Αντώνης Αντωνάκος: Η Μουσική των Αγρών

Ο ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, κυνηγημένος, φυλακισμένος, αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι από όπου –ανάμεσα σε άλλα- παρακολουθούσε τον ελληνικό τύπο στο σύνολό του, διάβαζε τα πάντα και σχολίαζε καυστικά τη συντηρητικότητα του Έλληνα διαρκώς. Επίσης έψαχνε για ελεύθερες φωνές, ανακάλυπτε νέους ανθρώπους και αναφερόταν συχνά σ’ αυτούς, για να τους στηρίξει…
Τους έπαιρνε τηλέφωνο, μιλούσε μαζί τους, τους έκανε παρέα. Και ο Αντωνάκος υπήρξε ένας τέτοιος συνομιλητής και τηλεφωνικός φίλος του Πετρόπουλου εκείνα τα χρόνια. Ο Πετρόπουλος το 2003, χρονιά του θανάτου του, έγραφε: Στο µακρινό Αγρίνιο ζουν οι ερωτικοί ποιητές Γιάννης Υφαντής, Βαγγέλης Παπακωνσταντίνου και Αντώνης Αντωνάκος, αλλά οι ηθικολόγοι της Αθήνας δεν θέλουν να τους επισηµάνουν. Στην πρόσφατη ποιητική ανθολογία του Βασίλη Βασιλικού δεν παρεισέφρησε κανένα Μουνί και καμιά Κωλοτρυπίδα…
Ο ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ, που επίσης κυνηγήθηκε και φυλακίστηκε για τις ιδέες του, εξέδιδε για χρόνια πολλά, τον ΚΟΥΡΟ, το PANTERMA και το ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ, από όπου έδινε βήμα σε νέους ανθρώπους να παρουσιαστούν, να γράψουν, να εκδώσουν βιβλία.
Οι ελεύθερες φωνές αυτές –για σκεφθείτε το- υπήρξαν λιγοστές στη χώρα μας, που είναι μια χώρα συντηρητική, σχεδόν ισλαμική, με κατοίκους, μπορεί αξιαγάπητους ανθρώπους κατά τα άλλα, που όμως δεν θέλουν να εκτρέπονται από τις ράγες που τροχιοδρομούν κι ακολουθούν τις δομές, που έχουν σαν αφετηρία τους τα βαθειά μεσάνυχτα του χριστιανισμού από τη μια και τον εθνικισμό που εμφανίστηκε αργότερα, με την εγκαθίδρυση του εθνικού κράτους από την άλλη. Και είναι αξίες κατεστημένες που εκφράζονται με το τρίπτυχο:   ΠΑΤΡΙΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

O δημόσιος υπάλληλος είναι ανεξιχνίαστος, σιωπηλός και υποταγμένος…
Αντιθέτως ο Αντώνης έχει περίσσια τόλμη, δε διστάζει να μιλήσει για το παπαδαριό, τους πολιτικούς, τους εισαγγελείς, τους μπάτσους, για την εξουσία, αλλά και για τη γυναικεία ύπαιθρο και για την ανωτερότητα της γυναίκας.
Με τη γραφίδα του έρχεται αρωγός, όταν χρειαστεί, στην αιώνια γυναίκα, όπως πρόσφατα που αφιέρωσε ένα ποίημα στη νεαρή καλλιτέχνιδα ακτιβίστρια που στάθηκε μπροστά στον πίνακα του Courbet – L’ origine du Monde, στο μουσείο του Και ντ΄ Ορσέ, άνοιξε τα πόδια της στη στάση της αιώνιας γυναίκας και με ορθάνοιχτο το αιδοίο υπενθύμισε στους επισκέπτες από πού προέρχεται ο κόσμος, κλονίζοντας με τη σύγκριση αυτή την κατεστημένη υποκρισία και προκαλώντας την άμεση αντίδραση της συντήρησης.
Όμως ένα είναι σίγουρο, η ερωτική πράξη, απελευθερώνει τον άνθρωπο, και αυτό το ξέρει καλά ο ποιητής Αντωνάκος που με τα γραφόμενά του έχει κηρύξει τον πόλεμο στους φονταμενταλιστές και συντηρητικούς και στα χρηστά τους ήθη.
Ο ποιητής Αντωνάκος είναι πνεύμα κακοποιόν και μιλάει χωρίς περιστροφές για το μουνί, μιλάει για την επερχόμενη επανάσταση και το μουνί. Ο Αντωνάκος περνάει τα δύο τρίτα του χρόνου του με την Αφροδίτη και το ένα τρίτο με τη γραφίδα του.
Κι από το αίμα του ξεπροβάλλουν καθημερινά ποιήματα και μικρά αφηγήματα που τα δημοσιεύει στον προσωπικό του ιστοχώρο, τον «Αδέσποτο Σκύλο». Κι όσοι έχουν την τύχη τα διαβάζουν.
Η γλώσσα του είναι στιβαρή και χειμαρρώδης, περιπαικτική και ξεδιάντροπη.
Έχει βαθειά μέσα του την αίσθηση της σάτιρας και του ανατρεπτικού λόγου και φροντίζει να λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους…
Ο Αντωνάκος έχει γεννηθεί το 1972 στο Αγρίνιο όπου και κατοικεί.
Μέχρι σήμερα έχει συγγράψει καμιά δεκαριά ποιητικές συλλογές, δοκίμια αλλά και διηγήματα.
Και γω, τέλος, πολύ χαίρομαι που ο «Αδέσποτος Σκύλος» είναι φίλος μου και διαβάζοντάς τον μαθαίνω από αυτόν, ενώ κάθε φορά που συναντιόμαστε κουνάμε και οι δυο για ώρα πολύ τις ουρές μας και μυριζόμαστε…

 http://anhsyxia.wordpress.com

Η εποχή του μάγκα

από OXΙά |

Τέλος εποχής για τους γλυφτοκώληδες, τις μυξοπαρθένες, τους κουλτουριαραίους ανέραστους και τους μίζερους καλοβολεψάκηδες. Τέλος στις ποπ σκυλούδες και στα μπλου τζιν αξίας 400 ευρώ έκαστο. Η ανταύγεια στο μαλλί και οι κουβέντες κομμωτηρίου κύλησαν τελικά στις σχάρες υπονόμων και η φασολάδα βρήκε την θέση που της άξιζε μετά από 40 χρόνια: Στην κορυφή των γκουρμέ. 
Οι λαλητάδες των τηλεοράσεων και των ραδιοφώνων πήραν την γλυκανάλατη σοβαροφανή φωνούλα τους και είναι έτοιμοι να βρουν δουλειά σε συνοικιακό μπουρδελομάγαζο διαλαλώντας την κρυφοπουστιά που χρόνια  έκρυβαν μέσα τους. 
Οι της “έντεχνης” μουσικής και γενικώς οι άνθρωποι της “τέχνης” ξεβρακώθηκαν για το πόσο άδειοι ήταν και  είναι αφού δεν κατάφεραν να αφήσουν ούτε ένα δείγμα πολιτισμού παρακαταθήκη ενώ μία  Γκουέρνικα  εξελίσσεται στην χώρα εδώ και 6 χρόνια. 
Η ουσιαστική πολιτική πήγε στην θέση της, σε κάθε οικογενειακό τραπέζι όπως έπρεπε. Οι μούρες όλων των πολιτικών ταιριάζουν σε εξώφυλλα της “Μανίνα” παρά για κάδρα μέσα στο σπίτι. 
Τέλος τα δήθεν και οι δήθεν. Μπήκαμε στην εποχή που ξεβρακωθήκαμε άπαντες. Ήρθε η ώρα να μετρήσουμε στο τραπέζι με υποδεκάμετρο πόσους πόντους μαγκιάς κρύβαμε στα παντελόνια της καρδιάς μας.

Είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει γίνει κυβέρνηση viral. Πάει από την μία επιτυχία στην άλλη. Από το κακό ραντεβού με τη Μέρκελ στην “παραίτηση” του πρέσβη στη Γερμανία μετά από καυγά με τον πιστό συνεργάτη του πρωθυπουργού, από την δήλωση Άδωνη (που χαίρει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού) για κίνδυνο των καταθέσεων στην αποτυχία του φεστιβάλ… νεκρών της Αμφίπολης, αμέσως μετά το συνέδριο όπου βρέθηκε η πλειοψηφία της παράταξης έρχεται η ξαφνική παραίτηση τριών γενικών γραμματέων της κυβέρνησης και άμεση ανάληψη της Πολιτικής Προστασίας από άλλον πιστό συνεργάτη του πρωθυπουργού,  έπεται η  δύσκολη κατάσταση με την τρόικα και προβλήματα στις σχέσεις του υπουργού Οικονομικών με τον πιστό συνεργάτη  του πρωθυπουργού, τον οποίο υπουργό φημολογείται πως θα αντικαταστήσει ένας τρίτος πιστός συνεργάτης του, για να φτάσουμε στην προσφυγή στη βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης.
Είχε προηγηθεί η παρέμβαση για τη μη μετάδοση της ομιλίας Τσίπρα στη ΔΕΘ από την κρατική τηλεόραση, τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού σε κανάλια και εφημερίδες για το “μαύρο” Τσίπρα, η προσπάθεια Βενιζέλου να ματαιώσει την επίσκεψη Τσίπρα στο Βατικανό. Τίποτα από τα παραπάνω δεν διαψεύστηκε.
Η ξέφρενη πορεία αυτής της κυβέρνησης μπορεί να προκαλεί ναυτία, ωστόσο τίποτα δεν πείθει πως αυτή θα καταλήξει σε προ-πρόωρες εκλογές. Τουλάχιστον όχι επειδή είναι στις προθέσεις της.
Αν ήταν στο χέρι της, δεμένους θα τους έβαζε τους 180 να ψηφίσουν για τον Πρόεδρο της  Δημοκρατίας. Μπορεί και να τους έχει ήδη δεμένους δηλαδή, τώρα που το σκέφτομαι.
Πάντως οι 148 ψήφοι που χρειάζεται από την ψήφο εμπιστοσύνης είναι πολύ εύκολο να μαζευτούν, συνεπώς ο πρωθυπουργός δεν ζητάει επιβεβαίωση επειδή φοβάται πως την έχασε εντός βουλής.
Τα σενάρια που διακινούνται από τα συστημικά μέσα περί αντικατάστασης του υπουργού Οικονομικών και βασικού συνομιλητή από πλευράς Ελλάδας, προδίδουν τακτική τζογαδόρου. Είτε επιθυμεί να εμφανιστεί ως τέτοιος στο ελληνικό κοινό, είτε στους εκπροσώπους της τρόικα.
Το δεύτερο είναι κομμάτι δύσκολο από τη στιγμή που λίγες μόλις ημέρες πριν συναντήθηκε με τη Μέρκελ, και τίποτα δεν πρόδιδε κάποιον απογαλακτισμό από τη φράου.
Συνεπώς το σενάριο έχει γραφτεί για να παίξει στα ελληνικά, χωρίς υπότιτλους και με ελληνικές διαφημίσεις.
Το σίγουρο είναι πως σ’ αυτό μεγάλοι παίκτες αποδεικνύονται οι βασικοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, οι οποίοι υπό την μορφή του αναγκαίου φαίνεται πως ετοιμάζονται να αποκτήσουν το δικό τους γραφείο ώστε  να μην ξεροσταλιάζουν πλέον στον καναπέ του πρωθυπουργικού γραφείου.
Όποια κίνηση κι αν ετοιμάζεται να κάνει ο πρωθυπουργός, φαίνεται να είναι μια απολύτως προσωποκεντρική κίνηση, αφού είναι ξεκάθαρο πως δείχνει να μην εμπιστεύεται ούτε τη σκιά του.
Τη στιγμή που όλα δείχνουν ξεκάθαρα πως η κοινωνία έχει γυρίσει την πλάτη και αρχίζει να πιστεύει σε μια άλλη πολιτική λύση, ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του συμπεριφέρονται ωσάν πολύ πρόσφατα να ανακάλυψαν μία μεγάλη συνωμοσία που παίζεται στις πλάτες τους και σκοπό έχει να τους ρίξει από την εξουσία.
Έτσι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Ή τουλάχιστον, έτσι επιθυμούν να δείξουν προς τα έξω πως είναι η πραγματικότητα.
Ίσως να πιστεύουν πως έτσι θα κρατηθούν στην εξουσία.
Τι λέει παιδιά; Τσιμπάει, τσιμπάει;

(*Η ΠΤΩΣΗ-1997, εποχές που κάποια συγκροτήματα τιμούσαν το κοινό τους με τέτοιους στίχους)
rebeliskos

Nonews-NEWS: Πρόταση δυσπιστίας στον εαυτό της...

