Τι έκανες στην ΠΑΣΠ, Σταύρο;

Του Σωτήρη Λούστα 

 Τι έπαθε ο Σταύρος; Όταν το 2009 μιλούσε σε εκδηλώσεις της ΠΑΣΠ δεν έβλεπε «φοιτητοπατέρες»; Δεν ήξερε ότι η ΠΑΣΠ είναι κομματική φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ;

Το 2009 ήμουν φοιτητής στο Μαθηματικό του ΑΠΘ, μέλος της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ όταν αυτή βολόδερνε στο 5%. Μια περίοδος κατά την οποία εάν δήλωνες αριστερός δεχόσουν ένα απαλό, συγκαταβατικό χτύπημα στην πλάτη. Στην καλύτερη σε θεωρούσαν ρομαντικό, στην χειρότερη χαζό και αφελή. Η ΝΔ κυβερνούσε ήδη 5 χρόνια, είχαμε πάρει Euro, Eurobasket, Eurovision, διοργανώσαμε εξαιρετικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά τα πολλά σκάνδαλα είχαν κουράσει : είχε έρθει η ώρα της «Αλλαγής». Στα πανεπιστήμια κυριαρχούσαν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Στις φοιτητικές εκλογές έφταναν αθροιστικά γύρω στο 70%. Και οι δύο προσηλωμένες στα πάρτι, τις γνωριμίες και το μοίρασμα σημειώσεων στους ψηφοφόρους-πελάτες. Σπάνια βρισκόσουν σε κοινή παρέα με ΠΑΣΠίτες ή ΔΑΠίτες στην οποία μιλούσαν για πολιτική-ήταν κι αυτή «ντεμοντέ». Οι μοναδικές πολιτικές τους εκδηλώσεις γινόταν κατά την προεκλογική περίοδο των φοιτητικών εκλογών. Σε μια τέτοια εκδήλωση της ΠΑΣΠ είχα δει από κοντά έναν celebrity-δημοσιογράφο : τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Ο Σταύρος δεν είδε φως και μπήκε, αλλά συμμετείχε στην εκδήλωση ως ομιλητής. Δίπλα του η μετέπειτα υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, τότε από τα πρώτα βιολιά των «εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ. Το πάνελ μύριζε Σημίτη, πράγμα το οποίο μπορούσες να καταλάβεις βλέποντας τα ενοχλημένα πρόσωπα των «Παπανδρεϊκών». Οι μνήμες από την σφοδρή εσωκομματική σύγκρουση ΓΑΠ-Βενιζέλου το 2007 ήταν νωπές. Ακόμα θυμάμαι τους οπαδούς των δύο αυτών «φραξιών» να πλακώνονται στο φουαγιέ της σχολής μου. Αιτία ήταν η διοργάνωση μιας εκδρομής στην Αράχωβα από την ΠΑΣΠ Φυσικού την ίδια μέρα με την ΠΑΣΠ Μαθηματικού η οποία θεωρήθηκε ως υπονόμευση και εσωκομματική μαχαιριά. Βέβαια, το «καλό» ξύλο εκείνη την εποχή έπεφτε μεταξύ ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Όλα προμήνυαν εκλογική εκτόξευση της ΠΑΣΠ και ο μόνος δρόμος για την ανακοπή αυτής της εκτόξευσης στις σχολές ήταν οι τραμπουκισμοί. Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης εκείνη την περίοδο (αν θυμάμαι καλά) ήταν ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, ο οποίος έχει γίνει πλέον γραμματέας της ΝΔ. Πρόσφατα τον πέτυχα σε τηλεοπτικό πάνελ να καταδικάζει την βία – το ομολογώ ότι γέλασα με την καρδιά μου.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, γεμάτο φοιτητοπατέρες, τραμπουκισμούς, χιλιάδες αφίσες, δωρεάν σημειώσεις και με αποκορύφωμα τα κερασμένα μπουκάλια σε νυχτερινά μαγαζιά, μίλησε ο Σταύρος. Σήμερα όμως…

«… Το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων δε χρειάζεται ούτε την αστυνομική καταστολή ούτε τις κομματικές παρατάξεις και τους φοιτητοπατέρες…»

Νοέμβρης 2014, ανακοίνωση του «Ποταμιού»

«…τα αμφιθέατρα έχουν γίνει πασαρέλα για τους κομματικούς ινστρούκτορες. Εμπορεύονται μέχρι και τις σημειώσεις των μαθημάτων…»

Νοέμβρης 2014, Ο Σταύρος Θεοδωράκης για το μήνυμα της επετείου του Πολυτεχνείου

Τι έπαθε ο Σταύρος; Όταν το 2009 μιλούσε σε εκδηλώσεις της ΠΑΣΠ δεν έβλεπε «φοιτητοπατέρες»; Δεν ήξερε ότι η ΠΑΣΠ είναι κομματική φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ; Δεν έβλεπε την πασαρέλα για τους κομματικούς ινστρούκτορες; Δεν είδε ούτε τις δωρεάν σημειώσεις στο τραπεζάκι της ΠΑΣΠ;

Προφανώς ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι ούτε χαζός, ούτε τυφλός, ούτε έχει αμνησία. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε, όπως ξέρει πολύ καλά τι κάνει σήμερα. Αντιλαμβάνεται την διάλυση του ΠΑΣΟΚ και προσπαθεί να χτίσει ένα νέο, χωρίς τα φθαρμένα πρόσωπα του παλαιού. Αντιλαμβάνεται την απέχθεια των νέων προς κάθε τι «κομματικό» και τους πουλάει «αντικομματισμό». Εκμεταλλεύεται την απίστευτη ανικανότητα της αριστεράς να πρωταγωνιστήσει στο φοιτητικό κίνημα και επιδιώκει να το κάνει αυτός. Όχι με την δημιουργία μιας ακόμη φοιτητικής παράταξης. Όχι με αφίσες, συνελεύσεις και καταλήψεις. Όχι μέσα από τις απαξιωμένες διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων. Το «Ποτάμι» θα διαλύσει το φοιτητικό κίνημα χωρίς καν να πατήσει στις σχολές. Θα υποδαυλίζει το αντιπαραταξιακό και αντικομματικό μένος, ώστε να απονεκρωθούν τελείως οι συλλογικές διαδικασίες. Θα δείχνει συνεχώς την κολλημένη αφίσα που βρωμίζει το πανεπιστήμιο την ώρα που θα μειώνεται η χρηματοδότηση και θα απολύεται προσωπικό. Θα εκμεταλλεύεται τον αριστερισμό και την προσκόλληση στο δόγμα «συνελεύσεις (40 ατόμων)-καταλήψεις (20 ατόμων)-διαδηλώσεις (του χώρου)» και θα πείθει ότι «όλοι ίδιοι είναι». Θα κάνει από τα ΜΜΕ ότι έκαναν η ΔΑΠ και ΠΑΣΠ από τα τραπεζάκια. Θα κάνει τους φοιτητές μια απολίτικη μάζα, ανίκανη να αντιδράσει σε ότι της επιβληθεί.

Ο Σταύρος που γνώρισα δεν άλλαξε. Παραμένει ένας πλασιέ, έχει τον ίδιο εργοδότη και προωθεί το ίδιο προϊόν. Το μόνο που αναβαθμίστηκε είναι η συσκευασία. Οι «αμαρτωλοί» εκσυγχρονιστές αναβαπτίστηκαν και είναι πλέον αναμάρτητοι φίλοι του Ποταμιού, το κόμμα βαφτίστηκε «κίνημα», ο πρόεδρος «επικεφαλής», τα μέλη «εθελοντές» και η απολιτικοποίηση «όχι στα κόμματα». Αρκετοί θα τον πιστέψουν και πάλι, όπως ένας φίλος που προσπαθούσε να με πείσει τον χειμώνα του 2009 για την φοβερή Ελλάδα που θα χτίσει το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, την πράσινη ανάπτυξη και το e-government. Έξι μήνες αργότερα χρεοκοπήσαμε..

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com

Απειλές Εργοδότη Σε Έγκυο Γυναίκα Στο Ηράκλειο : Να Ρίξει Το Παιδί ή Να Παραιτηθεί !

Πρωτοφανή γενναιότητα έδειξε μια ετοιμόγεννη γυναίκα, 33 χρονών, από το Ηράκλειο, προχωρώντας σε καταγγελία προς τους εργοδότες της, ιδιοκτήτες μεγάλης κατασκευαστικής εταιρείας, οι οποίοι την απείλησαν να ρίξει το παιδί της αν ήθελε να κρατήσει τη δουλειά της!


Η 33χρονη γυναίκα είναι απλήρωτη από τον Ιούνιο, της χρωστούν δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, επιδόματα και υπόλοιπο αδείας. Η εταιρία στην οποία εργάζεται δεν έχει καλύψει το εργατικό της ατύχημα, ενώ την έχει απλήρωτη για υπερωρίες και εργασία τα Σάββατα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τώρα, λίγες μέρες πριν η καταγγέλουσα φέρει στον κόσμο το 3ο της παιδί, οι εργοδότες της τής ζητούν να υπογράψει την παραίτησή της αν θέλει να πληρωθεί τα δεδουλευμένα της!
Οι υπάλληλοι της Επιθεώρησης Εργασίας στο Ηράκλειο εξεπλάγησαν χθες το πρωί, όταν είδαν στα γραφείο τους πλήθος εργαζομένων που βρίσκονται στο πλευρό της 33χρονης να καταθέτουν από κοινού την καταγγελία στην οποία προχώρησε το Παράρτημα Ηρακλείου του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών. Ήταν η πρώτη φορά που είδαν τόσο μαζική συμπαράσταση σε εργαζόμενο εξαιτίας εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Στα γραφεία της Επιθεώρησης Εργασίας έφτασαν και κατέθεσαν ψηφίσματα εκπρόσωποι έντεκα σωματείων και ομάδων εργαζομένων. Συγκεκριμένα, το ψήφισμα της καταγγελίας υπέγραψαν το Πανελλήνιο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, η ΕΛΜΕ Ηρακλείου, ο Σύλλογος Δασκάλων «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος», το Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών «Γαλάτεια Καζαντζάκη», ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων, το Σωματείο Εργαζομένων ΠΑΓΝΗ, ο Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών Σχολής Επιστημών Υγείας, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΑ Ηρακλείου, ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών και το Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής.
Οι καταγγελλόμενοι εργοδότες έλαβαν σήμερα έγγραφη κλήση από την Επιθεώρηση Εργασίας προκειμένου να πραγματοποιηθεί τριμερής συνάντηση την Παρασκευή, με δεδομένο ότι η ημέρα τοκετού της 33χρονης εργαζόμενης είναι την ερχόμενη Δευτέρα.


Η καταγγελία αναφέρει:


«Το Παράρτημα Ηρακλείου του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών καταγγέλλει την εταιρία ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕΕ, η οποία το τελευταίο διάστημα έχει προχωρήσει σε πλήθος αυθαιρεσιών εναντίον εγκύου εργαζόμενής της.
Η εργαζόμενη προσλήφθηκε με την ΕΓΣΣΕ της ΓΣΕΕ ως υπάλληλος γραφείου (615€ μικτά) ενώ έχει καθήκοντα μηχανικού, με τις ανάλογες ευθύνες. Η εργαζόμενη ενώ είχε σύμβαση αορίστου χρόνου εντάχθηκε σε πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Έτσι, παρά το γεγονός ότι ο μισθός της καλύπτεται από λεφτά φορολογούμενων πολιτών, δηλαδή η επιχείρηση επιδοτήθηκε για να βγάλει κέρδος και να καρπωθεί το κέρδος από τη δουλειά της εργαζόμενης (ο εργοδότης με δικά του έξοδα καλύπτει μόνο ασφαλιστικές εισφορές), η εργαζόμενη είναι απλήρωτη από τον Ιούνιο (οφειλές εργοδοσίας και επιδόματα ΙΚΑ). Η εταιρία οφείλει επίσης δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, επιδόματα και υπόλοιπο αδείας. Επιπλέον, η εταιρία δεν έχει καλύψει στην εργαζόμενή της εργατικό ατύχημα, ενώ την έχει απλήρωτη και για υπερωρίες και εργασία τα Σάββατα.


Η ασυδοσία της εν λόγω εταιρίας δε σταματάει εκεί. Η συνάδελφος έχει δεχτεί απειλές να ρίξει το παιδί της προκειμένου να συνεχίσει να δουλεύει(!), έχει δεχτεί απειλές για χειροδικία, ενώ παράλληλα η εργοδοσία έχει καταφερθεί εναντίον της υβριστικά. Η συνάδελφος έχει αντιμετωπίσει ρατσιστική συμπεριφορά, με διακρίσεις σε βάρος της λόγω εγκυμοσύνης. Τελικά η συνάδελφος δέχεται εκβιασμό προκειμένου να υπογράψει παραίτηση ως προϋπόθεση για να της καταβληθούν τα δεδουλευμένα. Αυτό γίνεται γιατί με βάση τη νομοθεσία, η εργαζόμενη από τη στιγμή που θα γεννήσει δεν μπορεί να απολυθεί για 18 μήνες. Αν κάτι τέτοιο συμβεί η εταιρία θα είναι υποχρεωμένη τα καταβάλλει όλους τους μισθούς για αυτό το διάστημα και επιπλέον να πληρώσει πρόστιμο.




