Για το “καλό” της… μικρής.

Posted on 09/07/2014 by outelogos

Κάθε εποχή, είχε και τους δικούς της εθνοπατέρες που προσπάθησαν με νύχια και με δόντια, να μας βάλουν στο σωστό δρόμο ως λαό. Να ξεφύγουμε από τη μιζέρια της Ανατολής και να γίνουμε Ευρωπαίοι. Να προοδεύσουμε με λίγα λόγια.

Άσχετα όμως με την πορεία που είχαμε έως τώρα, οι καλοί “πατεράδες” μας κάθε φορά, μας άφηναν και μια καλή κληρονομιά. Μια κληρονομιά που μόνο αν είσαι σωστός πατέρας-γονέας την αφήνεις.

Κάποιες κακές γλώσσες αυτή τη κληρονομιά, την ονομάτισαν «χρέος», τι να πεις… κακοί άνθρωποι.

Στη σημερινή εποχή που ζούμε δεν έχουμε ένα πατέρα, αλλά δύο. Μια και είναι στη μόδα, έχουμε τον Γονέα 1 και τον Γονέα 2. Άλλο ένα βήμα στη πρόοδο, είναι και αυτό…

Ο Γονέας 1 (βλέπετε φωτο) θεωρεί ότι είναι μέρος της προόδου το να δώσει τη «Μικρή ΔΕΗ» σε άλλους “γονείς” και μας είπε ότι είναι κακόγουστο αστείο που λένε ότι τη ξεπουλάνε. Θεώρησε επίσης τον ΟΤΕ ως ένα καλό παράδειγμα για να δικαιολογήσει αυτή την… ας πούμε πώληση.

Τώρα, γιατί υπάρχει ΦΕΚ που επιβάλει στον ΟΤΕ να ρίξει τις ταχύτητες ώστε να είναι ανταγωνιστικές οι ιδιωτικές Εταιρίες και γιατί είναι πιο ακριβός για τις ίδιες υπηρεσίες ή και λίγο υποδεέστερες από τις ιδιωτικές, μάλλον θα είναι μέρος της προόδου και του δικού μας συμφέροντος, που ως συνήθως, αδυνατώ να καταλάβω!

Άφησε επίσης να εννοηθεί ότι, μια και είναι μάγκας, ωραίος και αψηλός, δε θα απολογηθεί σε κανέναν και σε τίποτα για ότι κάνει. Αρχίζει και μου αρέσει ο τύπος, πολύ αρσενικό έχει γίνει! Επιτέλους, γιατί λένε ότι έχουμε έλλειψη ανδρών. Μέχρι και τα αρσενικά θα αυξηθούν με αυτόν.

Τέλος πάντων, πολλά λέει γενικώς και άλλα τόσα αφήνει να εννοηθούν. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι σαν καλός Γονέας 1, θα δώσει τη «μικρή» για το καλό της και το καλό τους. Η «μικρή» δε θέλει, αλλά ποιος τη ρώτησε. Είναι δυνατόν να ξέρει το σκατόπαιδο ή όλοι οι άλλοι καλύτερα από τους Γονείς του; Όχι βέβαια.

Μετά θα έρθει και το νερό και ότι άλλο έχει μείνει. Όταν λοιπόν τα δώσουμε όλα, τότε και μόνο τότε, θα απολαύσουμε τη πρόοδο που μας υπόσχονται.

Μια και μαζεύτηκαν πολλά αρσενικά για να μας το παίξουν Γονέας 1 και 2, καλό θα είναι, τοίχο τοίχο παιδιά…

ΔΕΗ: Οι ανακρίβειες Σαμαρά στο συνέδριο του Economist...

"Ο πρωθυπουργός υπονομεύει τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού και της ΔΕΗ"...

Ο κος Σαμαράς προκειμένου να δικαιολογήσει την καταστροφική πράξη 15/24-07-2013 Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου ή οποία καθόρισε το χρονοδιάγραμμα της πλήρους ιδιωτικοποίησης, διάσπασης και...
διάλυσης  της ΔΕΗ και την άρνηση του να γίνει δημοψήφισμα για τον πρόσφατο νόμο με τον οποίο διασπάται η ΔΕΗ κατέφυγε σε μεγάλες ανακρίβειες.

Οι ανακρίβειες αυτές υπονομεύουν τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και αποδυναμώνουν τον αγώνα της ΔΕΗ ενόψει της συζήτησης στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την  προσφυγή που έχει κάνει ο Εισαγγελέας ενάντια στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που δικαιώνει την ΔΕΗ.

1η ανακρίβεια, είπε ο κος Σαμαράς «…Υπάρχει η υποχρέωση της Ελλάδας να απελευθερώσει την ενεργειακή αγορά…»

Απάντηση. Η Ελλάδα έχει πλήρως συμμορφωθεί με τις οδηγίες της ΕΕ για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Η λεγόμενη απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας έχει προχωρήσει πάρα πολύ στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι το 46,5 % της εγκατεστημένης ισχύος ανήκει σε ιδιώτες παραγωγούς και μόνο το 53,5 % να ανήκει στην ΔΕΗ.  Το δε ποσοστό του δημοσίου στην ΔΕΗ είναι μόνο 51%, ενώ το 49% ανήκει σε ιδιώτες μετόχους.

Άλλωστε και ο κος Προκόπης Παυλόπουλος βουλευτής της ΝΔ αναφέρει ότι η ΔΕΗ δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί πέραν του 49% καθώς αποτελεί δημόσια επιχείρηση κοινής ωφέλειας που η λειτουργία της έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση των βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου. Πράξη όμως που έχει συντελεστεί με την παραχώρηση του 49% μέσω του χρηματιστηρίου και την παραχώρηση επιπλέον 17% στο ΤΑΙΠΕΔ για να το ξεπουλήσει.

2η ανακρίβεια, είπε ο κος Σαμαράς «…να καταργήσουν το κρατικό μονοπώλιο, και να καταργήσουν και τη λεγόμενη δεσπόζουσα θέση όπου αυτή υπάρχει ….»

Απάντηση.  Είναι ντροπή να το λέει αυτό ο κος Σαμαράς διότι είναι γνωστό ότι η ΔΕΗ έχει δικαιωθεί 2 αποφάσεις του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μη δεσπόζουσα θέση στην αγορά λιγνίτη. Η Θέση αυτή του κου Σαμαρά όχι μόνο  είναι επικίνδυνη για τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού καθώς αυτή την περίοδο αναμένεται να εκδικαστεί η απόφαση για την προσφυγή του Εισαγγελέα εναντίον της αρχικής απόφασης που δικαίωνε την ΔΕΗ, αλλά αποτελεί ουσιαστική παρέμβασή του υπέρ συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων τα οποία έχουν προσφύγει στα Δικαστήρια της ΕΕ και εναντίων της ΔΕΗ. Υπενθυμίζουμε στο κο Σαμαρά ότι έχουν ήδη δοθεί άδειες από τη ΡΑΕ για ιδιωτικούς Θερμοηλεκτρικοί από το 2003 αλλά επενδύσεις δεν έγιναν.

3η ανακρίβεια, είπε ο κος Σαμαράς «…Να επιτρέψουν τον ανταγωνισμό υπέρ του καταναλωτή, να ενθαρρύνουν τις επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα...»

Απάντηση, η ιδιωτικοποίηση σε συνδυασμό με την τεράστια σπατάλη κεφαλαίων στην παραγωγή ενέργειας απόρροια της απελευθέρωσης της αγοράς έχει οδηγήσει σε αυξήσεις την περίοδο 2001-2013, της τάξης του 102% στα νοικοκυριά και 76,3% στην βιομηχανία. Στην ομιλία μου στην Βουλή ανέλυσα τους οκτώ λόγους για τους οποίους θα αυξηθεί τελικά η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αντικρούσει κανέναν.

Επιγραμματικά τους αναφέρω ορισμένους

Για να μειωθούν οι τιμές πρέπει να μειωθεί το κόστος παραγωγής. Το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας εξαρτάται από το κόστος καυσίμου και το κόστος του κεφαλαίου. Το κόστος εργασίας συμμετέχει ελάχιστα. Με δεδομένο ότι το κόστος καυσίμου θα είναι το ίδιο και για τις όλες εταιρείες. Όμως το κόστος κεφαλαίου προφανώς θα είναι μεγαλύτερο στην ιδιωτική εταιρεία (λεγόμενη μικρή ΔΕΗ) γιατί θέλουν να αποσβέσουν τα χρήματά τους σε πολύ μικρότερο χρόνο (10-12 χρόνια) σε σχέση με τη ΔΕΗ που αποσβένει τα κεφάλαια της σε 25 χρόνια, άρα θα προκύψει αύξηση της τιμής του ρεύματος.
Με την διάσπαση της ΔΕΗ χάνονται οι οικονομίες κλίμακας συνεπώς αυξάνεται το κόστος λειτουργίας, επενδύσεων αλλά και τον δανεισμού.  Ακριβότερο κόστος λειτουργίας, ακριβότερο κόστος επενδύσεων και δανεισμού σημαίνει ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα.
Η εκποίηση των καλύτερων κοιτασμάτων μέσω της «μικρής ΔΕΗ» θα μειώσει δραστικά την απόδοση και την παραγωγή των παλαιότερης κατασκευής λιγνιτικών μονάδων που απομένουν στη «μεγάλη» ΔΕΗ.  Που σημαίνει αδυναμία της εναπομένουσας ΔΕΗ να ανταγωνιστεί την αγορά και να μειώσει την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.
Η «μνημονιακή υποχρέωση» για αναγκαστική δημιουργία ανταγωνιστών της ΔΕΗ στη λιανική αγορά μέσω του μοντέλου ΝΟΜΕ(Δημοπρασίες υδροηλεκτρική και λιγνιτική παραγωγή της ΔΕΗ), στους οποίους θα πρέπει να παραχωρείται σε τιμή κάτω του πραγματικού κόστους το 30% της λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής παραγωγής. Θα είναι επιπλέον παράγοντας αύξησης των τιμών. Διότι όσο θα συρρικνώνεται το μερίδιο λιγνιτικής παραγωγής που θα διατίθεται στα νοικοκυριά, τόσο θα καλούνται να χρυσοπληρώνουν την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ακριβό εισαγόμενο φυσικό αέριο!. Υπενθυμίζω την προειδοποίηση του Προέδρου και ΔΣ της ΔΕΗ κου Ζερβού«…Η ΔΕΗ έχει ζητήσει εγγυήσεις πως η διαδικασία θα αποβεί προς όφελος των καταναλωτών και όχι μόνο υπέρ κάποιων ιδιωτών και παράλληλα το μοντέλο που θα επιλεγεί να μην προκαλέσει ζημιά στην Επιχείρηση…» και «…με την πώληση του 30% του παραγωγικού και εμπορικού δυναμικού της μέσω της «Μικρής ΔΕΗ» και με το μοντέλο πώλησης λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής ενέργειας σε ιδιώτες μέσω των δημοπρασιών, πολύ μεγάλο ποσοστό της ΔΕΗ θα το εκμεταλλεύονται τρίτοι και μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια η κατάρρευση της μεγαλύτερης εταιρείας της χώρας, με όσα συνακόλουθα θα έχει αυτό στην οικονομία…»
Εκποιώντας λιγνιτικές μονάδες καθώς και υδροηλεκτρικά θα δοθεί η δυνατότητα στους ιδιώτες να αυξάνουν «τεχνητά - τεχνικά» την οριακή τιμή συστήματος και άρα την τιμή του ηλεκτρικού. Με την μικρή ΔΕΗ θα δίνεται η δυνατότητα να αυξάνει κάποιος την τιμή στην χονδρική αγορά άρα και στην λιανική βάζοντας στο μείγμα ενέργειας τα εργοστάσια φυσικού αερίου και θέτοντας εκτός για συγκεκριμένα διαστήματα τα λιγνιτικά και υδροηλεκτρικά εργοστάσια τους που παράγουν πιο φθηνά.
Η ιδιωτικοποίηση που έγινε στην Ελλάδα στα πετρελαιοειδή απέδειξε ότι η ύπαρξη δυο ιδιωτικοποιημένων εταιρειών όχι μόνο δεν συνέβαλε στην μείωση των τιμών αλλά αντίθετα οι τιμές αυξήθηκαν παρότι ο κος Λάτσης παρότι είναι γνωστό το σκάνδαλο με την παραχώρηση των ΕΛΠΕ στο κο Λάτση που το ελληνικό δημόσιο τα έδωσε σχεδόν τσάμπα.
Η διάσπαση και η πλήρης ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ θα αυξήσει την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.

Ο κος Σαμαράς όφειλε να είναι πιο προσεκτικός ιδίως όταν μιλάει σε συνέδρια που απευθύνονται και στο εξωτερικό. Οφείλει να μην υπονομεύει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά η προσωπική ατζέντα του κου Σαμαρά είναι πιο σημαντική από τα συμφέροντα της χώρας στην οποία είναι Πρωθυπουργός...
left.gr

Σαμαράς ο έμψυχος νόμος...

Η αντίληψη του Σαμαρά για τη διακυβέρνηση βρίσκεται στον αντίποδα του λαϊκού αιτήματος για περισσότερη δημοκρατία και μεγαλύτερη πρόσβαση των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων.

Αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο ο...
Σαμαράς επέλεξε τη θεσμική εκτροπή και δεν αποδέχτηκε το αυτονόητο, δηλαδή τη σύγκληση της Ολομέλειας της Βουλής για το ζήτημα του δημοψηφίσματος της ΔΕΗ. Για ποιο λόγο, δηλαδή, δεν ακολουθεί την απολύτως λογική προτροπή του Μεϊμαράκη να τηρηθεί ο Κανονισμός της Βουλής, να αθροιστούν οι υπογραφές των βουλευτών της αντιπολίτευσης, να συγκληθεί η Ολομέλεια, να καταψηφιστεί η πρόταση από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και να κλείσει το θέμα χωρίς να δοθεί η ευκαιρία στα αντιπολιτευόμενα κόμματα να καταγγείλουν την κυβέρνηση για αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Η πολιτική λογική λέει ότι ο Μεϊμαράκης έχει δίκιο. Ο Σαμαράς όμως επέλεξε το αντίθετο, για δύο κυρίως λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι η κυβέρνηση δεν ήθελε να φέρει σε δύσκολη θέση τους βουλευτές τους ΠΑΣΟΚ που εμφανίζονταν να διαφωνούν με τη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ». Το ότι το νομοσχέδιο συζητήθηκε στο θερινό τμήμα, επέτρεψε την κατά το δοκούν σύνθεση του κυβερνητικού μπλοκ ούτως ώστε και η πλειοψηφία να μην απειληθεί και οι «διαφωνούντες» να κρατήσουν τη «διαφωνία» τους. Το νομοσχέδιο πέρασε και οι «διαφωνούντες» (θεωρούν ότι) μπορούν να γυρίσουν στις περιφέρειες τους (ειδικά στη Μακεδονία) και να ισχυριστούν ότι τάχα μου έδωσαν τη μάχη.

Η διακριτική ρύθμιση της θερινής τζάμπα διαφωνίας θα μπορούσε να απειληθεί αν το θέμα ερχόταν στην Ολομέλεια. Στην Ολομέλεια όλοι είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι όλοι να πάρουν καθαρή θέση. Και καθαρή θέση στο ζήτημα της ΔΕΗ σημαίνει να διαλέξεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις: με την αντίληψη της ενέργειας ως εμπόρευμα που εκπροσωπούν η κυβέρνηση και η τρόικα ή με την αντίληψη της ενέργειας ως κοινωνικό αγαθό , το δημόσιο συμφέρον και τις τοπικές κοινότητες; Είναι τόσο εύθραυστη και ανασφαλής η κυβέρνηση που θεώρησε μικρότερο κακό την αλγεινή εικόνα της καταπάτησης του Κανονισμού της Βουλής, από το να διακινδυνεύσει την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της.

Υπάρχει όμως κι ένας δεύτερος λόγος. Η αντίληψη του Σαμαρά για την διακυβέρνηση βρίσκεται στον αντίποδα του λαϊκού αιτήματος για περισσότερη δημοκρατία και μεγαλύτερη πρόσβαση των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων. Δύο χρόνια τώρα, ο πρωθυπουργός μάς έχει αποδείξει ότι αντιλαμβάνεται την εξουσία με τον πλέον αυταρχικό τρόπο. Τόσο αυταρχικό που παραπέμπει στις πιο ακραίες παραδόσεις της συντηρητικής παράταξης. Πέρα από την αναβίωση ενός εμφυλιοπολεμικού αντικομμουνισμού, ο Σαμαράς είναι ο πρωθυπουργός που έχει περιφρονήσει το κοινοβούλιο όσο κανείς άλλος ομόλογος του στη Μεταπολίτευση, δεν έχει μπει στον κόπο ούτε καν να προσποιηθεί ότι κάνει διάλογο με τους κοινωνικούς φορείς και την αντιπολίτευση, έχει θέσει στην πραγματικότητα εκτός νόμο την απεργία, και συστηματικά παραβίαζει το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Η διακυβέρνηση Σαμαρά έχει ταυτιστεί με την περιφρόνηση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, καθώς και με την αντίληψη ότι η οι ελευθερίες των πολιτών συνιστούν εμπόδιο στα «εθνικά συμφέροντα».

