Ευάγγελος Τσογλάνογλου !!!

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ πως καλλιεργεί τον «εκτσογλανισμό» της κοινωνίας. Μακάρι να ήταν λίγο τσογλάνια οι Έλληνες, δεν θα…

ψήφιζαν Βενιζέλους.

Πρέπει να είναι σε πολύ δύσκολη θέση ο Βενιζέλος, για να λέει πως μια κοινωνία -την οποία ο ίδιος και η παρέα του οδήγησαν στην χρεοκοπία και τον εξευτελισμό- κινδυνεύει να εκτσογλανιστεί.

Είναι σαν να δολοφονείς κάποιον και -αντί να σε συλλάβουν- να θέλεις να έχεις γνώμη και για τα ρούχα που θα φοράει το πτώμα μέσα στην κάσα.

Ελπίζω και εύχομαι ο Ευάγγελος Βενιζέλος να βρεθεί σε ακόμα χειρότερη θέση. Ελπίζω να πληρώσει για τα κορμιά που πέφτουν γύρω μας.

Αν η Ελλάδα θέλει να έχει μέλλον, η θέση ανθρώπων όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι στην φυλακή.

Επίσης, θα πρέπει να του αφαιρεθεί το επίθετο. Στο εξής, να τον λένε Ευάγγελο Τσογλάνογλου.

(Στα μάτια της φωτογραφίας, ταιριάζει το επίθετο «Τσογλάνογλου». Γάντι.)

pitsirikos

Ο καπιταλισμός πατάει σε γερά θεμέλια

Οικογένεια Σαμαρά: Από την Πηνελόπη Δέλτα στο σκονάκι

Με αφορμή την απόλυση από το κολέγιο Αθηνών της καθηγήτριας που έπιασε το γιό του Σαμαρά να αντιγράφει θυμίζουμε το κείμενο που είχε δημοσιεύσει το 1932 ο Στέφανος Δέλτα, ένας εκ των ιδρυτών του κολεγίου και σύζυγος της Πηνελόπης Δέλτα – προγιαγιάς του Αντώνη Σαμαρά.

Προφανώς ο Σαμαράς δικαίως αισθάνεται το κολέγιο “δικό του μαγαζί”, αφού ιδρύθηκε από την οικογένειά του.

Το ερώτημα είναι πιο σοβαρό μέλος της ελληνικής αστικής τάξης θα θέλει πια να στείλει το παιδί του σε ένα κολέγιο με τόσο χαμηλά εκπαιδευτικά στάνταρ, όπού κατά τα φαινόμενα ενισχύεται η αντιγραφή.

Αντιγράφουμε απόσπασμα από τo κείμενο του Στέφανου Δέλτα

“Αποστολή του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος είναι να προσφέρει παιδεία ανωτάτου επιπέδου -με διεθνή κριτήρια- στους πιο άξιους και να καλλιεργεί στους μαθητές του εκείνες τις ικανότητες της ψυχής, του σώματος και του πνεύματος που είναι αναγκαίες για κάθε υπεύθυνο πολίτη της Ελλάδας και του κόσμου: Ηθικό σθένος, πνευματική πειθαρχία, ανθρωπιά και κατανόηση, ακλόνητη αφοσίωση στη δικαιοσύνη και στην αλήθεια. Σκοπός μας είναι να εμφυσήσουμε στους μαθητές, με τη διδασκαλία και με το παράδειγμα, ισχυρή αίσθηση του μέτρου, επιζητώντας με τον τρόπο αυτό να τους εξασφαλίσουμε δεσμούς μεταξύ γνώσεως και κρίσεως και τη διασύνδεση πνευματικής ικανότητας και υπευθυνότητας. Έτσι, τιμούμε τις διαχρονικές αξίες τις ενσαρκωμένες στην παράδοση τόσο της Ελλάδας όσο και της Αμερικής. Έτσι, καλλιεργούμε βαθύ σεβασμό για την Ελληνική κληρονομιά σε όλο τον πλούτο και την πολυπλοκότητά της”.

Κύριοι άξονες για την υλοποίηση των επιδιώξεων αυτών είναι:

Η έμφαση στην ανάπτυξη δημιουργικής σκέψης και κριτικής ικανότητας.

Ο αρμονικός συνδυασμός της ανθρωπιστικής παιδείας με τη σύγχρονη τεχνολογία, της πολιτιστικής μας παράδοσης με τα διεθνή πνευματικά-εκπαιδευτικά ρεύματα.

Η εξοικείωση με την έρευνα και η απόκτηση δεξιοτήτων για την εμβάθυνση σε ειδικότερα γνωστικά πεδία.

Η ισόρροπη ανάπτυξη της ατομικής πρωτοβουλίας και ελευθερίας με τη συλλογική υπευθυνότητα και συνεργασία.

Η επίτευξη των στόχων του ΕΕΙ διασφαλίζεται:

Με την ενίσχυση και τον εμπλουτισμό των μαθημάτων του κανονικού ακαδημαϊκού προγράμματος

Με την εφαρμογή σύγχρονων διδακτικών μεθόδων και προσεγγίσεων, που δίνουν έμφαση στην ενεργό συμμετοχή των μαθητών, στην ευρεία αξιοποίηση της βιβλιοθήκης και των εργαστηρίων, στη χρήση πολλαπλών βιβλίων κ.ά.

Με τη συστηματική καλλιέργεια και προβολή προτύπων, πνευματικών, κοινωνικών και ηθικών αξιών

Με ένα πλέγμα εξωδιδακτικών δραστηριοτήτων, όπως: Μαθητικοί όμιλοι, μαθητικές εκδόσεις, συνεργασία με σχολεία του εξωτερικού, συμμετοχή σε διεθνείς εκπαιδευτικές εκδηλώσεις και σε Κοινοτικά προγράμματα κ.ά.

Με σειρά Κολλεγιακών θεσμών, που λειτουργούν επί δεκαετίες: π.χ., ρητορικοί διαγωνισμοί, βραβεία, Μαθητικές Κοινότητες (για την εξοικείωση των μαθητών με τις δημοκρατικές διαδικασίες, την ενθάρρυνση της ενασχόλησης με τα κοινά και την προαγωγή της κοινωνικής αλληλεγγύης), κ.ά.

(ΠΗΓΗ: http://info-war.gr/)

Μέτωπο και γεωπολιτικοί συσχετισμοί (1)

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Όπως προσπάθησα να δείξω στα προηγούμενα άρθρα, μόνο ριζικές αλλαγές στην οικονομική και πολιτική δομή μπορούν να μας οδηγήσουν έξω από την πρωτόγνωρη καταστροφή που κτυπά αλύπητα τα θύματα της παγκοσμιοποίησης μέσα στα λαϊκά στρώματα, τα οποία αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Από την άλλη μεριά, οι βολεμένοι και μισό-βολεμένοι μέσα στην παγκοσμιοποίηση (λιγότεροι από το 1/3 του λαού) προφανώς δεν θέλουν να ακούσουν για παρόμοιες αλλαγές και είναι αυτοί που στηρίζουν βασικά τα κόμματα εξουσίας στα οποία, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, σύντομα θα προσθέσουν και τον ΣΥΡΙΖΑ που αναγκαστικά θα ακολουθήσει τις ίδιες πολιτικές ―αλλά με κάποιο  ροζ περικάλυμμα― σε μια σαφή προσπάθεια νέας εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων. Και αυτό, διότι κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα, οργανώσεις και Μέτωπα (εκτός ΚΚΕ ―αλλά μετά την σοσιαλιστική επανάσταση!) δεν δεσμεύεται για άμεση και μονομερή έξοδο από την ΕΕ (και όχι απλά από το Ευρώ που είναι εξίσου απάτη) και, φυσικά, για αποδέσμευση από την παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς. Όμως, χωρίς αυτές τις ριζικές αλλαγές, κανένα κόμμα δεν μπορεί να υιοθετήσει τις θεμελιακά διαφορετικές πολιτικές που απαιτούνται:

• βραχυπρόθεσμα, για την επαναφορά των πραγμάτων στην προμνημονιακή περίοδο, με μεταρρυθμίσεις που θα επιβάλλει το κοινωνικό σύνολο και όχι οι αγορές, και
  ​​
  
  

• μακροπρόθεσμα, για την επαναθεμελίωση της παραγωγικής μας δομής, μέσα από μια στρατηγική αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας), ώστε να καλύπτονται τουλάχιστον οι βασικές ανάγκες όλων των πολιτών.

Οι πολιτικές αυτές προϋποθέτουν τον κοινωνικό έλεγχο των αγορών κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων, στη θέση της σημερινής «απελευθέρωσής» τους ―δηλαδή τον έλεγχό τους από τις πολυεθνικές, όπως επιβάλλει η Υ/Ε που διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, μέσω της ΕΕ, του ΔΝΤ, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και του ΝΑΤΟ. Ο οικονομικός και πολιτικός αυτοπροσδιορισμός μας σαν λαού προϋποθέτει οικονομική και εθνική κυριαρχία, η οποία είναι αδύνατη μέσα στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση γενικά, και την ΕΕ ειδικότερα. Αυτό δεν σημαίνει επιστροφή σε εθνικισμούς και «εθνικές περιχαρακώσεις, όπως προσπαθεί να δυσφημήσει παρόμοιες πολιτικές μια εκφυλισμένη «Αριστερά», σαν αυτή που εκπροσωπεί η Ευρωπαϊκή Αριστερά και το εδώ παρακλάδι της στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, όπως η σημερινή, είναι αδύνατοι οι εθνικισμοί του παρελθόντος, όπως και ο μπαμπούλας του φασισμού, ενάντια στον οποίο υποτίθεται αγωνίζεται η ίδια «Αριστερά». Το αίτημα για αυτοκαθορισμό σήμερα είναι μόνο αμυντικό και στοχεύει στην προστασία της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας από τις πολυεθνικές και τα όργανά της στην Υ/Ε και τις ντόπιες ελίτ που έχουν οδηγήσει στη σημερινή αθλιότητα και δυστυχία την συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, για χάρη της ευμάρειας μιας μικρής μειοψηφίας.  Στην πραγματικότητα, η αυτοδυναμία αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα πραγματικό διεθνισμό μεταξύ λαών όπου, αφού αποκτούσαν την εθνική κυριαρχία τους, θα μπορούσαν στη συνέχεια να αποφασίσουν την μορφή κοινωνικό-οικονομικού συστήματος που θα ήθελαν να υιοθετήσουν (Περιεκτική Δημοκρατία, κρατικιστικός σοσιαλισμός, κάποια ριζοσπαστική μορφή σοσιαλδημοκρατίας κ.λπ.).
Είναι επομένως φανερό ότι η  άμεση και μονομερής έξοδος από την ΕΕ, αλλά και η αποδέσμευση από την Υ/Ε και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση καθώς και από τους θεσμούς που την υλοποιούν (ΕΕ, ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.) είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη σωτηρία μας σαν λαού. Όχι μόνο την οικονομική, αλλά και την  κοινωνική, διότι σήμερα η παγκοσμιοποίηση έχει αποσυνθέσει τον κοινωνικό ιστό που θεμελιωνόταν στις κοινότητες, καθώς και την πολιτισμική, αφού η παγκοσμιοποίηση σταδιακά εξαφανίζει και την ίδια την κουλτούρα μας, (ή διατηρεί μόνο κάποια διαστρεβλωμένα απομεινάρια της σαν φολκλόρ για την προσέλκυση τουριστών που αποτελούν την «βαρειά βιομηχανία» μας, κατά τις προδιαγραφές της Υ/Ε και της ΕΕ) αλλά και καταστρέφει το περιβάλλον μας, δημιουργώντας αξεπέραστες αντιφάσεις μεταξύ απασχόλησης και περιβάλλοντος (π.χ. Σκουριές).
Όμως, το εύλογο ερώτημα είναι: μπορούμε σαν λαός, σε μια μικρή χώρα στην Ευρωπαϊκή περιφέρεια, να προσπαθήσουμε παρόμοιες ριζικές αλλαγές, ιδιαίτερα όταν έχουμε δει πόσο αδίστακτες είναι οι ελίτ (ντόπιες και ξένες) που ξέρουν ότι παρόμοιες αλλαγές θα τους στερούσαν τη χλιδή και τα άλλα προνόμια μέσα  στα οποία ζούνε; Το παράδειγμα άλλωστε της Χιλής, όπου ένα Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς πνίγηκε στo αίμα, είναι ακόμη νωπό. Όμως, οι συνθήκες σήμερα είναι εντελώς διαφορετικές από το 1973. Αρχικά, έχει αρχίσει και γίνεται συνείδηση  ότι το παλλαϊκό μέτωπο που απαιτείται σήμερα είναι μέτωπο πολιτών «από κάτω» και όχι μέτωπο πολιτικών παρατάξεων «από πάνω», όπως τα παραδοσιακά μέτωπα ―πράγμα που εγγυάται την λαϊκή υποστήριξη για ένα πρόγραμμα ριζικών μεταρρυθμίσεων για την έξοδο από την καταστροφή. Το ερώτημα όμως παραμένει: είναι δυνατό μια εκλεγμένη κυβέρνηση με παρόμοιο πρόγραμμα να επιβιώσει μιας λυσσασμένης επίθεσης της Υ/Ε μέσα από μια «πορτοκαλί επανάσταση», σαν αυτές στις οποίες έχει ειδικευθεί τα τελευταία χρόνια, με αξιοσημείωτη επιτυχία (Γεωργία 2003, Ουκρανία 2004 κλπ);

H απάντηση στο ερώτημα αυτό δόθηκε μόλις προχθές, πάλι στην Ουκρανία, όπου η πιο αδίστακτη επιχείρηση υπονόμευσης της εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας από την Υ/Ε, με τους εκπροσώπους της να φθάνουν μέχρι στην πρωτοφανή αθλιότητα να μετέχουν σε διαδηλώσεις με συνθήματα υπέρ της ΕΕ, ενάντια στην απόφαση της εκλεγμένης κυβέρνησης, απέτυχε οικτρά. Αυτό που ουσιαστικά επιχείρησε η Υ/Ε στην Ουκρανία, (αναγκαστικά πολύ πιο «χοντρά» από ό,τι στην Ελλάδα, όπου διέθετε την κατάλληλη πολιτική και πνευματική ηγεσία), ήταν αυτό που επέτυχε στην χώρα μας πριν τριάμισι χρόνια, όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία καταστροφής της παραγωγικής δομής της που είχε αρχίσει βασικά με την ένταξη μας στην ΕΟΚ, σχεδόν 30 χρόνια νωρίτερα. Το 2010 ξεκίνησε η διαδικασία μετατροπής της χώρας σε πλήρες προτεκτοράτο της Υ/Ε, μέσα από την αδίστακτη εξαπάτηση του λαού ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές ήταν μονόδρομος, παραλείποντας να προσθέσουν το αυτονόητο: μονόδρομος μέσα στην ΕΕ!

