Η απαγωγή της Ευρώπης (από τη γελοιότητα της ελληνικής δεξιάς)

του Άκη Γαβριηλίδη

Τουλάχιστον από τη δεκαετία του 40 και μετά, η ελληνική δεξιά ήταν φανερό ότι στερούνταν ένα όραμα. Είναι πολλοί και πολλές αυτές που έχουν διαπιστώσει, άλλοτε με ικανοποίηση, άλλοτε με πίκρα, άλλοτε με διάφορους συνδυασμούς συναισθημάτων, ότι στην Ελλάδα «η δεξιά ανέλαβε τη διαχείριση του κράτους και η αριστερά την ηθική υπεροχή και τη ρομαντική αίγλη του ηττημένου»[1].

Για ένα διάστημα δοκιμάστηκε το «Πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», το οποίο δεν παύει ακόμα να λειτουργεί σε πολλούς, αλλά κανείς δεν μπορεί πλέον να το επικαλεστεί απερίφραστα υπό αυτή τη μορφή, λόγω της φθοράς του από την πολλή έκθεση.

Από το 1975 και μετά, με τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο, δοκιμάζεται ως ιδέα ο «ευρωπαϊσμός», ο οποίος στην αρχή δεν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, αλλά κερδίζει βαθμιαία έδαφος αργότερα. Με αποτέλεσμα να φτάσει στις μέρες μας, σε μια περίοδο που στη διαχείριση της εξουσίας έχει βρεθεί η αριστερά, να επιχειρείται για πρώτη φορά να χρησιμοποιηθεί ως κεντρικό αίτημα σε μία μαζική συγκέντρωση.

Είναι μια αξιοπερίεργη ειρωνεία της ιστορίας ότι η υποτιθέμενη «ευρωπαϊκή ιδέα» φτάνει στο απόγειο της απήχησής της σε μια χώρα τη στιγμή που, παντού αλλού, βρίσκεται στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της, και ηχεί ολοένα και περισσότερο ως κενός λόγος που επαναλαμβάνεται μόνο και μόνο από τη δύναμη της συνήθειας.

Ωστόσο, η προβαλλόμενη «προσήλωση» όσων διαδήλωσαν χθες στο Σύνταγμα στην «Ευρώπη» δεν είναι μόνο αφελής και ανίδεη για όλους τους προβληματισμούς που έχουν διατυπωθεί σχετικά τηνιδέα –αλλά και με την πρακτική– της Ευρώπης τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι πάνω απ’ όλαυποκριτική. Και, επίσης, γελοία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτή την υποκρισία και τη γελοιότητα αποτελεί το πλακάτ που απεικονίζεται στην παρακάτω φωτογραφία. Ένα εκ πολλών πανομοιότυπων όσον αφορά το μέγεθος, τον τύπο των υλικών και τη γραμματοσειρά –συχνά και τις νοηματικές ή γλωσσικές αστοχίες.

Ο κύριος λοιπόν που υπερήφανα κραδαίνει το πλακάτ αυτό πάνω στις σκάλες της βουλής και σχηματίζει το σήμα της νίκης, (ποιας νίκης άραγε;), χωρίς καμία ντροπή διαδηλώνει ότι είναι υπέρ της κατάργησης του δικαιώματος του συνδικαλισμού.

Είναι πραγματικά δύσκολο να φανταστεί κανείς μέσα από ποιες λογικές (;) διαστρεβλώσεις είναι δυνατό να προβάλλεται ως «ευρωπαϊσμός» η κατάργηση ενός δικαιώματος γενικά, και ειδικότερα ενός δικαιώματος που θεωρείται αυτονόητα τμήμα του ευρωπαϊκού μεταπολεμικού κεκτημένου.

Η χθεσινή συγκέντρωση στο σύνολό της, και ο λόγος των οργανωτών της, μαρτυρούν μια απολύτως εργαλειακή, «α λα καρτ» επίκληση της «Ευρώπης». Διότι το αίτημά τους δεν είναι να μην φύγει η Ελλάδα από την «Ευρώπη», αλλά να μην φύγει από το Ευρώ. Το πρώτο είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο: δεν είναι στο χέρι κανενός να αποφασίσει ότι από αύριο η Ελλάδα θα ανήκει π.χ. στην Ωκεανία. Ακόμη και αν ήταν, το ενδεχόμενο αυτό δεν ήταν περισσότερο πιθανό χθες απ’ ό,τι οποιαδήποτε άλλη στιγμή από τότε που έληξε η Πλειστόκαινη περίοδος. Αυτό που ήταν ενδεχόμενο, –ή τουλάχιστον έτσι έλεγαν κάποιοι, οι οποίοι όμως έχουν εμφανή πολιτική ιδιοτέλεια-, είναι η Ελλάδα να αποχωρήσει από το κοινό νόμισμα το οποίο χρησιμοποιούν στις συναλλαγές τους ορισμένα μόνο κράτη της Ευρώπης, όχι όλα (ούτε καν όλα τα κράτη της ΕΕ).

Το ιδανικό λοιπόν των ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν χθες ήταν απλώς ένα κομμάτι χρωματιστό χαρτί με κάτι νούμερα απάνω. Δεν ήταν ούτε ο πλουραλισμός, ούτε η ελευθερία του τύπου, του συνέρχεσθαι και του συνετερίζεσθαι, ούτε ο σεβασμός των δικαιωμάτων των εθνικών ή σεξουαλικών μειονοτήτων –αιτήματα στα οποία οι περισσότεροι είναι κατηγορηματικά αντίθετοι-, ούτε γενικά κανένα δικαίωμα που να αποτελεί μέρος του θεωρούμενου ως ευρωπαϊκού δημοκρατικού κεκτημένου.

Από αυτή την άποψη, οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι η ελληνική δεξιά με τη χθεσινή συγκέντρωση δεν σημείωσε κάποια σημαντική πρόοδο προς την εξεύρεση κάποιας πειστικής ιδέας που να βελτιώνει την ηθική της αίγλη. Βασικό ιδανικό της παραμένουν τα φράγκα.

[1] Βλ. π.χ. Γ. Θ. Μαυρογορδάτος, «Η ‘ρεβάνς’ των ηττημένων», Βήμα 17/10/1999.

πηγή

nomadicuniversality

Die Welt: Τσίπρας και Βαρουφάκης, οι πιο επιτυχημένοι πολιτικοί στην Ευρώπη

Ο Σόιμπλε απειλεί με Grexit, οι «σκληροπυρηνικοί» του Βερολίνου εξαπολύουν το ένα τελεσίγραφο μετά το άλλο, όμως την ίδια κάποιοι στη Γερμανία θεωρούν ότι Αλέξης Τσίπρας και Γιάνης Βαρουφάκης είναι, αυτή τη στιγμή, το πιο επιτυχημένο πολιτικό δίδυμο στην Ευρώπη. 

Το συμπέρασμα ανήκει στην γερμανική εφημερίδα Die Welt, η οποία σε σημερινή ανάλυσή της προειδοποιεί ότι «το σχέδιο Τσίπρα θα μπορούσε να γίνει μπούμερανγκ» για το Βερολίνο και γράφει για τον έλληνα πρωθυπουργό: «Δεν προλάβαινε να φτάσει ο Έλληνας στις Βρυξέλλες ή στο Βερολίνο και αμέσως εξέφραζε τη διάθεσή του για συμβιβασμό. Με το που επέστρεφε στην Αθήνα, διαλαλούσε και πάλι τη γνωστή, σκληρή, ασυμβίβαστη γραμμή. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε μαζί του. Οφείλεται σε αδυναμία να επιβάλει τον συμβιβασμό στο εσωτερικό της χώρας του; Οφείλεται σε ανικανότητα; Η μήπως ο Τσίπρας κάνει απλώς ελιγμούς τακτικής, ώστε να του δώσουν στο τέλος μία ευκαιρία για την ʻπολιτική λύσηʼ που ο ίδιος επιθυμεί;»

Ο αρθρογράφος της Die Welt εκτιμά ότι μάλλον το δεύτερο συμβαίνει για να καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας και ο οξυδερκής υπουργός του των Οικονομικών δεν είναι θερμοκέφαλοι. Είναι ψυχροί αναλυτές της γερμανικής ψυχοσύνθεσης. Παρατηρούν με νηφαλιότητα τον φόβο να διαβρώνει τη γερμανική ψυχή και βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Είναι λάθος αυτό που συνεχώς διαβάζουμε τους τελευταίους μήνες, ότι δηλαδή οι Τσίπρας και Βαρουφάκης έχουν περιέλθει σε δύσκολη θέση. Επί του παρόντος είναι μάλλον οι πιο επιτυχημένοι πολιτικοί στην Ευρώπη».

tvxs

Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της αδιαλλαξίας Σόιμπλε

TVXS Άποψη

 

Μιχάλης Γιαννεσκής

 

Ο Βόλφκανγκ Σόιμπλε και η γερμανική ηγεσία της Ευρωζώνης έχουν σοβαρούς λόγους να ανησυχούν και να διατηρούν μία αδιάλλακτη στάση στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα. Όμως η αποπληρωμή του ελληνικού χρέους που ανέρχεται σε 317 δισεκατομμύρια ευρώ  δεν είναι ένας από τους πιο σημαντικούς. Το ελληνικό χρέος είναι αμελητέας σημασίας, σε σύγκριση με το χρηματοπιστωτικό δυναμίτη των γερμανικών (και άλλων) τραπεζών, ο οποίος τους τελευταίους μήνες δίνει καθημερινά περισσότερα σημάδια ανάφλεξης.

Μόνο η Deutsche Bank, η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, βρίσκεται σημαντικά εκτεθειμένη, κατέχοντας αμφιβόλου αξίας χρηματοπιστωτικά προϊόντα, γνωστά ως «παράγωγα», ύψους 67 τρισεκατομμυρίων  ευρώ. Πρόκειται για ποσό παρόμοιο με το ΑΕΠ όλης της υφηλίου και 20 φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Γερμανίας. Οποιαδήποτε σύγκριση με την κατάσταση της τράπεζας Lehman Brothers το 2008 δεν θα ήταν καθόλου άστοχη. Απλώς όταν χρεοκόπησε η Lehman Brothers είχε στη διάθεσή της παράγωγα  αξίας μόνο 31.5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Η κρίση του 2008 επιβεβαίωσε τον συνοπτικό ορισμό των παραγώγων που είχε προτείνει ο Αμερικανός μεγιστάνας Warren Buffet: «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής».

Μπορεί το 2008 να αποτελεί παρελθόν, αλλά οι πρόσφατες εξελίξεις είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες για τη Deutsche Bank. Οι αρμόδιες αρχές των ΗΠΑ και της Βρετανίας επέβαλαν στη τράπεζα τον Απρίλιο ένα πρόστιμο-ρεκόρ, (το οποίο, μαζί με ένα προηγούμενο πρόστιμο, ανέρχεται συνολικά σε 2.2 δισεκατομμύρια ευρώ), για νοθεία των διατραπεζικών επιτοκίων. Στις αρχές Ιουνίου παραιτήθηκαν αιφνιδιαστικά οι δύο συν-διευθύνοντες σύμβουλοί της. Εναντίον ενός από αυτούς και τεσσάρων πρώην στελεχών της τράπεζας είχε ήδη ασκηθεί δίωξη από τις γερμανικές δικαστικές αρχές για ψευδείς δηλώσεις και παραπλανητικές καταθέσεις. Λίγες μέρες αργότερα εισαγγελικές αρχές έκαναν έφοδο στα γραφεία της τράπεζας στη Φρανκφούτρη για να συλλέξουν στοιχεία πελατών της.

Ταυτόχρονα, τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα γίνονται καθημερινά πιο επισφαλή. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων των «θεσμών» με την Ελλάδα στις 12 Ιουνίου, το ρίσκο των ομολόγων της Ευρωζώνης σημείωσε κάθετη άνοδο. Ο γερμανικός δείκτης οικονομικής προοπτικής ZEW έπεσε στις 16 Ιουνίου για τρίτο συνεχόμενο μήνα, και έχει σημειώσει πτώση 43% μέσα σε τρεις μήνες.

Ομολογουμένως, η Γερμανία δεν αποτελεί εξαίρεση. Άλλες χώρες έχουν παρόμοια προβλήματα, όπως η Αυστρία, η Ολλανδία και η Φιλανδία. Όμως αυτά είναι ελάσσονος σημασίας σε σύγκριση με το μέγεθος των επισφαλών επενδύσεων της Deutsche Bank.

Εν όψει των παραπάνω προβλημάτων, μια πιθανή στάση πληρωμών της Ελλάδας δεν θα έπρεπε να προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στην Ευρωζώνη, ιδίως όταν έχει ανακοινωθεί επανειλημμένα ότι οι «θεσμοί» έχουν έτοιμα σχέδια αντιμετώπισης ενδεχομένου Grexit. Μήπως όμως οι εντατικές προσπάθειες της γερμανικής ηγεσίας να προβάλλει την κρίση των οικονομιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας (Ελλάδα, Ισπανία κοκ.) ως το κύριο πρόβλημα της Ευρωζώνης, απλώς αποτελούν ένα προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί η εγγενής σαθρότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Διότι όπως έχουν δείξει οι μέχρι σήμερα εξελίξεις, ο πρωταρχικός στόχος της ευρωπαϊκής ηγεσίας είναι η προστασία των τραπεζών.

