Τα σκάνδαλα της Χούντας (7 χρόνια αρπαχτή)

Ο Τύπος δεν ασχολούνταν με σκάνδαλα, ούτε σκανδαλιζόταν από τις σχέσεις των κρατούντων με τους μεγιστάνες του πλούτου. Είχε έρθει άλλωστε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθεί το Τάμα του Έθνους. Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 38 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς». Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» – αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους.

Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα, όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα. Επί χούντας η ραδιοτηλεόραση ήταν κρατική (κι αυστηρά προπαγανδιστική), ενώ ο Τύπος περνούσε από δρακόντεια λογοκρισία. Οποιαδήποτε έρευνα ή ακόμη και νύξη για κρατικά σκάνδαλα ήταν απλά αδιανόητη. χαρακτηριστικό το κύριο άρθρο του Γιάννη Καψή στον «Ταχυδρόμο» (24.5.74), όταν η δικτατορία Ιωαννίδη δημοσιοποίησε το (παπαδοπουλικό) «σκάνδαλο των κρεάτων»: «Δεν είναι καινούρια η υπόθεση. Μήνες ολόκληρους οι φήμες οργίαζαν. Κι όμως κανείς δεν τολμούσε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να μεταβάλη τον ψίθυρο σε καταγγελία. Κι όσο οι φήμες απλώνονταν, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους υπεύθυνους και μη, τόσο μεγάλωνε κι ο φόβος μήπως θίξουμε τα κακώς κείμενα. Ηταν μια ‘συνωμοσία κραυγαλέας σιωπής’, χάρη και στη δρακόντεια νομοθεσία που ρυθμίζει -και συμπιέζει- την ενάσκηση του λειτουργήματός μας». Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Τύπος ξεχείλισε βέβαια από πληροφορίες για σκάνδαλα της χουντικής επταετίας. Ομως αυτά θεωρούνταν τότε -και σωστά- απλές παρωνυχίδες μπροστά στα υπόλοιπα εγκλήματα της δικτατορίας.

Απολαβές και «ασυλία»

Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους –σε σχέση όχι μόνο με τους ώς τότε δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς τους, αλλά και με τις απολαβές της ανατραπείσας κοινοβουλευτικής «φαυλοκρατίας». Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα («Πολιτικά Θέματα» 5.10.73). Ακολούθησαν κι άλλες «τακτοποιήσεις», όπως η καταχρηστική στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα με ειδική ρύθμιση του 1970 («Πολιτικά Θέματα» 8.2.75). Οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τέλος τη μελλοντική ασυλία τους, με ρυθμίσεις που κάνουν τα σημερινά κουκουλώματα να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Η χουντική νομοθεσία «περί ευθύνης υπουργών» (Ν.Δ. 802 της 30.12.1970) περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48) βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή υφυπουργού της χούντας μπορούσε να γίνει μόνο με απόφαση των …συναδέλφων τους. Επιπλέον, όλα τα «εγκλήματα δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» της μελλοντικής Βουλής, θεωρούνταν αυτομάτως παραγεγραμμένα! Προϋπόθεση για την ατιμωρησία συνιστούσε, φυσικά, η επιτυχία της ελεγχόμενης επιστροφής στον κοινοβουλευτισμό «αλά τουρκικά». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τίναξε όμως το εγχείρημα στον αέρα, με αποτέλεσμα τον κάθετο θεσμικό διαχωρισμό της Μεταπολίτευσης απ’ το προηγούμενο καθεστώς.

Τα μαύρα κρέατα

Το μόνο σκάνδαλο που εκκαθαρίστηκε δικαστικά επί χούντας, αποκαλύφθηκε για λόγους προπαγανδιστικής «νομιμοποίησης» της ανατροπής του Παπαδόπουλου απ’ τον Ιωαννίδη. Πρόκειται για την (κυριολεκτικά δύσοσμη) «υπόθεση των κρεάτων», με βασικούς κατηγορούμενους τον πρώην υφυπουργό Εμπορίου Μιχαήλ Μπαλόπουλο και το Γεν. Διευθυντή του Υπουργείου (και διορισμένο πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ) Ζαφείριο Παπαμιχαλόπουλο. Το κατηγορητήριο αφορούσε ποικίλες παρανομίες, με κυριότερη τη «δωροληψία κατά συρροήν» από μεγαλεμπόρους για τη μονοπωλιακή εξασφάλιση αδειών εισαγωγής κρέατος –με αποτέλεσμα παράνομες ανατιμήσεις («καπέλα») σε βάρος των καταναλωτών. Επιμέρους πτυχή του σκανδάλου συνιστούσε η απαγόρευση διάθεσης ντόπιων ζώων, ώστε να πουληθούν τα προβληματικά κρέατα Αργεντινής που «μαύριζαν» και «δεν τάθελε ο κόσμος». Στη δίκη πρόκυψε ανάμιξη του Παττακού – αναγνώστηκε, μάλιστα, και διαταγή του (21.9.72) «όπως διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα επίμαχα προϊόντα. Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, ποινή που το 1976 μειώθηκε σε 14 μήνες. Δεν διώχθηκε, αντίθετα, για την επίδοση που τον έκανε ευρύτερα διάσημο: το «μπαλόσημο» που (φέρεται να) εισέπραττε ως γραμματέας του ΕΟΤ, με το παρατσούκλι «ο κύριος 10%». Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σχετικές ημερολογιακές εγγραφές του διπλωμάτη Γεωργίου Χέλμη, γαμπρού του Μαρκεζίνη. «Φαίνεται πως συνελήφθη ο Μπαλόπουλος, πρώην του Τουρισμού, για οικονομικά σκάνδαλα και καταδιώκεται ο Παύλου, γαμπρός του Παττακού, επίσης για οικονομικά σκάνδαλα (υπόθεσις κρεάτων)», σημειώνει στις 21.1.74, για να συμπληρώσει στις 5.2: «Για τα σκάνδαλα, πιστεύει ο Μομφεράτος ότι τίποτε δεν πρόκειται να προωθήσουν, διότι φοβούνται να έλθουν εις αντιθέσεις και, άλλωστε, δεν έχουν μάρτυρες να καταθέσουν». Με τη δημοσιοποίηση της δίωξης, εκτιμά τέλος «ότι κατά την δίκη θα προκύψουν και στοιχεία για άλλες υποθέσεις (ίσως σκάνδαλα στον τουρισμό κά)» («Ταραγμένη διετία», Αθήνα 2006, σ.123, 129 & 161).

Η «νέα φαυλοκρατία»

Η δυσοσμία δεν περιοριζόταν ωστόσο στα κρέατα. Επτά μήνες μετά το πραξικόπημα, ο εκδότης του «Ελεύθερου Κόσμου» (και κεντρικός προπαγανδιστής της χούντας) Σάββας Κωσταντόπουλος εξομολογείται γραπτά στον παλιό του πάτρωνα Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κοκ)» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος, σ.50). Παρά τη στενή σχέση του με το καθεστώς, ο Κωσταντόπουλος διατήρησε την ίδια γνώμη μέχρι τέλους. Αναλύοντας το Δεκέμβριο του 1973 στον Καραμανλή την ανατροπή του Παπαδόπουλου, τονίζει πως «είχε υποστεί το καθεστώς και αυτός προσωπικώς ηθικήν φθοράν εις την συνείδησιν των Ενόπλων Δυνάμεων. Μεγάλην ζημίαν του έκαμε η σύζυγός του και ο ταξίαρχος Μ. Ρουφογάλης, τον οποίον είχε τοποθετήσει εις την ΚΥΠ. Εκαμαν προκλητικάς ενεργείας (εντυπωσιακοί γάμοι, θορυβώδεις δεξιώσεις, δημόσιαι εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξις πλούτου κλπ). Μοιραίον ρόλον έπαιξαν και οι γαμβροί ωρισμένων παραγόντων του καθεστώτος (του κ. Σ. Παττακού και άλλων). Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» (όπ.π., σ.203-5). Παρόμοια αίσθηση αναδύουν κι οι επιστολές του «γεφυροποιού» Ευάγγελου Αβέρωφ προς τον Καραμανλή: «κυκλοφορούσαι φήμαι περί μεγάλων ή μικρών σκανδάλων (δημοπρασίαι τηλεοράσεως, ΟΛΠ, σύμβασις Reynold’s, βέβαιοι μικρολοβιτούραι Ματθαίου και άλλα)» (14.10.68), «ανησυχία» του Παπαδόπουλου για «τα γύρω του σκάνδαλα, το ξεχαρβάλωμα της Διοικήσεως» (28.10.72). Ιδια γεύση και στη συνομιλία του νεαρού -τότε- πολιτικού επιστήμονα Θεόδωρου Κουλουμπή με τον παλαίμαχο μεταξικό υπουργό Ασφαλείας, Κωνσταντίνο Μανιαδάκη (27.8.71): «Και για το στρατό; τον ρώτησα. Η απάντησή του ήταν να τρίψει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, υπονοώντας ότι δωροδοκούνται» («Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού», σ.116-7). Ειδική πτυχή της «νεοφαυλοκρατίας» αποτέλεσε η ποικιλότροπη «τακτοποίηση» του συγγενικού περιβάλλοντος των δικτατόρων: * Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου. * Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών. * Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων –από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ. * Τα αδέρφια του αρχηγού βολεύτηκαν κι αυτά. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ως στρατιωτικός ακόλουθος, Γ.Γ. του Υπ. Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και «υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ». Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναρριχήθηκε αστραπιαία στην υπαλληλική ιεραρχία για να αναλάβει Γ.Γ. Δημ. Τάξεως. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα βαθμοφόρου υφισταμένου του, «μένει γνωστός σαν ‘μπον φιλέ’ γιατί, τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερς και τρώγουν φιλέτο» (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, «Ο θρήνος του χωροφύλακα», Αθήνα 1998, σ.118). Ειδική κατηγορία σκανδάλων συνιστούν οι ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις «ημετέρων». Τον πρώτο καιρό μετά τη μεταπολίτευση το θέμα απασχόλησε επανειλημμένα τα ΜΜΕ, για προφανείς όμως λόγους οι σχετικές κατηγορίες ουδέποτε ερευνήθηκαν σε βάθος. Αποκαλυπτικά είναι δυο έγγραφα του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ Ρουφογάλη που αποκάλυψε ο «Ταχυδρόμος» (29.8 και 12.9.74), με το ενδοκαθεστωτικό φακέλωμα «δανείων άτινα θεωρούνται χαριστικά ή επισφαλή», καθώς και των παραγόντων που «παρενέβησαν» για τη χορήγησή τους. Το συνολικό ύψος των «χορηγηθέντων» δανείων ήταν 1.519.000.000 δρχ. και των «υπό έγκρισιν» 1.644.000.000 δρχ. Ενδιαφέρουσα και η εμπιστευτική ενημέρωση του Χαρίλαου Χατζηγιάννη, προσωπικού φίλου του δικτάτορα, προς τον αυλάρχη του εξόριστου βασιλιά Κωνσταντίνου (25.11.70): «Αυξάνεται η επιρροή της Δέσποινας [Παπαδοπούλου], του Ρουφογάλη και του Φραγκίστα. Η Δέσποινα ανακατεύεται σε όλα και, αναμφισβήτητα, επηρεάζει τον άντρα της. Ακόμη και η κόρη της παίζει ρόλο. Μιλούν και για οικονομικά συμφέροντα. Ο Λαδάς φώναξε τον Χατζηγιάννη και του συνέστησε, φιλικά, να διαφωτίσει τον Παπαδόπουλο» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977», Αθήνα 1999, σ.296).

Η Ντόλτσε Βίτα

Την εικόνα συμπληρώνουν, από διαφορετική οπτική γωνία, οι αναμνήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, φωτομοντέλου που το 1973 παντρεύτηκε το διοικητή της ΚΥΠ: «Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κοπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους κανούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει» (σ.85-6). Στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Βέροια, «έρχονται πολλοί να με δουν. Γνωστοί και άγνωστοι. Ο πατέρας μου μου δίνει πακέτο τα σημειωματάκια με τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι γνωστοί του όλο αυτό τον καιρό και εγώ του υπόσχομαι ότι κάτι θα προσπαθήσω να κάνω». Μεταξύ των αιτημάτων που ικανοποίησε, γράφει, ήταν και η απονομή χάριτος (απ’ τον Παπαδόπουλο) σ’ ένα συντοπίτη της εξαγωγέα, πρώην «μεγάλο ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας», που είχε καταδικαστεί «με αποδείξεις» για κατασκοπεία υπέρ της Βουλγαρίας (σ.89). Τους αρραβώνες του ζεύγους τίμησαν «επιλεγμένοι εξωκυβερνητικοί παράγοντες»,όπως οι επιχειρηματίες Λάτσης και Κιοσέογλου. «Την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ’ όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω» (σ.88). Στο γάμο τους, πάλι, παραβρέθηκαν «ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων ‘Τιτάν’ με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος, εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία» (σ.95). Εύγλωττη για τις στενές σχέσεις χουντικής ηγεσίας και μεγαλοκαπιταλιστών είναι η περιγραφή ενός ιδιωτικού ταξιδιού της Ντέλλας με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου στο Παρίσι: «Μένουμε σε μεγάλες σουΐτες στο Intercontinental. Ερχονται να μας επισκεφθούν με το τραίνο από τη Γενεύη ο Γιάννης Λάτσης και η σύζυγός του Εριέτα. Είναι πολύ φίλοι της Δέσποινας. [...] Πηγαίνουμε σε όλα τα καλά μαγαζιά της Φομπούρ Σεντ Ονορέ. Η Δέσποινα έχει αφεθεί στο γούστο μου. [...] Λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας, πηγαίνουμε οδικώς στις Βρυξέλλες με λιμουζίνα που μας έστειλε ο Ωνάσης» (σ.87). Οι επαφές αυτές δεν ήταν αυστηρά κοινωνικές. Λίγο μετά το Πολυτεχνείο, π.χ., το ζεύγος Ρουφογάλη τρώει στο σπίτι του με το Λάτση. Αρχηγός της ΚΥΠ κι εφοπλιστής «συζητούν για τα διϋλιστήρια και τα προβλήματα που έχει». Μετά το τέλος της κουβέντας, ο δεύτερος προθυμοποιείται να συνοδεύσει τη γυναίκα του πρώτου στο Λονδίνο, για κάποιες ιατρικές εξετάσεις (σ.100). Μια στιχομυθία του Ρουφογάλη φωτίζει, τέλος, καλύτερα την τυχοδιωκτική διαχείριση του δημόσιου πλούτου από τα ηγετικά στελέχη της χούντας: «Ενα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί. ‘Οσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν’. Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος» (σ.98).