Nonews-NEWS: Πρόταση δυσπιστίας στον εαυτό της...: κατέθεσε η κυβέρνηση Σαμαρά... Στο να ζητήσουν την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής κατέληξαν Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος στη σ...

Ο Ανταγωνισμός και το Πλιάτσικο

Γράφει ο Ίουλιανός

Η διαφήμιση προστάζει και επιβάλει έναν ολοκληρωτισμό υποχρεωτικό για όλους: καταναλώστε! Και ενώ η εντολή είναι υποχρεωτική για όλους ταυτόχρονα είναι και ανέφικτη για την πλειοψηφία των πολιτών λόγω φτώχειας και σκληρής οικονομικής ανισότητας.
Όμως όποιος δεν καταναλώνει δεν υπάρχει. Στο βασίλειο της αγοράς πρέπει να έχεις αυτοκίνητο μάρκας, παπούτσια μάρκας, αρώματα μάρκας, ρούχα μάρκας, iPhone Apple, να καταναλώνεις την βιομηχανία κουλτούρας Lady Gaga, fast food, Goody’s ή McDonald’s και καφέ καλυτέρα από το Starbucks παρά από το Mikel : «Το Mikel δεν έχει βέβαια αυτό το διεθνές προφίλ και την ενδιαφέρουσα ιστορία (σ.σ. του Starbucks) αλλά έχει κάτι άλλο. Προφανώς είναι πολύ ελκυστικό στους νέους, ιδιαίτερα στις φοιτήτριες και τους φοιτητές. Σε μια ελεύθερη αγορά αυτό μετράει πολύ.»

Τάδε έφη ο φιλελεύθερος, Αριστείδης Χατζής. Αρθογράφος των «ΝΕΩΝ», αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο κύριος καθηγητής με προσωπική ανάρτηση στο Facebook υπό τον τίτλο «Ευχαριστώ Mikel», αφού πρώτα έχει πλασάρει την ιστορία των Starbucks περιγράφοντας ταυτόχρονα και τις προσωπικές του εμπειρίες από τις επισκέψεις του, με ακαδημαϊκή αξιοπιστία πληροφορεί τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του πως:
«… δεν έχω καθίσει ούτε μια φορά στο Mikel. Εξαιτίας του Mikel όμως, και αυτού του πολύ ωραίου, εξωτικού για την Ελλάδα, πράγματος που λέγεται «ανταγωνισμός», θα απολαμβάνω από εδώ και πέρα φθηνότερα το καφεδάκι μου στο Starbucks. Ευχαριστώ Mikel!»

Στην ουσία ο κύριος καθηγητής με γαλήνια πεποίθηση και αυτάρεσκη αίσθηση διαφημίζει την ιδεολογία του και επικαλείται το θεώρημα του ανταγωνισμού ως προωθητική διαφημιστική δύναμη. Καφές σε τιμή ευκαιρίας!!

Άλλωστε ο νόμος δίνει στον κύριο καθηγητή το δικαίωμα να μετατραπεί από καθηγητή σε «μάνατζερ», με μέλημα πώς θα προσελκύσει κονδύλια για το ίδρυμα όπου διδάσκει.
Έτσι κι αλλιώς τα πανεπιστήμια, όπου διδάσκει ο κύριος καθηγητής, πρέπει να μοιάζουν και να λειτουργούν σαν άψογα οργανωμένα εμπορικά κέντρα και οι φοιτητές πρέπει να μπαίνουν στις τάξεις ρουφώντας επώνυμο καφέ και να συμπεριφέρονται σαν καταναλωτές όπου η εταιρική κουλτούρα και όχι το προϊόν, στην περίπτωση μας ο καφές, να καθορίζει το οικοδόμημα της ίδιας της ύπαρξης τους, βάση του επωνύμιου που αγόρασαν.
Το πανεπιστήμιο στο κάτω κάτω της γραφής, λειτουργεί ως επιχείρηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των εντολών που έχουν λάβει οι καθηγητές από την εταιρική χρηματοδότηση, αξιολογώντας ταυτόχρονα τι πουλάει και τι όχι, υπολογίζοντας κέρδη ώστε να είναι «βιώσιμο και ανταγωνιστικό». Γι αυτό και καταργεί το επιστημονικό περιεχόμενο των πτυχίων και το μετατρέπει σε βεβαίωση και πιστοποιητικό κατάρτισης και μάλιστα διαφόρων ταχυτήτων, ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς. Γιατί λοιπόν ο κύριος καθηγητής να μην προωθήσει τους πολιτικά ορθούς συγκινησιακούς του δεσμούς με την μοδάτη φίρμα Starbucks;

Νόμιμη φοροδιαφυγή της Starbucks

Στην Ελλάδα τα Starbucks λειτουργούν υπό την ομπρέλα του ομίλου Μαρινόπουλου και πιο συγκεκριμένα της Marinopoulos Holding SARL που εδρεύει στο φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το left.gr η εταιρεία παρουσίασε 174,2 εκατομμύρια μικτά κέρδη, την τελευταία δεκαετία αλλά δεν κατέβαλε ούτε ένα ευρώ φόρο εισοδήματος! Αντίθετα παρουσιάζει συνεχώς ζημιές…Και όμως εξακολουθούν τα Starbucks να επεκτείνονται. Γιατί; Και πού πάνε τα κέρδη;
Μέσα από ένα σύνθετο μηχανισμό μεταβιβάσεων από τοπικό επίπεδο στην κεντρική διοίκηση, αλλά και μέσα από χρεώσεις για τέλη ευρεσιτεχνίας στην αμερικανική μητρική εταιρία και αγορές κόκκων καφέ από τη θυγατρική της στην Ολλανδία, ένα μεγάλο μέρος των κερδών της οδηγούνται στην Ολλανδία, όπου η φορολογία των επιχειρήσεων είναι σημαντικά χαμηλότερη, ενώ ένα άλλο τμήμα των κερδών χάνεται σε χρεώσεις από θυγατρική της στην Ελβετία.http://left.gr/news/starbucks-deka-hronia-leitoyrgias-244-ekatommyria-tziros-oyte-ena-eyro-foros

Για τα ευρωπαϊκά Starbucks ο φορολογικός παράδεισος είναι η Ολλανδία. Διότι τα 1,2 εκατ. δολάρια που κατέβαλε στις ολλανδικές Αρχές η εταιρεία, είναι ψίχουλα μπροστά στα 11 εκατ. δολάρια των φόρων που θα όφειλε στις φορολογικές αρχές των τεσσάρων ευρωπαϊκών χωρών (αν τα κέρδη είχαν φορολογηθεί σε κάθε χώρα ξεχωριστά). Όμως ακόμα και οι Ολλανδοί είναι σχετικά «χαμένοι» από την ιδιότυπη λογιστική. Ο φορολογικός συντελεστής επιχειρήσεων στην Ολλανδία είναι 25%, όμως ελάχιστες πολυεθνικές φορολογούνται με αυτόν τον συντελεστή καθώς επωφελούνται των «ειδικών συμφωνιών» που κλείνει το Άμστερνταμ προκειμένου να προσελκύσει επιχειρηματικούς κολοσσούς όπως η Starbucks. Η εταιρεία είχε όμως και άλλους τρόπους για να φοροδιαφεύγει, εξίσου νομότυπους με τη μεταφορά της έδρας. Οι θυγατρικές εταιρείες σε κάθε χώρα υποχρεώνονται να καταβάλλουν πολύ υψηλά «πνευματικά δικαιώματα στην ολλανδική μητρική (και όχι στην αμερικανική) τα οποία συρρικνώνουν στο ελάχιστο το περιθώριο φορολογητέου κέρδους. Με αυτή τη μέθοδο η γερμανική αλυσίδα Starbucks που αριθμεί 150 καφέ σε μεγάλες πόλεις με μεγάλη τουριστική (και όχι μόνο) κίνηση δεν κατέβαλε στις ομοσπονδιακές Αρχές ούτε ένα ευρώ φόρο για το προηγούμενο οικονομικό έτος το οποίο έκλεισε με έσοδα 117 εκατ. ευρώ και ζημιές 5,3 εκατ. ευρώ. Ζημιογόνα εμφανίστηκε και η δραστηριότητα στη Γαλλία παρά τα έσοδα των 73 εκατ. ευρώ. Φυσικά ούτε και το ταμείο του γαλλικού Δημοσίου εισέπραξε φόρο από τα Starbucks. Συνολικά οι ζημιές από τις αλυσίδες σε Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία ανήλθαν στα 60 εκατ. ευρώ για το 2011. Έτσι τουλάχιστον δήλωσαν οι τοπικές οικονομικές διευθύνσεις. Διότι «το παράλογο των Starbucks» ολοκληρώνεται με τα επίσημα οικονομικά στοιχεία που παρουσίασε στους μετόχους της η διοίκηση ανακοινώνοντας κέρδη 40 εκατ. ευρώ σε ολόκληρη την Ευρώπη. http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=484404
Το «Βήμα» όπως ήταν φυσικό δεν λέει λέξη για τις όμοιες πρακτικές που ακολουθεί η εταιρεία στην Ελλάδα.

Τα «πνευματικά δικαιώματα» της Starbucks

Η τηλεόραση ανάμεσα σε διαφημιστικά σποτ θα μας πετάξει και μερικές εικόνες πείνας από video της ActionAid, από αυτές που οφείλονται στα χτυπήματα της μοίρας και που εκτίθενται μπροστά στα μάτια μας σαν μια φυσική καταστροφή. Οι εικόνες πείνας δεν αναφέρουν ποτέ το πλιάτσικο των επενδυτών και τις ευθύνες των «πολιτισμένων» κρατών. Δεν θα ακούσουμε έστω έναν υπαινιγμό για τον αποικιοκρατικό ρόλο και την συνεισφορά εταιρειών όπως η Starbucks στην διαιώνιση της πείνας. Μας αρκεί η ελευθερία στην αγορά ώστε η Starbucks να ανταγωνίζεται την Mikel για να απολαμβάνουμε από εδώ και πέρα φθηνότερα το καφεδάκι μας, που παράγεται στην Αιθιοπία, στο Starbucks.

Τα εύφορα εδάφη της Αιθιοπίας, που θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν με σιτάρι ή καλαμπόκι για να τραφεί ο λαός. Ένας λαός του οποίου:

-Το 22,4% των παιδιών κάτω των 5 ετών υποσιτίζονται, που αυτό συνεπάγεται με πνευματική ανικανότητα, υποβιταμίνωση, σωματική ανικανότητα, αρρώστιες, θάνατο.
– Το μέσο προσδόκιμο ζωής είναι τα 56 χρόνια.
– Το 57% των ενηλίκων είναι αναλφάβητοι.
– Το 69% του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό κι ας έχουν τις πηγές τους εκεί ο Νείλος ο Τεκέζε, ο Μπάρο και ο Άουας. Και ας υπάρχουν οι λίμνες Άμπε και Τσοουμπάχερ. Συνολικά η Αιθιοπία διαθέτει 14 μεγάλα ποτάμια και τα μεγαλύτερα αποθέματα νερού στην Αφρική.

-3,2 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αιθιοπία έχουν ανάγκη από «ανθρωπιστική» βοήθεια
– Το 82% των ανθρώπων δεν έχουν πρόσβαση σε αποχέτευση.
– Σχεδόν 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν προσβληθεί από HIV/AIDS
– Τα επίσημα στοιχεία υπολογίζουν την ανεργία στο 60%.

Και όμως αντί να σπείρουν στα εύφορα εδάφη δημητριακά για εσωτερική κατανάλωση συνεχίζουν να παράγουν καφέ, που σε ποσοστό 100% πηγαίνει στις πολυεθνικές που καβουρντίζουν τον καφέ και τον πωλούν στα σούπερ μάρκετ και στα μοδάτα καφενεία του “πολιτισμένου” κόσμου.
«Ο καφές είναι το σημαντικότερο προϊόν της Αιθιοπίας, καλύπτει το 40% των εξαγωγών της και 15 από τα 71 εκατ. του πληθυσμού της ζουν από την καλλιέργειά του. Η Αιθιοπία είναι μία από τις φτωχότερες χώρες της Γης, οι περισσότεροι αγρότες των συνδικάτων αμείβονται με λιγότερα από 80 σεντς για μισό κιλό καφέ!»

