Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013
Πού θα βρείτε τα λεφτά;
Του Ανδρέα Καρίτζη
Πέρα από την ανάγκη να απαντήσουμε πειστικά στο εν λόγω ερώτημα (κάτω από το βάρος της τεράστιας καταστροφής που έχει επέλθει), αξίζει να σκεφτούμε πάνω στην ίδια τη φύση του ερωτήματος. Κατά τη γνώμη μου το ερώτημα συνιστά δείκτη των τεκτονικών αλλαγών που επιχειρούνται από τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις στη φυσιογνωμία των σύγχρονων κοινωνιών στο έδαφος της κρίσης.
Μέχρι τώρα, οι πολιτικές δυνάμεις όφειλαν να εμφανίσουν ένα πολιτικό πρόγραμμα ως πρόταση για την επίλυση των ζητημάτων που απασχολούσαν την κοινωνία. Όλη την κοινωνία. Έπρεπε δηλαδή το πρόγραμμα να πείθει ότι ήταν καλύτερο από αυτό των άλλων κομμάτων ως προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων και την ικανοποίηση των αναγκών τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας (ακόμη και αν στην πράξη η συναίνεση επιτυγχανόταν με περίτεχνους εκλογικούς νόμους, πελατειακές σχέσεις, προπαγάνδα κ.ο.κ.).
Το ερώτημα "πού θα βρείτε τα λεφτά" επιχειρεί να διαμορφώσει ένα πλαίσιο πολιτικής όπου οι ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας δεν είναι πάνω στο τραπέζι. Δεν σχετίζονται με την πολιτική. Τα κόμματα "απελευθερώνονται" από την υποχρέωση να επιληφθούν επί αυτών των ζητημάτων. Δεν χρειάζεται να έχουν πρόγραμμα για το πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία ή ο αποκλεισμός από τις υπηρεσίες υγείας, από την τροφή, τη στέγη κ.ο.κ. Δεν πρέπει να κρίνονται από αυτά, γιατί αυτά δεν αποτελούν ύλη της πολιτικής.
Το ερώτημα λοιπόν δεν έχει ως στόχο να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν έχει πρόγραμμα, αλλά να τον εκθέσει ακριβώς επειδή έχει πρόγραμμα για ζητήματα που δεν πρέπει πια να εκλαμβάνονται ως ανήκοντα στη σφαίρα της πολιτικής. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του λαού, οι δε μνημονιακές δυνάμεις αρνούνται να κάνουν το ίδιο και τον καταγγέλλουν όχι για το περιεχόμενο των προτάσεων (αν είναι καλές ή κακές) αλλά για το ότι τολμά ακόμη να έχει προτάσεις γι' αυτά τα θέματα. Γι' αυτό και δεν υποστηρίζουν ότι με αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα λυθούν κάποια προβλήματα ή ότι οι ίδιοι διαθέτουν μια καλύτερη λύση, αλλά εφορμούν εναντίον του με το "πού θα βρείτε τα λεφτά", επιχειρώντας να απαξιώσουν την ίδια την υποβολή προτάσεων1. Όσο και να βελτιώνονται οι προτάσεις, το μοτίβο δεν θα αλλάξει. Η "ανευθυνότητα" δεν σχετίζεται με την ποιότητα των προτάσεων αλλά με την ύπαρξή τους.
Σχηματικά μιλώντας, δημοκρατία σημαίνει ο λαός να έχει λόγο για τον προσανατολισμό της κοινωνίας. Η δημοκρατία διευρύνθηκε μέσα από τεράστιες αλλαγές στον παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις λαϊκές τάξεις και τους οικονομικά ισχυρούς στον 20ό αιώνα. Σήμερα, το ερώτημα "πού θα βρείτε τα λεφτά" σηματοδοτεί τη ρήξη των οικονομικά ισχυρών με αυτή την ιστορική περίοδο. Σηματοδοτεί τη ρήξη με την "απαράδεκτη" αξίωση των λαϊκών τάξεων να έχουν λόγο για την οικονομία, την κατανομή των πόρων κ.ο.κ. και να επηρεάζουν τις σχετικές αποφάσεις με βάση τα δικά τους κριτήρια και ανάγκες. Οι εν λόγω αποφάσεις ανήκουν αποκλειστικά στις αγορές, δηλαδή στους οικονομικά ισχυρούς. Με αυτή την έννοια δεν αποτελούν ύλη της πολιτικής.
Το περιβόητο ερώτημα απευθύνεται στις λαϊκές τάξεις από τους οικονομικά ισχυρούς και είναι κρυστάλλινο: "με δεδομένο ότι οι βασικές αποφάσεις ανήκουν πια αποκλειστικά στη δικαιοδοσία μας και ακολουθούν τη λογική του κέρδους, πού θα βρείτε τα λεφτά για νοσοκομεία και σχολεία για εσάς και τα παιδιά σας; Τα λεφτά είναι στα δικά μας χέρια και εμείς αποφασίζουμε αν, πότε και με ποιο τρόπο θα ικανοποιούνται οι ανάγκες σας στη βάση των δικών μας υπολογισμών".
Οι ελίτ αποσπώνται βαθμιαία από τις κοινωνίες και υπερίπτανται απαλλαγμένες από τις όποιες υποχρεώσεις απέναντι στους εκμεταλλευόμενους είχαν αναγκαστεί να αναλάβουν στο παρελθόν. Οι ελίτ θέλουν ταυτόχρονα να μην έχουν καμία ευθύνη για τις κοινωνίες, ενώ παράλληλα να ελέγχουν τι θα παράγεται, πώς θα παράγεται κ.ο.κ.
Όμως, αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε προκύπτει μια σοβαρή αντίφαση: ενώ οι οικονομικά ισχυροί επιχειρούν τον σφετερισμό των κρίσιμων αποφάσεων εις βάρος του λαού και αρνούνται κάθε υποχρέωση έναντι της κοινωνίας, εντούτοις ο λαός παραμένει το ενδεδειγμένο εκλογικό σώμα νομιμοποίησης της πολιτικής. Όμως, πώς είναι δυνατόν ένας λαός να στηρίξει μια πολιτική που τον καταστρέφει και τον αποκλείει από τις πιο κρίσιμες αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον του; Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την πολιτική έκφραση αυτής ακριβώς της αντίφασης: μια πολιτική δύναμη που δεν συναινεί με τον σφετερισμό των κρίσιμων αποφάσεων από τους οικονομικά ισχυρούς διεκδικεί με αξιώσεις την πολιτική εξουσία. Η αντίφαση αυτή δεν μπορεί να είναι βιώσιμη. Είτε η δημοκρατία θα πληγεί καίρια και μόνιμα, ώστε να "συμμορφωθεί" με τη νέα μορφή λήψης κρίσιμων αποφάσεων, είτε οι λαϊκές τάξεις θα αναχαιτίσουν τον σφετερισμό των αποφάσεων από τους οικονομικά ισχυρούς. Την πρώτη εκδοχή τη ζούμε πλέον καθημερινά και το περιβόητο ερώτημα επανέρχεται διαρκώς για να τρομοκρατήσει: "πού θα βρείτε τα λεφτά; μήπως σας περνάει από το μυαλό να αμφισβητήσετε την αποκλειστικότητά μας πάνω στις κρίσιμες αποφάσεις; μήπως πιστεύετε ακόμη στη δημοκρατία;".
Συχνά, η αγριότητα της ασκούμενης πολιτικής, η πολυμετωπικότητά της και τα απάνθρωπα αποτελέσματά της μας κάνουν να "σκούζουμε" πίσω από την οδοστρωτήρα και να απαριθμούμε τα ερείπια χωρίς να προλαβαίνουμε να αρθρώσουμε μια πολιτική που να αναμετριέται με την πραγματική εμβέλεια των αλλαγών. Αλλαγές τις οποίες οφείλουμε να κατανοήσουμε σε βάθος ώστε να εντάξουμε οργανικά στην πολιτική πρακτική και ρητορική μας μια εφάμιλλη εναλλακτική πρόταση για τη φυσιογνωμία της κοινωνίας, της παραγωγής και των θεσμών. Αλλά και για να συμβάλουμε σε μια νέα ποιότητα συνειδητοποίησης και ενεργοποίησης των λαϊκών τάξεων, γεγονός κεφαλαιώδους σημασίας για να αλλάξει η πορεία των πραγμάτων.
* Ο Ανδρέας Καρίτζης είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ
1 Πρόσφατα βουλευτής της συμπολίτευσης ήταν σαφέστατος. Δεν ζούμε σε κομμουνιστικό καθεστώς για να εξασφαλίζει το κράτος τα στοιχειώδη στους πολίτες...
Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013
Atenistas! Λοβοτομημένοι Αθηναίοι στην πράξη !!!
Το Σάββατο που μας πέρασε τα δέντρα και τα παγκάκια στο ύψος της Παλαιάς Βουλής, στην οδό Σταδίου, ντύθηκαν με πλεκτά πουλόβερ, στα πλαίσια εικαστικής δράσης που φέρει το όνομα «Yarn Bombing» και την οποία στηρίζει ο Δήμος Αθηναίων.
Για όλους τους άσχετους από public art, αναφέρω επιγραμματικά ότι το Υarn Bombing είναι μια…
παγκόσμια τάση όπου ομάδες λοβοτομημένων χιπστεράδων τύπου Ατενίστας ντύνουν με πλεκτά τα πάντα. Από δημόσια λεωφορεία μέχρι δημόσιες χέστρες.
by To Skouliki TomΓια όλους τους άσχετους από τέχνη γενικότερα, προσθέτω ότι αυτά τα Ατενίστας είναι κάτι μυστήρια απολιτίκ πλάσματα που δρουν σε αγέλες, διαβάζουν φρι πρέσσες και συχνάζουν σε πολύ ψαγμένα μαγαζάκια που σερβίρουν τσάι από φύκι Νεκράς Θάλασσας και ζεστή σοκολάτα με τριμμένη ταραμοσαλάτα.
Οι Ατενίστας είναι από τη φύση τους πολύ ανήσυχα πνεύματα και δεν πρόκειται να ησυχάσουν με τίποτα αν δε μαζέψουν πρώτα και την τελευταία τσίχλα από τον πεζόδρομο της Ερμού ή δε βάψουν στα χρώματα του ουράνιου τόξου και την τελευταία σκάλα στο Κολωνάκι. Κάτι σαν τα Αρκουδάκια της Αγάπης δηλαδή.
Επιστρέφοντας στο θέμα και σύμφωνα με τους συμμετέχοντες, το εικαστικό δρώμενο στην Αθήνα συμβολίζει την πρώτη μέρα του χειμώνα και τις τελευταίες μέρες του Γιώργου Καμίνη στο Δήμο Αθηναίων, αφού πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές.
Η ιδέα γεννήθηκε όταν ένας χίπστερ Ατενίστα διαπίστωσε με τρόμο ότι πολλά δέντρα και παγκάκια στον περίβολο της Παλαιάς Βουλής, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν από το κοφτερό κρύο, επιτίθονταν σε άλλα δέντρα και παγκάκια και τα έκαιγαν στο τζάκι προκαλώντας έντονη αιθαλομίχλη στο κέντρο της πόλης.
“Ο Δήμος Αθηναίων οφείλει να βρίσκεται κοντά στα δέντρα αυτές τις δύσκολες μέρες. Έχουμε ήδη διαθέσει ένα σημαντικό ποσό που θα διατεθεί σε ευπαθείς ομάδες δέντρων, όπως λεμονιές και πορτοκαλιές, με τη μορφή επιδόματος θέρμανσης για να βάλουν πετρέλαιο”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Δήμαρχος Αθηνών Γιώργος Καμίνης. “Κανένα δέντρο μόνο του στο κρύο”, κατέληξε.
