Αλάστορες και το γαστρί μετρούντες: Η κατοχική μαφία εφαρμόζει τη νομιμότητα στο Πανεπιστήμιο…

Αλάστορες και το γαστρί μετρούντες: Η 

κατοχική μαφία εφαρμόζει τη 

νομιμότητα στο Πανεπιστήμιο…

Από askordoulakos , Πέμπτη, 13 Νοεμβρίου 2014 | 10:29 μ.μ.

«Αι τρομοκρατικαί οργανώσεις της άκρας δεξιάς, όχι μόνον δεν διώκονται αλλά αναφανδόν συμπράττουν με τα όργανα της τάξεως, προς τελείαν κάθε δημοκρατικής φωνής κατάπνιξιν»
 Από το διάβημα των πολιτικών αρχηγών της κεντροδεξιάς, προς τον πρωθυπουργό Βούλγαρη, Ιούνιος 1945.
____________________________________________
Μέρες που’ ναι, η κυβερνώσα Χρυσή Αυγή (Σαμαράς, Βενιζέλος, Φορτσάκης κλπ) αποφάσισε να δώσει το πολιτισμικό και ιδεολογικό της στίγμα, για δύο βασικούς λόγους: Ο πρώτος, είναι ότι το συγκεκριμένο νεοφασιστικό συνονθύλευμα είναι ίσως η μόνη μεταπολεμική κυβέρνηση, που αποτελείται, αποκλειστικά και μόνο από… σαβούρα και υπόκοσμο. Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι τα καθάρματα που την αποτελούν, προσπαθούν να διατηρήσουν την προσοδοφόρα και σωτήρια (οι περισσότεροι είναι με το 1 ½ πόδι στη φυλακή) γι αυτούς νομή της εξουσίας, ενεργοποιώντας τα πιο ταπεινά αντανακλαστικά των πλέον καθυστερημένων τμημάτων της κοινωνίας. Διότι μόνο ηλίθιοι και καθυστερημένοι πιστεύουν ότι 150 φοιτητές (εκ των οποίων το 40% κοπελιές)-εκπρόσωποι των Γ.Σ. των Σχολών- ήθελαν να καταστρέψουν ολοσχερώς τη Νομική σήμερα το πρωί. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στις φυσιογνωμίες των 150 αυτών παιδιών στα σχετικά πλάνα και θα καταλάβει… Ψαρεύουν στα…ορφανά της Χρυσής Αυγής και στους ψηφοφόρους του ΛΑ.Ο.Σ, το οποίο κατέστησαν ακέφαλο πλέον, με τις “αποκαλύψεις” των off shore  του Καρατζαφέρη. 

Η σημερινή απεγνωσμένη επίδειξη δύναμης εκ μέρους των μεταμοντέρνων ναζιστών του κατοχικού καθεστώτος στη Νομική, αποδεικνύει, ότι έχουμε να κάνουμε με άκρως επικίνδυνα κι αδίστακτα πρόσωπα, που δε θα διστάσουν ακόμα και αίμα να χύσουν, προκειμένου να μην χάσουν την  εξουσία και βρεθούν στο σκαμνί.

Ποιοι εφαρμόζουν και στηρίζουν την κατοχική νομιμότητα στα Πανεπιστήμια; Τα πλέον «νομοταγή», «άμωμα» κι «αμόλυντα» μέλη της σύγχρονης δοσιλογικής μαφίας!
 —————————————————————————————–
Το πρωί στη Βουλή, ο βουλευτής της ΝΔ Μαρκόπουλος, χαρακτήρησε ουρλιάζοντας «τρομοκρατία» τις αποφάσεις των Γ.Σ. των φοιτητών.

Λεπτομέρεια περί το υποκείμενο τούτο: Ποινική δικογραφία, που σχηματίστηκε μετά από τις εκθέσεις ελέγχων που διενήργησαν οι αρμόδιοι ελεγκτές του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, αναφορικά με την ανάθεση έργων και προμηθειών για την εκτέλεση του διαφημιστικού προγράμματος του ΕΟΤ και την προβολή του ελληνικού τουριστικού προϊόντος τόσο εντός της χώρας, όσο και στο εξωτερικό κατά τα έτη 2008-2009, αφορά στους «γαλάζιους» διατελέσαντες υπουργούς Τουριστικής Ανάπτυξης, Αρη Σπηλιωτόπουλο και Κώστα Μαρκόπουλο. Η δικογραφία διαβιβάστηκε στη Βουλή τον Ιούνιο του 2011 από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Επίσης, η δικογραφία βασίζεται στο πόρισμα της ΕΔΕ που διενεργήθηκε στο υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης σχετικά με την διαδικασία ανάθεσης τωνπρομηθειών προωθητικού υλικού του ΕΟΤ κατά το ίδιο διάστημα. Όπως αναφέρεται στο διαβιβαστικό, από την προκαταρκτική εξέταση ανακύπτουν στοιχεία περί ενδεχόμενης ποινικής ευθύνης των υπουργών-μελών της κυβέρνησης.  Τεράστιες οφειλές του Οργανισμού για…τη διαφημιστική του καμπάνια, μόνο για ένα έτος φτάνουν τα 34 εκατομμύρια ευρώ, ενώ στο πόρισμα αναφέρονται και τα υπέρογκα ποσά που οφείλονται σε ξένα Μέσα για την προβολή της χώρας μας στο εξωτερικό.

Κι όχι μόνο αυτά…Πανάκριβες γραβάτες και μεταξωτά μαντίλια Salvatore Ferragamo, τα οποία κόστισαν χιλιάδες ευρώ, μπαλάκια αντιστρές, ένα υβριδικό τζιπ Lexus, χρώματος… σαμπανιζέ, το οποίο μετατράπηκε σε υπουργικό αυτοκίνητο για «ειδικές αποστολές» σε χιονοδρομικά κέντρα, αμέτρητα ευρώ που ξοδεύτηκαν σε εκατομμύρια καραμέλες με γεύση ούζο, ακόμη και δύο αγελάδες που ο ΕΟΤ τις προμηθεύτηκε από την περίφημη Cow Ρarade της Αθήνας είναι μερικά μόνο από τα περιστατικά που συνοδεύουν την περίοδο του Αρη Σπηλιωτόπουλου, αλλά και του Κώστα Μαρκόπουλου. Κι η απάντησητου Μαρκόπουλου; «Το ΠαΣοΚ κάνει αγωνιώδη προσπάθεια να ακυρώσει και να ενοχοποιήσει τέως υπουργούς της ΝΔ ώστε να μειώσει την αξία του αντιπολιτευτικού της λόγου»!!! Με άλλα λόγια, ό,τι λέει ο Καρατζαφέρης για τις off shore. 

Οι έτεροι κακοποιοί του ΠΑΣΟΚ είχαν πει ότι…ήταν πολύ πιθανό να προχωρήσουν και σε πρόταση για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, πλην όμως το ξέχασαν, διότι ακολουθεί η παρακάτω ιστορία.
————————————————————-
«Σας αναφέρουμε ότι από την προκαταρκτική εξέταση που διενεργήθηκε προέκυψαν στοιχεία περί ενδεχόμενης ποινικής ευθύνης Υπουργών – μελών της κυβέρνησης και συγκεκριμένα των Ευάγγελου Βενιζέλου, πρώην Υπουργού Εθνικής Άμυνας και του Γεωργίου Παπακωνσταντίνου, πρώην Υπουργού Οικονομικών, κατά το χρονικό διάστημα από την 17/10/2010 κ.ε.».  Το εν λόγω απόσπασμα, είναι από το διαβιβαστικό έγγραφοτης Εισαγγελίας, που φέρει τις υπογραφές των αντιεισαγγελέα πρωτοδικών κ.κ. Αντ. Ελευθεριανού και Πόπης Παπανδρέου κι αφορά στο ΜΕΓΙΣΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ των υποβρυχίων και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.
Σύμφωνα με τη σχετική δικογραφία, που διαβιβάσθηκε στη Βουλή (για να τεθεί σ’ εφαρμογή ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και να αποφασίσει για τη σύσταση Εξεταστικής ή και Προανακριτικής Επιτροπής), ενδέχεται να προκύπτουν ποινικές ευθύνες εναντίον των δύο παραπάνω υπουργών-στελεχών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες όμως ουδέποτε διερευνήθηκαν, καθόσον  παραγράφηκαν μετά το μεθοδευμένα πρόωρο κλείσιμο της Βουλής στις 4ης Ιουνίου, διότι-έτσι- έληξε η συνταγματική προθεσμία για την άσκηση διώξεων!

Δηλαδή, με τη λήξη των εργασιών της β” Συνόδου της Ολομέλειας της Βουλής στις 4 Ιουνίου, βάσει του Συντάγματος, παραγράφηκαν οι οποιεσδήποτε τυχόν ποινικές ευθύνες υπουργών και μελών της προηγούμενης κυβέρνησης, που αναδείχτηκε από τις εκλογές τους Οκτωβρίου του 2009 κι έτσι τη γλύτωσε ο μεγαλομαφιόζος της κατοχικής συγκυβέρνησης, Βενιζέλος (ή έτσι νομίζει). 

Το ίδιο  (ότι θα τη γλυτώσει) νομίζει και το κάτωθι…νομοταγές μπουμπούκι.
——————————————————————————–
Άλλοι συλλέγουν γραμματόσημα, άλλοι πεταλούδες. Ο βουλευτής της ΝΔ, Μιχελάκης, συλλέγει δικογραφίες…
Η πρώτη δικογραφία, αφορά σε ευρήματα, που πιστοποιούν- όχι μόνο τη στενή σχέση του Μιχελάκη με τον προφυλακισμένο εφοπλιστή Πάλλη- αλλά επιβεβαιώνουν πως υπήρξε χρηματισμός για συγκεκριμένη-υπέρ του Πάλλη- ερώτηση στη Βουλή, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Πάλλης γράφει στα χειρόγραφά του. Υπάρχει φαξ, που στάλθηκε από τα γραφεία της ΝΔ στον Πάλλη, ως πιστοποίηση των υπηρεσιών που προσφέρθηκαν.
Το κείμενο που ήταν στη διάθεση του Πάλλη, δείχνει καθαρά δηλαδή πως εστάλη στον επιχειρηματία από τα κεντρικά γραφεία τη ΝΔ, αφού αποτυπώνει πάνω του τον αριθμό του φαξ των γραφείων του κόμματος.
Όπως έχει αποκαλύψει το Hot Doc, μια δεύτερη δικογραφία που εμφανίζει τον πρώην υπουργό Γιάννη Μιχελάκη, να χρηματίζεται, άνοιξε στις 30 του περασμένουΣεπτεμβρίου. Ο εισαγγελέας Χάρης Λακαφώσης, άσκησε τούτη τη φορά δίωξη εναντίον επιχειρηματία Πάλλη με την κατηγορία της «ενεργετικής δωροδοκίας». Τον κατηγορεί εν ολίγοις, πως δωροδόκησε τον Μιχελάκη! 

Πρόκειται για πρωτοφανή δικαστική συγκάλυψη, αφού η πρώτη δικογραφία κατά Μιχελάκη είχε διαβιβαστεί από τον Άρειο Πάγο στον υπουργό Δικαιοσύνης, με σκοπό εκείνος να την αποστείλει στη Βουλή κι εκείνη να αποφασίσει για την άρση ασυλίας του Μιχελάκη.
Η δικογραφία αυτή αντί -όπως ορίζει ο κανονισμός- να διαβιβαστεί από τον Χαράλαμπο Αθανασίου, κρατήθηκε επί μήνες στα συρτάρια του και διαβιβάστηκε –κατά παράβαση ακόμη και του Συντάγματος- εκ νέου στον Άρειο Πάγο (!) μετά τις αποκαλύψεις του περιοδικού, δήθεν για έλεγχο νομιμότητας. Ο Άρειος Πάγος επέστρεψε στο υπουργείο τη δικογραφία, η οποία διαβιβάστηκε τελικώς στη Βουλή για να συζητηθεί το θέμα της άρσης ασυλίας του Γιάννη Μιχελάκη. Λεπτομέρεια: Ως σήμερα, Άρειος Πάγος και Υπουργείο Δικαιοσύνης, δεν έχουν απαντήσει παρά το θόρυβο, για το πότε είχαν στη διάθεσή τους την καυτή δικογραφία, η οποία παρότι έχει περάσει διάστημα 4 μηνών δεν έχει φτάσει στη Βουλή για συζήτηση της άρσης ασυλίας του Μιχελάκη!
Σήμερα ο υπουργός Δικαιοσύνης, που όπως είδατε παραπάνω συγκαλύπτει σκάνδαλα μαφιόζων, φώναζε στη Βουλή, με αφορμή την κατάληψη του Πανεπιστημίου από τα ναζιστόμουτρα των ΜΑΤ: «Πάρτε το απόφαση. Στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι κι εφαρμόζονται.». Είναι ο ο ίδιος τύπος, που πέρασε την τροπολογία-σκάνδαλο για τους καταχραστές του Δημοσίου.
Ο Μιχελάκης κάθε βράδυ αλωνίζει τα κανάλια ξιφουλκώντας κατά του λαικισμού των διαμαρτυρομένων και υπερασπιζόμενος την κατοχική νομιμότητα στο Πανεπιστήμιο.
Αυτό είναι μέρος απ’ το πάνθεον των δοσίλογων κακοποιών, οι οποίοι ουρλιάζουν υπέρ της εφαρμογής της κατοχικής νομιμότητας από άκρο σε άκρο, την ίδια ώρα που οι περισσότεροι απ’ αυτούς εμπίμπτουν στις μισές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα. Πρόκειται για κοινούς αλήτες, επικίνδυνα και αντικοινωνικά πρόσωπα, χωρίς ίχνος συναισθηματικής και κοινωνικής νοημοσύνης κι άνευ οιασδήποτε καλλιέργειας, που εφαρμόζουν τους στρατηγικούς στόχους της αποικιοκρατίας στην πατρίδα μας, με αντάλλαγμα τα…φράγκα.

