Βουλή με μοναδικό βουλευτή τον Βενιζέλο!

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι και τον μωραίνει με τρόπο εξευτελιστικό, καθιστώντας τον... μισητό και καταγέλαστο.
Με συνεπήρε ξαφνικά το κύμα της καλοσύνης που διασχίζει αενάως το Σύμπαν -να διαβάζετε Κοέλο, βρε Βασιβουζούκοι- και αποφάσισα να ανακηρύξω τη χθεσινή ημέρα σε «Παγκόσμια Ημέρα Ανοχής του Ευάγγελου Βενιζέλου». Την αγάπη μας δεν την αξίζει, ούτε τη συμπάθειά μας, ούτε τη συμπόνια μας. Ας του δώσουμε έστω λίγη ανοχή, ας μην τον κράξουμε για μια μέρα, βρε αδελφέ, άνθρωπος είναι κι αυτός. Μη φωνάζετε, άνθρωπος είναι, έχω στα χέρια μου τα αποτελέσματα του τεστ DNA. Τιμώντας την εορτή που ο ίδιος θέσπισα, παρέμεινα σιωπηλός για οκτώ ώρες, μέχρι που διάβασα ότι ο Βενιζέλος πήγε στον Σαμαρά και του εισηγήθηκε σχέδιο για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 175 βουλευτές! Στα τσακίδια η σιωπή, αυτός ο αδίστακτος τύπος μόνο από κράξιμο καταλαβαίνει.
Ακούστε τι σκέφτηκε ο πανούργος Βενιζέλος, που είναι και συνταγματολόγος, τρομάρα του: Οι 8 προφυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής μπορούν να αφαιρεθούν από τους 300, οπότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται με 175 και όχι με 180 ψήφους. Εντάξει, οι 8 της Χρυσής Αυγής να αφαιρεθούν από τους 300, πρέπει όμως να προστεθούν άλλοι 8, είτε οι αναπληρωματικοί της Χ.Α. είτε από άλλα κόμματα με συμπληρωματικές εκλογές στις περιφέρειες που είχαν εκλεγεί οι 8. Οι 300 πρέπει να παραμείνουν 300 και οι 180 180.
Όχι, λέει ο μέγας -αγγλιστί, megas- συνταγματολόγος. Το Σύνταγμα δεν λέει ότι η Βουλή πρέπει να έχει 300 βουλευτές, αλλά έως 300 βουλευτές. Τι σημαίνει «έως» 300 βουλευτές; Ότι μπορεί να έχει 292, 250, 150, 50; Αν οι 300 είναι το ταβάνι, τότε ποιο είναι το κατώφλι; Το κατώφλι είναι ο ένας βουλευτής κι αυτός πρέπει να είναι απαξάπαντος ο Ευάγγελος Βενιζέλος! Ο Βενιζέλος πρόεδρος της Βουλής, ο Βενιζέλος Α, Β, Γ, Δ, Ε, ΣΤ αντιπρόεδρος, ο Βενιζέλος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ο Βενιζέλος ειδικός αγορητής, ο Βενιζέλος να πλακώνεται με τον Βενιζέλο, «κάτσε κάτω, ρε Βενιζέλο, είσαι ένα τίποτα», «ίσα, ρε Βενιζέλο, που έχεις μούτρα και μιλάς».
Αν το Σύνταγμα λέει «έως 300», τότε γιατί χρειάζεται συνταγματική αναθεώρηση για να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών στους 200, όπως προτείνουν διάφορα κόμματα; Γιατί δεν μειώνεται με μια απλή γνωμοδότηση συνταγματολόγων ή με απόφαση της ίδιας της Βουλής; Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον Ευάγγελο. Για τον Ευάγγελο που περιφέρει το σαρκίο του στο πολιτικό χρηματιστήριο αυτοδιαφημιζόμενος ως ο άνθρωπος που μπορεί να πει και να κάνει τα πάντα προκειμένου να διασώσει το καθεστώς. Εν προκειμένω, θέλει να κάνει φασαρία, να αναγκάσει την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, να βγει και να τον κράξει, ώστε να την κατηγορήσει εν συνεχεία ότι υπερασπίζεται τα πολιτικά δικαιώματα των φυλακισμένων χρυσαυγιτών. Να ποιοι είσαστε, θέλετε να κάνετε ρυθμιστές τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη.
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι και τον μωραίνει με τρόπο εξευτελιστικό, καθιστώντας τον μισητό και καταγέλαστο...
 avgi.gr

Nonews-NEWS: ΟΧΙ στις γερμανικές αποζημιώσεις από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟ...

Nonews-NEWS: ΟΧΙ στις γερμανικές αποζημιώσεις από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟ...: Κατά της διεξαγωγής δημόσιας ακρόασης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, τάχθηκαν οι Ευρωβουλευτές που...

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ: Νέος Μπαλτάκος στην κυβέρνηση

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ: Νέος Μπαλτάκος στην κυβέρνηση: πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών  του Δημήτρη Ψαρρά:  Ο νέος γ.γ. Μέσων Ενημέρωσης, Στέφανος Αναγνώστου, θεωρεί «προδότη» τον Κωνσταντίνο Κα...

«Το κράτος ελπίζει να πεθάνουμε γρήγορα»

Γιάννης Λυβιάκης  

Σε απόγνωση βρίσκονται καρκινοπαθείς που είναι αντιμέτωποι με το ανάλγητο κράτος και το σκληρό πρόσωπο της πολιτείας. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί μία 49χρονη στα Χανιά η οποία ταλαιπωρείται από την ατέλειωτη γραφειοκρατία για να λάβει το επίδομα που δικαιούται. Η ίδια, όπως και πολλοί άλλοι, διαπιστώνει από πρώτο χέρι τη διάλυση του κράτους πρόνοιας.

Στο πλευρό της, ωστόσο, στέκονται οι γιατροί του Ογκολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου Χανίων οι οποίοι δεν έχουν πάψει ούτε στιγμή να είναι κοντά της. Η 49χρονη Ιωάννα Ρ. έστειλε επιστολή σε τοπική εφημερίδα («Χανιώτικα Νέα») στην οποία εξηγεί ότι πριν από 22 μήνες διαγνώστηκε με αδενοκαρκίνωμα 4ου σταδίου στον αριστερό πνεύμονα, χαρακτηρίζει «αγγέλους, δυνατές ψυχές» τους ανθρώπους που δουλεύουν στο Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Χανίων και συνεχίζει μεταξύ άλλων:

Στην αναμονή

«Το κράτος δίνει κάποιο βοήθημα μέσω της Πρόνοιας σε εμάς που δεν μπορούμε πλέον να εργαστούμε και δεν έχουμε συμπληρώσει τα απαραίτητα ένσημα για να πάρουμε σύνταξη και να επιβιώσουμε. Εκανα τα χαρτιά μου γι” αυτό το επίδομα τον Μάιο του 2013. Με κάλεσαν να περάσω από επιτροπή 6 μήνες μετά!!! Τον Νοέμβριο του 2013. Φαντάζομαι ελπίζοντας να έχω αποδημήσει εις Κύριον και να μην πάρω ποτέ αυτά τα χρήματα. Δεν έκανα το χατίρι στο κράτος και εμφανίστηκα για να περάσω επιτροπή, εγώ και άλλοι πολλοί. Εκεί μας ανακοίνωσαν ότι έχει κηρυχτεί πανελλαδική απεργία και ότι οι επιτροπές πάνε πίσω. Μπήκαμε πάλι έτσι στην αναμονή, μας ξανακάλεσαν στις 14 Φλεβάρη του 2014 και για δεύτερη φορά συνέβη το ίδιο πράγμα, απεργία και πάλι σε αναμονή.

Θυμηθείτε ότι εγώ θα έπρεπε ήδη να έχω πεθάνει. Από τον Φλεβάρη μάς κάλεσαν τον Ιούνιο ξανά 16 μήνες μετά τη διάγνωση με μια ψυχολογία όλο αυτό τον καιρό του ύψους και του βάθους. Εως πολύ βάθος, τρόμος και απόγνωση. Παρακαλάω τον Θεό ποτέ να μη βρίσκεται άνθρωπος σε θέση σαν αυτή που ζούμε όλοι εμείς…

Ηρθε η ώρα να εμφανιστώ επιτέλους μπροστά στην Επιτροπή. Τρίτη και φαρμακερή. Πόρισμα 81% αναπηρία. Τι είναι αυτό; Τρελάθηκα, 81% είμαι τελειωμένη. Πόνεσα ξανά, χάθηκα, έκλαψα. Πραγματικά με πλήγωσε περισσότερο και από την ίδια τη διάγνωση. Μας ζήτησαν να φτιάξουμε κάποια χαρτιά ακόμα και ενώ πίστευα ότι θα πληρωθώ αναδρομικά από την πρώτη μέρα που έκανα τα χαρτιά μου. Εξεπλάγην όταν μου είπαν ότι αυτά ΚΟΠΗΚΑΝ και ότι δικαιούμαι να πληρωθώ από τη στιγμή που πέρασα από επιτροπή, λες και εγώ πριν με εξετάσει η Επιτροπή ήμουν υγιέστατη. Υστερα από πολύ κόπο και τρέξιμο μου είπαν στις 30 του Σεπτέμβρη «πέρασε απ” την τράπεζα θα πληρωθείς». Να γελάσω, να κλάψω, κουράστηκα».

Δεν το ήθελα

«Πιστεύω για το κράτος εμείς οι καρκινοπαθείς είμαστε τεράστια ζημιά. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον άλλο λόγο καθυστερούσε τόσο πολύ. Εχω την εντύπωση ότι ελπίζει το κράτος να πεθάνουμε γρήγορα για να μην πληρώνει αυτά που πρέπει. Πιστέψτε με, δεν το επέλεξα. Κανείς μας δεν το επέλεξε. Είναι πραγματικά μεγάλη η ανάγκη μας για ένα βοήθημα γιατί πρέπει να ακολουθούμε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, άρα και πιο ακριβό.

Πήγα, λοιπόν, να πληρωθώ τα αναδρομικά του Αυγούστου και τη σύνταξη του Σεπτέβρη και μαντέψτε τι συνέβη. Δεν πρόλαβαν να βάλουν, λέει, τα χρήματα και θα τα βάλουν στις 15 Νοέμβρη. Στις 15 Νοεμβρίου θα μου πουν ότι θα τα φέρει ο Αγιος Βασίλης τα Χριστούγεννα. Εγώ και άλλοι πολλοί δυστυχώς θα ζούμε;

Θα ζούμε γιατί έχουμε πίστη, δύναμη και θέληση για ζωή, κύριοι και κυρίες. Αλήθεια, εσείς πώς κοιμάστε τα βράδια ξέροντας ότι ευθύνεστε για τη στέρηση της αξιοπρέπειας των καρκινοπαθών; Εχετε καθαρή συνείδηση; Νομίζετε ότι είμαστε ζητιάνοι; Θέλουμε να ζήσουμε. Θέλουμε να παλέψουμε. Και δεν μας αξίζει να μας αντιμετωπίζετε ως χαμένη υπόθεση. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ένα πράγμα πάρα πολύ σημαντικό.

Ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις. Φτωχοί, πλούσιοι, μεγάλοι, μικροί, πολίτες, πολιτικοί, είμαστε όλοι ίσοι απέναντί του. Προσεύχομαι και εύχομαι να είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που παλεύει μ” αυτό το θηρίο».

** Χωρίς ενδοκρινολόγους το νοσοκομείο

Στο μεταξύ, δύο ενδοκρινολόγοι για πέντε χιλιάδες ασθενείς. Αυτή είναι η κατάσταση στον Ενδοκρινολογικό Τομέα του Νοσοκομείου Χανίων. Αυτή τη στιγμή στα εξωτερικά ιατρεία δεν εξετάζονται νέοι, γιατί οι γιατροί δεν προλαβαίνουν τους υπάρχοντες πάσχοντες. Εκτός κι αν υπάρχει ειδικό παραπεμπτικό από γιατρό. Οι γιατροί κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Το υπουργείο Υγείας, όμως, αντί να κοιτάζει τις ανάγκες των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων και της κοινωνίας, περισσότερο νοιάζεται -καταπώς φαίνεται- για περικοπές στα οικονομικά της Υγείας…

Η αθλητική ομάδα του συλλόγου «Ορίζοντας» με τη συνεργασία του δήμου και φορέων των Χανίων διοργάνωσε αγώνα δρόμου για την ενίσχυση του συλλόγου εθελοντικής προσφοράς και στήριξης «Ορίζοντας», που δραστηριοποιείται στα Χανιά με στόχο τη στήριξη παιδιών που πάσχουν από καρκίνο.

Ο αγώνας δρόμου ονομάζεται «Το Υπερκοπέλι», ενώ πρώτη φορά έγινε και αγώνας για παιδιά ηλικίας 8-12 ετών με τίτλο «Υπερκοπελάκι». Στους αγώνες δεν υπήρξε κατάταξη, ούτε και χρονομέτρηση και η διαδρομή ήταν η παραλία των Αγίων Αποστόλων. Οι συμμετέχοντες στο «Υπερκοπέλι» κολύμπησαν απόσταση 500 μέτρων, κάλυψαν με τα ποδήλατά τους διαδρομή 24 χιλιομέτρων και στη συνέχεια έτρεξαν 6,6 χιλιόμετρα γύρω από το παρκάκι των Αγίων Αποστόλων.

Ο «Ορίζοντας» είναι σύλλογος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που δραστηριοποιείται στο πλαίσιο της ανάγκης για ανθρωπιστική δράση. Ιδρύθηκε πριν από 10 χρόνια στα Χανιά με σκοπό τη στήριξη σε οικονομικό, ηθικό και ψυχολογικό επίπεδο, κυρίως παιδιών που έχουν προσβληθεί από καρκίνο και χρήζουν νοσηλείας στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.

Πηγή: εφημερίδα Ελευθεροτυπία

inprecor

αναδημοσίευση από εδώ:

http://seisaxthia.wordpress.com

Ο νοσηρός ΣΥΡΙΖΑ

Τελικά ήταν τόσο εύκολο. Μία καταγγελία Δραγασάκη στη βουλή, και μία δήλωση Σκουρλέτη σε μία εκπομπή ήταν αρκετές για να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά του εισαγγελέα και να ελέγξει το πεντακάθαρο πολιτικό σύστημα. Είδατε που δεν θέλατε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση; Αμέσως δούλεψε η Δικαιοσύνη.
Τώρα ο Άρειος Πάγος καλεί τους παραπάνω, και μερικούς ακόμα ίσως, βουλευτές να του καταθέσουν ντοκουμέντα και ονόματα.
Η χώρα είναι τόσο μικρή που γνωριζόμαστε όλοι με τα μικρά μας ονόματα. Εκτός από το δικό μου δηλαδή γιατί είμαι κουκουλοφόρος του διαδικτύου.
Και μόνο οι νομοθεσίες που πέρασαν νύχτα στη βουλή και ήταν αποδεδειγμένα υπερβολικά βολικές, για συγκεκριμένους κάθε φορά επιχειρηματίες, θα έλεγε κανείς πως θα αρκούσαν για τον εισαγγελέα.
Και μόνο τα δημοσιεύματα των τελευταίων μηνών για τον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου και τη φωτογραφική διάταξη που αποφυλάκισε έμπορο ναρκωτικών, περνώντας από το θερινό τμήμα της βουλής, θα έλεγε κανείς  πως θα αρκούσαν για να κινητοποιηθεί η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.
Και μόνο η δικογραφία Μιχελάκη για χρηματισμό του πρώην βουλευτή από υπόδικο επιχειρηματία, για να καταθέσει ερώτηση στη βουλή υπέρ των συμφερόντων του δεύτερου, θα έλεγε κανείς πως θα ωθούσε την εισαγγελία να ωθήσει με τη σειρά της την διερεύνηση της υπόθεσης.
Αυτά και μόνο δεν έφταναν, κατά τον Άρειο Πάγο, για να δημιουργηθεί νοσηρό κλίμα. Ούτε οι συμπεριφορές, εντός βουλής, βουλευτών που στα κόμματά τους “είναι και δεν είναι”, όπως και βουλευτών που μέχρι να ανεξαρτητοποιηθούν έκαναν ακριβώς το ίδιο. Δεν αρκούσαν τα παραπάνω για να διαπιστώσει ο Άρειος Πάγος την καλλιέργεια νοσηρού κλίματος και να το διερευνήσει.
Ή έστω όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση για σχέσεις με την τρομοκρατία. Να μια ευκαιρία να κινητοποιηθεί η Δικαιοσύνη!
Όμως όχι. Η ώρα να ερευνηθούν οι σχέσεις της μαφιοκρατίας με τις μαριονέτες που χειρίζονται στο κοινοβούλιο είναι τώρα. Με το βλέμμα στην προεδρική εκλογή και τη “σύγκρουση” με το ΔΝΤ. Με τις οποίες η κυβέρνηση Σαμαρά δεν παίζει.
Ας είναι.
Ας είναι αυτό ένα από τα τελευταία κόλπα που θα δοκιμάσει η συγκυβέρνηση, πριν πάρει την άγουσα. Για τα αποχωρητήρια.
Ωστόσο, η αυθόρμητη αυτή κινητοποίηση της Δικαιοσύνης να εξετάσει τώρα, και με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να υποχρεούνται να κάνουν την δουλειά της εισαγγελίας και να αποδείξουν τις καταγγελίες, ενώ τόσα χρόνια δεν έχει εξετάσει ούτε ένα σοβαρό πολιτικό σκάνδαλο αυτοβούλως, μου θυμίζει ένα παλιό ανέκδοτο.
Ένας τύπος συνάντησε μέσα σε ένα τραίνο έναν πασίγνωστο μάγο. Ο μάγος ταξίδευε αμέριμνος, μέχρι που ο τύπος πάει κοντά του και του λέει:
- “Μάγε μου, είμαι θαυμαστής σας. Θα μπορούσατε να μου κάνετε ένα κόλπο;”
- “Όχι τώρα φίλε μου, είμαι απασχολημένος.”
- “Μα, μόνο ένα!”
- “Σου είπα φίλε, όχι τώρα.”
-Μάγε σε παρακαλώ, είμαι μεγάλος θαυμαστής σου. Δεν μπορώ να φύγω εάν δεν μου κάνεις τουλάχιστον ένα κόλπο.”
- “Καλά εντάξει. Αλλά μόνο ένα. Πάμε στην τουαλέτα.”
Όταν μπήκαν μέσα, του λέει ο μάγος:
- “Κατέβασε το παντελόνι σου. Τώρα το βρακί σου. Και τώρα σκύψε. Νιώθεις το δακτυλάκι μέσα στο κωλαράκι σου;”
-“Ναι, ναι!!!”
-“Τώρα κοίτα τα χεράκια μου!”
Κοιτάξτε τώρα και τη Δικαιοσύνη.
rebeliskos

Έρευνα – σοκ: Ανθρωπιστική κρίση η φτώχεια στην Ελλάδα

Μία γενναία δόση success story δίνουν τα στοιχεία σοκ της ΕΛΣΤΑΤ για τη φτώχεια στην Ελλάδα, καθώς όπως προκύπτει ο πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχεται στο εγκληματικό 35,7%, αριθμώντας 3.903.800 ανθρώπους. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε για το έτος 2013 με περίοδο αναφοράς εισοδήματος το έτος 2012. Εξίσου σοκαριστικά είναι και τα στοιχεία για τον κίνδυνο παιδικής φτώχειας, με το ποσοστό να ανέρχεται στο 28,8%.

Το 23,1% του συνολικού πληθυσμού της χώρας ήταν σε κίνδυνο φτώχειας όταν το όριο φτώχειας ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου εισοδήματος του νοικοκυριού.

Πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας και κατώφλι φτώχειας

Το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 5.023 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 10.547 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών.

Το έτος 2013, το 23,1% του συνολικού πληθυσμού της Χώρας ήταν σε κίνδυνο φτώχειας όταν το όριο φτώχειας ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου εισοδήματος του νοικοκυριού.

-Το μέσο ετήσιο ατομικό ισοδύναμο εισόδημα ανέρχεται σε 9.303 ευρώ και το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της Χώρας σε 16.170 ευρώ.

-Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 892.763 και τα μέλη τους σε 2.529.005.

Βασικές διαπιστώσεις

-Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 28,8% και είναι υψηλότεροςκατά 5,7 ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.

• Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται σε 15,1% και είναι μειωμένος κατά 2,1 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2012.

-Ο πληθυσμός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.200.800 άτομα ή σε 19.6% του πληθυσμού ηλικίας 18-59 ετών, ενώ το προηγούμενο έτος (2012) ανερχόταν σε 1.010.900 άτομα.

-Το ποσοστό του πληθυσμού που απειλείται από τη φτώχεια ως προς το σύνολο του πληθυσμού για κάθε μία από τις παρακάτω ομάδες είναι:

– Άνδρες άνεργοι (50,7%)
– Μονογονεϊκά νοικοκυριά με, τουλάχιστον, ένα εξαρτώμενο παιδί (37,2%)
– Λοιποί μη οικονομικά ενεργοί (εκτός συνταξιούχων (30.3%)
– Παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (28,8%)
– Νοικοκυριά με έναν ενήλικα ηλικίας κάτω των 65 ετών (24,4%)
-Μονοπρόσωπα νοικοκυριά με μέλος θήλυ (22,9%)

• Ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται σε 3.903.800 άτομα ή σε 35,7% του συνόλου του πληθυσμού (το έτος 2012 ήταν 3.795.100 άτομα).

