Τα τριγωνικά μυστήρια του Σχιστού

Μπορεί κάποιοι να γελάτε με το "Brussels Group" και τους «θεσμούς», εγώ, όμως, γουστάρω πολύ. Γουστάρω που...
αντί για τους Μαζούχ και τους Τόμσεν, θα έρθουν στην Αθήνα κάτι λιμά, κάτι υποδιευθυντές, κάτι τμηματάρχες βήτα, κάτι γραμματείς και υπογραμματείς. Γουστάρω που δεν θα μπαίνουν στο Μαξίμου και στα υπουργεία ακολουθούμενοι από τα κανάλια, την Πετρούλα και τη Λουκά. Γουστάρω που θα είναι κλεισμένοι σε ένα ξενοδοχείο και θα τους πηγαίνουν εκεί τα στοιχεία οι Έλληνες ομόλογοί τους. Γουστάρω που τελείωσαν, επιτέλους, οι υπουργικές και οι πρωθυπουργικές επικύψεις.
Αυτό με το ξενοδοχείο, πάντως, να το προσέξετε εκεί στην κυβέρνηση. Μην τους βάλετε τους «θεσμούς» στα πεντάστερα του Συντάγματος, γιατί θα σχηματίσουν λανθασμένη εντύπωση για τον ελληνικό λαό. Θα νομίσουν ότι είμαστε μπρούκληδες που πάνε πρωί - πρωί στα λόμπι να πιούνε σαμπάνια και να φάνε φουαγκρά. Να τους πάτε στα λαϊκά ξενοδοχεία της Ομόνοιας, στη «Ρούμελη», στον «Έλατο», στην «Ιτιά», να μπαίνει ο Χατζηχρήστος με τις κότες να τους γεμίζει πούπουλα, να τους τρυπάει τ' αυτιά το κλαρίνο που θα λαλάει μέχρι το ξημέρωμα στο υπόγειο - "Σαν πήρα έναν κατήφορο, στην άκρη στο ποτάμι"...
Αν δεν σας αρέσει η Ομόνοια, να τους πάτε τους «θεσμούς» στα παραθαλάσσια του Σχιστού, στη «Χαριέσσα Φλόσι», την «Ευεπίφορη Λόλα», τον «Ευσταλή Τσέλιγκα». Να ακούνε τα βογκητά του ελληνικού λαού, να μυρίζουν τη μούργα του Σκαραμαγκά, να ατενίζουν το φουγάρο της Χαλυβουργικής. Πού ξέρεις, εν μέσω βογγητών, μούργας και φουγάρων, μπορεί να καταλάβουν, επιτέλους, τι είναι αυτές οι ρημάδες οι τριγωνικές συναλλαγές. Αυτό που, αντί να σου δώσω απευθείας τα λεφτά, στα δίνω μέσω off shore και στο τέλος δεν πληρώνεις φόρο ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε η off shore.
Μακάρι να ανοίξουν τα μάτια τους εκεί στα ξενοδοχεία, γιατί στα υπουργεία που μπαινόβγαιναν πέντε χρόνια δεν άνοιξε ούτε βλέφαρο. Έμπαιναν στα υπουργεία για να πολεμήσουν -υποτίθεται- τη φοροδιαφυγή και η φοροδιαφυγή θέριευε κάτω από τα μπατζάκια τους. Να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά τους για να ακούσουν τον Δημήτρη Στρατούλη που αποκάλυψε στη Βουλή ότι ο Στουρνάρας έφερε τροπολογία με την οποία χάριζε αναδρομικά για το 2010 φόρους και πρόστιμα 1,2 δισ. στη ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ (Βαρδινογιάννης) και στα ΕΛΠΕ (Λάτσης) για τριγωνικές συναλλαγές που αφορούσαν πώληση και αγορά προϊόντων τους μέσω ενδιάμεσων off shore στην Κύπρο. Ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο χάρισαν στους πετρελαιάδες 1,2 δισ. ευρώ και τώρα λοιδορούν τη νέα κυβέρνηση επειδή ψάχνει για 200 εκατομμύρια προκειμένου να αντιμετωπίσει στοιχειωδώς την ανθρωπιστική κρίση.
Πέντε φορές την κατέθεσε την τροπολογία ο Στουρνάρας, πολύ εργατικό παιδί, γι' αυτό τον έκαναν διοικητή της ΤτΕ, γι' αυτό κάποιοι τον καλοβλέπουν και ως πρωθυπουργό σε μελλοντική κυβέρνηση Σόιμπλε. Forget it, Giannis...

Ανανδρανιστάκης Γιώργος

Υπάρχει λύση χωρίς να παραβιαστούν οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης?

Η σύγκρουση είναι πολιτική για κανόνες υποταγής ή αλλαγής

Γράφει ο Χρήστος Καψάλης στο eklogika.gr

Η σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας – δανειστών ή για να είμαστε πιο ακριβείς μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας συνεχίζεται σε όλο και υψηλότερους τόνους. Φυσικά η αιτία της σύγκρουσης δεν είναι το στυλ του Γιάνη Βαρουφάκη, ούτε η υποτιθέμενη προσβολή που ένιωσε ο κ. Σόιμπλε επειδή η κυβέρνηση έθεσε θέμα πολεμικών αποζημιώσεων και επιστροφής του κατοχικού (υποχρεωτικού υπό την απειλή των όπλων) δανείου, ούτε επειδή υπενθύμισε στην κ. Μέρκελ και στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών ότι η Γερμανία κέρδισε από εμάς περισσότερα απ’όσα μας δάνεισε.

Η σύγκρουση είναι πολιτική. Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του θέλουν μια άλλη πολιτική στην ΕΕ με έμφαση στην αλληλεγγύη και στην εφαρμογή προγραμμάτων με στόχο την ανάπτυξη και όχι στην προώθηση υφεσιακών μνημονίων που βυθίζουν τις χώρες στη λιτότητα και στη φτώχεια.

«Παραβιάζετε τους κανόνες της ΕΕ» απαντούν οι δανειστές. Ποιους κανόνες; Αυτούς με τους οποίους υλοποιείται η προώθηση των πολιτικών λιτότητας και των ατέρμονων κύκλων δανεισμού, που δεν επιτρέπουν την αποπληρωμή των χρεών και κρατούν χώρες και λαούς σε ομηρία;

Να λοιπόν, ποιους κανόνες παραβιάζει η ελληνική κυβέρνηση:

Κανόνας πρώτος: Επιμένει να εφαρμόσει την πολιτική που προεκλογικά υποσχέθηκε.

Όσο κι αν φαίνεται ανήκουστο ακριβώς αυτό εξοργίζει τους δανειστές. «Δεν δικαιούστε, λένε, να αποφασίζετε εσείς για την πολιτική που θα εφαρμοστεί» και «ζητούν από τον Α. Τσίπρα» να καταλάβει ότι δεν βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και να «προσγειωθεί στην πραγματικότητα».

Μα η Δημοκρατία επιβάλει στο κόμμα που κέρδισε τις εκλογές να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, θα σκεφθεί ο …αφελής πολίτης. «Όχι, απαντούν οι δανειστές, το κράτος έχει συνέχεια. Αυτό σημαίνει ότι όποιο κόμμα και αν εκλέγεται πρέπει να υλοποιεί την πολιτική που εμείς σας υποδεικνύουμε, δηλαδή την δική μας πολιτική» και δεν διστάζουν μάλιστα να ξεκαθαρίσουν ότι όποιο κράτος εισέρχεται σε πρόγραμμα στήριξης και δανεισμού «αποδέχεται παραχώρηση σημαντικού μέρους της εθνικής του κυριαρχίας».

Αυτός είναι ο δεύτερος κανόνας που θεωρούν ότι παραβιάζει η ελληνική κυβέρνηση. Δεν αποδέχεται δηλαδή την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας.

Τρίτος κανόνας είναι ο τρόπος λειτουργίας των ελέγχων της τρόϊκας. Ίσως θα θυμάστε ότι μετά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου κυβέρνηση και δανειστές προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι με την δανειακή σύμβαση καθορίζονται οι δημοσιονομικοί στόχοι που πρέπει κάθε χρόνο να πιάνει η κυβέρνηση και οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιεί με στόχο τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κρατικής μηχανής. Πως θα επιτυγχάνει του δημοσιονομικούς στόχους και πως θα εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις, είναι δικό της θέμα, μας έλεγαν.

Βέβαια γρήγορα το ψέμα αποκαλύφθηκε. Οι ελεγκτές της τρόικας κατέφθαναν κάθε τρίμηνο και λειτουργούσαν με ύφος και διαδικασίες προϊσταμένων των ελλήνων υπουργών παρεμβαίνοντας σε κάθε απόφαση και διαδικασία υπουργείων, οργανισμών, τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων.

Η νέα κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε αυτή την αποικιοκρατική διαδικασία επιμένοντας για το αυτονόητο: «Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε υποχρεώσεις με βάση την δανειακή σύμβαση αλλά θα μας ελέγχετε επί της επίτευξης των στόχων που από κοινού θα καθορίζουμε και δεν δεχόμαστε να παρεμβαίνετε στις πολιτικές που θα εφαρμόζουμε για να επιτύχουμε τους στόχους», ξεκαθάρισε.

Κανόνας τέταρτος. Η ΕΕ είναι δομημένη μόνο για φιλελεύθερες και νεοφιλελεύθερες πολιτικές και γι αυτό κόμματα αριστερής λογικής και πολιτικής έκφρασης δεν είναι αποδεκτά. Γι αυτό ο κ. Σόιμπλε δήλωσε ότι «τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης αποτελούν μονομερή ενέργεια της ελληνικής κυβέρνησης», γι αυτό ο ο κ. Γιούνκερ, δήλωσε αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ και το ισπανικό PODEMOS: «Ο τύπος του νέου κόμματος συχνά αναλύει την κατάσταση με ρεαλιστικό τρόπο υπογραμμίζοντας με ακρίβεια τις τεράστιες κοινωνικές προκλήσεις. Όμως αν κερδίσουν τις εκλογές είναι ανίκανοι να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους, να μετατρέψουν τα προγράμματά τους σε πραγματικότητα. Οι προτάσεις αυτών των κομμάτων δεν είναι συμβατές με τους ευρωπαϊκούς κανόνες: θα οδηγούσαν σε μια κατάσταση πλήρους εμπλοκής».

Κανόνας πέμπτος: Η Ελλάδα πρέπει να «σωθεί» με το είδος στραγγαλισμού που οι δανειστές έχουν επιλέξει για εμάς.

Τι και αν λέει ξανά και ξανά ο υπουργός Οικονομικών, πως η Ελλάδα δεν ζητά νέο δάνειο στήριξης αλλά «συμβόλαιο για την ανάπτυξη» με τρεις πυλώνες: Την αναθεώρηση των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα, μια έξυπνη ανταλλαγή του χρέους με νέα ομόλογα – που θα συνδέονται με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας – και ένα πανευρωπαϊκό σχέδιο επενδύσεων που θα χρηματοδοτηθεί με ομόλογα που μπορεί να εκδώσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Ως τώρα, το Eurogroup και οι δανειστές κάνουν ότι δεν ακούν, γιατί αυτό που η Ελλάδα ζητάει, δεν περιλαμβάνει «το νέο δάνειο και το νέο μνημόνιο» που θέλουν να μας επιβάλουν διογκώνοντας ακόμη περισσότερο το χρέος μας, παρότι γνωρίζουν ότι δεν δυνατόν ποτέ να ξεπληρωθεί.

Κανόνας έκτος. Η ελληνική κυβέρνηση δεν δικαιούται να ζητά με δημοψήφισμα την ετυμηγορία του ελληνικού λαού αν πιεσθεί από τους δανειστές να εφαρμόσει νέα επαχθή μέτρα. Θα θυμάστε τι είχε συμβεί όταν τόλμησε ο Γ. Παπανδρέου να υπαινιχθεί κάτι αντίστοιχο πριν πάει στις Κάννες για την συνάντηση με Μέρκελ – Σαρκοζί. Πόσο προσβλητικά του είχαν φερθεί, επιβάλλοντάς του να πάρει πίσω αυτό το ενδεχόμενο και να αποδεχτεί το μνημόνιο άνευ όρων!

