Ο Γιάννης Παπαθανασίου, η Τάνια Ιακωβίδου και η Νέα Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά

Η παραίτηση του Άρη Σπηλιωτόπουλου από τη βουλευτική έδρα που κατείχε στη Β΄ Αθήνας, έφερε στην επιφάνεια άλλη μία παθογένεια του πολιτικού συστήματος, που εξακολουθεί να διατηρείται: αυτή του βολέματος στο κράτος των αποτυχημένων πολιτευτών των εκάστοτε κυβερνητικών κομμάτων

 

Της Βασιλικής Σιούτη

Η έδρα της Β’ Αθήνας μετά την παραίτηση του υποψηφίου δημάρχου της Ν.Δ κανονικά θα περνούσε στον πρώτο επιλαχόντα. Δηλαδή στον Γιάννη Παπαθανασίου, τον τελευταίο υπουργό Οικονομίας της κυβέρνησης Καραμανλή. Ένα από τα μοιραία πρόσωπα εκείνης της περιόδου που οι πολίτες, αποδοκίμασαν στις τελευταίες εκλογές, αφήνοντας τον έξω από τη Βουλή.

Ήρθαν όμως έτσι τα πράγματα, που η καλή του τύχη τον ξαναέφερε σύντομα στην είσοδο του ελληνικού κοινοβουλίου. Δεν τη χρειάστηκε ωστόσο, γιατί ο Γιάννης Παπαθανασίου, ο αποτυχημένος υπουργός μιας αποτυχημένης κυβέρνησης, είχε ήδη προλάβει να βολευτεί από τη Ν.Δ. Στο κράτος φυσικά, όπου απολαμβάνει μία δημόσια θέση και πληρώνεται με έναν μισθό μερικών χιλιάδων ευρώ, από αυτά που δίνουν οι φορολογούμενοι πολίτες που στύβονται καθημερινά.

Φυσικά και αρνήθηκε -όπως ήταν αναμενόμενο- ο Γιάννης Παπαθανασίου να καταλάβει την έδρα του Άρη Σπηλιωτόπουλου στη Βουλή. Δεν είναι κοροΐδο για να αφήσει μία περιζήτητη και καλοπληρωμένη θέση κύρους, όπως αυτή του προέδρου των ΕΛΠΕ (και αρκετά προστατευμένη από την αρνητική δημοσιότητα), για μια θέση βουλευτή, που δεν έχει καμία εξουσία, καθώς το μόνο που κάνουν οι κυβερνητικοί βουλευτές είναι να επικυρώνουν τις ντιρεκτίβες των δανειστών, προκαλώντας την οργή των πολιτών.

Κάπως έτσι, η έδρα του Άρη Σπηλιωτόπουλου πέρασε στη δεύτερη επιλαχούσα, παρουσιάστρια ελαφρών προγραμμάτων και πολιτικό παιδί του Γ. Καρατζαφέρη, την κα Παναγιώτα-Τάνια Ιακωβίδου.

Και ω, τι έκπληξη! Και η κυρία αυτή είχε προλάβει να βολευτεί από την κυβέρνηση Σαμαρά, ως πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ενώ πριν είχε διοριστεί και ως σύμβουλος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του γ.γ του υπουργείου Δικαιοσύνης, .Γ.Σούρλα. Προφανώς κανένα άλλο προσόν, πλην εκείνου της ατυχήσασας πολιτευτού της Ν.Δ δεν χρειαζόταν για τις θέσεις αυτές, που μισθοδοτούνται από τον φορολογούμενο πολίτη.

 

Κατά τ’ άλλα, η «ευρωπαϊκή» κυβέρνηση Σαμαρά έβαλε μυαλό από τον κρίση, μεταρρυθμίζει το κράτος και περιορίζει τις σπατάλες. Και πάνω απ’ όλα στελεχώνει το ευέλικτο και μεταρρυθμισμένο κράτος με στελέχη που επέλεξε με διαφάνεια και αξιοκρατία. Αυτή είναι η Νέα Ελλάδα του κ.Σαμαρά.

Εδώ που τα λέμε, ο κ. Γιάννης Παπαθανασίου και η κα Τάνια Ιακωβίδου συμβολίζουν με τον καλύτερο τρόπο το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης Σαμαρά και τη νέα Ελλάδα που οραματίζεται.

 

thepressproject

Αυτοί παιδί μου δεν…νοιάζονται για σένα!

Αυτοί παιδί μου δεν νοιάζονται για σένα! Αυτοί και σένα και μένα μας βλέπουν μόνο σαν αριθμούς σε στατιστικές. Είναι σαν να μην υπάρχουμε! Τί ξέρουν αυτοί για το πώς…

ζούμε, για τις αγωνίες μας, για τις έγνοιες μας, για τα προβλήματά μας;

Από την Τζένη Σιούτη

Αυτοί  οι ίδιοι δεν είναι που φέσωσαν τη χώρα,  που κατάκλεψαν το δημόσιο κορβανά; Αυτοί που  τρώγανε με χρυσά κουτάλια πετώντας σκόπιμα τα αποφάγια τους κάτω από το τραπέζι, ψίχουλα για τους πληβείους, για να τους κάνουνε να νοιώθουν συνένοχοι!  Και υπήρξαν σαφώς αρκετοί που στριμώχτηκαν κάτω από το τραπέζι για τα αποφάγια κι αυτοί χαμογελούσαν σαρδόνια, γιατί τους είχαν βάλει στο παιχνίδι, φθείροντας έτσι  τη συνείδησή τους! Μαζί τα φάγαμε! Φαυλοκρατία, αμοραλισμός, ατομικισμός! Αυτό ήταν το μότο τους!

Αυτοί λοιπόν σήμερα παρουσιάζονται ως οι εγγυητές της εξόδου από την κρίση! Ναι, αυτοί και μόνο αυτοί μπορούν και θέλουν να σε σώσουν, να μας σώσουν για άλλη μια φορά! Ποιους κοροϊδεύουν!

Αυτοί παιδί μου δεν ξέρουν τί θα πει φτώχεια, δεν έχουν κάνει ποτέ φτωχοί. Πού να καταλάβουν πώς είναι να μη κλείνει μάτι όλη νύχτα ο πατέρας σου γιατί την επομένη δεν έχει να πληρώσει τη δόση του δανείου ή το νοίκι ! Πώς νιώθει όταν χάνει τη δουλειά του και μένει μετέωρος, πώς νιώθει όταν βλέπει πως πλησιάζει η ώρα της απόλυσής του και δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Πώς μετρά η μάνα σου τα φραγκοδίφραγκα  για το σούπερ μάρκετ, για το γάλα ή το ψωμί της οικογένειας  ή  για να βάλει βενζίνη!

Σκασίλα τους αν δεν έχει μία για το γιατρό ή για τα φάρμακα ο άρρωστος συγγενής σου, αν κρυώνει, αν πεινά ο κολλητός σου. Σκασίλα τους αν δε βρίσκεις δουλειά, αν σε χαρτζιλικώνει ακόμα ο μπαμπάς ή ακόμα χειρότερα ο παππούς, αν δε μπορείς να χαρείς τα νιάτα σου, αν μένεις ακόμα με τους δικούς σου κοτζάμ άντρας ή κοπέλα, αν απελπίζεσαι, αν ξενιτεύεσαι. Τα δικά τους παιδιά έχουν και παρόν και μέλλον. Εσένα θα σκεφτούν τώρα;

 Περπατάς στο δρόμο και είσαι σαν χαμένος, ούτε ευρώ στην τσέπη, έστω για ένα καφέ με τα φιλαράκια σου, ούτε διάθεση να μιλήσεις, να χαρείς έστω τη σημερινή λιακάδα, εκεί σε κατάντησαν! Πώς, με τί καρδιά  να το συναισθανθούν αυτό που νιώθεις; Δεν ξέρουν να κατανοούν αυτοί  παιδί μου. Χαμένη-ος στις σκέψεις σου και στις ανασφάλειές σου βλέπεις τη ζωή να περνάει δίπλα σου και δεν μπορείς ούτε να την ακουμπήσεις! “Ε, καλημέρα ζωή, πες μου ένα γεια, είμαι κι εγώ εδώ, είμαι κι εγώ παιδί σου”!  Αυτοί  παιδί μου δεν  καταλαβαίνουν από τέτοια, γιατί δεν ένιωσαν ποτέ τους έτσι, γιατί στον δικό τους  “κόσμο” δεν ξέρουν τι θα πει ζόρι.

Παντού, στο σπίτι, στο σχολειό, στη γειτονιά βλέπεις ανθρώπους να παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, για μακροπρόθεσμα σχέδια ούτε λόγος. Κι εσύ που είσαι νέος και βράζει το αίμα σου, που από τη φύση σου είσαι πιο βιαστικός, που θέλεις να ονειρευτείς,  να σχεδιάσεις το μέλλον σου; Δεν σου το επιτρέπουν οι συνθήκες! Σχεδιάζουν για σένα ένα μέλλον ζοφερό, δε σε θέλουν σπουδαγμένο, να σε στριμώξουν θέλουν σε  σχολεία δεύτερης  κατηγορίας,  σε άμισθη μαθητεία, ημιμαθή και εύκολο θύμα στο σκλαβοπάζαρο της αγοράς που θεοποιούν, αλλά και υπηρετούν.

Άβουλο και αδύναμο σε θέλουν και πάνω απ’ όλα σιωπηλό, ακόμα καλύτερα αδιάφορο, κοινωνικά νεκρό.  Γιατί παιδί μου η  αδιαφορία είναι  δειλία, δεν είναι ζωή.  Μην απογοητεύεσαι, μην αδιαφορείς, μη κλαψουρίσεις ποτέ, μα ποτέ στη ζωή σου. Μην αποδεχτείς το ρόλο του άβουλου, αθώου θύματος, δεν σου ταιριάζει!  Θύμωσε για την αδικία, αλλά μην απαιτείς από αυτούς  να σε καταλάβουν! Είπαμε δεν καταλαβαίνουν παιδί μου αυτοί! Αυτοί είναι ταγμένοι αλλού, δεν θα σ’ ακούσουν!

Ήρθε όμως η ώρα να την “ακούσουν” ! Γύρνα τους την πλάτη αμετάκλητα και χαμογέλα, γιατί αυτό ταιριάζει στα χρόνια σου και στην αξιοπρέπειά σου. Μη τους φοβηθείς!  Χαμογέλα, αμφισβήτησε, κρίνε και διεκδίκησε παρέα με τους δικούς σου τους ανθρώπους. Γιατί για τη δική σου ζωή πρόκειται! Γιατί όπως λέει κι ο ποιητής  (Μ. Γκανάς,  Άψινθος):

Αυτοί παιδί μου δεν

δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους

όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους

δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο

γυναίκα άσχημη και στερημένη

αυτοί παιδί μου δεν

δεν δίνουν τ’ Αγγέλου τους νερό

δεν άκουσαν ποτέ

ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο

δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους

το άοσμο άνθος του θανάτου

δεν είδαν -κατάργησαν τα μάτια τους-

μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα

αυτοί παιδί μου δεν

δεν ξέρουν δεν αγαπούν

ξέρουνε μόνο ν’ απαιτούν

περισσότερα περισσότερα περισσότερα περί…

που έτσι γράφεται το μέλλον μας.

paganeli

Ο Άδωνις Γεωργιάδης και ‘‘Οι άντρες των SS (που) απετέλουν διά την εποχήν τους το καύχημα της Λευκής Φυλής’’...

Πηγή: Νίκος Μπογιόπουλος - enikos.gr

Πρώτο: Σε αυτή τη χώρα είμαστε λίγοι. Και ως εκ τούτου λίγο – πολύ γνωριζόμαστε…

Δεύτερο: Ο Άδωνις Γεωργιάδης, υπουργός (!) Υγείας (!!!), «σιχαίνεται τους κομμουνιστές». Ο Τάκης Μπαλτάκος (στον οποίο δοθείσης ευκαιρίας θα επανέλθουμε), γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου και στενός συνεργάτης του Σαμαρά, «γεννήθηκε και θα πεθάνει αντικομμουνιστής». Ο άλλος, στενός φίλος κι αυτός του Σαμαρά, αποτυχημένος πολιτευτής στις εθνικές εκλογές και τώρα ερωτοτροπών με το ευρωκοινοβούλιο, τα ίδια. Κατά τα λοιπά ο κ.Σαμαράς είναι «πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων»…

Τρίτο: Η ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματα που τρέφει για τους κομμουνιστές προέκυψε στον Αδωνι Γεωργιάδη λόγω των γεγονότων που έλαβαν χώρα στην εκδήλωση στην Βρετανία. Στην συγκεκριμένη εκδήλωση ο κύριος υπουργός προσκλήθηκε από τον πρόεδρο του «Hellenic Society of Imperial College» και υπεύθυνο Τύπου της ΟΝΝΕΔ Μεγάλης Βρετανίας, κ.Μιχάλη Ντιναλέξη. Ο κ.Μιχάλης Ντιναλέξης είναι το ίδιο πρόσωπο που σε χαριτωμένο άρθρο του στις 28/11/2012 υπό τον τίτλο «H ιδεολογική ηγεμονία της δεξιάς είναι κοντά» (ολόκληρο το κείμενο) ανάμεσα στα άλλα έγραφε: «Η συμβολή της Χρυσής Αυγής στην αλλαγή αυτή προς την ηγεμονία της δεξιάς είναι αξιοσημείωτη. Απάλλαξε τον κεντροδεξιό χώρο από την κατηγορία του "φασισμού", ενώ η παρουσία της δημιουργεί ένα σημαντικό αντίβαρο στην αριστερά σε πολλά θέματα, όπως κυρίως τα εθνικά. Η δε απειλή της δράσης της ασκεί πιέσεις αντίθετες με αυτές της αριστεράς όσον αφορά την λύση προβλημάτων όπως η λαθρομετανάστευση, ωθώντας την κυβέρνηση να παρακάμψει την αριστερά και να δράσει προς την λύση τους»...

