όπλα… Δεν έχουμε καμμιά διάθεση να το κρύψουμε: ραγίζει η καρδιά μας… Γιατί το όπλο που αφήνει ο Ελασίτης είναι χίλιες φορές τιμημένο. Είναι παρμένο μέσα στη φωτιά της πάλης από το χέρι, του εχθρού. Είναι βαμμένο στο αίμα τού Γερμανού, του Ιταλού, του Βούλγαρου κατακτητή.
Στο αίμα του Έλληνα προδότη, του ‘‘Ράλλη’’, του Παοτζή, του Εασαδίτη, του Μπουραντά. Είναι βρεμένο με τα δάκρυα της ευγνωμοσύνης εκατομμυρίων λευτερωμένων Ελλήνων, των γυναικών, των παιδιών τους. Είναι στεφανωμένο με δόξα αιώνια και αθάνατη. Τέτοιο όπλο δεν το αφήνει χωρίς πόνο, ακόμα και χωρίς δάκρυα, ο Ελασίτης…
Ο Ελασίτης παίρνει μαζί του, βαθιά μέσα στην καρδιά του, το έργο της μεγάλης ΠΕΕΑ και του ιστορικού Εθνικού Συμβουλίου. Ξέρει ποιος είναι ο δρόμος για την Αναγέννηση της ’Ελλάδας- Ξέρει προπαντός, ότι ο αγώνας δεν τελείωσε… Στον αγώνα αυτόν, που δεν τελείωσε ακόμα, εσείς Ελασίτες, άνδρες και Αξιωματικοί, είσαστε η αποφασιστικότερη πρωτοπορία, η μεγαλύτερη εγγύηση.
Τώρα που αφήνετε το όπλο για να περάσετε στην πολιτική πάλη, ο λαός ολόκληρος που σας ελάτρευσε, σας λέει: Ελασίτες, λεβέντες, αγαπημένα παλληκάρια, είσαστε το μέλλον του έθνους μας!»

Το δηλητήριο του μίσους

Εννέα μήνες μετά τη Βάρκιζα, στις 20 Νοεμβρίου του 1945, τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, ο οποίος στην αρχή άφησε να εννοηθεί ότι θα λάμβανε μέτρα πάταξης της αντιεαμικής τρομοκρατίας και θα συνέβαλε στην ειρήνευση και στον εκδημοκρατισμό της εσωτερικής κατάστασης.
Δεν το έπραξε αλλά προώθησε ορισμένα μέτρα -κυρίως από ανάγκη- όπως αυτό της αποσυμφόρευσης των φυλακών. Πράγμα που σήμαινε ότι θα αποφυλακίζονταν εαμίτες, κομμουνιστές και προοδευτικοί πολίτες.
Όσο ο σχετικός νόμος ήταν υπό συζήτηση η αντίδραση σ’ αυτόν λάμβανε διάφορες διαστάσεις.
Μία εξ αυτών -ιδιαίτερα χαρακτηριστική- ήταν αυτή του Ναπολέοντα Ζέρβα, στην εφημερίδα του οποίου, σε πρωτοσέλιδο άρθρο στις 17/12/1945, διαβάζουμε:
«Η αποφυλάκισις των εκτελεστών και των προδοτών του ΕΑΜ αποτελεί καθαρόν έγκλημα εις βάρος του Έθνους και του Ελληνικού Λαού. Ηθικώς η απόφασις της Κυβερνήσεως είναι άτιμος. Διότι Αφήνει όρθιον το κουκούργημα. Του απονέμει το ατιμωρητον ως ηθικήν αμοιβήν.
Και στερεί τα θύματα της δικαίας αξιώσεώς των να απονεμηθή Δικαιοσύνη. Καταλύει την ηθικήν τάξιν και εξομοιώνει τα φίδια του μίσους και της προδοσίας, με τους Ανθρώπους του νόμου και του καθήκοντος… Η άφεσις των αμαρτιών δίδεται πάντοτε ύστερα από έξομολόγησιν και μετάνοιαν.
Το Κ. Κ Ε. ουδέποτε εδήλωσε μεταμέλειαν. Αντιθέτως μάλιστα. Εθεοποίησε την προδοσίαν και λατρεύει ως ήρωας τους εγκλημάτίας… Η Κυβέρνησις ανέλαβεν ακεραίαν την εύθύνην δι’ ότι θέλει να επακολουθήση. Και πρέπει να είναι βέβαιοι οι κυβερνώντες ότι αν οι φόβοι επαληθεύσουν, ο θάνατος θα άποτελέση μικράν δι’ αυτούς τιμωρίαν»

