Ο Σαμαράς ως πλαγιοφύλαξ του Σόιμπλε...

...η Ν.Δ. ως "Ελβετός μεσολαβητής"...
Λέγεται πως όσοι έχουν συνείδηση της Ιστορίας δεν οδηγούν τα πράγματα στην καταστροφή ούτε γίνονται άδικοι. Αυτή η ευριπίδειος αντίληψη για την Ιστορία φαίνεται πως...
δεν ισχύει για τα κόμματα της Ευρωδεξιάς, που δίνουν μάχη οπισθοφυλακής ως πλαγιοφύλακες του Σόιμπλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. δεν κρύβει 
την προσδοκία του να επανέλθει στη διακυβέρνηση της χώρας μέσω της σκλήρυνσης της στάσης του Βερολίνου. Ποντάρει στη λεγόμενη αριστερή παρένθεση, εκτιμώντας πως η νέα κυβέρνηση θα καταρρεύσει μετά την κρίση που θα ξεσπάσει λόγω της σκληρής στάσης των εταίρων.
Το σύστημα Σαμαρά, υπό αμφισβήτηση στο εσωτερικό, αλλά με διασυνδέσεις στο εξωτερικό, "παίζει" και σήμερα σε αυτή τη γραμμή, εξ ου και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, η οποία όχι μόνο δεν στήριζε τη διαπραγματευτική θέση της νέας ελληνικής κυβέρνησης, αλλά της έβαζε τρικλοποδιά, υιοθετώντας όλες τις θέσεις της Ευρωδεξιάς για τα Μνημόνια, τους κανόνες και το ασφυκτικό πλαίσιο υποταγής της ελληνικής πλευράς. Η Ευρωδεξιά και ο Σαμαράς ποντάρουν στη δοκιμασία της χώρας, δεν θέλουν πραγματικά επιτυχή έκβαση της διαπραγμάτευσης.
Άραγε, τι σημαίνει το "ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να σεβαστεί όλες τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης", όπως ζητεί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με τη σύμφωνη γνώμη του Σαμαρά; Πώς είναι δυνατόν να διαπραγματευθεί μια κυβέρνηση αν δεν μπορεί να συζητήσει για την αλλαγή ορισμένων όρων; Έπρεπε, εν προκειμένω, να διεκδικήσει η νέα ελληνική κυβέρνηση μείωση των υπερβολικών πλεονασμάτων της τάξεως 3%-4,5% ή όχι; Έπρεπε να δηλώσει πως δεν πρόκειται να προχωρήσει σε νέες περικοπές στις συντάξεις ή όχι; Αυτά συνιστούν ρήξη με τους εταίρους ή πρόκειται για αναγκαία διαπραγματευτικά βήματα;
Ενδεικτική, από αυτή την άποψη, είναι και η χθεσινή διαρροή Σαμαρά μετά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της Ν.Δ.: "Η επιμονή στο λάθος είναι χειρότερο λάθος" ανέφερε, στρέφοντας και πάλι τα πυρά του αποκλειστικά κατά της νέας ελληνικής κυβέρνησης, την ώρα που ο Σόιμπλε, χωρίς διάθεση υπερβολής, ξεσάλωνε με απειλές και επίδειξη ισχύος. Χάθηκε ο κόσμος να του κάνουν μια, τυπική έστω, υπόδειξη να επιδείξει αυτοσυγκράτηση;
Αν όντως η θέση της σημερινής ηγεσίας της Ν.Δ. είναι η έξοδος από το Μνημόνιο, όπως έλεγε προεκλογικά, γιατί δεν στηρίζει την ελληνική θέση για μια ενδιάμεση μεταβατική συμφωνία; Ισχύουν ή όχι οι δεσμεύσεις Σαμαρά που περιλαμβάνονται στο e-mail Χαρδούβελη για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, όπως ζητεί μετ' επιτάσεως η Ν.Δ.; Αν δεν ισχύουν, τότε πώς θα κλείσει η αξιολόγηση; Έχει κάνει η ίδια διαπραγματεύσεις και έχει πετύχει ευνοϊκότερους όρους; Ποιοι είναι αυτοί και δεν μπορούμε να τους μάθουμε;
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Ν.Δ., μετά την "τορπίλη Σόιμπλε" στο Eurogroup, το παίζει "Ελβετός μεσολαβητής", ασκώντας κριτική για "το αδιέξοδο που παρατηρήθηκε", χωρίς να στηρίζει την ελληνική θέση, ενώ αποφεύγει να ασκήσει ίχνος κριτικής στους εταίρους για το τελεσίγραφο στη χώρα μας. Και δεν φτάνει αυτό. Ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. επιχείρησε αμέσως μετά να εμφανιστεί ως επικεφαλής "των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων", ζητώντας από το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ να συστρατευθούν μαζί του, να στήσουν μέτωπο απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και πάλι αποφεύγοντας να πει το παραμικρό για το τελεσίγραφο.
Τα πυρά του Σαμαρά στρέφονται αποκλειστικά κατά της νέας κυβέρνησης, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τους εταίρους. Ο ρόλος του πλαγιοφύλακα του Σόιμπλε αδικεί την ελληνική Κεντροδεξιά, φαίνεται όμως πως αρέσει στον Σαμαρά. Η στάση του αυτή θα οξύνει την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης της άλλοτε κραταιάς Κεντροδεξιάς, ανεξαρτήτως της έκβασης της διαπραγμάτευσης.

Καπάκος Σταύρος

Bloomberg: Η στρατηγική θέση της Ελλάδας το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί

«Καθώς ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επικεντρώνεται στα οικονομικά επιχειρήματα για μια νέα συμφωνία για την Ελλάδα, η στρατηγική σημασία της χώρας για την Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να υποχρεώσει τη Γερμανία σε κάποιες παραχωρήσεις» αναφέρεται σε δημοσίευμα-ανάλυση του ειδησεογραφικού πρακτορείου Bloomberg.

Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, «με τον πόλεμο στη Συρία, στα ανατολικά, την αποτυχία σχηματισμού κράτους στη Λιβύη, στα νότια, και την εκκολαπτόμενη εκεχειρία στην Ουκρανία, στα βόρεια, όπως και με τις συνεχείς εντάσεις του Ισραήλ με τους γείτονές του, η αξία της Ελλάδας ως μέλος του ΝΑΤΟ και των λιμανιών της στην Αν. Μεσόγειο, αυξάνεται».

Ο Θάνος Ντόκος, διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ, αναφέρει πως «δικαιολογημένα κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί εάν η Ευρώπη, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μπορούν να αντιμετωπίσουν τη δημιουργία ενός κενού ασφάλειας, μιας μαύρης τρύπας σε μια κρίσιμη περιοχή», προσθέτοντας ότι «θα επρόκειτο για μια μη αποδεκτή απώλεια για μια Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει φιλοδοξίες να διαδραματίσει αξιοσημείωτο παγκόσμιο και περιφερειακό ρόλο».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «η διπλωματική προσπάθεια που έπεισε τη Ρωσία να σταματήσει τις βιαιότητες στην Ουκρανία, στηρίχθηκε από τις πολύ πιο φιλικές ανταλλαγές του κ. Τσίπρα με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ έδειξε στη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ ότι οι ευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν πολύ περισσότερα να χάσουν από τα 195 δισ. ευρώ του σχεδίου διάσωσης».

«Η Ελλάδα, από τις ελάχιστες χώρες που τηρούν τον προϋπολογισμό άμυνας που θέτει το ΝΑΤΟ, διαθέτει πάνω από 200 μαχητικά αεροπλάνα και 1.000 τανκς. Στις εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ περιλαμβάνεται και μια στρατιωτική βάση στην Κρήτη, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί για τις αεροπορικές επιχειρήσεις κατά της Λιβύης το 2011», σημειώνεται.

Στη συνέχεια, επισημαίνεται ότι ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Δημήτρης Κούρκουλας, σε συνέντευξή του στο Bloomberg, τόνισε ότι «ο ρόλος αυτός θα μπορούσε να αποτελέσει το ισχυρότερο όπλο του κ. Τσίπρα στις διαπραγματεύσεις με την υπόλοιπη Ευρωζώνη», προσθέτοντας, επίσης, ότι «αυτό αποτελεί το τελευταίο διαπραγματευτικό χαρτί που διαθέτει ο κ. Τσίπρας».

Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα: «Οι Δυτικές δυνάμεις αναγνώρισαν την στρατηγική σημασία της Ελλάδας κατά τη διάρκεια και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αντίσταση της χώρας στον Μπενίτο Μουσολίνι της Ιταλίας κατέγραψε την πρώτη νίκη των συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα, ενώ υπενθυμίζεται κάθε χρόνο στον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου.»

» Οι ΗΠΑ και η Βρετανία παρενέβησαν αργότερα στον εμφύλιο πόλεμο για να συμβάλουν στην εξουδετέρωση των κομουνιστών, καθώς η υπόλοιπη Ανατολική Ευρώπη περνούσε στην επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Έλληνες εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ το 1952, τρία χρόνια πριν από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και ταυτόχρονα με την Τουρκία. Το 1981 η Ελλάδα κατέστη το 10ο κράτος-μέλος της ΕΕ, πριν από την Ισπανία και την Αυστρία, ενώ υιοθέτησε το ευρώ δύο δεκαετίες αργότερα».

Τέλος, σημειώνεται ότι «ο κ. Πούτιν, που έχει εδραιώσει την εξουσία του στην γειτονική Μαύρη Θάλασσα με την περυσινή προσάρτηση της Κριμαίας, φλερτάρει με την Ελλάδα, την ίδια ώρα που η Γερμανία παίζει σκληρό παιχνίδι σχετικά με το αίτημα του κ. Τσίπρα για παραχωρήσεις ως προς το χρέος της χώρας. Ο Ρώσος ηγέτης έστειλε, επίσης, συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον κ. Τσίπρα στις 26 Ιανουαρίου, μία ημέρα μετά τη νίκη του στις εκλογές, προσφέροντας την ενίσχυση της συνεργασίας των δύο χωρών. Τα συγχαρητήρια της κ. Μέρκελ έφτασαν μία ημέρα αργότερα με την υπενθύμιση της "μεγάλης ευθύνης" προς τον νέο πρωθυπουργό».

  tvxs

Αποκάλυψη – σοκ: Η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα περισσότερα από όσα χρωστάνε οι Έλληνες

Σύμφωνα με εκτιμήσεις Γάλλων και Ισπανών το ποσό που χρωστά η Γερμανία στην Ελλάδα είναι διπλάσιο από το συνολικό χρέος της χώρας.