Οι συμβάσεις

Το φιλέτο των σκανδάλων της «επταετίας» υπήρξαν ωστόσο οι μεγάλες «αναπτυξιακές» συμβάσεις της περιόδου. * Η πρώτη υπογράφηκε με την αμερικανική πολυεθνική Litton (15.5.67), για «παροχήν υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως ορισμένων περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν Πελοπόννησον» (ΦΕΚ 1972/Α/88). Είχε προταθεί το 1966 απ’ την κυβέρνηση των αποστατών (κυρίως τον Μητσοτάκη), αλλά η Βουλή δεν τόλμησε να την ψηφίσει. Η Litton θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που έκανε «βοηθώντας» το δημόσιο (συν κέρδος 11%) και προμήθεια 2% επί των κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε, θεωρητικού ύψους 800.000.000 δολαρίων. Ως «προκαταβολή», το δημόσιο της κατέβαλε 1.200.000 δολάρια. Στην πράξη, η εταιρεία αρκέστηκε να ξεκοκκαλίζει τα ποσοστά επί των …εξόδων της: «Το κέρδος μας είναι φυσικά δυσανάλογα μεγάλο», παραδεχόταν (στις ΗΠΑ) ο υπεύθυνος του προγράμματος, «επειδή δεν έχουμε κάνει βασική επένδυση. Η επένδυση είναι το καλό μας όνομα». Τελικά η σύμβαση λύθηκε στις 15.10.69, με καταβολή από το κράτος των δαπανών της εταιρείας -συν 11%- ακόμη και κατά την …«περίοδο τερματισμού» (ΦΕΚ 1969/Α/268). Επίσημη δικαιολογία: «αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής εξωτερικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν» (Βήμα, 16.10.69). * Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης!) – τα 4.500.000 δολάρια «εν είδει προκαταβολής». «Εάν κατά την διάρκειαν της μελέτης ήθελεν διαπιστωθή» από τον ίδιο πως 150 εκατομμύρια δεν αρκούν, μπορούσε είτε να ψάξει γι’ άλλα είτε απλά να «θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις δολλ. ΗΠΑ 150.000.000» (άρθρο 1§4). Τελικά, δε βρήκε ούτε τα προβλεπόμενα κι έφυγε, αφού το δημόσιο επιβαρύνθημε με 1 ½ δις δρχ. * Ο ελληνοαμερικανός Τομ Πάππας ήταν ήδη παρών με το διϋλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη, επένδυση του 1962 που είχε καταγγελθεί ως σκανδαλωδώς προνομιακή. Το Μάιο του 1972, η χούντα τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72). Του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια της Coca Cola, που οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις δεν ενέκριναν, ως ανταγωνιστικά προς τη ντόπια παραγωγή αναψυκτικών (ΦΕΚ 1968/Α/201). Θερμός υποστηρικτής της χούντας, ο Πάππας πρωταγωνίστησε ως γνωστόν στο «ελληνικό Γουτεργκέιτ», ανακυκλώνοντας κονδύλια της CIA για το χρηματισμό του Νίξον απ’ τους δικτάτορες. Ενας προσωπάρχης του με σκανδαλώδες παρελθόν, ο Παύλος Τοτόμης, διορίστηκε το 1967 υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατόπιν πρόεδρος της ΕΤΒΑ. * Μητέρα όλων των μαχών υπήρξε ωστόσο το ντέρμπι των μεγιστάνων (Ωνάσης, Νιάρχος, Βαρδινογιάννης, Ανδρεάδης, Λάτσης κ.ά) για το 3ο διϋλιστήριο της χώρας. Ο Παπαδόπουλος τάχθηκε αποφασιστικά υπέρ του Ωνάση, σε βίλα του οποίου (στο Λαγονήσι) έμενε αντί συμβολικού ενοικίου, ενώ ο Μακαρέζος υπέρ του Νιάρχου. Η σύγκρουση έφτασε στα άκρα, με απόπειρες πραξικοπημάτων κι έκτακτους ανασχηματισμούς. Τελικά ο Ωνάσης τα παράτησε, ακυρώνοντας τη «μεγαλειώδη» σύμβαση που είχε υπογράψει και παίρνοντας πίσω την εγγύησή του, το 3ο διϋλιστήριο μοιράστηκε μεταξύ Ανδρεάδη και Λάτση (ΦΕΚ 1972/Α/130) κι ένα 4ο παραχωρήθηκε στο Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181). Μια λεπτομέρεια αυτής της τιτανομαχίας, από την εμπιστευτική ενημέρωση Χατζηγιάννη προς τον Παπάγο (25.11.70), παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με βάση τα σημερινά δεδομένα: «Σε άλλο υπουργικό συμβούλιο, παραβρισκόταν ο Καρδαμάκης, ο οποίος εισηγήθηκε την αγορά μηχανημάτων από τη Siemens και την AEG χωρίς διαγωνισμό, για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΔΕΗ στο πρόγραμμά της, που καθυστερούσε λόγω των δυσκολιών εκτέλεσης των συμφωνιών Ωνάση. Ο Παπαδόπουλος έλυσε μόνος του το θέμα, αποδεχόμενος την αγορά από τη μια εταιρεία».

Το «Τάμα του Εθνους»

Υπήρξε ίσως το χαρακτηριστικότερο σκάνδαλο της χούντας: ο τέλειος συνδυασμός της επαγγελίας μιας «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών» με τη μεγαλομανία του δικτάτορα και το ξάφρισμα υπέρογκων δημόσιων κονδυλίων. Στις 14 Δεκεμβρίου 1968 ο Παπαδόπουλος εξήγγειλε την ανέγερση ενός μνημειώδους ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια –ως εκπλήρωση, υποτίθεται, της σχετικής υπόσχεσης της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του 1829 προς το Θεό σε περίπτωση απελευθέρωσης της Ελλάδας. Σύμφωνα άλλωστε με τη χουντική προπαγάνδα, η «επανάστασις» της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά η άμεση συνέχεια -και ολοκλήρωση- του 1821. Το έργο εγκρίθηκε στις 5.1.69 σε κοινή συνεδρίαση υπουργικού συμβουλίου και αρχιεπισκόπου. Για την επίβλεψή του συστήθηκε το Μάιο μια «Ανώτατη Επιτροπή» με πρόεδρο τον ίδιο τον πρωθυπουργό Γ. Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους υπουργούς Εσωτερικών Στ. Πατττακό, Συντονισμού Ν. Μακαρέζο, Παιδείας Θ. Παπακωνσταντίνου, Δημ. Εργων Κ. Παπαδημητρίου και τον υφυπουργό Προεδρίας Κ. Βοβολίνη. Ενα δεύτερο σώμα, το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούνταν από τον πρόεδρο της Ακαδημίας, τους πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και του ΕΜΠ, το δήμαρχο Αθηναίων, το Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και τον κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής. Στο εγχείρημα μετείχε, με άλλα λόγια, σύμπασα η ανώτατη πολιτική και πνευματική ηγεσία του καθεστώτος. Για το είδος της προπαγάνδας που συνόδευσε την εξαγγελία, αποκαλυπτικό είναι ένα απόσπασμα από την «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» (3.6.73): «Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Εθνος προς τον Θεό, και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό». Η επιστημονική κοινότητα των 1.857 ελλήνων αρχιτεκτόνων δεν φάνηκε πάντως να δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό. Τρεις διαδοχικοί διαγωνισμοί «προσχεδίων» και «ιδεών» μεταξύ 1970 και 1973 κατέληξαν σε φιάσκο: παρά τα τεράστια «βραβεία» που τους συνόδευαν (από 300.000 μέχρι 5.000.000 δραχμές, όταν ο μέσος μισθός του ιδιωτικού τομέα ήταν γύρω στις 4.000 δραχμές), οι προτάσεις που υποβλήθηκαν ήταν αντίστοχια 7, 35 και 31. Τελικά και οι τρεις διαγωνισμοί κηρύχθηκαν άγονοι – μάλλον δίκαια, αν κρίνουμε από τις μακέτες που δημοσιεύθηκαν μεταδικτατορικά στο «Αντί» (30.11.74). Ακόμη κι έτσι, 3.650.000 δρχ διανεμήθηκαν σε ελάσσονες «επαίνους». Απείρως μεγαλύτερη τέχνη επιδείχθηκε στη διασπάθιση των χρημάτων. Τον Ιούνιο του 1969 ανακοινώθηκε η σύσταση «Ειδικού Ταμείου» για την οικονομική διαχείριση του «τάματος». Σύμφωνα με τον τελικό απολογισμό του που δημοσιεύθηκε μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου («Εστία» 19.1.1974), το «Ταμείο» εισέπραξε συνολικά 453.300.000 δρχ: 45,5 εκατομμύρια ως επιχορήγηση απ’ τον τακτικό προϋπολογισμό, 180 εκατομμύρια από «δωρεές, εισφορές, κλπ» και 230 εκατομμύρια σε δάνεια. Ενα μέρος των «εισφορών» ήταν επίσης δημόσιο χρήμα (η Αγροτική Τράπεζα «πρόσφερε» π.χ. 10 εκατομμύρια), ενώ το υπόλοιπο προήλθε από το υστέρημα του φιλοχρίστου και φιλοθεάμονος κοινού – όπως ο συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος που θυσίασε στο «Τάμα» ολόκληρο το εφάπαξ του (109.455 δρχ), εισπράττοντας «τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού δια του υπουργού Προεδρίας» («Νέα» 31.12.68). Σύμφωνα ωστόσο με τον ίδιο απολογισμό, το 90% των εσόδων είχε ήδη καταναλωθεί σε απαλλοτριώσεις, «δαπάνες μελετών», προπαρασκευαστικά έργα και «δαπάνες διοικήσεως και λειτουργίας»! «Φαίνεται ότι ο Ναός του Σωτήρος, που πρόκειται να ανεγερθή πάνω στα Τουρκοβούνια, θα είναι απ’ τους πιο θαυματουργούς στη χώρα μας», σχολίαζαν τις επόμενες μέρες τα «Νέα» (26.1.74). «Γιατί, πριν ακόμα κτισθή, πριν καν γίνουν τα σχέδια για την κατασκευή του, δαπανήθηκαν -λες από θαύμα- τα 406 εκατομμύρια δραχμές από τα 453 εκατομμύρια που είχαν τελικά συγκεντρωθεί. Πάντως κι οι πιο ολιγόπιστοι θαύμασαν το γεγονός ότι με εντελώς κανονικό τρόπο αναλώθηκε ολόκληρο το τεράστιο αυτό ποσόν για ένα έργο του οποίου ακόμα δεν κατάφεραν οι υπεύθυνοι να έχουν ούτε το σχέδιο. [...] Αφού λεφτά δεν υπάρχουν πιά, αφού ούτε καν τα σχέδια του ναού δεν έχουν γίνει ακόμη, η υπόθεση αυτή θα πρέπει να λήξη εδώ και όλοι θα φροντίσουμε να ξεχασθή».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Jean Meynaud «Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα» (Αθήνα 2002, εκδ. Σαββάλας) Η σφαιρικότερη ανάλυση της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής κατά τη δεκαετία του ’60. Ο 2ος τόμος είναι αφιερωμένος στα Ιουλιανά και τη δικτατορία.

Σταύρος Ζορμπαλάς «Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα (1967-1974)» (Αθήνα 1978, εκδ. Σύγχρονη Εποχή) Ανάλυση του δικτατορικού καθεστώτος, με έμφαση στη διαπλοκή του με το μεγάλο κεφάλαιο και τον ξένο παράγοντα. Ενδιαφέρουσα πρωτογενής τεκμηρίωση.

Δ. Μπενάς «Η εισβολή του ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα» (Αθήνα 1976, εκδ. Παπαζήση) Εκτενής παρουσίαση των αμαρτωλών συμβάσεων της χούντας κι ακτινογραφία της διαπλοκής ντόπιου και ξένου κεφαλαίου κατά τη δεκαετία του ’70.

Γιώργης Κρεμμυδάς «Οι άνθρωποι της χούντας μετά τη Δικτατορία» (Αθήνα 1985, εκδ. Εξάντας) Δημοσιογραφική καταγραφή προσώπων και πραγμάτων, αποτυπώνει τις πολλαπλές ταχύτητες (και, συχνά, την πλήρη απουσία) «κάθαρσης» των συνεργατών της δικτατορίας.

Ευάγγελος Κουλουμπής «…71 …74: Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού» (Αθήνα 2002, εκδ. Πατάκη) Ημερολογιακή καταγραφή συνομιλιών και συναντήσεων του -εξ Αμερικής ορμώμενου- συγγραφέα με στελέχη, οπαδούς και αντιπάλους του καθεστώτος κατά την τελευταία τριετία του.