Λόγω της τρομοκρατίας που έχει δεχτεί, η συνάδελφος νοιώθει ότι απειλείται η ίδια και η κύηση της. Σαν σωματείο δηλώνουμε ότι για ό,τι συμβεί στη συνάδελφό και το παιδί της καθιστούμε υπεύθυνη την εργοδοσία!
Οι καθυστερήσεις στις καταβολές μισθών και επιδομάτων αποτελούν την κορύφωση της μόνιμης και πάγιας τακτικής της εργοδοσίας να παραβιάζει συνεχώς την εργατική νομοθεσία, να χειροτερεύει διαρκώς τις συνθήκες εργασίας και να καταστρατηγεί ακόμα και τα πιο στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα. Η ανάλγητη νοοτροπία των εργοδοτών έχει πάντα την ίδια «λογικοφανή» απάντηση στις όποιες αιτιάσεις περί καταβολής δεδουλευμένων από τους εργαζόμενους: ότι χρήματα δεν υπάρχουν, και οι εργαζόμενοι θα πληρωθούν μόλις πληρωθεί η εταιρεία. Αποτελούν οι εργαζόμενοι όμως χρηματοδότες και συνέταιρους της εταιρείας ώστε να περιμένουν απόδοση
μεριδίων; Τις εποχές της μεγάλης κερδοφορίας μοιράστηκαν τα κέρδη τους με τους εργαζομένους;




Ποια λογική επιβάλλει στους εργαζομένους να μοιραστούν τώρα τη ζημία τους; Να καλούνται να »συνεισφέρουν» το εισόδημα τους για την »επιβίωση» των εταιριών;
Το συγκεκριμένο κρούσμα ακραίας εργοδοτικής αυθαιρεσίας, επιπλέον, ξεπερνάει τα όρια των οικονομικών διεκδικήσεων δεδουλευμένων, θέτοντας ζήτημα στοιχειώδους σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των εργαζομένων από τους εργοδότες και δείχνει τις σεξιστικές διακρίσεις στις οποίες στον 21ο αιώνα και την «πολιτισμένη Δύση» ακόμα υπόκεινται γυναίκες εργαζόμενες. Ένα ζήτημα τόσο ακραίας εργοδοτικής αυθαιρεσίας δεν πρέπει να αφήσει κανέναν αδιάφορο για αυτό καλούμε σωματεία και φορείς να καταδικάσουν τέτοιες πρακτικές και να δείξουν έμπρακτη αλληλεγγύη στη συνάδελφο αλλά και σε κάθε εργαζόμενο ή άνεργο που πλήττεται από οποιαδήποτε μορφής εξουσία.


Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στηρίζει κάθε συνάδελφο και κάθε προσπάθεια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του. Καλούμε όλους τους εργαζομένους στις τεχνικές εταιρείες της Κρήτης να συσπειρωθούν και να διεκδικήσουν όσα δικαιούνται. Στα κοινά μας προβλήματα, οι ατομικές λύσεις δε μπορούν να αποδώσουν. Ο αγώνας ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία είναι αγώνας όλων των εργαζομένων. Αγώνας που θα πρέπει να βρίσκεται στα χέρια των εργαζομένων, των γενικών συνελεύσεων των σωματείων τους, για να σπάσει το κλίμα του φόβου που προσπαθεί να επιβάλλει η εργοδοσία στους χώρους δουλειάς. Με τη συναδελφική αλληλεγγύη, την οργάνωσή σε κάθε χώρο δουλειάς, μπορούμε να αποκρούσουμε την επίθεση, να υπερασπίσουμε και να διευρύνουμε τα δικαιώματά μας. Καλούμε κάθε συνάδελφο να γραφτεί στο σωματείο και μαζί να αντισταθούμε με τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα και αλληλεγγύη.


Η αξιοπρέπεια στη ζωή και τη δουλειά μας είναι αδιαπραγμάτευτη. Κανένας συνάδελφος μόνος του.


Κανένας φοβισμένος. Η δύναμη στους εργαζομένους που παράγουν τον πλούτο με τη δουλειά τους.


Η ελπίδα στο συλλογικό αγώνα και την αλληλεγγύη.


Το σωματείο μας προέβη σε καταγγελία όλων των παραπάνω στην επιθεώρηση εργασίας στις 17.11.2014. Λόγω της ιδιαιτερότητας της κατάστασης (η συνάδελφος βρίσκεται στον τελευταίο μήνα κύησης και έχει επικίνδυνη εγκυμοσύνη) αιτούμαστε στην επιθεώρηση εργασίας να επισπεύσει τη διαδικασία και να ορίσει το συντομότερο δυνατό ημερομηνία για την τριμερή συνάντηση με την εργοδοσία ώστε να διευθετηθεί το ζήτημα.»...της Φανή Καλαθάκη

Πηγή: candianews

aristeridiexodos

Καταργήστε τα πάντα και κανείς δεν θα βγάλει μιλιά

Κατάργηση των Γενικών Συνελεύσεων στα πανεπιστήμια προτείνει ο πρύτανης της αστυνομίας και της Τάξης, Θεόδωρος Φορτσάκης. Το αστείο, μάλιστα, στην υπόθεση αυτή είναι ότι το δημοκρατικότατο αυτό αίτημα έγινε με αφορμή –όπως λέει το κείμενο- της Επετείου του Πολυτεχνείου.
Τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας, δεκάδες είναι τα δικαιώματα που έχουν χαθεί με αφορμή αυτήν ακριβώς τη χρεοκοπία την οποία προκάλεσαν τα κόμματα που κυβερνούν ακόμη και σήμερα την Ελλάδα.
Το δικαίωμα στην εργασία καταργήθηκε, μαζί με το δικαίωμα της πληρωμής. Καταργήθηκε επίσης το δικαίωμα στην εργασιακή μονιμότητα, ενώ υπό διαδικασία πλήρους κατάργησης είναι και η πρόσβαση στις δομές της υγείας και της παιδείας.
Τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας έχει καταργηθεί το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, ενώ υπό καθεστώς ολικής κατάργησης βρίσκεται και το δικαίωμα στην ενημέρωση.
Γενικά, κι επειδή δεν υπάρχει λόγος να πολυλογώ, τις τελευταίες 1500 μέρες έχει καταργηθεί το σύμπαν. Όμως αυτό δεν αποτελεί για τους πολίτες της χώρας σημαντικό πρόβλημα. Γι’ αυτό κι επιλέγουν να παραμένουν σιωπηλοί στα σπίτια τους ή το πολύ-πολύ να δηλώνουν συμμετοχή στις εκπομπές του Νίκου Χατζηνικολάου.
Έτσι, λοιπόν, έρχεται τώρα και η πρόταση να μην γίνονται γενικές συνελεύσεις φοιτητών, αλλά να ψηφίζει ο καθένας από το σπίτι για θέματα που αφορούν αυστηρά τις σχολές τους κι όχι κάτι άλλο γενικότερο που έχει να κάνει με την κοινωνία στην οποία ζουν.
Βέβαια, αυτός είναι και ο στόχος τέτοιου είδους αποφάσεων. Να μην συμμετέχει κανείς σε διαδικασίες που αφορούν το σύνολο, αλλά να φροντίζει μόνο την πάρτη του – και μάλιστα αποκλειστικά ό,τι του έχει επιτραπεί να φροντίζει από την πάρτη του· τίποτα παραπάνω.
Είναι πολύ ευχάριστα όλα αυτά που συμβαίνουν τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας (θα το γράφω και θα το ξαναγράφω αυτό συνέχεια), χωρίς τεράστιο κόπο από τα κόμματα και τους ανθρώπους τους που έφεραν την κατάσταση σε αυτό το σημείο.
Οφείλω, όμως, να παραδεχτώ ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Όπως -για παράδειγμα- οι δημοσιογράφοι της ΝΕΡΙΤ που ξεφτιλίζουν καθημερινά τους εαυτούς τους για να καταλήξουν να δουλεύουν δοκιμαστικά για 500 ευρώ το μήνα στα επόμενα δύο χρόνια, έτσι και αρκετοί καθηγητές ίσως σκεφτούν να τρέξουν για να προλάβουν την εθελοντική εργασία για τα μόρια του Ανδρέα Λοβέρδου, καθώς δεν υπάρχουν άλλα χρήματα για δασκάλους που μορφώνουν τα παιδιά μας.
Τα λεφτά τελείωσαν επειδή η χώρα χρεοκόπησε πριν από τέσσερα χρόνια, όπως μερικοί μας έχουν πει. Αν και στο ενδιάμεσο έχουν πληρωθεί οι κρατικοί εργολάβοι-εκδότες για όλες τις δουλειές που δεν προχώρησαν για διάφορους λόγους, ενώ κανονίζεται ήδη και η δουλειά σε άλλους τομείς –όπως τα σκουπίδια- στους οποίους αν υπάρχει οποιαδήποτε χασούρα (πχ. σταματήσουμε να κάνουμε όσα σκουπίδια κάναμε παλιά) τότε θα την καλύπτει το κράτος.
Το ίδιο συνέβη και για τους ξένους επενδυτές, τα ομόλογα των οποίων δεν κουρεύτηκαν και ξεπληρώθηκαν στο ακέραιο. Άλλωστε, τα αποθεματικά των πανεπιστημίων και των νοσοκομείων αρκούσαν.
Όσοι θεωρούν πως δεν υπάρχει κάτι άλλο να καταργηθεί –τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας- είναι γελασμένοι.
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα υπό κατάργηση και θα τα δούμε να καταργούνται σύντομα. Από ανθρώπους με τόσο καλές διαθέσεις -σαν τον πρύτανη Φορτσάκη- που χρησιμοποιούν ακόμη και την ανακοίνωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, για να γλιτώσουν χρόνο.
 ahairlessape

Κάποιοι χρειάζονται δυο ζωές για να ξοδέψουν την περιουσία τους

Οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν πλούτο ισοδύναμο με αυτό του φτωχότερου μισού της ανθρωπότητας, και γίνονται σταθερά ακόμη πιο ζάπλουτοι, κερδίζοντας 668 εκατ. δολάρια (523 εκατ. ευρώ) ημερησίως (!). σύμφωνα με νέα έκθεση της μη κυβερνητικής οργάνωσης Oxfam.

Ο Μεξικανός μεγιστάνας Κάρλος Σλιμ το 2014 κατάφερε να ανακτήσει τον τίτλο του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο. Ωστόσο, ο αριθμός των Μεξικανών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας έχει αυξηθεί κατά 3% από το 2010. Η Oxfam υπολόγισε τον χρόνο που θα χρειαστεί ο πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη για να ξοδέψει την περιουσία του. Ο Κάρλος Σλιμ, ο μεγιστάνας των τηλεπικοινωνιών θα χρειαστεί δύο ζωές, 220 χρόνια δηλαδή για να ξοδέψει τα 80 δισ δολάρια του πλούτου του. Για να γίνει πιο κατανοητό, θα πρέπει να ξοδεύει 1 εκατομμύριο δολάρια την ημέρα!

Τη ραγδαία αύξηση των ανισοτήτων μεταξύ πλούσιων και φτωχών από την απαρχές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έως σήμερα επισημαίνει σε νέα έκθεση της για τη φτώχεια η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam. Είναι χαρακτηριστικό, ότι από την αρχή της κρίσης έως σήμερα ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων έχει υπερδιπλασιαστεί στους 1.645.

Όπως προειδοποιεί η οργάνωση, το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών διευρύνεται διαρκώς. «Η αυξανόμενη ανισότητα είναι επικίνδυνη και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στη βία και σε επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης» σημειώνει η Oxfam.

Σημειώνεται ότι οι άνδρες παραμένουν κυρίαρχοι όσον αφορά τη συγκέντρωση πλούτου. Μόνο τρεις από τους 30 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου ανήκουν στο λεγόμενο «ασθενές φύλο», ενώ μόνο 23 από τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες παγκοσμίως έχουν επικεφαλής τους γυναίκες. Αλλά ακόμα και αυτές οι 23 «εκλεκτές», είναι πιθανό να αμείβονται λιγότερο ενώ κάνουν την ίδια δουλειά με τους άνδρες συναδέλφους τους.

Η Oxfam επισημαίνει ότι η έκρηξη του αριθμού των δισεκατομμυριούχων δεν είναι μια υπόθεση που αφορά το success story μιας χώρας. Η Ινδία είχε τη δεκαετία του 1990 δύο δισεκατομμυριούχους, σήμερα έχει 65 ενώ τον Μάρτιο του 2014 υπήρχαν 16 δισεκατομμυριούχοι στην υποσαχάρια Αφρική. Επίσης, ο συνδυασμένος πλούτος των σημερινών δισεκατομμυριούχων έχει αυξηθεί κατά 124% τα τελευταία τέσσερα χρόνια στα 5,4 τρισεκατομμύρια δολάρια (3,91 τρισεκ. ευρώ).
TVXS

Χάθηκε η καύλα. STOP

Στη μάταιη και σύντομη ζωή δεν έχει τίποτα νόημα. Όλα είναι ένα μεγάλο ανέκδοτο, ή ήταν μέχρι που έκανες παιδιά και άρχισες τα μακρινά σχέδια. Διαγενεακή δικαιοσύνη, σύνταξη, ασφάλιση και εξασφάλιση, μέριμνα για τα τιμημένα γηρατειά...

Δε βγαίνει όμως έτσι. Δεν έχει νόημα. Ποιος ζει ως γρανάζι όταν θυμάται πως ο χρόνος είναι περιορισμένος; Πως είναι μια ακόμη πυγολαμπίδα. Γιατί να το κάνει; Είναι παράλογο. Κι απ την άλλη, παιδιά, γονείς, "υποχρεώσεις", σε δένουν σε ένα μαγκανοπήγαδο που μόνο κίνητρο δεν δίνει. Αν μιλάμε για λογικές αποφάσεις, μοιάζει λογικότερο να πιστέψεις στη μετενσάρκωση και να κάνεις restart από τον έβδομο.

Όλο το αφήγημα της δημοσιονομικής προσαρμογής, της λιτότητας, της ευταξίας, και τα αντίστοιχα 'ανάποδα' περί άρρητων αγώνων έχουν νόημα μόνο για όσους τα κηρύττουν - ο καθένας από τον καλοπληρωμένο άμβωνα του. Δε σημαίνει τίποτα για κανέναν άλλον - μεταξύ τους είναι το παιχνίδι, όσο κι αν ονομαστικά μας αφορά. 

Θέλει μπουρδούκλωμα η ζωή. Μπερδεμένο μπούτι, και σύνθεση. Όλοι οι ανόητοι βάζουν 'κόκκινες γραμμές', όταν όλοι αποζητούν μια κόκκινη καλτσοδέτα - ένα κάλεσμα.

Ζούμε τις πιο ντεκαυλέ στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, χωρίς λόγο και αιτία. Κάπου μπερδευτήκαμε στην τόση "ηθική", και βάλαμε μπροστά ανέραστους σπασίκλες· για να μας πάνε πού; Πόσο ξενέρωμα ακόμα, και με τι προοπτική; Κάποια μετά θάνατο δικαίωση; 

Ζητείται καύλα, να εξοντώσει τους αφόρητους σπασίκλες.

Το ‘ξερα μια μέρα πως θα ‘ρθεις

και τις τρέλες σου θα βαρεθείς 

Μη μου ξαναφύγεις πια, μάγκα μου

Μείνε μες στην αγκαλιά μου 

Ήταν άδικος ο χωρισμός

και ανυπολόγιστα σκληρός 

Μη μου ξαναφύγεις πια... 