Ένας πρωθυπουργός που ως άλλος ρωμαίος αυτοκράτορας, θεωρεί εαυτόν «έμψυχο νόμο», αποστρέφεται την έκφραση της βούλησης των πολλών. Ο Σαμαράς δεν αντιστρατεύεται ευκαιριακά το δημοψήφισμα. Το απορρίπτει ιδεολογικά ως ιδέα...
left.gr

Χρήστος Γιανναράς: Η απαιδευσία των πολιτικών κυοφορεί τερατογενέσεις

Ο όρος «λαϊκή δεξιά» μοιάζει λεκτικό πυροτέχνημα, κενό από κάθε πολιτικό ρεαλισμό – όπως και το κενολόγημα «κεντροαριστερά». Οταν η εκδοχή της πολιτικής είναι μόνο διαχειριστική και ολική η έκλειψη κοινωνικών στόχων άλλων πέρα από την αύξηση της καταναλωτικής ευχέρειας, τότε η πολιτική γίνεται παιχνίδι παραγωγής ψευδαισθήσεων. Το παιχνίδι οργανώνεται με τους κανόνες εντυπωσιασμού του καταναλωτή, κανόνες του μάρκετινγκ – η «λαϊκή δεξιά» ή η «κεντροαριστερά» είναι τα λεκτικά ισοδύναμα στην πολιτική με το «λευκότερο του λευκού» στα απορρυπαντικά ή με το «διπλό φλουοράιντ» στις οδοντόκρεμες.

Το 1974 ο Κων. Καραμανλής ίδρυσε ένα καινούργιο κόμμα: σαφώς σχήμα - όχημα για να ασκήσει την προσωπική του δεξιότητα στη διαχειριστική πολιτική. Προδικτατορικά ονόμαζε το κόμμα του «Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση», μεταδικτατορικά το ονόμασε «Νέα Δημοκρατία». Και οι δύο ονομασίες ήταν απολύτως εμπορικές (διαφημιστικές), δεν απηχούσαν κοινωνικούς στόχους ούτε πολιτικές προτεραιότητες. Πολιτική φιλοσοφία του Κων. Καραμανλή ήταν, σαφέστατα, ο Ιστορικός Υλισμός, με άψογο (χρησιμοθηρικό) σέβας για το εθνικοθρησκευτικό «εποικοδόμημα».

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ίσως πανουργότερος, διέβλεψε τις συνέπειες του κενού που είχε αφήσει στις συνειδήσεις η γελοιοποίηση του εθνικοθρησκευτικού «εποικοδομήματος» από τη χούντα. Δεν δίστασε να αγνοήσει τον διεθνιστικό χαρακτήρα των «σοσιαλιστικών» (υποτίθεται) αρχών του και να συνθηματολογήσει με μια ρητορική πατριωτικού ελληλοκεντρισμού, ολοφάνερα ιδεοληπτικού αλλά αρεστού στη μάζα. Αποδείχθηκε όμως και αυτός ο «πατριωτισμός» παροδικό διαφημιστικό τέχνασμα, που ταχύτατα θάφτηκε, μαζί με τον «σοσιαλισμό», στη θυελλώδη και αδίστακτη υστερία απόλυτης προτεραιότητας του καταναλωτισμού. Υστερία που ισοπέδωσε το πολιτικό τοπίο εξαφανίζοντας και τα τελευταία ίχνη διαφοροποιήσεων λογικής του «δημοσίου συμφέροντος» ή στοχεύσεων «ποιότητας» του κοινού βίου.

Για λόγους που δύσκολα ανιχνεύονται, η εμφανιζόμενη ως «αριστερά» στην Ελλάδα, μετά τη μεταπολίτευση, προσπάθησε με κάθε τρόπο και πολύ πάθος να χαρίσει στη χούντα των μικρονοϊκών δικτατόρων του 1967 - 1974 (και μετά την έκλειψη του πανάθλιου συμπτώματος) την εσαεί αποκλειστικότητα εκπροσώπησης και διαχείρισης (μονοπώλιο) όχι μόνο του εθνικιστικού πρωτογονισμού και της ψυχολογικής πατριδοκαπηλίας, αλλά κάθε εκδοχής του πατριωτισμού: Η χρήση και μόνο της λέξης «πατρίδα». Η αναφορά σε ελληνική ιδιαιτερότητα (αναγκών, ιστορικών εθισμών, ιεράρχησης προτεραιοτήτων, νοοτροπίας και πολιτισμού). Η παραδοχή οργανικής, εξελικτικής συνέχειας της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα ώς σήμερα, συνέχειας της ιστορικής συνείδησης των Ελλήνων. Ο ουσιαστικός, δημιουργικός εξελληνισμός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η αποκαλυπτική ελληνικότητα της Τέχνης, των θεσμών της παιδείας της – τέτοια και πλήθος ανάλογα θέματα χαρακτηρίστηκαν από την «αριστερά» ότι προδίδουν σαφή προσχώρηση στη χουντική «εθνικοφροσύνη», εκφράζουν «τον αμυντικό εθνικισμό του ελληνικού εθνολαϊκισμού», δεν απέχουν πολύ από τον φασισμό, συντηρούν το φάσμα μιας αενάως επαπειλούμενης χούντας.

Εντεχνα και μεθοδικά θάφτηκε, αποσιωπήθηκε, αγνοήθηκε κάθε έκφραση πατριωτισμού – ελληνοκεντρισμού που βρισκόταν στους αντίποδες (αναιρούσε την ψευτιά) της εθνικιστικής καπηλείας ή υστερίας. Καμιά ποτέ παραμικρή νύξη από την «αριστερά» για τον ελληνοκεντρισμό λ.χ. του Μάνου Χατζιδάκι και τη συναρπαστική, ανεπανάληπτη πολιτική πραγμάτωση αυτού του ελληνοκεντρισμού στο «Τρίτο Πρόγραμμα». Απόλυτη αποσιώπηση του πατριωτικού μανιφέστου της μεταπολίτευσης, που είναι το κείμενο του Οδυσσέα Ελύτη «Τα δημόσια και τα ιδιωτικά»: η ελληνική ετερότητα ως δυνατότητα ενεργητικής μετοχής στο παγκοσμιοποιημένο σήμερα. Αγνόησε χυδαία και προκλητικά η «αριστερά» τον πολιτικό Σεφέρη, τις συγκλονιστικές του υποθήκες και νουθεσίες, αγνόησε την πολιτική σκέψη του συνεπέστατου στις εκσυγχρονιστικές του απαιτήσεις, ελληνοκεντρικού ευρωπαϊστή, Γιώργου Θεοτοκά.

Εσκεμμένα και δόλια επιδίωξε η «αριστερά» να αγνοηθεί και παρακαμφθεί η γνησιότητα του πατριωτισμού, να ταυτιστεί ο πατριωτισμός στις συνειδήσεις «με την πολιτική κουλτούρα και τις αξίες των λαϊκών στρωμάτων του συντηρητισμού... Αγροτικοί πληθυσμοί, ηλικιωμένοι και θρησκευόμενοι (δηλαδή: λούμπεν στοιχεία της ελλαδικής κοινωνίας), όλοι εχθρικοί απέναντι στη δυτική πολυπολιτισμική κουλτούρα (αλήθεια: πολυπολιτισμικός ο Γερμανός; πολυπολιτισμικός ο Γάλλος;) με ροπή στον αυταρχισμό, κάνουν δυναμικές εμφανίσεις σε συλλαλητήρια για το Μακεδονικό ή για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες». Αυτό θέλει η «αριστερά» να είναι ο πατριωτισμός στην Ελλάδα.

Για λόγους που ακόμα πιο δύσκολα ανιχνεύονται, αυτήν ακριβώς την αντίληψη για τον πατριωτισμό και την ελληνικότητα εγκολπώθηκε και η «Νέα Δημοκρατία» – παλεύει με κάθε τρόπο, χρόνια τώρα, να αποφύγει τη «ρετσινιά» του πατριωτικού κόμματος ή των κριτηρίων φιλοπατρίας (αξιοπρέπειας) στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Η καταγραφή και μόνο των συμπτωμάτων αυτής της υστερικής φοβίας θα απαιτούσε πολυσέλιδο σύγγραμμα – θυμηθείτε την εκπαιδευτική πολιτική της κυρίας Γιαννάκου, τον πελιδνό και άφωνο Καραμανλή, τον βραχύ, τη νύχτα που η Τουρκία παζάρευε τον τίτλο του υποψήφιου μέλους της Ε.Ε., χωρίς να υπάρχει κανένας να της θέσει στοιχειώδεις όρους σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.

Η Ν.Δ. αρνήθηκε μετά βδελυγμίας να αποτελέσει κόμμα πατριωτικό, να υπηρετήσει την κοσμοπολίτικη ελληνικότητα του Σεφέρη, του Θεοτοκά, του Ελύτη, του Μάνου Χατζιδάκι. Το νοητικό επίπεδο και η στάθμη καλλιέργειας των στελεχών της καθήλωσαν το κόμμα σε ουραγό της «αριστεράς»: να ταυτίζει την ελληνικότητα με τον επαρχιώτικο εθνικισμό και τη βαλκανική μιζέρια, να αποκλείει κάθε ενεργό ρόλο ελληνικής ετερότητας στον εντόπιο και στον διεθνή πολιτικό στίβο.

Ετσι φτάσαμε «κάποιοι κλόουν της πολιτικής σκηνής» να διεκδικούν στο κοινοβούλιο και στην κοινωνία την εκπροσώπηση του πατριωτισμού και της ελληνικότητας, ακριβώς με τις προδιαγραφές που βολεύουν απολύτως τη δολιότητα της «αριστεράς» και την ευτέλεια της Ν.Δ. Τα ονόματα των κλόουν γνωστά, γραφικά, «της πλάκας». Μήπως και ο εθνικιστικός τραμπουκισμός της Χ.Α. είναι επίσης αποκύημα της ίδιας πολιτικής;
 http://koutroulis-spyros.blogspot.gr

ΚΑΛΠΙΚΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΙ / ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ

Αυτονομία: Barricada

Ιπποπόταμοι με κοινό νόμισμα και πολλά νεύρα

Το 2014 αποδεικνύεται μάλλον κακή χρονιά για τους οπαδούς της ευρωπαϊκής ενοποίησης, για δύο τουλάχιστον λόγους. Κατά πρώτον, λόγω των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών και της σημαντικής πολιτικής ενδυνάμωσης των ευρωσκεπτικιστικών/εθνικιστικών κομμάτων στα περισσότερα κράτη μέλη της ε.ε. Κατά δεύτερον, επειδή η χρονιά που διανύουμε συνδέεται με μια δυσοίωνη επέτειο: τα εκατό χρόνια από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που στον καιρό του και μέχρι να ξεσπάσει ο ακόμα καταστροφικότερος Β΄, αποκαλούνταν ο «Μεγάλος Πόλεμος».
Ίσως για να ξορκίσουν εκείνα τα παλιά φαντάσματα -που όπως φαίνεται βρυκολακιάζουν ξανά στο ευρωπαϊκό παρόν- οι ηγέτες των κρατών της ένωσης συναντήθηκαν στην βελγική πόλη Ιπρ, ένα από τα πιο γνωστά μαζικά σφαγεία κληρωτών φαντάρων εκείνου του πολέμου, εν όψει της συνόδου κορυφής της ε.ε. στις 26-27 Ιουνίου. Μέσα στην ευτυχή συγκυρία, η Μέρκελ δήλωσε πως «αυτό μας δείχνει σε τι καλές εποχές ζούμε σήμερα χάρη στην ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το πώς έχουμε μάθει τα μαθήματα που έχει διδάξει η ιστορία». Ναι ε; Δε θα στοιχηματίζαμε ούτε ευρώ στο ποιος και τι έχει διδαχθεί από την ιστορία και ειδικά αν αναφερόμαστε στα ευρωαφεντικά.

Ο Ευρω-Πυρήνας και οι σχέσεις του

Για τους ίδιους λόγους -αλλά και αρκετούς ακόμα- δεν θα ποντάραμε επίσης ότι η τωρινή σύνθεση της ε.ε. θα παραμείνει ως έχει για τα επόμενα πέντε ή δέκα χρόνια. Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση της παραδοσιακά ευρωσκεπτικιστικής Βρετανίας, όπου τα επόμενα τρία χρόνια μπορεί και ν’ αλλάξει ριζικά κατευθύνσεις. Πρώτον, το ερχόμενο φθινόπωρο θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο, μετά από κάμποσους αιώνες συνύπαρξης κάτω από την ίδια κρατική στέγη. Και δεύτερον, ο πρωθυπουργός Κάμερον έχει εξαγγείλει δημοψήφισμα για το 2017 -εφόσον βέβαια ενδιάμεσα έχει κερδίσει τις εθνικές εκλογές- με το ερώτημα της παραμονής (ή όχι) της Βρετανίας στην ε.ε. Αυτό το τελευταίο χαρτί το κουνάει απειλητικά στις τελευταίες συνόδους κορυφής, όπου επιχειρεί να πλαγιοκοπήσει την γερμανική ηγεμονία στην ε.ε., ενώ ταυτόχρονα υποδεικνύει και την πολιτική πίεση που του ασκείται από την πρωτιά του εθνικιστικού UKIP στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Τι ζητάει ή, καλύτερα, τι απαιτεί; Την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών στην κατεύθυνση μιας ε.ε. με λιγότερη «κοινή ελεύθερη αγορά» και περισσότερο (εννοείται και ενδοευρωπαϊκό) προστατευτισμό των οικονομιών.
Με λιγότερα λόγια αυτό λέγεται και όξυνση των διακρατικών αντιθέσεων στην Ευρώπη του 2014, στο φόντο μιας εθνικής/εθνοκεντρικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης σε κάθε χώρα. Με ακόμα λιγότερα λόγια σημαίνει επίσης και «ευτυχισμένο το 1914»…
Σε παρόμοιο ρητορικό μοτίβο -αν και με ριζικά διαφορετικές επιδιώξεις, θα επανέλθουμε σ’ αυτό- κινούνται αρκετοί ακόμα στην Ευρώπη, με πρώτη και καλύτερη την Μαρίν Λε Πεν στη Γαλλία. Μπορεί να απέτυχε μεν να σχηματίσει -μαζί με το αντίστοιχο κόμμα του Βίλντερς- ευρωκοινοβουλευτική ομάδα, που θα της έδινε περαιτέρω χρηματοδότηση και επιρροή στα κέντρα αποφάσεων της ε.ε., διατηρεί δε την πολιτική της αυτοπεποίθηση. Με τον αέρα στα πανιά της λοιπόν μετά τα υψηλά ποσοστά και την εκλογική πρωτιά του Εθνικού Μετώπου, έδωσε συνέντευξη στο (γερμανικό) Der Spiegel. Εκεί δήλωσε ευθαρσώς πως επιδιώκει τη διάλυση του ευρώ και της ίδιας της «ευρωπαϊκής σοβιετικής (!!) ένωσης», ενώ ευνοεί μια Ευρώπη των εθνών-κρατών και της μεταξύ τους συνεργασίας. Είπε συγκεκριμένα πως «το ισχυρό ευρώ εξυπηρετεί μόνο τα γερμανικά συμφέροντα… και καταστρέφει τη δική μας οικονομία… αν ξαναγυρνούσαμε στα εθνικά μας νομίσματα, το γερμανικό μάρκο θα ανατιμούνταν κι αυτό θα ήταν ανταγωνιστικό μειονέκτημα για τη Γερμανία. Σε αντίθεση, το δικό μας νόμισμα θα υποτιμούνταν κι αυτό θα μας έδινε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσουμε (οικονομικά)».
Μήπως σας θυμίζουν κάτι όλ’ αυτά; Χωρίς κανένα «μνημόνιο» και καμιά «καταραμένη τρόϊκα» στην πλάτη, η Λε Πεν μιλάει σαν τους ντόπιους «απελευθερωτές-απ’-τη-φυλακή-του-ευρώ». Με μια σημαντική διαφορά όμως: μιλάει μέσα από τον στενό ευρωπαϊκό πυρήνα κρατών που συγκρότησαν κάποτε την ε.ε. Κι όπως το έθεσε η ίδια: «μπορεί η Γερμανία να έχει γίνει η οικονομική καρδιά της Ευρώπης… αλλά δεν πρέπει να ξεχνάει πως η Γαλλία είναι η πολιτική της καρδιά». Υπάρχει (για πόσο ακόμα άραγε;) φυσικά κι άλλη μια διαφορά με τους ντόπιους -αριστερούς κατά κύριο λόγο- «απελευθερωτές»: η πολιτική τοποθέτηση του Εθνικού Μετώπου στην πρωτοπορία των ρατσιστικών/αντι-ισλαμικών/εθνικιστικών ρητορικών τις τρεις τελευταίες δεκαετίες και η σημαντική συμβολή του στην πανευρωπαϊκή τους νομιμοποίηση. Αξίζει λοιπόν εδώ να θυμήσουμε ένα σύνθημα της συμμορίας χ.α. από το μακρινό 2002, όταν ο (πατέρας της Μαρίν) Λε Πεν είχε καταφέρει να περάσει στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών: «σήμερα ο Λε Πεν αύριο εμείς».