Ντέλλα Ρουφογάλη-Ρούνικ «Να γιατί…» (Αθήνα 2002, εκδ. Φερενίκη) Γλαφυρή αυτοβιογραφία της πάλαι ποτέ συζύγου του χουντικού αρχηγού της ΚΥΠ. Αποκαλυπτική για τον τρόπο ζωής του ηγετικού πυρήνα της χούντας, αλλά και για τη στενή διαπλοκή του με μικρούς και (κυρίως) μεγάλους καπιταλιστές.

ΠΗΓΗ: iospress.gr

periodista.gr

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

Πώς και γιατί έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Με συνεντεύξεις πρωταγωνιστών του και Αμερικανών παραγόντων.
Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ
LA DICTATURE DES COLONELES GRECS Ντοκιμαντέρ, Έγχρ., Διάρκεια: 55'
Παραγωγή: Γαλλία - Ελλάδα Σκηνοθεσία: Ροβήρος Μανθούλης
Ντοκιμαντέρ 1998

Μονόδρομος η σύγκρουση με τους καναλάρχες

Του Ζαχαρία Ρουστάνη

Κορυφαίο «στοίχημα» για μια κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και τη δημοκρατία

Την αποφασιστικότητά της δείχνει η κυβέρνηση, παράλληλα με το νομοσχέδιο για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, να ανοίξει συνολικά, από μηδενική βάση, τα ζητήματα των ιδιωτικών ΜΜΕ, των συσσωρευμένων οφειλών τους, των συχνοτήτων, του βασικού μετόχου, της Digea, του αριθμού των αδειών κ.ά. Η σύγκρουση για την πάταξη της διαπλοκής και την υπεράσπιση της ενημέρωσης προοιωνίζεται σκληρή και πολυμέτωπη, αλλά ως φαίνεται μονόδρομος, για μια κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και τους βασικούς θεσμούς της δημοκρατίας.

ΕΡΤ ανεξάρτητη από κράτος, κόμματα

Λίγο μετά το Πάσχα, θα εισαχθεί προς ψήφιση στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου το νομοσχέδιο για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, που «αποκαθιστά τους 2.500 απολυμένους, οι οποίοι εν μία νυκτί είδαν τα κεφάλια τους να προσφέρονται στο πιάτο για την ικανοποίηση των απαιτήσεων της τρόικας», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, Αγλαΐα Κυρίτση.

Παρά το γεγονός ότι η υπόθεση αυτή υπακούει στην κεντρική απαίτηση της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας για μια δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση ανεξάρτητη από το κράτος, από τα κόμματα και άλλα κέντρα δημόσιας ή οικονομικής εξουσίας, ήδη στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής έχουν ταχθεί κατά η Ν.Δ., η Χ.Α. και το ΠΑΣΟΚ, ενώ επιφυλάξεις διατύπωσαν το Ποτάμι και το ΚΚΕ.

Όπως ανέφερε η κυρία Κυρίτση, η ΕΡΤ θα υποβάλλει το πρώτο τρίμηνο κάθε έτους έκθεση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής και στο ΕΣΡ και, επιπλέον, μέσα σε ένα τρίμηνο από τη λειτουργία της θα αποφασιστεί η «Συμφωνία Αρχών» μεταξύ Δημοσίου και ΕΡΤ, και θα συγκροτηθούν τα Συμβούλια Κοινωνικού Ελέγχου του προγράμματος σε κάθε διοικητική περιφέρεια, μέσω των οποίων η κοινωνία θα μπορεί να παρεμβαίνει.

Ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, ανέφερε επίσης ότι με το προτεινόμενο νομοσχέδιο, προς συμμόρφωση με το άρθρο 15 παρ.2 του Συντάγματος, επιδιώκεται η αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, η εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας.

Θαλασσοδάνεια και διαφθορά

Παράλληλα, η κυβέρνηση δείχνει την πρόθεση να ανοίξει συνολικά, από μηδενική βάση, τα ζητήματα των ιδιωτικών ΜΜΕ, των συσσωρευμένων οφειλών τους, των συχνοτήτων, του βασικού μετόχου, της Digea, του αριθμού των αδειών.

Την περασμένη βδομάδα, ο υπουργός Επικρατείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, Παναγιώτης Νικολούδης, διαβίβασε στη Βουλή έγγραφο-«φωτιά» του αντεισαγγελέα Εφετών Παναγιώτη Αθανασίου, προς τον αναπληρωτή εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος, Γαληνό Μπρη, για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης σχετικά με την παράνομη τραπεζική χρηματοδότηση ορισμένων ιδιοκτητών ΜΜΕ, για «τη διακρίβωση τέλεσης αυτεπαγγέλτως διωκόμενων εγκλημάτων οικονομικής φύσεως».

Πρόκειται για τα νέα υψηλά δάνεια, που άγγιξαν τα 150 εκατ. ευρώ και ως επί το πλείστον χορηγήθηκαν με ελάχιστες εγγυήσεις, με τα οποία «φιλοδώρησαν» οι ελληνικές τράπεζες τους τέσσερις μεγάλους ομίλους ΜΜΕ την τελευταία εξαετία της κρίσης, μη εξυπηρετούμενα. Ήδη ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης έχει δεσμευτεί ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στον έλεγχο όλων των δανειακών συμβάσεων με υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, οι οποίες δραστηριοποιούνται στον χώρο της ενημέρωσης, παρά τη σκανδαλώδη επίσης άρνηση της Τράπεζας της Ελλάδος να διαβιβάσει στη Βουλή οποιαδήποτε ουσιαστική πληροφόρηση για αυτό το θέμα επικαλούμενη το «υπηρεσιακό-επαγγελματικό απόρρητο».

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, «η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να καταπολεμήσει τη διαπλοκή και τη διαφθορά, καθώς και να σταματήσει την προνομιακή αντιμετώπιση -εκ μέρους των τραπεζών- των επιχειρήσεων στο χώρο της ενημέρωσης» και συμπλήρωσε ότι «υπάρχει κατευθυντήρια οδηγία της κυβέρνησης προς τις τράπεζες να μη δίνονται πλέον δάνεια σε επιχειρήσεις ΜΜΕ άνευ προϋποθέσεων και εξασφαλίσεων». Μόνο οι τέσσερις όμιλοι, ΔΟΛ, Πήγασος, Τηλέτυπος και Καθημερινή, χρωστούν πάνω 517 εκατ. ευρώ στις τράπεζες, εισπράττοντας τα περισσότερα νέα δάνεια κατά τη διάρκεια του μνημονίου, ενώ στο μεσοδιάστημα προχωρούσαν σε μαζικές απολύσεις (συνολικά 2.220 εργαζόμενοι) και παρουσίαζαν 500 εκατ. ευρώ απώλειες εσόδων.

Η διαπλοκή και τα οφειλόμενα

Την περασμένη βδομάδα δημοσιεύθηκε στη Διαύγεια η απόφαση του υπουργού Επικρατείας, Νίκου Παππά, με την οποία καλεί τα κανάλια εθνικής εμβέλειας να καταβάλουν τα ποσά που χρωστάνε για τη χρήση των συχνοτήτων. Το συνολικό οφειλόμενο ποσό φτάνει τα 40 εκατ. ευρώ και είναι άμεσα απαιτητό από τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, αλλά και τα συνδρομητικά κανάλια. Πρόκειται για το τέλος του 2% που έπρεπε να καταβάλουν με βάση τον τζίρο τους από το 2010 ώς σήμερα τα κανάλια, αλλά οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έκαναν απαιτητά. Από τα οφειλόμενα 40 εκατ., τα 24 είναι των καναλιών, ενώ τα υπόλοιπα 16 των OTE TV και Forthnet.

Επίσης, μιλώντας στη Βουλή την Τρίτη ο υπουργός Εσωτερικών, Νίκος Βούτσης, κατέστησε σαφές ότι το κεφάλαιο «νέο ψηφιακό τοπίο» ανοίγει, καθώς πεποίθηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι πως την προηγούμενη πενταετία «στήθηκε η πιο χοντρή διαπλοκή για να παγιωθεί το νέο μιντιακό τοπίο» και συμπλήρωσε ότι αναφερόμαστε σε «ένα διάλογο που δεν έγινε ποτέ. Και όποτε έγινε, κατέληξε σε συμπεράσματα τα οποία ήταν αντίθετα με τα συμφέροντα της διαπλοκής και ως εκ τούτου δεν εφαρμόστηκε τίποτα».

Ο υπουργός υπογράμμισε, επίσης, ότι θα πρέπει να υπάρξουν απαντήσεις και τι θα γίνει με την Digea, γιατί «υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της προηγούμενης περιόδου. Σκάνδαλο πατεντάτο. Έχει το βασικό ασυμβίβαστο. Διότι ο πάροχος προγράμματος είναι και αυτός που κάνει το κουμάντο σε σχέση με αυτόν που δίνει και μοιράζει τις συχνότητες. Είναι ίδιοι. Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει».

Ο κ. Βούτσης κάλεσε μάλιστα όλες τις πλευρές να αναρωτηθούν γιατί το ΕΣΡ έμεινε το ίδιο και σε πλήρη αδυναμία επί σειρά ετών να παρέμβει. Την εποχή, δηλαδή, «που παιζόταν το πέρασμα από τη μια εποχή στην άλλη. Αυτή η υπόθεση είναι ένα από τα βασικά σημεία που στήθηκε η χοντρή διαπλοκή για να περάσει η νέα μιντιακή εποχή την προηγούμενη πενταετία». Παράλληλα, ο ίδιος υπογράμμισε ότι ακόμα και το «μαύρο» της ΕΡΤ, «ήταν ένα μεγάλο δώρο, ένα μέρος ενός deal που έγινε με τα ιδιωτικά κανάλια. Διότι τότε αποσαφηνιζόταν το ψηφιακό τοπίο και η ΕΡΤ είχε, με δαπανηρότατες εγκαταστάσεις, αποκτήσει πολύ καλό εξοπλισμό και για το HD και για να μπορέσει να μπει ως πάροχος σε αυτή τη νέα εποχή».

Οι σχέσεις συναλλαγής της πολιτικής εξουσίας με τα συστημικά ΜΜΕ είναι, στη συνείδηση του ελληνικού λαού, «φως φανάρι». Ο ίδιος αυτός λαός έχει γίνει αποδέκτης πολλών μηνυμάτων για το «τέλος της διαπλοκής», και θυμάται πολύ καθαρά εκείνη την καραμανλική δήθεν σύγκρουση με τους «νταβατζήδες». Αυτός είναι και ο λόγος που περιμένει έργα και όχι λόγια από τη σημερινή κυβέρνηση. Μέχρι να τα δει, είναι προφανές ότι θα στέκεται επιφυλακτικός. Τα μηνύματα και οι πράξεις πρέπει να είναι άμεσα. Το ίδιο και η κυβερνητική πρόσκληση προς την κοινωνία να υποστηρίξει ενεργά, προς όφελος της δημοκρατίας, αυτή την τόσο αναγκαία σύγκρουση.

  Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Ιγνατίου: Στόχος ζωής του Σόιμπλε το κυνηγητό του ελληνικού λαού

Τα κάθε άλλο παρά… κολακευτικά συμπεράσματά του για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε καταγράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου με το σημερινό άρθρο του στο “Έθνος της Κυριακής”.

Ο καλός δημοσιογράφος αναφέρεται στις ομιλίες του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών καθώς και τις συνεντεύξεις του σε Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων τα εξής:

“Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών δεν θα επιτρέψει καμία συμφωνία με την Ελλάδα, που δεν θα ταπεινώνει την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά ο ο Σόιμπλε έχει θέσει στόχο ζωής το κυνηγητό εναντίον της χώρας μας και του λαού της”.

πηγή: ysterografa

Υπό αμφισβήτηση η παραχώρηση τηλεοπτικών συχνοτήτων στην Digea

Από το TVXS

Τη νομιμότητα της διαδικασίας κάτω από την οποία παραχωρήθηκαν οι τηλεοπτικές συχνότητες στην Digea αμφισβητεί η κυβέρνηση, με επιστολή που απέστειλε στην Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) ο υπουργός αναπληρωτής Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης.

Στην επιστολή ο Χρήστος Σπίρτζης ζητά εξηγήσεις για τη χορήγηση Δικαιωμάτων Χρήσης Ραδιοσυχνοτήτων Επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής, θέτοντας 13 ερωτήματα. Μεταξύ άλλων ζητά να απαντήσεις γιατί δεν αποκλείστηκε η Digea που είναι και πάροχος περιεχομένου,γιατί δεν κατέπεσε ο διαγωνισμός αφού μετείχε μόνο μια εταιρεία, γιατί έγινε αναθεώρηση του τεχνοοικονομικού μοντέλου της προκήρυξης μετά την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης των συχνοτήτων στη Digea, βάσει ποιού χάρτη προκηρύχθηκαν οι ψηφιακές συχνότητες και γιατί αναθεωρήθηκε η αρχική μελέτη.

Τα βασικότερα ερωτήματα είναι τα εξής:

- Ερώτηση με αριθμό 1: Για ποιο λόγο, βάσει ποια απόφασης και με ποιο αιτιολογικό υπήρξε πρόοδος της διαγωνιστικήςδιαδικασίας και ολοκλήρωση αυτής με κατακυρωτική απόφαση (ΑΠ 706/4/6-2-2014) παρά το γεγονός της συμμετοχής μιας και μόνο διαγωνιζόμενης εταιρείας στο συγκεκριμένο διαγωνισμό.

