Οι στατιστικές της φρίκης

Μια «ακτινογραφία» των συνεπειών της πολιτικής των μνημονίων

ΘΑΝΑΣΗΣ ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΤΗΣ Η ύφεση και τα μνημόνια εξανέμισαν κάπου 65 δισεκατομμύρια ευρώ το 2013 σε σύγκριση με το 2008 από το ΑΕΠ της χώρας. Το ίδιο διάστημα ο πέλεκυς των μνημονιακών κυβερνήσεων έκοψε από τους μισθούς πάνω από 23 δις ευρώ, ενώ οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά τα 2/3 και οι καταναλωτικές δαπάνες των νοικοκυριών περίπου κατά 36 δις ευρώ.
Οι αριθμοί μπορούν να καταγράφουν με σαφήνεια τα ‘’θαύματα’’ που επιτελέστηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία 5-6 χρόνια από τις κυβερνήσεις των δύο κομμάτων, που διεκδικούν και πάλι την ψήφο μας για να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο, σε συνεργασία- κατά περιόδους- σε συνεργασία και με άλλες (εξαφανισμένες σήμερα ή υπό εξαφάνιση αν δεν λάβουν έξωθεν βοήθεια) δυνάμεις, όπως ο ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΑΡ, αλλά σίγουρα αδυνατούν να περιγράψουν το μέγεθος της ανθρωπιστικής καταστροφής, που συντελέστηκε στο όνομα της δήθεν εξυγίανσης και της δήθεν ανάπτυξης.
Τα στοιχεία που δημοσιοποιεί όλα αυτά τα χρόνια η ΕΛΣΤΑΤ θα μπορούσαν να ονομαστούν με δύο λέξεις: ‘’Στατιστικές της φρίκης’’, μιας και φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν συνεχώς και σε τακτά διαστήματα ότι καμιά τραγωδία, κανένα νέο φρικώδες επίτευγμα των συγκυβερνητών, δεν πρόκειται να φρενάρει την ολέθρια για εκατομμύρια ανθρώπους πολιτική τους. Μια πολιτική που ακολουθούν με τρομακτική συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια, υπερκεράζοντας σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και τις προσταγές των επικυρίαρχών τους, προς τέρψιν βέβαια των μεγάλων κερδισμένων της ανθρωπιστικής καταστροφής, των τραπεζών, των μεγαλοεργολάβων, των εφοπλιστών, των μεγάλων φοροφυγάδων, των ‘’επενδυτών’’ που σπεύδουν να μοιράσουν τα ιμάτια της σταυρωμένης πατρίδας μας.
Όλοι αυτοί δεκάρα δεν δίνουν για τους ανέργους, που μαζί με τους ‘’σχεδόν ανέργους’’ φτάνουν το ενάμισι εκατομμύριο, για το ένα εκατομμύριο χαμένες θέσεις απασχόλησης, για τον στραγγαλισμό του κοινωνικού κράτους, για την καταβαράθρωση του παραγωγικού τομέα της οικονομίας και τον θάνατο δια πνιγμού εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Σήμερα, ημέρες προεκλογικού πυρετού που ζούμε, ημέρες καταστροφολογίας και τρομοκράτησης των ψηφοφόρων, αλλά και πρωτοφανούς επίδειξης οσφυοκαμψίας προς τους προστάτες τους (νταβατζήδες του λέει ο λαός μας), νομίζω θα άξιζε να παραθέσουμε συνοπτικά ορισμένα από τα ‘’μεγαλειώδη επιτεύγματα’’ των μνημονιακών κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων στους τομείς της εθνικής οικονομίας, της εργασίας, της παραγωγής, της κοινωνικής μέριμνας, αλλά και της καθημερινότητας των νοικοκυριών, όπως αυτά προκύπτουν από τις έρευνες της ΕΛΣΤΑΤ.
Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν
Το 2013 το ΑΕΠ της χώρας ήταν μειωμένο σε σχέση με το 2008 κατά 64,7 δις ευρώ, ή ποσοστό 26,2%. Τόσο το ποσοστό όσο και η διάρκεια της ύφεσης είναι πρωτοφανή για το δυτικό κόσμο κατά τη μεταπολεμική περίοδο.
Το ίδιο διάστημα οι αμοιβές εξαρτημένης εργασίας περικόπηκαν κατά 23,1 δις ευρώ ή ποσοστό 28%, ενώ η καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 35,8 δις ευρώ ή ποσοστό 22,2%. Σε ότι αφορά τις επενδύσεις, αυτές μειώθηκαν κατά 37 δις ευρώ ή ποσοστό 64,4%.
Έχει ενδιαφέρον, όμως, να δούμε πως διαμορφώθηκαν τα ίδια μεγέθη το γ’ τρίμηνο του 2014 σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008, για το οποίο η κυβέρνηση πανηγύρισε δεόντως την ‘’επιστροφή στην ανάπτυξη’’ και μας κορόιδευε ότι είναι έτοιμη να καταργήσει τα μνημόνια.
-Το ΑΕΠ εμφανίζεται μειωμένο κατά 15,9% ή ποσοστό 26,1%.
-Η καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 8,5 δις ευρώ ή 20,8%.
-Μειωμένες κατά 63,3% ή 8,6 δις ευρώ ήταν οι επενδύσεις.
-Οι αμοιβές εξαρτημένης εργασίας εμφανίζονται μειωμένες κατά 5,9 δις ευρώ ή 28,3%.
Βιομηχανική παραγωγή και λιανικές πωλήσεις
Τον περασμένο Οκτώβριο η βιομηχανική παραγωγή ήταν μειωμένη κατά 24,3% σε σχέση με τον ίδιο μήνα του 2008.
Ακόμα ισχυρότερο ήταν το πλήγμα που δέχτηκε το λιανικό εμπόριο την ίδια περίοδο.
-Ο όγκος λιανικών πωλήσεων τον Σεπτέμβριο ήταν μειωμένος κατά 34,9% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2008.
Στους επιμέρους υποκλάδους του λιανικού εμπορίου η εικόνα κατά την ίδια χρονική περίοδο είναι η εξής:
-Μεγάλα καταστήματα τροφίμων -26,5%.
-Τρόφιμα- ποτά- καπνός (μικρότερα εξειδικευμένα καταστήματα) -34,3%.
-Πολυκαταστήματα -43,1%.
-Καύσιμα -33,4%.
-Ένδυση- υπόδηση -48,4%.
-Έπιπλα- οικιακές συσκευές -50,6%.
Εργασία- ανεργία
Στον τομέα αυτό εντοπίζονται ορισμένα από τα λαμπρότερα ‘’επιτεύγματα’’ της περίλαμπρης κυβέρνησής μας.
Το τρίτο τρίμηνο του 2014 οι απασχολούμενοι ανέρχονταν σε 3.586.900 άτομα, 1.002.900 λιγότερα σε σύγκριση με το ίδιο τρίμηνο του 2008. Η μείωση είναι της τάξης του 21,9%.
Το ίδιο διάστημα οι άνεργοι αυξήθηκαν από 355.100 σε 1.229.400 άτομα, δηλαδή κατά 874.300 άτομα ή ποσοστό 246,2%!
Αν στον αριθμό αυτόν προσθέσουμε και 242.500 που απασχολούνται τόσο λίγο ώστε ‘’να μοιάζουν περισσότερο με άνεργους’’, όπως λέει η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ, τότε οι άνεργοι και οι ‘’ομοιάζοντες με ανέργους’’ φτάνουν τα 1.471.900 άτομα, δηλαδή απέχουν μόλις μια ανάσα από το ενάμισι εκατομμύριο.
Να δούμε τώρα και τις απώλειες των θέσεων απασχόλησης στους κυριότερους κλάδους της οικονομίας, το γ’ τρίμηνο του 2014 σε σχέση με το γ’ τρίμηνο του 2008.
-Γεωργία, κτηνοτροφία -30.300, -5,9%.
-Μεταποίηση -228.400, -42,1%.
-Κατασκευές -241.900, -60,7%.
-Εμπόριο -199.800, -24,1%
-Μεταφορές -43.400, -20,4%.
-Τουρισμός, εστίαση -2.900, -0,9%.
-Τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες -28.300, -24,2%.
-Δημόσια διοίκηση, άμυνα, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση -65.300, -17,4%.
-Εκπαίδευση -34.100. -10,8%.
-Υγεία -21.300, -9,2%.
Το ‘’καλάθι της νοικοκυράς’’
Οι μέσες μηνιαίες δαπάνες της ελληνικής οικογένειας το 2013 είχαν περιοριστεί σε 1.509,39 ευρώ από 2.203,55 ευρώ που ήταν το 2009, εκφρασμένες σε πραγματικές τιμές του 2013. Δηλαδή, μέσα σε τέσσερα χρόνια το πολύπαθο ‘’καλάθι της νοικοκυράς’’ συρρικνώθηκε κατά 694,2 ευρώ, χάνοντας το 31,2% (περίπου του 1/3) του μεγέθους του.
Τα ελληνικά νοικοκυριά περιέκοψαν ακόμη και τις δαπάνες τους για τρόφιμα κατά 17,5% (ο υπολογισμός γίνεται πάντα σε σταθερές τιμές), ενώ κυριολεκτικά έθεσαν εκτός οικογενειακού προϋπολογισμού τα ρούχα και τα παπούτσια, καθώς ψαλίδισαν τις σχετικές δαπάνες κατά 48,4%.
Τις μικρότερες απώλειες υπέστησαν οι δαπάνες για την εκπαίδευση- ή καλύτερα για την παραπαιδεία- καθώς μειώθηκαν λιγότερο ακόμη και από τις δαπάνες για τρόφιμα, κατά 16,6%. Ο Έλληνας προτίμησε και εν μέσω κρίσης να κάνει ‘’το σκατό του παξιμάδι’’ παρά να κόψει από τα παιδιά του τα φροντιστήρια, που άλλωστε έχουν γίνει εντελώς απαραίτητα για όσους θέλουν να επιτύχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή τους στα πανεπιστήμια.
Μετά τις δαπάνες για τρόφιμα, ακολουθούν, στην τρίτη σειρά, οι περικοπές των δαπανών για υγεία κατά 19,4% και έπονται τα τσιγάρα και τα ποτά με 27%, η στέγαση με 29,6%, τα διαρκή αγαθά με 37,3%, τα ξενοδοχεία και η εστίαση με 37,4% και οι μεταφορές με 40,7% (αγορά αυτοκινήτων, βενζίνη κλπ). Τον κατάλογο κλείνουν, όπως προαναφέραμε, η ένδυση και υπόδηση, όπου οι δαπάνες μειώθηκαν κατά 48,4%.
Κοινωνική προστασία
Η μνημονιακή κυβέρνηση επιτέθηκε με ιδιαίτερη μανία κατά του κράτους πρόνοιας, επιστρατεύοντας νόμους, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ακραίες νεοφιλελεύθερες πρακτικές, αλλά και κυρίως τον κοινωνικό αυτοματισμό, την κατασυκοφάντηση των κοινωνικών ομάδων που χρήζουν κοινωνικής προστασίας, τη διάλυση ή την αποψίλωση των δικτύων κοινωνικής προστασίας.
Βασιζόμενοι στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που είναι διαθέσιμα μόνο μέχρι το 2012 (δεν περιλαμβάνεται, δηλαδή, το πιο ‘’άγριο’’ 2013), παραθέτουμε τις κυριότερες κοινωνικές παροχές, όπως αυτές διαμορφώθηκαν το 2012 σε σχέση με το 2009. Όλες κινούνται αρνητικά, με μοναδική εξαίρεση τις συντάξεις γήρατος, όπου το σχετικό κονδύλι εμφανίζεται αυξημένο, όχι βέβαια γιατί αυξήθηκαν οι συντάξεις, αλλά γιατί αυξήθηκε υπερβολικά ο αριθμός των συμπολιτών μας που σπεύδουν να συνταξιοδοτηθούν.