Παχύδερμα στον ίδιο βούρκο

Αν μη τι άλλο το πρόσφατο κύμα ευρωσκεπτικισμού έχει προκαλέσει πολιτική εντύπωση σ’ όλη την ήπειρο. Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το άλλο του συστατικό: ο εθνικισμός και η προτεραιότητα του έθνους-κράτους ενάντια στις διακρατικές ολοκληρώσεις -εν προκειμένω την ε.ε. Με άλλα λόγια οι συμμαχίες των ευρωσκεπτικιστών θα δείξουν πολύ γρήγορα τα πολιτικά τους όρια, που καθόλου τυχαία συμπίπτουν με τα εθνικά συμφέροντα κάθε κράτους ξεχωριστά. Πρόκειται για βραχύβια (με την ιστορική έννοια) συμμαχία κανιβάλων, στη γνωστή βάση του «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Για παράδειγμα, η Λε Πεν εκφράζει στις πρόσφατες συνεντεύξεις της έναν καθαρά αντι-αμερικανικό λόγο, (κι έναν αντίστοιχο φιλο-ρωσικό) υπέρ μιας ανεξάρτητης γαλλικής -και κατ’ επέκταση ευρωπαϊκής- εξωτερικής πολιτικής, με τρέχουσα αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Είναι βέβαιο πως αρκετά «αδελφά» κόμματα κυρίως στην ανατολική Ευρώπη, δεν έχουν την ίδια οπτική: για την ακρίβεια έχουν έως και την αντίθετη. Κι αυτό είναι μόνο ένα στοιχείο της εξίσωσης, που εκτείνεται από την οικονομία, τις διακρατικές συνθήκες και συνεργασίες και φτάνει μέχρι την εξωτερική πολιτική. Επομένως, ο ευρωσκεπτικισμός θ’ αποδειχτεί γρήγορα σαν η συντομότερη οδός προς τον εθνοκρατισμό και το μέλλον της ε.ε. -όπως είναι σήμερα- θα μπει υπό επείγον ιστορικό ερώτημα. Κάπως έτσι οι ευρωπαίοι (μετα)φασίστες πρόκειται να ενταχθούν οργανικότερα μέσα στα εθνικά καπιταλιστικά σχέδια, απ’ ό,τι φαινόταν πριν δέκα μόλις χρόνια -κι αυτό είναι πάρα μα πάρα πολύ σημαντικό.
Ενδιάμεσα πάντως πρόκειται να «χορτάσουμε» και με το παραπάνω αυτές τις δεξιές ρητορείες για μια σειρά λόγους: πρώτον, λόγω της γνωστής τακτικής «γινόμαστε φασίστες για να σας γλυτώσουμε (ω ψηφοφόροι!) απ’ τους φασίστες»: δηλαδή αυτό που κάνει ο Κάμερον στη Βρετανία. Δεύτερον, επειδή κάθε λίγο και λιγάκι αυτά τα κόμματα θα κάνουν πολιτικό και μηντιακό θόρυβο, προσπαθώντας να «παράγουν γεγονότα». Κατά τρίτον, έχουμε την εκτίμηση πως ο ευρωσκεπτικισμός θα είναι το επόμενο πεδίο «ανησυχίας» των αγγλοσαξονικών μήντια -παράλληλα με την «κρίση του ευρώ»- στην προσπάθεια υπονόμευσης της ε.ε. και κυρίως των γερμανών. Ίδωμεν.
Κλείνοντας και για να μην υπάρχει καμία σκιά όσον αφορά την ταξική θέση και τον προσανατολισμό των ευρωσκεπτικιστών και των «ενάντια-στο-γερμανικό-ευρώ», παραθέτουμε πάλι από την συνέντευξη της Λε Πεν. Σε ερώτηση σχετικά με το πώς θ’ αντιμετωπιστεί το μεγάλο κρατικό χρέος της Γαλλίας, απάντησε: «…θα γίνουν περικοπές στο γενναιόδωρο κοινωνικό σύστημα πρόνοιας, που πριμοδοτεί τους παράνομους μετανάστες με την ίδια προστασία που προβλέπεται για τους πολίτες μας..». Σα τον Λοβέρδο με γαλλική προφορά δεν ακούγεται αυτό;
Τα σκυλιά των αφεντικών άλλωστε έχουν παντού την ίδια μούρη..

meta_to_Goudi.com

Ποιο είναι το συμπέρασμα των εκλογικών επιδόσεων της συμμορίας χ.α και της (ουδέν μονιμότερης της προσωρινής;) σταθεροποίησης της στην κεντρική πολιτική σκηνή; Όπως είχαμε εκτιμήσει, το «κούρεμα» (εκλογικών ποσοστών) πέτυχε γενικώς και ταυτόχρονα ο «ασθενής» (δηλαδή η συμμορία) επέζησε – ενώ φαίνεται πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια κάποια αλλαγή φρουράς στο εσωτερικό της. Και μπορεί μεν τα ποσοστά της να βρίσκονται γύρω στο 10% (εξαιτίας και της υψηλής αποχής), απέχουν όμως αρκετά από το δημοσκοπικό φούσκωμα πριν τη δολοφονία του Π. Φύσσα, τότε που υποτίθεται πως έφταναν το 15% με περαιτέρω αυξητικές τάσεις.
Από κει και πέρα αξίζει να γράψουμε δυο λόγια παραπάνω για μερικά ζητήματα, ξεκινώντας από το ευρωψηφοδέλτιο της συμμορίας. Το γεγονός πως οι δύο από τους τρεις ευρωβουλευτές που εξελέγησαν τελικά, “τυγχάνει” να είναι πρώην στρατηγοί, έχοντας περάσει από σημαντικά πόστα στη διάρκεια της  στρατιωτικής τους καριέρας, θα μπορούσε να σημαίνει πως η συμμορία κάνει καλό scouting υποψηφίων. Πολύ καλό scouting και μάλιστα κάτω από τη μύτη του “αντιναζιστικού” κράτους που τον περασμένο Οκτώβρη “ερεύνησε ενδελεχώς” -χωρίς να βρει κάτι- στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων για πιθανές σχέσεις με τη συμμορία. Αναμφίβολα λοιπόν, όταν έχεις ένα πρώην στρατηγό των ειδικών δυνάμεων κι έναν άλλο με θητεία στα διεθνή φόρα του ευρω-ατλαντικού μιλιταρισμού (που εύλογα σημαίνει ανάλογες σχέσεις και γνωριμίες) έχεις κάνει γερές πολιτικές “μεταγραφές”.
Έτσι έχουν τα πράγματα όμως; Κατά τη γνώμη μας συμβαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό: μερικοί από κείνους τους μηχανισμούς που ώθησαν την συμμορία στην κεντρική πολιτική σκηνή βγαίνουν πλέον οι ίδιοι σε πρώτο πλάνο, αφήνοντας τις όποιες συστολές κατά μέρος. Κι έχει σημασία μέσα σε ποια συγκυρία λαμβάνει χώρα αυτή η δημόσια παρέλαση ορισμένων υψηλόβαθμων προσώπων των μηχανισμών.  Συμβαίνει την ίδια στιγμή που οι “διαπραγματεύσεις” για την τύχη της συμμορίας και ορισμένων πρωτοκλασάτων στελεχών της συνεχίζονται μέσα στο βαθύ κρατικό σκοτάδι (αλήθεια, τι γίνονται τα υπόλοιπα βίντεο που θα έβγαζε ο Κασιδιάρης;) και με δεδομένο πως δεν είναι στις προθέσεις κανενός η πολιτική εξαφάνιση του μορφώματος -τουλάχιστον για την ώρα και το ορατό μέλλον.
Αυτή η στήριξη εκ μέρους τμήματος του εγχώριου εθνομιλιταρισμού -και όχι μόνο- σε μια συμμορία μαφιόζων και μπράβων συμβαίνει καθώς οι αστυνομο/δικαστικές έρευνες και διώξεις δείχνουν να έχουν εξαντλήσει την όποια δυναμική τους, βουλιάζοντας στη μηντιακή ρουτίνα. “Πρωτοποριακά” περιοριστικά μέτρα (κατ’ οίκον περιορισμοί) επιβάλλονται εναντίον βουλευτών και παράλληλα μερικοί απ’ τους πιθανούς πάτρωνες και χρηματοδότες της οργάνωσης αποφυλακίζονται μέχρι τη δίκη τους (Β. Ρέστης και πρόσφατα ο Α. Πάλλης). Είναι επίσης ενδεικτικό πως μετά από τόσους μήνες δικαστικών ερευνών και δημοσιογραφικών “αποκαλύψεων”, τα επιβαρυντικά στοιχεία μοιάζουν να εξαντλούνται στο πόσο “ναζιστική” και πόσο “ιεραρχικά και στρατιωτικά δομημένη” είναι η συμμορία, μπας και μπορέσει να στηριχθεί στο δικαστήριο η κατηγορία της “εγκληματικής οργάνωσης”. Συμβαίνει λοιπόν να γνωρίζουμε περισσότερα για το ποιόν της συμμορίας από κείνο το ανεπανάληπτο έπος ομοφοβικής καφρίλας και αισχρού ξεκατινιάσματος μεταξύ πρώην και νυν μελών στο indymedia πριν 12-13 χρόνια, καθώς επίσης και μέσα απ£ την πολιτική μας δράση και εμπλοκή μ’ αυτούς τους παρακρατικούς, παρά απ’ ό,τι έχει δημοσιοποιηθεί τους τελευταίους 9 μήνες… Κι αυτό ίσως και να δείχνει πολλά για την κατάληξη της υπόθεσης, όπως επίσης και για την επιρροή που πιθανότατα έχουν ασκήσει τμήματα παρακρατικών μηχανισμών τους τελευταίους μήνες, σε κάθε πλευρά αυτής της ιστορίας.
Τελικά ίσως μετά από καιρό ν’ αποδειχθεί πως μια από τις σημαντικότερες συστημικές υπηρεσίες που προσέφερε αυτό το μόρφωμα στ’ αφεντικά του, ήταν να προετοιμάσει την δική τους, αυτοπρόσωπη εμφάνιση στο προσκήνιο, σαν το “λιγότερο κακό”, σε σχέση με τη συμμορία. Αναφερόμαστε φυσικά σε τμήματα του ντόπιου κεφαλαίου και του οργανωμένου εγκλήματος καθώς και υψηλόβαθμους υπαλλήλους του συμπλέγματος της ασφάλειας που αναδείχθηκαν πλέον παράγοντες της πολιτικής ζωής: όλοι αυτοί οι Μαρινάκηδες, Μπέοι και Επιτήδειοι που θα μας απασχολήσουν αρκετά τα επόμενα χρόνια. Είναι κι αυτή μια απ’ τις πολιτικές προίκες των “αγανακτισμένων”, στο φόντο της (μισο)κατάρρευσης της παλιάς πολιτικής τάξης. Αν το ζήτημα που αναδεικνύεται σταθερά έκτοτε ήταν και είναι ένα νέο ΪΓουδίΜ του 21ου αιώνα κι αν η μετεμψύχωση του Ελ. Βενιζέλου (του προσώπου που αναδείχθηκε μετά το Γουδί του 1909) δεν φαίνεται στον ορίζοντα, ενδιάμεσα αναλαμβάνουν άλλοι “καινοτόμοι τεχνοκράτες”…
Δεν είναι βέβαια “εθνεγέρτες”, αλλά μπορεί να γίνουν -ποιος ξέρει;

Το κράτος (τα κράτη) της εθνο-προσόδου και η Θράκη

Εδώ κι ένα μήνα, μετά τις ευρωεκλογές, έχουμε χορτάσει θριαμβολογίες και ρεπορτάζ για την “ιστορική νίκη της αριστεράς”. Το γεγονός ότι αυτή η “αριστερά” σε άλλες –όχι και πολύ μακρινές- εποχές θα θεωρούνταν δεξιά τάση της σοσιαλδημοκρατίας, δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα τους θιασώτες του “για πρώτη φορά αριστερά” και τους οπαδούς τους. Τόσο το χειρότερο για τους ίδιους: είναι σε τέτοιες εποχές που οι ψευδαισθήσεις πληρώνονται τοις μετρητοίς και στο ακέραιο.
Απ’ τη μεριά μας έχουμε πλέον μια ακόμα αιτία να θεωρούμε αυτή την “αριστερά”, πολύ μα πολύ “δεξιά” -και αφορά την περίπτωση της Σαμπιχά Σουλεϊμάν. Επιλέγουμε ν’ αναφερθούμε στην αποσυρθείσα (τελικά) υποψηφιότητα της ρομά μουσουλμάνας με τον συριζα στις ευρωεκλογές, αφού ο σχετικός πολιτικός και μηντιακός θόρυβος έχει κατακαθήσει και το θέμα έχει σχεδόν ξεχαστεί. Ή για την ακρίβεια, συντηρείται στην επικαιρότητα με λιγοστά κείμενα αριστερών υπογράφοντων που κατά βάση δικαιώνουν τον συριζα (και την ηγεσία του) για την απόσυρση της υποψηφιότητας. Για το πως βρέθηκε όμως εκεί πέρα ούτε λόγος να γίνεται.
“Ας το ξεχάσουμε, γίνονται και λάθη”…

