Κιτρινισμός επιπέδου

γράφει ο Τάσος Παππάς

Ο πρωταγωνιστής του τελευταίου μυθιστορήματος του Χαβιέρ Θέρκας, «Οι νόμοι των συνόρων» (εκδόσεις Πατάκη), λέει σ’ ένα σημείο: «Δεν έχω εμπιστοσύνη στους δημοσιογράφους, κυρίως στους σοβαρούς δημοσιογράφους ή τους υποτιθέμενους σοβαρούς. Αυτοί είναι οι χειρότεροι. Αυτοί είναι που σε εξαπατούν, όχι οι δημοσιογραφίσκοι του κίτρινου Τύπου. Οι δημοσιογραφίσκοι μπορεί να λένε ψέματα, αλλά όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι λένε ψέματα και κανείς δεν τους δίνει σημασία ή σχεδόν κανείς. Αντίθετα, οι σοβαροί δημοσιογράφοι λένε ψέματα προφασιζόμενοι ότι λένε αλήθεια και γι’ αυτό όλος ο κόσμος τούς πιστεύει. Και γι’ αυτό τα ψέματά τους κάνουν τόσο μεγάλο κακό».
Πράγματι, ο χυδαίος κιτρινισμός είναι εύκολα αναγνωρίσιμος -παίζει με ανοιχτά χαρτιά-, ενώ ο κιτρινισμός υψηλού επιπέδου (πιο δόκιμος είναι ο όρος «χειραγώγηση») είναι δύσκολο να εντοπιστεί γιατί διεκδικεί με αξιώσεις εύσημα επιστημονικότητας. Δεν φτύνει κατάμουτρα χοντράδες, το..
στιλ του δεν είναι προκλητικό (με εξαιρέσεις) και το ύφος του δεν είναι αγοραίο. Σπανίως διαστρεβλώνει, συνήθως αποκρύβει ή υποβαθμίζει ό,τι δεν συμφέρει τη δεσπόζουσα ιδεολογία. Νομιμοποιεί και εκλαϊκεύει τις βασικές επιλογές της κυρίαρχης σκέψης, είναι ο οργανικός διανοούμενος των ελίτ.

Τα χρόνια της κρίσης ανέλαβε να γελοιοποιήσει ό,τι αντιστεκόταν στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας (κόμματα, συνδικαλισμό, κινήματα ανυπακοής) και να ανασκολοπίσει λέξεις, όρους και ιδέες, με προοδευτικό φορτίο, καθιστώντας τες τελείως ακίνδυνες.
► Η λέξη «μεταρρύθμιση» έχει υποστεί την πιο βάναυση κακοποίηση. Ολοι δηλώνουν οπαδοί των μεταρρυθμίσεων. Εννοούν το ίδιο πράγμα; Οχι, φυσικά. Για παράδειγμα: Μεταρρύθμιση είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μεταρρύθμιση όμως είναι και ο εργατικός έλεγχος στις επιχειρήσεις. Μεταρρύθμιση είναι η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, μεταρρύθμιση είναι και η ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου που προστατεύει τους φτωχούς και τους άνεργους. Μεταρρύθμιση είναι η πλήρης απελευθέρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, μεταρρύθμιση είναι και η εφαρμογή αυστηρών κανόνων ώστε να μπει φραγμός στην απληστία και την ασυδοσία των golden boys.
► Ανάλογη επεξεργασία έχει γίνει και στην έννοια «δημόσιο συμφέρον». Δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο το δημόσιο συμφέρον. Για τα συστημικά κόμματα αυτό υπηρετείται με τη λιτότητα, τη μείωση του δημόσιου τομέα, τον περιορισμό των δικαιωμάτων της εργασίας, τη συρρίκνωση των δημόσιων δαπανών, την εισβολή των ιδιωτών στην Παιδεία και την Υγεία. Αυτός, μας λένε, είναι ο κανόνας παγκοσμίως και εφαρμόζοντάς τον θα παραμείνει η χώρα στην ομάδα των αναπτυγμένων κρατών. Με ανεργία φυσικά, καταβαράθρωση του ΑΕΠ, εξώσεις, συσσίτια και αυτοκτονίες, αλλά τι να γίνει; Πρέπει να πληρώσουμε το τίμημα για τον έκλυτο βίο μας τα περασμένα χρόνια. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση θεωρείται αντιευρωπαϊκή. Ακόμη κι εκείνη που θέλει να φτάσει στον ίδιο στόχο, αλλά από διαφορετικούς δρόμους. Επειδή όμως ουδέτερες πολιτικές δεν υπάρχουν, πρέπει να κοιτάμε ποιος τις εκπονεί, ποιος ωφελείται και ποιος ζημιώνεται. Με τα λόγια του Λένιν, «από ποιον και για ποιον;».
► Λαϊκισμός και συντεχνίες είναι το αποδιοπομπαίο ζευγάρι. Δεν υπάρχει κινητοποίηση εργαζομένων τα τελευταία χρόνια που να μην έχει χαρακτηριστεί από τα μεγάλα ΜΜΕ συντεχνιακή, υπονομευτική της οικονομικής σταθερότητας, καθοδηγούμενη από βολεμένους εργατοπατέρες και τα λαϊκίστικα κόμματα. Εκτός από μία: αυτή των εργαζομένων στην «Ελληνικός Χρυσός». Από τα δελτία των οκτώ απουσίαζαν παντελώς δυσφημιστικές αναφορές για τα αιτήματα, τη μορφή της κινητοποίησης και τις συνέπειές της. Ούτε κομφούζιο είχαμε στο κέντρο της Αθήνας ούτε ταλαιπωρία των πολιτών στις μετακινήσεις τους ούτε έπεσε ο τζίρος των καταστημάτων. Τυχαίο;

