Και το Associated Press συνεργαζόταν με τους Ναζί;

«Ο υπάνθρωπος». Φυλλάδιο των Ες Ες

με φωτογραφία από το Associated Press

Δημοσίευμα του Guardian βασιζόμενο σε ιστορική έρευνα θέτει ερωτήματα για τις σχέσεις του ειδησεογραφικού πρακτορείου με το χιτλερικό καθεστώς

Ογδόντα και πλέον χρόνια μετά την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην ηγεσία της Γερμανίας, ένα δημοσίευμα του Guardian φαίνεται να ρίχνει φως στις σχέσεις του ναζιστικού καθεστώτος με τα ειδησεογραφικά μέσα.

Στο συγκεκριμένο άρθρο η έγκυρη εφημερίδα στην ηλεκτρονική της μορφή αποκαλύπτει πως το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press είχε επίσημη συνεργασία με το καθεστώς του Χίτλερ. Το ναζιστικό καθεστώς μάλιστα προμήθευε το πρακτορείο με υλικό που είχε επιλεχθεί από τα τμήματα προπαγάνδας του Χίτλερ.

Οπως αναφέρει το δημοσίευμα, ένας από τους πρώτους στόχους του ναζιστικού καθεστώτος το 1933 ήταν να καθιερώσει τη δική του «γραμμή» στο εθνικό αλλά και τον διεθνή Τύπο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την απαγόρευση κυκλοφορίας του Guardian αλλά και άλλων βρετανικών και αμερικανικών μέσων ενημέρωσης όπως το Keystone και το Wide World Photos. Ο λόγος; Τα παραπάνω ΜΜΕ απασχολούσαν εβραίους εργαζομένους.

Από την άλλη πλευρά, το AP ήταν το μόνο δυτικό ειδησεογραφικό πρακτορείο που συνέχισε να λειτουργεί μέχρι και το 1941, όταν και η Αμερική μπήκε στον πόλεμο.

Το φυλλάδια των ναζί με τίτλο «Οι Εβραίοι στις ΗΠΑ»

χρησιμοποιεί φωτογραφία του AP που απεικονίζει τον

τότε δήμαρχο της Νέας Υόρκης, Φιορέλο Λα Γκουάρντια

Σε άρθρο της που δημοσιεύτηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Studies in Contemporary History, η ιστορικός Harriet Scharnbe αποδεικνύει την ύπαρξη της συνεργασίας μεταξύ AP και ναζιστικού καθεστώτος από την οποία μάλιστα το ειδησεογραφικό πρακτορείο αποκόμισε σημαντικά οφέλη.

Το Associated Press είχε υπογράψει και συμφωνία (ονομάστηκε «Schriftleitergesetz») στην οποία δεσμευόταν ότι δεν θα δημοσιεύσει κανένα υλικό «που μπορεί να αποδυναμώσει τη δύναμη του Γ’ Ράιχ στο εξωτερικό ή εντός των συνόρων».

Εκτός από αυτές τις δεσμεύσεις το AP επέτρεψε στην χιτλερική Γερμανία να χρησιμοποιήσει δικές του φωτογραφίες αρχείου στα πλαίσια της αντισημιτικής προπαγάνδας. Ηταν η εποχή που το πρακτορείο είχε προσλάβει δημοσιογράφους που εργάζονταν για τα τμήματα προπαγάνδας των ναζί. Δημοσιογράφοι όπως ο Φραντς Ροτ, φωτογραφίες του οποίου επιλέγονταν προσωπικά από τον Αδόλφο Χίτλερ.
[...]
Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου υποστήριξε ότι «το άρθρο της Scharnberg περιγράφει άτομα και τις ενέργειές τους κατά τη διάρκεια του πολέμου που ήταν άγνωστα στο ΑΡ» αλλά και ότι αυτή τη στιγμή «εξετάζει τα έγγραφα και τα αρχεία για να καταλάβει καλύτερα τα γεγονότα εκείνης της περιόδου».

Πηγή: Protagon

Το ξέρει ο κόσμος όλος ότι Κούλης και Βαγγέλης είναι λαμόγια αλλά δεν θα κριθείς γι' αυτό στις εκλογές Αλέξη...

Ξέρετε τι μου θύμισε ο Κούλης στη συνεδρίαση της Βουλής για τη διαφθορά; Τον μπασκετικό Άρη στο πρόσφατο ματς με τον Ολυμπιακό, στο οποίο προσπάθησε φιλότιμα να κοντράρει τον ισχυρότερο αντίπαλό του αλλά στο τέλος ηττήθηκε, όπως ήταν και το πιο λογικό. Πράγματι, η πρωτολογία τού αρχηγού τής αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν καλύτερη του αναμενόμενου κι αυτό γιατί έχει δίκιο, για παράδειγμα, όταν αναφέρεται στην περίπτωση Καρανίκα, όπως και για το ότι δεν μπήκε στη διαδικασία να δικαιολογήσει Παπασταύρου-μολονότι βεβαίως δεν τον καταδίκασε κιόλας. Μόνο που ο Κούλης έχει ένα σοβαρό, σοβαρότατο πρόβλημα: δεν έχει προκύψει από παρθενογένεση, έχει παρελθόν κι αυτό είναι πολύ σκοτεινό για να κουνά το δάχτυλο στους άλλους...

Γιατί αν είναι υπόλογος μια φορά ο Αλέξης Τσίπρας γιατί έχει προσλάβει στη γραμματεία πολιτικού σχεδιασμού τού Μαξίμου έναν καφετζή θαυμαστή τής Ελ. Μενεγάκη, ο πρόεδρος της ΝΔ που βρισκόταν στο pay roll των μαύρων ταμείων τής Siemens είναι εκατό φορές. Θέλετε να τα βάλουμε στη ζυγαριά για να διαπιστώσουμε τι βαραίνει περισσότερο το δημόσιο συμφέρον; Και φαντάζομαι πως και οι 51 μετακλητοί που είχε διορίσει ο Κούλης όταν ήταν υπουργός δεν είχαν περισσότερα προσόντα από το να είναι κολλητοί του. Γι' αυτό και στη δευτερολογία του απλώς επανάλαβε αυτά που είπε στην πρωτολογία του, όπου κατέθεσε έγγραφα όπως σκίτσο τού Αρκά, αυτοεξευτελιζόμενος αφού τον άδειασε κι ο ίδιος ο σκιτσογράφος. Για να μην αναφερθώ στο αυτογκόλ με τη σύμβαση της νεοδημοκρατικής ΝΕΡΙΤ με τον Μαυρίκο την οποία κατάγγειλε ως έργο Τσίπρα...

Τουλάχιστον ο Κούλης δεν είχε το θράσος να αποκαλέσει αλητάμπουρα τον πρωθυπουργό ή τον Π. Καμμένο όπως ο φαυλότερος των φαύλων Β. Βενιζέλος. Ο άνθρωπος-σκάνδαλο εμφανίστηκε δήθεν εξοργισμένος με όσα είπε ο υπουργός Άμυνας, ο οποίος προχώρησε απλώς σε μια ανασκόπηση του βίου και της πολιτείας ενός τύπου ο οποίος πολιτεύτηκε σε όλη του τη διαδρομή με βάση την εξυπηρέτηση του ατομικού του συμφέροντος κι εκείνου των κολλητών του. Δεν υπάρχει νόμος, τρόπος του λέγειν, Βενιζέλου που από πίσω του να μην κρύβεται κάποια σκοτεινή επιδίωξη του ίδιου και των νταβατζήδων του...

Ο άνθρωπος που έφτιαξε τον τυποκτόνο νόμο, το νόμο-πλυντήριο περί ευθύνης υπουργών, τις διάφορες ρυθμίσεις με τις οποίες απαλλάχθηκε των ποινικών της ευθυνών μια δράκα απατεώνων τής Θεσσαλονίκης, που εξυπηρετήθηκαν οι διαπλεκόμενοι και που αθώωναν τον ίδιο για πράξεις και παραλείψεις του κι ο οποίος έκρυψε στο συρτάρι του τη λίστα Λαγκάρντ δεν διαθέτει το ηθικό ανάστημα να μιλήσει για δικαιοσύνη ούτε καν στον Κοσκωτά. Γι' αυτό και πολύ καλά έκανε η Φώφη και κράτησε αποστάσεις από τον προκάτοχό της και στην υπόθεση Βγενόπουλου. Αυτό οφείλει να πράττει, και σε εντονότερο βαθμό πολιτικής του αποδοκιμασίας, αν θέλει το ΠΑΣΟΚ να ξαναβρεί ένα σημείο επαφής με την κοινωνία και, γιατί όχι, να συγκυβερνήσει με το ΣΥΡΙΖΑ εφόσον επιλέξει τις αριστερές του ρίζες από το πρόσφατο νεοφιλελεύθερο παρελθόν του...

Από την άλλη, βεβαίως, και η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει στο καθάρισμα της κόπρου του Αυγεία. Η εξεταστική, για παράδειγμα, για τα δάνεια των ΜΜΕ και των κομμάτων, καθώς και η επαναδιαπραγμάτευση του συμβιβασμού με τη Siemens έπρεπε να είχαν γίνει πολύ νωρίτερα ώστε να μην ταυτίζονται σήμερα με προσπάθεια επικοινωνιακού αποπροσανατολισμού λίγο πριν την ψήφιση νέων επαχθών μέτρων σε βάρος τής μεσαίας τάξης. Φυσικά κι έχουν προχωρήσει έρευνες που είτε δεν είχαν ξεκινήσει καν είτε είχαν καθυστερήσει αδικαιολόγητα στο παρελθόν όσον αφορά τις λίστες φοροδιαφυγής-φοροαποφυγής. Πού είναι, ωστόσο,  για παράδειγμα, οι νόμοι για την καθιέρωση του πλαστικού χρήματος ή για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καπνικών, οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν κατατεθεί και ψηφιστεί εδώ και καιρό και οι οποίοι δεν σχετίζονται με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης;...

Στο τέλος τής θητείας του, κι αυτό ισχύει για κάθε δημόσιο άνδρα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα κριθεί από τις καλές του προθέσεις αλλά από την αποτελεσματικότητά του, η οποία θα φανεί στη βελτίωση ή μη της ποιότητας ζωής τής πλειονότητας των πολιτών. Αυτό απαιτεί ορίζοντα τετραετίας, τον οποίο στο χέρι τού πρωθυπουργού είναι να τον εξαντλήσει, από τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος διάλεξε τα δύσκολα μέτρα τού τρίτου μνημονίου να είναι εμπροσθοβαρή. Καλό 2019, επομένως, οι πολίτες θα κρίνουν τις πολιτικές ΣΥΡΙΖΑ κι όχι το πόσο λαμόγια είναι ο Κούλης ή ο Βαγγέλης. Το τελευταίο το ξέρουν ήδη...

 http://tripioevro.blogspot.gr

Σαν σήμερα την 1η Απριλίου 1965 Το τελευταίο γράμμα του Τσε Γκεβάρα στον Φιντέλ Κάστρο

Με αυτό το αποχαιρετιστήριο γράμμα ο Τσε Γκεβάρα εγκαταλείπει την Κούβα με σκοπό να
«μεταφέρει την επανάσταση σε όλο τον κόσμο».

Tην 1η Απριλίου 1965 ο Τσε Γκεβάρα συντάσσει το τελευταίο του γράμμα προς τον Φιντέλ Κάστρο, στο οποίο εξηγεί τους λόγους απομάκρυνσης του από την Κουβανική Κυβέρνηση.
 
Το γράμμα εκφωνήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1965, από τον Φιντέλ σε δημόσια τελετή, μπροστά στα παιδιά και τη γυναίκα του Γκεβάρα.
 
Όπως τόνισε ο Κάστρο,
«το γράμμα δεν φέρει ημερομηνία, αφού θα έπρεπε να διαβαστεί στην πιο κατάλληλη στιγμή, αλλά στην πραγματικότητα γράφτηκε φέτος την 1η Απριλίου 1965».

Το γράμμα:

«Φιδέλ,
Θυμάμαι τούτη τη στιγμή πολλά πράγματα, τότε που σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρίας Αντονία, τότε που μου πρότεινες να έρθω μαζί σας, όλη την ένταση των προετοιμασιών.
Κάποια μέρα ήρθαν και ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας, και η υπαρκτή πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο μας συγκλόνισε όλους.
Αργότερα μάθαμε πως ήταν αλήθεια, πως σε μία επανάσταση ή νικάς ή πεθαίνεις (αν είναι αληθινή).

Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στο δρόμο προς τη νίκη.

Σήμερα όλα έχουν ένα τόνο λιγότερο δραματικό, γιατί είμαστε πιο ώριμοι.
Τα γεγονότα όμως επαναλαμβάνονται.
Νιώθω πως έχω πια εκπληρώσει το μέρος εκείνο του χρέους μου, που με έδενε με την κουβανική επανάσταση στο έδαφος της, και σας αποχαιρετώ, εσένα, τους συντρόφους, τον λαό σου που είναι και πια δικός μου.
Παραιτούμαι επίσημα από τα καθήκοντα μου στην ηγεσία του Κόμματος, από τη θέση του υπουργού, από το βαθμό του κομαντάντε, από την κουβανική υπηκοότητα.
Καμιά νομική σχέση δεν με συνδέει με την Κούβα, μόνο δεσμοί άλλου είδους, που δεν μπορούν να σπάσουν, όπως οι διορισμοί σε κάποιες θέσεις.
Κοιτάζοντας τη ζωή μου μέχρι τώρα, πιστεύω πως έχω δουλέψει με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για την εδραίωση της επαναστατικής νίκης.
Το μοναδικό μου κάπως σοβαρό σφάλμα είναι που δεν είχα περισσότερη εμπιστοσύνη σ’ εσένα και τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και που δεν είχα καταλάβει αρκετά γρήγορα τις δυνατότητες σου σαν καθοδηγητή και επαναστάτη.
Έζησα θαυμάσιες ημέρες και ένιωσα πλάι σου την περηφάνια να ανήκω στο λαό μας τις λαμπερές μέρες μα και τις θλιβερές μέρες της κρίσης στην Καραϊβική.
Σπάνια έλαμψε τόσο ένας πολιτικός όσο εκείνες τις ημέρες, και νιώθω περήφανος που σε ακολούθησα δίχως δισταγμούς, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι, βλέπεις και εκτιμάς τους κινδύνους και τις αρχές.

Άλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών.
Εγώ μπορώ να κάνω αυτό που εσένα δεν σου επιτρέπεται, λόγω των ευθυνών σου απέναντι στη Κούβα, και έφτασε η ώρα να αποχωριστούμε.
Ας γίνει γνωστό λοιπόν πως το κάνω με ένα μίγμα χαράς και πόνου.
Αφήνω εδώ ό,τι πιο αγνό ανάμεσα στις ελπίδες σαν δημιουργού και ό,τι πιο αγαπητό ανάμεσα στις αγαπημένες μου υπάρξεις.
Και αφήνω έναν λαό που με αγάπησε σαν παιδί του.
Αυτό αποδυναμώνει ένα μέρος από το πνεύμα μου.
Στα νέα πεδία μαχών θα μεταφέρω την πίστη που εσύ μου έχεις εμπνεύσει, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, την αίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό χρέος μου:
να αγωνίζομαι ενάντια στον ιμπεριαλισμό όπου και αν αυτός βρίσκεται.
Αυτό ανακουφίζει και θεραπεύει οποιαδήποτε βαθιά πληγή.
Λέω για ακόμη μία φορά πως απαλλάσσω την Κούβα από οποιαδήποτε ευθύνη, εκτός από αυτή που πηγάζει από το παράδειγμα της.
Και αν οι τελευταίες μου ώρες με βρουν κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι’ αυτόν τον λαό και ειδικά για σένα.
Σε ευχαριστώ για όσα με έμαθες και για το παράδειγμα σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι και τις τελευταίες συνέπειες των πράξεων μου.
Ταυτίστηκα πάντα με την εξωτερική πολιτική της επανάστασης μας και εξακολουθώ να νιώθω αυτή την ταύτιση.
Οπουδήποτε και να σταθώ θα νιώθω την ευθύνη του να είμαι κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα δρω.

Δεν αφήνω στην γυναίκα και στα παιδιά μου τίποτα υλικό και δεν λυπάμαι:
χαίρομαι που είναι έτσι τα πράγματα.
Δεν ζητώ τίποτα γι’ αυτούς, γιατί το κράτος θα τους δώσει τα απαραίτητα για να ζήσουν και να μορφωθούν.
Πολλά θα ήταν τα πράγματα που θα είχα να πω σε εσένα και στον λαό μας, μα νιώθω πως είναι περιττά.
Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν όσα θα ήθελα και δεν αξίζει τον κόπο να μουτζουρώνω τα χαρτιά.
Πάντοτε ως τη νίκη !
Πατρίδα ή θάνατος !
Σε αγκαλιάζω με όλη μου την επαναστατική ζέση».
Με αυτό το αποχαιρετιστήριο γράμμα ο Τσε Γκεβάρα εγκαταλείπει την Κούβα με σκοπό να
«μεταφέρει την επανάσταση σε όλο τον κόσμο».
*
Πηγή: Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
(μφ. Χριστίνα Πάντζου),
Κείμενα, Σύγχρονη Εποχή, 1997.
tvxs

ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛEΜΟΥ

 ΓΥΡΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΗ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΗ Ghouta-ΤΗΣ ΔΑΜΑΣΚΟΥ

 

REUTERS/Bassam Khabieh

http://alitispress.blogspot.gr

Για το πολιτικό υποκείμενο της σύγχρονης Ελλάδας

Του Ρούντι Ρινάλντι

Το ερώτημα που πλανάται: Μπορεί να σωθεί η χώρα και ποιου έργο θα είναι η σωτηρία;

Υπάρχει κάποιος ή κάτι που να μπορεί να σταματήσει την καταστροφική τροχιά στην οποία έχει μπει ο τόπος; Ποιο μπορεί να είναι το υποκείμενο μιας πορείας που να ακυρώσει την εθνική και κοινωνική αλλοτρίωση; Τα καίρια αυτά ερωτήματα μπορούν να συνοψιστούν σε ένα: Μπορεί να σωθεί η χώρα και ποιου έργο θα είναι η σωτηρία;

Ο μεγαλοαστικός κόσμος στο σύνολό του, ως οργανικό στοιχείο του καθεστώτος εθνικής και κοινωνικής αλλοτρίωσης, όχι μόνο δεν νοιάζεται για την πορεία του τόπου αλλά προσυπογράφει όσα σχεδιάζουν οι δανειστές. Αλλά και αντιμετωπίζει με κοσμοπολίτικο ραγιαδισμό την συρρίκνωση της κυριαρχίας της χώρας με την νατοϊκή κηδεμονία στο Αιγαίο και τον επεκτατισμό της Τουρκίας. Ο σκληρός πυρήνας του έχει ήδη μεταφέρει τις οικονομικές του δραστηριότητες προς Σαουδική μεριά ή στις ελβετικές τράπεζες και είναι έτοιμος για κάθε σύμπραξη που θα φέρει απλώς φράγκα στο ταμείο. Τίποτα άλλο…

Το πολιτικό σύστημα, διαβρωμένο και διαπλεκόμενο, εντελώς αναξιόπιστο, έχει γίνει συμμέτοχος της νέας υποδούλωσης. Νομιμοποιεί και επικυρώνει όσα αποφασίζονται αλλού, αναπαράγει κυνικά τα ψεύτικα διλήμματα. Βιώνουν, μάλιστα, οι εκπρόσωποί του τη φαντασίωση ότι κυβερνούν, οι αθεόφοβοι, μια χώρα. Η πραγματική κυβέρνηση βρίσκεται στο Χίλτον και οι «υπουργοί» περνούν κάθε τόσο οντισιόν για να εγκριθεί και το πιο ασήμαντο νομοθέτημα. Το δίδυμο Τσίπρας-Μητσοτάκης στις θέσεις του πρωθυπουργού και του αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι δίδυμο της συμφοράς και του «ναι σε όλα και σε όλους».

Η Αριστερά, περίκλειστη στις αλήθειες της (αλλά και ένοχα και για δεκαετίες συστημική) διατυπώνει μεγάλα συνθήματα, κηρύττει «ταξικούς πολέμους», ανατροπές και άλλα παρόμοια. Χωρίς, όμως, να μπορεί να κρύψει ότι ενδιαφέρεται κυρίως για τον εαυτό της, ότι προσδοκά μια καλύτερη θέση στο Κοινοβούλιο, στους θεσμούς, στην εκπροσώπηση. Κυρίως, όμως, αδυνατεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει και πού πάει ο τόπος, αφού είναι πάντα εκτός τροχιάς και επιθυμίας των λαϊκών στρωμάτων, αποφεύγοντας οτιδήποτε δεν ελέγχει η ίδια. Μπορεί να επενδυθεί η σωτηρία της χώρας, ως στόχος, σε μια Αριστερά που δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, δεν παραδέχεται τις αδυναμίες της, δεν είναι αυτοκριτική και δεν δείχνει εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού και τη δυναμική του κινήματος;

Επομένως, η απάντηση στο ερώτημα που πλανάται παντού, μέσα στα σπίτια απλών ανθρώπων και στα μυαλά εκατομμυρίων που ζουν και νιώθουν τον «καημό της ρωμιοσύνης», είναι πως η σωτηρία του τόπου μπορεί να είναι έργο μόνο της κοινωνίας και του λαού. Της κοινωνίας και του λαού που θα βγουν από την κατάσταση του «ασώματου και ακέφαλου», που θα αποκτήσουν υπόσταση μέσα από κοινούς στόχους και αξίες, μέσα από νοήματα απλά αλλά βαθιά.

Ναι, είναι δύσκολο αυτό που ζητά η απάντηση του ερωτήματος. Πρόκειται, επί της ουσίας, για την άρνηση της εθνικής και κοινωνικής αλλοτρίωσης που θα εκφράσει ένα μαζικό λαϊκό υποκείμενο. Ένα μεγάλο πολιτικό ρεύμα-κίνημα διεξόδου, μέσα από τη λαϊκή αυτενέργεια και συμμετοχή, που θα συμβάλλει στην απάντηση των ερωτημάτων στην πράξη. Όποιος νοιάζεται για την σωτηρία του τόπου οφείλει και να μεριμνήσει ο ίδιος για αυτήν. Δεν υπάρχουν «σωτήρες» και «μεσσίες».

Μπορεί ο λαός να διαμορφωθεί σε υποκείμενο;

Μέσα στο μετανεωτερικό περιβάλλον που ζούμε, οποιαδήποτε αναφορά στην έννοια «λαός» μοιάζει αναχρονιστική. Βιώνουμε την αποθέωση του απόλυτου ατομισμού κατά την οποία η κάθε ξεχωριστή ατομικότητα δεν χωρά σε μεγάλα σύνολα που ίσως να είναι και δημιουργήματα της φαντασίας μας. Γιατί τι θα πει λαός; Και γιατί ο λαός είναι κάτι καλό; Ο λαός είναι κάτι αδιάφορο, κάτι στο οποίο συνυπάρχουν καταπιεζόμενοι και καταπιεστές, άρα είναι μια έννοια που (σύμφωνα πάντα με την ίδια άποψη) δημιουργεί σύγχυση και ίσως οδηγεί στον λαϊκισμό και την ωραιοποίηση. Ίσως χρειαζόμαστε πιο «ταξικές» έννοιες.

Στην πραγματικότητα, στη μαρξιστική και εν γένει στην αριστερή και κομμουνιστική φιλολογία, η έννοια λαός προσδιόριζε πάντα το σύνολο των τάξεων, στρωμάτων και κοινωνικών κατηγοριών που υπόκεινται στην εκμετάλλευση και καταπίεση. Η ιστορική κατηγορία λαός είναι πιο «στενή» από την κατηγορία έθνος. Το έθνος περιλαμβάνει το σύνολο των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων που έχουν διαμορφωθεί κάτω από ορισμένες κοινωνικοιστορικές συνθήκες. Υπάρχουν, δε, περιπτώσεις όπου η εθνική καταπίεση οδηγεί σε εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες με προοδευτικό χαρακτήρα. Στην ιστορική εποχή που έχουμε εισέλθει, δεν υπάρχει περίπτωση μη σύνδεσης του εθνικού (αν δεχτούμε ότι υπάρχει) στοιχείου με τον κοινωνικό χαρακτήρα μεγάλων αλλαγών. Με δυο λόγια, ο αγώνας που μπορεί να γίνει ενάντια στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, δεν αποκλείει να διασταυρώνονται εθνικά και κοινωνικά προτάγματα αντίστασης στην κίνηση αυτή.

Η σύγχρονη Ιστορία έχει αποδείξει επανειλημμένα πως σημαντικές αλλαγές και ανατροπές καθεστώτων γίνονται μόνο μέσα από μαζικά λαϊκά κινήματα που εκφράζουν κοινωνικές συμμαχίες και κοινωνικά μπλοκ, στη βάση της κύριας αντίθεσης που διαπερνά κάθε χώρα. Με μια έννοια, πρωταγωνιστές της ιστορικής κίνησης δεν είναι κάποιοι αντικειμενικοί συντελεστές (π.χ. οι παραγωγικές δυνάμεις, η ανάπτυξη της οικονομίας κ.λπ.) αλλά ο υποκειμενικός παράγοντας, ο λαός (όπως τον ορίσαμε) που έχει μετατραπεί σε υποκείμενο. Δηλαδή, μια πραγματική ιστορική συνιστώσα που μεταβάλει την τάξη πραγμάτων και οδηγεί προς μια νέα κατάσταση.

Σε μια μπλοκαρισμένη κοινωνία, σε μια χώρα που βυθίζεται, όπως η Ελλάδα, η μόνη δύναμη που μπορεί να διαμορφώσει μια απελευθερωτική πορεία είναι ο λαός συγκροτημένος σε υποκείμενο. Ο λαός από παθητικός φορέας της κυρίαρχης ιδεολογίας να γίνει τόπος και ενεργός παράγων μιας άλλης ιεράρχησης, μιας άλλης κινούσας ιδέας και ενός αναγεννητικού νοήματος που θα τον καταστήσει πρωταγωνιστή μιας άλλης ιστορικής δυνατότητας.

Ζούμε σε μια χώρα όπου ο λαός φέρει αρκετά αντιστασιακά χαρακτηριστικά, από την παράδοσή του, από την Ιστορία του παλιότερη και σύγχρονη, τωρινή. Για να μην πάμε πίσω, αναφέρουμε δύο κορυφαίες στιγμές εκδήλωσης αυτής της τεράστιας δύναμης που έχει ο ελληνικός λαός: Το δημοψήφισμα πριν από λίγους μήνες («όχι» 62,5%) και τώρα τη συγκλονιστική κινητοποίηση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Δεν ήταν δεδομένα και τα δύο, ούτε ήταν αποτέλεσμα της δράσης κάποιου πολιτικού κόμματος. Προϊόν της αυτενέργειας ήταν και συναίσθησης της μήτρας που γεννά τα σύγχρονα προβλήματα, τόσο στην Ελλάδα όσο και αλλού στον κόσμο.

Στην παρούσα συγκυρία, έχουμε την υπέρβαση της φάσης ανάθεσης που είχε δείξει το αντιμνημονιακό κίνημα (προς τον ΣΥΡΙΖΑ) και προχωράμε σε μια φάση αναστοχασμού γύρω από το ερώτημα «και τώρα, τι κάνουμε;». Το ερώτημα αυτό το διατυπώνουν, το συζητούν ή το σκέφτονται εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια άνθρωποι, παιδεύει αρκετές χιλιάδες που αγωνιούν να το αντιμετωπίσουν. Αυτό το δυναμικό που είναι κρίσιμο για τη δημιουργία ενός πολιτικού κινήματος διεξόδου, είναι ανοικτό σε προτάσεις και έτοιμο να αφιερωθεί σε μια προσπάθεια σωτηρίας του τόπου, αν δει πως γίνεται κάτι που υπερβαίνει την κομματοκρατία και την αναπαραγωγή του σάπιου πολιτικού συστήματος.

Μια δυναμική «ανάγνωση» της πραγματικότητας

Δεν είναι ρόλος σοβαρός να καταγράφεται με αντικειμενικό τρόπο η πραγματικότητα, να διαπιστώνονται τα μύρια όσα «κακά» συντρέχουν και να παραμένουμε σε αυτές τις διαπιστώσεις. Κάθε προσπάθεια που θέλει να είναι συνεπής με τον εαυτό της, οφείλει να συμπεριλάβει (χωρίς υποκειμενισμό) στην καταγραφή όλων των παραγόντων που συνθέτουν μια κατάσταση και στον συνυπολογισμό των συσχετισμών δύναμης, τον παράγοντα πού θέλει εκείνη να πάνε τα πράγματα.