- Ερώτηση με αριθμό 2: Για ποιους λόγους δεν έγινε χρήση του άρθρου 6.2.3 της Προκήρυξης (προεπιλογή) για αποκλεισμό συμμετοχής της συγκεκριμένης διαγωνιζόμενης με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την εθνική ασφάλεια με δεδομένο ότι το άρθρο 80 παρ. 1 εδαφ. στ του ν.4070/2012 «απαγορεύει» ο πάροχος δικτύου να είναι και πάροχος περιεχομένου.

- Ερώτηση με αριθμό 5: Με ποια διάταξη νόμου, κανονιστικής ή άλλης πράξεως κ.λ.π. προβλεπόταν η αρμοδιότητά σας, μετά την κατακύρωση και υπογραφή της από 7-2-2014 σύμβασης να εκδώσετε κατά σειρά τις με αρ. 716-007/17-6-2014 (ΦΕΚ Β΄1587/2014) αρ.716-003/25-6-2014 (ΦΕΚΒ/1693/2014) και 707/2/24-6-2014 (ΦΕΚ Β ΄1676/2014) αποφάσεις σας, με τις οποίες δεν καθορίζατε μόνο τα ΑΟΤ (ανώτατα όρια τιμών) σύμφωνα με το άρθρο 9 της Προκήρυξης αλλά αναθεωρήσατε το τεχνοοικονομικό μοντέλο του παραρτήματος Ε4 αυτής;

- Ερώτηση με αριθμό 7: Κατά πόσον οι χρόνοι υλοποίησης του χρονοδιαγράμματος της προκηρυσσόμενης υπηρεσίας αποτελούσαν εύλογους χρόνους για τη διασφάλιση επαρκούς ανταγωνισμού και διαφάνειας της διαδικασίας, κατά θεμελιώδη αρχή του ευρωπαϊκού και εθνικού δικαίου για την ισοδύναμη πρόσβαση όλων των διαγωνιζόμενων στις διαγωνιστικές διαδικασίες, αποφυγή όρων αποτρεπτικών συμμετοχής και άνισης/διακριτικής μεταχείρισης μη λαμβάνοντας υπόψη την αρχή της αναλογικότητας;

- Ερώτηση με αριθμό 9: Τους λόγους για τους οποίους προχωρήσατε στη διαγωνιστική διαδικασία βάσει της ΚΥΑ με αρ. 42008/5-10-2012 «Χάρτης Συχνοτήτων Επίγειας Ψηφιακής ευρυεκπομπής τηλεοπτικού σήματος» ΦΕΚ 2704/Β/5-10-2012, για καθολική κάλυψη 95% του πληθυσμού, όταν εκ των όρων του διαγωνισμού ζητείτο κάλυψη 98% δημιουργώντας κατά αυτόν τον τρόπο «λευκές» περιοχές που έπρεπε να καλυφθούν επιβαρύνοντας υποχρεωτικά τους ΟΤΑ;

- Ερώτηση με αριθμό 10: Βάσει ποιου χάρτη συχνοτήτων προκηρύχθηκε η συγκεκριμένη δημοπρασία; Σε ποια μελέτη στηρίχθηκε ο χάρτης συχνοτήτων, πότε ανατέθηκε και εκπονήθηκε η συγκεκριμένη μελέτη, από ποιόν μελετητή και με ποια διαδικασία ανατέθηκε η μελέτη αυτή;

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2015/04/digea.html#ixzz3XsDxqA9P

«Ας αφήσουμε το λαϊκισμό και τη δημαγωγία. Για ανθρώπινες ζωές μιλάμε...»

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει άμεσα να αναλάβει τις ευθύνες της, απέναντι -κυρίως- στα κύματα των απεγνωσμένων προσφύγων,αλλά και απέναντι στις Ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου που τους υποδέχονται». Αυτό αναφέρει σε δήλωσή του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης σχετικά με την νέα πολύνεκρη τραγωδία στη Μεσόγειο όταν αλιευτικό σκάφος που μετέφερε περίπου 700 ανθρώπους ανετράπη τη νύχτα του Σαββάτου στα ανοιχτά της Λιβύης.
«Η νέα εκατόμβη προσφύγων στα ανοιχτά της Λαμπεντούζα», προσέθεσε ο εκπροσωπος, «μας συγκλονίζει όλους. Η Μεσόγειος, από θάλασσα-δίαυλος των πολιτισμών, έχει μετατραπεί σε υγρό τάφο για χιλιάδες ψυχές που επιχειρούν να ξεφύγουν από τις φλόγες του πολέμου. Αυτές τις κρίσιμες ώρες, που μαζί με τις ζωές κινδυνεύει να χαθεί και η ανθρωπιά μας, απαιτούνται πράξεις και όχι ωραία λόγια».
Στη δηλωσή του ο Σακελλαρίδης καταλήγει: «Η νέα τραγωδία της Λαμπεντούζα εκθέτει ανεπανόρθωτα τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, που διατύπωσαν τον απαράδεκτο ισχυρισμό ότι υπεύθυνη για το.. 
προσφυγικό κύμα είναι η ελληνική κυβέρνηση. Το προσφυγικό είναι διεθνές ανθρωπιστικό ζήτημα που δεν μπορεί να επιλυθεί με κραυγές. Ας αφήσουμε λοιπόν το λαϊκισμό και τη δημαγωγία. Για ανθρώπινες ζωές μιλάμε».



zoornalistas

Σύμμαχοι ή εκβιαστές;..

Σύμφωνα με τη Real News ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης μετέφερε στον Α.Τσίπρα τη θέση των Βρυξελλών στην περίπτωση που η κυβέρνηση επιλέξει το δρόμο της κάλπης:«Αν πάτε σε εκλογές αυτές θα γίνουν με...
κλειστές τράπεζες και κλειστά σούπερ μάρκετ».

Το μέγαρο Μαξίμου δεν επιβεβαιώνει και υποστηρίζει ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν βάλει τέτοιο ζήτημα στους Έλληνες αξιωματούχους στις μέχρι τώρα επαφές. Νομίζω ότι πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι η εκδοχή Θεοδωράκη.

Οι δανειστές επέλεξαν να στείλουν το μήνυμα στον Τσίπρα μέσω αντιπροσώπου, παρά απευθείας, ώστε να μπορούν να το διαψεύσουν αν χρειαστεί. Ας τo πάρουμε λοιπόν ως δεδομένo.

Υπάρχει ανάγκη για άλλες μαρτυρίες προκειμένου να καταδειχθεί ότι η χώρα έχει απέναντι της χυδαίους εκβιαστές και όχι συμμάχους που θέλουν να βοηθήσουν, με λογικά ανταλλάγματα;

Δεν αναγνωρίζουν το στοιχειώδες σε μια σύγχρονη δημοκρατία, ότι δηλαδή το πότε και το πώς θα πάει μια χώρα σε εκλογές είναι αποκλειστικό δικαίωμα των θεσμών της, της Βουλής και της κυβέρνησης, οι οποίες αποφασίζουν στο πλαίσιο του Συντάγματος.

Είναι φανερό ότι οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών αντιμετωπίζουν τις κυβερνήσεις ως διακοσμητικό στοιχείο, χρήσιμο μεν γιατί πρέπει να κρατούνται τα προσχήματα , όχι όμως με ουσιαστικές αρμοδιότητες.

Τις θέλουν υπάκουες ρυθμιστικές αρχές, επιφορτισμένες με το καθήκον να υλοποιούν και σε καμία περίπτωση να αμφισβητούν τις εντολές.

Αυτό δεν είναι απώλεια μέρους της εθνικής κυριαρχίας-φυσιολογική κατάσταση από τη στιγμή που επιλέγει μια χώρα να ενταχθεί σε συλλογικότητες, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ευρωζώνη- πρόκειται για απαίτηση πλήρους και άνευ όρων παράδοσης.

Δεν ξέρω αν είναι βαρύ το να πεις ότι έχουμε να κάνουμε με μια μοντέρνα μορφή αποικιοκρατίας, αλλά δεν βρίσκω άλλο χαρακτηρισμό που να περιγράφει καλύτερα και με λιγότερη φόρτιση την εικόνα της σημερινής Ευρώπης...

Τάσος Παππάς

"Ο Άδωνις έλεγε στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις στους τεχνικούς ότι θα απολυθούν"

Η Ένωση Τεχνικών Ιδιωτικής Τηλεόρασης Αττικής (ΕΤΙΤΑ) εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει την συμπεριφορά του βουλευτή της Ν.Δ. Άδωνη Γεωργιάδη. 
Σύμφωνα με την ανακοίνωση σε δύο από τις τελευταίες του τηλεοπτικές εμφανίσεις...
ο βουλευτής, αναφερόμενος στο θέμα της φορολόγησης των Μ.Μ.Ε. από την κυβέρνηση, έδειχνε με το δάχτυλο έναν προς έναν τους παριστάμενους τεχνικούς, λέγοντάς τους πως λόγω αυτού του γεγονότος, το κανάλι τους θα τους απολύσει.  

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

  Συνάδελφοι!   

Η Ένωσή μας καταδικάζει την συμπεριφορά του βουλευτή της Ν.Δ. Άδωνη Γεωργιάδη, καθώς σε δύο από τις τελευταίες του τηλεοπτικές εμφανίσεις αναφερόμενος στο θέμα της φορολόγησης των Μ.Μ.Ε. από την κυβέρνηση, έδειχνε με το δάχτυλο έναν προς έναν τους παριστάμενους τεχνικούς, λέγοντάς τους πως λόγω αυτού του γεγονότος, το κανάλι τους θα τους απολύσει !!!  Ο κύριος Γεωργιάδης δηλαδή μας απολύει δημοσίως την στιγμή που οι εργοδότες μας ούτε… νύξη δεν έχουν κάνει για το θέμα. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να μας τονίσει πως καλά να πάθουμε γιατί ψηφίσαμε όλοι ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις τελευταίες εκλογές. Φαίνεται λοιπόν, πως εκτός από «απόλυτα πετυχημένος» Υπουργός Υγείας που ήταν, αφού χρειάστηκαν μόλις λίγοι μήνες για να διαλύσει την δημόσια υγεία, -ποιος άλλος άλλωστε θα μπορούσε να το κάνει αυτό με τόσο μεγάλη επιτυχία-... εκτός από το μεγάλο «δημοκρατικό αίσθημα» που τον διακρίνει, -αφού όσοι ψήφησαν κάτι άλλο εκτός από το σημερινό  του κόμμα-, καλά να πάθουν για ότι πάθουν... εκτός από την πολιτική του «κουλτούρα» -ως «μεγάλος πολιτικός άνδρας» που είναι-... διαθέτει ΚΑΙ μαντικές ικανότητες!!! Πως αλλιώς άλλωστε θα γνώριζε το τι ακριβώς ψήφισαν οι συγκεκριμένοι τεχνικοί;   Υπενθυμίζουμε όμως στον κύριο Γεωργιάδη, πως μέσα στους ενάμιση εκατομμύριο (επίσημα) ανέργους που δημιούργησαν οι βάρβαρες (για τον λαό και όχι για τον ίδιο) πολιτικές των μνημονίων, που με τόσο πάθος υπερασπίζεται, βρίσκονται ήδη και δεκάδες συνάδελφοί μας! Και αυτοί… καλά να πάθουν κύριε Γεωργιάδη; Και επειδή η Ένωσή μας έχει να ασχοληθεί με πολύ σοβαρότερα θέματα, από τις καθημερινές πολιτικές καρικατούρες της τηλεόρασης, την τρομοκρατία που εξαπέλυσε ο κύριος αυτός στους τεχνικούς, δείχνοντάς τους με το... δάχτυλο, του την επιστρέφουμε. Ήρθε η ώρα, οι πολιτικά αποτυχημένοι και ήδη απολυμένοι από τον ίδιο τον Ελληνικό λαό, να κάνουν λίγο παραπέρα, διότι οι αγώνες για να ξαναπάρουμε την ζωή, που οι ίδιοι μας στέρησαν πίσω, θα συνεχιστούν ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα μας κυβερνά!!!   Τέλος θα θέλαμε να επισημάνουμε πως το μάρμαρο για την διένεξη κυβέρνησης και Μ.Μ.Ε. δεν είμαστε διατεθειμένοι να το πληρώσουμε εμείς οι απλοί εργαζόμενοι! Ας μην τολμήσει λοιπόν κανείς να μας βάλει στην μέση για θέματα που ουδέποτε είχαμε λόγο ή ευθύνη!!!   Υ.Γ. Υπενθυμίζουμε στον κύριο Γεωργιάδη πως χωρίς εμάς τους τεχνικούς, θα είναι αδύνατο να συνεχίσει να επιδίδεται στην αγαπημένη του συνήθεια και να βγαίνει στον τηλεοπτικό αέρα καθημερινά και αδιαλείπτως. Γι αυτό την επόμενη φορά ας φροντίσει να είναι πιο ευγενικός … 
Αν αυτό του είναι δυνατόν, φυσικά!!!   Για το ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

lifo.gr

Μας εξαθλίωσαν για χάρη των Γερμανικών και Γαλλικών τραπεζών

Από ΒΑΘΥ 

Πηγή: Λεωνίδας Βατικιώτης – «Επίκαιρα»

Πολλαπλά εκτεθειμένοι εμφανίζονται οι πιστωτές της χώρας, και ειδικότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, με βάση τα όσα αναφέρονται στην κατατοπιστικότατη μελέτη για τις λεπτομέρειες του πρώτου δανείου προς την Ελλάδα που εξέδωσε το Κέντρο για τη Διεθνή Καινοτομία στη Διακυβέρνηση (Centre for International Governance Innovation - CIGI). Συντάκτης της έκθεσης είναι ο βραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας Πολ Μπλουστάιν, που έχει εργαστεί στις εφημερίδες Washington Post και Wall Street Journal Δεν αμφισβητείται επομένως η αξιοπιστία των ευρημάτων του...