Τέταρτο: Ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης είναι το ίδιο πρόσωπο που έχει πάρει τη σκυτάλη της διακίνησης της θεωρίας «όλοι μαζί τα φάγαμε». Που διατείνεται ότι για χρεοκοπημένο κράτος φταίει ο λαός και όχι αυτοί που το διαχειρίστηκαν. Και που ισχυρίζεται, δείχνοντας τους κομμουνιστές, ότι «αυτή είναι η Ελλάδα, γι’ αυτό καταστραφήκαμε, εσείς μας καταστρέψατε»! Προφανώς, δεν κυβερνά ο κ.Γεωργιάδης, κυβερνούν οι… κομμουνιστές, και συνεπώς αυτοί φταίνε για το 1,5 εκατομμύριο άνεργους και για τα 600.000 υποσιτισμένα παιδιά στην Ελλάδα…    

Πέμπτο: Ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης απέδωσε τα αισθήματά του – όπως είπε προχτές στον «Ενικό» - στο γεγονός ότι «σιχαίνεται τον ολοκληρωτισμό». Κάτι μας λέει ότι εκείνο που – πραγματικά - σιχαίνεται από τον «ολοκληρωτισμό του κομμουνισμού» ο Γεωργιάδης, είναι τούτο: Η ολοκληρωτική και αδιαπραγμάτευτη εναντίωση των κομμουνιστών απέναντι στον μαύρο ολοκληρωτισμό με τον οποίο ο κ.Γεωργιάδης σαλιαρίζει. Ας δούμε, λοιπόν, τι ακριβώς «σιχαίνεται», αλλά και με τι ακριβώς σαλιαρίζει ο Γεωργιάδης:

α) Ο εν λόγω πριν μεταπηδήσει στη ΝΔ ήταν επιφανές στέλεχος του ΛΑΟΣ. Το 2006 στις περιφερειακές εκλογές ήταν υποψήφιος νομάρχης Αθήνας με το ΛΑΟΣ. Όμως στις ίδιες ακριβώς εκλογές, το 2002, και στο ψηφοδέλτιο του (τότε) κόμματός του στο οποίο ηγείτο ο (τότε)  αρχηγός του, ο Καρατζαφέρης, φιγουράριζαν 4 ονόματα χρυσαυγιτών. Οι Κολιός Βασίλειος, Παπαδημητρίου Μιχάλης, Σκάντζος Νικόλαος και Παναγιώταρος Ηλίας (ναι, ο γνωστός…). Οι δυο τελευταίοι, μάλιστα, όπως διαφήμιζε το (τότε) κόμμα του Γεωργιάδη δεν ήταν «απλοί» χρυσαυγίτες. Ήταν μέλη της ΚΕ της Χρυσής Αυγής. Ουδέποτε αισθάνθηκε την ανάγκη (τότε) ο Γεωργιάδης να εκφράσει την «σιχασιά» του για τον ναζιστικό ολοκληρωτισμό που είχε βρει στέγη στο (τότε) κόμμα του…

 Τότε που η εφημερίδα της «Χρυσής Αυγής» (19/9/2002) διαφήμιζε τους υποψηφίους της για την υπερνομαρχία Αττικής, που είχαν βρει στέγη στο ψηφοδέλτιο του Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ, κόμματος (τότε) του Άδωνι Γεωργιάδη… (η φωτογραφία είναι από το «jungle-report.blogspot.gr»].

β) Στις τότε εκλογές, με αφορμή την συμμετοχή των 4 ναζί στο ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ, ο (τότε) αρχηγός του Γεωργιάδη, ο Καρατζαφέρης, δήλωνε στο δελτίο ειδήσεων του «Αλτερ»: «Από πού προκύπτει ότι αυτοί οι 4 είναι ναζιστές (…); Έχετε δει καμία δήλωση εξ’ αυτών που να λέει ζήτω ο Χίτλερ;  Η Χρυσή Αυγή είναι πατριωτική. Δεν έχει καμία σχέση με αυτά» (δείτε τη συνέντευξη ). Δεν θυμόμαστε καμία αντίδραση του Γεωργιάδη για τα λεγόμενα του (τότε) αρχηγού του…

γ) Ο (προ Νέας Δημοκρατίας) Γεωργιάδης ποτέ δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον αρχιφασίστα Κώστα Πλεύρη. Η μόνιμη επωδός του κάθε φορά που συνευρίσκονταν σε τηλεοπτικά στούντιο ή αλλού ήταν: «Θεωρώ μεγάλη μου τιμή» κλπ, κλπ. O K.Πλεύρης, υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ στην Α' Αθήνας στις βουλευτικές εκλογές του 2004, είναι ο ιδρυτής της φασιστικής ομάδας «Κόμμα 4ης Αυγούστου», σύμβουλος του Αρχηγείου Στρατού επί χούντας και διευθυντής του γραφείου του - αλήστου μνήμης - αρχιχουντικού Ι. Λαδά. Ο κύριος αυτός έχει δηλώσει: «Ουδέποτε έκρυψα την ιδεολογία μου και είναι τιμή μου που συνειργάσθην με το Στρατιωτικό Καθεστώς της 21ης Απριλίου». Ο κύριος αυτός έχει γράψει:

Το να είναι κανείς Εβραίος σημαίνει: «Να ψεύδεται, να ψευδορκίζεται, να εξαπατά, να γίνη τοκογλύφος και όταν έρθει η ώρα δολοφόνος χριστιανών».
Οι Εβραίοι είναι «Απλυτοι, αξύριστοι, τοκογλύφοι, που πιστεύουν στην εξολόθρευση των εθνών...».
Οτι πρέπει να υπενθυμιστεί στους Εβραίους πως «Οι Ναζί άφησαν αρκετόν υπόλοιπον από σας» και «Αι απόψεις του Αδόλφου Χίτλερ διά τους Εβραίους ήσαν απολύτως ορθαί».
 «Ο Στρατηγός Πινοσέτ ανέτρεψε το εβραιομαρξιστικό καθεστώς του Αλλιέντε κι επέβαλε Εθνικήν Τάξιν στην Χιλήν».
«Οι στρατιώται των SS επολέμησαν ηρωικώς αλλά τελικώς επεβλήθη η υλική υπεροχή των Συμμάχων. Στον πόλεμον ανδρών εναντίον μαζών, επεκράτησαν αι μάζαι».
«Οι άντρες των SS (είχαν) αγωνιστικόν ήθος. Ιδεολογικά πιστεύω. Παράστασιν και τρόπο ζωής (...) αυτοί οι άνδρες υπηρέτησαν την πατρίδα των και την Ευρώπην με ηρωισμό (...) είχαν υψηλόν φρόνημα και την αίσθησιν τιμής (...) απετέλουν διά την εποχήν τους το καύχημα της Λευκής Φυλής».
 
Όλα τα προηγούμενα περιέχονται στο εμετικό πόνημα του Πλεύρη με τίτλο «Οι Εβραίοι». Αυτός είναι ο Κ. Πλεύρης. Ο φασίστας Πλεύρης, στο πόνημα που προαναφέραμε, σε αυτόν το ρατσιστικό, ναζιστικό και φασιστικό οχετό, εκτός από τον Χίτλερ και τα «Ες-Ες», εκφράζει τη συμπάθειά του και για ένα ακόμα πρόσωπο. Για την ακρίβεια: Πρόκειται για το μοναδικό πρόσωπο προς το οποίο απευθύνει δημοσίως ευχαριστίες. Γράφει συγκεκριμένα ο φασίστας Πλεύρης στον πρόλογο του οχετού του: «Ευχαριστώ τον Άδωνι Γεωργιάδη, που είχε το θάρρος να παρουσιάση το βιβλίον στην τηλεόρασιν»... Ναι. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο υφυπουργός (με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» του Παπαδήμου, ο σημερινός υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, είναι το ίδιο πρόσωπο που διαφήμιζε από τηλεοράσεως τα «ιδεολογικά πιστεύω» του αρχιφασίστα Πλεύρη, του συνεργάτη της χούντας των συνταγματαρχών, περί το «υψηλόν φρόνημα» των... SS και περί της... «ορθότητος» των απόψεων του Χίτλερ... Αυτός, ο «διαφημιστής» του φασίστα Πλεύρη, ο Αδωνις Γεωργιάδης, είναι που «σιχαίνεται τους κομμουνιστές».

Γεωργιάδης προς Πλεύρη: «Θεωρώ μεγάλη μου τιμή…» 

Σημείωση: Επειδή τέτοιοι τύποι είναι και «παλικάρια», προσέξτε τις τακτικές τους: Ενώ ο Γεωργιάδης διαφήμιζε και πουλούσε το βιβλίο – ναζιστικό οχετό του Πλεύρη από την εκπομπή τηλεοπτικών πωλήσεων βιβλίων «Ελλήνων Εγερσις» που μεταδιδόταν από τον τηλεοπτικό σταθμό «Τηλεάστυ», ενώ στις εκπομπές του (αναλυτικότερα στοιχεία) έλεγε «πρώτη φορά, σε όλη μου τη σταδιοδρομία, που έχω ένα βιβλίο που θεωρώ σημαντικό», ενώ καλούσε τους τηλεθεατές «ως οικοδεσπότης στο περίπτερο των εκδόσεων Γεωργιάδη (που) θα βρίσκεται και ο συγγραφεύς, ο κ. Πλεύρης, με το νέο του βιβλίο» (εκπομπή 26/5/2006), ενώ εκθείαζε «αυτό το περίφημο βιβλίο» (εκπομπή 29/5/2006), ενώ μιλούσε για ένα βιβλίο «ωραία στοιχειοθετημένο, με αποφάσεις, με πράματα-θάματα, τρομερό» (εκπομπή 30/5/2006),  ενώ το αποκαλούσε «το αγαπημένο μου βιβλίο» (εκπομπή 18/7/2006), εντούτοις τι έκανε; Διαφήμιζε το βιβλίο… χωρίς να παρουσιάζει το εξώφυλλο και χωρίς να λέει τον τίτλο του, διότι όπως ανέφερε – κρατώντας πισινή – «δεν μπορώ να σας πω ότι συμφωνώ με όλα όσα γράφει», «δεν μπορώ να αφήσω κάποιον να πει, άρα δέχεσαι αυτά που γράφει το βιβλίο. Όχι δεν τα δέχομαι. Το ξεκαθαρίζω». Αφού δηλαδή το διαφήμιζε και το εκθείαζε σε σημείο που ακόμα και ο Πλεύρης τον ευχαρίστησε δημοσίως «που είχε το θάρρος να παρουσιάση το βιβλίον στην τηλεόρασιν», κατόπιν τσίριζε «προς κάθε κακοήθη ότι δεν συμφωνούμε ιδεολογικά σ' αυτό το βιβλίο», «δεν είναι ένα βιβλίο με το οποίο εγώ συμφωνώ, ιδεολογικά τουλάχιστον, όχι επί των στοιχείων που έχει». Τέτοια… «λεβεντιά»: Πάρτε το «αγαπημένο μου βιβλίο», με του οποίου τη ναζιστική ιδεολογία διαφωνώ, αλλά που με τα ναζιστικά του «στοιχεία», συμφωνώ… Αυτός είναι ο Γεωργιάδης που «σιχαίνεται τους κομμουνιστές».

δ) Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι τραβηγμένη την 21η Απρίλη του 2002. Έτσι είχε «τιμήσει» τότε το κανάλι του Καρατζαφέρη, το «ΤηλεΑστυ», την «επέτειο» της «Εθνοσωτηρίου». Με καλεσμένο τον Παττακό. Ήταν μια πολύ «ωραία» κουβέντα. Ο ένας «έκοβε» και ο άλλος «έραβε». Ο ένας που «έκοβε», αυτός στα δεξιά, είναι ο Παττακός, ο χουντικός, ο αρχιπραξικοπηματίας. Ο άλλος, που «έραβε», αυτός στα αριστερά (της φωτογραφίας) είναι ο Καρατζαφέρης. Ο (τότε) αρχηγός του Γεωργιάδη. Ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τις επαφές και τα σαλιαρίσματα του αρχηγού του (τότε) κόμματός του με τους φασίστες αρχιπραξικοπηματίες.

21/4/2002: Ανήμερα του πραξικοπήματος, στο κανάλι του ΛΑΟΣ, ο Παττακός εξηγεί τα της «Επαναστάσεως και ο (τότε) αρχηγός του Γεωργιάδη, επαυξάνει…

ε) Ο Γεωργιάδης ήταν επιφανές στέλεχος του ΛΑΟΣ. Από την άλλη ο ΛΑΟΣ είναι το κόμμα που διά του αρχηγού του, του Καρατζαφέρη, καλούσε τις κάμερες ανήμερα της 28ης Οκτώβρη του 2011 να τον απαθανατίσουν κατά την επίσκεψή του στο σπίτι του φασίστα δικτάτορα Μεταξά, όπου απέδιδε τιμές στον μεγάλο… «πατριώτη». Στον ίδιο «πατριώτη» προς τον οποίο αποδίδει τιμές η «Χρυσή Αυγή». Επίσης το ΛΑΟΣ είναι το κόμμα που, εν χορδαίς και οργάνοις, σε αίθουσα των γραφείων του, προς τιμήν του αρχιφασίστα αρχηγού των «Χιτών», είχε δώσει την ονομασία «Γρίβας». Όταν το ΛΑΟΣ «τιμούσε» δια του Γρίβα τους «Χίτες», δηλαδή τους προδότες, τους δοσίλογους, τους δολοφόνους φασίστες και συνεργάτες των Γερμανών επί Κατοχής, ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης ήταν εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ…

*

Κατόπιν όλων αυτών είναι προφανή τρία πράγματα:

Πρώτον, ότι ο Γεωργιάδης, ως πωλητής … «ιστορικών» βιβλίων, δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με το ιστορικό γεγονός ότι οι κομμουνιστές τέθηκαν επικεφαλής του μετώπου που τσάκισε τον μαύρο ολοκληρωτισμό με τον οποίο ο ίδιος σαλιαρίζει.