Τα παραπάνω και πολλά άλλα της ίδιας αντίληψης έχουν ως σημείο αναφοράς τη διαβόητη θεωρία του μονόδρομου, την οποία υπηρετούν με φανατισμό τα κεντρικά δίκτυα ενημέρωσης σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εσκασε μύτη ξανά το 1989 με την κατάρρευση των καθεστώτων του στρατοπεδικού κομμουνισμού. Τι μας λέει με λίγες λέξεις: Ηττήθηκε κατά κράτος, χωρίς μάλιστα ν’ ανοίξει μύτη, μια ελκυστική αφήγηση. Εμφανίστηκε ως ουμανιστική, αλλά αποδείχθηκε καταστροφική. Ετσι έχουμε την τελεσίδικη απάντηση της ιστορίας στο ερώτημα «ποιο είναι το κοινωνικό μοντέλο που ταιριάζει στον άνθρωπο;». Μπορεί ο κόσμος μας να μην είναι ιδανικός, μπορεί οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, μπορεί η δημοκρατία να έχει περιοριστεί στα τυπικά εξωτερικά χαρακτηριστικά της, μπορεί να ζούμε κάθε τρεις και λίγο σοβαρές οικονομικές κρίσεις, ωστόσο δεν υπάρχει άλλος κόσμος. Οσοι ονειρεύονται κάτι διαφορετικό, είτε ματαιοπονούν είτε είναι γραφικοί είτε ερωτοτροπούν με τον αυταρχισμό και τις εγκληματικές ιδεολογίες. Αυτό όμως, όπως λέει και ο Εντσεμπέργκερ, δεν είναι επιχείρημα, είναι δήλωση συνθηκολόγησης.
zoornalistas

The Doomsday

  Tί  ''ημέρα της κρίσεως'', τι ''ημέρα της Ευρώπης''!
     Το ίδιο πράγμα είναι!

     Αργεί όμως και...
αρχίζουμε να ανησυχούμε.
     Άντε να'ρθει η ρημάδα  ''μέρα της κρίσεως'', 
     ..γιατί οι μέρες της κρίσης γίνανε πολλές και δεν αντέχουμε άλλο.
     Άντε να γίνει το ρημάδι το δημοψήφισμα, να σηκωθούμε να φύγουμε απ΄ την αισχρή γερμανική Ένωση Ευρωπαίων τοκογλύφων, να ξαναγίνουμε άνθρωποι!

     Πρώτη φορά στην ιστορία του σύγχρονου κόσμου ένα κράτος που ανήκει στις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου δέχεται τέτοια συντονισμένη επίθεση, τόσα χρόνια,
     ..και πιέζεται να υποχωρήσει πολιτισμικά και κοινωνικά στην ζώνη της υπανάπτυξης.
     Πρωτοφανές, ανήκουστο, αδικαιολόγητο και αισχρό.
     Στα επόμενα χρόνια της Ε.Ε (αν εξακολουθήσει να υπάρχει), η περίοδος αυτή, όπου επιχειρήθηκε η συντονισμένη και προγραμματισμένη εξολόθρευση μιας χώρας-μέλους, οινεί ''εταίρου'',
     ..θα είναι η πιο μαύρη σελίδα, η χειρότερη ώρα του σκοταδισμού, που όλοι θα προσπαθούν να ξεχάσουν.

     Τα ονόματα των σημερινών ευρωπαίων και ιθαγενών πρωταγωνιστών θα φιγουράρουν επάξια δίπλα στα ονόματα του Χίτλερ, του Γκαίμπελς, του Χίμλερ, του Μουσολίνι, του Πεταίν του Τσολάκογλου, του Λογοθετόπουλου, και λοιπών  ''προσωπικοτήτων'' του ναζισμού και των ακολούθων του.
     Μέρκελ, Σόϊμπλε, Σουλτς, Νταϊσελμπλουμ, Ντράγκι, Βαν Ρομπάϊ, Μπαρόζο, και λοιποί αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής ''Ένωσης'', παρέα με τους δικούς μας γνωστούς δωσιλόγους,
     ..θα παραμείνουν τα αιώνια πορτραίτα υπανθρώπων, που με την μεταμφίεση του πολιτισμού και της ευημερίας, καταδίκασαν έναν λαό σε πείνα και εξανδραποδισμό,
     ..μέσα στην μέση της υποτιθέμενης κοιτίδας του δυτικού ''πολιτισμού''!

     Δεν ανήκουμε και δεν θα θέλαμε έτσι κι αλλιώς να ανήκουμε σε τέτοια ''Ευρώπη''!
     Δεν συμμετέχουμε, και έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν συμμετείχαμε σε τέτοιον ''πολιτισμό''!

     Καλώς να ορίσει η μέρα αυτή της ''κρίσεως''.
     Δεν θα κριθούμε εμείς. 
     Εμείς θα γλυτώσουμε.
     Θα κριθεί όμως η υπόλοιπη Ευρώπη.
     Και θα κατακριθεί. Για την κατάντια της.
     Και τα εγκλήματά της!..

mandatoforos.blogspot.gr

Η Φούντα σκοτώνει.... (με εικόνες και σχόλια)

Μετά το πολύ επιτυχημένο Protestival με αίτημα τη Νομιμοποίηση της αυτοκαλλιέργειας και της θεραπευτικής και ψυχαγωγικής χρήσης της Κάνναβης (δηλαδή: οι φούντες στα μπαλκόνια) συγκέντρωσα για σας (και έφτιαξα το μπανεράκι με τη φούντα).

Θα παρατηρήσετε ότι αντίθετη άποψη δε μεταφέρω. Κι αυτό επειδή δεν υπάρχει, δεν υφίσταται, δε στέκει ούτε ηθικά, ούτε ιατρικά. Κάποια υπόλοιπα πεπεισμένων από προπαγάνδα χρόνων έχουν ξεμείνει στη χώρα μας και, όπως συνηθίζεται, βγαίνουν και λένε απόψεις για θέματα που αγνοούν.

Η Κάνναβη είναι ιαματική όσο και ψυχαγωγική.

Η Κάνναβη δεν οδηγεί σε άλλες ουσίες, ίσα-ίσα κάποιους τους βοηθά στην περίοδο απεξάρτησης.

Το χόρτο είναι φυτό-δε σε κάνει φυτό (όπως διάβασα σε ένα ανόητο σύνθημα).

Η απαγόρευση, αντίθετα, σπρώχνει στην παρανομία (ή την παραβατικότητα) ανθρώπους καθ΄όλα μη παραβατικούς.