Για όλα φταίει ο Προτεσταντισμός και ενδεχομένως και το γκαζόν.

Το αυγοτάραχο του Kalle (Καρόλου). Εικών άσχετη και αινιγματική.

Ρε μανία οι ακροδεξιάς (κατά κανόνα) υφής αντιμνημονιακοί με τους καψεροί τους…

Προτεστάνται. Μας πίνουν λέει το αίμα ηθικολογώντας, διότι είναι Προτεστάνται και ουχί φιλέΦΦΦσπλαχνοι Ορθόδοξοι. Βλέπετε, εντός των χωρών που αποκαλούνται “Ορθόδοξες” δεν υπάρχουν τοκογλύφοι, τραπεζίτες λήσταρχοι, γραβαταρισμένοι εγκληματίες και λοιποί κοινωνιοπαθείς που συνήθως καταφέρνουν να αναρριχώνται σε θέσεις εξουσίας.

by…polsemannen

(Γιελλάς, σημαίνει Αρφά-ντα-ΚΣίγια, έκραξε η Λουντμίλα η βυζαρού καθαρίστρια).

Πραγματικά, πρόκειται για έναν πολιτικώς μη ορθό αφορισμό. Αναμένονται αντιδράσεις. Εκτιμώ ότι θα διαμαρτυρηθεί και ο Βασιλεύς Κάρολος Γουσταύος XVI της Σουηδίας που είναι και φιλάνθρωψ!

“Μα επιτέλους γιατί αυτοί οι μαυροκέφ… εεεε… συγγενείς της Σουηδής τραγουδίστριας Χέλενας Παπαρίτσου (Helena Paparizou) μας βρίζουν και μας βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με το Μερκελάδικο; Διάολε, είμεθα ή δεν είμεθα η πατρίς των Βόλβο, των Scania, του ΙΚΕΑ, των ΑΒΒΑ, της βότκας ABSOLUT και του Μάρκους Μπεργκ του Πανατινάικος; Δεν είναι σημείον καλής ανατροφής όλα αυτά. Λυπούμαι και συγχύζομαι”.

Το λοιπόν, οι γερμανοί κάτοικοι της ΟΔΓ δεν είναι ακριβώς ένα μονομπλόκ έθνος 80 εκατ. μείον τους μαυροκέφαλους. Προέρχονται από διαφορετικά κράτη (länder) που πριν την δημιουργία του 2ου Ράιχ μετά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870-71, είχαν όχι αμελητέες πολιτιστικές διαφορές. (Το πρώτο ράιχ ήταν και καλά του… Καρλομάγνου. Χεχ).

Από τότε λοιπόν πέρασαν τα χρόνια και οι σημερινοί εθνικώς Γερμανοί κάτοικοι της ΟΔΓ είναι κατά την Γερμανική εφορία: 1/3 Βαγγέληδες (Προτεστάνται), 1/3 Καθολικοί και 1/3 στ’ αρχίδια τους που δε γουστάρουν να πληρώνουν την όποια εκκλησία μέσω εφορίας.

Παρένθεση:

Το Βαγγέληδες μου προέκυψε ως εξής:

Όταν μάθαινα Γερμανικά πριν από 20+ χρόνια: Σε κάποιο σημείο ενός βιβλίου εκμάθησης Γερμανικών, το “Deutsche Sprachlehre für Ausländer”, υπήρχε η φράση “- Ich bin Evangelisch” (- Είμαι (χριστιανός) Προτεστάντης). Οπότε ηκούσθη μαθήτρια (aus Lewadia) αναγιγνώσκουσα την φράσιν ως εξής: “Ιχ μπιν Βαγγέλης”. Yeah!

Ωστόσο θα πει κανείς και με το δίκιο του:

Ρε Kalle, δεν σε ενοχλεί αυτή η ακατάσχετη ηθικολογία του κώλου των τοκογλύφων δανειστών μας; Δεν σε κάνει πύραυλο το να σου κάνουν κήρυγμα ηθικής κάτι κοινωνιοπαθείς λήσταρχοι;
Ναι με πειράζει, αλλά είναι κάτι αναμενόμενο. Σκεφτείτε το εξής:

Οι δουλέμποροι που εμπορεύονταν Αφρικανούς, καθησύχαζαν την συνείδηση τους λέγοντας ότι οι μάΒΒΒΒΒροι ήταν πίθηκοι οπότε δεν έτρεχε και τίποτις που τους φέρονταν έτσι. Οι τοκογλύφοι δανειστές μας, στο βάθος του πωρωμένου εγκεφάλου τους, γνωρίζουν ότι προξενούν ανθρωπιστική καταστροφή στην Ελλάδα, οπότε καθησυχάζουν την (όποια) συνείδηση τους, με ανόητες ηθικολογίες προτεσταντικού τύπου, άσχετα αν οι περισσότεροι απ’ αυτούς τα γράφουν αυτά τα “χριστιανικής υφής” στα έτσι τους.

Διότι ακόμα και οι 5.476 εκδοχές του Προτεσταντισμού έχουν μέσα τους τα διάφορα περί κοινοκτημοσύνης, δεύτερου χιτώνα και άλλα τέτοια κομμουνιστικά των Εσσαίων. Και κάτι τέτοια παλαβά του στυλ “όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον έναν σε αυτόν που δεν έχει”, είναι καρακομμουνισμός, κιμπούτς, ναγκίλα χάβα, ο αντίχριστος ο ίδιος για τους κοινωνιοπαθείς white collar criminals.

Ναι, αλλά εμείς εν Ελλάδι είμαστε ορθοδοξάρες και τα ασπαζόμαστε αυτά τα κομμουνιστικά ε;

Μπα, τρίχες.

Οι περισσότεροι Έλληνες είναι μάλλον παρτάκηδες και έχουν για θεό τους τον ΠΟΥΣΤΗ.

Για αυτό και όταν κάτι κάτσει στραβά φωνάζουν “Όχι ρε πούστη, όχι ρε πούστη, όχι ρε πούστηηηηηηη!!!”, αντί για Βαγγελίστρες, άγιους πάντες κλπ.

Μπεχ.

Ο μόνος τρόπος για να πολεμήσουμε... είναι η ελεύθερη ύπαρξη μας...

Από Ευάγριος Αληθινός
Πρώτα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν σωματικά με την ανυπόφορη φτώχεια κι ύστερα δοκιμάζουν να σε ευνουχίσουν πνευματικά με την επιβαλλόμενη λήθη. Κι αν δεν σπάσεις με κανένα από τα δύο, υπάρχουν οι φυσιολογικές μέθοδοι: οι αστυνομικές ράβδοι, τα ψυχιατρικά κελιά, τα δικαστικά έδρανα και τα τείχη του σωφρονισμού, οι σφαίρες των στρατηγών, τα μαχαίρια των μισάνθρωπων, η απόγνωση της ανέχειας, η θηλιά των χρεών, η διαγραφή των συναισθημάτων, μετατρέποντας τη ψυχή σε λευκό χαρτί.
Το συναίσθημα της απόλαυσης της ζωής και οι τρόποι που αυτό μπορεί να εφεύρει ώστε να συνεχίσουν οι άνθρωποι να ζουν και όχι απλά να επιβιώνουν, θα παραμένουν άγνωστες λέξεις, όσο οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει πια στη μονοδιάστατη άσκηση του "δούναι και λαβείν". Της παροχής και αντιπαροχής αντί της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης. Της ανάθεσης αντί της οριζόντιας συμμετοχής στη λήψη της απόφασης και της πράξης.
Δεν θα είναι όμως τόσο ζοφερός ο κόσμος εφόσον ξαναθυμηθούμε εκείνα τα μικρά-μεγάλα πράγματα που δημιούργησαν την ανθρώπινη γεωγραφία: Η περιέργεια για το άγνωστο, η εφευρετικότητα και ο πειραματισμός ήταν ανέκαθεν από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των ανθρώπων και οι άνθρωποι, άσχετα από την ηλικία τους, τη χαρά του παιχνιδιού δεν την ξέχασαν ποτέ. Μπορεί με το βάρος των χρόνων που αναγκάζει τα κορμιά τους να σκύβουν, να τα κλείδωσαν σε ένα μικρο κουτάκι στη συρταριέρα του μυαλού τους ξεχνώντας πού έχουν βάλει το κλειδί και τελικά την ίδια την ύπαρξη του κουτιού, άλλα αυτό είναι πάντα εκεί καλά φυλαγμένο.
Το μόνο που περιμένει είναι: είτε το κλειδί που θα ξαναβρεθεί, τυχαία ή ακόμη καλύτερα μετά από την αναζήτησή του να το ξεκλειδώσει, είτε το κατσαβίδι που θα επιστρατευτεί για να παραβιάσει την κλειδαριά.
Ο μόνος τρόπος για να πολεμήσουμε έναν ανελεύθερο χειραγωγημένο κόσμο, είναι να γίνουμε τόσο απόλυτα ελεύθεροι, ώστε και μόνο τόσο η ίδια μας η ύπαρξη να αποτελεί επαναστατική πράξη.

Το παιχνίδι τελειώνει !!!

Ο φόρος ακινήτων και το νέο φορολογικό που ποινικοποιεί τη φτώχεια και την ανέχεια, δημεύουν την ιδιωτική περιουσία στην Ελλάδα. Μέχρι του χρόνου τέτοια μέρα θα υπάρχουν οι μισοί εδώ μέσα. Εξάλλου…

στην Τυνησία, στον Νίγηρα, στην Ρουμανία, στην Ταϋλάνδη, στο Περού, σε όλες υπόλοιπες τις χώρες που διαβιούν κι αυτές ως υπόδουλοι στο ΔΝΤ και στις πολυεθνικές, οι άνθρωποι δεν έχουν την πολυτέλεια του διαδικτύου.
Οι ακροδεξιοί ξεπουλήσανε την Ελλάδα κι εμάς μαζί. Τώρα μας βάζουν την ταφόπλακα με τα τελειωτικά νομοθετήματα

Του Γιάννη Μακριδάκη

Αν η Αριστερά ήταν πραγματική και όχι επενδυτική, η κατάσταση θα ήταν πολύ αλλιώς.
Θα είχε καταφέρει να εμπνεύσει τον κόσμο και θα είχαμε αλλάξει πορεία, θα είχαμε τελειώσει με αυτό το χρόνιο δράμα. Η μόνη λύση πια είναι μονομερείς κινήσεις διαγραφής χρεών, μνημονίων και αλλαγή νομίσματος, αλλαγή πορείας, μοναχική διαδρομή μακριά από την Ευρώπη των καπιταλιστικών φόνων και της απομύζησης

Δυστυχώς όμως η Αριστερά στην Ελλάδα έχει καπελωθεί από πολιτικούς τσαρλατάνους, που μαζευτήκαν όλοι μαζί στον Σύριζα, ιδιοτελείς επενδυτές κάθε είδους. Από πολυεθνικά δολοφονικά φαντς μέχρι επένδυση στη φτώχεια και τη δυστυχία του καθενός για να κρατούν αυτοί το έδρανο και να χουν μισθό βουλευτή, να περνά ο καιρός με άλλα λόγια και να φαίνεται πως δε φταίνε για την κατάντια αφού κυβερνά άλλος.

Αυτή είναι η κατάντια της Αριστεράς. Μαζί με όλες τις Αξίες κατάφερε ο καπιταλισμός να την ξεφτιλίσει κι αυτή μέσω των ατόμων που εκπαίδευσε για να κάνουν τη βρομοδουλειά ηθελημένα ή εν αγνοία τους, λόγω βλακείας.
Η Αριστερά ως Αξία ήταν άξια υπό προϋποθέσεις να επαναφέρει όλες τις Αξίες στο ύψος τους, ήταν το αντίπαλο δέος και το άλωσαν με δούρειο ίππο τους αριστερούς τους εκπαιδευμένους συστημικά, τους μεταλλαγμένους από ανθρώπους σε καπιταλιστικά άτομα, τους αριστερούς του φιλοτομαρισμού και του ιδίου οφέλους.

Τώρα, όπως την κατάντησαν όλοι αυτοί που την εκφράζουν κιόλας ακόμη δήθεν, αποτελεί μοναχά μια προοπτική πολύ βραχύβιας κυβέρνησης που θα παίζει ρόλο συγκεκριμένο. Θα αποκαθηλώσει τελείως την όποια Αξία έχει απομείνει ως τότε στην έννοια Αριστερά, θα την εξευτελίσει και με πράξεις διακυβέρνησης κι έτσι θα φέρει ως μόνη λύση πια τον πιο σκληρό φασισμό που θα την ακολουθήσει.

