Πότε θα σκάσει η παγκόσμια φούσκα των κεντρικών τραπεζών;

Του Γιώργου Παπαγεωργίου   

Μπορεί οι οικονομικές και γεωπολιτικές αβεβαιότητες να είναι σήμερα οι μεγαλύτερες των τελευταίων δεκαετιών, αλλά τα χρηματιστήρια διεθνώς δείχνουν να αδιαφορούν. Στις περισσότερες αγορές οι μετοχές έχουν υπερκαλύψει τις όποιες απώλειες είχαν με το βρετανικό δημοψήφισμα, ενώ αρχίζουν και κυκλοφορούν και αναλύσεις με προβλέψεις για συνέχιση αυτού του καλοκαιρινού «ράλι».

Όταν το χρήμα είναι άφθονο και αποδίδει μηδέν τόκο, οι επενδυτές στρέφονται σε χαρτιά μεγαλύτερου ρίσκου, είτε πρόκειται για μετοχές είτε για ομόλογα υψηλού ρίσκου (τα λεγόμενα ομόλογα σκουπίδια – junk bonds).

Ο δείκτης Dow Jones του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης βρίσκεται 6,7% ψηλότερα από το χαμηλό σημείο στο οποίο βρέθηκε πρόσκαιρα στις 27 Ιουνίου, την επομένη του βρετανικού δημοψηφίσματος και 18,7% ψηλότερα από το χαμηλό του Φεβρουαρίου. Ο δείκτης ευρωπαϊκών μετοχών Eurostoxx 600 βρίσκεται, αντίστοιχα, 13,7% πάνω από το χαμηλό του Brexit και 15,3% ψηλότερα από το χαμηλό του Φεβρουαρίου.

Το παράδοξο είναι ότι οι αγορές κεφαλαίου κάθονται πάνω σε μια οικονομική «βόμβα» ρευστότητας, η οποία είναι ακριβώς εκείνη που τροφοδοτεί την ανοδική πορεία των τιμών στα «χαρτιά», είτε πρόκειται για μετοχές, είτε για ομόλογα.

Τη «βόμβα» συντηρούν οι κεντρικές τράπεζες, καθώς μετά το 2008 οι περισσότερες εξ αυτών επέβαλαν διαδοχικά μηδενικά, ακόμα και αρνητικά επιτόκια ενώ αγοράζουν μαζικά ομόλογα με στόχο να τροφοδοτήσουν την αγορά με ρευστότητα για να αντιμετωπίσουν την διεθνή κρίση και να αποτρέψουν την κατάρρευση. Πρόκειται για τη λεγόμενη «ποσοτική χαλάρωση» ή «τύπωμα χρήματος».

Πολλοί οικονομολόγοι δεν κουράζονται να επισημαίνουν ότι με την πολιτική αυτή, οι κεντρικές τράπεζες έχουν διοχετεύσει περί τα 14 τρισεκατομμύρια δολάρια στην παγκόσμια αγορά δημιουργώντας μια παγκόσμια φούσκα, η οποία κινδυνεύει να «σκάσει» παρασύροντας την παγκόσμια οικονομία σε έναν πρωτοφανή κύκλο ύφεσης, με ασύλληπτες συνέπειες, δεδομένου ότι τα οικονομικά μεγέθη που διακινούνται παγκοσμίως σήμερα δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο.

Όμως, οι Κασσάνδρες, μέχρι σήμερα δεν έχουν επιβεβαιωθεί, καθώς οι κεντρικές τράπεζες συνεχίζουν να τροφοδοτούν τη φούσκα και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.

Προς το παρόν το σύστημα βρίσκει ισορροπία, ανεβάζοντας όλο και περισσότερο τις τιμές των χαρτιών. Τι θα συμβεί, όμως, εάν ο φαύλος κύκλος διακοπεί;

Το πρόβλημα είναι ότι αποδεικνύεται πολύ δύσκολο για τις κεντρικές τράπεζες να επαναφέρουν τα πράγματα σε κανονική ισορροπία.

Η FED, η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ που είχε ξεκινήσει πρώτη τον κύκλο της ποσοτικής χαλάρωσης, επιχείρησε να επιστρέψει στην ομαλότητα εγκαινιάζοντας ένα κύκλο αύξησης του επιτοκίου της - αφού προηγουμένως είχε σταματήσει τις αγορές ομόλογων. Τον περασμένο Δεκέμβριο προχώρησε σε αύξηση των επιτοκίων (από 0,25% σε 0,5%) αλλά αργότερα αναγκάστηκε να μεταθέσει στο μέλλον τα σχέδια για αυξήσεις λόγω των αναταράξεων που προέκυψαν όταν οι επενδυτές παγκοσμίως άρχισαν να πουλάνε μετοχές και ομόλογα, διαβλέποντας το τέλος του ανοδικού κύκλου.

Τις τελευταίες ημέρες, υπάρχουν εκ νέου εκτιμήσεις ότι κάποια μέχρι στιγμή μέχρι το τέλος του χρόνου η FED θα αναγκαστεί να αυξήσει και πάλι το βασικό επιτόκιο, εφόσον υπάρξουν στοιχεία ότι η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύσσεται γρηγορότερα.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από την πλευρά της έχει φέρει το βασικό επιτόκιο στο μηδέν, ενώ έχει αρνητικό επιτόκιο (-40%) για τις τράπεζες που παρκάρουν τα χρήματά τους σε δικό της λογαριασμό και αγοράζει κάθε μήνα 80 δισ. ευρώ ομολόγων. Η ΕΚΤ έχει αποφασίσει να συνεχίσει την ποσοτική χαλάρωση μέχρι το Μάρτιο του 2017, αλλά δεν αποκλείεται να παρατείνει το πρόγραμμα εάν υπάρχουν στοιχεία ότι ο πληθωρισμός συνεχίζει να παραμένει πολύ κάτω από το στόχο.

Η Τράπεζα της Ιαπωνίας έχει μηδενικά επιτόκιο από την αρχή του χρόνου, ενώ η Τράπεζα της Αγγλίας έχει κατεβάσει το επιτόκιο στο 0,25% και έχει ξεκινήσει νέο κύκλο ποσοτικής χαλάρωσης μετά την απόφαση για Brexit.

Κι όλα αυτά, ενώ σε πολύ χαμηλά ή αρνητικά επίπεδα βρίσκονται και οι αποδόσεις (επιτόκια) των ομολόγων. Υπολογίζεται ότι τα ομόλογα με αρνητική απόδοση έφτασαν παγκοσμίως τα 13,4 τρισεκατομμύρια δολάριακαι πρόκειται κυρίως για κρατικούς τίτλους και πολύ λίγα εταιρικά ομόλογα εταιρειών με πολύ υψηλή πιστοληπτική βαθμολογία.

Το μόνο σίγουρο είναι τα επιτόκια δεν μπορούν να μείνουν στο μηδέν επ' αόριστον.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι, όπως φαίνεται, το σύστημα από μόνο του δεν μπορεί να επαναφέρει τα επιτόκια σε ανοδική τροχιά, καθώς κάθε φορά που οι κεντρικοί τραπεζίτες επιχειρούν να επαναφέρουν την «κανονική» ισορροπία, οι επενδυτές αντιδρούν απότομα και εμφανίζεται ο κίνδυνος του κραχ.

Δεν αποκλείεται, λοιπόν, η αφορμή για την επαναφορά των πραγμάτων να είναι ένα εξωτερικό σοκ που θα οδηγήσει τις εξελίξεις.

Και, δυστυχώς, στο σημείο που βρίσκονται οι διεθνείς ισορροπίες υπάρχουν αρκετά μέτωπα, οικονομικά και γεωπολιτικά - από τις ιταλικές τράπεζες, τις αμερικανικές εκλογές μέχρι τις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση - τα οποία μπορεί να δώσουν την αφορμή.

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com

Έτσι αμείφτηκε στον τόπο μας η εθνική προδοσία!

Μετά τη Θεσσαλονίκη τα συντάγματα του ΕΛΑΣ συνέχισαν την καταδίωξη των Γερμανών για την απελευθέρωση και των άλλων πόλεων της Μακεδονίας.

Την 1 Νοέμβρη ο ΕΛΑΣ ανάγκασε τους Γερμανούς ύστερα από πολυήμερη πίεση να εγκαταλείψουν την περιοχή του Στρυμόνα, του Λαχανά και το Σωχό. Η Πτολεμαΐδα και το Αμύνταιο είχαν επίσης λευτερωθεί.

Η Καστοριά εγκαταλείφτηκε και δεν είχε απομείνει στα χέρια των αντιπάλων του ΕΛΑΣ παρά μόνο το Κιλκίς όπου είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι ταγματασφαλίτες από τη Θεσσαλία, τη Νιγρίτα, τη Θεσσαλονίκη, την Κατερίνη, τη Βέροια και άλλες πόλεις.

Σε 3.500 ανέρχονταν οι προδότες που είχαν οχυρωθεί εκεί, ενώ οι Γερμανοί είχαν τελείως εκκενώσει το ελληνικό έδαφος.

Εδώ οι Βρετανοί αποφάσισαν να συντρίψουν τον ΕΛΑΣ. Πίστευαν πως θα πετύχουν ό,τι δεν πέτυχαν στην Καλαμάτα.

Από τη χαραυγή της 4 Νοέμβρη ο ΕΛΑΣ είχε κυκλώσει από παντού το Κιλκίς και άρχισε πριν τα ξημερώματα την ορμητική του έξοδο. Οι φονικές οδομαχίες κράτησαν ολόκληρη τη μέρα. Και προς τις 4 το απόγευμα το Κιλκίς είχε κυριευτεί. Δυόμισι χιλιάδες ταγματασφαλίτες με τους κυριότερους αρχηγούς τους πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Πάνω από 500 ήταν οι νεκροί προδότες στο πεδίο της μάχης.

Ανάμεσα στους αιχμαλώτους ήταν και οι Κ. Παπαδόπουλος και Δ. Θεοχαρίδης οι μετέπειτα βουλευτές της δωσίλογης Δεξιάς.

Σχετικά με τον τελευταίο η εφημερίδα του ΕΑΜ «Ελεύθερη Ελλάδα» στο φύλλο της στις 27.12.46 έγραψε:

«Όταν οι Γερμανοί αποχωρούσαν από τη Βόρειο Ελλάδα, οι ηνωμένες δυνάμεις ταγματασφαλιτών των Δάγκουλα, Κεσά Μπατζάκ, Κ. Παπαδοπούλου και Παπούλια, απεσύρθησαν στο Κιλκίς, προστατεύοντας σαν «Ισχυρή όπισθοφυλακή» τις υποχωρούσες σύμμαχος, γερμανικές δυνάμεις. Μεταξύ των τελευταίων αυτών ήταν και ο σημερινός υφυπουργός Εφοδιασμού και βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος, Δ. Θεοχαρίδης.Κατά τη μάχη του Κιλκίς μεταξύ ΕΛΑΣ και ταγματασφαλιτών, ο Δ. Θεοχαρίδης συνελήφθη αιχμάλωτος και σε μια αυτόγραφη απολογία του ομολογεί τα εγκλήματα του κατά του ελληνικού λαού, τους στενούς δεσμούς του με τους Δάγκουλα — Χρυσοχόου, και γενικά την προδοτική και αντεθνική του δράση».

Και ένα τελευταίο ερώτημα:

Τί απόγιναν οι δοσίλογοι ταγματασφαλίτες που βαρύνονταν με φόνους, δολοφονίες, εμπρησμούς, λεηλασίες κλπ. και οι όποιοι παραδόθηκαν μαζί με τις δικογραφίες τους από τον ΕΛΑΣ μετά τη Βάρκιζα στο επίσημο μεταβαρκιζιανό κράτος για να δικαστούν; Φυσικά από τον τρόπο που το κράτος αντιμετώπισε ως την ώρα εκείνη τους προδότες δεν είναι δύσκολο να το συμπεράνουμε.

Ωστόσο όμως υπάρχουν και γραπτές μαρτυρίες αποκαλυπτικές και αδιάψευστες.

Αναδημοσιεύουμε από το αγγλικό περιοδικό «Νιού Στέισμαν» (τεύχος Σεπτέμβρη 1945) σχετικό απόσπασμα από επιστολές του τότε Εργατικού βουλευτή ταγματάρχη του αγγλικού στρατού Ουίλκις που γράφει:

«…Το Νοέμβρη 1944, 1.400 άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας είχαν συγκεντρωθεί στο Γύθειο κάτω από τη συνδυασμένη επιτήρηση ανδρών του ΕΛΑΣ και τμημάτων της ΡΑΦ.

Ο Γ. Παπανδρέου έστειλε εκεί από την Αθήνα τον Καρατσέα για να κάνει ανακρίσεις.Αφού έγιναν οι ανακρίσεις, ο Καρατσέας με συμφωνία και του ΕΛΑΣ απόλυσε όλους εκτός από 280, εναντίον των όποιων υπήρχαν ισχυρές αποδείξεις ότι είχαν δολοφονήσει όμηρους έαμίτες ή είχαν κάψει χωριά ή είχαν διαπράξει άλλες φρικαλεότητες κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Οι 280 αυτοί εγκληματίες παραδόθηκαν από τον ΕΛΑΣ στις αρχές και βρίσκονταν στις φυλακές της Καλαμάτας και της Σπάρτης μέχρι τη σύρραξη του Δεκέμβρη. Η πρώτη ενέργεια του Βραχνού, νέου Νομάρχη Μεσσηνίας που διορίστηκε από την κυβέρνηση Πλαστήρα ήταν να τους αφήσει όλους αυτούς ελεύθερους.

Βγήκαν από τη φυλακή με μουσική (την μπάντα των Δήμων ακριβέστερα) και τιμές και τραγουδώντας μοναρχικά τραγούδια και στις δύο πόλεις (Σπάρτη και Καλαμάτα).