Η απαγόρευση γεμίζει τις φυλακές

Η απαγόρευση στερεί από τους ασθενείς το φάρμακό τους κι από τους άλλους μια ουσία ψυχαγωγική που είναι απείρως υγιεινότερη και  ασφαλέστερη από το οινόπνευμα ή και τον καφέ.

 Αποδείξεις για όλα αυτά πια υπάρχουν και στα ελληνικά, (δημοσιευμένα και στο δικό μου blog και αλλού). Εδώ άλλα ελαφρότερα. 

Χαρείτε τα:

Άκης Άκης
 ένας τρόπος υπάρχει να πεθάνει κάποιος από κάνναβη να καπνίσει εξήντα χιλιάδες τσιγάρα πράγμα που είναι πολύ δύσκολο

Αβρααμάκης ¯\(⊙︿⊙)/¯ 

Αν νομιμοποιησεί τη φούντα ο Τσίπρας θα βολέψει περισσότερους Καλαματιανούς από ότι ο Σαμαράς. #free_founta

adiasistos 

Γνωρίζω άτομο που ξεκίνησε με χασίς και τώρα βλέπει δελτία ειδήσεων. Επομένως τα #free_founta να μην λέγονται τόσο εύκολα.

Εddie ‏

πιο ευκολα βγαίνουμε από την κρίση με την νομιμοποίηση της καλλιέργειας κάναβης παρά με τις παπαριές για "επενδύσεις". #free_founta

ΟΔΥΣΣΕΑΣ 

Εχω ακούσει για θάνατο απο πρεζα, θάνατο απο αλκοόλ, θάνατο απο λίπη μέχρι κ θάνατο απο ψαροκοκαλο. ΑΠΟ ΦΟΥΝΤΑ ΠΟΤΕ #free_founta

Πάνω μεθυσμένος ο οδηγός, κάτω χασικλωμένος. Τι προτιμάμε;

Η Χρήση αναψυχής

Αριστερά με αλκοόλ: Νόμιμο

Δεξιά με Κάνναβη: Παράνομη

mari nada 

‏‪Ο λόγος που δε θα αποποινικοποιηθεί η κανναβη ειναι για να μην αυξηθεί η ανεργία.... Στο χώρο των μπάτσων

Βρείτε το γιατί.
Από τη μια το αλκοόλ:

εθιστικό,καταθλιπτικό, προκαλεί καρκίνο, θάνατοι ετησίως: 1εκατομμύριο* (πού δεν ξέρω, παγκοσμίως περισσότεροι), κοστίζει δισεκατομμύρια σε αστυνόμευση και Υγεία, προκαλεί θάνατο από υπερβολική δόση, καταστρέφει εγκεφαλικά κύτταρα

και είναι ΝΟΜΙΜΟ

Από την άλλη η Κάνναβη:

μη εθιστική, αντικαταθλιπτική, θεραπεύει τον καρκίνο, Θάνατοι ετησίως: 0, ΔΕΝ προκαλεί θάνατο από υπερβολική δόση, βοηθά στην ανάπτυξη εγκεφαλικών κυττάρων

και είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ

Antifascista Fuerte 

Η κάνναβη κάνει κακό στον οργανισμό; μάλλον ναι, ακόμα κι έτσι πρέπει να υπάρχει η ελευθερία να το κάνει όποιος θέλει #free_founta

silas serafim ‏‪
Η κανναβη λεει αλλοιωνει την αντιληψη. Ρε μαλακα, προσκυνανε λειψανα..

Miltos ‏‪
Ναι, κάνει κακό στον υγιή εγκέφαλο η κάνναβη, πηγαίνετε τώρα να υποδεχθείτε τα κόκκαλα της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού κράτους...

Flying Dervish ‏‪

Μετά τους "κινδυνους εθισμού" από τν κάνναβη που η Τρέμη αποκάλεσε on air "Χασίς", ρεπορτάζ για το προσκύνημα του "ιερού σκηνώματος" ‪#nohope

vpmech ‏‪

"ο εθισμος στην κανναβη" ειναι οξυμωρο.η αντιπροπαγανδα(κατα της κανναβης)το εφηυρε‬

Nikos Alepis ‏‪

Μνημείο μικροπολιτικής υστερίας, οπισθοδρόμησης και αγραμματοσύνης η ανακοίνωση της ΝΔ για την κάνναβη. Business as usual δηλαδή.

άΧρηστος Φαταούλ-ας ‏ 

Ξεκινάς με μπάφους και καταλήγεις να σε σε κάνει RT ο Άδωνις στο τουίτερ. #free_founta

ptsiaras ‏‪ ‪ναι γιατι η κάνναβη τους χαλάει την πιάτσα με τα φάρμακα και κάποιες ασθένειες, με τα λείψανα δεν χάνουν πελάτες, οπότε no pro‬

Ποιοι δε θέλουν τη Νομιμοποίηση;

 ptsiaras ‏

Ο μόνος που θα πάθει κακό από την απελευθέρωση της φούντας είναι οι έμποροι, οι μπάτσοι, οι συμμορίες και κάτι φαρμακάδες #free_founta

Thomas Mavrofides 1 στους 6 λέει, εθίζεται στην κάνναβη. Στο τσιγάρο και στο αλκοόλ, πόσοι;

Stefanos ‏‪‪#free_founta‪ για να τελειώνουμε οριστικά με τις σαχλαμάρες περασμένων δεκαετιών τύπου "απο το χασίς ξεκινάνε όλοι και καταλήγουν στα βαριά"‬

«Θα την φάω, θα την πιω, θα την καπνίσω, θα την σνιφάρω» δήλωσε για τη χρήση της κάνναβης ο 77χρονος ηθοποιός.

Ο Μόργκαν Φρίμαν, σε συνέντευξη του στην Dailey Beast, παραδέχτηκε ότι κάνει χρήση μαριχουάνας και μάλιστα, την χρησιμοποιεί ως παυσίπονο.

Πριν από επτά χρόνια ο γνωστός ηθοποιός ενεπλάκη σε ένα ατύχημα από το οποίο βγήκε με χτυπήματα σε ώμο, αγκώνα, μπράτσο. Υποβλήθηκε μάλιστα, σε εγχείρηση τεσσάρων ωρών για να αποκατασταθούν κάποια νεύρα. Ακόμα έχει πόνους από τα χτυπήματα, τους οποίους αντιμετωπίζει καπνίζοντας ένα τσιγαριλίκι. «Εχω ινομυαλγία στο χέρι και το μόνο που μου προσφέρει κάποια ανακούφιση είναι η μαριχουάνα» δήλωσε.