Βρέθηκα στη στράτα της ζωής

δίχως μάνα, δίχως συγγενείς 

Μη μου ξαναφύγεις πια...

  Κωνσταντίνος Αλεξάκος  

Αναζητώντας το μεγάλο κόλπο

Ακόμη δεν έχει καθοριστεί ημερομηνία επιστροφής των εκπροσώπων της Τρόικας και αυτό μεγαλώνει το άγχος της κυβέρνησης, που δεν έχει «σχέδιο Β», για την περίπτωση δηλαδή που δεν ολοκληρωθεί σύντομα και ομαλά η αξιολόγηση του προγράμματος προσαρμογής ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη συμφωνία σχετικά με την προληπτική γραμμή πίστωσης. Όχι μόνο αυτό, αλλά οι δανειστές επιμένουν ότι υπάρχει δημοσιονομικό κενό 2 με 3 δισ. ευρώ για το 2015 και ζητούν να περιληφθούν μέτρα στον προϋπολογισμό που προγραμματίζεται να παρουσιαστεί ως οριστικό κείμενο μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Παρά την υποχώρηση της κυβέρνησης στη ρύθμιση των 100 δόσεων για τα ληξιπρόθεσμα, με την εξαίρεση του ΕΝΦΙΑ και του φόρου εισοδήματος, το παιχνίδι σκληραίνει και οι θεσμικοί εταίροι δεν δείχνουν κατανόηση στις εκλογικές αγωνίες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.


Η ιδέα που εξετάζεται τελευταία στο Μέγαρο Μαξίμου και τη Χαριλάου Τρικούπη είναι, εφόσον υπάρξει συμφωνία με την Τρόικα τον Δεκέμβριο, αυτή να κατατεθεί προς έγκριση στη Βουλή με πλειοψηφία 3/5, 180 ψήφων, ώστε να μεταφερθεί νωρίτερα η ώρα της κρίσης για τους βουλευτές και να τεθεί ως δίλημμα η χρηματοδότηση της χώρας. Είναι μια παραλλαγή της εισήγησης που είχε γίνει στον Γ. Παπανδρέου για το πρώτο μνημόνιο, προκειμένου να πιεστεί η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση τότε, και κάποιοι θεωρούν ότι αν είχε συμβεί αυτό, τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.

Σε μια τέτοια περίπτωση, αν δεν βρεθούν τα 180 «ναι», εκλογές θα γίνουν τον Ιανουάριο, ενώ η εκλογή προέδρου θα γίνει τον Φεβρουάριο, όταν δηλαδή θα έχει αναδειχθεί νέα κυβέρνηση που θα πρέπει να προτείνει πρόσωπο το οποίο θα εξασφαλίσει πλειοψηφία 180  στην τρίτη ψηφοφορία. Παράλληλα, εξετάζεται το ενδεχόμενο αιφνιδιαστικής αλλαγής του εκλογικού νόμου, για να καταργηθεί το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, ώστε οι δεύτερες εκλογές, όποτε γίνουν με άλλους όρους και πάντως να μη βγάζουν με τίποτα μονοκομματική κυβέρνηση. Βέβαια, όλα αυτά τα σενάρια έχουν πολιτικό κόστος και αρκετούς αστάθμητους παράγοντες. Οπωσδήποτε δημιουργούν την εντύπωση μιας κυβέρνησης που αγκιστρώνεται με κάθε τρόπο στην εξουσία και δεν θέλει να αφήσει μια αναπόφευκτη πολιτική αλλαγή να συμβεί.

Για την ώρα το κυβερνητιικό στρατόπεδο μετρά τις ζημιές από τις παλινωδίες με τον ΕΝΦΙΑ και ο υπουργός Οικονομικών Γκ. Χαρδούβελης έχει γίνει στόχος των βουλευτών της συμπολίτευσης που δεν έχουν ησυχάσει, ακόμη και μετά την μεταφορά αρμοδιοτήτων του στον υφυπουργό Γ. Μαυραγάνη, που κρίθηκε επιτυχημένος για αδιευκρίνιστους λόγους. Η παραίτηση του βουλευτή Α. Ψυχάρη αποσιωπάται και αποδραματοποιείται αλλά το χθεσινό πρωτοσέλιδο του κυριακάτικου Βήματος σχολιάστηκε πολύ στο παρασκήνιο ως ένδειξη ότι ο ΔΟΛ εγκαταλείπει την κυβέρνηση διαπιστώνοντας το τέλος μιας εποχής.

Μεγαλύτερη σημασία από τα παιχνίδια του Συγκροτήματος Λαμπράκη έχουν εκείνα των πιστωτών που φανερά εγκαταλείπουν την κυβέρνηση, αδιαφορώντας για τα πολιτικά της προβλήματα, πόσο μάλλον για τα κοινωνικά αδιέξοδα και την ανθρωπιστική κρίση.

TVXS Ανάλυση

Η ταινία της εβδομάδας: "Νέα Βαβυλώνα"(1929-για την Παρισινή Κομμούνα)

1871. Τα γεγονότα που οδήγησαν στην πρώτη προλεταριακή εξουσία της ιστορίας, της Παρισινής Κομμούνας. Στον αναβρασμό του Γαλλοπρωσικού πολέμου, με τους Γάλλους αστούς να συνθηκολογούν με την Πρωσία και τους εργάτες και μικροαστούς να κρατάνε σθεναρή αντίσταση και μη παράδοση των όπλων, η Γαλλία βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική στιγμή, όπου για πρώτη φορά θα συμβεί τόσο μεγάλη κοινωνική αλλαγή, έστω και μόνο για 72 ημέρες! Η Λουίζ, πωλήτρια σε ένα πολυκατάστημα καπιταλιστών εμπόρων, που βρίθει από υπερκαταναλωτικούς αστούς, γνωρίζει έναν ηρωικό νεαρό στρατιώτη και τον ακολουθεί στον επαναστατικό εργατικό αγώνα...

Μια πρωτοποριακή ταινία-εικονοποίηση του έργου του ΜΑΡΞ «Η ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ»

Από τη «Φάμπρικα του Εκκεντρικού Ηθοποιού» τη διασημότερη πειραματική ομάδα του Σοβιετικού κινηματογράφου.

Directors: Grigori Kozintsev, Leonid Trauberg
Writers: Grigori Kozintsev, Leonid Trauberg
Stars: David Gutman, Yelena Kuzmina, Andrei Kostrichkin

Πηγή: Gamato

Βλέπετε την ταινία εδώ 

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ !!!!!!!

Θέλεις Παπαδόπουλο μαλάκα;

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Εν έτει 2014, διαπιστώνεται πως ο Μαλάκας παραμένει διαχρονικά πιστός στις ιστορικές του συνήθειες: την εθελοδουλεία, την αναπαραγωγή της κυρίαρχης κουλτούρας, την «εθελοντική» στράτευση του στην πλευρά των καταπιεστών. Έτσι, µόλις 40 έτη µετά την πτώση της τελευταίας εν Ελλάδι δικτατορίας, συναντούμε ακόμη νοσταλγούς της δολοφονικής φάρσας που ακούει στο όνομα «δικτατορία των συνταγματαρχών». Ακούμε συχνά για τα «παραμύθια του Πολυτεχνείου» (ακόμη κι από θεσμικούς παράγοντες του Κράτους ,όπως ο πρώην υπουργός Υγείας,  Ά.Γεωργιάδης) που µάλιστα  βρίσκουν υποστηρικτές σε ένα διευρυμένο, αν και πιθανότατα μειοψηφικό, μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Το κλισέ «ένας Παπαδόπουλος µας χρειάζεται» είχαµε συνηθίσει να το ακούµε από γραφικούς παππούδες που νοσταλγούσαν τις µέρες που ήταν είτε ρουφιάνοι, είτε βασανιστές, είτε ευνοούµενοι µε διάφορους τρόπους (όπως θα δούµε παρακάτω) από το στρατιωτικό καθεστώς. Κανείς δεν έδινε σηµασία, είτε διότι οι ιστορικές µνήµες της οδυνηρής επταετίας ήταν πρόσφατες, είτε διότι η µετέπειτα κοινοβουλευτική δηµοκρατία άνοιξε τον κρατικό µπουφέ για µεγάλο µέρος του πληθυσµού, δηµιουργώντας το ολοδικό της πελατειακό κράτος, διεφθαρµένων υπερκαταναλωτών και χειροκροτητών ψηφοφόρων.
Με την οικονοµικοπολιτική κρίση, όµως, η ελληνική κοινωνία ξεβρακώθηκε, αποκαλύπτοντας την πνευµατική και πολιτισµική της ασχήμια. Το προαναφερθέν κλισέ έγινε για κάποιους «Χρυσή Αυγή που σας χρειάζεται», ο άλλοτε γραφικός χριστιανικός όχλος αποκτά πλάτες με την βοήθεια της ναζιστικής αυτής γκρούπας, επιχειρώντας να λιντσάρει τους ηθοποιούς του Corpus Cristi για λόγους «βλασφημίας» πριν δύο χρόνια (όπως ακριβώς συμβαίνει και σε πολλές θεοκρατικές κοινωνίες). Η συγκέντρωση/ στοίβαξη µεγάλου αριθµού µεταναστών στα αστικά κέντρα, που προστίθεται στο ήδη διογκωμένο πλεονάζον για τον καπιταλισμό εργατικό δυναμικό, η αύξηση της εγκληµατικότητας ως συνέπειας της  ανέχειας και της ανισότητας, και η  ρατσιστική προπαγάνδα  των ΜΜΕ (που τη μία παριστάνουν τους θεσμικούς αντιφασίστες και την άλλη επιχειρούν να παρουσιάσουν το«ανθρώπινο» πρόσωπο νεοναζιστών) εδώ και αρκετά χρόνια,  συνέβαλαν ώστε ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού να οδηγηθεί, είτε με πλήρη συνείδηση της επιλογής του είτε διαμαρτυρόμενο, είτε  στη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, είτε στη συντηρητική ακροδεξιά (Νέα Δημοκρατία – ΛΑ.Ο.Σ).
Έτσι, ο Μαλάκας της ιστορίας μας, κρύβεται πίσω απ΄την εθνική του σημαία, κουνώντας το δάχτυλο σ’ όλους όσους θεωρεί πως φταίνε για την κατάντια του: οι απεργοί, οι καταληψίες, οι διαδηλωτές, οι φοιτητές, οι μετανάστες, ΟΙ «αλήτες – προδότες – πολιτικοί». Αφού ανακαλυψε λοιπόν τους εχθρούς του, αναζητά και ένα…επιτυχημένο ιστορικό αντιπαράδειγμα. Έτσι, γίνεται ταυτόχρονα και νοσταλγός  της δικτατορίας  του Παπαδόπουλου, ή του Μεταξά (χωρίς, ωστόσο, κανείς να τον εμποδίζει να μεταναστεύσει σε μια χώρα που ένα τέτοιο καθεστώς έχει εδραιωθεί), αναπαράγοντας τις μπούρδες των φασιστολογίων που έχουν κατακλύσει το διαδικτυακό χώρο, χωρίς να αναζητήσει φυσικά πηγές και χωρίς να αναπτύξει έστω στο ελάχιστο την κριτική ιστορική γνώση, εξαργυρώνοντας µε χουντολαγνεία τη χρόνια αποπολιτικοποίηση του. Το κείμενο, λοιπόν, αυτό απευθύνεται κυρίως στον Μαλάκα, και έχει ως βασικό του στόχο να αποτελέσει σηµείο προβληµατισµού γι’ αυτόν, και όχι προϊόν εκ νέου αναπαραγωγής και παπαγαλισµού επιχειρηµάτων.