Η εικαστική παρέμβαση προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στα social media από άπλυτα αναρχοκομμούνια και κομμουνίστριες με τρίχες στις μασχάλες που ισχυρίζονταν ότι είναι προκλητικό να ντύνεις τα δέντρα με πουλόβερ όταν στη διπλανή γωνία υπάρχουν άστεγοι που κοιμούνται κουλουριασμένοι μέσα σε χαρτόκουτα, για να δεχτούν την άμεση απάντηση από αυτοαποκαλούμενους φιλελεύθερους οι οποίοι υποστήριζαν ότι η παρουσία των άστεγων στο σημείο είναι λαϊκιστική συνομωσία ενάντια στα πολύχρωμα πουλόβερ.
Είναι πολύ ενδιαφέρον που οι φιλελεύθεροι θέλουν να εξαφανιστούν τα σπρέυ και τα γκραφίτι από τους τοίχους, επειδή τα θεωρούν αντιαισθητικά, αλλά γουστάρουν την καρακιτσαρία των παρδαλών πλεκτών με τις πεταλούδες.
Γενικά, είναι πολύ ενδιαφέρον που οι φιλελεύθεροι λυσσάνε συνεχώς με κάτι τέτοια αλλά έχουν γραμμένους τους άστεγους στα αρχίδια τους. Μιλάμε για πολύ επιλεκτικό φιλελευθερισμό. Ή, για να το θέσω πιο σωστά, μιλάμε για ανύπαρκτο φιλελευθερισμό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιώργος Καμίνης τα Χριστούγεννα του 2011 είχε ξηλώσει τα παγκάκια από την πλατεία Κλαυθμώνος για να μην κοιμούνται εκεί οι άστεγοι, ενώ πέρσυ βρέθηκαν σε κάδους σκουπιδιών δίπλα στο Δημαρχείο πεταμένες κουβέρτες, ρούχα και παιχνίδια που είχαν συγκεντρωθεί για άπορα παιδιά, με τον κ. Καμίνη να δηλώνει ότι τα πέταξαν γιατί ήταν τόσα πολλά που δε χωρούσαν στις αποθήκες του δήμου.
Αν υπάρχουν όρια γελοιότητας που δεν έχει ξεπεράσει ο Αντώνης Σαμαράς, τα έχει ξεπεράσει σίγουρα ο Γιώργος Καμίνης.
Ο Δήμαρχος Αθηνών, θέλοντας να συνεχίσει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά τις πράξεις αγάπης, σχεδιάζει, εκτός από πουλόβερ, να ντύσει τα παγκάκια και με καρφιά, ώστε να καταστούν ακόμα πιο φιλικά προς τους άστεγους οι οποίοι, αν και μπορούν να φιλοξενηθούν στα χιλιάδες άδεια σπίτια που ανήκουν στον δήμο, επιλέγουν να ξεπαγιάζουν από το κρύο στους δρόμους χαλώντας την ανθρώπινη εικόνα της Αθήνας στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες που απέσπασα από ένα δέντρο στην πλατεία Συντάγματος, οι Ατενίστας σχεδιάζουν για την Πρωτοχρονιά να στολίσουν τα δέντρα με άστεγους οι οποίοι θα κρεμιούνται από τα κλαδιά και θα πετάνε ψεύτικο χιόνι στους περαστικούς για τις πιο παραμυθένιες γιορτές που γνώρισε ποτέ η Αθήνα.
(Ανήθικο δίδαγμα: Το να ξύνεις τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να καθαρίζεις τοίχους από τις αφίσες τη στιγμή που στο διπλανό στενό πεθαίνει κόσμος και δε λες κουβέντα γι’ αυτό, δεν είναι θετική δράση. Είναι κοινωνική αφασία. Και σε κάνει να φαίνεσαι απάνθρωπος. Και κτήνος. Κι άμα τις αρπάξεις από κανέναν μην απορήσεις μετά για το λόγο, γαμημένε Ατενίστα.)
Ομορφαίνουμε τη σελίδα μας facebook.com/TheThreeMooges. Πλέκουμε ζιπουνάκια.
Κάθε κιλό coltan ενός κινητού κοστίζει 2 ζωές παιδιών
Γνωρίζετε
ότι το κινητό τηλέφωνό σας σέρνει πίσω του με ένα αόρατο σχοινί ένα
μικρό παιδικό φέρετρο; Εγώ τώρα το πληροφορήθηκα. Όχι μόνο το κινητό
τηλέφωνο, αλλά κάθε προϊόν της σύγχρονης τεχνολογίας σέρνει πίσω του τον
θάνατο, τουλάχιστον, ενός μικρού παιδιού! Εξαρτάται από την ποσότητα
της πρώτης ύλης που έχει χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του προϊόντος.
Η πρώτη ύλη ονομάζεται Coltan ή «λευκός
χρυσός». Είναι ένα ορυκτό απαραίτητο για την ανάπτυξη των νέων
τεχνολογιών. Με πρώτη ύλη το Coltan κατασκευάζονται τα κινητά τηλέφωνα,
οι φορητοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι τηλεοράσεις plasma, οι κονσόλες
των βίντεο παιχνιδιών, οι κάμερες κ.α.
Είναι ένα ορυκτό σπάνιο στη φύση. Το
βρίσκουμε σε μικρές ποσότητες στην Ταϊλάνδη, στη Βραζιλία και στην
Αυστραλία και σε μεγαλύτερες ποσότητες στην καρδιά της Αφρικής στο
Κονγκό.
Σ’
αυτή τη χώρα με τα 70 εκατομμύρια πληθυσμού και τον μέσο όρο ζωής τα 47
χρόνια (λόγω της πείνας και των ασθενειών) οικογένειες ολόκληρες,
πατεράδες, μανάδες, παιδιά, παππούδες, γιαγιάδες, παρατάνε τα χωριά τους
και τρέχουν μπουλούκια στα ορυχεία του Coltan. Κατασκηνώνουν κοντά στα
ορυχεία και δουλεύουν από την αυγή ως τη δύση του ήλιου σε συνθήκες
πρωτόγονες. Η αμοιβή τους; Δέκα δολάρια το μήνα!!
Για
να θεωρηθείς εκεί πέρα καλός εργάτης και να σιγουρέψεις τη δουλειά σου
πρέπει να χώνεσαι στις τρύπες των ορυχείων και να βγάζεις τουλάχιστον
ένα κιλό Coltan την ημέρα, του οποίου η τιμή είναι 500 δολάρια. Να
παραδίδεις, δηλαδή, στον εργοδότη σου κάθε μέρα ορυκτό αξίας 500
δολαρίων και να εισπράττεις στο τέλος του μήνα μισθό 10 δολαρίων!!
Το
χειρότερο είναι ότι στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στα ορυχεία του
Coltan πολλοί εργάτες και, κυρίως, τα μικρά παιδιά προσβάλλονται από
διάφορες αρρώστιες και χάνουν τη ζωή τους, κυριολεκτικά, μέσα στις
τρύπες της γης!
Κάθε κιλό Coltan-λένε στο Κονγκό-κοστίζει τη ζωή δύο μικρών παιδιών!
Και σ’ ανώτερα «πολιτισμένη» ανθρωπότητα!
Τα…τσογλάνια της οργής !!!
«Ακόμα κι αν υπάρχει Θεός, δεν θα έχω κανένα πρόβλημα. Εγώ θα πάω στον παράδεισο και θα γελάω, βλέποντας όλους αυτούς τους θρησκευόμενους στην κόλαση».
Ανώνυμου αναρχικού
_________________________
Ο Βενιζέλος γνωρίζει πολύ καλά, ότι είναι με το 1 ½ πόδι και τη μισή κοιλιά στη…
φυλακή. Η πρόσφατη προσωρινή «απαλλαγή» του από την πλειοψηφία της Βουλής, κατά τη συζήτηση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τα υποβρύχια, έχει τόση σημασία, όση είχε και η «απαλλαγή» του Άκη, σε κάποια ανάλογη συζήτηση τότε.
Γράφει ο askordoulakos
Γνωρίζει πολύ καλά επίσης, ότι ο μόνος λόγος, για τον οποίο κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος, είναι διότι προς το παρόν είναι χρήσιμος αρμός, ώστε να κρατηθεί όρθια η κατεδαφιζόμενη κυβέρνηση του γερμανόφιλου Σαμαρά. Το άσχημο -εν προκειμένω- όμως είναι ότι το ακροδεξιό κιτς συνοθύλευμα της αποικιοκρατικής κυβέρνησης καταρρέει υπό το ψεύδος, την αλητεία και τη βλακεία των συντελεστών της κι ως εκ τούτου, τα πράγματα καθίστανται λίαν ρευστά κι ανησυχητικά για το εν λόγω ελεεινό υποκείμενο.
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι και η πλειοψηφία του εναπομείναντος συρφετού στο ΠΑΣΟΚ, έχει βαλθεί να τον πετάξει στα…σκυλιά, προκειμένου να γλυτώσει έκαστος το τομάρι του, τότε εύκολα ερμηνεύεται το σημερινό ρεζιλίκι του πανικόβλητου δοσίλογου, ο οποίος κατηγόρησε το ΣΥΡΙΖΑ ότιεκτσογλανοποιεί την κοινωνία! Λες και το ΠΑΣΟΚ είχε αφήσει έστω κι έναν τομέα της κοινωνίας και της πολιτικής ατσογλανοποίητο, για να τον τσογλανοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο τύπος, που βρίσκεται πίσω από κάθε σύγχρονη πολιτική (και όχι
μόνο) βρωμοδουλειά, ο συντάκτης του μαφιόζικου νόμου «περί ευθύνης
υπουργών».
Το σκουλήκι, που με χαρά και σαδιστική ικανοποίηση έβαζε τη θηλειά του
παράνομου χαρατσιού στο λαιμό των αδύναμων, μολονότι τους διαβεβαίωνε
ότι αυτό είναι αντισυνταγματικό.
Το υποκείμενο, που το μόνο το οποίο έχει μάθει στη ζωή του είναι να
θρέφει κώλο και ν΄αυγατίζει τους παράδες του εις βάρος της κοινωνίας,
προσφέροντας με χαρά, παντός είδους βρώμικες υπηρεσίες σε κάθε αφεντικό,
εγχώριο ή μη.
Αυτό το –αποδεδειγμένα- χοντρόπετσο κάθαρμα, ο λαομίσητος, ο προθυμότερος κι ο προθυμότερος υπηρέτης κάθε αφεντάδων, έχει χάσει τον αυτοέλεγχό του κι έχει αρχίσει να ξεστομίζει ανοησίες δημόσια, εκτιθέμενος –έτσι-περισσότερο, κατηγορώντας τους άλλους ως…τσογλάνια!
Ο κακέκτυπος κλώνος του Πάγκαλου, η ενσάρκωση του μεταμοντέρνου ναζισμού, με την απελπισμένη συμπεριφορά, που-όσο πιο απελπισμένη γίνεται-τόσο πιο χυδαία αποδεικνύεται. Η μόνη του διαφορά με τον Πάγκαλο είναι, ότι ο τελευταίος μάλλον δεν θα γεράσει στη φυλακή.
«Εκβενιζελισμός»…(Του Νίκου Μπογιόπουλου)
Ο κ.Βενιζέλος μίλησε για «εκτσογλανισμό» της πολιτικής ζωής. Και το ενδιαφέρον είναι τούτο:
Δεν εννοούσε τον…
κ.Τσοχατζόπουλο.