Κοινωνικές παροχές σε χρήμα (εκατ. ευρώ)
	2009	2012	διαφορά	%
επιδόματα μητρότητας	470	400	-70	-14,9%
οικογενειακά επιδόματα	722	552	-170	-23,5%
επιδόματα τοκετού	100	48	- 52	-52,0%
συντάξεις γήρατος	16.876	21.287	4.411	26,1%
επιδόματα ασθενείας	1.102	1.010	- 92	-8,3%
νοσοκομειακή περίθαλψη	7.588	5.270	-2.318	-30,5%
εξωνοσοκομειακή περίθαλψη	7.838	5.110	-2.728	-34,8%
επιδόματα ανεργίας	1.611	1.423	-188	-11,7%
συντάξεις αναπηρίας	1.515	1.276	-239	-15,8%

Ρίχνοντας, κυριολεκτικά, μια ματιά στον πίνακα, παρατηρούμε ότι ενώ η ανεργία έχει αυξηθεί κατά 250% τα επιδόματα ανεργίας μειώθηκαν σχεδόν κατά 12%. Επίσης, μειωμένα κατά 52% είναι τα επιδόματα τοκετού στην Ελλάδα της υπογεννητικότητας όπου οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις.
Οι παροχές νοσοκομειακής και εξωνοσοκομειακής περίθαλψης περικόπηκαν κατά το 1/3, οι συντάξεις αναπηρίας ψαλιδίστηκαν κατά περίπου 16%, τα οικογενειακά επιδόματα κατά 23,5% κλπ.
Κάνοντας χρήση των στοιχείων για τις συνολικές δαπάνες κοινωνικής προστασίας της ΕΛΣΤΑΤ, παρατηρούμε ότι μεταξύ του 2009 και του 2012 αυτές μειώθηκαν κατά 5,3 δις ευρώ ή ποσοστό 8,4% (από 63.250 σε 57.954 εκατομμύρια ευρώ).
Οι παροχές γήρατος είναι οι μόνες που καταγράφουν αύξηση, από 25.156 σε 29.721 εκατομμύρια ευρώ (3.565 εκατομμύρια ευρώ παραπάνω, αύξηση 13,6%).
Στους υπόλοιπους τομείς κοινωνικής προστασίας, η κατάσταση έχει διαμορφωθεί ως εξής:

• Ασθένεια, -6.011 εκατομμύρια, -32,6%.
• Αναπηρία -395 εκατομμύρια, -13,6%.
• Χηρεία -546 εκατομμύρια, -10,5%.
• Οικογένεια -1.064 εκατομμύρια, -25,1%.
• Ανεργία -56 εκατομμύρια, -1,5%.
• Στέγαση -677 εκατομμύρια, -58,6%.
• Κοινωνικός αποκλεισμός -112 εκατομμύρια, -8,3%.

Αν εξαιρεθούν οι παροχές γήρατος, στους υπόλοιπους τομείς κοινωνικής προστασίας η μείωση φτάνει τα 8.861 δις ευρώ ή ποσοστό 23,9%.

ημεροδρόμος

10 ερωτήσεις για το χρέος, από έναν Καθηγητή Πανεπιστημίου που πρέπει όλοι να διαβάσουμε!

Του Κων/νου Τοκμακίδη

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1.000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιάς λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500; Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.

Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης.

Ενδεικτικά…
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 έλλειμμα τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-Οι ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχουν χρέος στο 94% του ΑΕΠ τους.

Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος. Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:

Ερώτηση 1η
Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2η
Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να «ξετινάξει» μία χώρα;

Ερώτηση 3η
Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% τη στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

Ερώτηση 4η
Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο να πληρώνεται με 2.000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτηση 5η
Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;

Ερώτηση 6η
Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 0.5 τρις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 7η
Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
(σημείωση του e-fungus.gr: και σε ποιους τέλος πάντων χρωστάει κι είναι δέσμιος όλος ο πλανήτης?)

Ερώτηση 8η
Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτηση 9η
Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 10η
Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Prof. Konstantinos Tokmakidis
Aristotle University of Thessaloniki
Greece

πηγή:

http://redwire.gr/using-k2-main/opinions/item/1878-10-erwthseis-gia-to-xreos,-apo-enan-kathhghth-panepisthmiou-pou-prepei-oloi-na-diavasoume.html

Γ. Κιμπουρόπουλος: Σχεδόν όλη η Ευρωζώνη μια αποικία χρέους

Η αποκαλυπτική απεικόνιση της διχοτόμησής της σε οφειλέτες και πιστωτές

 

Στο γράφημα αυτό, το οποίο έχουν επεξεργαστεί αναλυτές του οίκου πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poor’s, αποτυπώνεται ο απολογισμός της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη και της διαχείρισής της με επίκεντρο την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που εντάχθηκαν σε μνημόνια ή άλλα προγράμματα προσαρμογής. Σε βάθος δεκαετίας, από το 2004 μέχρι φέτος, το κρατικό χρέος έγινε στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός τεράστιας αναδιανομής πλούτου ανάμεσα στις πιστώτριες και στις οφειλέτριες χώρες. Η Ευρωζώνη είναι πια καθαρά διχοτομημένη ανάμεσα 14 χώρες-οφειλέτες και ένα πυρήνα μόλις 4 χωρών-πιστωτών, με τη Γερμανία να κατέχει τη μερίδα του λέοντος σε καθαρό «ενεργητικό» εξωτερικού χρέους, δηλαδή απαιτήσεις στο εξωτερικό. Η Γαλλία, που το 2004 ήταν ανάμεσα στους πιστωτές, έχει περάσει ξεκάθαρα στις χώρες-οφειλέτες.

Στο γράφημα υπολογίζονται οι καθαρές απαιτήσεις από το εξωτερικό, δηλαδή η διαφορά ανάμεσα στο εξωτερικό χρέος κάθε χώρας και αυτά που οφείλει η ίδια στο εξωτερικό. Το τι συνέβη μέσα σε μια δεκαετία, με σημείο καμπής το 2009 που ήταν χρονιά μετάλλαξης της χρηματοπιστωτικής κρίσης σε κρίση χρέους, φαίνεται στο συσχετισμό μεταξύ οφειλετών και πιστωτών. Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία και άλλες 12 χώρες της Ευρωζώνης είχαν ένα καθαρό εξωτερικό χρέος μικρότερο του 1 τρισ. ευρώ το 2004. Το 2014 είναι υπερδιπλάσιο, 2,1 τρισ. ευρώ, ή 2,3 τρισ. ευρώ υπολογίζοντας και τη Γαλλία που στο μεταξύ άλλαξε στρατόπεδο. Στον αντίποδα, η ομάδα των τεσσάρων χωρών πιστωτών -Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και το «πλυντήριο» Λουξεμβούργο- είχε καθαρές απαιτήσεις στο εξωτερικό 374 δισ. ευρώ το 2004, αλλά σήμερα τις έχει αυξήσει 6,5 φορές, στα 2,464 τρισ. ευρώ! Για τη Γερμανία, στην οποία αναλογεί το 70% αυτής της απαίτησης, η ρυθμός αύξησης ήταν επτά φορές.

Η ηγεμονία των πιστωτών

Η εξέλιξη αυτή έχει δύο αναγνώσεις. Η μία -αφελής εκ πρώτης όψεως, αλλά σε αυτήν βασίζεται ολόκληρη η επιχειρηματολογία υπέρ της υποταγής στο Μνημόνιο- λέει ότι αυτό είναι απόδειξη της «αλληλεγγύης» των γενναιόδωρων πιστωτών προς τους φτωχούς οφειλέτες. Η άλλη ανάγνωση, που απηχεί μια στοιχειώδη ανάλυση της καπιταλιστικής πραγματικότητας, λέει ότι οι πιστώτριες χώρες, εκμεταλλευόμενες την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που τροφοδοτήθηκε από τα τεράστια εμπορικά τους πλεονάσματα στις συναλλαγές εντός της Ευρωζώνης (αυτός είναι ο δεύτερος διχασμός της Ευρωζώνης ανάμεσα σε εξαγωγικές και εισαγωγικές χώρες, ή πωλητές και καταναλωτές) μετέτρεψαν την υπόλοιπη Ευρωζώνη σε αποικία χρέους. Η υπερχρεωμένη Ευρωζώνη τους ανήκει, μπορούν να την κάνουν ό,τι θέλουν, μπορούν να εκβιάζουν, να αγοράζουν τα περιουσιακά της στοιχεία κοψοχρονιά, να διορίζουν κυβερνήσεις.