Δεύτερον, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Μπαλτάκος (αυτός είναι που τις μέρες του «μαύρου» στην ΕΡΤ απειλούσε, σύμφωνα με τον Τύπο, ότι «το σενάριο της συγκυβέρνησης της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά υπαρκτό»;…) και οι λοιποί, ας μην γελοιοποιούνται περισσότερο παριστάνοντας τους… κυνηγημένους επειδή «διατύπωσαν τις απόψεις τους»! Το δικαίωμά τους να είναι αντικομμουνιστές και να το δηλώνουν το έχουν κατοχυρώσει από πολύ παλιά στο σύστημα που υπηρετούν: Από την εποχή που οι πολιτικοί τους «Πυγμαλίωνες» ασκούσαν το αντίστοιχο δικό τους «δικαίωμα» μέχρι του σημείου των εκτελέσεων, των στρατοδικείων και των ξερονησιών!

Τρίτον, ως πολιτικός που θαυμάζει προγενέστερους «Διγενήδες», σαν αυτούς που επιτέλεσαν το «δημοκρατικό» τους έργο κατά του «κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού» βάζοντας τα δέντρα να ψηφίζουν, ο Γεωργιάδης και οι συν αυτώ δεν έχουν απλώς το δικαίωμα να λένε ότι «σιχαίνονται τους κομμουνιστές». Στην περίπτωσή τους, ως συνεχιστές του καθεστώτος που παλιότερα έχτιζε «Παρθενώνες στη Μακρόνησο» και τώρα αποδεκατίζει το λαό λέγοντας ότι τον «σώζει» (!), το να είναι κανείς χυδαίος αντικομμουνιστής και να το δηλώνει, είναι υποχρέωση. Είναι καθήκον!

Αλλά, ταυτόχρονα, είναι και προσφορά. Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι τι πραγματικά σημαίνει «αντικομμουνισμός». Πόση μαυρίλα, πόση παραχάραξη, πόση πλαστογραφία, πόσο θράσος και πόσος ολοκληρωτισμός κρύβεται από πίσω του.

Γιατί - και εν κατακλείδι: Ο αντικομμουνισμός καμία σχέση δεν έχει με την έννοια της πολιτικής διαπάλης. Ισοδυναμεί με προανάκρουσμα «αστυνόμευσης» της πολιτικής ζωής και ποινικοποίησης της διεκδίκησης του λαϊκού δίκιου. Ιστορικά, δε, έχει αποδειχτεί και μάλιστα περίτρανα: Ο αντικομμουνισμός ισοδυναμεί όχι απλώς με καμπανάκι, αλλά με συναγερμό για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και πολιτικών ελευθεριών σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Η φαλκίδευσή τους, την οποία προωθούν οι αντικομμουνιστές, ο αυταρχισμός, ιδεολογικός και κατασταλτικός, που πηγαίνει πάντα χέρι – χέρι με την ένταση των μέτρων λαϊκού εξανδραποδισμού, ποτέ δεν αφορούσε μόνο στους κομμουνιστές. Στόχευε και στοχεύει, πάντα, ολόκληρη την κοινωνία.

ΤΡΑΣΤ ΓΑΡΓΑΛΑΤΑ Α.Ε. η ΜΙΚΡΗ ΟΛΛΑΝΔΕΖΑ…

Στα βαθειά νερά της πολιτικής μπαίνει το Ποτάμι, δηλαδή ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης (διότι ο κ. Δήμου φέρεται να κρατάει κάποιες αποστάσεις,δυσαρεστημένος γαρ - περίεργον! διότι ο κ. Δήμου σπανίως είναι…

δυσαρεστημένος από κάτι κι ουδέποτε ξινός, αλλά πάντα προσηνής κι ευπροσήγορος!). Διαπίστωσε λοιπόν ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης ότι «η Κύπρος πηγαίνει καλά!». Πολύ εύστοχη

by…Στάθης 

παρατήρηση, δεδομένου ότι με 16 δισ. ΑΕΠ (όλο κι όλο) η Κύπρος, διαθέτει τη φερώνυμη τράπεζα (τη μόνη που της απέμεινε) προς την οποίαν οι καθυστερούμενες οφειλές ανέρχονται στα 19 δισ.! Μια χαρά πάει, ή μάλλον την πάνε την Κύπρο!

Στα ίδια βαθειά νερά όχι της πολιτικής, αλλά της πολιτικής ανάλυσηςκινείται όπως πάντα ο κ. Πρετεντέρης. Ο οποίος, εις ό,τι αφορά το πρόβλημα του γάλατος, αντιπαρέβαλλε τους τρεισήμισι χιλιάδες αγελαδοτρόφους με τα δέκα εκατομμύρια των καταναλωτών, λέγοντας ότι δεν μπορεί το συμφέρον των πρώτων να υπερέχει του συμφέροντος των δεύτερων, αναγκάζοντας ούτω πώςδέκα εκατομμύρια Ελληνες να πληρώνουν το τρίτο ακριβότερο γάλα στην Ευρώπη! Απ’ ό,τι φαίνεται (ως φαίνεται) ότι έχει καταλάβει ο αναλυτής, την τιμή του γάλατοςστην Ελλάδα (και στον κόσμο) τη διαμορφώνουν οι… αγελαδοτρόφοι!!!

Κατόπιν τούτου , Μαρξ, Κέυνς και Γκαλμπραίηθ σχίζουν τα πτυχία τους, πίνουν το γάλα τους και πάνε για επανεκπαίδευση στην ΤΡΑΣΤ ΓΑΡΓΑΛΑΤΑ Α.Ε. η ΜΙΚΡΗ ΟΛΛΑΝΔΕΖΑ.

Μεγάλες προόδους η επιστήμη στις μέρες μας.

Στα πολύ βαθειά νερά την πολιτικής (στον πυθμένα) και ο κ. Φώτης Κουβέλης: «Ορισμένοι θα ήθελαν τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ εκτός πολιτικού παιχνιδιού» παραπονείται (μιλώντας στο τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του) στονεαυτό του ο κ. Κουβέλης. Fortuna vitrea est, η τύχη είναι σαν το γυαλί, tum cum splendet frangitur, εκεί που λαμποκοπάει, σπάει! όπως θα έλεγε και ο κ.Καρατζαφέρης.

Ουπς! Συγγνώμη που διακόπτω τη ροή του προγράμματός μας, αλλά θέλει να κάνει μια παρέμβαση επί προσωπικού ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Κασσής!

Σας ακούμε!

«Βασανίζομαι, υποφέρω! Βασανίζομαι, υποφέρω!». Σας ακούσαμε! Ευχαριστούμε!

Ο εν λόγω βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, καθώς και… ομογάλακτοι βουλευτές απ’ το μαντρί της Ν.Δ., όπως ο κ. Τζαμτζής, αρνούνται να υποστηρίξουν με την ψήφο τους τις άτιμες πολιτικές της Τρόικας και της κυβέρνησής τους για το γάλα! Με αποτέλεσμα,

όπως κάποτε κινδύνευε η κυβέρνηση Ανδρέα να πέσει για ένακωλόσπιτο, να κινδυνεύει τώρα η κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου να πέσει για ένακωλόγαλα! Μεγάλο το δίκιο τους, Μπορεί με την ψήφο τους να υποσιτίζονται500.000 παιδιά, αλλά δεν πρέπει να τους λείψει το γάλα, μπορεί 3 στα 10 ελληνικά νοικοκυριά να πεινάνε, αλλά το γάλα πρέπει να το πληρώνουν δέκα λεπτάφθηνότερο,

μπορεί για αυτά τα δέκα λεπτά ένας κλάδος παραγωγής, μάλιστα πρωτογενούς, να τιναχθεί στον αέρα, μπορεί ως εκ τούτου χιλιάδες νέοι άνεργοινα προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες, αλλά το γάλα δεν πρέπει να λείψει απ’ τους μη έχοντες να το αγοράσουν, τους χρεωκοπημένους και τους φτωχούς.

Μπορεί αυτή η συμμορία των ανδρεικέλων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να σας έχουν λυσσάξει στους φόρους, μπορεί να ψήφιζαν λυσσασμένα όλα τα μέτρα που έκαναν τη ζωή των Ελλήνων αβίωτη, αλλά, όλα κι όλα, για το γάλα θα δείξουνχαρακτήρα!!!

Τον αισχρό χαρακτήρα εκείνων που κοκορεύονται κι ύστερα ξαναμπαίνουν στο κοπάδι και ψηφίζουν κατά συνείδησιν κοπαδίτη, ουραγού, υπομείονα και ξεφτελισμένου. Για το γάλα, ρε γαμώτο! Σου αρπάζω το σπίτι, σου κάνω τη ζωή νταλκά και τη δουλειά χαλκά, αλλά για το γάλα, όλα κι όλα και nopasaran! Ζήτω ο Τόμσεν, ζήτω η Μέρκελ, ζήτω κι ο Τζαμτζής! Σου μειώνει 30-40% το εισόδημα ο Σαμαράς, σου αυξάνει εφτά φορές τη φορολόγηση ακινήτων, σου μονιμοποιεί τα χαράτσια επ’ αόριστον κι ύστερα σου δίνει ένα φιλεύσπλαχνοεπίδομα κάποιων ψιλών εφ’ άπαξ - να ’σαι κι ευχαριστημένος, ο Θεός μήνες να σου κόβει και να του δίνει μέρες. Ως τις εκλογές. Σαν να δίνει

ο βιαστής στο θύμα του ένα περμπουάρ και να ’ναι κι ευχαριστημένο το αγνώμον θύμα. Ενα περμπουάρ, μωρό μου, για να γίνει μια νέα αρχή στη σχέση μας. Αλλωστε, εσύ φταις, μαζί τα φάγαμε, τα ήθελε ο κώλος σου. Αυτήν την υψηλού ήθους πολιτική ακολουθεί η κυβέρνηση, αυτό ονομάζει «έναν τόνο αισιοδοξίας», για να καταλάβει η κοινωνία ότι ώς εδώ ήταν τα βάσανά μας, ότι τρίτο μνημόνιο δεν υπάρχει, ότι δεν έρχεται η ενοικιαζόμενη εργασία, ότι δεν θα φάνε οι Γερμανοί την Εθνική Τράπεζα,

ότι δεν θα έρθουν νέα μέτρα, λες και όσα έως τώρα έχουν ληφθεί δεν τασυνεπάγονται. Αυτός είναι

«ο εκτσογλανισμός της πολιτικής ζωής», που έλεγε ο κ. Βενιζέλος για τον κ. Τσίπρα, κρίνοντας εξ ιδίων ο Μπενύτο, τα αλλότρια. Αυτή η υποκρισία, να μιλάει δέκα μέρες τώρα η χώρα για μιας δεκάρας γάλα κι ένα γλίσχρο επίδομα, ενώ της έχουν βουτήξει τον Ολυμπο και της έχουν ξεσχίσει την Ακρόπολη. Διυλίζει

η προπαγάνδα τον κώνωπα και μας χώνει στο μάτι τον ελέφαντα, τον κροκόδειλο κι ένα σύνταγμα αράχνες ταραντούλα - τέλεια!

Αλλά το πιο τέλειο είναι άλλο. Κατά την ιερή έξοδο του Μεσολογγίου, κάποια στιγμή, στη μέση της κολόνας που έβγαινε, κάποιοι (φοβήθηκαν; ή βαλτοί;) άρχισαν να φωνάζουν: πίσω, πίσω! Κι έγινε η έξοδος μαλλιά κουβάρια, χαλάσθηκαν πολλές ψυχές απ’ το επαναστατημένο καρκατσουλιό, αλλά δεν χαλάστηκε η ψυχή του αγώνα. Δυνάμωσε…

paganeli

Πού το πάνε το ΚΚΕ;

Δειλά – δειλά στην αρχή, με επιμονή στη συνέχεια και με την τακτική τουλέγε – λέγε κάτι θα μείνει, το ΚΚΕ έφτασε να πείσει τη μισή εκλογική του βάση (φέρνοντας το ποσοστό του απ’ το 8,5% στο 4,5%) ότι Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ κινούνται στον ίδιο παρονομαστή, ότι αποτελούν το νέο…δίπολο που αντικατέστησε το προηγούμενο δίπολο Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ

by…Στάθης 

Η «γραμμή» αυτή δεν φαίνεται να περπατάει. Σκοντάφτει πάνω στη λογική και στην πραγματικότητα (αλλά και στη στρατηγική, τις τακτικές, την ιστορία και τη θεωρία του κομμουνιστικού κινήματος). Αν πιστέψει κανείς τις δημοσκοπήσεις, η παλιννόστηση ψηφοφόρων στην οποίαν ελπίζει η ηγεσία του ΚΚΕπροκαταλαμβάνοντας όχι μόνον την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά καικαταλογίζοντας στην προσπάθειά του δολιότητα, φαίνεται επίσης να μην τελεσφορεί, η επιρροή του κόμματος κινείται γύρω από ένα επισφαλές 6%. Αν μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ φθάσει με ρεύμα στις επόμενες εκλογές, πολλοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ, αλλά και αρκετοί κομμουνιστές θα προτιμήσουν να λάβουν μέρος σε ένα εγχείρημα που αφορά στην ίδια μας τη ζωή και τη σωτηρία της χώρας απ’ το κακό που έχει γίνει και το ακόμα χειρότερο κακό που την περιμένει, απ’ το να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Διότι εκτός απ’ τον αγώνα μέσα απ’ τα σωματεία, αρχίζει να φαίνεται και η δυνατότης του αγώνα μέσα απ’ τα υπουργεία.