Δεν εννοούσε τον κ.Τσουκάτο.
by…Νίκος Μπογιόπουλος
Δεν εννοούσε τον κ.Κάντα.
Δεν εννοούσε τον κ.Μαντέλη.
Δεν εννοούσε τον κ.Σμπώκο.
Δεν εννοούσε αυτούς που κάνανε «κοκοκο» τη λίστα Λαγκάρντ.
Δεν εννοούσε αυτούς που ρημάξανε τη χώρα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Δεν εννοούσε αυτούς που «ασκούσαν το δικαίωμά τους στην ατομική ευημερία» στη Σοφοκλέους την ίδια εποχή που το κόμμα του κ.Βενιζέλου τύπωνε αφίσες υπέρ της «φούσκας» του Χρηματιστηρίου.
Δεν εννοούσε τους σεσημασμένους πάνω στα «κότερα».
Δεν εννοούσε αυτούς που έλεγαν ότι ούτε χαράτσι θα επιβληθεί ούτε μέσω της ΔΕΗ θα επιβληθεί, αλλά δυο μήνες μετά και χαράτσι έβαλαν και μέσω της ΔΕΗ το επέβαλαν.
Δεν εννοούσε αυτούς που έλεγαν «όχι στο ΔΝΤ», αλλά μετά τρεις μήνες έλεγαν «ζήτω το ΔΝΤ».
Δεν εννοούσε αυτούς που με το ένα χέρι ψηφίζουν μνημόνια και πλειστηριασμούς για το λαό και με το άλλο χέρι ψηφίζουν φοροαπαλλαγές για τις off shore.
Δεν εννοούσε αυτούς που κόβουν συντάξεις από γέροντες και μισθούς από εργάτες.
Δεν εννοούσε αυτούς που προκάλεσαν εκατομμύρια φτωχούς κι εκατομμύρια ανέργους και την ίδια ώρα ισχυρίζονται: «Όλοι μαζί τα φάγαμε»!
Δεν εννοούσε αυτούς που στη θέση των χιλιάδων μαγαζιών που κλείνουν δίνουν άδειες για να φυτρώνουν ενεχυροδανειστήρια.
Δεν εννοούσε αυτούς που γέμισαν τον τόπο με συσσίτια, με αστέγους και με μαγκάλια, αλλά είναι τόσο «ευαίσθητοι» που στέλνουν τους πεινασμένους να αγοράζουν από τα ράφια ληγμένα τρόφιμα…
Όχι, τίποτα από όλα αυτά και κανέναν από όλους αυτούς δεν εννοούσε ο κ.Βενιζέλος. Ευτυχώς. Γιατί αν επεδείκνυε τέτοια υποκρισία, τότε θα έπρεπε να μιλήσουμε για «εκβενιζελισμό» της πολιτικής ζωής.
Και σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε να κάνουμε με τέτοιο πολιτικό και πολιτισμικό κατήφορο, δηλαδή με έναν «εκβενιζελισμό», που δεν θα συνιστούσε τίποτα λιγότερο από το ανώτατο στάδιο του – πραγματικού και εφαρμοσμένου – «εκτσογλανισμού».
Αλλά, το επαναλαμβάνουμε: Ευτυχώς, ο κ.Βενιζέλος δεν είναι τέτοιος άνθρωπος…
Ανεύθυνοι πολίτες
Είναι μερικές φορές που θέλεις να σπάσεις την τηλεόραση.
Για αρκετούς από εμάς είναι γνωστός ο ύπουλος ρόλος της, αλλά κάποιες φορές ξεπερνάει τα όρια.
Η αρχή έγινε με τα παπαγαλάκια του μνημονίου και μετά ήρθε η ανακοίνωση της κυβέρνησης: Τα τζάκια υποβαθμίζουν την ποιότητα του αέρα που αναπνέουμε.
Υποβάθμισαν την ζωή μας αλλά θυμηθήκαν και πόνεσαν για την ατμόσφαιρα.
Φονιάδες με οικολογική συνείδηση!
Και σε δείχνουν με το δάχτυλο.
Εσύ, ναι εσύ γιατί καις το τζάκι; Γιατί μολύνεις την ατμόσφαιρα; Γιατί η Αθήνα μοιάζει με τριτοκοσμική πόλη;
Χαλάει βλέπεις την εικόνα του success story. Δεν είναι δυνατόν στην χώρα του euro, στην χώρα που του χρόνου θα βγει στις αγορές, στην χώρα του πρωτογενούς πλεονάσματος, πως το είπε ο Αντιπρόεδρος; «καλύτεροι και από την Σουηδία», να καίνε αυτοσχέδια τζάκια.
Υποφέρετε σιωπηλά!
Τι θα πουν οι ξένοι; Θέλετε να γίνουμε ρεζίλι στους Ευρωπαίους;
Η Μαρία Αντουανέτα και το παντεσπάνι της στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Κλιματικής Αλλαγής και Πράσινων Αλόγων.
Short Link: http://wp.me/p1h3Tw-vw
Για αρκετούς από εμάς είναι γνωστός ο ύπουλος ρόλος της, αλλά κάποιες φορές ξεπερνάει τα όρια.
Η αρχή έγινε με τα παπαγαλάκια του μνημονίου και μετά ήρθε η ανακοίνωση της κυβέρνησης: Τα τζάκια υποβαθμίζουν την ποιότητα του αέρα που αναπνέουμε.
Υποβάθμισαν την ζωή μας αλλά θυμηθήκαν και πόνεσαν για την ατμόσφαιρα.
Φονιάδες με οικολογική συνείδηση!
Και σε δείχνουν με το δάχτυλο.
Εσύ, ναι εσύ γιατί καις το τζάκι; Γιατί μολύνεις την ατμόσφαιρα; Γιατί η Αθήνα μοιάζει με τριτοκοσμική πόλη;
Χαλάει βλέπεις την εικόνα του success story. Δεν είναι δυνατόν στην χώρα του euro, στην χώρα που του χρόνου θα βγει στις αγορές, στην χώρα του πρωτογενούς πλεονάσματος, πως το είπε ο Αντιπρόεδρος; «καλύτεροι και από την Σουηδία», να καίνε αυτοσχέδια τζάκια.
Υποφέρετε σιωπηλά!
Τι θα πουν οι ξένοι; Θέλετε να γίνουμε ρεζίλι στους Ευρωπαίους;
Η Μαρία Αντουανέτα και το παντεσπάνι της στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Κλιματικής Αλλαγής και Πράσινων Αλόγων.
Short Link: http://wp.me/p1h3Tw-vw
ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ: Σήματα καπνού γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει !!!
Από τις απαρχές του καπιταλισμού, μας αναγκάζουν να αποχωριζόμαστε την γη, το σημαντικότερο μέσο διαβίωσης μας. Πλέον δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε, να κτίσουμε τα σπίτια μας, να ζήσουμε σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον. Μας «προσφέρουν» τελικά ένα δώρο που κάνεις μας ποτέ δεν…
ζήτησε: την ζωή στα αστικά κέντρα. Εκεί μπορούμε να ζήσουμε τελείως «απελευθερωμένοι» από τα μέσα παραγωγής, αναπαραγωγής και διαβίωσης μας. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε εργάτες και πουλάμε το τομάρι μας.
by…paroksismosΠαζαρεύουμε συνεχώς το τομάρι μας στην ελεύθερη αγορά, το ταΐζουμε με βλαβερές τροφές που τις έχουμε παράγει εμείς σε μια αλυσίδα παραγωγής, το βαρβαρίζουμε με πληροφορίες που παράγουμε και διακινούμε εμείς, το διασκεδάζουμε και το απασχολούμε με τεχνικές ευφορίες που μας αναγκάζουν να καταναλώσουμε.
Αυτό λίγο πολύ χαρακτηρίζει την ιστορική διαδικασία της εκμετάλλευσης: Αποχωρισμός και σφετερισμός… Το σχέδιο είναι απλό: να καταναλώνουμε εμπορεύματα που εμείς παράγουμε. Ένας φαύλος κύκλος, που στο κέντρο και σε πολλά σημεία της περιφέρειας του, βρίσκεται η κερδοφορία των αφεντικών.
Αυτήν την περίοδο, που η αιθαλομίχλη έχει πνίξει την Ελλάδα, αυτός ο επί δεκαετίες σιωπηλός καταναγκασμός της εκμετάλλευσης, που μέσω της εκπαίδευσης, της παράδοσης και των συνηθειών φαίνονταν ως αυτονόητος φυσικός νόμος, έχει δώσει για άλλη μια φορά την θέση του σε μια έξω-οικονομική βία που αποσκοπεί στην βαθύτερη εκμετάλλευση και περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας. Κρίση την ονομάζουν. Αυτό που μας πνίγει αυτές τις μέρες και σκεπάζει όλη την πόλη, δεν είναι η ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων.
Είναι η απαρχή ενός νέου κύκλου συσσώρευσης του κεφαλαίου με πιο άγριους όρους. Μας ζητούν να φτωχύνουμε και άλλο τις ζωές μας. Και ενώ τα προηγούμενα χρόνια, μας έβαλαν να παράγουμε και ταυτόχρονα να καταναλώνουμε αμέτρητα σώματα καλοριφέρ, σωλήνων, καυστήρων κτλ για να μπορούμε με το πάτημα ενός κουμπιού να ζεστάνουμε όλα τα δωμάτια ενός χρεωμένου νοικοκυριού, σήμερα με βία μας ωθούν να αποψιλώνουμε ανεξέλεγκτα τα δάση για να τα καίμε απρογραμμάτιστα στα τζάκια και τις ξυλόσομπες.
Κι όμως: Τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Υγείας εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση με την οποία μας ζητούν να περιορίσουμε την «άσκοπη χρήση τζακιών» το σαββατοκύριακο, χωρίς να μας αντιπροτείνουν εναλλακτικές λύσεις… Καθόλου δεν μας εκπλήσσουν… Προ πολλού μας έχουν ζητήσει να μην αναπνέουμε, ενώ ταυτόχρονα μας αφαιρούν το οξυγόνο.
Η «εορταστική» αιθαλομίχλη που έχει πνίξει τα αστικά κέντρα δίνει τα σημάδια αυτού που πρόκειται να έρθει. Ας τα δούμε λοιπόν και ας τσούζουν τα μάτια μας. Και ας πάρουμε θέσεις μάχης, γνωρίζοντας πως η επιλογή της σύγκρουσης, είναι επιλογή ζωής.
Με λένε Λόλα και τα κάνω όλα..*
* (είμαστε μιά, είμαστε δυό, είμαστε εκατόν πενήντα δυό!..) Η ιστορία είχε αρχίσει πολύ νωρίς φέτος, κατά την άνοιξη, όταν πρωτοξεκίνησαν κάτι μικροδιαρροές και ψίθυροι περί…
πλειστηριασμών και περί”απαιτήσεων της τρόϊκας”.
by…Ουδέν Σχόλιον
Τότε ο κυβερνητικός εκπρόσωποςκαι τα λοιπά παπαγαλάκια πρώτης γραμμής ”διερρύγνυαν τα ιμάτιά τους” και τραβούσαν τις κοτσίδες τους γεμάτοι ιερή αγανάκτηση:
”Μα τί είναι αυτά που λέτε τώρα;”, ”Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!” ”Είστε λαϊκιστές!”
Βγήκε και ο αρμόδιος ”καθ’ ύλην” υπουργός και χαμογελούσε ειρωνικά και συγκαταβατικάπρος το πόπολο, που πίστευε τέτοιες ανοησίες..