Το ερώτημα είναι απλό: Η ελληνική κυβέρνηση παραβιάζει κανόνες της ΕΕ ή η ΕΕ έχει κατακρεουργήσει κάθε κανόνα σεβασμού στην εθνική κυριαρχία κράτους μέλους;
anemosantistasis

Το Βερολίνο προστατεύει τους… Γερμανοτσολιάδες

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ

Την ίδια ώρα που το Βερολίνο κουνάει το δάχτυλο και κατηγορεί την Ελλάδα για διαφθορά και ασυνέπεια, καλύπτει και προστατεύει Έλληνες μεγαλοαπατεώνες οι οποίες δούλεψαν για λογαριασμό γερμανικών συμφερόντων. Ο Χριστοφοράκος της Siemens για παράδειγμα, απολαμβάνει την Γερμανική ασυλία και με τον τρόπο αυτό το Βερολίνο, μπορεί να κρατά (και να εκβιάζει) τους ανθρώπους (στο ελληνικό πολιτικό και υπηρεσιακό σύστημα) που βούτηξαν μέχρι το λαιμό στο γερμανικό…μέλι
«Η Γερμανία θα πρέπει να πάψει να κρύβει τέτοιους μεγαλοαπατεώνες» υπενθύμισε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ZDF αναφερόμενος στην άρνηση των γερμανικών αρχών να δώσουν στοιχεία για τις μίζες τις Siemens και να αποστείλουν τις καταθέσεις του κ. Χριστοφοράκου στη γερμανική δικαιοσύνη.
«Στην Ελλάδα έχουμε μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς. Υπαίτιοι αυτών των σκανδάλων, Έλληνες, ζουν σήμερα στη Γερμανία.
Η γερμανική δικαιοσύνη θα πρέπει επιτέλους να μας δώσει τα πρωτόκολλα των καταθέσεων, ώστε να έχουμε αποδείξεις για το ποιος δωροδοκήθηκε στην Ελλάδα. Δεν μπορεί να επιχειρηματολογεί κανείς με ψευτοηθικιστικές παραινέσεις και την ίδια στιγμή αυτά τα άτομα που προκάλεσαν τα σκάνδαλα, όπως ο κ. Χριστοφοράκος της Siemens, να βρίσκονται στη Γερμανία.
Αυτό θα πρέπει να σταματήσει. Η γερμανική δικαιοσύνη πρέπει να μας κοινοποιήσει της καταθέσεις τους. Είμαστε κατά της διαφθοράς, είμαστε κατά του πλούτου που προέκυψε με μεθόδους διαφθοράς» αναφέρει χαρακτηριστικά ο έλληνας υπουργός εξωτερικών.
Επιπλέον ο υπουργός Εξωτερικών σημειώνει την συστηματική παραπληροφόρηση που καλλιεργούν σε βάρος της Ελλάδας τα γερμανικά ΜΜΕ.
«Στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης μεταξύ άλλων υπάρχει το θέμα των χρημάτων που έχει χάσει η Γερμανία εξαιτίας της ελληνικής κρίσης» αναφέρει ο Ν. Κοτζιάς και σημειώνει ότι «ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: η Γερμανία με άμεσο ή έμμεσο τρόπο κέρδισε περί τα 80 δις ευρώ από την ελληνική οικονομική κρίση.
Πρέπει να μιλούμε με αριθμούς και όχι η μία πλευρά να θέλει να δασκαλέψει την άλλη με ψευτοηθικιστικές τοποθετήσεις».

Το Ποντίκι

Το ευρώ αγαπάει την Ελλάδα

Το ευρώ είναι ένα νόμισμα όπως όλα τα άλλα. Δηλαδή όχι ακριβώς όπως όλα τα άλλα. Το ευρώ είναι το πρώτο reality νόμισμα. Είναι το πρώτο νόμισμα που χρησιμοποιεί τόσο πολύ τα μέσα ενημέρωσης για να επιβιώσει. Για την ακρίβεια, αν είχα δικό μου νόμισμα, θα κατήγγειλα το ευρώ για αθέμιτο ανταγωνισμό.

Από την άλλη, δεν έχει και κάθε το στέλεχος εκ των διοικούντων το δολάριο, το γουάν, το Ελβετικό φράγκο ή το Νγκούλντρουμ του Μπουτάν, από μία κάμερα στην πλάτη του.

Εδώ, μιλάει ο Ντράγκι, ο Σόιμπλε, ο Γιούνκερ, ο Σούλτζ, ο Ντάισεμπλουμ, η Λαγκάρντ. Μιλάει μέχρι κι ο Βαρουφάκης. Νυχτώνει και στενάζουν οι ασιατικές αγορές.

Όποιος ρίξει μια ματιά στην ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο θα διαπιστώσει πως τον περσινό Μάιο, με 100 ευρώ μπορούσε κάποιος να αγοράσει 138 δολάρια. Σήμερα αγοράζει μόλις 106. Και τι σημαίνει αυτό;

Μήπως σημαίνει πως, μεταξύ άλλων, ευνοούνται Γερμανία, Ολλανδία, Ιταλία, Βέλγιο και συγκεκριμένες ευρωπαϊκές εταιρείες που έχουν έντονη εξαγωγική δραστηριότητα εκτός ευρωζώνης όπως υποστηρίζει η Moody’s στην έκθεσή της;

Συγκεκριμένα, αυτοκινητοβιομηχανίες, ο τομέας των χημικών και η τουριστική βιομηχανία της ευρωζώνης. Α, και τα είδη πολυτελείας αλλά για τους ξένους αγοραστές.
Η υποτίμηση του ευρώ μοιάζει για το ίδιο το «ευρώ» τόσο επιθυμητή, που ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ εμφανίστηκε λέει ικανοποιημένος.

Συνεπώς, η περίπτωση της Ελλάδας δίνει στο ευρώ την δυνατότητα να φλερτάρει ακόμα περισσότερο με το δολάριο, με το οποίο η Deutsche Bank προβλέπει πως η σχέση θα διαμορφωθεί στο 1:1 μέχρι το τέλος του 2015. Ενώ για τα επόμενα χρόνια λέει να πέσει ακόμα πιο χαμηλά.

Ωστόσο, το γεγονός πως προβλέπεται δεν το κάνει και χαρούμενο γεγονός. Ουάου, η ευρωζώνη θα γίνει πιο ανταγωνιστική, αλλά ποιοι λαοί θα δεχτούν τους όρους που θα διαμορφώσει ένα ευρώ που σε λίγους μήνες αναμένουν οι οικονομολόγοι να έχει την μισή αγοραστική αξία σε σχέση με πέρυσι, ενώ το δολάριο θα γίνει πιο ακριβό.

Το ευρώ σχοινοβατεί γιατί ενώ ήρθε ως αντικείμενο εκπλήρωσης της πολιτικής ενοποίησης, κατάφερε να απειλεί την νομισματική ενοποίηση που ποτέ δεν άφησε την πολιτική να ολοκληρωθεί.
Κι όλα αυτά, επειδή αυτό εξυπηρετεί τα σχέδια των Γερμανών για μία Ευρώπη της λιτότητας που τροφοδοτεί τα πλεονάσματά της. Και αυτά των ΗΠΑ, που όμως βρίσκουν τον τρόπο να κερδίζουν πάντα στην οικονομία.

Κάπως έτσι, η στάση της Ελλάδας αμφισβητεί μόνο την ηγετική φυσιογνωμία της Γερμανίας και τίποτε άλλο. Ουσιαστικά, ίσως βάζει ένα λιθαράκι στην ουσιαστικότερη «εξίσωση» των λαών της Ευρώπης, στην οποία πάντα ήταν πρόβλημα το «ύψος» της Γερμανίας.

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως η συμπεριφορά της ευρωζώνης (της Γερμανίας) στους λαούς που συμμετέχουν στο ευρώ δεν βασίζεται στην αρχή της ισότητας που αρμόζει σε έναν λαό της Ευρώπης.

Αντιθέτως, μάλλον αποκαλύπτει πως το ευρώ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πολιτική ενοποίηση.

Και με τις παρούσες συνθήκες, ούτε πρόκειται να αποκτήσει. Τουλάχιστον για την Ελλάδα.
rebeliskos

Π. Παπακωνσταντίνου: Έκρηξη Προβληματισμών για την τύχη της Ευρωζώνης

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΦΙΛΙΚΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ


Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*

Δεν είναι μόνο το -πραγματικό για τους μεν, επίπλαστο για τους δε- ενδεχόμενο του Grexit που έχει αναζωπυρώσει, το τελευταίο διάστημα, τους προβληματισμούς για το μέλλον του κοινοί νομίσματος σε διεθνή κλίμακα.Έγκυροι οικονομολόγοι και αναλυτές, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, διατυπώνουν σε ευρείας επιρροής έντυπα έντονη κριτική στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, ενώ οι φωνές αμφισβήτησης επεκτείνονται σε όλες τις αποχρώσεις του πολιτικού φάσματος.

Πρόσφατα το γαλλικό δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο France 5 παρουσίασε στη ζώνη μέγιστης τηλεθέασης ένα ντοκιμαντέρ που έκανε πάταγο με τίτλο ‘’Bye bye l’ euro’’ έναν τίτλο ο οποίος παρέπεμπε στην κινηματογραφική επιτυχία ‘’Good bye Lenin’’ Η ταινία ξεκινούσε με ένα υποθετικό σενάριο – την αποχώρηση πρώτα της Ιταλίας ( όχι της Ελλάδας !) και ύστερα της Γαλλίας από την Ευρωζώνη – για να δώσει στη συνέχεια το λόγο σε σειρά γνωστών προσωπικοτήτων του πολιτικού και ακαδημαϊκού κόσμου, όπως οι Φρανσουά Μπαρουάν, Ζακ Αταλί, Ζακ Σαπίρ, Φιλίπ Ντεσερτίν κ.α. Το αβίαστο συμπέρασμα: Η έξοδος από το ευρώ, αν και παραμένει μειοψηφική άποψη στους κύκλους των γαλλικών ελίτ, δεν αποτελεί πλέον ταμπού και οπωσδήποτε δεν περιορίζεται στο Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν.

Αντίστοιχα, στην απέναντι πλευρά του Ρήνου οι φωνές εναντίον του ευρώ δεν ακούγονται μόνο από το ανερχόμενο, όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκλογές στο Αμβούργο, ρεύμα του δεξιού κόμματος ‘’ Εναλλακτική για τη Γερμανία’’ (AfD). Την περασμένη Τρίτη, η γαλλική εφημερίδα Le Mondeφιλοξενούσε ολοσέλιδη ανάλυση του Βόλφγκανγκ Στρικ, διευθυντή του ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στην Κολωνία, υπό τον εύγλωττο τίτλο ‘’Η Ευρώπη οφείλει να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα’’.

‘’Αν το ευρώ αποτύχει, θα αποτύχει η ίδια η Ευρώπη, έλεγε η Άγκελα Μέρκελ. Σήμερα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Το ευρώ καταστρέφει την Ευρώπη. Παρ’ όλα αυτά, η Ευρώπη μπορεί να μην αποτύχει στο τέλος’’ υποστηρίζει ο προοδευτικός κοινωνιολόγος. ‘’Με την άνοδο στην εξουσία του αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα… το τερατώδες σχέδιο να επιβάλουν ένα κοινό νόμισμα σε χώρες με πολύ διαφορετικές οικονομίες φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος που δικαιούται. Είχαν προηγηθεί, βέβαια προσπάθειες διάσωσης. Ξεκίνησαν αντικαθιστώντας εκλεγμένες κυβερνήσεις με τεχνοκράτες από τις χρηματιστικές γραφειοκρατίες, ιδιωτικές και δημόσιες, αλλά οι αχάριστοι λαοί τους έστειλαν σπίτι τους. Η εποχή της υπακοής παρήλθε:: οι δημοκρατικοί θεσμοί απέρριψαν τα εμφυτεύματα των Βρυξελλών. Και έπεται συνέχεια: στην Ισπανία, οι PODEMOS, το αδελφό κόμμα τουΣΥΡΙΖΑ, θα στείλει στο καναβάτσο το λαϊκό κόμμα’’.

Ο Βόλφγκανγκ Στρικ προειδοποιεί το Βερολίνο πως η θηλιά που βάζει στο λαιμό της Ελλάδας μπορεί να οδηγήσει σε μια ‘’γεωστρατηγική καταστροφή’’, οδηγώντας τη χώρα μας στην αγκαλιά της Ρωσίας. Μια άποψη που συμμερίζεται και ο βρετανικός Economist στην πρόσφατη ανάλυσή του ‘’Ελλάδα ένας ημικατευθυνόμενος πύραυλος’’, στην οποία υπογραμμίζεται το έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για το ελληνικό πρόβλημα. Την ίδια στιγμή, ο γνωστός Αμερικανός οικονομολόγος ΤζέιμςΓκαλμπρέιθ έγραφε στην Boston Globe ότι ‘’ σε αυτές τις δραματικές ώρες, αν η Ευρώπη αποτύχει, οι ΗΠΑ πρέπει να παρέμβουν και να στηρίξουν την Ελλάδα’’.