Η ιστορία πάει ως εξής: στις 12-13 Απρίλη, σε συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής εγκρίθηκε το μεγαλύτερο μέρος του ευρωψηφοδελτίου του συριζα. Μέσα σε κείνες τις υποψηφιότητες υπήρχε κι αυτή της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, που υποτίθεται πως κάλυπτε τη δέσμευση Τσίπρα για εκπροσώπηση της μειονότητας στις ευρωεκλογές. Το γεγονός είναι πως αυτή η υποψηφιότητα προκάλεσε άμεσα αντιδράσεις [1] κι έπειτα από μέρες ™ζυμώσεωνî ο συριζα την απέσυρε. Το (φαινομενικά) παράδοξο ήταν οι επιθέσεις που δέχτηκε ο συριζα εξαιτίας αυτής της επιλογής: κατηγορήθηκε για “ενδοτισμό έναντι των Τούρκων και του προξενείου τους στη Θράκη” σχεδόν απ’ τους πάντες. Από τον (γραφικό) Πάγκαλο μέχρι τη συμμορία χ.α., κάθε εθνικιστικό κατακάθι είχε ένα καλό λόγο να πει για την Σ.Σ., “την τσιγγάνα που αντιστέκεται στον εκτουρκισμό της μειονότητας”. Αντίθετα ο συριζα εγκαλούνταν για “εθνικά επιζήμια πολιτική, από ανθρώπους που αγνοούν τα πραγματικά δεδομένα της υπόθεσης”. Το πράγμα ξεπερνούσε τις συνήθεις, τεχνητά οξυμένες, προεκλογικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των κομμάτων της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Φαινόταν πως η Σ.Σ. είχε πολλούς και καλούς “φίλους”î, κάτι το οποίο δεν έμοιαζε ιδιαίτερα συμβατό με μια “αμόρφωτη τσιγγάνα”, όπως αυτοπροσδιοριζόταν η ίδια.
Ψάχνοντας την περίπτωσή της, δεν πέσαμε κι απ’ τα σύννεφα: φαίνεται πως οι ελληνικές κρατικές υπηρεσίες την έχουν υιοθετήσει εδώ και αρκετά χρόνια, σε μια απόπειρα ν’ αποτελέσει αντίβαρο -εννοείται μαζί με τους υπόλοιπους ρομά μουσουλμάνους της Ξάνθης- στον τουρκικό εθνικό αυτοπροσδιορισμό της συντριπτικής πλειοψηφίας της μειονότητας [2]. Για την ακρίβεια χρησιμοποιείται -έχοντάς το πλήρη συνείδηση- σ’ ένα ελληνικής έμπνευσης σχέδιο εθνοτικής τριχοτόμησης της μειονότητας μεταξύ πομάκων, ρομά και “τουρκογενών”, το οποίο στοχεύει, όπως είπαμε, στη διάσπαση του (τουρκικού) εθνικού αυτοπροσδιορισμού της.  Φυσικά το τουρκικό κράτος έχει τους ακριβώς αντίθετους στόχους: με κάθε ευκαιρία θέλει να βγαίνει προς τα έξω η εικόνα μιας εθνικά συμπαγούς τουρκικής μειονότητας, μια κατεύθυνση στην οποία έχει “βοηθήσει” αποφασιστικά και το ελληνικό κοινωνικό απαρτχάιντ δεκαετιών. Γι’ αυτό και στις πρόσφατες ευρωεκλογές πριμοδότησε την αυτόνομη εκλογική κάθοδο του DEB [3] (Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας) το οποίο και πήρε μεγάλα ποσοστά στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης, όπου ζει και ο κύριος όγκος της μειονότητας. Οπωσδήποτε οι έλληνες αρμόδιοι δεν θα έπρεπε να εκπλήσσονται εφόσον έχουν χρησιμοποιήσει ακριβώς το ίδιο πολιτικό κόλπο στο παρελθόν με την ελληνική μειονότητα της νότιας Αλβανίας, τους γνωστούς βορειοηπειρώτες.
Είναι μια ολόκληρη συζήτηση το με ποιες μεθόδους προσπαθούν το ελληνικό και το τουρκικό κράτος -το τελευταίο μέσω του προξενείου που διατηρεί στην Κομοτηνή- να προσεταιριστούν “επιφανείς προσωπικότητες” της μειονότητας για την εξυπηρέτηση των σκοπών τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πολύ χρήμα (κυρίως “μαύρο”) κυκλοφορεί στη Θράκη από τους ατζέντηδες των δύο αντίπαλων εθνικισμών. Στην περίπτωση της Σ.Σ. για παράδειγμα, η Υπηρεσία Πολιτικών Υποθέσεων Ξάνθης [4] χρηματοδοτούσε μια σειρά προγραμμάτων κοινωνικής ένταξης στο Δροσερό Ξάνθης, απ’ όπου κατάγεται και διαμένει η εν λόγω.
Το μόνο σίγουρο λοιπόν είναι ότι εδώ και δεκαετίες η δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης και στοιχειωδών κοινωνικών υποδομών για την μειονότητα, περνάει μέσα (και) από την σύμπλευση με έναν εκ των δύο αντίπαλων εθνικών σχεδιασμών. Ο εθνοπροσοδισμός, σαν μια ειδική παραλλαγή του κράτους της προσόδου, είναι η ελάχιστα κρυμμένη αλήθεια της Θράκης. Ταυτόχρονα έχει υπάρξει και μια απ’ τις βασικές ατμομηχανές των επίσημων και ανεπίσημων “εθνικόφρονων” μηχανισμών που στήνονται για την επιτήρηση των μειονοτήτων (Σλαβομακεδόνες, Τούρκοι). Γιατί αν μία βασική γενεαλογική γραμμή των φασιστών εν ελλάδι είναι ο δωσιλογισμός της Κατοχής, μία άλλη αντίστοιχη γραμμή είναι οι βορειοελλαδίτικοι “εθνικοί σύλλογοι” που είχαν κάτσει στο σβέρκο των μειονοτήτων, μασουλώντας μαύρα κρατικά λεφτά. Κι αυτό δεν έχει σταματήσει να συμβαίνει. Απλά έχει καλλωπιστεί κι ίσως ελάχιστα εξορθολογιστεί.
Το ερώτημα πάντως παραμένει: ποιανού ήταν η φαεινή ιδέα της υποψηφιότητας Σαμπιχά Σουλεϊμάν; Ο “Μαχητής” (τοπική εφημερίδα της Θράκης) ανέφερε θριαμβευτικά -πριν την απόσυρση της Σ.Σ.- πως “η υποψηφιότητα εικάζεται ότι προωθήθηκε στο ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ απο γνωστό διπλωμάτη που πέρασε κάποτε απο το Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων” (!!!). Μετά το φιάσκο ο υπαίτιος καταδείχθηκε ανοιχτά -υποθέτουμε και μέσα στο πλαίσιο της σύγκρουσης τάσεων εντός του συριζα: “μια πρώτη κίνηση που δείχνει τη διάθεση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να τελειώσει με πρόσωπα που χρεώνονται ατυχείς επιλογές, είναι η σιωπηρή απομάκρυνση του μέχρι πρότινος διπλωματικού συμβούλου του Αλ. Τσίπρα, Γ. Αϋφαντή, η οποία ενδέχεται να συμπαρασύρει και θύλακες των οποίων οι απόψεις για τα εθνικά και μειονοτικά ζητήματα προκάλεσαν τους πρόσφατους κλυδωνισμούς…”.
Ο διπλωμάτης καριέρας Γ. Αϋφαντής έγινε σύμβουλος του Τσίπρα μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2012 και σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα πολλοί τον θεωρούσαν σίγουρο υπ. εξωτερικών σε μια κυβέρνηση συριζα. Λεπτομέρεια: προέρχεται από το βαθύ πασοκ. Πόσοι τύποι σαν κι αυτόν υπάρχουν ακόμα στον συριζα; Άγνωστο.
Έχει κανείς να προσθέσει κάτι για την “ιστορική νίκη της αριστεράς”;

Σημειώσεις

1. Οι εσωκομματικές αντιδράσεις προήλαν κυρίως από δύο μεριές: την τοπική οργάνωση Ξάνθης του κόμματος (η οποία περιλαμβάνει και στελέχη προερχόμενα από τη μειονότητα) και τον συνυποψήφιό της Σ.Σ. στο ευρωψηφοδέλτιο και καθηγητή της Παντείου, Δ. Χριστόπουλο. Αυτοί αλλά και μερικοί ακόμα εκτός σύριζα, κατηγόρησαν την Σ.Σ. ουσιαστικά ως “δούρειο ίππο” του ελληνικού εθνικισμού και των υπηρεσιών του στην μειονότητα. Ειδικά η ανακοίνωση του συριζα Ξάνθης ήταν ιδιαίτερα δεικτική για το ποιόν της Σ.Σ.
[ επιστροφή ]

2. Λόγω χώρου δεν έχουμε τη δυνατότητα ν’ αναφερθούμε εδώ -ούτε καν σε αδρές γραμμές- στην πολύ ενδιαφέρουσα και διδακτική ιστορία της ελληνικής κρατικής/παρακρατικής διαχείρισης της (τουρκικής) μειονότητας που παρέμεινε στη Θράκη μετά την ελληνοτουρκική συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών του 1923. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε σίγουρα είναι ότι η ελληνική πλευρά (όπως ανάλογα και η τουρκική με τους ελληνικούς πληθυσμούς σε Ισταμπούλ, Ίμβρο και Τένεδο) χρησιμοποίησε κάθε πιθανή μεθόδευση από τότε μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1990, σε μια προσπάθεια ν’ αναγκάσει τους μειονοτικούς να φύγουν “εθελοντικά” για την Τουρκία και να πετύχει μ’ αυτό το βίαιο τρόπο την “εθνική ομογενοποίηση” της Θράκης. Λέγεται πως κατάφερε ν’ “απαλλαγεί” από περίπου 40.000 άτομα, τα οποία όμως δεν είναι καν ο μισός πληθυσμός της μειονότητας. Μπορεί λοιπόν ο στόχος να μην επετεύχθη πλήρως, γεγονός πάντως είναι πως η μηχανή του ελληνικού εθνικισμού και του παρακράτους έχει δουλέψει σε πολύ υψηλές στροφές όλ’ αυτά τα χρόνια.
[ επιστροφή ]

3. Το DEB ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 από τον Σαδίκ Αχμέτ, ο οποίος σκοτώθηκε σε τροχαίο το 1995 και ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε στοχοποιηθεί επώνυμα από παρακρατικές φυλλάδες σαν τον «Στόχο». Επομένως δεν θα παίρναμε και όρκο για το πόσο «τυχαίο» ήταν το «τροχαίο». Ποιος ξέρει;
[ επιστροφή ]

4. Η Υ.Π.Υ. υπάγεται στο υπουργείο εξωτερικών και είναι επιφορτισμένη με τα «μειονοτικά θέματα». Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως στόχος της είναι η διάσπαση του ενιαίου εθνικού αυτοπροσδιορισμού της μειονότητας (ο μόνος προσδιορισμός που γίνεται δεκτός είναι ο θρησκευτικός/μουσουλμανικός) και η αναζήτηση συμμαχιών για τον ελληνικό εθνικισμό. Πως γίνεται αυτό; Μέσω των «μυστικών κονδυλίων» από τον προϋπολογισμό του υπ.εξ. τα οποία και διαχειρίζεται –με χαρακτηριστικά ελληνικό τρόπο- η υπηρεσία. Φυσικά είναι εντελώς παράδοξο –και ταυτόχρονα απόλυτα ενδεικτικό της κυρίαρχης ελληνικής οπτικής- που μια τέτοια υπηρεσία ασχολείται με ζητήματα που άπτονται της εσωτερικής πολιτικής. Ζούμε όμως στην Ελλάδα, στη χώρα όπου τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αποκαλούνται «εθνικά θέματα». Οπότε…
[ επιστροφή ]

Αυτονομία 2014

 

πηγή:

http://www.autonomia.gr/autonomia/barricada/barricada_33_ethnik.html

Πολίτης Του Κόσμου

Πολίτης Του Κόσμου Ο πολίτης του κόσμου έχει κατανοήσει βαθειά ότι δεν τον χωρίζει τίποτε απολύτως από κανένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα επάνω στη γη…
..ότι είμαστε όλοι οι γιοί και οι κόρες του σύμπαντος, οι εκφράσεις της ίδιας πηγής, μια μοναδική και ξεχωριστή οικογένεια μέσα στο ενιαίο θαύμα της ζωής, διαμορφωμένοι ο καθένας από μας, από τις συνθήκες και το περιβάλλον μας…
..έχει κατανοήσει ότι πέρα από τις επιφανειακές μεταξύ μας διαφορές όλα τα ουσιώδη «υλικά» που δομούν την ανθρώπινη ψυχή, ο πόνος, η χαρά, η θλίψη, το γέλιο, το δάκρυ, η ασφάλεια, η στέρηση, ο φόβος, είναι ίδια για όλους και παντού…
Ο πολίτης του κόσμου έχει κατανοήσει, ότι με το να βλάψει οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο πλάσμα, βλάπτει ουσιαστικά τον ίδιο του τον εαυτό…
..ο κόσμος είμαστε εμείς κι εμείς είμαστε ο κόσμος…
Για τον πολίτη του κόσμου είμαστε όλοι συνδεδεμένοι και αλληλοεπηρεαζόμενοι, κάτω από τον ίδιο ουρανό…η ατομικότητα μιας ύπαρξης μέσα στο ίδιο «σώμα» είναι μια κατάσταση που δεν έχει καμία αξία…
Ο πολίτης του κόσμου έχει καταλάβει ότι δεν είναι δυνατόν να ευτυχεί το μέρος όταν το όλον υποφέρει…
…καταλαβαίνει ότι το Εγώ και το Έχω είναι αποτελέσματα του φόβου και της άγνοιας και μονάχα στο Εμείς και στο Είμαι μπορούμε όλοι μας να βιώσουμε την αρμονία, την ασφάλεια, την ευτυχία και πάνω απ όλα την ελευθερία, ως υπέρτατο αγαθό της ζωής…
Ο πολίτης του κόσμου δεν ενδιαφέρεται μονάχα για τα δικά του προβλήματα, δεν αναγνωρίζει Ελληνικά, Γερμανικά, Ασιατικά, Αφρικανικά προβλήματα, προβλήματα μειονοτήτων κλπ…έχει καταλάβει καλά ότι υπάρχουν μόνο ανθρώπινα προβλήματα που η επίλυση τους τον αφορά άμεσα…
..νοιώθει βαθειά υπεύθυνος για το κάθε τι, για κάθε μικρό παιδί που πεθαίνει στον κόσμο μας από την πείνα και τη δίψα, για κάθε πληγή που παραμένει στον κόσμο μας, αναίτια, ακόμα ανοιχτή…
Ο πολίτης του κόσμου δεν κουβαλά ταμπέλες και σύμβολα, δεν είναι φορτωμένος με σημαίες, πίστεις και δόγματα…
…έχει αναγνωρίσει ότι όλα αυτά τα βαρίδια δεν υπάρχουν ουσιαστικά, δεν γεννηθήκαμε με αυτά…
έχει καταλάβει ότι όλα αυτά είναι περιορισμοί του δικού μας νου, αποτελέσματα της δικής μας άγνοιας, πάνω στην οποία βασίστηκαν και δημιουργήθηκαν τα κοινωνικά συστήματα που ζούμε…
Το φυσικό περιβάλλον, μέρος του οποίου είμαστε, δεν έχει σύνορα, τα πάντα βρίσκονται υπό δυναμική εξέλιξη αλληλοσυνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώμενα…άρα και το ανθρώπινο είδος…
Ο πολίτης του κόσμου αντιλαμβάνεται ότι όλοι οι περιορισμοί και οι διαιρέσεις κατοικούν μέσα στο νου μας…
…η αφύπνιση αυτού του νου ως προς την αλήθεια της ενότητας των πάντων και το ξύπνημα της νοημοσύνης μας, αυτής της μοναδικής μας δυνατότητας που μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας, αποτελούν το ύψιστο χρέος όλων μας, γιατί έτσι μόνο είναι εφικτή μια αρμονική και ελεύθερη ζωή γεμάτη δυνατότητες και ευκαιρίες…
…για να συμβεί όμως η αφύπνιση αυτή χρειάζεται να εγκαταλειφθεί κάθε τι άχρηστο, κάθε τι περιορισμένο και περιττό, που είναι γέννημα των περιορισμών του νου…
…ουσιαστικά χρειάζεται να εγκαταλειφθεί η ψεύτικη και πλάνα υπόσταση του Εγώ…
Ο πολίτης του κόσμου έχει καταλάβει ότι οι τέχνες, οι επιστήμες και πάνω απ όλα η αληθινή αγάπη, είναι τα χωρίς σύνορα όπλα των ανθρώπων, που αν τα χρησιμοποιήσουμε για το καλό όλων, όλες οι συγκρούσεις και όλοι οι ανόητοι διαχωρισμοί θα εκλείψουν…
Ο πολίτης του κόσμου δεν φωνάζει, δεν κάνει θόρυβο, δεν συγκρούεται με την ανοησία και το κατεστημένο, δεν προσπαθεί να πείσει για την αλήθεια των λόγων του…
…είναι ο ίδιος φλόγα που καίει τα σκοτάδια, είναι ο ίδιος φακός στα σκοτεινά δωμάτια, είναι ο ίδιος η αλλαγή που επιθυμεί να δει στον κόσμο…
…κάθε του πράξη είναι στην κατεύθυνση του νέου, έχει σαν μοναδικό κίνητρο την προσφορά και η οπτική του για τον κόσμο μας είναι ολιστική και αδιαίρετη…
Ο πολίτης του κόσμου αναγνωρίζει σε όλα τα πλάσματα της γης το δικαίωμα να ζουν και να αναπαράγονται…
…τα χρησιμοποιεί συνετά και λιτά, στον μικρότερο δυνατό βαθμό και τρέφει τεράστιο σεβασμό και εκτίμηση για όλα εκείνα που θυσιάζει άθελά τους για τη δική του επιβίωση και εξέλιξη…
…δεν ξεχνά ποτέ ότι αυτό που είναι και όλα αυτά που έχει δημιουργήσει, τα οφείλει σε όλα τα υπόλοιπα πλάσματα και τη μάνα γη που χρησιμοποιεί με τη διάνοιά του…
Ο πολίτης του κόσμου έχει κατανοήσει ότι η μάνα και το σπίτι όλων είναι η γη, ότι τίποτα από αυτήν δεν μας ανήκει, ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να την βλάπτουμε για τα δικά μας άπληστα συμφέροντα, μπορούμε μονάχα να παίρνουμε τα δώρα της, με σύνεση, με δίκαιο και νοημοσύνη, φροντίζοντας την αειφορία και την αναπαραγωγική της διαδικασία…
…καταλαβαίνει ότι τη γη αυτή την έχουμε κληρονομήσει από τα παιδιά μας και από όλες τις επόμενες γενιές και έχουμε όλοι μοναδικό χρέος να τους την παραδώσουμε ασφαλή και γόνιμη…
Ο πολίτης του κόσμου ξέρει καλά ότι αυτός είναι υπεύθυνος για την εικόνα του κόσμου μας, ότι αυτός έχει χρέος να τον αλλάξει, ότι αν ο κόσμος δεν αλλάξει, αν δεν πάει παρακάτω, δική του θα είναι η ευθύνη …
…δεν περιμένει από κανέναν άλλο να κάνει το πρώτο βήμα, δεν τον ενδιαφέρει καθόλου αν, πόσοι και ποιοι θα ακολουθήσουν τα βήματά του…
…ξέρει καλά ότι αυτός είναι ο δρόμος που οφείλει να περπατήσει και το κάνει…
Τάσος Πετρίδης
Πανγαία – Venus Project
t.petridis.vp@gmail.com

Πηγή: Πολίτης Του Κόσμου – RAMNOUSIA 

Nonews-NEWS: “Ποτάμι”: Το “τι σερτ” των Μνημονίων...

