Ποια είναι η ποιο ακροδεξιά;

Πηγή: Μενέλαος Γκίβαλος – «Επίκαιρα»

Η «γερμανοποίηση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης -με πυρήνα την «Ευρωζώνη»- που προωθείται συστηματικά από τη γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ και «προσωποποιείται» στην καγκελάριο Άνγκελα  Μέρκελ δεν αντιμετωπίζει μόνο την εκτεταμένη δυσαρέσκεια των λαών που υφίστανται το μαρτύριο της οιονεί  λιτότητας και βιώνουν την επιβολή μιας σύγχρονης ολιγαρχικής -δικτατορικής εξουσίας. Ταυτόχρονα διαμορφώνεται, σ' ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο, μια συγκρουσιακή κατάσταση στο εσωτερικό της ΕΕ, ενώ αναπτύσσεται παράλληλα ένας έντονος αντιευρωπαϊσμός από σημαντική μερίδα πολιτών ως «απάντηση», ως αντίδραση στη γερμανική ηγεμονία.

Όμως η ιστορική αυτή στρέβλωση έχει κι άλλες, μείζονες συνέπειες, όπως η άνοδος της εθνικιστικής Ακροδεξιάς στη Γαλλία, η οποία εμφανίζεται ως η μοναδική πολιτική δύναμη που μπορεί σήμερα να σταματήσει τη γερμανική πλημμυρίδα και να αποκαταστήσει το εθνικό και πολιτικό κύρος της Γαλλίας. Η κυρία Μαρίν Λεπέν, έχοντας διευρύνει το κοινωνικό και πολιτικό της ακροατήριο, εμφανίζεται σήμερα ως σύγχρονη Ζαν ντ' Αρκ, ικανή να αντιμετωπίσει ισότιμα την Ά. Μέρκελ και να δώσει στη Γαλλία -ακόμα και με την αποχώρηση από την «Ευρωζώνη»- τον ιστορικό ρόλο που της προσιδιάζει στον σύγχρονο κόσμο.

Η ιστορία, όπως γνωρίζουμε, δεν ακολουθεί ευθύγραμμη πορεία, αλλά χαρακτηρίζεται πολλές φορές από μείζονες αντιφάσεις. Η «χρυσή ισορροπία» που θεμελίωσε μεταπολεμικά την Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίχθηκε αφενός στην πολιτική ισχύ και τη δημοκρατική - διαφωτιστική κληρονομιά της Γαλλίας και αφετέρου στην ανερχόμενη (και υποβοηθούμενη) οικονομική άνοδο και ισχύ της Γερμανίας. Η Γαλλία συμβολοποιεί την αστική επανάσταση, τις αξίες και τις αρχές του Διαφωτισμού, λειτουργεί ως υπόδειγμα του σύγχρονου έθνους-κράτους. Η Γερμανία συγκροτεί την «ταυτότητά» της στηριζόμενη σ' έναν τύπο εργαλειακού ορθολογισμού που διακρίνεται για την οργάνωση, την πειθάρχηση, ο οποίος δεν αφορά μόνο την εξωτερική υπακοή στον κανόνα, στον νόμο, αλλά συνδέεται μ' έναν εσωτερικό, ηθικιστικό, προτεσταντικού χαρακτήρα καταναγκασμό. Στις δύο αυτές συμβολικές εκφορές Γαλλία και Γερμανία εμφανίζουν και αναπαράγουν τη διάκριση μεταξύ πολίτη (Γαλλία) και ιδιώτη (Γερμανία) και, κατ' επέκταση, την αντίθεση μεταξύ πολιτικού και οικονομικού «κοσμοειδώλου».

Η εκρηκτική δυναμική της ανόδου και αυτονόμησης της χρηματοπιστωτικής δομής από τη δεκαετία του 1990, η θεσμική κατοχύρωση του ακραίου ανταγωνισμού εντός της Ευρωζώνης και της ΕΕ αλλά και η καθιέρωση ενός σκληρού ευρώ -που αποτέλεσε προέκταση του μάρκου- προκάλεσαν ιστορικές ανακατατάξεις και ανατροπές, τις συνέπειες των οποίων βιώνουμε σήμερα.
Η Γαλλία, δεύτερη σε οικονομική ισχύ χώρα της Ευρώπης, δοκιμάζεται πλέον σε πολλαπλά επίπεδα. Η διόγκωση του χρέους, όπως και οι πολιτικές των δημοσιονομικών περιορισμών και της αποδυνάμωσης των κοινωνικών θεσμών αποτελούν τη μια όψη της εθνικής κρίσης. Η άλλη όψη αφορά στην απώλεια του πολιτικού ρόλου και της ισχύος της Γαλλίας, οι πολιτικοί ηγέτες της οποίας τα τελευταία χρόνια (Σαρκοζί, Ολάντ) εμφανίζονται χειραγωγούμενοι από τη γερμανική ηγεσία.

Η πολιτική και ιδεολογική ενσωμάτωσε τόσο του συντηρητικού όσο και του σοσιαλιστικού «στρατοπέδου» αλλά και η βαθιά κρίση της Αριστερός οδήγησαν στην άνοδο και τη σοβαρή ενίσχυση της Ακροδεξιάς στη Γαλλία. Το θέμα της εθνικής κυριαρχίας, του πολιτικού ρόλου της Γαλλίας συνδέεται από τη Μαρίν Λεπέν με το ζήτημα της οικονομικής κρίσης, διευρύνοντας έτσι το κοινωνικό - εκλογικό ακροατήριο του Εθνικού Μετώπου και καθιστώντας το σήμερα σημαντικό παράγοντα των εξελίξεων. Μάλιστα, το Εθνικό Μέτωπο ασκεί κι ένα είδος ιδεολογικοπολιτικής ηγεμονίας, σύροντας το κόμμα του Σαρκοζί, το UMP, σε θέσεις του Εθνικού Μετώπου όσον αφορά στο μεταναστευτικό και τις μειονότητες.

Η γερμανική στρατηγική

Συμπερασματικά, η Ακροδεξιά στη Γαλλία κινείται περισσότερο σε εθνικιστικό - ιδεολογικό επίπεδο, με σημαντική, βεβαίως, αναφορά όχι μόνο σε λαϊκές τάξεις, αλλά και σε μεσαία επιχειρηματικά στρώματα. Αντίθετα, η γερμανική ηγεμονεύουσα πολιτικοοικονομική ελίτ διαμορφώνει μια ολιγαρχική - δικτατορική δομή εξουσίας πάνω σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Η νεοφιλελεύθερη στρατηγική, με τη γερμανική σφραγίδα της λιτότητας και του προτεσταντικού ηθικισμού, αναπαράγει και ενισχύει το γερμανικό imperium και σε πολιτικό και σε οικονομικό επίπεδο.

Οι κυρίαρχοι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί της ΕΕ και της «Ευρωζώνης» καθοδηγούνται και χειραγωγούνται στην πράξη από τη γερμανική ελίτ (ΕΚΤ, Κομισιόν, Eurogroup), ενώ πολλές κυβερνήσεις λειτουργούν ως εντολοδόχοι της. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική ταυτόχρονα Ακροδεξιά της γερμανικής ηγεμονίας εκφράζεται σήμερα με τον πιο στυγνό και κυνικό τρόπο στην ΕΕ και την «Ευρωζώνη». Δεν υπάρχει σύγκριση. Η κυρία Μέρκελ εκπροσωπεί «επάξια» και υλοποιεί την πιο αυταρχική, την πιο ακροδεξιά πολιτική που γνώρισε μεταπολεμικά η Ευρώπη... 

http://tsak-giorgis.blogspot.gr

ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΜΩΝ

Ο Renzo Novatore παρουσιάζει μερικά γνωμικά του


ΘΕΟΣ: Το πλάσιμο μιας άρρωστης φαντασίας. Κάτοικος ξεμωραμένου και αδύναμου μυαλού. Σύντροφος και παρηγορητής ταγγών πνευμάτων γεννημένων στη δουλεία. Ένα χάπι για δυσκοίλια μυαλά. Μαρξισμός για την εξασθενημένη καρδιά.

ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ: Μια αφηρημένη λέξη με αρνητική χροιά, μεγάλη σε δύναμη, κοντή σε αλήθεια. Μια αισχρή μάσκα ζωγραφισμένη πάνω στο μοχθηρό πρόσωπο πονηρού αγροίκου προκειμένου να κυριαρχεί το τσούρμο των υπερευαίσθητων βλαμμένων και ηλίθιων.

ΧΩΡΑ: Ποινική δουλεία για τους ημι-ευφυείς, ένα βουστάσιο ηλιθιότητας. Μια Κίρκη που μετατρέπει τους θαυμαστές οπαδούς της σε σκύλους και γουρούνια.Πόρνη για το αφεντικό, νταβάς στον ξένο. Παιδοφάγος, συκοφάντης των γονέων και χλευαστής των ηρώων.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: Η άρνηση του έρωτα, της ζωής και της ελευθερίας.

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: Πειθαρχία, πειθαρχία· υποταγή, υποταγή· σκλαβιά και άγνοια, κυοφορούσα την εξουσία. Ένα μπουρζουάδικο σώμα γκροτέσκας πάχυνσης από ένα ακαλαίσθητο χριστιανικό πλάσμα. Μια πανσπερμία φετιχισμού, σεχταρισμού και δειλίας.

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ, ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ: Εκκλησίες για τους αδύναμους. Ενεχυροδανειστήρια για τους τσιγκούνηδες και ανίσχυρους.Πολλοί γίνονται μέλη για να ζουν παρασιτικά στις πλάτες των καθυστερημένων κατόχων κάρτας μέλους συναδέλφων τους. Μερικοί γίνονται μέλη για να γίνουν κατάσκοποι. Άλλοι, οι πιο ειλικρινείς, γίνονται μέλη για να καταλήξουν στη φυλακή απ’ όπου μπορούν να παρατηρούν την ποταπή ευψυχία όλων των υπολοίπων.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: Ο μακάβριος βωμός που χρησιμοποιείται από ικανούς κωμικούς κάθε είδους για να επιδείξουν το ιερατικό τους ταλέντο του να απαγγέλουν στις μάζες. Οι δικαιούχοι δεν καταβάλλουν τίποτα λιγότερο από 100% ταπείνωση.

ΦΙΛΙΑ: Τυχεροί είναι εκείνοι που έχουν πιει απ’ το δισκοπότηρο της δίχως να έχουν πληγώσει ή δηλητηριάστει τις ψυχές τους. Αν υπάρχει κανείς τέτοιος, τους προτρέπω να μου στείλουν τη φωτογραφία τους. Είμαι σίγουρος ότι θα αντικρίσω την όψη ενός ηλίθιου.

ΑΓΑΠΗ: Εξαπάτηση της σάρκας και καταστροφή του πνεύματος. Ασθένεια της ψυχής, ατροφία του εγκεφάλου, εξασθένιση της καρδιάς, διαφθορά των αισθήσεων, ποιητικά ψέματα απ’ τα οποία κανείς γίνεται τύφλα στο μεθύσι δύο ή τρεις φορές τη μέρα ώστε να καταναλώσει αυτήν την πολύτιμη αλλά ηλίθια ζωή πιο σύντομα. Και όμως εγώ θα προτιμούσα να πεθάνω από αγάπη.Είναι ο μόνος απατεώνας, μετά τον Ιούδα, που μπορεί να σκοτώσει μ’ ένα φιλί.

ΑΝΤΡΑΣ: Μια βρομερή πάστα δουλείας, τυραννίας, φετιχισμού, φόβου, ματαιοδοξίας -και άγνοιας. Η μεγαλύτερη ύβρις που μπορεί κανείς να διαπράξει απέναντι σ’ ένα γαιδούρι είναι να το αποκαλέσει άντρα.

ΓΥΝΑΙΚΑ: Το πιο βάναυσο απ’ τα υποδουλωμένα θηρία. Το μεγαλύτερο θύμα που σέρνεται πάνω στη γη. Και, μετά τον άντρα, η πιο υπεύθυνη για τα προβλήματά της. Θα ήμουν περίεργος να μάθω τι περνάει απ’ το μυαλό της καθώς τη φιλάω.

aixmi.wordpress.com

Σενάρια ανατροπής

Το σχέδιο συγκεκριμένων πολιτικών κύκλων στις Βρυξέλλες, με τη βοήθεια των διαπλεκόμενων συμμάχων τους...
Σε διαδικασία προετοιμασίας για να αντιμετωπίσει τη μετατροπή της οικονομικής ασφυξίας σε πολιτική βρίσκεται το Μέγαρο Μαξίμου, καθώς...
τα στελέχη της κυβέρνησης εκτιμούν ότι οι πιέσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό για τη λήψη σκληρών μέτρων, έχουν στόχο να προκαλέσουν είτε ενδοκυβερνητική κρίση μεταξύ των εταίρων είτε εσωκομματική στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το κυβερνητικό επιτελείο εκτιμά ότι συγκεκριμένοι πολιτικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες αλλά και οι διαπλεκόμενοι συμμαχοί τους εντός Ελλάδος, επιδιώκουν την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών σε κυβερνητικό επίπεδο.