Αυτή η εξέλιξη, που μάλλον δεν ήταν απρόβλεπτη, αλλά σχεδιασμένη, εξηγεί και γιατί οι πιστωτές, με προεξάρχουσα τη Γερμανία, επέβαλαν τη θεσμοποίηση της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης στην Ευρωζώνη, μέσα από όλα τα σύμφωνα (sin pack, two pack, Δημοσιονομικό Σύμφωνο, Σύμφωνο για το Ευρώ+) που επιβάλλουν αυστηρή και μακρόχρονη επιτήρηση στις χώρες με υψηλό χρέος, και μέσα από τα μνημόνια στις χώρες όπως η Ελλάδα στις οποίες δόθηκαν και τα πολλά λεφτά. Κι η ίδια εξέλιξη εξηγεί γιατί, ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι το χρέος που έχει συσσωρευτεί στους παρίες του ευρώ -και τώρα πια σ’ αυτούς ανήκουν κι οι «ελέφαντες» Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία- είναι αβίωτο, οποιαδήποτε συζήτηση για κούρεμα, ελάφρυνση ή αμοιβαιοποίηση προκαλεί ένταση.

Εδώ υπεισέρχεται και ο παράγων Ελλάδα και «πολιτική αβεβαιότητα». Οι πιστωτές της διχοτομημένης στην πράξη Ευρωζώνης έχουν μεν χαράξει ζώνες ασφαλείας, αλλά μια αμφισβήτηση του χρέους από μια χώρα οφειλέτη είναι προφανές ότι μπορεί να ανάψει φωτιά σε όλη την έκτασή της. Ο σκληρός πυρήνας των πιστωτών δεν είναι τόσο ασφαλής όσο αισθάνεται.

- See more at: http://www.e-dromos.gr/apoikia-xreous/#sthash.VU17FUI9.dpuf

Γ. Δελαστίκ: Το Ράιχ Απειλεί - Αν Ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ, σας Χρεοκοπούμε!

Ούτε ένα ούτε δύο. Πέντε (!) ρεπορτάζ, αναλύσεις και άρθρα για την Ελλάδα είχε στο χθεσινό της φύλλο η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η εφημερίδα της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ. Κεντρικό θέμα της πρώτης σελίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας. Τα δύο τρίτα της τρίτης σελίδας. Δεύτερο θέμα της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος της εφημερίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος. Είναι φανερό ότι πείραξε πολύ τους Γερμανούς ηαποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά να εκλέξει τον Σταύρο Δήμα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δείχνουν να απορούν πώς τόλμησαν οι Ελληνες βουλευτές να πάρουν μια απόφαση που δεν εναρμονίζεται με τα γερμανικά συμφέροντα. «Η αποτυχία του Σταύρου Δήμα είναι μια επώδυνη ήττα για τον κατέχοντα το αξίωμα του πρωθυπουργού Σαμαρά, ο οποίος πιθανόν μας αποχαιρετά» γράφει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της η ναυαρχίδα του γερμανικού Τύπου. «Το κοινοβούλιο εκμηδένισε το σχέδιό του να εκλέξει πρόωρα έναν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε κατόπιν να ολοκληρώσει χωρίς πίεση τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα» εξηγεί η εφημερίδα. «Ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έκανε το παιχνίδι του και έχασε!»έγραψε η σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα του Μονάχου «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ» και συνέχισε: «Ηθελε να σώσει την κυβέρνησή του και χρησιμοποίησε γι' αυτό την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία έτσι έγινε φάρσα»! Ο αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, Ραλφ Μπρίνκχαους, έγινε έξω φρενών με την απόφαση των Ελλήνων βουλευτών: «Είναι απίστευτα εξοργιστικό αυτό που συνέβη!» δήλωσε στην «Χάντελσμπλατ», τη μεγαλύτερη ημερήσια οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας.



Ο Μίκαελ Χίτερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομίας της Κολονίας, ήταν στις δηλώσεις που έκανε στη σκληρή δεξιά γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ» πολύ πιο επιθετικός εναντίον της χώρας μας. «Η νομισματική ένωση θα μπορούσε σήμερα να αντέξει μια έξοδο της Ελλάδας. Τα φαινόμενα μετάδοσης (σ.σ. της κρίσης) σε άλλες χώρες θα ήταν ελάχιστα» είπε και συνέχισε: «Ο ελληνικός πληθυσμός πρέπει να το σκεφτεί τρεις φορές, αν θελήσει να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ απειλεί ολόκληρη τη χώρα μια τεράστια φτωχοποίηση και η έξοδος από την ΕΕ»! Είναι φοβερά αυτά που λέει ο Γερμαναράς -αν τολμήσουν οι Ελληνες να ψηφίσουν Τσίπρα, οι Γερμανοί θα μας διώξουν από το ευρώ και από την ΕΕ!!! Πολύ διαφορετική είναι όμως η άποψη της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία γράφει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της και τα εξής: «Ο Τσίπρας έχει υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του το τέλος της ξένης κυριαρχίας της τρόικας... Το ότι οι Ελληνες έχουν γίνειεπιρρεπείς σε τέτοια συνθήματα έχει πολλές αιτίες. Από μία άποψη έχουν απόλυτο δίκιο. Γιατί, ρωτούν, δείχνει η Κομισιόν της ΕΕ τέτοια επιείκεια απέναντι στους μεγάλους παραβάτες του ελλείμματος, τη Γαλλία και την Ιταλία, επιμένει όμως με πλήρη σκληρότητα στην τήρηση των κανόνων από τη μικρή Ελλάδα;» αναρωτιέται η γερμανική εφημερίδα και απαντά η ίδια: «Πιθανόν είναι ότι αυτή η θέση δεν οφείλεται μόνο στο ότι η ΕΕ και η ΕΚΤ σήμερα μπορούν να εμποδίσουν μια νέα κρίση στην Ελλάδα να μεταδοθεί στην Ιταλία και σε άλλες αποδυναμούμενες χώρες του Νότου. Δεν θα εξαπέλυε λοιπόν ένα φαινόμενο οικονομικού ντόμινο, αλλά πιθανόν ένα φαινόμενο πολιτικού ντόμινο. Υφίσταται ο κίνδυνος ο Τσίπρας με τη συμπεριφορά του να βρει μιμητές. Σε αυτό άλλωστε ποντάρει»!

Χαρακτηριστικό της σύγχυσης που έχει προκαλέσει στους Γερμανούς το ενδεχόμενο νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι το γεγονός ότι ουσιαστικά, στις οικονομικές σελίδες της ίδιας εφημερίδας, διαγράφονται οι δυνατότητες διαπραγμάτευσης με τους δανειστές που θα έχει μια κυβέρνηση... Τσίπρα! Περισσότερα από 260 δισεκατομμύρια ευρώ του ελληνικού δημόσιου χρέους από τα 321,7 δισ. ευρώ που ήταν συνολικά στα τέλη Σεπτεμβρίου βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στα χέρια δημοσίων φορέων -του μηχανισμού στήριξης ή ευρωπαϊκών κρατών ή του ΔΝΤ!

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είναι πολιτικά απλούστατη η οποιασδήποτε φύσης αναδιάρθρωση, κούρεμα, επιμήκυνση ή οτιδήποτε άλλο σχετικό που αφορά το ελληνικό χρέος! Μόνο για καθαρά πολιτικούς λόγους λοιπόν μπορεί να εκβιαστεί η Ελλάδα, αν υποθέσουμε ότι αποκτά μια κυβέρνηση με πυρήνατον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία επιδιώκει «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο! Κατά κανέναν τρόπο, λοιπόν, δεν είναι η Ελλάδα «αιχμάλωτη των δανειστών», οι οποίοι θα την «στραγγαλίσουν» οικονομικά, αν οι Ελληνες παρακούσουν τις εντολές του Τέταρτου Ράιχ και δεν επανεκλέξουν τον Σαμαρά πρωθυπουργό!

*Δημοσιεύθηκε στο ''ΕΘΝΟΣ'' την Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014
aristeridiexodos

Το Ποτάμι έγινε ΔΗΜΑΡ...

...και θα πεθάνει ως ΔΗΜΑΡ...

Δεν πρόκειται καν να μπω στον κόπο να θυμίσω όσα έχω γράψει από την πρώτη στιγμή για το κωμικοτραγικό "πολιτικό" εγχείρημα που...
ονομάζεται "Ποτάμι" καθώς μετά και την προσχώρηση Λυκούδη όλα έχουν επιβεβαιωθεί στην πράξη. Πάνε τα «Πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν», πάνε τα «ούτε αριστερά ούτε δεξιά», πάνε τα «δεν είμαστε Κεντροαριστερά», έμεινε μόνο η πρωτοφανής λύσσα για συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και άνευ όρων. Θεωρώντας ότι η Ελλάδα είναι μόνο το Κολωνάκι και το πάνελ του Πρετεντέρη, ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωσε την προσχώρηση Λυκούδη με...τιμές αρχηγού κράτους. Προσωπικά, έχω θέσει εδώ και καιρό μια σειρά ερωτημάτων στα οποία δεν έχω λάβει απάντηση: Ποιος είναι ο Σπύρος Λυκούδης; Ποιος τον έχει εκλέξει και που; Ποιο είναι το επάγγελμα του; Ποιες οι πολιτικές του θέσεις; Πώς έγινε ξαφνικά μεταρρυθμιστής όταν έχει καταψηφίσει τα πάντα ως βουλευτής; Με ποια μεταρρύθμιση έχει ταυτιστεί; Ποιος τον ήξερε πριν αποφασίσει η μιντιοκρατία να τον καλεί κάθε μέρα σε κάποια εκπομπή αλλά και ποιος ακόμα και τώρα τον ξέρει; Τα ίδια περίπου ερωτήματα ισχύουν και για τους υπόλοιπους τυχοδιώκτες που έχει σπεύσει να στεγάσει πολιτικά ο Σταύρος Θεοδωράκης. Τι ακριβώς καθιστά σοβαρό πολιτικό τον Πέτρο Τατσόπουλο; Από πότε ο Γρηγόρης Ψαριανός θεωρείται υπεύθυνη δύναμη όταν επίσης έχει καταψηφίσει τα πάντα; Ζώντας τον προσωπικό του μύθο και χαζεύοντας αυτάρεσκα τις αφίσες του ανά την Ελλάδα, ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι θα είναι ο αρχηγός μιας Κ.Ο μόνο έμπειρων πολιτικών, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι γνωστοί για τη δυνατότητα τους να διασπούν κόμματα και να μεταφέρουν τελευταία στιγμή την καρέκλα τους κάπου αλλού. Είναι να απορεί κανείς με το ότι βρέθηκαν άνθρωποι να αντιγράψουν το μοντέλο της Δημοκρατικής Αριστεράς ως...πετυχημένο...
πηγή parapolitiki.com

Ήρθε και η ώρα η δικιά μας…

"Και ας λένε οι Σαμαροβενιζέλοι. Καλό το παραμύθι τους..."...
Ήρθε η ώρα να πούμε καθαρά και ξάστερα τι δεν θέλουμε να γίνει για εμάς χωρίς εμάς…

Ήρθε η ώρα μας να σταθούμε απέναντι σε αυτό το βάρβαρο καθεστώς που μας έχει καταξευτιλίσει οικονομικά ηθικά και Εθνικά.