Nonews-NEWS: “Ποτάμι”: Το “τι σερτ” των Μνημονίων...: « Δεν υπάρχε ι σοβαρή χώρα στην Ευρώπη που δεν έχει δεύτερο ανταγωνιστή» . Αυτή την απάντηση έδωσε ο κ.Σταύρος Θεοδωράκης στην ερώτησ...

Ολιγοπωλιακή βιομηχανική γεωργία αποφασίστηκε στο Eurogroup για την Ελλάδα

Θεωρίες συνωμοσίας κι η απόφαση του Eurogroup

 Την ώρα που η συγκυβέρνηση και η αντιπολίτευση σκιαμαχούν για το σημαντικό θέμα της «μικρής ΔΕΗ» μία πολύ σοβαρή εξέλιξη περνά στα… ψιλά.

Σύμφωνα με το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Γεωργίας Παπαγεωργίου (εφημερίδα ΑΥΓΗ), στο Eurogroup αποφασίστηκε η προώθηση της ολιγοπωλιακής βιομηχανικής γεωργίας.

Η ουσία του πολύ σοβαρού ρεπορτάζ, που ειλικρινά θεωρώ πως χρήζει της προσοχής μας, συνίσταται στην προοπτική «…σε δέκα χρόνια να υπάρχουν μόνον 4 μεγα-εταιρείες, που θα αναλαμβάνουν την καλλιέργεια, παραγωγή, επεξεργασία των αγροτικών και των γεωργικών προϊόντων τα οποία θα διοχετεύουν σε ΜΟΝΟ ΜΙΑ εταιρεία με σκοπό να τα εξάγει. Εξουδετερώνοντας έτσι κάθε παραγωγό και αγρότη που δεν συνεργαζόταν θα λέγατε ότι είναι θεωρίες συνωμοσίας».

Και όμως η σχετική μελέτη υποβλήθηκε και εγκρίθηκε ήδη από το Eurogroup της 5ης Μαΐου (δεν είναι μόνο η υποτιθέμενη… διαπραγμάτευση του χρέους «εθνική υπόθεση», όπως θέλουν να παρουσιάσουν οι Σαμαράς- Βενιζέλος).

Είναι η αρχή και προς επίρρωσιν της αποκάλυψης της Γ. Παπαγεωργίου θα ξετυλίξω τη θεωρία συνωμοσίας περισσότερο προσθέτοντας πως για την υλοποίηση του σχεδίου θα αντληθούν κεφάλαια από το ΕΣΠΑ, την ΕΤΕπ, και το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο στο οποίο θα συμμετάσχει η γνωστή μας γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW.

Για όποιον δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει παραθέτω ενδεικτικά 3-4 αναφορές για αυτήν τη γνωστή μας γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα.

- Ελλάδα, η πρώτη γερμανική αποικία στην δυτ. Ευρώπη (Ελευθεροτυπία, 3 Σεπτ. 2011)

- Σφίγγει ο κλοιός της «αξιοποίησης» πλούτου (Euro2day, 26 Οκτ. 2012)

- KfW, το μακρύ οικονομικό χέρι του Βερολίνου (Ελευθεροτυπία, 21 Ιουλ 2013)

- KfW, και με τη βούλα γερμανική αποικία (Ελευθεροτυπία, 24 Απρ. 2014)

Ολιγοπωλιακή βιομηχανική γεωργία αποφασίστηκε στο Eurogroup για την Ελλάδα

 της Γεωργίας Παπαγεωργίου

Αν σας έλεγαν, ότι σε δέκα χρόνια από τώρα θα υπάρχουν μόνο τέσσερις εταιρείες, που θα αναλαμβάνουν την καλλιέργεια, παραγωγή, επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων, τα οποία θα διοχετεύουν σε μία μόνο εταιρεία, με σκοπό να τα εξάγει, εξουδετερώνοντας κάθε παραγωγό ή αγρότη, που δεν συνεργαζόταν, θα λέγατε, ότι συνωμοσιολογούμε. Αν σας παραθέταμε τη σχετική μελέτη, που εγκρίθηκε (εκτός από την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους) στο Eurogroup της 5ης Μαΐου 2014;

    Για την υλοποίηση του σχεδίου, θα αντληθούν κεφάλαια από το ΕΣΠΑ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο, στο οποίο θα συμμετάσχει και η γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW

Πριν λίγο καιρό οι παραγωγοί των λαϊκών απήργησαν. Κάθε φορά, που ένας κλάδος αντιδρά, θεωρείται, ότι το κάνει για να μη χάσει τη βολή του. Έτσι επικρατεί ο απαραίτητος για τη διακυβέρνηση των Ελλήνων εσωτερικός διχασμός. «Αιτία της απεργίας δεν ήταν μόνο οι θέσεις στις λαϊκές, όπως όλα τα συστημικά Μέσα δείξανε», εξηγεί ο Λεωνίδας, παραγωγός που πουλάει τα προϊόντα του σε λαϊκές της Αθήνας, «αλλά η εξαφάνιση των παραγωγών», προσθέτει.

«Mέχρι τις αρχές του ’90, όταν έβγαινες από σταθμούς του ΗΣΑΠ ή του Μετρό, έβλεπες κάποιους πλανόδιους πωλητές, που είχαν στους πάγκους διάφορα φρούτα. Αυτοί εξαφανίστηκαν. Τώρα μάλλον θέλουν να κάνουν το ίδιο. Αυτή τη φορά όμως τον έλεγχο θα έχουν μεγάλες αλυσίδες, για παράδειγμα… αρτοποιείων. Ούτως ή άλλως όλο και περισσότερες αλυσίδες τέτοιων ξεφυτρώνουν κοντά σε σταθμούς του ηλεκτρικού ή του μετρό, γιατί να μην επεκταθούν και στον τομέα αυτό; Και ποιος θα τους ελέγχει εκείνους; Εμάς τους «μικρούς» εύκολα μας γραπώνουν και μας «βγάζουν απ’ τη μέση», διαπιστώνει εξαγριωμένος ο Λεωνίδας. «Αυτοί θέλουν να μας εξοντώσουν», φωνάζουν κι άλλοι παραγωγοί σε διπλανούς πάγκους, που άκουσαν τη συζήτηση.

Εν ολίγοις «λαϊκές στο στόχαστρο», είναι το πόρισμα των παραγωγών. Είναι όμως μόνο οι λαϊκές; Ή το σχέδιο είναι μεγαλύτερων βλέψεων από ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε;

Το μεγαλόπνοο σχέδιο και ο δρόμος για την “Ανάπτυξη” στα χέρια τεσσάρων εταιρειών

Στο Eurogroup της 5ης Μαΐου ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, πέραν της διαπραγμάτευσης του χρέους πήγε εφοδιασμένος με έναν οδηγό ανάπτυξης για την Ελλάδα με άξονα τα επόμενα 10 χρόνια! Το σχέδιο βασίστηκε στη μελέτη “Greece 20/20″ της εταιρείας McKinsey (του 2012 με χρηματοδότες τον ΣΕΒ και την Εθνική Τράπεζα) καθώς και σε μελέτη του ΙΟΒΕ.*

Μάλιστα ένας τετρασέλιδος οδηγός του σχεδίου αυτού παρουσιάστηκε κατά τη συνεδρίαση του EuroWorking Group στις Βρυξέλλες από τον πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), Πάνο Τσακλόγλου, ενώ για την υλοποίησή του τα κεφάλαια θα αντληθούν από το ΕΣΠΑ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο, στο οποίο θα συμμετάσχει και η γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW. Η KfW (δια του εκτελεστικού αντιπροέδρου της Λ.Κ. ΦΟΥΝΚΕ) υπέγραψε τη συμμετοχή της στο Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο για τον σκοπό αυτό μαζί με τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα και τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη στις 23 Απριλίου 2014.

«Στόχος η ενοικίαση κενής-αδρανούς δημόσιας γης σε τέσσερις μεγάλες εταιρείες προκειμένου να εγκαταστήσουν μονάδες για παραγωγή, επεξεργασία και εξαγωγή προϊόντων βασισμένες πάντα σε νέες μεθόδους. Έτσι και η εξασφάλιση νέων θέσεων εργασίας θα επιτευχθεί και η Ελλάδα δίνοντας σημασία στη μαζική παραγωγή προϊόντων με τη χρήση της εξελιγμένης τεχνολογίας θα αναδειχθεί σε μεγάλη εξαγωγική δύναμη».

Φυσικά αναφέρεται και στην παροχή κινήτρων στους παραγωγούς για να εξάγουν τα προϊόντα τους, καλύτερη εκπαίδευση στον τομέα της γεωργίας, αλλά και τη θέσπιση βελτιωμένου συστήματος πιστοποίησης των προϊόντων των παραγωγών.

Τα ερωτήματα που εγείρονται

Έστω ότι τίθεται σε εφαρμογή:

Α) Ποιος θα δίνει στις τέσσερις μεγάλες εταιρείες που θα ασχοληθούν την πιστοποίηση; Ποιος θα τις ελέγχει; Και κυρίως… ποιοι θα είναι οι ιδιοκτήτες αυτών των εταιρειών;

Β) Οι αγρότες θα παράγουν και οι τέσσερις εταιρείες θα αγοράζουν για επεξεργασία τα προϊόντα. Πώς θα εξασφαλιστεί, ότι οι παραγωγοί δε θα θιγούν πωλώντας για ένα κομμάτι ψωμί τη σοδειά τους, όταν οι τέσσερις θα διαμορφώνουν τις τιμές μεταξύ τους δημιουργώντας συνθήκες μονοπωλίου; Εκ των πραγμάτων εάν επιτρέπεται μόνο σε τέσσερις εταιρείες η εξαγωγή των προϊόντων, ένας παραγωγός, που μόνος του καλλιεργεί και εξάγει τα τρόφιμα, δε θα έχει άλλη επιλογή παρά να αποταθεί σε αυτές.

Τα τελευταία χρόνια πολλοί νέοι άνθρωποι στράφηκαν στη γη, έκαναν συνεταιρισμούς, καλλιεργούν κρόκο, σπαράγγια, ελιές, παράγουν παραδοσιακά προϊόντα, όπως χυλοπίτες, ελαιόλαδο και παράγωγα των ελιών, και πλήθος άλλων τροφίμων, τα οποία και εξάγουν, παρουσιάζουν σε εκθέσεις διατροφής στο εξωτερικό. Όταν όμως τέσσερις θα καθορίζουν τις τιμές εξαγωγής, οι άνθρωποι αυτοί, μόνοι τους, δε θα μπορούν να σταθούν σε μια αχανή αγορά.

Την ίδια στιγμή οι εν λόγω εταιρείες θα μπορούσαν να αναλάβουν αποκλειστικά την παραγωγή προϊόντων εξαλείφοντας έτσι και τη γεωργία, εκτός κι αν αυτή πραγματοποιείται μόνο στο πλαίσιο των δικών τους παραγωγικών αναγκών. Ο κάθε παραγωγός αντί να πουλάει αντί πινακίου φακής τη σοδειά του, θα πηγαίνει κατ’ ευθείαν σε αυτές να εργαστεί. Και η γεωργία, ως βασικός πυλώνας της ελληνικής ανάπτυξης θα λάβει μορφή βιομηχανίας. Όμως ο απλός πολίτης, που σκέφτεται τη γη ως το μόνο σίγουρο μέσο εξασφάλισης των προς το ζην; Απλώς ξεχνάει αυτή την επιλογή.

Ένα ερώτημα ακόμη: Καλύτερη εκπαίδευση στον τομέα της γεωργίας: Αυτό σημαίνει, ότι θα εκπαιδεύονται οι γεωργοί να χρησιμοποιούν μεταλλαγμένα, επειδή κοστίζουν λιγότερο και παράλληλα έτσι επιτυγχάνεται μαζικότερη παραγωγή; Η ποιότητα, η θρεπτική αξία των τροφίμων θυσία στον βωμό του κέρδους!

Μία εταιρεία διαχείρισης της διανομής και αποθήκευσης

Στη συνέχεια κάνει λόγο για μια μόνο δημόσια ή ιδιωτική εταιρεία (και εδώ γεννάται βέβαια το ερώτημα σε ποιον θα ανήκει), την Εταιρεία Ελληνικών Τροφίμων (Greek Food Company), που μεταξύ άλλων:

«…Α) Θα καθορίζει το δίκτυο των παραγωγικών μονάδων και θα αποτελεί δεξαμενή τροφίμων προς εξαγωγή… Β) Θα διαχειρίζεται τη διανομή και αποθήκευση των προϊόντων εντός της χώρας»…

Δηλαδή αυτά που θα παράγουν οι τέσσερις μόνο εταιρείες παραγωγής και επεξεργασίας τροφίμων, θα πηγαίνουν στη μία μόνο εταιρεία, από όπου θα προγραμματίζεται η διανομή.

Ποιος όμως θα διασφαλίζει, ότι θα καταμετρώνται σωστά οι εσωτερικές ανάγκες κατανάλωσης, και ότι δε θα κρατούν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής για να το εξάγουν δημιουργώντας ελλείψεις σε προϊόντα, που τώρα αυτονόητα υπάρχουν στο καθημερινό τραπέζι μας; Κάτι αντίστοιχο είχαν κατά νου και με το παράλληλο εμπόριο φαρμάκων, αλλά οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες εξάγουν το μεγαλύτερο ποσοστό, με αποτέλεσμα να λείπουν από τα ράφια των φαρμακείων σωρεία φαρμάκων, όπως εξηγούν και οι φαρμακοποιοί, που ζητούν ξανά και ξανά την παύση του παράλληλου εμπορίου. Οι υπογραφές μπήκαν! Βασικός άξονας υλοποίησης η προαναφερθείσα μελέτη. Πρόκειται για προγράμματα, που θα πραγματοποιηθούν! Όχι για θεωρίες συνωμοσίας!