Για τα το πετύχουν αυτό, θα επιχειρήσουν να οδηγήσουν την κυβέρνηση στη λήψη αντιλαϊκών μέτρων, τα οποία θα τη φέρουν αντιμέτωπη με την κοινωνία και θα δημιουργήσουν συγκρούσεις στο εσωτερικό της, ώστε μια οικουμενική κυβέρνηση να πάρει τη θέση της. 

efsyn.gr

Η "μηχανή προπαγάνδας" της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχει πάρει φωτιά

Αποκάλυψη τώρα! Δεν γίνεται καμιά διαπραγμάτευση, ούτε σκληρή, ούτε μέτρια, ούτε μαλακή. Απλώς...
υπογράφετε τα ίδια που είχαμε υπογράψει κι εμείς. Λέτε ψέματα, παίζετε θέατρο, κοροϊδεύετε τον κόσμο, δήθεν ότι πασχίζετε να καταργήσετε τις πολιτικές των Μνημονίων. Και δεν τολμάτε να δώσετε στη δημοσιότητα και να φέρετε στη Βουλή όσα συμφωνήσατε με τους δανειστές γιατί φοβάστε τους βουλευτές, και πρώτα-πρώτα τους δικούς σας.
Αυτή είναι η προπαγανδιστική πλατφόρμα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες ημέρες. Ο πρώην πρωθυπουργός, μάλιστα, της έδωσε και επισημότατο χαρακτήρα αποκαλύπτοντας διαγγελματικώς το κείμενο συμφωνίας του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου. Ο Σαμαράς στα χνάρια του Χιώτη! Α, να μην το ξεχάσουμε. Η κυβέρνηση κατηγορείται επίσης ότι συνυπογράφει την πολιτική Σαμαρά, αλλά δεν έχει το θάρρος να την εφαρμόσει.
Με το τελευταίο εξηγούνται και φυσικά δικαιώνονται οι πιστωτικοί εκβιασμοί εις βάρος της χώρας. Δεν φταίνε οι δανειστές που κρατάνε την οικονομία σε κατάσταση ασφυξίας. Φταίει ο ψεύτης και δειλός Τσίπρας. Διότι, προσέξτε: Αν δεν ήταν ψεύτης, θα έλεγε μπροστά στη Μέρκελ την αλήθεια: Ουδείς αναμάρτητος. Κι αν δεν ήταν δειλός θα έκοβε συντάξεις, μισθούς, και κεφάλια, στη γραμμή του mail Χαρδούβελη. Και θα ήταν όλα Alexis forget it.
Αξίζει, λέτε, να αραδιάσει κανείς επιχειρήματα για να αντικρούσει αυτή την ανοησία; Μπα. Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει. Κοιτάξτε, όμως, τι γίνεται εδώ. Φωνάζοντας ότι ο Τσίπρας υπογράφει τα ίδια μ' αυτούς, αλλά δεν τα κάνει, αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ένα πράγμα: Είναι αμετανόητοι. Κι αν έβρισκαν την ευκαιρία, θα έκαναν αυτό που... φοβάται να κάνει ο Τσίπρας. "Φέρτε μας πίσω να τελειώσουμε τη δουλειά", είναι το μήνυμα. Καταλαβαίνετε προς ποιους.
Ούτε υποψία αυτοκριτικής. Ούτε υπόνοια δημοκρατικής ευαισθησίας. Ούτε σκιά προβληματισμού για το τι πρέπει να αλλάξουν μετά την εκλογική τους καταδίκη. Μόνο απόπειρα να πείσουν ότι το καταδικασμένο πρέπει να συνεχιστεί. Ότι αυτό θα έπρεπε να ολοκληρώσει ο Τσίπρας αν ήταν ειλικρινής όπως ο Βενιζέλος και γενναίος όπως ο Σαμαράς. Στρατηγική κατεδάφισης, δηλαδή, και της ελπίδας ακόμη, που εκπροσωπεί η νέα κυβέρνηση.
Συμπέρασμα: Τελειωμένη ιστορία όλοι τους. Στους δανειστές ελπίζουν και προσεύχονται πάντα. Και ευτυχώς που ο Τσίπρας δεν έχει τη δική τους ειλικρίνεια και γενναιότητα...

Καρτερός Θανάσης

Η απόδραση του πειραματόζωου Ελλάδα

του Χρήστου Γιαννίμπα

Η νεοφιλελεύθερη γερμανική Ευρώπη επέλεξε την Ελλάδα ως πειραματόζωο γιατί πληρούσε την αναγκαία (= προϋπάρχουσα οικονομική κρίση) και ικανή (= διεφθαρμένο δικομματισμό ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) συνθήκη για το ρόλο αυτό. Το μόνο που δεν υπολόγισε σωστά ήταν η ιδιαιτερότητα του ελληνικού λαού. Κι αυτή είναι τα «ανυπότακτα γονίδια» που ύστερα από 2500 χρόνια έχουν περάσει στο υποσυνείδητο αυτού του λαού. Τηρουμένων των αναλογιών, έκανε το ίδιο λάθος που έκανε η φασιστική Γερμανία. Τότε που ο ελληνικός λαός, με μπροστάρη και πάλι την Αριστερά, έστελνε το πρώτο μήνυμα στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο, πως ο φασισμός δεν είναι ανίκητος. Τότε που χρειάστηκε να έχει οκτώ γερμανικές μεραρχίες στην Ελλάδα, όταν σ’ ολόκληρη τη Γαλλία είχε τρείς. Τότε που οι ναζί έχασαν πολύτιμο γι’ αυτούς χρόνο και μέσα, απαραίτητα για τα κύρια μέτωπα που τους ενδιέφεραν σε Ρωσία και Αφρική.

 

Δεν υπολόγισε πως αυτός ο λαός έχει μια Αριστερά με ρίζες 100 χρόνων. Ούτε και φαντάστηκε ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν να δώσει στην «παρακατιανή» Αριστερά την κυβερνητική εξουσία. Σε ένα περιβάλλον μάλιστα που η συκοφαντία, η παραπληροφόρηση, οι εκβιασμοί και οι απειλές, πήραν πρωτόγνωρες διαστάσεις. Η «μεταβλητή λαός» τους χάλασε τη σούπα. Βεβαίως και έπαιξε ρόλο το γεγονός πως η εξαθλίωση στη χώρα μας πήρε διαστάσεις πολέμου σε καιρό ειρήνης. Και λόγω των ραγιάδικων (ου μην και διεφθαρμένων) ηγεσιών ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και λόγω της απίστευτα διεφθαρμένης οικονομικής ελίτ που εκπροσωπούσαν αυτές οι ηγεσίες. Μην παραβλέπουμε όμως πως και σε Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία ακόμα και σε Γαλλία επιβλήθηκε λιτότητα που επίσης οδήγησε την πλειονότητα των λαών σε μεγάλες απώλειες εισοδημάτων και πολύ μεγάλη ανεργία.

 

Το κυρίαρχο πλέον ερώτημα είναι αν το πειραματόζωο Ελλάδα μπορεί να δραπετεύσει από τα νεοφιλελεύθερα δεσμά; Όταν την ίδια στιγμή που θα οργανώνει την απόδραση, πρέπει να χτίζει ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας σε αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτό που την έφερε στη σημερινή κατάσταση (βλέπε Α’ μέρος). Δηλαδή, να σπάει δεσμά και την ίδια στιγμή να κάνει βήματα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί μονολεκτικά με ένα ναι ή όχι.

 

Η Ελλάδα εκτός από οικονομικό πειραματόζωο, μετά τις πρόσφατες εκλογές επιχειρείται να μετατραπεί και σε πολιτικό πειραματόζωο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Όλα τα πειράματα σε κάτι αποσκοπούν. Δεν γίνονται για να περνάει η ώρα. Φυσικά το ίδιο ισχύει και με τη νεοφιλελεύθερη γερμανική Ευρώπη. Η επιχείρηση μετατροπής της Ελλάδας σε πειραματόζωο (με τις ελληνικές κυβερνήσεις των προθύμων) αποσκοπούσε ΚΑΙ στην οικοδόμηση μιας εικόνας ότι η λιτότητα επιτυγχάνει. (Οι θυσίες πιάνουν τόπο).

 

Σήμερα, οι εκτός κι εντός Ελλάδας, συνεχίζουν να υπερασπίζονται την επιχείρηση «η λιτότητα πέτυχε». Π.χ., την ίδια μέρα (19/3/15) που ο Πρωθυπουργός της χώρας συμμετείχε στην «επταμελή», ο Σαμαράς δήλωνε: «Εξήγησα στους άλλους ηγέτες του ΡΡΕ, ότι η χώρα βουλιάζει στην αβεβαιότητα. Ό,τι κατάφερε μέσα σε δυόμιση χρόνια, να βγούμε σε πλεονάσματα και να βγούμε στην ανάπτυξη, τώρα κινδυνεύουν να χαθούν». Άραγε πρόκειται για ανόητο, θέλει να εμφανιστεί σοϊμπλότερος του Σόιμπλε, πασχίζει για την υστεροφημία του, κάτι άλλο; Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι πως βάζει βούτυρο στο ψωμί των πιο συντηρητικών κύκλων της ευρωζώνης, που επέβαλαν τις πολιτικές λιτότητας και τις υπερασπίζονται με την επιχείρηση η λιτότητα επιτυγχάνει. Στόχοι αυτής ήταν και παραμένουν οι ίδιοι.

Στόχος 1ος. Αφού η λιτότητα επιτυγχάνει, δεν χρειάζεται αλλαγή πολιτικής. Φτάνουν στο σημείο (Σόιμπλε κ.ά.), να παραβλέπουν ότι έγιναν εκλογές που ουσιαστικά έκριναν δημοψηφισματικά την λιτότητα. Δείτε π.χ. τον Ραχόι με πόσο πάθος υπερασπίζεται την επιχείρηση «η λιτότητα πέτυχε». Οι εκλογές το φετινό Νοέμβρη στην Ισπανία είναι απλώς το επιπλέον κίνητρό του. Το ίδιο πάθος θα έδειχνε κι αν ακόμα οι εκλογές ήταν σε 2, σε 3 ή σε 13 χρόνια. Ο Σαμαράς που δεν έχει εκλογές συναγωνίζεται το Ραχόι. Το επιπλέον κίνητρό του είναι η «κυβερνητική παρένθεση», που με την βοήθεια της νέας Ρώμης θα τον φέρει ξανά στην κυβερνητική εξουσία. Γι’ αυτό ναρκοθέτησε το έδαφος από πριν, και συνεχίζει να ναρκοθετεί τις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης. Ουσιαστικά αποδέχεται ΚΑΙ το ρόλου του πολιτικού πειραματόζωου για τη χώρα.

Στόχος 2ος. Να συρθούν σ’ αυτές τις πολιτικές και οι άλλες χώρες της ΕΕ, ακόμα και η Γαλλία. Δεν είναι τυχαίο που η Γαλλία «ακούει» την νέα κυβέρνηση (Τσίπρα), ή αν προτιμάτε είναι λιγότερο εχθρική σε σχέση με τη Γερμανία. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι στη Γαλλία ο νεοφιλελευθερισμός δεν έχει «κράτος και εξουσία» (όπως λέει ο Ελύτης για την Άνοιξη).

Στόχος 3ος. Αυτό το βάρβαρο νεοφιλελεύθερο μοντέλο να γίνει εξαγώγιμο προϊόν στις άλλες χώρες, εκτός ΕΕ αλλά και εκτός Ευρώπης (π.χ. αφρικανικές). Έτσι, η οικονομική και κοινωνική καταστροφή βαπτίζεται επιτυχία προκειμένου να βγει το συμπέρασμα πως ναι μεν υπάρχουν θυσίες, αλλά οσονούπω έρχεται αίσιο τέλος. Άρα το μοντέλο που εφαρμόσθηκε στην Ελλάδα, μπορεί και αξίζει να εφαρμοσθεί κι αλλού.

Βεβαίως, αντιλαμβάνονται πως με την επιχείρηση «η λιτότητα επιτυγχάνει» δεν πείθουν ή έστω δεν πείθουν όσους θα ήθελαν. Ούτε καν στην Γερμανία. Το αποδεικνύουν τα αποτελέσματα των περσινών ευρωεκλογών, οι πρόσφατες βουλευτικές στην Ελλάδα αλλά και η άνοδος των Podemos στην Ισπανία. Έτσι έχουν και μια ακόμα στόχευση. Δεν θέλουν να πείσουν τους λαούς να συνταχθούν μαζί τους. Θέλουν να τους πείσουν να μην πάνε εναντίον τους. Δηλαδή, να μην στρατευθούν με τις πολιτικές δυνάμεις που αντιτάσσονται σ’ αυτές τις πολιτικές.

 

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούν τα πάντα. Τελεσίγραφα, απειλές, εκβιασμούς και βέβαια το πυρηνικό οπλοστάσιο των ΜΜΕ. Όλα τα θεμιτά αλλά και αθέμιτα μέσα όπως φάνηκε από την στάση της ΕΚΤ που ήταν πέρα και έξω από τον θεσμικό της ρόλο. Ο σκοπός στην παρούσα φάση είναι ο στραγγαλισμός της κυβέρνησης Τσίπρα. Δηλαδή, της βούλησης του ελληνικού λαού όπως αυτή εκφράστηκε στις εκλογές δύο μόλις μήνες πριν.