Οι πραγματικοί αριστεροί που πνίγονται ακόμα εκεί μέσα, ελπίζω πως σύντομα πολύ θα καταλάβουν αυτό που πρώτα νιώθουν και θα το κάνουν το βήμα αριστερά, να σώσουμε ό,τι προλαβαίνουμε και να δώσουμε δύναμη στο νέο που έχει ήδη γεννηθεί και μεγαλώνει ακάθεκτο διότι έτσι είναι η φύση και ο άνθρωπος. Τους έχει γραμμένους κανονικά τους καπιταλιστές και τα σχέδιά τους, τις επενδύσεις τους για το μέλλον. Όπως λέει και δεξιός Σελίν, όποιο κάνει σχέδια για το μέλλον είναι σαν να βγάζει λόγο στα σκουλήκια.

Εγκλημα: Απέλυσαν την καθηγήτρια που έπιασε το γιο του Α. Σαμαρά να αντιγράφει

Κατώπιν άνωθεν εντολών το ΚΥΣΔΕ αποφάσισε να "εκτελέσει" - απολύσει την εκπαιδευτικό Ευφροσύνη Μπουλούτα που είχε πιάσει τον γιο του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να αντιγράφει στο Κολλέγιο Αθηνών.

Δώρο στο Υπουργείο Παιδείας, στα ιδιωτικά και στην Πρωθυπουργική οικογένεια 5 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα έδωσε το ΚΥΣΔΕ το οποίο θυμίζουμε ότι είχε αποβάλλει από με πραξικοπηματικό τρόπο από την συνθεση του τα Μέλη της ΟΙΕΛΕ. Με επαγγελματική κυνικότητα απερρίφθη από τα "διορισμένα μέλη" του Κεντρικού Συμβουλίου Δημοτικής εκπαίδευσης, το αίτημα της εκπαιδευτικού για αναβολή της διαδικασίας τη Δευτέρα ώστε να παραστεί ο νομικός της εκπρόσωπος Γ.Κατρούγκαλος, υπογράφοντας με την απόλυση της εκπαιδευτικού Ε.Μπουλούτα, συμβόλαιο θανάτου για χιλιάδες άλλους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς

Διαβάστε παρακάτω τι αναφέρει αναλυτικά για το γεγονός της απόλυσης η ΟΙΕΛΕ

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΘΗ: ΤΟ ΚΥΣΔΕ ΜΕ ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ (;) «ΕΚΤΕΛΕΣΕ» ΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΠΟΥΛΟΥΤΑ, ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΧΕ ΤΟ «ΘΡΑΣΟΣ» ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΕΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ

Πέντε ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα το ΚΥΣΔΕ έκανε ένα πρώιμο δώρο στην πρωθυπουργική οικογένεια, στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων. Κατόπιν άνωθεν εντολών (;) και με παράνομη σύνθεση (την οποία είχαν αλλοιώσει, αποβάλλοντας τους αιρετούς της ΟΙΕΛΕ) οι τρεις διορισμένοι από τον Υπουργό Παιδείας δημόσιοι «λειτουργοί» - μέλη του ΚΥΣΔΕ αποφάσισαν να «εκτελέσουν» την εκπαιδευτικό Ευφροσύνη Μπουλούτα, απολύοντάς την με το πρόσχημα ότι «δεν είχαν αρκετά στοιχεία» για να αποδείξουν ότι υφίσταται θέμα καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της καταγγελίας σύμβασης εκ μέρους της διοίκησης του Κολλεγίου Αθηνών. Με λίγα λόγια το ΚΥΣΔΕ θεωρεί πως μια εκπαιδευτικός με 21 έτη υπηρεσίας, που είχε αξιολογηθεί θετικά από τη διοίκηση του σχολείου, απολύθηκε «όλως τυχαίως» και επελέγη «συμπτωματικά» μέσα από εκατοντάδες συναδέλφους της προς απόλυση λίγες ημέρες αφού συνέλαβε τον υιό του πρωθυπουργού να αντιγράφει!

Με την κυνικότητα επαγγελματιών τα διορισμένα μέλη του ΚΥΣΔΕ δεν χρειάστηκαν πολύ ώρα για να ξεμπερδέψουν με την αποστολή τους. Απέρριψαν με συνοπτικές διαδικασίες, τόσο το αίτημα της εκπαιδευτικού για αναβολή της διαδικασίας τη Δευτέρα, ώστε να παραστεί ο νομικός της εκπρόσωπος Γ. Κατρούγκαλος, όσο και τα αιτήματα εξαίρεσής τους που είχαν κατατεθεί και ανακοίνωσαν την κατάπτυστη απόφασή τους. Αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να εξαιρεθούν οι ίδιοι, (ενώ είχαν αποφασίσει την αποβολή των «ενοχλητικών» της ΟΙΕΛΕ) για να ολοκληρώσουν το «θεάρεστο» έργο τους.

Η απόφαση του ΚΥΣΔΕ έχει ιστορική σημασία και θα επιφέρει δραματικές συνέπειες στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αποτελεί κατ’ ουσίαν υπογραφή συμβολαίου θανάτου για χιλιάδες ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και χαριστική πράξη για τους σχολάρχες. Με αυτόν τον τρόπο ανάβει το πράσινο φως σε όλα τα υπηρεσιακά συμβούλια της εκπαίδευσης να απολύουν χωρίς έλεγχο όλους τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που προτείνονται από τον ιδιοκτήτη ενός σχολείου προς απόλυση.

Αποφάσισαν μόνοι τους  ότι δεν πρέπει να εξαιρεθούν!!!!

Η απόφαση του εκτελεστικού αποσπάσματος του ΚΥΣΔΕ ήταν η χαριστική βολή, όχι μόνο σε μια γενναία εκπαιδευτικό που απολύθηκε, επειδή έπραξε το χρέος της, αλλά για ολόκληρη την εκπαίδευση. Θυσιάζει στο βωμό της αναλγησίας, της αλαζονείας και της αυταρχικότητας του πρωθυπουργού και του αδελφού του, Προέδρου του Κολλεγίου, μια εργαζόμενη, πετώντας την στον Καιάδα της εξαθλίωσης. Αποδεικνύει ότι κάποιοι θεσμοί στη χώρα δεν λαμβάνουν αποφάσεις με βάση τους νόμους, αλλά με βάση το δίκαιο του ισχυρού.

Η ΟΙΕΛΕ δεν πρόκειται να αφήσει έτσι την υπόθεση. Θα χρησιμοποιήσει κάθε πολιτικό και ένδικο μέσο για να ανατρέψει την απόφαση της παράνομης σύνθεσης του ΚΥΣΔΕ. Η δικαιοσύνη και οι θεσμοί που λειτουργούν ακόμη σ’ αυτό τον τόπο θα δώσουν την απάντηση σε όσους θεωρούν ότι η πολιτική και οικονομική ισχύς τους επιτρέπουν να βιάζουν το Σύνταγμα, τους νόμους και τα δημόσια αγαθά.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ           Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΡΟΥΤΟΣ              ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΡΗΣ

http://www.alfavita.gr

Πετρέλαιο über alles

Anarchy press gr

Και πως αλλιώς θα υψωθείτε πέρα από τις μέρες και τις νύχτες σας, άμα δε σπάσετε τις αλυσίδες· εκείνες που σεις οι ίδιοι στο χάραμα της κατανόησης σφιχτοδέσατε γύρω απ’ την ώρα του μεσημεριού;Αληθινά, αυτό που σεις ελευθερία αποκαλείτε, είναι η ισχυρότερη αλυσίδα σας, αν και οι κρίκοι της αστραποβολούν στον ήλιο και τυφλώνουν τη ματιά σας.Χαλίλ Γκιμπράν, «Ο προφήτης»

Όπως έχει δείξει η ιστορία του πολιτισμού, κάθε φυσικό τοπίο που ήξερε να δίνει με σοφία τα πλούσια οφέλη του σε όλα τα πλάσματα που φιλοξενούσε, αποτέλεσε πεδίο δόξης για τους κάθε είδους εκμεταλλευτές αυτού του πλανήτη. Έτσι, σήμερα, είτε μιλάμε για απέραντες εκτάσεις δασών είτε για ερήμους, η φύση έχει ήδη δεχτεί τις καταστροφικές συνέπειες των εξορύξεων, των μονοκαλλιεργειών και αναδασώσεων· αν δεν βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η καταστροφή της, επειδή τυχαίνει να βρεθούν κοντά της «πλούσια κοιτάσματα», που θα αναγκαστούν να εξυπηρετήσουν οποιουδήποτε είδους μανία πλουτισμού. Ιδιαίτερα στη νότια Αμερική, η καταστροφή έχει ήδη ξεκινήσει με την «ανακάλυψή» της από τους εξουσιαστές της γερασμένης ηπείρου. Έτσι, εδώ και μια δεκαετία, στον κόλπο Guanabara του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας συντελείται μία τεραστίων διαστάσεων καταστροφή, μιας και η περιοχή είναι πλούσια σε πετρελαϊκά κοιτάσματα. Ο βραζιλιάνικος κρατικός ενεργειακός κολοσσός Petrobas – επικεφαλής μιας συνεργασίας με ξένες πετρελαϊκές– εξασφάλισε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του κοιτάσματος πετρελαίου Λίμπρα (225 χλμ. ανοιχτά του Ρίο), με προσδοκία κέρδους τα 12 δισ. βαρέλια. Ο αποικιακός βιασμός της νότιας Αμερικής σταθεροποίησε στο πέρασμα των αιώνων τους κρατικούς δυνάστες.Μια πόλη 250.000 κατοίκων όπως το Μέιτζ (μόλις 75 χλμ. από το Ρίο), που η κατασκευή του νέου πετρελαϊκού αγωγού από την πλατφόρμα που πρόκειται να κατασκευαστεί θα της στερήσει το βασικό μέσο επιβίωσης, την αλιεία, αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια στον χάρτη όλων αυτών, που στο πέρασμά τους αφήνουν «καμένη γη». Πριν μια δεκαετία η ίδια εταιρεία είχε κατασκευάσει έναν παρόμοιο αγωγό, που σπάζοντας, προκάλεσε μια ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή, μειώνοντας σημαντικά τη θαλάσσια ζωή. Οι ψαράδες, που δέχτηκαν το σημαντικότερο πλήγμα, καθώς η αλιεία αποτελούσε το βασικό μέσο επιβίωσής τους, πραγματοποίησαν δυναμικές διαδηλώσεις. Το 2009, εμπόδισαν για 38 ημέρες την κατασκευή των υποβρυχίων αγωγών για τη μεταφορά του LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου) και LPG (υγροποιημένου αερίου πετρελαίου) στον κόλπο.«Ντροπή στη δικαιοσύνη. Οι ψαράδες αποκλείονται από τον κόλπο Guanabara. Έχουν πρόσβαση μόνο οι εξέδρες άντλησης πετρελαίου και τα σκάφη μεγάλων κερδοφόρων επιχειρήσεων [...]», δήλωσε ένας ψαράς. Σύμφωνα με τον Alexander Anderson, της AHOMAR, «το έργο κρίθηκε παράνομο από τους αλιείς, λόγω των ελλιπών μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας και των βλαβερών συνεπειών προς τον ντόπιο πληθυσμό. Τα τελευταία χρόνια, αυξάνονται οι καταγγελίες για την εγκληματικότητα, την πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών, πέρα από τη μείωση των ψαριών, που δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή επιβίωση του πληθυσμού». Όταν όμως το δίκαιο το διαχειρίζεται το κράτος, τότε όχι μόνο άδικο γίνεται, αλλά και προμήνυμα καταστροφής για τους υπόλοιπους. Φυσικά, απ’ την μεριά μας, ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά, πως στους ακηδεμόνευτους κοινωνικούς αγώνες, στο δύσκολο και μακρύ δρόμο για την ολική απελευθέρωση, δεν έχουν θέση τόσο οι κάθε είδους καταγγελίες, όσο και η επίκληση των νόμων. Θεωρούμε, παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερα σημαντικό κάθε κοινωνικό αγώνα που δεν νοσεί απ’ την κομματική σπέκουλα και την πολιτική γενικότερα. Εξ άλλου δεν υφίσταται κανένας ακηδεμόνευτος αγώνας, αν σ’ αυτόν έχει διεισδύσει ο βάκιλος της πολιτικής.Από το 2007 οι αλιείς καταγγέλλουν παραβιάσεις και εγκλήματα στην κατασκευή του αγωγού. Από τότε, τέσσερις ψαράδες δολοφονήθηκαν και δύο αγνοούνται. Λόγω των απειλών κατά της ζωής του, ο Alexander Anderson και ένας ακόμη ψαράς της AHOMAR εντάχθηκαν στο Πρόγραμμα για την Προστασία των Υπερασπιστών των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σήμερα είναι αναγκασμένοι να ζουν αλλού. Η AHOMAR είναι μία οργάνωση που έκαναν οι ψαράδες, για να αντιταχθούν στον πετρελαϊκό τύραννο με διάφορες δράσεις, μεταξύ των οποίων και ο αποκλεισμός του κόλπου με τα ψαροκάικά τους.Σχετική περιβαλλοντική έκθεση αναφέρει ότι οι προστατευόμενες περιοχές Guapimirim, Mage, Itaboraí και São Gonçalo βρίσκονται σε κίνδυνο. Παρατηρήθηκε μείωση στο 80% των ψαριών, λόγω των αποβλήτων που καταλήγουν απ τα λιπαντικά των μηχανημάτων στα ύδατα. Δεν χρειάζονται όμως ούτε εξειδικευμένες περιβαλλοντικές εκθέσεις ούτε ανθρωπιστικές οργανώσεις, όπως αυτές που συνδράμουν στην περιοχή, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η καταστροφή. Μετά από τόσους αιώνες ανθρώπινης εκμετάλλευσης και καταστροφής κάθε πλάσματος αυτού του πλανήτη, αυτό που μένει είναι να μη βασιζόμαστε στις πλάτες κανενός θεσμικού φορέα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε το πιο βασικό αγαθό που όλοι διαθέτουμε· την ίδια τη ζωή. Όπου κι αν θέλει να παρασιτήσει η εξουσία, οφείλουμε να την καταπολεμάμε με το φάρμακο της ελευθερίας.σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

Γκρογκί…(ζητείται λίγο έλεος)

Στην πυγμαχία, η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ελληνικός λαός ονομάζεται «γκρογκί». Είναι η κατάσταση εκείνη όπου ο πυγμάχος έχει φάει τόσες πολλές…

δυνατές γροθιές όλων των ειδών, τόσα άπερκατ, τόσα ντιρέκτ και τόσα κροσέ, που έχει γίνει πια μαύρος στο ξύλο, αλλά απλώς δεν έχει χάσει ακόμα τις αισθήσεις του και κλινικά, δηλαδή με επίσημη ιατρική γνωμάτευση, ώστε να διακοπεί ο αγώνας.

by Sotos

Κλεισμένος πια στα σχοινιά, το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει πλέον μες το θολωμένο του μυαλό είναι ή να αγκαλιάσει τον αντίπαλο για να τον λυπηθεί ο διαιτητής, ή να χτυπήσει το καμπανάκι που θα σημάνει τη λήξη του γύρου.

