Κύπρος, το νέο πειραματόζωο, του Στέλιο Κούλογλου

Αυτό θα πει θεραπεία-σοκ. Οχι αυτά τα ξενέρωτα της Ελλάδας ή της Πορτογαλίας, όπου χρειάστηκαν 2-3 μνημόνια και άλλα τόσα μεσοπρόθεσμα,χώρια τα χαράτσια και οι έκτακτες εισφορές, μέχρι να μαζευτούν τα χρήματα για να εξοφληθούν οι ξένοι τραπεζίτες και οι δανειστές. Εδώ έχουμε μια και μόνο, κίνηση, αλλά αποτελεσματική: μπουκάρεις στις τράπεζες και παίρνεις κατευθείαν τα λεφτά των καταθετών. Το 6,7% όσων έχουν καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ και το 9.9%(ούτε 10% δηλαδή) όσων έχουν πάνω από 100.000 ευρώ.
Τώρα γιατί επειδή δύο τράπεζες της Κύπρου βρέθηκανεκτεθειμένες(στα ελληνικά ομόλογα) 
πρέπει να την πληρώσουν όλοι οι καταθέτες-Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και δη Ρώσσοι στην συγκεκριμμένη περίπτωση- σε όλες τις τράπεζες της χώρας, αυτό μόνο ο Σόιμπλε και οι υποτακτικοί του στο eurogroup το ξέρουν. Ακόμη και ο economist βγήκε χθες από τα ρούχα του. “Δεν υπάρχει καμία ηθικό έρεισμα για να την πληρώνουν οι Κύπριες χήρες( μικροκαταθέτες) αλλά να μην αγγίζονται οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών και όσοι επένδυσαν σε κρατικά ομόλογα, όπως φαίνεται να συμβαίνει εδώ,” σχολίαζε το βρετανικό περιοδικό στο άρθρο του για την “άδικη, κοντόφθαλμη και αυτοκαταστροφική” συμφωνία. 
Η χωρίς προηγούμενο απόφαση του eurogroup παραβιάζει κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν μπορεί να σταθεί σε διεθνές ή ευρωπαικό δικαστήριο. Η νεοφιλελεύθερη συμμορία των Βρυξελλών δηλώνει πλέον έτοιμη να κατάσχει και ατομικές περιουσίες, γιατί περί αυτού πρόκειται.  Η έννοια της συλλογικής τιμωρίας- μιας χώρας ή ένος πληθυσμού για τις πράξεις μεμονομένων ατόμων, οι Γερμανοί κάτι ξέρουν από τέτοιες πρακτικές- αναβαθμίζεται. Αν η Ελλάδα υπήρξε το πειραματόζωο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας στην ευρωζώνη, η Κύπρος μετατρέπεται στο νέο πειραματόζωο της συλλογικής τιμωρίας και της ανοιχτής ληστείας.
Υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για το μέλλον της Ευρώπης και της ευρωζώνης, μετά αυτήν την επαίσχυντη συμφωνία. Η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν είχαν χρησιμοποιηθεί, αντί για την κλοπή των καταθέσεων, οι Μηχανισμοί Σταθερότητας που υποτίθεται ότι φτιάχτηκαν για να αντιμετωπίσουν καταστάσεις κρίσης, όπως η κυπριακή. Μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη σε καταθέσεις σε ευρώ και στο ίδιο το νόμισμα, όταν υπάρχει πλέον προηγούμενο κουρέματος καταθέσεων σε μια χώρα της ευρωζώνης; Πόσο θα επηρεάσει τον ρημαγμένο νότο και την κρίση στην ευρωζώνη, που έδειχνε κάπως να καλμάρει, η κυπριακή σεισμική δόνηση;
Νέοι φόροι για τους πολίτες, απώλεια δημόσιας περιουσίας(“Το Eurogroup καλωσορίζει τη δέσμευση των κυπριακών αρχών να επιταχύνουν τις προσπάθειες στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων”, γράφει η απόφαση), υψηλότεροι φόροι για τις ξένες επιχειρήσεις που μέχρι τώρα προτιμούσαν την Κύπρο για την χαμηλή φορολογία της: η χώρα μπαίνει στο γνωστό φαύλο κύκλο μέτρα λιτότητας-ύφεση-νέα μέτρα και το προηγούμενο της υφαρπαγής των καταθέσεων διώχνει εταιρείες και επενδυτές. Το πολιτικό της σύστημα απειλείται με κατάρρευση, παραβιάζοντας βάναυσα τις προεκλογικές του υποσχέσεις, 2 εβδομάδες μετά τις εκλογές. Με την συμφωνία, ένα νησί κομμένο στα δύο, όπως η Κύπρος, μπαίνει σε μια πορεία που οδηγεί μαθηματικά στην καταστροφή.
"Είτε να επιλέξουμε το καταστροφικό σενάριο της άτακτης χρεοκοπίας, είτε το σενάριο μιας επώδυνης αλλά ελεγχόμενης διαχείρισης της κρίσης, που θα θέτει οριστικό τέρμα στην αβεβαιότητα και θα αποτελέσει την αφετήρια επανεκκίνησης της οικονομίας μας",δήλωνε χθες ο νεοεκλεγμένος Κύπριος πρόεδρος, παίζοντας την ηχώ του Γ. Παπανδρέου και του Α. Σαμαρά. Ξεχνώντας βέβαια να εξηγήσει γιατί διαβεβαίωνε τους ψηφοφόρους μόλις 15 μέρες πριν, ότι δεν πρόκειται να γίνει-και να αποδεχθεί ο ίδιος- κανένα κούρεμα καταθέσεων.  Ο κ. Αναστασιάδης υποστηρίζει- και τα παπαγαλάκια διαδίδουν- ότι εκβιάστηκε για να υπογράψει, αυτά που είχε ορκιστεί ότι δεν θα υπεγραφε. Αν είναι έτσι, θα έπρεπε να παραιτηθεί. Τώρα, η περίπτωση του θα μείνει στην ιστορία ως κλασσικό παράδειγμα πολιτικής απάτης.
Οι Κύπριοι βουλευτές και τα κόμματα έχουν ακόμη περιθώριο να πουν το μεγάλο όχι. Διαφορετικά, αν θέλουν να μάθουν το μέλλον, ας ρίξουν μια ματιά στην Αθήνα.

 http://tvxs.gr

ΚΟΙΜΗΣΕ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΟΥ, ΜΠΟΡΕΙΣ

Εσύ, αν έχεις ψηφίσει κάποιο από τα κόμματα της τρόικας εσωτερικού, ευθύνεσαι άραγε για τις αυτοκτονίες, τους άστεγους και τους απελπισμένους που ψάχνουν στα σκουπίδια; Εσύ που κοιτάζεις αφ’ υψηλού τον άνεργο, έχεις ευθύνη για την κατάστασή του;   Ξέρω, ξέρω…πάλι σε ξεγέλασαν στις τελευταίες εκλογές. 
Ε λοιπόν, είσαι ηθικός αυτουργός αυτής της κατάστασης, γιατί είσαι ότι ψηφίζεις! Σε εκβίασαν για να ψηφίσεις ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ; Είσαι ένα φοβισμένο ανθρωπάκι....
Σε κορόιδεψαν με τα ψευτοδιλήμματα και την έξοδο από το ευρώ; Είσαι κορόιδο. Σκέφτηκες μόνο ότι εσύ έχεις ακόμα να τρως, έχεις δουλειά ή σύνταξη; Οπότε “καλά περνάμε και στην χούντα“; Τότε είσαι ένα κυνικό σκουλήκι, ένας παρτάκιας. Όπως και να το δεις, ανήκεις σε μια από αυτές τις ομάδες ψηφοφόρων. Καλά αν ψήφισες τον Αντωνάκη γιατί είσαι μια ζωή ΝΔ και “δεν αλλάζεις”, συγχαρητήρια, έχεις διαψεύσει τον Δαρβίνο για την θεωρία της εξέλιξης.
Είσαι συνένοχος και μην μιλάς για κρεμάλες στους “προδότες πολιτικούς”, γιατί κάποια στιγμή κι εσύ πρέπει να λογοδοτήσεις για τις επιλογές σου. Κι εγώ νιώθω υπεύθυνος που δεν στηρίζω αυτή την αθλιότητα, αλλά την ανέχομαι. Τους ανέχομαι. Ανέχομαι κι εσένα. Βέβαια δεν είμαι ίδιος μ’ εσένα, ούτε κάνω τις ίδιες επιλογές, ούτε έχω ψηφίσει τα κόμματα που είναι υπεύθυνα γι’ αυτή την κατάντια. Αυτό δεν το λέω για να μειώσω την δική μου ευθύνη, επειδή δεν έχω κάνει κάτι δραστικό για να ανατρέψω αυτούς κι εσένα.
Εσύ αντιθέτως, ήξερες ότι και νέα μέτρα θα παρθούν και φτώχεια κι εξαθλίωση θα έρθουν και η κοινωνία θα μετατραπεί σε κόλαση. Αλλά δεν σ’ ένοιαξε. Είπαμε, ανήκεις σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες. Μην μου πεις ότι δεν ήξερες. Έχουν στερέψει οι δικαιολογίες. Δεν διάβασες, δεν φρόντισες να μάθεις και να πληροφορηθείς για το ΔΝΤ, για τις εφιαλτικές συνθήκες που δημιούργησε όπου κι αν πήγε; Δεν διάβασες το “Δόγμα του Σοκ”; Μια ζωή είσαι μέσα στην άγνοια γιατί δεν θέλεις να μάθεις τίποτα παραπάνω απ’ όσα αφορούν μόνο την δουλίτσα σου, τα λεφτουδάκια σου, το σπιτάκι και τον καναπέ σου. Γι’ αυτό εσύ είσαι χρόνια επικίνδυνος. Γιατί κοιτάζεις την δική σου ευτυχία, άσχετα με το αν περνά μέσα από την δυστυχία του άλλου.
Όταν για χρόνια ψηφίζεις άτομα και μαφίες που αποδεδειγμένα έχουν καταστρέψει την ζωή μας κι έχουν ξεπουλήσει την χώρα τότε είσαι κάτι πολύ χειρότερο από απλός απατεώνας. Είσαι διεφθαρμένος.
Όπως τάιζες τόσα χρόνια αυτή την ολιγαρχική κομματοκρατία, έτσι τώρα στηρίζεις την ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά με την “αριστερή γαρνιτούρα” της ΔΗΜΑΡ και το ναζιστικό εκτελεστικό όργανο της Χρυσής Αυγής.
Κι ας το παίζεις θλιμμένος, επί της ουσίας δεν σε ενδιαφέρουν καθόλου οι νέοι άνεργοι, οι άρρωστοι που δεν μπορούν να πάρουν ή δεν βρίσκουν τα φάρμακά τους, οι φοιτητές που άναψαν μαγκάλι και πνίγηκαν από τις αναθυμιάσεις, αυτοί που κάθονται στις ουρές των συσσιτίων και τους αναζητητές στους κάδους.
Πιστεύεις όμως ότι θα γλιτώσεις στο τέλος έτσι δεν είναι; Εσύ είσαι σωστός, γιατί κάθεσαι στ’ αυγά σου και δεν θα πεθάνεις για τους άλλους. Σου έντυσαν τα ψέματα και με την γλώσσα της λογικής, είσαι τόσο μικρόνοος που τα παλιά ψεύδη φόρεσαν το ένδυμα “της γλώσσας της αλήθειας”, του ρεαλισμού και των οικονομικών και ακόμη πείθεσαι πως τα σαρδόνια χαμόγελα δεν κρύβουν κοφτερά δόντια.
Να σου πω ένα μυστικό; Δεν θα γλιτώσεις. Ούτε εσύ. Κι όσο καλός ρουφιάνος, “συνεργάσιμος”, φιλήσυχος και “νοικοκυραίος” θες να παραμείνεις, θα σε βάλουν κι εσένα στην μηχανή του κιμά. Δεν έχω αυταπάτες ότι “θα ξυπνήσεις” κι ας το παίζεις ενίοτε “αγανακτισμένος”. Κι εγώ μπορεί να μην γλιτώσω από αυτή την κόλαση, αλλά τουλάχιστον δεν συνεργάστηκα με βασανιστές και  έχω την συνείδησή μου καθαρή. Και φαντάζομαι ότι αυτό το τελευταίο εσύ δεν το καταλαβαίνεις καν.    Strange Journal 