 

Προκειμένου να πετύχουν τους προαναφερθέντες τρεις στόχους, ουσιαστικά επιχειρούν ένα σιωπηλό πραξικόπημα. Είναι προφανές πως αν η κυβέρνηση Τσίπρα επιβιώσει, η επιχείρηση «η λιτότητα επιτυγχάνει» θα τεθεί σε πολύ μεγαλύτερη αμφισβήτηση, απ’ όσο είναι σήμερα, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Βλέπουν πως τελεσίγραφα, απειλές και εκβιασμοί δεν έχουν τα αποτελέσματα που ανέμεναν. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει παραδοθεί, αντιστέκεται και το πιο σημαντικό αντιστέκεται η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού που συνεχίζει να εμπιστεύεται την κυβέρνηση.

 

Στο επιχειρούμενο σιωπηλό πραξικόπημα χρησιμοποιούν ένα επιπλέον παλιό και δοκιμασμένο όπλο. Το «Make the economy scream» (κάντε την οικονομία να αναστενάξει). Το εφάρμοσε το 1973 ο Ρίτσαρντ Νίξον στη Χιλή του Αλλιέντε (το πρώτο πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού). Με το όπλο αυτό επιδιώκουν στραγγαλισμό και της οικονομίας και της εμπιστοσύνης. Προσπαθούν δηλαδή να δημιουργήσουν μια περιρρέουσα αρνητική ατμόσφαιρα, που θα κλονίσει το ισχυρότερο ανάχωμα και μοναδικό στήριγμα της κυβέρνησης. Την εμπιστοσύνη του λαού.

 

Ξέρουν καλά βέβαια πως η Ελλάδα δεν είναι η Χιλή του 1973 ούτε η ΕΕ η Λατινική Αμερική, αλλά και πως «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.» (Κ. Μαρξ) Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να προσπαθούν να φτιάξουν μια «ομοιοκαταληξία» κατά την ρήση του Μαρκ Τουέιν («Η ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται, αλλά σίγουρα φτιάχνει ομοιοκαταληξίες.») Κι αυτήν επιδιώκουν με το «Make the economy scream».

 

Θα μπορούσε να πει κανείς πως όλα αυτά δεν είναι παρά κινήσεις πανικού της γερμανικής Ευρώπης, από τις (μικρές έστω) ρωγμές που της έχει προκαλέσει μια κυβέρνηση με ζωή δύο μηνών. Πολύ περισσότερο που στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού, και των άλλων ευρωπαϊκών λαών, έχουν συντελεστεί μεγάλα ρήγματα. Το πιο σημαντικό απ’ αυτά είναι η αμφισβήτηση της γερμανικής ηγεμονίας. Η αμφισβήτηση του «Roma locuta est, causa finita est». Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε πως μέχρι χθες είχαν τους υποτακτικούς τους κυβέρνηση, τότε μπορούμε να εξηγήσουμε τους αφρούς που βγάζουν οι «Σόιμπλε» και τα ΜΜΕ τους.

 

Το ζήτημα βέβαια δεν είναι οι αφροί των ευρωπαίων και ελλήνων «Σόιμπλε». Από μια άποψη κάνουν και καλό. Γιατί ναι μεν κλονίζουν κάποιους, αλλά ταυτόχρονα πατάνε τον κάλο των Ελλήνων και αυτό φουντώνει την αγανάκτηση και θίγει την περηφάνια του λαού μας. Ειδικά στο εσωτερικό, όσο περισσότερο τα ΜΜΕ προβάλουν τα «επιχειρήματα» των Σαμαρά, Βενιζέλου, Γεωργιάδη κ.λπ., τόσο το καλύτερο. Προφανώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως η μεγάλη πλειοψηφία όλους αυτούς τους έχει σιχαθεί. Κάτι που αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις.

Σήμερα η νεοφιλελεύθερη γερμανική ΕΕ βρίσκεται μπροστά σε δισεπίλυτες αντιθέσεις όσον αφορά την Ελλάδα. Αναφέρω τις κυριότερες απ’ αυτές.

 

(1) Το Grexit θα τους απάλλασσε από το ανυπότακτο πειραματόζωο αλλά δεν θα τους έλυνε κανένα πρόβλημα. Το αντίθετο, θα τους δημιουργούσε ανυπολόγιστες ζημιές σε τέσσερα επίπεδα.

(1.α) Στο οικονομικό. Κι ας προπαγανδίζουν (Σόιμπλε κ.λπ.) πως η ευρωζώνη είναι τάχα θωρακισμένη σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ένα Grexit θα παρέσυρε και τις δικές τους οικονομίες με παγκόσμιο αντίκτυπο. Οι αγορές ξέρουν καλά πως τουλάχιστον Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία θα ακολουθούσαν. Ειδικά το παρασιτικό χρηματικό κεφάλαιο «ψοφάει» για τέτοιες αναμπουμπούλες. Επιπλέον, όπως λέει ο Andre Kostolany, «οι αγορές είναι 90% ψυχολογία και 10% όλα τα υπόλοιπα».

(1.β) Στο πολιτικό. Η ΕΕ ήταν και είναι ένα πολιτικό δημιούργημα. Ένα Grexit θα γκρέμιζε όσα έχτισε το νεοφιλελεύθερο πείραμα της ΕΕ από το 1992 (όταν και υπογράφεται η συνθήκη του Μάαστριχ). Η Μέρκελ το ξέρει πολύ καλά και το είπε (μιλώντας στους Γερμανούς βουλευτές την Πέμπτη 19/3), με όσο μεγαλύτερη σαφήνεια μπορούσε να το πει: «Το ευρώ είναι παραπάνω από ένα νόμισμα […] Εάν το ευρώ αποτύχει, αποτυγχάνει η Ευρώπη». Αυτονόητο πως εννοεί τη δική της νεοφιλελεύθερη γερμανική Ευρώπη και όχι την Ευρώπη των λαών.

(1.γ) Στο γεωστρατηγικό. Που ίσως είναι και το πιο σημαντικό. Από Ουκρανία μέχρι μέση ανατολή (Παλαιστίνη, Συρία) και Λιβύη, η μόνη χώρα που εξάγει σταθερότητα είναι η Ελλάδα. Μια αποσταθεροποίηση της Ελλάδας θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου σε ολόκληρη την Ευρώπη και φυσικά όχι μόνο. Κανείς τους δεν διανοείται, ούτε καν ως ενδεχόμενο, κάτι τέτοιο. Κυρίως οι ΗΠΑ και δεν είναι τυχαία η πίεση που ασκούν στη Γερμανία, ούτε βέβαια η ανάμειξή τους στην επίλυση του «ελληνικού ζητήματος». Μια ανάμειξη που δεν είναι σημερινή. Θυμίζω πως ο Ομπάμα είχε πιέσει τη Μέρκελ στις 29/4/2010 να επισπεύσει την απόφαση παροχής του δανείου των 110 δισ. € (μνημόνιο Ι).

(1.δ) Στο ενεργειακό. Και αυτό περιλαμβάνει ταυτόχρονα και τα τρία προαναφερθέντα. Τα επί του παρόντος πιθανολογούμενα, αλλά μάλλον σίγουρα, ενεργειακά κοιτάσματα (πετρελαίου, φυσικού αερίου) αλλά και οι δρόμοι διέλευσης αυτών, είναι για την ΕΕ τεράστιας σημασίας. Κι αυτό δεν μπορεί ούτε να αγνοηθεί, ούτε και να μπει στην ίδια ζυγαριά με μια «ψήφο εμπιστοσύνης» στην Ελλάδα.

(2) Γνωρίζουν καλά ότι ο ελληνικός καπιταλισμός είναι μια συμμορία μαύρου χρήματος με αδιαφανείς επιχειρηματικές και πολιτικές σχέσεις και αιχμή του δόρατος τα ΜΜΕ. Πιθανόν να σας ηχεί περίεργα, αλλά δεν θέλουν μέσα στην ΕΕ αυτόν τον «ελληνικό καπιταλισμό». Φυσικά, πολύ θα ήθελαν να έχουν λύσει αυτήν την αντίθεση με τις υποτακτικές τους πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), που όμως ακόμα και σ’ αυτό απέτυχαν ακριβώς λόγω της διαπλοκής τους.

(3) Ξέρουν πως στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει διάδοχη πολιτική λύση. Οι υποτακτικοί τους έχουν κενό στρατηγικής και αυτό καταγράφεται ΚΑΙ στις δημοσκοπήσεις. Οι προσπάθειες (πιο σωστά ανεπίτρεπτες επεμβάσεις) για πολιτική λύση με ΠΟΤΑΜΙ ή κυβέρνησης τύπου Παπαδήμα ή «εθνικής Ελλάδας», δεν γίνονται αποδεκτές από το ΣΥΡΙΖΑ. Το κυριότερο δεν «περπατάνε» στο λαό, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες που όλο και αυξάνουν από τα ΜΜΕ και τα γνωστά νεροπίστολα της δημοσιογραφίας.

(4) Διαπιστώνουν πως πρώτη φορά στην Ελλάδα, από το τέλος του εμφυλίου, έσπασαν οριστικά και αμετάκλητα τα στερεότυπα για την Αριστερά που για δεκαετίες καλλιεργήθηκαν. Από τα απίστευτα και χιλιοειπωμένα «θα σας πάρουν σπίτια, γυναίκες, κόρες, οικόσιτα» και «θα γίνουμε βόρεια Κορέα», μέχρι τα πρόσφατα για δραχμή, χρεοκοπία και ελλείψεις σε φάρμακα, βενζίνα και κωλόχαρτα. Στη μεγάλη πλειονότητα του λαού, μόνο ως γραφικοί ακούγονται αυτοί που τα αναπαράγουν. Από το Σαμαρά που μας έλεγε πως «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ατύχημα που δεν θα αφήσω να συμβεί», μέχρι τους «Αδώνιδες». Κι από τους «Ρογκάκους» στις TV, μέχρι τους «Στούπες» στα site. Τα απολιθώματα δεν μπορούν ή και δεν θέλουν να χωνέψουν την τεράστια, σε σχέση με λίγα μόλις χρόνια πριν, μεταστροφή που έχει επέλθει στις συνειδήσεις των Ελλήνων για την Αριστερά. Ο Τσίπρας είπε πολλές φορές τη ρήση του Η. Ηλιού: «Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα». Το ‘πε και το ‘κανε.

(5) Καταλαβαίνουν πως ο χρόνος δουλεύει εναντίον τους (όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο), για τρεις κυρίως λόγους.

(5.α) Γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και ο άλλος βηματισμός που αυτή ακολουθεί, κάθε μέρα που περνάει θα απεγκλωβίζει συνειδήσεις δίνοντας το παράδειγμα. «Καταλαβαίνουν ότι αν υπάρξει θετική έκβαση στην Ελλάδα, θα ξεθαρρέψουν και άλλοι λαοί» (Δραγασάκης 18/3/15 στον Alpha). Κι αν αυτό συμβεί, τότε πάει περίπατο το σύνδρομο TINA (There Is No Alternative) της Θάτσερ, που σε νέα βελτιωμένη και επαυξημένη έκδοση εκφράζει και εφαρμόζει η σημερινή ΕΕ.

(5.β) Γιατί η κυβέρνηση δεν μεταλαμπαδεύει μόνο μια εθνική αξιοπρέπεια στο λαό. Δίνει όνειρο, ελπίδα και προσμονές. Κι αυτό είναι το κυριότερο. Οι μεγαλύτεροι από μας που ζήσαμε τη χούντα, ξέραμε κάτι για αυτήν. Ξέραμε πως θα τη ρίξουμε και είμαστε πεισμένοι γι’ αυτό. Ακριβώς το ίδιο αίσθημα ελπίδας και προσμονής τείνει να καθιερωθεί και σήμερα. Ο λαός δείχνει να αποκτά εμπιστοσύνη ότι μπορεί να γίνει και να είναι αισιόδοξος.

(5.γ) Γιατί ό, τι και να κάνουν, η επίθεση τους δεν μπορεί να διαρκέσει πάνω από πέντε, έξη μήνες. Άντε οκτώ στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση. Θα επιτεθούν λοιπόν, όπως ήδη κάνουν, αλλά ξέρουν πως δεν έχουν ανεξάντλητα επιθετικά αποθέματα. Έχουν να χάσουν πάρα πολλά και είναι κόντρα στη λογική τους τέτοιες επιθετικές πολιτικές. Η παγκόσμια ιστορία των τελευταίων 100 χρόνων είναι γεμάτη από παραδείγματα που επαληθεύουν αυτήν την διαπίστωση. (Δεν είναι του παρόντος αλλά είναι κόντρα στη φύση του καπιταλισμού).

«Ζω ένα δράμα», θα μπορούσε να πει για την Ελλάδα η νεοφιλελεύθερη γερμανική ΕΕ, έχοντας τις παραπάνω δισεπίλυτες αντιθέσεις. Όμως ας μην ξεγελιόμαστε. Εξακολουθούν να έχουν και το πεπόνι και το μαχαίρι και φυσικά θα κάνουν τα πάντα. Έτσι, οι μεν γερμανοί εφαρμόζουν την τακτική «καρότο και μαστίγιο», η δε ΕΚΤ «το μαρτύριο της σταγόνας». Όλοι τους προσπαθούν να κρατήσουν εγκλωβισμένη την κυβέρνηση σε όσο το δυνατόν χαμηλότερες πτήσεις.