«Ποιες είναι οι αρνητικές επιπτώσεις; Πάρτε για παράδειγμα το Γούντστοκ το 1969. Δεν έγινε καμία φασαρία-το κάπνισμα μαριχουάνας ήταν ελεύθερο. Και δείτε τι έγινε το ’99, στην επέτειο των 30 ετών από το φεστιβάλ όπου επιχείρησαν ένα φεστιβάλ απαγορεύοντας τη μαριχουάνα. Εγιναν επεισόδια και ξέσπασαν ταραχές» πρόσθεσε».

Θα σας χτυπήσουν, θα σας πάρουν την καβάτζα σας, θα σας κλείσουν στο κλουβί ή θα σας πυροβολήσουν. Γιατί;

Για ένα ΦΥΤΟ!

diethni.gr ‏‪@diethni‬ 

 Να ενημερωθούν Washington,Colorado,Oregon κλπ όπου η κάνναβη είναι νόμιμη ότι με το ελληναράδικο κριτήριο είναι αναρχοαυτόνομοι ‪#free_founta

__________________________

daphnechronopoulou.blogspot.com

Το θέμα είναι τώρα τι λες

Ηλιόπουλος Νάσος

Έχουμε διανύσει ένα πρώτο κρίσιμο χρονικό διάστημα από την ημέρα των εκλογών. Η εμπειρία αυτού του διαστήματος μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στο να κατανοήσουμε το δυναμικό της κατάστασης που διαμορφώνεται και άρα και τις δικές μας επιλογές.

Ο αντίπαλος, τόσο εντός όσο και εκτός χώρας, από την πρώτη μέρα μας αντιμετώπισε ως μια κυβέρνηση της αριστεράς. Ως μία πολιτική δύναμη δηλαδή που θέτει σε αμφισβήτηση το κυρίαρχο μοντέλο. Δική μας επιτυχία θα σήμαινε την κατάρρευση στην πράξη της λογικής του μονόδρομου. Όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά συνολικά για την Ευρώπη. Ακριβώς για αυτό το λόγο ο αντίπαλος «μας πήρε στα σοβαρά». Στόχος τους δεν είναι απλά η ανατροπή της κυβέρνησης. Στόχος είναι η ταπείνωση της νέας κυβέρνησης και μέσω αυτής η ταπείνωση της αριστεράς. Χρειάζεται να φανεί ότι αυτά που λέει η αριστερά στην Ελλάδα δεν γίνονται. Ακόμα περισσότερο, χρειάζεται να φανεί ότι τελικά και η αριστερά θα υλοποιήσει μια παραλλαγή της λιτότητας. Μόνο έτσι θα επανέλθει η κανονικότητα.

Σε μία Ευρώπη που η αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού αποκτά ρίζες μέσα στην κοινωνία, ένα παράδειγμα ανατροπής μιας «ηρωικής» κυβέρνησης μάλλον δεν προσφέρει πολλά στην κυρίαρχη αφήγηση. Αντιθέτως αυτό που χρειάζεται είναι άλλη μία διάψευση. Άλλο ένα παράδειγμα ανυποληψίας του πολιτικού προσωπικού. Οι τζιχαντιστές της ελεύθερης αγοράς δίνουν σήμερα μία μάχη για τη διάσωση του δόγματος, μία μάχη «ιερή». Καμία αυτοκρατορία δεν δέχτηκε ποτέ να συζητήσει ψύχραιμα και πολιτισμένα την αμφισβήτηση της από τους υποτελείς. Το ίδιο θα κάνει και η «νεοφιλελεύθερη αυτοκρατορία» με τους εκπροσώπους της εντός και εκτός χώρας.

Η κατάσταση χρηματοδοτικής ασφυξίας σε συνδυασμό με τον εγκλωβισμό της κυβέρνησης σε τεχνικές διαπραγματεύσεις δημιουργεί τους όρους διολίσθησης στο πεδίο που ο αντίπαλος επιθυμεί να δοθεί η μάχη. Σε ένα πεδίο που πρώτα από όλα δεν υπάρχει χώρος για τον ενθουσιασμό και τη δυναμική που δημιουργεί η συμμετοχή της κοινωνίας. Στο πεδίο που υποχωρεί η πολιτική και επανέρχεται η κυριαρχία των τεχνοκρατών. Σε ένα πλαίσιο δηλαδή που σε τελευταία ανάλυση θα συζητάμε την υλοποίηση της ίδια πολιτικής σαν να μην άλλαξε τίποτα.
Το σχέδιο και οι επιθυμίες, τόσο τα δικά μας όσο και τα αντίπαλα, όμως απέχουν πάντα από την πραγματικότητα. Απέχουν γιατί στο ενδιάμεσο παρεμβάλλεται πάντα το αστάθμητο της σύγκρουσης. Πολύ απλά ο αντίπαλος θα προχωρήσει όσο του επιτρέψουμε. Δική μας δουλειά είναι σήμερα να οργανώσουμε αυτή τη σύγκρουση. Σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια να γυρίσουμε την αριστερά σε μία κατάσταση ήττας και ανυποληψίας για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Δεν έχουμε την επιλογή να επιτρέψουμε να βουλιάξει η κοινωνία σε ένα νέο ολοκληρωτισμό. Αν χάσουμε δεν θα υπάρχει πλαίσιο δικαίωσης, κανένας δεν θα έχει την πολυτέλεια να ισχυριστεί ότι «τα έλεγε», γιατί πολύ απλά δεν θα έχει καμία σημασία.

