Εσύ.

Όπως σου έχουν πεί αρκετοί πρίν από μένα, την Κυριακή επιλέγεις να δεχτείς ή όχι μια πρόταση που δεν υπάρχει πιά στο τραπέζι. Κάνουν λάθος όμως όσοι εννοούν το «Preliminary Dept Sustainability Analysis». Η πρόταση που δεν υπάρχει πλέον στο τραπεζι ειναι η «Ευρώπη των Λαών». Η Ένωση της Δημοκρατίας, της Ευημερίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αυτή η Νεφελοκοκκυγία των Ναιυρωπαίων, έχει πεθάνει πρό πολλού.

Το πρώτο θανάσιμο πλήγμα ήρθε όταν διάφορα έθνη που τη συναπαρτίζουν διεξήγαγαν δημοψηφίσματα για το μέλλον της, και όταν το αποτέλεσμα δεν ήταν το «πρέπων», το γκρίζο διευθυντήριό της απλά έκανε ότι δε συνέβει το δημοψήφισμα, και δεσμευόταν να το επαναλάβει μέχρι να αποφασίσουν οι πολίτες «το σωστό». Το δεύτερο θανάσιμο πλήγμα ήρθε όταν η προς τα έξω υποστήριξη της «ελεύθερης διακίνησης πολιτών» έγινε Frontex, Δουβλίνα, Φράχτες, νάρκες, στρατόπεδα συγκέντρωσης και υγροί τάφοι. Μετά ήρθε η Κρίση. Μια κρίση που ξεκίνησε από την καρδιά του Deregulated Capitalism, και διέδωσε στη Γηραιά Ήπειρο μια Νέα Πανούκλα: την κοσμοθεωρία ότι οι Τράπεζες αξίζουν κάθε προσπάθεια για σώσιμο ενώ τα κράτη όχι,ότι η «Ελεύθερη Αγορά» δικαιούται να «παίρνει ρίσκα» αλλά όταν τρώει τα μούτρα της να πληρώνεις εσύ τα σπασμένα, και μετά αλώβητη να σου ξαναπουλάει το φάρμακο για την αρρώστια που η ίδια είναι.

Αυτό είναι το βρώμικο μυστικό, αυτός είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο πίσω απ’ το πεντάμηνο θέατρο της διαπραγμάτευσης: ένας-ένας, απρόσεκτοι ή απλά ξεδιάντροποι «παίκτες» το έχουν παραδεχθεί σε διάφορα στάδια: Δεν. Υπάρχει. Χώρος. Για την. Βρωμοδημοκρατία. Σας. Εχουμε δουλειές να κάνουμε, και όπως κάθε μπίζνεσμαν, θέλουμε να ρίξουμε το «κόστος μονάδας». Δίχτυ ασφαλείας, Κράτος Πρόνοιας, Συλλογικές Συμβάσεις και Αξιοπρεπείς Μισθοί; This is so last century, είναι κενά λόγια για να τα απαγγέλουν στη Βουλή των Εφήβων στο ποίημα «τι είναι η Ευρώπη μας;» Φοβισμένοι Μενουμευρωπαίοι Χιλιαστές μαζεύονται στο Ξορκισμένο Σύνταγμα ψάλοντας τη Μάντρα «Φοβόμαστε. Μέσα στο Μαντρί τουλάχιστο υπάρχει η σιγουριά του γνώριμου». Μόνο που «το γνώριμο» είχε την ευκαιρία να δοκιμαστεί επί πέντε ολόκληρα χρόνια.

Η συνταγή του ήταν τόσο πετυχημένη, που οι πολίτες χόρευαν στους δρόμους όταν ξήλωσαν ατιμωτικά τους υπεύθυνους μετά απο μια πενταετία που έτρωγαν ξύλο και χημικά όταν τολμούσαν να διαμαρτυρηθούν για τις διαλυμένες ζωές τους. Και τώρα «η Ήπειρος της Ελευθερίας και  της Δημοκρατίας» σου λέει ότι δεν ψήφισες «σωστά», και μπορείς να τρώς κονσέρβες σκύλου μέχρι να ξηλώσεις την ίδια σου την εκλεγμένη κυβέρνηση, και να παλινοστήσεις τα ίδια ανδρείκελα που «μας φτάσανε μεν ως εδώ» αλλά είναι τα «οικεία πρόσωπα» που ανενδοίαστα προμοτάρουν οι «Θεσμοί» επειδή  θα φροντίσουν χωρίς πολλές κόνξες να παραμείνεις «εκεί».

 Αν όλο αυτό σου βγάζει νόημα, αν σου φαίνεται λογικό, αν ακόμα περισσότερο, σου φαίνεται σωστό και δίκαιο και ο Τρόπος να ζείς τη Ζωή σου, by all means: φήφισε «Ναί» και δέξου αδιαμαρτύρητα την (κατα ομολογία τους) ακόμα σκληρότερη και τιμωρητική «Σιδηρά Παρθένο» που σου ετοιμάζουν για μετά. Αλλά να χαρείς, μη μου ζαλίζεις τον έρωτα ότι το κάνεις για το «Ευρωπαϊκό Μέλλον», την «Προοπτική» και την «Ελπίδα»-δεν έχεις, δε δικαιούσαι  και δεν θα πάρεις τίποτα από αυτά. Και προπαντώς μην τολμήσεις να πείς ότι το κάνεις «για τα παιδιά σου». Όταν το 2008 «τα παιδιά σου» βγήκαν στους δρόμους Προπομποί και Προμηθείς, οι ίδιες καβαντζωμένες μούρες που σου πουλάνε τώρα «Ευρωπη της Ευθύνης», συνέγραφαν τότε ιερεμιάδες για τους «αλήτες που διακόπτουν θεατρικές παραστάσεις».

 Δεν έχω κάτι άλλο να σου πώ, είμαι μόνο ένας άνθρωπος με ένα μπλόγκ, ένα σινιάλο πισω από το Τείχος των καναλιών, των free press, επιφανών τραγουδοποιών και αθλητών που καβαντζώθηκαν στις Ολυμπιάδες, και του Δημάρχου «όλων» των Αθηναίων, που ξεδιάντροπα παίρνει τη Μία θέση όταν η Πόλις έχει σχιστεί στα δύο.

Βρίσε όσο θέλεις τους «ερασιτέχνες, άσχετους, επικίνδυνους» αν αυτό  θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα για το γεγονός ότι έχεις εγκολπώσει τόσο την προπαγάνδα, που δε διανοείσαι να αποδώσεις ΚΑΜΙΑ ευθύνη στην «άλλη πλευρά του τραπεζιού». Ο,τι όμως και να έχεις να καταλογίσεις στην κυβέρνηση, ένα πράγμα δε μπορείς να αρνηθείς: Ότι, αντίθετα με τα δικά σου πουλέν, αυτοί έδωσαν σε ΕΣΕΝΑ το δικαίωμα να αποφασίσεις για το μέλλον σου. Σού έδωσαν επιλογή όταν οι άλλοι σου γαυγίζουν τελεσίγραφα.

 Την Κυριακή, σκέψου τουλάχιστο αυτό. Γιατί ό,τι κι αν ψηφίσεις, την Κυριακή, χάρη σ’ αυτούς, μιλας Εσύ.
 derveniotis.wordpress.com

Οχι στο μη χείρον βέλτιστον

Πηγή: Γιώργος Ρούσης * - "Εφημερίδα των Συντακτών"

Είναι εντυπωσιακό ότι τόσο το «ναι» όσο και το «όχι» στο δημοψήφισμα στο οποίο αποφάσισε η κυβέρνηση να μας οδηγήσει, ερμηνεύεται από τον καθένα όπως ο ίδιος θέλει. Στην πραγματικότητα όμως η μοναδική πραγματική ερμηνεία είναι εκείνη της ίδιας της κυβέρνησης, η οποία και επέλεξε να θέσει το ερώτημα όπως το έθεσε.

Αυτή λοιπόν, αφού προηγουμένως θεοποίησε τη λογική τού αμοιβαία επωφελούς συμβιβασμού με τους δυνάστες μας -που καταγράφηκε αρχικά με την επαίσχυντη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου- και την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη και την Ε.Ε., έρχεται σήμερα να ζητήσει από τον λαό μας να αρνηθεί την πρόταση των δυναστών μας, η οποία ουσιαστικά λίγο απέχει από τη δική της πρόταση, για να συνεχίσει την εντός των τειχών διαπραγμάτευση από καλύτερη κατά τη γνώμη της θέση, λες και η τρόικα έδωσε μέχρι τώρα δείγματα σεβασμού της λαϊκής βούλησης.

Στην πραγματικότητα η προσφυγή στο δημοψήφισμα επελέγη τυχοδιωκτικά και ανεύθυνα από τον ΣΥΡΙΖΑ από τη μια για να ξεπεράσει τις αντιδράσεις των συμμάχων του, των ΑΝ.ΕΛΛ. σε δυο-τρία ζητήματα με τα οποία διαφωνούσαν και για να βγάλει από τη δύσκολη θέση την Αριστερή του Πλατφόρμα, από την άλλη για να επιβιώσει ο ίδιος πολιτικά ως Αριστερά, στίγμα με το οποίο και εκλέχτηκε.

Το να επιδιώκεις όμως να τα βρεις με τους λύκους μέσα στη φωλιά τους δεν μπορεί να το πετύχεις χορεύοντας μαζί τους, αλλά αν τους χορτάσεις με τις σάρκες του λαού σου.

Γι’ αυτό και ένα δημοψήφισμα που δεν θέτει θέμα εξόδου από τον λάκκο των λεόντων, όσο και αν πολλοί από εκείνους που στηρίζουν το «όχι» το συνδέουν με αυτήν, σε όποιο αποτέλεσμα κι αν καταλήξει θα είναι καταστροφικό για τον λαό μας.

Μάλιστα αυτή η επιλογή για προσφυγή στο δημοψήφισμα με δεδομένη τη μέχρι τώρα υποχωρητικότητα του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένη την κατάσταση της αβεβαιότητας και του φόβου την οποία από μόνη της ήταν δεδομένο ότι θα δημιουργήσει, με δεδομένη τη συνεχιζόμενη εμμονή όλου του ΣΥΡΙΖΑ σε συμφωνία με Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝ.ΕΛΛ., Χ.Α., και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη και την Ε.Ε., με δεδομένη την παντελή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ έλλειψη προετοιμασίας της επόμενης μέρας ύστερα από μια ενδεχόμενη ρήξη, η οποία όπως δήλωναν τα κορυφαία στελέχη του ήταν εκτός της λογικής του, με δεδομένη τη μέχρι τώρα συστηματική υποτίμηση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της λαϊκής παρέμβασης, εμπεριέχει το ρίσκο να οδηγήσει στην επικράτηση του «ναι». Σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί και να αποτελέσει μια αριστερή παρένθεση, μια που δεν θα μπορεί να εφαρμόσει ένα μνημόνιο με το οποίο δηλώνει ότι διαφωνεί.

Αλλά με αυτά τα δεδομένα και μια επικράτηση του «όχι» σε αντίθεση απ’ ό,τι υποστηρίζει η πλειονότητα των αριστερών δυνάμεων, με εξαίρεση το ΚΚΕ, από μόνη της μάλλον σε μια γενικευμένη εθελοδουλία θα οδηγήσει παρά σε μια λαϊκή αντεπίθεση και προοδευτική πορεία, μια και στόχος της κυβέρνησης είναι να υιοθετήσει και να εφαρμόσει το αντιλαϊκό τρίτο μνημόνιο το οποίο η ίδια προτείνει.

Βεβαίως η επικράτηση του «ναι» δεν είναι ταυτόσημη με την επικράτηση του «όχι», όπως η Ν.Δ. δεν ταυτίζεται με τη Χ.Α., η Λεπέν με τον Σαρκοζί, ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Ν.Δ… Αυτό όμως, όπως ορθώς έπραξε η ριζοσπαστική Αριστερά και στις βουλευτικές εκλογές, δεν πρέπει να μας οδηγεί στη λογική τού μη χείρον βέλτιστον και στη συμμαχία με τις τριτομνημονιακές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, και ακόμη χειρότερα στη συμμετοχή σε κοινές επιτροπές μαζί τους ή στην αντιμετώπιση του Τσίπρα λες και είναι ο νέος Αλιέντε, Τσάβες ή ακόμη ο Τσε που ζώστηκε τα όπλα του, όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν ορισμένοι συριζαίοι.

Αντίθετα θα πρέπει και στην κάλπη αντιστοιχώντας το περιεχόμενο των θέσεων μας με τη μορφή έκφρασής τους να προτάξουμε το «όχι» σε κάθε νέο μνημόνιο από όπου κι αν προέρχεται, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο τώρα από την Ε.Ε.

Ολα αυτά με πλήρη σεβασμό των συντρόφων και φίλων οι οποίοι ανιδιοτελώς και όχι διότι έχουν κάποιο οικονομικό ή άλλο συμφέρον αποφάσισαν να συμπλεύσουν με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι έτσι προωθούν την κοινή μας υπόθεση.