 

Σταχυολογώ από τις δηλώσεις του Γ. Δραγασάκη (18/3/15 στον Alpha). «Ένας τεχνικός υπάλληλος ήθελε να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας» (για την παρέμβαση του Ντέκλαν Κοστέλο). «Ας μας αφήσουν να προχωρήσουμε σε νόμους και να τους αξιολογήσουν. Δεν αφήνουν την κυβέρνηση να κυβερνήσει […] Από τη μία δεν μας δίνουν τα χρήματα, από την άλλη δεν μας αφήνουν να νομοθετήσουμε για να μαζέψουμε χρήματα […] Κάποιοι δεν έμειναν ικανοποιημένοι, πέρασαν σε μια στραβή ερμηνεία της συμφωνίας και άρχισαν να ζητούν τα παλιά […] Άρχισε μια προσπάθεια χρηματοπιστωτικής ασφυξίας με την ελπίδα πως θα υπαναχωρούσαμε όπως και οι προηγούμενοι από εμάς». Η σκόπευσή τους είναι ο ελληνικός λαός. Ξέρουν πως η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει όσο απολαμβάνει την εμπιστοσύνη και στήριξή του. Αυτό λοιπόν που επιδιώκουν είναι να τον κουράσουν και θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα (ψυχολογικά και μη).

Τι μέλει γενέσθαι; Η απάντηση είναι (το τετριμμένο) «ό, τι πει ο ελληνικός λαός». Αν οι έλληνες αντέξουν την τεράστια ψυχολογική πίεση που θα τους ασκηθεί, κυρίως αυτή γιατί κατ’ άλλα «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται», θα δώσουν χρόνο στην κυβέρνηση να προχωρήσει στα ελάχιστα. Αυτά θα πρέπει να έχουν πυρήνα τη μάχη ενάντια στις ανισότητες και την αδικία. Κανείς άλλωστε δεν ζητά τον ουρανό με τ’ άστρα.

 

Βεβαίως μένει και στην κυβέρνηση να υλοποιήσει αυτά τα ελάχιστα, κάτι που θα της δώσει τράτα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απαιτούν μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Παράλληλα η κυβέρνηση καλείται να επιδείξει ευελιξία, αποφεύγοντας τις τρικλοποδιές που η οικονομική ελίτ, τα ΜΜΕ της και οι πολιτικοί της εκφραστές θα της βάζουν σε κάθε της βήμα, και που ήδη άρχισαν να κάνουν τα δουλικά της Διαπλοκής και της Υποτέλειας. Αλλά και από την ικανότητά της να αξιοποιήσει με επιτυχία, προς όφελος της χώρας, τις προαναφερθείσες αντιθέσεις που αποτελούν και τα εν δυνάμει όπλα της.

 

Το ταξίδι είναι terra incognita αλλά στον ελληνικό λαό έλαχε ο ιστορικός κλήρος να είναι μπροστάρης και που αν επιμείνει θα δρέψει και τους καρπούς του πρωτοπόρου. Η μέχρι τώρα αποτίμηση της κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να είναι θετική. Αυτό εκτιμά και η πλειονότητα του ελληνικού λαού. Αναγνωρίζει την πολιτική ωριμότητα της κυβέρνησης που τολμώ να πω ξεπέρασε τις προσδοκίες. Σε κάθε περίπτωση, αυτός ο λαός είναι που πρέπει να στηρίξει με νύχια και με δόντια την κυβέρνησή του. Αυτός καθαυτός ο λαός και η παλλαϊκή κινητοποίηση του είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο όπλο της χώρας. Η κυβέρνηση είναι απλώς το «εργαλείο» για ένα καλύτερο αύριο σε μια Ελλάδα που αλλάζει εντός μιας ΕΕ που θα αναγκαστεί ν’ αλλάξει.

http://tvxs.gr

Έχουμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία!

Του Σπύρου Γουδέβενου      

Στις 25 Ιανουαρίου υπήρξε μία τεράστια πολιτική αλλαγή στο τόπο. Ένα κόμμα της Αριστεράς, για πρώτη φορά στην χώρα πήρε την ευθύνη διακυβέρνησης του τόπου. Και την διακυβέρνηση την πήρε από τις 26 του ίδιου μήνα, αλλά η εξουσία αγνοείται σύντροφοι......(και εν μέρει είναι λογικό ακόμα)!

Και ενώ η νέα κυβέρνηση έχει την συντριπτική υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ, με την βοήθεια των συντηρητικών, αντιμνημονιακών ΑΝΕΛ, δύο μήνες τώρα η χώρα ελέγχεται από το προηγούμενο σάπιο καθεστώς, και παραθέτω κάποιες σχετικές ειδήσεις.....

1. το Τ.Χ.Σ. επιστρέφει παράτυπα πίσω στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό στήριξης 1,2 δις ευρώ, καθιστώντας τα αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.  

2. Οι δικές μας τράπεζες συνεχίζουν να δίνουν δάνεια στους μιντιάρχες, συγκεκριμένα στην "Καθημερινή" του Αλαφούζου.

3. Ο δικηγόρος του Υπουργείου Οικονομικών υπερασπίζεται τον εξωδικαστικό συμβιβασμό-σκάνδαλο της Siemens με το Ελληνικό Δημόσιο.

4. Κάποιοι ανεγκέφαλοι ΟΥΚαδες, ξεχνάνε ότι κυβερνάει η Αριστερά, και εκτονώνονται στην χθεσινή παρέλαση με εθνικιστικά συνθήματα.

5. Η "ανεξάρτητη" Ελληνική Δικαιοσύνη αθωώνει επί της ουσίας τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, που έσβησε τους συγγενείς του από την λίστα Λαγκάρντ,

6. Η ΡΑΕ, ανεξάρτητη αρχή, αυξάνει τις τιμές του ρεύματος, σε αντίθεση με τις προθέσεις της κυβέρνησης.

Οι παραπάνω "ειδήσεις", μαζί με άλλες που σίγουρα έχω ξεχάσει, αποκαλύπτουν ότι η χώρα εξουσιάζεται από τον κρατικό μηχανισμό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ! Και σίγουρα κινήσεις της νέας κυβέρνησης να βάλει σε θέσεις του κρατικού μηχανισμού προσωπικό που προέρχεται από τα κόμματα της καταστροφής επιδεινώνει την κατάσταση!

Δεν είναι ντροπή, αλλά απόλυτα αναγκαίο, όλες οι πολιτικές θέσεις στον Κρατικό Μηχανισμό, να στελεχωθούν από μέλη των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης. Και μιλάω για τις πολιτικές θέσεις, και να αφήσουμε από κάτω τους Δημόσιους Λειτουργούς να κάνουν την δουλειά τους, απλά. Οι πολιτικές θέσεις απλά διασφαλίζουν την τήρηση βασικών αρχών του κυβερνητικού προγράμματος στον Κρατικό Μηχανισμό.

Και τέλος.....Ρήξη και Ξήλωμα ότι σάπιου στον Κρατικό Μηχανισμό!

Διαφορετικά, η "αριστερή παρένθεση" είναι προ των πυλών!

anemosantistasis

Θα γίνει του Κατρούγκαλου!

Κι ενώ η τελευταία δημοσιογραφική πληροφορία αναφέρει ότι ο αν. υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γιώργος Κατρούγκαλος καταθέτει σήμερα αγωγή η οποία θα στρέφεται κατά του προέδρου του ΔΟΛ Σταύρου Ψυχάρη, του διευθυντή του «Βήματος» Αντώνη Καρακούση αλλά και του συντάκτη των δημοσιευμάτων, δημοσιογράφου Βασίλη Χιώτη διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 500.000 ευρώ για ηθική βλάβη εξαιτίας των γνωστών δημοσιευμάτων του «Βήματος της Κυριακής» και της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας, αξίζει να παρακολουθήσουμε ένα σχετικό κείμενο που υπογράφει ο Θανάσης Καρτερός και δημοσιεύεται στο περιοδικό “Hot Doc”

 Θα γίνει του Κατρούγκαλου!

Έπαιξα σκάκι σιμουλτανέ, ταυτόχρονα δηλαδή, με εφτά αντιπάλους, φέρεται να είπε ο Τσίπρας αμέσως μετά τη σύσκεψη με τους Μεγάλους της Ευρώπης. Μισή αλήθεια. Διότι δεν έχει απέναντι -ούτε ο ίδιος, ούτε η κυβέρνησή του- μόνο τους έξω. Έχει και τους μέσα. Οι οποίοι είναι αδίστακτοι, κωλοπετσωμένοι, και δεν πρόκειται να ησυχάσουν αν δεν φθείρουν μέχρις ανατροπής την κυβέρνηση. Αφού στη δημοκρατία, όπως ξέρετε, αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Υπάρχει όμως έξοδος, στην οποία ωθούνται οι ταραξίες και οι ανεπιθύμητοι.

Η υπόθεση Κατρούγκαλου ήρθε να βεβαιώσει του λόγου το ασφαλές. Τη στιγμή που η κυβέρνηση δέχεται ασφυκτικές πιέσεις και πόλεμο ρευστότητας από το εξωτερικό, στο εσωτερικό έσκασε η «βόμβα», κατασκευασμένη στα γνωστά υπόγεια και από γνωστούς πυροτεχνουργούς. Για τα συστατικά της μίλησε ο ίδιος ο υπουργός, που είδε τον εαυτό του να διασύρεται με το χειρότερο τρόπο, γιατί είχε, λέει, πελάτες απολυμένους σχολικούς φύλακες - σα δεν ντρέπεται, να μην έχει τη Ζήμενς, ή τουλάχιστον την Energa! Αλλά ο στόχος της πάει πολύ πέρα από το να λασπώσει έναν υπουργό του Τσίπρα.

Οι φυσικοί αυτουργοί διακηρύσσουν ότι αυτό που θέλουν είναι να λάμψει η αλήθεια. Οι ηθικοί αυτουργοί, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και φυσικά Ποτάμι, όρμησαν με βουλιμία στο τραπέζι που τους έστησε η δημ(ι)οσίογραφία. Και η διαπλοκή ξαπέστειλε το όλον μέχρι το τελευταίο καφενείο ως μείζον ηθικό -για τα κανάλια!!!- θέμα. Με το ίδιο ταρατατζούμ απ’ όλες τις πυροβολαρχίες: Κι αυτοί ίδιοι είναι! Κι αυτοί τα παίρνουν! Κι αυτοί παραβιάζουν νόμους και προφήτες για να γεμίσουν τις τσέπες τους! Γλέντι, όπως καταλαβαίνετε, για κάθε πικραμένο, που δεν μπορεί να το χωνέψει ότι στο Μαξίμου είναι οι ξεβράκωτοι.

Έτσι (υποθέτουν ότι) θα έχουν πολλαπλά κέρδη. Από τη μια, να φθείρουν το ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης. Να υπονομεύσουν, δηλαδή, την αλήθεια ότι ο Τσίπρας και οι υπουργοί του έχουν καθαρά χέρια και δεν έχουν σχέση με τα κυκλώματα της διαπλοκής. Από την άλλη, μιας και η ελληνική πλευρά προβάλλει ως προνομιακό γι’ αυτήν πεδίο μεταρρυθμίσεων το χτύπημα της διαφθοράς, να δώσουν ένα όπλο στους δανειστές: Εσείς οι διεφθαρμένοι θα τα βάλετε με τη διαφθορά; Και τέλος, να στείλουν ένα μήνυμα στον Τσίπρα: Μην τα βάζεις μαζί μας γιατί θα γίνει του Κατρούγκαλου!

Αυτό το τελευταίο μην το υποτιμάτε καθόλου. Γιατί αν ο Τσίπρας αποφάσιζε «να τα βρει» με κάποιους από αυτούς, θα βλέπαμε τον Χιώτη (σ.σ τον δημοσιογράφο του «Βήματος» που "σήκωσε" το θέμα) λαντζέρη κι όχι μπουρλοτιέρη. Μιας όμως και η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να κόψει τα πλοκάμια της διαπλοκής, και διακηρύσσει σε κάθε ευκαιρία ότι θα αποκαταστήσει τη δημοκρατική και ηθική τάξη στο τοπίο της ενημέρωσης, η υπόθεση Κατρούγκαλου στέλνει ένα μήνυμα και προς τα κει. Αν θέλουν όντως να τελειώνουν μ’ αυτό το καρκίνωμα, με τα συμβόλαια κάθε είδους και με τις εργολαβίες του εκβιασμού, οφείλουν να βιαστούν.

Γιατί η διαπλοκή δεν επιβλήθηκε και δεν ευδοκίμησε μόνο επειδή εξαγόραζε στόματα και συνειδήσεις. Ευδοκίμησε επίσης γιατί φόβιζε ανθρώπους και κυβερνήσεις. Κι αν δεν αναλάβει η νέα κυβέρνηση να τελειώνει με τον καρκίνο, τότε είναι σίγουρο ότι θα αναλάβει ο καρκίνος να τελειώνει με τη νέα κυβέρνηση. Η υπόθεση Κατρούγκαλου είναι μόνο η αρχή... 

http://tsak-giorgis.blogspot.gr

Πιστοί στην ασφάλεια που παρέχει η Ευρώπη

Το ισχύον χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είναι ούτε αριθμητικό μέγεθος, ούτε μέσο συναλλαγής, αλλά «εργαλείο εξουσίας, η οποία προέκυψε δια μέσου του χρόνου ως διεφθαρμένη συμβίωση του συχνά αποκαλούμενου "ένα τοις εκατό" της οικονομικής ολιγαρχίας, με την ελέγχουσα τα κρατικά αποθέματα εξουσίας, πολιτική κάστα, μια συμβίωση, που, δυστυχώς, καθίσταται δυνατή με την κατά βάση τιμιότητα και την καλοπροαίρετη ευπιστία των μαζών».