Ο ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟΣ

Τα απολυταρχικά καθεστώτα δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς την κοινωνία αυτή που θα στηρίξει τον ολοκληρωτισμό. Ο Χίτλερ, σε ομιλία του προς τα S.A είπε: «Ό,τι είσαστε, το είσαστε χάρη σ’ εμένα. Ό,τι είμαι, το είμαι χάρη σ’εσάς και μόνο». Ο ανθρωπολογικός τύπος που συμβάλει περισσότερο στην κυριαρχία και διαιώνιση των ολοκληρωτικών καθεστώτων, δεν είναι τόσο αυτός του κτήνους του βασανιστή ή του χαφιέ, αλλά ο μαζάνθρωπος, βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι ο εθισμός στο lifestyle, στην εύκολη και ανέμελη ζωή, στο θέαμα και η απομόνωση ή έλλειψη φυσιολογικών κοινωνικών σχέσεων. Οι φασιστική δικτατορία του Μουσολίνι, τα στρατιωτικά καθεστώτα του Σαλαζάρ, του Πινοσέτ και του Παπαδόπουλου βάσιζαν την κυριαρχία τους όχι μόνο στις διώξεις των πολιτικών τους αντιπάλων, αλλά στην καλλιέργεια ενός ξένιαστου lifestyle, μιας συνεχόμενης και επαναλαμβανόμενης εικόνας μιας ατέλειωτου πανηγυριού, σαν να πρόκειται για το ακριβό περιτύλιγμα ενός  χαλασμένου προϊόντος, μια βιτρίνα που κρύβει τις πληγές μιας κοινωνίας  που αιμορραγεί αλλά όντας υπνωτισμένη από τα καταναλωτικά ναρκωτικά. Προκειμένου να καταλάβουμε καλύτερα, θα πρέπει να θυμηθούμε αρχικά την ταινία Roma  του Φεντερίκο Φελίνι, που απεικονίζει την ζωή των Ιταλών κάτω από το  φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Φελίνι περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια το πρώτο βασικό στοιχείο που  συναντά κανείς στον φασισμό: η υλιστική ζωή, η πληθώρα των απολαύσεων  και οι θεατρικές επιθεωρήσεις μας δίνουν την εντύπωση ότι οι άνθρωποι κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς ζουν ευχάριστα. Η κρατική βία και οι  διώξεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα και συχνά δεν αγγίζουν τον όχλο ο οποίος έχει κυριολεκτικά παραλύσει (γι’ αυτό και άλλωστε είναι όχλος και  όχι πια πολίτες) μέσα σ’ ένα βαθύ κλίμα απο-πολιτικοποίησης, απάθειας ή  στείρας αναπαραγωγής κρατικής προπαγάνδας. (Η απο-πολιτικοποίηση  αποτελεί βασικό στοιχείο που οδηγεί στον ολοκληρωτισμό για την Hannah  Arendt). Τα θεάματα που τα καθεστώτα αυτά προσφέρουν είναι είτε αστείες παρωδίες δίχως πολιτικό περιεχόμενο, είτε προπαγανδιστικά show, με σκοπό να προσελκύσουν τον όχλο στο πανηγύρι του lifestyle. Οι μάζες αυτές προέρχονται από μια διάτρητη κοινωνία, στις οποίες έρχεται το εθνικιστικό συναίσθημα (ο εθνικισμός αποτελεί πάντοτε πεμπτουσία των περισσότερων στρατιωτικών καθεστώτων) να συγκολλήσει.
Η χρόνια αποπολιτικοποίηση, ο ζαμανφουτισμός, το κλείσιμο του καθενός στην ιδιωτική του σφαίρα, και η αποξένωση συνθέτουν το παζλ της κρίσης της δυτικής κοινωνίας, και της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης. Τόση απο-πολιτικοποίηση και εθισμό στην κουλτούρα του κιτς και της ξενοιασιάς, πραγματικά θα τη ζήλευαν ακόμα και οι στρατιωτικοί δικτάτορες. Σε μια σύγχρονη Δυτική κοινωνία δεν χρειάζεται κάποιο καθεστώς να ασκήσει σωματική βία από τη στιγμή που τα ελέγχει τα Μέσα Ενημέρωσης και Ψυχαγωγίας, τα οποία έχουν πετύχει ν’ απομακρύνουν τον καθένα μας από την πολιτική σφαίρα, βομβαρδίζοντάς μας καθημερινά με εικόνες lifestyle, δημιουργώντας ψεύτικες ανάγκες, χτυπώντας την πιο κεντρική δομή του ανθρώπινου ενστίκτου, την ψυχή, όπως θα έλεγε και ο Φρόιντ, και ελέγχοντας τα συναισθήματα μέσα από προβαλλόμενες εικόνες, καλλιεργώντας το φαντασιακό της υπερκατανάλωσης. Έτσι το πολιτικό όν ο άνθρωπος μετατρέπεται σε μαζάνθρωπος, εθίζεται στον καταναλωτισμό και την απάθεια, αναζητώντας διεξόδους μέσα από τις διάφορες φετιχιστικές εικόνες και διαφημίσεις. Είχε άδικο, συνεπώς, ο Ουμπέρτο Έκο, όταν έλεγε πως σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν πραξικοπήματα με τανκς, όταν υπάρχει τηλεόραση; Μιλάμε, συνεπώς, για την κρίση σαν να πρόκειται για ένα φαινόμενο των τελευταίων δύο-τριών ετών, αποφεύγοντας να εξετάσουμε τα μικρές φυσαλίδες της φούσκας που μόλις έσκασε. Η συστηματική διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων, η δημιουργία εθνικών μύθων, οι κατά καιρούς «μεγάλες ιδέες» (οι οποίες ξεκινούν από τη«πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θα ναι» και φτάνουν στην Ευρωζώνη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες), η διαχρονική ανευθυνότητα και υποκειμενικότητα στη διαχείριση και μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, η καλλιέργεια του πολιτισμού του σκυλάδικου, η συνολική απαξίωση της πολιτικής και η μετάλλαξη της σ’ ένα σόου τηλεκαρναβάλων, καθώς και πολλές άλλες φυσαλίδες αιωρούνται γύρω μας, καθώς εμείς συνεχίζουμε να βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στην ιδιωτική μας ζωή, αποστρεφόμενοι την συμμετοχή, την κοινωνικοποίηση και συνεχίζοντας την διαίρεση της κοινωνίας σε εκατομμύρια μικροσκοπικά «εγώ».
Όταν, όμως, έσκασε η μεγάλη φούσκα της κατανάλωσης, ο μαζάνθρωπος αυτός, ο άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αναζητά μια νέα φούσκα για να κουρνιάσει μέσα της, να βρει την ασφάλεια που έχει χάσει, να πατήσει στη γη που έφυγε από τα πόδια του. Πώς, λοιπόν, θα αποφύγει ο μαζάνθρωπος το αυτομαστίγωμα στον οποίο καθημερινά τον καλούν η πολιτική τάξη, oι διεθνείς κι εγχώριες οικονομικές ελίτ, τα ΜΜΕ; ΄Πως θα ξεπεράσει και την ίδια του τη φυσική του ροπή προς την ιδιοτέλεια, την αδράνεια, τον φετιχισμό και την ασημαντότητα; Πώς θα απαλύνει τον πόνο της υπευθυνότητας, της αυτοκριτικής, πώς θ’ απομακρυνθεί και πάλι απ΄ τον δύσβατο δρόμο της κοινωνικής δημιουργίας που απλώνεται ανοιχτός μπροστά του; O εθνικιστικός ναρκισσισμός, και πάλι, θα του προσφέρει χείρα βοηθείας… έτσι ώστε να τον διαχωρίσει απ΄το γείτονα του, να του προσφέρει το βάθρο της (τάχα μου) φυλετικής ανωτερότητας, να δικαιολογήσει τα λάθη του παρελθόντος ρίχνοντας τις ευθύνες σε Εβραίους, ιλλουμινάτι, ψεκασμούς αεροπλάνων, μετανάστες και αριστερούς ή αναρχικούς.
Ο μαζάνθρωπος, λοιπόν, είναι εδώ. Είναι ο γείτονας με τον οποίο δεν έχουμε ανταλλάξει καλημέρα, είναι ο συνάδελφος στη δουλειά με τον οποίο δεν έχουμε πιει ποτέ ένα καφεδάκι, είναι η φουρνάρισσα την οποία δεν ρωτήσαμε ποτέ αν είναι καλά. Είναι μέσα σε σπίτι με κλειστά παντζούρια, σε αγέλαστο τραπέζι στο καφενείο, σε οθόνη υπολογιστή που μένει ανοιχτή εικοσιτετράωρα ολόκληρα. Κι όσο δεν κοινωνικοποιείται, όσο δεν ψάχνει για ζωή, τόσο η νέα φούσκα του εθνικού παραληρήματος τον παρασύρει εντός της. Ο μαζάνθρωπος δεν είναι πάντα ο Μαλάκας της ιστορίας μας. Ο Μαλάκας όμως είναι πάντα μαζάνθρωπος.

ΠΟΥΛΑ ΜΟΥ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ο Μαλάκας της ιστορίας μας είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει ακόμη απογαλακτιστεί. Όπως στα πρώτα χρόνια της ζωής του, περίμενε το παραμύθι της μητέρας για να γλυκοκοιμηθεί, έτσι και στην ενήλικη ζωή του αναζητά το παραμύθι αυτό που θα τον κοιμίσει για τα καλά και θα τον ξεκουράσει στις αγκάλες, όχι του Μορφέα, αλλά του εκάστοτε εξουσιομανή. Τα απλοϊκά επιχειρήματα που θέτει ο Μαλάκας μας, κινούνται από το «τουλάχιστον τότε κοιμόμουν ήσυχα» και το «επί χούντας φτιάχτηκαν δρόμοι» έως το «δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο». Θα επιχειρήσουμε παρακάτω, όσο πιο σύντομα γίνεται, να εκθέσουμε τα χιλιοειπωμένα παραμύθια των χουντολάγνων.



Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Είναι τουλάχιστον προσβολή προς τις οικογένειες ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία ν’ αναφέρονται απαξιωτικά σ’ αυτούς γνωστοί τηλεμαϊντανοί βουλευτές και κάθε λογής φασιστοειδή , άνθρωποι που δεν έχουν αγωνιστεί για τίποτε απολύτως, πέρα απ’ την τσέπη τους, αποκαλώντας τους «παραμύθια». Πέραν των νεκρών, χιλιάδες αγωνιστές βασανίστηκαν, πολλοί περισσότεροι αντιμετώπισαν την καθημερινή Κρατική Τρομοκρατία, τη ρουφιανιά, τη λογοκρισία, το κυνήγι, είτε επειδή αντιστέκονταν στο αυταρχικό καθεστώς, είτε απλά έτυχε να συγγενεύουν με κάποιον αγωνιστή, είτε επειδή απλά τολμούσαν να πουν ό,τι σκέφτονταν. Χωρίς να επεκταθούμε στο ζήτημα των μεθόδων τρομοκρατίας της Χούντας, καθώς και η βιβλιογραφία είναι μεγάλη, αλλά και το ζήτημα εκτενές, παραθέτουμε τη λίστα των νεκρών αγωνιστών του Πολυτεχνείου.
Σπυρίδων Κοντομάρης (ετών 57, δικηγόρος, 16.11.1973, ώρα 20.30)
Διομήδης Κομνηνός (ετών 17, μαθητής, 16.11.1973, ώρα 21.30)
Σωκράτης Μιχαήλ (ετών 57, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας , 16.11.1973, ώρα μεταξύ 22.30 & 23.00)
Βασίλειος Φάμελλος (ετών 26, ιδιωτικός υπάλληλος, 16.11.1973, ώρα 23.30)
Torill Engeland Magrette (ετών 22, 16.11.1973, φοιτήτρια, ώρα 23.30)
Γεώργιος Σαμούρης (ετών 22, 16.11.1973, φοιτητής ώρα 24.00)
Δημήτριος Κυριακόπουλος (ετών 35, οικοδόμος 16.11.1973, βραδυνή ώρα )
Σπύρος Μαρίνος (Γεωργαράς) (ετών 35, ιδιωτικός υπάλληλος, 16.11.1973, βραδυνή ώρα)
Νικόλαος Μαρκούλης (ετών 24 , εργάτης, 17.11.1973, πρωινή ώρα)
Αικατερίνη Αργυροπούλου (ετών 76, 17.11.1973, ώρα 10.00)
Στυλιανός Καραγεωργής (ετών 19, οικοδόμος, 17.11.1973, ώρα 10.15)
Μάρκος Καραμανής (ετών 23, ηλεκτρολόγος, 17.11.1973, ώρα 10.30)
Αλέξανδρος Σπαρτίδης (ετών 16, μαθητής 17.11.1973, ώρα 10.30-11.00)
Δημήτριος Παπαϊωάννου (ετών 60, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, 17.11.1973, ώρα 11.30)
Γεώργιος Γεριτσίδης (ετών 48, εφοριακός υπάλληλος, 17.11.1973, ώρα 11.30)
Βασιλική Μπεκιάρη (ετών 17, μαθήτρια, 17.11.1973, ώρα 12.00)
Δημήτρης Θεοδωράς (ετών 5 1/2, 17.11.1973, ώρα 13.00)
Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας (ετών 43, ταχυδακτυλουργός, 17.11.1973, ώρα 13.00)
Αλέξανδρος Παπαθανασίου (ετών 59, συνταξιούχος εφοριακός, 18.11.1973, ώρα 10.00)
Ανδρέας Κούμπος (ετών 63, βιοτέχνης, 18.11.1973, ώρα 11.00)
Μιχαήλ Μυρογιάννης (ετών 20, ηλεκτρολόγος, 18.11.1973, ώρα 12.00)
Κυριάκος Παντελεάκης (ετών 43, δικηγόρος, 18.11.1973, ώρα 12.00-12.30)
Ευστάθιος Κολινιάτης (ετών 47, 18.11.1973)
Ιωάννης Μικρώνης (ετών 22 φοιτητής, συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών)

Η οικονομία επί χούντας

Η ελληνική ακροδεξιά, έχοντας εξασφαλίσει την συμμετοχή του Κράτους και των ΜΜΕ στην συστηματική συσκότιση της Ιστορίας, διατείνεται πως η (αμερικανοκίνητη) χούντα των συνταγματαρχών αποτέλεσε ένα «οικονομικό θαύμα», ενώ στην πραγματικότητα κατά την περίοδο αυτή επικράτησε η συνέχεια της πορείας που είχε αρχίσει να διαγράφεται από την αρχή της δεκαετίας του 60.  Οι ίδιοι οι συνταγματάρχες προέβαλαν ως επιχείρημα για το πραξικόπημα (εκτός από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο») το φόβο του «οικονομικού χάους». Η οικονομική πραγματικότητα όμως της εποχής περιγράφεται ως εξής: «Η πρόοδος των τελευταίων πέντε ετών, όσον αφορά την αύξηση του εθνικού εισοδήματος και την βελτίωση του επιπέδου ζωής, βασίστηκε στη νομισματική σταθεροποίηση που επιτεύχθηκε τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 50’ και ήταν συνέπεια των μηχανισμών αναπτύξεως που μπήκαν σε κίνηση και ενισχύθηκαν επιτυχώς στη δεκαετία 1957-1966. Στο τέλος του 1966 τα αποθέματα χρυσού και εξωτερικού συναλλάγματος ήταν εξαιρετικά μεγάλα. Κάτω από τέτοιες συνθήκες και με τέτοια ώθηση, η περαιτέρω πρόοδος της οικονομίας ήταν σχεδόν βέβαιη»[2]. Συνεπώς καταλαβαίνουμε ότι πραγματικά «φόβος οικονομικού χάους», δεν υπήρξε ποτέ (όπως ούτε «κομμουνιστικός κίνδυνος» απεδείχθη ποτέ πως υπήρξε).
Παρόλα αυτά η επιβολή του στρατιωτικού καθεστώτος, δημιούργησε κλίμα αβεβαιότητας προς την Ελλάδα διεθνώς. Κι έτσι υπήρξε πτώση στα έσοδα απ’ τον τουρισμό, μεταξύ 1967-1971, της τάξης των 200.000.000 δολαρίων. Συνυπολογίζοντας και τα κεφάλαια ύψους 200.000.000 δολαρίων που θα παραχωρούσε η Ε.Ο.Κ, μέσα στην τετραετία αυτή, τα οποία δεν δόθηκαν, το σύνολο φτάνει στα 400.000.000 δολάρια. Έτσι το στρατιωτικό καθεστώς προχώρησε σε «ενέργειες εκτάκτου ανάγκης» με βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα δάνεια με σκοπό την κάλυψη του ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών. Με αυτόν τον τρόπο και μέσα σε μια πενταετία (1966-1971), το εξωτερικό χρέος υπερδιπλασιάστηκε και συνολικά υπολογίζεται ότι έφτασε το ύψος των 2,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ο παρακάτω πίνακας  αποδεικνύει ξεκάθαρα τα κοινά χαρακτηριστικά της ευρύτερης περιόδου 60-73. Όπως βλέπουμε, το δημοσιονομικό έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ βρισκόταν στο 1,22% το 1966, ενώ το 1974 έφτασε το 2,76% του ΑΕΠ…Το 1961- 1966 οι ετήσιοι ρυθμοί ανάπτυξης κυμάνθηκαν από το 6,5% έως το 13,2%, και ο πληθωρισμός από 0% μέχρι 4,8% . Το 1967 -73 οι ρυθμοί ανάπτυξης «έτρεχαν» με ετήσιους ρυθμούς από 5,7% μέχρι 11,6%, ενώ πληθωρισμός με 0,3% έως το αρνητικό ρεκόρ 15,55% (το 1973).