«Όσο πλήθαιναν αυτοί που χαίρονταν τη γεύση του, τόσο λιγόστευαν αυτοί που γεύονταν τον πλούτο του… Άντρες και γυναίκες με τον καφέ δουλεύουν. Και κάνουν παιδιά για να δουλέψουν κι αυτά με τον καφέ. Ο πατέρας θα πάρει ένα ευρώ και κάτι για κάθε κιλό που θα βγάλει το χωράφι. Η μάνα άλλο μισό στις αποθήκες κι αυτό είναι όλο. Δουλεύουν λυγισμένες στα δυο ως και δώδεκα ώρες τη μέρα. (…) Μισό ευρώ το μεροκάματο. Μισό ευρώ να βλέπουν και να διαλέγουν τον καφέ για τη μισή τους ζωή.
«Ο πανέξυπνος κύριος Σουλτς (πρόεδρος της Starbucks) που πριν μερικά χρόνια σκέφτηκε αυτό που δεν σκέφτηκαν αυτοί οι αμόρφωτοι και ξυπόλητοι αφρικανοί. Ο κύριος Σούλτς πήγε και κατοχύρωσε τα πνευματικά δικαιώματα – για λογαριασμό της Starbucks – στην ονομασία του αιθιοπικού καφέ εκτοξεύοντας τα κέρδη του μαγαζιού του στα ύψη.
Οι καλλιεργητές(…) παίρνουν 1,65 δολάρια το κιλό για τον καφέ που παράγουν, τον οποίο επεξεργασμένο η Starbucks πουλά έως και 57 δολάρια το κιλό. Βγάζει δηλαδή πάνω από 3.000% για ένα κιλό καφέ, από μια χώρα που χρειάζεται διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια για να μην λιμοκτονήσει.

Ο Ασενάφι Αργκάβ, σημαντικός παράγων στο εμπόριο καφέ της χώρας του και υπεύθυνος για τις εξαγωγές, με σπουδές οικονομικών, ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο ζήτημα της κατοχύρωσης δικαιωμάτων στο σήμα καφέ «Shirkina Sundried Sidamo», που αγοραζόταν αποκλειστικά από τη «Starbucks». Όταν ανακάλυψε ότι το κάθε πακέτο πουλιόταν στις δυτικές αγορές 13 δολάρια και κάθε φλιτζάνι του εκλεκτής ποιότητας καφέ τέσσερα δολάρια, κι οι συμπατριώτες του στα εργαστήρια διαλογής κι επεξεργασίας έπρεπε να ζήσουν με 50 σεντς την ημέρα, πήρε απόφαση να αγωνιστεί εναντίον της εκμετάλλευσής τους.
Η διαμάχη με τη γιγαντιαία πολυεθνική πήρε διαστάσεις σύγκρουσης «Πρώτου» και «Τρίτου Κόσμου». «Τα κέρδη πηγαίνουν σ’ εκείνους που κατορθώνουν να κάνουν μία συγκεκριμένη ποικιλία καφέ συνώνυμη μιας μάρκας και να περιβάλλουν αυτή τη μάρκα με διαφημιστική αίγλη», όπως διατυπώνει χαρακτηριστικά ο Γκετασέβ Μενγκίστε -επικεφαλής του αιθιοπικού Γραφείου Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας- κι είχε την ιδέα οι συγκεκριμένες περιοχές παραγωγής εκλεκτής ποιότητας καφέ να μην αποδέχονται πλέον τους εξ αλλοδαπής όρους. Το αφρικανικό όνειρο – τέλος στην «επαιτεία» χαμηλών τιμών, αλλά διαπραγματεύσεις μεταξύ ίσων εταίρων. Να στηριχθεί η ζήτηση και να προστατευτεί η περιοχή παραγωγής με το όνομα της μάρκας.
Βεβαίως, η μάχη του καφέ αφορά «συμβολικώς» και μελλοντικές μάχες για άλλες πρώτες ύλες της Μαύρης Ηπείρου, όπως το κακάο, και η Αιθιοπία αποτελεί σύμβολο για όλο τον «Τρίτο Κόσμο». Καμία άλλη αναπτυσσόμενη χώρα δεν διανοήθηκε μέχρι τώρα να υψώσει ανάστημα απέναντι στις «πλούσιες» χώρες με τα ίδια της τα μέσα. (Του Πέτρου Κατσάκου. Από άρθρο του στην «ΑΥΓΗ»).

Οι ανθρωποφάγοι.

Η ανταγωνιστική οικονομία της ελεύθερης αγοράς έχει συνεχώς ανάγκη από καταναλωτές προϊόντων ώστε να βρίσκει διέξοδο η αυξανόμενη παραγωγή για να μην κατρακυλούν τα κέρδη των επενδυτών. Ταυτόχρονα όμως έχει ανάγκη από φτηνά εργατικά χέρια και πρόσβαση σε πρώτες ύλες σε εξευτελιστικές τιμές για να μειώνει το κόστος παραγωγής ώστε να λειτουργεί ο ανταγωνισμός που και αυτός για να υπάρξει πρέπει να πουλάει ολοένα και περισσότερο και να πληρώνει ολοένα λιγότερο.
Το Δ.Ν.Τ και η Παγκόσμια Τράπεζα, όχι μόνο επιβάλουν στην Αιθιοπία να εφαρμόσει ένα αυστηρό «δημοσιονομικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα», αλλά της απαγορεύουν κιόλας να αλλάξει την αγροτική πολιτική, προσφέροντας έτσι τις καλύτερες οικονομικές ευκαιρίες στους επενδυτές.

Οι εταιρίες DuPont, Monsanto, Cargill κ.ά. σε μια ανθρωπιστική πρωτοβουλία τους, ανακοίνωσαν μέσω στόματος Μπαράκ Ομπάμα ότι θα επενδύσουν στην Αιθιοπία μα και γενικά στην μαύρη Αφρική 3 δισ. δολάρια.
Διότι η «εκμετάλλευση της ζήτησης για τρόφιμα στην Αφρική μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα κέρδη» είπαν!!
Αν και χαρακτήρισε την κατάσταση στην Αφρική ως σήμερα «χαοτική», ο Τζιμ Μπορέλ, αντιπρόεδρος της DuPont, είπε ότι υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες. «Η ανάγκη υπάρχει, η δυναμική υπάρχει. Είμαστε πεπεισμένοι ότι μπορούμε να πάρουμε τη βάση που έχουμε σήμερα και να επιταχύνουμε την πρόοδο».http://www.kathimerini.gr/1570/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/ependyseis-3-disek-apo-die8neis-etaireies-agrotoviomhxanias-sthn-afrikh

Τον Ιούλιο του 2011, το Κέρας της Αφρικής πλήττεται από λιμό. Πάνω από 13 εκατομμύρια άνθρωποι απειλούνται και πεθαίνουν από την πείνα. Η Σομαλία, η Κένυα και η Αιθιοπία ήταν το επίκεντρο του εγκλήματος.
Την ίδια ώρα η αξία των προϊόντων για τα κατοικίδια στις ΗΠΑ είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της Αιθιοπίας, και ακόμα χειρότερα ο κύκλος εργασιών των εταιρειών DuPont, Monsanto, Cargill ξεπερνά κατά πολύ την αξία παραγωγής όλων των χωρών της Αφρικής.
Τα επόμενα τρία χρόνια η DuPont θα δαπανήσει 3 εκατ. δολάρια στην Αιθιοπία, όπου η εταιρία επενδύει στην παραγωγή σπόρων και την δημιουργία αποθηκών. Αναπτύσσει επίσης ζιζανιοκτόνα για τους καλλιεργητές σιτηρών, ενώ δημιουργεί ένα σύστημα πληροφόρησης για το πόσο εύφορα είναι τα εδάφη ώστε να εντοπίζονται οι εκτάσεις που πρέπει να τίθενται σε αγρανάπαυση και να μεγιστοποιούνται οι σοδειές. Στόχος της DuPont είναι μέσα σε 10 χρόνια να έχει αυξήσει τα έσοδά της από τις επενδύσεις της στην Αφρική σε πάνω από 1 δισ. δολάρια.
Η Monsanto, η μεγαλύτερη εταιρία σπόρων παγκοσμίως, επενδύει 50 εκατ. δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια σε πολλές στην Αφρική ελπίζοντας σε σημαντική ανάπτυξη της γεωργίας. Η Monsanto ασχολείται ειδικά με την ανάπτυξη καλαμποκιού που αξιοποιεί αποδοτικότερα την άρδευση στην Τανζανία και την δημιουργία ενός δικτύου εμπορίας αγροτικών προϊόντων.
Η Cargill επενδύει στην Μοζαμβίκη όπου επικεντρώνεται στην αύξηση της αποδοτικότητας των καλλιεργειών σιτηρών και στην εκπαίδευση μελών αγροτικών κοινοτήτων.
Η AGCO, μια αμερικανική εταιρία εξοπλισμού, σχεδιάζει να επενδύσει 100 εκατ. δολάρια για τη βελτίωση αγροκτημάτων στην Αιθιοπία, την Γκάνα, την Κένυα κ.ά. χώρες της Αφρικής. Η νορβηγική Yara International σχεδιάζει μια επένδυση 2 δισ. δολαρίων για την κατασκευή ενός εργοστασίου λιπασμάτων και 20 εκατ. δολαρίων για την κατασκευή ενός λιμανιού στην Τανζανία για την βελτίωση του δικτύου διακίνησης λιπασμάτων στη νότια Αφρική. Η ελβετική Syngenta AG σχεδιάζει να επενδύσει πάνω από 500 εκατ. και αναμένει να έχει έσοδα 1 δισ. δολαρίων τα επόμενα 10 χρόνια στην ήπειρο.
Ε, και από τα δις κέρδος θα διαθέσουν μερικές χιλιάδες ώστε να φτιάξουν δημόσια ουρητήρια για τους φτωχούς μαύρους ώστε να πέσει το ποσοστό των ξυπόλητων που δεν έχουν πρόσβαση σε αποχέτευση, επιτρέποντας στο Δ.Ν.Τ να αλλάξει τα στατιστικά.

Παράλληλα, όλες αυτές οι εταιρείες χρησιμοποιούν τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας και ευρεσιτεχνιών που απαγορεύουν στους αγρότες να ξαναφύτεψουν τους σπόρους τους. Στοχεύουν στον έλεγχο του γενετικού υλικού των φυτών και τη μεγιστοποίηση των εταιρικών κερδών με παράλληλη εξάλειψη των δικαιωμάτων των αγροτών. Δεν είναι τυχαίο ότι περισσότερο από το 53% της παγκόσμιας αγοράς γεωργικών σπόρων ελέγχεται σήμερα από τρεις μόνον εταιρείες: τις αμερικανικές Monsanto, DuPont και Syngenta.

Όλα αυτά είναι φυσικό δικαίωμα των αγορών που μπορούν ελέω Θεού να επιβάλουν και να υπαγορεύουν σε κυβερνήσεις-ανδρείκελα την οικονομική και κάθε άλλη πολιτική τους. Να αποδέχονται καταστροφικές συμφωνίες, συναλλαγές και τοκογλυφικά δάνεια.

Και όλα αυτά για να κατευθύνουν τις καταναλωτικές τάσεις των «πολιτισμένων χωρών» που ταυτίζουν την ποιότητα ζωής με την ποσότητα των πραγμάτων που καταναλώνουν.
Οι παρακατιανοί, οι έσχατοι, οι οικονομικά μη βιώσιμοι, το ανθρώπινο πλεόνασμα της αγοράς είναι χρήσιμο στο βαθμό που είναι ικανό να προσφέρει στις πολυεθνικές ανταγωνιστικές πρώτες ύλες. Ώστε να έχουμε την ελευθερία, το δικαίωμα της επιλογής βρε αδελφέ να επιλέξουμε :
Starbucks ή Mikel ;
Goody’s ή McDonald’s
Lady Gaga ή Lady Gaga;

 Δες το video - Πλούσιες χώρες φτωχοί λαοί, εδώ: http://vimeo.com/user10529107/africa

Υ.Γ.