* Ομότιμος καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Το σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης και ο ρόλος του ΚΚΕ

Μάκης Κοψίδης

Είναι αλήθεια ότι η επιλογή του ΚΚΕ να ρίξει άκυρο στο δημοψήφισμα, αιφνιδίασε πολλούς. Πως είναι δυνατόν ένα κόμμα αντιμνημονιακό, που διαλαλεί την ρήξη, την έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη, την ανατροπή του καπιταλισμού να τηρεί ίσες αποστάσεις μεταξύ του  ΟΧΙ στις προτάσεις των δανειστών  και του  ΝΑΙ σε αυτές;

Η έκπληξη δυναμώνει όταν όλο  και περισσότεροι κατανοούν ότι είναι  πολιτική  επιλογή της μνημονιακής αντιπολίτευσης, των περισσότερων ιδιοκτητών  μεγάλων μέσων ενημέρωσης, του συστήματος διαπλοκής,  η ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και   ιδιαίτερα ισχυρών κύκλων των δανειστών που επιδιώκουν την ανατροπή ή έστω την πλήρη συμμόρφωση της κυβέρνησης στις απαιτήσεις τους, ώστε να εξουδετερώσουν την αντίσταση στις  νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους  και να  ενταφιάσουν  οριστικά  την Αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Η στάση αυτή της ηγεσίας του ΚΚΕ  δεν είναι κεραυνός εν αιθρία αλλά  συνέχεια μιας συγκεκριμένης στρατηγικής . Στρατηγικής εξόντωσης του ΣΥΡΙΖΑ  που άρχισε να ξεδιπλώνεται με ιδιαίτερη ένταση  από τις αρχές του 2000. Από εκεί που προσπαθούσαν να  βγάλουν  εκτός βουλής τον ΣΥΡΙΖΑ του 3% και 4%, τους είδαν  ..κυβέρνηση με 37%. Οι επιθέσεις  πολλαπλασιάστηκαν, το μένος γιγαντώθηκε.

Η «γραμμή» του ΚΚΕ είναι πολύ συγκεκριμένη και έχει ένα αποκλειστικό στόχο. Από εντελώς διαφορετική ιδεολογική και πολιτική αφετηρία σε σχέση με τις μνημονιακές δυνάμεις, καταλήγει στον ίδιο με αυτές στόχο. Στόχος που δεν είναι άλλος από την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα. «Ολα τα σφυριά χτυπούν στο ίδιο το αμόνι». 

Για του λόγου το αληθές αρκεί μία απλή παρατήρηση συμπεριφοράς των εκπροσώπων του ΚΚΕ στα τηλεοπτικά «παράθυρα». Μπροστά  στην Κυριακή η επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ  κλιμακώνεται σε μια προσπάθεια να περιχαρακωθούν οι ψηφοφόροι αλλά και  απλά μέλη που διαφωνούν. Η «γραμμή» της ηγεσίας δεν πιάνει. Δεν πείθει χιλιάδες αγωνιστές ψηφοφόρους του κόμματος.

-Γιατί δεν κατανοούν πως η ηγεσία  βάζει στο ίδιο τσουβάλι   μια κυβέρνηση που αντιστέκεται στην λιτότητα και τις αντιδημοκρατικές πρακτικές με τις  μνημονιακές κυβερνήσεις που από το 2010 βούλιαξαν την κοινωνία και τον τόπο.

-Γιατί δεν αντιλαμβάνονται πως η ηγετική ομάδα έχει οργανώσει στους πέντε μήνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ περισσότερες κινητοποιήσεις από τα 5 χρόνια που κυβερνούσαν Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς.

-Γιατί ανατριχιάζουν που ο  Σόιμπλε  εξομοιώνεται με τον Τσίπρα. 

-Γιατί  θεωρούν παράλογο να θεωρείται ότι δεν έχει καμία διαφορά  το ΟΧΙ από το ΝΑΙ

Αν όμως είναι  σίγουρο ότι  ότι αφαιρείται από το όχι πολιτικά προστίθεται  στο ναι, άλλο τόσο είναι σίγουρο ότι το βράδι της Κυριακής που οι ηγήτορες του Περισσού θα μετρούν τα άκυρα θα μετρήσουν και  μία νέα  εκλογική αιμορραγία του ιστορικού αυτού κόμματος.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/sxedio-anatropis-tis-kybernisis-kai-o-rolos-toy-kke

Mark Weisbrot: Στόχος των ευρωπαίων είναι να ρίξουν τον Τσίπρα

Με ένα άρθρο του στην Καναδική εφημερίδα The Globe and Mail, ο Αμερικανός οικονομολόγος και διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Ουάσινγκτον, Mark Weisbrot, θέλει να υπογραμμίσει την οργανωμένη στρατηγική των ευρωπαϊκών θεσμών για ανατροπή της ελληνικής κυβέρνησης.

Για εκείνον δεν αποτελεί έκπληξη «η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να απορρίψει το αίτημα της Ελλάδας για αύξηση του ορίου έκτακτης χρηματοδότησης» μιας και είχε στόχο «να ωθήσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα σε κατάρρευση, φέρνοντας την Ελλάδα  στην πιο κρίσιμη οικονομική κατάσταση που έχει βιώσει η χώρα από την επιβολή των μέτρων λιτότητας.»

«Φαίνεται καθαρά ότι η κίνηση αυτή αποτελεί απάντηση στην απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να διεξάγει δημοψήφισμα για την αποδοχή ή όχι των μέτρων που πρότειναν οι δανειστές. Τα οικονομικά προβλήματα και οι δυσκολίες αυτής της εβδομάδας, που προκλήθηκαν από το κλείσιμο των τραπεζών, είναι ο τρόπος των Ευρωπαίων να πουν ‘Ψηφίστε ότι σας πούμε, διαφορετικά θα κάνουμε τις ζωές σας ακόμα πιο μίζερες απ’ ότι τις έχουμε κάνει.’» υπογραμμίζει ο γνωστός οικονομολόγος. «Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι αυτή ήταν η στρατηγική των ευρωπαϊκών θεσμών από τότε που το αντι-μνημονιακό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκε τον Ιανουάριο. Δέκα μέρες μετά τις εκλογές, η ΕΚΤ διέκοψε την κύρια γραμμή πίστωσης στις ελληνικές τράπεζες, ακόμα και αν δεν είχε προφανείς λόγους να το κάνει και τη συνέχια, έθεσε όριο στο ποσό δανεισμού των ελληνικών τραπεζών στην κυβέρνηση- ένα όριο που η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε.»

Συνεχίζει τονίζοντας ότι «από τη σκοπιά των ευρωπαϊκών θεσμών, η αλλαγή κυβέρνησης είναι η μόνη λογική στρατηγική. Έχουν στα χέρια τους ένα πυρηνικό όπλο: να κόψουν την πίστωση στην Ελλάδα εξ ολοκλήρου, προκαλώντας την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος ώστε να ωθήσει την χώρα εκτός του ευρώ.  Ωστόσο, Η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel, δεν το επιθυμεί, ούτε και ο Αμερικανός σύμμαχός της Πρόεδρος Barack Obama. Έτσι οι Ευρωπαϊκές αρχές, συνεχίζουν να υποβαθμίζουν την ελληνική οικονομία, ελπίζοντας να ξεφορτωθούν την κυβέρνηση και να έχουν μία καινούρια υποχείριο τους.»

Προσθέτει ακόμα ότι: «Αυτές οι ευρωπαϊκές αρχές, κατάφεραν ήδη να οδηγήσουν την ελληνική οικονομία σε ύφεση. Αυτό οφείλεται στους πιστωτικούς περιορισμούς και στις καταστροφικές συνέπειες της ακροσφαλούς διπλωματίας που ακολουθούν.  Τώρα, έχουν προχωρήσει ακόμα πιο πολύ, εκφοβίζοντας τους έλληνες ψηφοφόρους να ψηφίσουν ΝΑΙ. Επικεφαλείς όπως ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker προσπάθησαν να πείσουν τους Έλληνες ότι μία πιθανή απάντηση ΟΧΙ, θα αποτελούσε ψήφο αποχώρησης από την ευρωζώνη. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Ένα ΟΧΙ θα μπορούσε να ενισχύσει τη διαπραγματευτική ισχύ της κυβέρνησης για να πετύχει μία καλύτερη συμφωνία, μιας και οι πιο ισχυροί άνθρωποι στον κόσμο δεν θέλουν να δουν την οικονομική κατάρρευση που θα ωθήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ.

Τέλος, κλείνοντας υπογραμμίζει: «Οι ευρωπαϊκές αρχές δεν προσφέρουν κανένα μέλλον στην Ελλάδα- κανένα φως στο τέλος του τούνελ, ειδικά στο 60% των νέων ανθρώπων που είναι ήδη άνεργοι εξαιτίας των αποτυχημένων πολιτικών τους. Ωστόσο πάντα υπάρχουν εναλλακτικές από τα χρόνια οικονομικής ύφεσης, στασιμότητας και μαζικής ανεργίας. Αυτές οι εναλλακτικές δεν είναι ριζοσπαστικές, τίποτα παραπάνω από τις πολιτικές τόνωσης που δεκάδες χώρες, συμπεριλαμβανομένου των ΗΠΑ, εφάρμοσαν μετά την  παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και 2009. Αλλά οι ευρωπαϊκές αρχές, δεν θα επιτρέψουν στην ελληνική οικονομία να ανακάμψει. Το πρώτο βήμα της Ελλάδας θα πρέπει λοιπόν να ξεκινήσει με το να πουν ΟΧΙ.»

http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/mark-weisbrot-stoxos-ton-eyropaion-einai-na-riksoyn-ton-tsipra

ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΕΡΙΞΕ Ο ΑΓΩΓΟΣ ΜΠΟΥΡΓΑΖ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ, Ο ΑΓΩΓΟΣ BALKAN STREAM ;

Από την Μόσχα με το άρθρο : «Eastring vs Balkan Stream: The Battle for Greece»

Για άλλη μια φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά αυτή την φορά με πολύ περισσότερες τραγικές συνέπειες καθώς η προδοσία της χώρας έχει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις και ο λαός βρίσκεται στην μέγγενη των εξελίξεων να πληρώνει το βαρύ αντίτιμο.

Είχαμε προειδοποιήσει πριν από λίγο καιρό πως ο κ Τσίπρας είναι δυνατόν να ακολουθήσει το «παράδειγμα» του Κώστα Καραμανλή, όταν το 2009 ουσιαστικά ανετράπη ενώ είχε απειληθεί ακόμα και η ζωή του από ξένες μυστικές υπηρεσίες, (η τραγική ειρωνεία είναι ότι τώρα κάποιοι, πάλι βάση σχεδίου, επιδιώκουν να τον επαναφέρουν υπέρ των γνωστών συμφερόντων που αυτά τα ίδια τον ανέτρεψαν).

Το επιτήδευμα όλης αυτή της ιστορίας ήταν οι τότε επαφές του Καραμανλή με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαδιμήρ Πούτιν και η υπογραφή της συμφωνίας κατασκευής του αγωγού Μπουργάζ Αλεξανδρούπολης που θα άλλαζε ριζικά όλα τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής, γεγονός που είχε εξοργίσει τους Αμερικανούς καθώς έβλεπαν τη Ρωσία να βάζει πόδι μέσω της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτή την φορά είχαμε την συνάντηση του κ Τσίπρα με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαδιμήρ Πούτιν, όπου υπέγραψαν την συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου, Turkish Stream, τον οποίο μάλιστα ο Τσίπρας αποκάλεσε, Greak Stream. Ο αγωγός αυτός θα μετέφερνε το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω ανατολικής Θράκης στην Ελλάδα και από εκεί θα διακλαδώνονταν μέσω Σκοπίων, Σερβίας, Αυστρίας, στην κεντρική Ευρώπη και μέσω ελληνικής ηπείρου στην Ιταλία.

Η συμφωνία αυτή εξόργισε τις ΗΠΑ αλλά και την γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, που έβλεπαν πάλι την Ελλάδα να μπαίνει σφήνα στα ενεργειακά τους σχέδια για την ενεργειακή απομόνωση της Ρωσίας, που επανέρχονταν θεαματικά στο ενεργειακό προσκήνιο.

Αλλά τους Αμερικανούς και Γερμανούς εξόργισε ακόμα περισσότερο η πρόθεση της Ρωσίας να αναβαθμίσει αυτόν τον αγωγό σαν ένα οικονομικό εφαλτήριο για επενδύσεις των BRICKS  στην Ελλάδα και για την δημιουργία ρώσικης πρόσβασης στην νότιο βαλκανική, με σοβαρές συνέπειες για την εξάπλωση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή.

Παράλληλα ο αγωγός αυτός θα αναβαθμίζει την Ελλάδα με την αναζωογόνηση του δρόμου της Μέταξας, όπως αναφέρει αναλυτικά η γνωστή ρωσική ειδησεογραφική ιστοσελίδα, Russia insider, σε μια εκτεταμένη γεωπολιτική ανάλυση για την ελληνική κρίση με τον χαρακτηριστικό τίτλο : «Eastring vs Balkan Stream: The Battle for Greece».

Έτσι εξηγείται και το μεγάλο μίσος και η ανεπανάληπτη αδιαλλαξία με τα οποία αντιμετώπισαν όλο αυτό το χρονικό διάστημα των διαπραγματεύσεων οι Ευρωπαίοι εταίροι τον κ Τσίπρα, ένα μισός που έχει στο βάθος… ρωσική ενεργειακή διάσταση.

Μετά τον Καραμανλή λοιπόν ο Τσίπρας ; Θα ακολουθήσει την ανατροπή του κ Καραμανλη, η ανατροπή του κ Τσίπρα ουσιαστικα για τους ίδιους λόγους ;

Και επιτέλους, πότε αυτή η χώρα θα έχει πρωθυπουργό ανεξάρτητου κράτους και όχι αποικιοκρατικούς διοικητές ;

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
http://www.nikosxeiladakis.gr

Στίγκλιτς: Σκόπιμη η ύφεση στην Ελλάδα

Σε άρθρο του στην εφημερίδα Handelsblatt ο νομπελίστας οικονομολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια Γιόζεφ Στίγκλιτς εκφράζει την αντίθεσή του στην πολιτική που ακολουθεί η Ευρώπη στο θέμα της Ελλάδας.

Υπό τον τίτλο «Επίθεση στη δημοκρατία» ο νομπελίστας οικονομολόγος αναφέρεται στα αποτέλεσμα των πρακτικών της Τρόικα, όπως συνεχίζει να αποκαλεί τους τρεις θεσμούς, δηλαδή την Κομισιόν, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Η οικονομική επίδοση της χώρας μειώθηκε κατά το ένα τέταρτο ενώ η ανεργία στους νέους αυξήθηκε στο 60%.