Η παραπάνω περιγραφή της Κλαούντια Μιούλερ-Έλζιγκαν,  οικονομικής αναλύτριας και συν-ιδρύτριας του «Centre for New Empowerment Concepts» της Βιέννης, δημοσιεύτηκς στο φύλλο της 4^ης Μαρτίου 2015 της Wiener Zeitung  και αποτελεί τη βάση των αντιρρήσεων της για τις νουθεσίες πρτί ηθικής, προς την Ελλάδα.

Δεν μπορούν να ηθικολογούν οι διαβρωμένοι, οι διεφθαρμένοι της Βόρειας και της Κεντρικής Ευρώπης και να κατηγορούν την Ελλάδα, η οποία υπερφορτώθηκε χρέη πέρα από τις δυνατότητες της. Και την φόρτωσαν αυτοί ακριβώς που ηθικολογούν, βάσει της παραπάνω περιγραφής της γέννησης και της δομής του ισχύοντος χρημοτοπιστωτικού συστήματος.

Την οικονομία της τράπεζας, επιλέγει όμως και η νέα ελληνική,  κυβέρνηση.  Για την ακρίβεια δεν είναι και τόσο, θέμα επιλογής. Είναι αναγκαστική λύση, δεδομένου πως πρέπει εντός λίγου καιρού να έχει διευθετήσει «κόκκινα δάνεια», χρηματοδοτήσεις κλπ. Επίσης απ ‘ότι διαβάζουμε η ΕΚΤ επιβάλλει στην κυβέρνηση, ακόμα και τα πρόσωπα που θα χρησιμοποιήσει. Μάλιστα πάγωσε λέει τον ορισμό της Λ. Κατσέλη, ως προέδρου της Εθνικής, κάτι λένε για προτίμηση αγαπημένου τους παιδιού, κάτι για εκδίκηση εναντίον εκείνης που θεσμοθέτησε «μία προστασία» από τη αδηφάγα τραπεζική «αγορά», των δανειοληπτών, και λοιπά και λοιπά.

Και αναρωτιέμαι. Αν όντως θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας το ισχύον χρηματοπιστωτικό (μονεταριστικό καθαρά) σύστημα, τότε γιατί βάζουμε θεμέλιο λίθο τον ίδιο τον ναό του; Μπορούμε να βασιστούμε στην «τράπεζα» ως οικονομικό μοντέλο, για την «μόχλευση» των παραγωγικών δραστηριοτήτων της χώρας; Την επανεκκίνηση της οικονομίας; 

Δεν είμαι οικονομολόγος όμως μπορώ να αναρωτηθώ. Τι περιμένει η τράπεζα (κάθε τράπεζα) να προσπορίσει από τη χρηματοδότηση της επανεκκίνησης της οικονομίας; Με ποιους όρους το κάνει; Και αν η επένδυση αρχίσει να αποδίδει, η τράπεζα θα αρχίσει  να ορέγεται παχύτερο θήραμα ή θα στέκεται αρωγός στη νέα παραγωγική οικονομία; Με λίγα λόγια θα συνεχίσει να στηρίζει την οικονομία ή θα αρχίσει την
«έκδοση άυλων τίτλων» και τη «μετοχοποίηση του προϊόντος». Το εκτιμώμενο ως αναμενόμενο  αποτέλεσμα θα είναι,  η νέα παραγωγή να καταλήξει ακόμα μία φορά στο βάραθρο της «χρηματαγοράς»;

Όσο οι τράπεζες έχουν το πάνω χέρι, Που το έχουν γιατί τους το δίνει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα  (Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε), πόσες πιθανότητες έχουμε να γλιτώσουμε από την μέγγενη και τα δόντια τους;

Το όλο εγχείρημα μου μοιάζει με το να προσπαθούμε να μάθουμε να κολυμπάμε με καρχαρίες (οι καρχαρίες δε θα μάθουν ποτέ να μη μας τρώνε - είναι στη φύση τους, εμείς θα πρέπει να μάθουμε τι να προσέχουμε)

Τέλος πάντων, που είναι η ριζοσπαστική πρόταση για τη νέα οικονομία; Το νέο New Deal;

Στην αναζήτηση των επαναστατικών λύσεων

Επαναστατικές λύσεις δεν υπάρχουν. Όχι γιατί δεν διατίθενται οι λύσεις αλλά επειδή δεν διατίθενται οι άνθρωποι. Εμείς οι ίδιοι εγκρίνουμε σε συντριπτικά ποσοστά, τη διαχειριστική πολιτική του ριζοσπαστικού σχηματισμού της Αριστεράς. Εμείς δίνουμε την εντολή για μετάλλαξη των «ριζοσπαστικών ιδεών» σε «διαχειριστικές αρετές». Γι΄ αυτό ακριβώς, κανείς δεν δικαιούται να μεμψιμοιρεί. Ούτε και ο φανατικότερος πιστός της ηγεσίας του ΚΚΕ. Γιατί ακόμα και αυτός, ανακουφίζεται όταν βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι ικανότερος διαχειριστής, από  τους υποτακτικούς*.

Όλα τα στοιχεία για τα συμπεράσματα περί «επικράτησης του διαχειριστή έναντι του επαναστάτη» μπορεί κανείς να τα βρει στην πρόσφατη έρευνα της Prorata για το Κόκκινο. Εκεί θα καταλάβουμε καλύτερα.

Είμαι από αυτούς που πίστευαν και πιστεύουν πως χρειάζονται επειγόντως ριζοσπαστικές λύσεις. Είμαι από αυτούς που πίστευαν και πιστεύουν πως το να εφαρμόσει διαχειριστικές πολιτικές, ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι σα να υπογράφει την καταδίκη του, ή την καταδίκη του αριστερού – ριζοσπαστικού DNA του.

Ο λαός όμως έχει αποφασίσει, δημοκρατικά και ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ακούει τα λαϊκά κελεύσματα. Δεν πολεμάμε αδιαφορώντας για τις απώλειες. Την πρώτη προτεραιότητα έχει η επιβίωση και αξιοπρεπής διαβίωση του λαού.

Βλέποντας το σήμερα, ζώντας αυτές τις ιστορικές στιγμές και έχοντας συνείδηση του ότι Αριστερά και Δημοκρατία έχουν εγγενή σχέση, δεν μπορώ να πω οτιδήποτε που ναι μεν, εμένα θα μου φαινόταν σωστό, πλην όμως ο λαός, σε μεγάλο ποσοστό το έχει ήδη απορρίψει.

Ο καιρός εξακολουθεί κι πυκνώνει αφάνταστα. Οι μήνες από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Δεκέμβριο θα περάσουν εν ριπή οφθαλμού. Μαζί τους και τα γεγονότα.

Μένει σε εμάς, το  να μη μας προσπεράσουν.

*Ειδικά αν ανιχνεύσουμε και τη γενικότερη στάση ζωής, του πιστού οπαδού της κομματικής ηγεσίας  του ΚΚΕ, από τις απαντήσεις του σε θέματα όπως η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης σε ομόφυλα ζευγάρια ή στο κλείσιμο της Αμυγδαλέζας , βλέπουμε καλά το πόσο ανακουφίζεται που έχει έναν καλύτερο διαχειριστή στα πράγματα (έρευνα Prorata για το Κόκκινο .

junglereport

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Βαρουφάκης: Έλληνες και Γερμανοί δείχνουν ο ένας στον άλλο το… δάχτυλο

Posted on 26 Μαρτίου 2015

0

| TVXS – TV Χωρίς Σύνορα

Την εκτίμηση ότι πέντε χρόνια μετά την πρώτη διάσωση της Ελλάδας η χώρα παραμένει σε κρίση και η εχθρότητα μεταξύ των Ευρωπαίων βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα όλων των εποχών, με Έλληνες και Γερμανούς να δείχνουν το «δάχτυλο» ο ένας στον άλλο, κάνει ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης. Σε άρθρο του στο Project Syndicate που επιγράφεται «Αποκλιμακώνοντας την πολιτική πικρίας της Ευρώπης», παίρνοντας αφορμή από το βίντεο που τον εμφανίζει να κάνει την απρεπή χειρονομία, τονίζει ότι το «τοξικό παιχνίδι κατηγοριών» ευνοεί μόνο τους εχθρούς της Ευρώπης και προτρέπει στον επανασχεδιασμό μία νέας ευρωζώνης της ευημερίας.

Παίρνοντας αφορμή από τις αντιδράσεις που προκάλεσε το βίντεο που τον δείχνει σε ομιλία του στο Ζάγκρεμπ το 2013 να σηκώνει το μεσαίο του δάχτυλο αναφερόμενος στη Γερμανία, ο Γιάνης Βαρουφάκης γράφει: «Ενας Γερμανός παρουσιαστής τηλεοπτικού προγράμματος παρουσίασε πρόσφατα ένα επεξεργασμένο video μου -πριν γίνω υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας- στο οποίο εμφανίζομαι να δείχνω το δάχτυλο στη Γερμανία. Αυτά που ακολούθησαν δείχνουν τις πιθανές συνέπειες μίας δήθεν χειρονομίας, ιδιαίτερα σε καιρούς κρίσης. Όντως ο σαματάς που δημιουργήθηκε μετά την προβολή δεν θα είχε συμβεί πριν από την κρίση του 2008, η οποία εξέθεσε τα μειονεκτήματα της ευρωζώνης και έστρεψε υπερήφανες χώρες την μια ενάντια στην άλλη».

 

Όπως σημειώνει ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, όταν στις αρχές του 2010 η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορούσε πλέον να εξυπηρετήσει τα χρέη της στις γαλλικές, τις γερμανικές και τις ελληνικές τράπεζες, ο ίδιος ξεκίνησε εκστρατεία εναντίον της λήψης του νέου δανείου και σημειώνει ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε προχωρήσει, τότε, σε κούρεμα του χρέους της που βρίσκονταν στα χέρια ιδιωτών. Μάλιστα τονίζει ότι όχι μόνο οι Γερμανοί αλλά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι θα έπρεπε να είχαν αρνηθεί να δώσουν χρήματα στην Ελλάδα, καθώς αυτά χρησιμοποιήθηκαν όχι για τη διάσωση της οικονομίας της χώρας αλλά για να σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα. «Πόσοι από τους ευρωπαίους φορολογούμενους γνωρίζουν ότι πάνω από το 90% των 240 δισ που δόθηκαν στην Ελλάδα πήγαν στις τράπεζες και όχι στο κράτος ή τον κόσμο;» γράγει χαρακτηριστικά ο Γιάνης Βαρουφάκης.

 

Σχολιάζοντας το επίπεδο των σχέσεων μεταξύ των Ευρωπάιων εταίρων όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί στο περιβάλλον της κρίσης, ο υπουργός Οικονομικών τονίζει πως με την Ελλάδα να παραμένει μετά από 5 χρόνια σε κρίση «η εχθρότητα μεταξύ των Ευρωπαίων βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της, κυρίως με Έλληνες και Γερμανούς να έχουν βυθιστεί ηθικά, δείχνοντας ο ένας στον άλλο το δάχτυλο και παρουσιάζοντας ανοιχτό ανταγωνισμό».
 

«Αυτό το τοξικό παιχνίδι κατηγοριών ευνοεί τους εχθρούς της Ευρώπης», προειδοποιεί ο Γιάνης Βαρουφάκης. «Πρέπει να σταματήσει. Μόνο τότε η Ελλάδα – σαφώς με τη στήριξη των Ευρωπαίων εταίρων της, τους οποίους επίσης ενδιαφέρει η ανάκαμψη της χώρας – θα μπορέσει να εφαρμόσει αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις και πολιτικές στήριξης της ανάπτυξης. Αυτό είναι απαραίτητο για να είναι σε θέση η Ελλάδα να εξοφλήσει τα χρέη της και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς τους πολίτες της», εκτιμά.

 

Ο υπουργός Οικονομικών κλείνει το άρθρο του κάνοντας μία προτροπή για το μέλλον της ευρωζώνης. «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να εργαστούν από κοινού για να επανασχεδιάσουν τη νομισματική ένωση, έτσι ώστε να υποστηρίζει την ευημερία για όλους, αντί να τροφοδοτεί την αμοιβαία δυσαρέσκεια». «Αυτό είναι ένα δύσκολο έργο. Όμως, με μια ισχυρή αίσθηση του σκοπού, μια κοινή προσέγγιση, και ίσως μια ή δύο θετικές χειρονομίες, αυτό μπορεί να επιτευχθεί», γράφει καταληκτικά.

Παγκόσμια κρίση δημοσίου χρέους μετά την 1η Οκτωβρίου;

Προτεινόμενα από το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 13-22 Μαρτίου 2015

Ο Μάρτιν Άρμστρονγκ, που κάποτε ήταν οικονομικός σύμβουλος τρισεκατομμυρίων, ανέπτυξε ένα υπολογιστικό μοντέλο βασισμένο στον αριθμό «π» και σε άλλες κυκλικές θεωρίες, για να προβλέπει σημεία καμπής στην οικονομία με απίστευτη ακρίβεια.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ίδρυσε την εταιρεία οικονομικών προγνωστικών και συμβουλευτικής «Princeton Economics». Οι προβλέψεις του είχαν μεγάλη ζήτηση διεθνώς.