Υστερα από δύο βδομάδες ο Δάλλας, έαμικός δήμαρχος Καλαμάτας, φυλακίστηκε μαζί με 60 άλλους συμπαθούντες το ΕΑΜ. Εξακολουθεί να βρίσκεται στη φυλακή. Και ακόμα δεν του έχει απαγγελθεί κατηγορία. Κατά τον ίδιο τρόπο βρίσκονται στις φυλακές και άλλοι αγωνιστές του κινήματος Αντίστασης. Ο Δάλλας είναι μέλος του Αγροτικού Κόμματος του Κ. Γαβριηλίδη. Μπορώ να εγγυηθώ για την αντιφασιστική του δράση και το θαυμάσιο χαραχτήρα του.

Αμφιβάλλω, συνεχίζει η επιστολή, αν περιστατικά σαν αυτό που περιέγραψα — και μπορώ να περιγράψω πολύ περισσότερα από προσωπική μου πείρα — αναφέρονται στις εκθέσεις του Λήπερ (σσ. – πρεσβευτή της Αγγλίας στην Αθήνα) πάνω στις όποιες η εργατική μας κυβέρνηση θα στηρίζει τη μελλοντική της πολιτική στην Ελλάδα».

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη μαρτυρία του άγγλου Ουίλκις αποφυλακίστηκαν οι ένοχοι ταγματασφαλίτες και στις φυλακές κλείστηκαν οι εαμίτες και έλασίτες που πολλοί απ’ αυτούς είχαν φυλακιστεί από τους Γερμανούς.Ο ίδιος δε ο Ουίλκις διαβεβαιώνει πώς αυτή δεν ήταν μοναδική περίπτωση. Και θα μπορούσε να αναφέρει κι άλλες παρόμοιες. Αυτή λοιπόν ήταν η πολιτική των κυβερνήσεων Ν. Πλαστήρα και των άλλων μετά την απελευθέρωση. Ούτε για τα μάτια τού κόσμου δεν τους πέρασαν από δίκη! Αυτοί οι δοσίλογοι έγιναν οι στυλοβάτες του αστικού μεταβαρκιζιανού κράτους.
Για την αντεθνική αυτή δράση τους οι προδότες ταγματασφαλίτες δεν έδωσαν λόγο των πράξεών τους μετά την απελευθέρωση. Πέρασε από δίκη μόνο η ηγεσία των ταγμάτων στην Αθήνα και αυτή για τα μάτια του κόσμου, κυρίως για την παραπλάνηση της διεθνούς κοινής γνώμης.

Οι προδότες των Επαρχιών που διέπραξαν μαζί με τους καταχτητές αναρίθμητα εγκλήματα, φόνους, εμπρησμούς, καταδόσεις, συλλήψεις πατριωτών, έμειναν ατιμώρητοι.

Ολοι αυτοί πέρασαν, αφού άλλαξαν οπλισμό και τις γερμανικές στολές με βρετανικές, στον κρατικό μηχανισμό. Έγιναν τα στελέχη του μεταβαρκιζιανού κράτους. Αυτοί οι εθνικώς ανάξιοι διορίστηκαν μέλη Επιτροπών Ασφαλείας που έκριναν τον πατριωτισμό των αγωνιστών της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης!Ελάχιστοι μόνο καταδικάστηκαν. Για πολλούς δεν υποβλήθηκαν ούτε μηνύσεις. Για άλλους που έγιναν μηνύσεις οι μάρτυρες ακόμα και οι μηνυτές δεν τόλμησαν να παρουσιαστούν στη δίκη. Τέτοια ήταν η αιματηρή τρομοκρατία στην ύπαιθρο στη βρετανική κατοχή που δεν είχε κανένας που να κρύψει το κεφάλι του κι όχι να παρουσιαστεί στις ’Αρχές να καταθέσει.

Ετσι έμειναν ατιμώρητοι και γυρνούσαν ελεύθεροι οι ένοχοι για ομαδικά Εγκλήματα που έγιναν π.χ. στο Αγρίνιο όπου εκτελέστηκαν 117 και τρεις απαγχονίστηκαν τη μεγάλη Παρασκευή του 1944, στα Ψηλά Αλώνια της Πάτρας, την Τρίπολη από τους ταγματασφαλίτες του Παπαδόγκονα, την Εύβοια, την Κόρινθο, τα Μέγαρα και σε τόσα άλλα μέρη.

Θα ρωτήσετε, μα κι αυτοί που πέρασαν από δίκη τί απόγιναν;

Έμειναν λίγα χρόνια φυλακή (αν έμειναν)… και μετά την αποφυλάκιση τους βολεύτηκαν σε εμπιστευτικές θέσεις, πήραν τους βαθμούς τους, όσοι ήταν υπάλληλοι ανέβηκαν στην στρατιωτική  ιεραρχία, αυτοί που ήταν στρατιωτικοί και το καταπληκτικό: Αρκετοί απ’ αυτούς  πήραν συντάξεις σαν συμμετέχοντες στην… Εθνική ’Αντίσταση!
Έτσι αμείφτηκε στον τόπο μας η εθνική προδοσία! 
vathikokkino.gr

Η Χ και οι χίτες. Η ιστορία και η δράση μιας ακροδεξιάς οργάνωσης

Η Χ και οι χίτες. Η ιστορία και η δράση μιας ακροδεξιάς οργάνωσης 

Στο κείμενο που ακολουθεί, θα αναφερθούμε με συντομία στην ιστορία και τη δράση της οργάνωσης «Χ» και σε ορισμένες άγνωστες πτυχές της. 

Η ίδρυση της οργάνωσης Χ 

Τον Ιούνιο του 1941 ιδρύθηκε η «Στρατιωτική Οργάνωσις Γρίβα», η οποία στη συνέχεια (Μάρτιος 1943) έγινε γνωστή και ως «Οργάνωση Χ», ή απλώς «Χ» (για λόγους συντομίας). Τα μέλη της Χ λέγονταν Χίτες.

Στα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης περιλαμβάνονταν οι εξής :

1) στρατηγός Γεώργιος Λάβδας, 2) στρατηγός Βασίλειος Βραχνός, 3) σ/χης Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, 4) σ/χης Θεμιστοκλής Κετσέας, 5) σ/χης Αγησίλαος Σινιώρης και 6) σ/χης Γεώργιος Γρίβας.

Περισσότερο δραστήριος από όλους ήταν ο Γρίβας.

Ο Γρίβας, που έμεινε στην ιστορία με το ψευδώνυμο «Διγενής», είχε γεννηθεί στην Κύπρο και ήταν φανατικός ακροδεξιός και βασιλόφρων. Έγινε ο αδιαμφισβήτητος Αρχηγός της Χ. Είχε τοποθετηθεί Υπεύθυνος της Υπηρεσίας Στρατιωτικών Αρχείων που είχε συστήσει η κατοχική – δοσιλογική κυβέρνηση. 

Σύντομα ο Γρίβας συνάντησε τον υπολοχαγό Όμηρο Παπαδόπουλο και έγιναν στενοί συνεργάτες. Θεωρώντας παθητικά τα άλλα ιδρυτικά στελέχη, άρχισε να αυτονομείται και να λειτουργεί με βάση τις προσωπικές του αντιλήψεις. Οι στρατηγοί Λάβδας και Βραχνός από την πλευρά τους, προχώρησαν στη συγκρότηση της οργάνωσης των «Ευόρκων Στελεχών». 

Σκοπός του Γρίβα ήταν η αύξηση του αριθμού μελών της Χ και η συσπείρωση όσο το δυνατόν περισσότερων αξιωματικών στις τάξεις της. Στην Χ εντάχθηκε μεταξύ άλλων και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (ο οποίος είχε αρνηθεί να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου). Ο Γρίβας συνδέθηκε με τον Χρύσανθο, μέσω του μητροπολίτη Κυρήνειας Μακαρίου Β’. Χάρη στον Χρύσανθο, η οργάνωση Χ εξασφάλισε το πρώτο σεβαστό χρηματικό ποσό για αγορά όπλων. 

Ποιος ήταν ο χαρακτήρας της Χ ; 

Η Χ ήταν μια ακροδεξιά και φιλοβασιλική οργάνωση με πλούσια δράση στο χώρο της ένοπλης βίας. Η ένθερμη υποστήριξή της προς το βασιλιά φαίνεται και από το ότι στο σήμα της υπάρχει το στέμμα.

Συχνά επέβαλε ένα καθεστώς τρομοκρατίας σε περιοχές της Αθήνας και της επαρχίας και δολοφονούσε μέλη και οπαδούς του ΚΚΕ και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ (δηλαδή της μεγαλύτερης αντιστασιακής οργάνωσης). Είχε σημαντική συμμετοχή στις μάχες των Δεκεμβριανών του 1944 και στη Λευκή Τρομοκρατία κατά την μετά Βάρκιζα εποχή. Πήρε μέρος και σε εκλογικές αναμετρήσεις, σημειώνοντας παταγώδη αποτυχία. 

Ποια ήταν η δομή της Χ ; 

Η οργανωτική δομή και στελέχωση της Χ ακολουθούσαν τη λογική συγκρότησης στρατιωτικής μονάδας. Είχε αρχηγό, υπαρχηγό και επιτελάρχη. Επίσης, είχε τρία «Γραφεία Επιχειρήσεων». Η οργάνωση έκανε εντατικές προσπάθειες για να συγκροτήσει πυρήνες σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας. Το άτυπο «στρατηγείο» της Χ ήταν το Θησείο και συγκεκριμένα η οικία του Γρίβα. 

Το επιτελείο του Γρίβα αποτελούσαν οι :

1) ταγματάρχης Ιωάννης Μπουσμπουρέλης, 2) ταγματάρχης Παντελής Πολύζος, 3) λοχαγός Χαράλαμπος Σταυρόπουλος, 4) υπολοχαγός Όμηρος Παπαδόπουλος, 5) λοχαγός Νικόλαος Κοντογιαννόπουλος.

Για να λειτουργήσει καλύτερα η οργάνωση, αποφασίστηκε ότι η περιοχή δράσης της θα διαιρεθεί σε διάφορους τομείς. Έτσι, συγκροτήθηκαν οι τομείς Κυψέλης, Άνω και Κάτω Πατησίων, Ιπποκράτους, Κολωνακίου, Αμπελοκήπων, Παγκρατίου, Νέου Κόσμου, Καλλιθέας, Κουκακίου, Νέας Σμύρνης, Θησείου, Πλάκας, Μεταξουργείου, Πλατείας Βάθης, Πλατείας Αττικής, Αγίου Παντελεήμονα, Υμηττού, Βύρωνα, Καισαριανής, Πειραιά, Χαλανδρίου, Αγίας Παρασκευής, Ηρακλείου, Αμαρουσίου, Κηφισίας, Κορωπίου, Γραβιάς, Χαλκίδος, Κορίνθου και Αιγίου.

Τα τμήματα αυτά είχαν επανδρωθεί μέχρι τα τέλη του 1942 με μεγάλη μυστικότητα. 

Ο Όμηρος Παπαδόπουλος έγινε ο σύνδεσμος της Χ με άλλα άτομα και αντικομμουνιστικές οργανώσεις όπως π.χ. με τον Αλέξανδρο Παπάγο, με τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Βεντήρη (που ήταν αρχηγός της Ρ.Α.Ν.), με το Χρήστο Ζαλοκώστα (της οργάνωσης «Εθνική Δράση») κ.α. 

Ποια ήταν η δράση της Χ την περίοδο της κατοχής ; 

Η Χ έχει να επιδείξει ελάχιστες αντιστασιακές ενέργειες κατά την περίοδο της κατοχής και μικρής σημασίας. Εναντίον των τμημάτων του στρατού κατοχής δεν έδωσε ούτε μια μάχη. Ο χίτης Όμηρος Παπαδόπουλος στο βιβλίο που έγραψε, αναφέρει απλά ότι το καλοκαίρι του 1944 μια ομάδα της Χ στο Κολωνάκι με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό Κοκώνη αποπειράθηκε να εισβάλει σε μια αποθήκη των SS και να αρπάξει τον υπάρχοντα οπλισμό. Ο λοχαγός Στέφανος Τούμπας βρήκε τον Όμηρο Παπαδόπουλο και τον ενημέρωσε ότι τα SS έπιασαν την ομάδα του Κοκώνη και εκείνη τη στιγμή αναζητούσαν και τον ίδιο. Κι ενώ περίμεναν τι θα γινόταν με την ανάκριση των συλληφθέντων, εμφανίστηκε μπροστά τους αναπάντεχα ο Κοκώνης.

Γράφει ο Παπαδόπουλος τα εξής :

«Αλλά να, την συζήτησί μας διακόπτει ο Ανθυπολοχαγός Κοκώνης όλο κέφι. Και σαν να μην είχε συμβή τίποτε, δίνει την αναφορά του προς μεγάλη χαρά και έκπληξή μας : 

– Μας μπλοκάρανε τα σκυλιά και μου πήρανε τα παιδιά και τα όπλα. Ευτυχώς συνεννοήθηκα με τα παιδιά και παρ’όλο το ξύλο, που φάγανε, δεν είπαν λέξη, και αύριο θα είναι όλοι ελεύθεροι. 

– Και τα όπλα ; Ρώτησε ο Γιώργος. 

– Οι φίλοι, που μας έπιασαν, έκριναν σκόπιμο, επειδή φαίνεται είναι τα τελευταία τους, αντί να τα παραδώσουν μαζί με μας στους ανωτέρους τους να τα κρατήσουν για πούλημα. Βλέπετε και τα SS χάλασαν πια και από τον μικρότερο ως το μεγαλύτερο Γερμανό, ένα μονάχα σκοπό έχουν : να μαζέψουν χρυσές λίρες. » . 

Ο Παπαδόπουλος αναφέρει επίσης ότι μετά από τρεις μονάχα μέρες, όλοι οι συλληφθέντες χίτες αφέθηκαν ελεύθεροι από τους Γερμανούς. 