Σε μία συγκλονιστική αποκάλυψη προχωρά η ισπανική εφημερίδα αναφορικά με το χρέος της Γερμανίας στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα που βασίζεται σε έρευνα διακεκριμένων επιστημόνων το χρέος της Γερμανίας στη χώρα μας υπολογίζεται πως είναι διπλάσιο από το συνολικό χρέος της Ελλάδας.

Στο δημοσίευμα της ισπανικής ηλεκτρονικής εφημερίδας  El Publico, φέρει τον τίτλο «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα».

Σε αυτό αποκαλύπτονται στοιχεία που «καίνε» την Γερμανική κυβέρνηση και τα όσα υποστηρίζει για τις γερμανικές αποζημιώσεις, ενώ γίνεται εκτενής αναφορά στη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας αλλά και τη συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης της Δυτικής και της Ανατολικής Γερμανίας.

Όπως αναφέρει ο καθηγητής Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, εάν για το κατοχικό δάνειο «ισοδύναμο με 3 δισ. ευρώ», «εφαρμοσθεί ως σημείο αναφοράς το μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσόν που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισ. ευρώ».
Ποσόν που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, «μολονότι η Κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη».

«Ο υπολογισμός της καταστροφής» δηλώνει ο Φαγιάνας Εσκουέρ, «ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισ. ευρώ».

«Ποσό που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισεκ. ευρώ. Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα» προσθέτει ο Φαγιάνας Εσκουέρ.

Ακόμα το δημοσίευμα αναφέρει πως οι αποζημιώσεις, που αξιώνουν οι Έλληνες, δεν φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη που πρέπει να τους δοθούν. «162 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της Κατοχής τα 108 δισεκ. αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης».

Το άρθρο υποστηρίζει πως η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της… α λα γερμανικά. Χάρη σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για τη σημερινή ανάπτυξή της.

«Η Γερμανία ήταν η χώρα που επωφελήθηκε όσο καμία άλλη από την Ε.Ε., συνεπώς είναι εκείνη που περισσότερο απ’ οποιονδήποτε άλλο οφείλει να φροντίσει γι αυτήν» γράφει στην συνέχεια.
Η προσέγγιση Ζακ Ντεπλά: Στα 575 δις. ευρώ το χρέος της Γερμανίας στην Ελλάδα
Το θέμα των Γερμανικών επανορθώσεων είχε φέρει στο προσκήνιο ήδη πριν από σχεδόν μία τετραετία ο Γάλλος οικονομολόγος Ζακ Ντελπλά. Τότε πρώην μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Αναλύσεων της γαλλικής κυβέρνησης και οικονομικός σύμβουλος της τράπεζας ΒΝΡ Paribas, υποστηρίξε ότι η Γερμανία θα έπρεπε να θυμηθεί ότι μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χρωστούσε 16 φορές το ΑΕΠ της, το οποίο κανείς δεν της ζήτησε έκτοτε. Όμως σε αντάλλαγμα η υπόλοιπη Ευρώπη της ζητά πολιτική και οικονομική αλληλεγγύη.

«Η Γερμανία είναι αυτή που οφείλει στην Ελλάδα και όχι το αντίστροφο» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ζακ Ντελπλά, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Les Echos, το 2011.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του δε, η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα τουλάχιστον 575 δισ ευρώ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι αυτό, για ιστορικούς λόγους, αλλά και για την αποφυγή της εξάπλωσης της κρίσης ο ίδιος προτάσσει την έννοια της οικονομικής αλληλεγγύης.

Μάλιστα ο Ζακ Ντελπλά επεσήμανε ότι η στάση της Γερμανίας έναντι του προβλήματος χρέους της ευρωζώνης, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση της Ελλάδας. «Όμως αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα, αυτό θα σημάνει ένα καρδιακό επεισόδιο για το τραπεζικό της σύστημα. Η Ελλάδα θα είναι στην ευρωζώνη χωρίς όμως να μπορεί να χρησιμοποιεί το ευρώ. Η έξοδός της από την ευρωζώνη θα προκαλούσε γιγαντιαία ύφεση στη χώρα και τρομερούς κινδύνους στην υπόλοιπη Ευρώπη» δηλώνει ο Ντελπλά.

Έκθεση-κόλαφος για το ελληνικό χρέος: το 92% των δανείων από το 2010 έχει επιστραφεί στους πιστωτές!

«Τα προγράμματα λιτότητας έγιναν για να σωθούν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες και για να προστατευτούν τα κέρδη των κερδοσκόπων».

Του Λεωνίδα Βατικιώτη *

Πλήρη απομυθοποίηση της περιλάλητης «γενναιοδωρίας» των πιστωτών μας, οι οποίοι τη στιγμή που η Ελλάδα κινδύνευε έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη και την έσωσαν, όπως ισχυρίζεται η επίσημη αφήγηση, αποτελεί έκθεση βρετανικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Με βάση την ίδια αφήγηση, που κυριαρχεί στις στήλες όχι μόνο του λαϊκίστικου γερμανικού Τύπου (βλ. Bild), αλλά και σε σημαντικό μέρος του ελληνικού, το κίνητρο των δανειστών μας δεν ήταν άλλο από την ανιδιοτελή αλληλεγγύη. Κι έτσι κι εμείς οφείλουμε τώρα, αφού εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, να φανούμε τυπικοί με τις υποχρεώσεις μας και να επιστρέφουμε τα χρήματα που όλοι μαζί υποτίθεται πως δανειστήκαμε…

Τίποτε απ» όλα αυτά δεν αντιστοιχεί στην αλήθεια, αναφέρεται σε μια καλά τεκμηριωμένη έκθεση που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, με τίτλο «Έξι κρίσιμα σημεία για το ελληνικό χρέος και τις επερχόμενες εκλογές», η βρετανική οργάνωση Jubilee Debt Campaign. Να τονίσουμε ότι από το 2010 ακόμη η συγκεκριμένη οργάνωση είχε προειδοποιήσει για τη μεροληψία και την κρυφή ατζέντα των προγραμμάτων δανειοδότησης στην Ελλάδα. «Επαναλαμβάνονταν λάθη που είχαν γίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες τις δεκαετίες του 1980 και του 1990», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Με βάση την παρούσα έκθεση, εν συντομία, το 92% των χρημάτων που δανειστήκαμε από την τρόικα από το 2010 μέχρι σήμερα έχει επιστρέφει στους πιστωτές!

Το συνολικό ποσό που έχει εισρεύσει τυπικά στην Ελλάδα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τον Μάιο του 2010 -όταν ο Γιώργος Παπανδρέου με την παρέα του υπέγραφαν το πρώτο Μνημόνιο του ξεπουλήματος- μέχρι το τέλος του 2014 ήταν 252 δις ευρώ, σε ένα σύνολο χρέους που στα τέλη του 2014 έφτανε τα 317 δις ευρώ. Από αυτά τα 252 δις ευρώ που χρεώθηκαν στα βιβλία του ελληνικού Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), 149,2 δις ευρώ -δηλαδή η μερίδα του λέοντος- κατευθύνθηκαν στην αποπληρωμή παλιότερων χρεών.

Επίσης, 48,2 δις ευρώ διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων τον Φεβρουάριο του 2012, και 34,5 δις ευρώ ήταν τα διάφορα «γλυκαντικά» που δόθηκαν στους ιδιώτες κατόχους ομολόγων για να συμμετάσχουν στην αναδιάρθρωση. Άθροισμα όλων αυτών, 231,9 δις ευρώ ή το 92% των χρημάτων που δανείστηκε η Ελλάδα για να σωθεί, υποτίθεται. Αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη, ωστόσο, είναι ο υπερδανεισμός της Ελλάδας και η βαθύτερη υποδούλωσή της στους δανειστές, μέσω της κρατικοποίησης του δημόσιου χρέους!

Αυτό ωστόσο, που από την δεύτερη κιόλας σελίδα της επισημαίνει η έκθεση ήταν πως η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους εύκολα μπορούσε να προβλεφθεί από το 2010 κιόλας. Ο κίνδυνος που ελλόχευε είχε περιγράφει πολύ καθαρά και σήμερα είναι αποτυπωμένος σε επίσημα πρακτικά. Ουδείς, επομένως, δικαιούται να επικαλείται το τεκμήριο της άγνοιας!

Η έκθεση αναφέρεται συγκεκριμένα στη συζήτηση που διεξήχθη στη διοίκηση του ΔΝΤ τον Μάιο του 2010 και είδε το φως της δημοσιότητας το 2013 από τις στήλες της αμερικανικής εφημερίδας Wall Street Journal. Τονίζεται, για παράδειγμα, η τοποθέτηση της Βραζιλίας για τον δανεισμό της Ελλάδας στη σχετική συζήτηση, όπου, τον Μάιο του 2010, ο εκπρόσωπος της λατινοαμερικανικής χώρας ανέφερε ότι τα δάνεια του Ταμείου «μπορούν να ιδωθούν όχι ως διάσωση της Ελλάδας, η οποία θα πρέπει να υποστεί μια στρεβλή προσαρμογή, αλλά ως διάσωση των ιδιωτών κατόχων χρέους στην Ελλάδα, κυρίως των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων». Στην ίδια συνεδρίαση του ΔΝΤ, τον Μάιο του 2010, η Αργεντινή είχε υποστηρίξει ότι «θα έπρεπε να είναι στο τραπέζι μια αναδιάρθρωση χρέους». Το ίδιο είχε πει και ο εκπρόσωπος του Ιράν.

Κριτική άσκησαν εκπρόσωποι πολλών χωρών (Αίγυπτος, Κίνα κ.ά.) απέναντι επίσης στις υπεραισιόδοξες προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με την Ινδία να προειδοποιεί ότι οι περικοπές θα πυροδοτήσουν ένα σπιράλ ανεργίας, μειωμένων εσόδων και αύξησης του χρέους, που θα έκανε αναπότρεπτη μια μελλοντική αναδιάρθρωσή του. Όπως ακριβώς συνέβη…

Το συμπέρασμα που εξάγει η βρετανική οργάνωση είναι πέρα για πέρα εύστοχο: «Η διάσωση και τα προγράμματα λιτότητας δεν πραγματοποιήθηκαν επειδή πίστευαν ότι θα βοηθούσαν τον ελληνικό λαό ή θα μείωναν το βάρος του χρέους. Έγιναν για να σωθούν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες και για να προστατευτούν τα κέρδη των κερδοσκόπων»…

ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΩΝ ΑΡΠΑΚΤΙΚΩΝ!