• Ο κίνδυνος φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, υπολογιζόμενος με κατώφλια διάφορα του 60% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, ανέρχεται σε:

– 11,1%, αν το κατώφλι οριστεί στο 40% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος,
– 16,6%, αν το κατώφλι οριστεί στο 50% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος και
– 31,4%, αν το κατώφλι οριστεί στο 70% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, αντίστοιχα.

Κοινωνικές μεταβιβάσεις και κίνδυνος φτώχειας

-Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (δηλαδή μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) ανέρχεται σε 53,4%, ενώ, όταν περιλαμβάνονται μόνο οι συντάξεις και όχι τα κοινωνικά επιδόματα, μειώνεται στο 28,0%. Τέλος, όπως προαναφέραμε, το ανωτέρω ποσοστό μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ανέρχεται σε 23,1%.

-Τα κοινωνικά επιδόματα συμβάλλουν στη μείωση του ποσοστού της φτώχειας κατά 4,9 ποσοστιαίες μονάδες.

-Οι συντάξεις συμβάλλουν στη μείωση του ποσοστού της φτώχειας κατά 25,4 ποσοστιαίες μονάδες.

-Το σύνολο των κοινωνικών μεταβιβάσεων μειώνει το ποσοστό της φτώχειας κατά 30,3 ποσοστιαίες μονάδες.

-Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (δηλαδή μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) εκτιμάται σε 89,5% για άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, ενώ πριν τα κοινωνικά επιδόματα (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων) εκτιμάται στο 19,2%.

-Ο κίνδυνος φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις για άτομα ηλικίας 18-64 ετών (μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο διαθέσιμο εισόδημα) για αυτή την ομάδα ηλικιών, εκτιμάται στο 45,8%, ενώ όταν δεν συμπεριλαμβάνονται τα κοινωνικά επιδόματα αλλά συμπεριλαμβάνονται οι συντάξεις στο διαθέσιμο εισόδημα, εκτιμάται στο 28,8%.

-Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων) αποτελούν το 44,6% του συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών της Χώρας, εκ του οποίου οι συντάξεις αναλογούν στο 44,0%, ενώ τα κοινωνικά επιδόματα στο 4,6%.

Χαρακτηριστικά πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας

-Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας είναι υψηλότερο στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, συγκεκριμένα 23,8% και 22,4%, αντίστοιχα.

-Τα μονοπρόσωπα νοικοκυριά με θήλυ μέλος απειλούνται από τη φτώχεια σε ποσοστό 22,9%, ενώ τα αντίστοιχα με άρρεν μέλος σε ποσοστό 21,8%.

-Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών υπολογίζεται σε 15,1%, ενώ για άτομα ηλικίας έως 17 ετών σε 28,8 %.

-Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 75 ετών υπολογίζεται σε 17,2%, ενώ για άτομα ηλικίας κάτω των 75 ετών σε 23,7%.

-Ο κίνδυνος φτώχειας των μονογονεϊκών νοικοκυριών με, τουλάχιστον, ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται σε 37,2%, ενώ ο αντίστοιχος δείκτης για τα νοικοκυριά με δύο γονείς και ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται σε 20,2%.

-Οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν λιγότερο από τους ανέργους και τους οικονομικά μη ενεργούς (συνταξιούχους, νοικοκυρές κλπ.). Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας στους εργαζομένους ανέρχεται σε 13,1% (άνδρες 13,4% και γυναίκες 12,6%), στους λοιπούς οικονομικά μη ενεργούς (δεν περιλαμβάνονται οι συνταξιούχοι) σε 30,2% και στους ανέργους σε 46,5%.

-Ο κίνδυνος φτώχειας για τους εργαζομένους με πλήρη απασχόληση ανέρχεται σε 10,7%, ενώ για τους εργαζομένους με μερική απασχόληση ανέρχεται σε 27,0%.

πηγή:

 

http://www.tribune.gr/

Koτόπουλο με χλωρίνη

Του Περικλή Κοροβέση

Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έχει δεχτεί πολλούς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς από την αντιπολίτευση, έχει την πλήρη αποδοκιμασία της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτού του λαού και είναι σίγουρο πως στις επόμενες εκλογές και οι δύο εταίροι θα δουν τα ποσοστά τους να εξανεμίζονται. Πέρα από τη συστηματική καταστροφή της χώρας, διαλύουν και τα ίδια τα κόμματά τους και καταστρέφουν πιθανότατα την καριέρα τους. Τόσο ηλίθιοι είναι που να μην το καταλαβαίνουν; Προσωπικά δεν νομίζω ότι τους λείπει η ευφυΐα. Η πολιτική τους εμπειρία δεν είναι ευκαταφρόνητη και οι φιλοδοξίες τους είναι απεριόριστες. Πάντα πρώτο τραπέζι πίστα. Τότε, γιατί ακολουθούν αυτήν την πολιτική που διαλύει την κοινωνία σε όλα τα επίπεδα; Μήπως είναι εργολάβοι δημόσιας καταστροφής; Μια πρώτη εξήγηση είναι πως έχουν σαφή γνώση ότι τον λογαριασμό θα τον πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει κυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη είτε με συμμαχίες με άλλα κόμματα στην επόμενη Βουλή. Μια άλλη εξήγηση είναι πως δεν υπάρχει κοινωνική αντίσταση. Ο λαός μας προτιμάει να βρίζει την κυβέρνηση από τον καναπέ του βλέποντας τηλεόραση. Αν η Ελλάδα ήταν Σκουριές ή καθαρίστριες, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά δεν είναι. Αλλά αυτό μπορεί να αντιστραφεί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και οι αγανακτισμένοι πολίτες θα έχουν επικεφαλής τη Χρυσή Αυγή. Το σενάριο αυτό παίχτηκε σε πολλές χώρες του κόσμου, με την αμέριστη συμπαράσταση (και χρηματοδότηση) της Δύσης και της ΝΕD. Και εδώ να επισημάνουμε ένα σοβαρό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ που ίσως αποδειχτεί μοιραίο. Δεν έχει ριζωθεί στην κοινωνία και ούτε έχει δημιουργήσει εναλλακτικούς θεσμούς. Η μόνη ουσιαστική συμμαχία που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η ίδια η κοινωνία. Και αυτό δεν το έπραξε. Οι πολιτικές συμμαχίες είναι εύθραυστες. Τις ενώνει μόνο η εξουσία. Και εδώ ίσως πρέπει να ψάξουμε για το προπατορικό αμάρτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Προέρχεται από τον εξουσιαστικό σοσιαλισμό, που θέλει να κάνει τις αλλαγές που επιθυμεί με εργαλείο το κράτος και όχι την κοινωνία. Αλλά αυτή η συζήτηση μας φέρνει στον 19ο αιώνα και στην Α’ Διεθνή, που έμεινε στη μέση με την κυριαρχία του Σοβιετικού Κομμουνισμού με το ολοκληρωτικό κράτος.

Και αυτό έχει μια άλλη συνέπεια. Το γνωστό σύνθημα του Λένιν «Σοσιαλισμός σε μία μόνο χώρα» γίνεται «πρόωρες εκλογές» για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ποια εξουσία όμως; Αυτή που έχει η συγκυβέρνηση; Είναι πραγματική εξουσία; ‘Η μήπως το μόνο κυβερνητικό σχήμα που είναι αποδεκτό από την Ε.Ε. είναι τύπου Τόνι Μπλερ; Και από αυτήν την άποψη κυβέρνηση σημαίνει μια υπηρεσία στα διεθνή κέντρα που παίρνονται οι πραγματικές αποφάσεις και γίνονται μνημόνια και εφαρμοστικοί νόμοι. Η κάθε χώρα που έχει ενταχθεί σε αυτούς τους οργανισμούς παραχωρώντας ένα μεγάλο μέρος της εθνικής της ανεξαρτησίας, έχει ελάχιστα έως καθόλου μέσα να χαράξει τη δική της πολιτική.

Ξέρουμε πως το Ευρωπαϊκό Δίκαιο είναι υπεράνω του Εθνικού. Αρα της Γερμανίας ο νόμος είναι υποχρεωτικός για κάθε χώρα της Ε.Ε. ή τουλάχιστον στο μεγαλύτερό της μέρος. Το ελληνικό χρέος υπόκειται στο Αγγλικό Δίκαιο. Δηλαδή η Ελλάδα έγινε αυτοβούλως αποικία. Γιατί αυτοί οι νόμοι αφορούσαν την αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ. Και τα χειρότερα έρχονται. Υπάρχουν τρεις συμφωνίες, η μία έχει υπογραφεί, οι άλλες θα υπογραφούν σύντομα. Η πρώτη είναι η εμπορική συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά, όπου τα κοτόπουλα που έχουν βαφτιστεί στη χλωρίνη ή βοδινά, χοιρινά, πρόβεια κρέατα από ζώα που έχουν τραφεί με αναβολικά, για να αυξηθεί το μυϊκό τους βάρος, δηλαδή ο όγκος του κρέατος, θα τα αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς.