Ο Μπλουστάιν έρχεται κι αυτός με τη σειρά του να απαντήσει στο πολύ απλό ερώτημα που τέθηκε από την πρώτη μέρα που ξέσπασε η κρίση: Γιατί δεν είχε προκριθεί η πολύ απλή λύση του «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων από το 2010 κιόλας, όταν άπαντες διαπίστωναν πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν έλλειψη ρευστότητας, αλλά αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους; Γιατί μια λύση που είχε επιλεγεί σε πολλές άλλες πρόσφατες περιπτώσεις απορρίφθηκε το 2010 για την Ελλάδα;

Η απάντηση που δίνει ο συγγραφέας είναι ότι απορρίφθηκε για να μην θιγούν τα συμφέροντα των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών! Σε αυτό τον βωμό, για τον Μπλουστάιν, «τα νόμιμα συμφέροντα της Ελλάδας αναμφισβήτητα θυσιάστηκαν. Με τις στερήσεις που υπέμεινε ο ελληνικός λαός υπέφερε πολύ περισσότερα απ' όσα ήταν αναγκαία, καθώς η εθνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 22% από το 2008 και η ανεργία έφτασε στο 27%. 
Μεταξύ των οικονομολόγων υπάρχει μια ευρεία συμφωνία ότι το ελληνικό χρέος θα έπρεπε να αναδιαρθρωθεί πολύ νωρίτερα, με πολλούς να υποστηρίζουν ότι το 2010 ήταν ο ιδανικός χρόνος. Αναμφισβήτητα, η διάσωση αποδείχτηκε δώρο για πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες που πληρώθηκαν πλήρως και εγκαίρως με δεκάδες δις ευρώ, που ήταν η αξία των ελληνικών ομολόγων τα οποία έληγαν το 2010, το 2011 και στις αρχές του 2012. Τα κέρδη τους, εντούτοις, επιδοτήθηκαν ουσιαστικά από τους φορολογούμενους, που ανέλαβαν το βάρος και τον κίνδυνο των επίσημων δανείων που δόθηκαν στην Αθήνα».

Εν ολίγοις τον λογαριασμό των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών δεν τον πλήρωσε μόνο η Ελλάδα, αλλά και οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, στους οποίους υποτίθεται ότι οφείλουμε χάρη επειδή μας έσωσαν από το υστέρημά τους. Αυτή είναι η ερμηνεία που πλασάρει όχι μόνο η Μέρκελ, αλλά και τα μνημονιακά κόμματα εντός Ελλάδας για να αποκρύψουν πως η διάσωση της Ελλάδας ήταν εξαρχής διάσωση των τραπεζών.

Ούρλιαζε ο Τρισέ!

Στη μελέτη του Αμερικανού δημοσιογράφου αναφέρεται πως αξιωματούχοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν έκρυβαν από τις συζητήσεις τους με Ευρωπαίους αξιωματούχους τον Απρίλιο του 2010 πόσο πιθανό ήταν το ενδεχόμενο το ελληνικό χρέος να τεθεί εκτός ελέγχου, όπως έχει συμβεί σήμερα, ξεπερνώντας το 175% του ΑΕΠ. (Εξέλιξη που αποκαλύπτει πόσο αστείες επιστημονικά ήταν οι μελέτες βιωσιμότητας του χρέους που συνόδευαν τα σχέδια του ΔΝΤ.) Στελέχη του ΔΝΤ, έτσι, υποδείκνυαν τη λύση του «κουρέματος» των ομολόγων.

«Ενα τέτοιο συμπέρασμα ήταν απλώς απαράδεκτο για τους σημαντικότερους ηγέτες της Ευρώπης, ο πιο άτεγκτος εκ των οποίων ήταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ. Το θέμα τέθηκε σε μια συνάντηση της ΕΚΤ την άνοιξη του 2010, όταν ο Γιούργκεν Σταρκ, ο οποίος συμμετείχε στο εξαμελές Εκτελεστικό Συμβούλιο, συμφώνησε ότι το ελληνικό χρέος ήταν μη βιώσιμο και επομένως η λύση έπρεπε να περιλαμβάνει απώλειες για τους ιδιώτες πιστωτές. 0 πρόεδρος της ΕΚΤ "εξερράγη", σύμφωνα με έναν παρευρισκόμενο. “0 Τρισέ είπε 'είμαστε μια οικονομική και νομισματική ένωση και δεν επιτρέπονται αναδιαρθρώσεις χρέους"' θυμόταν αυτό το άτομο. "Ούρλιαζε"»...

Ο λόγος για τον οποίο ο Ζαν Κλοντ Τρισέ φώναζε σαν χούλιγκαν, εγκαταλείποντας κάθε πρωτόκολλο, ήταν πολύ απλός: «Η έκθεση των γαλλικών τραπεζών στην Ελλάδα ήταν 60 δις ευρώ και των γερμανικών 35 δις ευρώ. Αν υποχρεώνονταν να αναλάβουν υπερβολικές απώλειες στα ελληνικά ομόλογα -και στα ομόλογα άλλων κρατών της Ευρωζώνης που επίσης διακρατούσαν- τότε η βιωσιμότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα αμφισβητούνταν»! Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος της τράπεζας που είχε την ευθύνη του κοινού νομίσματος αποφάσισε με τα ίδια κριτήρια που θα αποφάσιζαν και οι μεγαλομέτοχοι της Credit Agricole. Τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρέτησε (που άλως τυχαίως συμπίπτουν με τα συμφέροντα του ευρώ) και όχι τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών ή ακόμη και των οικονομιών που απαρτίζουν την Ευρωζώνη κι έκτοτε συνεχίζουν να παραδέρνουν στην ύφεση.

Το πραγματικό περιεχόμενο της ελληνικής «διάσωσης» συζητήθηκε χωρίς περιστροφές και υπεκφυγές ακόμη και στην επίσημη συνεδρίαση του ΔΝΤ στις 9 Μαΐου του 2010, όταν εγκρίθηκε το δάνειο. Εκεί ο αντιπρόσωπος της Βραζιλίας, Πάουλο Νογκουέιρα Μπατίστα, διατύπωσε τα πιο καυστικά σχόλια, παρότι κι άλλοι αντιπρόσωποι εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους. Με τα λόγια του, το ελληνικό πρόγραμμα «δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως διάσωση της Ελλάδας, η οποία θα πρέπει να υποστεί μια στρεβλή προσαρμογή, αλλά ως διάσωση των ιδιωτών ομολογιούχων της Ελλάδας, κυρίως των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων»...

Η ΕΚΤ υπηρέτης των τραπεζών

Το πολιτικά ανατριχιαστικό περιστατικό με τον Τρισέ που στρίγκλιζε σαν μαινάδα -αρκεί να σκεφτούμε ότι την ίδια περίοδο στην Ελλάδα όποιος μιλούσε για διαγραφή του χρέους ή «κούρεμα» των ομολόγων χαρακτηριζόταν τυχοδιώκτης και επικίνδυνος για τα εθνικά συμφέροντα- φέρνει στην επιφάνεια, με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, τη σύγκρουση συμφέροντος μεταξύ Ελλάδας και Ευρωζώνης. Ό,τι συνέφερε το ευρώ (αναβολή του «κουρέματος» μέχρι να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα οι ευρωπαϊκές τράπεζες) αποτελούσε κόλαφο για την Ελλάδα κι ό,τι συνέφερε την Ελλάδα («κούρεμα» ομολόγων όσο το δυνατόν συντομότερα, όσο το δυνατόν περισσότερο) θα τίναζε στον αέρα τις ευρωπαϊκές τράπεζες και το ευρώ. Τα συμφέροντα του ελληνικού λαού επομένως υποθηκεύτηκαν από τη στιγμή που προκρίθηκε η παραμονή στο ευρώ και η υποταγή στις αποφάσεις της ΕΚΤ. Το αποτέλεσμα ήταν τα (αντικρουόμενα σε σχέση με το ευρώ) συμφέροντα του ελληνικού λαού να θυσιαστούν και η εξαθλίωση, όπως επιβλήθηκε με το Μνημόνιο που συνόδευε το πρώτο δάνειο ύψους 110 δις ευρώ, να βαδίζει χέρι χέρι με την υποτέλεια.

Οι απερίγραπτες σκηνές δουλικότητας που περιγράφει ο Μπλουστάιν εξιστορώντας την ελληνική «διάσωση» έχουν στη βάση τους την ευρω-κατοχή. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Σε μια τυπική διαπραγμάτευση με μια χώρα που ζητά δάνειο από το ΔΝΤ, οι διαπραγματευτές του Ταμείου κάθονται απέναντι από την κεντρική τράπεζα και το υπουργείο Οικονομικών, με την προσδοκία ότι οι όροι του δανείου θα υποχρεώσουν την κεντρική τράπεζα να εφαρμόσει συγκεκριμένες πολιτικές. Στις διαπραγματεύσεις της Αθήνας, αντιθέτως, το Ταμείο έπρεπε να εγκλιματιστεί σε μια κατάσταση όπου συμμαχούσε με την ΕΚΤ, με τις τύψεις να αφθονούν όσο προχωρούσαν οι πρώτες συναντήσεις της τρόικας».
Μια ωραία ατμόσφαιρα επικρατούσε, εν ολίγοις, στην Αθήνα, όταν ακόμη κι η πιο υπανάπτυκτη χώρα που έμπαινε κάτω από τον ζυγό του ΔΝΤ πρόβαλλε και κάποια αντίσταση στις υποδείξεις του. Στην Αθήνα ούτε αυτό...

Αποκαλυπτική είναι η έκθεση και σε ό,τι αφορά στις προστριβές που εμφανίζονταν στο εσωτερικό της τρόικας. Η αρχή που ακολουθούσαν, σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της, ήταν η ενδεδειγμένη με βάση τις αρχές της... Παιδαγωγικής: «Pas devant les enfants»! Κοινώς, όχι μπροστά στα παιδιά, με τα «παιδιά» να είναι η ελληνική κυβέρνηση. Στις συγκρούσεις που ξεσπούσαν μεταξύ του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων (ΕΚΤ και Κομισιόν) την πιο σκληρή γραμμή εξέφραζαν πάντα οι Ευρωπαίοι, ενώ το ΔΝΤ «ευνοούσε μια πιο σταδιακή προσέγγιση στη λιτότητα σε σχέση με τους άλλους», σύμφωνα με τον Μπλουστάιν. Χώρια οι άλλες πρωτοτυπίες, στην Ελλάδα το ΔΝΤ αποδείχτηκε πως είναι το μικρότερο κακό. Ας είναι καλά η Γερμανία...

Ο φασίστας που έγινε αρνάκι (;)

Το κείμενο αυτό, ως προς το ύφος και τη γλώσσα, θα προσπαθήσει να σταθεί στο ύψος και το επίπεδο του ως άνω ανδρός. Ο περί ου ο λόγος ανήρ έχει όλα τα τυπικά γνωρίσματα ενός φασίστα που βρίσκεται στην εξουσία. Έχει, κατ΄αρχάς επίγνωση της ανωτερότητάς του έναντι του όχλου. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό από το ευθυτενές και, πολλές φορές, ναπολεόντειο ύφος του.

Από την άλλη μεριά, βέβαια, δεν παραλείπει να τον καλοπιάνει, να τον κολακεύει και να παριστάνει ότι συμμερίζεται τα προβλήματά του καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως από αυτόν – τον όχλο - αντλεί τη δύναμή του. Ταυτόχρονα, όμως, φροντίζει να καταστήσει σαφές προς όλους, πως δε θα ανεχθεί κανέναν να σηκώσει κεφάλι και πως θα εφαρμόσει προς πάσα κατεύθυνση το δόγμα “νόμος και τάξη”. Σαν αυστηρός δάσκαλος παλαιάς κοπής που επιβάλλεται μέσω του φόβου. Αυτό δε που ενισχύει ακόμη περισσότερο την εικόνα του είναι ο στιβαρός του λόγος και η ρητορική του δεινότητα, ικανότητες που τον διαχωρίζουν από το πόπολο.

Παρακάτω, με λίγα λόγια και πολλές εικόνες, θα παρακολουθήσουμε την πολιτική πορεία ενός φασίστα που, οσμιζόμενος εξουσία και δύναμη, φρόντισε να απεκδυθεί το μανδύα του εθνικιστή και να ενδυθεί αυτόν του υπεύθυνου και ρεαλιστή πολιτικού. Όμως, όπως λέει και η λαική παροιμία  «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του».

Σε καμμία περίπτωση, βέβαια, δεν είναι διατεθειμένος οι απόψεις του να αποτελέσουν εμπόδιο στην ανέλιξή του. Στην πραγματικότητα, ποτέ κανένας φασίστας δε θυσιάστηκε για τις ιδέες του όπως στο παρελθόν έκαναν οι πρώτοι χριστιανοί και, αργότερα, οι κομμουνιστές.

Πρώτος σταθμός : ΕΠΕΝ

Το 1984 αναλαμβάνει αρχηγός της νεολαίας της ΕΠΕΝ, της φιλοχουντικής οργάνωσης που ίδρυσε ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος μέσα από τη φυλακή, διαδεχόμενος τον σημερινό πρόεδρο της Χρυσής Αυγή Νίκο Μιχαλολιάκο (!!!). Οι ΕΠΕΝίτες γίνονται ο φόβος και ο τρόμος της εποχής. Οι επιθέσεις κατά αριστερών φοιτητών και ατόμων του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι συχνές. Ο Μάκης Βορίδης πρωτοστατεί στις περισότερες επιθέσεις. 