Ένα άλλο περιστατικό που αναφέρει ο Όμηρος Παπαδόπουλος στο βιβλίο του και έχει και μια αστεία διάσταση, είναι μια εκπαιδευτική συγκέντρωση την άνοιξη του 1942 στο παλαιό αρχοντικό σπίτι του Αντώνη Σταθάτου, ο οποίος ήταν μέλος της οργάνωσης ΡΑΝ. Παρόντες ήταν ο συγγραφέας, ο Κωνσταντίνος Ραψομανίκης και 10 νεαρά μέλη της Χ, τα οποία δεν είχαν γνώσεις στο θέμα των όπλων. Σε ένα τραπέζι ήταν 3 περίστροφα. Αφού έγινε στους νεαρούς μια προφορική ενημέρωση σχετικά με τη χρήση των όπλων, συνέβη κάτι απρόοπτο. Ο Ηρακλής Παπαδάτος επιδεικνύοντας ένα περίστροφο ιταλικού τύπου, έβαλε το δάχτυλό του στη σκανδάλη πιστεύοντας ότι η θαλάμη του όπλου ήταν άδεια και τότε έγινε εκπυρσοκρότηση. Όλοι οι παρευρισκόμενοι αναστατώθηκαν. Η σφαίρα αφού τρύπησε το παντελόνι του ενός από αυτούς, χώθηκε στον τοίχο. Ο Γεώργιος Ζερβουδάκης προσπάθησε να εξαφανίσει κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο και οι υπόλοιποι έτρεξαν να διαφύγουν από διάφορες εξόδους. 

Το καλοκαίρι του 1942 η Χ συνεργάστηκε με τον θρυλικό Ελληνοπολωνό Γεώργιο Ιβάνωφ για την ανατίναξη των καυσίμων στο αεροδρόμιο του Τατοϊου. 

Το Μάρτιο του 1943 κάποια μέλη της Χ έγραψαν με μπλε μπογιά μερικά συνθήματα σε δρόμους και τοίχους σπιτιών της Αθήνας. 

Η οργάνωση είχε ασύρματη επικοινωνία με το ΣΜΑ (Στρατηγείο Μέσης Ανατολής).Τον Απρίλιο του 1942 ο Ζαφείρης Βάλβης, πολιτικός σύμβουλος της Χ, πήγε στο Κάιρο για να συναντηθεί με τον Εμμανουήλ Τσουδερό και να του ζητήσει όπλα. Όμως, επέστρεψε άπρακτος στην Ελλάδα. 

Ο Α. Χατζηαναστασίου στο βιβλίο του αναφέρει ένα περιστατικό αρπαγής όπλων από αποθήκη του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ στην περιοχή του Βύρωνα χάρη σε ένα ύπουλο σχέδιο που κατέστρωσε ο χίτης Νίκος Παπαγεωργίου.

Ο Παπαγεωργίου παρακάλεσε τον Γρίβα να ζητήσει από το Νίκο Μπουραντά, διοικητή του μηχανοκίνητου σώματος της ασφάλειας, να κάνει έφοδο σε σπίτι της Καισαριανής όπου βρίσκονταν πυρομαχικά της οργάνωσης Ο.Π.Λ.Α. (ένοπλη οργάνωση του ΚΚΕ), ταυτόχρονα με την έφοδο της Χ στην αποθήκη στο Βύρωνα.

Έτσι οι άνδρες τους ΕΑΜ – ΕΛΑΣ θα αιφνιδιάζονταν και θα ήταν απασχολημένοι σε δύο διαφορετικά μέτωπα. Ο Μπουραντάς, φανατικός εχθρός του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, εκτέλεσε με μεγάλη προθυμία το σχέδιο που του πρότεινε ο Γρίβας, διευκολύνοντας έτσι το έργο της Χ. Έτσι, η ομάδα του Παπαγεωργίου μπόρεσε να αρπάξει από τη μυστική αποθήκη του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ στο Βύρωνα περίπου 70 περίστροφα και 11 χειροβομβίδες. 

Η οργάνωση συχνά χρησιμοποιούσε τις στενές σχέσεις που είχε με σημαντικά κομμάτια του κατοχικού κρατικού μηχανισμού (π.χ. χωροφυλακή και Ειδική Ασφάλεια) προς όφελός της. Επίσης, είχε αρμονική συνεργασία με αξιωματικούς της Αστυνομίας Πόλεων, οι οποίοι φρόντιζαν να διευκολύνουν το έργο της. 

Ο Ιάσονας Χανδρινός σε δημοσίευμά του στο περιοδικό «Ιστορικά Θέματα» (τεύχος 112, Μάρτιος 2012) σημειώνει ότι : « […] ήταν κοινό μυστικό στην κατεχόμενη Ελλάδα πως οι χίτες αποτελούσαν τους καλύτερους συμμάχους και πληροφοριοδότες των ταγματασφαλιτών, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεών τους με τους ‘‘αντάρτες πόλης’’ του ΕΛΑΣ στις συνοικίες της Αθήνας. Κάνοντας ένα βήμα παραπάνω, πολλά μέλη της οργάνωσης θα εγγραφούν στην αναδιοργανωμένη, διαβόητη Διεύθυνση Ειδικής Ασφάλειας (τον κλάδο της Χωροφυλακής που ασχολείτο αποκλειστικά με τη δίωξη κομμουνιστών ήδη από το Μεσοπόλεμο) ως ‘’χωροφύλακες άνευ θητείας’’, συμμετέχοντας είτε ως πληροφοριοδότες είτε ως οπλίτες είτε ως εκτελεστές στο ανθρωποκυνηγητό που είχαν εξαπολύσει οι γερμανικές και ελληνικές αρχές κατοχής εναντίον των αντιστασιακών του ΕΑΜ στην Αθήνα και τον Πειραιά.» . 

Οι σκοτεινές σελίδες της ιστορίας της Χ 

Ο Βρετανός Κρις Γουντχάουζ, αρχηγός της Συμμαχικής Αποστολής στην κατεχόμενη Ελλάδα, είχε πολλές γνώσεις πάνω σε θέματα ελληνικών ένοπλων οργανώσεων, λόγω της θέσης που κατείχε.

Ας δούμε λοιπόν, τι αναφέρει σχετικά με την Χ στο βιβλίο που είχε γράψει :

«το σώμα αυτό [δηλαδή η οργάνωση Χ] που αργότερον έγινε γνωστόν ως το όργανον αμέσου δράσεως της βασιλικής δεξιάς υπό την αρχηγίαν του συνταγματάρχου Γρίβα, ισχυρίσθη ότι υπήρξε κίνημα αντιστάσεως κατά την κατοχήν. Εάν ο ισχυρισμός αυτός είναι αληθής, η Χ θα εταξεινομείτο ως η μόνη οργάνωσις της Δεξιάς που έδρα τότε εν Αθήναις, εις την πραγματικότητα όμως ήτο άγνωστος μέχρι ολίγου προ της αποχωρήσεως των Γερμανών.

Αλλά και τότε ακόμη το όνομά της δεν εσήμαινε τίποτε σχετιζόμενον με την αντίστασιν. Μόνον κατά τα αμέσως μετά τον πόλεμο έτη, απέκτησε τη σημασία μιας Κου Κλουξ Κλαν». 

Η μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ της Χ και της ΟΠΛΑ 

Το Νοέμβριο του 1943 έκανε την εμφάνισή της μια μεγάλη αντιπαλότητα. Δύο θανάσιμοι εχθροί, η Χ και η ΟΠΛΑ βρέθηκαν σε ένοπλη διαμάχη, η οποία είχε και χαρακτηριστικά μιας ιδεολογικοπολιτικής αναμέτρησης. Οι ανοιχτοί πολιτικοί λογαριασμοί μεταξύ των δύο οργανώσεων έδωσαν τη θέση τους στα όπλα. Το αποτέλεσμα ήταν ένας μεγάλος αριθμός νεκρών. 

Η Ο.Π.Λ.Α. (Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα) ήταν μια ένοπλη μυστική οργάνωση του ΚΚΕ που ιδρύθηκε στα χρόνια της κατοχής και που επεδίωκε να παίξει το ρόλο του λαϊκού τιμωρού και του εκδικητή. Λίγο καιρό αργότερα η ΟΠΛΑ εκτέλεσε τον Ηλία Ρογκάκο, δραστήριο μέλος της Χ (1 Δεκεμβρίου 1943). Ο πόλεμος μεταξύ των δύο οργανώσεων πήρε μεγάλες διαστάσεις και βάφτηκε με άφθονο αίμα. 

Τα Δεκεμβριανά του 1944 

Όπως φάνηκε και από τα παραπάνω, η Χ κατά την κατοχή δεν είχε στο ενεργητικό της ούτε μια μάχη εναντίον των Γερμανών, των Ιταλών ή των Ταγμάτων Ασφαλείας. Φαίνεται ότι η οργάνωση κυριολεκτικά ζούσε και ανέπνεε για την περίοδο της μετακατοχικής Ελλάδας. Για τη χρονική στιγμή κατά την οποία, στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα, θα γινόταν μια εμφύλια σύρραξη. 

Από τη μια πλευρά η αντιστασιακή οργάνωση ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και η αριστερή παράταξη και από την άλλη η κυβέρνηση του Καϊρου, οι Έλληνες δωσίλογοι πολιτικοί, ο βασιλιάς, οι ταγματασφαλίτες (γερμανοτσολιάδες), οι χωροφύλακες, η Χ, η ΡΑΝ και άλλες ένοπλες ομάδες που μισούσαν το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. 

Αυτή η στιγμή δεν άργησε να έρθει. Ήταν τα Δεκεμβριανά του 1944 ή αλλιώς η μάχη της Αθήνας.

Τότε ήταν η πρώτη φορά που η Χ έκανε αισθητή την παρουσία της. Το Σεπτέμβριο του 1944 η κυβέρνηση του Καϊρου διόρισε το Σπηλιωτόπουλο (ηγετικό στέλεχος της ΡΑΝ) Στρατιωτικό Διοικητή Αττικής. Τότε η Χ έσπευσε γρήγορα να τεθεί υπό της διαταγές του Σπηλιωτόπουλου. Έλαβε την εντολή σχηματισμού του 1ου Συντάγματος Πεζικού και την εντολή να πάει στην περιοχή των Μεσογείων και να παραλάβει οπλισμό που προοριζόταν για την αστυνομία και τη χωροφυλακή. 

Η Χ πήρε μέρος σε διάφορες μάχες στην περιοχή του Θησείου και στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, πολεμώντας με προθυμία στο πλευρό των Άγγλων, των χωροφυλάκων και διαφόρων πρώην ταγματασφαλιτών εναντίον των ανταρτών της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. 

Στις 4 Δεκεμβρίου 1944, ο ΕΛΑΣ αποφάσισε να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς του με τους «νεροχίτες» (ή μοναρχοφασίστες), όπως αποκαλούσε τα μέλη της Χ. Περίπου 500 αντάρτες από τα Τάγματα του ΕΛΑΣ Καλλιθέας και Ταύρου επιτέθηκαν το πρωί και κατέλαβαν το λόφο της Πνύκας. Μέχρι το μεσημέρι είχαν καταλάβει τα φυλάκια της Χ στην οδό Αιγινήτου και του Αστεροσκοπείου. Οι χίτες υπερασπιστές των δύο φυλακίων στην οδό Αποστόλου Παύλου δέχτηκαν καταιγιστικά πυρά και αναγκάστηκαν τελικά να υποχωρήσουν στο κτίριο του Θ’ Αστυνομικού Τμήματος, το οποίο κάλυπτε ένα βρετανικό άρμα. 

Σχετικά με τη Δεκεμβριανή σύγκρουση, ο συγγραφέας David Close αναφέρει ότι : «Το αποτέλεσμα της μάχης των Δεκεμβριανών του 1944 κρίθηκε τελικά από την τεράστια υπεροχή σε άντρες και πολεμικό υλικό των βρετανικών και των ελληνικών κυβερνητικών δυνάμεων. Είκοσι δύο τάγματα Εθνοφυλακής ήταν διαθέσιμα στις 29 του μήνα, και κάθε τριάντα έξι ώρες σχηματιζόταν κι ένα καινούριο τάγμα. Οι ενισχύσεις που είχαν λάβει οι Βρετανοί μέχρι τις 25 Δεκεμβρίου 1944, περιλάμβαναν δυο ολόκληρες μεραρχίες, μια ταξιαρχία και αρκετά τάγματα. Πολεμικά αεροπλάνα, πολεμικά πλοία και τανκς -ο ΕΛΑΣ δεν διέθετε τίποτα από αυτά- χρησιμοποιήθηκαν εντατικά. Ως τις 18 Ιανουαρίου [1945], είχαν φτάσει συνολικά στην Ελλάδα 75.000 περίπου Άγγλοι.» και προσθέτει : «Κι από τις 18 Δεκεμβρίου [1944] ήδη, οι Άγγλοι είχαν μια άνετη υπεροχή στην πρωτεύουσα κι ήταν σε θέση να περάσουν στην αντεπίθεση. Κατά τον υπόλοιπο μήνα, ο ΕΛΑΣ προέβαλε σκληρή αλλά καταδικασμένη αντίσταση σε διάφορα μέρη της Αθήνας και του Πειραιά. » 

Το παρακράτος της «Χ» μετά τη Βάρκιζα 

Αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας (1945), η ακροδεξιά οργάνωση Χ φρόντισε να δείξει προς τα έξω ότι «σταματάει» την ένοπλη δράση της. Στην πραγματικότητα αυτό ήταν απλώς μια έντεχνη προσπάθεια με σκοπό να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου. Φόρεσε τον πολιτικό μανδύα (δηλαδή μετατράπηκε σε πολιτικό κόμμα) και παράλληλα έκρυψε σε διάφορα σημεία τα όπλα και τα πυρομαχικά της, έτοιμοι για να ξαναρχίσει (ακόμα περισσότερο απροκάλυπτα) τις δολοφονίες διαφόρων αντιστασιακών του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ και διαφόρων στελεχών και οπαδών της αριστεράς. Λειτούργησε ως παρακρατική συμμορία, δρώντας ανεξέλεγκτα και χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν. Αξίζει να αναφέρουμε ότι διάφοροι χίτες συνήθιζαν να αρπάζουν περιουσιακά στοιχεία δολοφονημένων κομμουνιστών. 

Μετά τη Βάρκιζα, τα μέλη της Χ επάνδρωσαν το 143ο Τάγμα Εθνοφυλακής. 