Ήρθε η ώρα...
σε αυτή την ιστορική ευκαιρία να αλλάξουμε σελίδα. Το ευνοούν οι πολιτικές συνθήκες και οι πολιτικές ισορροπίες όπως διαμορφώνονται στην Νότια Ευρώπη.

Και ας λένε οι Σαμαροβενιζέλοι. Καλό το παραμύθι τους, αλλά δεν έχει πλέον δράκο !!! Ακόμη και οι μύθοι του Χρηματιστηρίου, των ΑΤΜ και της Ρευστότητας από την ΕΚΤ κατέρρευσαν …Οι αγορές και οι δανειστές συντάσσονται μόνο με το συμφέρον τους !!!

Στην κατεύθυνση αυτή συνηγορεί και το άρθρο με τίτλο «Πώς να σωθεί τώρα η Ελλάδα», το υ πρακτορείου Bloomberg, λίγες ώρες μετά την προκήρυξη πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα, το οποίο καλεί τους γραφειοκράτες της Ε.Ε, να πάρουν στα σοβαρά τις απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για ελάφρυνση των μέτρων σε βάρος της Ελλάδας ή αλλιώς να ρισκάρουν τη μετατροπή ενός πολιτικού δράματος σε μια οικονομική κρίση !!!

Το σύρσιμο του ελληνικού λαού στην πτώχευση με κλιμακούμενη εσωτερική υποτίμηση – στην θέση της εξωτερικής υποτίμησης –από την πολιτική ελίτ της διαπλοκής μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

Η «σωτηρία μας» από αυτούς που κατακρεούργησαν αυτή την χώρα μαζί με το ανθρώπινο δυναμικό της, φαίνεται να τελειώνει οριστικά μαζί με τη φαύλη διακυβέρνηση της χώρας από τις δυνάμεις της ανικανότητας, της διαφθοράς και της υποταγής στα κελεύσματα των δανειστών αλλά και των εγχώριων και πολύ γνωστών βαρόνων της διαπλοκής…

Μιχαλού

topontiki.gr

WHEN THE LION AND THE LAMB LAY DOWN TOGETHER............

Wishing each and all a happy new year!

Μετά την αφασία, τι;

“Ο χαμένος χρόνος δεν βρίσκεται ποτέ ξανά”  (Β. Φράνκλιν)

Ας υποθέσουμε πως τα όσα ξένοι και Έλληνες αναπαράγουν είναι αλήθεια. Κορυφαίοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι θέλησαν να μας τιμωρήσουν γιατί τους κοροϊδέψαμε. Δηλαδή όχι ακριβώς εμάς. Τους κυβερνώντες, πολιτικούς και οικονομικούς, που τόσα χρόνια τους κορόιδευαν. Κατά ένα περίεργο τρόπο, η τιμωρία δεν τους αγγίζει. Είναι φυσικό.

Αφού βρίσκονται ακόμα στην εξουσία, οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, πως είναι δυνατόν να αφήσουν την τιμωρία να τους αγγίξει. Με ευκολία μεταβιβάζουν τις ευθύνες τους σε ολόκληρη την κοινωνία, αφού αυτή δείχνει να πετάει τη σκούφια της για α σηκώσει το βάρος.

Σήμερα έχουμε στην εξουσία, οικονομική και πολιτική, ανθρώπους που οι μισοί ευρωπαίοι κατηγορούν γιατί τους εξαπάτησαν, και οι άλλοι μισοί δεν τους κατηγορούν επειδή δούλεψαν για λογαριασμό τους και συνεργάστηκαν μαζί τους.

Σε κάθε περίπτωση, από τη στιγμή που σχεδιάζουμε να παραμείνουμε σε ένα διεθνές περιβάλλον, η διατήρηση στην εξουσία ανθρώπους που ούτε εμείς, ούτε οι έξω δεν έχουμε πλέον έναν καλό λόγο για να τους πιστεύουμε, είναι τουλάχιστον αφελής.

Τα προβλήματα που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή είναι πλέον γνωστά, τόσο στους έξω όσο και στους μέσα.

Μπορεί να μην είναι γνωστοποιημένα από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, αλλά έχουν καταφέρει να βρουν μερικούς διαύλους επικοινωνίας με τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Ας είναι καλά τα social media και μερικοί δημοσιογράφοι με δουλειές που ήδη έχουν αφήσει ιστορία.

Όταν ο ξένος, ο επενδυτής, ο πολιτικός, ο πολίτης όπως κι εμείς, γνωρίζει πως ο Μπόμπολας είναι ένας από αυτούς που έφαγαν με χρυσά κουτάλια, και παρόλα αυτά συνεχίζει να απολαμβάνει το λουκούλλειο γεύμα της κρατικής ενίσχυσης, τι πιστεύεις πως μπορεί να σκέφτεται;

Ξέρω τι σκέφτεσαι εσύ. Όλοι το ίδιο σκεφτόμαστε. Φαντάζουν παντοδύναμοι από εδώ κάτω που τους κοιτάς.

Όμως, με βάση το αποτέλεσμα, τι μπορεί να σκέφτεται ο πολίτης μιας τρίτης χώρας; Και γιατί να δείξει την αλληλεγγύη του; Για να διαιωνίζεται το ίδιο καθεστώς;

Στη θέση του ονόματος του Μπόμπολα μπορούν να μπουν δεκάδες ονόματα που καταδυναστεύουν τη ζωή του τόπου. Εκδότες, εργολάβοι, τραπεζίτες, καναλάρχες.

Όσοι κατέχουν τον οικονομικό και τον πολιτικό έλεγχο, εάν δεν αμφισβητηθούν, καμία κυβέρνηση δεν θα καταφέρει τίποτα.

Άντε και αύριο βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και κλείνει τα διόδια. Ή πιάνει έναν ποινικό πρόεδρο ομάδας ποδοσφαίρου.

Πως θα αντιδράσουν τα κανάλια; Οι εφημερίδες; Οι τράπεζες; Οι κατασκευαστικές; Οι πολυεθνικές;
Τι όπλα θα χρησιμοποιήσουν και σε τι επίπεδα θα δοθεί η μάχη;

Πιστεύει κανένας πως θα πετύχει κάτι τέτοιο εάν όλοι μαζί δεν αμφισβητήσουμε το στάτους που εξουσιάζει τον τόπο;

Σήμερα, έχουν περάσει 4,5 χρόνια από την υπαγωγή στο ΔΝΤ ενώ λεφτά υπήρχαν. Έχουν περάσει 7-8 χρόνια από το ξέσπασμα της ύφεσης, την ώρα που ολόκληρη η χώρα χόρευε ακόμα συρτάκι στις τελετές λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο ΟΑΚΑ.

Πήραμε το χρόνο μας. Περάσαμε μία τεράστια φάση άρνησης, αφασίας, αδιαφορίας, πειραματισμών, μηδενισμού.

Μετά την αφασία, τι;
rebeliskos

ΙΟΥΛΙΟΣ 1965 - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 ...ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ

ΙΟΥΛΙΟΣ 1965 - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 ...ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ

Βάζεις τον κώλο σου κάτω και προκόβεις.

Το διαχρονικό πολιτισμικό κοκοκμπλόκο των κατοίκων του Νεοελλαδέζιου κράτους και 20 Samsonites για να δέσουμε.

Από polsemannen.blogspot.com

Ο μέσος υπήκοος του Νεοελλαδέζικου κρατικού μορφώματος είναι πραγματικά μία μοναδική περίπτωση παγκοσμίως:

Είναι υπήκοος ενός κράτους που από το έτος ιδρύσεως του:

1) Ποτέ δεν ήταν οικονομικά ισχυρό. (Κάτι Σημιτικές σαχλαμάρες περί "ισχυρής Ελλάδας" έχουν σκάσει εδώ και μερικά χρόνια στα μούτρα μας με πάταγο).

2) Ποτέ δεν ήταν στρατιωτικά ισχυρό. Τουλάχιστον σε σχέση με τους γείτονες με τους οποίους συχνά - πυκνά πολεμούσε, ή σε σχέση με τους πάτρωνές του, που του πουλούσαν τον οπλισμό. Φυσικά, αν θέλεις να λες ότι είσαι στρατιωτικά ισχυρός, θα πρέπει να φτιάχνεις μόνος σου, αν όχι όλα, τουλάχιστον τα περισσότερα όπλα σου. Η πατρίδα της μητρός μου η Σουηδία έμαθε να φτιάχνει πολεμικά αεροπλάνα για διατηρήσει την (πλέον κατ' όνομα μόνο) ουδετερότητα της. Πώς να το κάνουμε δηλαδή. Για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά και το να έχεις το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη απλά δε γίνεται. Τουλάχιστον όχι σε αυτό το σύμπαν. Δε ξέρω τι παίζεται σε άλλα παράλληλα σύμπαντα.

3) Ποτέ δεν ήταν πολιτικά ισχυρό. Πάντα έδιναν το ρυθμό οι πρωτεύοντες ή δευτερεύοντες πάτρωνες της. Πρωτεύοντες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ και οι δευτερεύοντες όπως η Γαλλία, η τσαρική Ρωσία, ή η σημερινή Μερκελική Γερμανία με έμβλημα ξεχειλωμένη μπλε κυλόττα με 12 κίτρινα πεντάκτινα αστέρια.

Παραδείγματα; Να, μερικά εδώ.

Από την άλλη όμως...

Από την άλλη όμως, ο Νεοελλαδέζιος υπήκοος μιλά την εξέλιξη της γλώσσας κάποιων ανθρώπων που επηρέασαν καίρια, κυρίως πολιτιστικά και λιγότερο μέσω στρατιωτικών κατακτήσεων, αυτό που σήμερα λέμε "Δυτικό κόσμο" και στον οποίο τουλάχιστον τύποις, ανήκει και η Κληρονομοκρατική Δημοκρατία της Νεοελλαδεζίας.