Όπως έλεγε κι ο ρήτορας Δημοσθένης στον «Υπέρ Κτησιφώντος» λόγο του, είναι «αλάστορες» (κακός και εκδικητικός δαίμονας που προκαλεί τον όλεθρο, είτε ο ίδιο,ς είτε κάνοντας τους ανθρώπους όργανά του) και «το γαστρί μετρούντες» (το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κοιλιά τους, τι θα φάνε…).

Ή, για να το πούμε όπως ο Πλούταρχος (Πλουτάρχου «Βίοι Παράλληλοι: Αριστείδης- Κάτων») - μέσω του Κάτωνα:  «Πού θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για την πόλη ένα τέτοιο σώμα, που όλο το μέρος από το λαιμό μέχρι τα αχαμνά, καλύπτεται από την κοιλιά; Όταν κάποιος, που αγαπούσε την καλοπέραση, του ζήτησε να συνδεθούν με φιλία, του είπε ότι δε μπορεί να συναναστρέφεται με άνθρωπο που έχει πιο ευαίσθητο τον ουρανίσκο από την καρδιά του.».
Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του μετώπου! 
askordoulakos
πηγή:
http://tsak-giorgis.blogspot.ca
 anhsyxia.wordpress.com

Μηδέ δίδοτε τόπον τω διαβόλω

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Πολλοί τρομάζουν με τα ερωτικά ποιήματα. Άλλοι παθαίνουν κωλούμπρα. Άλλοι αγανακτούν, τηλεφωνούν στην αστυνομία των λογοτεχνικών περιοδικών και στον αρχιεπίσκοπο των πετσοκομμένων νοημάτων. Αρκετοί φοβούνται κιόλας τις λέξεις μουνί, πούτσα, κώλος, αρχίδι, γαμήσι και λοιπά. Κι ίσως φοβούνται την απέραντη ελευθερία των λέξεων. Φοβούνται τα υγρά στο βρακί τους και τις πλούσιες φυλλωσιές κάθε ερωτικής αρμονίας που απλώνει στα κορμάκια του κόσμου. Γιατί η μέγιστη και πιο φοβερή επανάσταση είναι να ξεμαντρώσεις την ευχαρίστηση. Να κάνεις τον κλούβιο συζυγικό οργασμό δημιουργία. Να κάνεις τις εξουσίες υποπόδια για την τούρλα της αγαπημένης σου. Να ξεφτιλίσεις κάθε σόλοικο αντράκι με γραβάτα που θέλει να πουλήσει κλουβιά και πλαστικά επιχρυσωμένα κλαδάκια. Είναι ακόμα κι άλλοι πολλοί που τρελαίνονται και χρειάζονται ηλεκτροσόκ όταν διαβάζουν ερωτικά ποιήματα. Γιατί δεν μπορούν να δεχτούν αυτό το επίπεδο της αλήθειας που τσούζει. Της αλήθειας του μπιντέ και του νεροχύτη. Αυτής της αλήθειας που καταλήγει στο βόθρο. Αυτής της αθωότητας που ρήμαξε τον ξενέρωτο ρομαντισμό της εταιρίας λογοτεχνών. Γιατί ο έρωτας είναι το αποχωρητήριο κάθε βαρβαρότητας και κάθε βάναυσου καταναγκασμού. Γιατί ο έρωτας είναι ο έκπτωτος άγγελος που κυνηγήθηκε απ’ τον Αλλάχ, το Χριστό, το Μωάμεθ, το Βούδα. Είναι ο εχθρός του Ιεχωβά και του γερμανού χασάπη Μένγκελε. Ο έρωτας δεν έχει πατρίδα κι είναι ο πιο παλιομοδίτης μοντερνιστής. Μπαίνει στα μυαλά των ποιητών απ’ την εποχή των σπηλαίων, στη γλώσσα της Σαπφώς και στα χείλη του Αρχίλοχου. Οι ποιητές δε φοβούνται τον έρωτα. Το διαβολεμένο έρωτα. Τον αληθινό θεό που ημερώνει τα κτήνη. Τον αληθινό θεό που δεν προσφέρει χάπια στους ανθρώπους αλλά φιλιά. Γλωσσόφιλα δαιμονισμένα. Χνώτα και αναπνοές για να γλυκάνει τα ακονισμένα δόντια της γύμνιας. Ο έρωτας είναι η φυσική κατάσταση των όντων. Ο μάγειρας κάθε ομορφιάς. Όσοι μαλώνουν τους ποιητές για τις κακές λέξεις έχουν περάσει απ’ την προστυχιά του παπά, που μαγάρισε την ερωτική πράξη. Του τράγου που κακολόγησε το γαμήσι και έχτισε τα μπουρδέλα. Του τράγου που έγινε εικόνισμα στα εικονοστάσια των νταβατζήδων. Που τον τρέφουν τα φράγκα των στερημένων. Όλων αυτών που επειδή είναι στο δρόμο του θεού πρέπει να ξεσκάνε επί χρήμασι. Τα ερωτικά ποιήματα απειλούνε το καθεστώς. Απειλούνε την κυρίαρχη τάξη. Τα ερωτικά ποιήματα προπαγανδίζουν την ουτοπία. Σε όλους τους καιρούς και σε όλους τους χρόνους. Τα ερωτικά ποιήματα δεν γράφονται για να τραβάν μαλακία οι αναγνώστες. Αλλά για να μεταλάβουν τη δική τους ουσία. Γιατί η ουσία αυτή είναι το καύσιμο της αληθινής ζωής κι όχι της ψευτοζωής. Γιατί πίσω απ’ αυτά τα λαγνικά και άσεμνα, βρίσκεται πίκρα απροσμέτρητη και πίκρα που κρύβεται καλά. Βρίσκεται όλη η ηθική εξουθένωση του ανυπεράσπιστου γυμνού όντος απ’ το σφοδρό και βάρβαρο καπιταλισμό. Απ’ τα ιδεολογήματα του πλούτου που ρουφάν το ζωτικό ανθρώπινο μεδούλι στο προγραμματισμένο οχτάωρο της μισθωτής σκλαβιάς. Στην προγραμματισμένη αιχμαλωσία απ’ αυτούς που κρατούν την ηδονή για πάρτι τους. Απ’ αυτούς που ψάχνουν εθελοντές σκλάβους και πρόθυμους ηλίθιους. Απ αυτούς που ζαλικώνονται όλμους για να πάνε να ξεσχίσουν άγνωστους ανυπεράσπιστους στο πουθενά. Ε ναι, οι ερωτογραφίες είναι απεχθείς για τις καλαματιανές φοράδες που κοπρίζουν εις Παρισίους.

πηγή:

http://dromos.wordpress.com

Τα ΜΑΤ χτυπούν; Πρέπει λοιπόν να εκδημοκρατιστούν…

Φωτογραφία: Ορέστης Σεφέρογλου

(Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…)

Κατά τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων αποφάσισαν καταλήψεις στα πανεπιστήμια ενόψει της επετείου του Πολυτεχνείου.

Κρατική κι εκπαιδευτική εξουσία απάντησαν άμεσα, στέλνοντας απ’ το πρωί στη Νομική χιλιάδες ΜΑΤ να προστατεύσουν την απρόσκοπτη λειτουργία του Πανεπιστημίου, κι έτσι έκλεισαν τα πανεπιστήμια οι ίδιοι, για να μην τα κλείσουν κάποιοι άλλοι.

Σίγουρα πίσω απ’ αυτή την ασυνταξία, μπορεί ταυτόχρονα κάποιος να εντοπίσει μία ακόμα απ’ τις αντιφάσεις της κρατικής και αυταρχικής παράνοιας.

Απ’ το πρωί θα κυκλοφορήσουν δεκάδες εικόνες ξυλοδαρμένων και χτυπημένων φοιτητών από τα ΜΑΤ τα οποία είχαν εντολή να μην επιτρέψουν να εισέλθουν οι φοιτητές διότι υπήρχε ο φόβος ότι  έκλειναν τα κλειστά πανεπιστήμια(!).

Η απάντηση από πλευράς φοιτητικών συλλόγων θα έρθει το απόγευμα με μια μαζική πορεία χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι θα έρθουν αντιμέτωποι με μια ακόμα δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ έξω απ’ το Πολυτεχνείο.

“Απρόκλητα κι απρόσμενα”, όπως φαίνεται στα βίντεο που κάνουν το γύρο του Διαδικτύου, τα ΜΑΤ θα επιτεθούν αλύπητα εναντίον των φοιτητών αφού πρώτα τους εγκλωβίσουν έξω από την κεντρική πύλη στην οδό Στουρνάρη. Η επιλογή φυσικά βέβαια, μόνο τυχαία δεν ήταν, καθώς ήταν κομμάτι της επιχείρησης “Γαμήστε τους”.

Σήμερα, ήδη θα έχει ανοίξει για ακόμα μια φορά με δημοκρατικές κορώνες, η κατακραυγή, το πώς θα περιοριστεί η αστυνομική βία σε συνδυασμό βέβαια με την επιβολή της νομιμότητας, η διενέργεια κάποιας ΕΔΕ αλλά και η ανάγκη εκδημοκρατισμού των σωμάτων ασφαλείας.

Μια ακόμη δηλαδή άσκοπη συζήτηση επικοινωνιακής διαχείρισης των συντηρητικών και φασιστικών χαρακτηριστικών αυτής της κοινωνίας.

Γιατί πολύ απλά αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε να μη θιχτούν τα εγγενή φασιστικά χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που πρώτον αντιλαμβάνεται την ανάγκη ύπαρξης τέτοιων ειδικών σωμάτων και δεύτερον το εκτελεστικό κομμάτι της εφαρμογής της κρατικής καταστολής με όρους εργασίας.

Η ανάγκη εκδημοκρατισμού των σωμάτων ασφαλείας, είναι η εκ των υστέρων αποστολή από χώρες του δυτικού κόσμου, ανθρωπιστικής βοήθειας σε μέρη του πλανήτη που πρώτα έχουν λεηλατήσει. Είναι τα τσουβάλια που τραβούν οι κάμερες να πέφτουν ως ένδειξη φιλανθρωπίας. Είναι η αντίφαση αυτού που πληρώνει το δολοφόνο, λέγοντάς του “δε σε ξέρω, δε με ξέρεις”.

Γιατί πολύ απλά αυτό ήταν, είναι και θα είναι η αστική δημοκρατία. Είναι η ίδια η αιτία κι όχι η λύση.

Και η οποία διαρκώς θα έχει την ανάγκη από αυτά τα ειδικά σώματα για να την προασπίζουν αλλά και ως τα δομικά εκτελεστικά χέρια της, να εφαρμόζουν τη νομιμότητά της.

Α.Β.

πηγή:

http://freequencyradio.wordpress.com

 anhsyxia.

«Γαμήστε τους!»

mat-foitites-polutexneio-2.jpg

Οι μάχιμες μονάδες της ΕΛ.ΑΣ. γιορτάζουν την επέτειο του δικού τους 1973… | EUROKINISSI

14.11.2014, 08:58 

Συντάκτης: 

Τάσος Κωστόπουλος

 

Ηταν ένα θέαμα άγριο και συνάμα πρωτόγνωρο: χωρίς να πέσει ούτε πέτρα, δίχως να έχει προηγηθεί η παραμικρή αψιμαχία, η Στουρνάρη γέμισε ξαφνικά με τα ποδοπατημένα κορμιά εκατοντάδων άοπλων νέων παιδιών, που από τη μια στιγμή στην άλλη μετατράπηκαν σε πεδίο εκτόνωσης για δεκάδες άνδρες των ΜΑΤ.

Ορμώντας ξαφνικά απ’ όλες τις παρόδους, με τη μυριόστομη ιαχή «γαμήστε τους! γαμήστε τους!», οι τελευταίοι οφθαλμοφανώς το γλεντούσαν: επί ένα τέταρτο της ώρας χτυπούσαν ανελέητα τους πεσμένους φοιτητές, τους ποδοπατούσαν, τους ψέκαζαν κατάμουτρα με τις φυσούνες, εκτόξευαν μέσα στον κόσμο χειροβομβίδες «κρότου-λάμψης», σταματώντας κάποιες στιγμές, μόνο και μόνο για να εκφράσουν με βρισιές τον ενθουσιασμό τους γι’ αυτό το μονόπλευρο ξεσάλωμα. Μοναδικοί τυχεροί, όσοι λιγοστοί πρόλαβαν να μπουν από την πύλη της Στουρνάρη στο ΕΜΠ, μέσα στο περίπου μισό λεπτό που μεσολάβησε ανάμεσα στο άνοιγμά της και την επίθεση της αστυνομίας στους περίπου 1.500 διαδηλωτές.