Αυτό το «βουλησιαρχικό» στοιχείο δεν είναι αυθαίρετο, έχει τις ρίζες του στην ίδια την πραγματικότητα που δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστεί στην «αντικειμενική» μόνο πλευρά της. Η Ιστορία είναι ιστορία παρέμβασης των ανθρώπων σύμφωνα με στόχους και σκοπούς και αυτή η υποκειμενική πλευρά, της θέλησης, της δράσης, του πάθους των ανθρώπων που συγκροτούνται σε σύνολα, μέτωπα, κινήματα κ.λπ. είναι μια πλευρά που δεν μπορεί να αφαιρεθεί από το γενικό κάδρο.

Επομένως, στο επίκεντρο «Ελλάδα» τα τελευταία 6 χρόνια έχουμε όχι μόνο την επέμβαση και τα πειράματα των δυνάμεων του σύγχρονου κεφαλαίου (με παλιές και νέες μεθόδους). Έχουμε και την αντίσταση ενός λαού που αποσταθεροποίησε το πολιτικό σύστημα, τρόμαξε τους δυνάστες, ανάγκασε να αναζητηθούν τρόποι για να αντιμετωπιστεί αυτή η «ανταρσία του λαού», που συνάντησε τη ρατσιστική αλαζονική στάση της δυτικής Μητρόπολης απέναντί της. Αυτή η αντίσταση αντιπροσωπεύει τη δυναμική πλευρά, την έκφραση της πάλης των τάξεων στην Ελλάδα και τη δυνατότητα ανάδυσης ενός πολύπλευρου εθνολαϊκού υποκειμένου που μπορεί να θέσει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.

Το σύστημα δεν έχει σταθεροποιηθεί στο επίκεντρο αυτό και οι πολιτικές και γεωπολιτικές εξελίξεις ξεθεμελιώνουν ό,τι χτίστηκε στη Μεταπολίτευση (1974-2010). Πρόκειται για εξελίξεις μεγάλου πολιτικού βάθους που θα οδηγήσουν και σε υποκειμενικές επανασυστάσεις. Παρ’ όλο τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό, η κοινωνία δεν παραιτείται, απαιτεί παρέμβαση που να απαντά σε ανάγκες και ποιότητες διαφορετικές από αυτές που συνηθίζονται στο πολιτικό σκηνικό.

Επομένως, θα ήταν χρήσιμο να εξετάσουμε αν ισχύουν ορισμένες διαπιστώσεις που οδηγούν σε μια επισήμανση των αναγκών με δυναμική ανάγνωση:

1. Υπάρχει σε ολόκληρη τη χώρα ένα κρίσιμο συγκλίνον δυναμικό αντιστάσεων και ριζοσπαστικών πρακτικών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το δυναμικό αυτό συνορεύει ή συγγενεύει και με τμήμα της Αριστεράς, όχι τόσο ως κοινό σχέδιο, αλλά από την άποψη της παρουσίας αριστερών ανθρώπων σε διάφορες αντιστάσεις. Στο σημείο αυτό δεν αναφερόμαστε σε πρωτοβουλίες της Αριστεράς, γιατί αυτές είναι συνήθως αυτοαναφορικές και αναπαράγουν μικρόκοσμους.


2. Αυτό το συγκλίνον δυναμικό είναι πλατύ, είναι δυναμικό μαζών, δεν είναι τόσο εκρηκτικό στο τρόπο που εκδηλώνεται μέχρι στιγμής, θα λέγαμε μάλιστα πως είναι χαμηλής έντασης. Ωστόσο είναι καίριο. Καίριο και επαρκές, κατ’ αρχήν, για να συγκροτήσει ένα κίνημα διεξόδου. Να αποτελέσει επίκεντρο για το κίνημα διεξόδου, σε αντίθεση με την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και σε άλλο μήκος κύματος από την ανασυγκρότηση διάφορων υποκειμενικών προσπαθειών, οργανώσεων και κομμάτων της Αριστεράς.


3. Είναι καίριο γιατί επιχειρεί να μιλήσει σε επίπεδο απαντήσεων για την ίδια τη χώρα και όχι ενός ιδιαίτερα πολιτικοϊδεολογικού χώρου, όπως υποστηρίζουν διάφοροι. Αγωνιά και αφουγκράζεται τους μεγάλους κινδύνους που υπάρχουν, δεν στρουθοκαμηλίζει αμέριμνο.


4. Αυτό το δυναμικό ψάχνει και ψάχνεται για πολιτικό προσανατολισμό, ενόσω απορρίπτει την πολιτική κομματοκρατία. Γι’ αυτό ο πολιτικός του προσανατολισμός απαιτεί πιο σύνθετες και χειραφετητικές, ουσιαστικά, παρεμβάσεις που δεν μπορούν να γίνουν από χώρους που μοιάζουν και είναι αναξιόπιστοι, πλέον.


5. Για αυτό το λόγο, χρειάζονται προσπάθειες που θα εγγράφονται στη δυναμική του και θα καταλαβαίνουν τις ανάγκες του. Θα προωθούν προτάσεις, ιδέες, πρωτοβουλίες συμβολής στη ζύμωση και διέγερση αυτής της δυναμικής αλλά και στον προσανατολισμό της. Όσοι θελήσουν να συμβάλουν στη δυναμική αυτή οφείλουν «κάτι» να αρθρώσουν, ώστε να συνδράμουν στον προσανατολισμό ενός κινήματος διεξόδου. Διάφορες συλλογικότητες οφείλουν να εγγράψουν τις προσπάθειές τους σε αυτήν τη δυναμική (και εν δυνάμει στο κίνημα διεξόδου) και όχι στον εαυτό τους. Παράλληλα, πρέπει να αποκτήσουν την ικανότητα να διαχέουν όσα παράγουν μέσα στο δυναμικό αυτό.


6. Δεν χρειάζονται θεωρίες και πρακτικές ποδηγέτησης και καπελώματος. Θεωρίες «πολιτικού κενού», καπηλείας της αντίστασης μέσα από αυτόκεντρες συγκροτήσεις και παλαιοκομματικούς παραγοντισμούς. Έχουμε παιδευτεί πολύ από τέτοιες αντιλήψεις.

Αυτή η «ανάγνωση» ορίζει μια υποκειμενική προσπάθεια που δημιουργεί όρους και προϋποθέσεις συνάντησης του δυναμικού και υπηρέτησης της δυναμικής που εμπεριέχει. Συμβολής στο κεντρικό ζήτημα που δεν είναι άλλο από αυτό του υποκειμένου, της μετατροπής του λαού σε υποκείμενο.

Λαός-έθνος και εθνική λαϊκή θέληση

Του Αντόνιο Γκράμσι

Το λαϊκό στοιχείο «αισθάνεται», αλλά δεν κατανοεί πάντα ή δεν ξέρει. Ο διανοούμενος «ξέρει», αλλά δεν κατανοεί πάντα και ειδικότερα δεν «αισθάνεται».

Το λάθος του διανοούμενου συνίσταται στο ότι πιστεύει πως μπορεί να ξέρει χωρίς να κατανοεί και ειδικότερα χωρίς να αισθάνεται και να ενδιαφέρεται ζωηρά, δηλαδή πως ο διανοούμενος μπορεί να είναι τέτοιος μόνο αν διακρίνεται και αποχωρίζεται από το λαό-έθνος, δηλαδή χωρίς να αισθάνεται τα στοιχειώδη πάθη του λαού, κατανοώντας τα και μετά εξηγώντας τα και δικαιολογώντας τα μέσα στην καθορισμένη ιστορική κατάσταση.

Δεν γίνεται πολιτική Ιστορία χωρίς αυτό το πάθος, δηλαδή χωρίς αυτό το συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα στους διανοούμενους και το λαό-έθνος. Αν απουσιάζει αυτός ο δεσμός οι σχέσεις του διανοούμενου με το λαό-έθνος είναι ή ανάγονται σε σχέσεις καθαρά τυπικού γραφειοκρατικού χαρακτήρα. Οι διανοούμενοι γίνονται μια κάστα ή ιερατείο (ο λεγόμενος οργανικός συγκεντρωτισμός).

Αν η σχέση ανάμεσα σε διανοούμενους και λαό-έθνος, ανάμεσα σε διευθύνοντες και διευθυνόμενους -ανάμεσα σε κυβερνώντες και κυβερνώμενους- δίνεται με μια οργανική συνάφεια όπου το αίσθημα-πάθος γίνεται κατανόηση και μετά ξέρω (όχι μηχανικά, αλλά ζωντανά) μόνον τότε η σχέση είναι σχέση αντιπροσώπευσης, πραγματοποιείται η ζωή συνόλου που μόνο αυτή είναι κοινωνική δύναμη. Δημιουργείται το «ιστορικό μπλοκ».

Ο σύγχρονος ηγεμόνας πρέπει και δεν μπορεί παρά να είναι κήρυκας και οργανωτής μιας πνευματικής και ηθικής μεταρρύθμισης, πράγμα που σημαίνει τη δημιουργία του εδάφους για μια παραπέρα ανάπτυξη της εθνικής λαϊκής συλλογικής θέλησης προς την πραγματοποίηση μιας ανώτερης και καθολικής μορφής σύγχρονου πολιτισμού.

Δρόμος

Σαν σήμερα

«Νίκο, σήκω»
«Πάμε για καθαρό αέρα;»
«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση»
Ήταν 30 Μάρτη του 1952, ξημερώματα Κυριακής.
Στις 3 και 20 μετά τα μεσάνυχτα ξεκινά από της φυλακές της Καλλιθέας η πομπή του θανάτου. Μπελογιάννης, Μπάτσης, Αργυριάδης, Καλούμενος, τέσσερις «εχθροί της πατρίδας» πρέπει να πεθάνουν γιατί αγάπησαν πολύ την πατρίδα.
Σε λιγότερο από μια ώρα, στις 4 και 10, όλα έχουν τελειώσει για τους «προδότες».
Ο ήλιος θέλει δύο ώρες ακόμα για να βγει.
Η εκτέλεση θα γίνει υπό το φως των προβολέων των στρατιωτικών αυτοκινήτων.
Το εκτελεστικό απόσπασμα αποτελείται από άνδρες της ΕΣΑ.
Πυρ!
Κι ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Ηλίας Αργυριάδης και ο Νίκος Καλούμενος, ημέρα Κυριακή, χωρίς να δουν το φως της μέρας για τελευταία φορά, ξεκινούν για το ταξίδι τους στον άλλο κόσμο από μια αλάνα κοντά στη μάντρα του νοσοκομείου «Σωτηρία», σχεδόν δίπλα στο Πεντάγωνο.
Θα μαζέψουν βιαστικά τα πτώματα, θα τα θάψουν γρήγορα, θα πλύνουν τα χέρια τους και θα παν στην εκκλησία να κάνουν το σταυρό τους σαν καλοί χριστιανοί που εκτέλεσαν το ελληνικό και το χριστιανικό καθήκον τους

 http://prkls.blogspot.gr

Η απάτη εις βάρος της Ελλάδας

ΜΑΚΡΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ 

Η ελληνική Βουλή, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, οφείλει να μην υποκύψει στις παράνομες πιέσεις της Τρόικας – απαιτώντας το λογιστικό έλεγχο του νέου χρέους, ο οποίος θα διευκόλυνε σημαντικά τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του

Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων

.

«Τα κράτη μέλη που υπόκεινται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής, διεξάγουν πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών τους προκειμένου να εκτιμήσουν, μεταξύ άλλων, τους λόγους που οδήγησαν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα χρέους και να εντοπίσουν οποιαδήποτε πιθανή παρατυπία» (άρθρο 7, παράγραφος 9 του κανονισμού που υιοθετήθηκε το Μάιο του 2013 από την ΕΕ, το οποίο αφορά τις χώρες που υποβάλλονται σε ευρωπαϊκά «προγράμματα αναδιάρθρωσης» – πηγή).

 .

Άρθρο

Ο παραπάνω κανονισμός του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και του συμβουλίου της 21ης Μαΐου του 2013 (αριθμός 472), θα ήταν σκόπιμο να αναγνωσθεί από όλους, με πολύ μεγάλη προσοχή – έτσι ώστε να μπορέσουν να συμπεράνουν τι ακριβώς προβλέπει, ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα.

Μία χώρα που, αφενός μεν χρησιμοποιήθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο ως «πειραματόζωο», αφετέρου υποχρεώθηκε, εξαπατήθηκε, εκβιάσθηκε καλύτερα σε μία σειρά συμβιβασμών – οι οποίοι είναι ανεπίτρεπτοι για μία δημοκρατική νομισματική ένωση, όπως η Ευρωζώνη.

Το γεγονός δε, σύμφωνα με το οποίο απορρίφθηκε το Νοέμβρη του 2012 από τη Βουλή η σύσταση μίας επιτροπής που θα ερευνούσε το χρέος, επιβεβαιώνει το συμπέρασμα μας – αφού φαίνεται πως πιθανότατα η πατρίδα μας εκβιαζόταν να αποφασίσει εναντίον των συμφερόντων της, ενώ οι Έλληνες εξαπατήθηκαν σαν ανόητοι (αφού τότε θα μπορούσαν και θα έπρεπε να προβούν σε στάση πληρωμών – άρθρο).

Έχοντας βέβαια ανέκαθεν την άποψη ότι, το ελληνικό χρέος πριν από το 2010 δεν μπορεί να θεωρηθεί επαχθές, με βάση τα διεθνή δεδομένα (άρθρο), παρά το ότι ήταν απεχθές, αφού ένα μεγάλο μέρος του οφειλόταν στη διαφθορά (κάτι που όμως δεν ωφελεί από νομικής πλευράς), πιθανολογούμε πως το χρέος μας μετά το 2010 θα μπορούσε να έχει μία διαφορετική αντιμετώπιση – η οποία αναφέρθηκε στην πρόσφατη ανάλυση «Ρήξη ή αργός θάνατος».

Σε κάθε περίπτωση, οι δανειστές συμπεριφέρθηκαν στην Ελλάδα, όπως ακριβώς οι αμερικανικές τράπεζες στους ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι τα είχαν αγοράσει με ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης (sub primes) – με αποτέλεσμα να κατασχεθούν αργότερα.

Με τη βοήθεια τώρα ενός κειμένου του κ. Eric Toussain, ο οποίος μελέτησε από νομικής πλευράς το θέμα (πηγή),το χρέος μας μετά το Μάιο του 2010 είναι πιθανότατα επαχθές και πρέπει να διαγραφεί. Ειδικότερα τα εξής:

 .