Και αναφωνεί o Νεοελλαδέζιος ως άλλος Σπύρος Παπαδόπουλος στους "Απαράδεκτους", "Τι έγινε ρε παιδιά; (Τόσο για τον μπούτσο είμαστε; Γιατί;)".

Διότι αν είσαι π.χ. Κροάτης ή Βούλγαρος ή Εσθονός, ή Λετονός, ή Ούγγρος του μετά το 1919 Ουγγρικού κράτους, τα σημεία 1,2, και 3 ισχύουν πλήρως. Αν είσαι Σουηδός ή άλλος Υπερβόρειος σήμερα, είσαι υπήκοος οικονομικώς ισχυρού κράτους αλλά όχι ισχυρού στρατιωτικά ή πολιτικά.

Κληρονομιά αντίστοιχη της αρχαίας Ελλάδας δεν έχει κανείς από τους ανωτέρω. Οι Κροάτες ας πούμε έχουν να παρουσιάσουν σαν προσφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό και επιστήμες τη... γραβάτα. 
Αυτό. 
Οπότε μετά κάνεις τα κουμάντα σου άνευ άλλης σκέψεως. Είμαστε μικρή χώρα, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε.

Ο Νεοελλαδέζιος όμως; 

Ο Νεοελλαδέζιος ενοχλείται σφόδρα που ζει μεν σε μια χώρα που είναι "γιατονμπούτσο", παρ' όλο που σαν οικόπεδο είναι πρώτης ποιότητος (κουνάει λίγο, αλλά δε βαριέσαι) ενώ κάποιοι παλιοί που λαλούσαν την ίδια γλώσσα, χαίρουν παγκοσμίας εκτίμησης, αλλά και ζήλιας.

Οπότε κοκομπλόκο νεοελλανταίζ. Τουλάχιστον στην πλειονότητα όσων είναι χαμηλής ή μέσης πνευματικής ιπποδύναμης.

Και ψάχνουν λύση...

Δύο είναι οι λύσεις:

1) Βάζεις τον κώλο σου κάτω και προκόβεις. Εναντία στις συνθήκες που είναι δύσκολες. Ενάντια στους πάτρωνές σου. Ενάντια σε κάθε δυσκολία. 
- Ναι ρε μάστορα, αλλά είναι άδικο (μπουά...) είναι δύσκολο, δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτόν τον ΓκόΖμο (ξαναμπουά...).
- Όχι τέκνον μου δικαιοσύνη ΔΕΝ υπάρχει. Η "δικαιοσύνη" όπως και το σύνολο των θρησκειών είναι ανθρώπινες επινοήσεις με δύο στόχους: Την ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ των μελών της αγέλης του αγριότερου θηρίου στον πλανήτη, του άνω θρώσκοντα άτριχου χιμπατζή και την διαφύλαξη της εξουσίας των πιο καπάτσων χιμπατζήδωνε που έπιασαν τα πόστα - κομπόστα. Το μόνο που υπάρχει είναι οι νόμοι που διέπουν το σύμπαν μέσα στο οποίο κινούμαστε. Ή τα δίνεις όλα και νικάς ενάντια σε όλους και όλα, ή χάνεις αλλά έχεις την ικανοποίηση ότι τα έδωσες ΟΛΑ μα ΟΛΑ, ή πέφτεις στα τέσσερα όπως κάνει το Χέλλας τώρα. 

Κάμε τα κουμάντα σου.

2) Η εύκολη λύση. Η λύση που προκρίνει η φύση. Η οικονομική. Το νερό που τσουλά στην κατηφόρα. Η ήσων προσπάθεια. Γίνεσαι ο λεγόμενος Ελληναράς. Λιακόπουλος και λοιποί Ελλαδέμποροι στην βιβλιοθήκη, μαγκιά κλανιά και οπίσθια φιλιστρίνιον και αναμένεις να σε προσκυνήσουν οι βάρβαροι δια την μεγάλην (δανεικήν) Σου δόξα. Βλέπετε οι Λιακόπουλοι δεν εμφανίστηκαν λόγω κάποιας συνωμοσίας των Μασόνων - Ιλουμινάτι - Ερπερτόμορφων εξωγήινων. Η ανάγκη του κοινού για Λιακόπουλους προϋπήρχε. Απλά η εμφάνιση (της ακόμα άνευ αδείας) ιδιωτικής τηλεόρασης με τα πλείστα κανάλια τηλεμάρκετινγκ προώθησε τη σαβούρα στο σαν έτοιμο από καιρό, σαν γκαυλωμένο, διψών κοινό.

Φυσικά, το εκπαιδευτικό μας σύστημα που δεν προάγει την ελεύθερη και κριτική σκέψη, βοηθά στην αύξηση της πληθυσμιακής ομάδας τους φράπου. Δέστε εδώ και κλάψτε.

Περιττό να πω βέβαια, ότι κρίνοντας εκ του αποτελέσματος η λύση (1) έχει πάει για βρούβες.

Και έτσι σήμερα, σε μία εποχή επιμένουσας οικονομικής κρίσης, με παγκόσμιους οικονομικούς πολέμους αλλά και θερμούς περιφερειακούς (κλαξ, κλουξ), εν αναμονή του ήμι-αναπόφευκτου μεγάλου θερμού πολέμου με σοβαρούς πλέον παίκτες, η Ελλάς είναι πεσμένη στα 4, υπομένοντας τη λεηλασία της και την μετατροπή της σε θέρετρο τύπου Νήσων Μαλδίβων και έτσι με κατοίκους γκαρσόνια των € 250. Ευρωμαλδίβιοι οι Χέλληνες. Για Ευρωκινέζοι, δλδ. για ευρωπαϊκές χώρες παραγωγής φτηνών αγαθών, προορίζονται οι του πρώην ανατολικού μπλοκ.

Έτσι, ο Σαμαρεύς ζητά να μείνει μέχρι το 2016 για να σώσει τη χώρα μέχρι τέλους πεσμένος στα 4, ήτοι να τη στείλει στον τάφο (αλλιώς Βαλχάαλα. - υπερβόρειος ευφημισμός).

Από την άλλη ο Αλέξης υπόσχεται... διάφορα για να πράξει αυτά που του είπαν συνοδεία του Μπαρουφάκη στο Austin του Τέξας οι αμερικάνοι του ΔΝΤ. ( Η δήλωση στελέχους του Σύριζα ότι θα πληρώσουμε το ΔΝΤ και θα διαπραγματευτούμε με τους Ευρωπαίους μόνο τυχαία δεν είναι).

Δεν περιμένω στα σοβαρά ο Σύριζας να κάνει μαγκιές τύπου Αργεντινής δηλώνοντας μονομερώς παύση ή προσωρινή αναστολή των πληρωμών των τοκοχρεολυσίων, ή να επαναφέρει τον Φοίνικα του Καποδίστρια, τη Δραχμή, το γρόσι ή τα πιάστρα μπας και σωθεί η χώρα. Μόνο αισθητική αναβάθμιση περιμένω με την απομάκρυνση των φασιστών Μπουμπουκοβοθριδοφαηλοπλεύρηδων & ΣΙΑ.

Το τι από τα δύο θα κάτσει, παίζεται σε έναν ενδιαφέροντα ποδοσφαιρικό αγώνα. Η απόσταση του πιτσαδώρου από την νίκη είναι 20 Samsonite. (Υπερβόρεια μονάδα μέτρησης του χωροχρόνου).

Ίδωμεν.

Η χώρα είναι ατυχώς, σε τροχιά προς τον τάφο (κλαξ).

Ο μόνος τρόπος να γλιτώσει, αφού δεν υπάρχει ηγεσία που θα διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες σωτηρίας με τσαμπουκά, είναι η κατάρρευση του τρέχοντος οικονομικού συστήματος με μέγα-κραχ που θα κάνει το 2008 να μοιάζει με πικ νικ, συνοδεία του τρίτου παγκόσμιου πολέμου ή όχι. 

Ξαναΐδωμεν.
anemosantistasis

Προς Γνώση , αλλά …Συμμόρφωση ;

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας και φιλόσοφος, Μάρκος Αυρήλιος, είχε αναφέρει :  «…Πάντοτε, λοιπόν, να σκέφτεσαι, τα δύο τούτα : Πρώτον, ότι όλα πάντοτε συμβαίνουν κατά τον ίδιο τρόπο και ανακυκλώνονται, και καθόλου δεν διαφέρει αν δει κάποιος τα ίδια πράγματα σε εκατό χρόνια ή διακόσια ή στον άπειρο χρόνο΄ Δεύτερον, ότι ο πιο μακρόβιος άνθρωπος κι εκείνος που θα πεθάνει γρήγορα ίσο πράγμα χάνουν. …» (Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν, Βιβλίο Β’, 14)

    Για τη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, κι σε επιβεβαίωση των ανωτέρω, δεν έχω παρά να παραθέσω όσα έχουν αναφέρει ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, απ’όπου θα αντιληφθούμε πόσο επίκαιρα είναι και ίσως δώσουν και τροφή για Σκέψεις ώστε να προκριθούν Λύσεις :

   « …Η διαφθορά … μεγάλωνε χρόνο με τον χρόνο και η αιτία του κακού ήταν ότι περιόρισαν σημαντικά τις ελευθερίες του λαού, επέβαλαν αυταρχική εξουσία κι έτσι κατέστρεψαν το συναίσθημα φιλίας και της ομόνοιας που υπήρχε στην πόλη.

    Όταν χαθούν αυτά, η πολιτική των αρχόντων δεν είναι πια η εξασφάλιση των συμφερόντων του λαού, αλλά η διατήρησή τους στην εξουσία. Αν οι άρχοντες αντιληφθούν ότι μπορεί να έχουν έστω και το παραμικρό όφελος από κάποια περίσταση, καταστρέφουν πόλεις και φιλικά έθνη με τη φωτιά και το σίδερο. Μισούν τους άλλους και μισούνται από αυτούς ως άγριοι και ανελέητοι εχθροί.

   Όταν, όμως, βρεθούν στην ανάγκη να βάλουν τους υπηκόους τους να πολεμήσουν για λογαριασμό τους, τότε διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει ενότητα και προθυμία για πόλεμο κι αντιμετώπιση του κινδύνου. Μπορεί να έχουν εκατομμύρια στρατιώτες, όλοι όμως είναι άχρηστοι στο πεδίο της μάχης΄ έτσι αναγκάζονται να προσλάβουν μισθοφόρους, νομίζοντας ότι οι μισθωτοί ξένοι θα εξασφαλίσουν τη σωτηρία τους. (Πλάτων, Νόμοι, Βιβλίο Γ’, 697 c-d-e).