«Εγιναν μάχες σώμα με σώμα, σκληρές μάχες σώμα με σώμα, αλλά τελικά τους αποκρούσαμε», μετέδιδε με αγωνιστικό στόμφο στον ασύρματο ο επικεφαλής της διμοιρίας στη συμβολή Στουρνάρη και Κάνιγγος, λίγο μετά την ολοκληρωτική εκκαθάριση της περιμέτρου του ιδρύματος από τους φοιτητές. Σκληρές -πραγματικά- μάχες: οι μεν ανεβοκατέβαζαν ρόπαλα και… γαμοσταυρίδια, οι δε προσπαθούσαν απεγνωσμένα να ξεφύγουν. Ή έκλαιγαν, όπως εκείνα τα κοριτσάκια που, στριμωγμένα επί ώρα από μια διμοιρία στον τοίχο του Πολυτεχνείου, μάζευαν τη μια κλοτσιά ή φυσουνιά μετά την άλλη.

Εχοντας συμπληρώσει 30 χρόνια στο ρεπορτάζ αυτού του είδους, πρώτη φορά είδα τη βίαιη διάλυση μιας ειρηνικής πορείας να μετατρέπεται σε τέτοιο απροκάλυπτο «γλέντι». Συνήθως τα ΜΑΤ δέρνουν σιωπηλά ή, το πολύ πολύ, βγάζοντας κάποιες άναρθρες «πολεμικές» κραυγές. Μετά τη μαζική ψήφο της ΕΛ.ΑΣ. προς τους ναζί, φαίνεται πως ήρθε η ώρα να δούμε τις μάχιμες μονάδες της να γιορτάζουν -κυριολεκτικά- την επέτειο του δικού τους 1973…

πηγή:

https://www.efsyn.gr/arthro/gamiste-toys

Ν.Μπογιόπουλος: Είστε μια ντροπή – Φύγετε!

 Αυτή η κυβέρνηση, η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ πρέπει να φύγει. Τώρα. Έπρεπε να είχε φύγει από χτες! Γιατί;

• Γιατί την φορολεηλασία οθωμανικού τύπου, την αρπαγή μισθών και συντάξεων τα βάφτισε «πατριωτισμό».  
• Γιατί το χαράτσι το βάφτισε «αλληλεγγύη».
• Γιατί το συμφέρον των πολυεθνικών που χαίρουν φοροασυλίας είτε μέσω Καραγιώργη Σερβίας είτε μέσω Λουξεμβούργου και γιατί τα εξωδικαστικά κουκουλώματα υποθέσεων τύπου «Ζήμενς» τα βάφτισε «εθνικό συμφέρον».
• Γιατί την απόλυση και την ανεργία τα βάφτισε «εφεδρεία».
• Γιατί το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και την εξυπηρέτηση συμφερόντων του εκάστοτε «ενός μειοδότη» τα βάφτισε «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας».
• Γιατί την αιθαλομίχλη της ανέχειας, την επιστροφή της χώρας στην εποχή των μαγκαλιών και τις χιλιάδες αυτοκτονίες τα βάφτισε «σωτηρία».
• Γιατί τον εξανδραποδισμό του βασικού – κατ’ ευφημισμό – «μισθού»,  την εκμετάλλευση των «ενοικιαζόμενων εργαζόμενων» και την υπαγωγή της εργασιακής νομοθεσίας στην εποχή των ειλώτων τα βάφτισε «ανάπτυξη».
• Γιατί την είσοδο στα Μνημόνια την βάφτισε «ευλογία» και γιατί την αέναη παραμονή στην Κόλαση την βαφτίζει σαν «έξοδο από το Μνημόνιο».

    Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει. Οι λόγοι που επιβεβαιώνουν ότι πρέπει να φύγει είναι τόσοι όσοι:

• Τα εκατομμύρια των άνεργων.
• Τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά του λαού που έγιναν μετανάστες.
• Οι εκατοντάδες χιλιάδες των γερόντων που τους βούτηξαν τις συντάξεις και δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους.
• Τα χιλιόμετρα των άστεγων και των υποσιτισμένων πίσω από τα καζάνια των συσσιτίων.
• Οι αμέτρητες υποκλίσεις τους στους ντόπιους εργολάβους, στους ντόπιους τραπεζίτες, στους ντόπιους πλουτοκράτες.
• Οι καθημερινές υποκλίσεις τους στους Σόιμπλε, στους Τόμσεν, στους δήθεν «εταίρους» και στους δήθεν «συμμάχους».
• Τα δισεκατομμύρια που άρπαξαν από τον φτωχό, τα δισεκατομμύρια που μοίρασαν στους τραπεζίτες, τα δισεκατομμύρια που λήστεψαν από τα Ταμεία, τα δισεκατομμύρια που έχουν εξασφαλίσει σε ξένους και ντόπιους δανειστές, τοκογλύφους και κερδοσκόπους.
• Τα χιλιάδες νοικοκυριά που δεν έχουν θέρμανση, τα χιλιάδες μαγαζιά που έβαλαν «λουκέτο», τα χιλιάδες όνειρα που καταπλακώνονται στα «συγχωνευμένα» σχολεία και στα υποχρηματοδοτημένα Πανεπιστήμια.
• Οι λόγοι που πρέπει να φύγουν είναι τόσοι όσα και τα 6,3 εκατομμύρια του πληθυσμού των «όλοι μαζί τα φάγαμε» (!) που έχει στοιβαχτεί στα έγκατα της ανέχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
• Οι λόγοι που πρέπει να φύγουν είναι τόσοι όσα και τα σαλιαρίσματά τους με τους ναζί και την ακροδεξιά συνιστώσα του καθεστώτος των Μνημονίων, είναι τόσοι όσοι και οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου του καθεστώτος των PSI, είναι τόσοι όση και η «μαυρίλα» των Μπαλτάκων, των Πλεύρηδων και των Στύλιων.

    Αλλά ακόμα κι αν δεν υπήρχε τίποτα από τα προηγούμενα, πάλι αυτή η κυβέρνηση θα έπρεπε να φύγει. Και θα ήταν αρκετός ένας και μόνο λόγος. Θα  ήταν αρκετό αυτό που συνέβη χτες. Και τι συνέβη χτες:

    Αποκαλύφθηκε ότι ένα και μόνο… «e-mail» της τρόικας, ένα και μόνο… «ηλεκτρονικό μήνυμα» από τον υπολογιστή» του τελευταίου χαρτογιακά της ΕΕ και του ΔΝΤ (το «e-mail» που είχε φέρει στο φως το περασμένο Σάββατο η εφημερίδα «Αγορά»), ήταν αρκετό ώστε αυτή η - «εθνικά υπερήφανη» - κυβέρνηση να μπει σε «δεύτερες σκέψεις» (http://www.enikos.gr/economy/277026,Emplokh_stis_100_doseis.html), για να κάνει τι; Για να αλλάξει ένα νόμο -   το νόμο για τη ρύθμιση των 100 δόσεων -που η ίδια ψήφισε μόλις πριν 10 μέρες!

    Ναι! Χτες, από το πρωί έως το βράδυ, από το Μέγαρο Μαξίμου μέχρι το υπουργείο Οικονομικών κι από τα υπουργικά γραφεία μέχρι τα κομματικά επιτελεία των δυο κυβερνητικών συνεταίρων, είχαν αναστατωθεί. Είχαν πανικοβληθεί.Είχαν αναμαλλιαστεί.

    Έψαχναν κάθιδροι, πελιδνοί και κάτωχροι, πώς θα αλλάξουν ένα νόμο (τον ίδιο νόμο που τον είχαν κάνει σημαία), πώς θα ανασκολοπίσουν ένα νόμο(τον ίδιο νόμο που είχαν δηλώσει πεντακόσιες φορές ότι «δεν αλλάζει»),πώς θα «μετατρέψουν» ένα νόμο (τον νόμο που τον εμφάνιζαν ως το αγλάισμα της κοινωνικής τους ευαισθησίας), πώς θα κόψουν και θα ράψουν ένα νόμο (τον ίδιο νόμο που τον ψήφισαν μετά χορδών και οργάνων μόλις πριν 10 μέρες) ώστε να εναρμονιστούν με ένα… «e-mail» που τους έστειλε η τρόικα!

    Ναι! Ένα ολόκληρο κράτος, μια ολόκληρη κυβέρνηση – η ίδια κυβέρνηση που μιλάει για «περηφάνια», για «αξιοπρέπεια», για «ανεξαρτησία» και έχει ως συνιστώσα το κόμμα που έλεγε εκείνο το πάλαι ποτέ «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» - έγινε «μύλος» χτες επειδή η τρόικα της έστειλε ένα… «e-mail»!

    Ε, λοιπόν, κύριοι, η στάση σας δεν συνιστά «αδυναμία». Δεν είστε αθώοι γιατί είστε «μικροί» και «λίγοι». Είστε μικροί και λίγοι γιατί είστε συνένοχοι. Δεν επιδεικνύεται δουλικότητα και υποτέλεια «κατ’ ανάγκη», αλλά κατ΄ επιλογή. Η καταισχύνη σας είναι αντανάκλαση της στρατηγικής της τάξης που εκπροσωπείται , η οποία για να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα, για να έχει την διεθνή στήριξη για την παραμονή της στην εξουσία, προσφέρει ως εγγύηση στους «εταίρους» την υποδούλωση του λαού και του τόπου.

    Δεν είστε αθώοι γιατί «πιέζεστε» ούτε ισχύει η αστειότητα πως είστε  «προδότες». Είστε ένοχοι όχι γιατί είστε «εθνικά μεμπτοί» ούτε γιατί «ενδίδετε». Αλλά γιατί ό,τι κάνετε το κάνετε σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο. Γιατί το διαπράττετε σε σύμπραξη με τους «συμμάχους». Και γιατί η εξάρτησή σας είναι η άλλη όψη του νομίσματος της πολιτικής σας συνέπειας ως πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα.    

    Αυτή είναι η καταισχύνη σας! Αυτό είναι που καθορίζει τη συμπεριφορά σας και στα «μικρά» και στα «μεγάλα». Και γι’ αυτό, κύριοι, είστε μια ντροπή! Είστε μια σκέτη ντροπή!

    Δεν ξέρουμε αν από το να ντροπιάζετε αυτόν τον τόπο έχετε περάσει πλέον και στην επόμενη φάση: Να μαγαρίζεται, κιόλας, αυτόν τον τόπο. Εκείνο, πάντως, που ξέρουμε (και παρ΄ ότι το φευγιό σας δεν συνιστά ούτε την αναγκαία ούτε την ικανή συνθήκη για να αλλάξει το πλαίσιο μέσα στο ποίο κινείται η χώρα) είναι ότι  ήρθε η ώρα: Να φύγετε. Και θα φύγετε.  

aristeri-diexodos

Προς μια νέα δημοκρατική διεθνή Τάξη

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το θεσμικό πλαίσιο που έχει εγκαθιδρυθεί σήμερα σε όλο τον κόσμο, δηλαδή σε όλες τις χώρες που έχουν ενσωματωθεί στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αποτελείται από ένα μοντέλο στο οποίο η οικονομική ανάπτυξη, (αν όχι η «ανάπτυξη γα την ανάπτυξη»!), είναι ο θεμελιώδης οικονομικός στόχος. Σε αυτό το πλαίσιο, η συνέχιση της ανάπτυξης εξαρτάται από μια διαδικασία περαιτέρω διεθνοποίησης της οικονομίας, που αποτελεί ένα συνεχώς ανανεούμενο φαύλο κύκλο. Η καταστροφή της οικονομικής αυτοδυναμίας δημιουργεί ανάγκες για όλο μεγαλύτερες εισαγωγές και, επομένως, για μεγαλύτερες εξαγωγές για την χρηματοδότησή τους. Όμως, μεγαλύτερες εξαγωγές προϋποθέτουν μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, επομένως παραγωγικότητα, που με τη σειρά της εξαρτιέται βασικά από τις επενδύσεις. Και ποιος ελέγχει το διεθνές εμπόριο, αλλά και τις υπερεθνικές επενδύσεις, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία; Φυσικά, οι πολυεθνικές, οι οποίες διαθέτουν την παραγωγική και τεχνολογική βάση που επιτρέπουν τη συνεχή αύξηση της παραγωγικότητας που απαιτείται από τον σκληρό διεθνή ανταγωνισμό.