Ο ίδιος ο φανατικός οπαδός και στενός συνεργάτης του Γρίβα Σπύρος Παπαγεωργίου ομολογεί (χωρίς κανένα ίχνος ντροπής) στο βιβλίο που έγραψε ότι η Χ στη μετά Βάρκιζα εποχή, όχι μόνο δεν παρέδωσε τον οπλισμό της, αλλά τον έκρυψε για να τον χρησιμοποιήσει κατά των πολιτικών της αντιπάλων. Συγκεκριμένα, αναφέρει τα εξής : «Γι’ αυτό και τυπικώς μόνον αυτοδιελύθη [η οργάνωση Χ]. Στην πραγματικότητα συνέχισε να οργανώνεται και να διατηρεί συμπαγείς τις δυνάμεις της. Βεβαίως οι χίτες έδωσαν πολιτική τροπή και έκφραση στον αγώνα τους, αλλά συνέχισαν να διατηρούν τη στρατιωτική δομή τους. Λόγοι προνοητικότητας τους έκαμαν να μην παραδώσουν τον οπλισμό τους, αλλά να τον φυλάξουν για κάθε ενδεχόμενο.» ! 

Επίσης, παραδέχεται στο βιβλίο του ότι «Κατά τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια οι χίτες των Αθηνών στην πλειοψηφία τους οπλοφορούσαν». 

Μερικά χρόνια αργότερα, διάφορα μέλη της Χ πήραν μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο (1946 – 1949). Την περίοδο 1945 – 1948, οι ένοπλες ομάδες της Χ και της ΕΑΟΚ (η οποία ιδρύθηκε το 1946 από τον Ταγματασφαλίτη Πάνο Κατσαρέα) πραγματοποίησαν δολοφονίες ακόμα και ανηλίκων παιδιών , καθώς και γυναικών στην Πελοπόννησο. Μιλάμε για πολυάριθμες κτηνωδίες, οι οποίες έμειναν στην ιστορία. 

[ Θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι ο συγγραφέας Σπύρος Παπαγεωργίου υπήρξε μέλος της οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’. Ήταν συνεργάτης του Γρίβα για πολλά χρόνια. Συνεργάτες του Γρίβα μέχρι το 1974 ήταν και τα αδέλφια Κ. Ευσταθόπουλος και Μιχ. Ευσταθόπουλος ] . 

Η κατάθεση του Κώστα Πολύζου στο Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων 

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, δημιουργήθηκαν Ειδικά Δικαστήρια Δωσιλόγων. Σε ένα από αυτά παρέστη και ο Κώστας Πολύζος, μέλος της Χ, για να καταθέσει ως μάρτυρας. Παραθέτουμε παρακάτω απόσπασμα ενός αποκαλυπτικού διαλόγου. 

ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Πως οι Γερμανοί τους απέλυσαν [τους συλληφθέντες χίτες] από το κρατητήριο, αφού είχαν όπλα; Γιατί οι Γερμανοί καταδίκαζαν σε θάνατο όσους οπλοφορούσαν. 

ΠΟΛΥΖΟΣ: Μα ήξεραν ότι ήταν εθνικιστές. Και εμάς τους εθνικόφρονας δεν μας πείραζαν οι Γερμανοί. 

ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να μας πείτε ποιες εθνικές ή πατριωτικές πράξεις εκτέλεσαν τα μέλη της οργάνωσης σας την περίοδο της κατοχής; 

ΠΟΛΥΖΟΣ: Πολλές, αλλά δεν έχω τα στοιχεία μαζί μου. 

ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Οι Γερμανοί εκτέλεσαν ποτέ κανέναν δικό σας; 

ΠΟΛΥΖΟΣ: Ναι. Σκότωσαν έναν δικό μας στο Κολωνάκι τον Οκτώβριο. Δεν ενθυμούμαι όμως το όνομά του. 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ: Είχε η οργάνωσή σας συνεργασία με την Ειδική Ασφάλεια; 

ΠΟΛΥΖΟΣ: Ναι 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ: Την συνεργασία την γνώριζαν οι Γερμανοί; 

ΠΟΛΥΖΟΣ: Οχι, γιατί θα μας συλλαμβάνανε και εμάς και αυτούς. 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ: Και όμως κ. μάρτυς υπάρχει έγγραφο της Ειδικής Ασφάλειας της 24/4/1944 υπ. Αριθμόν 4/83 που αποδεικνύει πως την συνεργασία σας με την Ειδική όπως και την ύπαρξη αυτού του εγγράφου την γνώριζαν οι Γερμανοί. Πως εξηγείται αυτό; 

Η συμμετοχή της Χ σε εκλογές και η παταγώδης αποτυχία της 

Ο Γρίβας αφού πρώτα κατηγόρησε τους πολιτικούς ως «αδίστακτους καρπωτές των αγώνων των πραγματικών αγωνιστών», στη συνέχεια αποφάσισε να πάρει και αυτός μέρος στην πολιτική σκηνή της Ελλάδα, φτιάχνοντας το δικό του κόμμα, δηλαδή αυτό της Χ με τον τίτλο «Εθνικό Κόμμα Χιτών», για να ικανοποιήσει τις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο χίτης Όμηρος Παπαδόπουλος είχε πει ότι ο Γρίβας είχε δεχθεί πρόταση να πολιτευτεί με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1946. Αποδέχθηκε την συγκεκριμένη πρόταση, αλλά η ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος, λίγες μέρες αργότερα μετάνιωσε και ακύρωσε τη συμφωνία. 

Το 1946 το Κόμμα των Χιτών, ενόψει του προγραμματισμένου δημοψηφίσματος για το πολιτειακό ζήτημα, κυκλοφόρησε μια φιλοβασιλική προκήρυξη, η οποία έκλεινε με τη φράση «Όλοι για την επάνοδον του βασιλιά μας». Από την πλευρά τους, οι χίτες, έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για την επάνοδο του Γεωργίου Β’ στο θρόνο. Άσκησαν εκτεταμένη βία και τρομοκρατία εις βάρος διαφόρων αντιβασιλικών ψηφοφόρων με σκοπό να νοθεύσουν το αποτέλεσμα της κάλπης. 

Παραθέτουμε τα αποτελέσματα του Κόμματος των Χιτών στις βουλευτικές εκλογές. 

Εκλογές Μαρτίου 1946 : πήρε 1.848 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 0,17 % 

Εκλογές Μαρτίου 1950 : πήρε 14.256 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 0,84 % 

Κατά συνέπεια δεν μπόρεσε να εκλέξει ούτε ένα βουλευτή. 

Η εγκληματική δράση του συμμορίτη Μαγγανά, φανατικού οπαδού της «Χ» 

Τον Ιανουάριο του 1946, ένας αυτοαποκαλούμενος χίτης με το όνομα Βαγγέλης Μαγγανάς, μάζεψε την ένοπλη (παρακρατική) συμμορία του και κατέλαβε την πόλη της Καλαμάτας, καταλύοντας τις αρχές, ποδοπατώντας κάθε έννοια νομιμότητας και ελευθερώνοντας 32 φυλακισμένους δεξιούς (οι οποίοι εμπλέκονταν στη δολοφονική επίθεση με περίστροφα και χειροβομβίδες εναντίον καφενείου αριστερών, με αποτέλεσμα 2 νεκρούς και 4 τραυματίες). Ο αιμοσταγής συμμορίτης Μαγγανάς όμως, δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτές τις παρανομίες. Προχώρησε και στην απελευθέρωση περίπου 15 δοσιλόγων (δηλαδή Ελλήνων που συνεργάστηκαν με τους γερμανούς κατακτητές) από τα κρατητήρια αστυνομικού τμήματος και μετά αποπειράθηκε να αφαιρέσει (χωρίς αποτυχία) από τα ανακριτικά γραφεία τις δικογραφίες των δωσιλόγων. 

Επίσης, κατέστρεψε ένα τυπογραφείο αριστερών εντύπων και μετά συνέλαβε περίπου 100 άοπλους αριστερούς πολίτες. Κατέφυγε στα γύρω βουνά μαζί με τους άνδρες της συμμορίας του και εκτέλεσε 14 αριστερούς. Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες ήταν και ο Θ. Κορμάς, δικηγόρος και μέλος του ΕΑΜ. 

Τα αποσπάσματα της χωροφυλακής που στάλθηκαν στην Καλαμάτα για την καταδίωξη της συμμορίας του Μαγγανά, όχι απλά δεν την καταδίωξαν, αλλά έστησαν διασκέδαση μαζί της. Έψησαν μάλιστα και έναν αμνό και χόρεψαν με τους ακροδεξιούς συμμορίτες. Οι σχέσεις συνεργασίας του στρατού και της χωροφυλακής με τις παρακρατικές συμμορίες των «χιτών» αποτελούσαν καθημερινό φαινόμενο. [Οι περισσότερες από τις ένοπλες ακροδεξιές συμμορίες απορροφήθηκαν από επίσημες δυνάμεις του κράτους, ιδίως από τις δυνάμεις τοπικής εθνοφυλακής (γνωστές στην αρχή ως ΜΑΥ ή ΜΑΔ και στη συνέχεια ως ΜΕΑ ή ΤΕΑ) που ιδρύθηκαν από το στρατό σε συνεργασία με το υπουργείο Εσωτερικών, από τον Οκτώβριο του 1946.] . 

Αξίζει να κάνουμε κάποιες διευκρινήσεις :

1) ο ένοπλος συμμορίτης Μαγγανάς, κατά τη διάρκεια της κατοχής είχε ενταχθεί στα Τάγματα Ασφαλείας, δηλαδή ήταν ένας από τους Έλληνες που εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές και συνεργάστηκαν μαζί τους.

2) ο Μαγγανάς δεν υπήρξε μέλος της Χ. Υπήρξε φανατικός οπαδός της Χ και αυτοχαρακτηριζόταν χίτης. Ο Γρίβας φοβούμενος το πολιτικό κόστος και την αρνητική δημοσιότητα, φρόντισε να κρατήσει κάποιες αποστάσεις από τη δράση του Μαγγανά. Όμως, η ιστορική αλήθεια είναι ότι ολόκληρη η οργάνωση Χ υποστήριξε και ηθικά και έμπρακτα τον Μαγγανά. Ο ίδιος ο Σπύρος Παπαγεωργίου που ήταν συνεργάτης του Γρίβα, παραδέχεται στο βιβλίο του ότι : «Η αλήθεια, ακόμη, είναι ότι παρά το γεγονός ότι η Χ διαχώρισε τη θέση της από τη δράση του Μαγγανά, του είχε παράσχει πολιτική και νομική στήριξη. » !

Άλλωστε, ένας από τους συνηγόρους υπεράσπισης του Μαγγανά ήταν ο χίτης Δ. Κοσμόπουλος. Επίσης, ο Παπαγεωργίου δεν κρύβει τον μεγάλο θαυμασμό του προς το συμμορίτη εγκληματία Μαγγανά, παραθέτοντας μια εικόνα του στη σελίδα 513 του βιβλίου του και γράφοντας ως λεζάντα «Ο θρυλικός χίτης Βαγγέλης Μαγγανάς» (!) 

Μετά τα αιματηρά γεγονότα της Καλαμάτας, ο παρακρατικός συμμορίτης Μαγγανάς συνέχισε απτόητος την εγκληματική του δράση. Στις 18-3-1946 σκότωσε ένα άτομο και τραυμάτισε άλλα τρία, τον Απρίλιο σκότωσε ένα άτομο και τραυμάτισε άλλο ένα, ενώ στις 17-5-1946 εκτέλεσε 3 άτομα που ήταν αντάρτες. 

Η λευκή τρομοκρατία του 1945-1946 και το παρακράτος της «Χ» 

Σχετικά με τη λευκή τρομοκρατία του 1945 – 1946 και το ακροδεξιό παρακράτος ο συγγραφέας Σόλων Γρηγοριάδης αναφέρει : «Δεν είναι καθόλου λοιπόν παράδοξο ότι, υπό τις συνθήκες αυτές, στην ύπαιθρο δέσποζε η παρακρατική εξουσία, η οποία καμιά φορά μάλιστα έσπευδε να ανακηρύξει την Ελλάδα βασίλειο.» . Στη συνέχεια παραθέτει ένα αποκαλυπτικό έγγραφο της Χ, του έτους 1945 (δηλαδή ένα χρόνο πριν το δημοψήφισμα), που δείχνει ότι η οργάνωση επέβαλε όποιες απαγορεύσεις ήθελε στους πολίτες αντίπαλης ιδεολογίας. Το έγγραφο είναι το ακόλουθο. 

« Βασίλειον της Ελλάδος 

Εθνική Πολιτική Οργάνωσις Χ 

Πελλάνας (Λακωνίας) 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ 

Ανακοινούμεν ότι απαγορεύεται η κυκλοφορία των ατόμων των ανηκόντων εις το κομμουνιστικόν κόμμα πέραν της 7ης εσπερινής και μέχρι της 6ης πρωϊνής. Επίσης απαγορεύεται η μετακίνησις παντός κομμουνιστού ανδρός ή γυναικός άνευ αδείας της Χ. Πας συλλαμβανόμενος άνευ αδείας, θα οδηγείται εις την αρμοδίαν αρχήν. 

Εν Πελλάνα τη 20-10-1945 

Ο Τμηματάρχης 

Γ. Παπαζήσης » . 

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι μέλη της Χ πρωτοστατούσαν σε συλλήψεις αριστερών και αντιστασιακών του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ, εκτελέσεις, βιασμούς και βασανιστήρια. Επίσης, μέσα στις δραστηριότητές τους περιλαμβανόταν και η επίθεση σε κτίρια αριστερών, τυπογραφεία του εαμικού χώρου κτλ και η πρόκληση υλικών ζημιών. 

Η λευκή τρομοκρατία σύμφωνα με τον David Close. 