Σε χτυπητή αντίθεση με το συμβατικό μποξ, ο πυγμάχος μας έχει απέναντί του έναν αντίπαλο, που ισχυρίζεται ότι τον δέρνει για το καλό του, ενώ μέχρι να χτυπήσει το καμπανάκι, υποβάλλεται και σε μια πρόσθετη δοκιμασία: καθώς συνεχίζει να τρώει κι άλλες απανωτές, καλείται την ίδια ώρα να απαντήσει και σε ένα ανελέητο ερωτηματολόγιο πολύ σοβαρών ερωτήσεων και διλημμάτων. Όπως είναι, π.χ., τα εξής: Ευρώ ή Δραχμή; Έχει δικαίωμα ένας βουλευτής της Αριστεράς με παχυλές καταθέσειςνα δηλώνει ότι τον νοιάζεται ή όχι; Είναι μια τέτοια Αριστερά γνήσια ή όχι; Ποιος φταίει που τον έχουν κάνει του αλατιού; Υπάρχει διαιτητής; Κι αν υπάρχει βλέπει; Δουλεύει άραγε το ρημάδι το καμπανάκι; Υπάρχει μετά θάνατον ζωή; Δυσεπίλυτα ερωτήματα, όπως αντιλαμβάνεσθε, και πρακτικώς αδύνατον να απαντηθούν από άνθρωπο που βρίσκεται στην κατάσταση που περιγράψαμε.

Ζητείται λίγο έλεος. Τίποτε άλλο. Μέχρι να φθάσει το ασθενοφόρο. Να, να, έρχεται. Στη γωνία είναι. Αλλιώς, παιδιά, θα πεθάνει. Δεν το βλέπετε;

Αφήστε τις παντιέρες ρόσες...

...και πείτε κανένα Νότη...

Παρακαλείται το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς την επόμενη φορά που θα κάνει συνέδριο να μην κλείσει τις εργασίες με την «Παντιέρα Ρόσα», γιατί η εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ. Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, ταράζεται σφόδρα και ...
πέφτει σε κατάσταση ημιπαραληρήματος. Τραγουδήστε, παρακαλώ, ένα τραγούδι του Σφακιανάκη, του καλλιτέχνη που συνάδει με την ιδεολογία της. Πείτε το «Ο αητός πεθαίνει στον αέρα» ή ακόμα καλύτερα το «Του Αητού ο γιος», που δεν είναι μεν του Νότη, έχει γραφτεί όμως για το νονό της κ. Μισέλ, τον βασιλέα Κωνσταντίνο Γλίξμπουργκ: «Του αητού ο γιος πάει και αυτός εμπρός / και στη δόξα αυτός μας οδηγεί».

Για να βγάλεις την ανακοίνωση που έβγαλε χθες η κ. Ασημακοπούλου, δεν αρκεί να είσαι ακροδεξιός, δεν αρκεί να είσαι φαιδρός, πρέπει να είσαι και στην καρακοσμάρα σου. Να νομίζεις ότι είσαι η μετενσάρκωση της πριγκίπισσας Σίσσυ, που επέστρεψε στη Γη, για να σώσει τους Έλληνες ή έστω να τους κάνει να γελάσουν με την καρδιά τους. «Ο κ. Τσίπρας με υψωμένη τη γροθιά, μαζί με συντρόφους του από τα περιθωριακά σταλινικά κόμματα της Ευρώπης, τραγούδησε με υπερηφάνεια τον ύμνο στον κομμουνισμό 'Pantiera Rossa'. Για να γνωρίζουν οι Έλληνες, το 'Pantiera Rossa', καλεί σε ανύψωση της κόκκινης (κομμουνιστικής) σημαίας, και κλείνει με το περίφημο 'ζήτω ο κομμουνισμός'. Καλούμε τον κ. Τσίπρα να απαντήσει χωρίς υπεκφυγές: Το 'ζήτω ο κομμουνισμός' εκφράζει και επισήμως τον ΣΥΡΙΖΑ; Και αν ναι, με ποιον τρόπο θα επιβάλει τον κομμουνισμό στην χώρα μας;».

Μετά από αυτή την παρέμβαση, εγείρονται τεράστια πρακτικά ζητήματα. Από εδώ και πέρα, όποιος θέλει να τραγουδήσει κάποιο τραγούδι, θα πρέπει να παίρνει άδεια από την κ. Μισέλ Ασημακοπούλου, υποβάλλοντας τα σχετικά έγγραφα. Αν θες να τραγουδήσεις το «Θα πάρω το τουφέκι μου την όμορφη Πατρώνα», θα πρέπει πρώτα να εξηγήσεις γιατί θα πάρεις το τουφέκι σου, ποιους σκοπεύεις να δολοφονήσεις και κυρίως γιατί το τουφέκι σου φέρει το περίεργο όνομα «Πατρώνα».

Αν θέλεις να τραγουδήσεις «Θα σου δώσω μια να σπάσεις, α ρε κόσμε γυάλινε», θα πρέπει πρώτα να εξηγήσεις γιατί θέλεις να σπάσεις τον κόσμο και με ποιον τρόπο σκοπεύεις να τον σπάσεις. Με πυρηνικά όπλα, με υπέρυθρες ακτίνες, με τεχνητούς σεισμούς; Αν τραγουδήσεις το «Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορείς, να 'ναι κι από αίμα», πρέπει να δηλώσεις ποιανού είναι το αίμα που θέλεις να χύσεις στους τοίχους και πόσο θα στοιχίσει μετά το βάψιμο των τοίχων.

Κι αν τολμήσεις να ξεστομίσεις το «Εγώ δεν ζω γονατιστός/ είμαι της γερακίνας γιος», πρέπει να εξηγήσεις, βρε άθλιε, πώς έγινες γιος της γερακίνας. Μήπως συνουσιάσθηκε ο πατέρας σου με το δυστυχισμένο πτηνό; Α να χαθείτε, ανώμαλοι αριστεροί...
avgi.gr

Η στύση !!!

Ντριν, ντριν, ντριν. Χτυπάει το τηλέφωνο.

Εσύ: Εμπρός

Φωνή: Καλημέρα σας κύριε Ελληνίδη, σάς καλώ από το call center του Υπουργείου Οικονομικών. Είμαι η Σούζυ…

Βολεψαροπούλου-Φιλοτόμαρου και η συνομιλία μας καταγράφεται. Έχετε ληξιπρόθεσμες οφειλές 150 ευρώ προς το δημόσιο ταμείο αλλά από τον έλεγχο που κάναμε διαπιστώσαμε ότι έχετε κάνει αγορές βρεφικού γάλακτος το 2012 αξίας 60 ευρώ και επισκεφθήκατε δύο φορές τον παιδίατρο με κόστος 80 ευρώ. Έχετε αγοράσει και τρία πακέτα τσιγάρα όλο το χρόνο αξίας 12 ευρώ. Γιατί δεν πληρώσατε το χρέος σας εφόσον μπορούσατε να κάνετε αυτές τις άσκοπες δαπάνες;

by…lazarou yiannis

Εσύ: &*#@@@^%**???###&***@ :))))@%##:((((!!!!!!!!&&&@@ (από μέσα σου προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις αν είναι φάρσα ή γεγονός.

Φωνή: Ελπίζω να μην έχετε κατεβάσει το ακουστικό διότι αυτό θα έχει τις ανάλογες κυρώσεις.

Εσύ: Πλάκα μού κάνετε, κυρία μου;

Φωνή: Όχι διότι σύμφωνα με τις νομοθετημένες διαταγές που έχουμε λάβει, ελέγχουμε τις δαπάνες σας σύμφωνα με το μοντέλο e - fatoura το οποίο είναι ήδη σε εφαρμογή.

Εσύ: Ποια φαγούρα, κυρία μου; Δεν έχω καμία φαγούρα.

Φωνή: Εκτός από εισφοροφειλέτης, είστε και αγράμματος. Είπαμε κύριε, e - fatura. Μα επιτέλους πότε θα γίνεται άνθρωποι και θα χωνέψετε την αλλαγή σε αυτή την χώρα; Εμείς είμαστε η φωνή του κράτους, το ξυπνητήρι της φορολογικής συνείδησής σας. Αυτός είναι ο ρόλος μας. Πρώτα θα σκέφτεστε τι χρωστάτε και μετά τι θα φάτε.

Εσύ: Δεν σκέφτομαι πια τι θα φάω εγώ αλλά πώς θα έχει φαΐ το παιδί μου.

Φωνή: Απ΄ ό,τι δείχνουν τα στοιχεία σας το γάλα που καταναλώθηκε είναι βρεφικό. Αυτό σημαίνει ότι ο παιδί σας δεν είναι πάνω του ενός έτους. Μα καλά κύριε μου, χρωστάτε στο Κράτος και θέλετε να κάνετε και παιδιά; Αυτό δηλώνει την επιπολαιότητά σας για να μην πω ότι είστε και εχθρός του Κράτους, διότι από την στιγμή που εσείς δεν θα μπορέσετε να θρέψετε το παιδί σας το Κράτος θα είναι αναγκασμένο, δυστυχώς, να το φροντίσει μέσω κρατικού ιδρύματος. Ξέρετε πόσο θα κόστιζε αυτό εάν δεν βοηθούσε ο φιλάνθρωπος Σόρος με τις χορηγίες του με τις οποίες ζεσταίνουμε και τα παιδιά χιλιάδων ανεπρόκοπων σας εσάς;

Εσύ: Ξέρετε, κυρία μου, είχα την ατυχία τον περσινό χειμώνα με το πολύ βαρύ κρύο να αγκαλιαστώ με την γυναίκα μου για να μην ξεπαγιάσουμε και είχα στύση. Τότε μου λέει η γυναίκα: “Κρυώνουμε που κρυώνουμε δεν κάνουμε και τίποτε παραπάνω να ζεσταθούμε;” Και έτσι προέκυψε το παιδί. Τι να σας λέω, κυρία Βολεψαροπούλου-Φιλοτόμαρου, για την περίπτωση μου δεν ισχύει το “άλλος γ@μ@ει και άλλος πληρώνει”. Εγώ και γ@μησ@ και χρεώθηκα. Να φανταστείς, κυρία μου, ότι έχω κι άλλο νταλκά. Λύσσαξε η κυρά Πόπη και θέλει να το βαφτίσουμε πριν πάει φαντάρος. Αλλά επειδή δεν υπάρχει μία το βαφτίσαμε μόνοι μας στο νεροχύτη και το φωνάζουμε χαϊδευτικά Γάκη.

Φωνή: Γάκη; Από που βγαίνει το Γάκη;

Εσύ: Απ’ το Παγάκι. Και περιμένοντας να μεγαλώσει ο Παγάκης αφήσαμε αυτό το χρέος προς το φιλάνθρωπο ελληνικό κράτος γιατί στο κάτω-κάτω σκεφτήκαμε ότι δεν κάναμε κάτι κακό. Προσθέσαμε ακόμα έναν φορολογούμενο στην νέα Ελλάδα που χτίζετε εσείς και οι πανάξιοι κυβερνήτες μας, που να σας έχει όλους ο θεός καλά. Εν τω μεταξύ πρέπει να σας ευχαριστήσω όλους διότι με τα μέτρα που πήρατε αν δεν ξεπαγιάζαμε δύο χειμώνες τώρα, ούτε η κυρά Πόπη, ούτε εγώ θα είχαμε δει χαρά στα σκέλια μας. Τα μέτρα σας μάς έφεραν πιο κοντά.