Είναι θέμα χρόνου να υπογραφεί η Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ με την οποία τα μεταλλαγμένα προϊόντα θα γίνουν κανόνας. Στην πατάτα θα υπάρχει DNA αρουραίου. Και ακολουθεί μια τρίτη συμφωνία για την απελευθέρωση των υπηρεσιών. Οταν λέμε υπηρεσίες, εννοούμε τα δημόσια αγαθά (Παιδεία, Υγεία, Συγκοινωνίες, Ενέργεια, Νερό κ.λπ.). Και όλα αυτά έγιναν με απόλυτη μυστικότητα. Οι εταιρείες αποφασίζουν. Περίπου πενήντα χώρες στα πολυτελή σαλόνια της αυστραλιανής πρεσβείας στη Γενεύη οραματίζονται έναν διαφορετικό κόσμο από τον σημερινό. Φανταστείτε όλες οι σχολικές καντίνες να περάσουν στα McDonalds. Ολο το Σύστημα Υγείας να ελέγχεται από Σαουδάραβες. Τις συγκοινωνίες να τις πάρουν οι Ινδοί. Και την Εθνική Παιδεία οι Τούρκοι. Σε λίγο στις διαπραγματεύσεις θα μπουν η Βραζιλία και η Κίνα. Ολοι μαζί αντιπροσωπεύουν το 70% του παγκόσμιου εμπορίου. Το υπόλοιπο 30% τι θα απογίνει; Θα το τσακίσουν με τους τελωνειακούς δασμούς. Οπως γίνεται σήμερα μεταξύ Ευρώπης και πολλών χωρών της Αφρικής. Τα αφρικανικά προϊόντα που φτάνουν στην Ε.Ε. πληρώνουν τελωνείο. Τα προϊόντα της Ε.Ε. πάνε στη Αφρική αφορολόγητα. Μήπως η Ελλάδα έγινε εργαστήρι για όλα αυτά; Είναι άραγε ένα απλό πρόβλημα διαπραγμάτευσης;

ΥΓ. Ο Κώστας Φιλίππου μού έστειλε κάποια στοιχεία δημοσκοπήσεων από τη Γαλλία για τον ρόλο της ΕΣΣΔ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1945, το 57% των Γάλλων πίστευε πως ήταν καθοριστικός. Το 2004, το ποσοστό κατέβηκε στο 20% και αυτό των ΗΠΑ ανέβηκε στο 58%. Δηλαδή το Χόλιγουντ έπαιξε τον ρόλο του. Ο Ιγνάσιος Φεραίος μού συνιστά την τηλεοπτική σειρά «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» (την έχω ακούσει, αλλά δεν την έχω δει) που δείχνει τον τιτάνιο αγώνα των Σοβιετικών. Τους ευχαριστώ και τους δύο θερμά για τη συμβολή τους.

perkor29@gmail.com

πηγή:

http://www.efsyn.gr/?p=242861

Εις το επανιδείν, Ελεύθεροι

Αναρτήθηκε από Στον τοίχο στις Παρασκευή, Οκτωβρίου 10, 2014 |

Χάσαμε οποιαδήποτε διάθεση για μάχη αφού χάσαμε το οποιοδήποτε συναίσθημα που θα πυροδοτούσε τον μηχανισμό αντίδρασης. Μπήκαμε σε μια τάξη. Στην τάξη που όρισαν οι κυβερνώντες με τους δημοκρατικούς διαλόγους και τον πολιτικό πολιτισμό. Ελάτε να συζητήσουμε την μοίρα μας, να μάς δώσει τον ώμο ένα κόμμα να κλάψουμε την απόγνωσή μας. Από τη μια μεριά οι εισβολείς να σε τσακίζουν και από την άλλη μεριά τα κομματίδια «αντίστασης» να σου δίνουν μαντήλι να κλάψεις. Αλλά πάντα πολιτισμένα. Όχι σε δρόμους, όχι εξάρσεις και βιαιότητες. Η βία είναι ενάντια στην Δημοκρατία. Η βία πλέον χαρακτηρίζεται ως τριτοκοσμική επιλογή και δεν ταιριάζει στα φανταχτερά σαλόνια των δυτικών προτύπων που μάς στοίβαξαν σαν να ήμαστε ληγμένες κονσέρβες.

Έμεινε να κοιτάμε φωτογραφίες από όταν αίμα κυλούσε στις φλέβες μας και όχι επιδοματίνη. Βούλωσέ το μη χάσεις το επίδομα. Βούλωσέ το μη σε πούνε γραφικό. Βούλωσέ το, ενοχλείς. Μην καταντήσεις «Μητσάρας»! Μην κάνεις τον κόσμο να δει τα σκατά και πει «όχι ρε, ο κόσμος δεν αντέχει άλλα σκατά, κάντε στην μπάντα». Πρόσεχε την εικόνα σου και μην σηκώνεις ανορθόγραφα πλακάτ. Μη γίνεις «Μητσάρας»! Μη γίνεις αυτός που όλοι οι νοικοκυραίοι γελάνε και περιπαίζουν. Πρόσεχε μην γδαρθείς, μην τραυματιστείς διότι στοκ επιδοματίνης δεν υπάρχει στο σανατόριο που σε έχουν χώσει.

Κοίτα να είσαι φυσιολογικός, να μπεις σε κόμμα που θα σε κανακέψει και να φοράς πλυμένα ρούχα στις ομιλίες των σωτήρων σου, ακόμα κι αν το βρακί σου έχεις να το αλλάξεις από την ημέρα της Αλλαγής του Αντρέα. Βρώμισε η αλλαγή όπως και το βρακί σου, όπως η ανάσα σου, όπως το μυαλό σου αλλά εσύ καμαρώνεις γιατί δεν έγινες «Μητσάρας». Έγινες αριστεροκεντρωοφασιστοπασοκονεοφιλλελεύθερος. Τα κατάφερες να ντρέπεσαι να κατέβεις στον δρόμο αγριεμένος ή χαμογελαστός, να φυλάγεσαι να πεις ένα «άει στο διάολο», να σκιάζεσαι μην καταγραφείς από τις κάμερες των τηλεοπτικών συνεργών ως φρικιό.

Χώρεσες σε Μεταπολιτεύσεις, σε Χούντες, σε Αλλαγές, σε Ανένδοτους, σε Ανατροπές αλλά δεν χώρεσες ποτέ στην μοναδική λέξη που θα έπρεπε να έχεις κολλήσει στο πέτο σου ως παράσημο ζωής: Ελεύθερος. Στοιβάζεσαι, μεταλλάσσεσαι, αλλάζεις, ανατρέπεσαι άνευ αντίστασης και άνευ φωνής. Τα κατάφερες, δεν έγινες «Μητσάρας». Έγινες το ανώτερο είδος που ξυπνάς το πρωί, προσεύχεσαι μην πτωχεύσει καμία Τράπεζα και χάσεις τα σίγουρα, κολλάς τη μούρη στον υπολογιστή να κάνεις την επανάστασή σου στα κρυφά, παρακολουθείς με αγωνία τις σφυγμομετρήσεις αν το κόμμα σου ανέβασε ποσοστά και πέφτεις στο κρεββάτι σου ζωντανός. Ζωντανός όχι ελεύθερος.

Δεν έγινες όμως «Μητσάρας» και αυτό είναι το ατού σου. Είναι το μεγάλο ένσημο της ζωής σου που αντικαθιστά όλα τα ένσημα εργασίας και ανεργίας που έχεις μαζέψει μέχρι σήμερα. Με αυτό το μεγάλο αποδεικτικό στην τσέπη σου θα μπορείς να μπεις στα ταμεία ανεργίας, στα προγράμματα επιδότησης κοινωφελούς εργασίας για 5 μήνες, στο επίδομα φτώχειας για 200 ευρώ το μήνα, στο κοινωνικό παντοπωλείο για φθηνό μακαρόνι και στο κοινωνικό τιμολόγιο του ρεύματος και του πετρελαίου μπας και φέτος γλυτώσεις την πνευμονία.

Θα νιώθεις ότι ο αρχηγός, όταν θα μιλάει από το μπαλκόνι προεκλογικά, θα κοιτάει αποκλειστικά εσένα στα μάτια και εσύ θα νιώθεις περήφανος που τα κατάφερες - και με αυτό το σύστημα- να μείνεις ζωντανός και αλώβητος από μπάτσους, από δικαστές, από κλητήρες. Και όλα αυτά χωρίς να έχεις φάει ούτε μία κλωτσιά. Σηκώθηκες στα δύο πόδια και κατάφερες να μην γίνεις «Μητσάρας».

Νομίζεις ότι η αθανασία της στιγμής θα σε ακολουθήσει και όταν θα βάζουν τα κόκαλά σου στο χωνευτήρι λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών της οικογένειάς σου για τα ταφία σου. Η αθανασία σου καθαρέ, νομοταγή, λογικέ, ασφαλισμένε, εξευρωπαϊσμένε, φυσιολογικέ πολίτη αυτής της χώρας κρατάει όσο ένα γαβ του Λουκάνικου. Ένα γαβ του Λουκάνικου και ένα μήνυμα σε πλακάτ του Μητσάρα.
Έτσι μετριέται η αθανασία. Με τις λίγες λέξεις σε ένα άσπρο χαρτόνι και με τα πόσα γαβγίσματα έκανες υπερασπιζόμενος την Αξιοπρέπεια. - 

lazarouyiannis.blogspot.gr

 dithen2010

David Graeber – Γιατί ο κόσμος αγνοεί τους Κούρδους επαναστάτες στη Συρία;

Μετάφραση Μ.Θεοδοσιάδης
Μέσω Guardian
Το 1937, ο πατέρας μου προσφέρθηκε εθελοντικά να πολεμήσει στις Διεθνείς Ταξιαρχίες για την υπεράσπιση της Ισπανικής Δημοκρατίας. Ένα επίδοξο φασιστικό πραξικόπημα είχε διακοπεί προσωρινά από μια εξέγερση εργατών, καθοδηγούμενη από αναρχικούς και σοσιαλιστές, και σε μεγάλο τμήμα της Ισπανίας μια πραγματική κοινωνική επανάσταση ακολούθησε, έχοντας ως αποτέλεσμα ολόκληρες πόλεις να περάσουν κάτω από αμεσοδημοκρατική διαχείριση, βιομηχανίες υπό τον έλεγχο των εργαζομένων, και τη ριζοσπαστική ενδυνάμωση των γυναικών....