Από κοντά κι οι Περδεντέρηδες!..
Αργότερα και μέσα στο καλοκαίρι, που οι διαρροές μεγάλωσαν και το πράγμα άρχισε να γίνεται πιό συγκεκριμένο βγήκαν σιγά σιγά και τα κυβερνοβουλευτικά ”κολλητήρια” στα τηλεπαράθυρα:
”Μα ποιός τα λέει αυτά τα πράγματα”, ”Τέτοια πράγματα δεν περνάνε απ’ την Βουλή!”,
..κι έσκιζαν τα καλσόν τους καλοκαιριάτικα, μη σκεπτόμενοι οι άφρονες ότι θα ξανάρθει χειμώνας και θα τα ξαναχρειαστούν!
Από κοντά κι οι Περδεντέρηδες!..
Και μπήκε για καλά το φθινόπωρο και πήρε το πράγμα πολύ συγκεκριμένη μορφή, με νούμερα και αποδείξεις και επιχειρήματα:
”Να μην αφήσουμε και τους επιτήδειους που έχουν να μην
πληρώνουν!”, ”Θα προστατευτούν απόλυτα οι μη έχοντες!”, ”Κανένα σπίτι
χαμηλοεισοδηματία δεν θα βγεί στο σφυρί!”..
Και βγήκαν πιά να ξεφαντώσουν οι ”αντιρρησίες συνείδησης” του κυβερνητικού καιμνημονιακού βόθρου:
”Α, πα πα! Εγώ δεν τα ψηφίζω αυτά!”, ”Δεν πρόκειται να περάσει
τέτοιο νομοσχέδιο απ’ την Βουλή!”, ”Μη σώσω και ξαναφορέσω στρινγκ, αν
τα ψηφίσω!”,
..κι έγδερναν τα μάγουλά τους με τα νύχια τους, και αυτομαστιγώνονταν μ’ εκείνα τα μαστίγια που τους είχαν περισσέψει απ’ το χθεσινό πάρτι..
Από κοντά κι οι Περδεντέρηδες!..
Και ήρθε η προχθεσινή συζήτηση και ψήφιση στην Βουλή..
..κατεπειγόντως!..
..και σηκώθηκαν εκατόν πενήντα δύο ΑΝΤΡΑΚΛΕΣ και αντρογυναίκες(!), μαζί με μία αλκοολικιά, και βροντοφώναξαν ΝΑΙ, ΣΕ ΟΛΑ!!..
Ησύχασαν κι οι Περδεντέρηδες!..
..κι έμεινες εσύ πάλι λαέ, μ@λάκας..
..να κοιτάς εμβρόντητος τις Λόλες, τις τραβεστί, και τις π@υτάνες..
..ΠΟΥ ΣΕ ΑΠΟΚΟΙΜΗΣΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΆ!..
Πλήρωνε τώρα! Με το σπίτι σου..
Υ.Γ. Σε χθεσινή συγκέντρωση σε χώρο με ανοικτή τηλεόραση (και όπου δεν μπορούσα να αλλάξω κανάλι), έκανα μία διαπίστωση:
Ο κύριος Λάκης Γαβαλάς είναι πολύ πιό σοβαρός, πιό αξιοπρεπής και προπαντός πιό άντρας, και από τους 152 ΜΑΖΙ!..
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013
London still Calling: Τζο Στράμερ
Στις 22 Δεκεμβρίου του 2002, φεύγει από τη ζωή ο Τζο Στράμερ, ο τραγουδιστής των Clash, που μαζί με τους Sex Pistols αποτέλεσαν τους πρωτοπόρους της πανκ μουσική σκηνής της δεκαετίας του ’70.
Γεννημένος στην Τουρκία
Το πραγματικό όνομα του Τζο Στράμερ, ήταν Τζον Μέλορ. Ο πατέρας του ήταν διπλωμάτης και ο ίδιος γεννήθηκε στην Άγκυρα, το 1952.
Μπομπ Γκέλντοφ: “η κληρονομιά του Στράμερ δεν πρόκειται να χαθεί”Ασχολήθηκε με τη μουσική από την παιδική του ηλικία, ενώ ως έφηβος σύχναζε στους υπόγειους σταθμούς του Λονδίνου και έπαιζε γιουκαλίλι.
Το πραγματικό όνομα του Τζο Στράμερ, ήταν Τζον Μέλορ. Ο πατέρας του ήταν διπλωμάτης και ο ίδιος γεννήθηκε στην Άγκυρα, το 1952.
Μπομπ Γκέλντοφ: “η κληρονομιά του Στράμερ δεν πρόκειται να χαθεί”Ασχολήθηκε με τη μουσική από την παιδική του ηλικία, ενώ ως έφηβος σύχναζε στους υπόγειους σταθμούς του Λονδίνου και έπαιζε γιουκαλίλι.
Ήταν στις 14 Δεκέμβρη του 1979, οι Clash μπαίνουν στα Wessex Studios του Λονδίνο και ηχογραφούν ένα από τα πιο δυνατά άλμπουμ όλων των εποχών. Το άλμπουμ θα λάβει διθυραμβικές κριτικές και το νούμερο 8 στη λίστα με τα 500 καλύτερα άλμπουμ του Rolling Stone. Τριάντα χρόνια μετά, το «London Calling» παραμένει ζωντανό……«Το Λονδίνο καλεί σε μακρινές πόλεις. Τώρα που ο πόλεμος έχει κηρυχθεί και η μάχη έχει ξεπέσει, το Λονδίνο καλεί τον κάτω κόσμο. Βγείτε έξω από το ντουλάπι, όλοι εσείς, αγόρια και κορίτσια. Το Λονδίνο καλεί»… τραγουδούν οι Clash το 1979 και το Λονδίνο σείεται.
Μπορεί οι Sex Pistols να ήταν το πρώτο βρετανικό πανκ ροκ συγκρότημα, αλλά οι Clash θεωρήθηκαν η επιτομή του βρετανικού πανκ. Ο λόγος ήταν ότι σίγουρα πέρα από τη μουσική τους, οι Clash είχαν να προσφέρουν πύρινο και ιδεαλιστικό στίχο που παρέπεμπε πρόδηλα σε μία αριστερή πολιτική ιδεολογία. Το συγκρότημα από την αρχή υπήρξε τολμηρό στις μουσικές του επιλογές, επεκτείνοντας το hard rock & roll και με άλλους ήχους, τους οποίους επένδυαν στη συνέχεια οι δύο εξαιρετικές φωνές του συγκροτήματος, Joe Strummer και Mick Jones.
Aπέφυγαν κάθε κλασικό στερεότυπα και υπήρξαν επαναστάτες με αιτία. Είναι το συγκρότημα που περισσότερο από κάθε άλλο τραγούδησε για την επανάσταση και την εργατική τάξη. Αυτός ήταν ίσως και ο λόγος που απέκτησαν ένα αφοσιωμένο κοινό και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Οι Clash δημιουργήθηκαν το 1976. Κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της καριέρας τους, αποτελούνταν από τους Joe Strummer, Mick Jones, Paul Simonon και Topper Headon (Nicky Headon), με τους τρεις πρώτους να αποτελούν τις σταθερές του συγκροτήματος μέχρι το 1983. Στο χρονικό διάστημα αυτό πολλά άλλα μέλη πέρασαν από το συγκρότημα, ενώ από το 1983 συνέχισε με πολλά νέα μέλη, μέχρι το 1986 που υπήρξε το έτος διάλυσής τους.
Το όνομα του γκρουπ (η σύγκρουση / η κλαγγή) δεν επιλέχθηκε τυχαία. Αντίθετα φαντάζει ιδανική σε μία εποχή που οι απεργίες και οι ταραχές δυναμιτίζουν το Λονδίνο. «Χάζευα ένα φύλλο της εφημερίδας “Evening Standard” ψάχνοντας όνομα για το γκρουπ, όταν παρατήρησα ότι η λέξη “clash” εμφανιζόταν παντού» θα εξηγήσει χρόνια αργότερα ο Paul Simonon.
Το 1977 θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους single, «White Riot», ενώ ένα μήνα μετά, το πρώτο τους άλμπουμ, «The Clash» είναι γεγονός. Οι κριτικές είναι πολύ ενθαρρυντικές. Το ίδιο και οι πωλήσεις που βοηθούν τον πρώτο δίσκο των Clash να φτάσει στο νούμερο 12 των βρετανικών charts. «Όλη η εξουσία βρίσκεται στα χέρια όσων έχουν αρκετά χρήματα για να την αγοράσουν» συμπεραίνουν οι Clash, κερδίζοντας το νεανικό κοινό. Ανάλογη θα είναι η πορεία και του δεύτερου άλμπουμ του συγκροτήματος, «Give ‘em enough rore», που κυκλοφορεί το 1978. Την ίδια χρονιά το γκρουπ θα εμφανιστεί στη μεγάλη συναυλία που έγινε στο Victoria Park του Ανατολικού Λονδίνου. Οι Clash εμφανίστηκαν μπροστά σε 80.000 άτομα σε μία συναυλία – διαμαρτυρία ενάντια στο ρατσισμό.
Το 1979, ωστόσο, είναι η χρονιά ορόσημο για το βρετανικό πανκ συγκρότημα. Στις αρχές του έτους οι Clash, πραγματοποιούν την πρώτη αμερικανική περιοδεία τους με τίτλο «Περλ Χάρμπορ ‘79», ενώ λίγο καιρό αργότερα, με ένα ιστορικό εξώφυλλο, θα κυκλοφορήσει το διπλό άλμπουμ «London Calling». Ο δίσκος αυτός θα κάνει ευρέως αναγνωρίσιμους τους Clash. Με πολιτικό στίχο, εμπνευσμένο από την πάλη των τάξεων στην αστική κοινωνία, αλλά και τα συνεχή κρούσματα φυλετικών διακρίσεων, το «London Calling» θα υπάρξει για τους νέους της Βρετανίας ο μουσικός εκφραστής τους. Ο ήχος του δίσκου μετουσιώνεται από το garage/punk & rock του πρώτου τους άλμπουμ, σε ένα mix όπου η reggae, η ska, το κλασικό rock και το punk – rock έχουν τη δική τους θέση.
«Αν δεν ξέρετε τι συμβαίνει γύρω σας, μπορείτε να ρωτήσετε τον διπλανό σας» προαναγγέλλει το «Guns of Brixton». Δηκτικοί, με σαρκαστικό αλλά αληθινό λόγο οι Clash επιχειρούν να προκαλέσουν και να ταρακουνήσουν τα λιμνάζοντα νερά. Και θα τα ταρακουνήσουν με το δίσκο αυτό που αποτέλεσε μία κραυγή απόγνωσης που ένωσε μία ολόκληρη γενιά. «Γροθιά» στη Βρετανική συντηρητική κοινωνία, με αναφορές στον Ισπανικό εμφύλιο, στις εξεγέρσεις των μεταναστών στις συνοικίες των αστικών κέντρων της Βρετανίας, στις αναμνήσεις ναζιστικών εγκλημάτων, με εσχατολογικά σενάρια για το μέλλον, με φόρους τιμής στον George Orwell και τον Montgomery Clift, το London Calling είναι πολιτικό άλμπουμ το οποίο δικαιολογεί απόλυτα το όνομα του γκρουπ.