Φωνή: Όλα αυτά τα οποία δηλώσατε, και τα οποία όπως σας είπα καταγράφονται ως αποδεικτικά στοιχεία, αποδεικνύουν ότι όχι μόνο φανήκατε επιπόλαιος μέχρι τώρα αλλά συνεχίζεται να καταστρέφεται την προσπάθεια που κάνουμε με το success story και τους σχεδιασμούς fast track να χτίσουμε τη Νέα Ελλάδα. Θα υποστείτε τις κυρώσεις με τις ανάλογες προσαυξήσεις και πρόστιμα που από ό,τι υπολογίζω με μία απλή πράξη, από τα 150 ευρώ χρέος με την λήξη της συνομιλίας μας θα έχει φθάσει στα 15,000 ευρώ. Και επειδή βλέπω ότι το σπίτι στο οποίο μένετε είναι ιδιοκτησία σας κληρονομιά από τον πατέρα σας, καταλαβαίνετε ότι θα αναγκαστούμε να το βγάλουμε σε πλειστηριασμό. Έχετε κάτι άλλο να προσθέσετε;

Εσύ: Κυρία Βολεψαροπούλου-Φιλοτόμαρου, κι εγώ διαπιστώνω ότι τα μέτρα σας αλλά και η συμπεριφορά σας έχουν παντελή έλλειψη λογικής και συναισθηματισμού, έτσι μία είναι η λύση που μού απομένει. Επειδή αποφασίσατε να μου τα πάρετε όλα τον Παγάκη, τη δουλειά, το φαγητό, τη ζέστη, το σπίτι, αλλά και την κυρά Πόπη, και επειδή γλυκάθηκα από την διαδικασία κατασκευής του Παγάκη, μη μπορώντας να να ανταμώσω τους εργοδότες σας, θα μπουκάρω στα γραφεία σας.
Σου’ ρχομαι.-

Ο Μιχάλης Λιάπης είναι γόνος πλουσίας οικογενείας, έχει καλές σπουδές στο εξωτερικό και προσέχει πολύ την εμφάνισή του. Δηλαδή, είναι ο τύπος του άνδρα που αποκαλούμε «τζιτζιφιόγκο». Η έξοδος του Μιχάλη Λιάπη από την πολιτική κονίστρα άφησε ένα μεγάλο κενό στη θέση του τζιτζιφιόγκου, αφού ο κ. Λιάπης ήταν εξαιρετικός σαχλαμάρας και δεν είναι εύκολο να αντικατασταθεί.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο ιδανικότερος για να καλύψει τη θέση του τζιτζιφιόγκου στην κεντρική πολιτική σκηνή είναι ο Νότης Μηταράκης. Ο κ. Μηταράκης μοιάζει πολύ στον κ. Λιάπη, έχει σπίτι στο Λονδίνο, ενώ τα πεταχτά αυτάκια του τον κάνουν σπουδαίο τζιτζιφιόγκο. Τουλάχιστον, ως προς την εμφάνιση.
Μοναδικός στον ρόλο του τζιτζιφιόγκου ήταν ο ηθοποιός Δημήτρης Καλλιβωκάς, ο οποίος στην ταινία «Μια τρελή τρελή οικογένεια» έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας ως τζιτζιφιόγκος. Είμαι βέβαιος πως ο συγκεκριμένος ρόλος είναι ο αγαπημένος του κ. Λιάπη, ενώ στον κ. Μηταράκη πρέπει να άρεσε και ο Αλέκος Τζανετάκος που έτρωγε συνέχεια φάπες και του τραβούσαν τ’ αυτιά.
Οι τζιτζιφιόγκοι είναι εκείνοι οι τύποι που στο σχολείο ήθελες να τους πλακώσεις στο ξύλο επειδή ήταν σπασικλάκια, και, παράλληλα, ήξερες πως αυτοί θα τα βρουν όλα έτοιμα στη ζωή τους, ενώ εσένα θα σου φύγει ο κώλος για να τα καταφέρεις.
Γενικά, οι τζιτζιφιόγκοι είναι φλώροι και οι γκόμενες δεν τους γουστάρουν, αλλά κάποιες τους παντρεύονται επειδή είναι πλούσιοι.
Οι τζιτζιφιόγκοι δεν έκαναν την επανάστασή τους όταν ήταν έφηβοι, οπότε την κάνουν γύρω στα 60, και τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά αστεία, αφού μπορεί να συλληφθούν να οδηγούν χωρίς δίπλωμα και με πλαστές πινακίδες, λες και είναι 15χρονα.
Επίσης, οι τζιτζιφιόγκοι έχουν μεγάλη πλάκα όταν θέλουν να κάνουν τους μάγκες και τους λαϊκούς.
Ένα καλό παράδειγμα είχαμε πρόσφατα στη Βουλή –στη διάρκεια της συζήτησης για την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ-, όταν ο Αντώνης Σαμαράς άρχισε ξαφνικά να μιλάει σαν μαχαλόμαγκας και όλοι νόμισαν πως είχε πάθει εγκεφαλικό
pitsirikos

Νέα ομιλία*

«Στην αχρήστευση της σκέψης βοηθούσε και το γεγονός ότι υπήρχε πολύ μικρή εκλογή στις λέξεις. Το λεξιλόγιο της Νέας Ομιλίας, σε σύγκριση με το δικό μας, ήταν πολύ μικρό, και αναζητούσαν διαρκώς καινούργιους τρόπους να το λιγοστέψουν πιο πολύ.
Η Νέα Ομιλία διέφερε πραγματικά από όλες τις άλλες γλώσσες σε τούτο: κάθε χρόνο γινόταν όλο και πιο φτωχή, αντί να εμπλουτίζεται.
Κάθε αφαίρεση που της έκαναν ήταν κέρδος, γιατί όσο λιγότερη ευχέρεια έχει κανείς να διαλέξει ανάμεσα σε λέξεις, τόσο μικρότερος είναι ο πειρασμός να σκεφθεί.
Έλπιζαν να δημιουργήσουν τελικά μια ομιλία που θα έβγαινε από το λαρύγγι χωρίς καμιά συμμετοχή του εγκεφάλου.»
Νέα ομιλία- newspeak*
(George Orwell, 1984 ).
 toufekiastoskotadi

Remember, remember the style of pretender !!!

Όλες οι υποβόσκουσες αντιθέσεις και οι αντίρροπες τάσεις πανικού εντός του αυταρχικού μνημονιακού μπλοκ απέναντι στο ενδεχόμενο αριστερής διακυβέρνησης με κοινωνική αυτοδυναμία χρειάζονται έδαφος για να ελιχθούν και να συγκροτηθούν σε…

προπαγανδιστική διαχείριση, ώστε να σφίγγουν τα κοινωνικά χαλινάρια σε μια κρίσιμη μάζα. Έδαφος κατασκευασμένο αλλά πρόσφορο, ραδιοτηλεοπτικά εντυπωσιοθηρικό και στερεοτυπικό: έδαφος των pretenders.

Του Νίκου Σκοπλάκη

Oι pretenders αποκρυστάλλωσαν την αγορά, τα νούμερα, τις τράπεζες, τα προνομιακά δάνεια, τα υλικά και κοινωνικά κεφάλαια σε μια επικοινωνία σκληρής ταξικότητας, όπου η εργασία πρέπει να γίνεται ολοένα πιο απαξιωμένη, απροστάτευτη και απογυμνωμένη από δικαιώματα, ώστε το χρήμα να γίνεται πιο ακριβό και να συγκεντρώνεται σε ολοένα λιγότερα χέρια, έξω από οποιονδήποτε κοινωνικό έλεγχο, δίχως επιστροφή στις ανάγκες της δημόσιας σφαίρας. Υποδέχτηκαν τα Μνημόνια με άγρια χαρά, επιφυλάσσοντας στις καταπιεζόμενες τάξεις και τα πληττόμενα στρώματα την ηττοπαθή μνησικακία του κοινωνικού αυτοματισμού, τη γλιτσιασμένη υπερπληροφόρηση του «όλοι ίδιοι είναι», τον φαύλο κύκλο του καβγά για το ποιός κάθε φορά κλάδος εργαζομένων θά’ ναι το σκοινί και ποιός ο κρεμασμένος στην πορεία προς τη συλλογική κατάρρευση. Τα πάντα χωνεύονται σε μια φαντασμαγορία αποκρύψεων και υπερτονισμών, στοργικών συγκαλύψεων και τεχνουργημένων αποκαλύψεων, περιφρουρημένου ψεύδους και αληθοφανούς παραχάραξης, μιας επικοινωνιακά χειραγωγητικής σύγχυσης, η οποία συμπιέζει τα πάντα σε δικαιολογία του κρατούντος και δημιουργεί μια κατευθυνόμενη όραση για τις κρίσιμες στιγμές, τις κρίσιμες καμπές και τις κρίσιμες πρωθυπουργικές τουρνέ ενόψει πιο ύπουλου σερβιρίσματος του επόμενου Μνημονίου.