Ως αρχηγός της νεολαίας της ΕΠΕΝ δίνει συνέντευξη τον Σεπτέμβριο του 1986, στο περιοδικό «ΕΝΑ», σε δημοσίευμα που φέρει τον τίτλο «Οι Ναζί της Αθήνας». Ο 21χρονος τότε Μάκης Βορίδης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Αριστερά έχει χάσει το ηρωικό στοιχείο που ήταν αυτό που συσπείρωνε. Ο φιλελευθερισμός είναι πεθαμένος. Ο κόσμος έχει επαναστατικό και ηφαιστειώδη χαρακτήρα. Όλη αυτή η ιστορία μπορεί να γίνει από μας. Εκεί πρέπει να χτυπήσουμε».

Επόμενος σταθμός : Η επίθεση με τσεκούρι

Το Μάη του 1985 μια ομάδα ΕΠΕΝιτών επιτίθεται κατά διαδηλωτών στα Εξάρχεια, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την υπερβολική αστυνόμευση των Εξαρχείων και την αστυνομική βία. Το πρωτοσέλιδο των «Νέων» της 13/05/85 αναφέρει χαρακτηριστικά: 

«Ώρα 10.45: Επίθεση φασιστών: Μεγάλη προβοκάτσια, με στόχο τη γενίκευση των επεισοδίων και τη δημιουργία χαώδους κατάστασης, επιχείρησε να κάνει χθες το βράδυ ομάδα φασιστών της ΕΠΕΝ. Φορώντας μαύρα κράνη και κρατώντας ασπίδες, οι φασίστες επιτέθηκαν στις 10.45 το βράδυ, στη διασταύρωση των οδών Ακαδημίας και Εμ. Μπενάκη εναντίον διαδηλωτών, που διαμαρτύρονταν για την αστυνόμευση των Εξαρχείων και την αστυνομική βία. Ομάδα διαδηλωτών, ξεριζώνοντας υποστηρίγματα δέντρων, απώθησαν τους φασίστες στα γραφεία τους (Ακαδημίας και Κιάφας). Ανάμεσα στους φασίστες διακρίναμε το γνωστό Μάκη Βορίδη». Συνθήματα του Βορίδη και των συντρόφων του ήταν «Ο Μάλλιος ζει, αυτός μας οδηγεί» και «Πινοσέτ - Πινοσέτ». 

Την ίδια περίοδο, διαγράφεται από τον σύλλογο φοιτητών της Νομικής για φασιστική δράση. Την πρόταση υποστηρίζει και η φοιτητική παράταξη της ΝΔ, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Ένα χρόνο μετά, στις 22 Απριλίου 1986 οι ΕΠΕΝίτες πραγματοποιούν αιματηρή επίθεση στη Νομική με στιλέτα και λοστούς. Αρκετοί φοιτητές τραυματίζονται, ενώ η ΕΦΕΕ υποβάλει μήνυση κατά του Μάκη Βορίδη. Το όνομά του κοσμεί και πάλι τις στήλες της «Ελευθεροτυπίας» την επόμενη μέρα. Το δημοσίευμα αναφέρει το Βορίδη ως φασίστα φοιτητή που έχει διαγραφεί από τη Νομική για έντονα φασιστική δράση.

Επόμενος σταθμός : Ελληνικό Μέτωπο

Το 1994 ιδρύει το Ελληνικό Μέτωπο, ενώ παράλληλα εκδίδει το περιοδικό «Ελληνικές Γραμμές». Στο κόμμα μετέχουν αρκετοί ΕΠΕΝίτες, όπως επίσης και ο έτερος πόλος της εθνικιστικής Δεξιάς, η ΕΝΕΚ. Ως πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου συμμετείχε δύο φορές στις εκλογές της Αθήνας, το 1998 και το 2002, ενώ το 2000 ήταν υποψήφιος βουλευτής στις εθνικές εκλογές, στο κοινό ψηφοδέλτιο του Ελληνικού Μετώπου, με την Πρώτη Γραμμή του Κώστα Πλεύρη.

Ο ίδιος δείχνει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και της απόλυτης στήριξης διεθνών προσωπικοτήτων του ακροδεξιού χώρου. Στις 18 Οκτωβρίου 1997 ο Γάλλος ηγέτης της ακροδεξιάς Ζαν Μαρί Λεπέν αναγνωρίζει το Ελληνικό Μέτωπο.

Στις 16 Φεβρουαρίου 2002, παραμονές των εκλογών για τη γαλλική προεδρία, σε ομιλία του στη συγκέντρωση του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου (Front National) ο Μάκης Βορίδης μιλά για το Λεπέν σα να είναι ο πνευματικός του πατέρας:

«Όλα αυτά τα χρόνια, και έχουν περάσει ήδη 20 χρόνια, οι Έλληνες πατριώτες είχαμε τη χαρά και την τιμή να σταθούμε πάντοτε στο πλευρό του Λεπέν και του Front National. Από το 1984 που η ΕΠΕΝ, το M.S.I. του αείμνηστου Ciorgio Almirante και ο Λεπέν έφτιαξαν την ομάδα της Ευρωπαϊκής Δεξιάς. Έτσι και τώρα, στηρίζουμε τον Λεπέν στην υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Γαλλίας. Και είμαστε βέβαιοι ότι μια νίκη του Λεπέν δεν θα είναι μόνο μια νίκη για την Γαλλία, μα μια νίκη για ολόκληρη την Ευρώπη. Ευχόμαστε λοιπόν κάθε επιτυχία στον πρόεδρο Λεπέν και στο Front National, για μια Ευρώπη χωρίς μετανάστευση, χωρίς τρομοκρατία, κοντά στον πολιτισμό και στις παραδόσεις της, για την Ευρώπη των Λαών και των Εθνών».

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα», τον Ιούνιο του 2002, ο αρχηγός του Ελληνικού Μετώπου σημειώνει:

«Η 21η Απριλίου υπήρξε μια περίοδος που συνέβησαν πολλά θετικά για τον τόπο»

Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει η αφίσα που προαναγγέλει την ομιλία του Βορίδη, ως προέδρου του Ελληνικού Μετώπου. Στην αφίσα αυτή καταγγέλονται το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και η Αριστερά ως εθνικοί μειοδότες. Σας θυμίζει τίποτε η φρασεολογία της αφίσας; Μήπως λίγο από Κασιδιάρη και Παναγιώταρο; Άλλωστε, εκείνη την εποχή, στους ίδιους χώρους κυκλοφορούσαν και από την ίδια ιδεολογική πηγή έπιναν νερό !

Επόμενος σταθμός : ΛΑΟΣ

Ο Μάκης Βορίδης προσχωρεί στο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, με το οποίο εκλέγεται βουλευτής το 2007, αλλά και το 2009. Σταδιακά, με περίτεχνο και επικοινωνιακό τρόπο, προσπαθεί να χτίσει ένα πιο μετριοπαθές προφίλ. Οι εθνικιστικές κορώνες αποτελούν παρελθόν και ο ίδιος προσπαθεί να φιλοτεχνήσει το προφίλ ενός πατριώτη πολιτικού που κινείται στο χώρο της δεξιάς, δίχως όμως ακραίες αντιλήψεις.

Από τη θητεία του στο κόμμα αυτό, έχουν ενδιαφέρον οι τοποθετήσεις του - ως βουλευτής του ΛΑΟΣ και κατά συνέπεια αντιπολιτευόμενος βουλευτής - για τα γεγονότα της Κερατέας, η υποστήριξη που δείχνει προς τους κατοίκους της Κερατέας που αντιστέκονται καθώς και η καταδίκη της βίας που ασκεί η τότε κυβέρνηση μέσω των ΜΑΤ !!!

Επίσης, η συγκατοίκησή του στο ΛΑΟΣ με τη “λιακοπουλική” πτέρυγα σκέψης των Νεφελίμ και Ελοχίμ, δε θα μπορούσε να μην τον επηρεάσει και να μην καταθέσει ερώτηση στη Βουλή με θέμα “τι μας ψεκάζουν;” Θαυμάστε ερώτηση του “επιστήμονα” Βορίδη προς τον υπουργό περιβάλλοντος για το γνωστό θέμα που απασχολεί τους απανταχού “πυροβολημένους” !!!

Επόμενος σταθμός : Νέα Δημοκρατία

Τη στιγμή που ο Καρατζαφέρης βλέπει ότι η ψήφιση από το κόμμα του του πρώτου μνημονίου οδηγεί το ΛΑΟΣ στην πολιτική εξαφάνιση, αποφασίζει να στρίψει. Στη στροφή που κάνει, όμως, ο Μάκης δεν τον ακολουθεί και αποφασίζει να ενταχθεί στη μεγάλη δεξιά παράταξη της ΝΔ. Χαζός είναι; Να αφήσει σίγουρο πλέον υπουργιλίκι για να δέχεται εντολές από τον Καρατζαφέρη; Εντάσσεται, λοιπόν, στη ΝΔ και συνεχίζει το χτίσιμο ενός “υπεύθυνου”, “ρεαλιστικού” και “ευρωπαικού” προφίλ.

Ενώ, παλαιότερα, ως μέλος της φιλοχουντικής ΕΠΕΝ και, αργότερα, του εθνικιστικού “Ελληνικού Μετώπου” προέβαινε σε επιθέσεις με αυτοσχέδια τσεκούρια εναντίον πολιτικών του αντιπάλων και επιχειρηματολογούσε εναντίον της “καταδίκης της βίας από όπου και αν προέρχεται”, τώρα ανακαλύπτει ότι “ οι πολιτικές μάχες δεν δίνονται με ρόπαλα” και ότι “ο πολιτικός κόσμος πρέπει σύσσωμος να καταδικάσει τη βία από όπου και αν προέρχεται”.

Ενώ, παλαιότερα, ως βουλευτής του ΛΑΟΣ, δηλαδή βουλευτής της αντιπολίτευσης, καταδίκαζε τον “παράνομο, αυθαίρετο και αυταρχικό” χειρισμό της κυβέρνησης στο θέμα της Κερατέας και στεκόταν αλληλέγγυος στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, τώρα - ως κυβερνητικός πλέον βουλευτής - διακηρύσσει ότι στην Ιερισσό η “αστυνομία και η δικαιοσύνη δε θα παίρνουν την άδεια κανενός προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους” !!!

Επόμενος σταθμός; Άγνωστος

Εξαρτάται από το ποια εκδοχή του μέλλοντος πραγματοποιηθεί. Σε μια εφιαλτική εκδοχή του, ο Βορίδης θα συνεργάζεται με τη Χρυσή Αυγή που θα διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία και θα έχει σπείρει το μίσος παντού. Σε μια ονειρική εκδοχή του, θα έχουμε την πολιτική εξαφάνιση τόσο του ίδιου όσο και των ομοίων του που πουλάνε “εθνικοφροσύνη”. “πατριωτισμό”, “σύνεση”, “τάξη” τόσο, όσο χρειάζεται για να κάνουν αθέατοι και ανενόχλητοι τις βρωμοδουλειές τους πίσω από την πλάτη του λαού.

Το αφιέρωμα, όμως, στο μέγιστο πολιτικό Βορίδη δεν τελειώνει εδώ. Παρακάτω, μπορούμε να παρακολουθήσουμε απολαυστικά βίντεο, στα οποία ο, σοβαρός και υπεύθυνος κατά τ' άλλα, πολιτικός αποδεικνύεται μαιτρ της κωλοτούμπας και του καιροσκοπισμού !!!

http://www.youtube.com/watch?v=hzjM9Zee0ng Στο βίντεο αυτό παρακολουθούμε το Βορίδη ως εκπρόσωπο του Ελληνικού Μετώπου να δίνει συνέντευξη σε ένα από τα απίθανα περιθωριακά κανάλια που εκπέμπουν στην Αττική και να υποστηρίζει την ανάγκη δημιουργίας μιας “εθνικής αντιπολιτεύσεως”, η οποία θα αντισταθεί στο “διεθνιστικό μπλοκ και στο διεθνιστικό κατεστημένο!!!”, όπως επίσης και στην “παγκοσμιοποίηση”

http://www.seleo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=90173:otan-o-makhs-boridhs-den-katadikaze-th-bia-ap-opou-ki-an-proerxetai-video&catid=74:sites&Itemid=54 Στο βίντεο αυτό παρακολουθούμε το Βορίδη να υποστηρίζει με επιχειρήματα ότι “δεν μπορεί να καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται” επειδή, όπως, ο ίδιος εξηγεί “αν η αντίσταση μιας κοινωνίας έχει κάποιο ηθικό αίτημα, δεν μπορεί αυτή η αντίσταση να καμφθεί από την επίκληση της νομιμότητας” (έτσι ακριβώς! Με αυτήν ακριβώς τη διατύπωση!)

http://www.youtube.com/watch?v=R_Q2RTqg70A Και αφού είδαμε στο προηγούμενο βίντεο το Βορίδη να λέει ότι “δεν μπορεί να καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται”, τον παρακολουθούμε εδώ να υποστηρίζει ότι “οι ιδεολογικές μάχες δεν δίνονται ούτε με ρόπαλα ούτε με κράνη ούτε με κουκούλες”

http://news247.gr/eidiseis/politiki/yper_ths_thanatikhs_poinhs_o_voridhs.2102200.html Στο βίντεο αυτό παρακολουθούμε το Βορίδη να υποστηρίζει – από φιλοσοφικής μάλιστα άποψης - τη θανατική ποινή!!! Ο υποτιθέμενος ευρωπαιστής Βορίδης – που καταγγέλει τα αριστερά κόμματα ως αντιευρωπαικά - υποστηρίζει ένα μέτρο, που αν ψηφιστεί θέτει την Ελλάδα αυτόματα εκτός Ευρωπαικής Ένωσης !!!

http://attikanea.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7708.html  Στην ιστοσελίδα αυτή μπορούμε να δούμε δύο βίντεο. Στο ένα, ο Βορίδης είναι βουλευτής του ΛΑΟΣ, δηλαδή βουλευτής της αντιπολίτευσης, και καταδικάζει τον “παράνομο, αυθαίρετο, αυταρχικό” χειρισμό της κυβέρνησης στο θέμα της Κερατέας και στέκεται αλληλέγγυος στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, ενώ στο άλλο, ως κυβερνητικός πλέον βουλευτής, διακηρύσσει ότι στην Ιερισσό η “αστυνομία και η δικαιοσύνη δε θα παίρνει την άδεια κανενός προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους”!!! Ποιος Βορίδης είναι ο αληθινός και ποιος είναι ο σωσίας του;

 mavrioxia

Ραντεβού στις παραλίες

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Αν και το κύριο θέμα μου είναι το μεταναστευτικό θεωρώ πως πρέπει να ξεκινήσω λίγο ανορθόδοξα και να αναφερθώ πρώτα σε ένα άλλο ζήτημα των τελευταίων ημερών.