   «…Συνηθέστατα, όμως, τα πολιτεύματα καταλύονται, τόσο οι πολιτείες όσο και οι αριστοκρατίες, εξαιτίας της διαστρέβλωσης του δικαίου μέσα στο ίδιο το πολίτευμα.»

 (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1307a, 6-8)

    «…Γιατί ο κόσμος ο πολύς δεν αγανακτεί τόσο επειδή δεν παίρνει αξιώματα, αντίθετα ευχαριστιέται όταν είναι ελεύθερος να ασχολείται με τις δικές του υποθέσεις, αγανακτεί όταν νομίζει ότι οι άρχοντες κλέβουν το δημόσιο χρήμα, γιατί τότε ο λαός λυπάται και για τα δύο, δηλαδή τόσο για το ότι δεν συμμετέχει στην εξουσία, όσο και για το ότι δεν συμμετέχει στα κέρδη.»

(Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1308b, 33-38)

   «…Μερικά από εκείνα που χρησιμοποιεί η τυραννίδα για να διατηρηθεί όσο θέλει, το έχουμε αναφέρει παλαιότερα΄ δηλαδή τον περιορισμό των πολιτών που υπερέχουν, τον αφανισμό των γενναίων και μεγαλοφρόνων, την κατάργηση των συσσιτίων, των εταιριών, της παιδείας και όλων των σχετικών.

   Πρέπει ιδιαίτερα να προφυλάγονται από τη γενεσιουργό αιτία δύο παραγόντων : Του αδέσμευτου φρονήματος και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Πρέπει ακόμα να μην τους αφήνουν να ιδρύουν φιλοσοφικές σχολές και κάθε άλλο είδος πνευματικού ομίλου.

   Γενικά οι τύραννοι πρέπει να κάνουν το παν ώστε ο ένας πολίτης να μην ξέρει τον άλλον (γιατί η γνωριμία μεταξύ των ανθρώπων καλλιεργεί την εμπιστοσύνη)…»

(Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1313a, 39-42/1313b, 1-6)

   «…Άλλη μέθοδος των τυράννων είναι να συκοφαντούν και να προκαλούν φιλονικία μεταξύ φίλων, μεταξύ του λαού και των επιφανών και μεταξύ των πλουσίων. Μία μέθοδος των τυράννων είναι να φτωχαίνουν τους αρχόμενους επιβάλλοντας φόρους, ώστε οι φρουροί τους να συντηρούνται με δικά τους έξοδα, και για να μην διαθέτουν χρόνο για συνωμοσίες εναντίον τους, αφού για να συντηρήσουν την οικογένεια πρέπει να δουλέψουν.»

 (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1313b, 17-22)

   «…Η τυραννίδα τρεις στόχους έχει : Να εξουδετερώσει το φρόνημα των πολιτών (γιατί οι μικρόψυχοι δεν μπορούν να της αντισταθούν). Οι πολίτες να μην εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον (γιατί η τυραννίδα δεν ανατρέπεται πριν δείξουν εμπιστοσύνη οι πολίτες μεταξύ τους, γι’αυτό οι τύραννοι καταδιώκουν τους ευπρεπείς ως επικίνδυνους για την εξουσία τους…). Τρίτος σκοπός είναι η εξασθένηση των πολιτών (γιατί κανείς δεν επιχειρεί άρα ούτε επιδιώκει την κατάλυση της τυραννίδας, αφού δεν έχει την απαιτούμενη δύναμη).

Αυτοί, λοιπόν, είναι οι στόχοι των τυράννων και μπορούν να συνοψιστούν σε τρεις κατηγορίες : Να καλλιεργούν τη δυσπιστία ανάμεσα στους πολίτες, να τους εξασθενούν και να τους κάνουν μικρόψυχους.»

(Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Ε’, 1314a, 15-29)

     Όλα αυτά που μόλις διαβάσατε, σας Θυμίζουν κάτι γνώριμο ; Μήπως κάτι που βιώνετε ήδη ;

Μήπως σας θυμίζουν τις καταστάσεις που διέτρεξαν, αργά αλλά σταθερά, την Ελληνική Κοινωνία από το 1974, και κυρίως από το 1996 κι έπειτα και καταλήξαμε στα Μνημόνια ;

Μήπως αντιλαμβάνεστε τελικά το Στόχο και τον Σκοπό των Μνημονίων, που προφανώς δεν είναι άλλος από την επιβολή ενός Ευρωπαϊκού Ολοκληρωτισμού εκ Βρυξελλών/Γερμανίας εκπορευόμενου, ενός Νεοφιλελεύθερου Ολοκληρωτισμού ;

   Καταλαβαίνετε τώρα γιατί οι ελευθερίες σας υποχωρούν, οι περιουσίες σας εξανεμίζονται και οι διαπροσωπικές σας σχέσεις αποδομούνται ;

   Για ποια λοιπόν «Ελληνική Δημοκρατία» όλοι κόπτονται ; Μπορεί κάποιος από όλους όσους ασχολούνται με τα πολιτικά πράγματα σήμερα να μου εντοπίσουν τα βασικά δομικά και λειτουργικά στοιχεία της ; Και μήπως απαριθμώντας αυτά αντί για «δημοκρατία» μας προκύπτει μία αισχρής μορφής «Τυραννίδα», που προκάλεσε τελικά και την κατάρρευση της Ελλάδας ;

   Και για πόσο καιρό θ’αντέξει αυτή η Χώρα, όταν ένα ποσοστό 20% ευημερεί και προφανώς δεν επηρεάσθηκε από την Κρίση (αποτελούμενο κυρίως από τις κάστες των πολιτικών, των συνδικαλιστών, των τοπικών αρχόντων και των περιβαλλόντων τους), ένα ποσοστό 40% ευρίσκεται «μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας», που «αιμορραγεί» οικονομικά χωρίς προοπτική αποκατάστασης των απωλειών και βλέπει όλες τις ασφάλειές του για μία ποιοτική διαβίωση στο μέλλον να εξαφανίζονται, κι ένα ποσοστό 40% να ευρίσκεται πλησίον στην απόλυτη Ένδεια ;

   Δεν θέλω, προς το παρόν, να παραθέσω άλλες αναφορές από εξέχοντες Αρχαίους Έλληνες, που έστω και αποσπασματικά αν εφαρμόζονταν κάποια από όσα έχουν αναφέρει, θα ήμασταν μία τελείως διαφορετική, κι από άποψη Ποιότητας, κοινωνία.

    Αλλά, ήθελα να καταδείξω ότι όσοι διαγκωνίζονται σήμερα να κατακτήσουν τη Δόξα της «Σωτηρίας» της Ελλάδος, πρέπει καταρχάς να συνειδητοποιήσουν ότι οι Πολίτες δεν επιθυμούν «ανακυκλούμενα» υλικά, παρά επιζητούν Ανθρώπους με Αξιοπρέπεια κι Εντιμότητα να πολεμήσουν για την Αρετή και τη Δικαιοσύνη.

     Αφήστε τον Ελληνικό Λαό Ελεύθερο να επιλέξει, χωρίς «φιλτραρίσματα», διαβολές ή συκοφαντίες, αυτούς που επιθυμεί να τον Κυβερνήσουν !

   Κι επειδή οι αρχαίοι Ημών πρόγονοι μπορεί να μας προσφέρουν ακόμα και Σκέψεις για Λύσεις, ας παραθέσω και το κατωτέρω :

   « Για τούτο ο πραγματικός δημοκράτης πρέπει να φροντίζει ώστε ο λαός να μην φτωχαίνει πολύ, αφού η φτώχεια του υποβαθμίζει τη δημοκρατία. Πρέπει, λοιπόν, να βρει τρόπους, ώστε η οικονομική ευμάρεια του λαού να μένει σταθερή για πολύ καιρό (γιατί αυτό συμφέρει και στους εύπορους).

 Οι άρχοντες, λοιπόν, πρέπει να συγκεντρώνουν τα χρήματα από τις εισπράξεις του δημοσίου, και μετά να τα διανέμουν όλα στους φτωχούς΄ μάλιστα σε κάθε άπορο να δίνουν τόσα, ώστε να μπορεί ν’αγοράσει μία έκταση γης. Κι αν το ποσό δεν φτάνει, να μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως κεφάλαιο για εμπόριο ή κάποια γεωργική επιχείρηση.» (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Έκτο, 1320a, 33-39)

…Ίδιον προικισμένων με νου και ευαισθησία επιφανών πολιτών είναι να συμμερίζονται τους φτωχούς και να τους παρέχουν τα μέσα, παρακινώντας τους έτσι σε κερδοφόρες εργασίες.» (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Βιβλίο Έκτο, 1320b, 7-9)

                                                                              Αθήνα, Δεκέμβριος 2014

                                                                              Μάρκος Κ. Κουντουρούδας/Δικηγόρος Αθηνών

anemosantistasis

Συμβαίνει μια φορά στα 100 χρόνια, κι όμως, ΚΚΕ και "δορυφόροι"...ετοιμάζουν τη νέα Βάρκιζα...

Εξαιρετικό κείμενο από ένα όχι-συριζαικό blog που δεν τρέφει αυταπάτες αλλά κοιτά ψύχραιμα τι συμβαίνει.

Με δεδομένη την άκαμπτη αυτή, προδοτική για τον ελληνικό λαό στάση του ΚΚΕ, καλώ τους οπαδούς του να μην το ψηφίσουν και να στηρίξουν εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δε τεράστιο λάθος και μεγάλο ατόπημα του Παναγιώτη Λαφαζάνη οτι βγαίνει και δηλώνει πως μετά τις εκλογές το ΚΚΕ θα εξαναγκαστεί από τον κόσμο του σε συνεργασία, ενώ αυτό δεν πρόκειται να συμβεί όπως δεν συνέβη το 2012 και με αυτό τον τρόπο ο Λαφαζάνης τροφοδοτεί εκλογικά το ΚΚΕ με ψήφους που θα πάνε ουσιαστικά υπέρ του Σαμαρά και του κυβερνητικού συνασπισμού. Κάποιοι στην αριστερά τρέφουν εγκληματικές αυταπάτες...

Ευκαιρία είναι, δεν έχουμε τίποτα στην τσέπη, δεν σημαίνει οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα κάνει όλα τέλεια, σημαίνει μόνο οτι θα έχουμε ένα λιγότερο ασφυκτικό, λιγότερο αυταρχικό και λιγότερο αντιδημοκρατικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούν να ανθίσουν κινήματα και διεκδικήσεις.