Να δώσουμε τη μάχη λοιπόν. Αυτό σημαίνει πρώτα και κύρια τη συμμετοχή της κοινωνίας. Κάθε εκβιασμός, κάθε σχέδιο έχει ως όριο τη δική μας σχέση με τη κοινωνία. Ακριβώς για αυτό χρειαζόμαστε άμεσες νομοθετικές παρεμβάσεις από την πλευρά της κυβέρνησης στην κατεύθυνση αναδιανομής πλούτου και εξουσίας προς τα κάτω, όπως έκτακτα μέτρα εισφοράς για κεφάλαιο και πλούσιους και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αντίπαλους δεν έχουμε μόνο στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Να σπάσουμε τη χρηματοδοτική ασφυξία με τους δικούς μας όρους, μέσα από τη σύγκρουση με το εδώ σύστημα οικονομικής εξουσίας. Δεν μπορείς να ασκήσεις πολιτική υπέρ των φτωχών, αν δεν τα βάλεις με τους πλούσιους. Να σπάσουμε το τεχνικό πλαίσιο της διαπραγμάτευσης και μαζί με αυτό το σύνδρομο του «διαπραγματευτή του καναπέ» που έχει τη μαγική λύση. Μοναδική μας διέξοδο η επαναφορά της πολιτικής, η τοποθέτηση της σύγκρουσης στην πραγματική της βάση, η επαναφορά του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο. Ο Λένιν συχνά επαναλάμβανε ότι η αγαπημένη του φράση ήταν κάτι που έλεγε ο Ναπολέων «το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να εμπλακούμε στη μάχη…». Να δώσουμε τη μάχη λοιπόν. 

avgi

Μέρες ραγδαίων εξελίξεων

Σπύρος Παναγιώτου

Οι συνεχείς υποχωρήσεις στους μνημονιακούς εκβιασμούς πρέπει να πάρουν τέλος

Το σκοτσέζικο ντους συνεχίζεται. Τη μια μέρα καθηλωτικοί διθύραμβοι ότι πετύχαμε «έντιμο συμβιβασμό».Την επόμενη ανακάλυψη «νέων εμπλοκών» και ανέβασμα των απαιτήσεων των θεσμών για μεγαλύτερες παραχωρήσεις. Δεν πρόκειται απλά για επικοινωνιακά παιχνίδια των ΜΜΕ ή των δανειστών. Πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο.

Η προσπάθεια «ταπείνωσης και τιμωρίας» του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης δεν αποσκοπεί μόνο σε μια εξευτελιστική οπισθοχώρηση σε όλο το φάσμα των «κόκκινων γραμμών». Απαιτεί την ταπείνωση και τον εξευτελισμό ολόκληρου του λαού, τη συντριβή της πεποίθησης ότι είναι δυνατή μια πορεία της χώρας έξω από μνημόνια και επιτροπείες.

Το μήνυμα στέλνεται στη Ελλάδα αλλά έχει αποδέκτη το λαό της Ισπανίας, τους λαούς ολόκληρης της Ευρώπης. Με αυτή τη έννοια όποια «συμφωνία» και αν υπάρξει τις επόμενες μέρες καθόλου δεν θα σημάνει «επιστροφή στην ομαλότητα». Οι πιέσεις θα παραμείνουν ασφυκτικές για συνεχείς παραχωρήσεις.

Δραματικά- σοκαριστικά γεγονότα δεν αποκλείεται να επιστρατευτούν άμεσα για να παραλύουν τη συνείδηση, να παγώνουν τη σκέψη του λαού. Οι δανειστές πολιτεύονται ώστε όχι μόνο να πετύχουν μια συνθηκολόγηση χωρίς όρους, αλλά και να αποφευχθεί κάθε δυνατότητα επανεμφάνισης αντιδράσεων ή του λαού στο προσκήνιο όπως στα πρώτα μνημονιακά χρόνια.

Καλοστημένη παγίδα

Η τρόικα, σε πλήρη συμφωνία με την εσωτερική της «αντιπροσωπεία» προχώρησαν σε μια καλοστημένη παγίδα χρόνου με κύριο χαρακτηριστικό τα ασφυκτικά όρια διαπραγμάτευσης της νέας κυβέρνησης, τα τέλη Φλεβάρη. Η «ανάσα χρόνου» που κέρδισε η κυβέρνηση με τη συμφωνία του Φλεβάρη στη πραγματικότητα λειτούργησε αποκλειστικά υπέρ των δανειστών- τοκογλύφων.

Στους 2,5 μήνες που έχουν περάσει η ελληνική κυβέρνηση έχει πληρώσει στο ΔΝΤ 4,6 δισ. ευρώ με αποκλειστικά εσωτερικούς πόρους. Δεμένη ασφυκτικά στις διελκυστίνδες της «διαπραγμάτευσης» και μπροστά στο φόβο να θεωρηθούν «μονομερείς ενέργειες» παρουσιάζει φτωχό κυβερνητικό έργο τόσο στα οικονομικά ζητήματα όσο και στα θεσμικά, μεταθέτοντας στο μέλλον βασικές της προγραμματικές δεσμεύσεις.

Σήμερα, με στραγγισμένα τα εσωτερικά διαθέσιμα, βρίσκεται σε μεγαλύτερη δυσκολία έχοντας μπροστά της, μόνο για το δίμηνο Μάης-Ιούνης, πληρωμές 3,103 δισ. ευρώ, σε ΔΝΤ και τόκους. Πιο εφιαλτική η εικόνα για το δίμηνο Ιούλιος-Αύγουστος. Απαιτούνται πληρωμές ύψους 6,7 δισ. ευρώ. Χωρίς αμφιβολία το πλεονέκτημα των εκβιασμών για μεγαλύτερες υποχωρήσεις είναι στα χέρια των θεσμών.

Στην πραγματικότητα σχεδίασαν λεπτομερώς τη στιγμή που η χώρα θα περιέλθει σε αυτή τη δεινή θέση και από τώρα μέχρι το Ιούνη θα δυναμώσουν στο έπακρο πιέσεις και εκβιασμούς για ολοκληρωτικό συμβιβασμό. Σε εμάς μένει μόνο η απορία από τη χθεσινή δήλωση του υπουργού Βαρουφάκη ότι η χώρα είναι έτοιμη να πληρώσει τη δόση των 750 εκατ.. στο ΔΝΤ στις 12/5.