Η αλήθεια είναι ότι τα αντιγερμανικά αισθήματα βρίσκουν ολοένα και ευκολότερα το δρόμο τους προς τα πιο έγκυρα αμερικανικά ΜΜΕ. ‘’Ήρθε η ώρα να διώξουμε κλωτσηδόν τη Γερμανία από την Ευρωζώνη’’, ήταν ο προκλητικός τίτλος του άρθρου στην ηλεκτρονική σελίδα του Foreign Policy, ενός εκ των γνωστότερων think για θέματα διεθνούς πολιτικής. Συγγραφέας του ήταν ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Κολούμπια Πάτρικ Τσόβανεκ, ο οποίος έχει διατελέσει σύμβουλος ηγετικών προσωπικοτήτων του Ρεμπουπλικανικού Κόμματος. Η ανάλυσή του ενοχοποιεί τη Γερμανία και τα αστρονομικά πλεονάσματά της για την ύφεση στην Ευρωζώνη και την καταστροφή των περιφερειακών χωρών, εισηγείται δε ‘’φιλικό διαζύγιο’’ και συντεταγμένη επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο.

Σε ανάλογο μήκος κύματος κινείται το άρθρο της εφημερίδας Politico με τίτλο ‘’Είναι οι Γερμανοί έτοιμοι να συντρίψουν την παγκόσμια οικονομία;’’ Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι με την ανελαστική πολιτική του το Βερολίνο κινδυνεύει να διαλύσει την Ευρωζώνη και τονίζει:’’ Αυτό δεν είναι αποκλειστικά ευρωπαϊκό ζήτημα. Επηρεάζει όλο τον κόσμο και θα μπορούσε να αλλάξει την τροχιά της αμερικανικής οικονομίας’’. Το ευκόλως εννοούμενο συμπέρασμα είναι πως η Ουάσιγκτον έχει σοβαρούς λόγους να παρέμβει στον ευρωπαϊκό κυκεώνα προτού πλέον να είναι πολύ αργά.

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΦΙΛΙΚΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

Σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι ενδεχόμενη έξοδος μιας μικρής χώρας, όπως ηΕλλάδα, δεν θα είχε σοβαρές επιπτώσεις για την Ευρωζώνη , ο γενικός επίτροπος πολιτικού σχεδιασμού της γαλλικής κυβέρνησης, Ζαν Πιζανί-Φερί, θεωρεί ότι οι κίνδυνοι είναι κάθε άλλο παρά αμελητέοι. Με άρθρο του στο Project Synticate υποστηρίζει πως μια τέτοια εξέλιξη ‘’θα ανατρέψει την υπόρρητη παραδοχή, ότι η συμμετοχή στην Ευρωζώνη είναι μη αναστρέψιμη. Η ιστορία πράγματι διδάσκει ότι τίποτα δεν είναιμη αναστρέψιμο. Σύμφωνα με τον Γενς Νόρνβιγκ, από τις αρχές του 19ουαιώνα έχουν καταγραφεί 67 διασπάσεις νομισματικών ενώσεων. Αν μια χώρα κάνει την αρχή, οι αγορές θα θεωρήσουν ότι αυξάνονται οι πιθανότητες να ακολουθήσουν και άλλες’’.

Παραπλήσια είναι η ανάλυση του πρώην προέδρου της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, ο οποίος,, με συνέντευξή του στην εφημερίδα Les Echos, τάσσεται υπέρ μιας ‘’φιλικής εξόδου’’ της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, σε συμφωνία και όχι σε σύγκρουση με τους εταίρους της. Το σενάριο τοπυ ‘’φιλικού διαζυγίου’’ προκρίνει και ο ανλυτής των ‘’Financial Times Βόλφγκανγκ Μινχάου, προτείνοντας την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος για τις εσωτερικές συναλλαγές. Ο αρθρογράφος θεωρεί ως υπόθεση υψηλού ρίσκου ένα συγκρουσιακό Grexit, επιμένει όμως ότι ‘’ακόμη και αυτό θα ήταν προτιμότερο από το στάτους κβο’’.

*Δημοσιεύθηκε στην ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' την Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

ο γκίκας μας τελείωσε, αλλά αν δεν γουστάρετε βαρουφάκη, έχουμε λαπαβίτσα να στείλουμε..

Χερ Σόιμπλε «ιδού ο υπουργός σας» - Το Βερολίνο δεν γουστάρει τον Βαρουφάκη, πεθύμησε τον Χαρδούβελη…

Ας αφήσουμε—προς το παρόν–  κατά μέρος την αποτίμηση της Συμφωνίας στο euro-group κρατώντας κάποια απόσταση από τις  θριαμβολογίες της κυβέρνησης περί του «τέλους των μνημονίων και της τρόικας» αλλά και από την ισοπεδωτική προσέγγιση της «κωλοτούμπας» την οποία σύμφωνα με κάποιους ήδη έχει κάνει ο Αλέξης Τσίπρας. Η επιλογή ανάμεσα στο «άσπρο ή μαύρο» είναι σε τελική ανάλυση μια απλή διαδικασία, ωστόσο στις διαπραγματεύσεις (όπως και στη ζωή) τα πράγματα σπάνια είναι άσπρα ή μαύρα. Κατά κανόνα είναι γκρίζα…

Ας αφήσουμε—προς το παρόν- λοιπόν την αποτίμηση μιας Συμφωνίας η οποία ακόμη διαμορφώνεται και ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε κάτι σαφέστερο και κατά την άποψή μας σημαντικότερο: Οι δανειστές (Γερμανοί) δεν αμφισβητούν απλά και μόνο το δικαίωμα της όποιας ελληνικής κυβέρνησης να διαμορφώνει τις βασικές οικονομικές επιλογές της χώρας. Οι Γερμανοί αμφισβητούν το δικαίωμα του ελληνικού λαού να επιλέξει την κυβέρνησή του. Και καθώς η αμφισβήτηση του δικαιώματος ενός λαού να εκλέξει την κυβέρνησή του δεν μπορεί να προβληθεί ευθέως, οι Γερμανοί—όπως και άλλοι (Αμερικανοί)  ξένοι αφέντες αυτής της χώρας— απαιτούν να τοποθετούνται σε κρίσιμες θέσεις άνθρωποι που τους βολεύουν…

Πολύ πρόσφατα οι δανειστές (Γερμανοί) τοποθέτησαν ακόμη και στη θέση του πρωθυπουργού έναν βολικό γι αυτούς—και τα συμφέροντά τους—άνθρωπο. Τον Λουκά Παπαδήμο. Βολικοί για τους Γερμανούς ήταν και οι υπουργοί οικονομικών- Βενιζέλος (που τον σφαλιάριζε ο Γιούνκερ) Στουρνάρας (που τον επαινούσε και τελικά τον αντάμειψε ο Σόιμπλε).

Δεν γνωρίζουμε αν τελικά ο σημερινός υπουργός οικονομικών θα οδηγηθεί και αυτός στην γερμανική μηχανή του κιμά έτσι ώστε να ταιριάξει με την αισθητική του Σόιμπλε. Αυτό που πληροφορηθήκαμε—ομολογούμε δίχως έκπληξη–   από τη real news είναι πως o Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα έθεσε αίτημα για την αντικατάσταση του Γιάννη Βαρουφάκη. Γιατί;

Γιατί με αυτόν τον τρόπο συνηθίζουν να συμπεριφέρνονται οι επικυρίαρχοι. Με αυτόν τον τρόπο συμπεριφέρονταν στο υποτελές πολιτικό προσωπικό μεταπολεμικά οι Αμερικανοί, με αυτόν τον τρόπο επέτρεψαν να τους συμπεριφέρνονται οι Γερμανοί οι κύριοι Σαμαράς – Βενιζέλος και οι υπουργοί της κυβέρνησής τους.

ΥΓ.  Μπορούμε να φανταστούμε ότι οι μεθοδικοί Γερμανοί έχουν ήδη έτοιμες προτάσεις για «ταιριαστούς» υπουργούς οικονομικών, καθώς και «αριστερούς Παπαδήμους» στην περίπτωση που «στραβώσει το πράγμα» με τον Τσίπρα…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

imerodromos.gr @ το κουτί της Πανδώρας

Κοινή γνώμη και γερμανική επιθετικότητα

Και η οικονομική τρομοκρατία αρχίζει σταθερά να αποκτά χαρακτήρα αήθους πολέμου φθοράς. Χαρακτηριστικά είναι τα δημοσιεύματα για την άρση εμπιστοσύνης προς το Βαρουφάκη και η άφιξη Δραγασάκη στις Βρυξέλλες (που δεν έφυγε ποτέ από το γραφείο του στην Αθήνα). Στο ίδιο πνεύμα και το άρθρο της Καθημερινής «Πρώτες ελλείψεις σε εισαγόμενα προϊόντα και πρώτες ύλες» και ανάλογα ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ.


Γράφει ο Δήμος Χλωπτσιούδης στο TVXS

Από την αρχή (ήδη από τις ευρωεκλογές) ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να διεθνοποιήσει το ελληνικό πρόβλημα και να ενημερώσει σχετικά την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Από την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την ευρωπαϊκή προεδρία μέχρι τις συνεχείς συνεντεύξεις της κυβέρνησης σε διεθνή μέσα ενημέρωσης, στόχος είναι η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες φάνηκαν να συμπάσχουν με τους Έλληνες (όπως φάνηκε στις κινητοποιήσεις που έγιναν σε πολλές πρωτεύουσες) ή τουλάχιστον να μην συμμερίζονται τις αποφάσεις των κυβερνήσεών τους. Και φυσικά τούτο λειτουργεί σε ένα ελάχιστον επίπεδο (δίπλα σε όλα τα τοπικά μικρά ή μεγάλα κινήματα) κατά της λιτότητας.

Άλλωστε, μόνο υπό ένα τέτοιο πρίσμα μπορεί να ερμηνευτεί η πολωτική κι επιθετική στάση ευρωπαϊκών μίντια. Τα μέσα επικοινωνίας πάσχιζαν πριν ακόμα από τις εκλογές να σφίξουν μία θηλιά γύρω από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα να πείσουν την εθνική τους κοινή γνώμη για τον "κακό Τσίπρα" και τον "χειρότερο Βαρουφάκη". Τα γερμανικά μίντια φυσικά κατέχουν τα πρωτεία με την επιθετική τους στάση ακολουθώντας το παράδειγμα του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών.

Οι πρόσφατες επιθέσεις του Σόιμπλε στο Βαρουφάκη εντάσσεται μία συντονισμένη προσπάθεια της Γερμανίας να αποκαθηλώσει και τον λαλίστατο Έλληνα Υπουργό και την συμπάθεια των Ευρωπαίων προς τους Έλληνες. Και τούτο το διαπιστώνουμε από την επομένη κιόλας της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, όταν ο Γερμανός Υπουργός αναρωτιόταν τάχα  στα μέσα ενημέρωσης «πώς θα δικαιολογήσει η ελληνική κυβέρνηση τις υποχωρήσεις της» (sic). Στο ίδιο πνεύμα και οι αήθεις κι ανοίκειες προχτεσινές επιθέσεις του όπως και οι έμμεσες επιθέσεις άλλων Υπουργών συντονισμένων στην ίδια πολιτική. Άλλωστε, η γερμανική κυβέρνηση στο πλαίσιο αποδόμησης της κυβέρνησης απαίτηση την αποπομπή του Βαρουφάκη και την αντικατάστασή του.

Και φυσικά συντονισμένα στην ίδια συχνότητα είναι και τα ελληνικά μίντια που αναπαράγουν τις ειδήσεις των γερμανικών φύλλων. Εξάλλου, ζούμε σε μία περίοδο οικονομικής τρομοκράτησης των πολιτών. Καθημερινά ελληνικά και διεθνή μέσα αναπαράγουν ειδήσεις περί ασφυξίας της Ελλάδας και μη αποπληρωμής των υποχρεώσεών της. Κι ενώ (με μεγάλες δυσκολίες φυσικά) επιτυγχάνεται η εμπρόθεσμη αποπληρωμή δόσεων, τελικά τούτη περνάει σε μία απλή αναφορά. Ομοίως φυσικά και η προσπάθεια να καλλιεργηθεί η αντίληψη στους πολίτες πως η νέα κυβέρνηση είναι ίδια με την προηγούμενη.