Η επιχειρηματολογία του ΚΚΕ μπορεί να σκορπά ανησυχία, απογοήτευση, ακόμα κι απελπισία (περισσότερο σε ορισμένους αριστερούς παρά σε οποιονδήποτε άλλον), μπορεί να φρενάρει τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ (στα τηλεοπτικά πάνελ τα στελέχη του ΚΚΕ δεν κάνουν καν διμέτωπο αγώνα κατά της δεξιάς και της υπόλοιπης αριστεράς, αλλά κυρίως μονομέτωπο κατά του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά δεν πείθει. Μέσα στη γενίκευση ότι για όλα φταίει ο καπιταλισμός κι αν δεν ανατραπεί, χαΐρι δεν βλέπουμε, χάνεται η μπάλα της συγκυρίας και ο στρατηγικόςστόχος (σοσιαλισμός) υποκαθιστά την πολιτική (ακόμα και προς την επίτευξη αυτού του στόχου). Ομως περί αυτών μιαν άλλη στιγμή. Το ενδιαφέρον και πάρα πολύ ανησυχητικό

είναι ότι το ΚΚΕ, ή μάλλον η ηγεσία του, έκανε ένα ακόμα βήμα στον δρόμο που έχει πάρει βάζοντας πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ στον ίδιο παρονομαστή με τη Χρυσή Αυγή και το Ποτάμι. Βήμα αποτρόπαιο. Είπε ο κ. Κουτσούμπας σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής (23 ΙΙΙ): «Μια τυφλή οργή

μπορεί ευκαιριακά να πριμοδοτήσει και αντιδραστικά σχήματα, όπως οι εγκληματίες ναζιστές της Χρυσής Αυγής, μπορεί να πλέει σε «θολά ποτάμια», μπορεί να στεγάζεται σε καιροσκόπους και τυχοδιώκτες της «κυβερνώσας Αριστεράς» ή σε σχήματα διαχείρισης που μοιράζουν φρούδες ελπίδες για καλύτερη διαχείρηση (…)».

Το πράγμα χοντραίνει. Αν η Ν.Δ. με τη θεωρία των δύο άκρων έβαζε στον ίδιο ντορβά την Αριστερά με τη Χρυσή Αυγή, τώρα ο κ. Κουτσούμπας «αναβαθμίζει» τη θεωρία των δύο πόλων (Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ) σε ένα ακόμα χειρότερο κατασκεύασμα όπου Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ μπαίνουν στον ίδιο παρονομαστή, αυτόν που «πριμοδοτεί η τυφλή οργή».

Αν αυτή είναι ταξική ανάλυση, τότε όντως το μόνον που έχει απομείνει στην ηγεσία του ΚΚΕ για να επιβάλλει αυτή τη γραμμή στο κόμμα της εργατικής τάξης, είναι η φάλαγγα των υβριστών που έχει εκπαιδεύσει για να κακοποιούν με συκοφαντίες και χλευασμούς όποιους κριτικάρουν τις πολιτικές της επιλογές.

Αν ως τώρα, το ερώτημα για ένα μεγάλο μέρος του κόσμου της Αριστεράς ήταν «που το πάει το ΚΚΕ», το ερώτημα γίνεται «που το πάνε το ΚΚΕ». Και το ερώτημα αυτό θα είχε μόνον ενδοαριστερή αξία σε άλλους καιρούς, τώρα όμως, που οι τύχες των λαϊκών ανθρώπων (όλων, δεξιών κι αριστερών) κρέμονται από λεπτές κλωστές που συν τω χρόνω γίνονται αγχόνες, τα ερωτήματα αυτά αποκτούν διαστάσεις ζωής ή θανάτου.

Ενα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού που υπερβαίνει κατά πολύ την επιρροή και την εμβέλεια όλων των κομμάτων της Αριστεράς, έχει στραφεί σ’ αυτήν την ιστορική συγκυρία στον ΣΥΡΙΖΑ με την προσδοκία ότι μπορεί να ανακόψει την καταστροφή και να ανατάξει την πορεία της χώρας προς μια άλλη κατεύθυνση, πιο ανθρώπινη.

Το μέρος του λαού που τρέφει αυτήν την ελπίδα, μπορεί να μην θέλει ούτε να ξέρει, ούτε να ενδιαφέρεται για τον σοσιαλισμό. Οπως και πολλοί αριστεροί ή κομμουνιστές που ενδιαφέρονται για τον σοσιαλισμό, μπορεί να πιστεύουν ότι μέσα απ’ τον αγώνα για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, κάνουν ένα βήμα και προς τον σοσιαλισμό, ότι ανοίγουν έναν δρόμο. Το ΚΚΕ μπορεί να

μην πιστεύει τίποτα απ’ όλα αυτά και να νομίζει ότι ο στρατηγικός του στόχος για τον σοσιαλισμό μπορεί να υποκαθιστά κάθε πολιτική για κάθε ενδιάμεσο στάδιο – δικαίωμά του. Εκείνο που υπερβαίνει κάθε ηθική σ’ αυτήν την πολιτική στάση του ΚΚΕ είναι να κάνει διαρκή δίκη προθέσεων στον ΣΥΡΙΖΑ, και να τονσυκοφαντεί διαρκώς για δολιότητα, μάλιστα με μια εμπάθεια που αγγίζει τα όρια της ψύχωσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τον σχηματισμό, ακόμα κι αν πάρει ο ίδιος την αυτοδυναμία, μιας ευρύτερης κυβέρνησης κοινωνικής, λαϊκής κι εθνικής σωτηρίας. Το ΚΚΕ προτείνει τον σοσιαλισμό, λέγοντας ότι οποιαδήποτε προσπάθεια για οποιαδήποτε λύση  στο πλαίσιο του συστήματος, είναι ατελέσφορη και αδύνατη. Πρόκειται για δύο διακριτές και διαφορετικές πολιτικές. Οι ρίζες των οποίων χάνονται στα «βάθη» της ιστορίας του κομμουνιστικού κι εργατικού κινήματος. Δεν είναι της παρούσης να επεκταθούμε – κάποια άλλη στιγμή. Αν το κάναμε τώρα, θα διακινδυνεύαμε τη θυμηδία (ή και την οργή) εκείνων που «καίγεται το σπίτι τους», κι εμείς δεν τρέχουμε να τους βοηθήσουμε, παρά μόνο στέκουμε στην άκρη εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους το σπίτι τους επέπρωτο να καεί.

Είναι αλήθεια ότι οι αριστεροί, οι κομμουνιστές, όταν συζητούν μεταξύ τους τέτοια θέματα, τα συζητούν με πάθος κι ενίοτε με οξύτητα. Απ’ αυτό το σημείο όμως έως την εμπάθεια που φθάνει να τσουβαλιάζει από πλευράς ηγεσίας του ΚΚΕ τονΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή ως απότοκα των «αγανακτισμένων» η απόσταση είναι πολύ μεγάλη. Και φθάνει απέναντι. Σ’ αυτά που προπαγανδίζουν τα μέσα ενημέρωσης του καθεστώτος, καθώς και τα κόμματα του δικομματικού μονοκομματισμού.

Ποιον βοηθάει αυτό; Ποιος ωφελείται απ’ αυτό; Ποιος ωφελείται απ’ τονδισταγμό του λαού (αν εν τέλει ο δισταγμός επικρατήσει) να δοκιμάσει ο ίδιος να διαμορφώσει την τύχη του;

Το Έπος της Κατσαρίδας

Τον Ιούνιο του 1987, ξέσπασε στην Ελλάδα ο Πόλεμος της Κατσαρίδας. Σύμφωνα με φιλοκυβερνητική εφημερίδα, εκατομμύρια κατσαρίδες από την Τουρκία πέρασαν ταυτόχρονα τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο ή έκαναν απόβαση στα ελληνικά νησιά από κότερα.

Το δημοσίευμα υποστήριζε πως οι κατσαρίδες είχαν σταλεί από την τουρκική κυβέρνηση και κατονόμαζε ως υπεύθυνο για την εισβολή των κατσαρίδων στην Ελλάδα τον Τούρκο πρωθυπουργό Οσμάν Τσιμπουκλού.

Ο Τσιμπουκλού αρνήθηκε τις κατηγορίες και η τουρκική πλευρά διέψευσε την είδηση, κάνοντας πολλά ειρωνικά σχόλια για τους Έλληνες δημοσιογράφους.

Η διάψευση των Τούρκων δεν καθησύχασε καθόλου τους Έλληνες. Αν και η κυβέρνηση έμοιαζε να τα έχει χαμένα και να μην ξέρει τι θέση να πάρει, όλες οι ελληνικές εφημερίδες είχαν εκτενή αφιερώματα στις τουρκάλες κατσαρίδες που εισέβαλαν στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, οι τουρκάλες κατσαρίδες είχαν σκοπό να φτάσουν στην Αθήνα και να πλήξουν με επικίνδυνες ασθένειες –όπως ο τύφος- τους κατοίκους της πρωτεύουσας.
Οι Αθηναίοι πανικοβλήθηκαν και κλείστηκαν στα σπίτια τους-αφού, βέβαια, άδειασαν πρώτα τα ράφια των σούπερ μάρκετ μέσα σε ελάχιστες ώρες-, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που έφυγαν για τα νησιά του Ιονίου και την Δυτική Ελλάδα, όπου θεωρούσαν πως θα είναι ασφαλείς.

Μια εφημερίδα έγραψε πως μόνο οι δικές μας κατσαρίδες μπορούν να αντιμετωπίσουν τις τουρκάλες κατσαρίδες, και επικαλέστηκε την άποψη ενός άγνωστου Έλληνα επιστήμονα από τη Βοστώνη, ο οποίος υποστήριζε πως, αν οι Έλληνες ψεκάσουν για να εξολοθρεύσουν τις τουρκάλες κατσαρίδες, θα σκοτώσουν τις ελληνίδες κατσαρίδες, και μετά οι τουρκάλες –που έχουν ανοσία στα κατσαριδοκτόνα- θα κυριεύσουν όλη την Ελλάδα και θα σκορπίσουν τον όλεθρο.

Την ημέρα που οι εφημερίδες έγραψαν πως οι τουρκάλες κατσαρίδες είχαν φτάσει πια στην Αθήνα –από την ξηρά αλλά και από την θάλασσα γιατί ήταν δεινές κολυμβήτριες-, οι δρόμοι της Αθήνας ήταν πιο έρημοι και από την ημέρα που μπήκαν στην πόλη οι Γερμανοί.
Πολλές εφημερίδες ανέφεραν πως οι αθηναίες κατσαρίδες μάχονταν λυσσαλέα για να μην πέσει η Αθήνα στα χέρια των κατσαρίδων-εισβολέων.

Οι Αθηναίοι ήξεραν πως κάτω από τα πόδια τους γινόταν ένας αδυσώπητος πόλεμος τον οποίο δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν. Μέσα σε αποχετεύσεις, φρεάτια, υπόγεια και βόθρους, οι ηρωικές κατσαρίδες της Αθήνας έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα, για να σώσουν την χώρα από τις τουρκάλες κατσαρίδες.

Όταν μια εφημερίδα έγραψε πως μια ελληνίδα κατσαρίδα κατάφερε να σκοτώσει μόνη της τρεις χιλιάδες τουρκάλες κατσαρίδες σε ένα βόθρο στο Αιγάλεω, οι καμπάνες της Αθήνας χτύπησαν χαρμόσυνα και πολλοί Αθηναίοι έβαλαν ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια.

Οι γιαγιάδες προσεύχονταν για την ηρωική ελληνίδα κατσαρίδα που όρθωσε το ανάστημά της απέναντι στις κατσαρίδες της Τουρκίας και διατράνωσε την αγάπη των Ελλήνων για ελευθερία, αψηφώντας την κολοσσιαία υπεροπλία των αντιπάλων κατσαρίδων και σφραγίζοντας με ανεξίτηλη δόξα την Ιστορία του Έθνους μας.

Την επόμενη ημέρα, όλες οι εφημερίδες είχαν φωτογραφία της ηρωικής κατσαρίδας. Βέβαια, η κατσαρίδα ήταν διαφορετική σε κάθε εφημερίδα αλλά αυτό δεν εμπόδισε πολλούς Αθηναίους να κόβουν τις φωτογραφίες της κατσαρίδας, να τις κορνιζάρουν και να τις κρεμάνε στον τοίχο δίπλα σε ένδοξους προγόνους.

Μια εφημερίδα είχε την κατσαρίδα βαμμένη στα χρώματα της ελληνικής σημαίας, ενώ υπογράμμιζε τη σεμνότητα της ηρωικής κατσαρίδας που δεν θέλησε να πει ούτε μια λέξη για τον άθλο της.
Το Έπος της Κατσαρίδας γέμισε με περηφάνια τους Έλληνες αλλά το ενδιαφέρον τους ατόνησε όταν μια άλλη είδηση άρχισε να κάνει το γύρο της χώρας από στόμα σε στόμα: Σύμφωνα με την κουνιάδα μιας κομμώτριας που δούλευε ως νοσοκόμα σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας, γνωστή τραγουδίστρια είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο από τον εραστή της, ο οποίος της είχε σφηνώσει στον πρωκτό έναν νάνο που δεν έβγαινε με τίποτα.