Σχετικά με την κατάσταση που επικρατούσε στη μεταβαρκιζιανή περίοδο, ο συγγραφέας David Close σημειώνει τα εξής : 

« Τον καιρό της Βάρκιζας, στην Εθνοφυλακή υπηρετούσαν κυρίως εθελοντές που είχαν στρατολογηθεί για να πολεμήσουν τον ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά, κι ανάμεσά τους βρίσκονταν Χίτες και πρώην Ταγματασφαλίτες. Στη συνέχεια, ο αριθμός τους αυξήθηκε από εφέδρους παλαιότερων σειρών που τους καλούσαν ο στρατός κι η αστυνομία, και φρόντιζαν να απορρίπτονται οι αριστεροί και να παίρνονται οι σίγουροι αντικομμουνιστές. Τα «Αθηναϊκά Τάγματα» της Εθνοφυλακής ακολουθούσαν τα αγγλικά στρατεύματα στις επαρχίες, όπου συγκροτούσαν καινούρια τάγματα. Ως τον Μάιο, η Εθνοφυλακή είχε εγκατασταθεί σ’ όλες τις περιοχές, και σύντομα έφτασε τους 60.000 άντρες. Οι περισσότεροι δρούσαν στις δικές τους περιοχές και εκμεταλλεύονταν τη θέση τους για να συνεχίσουν παλιές βεντέτες, κυρίως ενάντια σε Εαμίτες των οποίων λεηλατούσαν τα γραφεία και τα τυπογραφεία. 

Με αυτούς τους τρόπους, το συνολικό μέγεθος της χωροφυλακής διογκώθηκε σαν μανιτάρι μέσα σ’ ένα χρόνο από τη Βάρκιζα, κι έφτασε τις 23.000 άντρες, ενώ και η δύναμη της Αστυνομίας Πόλεων που δρούσε κυρίως στην Αθήνα και τον Πειραιά, αυξήθηκε από 4.500 (όσο περίπου ήταν και πριν από τον πόλεμο), σε 6.500. 

Μετά τη Βάρκιζα, η αστυνομία απέκτησε την τάση να φέρεται κτηνωδώς απέναντι στο ΕΑΜ και γενικά να δικαιολογεί ή ακόμα να συμμετέχει στις βίαιες ενέργειες συμμοριών ή των Εθνοφυλάκων. Τον κύριο ρόλο στην καταδίωξη της Αριστεράς ανέλαβαν συμμορίες ατάκτων που κατέφυγαν σε αντεκδικήσεις και εκβιασμούς, και πολιτικές οργανώσεις όπως η «Χ».

Σε μερικές περιοχές, όπως η Κρήτη, η νότια Πελοπόννησος και η Θεσσαλία, οι αντικομμουνιστικές συμμορίες ήταν περισσότερες από τις επίσημες δυνάμεις ασφαλείας μέχρι το τέλος του 1946 ή και αργότερα ακόμα. […] Οι επίσημες δυνάμεις ασφαλείας βοηθούσαν τις δεύτερες [δηλαδή τις παρακρατικές συμμορίες] διανέμοντάς τους όπλα σε μεγάλες ποσότητες (15.000 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1946 σύμφωνα με αγγλικούς υπολογισμούς), από τις κρυψώνες όπλων του ΕΛΑΣ που ανακαλύπτονταν. Κι όπως στο μεταξύ οι επίσημες δυνάμεις εξοπλίζονταν από τους Άγγλους, τα όπλα ήταν ένα από τα ελάχιστα αγαθά που βρίσκονταν σε αφθονία στην Ελλάδα. 

Οι συμμορίες διατηρούσαν συνήθως φιλικές σχέσεις με τις επίσημες δυνάμεις, κι ανάμεσά τους γινόταν συνεχής ανταλλαγή μελών.

Μερικοί συμμορίτες* όπως οι Κατσαρέας, Ζάρας και Αντόν Τσαούς ήταν παλιοί αξιωματικοί του στρατού ή της αστυνομίας, ενώ άλλοι πήραν αργότερα στρατιωτικούς βαθμούς. Στην Ήπειρο, την Εθνοφυλακή αποτελούσαν αποκλειστικώς μέλη του ΕΔΕΣ. Και στην Πελοπόννησο, πολλοί συμμορίτες κατατάχθηκαν στην Εθνοφυλακή κι αργότερα στη χωροφυλακή ή τις MAY, σαν έφεδροι του στρατού που ήταν. Ακόμα και στην περίοδο των κεντρώων κυβερνήσεων και κάτω από τη βρετανική καθοδήγηση, στα 1945-6, οι αρχές ελάχιστες προσπάθειες κατέβαλαν για να υποτάξουν τις συμμορίες.» . 

Σχετικά με την οργάνωση Χ, ο David Close αναφέρει τα εξής :

«Μετά τη Βάρκιζα, πολλές οργανώσεις και συμμορίες ενθαρρύνονταν από πράκτορες της «Χ» να συνάψουν σχέσεις με τη δική τους οργάνωση. Η «Χ» στρατολογούσε επίσης άφθονα μέλη από τις επίσημες δυνάμεις ασφαλείας. Τον Σεπτέμβριο, λόγου χάρη, αναφέρθηκε ότι ανήκαν στην «Χ» 500 χωροφύλακες της Θεσσαλονίκης, που φρουρούσαν για λογαριασμό της μεγάλες ποσότητες όπλων. Ο Γρίβας, ο αρχηγός της «Χ», συνεργαζόταν στενά με τον Κωνσταντίνο Βεντήρη ο οποίος, σύμφωνα με την αμερικανική πρεσβεία, ήταν αρχηγός του «εσωτερικού μυστικού κύκλου» του Γενικού Επιτελείου. Ο Γρίβας συνεργαζόταν, επίσης, ως ένα βαθμό, με ηγέτες του Λαϊκού Κόμματος, που εξελισσόταν στο ισχυρότερο κόμμα μεταξύ των επαγγελματιών πολιτικών.

Έτσι, η « Χ» συνδεόταν μ ε όλους τους κλάδους της Δεξιάς, και μπορεί να συντόνιζε τις δραστηριότητές τους. Αμερικανοί παρατηρητές, για παράδειγμα, πίστευαν ότι έδινε συστηματικό χαρακτήρα, σε ορισμένες περιοχές, στους διωγμούς που εξαπέλυαν η αστυνομία και η Εθνοφρουρά. » . 

ΗΦΑΙΣΤΟΣ

Η πρόταση για GREXIT

από Analyst Team

Εάν η διαγραφή θα ήταν της τάξης του 50% του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε το υπόλοιπο να είναι κάτω του 100% του ΑΕΠ, καθώς επίσης εάν το χρέος που θα απέμενε θα μας επιτρεπόταν να πληρώνεται σε δραχμές, τότε θα είχε νόημα να συζητηθεί πολύ σοβαρά – έτσι ώστε να εκπονηθεί ένα σχέδιο, με κάθε λεπτομέρεια.

.

«Διαγραφή χρέους της Ελλάδας και μετά αντίο. Το ΔΝΤ απειλεί να αποχωρήσει από τη στήριξη της Ελλάδας. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να είναι η αφετηρία μίας έντιμης συζήτησης, σχετικά με μία γενναιόδωρη διαγραφή μέρους των δημοσίων χρεών της Ελλάδας – όταν η χώρα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη» (πηγή).

.

Άρθρο

Όπως έχουμε ήδη τονίσει, οι Γερμανοί έχουν έναν ειδικό τρόπο εκπαίδευσης των σκυλιών τους, έτσι ώστε να τους υπακούουν (άρθρο) – κάτι που τεκμηριώθηκε ξανά χθες, με την έγκριση μόλις 1,1 δις € αντί των συμφωνηθέντων 2,8 δις €, για να παραμένει πεινασμένο το σκυλί και να αποδέχεται ότι του ζητήσει ο κύριος του.

Εν προκειμένω, τα ζητούμενα από το σκυλί είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η λεηλασία μεγάλου μέρους της ιδιωτικής μέσω κατασχέσεων και πλειστηριασμών, η μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα φθηνού εργατικού δυναμικού, όπως η Πορτογαλία (ανάλυση), η πλήρης υποταγή της κοκ.

Από την άλλη πλευρά όμως, προσφέρεται στη χώρα μας η ευκαιρία να ζητήσει μία γενναιόδωρη διαγραφή του δημοσίου χρέους της, με αντάλλαγμα την επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα – κάτι που θυμίζει σε κάποιο βαθμό ένα κείμενο μας από το παρελθόν (το σενάριο της δραχμής), το οποίο αναφερόταν σε μία τέτοια πιθανότητα.

Ειδικότερα, εάν η διαγραφή θα ήταν της τάξης του 50% του δημοσίου χρέους (περί τα 170 δις €), έτσι ώστε το υπόλοιπο να είναι κάτω του 100% του ΑΕΠ, καθώς επίσης εάν το χρέος που θα απέμενε θα μας επιτρεπόταν να πληρώνεται σε δραχμές, τότε θα είχε νόημα να συζητηθεί πολύ σοβαρά – έτσι ώστε να εκπονηθεί ένα σχέδιο, με κάθε λεπτομέρεια.

Το σχέδιο αυτό θα συμπεριελάμβανε την αύξηση του ελέγχου των τραπεζών για κάποιο χρονικό διάστημα, τη δημιουργία μίας νέας κεντρικής με ιδιοκτήτη το δημόσιο, τη στήριξη των εξαγωγών με επιδοτήσεις, την ίδρυση μίας τράπεζας επενδύσεων κοκ. –  κατά το επιτυχημένο παράδειγμα των χωρών της ανατολικής Ευρώπης, τη δεκαετία του 1930 (ανάλυση).

Ακόμη και στην περίπτωση αυτή βέβαια θα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πολλά άλλα προβλήματα – ορισμένα από τα οποία έχουμε περιγράψει στο κείμενο μας «τα ερωτηματικά της δραχμής». Μεταξύ αυτών θα ήταν η ραγδαία υποτίμηση της δραχμής, σε επίπεδα που ίσως θα υπερέβαιναν στην αρχή το 80% – αν και υπολογίζουμε πως αργότερα, με κριτήριο το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας μας συγκριτικά με τη Γερμανία, θα σταθεροποιούταν στο 20-30%. Εάν φυσικά δεν κάναμε λάθη, καθώς επίσης εάν δεν δεχόμαστε συναλλαγματικές επιθέσεις – εξασφαλίζοντας επί πλέον τη στήριξη της ΕΚΤ για τα πρώτα χρόνια.

Δυστυχώς υπάρχουν ορισμένοι, οι οποίοι ισχυρίζονται πως η υποτίμηση θα μπορούσε να αποφευχθεί – με τη διατήρηση του νομίσματος μας εκτός του συστήματος του ελεύθερου καθορισμού των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Εάν όμως ήταν δυνατόν να δρομολογηθεί κάτι τέτοιο, δεν θα το υιοθετούσε η Ρωσία, το νόμισμα της οποίας έχει υποστεί μία τεράστια υποτίμηση (γράφημα), μετά τις επιθέσεις που δέχθηκε από τη Δύση; Δεν έχει η Ρωσία πολύ μεγαλύτερες οικονομικές δυνατότητες από την Ελλάδα, μεταξύ των οποίων ένα σχεδόν αμελητέο δημόσιο χρέος; Πώς θα εξυπηρετούσαμε το υπόλοιπο χρέος μας και πως θα εισαγάγαμε, χωρίς ένα ελεύθερα διαπραγματεύσιμο νόμισμα;

Επεξήγηση γραφήματος: Διακύμανση της ισοτιμίας του ρουβλίου.

.

Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά, για να μπορέσει η Ελλάδα να διαπραγματευθεί την έξοδο της από την Ευρωζώνη, με αντάλλαγμα τη διαγραφή χρεών της, θα έπρεπε να διαθέτει εν πρώτοις μία πολύ ικανή κυβέρνηση – η οποία θα ήταν επί πλέον σε θέση να λειτουργήσει σωστά την οικονομία, μετά την υιοθέτηση του εθνικού μας νομίσματος.

Εκτός αυτού, η εν λόγω ικανότατη κυβέρνηση δεν θα είχε καμία απολύτως δυνατότητα επιτυχίας, εάν δεν στηριζόταν από έναν «συνεκτικό» και αποφασισμένο λαό – ο οποίος θα ήταν πρόθυμος να υποστεί τις μεγάλες οδύνες που θα ήταν αναπόφευκτες το πρώτο χρονικό διάστημα.

Στο παράδειγμα της Ρωσίας, εάν ο πρόεδρος Putin δεν είχε τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού του, καθώς επίσης εάν οι Ρώσοι δεν ήταν πρόθυμοι να υποστούν τις οδυνηρές συνέπειες της υποτίμησης του ρουβλίου για να διατηρήσουν την ελευθερία και την εθνική τους ανεξαρτησία, τότε η χώρα θα είχε προ πολλού υποκύψει – πιθανότατα όταν κατέρρευσαν οι τιμές του πετρελαίου, οπότε μειώθηκε η δυνατότητα του δημοσίου να στηρίζει την κοινωνία ή/και όταν η υποτίμηση περιόρισε σε μεγάλο βαθμό την αγοραστική ικανότητα των Πολιτών.

Στα πλαίσια αυτά, το πρώτο που θα όφειλε να κάνει μία ελληνική κυβέρνηση θα ήταν να ενημερώσει με κάθε λεπτομέρεια τους Έλληνες, για όλα όσα θα έπρεπε να υπομείνουν το πρώτο χρονικό διάστημα της εξόδου από την Ευρωζώνη – έτσι ώστε να αποφασίσει τη «συναλλαγή», μόνο εάν κατάφερνε να εξασφαλίσει τη στήριξη των Πολιτών, λέγοντας τους όμως την αλήθεια και χωρίς κανένα απολύτως ψέμα.

Περαιτέρω, έχουμε την άποψη πως κάποια στιγμή θα έλθουμε υποχρεωτικά αντιμέτωποι με το θέμα της υιοθέτησης του εθνικού μας νομίσματος – είτε καταναγκαστικά το 2018, επειδή πολύ δύσκολα θα μας εγκριθεί ένα τέταρτο μνημόνιο αφού δεν θα συμφέρει πια τους δανειστές (άρθρο), είτε εκ των πραγμάτων εξαιτίας ίσως της αποχώρησης της Ιταλίας, οπότε της διάλυσης της Ευρωζώνης.