Το 2007 η Nestle Nescafe, Λουμίδης είχε επιχειρήσει να εισάγει στη χώρα 477 τόνους καφέ με υψηλή περιεκτικότητα ζωντανών εντόμων!Οι ελεγκτές στο Ε’ Τελωνείο Πειραιά το ανακάλυψαν. Ασκήθηκε δίωξη και προτεινόμενο από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού προστίμου που ξεπερνούσε τα 200 εκατ. ευρώ!
Η Nestle προχώρησε σε ένσταση προτείνοντας να αναλάβει να ψεκάσει τον καφέ με ειδικό εντομοκτόνο (υποκαπνιστικό εντομοκτόνο – φωσφίνη), προκειμένου να… εξοντωθούν τα ζώντα έντομα και να μπορέσει στη συνέχεια η εταιρεία να θέσει σε επεξεργασία τον καφέ και να τον διαθέσει στην αγορά! http://www.paron.gr/v3/article_print.php?id=30184&colid=&catid=33&dt=2008-07-27+0:0:0

Η Nestle έχει επενδυμένα συμφέροντα στην μεγαλύτερη χώρα παραγωγής καφέ του κόσμου, την Βραζιλία.
Η Βραζιλία δεν έχει εντούτοις το δικαίωμα να ανταγωνιστεί την Nestle εξάγοντας επεξεργασμένο καφέ. Της αρκεί να εξάγει την πρώτη ύλη.
Οι φτωχοί εργάτες γης δουλεύουν ως δουλοπάροικοι για να μπορούν οι επενδυτές να ανταγωνίζονται μεταξύ τους.

αναδημοσίευση από εδώ:

http://redflecteur.wordpress.com/

Έρχονται τα Zero Hour Contracts

Αν δεν έχετε ακούσει ως τώρα τον όρο “Συμβόλαιο Μηδενικών Ωρών Εργασίας – Zero Hour Contract”(ΣΜΩΕ), είναι καιρός να τον μάθετε μιας και δεν είναι μακρυά η μέρα που θα μπει στην ζωή μας. Ήδη, εδώ και αρκετό καιρό, έχει μπει στην ζωή των βρεττανών και τους την έχει κάνει εφιάλτη. Με τέτοια συμβόλαια δουλεύουν σήμερα τα φαστφουντάδικα της McDonald’s, τα σούπερ-μάρκετ τής αλυσίδας Tesco, οι πολυκινηματογράφοι Cineworld, τα καταστήματα SportDirect κλπ. Αλλά και σε πολλά σχολεία, πανεπιστήμια, ξενοδοχεία, μέσα ενημέρωσης κλπ οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται πλέον με zero hour contract. Πλέον, ελάχιστοι εργασιακοί χώροι στην Βρεττανία έχουν μείνει απρόσβλητοι από αυτή την πρόσφατη “εφεύρεση” του καπιταλισμού, η οποία προσδίδει στην έννοια “ελαστική απασχόληση” την πιο αποκρουστική της πλευρά.

Διαδήλωση κατά των ΣΜΩΕ
έξω από κατάστημα SportsDirect

Τί σημαίνει, όμως, να εργάζεται κάποιος με ΣΜΩΕ; Σημαίνει ότι δουλεύει για μια επιχείρηση με μια σύμβαση η οποία όχι μόνο δεν περιλαμβάνει στους όρους της μηνιαία ή ημερήσια αμοιβή αλλά ούτε καν ωράριο εργασίας. Μόνο ωρομίσθιο περιλαμβάνει. Υπογράφοντας το ΣΜΩΕ, ο εργαζόμενος απλώς υποχρεούται να βρίσκεται στην διάθεση της επιχείρησης όταν -και αν- η επιχείρηση τον χρειαστεί. Πέφτει, ας πούμε, δουλειά στο McDonald’s της γειτονιάς; Τηλεφωνεί ο διευθυντής σε 2-3 ΣΜΩΕίτες και τους καλεί να προσέλθουν στην εργασία τους. Μια ή δυο ώρες αργότερα, όταν ο φόρτος τής δουλειάς κοπάσει, τους δίνει 5-6 λίρες για κάθε ώρα που δούλεψαν και τους διώχνει. Μπορεί να τους ξανακαλέσει αργότερα… ή το ίδιο βράδυ… ή σε δυο μέρες… ή την επόμενη εβδομάδα… ή τον άλλο μήνα… όποτε, τέλος πάντων, εκείνος θεωρήσει απαραίτητο. Το πώς θα ζήσουν οι εργαζόμενοι στο μεσοδιάστημα δεν τον ενδιαφέρει, δεν είναι δική του έγνοια.

Αυτό το πρόστυχο κόλπο δεν επιβλήθηκε στην Βρεττανία από καμμιά τρόικα. Βλέπετε, η Βρεττανία δεν έχει ούτε τρόικα ούτε ευρώ. Όμως, οι αστικές κυβερνήσεις των Συντηρητικών και των Εργατικών (οι οποίες εναλλάσσονται στην εξουσία, εκπροσωπώντας επάξια κι οι δυο τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου) είχαν φροντίσει από παλιά να τσακίσουν τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών τους. Από το 1998 κιόλας (επί πρωθυπουργίας τού “αριστερού” Μπλαιρ, για να μη ξεχνιόμαστε), δηλαδή μία ολόκληρη δεκαετία πριν το ξέσπασμα της κρίσης, θέσπισαν τα ΣΜΩΕ. Τότε τα είχαν λανσάρει ως “ευέλικτο” σχήμα που τάχα θα διευκόλυνε ειδικές κατηγορίες του εργατικού δυναμικού, όπως οι νεοεισερχόμενοι στην παραγωγική διαδικασία, οι μητέρες, οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές κλπ. Τώρα τα προβάλλουν ως την ιδανική επιλογή για “ανεξάρτητους” εργάτες ή “αυτοαπασχολούμενους”, που μπορούν να διαθέσουν “ελεύθερα” την εργατική τους δύναμη, δίχως οι εργοδότες να “περιορίζονται” από “σοβιετικά” εργασιακά δικαιώματα όπως οκτάωρο, βασικός μισθός, επιδόματα, άδειες με αποδοχές κλπ. Πάντοτε, βέβαια, στο όνομα της… ανταγωνιστικότητας.

 

Φυσικά, η αποδοχή των ΣΜΩΕ από τις επιχειρήσεις έγινε με χαρές και πανηγύρια. Σύμφωνα με τα στοιχεία τής βρεττανικής στατιστικής υπηρεσίας, το 2008 είχαν υπογράψει συμβόλαια τέτοιου είδους περίπου 143.000 εργαζόμενοι, το 2012 έγιναν 208.000 και στις αρχές τού 2014 ξεπέρασαν επίσημα τους 1.400.000 (περίπου το 5% του εργατικού δυναμικού), ενώ η εργατική συνομοσπονδία ισχυρίζεται πως σήμερα φτάνουν τα 5.500.000! Μιλάμε, δηλαδή, για πραγματική έκρηξη των ΣΜΩΕ, σε μια χρονική περίοδο όπου η Βρεττανία έχει ξεφύγει από την ύφεση και εμφανίζει κάποιον ρυθμό ανάπτυξης (έστω, αναιμικής).

 

Ωστόσο ο εφιάλτης για τους βρεττανούς εργαζόμενους δεν σταματά εδώ. Η ανακοίνωση των τελευταίων στατιστικών στοιχείων για την τεράστια αύξηση των ΣΜΩΕ όχι μόνον δεν έκανε το αφτί τής δεξιάς κυβέρνησης Κάμερον να ιδρώσει αλλά έδωσε αέρα στα πανιά της. Σάλο προκάλεσε η αποκάλυψη της εφημερίδας Γκάρντιαν (“Jobseekers being forced into zero-hours roles“) για μια επιστολή τής υφυπουργού εργασίας και συντάξεων Εσθήρ ΜακΒέυ προς την βουλευτίνα των Εργατικών Σήλα Γκίλμορ, όπου αναφερόταν ότι το σχεδιαζόμενο νέο εθνικό σύστημα επιδομάτων ανεργίας θα προβλέπει τη διακοπή όλων των κοινωνικών επιδομάτων (ακόμη και του κατώτατου επιδόματος των 57,35 στερλίνων εβδομαδιαίως) σε περίπτωση που ένας άνεργος αρνηθεί θέση εργασίας με ΣΜΩΕ. Γιατί; Για να “τονωθεί το πνεύμα επιχειρηματικότητας”! Είναι προφανές ότι, αν εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο, πολλοί άνεργοι θα καταδικαστούν σε αγώνα για επιβίωση με όρους εξαθλίωσης.

 anhsyxia.wordpress

Φρουροί – βασανιστές σε κέντρα κράτησης προσφύγων στη Γερμανία

Κύμα αντιδράσεων στα πολιτικά κόμματα και τις οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Γερμανία έχει προκαλέσει υπόθεση κακοποίησης μεταναστών σε κέντρα προσφύγων και μάλιστα από το ιδιωτικό προσωπικό ασφαλείας. Στη δημοσιότητα βίντεο και φωτογραφίες.

Σε εξέλιξη βρίσκεται έρευνα σε τρία κέντρα υποδοχής προσφύγων στο δυτικό κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, όπου οι μετανάστες επανειλημμένα έχουν καταγγείλει περιπτώσεις κακοποιήσεις. Οι έρευνες πάντως ξεκίνησαν αφού η αστυνομία ενημερώθηκε για την ύπαρξη βίντεο και φωτογραφιών που αποδεικνύουν τα περιστατικά.  Ήδη ελέγχονται οκτώ εργαζόμενοι. Έξι από τους φρουρούς που αντιμετωπίζουν κατηγορίες εργάζονται σε ένα κέντρο κράτησης μεταναστών στην πόλη Μπούρμπαχ, όπου διαμένουν περίπου 700 μετανάστες. Οι φρουροί φέρονται να ανάγκασαν έναν μετανάστη να ξαπλώσει σε ένα στρώμα καλυμμένο με εμετό, σύμφωνα με δηλώσεις του εισαγγελέας Γιοχάνες Ντάχαϊμ.
Η αστυνομία εντόπισε επίσης μια φωτογραφία που είχε τραβηχτεί από κινητό τηλέφωνο στην οποία φαίνεται ένας δεμένος μετανάστης ξαπλωμένος στο πάτωμα και από πάνω του ένας φρουρός, ο οποίος τον πατά με την μπότα του στον σβέρκο, την ώρα που ένας συνάδελφός του παρακολουθεί τη σκηνή χαμογελώντας.

Σε δύο άλλους φρουρούς βρέθηκε απαγορευμένος εξοπλισμός, όπως γκλομπ. Επίσης όπως έγινε γνωστό ορισμένοι από τους ιδιωτικούς φρουρούς δεν είχαν καν λευκό ποινικό μητρώο.
Οι αρχές έχουν ανακρίνει εκατοντάδες μετανάστες που κρατούνται στο κέντρο του Μπούρμπαχ, επεσήμανε ο Ντάχαϊμ, ενώ πρόσθεσε ότι κανείς εξ αυτών προς το παρόν δεν έχει καταγγείλει άλλα συμβάντα χρήσης υπερβολικής βίας από την πλευρά των φρουρών.
Την ίδια ώρα υπάρχουν καταγγελίες για φρουρούς που χτυπούν μετανάστες σε ένα κέντρο κράτησης στην Έσση. Η αστυνομία ερευνά δύο περιπτώσεις υπερβολικής χρήσης βίας, όπως ανακοινώθηκε σήμερα. Η ιδιωτική εταιρεία European Homecare διαχειρίζεται και τα δύο παραπάνω κέντρα, έχοντας με τη σειρά της αναθέσει σε άλλες εταιρείες της φρούρηση των κέντρων.
Περιστατικό και σε κέντρο του Ερυθρού Σταυρού
Ακόμη δύο άνδρες φρουροί, ηλικίας 30 και 37 ετών, κατηγορούνται ότι επιτέθηκαν εναντίον μεταναστών σε κέντρο του Ερυθρού Σταυρού στο Μπαντ Μπέρλεμπουργκ.
Η γερμανική Διεθνής Αμνηστία ανακοίνωσε ότι οι αρχές θα πρέπει να ερευνήσουν τη διαχείριση, τη φροντίδα και την ασφάλεια στα κέντρα κράτησης.
«Το γεγονός ότι άνθρωποι που ζητούν προστασία κακοποιούνται και ταπεινώνονται από τις δυνάμεις ασφαλείας που υποτίθεται ότι τους φυλάσσουν είναι μια εξοργιστική κατάχρηση εξουσίας» δήλωσε η Μαρία Σάρλαου, ειδική της Διεθνούς Αμνηστίας στα βασανιστήρια και τις κακοποιήσεις.
Υποσχέσεις
Από την πλευρά του ο Ραλφ Γέγκερ, υπουργός Εσωτερικών στο ομόσπονδο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλία υποσχέθηκε πλήρη διαλεύκανση των υποθέσεων.
«Θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στις περιπτώσεις επιχειρήσεων που εργάζονται για λογαριασμό του κρατιδίου σε τέτοιες εγκαταστάσεις. Θα φροντίσουμε ώστε αυτές οι επιχειρήσεις να υπογράψουν δήλωση, με την οποία θα διασφαλίζεται ότι κάθε υπάλληλός τους ξεχωριστά θα ελεγχθεί από την αστυνομία αλλά και την υπηρεσία για την προστασία του Συντάγματος».
Η μεγάλη αύξηση των αιτούντων άσυλο στη Γερμανία φέτος έχει προκαλέσει προβλήματα στις αρχές, μεταξύ αυτών και υπερπληθυσμό στα κέντρα κράτησης. Από τον Ιανουάριο ως τον Αύγουστο του 2014, στη χώρα έχουν συνολικά καταγραφεί 99.592 αιτούντες άσυλο, ενώ αναμένονται συνολικά περίπου 200.000 ως το τέλος του έτους.