1973).

Άλλο επιχείρημα των χουντολάγνων που υποστηρίζει την επταετή δικτατορία, είναι τα χαμηλά ποσοστά ανεργίας της εποχής. Φυσικά, αποκρύπτεται το γεγονός πως α)τα επίπεδα της ανεργίας κινούνταν στα ίδια περίπου επίπεδα και πριν το πραξικόπημα και β) πως η στατιστική της ανεργίας ήταν τεχνητή, αφού οι εν δυνάμει εργαζόμενοι πολίτες μετανάστευαν μαζικά προς το εξωτερικό, όπως δείχνει και ο παρακάτω πίνακας.

¨Έτος	Χιλιάδες	¨Έτος	Χιλιάδες
1963	67,7	1967	30,8
1964	63,8	1968	56,9
1965	54,9	1969	90,3
1966	23,3	1970	83,6

Όσον αφορά τους «υψηλούς μισθούς» επί χούντας, η σκόπιμη διασπορά ψευδών πληροφοριών από φασιστολόγια μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί με μία ματιά στον παρακάτω πίνακα. Οι μόνοι μισθοί που στην αυξήθηκαν ήταν αυτοί των χρήσιμων υπαλλήλων του καθεστώτος: των στρατιωτικών…(έτσι εξηγούνται και οι «κόκκινες γραμμές» του Μιχαλολιάκου αποκλειστικά στις περικοπές στις ένοπλες δυνάμεις και τις δυνάμεις καταστολής-όπως περιγράφτηκαν στο λογύδριο του εντός του Κοινοβουλίου)

Συγκριτική αύξηση αποδοχών
1963-66		1967-70	1968-71
Δημόσιοι υπάλληλοι	9	7,5
Στρατιωτικοί	10	13
Υπάλληλοι δημοσίων επιχειρήσεων-τραπεζών	8,8	4,7
Ωραία αμοιβή στη Βιομηχανία	9,3	8,8	6,3
Εβδομαδιαίες αποδοχές στη Βιομηχανία	8,8	8,6	8,6
Μηνιαίοι μισθοί στη Βιομηχανία	7,8	7,7	6,9
Μίνιμουμ μισθοί (άνδρες)	8	8,4	5,4

Μέσα διακυβέρνησης της χούντας

Αν συνοψίζαμε τα μέσα διακυβέρνησης της χούντας σε δέκα λέξεις, αυτές θα ήταν οι εξής: lifestyle, καλλιέργεια ενός κλίματος απο-πολιτικοποίησης, εθνικιστικός λαϊκισμός, υποσχέσεις, τρομοκρατία, διώξεις, μεταθέσεις, εκκαθαρίσεις, παροχές, λογοκρισία, απειλές.
Η δικτατορία της 21ης Απρίλη για να μπορέσει να μπορέσει να κυβερνήσει, απαγόρευσε τα πολιτικά κόμματα, διέλυσε τα εργατικά και επαγγελματικά σωματεία, διέλυσε κάθε οργάνωση που είχε κάποιο κοινωνικό περιεχόμενο. Στη συνέχεια απέλυσε τους υπάρχοντες δικαστικούς ώστε να τρομοκρατήσει και τους υπόλοιπους και προώθησε αυτούς που είχαν δεθεί με την δική τους πολιτική. Παρόλα αυτά η χούντα δεν μπορούσε να έχει εμπιστοσύνη στους τακτικούς δικαστές κι έτσι, εγκατέστησε στρατοδικεία σε ολόκληρη τη χώρα, που θα εφάρμοζαν πιστά τις εντολές της.
Η ίδια τακτική ακολουθείται και στους υπαλλήλους του κρατικού μηχανισμού σε κάθε κλίμακα. Απολύουν μερικούς και τρομοκρατούν τους άλλους. Στο στρατό το παιχνίδι τους είναι περισσότερο πολύπλοκο. Μετά το βασιλικό πραξικόπημα της 13/12/67 έχουν όλη την άνεση να τον εκκαθαρίσουν από τα στοιχεία που δεν θα πειθαρχήσουν σ’ αυτούς. Μα δεν αρκούνται μόνο σ’ αυτό. Πρέπει να προωθήσουν και να αποστρατεύσουν όλους τους αξιωματικούς που είχαν μεγαλύτερο βαθμό από αυτούς, γιατί διαφορετικά οι ανώτεροι αξιωματικοί ποτέ δε θα πειθαρχούσαν σε κατώτερούς τους. Η επετηρίδα έχει μεγάλη σημασία γι’ αυτούς. Αλλά δεν περιορίζονται μόνο σ’ αυτό. Αποστρατεύουν και μια σειρά καθαρά χουντικούς αξιωματικούς για να τους χρησιμοποιήσουν αμέσως σε επίκαιρα σημεία του κρατικού μηχανισμού. Οι αξιωματικοί που επιλέγονται για το σκοπό αυτό προάγονται, παίρνουν μια καλή σύνταξη και στη συνέχεια διορίζονται σε υψηλές δημόσιες  θέσεις με πολύ μεγάλο μισθό. Προωθεί γρήγορα νεότερους αξιωματικούς σε ανώτερους βαθμούς και φυσικό είναι, οι αξιωματικοί αυτοί να γίνονται πιστοί και αφοσιωμένοι στη χούντα. Και θα υποστηρίζουν τη χούντα, γιατί αν ανατραπεί και επανέλθουν οι διωγμένοι αντίθετοι της χούντας, θα πρέπει να υποβιβασθούν. Με παρόμοιο τρόπο λειτουργούν και με τους πολίτες της χώρας, έτσι ώστε να έχουν όση περισσότερη απήχηση και ανοχή από μέρος αυτών. Έτσι δεν λείπουν και τα ρουσφέτια προς μέρος της κοινωνίας που είναι φιλικά προσκείμενοι προς το στρατιωτικό καθεστώς, όπως χορήγηση χαριστικών δανεικών-κι αγύριστων από το Κράτος προς υποστηρικτές του καθεστώτος, χορήγηση αδειών κτλ.
Η χούντα χρησιμοποιεί το δημόσιο χρήμα για να δημιουργήσει γύρω της αφοσιωμένους ανθρώπους. Τον πρώτο καιρό μετά τη μεταπολίτευση το θέμα απασχόλησε επανειλημμένα τα ΜΜΕ, για προφανείς όμως λόγους οι σχετικές κατηγορίες ουδέποτε ερευνήθηκαν σε βάθος. Αποκαλυπτικά είναι δύο έγγραφα του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ Ρουφογάλη που αποκάλυψε ο «Ταχυδρόμος» (29/8 και 12/9/74), με το ενδοκαθεστωτικό φακέλωμα «δανείων άτινα θεωρούνται χαριστικά ή επισφαλή», καθώς και των παραγόντων που «παρενέβησαν» για τη χορήγησή τους. Το συνολικό ύψος των «χορηγηθέντων» δανείων ήταν 1.519.000.000 δρχ. και των «υπό έγκρισιν» 1.644.000.000 δρχ.Τα δισεκατομμύρια σκορπιούνται σε φίλους και γνωστούς, που υποτίθεται ότι κάνουν κάποια δημόσια έργα ή έχουν κάποια αποστολή. Μισθοδοτούν ένα πλήθος χαφιέδων που παρακολουθούν τους ανθρώπους σε κάθε τους βήμα. Όλοι όσοι θα περάσουν σαν στρατιώτες από την ΕΣΑ του Λαδά και του αρχιβασανιστή Ιωαννίδη θα μισθοδοτούνται σε συνέχεια σαν πληροφοριοδότες.Με τον τρόπο αυτό, δένει τους βασικούς κρίκους της διοίκησης με ανθρώπους αφοσιωμένους στη χούντα.



Λογοκρισία

«Έχετε υποχρέωσιν να δεχθήτε την σοβαρότητα της εγχειρήσεως και να μας βοηθήσετε», ήταν το πρώτο διάγγελμα του Παπαδόπουλου προς τους δημοσιογράφους, λίγες μέρες μετά την επιβολή της δικτατορίας.
Η πανομοιότυπη εμφάνιση των εφημερίδων που κυκλοφόρησαν από τη μεθεπόμενη του πραξικοπήματος, έδειχνε ξεκάθαρα την υποταγή τους στην άγρια λογοκρισία. Ίδια πρωτοσέλιδα, ίδιες επίσημες ανακοινώσεις και υπαγορευμένα δημοσιεύματα, ίδια σχόλια. Πέντε εφημερίδες έλειπαν από τις πρώτες κυκλοφορίες. Η «Αυγή» και η «Δημοκρατική Αλλαγή» που κάλυπταν τον αριστερό πολιτικό χώρο, των οποίων απαγορεύτηκε η κυκλοφορία, η «Ελευθερία», καθώς και οι συντηρητικές «Καθημερινή» και η «Μεσημβρινή». Από τις εφημερίδες που εκδόθηκαν, οι ακροδεξιές «Ελεύθερος Κόσμος» και «Εστία» υποστήριξαν ανοιχτά το καθεστώς (και η κυκλοφορία των οποίων δεν ξεπέρασε ποτέ τις τελευταίες θέσεις). Οι συντηρητικές και φιλοβασιλικές, «Ακρόπολις», «Απογευματινή» και «Βραδυνή» υποτάχτηκαν πλήρως στο καθεστώς λογοκρισίας. Δυσάρεστη έκπληξη προκάλεσαν στους αναγνώστες τους οι τέσσερις εφημερίδες, «Αθηναϊκή», «Βήμα», «Έθνος» και «Νέα», οι οποίες στην αρχική φάση τουλάχιστον αποδέχτηκαν τη λογοκρισία των συνταγματαρχών. Λίγες μέρες μετά, η κεντροαριστερή «Αθηναϊκή» σταμάτησε την έκδοσή της.  Η εφημερίδα «Έθνος» χτυπημένη από τα βαριά πρόστιμα και τη φυλάκιση των εκδοτών της ,λόγω της έντονης κριτικής στο καθεστώς και της δημοσίευσης συνέντευξης του οικονομολόγου Ζίγδη για το κυπριακό ζήτημα, σταμάτησε την έκδοσή της την 1.4.1970.

Τα «καθαρά χέρια» της χούντας

Μπορεί οι στρατιωτικοί δικτάτορες να μη χαιρετούσαν ναζιστικά, όπως οι σημερινοί νοσταλγοί τους στο κοινοβούλιο, όμως ούτε «καθαρά χέρια» είχαν (όπως φυσικά ούτε οι μαχαιροβγάλτες της νεοναζιστικής συμμορίας έχουν). Τα σκάνδαλα της χούντας δεν ήταν ούτε λίγα, ούτε ασήμαντα (όπως ούτε αυτά των κοινοβουλευτικών συνεχιστών τους φυσικά).
Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να νομοθετήσουν ήταν η αύξηση του μισθού τους.  Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα («Πολιτικά Θέματα» 5/10/73). Ακολούθησαν, φυσικά, κι άλλες «τακτοποιήσεις», όπως η καταχρηστική στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα με ειδική ρύθμιση του 1970 («Πολιτικά Θέματα» 8/2/75).
Ο πρώτος νόμος «περί ευθύνης» υπουργών δεν είναι προϊόν των σημερινών συγκυβερνώντων ΝΔ-Πασοκ, αλλά της δικτατορίας των συνταγματαρχών που φρόντισαν να θεσμοθετήσουν τη μελλοντική ασυλία τους.Η χουντική νομοθεσία «περί ευθύνης υπουργών» (Ν.Δ. 802 της 30/12/1970) περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48) βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή υφυπουργού της χούντας μπορούσε να γίνει μόνο με απόφαση των… συναδέλφων του. Επιπλέον, όλα τα «εγκλήματα διά τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» της μελλοντικής Βουλής θεωρούνταν αυτομάτως παραγεγραμμένα! Όλα αυτά θα μπορούσαν, βέβαια, να επιτευχθούν με μία ομαλή μετάβαση σε ένα ψευδοδημοκρατικό καθεστώς, σχέδιο που τίναξε στον αέρα η εξέγερση του Πολυτεχνείου και το έγκλημα που διέπραξαν στην Κύπρο.
Από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ήταν αυτό του Τομ Πάπας και της εταιρείας Esso Pappas. Σύμφωνα με κατάθεση του δημοσιογράφου Η. Δηματρακόπουλου στο αμερικάνικο κογκρέσο, η χούντα διοχέτευσε στο ταμείο της εκστρατείας του Νίξον 549.000 δολάρια σε μετρητά για τη προεκλογική εκστρατεία του το 1968. Το ποσό αυτό προερχόταν από τα κονδύλια που η CIA διοχέτευσε στην ελληνική ΚΥΠ, για την αντικομουνιστική της εκστρατεία. Η χρηματοδότηση γινόταν με εντολή του Παπαδόπουλου, μέσω του διοικητή της ΚΥΠ Μιχάλη Ρουφογάλη (δηλαδή ξέπλυμα χρημάτων μέσω του Πάπας). Το αντάλλαγμα για τον Πάπας από τη Χούντα ήταν ευνοϊκές συμβάσεις με το ελληνικό δημόσιο (οι οποίες είχαν αμφισβητηθεί από την Ένωση Κέντρου). «Το μερίδιό του στην Ελλάδα περιλαμβάνει την πολυδιαφημισμένη προνομιακή σύμβαση για την COCA-COLA, μονοπώλιο του δικαιώματος αγοράς της ντομάτας της Δυτικής Ελλάδας, και ένα σύμπλεγμα πολλών εκατομμυρίων δολαρίων από χημικές και χαλυβουργικές εγκαταστάσεις, διυλιστήρια και στόλους πετρελαιοφόρων» (ριζοσπάστης, 29.4.2000). Από τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά «επιτεύγματά» του ήταν η εξασφάλιση άδειας για τη δημιουργία εργοστασίου εμφιάλωσης της Κόκα-Κόλα στην Ελλάδα. Η αμερικανική πολυεθνική προσπαθούσε για μια δεκαετία να μπει στην ελληνική αγορά, χωρίς αποτέλεσμα. Επίσης, ένας προσωπάρχης του Τομ Πάπας με σκανδαλώδες παρελθόν, ο Παύλος Τοτόμης, διορίστηκε το 1967 υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατόπιν πρόεδρος της ΕΤΒΑ.
Χαρακτηριστικός ήταν και ο νεποτισμός των δικτατόρων:

• Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου.
• Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο γ.γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών.
• Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ.
• Τα αδέρφια του αρχηγού βολεύτηκαν κι αυτά. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ως στρατιωτικός ακόλουθος, γ.γ. του υπ. Προεδρίας, περιφερειακός διοικητής Αττικής και «υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ». Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναρριχήθηκε αστραπιαία στην υπαλληλική ιεραρχία για να αναλάβει γ.γ. Δημ. Τάξεως. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα βαθμοφόρου υφισταμένου του, «μένει γνωστός σαν “μπον φιλέ” γιατί, τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερς και τρώγουν φιλέτο» (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, «Ο θρήνος του χωροφύλακα», Αθήνα 1998, σ. 118)

Η αισθητική των καραβανάδων

«Καλή τέχνη είναι αυτή που είναι καλή για την Μητέρα Πατρίδα» γράφει ο συνταγματάρχης Λαδιάς. Και όπου «Μητέρα Πατρίδα» μπορείτε ελεύθερα να συμπεράνετε το στρατιωτικό καθεστώς. Αποδεκτή μορφή τέχνης για την δικτατορία είναι αυτή που εξυμνεί το καθεστώς ή τουλάχιστον δεν το ενοχλεί.Τα αυταρχικά καθεστώτα συνήθως φροντίζουν με φτηνά υποκατάστατα κουλτούρας να κρατούν «τις μάζες σε κατάσταση ικανοποιημένης νάρκης», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Ρ. Ρούφος, δείχνοντας  ανοχή σε «ουδέτερες» εκδηλώσεις.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κυριολεκτικά «πτωχή τω πνεύματι» κληρονομιά που άφησε πίσω της η Χούντα, ενθαρρύνοντας κάθε είδους ανόητη δημιουργία μόνο και μόνο επειδή αυτή τύχαινε να την εγκωμιάζει ή να κρατά τον κόσμο μακριά από επικίνδυνους στοχασμούς, μας εκπλήσσει ακόμα και σήμερα. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, έχει αφήσει ευδιάκριτα τα ίχνη της, κυρίως στον κόσμο της τηλεόρασης και στον πολεοδομικό σχεδιασμό. Ως προς την αισθητική της αρχιτεκτονικής των «ψηλών κτιρίων», που χτίστηκαν κατά κόρον την περίοδο της δικτατορίας κι έχουν ταυτιστεί με τον αυταρχικό χαρακτήρα του καθεστώτος (κοντινότερο στους φοιτητές παράδειγμα, το γυάλινο κτίριο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο), αρκεί να υπενθυμίσουμε τη δήλωση του Παττακού, που υποστηρίζει ότι οι επόμενες γενιές θα τον ευγνωμονούν για την απόφασή του να αυξήσει κατά 40% το επιτρεπόμενο ύψος δόμησης [3]
Η δικτατορία φρόντιζε να χαρίζει δωρεάν θέαμα στο κοινό, με τις θρυλικά αντιαισθητικές  εκδηλώσεις  της στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου προσπαθούσε να «εξυψώσει το πατριωτικό συναίσθημα» σε δίχως αρχή και τέλος δρώμενα, όπου συνευρίσκονταν σπαρτιάτικες φάλαγγες, βυζαντινοί αυτοκράτορες, τσολιάδες, γιγάντιοι αστραφτεροί φοίνικες-άρματα, ενώ στην άλλη άκρη του γηπέδου χόρευαν καλαματιανό και τσάμικο…με σκοπό το«ομαδικό τραγούδι να διαλύσει την ατομικότητα εντός του συνόλου και να επισφραγίσει το ψυχολογικό ενιαίο των ατόμων» . Σταθμός, όμως, στην πνευματική ζωή της χώρας και ένδειξη των «υψηλών» αισθητικών κριτηρίων που διέθετε η Χούντα αποτελεί η «ποιητική έξαρση» που παρατηρήθηκε τα πρώτα χρόνια μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα, την οποία αξιοποίησε η κυβέρνηση εκδίδοντας το 1969 τη «Λαϊκή Μούσα», συλλογή στίχων από υποστηρικτές του καθεστώτος σε όλη τη χώρα. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα είναι το εξής:

«Μεσ’ τον Απρίλη έφθασαν
τρεις μάγοι με τα δώρα
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος
κι ο Παττακός στην ώρα.
Ακόλουθα στέκει πιστός
ο Νίκος Μακαρέζος
που στάθηκε στο ραντεβού
και τώρα σαν Εγγλέζος».
(Πρόδρομος Σακελάριος Μιχαηλίδης, ιερέας)

ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΣΤΟ ΜΑΛΑΚΑ

«Για ένα απροσδιόριστο ακόμη χρονικό διάστημα, την Ιστορία θα κινούν οι δυνάμεις της βίας και του χρήματος, ενάντια στα συμφέροντα των λαών και στην αλήθεια των ανθρώπων» (Albert Camus)

Σ’ έναν κόσμο που βαλτώνει στην καταπίεση, την ανισότητα, την εξαθλίωση, οι κάθε λογής τσοπάνηδες βγαίνουν στο λιβάδι προσπαθώντας να μαντρώσουν όσο περισσότερους μπορούν, γύρω από τα (παρα)πολιτικά τους μαντριά. Αν, λοιπόν, αγαπητέ Μαλάκα της ιστορίας έχεις σκοπό να σταματήσεις βελάζεις, ν΄ αρχίσεις να μιλάς, κι από υπήκοος να πάρεις το ρόλο του Πολίτη, τότε καλό θα ΄ταν  να μην ψάχνεις την ασφάλεια σε εύπεπτα παραμυθάκια. Ο Παπαδόπουλος ψόφησε, οι μικροί δικτάτορες της δημοκρατίας όμως ζουν και βασιλεύουν, δημιουργώντας μεγάλες ολιγαρχίες. Καιρός να σταματήσουμε ν’ αναζητούμε δικτάτορες κι ολιγαρχίες. Καιρός να επιτεθούμε…

«Η εσχάτη ταπείνωση, θα οδηγήσει σε κάποια αντίδραση» (Κ.Παλαμάς)

Σημειώσεις:
[1] Να υπενθυμίσουμε πως όποιος θα χαρακτήριζε υπερβολική την κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας που σχηματίστηκε εκτάκτως από τον τεχνοκράτη Λ.Παπαδήμο, ανατρέποντας τον Γ.Παπανδρέου, πως τα δικτατορικά πραξικοπήματα στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχαν διάρκεια ζωής έξι μηνών (περίπου) και κύριο χαρακτηριστικό τους δεν ήταν η καταστολή όσο ο σφετερισμός μιας νόμιμης εξουσίας. Τα καθεστώτα αυτά συνήθως επικαλούνταν κάποια έκτακτη ανάγκη που με την περάτωσή της, έκλειναν τον κύκλο τους και παρέδιναν την εξουσία πάλι στους νόμιμους θεσμούς. Οποιαδήποτε ομοιότητα με την περίπτωση Μ.Μόντι και Λ.Παπαδήμου δεν είναι τυχαία.
(2)Γιώργου Γιαννόπουλου – RichardClogg 1976 «Η Ελλάδα κάτω από στρατιωτικό ζυγό»
(3)Εμμανουήλ Τραχανάς (2009), «Οικονομετρική ανάλυση των δυναμικών χαρακτηριστικών των διδύμων ελλειμμάτων: Η περίπτωση της Ελλάδας», Μεταπτυχιακή Διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (link)
(3)Το Κιτς της Χούντας, Κλεονίκη Αλεξοπούλου
(4) Περικλής Ροδάκης, Η δικτατορία των συνταγματαρχών
(5) Σόλωνος Γρηγοριάδη, Ιστορία της δικτατορίας
(6) Χαρίτου Κορίζη, Το αυταρχικό καθεστώς 67-74
(7) Χάνα Αρέντ, Το ολοκληρωτικό σύστημα
(8) Βίλχελμ Ράιχ, Η μαζική ψυχολογία του φασισμού
(9) Ελευθεροτυπία,Ιός της Κυριακής, Εφτά χρόνια αρπαχτή

Συγγραφή: Μιχάλης Θ., Efor., Χριστοφορος Π.

Κωλοπαίδια! -της Σοφίας Λαμπίκη

Αυτή η χώρα μισεί τα παιδιά της.
Χρόνια το παρακολουθώ και το πιστεύω ακράδαντα.
Μην ακούτε τις πομφόλυγες «κάνω τα πάντα για τα παιδιά μου» ή «σαν την ελληνίδα μάνα δεν υπάρχει»
Ψέματα.
Παρακολουθείς και βλέπεις χρόνια τώρα.
Οι μαθητές, έφηβοι;
Τρέχουν σα τους Βέγγους από φροντιστήριο σε σχολείο, σε γυμναστήριο και μπαλέτο, σε ξένες γλώσσες και ωδεία για να εκπληρώσουν τα όνειρα των γονιών τους.
Κανείς δεν τα ρώτησε ποια είναι τα δικά τους όνειρα.
Φορτώνονται και την ηθική πίεση πως οι γονείς τους ξοδεύονται για να τα σπουδάσουν.
Αν αντισταθούν; Διαπομπεύονται μαζικά, «τσογλάνια που σηκώσανε κεφάλι, τι σκατά θέλουν πάλι τα κωλόπαιδα; Να χάσουν μαθήματα, να κάθονται.»
Λες και της εφηβείας ο σκοπός είναι να δουλεύεις σα δούλος, να χάνεις τα νιάτα σου για ένα αμφίβολο μέλλον.
Οι μεγαλύτερης ηλικίας νέοι;
Στην πυρά ομαδόν.
«Δεν ξέρουν τι θέλουν, κάθονται και τους ταΐζει η μαμά, δήθεν σπουδάζουν και κόβουν βόλτες.»
Αν εξεγερθούν; «Είναι αληταριά,θέλουν ξύλο,τσακίστε τους,μπουντρουμιάστε τους.»
Απίθανο επίσης ,και άξιο μελέτης, είναι το πώς οι μεγαλύτεροι χρεώνουν απίστευτες ευθύνες στους νέους ενώ, χαλαρά, απαλλάσσουν τους εαυτούς τους με γελοίες δικαιολογίες από κάθε ευθύνη.
Ζούμε στη χώρα που θεωρείται φυσιολογικό να συλλαμβάνεται ένας έφηβος επειδή συμμετείχε στην κατάληψη του σχολειού του αλλά να κάνει πάρτυ στη Μύκονο υπόδικος φοροφυγάς.
Γιατί;
Γιατί μισούν τόσο πολύ τους νέους;
Ίσως δεν έζησαν σαν νέοι αυτοί που τους μισούν, ίσως θρηνούν μέσα τους τον νέο που σκότωσαν για να βολευτούν σε ένα τριαράκι στο Χαλάνδρι κι ένα γυαλιστερό αυτοκίνητο.
Μπορεί να κοιτούν στον καθρέφτη και να βλέπουν μέσα το αυθάδικο νεανικό πρόσωπο που ξεπούλησαν για το τίποτα και για πάντα.Και φρενιάζουν.
Μπορεί να τους φοβούνται κιόλας. Ο νέος μπορεί να συντρίψει την μιζεριάρικη ρουτίνα του ενήλικα, να κάνει θρύψαλα ένα σαθρό καθεμέρα που μοιάζει με αιωνιότητα.
Κυρίως νιότη ίσον αλλαγή.
Και αλί! ο μικροαστός νοικοκύρης τρέμει τις αλλαγές.
Προτιμά το βόθρο που ζει, συνήθισε τη μυρουδιά, καλά τα σκατά που ξέρεις απ τα σκατά που δεν ξέρεις.
Πώς θα γλυτώσουμε λοιπόν απ τους νέους;
Ή θα τους δείρουμε ή θα τους μπουντρουμιάσουμε ή θα τους ξεφτιλίσουμε ή θα τους κάνουμε σα τα μούτρα μας, ενσωματώνοντας τους στο φρεάτιο που ζούμε.
Εξάλλου, μην ξεχνάμε, πως οι «λατρευτοί νέοι» είναι συνήθως αυτοί που μας μοιάζουν, που ήδη είναι γέροι.
Οι άλλοι είναι απλώς «κωλοπαίδια.»
Για το Νόστιμον ήμαρ: Σοφία Λαμπίκη

Διαδραστική εμπειρία “Πολυτεχνείο, 41 χρόνια μετά”

Με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο αποφάσισαν 7 διμοιρίες των ΜΑΤ να γιορτάσουν την επέτειο του Πολυτεχνείου, αφού από το βράδυ της Τετάρτης προχώρησαν σε συμβολική κατάληψη της Νομικής Σχολής Αθηνών, έπειτα από πρόσκληση του πρύτανη Θεόδωρου Φορτσάκη.
Στην κατάληψη αντέδρασε αμέσως μερίδα αιμοβόρων φοιτητών που συγκεντρώθηκαν έξω από τη Σχολή και προσπάθησαν με τη βία να διώξουν τους φιλήσυχους αστυνομικούς, προκαλώντας ανεπανόρθωτες ζημιές στις ασπίδες και τα γκλομπ τους, πράγμα που σημαίνει έξτρα επιβάρυνση για την τσέπη των φορολογουμένων οι οποίοι θα κληθούν για ακόμα μια φορά να πληρώσουν τα σπασμένα.
Στο σημείο έσπευσαν αμέσως επιπλέον διμοιρίες ΜΑΤ και ΥΜΕΤ οι οποίες απέκλεισαν την περιοχή γύρω από τη Νομική, δημιουργώντας ένα κονβόι από κλούβες που θύμισε έντονα την Επανάσταση του 1967, ενώ στη γενική συνέλευση των αστυνομικών δυνάμεων που ακολούθησε αποφασίστηκε η συνέχιση των εορτασμών και τις επόμενες μέρες.
Στις καταλήψεις δεν άργησαν να πάρουν μέρος και διμοιρίες των ΜΑΤ που δραστηριοποιούνταν γύρω και μέσα στην ΑΣΟΕΕ, οι οποίες μάλιστα ανέρτησαν αντιεξουσιαστικό πανό προς τιμήν του πρύτανη Φορτσάκη.
Σύμφωνα με την απόφαση της γενικής συνέλευσης, οι εκδηλώσεις αναμένεται να κορυφωθούν ανήμερα του Πολυτεχνείου με τελετή προς τιμήν του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει, εκ μέρους της Κυβέρνησης, ο κ. Φορτσάκης.