Στα πρόθυρα εξέγερσης η Πορτογαλία

Της Κατερίνας Σταυρούλα via: Red Notebook

Το τραγούδι του αγώνα ξανανέβηκε στα χείλη εκατομμυρίων Πορτογάλων. Στην κεντρική πλατεία της Λισαβόνας, μπροστά στο κοινοβούλιο, πάνω στη σκηνή, δεκάδες καλλιτέχνες τραγουδούν για τη “γη της αδελφοσύνης” και εκατοντάδες χιλιάδες δημιουργούν τη μεγαλύτερη χορωδία των τελευταίων χρόνων. Μια χορωδία που υμνεί τη δύναμη του λαού, θυμάται την ιστορία των αγώνων του και συνεχίζει να αντιστέκεται. Εντυπωσιασμένη η Ευρώπη παρακολουθεί τον ξεσηκωμό ενός ολόκληρου λαού που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν ο καλός μαθητής των συνταγών της λιτότητας. Διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαδικτυακοί τόποι, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κατακλύζονται από τις εικόνες των αεροφωτογραφιών της Λισαβόνας, με ποτάμια ανθρώπων να ενώνονται απαιτώντας από τον πρωθυπουργό της χώρας, Πάσους Κοέλιο, να παραιτηθεί.

Η ιστορία της Πορτογαλίας γίνεται όπλο στα χέρια των ανθρώπων που βλέπουν την καθημερινότητά τους να συνθλίβεται. Το τραγούδι ήταν το σύνθημα για να πέσει η χούντα Σαλαζάρ, το τραγούδι θα είναι το σύνθημα για να ανατραπεί η χούντα των αγορών. Οι Πορτογάλοι δεν δείχνουν να αμφιβάλουν. “Ο λαός είναι αυτός που προστάζει!” Ο στίχος είναι γραμμένος πια σε κάθε γωνιά της πόλης. Στο διαδίκτυο, λίγες μέρες πριν το μεγάλο ραντεβού της 5ης Μάρτη, μια ομάδα νέων δημοσιοποιεί ένα βίντεο όπου ο στίχος χρησιμοποιείται για να δημιουργηθούν τεράστιες γιγαντοαφίσες που καλύπτουν τις διαφημίσεις στο πλάι των δρόμων.

Μαζί βέβαια και οι εργαζόμενοι με τα οργανωμένα συνδικάτα όπως και τα κόμματα της αριστεράς. Όλοι τραγουδούν. «Ένα επαναστατικό πορτογαλικό τραγούδι προ σαράντα ετών καταδιώκει τη σημερινή κυβέρνηση» γράφει το Ασοσιέιτεντ Πρες σε τηλεγράφημά του, μη μπορώντας να αφήσει την ιστορική συνέχεια απαρατήρητη. «Οι διαδηλωτές κατηγόρησαν την κυβέρνηση όχι μόνο ότι έχει αποτύχει πλήρως με το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που ακολουθεί, αλλά και ότι σε συμμαχία με την τρόικα έχει οδηγήσει την Πορτογαλία ”στη φτώχεια και την καταστροφή”» έγραψε η Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε. Η κατάσαση είναι ξεκάθαρη. Μπροστά σε έναν γενικό κατακερματισμό της κοινωνίας, που θέτει σε κίνδυνο τα πλέον ευπαθή στρώματα, όπως αυτά που έχουν χρέη στις τράπεζες ή κινδυνεύουν από κατασχέσεις και εξώσεις από τα σπίτια τους, τις οικογένειες που μετατράπηκαν σε θύματα του νέου νόμου για τα ενοίκια, που οδηγεί στην κατακόρυφη αύξηση των ενοικίων σε περίοδο κρίσης και προσφέρει άμεσες εξώσεις , με δυόμισι εκατομμύρια Πορτογάλους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας , με τους μισθούς να μειώνονται και τις απολύσεις να αυξάνονται η εικόνα του Κοέλιο να επαναλαμβάνει τη λέξη “λιτότητα” σαν ξόρκι δεν πείθει πια κανέναν.

Από την Πορτογαλία στην Ισπανία, από τη Γαλλία στη Βουλγαρία, από την Ελλάδα μέχρι και τις Βρυξέλλες, οι λαοί της Ευρώπης είναι πια στους δρόμους.

“Γκράντολα, πόλη σκοτεινή,
Γη της αδελφοσύνης,
Ο λαός είναι αυτός που προστάζει”

Το το τραγούδι “Γκράντολα Βίλα Μορένα”, ένας λαϊκός ύμνος , γραμμένος από τον Ζοζέ Αφόνσο για μια εργατική πόλη της Πορτογαλίας, το σύνθημα που σήμανε τον Απρίλη του 1974 το ξεκίνημα της Επανάστασης των Γαρυφάλλων που ανέτρεψε το δικτατορικό καθεστώς του Σαλαζάρ, επέστρεψε στους δρόμους της Πορτογαλίας και στα στόματα χιλιάδων ανθρώπων δείχνοντας στην κυβέρνηση Πάσος τη θέση που θα πάρει στην ιστορία της χώρας. Το Σάββατο, 2 Μάρτη, ενάμισι εκατομμύριο Πορτογάλοι κατέκλυσαν κυριολεκτικά δρόμους και πλατείες σε όλη την επικράτεια, σε μια πρωτοφανή κινητοποίηση, απαιτώντας το τέλος της συνεχιζόμενης λιτότητας που επιβάλουν στη χώρα οι δύο τρόικες, η γνωστή τρόικα του εξωτερικού – η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό ταμείο – αλλά και αυτή του εσωτερικού, η κυβέρνηση του Πάσους Κοέλιο που με τη στήριξη των σοσιαλιστών οδηγεί τη Πορτογαλία στην εξαθλίωση. Οι μαζικές διαδηλώσεις συνέπεσαν με την παρουσία της τρόικας στη χώρα, η οποία αξιολογεί την πορεία του προγράμματος διάσωσης ύψους 78 δις που έχει υπογράψει η Πορτογαλία.

“Άντε γαμήσου Τρόικα! Τώρα διατάζει ο λαός!” ήταν το κυρίαρχο σύνθημα αλλά και το όνομα της πρωτοβουλίας που έχει σχηματιστεί ήδη από το φθινόπωρο και κυριάρχησε και αυτή τη φορά σε ογκώδη συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν σε περισσότερες από 40 πορτογαλικές πόλεις, κινητοποιώντας τον απίστευτο αριθμό του ενάμισι εκατομμυρίου και ξεπερνώντας όπως φαίνεται την αντίστοιχη τεράστια κινητοποίηση του προηγούμενου Σεπτέμβρη. Μόνο στη Λισαβόνα υπολογίζεται ότι τους δρόμους κατέκλυσαν 800.000 διαδηλωτές. Την ίδια στιγμή στην πόλη Πόρτο, που είναι η δεύτερη πόλη της χώρας και προπύργιο της Δεξιάς με πληθυσμό 1,3 εκατομμύρια κατοίκους, πάνω από 400.000 άτομα διαδηλώνουν εναντίον της δεξιάς κυβέρνησης.