Από Κεράσια και Κρίνοι

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, δηλαδή να βρίσκεται αντικειμενικά προ των πυλών της κυβερνητικής εξουσίας, μέσω των βουλευτικών εκλογών, ένα κόμμα καθαρά αριστερό, με αριστερά προτάγματα, προσανατολισμό και αριστερό ιστορικό, είναι από τις συγκυρίες που δημιουργούνται μια φορά στα 100 χρόνια. Πρόκειται δηλαδή για μια ιστορική στιγμή στην οποία συνέτειναν πάρα πολλές και διαφορετικές παράμετροι. Τέτοιες ανάλογες στιγμές στην ιστορία των κοινωνιών έρχονται πολύ σπάνια, στην Ελλάδα δε είναι η πρώτη φορά που η αριστερά βρίσκεται τόσο κοντά στην εξουσία.

Αυτή είναι η κύρια ανάγνωση που οφείλουμε να κάνουμε τούτη την κρίσιμη ώρα, ενώ η κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαία σε ένα δεύτερο επίπεδο. 

Συνοπτικά, οι συνθήκες που οδήγησαν σε αυτό το σταυροδρόμι ήταν, αφενός η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας μέχρι περίπου το 2009-2010, αφετέρου οι ασφυκτικές πιέσεις που της ασκήθηκαν από τις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων 5 χρόνων και τέλος το γεγονός οτι υπήρχε ένα κομματικός σχηματισμός που είχε τις προϋποθέσεις, τα χαρακτηριστικά και τα αντανακλαστικά να προτάξει μια προοδευτική κοινωνική διέξοδο δια μέσου της εκλογικής οδού. 

Αν μια από αυτές τις τρεις παραμέτρους δεν υπήρχε, τότε σήμερα θα ήμασταν κάπου αλλού, ίσως σε πολύ χειρότερη θέση. Αν π.χ. η ελληνική κοινωνία κουβαλούσε ένα φορτίο πολύ πιο αντιδραστικό, τότε θα είχε στραφεί πλειοψηφικά σε άλλες κατευθύνσεις. Αν δεν της είχαν ασκηθεί τόσο ασφυκτικές πιέσεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, επίσης δεν θα είχε ριζοσπαστικοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό. Τέλος, αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ, και υπήρχε π.χ. μόνο το ΚΚΕ με τις γνωστές του θέσεις, φανταστείτε σε τι θέση θα βρισκόμασταν σήμερα, χωρίς καμιά εκλογική διέξοδο και μόνο με μαξιμαλιστικές, φανταστικές δηλαδή επιδιώξεις για το απώτερο μέλλον, δυο τρεις γενιές μετά...!

Το ότι η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ τρομάζει το κυρίαρχο σύστημα είναι ηλίου φαεινότερον, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα πάνελ όλων ανεξαιρέτως των καναλιών, στα μηνύματα που στέλνουν τα κέντρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω δηλώσεων και δημοσιευμάτων στο διεθνή τύπο και φυσικά στη ρητορική και τους χειρισμούς των κυβερνητικών στελεχών και των δορυφόρων τους, ποτάμια και λοιπά πολιτικά αποβράσματα. Σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ ένας συριζαίος δέχεται πυρ ομαδόν από τους δημοσιογράφους και τους καλεσμένους εκπροσώπους του κυβερνητικού, μνημονιακού μπλοκ, από κοντά και το ΚΚΕ!!! Η μάχη είναι απόλυτα άνιση.

Από το παραπάνω αποδεικνύεται οτι ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί και μάλιστα πολύ σοβαρά, γιατί, αν και ισχύει οτι έχει προχωρήσει σε κάποιες "εκπτώσεις" ωστόσο αυτές είναι σημαντικές για μια αριστερή οπτική, όχι όμως αρκετές για το κυρίαρχο σύστημα. Εντός του και πέριξ του δε, ελλοχεύουν πρόσωπα και συλλογικότητες ανυπότακτες που πιέζουν για προοδευτικές ρήξεις και που η ηγεσία δεν φαίνεται να θέλει να αφανίσει, όπως της ζητείται εμμέσως και αμέσως. Θυμηθείτε για παράδειγμα τις αναφορές στο αριστερό ρεύμα του Λαφαζάνη και τις θέσεις του για έξοδο από το ευρώ.

Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ένα απλό πράγμα που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας: ο ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο "έλαχε" ο κλήρος να σηκώσει ένα μεγάλο πολιτικό βάρος, δέχεται αντιδιαμετρικά αντίθετες κριτικές και αντιδιαμετρικά αντίθετες πιέσεις και ως εκ τούτου είναι ένα πολιτικό πράγμα υπό διαμόρφωση. Είναι άλλη η κριτική που κάνουμε εξ αριστερών και εντελώς αντίστροφη η κριτική που του κάνει το κυρίαρχο εκμεταλλευτικό σύστημα για να τον καταστήσει λιγότερο εχθρικό απέναντί του. 

Οφείλουμε λοιπόν να ξεχωρίσουμε αυτές τις δυο κριτικές στον ΣΥΡΙΖΑ θέσεις, μάλιστα ως απόλυτα αντίπαλες! Γιατί αν δεν το κάνουμε, παίζουμε το παιχνίδι της εξουσίας που θέλει να μην αλλάξει τίποτα σε αυτό τον τόπο. 

Το ΚΚΕ χρησιμοποιεί την δήθεν εξ αριστερών κριτική του στον ΣΥΡΙΖΑ για να τη στρέψει όμως εναντίον προοδευτικών εξελίξεων στη χώρα. Το ίδιο όμως, δυστυχώς, φαίνεται οτι κάνει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που μοιάζει να συντονίζεται μαζί του.

Κινηματικά η ελληνική κοινωνία έδωσε ότι μπορούσε να δώσει όλο αυτό το διάστημα των 5 μνημονιακών χρόνων. Είναι υποκριτικό ή και μυωπικό να ακυρώνουμε τη σημασία της κυβερνητικής αλλαγής στο όνομα της δύναμης των κινημάτων, μιας δύναμης που φάνηκε μέχρι πού μπορεί να φτάσει σήμερα και με αυτά τα δεδομένα. Αλήθεια, δεν αναρωτιούνται εκεί σε αυτούς τους πολιτικούς χώρους, αν ο Νίκος Ρωμανός είχε χρειαστεί να φτάσει σε απεργία πείνας, εφόσον είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Αν οι καθαρίστριες θα είχαν απολυθεί, αν θα είχαν καταργηθεί οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αν θα εφαρμοζόταν η "αξιολόγηση" στο δημόσιο, αν ο Θανάσης Καναούτης θα είχε δολοφονηθεί και η δολοφονία του θα έμενε ατιμώρητη, αν τα MAT θα οργίαζαν χωρίς κανένα μα κανένα έλεγχο και καμιά ΕΔΕ να μην ολοκληρώνεται;  Αλήθεια, όλα αυτά είναι ασήμαντα μπροστά στο μαξιμαλιστικό στόχο ... ποιον άραγε; Της εργατικής εξουσίας; Της παγκόσμιας πτώσης του καπιταλισμού; 

Δεν απευθύνομαι σε ηγεσίες και βολεμένους διανοούμενους που στοχάζονται στην πολυθρόνα του ζεστού σπιτιού τους. Ούτε σε τακτοποιημένους αστούς που το παίζουν κομμουνιστές, στα λόγια και την ψήφο, στο όνομα του παππού τους ή του μπαμπά τους που έζησε τις εξορίες και τα ξερονήσια, όπως ο κ. Κώστας Βουτσάς, που, όπως έχει δηλώσει, ψηφίζει ΚΚΕ αν και ο ίδιος είναι ένας καλοπερασάκιας και φυσικά δεν ξέρει και τι έχει. Απευθύνομαι στον κόσμο που έχει προβλήματα και τον ρωτάω αν θέλει να ζήσει τώρα ή στην άλλη ζωή, αν δηλαδή είναι μεν αριστερός αλλά είναι ταυτόχρονα και θρησκόληπτος και πιστεύει οτι άμα εδώ, σε αυτόν τον κόσμο είναι καλός κομμουνιστής, το κόμμα θα τον ανταμείψει με πιλάφια και ουρί στον άλλο κόσμο, στον παράδεισο! Αλλά και αν θέλει να έχουν ζωή και μέλλον τα παιδιά του, που μεγαλώνουν μέρα τη μέρα και δικαιούνται ένα παρόν, όχι ένα ιδανικό παραμύθι. 

Τα παραμύθια και τα ιδανικά είναι αναγκαία στη ζωή όσο όμως και η υλική πραγματικότητα, χωρίς την οποία παύεις να έχεις υλική υπόσταση και επομένως και οράματα και όνειρα και μακροχρόνιες επιδιώξεις. 

Αν θέλει κανείς να είναι στους δρόμους και να αγωνίζεται, πολύ καλύτερα μπορεί να το κάνει με μια κυβέρνηση που δεν θα του στήνει μπλόκα με πάνοπλους στρατούς ή, στη χειρότερη περίπτωση, εφόσον το κάνει, δεν θα μπορεί πλέον να σταθεί πουθενά εξαιτίας της απόλυτης αντίφασης της.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κατά τη γνώμη μου, θα όφειλε, όπως και το ΕΠΑΜ και τα σχέδια Β κλπ, να πουν οτι σε αυτές τις εκλογές δεν κατεβαίνουν και δίνουν "γραμμή" για εκλογική και μόνο εκλογική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και οτι την επόμενη των εκλογών θα είναι και πάλι εκεί, στις συλλογικότητες, στο δρόμο, στα συνδικάτα, στους αγώνες. Τι νόημα έχει να καταμετρήσουν τα εκλογικά ποσοστά τους τα οποία, έτσι κι αλλιώς, δεν τους βάζουν στη Βουλή, πολύ περισσότερο όταν, την ίδια στιγμή, απαξιώνουν ως μικρής σημασίας το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα και κυρίως σε ένα τόσο κρίσιμο ιστορικό σταυροδρόμι; 

Όσο για το ΚΚΕ τα έχουμε πει τόσες φορές, έπρεπε να θέσει στη διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογικές δυνάμεις του, να πει οτι στηρίζει κριτικά μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλα τα πάνελ οι κυβερνητικοί ρωτάνε τους έρημους τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ με ποιον θα κάνουν κυβέρνηση. Συμμετέχοντας το ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εκ των πραγμάτων θα έβαζε τους όρους του και θα πίεζε για κάποιες αλλαγές πλησιέστερες στις θέσεις του. Τώρα, αντίθετα, εξαναγκάζει τον ΣΥΡΙΖΑ σε συντηρητικές συμμαχίες και φέρει ακέραια την ευθύνη γι αυτό!