Όταν μία γιγαντιαία τράπεζα πρέπει να ξεφορτωθεί «σκάρτα» ομόλογα ή να προμηθευτεί επιπλέον ρευστότητα, στρέφεται προς την ΕΚΤ. Αμέσως πριν το PSI, η ΕΚΤ βοήθησε τη Deutsche Bank, μεταξύ άλλων, να πωλήσει σε καλή τιμή τα «τοξικά» ελληνικά ομόλογα που κατείχε. Τα οποία έχει τώρα στην κατοχή της η ΕΚΤ, που βέβαια υποστηρίζεται από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους. Η Deutsche Bank και οι υπόλοιπες τράπεζες είχαν σχετικά αμελητέες απώλειες από το PSI, σε αντίθεση με τους Έλληνες συνταξιούχους. Και αφού οι τράπεζες δεν υπέστησαν πάθημα, δεν χρειάστηκε να μάθουν κανένα μάθημα, έχοντας την πεποίθηση ότι οι ηγέτες της βορειοδυτικής Ευρώπης δεν θα τις άφηναν σύξυλες σε μία παρόμοια συγκυρία στο μέλλον.

Η συγκυρία αυτή πλησιάζει καθημερινά, και ακόμη και ένα μικρό ταρακούνημα της τραπεζικής βάρκας (μια ελληνική στάση πληρωμών), μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, όπως μία ανεξέλεγκτη αλυσιδωτή χρεοκοπία. Διότι αν κάτι πάει στραβά, η Deutsche Bank, όπως και οι περισσότερες τράπεζες, έχει τη δυνατότητα να καλύψει μόνο ένα μικρό μέρος των «παραγώγων» και άλλων τοξικών προϊόντων τα οποία κατέχει.

Συνεπώς έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν ο κ. Σόιμπλε, η κ. Μέρκελ και οι λοιποί «σκληροί» της Ευρωζώνης. Βέβαια, ο πραγματικός λόγος της ανησυχίας τους και της αδιάλλακτης στάσης τους δεν μπορεί να είναι το ελληνικό χρέος, το οποίο αντιστοιχεί στο 0.5% των παραγώγων που κατέχει μόνο μία γερμανική τράπεζα, αλλά η ανασφάλεια που δημιουργεί η πιθανότητα αναταραχής του χάρτινου πύργου της χρηματοπιστωτικής οικονομίας.

Για τη γερμανική ηγεσία, η ελληνική κρίση αποτελεί ένα βολικό αποδιοπομπαίο τράγο, για να αποσπαστεί η προσοχή του Ευρωπαϊκού κοινού από την επώδυνη πραγματικότητα. Ενώ η σκληρή στάση των δανειστών προς την Ελλάδα και τις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης αποβλέπει κυρίως στην αποφυγή δύο ανεπιθύμητων εξελίξεων. Πρώτον, ενός ταρακουνήματος της αγοράς, το οποίο μπορεί να προκαλέσει μία στάση πληρωμών ή μία διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους. Δεύτερον, μίας σειράς παραχωρήσεων προς την Ελλάδα, που θα απειλήσουν το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο κατεστημένο. Όμως όταν η τραπεζική βάρκα μπάζει νερά, η προσαρμογή των Ελλήνων επιβατών στις εντολές των καπετάνιων δεν δύναται από μόνης της να την διατηρήσει εν πλω.

Μάλλον γνωρίζουν πολύ περισσότερα οι Έλληνες διαπραγματευτές από όσα τους πιστώνουν οι συνομιλητές τους και οι «θεσμοί». Οι οποίοι χρησιμοποιούν μία Οργουελιανή τακτική για να παρουσιάσουν ως «απειρία» την εμπεριστατωμένη άρνηση της ελληνικής πλευράς να προσαρμοστεί μέσα σε ένα σαθρό χρηματοπιστωτικό πλαίσιο.

Άνεμος Αντίστασης: Μένουμε Ευρώπη βροντοφώναξαν όσοι ωφελήθηκαν από τ...

Άνεμος Αντίστασης: Μένουμε Ευρώπη βροντοφώναξαν όσοι ωφελήθηκαν από τ...: χαλαρα ο μαλακας της χρονιάς pic.twitter.com/yBss3ynWk4 — Stefanos (@Stefanossp) June 18, 2015 Διαδήλωση υπέρ της Ελλάδ...

Άνεμος Αντίστασης: Μένουνε Ευρώπη!..

Άνεμος Αντίστασης: Μένουνε Ευρώπη!..: Πρός ηλίθιους που ''Μένουνε Ευρώπη''.      Σύνταγμα.      Ενταύθα.       Αγαπητά ζώα,      Αφού δεν μπορείτε ...

Ή ραγιάς ή κολλίγος;

Στάθης

Μετά τις χθεσινές δραματικές εξελίξεις όλα κρέμονται από μια κλωστή. Μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Με τη χώρα εγκιβωτισμένη απ’ τους δανειστές σε δημοσιονομική ασφυξία. Με τους δυνάστες – δανειστές να μετατρέπουν την τελευταία στιγμή τον εγκιβωτισμό σε θάλαμο αερίων για την Ελλάδα.

Τα θέλουν όλα!

Νέα υφεσιακά μέτρα, νέες περικοπές, απόλυτη απελευθέρωση της λεηλασίας πάνω στη χώρα, και βεβαίως νέο μνημόνιο, ώστε να είναι σίγουροι ότι θα έχουν την Ελλάδα στο χέρι (ως Ειδική Οικονομική Ζώνη) επί μακρόν και ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη ότι πάει να αντισταθεί στον επελαύνοντα εκγερμανισμό, (και την ελαύνουσα εξαθλίωση) – αυτά τα δύο πάνε μαζί, θα λουφάξει.

Προς τούτο τα ζήτησαν όλα. Και για να τα πετύχουν ζητούν από τον κ. Τσίπρα να γίνει Σαμαράς. Ζητούν απ’ την Αριστερά να γίνει Δεξιά. Ή ΠΑΣΟΚ. Ή Ποτάμι. Η τακτική τους υπήρξε επιτυχής. Διότι δεν συνάντησε την αντίδραση που θα έπρεπε. Επί ημέρες, επί εβδομάδες, επί μήνες υπέβαλλαν τον ελληνικό λαό στο μαρτύριο της σταγόνας. Και σιγά – σιγά αντικατέστησαν το νερό με βιτριόλι. Τώρα που τα πράγματα έφθασαν στο μη παρέκει μιλούν με περιφρόνηση για «γελοίες διαπραγματεύσεις» για «μισοκομμουνιστική κυβέρνηση», ενώ η εν γένει συμπεριφορά του ελληνικού λαού τους χαλάει τη διάθεση.

Μας οδηγούν λοιπόν στη ρήξη; Όχι, μας οδηγούν στην υποταγή (για τον φόβο της ρήξης).

Η ελληνική κυβέρνηση είχε ήδη υποχωρήσει αρκετά. Πολύ πίσω απ’ το προεκλογικό της πρόγραμμα, πολύ πίσω απ’ όσον η Αριστερά μπορεί να ανεχθεί, πολύ πίσω κι απ’ τις τελευταίες κόκκινες γραμμές για το Ασφαλιστικό, τα εργασιακά, τις ιδιωτικοποιήσεις και άλλα. Θα μπορούσε να τα πάρει όλα αυτά το τραστ των δανειστών και να αφήσει την Αριστερά να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά και το φίδι απ’ την τρύπα στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Δεν το έκαναν. Δεν τα πήραν όλα. Θέλουν να πάρουν περισσότερα. Στα δημοσιονομικά. Για να μη σηκώσουμε κεφάλι ποτέ.

Δεν θέλουν λοιπόν να αφήσουν την Αριστερά να κυβερνήσει ούτε κωλοβωμένη, διότι θα υπήρχε ο (ελάχιστος έστω) κίνδυνος να τα καταφέρει.

Θέλουν συνεπώς να την αποκεφαλίσουν τώρα.

Δεν ρισκάρουν ούτε καν το ενδεχόμενο να φθαρεί από μόνη της η Αριστερά σ’ αυτήν την (τιτάνια αλλά και Σισύφεια) προσπάθεια μιας διακυβέρνησης σε αντίξοες συνθήκες με σχεδόν εξασφαλισμένη την αποτυχία της, αλλά θέλουν, εδώ και τώρα, να δει όλος ο πλανήτης μια μικρή ένδοξη χώρα να γονατίζει, έναν υπερήφανο (ή έστω κάποτε υπερήφανο λαό) να αποδέχεται (ή να μην έχει πια διέξοδο από) τη σκλαβιά του και την Αριστερά να συντρίβεται μια και καλή, ώστε τα επόμενα χρόνια που θα έρθουν να είναι ήσυχα σκοτεινά, ήσυχα βυθισμένα στον τρόμο και την αθλιότητα του τέταρτου Ράιχ.

Τάξις και ησυχία. Ησυχα να λιμοκτονούμε οι μισοί, ήσυχα να είμαστε ευχαριστημένοι που δεν έχουμε την τύχη τους οι υπόλοιποι, ήσυχα να πεθαίνουμε, ήσυχα να μην προκόβουν τα παιδιά μας, τίγκα στον λωτό και το κώνειο – ποια ελευθερία; ποια ισηγορία; ποια ισονομία; - εκεί, να δουλεύεις σαν γάιδαρος για τους τόκους που σου φόρτωσαν (οι δικοί μας Δυνατοί και οι ξένοι δανειστές – δυνάστες), εκεί να ζεις ίσα για να τρως, εκεί ραγιάς κι εδώ κολλίγος. Αντε γαμηθείτε, ρε!

Εκτός όμως απ’ αυτό το τελευταίο που δεν απηχεί, νομίζω, τις απόψεις των γερμανοτσολιάδων, προκύπτουν τρία πράγματα:

α) Οσοι πιθανόν, μέσα στην κυβέρνηση, πιστεύουν ότι ίσως να υπάρχουν ελπίδες συμβιβασμού των δανειστών ως το τέλος Ιουνίου (οπόταν οι διαπραγματεύσεις – ως τότε «ανοιχτές» - θα κλείσουν), καλό θα ήταν να κάνουν δεύτερες και πιο αυστηρές με τον εαυτόν τους σκέψεις.

β) Η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ γύρω απ’ την κυβέρνηση είναι τώρα απαραίτητη όσον ποτέ. Και γ) Η ενημέρωση του λαού ευθέως και χωρίς καμιά υποταγή στα επικοινωνιακά στερεότυπα είναι εκ των ων ουκ άνευ (και μια καλή αρχή για το μέλλον).

Η προετοιμασία του λαού για όλα τα ενδεχόμενα, καθώς και η έγκριση από τον λαό όλων των κινήσεων που θα κάνει η κυβέρνηση, δεν είναι πλέον επιλογή, αλλά καθήκον…

e-nikos

Στίγκλιτς: Ένα παιχνίδι ακραίας πολιτικής έναντι της Ελλάδας

Οι ηγέτες της Ε.Ε. συνεχίζουν να παίζουν ένα παιχνίδι ακραίας πολιτικής με την ελληνική κυβέρνηση, ενώ η Ελλάδα έχει εκπληρώσει τις αξιώσεις των πιστωτών της καλύπτοντας πολύ περισσότερο από τον μισό δρόμο, επισημαίνει ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς σε άρθρο του στo Project Syndicate.


«Ωστόσο, η Γερμανία και οι λοιποί πιστωτές της Ελλάδας συνεχίζουν να αξιώνουν να ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα το οποίο έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτυχημένο και το οποίο λίγοι οικονομολόγοι πίστεψαν ποτέ ότι θα μπορούσε, μπορεί ή θα έπρεπε να εφαρμοστεί», γράφει ο Αμερικανός οικονομολόγος.

Ο ίδιος θεωρεί πως η δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας από ένα πολύ μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα σε ένα πλεόνασμα ήταν κάτι το σχεδόν άνευ προηγουμένου, αλλά η αξίωση να επιτύχει η χώρα ένα πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ ήταν παράλογη.

Όπως σημειώνει αφήνοντας αιχμές για τις πρώην ελληνικές κυβερνήσεις, «δυστυχώς την εποχή που η τρόικα περιέλαβε για πρώτη φορά αυτήν την ανεύθυνη αξίωση στο διεθνές οικονομικό πρόγραμμα για την Ελλάδα, οι αρχές της χώρας δεν είχαν άλλη επιλογή από το να την δεχθούν».

Η παράνοια της επιμονής στην εφαρμογή του προγράμματος αυτού είναι ιδιαίτερα εμφανής τώρα, με δεδομένη τη μείωση 25% που έχει σημειώσει το ελληνικό ΑΕΠ από τότε που ξέσπασε η κρίση, τονίζει ο Στίγκλιτς, εκτιμώντας ότι η τρόικα έκρινε πολύ λανθασμένα τις μακροοικονομικές συνέπειες του προγράμματος που επέβαλε.