πηγή:

http://tvxs.gr

Υπερεθνική τρομοκρατία

Toυ  ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ. 
Ο νέος αντιτρομοκρατικός πόλεμος που ξεκίνησε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) ―βασικά οι ελίτ των χωρών της Ομάδας των 7 που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης― δεν αποτελεί παρά τη συνέχεια του «μακρού πόλεμου» που ανακοινώθηκε οκτώ περίπου χρόνια πριν από το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Από τότε μας είχαν προειδοποιήσει ότι ο πόλεμος αυτός δεν θα έχει χώρο-χρονικούς περιορισμούς (μιλούσαν για σύγκρουση σε δεκάδες χώρες και για δεκαετίες που θα γινόταν συγχρόνως σε πολλά μέτωπα), σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου, χρηματοδοτούμενο με 513 δις. δολ., παρόμοιο με αυτόν κατά του φασισμού και του κομμουνισμού. Ο στόχος, και τότε, ήταν η ματαίωση της προσπάθειας επιβολής μιας… παγκόσμιας εξτρεμιστικής Ισλαμικής αυτοκρατορίας ―τώρα την ονομάζουν «χαλιφάτο»!

Όμως ποια είναι αυτή η τρομοκρατία εναντίον της οποίας έχει συστρατευθεί ολόκληρη η Υ/Ε; Όπως είναι γνωστό, η έννοια της σύγχρονης τρομοκρατίας έλκει την καταγωγή της από την Γαλλική επανάσταση, όπου η μόνη τρομοκρατία ήταν η κρατική τρομοκρατία. Αυτό έχει σημασία να τονιστεί ιδιαίτερα σήμερα γιατί, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η τρομοκρατία ορίζεται με όρους μεθόδων και τακτικής, ιδιαίτερα με βάση το κριτήριο εάν στοχεύει πολίτες, αντί να ορίζεται με βάση τα κίνητρα και τους στόχους των φορέων και των υποκινητών της. Έτσι, ιστορικά απελευθερωτικά κινήματα, όπως το Νοτιοαφρικανικό ANC και το Αλγερινό FLN που κτυπούσαν και πολίτες, θα χαρακτηριζόντουσαν σήμερα ως «τρομοκρατικά». Γι αυτό και σύγχρονα απελευθερωτικά κινήματα, σαν αυτό των Παλαιστινίων, χαρακτηρίζονται στην ΝΔΤ τρομοκρατικά και μάλιστα από τον μεγαλύτερο φορέα κρατικής τρομοκρατίας, το Σιωνιστικό Ισραήλ. Αντίστοιχα βέβαια ορίζονται και από την μεγαλύτερη διακρατική τρομοκρατική δύναμη στην Ιστορία, την Υ/Ε, που έχει οδηγήσει στην καταστροφή πολλά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, είτε με την οικονομική βία που εξασκεί, είτε με τη φυσική βία.

Για να αποφευχθούν, επομένως, οι (κάποτε εσκεμμένες) συγχύσεις για την έννοια της τρομοκρατίας, θα έπρεπε να ξεκινήσουμε με έναν ορισμό που λαμβάνει υπόψιν τα κρίσιμα στοιχεία που ανέφερα παραπάνω. Ένας παρόμοιος χρήσιμος ορισμός της τρομοκρατίας είναι αυτός που πρότεινε ο γνωστός πολιτειολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης Johan Galtung, ο οποίος, ξεκινώντας με τον κλασικό ορισμό του πολέμου του Clausewitz ως την «συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», ορίζει αντίστοιχα την τρομοκρατία ως τη «συνέχιση της βίας με άλλα μέσα». Ο ορισμός αυτός είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος επειδή λαμβάνει ρητά υπόψιν το γεγονός ότι η βία για πολιτικούς σκοπούς, είτε προέρχεται «από πάνω», από ένα κοινωνικο-οικονομικό σύστημα και τις ελίτ που το εκφράζουν, είτε από αντιτιθέμενες δυνάμεις «από τα κάτω», αποτελεί πάντοτε έναν κύκλο και είναι ακατανόητη αν δεν ιδωθεί σαν ένας τέτοιος κύκλος. Με βάση αυτόν τον ορισμό, η «τρομοκρατία» που ξεκινά «από κάτω» είναι πάντα σύμπτωμα και όχι αιτία της πολιτικής βίας και, επομένως, δεν θα έπρεπε να ονομάζεται καν τρομοκρατία, αλλά «λαϊκή αντιβία», όπως ήταν πάντοτε τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στο παρελθόν, και το Παλαιστινιακό σήμερα.

Όμως, στη ΝΔΤ, ακόμη και η έννοια της λαϊκής αντιβίας έχει νοθευτεί από την Υ/Ε, όπως άλλωστε και αυτή της επανάστασης («βελούδινες» κ.λπ.). Ακόμη, δηλαδή, και τα λαϊκά στρώματα που καταφεύγουν σήμερα στην πολιτική βία, ιδιαίτερα στις Αραβικές χώρες, αλλά τώρα και στην Ουκρανία με τους ψευτο-επαναστάτες της Μαϊντάν, ενεργούν κατά κανόνα ως έμμεσα όργανα της Υ/Ε και των ελεγχόμενων από αυτήν κρατών, έστω και εάν μόνο οι ηγεσίες τους παίζουν συνειδητά παρόμοιο ρόλο, ενώ τα περισσότερα μέλη μπορεί να μην έχουν ιδέα για τον πραγματικό ρόλο τους. Με αυτήν την έννοια, οργανώσεις όπως η ISIS, η Αλ Νούσρα κ.λπ., δεν αποτελούν παρά άμεσα ή έμμεσα όργανα κρατικής τρομοκρατίας, η οποία βέβαια στην εποχή μας δεν μπορούσε παρά να πάρει υπερεθνική διάσταση.

Με άλλα λόγια, η κρατική τρομοκρατία στην ΝΔΤ της παγκοσμιοποίησης παίρνει την μορφή μιας ελεγχόμενης υπερεθνικής τρομοκρατίας, δηλαδή μιας τρομοκρατίας που ελέγχεται από την Υ/Ε και τα ελεγχόμενα από αυτήν κράτη. Η υπερεθνική αυτή τρομοκρατία έχει βασικό στόχο τα κράτη που δεν έχουν ενσωματωθεί στη ΝΔΤ, είτε γιατί στηρίζονται σε απελευθερωτικά κινήματα (π.χ. τα Μπααθικά καθεστώτα σε Ιράκ και Συρία, ηJamahiriya στην Λιβύη, το Κουβανέζικο καθεστώς κ.λπ.), είτε γιατί στηρίζονται σε λαούς που έχουν ακόμη νωπή τη μνήμη της αυτοδιάθεσης και αγωνίζονται να διατηρήσουν την εθνική κυριαρχία τους (Ρωσία).

Έτσι, εύκολα μπορεί να δειχθεί ότι πολλοί από τους σημερινούς σφαγείς της ISIS, της Αλ Νούσρα κ.λπ., το 2011, έκαναν ακριβώς τις ίδιες και χειρότερες σφαγές στην Λιβύη, παίζοντας το ρόλο του πεζικού του ΝΑΤΟ, που κατέστρεφε την υποδομή της χώρας με την αεροπορία του, μέχρι που, υπό τα χειροκροτήματα της «φεμινίστριας» Κλίντον, λιντσάραν τον Καντάφι. Πολλοί από τους τζιχαντιστές αυτούς μόλις τελείωσαν τη «δουλειά» εκεί, μετακόμισαν στη Συρία, όπου συνέχισαν το ίδιο έργο για την καταστροφή του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στη χώρα, και την αντικατάστασή του με κάποιο θεοκρατικό χαλιφάτο. Αυτό τουλάχιστον πίστευαν οι αφελείς οπαδοί των οργανώσεων αυτών που δεν είχαν συνήθως ιδέα για τον πραγματικό ρόλο που έπαιζαν οι ηγεσίες τους, σαν έμμεσα όργανα της εγκληματικής Υ/Ε και των εξίσου εγκληματικών καθεστώτων που ελέγχει στην περιοχή, π.χ. Σαουδική Αραβία και Κατάρ, τα οποία διέπρεψαν στην οργάνωση εγκλημάτων κατά των λαών της Λιβύης και της Συρίας.

Τέλος, όταν οι οργανώσεις αυτές άρχισαν να κτυπούν τα άμεσα όργανα της Υ/Ε που τα προόριζε να διαδεχτούν τον Ασσάντ, ώστε να μετατρέψουν τη χώρα σε άτυπο προτεκτοράτο (κάτι σαν την Ελλάδα), τότε ήλθε η ώρα να συντριβούν από αυτήν. Φυσικά, η ISIS είναι απλά η αφορμή. Ο κύριος στόχος είναι πάντα η συντριβή του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στη Συρία σήμερα και του Ιράν αύριο, είτε αυτό γίνει με κάποιο πραξικόπημα «από τα πάνω», ή «από τα κάτω» (τύπου «Μαϊντάν»), είτε γίνει με εξωτερική επέμβαση τύπου Λιβύης...

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (28 Σεπτεμβρίου 2014)

Ερευνα (με στοιχεία ΠΡΟ χαρατσίου - ΕΝΦΙΑ): Η Ελλάδα έχει τους βαρύτερους φόρους ακινήτων στον δυτικό κόσμο

Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται απ' τους βαρύτερους φόρος κατοχής στον ανεπτυγμένο κόσμο. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα ειδικής μελέτης της εταιρείας συμβούλων ακινήτων GLP Values η οποία χρησιμοποιεί στοιχεία του 2011, δηλαδή πριν ακόμη οι φόροι αυξηθούν ακόμη περισσότερο και σε περιβάλλον προϊούσης ύφεσης).

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, ως το βάρος των φόρων κατοχής στην Ελλάδα είναι, απλά, εξωπραγματικό. Το βάρος μεγαλώνει κι άλλο αν σκεφθούμε πως, σε αντίθεση με τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες, οι φόροι αυτοί στην Ελλάδα δεν είναι ανταποδοτικοί.

Η έρευνα λαμβάνει υπόψιν της και το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών στην Ελλάδα αλλά και το ποσοστό των φόρων συνολικά επί του ΑΕΠ και όπως προκύπτει:

Πρώτη προσέγγιση: Φόροι ως % του ΑΕΠ το 2011.

Σε σχέση με την Ελλάδα, κάποιες χώρες (π.χ., ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς) έχουν μικρότερο % συνολικών φόρων στο ΑΕΠ, μα μεγαλύτερο % φόρων ακινήτων, ειδικά δε, φόρων κατοχής (δηλ. επαναλαμβανομένων φόρων) ακινήτων στο ΑΕΠ.

Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι προφανές πως το πραγματικό φορολογικό βάρος φόρων ακινήτων και δη κατοχής ακινήτων επί των νοικοκυριών (για ίδιο επίπεδο παραοικονομίας και ιδία κατανομή ακίνητης περιουσίας σε σχέση με την κατανομή εισοδήματος) είναι μικρότερο απ' ό,τι στην Ελλάδα, παρ' ότι αυτές οι χώρες έχουν σημαντικά μεγαλύτερο % φόρων ακινήτων (κατοχής ιδίως) στο ΑΕΠ απ' ότι έχει η Ελλάδα. Επειδή μάλιστα αυτές οι χώρες έχουν λιγότερη παραοικονομία απ' ότι η Ελλάδα, αλλά και (μάλλον) μια κατανομή ακίνητης περιουσίας πιο κοντά στην κατανομή εισοδήματος απ' ότι η Ελλάδα, το φορολογικό βάρος των φόρων ακινήτων και δη κατοχής ακινήτων πρέπει να είναι ακόμη μικρότερο σε αυτές.

· Κάποιες χώρες (π.χ., Σουηδία) έχουν σημαντικά μεγαλύτερο % συνολικών φόρων στο ΑΕΠ, μα μικρότερο % φόρων ακινήτων και κατοχής ακινήτων.

· Κάποιες χώρες (π.χ., Γερμανία, Πορτογαλία) έχουν κατά τι μεγαλύτερο % συνολικών φόρων στο ΑΕΠ, μα μικρότερο ως σημαντικά μικρότερο % φόρων ακινήτων και κατοχής ακινήτων.

· Κάποιες (π.χ., Ισπανία) έχουν παρόμοιο % συνολικών φόρων στο ΑΕΠ και παρόμοιο % φόρων ακινήτων και κατοχής ακινήτων.

Δεύτερη προσέγγιση: Διαθέσιμο εισόδημα νοικοκυριών (δηλ. μετά την αφαίρεση όλων των προσωπικών φόρων, άρα και φόρων κατοχής), σε US$ και σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης το 2011.

Σε σχέση με τις χώρες του ΟΟΣΑ, ειδικότερα με τις ΗΠΑ, Αυστραλία, Γερμανία, Καναδά, Γαλλία, Σουηδία, Ην. Βασίλειο, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, η Ελλάδα έχει το προτελευταίο διαθέσιμο εισόδημα, ανώτερο μόνο της Πορτογαλίας. Συγκεκριμένα, ΟΟΣΑ = 23,938, Ελλάδα = 19,095, Πορτογαλία = 18,806. Ομως την ίδια στιγμή τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν τα λιγότερα χρηματοοικονομικά διαθέσιμα: ΟΟΣΑ = 42,903. Ελλάδα = 14,004, Πορτογαλία = 29,640! Συνεπώς, οι φόροι κατοχής έχουν μεγαλύτερο βάρος στην Ελλάδα διότι συνδυάζονται με μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα και με μικρότερα χρηματοοικονομικά διαθέσιμα, συνυπολογιζομένου του τι αγοράζουν τα ανωτέρω στην κάθε χώρα.

Τρίτη προσέγγιση: Συνυπολογισμός παραοικονομίας και κατανομών εισοδήματος και ακίνητης περιουσίας.

Οσο μεγαλύτερη η παραοικονομία και όσο πιο άνιση η κατανομή εισοδημάτων σε σχέση με την κατανομή ακίνητης περιουσίας, τόσο μεγαλύτερο το βάρος των φόρων κατοχής (γι' αυτούς που δεν κρύβουν εισόδημα). Συνεπώς η Ελλάδα, με 24.3% παραοικονομία (τη μεγαλύτερη στο Δυτικό κόσμο) και μια ευρύτατη κατανομή ακίνητης περιουσίας (χωρίς αυτό να σημαίνει πως η κατανομή είναι ίση!), επιβαρύνεται ιδιαίτερα απ' τους φόρους κατοχής (αλλά κι απ' τους υπόλοιπους φόρους εν γένει, ακριβώς λόγω της παραοικονομίας).

Το συμπέρασμα και απ' τις τρεις προσεγγίσεις είναι πως το βάρος των φόρων κατοχής επί των ελληνικών νοικοκυριών είναι εξωπραγματικά μεγάλο, με αντίστοιχα μεγάλη συμβολή στην ύφεση της ελληνικής οικονομίας (λόγω μείωσης των διαθέσιμων εισοδημάτων και της κατανάλωσης). Συνεπώς απαιτείται η δραστική μείωση αυτών των φόρων, σε συνδυασμό με πλήρη αναμόρφωση της φιλοσοφίας αυτών (π.χ. να χρηματοδοτούν την ΤΑ, να έχουν ανταποδοτικότητα).

Η μελέτη συμπεραίνει, επίσης, πως τα επιχειρήματα «κατά» της ύπαρξης φόρων κατοχής ακινήτων είναι πιο ισχυρά από τα επιχειρήματα «υπέρ» (τα οποία και συζητεί). Ειδικά οι φόροι κατοχής δικαιολογούνται – και μόνο με κατάλληλες προσαρμογές – μόνο εάν και εφ' όσον χαρακτηρίζονται από ανταποδοτικότητα. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, σε σημαντικό αλλ' όχι κατ' ανάγκην απόλυτο βαθμό, όταν αυτοί οι φόροι πηγαίνουν υπέρ ΤΑ.

Η μελέτη διαψεύδει επιχειρήματα πως είτε είναι μικρό το συνολικό φορολογικό βάρος των Ελλήνων σε σχέση με τις χώρες του ΟΟΣΑ είτε είναι μικρό ειδικά το βάρος των φόρων κατοχής. Αντιθέτως, είναι το μεγαλύτερο, ειδικά σε σχέση με το διαθέσιμο εισόδημα και εν γένει τις οικονομικές δυνατότητες των νοικοκυριών. (Το βάρος, βεβαίως, των φόρων ακινήτων μπορεί να αξιολογηθεί και ως επίπτωση σε κτηματαγορά και οικοδομή, που έχουν υποστεί καθίζηση απ' το 2009 και μετά. Η μελέτη τονίζει σχετικά πως γι' αυτήν την καθίζηση πολύ μεγαλύτερο ρόλο, πέραν βεβαίως των αυξομειώσεων του ΑΕΠ, παίζουν οι φόροι κατοχής, των οποίων η επίπτωση εκδιπλώνεται σε βάθος χρόνου, παρά οι φόροι μεταβίβασης, των οποίων η επίδραση τείνει να λαμβάνει χώρα εφάπαξ, κατόπιν, δε, να απορροφάται απ' την κτηματαγορά.)

(ΠΗΓΗ: http://www.imerisia.gr/)

ΣΧΟΛΙΟ Α.Α.: Πού να συνυπολογιστούν και οι...μνημονιακές εμπνεύσεις (Βενιζέλου με χαράτσι και Σαμαρά-Στουρνάρα-Χαρδούβελη με ΕΝΦΙΑ), οι οποίες εξάλλου ξεπερνούν τα όρια του φόρου και ισοδυναμούν με δήμευση της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων.

Μη μιλάτε με συναίσθημα

Εμφανίστηκε χθες σε πρωινή εκπομπή του Mega ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσσος ,για να τον ρωτήσουν γιατί δεν δέχεται την αξιολόγηση του προσωπικού.
Ξεκινάει την απάντηση του ,ότι τον τηλεφωνούν πολλοί δημότες και τον ρωτάνε σε ποιον παιδικό σταθμό θα στείλουν τα παιδιά τους .
Συνεχίζοντας μας ενημερώνει ότι ο Δήμος Χαλανδρίου είχε 9 παιδικούς σταθμούς και σήμερα έχει μόνο 2 .
Πετάγεται ο ένας εκ των παρουσιαστών και αν άκουσα -κατάλαβα καλά ,του λέει μην βάζετε συναίσθημα .
Ε βέβαια ,σωστά το είπε .
Την εποχή του μνημονίου ,που ο άνθρωπος μετατράπηκε σε ένα φτηνό νούμερο και κάποιοι παίζουν με την ζωή του ,δεν είναι σωστό και πρέπον ένας δήμαρχος να μιλάει με συναίσθημα και να σκέφτεται τον άνθρωπο .
Πρέπει να πάψει να έχει αισθήματα αλλά να κυκλοφορεί με ένα αιματοβαμμένο μαχαίρι και να παίρνει κεφάλια .
Τα νούμερα να βγούνε και ας χαθούν ανθρώπινες ψυχές ?
Έτσι και αλλιώς ,αύριο πάλι κάποια άλλα νούμερα θα κυνηγάμε .
Ποτέ δεν θα ηρεμήσουμε -λύσουμε κανένα πρόβλημα ,γιατί έχουμε κάνει λάθος στην εκφώνηση και στην λύση .
Τα προβλήματα τα θέτει ο λαός και όχι κάποια κέντρα αποφάσεων εκτός Ελλάδας .

 

πηγή:

http://zouri1.wordpress.com/

Σύνδρομο άρνησης της πραγματικότητας

TVXS Ανάλυση

 Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κυβερνήσει ποτέ» είπε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς στην ομιλία του στη Χαλκιδική, για τα 40χρονα της ΝΔ, ξαφνιάζοντας το ακροατήριο. Μα τι εννοούσε; Μια εξήγηση έδωσε σήμερα η κυβερνητική εκπρόσωπος Σ. Βούλτεψη (στον ΣKAI) αμφισβητώντας ευθέως τη δημοσκόπηση της Public Issue για την Εφημερίδα των Συντακτών που έδωσε προβάδισμα 11 μονάδων στον ΣΥΡΙΖΑ. Για το Μέγαρο Μαξίμου αυτά δεν υπάρχουν, το μόνο που υπάρχει η κούραση της μεσαίας τάξης από την υπερφορολόγηση που θα καταπολεμηθεί με ένα πακέτο φοροελαφρύνσεων το οποίο θα περιληφθεί στον προϋπολογισμό 2015 με ή χωρίς την έγκριση της Τρόικας.

 Όμως δεν ήταν αυτή η δημοσκόπηση που δείχνει ότι η υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μη αναστρέψιμη. Αυτό που έκανε τη διαφορά και προκάλεσε φοβερό εκνευρισμό στην κυβέρνηση είναι ότι πλέον διαγράφεται η προοπτική της αυτοδυναμίας για την αξιωματική αντιπολίτευση και ένα τέτοιο σενάριο δεν είναι διαχειρίσιμο από την άλλη πλευρά. Γιατί στις συζητήσεις παρασκηνίου η τελευταία ελπίδα που διακινείται είναι ότι μια πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ θα σημαίνει πύρρειο νίκη, γιατί δεν θα μπορεί να βρει σοβαρές κυβερνητικές συνεργασίες, θα εγκλωβιστεί στο ευρωπαϊκό περιθώριο συνεργαζόμενος με τους ΑΝΕΛ και θα διαψεύσει γρήγορα τις προσδοκίες των προοδευτικών πολιτών που δεν θα αντέξουν τη συγκατοίκηση με το κόμμα του Π. Καμμένου. Αλλά σε μια περίπτωση κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξασφαλίσει ένα ισχυρό ποσοστό και μεγάλη διαφορά από το δεύτερο κόμμα, τότε οι ελπίδες της ΝΔ ότι δεν θα μπορεί να σταθεί χάνουν τα ερείσματά τους.

Γίνεται όλο και πιο προφανές ότι ο πρωθυπουργός δυσκολεύεται να παραδεχτεί την πραγματικότητα, πως μετά τον ΕΝΦΙΑ ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνησή του, και θα προσπαθήσει να κρατηθεί στην εξουσία όσο μπορεί, μέχρι την ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας. Το χθεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής» για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ποιο είναι το πιθανό επόμενο υπουργικό συμβούλιο, ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση ότι παρά το κυβερνητικό σύνδρομο άρνησης της πραγματικότητας, τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα.

Τα χτυπήματα είναι συνεχή. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θ. Μωραΐτης δηλώνει σήμερα στο real.gr ότι δεν είναι δεδομένη η ψήφος του στην προεδρική εκλογή, ζητώντας νέα στρατηγική και ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ. Η αναφορά του Α. Σαμαρά στη Χαλκιδική στη Δημοκρατική Παράταξη την οποία ταύτισε με τη Νέα Δημοκρατία προκάλεσε την ενόχληση της Χαριλάου Τρικούπη που πέρασε στην αντεπίθεση. Είναι απλώς κάποιες ενδείξεις της δυσκολίας που υπάρχει πλέον μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων και η οποία οφείλεται βασικά στο άγχος που φέρνει η προοπτική της κάλπης. Εκ των πραγμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα απευθυνθούν στο ίδιο κοινό, στους ψηφοφόρους που έχουν φοβίες απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και η μοιρασιά της ίδιας πίτας απομακρύνει τα δύο κόμματα που φθείρονται μαζί.