Χαρακτηριστικότερη ήταν η καταστροφολογική προσπάθεια αποδόμησης των ελληνικών προτάσεων στο eurogroup της Δευτέρας. Κι ενώ σύμφωνα με ελληνικά και διεθνή δημοσιεύματα όλα οδηγούσαν στην καταστροφή, τελικά αυτή δεν ήρθε ποτέ. Στο ίδιο πνεύμα εντάσσεται και η συνεχής προπαγάνδα περί χαμένου χρόνου και χαμένης εμπιστοσύνης που έκανε κακό στη χώρα. Ίσως είναι περιττό, αλλά ας θυμηθούμε ότι λίγοι πια έχουν εμπιστοσύνη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Και φυσικά μία κυβέρνηση που επιζητά να αλλάξει - κατά απαίτηση των πολιτών της - μια σειρά δεσμεύσεων που κληρονόμησε, δεν θα είναι συμπαθής στους δανειστές της.

Και η οικονομική τρομοκρατία αρχίζει σταθερά να αποκτά χαρακτήρα αήθους πολέμου φθοράς. Χαρακτηριστικά είναι τα δημοσιεύματα για την άρση εμπιστοσύνης προς το Βαρουφάκη και η άφιξη Δραγασάκη στις Βρυξέλλες (που δεν έφυγε ποτέ από το γραφείο του στην Αθήνα). Στο ίδιο πνεύμα και το άρθρο της Καθημερινής «Πρώτες ελλείψεις σε εισαγόμενα προϊόντα και πρώτες ύλες» και ανάλογα ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ.

Ας μην παραβλέπουμε ότι στη λογική της "αριστερής παρένθεσης" δεν είχε επενδύσει μόνο ο Σαμαράς. Η σύγκρουση και ο πνιγμός της ελληνικής κυβέρνησης ήταν πρωτίστως στόχος των ευρωπαϊκών ελίτ, λόγω ακριβώς των συμφερόντων που εξυπηρετούν και του παραδείγματος που θα αποτελέσει σε άλλες χώρες.

Η κυβέρνηση δέχεται έναν τριπλό πόλεμο. Στην εσωτερικό με τις προσπάθειες αποδόμησης της κυβέρνησης που έφτασε σε δημοφιλία βορειοκορεάτικα ποσοστά (sic) ακόμα με καταγγελίες περί δικτατορίας (Παπαδημητρίου) τύπου Τσάβες (λες και είχε δικτατορία η Βενεζουέλα)… ¨Ένα πόλεμο οικονομικό με θηλιές που σφίγγουν όλο και περισσότερο. Κι έναν πόλεμο εντυπώσεων στον οποίο πρόμαχος είναι ο Σόιμπλε.

Στόχος του είναι με σαφήνεια η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και οι λαοί των PIGS, ειδικά εκείνοι που έχουν σε λίγο καιρό εκλογές. Η Γερμανία προχωρά σε επιδείξει πυγμής στην Ευρώπη ακόμα με την υιοθεσία μεθόδων άλλων εποχών. Θέλει όχι μόνο να αποδομήσει την προσοχή που τραβά ο Βαρουφάκης ούτε να τον καταστήσει απλά περίγελο, αλλά να τον εξευτελίσει και μαζί του τους Έλληνες όπως ήδη τοποθετηθεί κατά το παρελθόν. Αλλά πάντα έτσι μιλούσε για αντιπάλους του ο Σόιμπλε. Απλά στο παρελθόν επειδή εξυπηρετούνταν από τους Έλληνες πολιτικούς ήταν ηπιότερος στις εκφράσεις του

* Ο Δήμος Χλωπτσιούδης είναι φιλόλογος, συγγραφέας και αρθρογράφος

anemosantistasis

Ο νέος Ελληνο-γερμανικός πόλεμος: Τί ζητά ο χερ Σόιμπλε;

Νικόλ Λειβαδάρη


Ο Σόιμπλε στέλνει τελεσίγραφα για τη λειτουργία της… δημοκρατίας, το Spiegel καλεί διδάκτορα ψυχοπαθολογίας για να «αναλύσει Τσίπρα και Βαρουφάκη» και η Ελλάδα απαντά ανοίγοντας θέμα δημεύσεων των γερμανικών περιουσιακών στοιχείων.


Θα μπορούσε να είναι κι ο νέος.. ελληνο-γερμανικός πόλεμος, εάν δεν ήταν απλώς η επιτακτική ανάγκη αμφότερων των μονομάχων να επιδείξουν το τρόπαιο του νικητή στην εσωτερική τους πολιτική αρένα. Η μάχη του «έντιμου συμβιβασμού» στην Ευρώπη δεν έχει ακόμη τελειώσει, το ηθικό δίκαιο της Ελλάδας μπορεί να είναι προφανές - εξίσου προφανές όμως είναι και το γερμανικό δίκαιο της πυγμής. Κι όσο κι αν το έως τώρα σκορ δεν είναι «win-win», o χερ Σόιμπλε απέχει ακόμη αρκετά από το να διακηρύξει την ολοκληρωτική και, κυρίως, ταπεινωτική για τον αντίπαλο νίκη.


Ως εκ τούτου ο «πόλεμος» κρίνεται αναγκαίος – ίσως, δε, ακόμη πιο αναγκαίος για τον γερμανό υπουργό Οικονομικών απ’ ό,τι για τον έλληνα ομόλογό του.


Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε χρειάζεται επειγόντως έναν «πόλεμο» με την Αθήνα για να δείξει στους αντάρτες Χριστιανοδημοκράτες και τους εξεγερθέντες Χριστιανοκοινωνιστές της γερμανικής κυβέρνησης ότι δεν «χαρίζεται» στους άσωτους του Νότου. Τον χρειάζεται ακόμη για να ανακόψει το όποιο ρεύμα των «Εναλλακτικών» ευρωσκεπτικιστών του Grexit και των ακροδεξιών του Pediga. Για να παραμείνει το υπερ-δεξιό ανάχωμα και αντίβαρο της κυβέρνησης Μέρκελ σε μια γερμανική κοινωνία που διολισθαίνει ραγδαία και απρόβλεπτα σε δρόμους φοβικότητας.


Ο Σόιμπλε χρειάζεται τον «πόλεμο» με τους… Τσίπρες και τους Βαρουφάκηδες για να δείξει στην άλλη Ευρώπη ποιος ήταν και ποιος παραμένει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού: Εάν ο Γιούνκερ, ο Ολάντ και ο Σαπέν θέλουν να δείξουν συμπάθεια στην Ελλάδα, μπορούν απλά να λένε με… γαλλικό μπρίο ότι «η τρόικα έγινε… τρίο». Δεν μπορούν όμως να αιτούνται τίποτα περισσότερο από μια διετή, π.χ., παράταση στο χρονοδιάγραμμα μείωσης του γαλλικού ελλείμματος. Μόνον η Γερμανία του κ. Σόιμπλε μπορεί να παραβιάζει συστηματικά και κατά το δοκούν τους κανόνες της Ε.Ε. χωρίς να ανοίγει μύτη. Όπως, για παράδειγμα, να υπερβαίνει επί πέντε συναπτά έτη το ανώτατο επιτρεπτό όριο για το εμπορικό πλεόνασμα χωρίς να υφίσταται καμία κύρωση. Κι ας είναι αυτό το πλεόνασμα, μια από τις βασικές πηγές των ελλειμμάτων του Νότου.


Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει ανάγκη τον «πόλεμο» με την Αθήνα γιατί, πλην των άλλων, είναι βαθιά Γερμανός κι ακόμη πιο βαθιά εγωιστής. Ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει την… εμμονική συνήθεια να εξηγεί ανά τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου – καθόλου φειδωλά, ομολογουμένως –πώς και γιατί το γερμανικό μοντέλο «θεραπείας» της κρίσης ήταν, από αρχής μέχρι τέλους, λάθος. Αυτό δεν μπορεί να του το συγχωρήσει ο αρχιτέκτονας του ευρωπαϊκός δόγματος της λιτότητας.


Ο κ. Σόιμπλε θέλει επίσης αυτόν τον «πόλεμο» γιατί – παρά τους αστικούς μύθους - δεν είναι ο ορισμός του… nobile. Όταν κάποτε είπε στον Τίμοθι Γκάιτνερ «να κοιτάει τη δουλειά του και το χάλι της Αμερικής», το ελάχιστο που μπορεί να πει στον Γιάνη Βαρουφάκη είναι ότι αντιμετωπίζει με «ανόητα αφελή τρόπο» τα media.


Το εάν αυτό το «πολεμικό» χαρτί θα του βγει θα το κρίνει το εγγύς μέλλον. Καθώς επίσης και το πραγματικό βεληνεκές των ρηματικών διακοινώσεων της Αθήνας…

tvxs

Σύγκρουση Αρβανίτη, Βαξεβάνη με Θεοδωράκη και Ποτάμι...

...για τους μισθούς στην ΕΡΤ...


Έντονες αντιδράσεις προκάλεσε ανακοίνωση του Ποταμιού που άφηνε αιχμές για τους Κ. Αρβανίτη και Κ. Βαξεβάνη σχετικά με το...
κόστος και τις σπατάλες στην ΕΡΤ πριν το "μαύρο" της κυβέρνησης Σαμαρά - Σε υψηλούς τόνους οι απαντήσεις των δύο δημοσιογράφων προς τον Σταύρο Θεοδωράκη και το κόμμα του

Η προκλητική ανακοίνωση του Ποταμιού, που πυροδότησε την κόντρα ανέφερε τα εξής:

"«Από τον ΣΥΡΙΖΑ αναρωτήθηκαν αν το Ποτάμι γνωρίζει τις σπατάλες, που έγιναν στην ΕΡΤ. Και βέβαια τις γνωρίζουμε και έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις ώστε να μην επαναληφθούν. Αλλά πριν ο ΣΥΡΙΖΑ απευθυνθεί στο Ποτάμι για να μάθει για τις σπατάλες, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποια από τα στελέχη του, που σήμερα δραστηριοποιούνται στα κομματικά ΜΜΕ αλλά την περασμένη δεκαετία δούλευαν στην ΕΡΤ ΑΕ. Ας ξεκινήσει από τον Κώστα Αρβανίτη και τον Κώστα Βαξεβάνη, οι οποίοι όπως ήδη έχουν ενημερώσει τους εργαζόμενους στο «Κόκκινο», ετοιμάζονται να διαδραματίσουν σοβαρό ρόλο στην καινούργια ΕΡΤ. Αν δεν βρουν άκρη με τα δύο αυτά συγκεκριμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εμείς είμαστε στην διάθεσή τους και για να τους υποδείξουμε και άλλα στελέχη τους, που πρωταγωνιστούν σήμερα στην επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και είχαν για χρόνια προσφέρει τις υπηρεσίες τους στην ΕΡΤ ΑΕ. 

Κατά τα λοιπά περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ και μια ουσιαστική απάντηση στην κριτική που κάναμε στο νομοσχέδιο», έγραφε η ανακοίνωση του Ποταμιού.

Κ. Αρβανίτης: Η σημερινή προσπάθεια του επικοινωνιακού επιτελείου του «Ποταμιού» έχει βασικό στόχο να παρουσιάσει ότι όλοι είμαστε ίδιοι ή σχεδόν ίδιοι

Άμεση ήταν η απάντηση του διευθυντή του "105,5, Στο Κόκκινο", Κ. Αρβανίτη, ο οποίος σε ανακοίνωση του ανέφερε:

"H σημερινή ανακοίνωση του Ποταμιού που αφορά στις αμοιβές αλλά και στα εσωτερικά του ραδιοφωνικού σταθμού "Στο Κόκκινο", έχει μέγιστο ενδιαφέρον σε ότι αφορά στην εγκυρότητα της πληροφόρησης. Θα βοηθήσουμε λοιπόν στο ρεπορτάζ δίνοντας τις αμοιβές τόσο τις δικές μου στην διαδρομή στην ΕΡΤ, όσο και του ηγέτη του κόμματος κυρίου Σταύρου Θεοδωράκη. Την εποχή που ο κος Θεοδωράκης ήταν στην ΝΕΤ ελάμβανε 23.490 μικτά για μία εκπομπή ωριαία, ενώ εγώ ελάμβανα 4226 μικτά περίπου 2.600 καθαρά για καθημερινή τετράωρη εκπομπή και καθημερινή εκπομπή στο ραδιόφωνο.