Έπειτα από τις εκατομμύρια καταγγελίες για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, νομίζω πως είναι θέμα χρόνου η αντικατάσταση της, οπότε έχω μια θελκτική πρόταση για την αντικαταστάτρια της.

Προτείνω για τη θέση της Προέδρου της Βουλής μία εκ των Τρέμη, Χούκλη ή Κοσιώνη. Ούτως ή άλλως σε αυτή τη χώρα έχεις την εντύπωση πως ασκούν πολιτική οι δημοσιογράφοι, δηλαδή τα παπαγαλάκια των ολιγαρχών, συγγνώμη, ήθελα να πω οι τίμιοι βιοπαλαιστές των ΜΜΕ.

Είχα ακούσει κάποτε για το τηλεοπτικό πραξικόπημα στη Βενεζουέλα. Όταν τα ΜΜΕ περιέγραφαν τα τεράστια πλήθη που βγήκαν στους δρόμους ενάντια στους πραξικοπηματίες, ως λαϊκούς πανηγυρισμούς για την ανατροπή του Τσάβεζ. Μάλλον αυτό εννοούσε η Βούλτεψη, όταν έλεγε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας κάνει Βενεζουέλα.

Πάμε πρώτα μια βόλτα από το αμαρτωλό βενζινάδικο. Εκεί όπου μια κυρία ονόματι Παναγιωτίδου, αφού πρώτα συνάντησε την Πρόεδρο της Βουλής, στη συνέχεια ανήρτησε μια καταγγελία στο facebook.

Γελάνε και οι πέτρες με όσα γράφτηκαν από τους (νεο)φιλελέδες αυτές τις μέρες. Αρκεί να δει κάποιος τι εστί Παναγιωτίδου. Γαλάζιες φωτογραφίες, ζευγαρωμένες με χιλιάδες αναρτήσεις εμφυλιακής φρασεολογίας και εμετικά σχόλια του στυλ «να δεχθούμε όλα όσα ζητάνε οι δανειστές καθώς τόσα χρόνια κλέβαμε».

Και ενώ δεν μου αρέσει να ποινικοποιώ κάποιον με βάση τα πιστεύω του, εδώ είναι αναγκαίο καθώς η λεγάμενη λασπολόγησε με μοναδικό της οδηγό αυτά τα πιστεύω.

Βέβαια, δεν σημαίνει ότι επειδή κάποιος είναι νεοδημοκράτης, είναι λιγότερο έγκριτος από έναν συριζαίο κ.ο.κ. Απλά, μπορείς να κρίνεις κάποιον από τα γραφόμενα του και τα δικά της μοιάζουν σαν εκείνα της ομάδας αλήθειας του μαλακοπίτουρα πρώην γκόμενου της Βίσση.

Η «σοβαρή» αυτή υπόθεση έχει ήδη καταρρεύσει και αυτό μου δίνει το δικαίωμα να τα βάλω μαζί της. Και αν δεν μου το δίνει, ε αυτό νοιώθω και αυτό θα κάνω. Όταν σε βρίζει ο κάθε παρατρεχάμενος κάνει πολιτικό σχόλιο και όταν τον βρίζω εγώ κάνω προσωπική επίθεση; Αντε μην απαντήσω καλύτερα.

Υπάρχει φυσικά μια δεύτερη πτυχή και δεν είναι άλλη από την «αδέκαστη» δημοσιογραφία. Ο τρόπος με τον οποίον σχολίασαν το γεγονός τα ΜΜΕ, τα λέει όλα. Αρκεί να το συγκρίνει κανείς με ένα άλλο γεγονός, εκείνο της απόπειρας δωροδοκίας βουλευτή λίγο πριν την εκλογή ΠτΔ.

Το… «βενζινάδικο gate» χωρίς στοιχεία ή βιντεοσκόπηση παρουσιάστηκε ως σοβαρή καταγγελία, ενώ η βιντεοσκοπημένη απόπειρα δωροδοκίας ως αβάσιμος ισχυρισμός. Και κανένας δεν εστίασε στην Παναγιωτίδου (την καταγγέλλουσες) όπως εστίασε τότε στον Χαϊκάλη.

Και αυτό λέει ακόμα περισσότερα για τα ΜΜΕ, υπάρχουν κυριολεκτικά δυο μέτρα και δυο σταθμά. Μάλλον έπρεπε να ανεβάσει και ο Χαικάλης μια ανάρτηση στο facebook γιατί από ότι φαίνεται η βιντεοσκόπηση δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως στοιχείο από την «αδέκαστη» δικαιοσύνη. Οτιδήποτε απειλεί τα συμφέροντα της μιντιαρχίας/ολιγαρχίας βάλλεται με μένος και λάσπη, ενώ οτιδήποτε τα υπηρετεί προστατεύεται ως ιερό δισκοπότηρο.

Και έτσι φτάνουμε στη «μεγαλειώδη» διαδήλωση 4 ή 5.000 μεταλλωρύχων. Μια διαδήλωση που συγκέντρωσε την προσοχή και το θαυμασμό όλων των ΜΜΕ, σε ζωντανή σύνδεση. Γαμημένοι δημοσιογράφοι να στάζουν μέλι για τον εργαζόμενο κόσμο, ενώ το 2011 μιλούσαν για μερικούς εκατοντάδες αλήτες που χαλάνε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Ούτε μια αναφορά τότε στα δεκάδες χημικά που έπεφταν καθημερινά σε ειρηνικές διαδηλώσεις ενώ στην καταμέτρηση του πλήθους πετσόκοβαν σαν χασάπηδες, για να μην πούμε πως δεν ασχολιόντουσαν για περισσότερο από 1 λεπτό εκτός αν υπήρχαν επεισόδια ή βανδαλισμοί.

Η δε αστυνομία προστάτης αυτής της φωσφοριζέ διαδήλωσης και κλωτσοπατινάδα στην αντισυγκέντρωση στα Προπύλαια.

Και όσο και αν προκαλούν κάποιους οι μαυροκόκκινες κουκούλες και τα στειλιάρια, λυπάμαι δεν είμαι πια 5 χρονών για να μην καταλαβαίνω τι εστί ελληνική αστυνομία, πόσο μάλλον ελληνική δημοσιογραφία.

Ειδικά όταν βλέπεις τα δυο πρωινά φασιστοπαπαγαλάκια του ΣΚΑΙ να υμνούν τη συγκέντρωση, ε αυτό είναι ανεκτίμητο. Ψέμματα, ανεκτίμητο είναι να βλέπεις των Αδωνι με κράνος δίπλα στον εργάτη. Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας.

Με αυτά και με αυτά, κάποιοι σκέφτονται όπως τα μυαλά των δημοσιοκάφρων. Και απορούν τόσο καιρό γιατί η χώρα έπιασε πάτο. Ακόμα χειρότερα, περιμένουν από την τηλεόραση να σκεφτεί (αντί για αυτούς) όσον αφορά όλα τα ζητήματα που απασχολούν σήμερα την ελληνική κοινωνία και συνεπώς τους ίδιους. Περιμένουν από την Μελέτη ή τον Σεφερλή να λύσουν το μεταναστευτικό ή την κρίση χρέους.

Αυτό μάλλον λέει πολλά για μας αλλά δεν βαριέσαι. Χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να μαυρίσουμε τους Μπένυ, σκέψου πόσα θα περάσουν μέχρι να καταλάβουμε γιατί μπαίνουν εκατοντάδες/χιλιάδες κατατρεγμένοι τη μέρα στη χώρα και εγκλωβίζονται για μήνες εδώ.

Μάθαμε και το Δουβλίνο ΙΙ για να το λέμε και να δείχνουμε ψαγμένοι. ΟΚ, πρέπει να είσαι μαλάκας για να μην καταλαβαίνεις πως οι άνθρωποι αυτοί μπαίνουν στην Ελλάδα για να πάνε σε άλλες χώρες και λόγω μιας συνθήκης στοιβάζονται στην Αμυγδαλέζα και τα υπόλοιπα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ας παραβλέψουμε ότι κανένας σχεδόν δεν αποδίδει πολιτικές ευθύνες σε όσους υπέγραψαν τέτοιες συνθήκες, κάτω τα χέρια από τους… παπανδρεϊκούς και τους καραμανλικούς.

Ας παραβλέψουμε το προφανές, πως είναι αυτονόητο να μην φυλακίζεις επ” αόριστον ανθρώπους χωρίς δίκη, με μόνη δικαιολογία ότι εισήλθαν παράνομα στη χώρα σου. Αυτό είναι φασισμός και δεν χρειάζεται καν να πιστεύεις σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα για να το καταλάβεις.

Αλλά δεν σου επιτρέπω να κάνεις τον Κυριάκο και να μην βλέπεις τι γίνεται γύρω σου. Ωραίες οι αοριστολογίες και οι μπουρδολογίες για το μεταναστευτικό, για τον τουρισμό, τα Δουβλίνα και για τα χαρτιά αλλά ρε πούστη μου στη Μέση Ανατολή, στο Κέρας της Αφρικής και στην αφρικανική Μεσόγειο γίνεται της πουτάνας. Οι μισοί ευρωπαικοί στρατοί ευθύνονται για τις δεκάδες συρράξεις που λαμβάνουν χώρα σε αυτές τις εκτάσεις.

Απλά, σκέψου ρε για μια φορά στη ζωή σου. Τι είναι πιθανότερο; Να διασχίσει κάποιος τη Σαχάρα ή τη Μεσόγειο; Τι είναι πιθανότερο ρε; Να κινηθεί κάποιος προς την Τουρκία ή προς την έρημο Γκόμπι και τα Ιμαλάια; Τι είναι πιθανότερο ΡΕ; Να κινηθεί κάποιος προς την Γερμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία ή προς το Ουζμπεκιστάν, το Πακιστάν και το Τατζικιστάν;

Χτίσε όσα τείχη θες αλλά τον πεινασμένο ή τον φοβισμένο δεν τον τρομάζουν. Διένυσε χιλιάδες χιλιόμετρα νηστικός και διψασμένος και θα τρομάξει από τα συρματοπλέγματα; Λίγο μυαλό ρε παιδιά.

Καλά, άμα σου πω ότι όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν αν δεν υπήρχε το γαμημένο κέρδος, σε βλέπω για εγκεφαλικό. Εγώ θα το πω και όπου σε βγάλει.

Η μόνη λύση στο μεταναστευτικό είναι η καταπολέμηση της φτώχειας. Το ξέρεις φίλε/η ότι ξοδεύονται 2 τρισεκατομμύρια δολλάρια κάθε χρόνο για στρατιωτικές δαπάνες; Μάντεψε πόσα χρειάζονται, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, για να έχουν όλοι οι άνθρωποι βασική εκπαίδευση, καθαρό νερό και μπάνιο.

Σκέψου το, όσο σε ενημερώνω πως αυτή τη στιγμή 750 εκατομμύρια άνθρωποι πίνουν μολυσμένο νερό, 800 εκατομμύρια υποσιτίζονται, 3.5 δισεκατομμύρια ζουν με λιγότερα από 2,5 δολάρια τη μέρα και 50 εκατομμύρια πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα -σχεδόν οι μισοί είναι παιδιά- και βάλε το ρημάδι το μυαλό σου να σκεφτεί πόσοι από αυτούς θα ρισκάρουν να στοιβαχτούν ακόμα και σε καρυδότσουφλα για να μπουν στην Ευρώπη.

Είσαι έτοιμος να ακούσεις το νούμερο; Αυτό που σκέφτηκες είναι κοντά στα 58 δισ. ανά έτος; Ναι καλά διάβασες, 58 ΔΙΣ. Χρειάζονται λοιπόν 58 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να έχουν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι νερό, βασική εκπαίδευση και ανθρώπινη τουαλέτα.

Αν βάλουμε και το φαγητό στην εξίσωση, τότε σύμφωνα με την Goldman Sachs θα χρειαστούν άλλα 175 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σκέψου ξανά το νούμερο και αναρωτήσου γιατί ενώ την ίδια στιγμή που ξοδεύονται 2 τρισεκατομμύρια κάθε χρόνο σε όπλα, δεν «βρίσκονται» αυτά τα 200+ δισεκατομμύρια για την καταπολέμηση της φτώχειας. Και σκέψου τώρα πόσο εύκολη είναι η λύση στο μεταναστευτικό και πόσες μαλακίες ακούμε κάθε μέρα ως «προτάσεις».

Κατ” εμέ, η μετανάστευση είναι ένα μέσο καταπίεσης και λειτουργεί ως… χημικό σε μια χώρα.
Δημιουργεί δικαιολογημένες εντάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, θρέφει τον ρατσισμό και τον φασισμό και διαλύει τον κοινωνικό ιστό μιας χώρας.