Οι αναγνωρισμένος οικονομολόγος τονίζει ότι οι προβλέψεις της τρόικας ήταν εσφαλμένες και αυτό γινόταν επανειλημμένως και όχι σε μικρό, αλλά σε μεγάλο ποσοστό. Υπογραμμίζει δε ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι είχαν δίκιο που ζήτησαν μια αλλαγή πορείας, όπως και η κυβέρνησή τους που αρνείται να δεχθεί ένα βαθιά ελαττωματικό πρόγραμμα.

Αναφορικά με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης ο Στίγκλιτς εκτιμά ότι υπάρχει περιθώριο για μια συμφωνία. «Η Ελλάδα έχει δηλώσει σαφώς ότι προτίθεται να δεσμευτεί σε συνεχιζόμενες μεταρρυθμίσεις και έχει υποδεχθεί θετικά την βοήθεια της Ευρώπης στην εφαρμογή ορισμένων από αυτές. Μια δόση πραγματικότητας από την πλευρά των πιστωτών της Ελλάδας - όσον αφορά το τι μπορεί να επιτευχθεί και τις μακροοικονομικές συνέπειες διαφορετικών δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων - μπορεί να προσφέρει τη βάση για μια συμφωνία, η οποία θα ήταν καλή όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά για όλη την Ευρώπη, γράφει ο Τζόζεφ Στίγκλιτς.

«Ορισμένοι στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γερμανία, δείχνουν αδιαφορία για μια ελληνική έξοδο από την Ευρωζώνη και ισχυρίζονται ότι η αγορά έχει ήδη αξιολογήσει μια έξοδο. Ωστόσο, πιστεύω ότι οι απόψεις αυτές υποτιμούν όχι μόνο τους σημερινούς, αλλά και τους μελλοντικούς κινδύνους. Ένας παρόμοιος βαθμός αδιαφορίας υπήρχε και στις ΗΠΑ πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008», επισημαίνει, εξηγώντας ότι το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα εξακολουθεί να αισθάνεται τους μετασεισμούς της κατάρρευσης της Lehman και οι τράπεζες να μην είναι διαφανείς και επομένως να διατρέχουν κίνδυνο.

Με δεδομένη την γεωπολιτική αστάθεια, προειδοποιεί επίσης ότι δεν είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου, η εμφάνιση μίας χώρας στη περιφέρεια της Ευρώπης, αποξενωμένης από τις γειτονικές χώρες, με τη Μέση Ανατολή σε αναταραχή, με τη Δύση να προσπαθεί να ανασχέσει την επιθετικότητα της Ρωσίας και την Κίνα να φέρνει αντιμέτωπο τον δυτικό κόσμο με νέες οικονομικές και στρατηγικές πραγματικότητες. Η στιγμή δεν είναι κατάλληλη για ευρωπαϊκή διχόνοια, προειδοποιεί ο Τζόζεφ Στίγκλιτς.

Η ελλιπής κατανόηση των οικονομικών από τους Ευρωπαίους ηγέτες, αλλά και οι πολιτικές συνθήκες, δεν επέτρεψαν τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που να ανταποκρίνεται στο όραμα του κοινού νομίσματος, διαπιστώνει ο Αμερικανός οικονομολόγος, επισημαίνοντας ότι, αντί της επιδιωκόμενης ευημερίας, την οποία ευαγγελιζόταν η νομισματική ένωση, είναι δύσκολο να εντοπισθεί το παραμικρό θετικό αποτέλεσμα που είχε για την Ευρωζώνη η εισαγωγή του ευρώ κατά την περίοδο πριν από την κρίση.

«Τις επόμενες λίγες εβδομάδες θα απαντηθεί το υπαρξιακό ερώτημα, αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι σε θέση να συνδυάσουν μια στάλα οικονομικής αντίληψης με ένα όραμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, στοιχεία από τα οποία εξαρτάται το μέλλον της Ευρώπης», καταλήγει ο Στίγκλιτς.

aristeridiexidos

Οδηγίες προς φιλελέδες διαδηλωτές(πρώτη φορά)

Της Αναστασίας Γιάμαλη στην ΑΥΓΗ


Σύντροφοι φιλελέδες, συντρόφισσες φιλελούδες:

Τώρα που η Αριστερά έχει την ηγεμονία καταλάβατε πως η πολιτική γίνεται και στους δρόμους. Ένα μεγάλο μπράβο!

Επειδή είστε άμαθοι-ες στους δρόμους, στις διαδηλώσεις και τις πορείες που μέχρι τώρα απλά σας χαλούσαν τα ψώνια, τον καφέ, τη δουλειά, το brunch και την αισθητική σας βρε αδερφέ, θα σας δώσω μερικές συμβουλές - συναγωνιστικές - για το πώς να επιβιώσετε το δίωρο που θα διαδηλώσετε την Πέμπτη το απόγευμα. Ένα survival kit προσφορά της ΑΥΓΗΣ...

-Πρώτον: Είστε τυχεροί-ες που οι ΣΥΡΙΖΑίοι δεν κλείνουν το μετρό του Συντάγματος και τους γύρω σταθμούς. Θα διατηρηθεί έτσι περισσότερη ώρα το χτένισμα, το μακιγιάζ, δεν θα λιώσει το κερί στο μαλλί και τέλοσπάντων θα είστε πιο φρέσκοι-ες. Μίλησα για το μετρό, διότι πολλοί- ες από σας δεν θα μπορέσετε να πάρετε τα αυτοκίνητα σας διότι δυστυχώς events όπως οι διαδηλώσεις δεν έχουν παρκαδόρο...

-Δεύτερον: Κατά την άφιξη σας ίσως οι διοργανωτές σας μοιράσουν διάφορα "props": σημαιούλες, πικέτες, πλακάτ. Ναι αυτά είναι για να βγάλετε σέλφι χρησιμοποιώντας τα hashtag #menoume_evropi και #geroun_gera αλλά μετά θα πρέπει να τα κρατάτε για κάποια ώρα, τουλάχιστον μέχρι τη λήξη της διαδήλωσης. Ενδέχεται να μην ταιριάζουν με τα ρούχα σας, δεν πειράζει, κομμάτια να γίνει, κρατήστε τα! Έτσι για να γίνει λίγο πιο interactive το event! Hint: Προτιμήστε αποχρώσεις του μπλε ή του καφέ του Ποταμιού.

-Τρίτον: Αν μυρίσετε κάτι καμμένο, σαν πλαστικό... πρόκειται για "δακρυγόνο". Όχι δεν είναι κάποιο μοριακό κοκτέηλ που βγάζουν για welcome drink, ήρεμα. Η ΕΛΑΣ χρησιμοποιεί χημικά αρίστης ποιότητας γιατί έχει συνηθίσει να τα ρίχνει στους άπλυτους. Μπορείτε να φύγετε, προς την αντίθετη κατεύθυνση συντονισμένα και λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις κυρίες με τα τακούνια. Οι κύριοι με τα Tod's, προσοχή μην γλιστρήσετε. Όσο για το Ralph Lauren πουλοβεράκι που ρίχνετε στους ώμους - α λα Λοβέρδος - μπορεί να χρησιμεύσει και ως μαντήλι (ναι όπως φοράνε οι αριστεροί την παλαιστινιακή μαντήλα) για να προφυλαχθείτε. Μιας και έπιασα το θέμα υπόδημα, κυρίες μου, επ ουδενί μην φορέσετε Louboutin γόβα, θα σας χτυπήσει δεν θα μπορείτε να κινηθείτε και το πεζοδρόμιο δεν έχει αρκετό χώρο ούτε μαξιλάρες για να καθίσετε. Οι κύριοι, επιλέξτε κάποιο υπόδημα που δεν γλιστράει, σίγουρα θα υπάρχει κάτι στην ντουλάπα σας από μια ορειβατική εκδρομή ίσως.

-Τέταρτον: Σίγουρα στην διαδήλωση θα υπάρχει ένας animateur, ένας κύριος που θα δίνει τον τόνο και θα απαγγέλλει κάποια συνθήματα. Έχει μία σημασία να τα επαναλαμβάνετε εν χορώ στον ίδιο ρυθμό, όπως τότε που ήσασταν στη χορωδία Τυπάλδου.

-Πέμπτον: Σε ότι αφορά το ζήτημα "τσάντα" δεν σας φοβάμαι. Μετά τον Σταύρο Θεοδωράκη που εισήγαγε το concept του backpack στην αστική τάξη είμαι σίγουρη ότι θα έχετε ήδη μεριμνήσει να βρείτε το Louis Vuitton ή το Bottega Venetta σακίδιο για την περίσταση. Όσες εμφανιστείτε με ένα απλό Longchamp δεν θα φάτε για πρώτη και τελευταία φορά πόρτα... αλλά για την επόμενη φορά δεν σας εγγυώμαι τίποτα διότι μπορεί οι κανόνες να αυστηροποιηθούν...

-Έκτον και βασικό: Επ' ουδενί, όχι κουκούλες. Αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να φοβάστε μην κάνει ψύχρα, είστε και άμαθοι. Τα βράδια στο Island άλλωστε κάτι ελαφρύ το ρίχνετε στους ώμους. Ωστόσο όσο trendy κι αν είναι το νέο σας hoodie, ακόμη κι αν είναι σε παστέλ πουδρέ τόνους που φοριούνται πολύ φέτος το καλοκαίρι, έχετε σοβαρές πιθανότητες να σας μαζέψουν με τον κουκουλονόμο. Προσοχή λοιπόν...

-Έβδομον: Μην πλησιάσετε πολύ το κτίριο της Βουλής. Τα ΜΑΤ δεν μπορούν να σας προστατεύσουν απο την Ζωή. Στην περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο χαθείτε με την παρέα σας, πχ: αν περιμένετε στην ουρά για σέλφι με τον Τζήμερο, το ραντεβου μετά είναι στο Φίλιον.

-Όγδοον: Αυτά που ρίχνουν οι αναρχικοί, τα σπάνε επί τόπου. Μην αρχίσετε να ρίχνετε μονόπετρα. Επίσης, όσο και να προσπαθήσετε οι σαμπανίτσες mini chic δεν ανάβουν...

Και κάτι ακόμη: Στην περίπτωση που η συγκέντρωση εξελιχθεί σε πορεία, η ιδανική διαδρομή είναι Αμαλίας, πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με κατάληξη στο Ηρώδειο...

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς - Μένουμε Ευρώπη - YOLO

anemosantistasis

Σήμερα το απόγευμα η σύναξις των Γερμανοτσολιάδων στο Σύνταγμα. Η βρωμιά του Δεξιού Τομέα, εκβράζεται (και) στην Ελλάδα.

 Συνάντηση στο Σύνταγμα έχουν σήμερα το απόγευμα τα ακροδεξιά σταγονίδια , οι σταυροφόροι του ευρώ και του ΔΝΤ, στην Ελλάδα.
Με φασιστική αμφίεση, την  χωρίς πανό και σημαιούλες , όπως ακριβώς εμφανίζεται ο φασισμός ως έκφραση του Κράτους, με μπροστάρηδες γνωστά ανδρείκελα όπως η μπουμπούκος, ο Μητσοτακης, ο Θεωδοράκις , τα ΜΜΕ κλπ συγκεντρώνουν δυνάμεις και προθέσεις για την συγκρότηση ενός πόλου ανατροπής και εγκαθίδρυσης κυβερνήσεων υπαλλήλων ΔΝΤ στην  Ελλάδα , όπως κατάφεραν και έκαναν στην Ουκρανία με πραξικοπηματικό τρόπο όπως έκαναν στην Ελλάδα με το ολοκληρωτικό καθεστώς των Μνημονίων που η Ελλάδα έγινε "παράγραφος" του ΔΝΤ και των επικυρίαρχων Γερμανών της Ε.Ε.
Αυτό που θα συμβεί  σήμερα το απόγευμα στο Σύνταγμα,  δεν είναι απλά μία γελοία έκφραση κάποιων ντόπιων υποτελών πολιτικών (Θεοδωράκις κλπ) και των ΜΜΕ που τους στηρίζουν και των ανόητων  κοινωνικά υποκειμένων ,  αλλά η στρατηγική επιβολή(χωρίς εκλογές ) ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος όπως έχει τοποθετήσει και αλλού(Ουκρανία κλπ) το ΔΝΤ και η Ε.Ε.
Στην Ουκρανία εμφανίσθηκαν και τα κατάφεραν με το ναζιστικό σχήμα του Δεξιού Τομέα όπου με πραξικόπημα απο τα κάτω κατάφεραν και εγκαθ΄θδρισαν μία φασιστική κυβέρνηση υπαλλήλων του ΔΝΤ(πχ κυβέρνηση Παπαδήμου), στη Βενεζουέλα προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν με το "κίνημα" "La Salida"(η έξοδος).