Πόσο μάλλον την περίοδο της πρωινής ενημέρωσης 2012 - 2013, όταν οι καθαρές αποδοχές μου από την ΕΡΤ, δεν ξεπέρασαν τα 1500,  όπως και των άλλων συναδέλφων με βάση την ΣΣΕ.

Η σημερινή προσπάθεια του επικοινωνιακού επιτελείου του «Ποταμιού» έχει βασικό στόχο να παρουσιάσει ότι όλοι είμαστε ίδιοι ή σχεδόν ίδιοι. 

Να απαξιώσει την προσπάθεια για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ .

Σας επισυνάπτω τις λίστες αμοιβών την εποχή που ο κύριος Θεοδωράκης ήταν πρωταγωνιστής στην ΝΕΤ, καθώς και την τελευταία σύμβαση μου στην  ΕΡΤ .

Σε ότι αφορά στο Κόκκινο έχω δηλώσει ότι είμαι και παραμένω  στο ραδιόφωνο που με τόσο κόπο χτίζουμε καθημερινά μαζί με τους συναδέλφους μου, τόσο πολιτικά όσο και δημοσιογραφικά ο κος Θεοδωράκης πλέει στην θολή μετριότητα του ποταμιού του.



Αγαπητέ Σταύρο, ποτέ δεν ήσουν καλός δημοσιογράφος και έτσι δεν μου κάνουν εντύπωση οι ανακρίβειες

Σε έντονο ύφος ήταν και η απάντηση του Κ. Βαξεβάνη στις "ποταμίσιες" ανακρίβειες:

Αγαπητέ Σταύρο

Ποτέ δεν ήσουν καλός δημοσιογράφος και έτσι δεν μου κάνει εντύπωση που σε μια ανακοίνωση μερικών σειρών έχεις τόσες ανακρίβειες για γνωστά και εμφανή γεγονότα. Έτσι λοιπόν κατανοώ το έλλειμα και απλώς σημειώνω:

1.Δεν είμαι και δεν ήμουν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήμουν κανενός κόμματος αν και είμαι και δηλώνω Αριστερός. Αλλά πάνω απ όλα είμαι δημοσιογράφος.Δηλαδή η πολιτική μου άποψη δεν με εμποδίζει να ασκώ τη δημοσιογραφία ανεξάρτητα και μαχητικά. Όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις φωτογραφία μου, όπως δικιές σου, ούτε με το Σημίτη, ούτε με το Γιάννο,ούτε με τον Άκη, ούτε με την οικογένεια Παπανδρέου.Όχι γιατί δεν θα μπορούσα να έχω τέτοιες φωτογραφίες ως δημοσιογράφος, αλλά γιατί η αντίληψή  μου δεν μου επέτρεπε να ακίζομαι ναρκισσιστικά με την εξουσία.Αντιθέτως έχω πολλές από πολέμους και αρκετές με χειροπέδες που μου φόρεσαν γιατί  υπερασπίστηκα τη δημοσιογραφία. Εν ολίγοις είμαι δημοσιογράφος και όχι κονφερανσιέ. Είμαι Αριστερός αλλά όχι δημοσιοσχεσίτης της εξουσίας.

2.Δεν εργάζομαι στο “Κόκκινο”, άρα μάλλον είναι δύσκολο να με άκουσε κάποιος στο “Κόκκινο” να λέω πως θα πάω στην ΕΡΤ.

3. Δεν θα  πάω στην ΕΡΤ και ούτε μου πρότεινε κάποιος να πάω. Αντιθέτως βρίσκομαι στα πρόθυρα συμφωνίας με ιδιωτικό κανάλι.

Αν παρ όλα αυτά ρωτηθώ από κάποιον για το κόστος και τις σπατάλες στην ΕΡΤ, εκεί μπορώ να πω πολλά. Μπορώ να αντιπαραθέσω δηλαδή στοιχεία και να ρωτήσω πώς μια εκπομπή έρευνας όπως “το Κουτί της Πανδώρας”, με 20 εργαζόμενους που γύριζε όλο τον κόσμο στοίχιζε 18.000 ευρώ (με δημοσιευμένα στοιχεία Σταύρο μου στο ΔΙΑΥΓΕΙΑ) ενώ μια εκπομπή σου που γυριζόταν σε ένα στούντιο και στην οποία πρόσφερε όλα τα μέσα Παραγωγής η ΕΡΤ ενώ εσύ είχες 4-5 δημοσιογράφους στοίχιζε 20.000 ευρώ κάθε βράδυ. Είναι σωστό το νούμερο Σταύρο μου που γράφουν;Γιατί δεν υπάρχουν δημοσιευμένα στοιχεία; Μήπως τα έχεις; Πόσο κόστιζε δηλαδή μια συνέντευξη σαν αυτή που βρήκα στο youtube, όπου λιβανίζεις τον Παπαδήμο;

Επίσης να σου πω Σταύρο μου πως δεν είναι ντροπή να έχουν δουλέψει άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στην ΕΡΤ. Ντροπή είναι να σου αποδίδουν πως ως δημοσιογράφος υπηρέτησες περισσότερο τα αφεντικά και λιγότερο τη δημοσιογραφία. Ντροπή είναι επίσης όταν επιλέγεις την πολιτική, να κάνεις τρεις στις τρεις ερωτήσεις στη Βουλή που σχετίζονται με τον Μπόμπολα

ΥΓ. Αν Σταύρο δεν έχεις γράψει εσύ την ανακοίνωση σου ζητώ συγνώμη. Με μπέρδεψε η επιφανειακή προσέγγιση και η επιπόλαιη δημοσιογραφία που αποπνέει.

Στοίχιζε αυτή η εκπομπή Σταύρο 20.000 ευρώ;"...
left.gr

Die Welt: Η τρόικα κατέστρεψε συστηματικά τον ελληνικό λαό...

Στο πρώτο δημόσιο γερμανικό κανάλι ARD μεταδόθηκε χθες βράδυ ένα ντοκιμαντέρ με τον τίτλο "Τα ίχνη της τρόικας – Ισχύς χωρίς έλεγχο". Το μήνυμα ήταν...ότι το 2010 οι χώρες του ευρώ δεν άφησαν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει για να προστατεύσουν τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζας, που ως κύριοι δανειστές θα έχαναν γύρω στα 40 δισεκ. ευρώ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα die Welt, όλα αυτά τα χρόνια γραφειοκράτες της τρόικας κηδεμόνευσαν τον ελληνικό λαό, τον κατέστρεψαν συστηματικά, του έκοψαν από τον ομφάλιο λώρο από την υγειονομική περίθαλψη, με μια λέξη, τον ατίμωσαν. Ήταν, όπως είπε ο Βαρουφάκης στο ίδιο ντοκιμαντέρ, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ο σχολιαστής της die Welt αποδίδει μονομέρεια στους δημιουργούς του.

«Την ιστορία γράφουν πάντα οι νικητές, είχε πει ο Βάλτερ Μπένιαμιν, αλλά έχει περάσει πολύ καιρός από τότε. Εκτός αυτού, τότε δεν γνώριζε τη γερμανική δημόσια τηλεόραση. Χθες το βράδυ όμως έτριβε τα μάτια του από την έκπληξη. Διότι, επρόκειτο ακριβώς για το αντίθετο σε ό,τι αφορά τη διάσωση της Ελλάδας. Επρόκειτο για την καταγραφή της ιστορίας αποκλειστικά και μόνο από μέσα από τη αφήγηση των ηττημένων»...
Πηγή: DW

nonews-news

Ο "ανυποχώρητος" Σόιμπλε

Ο Σόιμπλε δεν συμπεριφέρεται ως υπουργός ευρωπαϊκής χώρας, αλλά με αλαζονεία που προσιδιάζει σε επικυρίαρχο.

Ο Σόιμπλε είναι ο βασικός...
εκφραστής της πολιτικής της σκληρής λιτότητας. Η πολιτική αυτή απέτυχε παταγωδώς ως προς τους στόχους που έθεσε. Το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε αντί να μειωθεί, ενώ σε ορισμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, αυξήθηκε δραματικά η ανεργία και βυθίστηκαν οι αποδοχές και τα κοινωνικά δικαιώματα. Αν αυτός ήταν ο πραγματικός στόχος του Σόιμπλε, ας βγει να τον υποστηρίξει ευθαρσώς, διαφορετικά κρείττον το σιγάν.

Τα ελλείμματα και το χρέος αντιμετωπίζονται μόνο με ανάπτυξη, ενώ ο δρόμος που ακολουθεί η Ευρωζώνη, με ευθύνη του Σόιμπλε και της Ευρωδεξιάς, είναι καταστροφικός. Ο άκαμπτος προτεσταντισμός είναι λανθασμένος και επειδή υποβαθμίζει ή αγνοεί τις γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες και τις πολύπλοκες περιφερειακές ισορροπίες.

Οι δηλώσεις Σόιμπλε κατά Βαρουφάκη δεν συνάδουν με τη θεσμική του θέση και τις αξίες μιας ενωμένης και δημοκρατικής Ευρώπης. Παραπέμπουν σε λογικές ισχύος και κυριαρχίας, τις οποίες δεν μπορούν να αποδεχθούν οι λαοί όταν εμπνέονται από τις αξίες του Διαφωτισμού και τις δημοκρατικές αρχές που κληροδότησε στην ανθρωπότητα η Γαλλική Επανάσταση.

Ο Σόιμπλε πιέζει γιατί ενδιαφέρεται για τα ασημικά της χώρας μας. Η ελληνική κυβέρνηση όμως έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να πουλήσει τα ασημικά, και μάλιστα με ευτελές τίμημα, ενώ έχει δηλώσει ότι συζητάει συμπράξεις με αμοιβαίο όφελος. Είναι απορίας άξιο ποιο είδος ανταγωνισμού ενισχύει η μεταβίβαση 14 αεροδρομίων της χώρας σε ένα σχήμα γερμανικών συμφερόντων. Κατανοεί κανείς το μεγάλο ενδιαφέρον του Βερολίνου για το θέμα, θα ήταν όμως φρόνιμο να επενεξετάσει τη στάση του και να αναζητήσει λύσεις με όρους αμοιβαιότητας.

Ο Σόιμπλε δεν συμπεριφέρεται ως υπουργός ευρωπαϊκής χώρας, αλλά με αλαζονεία που προσιδάζει σε επικυρίαρχο. Τέτοιος ρόλος όμως δεν του έχει αναγνωριστεί ούτε προκειται να του αναγνωριστεί από την ελληνική κυβέρνηση. Θα ήταν σώφρον να μην του αναγνωρίζεται και από τη γερμανική πλευρά, αλλά αυτό ας το σκεφτούν καλύτερα στη χώρα του Καντ. Η Ιστορία διδάσκει ότι, αν ο ηγεμόνας δεν διαθέτει σοφία, τόσο το χειρότερο για τον ίδιον.

Επειδή όλα αυτά τα γνωρίζει ο έμπειρος Σόιμπλε, παρά την ακαμψία που τον διακρίνει, είναι πολύ πιθανό οι σκληρές δηλώσεις του για τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών να γίνονται και για εσωτερική κατανάλωση στη Γερμανία. Την ώρα που "ποιεί την νήσσαν", επί το λαϊκότερον κάνει την πάπια, για τη διετή παράταση που δόθηκε στη Γαλλία για τη μείωση του ελλείμματος και για να μην εμφανιστεί ότι υποχωρεί στο Παρίσι, το παίζει ανυποχώρητος έναντι της Ελλαδας για να στρέψει αλλού τη συζήτηση...
avgi.gr

Ινστιτούτο Miesens

  Μετά την σφοδρή αντίδραση του βοθρο-Πόταμου στο να απαιτήσουμε της γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, με το σκεπτικό ότι αφού χρωστάμε πώς μπορούμε να απαιτούμε αυτά που μας χρωστούν (!!),
     ..και μετά την ακόμη σφοδρότερη αντίδρασή του, στην πιθανή επανενεργοποίηση της ΜΟΜΑ, διότι τα αφεντικά του, εθνικοί εργολάβοι και μηντιάρχες θα χάσουν την αγελάδα που βύζαιναν τόσα χρόνια,

     ..εμφανίστηκε μία ακόμη αντίδραση-αντίσταση (!), αυτή την φορά  στην αποκοτιά της  κυβέρνησης να απαιτήσει τις τελεσίδικα  δεδικασμένες και ορισμένες σε 28 εκατομμύρια ευρώ αποζημιώσεις για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στο Δίστομο.
     Για να δοθούν οι αποζημιώσεις αυτές ίσως χρειαστεί να γίνει δήμευση περιουσίας του γερμανικού δημοσίου εντός της Ελλάδας, που θα έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και την κατάσχεση του κτιρίου όπου στεγάζεται το Ινστιτούτο Γκαίτε!