Ο συνδυασμός ταξικής σύνθεσης, κοινωνικής συσπείρωσης και πολιτικού λόγου, με τα οποία επιδιώκει να αρθρωθεί η αριστερή διέξοδος και ως διακυβερνητική πρακτική, θορυβεί εντονότατα (για να μην πω πανικοβάλλει) την ταξική και πολιτική συμμαχία του μνημονιακού αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού. Έχοντας απωλέσει κάθε διεισδυτικότητα και θελκτικότητα σε μια ευρεία κοινωνική πλειοψηφία, το μνημονιακό μπλοκ επιχειρεί αδιάκοπα να φθείρει την κοινωνική συμμαχία, την πολιτική πρόταση και την οργανωτική άρθρωση του αριστερού αντιμνημονιακού μετώπου που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη φαντασμαγορία των pretenders του (και όσων δεν έχουν διαρρήξει τους δεσμούς τους με αυτούς, για λόγους πολυπράγμονος προσωπικής στρατηγικής). Οι καλοί pretenders, με έναν αξιοπαρατήρητο ειδησεογραφικό (τρόπος του λέγειν) συντονισμό, τη μια θρηνούν που ο ΣΥΡΙΖΑ «απώλεσε τον ανανεωτικό χαρακτήρα» και ενθαρρύνει «ζαχαριαδικούς» να αμφισβητούν την παντοκρατορία των ευλογημένων συστημικών ελίτ ή επιτρέπει σε αριστερές βουλευτές να προσέρχονται χωρίς το πατροπαράδοτο ημών ταγέρ. Την άλλη σκληρίζουν που ο εξτρεμιστικός ΣΥΡΙΖΑ συμπαραστέκεται στις μετανάστριες, τους πρόσφυγες, τους απεργούς, τους πρεκάριους, τις φοιτήτριες και τις δασκάλες, τους κατοίκους που αντιδρούν σε χρυσές επενδύσεις και στην άνευ όρων και ορίων επιχειρηματική δραστηριότητα (σε αντίθεση λ.χ. με τον άδολο και κεντροδεξιό Μηταράκη). Κι αν εξαντληθούν αυτά τα βόλια, ανακαλύπτουν αίφνης ότι αυτός ο εξτρεμιστικός και αναχρονιστικός ΣΥΡΙΖΑ είναι «αριστερά του Κολωνακίου» και των «πλουσίων», χωρίς να σκέφτονται μήπως πληγώσουν τους φίλτατους αυτών «58 και κάτι ψιλά».
Αυτοί οι εκλεκτοί pretenders δραστηριοποιούνται για το ιδεολογικό και ψυχολογικό πλαίσιο, εντός του οποίου καλούνται τα λαϊκά στρώματα να αδρανούν, ορίζοντας ως πρακτική ενσωμάτωσης την ισοπεδωτική σχετικοποίηση. Όπως ο Κασιμάτης μιλάει για εξτρεμισμό, μπορεί και ο κομιστής να μιλήσει για οικονομική διαφάνεια ή για ταξική συνέπεια. Με την ίδια άνεση που το οικογενειακό συγκρότημα Ψυχάρη γράφει για αξιοκρατία, λιτότητα και μοτοσικλέτες. Η αφομοιωτική λογική των έντυπων και ηλεκτρονικών pretenders ενεργοποιείται απέναντι σε μια κοινωνική συμμαχία και μια αριστερή διακυβέρνηση την οποία τρέμει, διότι αυτή αμφισβητεί δομικά την ταξική κυριαρχία και το πιο τοξικό όργανο αναπαραγωγής της, τα Μνημόνια. Και ενεργοποιούμενη η λογική των pretenders ενεργοποιεί θεμελιακά στερεοτυπικά υποκατάστατα της θεωρητικής της αδυναμίας στην αναμέτρηση με την πραγματικότητα.
Κάπως παλιωμένα, βέβαια, αλλά αυτά ξέρουν, αυτά εμπιστεύονται στις δύσκολες ώρες. Να ένα που κρατάει από τα Δεκεμβριανά και είχε αναπτυχθεί δεόντως στις στήλες των «Αθηναϊκών Νέων» (30.1.1945, σελ.1): «Ο αποτυχημένος στη ζωή, νέος που του κόπηκαν τα φτερά από τα πρώτα βήματα, άνθρωπος με μεγάλα όνειρα και αναιμικές πραγματοποιήσεις, αποδίδει δίκαια ή άδικα, στο μηχανισμό του αστικού κράτους την αποτυχία του και ξεδιπλώνει την κόκκινη σημαία. Αλλά εσύ κύριε; Σ’ εσένα το λέω με την κοιλίτσα, με την φαλακρίτσα, με την έκφρασι της μακαριότητος, με όλα τα τεκμήρια του πλούτου [...]. Εξήγησέ μας, να ζης, πώς τα καταφέρνεις, τακτοποιημένος με τον εαυτό σου να περιφέρεσαι με τα εμβλήματα της ακροτάτης αριστεράς; [...]. Αλλά δεν πιστεύετε. Παίζετε απλώς το κομμάτι σας. Κάνετε τη μανιέρα σας [...]. Γιατί είναι πολύ σικ, οι πλουτοκράτες μας διατηρώντας τα πλούτη τους να επιδεικνύουν συγχρόνως και την κόκκινη χλαμύδα του κουκουεδισμού, που αυτοί δημιουργούν, και ν’ αγορεύουν για την κοινωνική δικαιοσύνη, της οποίας αυτοί ανατρέπουν το ισοζύγιο».
Ευτυχώς, που οι pretenders της εποχής είχαν διαγνώσει και οργανώσει την αντεπίθεση του αγνού ελληνικού αστισμού και του αναπτυξιακού του μαυραγοριτισμού απέναντι στους οπορτουνιστές τρομοκράτες, τα αστόπαιδα που ανακατεύονταν σε ύποπτα και ανατρεπτικά μέτωπα, μαζί με φθονερά μειράκια και παραστρατημένους πληβείους. Έτσι κατορθώθηκε το μετεμφυλιακό μοντέλο Λαϊκού Κόμματος, Φιλελευθέρων, Ε.Ρ.Ε., το οποίο επέτρεψε χρηστή διοίκηση, νόμο 4.000, σκληρή δουλειά και λίγα λόγια, μπόλικη Siemens για να μην οδηγηθούμε στον ολοκληρωτισμό των δημόσιων υποδομών και άφθονες εφοπλιστικές παροχές, ώστε να φουσκώνουμε από υπερηφάνεια που ο Νιάρχος, ο Λάτσης και, βεβαίως, ο Ωνάσης ήταν πατριωτάκια μας.
Σε μια μετα-εκσυγχρονιστική, μνημονιακή Ελλάδα θεωρείται φυσικότατο, θεμιτότατο και λογικότατο επιχειρηματίες να περιφέρουν μαύρο χρήμα από τη Γενεύη μέχρι το Λονδίνο με φορολογικές δηλώσεις άπορου, εθνικοί προμηθευτές και κρατικοδίαιτοι τραπεζίτες να επιβάλλουν όρους ταξικής εξόντωσης και στυγνής περιθωριοποίησης, λίσταρχοι να αντιπροεδρεύουν και οι αναφερόμενοι στις λίστες να παραμένουν ανεξέλεγκτοι, οι Hogan Lovells της οικουμένης να αμείβονται με ιλιγγιώδη ποσά για κατάπτυστους εξωδικαστικούς διακανονισμούς, τα ΤΑΙΠΕΔ να εκποιούν ό, τι, όπως και όπου θέλουν, τα ειδικά χρυσά συμβόλαια των μνημονιακών killers να επιβαρύνουν με ιλιγγιώδη ποσά το καθημαγμένο από τις πρακτικές τους δημόσιο. Όλα καλά, όλα ανθηρά, αρκεί να μην προκύψει από τις φορολογικές δηλώσεις ότι υπάρχουν και εύποροι βουλευτές στον ΣΥΡΙΖΑ.
Εκεί οι pretenders ξεδιπλώνουν με ιερή αγανάκτηση τις περγαμηνές της ισοπεδωτικής σχετικοποίησης, αναγκαία πρακτική απέναντι στην προοπτική ρήξης με τα προνόμια και τα συμφέροντά τους, που εισηγείται το πολιτικό και προγραμματικό στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζουν, μάλιστα, ότι με αυτόν τον τρόπο θα εξαφανίσουν τους μπουκωμένους κολοσσούς της τριαντάχρονης νεοφιλελεύθερης συνδιαχείρισης και τους off-shore μουτζαχεντίν της κοινωνικής εξόντωσης.  Μέχρι να γυρίσουν πάλι τον δίσκο αλλιώς: Είτε η φρακαρισμένη μονταζιέρα θα ανακαλύψει πληβείους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που αλλοιώνουν επικίνδυνα τις δοσμένες ισορροπίες κοινωνικής εκπροσώπησης. Είτε κάποιος συστημικός γελοιογράφος με «ωραίο σκίτσο» θα απεικονίσει την Κωνσταντοπούλου να τοξεύει τον Κεδίκογλου σαν άλλο άγιο Σεβαστιανό, μαρτυρήσαντα υπέρ διευθετήσεων στα πειρατάδικα της επικράτειας και υπέρ πραξικοπηματικής κατάργησης της ΕΡΤ. Από όλα έχει ο μπαξές του κρατούντος για να πλήξει τις δυσάρεστες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες της Αριστεράς εδώ και δεκαετίες. Αφότου οι pretenders δημιούργησαν από ακροδεξιούς εμποράκους εθνοφυλετισμού και κοινωνικού δαρβινισμού κυβερνητικούς «ακτιβιστές της δεξιάς», είναι ικανοί να βάζουν ανθρώπους με αγωνιστικό ήθος χρόνων στο ίδιο τσουβάλι με εκείνους που συνέδεσαν τα διαχειριστικά τους πόστα με την εξάλειψη κάθε ίχνους κοινωνικής δικαιοσύνης προς όφελος των δανειστών, των χρηματοδοτών και των ομοτράπεζών τους. Quelle finesse!
Ως πολιτική κουλτούρα ορίζεται ένα σύνολο πολιτικών, κοινωνικών και προγραμματικών πρακτικών, το οποίο πραγματοποιείται στα πλαίσια που ο πολιτικός λόγος μιας παράταξης ιστορικά ορίζει. Ιστορικά, στη συγκυρία της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής κρίσης, η πολιτική κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ ενοχλεί και ανησυχεί τον άρχοντα συνασπισμό, αφού δεν συνθηκολογεί με κρίσιμες πλευρές των ταξικών συμφερόντων και των διαχειριστικών προνομίων του. Έτσι, σε κάθε ευκαιρία επανέρχεται η μαγική επίκληση:  «Remember, remember the style of pretender». Και οι pretenders φτάνουν, ένας-ένας κι όλοι μαζί, στις οικείες οθόνες ή στις οικείες στήλες, συστηματοποιώντας, διαχέοντας και αντικειμενοποιώντας τη χρηστική σύγχυση απέναντι σε ό, τι διαταράσσει τη διακυβερνητική αναπαραγωγή των αφεντικών τους.
Οι δυνάμεις της κομμουνιστικής ανανέωσης δεν εκχωρούν την κριτική τους εγρήγορση ούτε την ταξική και πολιτική οπτική, αντιθέτως γνωρίζουν πως αυτά είναι τα μέσα για να πετύχουν οι προγραμματικοί στόχοι του αριστερού αντιμνημονιακού μετώπου. Ο κόσμος αυτός δεν έφτασε μέχρι εδώ ταξιδεύοντας πάνω σε όλα τα καράβια και ούτε θα συνεχίσει με όλα τα πανιά, σε αντίθεση με κάποιους που έχουν μάθει να ζουν με όλες τις αποφάσεις ως τυποεκδοτικά προωθητικές. Ο κόσμος αυτός αντιλαμβάνεται, παρεμβαίνει, κρίνει και απαιτεί. Αυτό είναι ένα από τα πιο επίφοβα για τους pretenders στοιχεία πολιτικής κουλτούρας κι αυτό προσπαθούν να εξαφανίσουν πίσω από τη σκόνη της ισοπεδωτικής τους σχετικοποίησης από μια ευρύτερη κοινωνική θέαση.

ΧλιμιτζουρΕλλάς !!!

Δεν είναι που ένας χλιμίτζουρας τίποτας χρησιμοποιεί για δικαιολογία τη φόρτιση της μπαταρίας του αυτοκινήτου κάνοντας για ακόμη μια φορά τα παντελόνια πλισέ φούστα. Δεν είναι που οργίστηκες, φώναξες, τσίριξες με τα πόθεν αίσχη όλης αυτής της χλιμιτζουριάς που παλεύει για την σωτηρία σου. Είναι που πίστεψες ότι εντελώς τυχαία συνέλαβαν τον τίποτα που είχε μυαλό να…

βρει στην παρανομία πλαστές πινακίδες. Είναι τόσο λίγος ο χλιμίτζουρας που δεν του ρίξανε από δίπλα μια νταρντάνα καμαριέρα αλλά μια πλαστή πινακίδα.

by…lazarou yiannis

Όταν θέλουν να παίξουν το παιχνίδι τους που το ξέρουν καλύτερα από όλους τραβάνε από το κουτί των σκανδάλων και των τυχαίων περιστατικών το θέμα που θα κάνει μπαμ. Το θέμα που θα σε κρατήσει κολλημένο στις οθόνες για τις εξελίξεις του και θα σε απομακρύνει από όσα περνάνε νόμιμα και ανήθικα από την μπροστινή πόρτα της αίθουσας λήψης αποφάσεων για την ίδια σου τη ζωή. Την ώρα που εσύ εκστασιασμένος νομίζεις ότι τα πράγματα άλλαξαν αφού ακόμα και ο ανιψιός του εθνάρχη φόρεσε χειροπέδες οι υπόλοιποι χλιμίτζουρες δεν σταματάνε να σου σκάβουν τον λάκκο.

Δεν ξέρω αν τα έμαθες τα νέα αλλά όσο κοιτούσες τα εκατομμύρια των βουλευτών και τα βραχιολάκια του χλιμίτζουρα που περνούσαν με περισσή λάμψη από τις οθόνες, πέρασαν εγκύκλιο με την οποία όποιος άνεργος εγγεγραμμένος στον ΟΑΕΔ δεν θέλει να εργαστεί στα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας (σκλαβοπάζαρα των ΜΚΟ) τότε ο ΟΑΕΔ έχει δικαίωμα να τον διαγράψει από τα μητρώα του. Η αλυσίδα των σκεπτικού έχει ως εξής: Ένας χλιμίτζουρας κατακτητής σκέφτεται. Ένας χλιμίτζουρας πολιτικάντης περνάει νόμο. Ένας χλίμιτζουρας κρατικός υπάλληλος εκτελεί. Τόσο απλά σου διαγράφουν την ζωή. Την ζωή που για να φθάσεις σε αυτή την ηλικία άνεργος την έχεις πληρωμένη με αίμα. Δεν σου χάρισε κανένας τίποτε τόσα χρόνια, τα έχεις πληρώσει όλα για την δύσκολη στιγμή και τώρα που ήρθε αυτή αφού δεν συναινείς στον εκβιασμό και τολμάς να υπερασπίσεις την αξιοπρέπειά σου, σε διαγράφουν.

Χιλιάδες παραπομπές στις ηλεκτρονικές σελίδες των εφημερίδων με όλες τις πόζες του χλιμίτζουρα με τις πλαστές πινακίδες. Μόνο μία παραπομπή και μάλιστα ως μεγάλη νίκη της κυβέρνησης έναντι της Τρόικας για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Δεν σε νοιάζει ε; Θα σε νοιάξει όμως όταν τελειώνοντας τα σόου του χλιμίτζουρα και των άλλων από την 1η Ιανουαρίου ο νόμος που όριζε ότι την πρώτη κατοικία σου δεν την κουνάει ούτε βομβαρδιστικό, θα στην κουνήσει ο τραπεζίτης όταν θα σε καλέσει να κάνεις διακανονισμό έστω και για 10 ευρώ το μήνα. Το σπίτι που έχει ως έδρα την χώρα Ελλάδα από την στιγμή που θα περάσει το νομοσχέδιο θα έχει έδρα το υποκατάστημα της τράπεζας. Σε διαγράφουν από τη χώρα και αυτό το θεωρούν νίκη.

Οι πολιτικάντηδες χλιμίτζουρες ως υπάλληλοι χρόνια του συστήματος μια χαρά παίζουν τον ρόλο τους όποτε τους καλέσει το υψηλό αφεντικό. Ακόμα κι αν διαγραφούν από κόμματα είναι μόνιμη και αμετάκλητη η θέση τους σε οποιοδήποτε καθεστώς. Η δική σου όμως ζωή καταμετρημένη σε ένσημα εργασίας και η δική σου στέγη χτισμένη με αίμα διαγράφονται όποτε το σύστημα γουστάρει.

Έχει τελειώσει το θέμα για όλους όσους δεν συμμετέχουν στο σύστημα χλιμιτζουριάς. Από την στιγμή που δεν χρειάζονται την πλειοψηφική ψήφο για να σε γδάρουν, δεν έχεις πλέον χρήματα να σου τα πάρουν με φόρους, οι κρατικοί τους υπάλληλοι πληρώνονται μέσω δανεικών, δεν υπάρχει κανένας λόγος για όλους αυτούς να μην δουλεύεις ως σκλάβος για να κονομάνε αλλά και να μην έχεις δικαίωμα δικού σου σπιτιού. Περιττεύεις στην χώρα με το όνομα ΧλιμιτζουρΕλλάδα και το μόνο τους μέλημα από εδώ και στο εξής είναι πώς να σε ξεφορτωθούν ως περίσσιο βάρος στην κρουαζιέρα τους που έχει ήδη σχεδιαστεί.