Στις διαδηλώσεις αυτές συνενώθηκαν αφενός η μεγάλη κομμουνιστική εργατική συνομοσπονδία CGTP και μαζί της επαγγελματικές ενώσεις γιατρών, δασκάλων, στρατιωτικών κ.λπ. όσο και ενώσεις συνταξιούχων αλλά και φοιτητών. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Ισπανίας τις διαδηλώσεις σχημάτισαν οι διάφορες «παλίρροιες», τα κινήματα διαμαρτυρίας των διαφόρων κατηγοριών που διαμορφώθηκαν , με άξονα την Υγεία, την Παιδεία και τους συνταξιούχους . Ανάμεσα στις μικρές και μεγάλες συλλογικότητες που έχουν ξεπεταχτεί τα τελευταία χρόνια εντύπωση κάνουν οι “Φοιτητές υπέρ της Γενικής Απεργίας”, οι επισφαλείς εργαζόμενοι των “Ανελαστικών Πρεκάριων” και μια ιδιαίτερη συλλογικότητα που έχει ρίζες στους Γάλλους καταστασιακούς και προπαγανδίζει την αντίσταση στους δρόμους αλλά και στα κοινωνικά δίκτυα με το παράξενο όνομα “Ο στρατός του Ντάμπλντορ” παρμένο από τον μάγο του παραμυθιού Χάρυ Πότερ. Και βέβαια μαζί τους κοινωνικά κέντρα, καταλήψεις και κάθε είδους νέα δίκτυα αλληλεγγύης.Το πορτογαλικό κίνημα των αντίστοιχων “Ιντιγνάδος” βρέθηκε επίσης στους δρόμους με χιλιάδες να κρατούν αυτοσχέδια πλακάτ με πρωτότυπα αλλά και χιουμοριστικά συνθήματα. “Προτιμώ άλογα στον κιμά μου παρά γαϊδούρια στην κυβέρνηση” φωνάζαν οι διαδηλωτές αναδεικνύουν άλλο ένα τομέα όπου οι υποσχέσεις της ελεύθερης αγοράς αποδεικνύονται ψεύτικες . Χρησιμοποιώντας μάλιστα τα μικρά ονόματα του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών, οι διαδηλωτές ξεκαθάριζαν «Πάσους και Γκασπάρ, είσαστε χειρότεροι κι από τον Σαλαζάρ!».

Οι διαδηλώσεις της 2ης Μάρτης ήταν οι τελευταίες σε μια σειρά κινητοποιήσεων διαφορετικών τομέων εργαζομένων και πολιτών που περιλάμβαναν και την μεγάλη κινητοποίηση της 16ης Φεβρουαρίου που είχε καλεστεί από το συνδικάτο CGTP και πραγματοποιήθηκε σε 24 πόλεις. Ένα ακόμα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό είναι πως με το πέρασμα του χρόνου οι διαδηλώσεις γίνονται όλο και πιο μαχητικές. Είναι άξιο προσοχής το γεγονός ότι σε αναμονή της μεγάλης διαδήλωσης του Σαββάτου το δημοτικό συμβούλιο της Λισαβόνας απομάκρυνε κάθε χαλαρή και σπασμένη πλάκα από τα πεζοδρόμια των δρόμων που θα ακολουθούσε η διαδήλωση στο κέντρο της πόλης. Με την καταστολή απέναντι στους διαδηλωτές να εντείνεται διαρκώς οι κρατούντες προσπαθούν να μην ρισκάρουν.

Κι αυτό ενώ οι αντιδράσεις έχουν γίνει πια μέρος της καθημερινότητας της Πορτογαλίας. Μικρότερες ή μεγαλύτερες διαδηλώσεις πραγματοποιούνται συχνά μπροστά στο κοινοβούλιο, οι τοίχοι της πρωτεύουσας γεμίζουν συνθήματα ενάντια στην κυβέρνηση και την Τρόικα, διαδηλωτές εναποθέτουν σκουπίδια στις εισόδους τραπεζών και υπουργοί της κυβέρνησης δεν τολμούν πια να εμφανιστούν δημόσια,  από τον φόβο να αντιμετωπίσουν τους πολίτες. Παράλληλα ριζοσπαστικοποιούνται και οι απαιτήσεις των πολιτών. «Είμαστε πολλές χιλιάδες για να συνεχίσουμε τον Απρίλη», «Επανάσταση των σκλάβων», «Απελευθέρωσε την Γκράντολα που έχεις μέσα σου», «Απρίλης για μια ακόμη φορά» είναι μερικά από τα συνθήματα που κυριάρχησαν άλλωστε και σε αυτή τη διαδήλωση αναγκάζοντας μεγάλα διεθνή μέσα να διαπιστώνουν πως οι πολίτες στην Πορτογαλία απαιτούν πλέον την παραίτηση της κυβέρνησης Κοέλιου.

Η Πορτογαλία, ακολουθώντας κατά γράμμα τις οδηγίες της Ευρώπης, βρίσκεται σε ύφεση για τρίτη συνεχή χρονιά με την ανεργία να έχει αγγίξει το ποσοστό ρεκόρ του 17,6%. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat περίπου το 24% του πληθυσμού της χώρας ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η οικονομία υπολογίζεται πως θα συρρικνωθεί άλλες δύο ποσοστιαίες μονάδες φέτος, κάτι που μεταφράζεται άμεσα σε απότομη πτώση της οικιακής κατανάλωσης. Στο μεταξύ η κυβέρνηση αυξάνει τη φορολογία, πραγματοποιεί περικοπές στο κράτος πρόνοιας κι ενώ η οικονομία δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης σκοπεύει να εφαρμόσει επιπλέον περικοπές 4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αν σε αυτή την κατάσταση προστεθεί η συνεχιζόμενη αστάθεια της Ευροζώνης, η Πορτογαλία μετατρέπεται σε άλλη μία βραδυφλεγή βόμβα στο νότο της ηπείρου.

Στην δυσοίωνη κατάσταση έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι το χρέος της Πορτογαλίας αναμένεται να αγγίξει το 120% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ενώ η χώρα ήδη πληρώνει τόκους 3,6% σε δάνεια. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί πως θα ξεπουλήσει δημόσια περιουσία αξίας πέντε εκ. ευρώ. Πρόσφατα το νερό αλλά και τα συστήματα αποχέτευσης της χώρας ιδιωτικοποιήθηκαν. Τον Δεκέμβριο πουλήθηκε το ποσοστό που διατηρούσε το δημόσιο από την επικερδή εταιρία αεροδρομίων ANA στη γαλλική VINCY. Ανάμεσα στα αντιεργατικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση και ο νέος νόμος που διευκολύνει τις απολύσεις δίνοντας στον εργοδότη τη δυνατότητα να απολύει έναν εργαζόμενο προειδοποιώντας τον μόνο 12 μέρες πριν τη οριστική του απόλυση και όχι ένα μήνα πριν, όπως προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος.

Απέναντι στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση που διαρκώς επιδεινώνεται αλλά και στα νέα μέτρα της κυβέρνησης Κοέλιου οι Πορτογάλοι εφευρίσκουν όλο και πιο ευφάνταστους τρόπους διαμαρτυρίας. Τον Ιανουάριο τέθηκε σε εφαρμογή ένας νέος φορολογικός νόμος που χρεώνει πρόστιμα που μπορεί να αγγίξουν και το ποσό των 2000 ευρώ σε καταναλωτές που δεν ζητούν αποδείξεις. Ο νόμος θεωρείται παράλογος και μη εφαρμόσιμος από την αντιπολίτευση. Στο μεταξύ όμως οι πολίτες βρήκαν έναν άλλο τρόπο να τον αντιμετωπίσουν. Η εφημερίδα Κορέιρο ντα Μάνια αναφέρει ότι χιλιάδες αποδείξεις που χρησιμοποιούσαν τα φορολογικά στοιχεία του πρωθυπουργού κατατέθηκαν στις εφορίες μέσω ενός ηλεκτρονικού συστήματος που αυτόματα καταγράφει τις αποδείξεις που εκδίδουν τα εμπορικά καταστήματα. Η εφημερίδα συμπληρώνει πως τα φορολογικά στοιχεία του πρωθυπουργού διακινούνταν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αλλά και μηνυμάτων μεταξύ χιλιάδων πολιτών που τα χρησιμοποιούσαν, χρεώνοντας ουσιαστικά τον Κοέλιου με έξοδα που δεν δικαιολογούνται από το καταγεγραμμένο του εισόδημα. Οι επιχειρήσεις δεν έχουν τρόπο να διαπιστώσουν αν τα στοιχεία που τους παρέχει ο καταναλωτής είναι ακριβή. Το ευφάνταστο κύμα ανυπακοής ξεπέρασε τις προτροπές ειδικών που προειδοποιούσαν πως η χρήση φορολογικών στοιχείων τρίτων είναι πράξη ποινικά κολάσιμη. Και μετά τον πρωθυπουργό που βρέθηκε στη θέση να πληρώνει τους φόρους των πολιτών η τηλεόραση RTP αποκάλυψε πως λεπτομέρειες των φορολογικών στοιχείων υπουργών κυκλοφορούσαν επίσης από στόμα σε στόμα και χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο.

Ο ίδιος ο Κοέλιου αλλά και το υπουργικό του συμβούλιο βρίσκονται διαρκώς αντιμέτωποι με την “Γκράντολα”. Λίγες μέρες πριν τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις στους δρόμους οι διαμαρτυρίες είχαν φτάσει μέσα στο κοινοβούλιο. Ο λόγος του πρωθυπουρού σε κοινοβουλευτική διαδικασία διακόπηκε από διαδηλωτές που σηκώθηκαν όρθιοι στα θεωρεία των επισκεπτών και τραγούδησαν το “Γκράντολα, Βίλα Μορένα” . Μπορεί ο Πάσο Κοέλιου να αντιμετώπισε το περιστατικό με χιούμορ αλλά οι αντιδράσεις δεν μειώθηκαν. Η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε σε ομιλία του υπουργού Υγείας Πάουλο Μασέδο σε συνέδριο Ιατρικής Σχολής. Την ίδια τύχη είχε και ο υπουργός κοινοβουλευτικών υποθέσεων Μιγκέλ Ρέλβας όταν αναγκάστηκε από φοιτητές που φωνάζαν συνθήματα και τραγουδούσαν το τραγούδι να μην πραγματοποιήσει την ομιλία του στο πανεπιστήμιο ISCTE της Λισαβόνας. Οι σκηνές εκτυλίχθηκαν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και χιλιάδες Πορτογάλοι είδαν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες το υπουργό να λοιδορείται από τους φοιτητές επειδή απέκτησε πτυχίο από ιδιωτικό πανεπιστήμιο και μάλιστα σε διάστημα ενός χρόνου.