Εν μεταξύ, τη γιορτή της Αστυνομίας προσπάθησαν να αμαυρώσουν χθες το πρωί μοχθηροί φοιτητές από το χώρο της Αριστεράς οι οποίοι πασαλείβονταν με κέτσαπ στοχοποιώντας τα ηρωικά ΜΑΤ σε μια προβοκάτσια πρωτοφανή για τα δεδομένα της αριστερής τρομοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ. (φωτό κάτω)

Μάλιστα, τα ανάγωγα θρασίμια δε σταμάτησαν εκεί, αφού δε δίστασαν ακόμα και να αυτοτραυματιστούν πέφτοντας με δύναμη πάνω σε γκλομπ κι ασπίδες των ΜΑΤ με μοναδικό σκοπό να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον των ανυπεράσπιστων παιδιών του κ. Φορτσάκη που έκαναν απλά τη δουλειά τους. (φωτό κάτω)

Από τη μεριά της, η ελληνική κυβέρνηση, σε μια προσπάθειά να εκτονώσει κάπως την κατάσταση ενόψει της κρίσιμης Δευτέρας, αποφάσισε να δημιουργήσει στους χώρους της Νομικής και της ΑΣΟΕΕ ένα θεματικό πάρκο όπου από χθες το βράδυ φιλοξενείται η διαδραστική εμπειρία “Πολυτεχνείο, 41 χρόνια μετά”, η οποία έχει ήδη ενθουσιάσει φοιτητές κι αστυνομικούς.
Ακολουθεί η ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, όπως αναρτήθηκε σε αντιεξουσιαστικό ιστότοπο:

«Επισκέψου τώρα τους ανανεωμένους χώρους της Νομικής και της ΑΣΟΕΕ και ζήσε από κοντά τη μοναδική εμπειρία “Πολυτεχνείο, 41 χρόνια μετά”.
Το ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό της ελληνικής κυβέρνησης βρίσκεται στη διάθεσή σου για να σε βοηθήσει να ζήσεις όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται τα γεγονότα της νύχτας του Πολυτεχνείου.
Πέρασε ατελείωτες ώρες διασκέδασης μαζί με την παρέα σου δοκιμάζοντας κλωτσιά με μπότα, σπρώξιμο με ασπίδα και χτύπημα στο κεφάλι με γκλομπ από άνδρα των ΜΑΤ.
Πολυτεχνείο, 41 χρόνια μετά! Ο καλύτερος προσομοιωτής της 17ης Νοεμβρίου 1973 που στήθηκε ποτέ! Μην το χάσεις!
(Μία δράση της πρυτανείας ΕΚΠΑ. Χορηγός επικοινωνίας: Όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ.)»
 http://www.nostimonimar.gr

Κιμωλία

Πήρα μια κιμωλία και νοητά χάραξα στο μυαλό μου μια γραμμή.
Με ποιους είμαστε αναρωτήθηκα;
Είμαστε με τους πεισματάρηδες και τους ξεροκέφαλους.
Είμαστε με τους τους ρομαντικούς.
Είμαστε με αυτούς που κλαίνε αλλά ποτέ δεν κλαίγονται.
Είμαστε με όσους ατσαλώνουν τις αρνήσεις τους.
Είμαστε με όσους δεν έκαναν βήμα πίσω.
Είμαστε με τις πληγές.
Είμαστε με του  ροκάδες και τους πάνκηδες.
Είμαστε με τους από κάτω.
Είμαστε με τους αναστεναγμούς των χαραμάτων.
Είμαστε με τους αντισυμβατικούς.
Είμαστε με τους αντικοινωνικούς.
Είμαστε με τις φωτιές.
Είμαστε με τις κοπέλες και τα αγόρια που δεν προσπερνούν τα πάντα εύκολα.
Είμαστε με τις ”οπλισμένες” επιθυμίες.
Είμαστε τους καταθλιπτικούς.
Είμαστε με όσους ονειρεύονται αλλά δεν κοιμούνται.
Είμαστε με τους αληθινά ερωτευμένους.
Είμαστε με τα παιδιά στο πεζόδρομο.
Είμαστε με τους ”ξένους”.
Είμαστε με τους απροσάρμοστους.
Είμαστε με τους μοναχικούς.
Είμαστε με την ελπίδα.
Είμαστε με την αλληλεγγύη.
Είμαστε με τους ”μέσα”.
Είμαστε με όσους λείπουν.
Είμαστε με όσους θα έρθουν ή δεν θα έρθουν ποτέ.
Είμαστε με τα αδιέξοδα.
Είμαστε με την επόμενη και τη προηγούμενη μέρα.
Είμαστε με τ’ αστέρια που πέφτουν.
Είμαστε με το μαύρο.
Είμαστε με τους μαθητές.
Είμαστε με το χάος.
Είμαστε με κάθε καταπιεσμένη μειονότητα οπουδήποτε στο πλανήτη.
Είμαστε με τους ξεροκέφαλους που επιμένουν να τρώνε τα μούτρα τους.
Είμαστε με εκείνο το παράξενο φως εκείνης της νύχτας, ανάμεσα σε οδομαχίες και δακρυγόνα.
Είμαστε με εκείνο το πνιχτό αίσθημα οργής και θλίψης.
Είμαστε με εκείνο τη φωτεινή ανατολή σε ένα καταπράσινο λιβάδι.
Είμαστε με εκείνο το έντονο ηλιοβασίλεμα στο κέντρο της πόλης.
Είμαστε ερώτηση, δεν είμαστε απάντηση.
Είμαστε εικόνα από το μέλλον.
Είμαστε με τους 42 στο Μεξικό.
Είμαστε με τις μειονότητες του Σαν Ντενί στο Παρίσι.
Είμαστε με όσους λύγισαν, έσπασαν και ενώθηκαν ξανά.
Είμαστε με τα οδοφράγματα.
Είμαστε με όσες ”βάφουν το πρόσωπο με βλέμμα”.
Είμαστε με όσους δεν ενημερώνονται 8 με 9.
Είμαστε με όσους δεν τρομοκρατούνται.
Είμαστε με ένα όμορφο τραγούδι.
Είμαστε με ένα ρυθμικό σύνθημα.
Είμαστε με την οργή που σωματοποιείται.
Είμαστε με τους έναστρους ουρανούς που δεν ζητάνε πιστοποιητικά.
Είμαστε με τα συναισθήματα που μας λυγίζουν.
Είμαστε με όσους κάνουν λάθη.
Είμαστε με όσους παραδέχονται τα λάθη τους και πράττουν.
Είμαστε με τα άδεια μπουκάλια που συντρόφεψαν τις δύσκολες νύχτες μας.
Είμαστε με τα γεμάτα μπουκάλια που ακολούθησαν το νόμο της βαρύτητας.
Είμαστε με όσους σιχάθηκαν να τους κατηγοριοποιούν.
Είμαστε με τους ανένταχτους, τους ανεξάρτητους,τους ”επικίνδυνους”.
Είμαστε με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας.
Είμαστε με εκείνη την υπέροχη μυρωδιά από κυκλάμινα.
Είμαστε με τους λύκους.
Είμαστε με όσους προσπαθούν να παραμείνουν άνθρωποι.
Είμαστε με το παραλήρημα σαν κι αυτό εδώ.
Είμαστε με όσους δεν είναι αυθεντίες.
Είμαστε με όσους δεν είναι επαγγελματίες ανθρωπιστές.
Είμαστε με τους απεργούς πείνας.
Είμαστε με την οργή του χθες και την ελπίδα του αύριο.
Είμαστε με όσα ξεβολεύουν αυτό που είμαστε.
Είμαστε με όσα παλεύουμε να γίνουμε.
Είμαστε με…
(Συμπληρώστε τα δικά σας και τιμήστε τα)
Για τον Νοέμβρη πριν το Δεκέμβρη…
 societyvsdistortion

Αλάστορες και το γαστρί μετρούντες: Η κατοχική μαφία εφαρμόζει τη νομιμότητα στο Πανεπιστήμιο…

Αλάστορες και το γαστρί μετρούντες: Η 

κατοχική μαφία εφαρμόζει τη 

νομιμότητα στο Πανεπιστήμιο…

Από askordoulakos , Πέμπτη, 13 Νοεμβρίου 2014 | 10:29 μ.μ.

«Αι τρομοκρατικαί οργανώσεις της άκρας δεξιάς, όχι μόνον δεν διώκονται αλλά αναφανδόν συμπράττουν με τα όργανα της τάξεως, προς τελείαν κάθε δημοκρατικής φωνής κατάπνιξιν»
 Από το διάβημα των πολιτικών αρχηγών της κεντροδεξιάς, προς τον πρωθυπουργό Βούλγαρη, Ιούνιος 1945.
____________________________________________
Μέρες που’ ναι, η κυβερνώσα Χρυσή Αυγή (Σαμαράς, Βενιζέλος, Φορτσάκης κλπ) αποφάσισε να δώσει το πολιτισμικό και ιδεολογικό της στίγμα, για δύο βασικούς λόγους: Ο πρώτος, είναι ότι το συγκεκριμένο νεοφασιστικό συνονθύλευμα είναι ίσως η μόνη μεταπολεμική κυβέρνηση, που αποτελείται, αποκλειστικά και μόνο από… σαβούρα και υπόκοσμο. Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι τα καθάρματα που την αποτελούν, προσπαθούν να διατηρήσουν την προσοδοφόρα και σωτήρια (οι περισσότεροι είναι με το 1 ½ πόδι στη φυλακή) γι αυτούς νομή της εξουσίας, ενεργοποιώντας τα πιο ταπεινά αντανακλαστικά των πλέον καθυστερημένων τμημάτων της κοινωνίας. Διότι μόνο ηλίθιοι και καθυστερημένοι πιστεύουν ότι 150 φοιτητές (εκ των οποίων το 40% κοπελιές)-εκπρόσωποι των Γ.Σ. των Σχολών- ήθελαν να καταστρέψουν ολοσχερώς τη Νομική σήμερα το πρωί. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στις φυσιογνωμίες των 150 αυτών παιδιών στα σχετικά πλάνα και θα καταλάβει… Ψαρεύουν στα…ορφανά της Χρυσής Αυγής και στους ψηφοφόρους του ΛΑ.Ο.Σ, το οποίο κατέστησαν ακέφαλο πλέον, με τις “αποκαλύψεις” των off shore  του Καρατζαφέρη. 

Η σημερινή απεγνωσμένη επίδειξη δύναμης εκ μέρους των μεταμοντέρνων ναζιστών του κατοχικού καθεστώτος στη Νομική, αποδεικνύει, ότι έχουμε να κάνουμε με άκρως επικίνδυνα κι αδίστακτα πρόσωπα, που δε θα διστάσουν ακόμα και αίμα να χύσουν, προκειμένου να μην χάσουν την  εξουσία και βρεθούν στο σκαμνί.

Ποιοι εφαρμόζουν και στηρίζουν την κατοχική νομιμότητα στα Πανεπιστήμια; Τα πλέον «νομοταγή», «άμωμα» κι «αμόλυντα» μέλη της σύγχρονης δοσιλογικής μαφίας!
 —————————————————————————————–
Το πρωί στη Βουλή, ο βουλευτής της ΝΔ Μαρκόπουλος, χαρακτήρησε ουρλιάζοντας «τρομοκρατία» τις αποφάσεις των Γ.Σ. των φοιτητών.

Λεπτομέρεια περί το υποκείμενο τούτο: Ποινική δικογραφία, που σχηματίστηκε μετά από τις εκθέσεις ελέγχων που διενήργησαν οι αρμόδιοι ελεγκτές του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, αναφορικά με την ανάθεση έργων και προμηθειών για την εκτέλεση του διαφημιστικού προγράμματος του ΕΟΤ και την προβολή του ελληνικού τουριστικού προϊόντος τόσο εντός της χώρας, όσο και στο εξωτερικό κατά τα έτη 2008-2009, αφορά στους «γαλάζιους» διατελέσαντες υπουργούς Τουριστικής Ανάπτυξης, Αρη Σπηλιωτόπουλο και Κώστα Μαρκόπουλο. Η δικογραφία διαβιβάστηκε στη Βουλή τον Ιούνιο του 2011 από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Επίσης, η δικογραφία βασίζεται στο πόρισμα της ΕΔΕ που διενεργήθηκε στο υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης σχετικά με την διαδικασία ανάθεσης τωνπρομηθειών προωθητικού υλικού του ΕΟΤ κατά το ίδιο διάστημα. Όπως αναφέρεται στο διαβιβαστικό, από την προκαταρκτική εξέταση ανακύπτουν στοιχεία περί ενδεχόμενης ποινικής ευθύνης των υπουργών-μελών της κυβέρνησης.  Τεράστιες οφειλές του Οργανισμού για…τη διαφημιστική του καμπάνια, μόνο για ένα έτος φτάνουν τα 34 εκατομμύρια ευρώ, ενώ στο πόρισμα αναφέρονται και τα υπέρογκα ποσά που οφείλονται σε ξένα Μέσα για την προβολή της χώρας μας στο εξωτερικό.

Κι όχι μόνο αυτά…Πανάκριβες γραβάτες και μεταξωτά μαντίλια Salvatore Ferragamo, τα οποία κόστισαν χιλιάδες ευρώ, μπαλάκια αντιστρές, ένα υβριδικό τζιπ Lexus, χρώματος… σαμπανιζέ, το οποίο μετατράπηκε σε υπουργικό αυτοκίνητο για «ειδικές αποστολές» σε χιονοδρομικά κέντρα, αμέτρητα ευρώ που ξοδεύτηκαν σε εκατομμύρια καραμέλες με γεύση ούζο, ακόμη και δύο αγελάδες που ο ΕΟΤ τις προμηθεύτηκε από την περίφημη Cow Ρarade της Αθήνας είναι μερικά μόνο από τα περιστατικά που συνοδεύουν την περίοδο του Αρη Σπηλιωτόπουλου, αλλά και του Κώστα Μαρκόπουλου. Κι η απάντησητου Μαρκόπουλου; «Το ΠαΣοΚ κάνει αγωνιώδη προσπάθεια να ακυρώσει και να ενοχοποιήσει τέως υπουργούς της ΝΔ ώστε να μειώσει την αξία του αντιπολιτευτικού της λόγου»!!! Με άλλα λόγια, ό,τι λέει ο Καρατζαφέρης για τις off shore. 