Ενώ οι Έλληνες αποθέωναν τις ηρωικές κατσαρίδες της χώρας μας, ο Πέτρος Νταγλαράς είχε φροντίσει να κλείσει τα μάτια στη λαθρεμπορία χιλιάδων τόνων ναυτιλιακού πετρελαίου και τη μεταφορά μεγάλης ποσότητας κοκαΐνης με πλοίο, αποκομίζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές. Έκτοτε, ο Πέτρος δεν σκότωσε ξανά κατσαρίδα.

(Το κείμενο γράφτηκε για το τεύχος του Unfollow που θα είναι στα περίπτερα μέχρι το τέλος του μήνα. Είναι απόσπασμα από μια ιστορία που έγραφα σε συνέχειες.)
pitsirikos

Αξιοπρέπεια

Τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας και δυο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, η ησυχία που επικρατεί είναι αξιοσημείωτη. Οι άνθρωποι δεν μιλάνε όταν σκέπτονται. Οπότε, θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει πως αυτή την εποχή οι Έλληνες σκέπτονται. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ.

Προσπερνάω τις πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις –γκώσαμε πια- και σκέφτομαι πως σήμερα όλοι μας γνωρίζουμε τι έχει συμβεί στη χώρα μας και τι συμβαίνει τώρα στην χώρα μας.

Τι συμβαίνει στη χώρα μας και στις ζωές μας. Και ποιοι είναι οι υπεύθυνοι γι’ αυτό.
Από δω και πέρα, είναι θέμα αξιοπρέπειας.

Καταλαβαίνω πως, για να φτάσει η χώρα στη σημερινή της κατάσταση, πολλοί Έλληνες την είχαν εντελώς χεσμένη την αξιοπρέπειά τους.

Οι εθνικές εκλογές του 2012 απέδειξαν πως πολλοί Έλληνες συνέχιζαν να την έχουν χεσμένη την αξιοπρέπειά τους.

Στις ευρωεκλογές θα μετρηθούμε ξανά.

Μη γελιέστε, δεν είναι οικονομικό πια το θέμα.

Είναι θέμα αξιοπρέπειας.

Μόνο.

pitsirikos

Η κυρία και το τσογλάνι !!!

Μετά τον Ευάγγελο Βενιζέλο που είχε κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ πως καλλιεργεί τον «εκτσογλανισμό» της κοινωνίας, η Λιάνα Κανέλλη -με αφορμή ένα ντοκιμαντέρ και κάτι που κατάλαβε μόνο η ίδια- χαρακτήρισε «τσογλάνι» τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό συνέβη στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη, τον οποίο η κυρία Κανέλλη εκτιμά επειδή…

είναι πολύ κύριος.

by…pitsirikos

Όταν το 2007 ήταν φανερό πως ο Αλέξης Τσίπρας επρόκειτο να εκλεγεί στην προεδρία του Συνασπισμού, η Λιάνα Κανέλλη τον είχε χαρακτηρίσει ως «μια πολύ trendy επιλογή σε ένα emo κόμμα».

Ο άλλος υποψήφιος για την προεδρία του Συνασπισμού ήταν ο Φώτης Κουβέλης, του οποίου την υποψηφιότητα η Λιάνα Κανέλλη είχε χαρακτηρίσει «βαθύτατα δημοκρατική και πολιτισμένη».

Το πόσο βαθύτατα δημοκρατικός και πολιτισμένος ήταν ο Φώτης Κουβέλης το διαπιστώσαμε μετά τις εκλογές του 2012.

Πάντως, είναι πολύ τιμητικό για τον Αλέξη Τσίπρα το γεγονός ότι η Λιάνα Κανέλλη τον αναβάθμισε από trendy σε τσογλάνι.

Το επόμενο βήμα είναι να γίνει πρωθυπουργός.

(Όταν η Λιάνα Κανέλλη είχε χαρακτηρίσει τον Αλέξη Τσίπρα «μια πολύ trendy επιλογή σε ένα emo κόμμα», είχα γράψει πως η Λιάνα Κανέλλη είναι «μια επιλογή λογοδιάρροιας σε ένα κόμμα που έχει γλωσσοδέτη». Βέβαια, η κυρία Κανέλλη είναι έξαλλη με τον Αλέξη Τσίπρα αλλά, για κάποιον άγνωστο λόγο, καταπίνει την γλώσσα της, όταν πρόκειται για τους Έλληνες ολιγάρχες. Κάπως έτσι, το ΚΚΕ κατάντησε γραφικό. Κι ό,τι γίνεται γραφικό, δεν έχει πια ζωή. Δηλαδή, είναι νεκρό.)

(Μεγάλη η λύσσα των πρώην και νυν δημοσιογράφων του Mega με τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό είναι θετικό στοιχείο.)

Κατεδαφίζοντας με ζήλο τη δημόσια Παιδεία !!!

Στις προηγμένες κοινωνίες η απάντηση κάθε φορά είναι περισσότερη γνώση. Στην Ελλάδα των μνημονίων, όμως, ο υπουργός της Παιδείας εργάζεται συστηματικά για τη συρρίκνωση της στα δημόσια σχολεία, oι μαθητές των οποίων αντιμετωπίζονται σαν…

παιδιά ενός κατώτερου θεού

Της Βασιλικής Σιούτη

Η προκλητική συμπεριφορά του υπουργού Παιδείας κορυφώνεται με τα δύο σποτ της καμπάνιας που διεξάγει αυτές τις μέρες, μέσω της οποίας επιχειρεί να παροτρύνει τους μαθητές να μην σπουδάσουν, αλλά να προτιμήσουν να μάθουν κάποια τέχνη, όπως αυτή του ηλεκτρολόγου ή της μοδίστρας.

Φυσικά δεν είναι καθόλου υποτιμητικό να επιλέγει κάποιο παιδί να γίνει ηλεκτρολόγος ή μοδίστρα, εάν αυτό επιθυμεί. Είναι απαράδεκτο όμως, ο υπουργός, που διαλύει τη δημόσια παιδεία βάσει σχεδίου, να παροτρύνει τα παιδιά να μην σπουδάσουν. Κι ας μη γελιόμαστε: στα παιδιά των φτωχότερων στρωμάτων απευθύνονται αυτά τα σποτ και όχι στους μαθητές του Κολεγίου.

Ο κ. Αρβανιτόπουλος είχε προϊδεάσει για την πολιτική που θα ακολουθούσε πριν από μερικούς μήνες, όταν με δημόσια δήλωσή του παρότρυνε και πάλι : «Ας ξεπεράσουμε τα στερεότυπα της Μεταπολίτευσης. Δεν είναι κακό να γίνεις τεχνίτης ή τεχνικός».

Αυτά τα είχε πει ο υπουργός Παιδείας τον περασμένο Δεκέμβριο, μετά από συνεδρίαση της Διυπουργικής Επιτροπής για τον Θεσμό της Μαθητείας, καλώντας τους γονείς να ξεπεράσουν τα στερεότυπα της Μεταπολίτευσης.

Προφανώς για την κυβέρνηση η πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση είναι άλλη μια «εκκρεμότητα» της περιόδου αυτής με την οποία θέλει να ξεμπερδεύει, καθώς η Μεταπολίτευση ταυτίστηκε και με τη διεύρυνση του δικαιώματος στην Παιδεία. Είναι η μόνη περίοδος που στην Ελλάδα είχε τη δυνατότητα τόσο μεγάλος αριθμός παιδιών από φτωχότερα στρώματα να αποκτήσει πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία.

Συμπτωματικά, η στόχευση της κυβέρνησης ταυτίζεται με αυτή των δανειστών, που θέλουν τους σημερινούς μαθητές να είναι το αυριανό φθηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς διεκδικήσεις και δικαιώματα.

Ο κ. Αρβανιτόπουλος, αντί να ενθαρρύνει τους μαθητές να κατακτήσουν τη γνώση, όπως θα όφειλε ένας υπουργός Παιδείας που τιμά το αξίωμα του, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Δυσχεραίνει τη μάθηση στα δημόσια σχολεία και προτρέπει τους μαθητές να μην σπουδάσουν, αλλά να προτιμήσουν να μαθητεύσουν σε μία τέχνη. Οι δηλώσεις του υπουργού για το πώς ονειρεύεται τη μεταμνημονιακή Ελλάδα, παρά το σύνηθες καμουφλάζ, είναι χαρακτηριστικές: «Ο θεσμός της μαθητείας και η αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης είναι ο θεμέλιος λίθος, για την οικοδόμηση της μεταμνημονιακής Ελλάδας. Με την καθιέρωση της μαθητείας σε όλους τους μαθητές των ΕΠΑΛ εξασφαλίζεται απόλυτα η σύνδεση επαγγελματικής εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας που αποτελούσε για τη χώρα μας ζητούμενο δεκαετιών».

Φυσικά, πλην της παρότρυνσης για «επαγγελματική» εκπαίδευση, καμία αναβάθμιση δεν υπάρχει ούτε σε αυτήν, παρά μόνο φραστική, ούτε και καμία σύνδεση με την -έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτη- αγορά εργασίας.

Ο υπουργός Παιδείας είχε επίσης επισημάνει τότε ότι:«Αυτή η μεταρρυθμιστική προσπάθεια για να επιτύχει πρέπει να αγκαλιαστεί από την κοινωνία και να ξεριζώσει της αιτίες της ύφεσης και της κακοδαιμονίας της ελληνικής οικονομίας». Ούτε λίγο, ούτε πολύ, δηλαδή, θεωρεί κακοδαιμονία την επιδίωξη των μαθητών για ανώτατες σπουδές και για να «ξεριζώσει» την αντίληψη αυτή, ετοίμασε και την καμπάνια που προωθεί με τα ανεκδιήγητα σποτ.

Για όλα αυτά ο κ. Αρβανιτόπουλος είχε ξαναμιλήσει πριν από μήνες σε εκδήλωση που οργάνωσε το Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, με θέμα το σύστημα εκπαίδευσης και κατάρτισης στην Ελλάδα και το θεσμό της Μαθητείας. Η εκδήλωση εκείνη είχε ως βασικό ομιλητή τον κ. Thomas Rachel, υφυπουργό Παιδείας και Έρευνας της Γερμανίας.

O κ. Αρβανιτόπουλος στην ομιλία του τόνισε ότι «Στον κρίσιμο τομέα της παιδείας, από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων μας, επισημάναμε την ανάγκη σχεδιασμού της μάθησης του μέλλοντος. Δεσμευτήκαμε για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θεραπεύουν παθογένειες ετών» είπε. «Αυτό όμως που όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι συνιστά θεμέλιο λίθο για την μεταμνημονιακή Ελλάδα, είναι ο θεσμός της μαθητείας. Με αυτό τον τρόπο, τροφοδοτούμε την ανάπτυξη, αφού θα υπάρξει εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό και στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα της παραγωγής».

Αυτά φυσικά δεν τα είπε τυχαία ο κ.Αρβανιτόπουλος στο ελληνογερμανικό επιμελητήριο, καθώς αυτή είναι η κατεύθυνση των δανειστών, και κυρίως του Βερολίνου, που δίνεται για την ελληνική παιδεία, η οποία περιγράφεται ξεκάθαρα και μέσα από τις επιμέρους συμφωνίες της ελληνογερμανικής συνεργασίας.

Καθόλου τυχαία δεν είναι και πολιτική που προωθεί η Γερμανία -σε ρόλο αποικιοκράτη- για ίδρυση σχολών τουριστικών και τεχνικών επαγγελμάτων στην Ελλάδα.

Κόβουν τις ξένες γλώσσες στα δημόσια σχολεία

Την κατεδάφιση της «δημόσιας και δωρεάν» παιδείας, την έχει αναλάβει προσωπικά και με ιδιαίτερο ζήλο ο αρμόδιος υπουργός.

Ήδη στα δημόσια σχολεία η παρεχόμενη παιδεία, για την οποία στίβονται για να πληρώνουν μεταξύ άλλων οι φορολογούμενοι, υποβαθμίζεται μέρα με τη μέρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Αρβανιτόπουλος καταργεί στην πράξη, ανεπισήμως όμως (δηλαδή στα μουλωχτά), τη δεύτερη ξένη γλώσσα. Σε πάρα πολλά σχολεία φέτος δεν διορίστηκαν καθόλου καθηγητές Γερμανικών και την ώρα του μαθήματος αυτού τα παιδιά …μοιράζονται σε άλλες τάξεις ή …ζωγραφίζουν. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, μόνο στη Γ’ διεύθυνση της Αθήνας, υπάρχει κενό 300 ωρών γερμανικών την εβδομάδα. Αλλά ακόμα και τα αγγλικά, που είναι η κύρια ξένη γλώσσα, για πολλούς μαθητές, ξεκίνησαν να διδάσκονται στα μέσα της χρονιάς και κατόπιν έντονων διαμαρτυριών από γονείς, αφού το υπουργείο δεν είχε στείλει καθηγητές.

Τα κενά βέβαια στα δημόσια σχολεία είναι πολύ περισσότερα, αφού στη μνημονιακή Ελλάδα το να έχουν καθηγητές για όλα τα μαθήματα στα δημόσια σχολεία, θεωρείται πολυτέλεια για το υπουργείο Παιδείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος δε διορίστηκαν καθόλου αναπληρωτές από τους 11.000 που ήταν πέρσι (ήδη μειωμένοι). Όλες αυτές οι θέσεις δεν καλύφθηκαν. Παρέμειναν στην πλειοψηφία τους κενές. Όμως, για δημόσια σχολεία πρόκειται και κανένας υπουργός Παιδείας δεν εμπιστεύεται τα δικά του παιδιά σε αυτά, όπως φυσικά ούτε ο κ. Αρβανιτόπουλος που έχει φροντίσει το δικό του παιδί να διδάσκεται κανονικά δύο ξένες γλώσσες και να πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο, όπου φυσικά καλύπτονται όλες οι ιδιότητες.

 https://www.youtube.com/watch?v=Uwb9qAs7Vj4

 https://www.youtube.com/watch?v=-Q5N3qe-qK4

 

Ο τέλειος…

     Δεν είναι σίγουρο αν είναι ο χειρότερος,
..είναι όμως σίγουρο ότι είναι ο πιό δόλιος και ο πιό επικίνδυνος οιονεί δωσίλογος από την…

σύσταση του νέου ελληνικού Κράτους ως τις μέρες μας! Κάθε φράση του, κάθε πράξη του, είναι μιά μελετημένη μαχαιριά στην πλάτη της χώρας, της κοινωνίας, των πολιτών.