Καθώς η φήμη του μεγάλωνε, οι μεγαλοτραπεζίτες της Νέας Υόρκης τον κάλεσαν να μπει στο «κλαμπ» για να τους βοηθήσει στη χειραγώγηση των αγορών. Ο Μάρτιν επέμενε να αρνείται. Αργότερα την ίδια χρονιά (1999), το FBI έκανε έφοδο στο γραφείο του, κατέσχεσε το υπολογιστικό του μοντέλο και τον κατηγόρησε για ένα «σχήμα Πόνζι» ύψους τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ήταν άραγε μια απόπειρα να τον αποσιωπήσουν και να μην τον αφήσουν να ξεκινήσει έναν δημόσιο διάλογο για το πραγματικό «σχήμα Πόνζι» χρεών το οποίο χτίζει η υφήλιος εδώ και δεκαετίες;

Ο Άρμστρονγκ προβλέπει πως μια κρίση δημοσίου χρέους θα ξεκινήσει σε παγκόσμιο επίπεδο μετά την 1η Οκτωβρίου του 2015 – σύμφωνα μ’ ένα τεράστιο σημείο καμπής «πι» που προέβλεψε το μοντέλο του πολλά χρόνια πριν.

http://tdf.filmfestival.gr/default.aspx?lang=el-GR&page=1247&date=22/3/2015&movie=1406

Η ΦΡΙΚΤΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΔΗΣΗ

Διαβάζω στην ιστοσελίδα του MEGA την εξής είδηση: «Ευρωπαίοι αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει το “πρόβλημα” που, όπως αναφέρουν, δημιουργεί ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης όσον αφορά στην αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα στην Αθήνα και τους εταίρους της στην ΕΕ, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters. Όπως αναφέρει μία από τις πηγές του πρακτορείου, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ φέρεται να είπε στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα την περασμένη εβδομάδα πως ο Γιάννης Βαρουφάκης πρέπει να χαμηλώσει τους τόνους για να υπάρξει επιτυχές αποτέλεσμα στις συνομιλίες.

Άλλοι, ωστόσο, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι το πρόβλημα έγκειται περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο στον Γιάννη Βαρουφάκη, που δεν είναι μέλος του κόμματος παρότι εξελέγη με το ψηφοδέλτιό του. Επικαλούνται τις τριβές της κυβέρνησης Τσίπρα με τη Γερμανία για το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων και την πρόσφατη σύγκρουσή του με τους ηγέτες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Οι ίδιοι αξιωματούχοι της ΕΕ τόνισαν ότι οι υπουργοί Οικονομικών οφείλουν να είναι πιο προσεκτικοί, να μην επιδιώκουν συγκρούσεις, να καθησυχάζουν τις αγορές και να μην τις αναστατώνουν, να ασχολούνται με τους αριθμούς και όχι με συνθήματα, όπως μεταδίδει το Reuters».

Δεν έχει αρχή και τέλος αυτό το έκτρωμα. Ο Γιούνκερ κάνει παρατηρήσεις στον Έλληνα πρωθυπουργό για υπουργό της κυβέρνησής του. Του λέει να είναι καλό παιδί, να χαμηλώσει τους τόνους, ίσως και το βλέμμα όταν συναντά τον Σόιμπλε, για να «υπάρξει επιτυχές αποτέλεσμα στις συνομιλίες». Τα οικεία πρόσωπα. «Προτιμούμε τα οικεία πρόσωπα στην εξουσία». Ας ψηφίζουν οι λαοί όποια πρόσωπα θέλουν. Αν δεν ταιριάζουν οι επιλογές των λαών με τις προτιμήσεις των Γιούνκερς τότε το πρόβλημα θα το έχουν οι λαοί. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρα γραμμένο στα ταμεία της ευρωζώνης. Ή θα στείλετε να πάρει τα λεφτά εκείνον που εμείς γουστάρουμε ή δεν παίρνετε ούτε μισό ευρώ. Μέχρι να γίνετε κι εσείς σαν αυτούς που γουστάρουμε.

Αυτό το έκτρωμα δεν έχει ίχνος διακριτικότητας. Χαλάει το «καλό κλίμα» των διαπραγματεύσεων η έγερση του ζητήματος των αποζημιώσεων από τη Γερμανία. Ναι, χρωστάει η Γερμανία, αλλά η Γερμανία ποτέ δεν ξεπληρώνει. Κι όχι μόνο δεν ξεπληρώνει, αλλά δεν ανέχεται καν να της θυμίζουν τα χρέη της, τις δολοφονίες της, τον Χίτλερ της, τους πολέμους της. Η Γερμανία απαιτεί να υπάρχουν στην παγκόσμια μνήμη μόνο οι νίκες της και όχι οι ήττες της. Μόνο η δύναμή της και όχι τα χρέη της. Η Γερμανία απαιτεί, επειδή μπορεί να το κάνει. Επειδή την αφήνουν να το κάνει. Επειδή με την πρώτη ευκαιρία εξαγοράζει κυβερνήσεις ολόκληρες, πολιτικούς με την οκά και δελφίνους ηγετίσκους για να προετοιμάζει τη συνέχιση της δύναμής της στο μέλλον.

Αυτό το έκτρωμα ζέχνει πτωματίλα και ξερνάει σκουλήκια. «…οι υπουργοί Οικονομικών οφείλουν να είναι πιο προσεκτικοί, να μην επιδιώκουν συγκρούσεις, να καθησυχάζουν τις αγορές και να μην τις αναστατώνουν, να ασχολούνται με τους αριθμούς και όχι με συνθήματα, όπως μεταδίδει το Reuters». Όχι μόνο να μην ασχολούνται με συνθήματα, αλλά ούτε με συναισθήματα, με ανθρωπιστικές κρίσεις, με αλληλεγγύη και άλλα ποιητικά. Οι υπουργοί οφείλουν να ασχολούνται με τους αριθμούς. Των κερδών και ουδέποτε των νεκρών. Των κερδών απ’ όπου κι αν προέρχονται. Όπως κι αν παράγονται. Από στρατιές δούλων. Από το στύψιμο των φτωχών. Απ’ το ξεκλήρισμα λαών. Οι υπουργοί Οικονομικών να είναι Ταμίες. Νέτα σκέτα. Όχι πολιτικοί, όχι συνθήματα, όχι συναισθήματα.

Αυτό το έκτρωμα είναι η φρικτή σημερινή ευρωζώνη. Των στυγνών και στεγνών αριθμών. Της αδιαφορίας των παράπλευρων απωλειών. Ένας ιστός αράχνης που λάμπει τόσο, όσο για να θαμπώσει τον κάθε ξιπασμένο που λιγουρεύεται λικέρ στα ευρωπαϊκά σαλόνια, χειροφιλήματα στην «εξοχότατη» Μέρκελ και γονυκλισίες στον λυκόστομο Σόιμπλε.

Σιχάματα, μας μπλέξατε άσχημα. Μόνο το αργοφάγωμά σας από τις Ερινύες θα μας ικανοποιούσε, αλλά κι αυτές σιχαίνονται τη γεύση σας.                                                              

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Οταν με πυροβολούν δεν έχω χρόνο να μιλώ για τα αγαθά τής ειρήνης...

Δεν ξέρω πού θα καταλήξει η σύγκρουση με τη γερμανική κυβέρνηση. Πιστέψτε με, αν το ήξερα δεν θα σας έγραφα σήμερα αλλά θα είχα ήδη στήσει ένα μαγαζί με μια γυάλινη σφαίρα για μοναδικό του ντεκόρ και θα έβγαζα χιλιάδες ευρώ σε καθημερινή βάση. Είχα γράψει και πριν τις εκλογές πως με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθούμε σε αχαρτογράφητα νερά γιατί για πρώτη φορά θα λάμβανε χώρα μια πραγματική διαπραγμάτευση με άγνωστα αποτελέσματα. Βεβαίως υπάρχει και μια εγκληματική οργάνωση με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, η Χρυσή Αυγή, κι ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, το ΚΚΕ, που πιστεύουν ότι αυτή η ένταση δεν είναι τίποτα άλλο από θέατρο κι ότι ο Αλέξης Τσίπρας με την Ανγκ. Μέρκελ έχουν κρυφά ραντεβουδάκια σε πονηρά ξενοδοχεία, όπου έχουν ήδη διαμοιράσει την πίτα για την ελληνική και γερμανική ελίτ κι αναζητούν απλώς έναν τρόπο για να επικοινωνήσουν τη συμφωνία τους στα εθνικά τους ακροατήρια...

Υποτιμώ τη νοημοσύνη μου και τη νοημοσύνη σας αν μπω στη διαδικασία να σχολιάσω περισσότερο τη λογική με την οποία αναλύουν την πολιτική πραγματικότητα άνθρωποι που πιστεύουν ακόμα ότι ο Στάλιν ήταν ένας πασιφιστής ψυχοπονιάρης που εκτελούσε κι έστελνε στα γκουλάγκ τους αντιπάλους του γιατί ήθελε να τους κάνει καλύτερους ανθρώπους και τον οποίο δαιμονοποίησαν οι διαβολικοί αμερικανοί. Στον Περισσό είναι ικανοί να δουν τη χώρα να βγαίνει από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση, εξέλιξη την οποία δεν εύχομαι, και να μιλούν ακόμα για επικοινωνιακά τρικ και για κωλοτούμπες τής κυβέρνησης. Ευχομαι μονάχα να ισχύει το...καλό σενάριο, πως δεν θέλουν δηλαδή να χάσουν ό,τι έχει απομείνει από το πελατολόγιό τους, κι όχι το κακό, πως είναι δογματικοί ηλίθιοι...

Οταν παίζεις μπάλα υπάρχουν τρία πιθανά αποτελέσματα: η νίκη, η ήττα και η ισοπαλία. Αντιθέτως, όταν δεν κατεβαίνεις καν στο γήπεδο και περιμένεις απλώς από τον αντίπαλό σου να φανεί επιεικής μαζί σου, τότε έχεις χάσει με τον ταπεινωτικότερο των τρόπων, στα χαρτιά. Ακόμα περιμένω από αυτούς που εναντιώνονται στην τακτική τής κυβέρνησης, η οποία φυσικά και θα κριθεί από το αποτέλεσμα, να μου περιγράψουν τί άλλο μπορούμε να κάνουμε, αν υποθέσουμε πως κανένας μας δεν θέλει ένα τρίτο μνημόνιο. Ποιά είναι ακριβώς η πρόταση της αντιπολίτευσης; Να ακολουθήσουμε την πρακτική που ακολούθησε η ίδια επί πέντε χρόνια, δηλαδή του "σφάξε με αγά μου να αγιάσω", η οποία μας οδήγησε στη γρηγορότερη φτωχοποίηση πληθυσμού στην Ευρώπη μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;

Να διαμηνύσει ο Αλέξης Τσίπρας στην καγκελάριο πως μπορεί να είπε μια κουβέντα παραπάνω, αλλά να μην την παίρνει τοις μετρητοίς και να του υποδείξει πώς αλλιώς μπορεί να εξαθλιώσει τον ελληνικό λαό και θα το κάνει; Η, μήπως, ο πρωθυπουργός οφείλει να δεχθεί να ξεπουλήσει μπιρ παρά τη δημόσια περιουσία σε γερμανικές εταιρείες, οι οποίες δωροδοκούν συχνότερα από όσο επενδύουν, ώστε η φράου Ανγκελα κι ο χερ Σόιμπλε να ηρεμήσουν; Ούτε ο γράφων θέλει η χώρα να βρίσκεται στα χαρακώματα με τους ευρωπαίους...εταίρους, αλλά όταν με πυροβολούν δεν έχω χρόνο να μιλώ για τα αγαθά τής ειρήνης. Πυροβολώ με τη σειρά μου κι όταν οι ριπές σταματήσουν, και μόνο τότε, κάθομαι στο τραπέζι για να μιλήσω ακόμα και με τον επίδοξο δολοφόνο μου...

Οι θιασώτες τής πολιτικής ευπρέπειας εξοργίζονται με το στιλ τού Γιάνη Βαρουφάκη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου, εκνευρίζονται που ο Αλέξης Τσίπρας δεν φορά γραβάτες και πηγαίνει στο Παγκράτι για καφέ χωρίς να τον συνοδεύουν κουστωδίες φουσκωτών για να τον προστατεύουν από το λαό, ενοχλούνται από τα δημοτικά τραγούδια την 25η Μαρτίου. Ολα αυτά δεν ταιριάζουν με το δικό τους ξύλινο λόγο, με την υποκρισία και τον κυνισμό με τον οποίο σάπισαν τη μεταπολίτευση, με την εθελοδουλία και το μισελληνισμό με τον οποίο θα επιθυμούσαν να συνεχίζει να γαλουχείται η ελληνική κοινωνία. Μοιάζουν με εξωγήινους που ξαφνικά βρίσκονται σε έναν άλλο πολιτικό πλανήτη, στον οποίο τα χθεσινά δεδομένα είναι σημερινά ποινικά αδικήματα. Γι' αυτό και τους δίνω πίστωση χρόνου είτε να τον συνηθίσουν είτε να μας κάνουν τη χάρη και να αποσυρθούν από μόνοι τους, διατηρώντας όση αξιοπρέπεια ενδεχομένως να τους έχει απομείνει...