Ιδιαίτερη αναφορά κάνει η έκθεση του Jubilee Debt Campaign στην προθυμία με την οποία η ελληνική κυβέρνηση -αντίθετα με ό,τι έκανε η κυβέρνηση της Αργεντινής- δέχτηκε να αποπληρώσει τους κερδοσκόπους που αρνήθηκαν να δεχτούν το «κούρεμα», τα περίφημα «αρπακτικά κεφάλαια». «Στο τέλος, ενώ μια μεγάλη πλειοψηφία ιδιωτών δανειστών συμφώνησε με τη μείωση του χρέους, διάφορα αρπακτικά κεφάλαια αρνήθηκαν να το κάνουν. Αυτοί οι κερδοσκόποι αγόρασαν φθηνά ελληνικά ομόλογα που είχαν εκδοθεί υπό το βρετανικό δίκαιο και συνεχίζουν να ζητούν να πληρωθούν στο ακέραιο. Το συνολικό ποσό του χρέους των «αρπακτικών κεφαλαίων» που αρνήθηκε τη συμφωνηθείσα αναδιάρθρωση ήταν 6,5 δις ευρώ. Η ελληνική κυβέρνηση πέρασε νόμο για να επιβάλει τη συμφωνηθείσα μείωση χρέους σε όλα τα ομόλογα υπό τον ελληνικό νόμο, αλλά η βρετανική κυβέρνηση αρνήθηκε να κάνει το ίδιο. Τα αρπακτικά κεφάλαια έχουν συνεχίσει να πληρώνονται, πραγματοποιώντας ένα τεράστιο κέρδος επί του ποσού που αγόρασαν το χρέος. Αυτό, στην πραγματικότητα, ήταν ένα κέρδος που δόθηκε στα αρπακτικά κεφάλαια από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ, που άφησαν το χρέος για τον ελληνικό λαό».

Τέλος, η έκθεση κάνει συγκεκριμένη αναφορά στην απόφαση των Ηνωμένων Εθνών που ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 (με 124 ψήφους υπέρ και 11 κατά), με την οποία ζητείται η θεσμοθέτηση ενός νέου νομικού πλαισίου για τις αναδιαρθρώσεις δημόσιων χρεών, με τις σχετικές διαπραγματεύσεις να ξεκινούν τον Φεβρουάριο. ΕΕ και Ελλάδα απείχαν από την ψηφοφορία, κρίνοντας προφανώς ότι δεν τους… αφορούν τέτοια θέματα, ενώ Αγγλία και Γερμανία ψήφισαν κατά, επιλέγοντας τη διαιώνιση του σημερινού ληστρικού καθεστώτος, που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αρπακτικών και του Δ» Ράιχ.

Παρότι αυτή είναι η δεύτερη έκθεση από το εξωτερικό (μετά τη μελέτη της Attac τον Αύγουστο του 2013) η οποία αναλύει πού τελικά αξιοποιήθηκαν τα χρήματα των πιστωτών, αρμόδιες υπηρεσίες από την Ελλάδα -από το υπουργείο Οικονομικών μέχρι τη Στατιστική Υπηρεσία- ουδέποτε… καταδέχτηκαν να ενημερώσουν τον λαό για το ποιοι ωφελήθηκαν από τις δόσεις των δανείων.

Καθόλου τυχαία, μπορεί να πει κανείς, μια και έτσι συντηρούνταν ο μύθος της «διάσωσης της Ελλάδας» και αποκρύβονταν οι μεγάλοι κερδισμένοι των δανείων: οι ίδιοι οι δανειστές και οι τράπεζες. Συμπέρασμα που μπορεί να αποτελέσει και το πιο ισχυρό χαρτί από τη μεριά της νέας ελληνικής κυβέρνησης, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που θα ξεκινήσει με τους πιστωτές, για να διεκδικήσει τη διαγραφή του χρέους.

*Πηγή: Επίκαιρα

Nonews-NEWS: Μανώλης Γλέζος: Το 'πε και ο Πλούταρχος...

Nonews-NEWS: Μανώλης Γλέζος: Το 'πε και ο Πλούταρχος...: Είναι μαλακία να δανείζεσαι (BINTEO)...  Τι έγινε χθες (στο Εurogroup) ρώτησε τον Μανώλη Γλέζο, ο Καμπουράκης (ΜΕGA). Το ιστορικό στέλ...

ΠΩΛ ΜΕΙΣΟΝ: Η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΤΑΝ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Για τον τρόπο που διαπραγματεύεται η νέα κυβέρνηση αλλά και το πώς έφτασε στα χέρια του το «προσχέδιο Μοσκοβισί», μίλησε ο δημοσιογράφος Πωλ Μέισον.

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον Alpha, ο Πωλ Μέισον αποκάλυψε ότι έλαβε το κείμενο Μοσκοβισί μέσω «διαρροής» και ότι η εξέλιξη αυτή ήταν πολύ σημαντική, καθώς αποδείκνυε ότι το έγγραφο ήταν υπαρκτό.

Όπως υποστήριξε ο κ. Μέισον: «Γιούνκερ, Μοσκοβισί και γαλλική κυβέρνηση θέλουν συμφωνία, υπάρχει όμως και μία άλλη πτέρυγα στην ΕΕ που θέλει να επιβάλει δύο πράγματα: είτε την ολοκληρωτική κατάρρευση του προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ, είτε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ».

 Στην ίδια συνέντευξη, ο δημοσιογράφος εκτίμησε ότι ο πρωθυπουργός δεν θα κάνει πίσω, ενώ σημείωσε ότι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν μπορούν να κατανοήσουν την ελληνική πραγματικότητα. «Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν αντιστεκόταν καθόλου στις Βρυξέλλες» είπε.

«Είναι μία πρωτόγνωρη, άγνωστη εμπειρία να υπάρχει αριστερή κυβέρνηση σε μία χώρα όπως η Ελλάδα. Είναι σαν να παίζει μία μικρή τοπική ομάδα εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης» τόνισε χαρακτηριστικά.

 

newsbomb

Αυτό δεν είναι Eurogroup, είναι κουκλοθέατρο...

(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Η έξοδος από τα μνημόνια της υποδούλωσης, των Μέρκελ και Σόιπλε, να είναι οριστική και αδιαπραγμάτευτη. Διότι, δεν θα υπάρξει ποτέ ευημερία και ευτυχία μέσα στη δουλεία, ακόμα κι αν γίνουμε όλοι οι Έλληνες «σωστοί» και υπάκουοι στα προγράμματα των Γερμανών. Όπως σωστά παρατήρησε ο  Άγγλος βιολόγος και συγγραφέας, Thomas H. Huxley: «είναι καλύτερο να κάνει λάθη ένας άνθρωπος ελεύθερος, παρά να είναι σωστός και σκλαβωμένος» (It is far better for a man to go wrong in freedom than to go right in chains).

massmedia-gr

ΑΥΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Η αποτυχία του μνημονίου σε μια εικόνα...

Κρούγκμαν: Βαϊμάρη του Αιγαίου η Ελλάδα

Νέα έκκληση προς τους ευρωπαίους να δώσουν στην Ελλάδα «μια ευκαιρία να ανακάμψει» απευθύνει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν με άρθρο του στους New York Times.

Ο Πόλ Κρούγκμαν συγκρίνει την κατάσταση στη σημερινή Ελλάδα με εκείνη των ημερών της Βαϊμάρης, επισημαίνει ότι η ύφεση και η οικονομική καταστροφή στη χώρα μας είναι πλέον ανάλογες με εκείνην που υπέστη η Γερμανία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και καλεί τους ευρωπαίους ηγέτες να πάρουν τα σωστά μαθήματα από την ιστορία. Και, για μια ακόμη φορά, τονίζει πως το ελληνικό χρέος, ως έχει, δεν μπορεί να αποπληρωθεί και πώς η Ελλάδα δεν αντέχει άλλη παράταση της ασφυκτικής λιτότητας.

Ολόκληρο το άρθρο του Πολ Κρούγκμαν

«Αν προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για τις πολιτικές που χρειαζόμαστε σε μια υφεσιακή παγκόσμια οικονομία, είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα απαντήσουν παραπέμποντας  στη Βαϊμάρη, που υποτίθεται ότι αποτελεί μάθημα για τους κινδύνους των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και της νομισματικής επέκτασης. Όμως η ιστορία της Γερμανίας μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο σχεδόν πάντα αναφέρεται με περίεργα επιλεκτικό τρόπο.  Ακούμε συνεχώς για τον υπερπληθωρισμό του 1923, όταν ο κόσμος κουβαλούσε καρότσια με χρήμα, όμως ποτέ δεν ακούμε για τον πιο σχετικό αποπληθωρισμό των αρχών της δεκαετίας του 1930, όταν η κυβέρνηση του καγκελάριου Μπρούνινγκ -έχοντας πάρει το λάθος μάθημα- προσπαθούσε να υπερασπιστεί τη σύνδεση της Γερμανίας με τον χρυσό με σφιχτή νομισματική πολιτική και σκληρή λιτότητα.
Και τι γίνεται με αυτό που συνέβη πριν από τον υπερπληθωρισμό, όταν οι νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις προσπάθησαν να αναγκάσουν τη Γερμανία να πληρώσει τεράστιες επανορθώσεις; Αυτή είναι επίσης μια ιστορία που έχει μεγάλη σχέση με τη σύγχρονη εποχή, διότι έχει άμεση σχέση με την κρίση που εξελίσσεται τώρα γύρω από την Ελλάδα.

Το θέμα είναι πως τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι κρίσιμης σημασίας οι ηγέτες της Ευρώπης να θυμηθούν τη σωστή ιστορία. Αν δεν το κάνουν, το ευρωπαϊκό εγχείρημα της ειρήνης και της δημοκρατίας μέσω της ευημερίας, δεν θα επιβιώσει.