«Δεν θυμάμαι άλλη περίπτωση όπου προκλήθηκε ύφεση τόσο σκόπιμα και με τόσο καταστροφικές συνέπειες» γράφει χαρακτηριστικά ο Στίγκλιτς. Στο άρθρο του ο κορυφαίος οικονομολόγος υποστηρίζει ότι εάν οι Έλληνες δεχθούν τις προτάσεις της Τρόικα αυτή την Κυριακή, τότε η χώρα θα παραμείνει στην ύφεση ενώ τονίζει ότι κατά βάση το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, αλλά πολιτικό.

«Είναι εξαιρετικά άβολο (για την ΕΕ) να έχεις μια κυβέρνηση στην Ελλάδα, η οποία αντιστέκεται με τέτοιο τρόπο στην πολιτική, που συνέβαλε τόσο πολύ στην αύξηση της ανισότητας σε τόσα πολλά αναπτυγμένα κράτη και που προσπαθεί να θέσει τέλος στην αχαλίνωτη εξουσία των πλουσίων. Φαίνεται να πιστεύουν ότι τελικά θα μπορέσουν να προκαλέσουν την πτώση της ελληνικής κυβέρνησης, ασκώντας πίεση να γίνει αποδεκτή μια συμφωνία, αντίθετη με την εντολή των εκλογών».

Πηγή Μετάφρασης: Deutsche Welle

http://tvxs.gr/news/ellada/stigklits-skopimi-i-yfesi-stin-ellada

Η χίμαιρα του ελέγχου

Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο θεός γελάει.
λαϊκή παροιμία

Το αστείο με τις συμπτώσεις είναι ότι συμβαίνουν.
Isaac Asimov

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο άνθρωπος δεν είναι λογικός, είναι ένα ζώο που εκλογικεύει. Κι ενώ η ύπαρξη του καθενός είναι απολύτως τυχαία και συμπτωματική, θεωρούμε τον εαυτό μας ως θεμελιώδες κομμάτι του σύμπαντος.

Κάθε στοιχείο αυτού που θεωρούμε-ονομάζουμε εαυτό, η ταυτότητα μας, είναι παρομοίως τυχαίο. Οι πεποιθήσεις μας, οι προτιμήσεις, η συμπεριφορά, η ίδια μας η σκέψη καθορίζεται κυρίως από το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε.

Ακόμα και η άρνηση αυτού (κάθε αντί) είναι τυχαία συνισταμένη.

Ο άθεος ορίζεται απ’ την αντίθεση του στην ύπαρξη θεού (όπως τον εννοεί).

Ο αντιφασίστας ορίζεται απ’ την αντίθεση του στον φασισμό (όπως τον εννοεί), οπότε -κατά κάποιον τρόπο- ορίζεται απ’ τον φασισμό.

Είναι ένα ελάττωμα της ανθρώπινης σκέψης, το δυαδικό σύστημα: Ο – Ι, ανοιχτό-κλειστό, σωστό-λάθος, καλό-κακό, ΝΑΙ – ΟΧΙ.

Ίσως να είναι ο περιορισμός που ασκεί η γλώσσα στη σκέψη: “Τι ‘ναι θεός; Τι μη θεός; Και τι τ’ ανάμεσό τους;”

Κατανοούμε μόνο ό,τι μπορούμε να εκφράσουμε. Το ανείπωτο είναι ανύπαρχτο.

~~{}~~

Μία απ’ τις μεγαλύτερες αυταπάτες του δυτικότροπου τρόπου σκέψης είναι η χίμαιρα του ελέγχου.

Αυτή έγινε παντοδύναμη μετά τον Διαφωτισμό, όταν οι άνθρωποι πίστεψαν ότι ο ανθρώπινος νους μπορεί να εξελίσσεται αέναα προς το φως, ενώ -χάρη στο λάθος του Καρτέσιου- πίστεψαν ότι η λογική είναι ανεξάρτητη απ’ το συναίσθημα, το πνεύμα απ’ το σώμα.

Τη χίμαιρα την ανατροφοδότησαν ποπ φιλοσοφικές σκέψεις, όπως εκείνες του Σαρτρ: “Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος”.

Πιο πριν ο Φρόυντ είχε διαισθανθεί (ναι, δεν είναι επιστήμη η ψυχανάλυση), ότι δεν ορίζουμε τον εαυτό μας. Η σύγχρονη νευρολογία και η επιστήμη του εγκεφάλου (brain science) έχουν αποδείξει ότι αυτό που θεωρούμε εαυτό, αυτό που “είναι καταδικασμένο να είναι ελεύθερο”, αυτό που ελέγχει, είναι ψευδαίσθηση.

Αρκεί ένα μικρό αιμάτωμα στον εγκέφαλο και ο άνθρωπος παύει να είναι αυτός που νόμιζε ότι ήταν. Κάποιες φορές σταματάει να είναι κάτι συγκεκριμένο, απομένει φάντασμα (διαβάστε τα βιβλία του Όλιβερ Σακς και του Luria, του πατέρα της νευρολογίας).

Η brain science έχει καταδείξει ότι δεν αποφασίζουμε συνειδητά. Ο εγκέφαλος, σε επικοινωνία με όλο το σώμα αποφασίζει, πάντα με βάση το συναίσθημα, κι έπειτα ο νους (το συνειδητό) αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του.

Όσο περίεργο και να μας φαίνεται, η λογική χωρίς το συναίσθημα είναι ηλίθια.

Άνθρωποι που λόγω τραυματισμού ή λοβοτομής, είχαν “έλλειψη συναισθημάτων”, δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ούτε καν το επόμενο ραντεβού με τον γιατρό (μια τέτοια περίπτωση αναφέρεται στο βιβλίο του Damasio, Το λάθος του Καρτέσιου).

Κι όπως έδειξε ο Φέστινγκερ, αν οι αποφάσεις δεν ταιριάζουν με τις πρότερες πεποιθήσεις, τότε αναπροσαρμόζει τις πεποιθήσεις, ώστε να ταιριάξουν με τις πράξεις.

Εκλογικεύει, αναπροσαρμόζει, για να ελαττώσει τη γνωστική ασυμφωνία.

Μάλλον, αγαπητέ Σαρτρ, ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να πιστεύει ότι είναι ελεύθερος.

~~{}~~

Αν είναι ψευδαίσθηση η αίσθηση του εαυτού, τότε ο έλεγχος είναι ένα απ’ τα αγαπημένα μας ψέματα.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι οι Μοίρες (το Πεπρωμένο, η Ειμαρμένη), είναι πιο ισχυρές κι απ’ τους θεούς. Ο Ηράκλειτος, πιο διαλεκτικός, έγραψε: “Το πεπρωμένο του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του”.

Ο Θεός των Εβραίων, των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων είναι παντοδύναμος, χωρίς αυτόν τίποτα δεν μπορεί να γίνει.

Στη σύγχρονη εποχή τη θέση του Πεπρωμένου έχει πάρει το Τυχαίο, το Χάος.

Το Χάος είναι απρόβλεπτο και είναι έκδηλο στην καθημερινότητα.

Προσπαθείς με όλες σου τις δυνάμεις, οργανώνεις ψυχαναγκαστικά το κάθε σου λεπτό, για τα επόμενα δέκα χρόνια, και -σχεδόν πάντα- συμβαίνει κάτι που σου ανατρέπει αυτά τα τόσο λαμπρά σχέδια (καθώς και το plan B).

Το αστείο είναι ότι σου φαίνεται παράξενο (κακοτυχία) που το σύμπαν δεν ακολούθησε το σχέδιο σου. Οπότε αναπροσαρμόζεις τις πεποιθήσεις σου (ίσως και τις αναμνήσεις σου), ώστε να συνεχίσεις να πιστεύεις, σε κάτι.

~~{}~~

Οι πιθανότητες να κερδίσεις τον πρώτο αριθμό στο Τζόκερ είναι μία στα 24,5 εκατομμύρια.

Είναι σχεδόν απίθανο. Τα τελευταία πέντε χρόνια (κι αν υποθέσουμε ότι δεν έγινε κανένα τζακ-ποτ) κέρδισαν 480 υπερτυχεροί.

Πόσοι άνθρωποι (υπεράτυχοι) σκοτώθηκαν, σε αυτά τα πέντε χρόνια, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα;

Πόσοι άνθρωποι (ανασφάλιστοι και μη) αρρώστηκαν και απεβίωσαν σ’ αυτά τα πέντε χρόνια;

Και πόσοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες (συντριπτικά πολύ περισσότερες) πιθανότητες να πεθάνουν τον επόμενο χρόνο απ’ το να κερδίσουν το τζόκερ (ή να συμβεί κάτι άλλο μαγικό);

Οι περισσότεροι ζούμε υπομένοντας και ελπίζοντας. Αυτή είναι μία απ’ τις αιτίες που ο εξαθλιωμένος δεν εξεγείρεται. Γιατί πιστεύει ότι κάτι θα συμβεί, ότι το σύμπαν θα συνομωτήσει, και θα μπορέσει να ζήσει ως άνθρωπος “ελεύθερος”.

Ίσως αυτή η αυταπάτη να τροφοδοτεί τις ανισότητες στην ανθρώπινη κοινωνία. Γιατί αν σταματούσαμε να τις έχουμε, να τις ζούμε, τότε -σαν ένα μυθιστόρημα του Σαραμάγκου- ο μισός πληθυσμός θ’ αυτοκτονούσε κι οι άλλοι μισοί θα ανέτρεπαν κάθε δεδομένο.

Δυστυχώς -κι ευτυχώς- ο Πορτογάλος συγγραφέας δεν μπορεί να γράφει πια, οπότε μένει σ’ εμάς να φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς αυταπάτες, έναν κόσμο μη-τυφλότητας.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γελωτοποιός http://sanejoker.info/

TINA (There Is No Alternative, my dear)

Η οικονομία κυριαρχεί επί της πολιτικής

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το 1989, λίγο μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ο Φράνσις Φουκουγιάμα κηρύσσει το «τέλος της ιστορίας».

«Χάρη στην εκτυφλωτική νίκη του οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού όλες οι αντιφάσεις επιλύονται και αυτό που μένει είναι, ουσιαστικά, η οικονομική δραστηριότητα».

Τέσσερα χρόνια μετά, και ενώ η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει πλέον, ένας άλλος Αμερικάνος καθηγητής έρχεται να «διορθώσει» τη θεωρία του Φουκουγιάμα.

«Η πηγή των συγκρούσεων του μέλλοντος», γράφει ο Σάμιουελ Χάντιγκτον στη «Σύγκρουση των Πολιτισμών», «δεν θα είναι ούτε ιδεολογική ούτε οικονομική, αλλά πολιτισμική.»

Η ιστορία, που ποτέ δεν σταματά να κινείται, τους διέψευσε και τους δύο. Οι συγκρούσεις του 21^ου αιώνα είναι όχι απλά οικονομικές, όχι απλά ταξικές, αλλά ολοκάθαρα διπολικές: Το φτωχό 80% ενάντια στο πάμπλουτο 1%.

Και καθώς οι φτωχοί αυξάνονται και πληθαίνουν μέσα σε κάθε χώρα, τόσο οι συγκρούσεις θα γίνονται βιαιότερες.

«Ο εχθρός είναι εντός των πυλών. Στοιχειώδες, κύριε Γουάτσον.»

 ~~{}~~

Ο 20^ος αιώνας ήταν αναμφίβολα η εποχή της Αμερικανικής ηγεμονίας. Όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά κυρίως οικονομικά, τεχνολογικά, πολιτιστικά.

Στην Αμερική δημιουργήθηκαν τεράστιες καινοτομίες που κατέκτησαν τον πλανήτη πολύ πιο γρήγορα και πιο ολοκληρωτικά από το στρατό του.

Αυτοκίνητο, τηλέφωνο, ηλεκτρικός λαμπτήρας, ουρανοξύστης, λεωφόρος, αεροπλάνο, ψυγείο, ηλεκτρονικός υπολογιστής.

Ύστερα ήρθαν τα κύματα της μαζικής κουλτούρας:

Εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, το Χόλιγουντ, τα κόμικ, η τζαζ, τα ραδιοφωνικά σίριαλ, τα κινούμενα σχέδια, η τηλεόραση, το ροκ, τα ριάλιτι σόου.

Και της μαζικής κατανάλωσης:

Διαφήμιση, πολυκαταστήματα, σούπερ μάρκετ, μάρκετινγκ, πωλήσεις δια αλληλογραφίας, πωλήσεις μέσω διαδικτύου, pay per view κλπ.

Η σημαντικότερη, όμως, επινόηση της Αμερικής, η πιο κατακλυσμιαία, ήταν ο ακραίος φιλελευθερισμός, η αποθέωση της «ελεύθερης αγοράς».

Καθώς όμως το διαδίκτυο συντέλεσε ώστε ο φιλελευθερισμός να γίνει παγκόσμιος, χωρίς σύνορα, χωρίς περιορισμούς, χωρίς εθνική ταυτότητα, η Αμερική βρέθηκε να καταβροχθίζεται ζωντανή από το «τέρας που δημιούργησε».

 ~~{}~~

Η παγκοσμιοποίηση σκότωσε την εθνική αγορά, που είναι μία από τις βάσεις της κυριαρχίας του κράτους-έθνους.

Τα κράτη δεν έχουν πια τα μέσα να αντισταθούν στις αγορές. Ο όγκος των αποθεμάτων τους είναι γελοία αδύναμος απέναντι στη δύναμη των αγορών.

Έτσι οι κυβερνώντες, συμπεριλαμβανομένου του πλανητάρχη, εξαναγκάζονται να σεβαστούν τις γενικές οδηγίες της οικονομικής πολιτικής που ορίζουν παγκόσμιοι οργανισμοί, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή η Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου.

Η χρηματοπιστωτική οικονομία, το εμπόριο, τα ΜΜΕ που ωθούνται από τις νέες τεχνολογίες, γνώρισαν μια πραγματική έκρηξη.