Επαναλαμβάνω ότι δεν γνωρίζω αν θα τα καταφέρουν ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του. Αγωνίζονται σε ένα εχθρικό περιβάλλον, αξιοποιώντας πάντως όλα τα πλεονεκτήματα που έχει στη διάθεσή του κάποιος που μπορεί να μην έχει λεφτά στο ταμείο αλλά που γνωρίζει ότι αυτό υπό προϋποθέσεις είναι δυνατό να αποτελεί και το μεγαλύτερό του ατού. Είναι μαγκιά τους, ωστόσο, που τολμούν να ακολουθούν τον λιγότερο περπατημένο δρόμο και είναι αιώνια η ντροπή εκείνων που όχι μόνο δεν βάζουν πλάτη αλλά που παίρνουν κι από πάνω τηλέφωνα στο Βερολίνο για να το πληροφορούν για όλες τις κινήσεις τής ελληνικής κυβέρνησης. Κι ο νοών νοείτω...

 http://tripioevro.blogspot.gr

Άνεμος Αντίστασης: Αυτή είναι η νομιμότητα της Ελληνικός Χρυσός: Τοξι...

Άνεμος Αντίστασης: Αυτή είναι η νομιμότητα της Ελληνικός Χρυσός: Τοξι...: Σταυρούλα Πουλημένη Έκθεση που βασίζεται σε αυτοψίες και ελέγχους των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος και που κοινοποιήθηκε στις 16.1.2015 ...

Κούλογλου: “Πολιτικό πραξικόπημα σχεδιάζουν Σαμαράς – δανειστές”

“Σχέδιο που οδηγεί μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης περιέγραψε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου, μιλώντας Στο Κόκκινο και την εκπομπή Το Πρωτοσέλιδο του Σαββάτου και τον Δημήτρη Κουκλουμπέρη. Σύμφωνα με όσα δήλωσε, το σχέδιο εξυφαίνεται σε συνεργασία δανειστών – εσωτερικού της χώρας, με κύκλους γύρω από τον αρχηγό της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά.”

“'Από την επομένη των εκλογών και μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου γίνεται προσπάθεια ανατροπής των συμφωνιών και υπονόμευσης της, με στόχο ή την πλήρη υποταγή ή την ανατροπή της. Μιλάω για ένα σιωπηλό εν εξελίξει πραξικόπημα', εκτίμησε ο κ. Κούλογλου και συμπλήρωσε ότι 'αυτή η προσπάθεια γίνεται βασικά από την πλευρά των δανειστών σε συνεργασία με το εσωτερικό της χώρας, με κύκλους περί τον Αντώνη Σαμαρά και κάποιους δημοσιογράφους που συνεργάζονται στενά και κατά καιρούς ο αρχηγός της ΝΔ έχει αναλάβει την υπεράσπισή τους'.”

“'Ήδη πριν τις εκλογές ο κ. Σαμαράς έλεγε ότι αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπάρξει τραπεζικός πανικός. Αυτό το κλίμα συνεχίστηκε και καλλιεργήθηκε και μετά, με ενέργειες που οδηγούσαν σε οικονομική ασφυξία και στόχο την επιστροφή στο παλιό μνημόνιο', υποστήριξε, παραπέμποντας σε μια πρακτική 'που θυμίζει την κατάσταση στη Χιλή με πρόεδρο τον Αλιέντε'. Σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η προσπάθεια πλήρους υποταγής ή ανατροπής της κυβέρνησης δεν έχει τελειώσει, ενώ προς επίρρωση των επιχειρημάτων του σημείωσε ότι ο κ. Σαμαράς 'πήγε στο ΕΛΚ και υπέγραψε εναντίον της κυβέρνησης'.”

http://tvxs.gr/news/ellada/stelios-koylogloy-politiko-praksikopima-sxediazoyn-samaras-daneistes

Κατρούγκαλος: Τα χαλκεία ανακυκλώνουν τα ίδια στοιχεία

Πηγή: www.tvxs.gr

Απαντήσεις μέσω Twitter έδωσε ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γιώργος Κατρούγκαλος, μετά τη νέα επίθεση που δέχθηκε αναφορικά με την πολύκροτη υπόθεση των ιδιωτικών συμφωνητικών με δημοσίους υπαλλήλους που είχαν μισθολογικές διαφορές με το Δημόσιο.
«Τα υποτιθέμενα νέα συμφωνητικά είναι της ίδιας αγωγής μιας μισθολογικής διαφοράς», υποστηρίζει ο κ. Κατρούγκαλος, εξηγώντας πως «όχι μόνο δεν αφορούν διαθέσιμους αλλά η μισθολογική διαφορά δεν είναι πια ενεργή».
«Τα χαλκεία δεν βρήκαν νέα στοιχεία και ξαναδημοσιεύουν τα παλιά», προσθέτει με νόημα.
George Katrougalos @gkatrFollow
Τα υποτιθέμενα νέα συμφωνητικά είναι της ίδιας αγωγής μιας μισθολογικής διαφοράς.Βλ. ανακοίνωση μου Δευτέρας παρ.4.3 https://www.dropbox.com/s/pjz3t3g9gdnz3s0/Telikh.docx?dl=0

 George Katrougalos @gkatrFollow
Όχι μόνο δεν αφορούν διαθέσιμους αλλά η μισθολογική διαφορά δεν είναι πια ενεργή. Βλ.σχετική δήλωση των εργαζομένων. https://www.dropbox.com/s/8esaxotgpv8rgxp/Dhlwsh%20Paraithshs.pdf?dl=0

Με νέο δημοσίευμα επέστρεψε η εφημερίδα «Το Βήμα», στο οποίο υποστηρίζει ότι ο Γιώργος Κατρούγκαλος κατέθεσε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών 22 ιδιωτικά συμφωνητικά εφόσον είχε αναλάβει υπουργός. Άμεση η απάντηση του αναπληρωτή υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ο οποίος ανέφερε πως «τα χαλκεία δεν βρήκαν νέα στοιχεία και ξαναδημοσιεύουν τα παλιά», υποστηρίζοντας πως η εφημερίδα εμφανίζει το ίδιο συμφωνητικό με το οποίο ξεκίνησε την αντιπαράθεση.


Νέα μάχη ανοίγει το «Βήμα»

Είκοσι δύο ιδιωτικά συμφωνητικά κατέθεσε ο Γιώργος Κατρούγκαλος στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών στις 30 Ιανουαρίου, τρεις ημέρες αφότου ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με δικηγορική αμοιβή 12% επί του ποσού που θα επιδικαστεί στους προσφεύγοντες για μισθολογικές διαφορές κατά του Δημοσίου, γράφει το σημερινό «Βήμα».

Σύμφωνα με το δημοσείευμα, τα 22 συμφωνητικά υπογράφτηκαν από τον κ. Κατρούγκαλο ως εκπρόσωπο της δικηγορικής εταιρείας «Κατρούγκαλος και Συνεργάτες» στις 26 και 27 Ιανουαρίου 2015, δύο μέρες δηλαδή μετά τις εκλογές.

Η εφημερίδα υποστηρίζει επίσης ότι και τα 22 συμφωνητικά προβλέπουν ότι στην περίπτωση διάλυσης της εταιρείας Κατρούγκαλου τα δικαιώματα της αμοιβής ανήκουν αποκλειστικά στον Γιώργο Κατρούγκαλο.

«Από την στιγμή που η εταιρεία του κ. Κατρούγκαλου εμφανίζει μηδενική δραστηριότητα ως την ημερομηνία των εθνικών εκλογών , ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης θα πρέπει τώρα να διευκρινίσει από πού προέρχονται τα έσοδα των 18.000 ευρώ που ο ίδιος δήλωσε ότι κατέγραψε η εταιρεία του το 2014. Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι το ποσό αυτό συγκεντρώθηκε από τις προκαταβολές των 200 ευρώ που εισέπραττε η εταιρεία Κατρούγκαλου από κάθε πελάτη της που προσέτρεχε σε αυτήν για νομική βοήθεια. Σε κάθε περίπτωση τα ζητήματα ηθικής τάξεως που εγείρονται πλέον για τον αναπληρωτή υπουργό είναι ακόμη μεγαλύτερα και θα πρέπει να απαντηθούν τόσο από τον ίδιο όσο και από το Μέγαρο Μαξίμου που μέχρι σήμερα τον περιβάλλει με την εμπιστοσύνη του», σημειώνεται επίσης στο δημοσίευμα.

Η εφημερίδα επικαλούμενη επίσης πηγές τις οποίες δεν κατανομάζει υποστηρίζει ότι η προηγούμενη εταιρεία του κ. Κατρούγκαλου ( Παπακωνσταντίνου - Κατρούγκαλος - Χλέπας και Συνεργάτες) απέρριψαν αίτημα του Δικηγορικού Συλλόγου να δοθούν στη δημοσιότητα και τα συμφωνητικά που είχαν υπογραφεί από δημοσίους υπαλλήλους με την συγκεκριμένη εταιρεία.

«Τα χαλκεία δεν βρήκαν νέα στοιχεία και ξαναδημοσιεύουν τα παλιά»

Άμεσες απαντήσεις μέσω twitter έδωσε ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Γιώργος Κατρούγκαλος.

Απαντώντας στα νέα στοιχεία ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης αναφέρει στο twitter ότι «τα υποτιθέμενα νέα συμφωνητικά είναι της ίδιας αγωγής μιας μισθολογικής διαφοράς» και παραπέμπει στην ανακοίνωση που είχε εκδώσει την περασμένη Δευτέρα. Σημειώνει επίσης ότι τα συμφωνητικά «όχι μόνο δεν αφορούν διαθέσιμους, αλλά η μισθολογική διαφορά δεν είναι πια ενεργή».

«Τα χαλκεία δεν βρήκαν νέα στοιχεία και ξαναδημοσιεύουν τα παλιά», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Κατρούγγαλος.
aristeridiexodos

Άνεμος Αντίστασης: Τέλος χρόνου για τη διαπλοκή

Άνεμος Αντίστασης: Τέλος χρόνου για τη διαπλοκή: Σχόλιο:Η κυβέρνηση έχει πολύ δουλειά να κάνει και αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν καθαρίσει πρώτα απ όλα την διαπλοκή στο χώρο των ΜΜΕ....

Άνεμος Αντίστασης: Κατρούγκαλος για τις νέες δήθεν αποκαλύψεις: "Τα χ...

Άνεμος Αντίστασης: Κατρούγκαλος για τις νέες δήθεν αποκαλύψεις: "Τα χ...: Έχοντας ορκιστεί (27 Ιανουαρίου) αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, κατέθεσε στις 30/1 στον ΔΣΑ 22 ιδιωτικά συμφωνητικά μ...

1821-2015: Υποτέλεια ή αξιοπρέπεια

Γιάννης Μάρκοβιτς

 

H κήρυξη της Επανάστασης του 1821, μέσα από μια διαζευκτική πρόταση προσπάθησε να συνοψίσει ένα βασικό αίτημα, μια κυρίαρχη διεκδίκηση των επαναστατών: «Ελευθερία ή θάνατος». Η Επανάσταση ήταν απόρροια γεγονότων και ανατροπών, τόσο στον ελλαδικό χώρο, όσο και στον ευρωπαϊκό. Ήταν η διάχυση του Διαφωτισμού, που αμφισβητούσε βασιλείες, αυτοκρατορίες και τους εκ θεού προερχόμενους ηγεμόνες (σε αυτές συγκαταλεγόταν ο Σουλτάνος), ενώ λίγα χρόνια πριν, ήταν η Γαλλική Επανάσταση (1789), στη συνέχεια η ωρίμανσή της και οι εξελίξεις με τους Ναπολεόντειους αγώνες και πριν από αυτήν, ήταν η Αμερικάνικη Επανάσταση (1775-1783). Και δύο επαναστάσεις ήταν ενάντια στον φεουδαρχισμό, τη βασιλεία και την αποικιοκρατία. Πέραν αυτών, η βιομηχανική επανάσταση, η αστικοποίηση της κοινωνίας, η σταδιακή ανάπτυξη του εμπορίου, ήταν εξελίξεις που δεν μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστους όσους ταξίδευαν, εμπορεύονταν και είχαν τη δυνατότητα να μαθαίνουν τι γίνεται πέραν του ελλαδικού χώρου.

Η επανάσταση γίνεται για να απελευθερωθούν αυτοί που οι κατακτημένοι, οι οποίοι είναι υποτελείς στους Οθωμανούς. Επαναστατούν για να φτιάξουν το δικό τους έθνος, καθώς ποτέ δεν ανέχτηκαν την κατάκτηση.

Χαρακτηριστικά ο Μακρυγιάννης βάζει στο στόμα του σουλτάνο τα λόγια: «Δεν παραδοθήκατε, αλλά κατακτηθήκατε, γι’ αυτό σας βάζω στον ζυγό». Πριν από την κήρυξη της Επανάστασης, ο Ρήγας σπέρνει τον σπόρο της ελευθερίας. Η επανάσταση εκτός του ότι στοχεύει στον κατακτητή. είναι και ενάντια στους προύχοντες και τους κοτζαμπάσηδες. Οι κοτζαμπάσηδες δεν αισθάνονται τον οθωμανικό ζυγό, τα προνόμια που τους έχουν παραχωρηθεί από τον Σουλτάνο είναι αρκετά και έχουν την απαραίτητη εξουσία και επιβολή έναντι των άκληρων και των φτωχών, ώστε να τους εκμεταλλεύονται όσο το δυνατόν περισσότερο. Η υποτέλεια του φτωχού και εξαθλιωμένου πληθυσμού είναι διπλή: στον οθωμανό κατακτητή και στον ομοεθνή προεστό και κοτζαμπάση. Σύμφωνα με τον Άγγλο ιστορικό Φίνλεϋ, «οι προεστοί της Ελλάδας αποτελούσαν το υποκατάστατο μιας αριστοκρατίας. Η προστασία της Οθωμανικής κυβερνήσεως βαθμιαία δημιούργησε μια ελληνική αριστοκρατία διοικητικών οργάνων και φοροεισπρακτόρων».