* Παρατίθεται ο σύνδεσμος της μελέτης της εταιρείας McKinsey, η οποία συντάχθηκε στα αγγλικά, και ειδικά στις σελίδες 55 έως 58 αναφέρεται με στατιστικές και γραφήματα σε όσα αναφέρθηκαν στο ρεπορτάζ.http://www.mckinsey.com/locations/athens/greeceexecutivesummary_new/pdfs/executive_summary_english_new.pdf

neakriti.gr

 

πηγή:

http://seisaxthia.wordpress.com/

 http://anhsyxia.wordpress.com

Μικρή βουλή

ΜΙΚΡΗ ΔΕΗ - ΜΙΚΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αυτό που χάριν ευθυμίας αποκαλούμε ακόμα “βουλή” ψήφισε υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Ας ξεχάσουμε για λίγο τι προβλέπει ο νόμος για τη σύγκλιση της ολομέλειας της βουλής καλοκαιριάτικα. Όχι για να υπερβούμε τον νόμο και το σύνταγμα αλλά για να αναλογιστούμε τι ακριβώς είναι αυτό που ταλανίζει την επικαιρότητα και που διοχετεύουμε ως κοινωνία δυνάμεις.
Επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η απελευθέρωση της ενέργειας και η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ευθυγραμμιστεί με την ευρωπαϊκή οδηγία. Πολύ ωραία.
Έχουμε μία δημόσια εταιρεία παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, οι σύμμαχοί μας ζητάνε να απελευθερώσουμε την αγορά, άρα εμείς συζητάμε πως θα ακολουθήσουμε μία οδηγία που δεν μας αρέσει, αλλά απορρέει από την απόφασή μας να ενταχθούμε και να παραμείνουμε στην ένωση. Μία τέτοια πρόκληση για τη χώρα θα μας ένωνε, και αν υπήρχε μία κυβέρνηση που θα αγωνιζόταν για την πιο δίκαιη και κοινωνική λύση, η πλειοψηφία της κοινωνίας πιθανότατα θα την ακολουθούσε.
Αντ’ αυτού, έχουμε μία κυβέρνηση που επέλεξε να φέρει ένα νομοσχέδιο που αφαιρεί ένα αγαθό από τον δημόσιο έλεγχο και τον αποδίδει σε κάποιον ιδιώτη, σε μία βουλή κλειστή, ανάμεσα σε ένα ντεμαράζ αντικοινωνικών και καταστροφικών νομοσχεδίων.
Παράλληλα με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, θα ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση αιγιαλών και ελεύθερων χώρων, ένα που να μειώνει εκ νέου συντάξεις και εισοδήματα, ένα που προβλέπει αδιανόητες συνθήκες για σωφρονιστικό σύστημα, και πολλά άλλα.
Το νομοσχέδιο για τη ΔΕΗ δεν είναι το πρώτο αντικοινωνικό νομοθέτημα των κυβερνήσεων που ανέλαβαν να σώσουν την χώρα μετά την κρίση. Για την ακρίβεια, τυγχάνει να σώζουν τη χώρα όσοι την έφεραν μέχρι την κρίση.
Αν μια σχέση έχει σταθερή όλα αυτά τα χρόνια αυτή η χώρα, είναι με τα συμφέροντα που τη διοικούν και χαράσσουν το μέλλον. Το πόσο πλήττονται αυτά τα συμφέροντα μετά κρίσης αποτυπώνεται και στο κατά πόσο όλοι αυτοί οι νταβαντζήδες έχουν πέσει έξω.
Νομίζω ότι αν κάνουμε ένα προσκλητήριο διαφθοράς, θα συνειδητοποιήσουμε πως σύσσωμο το σύστημα διαφθοράς των περασμένων δεκαετιών είναι παρόν και σήμερα.
Εντάξει, θα είναι πεθαμένο το πάρτη χωρίς Τσοχατζόπουλο και Μάκη Ψωμιάδη, αλλά κάτι μου λέει πως οι υπόλοιποι θα ζήσουν και χωρίς αυτούς.
Ας θυμηθούμε ξανά γιατί δεν παρακολουθούμε την κυβέρνηση να υπερασπίζεται την απόφασή της να πουλήσει, και με αυτόν τον τρόπο, το ένα τρίτο της ΔΕΗ. Και μάλιστα χαρακτηρίζοντας το “μικρή”, ώστε να νιώσουμε και πως η ΔΕΗ αυγατίζει την ώρα που ακρωτηριάζεται.
Την χώρα κυβερνά μια κυβέρνηση που δεν θεωρεί αιτία σύγκλησης της ολομέλειας το γεγονός πως όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης συμφωνούν πως θα πρέπει να γίνει δημοψήφισμα για την απόφαση του μέλλοντος της ΔΕΗ.
Την χώρα κυβερνά μία κυβέρνηση που θα επιθυμούσε να έχει μία “μικρή βουλή”, ώστε στη μεγάλη, στα εξοχικά και τα κότερα όπως αυτά που επισκέφτηκε ο Σαμαράς στο Καστελόριζο με εφοπλιστές και εργολάβους, να παίρνονται οι αποφάσεις χωρίς τις ενοχλητικές παρεμβολές των υπόλοιπων εκπροσώπων του λαού.
Με στόχο ένα “μικρό κράτος”. Όσο πιο μικρό, τόσο πιο ακίνδυνο για τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Άλλωστε, και ο όρος “μικρή ΔΕΗ” δεν είναι τίποτε άλλο από μια πολύ καλή μεταβατική ονομασία- δώρο στον νέο ιδιοκτήτη, απέναντι στην εναντίωση που θα συναντήσει από την πλειοψηφία της κοινωνίας.
 rebeliskos

Νέοι και νέες καυλώστε. Είναι μεταδοτικό. Ανησυχεί την εξουσία.

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Αν μπορούσα σήμερα να διακηρύξω μιαν άποψη στα παιδιά, αυτή θα ήταν να μην πουλάνε τον εαυτό τους. Νομίζω πως είναι μέγιστη επαναστατική πράξη σήμερα να μάθεις σε κάποιον να μην πουλάει το τομάρι του. Ανάμεσα από σχολικούς τοίχους βεβαίως και χρυσοποίκιλτα μαντριά που σου μαθαίνουν πώς να πουλάς τον εαυτό σου. Πώς να ξεπουλάς και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας για να ζήσεις με το μίζερο βοήθημα που λέγεται μισθός. Πώς να μηχανεύεσαι του κόσμου τις ανοησίες και πώς να επινοείς τεχνάσματα για να γράψεις δυο παραπάνω άχρηστες αράδες στο σχολείο του ανταγωνισμού ώστε να προαχθείς σε άλλη βαθμίδα εκπαίδευσης και σε άλλο αστρικό σύστημα.

Πέρα απ’ τη γκρίνια υπάρχει ένας άλλος κόσμος, που δεν έχει βέβαια τόσο μπετό για να κάνει πλούσιους μηχανικούς και εργολάβους και δεν έχει τόσα εγκλήματα για να χρυσώσει δικηγόρους και δικαστές. Πέρα απ’ το βόθρο της εικονικής αυνανιστικής δικτύωσης υπάρχει ένας σπουδαίος ήλιος. Κι αυτό δεν είναι ουτοπία, αλλά καθημερινή άσκηση στο σχολείο των ηδονών. Στο σχολείο που δεν κυριαρχούν οι φλύκταινες εγγράφων που μυρίζουν αγαμησιά και κυρίαρχη ιδεολογία. Στο σχολείο που δεν έχει ωράρια και καγκελόπορτες αλλά είναι ανοιχτό για να διδάξει τη ζωή και να ξεκλειδώσει τις αντιφάσεις.

Οι αληθινοί δάσκαλοι μαθαίνουν στα παιδιά αυτό. Τη χαρά και το παιχνίδι. Τη δημιουργία μέσα στις συλλογικότητες κι όχι την άσκηση στην επιτήρηση απ’ το βλοσυρό μάτι του πατερούλη της εξουσίας.

Ο δάσκαλος που προετοιμάζει τα παιδιά για τα δόντια τού εργοδότη είναι ένα πληρωμένο κάθαρμα. Ο δάσκαλος που σε κάθε κουβέντα του δίνει πατρικές συμβουλές στο μαθητή του για το πώς θα σκύβει το κεφάλι στον εργοδότη του είναι ένας ξεσχισμένος πούστης. Είναι ο γλείφτης που εξαγοράζεται με τριάντα αργύρια σιωπής. Είναι ο καραβανάς που στοιχίζει τα κορμάκια για να τα καταγαμήσει ο καπιταλιστής. Είναι ο τύπος που τα κρατά για να μη δυσκολευτεί ο βιαστής. Είναι ο λογοκριτής που μπουκώνει τα στόματα με παπαγαλία, εθνικισμό, μεταφυσική.

Ο δάσκαλος που μεταμορφώθηκε σε μαθητευόμενο μάγο είναι ο σιτιστής του κοινωνικού κανιβαλισμού. Είναι αυτός που αντί για νερό χρησιμοποιεί αίμα.

Επειγόντως θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ομορφιά. Έχουμε υποχρέωση να μάθουμε να ζούμε σωστά. Να μην ταΐζουμε χολή τα μελισσάκια.

Επειγόντως θα πρέπει να συγκρουστούμε με κάθε υπερφίαλο πολιτικάντη που μας θέλει ήρωες, εργασιομανείς και κουτάβια που αβγαταίνουν τα λεφτά του Συγγρού.

Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες, νέοι και νέες, μην πουλάτε τον εαυτό σας στον έμπορα. Μην κολυμπάτε στα τοξικά ποτάμια που σας θέλουν τρέντι δουλοπάροικους. Μάθετε τη ζωή σωστά. Συγκρουστείτε. Ανακαλύψτε. Καυλώστε.
Νέοι και νέες καυλώστε. Είναι μεταδοτικό. Ανησυχεί την εξουσία.
 http://dromos.wordpress.com

Έσκασε ακόμα μια φούσκα του Αντώνη Σαμαρά

Δεν είμαι ο μόνος σε αυτόν τον κόσμο που θεωρεί ότι στον Αντώνη Σαμαρά αρμόζει ο τίτλος του πιο ασυνεπούς πολιτικού όλων των εποχών στην τήρηση των προεκλογικών του εξαγγελιών –τακτική του με προφανή στόχο την ανάρρηση στην εξουσία, μέσω της εξαπάτησης του εκλογικού σώματος.
Από σήμερα του πρέπει κι ένας τίτλος επιπλέον. Αυτός του πιο ασυνεπούς πολιτικού ακόμα και κατά την άσκηση της εξουσίας –τακτική του με προφανή στόχο μήπως και παραμείνει σε αυτήν.
Κάθε τίτλος όμως πρέπει να τεκμηριώνεται. Έτσι δεν είναι; Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:
Η Κυβερνητική Εκπρόσωπος, Σοφία Βούλτεψη, η οποία διορίσθηκε πριν από λίγες ημέρες από τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά ως επίσημο φερέφωνό του, διατύπωσε τη θέση της κυβέρνησης (δηλαδή τη θέση του Αντώνη Σαμαρά) σχετικά με το αίτημα της Αντιπολίτευσης να διεξαχθεί συζήτηση στη Βουλή επί της διενέργειας δημοψηφίσματος για τη Δ.Ε.Η. Όπως ακριβώς εκφράσθηκε από τη Σοφία Βούλτεψη, η θέση της κυβέρνησης έχει ως εξής:

«Αυτές οι απόψεις περί δημοψηφίσματος που έχουν διατυπωθεί, είναι βέβαιο ότι δεν αθροίζονται μεταξύ τους. Οπότε κάθε περαιτέρω συζήτηση δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα.»

Θυμίζω ότι μόλις τον περασμένο Μάιο ο Αντώνης Σαμαράς (ξανά)παρουσίασε, και μάλιστα με μπόλικη φαμφάρα, τις προτάσεις του για την αναθεώρηση του Συντάγματος, με ειδική αναφορά ανάμεσά τους στη σημασία και την αξία που υποτίθεται ότι δίδει ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς στα δημοψηφίσματα. Αντιγράφω επί λέξει από σχετική ομιλία του:

«Η Νέα Ελλάδα προφανώς απαιτεί, φίλες και φίλοι, περισσότερη και καλύτερη Δημοκρατία. Απαιτεί τη συμμετοχή των πολιτών σε καίριες αποφάσεις που αφορούν στην ποιότητα της ζωής τους και στην προάσπιση των βασικών τους δικαιωμάτων. Απαιτεί και την αναγνώριση από την πολιτεία, του αδιαμφισβήτητου γεγονότος ότι, στην εποχή μας, η κοινωνία βρίσκεται πολλές φορές πολύ πιο μπροστά και από τους επίσημους θεσμούς του κράτους. Για αυτό το λόγο προτείνουμε την αναθεώρηση των διατάξεων για τα δημοψηφίσματα, ώστε να προβλέπεται διενέργεια δημοψηφίσματος και με λαϊκή πρωτοβουλία! Αυτό θα αποτελέσει μια πραγματική, μια καίρια τομή, που θα διευρύνει τη συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της διακυβέρνησης της Χώρας.»

Με τα παραπάνω θα μου επιτρέψετε να θεωρώ ότι τεκμηρίωσα επαρκώς τον επιπλέον τίτλο που απένειμα στον Αντώνη Σαμαρά. Όπως θα παρατηρήσατε, ήμουν ευγενής, την ώρα που άλλοι χαρακτηρίζουν τον Αντώνη Σαμαρά «κομανέτσι», «πολιτικό απατεώνα» κ.τ.τ.
Πλέον προβληματίζομαι μόνο σχετικά με το τι τίτλος αρμόζει σε πολιτικό που επιλέγει να βάζει μπροστά άλλους, π.χ. τη Σοφία Βούλτεψη, ώστε να λένε πρόθυμα εκείνοι για λογαριασμό του όσα εκθέτουν τον ίδιο.
Εννοείται, μιλάμε πάντα για ζητήματα που άπτονται της Δημοκρατίας. Διότι κατά τα άλλα δεν βλέπω καμιά ασυνέπεια στον Αντώνη Σαμαρά.
sotosblog

Nonews-NEWS: Οι φεουδάρχες της "μικρής ΔΕΗ"...

Nonews-NEWS: Οι φεουδάρχες της "μικρής ΔΕΗ"...: Δημόσιες εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων, ανεκτίμητης αξίας υδάτινοι πόροι και εκατομμύρια τόνοι λιγνιτικών αποθεμάτων δίνει στους ιδιώτες η κ...

Πουλήστε τα όλα!

του Καρτέσιου, πηγή: http://eleftheri-ellada.blogspot.gr/2014/07/blog-post_4.html 

Πουλήστε νερά, βουνά, λαγκάδια, παραλίες, το ηλεκτρικό ρεύμα, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις μάνες και τους πατεράδες μας και μην ξεχάσετε τις κόρες μας. Να τις κάνετε πόρνες για να ενισχυθεί το τουριστικό ρεύμα. Για να κυριολεκτείτε κάθε φορά που αμολάτε το «πάση θυσία».

Χαρίστε τα όλα. Ποιος θα σας σταματήσει; Ποιον να φοβηθείτε; Έχετε δικό σας έναν στρατό ηλιθίων που πάντα θα σας στηρίζει και πάντα θα σας ψηφίζει. Έναν στρατό που καταπίνει αμάσητα τα περί πώλησης μόνο της «μικρής ΔΕΗ», του «μικρού ΟΣΕ», των «μικρών εθνικών οδών», της «μικρής πατρίδας» τους. Έναν στρατό που του λες «πουλάνε τη ΔΕΗ» και σου απαντάει «καλά να πάθει ο Φωτόπουλος». Λες και η κυβέρνηση πουλάει τον Φωτόπουλο κι όχι το κοινωνικό αγαθό της ενέργειας, ηλίθιε.

Έναν στρατό ηλιθίων που χειροκροτούσε τη διάλυση του «κοστοβόρου» δημόσιου συστήματος...

Υγείας, που ανακήρυττε τον Άδωνη Γεωργιάδη στον πλέον αποτελεσματικό υπουργό και που τελικά όταν αναγκάζεται να πάει στα επείγοντα νοσοκομείου δέρνει όποια νοσηλεύτρια βρει μπροστά του μόλις περάσουν οι 6 ώρες αναμονής και καταλαβαίνει ότι θα περάσουν άλλες 6.

Έναν στρατό ηλιθίων που υπερασπιζόταν τις ρυθμίσεις για το γάλα και περίμενε ότι πράγματι θα έπεφταν οι τιμές. Ακόμη και τώρα που αποκαλύπτεται ότι ο Χατζηδάκης γνώριζε πριν την ψήφιση ότι οι τιμές δε θα πέσουν, ο στρατός ηλιθίων θα βρει έναν καλό λόγο για τη ρύθμιση που πέρασε με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά να ωφεληθούν μόνο τα καρτέλ των γαλακτοβιομηχανιών.

Είναι ο ίδιος στρατός ηλιθίων που χαίρονται με τις αλλαγές στην Παιδεία και δεν αντιλαμβάνονται ότι μέσα σε 10 μέρες έχει αλλάξει τρεις φορές ο τρόπος βαθμολόγησης των γραπτών των μαθητών της Α’ Λυκείου επειδή η πολυδιαφημισμένη Τράπεζα Θεμάτων ήταν ένα μπάχαλο και μισό κι όμως κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτό το τεράστιο φιάσκο.

Είναι ο στρατός ηλιθίων που θεωρεί ότι πράγματι το ΠΑΣΟΚ κάνει προσπάθειες να αλλάξει η κυβερνητική πολιτική προς το «σοσιαλιστικότερον» και «δικαιότερον». Που πιστεύει ότι υπάρχει το σοβαρό μνημονιακό ΠΑΣΟΚ που δίνει αγώνα και αντιπολιτεύεται τον κυβερνητικό εαυτό του που χωράει μέσα σ’ ένα «ναι σε όλα».