Γραμμή κατευνασμού δεν επικράτησε ποτέ στην μεταβαρκιζιανή Ελλάδα. Εκείνο που επικράτησε είναι αυτό που περιγράφει η εφημερίδα του Ζέρβα.
Ο διωγμός των Εαμιτών, των κομμουνιστών και των προοδευτικών πολιτών συνεχίστηκε αμείωτος. Ο πολιτικός ρατσισμός έγινε κυρίαρχη άποψη για δεκαετίες με φυσική συνέπεια τον εμφύλιο πόλεμο και τα όσα επακολούθησαν μετά απ’ αυτόν.
Τα δάκρυα των ανταρτών κατά την παράδοση των όπλων είχαν μάλλον πολύ μεγαλύτερη σημασία για το μέλλον παρά για τη συγκεκριμένη εκείνη στιγμή.

 http://www.efsyn.gr

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ????

ΟΤΑΝ  ΤΑ  ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ   ΜΕΣΑ   ΑΠΟΘΕΩΝΟΥΝ  ΤΙΣ   ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ  ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ   ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΑΝ   ΜΕΧΡΙ  ΤΩΡΑ.

ΤΙ  ΔΕΝ  ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ   ΛΟΙΠΟΝ?????????????

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1898 ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Αφιέρωμα

Τι περιμένετε; Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν;
Κι ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν!
Οι λύκοι θα σας ταΐσουνε αντί να σας καταβροχθίσουν!
Από φιλία.
Θα σας προσκαλέσει η τίγρη να της βγάλετε τα δόντια, τέτοια περιμένετε!

 Μπέρτολτ Μπρεχτ 

Σαν σήμερα στις 10 Φλεβάρη το 1898 γεννήθηκε στο Αουγκσμπουργκ της Βαυαρίας ο μεγάλος ποιητής, πεζογράφος, δραματουργός, θεωρητικός, σκηνοθέτης και δάσκαλος, Μ. Μπρεχτ. Στρατευμένος στο μαρξισμό, πρωτοπόρος επαναστάτης, με ένα τεράστιο έργο που παραμένει διαχρονικά επίκαιρο.

Θυμίζουμε τα λόγια του συνθέτη των μπρεχτικών τραγουδιών και φίλου του Μπρεχτ, Χανς Αϊσλερ: «Οταν μιλάμε για τον Μπρεχτ, είμαστε σε θέση μάχης, ιδιαίτερα στις καπιταλιστικές χώρες. Αγωνιζόμαστε για τον Μπρεχτ. Είναι αναγκασμένοι να καταπιούν τον Μπρεχτ και δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να τον καταπιούν παρά μονάχα ολόκληρο, μαζί με τ' αγκάθια».

Παραθέτουμε δυο βίντεο από το Επιστημονικό συνέδριο που οργάνωσε η Κ.Ε του ΚΚΕ τον Απρίλη του 2013 με τίτλο:: «Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν».

 "Ύμνος της διαλεχτικής":

Το άδικο βαδίζει σήμερα με σταθερό βήμα.
 Οι καταπιεστές προετοιμάζουν τα επόμενα δέκα χιλιάδες χρόνια.
 Η βία διαβεβαιώνει: έτσι όπως είναι η κατάσταση, έτσι θα μείνει.
 Καμιά φωνή δεν ακούγεται, πέρα από τη φωνή του εξουσιαστή.
 Και στις αγορές φωνάζει η εκμετάλλευση: τώρα μόλις αρχίζω.

 Αλλά πολλοί από τους καταπιεζόμενους λένε τώρα:
 Αυτό που εμείς θέλουμε δεν θα γίνει ποτέ.