 Και οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν αμείωτες και την εβδομάδα που πέρασε. Σειρά είχαν οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς της χώρας με την απεργιακή κινητοποίηση των σιδηροδρομικών να προκαλεί την πλήρη παράλυση του σιδηροδρομικού δικτύου. Η συμμετοχή των σιδηροδρομικών στην απεργία ήταν “σχεδόν πλήρης” σύμφωνα με τις δηλώσεις του συντονιστή στην Συνομοσπονδία Συνδικάτων των Εργαζομένων στις Μεταφορές και τις Συγκοινωνίες. Με τη σειρά τους οι εργαζόμενοι του αερομεταφορέα TAP παρέδωσαν τη Δευτέρα στον υπουργό Μεταφορών Άλβαρο Σάντος Περέιρα ένα εισιτήριο άνευ επιστροφής για τον Καναδά, όπου είχε διδάξει σε πανεπιστήμιο. Κι όλα αυτά ενώ προετοιμάζεται ήδη η επόμενη γενική απεργία που θα πραγματοποιηθεί στις 21 Μαρτίου και θα είναι 48ωρη.

 Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ, Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

ΜΕΓΑΛΗ ΝΤΡΟΠΗ

Του ΣΤΑΘΗ*

Τα πράγματα είναι πιο σκοτεινά απ' όσο δείχνουν. Πάλι χθες, ομιλών ο κ. Σαμαράςαναφέρθηκε στη θεωρία των «δύο άκρων». Τα χαρακτήρισε μάλιστα «συγκοινωνούντα δοχεία» - μια παμπάλαιη και παλαιοκομματική προσέγγιση που χρησιμοποιούσε στηνπροπαγάνδα της η αστική εξουσία, όταν, μέσω βαλτών ιεροκηρύκων ή εγκάθετων δασκάλων απευθυνόταν στον χρήσιμο κατιμά των καφενέδων της επικράτειας, για ναπροσεταιρισθεί αμόρφωτους και να προσπορισθεί σμπίρους.
Ουδείς άλλος Ελληνας Πρωθυπουργός από τη μεταπολίτευση και ύστερα έχει επαναλάβει τη θεωρία των «δύο άκρων» τόσο πολύ και τόσο συχνά όσον ο κ. Σαμαράς. Κατά τον προσφιλή του μάλιστα τρόπο συνέδεσε με το ένα άκρο, το «αριστερό», τον ΣΥΡΙΖΑ, μέσω των αναρχικών και των μπάχαλων.
Στο παρελθόν η θεωρία των «δύο άκρων» χρησιμοποιείτο προκειμένου η ενοχοποίηση της Αριστεράςνα συμψηφίζεται με την απενοχοποίηση του φασισμού και του ναζισμού.
Κι έτσι, όταν ο κάθε βλαξ άκουγε, φέρ' ειπείν, για το Ολοκαύτωμα μπορούσε να απαντά ότι «κι εσείς καταπιέζετε τους νέγρους», τουθόπερ μεθερμηνευόμενο, «κι εσείς είσθε ορφανά του Στάλιν».
Δεν είναι τυχαίο ότι η αποδομητική (ανα)θεώρηση της Ιστορίας εμφανίσθηκε προκειμένου να υποσκάψει την αυτογνωσία των λαών, την εποχή της αντιδραστικής παλινόρθωσης μέσα απ' τον νεοφιλελευθερισμό,την παγκοσμιοποίηση και τη νέα (ω τι σύμπτωσις!) τάξη.
Αγαπημένα θέματα των αναθεωρητών της Ιστορίας, ιδίως της σχολής του μεταμοντερνισμού, αλλά και των ακροδεξιών, εκτός από την καθ' ημάς φασαρία για την ασυνέχεια του έθνους, υπήρξαν ηαμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος, ο χαρακτηρισμός του βομβαρδισμού της Δρέσδης ως εγκλήματος πολέμου κι άλλες «αφηγήσεις» που επ' εσχάτοις έχουν κοπάσει, διότι συστηματικώς εξευτελίσθηκαν υπό τη βάσανο της έρευνας, έχοντας όμως αφήσει πίσω τους ικανή ζημιά. Και στα γράμματα και στην πολιτική.
Ως φαίνεται λοιπόν, ο κ. Σαμαράς, πολέμιος κάποτε αυτών των θεωριών, μέσα στο πλαίσιο της οβιδιακής μεταμόρφωσής του, τις μετέρχεται τώρα με ζήλο.
Γιατί;
Διότι δεν έχει άλλο δρόμο. Ο κ. Σαμαράς εφαρμόζει μιαν ακροδεξιά πολιτική, συνεπώς χρειάζεται και μιαν ακροδεξιά ρητορική. Ο θεός να βάλει το χέρι του να μη χρειασθεί και μιαν ακροδεξιά επικουρία.
Κι όταν λέω «ακροδεξιά επικουρία», εννοώ την εξωθεσμική, τη Χρυσή Αυγή, διότι τη θεσμική ο κ.Πρωθυπουργός ήδη τη χρησιμοποιεί. Οταν αμολάει την καταστολή με τα δακρυγόνα και το ξύλο. Οταν καταφεύγει στον αυταρχισμό με τα προεδρικά διατάγματα και τις επιστρατεύσεις. Οταν χαλκεύει, συκοφαντεί και συνωμοτεί ο κ. Κεδίκογλου. Οταν δεξί χέρι του κ. Σαμαρά είναι η αισχρή προπαγάνδα των καναλιών τύπου Mega, η διεφθαρμένη διαπλοκή και τα αργυρώνητα κοράκια των Δυνατών - αυτή είναι η θεσμική ακροδεξιά.
Ομως ο κ. Σαμαράς με τη θεωρία των «δύο άκρων» φλερτάρει και με την εξωθεσμική ακροδεξιά. Πώς; Οταν άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος, όπως ο κ. Κωτούλας, γράφουν βιβλία που εξωραΐζουν τον ναζισμό. Βιβλία που θα μπορούσε (αν ήξερε κάποια γράμματα) να έχει γράψει ο κ. Μιχαλολιάκος ιδιοχείρως.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι το εν λόγω βιβλίο του κ. Κωτούλα είναι ανεκδιήγητο, ένα αντιεπιστημονικό παραλήρημα, αλλά το ότι άνθρωποι πάλι του στενού περιβάλλοντος του κ. Σαμαρά, όπως ο κ. Μουρούτης, υπερασπίζονται τον κ. Κωτούλα, ο οποίος, άλλωστε, υπηρετεί στο γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, κ. Χαρ. Αθανασίου.
Δηλαδή στην καρδιά του κράτους ιδεολογικοί θύλακοι του παρακράτους. Φιλοναζιστικοί.
Γιατί φιλοναζιστικοί; Διότι παρά πάσαν κι άπασαν την ιστορική βιβλιογραφία αριστερών και δεξιών ιστορικών κύρους (ακόμα και των ησσόνων), ο φωστήρας κ. Κωτούλας διαπιστώνει (για παράδειγμα) ότι «ο αντιεβραϊσμός ήταν απλώς μια δευτερεύουσα συνισταμένη του εθνικοσοσιαλιστικού προγράμματος»!
Οτι «από τις παραστρατιωτικές οργανώσεις η πιο βίαιη ήταν των κομμουνιστών κι ακολούθησαν οι εθνικοσοσιαλιστές»!!! - ακριβώς η θεωρία των «δύο άκρων»» που επικαλείται ο κ. Σαμαράς, μόνον που στην περίπτωση του κ. Κωτούλα η ζυγαριά γέρνει λίγο περισσότερο εις βάρος των κομμουνιστών. Οσο πατάει η γάτα.
Και γιατί να μη γέρνει; Οταν ένας άνθρωπος, ο κ. Κωτούλας, γράφει ότι «οι ευγονικές θανατώσεις μετά την έναρξη του πολέμου έγιναν ώστε να εξασφαλισθεί η περίθαλψη των τραυματιών του πολέμου» είναι ικανός να γράψει τα πάντα!
Και τα γράφει: «Τα Τάγματα Εφόδου» ήταν απλώς «ομάδες προστασίας της εθνικοσοσιαλιστικής πολιτικής δράσης». Δεν έσπαζαν δηλαδή κόσμο στο ξύλο τα ES-A, δεν δολοφονούσαν, δεν βασάνιζαν, απλώς προστάτευαν «την εθνικοσοσιαλιστική πολιτική δράση»!!! Προφανώς απ' τα θύματά της. Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος αυτός, ο κ. Κωτούλας, είναι η χαρά του κ. Σαμαρά, πάντως είναι σίγουρα η χαρά του κ. Κασιδιάρη.
Χαρά μεγάλη, διότι ο κ. Κωτούλας αμολάει το ένα μαργαριτάρι μετά το άλλο, όπως ότι (αντιγράφω απ' την «Αυγή») σε επίπεδο καταστολής ο κομμουνισμός ήταν ανελέητος, ενώ ο φασισμός πιο ανεκτικός, ότι το «τελετουργικό κάψιμο των βιβλίων ήταν μια απ' τις εκφράσεις του ανανεωτικού επαναστατικού (sic) πνεύματος», ότι ο Αϊνστάιν το παράκανε με την αντιναζιστική του στάση - ώπα, κυρ Κωτούλα μου, εσένα θα σε ζήλευε και ο Μιχαήλ Ψελλός ως ύπατον των ιστορικών κι απόπατο των φιλοσόφων. Πού τα βρήκες, χρυσέ μου, γραμμένα αυτά που γράφεις; Ούτε οι ίδιοι οι ναζί δεν έλεγαν στις μπυραρίες τέτοιες ηλιθιότητες. 