Σε ό,τι αφορά τις επανορθώσεις: η βασική ιστορία είναι ότι η Βρετανία και η Γαλλία, αντί να θεωρήσουν την νεο -εδραιωθείσα δημοκρατία στη Γερμανία πιθανό εταίρο, της συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν ο κατακτημένος εχθρός, απαιτώντας να τις αποζημιώσει για τις δικές τους πολεμικές απώλειες. Αυτό δεν ήταν καθόλου σοφό – και αυτά που απαιτήθηκαν από τη Γερμανία ήταν αδύνατον να εφαρμοστούν, για δύο λόγους:

Πρώτον, η γερμανική οικονομία είχε ήδη καταστραφεί από τον πόλεμο. Δεύτερον, το πραγματικό βάρος για αυτήν τη βυθισμένη οικονομία θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από την άμεση πληρωμή των εκδικητικών συμμάχων.

Στο τέλος, και αναπόφευκτα, τα πραγματικά ποσά που εισέπραξαν από τη Γερμανία ήταν πολύ μικρότερα από τις απαιτήσεις των συμμάχων. Όμως η προσπάθεια να επιβληθεί φόρος υποτέλειας σε ένα κατεστραμμένο κράτος -μάλιστα, η Γαλλία εισέβαλε και κατέλαβε τη βιομηχανική καρδιά της Γερμανίας, το Ρουρ, σε μια προσπάθεια να πάρει την πληρωμή της- σακάτεψε τη γερμανική δημοκρατία και δηλητηρίασε τις σχέσεις της με τους γείτονές της.

Και αυτό μας φέρνει στην αντιπαράθεση μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της. Μπορείτε να επιχειρηματολογήσετε ότι η Ελλάδα προκάλεσε μόνη της τα προβλήματά της, αν και είχε μεγάλη συνδρομή σ' αυτό από ανεύθυνους πιστωτές. Στο σημείο αυτό, ωστόσο, το απλό γεγονός είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει πλήρως τα χρέη της. Η λιτότητα έχει καταστρέψει την οικονομία της όσο ολοκληρωτικά κατέστρεψε τη Γερμανία η στρατιωτική ήττα – το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας μειώθηκε κατά 26% από το 2007 μέχρι το 2013, έναντι της πτώσης 29% που κατέγραψε το γερμανικό από το 1913 μέχρι το 1919.

Παρά την καταστροφή αυτή, η Ελλάδα κάνει πληρωμές προς τους πιστωτές της, εμφανίζοντας πρωτογενές πλεόνασμα περίπου 1,5% του ΑΕΠ. Και η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να συνεχίσει να εμφανίζει αυτό το πλεόνασμα. Αυτό που δεν είναι πρόθυμη να κάνει είναι να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των πιστωτών της για τριπλασιασμό του πλεονάσματος και για συνέχιση εμφάνισης τεράστιων πλεονασμάτων για πολλά χρόνια ακόμα.

Τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα προσπαθούσε να δημιουργήσει αυτά τα τεράστια πλεονάσματα; Θα έπρεπε να περικόψει περαιτέρω τις κρατικές δαπάνες – όμως αυτό δεν θα ήταν το τέλος της ιστορίας. Οι περικοπές δαπανών έχουν ήδη οδηγήσει την Ελλάδα σε βαθιά ύφεση, και οι περαιτέρω περικοπές θα έκαναν την ύφεση αυτή ακόμα βαθύτερη. Η μείωση των εισοδημάτων θα σήμαινε μείωση των φορολογικών εσόδων και έτσι το έλλειμμα θα μειωνόταν κατά πολύ λιγότερο απ' όσο η αρχική μείωση των δαπανών – πιθανότατα λιγότερο από το ήμισυ. Για να πετύχει τον στόχο της, τότε, η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε άλλον γύρο περικοπών και στη συνέχεια σε άλλον.

Επιπλέον, μια συρρικνούμενη οικονομία θα οδηγούσε και σε πτώση των ιδιωτικών δαπανών – σε ένα ακόμα έμμεσο τίμημα της λιτότητας.

Όλα αυτά, και η προσπάθεια να βρεθεί το επιπλέον 3% του ΑΕΠ που απαιτούν οι πιστωτές, θα κόστιζε στην Ελλάδα όχι 3%, αλλά περίπου 8% του ΑΕΠ. Και θυμηθείτε ότι αυτό θα ερχόταν να προστεθεί σε μια από τις χειρότερες οικονομικές υφέσεις της Ιστορίας.

Τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα απλώς αρνούνταν να πληρώσει; Τα ευρωπαϊκά κράτη του 21ου αιώνα δεν χρησιμοποιούν τους στρατούς τους για να εισπράττουν τα χρωστούμενα. Όμως υπάρχουν άλλες μορφές εξαναγκασμού. Γνωρίζουμε τώρα πως το 2010 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ουσιαστικά απείλησε με διάλυση το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα αν δεν συμφωνούσε το Δουβλίνο σε ένα πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η απειλή για κάτι παρόμοιο αιωρείται ξεκάθαρα πάνω από την Ελλάδα, αν και ελπίζω πως η κεντρική τράπεζα, η οποία βρίσκεται πλέον υπό διαφορετική και πιο ανοιχτόμυαλη διοίκηση, δεν θα το κάνει.

Σε κάθε περίπτωση, οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα πρέπει να καταλάβουν ότι η ευελιξία – το να δώσουν στην Ελλάδα μια ευκαιρία να ανακάμψει- είναι προς το δικό τους συμφέρον. Μπορεί να μην τους αρέσει η νέα αριστερή κυβέρνηση, όμως είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση οι ηγέτες της οποίας, απ' όσα έχω ακούσει, είναι ειλικρινά προσηλωμένοι στα δημοκρατικά ιδεώδη. Η Ευρώπη θα μπορούσε να τα πάει πολύ χειρότερα –και αν οι πιστωτές είναι εκδικητικοί, τότε θα τα πάει πολύ χειρότερα». 

tvxs

Bloomberg: Η Ευρώπη ρισκάρει κάτι περισσότερο από λεφτά με την Ελλάδα

Καθώς ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας εστιάζει στα οικονομικά επιχειρήματα για μια νέα συμφωνία διάσωσης για την Ελλάδα, η στρατηγική σημασία της χώρας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να κάνει...
«πολλά» για να πείσει την Γερμανία να του χορηγήσει παραχωρήσεις, επισημαίνει το πρακτορείο Bloomberg.

Όπως τονίζεται χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα, με τον πόλεμο στη Συρία στα ανατολικά, την κατάρρευση του κράτους της Λιβύης στα νότια και μια εκκολαπτόμενη κατάπαυση πυρός στα βόρεια να προσθέτουν τις πολυετείς εντάσεις μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων του, η αξία της Ελλάδας ως μέλος του ΝΑΤΟ και τα λιμάνια της στην Ανατολική Μεσόγειο, αυξάνεται.

«Δικαιολογημένα θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς εάν η Ευρώπη, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να αντέξουν το να δημιουργηθεί κενό εξουσίας και μια μαύρη τρύπα σε μια κρίσιμη περιοχή», δήλωσε ο Θάνος Δόκος, διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής. «Ίσως αυτό να μην είναι μια αποδεκτή απώλεια για μια ΕΕ με φιλοδοξίες να διαδραματίσει ένα σημαντικό παγκόσμιο και περιφερειακό ρόλο».

Όπως τονίζεται ακόμη στο δημοσίευμα του Bloomberg, η διπλωματική προσπάθεια που έπεισε την Ρωσία να ανακόψει την βία στην Ουκρανία προκλήθηκε από την πολύ πιο φιλική ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ του προέδρου Vladimir Putin με τον Έλληνα πρωθυπουργό. «Σηματοδότησε για την Γερμανίδα Καγκελάριο, ότι οι ευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν περισσότερα από τα 195 δισ. ευρώ σε κεφάλαια διάσωσης που κινδυνεύουν να χάσουν σε αυτή την αντιπαράθεση με την Ελλάδα».

Επίσης, το δημοσίευμα επισημαίνει ότι η Ελλάδα είναι μεταξύ των ελάχιστων που συμβαδίζουν με τις συστάσεις του ΝΑΤΟ για τις αμυντικές δαπάνες, και έχει τώρα περισσότερα από 200 μαχητικά αεροσκάφη και 1.000 άρματα μάχης. ΟΙ εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ περιλαμβάνουν μια στρατιωτική βάση στην Κρήτη που χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια των βομβαρδισμών της Λιβύης το 2011.

Αυτός ο ρόλος είναι ίσως το ισχυρότερο όπλο στα χέρια του Αλ. Τσίπρα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την υπόλοιπη ευρωζώνη, σύμφωνα με τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, Δ. Κούρκουλα.

Το Bloomberg αναφέρει ακόμη ότι ο Putin φλερτάρει με την Ελλάδα την ώρα που η Γερμανία παίζει σκληρό παιχνίδι για τις παραχωρήσεις που ζητάει ο Έλληνας πρωθυπουργός για το χρέος της Ελλάδας. «Στις 11 Φεβρουαρίου, καθώς ο Γ. Βαρουφάκης δεν κατόρθωνε να πετύχει μια συμφωνία και η Merkel σφυρηλατούσε μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μετά από 18 ώρες συνομιλιών με τον Putin, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergei Lavrov δήλωσε ότι η χώρα του θα εξέταζε την παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα, εάν ο Αλ. Τσίπρας τη ζητούσε».

Στο μεταξύ, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, υποβάθμισε την προοπτική περαιτέρω κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, που απαιτεί την ομόφωνη στήριξη όλων των κρατών μελών της ΕΕ. Η Ελλάδα πρέπει να είναι προσεκτική να μην θέσει σε κίνδυνο την διαπραγματευτική της θέση, δήλωσε ο Δ. Κούρκουλας, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών. Φλερτάροντας με τον Putin, ο Αλ. Τσίπρας ρισκάρει να υπονομεύσει την αξιοπιστία του με την υπόλοιπη ΕΕ, δήλωσε.

«Με τις κινήσεις τους τον τελευταίο καιρό, μπορεί να χάσουν αυτό το πλεονέκτημα. Μπορείς να έχεις εξαιρετικές σχέσεις με τη Ρωσία χωρίς να τροφοδοτείς ανησυχίες ότι παίζεις δύο παιχνίδια την ίδια στιγμή».

 left.gr

''Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΗ, ΑΛΛΙΩΣ...''