 Εσύ που ακόμα ζεις, μην πεις: ποτέ!
 Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.
 Έτσι όπως είναι η κατάσταση δεν θα μείνει.
 Αν μιλήσουν οι εξουσιαστές
 θα μιλήσουν οι εξουσιαζόμενοι.
 Ποιος τολμά να πει: ποτέ;
 Από ποιόν εξαρτάται αν η καταπίεση μένει; Από εμάς.
 Από ποιόν εξαρτάται αν θα τσακιστεί; Επίσης από εμάς.
 Εκείνος που έπεσε, στέκεται πάλι όρθιος.
 Εκείνος που έχασε, παλεύει!
 Εκείνος που συνειδητοποίησε τη θέση του, πως τον κρατάς τώρα;

 Επειδή οι σημερινοί νικημένοι είναι οι αυριανοί νικητές
 Και από το πότε θα γίνει: Σήμερα κιόλας!

_______________

Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς να 'χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία;

Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να 'ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ' ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ' τ' αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι.

Μπέρτολτ Μπρεχτ "Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια"  
_____________________

Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά/
θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ./
Ο λόγος; έχουνε/ κιόλας φάει./ (...)
Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί/ γι' αυτό που είναι ταπεινό/ ποτέ δεν θα υψωθούν./ (...)/Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι/
κηρύχνουν τη λιτότητα./
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα/
ζητάν θυσίες./
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους/
για τις μεγάλες εποχές που θά 'ρθουν./ (...)

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε: πόλεμος και ειρήνη/
είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά./
Ομως η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους/
μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα./
Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους/
καθώς ο γιος από τη μάνα./
Εχει τα δικά της/
απαίσια χαρακτηριστικά./
Ο πόλεμός τους σκοτώνει/
ό,τι άφησε όρθιο/ η ειρήνη τους».

_____________

«Οποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας
Κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για την υπόθεσή του
Πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: γιατί
Οποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί
θα μοιραστεί την ήττα».

Μπέρτολτ Μπρεχτ
__________________

Ρώτησε κάποιος τον κύριο Κ. αν υπάρχει Θεός, και ο κύριος Κ. είπε: “Σου συνιστώ να αναλογιστείς, αν η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα σε κάνει ν’ αλλάξεις συμπεριφορά. Αν δεν πρόκειται ν’ αλλάξεις, τότε το ερώτημα δεν έχει νόημα. Αν πάλι πρόκειται ν’ αλλάξεις, τότε μόνο σε ένα μπορώ να σου φανώ χρήσιμος: να σου πω ότι έχεις ήδη αποφασίσει πως χρειάζεσαι έναν Θεό”.

O   κύριος Κ. έλεγε πως είναι σφάλμα να καταπίνεις σιωπηλά την αδικία που σου έγινε, και διηγήθηκε την ακόλουθη  ιστορία: «Κάποιος περαστικός είδε ένα αγόρι που έκλαιγε και το ρώτησε τι είχε πάθει.
"Είχα δυο γρόσες για να πάω σινεμά" είπε το αγόρι, "κι ένα παιδί που περνούσε, μου βούτηξε τη μια γρόσα από το χέρι" -και του έδειξε ένα παιδί λίγο πιο πέρα.
"Και δε φώναξες βοήθεια;"  ρώτησε ο περαστικός.
"Πως δε φώναξα!" είπε το αγοράκι τα αναφιλητά του δυνάμωσαν .
"Και δε σ άκουσε κανείς;'' ρώτησε πάλι ο περαστικός, και το χάιδεψε τρυφερά. "Οχι", είπε μέσα στ' αναφιλητά του το αγόρι.
"Και γιατί δε φώναζες πιο δυνατά; Δεν μπορούσες;" ξαναρώτησε ο περαστικός.
"Όχι" ξανάπε το αγόρι
"Τότε δώσε μου την κι αυτή", είπε ο περαστικός , και αρπάζοντας του και την άλλη γρόσα από το χέρι, συνέχισε ανέμελα το δρόμο του»..

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ"

____________________

«Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές
κι ήθελα να φωνάξω: 'Σταματήστε!'
Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές,
μ’ άκουσα να φωνάζω: 'Ζήτω! Προχωρήστε!'»