Από το Ουδέν Σχόλιον

Όλη του η πολιτική καριέρα υπήρξε μία επί τούτου στρατηγικήεξυπηρέτησης μεγάλων (και μικρότερων) ιδιωτικών συμφερόντων, εις βάρος της χώρας και του λαού,
     ..καθώς και υποστήριξης συμφερόντων ξένων χωρών, έναντι της πατρίδας(;) του. Την φυσική του, και όποια πολιτική του ευφυία, την χρησιμοποίησε για το κακό και όχι για το καλό του κοινωνικού συνόλου.
Είναι ένα σπάνιο παράδειγμα συνολικής αλλά και επί μέρους αρνητικής συνεισφοράς στα κοινά και στον τόπο.
Ένας σύγχρονος Αλκιβιάδης, αν και η σύγκριση φαίνεται μάλλον ότι αδικεί τον αρχαίοεκείνον πρόγονο και πολιτικό!
Το πιό πρόσφατο ”κατόρθωμά” του, η δήλωση του, σύμφωνα με την οποία:
 ”Όταν λέμε ότι θα κουρευτεί το χρέος το οποίο κατέχουν οι χώρες-μέλη της ευρωζώνης, αυτό είναι μία κίνηση επιθετική κατά των εκλογικών σωμάτων και των Κοινοβουλίων αυτών των κρατών..”,
     ..θέλει να αποτρέψει προφανώς οποιαδήποτε ενδεχόμενη ”βλάβη” ξένων οικονομιών, και αφήνει την δική μας χώρα και τον δικό μας λαό έκθετο στα τοκογλυφικά συμφέροντα και ορέξεις των κατ’ όνομα μόνον δανειστών, αλλά στην πραγματικότητα επίδοξων κυρίαρχων και κατακτητών!
     Κι ενώ βεβαίως όλες οι πράξεις και οι πρακτικές των χωρών-μελών της ευρωζώνης, απέναντι στην πατρίδας μας είναι άκρως φιλικές!!! 

     Έτσι ακριβώς πορεύτηκε σε όλον του τον πολιτικό βίο, και πορεύεται ακόμα!
     Ο τέλειος εθνικός και κοινωνικός ”Νενέκος”.
Τώρα βέβαια, στην παρούσα συγκυρία, νοιώθοντας ”στον σβέρκο του” καυτήν την ανάσα του Ειδικού Δικαστηρίου,
..φορτσάρει, δίνοντας τον υπέρ πάντων δικό του αγώνα για την πολιτική του επιβίωση(;), και την αποφυγή μοιραίων, πιθανότατα, γι αυτόν δικαστικών περιπετειών,
..και γίνεται έτσι ακόμη πιό αλλοπρόσαλλος,
..πιό απρόβλεπτος, 
..πιό ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ για την χώρα, για την δημοκρατία, για όλους μας!
Ας φυλαχτούμε απ’ τους ”τελευταίους σπασμούς” του πολιτικού Θηρίου!..

Η κυρία και το τσογλάνι

 

Μετά τον Ευάγγελο Βενιζέλο που είχε κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ πως καλλιεργεί τον «εκτσογλανισμό» της κοινωνίας, η Λιάνα Κανέλλη -με αφορμή ένα ντοκιμαντέρ και κάτι που κατάλαβε μόνο η ίδια- χαρακτήρισε «τσογλάνι» τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό συνέβη στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη, τον οποίο η κυρία Κανέλλη εκτιμά επειδή είναι πολύ κύριος.

Όταν το 2007 ήταν φανερό πως ο Αλέξης Τσίπρας επρόκειτο να εκλεγεί στην προεδρία του Συνασπισμού, η Λιάνα Κανέλλη τον είχε χαρακτηρίσει ως «μια πολύ trendy επιλογή σε ένα emo κόμμα».

Ο άλλος υποψήφιος για την προεδρία του Συνασπισμού ήταν ο Φώτης Κουβέλης, του οποίου την υποψηφιότητα η Λιάνα Κανέλλη είχε χαρακτηρίσει «βαθύτατα δημοκρατική και πολιτισμένη».

Το πόσο βαθύτατα δημοκρατικός και πολιτισμένος ήταν ο Φώτης Κουβέλης το διαπιστώσαμε μετά τις εκλογές του 2012.

Πάντως, είναι πολύ τιμητικό για τον Αλέξη Τσίπρα το γεγονός ότι η Λιάνα Κανέλλη τον αναβάθμισε από trendy σε τσογλάνι.

Το επόμενο βήμα είναι να γίνει πρωθυπουργός.

(Όταν η Λιάνα Κανέλλη είχε χαρακτηρίσει τον Αλέξη Τσίπρα «μια πολύ trendy επιλογή σε ένα emo κόμμα», είχα γράψει πως η Λιάνα Κανέλλη είναι «μια επιλογή λογοδιάρροιας σε ένα κόμμα που έχει γλωσσοδέτη». Βέβαια, η κυρία Κανέλλη είναι έξαλλη με τον Αλέξη Τσίπρα αλλά, για κάποιον άγνωστο λόγο, καταπίνει την γλώσσα της, όταν πρόκειται για τους Έλληνες ολιγάρχες. Κάπως έτσι, το ΚΚΕ κατάντησε γραφικό. Κι ό,τι γίνεται γραφικό, δεν έχει πια ζωή. Δηλαδή, είναι νεκρό.)

(Μεγάλη η λύσσα των πρώην και νυν δημοσιογράφων του Mega με τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό είναι θετικό στοιχείο.)

pitsirikos

Η Κανέλλη «εμπλουτίζει» το «κομμουνιστικό» λεξιλόγιο…

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου
"Ρεσάλτο"

Η Λιάνα Κανέλλη, η «κομμουνίστρια» των τηλεοπτικών σώου, ξανακτύπησε:«Εμπλουτίζει» το «κομμουνιστικό» λεξιλόγιο με φράσεις της παρακμασμένης, κοσμοπολίτικης αστικής μποεμαρίας… Πριν από λίγες μέρες είχαμε το playstation!!!

Η βασίλισσα των παιχνιδομηχανών (playstation) κατηγόρησε το ΣΥΡΙΖΑ στο σπορ που αυτή αριστεύει… 

Διαβάστε αναλυτικά εδώ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8447 

Τώρα, στην εκπομπή του Πρετεντέρη (στον καταλληλότερο χώρο) ξεστόμισε ένα άλλο λεκτικό εύρημα, «κομμουνιστικού» κριτικού ήθους και ύφους, εναντίον του Τσίπρα αυτή τη φορά:«τσογλάν μπόι». 

Αφορμή; Το τρέιλερ ενός ντοκιμαντέρ «Στο Νήμα», που σύμφωνα με την Κανέλλη, ο Τσίπρας …γέλασε στο χαστούκι του Κασιδιάρη κ.λπ. 

Βεβαίως, τα ασαφή και μπερδεμένα της Κανέλλη (εμείς τουλάχιστον δεν τα καταλάβαμε) τα αποκρούουν οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ: 


«Η αλήθεια έχει τη δική της δυναμική. Όσο κι αν προσπαθεί κάποιος να την πετσοκόψει ή να την παρερμηνεύσει. Με αυτή την έννοια, αν η κα Κανέλλη επιθυμεί να επιτεθεί στον Αλέξη Τσίπρα, ας βρει άλλους τρόπους να το κάνει. Όχι με το έργο μας. Διότι αυτό που έχει καταγραφεί στο ντοκιμαντέρ ουδεμία σχέση έχει με τους ισχυρισμούς της. Το αντίθετο μάλιστα. 
Η αλήθεια που αφορά το συγκεκριμένο περιστατικό, έχει κατατεθεί δημοσία στο κοινό του 16ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Προσεχώς και στις οθόνες μας…». 

Πιο αναλυτικά ΕΔΩ: 
http://www.enikos.gr/politics/223212,H_apanthsh_twn_dhmioyrgwn_toy_ntokimante.html 

Η Λιάνα Κανέλλη, λοιπόν, από ένα διαφημιστικό τρέιλερ κατέληξε σε …έξαλλα συμπεράσματα: Κραυγαλέο δείγμα …έξαλλης πολιτικής επιπολαιότητας και ανευθυνότητας, δείγμα τυφλού και υστερικού φανατισμού… 

Συμπεριφορά που δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη νηφαλιότητα της κομμουνιστικής θεωρίας, ούτε με την οργή της επαναστατικής δράσης και πολεμικής… 

Το χειρότερο, ωστόσο, είναι άλλο: Το λεκτικό της. 

Το «τσογλάνι» δεν είναι πολιτική γλώσσα και μάλιστα κομμουνιστική. Είναι η γλώσσα των λούμπεν μποέμ, δηλαδή της νοσηρής εγωπάθειας, είναι η γλώσσα των πολιτικών βυθοκορυμάτων, του αστικού «πολιτικού υπόκοσμου»: Η «γλώσσα» του Πάγκαλου, του Άδωνι και λοιπών που κοσμούν το τοπίο των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ… 

Αυτό το λεκτικό εισάγει η «κομμουνίστρια» της Εκάλης στη γλώσσα της Αριστεράς…

Κοινωνική και φυλετική καταγωγή πρωταγωνιστών της Επανάστασης του ‘21

Οι πιο ισχυρές, και από οικονομικής και από πολιτικής απόψεως οικογένειες, που υπήρχαν στην Ελλάδα και πριν και κατά και μετά την Επανάσταση, ήταν αυτές των Αρβανιτών Κουντουριωτών και Μιαούληδων της Ύδρας. Ο Λάζαρος Κουντουριώτης, πανίσχυρος εφοπλιστής, διέθεσε τα ¾ της περιουσίας του υπέρ του αγώνα και έγινε αυτομάτως ήρωας χωρίς να κάνει τίποτα άλλο. Όμως το ¼ που κράτησε για τον εαυτό του ήταν τόσο μεγάλο σε απόλυτους αριθμούς, που έφτανε και περίσσευε για να ελέγχει τα πράγματα στην Ελλάδα, μετά την Επανάσταση.

Σημειώστε πως ο κυρ-Λάζαρος ήταν κατηγορηματικά κατά της κήρυξης της Επανάστασης. Δεν ήθελε να διακινδυνεύσει την περιουσία του. Όταν, όμως, αυτή εξερράγη θα ήταν αδύνατο πια να πάει με τη μεριά των Τούρκων ή να μείνει ουδέτερος, γιατί και στις δύο περιπτώσεις θα του άρπαζαν την περιουσία οι εξεγερμένοι και λιμοκτονούντες Έλληνες. Κι έτσι, έγινε ήρωας κατά λάθος, όπως τόσοι και τόσοι σ’ αυτόν τόν τόπο.

Αν ο Λάζαρος ήταν ο οικονομικός εγκέφαλος της οικογένειας, ο μικρότερος αδερφός του Γεώργιος ήταν ο πολιτικός εγκέφαλος. Πήρε μέρος σ’ όλα τα πολιτικά συμβούλια και διαβούλια στη διάρκεια της Επανάστασης και μετά απ’ αυτήν, και κατέλαβε πάρα πολύ σημαντικά αξιώματα. Έτσι, οι Αρβανίτες Κουντουριώτηδες ήλεγχαν την κατάσταση απ’ όλες τις μεριές, και ονειρεύονταν τους εαυτούς τους μετά την επανάσταση άρχοντες, όχι μόνο της μικρής Ύδρας αλλά ολόκληρης της Ελλάδας.

Ο επίσης Υδραίος και ομοίως Αρβανίτης, Ανδρέας Μιαούλης ήταν κι αυτός εφοπλιστής πριν την Επανάσταση, κι αυτός μπήκε λίγο ζορισμένα στην Επανάσταση, αλλά όταν μπήκε κι ανέλαβε αρχηγός του ελληνικού στόλου έκανε πράγματα εκπληχτικά, αυτός ο ριψοκίνδυνος ναυτικός, που το πραγματικό του όνομα ήταν Βώκος. Το Μιαούλης είναι παρατσούκλι, προερχόμενο απ’ το τουρκικό εμπορικό πλοίο «Μιαούλ» που αγόρασε απ’ τους Τούρκους. Σημειώστε πως ο Μιαούλης ήξερε καλά τις πειρατικές μεθόδους δράσης, κι αυτό τον βοήθησε πολύ στο να γίνει ο θαλάσσιος κακός δαίμων των Τούρκων σ’ όλη τη διάρκεια της Επανάστασης.

* * * 

  Οι ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης είναι πολλοί. Ωστόσο, τρεις απ’ αυτούς ξεχωρίζουν όχι μόνο για τον ηρωισμό τους αλλά και για το ήθος τους: Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Κωνσταντίνος Κανάρης και ο Δημήτριος Υψηλάντης. Δεν είναι τυχαίο που και οι τρεις στηρίζουν με νύχια και με δόντια, που λέμε, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Τον Ιταλό την καταγωγή Κερκυραίο Καποδίστρια, που το πραγματικό του όνομα είναι Vittori. Τον «ρωσόφιλο» Καποδίστρια, που χρημάτισε υπουργός των εξωτερικών του Τσάρου.