     Και βέβαια ο πρώτος και καλύτερος αντιδρών είναι ποιός άλλος απ' το χαϊδεμένο, και καλολαδωμένο παιδί της Miesens, της εκλεκτής οικογενείας των Μιζοτακαίων!
     Το ανεπάγγελτο και άχρηστο αυτό καλόπαιδο ( το ''α'' με ωμέγα) που διασκέδαζε ως υπουργός απολύοντας εργαζόμενους, άστραψε και βρόντηξε: ''είναι φίλοι μας οι Γερμανοί''!
     Αθάνατε και αγαπητέ Δήμε Σταρένιο, κινηματογραφικέ δωσίλογε, να ήξερες μόνον πόσους πραγματικούς δωσίλογους μιμητές σου έχεις!

     Όλοι τρόφιμοι και σπουδάσαντες στο  Ινστιτούτο Miesens, καθώς και στα άλλα παρόμοια γερμανικά ''ινστιτούτα'', που με πλήρη στήριξη των γερμανικών κυβερνήσεων,
     ..επιτελούσαν για δεκαετίες το θεάρεστο έργο του λαδώματος του ελληνικού πολιτικού συστήματος ώστε να δουλεύει καλύτερα,
     ..προς όφελος βεβαίως των συγκεκριμένων ''ινστιτούτων'', και της γερμανικής οικονομίας γενικότερα!
     Συγχρόνως δε πετύχαιναν και το δίπλωμα των ''ελλήνων'' πολιτικών σε μιά κόλλα χαρτί, πράγμα διαχρονικά χρήσιμο για την γερμανική πολιτική γενικότατα!

     Πώς να απορεί λοιπόν κανείς για την παράκρουση του χερ-Παλιάνθρωπου, που όσα κλουβιά με πολιτικούς είχε τώρα αποδεικνύονται άχρηστα,
     ..αφού τα μέλη της καινούργιας κυβέρνησης είναι ''αμόρφωτα'' σε παρόμοια ''ινστιτούτα'';
     Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των ''εταίρων'' και δανειστών-τοκογλύφων: δεν έχουν ράμματα για την γούνα της νέας κυβέρνησης, και πρέπει να της προκαλέσουν φθορά και πτώση για να ξανάρθουν (νομίζουν) οι προηγούμενοι, οι καλολαδωμένοι.

     Γι αυτό ας βλέπουμε λίγο πιό μακριά απ' την στημένη προπαγάνδα των ''είναι φίλοι μας οι Γερμανοί'' καναλιών!
     Οι μόνοι φίλοι μας είμαστε εμείς,
     ..και όσοι κάνουν το γερμανικό Δ' Ράϊχ να βγαίνει απ' τα ρούχα του!
     Αυτό είναι το μόνο και ασφαλές κριτήριο!..
 http://mandatoforos.blogspot.gr

Η Ελλάδα αντεπιτίθεται

Βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η χώρα μας συνεχίζει να έχει πολλούς πολιτικούς, δημοσιογράφους και «πνευματικούς ανθρώπους», οι οποίοι ελέγχονται από την γερμανική κυβέρνηση.

Γράφει ο πιτσιρίκος

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε χτες στη Βουλή την απόφαση της κυβέρνησης για στήριξη της επιτροπής διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Παράλληλα, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, δηλώνει πως είναι έτοιμος να υπογράψει την αναγκαστική εκτέλεση της απόφασης του Αρείου Πάγου του 2000 για την αποζημίωση των συγγενών των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στο Δίστομο. Κάτι έχει αλλάξει στην Ελλάδα. Και θα πρέπει να το αντιληφθούν όλοι.

Με την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να διεκδικήσει η Ελλάδα τις γερμανικές αποζημιώσεις, είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που η γερμανική κυβέρνηση περνάει σε θέση άμυνας απέναντι στην Ελλάδα.

Το παιχνίδι λέγεται «πολιτική» και επιτέλους πρέπει αυτό το παιχνίδι να το παίξει και η Ελλάδα.

Αλήθεια, γιατί έπρεπε να φτάσουμε στο 2015 -εβδομήντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου-, για να βρεθεί μια ελληνική κυβέρνηση που θα διεκδικήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις;

Γιατί επί 70 χρόνια δεν βρέθηκε μια ελληνική κυβέρνηση να διεκδικήσει αυτό που δικαιούται η χώρα μας, μετά την κατοχή της και την καταστροφή της από την Γερμανία, με αποτέλεσμα τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει δυο σκέλη:

1. Η Ελλάδα διεκδικεί σήμερα για πρώτη φορά τις γερμανικές αποζημιώσεις, γιατί πρώτη φορά έχει μια κυβέρνηση που οι Γερμανοί δεν την έχουν στο χέρι.

2. Το δράμα της νεότερης Ελλάδας ήταν όλοι αυτοί οι πολιτικοί που ήταν ξεπουλημένοι και όλες αυτές οι κυβερνήσεις που ήταν ξεπουλημένες.

Η γερμανική κυβέρνηση έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος: πίεσε την Ελλάδα πάρα πολύ, αναγκάζοντας ουσιαστικά τους Έλληνες να στείλουν στην αντιπολίτευση τα κόμματα και τους πολιτικούς που έλεγχε η Γερμανία.

Εκεί η γερμανική κυβέρνηση έχασε το παιχνίδι.

Η πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης έκανε κυβέρνηση στην Ελλάδα τον ΣΥΡΙΖΑ. Έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, χωρίς πρώτα να τον έχουν στο χέρι, χωρίς να μπορούν να τον εκβιάσουν, όπως έκαναν με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Στη συνέχεια, η γερμανική κυβέρνηση πίεσε αφόρητα την νέα ελληνική κυβέρνηση, ξεχνώντας πως δεν την έχει στο χέρι -όπως τις προηγούμενες- και πως αυτή η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να αντεπιτεθεί και να διεκδικήσει από την Γερμανία.

Το σχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης, του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου και των Ελλήνων ολιγαρχών ήταν να προκαλέσουν ασφυξία στη νέα ελληνική κυβέρνηση και να την ανατρέψουν ή να την καπελώσουν.

Τους διέφυγε πως αυτή η κυβέρνηση -η οποία δεν έχει λερωμένο «ποινικό μητρώο»- θα μπορούσε να αντιδράσει. Όπως και κάνει τώρα.

Το παιχνίδι αλλάζει.

Η Γερμανία δεν έχει πια το πάνω χέρι.

Τώρα είναι η Γερμανία που θα πρέπει να απολογηθεί και να πληρώσει.

Τώρα είναι η Γερμανία που βλέπει την Ελλάδα να της βάζει ένα …Μνημόνιο.

Ήταν τόσο απλό. Αλλά οι Έλληνες επέμεναν για δεκαετίες σε ξεπουλημένους πολιτικούς και κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να χρεοκοπήσει.

Ίσως τώρα όλοι να καταλάβουν γιατί ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκυβερνήσει με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και όχι με τα Ποτάμια.

Μπορείς να κάνεις εξωτερική πολιτική, να αντισταθείς και να διεκδικήσεις τις γερμανικές αποζημιώσεις συγκυβερνώντας με ένα πατριωτικό και πολυσυλλεκτικό κόμμα -όπως είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες-, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με τους σφουγγοκωλάριους των ολιγαρχών που κάνουν άψογα επί χρόνια τις δουλίτσες τους με τις γερμανικές κυβερνήσεις και τις γερμανικές πολυεθνικές.

Αυτός είναι ο λόγος που έγραψα πάρα πολλές φορές πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συγκυβερνήσει με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, και πως η νέα ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ενώνει τους Έλληνες και να σπάει το βλακώδες φράγμα Αριστεράς-Δεξιάς, που οδήγησε την χώρα στην καταστροφή.

Η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων είναι, παράλληλα, και μια τεράστια σφαλιάρα στη Χρυσή Αυγή και τους «θαυμαστές» της. Τους ξεβρακώνει.

Βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η χώρα μας συνεχίζει να έχει πολλούς πολιτικούς, δημοσιογράφους και «πνευματικούς ανθρώπους», οι οποίοι ελέγχονται από την γερμανική κυβέρνηση.

Ξέρετε, οι πρεσβείες στη χώρα μας πληρώνουν καλά. Πολύ καλά.

Οπότε, ετοιμαστείτε να ακούσετε και να διαβάσετε πόσο απαράδεκτο είναι η Ελλάδα να διεκδικεί τις γερμανικές αποζημιώσεις και πόσο θα πρέπει να ντρέπεται η ελληνική κυβέρνηση που τις διεκδικεί.

Ήδη, ξεκίνησαν.

Αλλά είπαμε, αυτό είναι το δράμα της Ελλάδας.

Η χώρα κυβερνήθηκε από ανθρώπους που ήταν ξεπουλημένοι.

Και οι Έλληνες τους ψήφιζαν.

(Δυο παρατηρήσεις:

1. Προσέξτε ποιοι αντιδρούν στην απόφαση της κυβέρνησης να διεκδικήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις. Πρώτο και καλύτερο, το παιδί της Siemens.
2. Να μην κάνουμε το λάθος να ταυτίσουμε την γερμανική κυβέρνηση με τους Γερμανούς πολίτες. Η Ελλάδα έχει πάρα πολλούς φίλους και συμμάχους στην Γερμανία. Άλλο οι κυβερνήσεις, άλλο οι πολίτες.)

Nonews-NEWS: Το πουλέν του Σκόμπι...

Nonews-NEWS: Το πουλέν του Σκόμπι...: Ο φιλοσαμαρικός ιστότοπος «Antinews» του Φαήλου Κρανιδιώτη ξαναχτύπησε. Κι αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό του, παρομοιάζοντας τους κομμο...

Ετοιμάζουν τον στρατό του Δ’ Ράιχ

Ο Γιούνκερ το είπε ξεκάθαρα ότι ήρθε η στιγμή να γίνει έναν ευρωπαϊκός στρατός για να αμυνθεί (;) καταρχάς στην Ρωσία
Ομάδα «Τοίχος»
Τις προθέσεις της Ε.Ε για την ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Στρατού καθόλου τυχαία ο πρόεδρος Γιούνκερ δεν τις εξέφρασε στην γερμανική φυλλάδα Die Welt am Sonntag. Για την κεφαλή της Κομισιόν μόνο η δημιουργία ενός στρατού θα μπορέσει να ενισχύσει την κοινή εξωτερική πολιτική της Ε.Ε και να ωφεληθεί από την δράση του.

Ως πρόσχημα για την ιδέα του ακραίου φεντεραλιστή Γιούνκερ είναι ότι κατ’ αυτόν το τρόπο η Ρωσία θα φοβηθεί και δεν θα δρα ως κυρίαρχο κράτος απέναντι σε ανίσχυρα κράτη που συνορεύουν με αυτή.

Η Γερμανία πίσω από τον Ευρωστρατό
Για να φθάσει στο σημείο ο δημοκρατικά εκλεγμένος Γιούνκερ να κάνει τέτοιου είδους δηλώσεις καταλαβαίνει και ο πιο αδαής ότι η Ε.Ε σπεύδει να ομοσπονδιοποιηθεί το γρηγορότερο δυνατόν και μάλιστα υπό την ηγεσία της Γερμανίας.

Πρώτοι από όλους δέχθηκαν με μεγάλο θαυμασμό την πρόταση Γιούνκερ για έναν Ευρωπαϊκό Στρατό, οι αξιωματούχοι Γερμανοί. Ο Hans-Peter Bartels του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας δήλωσε ότι «μέχρι σήμερα έχουμε δει τα πρότυπα της άμυνας της Ευρώπης. Εδώ πλέον χρειαζόμαστε μια ώθηση». Ο κύριος Bartels πήγε το πράγμα πολύ πιο πέρα από την πρόταση Γιούνκερ. Προτείνει ο Ευρωστρατός να μη μείνει στα πρότυπα άμυνας.