Οι Ισπανοί επαναστάτες ήλπιζαν να δημιουργήσουν ένα όραμα για μια ελεύθερη κοινωνία, που όλος ο κόσμος θα μπορούσε να ακολουθήσει. Αντ ‘αυτού, παγκόσμιες δυνάμεις προτίμησαν μια πολιτική «μη παρέμβασης» και διατήρησαν έναν αυστηρό αποκλεισμό στη δημοκρατία, ακόμα αφότου ο Χίτλερ και τον Μουσολίνι (που δήθεν είχαν υπέγραψει συμφωνία) άρχισαν να στέλνουν στρατεύματα με στόχο να ενισχύσουν τη φασιστική πλευρά. Το αποτέλεσμα ήταν ένας χρόνιος εμφύλιος πόλεμος, που έληξε με την καταστολή της επανάστασης και μερικές από τις πιο αιματηρές σφαγές ενός αιματηρού αιώνα.
Ποτέ στη ζωή μου δεν σκέφτηκα ότι το ίδιο πράγμα θα μπορούσε ξανά να συμβεί. Προφανώς, δεν υπάρχει ιστορικό γεγονός που συμβαίνει ποτέ πραγματικά δύο φορές. Υπάρχουν χιλιάδες διαφορές μεταξύ του τι συνέβη στην Ισπανία το 1936 και του τι συμβαίνει στη Ροζάβα, τις τρεις ευρέως Κουρδικές επαρχίες της βόρειας Συρίας, σήμερα. Αλλά μερικές από τις ομοιότητες είναι τόσο εντυπωσιακές και τόσο θλιβερές, που θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου – όντας κάποιος που μεγάλωσε σε μια οικογένεια της οποίας οι πολιτικές πεποιθήσεις ποικιλοτρόπως καθορίστηκαν από την ισπανική επανάσταση – να πω ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε το ίδιο τέλος και πάλι.
Η αυτόνομη περιοχή της Ροζάβα, όπως υπάρχει σήμερα, είναι ένα από τα λίγα φωτεινά σημεία - εν τούτοις ένα πολύ φωτεινό - που αναδύεται από την τραγωδία της συριακής επανάστασης. Έχοντας εκδιώξει πράκτορες του καθεστώτος Άσαντ το 2011, και παρά την εχθρότητα από σχεδόν όλους τους γείτονές της, η Ροζάβα έχει όχι μόνο διατηρήσει την ανεξαρτησία της, αλλά αποτελεί ένα αξιόλογο δημοκρατικό πείραμα. Λαϊκές συνελεύσεις έχουν δημιουργηθεί, ως το απόλυτο όργανο λήψης αποφάσεων, συμβούλια έχουν επιλεγεί με προσεκτική εθνοτική ισορροπία (σε κάθε δήμο, για παράδειγμα, τα τρία κορυφαία στελέχη πρέπει να περιλαμβάνουν έναν Κούρδο, έναν Άραβα και έναν Ασσύριο ή Αρμένιο Χριστιανό, και τουλάχιστον το ένα από τα τρία άτομα πρέπει να είναι μια γυναίκα), υπάρχουν συμβούλια γυναικών και νεολαίας, και, σε μια αξιοσημείωτη αντήχηση της ένοπλης Mujeres Libres (Ελεύθερες Γυναίκες) της Ισπανίας, ένας φεμινιστικός στρατός, η πολιτοφυλακή του “YJA Star” - “Ένωση των Ελεύθερων Γυναικών“ (το αστέρι εδώ αναφέρεται στην αρχαία θεά της Μεσοποταμίας, την Ιστάρ), έχει αναλάβει ένα μεγάλο ποσοστό πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους.
Πώς μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει και να εξακολουθεί να αγνοείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη διεθνή κοινότητα, ακόμη, και σε μεγάλο βαθμό, από τη Διεθνή Αριστερά; Κυρίως, φαίνεται ότι, επειδή το επαναστατικό κόμμα της Ροζάβα, το PYD, εργάζεται συμμαχικά με το Τουρκικό Κόμμα των Κούρδων Εργατών (PKK), ένα μαρξιστικό αντάρτικο κίνημα που έχει από τη δεκαετία του 1970 εμπλακεί σε μακροχρόνιο πόλεμο εναντίον του τουρκικού κράτους. Το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ επισήμως το κατέταξαν στις «τρομοκρατικές» οργανώσεις. Εν τω μεταξύ, οι αριστεροί σε μεγάλο βαθμό το διαγράφουν θεωρώντας το σταλινικό.
Αλλά, στην πραγματικότητα, το ίδιο το PKK δεν έχει πλέον καμία σχέση με το παλιό, πάνω-κάτω λενινιστικό κόμμα, που ήταν κάποτε. Η δική του εσωτερική εξέλιξη καθώς και η θεωρητική μεταστροφή του δικού του ιδρυτή, Aμπουλάχ Οτσαλάν, που έλαβε χώρα ενώ ο ίδιος βρίσκεται φυλακισμένος σε ένα τουρκικό νησί από το 1999, είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει εντελώς τους στόχους και την τακτική του.
Το PKK έχει δηλώσει ότι δεν επιδιώκει πια να δημιουργήσει ένα κουρδικό κράτος. Αντ ‘αυτού, εμπνευσμένο εν μέρει από το όραμα της κοινωνικής οικολογίας του αναρχικού Μάρεϊ Μπούκτσιν, έχει υιοθετήσει το όραμα του «ελευθεριακού κοινοτισμού», καλώντας τους Κούρδους να δημιουργήσουν ελεύθερες αυτοδιοικούμενες κοινότητες με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, οι οποίες [κοινότητες] θα έρθουν κοντά η μία με την άλλη ξεπερνώντας τα εθνικά σύνορα, για τα οποία υπάρχει η πίστη ότι με την πάροδο του χρόνου θα χάσουν όλο και περισσότερο το νόημά τους. Έτσι λοιπόν, πρότεινε τον κουρδικό αγώνα ο οποίος θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για ένα παγκόσμιο κίνημα προς την πραγματική δημοκρατία, τη συνεργατική οικονομία, και τη σταδιακή διάλυση του γραφειοκρατικού κράτους-έθνους.
Από το 2005 το ΡΚΚ, εμπνευσμένο από τη στρατηγική των ανταρτών Ζαπατίστας στην Τσιάπας, κήρυξε μονομερή κατάπαυση του πυρός με το τουρκικό κράτος και άρχισε να επικεντρώνει τις προσπάθειές του στην ανάπτυξη δημοκρατικών δομών στις περιοχές που ήδη ελέγχει. Ορισμένοι αμφισβητούν πόσο σοβαρά όλα αυτά είναι πραγματικά. Σαφώς, αυταρχικά στοιχεία παραμένουν. Αλλά το τι συνέβη στη Ροζάβα, όπου η Συριακή επανάσταση έδωσε στους Κούρδους ριζοσπάστες την ευκαιρία για διεξαγωγή τέτοιων πειραμάτων σε ένα μεγάλο και συναφή έδαφος, αποτελεί κάτι πολύ περισσότερο από προσπάθεια επίδειξης. Συμβούλια, συνελεύσεις και λαϊκές πολιτοφυλακές έχουν σχηματιστεί, το καθεστώς ιδιοκτησίας έχει μετατραπεί σε εργατική διαχείριση συνεταιρισμών - και όλα αυτά παρά τις συνεχείς επιθέσεις των ακροδεξιών δυνάμεων της ISIS. Τα αποτελέσματα ανταποκρίνονται στον ορισμό μιας κοινωνικής επανάστασης. Στη Μέση Ανατολή, τουλάχιστον, αυτές οι προσπάθειες έχουν παρατηρηθεί: ιδιαίτερα αφότου οι δυνάμεις του PKK και της Ροζάβα παρενέβησαν πολεμώντας νικηφόρα στο δρόμο τους μέσω του εδάφους της ISIS στο Ιράκ για να σώσουν χιλιάδες Γεζίντι πρόσφυγες που είχαν εγκλωβιστεί στο όρος Σινχάρ αφότου οι τοπικοί πεσμεργκά εγκατέλειψαν το πεδίο. Αυτές οι ενέργειες ευρέως γιορτάζονταν στην περιοχή, αλλά και αξιοσημείωτα έχουν περάσει σχεδόν απαρατήρητες από τον Ευρωπαϊκό ή το Βορειο-αμερικανικό Τύπο.
Τώρα η ISIS έχει επιστρέψει, με σειρές από Αμερικανικής κατασκευής άρματα μάχης και βαρύ πυροβολικό που λαμβάνει από τις ιρακινές δυνάμεις, για να πάρει εκδίκηση ενάντια σε πολλές από αυτές τις ίδιες επαναστατικές πολιτοφυλακές στο Κομπάνι, δηλώνοντας την πρόθεσή της να σφαγιάσει και να υποδουλώσει - ναι, κυριολεκτικά να υποδουλώσει - το σύνολο του άμαχου πληθυσμού. Εν τω μεταξύ, ο τουρκικός στρατός βρίσκεται στα σύνορα εμποδίζοντας ενισχύσεις ή πυρομαχικά να φτάσουν στους υπερασπιστές, και τα αεροπλάνα των ΗΠΑ βουίζουν από ψηλά, πραγματοποιώντας περιστασιακά, συμβολικά, πολύ μικρά χτυπήματα - προφανώς, μόνο και μόνο για να είναι σε θέση να πουν ότι σαν μια ομάδα που ισχυρίζεται πως είναι σε πόλεμο με αυτούς που προσπαθούν να συντρίψουν τους υπερασπιστές ενός μεγάλου δημοκρατικού πειράματος στον κόσμου, δεν έμειναν απολύτως απαθείς.

Αν σήμερα υφίσταται κάτι παράλληλο με τους επιφανειακά κατανυκτικούς δολοφονικούς Φαλαγγίτες του Φράνκο, τί άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από την ISIS; Αν υπάρχει ένας παραλληλισμός με την Mujeres Libres της Ισπανίας, ποιός άλλος θα μπορούσε να είναι, πέρα από τις θαρραλέες γυναίκες που υπερασπίζονται τα οδοφράγματα στο Κομπάνι; Πρόκειται ο κόσμος - και αυτή τη φορά πιο σκανδαλωδώς από όλα, η διεθνής αριστερά - πραγματικά να καταστεί συνένοχος αφήνοντας την ιστορία επαναληφθεί;                    Eagainst.com 

Οι (ακρο)δεξιοί κι οι αντι-σύριζα κομμουνιστές της βουλής, του Χρήστου Καραγιαννίδη

Η ψήφος εμπιστοσύνης δόθηκε. Από τις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και μόνο από αυτές. Ούτε μια ψήφος παραπανω.

Είναι το πρώτο συμπέρασμα της διαδικασίας των προηγούμενων ημερών στη βουλή. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο Γιάννης Πρετεντέρης πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τον Σαμαρά και τους πιστούς «ακολούθους» του. Η πρωτοφανής, ακόμα και για τα πολιτικά δεδομένα της Ελλάδας της εποχής των μνημονίων, κίνηση ενός πρωθυπουργού να δώσει στήριξη σε έναν δημοσιογράφο από το βήμα της βουλής θέτει το ζήτημα της προπαγάνδας σε νέες διαστάσεις.

Αυτές όμως είναι οι αυτονόητες διαπιστώσεις που είναι ορατές ακόμη και για τους πιο δύσπιστους. Πίσω από τις τοποθετήσεις των κυβερνητικών, όμως, υπάρχει και μια πολιτική μετατόπιση που χρειάζεται περισσότερη κουβέντα.

Ο Σαμαράς και ο Βορίδης, ως ιδεολογικός καθοδηγητής πλέον, έκαναν αρκετά εμφανές πως το εμφυλιοπολεμικό ήθος θα κυριαρχήσει στον λόγο τους από δω και περά. Οι αναφορές σε «καλούς και κακούς έλληνες», «σε πεζοδρόμια που καταστρέφουν την εθνική προσπάθεια» καθώς και οι εκφοβιστικές διατυπώσεις μεταφέρουν την πολιτική αντιπαράθεση που διεξάγεται από πλευράς κυβέρνησης, στις δεκαετίες του 40 και 50.

Είναι μια επιλογή. Η δεξιά, ή καλύτερα το αστικό μπλοκ, την είχε πάντα αυτή την επιλογή, ως εργαλείο φόβου και κατατρομοκράτησης της κοινωνίας. Και η ιστορικότητα των αντιπαραθέσεων με την αριστερά της δίνει τη στρεβλή εντύπωση πως η επανάληψή της θα την ευνοήσει ξανά, ασχέτως της σημερινής συγκυρίας.