Οι έτεροι κακοποιοί του ΠΑΣΟΚ είχαν πει ότι…ήταν πολύ πιθανό να προχωρήσουν και σε πρόταση για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, πλην όμως το ξέχασαν, διότι ακολουθεί η παρακάτω ιστορία.
————————————————————-
«Σας αναφέρουμε ότι από την προκαταρκτική εξέταση που διενεργήθηκε προέκυψαν στοιχεία περί ενδεχόμενης ποινικής ευθύνης Υπουργών – μελών της κυβέρνησης και συγκεκριμένα των Ευάγγελου Βενιζέλου, πρώην Υπουργού Εθνικής Άμυνας και του Γεωργίου Παπακωνσταντίνου, πρώην Υπουργού Οικονομικών, κατά το χρονικό διάστημα από την 17/10/2010 κ.ε.».  Το εν λόγω απόσπασμα, είναι από το διαβιβαστικό έγγραφοτης Εισαγγελίας, που φέρει τις υπογραφές των αντιεισαγγελέα πρωτοδικών κ.κ. Αντ. Ελευθεριανού και Πόπης Παπανδρέου κι αφορά στο ΜΕΓΙΣΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ των υποβρυχίων και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.
Σύμφωνα με τη σχετική δικογραφία, που διαβιβάσθηκε στη Βουλή (για να τεθεί σ’ εφαρμογή ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και να αποφασίσει για τη σύσταση Εξεταστικής ή και Προανακριτικής Επιτροπής), ενδέχεται να προκύπτουν ποινικές ευθύνες εναντίον των δύο παραπάνω υπουργών-στελεχών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες όμως ουδέποτε διερευνήθηκαν, καθόσον  παραγράφηκαν μετά το μεθοδευμένα πρόωρο κλείσιμο της Βουλής στις 4ης Ιουνίου, διότι-έτσι- έληξε η συνταγματική προθεσμία για την άσκηση διώξεων!

Δηλαδή, με τη λήξη των εργασιών της β” Συνόδου της Ολομέλειας της Βουλής στις 4 Ιουνίου, βάσει του Συντάγματος, παραγράφηκαν οι οποιεσδήποτε τυχόν ποινικές ευθύνες υπουργών και μελών της προηγούμενης κυβέρνησης, που αναδείχτηκε από τις εκλογές τους Οκτωβρίου του 2009 κι έτσι τη γλύτωσε ο μεγαλομαφιόζος της κατοχικής συγκυβέρνησης, Βενιζέλος (ή έτσι νομίζει). 

Το ίδιο  (ότι θα τη γλυτώσει) νομίζει και το κάτωθι…νομοταγές μπουμπούκι.
——————————————————————————–
Άλλοι συλλέγουν γραμματόσημα, άλλοι πεταλούδες. Ο βουλευτής της ΝΔ, Μιχελάκης, συλλέγει δικογραφίες…
Η πρώτη δικογραφία, αφορά σε ευρήματα, που πιστοποιούν- όχι μόνο τη στενή σχέση του Μιχελάκη με τον προφυλακισμένο εφοπλιστή Πάλλη- αλλά επιβεβαιώνουν πως υπήρξε χρηματισμός για συγκεκριμένη-υπέρ του Πάλλη- ερώτηση στη Βουλή, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Πάλλης γράφει στα χειρόγραφά του. Υπάρχει φαξ, που στάλθηκε από τα γραφεία της ΝΔ στον Πάλλη, ως πιστοποίηση των υπηρεσιών που προσφέρθηκαν.
Το κείμενο που ήταν στη διάθεση του Πάλλη, δείχνει καθαρά δηλαδή πως εστάλη στον επιχειρηματία από τα κεντρικά γραφεία τη ΝΔ, αφού αποτυπώνει πάνω του τον αριθμό του φαξ των γραφείων του κόμματος.
Όπως έχει αποκαλύψει το Hot Doc, μια δεύτερη δικογραφία που εμφανίζει τον πρώην υπουργό Γιάννη Μιχελάκη, να χρηματίζεται, άνοιξε στις 30 του περασμένουΣεπτεμβρίου. Ο εισαγγελέας Χάρης Λακαφώσης, άσκησε τούτη τη φορά δίωξη εναντίον επιχειρηματία Πάλλη με την κατηγορία της «ενεργετικής δωροδοκίας». Τον κατηγορεί εν ολίγοις, πως δωροδόκησε τον Μιχελάκη! 

Πρόκειται για πρωτοφανή δικαστική συγκάλυψη, αφού η πρώτη δικογραφία κατά Μιχελάκη είχε διαβιβαστεί από τον Άρειο Πάγο στον υπουργό Δικαιοσύνης, με σκοπό εκείνος να την αποστείλει στη Βουλή κι εκείνη να αποφασίσει για την άρση ασυλίας του Μιχελάκη.
Η δικογραφία αυτή αντί -όπως ορίζει ο κανονισμός- να διαβιβαστεί από τον Χαράλαμπο Αθανασίου, κρατήθηκε επί μήνες στα συρτάρια του και διαβιβάστηκε –κατά παράβαση ακόμη και του Συντάγματος- εκ νέου στον Άρειο Πάγο (!) μετά τις αποκαλύψεις του περιοδικού, δήθεν για έλεγχο νομιμότητας. Ο Άρειος Πάγος επέστρεψε στο υπουργείο τη δικογραφία, η οποία διαβιβάστηκε τελικώς στη Βουλή για να συζητηθεί το θέμα της άρσης ασυλίας του Γιάννη Μιχελάκη. Λεπτομέρεια: Ως σήμερα, Άρειος Πάγος και Υπουργείο Δικαιοσύνης, δεν έχουν απαντήσει παρά το θόρυβο, για το πότε είχαν στη διάθεσή τους την καυτή δικογραφία, η οποία παρότι έχει περάσει διάστημα 4 μηνών δεν έχει φτάσει στη Βουλή για συζήτηση της άρσης ασυλίας του Μιχελάκη!
Σήμερα ο υπουργός Δικαιοσύνης, που όπως είδατε παραπάνω συγκαλύπτει σκάνδαλα μαφιόζων, φώναζε στη Βουλή, με αφορμή την κατάληψη του Πανεπιστημίου από τα ναζιστόμουτρα των ΜΑΤ: «Πάρτε το απόφαση. Στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι κι εφαρμόζονται.». Είναι ο ο ίδιος τύπος, που πέρασε την τροπολογία-σκάνδαλο για τους καταχραστές του Δημοσίου.
Ο Μιχελάκης κάθε βράδυ αλωνίζει τα κανάλια ξιφουλκώντας κατά του λαικισμού των διαμαρτυρομένων και υπερασπιζόμενος την κατοχική νομιμότητα στο Πανεπιστήμιο.
Αυτό είναι μέρος απ’ το πάνθεον των δοσίλογων κακοποιών, οι οποίοι ουρλιάζουν υπέρ της εφαρμογής της κατοχικής νομιμότητας από άκρο σε άκρο, την ίδια ώρα που οι περισσότεροι απ’ αυτούς εμπίμπτουν στις μισές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα. Πρόκειται για κοινούς αλήτες, επικίνδυνα και αντικοινωνικά πρόσωπα, χωρίς ίχνος συναισθηματικής και κοινωνικής νοημοσύνης κι άνευ οιασδήποτε καλλιέργειας, που εφαρμόζουν τους στρατηγικούς στόχους της αποικιοκρατίας στην πατρίδα μας, με αντάλλαγμα τα…φράγκα.

Όπως έλεγε κι ο ρήτορας Δημοσθένης στον «Υπέρ Κτησιφώντος» λόγο του, είναι «αλάστορες» (κακός και εκδικητικός δαίμονας που προκαλεί τον όλεθρο, είτε ο ίδιο,ς είτε κάνοντας τους ανθρώπους όργανά του) και «το γαστρί μετρούντες» (το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κοιλιά τους, τι θα φάνε…).

Ή, για να το πούμε όπως ο Πλούταρχος (Πλουτάρχου «Βίοι Παράλληλοι: Αριστείδης- Κάτων») - μέσω του Κάτωνα:  «Πού θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για την πόλη ένα τέτοιο σώμα, που όλο το μέρος από το λαιμό μέχρι τα αχαμνά, καλύπτεται από την κοιλιά; Όταν κάποιος, που αγαπούσε την καλοπέραση, του ζήτησε να συνδεθούν με φιλία, του είπε ότι δε μπορεί να συναναστρέφεται με άνθρωπο που έχει πιο ευαίσθητο τον ουρανίσκο από την καρδιά του.».
Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του μετώπου! 
askordoulakos
πηγή:
http://tsak-giorgis.blogspot.ca
 anhsyxia.wordpress.com

Μηδέ δίδοτε τόπον τω διαβόλω

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Πολλοί τρομάζουν με τα ερωτικά ποιήματα. Άλλοι παθαίνουν κωλούμπρα. Άλλοι αγανακτούν, τηλεφωνούν στην αστυνομία των λογοτεχνικών περιοδικών και στον αρχιεπίσκοπο των πετσοκομμένων νοημάτων. Αρκετοί φοβούνται κιόλας τις λέξεις μουνί, πούτσα, κώλος, αρχίδι, γαμήσι και λοιπά. Κι ίσως φοβούνται την απέραντη ελευθερία των λέξεων. Φοβούνται τα υγρά στο βρακί τους και τις πλούσιες φυλλωσιές κάθε ερωτικής αρμονίας που απλώνει στα κορμάκια του κόσμου. Γιατί η μέγιστη και πιο φοβερή επανάσταση είναι να ξεμαντρώσεις την ευχαρίστηση. Να κάνεις τον κλούβιο συζυγικό οργασμό δημιουργία. Να κάνεις τις εξουσίες υποπόδια για την τούρλα της αγαπημένης σου. Να ξεφτιλίσεις κάθε σόλοικο αντράκι με γραβάτα που θέλει να πουλήσει κλουβιά και πλαστικά επιχρυσωμένα κλαδάκια. Είναι ακόμα κι άλλοι πολλοί που τρελαίνονται και χρειάζονται ηλεκτροσόκ όταν διαβάζουν ερωτικά ποιήματα. Γιατί δεν μπορούν να δεχτούν αυτό το επίπεδο της αλήθειας που τσούζει. Της αλήθειας του μπιντέ και του νεροχύτη. Αυτής της αλήθειας που καταλήγει στο βόθρο. Αυτής της αθωότητας που ρήμαξε τον ξενέρωτο ρομαντισμό της εταιρίας λογοτεχνών. Γιατί ο έρωτας είναι το αποχωρητήριο κάθε βαρβαρότητας και κάθε βάναυσου καταναγκασμού. Γιατί ο έρωτας είναι ο έκπτωτος άγγελος που κυνηγήθηκε απ’ τον Αλλάχ, το Χριστό, το Μωάμεθ, το Βούδα. Είναι ο εχθρός του Ιεχωβά και του γερμανού χασάπη Μένγκελε. Ο έρωτας δεν έχει πατρίδα κι είναι ο πιο παλιομοδίτης μοντερνιστής. Μπαίνει στα μυαλά των ποιητών απ’ την εποχή των σπηλαίων, στη γλώσσα της Σαπφώς και στα χείλη του Αρχίλοχου. Οι ποιητές δε φοβούνται τον έρωτα. Το διαβολεμένο έρωτα. Τον αληθινό θεό που ημερώνει τα κτήνη. Τον αληθινό θεό που δεν προσφέρει χάπια στους ανθρώπους αλλά φιλιά. Γλωσσόφιλα δαιμονισμένα. Χνώτα και αναπνοές για να γλυκάνει τα ακονισμένα δόντια της γύμνιας. Ο έρωτας είναι η φυσική κατάσταση των όντων. Ο μάγειρας κάθε ομορφιάς. Όσοι μαλώνουν τους ποιητές για τις κακές λέξεις έχουν περάσει απ’ την προστυχιά του παπά, που μαγάρισε την ερωτική πράξη. Του τράγου που κακολόγησε το γαμήσι και έχτισε τα μπουρδέλα. Του τράγου που έγινε εικόνισμα στα εικονοστάσια των νταβατζήδων. Που τον τρέφουν τα φράγκα των στερημένων. Όλων αυτών που επειδή είναι στο δρόμο του θεού πρέπει να ξεσκάνε επί χρήμασι. Τα ερωτικά ποιήματα απειλούνε το καθεστώς. Απειλούνε την κυρίαρχη τάξη. Τα ερωτικά ποιήματα προπαγανδίζουν την ουτοπία. Σε όλους τους καιρούς και σε όλους τους χρόνους. Τα ερωτικά ποιήματα δεν γράφονται για να τραβάν μαλακία οι αναγνώστες. Αλλά για να μεταλάβουν τη δική τους ουσία. Γιατί η ουσία αυτή είναι το καύσιμο της αληθινής ζωής κι όχι της ψευτοζωής. Γιατί πίσω απ’ αυτά τα λαγνικά και άσεμνα, βρίσκεται πίκρα απροσμέτρητη και πίκρα που κρύβεται καλά. Βρίσκεται όλη η ηθική εξουθένωση του ανυπεράσπιστου γυμνού όντος απ’ το σφοδρό και βάρβαρο καπιταλισμό. Απ’ τα ιδεολογήματα του πλούτου που ρουφάν το ζωτικό ανθρώπινο μεδούλι στο προγραμματισμένο οχτάωρο της μισθωτής σκλαβιάς. Στην προγραμματισμένη αιχμαλωσία απ’ αυτούς που κρατούν την ηδονή για πάρτι τους. Απ’ αυτούς που ψάχνουν εθελοντές σκλάβους και πρόθυμους ηλίθιους. Απ αυτούς που ζαλικώνονται όλμους για να πάνε να ξεσχίσουν άγνωστους ανυπεράσπιστους στο πουθενά. Ε ναι, οι ερωτογραφίες είναι απεχθείς για τις καλαματιανές φοράδες που κοπρίζουν εις Παρισίους.

πηγή:

http://dromos.wordpress.com