Ευρωτσολιάδες όλων των κομμάτων ενωθείτε

Του Γιάννη Λαζάρου

Ζούμε τις καλύτερες εποχές προπαγάνδας και "δουλέματος". Οι τίτλοι των συστημικών εφημερίδων τα έχουν δώσει όλα. "Μη επίτευξη συμφωνίας σημαίνει Grexit", "Η Ελλάδα ένα βήμα πριν τον γκρεμό", "Αντιστέκεται η κυβέρνηση", "Όλοι εναντίον της Ελλάδας". Ανάμεσα σε αυτά τα τρομακτικά έρχεται και δένει το γλυκό με δύο διαδηλώσεις που προγραμματίζουν οι Συριζαίοι για το διήμερο. Με την πρώτη " Η διαπραγμάτευση είναι στα χέρια μας" και με την δεύτερη "Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη", θα γίνει ο χαμός!

Η Αυτοκρατορία της Παπαροφιλολογίας, της Ξεκωλοεπανάστασης και της πολιτικοκοινωνικής γραμμής της πλειοψηφίας των πολιτών και των κομμάτων: Σφάξε με,
Ευρώπη μου, ν' αγιάσω!

Ποτέ άλλοτε η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν είχε τόσο αντιπροσωπευτικούς εξουσιαστές όσο αυτή την εποχή. Φίλιωσαν όλοι κι αγαπήθηκαν, αγκαλιάζονται δεξιοί, αριστεροί, μερκελιστές και φιλοαμερικανάκια για τον αγώνα του ΕΥΡΩ. 

Ξέραμε αγώνες απελευθερωτικούς, αντιστασιακούς, ιδεολογικούς αλλά αγώνες για ένα κέρμα δεν ξανάγιναν στην ιστορία. Έφτασαν οι Γερμανοί βουλευτές να φωνάζουν μέσα στη βουλή των Ναζί "οι Έλληνες συνταξιούχοι θέλουν την σύνταξη σε ευρώ, όχι σε δραχμές". Α, ρε περήφανα γηρατειά χωρέσατε δεκαετίες δουλειάς, αγώνων και υπομονής σε μια χούφτα ευρώ. Αυτή κι αν είναι αξιοπρέπεια. 

Αμ το άλλο! Τσίπρας, Θεοδωράκης, Μπακογιάννη, Γεννηματά στον αγώνα δημιουργίας Εθνικού Μετώπου. Πώς ήταν τα παλιά τα χρόνια το Απελευθερωτικό, ε τώρα θα έχουμε το Ευρωπαϊκό. Θα είναι  Εθνικό Ευρωπαϊκό Μέτωπο. Τζάμπα διαλαλεί σε όποια κάμερα βρεθεί ο Βαρουφάκης πως η Ευρώπη είναι η πατρίδα μας και την λύση θα μας την δώσει η ηγέτιδα Μέρκελ;! Όσο κι αν κάθεται ο φον Βαρουφάκεν οκλαδόν για να ακούσει συγκινημένος τον ηγετικό Τσίπρα, το μέσα του ουρλιάζει: "Χάιλ, Μέρκελ".

Τι κάναμε εμείς εδώ σε αυτό τον τόπο μέχρι το 1979 όπου ο Καραμανλέας μάς έχωσε στην ΕΟΚ; Τίποτε δεν κάναμε, αντιθέτως με το που γίναμε Ευρώπη θαυματουργήσαμε. Μέσα σε μια δεκαετία από το '80 μέχρι το '90 σταματήσαμε βιομηχανίες, βιοτεχνίες, γεωργία, κτηνοτροφία, πολιτισμό, υψηλού επιπέδου τουρισμό και γίναμε εξελιγμένοι. Από το 2002 και μετά που ο Σημιτέκωλος μάς έφερε το ευρώ, γίναμε άλλη χώρα. Εμείς δεν είχαμε πια ταυτότητα στην τσέπη μας να αποδεικνύει ότι είμαστε Έλληνες, είχαμε Ευρώ που αποδείκνυε ότι είμαστε Ευρωπαϊκά επιδοτούμενα λαμόγια. Ανάβαμε καντήλι στον Όσιο πακετοΝτελόρ και στην Αγία ΕΣΠΑ. Κατεβάσαμε τον εσταυρωμένο και ανεβάσαμε εστΕΥΡΩμένο. Πάνε και τα Ελληνοχριστιανικά πατριδοκάπηλα ιδεώδη της νοικοκυροσύνης: Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, αντικαταστάθηκαν από το Ευρώπη- Επιδότηση- Διορισμό. Οι νοικοκυραίοι δεν κάνουν τον σταυρό τους πια, κάνουν τον Ευρώ τους. Τα νέα ιδεώδη έβαλαν κάτω από την σκέπη τους ακόμη και αριστερούς ανθρώπους που σκίζουν την κιλότα τους για το Ευρώ. Μια είναι η θρησκεία, η Ευρωλαγνεία.

Δεν είμαστε στον γκρεμό, είμαστε στο σημείο του μεγάλου γέλιου. Του σπαρταριστού γέλιου. 

Οι φωτογραφίες του διημέρου Επανάστασης των Συριζαίων θα μείνουν στην Ιστορία σαν εκείνες των Δεκεμβριανών, ή τις άλλες μετά την δολοφονία του Πέτρουλα, του Λαμπράκη, του Παναγούλη. 

Τέτοιες χαζομάρες έκαναν αυτοί οι Έλληνες προ του 1979 και μάς κρατούσαν μακρυά από το ιδανικό του ευρώ. Ευρωμαζοχισμός μετά ευρωσαδισμού. Ευρωπαίοι μη μας λιθοβολείτε! Ευρωβολείστε μας. 

Μακάρι να υπήρχε μία κάμερα ή ένα κρυφό μικρόφωνο στα κέντρα αποφάσεων και στο τηλέφωνο του πρωθυπουργεύοντος να ακούγαμε και να βλέπαμε τα γέλια που ρίχνουν μεταξύ τους με τους Ελληνοευρωπαίους που χέζονται και μόνο στην ιδέα ότι αύριο δεν θα έχουμε ευρώ. Να μαθαίναμε τι κονομάνε από την στημένη υπόθεση των διαπραγματεύσεων Ευρωπαίοι ηγέτες, εντόπιοι διορισμένοι έπαρχοι, τραπεζίτες και διεθνή κοράκια στα ανεπίσημα χρηματιστήρια που παίζουν την ευρωαγωνία σου. 

Τελικά, μετά τις τελευταίες συζητήσεις που γίνονται μεταξύ Ευρωελλήνων στο δρόμο μέχρι και στα υψηλά κλιμάκια των Ευρωκομμάτων το θέμα δεν είναι το χρέος, είναι η παραμονή μας στην Ε.Ε. Χρεώστε μας όσο γουστάρετε, αρκεί να μην μας πουν Βαλκάνιους και Ασιάτες. Δεν περνά από το μυαλό του ελληνίσκου ευρωλάγνου η πιθανότητα να λέγεται Έλληνας. Ο κομπλεξισμός του δεν τον αφήνει να δει την αλήθεια. 

Ούτε θα πεινάσει, ούτε θα διψάσει, ούτε θα πεθάνει, ούτε τίποτε δεν θα πάθει κανείς, αν μάς έκαναν την χάρη να μάς αφήσουν εκεί που μάς βρήκαν. Στο 1979.  Μόνο που πρέπει ο Έλληνας να δουλέψει μια φορά μετά από δεκαετίες, όχι για τα βίτσια του αλλά για την χώρα του. 

Μα τι λέω τώρα; Ποιος την χέζει την χώρα μπροστά στην Ευρωχώρα; Ό,τι φάτε, ό,τι πιείτε κι ό,τι αρπάξει ο Ευρωκώλος σας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί  να αρπάξει πολλά μασούρια με κέρματα του Ευρώ. Ευρωκουμπαράς, αυτό κατάντησες και έχεις πραγματικά μεγάλη πλάκα.-           
manier

Μια βρώμικη ιστορία… - Της Κατερίνας Ακριβοπούλου

Εκτός από αυτούς τους (ειδικούς) που μπορούσαν να αρθρώσουν δημόσιο λόγο και επομένως να επηρεάζουν την κοινή γνώμη υπήρξαν και οι (εργάτες) του διαδικτύου που αποτελούν μεγάλο αχαρτογράφητο  κεφάλαιο του μνημονιακού σχεδιασμού και υπεύθυνο για την άνοδο του φασισμού.



Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου στο altsantiri

Πάλι θα χάσουν τον ύπνο τους οι… υπεράνω πάσης υποψίας -τρόπος του λέγειν, δηλαδή- ευυπόληπτοι δημοσιογράφοι και άλλοι δημοσιολογούντες, που τα χρόνια της βαρβαρότητας έκαναν καριέρα και λεφτά προπαγανδίζοντας την αναγκαιότητα του μνημονίου, διαβάλλοντας τα θύματά του, δηλαδή την κοινωνία, και προβοκάροντας κάθε αντιμνημονιακή στάση και άποψη…

Τους ξέρουμε καλά και, εάν πάνε όλα καλύτερα, θα τους μάθουμε και επισήμως, χωρίς τον κίνδυνο κάποιου «τυχαίου ατυχήματος»…

Μετά τις αποκαλύψεις που έκανε χθες στην Επιτροπή της Βουλής για το Χρέος ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, η Επιτροπή εξετάζει τις νομικές δυνατότητες, προκειμένου να ζητήσει επισήμως από τον υπεύθυνο επικοινωνίας του Ταμείου, Τζέρι Ράις, την εν λόγω λίστα.

Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται αυτό το «παιχνίδι».

Τον Ιούνιο του 2010, στην Εξεταστική Επιτροπή για τη Siemens, μεταξύ άλλων, κατέθεσε ως μάρτυρας και ο κ. Γεώργιος Φλέσσας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Α.Ε. Civitas. Ανάμεσα στα μέλη της Επιτροπής, ήταν τότε και ο Πάνος Καμμένος, ο οποίος είχε τον εξής διάλογο με τον κ. Φλέσσα:

ΠΑΝ. ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Κατ’ αρχάς και απ’ ό,τι έγραψαν, είστε σύμβουλος στην προσπάθεια που κάνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να περάσει την καμπάνια για την Ελλάδα;

ΜΑΡΤΥΣ (Γεώργιος Φλέσσας): Να το εξηγήσω και αυτό, κύριε Καμμένο, μιά και με ρωτάτε.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζήτησε από μία εταιρεία που συνεργάζεται στην Ευρώπη και λέγεται Euro RSCG -είναι μία παγκοσμίου επιπέδου εταιρεία δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας- να επιλέξει έναν συνεργάτη στην Ελλάδα, προκειμένου να γίνεται αυτό που λέμε «media monitoring», δηλαδή, να παρακολουθούμε τι γράφουν τα μίντια για τα θέματα τα οποία άπτονται της ατζέντας της Τρόικας -γιατί δεν ήταν μόνο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο- και να γίνεται ένα ημερήσιο report στα αγγλικά. Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτό, μας προσέγγισε η Euro RSCG, με την οποία κάναμε τη συνεργασία.

Και μία πρόσθετη υπηρεσία -η οποία μας ζητήθηκε κάποια στιγμή που οι εκπρόσωποι της Τρόικας, μετά την υπογραφή του μνημονίου, θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα Μέσα Ενημέρωσης- ήταν να μας αναθέσουν να πάρουμε τηλέφωνα κάποιους δημοσιογράφους και να τους πούμε να πάνε την τάδε ώρα στη «Μεγάλη Βρετάνια» για να τους μιλήσουν οι άνθρωποι του ΔΝΤ.

Νομίζω ότι δεχθήκαμε και κάποια άλλα αιτήματα από έντυπα, εφημερίδες και τηλεοράσεις που έλεγαν «κλείστε μας ραντεβού να μιλήσουμε με το ΔΝΤ».

Εμείς προωθούσαμε όλα αυτά τα αιτήματα στους ανθρώπους αυτούς –οι οποίοι, δεν ξέρω αν ήταν και όλοι του ΔΝΤ ή τι ακριβώς ήταν, γιατί εγώ δεν τους είδα ποτέ- και αυτοί επέλεγαν ποιον θα δουν και πώς θα τον δουν, κάνοντας τις δικές τους επαφές. Εμείς δεν είχαμε κάποια σχέση.

Αν θυμάμαι καλά, αυτή η συνεργασία διεκόπη πριν από δεκαπέντε περίπου μέρες, διότι θεώρησαν ότι δεν χρειάζονται περισσότερο αυτό το monitoring.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Ήταν, δηλαδή, μέχρι να υπογραφεί το μνημόνιο;

ΜΑΡΤΥΣ (Γεώργιος Φλέσσας): Όχι. Και περίπου δυο εβδομάδες μετά.