Σκληρή στάση της κυβέρνησης απέναντι στους Ευρωπαίους είναι η συμβουλή...
των Financial Times όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις.

Σε άρθρο του ο Wolfgang Münchau υποστηρίζει ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος: Εναντίωση στο υφιστάμενο πρόγραμμα, εξηγώντας ότι ο στόχος των πλεονασμάτων που προβλέπει το μνημόνιο είναι αδιανόητος για χώρες με τόσο υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Την ίδια ώρα προειδοποιεί τον υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη ότι θα πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του στο Eurogroup της Δευτέρας, καθώς θα συναντήσει «πολική ψυχρότητα» από τους συνομιλητές-ομολόγους του. «Πρόκειται για τον απεσταλμένο της πρώτης ελληνικής κυβέρνησης με δημοκρατική εντολή για αντίσταση στο άκρως δυσλειτουργικό καθεστώς του μνημονίου, το οποίο έχει αποδειχθεί οικονομικά αστοιχείωτο και πολιτικά μη βιώσιμο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Münchau.

Ο Βρετανός αρθρογράφος στέκεται παράλληλα και στο απευκταίο ενδεχόμενο να υποχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση στα «θέλω» των Ευρωπαίων, κάτι που θα αποτελέσει «πολιτική ταφόπλακα» για τους ίδιους στην Ελλάδα, με τους πολίτες να στρέφονται στη Χρυσή Αυγή.

Ο Münchau αναφέρει αναλυτικά στο άρθρο του:

«Εάν θέλει η Ευρωζώνη να επιβιώσει με τις σημερινές γεωγραφικές της διαστάσεις, αυτό το καθεστώς θα πρέπει να εγκαταλειφθεί.

Φυσικά, η εναντίωση της Ελλάδας στις ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρύβει σοβαρό ρίσκο. Οι επιπτώσεις από μια αποτυχία εξεύρεσης συμφωνίας είναι πλήρως κατανοητές:
η Ελλάδα ρισκάρει μια οικονομική κατάρρευση και μαζί με αυτή, και μια αναγκαστική έξοδο από την Ευρωζώνη.

Το θέμα που βρίσκεται σήμερα επί τάπητος είναι η χορήγηση νέου δανείου στην Αθήνα για να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες για τους επόμενους μήνες.

Στην ουσία, το ζήτημα δεν είναι τα χρήματα αλλά το περιτύλιγμα, εξηγεί ο αρθρογράφος των FT.

Οι Έλληνες θέλουν ένα πρόγραμμα-γέφυρα με την έμμεση παραδοχή ότι τα προηγούμενα προγράμματα έχουν αποτύχει, ενώ οι ευρωπαίοι εταίροι υποστηρίζουν τη λιτότητα για ιδεολογικούς λόγους. Τι πρέπει να κάνει η ελληνική κυβέρνηση;

Θα πρέπει να μείνει ανυποχώρητη στη θέση της και να μην δεχθεί παράταση του υφιστάμενου προγράμματος, απαντά ο Münchau, εξηγώντας ότι ο στόχος των πλεονασμάτων που προβλέπει το μνημόνιο είναι αδιανόητος για χώρες με τόσο υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Σύμφωνα με τον Wolfgang Münchau οι Έλληνες θέλουν ένα απλό δάνειο γέφυρα σε συνδυασμό με την αυτονόητη παραδοχή ότι τα προηγούμενα προγράμματα στήριξης έχουν αποτύχει. Άλλοι διαφωνούν. Οι Γερμανοί υποστηρίζουν το πρόγραμμα λιτότητας για ιδεολογικούς λόγους. Οι Πορτογάλοι είναι αντίθετοι σε οποιαδήποτε συμφωνία για την Ελλάδα, δεδομένου ότι έχουν υιοθετήσει όλα τα προγράμματα λιτότητας. Και οι Λιθουανοί λένε: είμαστε ακόμη φτωχότεροι από ό, τι είναι οι Έλληνες Γιατί θα πρέπει να τους βοηθήσουμε;

Λοιπόν, τι θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να κάνει; Θα πρέπει να επιμείνει στην θέση της να μην δεχθεί τη συνέχιση του υπάρχοντος προγράμματος χρηματοδοτικής στήριξης. Με τον τρόπο αυτό δεν θα δεσμεύεται από την αυτοκαταστροφική πολιτική όπως π.χ. να πετύχει 3% του ΑΕΠ πρωτογενές πλεόνασμα. Για μια χώρα με τεράστια ανεργία, ένας τέτοιος στόχος είναι παραλογισμός. Θα ήταν, το καλύτερα η Ελλάδα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη.

Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, η Αθήνα θα πρέπει να προετοιμάσει ένα σχέδιο Β. Αυτό δεν σημαίνει κατ 'ανάγκη την τυπική έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη, η οποία θα ήταν επικίνδυνη  επιλογή. Υπάρχουν ευφυέστερες επιλογές.

Η πιο συνετή είναι η εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος - όχι απαραίτητα χαρτονόμισμα -  περισσότερο θα λειτουργεί σαν ένα χρεόγραφο που εκδίδεται από την κυβέρνηση και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ορισμένους σκοπούς.

Ορισμένοι οικονομολόγοι όπως ο Robert Parenteau, οικονομολόγος των ΗΠΑ, πρότεινε αυτό που αποκάλεσε φόρος αναμονής που συνδέονται με την πορεία των φορολογικών εσόδων.
Υπάρχουν τέτοια μέσα στις ΗΠΑ σε κρατικό επίπεδο.

Ενεργούν ως πίστωση φόρου που επιτρέπει στις κυβερνήσεις να διαθέτουν δημοσιονομικό έλλειμμα μέχρις ότου ανακάμψει η οικονομία. Με ένα τέτοιο μέσο η Ελλάδα θα μπορούσε να εγκαταλείψει την λιτότητα χωρίς να εγκαταλείψει το ευρώ.

Ο John Cochrane, ένας συντηρητικός οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, προτείνει  η ελληνική κυβέρνηση να εκδώσει  ηλεκτρονικό χρήμα, όχι κατ 'ανάγκην σε μετρητά που θα χρησιμοποιείται για να πληρωθούν συντάξεις και άλλες πληρωμές.

Τα IOUs όπως ονομάζονται θα εκπληρώνουν  μία από τις βασικές λειτουργίες του χρήματος θα αποτελούν  μέσο ανταλλαγής. Θα μπορούν με αυτό το χρήμα να αγοράζουν τρόφιμα ή για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Η πιο επικίνδυνη εναλλακτική λύση θα ήταν το Grexit. Αυτή είναι μια επιλογή που η  Ελλάδα θα πρέπει να αποφύγει επειδή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και....διασπαστική. Το Grexit θα είναι δυνητικά πιο επικίνδυνο για την ίδια την ευρωζώνη γιατί θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες. Πάντως το Grexit θα εξακολουθεί να είναι προτιμότερο από το status quo.

Το χειρότερο σενάριο θα ήταν για την ελληνική κυβέρνηση να αποδεχθεί την ήττα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ συναινέσει...τότε πολιτικά θα φθαρεί και οι πολίτες θα στραφούν στην Χρυσή Αυγή. Κατά την άποψη μου είναι προτιμότερο για την ευρωζώνη να εγκαταλείψει τις αποτυχημένες πολιτικές των τελευταίων πέντε ετών και να προχωρήσει σε νέες πολιτικές.

Εάν όλα αυτά αποτύχουν τότε για την Ελλάδα η καλύτερη επιλογή θα ήταν μια ημιέξοδος από το ευρώ με παράλληλο νόμισμα και με χρεοκοπία Είτε έτσι είτε αλλιώς, θα πρέπει να υψώσουν το ανάστημά τους, τη Δευτέρα οι Έλληνες».

Ισπανοί πανεπιστημιακοί: «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα» Πηγή: Ισπανοί πανεπιστημιακοί: «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα»

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ EL PUBLICO

Η Γερμανία χρωστά χρήματα στην Ελλάδα και, σύμφωνα με αρκετούς υπολογισμούς, το ποσόν αυτό ανέρχεται σχεδόν στα διπλά χρήματα από αυτά που έχει λάβει η Αθήνα από τους Ευρωπαίους εταίρους της, αποφαίνεται σε σημερινό της δημοσίευμα η ισπανική ηλεκτρονική εφημερίδα El Publico.

Επικαλούμενη στοιχεία από μελέτες γνωστών και καθ' όλα έγκριτων Ισπανών ιστορικών κι οικονομολόγων, η αριστερών αποκλίσεων εφημερίδα δημοσιεύει, υπό τον τίτλο «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα» έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή από το χιτλερικό καθεστώς του αναγκαστικού δανείου, ισοδύναμου με 3 δισεκ. ευρώ, τη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως τη συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, εάν για το κατοχικό δάνειο «ισοδύναμο με 3 δισεκ. ευρώ», «εφαρμοσθεί ως σημείο αναφοράς το μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσόν που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισεκ. ευρώ».

Ποσόν που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει από την πλευρά του κι ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν/μιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, «μολονότι η Κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη» επισημαίνοντας τις μεγάλες απώλειες, από πείνα και κακουχίες, μεταξύ του πληθυσμού τις χώρας και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.

«Ο υπολογισμός της καταστροφής»

«Ο υπολογισμός της καταστροφής» εκτιμά ο Φαγιάνας Εσκουέρ «ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισεκ. ευρώ. Ποσό που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισεκ. ευρώ» υπογραμμίζεται στο ίδιο άρθρο. «Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα» προσθέτει ο ίδιος καθηγητής.
Μάλιστα η εφημερίδα σημειώνει ιδιαίτερα, πως οι αποζημιώσεις, που αξιώνουν οι Έλληνες, δεν φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη που πρέπει να τους δοθούν: «162 δισεκ. ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της Κατοχής (….) τα 108 δισεκ. αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης».

Αναφορικά με τη δυσαρέσκεια της γερμανικής κυβέρνησης για τη μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο θέμα των επανορθώσεων, αλλά και στον παραλληλισμό που «τόλμησε» ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης στο Βερολίνο με την κατάσταση που οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα, ο καθηγητής στο UCM Κάρλος Σανθ Ντίαθ δηλώνει πως «δεν ήταν μία αναιδής στάση. Κανένα άλλο έθνος δεν μπορεί να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση στην Ελλάδα. Η Ευρώπη οφείλει να διδαχθεί το μάθημα πως, όταν φέρνουν έναν λαό στην απογοήτευση και την ταπείνωση, ο δρόμος προς τον εξτρεμισμό ανοίγει διάπλατα».