Με άλλα λόγια, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν είναι πια τα έθνη-κράτη που ανταγωνίζονται για το μοίρασμα των αγορών, αλλά οι πολυεθνικές που κυβερνούν σήμερα τον κόσμο, ανεξάρτητα από τη χώρα που εστιάζουν τις δραστηριότητές τους. Έτσι, το γεγονός ότι π.χ. η Κίνα παρουσιάζεται σήμερα ως οικονομική υπερδύναμη δεν είναι ένα οικονομικό θαύμα, αλλά απλώς μια οικονομική οφθαλμαπάτη. Είναι αρκετό να σταματήσει να παρέχει τα «συγκριτικά πλεονεκτήματα», που προσφέρει σήμερα, ιδίως όσον αφορά στο φθηνό κόστος παραγωγής στις πολυεθνικές, για να τελειώσει σε μια νύχτα το «όνειρό» της, όταν οι πολυεθνικές θα μετακομίσουν π.χ. στη γειτονική «δύναμη» Ινδία, ή σε μία από τις πολλές άλλες χώρες που τις ικετεύουν να επενδύσουν στην δική τους περιοχή.

Είναι, επομένως, σαφές ότι ο θεμελιώδης στόχος της κοινωνικής πάλης, σήμερα, δεν μπορεί παρά να είναι η πλήρης ρήξη με την παρούσα ΝΔΤ και η οικοδόμηση μιας νέας δημοκρατικής διεθνούς τάξης που θα θεμελιώνεται σε κυρίαρχα και οικονομικά αυτοδύναμα έθνη-κράτη. Οι συνθήκες ουσιαστικής πολιτικής και οικονομικής «κατοχής», κάτω από τις οποίες ζούμε σήμερα, σημαίνουν ότι πραγματική Αντίσταση είναι δυνατή μόνο στο πλαίσιο παλλαϊκών Μετώπων για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ), με στόχο την οικονομική και την εθνική κυριαρχία, μέσα από την ρήξη με την ΝΔΤ. Στη συνέχεια, όταν ο λαός μιας συγκεκριμένης χώρας θα έχει έλθει σε παρόμοια ρήξη, θα πρέπει να ενωθεί με τους αγωνιζόμενους λαούς άλλων χωρών σε παρόμοιο οικονομικό επίπεδο για να σχηματίσουν νέες οικονομικές ενώσεις κυρίαρχων εθνών ώστε να επιτύχουν, σε συλλογικό επίπεδο, την οικονομική αυτοδυναμία τους. Σε ένα περιβάλλον, δηλαδή, που θα κάνει αδύνατη την μεταφορά οικονομικών πλεονασμάτων μεταξύ χωρών. Για όλα αυτά, βέβαια, οι λαοί, που τα «οσμίζονται» βέβαια, δεν ακούνε τίποτα από τα ΜΜΕ που τους βομβαρδίζουν με ασημαντότητες ή εσκεμμένες διαστρεβλώσεις, μια «Αριστερά» που περί άλλα τυρβάζει και τις...βαθυστόχαστες αναλύσεις (συνήθως καλοπληρωμένων «διανοητών») που συμπεραίνουν ότι φταίει η «παθητικότητα» τους που δεν κατεβαίνουν στους δρόμους!
Με αυτή την έννοια, η ολοκλήρωση μιας Ευρασιατικής Ένωσης, όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί, δηλαδή, ως μια οικονομική ένωση κυρίαρχων κρατών που, στην ολότητά τους, θα εξασφάλιζαν την αυτοδυναμία, και θα είχαν την δυνατότητα να επιβάλουν οποιουσδήποτε κοινωνικούς ελέγχους αποφασίσουν πάνω στις αγορές, θα ήταν ένα γεγονός τεράστιας σημασίας για την ανάπτυξη μια νέας δημοκρατικής διεθνούς τάξης που θα αντικαθιστούσε, τελικά, την σημερινή εγκληματική ΝΔΤ, η οποία έχει ήδη καταστρέψει τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον πλανήτη. Ιδιαίτερα, μάλιστα, αν η Ευρασιατική Ένωση θα εξαπλωνόταν ώστε να καλύπτει επίσης όλους τους λαούς της γης, οι οποίοι σήμερα αγωνίζονται ενάντια στην Υπερεθνική Ελίτ για την εθνική τους κυριαρχία και αυτοδιάθεση, είτε στον Αραβικό κόσμο (Συρία, Ιράν, Ιράκ, Λιβύη κ.λπ.), είτε στη Λατινική Αμερική (Κούβα, Βενεζουέλα, Βολιβία) και αλλού.
Έτσι, η νέα δημοκρατική διεθνής τάξη των κυρίαρχων και αυτοδύναμων Εθνών θα μπορούσε να θέσει τα θεμέλια για την υπέρβαση των ιστορικών συστημάτων ελέγχου (ιδιωτικού έναντι κρατικού) πάνω στα μέσα παραγωγής και διανομής. Σήμερα, το ιστορικά κρίσιμο ζήτημα είναι πώς θα δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε ο έλεγχος των μέσων παραγωγής να ασκείται άμεσα από την κοινωνία, μέσα από τις συνελεύσεις των πολιτών, οι οποίες θα καθορίζουν τις οικονομικές και πολιτικές διαδικασίες. Αυτό είναι ιδιαίτερα επιτακτικό καθήκον σήμερα, όταν έχει πλέον συνειδητοποιηθεί πλήρως ότι η κατάρρευση του διπολικού ψυχροπολεμικού κόσμου αντί να οδηγήσει στην δημιουργία ενός μαζικού κινήματος προς αυτή την κατεύθυνση, οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο: την δημιουργία του παρόντος εγκληματικού μονοπολικού κόσμου και την παράλληλη ανάπτυξη μιας εκφυλισμένης «Αριστεράς» που άμεσα ή έμμεσα τον στηρίζει. Είτε υποστηρίζοντας ότι θα τον αλλάξει «από τα μέσα» (το γνωστό παραμύθι κάθε βολεμένου «αριστερού»), είτε υποστηρίζοντας ότι όλα τα κινήματα που αναπτύσσονται σήμερα «από κάτω» κατά της ΝΔΤ του μονοπολικού κόσμου μας δεν εκφράζουν τελικά παρά ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ότι μόνο η παγκόσμια επανάσταση θα μας σώσει, κάποτε στην επομένη χιλιετηρίδα!

Η ανάπτυξη, επομένως, του αγώνα των λαών για μια νέα δημοκρατική διεθνή Τάξη θα οδηγήσει πιθανότατα σε μια μεταβατική περίοδο, στην οποία θα συνυπάρχει σε κατάσταση συνεχούς έντασης, η σημερινή ΝΔΤ με τον νέο κόσμο των αυτοδύναμων και κυρίαρχων λαών που θα μπορούσε να εκπροσωπεί η Ευρασιατική Ένωση, με κορμό το μεγάλο πατριωτικό μέτωπο κατά της παγκοσμιοποίησης του Ρωσικού λαού που συνενώνει από κομουνιστές και ριζοσπαστικούς σοσιαλδημοκράτες μέχρι ορθόδοξους και εθνικιστές. Αυτό, βέβαια, εάν τελικά ηττηθεί η «πέμπτη φάλαγγα» των «φιλελεύθερων παγκοσμιοποιητών» μέσα στη Ρωσία που σήμερα είναι σε αδυσώπητο αγώνα ―με την αμέριστη βέβαια στήριξη της Υπερεθνικής Ελίτ― με το Μέτωπο αυτό. Μια στρατηγική σαν την παραπάνω θα επιτρέψει την οικοδόμηση «από τα κάτω» μια νέας μορφής διεθνισμού που θα εμπνέεται από τις αρχές της αλληλεγγύης και της αμοιβαίας βοήθειας, αντί για τις καταστροφικές αρχές της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους όπως σήμερα.

Γ. Δελαστίκ: Προετοιμάζονται για Πρωθυπουργία Τσίπρα στο Βερολίνο

Παραμονή της επετείου του «Οχι» των Ελλήνων το 1940 διάλεξε η κορυφαία εφημερίδα της επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ της Γερμανία, η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ», να παρουσιάσει το ουσιαστικό «Ναι» του Βερολίνου προς μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. «Στο Βερολίνο ετοιμάζονται ήδη για την περίπτωση που μελλοντικά θα έχουν να κάνουν με τον Τσίπρα ως αρχηγό κυβέρνησης» γράφει ο δημοσιογράφος Μίκαελ Μάρτενς, βαθύτατα δεξιός και ταυτόχρονα ο κορυφαίος σε γνώσεις αναφορικά με την πραγματικότητα της χώρας μας Γερμανός δημοσιογράφος και συνεχίζει την ανάλυσή του: «Εσχάτως ήταν για ανάκριση μια αντιπροσωπεία πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ για συζητήσεις στα υπουργεία Οικονομικών και Οικονομίας στο Βερολίνο. Ενας σύνδεσμος της προσεκτικής προσέγγισης είναι ο Γεργκ Ασμουσεν, κάποτε το γερμανικό μέλος στο Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τώρα υφυπουργός στο υπουργείο Εργασίας.

Ο Τσίπρας και ο Ασμουσεν έχουν ήδη συναντηθεί πολλές φορές στη Φρανκφούρτη, στην Αθήνα και στο Βερολίνο. Μετά την ανάκριση φαίνονται ο Τσίπρας και οι άνθρωποί του στην προσωπική συζήτηση πιο πραγματιστές από όσο στις δηλώσεις τους που έχουν κατά νου την κοινή γνώμη. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου σκεπτόταν μεγαλόφωνα για έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Μετά την εκλογική νίκη του δεν ήθελε πλέον να ξέρει τίποτε από αυτά» γράφει σε περίοπτη θέση προβολής η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Δύο τουλάχιστον πράγματα έχουν σημασία στα ελάχιστα σημεία της ανάλυσης που αναφέραμε μέχρι στιγμής. Πρώτον, η σκληρότητα της γλώσσας ? δύο φορές χρησιμοποιεί η εφημερίδα τη λέξη «ανάκριση» για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ! Δεύτερον, τους εμφανίζει διπρόσωπους τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού τους ? «πραγματιστές» στις συζητήσεις με τους Γερμανούς, όπου υποτίθεται ότι λένε πράγματα διαφορετικά από τις δηλώσεις τους που απευθύνονται στην ελληνική κοινή γνώμη.

Υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Στην τρίτη κιόλας φράση της ανάλυσης αναφέρεται ότι «ήδη από μήνες, όλες οι δημοσκοπήσεις βλέπουν το αριστερό - λαϊκιστικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ του ηγέτη της αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα ως την ισχυρότερη δύναμη της χώρας». Αφού ο αρθρογράφος αναλύει το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα και αφού εξηγεί ότι μόνο χάρη σε αυτές τις επιπλέον 50 έδρες κατόρθωσε τον Ιούνιο του 2012 ο Αντώνης Σαμαράς να σχηματίσει κυβέρνηση, υπογραμμίζει: «Στις επόμενες εκλογές όμως σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις θα πάει το μπόνους του νικητή στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα γίνει λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας ο επόμενος αρχηγός κυβέρνησης στην Αθήνα;» αναρωτιέται ρητορικά ο αρθρογράφος, αφού έχει ήδη ουσιαστικά δώσει ο ίδιος την απάντηση.

Είναι σαφέστατο το μήνυμα που θέλει να περάσει η εφημερίδα της γερμανικής ελίτ. Ακόμη και σε αυτούς που δεν θέλουν να διαβάσουν το άρθρο, το μήνυμα περνάει με τη λεζάντα της φωτογραφίας που υπάρχει στο κείμενο, η οποία δείχνει τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα να ανταλλάσσουν χαμογελαστοί μια χειραψία και από κάτω γράφει: «Οι μονομάχοι. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012, ονομαζόταν ο νικητής Αντώνης Σαμαράς, του χρόνου όμως μπορεί να είναι ο Αλέξης Τσίπρας»! Σε περίπτωση που ο Αλέξης Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός «τι θα γίνει με την πολιτική μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, η οποία υλοποιήθηκε με πολλούς κόπους και θυσίες και αγοράστηκε ακριβά με βοήθεια δισεκατομμυρίων των Ευρωπαίων φορολογουμένων...;» αναρωτιέται αγωνιωδώς η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και ενημερώνει τους αναγνώστες της ότι «τέτοια ερωτήματα απασχόλησαν τους συμμετέχοντες σε μια διάσκεψη υπό τον τίτλο ?Νέες προοπτικές για την Ελλάδα;? που οργάνωσαν το Σαββατοκύριακο το ίδρυμα Χανς Ζάιντελ και η Εταιρεία Νοτιοανατολικής Ευρώπης, στην οποία προσκλήθηκαν Γερμανοί γνώστες της Ελλάδας και Ελληνες πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και δημόσιοι υπάλληλοι».