Δημιούργησαν νέου τύπου οικονομικές αυτοκρατορίες, που επεξεργάζονται τους δικούς τους νόμους, μεταφέρουν τους χώρους παραγωγής τους, μετακινούν τα κεφάλαια τους με ταχύτητα φωτός και επενδύουν από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη.

Δεν γνωρίζουν ούτε σύνορα ούτε κράτη ούτε πολιτισμούς. Περιφρονούν την εθνική κυριαρχία. Αδιαφορούν για τις κοινωνικές συνέπειες, κερδοσκοπούν κατά των νομισμάτων, προκαλούν υφέσεις και κρίσεις, και τα βάζουν με τις κυβερνήσεις.

~~{}~~

Η πολιτική εξουσία είναι πλέον η τρίτη εξουσία. Πρώτη είναι η οικονομική εξουσία και ύστερα η εξουσία των ΜΜΕ.

Πρόσφατα κάποιο περιοδικό είχε τους 50 ισχυρότερους άντρες του πλανήτη. Ούτε ένας πολιτικός δεν βρισκόταν ανάμεσα τους.

Οι πολιτικοί ακολουθούν πειθήνια τους ανθρώπους που δεν περιορίζονται από κανέναν κανόνα, χάρη στην παγκόσμια επικράτηση του “laissez faire, laissez passer”.

Ούτε ο Ted Turner ούτε ο Rupert Murdoch ούτε ο Bill Gates ούτε ο Larry Rong ούτε ο Robert Allen, ούτε οι δεκάδες άλλοι κυρίαρχοι του κόσμου υπέβαλαν ποτέ τα σχέδια τους σε καθολική ψηφοφορία.

Η δημοκρατία δεν τους αφορά. Είναι υπεράνω εννοιών όπως το δημόσιο καλό, η κοινωνική ευημερία, η ελευθερία και η ισότητα.

Όταν οι κυβερνήσεις δεν είναι συνένοχες, μοιάζουν παράλυτες. Είναι ανίκανες να επιλύσουν, στο επίπεδο τους, τα χιλιάδες σημαντικά προβλήματα που προκαλούνται από την κερδοσκοπική μανία των νέων κατακτητών, της νέας και απόλυτης εξουσίας.

Η πολιτική εξουσία συμπεριφέρεται όλο και περισσότερο ως όργανο, ως συμπλήρωμα, ως υπηρέτης των πραγματικών κυρίαρχων του κόσμου: των χρηματο-οικονομικών αγορών.

 ~~{}~~

Έτσι, στις σημερινές δημοκρατίες, όλο και περισσότεροι πολίτες αισθάνονται παγιδευμένοι από ένα είδος γλοιώδους δόγματος που ανεπαίσθητα περιβάλλει κάθε επαναστατική σκέψη, την καθυστερεί, την αναστατώνει, την παραλύει και καταλήγει να την πνίξει.

Αυτό το δόγμα είναι η «μονόδρομη σκέψη», ή αλλιώς η ΤΙΝΑ που προστάζει: «There Is No Alternative».

Το γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση γίνεται ιδεολογικό όργανο έχει ως σοβαρή συνέπεια την εκ των προτέρων καταδίκη –στο όνομα του ρεαλισμού- κάθε τάσης αντίστασης ή ακόμη και αντίθεσης.

Καταδικάζονται ή χαρακτηρίζονται ως «λαϊκιστικές» όλες οι δημοκρατικές απόπειρες, όλες οι αναζητήσεις εναλλακτικών λύσεων, όλες οι προσπάθειες δημοκρατικής ρύθμισης, όλες οι κριτικές κατά της αγοράς.

Η νέα «θρησκεία», παγκόσμια όπως ποτέ καμία άλλη, είναι ακριβώς ο δογματισμός της αναγκαίας «ελεύθερης αγοράς», η μονόδρομη σκέψη του παγκόσμιου φιλελευθερισμού.

Αυτή είναι η μετάφραση -σε ιδεολογικούς όρους- των συμφερόντων μιας ομάδας οικονομικών δυνάμεων, και ιδιαίτερα των δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου.

Οι κύριες πηγές αυτής της σκέψης είναι οι μεγάλοι οικονομικοί και νομισματικοί οργανισμοί: Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Οργάνωση για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Μπούντεσμπανκ, Τράπεζα της Γαλλίας κλπ.

Αυτοί χρηματοδοτώντας, στρατολογούν στην υπηρεσία των ιδεών τους, σε όλο τον πλανήτη, πολλά ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια, ιδρύματα, τα οποία με τη σειρά τους επεξεργάζονται λεπτομερειακά και διαδίδουν το «λόγο του Ευαγγελίου».

 ~~{}~~

Η πρώτη αρχή της μονόδρομης σκέψης ακούγεται πλέον στα αυτιά μας ως αξίωμα: «Η οικονομία κυριαρχεί επί της πολιτικής».

Οι άλλες έννοιες-κλειδιά της μονόδρομης σκέψης είναι εξίσου γνωστές (τα ΜΜΕ φροντίζουν να τις διαδίδουν με ευλάβεια):

Η αυτορυθμιζόμενη αγορά, της οποίας «το αόρατο χέρι διορθώνει τις ατέλειες και τις δυσλειτουργίες», και ειδικά οι χρηματο-οικονομικές αγορές των οποίων «οι ενδείξεις προσανατολίζουν και καθορίζουν τη γενική κίνηση της οικονομίας».

Ο ανταγωνισμός και η ανταγωνιστικότητα, «που δίνουν δύναμη και ωθούν τις επιχειρήσεις, οδηγώντας ‘τες σε ένα διαρκή και προσοδοφόρο εκσυγχρονισμό».

Οι ελεύθερες συναλλαγές χωρίς εμπόδιο, που είναι «παράγοντας ασταμάτητης ανάπτυξης του εμπορίου και άρα των κοινωνιών».

Η παγκοσμιοποίηση της εργοστασιακής παραγωγής και η διεθνής κατανομή της εργασίας, που «μειώνει τις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις και μειώνει το κόστος των μισθών».

Το σκληρό νόμισμα, «παράγοντας σταθερότητας».

Οι ιδιωτικοποιήσεις, η φιλελευθεροποίηση.

Και βέβαια η αδιαφορία απέναντι στο οικολογικό κόστος.

 ~~{}~~

Σ’ αυτόν τον νέο κόσμο τα άτομα χωρίζονται σε όσους μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους και σε όσους δεν μπορούν. Οι δεύτεροι θα απορριφθούν, θα εκδιωχτούν, θα περιθωριοποιηθούν, θα αποκλειστούν, γιατί στην νέα κοινωνική κατάσταση (που έχει πάψει να θεωρεί ως επιταγή την αλληλεγγύη), οι «χαμένοι» πρέπει να εγκαταλειφθούν.

Βεβαίως όσο περισσότερα βρίσκεται να χρωστάει κάποιος τόσο καλύτερη αντιμετώπιση έχει από τη «δικαιοσύνη», η οποία δε λογιέται πια ως εξουσία, αλλά ως περίπτερο.

 ~~

Οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες είναι τεράστιες πλέον, όχι μόνο στις τριτοκοσμικές χώρες, αλλά και σε χώρες με δημοκρατική παράδοση, όπως η Βρετανία ή οι ΗΠΑ -ουσιαστικά σε όλες τις χώρες της υφηλίου.

Όμως οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι μετανάστες, οι γκετοποιημένοι, οι περιθωριοποιημένοι, φαίνεται να εξεγείρονται πολύ πιο εύκολα απ’ όσο νόμιζε ο Χάντιγκτον.

Δεν υπάρχει πλέον δυτική χώρα που να μη χρειάζεται να ενδυναμώνει τις δυνάμεις καταστολής, προκειμένου να αντιμετωπίσει (πρόσκαιρα) αυτές τις εξεγέρσεις.

Ακόμα και ένας από τους υπεύθυνους του προβλήματος, ο Persy Barnevik, διευθυντής της ABB, μια από τις κυριότερες επιχειρήσεις ενέργειας στον κόσμο, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου:

«Εάν οι επιχειρήσεις δεν ανταποκριθούν στις προκλήσεις της φτώχειας και της ανεργίας, οι εντάσεις μεταξύ των κατεχόντων και των μη κατεχόντων θα αυξηθούν και θα έχουμε σοβαρή έκρηξη της τρομοκρατίας και της βίας.»

 ~~{}~~

Η «μεγάλη αυτοκράτειρα», η αγορά, άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι η κυριαρχία της δεν μπορεί να διατηρηθεί. Ο κόσμος αλλάζει και ούτε οι μεγιστάνες δεν μπορούν να τον ελέγξουν.

«Βρισκόμαστε στη μέση μιας μακράς και επίπονης διαδικασίας, που οδηγεί στην ανάδειξη -με τη μία ή την άλλη μορφή- μιας παγκόσμιας κοινωνίας, την πιθανή δομή της οποίας δεν μπορούμε ακόμα ούτε να φανταστούμε», γράφει ο Αλεξάντερ Κινγκ.

 Ο μηχανισμός που μπορεί να σταματήσει αυτόν τον αγώνα δρόμου προς την καταστροφή είναι η διαφωνία, που κινητοποιεί προοδευτικά μια κριτική μάζα πολιτών αποφασισμένων να υπερασπιστούν τα στοιχειώδη δικαιώματα τους και να εργαστούν για μια πραγματικά πολιτική κοινωνία.

Οι πολίτες αντιλαμβάνονται, κάπως συγκεχυμένα ακόμα, ότι πρέπει να κατακτήσουν νέα ανθρώπινα δικαιώματα. Ότι τη γενιά των πολιτικών δικαιωμάτων (18^ος αιώνας) και αργότερα των κοινωνικών (19^ος και 20^ος αιώνας) πρέπει να τη διαδεχτεί μια γενιά νέων δικαιωμάτων, οικολογικών, που να εξασφαλίζουν στους πολίτες το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, στην πληροφόρηση, στην ειρήνη και την ασφάλεια, αλλά επίσης και στην καθαρότητα του αέρα και των υδάτων, καθώς και στην προστασία του περιβάλλοντος.

Η κοινωνία της κατασπατάλησης πρέπει να παραχωρήσει φυσιολογικά τη θέση της σε μια κοινωνία της αναδιανομής.

Καθένας, σε γενικές γραμμές, αντιλαμβάνεται ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος που επιτρέπει τη διατήρηση του πλανήτη, την προστασία της φύσης και τη διάσωση του ανθρώπου.

 ~~{}~~

Λύσεις υπάρχουν, αλλά αυτές δεν πρόκειται να τις προωθήσουν οι οικονομικοί γίγαντες ούτε οι πολιτικοί νάνοι.

Οι ίδιοι οι πολίτες θα δημιουργήσουν αυτήν την νέα παγκόσμια κοινωνία, τη νέα πολιτική εξουσία, «την πιθανή δομή της οποίας δεν μπορούμε ακόμα ούτε να φανταστούμε.»

(Διαβάστε το βιβλίο «Γεωπολιτική του Χάους», του Ιγνάσιο Ραμονέ. Στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις, μτφ Ελένη Τσερεζόλε, επίμετρο Μιχάλης Μητσός).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γελωτοποιός http://sanejoker.info/

Γεωργιάδης: Εγώ πρότεινα στους Γερμανούς να κλείσουν τις τράπεζες

Πηγή: Focus via Αυγή
«Θα ήταν καλύτερα τώρα να εισαχθεί έλεγχος κεφαλαίων και να αφήσουμε τη χώρα να χρεοκοπήσει και σε αυτή τη βάση, θα μπορούσαμε να πετύχουμε μια λογική συμφωνία με τους δανειστές». Αυτή ήταν η εναλλακτική πρόταση που κατέθεσε στους εκπροσώπους των δανειστών μέσω του γερμανικού περιοδικού Focus Online, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης στην συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στις 23 Ιουνίου έριξε στο τραπέζι, μια «δραστική και συνεπή» όπως χαρακτήρισε το περιοδικό την ιδέα, και δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε μια εβδομάδα ώστε να αποδειχθεί πως απευθυνόταν σε ένα πολιτικό και οικονομικό ακροατήριο που είχε δρομολογήσει ήδη τα capital controls και την ασφυξία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα ο βουλευτής της Ν.Δ. απευθύνει έκκληση μέσω του γερμανικού περιοδικού προς τους δανειστές – και ενώ η διαπραγμάτευση βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού – να «μην αποδεχθούν τη λίστα του Τσίπρα σε καμία περίπτωση».


Ο πολιτικός που τα τελευταία χρόνια δεν ανέχθηκε να του κλέψει την δόξα των απολύσεων κανένας Τόμσεν και κανένα ΔΝΤ, μπορεί πλέον να υπερηφανεύεται πως αυτός πρώτος πρότεινε το «κλείσιμο των τραπεζών» ώστε να χρεοκοπήσει η χώρα υποστηρίζοντας μια «ελεγχόμενη εθνική χρεοκοπία» (Kontrollierte Staatspleite) και να μην επιτρέψει σε κανέναν Σόιμπλε και σε κανέναν Ντάισελμπλουμ να πιστωθούν τα capital controls για τα οποία σήμερα κατηγορεί την ελληνική κυβέρνηση.

Γιατί το σχέδιο του Άδωνι δεν έτυχε, αλλά πέτυχε. Τουλάχιστον ως προς το πρώτο σκέλος. Το αν θα ολοκληρωθεί τελικά η εναλλακτική του ιδέα είναι κάτι που θα το κρίνει με την ψήφο του ο ελληνικός λαός γνωρίζοντας όμως το ονοματεπώνυμο αυτών που παίζουν παιχνίδια χρεοκοπίας πίσω από την πλάτη του.