Αυτά ειπώθηκαν τότε στη Βουλή (καταχωρισμένα στα πρακτικά), αλλά παρά τις αποκαλύψεις, ουδείς ανησύχησε… Αντιθέτως, απτόητοι, ακάθεκτοι και κυνικοί μέχρι θανάτου, οι «εκπαιδευμένοι» αποδύθηκαν στο έργο του: να αποδείξουν ποιος είναι ο πιο καλός ο μαθητής…

Και δεν ήταν μόνον δημοσιογράφοι. Ήταν όλος αυτός ο εσμός των επαϊόντων που κατέκλυσε τις οθόνες και τα πάνελ διακηρύσσοντας την αναγκαιότητα του ΔΝΤ και του μηχανισμού στήριξης, γρανάζια ενός ανελέητου μηχανισμού που σκότωσε τη χώρα και ταπείνωσε το λαό της.

Οικονομολόγοι, καθηγητές πανεπιστημίου, ειδικοί από το πουθενά εφόρμησαν στη μαζική συνείδηση εφαρμόζοντας στην πράξη τον ορισμό του κυνικού, όπως τον διατύπωσε ο Όσκαρ Ουάιλντ: «Τι είναι κυνικός; Ένα άτομο που γνωρίζει τα πάντα για τις τιμές και τίποτα για τις αξίες»…

Η λίστα των «εκπαιδευμένων» κυνικών είναι μεγάλη. Αριθμεί περί τα 500 άτομα,μπορεί και παραπάνω, και περιλαμβάνει «μπουμπούκια» από όλη τη γκάμα των παραγόντων, που, λόγω της ιδιότητάς τους, μπορούσαν να αρθρώνουν δημόσιο λόγο και άρα να επηρεάζουν την κοινή γνώμη... Από δημοσιογράφους μέχρι καθηγητές, και από καλλιτέχνες μέχρι οργανικούς διανοούμενους…

Άλλοι αποσύρθηκαν από το προσκήνιο και άλλοι προβάλλονται ακόμη, παρότι σημαδεμένοι, μερικοί, από την εκτός ορίων ξετσιπωσιά τους… Τελευταία δε, έχουν μπει στο παιχνίδι και οι αναπληρωματικοί, από τον πάγκο των τσικό…

Αυτή τη βρώμικη ιστορία τη γνωρίζει πολύ καλά και η Πρόεδρος της Βουλής, που «τρέχει» ακάματα και με πείσμα όλες τις Επιτροπές, οι οποίες διερευνούν το έγκλημα εναντίον της χώρας –ένα έγκλημα με φυσικούς αυτουργούς και ανήθικους συναυτουργούς…

Θα δούμε…

anemosantistasis

Οι 2+1 παγίδες των δανειστών

Το παιχνίδι το έχασαν όταν δεν κατάφεραν να κάνουν αντιπολίτευση την ΔΗΜΑΡ και την ΧΑ.Επίσης σημαντικό ρόλο έπαιξε που δεν κατάφεραν να ελέγξουν τους Ανελ και στη συνέχεια να μην τους επιτρέψουν να μπουν στη βουλή.Τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν μια απρόβλεπτη κυβέρνηση χωρίς Τατσόπουλους και Νταβρήδες και μια αντιπολίτευση το λιγότερο αστεία.

Το plan A απέτυχε όταν η ΔΗΜΑΡ η ακόμη και η ΧΑ δεν πήραν την τρίτη θέση στις εκλογές του Μαίου του 12.

Το plan B απέτυχε όταν δεν έπιασε η θεωρία των δύο ακρων και απέτυχε η προβοκάτσια της δολοφονίας του Φύσσα

Το plan C απέτυχε όταν δεν κατάφεραν να διαλύσουν τους Ανελ και να βρούνε τους 180 πρόθυμους για την εκλογή ΠτΔ.

Το έσχατο plan απέτυχε όταν δεν μπόρεσαν να αφήσουν τον Σύριζα χωρίς συμμάχους στην βουλή στις πρόσφατες εκλογές.

Από εκεί και πέρα λειτουργούν σπασμωδικά σε αχαρτογράφητες περιοχές


Στέλιος Κούλογλου στο TVXS


Το σημερινό αδιέξοδο στις σχέσεις Αθήνας-θεσμών οφείλεται βασικά στο γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν είχαν ποτέ υπόψιν τους να συνάψουν μια «έντιμη συμφωνία» με την ελληνική κυβέρνηση. Από την επομένη των εκλογών, ο πραγματικός τους στόχος είναι η ανατροπή και η αντικατάσταση της με μια κυβέρνηση που είτε θα ελέγχουν απόλυτα ή θα διαθέτουν σε αυτήν σοβαρά ερείσματα. Έχουν μέχρι στιγμής πέσει έξω στους υπολογισμούς τους, αλλά διαθέτουν και plan B και plan C.

Η πρώτη παγίδα που πήγαν να στήσουν οι δανειστές ήταν με την συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου. Μάλιστα την ημέρα της συμφωνίας ο Βόλφανγκ Σόιμπλε δεν κρατήθηκε και έδωσε στη δημοσιότητα το σχέδιο: «να δω τώρα πως θα εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους την συμφωνία», δήλωνε το ίδιο βράδυ. Παρ' ότι διαβάζουν συστηματικά τις πληροφορίες από την Ελλάδα, οι δανειστές είχαν-και εξακολουθούν να έχουν- μία διαστρεβλωμένη εικόνα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Πίστευαν δηλαδή τότε, ότι η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου θα εξέθετε ανεπανόρθωτα την ελληνική κυβέρνηση και θα της προκαλούσε τεράστια εσωτερικά προβλήματα.

Όταν οι δημοσκοπήσεις έδειξαν την κυβέρνηση και τον Α. Τσίπρα όχι μόνο να χάνουν αλλά και να διευρύνουν την επιρροή τους, επέλεξαν την τακτική της φθοράς. Μια έφταιγε ο Βαρουφάκης μια οι ελλείπεις προτάσεις της ελληνικής πλευράς, η ιδέα ήταν ότι η παρατεταμένη οικονομική ασφυξία θα παρέλυε την κυβέρνηση. Κάποια στιγμή έχασαν την ψυχραιμία τους και κατέφυγαν σε σπασμωδικές κινήσεις: ήταν τότε που ο Νταισελμπλούμ δήλωνε ότι μπορεί στην Ελλάδα να εφαρμοστεί το μοντέλο της Κύπρου, με την Bild να παρουσιάζει σε πρωτοσέλιδο ως τραπεζικό πανικό μια συνηθισμένη φωτογραφία από ουρά συνταξιούχων στην Αθήνα.

Με τον καιρό να περνάει και το σχέδιο φθοράς να μην περπατάει, οι δανειστές έβαλαν σε εφαρμογή το plan B. Ο δημοφιλής Τσίπρας είναι μεν αδύνατο να φύγει προς το παρόν, αλλά θα τον αναγκάσουμε να αλλάξει την σύνθεση της κυβέρνησης του, με την προσθήκη δυνάμεων φιλικά προσκείμενων. Ήταν τότε που ξεκίνησαν να πέφτουν, συντονισμένα από το εσωτερικό και το εξωτερικό, οι προτάσεις για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ξαφνικά, από την Γερμανίδα υπεύθυνη προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μέχρι τον τρομάρα του Σοσιαλδημοκράτη και υπουργό Οικονομικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ οι Γερμανοί που κινούν τα νήματα ανακάλυψαν ότι επρόκειτο για κομουνιστική ή όπως το έθεσε με.. λεπτότητα ο δεύτερος«εν μέρει κομουνιστική κυβέρνηση». Ακόμη και ο Αδωνις Γεωργιάδης πρότεινε να παραμείνει ο Τσίπρας επικεφαλής κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», στην οποία φυσικά θα συμμετείχαν μόνο οι εθνικώς σκεπτόμενες δυνάμεις και όχι τα ..κομουνιστικά μιάσματα.

Το επεισόδιο δύο εβδομάδες πριν, όταν παραβιάζοντας όλες τις προκαταρκτικές συμφωνίες που είχαν γίνει σε επίπεδο κορυφής, οι δανειστές έκαναν μια πρόταση που δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή, είχε ακριβώς αυτό το σκοπό: να προκαλέσει ρήγμα στην κυβέρνηση,με την εξέγερση της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό το σημείο ο κ. Σαμαράς, με την πλήρη αδυναμία του να καταλάβει το κυβερνών κόμμα και τις συνιστώσες του,τις οποίες έχει παρουσιάσει ως κομουνιστικά τέρατα στους δανειστές που τον συμβουλεύονται, τους παρέσυρε σε λάθος τακτική. Η κυβέρνηση αντέδρασε σύσσωμη, ο Λαφαζάνης έξυπνα και το plan B κατέρρευσε.

Γιατί μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπίζει σήμερα σοβαρότατες δυσκολίες, αλλά Γερμανοί και άλλοι δανειστές βρίσκονται προσωρινά σε αδιέξοδο: μπορεί να αντιπαθούν και τον ίσκιο της κυβέρνησης, αλλά περισσότερο φοβούνται τα «αχαρτογράφητα νερά» για τα οποία προειδοποίησε χθες ο πρόεδρος της ΕΚΤ, μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο για τις συνέπειες ενός Grexit.

Παρ' όλα αυτά,οι μεγάλες δυνάμεις είναι μεγάλες ακριβώς επειδή διαθέτουν και εναλλακτικά σχέδια. Το plan C που τώρα εξετάζουν δεν είναι το grexit, αλλά η με κάποιο τρόπο παράταση του υπάρχοντος προγράμματος για μερικούς μήνες και, εν τω μεταξύ, η με το σταγονόμετρο κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας. Στόχος παραμένει ο ίδιος, η αποδυνάμωση και η πτώση της κυβέρνησης. Η τελευταία, μπροστά στη καινούργια παγίδα, θα πρέπει να σκεφτεί ότι ίσως τώρα βρίσκεται σε καλύτερη θέση από τον Νοέμβριο, μετά δηλαδή από τέσσερις ακόμη μήνες ενός αδυσώπητου πολέμου φθοράς.

anemosantistasis

Παπατζήδες ολκής

Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών


Ξαναχτύπησαν Σούλτς, Γιούνκερ.

Ο πρώτος-πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου και σοσιαλδημοκράτης- είπε ότι τον εκνευρίζουν τα παιχνιδάκια της κυβέρνησης, ότι ο Τσίπρας δεν συμπεριφέρεται σαν υπεύθυνος πολιτικός ηγέτης και πρόσθεσε: «καμία αύξηση του Φ.Π.Α στα φαρμακευτικά προϊόντα, φορολόγηση των πλουσίων και μείωση των εξοπλιστικών δαπανών».

Ο δεύτερος- πρόεδρος της Κομισιόν και συντηρητικό-φιλελεύθερος- κατηγόρησε την ελληνική κυβέρνηση ότι λέει ψέματα για τις απόψεις του στους Έλληνες και συμπλήρωσε ότι αυτός δεν έχει προτείνει να αυξηθεί ο ΦΠΑ στα φάρμακα και στο ηλεκτρικό. Αν όμως δεν είναι η ευρωπαική πλευρά αυτή που ζητάει με επιμονή την αύξηση του ΦΠΑ στα φάρμακα και στο ηλεκτρικό, ποιος την εισηγείται και απαιτεί να περάσει στη συμφωνία; Μήπως η ελληνική κυβέρνηση; Δεν προκύπτει από τα κείμενα που κατέθεσε στους δανειστές. Μήπως το ΔΝΤ; Αν όμως ο δράστης είναι το ΔΝΤ της κυρίας Λαγκάρντ (που είναι) γιατί οι δύο αυτοί τύποι που κόπτονται για μια δίκαιη λύση και εκφράζουν τη θλίψη τους για τα βάσανα που βιώνουν οι φτωχοί στην Ελλάδα δεν το λένε δημοσίως; Και κυρίως γιατί δεν ρίχνουν το ειδικό βάρος τους προκειμένου να καμφθεί η αδιαλλαξία του ΔΝΤ;

Πρόκειται για παπατζήδες ολκής. Στο προσκήνιο υποδύονται τους φιλολαϊκούς και στο παρασκήνιο εργάζονται για το τσαλάκωμα της ελληνικής κυβέρνησης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα εμποδίσουν το ελληνικό μικρόβιο να επεκταθεί και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης. Δεν θέλουν να αμφισβητηθεί η κυρίαρχη στρατηγική της λιτότητας την οποία έχουν επεξεργαστεί και εφαρμόζουν οι πολιτικές παρατάξεις στις οποίες ανήκουν. Εκτός αν δεν είναι παπατζήδες και είναι απλώς αδύναμα ανθρωπάκια. Δεν ξέρω πάντως ποιος χαρακτηρισμός είναι πιο... κολακευτικός.

Τα δανεικά είναι ΠΡΟΦΑΣΗ και ΑΦΟΡΜΗ !

Από τον Λεωνίδα Ορφανουδάκη.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ !!
Αυτή την Δημοκρατία η οποία λίγο έως πολύ επιζεί ακόμα έστω σαν ιδανικό ή σαν αυταπάτη και σαν όνειρο στους λαούς της ΕΥΡΩΠΗΣ , αυτήν έχουν στήσει στο ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ !
ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕΤΡΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ . ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΩΤΑ , αφού έτσι τους έτυχε , ΑΝ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΥΑΙΣΘΣΙΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ !
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΑ ΛΕΥΦΤΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΑΦΟΥ ΛΕΦΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΜΕΤΡΙΤΑ (άπειρα θα έλεγα) . ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ , ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΑΣ !
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΑΛΛΑ…………..