Με έκδηλη ειρωνική διάθεση, χαρακτηρίζοντας... «τενόρο (!)» τον τέως υπουργό και νυν απλό βουλευτή Κωστή Χατζηδάκη της ΝΔ, ο αρθρογράφος σημειώνει την εκτίμηση του Κ. Χατζηδάκη, όπως την ερμηνεύει ο Γερμανός, ότι η ελληνική κρίση δεν πέρασε, θα ξαναγίνει πάλι σοβαρή τους επόμενους μήνες. «Οι λαϊκιστές θέλουν να ακυρώσουν τις μεταρρυθμίσεις και υπόσχονται κατορθώματα που καμιά χώρα εν μέσω κρίσης δεν μπορεί να πετύχει. Οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών, αλλά και των άλλων Ευρωπαίων, δεν πρέπει να σπαταληθούν» είπε ο... «υψίφωνος» Κωστής Χατζηδάκης, αντανακλώντας και εκφράζοντας το πνεύμα «των καλεσμένων από την Αθήνα» που παραβρέθηκαν σε αυτή τη γερμανική διάσκεψη για να «φωτίσουν» τους διοικητές της πατρίδας μας με την εκθαμβωτική λάμψη της πολιτικής σκέψης τους. *Δημοσιεύθηκε στο ''Έθνος'' την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Από κοντά κι ο γενίτσαρος…

Πηγή: vathikokkino.gr

«Είναι νοσηρό» το να αναφέρεσαι στο ΕΑΜ, δηλαδή στον βασικό κορμό της Εθνικής Αντίστασης κατά των φασιστών κατακτητών. «Είναι σαν να λαχταράει κανείς τον εμφύλιο».

Αυτά είπε ο Παύλος Τσίμας, ενώνοντας τη φωνή του με αυτήν του Θανάση Πλεύρη και όλων όσοι έχουν κάθε λόγο να μη θέλουν να ακούγεται τίποτε για ΕΑΜ, καθώς θα πρέπει να πεις και για ταγματασφαλίτες και για μια αστική πολιτική ηγεσία ριψάσπιδων φυγάδων σε Κάιρα και Λονδίνα ή και συνεργατών των κατακτητών κ.λπ. κ.λπ.

Θα μπορούσε κάποιος να του πει πως έχει κάθε δικαίωμα να λέει ό,τι του αρέσει και ό,τι αρέσει στα αφεντικά του. Αλλά θα μπορούσε και να συμπληρώσει:

«Φέρε πίσω τα λεφτά που ξόδεψε το ΚΚΕ και ο σοβιετικός λαός για να σπουδάσεις δημοσιογραφία στη Μόσχα και να ξεπουληθείς ακριβά κατόπιν. Φέρε πρώτα πίσω τα λεφτά και μετά λέγε ό,τι θέλεις».

Από κοντά κι ο γενίτσαρος…

Πηγή: vathikokkino.gr

«Είναι νοσηρό» το να αναφέρεσαι στο ΕΑΜ, δηλαδή στον βασικό κορμό της Εθνικής Αντίστασης κατά των φασιστών κατακτητών. «Είναι σαν να λαχταράει κανείς τον εμφύλιο».

Αυτά είπε ο Παύλος Τσίμας, ενώνοντας τη φωνή του με αυτήν του Θανάση Πλεύρη και όλων όσοι έχουν κάθε λόγο να μη θέλουν να ακούγεται τίποτε για ΕΑΜ, καθώς θα πρέπει να πεις και για ταγματασφαλίτες και για μια αστική πολιτική ηγεσία ριψάσπιδων φυγάδων σε Κάιρα και Λονδίνα ή και συνεργατών των κατακτητών κ.λπ. κ.λπ.

Θα μπορούσε κάποιος να του πει πως έχει κάθε δικαίωμα να λέει ό,τι του αρέσει και ό,τι αρέσει στα αφεντικά του. Αλλά θα μπορούσε και να συμπληρώσει:

«Φέρε πίσω τα λεφτά που ξόδεψε το ΚΚΕ και ο σοβιετικός λαός για να σπουδάσεις δημοσιογραφία στη Μόσχα και να ξεπουληθείς ακριβά κατόπιν. Φέρε πρώτα πίσω τα λεφτά και μετά λέγε ό,τι θέλεις».

Ο Μπαλούρδος μπήκε στο Πανεπιστήμιο - Μορφώστε τους φασίστες

Ο Μπαλούρδος μπήκε στο Πανεπιστήμιο - Μορφώστε τους φασίστες

 http://anemosantistasis.blogspot.gr/2014/11/blog-post_906.html

Μέρες του '73: Τα ΜΑΤ χτυπάνε τους φοιτητές στη Νομική - Αποκλεισμένη από κλούβες και η ΑΣΟΕΕ

Στο πνεύμα της Χούντας ο Φορτσάκης κάλεσε τα ΜΑΤ να κάνουν... κατάληψη στη Νομική - Κατά την κατασταλτική επίθεσή τραυματίστηκαν δύο φοιτητές στο κεφάλι, ο ένας σοβαρά, σύμφωνα με πληροφορίες - Οι συγκεντρωμένοι παραμένουν στην οδό Ακαδημίας και καλούν σε συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 5 το απόγευμα. 
Διαβάστε επίσης: «Μνήμες σκοτεινών εποχών»: Καταγγελία της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για την επίθεση των ΜΑΤ και τον άγριο ξυλοδαρμό φοιτητή Δείτε φωτορεπορτάζ από την καταστολή που ξύπνησε μνήμες '73
Ενημέρωση - φωτογραφίες: @dromografos2, @Skar_ & @makisSinodinos:
13:10 «Ζήλεψε» τον Φορτσάκη ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ: Κλείδωσε τις πύλες και απειλεί να καλέσει τα ΜΑΤ!
13:05 Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν και πάλι στους φοιτητές στη Ρ. Φεραίου, εμποδίζοντάς τους να περάσουν. Οι συγκεντρωμένοι μέσω Ιπποκράτους έκαναν πορεία προς τα Προπύλαια





12:35 Απάντηση στην καταστολή: Οι φοιτητικοί σύλλογοι καλούν στις 5 στα Προπύλαια

12:20 Αυξάνεται ο κόσμος στην Ακαδημίας



11:50 Από την επίθεση των ΜΑΤ, νωρίτερα (η πρώτη φωτ.) - Στην Ακαδημίας παραμένουν οι φοιτητές:







10:35 Οι φοιτητές παραμένουν στην Ακαδημίας:



...και τα ΜΑΤ στη Νομική:



10:20 Και οι δύο τραυματίες από την προηγούμενη επίθεση των ΜΑΤ στον πεζόδρομο στηv Πρυτανεία έχουν διακομιστεί σε νοσοκομείο, ο ένας έχει χτυπηθεί σοβαρά.

09:45 Ένας φοιτητής έχει τραυματιστεί ελαφρά στο κεφάλι. Πληροφορίες κάνουν λόγο και για δεύτερο τραυματία από την επίθεση των ΜΑΤ νωρίτερα.

Βίντεο με τον τραυματισμένο φοιτητή:





09:05 Παραμένουν περικυκλωμένοι από τα ΜΑΤ οι φοιτητές



8:40 Οι δυνάμεις των ΜΑΤ προχωρούν σε ρίψη χημικών προκειμένου να απομακρύνουν τους φοιτητές που έχουν συγκεντρωθεί έξω από τη Νομική. Περικυκλωμένοι από αστυνομικούς οι φοιτητές.





Απτόητος ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, κ. Φορτσάκης, συνεχίζει τον αυταρχικό κατήφορο. Αυτή τη φορά κάλεσε τις αστυνομικές δυνάμεις να "περιφρουρήσουν" (sic) τη ΝΟΠΕ και την Πρυτανεία έως τη Δευτέρα της 17ης Νοεμβρίου, επιχειρώντας ουσιαστικά lock-out της σχολής υπό αστυνομική εποπτεία.

Σύμφωνα με φοιτητές του ιδρύματος, οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της αστυνομίας παραδέχτηκαν πως ενεργούν μετά από οδηγίες του πρύτανη.

Υπενθυμίζεται πως ο Φοιτητικός Σύλλογος της Νομικής έχει πάρει απόφαση για κατάληψη, εν όψει του εορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η οποία θα ίσχυε από την Πέμπτη 13/11, ενώ είχε προγραμματιστεί σχετική εκδήλωση.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ. Προχώρησε σε lock-out έως την Τρίτη, καθώς υπήρχε προγραμματισμένη συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου.

http://left.gr

Πουθενά στο εξωτερικό!

Πουθενά στο εξωτερικό δεν γίνονται αυτά, λέει ο Σαμαράς με αφορμή το Πανεπιστήμιο. Πουθενά στο εξωτερικό δεν γίνονται αυτά, επαναλαμβάνει σαν ρεφραίν και το κανίς του, ο Παπαμιμίκος. Ο Σαμαράς, ο Παπαμιμίκος και η παρέα τους…

Δεν είναι μόνον από το Πανεπιστήμιο που παίρνουν αφορμή, για να κρώξουν «πουθενά στο εξωτερικό». Βρίσκουν και άλλες, με κάθε ευκαιρία. Γιατί; Για να κρύψουν τα αίσχη τους και να δικαιολογήσουν όλα τα λερά και απαίσια που επιβάλλουν και απεργάζονται.

Πουθενά στο εξωτερικό το ένα, πουθενά στο εξωτερικό το άλλο… Το λένε και γεμίζει το στόμα τους. Το λένε και νομίζουν ότι κάτι λένε.

Ξεχνούν όμως, ή μάλλον κάνουν πως ξεχνούν ότι πουθενά στο εξωτερικό, όπου κι αν συνέβη να χρεοκόπησαν, δεν ανάλαβαν πάντως τη… σωτηρία της χώρας τα ίδια κόμματα και οι ίδιοι ολιγάρχες, που έφεραν τη χρεοκοπία.

Ξεχνούν, ή μάλλον κάνουν πως ξεχνούν ότι πουθενά στο εξωτερικό, όποτε μια χώρα καταστράφηκε, δεν αποτελειώθηκε αυτή η χώρα πανηγυρικά, με τα προγράμματα που υποτίθεται ότι στόχο είχαν να τη συνεφέρουν από την καταστροφή.

Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο για όσα «πουθενά στο εξωτερικό» ξεχνούν, ή μάλλον, όπως είπα, κάνουν ότι ξεχνούν.

Για να μη μακρηγορήσω όμως, θα προσθέσω μόνον ένα τελευταίο «πουθενά στο εξωτερικό», με αφορμή κι εγώ το Πανεπιστήμιο:

Πουθενά στο εξωτερικό, λοιπόν, ακόμα και μες την υποκρισία τους, οι δήθεν αξιομίμητοι λεγάμενοι του… περίφημου εξωτερικού δεν θα είχαν ποτέ, μα ποτέ, το απύθμενο θράσος να μιλάνε, με περισπούδαστο ύφος κιόλας, για τάχα σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας ή άλλες τέτοιες προσβλητικές ανοησίες, την ώρα που η ανεργία των νέων τους θα ήταν κοντά στο 60%.

Όχι! Πουθενά στο εξωτερικό δεν θα είχαν τόσο θράσος. Και δεν το έχουν τόσο θράσος. Πουθενά στο εξωτερικό!

πηγή:

http://sotosblog.com

 http://anhsyxia.wordpress.com

Γκέμπελς: Αν η Δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια που μας δίνει το ελεύθερο να την καταργήσουμε είναι δικό της θέμα

«Θέλουμε να εξουδετερώσουμε τη Δημοκρατία. Εάν η Δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση για αυτό είναι δικό της θέμα....». Αυτό έγραφε ο ενορχυστρωτής της ναζιστικής προπαγάνδας, Γιόζεφ Γκέμπελς, το 1928, τέσσερα χρόνια δηλαδή πριν την πρώτη εκλογική νίκη των ναζί για την καγκελαρία της Γερμανίας. Περίπου οκτώ δεκαετίες αργότερα, η ιστορία προειδοποιεί. 

Ο Γιόζεφ Γκέμπελς, γεννιέται σαν σήμερα, 29 Οκτωβρίου, το 1897. Εκτός από την προπαγάνδα για την άνοδο του ναζιστικού κόμματος στην εξουσία της Γερμανίας, ο Γκέμπελς υπήρξε και εκ των οργανωτών των δράσεων της παραστρατιωτικής οργάνωσης SA, των ταγμάτων εφόδου του ναζιστικού κόμματος, που στόχο είχαν την τρομοκράτηση της γερμανικής κοινωνίας.

Το όνομα του δημαγωγού των ναζί έγινε συνώνυμο με την βρώμικη και χυδαία προπαγάνδα, τον «Γκεμπελισμό»,
που βασίζεται στα ψεύδη και την λασπολογία με στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, την τρομοκράτηση και τον πανικό. Με τον «Γκεμπελισμό» το ναζιστικό κόμμα είδε τα ποσοστά του να εκτοξεύονται και τελικά πέτυχε και την εκλογική νίκη, ενώ παράλληλα ο Γκέμπελς φρόντιζε και για τη διαμόρφωση της δημόσιας εικόνας του Χίτλερ.

Το 1928 συγκέντρωνε μόλις το 2,6% κερδίζοντας 12 έδρες. Το 1929 ξεσπάει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Ένα χρόνο αργότερα το 1930 οι ναζί συγκεντρώνουν το 18,3%, ενώ το 1932 οι ναζί αναδεικνύονται σε πρώτο κόμμα με 37,4% και στις επαναληπτικές με 33,1%. Το 1933 με τον Χίτλερ καγκελάριο, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα συγκεντρώνει 43,9%. Ήταν η αρχή της εγκαθίδρυσης του ναζιστικού καθεστώτος, που διέλυσε κάθε δημοκρατική αρχή στο εσωτερικό της χώρας και βύθισε τον κόσμο στην φρίκη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τέσσερα χρόνια πριν την άνοδο τους στην εξουσία ο Γιόζεφ Γκέμπελς είχε στείλει το μήνυμα των προθέσεών τους. Σε άρθρο του με τίτλο «Τι θέλουμε στη Βουλή» στη ναζιστική εφημερίδα Der Angriff στις 30 Απριλίου του 1928 έγραφε:

«Θα μπούμε στο κοινοβούλιο για να εφοδιαστούμε από το οπλοστάσιο της δημοκρατίας. Θα γίνουμε βουλευτές για να εξουδετερώσουμε το πνεύμα της δημοκρατίας. Εάν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο, και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση για αυτό, είναι θέμα δικό της. ... Κάθε νομικό μέσο μάς είναι ευπρόσδεκτο για την ανατροπή των σημερινών καταστάσεων.