Παρέμβαση Λευκού Οίκου για την Ελλάδα, το δημοψήφισμα και στις σχέσεις Τσίπρα-Πούτιν

Οι Αμερικανοί τάχθηκαν εμμέσως υπέρ του “Ναι” στο δημοψήφισμα που θα πραγματοποιηθεί την επόμενη Κυριακή στην Ελλάδα, καθώς συνέδεσαν το αποτέλεσμα με την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, που θεωρούν αναγκαία, καθώς εξυπηρετεί και τα στρατηγικά τους συμφέροντα.

Ειδικότερα, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Josh Earnest, εξέφρασε την αποφασιστικότητα της αμερικανικής κυβέρνησης για να παραμείνει πάση θυσία μέλος στης ευρωζώνης η Ελλάδα. “Τελικά, είπε, είναι απόφαση του ελληνικού λαού και των ηγετών της χώρας τι θα ψηφίσουν όταν εισέλθουν στην κάλπη. Αλλά, έχουμε καταστήσει σαφές ποιο πιστεύουμε ότι πρέπει και ελπίζουμε να είναι το αποτέλεσμα”.

Έχουμε κάνει σαφές ότι το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι αυτό που πρέπει να είναι. Η Ελλάδα να παραμείνει μέλος της ευρωζώνης, δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Earnest.

Όπως εξήγησε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου ερωτηθείς σχετικά, η Ελλάδα δεν αποτελεί άμεση απειλή για τις ΗΠΑ, καθώς διαθέτουν ελάχιστη άμεση έκθεση στην ελληνική οικονομία. Ωστόσο, “αυτό που λέμε καιρό τώρα είναι πως μια αποτυχία στην επίλυση των διαφορών μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της μπορεί να έχει επιπτώσεις για την ευρωπαϊκή οικονομία. Και προφανώς η έκθεση των ΗΠΑ στην Ευρώπη είναι μεγάλη.  Υπάρχει σαφέστατα σημαντική εμπορική σχέση μεταξύ μας, και μια αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής οικονομίας δεν θα είχε θετικές επιπτώσεις στις ΗΠΑ”.

“Για αυτό έχουμε επίγνωση του γεγονότος πως είναι προς το συμφέρον όλων των εμπλεκόμενων πλευρών η Ελλάδα να επανέλθει σε ένα μονοπάτι οικονομικής ανάπτυξης και βιωσιμότητας του χρέους εντός της ευρωζώνης. Και αυτό αναμένεται να χρειαστεί μερικές ακόμα διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις. Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να ενθαρρύνουν όλα τα μέρη να αναγνωρίσουν το αμοιβαίο συμφέρον που έχουν στην επίλυση της κατάστασης”, τόνισε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου.

Ερωτηθείς για το κατά πόσο οι ΗΠΑ ανησυχούν για τις γεωπολιτικές επιπτώσεις μιας εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ και ειδικότερα από μια προσπάθεια της Ρωσίας να αυξήσει την επιρροή της στην περιοχή, ο κ. Earnest απάντησε πως “τόσο οι ηγέτες της Ελλάδας όσο και αυτοί της ευρωζώνης έχουν δείξει την ισχυρή προτίμησή τους να παραμείνει η Ελλάδα μέρος της ευρωζώνης. Υπάρχουν πολλές δημόσιες απόψεις που δείχνουν πως οι Έλληνες συμμερίζονται αυτή την άποψη”.

Ως εκ τούτου, πρόσθεσε ο ίδιος, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως όλα τα εμπλεκόμενα μέρη σε αυτές τις διαπραγματεύσεις αναζητούν ένα αποτέλεσμα που θα είναι προς το αμοιβαίο συμφέρον τους και που καταλήγει με την Ελλάδα να παραμένει μέλος της ευρωζώνης”.

Όσον αφορά την σχέση της Ελλάδας με τη Ρωσία, προφανώς η Ελλάδα είναι ελεύθερη να διαλέξει τα είδη των διεθνών σχέσεων που θεωρεί πως είναι προς το συμφέρον της χώρας, είπε ο Αμερικανός εκπρόσωπος για να προσθέσει “Αλλά όπως είπα και την προηγούμενη εβδομάδα με αφορμή την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα, μιλάμε για ηγέτες δύο χωρών οι οικονομίες των οποίων δεν είναι και τόσο ισχυρές αυτή τη στιγμή. Για αυτό και πιστεύουμε πως είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ η Ελλάδα να παραμείνει μέλος της ευρωζώνης και της ΕΕ. Πάνω από όλα όμως οι Έλληνες ηγέτες, ο ελληνικός λαός και οι υπόλοιποι ηγέτες στην ευρωζώνη πιστεύουν πως είναι προς το καλύτερο συμφέρον όλων η Ελλάδα να παραμείνει μέρος της  ζώνης του ενιαίου νομίσματος”.

Νωρίτερα, σύμφωνα με τηλεγράφημα του ΑΠΕ – ΜΠΕ ο ίδιος είχε εκφράσει την πεποίθησή του πως όλα τα μέρη τα οποία συμμετέχουν στη διαπραγμάτευση για την ελληνική οικονομική κρίση επιθυμούν η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη.

Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζος Έρνεστ είπε στους δημοσιογράφους στο Air Force One, το προεδρικό αεροσκάφος των ΗΠΑ, πως η Ουάσινγκτον παροτρύνει όλα τα μέρη να αναγνωρίσουν το αμοιβαίο τους συμφέρον στη διευθέτηση της κατάστασης.

http://mignatiou.com/2015/07/paremvasi-lefkou-ikou-gia-tin-ellada-to-dimopsifisma-ke-stis-schesis-tsipra-poutin/

Η πιο άκαιρη επιλογή

Πηγή: Νίκος Τσιγώνιας - "Εποχή"

Το βράδυ που ο πρωθυπουργός έδινε στο λαό το λόγο προκηρύσσοντας δημοψήφισμα, αυτοί συγκεντρώνονταν καταγγέλλοντας μια ανύπαρκτη συμφωνία! Μέσα σε πέντε μήνες έκαναν τόσες καταγγελίες και συγκεντρώσεις εναντίον μιας αριστερής κυβέρνησης όσες δεν έκαναν στα πέντε χρόνια της αδυσώπητης για το λαό εφαρμογής των μνημονίων. Είπαν τόσα όχι στον Τσίπρα όσα δεν είχαν πει μαζεμένα στον Παπανδρέου, τον Παπαδήμο, τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο.

Τώρα ταυτίζουν ξεδιάντροπα την ψήφο στο όχι, την ψήφο που δίνει όλη η υπόλοιπη αριστερά, το όχι των φτωχών και των καταπιεσμένων με το ναι του Σαμαρά και του Σόιμπλε, της Μέρκελ και της Λαγκάρντ, του Βορίδη και του Άδωνη, του Πάγκαλου και του Θεοδωράκη.

Θα ψηφίσουν λέει άκυρο, γιατί τα θέλουν όλα τώρα. Τώρα προφανώς που οι συσχετισμοί το επιτρέπουν, τώρα τα θέλουν όλα. Φωνάζουν πυρ, παραμένοντας χιλιόμετρα μακριά από τις φλόγες. Θα ψηφίσουν άκυρο, οι εντελώς «άκυροι» με την απολύτως σαφή σημασία που αποδίδει στη λέξη η νεολαία. Γιατί αυτοί είναι οι έξυπνοι, γι’ αυτό μπορούν και αποκαλύπτουν το ρεφορμιστικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ελληνικός λαός είναι χαζός και δεν το βλέπει. Τα εκατομμύρια των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων που αγωνιούν σε ολόκληρο τον πλανήτη για να μείνει όρθια η κυβέρνηση της αριστεράς δεν το έχουν καταλάβει. Ο Μοράλες, ο Μαδούρο, ο Κάστρο, τα αριστερά, τα κομμουνιστικά κόμματα, ακόμα και οι αναρχικές ομάδες σε όλες τις ηπείρους είναι χαζοί και εξαπατημένοι από τον πανούργο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο μόνος που καταλαβαίνει είναι το ΚΚΕ. Ένα πράγμα είναι αδύνατον να εξηγήσει το ΚΚΕ. Πώς γίνεται ο συμβιβασμένος ΣΥΡΙΖΑ να δέχεται την πιο μανιασμένη επίθεση του συστήματος και εκείνοι οι ασυμβίβαστοι να δέχονται τα χάδια και τις φιλοφρονήσεις του. Τις προτροπές να συνεχίσουν στην ίδια σοβαρή τους πορεία. Μάλλον το σύστημα το κάνει για ξεκάρφωμα.

Δεν μασάμε τα λόγια μας. Στο ΚΚΕ έχουμε μια σπουδαία παράδοση, μια χρήσιμη δύναμη, νέους ανθρώπους, έναν κόσμο απαραίτητο στον αγώνα για την ανατροπή, εγκλωβισμένο όμως σε μια άγονη αντιπαράθεση εντός της αριστεράς. Από αυτή την αντιπαράθεση, οι μόνοι που επωφελούνται είναι η  Μέρκελ, ο Σαμαράς και το σύστημα.

Αρνούμαστε αυτή την άγονη αντιπαράθεση, για αυτό εκφράσαμε όλες τις κρίσιμες στιγμές ξεκάθαρη άποψη. Στηρίξαμε τις δυνάμεις του ΚΚΕ στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών. Όπου Λαϊκή Συσπείρωση ψηφίσαμε Λαϊκή Συσπείρωση, κόντρα στις δυνάμεις του μνημονίου και της διαπλοκής. Δεχτήκαμε και γι’ αυτό επίθεση! Το ΚΚΕ δεν παζαρεύει, μας απάντησαν με σφοδρότητα. Εμείς και τότε και τώρα τους λέμε:

Τέρμα τα κακόγουστα αστεία με τον κόσμο της αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει παζάρια. Οι ψήφοι των αριστερών δεν ανταλλάσσονται, δεν μετακινούνται, δεν εκχωρούνται με συμβολαιογραφικές πράξεις και προικοσύμφωνα. Όπως στις δημοτικές εκλογές, έτσι και τώρα οι αριστεροί θα βρουν το δρόμο τους. Εμείς εκφράζουμε την αυτονόητη αλληλεγγύη, που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στις δυνάμεις και τον κόσμο της αριστεράς. Και ας το καταλάβει καλά η ανιστόρητη ηγεσία του ΚΚΕ, οι δίαυλοι της επικοινωνίας ανάμεσα στους αριστερούς και τις αριστερές είναι ήδη ανοιχτοί. Όσο και αν την ξορκίζουν ως απειλή, η απαραίτητη για τους αγώνες αλληλεγγύη και ενότητα στη δράση είναι ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω. Τα σύνορα πλέον είναι ανοιχτά, οι ιδέες και οι άνθρωποι της αριστεράς κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Και ως ελεύθεροι άνθρωποι αρνούνται φυσικά να υποταχθούν στο σύστημα. Βλέπουν και πάλι το ίδιο έργο, την ηγεσία του ΚΚΕ απροσδόκητο στήριγμα στο βαριά άρρωστο και υπό κατάρρευση σύστημα σήμερα, όπως και τότε τον Δεκέμβρη του 2008, που εγκαταλείποντας τη θέση της αριστεράς τοποθετήθηκε απέναντι στη συγκλονιστική εξέγερση της νεολαίας.

Όμως, αυτή τη φορά ο κόσμος του ΚΚΕ δεν θα το ανεχτεί. Θα τους τιμωρήσει.  

Το νέο ιστορικό λάθος της ηγεσίας του ΚΚΕ

Κώστας Μάρκου

Eίναι γνωστό ότι ο Λένιν, τον Αύγουστο του 1914, όταν διάβασε σε αστική εφημερίδα την είδηση ότι το ηγετικό στη Β’ Εργατική Διεθνή, Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας υπερψήφισε τη συμμετοχή της στον πόλεμο, πίστεψε ότι επρόκειτο για προβοκάτσια του γερμανικού πολεμικού επιτελείου.
 

Εάν δεν διαβάζαμε στην επίσημη ιστοσελίδα του 902.gr τη «Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη διοργάνωση του δημοψηφίσματος», όπου προτείνει στο λαό «να ‘ακυρώσει’» το «δίλημμα» της κυβέρνησης, «ψηφίζοντας στην κάλπη την πρόταση του ΚΚΕ», θα πιστεύαμε ότι ήταν προβοκάτσια του «πολεμικού επιτελείου» της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού, εναντίον του ΚΚΕ για να προκαλέσει σύγχυση στα μέλη και τους οπαδούς του. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Η ΚΕ του ΚΚΕ πράγματι καλεί το λαό να ψηφίσει άκυρο ρίχνοντας με κάποια μορφή μέσα στην κάλπη «την πρόταση του ΚΚΕ».

Τα δημοψηφίσματα, παρότι διαφημίζονται ως «άμεση δημοκρατία», είναι αστικές μορφές κατώτερες από την άμεση και έμμεση οργάνωση της εργατικού τύπου δημοκρατίας, που είναι διαρκής και όχι στιγμιαία και στηρίζεται στην άμεση συμμετοχή της κοινωνίας με συνελεύσεις στους τόπους εργασίας και ζωής που εκλέγουν και ανακαλούν τους εκπροσώπους τους. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να δραπετεύσει από τις αστικές μορφές «δημοκρατίας», όπως δεν μπορεί ο εργάτης που αγωνίζεται για την κατάργηση της μισθωτής εργασίας να δραπετεύσει από την εργασία στο εργοστάσιο ή την επιχείρηση. Αντίθετα, το ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα αξιοποιούν αυτά τα πεδία για να οργανώνει την πάλη του και να αλλάζει τους συσχετισμούς υπέρ των άμεσων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων του.

Ειδικά στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που όπως δείχνει και ο φόβος της ΕΕ απέναντι στα λαϊκά δημοψηφίσματα αντίστασης, η ίδια η αντιδραστικότητα του κεφαλαίου «δεν χωρά» ούτε καν στις δικές του παλαιότερες μορφές δημοκρατίας. Σε λίγες ώρες ή μέρες, θα δούμε αν και η κυβέρνηση «χωρά» μέχρι το τέλος στο δημοψήφισμα το οποίο η ίδια προκήρυξε ή αν θα υποκύψει στις πιέσεις και του ελιγμούς των δανειστών που πατούν πάνω στος αντιφάσεις της δικής της γραμμής.