Αλλά και τον βαθειά και ουσιαστικά Έλληνα Καποδίστρια, που κατάλαβε όσο λίγοι πως ο ελληνισμός ή είναι πολιτισμός ή δεν είναι τίποτα, ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια επιμειξιών και μπερδέματος των φυλών στην εκπληχτική χοάνη των λαών που είναι η ανατολική Μεσόγειος.

Ο Καποδίστριας ήταν Έλληνας γιατί γνώριζε όσο λίγοι τον ελληνικό πολιτισμό και γιατί διαμόρφωσε ένα ήθος σύμφωνο με τον ελληνικό πολιτισμό. Πας μη Έλλην βάρβαρος, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Και οι Βάρβαροι αυτή τη δύσκολη εποχή που διαμορφώνεται το ελληνικό κράτος, περισσεύουν.

Πρώτος και καλύτερος, ο «μορφωμένος» Αλ. Μαυροκορδάτος, ένας λυσσασμένος εχθρός και του Υψηλάντη και του Κολοκοτρώνη και του Καποδίστρια. Μάλλον αυτός ρίχνει την ιδέα περί της «γνησιότητος των Ελλήνων», για να πολεμήσει τον Καποδίστρια, τον Υψηλάντη, τον Κολοκοτρώνη, τον Κανάρη. Όλοι αυτοί είναι «αμφιβόλου γνησιότητας» όπως αρχίζουν να λεν δώθε κείθε. Αν και Φαναριώτης, δηλαδή ετερόχθων ο Μαυροκορδάτος, αν και εχθρός και με τους κοτζαμπάσηδες (και με ποιους δεν ήταν εχθρός αυτός ο άνθρωπος) σπάνια συντάσσεται με τους μορφωμένους, κι αυτό έχει σα συνέπεια ο Καποδίστριας να τον παραγκωνίσει τελείως.

Άλλωστε, είναι ο αρχηγός του αγγλόφιλου κόμματος. Και κατά πάσα πιθανότητα οι οπαδοί του δόγματος διαίρει και βασίλευε είναι που σοφίζονται τα περί γνησιότητος των γνησίων Ελλήνων. Οι μαυροκορδακίζοντες κόρακες μισούσαν τον Υψηλάντη, γιατί προερχόταν από μια πανάρχαιη βυζαντινή οικογένεια που υπηρέτησε τον βυζαντινό Αυτοκράτορα, τον Σουλτάνο, τον Τσάρο και που στη διάρκεια των αιώνων ήρθε σε επιμειξία με πολλούς μη Έλληνες.

Μισούσαν τον Κολοκοτρώνη διότι το αρχικό όνομα της ιστορικής οικογένειας των επαγγελματιών πολεμιστών της Πελοποννήσου ήταν Τσεργίνης, που είναι μάλλον σλαβικό. Αργότερα η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων υιοθέτησε το αρβανίτικο όνομα Μπιθεγκούρας, που σημαίνει χοντρόκωλος, και στη συνέχεια μετέφρασε επακριβώς το αρβανίτικο Μπιθεγκούρας σε Κολοκοτρώνης που σημαίνει, ακριβώς, χοντρόκωλος. Ήταν «γνήσιος» Έλληνας ο Κολοκοτρώνης; Γνησιότερος δε θα μπορούσε να υπάρξει, και το αιματολογικό ψάξιμο για τις ρίζες του είναι ενασχόληση για ηλίθιους.

Αμ, ο Ψαριανός Κανάρης, που δεν γνωρίζουμε το πραγματικό του όνομα, και που το επίθετό του ήταν ψευδώνυμο; Και τι είναι οι Ψαριανοί; Ένα συνονθύλευμα Θεσσαλών, Ηπειρωτών, Ευβοέων και άλλων, που κατοίκησαν το έρημο και άγονο νησί μετά την άλωση της Πόλης. Τρέχα γύρευε από πού κρατάει η σκούφια όλων αυτών των κυνηγημένων για χίλιους διαφορετικούς λόγους απ’ τους Τούρκους, που βρήκαν καταφύγιο σ’ αυτό το ηρωικό ξερονήσι.

Από το βιβλίο «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974», Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2010 (3^η έκδοση). 

Βασίλης Ραφαηλίδης

Πηγή: aksioprepeiakantoxh.com

Ο Άδωνις Υπουργός – για λίγες ακόμη παραστάσεις !!!

Τον τελευταίο καιρό ο υπουργός Υγείας δείχνει να στερεύει από εντυπωσιακές ατάκες. Η έμπνευσή του σβήνει και γίνεται όλο και πιο αναμενόμενος στις εμφανίσεις του. Το κοινό κουράστηκε. Η υπερπροβολή άρχισε το ροκάνισμά της και η τηλεόραση έχει

σκληρούς κανόνες.

by…kartesios

Μόλις τα νούμερα τηλεθέασης αρχίσουν να πέφτουν, θα πρέπει να αναζητηθεί κάποιος νέος Άδωνις για να αποχωρεί θυμωμένος και να επιστρέφει μετανιωμένος στις εκπομπές του Παπαδάκη, για να κάνει παρέα στο τηλεκαφενείο του Τράγκα, για να παίζει τον τσατισμένο με διάφορους δημοσιολογούντες που δήθεν τον ανακρίνουν ενώ ουσιαστικά του δίνουν πάσες για να βάζει επικοινωνιακά γκολ.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης μπορεί να έγινε υπουργός, όμως ποτέ δεν έπαψε να είναι showman. Είχε το χάρισμα να δημιουργηθεί πάθη. Άλλοι τον μισούσαν και άλλοι τον λάτρευαν επειδή «επιτέλους ένας δεξιός τα ρίχνει στους αριστερούς». Ελάχιστοι κρίνουν το έργο του, διότι ουσιαστικά δεν παράγει δικό του έργο. Υλοποιεί εντολές και το κάνει άψογα.

Οπότε μπορεί να κριθεί μόνο με την ιδιότητα του τηλεαστέρα και για τον -  o Θεός να τον κάνει -  πολιτικό λόγο που εκφράζει. Εδώ αρχίζει το πρόβλημα, καθώς ο πολιτικός του λόγος τερμάτισε πια την ασυναρτησία και την ακρότητα. Επαναλαμβάνεται, πλέον. Και αυτή είναι η κατάρα κάθε τηλεοπτικού καλλιτέχνη. Η έμπνευση έλαβε τέλος.

Ακόμη κι όταν ωρύεται ότι «Η Ελλάδα χρεoκόπησε οπότε δικαιολογούνται οι απολύσεις,  η ανεργία, η κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος, οι ανασφάλιστοι, η κατάρρευση του ΕΣΥ, το ρήμαγμα των μικρομεσαίων», είναι πανεύκολο να τον αντιμετωπίσεις δείχνοντάς του απλά τον πίνακα των 20 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων και ομίλων στην εποχή της κρίσης. Στους πίνακες αυτούς βρίσκεις τον ΟΠΑΠ που τον πούλησαν σε κάποιον που τον αγόρασε με δανεικά, τα ΕΛΠΕ του Λάτση στον οποίο χαρίζουν και το Ελληνικό, τον ΟΤΕ που τον χάρισαν στους Γερμανούς, τη ΜΟΤΟΡ- ΟΙΛ του Βαρδινογιάννη, τα Jumbo των γνωστών εργασιακών σχέσεων, την Αττική Οδό Α.Ε, την ΕΛΛΑΚΤΩΡ Α.Ε. του Μπόμπολα, την ΙΝΤΡΑΛΟΤ του Κόκκαλη, τον ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ, την COCA – COLA, την OLYMPIA DEVELOPMENT του Γερμανού, τον ΔΙΕΘΝΗ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ των μπαταχτσήδων Γερμανών, ενώ ακολουθούν τράπεζες, τράπεζες και… τράπεζες.

Πώς γίνεται, λοιπόν, σε μία χώρα που χρεοκόπησε να μη χρεοκόπησαν όλοι; Και όχι μόνο να μη χρεοκόπησαν όλοι, αλλά την ώρα που μικρομεσαίοι, μισθωτοί και συνταξιούχοι χάνουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, κάποιοι άλλοι να παρουσιάζουν κέρδη. Άντε καλά, μαζί τα φάγαμε. Πώς γίνεται όμως να μη χρεοκοπήσαμε και όλοι μαζί; Σε αυτό το ερώτημα ο τηλεαστέρας δεν απαντά ή θα απαντήσει με κάποια αρλούμπα. Η οποία όμως θα είναι αναμενόμενη και ως εκ τούτου θα ακολουθήσει χλιαρό χειροκρότημα.

Εντάξει, τώρα δεν αντέχει και σε καμία λογική να γράφω ερωτήματα που αφορούν στον Άδωνη Γεωργιάδη. Απλώς, παρακολουθώντας  την εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου με καλεσμένο τον τηλε-υπουργό πιάστηκε η ψυχή μου βλέποντας ανθρώπους που πήγαν εκεί για να πουν στον υπουργό το προσωπικό τους βάσανο και να του ζητήσουν να παρέμβει! Για αυτά που δικαιούνται και για αυτά που πλήρωναν επί χρόνια.

Ζητούσαν από τον πολυχρονεμένο πασά Άδωνη να τους κάνει χάρη! Κι εκείνος αντί να ντραπεί και να φύγει, υποσχόταν με μεγαλοθυμία ότι θα «κοιτάξει το πρόβλημα», ενώ γνωρίζει πως το «πρόβλημα» είναι ο ίδιος και το άθλιο κράτος που υπηρετεί. Ένα κράτος που εξαθλιώνει τους πολίτες του, εξασφαλίζει υπερκέρδη στους δικούς του και μετατρέπει τις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες σε χάρη!

Παλιά, έξω από τα υπουργεία, τους Δήμους και τις δημόσιες υπηρεσίες έστηναν οι γραμματιζούμενοι τραπεζάκια και επί πληρωμή έγραφαν τις αιτήσεις των αγράμματων πολιτών. Τώρα που τελειώνει για τον Άδωνη Γεωργιάδη η καριέρα του τηλεοπτικού καλεσμένου θα μπορούσε κι αυτός να στήσει ένα τραπεζάκι έξω από το υπουργείο Υγείας και να δέχεται αιτήματα απεγνωσμένων.

Έτσι όπως μας κατάντησε να ζούμε, θα ήταν μια αρκετά κερδοφόρα επιχείρηση. 10 ευρώ το αίτημα. Με τόσα θύματα της κυβερνητικής πολιτικής που ο ίδιος υπηρετεί, μέσα σε λίγους μήνες θα μάζευε αρκετά χρήματα ώστε να μη ζήσει την οικονομική τραγωδία που βιώνουν συνάδελφοί του στους οποίους φέρθηκε σκληρά η τηλεόραση όταν δεν έφερναν πλέον τα απαραίτητα νούμερα.

PAGANELI

❀ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ❀

  

thearkanproject

Μηνιαία politically correct ατζέντα Ελλάδας του 2014

 projector-revolt

Πέμπτη 20 Μαρτίου: Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται!

Παρασκευή 21 Μαρτίου: Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται!

Σάββατο 22 Μαρτίου: Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται!

Κυριακή 23 Μαρτίου: Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται!

Δευτέρα 24 Μαρτίου: Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται!

Τρίτη 25 Μαρτίου: Γιορτάζουμε με στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις, εμβατήρια, και πλαστικές σημαιούλες την άλωση-σφαγή της Τριπολιτσάς και την ένοπλη εξέγερση-επανάσταση του 1821 ενάντια σε κάποιον κατακτητή που μας καταπίεζε και μας εξαθλίωνε. Θαυμάζουμε στους δρόμους της πόλης άρματα που με μια βολή τους μπορούν να σκοτώσουν έως και 200 άτομα και να γκρεμίσουν έως και 2 πολυκατοικίες. Αεροπλάνα που μπορούν να βομβαρδίσουν δύσβατα χωριά και ΟΥΚάδες που παρελαύνουν γαβγίζοντας συνθήματα όπως "Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ" και "Το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι Αλβανέ". Επίσης φωνάζουμε πανηγυρικά, με επαναστατική διάθεση και με εθνική υπερηφάνεια συνθήματα όπως "του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει...", και "καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή..."

Τετάρτη 26 Μαρτίου: Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται!

Πέμπτη 27 Μαρτίου: Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται!

Παρασκευή 28 Μαρτίου: Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται!