Το δημόσιο χρέος το 2009 

Το ελληνικό χρέος που αντιπροσώπευε το 112,9% του ΑΕΠ το 2009, πριν την έκρηξη της ελληνικής κρίσης και την επέμβαση της Τρόικας, η οποία κατέχει πλέον το 80% αυτού του χρέους, έφτασε στο 180% σήμερα – σύμφωνα με τα νέα στοιχεία του λογιστηρίου του κράτους. Επομένως, η επέμβαση της Τρόικας προκάλεσε μια πολύ έντονη αύξηση του ελληνικού χρέους, καταστρέφοντας παράλληλα την ελληνική οικονομία και εξαθλιώνοντας την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας μας.

Από το 2010 μέχρι το 2012, οι πιστώσεις που έδωσε η Τρόικα στην Ελλάδα, οδηγήθηκαν  σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εξόφληση των βασικών πιστωτών της, μέχρι εκείνη τη χρονική περίοδο – δηλαδή, στις ιδιωτικές τράπεζες των κυριότερων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αναφορά), αρχής γενομένης από τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες (γράφημα).

 .

.
Όπως φαίνεται από το γράφημα, το 80% περίπου του ελληνικού χρέους ήταν στους ισολογισμούς των ιδιωτικών τραπεζών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης – μόλις το 16,6% στις αμερικανικές. Οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες κατείχαν το 51% του συνόλου των τίτλων του ελληνικού χρέους.

Οι διασωθέντες τοκογλύφοι

Ένας λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους, θα τεκμηρίωνε πως οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες αύξησαν πάρα πολύ τις πιστώσεις τους στην Ελλάδα, μεταξύ των ετών 2005 και 2009 – από τα 80 δις € στα 140 δις €, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τις ρεαλιστικές δυνατότητες της Ελλάδας να τις αποπληρώσει. Οι τράπεζες ενήργησαν προφανώς καιροσκοπικά, τυχοδιωκτικά ίσως, επειδή θεώρησαν πως οι ευρωπαϊκές αρχές θα έσπευδαν να τις βοηθήσουν – σε περίπτωση που θα υπήρχαν προβλήματα.

Επομένως, το σχέδιο της υποτιθέμενης διάσωσης της Ελλάδας, το οποίο κατέστρωσαν οι ευρωπαϊκές αρχές με τη βοήθεια του ΔΝΤ, επέτρεψε στην πραγματικότητα στις τράπεζες μερικών ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες διαθέτουν αποφασιστική επιρροή στους ευρωπαϊκούς Θεσμούς, να συνεχίσουν να αποπληρώνονται από την Ελλάδα – ενώ ταυτόχρονα μετέφεραν το ρίσκο τους στα κράτη, μέσω της Τρόικας.

Ο λογιστικός έλεγχος λοιπόν θα ανέλυε κατά πόσο είναι «έννομο» αυτό το σχέδιο διάσωσης. Εάν ήταν δηλαδή σύμφωνο με τις συμβάσεις της ΕΕ, ειδικά με το άρθρο 125 – το οποίο απαγορεύει σε ένα κράτος μέλος, να «επωμιστεί» τις οικονομικές δεσμεύσεις ενός άλλου κράτους μέλους.

Οι δημόσιοι δανειστές του 2010 (τα 14 κράτη μέλη που παραχώρησαν δάνεια στην Ελλάδα συνολικού ύψους 53 δις €, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κλπ.), δεν είναι σίγουρο πως σεβάσθηκαν την αρχή της αυτονομίας της θέλησης του δανειζόμενου – δηλαδή, της Ελλάδας.

Ενδεχομένως δε επωφελήθηκαν από την απόγνωση της Ελλάδας, λόγω των κερδοσκοπικών επιθέσεων των αγορών, έτσι ώστε να της επιβάλλουν συμβάσεις που αντιβαίνουν στο δικό της συμφέρον. Δεν είναι άλλωστε απίθανο να επέβαλλαν οι δανειστές «δρακόντειους όρους», ειδικά όταν απαιτούσαν υπερβολικά ποσοστά αποπληρωμής. Στο γράφημα που ακολουθεί, φαίνεται μία ακόμη πλευρά της έκθεσης των ξένων τραπεζών στο ελληνικό χρέος (πηγή), στα τέλη του 2010.

 .

 .

Συνεχίζοντας, είναι κάτι περισσότερο από απόλυτα απαραίτητος ο έλεγχος της δράσης του ΔΝΤ. Γνωρίζουμε πως μέσα στους κόλπους της ηγεσίας του ΔΝΤ, πολλοί εκτελεστικοί διευθυντές είχαν εκφράσει μεγάλες επιφυλάξεις για το δάνειο που παραχώρησε το ΔΝΤ – τονίζοντας συγκεκριμένα ότι, με δεδομένες τις πολιτικές που της επιβάλλονταν, η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να το εξοφλήσει. Το δάνειο λοιπόν εγκρίθηκε εν γνώσει του ΔΝΤ πως η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να το εξοφλήσει – οπότε είναι απολύτως παράνομο, ως καταχρηστικό.

Ενδεχομένως δε η ΕΚΤ υπερέβη σε πολύ μεγάλο βαθμό τη δικαιοδοσία της, απαιτώντας από το ελληνικό κοινοβούλιο να νομοθετήσει για το δικαίωμα στην απεργία ή για τον ορισμό των μισθολογικών επιπέδων– κάτι που μάλλον συμβαίνει ξανά σήμερα, κρίνοντας από τα συνεχή τελεσίγραφα και τις προειδοποιήσεις της (άρθρο).

 .

Η επιχείρηση αναδιάρθρωση του χρέους

Περαιτέρω, στα τέλη του 2011 (PSI), καθώς επίσης στις αρχές του 2012, η Τρόικα είχε οργανώσει δύο αναδιαρθρώσεις του ελληνικού χρέους – οι οποίες παρουσιάστηκαν εκείνη την εποχή ως επιτυχίες, παρά το ότι εγκαινίασαν μία χρεοκοπία της Ελλάδας με δόσεις (άρθρο). Ο τότε πρωθυπουργός είχε αναγγείλει στις αρχές Νοεμβρίου 2011, την πρόθεσή του να οργανώσει ένα δημοψήφισμα, σε σχέση με αυτήν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που προετοίμασε η Τρόικα – βρίσκοντας σύμφωνους ελάχιστους, μεταξύ των οποίων και εμάς (άρθρο).

Κάτω από τη πίεση της Τρόικας, αυτό το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ και οι Έλληνες Πολίτες στερήθηκαν του δικαιώματος τους να αποφασίσουν οι ίδιοι για τα νέα χρέη, με τα οποία θα επιβαρύνονταν. Ορισμένα, μάλλον διατεταγμένα ΜΜΕ, αναπαρήγαγαν δυστυχώς το έωλο επιχείρημα ότι, η αναδιάρθρωση επέτρεπε να μειωθεί κατά 50% το ελληνικό χρέος. Στην πραγματικότητα όμως, το ελληνικό χρέος είναι μεγαλύτερο το 2015 από ότι ήταν το 2011 – τη χρονιά που προηγήθηκε της μεγάλης διαγραφής του υποτιθέμενου 50%.

Ο λογιστικός έλεγχος λοιπόν θα αποδείκνυε πιθανότατα ότι, η μεγάλη «επιχείρηση αναδιάρθρωσης» συνιστούσε μια τεράστια εξαπάτηση – ενώ συνδεόταν με την εξυπηρέτηση εκείνων των πολιτικών, οι οποίες είναι αντίθετες με τα συμφέροντα της Ελλάδας και των Πολιτών της.

Παραστατικά, θα έμοιαζε με μία υπερχρεωμένη εταιρεία (Ελλάδα) η οποία, αντί να χρεοκοπήσει, θα είχε αναγκάσει το προσωπικό της (Έλληνες) να δανειστεί και να της τα δώσει, για να εξυπηρετήσει οι ίδια τους δανειστές της (Τρόικα) – οι οποίοι της το επέβαλλαν, εν γνώσει της αδυναμίας της, για να δώσουν τα χρήματα στις δικές τους εταιρείες (τοκογλύφους, τράπεζες).

Τέλος, ο λογιστικός έλεγχος θα αξιολογούσε επίσης κατά πόσον οι αυστηροί όροι που επέβαλε η Τρόικα στην Ελλάδα, σε αντάλλαγμα για τις πιστώσεις που της παραχωρήθηκαν, συνιστούν τη χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων και συνθηκών που οφείλουν να σέβονται οι δημόσιες αρχές – τόσο από την πλευρά των πιστωτών, όσο και από αυτήν του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας.

 .

Τα παράνομα προγράμματα της Τρόικας

Συνεχίζοντας, ο καθηγητής νομικής κ. Andreas Fischer-Lescano, για λογαριασμό του Εργατικού Κέντρου της Βιέννης, απέδειξε χωρίς καμιά αμφιβολία ότι, τα προγράμματα της Τρόικας είναι παράνομα, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και το διεθνές Δίκαιο.

Τα μέτρα που προβλέπονταν από τα προγράμματα προσαρμογής και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, καθώς επίσης οι συγκεκριμένες πολιτικές που αποτελούν τις άμεσες συνέπειές τους, παραβιάζουν μια σειρά θεμελιωδών δικαιωμάτων – όπως το δικαίωμα στην υγεία, στη μόρφωση, στη στέγαση, στη κοινωνική ασφάλιση και σε ένα δίκαιο μισθό, καθώς επίσης την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και τη συλλογική διαπραγμάτευση.

Όλα αυτά τα δικαιώματα προστατεύονται από πολυάριθμα νομικά κείμενα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο – όπως από τη «χάρτα θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης», από την «ευρωπαϊκή συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων», από την «ευρωπαϊκή κοινωνική χάρτα», από τα δυο «σύμφωνα του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα», από τη «χάρτα του ΟΗΕ» κοκ.

Στα πλαίσια αυτά, ο λογιστικός έλεγχος θα μπορούσε να καταδείξει ότι, τα μέτρα που έχουν υπαγορεύσει οι πιστωτές είναι αντίθετα με τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα – ενώ παραβιάζουν μία σειρά συμβάσεων. Μπορούν δε να τεκμηριωθούν πολύ σημαντικές «παρατυπίες». Σε κάθε περίπτωση, η επιτροπή που θα διεξήγαγε το λογιστικό έλεγχο, θα μπορούσε να εκφέρει εμπεριστατωμένη γνώμη, για το κατά πόσο το χρέος που έχει συνάψει η Ελλάδα με την Τρόικα είναι νόμιμο, «άνομο» ή άκυρο.

 .

Επίλογος

Η νέα ελληνική Βουλή, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, οφείλει να μην υποκύψει στις πιέσεις της Γερμανίας (η οποία συνεργάζεται προφανώς με τη Γαλλία, έχοντας σε κάποιο βαθμό κοινά συμφέροντα μαζί της), απαιτώντας το λογιστικό έλεγχο του νέου χρέους – έτσι ώστε να αποδειχθεί η νομιμότητα του ή μη, η οποία θα διευκόλυνε σημαντικά τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του.

Παράλληλα, η κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, όσον αφορά την εξεταστική επιτροπή για τον έλεγχο όλως όσων συνέβησαν, πριν και μετά την εκλογή του κόμματος που οδήγησε την Ελλάδα στο ΔΝΤ και στη χρεοκοπία – αμέσως μετά, στην πιο σκοτεινή περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Οι Έλληνες Πολίτες δε ίσως οφείλουν να ενεργοποιηθούν άμεσα, απαιτώντας τα παραπάνω, με όλους τους νόμιμους τρόπους που έχουν στη διάθεση τους – με επιστολές προς την κυβέρνηση, με ηλεκτρονικά μηνύματα, με τη βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με ειρηνικές διαδηλώσεις κοκ.

Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζουμε ξανά πως μία διαγραφή του δημοσίου χρέους κατά 50% σημαίνει ότι, την επόμενη ημέρα το πρωί η χώρα θα όφειλε 160 δις € από 320 δις € σήμερα – ενώ με όλα τα υπόλοιπα «τεχνάσματα», το χρέος παραμένει 320 δις €, ακόμη και αν πληρωθεί πολύ αργότερα.

Το σημαντικότερο είναι άλλωστε οι τόκοι, με τους οποίους επιβαρύνεται – οι οποίοι, ακόμη και αν επιλεγόταν η λύση των ομολόγων μεγάλης ή αόριστης διάρκειας, όπως αυτή που προτάθηκε στην ΕΚΤ, θα συνέχιζαν να υπάρχουν, εις βάρος του προϋπολογισμού και του χρέους. Έτσι, το δημόσιο χρέος θα κληροδοτούταν στις επόμενες γενιές – κάτι που θα ήταν φυσικά ανεύθυνο και ανέντιμο εκ μέρους μας, αφού εμείς το δημιουργήσαμε.

Analyst Team

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Τσίπρας – Ψυχάρης: Δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα …

Σταύρος Μαυρουδέας – 

Το ξεκατίνιασμα μεταξύ ΔΟΛ και ΣΥΡΙΖΑ (συνοδευόμενο με την μάλλον πρόδρομη αψιμαχία των ιπποκόμων τους, δηλαδή την υπόθεση των δημοσιογραφικών εκβιασμών) δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την αισχρή κατάπτωση της αστικής πολιτικής. Όχι ότι πάντα δεν ήταν έτσι. Αλλά σε άλλες περιόδους κρατούσαν τα προσχήματα. Τώρα ο βασιλιάς είναι γυμνός και όλα τα κουσούρια του στη φόρα.

Το δημοσίευμα του ΒΗΜΑΤΟΣ – αντάξιο της γραφής του Ζεράρ ντε Βιλιέ – ξεφωνίζει σαν συν-διαπλεκόμενο (φυσικά με την ναυαρχίδα της διαπλοκής, τον ΔΟΛ που δεν το κρύβει άλλωστε) τον υποτιθέμενα «ήρωα του λαού» Αλέξη Τσίπρα. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για την συνεπή Αριστερά. Όμως κάτι θα έπρεπε να λέει για όλους αυτούς (βλέπε τον κόσμο της ΛΑΕ) που στοιχήθηκαν στην και στήριξαν την απάτη του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός του Μ.Γλέζου αυτή η αυτοκριτική ούτε και τώρα δεν έχει υπάρξει). Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο μικρομέγαλος αρχηγός του είναι βαθειά συστημικά μορφώματα που ουδεμία σχέση έχουν με την Αριστερά εκτός του ότι την εσκύλευσαν όλο το προηγούμενο διάστημα.

Το Μαξίμου του ΣΥΡΙΖΑ (στο οποίο μπορεί φεύγοντας ο Α.Σαμαράς να μην άφησε ούτε χαρτί τουαλέτας αλλά ο Μουρούτης παρέδωσε την μονταζιέρα του στο Ν.Παππά) ανταπαντά επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά αυτές τις συναντήσεις εν είδει παράνομου ζεύγους αλλά αρνούμενο ότι έδωσε κάτι απ’ ότι ζητήθηκε (διευθέτηση των δανείων του δόλιου ΔΟΛ και απόκτηση του Mega).