Αποτελεί έναν σύγχρονο δούρειο ίππο και διαιωνίζει τον επεκτατισμό, τις οικονομικές ολιγαρχίες και την καταδυνάστευση των ανθρώπινων δικαιωμάτων από τους διάφορους πατερούληδες.
Διαιωνίζει την ανθρώπινη εκμετάλλευση που πλουτίζει ένα μάτσο εκλεκτούς, είναι αυτό που λέμε το διαίρει και βασίλευε.

Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει Μαρξ για να καταλάβεις ότι μια κοινωνία χωρίς δικαιώματα, μια κοινωνία δούλων, είναι εκείνη η κοινωνία που θα σκύψει το κεφάλι για μεροκάματα 5 ευρώ και συνθήκες εργασίας που θυμίζουν άλλες εποχές.

Γιατί αν η οικογένεια σου έχει να φάει, δεν πας να δουλέψεις για 5 ευρώ.

Όλα γίνονται για να προφυλαχθούν τα προνόμια της παγκόσμιας ολιγαρχίας.

Κατάλαβες σε τι κόσμο ζεις ή ούτε τώρα; Κατάλαβες έστω τον ρόλο του χρέους ή τζάμπα κούρασα τον πιτσιρίκο με αυτό το κείμενο;

Όσον αφορά λοιπόν το μεταναστευτικό, θεωρώ ότι είναι εξίσου λάθος να δώσεις χαρτιά σε όλους, με το να τους κρατάς επ” αόριστον και να τους απελαύνεις. Τίποτα από τα δυο δεν είναι βιώσιμη λύση.
Τουλάχιστον, αν δεν υπάρχει η κοινωνική βούληση για μια πραγματική λύση, να μην μετατρέπεις τη χώρα εισόδου σε αποθήκη ψυχών.

Η ενωμένη Ευρώπη να πάψει να είναι ενωμένη μόνο εκεί που τη συμφέρει, αλλιώς να πάψει να είναι ενωμένη γιατί πολύ κράτησε αυτό το συνονθύλευμα με τα κατουρημένα κομφετί. Δεν θα κρατήσει για πολύ η λύση να τα πετάμε όλα κάτω από το χαλάκι.

Αντί να στείλω δυο κείμενα ασχολήθηκα με δυο ζητήματα σε ένα, νοικοκυρεμένα.Και τώρα που έφτιαξε ο καιρός θα δοκιμάσω να το κάνω όπως ο πιτσιρίκος.

Ούτως ή άλλως τον Ιούνιο χρεοκοπούμε, αφού το λέει ο Εισαγγελάτος και ο Σόιμπλε έτσι θα “ναι, οπότε καλύτερα να σε βρει στην παραλία παρά σε ένα διαμέρισμα 5Χ5.

Εγώ τουλάχιστον θα πάω να αλατίσω την κορμάρα μου στα νερά που διασχίζουν χιλιάδες ψυχές καθημερινά για ένα καλύτερο αύριο.

Οι υπόλοιποι φάτε Financial Times, Bild και Spiegel, για να γεράσετε πριν την ώρα σας.

Έτσι θα βοηθήσετε και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων.

Να δω πόσα χρόνια θα σας πάρει για να καταλάβετε πού πάνε τα λεφτά σας.

Ραντεβού στις θεάρεστες παραλίες της ελληνικής επικράτειας.

Με εκτίμηση
Άρης

(Αγαπητέ Άρη, ωραία τα έγραψες. Θα τα πούμε στις παραλίες. Εκεί που κανείς δεν ενοχλεί τον άλλον και κανείς δεν νοιάζεται αν είσαι φτωχός ή πλούσιος. Να είσαι καλά.)
pitsirikos

Σύντροφε μεταλλωρύχε, αν είχα φίλο τον Αδωνι και το MEGA κάποιες υποψίες θα μου έμπαιναν...

Η χθεσινή συγκέντρωση των μεταλλωρύχων τής Χαλκιδικής στην Αθήνα μού θύμισε προεκλογικό συνέδριο του Ρεπουμπλικανικού ή του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ. Ολα ήταν χρωματιστά: οι στολές εργασίας, τα σημαιάκια, τα κράνη, οι άνδρες με τις γυναίκες, τα παιδιά και τους μπατζανάκηδές τους, όλα όπως έπρεπε για να είναι αρεστό το θέαμα στο μέσο νοικοκυραίο τηλεθεατή, αυτόν που το MEGA, ο ΑΝΤ1 και το ΣΚΑΙ δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να ενημερώσουν, για παράδειγμα, για τους απεργούς τής Χαλυβουργικής, της Coca Cola ή του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου τής ΒΙΟΜΕ. Ολα χθες στο κέντρο τής Αθήνας έμοιαζαν να έχουν σχεδιαστεί από το γραφείο δημοσίων σχέσεων κάποιας πολυεθνικής (πιθανότατα γιατί όντως έτσι είχε συμβεί) προκειμένου να συγκινηθεί ο μέσος λούμπεν προλετάριος και να αναφωνήσει "άι σιχτίρ με τους αριστερούληδες που έχουν το θράσος να μην θέλουν να καταστραφεί ένα ολόκληρο δάσος αιώνων για μια επένδυση που δεν έχει χρόνο ζωής πάνω από μια 25ετία και η οποία στο πέρασμά της θα μολύνει έναν πανέμορφο τόπο και θα οδηγήσει τους κατοίκους στην απόγνωση, τους τουρίστες σε κάποια άλλη περιοχή και το κράτος δίχως έσοδα αφού η Eldorado Gold και το ντοπιο συνεταιράκι της, η Ελληνικός Χρυσός του Γ. Μπόμπολα, έχουν εξασφαλίσει φορολογική αμνηστία". Ετσι είναι, όμως, οι συγκεντρώσεις που οργανώνουν τα αφεντικά: ναι μεν εντυπωσιακές, αλλά άψυχες...

Η πολιτική είναι στάθμιση συμφερόντων. Μακάρι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, να είχαν δουλειά οι 2.000 μεταλλωρύχοι χωρίς να χρειάζεται να συντελεστεί μια ανυπολόγιστης αξίας περιβαλλοντική καταστροφή, με συνέπειες και στις ανθρώπινες ζωές, η οποία έτσι κι αλλιώς δίνει μια πρόσκαιρη λύση στο μέγα ζήτημα της ανεργίας. Αν είναι έτσι, ας νομιμοποιήσουμε και το εμπόριο ηρωίνης, το λαθρεμπόριο όπλων, τσιγάρων κι αλκοόλ, ας ζητήσουμε κι από όλους τους έλληνες και τις ελληνίδες να εκπορνεύονται κα να δείτε πόσο θα αυξηθούν τα ποσοστά απασχόλησης και τα δημόσια έσοδα. Σε αυτούς τους...κλάδους, άλλωστε, απασχολούνται πολύ περισσότεροι από τους 2.000 εργάτες στα ορυχεία τής Χαλκιδικής, οπότε θα ικανοποιούσαμε και τη νεοφιλελεύθερη ψευδοσυμπόνια για τους εργαζόμενους. Τί σημασία θα έχει, εξάλλου, αν καταλήξουμε ένας λαός πρεζάκηδων, αλκοολικών χασικλήδων και πουτάνων που θα ζει σε κρανίου τόπο αν είναι να πάψουμε να είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης στην ανεργία; Γι' αυτό το "όραμα", άλλωστε, κατέβηκε για πρώτη φορά σε συγκέντρωση εργαζόμενων ο Αδ. Γεωργιάδης, γι' αυτό και τα διαπλεκόμενα κανάλια έδωσαν τόσο πολλή δημοσιότητα, επίσης για πρώτη φορά, σε ένα τέτοιο γεγονός. Να ακούσω τον Αδωνι να φωνάζει στην επόμενη συγκέντρωση "νόμος είναι το δίκιο τού εργάτη" και θα επιβεβαιώσω την υποψία μου πως ο κρετινισμός πορεύεται χεράκι χεράκι με το φαρισαϊσμό...

Λύσεις υπάρχουν ώστε να προχωρήσει η εξόρυξη σε μια πιο ήπια μορφή, να μην χάσουν οι μεταλλωρύχοι τις δουλειές τους και η Χαλκιδική να παραμείνει ένα στολίδι. Αυτό σημαίνει, ωστόσο, ότι η Eldorado Gold θα σταματήσει τα παιχνιδάκια, θα αποφασίσει να λειτουργήσει ως σοβαρός επενδυτής κι όχι ως καιροσκόπος χρυσοθήρας και, βεβαίως, θα καταβάλει στο ελληνικό Δημόσιο τους αναλογούντες φόρους. Το ζητούμενο δεν είναι, άλλωστε, να γιγαντωθεί ένας ακόμα ταξικός εμφύλιος την ώρα που τα αρπακτικά συνασπίζονται ξανά για να λιώσουν την υποψία επανάστασης στη χώρα μας. Είναι θεμιτό οι μεταλλωρύχοι να συμπαρατάσσονται με το διάβολο προκειμένου να μην απολέσουν τις εργασίες τους. Οταν, όμως, αύριο μεθαύριο αυτός ο διάβολος τους πετάξει στους πέντε δρόμους, όπως είναι αναμενόμενο να συμβεί γιατί η εξόρυξη χρυσού δεν είναι μια διαδικασία που κρατά στο διηνεκές, θα είναι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στην αλληλεγγύη των οποίων θα προστρέξουν. Γι' αυτό και είναι ωφέλιμο και για τους ίδιους τους μεταλλωρύχους να μην κλείνουν τις πόρτες στους ταξικούς τους συνοδοιπόρους για λίγα λεπτά παραπάνω τηλεοπτικού χρόνου στο MEGA ή για κάποια tweets συμπαράστασης του Αδ. Γεωργιάδη. Η εργατική τάξη θα πάει στον παράδεισο μόνο αν είναι ενωμένη και με τις δικές της δυνάμεις. Κανένας μπουρζουάς δεν θα την σηκώσει στους ώμους του παρά μόνο πρόσκαιρα και για σκοπούς που μόνο την κοινωνική δικαιοσύνη δεν υπηρετούν...
tripioevro

Ο γιος του Τεμπονέρα απαντά στους «ευερέθιστους γόνους της δεξιάς»

«Ο δολοφόνος του δικού μου πατέρα είναι έξω και εργάζεται στην Εθνική ως προϊστάμενος»

Με ανάρτηση του στο Facebook ο γιος του δολοφονημένου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, απαντά «στους ευερέθιστους γόνους της δεξιάς», όπως τους ονομάζει με αφορμή τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και την αποφυλάκιση κρατουμένων με αναπηρία άνω του 80%, την οποία κάποιοι θεωρούν «φωτογραφική» για τον Σάββα Ξηρό.

Ο Διονύσης Τεμπονέρας απαντά και στον Κώστα Μπακογιάννη ο οποίος επέκρινε τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Λέβα επειδή εκείνη επισκέφθηκε τον Κουφοντίνα στη φυλακή και δήλωσε στη Βουλή: «Κι άλλοι είχαν πατεράδες. Κι ο Τεμπονέρας είχε πατέρα». 

Ο γιός του δολοφονημένου καθηγητή αναφέρεται στο δολοφόνο του πατέρα του Γιάννη Καλαμπόκα, στέλεχος τότε της Ν.Δ. ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά αλλά η ποινή του μειώθηκε στα 17 χρόνια και αποφυλακίστηκε στα 7 χρόνια. Σήμερα, όπως σημειώνει ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο Καλαμπόκας εργάζεται ως προϊστάμενος της Εθνικής Τράπεζας σε παράρτημα του Βόλου. 

Ολόκληρη η ανάρτηση του Διονύση Τεμπονέρα: «Ας μιλήσουμε για τη Δεξιά λοιπόν. Αυτή που όχι μόνο μιλά με τους δολοφόνους αλλά για αυτή που τους ενίσχυσε και υλικά και ηθικά και πολιτικά. Να θυμίσουμε στους ευερέθιστους γόνους της δεξιάς ότι ο δολοφόνος του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα, ο Γιάννης Καλαμπόκας, δικάστηκε στο Βόλο έχοντας ως συνηγόρους υπεράσπισής του τρία κορυφαία ονόματα του τότε νομικού κόσμου, όλους προερχόμενους πολιτικά από το χώρο του κόμματος της Ν.Δ. και συγκεκριμένα τους Απόστολο Ανδρεουλάκο, Κώστα Κωνσταντινίδη (καθηγητής Ποινικού Δικαίου, γνωστός από τη δίκη για το Σκάνδαλο Κοσκωτά όπου συμμετείχε σαν δημόσιος κατήγορος) και Επαμεινώνδα Ζαφειρόπουλο (πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ) καταδικάστηκε πρωτόδικα για φόνο εκ προμελέτης σε ισόβια δεσμά (απόφαση 22-24/93 ΜΟΔ Βόλου), ενώ αργότερα η ποινή του μειώθηκε σε 17 χρόνια και 3 μήνες (απόφαση 59/94 ΜΟΕ Λάρισας). Αποφυλακίστηκε 7 χρόνια μετά την φυλάκισή του. Σήμερα εργάζεται ως προϊστάμενος της Εθνικής τράπεζας σε παράρτημα του Βόλου. Δικό τους το αίμα, δική τους και η ενοχή! Θα είναι ΠΑΝΤΑ εκεί να θυμίζει στους φασίστες ότι η Αριστερά απολογείται μόνο στον εργαζόμενο λαό και σε κανέναν άλλο!» 

Πηγή: www.lifo.gr

«Ο δολοφόνος του δικού μου πατέρα είναι έξω και εργάζεται στην Εθνική ως προϊστάμενος» Πηγή: www.lifo.gr