Ένα δημοψήφισμα έχει την αναγκαστική μορφή του «ναι ή όχι». Κερδίζει όποιο από τα δυο έχει έστω και μια ψήφο παραπάνω. Η ηγεσία του ΚΚΕ υποστηρίζει πως όποιος ψηφίσει «όχι» στην πρόταση των δυναστών δανειστών τάσσεται υπέρ του «ναι» στην κυβερνητική αντιλαϊκή μνημονιακή πρόταση των 8 δις ευρώ λιτότητας, που κατέθεσε η κυβέρνηση. Αυτό δεν ισχύει ακόμη και με βάση την τυπική και μη διαλεκτική λογική, στην οποία διαπρέπει αυτή η ηγεσία. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος δεν θέτει την έγκριση ή όχι της επαίσχυντης κυβερνητικής πρότασης. Η κυβερνητική επιλογή να αποφύγει αυτό το ερώτημα, δείχνει αδυναμία και όχι δύναμη.

Διαλεκτική λογική σημαίνει να εξετάζεις τα φαινόμενα με βάση τις εσωτερικές ταξικές αντιθέσεις και τη δυναμική τους. Από αυτή τη σκοπιά, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλες οι διεθνείς εκδοχές του κεφαλαίου (ΕΕ, Κίνα, όλες οι κυβερνήσεις κ.α.), αλλά και οι εγχώριες (εργοδοτικές οργανώσεις, εργοδότες, μνημονιακά κόμματα, πρώην πρωθυπουργοί, δήμαρχοι, καθεστωτικά ΜΜΕ, μητροπολίτες κ.α.), οι σύμμαχοί τους (γραφειοκράτες εργατοπατέρες, ΠΑΣΚΕ, οργανώσεις μικρομεσαίων κ.α.) τάσσονται ενάντια στο δημοψήφισμα και, πάνω από όλα, τάσσονται με φανατισμό υπέρ του «ναι» και κατά του «όχι», ακόμη κι αν το αποδέχονται υποκριτικά.

Το ΚΚΕ, τα μέλη του, οι οπαδοί του, λόγω της ιστορίας και των αγώνων τους, ανήκουν στο αντίθετο στρατόπεδο από αυτό του κεφαλαίου, δηλαδή, στο ταξικό εργατολαϊκό στρατόπεδο του «όχι». Το άκυρο, το λευκό ή η αποχή αυτών των δυνητικών «όχι» μετράει αντικειμενικά υπέρ του «ναι». Δεν μπορείς να δραπετεύσεις από την απλή αριθμητική με τεχνάσματα. Η ηγεσία του ΚΚΕ φαντασιώνεται ότι μπορεί να το κάνει με δικά της τυπωμένα «ψηφοδέλτια».

Σε σχέση με τις συνέπειες του «άκυρου», δευτερεύουσα σημασία θα έχει ποια ήταν η πρόταση του ΚΚΕ. Δεσπόζουσα σημασία θα έχει ότι τα άκυρα όσων μελών και οπαδών του ΚΚΕ ακολουθήσουν την προτροπή της Κεντρικής Επιτροπής, θα μετρήσουν υπέρ του «ναι» των Σαμαρά, Θεοδωράκη και Φώφης (με την οποία πραγματοποιήθηκε και συνάντηση προς επιβεβαίωση!). Θα μετρήσουν υπέρ των Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ και Λαγκάρντ.

Η ηγεσία του ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι το «όχι» αντικειμενικά αθροίζεται με το «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη χειρότερα, με αυτό της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για απαύγασμα τυπικής λογικής. Στο δημοψήφισμα του 1974, το ΚΚΕ ψήφισε τυπικά μαζί με αστικά κόμματα «όχι» στη βασιλευόμενη δημοκρατία. Η γαλλική Αριστερά ψήφισε «όχι» στο Ευρωσύνταγμα τυπικά μαζί με το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο των Λεπέν.

Το να ψηφίζεις, όμως, «όχι» δεν σημαίνει ότι συμπλέεις με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με την Χρυσή Αυγή. Όπως, το να αντιστέκεσαι στη ναζιστική επιδρομή, το 1940, δεν σημαίνει ότι συμπλέεις κατανάγκην με τον Μεταξά ή με τον Τσόρτσιλ. Ή, το να πολεμάς στο Κομπάνι ενάντια στον ισλαμοφασιστικό ISIS, δεν σημαίνει κατανάγκην ότι συμπλέεις με τους ιμπεριαλιστές Αμερικανούς επειδή βομβάρδιζαν τον ISIS. Μπορεί εξίσου να σημαίνει ότι αντιστέκεσαι ή πολεμάς με τους δικούς σου τρόπους, στόχους και στρατηγική.

Το εργατικό λαϊκό και ταξικό «όχι» διαχωρίζεται και υπερβαίνει από τα αριστερά το μισό «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ που προετοιμάζει ένα «ναι» στους δανειστές με άλλη μορφή. Είναι ένα «όχι σε όλα». «Όχι» στην πρόταση δουλείας των δανειστών, στην μνημονιακή αντιλαϊκή και νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα πρόταση της κυβέρνησης, στο ευρώ και την ΕΕ, σε όλους τους μνημονιακούς καπιταλιστικούς νόμους. Είναι ένα μεγάλο «ναι» σε μια εργατική και λαϊκή ανατροπή, έξω από το ευρώ, την ΕΕ και ενάντια στους καπιταλιστικούς νόμους και την αστική επέλαση.

Η Χρυσή Αυγή λέει κι αυτή ένα μισό, νεοναζιστικό και ρατσιστικό «όχι» ενώ στην ουσία, με τη γνωστή συνέντευξη του «φίρερ» Μιχαλολιάκου λέει «ναι» στο ευρώ, είναι με την πλευρά του αστικού στρατοπέδου. Ψηφίζει «όχι» για να υπάρξει και δεξιά διέξοδος στο δημοψήφισμα. Ως ανταμοιβή σε αυτό το «ναι στο ευρώ», το δικαστικό κατεστημένο, μέρος του «βαθέος κράτους», πέταξε την πολιτική αγωγή έξω από τη δίκη, προετοιμάζοντας την απαλλαγή ή μικρές ποινές προς την ηγεσία της Χρυσής Αυγής για την ηθική αυτουργία της στα εγκλήματα. Το εργατικό λαϊκό και ταξικό «όχι» είναι βαθιά αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό και διεθνιστικό.

Η απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ για «άκυρο» στο δημοψήφισμα αποτελεί ένα ιστορικού χαρακτήρα λάθος, με ανυπολόγιστες και μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες για το ίδιο και την ιστορία του.

Η ηγεσία του ΚΚΕ είναι έμπειρη και σίγουρα στάθμισε τις επιλογές της. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή με κύριο κριτήριο, όχι το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού, αλλά τη ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ και δια αυτής, το στενό κομματικό κέρδος. Η ηγεσία του ΚΚΕ επέλεξε να επιτρέψει να ενισχυθεί πλαγίως η αντίδραση, το εγχώριο και ξένο «μαύρο μέτωπο», για να μην φανεί ότι συμπλέει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στην ουσία, αυτή η ηγεσία επαναλαμβάνει με άλλη μορφή το λάθος του 1989, όταν συμμάχησε με τη ΝΔ του Μητσοτάκη για να διαλύσει, όπως πίστευε, το ΠΑΣΟΚ. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν να ενισχύσει και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και να διασπαστεί το ίδιο, αφήνοντας χώρο για την ανάπτυξη του Συνασπισμού και μετέπειτα του ΣΥΡΙΖΑ.
 

Η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ, τυφλωμένη από ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος, με το λάθος της, δίνει τη δυνατότητα σε αυτό το κόμμα, να την υπερκεράσει από τα αριστερά. Αντί να συμπλεύσει με το λαό που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για να του δείξει έναν άλλον, πιο ριζοσπαστικό και νικηφόρο δρόμο από αυτόν του ΣΥΡΙΖΑ, βοηθά τον ΣΥΡΙΖΑ να εγκλωβίσει μάζες στις δικές του αυταπάτες περί «διαπραγμάτευσης» για μια «δημοκρατική Ευρώπη» που υπάρχει μόνο στα όνειρά του.

Οι ρίζες του σημερινού λάθους της ηγεσίας του ΚΚΕ βρίσκονται οπωσδήποτε στη γενικότερη στρατηγική του, που συμπυκνώνεται στο «να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία για να την παραδώσει στο κόμμα», όπως δυστυχώς έγινε τελικά στην ΕΣΣΔ. Αλλά κυρίως βρίσκονται στην ισοπεδωτική ταύτιση της στρατηγικής με την τακτική. Ταύτιση που φαντάζει «αριστερή» και «επαναστατική», αλλά στην πράξη είναι δεξιά και μη επαναστατική, που μπορεί να καταλήξει μέχρι και αντεπαναστατική.

Έχει σκεφτεί, άραγε, η ηγεσία του ΚΚΕ τις συνέπειες του να κερδίσει το «ναι» λόγω του «άκυρου» των μελών του; Ελπίζουμε να μην εφαρμόσει αυτή τη γραμμή. Έχει χρόνο και τρόπο να διορθώσει το λάθος της. Εάν το συνεχίσει μέχρι το τέλος, το πολιτικό της λάθος θα πάρει τη μορφή μιας πολιτικής προδοσίας των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.

Όμως, επειδή η πλατιά βάση είναι πάντα σοφότερη από τις ηγεσίες και επειδή τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ διαθέτουν ταξικό ένστικτο, θα καταλάβουν το λάθος της ηγεσίας τους. Δεν θα ακυρώσουν τα τρια «όχι», ενάντια στην πρόταση της τρόικας, στην πρόταση της κυβέρνησης και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν θα τα χαρίσουν στην τρόικα. Θα ενισχύσουν μαζικά και θα βοηθήσουν να ριζοσπαστικοποιηθεί το στρατόπεδο του «όχι»

http://info-war.gr

ΚΚΕ: Έλα τώρα που θα ασχολούμαστε με τα προβλήματα των ανθρώπων!!!

Μόνο αυτό το σχόλιο ταιριάζει στην προδοτική για το λαό και την πατρίδα στάση του ΚΚΕ. Το άκυρο του κλέβει ΌΧΙ και ενισχύει ως εκ τούτου το ΝΑΙ (μην ακούσουμε μαλακισμένη δικαιολογία της πλάκας για τον τάχα μου ταυτόσημο χαρακτήρα του ΌΧΙ και του ΝΑΙ - αρκετά η καραμέλα!).

Ίσως να τους θυμίσουμε τα λόγια του Ζαχαριάδη - ιστορικού ηγέτη του κόμματος:

Στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως καμιά επιφύλαξη

Τι λέτε; να δώσουμε μαζί τον πόλεμο ή όλα είναι τα ίδια; πρέπει να δείτε στρατό στα σύνορα για να κουνηθείτε από την άνεση της αφ' υψηλού κριτικής για τα πάντα και τα κοάλα;

Αριστερή Διέξοδος

ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ;;;

Εννέα μύθοι για την ελληνική κρίση

Εννέα μύθοι για την ελληνική κρίση" είναι ο τίτλος άρθρου του γνωστού οίκονομολόγου Τζειμς Γκαλμπρέιθ στην Politico. Συγκεκριμένα αναφέρει...
τα εξής:

(1) Το δημοψήφισμα αφορά το ευρώ: αν και αμέσως μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος οι Ολάντ, Κάμερον, Ρέντζι και Γκάμπριελ δήλωσαν ότι το ΟΧΙ θα σημάνει την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και ο Γιούνκερ –πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω- δήλωσε ότι το ΟΧΙ θα σημάνει την αποχώρηση από την ΕΕ, η ελληνική κυβέρνηση έχει δηλώσει πολλάκις ότι είναι αφοσιωμένη στην ΕΕ και στο ευρώ. Νομικά, σύμφωνα με τις Συνθήκες, η Ελλάδα δεν μπορεί να εκδιωχθεί ούτε από το ευρώ ούτε από την ΕΕ.

(2) Το ΔΝΤ έχει δείξει ευελιξία: στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ δεν έχει υποχωρήσει σε τίποτα τους τελευταίους τέσσερις μήνες (φόρους, συντάξεις, μισθούς, συλλογικές διαπραγματεύσεις, ελληνικό χρέος) παρά τις αντίθετες δηλώσεις της επικεφαλής του Κριστιν Λαγκάρντ.

(3) Οι πιστωτές έχουν δείξει γενναιοδωρία: οι πιστωτές έχουν επιμείνει σε ένα συντριπτικό πρόγραμμα λιτότητας με στόχο την επίτευξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος που η Ελλάδα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ικανοποιήσει. Έχουν επίσης επιμείνει στις δρακόντειες πολιτικές που έχουν ήδη κοστίσει στους Έλληνες περισσότερο από το 25% του εισοδήματός τους και έχουν βυθίσει τη χώρα στην ύφεση. Επίσης, έχουν αρνηθεί την προφανέστατα αναγκαία αναδιάρθρωση χρέους.

(4) Η ΕΚΤ έχει προστατεύσει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα στην Ελλάδα: ήδη από το Φεβρουάριο, η ΕΚΤ έχει «κόψει» τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, παρέχοντας με το σταγονόμετρο «ακριβή ρευστότητα» με ειδικούς όρους «έκτακτης ανάγκης». Το γεγονός παρέλυσε την οικονομική δραστηριότητα και επιβράδυνε τη λειτουργία των τραπεζών. Όταν διεκόπησαν οι διαπραγματεύσεις, η ΕΚΤ έθεσε ανώτατο όριο στην παρεχόμενη βοήθεια, προκαλώντας ταχεία φυγή κεφαλαίων και δικαιολογώνταςτην επιβολή ελέγχου κεφαλαίων και κλείσιμο των τραπεζών.