……….. ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΕ μέχρι τα άκρα ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΝΤΙΜΙΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ , ακόμα και οι βλάκες που δεν είναι λίγοι , ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΤΕ σε αυτή την ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ και να στερήσουν κάθε λογικό αντίλογο από την ΝΤΟΠΙΑ ΦΙΛΟΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ .
ΞΑΝΑΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ( 40 ) !
Χθές ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ μας βούλιαξαν την ΕΛΗ στις ΒΡΥΞΕΛΕΣ και μας επέδωσαν τελεσίγραφο το οποίο εγώ θεωρώ πως αξίζει μια μόνο απάντηση « Ο Χ Ι » όπως τότε !
Ξέρω τις Συνέπειες αυτού που λέω ! Έζησα όμως την πείνα της κατοχής και έχω σαφή δείγματα πως και ο νέος κατακτητής είναι ο ίδιος ο παλιός και έρχεται με τις ίδιες διαθέσεις .
Ξέρω επίσης πως αν και νικήσαμε στην Αλβανία την πείνα δεν την γλιτώσαμε αφού οι βάρβαροι εις το τέλος εδιαβήκαν !
Είχαμε όμως πολεμήσει και νικήσει στην ΑΛΒΑΝΙΑ και για αυτό είχαμε το σθένος να κάνουμε ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον κατακτητή !
Το ΚΚΕ ελπίζω να θυμάται πως το 40 το κόμμα προέτρεπε τους κουμουνιστές να πολεμήσουν τον εισβολέα και μέσα από την Βασιλική Δηκτατορία του ΜΕΤΑΞΑ !
Αφιερώνω Τέλος σε όλους όσοι είναι ΕΛΛΗΝΕΣ , και θυμίζω σε όσους απλώς ισχυρίζονται ότι είναι , το ποίημα του Καβάφη « ΘΕΡΜΟΠΫΛΕΣ »
http://patarilogotexnon.blogspot.gr/2015/…/blog-post_13.html
Και ειδικά τους τέσσερις τελευταίους σίχους
…….. Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Στη φόρα η λίστα των Ελλήνων δημοσιογράφων και οικονομολόγων που… εκπαίδευε το ΔΝΤ!

Κάποιοι από αυτούς θα μπορούσαν να είναι οι αγαπημένοι μας αναλυτές:
Μπάμπης Παπαδημητρίου
Βασίλης Χιώτης
Γιάννης Πρετεντέρης
Σοφία Δήμτσα
Χρήστος Κώνστας
Θάνος Αθανασίου
Θανάσης Μαυρίδης


Από το Κουτί της Πανδώρας


Τα ονόματα των Ελλήνων δημοσιογράφων που κλήθηκαν από το ΔΝΤ να παρακολουθήσουν σεμινάρια με στόχο την προβολή των θέσεων του Ταμείου πρόκειται να ζητήσει επισήμως η επιτροπή αλήθειας της Βουλής.

Αυτό προέκυψε μετά την αποκάλυψη που έκανε στην επιτροπή ο κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης ο οποίος ανέφερε ότι σεμινάρια σε δημοσιογράφους για να εξηγήσει τις θέσεις και να προβάλλει τις απόψεις του διενεργεί το ΔΝΤ, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Μετά από σχετικές ερωτήσεις για τις διαδικασίες ή και τα κριτήρια με τα οποία γινόταν η επιλογή των δημοσιογράφων για να παρακολουθήσουν τα σχετικά σεμινάρια – ανάλογα έκανε και η ευρωπαϊκή επιτροπή - ο κ. Ρουμελιώτης ανέφερε ότι δημοσιογράφοι τους οποίους συναντούσε στην Ουάσιγκτον του είχαν αποκαλύψει ότι είχαν κληθεί για να παρακολουθήσουν αυτά τα σεμινάρια. Και πρόσθεσε ότι θα μπορούσε η Επιτροπή να ζητήσει επισήμως να της δοθούν τα ονόματα από τον υπεύθυνο επικοινωνίας του Ταμείου κ. Τζέρυ Ρέϊς.

Η πρόεδρος της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου υιοθέτησε την πρόταση και ανέθεσε σε μέλος της επιτροπής να συντάξει το σχετικό αίτημα προκειμένου να πληροφορηθούν όλοι τους δημοσιογράφους που κλήθηκαν και παρακολούθησαν την ανάπτυξη των θέσεων του ΔΝΤ.

Ο κ. Ρουμελιώτης ακόμη αναφέρθηκε και σε ομάδα καθηγητών οικονομολόγων οι οποίοι με λυσσαλέο τρόπο και σαθρά επιχειρήματα προσπαθούσαν να πείσουν ότι το χρέος ήταν βιώσιμο. Και αυτήν την κατηγορία ο κ. Ρουμελιώτης την ενέταξε σε εκείνους που υπηρετούσαν σκοπιμότητες των αφεντικών τους.

anemosantistasis

Μούνχαου: Η Αθήνα δεν έχει τίποτα να χάσει από το «όχι»

Ο αρθρογράφος των Financial Times Βολφγκανγκ Μούνχαου βάζει κάτω τα οικονομικά δεδομένα που έχει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα σε περίπτωση που δεχτεί τις προτάσεις των θεσμών, αλλά και σε περίπτωση που επιμείνει στο «όχι» και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ακόμα και σε περίπτωση Grexit δεν έχει να χάσει τίποτα, σε αντίθεση με την υπόλοιπη ευρωζώνη. Όπως εκτιμά, Γερμανία και Γαλλία μόνο, θα χάσουν 160 δισ. ευρώ σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας.
Ολόκληρο το άρθρο:
Φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο. Είπαν στον Αλέξη Τσίπρα το περίφημο «take it or leave it». Τι θα έπρεπε να κάνει;
Πρώτον, θα πρέπει να συγκρίνουμε τα δυο ακραία σενάρια: Να αποδεχτεί την τελική προσφορά των δανειστών ή να φύγει από την Ευρωζώνη. Αποδεχόμενος την προσφορά, θα πρέπει να συμφωνήσει σε μια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξεως του 1,7% του ΑΕΠ εντός έξι μηνών.
Ο συνάδελφός μου, Martin Sandbu, υπολόγισε πώς θα επηρεάζει μια προσαρμογή τέτοιας κλίμακας το ρυθμό ανάπτυξης της Ελλάδας. Επέκτεινα τον υπολογισμό για να συμπεριλάβω ένα πρόγραμμα αναπροσαρμογής τεσσάρων ετών, όπως απαιτούν οι δανειστές. Με βάση αυτόν, φθάνω σε ένα νούμερο σωρευτικού πλήγματος της τάξης του 12,6% του ΑΕΠ στην τετραετία. Ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ θα πλησιάσει το 200%.

Το συμπέρασμά μου είναι ότι η αποδοχή του προγράμματος θα αποτελέσει μια διπλή αυτοκτονία – για την ελληνική οικονομία και για την πολιτική καριέρα του Ελληνα πρωθυπουργού.
Εχει καλύτερα αποτελέσματα το άλλο ακραίο σενάριο του Grexit: Σίγουρα, για τρεις λόγους.

Η πιο σημαντική επίπτωση είναι ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να ξεφορτωθεί όλη αυτή την τρελή δημοσιονομική προσαρμογή. Η χώρα θα πρέπει και πάλι να «τρέξει» με ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, που θα απαιτήσει μια έκτακτη αναπροσαρμογή, αλλά αυτό είναι όλο.

Η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε έναντι όλων των πιστωτών του επίσημου τομέα –το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταερότητας (ESM), και στα διμερή δάνεια από τις χώρες της ευρωζώνης. Όμως θα εξυπηρετεί όλα τα δάνεια από τον ιδιωτικό τομέα, με το στρατηγικό στόχο να επανακτήσει την πρόσβαση στις αγορές μετά από λίγα χρόνια.

Ο δεύτερος λόγος είναι η μείωση του ρίσκου. Μετά το Grexit κανείς δεν θα χρειάζεται να φοβάται το ρίσκο νέας υποτίμησης. Επίσης η πιθανότητα ξεκάθαρης χρεοκοπίας θα μειωθεί κατά πολύ καθώς η Ελλάδα θα έχει κηρύξει ήδη στάση πληρωμών επί των χρεών προς τον επίσημο τομέα και θα έχει κάθε λόγο να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των ιδιωτών επενδυτών.

Ο τρίτος λόγος είναι η επίπτωση στην εξωτερική θέση της οικονομίας. Σε αντίθεση με τις μικρές οικονομίες της βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία. Σχεδόν τρία τέταρτα του ΑΕΠ βρίσκονται εντός της χώρας. Από το ¼ που δεν βρίσκεται εντός, τα περισσότερα κεφάλαια έρχονται από τον τουρισμό, που θα επωφεληθεί από μια υποτίμηση. Η συνολική επίπτωση της υποτίμησης δεν θα είναι τόσο ισχυρή όσο θα ήταν για μια ανοιχτή οικονομία όπως η Ιρλανδία αλλά θα είναι επωφελής σε κάθε περίπτωση.

Από τις τρεις επιπτώσεις, η πρώτη είναι η πιο σημαντική βραχυπρόθεσμα, ενώ η δεύτερη και η τρίτη θα κυριαρχήσουν σε πιο μακροχρόνια βάση.

Το Grexit βέβαια έχει παγίδες, κυρίως βραχυπρόθεσμα. Η απότομη εισαγωγή ενός νέου νομίσματος θα είναι χαοτική. Η κυβέρνηση μπορεί να αναγκαστεί να επιβάλλει κεφαλαιακούς ελέγχους και να κλείσει τα σύνορα.

Οι απώλειες την πρώτη χρονιά θα είναι μεγάλες, αλλά μόλις κοπάσει το χάος η οικονομία θα ανακάμψει γρήγορα.

Η σύγκριση αυτών των δύο σεναρίων μου θυμίζει την παρατήρηση του Γούινστον Τσόρτσιλ ότι το να είναι κανείς μεθυσμένος περνάει σταδιακά, σε αντίθεση με το να είναι κανείς άσχημος. Το πρώτο σενάριο είναι απλά άσχημο και θα παραμείνει έτσι. Το δεύτερο προκαλεί ένα δυνατό πονοκέφαλο που ακολουθείται από μια κάποια νηφαλιότητα.

Οπότε αν αυτή ήταν η επιλογή, οι Έλληνες θα είχαν ένα εύλογο λόγο να προτιμήσουν το Grexit. Αλλά αυτή δεν είναι η επιλογή που θα κάνουν αυτή την εβδομάδα. Η επιλογή είναι ανάμεσα στην αποδοχή ή την απόρριψη της πρότασης των δανειστών. Το Grexit είναι ένα πιθανό αλλά όχι και αναγκαίο συνεπακόλουθο της επιλογής αυτής.

Αν ο κ. Τσίπρας έλεγε όχι στην προσφορά και έχανε την τελευταία διορία - την συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στις 18 Ιουνίου - θα κατέληγε στην αθέτηση πληρωμών σε λήξεις χρέους τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Στο σημείο εκείνο η Ελλάδα θα ήταν ακόμα μέσα στην ευρωζώνη και θα αναγκαζόταν να φύγει αν η ΕΚΤ μείωνε την ροή της ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες κάτω από ένα ανεκτό όριο. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί, αλλά δεν είναι δεδομένο.

Οι πιστωτές της ευρωζώνης μπορεί να αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να μιλήσουν στο σημείο εκείνο για μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Απλά αναλογιστείτε την θέση τους. Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει σε όλο το χρέος του επίσημου τομέα, η Γαλλία και η Γερμανία μόνο θα έχαναν περίπου 160 δισ. ευρώ. Οι Άγγελα Μέρκελ και Φρασνουά Ολάντ θα έμεναν στην ιστορία ως οι ηγέτες που υπέστησαν την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική ζημιά.

Οι πιστωτές απορρίπτουν οποιοδήποτε διάλογο για την ελάφρυνση χρέους τώρα, αλλά τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν μόλις η Ελλάδα αρχίσει να αθετεί πληρωμές. Αν διαπραγματευτούν, όλοι θα επωφεληθούν. Η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, από την στιγμή που η δημοσιονομική προσαρμογή για την εξυπηρέτηση ενός μικρότερου χρέους θα ήταν πιο ανεκτή. Οι πιστωτές θα είχαν την δυνατότητα να ανακτήσουν ορισμένες από τις βέβαιες, σε διαφορετική περίπτωση, ζημίες.

Εν κατακλείδι, η Ελλάδα δεν μπορεί να χάσει αν απορρίψει την προσφορά αυτής της εβδομάδας.

Μετάφραση: Euro2day.gr

http://left.gr

Έξω από το άνδρο των απατεώνων, ΤΩΡΑ!..