Από εδώ αρχίζει το ξεμάλλιασμα του παράνομου ζεύγους.

Ο μεν Ψυχάρης ισχυρίζεται με ύφος σαράντα καρδιναλίων ότι ο ΔΟΛ ποτέ δεν καταθέτει αλλά μόνο δέχεται αιτήματα. Φυσικά πρόκειται για γελοιωδέστατο ψεύδος. Όση και αν είναι η διαχρονική εξουσία της ναυαρχίδας της διαπλοκής και του αστικού τύπου πάντα δούλευε με την πολιτική εξουσία. Και επίσης πάντα αντιμετώπιζε τα πολλαπλά οικονομικά του προβλήματα απομυζώντας τον δημόσιο κορβανά χάρη στη σχέση του με την πολιτική εξουσία (ακόμη και την εποχή της χούντας). Ιδιαίτερα σήμερα, με την οικονομική κρίση του συστήματος, οι θαλασσοδουλειές του ΔΟΛ δεν πάνε καθόλου καλά. Αλλά και το ελληνικό ντοβλέτι δεν μπορεί να είναι πλέον εξίσου γαλαντόμο (όπως την εποχή της ακόρεστης προικοδότησης του Μεγάρου Μουσικής) με τα λεφτά των «κορόιδων» (δηλαδή του ελληνικού λαού). Επιπλέον, οι ξένοι πάτρωνες της ΕΕ δεν είναι ικανοποιημένοι από τους εγχώριους εταίρους τους πρώτον γιατί θησαυρίζουν ακόμη και μέσα στην κρίση (και όταν αρχίζουν να κινδυνεύουν ακόμη και τα λεφ΄τα των πατρώνων) και δεύτερον γιατί τα ΜΜΕ τους είναι τόσο εξευτελισμένα που δεν μπορούν να παίξουν αποτελεσματικά τον ρόλο του Γκαίμπελς. Επομένως ο ΔΟΛ – μεταξύ άλλων – είναι εξαιρετικά ζορισμένος και όλες οι μαριαντουανεττικές ρήσεις περί μόνο λήψης αιτημάτων είναι παραμύθια για γάτες Ιμαλάϊων.

Ο δε Τσίπρας διαρρηγνύει τα ιμάτια του ότι δεν υπήρξε αίτημα πολιτικής υποστήριξης προς τον ΔΟΛ και ότι οι πρόσφατες κινήσεις του (νόμος για τις ιδιωτικές τηλεοπτικές συχνότητες και δίωξη Ψυχάρη για τα δάνεια του ΔΟΛ) το αποδεικνύουν. Κουραφέξαλα για ευπειθείς ανόητους. Κατ’ αρχήν δεν διαψεύδονται οι συναντήσεις εν κρυπτώ και παραβύστω. Ερώτημα προς σκεπτόμενους (και όχι μόνο αριστερούς): γιατί ο «ήρωας του λαού» συναντά κρυφά τον «πατέρα της διαπλοκής»; Τι έχει να πει μαζί του και μάλιστα κρυφά; Φυσικά δεν πρόκειται να του τραγουδήσει την Διεθνή (άλλωστε ο Ψυχάρης την γνωρίζει από τον πατέρα του και φρόντισε νωρίς να την ξεχάσει ιδιαίτερα με κάτι χουντικά ταξίδια στην Κίνα). Αν αποκλείσουμε εύλογα την περίπτωση της σύσφιξης – γαργαλιστικής ή μη – των προσωπικών τους σχέσεων τότε επρόκειτο για business όπως λένε οι παροικούντες την συστημική Ιερουσαλήμ. Τις συνηθισμένες «δουλειές» πολιτικών και εκδοτών-μεγαλοεπιχειρηματιών του αστικού συστήματος: πως θα ξεζουμισθεί ο απλός εργαζόμενος κόσμος και πως θα διαμοιρασθεί η λεία χωρίς ο πρώτος να εξεγερθεί. Δηλαδή ανταλλαγή οικονομικής και πολιτικής στήριξης σε συνδυασμό με την πολιτική και δημοσιογραφική αποχαύνωση του λαού.
Αν αφήσουμε στην άκρη τους μαριαντουανετισμούς αμφοτέρων («δεχόμαστε μόνο αιτήματα» – «δεν εκπληρώσαμε κανένα αίτημα») όπου ο καθένας εμφανίζει τον άλλο για ικέτη, είναι προφανές ότι για να χορέψεις αυτό το tango χρειάζονται δύο και ο καθένας βάζει τα βήματα του. Πιο απλά, στη μαυραγορίτικη αυτή δοσοληψία κάθε συμβαλλόμενος κάτι θέλει και κάτι πρέπει να δώσει.

Άλλωστε γι’ αυτό οι συναντήσεις του «παράνομου ζεύγους» κρατήθηκαν μέχρι τώρα αμοιβαία μυστικές (πιθανά και από άλλους «εταίρους» της διαπλοκής και ξένους πάτρωνες για λόγους ευνόητους αν και η ΔΟΛια αποστροφή περί «χτυπημένης» περιοχής δίπλα στην Αμερικάνικη Πρεσβεία και στον χώρο των παρακολουθήσεων επί Κ.Καραμανλή ίσως δεν είναι τόσο αθώα).
Βέβαια, σήμερα φαίνεται ότι αυτή η συγκεκριμένη δοσοληψία ΣΥΡΙΖΑ-ΔΟΛ δεν ευοδώθηκε για μια σειρά λόγους. Δεν είναι κάτι παράξενο στο βρώμικο κόσμο της συστημικής διαπλοκής. Ο τελευταίος είναι γεμάτος από απάτες, προδοσίες και πισώπλατα μαχαιρώματα. Βέβαια, επίσης πάμπολλες φορές στο παρελθόν οι ορκισμένοι εχθροί τα ξαναβρήκαν όταν χρειάσθηκε. Πάντα έτσι γίνεται όταν δύο γάιδαροι μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα: σ’ αυτόν που έφτιαξε με τον κόπο, τις θυσίες και το αίμα του ο εργαζόμενος λαός της χώρας μας. Αυτή η κακόγουστη τραγωδία τελειώνει μόνο όταν ο τελευταίος συνειδητοποιήσει την δύναμη του και ξεφορτωθεί αυτά τα παράσιτα.

 http://www.inred.gr

Τέσσερα δισεκατομμύρια ανθρώπων αντιμέτωπα με την έντονη λειψυδρία!

(Ο παραλογισμός σε μια …πολιτισμένη ανθρωπότητα παραδομένη στα νύχια των ολιγαρχών εκμεταλλευτών φύσης και ανθρώπων, υποταγμένη στους δυνάστες ιμπεριαλιστές!… -Δ.Τζ.)

Η λειψυδρία επηρεάζει τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού για ένα μήνα κάθε χρόνο και το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι πιστευόταν ως τώρα. Στη φωτογραφία, άνδρες στην Υεμένη επιθεωρούν μια εγκαταλειμμένη βάρκα στο πληγέν από την ξηρασία φράγμα, στα περίχωρα της Sana’a. Η Υεμένη είναι μία από τις περιοχές με τη μεγαλύτερη λειψυδρία.

-| Του Damian Carrington |-

Τουλάχιστον δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού, πάνω από 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ζουν με σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας για τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Φαίνεται ότι η λειψυδρία, μία από τις πιο δύσκολες προσκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα, είναι πολύ χειρότερη απ’ ότι πιστεύαμε ως τώρα.

Η νέα έρευνα επίσης αποκαλύπτει ότι 500 εκατομμύρια άνθρωποι μένουν σε περιοχές όπου η κατανάλωση νερού είναι διπλάσια από την ποσότητα νερού που ανανεώνεται με τη βροχή, κάθε χρόνο, αφήνοντάς τους εξαιρετικά ευάλωτους, όσο τα υπόγεια αποθέματα νερού μειώνονται χρόνο με το χρόνο.

Πολλοί από αυτούς που μένουν σε μέρη με ευπαθείς υδάτινους πόρους βρίσκονται στην Ινδία και την Κίνα, αλλά υπάρχουν και άλλες περιοχές που είναι επίσης σε σοβαρό κίνδυνο, όπως οι κεντρικές και δυτικές ΗΠΑ, η Αυστραλία και ακόμα και η πόλη του Λονδίνου.

Αυτά τα προβλήματα αναμένεται να χειροτερέψουν, σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο ο πληθυσμός και η κατανάλωση νερού – κυρίως μέσω της κατανάλωσης κρέατος – συνεχίζουν να αυξάνονται.

Τον Ιανουάριο, η κρίση νερού χαρακτηρίστηκε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, ως ένας από τους τρεις μεγαλύτερους κινδύνους για τους ανθρώπους και τις οικονομίες, για την επόμενη δεκαετία, μαζί με την κλιματική αλλαγή και τη μαζική μετανάστευση. Σε μέρη όπως η Συρία, οι τρεις αυτοί κίνδυνοι είναι αλληλένδετοι: Μία πρόσφατη μελέτη βρήκε ότι η κλιματική αλλαγή κατέστησε την δριμεία ξηρασία του 2007-2010 ακόμα πιο πιθανή και η ξηρασία με τη σειρά της οδήγησε σε μαζική μετακίνηση αγροτικών οικογενειών προς τις πόλεις.

«Αν κοιτάξουμε τα περιβαλλοντικά προβλήματα, η έλλειψη νερού είναι σίγουρα το σημαντικότερο πρόβλημα», λέει ο καθηγητής Arjen Hoekstra, του πανεπιστημίου Twente στην Ολλανδία, ο οποίος επέβλεψε τη νέα έρευνα. «Μία από τις περιοχές που το πρόβλημα είναι πολύ έντονο, είναι η Υεμένη».

Η Υεμένη είναι πιθανό να ξεμείνει από νερό στα επόμενα χρόνια, αλλά και πολλές άλλες περιοχές έχουν περιορισμένα περιθώρια αφού τα υπόγεια υδροφόρα αποθέματα εξαντλούνται, συμπεριλαμβανομένων του Πακιστάν, του Ιράν, του Μεξικό και της Σαουδικής Αραβίας.

Φωτογραφία: Yahya Arhab/EPA

Ο Hoekstra επίσης επισημαίνει για τη λεκάνη απορροής Murray-Darling στην Αυστραλία και την περιοχή μεσοδυτικά των ΗΠΑ. «Εκεί υπάρχει ο τεράστιος υπόγειος υδροφόρος του Οgallala, o οποίος εξαντλείται». Ανέφερε επίσης πως ακόμα και σε πλούσιες πόλεις όπως το Λονδίνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο τρόπος ζωής δεν είναι βιώσιμος: «Δεν υπάρχουν οι απαραίτητες ποσότητες νερού στις γύρω περιοχές ώστε να συντηρηθεί η υπάρχουσα κατανάλωση νερού» στο Λονδίνο σε μακροπρόθεσμη βάση.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Science Advances

(http://advances.sciencemag.org/content/2/2/e1500323), τον προηγούμενο μήνα, είναι η πρώτη μου εξετάζει παγκοσμίως την έλλειψη νερού σε μηνιαία βάση και σε ανάλυση μέχρι 31 μίλια. Ανέλυσε δεδομένα της περιόδου 1996-2005 και βρήκε ότι σοβαρή λειψυδρία – ορισμένη ως κατανάλωση νερού διπλάσια από το ρυθμό ανανέωσης του – πλήττει 4 δισεκατομμύρια ανθρώπων για τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο.

«Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η παγκόσμια κατάσταση σε σχέση με το νερό είναι πολύ χειρότερη από ότι έδειχναν προηγούμενες μελέτες, οι οποίες εκτιμούσαν ότι η λειψυδρία πλήττει περίπου 1,7-3,1 δισεκατομμύρια ανθρώπων», κατέληξαν οι ερευνητές. Η νέα μελέτη επίσης κατέδειξε ότι 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από έλλειψη νερού για τουλάχιστον 6 μήνες, κάθε χρόνο.

Η γεωργία είναι ο μεγαλύτερος χρήστης νερού και ο αυξανόμενος παγκόσμιος πληθυσμός απαιτεί πιο πολλή τροφή. Επιπλέον, αλλαγές στη διατροφή παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, αφού άνθρωποι με υψηλότερο εισόδημα καταναλώνουν πιο πολύ κρέας.

«Τα συντομότερα ντους δεν είναι η λύση» στο παγκόσμιο πρόβλημα, αναφέρει ο Hoekstra, διότι μόνο το 1-4% του ατομικού αποτυπώματος νερού είναι λόγω οικιακής κατανάλωσης, ενώ το 25% είναι μέσω της κατανάλωσης κρέατος. Χρειάζονται πάνω από 15.000 λίτρα νερού για την παραγωγή ενός κιλού βοδινού κρέατος, με σχεδόν όλη αυτή την ποσότητα να προέρχεται από την άρδευση για την καλλιέργεια των σιτηρών που δίνονται ως τροφή στο ζώο.

Άλλη μία μοναδική διάσταση της νέα έρευνας είναι ότι συμπεριέλαβε τις περιβαλλοντικές ανάγκες σε νερό, για παράδειγμα το νερό που απαιτείται για τη διασφάλιση της συντήρησης της ζωής στα ποτάμια και τις λίμνες. Τα ψάρια μπορεί να είναι σημαντικές πηγές τροφής για τους ανθρώπους, που επίσης χρησιμοποιούν τους υδροφόρους δρόμους για τη μεταφορά τους.
Ακόμα και ένας μόνο μήνας σοβαρής λειψυδρίας μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στη ζωή ενός ποταμού, λέει ο Hoekstra: «Ένα άδειο ποτάμι, δεν είναι ποτάμι». Στα ποτάμια που πλέον στερεύουν πριν φτάσουν στο τέλος της διαδρομής τους, ή έστω κοντά σε αυτό, συμπεριλαμβάνεται το ποτάμι του Κολοράντο στις δυτικές ΗΠΑ και ο Κίτρινος Ποταμός στην Κίνα.

Ο David Tickner, υπεύθυνος για θέματα γλυκού νερού στη WWF, είπε: «Αυτή η μελέτη αποτελεί μία ακόμα υπόδειξη για το κατεπείγον του ζητήματος. Δισεκατομμύρια άνθρωποι, και πολλές οικονομίες, υποφέρουν όλο και πιο πολύ λόγω κινδύνων που έχουν να κάνουν με την έλλειψη νερού, η οποία θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα. «Οι ίδιοι κίνδυνοι προκαλούν κατάρρευση της υδρόβιας ζωής παντού στη υφήλιο».