Το όλο θέμα θα ήταν αστείο (τραγικά αστείο) αν δεν ήταν δραματικά σοβαρό. Και δεν περιορίζεται μόνον στην ταύτιση απόψεων ανθρώπων του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος με τις απόψεις τηςΧρυσής Αυγής, αλλά στην κατ' επανάληψιν επίκληση από μέρους του κ. Πρωθυπουργού της θεωρίας των «δύο άκρων», σε μια προσπάθεια διά του στερεότυπου των «συγκοινωνούντων δοχείων να χρεώσει το ένα στο άλλο – εν προκειμένω, τον κ. Κωτούλα στον... κ. Λαφαζάνη και τον κ. Μουρούτη στον... κ. Τσίπρα. Λογικόν ανακόλουθον. Δεν επικοινωνούν τα δύο άκρα, κ. Πρωθυπουργέ, είναι άκρα αντίθετα.
Αντιθέτως, στον ίδιο παρονομαστή με τη δική σας ακροδεξιά ρητορική κινούνται ο κ. Κωτούλας και η συγγενής του Χρυσή Αυγή, μέσες - άκρες τα ίδια λένε.
Απλώς οι Χρυσαυγίτες ντρέπονται να ομολογήσουν ότι είναι ναζιστές, ενώ ο δικός σας ο κ. Κωτούλαςδεν ντρέπεται να εξωραΐζει τον ναζισμό.
Ντροπή.
Ντροπή. Μεγάλη ντροπή.
ΥΓ.: Κύριε Κωτούλα, για να βοηθήσω λιγάκι τις κοπιώδεις ιστορικές σας έρευνες, οι Σοβιετικοί δεν έδωσαν στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο θυσία 22.000.000 ψυχές για να σωθεί η Ανθρωπότητα απ' το ναζιστικό θηρίο, πέντε έξι χιλιάδες χάθηκαν για «ευγονικούς λόγους» - υπάνθρωποι ήταν, Πακιστανοί, Εβραίοι, κομμουνιστές, αδερφάρες, χιλιαστές, τρελοί, άχρηστα πλάσματα...
Αϊ χάσου, κνώδαλο...

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Σώζειν τα φαινόμενα

Ως ένα μανιφέστο διακήρυξης της επιστημονικής υποψιασμένης στάσης απέναντι στην πραγματικότητα μπορεί να θεωρηθεί το έργο του Όουεν Μπάρφιλντ (Owen Barfield). Ο κόσμος που μελετά η επιστήμη δεν είναι, κατ’ αυτόν, ουδόλως ο κόσμος των αισθήσεων, ή των συλλογικών κοινωνικών παραστάσεων, αλλά ένας άλλος αόρατος κόσμος, κρυμμένος από την αντίληψη, ο οποίος όμως ίσως κινεί ανάλογες υποψίες ως προς την αλήθεια του. Ο Μπάρφιλντ φέρνει το κάτωθι παράδειγμα για να διαχωρίσει τη μετάβαση από το μεσαιωνικό στο νεώτερο επιστημονικό τρόπο σκέψης. Εάν πάει κανείς σε μία εκκλησιαστική λειτουργία όπου ταλαντεύεται ένα θυμιατό, είτε θα προσέξει όλη την αναπαράσταση, είτε θα επιλέξει να προσέξει την πέρα δώθε κίνηση του θυμιατού. Στη δεύτερη περίπτωση, αν ήταν ο Γαλιλαίος, θα ανακάλυπτε το νόμο του εκκρεμούς (στην πραγματικότητα δεν ήταν ένα θυμιατό αλλά μία λάμπα στον καθεδρικό ναό της Πίζας που παρατήρησε). Η διαφορά έγκειται στη μετατόπιση της προσοχής και παύση της συνειδητής συμμετοχής, ενώ και οι δύο στάσεις είναι εξίσου ενδιαφέρουσες. Η υποψία όμως έρχεται εξαιτίας αυτής της διαφοράς ανάμεσα στα φαινόμενα και τη σκέψη. Χαρακτηριστική θέση της υποψιασμένης στάσης του Μπάρφιλντ είναι για την εξέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης, η οποία κινητοποιείται διαρκώς από την αναζήτηση του κρυμμένου για να «σώσει τα φαινόμενα».

Ωστόσο, ακόμη και εάν ο αρχαίος κόσμος των ειδώλων γνώρισε μία άλλη ιστορική μορφή στον 20^ον αι., η αίσθηση της υποψίας της χριστιανικής συνείδησης στράφηκε απέναντι στο felix eidolon, ενώ και η νέα ειδωλολατρία συχνά είχε την αίσθηση πως ο κόσμος που βιώνεται δεν είναι ο πιο πραγματικός.

O Μπάρφιλντ ισχυρίστηκε ότι τα είδωλα των αρχαίων ήταν αμέτοχα για τους Εβραίους και τους Χριστιανούς, κενά νοήματος, ενώ η μετοχή αφορούσε στο YHYH και τον Ων αντίστοιχα, αυτός ήταν για αυτούς ο δρόμος της αλήθειας. Είναι αλήθεια βέβαια ότι για τους αρχαίους παγανιστικούς λαούς, η δυνατότητα συμμετοχής στην αλήθεια συντελούνταν μέσω της φυσικής πραγματικότητας, όσον αφορά κυρίως στο βίωμα και τις νοοτροπίες, αν και υπήρχε η φιλοσοφική οδός της νόησης. Κατά τον Μπάρφιλντ στον Νεώτερο Κόσμο έπειτα από την επιστημονική επανάσταση παρατηρήθηκε μία έλλειψη μετοχής, μία μηχανοποίηση, μία νέα μορφή ειδωλολατρίας, όπου πάλι τα είδωλα στερούνται αληθινού νοήματος, που να χαρακτηρίζεται από σταθερότητα και μονιμότητα. Στην επιστήμη υφίσταται μία μορφή μετοχής, που αφορά ένα άλλο επίπεδο σκέψης.^[1] Όμως αυτό δεν είναι τελειωτικό, απόλυτο, μοναδικό ή σωτήριο, αφού χάνεται πίσω από μία πολλαπλότητα νοήματος, και άρα πρόκειται για μία άλλη ειδωλολατρία.^[2] 

Έτσι, η μετάθεση των κόσμων σε ένα άπειρο σύμπαν έστω και με πεπερασμένα όρια της σύγχρονης φυσικής δεν μας οδηγεί παρά σε μία άλλη μετάθεση. Ακόμη, και πίσω από κάθε αναίρεση της μεταφυσικής κρύβεται μία άλλη μεταφυσική. Πίσω από κάθε υποψία βρίσκεται μία άλλη υποψία. Εφόσον ξερπερνώνται το κλειστό, ορθολογικό αρχαιοελληνικό σύμπαν, η μετεμψύχωση ή η αιώνια επιστροφή, τότε ίσως επανέλθει το όνειρο του παραδείσου και της αιώνιας ζωής. Θέλουμε να γνωρίσουμε τι είναι αυτό που όχι μόνο κρύβεται αλλά αποτελεί μία προσδοκία απόλυτης φανέρωσης. Αν πιστέψουμε ότι τίποτε δεν υπάρχει που να μην παύσει κάποτε να υπάρχει, έρχεται το πέρασμα στην ανέλπιδη ελπίδα να υπάρχει κάτι παντοτινά. Αν το αληθινό Ον βρίσκεται στο εδώ και το τώρα, ως αδιάκοπο υλικό παρόν του ίδιου και κάθε άλλου, η συνείδηση αναζητά την επιβεβαίωσή της, χωρίς να μπορεί να βρει τον εαυτό της. Το θέμα είναι να μην τον χάσει εκ νέου.

---

[1] Βλ. την ανάλυση στο έργο του Owen Barfield, Saving the Appearances. A Study in Idolatry. Wesleyan University Press, Middletown, Connecticut 1988², 92-115. 

[2] Αν και τα είδωλα είναι αναπαραστάσεις μόνο των ιδεών, από την Αρχαιότητα μέχρις σήμερα γίνεται μία μάχη για τον καθορισμό των «συλλογικών αναπαραστάσεων». Βλ. Owen Barfield, στο ίδιο 36-38. Με τον Barfield μοιάζει να συμφωνεί και ο μελετητής του εσωτερισμού Joscelyn Godwin, που θεωρεί την «εποχή του Δαρβίνου και του Φρόιντ» ως «άψυχη». Βλ. The Golden Thread. The Ageless Wisdom of the Western Mystery Traditions.Theosophical Publishing House, Wheaton, Illinois/ Chennai, India 2007, 143-150.  

Η ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΛΙΤ, Η ΕΕ, ΤΟ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ» ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ Η «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ» ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ - Ελληνικό Δίκτυο ΠΔ

Η ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΛΙΤ, Η ΕΕ, ΤΟ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ» ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ Η «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ» ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ - Ελληνικό Δίκτυο ΠΔ

Ο «πραγματικός» Βορίδης

Του Χρήστου Καραγιαννίδη

«Η πολιτική βία έχει ταυτότητα, χρώμα και πολιτικούς που την εκπροσωπούν. Έχει φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς που τη νομιμοποιούν. Είναι η βία της αριστεράς και της ακροαριστεράς, στην οποία επιτέλους σήμερα απαντάμε. Η δική μας παράταξη μετράει νεκρούς. Η δικής μας νεολαία δέχεται τις επιθέσεις και τη βία στα αμφιθέατρα.»

Μάκης Βορίδης σε ομιλία του στη Λάρισα στις 10/03/2013.

Ο παλιός καλός ακροδεξιός Μάκης Βορίδης, ο διάδοχος του ναζιστή Μιχαλολιάκου στη νεολαία ΕΠΕΝ (δημιούργημα του έγκλειστου δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου), ο εκφραστής του Λεπενισμού στην Ελλάδα για πολλά χρόνια.

Βγαίνοντας από τη βουλή ο Μάκης απελευθερώνεται, νιώθει πιο άνετα με την ιδεολογία του και την εκφράζει χωρίς τον φόβο που τον διακατέχει μήπως θυμηθούμε τα παρελθόντα ακροδεξιά κατορθώματα του.