Σαν πολλοί δε μαζεύτηκαν βλάκες!!

Πρώτα εκπαίδευσαν τους τηλεθεατές στο να αποδέχονται την βλακεία και τώρα δίνουν την παράσταση σε εκπαιδευμένο τηλεοπτικό κοινό.

Από imf-fuck-off.blogspot.gr

Πέρασε μία μέρα όπου το πρώτο θέμα ήταν οι δηλώσεις του σχιζοφρενή. Ωραία. Πέρασε και δεύτερη μέρα. Αρχίζεις να μυρίζεσαι τη δουλειά. Μετά πέρασε και τρίτη μέρα, βλέπεις ότι μπορεί να περάσει μία ολόκληρη εβδομάδα και τότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα.

Σε πολλά από τα κείμενα μας έχουμε επισημάνει την επιβλητική παρουσία της βλακείας σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας και, κυρίως, στην πολιτική. Η βλακεία, αυτό το πανάρχαιο και αξεπέραστο ανθρώπινο φαινόμενο, είναι κυρίαρχη στην εποχή μας, ζει ανάμεσα μας και έχει διοχετευτεί σε όλα τα κόμματα, από τα πιο αριστερά, μέχρι τα πιο δεξιά. Μάταια, μερικοί αιώνιοι θεωρητικοί προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.

Ακόμα και σε προφανείς περιπτώσεις βλακείας, όπου είναι φως φανάρι ότι έχουμε να κάνουμε με καθαρή ηλιθιότητα, υπάρχουν άνθρωποι/κόμματα/ΜΜΕ και βολικές λογικές που προσπαθούν να στρέψουν την κουβέντα αλλού. Ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με τα παραμύθια εδώ και τώρα. Ζούμε σε μία χρονική περίοδο που είναι εντελώς ανέξοδο και ταυτόχρονα επιπόλαιο να προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από κάτι, αντί να εστιάσεις στην πραγματικότητα που ζούμε και μας πιέζει.

Ο γραφικός τηλεβιβλιοπώλης μπορεί να λέει ότι θέλει, όσο θέλει και όποτε θέλει. Τα κανάλια παρακαλάνε για τέτοια άτομα και είναι πασίγνωστο ότι οι αυλικοί του εκάστοτε βασιλιά/φεουδάρχη/προέδρου/πρωθυπουργού είναι πνευματικά ανάπηρα άτομα που επιδιώκουν να κερδίσουν την εύνοια του αρχηγού με το διαρκές κανάκεμα και το ασταμάτητο γλείψιμο. Το ίδιο ακριβώς κάνει ο αρχαιολάτρης τρελός γιατί ξέρει ότι αν πέσει ο αρχηγός του, την ίδια ώρα θα πέσει και αυτός και θα αναγκαστεί να πουλάει βιβλία με το κιλό, λες και είναι κουτσομούρες.

Το εξωπραγματικό της υπόθεσης είναι το εξής: πως είναι δυνατόν τόσο εύκολα να γίνεται νούμερο ένα θέμα της επικαιρότητας οι δηλώσεις του παλαβού;

Μήπως επειδή είναι αξιόπιστος και ο λόγος του μετράει είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει;

Μήπως γιατί έχει πέσει μέσα στις προβλέψεις του;

Μήπως γιατί άφησε έργο στη δημόσια υγεία;

Μήπως γιατί προκαλεί με την ισχυρή του επιχειρηματολογία τους πολιτικούς αντιπάλους του;

Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Ο μόνος λόγος που μπορεί να εξηγήσει επαρκώς την ενασχόληση του πολιτικού συστήματος με τέτοια άτομα είναι η βλακεία του πολιτικού συστήματος. Η βλακεία που έχει αυξήσει τις πωλήσεις της γιατί έχει μεγαλώσει το κοινό της. Η βλακεία που ανεβάζει τέτοια άτομα στην κορυφή της πυραμίδας και σκοτώνει κάθε ίχνος λογικής και ελπίδας. Όχι επειδή τρώμε στη μάπα τέτοιους πολιτικούς, αλλά γιατί υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που λατρεύουν αυτούς τους πολιτικούς και έτσι τρέφεται το βλακολάγνο πολιτικό σύστημα.

ΒΑΡΥ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Πρέπει να είναι πολιτικά ηλίθιοι αυτοί στο Μέγαρο Μαξίμου, αν πραγματικά νόμιζαν ότι θα μπορούσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς , ταξιδεύοντας στο Βερολίνο, να αποσπάσει τη συναίνεση της Μέρκελ για χαλάρωση των μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα, τη στιγμή ακριβώς που η Γερμανία καταρτίζει τον πρώτο ισοσκελισμένο προϋπολογισμό της ύστερα από… 45(!) χρόνια, από το 1969. Φυσικά, αυτού του είδους η πολιτική ηλιθιότητα καθόλου δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Μια ακριβώς ημέρα πριν από τον Σαμαρά πήγε στην καγκελαρία με ακόμη πιο προκλητικά αιτήματα ο γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, ο οποίος έγινε πανευρωπαϊκά ρεζίλι από τις «σφαλιάρες» και τις «κατραπακιές» άρνησης που έφαγε από τους Γερμανούς!

Δεν ξέρουμε βέβαια αν αυτό παρηγορεί τον Αντώνη Σαμαρά και τον Βαγγέλη Βενιζέλο, αλλά πολύ αμφιβάλλουμε. Μπορεί στην Ευρώπη να μην τους κρέμασαν κουδούνια, γιατί όλοι ασχολούνται με το διασυρμό της Γαλλίας, αλλά υποθέτουμε ότι τους προέδρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τους απασχολεί περισσότερο η ραγδαία επιδείνωση του πολιτικού κλίματος για την κυβέρνηση, μετά και την αποτυχία της επίσκεψης του πρωθυπουργού στη Γερμανία. Το γεγονός ότι ο Σαμαράς γύρισε από το Βερολίνο με άδεια χέρια, χωρίς να μπορεί να ισχυριστεί στον ελληνικό λαό ότι έστω και τώρα είναι σε θέση να προβεί σε κάποια φοροελάφρυνση ή να πάρει κάποιο υποτυπώδες φιλολαϊκό μέτρο απογοήτευσε φυσικά τον κοσμάκη που τον πιστεύει, καταβαραθρώνοντας τις πιθανότητες νίκης της ΝΔ στις βουλευτικέςεκλογές. Το χειρότερο όμως είναι ότι τα τελευταία γεγονότα και οι επιπτώσεις τους σε ό,τι αφορά τη δημοτικότητα της κυβέρνησης προβληματίζουν πολύ σοβαρά τους Γερμανούς όσο και το οικονομικό κατεστημένο της χώρας μας αναφορικά με τη δυνατότητα επιβίωσης της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εξετάζουν κατά πόσο πρέπει να συνεχίσουν να στηρίζουν την κυβέρνηση ή, αντιθέτως, αν πρέπει να δρομολογήσουν τις διαδικασίες της ανατροπής της.

Όλοι πάντως οι ισχυροί παράγοντες προεξοφλούν την ήττα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές. Τις τελευταίες μάλιστα μέρες ελάχιστοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ακόμη ότι δεν θα έχουμε πρόωρες βουλευτικές εκλογές το αργότερο τον Μάρτιο. Αναπτύσσεται δε η θεωρία ότι τουλάχιστον αν γίνουν εκλογές τον Νοέμβριο η ήττα της ΝΔ θα είναι περιορισμένη σε 3-4 εκατοστιαίες μονάδες υστέρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αν γίνουν τον Μάρτιο η διαφορά θα είναι υπερδιπλάσια! Ανεξαρτήτως αν είναι ορθή ή όχι η εκτίμηση αυτή, το πρόβλημα με τον Σαμαρά είναι πως κινδυνεύει σοβαρότατα να μπει σε πολιτική τροχιά ανάλογη με εκείνη του Κώστα Σημίτη στα τέλη του 2003 – αρχές του 2004. Τότε δηλαδή που στα μέσα Δεκεμβρίου του 2003 τα Νέα δημοσίευσαν δημοσκόπηση που τον έδειχνε με τεράστια διαφορά «καταλληλότερο» πρωθυπουργό και σε είκοσι μέρες είχε… καθαιρεθεί από αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και είχε αντικατασταθεί από τον Γιωργάκη! Ο λόγος ήταν απλούστατος: Πέντε μυστικές δημοσκοπήσεις (εκ των οποίων οι τρείς από γαλλικές εταιρίες) έδειχναν ότι με τον Σημίτη αρχηγό, το ΠΑΣΟΚ θα έχανε τις εκλογές με… 10 ως 15(!) μονάδες διαφορά. Τον καθαίρεσαν και όντως ο Γιωργάκης έχασε τις βουλευτικές εκλογές με μόνο 5 μονάδες διαφορά από τον Κώστα Καραμανλή. Τον Σημίτη δεν τον καθαίρεσε το ΠΑΣΟΚ. Τον καθαίρεσαν οι οικονομικοί παράγοντες που τον στήριζαν και εκτιμούσαν την πολιτική του, υπακούοντες με επιχειρηματικό ρεαλισμό στην αδήριτη ανάγκη των γεγονότων. Θα ήταν ανόητοι να πάνε με τον χαμένο!

Δεν γνωρίζουμε αν ο Σαμαράς θα έχει την ίδια τύχη με τον Κ. Σημίτη. Είναι ακόμη νωρίς για οποιαδήποτε εκτίμηση, αλλά τα χρονικά περιθώρια στενεύουν γρήγορα – πόσο μάλλον που ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν όλο και λιγότερο φόβο στην οικονομική ελίτ ότι προτίθενται να κινηθούν εκτός συστήματος. Πληθαίνουν παράλληλα οι ενδείξεις ότι ισχυροί παράγοντες της ολιγαρχίας, οι οποίοι θίγονται από πτυχές της πολιτικής της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, είναι έτοιμοι να στηρίξουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και κάνουν σοβαρές κινήσεις προς την κατεύθυνση αυτή. Προσωπικά δεν νομίζουμε ότι η οικονομική ελίτ θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να κάνει εκλογές τον Νοέμβριο. Δεν έχει διαμορφωθεί πλειοψηφία στους κόλπους της μεγάλης αστικής τάξης υπέρ της άποψης αυτής κι έτσι κι αλλιώς η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας θα αρχίσει τρεις μήνες αργότερα. Δεν πιέζεται από κάποιο γεγονός, ούτε καν από λαϊκές κινητοποιήσεις. Γιατί επομένως να βιάσει τα πράγματα; Τρείς μήνες υπομονή δεν είναι δα και τίποτα. Αν μάλιστα ο λαός συνεχίσει να παρακολουθεί τις εξελίξεις από τον καναπέ, όσο απελπισμένη κι αν είναι, η ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα θα προσλάβει ρυθμούς που θα υπερβαίνουν κατά πολύ τις όποιες προθέσεις του συνόλου ή κάποιου μέρους της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι κι αλλιώς βρισκόμαστε σε φάση ανατροπών εκ βάθρων στο κομματικό σκηνικό. Σε μερικούς μήνες τίποτα δεν θα είναι όπως σήμερα, το οποίο σήμερα εξάλλου ήδη σε τίποτα δεν θυμίζει τους κομματικούς συσχετισμούς πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια.

Μαζί με τα κόμματα και τις ιδεολογίες τους όμως κατέρρευσαν και οι λαϊκές αντιδράσεις εναντίον όσων τους κυβερνούσαν, έχοντας προδώσει όλα όσα υποσχέθηκαν. Οι διαδηλωτές που κατά εκατοντάδες χιλιάδες ξεχύνονταν στους δρόμους μετά τις εκλογές του 2012 τώρα έχουν αράξει στους καναπέδες και περιμένουν την εξ ύψους βοήθεια και σωτηρία, δηλώνοντας βαθιά απογοητευμένοι και βυθισμένοι στο τέλμα της απραξίας και της αμάθειας. Αν η Αριστερά δεν μπορέσει να αλλάξει γρήγορα και ριζικά αυτή την κατάσταση, το μέλλον όλων μας είναι ζοφερό.