Ο Hoekstra είπε ότι πλαφόν στη χρήση νερού πρέπει να τεθούν για όλες τις λεκάνες απορροής ποταμών, και οι εταιρείες πρέπει να ακολουθούν διαφανείς διαδικασίες ως προς το πόσο νερό χρησιμοποιούν για την παραγωγή των προϊόντων τους προσπαθώντας ταυτόχρονα να το μειώσουν, ενώ οι επενδυτές πρέπει να συμπεριλάβουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, τη βιωσιμότητα στο θέμα του νερού.

Πηγή:Guardian
kollectnews.org

ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ "ΜΕΘΟΔΟ ΜΑΡΞ"!

ΠΩΣ ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΑΣ – ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ «ΜΕΘΟΔΟ ΜΑΡΞ» – ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ – ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΣΕ ΔΕΚΑ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΟΦΟΥ – ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ – ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ!!!

Δεν υπήρξε στην ιστορία πιο «ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟΣ» εχθρός των πλουσίων από τον μεγάλο ΣΟΦΟ Κάρολο Μαρξ. Ο ΜΑΡΞ αφιέρωσε τη ζωή του προκειμένου ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ. Και σαν σοφός που ήταν κατανόησε ότι πρέπει οι πλούσιοι να χτυπηθούν ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΜΕΣΑ. Για να μπορέσει να φέρει εις πέρας αυτό το έργο το οποίο αποτελούσε γι’ αυτόν «ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ», αφιέρωσε μεγάλο μέρος της μελετώντας ΣΠΑΝΙΑ ΕΡΓΑ έτσι ώστε να ανακαλύψει το ΜΥΣΤΙΚΟ των πλουσίων, «ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ» για να απολαμβάνουν ανεμπόδιστοί τις ΗΔΟΝΕΣ που τους προσφέρει το ΧΡΗΜΑ. Και καθώς ήταν «ΤΕΡΑΣ ΕΠΙΜΟΝΗΣ», ο Μαρξ κατόρθωσε να αποσπάσει από την «ΣΦΙΓΓΑ» του πλούτου τα πιο ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ.

Αυτά τα ΜΥΣΤΙΚΑ σας παρουσιάζουμε σήμερα, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, και σας δίνουμε μια ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ (ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ) μοναδική ΕΥΚΑΙΡΙΑ να τα κάνετε ΔΙΚΑ ΣΑΣ. Και όχι μόνο να αυξήσετε τον «θησαυρό» των ΓΝΩΣΕΩΝ σας, αλλά και να αποκτήσετε έναν ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΗΣΑΥΡΟ αν ακολουθήσετε τις συμβουλές του μεγάλου ΣΟΦΟΥ, όπως εμείς τις παρουσιάζουμε για ΕΣΑΣ, τους αγαπημένους μας αναγνώστες, ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ!!!

Ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ κατόρθωμα ΚΑΡΠΟΣ μιας ζωής ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗΣ στο έργο του μεγάλου σοφού ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ συμπυκνωμένης σοφίας των 28 ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ του ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ βιβλίου του «ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ».

Από τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΤΟΜΟΥΣ και τις ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥΣ, διαλέξαμε και ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΑΜΕ για εσάς τις ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ των σελίδων 179-207 του ΠΡΩΤΟΥ ΤΟΜΟΥ. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.

Εκμεταλλευτείτε ΤΩΡΑ τις συμβουλές του πιο ΑΣΠΟΝΔΟΥ εχθρού των ΠΛΟΥΣΙΩΝ στην ιστορία του σύμπαντος, ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΛΟΥΣΙΟΙ!!! Με ΔΕΚΑ ΜΟΝΟ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ!!!

ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ – ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είστε «κάτοχος χρήματος».
Δηλαδή ακόμη είστε μόνο «καπιταλιστής – κάμπια» και θέλετε να μεταμορφωθείτε σε «καπιταλιστή – πεταλούδα».
Ακολουθήστε προσεκτικά τις οδηγίες που σας παρουσιάζουμε στη συνέχεια και το όνειρο της κάμπιας θα γίνει πραγματικότητα πεταλούδας.

HIC RHODUS HIC SALTA! (ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ!)

ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ – ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ ΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΥΛΙΚΑ

FAQ

1) Πού θα βρω τα υλικά που χρειάζομαι για να γίνω πλούσιος;

Τα υλικά που χρειάζεστε για να γίνετε πλούσιος θα βρείτε μαζί με ό,τι άλλο επιθυμείτε στην «σφαίρα κυκλοφορίας των εμπορευμάτων» ή «αγορά».
Είστε «κάτοχος χρήματος» και θέλετε να γίνετε κάτοχος περισσότερου χρήματος. Αξίζει τον κόπο να ξοδέψετε τα χρήματά σας αν πρόκειται έτσι να αποκτήσετε περισσότερα!

2) Ποια υλικά πρέπει να προμηθευτώ;

Αυτό που σας χρειάζεται για τον σκοπό σας είναι ένα εμπόρευμα που η «αξία χρήσης» του (η χρησιμότητά του) να ’χει την ιδιόμορφη ιδιότητα να’ ναι πηγή «αξίας». Ένα εμπόρευμα που, αφού το αποκτήσετε αγοράζοντάς το, θα το καταναλώσετε και που με το να το καταναλώσετε, με το να το ξοδέψετε, δεν θα «δώσετε» αλλά θα «πάρετε». Ένα εμπόρευμα που η κατανάλωση του έχει ως αποτέλεσμά της όχι μόνο την εξαφάνισή του αλλά την εμφάνιση ενός νέου εμπορεύματος!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!! ΠΡΙΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΑ!!! ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ:

Α. Πιέστε την λεμονόκουπά σας γερά μέσα στη χούφτα σας πάνω από ένα δοχείο.
Β. Πετάξτε την λεμονόκουπά σας στον κάδο απορριμμάτων.
Γ. Ελέγξατε το δοχείο σας: πρέπει να είναι γεμάτο καθαρό χυμό λεμονιού. Αν όχι επαναλάβετε τα προηγούμενα βήματα.

3) Έκανα το πείραμα και πέτυχε. Γιατί δεν έγινα πλούσιος;

Δεν γίνατε πλούσιος διότι:

α) Ο χυμός λεμονιού υπήρχε ήδη στην λεμονόκουπα που στύψατε Αν την αγοράσατε και την πληρώσατε, τότε αγοράσατε και πληρώσατε μαζί της και τον χυμό της, δεν πλουτίσατε επομένως.
β) Στύψατε την λεμονόκουπα μόνος σας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!! ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΤΕ ΑΝ ΣΤΥΒΕΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΗΝ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΑΤΕ!

γ) Αυτό που πρέπει να αποκτήσετε για να πλουτίσετε είναι μια λεμονόκουπα την οποία θα αγοράσετε άδεια αλλά με την βοήθεια στυψίματος θα σας δώσει χυμό.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΜΟΥΣΤΟ ΣΤΑΦΥΛΙΟΥ! ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΤΕ ΤΟΝ ΜΟΥΣΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΕ ΚΡΑΣΙ!! ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΤΕ ΟΤΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΜΟΥΣΤΟΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΡΑΣΙ!!!

4) Είμαι καπιταλιστής – κάμπια και το πείραμα με τη λεμονόκουπα πέτυχε αλλά δεν έγινα πλούσιος και το κρασί του μούστου μου έγινε δικό μου κρασί. Που θα βρω όμως την άδεια «λεμονόκουπα» που θα μου δώσει χυμό για να γίνω πλούσιος;

Η «άδεια λεμονόκουπα που σας δίνει χυμό» ήταν απλώς παράδειγμα για να καταλάβετε τι πρέπει να αποκτήσετε.
Στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να βρείτε στην αγορά είναι ένα ειδικό εμπόρευμα «ικανότητας για εργασία», το οποίο ονομάζεται «εργατική δύναμη».
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΠΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΥΕΙ Η ΑΓΟΡΑ!!!
-ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ». ΑΝΤΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΝΤΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ!!!
-ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΠΡΟΜΗΘΕΥΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΤΕ ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΜΟΥΣΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΡΑΣΙ. (ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ 2)!!!

5) Πώς θα βρω αυτό το εμπόρευμα; «Εργατική δύναμη»;;; Τι είναι αυτό;;;!!!

Εσείς που αναζητείτε «εργατική δύναμη» θα την βρείτε στην αγορά όπου συνήθως βρίσκεται προς πώληση και περιμένει τον αγοραστή της.

Γιατί να μην είστε εσείς αυτός!!!

Όταν λέμε εργατική δύναμη ή ικανότητα για εργασία εννοούμε το σύνολο των φυσικών και πνευματικών ικανοτήτων που υπάρχουν στο σώμα, στη ζωτική προσωπικότητα ενός ανθρώπου και που τις βάζει σε κίνηση κάθε φορά που παράγει οποιουδήποτε είδους αξίες χρήσης.

Μην σας απασχολεί πώς βρέθηκε η «εργατική δύναμη» στην αγορά! Σίγουρα η φύση δεν παράγει από τη μια μεριά κατόχους χρήματος ή εμπορευμάτων και από την άλλη ανθρώπους που κατέχουν μόνο τις εργατικές τους δυνάμεις. Η σχέση αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας ιστορικής εξέλιξης που προηγήθηκε, αλλά εσείς θέλετε μόνο το χρήμα σας να γίνει «κεφάλαιο» και από «καπιταλιστής – κάμπια» να γίνετε «καπιταλιστής – πεταλούδα». Για εσάς αρκεί ότι το κεφάλαιο γεννιέται μόνο εκεί όπου ο κάτοχος μέσων παραγωγής και μέσων συντήρησης βρίσκει στην αγορά τον ελεύθερο εργάτη σαν πωλητή της εργατικής του δύναμης και αυτός ο ένας ιστορικός όρος περικλείνει μέσα στου μιαν ολόκληρη παγκόσμια ιστορία. Εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία: το σύμπαν έχει συνωμοτήσει για να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες σας!!!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΝΟΜΙΚΩΣ ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΜΕ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ. ΕΙΣΤΕ ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΛΛΑΣΕΣΘΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΩΛΗΤΗ ΤΗΣ. ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ ΣΤΟΝ ΠΩΛΗΤΗ «ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ» ΝΑ ΣΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ!!!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΛΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ! ΑΓΟΡΕΣ ΧΟΝΔΡΙΚΗΣ ΣΑΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΡΓΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΠΩΛΗΤΗ ΣΕ «ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ» ΣΑΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΣΩΓΑΜΠΡΟΣ. ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ «ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ» ΤΗΣ «ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ» ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΤΕ!!!

6) Πόσα χρήματα θα πληρώσω για να αποκτήσω «εργατική δύναμη»;

Όπως η αξία κάθε άλλου εμπορεύματος, και η αξία της «εργατικής δύναμης» καθορίζεται από το χρόνο εργασίας που είναι αναγκαίος για την παραγωγή της.

Ο χρόνος εργασίας που είναι αναγκαίος για την παραγωγή της «εργατικής δύναμης» αναλύεται στο χρόνο εργασίας που είναι αναγκαίος για την παραγωγή των μέσων συντήρησης του κατόχου της, που συνήθως είναι ζωντανό άτομο και παραδίδεται σε εσάς μαζί με την «εργατική δύναμη» αποτελώντας την συσκευασία του προϊόντος.

Με άλλα λόγια η αξία της «εργατικής δύναμης» είναι η αξία των μέσων συντήρησης που είναι αναγκαία για τη συντήρηση του κατόχου της (συσκευασίας).

Αν υποθέσουμε ότι η εργάσιμη μέρα διαρκεί 12 ώρες και ότι σ’ αυτή τη μάζα των εμπορευμάτων που είναι κατά μέσο όρο καθημερινά αναγκαία για τη συντήρηση του κατόχου της «εργατικής δύναμης» περιέχονται 6 ώρες κοινωνικής εργασίας, τότε για την καθημερινή παραγωγή της «εργατικής δύναμης» απαιτείται μισή μέρα εργασίας.

Αυτό το ποσό εργασίας που απαιτείται για την καθημερινή της παραγωγή αποτελεί την ημερήσια αξία της «εργατικής δύναμης».

Αν η μισή μέρα κοινωνικής εργασίας παριστάνεται επίσης με ένα χρυσό τάλιρο, τότε το τάλιρο είναι η τιμή που ανταποκρίνεται στην ημερήσια αξία της «εργατικής δύναμης».

Αν ο κάτοχός της «εργατικής δύναμης» την προσφέρει για πώληση προς ένα τάλιρο τη μέρα, τότε η τιμή πώλησής της είναι ίση με την αξία της και, εσείς, που σύμφωνα με την προϋπόθεσή μας είστε ο «κάτοχος του χρήματος» που σας έχει κυριέψει το πάθος να μετατρέψετε τα τάλιρά σε κεφάλαιο, πληρώστε αυτή την αξία!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
α΄. Αν οι παραπάνω οδηγίες σας φαίνονται δυσνόητες απευθυνθείτε σε δικηγόρο.
β΄. Σε κάθε περίπτωση μια ημερήσια «εργατική δύναμη» θα σας κοστίσει τα χρήματα που χρειάζονται ώστε ο κάτοχός της που σας την μεταβίβασε με πώληση να τραφεί μια ημέρα. Προτιμήστε άτεκνο κάτοχο (συσκευασία) προκειμένου να μην επιβαρυνθείτε με την ημερήσια τροφή των τέκνων αυτού. Προτιμήστε κάτοχο «εργατικής δύναμης» με ιδιόκτητη κατοικία προκειμένου να μην επιβαρυνθείτε ημερησίως με το 1/30 του μηνιαίου ενοικίου αυτού. Σε περίπτωση που εντοπίσετε συνδικαλιστικό καρτέλ καταγγείλετε αμελητί παράβαση νόμων ελεύθερης αγοράς.

Για διευκρινίσεις και πληροφορίες, Εδμόνδος Χλαπατσόπουλος, δικηγόρος, τηλ. 548624458775 (ώρες γραφείου).