     Μιά χούφτα παλιάνθρωποι. Αυτό είναι!
     Μιά χούφτα παλιάνθρωποι μέχρι το τελευταίο κύτταρο της ύπαρξής τους.
     Αυτή είναι η ιθύνουσα τάξη και οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής ''Ένωσης''!

     Επανέρχονται και επανέρχονται με ψυχαναγκαστική εμμονή, ή με κακουργηματικό σχεδιασμό,
     ..ξανά και ξανά στην περικοπή των συντάξεων, στην αύξηση του ΦΠΑ, στο ''όχι'' στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

     Δεν έχουν ούτε λόγο, ούτε τιμή, ούτε μπέσα, ούτε  αξιοπρέπεια να τιμήσουν όσα λένε την μία μέρα, για να τα ποδοπατήσουν την άλλη.
     Σε αυτά τα κλιμάκια δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καν υπογραφές. Θα έπρεπε και μόνον ο λόγος τους ο προφορικός να ισχύει σαν συμβόλαιο. Τέτοια αξιοπιστία θα έπρεπε να υπάρχει!
     Αλλά από ποιούς να ζητήσουμε τιμή και αξιοπρέπεια;
     Από τους πρώην ναζί;  Ή απ' τους νεο-ναζί;

     Και μόνον ότι στρέφονται εναντίον της πιό αδύναμης τάξης της χώρας, που είναι οι συνταξιούχοι, δείχνει το μέγεθος της παλιανθρωπιάς τους.
     Επιμένουν να θέλουν να διασώσουν από τα βάρη την άρχουσα τάξη του πλούτου και του μεγάλου πλούτου, και να πληρώσουν μόνον οι αδύναμοι, οι παρίες , οι ήδη εξαθλιωμένοι.
     ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΕΥΘΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.
     ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΝ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΚΤΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΝ ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΑΛΛΟΙΩΣ!

     Με τα φερέφωνά τους, την ''τρόϊκα εσωτερικού''  ΝΔ-ΠαΣοΚ-Ποτάμι, να δρουν ανθελληνικά και οιονεί προδοτικά, ελπίζουν πως θα ξαναβάλουν στο χέρι την χώρα.
     Όχι πως τους έχει και τώρα ξεφύγει, αλλά το θέλουν με τους εντελώς δικούς τους τρόπους και όρους.
     Ο ψωραλέος κοπρίτης τους, που τόσα χρόνια τον κλώτσαγαν κι αυτός κουνούσε την ουρά, ''ξαναχτύπησε'' πάλι εχθές, ζητώντας σε πρώτο πρόσωπο απ' τον πρωθυπουργό ''εθνική συννενόηση'' και ''κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας'',
     ..νομίζοντας ότι θα γίνει Παπαδήμιος, στη θέση του Παπαδήμιου,
     ..κι εξορκίζοντας τις εκλογές σαν ο δαιμονισμένος τον σταυρό,
     ..ξέροντας πως αν αυτές γίνουν είτε με κλειστά είτε με ανοιχτά ΑΤΜ,
     ..είτε με τράπεζες, είτε χωρίς τράπεζες,
     ..θα υποστεί νέα πανωλεθρία, και θα πάει μιάν ώρα αρχύτερα εκεί που ανήκει: στον διάολο!

     Δεν υπάρχει κανένας πιά λόγος για την κυβέρνηση να χρονοτριβεί άλλο. 
     Ήδη χάσαμε πολύτιμο χρόνο, και χρήμα, πληρώνοντας εδώ και τέσσερεις μήνες τις δόσεις τους, την στιγμή που αυτοί δεν έχουν σταθεί στο ύψος των δικών τους υποχρεώσεων εδώ κι ένα χρόνο.
     Πλήρη ενημέρωση του λαού, και δημοψήφισμα, ή εκλογές ΤΩΡΑ!

     Να μιλήσει ο λαός ΤΩΡΑ! Να κραυγάσει!
     Να φωνάξει ΤΩΡΑ,
     ..για να μην τα κανει ''λίμπα'' μεθαύριο!.. 

mandatoforos

Οι εταίροι και οι εταίρες… - της Κατερίνας Ακριβοπούλου

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου στο altsantiri



Το φυσάνε και δεν κρυώνει οι εταίροι και οι εγχώριες …εταίρες τους το νέο ΟΧΙ που άρθρωσε χθες στις Βρυξέλλες η Ελλάδα.

Μαθημένοι οι ξένοι στην υποτακτικότητα των άλλων,ειδικά από την εποχή του Σημίτη μέχρι πρόσφατα και άμαθοι από αντιρρήσεις μιας μικρής χώρας, με ακόμη μικρότερο πολιτικό προσωπικό τόσα χρόνια, συμπεριφέρονται όπως οι νταβατζήδες που ξέρουν ότι εαν αυτονομηθεί το ανθρώπινο «εμπόρευμα» που εξουσιάζουν, δεν θα χάσουν μόνο τα λεφτά τους, αλλά και τη δουλειά τους…

Προαγωγοί των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων μιας διεφθαρμένης κάστας οικονομικών δολοφόνων, η οποία ανακυκλώνει την αποτυχία της στρατηγικής της, περιχαρακωμένοι αμήχανα στα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν,αδύναμοι να ελέγξουν πολιτικά το πρώτο βαγόνι από το τρένο της ιστορίας, που μπήκε ήδη στις ράγες, με επόμενους σταθμούς την Ισπανία και την Πορτογαλία και έντρομοι γι΄αυτή την πορεία, συμπεριφέρονται με τον ένα και μοναδικό τρόπο που γνωρίζουν: Τον εκβιασμό και την απειλή.

Μόνο που τους άλλους τους κρατούσαν.Τους διόριζαν, τους ήλεγχαν, τους καθοδηγούσαν, τους εκβίαζαν μέσω σκανδάλων και τους χειραγωγούσαν με κάθε τρόπο και μέσο…

Τούτοι εδώ όμως είναι από άλλη πάστα. Εκπροσωπούν ένα μοντέλο πολιτικής πούσυνδιαμορφώθηκε από τα αιτήματα και τις ανάγκες της κοινωνίας από την οποία προέρχονται και οι ίδιοι. Μέχρι χθες στα κινήματα και την κανονική ζωή του μέσου εργαζόμενου, ανέπαφοι με τα πολιτικά τζάκια και την παθογένεια του νεποτισμού, τούτοι εδώ είναι οι φίλοι μας, οι περισσότεροι από τους οποίους μάτωσαν από τα μνημόνια όπως κι εμείς, ή οι καθηγητές μας, ή οι συμφοιτητές μας, ή οι συμμαθητές μας στο δημόσιο σχολείο, ή οι συνάδελφοί μας στη δουλειά, ή οι γείτονες της διπλανής πόρτας στις λαϊκές και μεσαίες γειτονιές. Προέρχονται από μας και είναι σαν κι εμάς…

Αυτό είναι και το πιο ισχυρό όπλο του σαραντάρη πρωθυπουργού και των επιτελών που τον περιστοιχίζουν.Δεν είναι μόνο νέοι και άφθαρτοι, αλλά κυρίως γνωρίζουν την κοινωνία και το λαό εκ γενετής. Δεν ήταν προορισμένοι για πρωθυπουργοί από τα γεννοφάσκια τους, ούτε ανήκουν στην ελίτ της Κληρονομικής Δημοκρατίας, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στη σύγχρονη πολιτική ιστορία.

Τούτοι εδώ ξέρουν να αφουγκράζονται και να διερμηνεύουν τον κόσμο. Το μεγάλο στοίχημα είναι να τον υπηρετήσουν.

Το νέο πολιτικό δυναμικό της Ελλάδας, είναι ένα ανεξερεύνητο νέο σύμπαν για τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και τους στυγνούς τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Οι εταίροι δεν κατανοούν το υλικό του και οι εδώ εταίρες τους αδυνατούν, λόγω ανεπάρκειας, να τους βοηθήσουν, παρά την μεγαλειώδη προθυμία τους. Ακόμη και οι ξένοι αναλυτές, όταν δεν είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, προστρέχουν στα εγχειρίδια πολιτικής στρατηγικής για να εξηγήσουν την περίπτωση Τσίπρα που «δίνει μαθήματα στρατηγικής στην Ευρώπη», όπως έγραφε προσφάτως ο αρχισυντάκτης της συντηρητικής γαλλικής εφημερίδας La Tribune.

Τούτοι εδώ έχουν γυρίσει τον κόσμο ανάποδα από την πρώτη μέρα και συνεχίζουν να τον αναποδογυρίζουν. Μόνοι τους , με μοναδικό σύμμαχο την κοινωνία και απέναντί τους τα γεράκια του εξωτερικού και μια παρηκμασμένη αντιπολίτευση εσωτερικού, πού είτε πιέζει την κυβέρνηση να υπογράψει ο,τι της ζητάνε, για να μην αποκαλυφθεί σε όλο της το βάθος και το εύρος η δική της υποτέλεια, είτε εξαντλείται σε δίκη προθέσεων, με μια πρωτόγνωρη εμπάθεια που βάζει τον Τσίπρα στο ίδιο κάδρο με τον Γ.Παπανδρέου και τον Σαμαρά.

Αυτό το νέο μοντέλο πολιτικής, υπαγορευμένο εξ ολοκλήρου από την κοινωνία και την Ιστορία, ή θα πετύχει αλλάζοντας τους συσχετισμούς και διαλύοντας τις σταθερές της βαρβαρότητας στην Ευρώπη, ή θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη…

Κάθε ΟΧΙ τους στη βαρβαρότητα, είναι το ΝΑΙ μας σ΄αυτό που επενδύσαμε…

ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΕΤΑΙ!

Του ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*

Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές, η διεθνής ειδησιογραφία μας ενημερώνει ότι το «ελληνικό ζήτημα» τέθηκε στο τραπέζι των «G7». Επίσης οι πληροφορίες αναφέρουν το έντονο ενδιαφέρον του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα καθώς και του Πρωθυπουργού του Καναδά Στέφεν Χαερπε.

Υπ’ όψιν ότι η «G7» (πρώην «G8» λόγω αποκλεισμού της Ρωσίας, εξ αιτίας της προσάρτησης της Ουκρανικής Χερσονήσου της Κριμαίας το 2014), αποτελούνται από: τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τηνΙαπωνία, τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία.

• ΤΟ «ΠΑΡΑΔΟΞΟ» ΤΩΝ «G7»

Το παράδοξο στην υπόθεση είναι, ότι η «επιμέλεια» που προέκυψε στη Σύνοδο των «G7» όσον αφορά στην Ελλάδα, ήταν βεβαίως ενδιαφέρουσα, αλλά από τα διεθνή ΜΜΕ αποκρύπτεται επιμελώς ότι οι χώρες των «G7» είναι υπερχρεωμένες(!) καθόσον διαθέτουν μεν ΑΕΠ 32 τρις σε δολάρια, αλλά ταυτοχρόνως τις επιβαρύνει χρέος της τάξης των 47 τρις σε δολάρια. Δηλαδή οι «G7» ήδη έχουν υπερβεί αρνητικώς δύο φορές (+) τα κριτήρια του Μάαστριχτ, καθόσον το χρέους τους εγγίζει το 150%στο ΑΕΠ.

Ασφαλώς είναι άγνωστο σε μας και δεν προκύπτει αυτό από το διεθνή ΜΜΕ εάν στο τραπέζι των «G7» λήφθηκε καν υπ’ όψιν η ανθρωπιστική κρίση που σοβεί στην Ελλάδα, καθώς και η δραματική απομείωση του ελληνικού ΑΕΠ.

Όμως κάθε συνετή παρέμβαση των «G7» (ως «οντότητας») προς ΔΝΤ και προς τους Θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και προς τα Κράτη-Μέλη δανειστές, μπορεί να είναι ευπρόσδεκτη στο μέτρο που δεν παραβιάζεται το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Ενωσιακό Δίκαιο, στο μέτρο δηλαδή που τυγχάνουν σεβασμού αυστηρές αξιώσεις τόσο της διεθνούς όσο και της ευρωπαϊκής έννομης τάξης, αναφορικώς με την κρίση που μαστίζει την Ελληνική Κοινωνία.

Ωστόσο, άξιο παρατήρησης είναι ότι η Ελλάδα (της οποίας το χρέος με αναλογία στο ΑΕΠ ασφαλώς είναι υψηλότερο από το αντίστοιχο των «G7»), είναι μια χώρα που δεν μπορεί να είναι αντικείμενο εκβιασμών και πιέσεων.

• Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ασφαλώς οι «G7», αλλά και …«κάθε ενδιαφερόμενος», γνωρίζουν:

α) Ότι στην Ελλάδα ανήκει χερσαία και θαλάσσια έκταση 450.000 τ.χ. Δηλαδή έκταση όσο εκείνη της Γερμανίας και της Αυστρίας. Η Ελλάδα λόγω επικράτειας και ΑΟΖ εκτείνεται από την Αδριατική και το τριεθνές του Έβρου έως τα ανοικτά της Λιβύης και της Αιγύπτου.