«Η Γερμανία πέτυχε από την Ευρώπη συμφωνία ότι πάνω απ’ όλα δεν πρόκειται να αποζημιώσει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης»

Ο Σανθ Ντίαθ επιπλέον υπενθυμίζει πως η «Γερμανία πέτυχε από την Ευρώπη συμφωνία ότι πάνω απ’ όλα δεν πρόκειται να αποζημιώσει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης», για τις «βοήθειες» εν είδει άλλου «Σχεδίου Μάρσαλ» που τις εξανάγκασε να της δώσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμφωνία που, όπως υπογράμμισε ο Γερμανός οικονομολόγος του London School of Economics Άλμπρεχτ Ριτσλ (σε συνέντευξή του στο Der Spiegel το 2011), καθιστά τη Γερμανία στον μεγαλύτερο χρεώστη του 20ου αιώνα, αλλά ακόμη και σε όλη την σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία, καθώς ήταν πρωταγωνιστής στις πιο βαριές εθνικές χρεοκοπίες».

Κατά τον Σανθ Ντίαθ, η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της... à la Γερμανικά, υπογραμμίζοντας πως χάρις σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για τη σημερινή ανάπτυξή της. Καταλήγοντας σχολιάζει: «Η Γερμανία ήταν η χώρα που επωφελήθηκε όσο καμμία άλλη από την ΕΕ, συνεπώς είναι εκείνη που περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλο οφείλει να φροντίσει γι αυτήν». Το άρθρο ολοκληρώνεται με την παρατήρηση του ίδιου καθηγητή, πως ψίχουλα που έδωσε η Γερμανία οιωνεί επανορθώσεων στην Ελλάδα μεταπολεμικά, «ήταν μία αρχική δόση εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά τη (γερμανική) ενοποίηση. Όμως, τα πάντα παρέμειναν σ’ αυτό το σημείο και μάλλον θα παραμείνο

iefimerida.

Άνεμος Αντίστασης: Ο Αβραμόπουλος ως διαπραγματευτικό χαρτί εν όψει Γ...

Άνεμος Αντίστασης: Ο Αβραμόπουλος ως διαπραγματευτικό χαρτί εν όψει Γ...: Πλήρης δικαίωση του Άνεμου Αντίστασης στην εσκεμμένη στοχοποίηση της αριστερής πλατφόρμας από τα παπαγαλάκια καθώς και στο χαρτί Αβραμό...

Λύματα..

Λύματα..

     Μήπως θα έπρεπε η επόμενη συγκέντρωση στήριξης της κυβέρνησης,
     ..να γίνει έξω απ' τα κανάλια των θαλασσοδανείων;
     Μήπως;

Πολ Κρούγκμαν: Τι πραγματικά ζητά η Τρόικα από την Ελλάδα Πηγή: Πολ Κρούγκμαν: Τι πραγματικά ζητά η Τρόικα από την Ελλάδα

Αυτό που ζητά η Τρόικα από την Ελλάδα μοιάζει με τις αποζημειώσεις που προσπάθησαν να αποσπάσουν οι Σύμμαχοι από τη Γερμανία μετά από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφει ο Πολ Κρούγκμαν, σε μία ανάλυση με το πρωτογενές πλεόνασμα στο επίκεντρο.

«Το βασικό είναι ότι η Ελλάδα, μέσα από απίστευτες θυσίες, έχει καταφέρει να πετύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού -ένα πλεόνασμα χωρίς τους τόκους- παρά την ύφεση», γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος σε άρθρο του στην εφημερίδα New York Times.

«Αυτό το πλεόνασμα εκτιμάται ότι αυτή τη στιγμή κινείται περίπου στο 1,5% του ΑΕΠ. Η ελληνική κυβέρνηση δεν ζητά επιστροφή σε πρωτογενή ελλείμματα. Οπως το αντιλαμβάνομαι, απλώς προτείνει να της επιτραπεί να σταθεροποιήσει το πλεόνασμα σε αυτό το επίπεδο και όχι να το ανεβάσει στο 4,5% του ΑΕΠ, επίπεδο με λίγα προηγούμενα στην ιστορία», προσθέτει.

«Μπορεί να πιστεύεται ότι αυτό το 3% του ΑΕΠ δεν είναι μεγάλη υπόθεση (προσπαθήστε όμως να βρείτε 500 δισ. δολάρια το χρόνο σε περικοπές δαπανών στις ΗΠΑ). Στη μακροοικονομία όμως, είναι μεγαλύτερο από ότι φαίνεται. Μοιάζει πολύ με τις αποζημιώσεις που προσπάθησαν να αποσπάσουν οι Σύμμαχοι από τη Γερμανία μετά από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο- αν και για διαφορετικούς λόγους. Αναγκάζοντας την Ελλάδα να έχει τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα σε αυτό το σημείο θα επιβάλλει ένα ''υπερβολικό φορτίο'' πέρα και πάνω από το άμεσο κόστος από τα ίδια τα πλεονάσματα», σημειώνει ο Κρούγκμαν.

Καταρχάς, η λιτότητα έχει πολύ αρνητική επίδραση στην παραγωγή μίας χώρας που δεν έχει το δικό της νόμισμα και κατά συνέπεια δεν μπορεί να αντισταθμίσει την πτώση της ζήτησης με νομισματική πολιτική, συνεχίζει ο οικονομολόγος, ο οποίος συμπεριέλαβε στο άρθρο του και ένα διάγραμμα το οποίο, όπως εξηγεί, δείχνει τι θα έπρεπε να συμβεί στο ελληνικό ΑΕΠ σύμφωνα με την αρχική συμφωνία του 2010 σε σύγκριση με το τι ακριβώς συνέβη. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τεράστιο έλλειμμα αντανακλά τις αρνητικές επιπτώσεις της λιτότητας, τις οποίας το ΔΝΤ παραδέχεται ότι υποτίμησε σε μεγάλο βαθμό», σχολιάζει.


Αναλύοντας ότι με βάση λογικές εκτιμήσεις ο πολλαπλασιαστής για την Ελλάδα είναι της τάξεως του 1,3%, ο Πολ Κρούγκμαν τονίζει ότι για να επιτευχθούν οι επιπλέον τρεις ποσοστιαίες μονάδες του πλεονάσματος που απαιτεί η Τρόικα, η Ελλάδα θα έπρεπε στην πραγματικότητα να βρει πάνω από 6 μονάδες του ΑΕΠ σε περικοπές δαπανών ή αυξήσεις φόρων. Και παράλληλα, η μείωση των κρατικών δαπανών θα οδηγούσε σε μείωση και της ιδιωτικής δαπάνης.

«Το θέμα είναι, ότι απαιτώντας από την Ελλάδα να έχει μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα, η Τρόικα ουσιαστικά απαιτεί από την Ελλάδα να κάνει θυσίες της τάξεως ενός επιπλέον 7,5-8% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με στάση που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση», καταλήγει ο Κρούγκμαν.

Πηγή:iefimerida

Γηραιά Hπειρος και Nέος Kόσμος

Του Γιώργου Καπόπουλου

Tο τελευταίο που θα επιθυμούσαν οι HΠA αυτή τη στιγμή θα ήταν μια αποσταθεροποίηση της Eυρωζώνης, είτε με αδιέξοδο στη διαπραγμάτευση της Aθήνας με τους εταίρους της, είτε με την αδυναμία ανάσχεσης της διολίσθησης προς τον αποπληθωρισμό και την παρατεταμένη ύφεση.

Στην Oυάσιγκτον επιθυμούν διακαώς την πλήρη εναρμόνιση της Eυρωζώνης με τις επιλογές της Fed από το 2008, αλλά υψίστη προτεραιότητά τους παραμένει η αποφυγή οποιασδήποτε αποσταθεροποίησης. Στο όνομα της σταθερότητας ο αμερικανικός παράγων ήταν, είναι και θα είναι πρόθυμος να αποδεχθεί την αργή μετακίνηση του Bερολίνου από τη μονομερή λιτότητα σε μια παρεμβατική υπέρ της ανάπτυξης πολιτική.

Στις HΠA γνωρίζουν ότι μια Eυρωζώνη βραχυκυκλωμένη από την αντιπαράθεση της Γερμανίας με Γαλλία – Iταλία θα έχει ακόμη μικρότερη βούληση και δυνατότητα για μια πολιτική πυγμής απέναντι στη Pωσία, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στην Oυκρανία, και θα δυσκολεύεται να διαθέσει μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες για την αναζωογόνηση του NATO κυρίως στην Aνατολική Eυρώπη.

Kυρίως όμως και πάνω από όλα μια μετωπική σύγκρουση εντός Eυρωζώνης θα μετέθετε χρονικά στις καλένδες, αν δεν οδηγούσε σε ναυάγιο, για το ορατό μέλλον, την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και την υπογραφή της Διατλαντικής Συνθήκης Eλεύθερου Eμπορίου.

H υπογραφή της Συνθήκης δεν θα διασφαλίζει μόνον τη σταθερή και χωρίς απρόοπτα πρόσβαση των HΠA στην περιφερειακή οικονομία της E.E. – Eυρωζώνης. Όπως έχει δείξει και η εμπειρία δύο και πλέον δεκαετιών ζωής της Bορειοατλαντικής Συνθήκης Eλεύθερου Eμπορίου (NAFTA), μια θεσμικά κατοχυρωμένη Ένωση Eλεύθερου Eμπορίου οδηγεί αργά ή γρήγορα στην εναρμόνιση της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής όλων των πλευρών.

Έτσι η Oυάσιγκτον χειρίζεται και επί της ουσίας αλλά και επικοινωνιακά εντελώς διαφορετικά την κρίση στην Eυρωζώνη από ότι το Λονδίνο: Για την κυβέρνηση Kάμερον κάθε αντιπαράθεση ή τριβή εντός της ONE των «19» είναι μία ανέξοδη ευκαιρία πλειοδοσίας ευρωσκεπτικισμού, με προφανή στόχο την ανάσχεση της ενίσχυσης του Φάραζ και του Kόμματος Aνεξαρτησίας του Hνωμένου Bασιλείου.