(5) Η ελληνική κυβέρνηση θέτει σε κίνδυνο την αμερικανική συμμαχία: πρόκειται για την ανησυχία ορισμένων συντηρητικών Αμερικανών που θεωρούν πως μια αριστερή κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία είναι φιλορωσική και αντινατοϊκή. Είναι αλήθεια πως η ελληνική αριστερά έχει κατηγορήσει ιστορικά τις ΗΠΑ, ιδίως για τη στήριξη από τη CIA του δικτατορικού καθεστώτος κατά την περίοδο 1967-1974. Στην πραγματικότητα, η ελληνική αριστερά έχει αλλάξει, εν μέρει κυρίως λόγω της εμπειρίας με τους Γερμανούς. Η κυβέρνηση αυτή είναι φιλοαμερικανική και σταθερό μέλος του ΝΑΤΟ.

(6) Ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλεσε «εγκληματική» οργάνωση το ΔΝΤ: πρόκειται για ένα υπερβολικό τίτλο που έβαλε το Bloomberg σε μια εξαιρετικά μετριοπαθή ομιλία του ενώπιον του ελληνικού Κοινοβουλίου, όπου επεσήμανε ορθά ότι οι οικονομικές προβολές και οι προβολές για το χρέος του ΔΝΤ όταν πρωτοεπιβλήθηκε η λιτότητα το 2010 ήταν καταστροφικά αισιόδοξες. Στην πραγματικότητα, κάθε επιστολή του Τσίπρα προς τους πιστωτές είναι τυπική και γεμάτη σεβασμό.

(7) Η ελληνική κυβέρνηση παίζει παιχνίδια: πολλοί «τεμπέληδες» ειδικοί εκφράζουν εδώ και μήνες την άποψη ότι ο Βαρουφάκης παίζει πόκερ μόνο και μόνο γιατί είναι ειδικός στη θεωρία παιγνίων. Ο ίδιος έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι «δεν μπλοφάρουμε, ούτε μετα-μπλοφάρουμε». Πράγματι, δεν υπάρχουν κρυμμένα χαρτιά. Οι ελληνικές κόκκινες γραμμές για τα εργασιακά δικαιώματα, τις περικοπές συντάξεων στα όρια της φτώχειας και των φτηνών ιδιωτικοποιήσεων είναι γνωστές από την πρώτη μέρα.

(8) Το ΝΑΙ θα σώσει την Ευρώπη: το ΝΑΙ σημαίνει περισσότερη λιτότητα και κοινωνική καταστροφή ενώ η κυβέρνηση που θα την εφαρμόσει δεν θα αντέξει για πολύ. Η επόμενη κυβέρνηση δεν θα είναι υπό τον Τσίπρα και το Βαρουφάκη, πιθανότατα τους τελευταίους αυθεντικούς φιλοευρωπαίους αριστερούς ηγέτες στην Ευρώπη. Αν πέσουν, θα ακολουθήσουν οι αντιευρωπαίοι και θα περιλαμβάνουν πιθανότατα ακροδεξιά στοιχείαόπως η ναζιστική Χρυσή Αυγή. Ο αντιευρωπαϊσμός θα μεταδοθεί στη Γαλλία, στο ΗΒ, στην Ισπανία και αλλού.

(9) Το ΟΧΙ θα καταστρέψει την Ευρώπη: στην πραγματικότητα, μόνο το ΟΧΙ μπορεί να σώσει την Ελλάδα, και σώζοντας την Ελλάδα, θα σώσει την Ευρώπη. Το ΟΧΙ σημαίνει ότι ο ελληνικός λαός δεν θα λυγίσει, ότι η κυβέρνησή τους δεν θα πέσει, και ότι οι πιστωτές θα πρέπει, τελικά, να παραδεχτούν την αποτυχία της μέχρι τώρα ευρωπαϊκής πολιτικής. Οι διαπραγματεύσεις θα επανεκκινήσουν – ή πιο ορθά, οι σωστές διαπραγματεύσεις θα μπορέσουν να ξεκινήσουν. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας, αν πρόκειται να σωθεί η Ευρώπη. Αν υπάρχει μια σωστή στιγμή να μιλήσουν οι ΗΠΑ για αξιοπρέπεια και δημοκρατικές αξίες- καθώς και για το εθνικό μας συμφέρον, αυτή είναι τώρα...
 
topontiki.gr

Ζητούνται γνώσεις απλών μαθηματικών

Του Γιώργου Χαρβαλιά*

Κατ΄αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι. «Λόμπι της Δραχμής» δεν υφίσταται. Τουλάχιστον όχι στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα φτηνό εφεύρημα μερίδας της συστημικής αντιπολίτευσης, στην προσπάθεια της να αποδείξει ότι μεγάλα εγχώρια συμφέροντα συνωμοτούν τάχα για την επιστροφή της χώρας στο εθνικό νόμισμα.

Μόνο που κάτι τέτοιο δεν ισχύει, εκτός κι αν η συνομωσία εξυφαίνεται σιωπηρά από περιθωριακά κόμματα και δημόσιες προσωπικότητες που δεν εκφράζουν ούτε το ένα δέκατο του εκλογικού φάσματος.

Η αλήθεια λοιπόν είναι διαφορετική. Οι ισχυροί παράγοντες του τόπου επιθυμούν διακαώς την διατήρηση του νομισματικού status quo της τελευταίας 15ετίας. Σύσσωμη η ελληνική επιχειρηματική ολιγαρχία, αλλά και οι οικονομικοί θεσμοί που την εκφράζουν, τάσσονται ανεπιφύλακτα υπέρ της παραμονής στο ευρώ «με κάθε κόστος», έστω και εις βάρος της κοινωνικής συνοχής. Το ίδιο ισχύει και για την συντριπτική πλειονότητα των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης που επηρεάζουν την κοινή γνώμη.

Ομως και για την σημερινή κυβέρνηση της αριστεράς η παραμονή στην ευρωζώνη αποτελεί κρατούσα άποψη. Αλλιώς δεν θα είχε βάλει την υπογραφή του ο επικεφαλής της, σε ένα δυσβάστακτο και άκρως υφεσιακό πακέτο μέτρων λιτότητας ύψους 8 δις ευρώ. Με μια καίρια διαφορά:  Σε αντίθεση με το νομοτελειακού τύπου δόγμα «ευρώ και… ξερό ψωμί», η οπτική γωνία του κ. Τσίπρα συνδέει την οικονομική βιωσιμότητα μιας επώδυνης παραμονής μας στο ευρωπαικό νόμισμα με την επίλυση του προβλήματος χρέους.

Η αντίληψη της προσέγγισης Τσίπρα δεν προυποθέτει ιδιαίτερες γνώσεις. Ούτε χρειάζεται περίπλοκα επιχειρήματα για να γίνει κοινό κτήμα. Απλά μαθηματικά του δημοτικού συνηγορούν στην ορθότητα της. Γιατί όταν το χρέος μιας χώρας προσδιορίζεται διεθνώς σε συνάρτηση με το ΑΕΠ της και το τελευταίο γκρεμίζεται διαρκώς από την πολιτική των μνημονίων, καθίσταται προφανές ότι θεραπεία δεν υπάρχει.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι προτάσεις δανειακής στήριξης των θεσμών, σε όλες τους τις εκδοχές, επιτείνουν το σπιράλ της ύφεσης, είναι άκρως αντιαναπτυξιακές, καταβαραθρώνουν περαιτέρω το βιοτικό επίπεδο και επομένως επιτείνουν το πρόβλημα του χρέους. Το ομολογεί εκ των υστέρων και το ίδιο το ΔΝΤ που στο δυσμενές, αλλά εν τούτοις επικρατέστερο σενάριο για την εξέλιξη του χρέους το προσδιορίζει στο 142,2% του ΑΕΠ το 2022, δηλαδή 25 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες, πάνω από τις περυσινές προβλέψεις! Γι αυτό και προτείνει την περαιτέρω δανειοδότηση της Ελλάδας με ένα τρίτο μνημόνιο, ξεχνώντας την παλιά του θέση για άμεση ελάφρυνση του χρέους.

Δεν υπάρχει σήμερα σοβαρός οικονομολόγος στον πλανήτη που να ισχυρίζεται ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Κάποιοι τολμούν και το ψιθυρίζουν στο εσωτερικό στρουθοκαμηλίζοντας και κάποιοι το φωνάζουν στο εξωτερικό, επειδή δεν θέλουν να δώσουν(στη σημερινή τουλάχιστον κυβέρνηση)μια τέτοια διευκόλυνση. Κακά τα ψέματα, εκεί ακριβώς σκόνταψε η διαπραγμάτευση. Όχι στο λάδι και στο ξύδι των φοροεισπρακτικών επινοήσεων.

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αποδοχή πρόσθετων δανειακών συμβάσεων χωρίς γενναία ρύθμιση χρέους μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα κράτος-ζόμπι της ευρωζώνης, έναν φτηνό, «ανταγωνιστικό» λουτρότοπο όπου θα πλένουν τα πόδια τους οι κεντροευρωπαίοι τουρίστες και οι ντόπιοι θα ψάχνουν στα σκουπίδια…

Το πρόβλημα είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση που έχει καλύτερη αντίληψη των μαθηματικών από τις προηγούμενες, δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί μία εναλλακτική διέξοδο με ασφαλέστερες προυποθέσεις επιβίωσης από την ταπεινωτική παραμονή στο ευρώ. Αξιοπρεπέστερη ίσως. Ευκολότερη, σίγουρα όχι…

*Ο Γιώργος Χαρβαλιάς είναι δημοσιογράφος.

 

http://mignatiou.com/2015/06/zitounte-gnosis-aplon-mathimatikon/

Αυτοί ψηφίζουν "ναι" για να μην πληρώσουν! Eσύ;

Ένα μεγάλο Όχι. Του Μίκη Θεοδωράκη

e-dromos

Βαρυσήμαντη η τοποθέτηση του Μίκη Θεοδωράκη που εκτιμά ότι η χώρα βρίσκεται «στα πρόθυρα μιας εθνικής δοκιμασίας, ένα μόνο βήμα πριν από μια καταστροφή ιστορικών διαστάσεων» και κάνει λόγο για πλήρη αποτυχία του συνόλου του πολιτικού κόσμου. Ο Μίκης Θεοδωράκης καλεί σε υπερψήφιση του Όχι που, όπως λέει, θα είναι «Όχι σε όλες τις επαχθείς και δυσβάσταχτες συμφωνίες με τους θεσμούς» και δεν πρέπει να φαλκιδευτεί εμφανιζόμενο ως ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ή ως συναίνεση στην κυβερνητική πρόταση «των 8 δισεκατομμυρίων».

Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση:

Εδώ και πολλά χρόνια, περισσότερο όμως την τελευταία πενταετία, ζούμε την πλήρη αποτυχία του συνόλου του πολιτικού μας κόσμου, που έχει οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα μιας εθνικής δοκιμασίας, ένα μόνο βήμα πριν από μια καταστροφή ιστορικών διαστάσεων.

Ζήσαμε πρόσφατα την προσπάθεια κάποιων ξένων δυνάμεων (ανεξάρτητα από τις όποιες δικές μας ευθύνες) να σχεδιάσουν μεθοδικά την καταστροφή της πατρίδας μας από κάθε άποψη, εθνική, ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική και τη μετατροπή του λαού μας σε λαό ραγιάδων, που θα επαιτεί για ένα κομμάτι ψωμί.

Τους είδαμε να προσπαθούν να ελέγξουν πλήρως το σύστημα εξουσίας της χώρας και να το καταστήσουν όργανο για την εφαρμογή του σχεδίου τους σε όλους τους τομείς της εθνικής μας ζωής δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο όπλο της οικονομίας για να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς: της εργασίας, της μόρφωσης, της ανάπτυξης, του εμπορίου, της παραγωγής, του Πολιτισμού.

Τους είδαμε να προσπαθούν να ελέγξουν απόλυτα τους κρίσιμους τομείς των διεθνών σχέσεων και της εθνικής μας άμυνας.

Τους είδαμε με τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις να αποκλείουν κάθε σχέση μας με άλλη χώρα εκτός από τους ίδιους, για να έχουν αυτοί την αποκλειστικότητα στον πλήρη έλεγχο της χώρας μας και παράλληλα να διεκδικούν τον δημόσιο πλούτο μας, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις μεγάλες οδικές αρτηρίες, την ηλιακή ενέργεια, το νερό, τα δημόσια ακίνητα, τα ιστορικά μας μνημεία, καθώς και τον έλεγχο της Παιδείας και του Πολιτισμού.

Και είδαμε τις τότε κυβερνήσεις μας να υπογράφουν συμφωνίες και κείμενα που, όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε και ο καθηγητής Γ. Κασιμάτης, δεν ήταν δυνατόν να υπογραφούν «ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο».

Μπροστά σ” αυτή τη λαίλαπα που μας αιφνιδίασε όλους, ο λαός μας βρέθηκε γυμνός. Το μόνο του όπλο ήταν η ενότητα. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε.