ΒΗΜΑ ΤΡΙΤΟ – ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ – ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

• Μη ανοίγετε τη συσκευασία για να δείτε τον μηχανισμό λειτουργίας. Κίνδυνος αχρήστευσης του προϊόντος.
• Ακατάλληλο για παιδία κάτω των 5 ετών. Περιέχει μικρά τμήματα που μπορούν να τα καταπιούν.
• Το προϊόν χρησιμοποιείται από παιδιά μόνο με την επίβλεψη ενηλίκων.
• Σε περίπτωση κατάποσης τηλεφωνήστε στο κέντρο δηλητηριάσεων ή συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.
• Αποσυνδέστε το προϊόν όταν μένει εκτός χρήσης.
• Υπερθέρμανση του προϊόντος μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη.
• Σε περίπτωση εκρήξεως προϊόντος καλέσατε Μονάδες Αποκαταστάσεως Τάξεως.
• Κατά το παρελθόν αναφερθείσες παρενέργειες (ωράριο, κοινωνική ασφάλιση, συλλογική σύμβαση κ.ά.) αντιμετωπίστηκαν με επέμβαση του στρατού και του στόλου.
• Μην δώσετε σημασία σε αυτές τις παρενέργειες, συνεχίστε να παίρνετε την «εργατική δύναμή» σας κανονικά, συμβουλευτείτε τον αστυνομικό και τον εισαγγελέα σας.
• Τηλέφωνο επειγόντων περιστατικών: 100

ΒΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ – ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΣ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΜΟΥ

Η αξία χρήσης που παίρνετε σε αντάλλαγμα σαν «κάτοχος του χρήματος» φαίνεται μόνο στην πραγματική της κατανάλωση: στο προτσές κατανάλωσης της «εργατικής δύναμης».

Όλα τα πράγματα που χρειάζονται γι’ αυτό το προτσές, πρώτη ύλη κλπ, τα αγοράζετε στην αγορά εμπορευμάτων και πληρώνετε ολόκληρη την τιμή τους.

Το προτσές κατανάλωσης της εργατικής δύναμης είναι ταυτόχρονα το προτσές παραγωγής εμπορευμάτων και υπεραξίας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
-ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΣΑΣ ΜΟΝΟ ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
-ΕΠΙΣΥΝΑΨΤΕ ΣΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.

Προτεινόμενα μέσα παραγωγής: Βαμβάκι για νήμα, δέρμα για υποδήματα, γρανάζια για εργαλειομηχανές, εκρηκτική ύλη για χειροβομβίδες, τομάτες και τενεκέδες για κονσερβοποίηση, λεμονόκουπες ή ολόκληρα λεμόνια για χυμό λεμονιού (ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ 1), καφές για «ελληνικό» ή «καπουτσίνο», υλικά πίτσας, πίτσες και παπάκια για κατ’ οίκον παράδοση, οχήματα – πλοία – αεροπλάνα για μεταφορές αγαθών ή επιβατών, ξυλεία για ξενοδοχειακές κλίνες, ξενοδοχειακές κλίνες για στρώσιμο σεντονιών, μικροσκόπια για αναλύσεις ούρων, ηλεκτρονικοί υπολογιστές για συγγραφή μηνύσεων.

ΜΠΟΡΕΙΤΕ να επινοήσετε και δικά σας κατάλληλα μέσα παραγωγής και να τα προμηθευτείτε στην αγορά καταβάλλοντας την τιμή τους.

ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΤΕ ότι τα συνημμένα στην «εργατική δύναμή» σας μέσα παραγωγής δεν εξυπηρετούν προσωπικές σας ανάγκες, προκειμένου να μπορείτε να πουλήσετε το προϊόν της μεταποίησής τους.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Χρησιμοποίηση «εργατικής δύναμης» για παροχή προσωπικών υπηρεσιών αποκλείει πλουτισμό σας.

Όπως η κατανάλωση κάθε άλλου εμπορεύματος, έτσι και η κατανάλωση της «εργατικής δύναμης» συντελείται έξω από την αγορά ή έξω από τη «σφαίρα κυκλοφορίας».

Εγκαταλείψετε αυτή τη θορυβώδη σφαίρα που βρίσκεται στην επιφάνεια και είναι προσιτή σε όλα τα μάτια,
Οδηγείστε τον κάτοχο της εργατικής δύναμης στον απόκρυφο τόπο της παραγωγής που στο κατώφλι του είναι γραμμένο «απαγορεύεται η είσοδος εις τους μη έχοντας εργασίαν».
Βεβαιωθείτε για την ανάρτηση της επιγραφής.

ΒΗΜΑ ΠΕΜΠΤΟ – ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΜΑΣ

Η σφαίρα της κυκλοφορίας ή της ανταλλαγής εμπορευμάτων, που μέσα στα πλαίσιά της κινείται η αγορά και η πώληση της «εργατικής δύναμης» που αποκτήσατε, ήταν αληθινή Εδέμ των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Εδώ κυριαρχούσε μόνο η ελευθερία, η ισότητα, η ιδιοκτησία!

Ελευθερία! επειδή ο αγοραστής και ο πωλητής ενός εμπορεύματος λχ της «εργατικής δύναμης», υποτάσσονται μόνο στην ελεύθερη βούλησή τους. Συμβάλλονται σαν ελεύθερα, νομικώς ισότιμα πρόσωπα.
Ισότητα! επειδή σχετίζονται μεταξύ τους μόνο σαν κάτοχοι εμπορευμάτων και ανταλλάσσουν ισοδύναμοι με ισοδύναμο.
Ιδιοκτησία! Επειδή ο καθένας εξουσιάζει μόνο αυτό που είναι δικό του.

Αποχωρείστε από την ως άνω σφαίρα «απλής κυκλοφορίας» ή «ανταλλαγής εμπορευμάτων».
Καθώς αποχωρείτε, θα διαπιστώσετε ότι μεταβάλλεται κιόλας κάπως η φυσιογνωμία σας. Μην ανησυχήσετε. Συνεχίστε την αποχώρησή σας.

Εσείς σαν πρώην «κάτοχος χρήματος» προπορεύεστε πλέον σαν κεφαλαιοκράτης και ο κάτοχος της «εργατικής δύναμης» σας ακολουθεί σαν εργάτης σας.

Εσείς με ένα πολυσήμαντο μειδίαμα και πολυάσχολος, ο δεύτερος συνεσταλμένος, διστακτικός, σαν τον άνθρωπο που φέρνει στην αγορά για να πουλήσει το ίδιο του το τομάρι, ξέροντας ότι το μόνο που τον περιμένει είναι το γδάρσιμο.

ΒΗΜΑ ΕΚΤΟ – ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΑ

Καταπιαστείτε με την κατανάλωση του εμπορεύματος που αγοράσατε, της «εργατικής δύναμης» σας.

Βάλετε το φορέα της «εργατικής δύναμης» (εργάτη) να καταναλώσει με την εργασία του τα μέσα παραγωγής σας που επιλέξατε γι’ αυτόν.

Μεριμνήσατε για την σκόπιμη χρησιμοποίησή τους.

Βεβαιωθείτε για την κατανάλωση της «εργατικής δύναμής» σας κατά τη διάρκεια της «εργάσιμης ημέρας».

Θυμηθείτε το ΠΕΙΡΑΜΑ 2: Όπως ο μούστος ήταν δικός σας επειδή τον αγοράσατε, για τον ίδιο λόγο είναι δική σας και η «εργατική δύναμη» που αποκτήσατε αγοράζοντάς την. Και όπως από τον δικό σας μούστο έγινε δικό σας το κρασί, παρομοίως από την «εργατική δύναμη» που καταναλώνετε, απομένει δικό σας και το προϊόν της.

ΒΗΜΑ ΕΒΔΟΜΟ – ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΠΡΟΪΟΝ, ΜΑ ΕΝΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, ΜΙΑ ΑΞΙΑ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΞΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΑΞΙΑ (ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!).

θέλετε τώρα να παραγάγετε ένα εμπόρευμα που η αξία του να είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των αξιών των εμπορευμάτων που απαιτήθηκαν για την παραγωγή του.
Δηλαδή η αξία του να είναι μεγαλύτερη από την αξία των μέσων παραγωγής και της «εργατικής δύναμης», για τα οποία προκαταβάλατε στην αγορά εμπορευμάτων το αγαπημένο σας χρήμα.

Ας παρακολουθήσουμε μαζί, σαν να βλέπουμε τηλεόραση, έναν εμπειρογνώμονα που ειδικά για εσάς δέχτηκε, μετά από παράκλησή μας, να ακολουθήσει την ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΜΕΘΟΔΟ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ που σας παρουσιάζουμε!!!

ΒΗΜΑ ΟΓΔΟΟ – ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΑΞΙΩΝ

Ο κεφαλαιοκράτης – εμπειρογνώμονας που ειδικά για εσάς προσφέρθηκε να επιδείξει την μοναδική «μέθοδο Μαρξ» ξυπνάει «με τις κότες», νίβεται, και παίρνοντας πρωινό εξετάζει το τιμολόγιο αξιών.

Τα κατάλληλα για την «εργατική δύναμή» του μέσα παραγωγής που επέλεξε αποσκοπούν στην παραγωγή βαμβακερού νήματος.

# Η «πρώτη ύλη», 10 λίβρες βαμβάκι, αγοράστηκε στην αξία της: 10 σελίνια.
# Για την μετατροπή 10 λιβρών βαμβακιού σε 10 λίβρες νήμα, χρειάζεται να καταναλωθούν 2 αδράχτια. Και αυτά αγοράστηκαν στην αξία τους = 2 σελίνια.
# 10+2=12 σελίνια, που αντιπροσωπεύουν προϊόν 24 ωρών εργασίας: Στα μέσα παραγωγής που θα μεταποιηθούν σε νήμα είναι «αντικειμενοποιημένες» δυο 12ωρες μέρες εργασίας. # Τα 12 σελίνια που αντιπροσωπεύουν ως αξία τις δυο αυτές μέρες εργασίας αποτελούν συστατικό μέρος της αξίας του νήματος που θα παραχθεί.
# Ο κεφαλαιοκράτης αγόρασε την «εργατική δύναμη» στην ημερήσια αξία της = 3 σελίνια (ένα «τάλιρο»).
# Σε αυτά τα τρία σελίνια είναι ενσωματωμένες 6 ώρες εργασίας, και επομένως απαιτείται αυτή η ποσότητα εργασίας για να παραχθεί μια μέση ποσότητα των καθημερινών μέσων συντήρησης του εργάτη.
# Η «εργατική δύναμη», ο «κλώστης», στο διάστημα μιας ώρας εργασίας μετατρέπει 1 2/3 λίβρες μπαμπάκι σε 1 2/3 λίβρες νήμα, οπότε σε 6 ώρες μετατρέπει 10 λίβρες μπαμπάκι σε 10 λίβρες νήμα.
# Όσο λοιπόν το βαμβάκι των 10 λιβρών κλώθεται, απορροφάει 6 ώρες εργασίας.
# Ο ίδιος εργάσιμος χρόνος παρασταίνεται μ’ ένα χρηματικό ποσό 3 σελινιών.
# Επομένως με το κλώσιμο προστίθεται στο μπαμπάκι μια αξία 3 σελινιών.

Αλλά το breakfast τελείωσε κιόλας. ας μην καθόμαστε άλλο. Αμ έπος αμ έργον!

ΒΗΜΑ ΕΝΑΤΟ – ΕΞΙ ΩΡΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

Ας κοιτάξουμε τώρα τη συνολική αξία του προϊόντος των 10 λιβρών νήματος:

Σ’ αυτές έχουν αντικειμενοποιηθεί 2 ½ μέρες εργασίας.
Δυο μέρες περιέχονται στο μπαμπάκι και στη μάζα του αδραχτιού και μισή μέρα απορροφήθηκε στη διάρκεια του κλώσιμου.
Ο ίδιος χρόνος εργασίας παρασταίνεται με ένα χρηματικό ποσό 15 σελινιών.

Έτσι η τιμή που αντιστοιχεί στην αξία των 10 λιβρών νήματος είναι 15 σελίνια και η τιμή μιας λίβρας νήματος 1 σελίνι και 6 πένες.

Ο κεφαλαιοκράτης μας παραξενεύεται. Η αξία του προϊόντος είναι ίση με την αξία του κεφαλαίου που προκαταβλήθηκε. Η αξία που προκαταβλήθηκε, δεν αξιοποιήθηκε, δεν παρήγαγε υπεραξία επομένως το χρήμα δεν μετατράπηκε σε κεφάλαιο. Η τιμή των 10 λιβρών νήματος είναι 15 σελίνια και ξοδεύτηκαν 15 σελίνια στην αγορά εμπορευμάτων για τους παράγοντες του προτσές εργασίας: 10 σελίνια για μπαμπάκι, 2 σελίνια για τη μάζα των αδραχτιών που καταναλώθηκε και 3 σελίνια για την εργατική δύναμη

Αυτό καθ’ αυτό το αποτέλεσμα τούτο δεν είναι παράξενο. Η αξία μιας λίβρας νήματος είναι 1 σελίνι και 6 πένες κι έτσι για 10 λίβρες νήματος ο κεφαλαιοκράτης μας θα ‘πρεπε να πληρώσει στην αγορά εμπορευμάτων 15 σελίνια.

Ο κεφαλαιοκράτης μας που κάτι ξέρει από χυδαία οικονομία θα πει ίσως ότι προκατέβαλε τα χρήματά του με σκοπό να τα αυγατίσει. Ο δρόμος προς την κόλαση είναι ωστόσο στρωμένος με καλές προθέσεις και μπορούσε εξίσου να επιδιώξει να κερδίζει χρήματα χωρίς να παράγει.

Έτσι λχ το 1844-1847 απόσυρε από την παραγωγική επιχείρηση μέρος του κεφαλαίου του για να το παίξει στις μετοχές των σιδηροδρόμων. Έτσι και τον καιρό του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου έκλεισε το εργοστάσιό του και πέταξε τον εργοστασιακό εργάτη στο δρόμο για να παίξει στο χρηματιστήριο μπαμπακιού του Λίβερπουλ.