Σημάδια παράδοσης μπροστά στη ώρα της αλήθειας

Η αυταπάτη ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα «σεβαστούν τη δημοκρατία και το πνεύμα του Διαφωτισμού», το «καλόπιασμα του θηρίου» με σταδιακή αποδυνάμωση της οικονομίας από όποιους μικρούς πόρους διέθετε, απέτυχε παταγωδώς.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε εξαιρετικά οδυνηρές εξελίξεις. Από όσα γίνονται γνωστά, δεν είμαστε σε θέση βέβαια να γνωρίζουμε το ακριβές βάθος και άρα το μέγεθος των συνεπειών, οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης καταρρέουν.

Πρώτον. Η συζήτηση για διαγραφή και του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και η αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρες ανάπτυξης έχει ήδη παραπεμφθεί για το μέλλον με την υπουργική διαβεβαίωση για την «αναγνώριση» του και τη δέσμευση να πληρώνεται στο «διενεκές».

Δεύτερον. Έχει ήδη ανακοινωθεί ότι θα υπάρξει αλλαγή στο καθεστώς του ΦΠΑ ως μέσο για να επιτευχθεί δημοσιονομική προσαρμογή στα όρια των δανειστών. Ο ΕΝΦΙΑ θα συνεχίσει για ένα χρόνο ακόμα και αναμένουμε να διατυπωθούν οι αλλαγές με στόχο όμως να συγκεντρωθούν τα 2,6 δισ. όπως τα προηγούμενα χρόνια. Το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ μετατίθεται και αυτό χρονικά. Το ερώτημα αν τα «συνήθη υποζύγια» του φορολογικού συστήματος είναι πια σε θέση να πληρώσουν υπέρογκους και άδικους φόρους έχει ήδη ξεχαστεί και δεν απασχολεί κανένα κυβερνητικό στέλεχος.

Τρίτον. Οι ιδιωτικοποιήσεις προχωρούν κανονικά και το ΤΑΙΠΕΔ, που είχε εξαγγελθεί η κατάργηση του, προχωρά σε επικύρωση της συμφωνίας εκποίησης του ΟΠΑΠ, επιταχύνει την παραχώρηση του Ελληνικού στο Λάτση. Μένει να δούμε τις λεπτομέρειες για την παραχώρηση λιμανιών, αεροδρομίων και σιδηροδρομικών δικτύων.

Τέταρτον. Η ελληνική κυβέρνηση έκανε δεκτό το αίτημα να «ανοίξει η συζήτηση» για το εργασιακό. Οπισθοχωρεί σε μια από τις βασικότερες «κόκκινες γραμμές» αναζητώντας καταφύγιο στη δημιουργική ασάφεια μιας ευρείας διαβούλευσης που θα «…πληροί τα υψηλότερα ευρωπαϊκά πρότυπα». Μένει να δούμε αυτά τα «πρότυπα» αν θα προσεγγίζουν εκείνα της Βουλγαρίας ή της Σουηδίας. Διασώζεται η μη νομιμοποίηση των χωρίς όριο απολύσεων που άλλωστε εφαρμόζουν οι βιομήχανοι από μόνοι τους.

Πέμπτον. Άνοιξε η διαπραγμάτευση για το ασφαλιστικό. Αναζητείται η συμφωνία με τους θεσμούς για τη σημασία των εννοιών «εκσυγχρονισμός του συνταξιοδοτικού συστήματος» (παραπέμπει, κατά Βαρουφάκη, στις ενοποιήσεις των Ταμείων), «δημοσιονομικά βιώσιμο» (ίσως με περικοπές ταμείων πρόνοιας και κατάργηση πρόωρων συντάξεων για γυναίκες) και «δίκαιο».

Έκτον. Η συζήτηση για το «ενεργειακό» επιχειρεί να ακυρώσει τις συζητήσεις με τη ρωσική κυβέρνηση και να επαναφέρει τη χώρα στους ευρωαντλαντικούς σχεδιασμούς για το ενεργειακό. Η συνεισφορά του υπουργού Εξωτερικών, μετά το πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ είναι φαίνεται καθοριστική.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι έχει φθάσει η ώρα της αλήθειας. Και ώρα της αλήθειας, σημαίνει ότι η οι συνεχείς υποχωρήσεις πρέπει να πάρουν τέλος. Δεν πρέπει να υπάρξει καμία υποχώρηση στους μνημονιακούς εκβιασμούς, ούτε τους εκβιασμούς του ντόπιου κατεστημένου.

Η Αριστερά δεν μπορεί να εφαρμόσει μνημόνια. Ούτε καν σε ήπια εκδοχή.

  Από τον Δρόμο της Αριστεράς

anemosantistasis

Το σχέδιο Στουρνάρα για να γίνει πρωθυπουργός

Δεν ξέρουμε αν υπάρχει σχέδιο να γίνει πρωθυπουργός ο Στουρνάρας αλλά αυτό που είναι εξόφθαλμο είναι το ότι υπάρχει ένα δίκτυο δημοσιογράφων,τραπεζιτών,επιχειρηματιών που λαμβάνει και εκτελεί εντολές.


Γράφει ο Δημήτρης Μπεκιάρης στο Periodista


“ Τις επόμενες ημέρες θα έρθουν πολλά αποκαλυπτικά στοιχεία στο φως για την αδίστακτη δράση της τεχνοκρατικής σέχτας που κατοικοεδρεύει σε μία σκοτεινή σφηκοφωλιά που έχει φτιαχτεί στην Τράπεζα της Ελλάδας. ”

Όσο συνεχίζεται η εθνική προσπάθεια, που με συμπαραστάτη τον ελληνικό λαό καταβάλλει η κυβέρνηση Τσίπρα για υπερήφανη διαπραγμάτευση και έξοδο από την κρίση, αποκαλύψεις και γεγονότα αποδεικνύουν και ξεκαθαρίζουν ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος που διαδραματίζει ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννης Στουρνάρας. 

Ο Γιάννης Στουρνάρας, ο εκλεκτός του ακροδεξιού πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για να αναλάβει το τιμόνι της εθνικής οικονομίας το 2012, υπονομεύει σήμερα τον τιτάνιο αγώνα της χώρας. Αυτό έδειξε τις προάλλες το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών αναφορικά με την αποστολή email με συγκεκριμένους παραλήπτες και συγκεκριμένο περιεχόμενο εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα.