Η προετοιμασία της Επανάστασης γίνεται χρόνια πριν: Κοραής, Ρήγας («όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»), Ανώνυμος της Ελληνικής Νομαρχίας και στη συνέχεια, Φιλική Εταιρεία. Στόχος των επαναστατικών κειμένων είναι το ελληνικό εθνικό ανεξάρτητο κράτος και η ελευθερία του λαού. Αυτοί που επαναστατούν αντιδρούν στην υποτέλεια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ότι ήταν υποτελείς και όχι σκλάβοι σήμαινε ότι παραχωρούνταν από τους Οθωμανούς ορισμένα δικαιώματα. Προϋπόθεση ήταν οι υποτελείς να αποδέχονταν την οθωμανική κυριαρχία και να το αποδείκνυαν πληρώνοντας φόρους. Πρωτίστως το χαράτσι (αυτός ο φόρος δήλωνε ότι οι ραγιάδες ήταν υποτελείς και πληρώνοντάς το εξασφάλιζαν τη ζωή τους) και στη συνέχεια τους υπόλοιπους φόρους (παραγωγής και εμπορίου). Εφόσον δεν αντιστέκονταν στους κατακτητές, τότε οι Οθωμανοί τους παραχωρούσαν τρία ανακλητά προνόμια: (α) τη διατήρηση της πίστης και των κληρικών τους, (β) τη διατήρηση της τοπικής κοινωνικής ιεραρχίας (προεστοί και κοτζαμπάσηδες) και (γ) γη για τους καλλιεργητές, βοσκήσιμη γη για τους ποιμένες και συντεχνίες στις πόλεις. Οι Φιλικοί δεν δέχονται αυτή την υποτέλεια και προετοιμάζουν την Επανάσταση. Ένας από τους Αποστόλους της Φιλικής Εταιρείας, ο Παπαφλέσσας, σε επιστολή του έναν μήνα πριν από την κήρυξη της Επανάστασης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Οι φρόνιμοι πρότερον σκέφτονται ταύτα και ύστερον αποφασίζουν και εις τας αποφάσεις μένουν σταθεροί… φίλε ο καιρός παρέρχεται και δεν προσμένει την ιδικήν μου και ιδικήν σου αργοπορίαν. .. Εις τα κλουμπιά δεν γίνονται άνδρες ούτε εις τα ταντούρια…».

Η Επανάσταση του 1821 έδιωξε την υποτέλεια, δίνοντας την ελευθερία – μιαν ελευθερία που δεν ήταν χωρίς τραύματα και διχόνοιες.·Μη λησμονούμε τους εμφυλίους του 1823-1825 και του 1827 (ο Κολοκοτρώνης προειδοποιεί τους «προσκυνημένους» ότι αν δεν υπακούσουν στην Επανάσταση και τις ελληνικές αρχές, τότε «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»). Η Επανάσταση του 1821 κατάφερε να δώσει στον λαό την χαμένη – και λόγω των πολλών αιώνων που είχαν περάσει, ξεχασμένη – αξιοπρέπεια. Η Επανάσταση δεν απελευθέρωσε μόνο τον λαό από τον Οθωμανό κατακτητή, αλλά του έδωσε αξιοπρέπεια, να ορίζει «τα του οίκου του», την τύχη, τη ζωή του. Ο αγώνας κατήργησε το χαράτσι, αλλά και τον ατιμωτικό όρο «ραγιάς» (λέξη περιφρονητική, που είχε την έννοια του σκλάβου.).

Τα χρόνια πέρασαν, αποκτήσαμε ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία (πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος και περνώντας μέσα από φωτιά και αντάρα), φτάνοντας σήμερα για να μπορούμε να αναλογιστούμε πόσο σοφά ήταν τα λόγια του Γέρου του Μοριά, «το Γένος μας και άλλες φορές σταυρώθηκε, αλλά ιδού ζώμεν». Τα παραπάνω λόγια μας υπενθυμίζουν ότι όσο και εάν η μνήμη της Επανάστασης του 1821 δέχεται πολλές και ποικίλες ερμηνείες και υπόκειται σε αντιπαραθέσεις στα σημερινά χρόνια, είναι γιατί η ιστορική μνήμη είναι ασύμφορη και αναζωογονητική. Είναι ασύμφορη για όσους συμβιβάστηκαν και υποτάχθηκαν στις νέες εξουσίες και στους κατακτητές. Είναι αναζωογονητική για αυτούς που συνεχίζουν να αγωνίζονται για ένα καλύτερο παρόν και ένα αξιοπρεπέστερο μέλλον. Εν τοιαύτη περιπτώσει, ο αγώνας, του λαού είναι η αγωνία για το αύριο. Ένα αύριο που δεν μπορεί να είναι στατικό και δεδομένο. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε τα λόγια του Μακρυγιάννη: «Λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης». Ας μην αφήσουμε να συμβεί αυτό που είχε διαπιστώσει να εξελίσσεται ο Μακρυγιάννης. Σε μεγάλο βαθμό στο χέρι μας είναι, όπως η Επανάσταση του 1821 ήταν στο χέρι των προγόνων μας.

* Ο Γιάννης Μάρκοβιτς κατέχει διδακτορικό δίπλωμα στο μάνατζμεντ (Aston Business School, Βρετανία) και είναι οικονομικός επιθεωρητής στο Υπουργείο Οικονομικών. 

πηγή:

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/1821-2015-ypoteleia-i-aksioprepeia

Δήμαρχος Λαρισαίων: Yπηρετούν σκοπιμότητες όσα λέγονται για τον Κατρούγκαλο

«Ο κ. Κατρούγκαλος από την ώρα της υπουργοποίησής του δεν έχει καμία σχέση με τον δήμο Λαρισαίων, κατηγορηματικά δηλώνω ότι δεν του ανατέθηκε καμία εργασία. Όλα όσα έχουν ειπωθεί, επειδή πρόκειται για αποφάσεις οι οποίες είναι αναρτημένες και στο διαδίκτυο νομίζω ότι αποτελούν σημαντική διαστρέβλωση της αλήθειας».

Τα παραπάνω υπογράμμισε σε δηλώσεις του σήμερα, ο δήμαρχος Λαρισαίων Αποστόλης Καλογιάννης, στη συνέχεια του θέματος που ανέκυψε μετά από σχετικά δημοσιεύματα που αναφέρονται σε αποφάσεις της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Λαρισαίων για το χειρισμό νομικής υπόθεσης από το δικηγορικό γραφείο «Κατρούγκαλος και συνεργάτες» και τη δικηγόρο Κατερίνα Λαϊνά, σχετικά με τον έλεγχο των συμβάσεων εργαζομένων αλλά και τη δίωξη του δημάρχου Λαρισαίων.

Συγκεκριμένα ο κ Καλογιάννης επεσήμανε: «όσα έχουν ειπωθεί, εμπλέκουν τον δήμο, εμπλέκουν βεβαίως και τον κ. Κατρούγκαλο για τον οποίο εμείς έχουμε να πούμε ότι στο διάστημα που συνεργαστήκαμε είναι ο άνθρωπος ο οποίος σήκωσε στην πλάτη του σοβαρότατα πολιτικά και νομικά ζητήματα που έχουν σχέση με μνημονιακές πολιτικές. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος διαχειρίσθηκε και υποθέσεις άλλων δήμων. Όλα τα υπόλοιπα είναι εκ του περισσού, αναληθή και νομίζω ότι υπηρετούν σκοπιμότητες».

Σχετικά με το θέμα της νομικής αμοιβής, ο κ. Καλογιάννης διευκρίνισε πως για την πρώτη απόφαση περί προσφυγής στο άρθρο 152 με ανάθεση στο γραφείο Κατρούγκαλου και στην κ. Λαϊνά το ποσό, ήταν 500 ευρώ ενώ η προσφυγή στο ΣτΕ που θα εκδικασθεί σε 3 – 4 χρόνια, αφορά σε ένα ποσό 1.500 ευρώ.

«Δεν έχω αντιληφθεί με λεπτομέρειες γιατί οι παρατάξεις διαφώνησαν. Υποτίθεται ότι έβαλαν ένα ηθικό ζήτημα. Για ποιο ηθικό ζήτημα μιλάμε όμως; Η απόφαση του Φλεβάρη δεν αφορούσε το Γραφείο Κατρούγκαλου, αφορούσε το γραφείο της κ. Λαϊνα» σχολίασε ο δήμαρχος Λαρισαίων και συνέχισε: «Πρόκειται για ένα πολιτικό ζήτημα στο οποίο οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης κάνουν το δικό τους πολιτικό παιχνίδι. Με έχει εντυπωσιάσει η γρηγοράδα με την οποία αυτή η απόφαση και οι τοποθετήσεις των παρατάξεων, έφθασε στην Αθήνα και με τον τρόπο που έφθασε».

Εξάλλου, ο δήμαρχος Λαρισαίων τόνισε ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα των εργαζομένων στη δουλειά, «άνθρωποι που δουλεύουν στο δήμο 15 και ίσως 20 χρόνια να μη βρεθούν στην ανεργία» και πρόσθεσε: «είμαι εξαιρετικά περίεργος τι τελευταίες ημέρες, «πώς», οι άνθρωποι οι οποίοι υπηρέτησαν αυτές τις πολιτικές έφθασαν στο σημείο να διώκουν ανθρώπους της αυτοδιοίκησης καταλύοντας κάθε έννοια αυτοδιοίκησης και σήμερα είναι τιμητές των διαδικασιών και ρίχνουν λάσπη σε ανθρώπους και φορείς οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τις πολιτικές της προηγούμενης περιόδου».

Θέλω να ξεκαθαρίσω συμπλήρωσε, προς κάθε κατεύθυνση ότι η πολιτική μας απόφαση, του δημοτικού συμβουλίου, δεν εστάλη στην γενική γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, διότι δεν έπρεπε να σταλεί. Ζητήθηκε από την τότε γενική γραμματέα, η οποία είχε το δικαίωμα και την απέρριψε. Μετά την απόρριψη αυτής της απόφασης έπρεπε να υπάρξει προσφυγή στην Επιτροπή του άρθρου 152 γιατί θεωρούμε, μέχρι και σήμερα ακόμη, ότι αργότερα και στο Συμβούλιο της Επικρατείας, θα δώσουμε αυτή τη μάχη για να αποδείξουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι η Αυτοδιοίκηση έχει το δικαίωμα να παίρνει τέτοιου είδους αποφάσεις και να τις υπερασπίζεται απέναντι σε οποιοδήποτε όργανο.

Και ο δήμαρχος συνέχισε:
«Η Επιτροπή του άρθρου 152 απέρριψε την απόφαση αυτή. Όμως τότε για την προσφυγή χρειαζόταν νομική συμβουλή. Η νομική συμβολή ανατέθηκε με απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής στα γραφείο του κ. Κατρούγκαλου και συνεργάτες και στη δικηγόρο κ. Λαϊνά. Η κ. Λαϊνά γνωρίζω και από προσωπικές επαφές ότι ήταν εκείνη που χειριζόταν το θέμα αυτό και το διαχειρίζεται μέχρι και σήμερα.

Μετά την απόρριψη από την επιτροπή του άρθρου 152 της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου τέθηκε το ζήτημα της πιθανής προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Αυτό αποφασίσθηκε από την Οικονομική Επιτροπή και ανατέθηκε κατηγορηματικά και μόνο στην κ. Λαϊνά. Οι αποφάσεις της Οικονομικής Επιτροπής δείχνουν με σαφήνεια και επιβεβαιώνουν όσα λέω. Χθες και προχθές έγινα δέκτης πολλών τηλεφωνημάτων τα οποία μετά από μια ανάρτηση που έγινε ζητούσαν εξηγήσεις. Η εξήγηση είναι αυτή» υπογράμμισε με έμφαση ο δήμαρχος Λαρισαίων.

Επίσης από τον αντιδήμαρχο Οικονομικών του Δήμου, Παναγιώτη Νταή, σχολιάστηκε μεταξύ άλλων και η αντίδραση της Νέας Δημοκρατία στο θέμα, καθώς όπως ανέφερε, ο εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ, χωρίς καν να περιμένει ή να επικοινωνήσει με τον δήμο για την ανακοίνωσή του, εξέδωσε ανακοίνωση λέγοντας ότι «ο υπουργός αναλαμβάνει υποθέσεις εναντίον του Δημοσίου ακόμη και μετά την ορκωμοσία του» και ζητά από την κυβέρνηση να αποσύρει τον υπουργό. Έχουν δοθεί, συνέχισε, τεράστιες διαστάσεις σε θέματα και μάλιστα δεν καταλαβαίνουμε με πόσο λίγο σεβασμό και αξιοπιστία, ακόμη και ένας εκπρόσωπος τύπου του κόμματος της ΝΔ μπορεί να αποφαίνεται για κάτι χωρίς να έχει επικοινωνήσει καν με το δήμο για να ρωτήσει τι έχει συμβεί ή δεν περιμένει την ανακοίνωση του δήμου.

Πηγή: AΠΕ-ΜΠΕ