Εάν πετύχουμε στις εκλογές να βάλουμε εξήντα έως εβδομήντα αγκιτάτορες του κόμματος στα διάφορα κοινοβούλια, μελλοντικά το ίδιο το κράτος θα εξοπλίσει και θα υποστηρίξει οικονομικά τον αγώνα μας. ... Και ο Μουσολίνι είχε μπει στο κοινοβούλιο. Κι όμως δεν άργησε να οργανώσει την πορεία προς τη Ρώμη. ... Ερχόμαστε ως εχθροί! Όπως ο λύκος που πέφτει σε κοπάδι προβάτων, έτσι ερχόμαστε. Τώρα δεν είστε πλέον μεταξύ σας! Και δε θα έχετε μεγάλη χαρά με εμάς!»
tvxs

Τα κύρια δύο γνωρίσματα του Νεοδημοκράτη πολιτικου

Γράφει ο mitsos175

Το πρώτο είναι η σκατοψυχία του. Αδιαφορεί για τους πάντες εκτός του εαυτούλη του. Κοιτάζει να βολευτεί, να τα κονομήσει ακόμα και με πλάγιο τρόπο, να αρπάξει όσα περισσότερα μπορεί εις βάρος των άλλων. Θα κάνει τα πάντα για να πετύχει αυτό το σκοπό. Θα πατήσει επί πτωμάτων, αν πιστεύει ότι χρειάζεται. Φανατικά ατομιστής, καταντά ένα σαδιστικό κάθαρμα, ένα παράσιτο.

Το άλλο που τον αντιπροσωπεύει είναι η ηλιθιότητα. Νομίζει πως αυτά που κάνει θα έχουν συνέχεια, πως δεν θα έχει επιπτώσεις για τη φρίκη την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος.

Σε κάθε κίνηση τους φαίνονται αυτά τα δυο χαρακτηριστικά. Από την πατριδοκαπηλία με τα ύπουλα παιχνίδια σε βάρος της χώρας, μέχρι την αντιμετώπιση των δίκαιων αιτημάτων των μαθητών. Επιστρατεύουν τις εφεδρείες τους για να παραμείνουν γαζωμένοι και να απομυζούν τα χρήματα των εργαζομένων.

Μας μιλάνε περί πατρίδας αυτοί που ξεπούλησαν τη χώρα και τους κατοίκους της. Ο δοσιλογισμός είναι αποτέλεσμα της ανηθικότητας τους, αλλά ο τρόπος δείχνει βλακεία. Δε θα διστάσουν να κατασκευάσουν "κρίσεις" με "εξωτερικούς ή εσωτερικούς" εχθρούς προκειμένου να τρομάξουν και να συνεχίσουν τη δικτατορία.

Βλακεία σε συνδυασμό με αμοραλισμό φαίνεται και στην καταστολή. Η ΝΔ συνεχίζει να βαδίζει ολισθηρό δρόμο των τραμπούκων της (Φ) ΟΝΝΕΔ προσπαθώντας να αναβιώσει το 1991 με τα γνωστά αποτελέσματα της δολοφονίας του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα. Τότε ήταν οι αποθρασυνόμενοι δολοφόνοι, σήμερα είναι τα όργανα της καταστολής. Τότε είχε ακόμα χαχόλους που υλοποιούσαν σχέδια ανωμαλίας, έστω κι αν ήταν μειοψηφία. Σήμερα φοβούνται να βγουν έξω (θα δοκιμάσουν λένε να κάνουν "περιοδείες") αλλά χρησιμοποιούν τους ασφαλίτες για παρόμοιες αθλιότητες.

Αντί να αισχύνονται για το κατάντημα της εκπαίδευσης που είναι αποτέλεσμα περικοπών προκαλούν ακόμα μια φορά. Να γίνουν τα μαθήματα χωρίς καθηγητές, χωρίς υλικό, χωρίς νόημα. Αλλά δεν τους νοιάζει η γνώση, το απόδειξαν και με την καταστροφική καπηλεία ενός αρχαιολογικού μνημείου για μικροκομματικές αθλιότητες. Τους νοιάζει η υπακοή. Θέλουν να μην αντισταθούμε σε αυτό που έρχεται. Το νέο μνημόνιο το οποίο το βαπτίσουν με άλλο όνομα, προβλέπει νέες μειώσεις. Νέες αυξήσεις χαρατσιών και ακόμα περισσότερες απολύσεις. Η λύσσα και το πάθος τους για χρήμα εξηγούνται: Έχουν χάσει κάθε στήριξη από τον κόσμο. Η διαφορά με την αντιπολίτευση είναι συντριπτική Αυτό τους κάνει από τη μια να θέλουν να αρπάξουν όσο το δυνατό πιο πολλά μια και καταλαβαίνουν ότι τελειώνουν, από την άλλη να μην προσπαθούν καν να κάνουν ουσιαστικές κινήσεις αντιστροφής του κλίματος. Ενδιαφέρονται μόνο για τη μάσα και τα ρουσφέτια που θα εξασφαλίσουν την "επόμενη μέρα".

Η προπαγάνδα τους είναι αισχρή και συνάμα γελοία. Τα ψέματα όμως τελειώνουν. Τα ελάχιστα

ψίχουλα που λένε (προσέξτε "λένε") ότι ΘΑ δώσουν προκαλούν τη νοημοσύνη των υπολοίπων.

Δυστυχώς τέτοια κτήνη δεν φεύγουν ήρεμα. ΔΕΝ φεύγουν με συνηθισμένες διαδικασίες με μέσα που διαθέτει το αστικό σύστημα. Ούτε η υπόδουλη δικαστική εξουσία, ούτε οι εκλογές, που σίγουρα, αν γίνουν σύντομα, θα είναι όργιο νοθείας, εγγυώνται τίποτα.

Μόνος τρόπος είναι η Αντίσταση και οι δυναμικότεροι αγώνες. Αυτό τρέμουν καθόσον από τη μια τους χαλάει τη "σούπα" ψεμάτων κι αθλιοτήτων ότι τάχα τους ανεχόμαστε και από την άλλη τους δείχνει το μέλλον τους σε κάποιο κελί. Για την αντιμετώπιση της νέας κατοχής χρειάζονται ΟΛΟΙ και οι αγωνιστές και ΚΑΘΕ τρόπος αντιμετώπισης. Είναι ώρα για μάχη. Η αποφασιστική μάχη που θα κρίνει αν οι εργαζόμενοι θα έχουν μέλλον ή θα παραμείνουν στο σκοταδισμό ενός κοινωνικού και οικονομικού μεσαίωνα. 

tsak-giorgis.blogspot.gr

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com

Οφθαλμαπάτη...

Γερνάω και τα μάτια μου κάνουν πουλάκια. Η κατάσταση μου πρέπει να είναι σοβαρή δε, γιατί τα εν λόγω πουλάκια είναι επιπλέον αντιδραστικά και αναρχοαυτόνομα. Επειδή είμαι σίγουρος πως άκουσα...
τον Υπουργό Παιδείας να λέει πως καταλήψεις και απεργίες δεν γίνονται στα Ευρωπαϊκά Ακαδημαϊκά Ιδρύματα.

Το ίδιο τόνισε και ένας έγκριτος δημοσιογράφος, ο Γιάννης Πρετεντέρης, που είναι ο μόνος που χλεύασε πρωτοσέλιδα τα LuxLeaks και τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα, οπότε είναι προφανές πως είναι καλύτερός και ακριβέστερος. Δεν την τρώει την προπαγάνδα.



Γι” αυτό τον εμπιστευόμαστε, εξάλλου. Είπε λοιπόν κι ο Γιάννης πως πουθενά στην Ευρώπη πέντε φοιτητές δεν διαταράσσουν την ακαδημαϊκή γαλήνη.

Και αν το κάνουν, υπάρχουν Πρυτάνεις που επεμβαίνουν άμεσα, όπως επιτέλους έπραξε ο γενναίος Φορτσάκης.

Με το που δουν δεκαοκτάχρονα με φουλάρια να πλησιάζουν τα άγια χώματα της Συγκλήτου, προτάσσουν τα στήθη τους και ουρλιάζοντας σαν εκείνον τον άλλο καλλιεργημένο Υπουργό, που όσο αυτός φωνάζει εμείς αγοράζουμε τα βιβλία του Πλεύρη που πουλάει, πετάνε έξω τους απείθαρχους επίδοξους καταληψίες.

Και όλοι αυτοί οι θεσμικοί παράγοντες, δημοσιογράφοι και σεβαστοί ακαδημαϊκοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως τέτοιες πράξεις βανδαλισμού και φασιστικής διασάλευσης της τάξεως, γίνονται μόνο στην Ελλάδα.

Κι εγώ τους θεσμούς τους εμπιστεύομαι.

Οπότε, δεν μπορεί παρά να είναι οφθαλμαπάτη η εικόνα της φωτογραφίας, που είναι τραβηγμένη σήμερα το πρωί έξω από την Πρυτανεία (Senate House) του επαρχιακού Πανεπιστήμιου του Cambridge, που είναι γνωστό άντρο τρομοκρατίας και ακολασίας.

Τα κάγκελα της Πρυτανείας είναι γεμάτα με πανό κατά των περικοπών στην Παιδεία, της αύξησης των διδάκτρων και της εμπορευματοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Έχει και ένα μεγάλο που λέει «κατάληψη». Σοβαρά, έγραφε «κατάληψη», το είδα με τα μάτια μου – αυτά, ντε, που κάνουν πουλάκια.

Στον κήπο της Πρυτανείας, οι φοιτητές έχουν στήσει δυο κιόσκια. Το ένα μοιράζει φυλλάδια και πουλάει το τσάι του αγώνα (γιατί, Αγγλία). Το άλλο είναι μια υποτυπώδης τέντα, κάτω από την οποία καμιά δεκαριά φοιτητές με sleeping bags εναλλάσσονται σε βάρδιες.

Όλο το βράδυ έβρεχε και η υγρασία του Νοέμβρη ξυρίζει. Συνολικά, περίπου είκοσι φοιτητές είναι μονίμως στο σημείο όλη τη διάρκεια της ημέρας, εναλλασσόμενοι, μοιράζοντας προκηρύξεις στους περαστικούς.

Ειρήσθω εν παρόδω, σύμφωνα με τους αρχαίους, λιγάκι αστείους κανονισμούς του Πανεπιστημίου, απαγορεύεται να πατάτε τη χλόη έξω από την Πρυτανεία (βγαλμένο από Αστερίξ είναι αυτό), πολλώ δε μάλλον να στήνετε κιόσκια και κατασκηνώσεις και να κάνετε καταλήψεις.

Δεν είδα όμως τον Πρύτανη να τρέχει ουρλιάζοντας να πετάξει κανέναν έξω.

Αντιθέτως, είδα λέκτορες και ασπρομάλληδες καθηγητές, από αυτούς που ψάχνουν για μαύρες τρύπες, λογική στα οικονομικά και άλλα τέτοια μυστήρια του σύμπαντος, να πηγαινοέρχονται, να συζητάνε και να παίρνουν κι αυτοί τις προκηρύξεις τους.

Βλέπεις, συμβαίνει κι άλλο παράξενο. Εδώ και μια εβδομάδα, αυτοί οι λέκτορες και οι καθηγητές είναι σε απεργιακές κινητοποιήσεις, διαμαρτυρόμενοι για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού τους.

Αλλά όμως, πάλι κάτι θα έχω καταλάβει λάθος. Αφού στα Πανεπιστήμια της Ευρώπης δεν γίνονται απεργίες. Είναι συνδεδεμένοι όλοι με τις αγορές και ως εκ τούτου ζούνε ζωή που δεν τη φανταζόμαστε.

Ο ανταγωνισμός λειτουργεί, και φέρνει την ανάπτυξη, και ολόχρυσα ψιχουλάκια πέφτουν από τις τσέπες των καλόβολων επιχειρηματιών ραίνοντας όλο τον κόσμο, που ζει ευτυχισμένος στα λιβάδια, τραγουδώντας με τα σκιουράκια και καβαλώντας τις αγελαδίτσες.

Επίσης, η Μάργκαρετ η Θάτσερ, με όλη τη σοφία της, τις κατήργησε τις απεργίες και όλες αυτές τις αντιδραστικές αηδίες, δεν τις κατήργησε;

Οι δημοσιογράφοι και οι υπουργοί όμως ήταν σαφείς. Δεν συμβαίνουν όλα αυτά.