Oύτως ή άλλως, παρά τις όποιες εντυπώσεις θεσμικής στεγανότητας, όλα τα σοβαρά προβλήματα της Eυρωζώνης συζητούνται και στην Oμάδα G-7, που μετά την εκδίωξη της Mόσχας είναι ένα διατλαντικό φόρουμ συν την Iαπωνία, 

αλλά και όπως καταδείχθηκε στην Yπουργική Σύνοδο της Kωνσταντινούπολης και στην Oμάδα των G-20.

H στρατηγική των HΠA απέναντι στην E.E.-Eυρωζώνη λειτουργεί όχι ως δυναμική διαμόρφωσης ή ενίσχυσης ενός αντιγερμανικού μετώπου αλλά ως διαρκής διαμεσολάβηση-εξισορρόπηση ανάμεσα στο Bερολίνο και τους εταίρους του.

Στη θεώρηση των HΠA, η Διατλαντική Ένωση Eλευθέρου Eμπορίου δεν θα λειτουργήσει μόνον ως καταλύτης εναρμόνισης της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής της Bόρειας Aμερικής και της Eυρώπης. Θα διασφαλίσει τον πολλαπλασιασμό ισχύος της Δύσης στο πλαίσιο της G-20.

Σε επικοινωνιακό επίπεδο, οι HΠA παραμένουν σε συγκρατημένους τόνους ακόμη και όταν ο Oμπάμα δίνει στην καγκελάριο Mέρκελ δημόσια συστάσεις για εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης με την Aθήνα.

Ολοι γνωρίζουν, όμως, ότι παρά την σε γενικές γραμμές ισόρροπη εικόνα του όγκου των οικονομιών HΠA – E.E. η υπεροχή της Oυάσιγκτον είναι δεδομένη και συνθλιπτική:

Tα κεφάλαια που επενδύονται στην έρευνα για την ανάπτυξη της τεχνολογίας στις HΠA δεν είναι καν συγκρίσιμης κλίμακας με τα αντίστοιχα της E.E. των «28». H τεχνολογική υπεροχή διασφαλίζει στρατηγικό πλεονέκτημα στο εμπόριο αλλά και στη στρατιωτική ισχύ.

Σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όπου εθνικά κράτη και περιφερειακές ολοκληρώσεις όπως η E.E. δεν ελέγχουν τη ροή κεφαλαίων και επενδύσεων, η Oυάσιγκτον διατηρεί ως υπερόπλο, πρώτον, τον κυρίαρχο και αδιαμφισβήτητο ρόλο του δολαρίου ως μοναδικού παγκόσμια αποδεκτού νομίσματος συναλλαγών και αναφοράς και δεύτερον τον έλεγχο όλων των μηχανισμών του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

ΠΗΓΗ: Ημερησία

Aς γίνει Αρμαγεδδών!

"Εάν δεν φοβόμουν, θα ήμουν επικύνδυνος", δηλώνει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, σε απάντηση ερώτησης δημοσιογράφου της Guardian.

Σε δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, που σκιαγραφεί το προφίλ του νέου υπουργού Οικονομικών, ο Γ. Βαρουφάκης, δηλώνει:

"Συνεχώς ακούμε ότι αν δεν υπογράψετε θα γίνει Αρμαγεδδών. Η απάντησή μου είναι: Ας γίνει! Δεν υπάρχει πλάνο κωλοτούμπας. Αυτό είναι το δικό μου σχέδιο Β".

"Το πρόγραμμα διάσωσης το 2010 δεν ήταν πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας αλλά πρόγραμμα διάσωσης των Γερμανικών και Γαλλικών τραπεζών. Η γερμανική κοινή γνώμη παραπλανήθηκε στο να νομίζει ότι αυτά τα λεφτά πήγαιναν στους Έλληνες, ενώ η ελληνική κοινή γνώμη παραπλανήθηκε νομίζοντας πως αυτά τα λεφτά ήταν η σωτηρία μας”.

Έκρηξη οργής για τη μικρόψυχη συμπεριφορά Σαμαρά και την ελεεινή ανακοίνωση του ΕΛΚ!

Ακόμα και οι υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας είναι στα κάγκελα μετά την χθεσινή ντροπιαστική ανακοίνωση του ΕΛΚ όπου είναι φανερό πως είχε βάλει το χεράκι του ο Σαμαράς.

«Αυτή είναι η υποτιθέμενη στήριξη που θα προσέφερε ο Σαμαράς στον Τσίπρα»; Είπε πριν από λίγο ο Νίκος Χατζηνικολάου στην εκπομπή του στον RealFM. «Μα είναι ανακοίνωση αυτή που έβγαλε το ΕΛΚ και συνυπέγραψε ο Σαμαράς; Έτσι την εννοεί την στήριξη; Άντε να μην πω τίποτε άλλο..» συμπλήρωσε.

Μετωπική είναι και η κριτική από την εφημερίδα Δημοκρατία, που αφιερώνει ολόκληρο σαλόνι με τίτλο: «Το ΕΛΚ με ψήφο του Σαμαρά κατά της Ελλάδας»! Χαρακτηρίζοντας μάλιστα την συμπεριφορά του Σαμαρά «Μικρόψυχη».

Υπάρχουν βέβαια και φωνές όπως αυτή του Γιώργου Τράγκα που δήλωσε ότι «Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει ο Σαμαράς από την ηγεσία της ΝΔ. Κανείς δεν μπορεί να τον ρίξει».

Γραμμή για ΚΙΔΗΣΟ δηλαδή. Η χαρά του Αλέξη.

anemosantistasis

Από το νεοφιλελευθερισμό Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού, το νεοφασισμό τής Χ.Α. και το νεοσταλινισμό τού ΚΚΕ προτιμώ το κοινωνικό συμβόλαιο Τσίπρα...

Ας ξεκινήσω από ορισμένα αυτονόητα: η επιτυχία ή όχι της διαπραγμάτευσης θα κριθεί από το κείμενο της αναπόφευκτης συμφωνίας που θα επιτευχθεί είτε την ερχόμενη είτε τη μεθεπόμενη εβδομάδα. Εχει γίνει, πάντως, πλέον κατανοητό στους πάντες, ύστερα κι από τη δημόσια τοποθέτηση Μέρκελ περί συμβιβαστικής διάθεσης, πως δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο Grexit. Είναι, επίσης, αυτονόητο ότι σε μία διαπραγμάτευση κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Μόνο όταν θα ξέρουμε το αποτέλεσμά της θα μπορέσουμε να κρίνουμε αν αυτή ήταν επωφελής για τον ελληνικό λαό ή όχι. Σίγουρα, πάντως, θα έχουμε κερδίσει πολύ περισσότερα από το μηδέν που "κερδίσαμε" τα τελευταία πέντε χρόνια, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι η πρώτη φορά που διαπραγματευτήκαμε και δεν υπογράψαμε ένα πρόγραμμα το οποίο μας ήρθε έτοιμο από το Βερολίνο. Γι' αυτό και Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, πρωτίστως, αλλά και το Ποτάμι δευτερευόντως βρίσκονται σε καθεστώς απόλυτης αμηχανίας από τη στιγμή που η κυβερνητική και προεκλογική τους ρητορική ήταν πως η χώρα θα καταστρεφόταν αν συγκρουόμασταν με τους εταίρους. Γι' αυτό, επίσης, και θεωρώ αυτονόητο ότι με την υπογραφή τής συμφωνίας "γέφυρας" Αντ. Σαχλαμαράς και Β. Βενιζέλος θα αποτελέσουν άμεσα παρελθόν από τα κόμματά τους. Ετσι κι αλλιώς για τον ελληνικό λαό έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας από τις 25 Ιανουαρίου. Το αν, βεβαίως, η αντικατάσταση των ηγεσιών των δύο αυτών κομμάτων θα είναι αρκετή για να τα διασώσει αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο...

Οι μοναδικές, ουσιαστικώς, αντιπροτάσεις στην πολιτική ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτές της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ. Φαντάζομαι πως απευθύνομαι σε ώριμους αναγνώστες, οπότε δεν χρειάζεται να μπω σε πολλές λεπτομέρειες για να εξηγήσω γιατί το να εκτελέσουμε, για παράδειγμα, όλους τους μετανάστες και τους Αριστερούς, να αντικαταστήσουμε τις χριστοπαναγίες από τα δημόσια κτίρια με φωτογραφίες τού Χίτλερ ή το να νομιμοποιήσουμε τη σωματεμπορία και το εμπόριο ναρκωτικών κι όπλων δεν είναι ακριβώς το δικό μου όραμα για την ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα τού μέλλοντός μας. Από την άλλη, φυσικά, απαιτούνται περισσότερες εξηγήσεις γιατί η εναλλακτική τού ΚΚΕ δεν μπορεί να αποτελεί προτεραιότητα για τη χώρα. Ας υποθέσουμε πως εκλεγόταν πρωθυπουργός ο Δ. Κουτσούμπας, αποδεχόταν την εκλογή του γιατί παλαιότερα η Αλ Παπαρήγα έλεγε πως δεν ήθελε να κυβερνήσει σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, σχημάτιζε αυτοδύναμη κυβέρνηση κι ανακοίνωνε την επόμενη ημέρα την έξοδο της Ελλάδας από την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ κι οποιοδήποτε άλλο, ομολογουμένως ιμπεριαλιστικό και νεοφιλελεύθερο, διεθνή οργανισμό. Από τη μία ημέρα στην άλλη η χώρα θα έμενε εντελώς απομονωμένη σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα, το οποίο κι ο γράφων δεν θαυμάζει αλλά στο οποίο, καλώς ή κακώς και μέχρι να έρθει η σοσιαλιστική επανάσταση, καλούμαστε όλοι να ζούμε σε αυτό. Τον καπιταλισμό, άλλωστε, επικαλέστηκαν στο "Σπίτι του Λαού" για τις απολύσεις εργαζόμενων στις...κομμουνιστικές επιχειρήσεις τους ή όταν πουλούσαν τον "902" σε οφσόρ άγνωστων κεφαλαιοκρατών. Δεν θα είχαμε συμμάχους ούτε χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα γιατί κι αυτές είναι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οι οποίες προωθούν τα δικά τους μονοπώλια. Με λίγα λόγια θα μετατρεπόμασταν σε μία χώρα πιο απομονωμένη ακόμα κι από την Αλβανία τού Χότζα, ζώντας με την ικανοποίηση πως κάναμε την επαναστατική μας γυμναστική και με την ψευδαίσθηση πως αυτή δεν ήταν αδιέξοδη...