Ακολουθεί την πεπατημένη των ακροδεξιών συμβούλων του Σαμαρά και διαπαιδαγωγεί το πολιτικό του κοινό μ’ αυτήν τη δοκιμασμένη τακτική του εμφυλιοπολεμικού λόγου.  Όταν πια όλα τα επιχειρήματα περί μονόδρομου εκλείπουν ο ανανήψας «δημοκράτης» παίρνει τη γκλίτσα του γιδοβοσκού για να μαζέψει τα απολωλότα πρόβατα που ξεστράτισαν από το κοπάδι. Κι εκεί δε χωράνε νομιμότητες και δημοκρατικές ευαισθησίες, εκεί ο Μάκης δείχνει τον καλύτερο του εαυτό αυτόν του Ελληνικού Μετώπου και της «τσεκουράτης» ΕΠΕΝ.

Καλές οι παραινέσεις περί αστικής νομιμότητας, μα καλύτερη η ακροδεξιά ρητορική που αποψιλώνει τη Χρυσή Αυγή από υποψηφίους ψηφοφόρους  και χαϊδεύει τους, λιπόσαρκους πλέον, «νοικοκυραίους» με το περίφημο δίπτυχο «νομός και τάξη».

Νομός για τα χειμαζόμενα κοινωνικά στρώματα και τάξη για τους  πολίτες που αντιστέκονται και  που αρνούνται να ζήσουν με σκυμμένο το κεφάλι. Ο νομός και η τάξη βεβαία είναι η βορίδεια εκδοχή του κράτους έκτακτης ανάγκης. Είναι ουσιαστικά η επίδειξη δύναμης ενός πολίτικου συστήματος που παραπαίει και η μονή νομιμοποίηση που μπορεί να έχει είναι αυτή της αυταρχικής επιβολής με τις δυνάμεις καταστολής που ελέγχει.

«Τσεκουράτος» ξανά στην ίδια ομιλία.

«Σήμερα ξεδοντιάζουμε την πολιτική βία της αριστεράς. Τώρα ανακαταλάβαμε τα κτίρια τους και περιορίζουμε τα φαινόμενα της βίας με αστυνομική επάρκεια. Αφαιρούμε το βασικό τους εργαλείο για να εμπεδωθεί η ελευθερία στη χώρα. Επιβάλουμε την ορθή λειτουργία της δημοκρατίας. Ο Νίκος Δένδιας μέσα σε δυο μήνες μηδένισε την εισροή μεταναστών. Ανακούφισε τις γειτονιές μας. Και για πρώτη φορά βλέπουμε άμεσα αποτελέσματα στην πάταξη της εγκληματικότητας».

Ρεκόρ γκεμπελικής προπαγάνδας μέσα σε εφτά γραμμές. 

Ας το πάρουμε φράση φράση για να δούμε τι εννοεί ο λάτρης του Λεπέν. Σήμερα, καταλαβαίνοντας πως η αριστερά έχει αποκτήσει στέρεη βάση στην κοινωνία και πως εκφράζει αυθεντικά τα αιτήματα της ο μονός τρόπος για να την απομονώσουμε είναι να την εμφανίσουμε ως βίαιη πολιτική εκδοχή. Έτσι, η κατασυκοφάντηση της αριστεράς είναι ο μόνος δρόμος που έχει απομείνει στην κυβέρνηση για να αντισταθμίσει την οδυνηρή αλήθεια των χημικών, των επιστρατεύσεων απλήρωτων εργαζομένων, των απειλών απολύσεων, των θανάτων στα νοσοκομεία λόγω ελλείψεων νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, της ΠΕΙΝΑΣ, της  ΦΤΩΧΕΙΑΣ και της ιστορικά πρωτοφανούς ανεργίας. 

Προφανώς τα κυβερνητικά στελέχη εκτιμούν ότι η προσπάθεια συγκρότησης συμμαχιών με μέρη της κοινωνίας γύρω από μία συντηρητική – ακροδεξιά ατζέντα θα τους απαλλάξει από την υποχρέωση να λογοδοτήσουν που δεν ανακατέλαβαν τις καταπατημένες παραλίες, που δεν γκρέμισαν αυθαίρετες βίλες, που δεν καταδίκασαν μεγάλα πολυκαταστήματα για αυθαιρεσίες και που δεν  επέβαλαν το νόμο στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες που ενίοτε στοιχίζουν και ανθρώπινες ζωές. 

Το σκοτεινό πρόσωπο της «πραγματικής δημοκρατίας»

Η πολιτική γραμμή της Ν.Δ. σήμερα εκφράζεται με την απόδοση απεριόριστων ελευθεριών στους καναλάρχες να χρησιμοποιούν δημοσιές συχνότητες χωρίς να δίνουν ευρώ,  με την εκποίηση εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων δάσους στον Μπόμπολα για ένα κομμάτι ψωμί, με το ξεπούλημα του ΟΠΑΠ με ένα χιλιάρικο εγγύηση, αλλά και με την διαβόητη «ομάδα αλήθειας» να «μαγειρεύει» βίντεο με στόχο τη διαστρέβλωση ειδήσεων. Πραγματικά τόση ελευθερία από την επταετία είχαμε να δούμε.

Επιβάλλουν την «πραγματική δημοκρατία» με δεκάδες  πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που έχουν και δυο τρεις τροπολογίες άσχετες μεταξύ τους και προεδρικά διατάγματα που κλείνουν σχόλες και σβήνουν το μέλλον των φοιτητών. Κι όποιος διαφωνεί να φύγει από τη χώρα, αλλιώς να συνηθίσει στο άρωμα των χημικών CS και CN που προσδίδουν άλλη αίσθηση της δημοκρατίας. Τόση επιβολή ούτε ο ιδεολογικός  πατέρας του Μ.Βορίδη, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, δεν κατάφερε.

Ο ομοϊδεάτης του Βορίδη, ο  Νίκος Δένδιας, υπηρετεί επίσης με μεγάλο ζήλο την «πραγματική δημοκρατία» . Μετά τους μετανάστες στο στόχαστρο του βρέθηκαν οι τοξικοεξαρτημένοι και έπεται συνέχεια.

Για όσους και όσες ακόμα ζουν τον εθνικό μύθο και αναμένουν την εθνική σωτηρία να τους υπενθυμίσω ότι έχουμε πόλεμο, ταξικό πόλεμο πέρα από σύνορα και φυλές.  Δύο κόσμοι έρχονται σε σύγκρουση.  

Διαλέξτε όχθη λοιπόν.

Αριστερή Διέξοδος: Το ΙΕΚ ΑΚΜΗ πίσω από τις μελέτες για το Σχέδιο Αθη...

Αριστερή Διέξοδος: Το ΙΕΚ ΑΚΜΗ πίσω από τις μελέτες για το Σχέδιο Αθη...: Πηγή: alfavita.gr Μία ιδιωτική εταιρεία αναλαμβάνει με απευθείας ανάθεση από το υπουργείο Παιδείας το έργο ύψους 114.000 ευρώ, τη...

Χαλκιδική: Τα ψέματα του Σαμαρά, ο εκβιασμός των Καναδών και ο Ταγίπ Ερντογκάν

Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου – «Unfollow»

Στα σπαράγματα του δημόσιου διαλόγου, με όση υπομονή κι αν οπλιστείς αναζητώντας τα κομμάτια εκείνα που θα σε βοηθήσουν να συνθέσεις το παζλ, να καταλάβεις τι στην ευχή συμβαίνει εκεί πάνω δεν  θα τα καταφέρεις. Και δεν θα καταφέρεις να καταλάβεις γιατί δεν τους  ενδιαφέρει να στο εξηγήσουν. Ούτε τους πολιτικούς προσκεκλημένους των πάνελ, αλλά ούτε και τους δημοσιογράφους που τα «στήνουν».

Οι μεν πολιτικοί  του κυβερνητικού συνασπισμού προσπαθούν λυσσασμένα να σε πείσουν ότι  πρόκειται περί μιας συμφέρουσας για τη χώρα επένδυσης. Οι δε πολιτικοί της αντιπολίτευσης μοιάζει να συμμετέχουν σε αυτές τις συζητήσεις με τους προκαθορισμένους όρους, λες και το κάνουν για να μην έχουν τύψεις ότι δεν το «πάλεψαν».

Λες και πια δεν ξέρουν ότι αφού ολοκληρώσει ο Άδωνις Γεωργιάδης τα ψέματα και τις ανακρίβειες περί των 400 εκατ. που θα παίρνει το ελληνικό  δημόσιο από τους φόρους κάθε χρόνο, τις  5.000 θέσεις εργασίας που θα δοθούν στην Ελλάδα του 27% ανέργων, «με μισθούς πολύ παραπάνω από 586 σχεδόν 1.000 κατά μέσο όρο» και την τάχατες έγκριση πλειάδας επιστημόνων επί των περιβαλλοντικών όρων, θα γυρίσει αριστουργηματικά τη συζήτηση στη βία και με το δάχτυλο προτεταμένο θα ζητήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ να την κατάδικε για ακόμα μία φορά. Οι τηλεοπτικοί οικοδεσπότες σε απόλυτη ενορχήστρωσει πότε θα ρίχνουν φιτιλιές και πότε θα ακουμπούν την πλάτη στην καρέκλας να απολαύσουν την τηλεοπτική ζούγκλα.

Κι εσύ, έχεις μία από δύο επιλογές: ή να συνταχθείς πίσω από τη θέση «ας  θυσιάσουμε και λίγο δάσος μπας και πάει μπροστά η χώρα» ή «δεν πιστεύω τίποτα από όσα λέτε, θα ψάξω μόνος μου». Ή με τη μία θέση ή με την άλλη. Όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει και με τους κατοίκους της Χαλκιδικής. Υπαρχουν οι  υπέρμαχοι της «επένδυσης» και οι «πολέμιοι» αυτής.