 Μπέρτολτ Μπρεχτ

 Κοιτάζω αυτό το σύστημα, και επιφανειακά μου φαίνεται γνώριμο, αλλά όχι και ο μηχανισμός του! Υπάρχουν αυτοί οι λίγοι επάνω και οι πολλοί άλλοι κάτω, και οι επάνω φωνάζουν στους κάτω: ελάτε επάνω για να είμαστε όλοι επάνω, αλλά όταν κοιτάξεις προσεκτικά βλέπεις κάτι κρυμμένο ανάμεσα σε αυτούς επάνω και στους άλλους κάτω.
Κάτι που μοιάζει με δρόμο, αλλά δεν είναι δρόμος.
Είναι μια σανίδα. Τώρα φαίνεται ολοκάθαρα.
Είναι η σανίδα μιας τραμπάλας. Ολο αυτό το σύστημα είναι μια κούνια με δύο άκρες που εξαρτώνται
η μία από την άλλη. Και αυτοί επάνω κάθονται επάνω, επειδή οι άλλοι κάθονται κάτω και μόνο όσο θα κάθονται οι άλλοι κάτω.

Οι επάνω δεν θα κάθονταν πια επάνω, αν οι κάτω άφηναν τη θέση τους κι ανέβαιναν. Επομένως, αυτοί επάνω θέλουν, να κάθονται οι άλλοι κάτω αιωνίως και να μην ανεβούν ποτέ επάνω.
Και οι κάτω πρέπει να είναι κατά πολύ περισσότεροι από τους επάνω
για να μην αλλάξει θέση η τραμπάλα. Ετσι είναι οι τραμπάλες.

(...)

Τους κάτω όμως τους κρατάνε κάτω για να μείνουν επάνω οι επάνω.
Η ποταπότητα αυτών επάνω δεν έχει μέτρο.
Ακόμα κι αν βελτιώνονταν, σε τίποτα δεν θα ωφελούσε, γιατί είναι άψογο το σύστημα που έχουν κατασκευάσει: Εκμετάλλευση και αταξία: κτηνώδες και συνεπώς ακατανόητο.
(...)

Και αν σας πει κάποιος ότι μπορείτε να ανυψωθείτε πνευματικά, μένοντας κολλημένοι στο βούρκο, πιάστε τον κι αυτόν και σπάστε του το κεφάλι στο λιθόστρωτο. Μόνο η βία ωφελεί όπου εξουσιάζει η βία, μόνο οι άνθρωποι ωφελούν όπου υπάρχουν άνθρωποι

Μ. Μπρεχτ: "Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων"
_________________

Eνα ποίημα του Μπρεχτ, απάντηση στον πόλεμο που μας κήρυξαν ξένα και ντόπια αρπαχτικά:

"Μας λένε οι εχθροί μας: Τέλειωσε ο αγώνας.
Μα λέμε εμείς: Άρχισε τώρα.
Μας λένε οι εχθροί μας: Την αλήθεια την απαρνήθηκαν.
Μα λέμε εμείς: Την ξέρουμε ακόμα.
Μας λένε οι εχθροί μας: Και γνωστή ακόμα να γίνει η αλήθεια δεν μπορεί άλλο πια να διαδοθεί.
Μα είμαστε εμείς αυτοί που τη διαδίδουν.
Είναι η παραμονή της μάχης.
Είναι το σφυρηλάτημα των στελεχών μας.
Είναι η σπουδή του πλάνου του αγώνα.
Είναι η μέρα πριν την πτώση των εχθρών μας."
   
Και ένα απόσπασμα από ομιλία του, πυξίδα για τους λαούς της οικουμένης:
«Το πιο σημαντικό που έμαθα ήταν πως το μέλλον της ανθρωπότητας μπορεί να ιδωθεί μόνο ''από τα κάτω'', από τη σκοπιά των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευομένων. Μόνο όποιος αγωνίζεται μαζί τους, αγωνίζεται για την ανθρωπότητα».