Ο Αλέξης Τσίπρας, όταν ήταν ακόμη αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε προειδοποιήσει τον Αντώνη Σαμαρά να μην τοποθετήσει τον Γιάννη Στουρνάρα στη θέση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας,χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να μην ναρκοθετηθεί η λειτουργία και η διαπραγματευτική δυνατότητα της επερχόμενης - τότε - κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έναντι των δανειστών. Ο λόγος ήταν προφανής. Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι η απόληξη του συστήματος που ευθύνεται περισσότερο από όλα για τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, είναι η απόληξη του συστήματος Σημίτη και ένας εκ των πιο συνεπών εκφραστών της μνημονιακής στρατηγικής που υλοποιείται στην Ελλάδα.

Το σύστημα Σημίτη παρασιτεί σε βάρος της χώρας, εδώ και δεκαετίες, με βάση την εμμονή στην επιλογή του χρόνου να εντάξει την Ελλάδα στην ζώνη του ευρώ, το 2001, δίχως η χώρα να είναι έτοιμη. 

Αυτό το σύστημα, συνώνυμο της διαφθοράς, απολαμβάνει της στήριξης και της ασυλίας, χρόνια τώρα, από τη διαπλοκή και προστατεύεται από τα δομημένα συμφέροντα ως ιερή αγελάδα.

Στη συγκυρία της οικονομικής κρίσης το σύστημα Σημίτη εξεδήλωσε ακόμη περισσότερο τον προφανή ρόλο που διαδραματίζει: Ότι δηλαδή αποτελεί τον Δούρειο Ίππο της προέλασης του γερμανικού πολιτικού και οικονομικού συμπλέγματος συμφερόντων στη χώρα μας. Πρόκειται για μία ιστορία που ξεκινά από τη δεκαετία του 1970 και που κανείς μπορεί να την διαβάσει στο αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Periodista.gr με τίτλο "Σπάμε την ομερτά: οι πρόθυμοι της Φρανκφούρτης" (Διαβάστε ΕΔΩ). 

Απαραίτητη στρατευμένη μονάδα του συστήματος Σημίτη είναι ο Λουκάς Παπαδήμος, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος την εποχή της εισόδου της χώρας στη ζώνη του ευρώ, ο οποίος το 2011 κλήθηκε ως η χρυσή εφεδρεία των διευθυντηρίων των Βρυξελλών, των ιερατείων της Φρανκφούρτης και των μαυσωλείων της ντόπιας διαπλοκής ώστε να γίνει δοτός πρωθυπουργός μέσω μιας διαδικασίας που συνοδεύθηκε από διθυράμβους εκ μέρους του κατεστημένου. 

Ο Γιάννης Στουρνάρας, ο πρώην στενός συνεργάτης του Γιάννου Παπαντωνίου,  είναι ο φυσικός διάδοχος του Λουκά Παπαδήμου στην ιεραρχία του συστήματος Σημίτη. Ο ίδιος, όπως οι μέντορες, οι πάτρωνες και οι ντόπιοι και ξένοι εντολείς του, ποντάρει στην ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, της νέας κυβέρνησης Τσίπρα, ώστε να μεθοδευθεί τελικά η επιβολή κυβέρνησης "εκτάκτου ανάγκης", δήθεν "εθνικής ενότητας" ή δήθεν "εθνικής συνεννόησης ή όπως θα τη βαφτίσει τέλος πάντων το κατεστημένο, της οποίας επικεφαλής να είναι ο ίδιος προβάλλοντας την ανάγκη της σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας από "εκείνους που ξέρουν", από εκείνους δηλαδή που έβαλαν τη χώρα στο ευρώ, από το σύστημα Σημίτη. 

Με λίγα λόγια, ο Γιάννης Στουρνάρας θεωρεί ότι υπονομεύοντας το ρόλο της κυβέρνησης, ναρκοθετώντας την προσπάθεια της χώρα, θα καταφέρει να γίνει ένας νέος δοτός πρωθυπουργός, ένας νέος εκφραστής της "χούντας των τεχνοκρατών", ένας νέος κυβερνήτης - αχυράνθρωπος, ένας νέος Παπαδήμος. 

Ο σημερινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος έχει ουκ ολίγες φορές παρέμβει πέραν του ρόλου του στα πολιτικά πράγματα της χώρας. 

Τον περασμένο Μάρτιο ο Γιάνης Στουρνάρας απείχε ουσιαστικά από οποιαδήποτε προσπάθεια να χαλαρώσει η ασφυξία που φαινόταν ότι επιδίωκε να επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην ελληνική οικονομία. 

Λίγο πριν από τις εκλογές του περασμένου Γενάρη, ο ίδιος ήταν που λειτουργώντας ως κομματάρχης του Σαμαρά, καλούσε τους βουλευτές - χωρίς να το επιτρέπει ο θεσμικός του ρόλος - να υπερψηφίσουν  την πρόταση Σαμαρά για πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας, επαναλαμβάνοντας τα τρομοκρατικά σενάρια της κυβέρνησης Σαμαρά και των εξωθεσμικών κέντρων εξουσίας, κάνοντας λόγο για εκροή καταθέσεων εξαιτίας της επερχόμενης και αναπόφευκτης, τότε, πολιτικής αλλαγής. Τι έκανε επί της ουσίας ο Γιάννης Στουρνάρας; Υποθήκευε τη σταθερότητα των ελληνικών τραπεζών.

Αυτά είναι μόνο κάποια παραδείγματα που αποκαλύπτουν τον ρόλο του πλέον αποτυχημένου Έλληνα υπουργού Οικονομικών των τελευταίων δεκαετιών, ενός ανθρώπου που πριν γίνει Τσάρος της οικονομίας είχε πέσει έξω σε όλες του τις προβλέψεις.

Τις επόμενες ημέρες θα έρθουν πολλά αποκαλυπτικά στοιχεία στο φως για την αδίστακτη δράση της τεχνοκρατικής σέχτας που κατοικοεδρεύει σε μία σκοτεινή σφηκοφωλιά που έχει φτιαχτεί στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Μέχρι τότε, εκείνο το οποίο πρέπει να κρατάμε είναι το εξής: Ο Γιάννης Στουρνάρας χρησιμοποιεί τη θέση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ως όχημα και ως εργαλείο για την υλοποίηση του βραχυμεσοπρόθεσμου - όπως πιστεύει ο ίδιος - σχεδίου της μνημονιακής παλινόρθωσης, που θα συνδυαστεί με την τοποθέτησή του στην πρωθυπουργία. 