Αν δεν έχουμε πάρει χαμπάρι την σοβαρότητα των προαναφερόμενων εγκυκλίων και νόμων απολαμβάνοντας τα σόου του κάθε χλιμίτζουρα τότε τα άρτια εκπαιδευμένα ανθρωπάρια του συστήματος (από πάνω μέχρι κάτω) καλά κάνουν και μάς συμπεριφέρονται ως περιττούς.-

Ποιος του φταίει του Μιχάλη, το ξερό του το κεφάλι

Σοκ έχει προκαλέσει στην κοινή γνώμη η σύλληψη του πρώην υπουργού Μιχάλη Λιάπη μετά από έλεγχο της Τροχαίας. Σύμφωνα με την Αστυνομία, ο Μιχάλης Λιάπης οδηγούσε τζιπ μεγάλου κυβισμού που έφερε πλαστές πινακίδες, ενώ δεν είχε ασφαλιστήριο συμβόλαιο και δίπλωμα. Πάντως, φορούσε καθαρό σώβρακο, ενώ έχει μάθει να δένει και τα κορδόνια του μόνος του.
Ο Μιχάλης Λιάπης -που είναι σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση εξαιτίας της πολιτικής της κυβέρνησης Σαμαρά- είχε καταθέσει τις πινακίδες του τζιπ, για να μην πληρώνει τα τέλη κυκλοφορίας, ενώ έγινε γνωστό πως σήκωνε τις μπάρες στα διόδια και δεν έκοβε εισιτήριο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αφού είναι στέλεχος του κινήματος Δεν Πληρώνω.
Μετά από τη σύλληψη του Μιχάλη Λιάπη, έγινε έλεγχος στο σπίτι του, όπου διαπιστώθηκε πως δεν είχε πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ και του είχαν κόψει το ρεύμα αλλά ο κ. Λιάπης έκλεβε ρεύμα από έναν γείτονά του, ενώ υπάρχουν υποψίες πως του έκλεβε και Wi-Fi, γιατί ο Αντώνης Σαμαράς δεν το έχει βάλει ακόμα δωρεάν παντού, όπως μας υποσχέθηκε.
Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες από την Αστυνομία, έγινε έλεγχος και στο σπίτι του ξαδέλφου του Μιχάλη Λιάπη, Κώστα Καραμανλή, στη Ραφήνα, όπου διαπιστώθηκε πως ο Κώστας Καραμανλής έκλεβε ρεύμα από τον στύλο της ΔΕΗ.
(Να υπενθυμίσω πως ο Μιχάλης Λιάπης εκλεγόταν στην ελληνική Βουλή από το 1985 έως το 2007. Δηλαδή, κάποιοι τον ψήφιζαν. Μπράβο παιδιά. Ο Μιχάλης Λιάπης συνελήφθη για το λάθος λόγο και με μερικά χρόνια καθυστέρηση. Αλλά η Siemens ήταν πταίσμα μπροστά στις πλαστές πινακίδες.)
(Αν ήμουν ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, θα έλεγα στους συντρόφους να προτείνουμε στον Μιχάλη Λιάπη να συμμετέχει στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ –μετά την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ- να διεμβολίσει και την εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας. Ιδιαίτερα τους καραμανλικούς που έχουν αδυναμία στον Μιχάλη, τον ανιψιό του Εθνάρχη μας.)
 pitsirikos

Το παρεξηγημένο θαύμα του DNA και ο θάνατος ενός δόγματος

Για δεκαετίες, μια γραμμική γονιδιοκεντρική νοοτροπία είχε δημιουργήσει μια πρόχειρη υπεραισιοδοξία η οποία έφτασε στο αποκορύφωμα της με την «χαρτογράφηση» του ανθρωπίνου γονιδιώματος και το πρώτο στάδιο ολοκλήρωσης του Human Genome Project το 2000, επίτευγμα που τότε είχε χαρακτηριστεί από κάποιους ως πολύ σημαντικότερο της κατάκτησης του φεγγαριού.

Από τότε πολλά αλλάξαν: η γενομική δεν έφερε τα θαύματα που υποσχέθηκε ενώ νέες έρευνες γκρέμιζαν σταδιακά το άγαλμα του πρόωρα διακηρυγμένου γονιδιακού ντετερμινισμού.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η ανακάλυψη του DNA, των δομικών στοιχείων του γενετικού υλικού δηλαδή όπου περιέχεται η γενετική πληροφορία και της δομής του το 1953 από τους Watson, Crick και Wilkins ήταν από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην ιστορία της επιστήμης.

Δυστυχώς, η λειτουργία του DNA παρερμηνεύτηκε.

Και αυτό γιατί θεωρήθηκε ως μια παρτιτούρα, ένα πρωτόκολλο που ακολουθούνταν πιστά και κάθε σφάλμα του στην εκτέλεση του μπορούσε να οδηγήσει σε ασθένειες.

Έτσι λοιπόν, αλλάζοντας τις γενετικές νότες, τα γονίδια, θεωρούσαμε ότι μπορούσαμε να επιδιορθώσουμε σφάλματα στην εκτέλεση, ακόμη και να βελτιώσουμε την αρχική παρτιτούρα προς όφελος μας, όπως επιδιώξαμε να κάνουμε και με τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, γνωστούς στο ευρύτερο κοινό με τον όρο «μεταλλαγμένα».

Δυστυχώς όμως (ή και ευτυχώς), τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μπορεί να υπάρχουν «γενετικές παρτιτούρες» αλλά αυτές παίζονται από πολλές ορχήστρες με πολλούς  «μαέστρους» (κέντρα ελέγχου της έκφρασης των γονιδίων) και οι μαέστροι βλέπουν και τις αντιδράσεις του κοινού (περιβάλλοντος) και επηρεάζονται και από αυτές.

Έτσι λοιπόν, μόλις μερικές μέρες πριν, ο ερευνητής Γιάννης Σταματογιαννόπουλος του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον και η ομάδα του, με τη σχετική δημοσίευσή τους στο Science, συνέβαλαν στο να κατακρημνιστεί ο μύθος του γονιδιακού ντετερμινισμού που ήθελε το γονιδίωμα να είναι ένα απλό πρόγραμμα  που έδινε μεμονωμένες εντολές για την παραγωγή των δομικών στοιχείων των κυττάρων, τις πρωτεΐνες.

Ο Σταματογιαννόπουλος και η ομάδα του δεν έκαναν κάποια ριζοσπαστική ανακάλυψη όπως ήταν αυτή της αρχικής ανακάλυψης του DNA: ήταν ήδη γνωστό ότι κάποια κωδικόνια όχι μόνο παρήγαγαν εντολές για τη δημιουργία δομικών στοιχείων του οργανισμού αλλά έδιναν εντολές για το πότε να σταματήσει και πότε να αρχίσει η παραγωγή.

Για να το κάνουμε ποιο κατανοητό ας σκεφτούμε ένα αυτοματοποιημένο εργοστάσιο παραγωγής οικοδομικών υλικών. Το κωδικόνιο είναι ας πούμε μια γραμμή εντολών σε ένα πρόγραμμα στον κεντρικό υπολογιστή που λέει στις άλλες μηχανές πώς να φτιάξουν ένα τούβλο. Υπάρχουν όμως και κωδικόνια που είναι γραμμή εντολών σε ένα άλλο πρόγραμμα που καθορίζει τις μεταβολές και πότε ξεκινάει και σταματάει η κάθε γραμμή παραγωγής.

Μιλάμε πάντα εκλαϊκευμένα και υπεραπλουστευμένα.

Ο Σταματογιαννόπουλος και η ομάδα του βρήκαν ότι περίπου το 15% των κωδικονίων του «γενετικού υπολογιστή» του οργανισμού έχουν και το δεύτερο πρόγραμμα, το ρόλο της ρύθμισης της γραμμής παραγωγής. Αυτά τα κωδικόνια με τον διπλό ρόλο ονομάζονται δυόνια (duons).  

Για αυτό και πολλά δημοσιεύματα αναφέρθηκαν στο δημοσίευμα του Σταματογιαννόπουλου και της ομάδας του μιλώντας για ένα δεύτερο γενετικό κώδικα που ρυθμίζει την παραγωγή των «τούβλων» γραμμένο πάνω στον κώδικα που έχει τις οδηγίες για το πώς συνθέτονται τα «τούβλα».

Βέβαια, η αναφορά σε ένα δεύτερο κώδικα είναι προς το παρόν πρώιμη καθώς δεν έχουμε ιδέα για την συνολική του μορφή και λειτουργία, αν υπάρχει τέτοια.

Αν θέλουμε να το θέσουμε σε παράδειγμα γλώσσας, τα κωδικόνια είναι τα γράμματα του αλφαβήτου ενώ τα δυόνια εκτός από γράμματα του αλφαβήτου είναι παράλληλα και σημεία στίξης, κενά ανάμεσα στις λέξεις καθώς και το πρόγραμμα που ενίοτε επιλέγει ποιες λέξεις θα χρησιμοποιηθούν και πότε (αν και δεν είναι τα μόνα στοιχεία που είναι επιφορτισμένα με τέτοιους ρόλους και λειτουργίες: το σύμπαν της γενετικής πληροφορίας είναι πολύ πιο πλούσιο και περίπλοκο από ότι μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε)  

Συνεπάγεται της λειτουργίας των δυονίων το πόσο ελλιπής θα ήταν μια γλώσσα χωρίς αυτά, πόσο προβληματική θα ήταν μια γλώσσα χώρις σημεία στίξεις και κενά.  

Ήταν μάλιστα τόσο προφανείς οι ελλείψεις της ντετερμινιστικής γονιδιακής γλώσσας που το 2008 σε σχετικό μου άρθρο που περιλήφθηκε στο μνημειώδες έργο μου  «Θανάσιμες Θεραπείες» (εκδ. ETRA 2011) έγραφα:

 «Τα ευρήματα του ENCODE ίσως να απαιτούν νέες προτάσεις, νέες θεωρήσεις και νέους ορισμούς, με λίγα λόγια μια νέα γλώσσα για τη νέα γενομική» (Θανάσιμες Θεραπείες, σελ 299).

Να σημειωθεί ότι η έρευνα του  Σταματογιαννόπουλου έγινε μέσα στα πλαίσια του ENCODE, της Εγκυκλοπαίδειας των στοιχείων του DNA, για την οποία από νωρίς είχα προβλέψει ότι θα άλλαζε την εικόνα που είχαμε για το σύμπαν της γενετικής πληροφορίας και της χρήσης της για πάντα. Όπως και έγινε.

Έγραφα λοιπόν από το 2008 έχοντας το «θράσος» να σταθώ για μια ακόμη φορά απέναντι στην συντονισμένη προπαγάνδα των μεγαλύτερων κυβερνήσεων, των μεγαλύτερων φαρμακοβιομηχανιών, των μεγαλύτερων ερευνητικών κέντρων γενομικής και των μεγαλύτερων εταιριών «μεταλλαγμένων»:

«Είναι προφανές ότι το γενετικό κείμενο δεν αποτελεί ένα άκαμπτο, απαραβίαστο σύνολο κανόνων αλλά ότι μεταφράζεται και προσαρμόζεται ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες του μίκρο και μάκρο περιβάλλοντος, ένα είδος γενετικής ποίησης με πολλές παραλογές. Είναι προφανές ότι μια αυστηρά κανονιστική επιστήμη έχει αποτύχει να αποτυπώσει τους βαθμούς ελευθερίας ενός τόσου περίπλοκου δικτύου που επεκτείνεται στις τέσσερις διαστάσεις της ζωής: γονιδίωμα, μάκρο και μίκρο περιβάλλον και πρόβλεψη για αλλαγές στο μικρό και μάκρο περιβάλλον.  Το συνεχές της ζωής είναι πολύ πιο περίπλοκο από ότι αλαζονικά θεωρήσαμε ότι ήταν.

Ισχυριστήκαμε ότι διαβάσαμε το βιβλίο της ζωής. Το σφάλμα είναι ότι το διαβάζουμε κυριολεκτικά. Και ότι έχουμε αποκρυσταλλώσει την εικόνα του, ερμηνεύοντας της ως στατική και όχι ως δυναμική όπως πραγματικά είναι. Μάθαμε τις βασικές λέξεις, καταγράψαμε τις προτάσεις, τις παραγράφους, τα κεφάλαια, ανατυπώσαμε το βιβλίο. Αυτό που παραβλέψαμε ήταν τα συμφραζόμενα. Μελετήσαμε τις λέξεις (τα γονίδια) κυριολεκτικά και όχι σε σχέση με το περιβάλλον τους και χάσαμε το νόημα τους. Δεν είναι δυνατόν να καταλάβεις την ποίηση γνωρίζοντας απλά γραμματική. Πρέπει να έχεις μια ευρεία αντίληψη, ευαισθησία και εμπειρία ζωής. Αν κάποιος έγραψε το βιβλίο της ζωής δεν έγραψε ένα επιστημονικό εγχειρίδιο αλλά ένα ποιητικό έργο. Το μηχανιστικό μοντέλο, η ανάλυση και η αναγωγή υπήρξαν είναι και θα είναι σημαντικά και αξιόπιστα εργαλεία αλλά πρέπει να καταλάβουμε τα όρια τους. Για να καταλάβουμε το δάσος μάθαμε να μελετάμε το δέντρο, για να καταλάβουμε το δέντρο μάθαμε να μελετάμε τον κορμό, το φύλλωμα και μετά τα κύτταρα τους, το κυτταρόπλασμα τους, τους χλωροπλάστες τους, το DNA τους, τα μόρια τα άτομα, τα ηλεκτρόνια και τα νετρόνια, τα κουάρκς. Στην πορεία όμως χάσαμε το δάσος.»

(Θανάσιμες Θεραπείες: σελ 301-302)

5 χρόνια αργότερα, ο Σταματογιαννόπουλος γράφει : «για περισσότερα από 40 χρόνια υποθέταμε ότι οι αλλαγές στο DNA που επιδρούν στον γενετικό κώδικα αφορούν μόνο τη σύνθεση πρωτεϊνών. Τώρα γνωρίζουμε ότι αυτή η βασική υπόθεση σχετικά με την ανάγνωση του ανθρώπινου γονιδιώματος μας προσέφερε μόνο τη μισή εικόνα. Τα καινούργια ευρήματα δείχνουν ότι το DNA μας αποτελεί μια απίστευτα ισχυρή συσκευή αποθήκευσης πληροφοριών, την οποία η φύση έχει εκμεταλλευθεί στο έπακρο και με μη αναμενόμενους τρόπους».