Αυτά τα πιτσιρίκια που είδα το πρωί (αν τα είδα), είναι εξωσχολικά θρασίμια. Είναι αερομεταφερόμενοι αναρχικοί (από αυτούς τους μοβόρους, που καίνε μαγαζιά και free press), ΣΥΡΙΖΑίοι ή κομμουνιστές που θέλουν να μας πάρουν τα σπίτια και προσγειώθηκαν μέσα στη νύχτα με αλεξίπτωτα για να καταστρέψουν την Παιδεία. Και ήδη ο Λοβέρδος ψάχνει στο facebook να βρει ποιος τους υποκινεί.

Και στις Βρυξέλλες προχθές, στους δρόμους ήταν ΠΑΜίτες που έκαναν επαναστατική γυμναστική.

Και στη Γαλλία, οι βρωμεροί αγρότες που άδειασαν φορτηγά με κοπριά στα δημόσια κτίρια, είναι από αυτούς τους καλοταϊσμένους απ” τις επιδοτήσεις.

Μην κοιτάς που φαίνονταν πολλοί, είναι φώτοσοπ, σαν αυτό που κάνουν οι δικοί μας όταν δέρνουν κρατουμένους – τα ξέρουμε εμείς στην Ασφάλεια αυτά, δεν μας κοροϊδεύετε.

Όχι. Εγώ πιστεύω τους θεσμικούς μας παράγοντες και τους έγκριτους δημοσιογράφους μας. Που είναι άσπιλοι. Το έχουν πει άλλωστε αυτό οι Επιτροπές, οι ΕΔΕ και οι δικαστικοί μας λειτουργοί.

Κι εγώ τους θεσμούς τους εμπιστεύομαι.

Φώτης

Υ.Γ.: Επέλεξα να μη στείλω φωτογραφία από τα κιόσκια, γιατί δεν γινόταν να τα βγάλω, χωρίς να φαίνονται τα παιδιά. Βλέπεις, παραμένω παρανοϊκός Έλληνας, πιστεύω στους ψεκασμούς και το Ελληνικό πόδι. Δεν με επηρέασε πως πέρσι αποδείχθηκε και δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες πως στις προηγούμενες καταλήψεις (ναι, δεν είναι η πρώτη) η τοπική Ασφάλεια δωροδοκούσε και στρατολογούσε φοιτητές ως χαφιέδες και έφτιαχνε φακέλους για τους καταληψίες. Κι ας αναγκάστηκε να το παραδεχθεί εν τέλει η Ασφάλεια. Οφθαλμαπάτη ήταν και εκείνη η είδηση, δεν συμβαίνουν αυτά στην Ευρώπη.

Επίσης, με συγχωρείς για την ποιότητα της φωτογραφίας. Βλέπεις, δεν είμαι μεταξύ των 10.000 που έτρεξαν, λέει, να αγοράσουν το νέο i-phone την πρώτη μέρα. Το κινητό μου είναι πρώιμο Καραμανλικό, φθαρμένο κατάλοιπο της προ κρίσης εποχής (σαν τον Πέτρο Κωστόπουλο ένα πράγμα).

Μάλλον γι” αυτό όταν γυρίσω στην Ελλάδα δεν θα μπορεί να πιάσει το Wi-Fi του Αντώνη. Ή τη δημοκρατία του...
pitsirikos.net
nonews

Ζαν Κλωντ Σαμαράς

Του Κώστα Βαξεβάνη
Η διαφορά μεταξύ φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής είναι λεπτή. Φοροδιαφυγή είναι για παράδειγμα το να μην κόβει απόδειξη ένας ταβερνιάρης και έτσι να κλέβει το κράτος από τα έσοδα που πρέπει να αποδώσει. Η φοροδιαφυγή στις μέρες μας τιμωρείται με αυστηρές ποινές, και αν κρίνεται από το Mega ή το protagon και την Athens Voice, οι δράστες υποδεικνύονται ως υπαίτιοι για όλα τα κακά. Η φοροαποφυγή είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα. Είναι το να βρίσκεις τρόπο να αποφεύγεις τους φόρους. Δηλαδή νομικά τερτίπια, οικονομικές συμφωνίες και διαδικασίες ώστε να μην καταβάλεις τους φόρους που θα έπρεπε να καταβάλεις. Εν αντιθέση με την φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή είναι νόμιμη και μπορεί να ονομαστεί “επενδυτική εφευρετικότητα”, “επιχειρηματική ευελιξία”, ακόμη και success story.
Είναι εμφανές πως η φοροδιαφυγή μπορεί να γίνει από τον καθένα με ρίσκο, αλλά η φοροαποφυγή γίνεται από ελάχιστους ισχυρούς και απαιτεί εργαλεία που ελάχιστοι γνωρίζουν, όπως offshore εταιρείες, συμφωνίες δανείων, εγγραφές σε λογιστικά βιβλία και άλλα ως ουκ έτσι αριθμός και ντροπή.
Οι αποκαλύψεις που γίνονται για το Λουξεμβούργο, αφορούν φοροαποφυγή. Δηλαδή οι ισχυροί του κόσμου, ανάμεσά τους και έλληνες, κατάφερναν με μια σειρά από κόλπα να μην πληρώνουν φόρο. Τη δυνατότητα αυτή τους την έδινε το Λουξεμβούργο και ο ίδιος ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ ως πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών του Μεγάλου Δουκάτου. Ο σημερινός Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είχε δημιουργήσει έναν φορολογικό παράδεισο στην καρδιά της Ευρώπης. Η υπόθεση αυτή αποδεικνύει κάποια πράγματα
1.      Τα επιχειρήματα περί μιας δημοσιονομικά αυστηρής Ευρώπης, δεν αφορούν αυτούς που έχουν και κατέχουν αλλά αυτούς που δεν έχουν και καλούνται να δώσουν. Το ευρωπαϊκό όραμα δεν καταφέρνει να αγγίξει τον τρόπο με τον οποίο οι ισχυροί της Ευρώπης θέλουν να ζουν
2.      Η Μέρκελ και όσοι επιβάλουν σήμερα την πολιτική της λιτότητας στην Ευρώπη, γνώριζαν τι ακριβώς συνέβαινε στο Λουξεμβούργο αλλά δεν το θεωρούσαν ως απειλή για την υγιή Οικονομία εν εντιθέση με τον έλληνα ταρίφα που θεωρείται κίνδυνος της σταθερότητας
3.      Όχι μόνο το γνώριζαν και το χρησιμοποίησαν αλλά ουδέποτε εμφάνισαν το Λουξεμβούργο ως παρεκτροπή από την κοινή Ευρωπαική αντίληψη. Αντιθέτως στην περίπτωση της Κύπρου, όταν χρειάστηκε να χτυπήσουν την κυπριακή Οικονομία την εμφάνισαν ως αποτέλεσμα μαφιόζικων λειτουργιών που έπρεπε να συντριβεί. Το Λουξεμβούργο μπορούσε να λειτουργεί ως η Λιβερία της Ευρώπης
4.      Οι επικλήσεις σε μια ενιαία και αδιαίρετη Ευρώπη, υπό την Αγία Τριάδα των Μέρκελ, Μπαρόζο, Σόιμπλε, είναι υποκριτικές. Η Ευρώπη δεν απαιτεί καμιά ενιαία φορολογική αντίληψη, ούτε καν ένα μίνιμουμ όρων που πρέπει να τηρούνται. Για κάποιο λόγο 5.000 δημόσιοι υπάλληλοι που δεν απολύονται στην Ελλάδα, είναι για την Μέρκελ μεγαλύτερο πρόβλημα από το ξέπλυμα του παγκόσμιου πλούτου σε μια ευρωπαική χώρα που κάνει νόμους για να μπορούν να το κάνουν.
Είναι πολύ πιθανόν αυτή η Αγία Τριάδα, να πήρε τώρα την απόφαση όχι να σταματήσει το ξέπλυμα αλλά να εκθέσει τον Γιούνκερ. Ο νυν Πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής, είναι από αυτούς που δειλά δειλά, μαζί με τον Μάριο Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ψελλίζουν πως ίσως πρέπει να αναθεωρηθεί μερικά έστω η πολιτική λιτότητας στην Ευρώπη. Έτσι μπορεί να υποθέσει κάποιος πως ο Γιούνκερ πήρε το μήνυμα από την Μέρκελ, αφού τα γερμανικά ΜΜΕ, ανακάλυψαν αυτό που γινόταν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα με πρωταγωνιστές μάλιστα την οικονομική ελίτ και της Γερμανίας.
Ο Γιούνκερ πιθανόν να βρει τις ισορροπίες του με την Μέρκελ αλλά αυτός ο οποίος πιθανόν να την πληρώσει είναι ο Σαμαράς. Αυτούς τους οποίους επιδεικνύει ως τα οικονομικά πρότυπα είναι χωμένοι ως το λαιμό στην φοροαποφυγή. Πρέπει να δικαιολογήσει επίσης πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μαστιγώνεται για την παθογένειά της, όταν ανέχεται να εμφανίζεται ως υγεία να φοροαποφεύγουν όσοι μπορούν και πρέπει να πληρώσουν. Με ποιά λογική ανέχεται να υποδεικνύονται στην Ελλάδα μέτρα στο νόμο μιας ενιαίας και ισχυρής Ευρώπης που πρέπει να επιβιώσει, όταν οι θεσμικοί της παράγοντες συντηρούν μια άλλη, ύποπτη και βρώμικη. Και τέλος πρέπει να απαντήσει πώς οι πρωταγωνιστές της φοροαποφυγής είναι κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες. Το να είναι ο Υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης και η Γενική Γραμματέας εσόδων Κατερίνα Σαββαΐδου έμμεσα ή άμεσα εμπλεκόμενοι στις αποκαλύψεις του Λουξεμβούργου δεν δημιουργεί θέμα στους ίδιους αλλά στην κυβέρνηση. Πόσο μάλλον όταν η εταιρεία η οποία μαγείρεψε την φοροδιαφυγή, πληρώνεται από το ελληνικό κράτος ως σύμβουλός του.
 koutipandoras

Γιατί οι άνθρωποι δεν εξεγείρονται;

του David Graeber

Γιατί έχει η βασική λογική της λιτότητας γίνει αποδεκτή απ’ όλους; Επειδή η αλληλεγγύη έχει φτάσει να αντιμετωπίζεται ως μάστιγα.

“Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το γιατί οι άνθρωποι δεν εξεγείρονται στους δρόμους;” Ακούω αυτή τη φράση, που και που, από ανθρώπους με πλούσιο και ισχυρό υπόβαθρο. Υπάρχει ένα είδος δυσπιστίας. “Στην τελική,” φαίνεται να λέγεται πίσω από τις γραμμές, “ουρλιάζουμε για το φονικό όταν οποιοσδήποτε απειλήσει έστω και λίγο τις φοροαπαλλαγές μας. Αν κάποιος απειλούσε την πρόσβασή μου στα τρόφιμα ή τη στέγη, σίγουρα θα έκαιγα τράπεζες και θα εισέβαλλα στο κοινοβούλιο. Τι έχουν πάθει αυτοί οι άνθρωποι;”

Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Ο οποιοσδήποτε θα σκεφτόταν ότι μια κυβέρνηση που έχει προκαλέσει τέτοιο πόνο σε αυτούς που έχουν τα λιγότερα αποθέματα για ν’ αντισταθούν, χωρίς καν να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας, θα ρίσκαρε την πολιτική της αυτοκτονία. Αντ’ αυτού, η βασική λογική της λιτότητας έχει γίνει αποδεκτή απ’ όλους. Γιατί; Γιατί πολιτικοί που υπόσχονται συνεχή πόνο κερδίζουν τη συναίνεση της εργατικής τάξης, αν όχι την υποστήριξή της;

Νομίζω ότι η ίδια η δυσπιστία με την οποία ξεκίνησα παρέχει μια εν μέρει απάντηση. Οι άνθρωποι της εργατικής τάξης μπορεί να είναι, όπως ασταμάτητα μας υπενθυμίζεται, λιγότερο σχολαστικοί σε ζητήματα νομικής φύσης ή ιδιοκτησίας από τους “καλύτερους” τους αλλά είναι επίσης πολύ λιγότερο εμμονικοί με τον εαυτό τους. Νοιάζονται περισσότερο για τους φίλους τους, τις οικογένειες και τις κοινότητες. Συνολικά, τουλάχιστον, είναι κατά βάση καλύτεροι/ευγενικότεροι.

Ως ένα βαθμό αυτό φαίνεται να αντανακλά έναν παγκόσμιο κοινωνιολογικό νόμο. Οι φεμινίστριες έχουν εδώ και καιρό επισημάνει ότι αυτοί που βρίσκονται στον πάτο του εκάστοτε άνισου κοινωνικού πλαισίου τείνουν να σκέφτονται, και άρα να νοιάζονται, γι’ αυτούς που βρίσκονται στην κορυφή περισσότερο απ’ ότι αυτοί στην κορυφή σκέφτονται, ή νοιάζονται, γι’ αυτούς. Οι γυναίκες σε όλα τα μέρη τείνουν να σκέφτονται και να γνωρίζουν περισσότερα για τις ζωές των αντρών απ’ ότι οι άντρες γι’ αυτές των γυναικών, όπως ακριβώς κι οι μαύροι άνθρωποι γνωρίζουν περισσότερα για τις ζωές των λευκών, οι υπάλληλοι των εργοδοτών και οι φτωχοί των πλουσίων.