Με δεδομένη την άκαμπτη αυτή, προδοτική για τον ελληνικό λαό στάση του ΚΚΕ, καλώ τους οπαδούς του να μην το ψηφίσουν και να στηρίξουν εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δε τεράστιο λάθος και μεγάλο ατόπημα του Παναγιώτη Λαφαζάνη οτι βγαίνει και δηλώνει πως μετά τις εκλογές το ΚΚΕ θα εξαναγκαστεί από τον κόσμο του σε συνεργασία, ενώ αυτό δεν πρόκειται να συμβεί όπως δεν συνέβη το 2012 και με αυτό τον τρόπο ο Λαφαζάνης τροφοδοτεί εκλογικά το ΚΚΕ με ψήφους που θα πάνε ουσιαστικά υπέρ του Σαμαρά και του κυβερνητικού συνασπισμού. Κάποιοι στην αριστερά τρέφουν εγκληματικές αυταπάτες...

Κυρίως το ΚΚΕ αλλά και οι "δορυφόροι" του στους οποίους, δυστυχώς, εξελίσσεται  η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ετοιμάζουν τη νέα Βάρκιζα, δηλαδή βάζουν καθοριστικά το χεράκι τους για να χαθεί μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία για μια μεγάλη προοδευτική στροφή της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. 

Ευκαιρία είναι, δεν έχουμε τίποτα στην τσέπη, δεν σημαίνει οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα κάνει όλα τέλεια, σημαίνει μόνο οτι θα έχουμε ένα λιγότερο ασφυκτικό, λιγότερο αυταρχικό και λιγότερο αντιδημοκρατικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούν να ανθίσουν κινήματα και διεκδικήσεις. Σε κάθε περίπτωση, ο λαός θα βάλει τη δική του σφραγίδα, και έτσι πρέπει να γίνει! Όμως δεν θα μπορέσει, αν εξακολουθήσει αυτή η διακυβέρνηση, που τον έχει δέσει χειροπόδαρα και τον οδηγεί με γοργούς ρυθμούς στη φυσική εξόντωση.

Την επομένη των εκλογών με πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ κι αν δεν γίνει κατορθωτό να σχηματίσει κυβέρνηση, ο απελπισμένος κόσμος θα κλαίει με μαύρο δάκρυ και τότε την ευθύνη θα φέρει ακέραια το ΚΚΕ με το 4,5% που θα μπορούσε να δώσει κυβέρνηση αριστεράς. Το τι θα επακολουθήσει, δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Νέες περικοπές σε συντάξεις, επιδόματα, μισθούς, οι ανείσπρακτοι φόροι θα εισπραχθούν με κάθε τρόπο, με κατασχέσεις ακινήτων και εισοδημάτων, η καταστολή θα κορυφωθεί και τίποτα μα τίποτα δεν θα μπορεί να ανθίσει πια σε αυτό τον τόπο. 

Στα ελαστικά υλικά, όπως στα μέταλλα, πιέσεις που ασκούνται μπορεί να τα παραμορφώνουν, όμως μετά να επανέρχονται στην αρχική τους μορφή. Αυτό ισχύει εφόσον δεν υπερβούν το όριο διαρροής, ένα όριο πέρα από το οποίο η παραμόρφωση είναι μη αναστρέψιμη. Στις κοινωνίες θα λέγαμε πως υπάρχει επίσης ένα όριο διαρροής, δηλαδή ένα όριο πέρα από το οποίο οι πιέσεις που ασκούνται δεν είναι δυνατόν να γεννήσουν νέες αντιστάσεις, ένα όριο πέρα από το οποίο οι κοινωνίες παραδίνονται ανήμπορες, αδύναμες να σηκώσουν τόσο μεγάλες φορτίσεις. Η αριστερά έχει ευθύνη εφόσον συμβάλλει με την αδιαλλαξία της στο να οδηγηθούν οι κοινωνίες σε αυτό το όριο, τη στιγμή που αναδύεται μια ευκαιρία.

anemosantistasis

Είδα την συνέντευξη Σαμαρά...

για να μη χρειαστεί να το κάνετε εσείς...

Είδα την πολύκροτη συνέντευξη του Σαμαρά στην ΝΕΡΙΤ. Ήταν η πρώτη του τηλεοπτική παρουσία απ' τις Ευρωεκλογές.

1. "Εύχομαι σε κάθε νοικοκυριό καλές γιορτές και να ξεπεράσει τα προβλήματα". Αστεία ευχή, από...
αυτόν που αντί να εύχεται πρέπει να βοηθά περισσότερο για να ξεπεράσουν τα προβλήματα τα νοικοκυριά.

2. Κάτι ερωτήσεις, τόσο εύκολες που τραβούσες τα μαλλιά σου. Πχ. λέει ο Σαμαράς ότι ο κόσμος δεν θέλει εκλογές. (Ούτε εγώ θέλω, αλλά είναι υπερβολή να πω ότι "ο κόσμος δεν θέλει εκλογές" όταν οι δημοσκοπήσεις λένε απλώς ότι το 55% δεν θέλει και το 45% θέλει.) Ο δημοσιογράφος μετά του λέει: "Κύριε Πρωθυπουργέ, είπατε ότι ο κόσμος δεν θέλει εκλογές, και έχετε δίκιο, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Αλλά..." Μετά το κομπλιμέντο, περιμένω λοιπόν το αλλά, τη δύσκολη ερώτηση, το ανεπαίσθητο στρίμωγμα για το οποίο μας προετοιμάζει αυτό το αντιθετικό αλλά... "...αλλά, ο κόσμος επίσης θέλει και συναίνεση των κομμάτων, σε όλη την Ελλάδα η κουβέντα είναι ότι πρέπει να υπάρξει συναίνεση..." [Ερώτηση που φυσικά δίνει πάτημα στον Σαμαρά να περιαυτολογήσει ότι, όντως, αυτός είναι που θέλει την συναίνεση και πως οι άλλοι δεν την θέλουν.]

3. "Καταγγέλουν εμάς, για το ότι δικοί τους άνθρωποι πήγαν να χρηματίσουν δικούς τους ανθρώπους. Και δεν ντρέπονται." Δηλητηριώδης ατάκα του Σαμαρά, ως σχόλιο για την υπόθεση του Χαϊκάλη και του Αποστολόπουλου. (Ότι δεν ντρέπονται, δεν ντρέπονται - αυτό να λέγεται.)

4. "Η Χ.Α. προστίθεται στους ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ για να μη βγει ο Πρόεδρος. Αν οι βουλευτές της Χ.Α. θελήσουν να προβοκάρουν την προεδρική εκλογή, ε, τότε είναι ένας λόγος παραπάνω να ψηφίσουν πρόεδρο οι υπόλοιποι, ώστε να συμπληρωθεί ο αριθμός 180 χωρίς τους χρυσαυγίτες, χωρίς να τους κάνουμε ρυθμιστές." (Γεγονός. Πώς κατορθώσαμε πάλι να κάνουμε σημαντικούς μερικούς φυλακισμένους χιτλεριστές υπόδικους, δεν θα το καταλάβω ποτέ.)

5. Ο Σαμαράς ξαναείπε ότι στην τρίτη ψηφοφορία δεν θα υπάρχει "παρών", θα υπάρχει ονοματεπώνυμο. Ότι δηλαδή όσοι ψηφίσουν παρών και πάρουν την ευθύνη για τις εκλογές, θα δουν τα ονοματεπώνυμά τους να στιγματίζονται για πάντα. "Θα τους θυμάται όλος ο κόσμος και η Ιστορία!" είπε ο πολιτικός, λες και δεν ξέρει ότι σε μια βδομάδα πολιτικού χρόνου και νέων εξελίξεων στην καλύτερη θα αδιαφορούμε και στην χειρότερη (και πιο πιθανή περίπτωση) θα έχουμε ξεχάσει τα πάντα!

6. Το ΔΟΥ ΝΟΥ ΤΟΥ! Και ο Πρωθυπουργός το λέει δημοσίως όπως εμείς: Δου Νου Του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φάνηκε αστείο να τον ακούω να το λέει.

7. Τον ρωτήσαν αν πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Φυσικά και το πιστεύει, το πιστεύει ακράδαντα, λέει, και προσθέτει, με ύφος παναγίτσας που ετοιμάζεται να μας πει ένα μυστικό: "Και να σας πω και κάτι; Το αισθάνομαι. Το αισθάνομαι ότι θα κερδίσουμε, και όπου κι αν πάτε θα το δείτε κι εσείς". (Οπωσδήποτε, ειδικά αν πάμε στην 'παράσταση νίκης' οποιασδήποτε δημοσκόπησης...) 

8. Γύρω στις 10 φορές είπε ότι τον βολεύουν οι εκλογές. Αλλά θέλει να δέσει πρώτα το καράβι στο λιμάνι. Αλλά να μη νομίζουμε ότι δεν τον βολεύουν. Τον βολεύουν.

 9. Από ένα σημείο και μετά η συνέντευξη έγινε προεκλογική, και άρα βαρετή. Σαν να προσπαθεί να κερδίσει την ψήφο των πολιτών και όχι των 180 βουλευτών. 

10. Δεν κρατήθηκε να μην μας γλείψει στο τέλος αναφέροντας το ελληνικό DNA, το πατριωτικό μας γονίδιο (και το ελληνικό δαιμόνιο φυσικά). Δεν ξέρω αν μου ξέφυγε, όμως νομίζω ότι περιέργως δεν έκανε καμία αναφορά στην Παναγία. 

11. Απίθανο τελείωμα, με εντολή Σαμαρά! Στο μισάωρο ακριβώς, για πρώτη φορά στα χρονικά, ο συνεντευξιαζόμενος έκλεισε τη συνέντευξη μόνος του! Ευχαρίστησε τους δημοσιογράφους, τους αποχαιρέτισε και τελείωσε τη συνέντευξη, αφήνοντάς τους, ευτυχώς, κι αυτούς να πούνε ένα γεια...

Άρης Δημοκίδης