Ο ελληνικός λαός δεν θα το επιστρέψει ποτέ αυτό. Η δημοκρατία, με τη σημερινή κυβέρνηση λειτουργεί. Οπότε την προοπτική του να ηγηθεί. σε πολιτικό επίπεδο, του μνημονιακού μετώπου, ο κ. Στουρνάρας καλό θα ήταν να την ξεχάσει.

Αμετανόητοι...

Πολλές λέξεις αποδίδονται στους δοσίλογους της Νέας Δημοπρασίας. "Αλαζόνες, ανίκανοι...
ανήθικοι, ανόητοι..." κι αυτά μόνο όσον αφορά τις λέξεις που αρχίζουν από Άλφα. Μια από αυτές το "Αμετανόητοι" είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική.

Ο Σαμαράς βρίσκεται σε πανικό. Ησύχασε λίγο μετά την πανωλεθρία των εκλογών, όπου η ΝΔ έδωσε "ρέστα" κι έχασε πανηγυρικά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το "χοντρό λάθος" της εκλογής του Προκόπη για Πρόεδρο της Δημοπρασίας.

Καταλαβαίνει όμως πως, όσο περνά ο καιρός κι η "αριστερή παρένθεση" δεν έρχεται, ο ίδιος γίνεται ξανά στόχος των δελφίνων, που δε θέλουν να την πατήσουν όπως στο ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ το οποίο άφησε το Βενιζέλο να το παρασύρει στο βυθό μαζί με τα γερμένα υποβρύχια.
Φυσικά αγνοούν ότι η ΝΔ δεν έχει μόνο ένα βαρίδι το Σαμαρά, αλλά και όλους όσους ψήφισαν το Μνημόνιο. Όπως ακριβώς το ΠΑΣΟΚ δεν είχε μόνο πρόβλημα την εγωιστική και προκλητικότατη συμπεριφορά του Βενιζέλου.

Ο Σαμαράς λοιπόν ετοιμάζεται να εφαρμόσει αυτό που πάντα προσπαθεί να κάνει, όταν στριμώχνεται: Την ακροδεξιά ρητορεία, που είναι η μουσική η οποία συνοδεύει το κουτόχορτο με το οποίο ταΐζει τα γαλάζια γίδια.

Θα κάνει σκληρές φραστικές επιθέσεις μπας και στρέψει την προσοχή των λιγοστών μηρυκαστικών του αλλού. Βέβαια στην πράξη δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα. Έχει ψηφίσει Μνημόνιο και το πρώτο μεγάλο δίλημμα είναι, αν θα ψηφίσει ένα "Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ". Ο ίδιος θα ήθελε να μην το ψηφίσει κάνοντας μια τούμπα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να πείσει πως τάχα είναι χειρότερο το Μνημόνιο του Αλέξη από το δικό του.

Το δικό του όμως προέβλεπε μείωση συντάξεων 30% τουλάχιστο, διπλασιασμό ΦΠΑ, περαιτέρω απολύσεις, νέα χαράτσια κοκ. Θα έχει λοιπόν πρόβλημα με τα ίδια τα αφεντικά του, τους τοκογλύφους, αν δεν το κάνει. Η Ντόρα συμπεριφέρεται σαν το καλό κουτάβι, "που κάνει χαρούλες" όταν βλέπει κόκκαλα εργαζομένων. Λέει δηλαδή πως θα ψηφίσει όποια συμφωνία φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και για κακή τύχη του Σαμαρά δεν είναι η μόνη. Αν όμως ψηφίσει η ΝΔ το νέο Μνημόνιο, έστω και πιο λάιτ, τότε θα έχει σοβαρότατο πρόβλημα ύπαρξης στο άμεσο μέλλον. Θα γίνει τζάμπα τσόντα στον ΣΥΡΙΖΑ! πράγμα που είχαμε πει ως πιθανό προεκλογικά.

Νομίζω πως μάλλον θα επιλέξει το "παρόν" ή μια αποχή λόγω μιας αφορμής μια μεσοβέζικη δηλαδή λύση με την απαραίτητη ρητορεία φυσικά, ότι μ' αυτούς τάχα "θα ήταν καλύτερα". Χωρίς να αποκλείω καμιά πιθανότητα. Αν ήταν ματς θα πρότεινα 1-Χ-2. Ότι όμως και να κάνει, ο κόσμος δεν ξεχνά το φασισμό, την καταστολή, τη φτώχεια και την εφαρμογή της πιο απάνθρωπης πολιτικής εκλεγμένης κυβέρνησης.

Η γνώμη μας για τα Μνημόνια είναι γνωστή: Είτε γαλάζια, είτε πορτοκαλί, όλα θα οδηγήσουν σε σκληρότερα μέτρα αργά ή γρήγορα κι όλα έχουν σκοπό την εξυπηρέτηση των τοκογλύφων και τη συνέχιση της αδικίας.

Εντούτοις η προκλητική δήλωση του Σαμαρά να απαιτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ να του ζητήσει συγνώμη δείχνει ένα πολύ επικίνδυνο αμετανόητο "πολιτικό εγκληματία". Το να κάνεις λάθη στην πολιτική έχει τραγικές συνέπειες χειρότερες κι από έγκλημα. Το να υπερασπίζεται όμως την καβαλιστική πολιτική που εφάρμοσε κατ' εντολή των πλουσίων αρπακτικών είναι ότι χειρότερο. Ο ίδιος ο Σαμαράς μας οφείλει όχι απλά συγνώμη αλλά αυτομαστίγωση και μετά χαρακίρι, για τα δεινά που μας προκάλεσε.

Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ πράγματι θα πρέπει να ζητήσει συγνώμη από μας αλλά όχι φυσικά όπως την εννοεί ο Σαμαράς. Υπάρχει ακόμα χρόνος (αν κι όχι πολύς) να φύγουμε από την παγίδα που έστησε η ΕΕ και το ΔΝΤ...
πηγή tsak-giorgis.blogspot.gr