*Δημοσιεύθηκε στο "Πριν" της Κυριακής 28/09/14

Σαμαράς: ένας αλλόκοτος πρωθυπουργός, μια γκρίζα διακυβέρνηση

Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι ο πρώτος πρωθυπουργός στην σύγχρονη ιστορία της χώρας που δεν έχει πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο, επειδή απλά δεν θέλει, προκαλώντας άπειρα επικριτικά σχόλια από τους διπλωμάτες και πολλούς ψιθύρους στην Λευκωσία.

Είναι επίσης, ο πρώτος πρωθυπουργός που αισθάνεται άβολα με τις δημοκρατικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αντιπαθεί την συλλογικότητα καθώς σπανίως συνεδριάζουν τα κομματικά και κυβερνητικά όργανα, είναι δηλαδή ένας πρωθυπουργός , περιχαρακωμένος στο Μέγαρο Μαξίμου , μακριά από την κοινωνία και τους θεσμούς.

Επί των ημερών του και με δικές του αποφάσεις η δημοκρατία υποβαθμίστηκε, έχει κατηγορηθεί ότι είναι ακροδεξιός και συνεχίζει να φλερτάρει με τον αυταρχισμό. Από το 1991 του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός του πατριώτη πολιτικού με γνώση και ευαισθησία για τα εθνικά θέματα, αλλά η πρωθυπουργική  του θητεία αποδεικνύει ότι αναδιπλώνεται εύκολα, ότι δεν έχει γνώσεις και πολιτική κουλτούρα, ότι είναι χειραγωγημένος από συμφέροντα. 

Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Το κενό στην θεσμική λειτουργία του πρωθυπουργού το καλύπτουν υποτίθεται οι συνεργάτες του, ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο κ. Δημήτρης Σταμάτης. Ιδιαίτερα ο πρώτος εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα να παρακάμπτει υπουργούς, όπως  έγινε με τη συμμετοχή του στη συνάντηση με την Τρόικα στο Παρίσι, διπλωμάτες, προκαλώντας την παραίτηση Ζωγράφου, φημολογείται ότι κατευθύνει υπουργούς , λίγο πολύ ότι έχει καθοριστικό λόγο στην διακυβέρνηση της χώρας , παρά το γεγονός ότι του καταλογίζουν ρηχότητα στην σκέψη,  έλλειψη γνώσεων και πολιτικής συγκρότησης και απλά ως «αντ’  αυτού» αδιαφορεί για το τι λένε γύρω του.

Ο κ. Σαμαράς όχι μόνο αδιαφορεί που ο στενός συνεργάτης του Παπασταύρου είναι στην λίστα Λαγκάρντ , αντίθετα τον θεωρεί αναντικατάστατο στο Μέγαρο Μαξίμου. Το ΣΔΟΕ δεν φαίνεται να έχει ελέγξει τον λόγο της εμπλοκής του κ. Παπασταύρου σε καταθέσεις στην Ελβετία . Φυσικά το τι λέει ο ίδιος , ότι δηλαδή εκπροσωπούσε κάποιους , θα έπρεπε να είναι εντελώς αδιάφορο  για μια κρατική υπηρεσία. Ο κ. Παπασταύρου θα συνεχίσει προφανώς να είναι στο πλάι του πρωθυπουργού, μέχρις εσχάτων…

Ο κ. Σαμαράς ήταν αντιμνημονιακός. Ήταν λαύρος κατά της πολιτικής λιτότητας, τον ρόλο των ξένων , είχε άποψη και σχέδιο για τη χώρα, την ανεξαρτησία της , την ανάπτυξη. Μόλις όμως πήγε για πρώτη φορά ως πρωθυπουργός στο Βερολίνο «εξομολογήθηκε» στην Μέρκελ τις αμαρτίες του και , πράγμα πρωτοφανές για πρωθυπουργό δήλωσε το αμίμητο «ουδείς αναμάρτητος» ζητώντας  ουσιαστικά συγχώρεση για τις κορώνες κατά του Μνημονίου. Δεν πήγε όμως  στη βουλή για να κάνει τέτοια δήλωση μετάνοιας ζητώντας μια τυπική συγγνώμη από την ελληνικό λαό. Είναι σίγουρο ότι οι ιστορικοί του επιφυλάσσουν αρκετές δυσάρεστες σελίδες για τη στάση του αυτή.

Ο κ. Σαμαράς έχει καταργήσει στην πράξη μια δημοκρατική κοινοβουλευτική κατάκτηση την «ώρα του Πρωθυπουργού» που υπάρχει σε όλα τα κοινοβουλευτικά καθεστώτα και υποχρεώνει τον εκάστοτε αρχηγό της κυβέρνησης να προσέρχεται στο κοινοβούλιο και να απαντά σε ερωτήσεις. Ο λόγος που δεν πηγαίνει φυσικά δεν εξηγήθηκε ποτέ. Απλά δεν θέλει και εξηγήσεις δεν χρωστά σε κανέναν.

Ο πρωθυπουργός δεν θέλει προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις στη βουλή. Έτσι κρίνει, έτσι αποφασίζει και τέτοιες συζητήσεις δεν γίνονται. Το υπουργικό συμβούλιο δεν συνεδριάζει επειδή  ο κ. Σαμαράς δεν θέλει .

Δεν υπάρχει ούτε μία ομιλία, ούτε μία συνεδρίαση κυβερνητικών οργάνων , ούτε της βουλής που να  αφιερωθεί στην εξωτερική πολιτική στα μεγάλα προβλήματα που απειλούν την ειρήνη, την σταθερότητα που απορρυθμίζουν τις διεθνείς σχέσεις . Η Ελλάδα, χώρα με πολλά ανοιχτά μέτωπα θα έπρεπε να βρίσκεται σε διαρκή πολιτική και διπλωματική εγρήγορση προκειμένου να αναβαθμίσει την γεωπολιτική της θέση, να διασφαλίσει τα εθνικά της συμφέροντα, να γίνει «παίκτης» να θέσει έτσι με καλύτερες προϋποθέσεις το πρόβλημα του χρέους, της ανάπτυξης και των διεθνών σχέσεών της. Ήταν ο ίδιος ο κ. Σαμαράς που το 2012 δεσμεύθηκε για την ανακήρυξη της ΑΟΖ και δεν θεώρησε ποτέ σκόπιμο να ενημερώσει κανέναν γιατί αναδιπλώθηκε . Ο κ. Σαμαράς δεν δίνει ποτέ εξηγήσεις για τίποτα και σε κανέναν.

Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει γιατί ο πρωθυπουργός δεν θέλει να συζητά τέτοια θέματα, δεν θέλει να τον απασχολούν με γεωπολιτικά προβλήματα. Βλέπετε όλη του η προσοχή είναι πότε θα συναντήσει και τι θα πει στους υπαλλήλους της Τρόικας, πως θα κλείσει τη βουλή για μήνες, πως θα παραπλανήσει τον ελληνικό λαό  εμφανίζοντας αλλόκοτα μια εθνική καταστροφή ως ελπίδα .

Η ήττα στις ευρωεκλογές δεν τον πτόησε . Συνεχίζει την ίδια πολιτική, τα ίδια ψεύδη για την Τρόικα, το χρέος, την ανάπτυξη, την ανεργία .

Ο κ. Σαμαράς αποδεικνύεται μια ιδιάζουσα περίπτωση στην πολιτική ιστορία της χώρας. Με ομιλίες που δεν έχουν κανένα πολιτικό, κοινωνικό, πνευματικό ενδιαφέρον. Με συμπεριφορά πελάτη καφενείου ισχυρίζεται  ότι αν ο ίδιος δεν είναι πρωθυπουργός και έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μείνει  ούτε ευρώ στις τράπεζες, ο κ. Σαμαράς οδεύει προς το πολιτικό του τέρμα έχοντας πίσω του μια γκρίζα διακυβέρνηση.

Ο κ. Σαμαράς θα δώσει την τελευταία του μάχη στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν, με ένα λεξιλόγιο και μια νοοτροπία που δεν αρμόζει στο αξίωμά του. Γι αυτό και η τελευταία του μάχη θα έχει όλα τα γνωρίσματα μιας μάχης χωρίς κανόνες, χωρίς όρους, χωρίς αρετές.

Και θα μείνει στην ιστορία, όχι μόνο για όση οδύνη έχει προκαλέσει με τις πολιτικές του αποφάσεις, όχι μόνο για την καταρράκωση των θεσμών,  όχι μόνο για τα ψεύδη του, όχι μόνο για την ακροδεξιά του κουλτούρα, αλλά και για όσα δεν έκανε και θα πληγώνουν τον ελληνικό λαό για πολλά χρόνια .

left.gr

Κερατογενέσεις

 anemosantistasis

Καυγάς για τα μάτια των τραπεζών, άσφαιρος και αποπροσανατολιστικός, που επιδιώκει τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας. Αυτή είναι η αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Άδωνι για τις "τραπεζικές" δηλώσεις του τελευταίου. Χαρτοπόλεμος είναι η αντιπαράθεση με τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ για το θέμα του κατώτερου μισθού. Αριστερή λωρίδα του αντιλαϊκού μονόδρομου -δεξιά λωρίδα, βέβαια, η συγκυβέρνηση- είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με χτεσινή τετρασέλιδη ανακοίνωση.

Όλα αυτά σε διάστημα μόνο λίγων ημερών από την ηγεσία ΚΚΕ. Αν προσθέσουμε μάλιστα και τα σχόλια του "Ρ" για τον βρόμικο ρόλο του οπορτουνισμού, μπορούμε να έχουμε μια πιο παραστατική εικόνα αυτού του διμέτωπου επαναστατικής έμπνευσης. Η γραμμή είναι τυφλοσούρτης, με το συμπάθιο. Καμιά πολεμική στη συγκυβέρνηση, καμιά καταγγελία για τα έργα και τις ημέρες της δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αν δεν συνοδεύονται από πολλαπλάσια και οξύτερη πολεμική και καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ.

Στον πρόλογο της τελευταίας ανακοίνωσης, για παράδειγμα, 61 λέξεις αφορούν την πολιτική που ασκεί η συγκυβέρνηση και 157 την πολιτική που ΘΑ ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως προς το ύφος δε και το ήθος που εκπορεύονται από τον Περισσό, η μεν συγκυβέρνηση και οι υπουργοί της αντιμετωπίζονται με τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του με τον κανόνα όσα σέρνει η σκούπα. Κι έτσι, ο διμέτωπος του ΚΚΕ έχει τουλάχιστον ένα κοινό σημείο με τους κατά καιρούς διμέτωπους των αστικών κομμάτων: Ο κύριος εχθρός βρίσκεται στην Αριστερά!

Πολυσυζητημένα όλα αυτά. Εκείνο που έχει όμως κάποια σημασία είναι οι τερατογενέσεις -ή και κερατογενέσεις- που παράγει μια τόσο ξένη στην ιστορία του ΚΚΕ πολιτική. Αν τσουβαλιάζεις τον Τσίπρα με τον Σαμαρά, τον Δραγασάκη με τον Άδωνι, τον Λαφαζάνη με τον Βορίδη, τον ΣΥΡΙΖΑ με την Ακροδεξιά, τότε κατασκευάζεις ένα τέρας: Όλοι ίδιοι είναι, όλοι την ίδια πολιτική υπηρετούν, όλοι τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν. Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι το τέρας σου απογοητεύει, αποθαρρύνει, απειλεί τελικά, το κίνημα και όχι τους αντιπάλους του;

Τέλος πάντων, δεν ήρθε ακόμα η ώρα να αλλάξει η πολιτική του ΚΚΕ. Θα έρθει πάντως. Και ώς τότε δεν είναι κακό να επαναλαμβάνει κανείς: Σύντροφοι, ο στημένος διμέτωπος δεν προσφέρει παρά χώρο για κέρατα...

Από την ΑΥΓΗ

Θέλει ακόμα προσπάθεια από τον Α. Σαμαρά να μετατρέψει την Ν.Δ σε ΠΟΛΑΝ.

ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ: 

Θέλει ακόμα προσπάθεια από τον Α. Σαμαρά να μετατρέψει την Ν.Δ σε ΠΟΛΑΝ.

Φωτοαφιέρωμα στα 40 χρόνια Ν.Δ

http://anemosantistasis.blogspot.gr/2014/09/40.html