Απειλεί. Δεν θα την ξαναπάθει. Στο εξής λέει, θα αγοράζει το εμπόρευμα έτοιμο από την αγορά αντί να το παράγει ο ίδιος. Αν όμως όλα του τ’ αδέλφια οι καπιταλιστές κάνουν το ίδιο, από πού θα βρει εμπόρευμα στην αγορά; Και το χρήμα δεν μπορεί να το φάει. Κανοναρχεί. Πρέπει να πάρουν υπόψη την εγκράτειά του. Μπορούσε να σπαταλήσει τα 15 σελίνια του. Αντί γι’ αυτό τα κατανάλωσε παραγωγικά κι έφτιαξε νήμα με αυτά. Σε αντιστάθμισμα όμως έχει νήμα από τύψεις συνείδησης. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξαναπέσει στο ρόλο του θησαυριστή, που μας έδειξε που οδηγεί ο ασκητισμός. Άλλωστε, «ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος». Οποιοδήποτε κι αν ήταν το όφελος της αυταπάρνησής του, δεν υπάρχει τίποτα για να την αμείψει ιδιαίτερα, γιατί η αξία του προϊόντος είναι ίση μόνο με το άθροισμα των εμπορευματικών αξιών που ρίχτηκαν σε αυτό το προτσές. Μπορεί λοιπόν να παρηγορεί τον εαυτό του λέγοντας ότι η αρετή αμείβεται με την αρετή. Αντί γι’ αυτό όμως, γίνεται απαιτητικός. Το νήμα τού είναι άχρηστο. Το ‘χει παραγάγει για να το πουλήσει. Ας το πουλήσει λοιπόν ή, απλούστερα, ας παράγει στο μέλλον μόνο πράγματα για τις δικές του ανάγκες, μια συνταγή που του την έδωσε κιόλας ο οικογενειακός του γιατρός Μακ Κούλοκ σαν δοκιμασμένο μέσο ενάντια στην επιδημία της υπερπαραγωγής. Πεισματώνει. Μήπως ο εργάτης μπορεί έτσι χωρίς τίποτα, μονάχα με τα μέλη του σώματός του να φτιάχνει προϊόντα εργασίας, να παράγει εμπορεύματα; Μήπως δεν του ‘δωσε την ύλη με την οποία και στην οποία μόνο μπορεί να ενσωματώσει την εργασία του; Επειδή όμως το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αποτελείται από τέτοιους ξυπόλητους, δεν πρόσφερε μήπως με τα μέσα παραγωγής του, με το μπαμπάκι του και με τ’ αδράχτια του, μια ανεχτίμητη υπηρεσία στην κοινωνία και στον εργάτη, που επιπλέον τον έχει εφοδιάσει με τα μέσα συντήρησης; Και δεν πρέπει να βάλει στο λογαριασμό την υπηρεσία αυτή; Μήπως ο εργάτης δεν του ανταπόδωσε την υπηρεσία που μετατρέπει το μπαμπάκι και τ’ αδράχτια σε νήμα; Εξάλλου εδώ δεν πρόκειται για υπηρεσίες. Μια υπηρεσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ωφέλιμο αποτέλεσμα μιας αξίας χρήσης, είτε του εμπορεύματος είτε της εργασίας. Εδώ όμως πρόκειται για την ανταλλαχτική αξία. Ο κεφαλαιοκράτης πλήρωσε στον εργάτη την αξία 3 σελινιών. Ο εργάτης του επέστρεψε ένα ακριβές ισοδύναμο με τη μορφή της αξίας των 3 σελινιών που πρόσθεσε στο μπαμπάκι, αξία αντί αξίας. Και ο φίλος μας που μόλις τώρα δα κόμπαζε για το κεφάλαιό του, παίρνει ξαφνικά τη μετριόφρονη στάση του εργάτη του. Μήπως δε δούλεψε κι ο ίδιος; μήπως δεν έκανε τη δουλειά της επίβλεψης, της επιστασίας πάνω στον κλώστη; Μήπως κι αυτή του η εργασία δεν δημιουργεί αξία; Ο επιστάτης του κι ο διευθυντής του σηκώνουν τους ώμους. Στο μεταξύ όμως ξαναϋποδήθηκε με χαρούμενο χαμόγελο την παλιά του φυσιογνωμία. Μας κορόιδευε με όλη αυτή την κατήχηση. Δε δίνει πεντάρα για όλα αυτά. Όλες αυτές τις σάπιες δικαιολογίες και κούφιες φλυαρίες τις αναθέτει στους ειδικά γι’ αυτό το σκοπό πληρωνόμενους καθηγητές της πολιτικής οικονομίας. Ο ίδιος είναι πραχτικός άνθρωπος, που αν και δεν αναλογίζεται πάντα τι λέει έξω από την επιχείρησή του, ξέρει όμως πάντα τι κάνει στην επιχείρησή του.

Ας εξετάσουμε το ζήτημα από κοντά.

Το γεγονός ότι χρειάζεται μισής μέρας εργασία για να κρατήσει τον εργάτη 24 ώρες στη ζωή, δεν εμποδίζει καθόλου τον εργάτη να δουλέψει μια ολόκληρη μέρα. Ώστε λοιπόν η αξία της εργατικής δύναμης και η αξιοποίησή της, η αξία που μπορεί να παράγει στο προτσές της εργασίας, είναι δυο διαφορετικά μεγέθη. Αυτή τη διαφορά στην αξία είχε υπόψη του ο κεφαλαιοκράτης όταν αγόραζε την εργατική δύναμη. Η χρήσιμη ιδιότητά της να φτιάχνει νήμα ή υποδήματα ήταν μόνο ένα condition sine qua non [όρος εκ των ουκ άνευ], γιατί η εργασία πρέπει να ξοδεύεται με ωφέλιμη μορφή για να δημιουργεί αξία. Αυτό όμως που έκρινε την υπόθεση είναι η ειδική αξία χρήσης αυτού του εμπορεύματος, η ιδιότητά του να είναι πηγή αξίας και μάλιστα περισσότερης αξίας απ’ ό,τι έχει το ίδιο.

Αυτή είναι η ειδική υπηρεσία που ο κεφαλαιοκράτης περιμένει από την εργατική δύναμη. Και ενεργεί εδώ σύμφωνα με τους αιώνιους νόμους της ανταλλαγής εμπορευμάτων. Ο κάτοχος του χρήματος πλήρωσε την ημερήσια αξία της εργατικής δύναμης, γι’ αυτό του ανήκει η χρήση της στο διάστημα της μέρας, η εργασία μιας ολόκληρης μέρας. Το περιστατικό ότι η ημερήσια συντήρηση της εργατικής δύναμης κοστίζει μόνο μισής μέρας εργασία παρά το γεγονός ότι η εργατική δύναμη μπορεί να δρα, να εργάζεται μια ολόκληρη μέρα, ότι επομένως η αξία που δημιουργεί η χρήση της στο διάστημα μιας ημέρας είναι διπλάσια από τη δική της ημερήσια αξία, το περιστατικό αυτό είναι μεγάλο βέβαια ευτύχημα για τον κεφαλαιοκράτη, δεν αποτελεί όμως καθόλου αδικία σε βάρος του πωλητή της εργατικής του δύναμης.

ΕΚΠΛΗΞΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο κεφαλαιοκράτης μας πρόβλεψε τούτη την περίπτωση που τον κάνει να γελάει. Γι’ αυτό, ο εργάτης στον τόπο της δουλειάς βρίσκει τα απαραίτητα μέσα παραγωγής όχι μόνο για ένα εξάωρο μα για ένα δωδεκάωρο προτσές εργασίας. Αν οι 10 λίβρες μπαμπάκι απορρόφησαν 6 ώρες εργασία και μετατράπηκαν σε 10 λίβρες νήμα, τώρα 20 λίβρες μπαμπάκι θ’ απορροφήσουν 12 ώρες εργασία και θα μετατραπούν σε 20 λίβρες νήμα. Ας εξετάσουμε το προϊόν του παρατεταμένου προτσές εργασίας. Στις 20 λίβρες νήμα είναι τώρα αντικειμενοποιημένες 5 εργάσιμες μέρες, 4 στην καταναλωμένη μάζα μπαμπακιού και αδραχτιού και 1 που απορροφήθηκε από το μπαμπάκι στη διάρκεια του κλώσιμου. Η χρηματική έκφραση 5 ημερών εργασίας όμως είναι 30 σελίνια. Αυτή λοιπόν είναι η τιμή των 20 λιβρών νήματος. Το νήμα εξακολουθεί να κοστίζει 1 σελίνι και 6 πένες η λίβρα. Όμως το άθροισμα των αξιών των εμπορευμάτων που ρίχτηκαν στο προτσές ήταν 27 σελίνια. Η αξία του νήματος είναι 30 σελίνια. Η αξία του προϊόντος αυξήθηκε κατά 1/9 πέρα από την αξία που προκαταβλήθηκε για την παραγωγή του. Έτσι τα 27 σελίνια μετατράπηκαν σε 30 σελίνια. Γέννησαν μια υπεραξία από 3 σελίνια. Το τέχνασμα πέτυχε επιτέλους. Το χρήμα μετατράπηκε σε κεφάλαιο».

Ο κεφαλαιοκράτης επιστρέφει τώρα στην αγορά, όπου είχε αγοράσει προηγούμενα εμπόρευμα, και πουλάει εμπόρευμα. Πουλάει το νήμα προς 1 σελίνι και 6 πένες τη λίβρα, ούτε μια πεντάρα πάνω ή κάτω από την αξία του. Και όμως τραβάει από την κυκλοφορία 3 σελίνια παραπάνω από όσα είχε ρίξει αρχικά σ’ αυτήν.

Όλα είναι άριστα στον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους.

ΒΗΜΑ ΔΕΚΑΤΟ – ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ

Ξοδέψατε 27 σελίνια και πήρατε 30!

Μη μου πείτε ότι δεν είστε ικανοποιημένοι!!

Και όσο για τον τρόπο που θα απολαύσετε το μικρό αυτό κέρδος σας, μην περιμένετε από εμάς συμβουλές!!!

Οι δικές μας υπηρεσίες σε αυτό το σημείο ολοκληρώθηκαν, παραμένοντας πρόθυμοι πάντοτε να απαντήσουμε σε κάθε σας απορία για να σας βοηθήσουμε να ΑΥΞΗΣΕΤΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΑΣ και να ΠΛΟΥΤΙΣΕΤΕ ακολουθώντας τα παραπάνω ΔΕΚΑ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ!!!!

Πηγή: Διέξοδος

Αποκάλυψη Wikileaks για Σόιμπλε: Εάν οι Έλληνες ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους

Ένα mail που απευθύνεται προς την τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον και περιγράφει τις θέσεις του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για την ελληνική κρίση το 2012, αποκαλύπτει το Wikileaks.
Το εμπιστευτικό έγγραφο, το οποίο είχε προγραμματιστεί να αποχαρακτηριστεί τον Μάιο του 2027, προκύπτει όπως αναφέρει από συζητήσεις με τον Σόιμπλε και ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Μάλιστα όπως τονίζει το έγγραφο, οι πληροφορίες προέρχονται από ιδιαίτερα ευαίσθητη πηγή και πρέπει να αντιμετωπιστεί με προσοχή και να μην γίνει γνωστό σε μέλη ή σε όσους σχετίζονται με την  γερμανική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με το έγγραφο, που απηχεί τις απόψεις του Σόιμπλε, και αναφέρεται στην περίοδο του Μαΐου του 2012, 12 με 15 από τις χώρες της ευρωζώνης οδηγούνται στην ύφεση και οι αγορές δεν θα περιμένουν τα εκλογικά αποτελέσματα σε Ελλάδα, Γαλλία και Γερμανία για να απαιτήσουν πολιτικές λύσεις για το μέλλον της ευρωζώνης.
Σύμφωνα με το έγγραφο ο Σόιμπλε επανειλημμένα προειδοποίησε την Μέρκελ ότι η παρούσα αντιμετώπισης της Ευρωπαϊκής κρίσης μπορεί να οδηγήσει σε αναστάτωση τους επενδυτές και να βάλει τους ηγέτες της ΕΕ αντιμέτωπους με την απώλεια της διεθνούς εμπιστοσύνης.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η στάση των ΗΠΑ στην ελληνική κρίση είναι αμφίσημη, τονίζοντας ότι η Ουάσιγκτον λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά ταυτόχρονα ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη μόνο εάν τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Ο Σόιμπλε, σύμφωνα με το έγγραφο, και αξιωματούχοι σε Βερολίνο, Λονδίνο και Βρυξέλλες έχουν αρχίσει να βλέπουν τις εκλογές στην Ελλάδα σαν δημοψήφισμα για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.
Ο ίδιος ο Σόιμπλε, ανέφερε σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι παρά την εκπεφρασμένη θέση για παραμονή στο ευρώ, εάν οι Έλληνες ψηφίσουν υπέρ μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που τάσσεται κατά της λιτότητας, τότε θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους.
Σύμφωνα με τις πηγές που επικαλείται το έγγραφο, ο Σόιμπλε αναζητά τρόπους για να αντιμετωπίσει ένα προβληματικό αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα. Ο ίδιος έβλεπε δύο δρόμους και κανείς δεν είναι ευχάριστος για τη Γερμανία και άλλες χώρες της ΕΕ. Μία πιθανή έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα άνοιγε το δρόμο για την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία.
Ο Σόιμπλε σύμφωνα με το έγγραφο, αρνήθηκε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγου και σταδιακά έδειξε μεγαλύτερη μετριοπάθεια στο ενδεχόμενο μιας ευρωπαϊκής λύσης μέσα στην ΕΕ. Ζήτησε από τους «πέντε σοφούς» της Γερμανίας να αναθεωρήσουν το ενδεχόμενο ενός Ευρωπαϊκού Πακέτου Σωτηρίας. Αυτή η ιδέα είχε αναπτυχθεί από το 2011, ωστόσο αρχικά ο Σόιμπλε ήταν αντίθετος σε αυτό το σενάριο εξαιτίας των ανησυχιών του για τις πολιτικές επιπτώσεις που θα είχε στο εσωτερικό της Γερμανίας. Παράλληλα εκτιμούσε πως αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους με πραγματικούς όρους.
Η δεύτερη λύση, ήταν εξίσου προβληματική για τον Σόιμπλε καθώς περιλάμβανε σχέδιο για Ευρώπη δύο επιπέδων με μία πολύ πιο μικρή νομισματική ένωση. Αυτό το σχέδιο θα ήταν επικίνδυνο για την κυβέρνηση της Γερμανίας και τον Φρανσουά Ολάντ.
Σε κάθε περίπτωση, αναφέρει το κείμενο, ο Σόιμπλε πιστεύει ότι μία κατάρρευση της νομισματικής ένωσης δεν θα ήταν αποδεκτή από τη Γερμανία.
Σύμφωνα με το έγγραφο ο Σόιμπλε προετοιμαζόταν για όλα τα σενάρια, το ενισχυμένο σχέδιο σωτηρίας, την ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, αλλά και για την κατάρρευση. Ο Σόιμπλε φαινόταν ανήσυχος και από την στάση της Γερμανίδας καγκελαρίου και εξέφρασε φόβους για καθυστέρηση στις αποφασιστικές κινήσεις που πρέπει να γίνουν.
Επίσης επισημαίνει ότι ο Μάριο Μόντι είναι κοντά στις θέσεις της Μέρκελ και εκφράζει την ανησυχία του για το ενδεχόμενο η Ευρώπη να ολισθήσει στην ύφεση.  
topontiki.gr