Είναι ο στρατός ηλιθίων που δεν έχει κουραστεί να εκπλήσσεται από τις «αποκαλύψεις» του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης ο οποίος όποτε παραστεί ανάγκη για στήριξη των αποφάσεων του Κούλη Μητσοτάκη σπεύδει να δώσει ως φρέσκα στη δημοσιότητα σκάνδαλα σε δημόσιες υπηρεσίες τα οποία έγιναν προ 20ετίας. Λες και δεν υπάρχει ο νόμος που στέλνει σε διαθεσιμότητα τον δημόσιο υπάλληλο ακόμη και με την υποψία εμπλοκής του σε σκάνδαλο. Λες και σε αυτή τη χώρα, ποτέ κανένα υψηλόβαθμο διορισμένο στέλεχος της Δημόσιας Διοίκησης δεν ενεπλάκη σε σκάνδαλο, αλλά απατεώνες είναι μόνο κάτι κλητήρες της Πολεοδομίας, από τους οποίους βρίθουν τα σκάνδαλα που δημοσιοποιεί ο κύριος Επιθεωρητής.

Είναι ο ίδιος στρατός ηλιθίων που δεν μπορεί (;) να καταλάβει ποιος είναι ο τελικός στόχος της δημιουργίας τυφλού μίσους εναντίον οτιδήποτε δημοσίου. Κι αυτός ο λόγος γίνεται φανερός μέσα σε μία μόνο πρόταση της ανακοίνωσης που έβγαλε η Πανελλήνια Ένωση Ιδιωτικών Κλινικών, σχετικά με την απόφασή τους να μην εξυπηρετούν πλέον ασφαλισμένους μέσω ΕΟΠΥΥ, αλλά μόνο με ζεστό χρήμα. Τελειώνει, λοιπόν, η ανακοίνωση με το εξής ειρωνικό: «Εάν ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ δεν επαρκεί, τότε υπάρχουν οι Δημόσιες δομές του ΕΣΥ που μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών». Αυτές οι Δημόσιες δομές του ΕΣΥ που όταν τις διέλυε ο Λοβέρδος, ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Κούλης του Μητσοτάκη, ο στρατός των ηλιθίων πανηγύριζε για τις «μεταρρυθμίσεις».

Ε, λοιπόν, ηλίθιε, τώρα που τα νοσοκομεία διαλύθηκαν, ο ΕΟΠΥΥ φαλίρισε και οι ιδιωτικές κλινικές ζητάνε ζεστό παραδάκι ή θα πουλήσεις το οικοπεδάκι για να χειρουργηθείς ή θα βολευτείς στο σπίτι σου με κλύσμα από χαμομήλι. Πάντως ό,τι κι αν επιλέξεις από ένα πράγμα αποκλείεται να θεραπευτείς. Την ηλιθιότητά σου.

Η νέα μορφή υποδούλωσης των λαών

Οι εικόνες ανθρώπων, που ποδοπατούνται για ένα μαρούλι, εγγράφονται ως στίγμα στη συλλογική μας συνείδηση. Αλλά το αίσθημα ντροπής οξύνεται, όταν οι κυβερνώντες με περίσσιο θράσος ζητούν την ψήφο μας στο όνομα της σταθερότητας, όταν μιλούν για μεταρρυθμίσεις και αλλαγή νοοτροπίας, αναπαράγοντας, ταυτόχρονα, με παροχές και δήθεν “κοινωνικά μερίσματα” το πελατειακό κράτος, όταν οιμώζουν, εκτοξεύοντας εθνικιστικές κορόνες για τη Θράκη, ενώ, συγχρόνως, αποκρύπτουν τον οδοστρωτήρα που αποκαλείται «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συμφωνία», που συζητείται πέραν κάθε δημοκρατικής λογοδοσίας από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, με σκοπό την εξαέρωση της εθνικής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της πολιτιστικής ταυτότητας και των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών ευαισθησιών των λαών.

Του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου

Η Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία (Transatlantic Trade and Investment Partnership, ΤΤΙΡ) συζητείται από τον Ιούλιο του 2013 και προβλέπει ότι η ισχύουσα νομοθεσία στις δύο πλευρές του Ατλαντικού θα υπαχθεί στους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου επί ποινή εμπορικών κυρώσεων για τη χώρα-παραβάτη ή τεράστιων αποζημιώσεων υπέρ των εναγουσών πολυεθνικών εταιρειών.

Οι τελευταίες θα μπορούν να σύρουν σε ειδικά δικαστήρια τις κυβερνήσεις που θεωρούν ότι ο πολιτικός τους προσανατολισμός θα έχει αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους, ή να ζητούν την καταβολή γενναίων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη από την εφαρμογή μιας εργατικής ή και περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που θεωρούν ότι τα μειώνει! Ασφάλεια τροφίμων, υγεία, προδιαγραφές τοξικότητας, αλλά και ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία των προσωπικών δεδομένων, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση, όλοι οι κλάδοι δημόσιου ενδιαφέροντος θα υποτάσσονται στη λογική της αγοράς και του εμπορίου. Ετσι, η πολιτική αρμοδιότητα των εθνικών Κοινοβουλίων θα περιορίζεται στη διαπραγμάτευση με τις πολυεθνικές ή τους τοπικούς αντιπροσώπους τους για ήσσονα ζητήματα.

Αλίμονο σε όποιον τολμήσει να αντισταθεί στο ξεπούλημα των φυσικών πόρων, του νερού ή της δημόσιας περιουσίας. Πρόσφατα, ευρωπαϊκές εταιρείες προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού στην Αίγυπτο ή κατά του περιορισμού των τοξικών εκπομπών αερίων στο Περού.

Επίσης, η καπνοβιομηχανία Philip Morris, έχοντας ενοχληθεί λόγω της αντικαπνιστικής νομοθεσίας σε Ουρουγουάη και Αυστραλία, έσυρε τις δύο χώρες σε ειδικό δικαστήριο. Δεν υπάρχει όριο στις κυρώσεις που μπορούν να επιβάλλουν τέτοια ειδικά δικαστήρια εις βάρος των κρατών και προς όφελος των πολυεθνικών.

Πέρυσι, ο Ισημερινός καταδικάστηκε σε καταβολή του ποσού των δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων, υπέρ πετρελαϊκής εταιρείας! Ηεπίθεση δεν θα είναι λιγότερο σαρωτική στο πεδίο της ιδιωτικής ζωής. Η Συμμαχία Ψηφιακού Εμπορίου (Digital Trade Coalition, DTC), στην οποία συμμετέχουν βιομηχανίες από τους τομείς του Διαδικτύου και της υψηλής τεχνολογίας, πιέζει τους αντιπροσώπους στις διαπραγματεύσεις για την ΤΤΙΡ να άρουν τους φραγμούς που εμποδίζουν τις ελεύθερες ροές προσωπικών δεδομένων από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ. Στο στόχαστρο έχουν μπει και οι προδιαγραφές ποιότητας στο πεδίο της διατροφής.

Η αμερικανική βιομηχανία κρέατος επιδιώκει να επιτύχει την κατάργηση του ευρωπαϊκού κανονισμού που απαγορεύει την εισαγωγή κοτόπουλων, τα οποία έχουν απολυμανθεί με χλώριο, ή χοιρινού κρέατος με ρακτοπαμίνη. Η δικτατορία των «αγορών» δείχνει το πιο αδιάλλακτο πρόσωπό της στα ζητήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Πέντε χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης των τοξικών ομολόγων, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι διαπραγματευτές έχουν συμφωνήσει ότι η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος πρέπει να αποτελέσει παρελθόν.

Απορρύθμιση, λοιπόν, παντού. Ο νεοφιλελευθερισμός στην πιο ακραία, κανιβαλική του εφαρμογή. Ακόμη και η υποτυπώδης ρύθμιση (Βόλκερ) της Γουόλ Στριτ πρέπει να αρθεί σύμφωνα με την Deutsche Bank! Τα κράτη που θα υπογράψουν τη συμφωνία ΤΤΙΡ θα υποχρεωθούν όχι μόνο να υποτάξουν τις δημόσιες υπηρεσίες τους στην εμπορευματική λογική, αλλά και να παραιτηθούν οποιουδήποτε δικαιώματος ελέγχου στους ξένους παρόχους υπηρεσιών. Τα περιθώρια για πολιτικές σε εθνικό πλαίσιο σε υγεία, ενέργεια, παιδεία, νερό ή μεταφορές θα εξανεμιστούν. Βέβαια, για να νομιμοποιήσουν την υποδούλωση θα τα ντύσουν όλα αυτά με ψεύδη, όπως «ανάπτυξη» και «εξάλειψη της ανεργίας». Βέβαια, πίσω από την αμερικανο-ευρωπαϊκή σύμπραξη υπάρχει ο γεωστρατηγικός στόχος διατήρησης της αμερικανικής ηγεμονίας έναντι της Κίνας.

Πρόκειται για την προσπάθεια ΗΠΑ-Ευρώπης να θωρακίσουν τα κέρδη τους σε τεράστιες ζώνες ελεύθερου εμπορίου όπου η πρόσβαση των κινεζικών προϊόντων θα καθίσταται σχεδόν απαγορευτική.

Γι’ αυτό υπογράφεται σύντομα ανάλογη συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και 12 χωρών της Ασίας. Τι θέλουν, λοιπόν, από τους λαούς; Την πλήρη εξάλειψη της ελευθερίας και των πολιτικών δικαιωμάτων τους. Να γίνουν οι χώρες στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας και πηγές πάμφθηνης ενέργειας για τις πολυεθνικές. Οι Ελληνες ψηφοφόροι θα αποδεχθούν αυτή την εξέλιξη; Θα ψηφίσουν ξανά ως ιδανικοί αυτόχειρες τους πολιτικούς εκπροσώπους των νεοαποικιοκρατών; Αν ναι, ας μην ισχυριστούν ότι δεν άκουσαν «…ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον» που «Ανεπαισθήτως τους έκλεισαν από τον κόσμον έξω», για να παραφράσουμε τα «Τείχη» του Αλεξανδρινού.

πηγή:

http://www.neakriti.gr/

Γ. Δελαστίκ: Συγκρατείται μετά βίας η μιλιταριστική ορμή της Γερμανίας

Ενα ρίγος διαπερνά τη σπονδυλική στήλη του προσεκτικού ξένου παρατηρητή των εξελίξεων στο εσωτερικό της Γερμανίας, όταν διαπιστώνει την εκπληκτική και ταυτόχρονα ανησυχητική διαφορά των αντιδράσεων των Γερμανών πολιτικών και του γερμανικού Τύπου σε δύο ανάλογα γεγονότα. Ηταν μόλις πριν από τέσσερα χρόνια, τον Μάιο του 2010, όταν ο τότε πρόεδρος της Γερμανίας Χορστ Κέλερδήλωσε πως μια χώρα τόσο μεγάλη όσο η Γερμανία και εξαρτώμενη από το εξαγωγικό εμπόριο, πρέπει να είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία «προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, όπως για παράδειγμα τους ελεύθερους δρόμους του εμπορίου»! Ξέσπασε πολιτική θύελλα μέσα στην ίδια τη Γερμανία. Ο Κέλερ, ο οποίος είχε διατελέσει διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ακριβώς πριν εκλεγεί πρόεδρος της Γερμανίας, αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπό το βάρος των σφοδρότατων επικρίσεων που δεχόταν μέσα στην ίδια του τη χώρα. Την άνοιξη του 2010 όμως η Γερμανία δεν είχε ακόμη κυριαρχήσει σε ολόκληρη την Ευρώπη μέσω της διαχείρισης εκ μέρους της της κρίσης του ευρώ και της κρίσης δημόσιου χρέους των χωρών της Ευρωζώνης και ολόκληρης της ΕΕ.

Υπενθυμίζουμε ότι ακριβώς τον Μάιο του 2010 υπήγαγε ο Γιώργος Παπανδρέου την Ελλάδα στο επονείδιστο μνημονιακό καθεστώς υποτέλειας, το οποίο όμως ακόμη δεν είχε προλάβει να εκδηλωθεί. Καμία άλλη χώρα της ΕΕ δεν βρισκόταν υπό μνημονιακό καθεστώς. Στο δε Βερολίνο, κυβερνούσε η Δεξιά της Μέρκελ μόνη της, με «τσόντα» τους Ελεύθερους Δημοκράτες. Δεν υπήρχε «μεγάλος συνασπισμός» δεξιών - σοσιαλδημοκρατών στην εξουσία.

Πριν από δέκα περίπου ημέρες, ο πρόεδρος της Γερμανίας, που διαδέχθηκε τον Κέλερ, ο Γιοαχίμ Γκάουκ, πιο έξυπνος πολιτικά από τον προκάτοχό του, επανέφερε το θέμα των στρατιωτικών επεμβάσεων της Γερμανίας σε ξένες χώρες. «Στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή για την επιβίωση αθώων ανθρώπων, είναι πολλές φορές αναγκαίο να πάρουμε τα όπλα!» δήλωσε ο Γκάουκ. Αυτή τη φορά τέσσερα μόλις χρόνια αργότερα, που ισοδυναμούν όμως με δεκαετίες λόγω της κρίσης που έχει κάνει τη Γερμανία επικυρίαρχο όλης της Ευρώπης, αυτή τη φορά που συγκυβερνούν οι δεξιοί με τους σοσιαλδημοκράτες στο Βερολίνο, μόνο η Αριστερά αντέδρασε μέσα στη Γερμανία! Κανένας άλλος, ούτε καν οι Πράσινοι! Το θέμα ήρθε προς συζήτηση μέσα στο γερμανικό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο. Ενας αριστερός βουλευτής στο τοπικό κοινοβούλιο του Βρανδεμβούργου ονόματι Νόρμπερτ Μίλερ, τόλμησε να χαρακτηρίσει τον πρόεδρο Γκάουκ «αηδιαστικό υποκινητή πολέμων». Φρύαξε ο επικεφαλής της ομάδας των... σοσιαλδημοκρατών (!!!) Τόμας Οπερμαν στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο: «Αυτή ήταν η στρατηγική των ναζί στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης εναντίον του προέδρου του Ράιχ, Εμπερτ!» δήλωσε βαθυστόχαστα. Πριν από τέσσερα χρόνια δηλαδή ο πολεμοκάπηλος πρόεδρος Κέλερ υποχρεώθηκε από τους Γερμανούς να παραιτηθεί από το ύπατο αξίωμα της χώρας, αλλά τέσσερα χρόνια μετά, το 2014, όποιος τολμήσει να μιλήσει εναντίον του εξίσου πολεμοκάπηλου προέδρου Γκάουκ, χαρακτηρίζεται ως... «ναζί» και μάλιστα από τους σοσιαλδημοκράτες!!!

Είναι απίστευτη η πολιτική απόσταση που έχουν διανύσει σε τέσσερα μόλις χρόνια η γερμανική πολιτική ηγεσία, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης και ίσως η γερμανική κοινωνία. Στη σημερινή Γερμανία, οιαριστεροί συγκρίνονται με τους ναζί επειδή αντιτίθενται στο να εξαπολύει το Βερολίνο τις γερμανικές στρατιές εναντίον όποιας χώρας θέλει και να την υποδουλώνει! Πρέπει, βεβαίως, να επισημάνουμε ότι οι δήθεν «ανθρωπιστικοί λόγοι» που επικαλείται ο πρόεδρος Γκάουκ είναι πολύ πιο επικίνδυνοι και επιδέχονται πολύ ευρύτερης ερμηνείας από τους «ελεύθερους δρόμους του εμπορίου» που ανάγκασαν τον πρόεδρο Κέλερ να παραιτηθεί!

Για του λόγου το αληθές, ιδού πώς απαντά η δεξιά γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» με πρωτοσέλιδο σχόλιό της στον αρχηγό της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς Γκρέγκορ Γκίζι, ο οποίος είπε στο γερμανικό κοινοβούλιο ότι «όλοι οι πόλεμοι των τελευταίων χρόνων δεν έλυσαν τα προβλήματα της ανθρωπότητας, αλλά τα όξυναν»: «Ξεχάστηκαν ήδη η Κροατία, η Βοσνία, το Κόσοβο, η Ρουάντα, η Γεωργία;» γράφει το συντηρητικό έντυπο, θεωρώντας αυτονόητο και πέραν πάσης συζητήσεως ότι π.χ. καλά έκανε το ΝΑΤΟ και οι Γερμανοί που βομβάρδισαν τους Σέρβους και διάλυσαν τη Γιουγκοσλαβία! Μα ούτε το... 5% (!) των Ελλήνων δεν συμφωνούσε με τις επιθέσεις των πολεμικών αεροπλάνων των Ευρωπαίων και των Αμερικανών εναντίον των Σέρβων, όπως έδειχναν τότε οι δημοσκοπήσεις. Αυτόν τον κόσμο των στρατιωτικών επιδρομών ονειρεύονται οι Γερμανοί. «Με τα δόντια κρατιούνται» να μην το διαλαλήσουν ανοιχτά!

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Οταν η Ν.Δ. ζητούσε να παραμείνουν τα δίκτυα στο κράτος...