Όμως αυτό, για μένα προσωπικά, είναι μέσα στις αναμενόμενες πρακτικές ενός δεξιού μπλοκ. Αυτό που εκπλήσσει κι εξοργίζει είναι η στάση του ΚΚΕ μέσω του δημόσιου λόγου που εκφράστηκε από την Αλέκα Παπαρήγα στη βουλή. Δε θα μείνω στα αδύναμα επιχειρήματά της, αλλά, κυρίως, στον σφοδρό χαρακτήρα της επίθεσης που εξαπέλυσε προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα» μας είπε η πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ. Μας ρώτησε μάλιστα τι είναι η ανθρωπιστική κρίση και γιατί επιμένουμε σε αυτή την περιγραφή εμείς του ΣΥΡΙΖΑ. Θα έλεγα πως όταν υπάρχει κόσμος χωρίς πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά, και αυτή η εξέλιξη μειώνει την ποιότητα του βιοτικού επιπέδου του μέχρι του σημείου να πεθαίνουν άνθρωποι, κι όταν αυτή η εξέλιξη αφορά εκατομμύρια πολίτες στη χωρά, τότε μάλλον πρόκειται περί ανθρωπιστικής κρίσης. Οι αίτιες και η ταξική διάσταση αυτών των κοινωνικών φαινομένων έχουν αναλυθεί από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ χιλιάδες φορές.

Κριτική άσκησε επίσης και στη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ να επιδοτήσει το ενοίκιο ώστε να λυθεί το πρόβλημα των άστεγων που είναι 20 χιλιάδες στη χώρα. Χαρακτηριστικά ανέφερε: «Και τί θα γίνει που θα δοθεί στέγη σ’ αυτούς;».
Η τρίτη παρατήρησή της ακολουθούσε την ροή των τακτικών ελιγμών στους λόγους που τα στελέχη του ΚΚΕ ξέρουν να χειρίζονται με εμπειρία: «Θα φτιάξετε συσσίτια για τους φτωχούς, μα αυτό το κάνουν όλοι, η εκκλησία, τα φιλανθρωπικά σωματεία κλπ» μας είπε. Εν προκείμενω, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σε κουπόνια σίτισης κι όχι για συσσίτια.

Τέταρτο σημείο: «τα στελέχη κι απλά μελή του ΚΚΕ που αποχώρησαν από το κόμμα είχαν κύρος όταν ήταν σε αυτό». Και η μη συνέχιση της πρότασης υποδηλώνει ότι το έχασαν αφού αποχώρησαν. Το κύρος της κυρίας Παπαρήγα που έχει στενές πολιτικές σχέσεις με τον πιο ακραίο δικτάτορα της υφηλίου, της Βόρειας Κορέας, προφανώς δε τίθεται σε κρίση.

Μεταξύ άλλων, δεν παρέλειψε να αναφερθεί απαξιωτικά στον χαρακτήρα των αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων, και ειδικότερα του κινήματος των πλατειών του 2011, χαρακτηρίζοντάς τες «χάπενινγκ» του ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που κατέβηκαν και συμμετείχαν στους αγώνες εναντίον των μνημονιακών κυβερνήσεων και των πολιτικών τους στις πλατειές και γέννησαν πρωτότυπα και συλλογικά εγχειρήματα δίνοντας το αντιπαράδειγμα στην καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας πλανήθηκαν συμμετέχοντας σε κενές πολιτικού περιεχομένου ενέργειες;

Δεν είναι να απορεί λοιπόν κανείς που η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ θα μείνει για ακόμη μια φορά στην ιστορία, ως μια ηγεσία που έβλεπε τα τραίνα να περνούν. Κι ακόμα χειρότερα, ως μια ηγεσία που μέσα στην βουλή την χειροκρότει ο Βορίδης κι οι άλλοι ακροδεξιοί βουλευτές της ΝΔ.

rednotebook.gr

Ο Σαμαράς στοχοποίησε τον Πρετεντέρη

Γράφει ο pitsirikos.net

Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς υπερασπίστηκε τον δημοσιογράφο Γιάννη Πρετεντέρη από το βήμα της Βουλής και κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ πως έχει στοχοποιήσει τον Γιάννη Πρετεντέρη εξαιτίας της απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ να μη συμμετέχουν οι βουλευτές στις εκπομπές του Πρετεντέρη, μετά το άρθρο του με τον τίτλο «Ζωή Κασιδιάρη». Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.

Είναι ο Αντώνης Σαμαράς που στοχοποίησε τον Γιάννη Πρετεντέρη.

Τον Πρετεντέρη δεν τον στοχοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον Πρετεντέρη τον στοχοποίησε ο Σαμαράς.

Όταν ο αποχωρών ακροδεξιός πρωθυπουργός μιας χρεοκοπημένης χώρας υπερασπίζεται έναν καθεστωτικό δημοσιογράφο από το βήμα της Βουλής δεν τον προστατεύει. Τον στοχοποιεί.

Βέβαια, ο Σαμαράς έδωσε μόνο την χαριστική βολή στον Πρετεντέρη γιατί ο Πρετεντέρης είχε φροντίσει να στοχοποιήσει τον εαυτό του, όταν ο ίδιος ήταν το παπαγαλάκι της κάθε κυβέρνησης και στοχοποιούσε -παρέα με την Όλγα και τον Παύλο- τους Έλληνες πολίτες.

Ας πρόσεχε.

Πότε θ’ αρχίσει να ξεβρομίζει ο τόπος ;

Το 2010 μας τρομοκρατούσαν πως αν δεν γίνονταν αυτά που έγιναν ,το 2011 θα ήταν καταστροφικό. Το 2011 μας τρομοκρατούσαν πως αν δεν γίνονταν αυτά που έγιναν ,το 2012 θα ήταν καταστροφικό. Το 2012 μας τρομοκρατούσαν πως αν δεν γίνονταν αυτά που έγιναν, το 2013 θα ήταν καταστροφικό. Το 2013 μας τρομοκρατούσαν πως αν δεν γίνονταν αυτά που έγιναν, το 2014 θα ήταν καταστροφικό. Το 2014 μας τρομοκρατούν πως αν δεν γίνουν αυτά που πρέπει να γίνουν, το 2015 θα είναι καταστροφικό.

Πέντε ολόκληρα χρόνια το ίδιο ακριβώς ξεκούρδιστο βιολί χωρίς καμιά ευχάριστη νότα της προκοπής έτσι για να σπάσει η μονοτονία της ναζιστικής νεοελληνικής μαυρίλας,και επί πέντε χρόνια, η επόμενη χρονιά είναι με στατιστική ακρίβεια χειρότερη από την προηγούμενη. Για πόσο ακόμα;
Εκατομμύρια νοικοκυραίοι περιμένουν στις ουρές ανυπόμονοι και γεμάτοι νεύρα για την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ. Τι ακριβώς φοβούνται πια και στήνονται με τις ώρες για την πληρωμή ενός ακόμα φόρου,ανάμεσα στους τόσους και τους ακόμα περισσότερους;Μήπως πέσει η κυβέρνηση που βρίζουν πρωί ,μεσημέρι, απόγευμα και βράδυ;Μήπως και χάσουν τις τραπεζικές τους πενταροδεκάρες; Μήπως κάποια στιγμή βγει στον αέρα της ναζιστικής ενημέρωσης, η γνωστή ποιήτρια/συγγραφέας/φιλόσοφος/δημοσιογράφος/καριόλα  και ξεράσει τους γνωστούς της εμετούς -σε τιμή κυριακάτικης ευκαιρίας: στα διακόσια κιλά βιβλίου, τα χίλια πεντακόσια δωρεάν και άλλα τόσα κιλά μοσχαρίσια παϊδάκια από την απίστευτη φθινοπωρινή κολεξιόν του εκδοτικού σφαγείου-περί τζαμπατζηδων και τα τοιαύτα; Και τι έγινε αν σε αποκαλέσει τζαμπατζή η ναζιστική καριόλα;
Ο γνωστός περήφανος ελληναράς μάγκας που ξέρει να πουλάει τσαμπουκάδες μόνο στους κακομοίρηδες “λαθρομετανάστες” ή στην γυναίκα του,αυτός ο επαναστάτης που δεν ανέχεται αφέντες στο κεφάλι του και ετοιμάζεται να τσακίσει την “νέα τάξη πραγμάτων” -άσχετα αν τον έχουν και του κλότσου και του μπάτσου, από τον τελευταίο κλητήρα του υπουργείου μέχρι το αγέννητο δισέγγονο του γενικού γραμματέα της κομματικής νεολέρας- έγινε για μια ακόμη φορά παγκόσμιο ρεζίλι και το θλιβερό παράδειγμα, για το πως ακριβώς μοιάζει το ανθρωπάκι που το παίζει ο σπουδαίος κύριος τάδε στημένος στα τέσσερα.
Ο κύριος τάδε που ξέρει να προβάλει περήφανα τον εαυτό του στα μαρμάρινα χαλάσματα του παρελθόντος για να αισθανθεί κάτι,ενώ είναι πανέτοιμος ν’ αρπάξει τα όπλα για να υπερασπιστεί την πατρίδα από την απειλή των “τριτοκοσμικών” γειτόνων(τι κι αν η πατρίδα είναι ιδιοκτησία της εκκλησίας και τεσσάρων-πέντε νταβατζήδων,τι κι αν η ατομική του ιδιοκτησία είναι στο έλεος του κάθε ψυχασθενή υπουργού), ανά πάσα στιγμή, προσφέρεται και προφέρεται ως ο καμπινές της ανθρωπότητας ,η χέστρα που θα ξελαφρώσουν με ευχαρίστηση όλα τα εγχώρια και αλλοδαπά ζάπλουτα καθάρματα .
Την ίδια στιγμή που ο κόσμος αρχίζει να βράζει ,ο ελληναράς ,έχοντας φάει την Άρτα και τα Γιάννενα από κάθε είδους μικρής ή μεγάλης αδικίας βαθιά στον κώλο, απλώς κοιτάζει ψηλά τον ουρανό νομίζοντας ότι είναι απόγονος του Αριστοτέλη. Κύριοι και κυράτσες ,όλοι τους με την μύτη ψηλά και την ουρά στα σκέλια, περιμένουν υπομονετικά εκεί στις ατελείωτες ουρές της εφορίας ,της τράπεζας ,της εταιρίας .
Ευτυχώς υπάρχει πάντα πρόχειρη η αόρατη υπερδύναμη που κρατάει την ελπίδα του τόπου ζωντανή και τον ελληναράδικο ενδογαμικό πολιτισμό, ενωμένο δυνατό. Εκατομμύρια νοικοκυραίοι συνωστίζονται σε κάτι περίεργες παγανιστικές τελετές βυζαντινής μαγείας για να κοινωνήσουν μισαλλόδοξα σχέδια στο όνομα της μελλοντικής ατομικής τους δυστυχίας, με την προσδοκία , μήπως και γίνει κανένα δυστύχημα και του χρόνου ο γιόκας τους περάσει ως ο πρώτος κουραδόμαγκας στο μαζικό εργαστήριο της επιστημονικής μαλακίας, ή στην χειρότερη των περιπτώσεων, η κόρη τους τύχει και διαπρέψει ως η πρώτη ψώλα του κάτω μαχαλά ,πάντα με την διαχρονική  γονική ευχή ν’ αρπάξει κανένα τριάρι διαμέρισμα από τον σκατόγερο με την στυτική δυσλειτουργία. Μόνο λίγη προσοχή!Ο σκατόγερος να έχει ξοφλημένο τον ΕΝΦΙΑ.