Και τι σας νοιάζουν εσάς όλα αυτά; Να σας πω: Από τα αυτοάνοσα και τους καρκίνους και τις νέες αντιλήψεις, ερμηνείες και πιθανόν θεραπείες που μπορούν να έρθουν, σας νοιάζουν και πάρα πολύ: απλά δεν το γνωρίζατε μέχρι τώρα.

Και σας νοιάζουν ακόμη περισσότερο γιατί έχουν να κάνουν όχι μόνο με τη ζωή σας (λες και αυτό δε θα ήταν αρκετό) αλλά και με τη ζωή του πλανήτη Γη.

Μέχρι τώρα, οι κουφιοκέφαλοι του παλαιού δόγματος, πίστευαν ότι ήταν απλό και ακίνδυνο να αλλάζουμε γονίδια ακόμη και με γονίδια από άλλους οργανισμούς.

Τώρα γνωρίζουμε ότι δεν είναι μόνο η πληροφορία για την παραγωγή πρωτεϊνών ή άλλων δομικών στοιχείων που έχει σημασία. Σημασία έχει και η θέση του γονιδίου μέσα στο γονιδίωμα καθώς αυτό πιθανώς να επηρεάζει τον «δεύτερο κώδικα». Σημασία δεν έχει μόνο το μήνυμα αλλά και η αλληλουχία. Ακριβώς όπως σε ένα κείμενο. Ή σε μια παρτιτούρα.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι αλλάζοντας  ένα γονίδιο με ένα γονίδιο ενός άλλου οργανισμού, μπορούμε να βλάψουμε το δεύτερο πρόγραμμα, το ρυθμιστικό. Και τι σημαίνει αυτό;

Ότι θέλετε: από καρκίνους, αυτοάνοσα, καινούριες νόσους, καινούριους παθογόνους οργανισμούς, καινούριες επιδημίες, ότι θέλετε. Μόνο και μόνο για να έχουν οι εταιρίες μεταλλαγμένων και οι μέτοχοι τους κέρδη και έλεγχο πάνω στον ανθρώπινο πληθυσμό μέσω της τροφής του.

Σήμερα, και στο πεδίο της γενομικής, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: Μπορεί να μας λείπει η σοφία για να διαβάσουμε το βιβλίο της ζωής αλλά έχουμε τα κλειδιά για να το ανοίγουμε και τα μελάνια για να γράφουμε πάνω σε αυτό. Αν το κάνουμε σωστά μπορούμε σε κάποιες δεκαετίες από τώρα να κοιτάμε ακόμη και την αθανασία.

Αν δεν κατακτήσουμε τη σοφία και τη σύνεση, μπορούμε να ζημιώσουμε τη ζωή στον πλανήτη γη σε βαθμό που θα μπορεί να συγκριθεί μονάχα με φυσικές ή ακόμη και κοσμολογικές καταστροφές.

Ανεξάρτητα από το ότι οι άνθρωποι ως μονάδες και ομάδες τυρρανιούνται από τα  μικρά προβλήματα της καθημερινότητας, η ανθρωπότητα συνολικά έχει κατακτήσει τη δύναμη μικρών θεών χωρίς να έχει αποκτήσει αντίστοιχη σύνεση ή σοφία.

Οι επόμενες δεκαετίες θα δείξουν αν θα φτιάξουμε το ελιξίριο της αθανασίας ή αν απλά θα έχουμε ανοίξει το κουτί της Πανδώρας με το δεύτερο να φαντάζει πιο πιθανό από το πρώτο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 17-12-2013

(Περισσότερα για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες»Ι, εκδ ETRA 2011, που παραμένει εξίσου επίκαιρο παρότι ζούμε σε εποχές ιλλιγιωδών μεταβολών).

Απερίγραπτο κατάντημα. Συνεχίστε!

   Χτες, σε τηλεοπτική εκπομπή, εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, από εκείνους που ειδικεύονται στις «κόκκινες γραμμές» και εκφωνούν δεκάρικους περί «δίκαιης φορολόγησης»,  περηφανευόταν γιατί τώρα πια, όπως είπε, «φορολογείται και…

το τελευταίο κατσάβραχο στην Ελλάδα»! Ο «σοσιαλιστικός» ενθουσιασμός που προκαλεί στο ΠΑΣΟΚ η φορολόγηση ακόμα και των… κατσάβραχων, εκδηλώθηκε από τον εκπρόσωπό του με τον εξής τρόπο: «Αυτό (σσ: η φορολόγηση ακόμα και των κατσάβραχων, δηλαδή…) είναι μια ήρεμη επανάσταση», απεφάνθη!

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

   Σε άλλο κανάλι, την ίδια ώρα, ο αρμόδιος υπουργός, αφού άκουσε τους γιατρούς να περιγράφουν την πλήρη κατάρρευση  του δημόσιου συστήματος Υγείας, αφού παρακολούθησε απαθής την καταγραφή της πλήρους διάλυσης των δημόσιων νοσοκομείων, στην κραυγή απόγνωσής τους ότι «δεν αντέχουν άλλο», η απάντηση που έδωσε ήταν: «Αν δεν αντέχετε, να παραιτηθείτε»! Είναι το ίδιο πρόσωπο που ξεκίνησε την θητεία του στο υπουργείο Υγείας λέγοντας στους νοσοκομειακούς γιατρούς τα εξής δημοκρατικά και χαριτωμένα: «Έπρεπε να σας απολύσουμε για να δείτε τι εστί βερίκοκο»…

  Τα χτεσινά είναι δυο ακόμα στιγμιότυπα ενός έργου που δεν διαθέτει πλέον κανένα  σεναριακό εύρημα πέραν τούτου: Τις από σκηνή σε σκηνή διαδοχικές εναλλαγές του θράσους με το ψεύδος και της αναίδειας με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας.  Αυτό το πολιτικό καθεστώς, του ψεύδους, του θράσους, της αναίδειας και της διαστρέβλωσης, έχει διανύσει ήδη όλο τον κατήφορο της απόλυτης χρεοκοπίας του.

   Τι άλλο από χρεοκοπία είναι να ποζάρει σαν «σωτήρας» ένα πολιτικό σύστημα που επί των ημερών του ξαναζωντάνεψαν οι πιο μαύρες μέρες, του Δεληγιάννη, του Βούλγαρη και της διπλής επιτήρησης της δεκαετίας του ’30; Μόνο που τώρα τα ντόπια αρπακτικά στη θέση των συνεταίρων και συνεργατών τους δεν έχουν τον ΔΟΕ και την Κοινωνία των Εθνών, έχουν την ΕΕ και το ΔΝΤ.

   Τι άλλο από έλλειμμα ηθικού πολιτικού έρματος αποδεικνύει ένα πολιτικό σύστημα που ποζάρει με τη μάσκα του «αναμορφωτή» τη στιγμή που επί των ημερών του νεκραναστήθηκαν οι εποχές των «φιλελλήνων» τοκογλύφων, της Εθνοτράπεζας, της Ούλεν, της Πάουερς, των «ευεργετών» τύπου Συγγρού και των Ορλάνδων; Με μια διαφορά: Στις μέρες μας η νέα «ανάπτυξη» της φτώχειας αλλά και της αναίδειας έχει άλλους χορηγούς: τις «Ζήμενς», τις «Ντόιτσε Μπανκ» και τις «Goldman Sachs»…

   Έχουμε ένα πολιτικό καθεστώς που προσβάλλει και προκαλεί διαρκώς. Που ενώ θα έπρεπε να απολογείται για τα πεπραγμένα του, άλλοτε σηκώνει περιφρονητικά το φρύδι απέναντι στα θύματά του κι άλλοτε τους κάνει κηρύγματα «υπευθυνότητας» με προτεταμένο το δάκτυλο! Που παρακάμπτει ανερυθρίαστα το ερώτημα «Τις πταίει». Που μεταμφιέζει τους «Γουλημήδες» σε «Τρικούπηδες» και τους «Τζουμπέδες» σε «Βενιζέλους», παρακάμπτοντας ότι η μόνη σχέση του με τον Τρικούπη είναι το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και η βασική του σχέση με τον Βενιζέλο είναι ότι και ο «εθνάρχης», από τις προεκλογικές δημαγωγίες ότι θα έκανε την Ελλάδα «αγνώριστη», μας πήγε σιδηροδέσμιους στα δάνεια της… «αγνωριστικοποίησης», όπως αποκαλούσαν τότε τη φτωχοποίηση του λαού.

   Φυσικά, το πολιτικό καθεστώς των κοτζαμπάσηδων, ο δικομματισμός και τα δεκανίκια του, δεν θα μπορούσαν να επιδεικνύουν αυτή την απίστευτη οίηση αν δεν είχαν θέσει σε μια άνευ προηγουμένου ένταση τη μεταμοντέρνα τακτική της «βίας και νοθείας». Δηλαδή τις προπαγανδιστικές ταξιαρχίες των ενσωματωμένων ΜΜΕ, μέσω των οποίων παριστάνουν τους «σωτήρες», όταν στα πρόσωπά τους δεν θα αναγνώριζε κανείς παρά μόνο «Ηρόστρατους».

   Και ποιο το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα είναι αυτή η υποβασταζόμενη πολιτική φούσκα να βαφτίζει «μονόδρομο», άλλοτε τον «μαυρογιαλουρισμό», άλλοτε τον ταρτουφισμό, και άλλοτε τον ταξικό της κανιβαλισμό, ώστε να βρίσκεται στον διαχειριστικό αφρό του ενός και μοναδικού καπιταλισμού που μπορεί να υπάρξει: Είναι αυτός με τα γεμάτα θησαυροφυλάκια για τους λίγους, με τα υποβρύχια που «γέρνουν», με την αρπαχτή, τη ρεμούλα, τη λαμογιά, τη διαπλοκή και με την ξέχειλη ξιπασιά. Αυτά από τη μια μεριά. Γιατί από την άλλη μεριά, του λαού, η εικόνα παραπέμπει σε έναν ατέλειωτο «συνωστισμό της Σμύρνης».

   Αυτή είναι η αλήθεια. Κι όμως, οι ένοχοι, οι υπόλογοι, οι υπεύθυνοι, όσοι τα προκάλεσαν όλα αυτά είτε με το πρόσχημα ότι «πτωχεύσαμε» είτε με το πρόσχημα «να μην πτωχεύσουμε», απευθύνονται  στο λαό που όχι απλώς τον πτώχευσαν, αλλά τον κατέστρεψαν κιόλας, για να τον εκβιάζουν κι από πάνω! Να του υπαγορεύσουν εντολές! Να τον υποβάλλουν σε νέα βάσανα, σε νέες θυσίες, σε νέο φόρο αίματος. Κι έχουν κι από πάνω και το ανεκδιήγητο πολιτικό θράσος – συνώνυμο της απερίγραπτης πολιτικής τους κατάντιας – να του «πουλάνε και μούρη» την ώρα που βαφτίζουν το κρέας – ψάρι!

   Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίσουν. Όμως, ό,τι κι αν κάνουν, όποια πόζα κι αν πάρουν, όση πούδρα κι αν τους ρίξουν οι μακιγιέρ τους, το κατάντημά τους είναι απερίγραπτο. Τόσο απερίγραπτο, όσο απερίγραπτο είναι το ειδεχθές πολιτικό έγκλημα που έχουν προκαλέσει σε αυτή τη χώρα. Τόσο ειδεχθές όσο και οι «τόκοι» σε αίμα, σε φτώχεια, σε ανημπόρια, σε κατάθλιψη, που καλείται να πληρώσει ο ελληνικός λαός μετά από σαράντα χρόνια – για να μην πάμε πιο πίσω –κατασκευασμένων ευρωενωσιακών μύθων, «μεγάλων ιδεών», «εθνικών ιδεωδών», «λαμπρών νικών», «επανιδρύσεων» και «κεντροαριστεροδεξιών μετασχηματισμών».

   Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίσουν. Ξέρουμε πως παρότι ο κατήφορος τους έχει πιάσει πάτο, αυτοί θα εξακολουθούν να σκάβουν κάτω κι από τον πάτο! Και σίγουρα θα φανεί οξύμωρο, αλλά ειλικρινά το ελπίζουμε. Το ευχόμαστε να συνεχίσουν! Μαζοχισμός; Το αντίθετο. Έχουμε την αίσθηση πως οι προκλήσεις που εκτοξεύουν μέσα στο κατάντημά τους, είναι το μόνο «χρήσιμο» που μπορούν να προσφέρουν ώστε κάποιοι από τα θύματά τους που δεν το έχουν κατανοήσει ακόμα, να κατανοήσουν κι αυτοί, επιτέλους, ότι κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.

 

Υστερόγραφο: Χτες μπήκε και η οριστική-δικαστική-ταφόπλακα στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Φαίνεται λοιπόν πως τότε όλα έγιναν νόμιμα. Και ηθικά. Επομένως ο κ. Σημίτης είχε δίκιο: «Ας πρόσεχαν» (!) είχε πει τότε για όσους μαδήθηκαν. Η στήλη δεν λέει πως αυτοί που αθωώθηκαν ήταν ένοχοι. Δεν ξέρει αν είναι, όντως, αθώοι. Αυτά αφορούν στους δικαστές. Που κι αυτοί κρίνονται. Η στήλη εκείνο που ξέρει είναι ότι για μια ακόμα φορά το πολιτικό καθεστώς που και σήμερα απαρτίζεται από επιφανείς εκπροσώπους της εποχής του Χρηματιστηρίου, προκαλεί. Και επαναλαμβάνει με όλη της τη δύναμη: Συνεχίστε!