Το ίδιο και το εξώφυλλο του δίσκου. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο πλαίσιο της αμερικανικής περιοδείας τους «Clash Take the Fifth» στο συναυλιακό χώρο του Palladium. Ο Paul Simonon καταστρέφει το μπάσο του επί σκηνής, καταγράφοντας μία χαρακτηριστική εικόνα της παρουσίας των Clash πάνω στη σκηνή και παραπέμποντας στο εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ του Elvis Presley. Η φωτογραφία έχει ψηφιστεί ως ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα στην ιστορία της Rock μουσικής κι έχει λάβει πολλά βραβεία. Το μαγικό ωστόσο είναι ότι προδιαθέτει για τα όσα θα ακολουθήσουν στο «London Calling» και στη μουσική ιστορία του συγκροτήματος.
Ολόκληρο το άλμπουμ εδώ: London Calling (1979)
Πηγές:
Ευάγγελος Τσογλάνογλου !!!
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ πως καλλιεργεί τον «εκτσογλανισμό» της κοινωνίας. Μακάρι να ήταν λίγο τσογλάνια οι Έλληνες, δεν θα…
ψήφιζαν Βενιζέλους.
Πρέπει να είναι σε πολύ δύσκολη θέση ο Βενιζέλος, για να λέει πως μια κοινωνία -την οποία ο ίδιος και η παρέα του οδήγησαν στην χρεοκοπία και τον εξευτελισμό- κινδυνεύει να εκτσογλανιστεί.
Είναι σαν να δολοφονείς κάποιον και -αντί να σε συλλάβουν- να θέλεις να έχεις γνώμη και για τα ρούχα που θα φοράει το πτώμα μέσα στην κάσα.
Ελπίζω και εύχομαι ο Ευάγγελος Βενιζέλος να βρεθεί σε ακόμα χειρότερη θέση. Ελπίζω να πληρώσει για τα κορμιά που πέφτουν γύρω μας.
Αν η Ελλάδα θέλει να έχει μέλλον, η θέση ανθρώπων όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι στην φυλακή.
Επίσης, θα πρέπει να του αφαιρεθεί το επίθετο. Στο εξής, να τον λένε Ευάγγελο Τσογλάνογλου.
(Στα μάτια της φωτογραφίας, ταιριάζει το επίθετο «Τσογλάνογλου». Γάντι.)
pitsirikos
Οικογένεια Σαμαρά: Από την Πηνελόπη Δέλτα στο σκονάκι
Με αφορμή την απόλυση από το κολέγιο Αθηνών της
καθηγήτριας που έπιασε το γιό του Σαμαρά να αντιγράφει θυμίζουμε το
κείμενο που είχε δημοσιεύσει το 1932 ο Στέφανος Δέλτα, ένας εκ των
ιδρυτών του κολεγίου και σύζυγος της Πηνελόπης Δέλτα – προγιαγιάς του
Αντώνη Σαμαρά.
Προφανώς ο Σαμαράς δικαίως αισθάνεται το κολέγιο “δικό του μαγαζί”, αφού ιδρύθηκε από την οικογένειά του.
Το ερώτημα είναι πιο σοβαρό μέλος της
ελληνικής αστικής τάξης θα θέλει πια να στείλει το παιδί του σε ένα
κολέγιο με τόσο χαμηλά εκπαιδευτικά στάνταρ, όπού κατά τα φαινόμενα
ενισχύεται η αντιγραφή.
Αντιγράφουμε απόσπασμα από τo κείμενο του Στέφανου Δέλτα
“Αποστολή του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος είναι να
προσφέρει παιδεία ανωτάτου επιπέδου -με διεθνή κριτήρια- στους πιο
άξιους και να καλλιεργεί στους μαθητές του εκείνες τις ικανότητες της
ψυχής, του σώματος και του πνεύματος που είναι αναγκαίες για κάθε
υπεύθυνο πολίτη της Ελλάδας και του κόσμου: Ηθικό σθένος, πνευματική
πειθαρχία, ανθρωπιά και κατανόηση, ακλόνητη αφοσίωση στη δικαιοσύνη και
στην αλήθεια. Σκοπός μας είναι να εμφυσήσουμε στους μαθητές, με τη
διδασκαλία και με το παράδειγμα, ισχυρή αίσθηση του μέτρου, επιζητώντας
με τον τρόπο αυτό να τους εξασφαλίσουμε δεσμούς μεταξύ γνώσεως και
κρίσεως και τη διασύνδεση πνευματικής ικανότητας και υπευθυνότητας.
Έτσι, τιμούμε τις διαχρονικές αξίες τις ενσαρκωμένες στην παράδοση τόσο
της Ελλάδας όσο και της Αμερικής. Έτσι, καλλιεργούμε βαθύ σεβασμό για
την Ελληνική κληρονομιά σε όλο τον πλούτο και την πολυπλοκότητά της”.
Κύριοι άξονες για την υλοποίηση των επιδιώξεων αυτών είναι:
Η έμφαση στην ανάπτυξη δημιουργικής σκέψης και κριτικής ικανότητας.
Ο αρμονικός συνδυασμός της ανθρωπιστικής παιδείας με τη σύγχρονη
τεχνολογία, της πολιτιστικής μας παράδοσης με τα διεθνή
πνευματικά-εκπαιδευτικά ρεύματα.
Η εξοικείωση με την έρευνα και η απόκτηση δεξιοτήτων για την εμβάθυνση σε ειδικότερα γνωστικά πεδία.
Η ισόρροπη ανάπτυξη της ατομικής πρωτοβουλίας και ελευθερίας με τη συλλογική υπευθυνότητα και συνεργασία.
Η επίτευξη των στόχων του ΕΕΙ διασφαλίζεται:
Με την ενίσχυση και τον εμπλουτισμό των μαθημάτων του κανονικού ακαδημαϊκού προγράμματος
Με την εφαρμογή σύγχρονων διδακτικών μεθόδων και προσεγγίσεων, που
δίνουν έμφαση στην ενεργό συμμετοχή των μαθητών, στην ευρεία αξιοποίηση
της βιβλιοθήκης και των εργαστηρίων, στη χρήση πολλαπλών βιβλίων κ.ά.
Με τη συστηματική καλλιέργεια και προβολή προτύπων, πνευματικών, κοινωνικών και ηθικών αξιών
Με ένα πλέγμα εξωδιδακτικών δραστηριοτήτων, όπως: Μαθητικοί όμιλοι,
μαθητικές εκδόσεις, συνεργασία με σχολεία του εξωτερικού, συμμετοχή σε
διεθνείς εκπαιδευτικές εκδηλώσεις και σε Κοινοτικά προγράμματα κ.ά.
Με σειρά Κολλεγιακών θεσμών, που λειτουργούν επί δεκαετίες: π.χ.,
ρητορικοί διαγωνισμοί, βραβεία, Μαθητικές Κοινότητες (για την εξοικείωση
των μαθητών με τις δημοκρατικές διαδικασίες, την ενθάρρυνση της
ενασχόλησης με τα κοινά και την προαγωγή της κοινωνικής αλληλεγγύης),
κ.ά.
(ΠΗΓΗ: http://info-war.gr/)
Μέτωπο και γεωπολιτικοί συσχετισμοί (1)
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Όπως προσπάθησα να δείξω
στα προηγούμενα άρθρα, μόνο ριζικές αλλαγές στην οικονομική
και πολιτική δομή μπορούν να μας οδηγήσουν έξω από την
πρωτόγνωρη καταστροφή που κτυπά αλύπητα τα θύματα της
παγκοσμιοποίησης μέσα στα λαϊκά στρώματα, τα οποία αποτελούν
την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Από την άλλη
μεριά, οι βολεμένοι και μισό-βολεμένοι μέσα στην
παγκοσμιοποίηση (λιγότεροι από το 1/3 του λαού) προφανώς δεν
θέλουν να ακούσουν για παρόμοιες αλλαγές και είναι αυτοί που
στηρίζουν βασικά τα κόμματα εξουσίας στα οποία, σύμφωνα με
όλες τις ενδείξεις, σύντομα θα προσθέσουν και τον ΣΥΡΙΖΑ που
αναγκαστικά θα ακολουθήσει τις ίδιες πολιτικές
―αλλά με κάποιο ροζ περικάλυμμα―
σε μια σαφή προσπάθεια νέας εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων. Και αυτό, διότι
κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα, οργανώσεις και Μέτωπα
(εκτός ΚΚΕ
―αλλά μετά την σοσιαλιστική επανάσταση!) δεν δεσμεύεται για άμεση και
μονομερή έξοδο από την ΕΕ (και όχι απλά από το Ευρώ που
είναι εξίσου απάτη) και, φυσικά, για αποδέσμευση από την
παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς. Όμως, χωρίς αυτές
τις ριζικές αλλαγές, κανένα κόμμα
δεν μπορεί να υιοθετήσει τις θεμελιακά διαφορετικές
πολιτικές που απαιτούνται:
- βραχυπρόθεσμα, για την επαναφορά των πραγμάτων στην προμνημονιακή περίοδο, με μεταρρυθμίσεις που θα επιβάλλει το κοινωνικό σύνολο και όχι οι αγορές, και
- μακροπρόθεσμα, για την επαναθεμελίωση της παραγωγικής μας δομής, μέσα από μια στρατηγική αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας), ώστε να καλύπτονται τουλάχιστον οι βασικές ανάγκες όλων των πολιτών.
Είναι επομένως φανερό ότι η άμεση και μονομερής έξοδος από την ΕΕ, αλλά και η αποδέσμευση από την Υ/Ε και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση καθώς και από τους θεσμούς που την υλοποιούν (ΕΕ, ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.) είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη σωτηρία μας σαν λαού. Όχι μόνο την οικονομική, αλλά και την κοινωνική, διότι σήμερα η παγκοσμιοποίηση έχει αποσυνθέσει τον κοινωνικό ιστό που θεμελιωνόταν στις κοινότητες, καθώς και την πολιτισμική, αφού η παγκοσμιοποίηση σταδιακά εξαφανίζει και την ίδια την κουλτούρα μας, (ή διατηρεί μόνο κάποια διαστρεβλωμένα απομεινάρια της σαν φολκλόρ για την προσέλκυση τουριστών που αποτελούν την «βαρειά βιομηχανία» μας, κατά τις προδιαγραφές της Υ/Ε και της ΕΕ) αλλά και καταστρέφει το περιβάλλον μας, δημιουργώντας αξεπέραστες αντιφάσεις μεταξύ απασχόλησης και περιβάλλοντος (π.χ. Σκουριές).