Ο κυβερνητικός συνασπισμός και οι πάντα διαθέσιμες πένες έχουν διαλέξει μεριά. Γνώμονας τους ασφαλώς δεν είναι τα πέντε μεροκάματα που θα πέσουν στην περιοχή – που, ειρήστω  εν παρόδω, ακόμα και στην ολοσέλιδη καταχώρηση της εταιρείας «Eldorado GOLD-Ελληνικός Χρυσός» στο Πρώτο Θέμα, για 1.200 γίνεται λόγος. Οι 5.000 θέσεις εργασίας υπολογίζονται αυθαίρετα από την εταιρεία ως υποστηρικτικές και σε ακαθόριστο βάθος χρόνου. Αλλά πάλι ας μην προτρέχουμε. Ίσως να έχει καλύτερη πληροφόρηση ο κ. Γεωργιάδης.

Όσο όμως η κοινή γνώμη πολώνεται πίσω από τα ψευδοδιλλήματα θέσεων εργασίας, ανάπτυξης και αναίτιας υστερίας οικολόγων του ΣΥΡΙΖΑ, το παιχνίδι παίζεται πίσω από κλειστές πόρτες. Και το παιχνίδι αυτό είναι πολύ πέρα από αυτά που αφήνουν τελικά να πέσουν ως ψίχουλα στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου.

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ;

Όπως ήδη αποκαλύψαμε στο προηγούμενο μας τεύχος, μέσω μιας πηγής με εχέγγυο την ανωνυμία αποφάσισε να μας ξεδιπλώσει άγνωστες πτυχές διαπραγμάτευσης, η καναδική εταιρεία «Eldorado Gold» είχε θορυβηθεί την προεκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και την πιθανή κρατικοποίηση των μεταλλείων, σε περίπτωση που κατάφερνε να βγει νικητής των εκλογών. Το τελικό αποτέλεσμα ένιωσε ότι την απομακρύνει από τον κίνδυνο και έτσι ρίχτηκε ξανά στη «δουλειά» με σκοπό να διασφαλίσει την μπίζνα. Κι όταν λέμε «δουλεία» μη φανταστείτε τίποτα βρώμικα πράματα. Το ίδιο το Σύνταγμα μας διεκδικεί να χρησιμοποιήσει στις υπηρεσίες της.

Ένας νόμος του 1953 (Ν.Δ 2687/1953), που σκοπό του έχει την προστασία των ξένων κεφαλαίων, μοιάζει για τη μεταλλευτική εταιρεία η λύση στο πιθανό μελλοντικό πρόβλημα της. Αν καταφέρει να υπαχθεί σε αυτόν, όπως άλλωστε τόσες και τόσες άλλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας (ενδεικτικά αναφέρουμε την TVX Gold. -προκάτοχο της εκμετάλλευσης στη Χαλκιδική-, τη Χάγιατ, που έχει τα Καζίνο, αλλά και τη Χόχτιφ, που εκμεταλλεύεται το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος») θα έχει δέσει τον ΣΥΡΙΖΑ χειροπόδαρα. Όπως μας είπε άλλωστε η πηγή μας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι επαναστατικό κόμμα. Σοσιαλδημοκρατία  υπόσχεται. Από τη στιγμή λοιπόν που θα έχει καταφέρει η «Eldorado Gold» (μητρική της «Ελληνικός Χρυσός») να υπαχθεί στο περιβόητο άρθρο 107, ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνει; Επανάσταση για να τους διώξει;».

Στην ουσία αυτό που μας εξηγεί είναι ότι η υπαγωγή στο νόμο αυξημένης τυπικής ισχύος γίνεται με προεδρικό διάταγμα και ως εκ τούτου δεν θα μπορεί μια επόμενη κυβέρνηση να στερήσει από την εταιρεία τα οφέλη (χαμηλό φορολογικό συντελεστή που καθορίζεται στο 10% αλλά και διασφαλισμένη την επένδυση με αυτούς τους όρους για μια δεκαετία), αλλά ούτε και να τη διώξει.

Η αίτηση της εταιρείας προς τον Υπουργό Απασχόλησης Κωστή Χατζηδάκη, στον οποίο υπάγεται η διεύθυνση ξένων κεφαλαίων, δεν έχει ακόμα κατατεθεί. Όπως όμως πληροφορούμαστε, είναι ήδη έτοιμη και υπάρχει ένα πρώτο κλείσιμο ματιού από το υπουργείο.

ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟΝ Η ΕΛΛΑΣ ΜΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΒΟΥΛΑ

Αναζητώντας τι είδους νόμος είναι αυτός περί προστασίας ξένων κεφαλαίων, εντοπίσαμε μια από τις πρώτες μελέτες του διδάκτορα νομικής και δικηγόρου κ. Κώστα Μαυριά.

Στο μάλλον κοινό συμπέρασμα των νομικών με τους οποίους συνομιλήσαμε, ότι δηλαδή πρόκειται για ένα νόμο ο οποίος κατ” ουσία δηλώνει ότι η χώρα είναι προτεκτοράτο, μοιάζει να συμφωνεί και ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου, ήδη από το 1975. Εννοούμε ότι ενδεχομένως η πολιτική αστάθεια του 1952, όταν και ενέταξε ο νομοθέτης τον συγκεκριμένο νόμο, ίσως να είχε κάποιο νόημα.

Στο Σύνταγμα του 1975 ωστόσο τι νόημα μπορεί να έχει ένας νόμος που χρησιμοποιείται «για να παρασχεθεί η διαβεβαίωση στο ξένο κεφάλαιο ότι η πολιτική ανεξαρτητοποίηση των νεοσύστατων χωρών δεν θα σημάνει και απαλλοτρίωση της ξένης ιδιωτικής περιουσίας»; Παροχές που φαίνεται να κάνουν όλες οι υπό ανάπτυξη χώρες.

Και όπως αναρωτιέται στη μελέτη του ο κ. Μαυριάς: «Γιατί κανένα άλλο κράτος δεν έχει προβλέψει ειδική συνταγματική προστασία για τις ξένες επενδύσεις και μάλιστα υπό τις ελληνικές προϋποθέσεις, δηλαδή του αμετάβλητου του νομοθετικού καθεστώτος, με μόνη εξαίρεση την παροχή μείζονος προστασίας στο ξένο κεφάλαιο, ενώ όλα κατά κανόνα τα ξένα Συντάγματα δυτικού τύπου περιέχουν διατάξεις που προστατεύουν την ατομική ιδιοκτησία, όπως άλλωστε και το ελληνικό Σύνταγμα. Με άλλα λόγια, το ερώτημα είναι γιατί ο έλληνας συνταγματικός νομοθέτης θεώρησε σκόπιμο να κατοχυρώσει με ειδική μνεία την υπό μορφήν επενδύσεων ξένη ιδιοκτησία αφού ήδη προβλέπει σε άλλη διάταξη του Συντάγματος την προστασία τόσο των ιθαγενών όσο και των αλλοδαπών ιδιοκτητών».

Αν αυτές οι απορίες διατυπώνονται το 1975, σήμερα, εν έτει 2013, να πούμε τι; Δεν θεωρούμαστε εξίσου κυρίαρχο κράτος με τη Γερμανία, τη Γαλλία ή τον Καναδά; Ή μήπως υπάρχουν στ” αλήθεια κάποιοι που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει τον καπιταλισμό με το που θα αναλάβει την κυβέρνηση; Γιατί αυτό δεν το πιστεύουν ούτε οι Καναδοί…

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΑΛΙΑ

Ενώ λοιπόν, όπως προείπαμε, το ελληνικό κράτος λειτουργεί και με συνταγματική βούλα με όρους προτεκτοράτου έναντι των ξένων επενδυτών, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με συνέντευξη του στην Washington Post, δηλώνει πως προτίθεται να προχωρήσει ένα βήμα ακόμα πιο πέρα. «Αντί για την κόκκινη ταινία της γραφειοκρατίας θα τους στρώσουμε κόκκινα χαλιά» δηλώνει και εξηγεί: «Υπάρχουν πολλοί στο εξωτερικό που θέλουν να βοηθήσουν, να επενδύσουν. [...] Θέλουμε να συνειδητοποιήσουν ότι εδώ είναι μια χώρα ευκαιριών. Πάντα έτσι ήταν, αλλά ποτέ δεν επιτρέψαμε ξένες επενδύσεις να έρθουν ση χώρα. Το κάναμε δύσκολο γι” αυτούς. Βαρέθηκαν».

Πραγματικά εδώ μπερδευτήκαμε. Ή εμείς κάτι καταλαβαίνουμε λάθος ή ο  πρωθυπουργός είναι ελλιπώς ενημερωμένος. Για να μην αλλάξουμε θέμα περνώντας στα 163 εκατ. ευρώ που χρωστάει η εταιρεία που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο σε φόρους στο κράτος (όπως δηλώνει η ίδια τουλάχιστον, διαψεύδοντας καταγγελίες περί 500 εκατ. ευρώ), ας δούμε λίγο καλύτερα το παράδειγμα της Χαλκιδικής.

Με το νόμο 3220 που κυρώνεται από την ελληνική Βουλή το 2004, το ελληνικό δημόσιο όχι απλώς παραιτείται από τις βεβαιωμένες απαιτήσεις κατά της TVX Gold (της προκατόχου της «Eldorado Gold-Ελληνικός Χρυσός») για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ύψους 2,2 εκατ. Ευρώ, αλλά της παρέχει και πλήρη αμνηστία επί των βεβαιωμένων περιβαλλοντικών παραβάσεων της. Σε  ποιο βαθμό λοιπόν εκτιμά ο κ. Σαμαράς ότι η χώρα δεν ήταν φιλική με το ξένους επενδυτές; Γιατί, στα δικά μας μάτια, μάλλον έως και δουλική μοιάζει. Ισως βέβαια να αναφέρεται στις αντιδράσεις κατοίκων και κομμάτων της αντιπολίτευσης απέναντι στο επικείμενο περιβαλλοντικό έγκλημα που θα προκύψει από τη χρήση κυανίου κατά την εξόρυξη του χαλκού και του χρυσού στη Χαλκιδική. Γιατί, για την ώρα, δεν διαφαίνεται να υπάρχει κάποιο άλλο αγκάθι σε αυτή την κατά τα άλλα «αρμονική» σχέση κυβέρνησης και εταιρειών.