[...]
 Η βία μπορεί να είναι και νόμιμη και ηθική και δίκαιη

Σε γνωρίζω από την κόψη του Μπαλτά-κου την τρομερή

Του Κώστα Βαξεβάνη
Το να είσαι δεξιός,αριστερός,κομμουνιστής είναι θέση και άποψη.Το να είσαι αντιδεξιός, αντιαριστερός, αντικομμουνιστής, είναι μισαλλοδοξία.Ο γραμματέας της κυβέρνησης και προσωπικός φίλος του Σαμαρά,δήλωσε πως γεννήθηκε και θα πεθάνει αντικομμουνιστής.Θεωρώ πως ο "αντικομμουνισμός" είναι το μικρότερο από τα ελατώματα που έχει ο γκρίζος Παναγιώτης Μπαλτάκος.
Ο Παναγιώτης Μπαλτάκος,ανήκει στην κατηγορία εκείνη των δεξιών,ή μάλλον των αντιαριστερών,που καθορίζονται από το μίσος για τον αντίπαλο.Ενοχοποιούν τη διαφορετική θέση και είναι ικανοί να ποινικοποιήσουν την άλλη άποψη αν η κοινωνία συνεχίσει να ανέχεται αυτό που συμβαίνει.
Είναι τραγικό,ο άνθρωπος το οποίος έχει την ευθύνη της λειτουργίας της κυβέρνησης,να έχει γίνει γνωστός από τις απόψεις που έχει εκφράσει για τον κομμουνισμό,τη συμπάθεια που έχει δείξει για τη Χρυσή Αυγή και την εκ των προτέρων αθώωση του πρωταγωνιστή ενός σκανδάλου που ερευνά η Δικαιοσύνη,του Εφραίμ. “H Μονή Βατοπεδίου είναι αθώα για οτιδήποτε ποτέ μπορεί κανείς να της προσάψει” δήλωσε σε εκδήλωση ο Τάκης Μπαλτάκος,παρουσία του Εφραίμ.
Χρειάστηκε να πει μόνο μια πρόταση για να γίνει διακριτό πώς ένας πολιτικός και δικηγόρος το επάγγελμα παρουσίασε τόσα πολλά ενοιολογικά,νομικά και αντιδιαλεκτικά λάθη,για να υποστηρίξει ένα σκάνδαλο. Η Μονή Βατοπεδίου είναι αθώα (και ας είναι σε εξέλιξη ποινική διαδικασία), για οτιδήποτε μπορεί κανείς ποτέ να την προσάψει (ακόμη και για ό,τι γίνει στο μέλλον δηλαδή ο κύριος Μπαλτάκος το έχει ξεπλύνει προκαταβολικά).
Ο κύριος Μπαλτάκος έγινε επίσης γνωστός και για τις διαδικασίες που φέρεται να ενεργοποίησε,προκειμένου να προσληφθεί ο γιός του στο Λιμενικό,όπου είχε δώσει εξετάσεις ανεπιτυχώς.
Ο Τάκης Μπαλτάκος όμως φρόντισε να διορίσει και τη σύζυγό στο Υπουργείο Πολιτισμού και στη συνέχεια στη Βουλη.
Δεν γνωρίζω αν ο αντικομμουνισμός του επεκτείνεται ως τη διάθεσή του να στήσει στην Ελλάδα μια νέα Μακρόνησο όπου θα στεγάζει κομμουνιστές,ομοφυλόφιλους ή μετανάστες (το τρίτο μάλλον το έχει κάνει ήδη) αλλά σίγουρα συναντάει τον αντικομμουνισμό της Χρυσής Αυγής την οποία πρόσφατα θεώρησε καλό σύμμαχο για να συγκυβερνήσει η Ν.Δ προκειμένου να μην καταστραφεί η χώρα.
Και προφανώς ως καταστροφή της χώρας θεωρεί να κυβερνήσουν οι αριστεροί ή οι "άλλοι" γενικώς. Αυτή η μετατροπή του "αντικομμουνισμού",του αντί γενικώς σε πατριωτικό καθήκον,δεν είναι άγνωστο φαινόμενο.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς,οι συνεργάτες των Ναζί,οι καταδότες και οι μαυραγορίτες,ντύθηκαν τη στολή του πατριώτη και κυβέρνησαν στην Ελλάδα.Τι ήταν αυτό που έκανε τους ταγματασφαλίτες ξαφνικά πατριώτες;Μα το συμπέρασμα πως αφού ήταν κατά των κομμουνιστών που ήταν αντιπατριώτες,οι ίδιοι ήταν αναμφίβολα πατριώτες.Είχε μικρή σημασία πόσους πραγματικούς πατριώτες είχαν στείλει στο απόσπασμα,πόσους είχαν καταδώσει και πόσους είχαν βασανίσει.Ο αμερικανικός και ο βρετανικός παράγοντας βεβαίως,επειδή ήθελαν συμμάχους κατά του ανατολικού μπλοκ και της πιθανής επικράτησης της αριστεράς στην Ελλάδα,βάφτισαν τον αντικομμουνισμό πατριωτισμό και τον άφησαν να κυβερνά την Ελλάδα.Τους συνέφερε άλλωστε,αφού οι πατριώτες δια της μεθόδου του αντικομμουνισμού,ήταν οι πιο θερμοί οπαδοί της εξάρτησης,αλλά και βολικοί αφού έφτανε απλώς να επεκτείνουν τον “πατριωτισμό” τους ως την προσωπική τους εξυπηρέτηση.
Ο κύριος Μπαλτάκος,συνεχίζει να θεωρεί τον αντικομμουνισμό πατριωτισμό.Ο πατριωτισμός του δεν του απαγορεύει να φροντίσει για την αποκατάσταση του γιού του,με το επιχείρημα φαντάζομαι πως είναι και αυτός καλός πατριώτης άρα χρήσιμος για την Ελλάδα.Σίγουρα πιο χρήσιμος από τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους που δημιουργεί η πολιτική Σαμαρά-Μπαλτάκου.
Μου φαίνεται πως με τη λέξη κομμουνισμός,εννοεί ό,τι δεν περιέχεται στις νοητές αλλά υπαρκτές γραμμές που συνδέουν τη ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή. Το ερώτημα είναι αν το κάνει επειδή η ιδεοληψία του και η πολιτική του σκέψη τον τοποθετούν στη δεκαετία του 50,ή επειδή προτάσσοντας τον αντικομμουνισμό κρύβει το έλλειμα πατριωτισμού.Τον λόγο δηλαδή για τον οποίο καταστρέφεται η χώρα από μία κυβέρνηση της οποίας είναι γραμματέας.
 koutipandoras

Γ. Δελαστίκ: Ψηφοληστής του πεντακοσάρικου!

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Τι μνημόνια, πολιτικές θέσεις και ιδεολογίες! Αυτά είναι παρωχημένα!Ζήτω οι πολιτικές παραδόσεις των ηγετών μας που έρχονται από την… Τουρκοκρατία και μας δείχνουν το μέλλον! Όσο ο Αντώνης Σαμαράςπροσπαθούσε να πείσει τους Έλληνες ότι η «πολιτική Τσολάκογλου» που ακολουθεί ως πρωθυπουργός είναι η σωστή έτρωγε τη χλαπάτσα σύννεφο! Είδε και απόειδε και γύρισε στις ρίζες του: ανακοίνωσε ότι θα μοιράσει από 500 ευρώ σε 1.000.000 ψηφοφόρους , αρχής γενομένης από τους αστυνομικούς και τους στρατιωτικούς!

Τι διάολο, σου λέει, από ένα εκατομμύριο οικογένειες που θα πάρουν ελεημοσύνη τόσο αχάριστοι θα είναι όλοι; Δεν θα μας ψηφίσουν κάνα – δυό εκατομμύρια άτομα από δαύτους; Έτσι και πετύχει το κόλπο, σωθήκαμε κι εγώ κι ο Βενιζέλος! Το ότι ο Σαμαράς, συνεχίζοντας την ολέθρια μνημονιακή πολιτική του Γιωργάκη Παπανδρέου, έχει εξοντώσει οικονομικά και κοινωνικά κάπου δέκα εκατομμύρια Έλληνες, το θεωρεί «ασήμαντη λεπτομέρεια». Πιστεύει ότι ο λαός μας είναι τόσο ηλίθιος ώστε να… ζαλιστεί από το πεντακοσάρικο που θα του δώσει δέκα-δεκαπέντε μέρες πριν από τις ευρωεκλογές – ως τις 9 Μαΐου, είπε – και να ξαναψηφίσει τους πολιτικούς απατεώνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τον κατάντησαν σ’ αυτά τα χάλια. Οι υπολογισμοί του Σαμαρά βασίζονται στην εν γένει σωστή κοινωνιολογική προσέγγιση πως όσο πιο εξαθλιωμένος οικονομικά είναι ένας λαός τόσο πιο δουλόφρων και χαμερπής γίνεται και όντως συμπεριφέρεται γλοιωδώς σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Εμείς όμως έχουμε τη βαθύτατη πεποίθηση ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει πέσει στον πολιτικοκοινωνικό βόρβορο, όπως ελπίζει και νομίζει ο Σαμαράς. Ναι μεν δεν έχει ακόμη εξεγερθεί για μια σειρά λόγους, η ανάλυση των οποίων δεν είναι της παρούσης, αλλά είναι αποφασισμένος να εκδικηθεί με την ψήφο του τους «πολιτικούς δολοφόνους» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που καταβαράθρωσαν το βιοτικό του επίπεδο. Οι ευρωκάλπες θα αποδείξουν σε δύο μήνες ποιος έχει δίκιο, ο Σαμαράς ή οι ορκισμένοι εχθροί του.

Μέχρι τώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση τα ακριβή κριτήρια βάσει των οποίων θα δώσει το πεντακοσάρικο στους ιδιώτες, ενώ ήταν ακριβέστατη στο ποιοι αστυνομικοί και στρατιωτικοί θα το πάρουν. Για τους ιδιώτες διοχέτευσε στα μέσα ενημέρωσης ανεπισήμως για να μετρήσει τις αντιδράσεις τα ποσά των 7.000 ευρώ ετήσιου εισοδήματος ή των 10.000 ευρώ, αν οι ψηφοφόροι έχουν δύο παιδιά. Θα δούμε την τελική της απόφαση και θα κρίνουμε, αναφορικά με τους ιδιώτες. Ορισμένες εξοργιστικές συγκρίσεις όμως μπορούν να γίνουν ήδη από τώρα σε σύγκριση με τους ένστολους. «Κύκλοι» του υπουργείου Οικονομικών ανακοίνωσαν ότι το επίδομα του 500ρικου θα το πάρουν 64.056 ψηφοφόροι, οι οποίοι κατανέμονται ως εξής: 33.745 στρατιωτικοί και υπάλληλοι του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, όπως και 26.525 αστυνομικοί. Σε αυτούς θα προστεθούν 2.315 λιμενικοί και 1.480 πυροσβέστες. Με άλλα λόγια, το 94% των ένστολων ψηφοφόρων που θα πάρουν το πεντακοσάρικο θα είναι στρατιωτικοί (52,7%) και αστυνομικοί (41,4%) – δύο κοινωνικές ομάδες που σχεδόν στο σύνολο τους ψηφίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Το προκλητικό όμως βρίσκεται στα κριτήρια που ισχύουν για τους ένστολους ψηφοφόρους: Αρκεί να παίρνουν κάτω από 1500 ευρώ μεικτά μισθό κάθε μήνα, χωρίς τις προσαυξήσεις (νυχτερινά και πενθήμερα). Ωστόσο 1.500 επί 122 κάνει 18.000 ευρώ το χρόνο, που μαζί με τα επιδόματα ξεπερνάει άνετα το ετήσιο εισόδημα τις 20.000 ευρώ.

Γιατί ένας μισθωτός στον ιδιωτικό τομέα, πατέρας με δύο ανήλικα παιδιά, δεν θα πάρει το 500ρικο του Σαμαρά αν έχει μεικτές μηνιαίες αποδοχές πάνω από 715 ευρώ, ενώ θα το πάρει ένας νεαρός μόνιμος λοχίας με υπερδιπλάσιες μηνιαίες αποδοχές (1.500 ευρώ συν τα επιδόματα του μισθού του) ή ένας επίσης νεαρός ΜΑΤατζής με τις ίδιες αποδοχές με τον λοχία; Επειδή δέρνει τον κόσμο που ζητάει αυξήσεις; Κάθε χούντα, κοινοβουλευτική ή πραξικοπηματική, επιδιώκει να έχει για πραιτοριανούς υποστηρικτές το στρατό και την αστυνομία , και φυσικά η κοινοβουλευτική «χούντα» Σαμαρά-Βενιζέλου δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσει εξαίρεση. Η γερμανόδουλη κυβέρνηση της συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχει πετσοκόψει άγρια τους μισθούς και τις συντάξεις ακόμη και των στρατιωτικών και των αστυνομικών και προσπαθεί τώρα με το 500αρικο που προκλητικά τους δίνει να εξαγοράσει την αφοσίωση τους σε αυτήν την κυβέρνηση. Ο Σαμαράς θεωρεί φυσικά τους στρατιωτικούς και τους αστυνομικούς το ίδιο ηλίθιους με τον υπόλοιπο λαό και ποντάρει στο ότι οι δεξιές πολιτικέ πεποιθήσεις τους θα τους κάνουν να χάψουν το δόλωμα. Ίσως να μην έχει κι άδικο. Ο ίδιος ο ΟΟΣΑ αναφέρει σε έκθεση του ότι στη διάρκεια της πενταετίας της κρίσης ως και το 2012 το κάθε άτομο στην Ελλάδα έχασε μεσοσταθμικά 4.400 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στην πενταετία μα έφαγαν σχεδόν 50 δις (4.400 επί 11 εκατ. κάτοικοι) ευρώ. Τώρα ο Σαμαράς δίνει …μισό δισεκατομμύριο ευρώ (μόλις το … 1% των όσων μας έκλεψαν!) και ελπίζει με αυτό να πετύχει την παραμονή του στην εξουσία.

Όσο για την πολιτική φαρσοκωμωδία με τους δύο βουλευτές της ΝΔ και τους δύο του ΠΑΣΟΚ που διαφωνούν με τη ρύθμιση της κυβέρνησης για το γάλα, προκειμένου να ακριβύνει η τιμή του κατ΄επιθυμία των ελλήνων γαλακτοβιομηχάνων και να πλακώσουν οι εισαγωγές από το εξωτερικό, κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά. Οι πάντες είναι απολύτως βέβαιοι ότι αυτή η κατάπτυστη και απεχθής Βουλή των πολιτικών δοσίλογων θα περάσει και αυτό το νόμο της τρόικας με τη συνήθη κοινωνική επιθετικότητα και υποτελή δουλικότητα των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που σε λίγο σχεδόν όλοι τους θα αποτελούν παρελθόν.

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 23 Μαρτίου 2014