Όμως, το εύλογο ερώτημα είναι: μπορούμε σαν λαός, σε μια μικρή χώρα στην Ευρωπαϊκή περιφέρεια, να προσπαθήσουμε παρόμοιες ριζικές αλλαγές, ιδιαίτερα όταν έχουμε δει πόσο αδίστακτες είναι οι ελίτ (ντόπιες και ξένες) που ξέρουν ότι παρόμοιες αλλαγές θα τους στερούσαν τη χλιδή και τα άλλα προνόμια μέσα στα οποία ζούνε; Το παράδειγμα άλλωστε της Χιλής, όπου ένα Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς πνίγηκε στo αίμα, είναι ακόμη νωπό. Όμως, οι συνθήκες σήμερα είναι εντελώς διαφορετικές από το 1973. Αρχικά, έχει αρχίσει και γίνεται συνείδηση ότι το παλλαϊκό μέτωπο που απαιτείται σήμερα είναι μέτωπο πολιτών «από κάτω» και όχι μέτωπο πολιτικών παρατάξεων «από πάνω», όπως τα παραδοσιακά μέτωπα ―πράγμα που εγγυάται την λαϊκή υποστήριξη για ένα πρόγραμμα ριζικών μεταρρυθμίσεων για την έξοδο από την καταστροφή. Το ερώτημα όμως παραμένει: είναι δυνατό μια εκλεγμένη κυβέρνηση με παρόμοιο πρόγραμμα να επιβιώσει μιας λυσσασμένης επίθεσης της Υ/Ε μέσα από μια «πορτοκαλί επανάσταση», σαν αυτές στις οποίες έχει ειδικευθεί τα τελευταία χρόνια, με αξιοσημείωτη επιτυχία (Γεωργία 2003, Ουκρανία 2004 κλπ);
H απάντηση στο ερώτημα αυτό δόθηκε μόλις προχθές, πάλι στην
Ουκρανία, όπου η πιο αδίστακτη επιχείρηση υπονόμευσης της
εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας από την Υ/Ε, με τους
εκπροσώπους της να φθάνουν μέχρι στην πρωτοφανή αθλιότητα να
μετέχουν σε διαδηλώσεις με συνθήματα υπέρ της ΕΕ, ενάντια
στην απόφαση της εκλεγμένης κυβέρνησης, απέτυχε οικτρά. Αυτό
που ουσιαστικά επιχείρησε η Υ/Ε στην Ουκρανία, (αναγκαστικά
πολύ πιο «χοντρά» από ό,τι στην
Ελλάδα, όπου διέθετε την κατάλληλη πολιτική και πνευματική
ηγεσία), ήταν αυτό που επέτυχε στην χώρα μας πριν
τριάμισι χρόνια, όταν ολοκληρώθηκε η
διαδικασία καταστροφής της παραγωγικής δομής της που είχε
αρχίσει βασικά με την ένταξη μας στην
ΕΟΚ, σχεδόν 30 χρόνια νωρίτερα. Το
2010 ξεκίνησε η διαδικασία μετατροπής της χώρας σε πλήρες
προτεκτοράτο της Υ/Ε, μέσα από την αδίστακτη εξαπάτηση του
λαού ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές ήταν μονόδρομος,
παραλείποντας να προσθέσουν το αυτονόητο: μονόδρομος μέσα
στην ΕΕ!
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013
Για όλα φταίει ο Προτεσταντισμός και ενδεχομένως και το γκαζόν.
Το αυγοτάραχο του Kalle (Καρόλου). Εικών άσχετη και αινιγματική.
Ρε μανία οι ακροδεξιάς (κατά κανόνα) υφής αντιμνημονιακοί με τους καψεροί τους…
Προτεστάνται. Μας πίνουν λέει το αίμα ηθικολογώντας, διότι είναι Προτεστάνται και ουχί φιλέΦΦΦσπλαχνοι Ορθόδοξοι. Βλέπετε, εντός των χωρών που αποκαλούνται “Ορθόδοξες” δεν υπάρχουν τοκογλύφοι, τραπεζίτες λήσταρχοι, γραβαταρισμένοι εγκληματίες και λοιποί κοινωνιοπαθείς που συνήθως καταφέρνουν να αναρριχώνται σε θέσεις εξουσίας.
by…polsemannen
(Γιελλάς, σημαίνει Αρφά-ντα-ΚΣίγια, έκραξε η Λουντμίλα η βυζαρού καθαρίστρια).
Πραγματικά, πρόκειται για έναν πολιτικώς μη ορθό αφορισμό. Αναμένονται αντιδράσεις. Εκτιμώ ότι θα διαμαρτυρηθεί και ο Βασιλεύς Κάρολος Γουσταύος XVI της Σουηδίας που είναι και φιλάνθρωψ!
“Μα επιτέλους γιατί αυτοί οι μαυροκέφ… εεεε… συγγενείς της Σουηδής τραγουδίστριας Χέλενας Παπαρίτσου (Helena Paparizou) μας βρίζουν και μας βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με το Μερκελάδικο; Διάολε, είμεθα ή δεν είμεθα η πατρίς των Βόλβο, των Scania, του ΙΚΕΑ, των ΑΒΒΑ, της βότκας ABSOLUT και του Μάρκους Μπεργκ του Πανατινάικος; Δεν είναι σημείον καλής ανατροφής όλα αυτά. Λυπούμαι και συγχύζομαι”.
Το λοιπόν, οι γερμανοί κάτοικοι της ΟΔΓ δεν είναι ακριβώς ένα μονομπλόκ έθνος 80 εκατ. μείον τους μαυροκέφαλους. Προέρχονται από διαφορετικά κράτη (länder) που πριν την δημιουργία του 2ου Ράιχ μετά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870-71, είχαν όχι αμελητέες πολιτιστικές διαφορές. (Το πρώτο ράιχ ήταν και καλά του… Καρλομάγνου. Χεχ).
Από τότε λοιπόν πέρασαν τα χρόνια και οι σημερινοί εθνικώς Γερμανοί κάτοικοι της ΟΔΓ είναι κατά την Γερμανική εφορία: 1/3 Βαγγέληδες (Προτεστάνται), 1/3 Καθολικοί και 1/3 στ’ αρχίδια τους που δε γουστάρουν να πληρώνουν την όποια εκκλησία μέσω εφορίας.
Παρένθεση:
Το Βαγγέληδες μου προέκυψε ως εξής:
Όταν μάθαινα Γερμανικά πριν από 20+ χρόνια: Σε κάποιο σημείο ενός βιβλίου εκμάθησης Γερμανικών, το “Deutsche Sprachlehre für Ausländer”, υπήρχε η φράση “- Ich bin Evangelisch” (- Είμαι (χριστιανός) Προτεστάντης). Οπότε ηκούσθη μαθήτρια (aus Lewadia) αναγιγνώσκουσα την φράσιν ως εξής: “Ιχ μπιν Βαγγέλης”. Yeah!
Ωστόσο θα πει κανείς και με το δίκιο του:
Ρε Kalle, δεν σε ενοχλεί αυτή η ακατάσχετη ηθικολογία του κώλου των
τοκογλύφων δανειστών μας; Δεν σε κάνει πύραυλο το να σου κάνουν κήρυγμα
ηθικής κάτι κοινωνιοπαθείς λήσταρχοι;
Ναι με πειράζει, αλλά είναι κάτι αναμενόμενο. Σκεφτείτε το εξής:
Οι δουλέμποροι που εμπορεύονταν Αφρικανούς, καθησύχαζαν την συνείδηση τους λέγοντας ότι οι μάΒΒΒΒΒροι ήταν πίθηκοι οπότε δεν έτρεχε και τίποτις που τους φέρονταν έτσι. Οι τοκογλύφοι δανειστές μας, στο βάθος του πωρωμένου εγκεφάλου τους, γνωρίζουν ότι προξενούν ανθρωπιστική καταστροφή στην Ελλάδα, οπότε καθησυχάζουν την (όποια) συνείδηση τους, με ανόητες ηθικολογίες προτεσταντικού τύπου, άσχετα αν οι περισσότεροι απ’ αυτούς τα γράφουν αυτά τα “χριστιανικής υφής” στα έτσι τους.
Διότι ακόμα και οι 5.476 εκδοχές του Προτεσταντισμού έχουν μέσα τους τα διάφορα περί κοινοκτημοσύνης, δεύτερου χιτώνα και άλλα τέτοια κομμουνιστικά των Εσσαίων. Και κάτι τέτοια παλαβά του στυλ “όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον έναν σε αυτόν που δεν έχει”, είναι καρακομμουνισμός, κιμπούτς, ναγκίλα χάβα, ο αντίχριστος ο ίδιος για τους κοινωνιοπαθείς white collar criminals.
Ναι, αλλά εμείς εν Ελλάδι είμαστε ορθοδοξάρες και τα ασπαζόμαστε αυτά τα κομμουνιστικά ε;
Μπα, τρίχες.
Οι περισσότεροι Έλληνες είναι μάλλον παρτάκηδες και έχουν για θεό τους τον ΠΟΥΣΤΗ.
Για αυτό και όταν κάτι κάτσει στραβά φωνάζουν “Όχι ρε πούστη, όχι ρε πούστη, όχι ρε πούστηηηηηηη!!!”, αντί για Βαγγελίστρες, άγιους πάντες κλπ.
Μπεχ.
Ο μόνος τρόπος για να πολεμήσουμε... είναι η ελεύθερη ύπαρξη μας...
Από Ευάγριος Αληθινός
Πρώτα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν σωματικά με την ανυπόφορη φτώχεια κι ύστερα δοκιμάζουν να σε ευνουχίσουν πνευματικά με την επιβαλλόμενη λήθη. Κι αν δεν σπάσεις με κανένα από τα δύο, υπάρχουν οι φυσιολογικές μέθοδοι: οι αστυνομικές ράβδοι, τα ψυχιατρικά κελιά, τα δικαστικά έδρανα και τα τείχη του σωφρονισμού, οι σφαίρες των στρατηγών, τα μαχαίρια των μισάνθρωπων, η απόγνωση της ανέχειας, η θηλιά των χρεών, η διαγραφή των συναισθημάτων, μετατρέποντας τη ψυχή σε λευκό χαρτί.
Το συναίσθημα της απόλαυσης της ζωής και οι τρόποι που αυτό μπορεί να εφεύρει ώστε να συνεχίσουν οι άνθρωποι να ζουν και όχι απλά να επιβιώνουν, θα παραμένουν άγνωστες λέξεις, όσο οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει πια στη μονοδιάστατη άσκηση του "δούναι και λαβείν". Της παροχής και αντιπαροχής αντί της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης. Της ανάθεσης αντί της οριζόντιας συμμετοχής στη λήψη της απόφασης και της πράξης.
Δεν θα είναι όμως τόσο ζοφερός ο κόσμος εφόσον ξαναθυμηθούμε εκείνα τα μικρά-μεγάλα πράγματα που δημιούργησαν την ανθρώπινη γεωγραφία: Η περιέργεια για το άγνωστο, η εφευρετικότητα και ο πειραματισμός ήταν ανέκαθεν από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των ανθρώπων και οι άνθρωποι, άσχετα από την ηλικία τους, τη χαρά του παιχνιδιού δεν την ξέχασαν ποτέ. Μπορεί με το βάρος των χρόνων που αναγκάζει τα κορμιά τους να σκύβουν, να τα κλείδωσαν σε ένα μικρο κουτάκι στη συρταριέρα του μυαλού τους ξεχνώντας πού έχουν βάλει το κλειδί και τελικά την ίδια την ύπαρξη του κουτιού, άλλα αυτό είναι πάντα εκεί καλά φυλαγμένο.
Το μόνο που περιμένει είναι: είτε το κλειδί που θα ξαναβρεθεί, τυχαία ή ακόμη καλύτερα μετά από την αναζήτησή του να το ξεκλειδώσει, είτε το κατσαβίδι που θα επιστρατευτεί για να παραβιάσει την κλειδαριά.
Ο μόνος τρόπος για να πολεμήσουμε έναν ανελεύθερο χειραγωγημένο κόσμο, είναι να γίνουμε τόσο απόλυτα ελεύθεροι, ώστε και μόνο τόσο η ίδια μας η ύπαρξη να αποτελεί επαναστατική πράξη.
Πρώτα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν σωματικά με την ανυπόφορη φτώχεια κι ύστερα δοκιμάζουν να σε ευνουχίσουν πνευματικά με την επιβαλλόμενη λήθη. Κι αν δεν σπάσεις με κανένα από τα δύο, υπάρχουν οι φυσιολογικές μέθοδοι: οι αστυνομικές ράβδοι, τα ψυχιατρικά κελιά, τα δικαστικά έδρανα και τα τείχη του σωφρονισμού, οι σφαίρες των στρατηγών, τα μαχαίρια των μισάνθρωπων, η απόγνωση της ανέχειας, η θηλιά των χρεών, η διαγραφή των συναισθημάτων, μετατρέποντας τη ψυχή σε λευκό χαρτί.