 http://anhsyxia.wordpress.com

Γατούλες, ηλιοβασιλέματα και αξιολύπητες αγαμησιές

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάκος

Έχω τη δημιουργική ελευθερία να ενδώσω σ’ αυτή τη βέβηλη τελειότητα του σεξουαλικού ενστίκτου. Ο ολοκληρωτισμός της σεξουαλικότητας καθρεφτίζεται στα πράγματα που πιάνουν τα χέρια μας. Η έκφραση, πιάνουν τα χέρια του, έχει άπειρη ερωτική σημασία και φορτίζει κάθε τόσο τη γενναιόδωρη συνεισφορά του εραστή της ζωής με νόημα. Οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στα ποιήματα, όταν είναι εξιδανικευμένα όντα, βγάζουν ένα σπαστικό ήχο. Εδώ το πνεύμα παθαίνει κράμπες και ο ψεύτης ποιητής της πόζας γίνεται υπάλληλος γραφείου. Ο εραστής ψόφησε προ πολλού. Κι όταν το ποίημα δεν το γράφει ο εραστής αλλά ο γραφειοκράτης το τρώει η μαρμάγκα μιας ψόφιας ανθολογίας ή ο άκαμπτος σιαγών της νεκρόφιλης ακαδημίας. Το ποίημα μπορεί να είναι στρατευμένο, καυλωμένο, μεθυσμένο και να είναι απόλυτα εξαίσιο και ιαματικό. Μπορεί να είναι ακόμα και βλαμμένο και ανεπρόκοπο και να είναι αληθινό και καλό και φρέσκο. Δεν μπορεί όμως να γραφτεί καλό ποίημα με την πατέντα της θεωρίας. Ή με το συναισθηματικό οίστρο των νοικοκυραίων που θέλουν να ξεδώσουν. Όσοι ξεδίνουν γράφοντας, συνήθως ανακυκλώνουν κλάψες ή κλέβουν φτασμένους άλλους κλαψιάρηδες που τους συγκίνησε η κλάψα τους. Αν πάσχει από κάτι σήμερα η ποίηση είναι η πρωτοτυπία. Δεν είναι κακό να γράφουν όλοι. Κακό είναι το καρμπόν. Η πόζα. Εκεί που τα ποιήματα ξεπέφτουν στην εαυτολογία και στα αυτοπορτραίτα και τα αυτολιβανίσματα. Εκεί που πάνω απ’ το ποίημα βασιλεύει το ματαιόδοξο εγώ όχι με όρους έντασης και δημιουργίας αλλά με όρους ελιτίστικης μαλακίας. Κάποιοι κύριοι και κάποιες κυρίες δεν παύουν να συνταγογραφούν κανόνες και πολιτικές ορθότητες για τα παιδάκια που ετοιμάζονται για βραβείο. Για τα παιδάκια που ανακυκλώνουν αυτό το εκδοτικό σύστημα της καψούρας για δόξα, τελετές και πεισιθάνατες απαγγελίες. Πουθενά εκεί δε θα βρεις αυτή την ανήσυχη καρδούλα που χτυπά ζυγίζοντας τις απαιτήσεις της συνείδησης και της τέχνης. Μονάχα νεκρές λατρείες που οδηγούν σε αντιμαχόμενους θεούς. Εξυπνάδες μιας ευφυΐας που γουργουρίζει απ’ το λίπος του ναρκισσισμού. Εκεί γύρω από ανθρώπινα κουφάρια και σκεπασμένα φέρετρα και ελεημοσύνες και σβάστικες και χωροφύλακες και καραβανάδες. Εκεί γύρω απ’ την απόλυτη φτώχεια και τον απόλυτο πλούτο ο τυφλός σπεσιαλίστας της ποιητικής τέχνης καμώνεται τον πονεμένο. Κι αφήνει κουλουριασμένη την ποιητική του κουράδα εκεί που πρέπει ν’ αφήσει ένα αστροπελέκι. Περήφανος πάντα για το αρχαίο κάλος, για το έθνος, για τον ηρωισμό, που σ’ αυτή τη λαβωμένη χώρα έχουν εκφυλιστεί σε φασισμό. Γατούλες, ηλιοβασιλέματα και αξιολύπητες αγαμησιές.

dromos

Nonews-NEWS: Όταν η αστυνομική βία βαφτίζεται «τροχαίο ατύχημα»...

Nonews-NEWS: Όταν η αστυνομική βία βαφτίζεται «τροχαίο ατύχημα»...: ΑΔΕΔΥ: Να δικαστούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του βαρύτατου τραυματισμού της Α. Kουτσουμπού... «Καλούμε τους εργαζόμενους σε συμμ...

Η mega-λη κατάρρευση της κυβέρνησης. Του Σ. Κούλογλου

Ακόμη και αν είχαμε κυβέρνηση Τσίπρα και συζητιόταν πρόταση μομφής εναντίον της, δεν θα άρμοζε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Σαμαρά να αναφερθεί στο μποϊκοτάζ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη ή σε αυτές που συμμετέχει ο Αδωνις Γεωργιάδης. Πολύ περισσότερο που χθες στη Βουλή συζητιόταν η ψήφος εμπιστοσύνης που η ίδια η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είχε ζητήσει. Και σε τέτοιες κορυφαίες κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις δεν θυμάσαι ούτε το Mega ούτε τον Αδωνι, όσο και αν τους αγαπάς.

Και όμως, αυτό έκανε χθες ο πρωθυπουργός στην ομιλία του, με την οποία έκλεισε η τριήμερη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης: «Και μένα μου έχει ασκήσει σκληρή κριτική ο Πρετεντέρης και με αδίκησε, αλλά ποτέ δεν διανοήθηκα να επιτεθώ εναντίον του». Οι παρευρισκόμενοι δεν πίστευαν στα αυτιά τους: πως του ήρθε ξαφνικά να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν πηγαίνει στην "Ανατροπή";  

Δύο είναι οι αιτίες για την απροσδόκητη αναφορά. Πρώτον, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να κάνει άνοιγμα στο Mega. Τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή κάποιες μικρές αποστάσεις που το "Μεγάλο Κανάλι" παίρνει από την κυβέρνηση προκειμένου να επανακτήσει τηλεθέαση, τόσο ο κ. Σαμαράς όσο και ο κ. Βενιζέλος πιστεύουν ότι οι εκδότες του Mega έχουν αρχίσει να τους υπονομεύουν. Φαντασιώνουν ότι πρόκειται ίσως και για ξένο δάκτυλο, ερμηνεύοντας με αυτόν τον τρόπο κατά καιρούς δηλώσεις διεθνών αξιωματούχων που διαφοροποιούνται από την επίσημη αφήγηση της κυβέρνησης.  Το να πιστεύεις ότι σε υπονομεύουν αυτοί χάρις στους οποίους υπάρχεις, δείχνει οπωσδήποτε μία νοσηρότητα. Αλλά το βέβαιο είναι ότι, εν όψει και των αλλαγών στην διευθυντική ομάδα του σταθμού,ο πρωθυπουργός θεώρησε σωστό να θυμίσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το πολεμάει, κάνοντας άνοιγμα στο Mega ή τουλάχιστον στην πτέρυγα που πρόσκειται πιο φιλικά στο Μέγαρο Μαξίμου. 

Η δεύτερη αιτία για την αναφορά στο Mega αλλά και στον Αδωνι Γεωργιάδη, είναι το στρατηγικό αδιέξοδο της κυβέρνησης, όπως εκφράστηκε και στην τριήμερη συζήτηση. Από τον Ντράγκι μέχρι την Λαγκάρντ, οι συνεχείς δηλώσεις των δανειστών έχουν πλήρως αποδομήσει την κυβερνητική προπαγάνδα, που θα ήθελε την τροίκα να φεύγει μαζί με τα μνημόνια. Η κυβέρνηση δεν έχει περιθώρια κινήσεων για την άρση έστω και μέρους των πολιτικών λιτότητας και των φορολογικών βαρών. Ούτε τον ακριβή αριθμό των δόσεων  για την εξόφληση των χρεών δεν μπορούσε να δώσει χθες ο πρωθυπουργός. Ετσι, αντί για την υπεράσπιση του κυβερνητικού έργου ώστε να ζητηθεί η ψήφος εμπιστοσύνης, υπουργοί και βουλευτές του κυβερνητικού στρατοπέδου έκαναν αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο έκανε και ο κ. Σαμαράς στην ομιλία του, η οποία έμοιαζε να απαντάει σε κάποια φανταστική πρόταση μομφής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Η απόφαση των κ.κ. Σαμαρά-Βενιζέλου να ζητήσουν ψήφο εμπιστοσύνης, είχε ως βασικό στόχο την ανάκτηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων από την κυβέρνηση καθώς και την συσπείρωση  κάποιων από τους ανεξάρτητους βουλευτές, που θα αποτελούσαν την μαγιά για τους 180 της προεδρικής εκλογής. Η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς και στους δύο στόχους. Ούτε ένας βουλευτής δεν προστέθηκε στους 155 του κυβερνητικού στρατοπέδου. Από τους ανεξάρτητους οι 18 καταψήφισαν την κυβέρνηση, δύο ψήφισαν παρών  (Γρ. Ψαριανός και Κατ. Μάρκου) και δυο απουσίαζαν(Γ. Νταβρής, Χρ. Αλεξόπουλος). 

Η δε κυβέρνηση όχι μόνο δεν κατάφερε να αλλάξει το πολιτικό κλίμα, αλλά είδε την συζήτηση να στρέφεται σαν μπούμεραγκ εναντίον της:  εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία, πολλοί  βουλευτές της πλειοψηφίας πήραν αποστάσεις από την κυβερνητική πολιτική ή ζήτησαν να δημιουργηθεί νέα κυβέρνηση "ειδικού σκοπού" με νέο πρωθυπουργό. Ότι χρειαζότανε για να απογειωθεί στα ύψη η διάχυτη ανασφάλεια του κ. Σαμαρά, την ώρα που οι δελφίνοι,  στο ΠΑΣΟΚ με τον Χρυσοχοίδη και  στην ΝΔ με τις εμφανίσεις Βορίδη και Δένδια, διαγκωνίζονταν προκειμένου να καταλάβουν θέσεις για την επόμενη μέρα..