Τότε όμως θα έχουμε χάσει τη δημόσια περιουσία μας, καθώς επίσης ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής – ενώ θα έχουμε εξαθλιωθεί εντελώς από τις μειώσεις των μισθών, από την ανεργία, από την υπερβολική φορολόγηση κοκ. Παράλληλα το ιδιωτικό μας χρέος (νοικοκυριά) το οποίο δεν ήταν το 2014 πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Γερμανίας (γράφημα), ενώ το 2010 ήταν σχεδόν αμελητέο, θα έχει εκτοξευθεί στα ύψη – όταν την ίδια περίοδο οι τιμές των περιουσιακών μας στοιχείων θα έχουν εξαϋλωθεί.

https://data.oecd.org/chart/4E6S

Επεξήγηση γραφήματος: Χρέος των νοικοκυριών το 2014, ως ποσοστό επί των καθαρών διαθεσίμων εισοδημάτων τους (σύρατε επάνω για να φανούν τα ακριβή ποσοστά). Από αριστερά: Σλοβενία, Σλοβακία, Εσθονία, Αυστρία, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ελλάδα, Φινλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ολλανδία

Επομένως, θα ήταν πολύ πιο πιο ορθολογικό να ασχοληθούμε άμεσα με το θέμα – πόσο μάλλον αφού οι Γερμανοί μας το προτείνουν, έστω έμμεσα μέσω των καθεστωτικών τους ΜΜΕ. Εν ανάγκη, ακόμη και απειλώντας με στάση πληρωμών – πριν ακόμη η χώρα μας μετατραπεί σε ένα αποτυχημένο κράτος, με όλα όσα δεινά κάτι τέτοιο συνοδεύεται.

Το μεγάλο πρόβλημα βέβαια παραμένει. Δηλαδή, η ανάγκη ύπαρξης μίας εξαιρετικά ικανής κυβέρνησης, καθώς επίσης ενός συνεκτικού και αποφασισμένου λαού – ο οποίος να τη στηρίζει ανεπιφύλακτα, πρόθυμος να υποστεί όλες τις συνέπειες της εξόδου από την Ευρωζώνη, συνειδητά και γνωρίζοντας τες. Εάν δεν λυθεί αυτό το πρόβλημα, τότε είναι περιττές οι αναφορές στην έξοδο από την Ευρωζώνη – οπότε η Ελλάδα θα άγεται και θα φέρεται από τα τυχαία γεγονότα, καθώς επίσης από τους δανειστές, έρμαιο της μοίρας της και των διαθέσεων τους.

Νίκος Εγγονόπουλος: «Μπολιβάρ. Ένα ελληνικό ποίημα»

Σαν σήμερα, στις 21 Οκτωβρίου 1910, γεννήθηκε ο σουρεαλιστής ποιητής, ζωγράφος και σκηνογράφος Νίκος Εγγονόπουλος.

Τιμώντας τη μνήμη του, παραθέτουμε εκτενές απόσπασμα από το έργο του «Μπολιβάρ. Ένα ελληνικό ποίημα». Γραμμένο στα χρόνια της Κατοχής, αποτέλεσε έναν ύμνο στον αγώνα των λαών για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους,
για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα,
τα γενναία, τα δυνατά…

Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου,
Για ν’ αρματώσουνε καράβι, ν’ ανοιχτούν, να φύγουνε,
Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι ολόφωτο
μέσ’ στη νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων,
Μ’ ένα σκοπό του ταξιδιού: π ρ ο ς τ’ ά σ τ ρ α

Μπολιβάρ! Όνομα από μέταλλο και ξύλο,
είσουνα ένα λουλούδι μεσ’ στους μπαχτσέδες
της Νότιας Αμερικής.
Είχες όλη την ευγένεια των λουλουδιών
μεσ’ στην καρδιά σου, μεσ’ στα μαλλιά σου, μέσα στο
βλέμμα σου.

Μπολιβάρ! Κράζω τ’ όνομά σου ξαπλωμένος στην
κορφή του βουνού Έρε,
Την πιο ψηλή κορφή της νήσου Ύδρας.
Από δω η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων
του Σαρωνικού, τη Θήβα,
Μέχρι κει κάτω, πέρα απ’ τη Μονεβασιά, το τρανό
Μισίρι,

Αλλά και μέχρι του Παναμά,
της Γκουατεμάλα,  της Νικαράγουα,
του Οντουράς, της Αϊτής,
του Σαν Ντομίγκο, της Βολιβίας,
της Κολομβίας, του Περού, της Βενεζουέλας,
της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας,
Ουρουγουάη, Παραγουάη, του Ισημερινού,
Ακόμη και του Μεξικού.

Είδες για πρώτη φορά το φως στο Καράκας.
Το φως το δικό σου, Μπολιβάρ,
γιατί ως νάρθης η Νότια Αμερική
ολόκληρη ήτανε βυθισμένη στα πικρά σκοτάδια.

Τ’ όνομά σου τώρα είναι δαυλός αναμμένος,
που φωτίζει την Αμερική, και τη Βόρεια και τη Νότια,
και την οικουμένη!
Οι ποταμοί Αμαζόνιος και Ορινόκος πηγάζουν από τα
μάτια σου.
Τα ψηλά βουνά έχουν τις ρίζες στο στέρνο σου,

Η οροσειρά των Άνδεων είναι η ραχοκοκκαλιά σου.
Στην κορφή της κεφαλής σου, παληκαρά, τρέχουν
τ’ ανήμερα άτια και τ’ άγρια βόδια,
Ο πλούτος της Αργεντινής.
Πάνω στην κοιλιά σου εκτείνονται οι απέραντες φυτείες
του καφέ.
Σαν μιλάς φοβεροί σεισμοί ρημάζουνε το παν,

Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας.

 http://vathikokkino.gr

Όταν η Bayer αγόρασε «παρτίδες» γυναικών από το Άουσβιτς

δημοσιεύτηκε στο μωβ

Στις αρχές του περασμένου Αυγούστου, η γερμανική φαρμακευτική και χημική εταιρεία Bayer απέσυρε από την αγορά ένα από τα φάρμακα της κατά της χοληστερόλης. Συνδεδεμένο με ένα άλλο φάρμακο, φέρεται να έχει προκαλέσει το θάνατο περισσότερων από 50 άτομα σε όλο τον κόσμο.

Η παρουσία του ονόματος αυτής της εταιρείας στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ξύπνησε επώδυνες αναμνήσεις.

Στη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος, η Bayer, θυγατρική της χημικής κοινοπραξίας IG Farben (1), προχώρησε πράγματι σε ιατρικά πειράματα σε κρατούμενους, τους οποίους προμηθευόταν κυρίως από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Βρήκαμε στο τεύχος του Φεβρουάριου 1947 του Patriote Résistant (ο Αντιστασιακός Πατριώτης) αποσπάσματα από πέντε επιστολές που απέστειλε ο οίκος Bayer στον διοικητή του στρατοπέδου του Άουσβιτς. Είχαν δημοσιευθεί σε ένα άρθρο που μιλούσε για μερικά από τα αδικήματα της γερμανικής βιομηχανίας κάτω από το ναζισμό  -ενώ γινόταν η δίκη της στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης.

Τα γράμματα, που βρέθηκαν κατά την απελευθέρωση του Άουσβιτς από τον Κόκκινο Στρατό, φέρουν ημερομηνίες Απρίλιος – Μάιος 1943. Απαλλάσσονται από κάθε  σχολιασμό.

Πρώτη επιστολή:
«Για να δοκιμάσουμε ένα υπνωτικό φάρμακο, θα ήταν δυνατόν να μας διαθέσετε μερικές γυναίκες; και κάτω από ποιες συνθήκες; όλες οι διατυπώσεις για τη μεταφορά αυτών των γυναικών θα γίνουν από εμάς».

Δεύτερη επιστολή :
«Σας ενημερώνουμε ότι παραλάβαμε την επιστολή σας. θεωρούμε υπερβολική την τιμή των 200 μάρκων, προσφέρουμε 170 μάρκα ανά υποκείμενο, θα χρειαστούμε 150 γυναίκες».

Τρίτη επιστολή :
 «Εντάξει για την τιμή που συμφωνήθηκε. Επομένως, σας παρακαλούμε να προετοιμάσετε μια παρτίδα 150 υγιών γυναικών τις οποίες θα κανονίσουμε να συλλέξουμε στο εγγύς μέλλον».

 Τέταρτη επιστολή :
«Λάβαμε τη παρτίδα των 150 γυναικών. Η επιλογή σας είναι ικανοποιητική παρότι οι υποκείμενοι είναι πολύ αδύνατοι και αδύναμοι. Θα σας κρατάμε ενήμερους για τα αποτελέσματα των πειραμάτων».

Πέμπτη επιστολή:
 «Τα πειράματα απέτυχαν. Οι υποκείμενοι πέθαναν. Θα σας γράψουμε σύντομα να σας ζητήσουμε να προετοιμάσετε μια άλλη παρτίδα».

Η IG Farben παρείχε στους Ναζί το Zyklon B που χρησιμοποιούταν στους θαλάμους αερίων και χρησιμοποιούσε μαζικά εργατικό δυναμικό από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα εργοστάσια της. Καταδικασμένη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Νυρεμβέργη και μετά σε υποχρεωτική διάλυση, η IG Farben εξακολουθεί σήμερα να έχει νομικό καθεστώς, παρά τη διάλυση της μεταξύ των εταιρειών Bayer, BASF και Hochst.

Βιβλίο: Επιστολές της εταιρείας Bayer στο Άουσβιτς για να αγοράσει γυναίκες για χημικά πειράματα – 31.7.2016
ΠΗΓΗ: http://thesecretrealtruth.blogspot.gr/2016/10/bayer-bayer.html?m=1#ixzz4NLVweKSK

Ο νεοφιλελευθερισμός δημιουργεί μοναξιά. Εξαρθρώνει την κοινωνία

Του Τζορτζ Μόμπιοτ

Θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερη καταδίκη ενός συστήματος από το ότι δημιουργεί επιδημία ψυχικών ασθενειών; Άγχος, στρες, κοινωνική φοβία, διαταραχές που σχετίζονται με τη λήψη τροφής, τάσεις αυτοκαταστροφής και μοναξιά πλήττουν σήμερα ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Τα πιο πρόσφατα συγκλονιστικά στοιχεία για την ψυχική υγεία των παιδιών στην Αγγλία αντανακλούν μια παγκόσμια κρίση. Υπάρχει πλήθος και άλλων, δευτερευόντων, λόγων γι' αυτά τα δεινά, αλλά μου φαίνεται ότι η υποκείμενη αιτία είναι ίδια παντού: τα ανθρώπινα όντα, τα υπερκοινωνικά θηλαστικά, των οποίων ο εγκέφαλος είναι φτιαγμένος για να ανταποκρίνεται σε άλλους ανθρώπους, αποσπώνται, διαχωρίζονται. Η οικονομική και τεχνολογική αλλαγή παίζει μείζονα ρόλο, όπως και η ιδεολογία. Αν και η ευημερία μας συνδέεται αδιάρρηκτα με τις ζωές των άλλων, όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε ακούμε να μας λένε ότι θα ευημερήσουμε μέσω του ανταγωνιστικού ιδιοτελούς συμφέροντος και του ακραίου ατομισμού.

Στη Βρετανία, άνθρωποι που έχουν περάσει όλη τη ζωή τους σε ευχάριστα αίθρια –στο σχολείο, στο κολέγιο, στα μπαρ, στο κοινοβούλιο-- μας διδάσκουν πώς να στεκόμαστε στα δικά μας πόδια. Κάθε έτος που περνάει, το σύστημα εκπαίδευσης γίνεται όλο και πιο βίαια ανταγωνιστικό. Η εξεύρεση δουλειάς είναι καθημερινή μάχη, μέχρι θανάτου σχεδόν, με ένα πλήθος άλλων απελπισμένων ανθρώπων που διαγκωνίζονται για όλο και λιγότερες θέσεις εργασίας. Οι μοντέρνοι επιστάτες των φτωχών τούς αποδίδουν ατομικές ευθύνες για την οικονομική τους κατάσταση. Ατέλειωτοι διαγωνισμοί στην τηλεόραση τροφοδοτούν απίθανες προσδοκίες σαν συμβόλαια αληθινών ευκαιριών.

Ο καταναλωτισμός γεμίζει το κοινωνικό κενό. Όμως, αντί να θεραπεύσει την ασθένεια της απομόνωσης εντείνει τις κοινωνικές συγκρίσεις μέχρι το σημείο που , έχοντας καταναλώσει όλα τα άλλα, αρχίζουμε να κάνουμε θηράματα τους εαυτούς μας. Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης μας φέρνουν πιο κοντά και ταυτόχρονα μας απομακρύνουν, επιτρέποντας να ποσοτικοποιούμε επακριβώς την κοινωνική θέση μας και να βλέπουμε ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν περισσότερους φίλους και οπαδούς από ό,τι εμείς.

Όπως έχει τεκμηριώσει στέρεα η Ράινον Λούσι Κόσλετ, τα κορίτσια και οι νεαρές γυναίκες αλλάζουν συνεχώς τις φωτογραφίες που ανεβάζουν στο διαδίκτυο για να δείχνουν όλο και πιο αρυτίδωτες και αδύνατες. Ορισμένα τηλέφωνα, χρησιμοποιώντας τα περιβάλλοντα “ομορφιάς”, το κάνουν για λογαριασμό σας χωρίς να ρωτούν. Τώρα μπορείτε να γίνετε η δική σας φαντασίωση για το λεπτό σώμα. Καλώς ήλθατε στη μεταχομπσιανή δυστοπία: στον πόλεμο όλων εναντίον του εαυτού τους.

Είναι να απορεί κανείς για το ότι, στους μοναχικούς εσωτερικούς κόσμους όπου το άγγιγμα έχει αντικατασταθεί από το ρετουσάρισμα, αυτές οι νεαρές γυναίκες βυθίζονται στο ψυχικό στρες; Μια πρόσφατη έρευνα στην Αγγλία δείχνει ότι μία στις τέσσερις γυναίκες ηλικίας 16-24 ετών βλάπτει τον εαυτό της και μία στις οκτώ υποφέρει πλέον από τη διαταραχή του μετατραυματικού στρες. Άγχος, κατάθλιψη, φοβίες ή εμμονικός καταναγκασμός πλήττουν το 26% των γυναικών αυτής της ομάδας. Πρόκειται ακριβώς για μια κρίση της δημόσιας υγείας.