 http://tsak-giorgis.blogspot.gr

Αμετανόητοι νεοφιλελέδες σε κατάσταση μόνιμης άρνησης

Στην πρώτη εκπομπή του αφιερώματος της ΕΡΤ για την Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων ή αλλιώς TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership), ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου, έδωσε ορισμένες ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

globinfo freexchange

Οι διαπραγματεύσεις, όπως είπε, γίνονται μυστικά, δίχως να γνωρίζει κανείς το περιεχόμενό τους ενώ ακόμα και Ευρωβουλευτές και Επίτροποι της Κομισιόν δεν μπορούν να συμβουλευτούν τα πρακτικά. Μόνο πολύ συγκεκριμένοι Ευρωβουλευτές, όπως οι επικεφαλής ομάδων, έχουν αυτή τη δυνατότητα και μόνο σε ένα δωμάτιο κλειστό χωρίς κάμερα, χωρίς σημειώσεις και με την προϋπόθεση να τηρήσουν απόλυτη μυστικότητα για ό,τι διαβάσουν.

Σε αντίθεση με την Ομάδα της Αριστεράς, “η ΝΔ σύσσωμη ψήφισε να μην τηρούνται οι συμβάσεις της ΔΟΕ, να μην τηρούνται τα στάνταρ εργασίας, να μην προστατεύονται οι πολίτες, να μην αλλάζει η απόφαση σε περίπτωση ιδιωτικοποιήσεων, που δίνουν και την εικόνα του τι θα γίνει αν κάποια στιγμή ο κ. Μητσοτάκης έρθει στην εξουσία: προσδεθείτε και μην καπνίζετε”, είπε χαρακτηριστικά καταλήγoντας.

http://tvxs.gr/news/ellada/koylogloy-epanerthei-i-nd-prosdetheite-kai-min-kapnizete

Άλλη μια επιβεβαίωση ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στρέφεται ακόμα πιο πολύ προς τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό. Ο ξεκάθαρος προσανατολισμός προς το καταστροφικό νεοφιλελεύθερο δόγμα επισφραγίστηκε με την πρόσφατη εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία και την τοποθέτηση σε σημαντικές θέσεις στελεχών που έχουν δώσει δείγματα γραφής ως τα πιο φανατικά προσηλωμένα στο νεοφιλελεύθερο δόγμα.

Εντωμεταξύ, στην εκπομπή της Τετάρτης, ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος, δήλωσε (με αρκετή άνεση) ότι ψήφισε την καταστροφική συμφωνία TTIP, θεωρώντας την θετική, αλλά με γκρίζα σημεία. Αλλά παρόλα αυτά, μίλησε για τον κίνδυνο επικράτησης θηριωδών υπερ-μονοπωλίων (!) και για στοιχεία αδιαφάνειας. Μίλησε επίσης και για την τωρινή κυβέρνηση, λέγοντας ότι τα περισσότερα μέτρα από αυτά που προτείνει, ήδη δημιουργούν φοβερές δυσλειτουργίες, όπως είναι η αύξηση των εισφορών στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Δηλαδή, ενώ κατηγορεί την κυβέρνηση για περαιτέρω στραγγαλισμό των μικρομεσαίων, που έχουν ήδη αποδεκατιστεί από τα πέντε χρόνια των βάρβαρων πολιτικών που επέβαλαν στη χώρα οι Ευρωπαίοι ομοϊδεάτες του - και συνεχίζουν να επιβάλουν στην κυβέρνηση Τσίπρα - με τη βοήθεια του ΔΝΤ, δηλώνει ευθαρσώς ότι ψήφισε μια συμφωνία - που επίσης ψήφισαν οι Ευρωπαίοι ομοϊδεάτες του - που ευνοεί τα θηριώδη υπερ-μονοπώλια, δηλαδή, στην ουσία, δίνει τη χαριστική βολή στον μικρομεσαίο κλάδο.

Παράνοια; Υποκρισία; Πλήρης άγνοια; ή μήπως δογματική ακαμψία;

Επίσης, υπενθυμίζεται ότι, μια πρόσφατη αποκάλυψη των WikiLeaks αφορά ένα απόρρητο έγγραφο της εμπορικής συμφωνίας Trans-Pacific Partnership Agreement (TPP) και περιλαμβάνει μια στρατηγική ιδιωτικοποιήσεων ευρείας κλίμακας στα πλαίσια της συγκεκριμένης συμφωνίας, με στόχο να περιορίσει δραστικά τις κρατικές επιχειρήσεις.