Και με τους ανθρώπους να είναι τα συμπονετικά πλάσματα που είναι, η γνώση οδηγεί στη συμπόνοια. Οι πλούσιοι και ισχυροί, εν τω μεταξύ, μπορούν να παραμένουν ανυποψίαστοι και αδιάφοροι, επειδή έχουν τους υλικούς όρους για να το κάνουν. Πολυάριθμες ψυχολογικές μελέτες έχουν πρόσφατα επιβεβαιώσει αυτό το γεγονός. Όσοι έχουν γεννηθεί σε εργατικές οικογένειες χωρίς διαφοροποίηση τα πάνε πολύ καλύτερα στα τεστ εκτίμησης των συναισθημάτων των άλλων απ’ ότι οι γόνοι των πλουσίων ή των επαγγελματικών τάξεων. Κατά κάποιον τρόπο δεν μας εκπλήσσει και πολύ. Στην τελική, αυτό σημαίνει σε γενικές γραμμές το να είσαι “ισχυρός”: να μη χρειάζεται να δώσεις και πολλή προσοχή σε αυτά που σκέφτονται ή αισθάνονται οι γύρω σου. Ο ισχυρός προσλαμβάνει άλλους για να το κάνουν αυτό γιά τον ίδιο.

Και ποιους προσλαμβάνουν; Κυρίως παιδιά της εργατικής τάξης. Εδώ πιστεύω ότι τείνουμε να είμαστε τόσο τυφλωμένοι από μια εμμονή με (τολμώ να πω, ρομαντικοποίηση;) την εργοστασιακή εργασία ως παραδείγματός μας για την “αληθινή εργασία” που έχουμε ξεχάσει από τι κυρίως αποτελείται η ανθρώπινη εργασία.

Ακόμα και στις μέρες του Καρλ Μαρξ ή του Τσαρλς Ντίκενς, οι εργατικές γειτονιές στέγαζαν πολλές παραπάνω υπηρέτριες, λούστρους, οδοκαθαριστές, μάγειρες, νοσοκόμες, ταξιτζήδες, δασκάλους, πόρνες και πλανόδιους μανάβηδες από ό, τι εργαζόμενους σε ανθρακωρυχεία, εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας ή χυτήρια σιδήρου. Ακόμα περισσότερο σήμερα. Αυτό που αρχετυπικά θεωρούμε γυναικεία δουλειά -την ανατροφή ανθρώπων, την εξέταση των θέλω και των αναγκών τους, τις εξηγήσεις, την επιβεβαίωση, το να περιμένεις να δεις τι θέλει το αφεντικό ή σκέφτεται, για να μην αναφέρουμε τη φροντίδα, την παρακολούθηση, τη συντήρηση των φυτών, των ζώων, των μηχανών και άλλων αντικειμένων- αντιστοιχεί σε ένα πολύ μεγαλύτερο μερίδιο στο τι κάνουν οι άνθρωποι της εργατικής τάξης όταν εργάζονται απ’ ότι η δουλειά με το σφυρί, το σκαρπέλο, τον ανυψωτήρα, το δρεπάνι.

Αυτό αληθεύει όχι μόνο γιατί τα περισσότερα μέλη της εργατικής τάξης είναι γυναίκες (αφού οι περισσότεροι άνθρωποι γενικά είναι γυναίκες) αλλά επειδή έχουμε μια διαστρεβλωμένη άποψη ακόμα και γι’ αυτά που κάνουν οι άντρες. Όπως οι απεργοί εργαζόμενοι του μετρό έπρεπε πρόσφατα να εξηγήσουν στους αγανακτισμένους επιβάτες ότι “οι ακυρωτές εισιτηρίων” δεν περνούν τον περισσότερο χρόνο τους ακυρώνοντας εισιτήρια αλλά εξηγώντας πράγματα, διορθώνοντας άλλα, βρίσκοντας χαμένα παιδάκια, και προσέχοντας τους γέρους, τους αρρώσοτους και τους μπερδεμένους.

Αν το καλοσκεφτείς, αυτό δεν είναι βασικά η ζωή; Τα ανθρώπινα όντα είναι projects αμοιβαίας δημιουργίας. Η περισσότερη δουλειά που κάνουμε είναι ο ένας πάνω στον άλλον. Οι εργατικές τάξεις απλά παίρνουν ένα μη αναλογικό μερίδιο. Είναι οι τάξεις που φροντίζουν και πάντα αυτό έκαναν. Είναι απλά η ακατάπαυστη δαιμονοποίηση που κατευθύνεται στους φτωχούς από εκείνους που κερδίζουν από την εργασία-φροντίδα τους που το καθιστά δύσκολο να το αναγνωρίσουμε σε ένα δημόσιο φόρουμ όπως αυτό.

Ως παιδί εργατικής οικογένειας, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι αυτό ήταν που καμαρώναμε. Μας έλεγαν συνέχεια ότι η δουλειά είναι μια αρετή από μόνη της – φτιάχνει χαρακτήρα ή κάτι τέτοια- αλλά κανείς δεν το πίστευε. Οι περισσότεροί μας ένιωθαν ότι το καλύτερο με τη δουλειά είναι να την αποφεύγεις, δηλαδή, εκτός αν ωφελούσε άλλους. Αλλά για τη δουλειά που όντως ωφελούσε, είτε αυτό σήμαινε να χτίζεις γέφυρες είτε να αδειάζεις “πάπιες”, μπορούσες να είσαι δικαίως υπερήφανος. Κι υπήρχε και κάτι άλλο για το οποίο ήμασταν σίγουρα υπερήφανοι: για το ότι ήμασταν άνθρωποι που φροντίζαμε ο ένας τον άλλον. Αυτό μας ξεχώριζε απ’ τους πλουσίους οι οποίοι, όσο μπορούσαν οι περισσότεροί μας να συμπεράνουν, μπορούσαν με το ζόρι τις μισές φορές να φέρουν τους εαυτούς τους να φροντίσουν τα ίδια τους τα παιδιά.

Υπάρχει λόγος που η απόλυτη αστική αρετή είναι η λιτότητα, και η απόλυτη αρετή της εργατικής τάξης είναι η αλληλεγγύη. Ωστόσο αυτό είναι και ακριβώς το σχοινί απ’ το οποίο αυτή η τάξη βρίσκεται κρεμασμένη. Υπήρχε μια εποχή που το να νοιάζεσαι για την κοινότητα κάποιου σήμαινε να αγωνίζεσαι για την ίδια την εργατική τάξη. Πίσω σ’ εκείνες τις μέρες συνηθίζαμε να μιλάμε για “κοινωνική πρόοδο”. Σήμερα βλέπουμε τα αποτελέσματα ενός αμείλικτου πολέμου ενάντια στην ίδια την ιδέα της εργατικής πολιτικής ή της εργατικής κοινότητας. Αυτό έχει αφήσει τους περισσότερους εργαζόμενους με λίγους τρόπους ώστε να εκφράσουν αυτή τη φροντίδα εκτός απ’ το να την κατευθύνουν προς μια κατασκευασμένη αφαίρεση: “τα εγγόνια μας”, “το έθνος”… είτε μέσω ενός σωβινιστικού πατριωτισμού είτε μέσω εκκλήσεων στη συλλογική θησεία.

Ως αποτέλεσμα όλα έχουν αναιρεθεί. Γενιές πολιτικής χειραγώγησης τελικά μετέτρεψαν εκείνη την αίσθηση αλληλεγγύης σε μάστιγα. Η φροντίδα μας έγινε όπλο εναντίον μας. Κι έτσι είναι πιθανό να παραμείνει η κατάσταση μέχρι η Αριστερά, η οποία υποστηρίζει ότι μιλάει υπέρ των εργατών, να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά και στρατηγικά από τι αποτελείται ουσιαστικά η εργασία και τι θεωρούν αυτοί που εργάζονται ότι είναι πιο “υψηλό” σε αυτή.

Μετάφραση: athenzboyz

Πηγή: theguardian.com 

 enallaktikos.gr

Σκάνδαλο Γιούνγκερ: η χαριστική βολή στην κυβέρνηση Σαμαρά;

Οι αποκαλύψεις για τον φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου και η εμπλοκή του Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ στο σκάνδαλο που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, έχει άμεσο αντίκτυπο στα ελληνικά πολιτικά πράγματα: μετά την αδιάφορη στάση του Βερολίνου και την...
αδιάλλακτη της τρόικας, ο νέος πρόεδρος της ΕΕ αποτελούσε την μοναδική ελπίδα που είχε απομείνει στην ελληνική κυβέρνηση.
Το τελευταίο διάστημα στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί αμηχανία και διάχυτος εκνευρισμός λόγω της στάσης της τρόικας και της γερμανικής κυβέρνησης, που κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο. Η επιστολή με την οποία  ζητούσαν από την κυβέρνηση να ακυρώσει τις ρυθμίσεις για τα δάνεια που είχαν ήδη ψηφιστεί στην Βουλή, δεν ήταν παρά το "κερασάκι στην τούρτα" μιας σειράς απαιτήσεων και όρων που οι επικεφαλής της τρόικας θέτουν προκειμένου να επιστρέψουν στην Αθήνα για την περιβόητη αξιολόγηση του προγράμματος, ώστε να ακολουθήσει η εκταμίευση της τελευταίας δόσης και η επικύρωση της αξιολόγησης από το eurogroup τον Δεκέμβριο.
Στις αρχές του φθινοπώρου, αν και στη συνάντηση Σαμαρά-Μέρκελ η τελευταία δεν δεσμεύτηκε σε τίποτα από όσα της ζήτησε ο Έλληνας πρωθυπουργός, στο κυβερνητικό στρατόπεδο υπήρχε η ελπίδα ότι οι δανειστές θα έκαναν τα "στραβά μάτια", μεταθέτοντας για το 2015 και μετά την προεδρική εκλογή την εφαρμογή των -δαπανηρών πολιτικά- μνηνομιακών  δεσμεύσεων. Μια πηγή αισιοδοξίας ήταν ακριβώς ο Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ που είναι αντίθετος με τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας του Βερολίνου. Φυσικά, όπως εξήγησε και ο κ. Γιούνγκερ στον κ. Σαμαρά   στην συνάντηση τους την ίδια περίοδο, ο  ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι υποχρεωμένος να παίρνει υπόψιν του τον συσχετισμό των δυνάμεων στην ΕΕ και δεν μπορεί να κάνει του κεφαλιού του. Θα μπορούσε όμως να  επηρεάσει τις σχετικές αποφάσεις, πολύ περισσότερο αφού είναι ο πρώτος πρόεδρος που  αναλαμβάνει την θέση, έστω και εμμέσως, μετά από εκλογές σε όλη την Ευρώπη.
Αμέσως όμως μετά την 1η Νοεμβρίου, όταν ανέλαβε ο κ. Γιούνγκερ επισήμως τα καθήκοντα του, βρέθηκε μπλεγμένος στην δίνη ενός σκανδάλου που κανείς δεν περίμενε. Ήδη χθες Δευτέρα, το πρακτορείο οικονομικών ειδήσεων Bloomberg ζητούσε την παραίτηση του, ενώ  ερωτηματικά για το αν πρέπει να παραμείνει στην θέση διατύπωναν και γερμανικά έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας, όπως το Spiegel.
Προς στιγμή δεν φαίνεται ότι ο κ. Γιούνγκερ θα παραιτηθεί(κάτι τέτοιο ίσως θα σήμαινε ότι ο νέος Πρόεδρος θα επιλέξει νέους Επιτρόπους ). Σίγουρα όμως  βρίσκεται αποδυναμωμένος, περνάει υποχρεωτικά στην άμυνα και δεν θα έχει ούτε τον χρόνο ούτε και την διάθεση να ασχοληθεί με τα  προβλήματα της ελληνικής κυβέρνησης που χάνει συνεχώς έδαφος απέναντι στην τρόικα: όλη η κυβερνητική αφήγηση για το success story, την έξοδο από τα μνημόνια και το ΔΝΤ έχει πλήρως καταρρεύσει.
Ο βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι πλέον η τρόικα( την οποία  πριν λίγο καιρό εμφανιζόταν αποφασισμένη να διώξει) να επιστρέψει στην Αθήνα το γρηγορότερο. Όχι μόνο δεν βάζουν νερό στο κρασί τους, αλλά οι δανειστές διατυπώνουν συνεχώς και νέες απαιτήσεις, την ίδια στιγμή που η κυρία Μέρκελ δεν δείχνει να νοιάζεται για την τύχη της κυβέρνησης. Χωρίς διεθνή στηρίγματα, το ερώτημα πλέον είναι αν η κυβέρνηση θα καταφέρει να περάσει τα σκληρά μέτρα που της ζητούν ή θα αναγκαστεί να πέσει κάτω από το βάρος της ¨προδοσίας" της Μέρκελ και του σκανδάλου Luxleaks-Γιούνγκερ.

tvxs.gr