Με την σειρά τους, όλοι αυτοί οι βουλευτές που πήραν αποστάσεις φώναζαν με το δικό τους τρόπο το σύνθημα που πάει να γενικευθεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο: ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Οι περισσότεροι ξέρουν ότι δεν θα επανεκλεγούν ή ελπίζουν ότι οι διαφοροποιήσεις τους θα τους κάνουν περισσότερο αρεστούς στους ψηφοφόρους.  Για να διατηρήσουν την έδρα τους έδωσαν στην κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης , που θυμίζει αυτήν που είχε εξασφαλίσει το φθινόπωρο του 2011 η κυβέρνηση Παπανδρέου, για να αντικατασταθεί λίγες μέρες μετά. 

Σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση βγήκε πλήρως αποσταθεροποιημένη από την διαδικασία που η ίδια ξεκίνησε. Ξεκινάει μια πορεία Mega-λης κατάρρευσης, που ίσως καταστεί αναπόφευκτη πριν τον Ιανουάριο, όταν θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας και πρόωρων εκλογών.

Tvxs Σχόλιο

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ: Σήμερα στο Σύνταγμα: Ενώνουμε τη φωνή μας και τις ...

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ: Σήμερα στο Σύνταγμα: Ενώνουμε τη φωνή μας και τις ...: Το Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014, 12:00 στο Σύνταγμα - Οι άνθρωποι και ο πλανήτης πάνω από τα κέρδη. Ελληνική Πρωτοβουλία STOP ΤΤΙΡ CETA Να σ...

Τι φανερώνει η υπεράσπιση Σαμαρά στον Ντερμπεντέρη

Την ίδια στρατηγική περί σταθερότητας που οδήγησε τη Νέα Δημοκρατία σε μια...άνετη ήττα στις Ευρωεκλογές ακολούθησε κι απόψε ο Αντώνης Σαμαράς, στη συλλεκτική και πρώτη για το 2014 εμφάνιση του στη Βουλή.

Την ώρα που...
ο οικονομικός αναλφαβητισμός του ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώθηκε στις τοποθετήσεις των βουλευτών του κατά τη διάρκεια της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή, ο πρωθυπουργός έκρινε ότι θα κερδίσει περισσότερους πόντους χαρακτηρίζοντας «ανεύθυνο» τον Τσίπρα επειδή αρνείται να συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει στη Νέα Δημοκρατία είναι ότι με τον τρομακτικά κυνικό τρόπο που πολιτεύονται εδώ και χρόνια, οι πολίτες θεωρούν αυτονόητη μια αντίστοιχα κυνική και τυχοδιωκτική συμπεριφορά από τον Τσίπρα και τον κάθε Τσίπρα. Δεν γίνεται να κατηγορεί η Νέα Δημοκρατία τον ΣΥΡΙΖΑ για πάθος κατάληψης της εξουσίας. Είναι αστείο! Εξάλλου, όταν η κυβέρνηση εμφανίζεται λυσσασμένα πρόθυμη να μας βγάλει πρόωρα από το Μνημόνιο, προσφέρει απόλυτη νομιμοποίηση στα αντιμνημονιακά αιτήματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το καλύτερο όμως το άφησε για το τέλος καθώς υπερασπίστηκε ονομαστικά, στο όνομα της...Δημοκρατίας, τον δημοσιογράφο Γιάννη Πρετεντέρη, τον οποίο εμφάνισε ως θύμα του ΣΥΡΙΖΑ επειδή το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν στέλνει στελέχη του στις εκπομπές του.

Προσωπικά, δεν θυμάμαι κανέναν άλλον πρωθυπουργό να σπεύδει ονομαστικά προς υπεράσπιση δημοσιογράφου στη Βουλή. Το εκλαμβάνω ως μια ειλικρινή αποκάλυψη της εξάρτησης του πρωθυπουργού μας από συγκεκριμένα ΜΜΕ.

parapolitiki.com

Και γιατί δεν έβαλε τον Μπαλτάκο; Του Στέλιου Κούλογλου

Στέλιος Κούλογλου στο tvxs.gr

Όποιοι δεν πιστεύουν στην μετεμψύχωση, είναι καλό να παρακολουθήσουν την χθεσινή ομιλία Βορίδη: Ήταν σαν να μιλούσε ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, εκείνος ο αλήστου μνήμης προπαγανδιστής της χούντας που προειδοποιούσε τους Έλληνες ότι οι κομουνιστές θα τους πάρουν τα σπίτια. Απλώς, επειδή είναι  η σημερινή κυβέρνηση που παίρνει τα σπίτια των ανθρώπων με τον ΕΝΦΙΑ και τα κόκκινα δάνεια, ο κ. Βορίδης προειδοποίησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους πάρει τις... επιχειρήσεις!

 H βασική διαφορά Κωνσταντόπουλου- Βορίδη είναι ότι ο πρώτος μιλούσε από θέση εξουσίας, ενώ ο υπουργός της ΝΔ συμπεριφέρθηκε χθες σαν να ήταν στην αντιπολίτευση. Γενικώς το κυβερνητικό στρατόπεδο, αντί να υπερασπίζεται το έργο του, κοιτάει μήπως βρει καμιά δήλωση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει φασαρία και να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα. Ετσι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα έβαλαν χθες  με τον κ. Δραγασάκη, όταν μίλησε για τους επώνυμους που ακυρώνουν  ή επιβάλλουν νόμους. Την ίδια ακριβώς καταγγελία είχε κάνει μόλις πριν δύο εβδομάδες ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης  κ. Ρακιντζής, μιλώντας  για «ιδιότυπη ασυλία των επωνύμων και για εμπόδια στο έργο του, όποτε προσπαθεί να ελέγξει επωνύμους». Η καταγγελία είχε γίνει σε επιτροπή της Βουλής, προκάλεσε αντιδράσεις και  επερώτηση του κ. Καμμένου στον πρωθυπουργό. Φαίνεται ότι ο υπουργός Επικρατείας κ. Σταμάτης, που δήθεν θίχτηκε από την αποστροφή Δραγασάκη, δεν την είχε υπόψιν του..

Αν και η επιλογή Βορίδη στην θέση του «αναπληρωτή πρωθυπουργού», σαφώς του δίνει πόντους στη μάχη για την διαδοχή στην ΝΔ που γρήγορα θα ξεσπάσει, τα κίνητρα του κ. Σαμαρά δεν είναι κυρίως ιδεολογικά: με την παράκαμψη του αντιπροέδρου και μιας σειράς υπουργών που θα μπορούσαν να τον αντικαταστήσουν, ο πρωθυπουργός κλείνει ξανά το μάτι στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.

Το μοναδικό ενθαρρυντικό  εύρημα από τις καταστροφικές μυστικές δημοσκοπήσεις που έρχονται στο Μέγαρο Μαξίμου (31% ΣΥΡΙΖΑ, 14% ΝΔ στην Β της Αθήνας στην πρόθεση ψήφου, για παράδειγμα) είναι ότι η Χρυσή Αυγή δείχνει να υποχωρεί. (Λεπτομέρειες στην αποκαλυπτική δημοσκόπηση της Palmos Analysis για το Tvxs, που θα παρουσιάσουμε αργότερα σήμερα). Πλέον, η μόνη ελπίδα της ΝΔ είναι να μαζέψει πίσω στο μαντρί τους ψηφοφόρους που εγκαταλείπουν τους νεοναζί.

Γι' αυτό ακριβώς ο κ. Βορίδης δεν λησμόνησε να αναφερθεί στα 2 μέλη της Χρυσής Αυγής που «δολοφονήθηκαν από την αριστερά». Η προσπάθεια ήταν φιλότιμη, επισκιάστηκε όμως από μια φτωχή ομιλία που το έριξε στη προπαγάνδα κατά του ΣΥΡΙΖΑ και επανέφερε την μακαρίτισσα θεωρία των δύο άκρων.

Όμως αυτοί οι διμέτωποι έχουν μικρή απόδοση στο κοινό των νεοναζί, χώρια ότι πολλοί απ' αυτούς θεωρούν «προδότη» τον άλλοτε αρχηγό Βορίδη. Είναι λοιπόν να απορεί κανείς που ο κ. Σαμαράς δεν έβαλε για εισηγητή τον αρχιτέκτονα της στροφής προς την Χρυσή Αυγή: τον στενό του φίλο, Τάκη Μπαλτάκο.

anemosantistasis.

Ο εμφύλιος μέσα τους ...

Υπάρχουν κάποιες δηλώσεις πολιτικών που έχουν τόσο μεγάλη συμβολική αξία που συχνά δεν μπορεί κανείς να αποφασίσει αν...
πρέπει να γράψει μακροσκελείς αναλύσεις ή να μην πει τίποτα μπροστά σε τόσο προφανή πράγματα.

Νομίζω ότι μια τέτοια δήλωση ήταν αυτή με την οποία επέλεξε να ολοκληρώσει την ομιλία του στη Βουλή ο Μάκης Βορίδης, ο οποίος άνοιξε τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή.

Τα ακριβή του λόγια ήταν τα εξής:

«Είμαστε σε αυτό το δρόμο. Σε αυτό το δρόμο προχωράμε. Σε αυτό τον δρόμο έχουμε όλους τους καλούς Έλληνες μαζί μας και σε αυτό τον δρόμο θα συνεχίσουμε. Όποιοι πιστεύουν ότι στις κάλπες θα κερδίσουν, θα τους πρότεινα υπομονή, γιατί οι Έλληνες ξέρουν να ψηφίζουν»

Η δήλωση αυτή είναι ανατριχιαστική. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να ειπωθεί ακόμα και σε χώρα που βρίσκεται επίσημα σε εμφύλιο πόλεμο. Είναι πάντως σίγουρα ενδεικτική του πως σκέφτονται κάποιοι άνθρωποι που διεκδικούν όλο και πιο σημαντικό πολιτικό ρόλο στη σημερινή πληγωμένη Ελλάδα.

Προσωπικά, οι νοοτροπίες που αποκαλύπτονται από τέτοιες τοποθετήσεις με τρομάζουν πολύ περισσότερο από τους αρνητικούς δείκτες της ελληνικής οικονομίας.

parapolitiki.com

SUCCESS STORY

ΧΩΡΙΣ   ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ 

   2,5 ΕΚΑΤ.  ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ   ΠΟΛΙΤΕΣ!