Η σημαντικότερη λεπτομέρεια που αναφέρεται, είναι ότι ακόμα και αν μια κρατική επιχείρηση υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, θα πρέπει να εναρμονιστεί με τους νέους κανονισμούς και θα πρέπει να απαγορεύεται να κάνει διακρίσεις υπέρ των τοπικών επιχειρήσεων στις αγορές και τις πωλήσεις.

Με λίγα λόγια, οι τοπικές επιχειρήσεις χωρίς την κρατική προστασία θα είναι χαμένες από χέρι, αφού θα είναι αδύνατο να ανταγωνιστούν τα πολυεθνικά τέρατα και θα κλείνουν η μία μετά την άλλη, όπως άλλωστε γίνεται ήδη. Και αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο όλων των συμφωνιών τύπου TPP που προωθούνται παντού.

Από την άλλη, όλες οι συστημικές οικονομικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, έσπευσαν να καθησυχάσουν τους πάντες σχετικά με την υπόθεση κατάρρευσης του Γερμανικού τέρατος που λέγεται Deutsche Bank και είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εκτεθειμένο σε χρηματιστηριακά σκουπίδια. Έσπευσαν να τονίσουν ότι η μετοχή της τράπεζας-ζόμπι ανέβηκε σημαντικά και κάνουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Φυσικά το έργο το έχουμε ξαναδεί το 2008. Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η τράπεζα όχι μόνο είναι αφερέγγυα, αλλά και ότι οι υπολογισμοί τους σχετικά με την συνολική έκθεση της τράπεζας, μπορεί να αποδειχθούν τελικά αρκετά συντηρητικοί. Δηλαδή, με λίγα λόγια, το πρόβλημα μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερο απ'ότι υπολογίζουν.

Όλα αυτά τα παραδείγματα, δείχνουν ότι οι αμετανόητοι νεοφιλελέδες βρίσκονται σε κατάσταση μόνιμης άρνησης, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και συνεχίζουν το γνωστό παραμύθι, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κατηγορούν τους άλλους για αγκυλώσεις και δογματισμό, όταν οι ίδιοι πιστεύουν με θρησκευτική ευλάβεια στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο των τραπεζικών και πολυεθνικών τεράτων.

Και έτσι, όταν σκάσει πάλι η φούσκα, που απ'ότι φαίνεται θα είναι μεγαλύτερη του 2008, θα αρχίσουν πάλι το γνωστό τροπάρι, για να τα φορτώσουν στους "συνήθεις ύποπτους”: το διαβολικό κράτος που στραγγαλίζει την ελεύθερη αγορά, τους διεφθαρμένους δημοσίους υπαλλήλους και γενικά τις διάφορες "σοβιετίες" που μόνο στο δικό τους μυαλό υπάρχουν. Αλλά την ίδια ώρα, πάλι τα κορόιδα θα διασώζουν με δισεκατομμύρια τις ιερές τους αγελάδες: τους τραπεζίτες ...

Το παράδοξο Sanders, ή η διαλεκτική της ήττας

Πώς μπορεί κανείς να ερμηνεύσει το εκ πρώτης όψεως παράδοξο της εμφάνισης ενός προεδρικού υποψήφιου που φαίνεται διατεθειμένος να σηκώσει τα λάβαρα της εξέγερσης των πληβείων μέσα στην καρδιά της Βαβυλώνας του διεθνοποιημένου καπιταλισμού, όπως αποκαλούσαν τις ΗΠΑ παλαιότερα οι Μαύροι Πάνθηρες;

Όσοι ενθουσιάζονται με τον φαινομενικά προοδευτικό, σχεδόν «αντικαθεστωτικό» πολιτικό λόγο του υποψήφιου των Δημοκρατικών Bernie Sanders, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν. Ο Sanders είναι ο κλασσικός υποψήφιος που ξεκίνησε να διεκδικήσει το χρίσμα κόντρα στα προγνωστικά και τις επίσημες προτιμήσεις του κομματικού κατεστημένου (π.χ. Χίλαρυ). Δεν είναι ο εκλεκτός καριερίστας γραφειοκράτης που έχει επιλεγεί από κάποια μέρη του κομματικού μηχανισμού των Δημοκρατικών, δηλαδή δεν είναι κομματικό παιδί του σωλήνα, ούτε μπορεί να υπολογίζει σε γενναία εταιρική χρηματοδότηση από τις πολυεθνικές εταιρείες που αρχικά ποντάρουν την συνεισφορά τους σε περισσότερο αναγνωρίσιμους, εκλόγιμους, με άλλα λόγια «αστεράτους», υποψήφιους.