Δεν υποστηρίζω πως αυτή η Ε.Ε. είναι η Ευρώπη των λαών ούτε πως το ευρώ είναι φετίχ κι αξίζει κάθε θυσία γι' αυτό ούτε πως είμαι ικανοποιημένος από τη μη διαγραφή σημαντικού μέρους τού δημόσιου χρέους ή από τις ιδιωτικοποιήσεις στις οποίες θα προχωρήσει η κυβέρνηση στο πλαίσιο πιθανών συμβιβασμών που θα κάνει για την εξεύρεση λύσης. Οι τεχνικές απομείωσης του χρέους που πιθανόν θα συμφωνηθούν και η επιδίωξη οι αποκρατικοποιήσεις να μην αφορούν εταιρείες που προσφέρουν κοινωνικά αγαθά, όπως η ΔΕΗ, να μην γίνουν μπιρ παρά και να υπάρχει κάποιας μορφής κρατικός έλεγχος είναι προφανώς καλύτερα από το τίποτα, αλλά δεν είναι κι ό,τι ακριβώς έχει ανάγκη η χώρα. Από εκεί και πέρα, όμως, η σταλινική ηγεσία τού ΚΚΕ μας προτείνει να ακολουθήσουμε τον ίδιο ακριβώς δρόμο που ακολουθήθηκε κυρίως στην ανατολική Ευρώπη μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κι ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση στην ουσία δικτατορικών καθεστώτων με σοσιαλιστικό επίχρισμα...

Ο Περισσός μπορεί, βεβαίως, να επιμένει για δυτική προπαγάνδα και πως στη Σοβιετική Ένωση όλοι είχαν ένα πιάτο φαΐ, στέγη, παιδεία και υγεία. Θα συμφωνήσω με το τελευταίο, μόνο που ο άνθρωπος έχει ανάγκη πολλά περισσότερα από στοιχειώδη τροφή και σπίτι, τα οποία και ήταν το "τυράκι" τού υπαρκτού σοσιαλισμού στους υπηκόους του (όπως στην Ελλάδα ήταν, για παράδειγμα, ο διορισμός στο Δημόσιο ή κάποια επιδόματα) ώστε το σύστημα στην ουσία να είναι κατ' εξοχήν καπιταλιστικό, με τους μεγαλοαστούς να αντικαθίστανται από την κομματική νομενκλατούρα, η οποία νεμόταν και το μεγαλύτερο πλούτο τής χώρας, και την ελευθερία σε κάθε της μορφή να περιορίζεται στην αποθέωση της "σοφής" και "σεπτής" ηγεσίας. Με συγχωρείτε, αλλά από το νεοφιλελευθερισμό Μέρκελ-Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού, το  νεοφασισμό τής Χρυσής Αυγής και το νεοσταλινισμό τού ΚΚΕ προτιμώ τον έντιμο συμβιβασμό τού Αλέξη Τσίπρα, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι το κοινωνικό του συμβόλαιο θα έχει πρώτιστη μέριμνα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, τη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου προς όφελος των πολλών και την παροχή ίσων ευκαιριών για τη δημιουργία νέου...
tripioevro

Die Zeit: Πρέπει η Γερμανία να επιστρέψει το αναγκαστικό δάνειο?

Την ιστορική διαμάχη και τις νομικές αξιώσεις Γερμανίας και Ελλάδας όσον αφορά το κατοχικό δάνειο παρουσιάζει σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 10 Φεβρουαρίου η γερμναική εφημερίδα Die Zeit. η εφημερίδα φιλοξενεί μάλιστα την άποψη του Γερμανού ιστορικού Χάγκεν Φλάισερ, ο οποίος ζει επί χρόνια στην Ελλάδα και διδάσκει στο Πανεοιστήμιο Αθηνών, ο οποίος όπως λέει: «Η στάση της Γερμανίας προκαλεί ντροπή".

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:

Πρόκειται για θέμα το οποίο επιβαρύνει τις ελληνογερμανικές σχέσεις εδώ και δεκαετίες: Οι οφειλές της γερμανικής Βέρμαχτ στην Ελλάδα. Εκτός τού ότι σφαγιάστηκε άμαχος πληθυσμός τότε, το 1942 η ελληνική κεντρική τράπεζα υποχρεώθηκε να δώσει αναγκαστικό δάνειο ύψους 476 εκατ. προπολεμικών μάρκων στους ναζί. Τα χρήματα αυτά δεν επεστράφησαν ποτέ.

Ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απαιτεί τώρα ακριβώς αυτή την επιστροφή, ώστε να ξεπεράσει τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα του. Ένα εμπιστευτικό έγγραφο του Ελληνικού Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο διέρρευσε στον Τύπο, κάνει λόγο για έντεκα δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των τόκων.

Η γερμανική κυβέρνηση δεν βλέπει όμως τον λόγο να πληρώσει. Θεωρεί ότι οι οφειλές αυτές εμπίπτουν στις κλασικές απαιτήσεις αποζημιώσεων, επειδή πρόκειται για «αποζημίωση οικονομικού ή υλικού τύπου», οι οποίες διεκδικούνται "από μια ηττημένη χώρα ως αποζημίωση», απαντούσε σε σχετική επερώτηση του κόμματος της Αριστεράς στο γερμανικό κοινοβούλιο ήδη πέρυσι.

Είναι η επανένωση συνθήκη ειρήνης?

Έτσι, οι ελληνικές απαιτήσεις αποσβέστηκαν (κατά τη γερμανική κυβέρνηση) με τη σύμβαση για τις αποζημιώσεις του 1960. Στο έγγραφο αυτό, η Γερμανία υποχρεώθηκε να πληρώσει 115 εκατ. μεταπολεμικά μάρκα. Η γερμανική κυβέρνηση επιχειρηματολογεί επιπλέον, ότι τότε δημιουργήθηκε "ένα ευρύ πλέγμα κανόνων για τις επανορθώσεις», σύμφωνα με το οποίο μετά το τέλος του πολέμου η Γερμανία έδωσε και στην Ελλάδα κατασχεμένες μηχανές και προϊόντα.

Η συνθήκη του Λονδίνου του 1953 επιφυλασσόταν όμως για καταβολές αποζημιώσεων μετά τη σύναψη συνθήκης ειρήνης. Μια τέτοια συνθήκη ειρήνης δεν υπάρχει μέχρι σήμερα από τυπική άποψη. Η γερμανική κυβέρνηση επιχειρηματολογεί εντούτοις ότι η συνθήκη «Δύο συν τέσσερις", η οποία υπεγράφη το 1990 μεταξύ Δ. και Α. Γερμανίας αφενός και των άλλοτε συμμάχων αφετέρου, ισοδυναμεί λόγω των πολιτικών και νομικών διατυπώσεων με συνθήκη ειρήνης. Η συνθήκη "Δύο συν τέσσερις« δεν προβλέπει αποζημιώσεις, λέει η γερμανική κυβέρνηση. Σε αυτό συνηγορεί και ο τίτλος: "Τελικές ρυθμίσεις αναφορικά με τη Γερμανία".

Επιπλέον, τα τότε κράτη - μέλη του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, συνυπέγραψαν την εν λόγω συνθήκη "Δύο συν τέσσερις". Οι Ελληνες αντιτείνουν, ότι απλώς «λαμβάνουν υπόψη» τη συνθήκη αυτή. Και αυτό είναι ορθό, στη γερμανική όμως μετάφραση αναφέρεται ότι η εν λόγω συνθήκη ελήφθη υπόψη »με μεγάλη ικανοποίηση" και "χαιρετίστηκε ειλικρινά».

Οι Έλληνες επιμένουν ότι η επιστροφή του αναγκαστικού δανείου συμφωνήθηκε με τη ναζιστική Γερμανία. Επομένως τίθεται το ερώτημα αν μπορεί να θεωρηθεί ως κλασική αποζημίωση ή ως δάνειο ιδιωτικού δικαίου. Για να διευκρινισθεί αυτό νομικά, θα πρέπει η Ελλάδα να εναγάγει τη Γερμανία για επιστροφή του δανείου. Και αυτό θα μπορούσε να κοστίσει ακριβά στη Γερμανία: ιστορικοί υπολογίζουν το ύψος των γερμανικών οφειλών σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες σε 14 δισ. προπολεμικά μάρκα.

Για τις γερμανικές οφειλές έχουν γίνει ήδη πολλές δίκες, όπως λ.χ. των επιζώντων συγγενών της σφαγής του Διστόμου, οι απαιτήσεις, όμως, δεν αναγνωρίστηκαν από τα γερμανικά δικαστήρια το 2003, κάτι το οποίο επικύρωσε και το Συνταγματικό Δικαστήριο το 2006.

«Η στάση της Γερμανίας προκαλεί ντροπή"

Αντίθετα, τα ελληνικά δικαστήρια επιδίκασαν στα θύματα 29 εκατ. ευρώ. Η απόφαση όμως δεν μπορούσε να εκτελεστεί στη Γερμανία.

Το κόμμα της γερμανικής Αριστεράς είναι, αντίθετα, της γνώμης ότι η Γερμανία έχει ηθικό χρέος να πληρώσει το δάνειο. Βασίζεται σε έκθεση της νομικής υπηρεσίας του γερμανικού Κοινοβουλίου. Οι νομικοί του παρατήρησαν και αυτοί ότι η ελληνική απαίτηση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αποζημίωση για τις επανορθώσεις.

Και ο ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ έχει την ίδια άποψη: «Η στάση της γερμανικής κυβέρνησης δυστυχώς προκαλεί ντροπή» είπε στο πρώτο γερμανικό κανάλι. "Η ναζιστική κυβέρνηση είχε η ίδια υπολογίσει το ύψος της εκκρεμούσας οφειλής από το δάνειο. Η ναζιστική Γερμανία δεν θα μπορούσε φυσικά να υπολογίσει το μελλοντικό ύψος της", τόνισε ο Φλάισερ. Δυστυχώς, οι Έλληνες δεν είχαν τη δυνατότητα να επιβάλουν το δίκιο τους απέναντι στους ανυποχώρητους Γερμανούς.

πηγή:

http://tvxs.gr/news/ellada/die-zeit-prepei-i-germania-na-epistrepsei-anagkastiko-daneio

 dithen2010