Επίσης το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας δήλωσε ότι ανταποκρίνεται θετικά στην πρόταση Γιούνκερ (λες και από μόνος του το σκέφτηκε) και ότι θα πρέπει επιτέλους το όραμα του κοινού στρατού να γίνει πραγματικότητα.

Ποιανού όραμα ήταν ένας Ευρωστρατός πρέπει να διευκρινιστεί. Διότι αν τέτοιο όραμα έχει και η ελληνική κυβέρνηση τότε μάς βάζει σε ένα στρατικοποιημένο καθεστώς της Ε.Ε που θα υπερασπίζεται τα όποια σύνορα τα ισχυρά κράτη θέλουν, σπάζοντας δεσμούς πολιτικοοικονομικούς μεταξύ κρατών για το «κοινό καλό» των εταίρων.

Ο ρόλος της Ελλάδας
Μία μέρα μετά από τις εκφοβιστικές δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών, κ. Κοτζιά περί τζιχαντιστών και νεοναζιστών, ήρθε η δήλωση για το όραμα του Ευρωστρατού της Ε.Ε. Ο κύριος Κοτζιάς δεν έβαλε καθόλου τυχαία το θέμα των τζιχαντιστών που απειλούν τα σύνορα της Ελλάδας αν αυτή μείνει έξω από τα σχέδια «ανάπτυξης» της Ε.Ε και σήμερα έλαβε την απάντηση από τον Γιούνκερ αν και όχι σε προσωπικό επίπεδο. Αν θέλουμε να έχουμε τα σύνορα μας σταθερά έναντι οποιουδήποτε εισβολέα, ως σύνορο της Ε.Ε, θα μάς υπερασπιστεί ο Ευρωστρατός με επικεφαλής την Γερμανία.

Ο κύριος Κοτζιάς όμως, απείλησε ότι η Ελλάδα αν αφεθεί από το τρένο ανάπτυξης της Ε.Ε, τότε εξτρεμιστικά στοιχεία θα ξεπηδήσουν στα σπλάχνα της και νεοναζί θα φέρουν το χάος. Αν δεν το κατάλαβε ο κύριος Κοτζιάς, έδωσε το δικαίωμα στην Ε.Ε να επέμβει με τον φόβο τέτοιων «απειλών» μέσα στην ίδια την Ελλάδα με τον Ευρωστρατό της για να φυλάξει την περιουσία της και την ευρωπαϊκή «Δημοκρατία» από το επερχόμενο χάος που ξεστόμισε ο κύριος Κοτζιάς.
Η σπουδαιότητα του «γεωπολιτικού συστήματος», που προτάσσει η κύριος Κοτζιάς όταν έρχονται τα δύσκολα με τα δανεικά που δεν μάς δίνει άνευ σκληρών όρων η Ε.Ε, φθάνει τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα. Να μάς απειλούν οι εταίροι ότι αν θέλουμε να είμαστε ασφαλείς θα πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι σε ό,τι μάς ζητήσουν.

Η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας έχει χαθεί προ πολλού με τα τερτίπια των οικονομικών παζαριών. Η ανεξαρτησία της Ελλάδας θα χαθεί την ημέρα που για να πληρώνουμε μισθούς με δανεικά θα πρέπει να στέλνουμε Έλληνες να σφάζουν όσους η Ε.Ε θεωρεί ως εχθρούς της. Ο εχθρός της ΕΕ δεν είναι απαραίτητα και εχθρός της Ελλάδας, αλλά όταν ζητάς από τον μακελάρη λεφτά, τότε θα πρέπει να κάνεις τα αυτονόητα για να τα εισπράττεις πάντα με τόκο.

seisaxthia.wordpress.com

Η Β. Ευρώπη δεν δικαιούται να κουνά το δάκτυλο για την Ελλάδα

Τη θέση πως ο Βορράς της Ευρώπης δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση να εκφράζει «ηθική αγανάκτηση» και να κουνά το δάκτυλο για την Ελλάδα, η οποία υπερφορτώθηκε με χρέη πολύ πέραν της πραγματικής οικονομικής της δύναμης και...

στην οποία δεν έφθασε ούτε το ένα δέκατο του «πακέτου διάσωσης», διατυπώνει η οικονομική αναλύτρια και συνιδρύτρια του «Centre for New Empowerment Concepts» της Βιέννης, Κλαούντια Μιούλερ-Έλζιγκαν, σε σχόλιο της που δημοσιεύεται στη σημερινή «Βίνερ Τσάιτουνγκ».

Καταδικάζοντας ποικιλότροπα τις κερδοσκοπικές μεθόδους, η κ. Μιούλερ-Έλζιγκαν επισημαίνει ότι το ισχύον χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είναι ούτε αριθμητικό μέγεθος, ούτε μέσο συναλλαγής, αλλά «εργαλείο εξουσίας, η οποία προέκυψε δια μέσου του χρόνου ως διεφθαρμένη συμβίωση του συχνά αποκαλούμενου "ένα τοις εκατό" της οικονομικής ολιγαρχίας, με την ελέγχουσα τα κρατικά αποθέματα εξουσίας, πολιτική κάστα, μια συμβίωση, που, δυστυχώς, καθίσταται δυνατή με την κατά βάση τιμιότητα και την καλοπροαίρετη ευπιστία των μαζών».

Όπως τονίζει, μόνον με αυτό τον τρόπο μπορεί αυτό το «ένα τοις εκατό» και μετατοπίζει τα κερδοσκοπικά κατασκευάσματά του στην πραγματική οικονομία, μόνον έτσι μπορεί και εξασφαλίζει τα bail-outs και τα bail-ins της πραγματικής οικονομίας για τα αποτυχημένα κερδοσκοπικά κατασκευάσματά του, και μόνον έτσι πιστεύει αυτό το «ένα τοις εκατό» ότι μπορεί να εξαναγκάσει το «99 τοις εκατό» στη δουλεία συμφωνιών που διαρκούν ολόκληρες γενιές.

Η ίδια αναφέρει ότι «για να διατηρηθεί η πλασματική κατασκευή του "έχειν" για το "ένα τοις εκατό", πρέπει το "99 τοις εκατό" να υπερφορτωθεί με "πρέπει", κάτι που συνέβη στην Ελλάδα, η οποία υπερφορτώθηκε με χρέη πολύ πέραν της οικονομικής της δύναμης και η οποία είναι περισσότερο θύμα παρά θύτης».

Η κ. Μιούλερ-Έλζιγκαν καταγγέλλει πως λιγότερο από 10% του προβλεπόμενου «πακέτου διάσωσης» με δάνεια για την Ελλάδα έφθασε πραγματικά στη χώρα, αλλά αυτά χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για να εξυγιανθούν τα ισοζύγια γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.

Ακολούθως, η αναλύτρια θέτει σειρά βασικών ερωτημάτων για το κατά πόσο είναι νόμιμο να αποπληρώνονται δάνεια, τα οποία δεν δόθηκαν στην πραγματική οικονομία, με κεφάλαια και τόκους από την πραγματική οικονομία, για το έως πού φθάνει η εντολή στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία και επίσης για το κατά πόσον ευθύνεται πραγματικά ο λαός για τα χρέη του «πρίγκηπά» του.

Η ίδια εκτιμά πως δεν υπάρχει λύση μέσα στο υπάρχων σύστημα και πως μόνον ένα αποφασιστικό, επαναστατικό βήμα από αυτό το «99 τοις εκατό» μπορεί ίσως να σώσει την Ελλάδα, δηλαδή διακοπή όλων των πληρωμών τόκων, περιορισμός της αποπληρωμής κεφαλαίων μόνον στο επίπεδο των κεφαλαίων που πραγματικά εισέρρευσαν στην ελληνική οικονομία και εισαγωγή μιας νέας δραχμής ως κυρίαρχου νομίσματος, ελεύθερου από χρέη και τόκους, ακόμη και αν γι αυτό απαιτείται μια έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΑΜΠΕ
nonews

Τι θα λέγατε αν «τυπώναμε» 54 δις. ευρώ?*

Ο Κώστας Βεργόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο gr.rbth.com εξηγεί μεταξύ άλλων τον τρόπο με τον οποίο μιά χώρα της ζώνης του ευρώ όπως η Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίσει τους εκβιασμούς επιβολής αδυναμίας ρευστότητας των τραπεζών από την ΕΚΤ και τον γερμανικό νομισματικό πόλεμο που στοχεύει στην χρεοκοπία και την αρπαγή του αληθινού πλούτου της χώρας.

Στην Ερώτηση: Ο Σιλουάνοφ, υπουργός Οικονομικών της Ρωσίας, είπε ότι η Ρωσία, αν ζητήσει η Ελλάδα κάποια λεφτά από τη Ρωσία, θα το σκεφτεί. Θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει λεφτά από τη Ρωσία; 

Ο Κ. Βεργόπουλος απαντάει: Πολιτικά, το θέμα είναι ότι με το Σύμφωνο Σταθερότητας που έχουν υπογράψει το 1998, οι Γερμανοί απαγορεύουν στις ευρωπαϊκές χώρες να δανείζονται από χώρες εκτός Ευρώπης. Όπως συνέβη και με την Κύπρο. Η Κύπρος επιχείρησε να δανειστεί από τη Ρωσία και δεν τα κατάφερε. Αλλά, να σας πω κάτι; Υπάρχουν τρόποι. Αν θέλει η ελληνική κυβέρνηση να παρακάμψει αυτό το πρόβλημα, αυτό το εμπόδιο. Δεν επιτρέπουν να αγοράζει ομόλογα χώρα μη ευρωπαϊκή, αλλά αν συνάψει δάνεια και σύμβαση απευθείας, μπορεί να τη κάνει με τη Ρωσία. Αυτό είναι διαφορετικό αλλά καταλήγει να είναι το ίδιο. Μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τη Ρωσία.

Εμείς ισχυριζόμαστε πως ακόμη ευκολότερα από τη Ρωσία μπορεί η Ελλάδα να συνάψει δάνειο με την Κίνα, τη χώρα με το μεγαλύτερο αποθεματικό σε δολάρια ΗΠΑ, δάνειο με το οποίο θα μπορούσε να αποτρέψει κάθε μεγέθους εκβιασμό από τους "εταίρους" και να αποφύγει για το άμεσο διάστημα τον νομισματικό θάνατο τον οποίο μεθοδεύουν οι ευρωπαίοι οικονομικοί εγκληματίες με επικεφαλής τον Σόιμπλε. 

Η Κίνα είναι εξάλλου η μόνη χώρα που έχει πραγματικό - ζωτικό συμφέρον να μην υποκύψει η Ελλάδα αλλά αντίθετα να παραμείνει μια χώρα σχετικά υψηλού βιωτικού επιπέδου γιατί γνωρίζει πως η "κινεζοποίηση" της Ελλάδας θα ήταν μία από τις αναγκαίες διεθνείς προϋποθέσεις για την από χρόνια σχεδιαζόμενη επίθεση σε αυτήν τη ίδια την Κίνα, με στόχο τον εμπορικό και πιθανά και τον φυσικό της αφανισμό μέσω ενός πολέμου των αμερικανών εναντίον της.

Υπάρχουν ωστόσο ενδεχομένως και πιό "απλές" και αποτελεσματικότερες απαντήσεις, σαν αυτή που προτείνει με το παρακάτω άρθρο του στο the press project.gr ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης.

Τι θα λέγατε αν «τυπώναμε» 54 δις. ευρώ?* 

Με δύο δημοσιεύματα, στις 15 και τις 23 Ιανουαρίου του 2011, η εφημερίδα “Independent” της Ιρλανδίας είχε αποκαλύψει ότι η Κεντρική Τράπεζα της χώρας είχε «τυπώσει» 51 δις. ευρώ, προκειμένου να στηρίξει τις τράπεζές της λόγω της μαζικής φυγής καταθέσεων.

Τότε, η Ιρλανδία είχε κάνει μία ιδιότυπη χρήση του μηχανισμού έκτακτης παροχής ρευστότητας, του γνωστού σε όλους μας πλέον ELA: δεν πήγε να ζητήσει δανεισμό μέσω ELA από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά επικαλέστηκε τον μηχανισμό για να «κόψει» όσο ηλεκτρονικό χρήμα χρειαζόταν προκειμένου να δημιουργήσει καταθέσεις overnight, οι οποίες εν συνεχεία χρησιμοποιούνταν ως αποθεματικές των τραπεζών.

Οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας, η οποία σημειωτέον ανήκει στον ίδιο όμιλο με την βρετανική ομώνυμη “Independent”, είχαν αποστείλει σχετικό ερώτημα στην ΕΚΤ και ο εκπρόσωπός της είχε απαντήσει ότι η ΕΚΤ δεν είχε δανείσει την κεντρική τράπεζα της χώρας με σκοπό αυτή να δανείσει με τη σειρά της τις εμπορικές τράπεζες. Και ότι η ιρλανδική κεντρική τράπεζα έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί ρευστότητα χωρίς την ανάμιξη της ΕΚΤ. Αρκεί προηγουμένως να την έχει ενημερώσει (σ.σ. να την έχει ενημερώσει, όχι να έχει ζητήσει άδεια, όπως εσχάτως γράφετε σε ελληνικές ιστοσελίδες).

Μία ενδιαφέρουσα ανάλυση για το πώς έγινε αυτό στην Ιρλανδία είχε γραφτεί τότε σ το blog των Financial Times “Alphaville”, όπου γινόταν αναφορά στο άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισαβόνας που δίνει τη δυνατότητα στις κεντρικές τράπεζες των μελών της ευρωζώνης να δημιουργούν μηχανισμούς παροχής ρευστότητας, όπως είναι ο ELA της ΕΚΤ, με την προϋπόθεση να μην αγοράζουν με αυτά απευθείας ομόλογα από την κυβέρνηση.

Σημειωτέον, το ποσό που «τύπωσε» η Ιρλανδία, δηλαδή τα 51 δις. ευρώ, αντιστοιχούσαν στο 30% του ΑΕΠ της χώρας.

Όλα τα παραπάνω είναι πέρα για πέρα αληθή και ουδέποτε διαψεύστηκαν ή δέχτηκαν κριτική για τη «σοβαρότητα» των λεγομένων.

Οι «ασόβαροι» θα είμαστε εμείς που θα προτείνουμε στην ελληνική κυβέρνηση να κάνει ακριβώς το ίδιο και… καλύτερο, αφού στο Νομισματοκοπείο κόβονται ούτως ή άλλως ευρώ. Κοινώς, αν οι ευρωπαίοι εταίροι συνεχίσουν να ασκούν πίεση στην Ελλάδα για εφαρμογή πολιτικών λιτότητας προς «παραδειγματισμό» άλλων κρατών και εξακολουθήσουν να «πνίγουν» την κυβέρνηση μέσω της μη παροχής ρευστότητας, η επιλογή λύσης αντίστοιχης με αυτή της Ιρλανδίας πρέπει να εξεταστεί.

Στο κάτω – κάτω της γραφής αν είναι μία πράξη της ελληνικής πλευράς να θεωρηθεί «μονομερής ενέργεια» και να οδηγηθούμε σε ρήξη με τους εταίρους, τουλάχιστον αυτή να είναι μεγαλειώδης, και όχι για ένα νομοσχέδιο που δεν τους δείξαμε. Ας τυπώσουμε, λοιπόν, ευρώ και μετά βλέπουμε αν θα χρειαστεί να τυπώσουμε και δραχμή…

*Γιατί 54 δις. ευρώ? Γιατί τόσο αποτιμάται σήμερα το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο που πήρε η Γερμανία από την Τράπεζα της Ελλάδος και που ποτέ δεν επεστράφη.  Και θα έχει άλλη αξία αν υπάρχει και η σχετική σημειολογία. Α, και κύριε Σόιμπλε, έτσι δεν θα επιβαρύνουμε και τους φορολογούμενους των άλλων ευρωπαϊκών κρατών. 

giatinkinonikiaristera

"Βόμβα" της Eurostat στα θεμέλια του Reichstag :"Οι υποχρεώσεις του γερμανικού δημοσίου είναι οι μεγαλύτερες στην ευρωζώνη"

"Βόμβα" της Eurostat στα θεμέλια του Reichstag :"Οι υποχρεώσεις του γερμανικού δημοσίου είναι οι μεγαλύτερες στην ευρωζώνη"

Στάθης: το Ευρώ και το Χρέος

Του ΣΤΑΘΗ*  

Δύο πράγματα καθορίζουν τις τύχες μας σαν ναναι αυτές μοίρα και κισμέτ. Το ευρώ και το χρέος.

Το ευρώ είναι ένα νόμισμα ζουρλομανδύας. Είναι αναντίστοιχο με τις διαφορετικές δημοσιονομικές πραγματικότητες, ανόμοιων κατά την εθνική τους στρατηγικής χωρών που μάλλον αποκλίνουν παρά συγκλίνουν (και οι  χώρες και οι στρατηγικές). Ως εκ τούτου

σιγά – σιγά το ευρώ μετατρέπεται σε ένα πανίσχυρο μάρκο που ηγεμονεύει, υπαγορεύει και εν τέλει διατάσσει υπηκόους και υποτελείς διαφόρων διαβαθμίσεων, απ’ τους Ολλανδούς έως τους Έλληνες. Με έναν παράδοξο τρόπο που παράδοξος δεν είναι το ευρώ εισάγει στην πολιτική και κοινωνική ζωή των χωρών που κατέχει, ένανοικονομικό ρατσισμό, ταξικό, που καταλήγει στην αναπαραγωγή (και παραγωγή νέων) εθνικιστικώνστερεοτύπων.

Μέσα στον ορυμαγδό της εποχής, όπου η κρίση εστιάζει την προσοχή των πολιτών στο μερικό κι όχι στο όλον, έχει περάσει απαρατήρητο (σχετικώς) το γεγονός ότι η Γερμανία έχει αλλάξει ακόμα και το αμυντικό της δόγμα (στην πραγματικότητα εκ νέου επιθετικό! Και μάλιστα βασισμένο στο «DNA της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής» όπως αναφέρθηκε σε αυτό, και κατά συνέπειαν στο φρικτό γερμανικό προηγούμενο, ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας, κ. Σταϊνμαγιερ).

Η Γερμανία σήμερα ξετσίπωτα διακηρύσσει urbi et orbi ότι τα οικονομικά της συμφέροντα (κι όχι τα συμφέροντα της Ένωσης) είναι υπεράνω όλων, uber alles. Προσέτι προχωρά ένα βήμα παραπάνω (μάλλον κάνει ένα τεράστιο αλμα προς το φρενοκομείο) διακηρύσσοντας επίσης, ότι η Γερμανία έχει το δικαίωμα πλέον να υποστηρίζει με στρατιωτικά μέσα τα οικονομικά της συμφέροντα!

Για μια χώρα που έως μόλις πριν από λίγα χρόνια το Σύνταγμα της απαγόρευε στον στρατό της να επιχειρεί εκτός των συνόρων της, η απόσταση που έχει διανυθεί είναι μεγάλη και φθάνει έως το Αφγανιστάν, το Κίεβο και την Αθήνα. Η Γερμανία στήνει συστηματικώς έναν «ζωτικό χώρο» στα ανατολικά της, κατά το χιτλερικό προηγούμενο, και εξακτινώνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη δημιουργώντας αλλού σφαίρες επιρροής, άλλου προτεκτοράτα και άλλου ειδικές οικονομικέςζώνες. Δια της βίας. Της οικονομικής βίας και της συνεπακόλουθης πολιτικής υπαγόρευσης, κοινώςδικτατορίας, η οποία μάλιστα φιλοδοξεί στο εγγύς μέλλον να διαθέτει και στρατιωτικά μέσα!

Κανονικά, θα έπρεπε να έχει βαρέσει συναγερμός. Όπως έγραφα και στην «Πράβδα» στη Real Newsτης Κυριακής, η Γερμανία μετατρέπεται ταχύτατα στον «Μεγάλο Ασθενή της Ευρώπης», τον «τρελό ασθενή» που οδηγεί τη Γηραιά Ήπειρο σε δεσμά, σε υποταγή ή σε πόλεμο. Ουδείς το 1980 θα πίστευε ότι η Γερμανία θα διέλυε τη Γιουγκοσλαβία κι όμως! απ’ το 1990 η Γερμανία προελαύνει. Βρίσκεται έξω απ’ το Κίεβο και μέσα στην Αθήνα. Αν ισχυροποιηθεί κι άλλο τί άλλο θα επιδιώξει και μπορέσει να κάνει;

Και το χειρότερο όλων είναι ότι στην παρούσα φάση ουδείς τολμά να μιλήσει στη Γερμανία τη γλώσσα της αλήθειας που προκύπτει απ’ το σκοτεινό παρελθόν της και τις καθόλου λαμπρές φιλοδοξίες της. Αν οι ναζί ήταν «γίγαντες με μυαλό νάνου» η σημερινή Γερμανία πάει για Κύκλωπας με ένα μάτι– το ευρώ – μάτι που δεν βλέπει πέρα απ’ τη μύτη του.

Στον ίδιο παρονομαστή με το νόμισμα τύραννο βρίσκεται και το χρέος τύραννος. Η ίδια Η Γερμανία χρωστάει τα κερατά της, επιφυλάσσει όμως για το χρέος της μια σεισάχθεια που βασίζεται στη «δημιουργική λογιστική» αλλά και στη «δημιουργική ασάφεια». Όλα τα κράτη είναι χρεωμένα. Αν συνυπολογισθεί το τριπλό χρέος – δημόσιο, ιδιωτικό, τραπεζικό – η φούσκα έχει μεγαλύτερες διαστάσεις απ’ τον πλανήτη με πρωταθλήτριες στην τοξικότητα τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιαπωνία κι άλλες ων ουκ έστι αριθμός – ή μάλλον υπάρχει αριθμός, ακούει στο όνομα 199 τρισεκατομμύρια δολάρια χρεώνπου αντιστοιχούν στο 285% του παγκοσμίου ΑΕΠ!!

Αν το Ευρώ είναι όπλο, όπλο είναι και το χρέος. Όπως όλο και περισσότεροι παραδέχονται, τοδιεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι πολεμικό εργαλείο για τη διαμόρφωση των διακρατικώνσχέσεων, όπως επίσης και για τη διαμόρφωση των ταξικών σχέσεων στο εσωτερικό των χωρών.

Η Ελλάδα επί πέντε χρόνια τώρα αναδομείται με εργαλείο το χρέος και αναμορφώνεται ή μάλλον διαμορφώνεται σε μια χώρα παρία. Ο ελληνικός λαός πληρώνει ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος και όχι μόνον αυτό, αλλά μπαίνει υπό τα καυδιανά δίκρανα μιας «συμφωνίας» που θα διαρκέσειγενιές και δεκαετίες. Με έναν λόγο, υποδουλώνεται.

Το 1% των πλουσίων (Γερμανών, Ελλήνων και όλων των φυλών του Ισραήλ) υποχρεώνει το 99% των υπολοίπων σε έναν τρόπο ζωής που κινείται γύρω από ένα χρέος, όχι μάλιστα δικό τους, αλλά του 1% που το δημιούργησε. Που όχι μόνον  το δημιούργησε αλλά θέλει και να το εισπράττει.

Πρόκειται για έναν παραλογισμό που για να εφαρμόζεται προϋποθέτει οικονομική λιτότητα καιπολιτική δικτατορία. Ο παραλογισμός αυτός, ανήθικος όσον δεν γίνεται ναναι κάτι ανήθικο, μετέρχεται ένα στρατήγημα για να υπάρχει: τη συναίνεση των μαζών. Αυτό είναι το νέο «Κοινωνικό Συμβόλαιο»: η ευπιστία και η τιμιότητα των μαζών να χρησιμοποιείται εναντίον τους. Αυτό είναι και το (κάθε) Μνημόνιο: να αποδέχεσαι ως δικό σου, εσύ το 99%, το χρέος που δημιούργησε το 1%! Να αποδέχεσαι στη συνέχεια μια «συμφωνία» για να το ξεπληρώσεις, που, επί δεκαετίες θα ρυθμίζει τη ζωή σου και τη ζωή των ερχομένων γενεών, με τους κανόνες μιας δικτατορίας.

Έτσι το κακό εμφανίζει τον εαυτόν του ως «αναγκαίο κακό» και δημιουργεί έναν φαύλο κύκλοαυτοτροφοδοτούμενης υποδούλωσης.

Με Σκύλλα το Ευρώ και Χάρυβδιν το Χρέος, κανένας απ’ τους συντρόφους του Οδυσσέα δεν θα φθάσει στην Ιθάκη κι αν φθάσει ο ίδιος, θα φθάσει μόνον για το πικρό του τέλος...  

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' τη Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015