β) Ότι στο γεωπολιτικό χάρτη η Ελλάδα με θέατρο τη Μεσόγειο, την Μέση και Άπω Ανατολή αλλά και τα Βαλκάνια, διαθέτει αβύθιστα αεροπλανοφόρα, με πρώτο εκείνο της Κρήτης

γ) Ότι νοτίως της Κρήτης, η Ελλάδα διαθέτει 175 δις βαρέλια πετρέλαιο, όπου σε συνδυασμό με το φυσικό αέριο προσεγγίζουν σε αξία τα 10 τρις σε δολάρια (το συγκεκριμένο κοίτασμα είναι τρίτο σε μέγεθος στην υφήλιο). Δηλαδή, με αναγωγή στο ΑΕΠ των «G7» ο υποθαλάσσιος χώρος νοτίως της Κρήτης σε πλούτο, αφορά περίπου το 30% του δικού τους ΑΕΠ.

δ) Ότι ο χρυσός που ήδη υπάρχει στη Θράκη εγγίζει τα 38 δις ευρώ, ενώ ο χρυσός που υφίσταται στη Μακεδονία και Θράκη συνιστά τα τρία μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τα στοιχεία Μαρτίου 2015 η Ελλάδα διαθέτει 112,5 τόνους χρυσού κατέχοντας την 32^η θέση παγκοσμίως. Θέση που ξεπερνά τη δυνατότητα της Τράπεζας των Διεθνών Κανονισμών (ΒIS) που διαθέτει 111 τόνους χρυσού. Υπ’ όψιν ότι ο χρυσός που διαθέτει η Ελλάδα είναι κατά πολύ υψηλότερος από εκείνον της Αυστραλίας που διαθέτει 79,9 τόνους και του Κουβέιτ που διαθέτει 79 τόνους.

ε) Ότι πέραν αυτού, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που διαθέτει ενέργεια μέσα από το περιβάλλον. Αναφερόμαστε στην ηλιακή και αιολική ενέργεια. Ταυτοχρόνως όμως η Ελλάδα είναι ηπρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε βωξίτη, πρώτη σε χρωμίτη, πρώτη σε ψευδάργυρο και πρώτη σε αλουμίνα, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πρώτη σε νικέλιο, πρώτη σε λευκόλιθο, πρώτη σε υδρομαγνησίτη και πρώτη σε περλίτη, ενώ είναι πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο σε μπεντονίτη.

• ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ:

Αφού αντιπαρέλθουμε τις ιδιότητες των υδρογονανθράκων και του πετρελαίου, καθόσον ο αναγνώστης με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας γνωρίζει για την αξία και τη χρησιμότητά τους, επιβάλλεται να επισημειωθούν τα παρακάτω που αφορούν στις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας.

Ο βωξίτης που αποτελεί το μοναδικό μετάλλευμα και πρώτη ύλη παραγωγής αλουμινίου είναι χρήσιμος στην τσιμεντοβιομηχανία και στην παραγωγή χυτοσίδηρου. Έχει δε ευρύτερο φάσμα εφαρμογής στην καθημερινή ζωή. Τα αποθέματα βωξίτη στην Ελλάδα ανέρχονται περίπου στα 130 εκ. τόνους.

Ο χρωμίτης είναι ορυκτό οξείδιο του σιδήρου και του χρωμίου. Το χρώμιο προσδίδει σκληρότητα στα κράματα που συμμετέχει, με ιδιαίτερη αντοχή στην οξείδωση, στη διάβρωση στα χημικά αντιδραστήρια και στις υψηλές θερμοκρασίες.

Ο ψευδάργυρος αποτελεί το απαραίτητο συστατικό για τον ανθρώπινο οργανισμό με κύρια αναφορά στην καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και στην προστασία του οργανισμού από μολύνσεις, ιώσεις και επουλώσεις τραυμάτων, ενώ συμμετέχει στην αναπαραγωγή και ανάπλαση των κυττάρων του σώματος. Υπ όψιν δε ότι περίπου το 50% των ανδρών και το 80% των γυναικών στις ΗΠΑ έχουν μειωμένη πρόσληψη ψευδαργύρου από την προτεινόμενη ημερήσια και ως εκ τούτου η παραγωγή του ψευδαργύρου μπορεί να αποτελέσει σημείο σημαντικής παρέμβασης στο διεθνές εμπόριο.

Το ελληνικό αλουμίνιο και η ελληνική αλουμίνα σε ετήσια βάση ξεπερνούν τους 170.000 τόνους και τους 810.000 τόνους αντιστοίχως. Αφορούν δε τα μέταλλα της σύγχρονης εποχής.

Το νικέλιο και τα κράματά του λόγω της αντοχής και της αντίστασής τους στη διάβρωση, σε συνδυασμό και με την ελαστικότητα και την καλή θερμική και ηλεκτρική αγωγιμότητα τους, αφορούν πολύτιμα εμπορεύσιμα αγαθά.

Ο λευκόλιθος ή μαγνησίτης παρέχει διάφορα εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα, όπως τα πυρίμαχα.

Ο υδρομαγνίτης είναι η βάση που παράγονται μοναδικά στον κόσμο προϊόντα με ιδιότητες επιβραδυντικής καύσης που χρησιμοποιούνται ως υλικά σε μείγματα πλαστικών που προορίζονται για την παραγωγή μονώσεων καθώς και βραδύκαυστων καλωδίων.

Ο περλίτης που είναι ένα άμορφο ηφαιστειακό γυαλί καθιστά την Ελλάδα μια από τις κυριότερες χώρες παραγωγής του. Στις χώρες δε παραγωγής συγκαταλέγονται η Κίνα, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία. Όμως ο ελληνικός περλίτης είναι εξαιρετικής ποιότητας και κατέχει την 1^η θέση παγκοσμίως με μερίδιο άνω του 25%. Είναι δε στην οικοδομική βιομηχανία ασφαλές οικοδομικό μονωτικό υλικό που αντικαθιστά τον (καρκινογόνο) αμίαντο. Επίσης βοηθά τη διήθηση βιομηχανικών λυμάτων καθώς και τη διήθηση κρασιών και μπύρας.

Ο μπεντονίτης (υλικό για χίλιες χρήσεις) παράγεται από την ηφαιστειακή τέφρα και είναι πολύ χρήσιμος στην οινοποιία, στην δερματολογία και στις ζωοτροφές κλπ-κλπ. Η δημοτικότητά του δε αφορά στη δυνατότητα του για αποτοξίνωση του οργανισμού.

Επίσης η Ελλάδα είναι μια από τις κορυφαίες παγκοσμίως εξαγωγικές χώρες ελαφρόπετρας. Υπ’ όψιν ότι οι ΗΠΑ εισάγουν από την Ελλάδα και Μεξικό το 100% της ελαφρόπετρας. Η Ελλάδα παράγει 850.000 τόνους το χρόνο, με αποθέματα 120 εκ. τόνων!…

Αυτή Ελλάδα δεν πωλείται, δεν απειλείται, δεν τρομοκρατείται και δεν εκβιάζεται!..

*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια (E.C.H.R. /GC–EU). Είναι Μέλος της Γραμματείας τουΤμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

ΟΙ ΠΙΣΤΩΤΕΣ ΔΥΝΑΜΙΤΙΣΑΝ ΤΙΣ «ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ», ΖΗΤΩΝΤΑΣ «ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ»

ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΕ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

Του ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΠΕΡΑ

Με την αποχώρηση της ελληνικήςαντιπροσωπείας από το τραπέζι των συνομιλιών με τους «θεσμούς» έληξε η σημερινή διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες, καθώς οι θεσμοί κράτησαν μέχρι τέλους ανυποχώρητη στάση, αξιώνοντας μέτρα «φωτιά» εξόντωσης του ελληνικού λαού και κηδεμονίας της χώρας.

Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση της Κομισιόν από την οποία όχι μόνο γίνεται φανερό το τελεσίγραφο που είχαν θέσει οι δανειστές για να σημειωθεί μια επώδυνη συμφωνία μέσα στο Σαββατοκύριακο, αλλά και το μέγεθος των απαιτήσεών τους, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ αξιώνουνσκληρά δημοσιονομικά μέτρα ύψους 2 δις. ευρώ σε ετήσια βάση!

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Κομισιόν: “O Πρόεδρος Γιούνκερ έκανε μια τελευταία απόπειρα αυτό το Σαββατοκύριακο να βρεθεί μέσω των προσωπικών του εκπροσώπων και σε στενή συνεργασία με τους εμπειρογνώμονες της Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, μια λύση με τον Πρωθυπουργό Τσίπρα που θα επιτρέψει τη θετική ολοκλήρωση της αξιολόγησης εγκαίρως για το Eurogroup της Πέμπτης 18 Ιουνίου.

Ενώ έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος, οι συνομιλίες δεν έχουν καταφέρει το στόχο τους καθώςεξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των σχεδίων των ελληνικών αρχών και των κοινών απαιτήσεων της Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ της τάξης του 0,5-1% του ΑΕΠ, που ισοδυναμεί με 2 δισ. ευρώ μόνιμων δημοσιονομικών μέτρων σε ετήσια βάση. Επιπλέον, οι ελληνικές προτάσεις παραμένουν ημιτελείς. Σε αυτή τη βάση, περαιτέρω συζήτηση θα πρέπει τώρα να λάβει χώρα στο πλαίσιο του Eurogroup.

O Πρόεδρος Γιούνκερ παραμένει πεπεισμένος ότι με την ενίσχυση των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών από την ελληνική πλευρά και την πολιτική βούληση από όλες τις πλευρές, η λύση μπορεί ακόμα να βρεθεί πριν από το τέλος του μήνα”.

Οι διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν χτες και ολοκληρώθηκαν σήμερα πραγματοποιήθηκαν εν μέσω νέων ασφυκτικών πιέσεων και τελεσιγράφων από πλευράς των δανειστών, με πιο χαρακτηριστική τη στάση του ΔΝΤ που απαίτησε νέο πακέτο δημοσιονομικών μέτρων συνολικού ύψους 3,6 δις. ευρώ!

Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσαν κυβερνητικές πηγές αναφέροντας ότι το ΔΝΤ επιμένει να ζητά περικοπές συντάξεων ύψους 1% του ΑΕΠ, δηλαδή 1,8 δισ. ευρώ το χρόνο! Και άλλο ένα 1% (ακόμα, δηλαδή, 1,8 δισ. ευρώ) από την αύξηση του ΦΠΑ! Μέτρα που αφορούν τα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους και αποδεδειγμένα οδηγούν σε νέο κύκλο ύφεσης.  

Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, η κυβέρνηση επαναλαμβάνει, σε όλους τους τόνους, ότι δεν θα δεχτεί ποτέ καμία μείωση σε συντάξεις και μισθούς ή αυξήσεις, μέσω του ΦΠΑ, σε προϊόντα πρώτης ανάγκης, όπως για παράδειγμα το ηλεκτρικό ρεύμα. Κανένα υφεσιακό μέτρο που θα υπονομεύει την ανάπτυξη –το πείραμα αρκετά κράτησε.    

Η πορεία των διαπραγματεύσεων συνοδεύτηκε και από νέες προκλητικές δηλώσεις αξιωματούχων τηςΕΕ, αλλά και από κινδυνολογικά δημοσιεύματα που επιχειρούσαν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό με τις υποτιθέμενες καταστροφές που θα επέλθουν από τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους ή και ένα Grexit.

Πρωταθλητής σε προκλητικότητα αναδείχτηκε σήμερα ο Γερμανός αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ που δήλωσε στην εφημερίδα Bild πως «Αν δεν επιτευχθεί σύντομα συμφωνία, η υπομονή πολλών στην Ευρώπη μπορεί να εξαντληθεί». Ο ίδιος γυρίζοντας το χρόνο στις πιο μαύρεςψυχροπολεμικές περιόδους της νεότερης γερμανικής ιστορίας δεν δίστασε να προσθέσει: «Δεν θα αφήσουμε τους Γερμανούς εργάτες και τις οικογένειές τους να πληρώσουν για τις υπερβολικές προεκλογικές υποσχέσεις μιας εν μέρει κομμουνιστικής κυβέρνησης»!!

Παρά την υποκριτική «ψυχραιμία» που επιδεικνύουν οι εκπρόσωποι του ευρωατλαντικού κατεστημένου, και τις απειλές που εκτοξεύουν προς την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, στην πραγματικότητα τρέμουν μπροστά στις τελευταίες εξελίξεις.

Ξέρουν πολύ καλά ότι η αποτυχία των διαπραγματεύσεων για συμφωνία θα τους στοιχίσει πανάκριβα και οικονομικά και κυρίως γεωπολιτικά, όπως ήδη προεξοφλούσαν από χτες και πολλά γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Η Ελλάδα διαθέτει πολλές εναλλακτικές λύσεις, οι οποίες παρά τις προσωρινές σοβαρές δυσκολίες, μπορούν να δώσουν ελπίδα και προοπτική στον ελληνικό λαό και να οδηγήσουν τη χώρα σε ανορθωτική πορεία ανάπτυξης.

Κυριακή  14  Ιουνίου  2015