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΚΥΑΝΙΟ

Οπως μας επιβεβαιώνει η πηγή μας, η «Εldorado Gold-Ελληνικός Χρυσός» έχει θορυβηθεί τόσο από τις αντιδράσεις των κατοίκων στο έδαφος (και εδώ δεν αναφερόμαστε ασφαλώς μόνο στον πρόσφατο εμπρησμό) αλλά και από την πολιτική πίεση, η οποία ως επί το πλείστον εστιάζει στα ζητήματα του περιβάλλοντος.

Ενδεικτικό του κλίματος μοιάζει να είναι ένα δώρο που απέστειλε η πρεσβεία του Καναδά προς τους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου μόλις μια εβδομάδα μετά τη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή. Όπως μας αποκάλυψε η βουλευτής της περιοχής, εκλεγμένη με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κα Κατερίνα Ιγγλέζη, «Η καναδική πρεσβεία μοιάζει να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το θέμα. Μία εβδομάδα μετά την επίκαιρη ερώτηση που κάναμε, έστειλε δώρο σε όλους τους βουλευτές, και τους 300, δώρο με αφορμή τα 70 χρόνια της ελληνοκαναδικής φιλίας. Ήταν ένα πακέτο το οποίο περιείχε ένα ένθετο μεγάλου δημοσιογραφικού οργανισμού αφιερωμένο στην Ελληνοκαναδική φιλία (με άρθρο και για τον χρυσό), ένα τεύχος του ελληνικού National Geographic  με θέμα τον χρυσό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μια επιστολή η οποία εξήρε τη σπουδαιότητα αυτής της επένδυσης σε σχέση με την ελληνοκαναδική φιλία κι ένα CD της Νάνας Μούσχουρη. Το τελευταίο μάλλον μας το έστειλαν για να ηρεμήσουμε μετά από όλα αυτά».

«Και κάπου εδώ» μας εξηγεί ο άνθρωπος που έχει παρακολουθήσει από πολύ κοντά τις συμφωνίες «ξεκινάει και ενός είδους εκβιασμός της εταιρείας προς την κυβέρνηση: Αν το μόνο αγκάθι είναι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, ο Ερντογάν έχει δεχτεί να γίνει στην Τουρκία (σ.σ. η Εldorado δραστηριοποιείται και στην Τουρκία, ενώ μάλιστα το περασμένο καλοκαίρι κατηγορήθηκε για διαρροή κυανίου ύστερα από κατολισθήσεις στο μεταλλείο του Kisladag, γεγονός που η ίδια διέψευσε). Υπάρχει δε πάντα και η λύση της Αφρικής, που χρησιμοποιείται ως σκουπιδοτενεκές του κόσμου». Γιατί δεν δέχεται η ελληνική κυβέρνηση; «Γιατί έτσι χάνει χρήματα από τους δασμούς. Η λύση που προτείνουν οι Καναδοί σημαίνει να φεύγουν από εδώ τούβλα από χώμα, και η επεξεργασία τους για να προκύψει ο χρυσός και ο χαλκός να γίνεται αλλού. Χάνεται λοιπόν η αξία του μεταλλεύματος. Ο χρυσός δασμολογείται, το χώμα όχι. Είπαν, λοιπόν, «αν δεν φροντίσετε να μας διασφαλίσετε τη δουλειά, πάμε αλλού για επεξεργασία»».

Ο ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ Η ΑΔΕΙΑ-ΕΞΠΡΕΣ

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι βουλευτές όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης, όσο κοντά κι αν βρίσκεται στην κυβέρνηση, πληροφόρηση για το τι συμβαίνει κάτω από τραπέζι δεν έχουν. Ας υποθέσουμε ότι δεν γνωρίζει τις μυστικές διεργασίες την υπαγωγή στο άρθρο 107 και τη σκανδαλωδώς ευνοϊκή φορολόγηση, αλλά ούτε και ότι βάσει του μεταλλευτικού μας κώδικα δεν λαμβάνουμε δικαιώματα  επί των εξορύξεων και γι” αυτό δηλώνει ότι το ελληνικό δημόσιο λαμβάνει 400 εκατ. σε φόρους. Ας υποθέσουμε επίσης ότι καλή τη πίστει δέχεται ότι δεν θα υποστεί βλάβη το περιβάλλον, αφού όπως λέει «τόσοι επιστημονικοί φορείς έχουν εγκρίνει το έργο».

Πολιτικά ωστόσο, τόσο τον ίδιο όσο και όλους τους υπόλοιπους που αποφαίνονται είτε διά τηλεοράσεως είτε ακόμα και με twitter επί του θέματος, δεν τους απασχόλησε γιατί η προηγούμενη υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη δεν χορηγούσε την άδεια της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), αλλά τη χορήγησε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου εντός 30 ημερών (μαζί με τα σαββατοκύριακα) από την ημερομηνία α λήψης του Υπουργείου το καλοκαίρι του 2011;

Γιατί, όπως πληροφορούμαστε, ένας από τους λόγους για τους οποίοι: προηγούμενη υπουργός δεν υπέγραφε, ήταν μεταξύ άλλων και ένα νομικό κόλλημα.

Και εξηγούμε: Για να λάβει έγκριση μια ΜΠΕ πρέπει να υπογραφεί από τρεις αρμόδιες διευθύνσεις του Υπουργείου. Αντ” αυτού η άδεια που της παρουσιάστηκε είχε την υπογραφή μόνο μίας Επιτροπής, η οποία δεν είχε αποφασιστικό αλλά γνωμοδοτικό χαρακτήρα. Πρόεδρος της χρίστηκε ο διευθυντής Ειδικής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος Επαμεινώνδας Τολέρης. Έμπειρο στέλεχος  του Υπουργείου, καθώς βρίσκεται σε αυτό από την εποχή του Κώστα Λαλιώτη πλην όμως μη αρμόδιος θεσμικά. Όλα αυτά βεβαίως θεραπεύτηκαν τον Αύγουστο του 2011 από τον Γ. Παπακωσταντίνου, ο οποίος, με στόχο τις ταχύτερες αδειοδοτήσεις των εργασιών εξόρυξης, δημιούργησε μια νέα επιτροπή η οποία θα γνωμοδοτούσε απευθείας στον Υπουργό.

Η άδεια στη ΜΠΕ δίδεται υπό την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιηθεί μια μέθοδος εξόρυξης, αυτή της ακαριαίας τήξης (flash smelting), και όχι αυτή της κυάνωσης. Εδώ όμως ανακύπτει ένα ακόμα ζήτημα. Η μέθοδος αυτή βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο. Δεν γνωρίζει κανείς εάν είναι βιομηχανικά εφαρμόσιμη. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους έχουν προσφύγει οι κάτοικοι στο ΣτΕ. Και καθώς ο νόμος ορίζει ότι, για να δοθούν οι άδειες, πρέπει μέσα σε δύο χρόνια από την υπογραφή της σύμβασης να κατατεθεί πλήρες επενδυτικό σχέδιο -στην προκειμένη να πιστοποιείται ότι η μέθοδος είναι εφαρμόσιμη- τόσο οι άδειες όσο και οι μεταβιβάσεις δάσους εγκρίθηκαν χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί οι τεχνικές μελέτες από τη Διεύθυνση Ορυκτού Πλούτου του υπουργείου.

ΠΟΙΟΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ ΠΟΙΟΝ;

Λένε ότι η επένδυση είναι για το συμφέρον του τόπου. Διαψεύδει η κυβέρνηση ότι συζητείται η ένταξη της «Eldorado Gold-Ελληνικός Χρυσός» στο νόμο περί προστασίας ξένων κεφαλαίων; Λένε ότι η χώρα πρέπει επιτέλους να πάει μπροστά. Με προχουντικούς, αποικιοκρατικού τύπου νόμους όπως ο 2687; Λένε ότι θα μείνουν λεφτά στον τόπο. Από τη φορολογία τον εργαζομένων, όπως είπε  κ. Παπακωνσταντίνου; Γιατί, βάσει μεταλλευτικού κώδικα, δεν προβλέπεται επί τέτοιο. Λένε ότι όσοι αντιδρούν εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Δεν νομιμοποιούνται να αντιδρούν όταν τους λένε ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί το φονικό για την περιοχή κυάνιο τη στιγμή που δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ η μέθοδος που προκρίνεται;

Λένε ότι η εταιρεία κόπτεται για τη διαφάνεια και την κοινωνική συναίνεση. Κάνοντας αγωγή ενός εκατομμυρίου ευρώ σε όποιον τολμήσει να  αμφισβητήσει τα οικονομικά της δεδομένα;

Λένε ότι είναι εθνομηδενιστές όσοι  αντιτίθενται στην «επένδυση». Φτάνει μάλιστα η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας με συνέντευξη της στον ΒΗΜΑ FΜ να ζητά να καταδικαστούν για εθνική προδοσία όσοι έκαψαν τις μπουλντόζες της εταιρείας. Αλήθεια, εσάς  τους πατριώτες σάς απασχόλησε με τι είδους νομικά τερτίπια μεταβιβάστηκαν τα μεταλλεία σε παραμεθόριο (η Χαλκιδική αποχαρακτηρίστηκε το 2011) από την «European Goldfields» στην «Εldorado Gold» χωρίς να πάρουν άδεια από Υπουργείο Αμυνας και χωρίς πράξη Υπουργικού Συμβουλίου;

Τέλος, όταν ο κύριος Σαμαράς μιλάει στην Washington Post  για βοήθεια των ξένων μέσω επενδύσεων, αυτό έχει στο μυαλό του; Να μετατραπεί η χώρα σε αποικία; Γιατί με τους όρους που περιγράψαμε δεν μιλάμε για ευκαιρία για τη χώρα αλλά για χώρα σε τιμή ευκαιρίας.