 Επειδή λοιπόν δεν διαθέτουν θεσμικά μέσα (χρηματοδότηση, κομματική στήριξη, προβολή από τα εταιρικά ΜΜΕ), υποψήφιοι σαν τον Sanders, ή τον Jeremy Corbyn των Εργατικών στην Βρετανία, αναγκάζονται να απευθυνθούν απευθείας στις μάζες των πληβείων, χωρίς την μεσολάβηση των κομματικών και των μινιτακών μηχανισμών και ανάλογα να προσαρμόσουν τον λόγο τους στα ζητήματα που πραγματικά απασχολούν τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, που είναι και η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία. Ζητήματα όπως η φτώχεια, η ανεργία, η πελώρια ανισότητα, η υγεία και η εκπαίδευση, κλπ.

 Εξαιτίας δηλαδή της φύσης της προεκλογικής εκστρατείας του, ο Sanders είναι αναγκασμένος να υιοθετήσει έναν αντικομφορμιστικό πολιτικό λόγο που θα μιλάει για πραγματικά κοινωνικά προβλήματα και θα σπάζει την ομοιομορφία της ακίνδυνης πολιτικής ρητορικής των εγκεκριμένων από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ διεκδικητών του χρίσματος. Η στροφή αυτή προς τις μάζες αυξάνει δραματικά την κοινωνική απεύθυνση μιας υποψηφιότητας που αίφνης παρουσιάζεται σαν συγκρουσιακή και ανεξάρτητη από συμφέροντα. Αυτή η δημαγωγική άμεση επαφή με τους ψηφοφόρους λειτουργεί ως αντίβαρο στην έλλειψη «θεσμικών» στηριγμάτων. Ωστόσο, όσο η απήχηση του ανεξάρτητου υποψήφιου ενισχύεται, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες εκλογής του.

Έτσι, αυτός γίνεται ελκυστικός στους εταιρικούς χρηματοδότες που σταδιακά εγκαταλείπουν τους υποψήφιους που στήριξαν αρχικά και τώρα φαίνεται να χάνουν έδαφος στην κούρσα της εκλογής. Αντίθετα, οι βαρόνοι του χρήματος στρέφονται τώρα σε εκείνον που φαίνεται να διεκδικεί το χρίσμα της εξουσίας με σοβαρές αξιώσεις. Έχοντας πετύχει αυτό που ήθελε, την επικράτηση δηλαδή επί των εσωκομματικών αντιπάλων του, ο «ανεξάρτητος» υποψήφιος αρχίζει σιγά, σιγά να στρογγυλεύει τον λόγο του για να ικανοποιήσει τους νέους του χρηματοδότες. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτούς τους έχει ανάγκη όχι μόνο προκειμένου να εκλεγεί, αλλά και για να μπορέσει να κυβερνήσει την επόμενη μέρα.

Έτσι, αυτό που ξεκίνησε σαν εσωκομματική εξέγερση και σαν ο αντάρτης-υποψήφιος που έδινε ελπίδα στον απλό άνθρωπο, μετατρέπεται όσο πλησιάζει η ώρα της νίκης σε μια ακόμα υποψηφιότητα του συρμού, με πολιτικό πρόγραμμα πανομοιότυπο με εκείνο των καθεστωτικών ελίτ που ξεκίνησε να αντιμάχεται. Όσο η νίκη του «υποψήφιου του λαού» πλησιάζει, τόσο αυτός παύει να είναι ο υποψήφιος του λαού. Πρόκειται ακριβώς για μια διαλεκτική της ήττας των λαϊκών στρωμάτων μέσα από την προσφυγή στις κάλπες, πανομοιότυπη με αυτή που είδαμε να επαναλαμβάνεται στα μέρη μας πρόσφατα μετά την επικράτηση των οπορτουνιστών του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές.

 antisystemic.wordpress.com