Παράλληλα είδαμε τον αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση. Προσωπικά είχα προειδοποιήσει ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς, και μάλιστα με το ηρωικό παρελθόν της ελληνικής Αριστεράς, θα σημάνει συναγερμό στους νικητές του Εμφυλίου πολέμου που θα θελήσουν να εξοντώσουν τόσο την κυβέρνηση όσο και τον λαό που την ψήφισε. Ότι έτσι θα στεγνώσουν τη χώρα απ” το χρήμα και παράλληλα θα κάνουν τα πάντα για να μας τιμωρήσουν. Ότι η προσπάθεια ενός αριστερού κόμματος να γίνει κυβέρνηση χωρίς να έχει εξασφαλίσει ερείσματα και χωρίς να έχει σχέδιο άμεσης εφαρμογής για την επόμενη μέρα είναι τυχοδιωκτική και θα την πληρώσουμε ακριβά. Και είχα θέσει δύο προϋποθέσεις: Τον σχηματισμό ενός άνω του 50% Παλλαϊκού Μετώπου και την προετοιμασία συμμαχιών στηριγμένων επάνω σε κοινοπραξίες με ισχυρές διεθνείς δυνάμεις για την από κοινού εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου, γιατί διαφορετικά θα πηγαίναμε ξυπόλητοι στ” αγκάθια. Και να που οι εξελίξεις δυστυχώς με δικαίωσαν.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σ” ένα δημοψήφισμα. Μετά από πέντε ολόκληρους μήνες «διαπραγματεύσεων» με τους «θεσμούς» – τρόικα που έγιναν μέσα στο πλαίσιο του Μνημονίου, το οποίο δεν τόλμησε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει με τον «πρώτο νόμο που θα έφερνε στη Βουλή», όπως είχε δηλώσει προεκλογικά ο σημερινός πρωθυπουργός, και που τελικά μας πέταξαν στα βράχια, μας ρωτούν αν συμφωνούμε με την τελευταία πρόταση των «θεσμών» που ζητούν περισσότερα μέτρα, μισού μόλις δισεκατομμυρίου επί πλέον των μέτρων ύψους 8 δισεκατομμυρίων που αποδέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση, και μάλιστα με υπογραφή του ίδιου του πρωθυπουργού.

Φυσικά δεν είναι δυνατόν να ψηφίσουμε υπέρ της συμφωνίας με τους δανειστές. Όμως το Όχι των ψηφοφόρων που θα επιλέξουν το ψηφοδέλτιο αυτό θα είναι Όχι σε όλες τις επαχθείς και δυσβάσταχτες συμφωνίες με τους «θεσμούς». Όχι σε όλες τις συμφωνίες που φορτώνουν τον λαό με ακόμα περισσότερα βάρη οδηγώντας τον σε πλήρη εξαθλίωση και εξόντωση και στερώντας του την εθνική ακεραιότητα, ανεξαρτησία και κυριαρχία. Και δεν πρέπει κανείς να διανοηθεί να φαλκιδεύσει την απάντηση αυτή εμφανίζοντάς την ως ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και ακόμα περισσότερο ως συναίνεση στη δική της πρόταση των 8 δισεκατομμυρίων που στο κάτω – κάτω εμπεριέχεται στην πρόταση των δανειστών.

Το πιο σπουδαίο όμως είναι τι θα γίνει την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος. Μετά την πλήρη, όπως ανέφερα και προηγουμένως, αποτυχία του συνόλου του πολιτικού μας κόσμου, που έχει οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα μιας εθνικής δοκιμασίας, μακάρι να υπήρχε τρόπος να σχηματιστεί μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» για να βγάλει τη χώρα από το σημερινό αδιέξοδο στο οποίο την έχουν οδηγήσει ηγέτες κατώτεροι των συνθηκών και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν ο λαός και η χώρα κατά τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα κατά την εποχή των Μνημονίων.

Εφ” όσον όμως αυτό δεν είναι εφικτό, και πάλι το μόνο όπλο που μένει στον ελληνικό λαό είναι η ενότητα. Μόνο ενωμένοι σαν μια γροθιά μπορούμε να αγωνιστούμε να αντιμετωπίσουμε το καρκίνωμα που μας απειλεί ακόμα και με θάνατο. Ο ελληνικός λαός πρέπει να επιδείξει ψυχραιμία, ωριμότητα και υπευθυνότητα και να αναδειχθεί με κάθε νόμιμο τρόπο σε κυρίαρχο υπερασπιστή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του.

Αθήνα, 29.6.2015 Μίκης Θεοδωράκης

Οι τράπεζες λένε ΝΑΙ..

     Μας λένε πως το σύνολο της ρευστότητας των συστημικών τραπεζών μας, είναι γύρω στα 3-4 δις,
     ..επί συνόλου καταθέσεων 110-120 δις.

     Υπάρχει δηλαδή ένα κενό πάνω από 100 δις.
     Μπορούμε λοιπόν να αναρωτηθούμε πού πήγαν αυτά τα χρήματα.
     Πώς και από ποιούς φαγωθήκανε πάλι μέσα σε 5-7 χρόνια;
     Διότι τούτη τουλάχιστον τη φορά είναι
φανερό πως δεν φαγώθηκαν σε μισθούς και συντάξεις! Ούτε σε επιδόματα και προνομίες.

     Πρόκειται για χρήματα δικά μας, του ελληνικού λαού,
     ..με την έννοια πως οι συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις για την σωτηρία των τραπεζών έγιναν με δανεικά,
     ..που χρεώθηκε όμως το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή ο λαός, και που τώρα θεωρούνται δικά του χρέη!

     Το blog δεν ήταν ποτέ σύμφωνο με την υποχρεωτική αργία των τραπεζών και το λεγόμενο capital control.
     Πίστευε πως οι τράπεζες έπρεπε να αφεθούν στην κρίση, την οργή και την μήνιν των πολιτών,
     ..και να κληθούν να λογοδοτήσουν έναντι του καταληστευμένου λαού,
     ..καθώς και να υπερασπιστούν τον εαυτόν τους με δικά τους μέσα και κεφάλαια.

     Το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να αποτελεί  ''κράτος εν κράτει'',
     ..ούτε να είναι ανεξέλεγκτο, απροσπέλαστο και παντοδύναμο.

     Όποιος το υπερασπίζεται και το προστατεύει προσφέρει κακές υπηρεσίες στην δημοκρατία και στο μέλλον αυτού του τόπου.
     Αυτή τη στιγμή, ο ελληνικός λαός δεν προσέρχεται στις κάλπες υπό κανονικές συνθήκες, αλλά υπό συνθήκες πολιτικής ανωμαλίας.
     Κανένας λαός δεν θα άντεχε τον συντονισμό τεσσάρων καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας και χιλιάδων ΑΤΜ ανά τη χώρα.

     Όσοι ψηφίσουμε υπέρ του ΟΧΙ, έχουμε νικήσει εκ προοιμίου.
     Αλλά δεν θέλουμε να νικήσουμε μόνον για μάς!
     Θέλουμε να νικήσουμε για όλους!..


      Υπενθύμιση (καθημερινή και μέχρι το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου):
     ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ, 
     ..ΜΕ ΕΝΑ ΒΡΟΝΤΕΡΟ ΝΕΟ ''ΟΧΙ'' ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥΣ.
     ΑΣ ΜΗΝ ΤΗΝ ΧΑΡΑΜΙΣΟΥΜΕ!

Το παιχνίδι τώρα ξεκινά

Του Γιάννη Λαζάρου

Όταν τελειώσει κι αυτό το πείραμα της ξεφτίλας και του βασανισμού ενός λαού εις το όνομα των κερδών, εσύ να μην ξεχάσεις. Μόνο οι μνήμες για αυτές τις ημέρες μπορούν να σε κρατήσουν άνθρωπο για τα επόμενα χρόνια που θα έρθουν. 

Κράτα καλά στο μυαλό σου όλες τις φάτσες που έχεις δει να σε τρομοκρατούν. Δημοσιογράφους, "καλλιτέχνες", δημάρχους, βουλευτές, γείτονες και οικείους. Κράτα καλά στο μυαλό σου το βλέμμα τους την ώρα που τους είπαν ότι μπορεί να χάσουν φράγκα. Την ώρα που φώναξαν "Πάει η Ελλάδα μας" όταν σταμάτησε το σίγουρο να πέφτει στις τσέπες τους. Μην ξεχάσεις ότι αυτοί είχαν πουλήσει την Ελλάδα πολύ πριν μπουν μέσα Γερμανοί, Γάλλοι και ΔΝΤδες στην χώρα.

Μην ξεχάσεις ούτε λεπτό τις απειλές κατά της ζωής της δικής σου και των παιδιών σου τώρα που τολμάς και πάλι να μη σκύψεις το κεφάλι. Αν κρατήσεις μόνο αυτό έχεις την πραγματική ελπίδα, και όχι την συριζαίικη, να τραβήξεις μέχρι τέλους με πάθος το άγριο κουπί που αναγκαστικά θα πρέπει να τραβήξεις, διότι αυτό το παιχνίδι είναι κομμένο και ραμμένο μόνο για υπόδουλους και όχι για νοήμονες.  Εσύ το κουπί θα το τραβήξεις όπως το τραβούσες δεκαετίες τώρα και κανείς τους ποτέ δεν είχε αναρωτηθεί γιατί ακόμα κι αν ήσουν χορτάτος σε έκαιγε το δίκαιο, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια αυτής της χώρας. Ακόμα κι αυτών των λιγδιασμένων που φωνάζουν ΝΑΙ σαν ξελιγωμένες χήρες στο κρεββάτι.

Πολύ καλά έκαναν και έκλεισαν συγχρονισμένα τον κλοιό στο πόπολο φιλοευρωπαίοι κυβερνητικοί και ευρωτσολιάδες. Στην αναμπουμπούλα δεν χαίρεται μόνο ο λύκος, αποκαλύπτονται και τα πρόβατα που άνοιξαν τις πόρτες του μαντριού για να μπουν οι λύκοι μέσα. Καλύπτουν το αίμα της σφαγής με το κωλόπανο της Ε.Ε και φωνάζουν "ΝΑΙ φάτε ζωντανούς τους πούστηδες που αντιστέκονται". Τα απέναντι ραγιαδόσκυλα φωνάζουν "ΟΧΙ ελευθερία αλλά μάντρωμα με φιλανθρωπικά αισθήματα". 

Ανάμεσά τους τα μαύρα πρόβατα που χρεοκόπησαν τις ζωές τους εδώ και 5 χρόνια για να σωθεί ο καριόλης του ΝΑΙ και να έχει δικαίωμα ο κεκαλυμένος ευρωτσολιάς του ΟΧΙ να κάνει επανάσταση του κώλου. Του ευρωκώλου. Να ζητά διαπραγμάτευση με τα καθίκια της Ε.Ε.

Εθνικός Διχασμός μπορεί να υπάρξει όταν υπάρχει έθνος. Που το είδες το έθνος διότι τα παπαγαλόνια ένθεν κακείθεν  όταν σε απειλούν με εθνικό διχασμό σε απειλούν ως εξής:  Αυτοί, οι Άριοι ευρωτσολιάδες, το Έθνος των Ευρωπαίων, θα πάρει το κεφάλι του  Έθνους των Ελλήνων. Δηλαδή σε κάποιες χιλιάδες μαύρα πρόβατα που ένιωσαν την πείνα και το κρύο 5 Φλεβάρηδες, που ένιωσαν την ξεφτίλα όταν τα χορτασμένα άντερα του ΝΑΙ και του ΟΧΙ έπιναν φραπέδες χωρίζοντας τους Έλληνες σε μαλάκες και προοδευτικούς Ευρωπαίους. 

Κράτα καλά στη μνήμη σου αυτές τις φάτσες και τα λόγια πολιτικών όπως της ψηφισμένης κυράτσας που σε δημόσιο εθνικό αέρα δήλωσε ότι οι φτωχοί σε εποχές πανικού δεν κάνουν σωστές επιλογές. Κατάλαβες, μαύρο πρόβατο της Ελλάδας; Η πείνα, η αδικία, η αναξιοπρέπεια, η σκλαβιά είναι κακοί συμβουλάτορες. Μηδένισε η γομαρομπεμπέκα αγώνες λαών στην παγκόσμια ιστορία  για να γλύψει τον ευρωκώλο του Γιούνκερ για ένα ψίχουλο. Αυτή είναι ακόμη ζωντανή και θα είναι μέχρι να τη βρει το δίκιο 10,000 αυτοχείρων και κάποιων χιλιάδων αδιαπραγμάτευτων ανέργων που έκαναν την ελπίδα χάντρες στο κομπολόι της απόγνωσης. 

Μην ξεχάσεις. Αυτό σου μένει μόνο μετά από τις υπογραφές που θα πέσουν και την νηνεμία που θα σκεπάσει και πάλι την χώρα όταν οι μισθοί των ευρωτσολιάδων θα πέφτουν κάθε ημέρα εις το όνομα της ρουφιανιάς τους. 

Κοίτα να κρατήσεις για το μέλλον όλα τα πρόσωπα των γερόντων που τους κλέβουν οι τράπεζες με τις ευχές της "αριστερής" κυβέρνησης τα ματωμένα μεροκάματα δεκαετιών. Κράτα στις τσέπες του μυαλού σου φυλαγμένη τη μαυρίλα που νιώθεις αυτές τις ημέρες για το φτύσιμο που τρως από όλα τα πουλημένα καθίκια που χρόνια υπέγραφαν υποταγή και τα άλλα που έφτιαχναν αναχώματα για να μην συμβεί η πραγματική Ανατροπή. Εκείνη που θα χόρευε όχι τις αγορές που κονομάνε δις αυτές τις ημέρες αλλά τους εθνοπροδόταρους που κρύβονταν στην ασυλία της δικής σου  Βουλής των Ελλήνων για να μην δουν τα κεφάλια τους ακροκέραμα στην σκεπή της. 

Αυτές τις ημέρες εσύ να σωπαίνεις, αδιαπραγμάτευτε και αξιοπρεπή. Αρκετά είπες, τώρα μόνο να παρατηρείς και να ακούς διότι τώρα έχουν πέσει όλα στο τραπέζι. Έχουν κατεβεί όλες οι κιλότες από την ακροδεξιά μέχρι την αριστερά. 

Κοίτα τους και φόρτωνε αναμνήσεις και συναισθήματα. 

Φόρτωνε άγρια γιατί στις ημέρες της ναζιστικής αναξιοπρέπειας που έρχονται πρέπει να παραμείνεις Άνθρωπος μόνο για αυτούς που έμειναν Άνθρωποι μέχρι το τέλος.-