Εάν η διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών δεν αντιμετωπίζεται εξίσου σοβαρά με τα σπασμένα ισχία, αυτό οφείλεται στο ότι δεν μπορούμε να τη δούμε. Μια σειρά από εξαιρετικές εργασίες υποδεικνύουν ότι η κοινωνική οδύνη και η φυσική οδύνη γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από τα ίδια νευρικά κυκλώματα. Αυτό μπορεί να εξηγεί το γιατί , σε πολλές γλώσσες, είναι δύσκολο να περιγραφεί η ρήξη των κοινωνικών δεσμών χωρίς να χρησιμοποιηθούν λέξεις που υποδηλώνουν φυσικό πόνο και τραύμα. Τόσο στους ανθρώπους όσο και στα άλλα κοινωνικά θηλαστικά, η κοινωνική επαφή μειώνει τον φυσικό πόνο. Γι' αυτό αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας όταν χτυπάνε: η στοργή είναι ισχυρό αναλγητικό. Τα οπιοειδή ανακουφίζουν τόσο την φυσική αγωνία όσο και το στρες του αποχωρισμού. Ίσως αυτό να εξηγεί τη σχέση ανάμεσα στην κοινωνική απομόνωση και στον εθισμό στα ναρκωτικά.

Πειράματα, τα συμπεράσματα των οποίων δημοσίευσε το περιοδικό Physiology & Behaviour τον περασμένο μήνα, δείχνουν ότι αν τα θηλαστικά είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα στον φυσικό πόνο και την απομόνωση, θα επέλεγαν τον φυσικό πόνο. Οι πίθηκοι καπουτσίνοι που στερούνται τροφή και επαφή επί 22 ώρες περιμένουν να ενωθούν πρώτα με τους συντρόφους τους και μετά τρώνε. Τα παιδιά που τα αντιμετωπίζουν με συναισθηματική αδιαφορία υφίστανται, σύμφωνα με κάποια ευρήματα, χειρότερες συνέπειες στην ψυχική τους υγεία από ό,τι τα παιδιά που βιώνουν συναισθηματική αδιαφορία και φυσική κακοποίηση: όσο κι αν είναι απεχθής, η βία εμπεριέχει προσοχή και επαφή. Η βλάβη που προκαλεί κανείς στον εαυτό του συχνά χρησιμοποιείται σαν μια απόπειρα να ανακουφιστεί από τα ψυχικά δεινά: άλλη μια ένδειξη ότι ο φυσικός πόνος δεν είναι τόσο ισχυρός όσο ο συναισθηματικός πόνος. Το σύστημα των φυλακών που γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτό ισχύει, χρησιμοποιεί ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά βασανιστήρια την απομόνωση.

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να διαπιστώσει κανείς ποιες θα μπορούσαν να είναι οι εξελικτικές αιτίες της κοινωνικής οδύνης. Η επιβίωση των κοινωνικών θηλαστικών ενισχύθηκε τα μέγιστα όταν ανέπτυξαν ακατάλυτους δεσμούς με την υπόλοιπη αγέλη. Τα απομονωμένα και περιθωριοποιημένα ζώα ήταν πιο εύκολη λεία για τα αρπακτικά ή δυσκολεύονταν να βρουν τροφή. Όπως ο φυσικός πόνος μας προστατεύει από το φυσικό τραύμα, ο συναισθηματικός πόνος μας προστατεύει από το κοινωνικό τραύμα. Μας οδηγεί να επανασυνδεθούμε. Όμως, για πολλούς ανθρώπους αυτό είναι σχεδόν αδύνατον.

Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι η κοινωνική απομόνωση συνδέεται στενά με την κατάθλιψη, τις αυτοκτονίες, το άγχος, την αϋπνία, το φόβο και την αίσθηση της απειλής. Περισσότερη έκπληξη προκαλεί η ανακάλυψη του φάσματος των φυσικών ασθενειών που προκαλεί ή επιδεινώνει. Ανάμεσα στους χρονίως μοναχικούς ανθρώπους κοινές είναι η άνοια, η υψηλή αρτηριακή πίεση, οι στεφανιαία νόσος, τα εγκεφαλικά, η χαμηλή αντίσταση στους ιούς, ακόμη και τα ατυχήματα. Η μοναξιά έχει συγκρίσιμο αντίκτυπο στην υγεία με το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα: αυξάνει τον κίνδυνο πρώιμου θανάτου κατά 26% . Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι ενισχύει την παραγωγή της κορτιζόλης, που είναι η ορμόνη του στρες, η οποία καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Μελέτες σε ανθρώπους και ζώα υποδεικνύουν μια αιτία για την πολυφαγία: η απομόνωση μειώνει τον έλεγχο της παρόρμησης, οδηγώντας σε παχυσαρκία. Εφόσον όσοι βρίσκονται στο χαμηλότερο σκαλοπάτι της κοινωνικοοικονομικής κλίμακας είναι πιθανότερο να υποφέρουν από μοναξιά, άραγε δίνεται έτσι μια εξήγηση για τη στενή σχέση της φτώχειας με την παχυσαρκία;

Ο καθένας μπορεί να δει ότι πάει στραβά κάτι πολύ πιο σημαντικό από τα περισσότερα θέματα με τα οποία δυσανασχετούμε. Γιατί λοιπόν εμπλεκόμαστε σ΄ αυτή τη φρενίτιδα της περιβαλλοντικής καταστροφής και της κοινωνικής εξάρθρωσης που κατατρώει τον κόσμο και καταστρέφει εμάς τους ίδιους, αν όλα αυτά προκαλούν αφόρητη οδύνη; Δεν θα έπρεπε όλα αυτά τα θέματα να καίνε τα χείλη όλων στη δημόσια ζωή;

Υπάρχουν ορισμένα θαυμάσια φιλανθρωπικά ιδρύματα που κάνουν ό,τι μπορούν για να πολεμήσουν αυτή την πλημμυρίδα, με ορισμένα από τα οποία σκοπεύω να συνεργαστώ ως μέρος του σχεδίου μου για τη μοναξιά. Αλλά για κάθε ένα άτομο στο οποίο φτάνουν, πολλά άλλα προσπερνιούνται.

Όλα αυτά δεν απαιτούν μια πολιτική αντίδραση. Απαιτούν κάτι πολύ μεγαλύτερο: την επανεκτίμηση της κοσμοθεώρησης στο σύνολό της. Απ' όλες τις φαντασιώσεις των ανθρώπων, η ιδέα ότι μπορούμε να ζούμε μόνοι είναι η πιο παράλογη και ίσως η πιο επικίνδυνη. Θα σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο ή θα διαλυθούμε.

Πηγή:https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/oct/12/neoliberalism-creating-loneliness-wrenching-society-apart

Άρθρα και έρευνες στις οποίες παραπέμπει ο αρθρογράφος προς τεκμηρίωση:
The global prevalence of common mental disorders: a systematic review and meta-analysis 1980–2013http://ije.oxfordjournals.org/content/early/2014/03/19/ije.dyu038.full
Quarter of a million children receiving mental health care in England

https://www.theguardian.com/society/2016/oct/03/quarter-of-a-million-children-receiving-mental-health-care-in-england
Neoliberalism – the ideology at the root of all our problems

https://www.theguardian.com/books/2016/apr/15/neoliberalism-ideology-problem-george-monbiot
Thinner, smoother, better: in the era of retouching, that’s what girls have to be

https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/sep/08/thinner-retouching-girls-image-manipulation-women
Honey G’s X Factor act isn’t funny. It’s modern-day blackface

https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/oct/11/honey-g-x-factor-blackface-novelty-rapper-post-brexit-uk
Mental illness soars among young women in England – survey

https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2016/sep/29/self-harm-ptsd-and-mental-illness-soaring-among-young-women-in-england-survey
What is PTSD? You asked Google – here’s the answer

https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/oct/05/what-is-post-traumatic-stress-disorder

An experimental study of shared sensitivity

to physical pain and social rejection

http://www.scn.ucla.edu/pdf/Eisenberger,Jarcho,Lieberman,Naliboff(2006).pdf

Why It Hurts to Be Left Out

The Neurocognitive Overlap Between

Physical and Social Pain

http://www.scn.ucla.edu/pdf/RT424X_C07-1.pdf
Developmental sequelae of maltreatment in infancy

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/cd.23219811106/abstract

The relationship between wealth and loneliness among older

people across Europe: is social participation protective?

https://healthyenvironmentsresearch.files.wordpress.com/2016/07/niedzwiedz2016_prevmed_postprint1.pdf

Μετάφραση : Αριάδνη Αλαβάνου

Τι είναι η κλίμακα Καρντάσεφ και σε ποιο σημείο της βρίσκεται σήμερα ο άνθρωπος;

Η κλίμακα Καρντάσεφ (Kardashev) κατατάσσει έναν πολιτισμό σύμφωνα με την ενέργεια που είναι σε θέση να καταναλώνει και να χειραγωγεί, η οποία και αντιστοιχεί ταυτόχρονα στο βαθμό εξάπλωσης του πολιτισμού αυτού στον Κόσμο. Προτάθηκε το 1964 από τον Ρώσο αστρονόμο Νικολάι Καρντάσεφ.

Με την επέκταση της κλίμακας Καρντάσεφ και πριν τη μονάδα προκύπτει μέτρο αξιολόγησης και του ανθρώπινου πολιτισμού στην ιστορία του. Η βασική βαθμονόμηση γίνεται με βάση τρεις ενεργειακές θέσεις στην κλίμακα που αντιστοιχούν στην ικανότητα πλήρους διαχείρισης των ενεργειακών πόρων ενός πλανήτη που κατοικείται (τύπος Ι), του άστρου του αντίστοιχου ηλιακού συστήματος (τύπος ΙΙ) και του γαλαξία του (τύπος ΙΙΙ).  Δείγματα πολιτισμών που θα μπορούσαν να αντιστοιχιστούν στην επεκταμένη κλίμακα Καρντάσεφ, είναι ο ανθρώπινος και υποθετικοί πολιτισμοί.

Εν έτει 2012, ο ανθρώπινος πολιτισμός βρίσκεται στο 0,72 της κλίμακας, ενώ σύμφωνα με σχετικούς υπολογισμούς, πιθανώς να φτάσουμε τον Τύπο I σε 100 – 200 χρόνια, τον Τύπο II σε μερικές χιλιάδες χρόνια (κατά την εκτίμηση του Freeman Dyson, γύρω στο έτος 11.200) και τον Τύπο III σε 100.000 έως 1 εκατομμύριο χρόνια.

Επίπεδα αντιστοίχισης πολιτισμών στην κλίμακα Καρντάσεφ

 Τύπος μηδέν (προέκταση κλίμακας)

Ένας πολιτισμός που στηρίζεται στην ενέργεια από τον πλανήτη στον οποίο κατοικεί, αντλώντας την κυρίως από πηγές που οι μορφές ενέργειας είναι ήπια αποθηκευμένες, βρίσκεται πριν των ορισμένων τύπων (Ι, ΙΙ και ΙΙΙ) στην κλίμακα Καρντάσεφ. Έτσι ονομάζεται τύπος μηδέν καθώς βαθμολογείται κάτω της μονάδας στη λογαριθμική αυτή κλίμακα. Ένας τέτοιος πολιτισμός είναι ο σημερινός δικός μας που χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον ενέργεια που έχει αποθηκευτεί από νεκρές πλέον μορφές ζωής σε πηγές όπως τοκάρβουνο, το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο. Καθίσταται αντιληπτό ότι δεν έχουμε ακόμη φθάσει την μονάδα στην κλίμακα Kardashev. Σύμφωνα με τον Καρλ Σαγκάν, που επέκτεινε και βαθμονόμησε την κλίμακα Καρντάσεφ πριν τον τύπο Ι, κατά τη βιομηχανική επανάσταση, το έτος 1900, ήμασταν στο 0,58 και το 2012 βαθμολογούμαστε στο 0,72. Σύμφωνα με σχετικούς υπολογισμούς, πιθανώς να φτάσουμε τον Τύπο I σε 100 – 200 χρόνια.

 Τύπος Ι

Ο πολιτισμός Τύπου Ι έχει καταφέρει να δαμάσει και καταναλώνει την ενέργεια που του προσφέρει ο ίδιος ο πλανήτης του, τον οποίο και ελέγχει πλήρως. Η θερμοκρασία και το κλίμα του πλανήτη ελέγχονται ή και αλλάζουν κατά βούληση, ενώ τα έντονα καιρικά φαινόμενα (τυφώνες και ισχυρές καταιγίδες) ελέγχονται απόλυτα και προσφέρουν την ενέργειά τους στον πολιτισμό αυτό. Πιθανώς και τα ηφαίστεια ή ακόμα και οι σεισμοί μπορούν να αλλάξουν κατά βούληση από έναν τέτοιο πολιτισμό. Επίσης, εμφανίζεται οίκηση σε απίθανα ως πρότινος μέρη, όπως στους ωκεανούς (με πλωτές πόλεις). Για τον ανθρώπινο πολιτισμό στη Γη, ορατά πλέον σημάδια μετάβασης σε πολιτισμό Τύπου Ι από Τύπου μηδέν, θεωρούνται η τιθάσευση της πυρηνικής ενέργειας, οι προσπάθειες παγκοσμιοποίησης στην οικονομία (Ευρωπαϊκή Ένωση), την γλώσσα, την κουλτούρα, το πολιτικό σύστημα, τη διεπικοινωνία (ίντερνετ), οι επιτυχημένες προσπάθειες πρόγνωσης και πρόκλησης σεισμών, οι τεράστιες κατασκευές που προστατεύουν την ξηρά από την εισβολή της θάλασσας (Κάτω Χώρες) κλπ.