Το συναίσθημα της απόλαυσης της ζωής και οι τρόποι που αυτό μπορεί να εφεύρει ώστε να συνεχίσουν οι άνθρωποι να ζουν και όχι απλά να επιβιώνουν, θα παραμένουν άγνωστες λέξεις, όσο οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει πια στη μονοδιάστατη άσκηση του "δούναι και λαβείν". Της παροχής και αντιπαροχής αντί της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης. Της ανάθεσης αντί της οριζόντιας συμμετοχής στη λήψη της απόφασης και της πράξης.
Δεν θα είναι όμως τόσο ζοφερός ο κόσμος εφόσον ξαναθυμηθούμε εκείνα τα μικρά-μεγάλα πράγματα που δημιούργησαν την ανθρώπινη γεωγραφία: Η περιέργεια για το άγνωστο, η εφευρετικότητα και ο πειραματισμός ήταν ανέκαθεν από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των ανθρώπων και οι άνθρωποι, άσχετα από την ηλικία τους, τη χαρά του παιχνιδιού δεν την ξέχασαν ποτέ. Μπορεί με το βάρος των χρόνων που αναγκάζει τα κορμιά τους να σκύβουν, να τα κλείδωσαν σε ένα μικρο κουτάκι στη συρταριέρα του μυαλού τους ξεχνώντας πού έχουν βάλει το κλειδί και τελικά την ίδια την ύπαρξη του κουτιού, άλλα αυτό είναι πάντα εκεί καλά φυλαγμένο.
Το μόνο που περιμένει είναι: είτε το κλειδί που θα ξαναβρεθεί, τυχαία ή ακόμη καλύτερα μετά από την αναζήτησή του να το ξεκλειδώσει, είτε το κατσαβίδι που θα επιστρατευτεί για να παραβιάσει την κλειδαριά.
Ο μόνος τρόπος για να πολεμήσουμε έναν ανελεύθερο χειραγωγημένο κόσμο, είναι να γίνουμε τόσο απόλυτα ελεύθεροι, ώστε και μόνο τόσο η ίδια μας η ύπαρξη να αποτελεί επαναστατική πράξη.
Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013
Το παιχνίδι τελειώνει !!!
Ο φόρος ακινήτων και το νέο φορολογικό που ποινικοποιεί τη φτώχεια και την ανέχεια, δημεύουν την ιδιωτική περιουσία στην Ελλάδα. Μέχρι του χρόνου τέτοια μέρα θα υπάρχουν οι μισοί εδώ μέσα. Εξάλλου…
στην Τυνησία, στον Νίγηρα, στην Ρουμανία, στην Ταϋλάνδη, στο Περού,
σε όλες υπόλοιπες τις χώρες που διαβιούν κι αυτές ως υπόδουλοι στο ΔΝΤ
και στις πολυεθνικές, οι άνθρωποι δεν έχουν την πολυτέλεια του
διαδικτύου.
Οι ακροδεξιοί ξεπουλήσανε την Ελλάδα κι εμάς μαζί. Τώρα μας βάζουν την ταφόπλακα με τα τελειωτικά νομοθετήματα
Του Γιάννη Μακριδάκη
Αν η Αριστερά ήταν πραγματική και όχι επενδυτική, η κατάσταση θα ήταν πολύ αλλιώς.
Θα είχε καταφέρει να εμπνεύσει τον κόσμο και θα είχαμε αλλάξει πορεία,
θα είχαμε τελειώσει με αυτό το χρόνιο δράμα. Η μόνη λύση πια είναι
μονομερείς κινήσεις διαγραφής χρεών, μνημονίων και αλλαγή νομίσματος,
αλλαγή πορείας, μοναχική διαδρομή μακριά από την Ευρώπη των
καπιταλιστικών φόνων και της απομύζησης
Δυστυχώς όμως η Αριστερά στην Ελλάδα έχει καπελωθεί από πολιτικούς τσαρλατάνους, που μαζευτήκαν όλοι μαζί στον Σύριζα, ιδιοτελείς επενδυτές κάθε είδους. Από πολυεθνικά δολοφονικά φαντς μέχρι επένδυση στη φτώχεια και τη δυστυχία του καθενός για να κρατούν αυτοί το έδρανο και να χουν μισθό βουλευτή, να περνά ο καιρός με άλλα λόγια και να φαίνεται πως δε φταίνε για την κατάντια αφού κυβερνά άλλος.
Αυτή είναι η κατάντια της Αριστεράς. Μαζί με όλες τις Αξίες κατάφερε
ο καπιταλισμός να την ξεφτιλίσει κι αυτή μέσω των ατόμων που εκπαίδευσε
για να κάνουν τη βρομοδουλειά ηθελημένα ή εν αγνοία τους, λόγω
βλακείας.
Η Αριστερά ως Αξία ήταν άξια υπό προϋποθέσεις να επαναφέρει όλες τις
Αξίες στο ύψος τους, ήταν το αντίπαλο δέος και το άλωσαν με δούρειο ίππο
τους αριστερούς τους εκπαιδευμένους συστημικά, τους μεταλλαγμένους από
ανθρώπους σε καπιταλιστικά άτομα, τους αριστερούς του φιλοτομαρισμού και
του ιδίου οφέλους.
Τώρα, όπως την κατάντησαν όλοι αυτοί που την εκφράζουν κιόλας ακόμη δήθεν, αποτελεί μοναχά μια προοπτική πολύ βραχύβιας κυβέρνησης που θα παίζει ρόλο συγκεκριμένο. Θα αποκαθηλώσει τελείως την όποια Αξία έχει απομείνει ως τότε στην έννοια Αριστερά, θα την εξευτελίσει και με πράξεις διακυβέρνησης κι έτσι θα φέρει ως μόνη λύση πια τον πιο σκληρό φασισμό που θα την ακολουθήσει.
Οι πραγματικοί αριστεροί που πνίγονται ακόμα εκεί μέσα, ελπίζω πως σύντομα πολύ θα καταλάβουν αυτό που πρώτα νιώθουν και θα το κάνουν το βήμα αριστερά, να σώσουμε ό,τι προλαβαίνουμε και να δώσουμε δύναμη στο νέο που έχει ήδη γεννηθεί και μεγαλώνει ακάθεκτο διότι έτσι είναι η φύση και ο άνθρωπος. Τους έχει γραμμένους κανονικά τους καπιταλιστές και τα σχέδιά τους, τις επενδύσεις τους για το μέλλον. Όπως λέει και δεξιός Σελίν, όποιο κάνει σχέδια για το μέλλον είναι σαν να βγάζει λόγο στα σκουλήκια.
Εγκλημα: Απέλυσαν την καθηγήτρια που έπιασε το γιο του Α. Σαμαρά να αντιγράφει
Κατώπιν άνωθεν εντολών το ΚΥΣΔΕ αποφάσισε να "εκτελέσει" - απολύσει την εκπαιδευτικό Ευφροσύνη Μπουλούτα που είχε πιάσει τον γιο του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να αντιγράφει στο Κολλέγιο Αθηνών.
Δώρο στο Υπουργείο Παιδείας, στα ιδιωτικά και στην Πρωθυπουργική οικογένεια 5 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα έδωσε το ΚΥΣΔΕ το οποίο θυμίζουμε ότι είχε αποβάλλει από με πραξικοπηματικό τρόπο από την συνθεση του τα Μέλη της ΟΙΕΛΕ. Με επαγγελματική κυνικότητα απερρίφθη από τα "διορισμένα μέλη" του Κεντρικού Συμβουλίου Δημοτικής εκπαίδευσης, το αίτημα της εκπαιδευτικού για αναβολή της διαδικασίας τη Δευτέρα ώστε να παραστεί ο νομικός της εκπρόσωπος Γ.Κατρούγκαλος, υπογράφοντας με την απόλυση της εκπαιδευτικού Ε.Μπουλούτα, συμβόλαιο θανάτου για χιλιάδες άλλους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς
Διαβάστε παρακάτω τι αναφέρει αναλυτικά για το γεγονός της απόλυσης η ΟΙΕΛΕ
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΘΗ: ΤΟ
ΚΥΣΔΕ ΜΕ ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ (;) «ΕΚΤΕΛΕΣΕ» ΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ
ΜΠΟΥΛΟΥΤΑ, ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ,
ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΧΕ ΤΟ «ΘΡΑΣΟΣ» ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΕΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΝΑ
ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ
Πέντε
ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα το ΚΥΣΔΕ έκανε ένα πρώιμο δώρο στην
πρωθυπουργική οικογένεια, στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας
και στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων. Κατόπιν άνωθεν εντολών (;)
και με παράνομη σύνθεση (την οποία είχαν αλλοιώσει, αποβάλλοντας τους
αιρετούς της ΟΙΕΛΕ) οι τρεις διορισμένοι από τον Υπουργό Παιδείας δημόσιοι
«λειτουργοί» - μέλη του ΚΥΣΔΕ αποφάσισαν να «εκτελέσουν» την
εκπαιδευτικό Ευφροσύνη Μπουλούτα, απολύοντάς την με το πρόσχημα ότι «δεν
είχαν αρκετά στοιχεία» για να αποδείξουν ότι υφίσταται θέμα
καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της καταγγελίας σύμβασης εκ μέρους
της διοίκησης του Κολλεγίου Αθηνών. Με λίγα λόγια το ΚΥΣΔΕ θεωρεί πως
μια εκπαιδευτικός με 21 έτη υπηρεσίας, που είχε αξιολογηθεί θετικά από
τη διοίκηση του σχολείου, απολύθηκε «όλως τυχαίως» και επελέγη
«συμπτωματικά» μέσα από εκατοντάδες συναδέλφους της προς απόλυση λίγες
ημέρες αφού συνέλαβε τον υιό του πρωθυπουργού να αντιγράφει!
Με
την κυνικότητα επαγγελματιών τα διορισμένα μέλη του ΚΥΣΔΕ δεν
χρειάστηκαν πολύ ώρα για να ξεμπερδέψουν με την αποστολή τους. Απέρριψαν
με συνοπτικές διαδικασίες, τόσο το αίτημα της εκπαιδευτικού για αναβολή
της διαδικασίας τη Δευτέρα, ώστε να παραστεί ο νομικός της εκπρόσωπος
Γ. Κατρούγκαλος, όσο και τα αιτήματα εξαίρεσής τους που είχαν κατατεθεί
και ανακοίνωσαν την κατάπτυστη απόφασή τους. Αποφάσισαν ότι δεν πρέπει
να εξαιρεθούν οι ίδιοι, (ενώ είχαν αποφασίσει την αποβολή των
«ενοχλητικών» της ΟΙΕΛΕ) για να ολοκληρώσουν το «θεάρεστο» έργο τους.
Η
απόφαση του ΚΥΣΔΕ έχει ιστορική σημασία και θα επιφέρει δραματικές
συνέπειες στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αποτελεί κατ’ ουσίαν υπογραφή συμβολαίου θανάτου για χιλιάδες ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και χαριστική πράξη για τους σχολάρχες. Με αυτόν τον τρόπο ανάβει το πράσινο φως σε όλα τα υπηρεσιακά συμβούλια της εκπαίδευσης να απολύουν χωρίς έλεγχο όλους τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που προτείνονται από τον ιδιοκτήτη ενός σχολείου προς απόλυση.