Αποκαλυπτικά της υποκρισίας που χαρακτηρίζει τη Νέα Δημοκρατία στην προσπάθειά της να παραχωρηθεί η ηλεκτρική ενέργεια σε ιδιωτικά συμφέροντα, είναι τα όσα υποστήριζαν κορυφαία στελέχη της στη Βουλή, όταν...
πριν από τρία χρόνια ψήφιζαν από κοινού με το ΠΑΣΟΚ ένα άλλο νομοσχέδιο, το οποίο άνοιγε τον δρόμο στο σημερινό.



Ηταν Ιούλιος του 2011 και στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ήταν υπουργός ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, με υφυπουργό τον σημερινό υπουργό, Γιάννη Μανιάτη. Η τότε αντιμνημονιακή Ν.Δ., λίγο πριν σχηματιστεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, είχε υπερψηφίσει το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο αφαιρούσε, σε πρώτη φάση, από τη ΔΕΗ τα δίκτυα, με τη δημιουργία του ΑΔΜΗΕ.

ΑΔΜΗΕ

Η Ν.Δ. ζητούσε τότε να παραμείνουν τα δίκτυα στο κράτος, μιλούσε για ξεπούλημα, ενώ ειδικά ο Κ. Χατζηδάκης είχε «μαντέψει» τη σημερινή εξέλιξη.



«Υπάρχει συγκεκριμένη κατεύθυνση από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το 2014 αυτό θα είναι το μοντέλο, το μοντέλο δηλαδή του ιδιοκτησιακού διαχωρισμού. Αυτό που φέρνετε τώρα δεν θ’ αντέξει στο χρόνο και σε τρία χρόνια θα έχει κατεδαφιστεί», επισήμανε στις 27 Ιουλίου 2011 από τη βήμα της Ολομέλειας της Βουλής ο μετέπειτα υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, αναφερόμενος στη μεταβίβαση του 17% των μετοχών της ΔΕΗ στο ΤΑΙΠΕΔ.



Επέμεναν…



Επέμενε, μάλιστα, να προωθηθεί ο ιδιοκτησιακός διαχωρισμός, τα δίκτυα να παραμείνουν στο κράτος και ο στρατηγικός επενδυτής που θα εισέλθει στη μητρική ΔΕΗ να μπει σε τομείς όπως η παραγωγή, τα ορυχεία και η εμπορία.



Πιο σκληρή θέση είχε ο βουλευτής Χίου της Ν.Δ. Κώστας Μουσουρούλης, ο οποίος ήταν και υποψήφιος στις πρόσφατες ευρωεκλογές, αλλά δεν εκλέχτηκε και δήλωσε ότι αποχωρεί από την πολιτική. «Υπάρχουν προβληματικές ρυθμίσεις. Το σχήμα ΑΔΜΗΕ δεν είναι η κατάλληλη επιλογή σήμερα, μια εποχή εκποίησης δημόσιας περιουσίας. Τα δίκτυα ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου πρέπει να ανήκουν σε κρατική αρχή», σημείωνε χαρακτηριστικά.



Τελικά, τα δίκτυα αερίου (ΔΕΣΦΑ) πουλήθηκαν πέρυσι από την κυβέρνηση Σαμαρά, για τα δίκτυα ρεύματος (ΑΔΜΗΕ) έχει ήδη μπει… αγγελία και ακολουθεί η «μικρή ΔΕΗ»...

enet.gr

«Σκοτώστε» τους Συνδικαλιστές και την ΔΕΗ, Σώστε τον Γιακουμάτους – Γιακουμάτους

Χρήστος Γιαννούλης

 Με συνοπτικές διαδικασίες και με επί των ποινών εισηγητή τον αρχισυντάκτη του Δελτίου ειδήσεων που ενέκρινε το ον του παρουσιαστή και της παρουσιάστριας που περιγράφει απεργία των ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ και όχι των εργαζομένων.

 Είναι ο ίδιος αρχισυντάκτης απανταχού των μέσων που σήμερα κατηγορεί τους συνδικαλιστές για συγκάλυψη των σκανδάλων που βαρύνουν την κεντρική εξουσία αλλά όταν έπαιρναν τις καταγγελίες τους τις πετούσαν με γελάκια στο καλάθι των αχρήστων που κοσμούσε τις αίθουσες συσκέψεων των κεντρικών δελτίων ειδήσεων.
Σκοτώστε και την μικρή και την μεγάλη ΔΕΗ αρκεί να ικανοποιηθεί η αρένα του μικρόκοσμου που έχει δημιουργήσει ο εκπρόσωπος της νέας γενιάς πολιτικών Ανδρέας Παπαμιμίκος. Εκδικηθείτε στο όνομα ενός Φωτόπουλου μία ολόκληρη χώρα.
Εκτελέστε τους. Φταίνε. Είναι η ιστορική αλήθεια που απέκρυψαν τα προηγούμενα 40 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις της «αριστεράς» που προηγήθηκαν. Με την Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου να βρίσκονται όλα αυτά τα χρόνια εκτός εξουσίας στον μοναχικό ρόλο του αντιπολιτευόμενου νεοφιλελεύθερου μοναχικού ιδεολόγου.
Εκτελέστε τους και δια αυτών τις αποφάσεις που στιγμάτισαν τις κυβερνήσεις της «αριστεράς» και του ΣΥΡΙΖΑ από το 1974 και μετά.
Είναι αυτές οι κυβερνήσεις που συνομιλούσαν καθημερινά με τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ που τόσο πολύ μισεί σήμερα η κυρία Βούλτεψη.
Είναι αυτοί που ξεπούλησαν την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ με το επιχείρημα ότι κοστίζει ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα και δημιούργησαν ένα ιδιωτικό μονοπώλιο με το κόστος της κλειστής Ολυμπιακής να είναι τεράστιο μέχρι και σήμερα.
Είναι αυτοί που αδειοδότησαν τις δύο ιδιωτικές εταιρίες HELLAS POWER – ENERGA που λήστεψαν ΦΠΑ – ΧΑΡΑΤΣΙ και χιλιάδες πολίτες εξάγοντας τα λεφτά στο Μαϊάμι. Και δεν είναι στην Φυλακή όπως ψευδώς λένε τα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου στα μέμο που μοιράζουν στους Ταμήλους και τους Σκρέκες.
Είναι αυτοί που ανέχονται τους ιδιώτες επενδυτές της ενέργειας τύπου Μυτηλιναίου που αγοράζουν πάμφθηνο  ρεύμα από την κρατική ΔΕΗ και της το ξαναπουλάνε σε πολύ πιο ακριβή τιμή.
Οι κυβερνήσεις της «αριστεράς» που κυβερνούν τον τόπο τα τελευταία 40 χρόνια πριμοδότησαν τον φαύλο κύκλο της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Όταν στα τέλη του 2008 και τις αρχές του 2009 οι κυβερνήσεις Καραμανλή είχαν φτάσει τους μισθούς των επικεφαλής των ΔΕΚΟ στις 300 και πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ το χρόνο, με στρατό χιλιάδων υποδιαιρέσεων και κομματόσκυλων να αμείβονταν στην χειρότερη περίπτωση με 5.000 ευρώ το μήνα και το Μουσείο της Ακροπόλεως να θυμίζει Μεσσηνιακή αποικία, ο τότε υπουργός Πολιτισμού και σημερινός Πρωθυπουργός δεν είχε δηλώσει αναμάρτητος. Τότε ήταν ακόμη αμαρτωλός;
Οι κυβερνήσεις της «αριστεράς» μετέτρεψαν χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων σε τεράστια φωτοβολταϊκά πάρκα για τον τζόγο του εξασφαλισμένου εισοδήματος από την ΔΕΗ. Και καταλήξαμε στο μεγάλο φιάσκο ανάλογου μεγέθους με το χρηματιστήριο.
ΟΙ συνδικαλιστές έκλεισαν και την ΕΡΤ των Ιερών Αγελάδων κατά τον Σαμαρά που σήμερα δεν τολμά να πει κουβέντα για το χαράτσι της ΝΕΡΙΤ μέσω ΔΕΗ, ενός μέσου φάντασμα που κοστίζει περισσότερο από την ΕΡΤ, για ένα μικρό κομματικό στρατό, ανύπαρκτο πρόγραμμα και σκοτεινή έως ύποπτη λειτουργία. Χαρίζοντας εκατομμύρια ευρώ δεξιά και αριστερά (για να ακριβολογούμε μόνο δεξιά) χωρίς τον παραμικρό έλεγχο.
Ο Γιακουμάτος, η Βούλτεψη, ο Ντινόπουλος, ο Πρωτόπαππας, η Μισέλ Ασημακοπούλου, ο Ταμήλος, ο Βορίδης, ο Σταμάτης (μοναδική περίπτωση που εκλέχθηκε μία φορά στην ζωή του από τύχη και με λίστα. Έκτοτε δεν κατάφερε να εκλεγεί ούτε δημοτικός σύμβουλος), και μία ατελείωτη λίστα πολιτικών προσώπων που σήμερα σκιαμαχούν με το κατασκευασμένο σενάριο της σκληρής πάλης με το συνδικαλιστικό κατεστημένο, δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη. Ξέπλυναν τις ντροπές τους με την σωτηρία της χώρας που επαγγέλλεται η δίδυμη ηγεσία του κόμματος τους.
Και αν πρέπει να σωθούν κάποιοι σε αυτή την χώρα, είναι σίγουρο ότι αυτοί πρέπει να είναι οι θηλυκοί και αρσενικοί Γιακουμάτοι. Μόνο με αυτούς έχει τύχη η διαιώνιση του σπάνιου είδους πολιτικού κινδύνου που λέγεται ΣΑΜΑΡΑΣ,
Και αν ο ΣΑΜΑΡΑΣ τώρα νοιώθει ότι κινδυνεύει από τους Συνδικαλιστές, είναι απόλυτα θεμιτό να συμβεί αυτό που συνέβη και με εκατομμύρια έλληνες πολίτες τα χρόνια που προηγήθηκαν. ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΥΣ
tvxs

Μια χαμένη μάχη.

Καιρό τώρα, διάφορες σκέψεις περιφέρονται στο μυαλό μου. Άλλες φορές στα πιο σκοτεινά του λαγούμια, και άλλες (λιγότερο σπάνιες απ’ όσο θα ήθελα, αλλά ευτυχώς τόσες ώστε να μην μπορώ να τις τιθασεύσω) ξεπηδούν στα πιο συνειδητά του ράφια. Εκεί που παλεύουν με τα πρέπει, τα θέλω, τα όλα όσα αντιλαμβάνομαι…
Εκείνα τα σημεία για τα οποία ο Εμπειρίκος έγραψε:

Είναι τα βλέφαρά μου
διάφανες αυλαίες.

Όταν τα ανοίγω βλέπω
μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.

Όταν τα κλείνω βλέπω
μπρος μου ό,τι ποθώ.

Οι σκέψεις που ακολουθούν από δω και κάτω δεν έχουν καμία διάθεση ηττοπάθειας. Είναι ίσως εκείνος ο ψίθυρος μέσα μας που μας ζητάει να αλλάξουμε τακτική.
Να αλλάξουμε τακτική ώστε να μην χάνουμε συνεχώς την ίδια μάχη…
Λογικά κάπου εδώ αναρωτιέσαι “για τι πράγμα μιλάω”, αλλά κάνε λίγο ακόμα υπομονή.

Παλεύω εδώ και καιρό να βγάλω μια άκρη. Να δω αν αξίζει, αν βγαίνει αποτέλεσμα. μήπως ξοδεύουμε πιο πολλά απ’ όσα πιθανώς να κερδίζουμε, αν υπάρχει η έννοια του κερδισμένου και του χαμένου σε τέτοιες ιστορίες, αν πρόκειται όντως για ιστορίες ή αν είναι απλά μια ακόμα βρωμερή ανάσα ενός αρρωστημένου μυαλού…
Ο λόγος για τον οποίο παλεύω είναι επειδή βλέπω προσπάθειες. Προσπάθειες να εξηγήσουμε, να εξηγήσω μάλλον πιο σωστά, μιας και δεν θα το χρεώσω σε άλλους αυτό…

Αλλά πως μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν μπορεί να καταλάβει, σε κάποιον που αρνείται να καταλάβει ή σε κάποιον που ακόμα και αφού έχει καταλάβει, έχει ήδη επιλέξει “πλευρά”?
Πως άραγε μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον που ζει μια ήσυχη ζωή, τι σημαίνει να σου σπάνε την πόρτα μεσα στην νύχτα, και άνθρωποι με όπλα στα χέρια να εισβάλουν στο σπίτι σου, ενώ στο διπλανό δωμάτιο από εσένα κοιμάται το παιδί σου… Ή πως να εξηγήσεις σε κάποιον που είναι μακρυά από την μυρωδιά της πυρίτιδας και των στεγνωμένων ούρων στον τοίχο, τι σημαίνει για δυο παιδικά μάτια να χτυπάνε τον γονιό του με το κοντάκι του όπλου, απλά και μόνο επειδή είναι τόσο μη-λευκός, που αποτελεί απειλή και μόνο η ύπαρξη του.

Είναι  δυνατόν να κατανοήσει κάποιος από το αεριζόμενο γραφείο του, τι σημαίνει να είσαι κάθε μέρα στον δρόμο εκτεθιμένος, είτε διεκδικώντας “αυτονόητα”, με έναν ίσως αυτοανόητο τρόπο, που θα σου επιτρέψουν να κοιτάς τον σύντροφο της ζωής σου στα μάτια, χωρίς να νοιώθεις άσχημα που δεν μπορείς να του προσφέρεις το μεγαλύτερο δώρο όλων… τον ήρεμο εαυτό σου… είτε είσαι αυτό που με περισσή ευκολία ονομάζουμε “ένας ακόμα άστεγος”. Ένας ακόμα αριθμός δηλαδή…

Με τί τρόπο γίνεται να περάσεις την εικόνα από μια σκέψη που κάμει ένα γερασμένο κορμί την ώρα που περνά μπροστά απο ένα περίπτερο και βλέπει δώρα για τα εγγονάκια του που δεν μπορεί να προσφέρει… Ή βλέπει απλά τα εγγονάκια του που δεν απέκτησε ποτέ ή δεν τα έχει πλέον γιατί φύγανε να βρουν μια καλύτερη ζωη.

Με ποιόν παροιμιώδη τρόπο μπορείς να χώσεις στην μύτη αυτουνού που αναρωτιέται “γιατί δεν σας έπνιξαν όλους?” όλη την αρμύρα των κυμάτων με τα οποία είδες την οικογένειά σου να παλεύει, και πώς να του καρφώσεις στα μάτια τα χτυπήματα απο την άμμο και τον αέρα που άντεξε το παιδί σου, πριν το πνίξουν, όσο περιμένατε λουφαγμένοι πίσω απο θάμνους, μην σας βρει η περίπολος?
Υπάρχει άραγε τρόπος να κάνεις το γάργαρο νερό που πίνει “εκείνος” να αποκτήσει έστω για λίγο την γεύση που έχει το λασπωμένο νερό που πίνουν τα αδέφια σου μέσα από τον νερόλακκο που έχει σχηματιστεί δίπλα στο πήλινο σπίτι σου?

Ο κατάλογος είναι μακρύς και πολλές φορές ακόμα και τώρα που γράφονται οι γραμμές αυτες, ασήκωτος. Ίσως τον βρεις γλαφυρό και ίσως και να θεωρείς πως αφορά ένα φαντασιακό του γράφοντος. Ειλικρινά δεν με αφορά γιατί το μόνο που αποδεικνύεις είναι πως αυτή ακριβώς η μάχη, είναι χαμένη. Δεν έχω τρόπο να σε πείσω αν δεν το έχω καταφέρει ήδη. Είτε εγώ απέτυχα, είτε εσυ δεν μπορούσες\ήθελες να δεις.
Αυτό που όμως με οργίζει δεν είναι το αν σε έπεισα. Αλλά που βλέπουμε τον ίδιο κόσμο με τόσο διαφορετικές ευαισθησίες. Με τόσο διαφορετικά συμφέροντα…. Εγω το δικό μου δεν το όρισα ακόμα. Το δικό σου όμως είναι ξεκάθαρο. Είναι το “μακρυά απ’ τον κώλο μας”, το “δεν έγινε και κάτι”, το “εγώ να ‘μαι καλά”….

Επειδή λοιπόν αυτή η μάχη είναι απο χέρι χαμένη, μήπως να επιλέγαμε να δίνουμε μάχες που μπορεί να κερδηθούν?

Χαμένος σύνδεσμος: http://wp.me/p1pa1c-jEj

πηγή:

http://parallhlografos.wordpress.com/

 anhsyxia