 Τύπος ΙΙ

Ο πολιτισμός Τύπου ΙΙ ελέγχει την ενέργεια του άστρου του και έχει ήδη αποικίσει το αστρικό του σύστημα. Στην περίπτωση του ανθρώπου της Γης θα έλεγχε τον Ήλιο, αντλώντας την ενέργεια του από εκεί, έχοντας πια εξαντλήσει τα αποθέματα ενέργειας του πλανήτη που κατοικεί και των πλανητών του ηλιακού συστήματος που έχει επίσης αποικίσει. Ο πολιτισμός σε αυτό το επίπεδο θεωρείται ήδη αθάνατος και κανένα γνωστό σημερινό όπλο μαζικής καταστροφής ή φυσική διεργασία δε μπορεί να τον αφανίσει, καθώς είτε μπορεί να σταματήσει τις πυρηνικές αντιδράσεις και να αποτρέψει την έκρηξη του άστρου του ως Υπερκαινοφανούς (Supernova), είτε να μετακινήσει τον ίδιο του τον πλανήτη ώστε να διαφύγει της έκρηξης, είτε απλώς να μετοικήσει σε άλλο ηλιακό σύστημα. Σημειωτέον ότι η ενέργεια που καταναλώνει είναι 10 δισεκατομμύρια φορές περισσότερη από την παραγόμενη ενέργεια ενός πολιτισμού Τύπου I.

 Τύπος ΙΙΙ

Ο πολιτισμός Τύπου ΙΙΙ ελέγχει την ενέργεια σε γαλαξιακό επίπεδο στο σύνολο του γαλαξία του και πιθανώς να έχει αποικίσει έναν ή περισσότερους γειτονικούς γαλαξίες. Ένας τέτοιος πολιτισμός έχει φτάσει σε επίπεδο να πειραματίζεται ενεργειακά ακόμη και με τις μαύρες τρύπες και τις σκουληκότρυπες. Μπορεί να πραγματοποιήσει ταξίδια στο χώρο και το χρόνο εντός του ιδίου σύμπαντος και έχει τη δυνατότητα να διαφύγει στο παρελθόν σε περίπτωση που στο σύμπαν του επέλθει θερμικός θάνατος. Παρομοίως, η ενέργεια που καταναλώνει είναι 10 δισεκατομμύρια φορές περισσότερη από την παραγόμενη ενέργεια ενός πολιτισμού Τύπου II.

 Τύπος ΙV (προέκταση κλίμακας)

Ο Zoltan Galantai έχει ορίσει μία θεωρητική προέκταση της κλίμακας, με πολιτισμό τύπου IV (που βρίσκεται εκτός των ορισμένων τύπων της κλίμακας Καρντάσεφ) αυτόν που μπορεί και ελέγχει την ενέργεια ολόκληρου του ορατού σύμπαντος και πιθανόν και της σκοτεινής ύλης. Πιθανώς να μπορεί να ταξιδέψει σε άλλα σύμπαντα ή να στείλει πληροφορία σε αυτά, ώστε να αναπτυχθεί πολιτισμός Τύπου μηδέν, με προοπτική να εξελιχθεί σε πολιτισμό Τύπου Ι. Ένας τέτοιος πολιτισμός προσεγγίζει ή και υπερβαίνει ακόμα και τα εξωτικά όρια της επιστημονικής φαντασίας, με βάση τις σημερινές μας επιστημονικές γνώσεις και ίσως να είναι αδύνατο να υπάρξει. Ο ίδιος ο Galantai μάλιστα έχει συμφωνήσει ότι ένας τέτοιος πολιτισμός δεν θα ήταν ανιχνεύσιμος, καθώς οι πράξεις του δεν θα διέφεραν από τις ίδιες τις φυσικές διεργασίες. 

Ο Dr. Michio Kaku, στο βιβλίο του Parallel Worlds (Παράλληλοι Κόσμοι), έχει δώσει έναν εναλλακτικό ορισμό στον Τύπο IV, ονομάζοντας έτσι τον πολιτισμό που μπορεί να ελέγχει και μη γαλαξιακές πηγές ενέργειας, όπως την λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια.

 *  Η περίοδος μετάβασης από ένα πολιτισμό Τύπου μηδέν σε Τύπου Ι θεωρείται η πιο κρίσιμη και πιο επικίνδυνη στην κλίμακα, καθώς ο πολιτισμός στο στάδιο αυτό δεν έχει αναπτύξει επαρκή συλλογική νοημοσύνη και η χρήση των νέων δυνάμεων μπορεί να αφανίσει εντελώς τον πολιτισμό αυτό, πριν την ολοκλήρωση της πλήρους μετάβασης σε Τύπου Ι (πυρηνικά, βιολογικά, γεωφυσικά όπλα μαζικής καταστροφής, ανεξέλεγκτη άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη, καταστροφή των φυσικών μηχανισμών προστασίας όπως η μαγνητόσφαιρα, το στρώμα του όζοντος κλπ).

 http://antikleidi.com

Οι καλοί μας εργοδότες...

Ο διαγωνισμός τελείωσε, δύο νέοι καναλάρχες πήραν άδειες, δύο παλιοί τις έχασαν, το MEGA δεν μπήκε στον... κόπο, ο ΣΚΑΪ ξεκίνησε από την επομένη την «επανάσταση» στο πλευρό των χιλιάδων(;) εργαζομένων που θα...
χάσουν τη δουλειά τους, με τα στελέχη του να αφήνουν υπονοούμενα. Ο χάρτης της επόμενης μέρας, τα κροκοδείλια δάκρυα που... στάζουν από τις οθόνες και η μόνη πραγματικά οδυνηρή παράμετρος.
Τα ιλιγγιώδη ποσά δανεισμού πριν αλλά και στα χρόνια της κρίσης και οι διαφημιστικές ενέσεις των τραπεζών δεν έφταναν ποτέ στους εργαζομένους των τηλεοπτικών σταθμών που συνήθως έβλεπαν και βλέπουν μόνο την... πίσω όψη του νομίσματος πάντα για το καλό της εταιρείας.
Οι μικρές παλιές ιστορίες βρίθουν από παραδείγματα ακραίων συμπεριφορών.

► MEGA ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ Α.Ε. (Ψυχάρης ΔΟΛ, Μπόμπολας ΠΗΓΑΣΟΣ, Βαρδινογιάννης κ.λπ.)
Ηταν Ιούνιος του 2012 όταν ο πρώην διευθυντής του MEGA Χ. Παναγιωτόπουλος έγραφε για τη δύσκολη μέρα που πέρασε αποχαιρετώντας τους 24 δημοσιογράφους που αναγκάστηκαν να αποδεχτούν έπειτα από άλλους τρεις την εθελουσία έξοδο από την εργασία τους στο κανάλι..
όταν εκβιαστικά τους επιβλήθηκαν μεγάλες μειώσεις στον μισθό τους.
«Οι συνάδελφοί μου φεύγουν αρνούμενοι να αποδεχθούν τη μείωση των αποδοχών τους -που η οικονομική δυσπραγία και του ΜEGA επιβάλλει- και φοβούμενοι ότι στο μέλλον -αν αλλάξει επί τα χείρω ο νόμος, πράγμα καθόλου απίθανο- μπορεί να μην καταφέρουν να πάρουν το σύνολο της αποζημίωσής τους», έγραφε, κάπως απειλητικά, ο Χ.Π.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του 902.gr (Δεκέμβριος του 2012), στο ΜΕGA, στα τέλη του 2008 δούλευαν 645 και το 2012 δούλευαν 500 (μείωση 22,5%).
Επίσης, επιβλήθηκαν ατομικές συμβάσεις και μειώσεις μισθών στα τέλη του 2011 και τον Απρίλη του 2012.
► ALPHA Δορυφορική τηλεόραση (Ομιλος Κοντομηνά)
Το 2009 εξανάγκασε 200 εργαζομένους σε εθελουσία έξοδο την περίοδο που οι Γερμανοί είχαν εξαγοράσει το κανάλι. Τότε επιβλήθηκαν ατομικές συμβάσεις με μειώσεις στους ονομαστικούς μισθούς από 7% έως 22%. Και πάλι σύμφωνα με ρεπορτάζ του 902.gr, το 2012 στην τηλεόραση του ALPHA εργάζονται συνολικά 416 σε όλες τις ειδικότητες, ενώ δραματική ήταν η μείωση του προσωπικού στον ομώνυμο ραδιοφωνικό σταθμό.
Το 2012 το κανάλι απολύει δύο έμπειρους δημοσιογράφους, στελέχη ειδήσεων, μετά έντεκα χρόνια εργασίας εκεί.

► STAR Νέα Τηλεόραση Α.Ε.
Από το 2008 μέχρι το 2012 το προσωπικό έχει μειωθεί κατά 160 άτομα (από 560 σε 400) και έχουν επιβληθεί μειώσεις μισθών από 8% έως 20%. Στη συνέχεια ακολούθησαν κι άλλες περικοπές μέχρι και το 2015 που ανήλθαν σε ποσοστό 12%.
Το 2011 η εργοδοσία του STAR προέβη σε παράνομες, εκδικητικές και καταχρηστικές απολύσεις έξι δημοσιογράφων, οι οποίοι είχαν αρνηθεί να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας με τη μείωση των αποδοχών τους (στοιχεία ΕΣΗΕΑ).

► ΑΝΤΕΝΝΑ TV Α.Ε.
Πάνω από 100 απολύσεις και εθελουσίες έξοδοι (2009-2011). Το 2012 στον 24ωρο ειδησεογραφικό και ενημερωτικό ΑΝΤ1 είχαν απομείνει πέντε δημοσιογράφοι. Το 2011 έγιναν μειώσεις 20% και ακολούθησαν νέες μειώσεις το 2012.
Τον Ιούλιο του 2015 οι μαζικές απολύσεις στον ΑΝΤ1 έφτασαν τις 40 μέσα σε μία μόνον ημέρα με άλλες 37 να έπονται. Η δικαιολογία ήταν αποκλειστικά η μελλοντική ρύθμιση των αδειών. Είχαν ακολουθήσει τότε κινητοποιήσεις, ενώ για κάποιες ημέρες δεν μεταδόθηκε δελτίο ειδήσεων. Τον Σεπτέμβριο του 2015 νέο «κούρεμα» των αποδοχών των εργαζομένων κατά 20% ώς το τέλος του έτους, με ρήτρα επιστροφής στο παλαιό καθεστώς από την 1η Ιανουαρίου 2016.
Στον ΑΝΤ1 εντύπωση δεν προκαλεί τόσο η μείωση στον αριθμό των εργαζομένων του όσο η αλλαγή της εργασιακής σχέσης μαζί τους. Με διάφορους τρόπους. Τους απέλυσαν όλους σε διάφορα τμήματα (τμήμα επικοινωνίας π.χ.), αλλά συνεχίζουν να συνεργάζονται μαζί τους με πιο... χαλαρή σχέση, χωρίς μισθολόγιο αλλά πληρωμές με απόδειξη δαπάνης. Τους παύουν δηλαδή από μόνιμους υπαλλήλους γλιτώνοντας έτσι ασφαλιστικές εισφορές, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα κ.ο.κ.
Σκεφτείτε πως άλλαξαν τα τελευταία χρόνια στον όμιλο Κυριακού ακόμα και τη μορφή του ειδησεογραφικού τους ραδιοφώνου, του ιστορικού ΑΝΤ1 Radio, κάνοντάς το μουσικό (Easy 97,2) και διώχνοντας έτσι πολύ κόσμο.

► ΣΚΑΪ-«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»:
Στον «πρωτοπόρο» στην επιβολή ατομικών συμβάσεων και μειώσεων μισθών ΣΚΑΪ (και στην «Καθημερινή») έγιναν μειώσεις μισθών 10% στα τέλη του 2010 και ύστερα από έναν χρόνο ακολούθησαν νέες της τάξης του 20% και έτσι, μαζί με άλλες περικοπές, η συνολική μείωση μισθών το 2012 ξεπέρασε το 40%, ενώ πάνω από 40 ήταν οι απολύσεις τα προηγούμενα χρόνια μόνο στην «Καθημερινή».
Το 2011 η εργοδοσία του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΪ έδειξε για μία ακόμη φορά το ανάλγητο πρόσωπό της.
Βαδίζοντας στην ίδια πορεία που έχει χαράξει τους τελευταίους μήνες, εκδικούμενη όλους όσοι δεν υπέκυψαν στον εκβιασμό για υπογραφή ιδιωτικών συμφωνητικών μείωσης αποδοχών, έδωσε τέλος σε μια προαναγγελθείσα απόλυση συναδέλφου ενώ προηγήθηκαν άλλες δύο.
Το 2013 συνεχίζονται οι μαζικές απολύσεις εργαζομένων στον Ομιλο ΣΚΑΪ.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ, είναι «ο όμιλος που ξεκίνησε πρώτος τη “φάμπρικα” των εκβιαστικών ατομικών συμβάσεων εργασίας με μειώσεις αποδοχών, απολύοντας όσους αρνούνταν να συναινέσουν και συγκροτώντας έναν σκληρό απεργοσπαστικό μηχανισμό από διευθυντικά στελέχη.
Κλιμακώνοντας την εργοδοτική τρομοκρατία ο ΣΚΑΪ προχώρησε σε 16 νέες απολύσεις εργαζομένων, μεταξύ των οποίων δύο μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών και ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος του ραδιοφώνου».
Στον ΣΚΑΪ σήμερα πληρώνονται κανονικά και στην ώρα τους μετά τα πογκρόμ απολύσεων.
Και μη νομίζετε πως είναι και πολλοί σε κάποια από τα ΜΜΕ του ομίλου.
Ο ΣΚΑΪ διαθέτει το Νο 1 μουσικό ραδιόφωνο της Αθήνας, τον «Μελωδία 99,2», και σε αυτό υπάρχουν μόλις 6 (έξι) ραδιοφωνικοί παραγωγοί, εκ των οποίων δύο προέρχονται από τον ΣΚΑΪ.
Ετσι ανησυχούν εκεί στο Φάληρο για τις χαμένες θέσεις εργασίας;...

zoornalistas.gr