Αποφάσισαν μόνοι τους ότι δεν πρέπει να εξαιρεθούν!!!!
Η
απόφαση του εκτελεστικού αποσπάσματος του ΚΥΣΔΕ ήταν η χαριστική βολή,
όχι μόνο σε μια γενναία εκπαιδευτικό που απολύθηκε, επειδή έπραξε το
χρέος της, αλλά για ολόκληρη την εκπαίδευση. Θυσιάζει στο βωμό της
αναλγησίας, της αλαζονείας και της αυταρχικότητας του πρωθυπουργού και
του αδελφού του, Προέδρου του Κολλεγίου, μια εργαζόμενη, πετώντας την
στον Καιάδα της εξαθλίωσης. Αποδεικνύει ότι κάποιοι θεσμοί στη χώρα δεν
λαμβάνουν αποφάσεις με βάση τους νόμους, αλλά με βάση το δίκαιο του
ισχυρού.
Η
ΟΙΕΛΕ δεν πρόκειται να αφήσει έτσι την υπόθεση. Θα χρησιμοποιήσει κάθε
πολιτικό και ένδικο μέσο για να ανατρέψει την απόφαση της παράνομης
σύνθεσης του ΚΥΣΔΕ. Η δικαιοσύνη και οι θεσμοί που λειτουργούν ακόμη σ’
αυτό τον τόπο θα δώσουν την απάντηση σε όσους θεωρούν ότι η πολιτική και
οικονομική ισχύς τους επιτρέπουν να βιάζουν το Σύνταγμα, τους νόμους
και τα δημόσια αγαθά.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΡΟΥΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
http://www.alfavita.grΠετρέλαιο über alles
Anarchy press gr
Και πως αλλιώς θα υψωθείτε πέρα από τις μέρες και τις νύχτες σας, άμα δε σπάσετε τις αλυσίδες· εκείνες που σεις οι ίδιοι στο χάραμα της κατανόησης σφιχτοδέσατε γύρω απ’ την ώρα του μεσημεριού;Αληθινά, αυτό που σεις ελευθερία αποκαλείτε, είναι η ισχυρότερη αλυσίδα σας, αν και οι κρίκοι της αστραποβολούν στον ήλιο και τυφλώνουν τη ματιά σας.Χαλίλ Γκιμπράν, «Ο προφήτης»
Όπως έχει δείξει η ιστορία του πολιτισμού, κάθε φυσικό τοπίο που ήξερε να δίνει με σοφία τα πλούσια οφέλη του σε όλα τα πλάσματα που φιλοξενούσε, αποτέλεσε πεδίο δόξης για τους κάθε είδους εκμεταλλευτές αυτού του πλανήτη. Έτσι, σήμερα, είτε μιλάμε για απέραντες εκτάσεις δασών είτε για ερήμους, η φύση έχει ήδη δεχτεί τις καταστροφικές συνέπειες των εξορύξεων, των μονοκαλλιεργειών και αναδασώσεων· αν δεν βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η καταστροφή της, επειδή τυχαίνει να βρεθούν κοντά της «πλούσια κοιτάσματα», που θα αναγκαστούν να εξυπηρετήσουν οποιουδήποτε είδους μανία πλουτισμού. Ιδιαίτερα στη νότια Αμερική, η καταστροφή έχει ήδη ξεκινήσει με την «ανακάλυψή» της από τους εξουσιαστές της γερασμένης ηπείρου. Έτσι, εδώ και μια δεκαετία, στον κόλπο Guanabara του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας συντελείται μία τεραστίων διαστάσεων καταστροφή, μιας και η περιοχή είναι πλούσια σε πετρελαϊκά κοιτάσματα. Ο βραζιλιάνικος κρατικός ενεργειακός κολοσσός Petrobas – επικεφαλής μιας συνεργασίας με ξένες πετρελαϊκές– εξασφάλισε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του κοιτάσματος πετρελαίου Λίμπρα (225 χλμ. ανοιχτά του Ρίο), με προσδοκία κέρδους τα 12 δισ. βαρέλια. Ο αποικιακός βιασμός της νότιας Αμερικής σταθεροποίησε στο πέρασμα των αιώνων τους κρατικούς δυνάστες.Μια πόλη 250.000 κατοίκων όπως το Μέιτζ (μόλις 75 χλμ. από το Ρίο), που η κατασκευή του νέου πετρελαϊκού αγωγού από την πλατφόρμα που πρόκειται να κατασκευαστεί θα της στερήσει το βασικό μέσο επιβίωσης, την αλιεία, αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια στον χάρτη όλων αυτών, που στο πέρασμά τους αφήνουν «καμένη γη». Πριν μια δεκαετία η ίδια εταιρεία είχε κατασκευάσει έναν παρόμοιο αγωγό, που σπάζοντας, προκάλεσε μια ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή, μειώνοντας σημαντικά τη θαλάσσια ζωή. Οι ψαράδες, που δέχτηκαν το σημαντικότερο πλήγμα, καθώς η αλιεία αποτελούσε το βασικό μέσο επιβίωσής τους, πραγματοποίησαν δυναμικές διαδηλώσεις. Το 2009, εμπόδισαν για 38 ημέρες την κατασκευή των υποβρυχίων αγωγών για τη μεταφορά του LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου) και LPG (υγροποιημένου αερίου πετρελαίου) στον κόλπο.«Ντροπή στη δικαιοσύνη. Οι ψαράδες αποκλείονται από τον κόλπο Guanabara. Έχουν πρόσβαση μόνο οι εξέδρες άντλησης πετρελαίου και τα σκάφη μεγάλων κερδοφόρων επιχειρήσεων [...]», δήλωσε ένας ψαράς. Σύμφωνα με τον Alexander Anderson, της AHOMAR, «το έργο κρίθηκε παράνομο από τους αλιείς, λόγω των ελλιπών μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας και των βλαβερών συνεπειών προς τον ντόπιο πληθυσμό. Τα τελευταία χρόνια, αυξάνονται οι καταγγελίες για την εγκληματικότητα, την πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών, πέρα από τη μείωση των ψαριών, που δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή επιβίωση του πληθυσμού». Όταν όμως το δίκαιο το διαχειρίζεται το κράτος, τότε όχι μόνο άδικο γίνεται, αλλά και προμήνυμα καταστροφής για τους υπόλοιπους. Φυσικά, απ’ την μεριά μας, ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά, πως στους ακηδεμόνευτους κοινωνικούς αγώνες, στο δύσκολο και μακρύ δρόμο για την ολική απελευθέρωση, δεν έχουν θέση τόσο οι κάθε είδους καταγγελίες, όσο και η επίκληση των νόμων. Θεωρούμε, παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερα σημαντικό κάθε κοινωνικό αγώνα που δεν νοσεί απ’ την κομματική σπέκουλα και την πολιτική γενικότερα. Εξ άλλου δεν υφίσταται κανένας ακηδεμόνευτος αγώνας, αν σ’ αυτόν έχει διεισδύσει ο βάκιλος της πολιτικής.Από το 2007 οι αλιείς καταγγέλλουν παραβιάσεις και εγκλήματα στην κατασκευή του αγωγού. Από τότε, τέσσερις ψαράδες δολοφονήθηκαν και δύο αγνοούνται. Λόγω των απειλών κατά της ζωής του, ο Alexander Anderson και ένας ακόμη ψαράς της AHOMAR εντάχθηκαν στο Πρόγραμμα για την Προστασία των Υπερασπιστών των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σήμερα είναι αναγκασμένοι να ζουν αλλού. Η AHOMAR είναι μία οργάνωση που έκαναν οι ψαράδες, για να αντιταχθούν στον πετρελαϊκό τύραννο με διάφορες δράσεις, μεταξύ των οποίων και ο αποκλεισμός του κόλπου με τα ψαροκάικά τους.Σχετική περιβαλλοντική έκθεση αναφέρει ότι οι προστατευόμενες περιοχές Guapimirim, Mage, Itaboraí και São Gonçalo βρίσκονται σε κίνδυνο. Παρατηρήθηκε μείωση στο 80% των ψαριών, λόγω των αποβλήτων που καταλήγουν απ τα λιπαντικά των μηχανημάτων στα ύδατα. Δεν χρειάζονται όμως ούτε εξειδικευμένες περιβαλλοντικές εκθέσεις ούτε ανθρωπιστικές οργανώσεις, όπως αυτές που συνδράμουν στην περιοχή, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η καταστροφή. Μετά από τόσους αιώνες ανθρώπινης εκμετάλλευσης και καταστροφής κάθε πλάσματος αυτού του πλανήτη, αυτό που μένει είναι να μη βασιζόμαστε στις πλάτες κανενός θεσμικού φορέα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε το πιο βασικό αγαθό που όλοι διαθέτουμε· την ίδια τη ζωή. Όπου κι αν θέλει να παρασιτήσει η εξουσία, οφείλουμε να την καταπολεμάμε με το φάρμακο της ελευθερίας.σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση
Γκρογκί…(ζητείται λίγο έλεος)
Στην πυγμαχία, η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ελληνικός λαός ονομάζεται «γκρογκί». Είναι η κατάσταση εκείνη όπου ο πυγμάχος έχει φάει τόσες πολλές…
δυνατές γροθιές όλων των ειδών, τόσα άπερκατ, τόσα ντιρέκτ και τόσα κροσέ, που έχει γίνει πια μαύρος στο ξύλο, αλλά απλώς δεν έχει χάσει ακόμα τις αισθήσεις του και κλινικά, δηλαδή με επίσημη ιατρική γνωμάτευση, ώστε να διακοπεί ο αγώνας.
by Sotos
Κλεισμένος πια στα σχοινιά, το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει πλέον μες το θολωμένο του μυαλό είναι ή να αγκαλιάσει τον αντίπαλο για να τον λυπηθεί ο διαιτητής, ή να χτυπήσει το καμπανάκι που θα σημάνει τη λήξη του γύρου.
Σε χτυπητή αντίθεση με το συμβατικό μποξ, ο πυγμάχος μας έχει απέναντί του έναν αντίπαλο, που ισχυρίζεται ότι τον δέρνει για το καλό του, ενώ μέχρι να χτυπήσει το καμπανάκι, υποβάλλεται και σε μια πρόσθετη δοκιμασία: καθώς συνεχίζει να τρώει κι άλλες απανωτές, καλείται την ίδια ώρα να απαντήσει και σε ένα ανελέητο ερωτηματολόγιο πολύ σοβαρών ερωτήσεων και διλημμάτων. Όπως είναι, π.χ., τα εξής: Ευρώ ή Δραχμή; Έχει δικαίωμα ένας βουλευτής της Αριστεράς με παχυλές καταθέσειςνα δηλώνει ότι τον νοιάζεται ή όχι; Είναι μια τέτοια Αριστερά γνήσια ή όχι; Ποιος φταίει που τον έχουν κάνει του αλατιού; Υπάρχει διαιτητής; Κι αν υπάρχει βλέπει; Δουλεύει άραγε το ρημάδι το καμπανάκι; Υπάρχει μετά θάνατον ζωή; Δυσεπίλυτα ερωτήματα, όπως αντιλαμβάνεσθε, και πρακτικώς αδύνατον να απαντηθούν από άνθρωπο που βρίσκεται στην κατάσταση που περιγράψαμε.
Ζητείται λίγο έλεος. Τίποτε άλλο. Μέχρι να φθάσει το ασθενοφόρο. Να, να, έρχεται. Στη γωνία είναι. Αλλιώς, παιδιά, θα πεθάνει. Δεν το βλέπετε;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)