Για το Θλιβερό Μνημόσυνο της 3ης του Σεπτέμβρη.

Οι πλέον γνήσιοι εκφραστές του κρατικοδίαιτου παρασιτισμού και θεμελιωτές της θεωρίας της ήσσονος προσπάθειας για την "βλαχομπαρόκ" επιτυχία, μεταλλαγμένοι τώρα σε θεράποντες του νεοφιλελευθερισμού, οι συνένοχοι της συνταγματικής εκτροπής, οι συνεπίκουροι "σοσια-ληστές" μικρέμποροι της υγείας, της παιδείας και των κοινωνικών δομών, οι φτηνιάρικοι συνένοχοι στην εκποίηση του εθνικού μας πλούτου αντί πινακίου φακής, οι ανεκδιήγητοι κολαούζοι στο βρωμερό σχέδιο αναδιανομής των πενιχρών μας εισοδημάτων, οι θλιβεροί συνένοχοι στην προσπάθεια αρπαγής της μικρής μας ιδιοκτησίας και της παράδοσής της στους απαίσιους συνένοχούς τους της ελληνικής τραπεζοκλεπτοκρατίας και στα αδηφάγα αρπακτικά των διεθνών αγορών χρήματος, οι συνεπίκουροι των κυνικών λαθρέμπορων και των φοροκλεπτών που με το προϊόν του αδικαιολόγητου πλουτισμού τους καταβροχθίζουν ανενδοίαστα τον δημόσιο πλούτο, οι λεροί και οι ανεπάγγελτοι που συναινούν με την ψήφο τους στην αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, αφού αυτοί έχουν «εργαστεί» μόνο στα υπόγεια των κομματικών τους γραφείων, εκεί που ανέκαθεν ευδοκίμησαν τα άνθη του κακού, οι ολετήρες των λαϊκών κατακτήσεων δεκαετιών, οι αχαρακτήριστοι που ενδίδουν χωρίς καμιά τύψη ή ενοχή, οι υποκινούμενοι από προσωπικό συμφέρον ίσως και από την φρούδα ελπίδα ότι, τελικά, θα διασώσουν τα εξοργιστικά προνόμια που οι ίδιοι αυθαίρετα έχουν απονείμει στους εαυτούς τους, οι θλιβεροί αυλοκόλακες των ντόπιων και των ξένων αφεντικών τους και οι υπονομευτές της κοινωνικής προόδου, όλοι αυτοί οι ιταμοί μαζί, συνεπείς στο ραντεβού τους, θα ασελγήσουν πάλι σήμερα εις βάρος της ιστορία μας και της νοημοσύνης μας. Θα τρίζουν σήμερα τα κόκαλά του, του Καλλέργη και των προγόνων μας που έχυσαν το αίμα τους για να ισχυριζόμαστε εμείς σήμερα ότι έχομε Σύνταγμα -κι ας το σκίζουν οι αχρείοι που μας κυβερνούν, σελίδα-σελίδα.

Να τους χαιρόμαστε και φτου στα μούτρα μας που τους ανεχόμαστε.

Y.Γ. Επί προσωπικού, για το σημερινό μνημόσυνο του Πα.Σο.Κ.: Αν έχω κάτι να υπερηφανεύομαι στην "καριέρα" μου, ως ψηφοφόρου, είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια, ουδέποτε έριξα ψηφοδέλτιο υπέρ του Πα.Σο.Κ. είτε σε βουλευτικές είτε σε αυτοδιοικητικές εκλογές, παρά την γκρίνια του συχωρεμένου του πατέρα μου. Μια γκρίνια, πάντως, που ο άνθρωπος έντιμος όπως ήταν, την έκοψε οριστικά όταν τους γνώρισε καλύτερα και μάλιστα εγκαίρως, παρά το γεγονός ότι ανοήτως συνέχισε να τους ψηφίζει. Δυστυχώς, πρόλαβε να δει και την οριστική κατάντια τους, πριν κλείσει τα μάτια του. Ευτυχώς όμως που είχε τη διαύγειά του μέχρι το τέλος κι έτσι τη χάσανε την τελευταία ψήφο του, οι αγύρτες. Αν υπάρχει Θεός, ας τον συγχωρέσει κι ας αναπαύσει την ψυχή του.

 http://my-pillow-book.blogspot.gr

Πώς αντιμετωπίζεται η μνημονιακή φοροεπιδρομή;

Πέτρος Σταύρου, rednotebook.gr

Διαβάζουμε πως ο νέος, διαφορετικά υπολογισμένος και πιο «δίκαιος» ΕΝΦΙΑ αποσκοπεί σε έσοδα της τάξεως των 3,1 δις σε έξι δόσεις.

Τα 3,1 δις είναι μια σοβαρή απομόχλευση της αγοράς από διαθέσιμο χρήμα για κατανάλωση και επένδυση (αποταμίευση). Το ακόμα πιο σημαντικό, όμως, είναι πως απορροφάται από μια αγορά που δεν έχει δυναμική, εκτός ίσως κάποιων αδιόρατων κινήσεων στον πάτο του μπουκαλιού της οικονομίας.

Ο ΕΝΦΙΑ, ως μετεξέλιξη του χαρατσιού στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, ανοίγει έναν νέο, σύντομο κύκλο, που φαίνεται ότι θα κλείσει τον Φεβρουάριο του 2015, μετά από 6 δόσεις, αν δεν διακοπεί νωρίτερα από κάποιο πολιτικό συμβάν ανατροπής. Το πολιτικό του κόστος, πάντως, είναι μεγάλο και φαίνεται πως αν δεν υπήρχε η πίεση της τρόικας η κυβέρνηση θα προχωρούσε στο επόμενο μεταρρυθμιστικό της βήμα, να κόψει ισόποσες δαπάνες του δημόσιου προϋπολογισμού για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και να φορτώσει την είσπραξη του φόρου σε αυτήν.

Ήδη από την αρχή του μνημονίου και μέχρι πέρσι, τον Αύγουστο του 2013, είχαν χαθεί 30 δις (ενάμιση ΕΣΠΑ περίπου) από την καταθετική βάση του τραπεζικού συστήματος, τα οποία έχουν «διοχετευτεί» στις ανάγκες των κενών της κατανάλωσης που αφήνει, στο βιοτικό επίπεδο, η μεγάλη μείωση μισθών, συντάξεων και άλλων εισοδημάτων αλλά και στις υποχρεώσεις που δημιουργούν τα «γιουρούσια» της εφορίας. Τελικά, δηλαδή, ένα σημαντικό ποσοστό των καταθέσεων που «βγαίνουν» από το τραπεζικό σύστημα διοχετεύεται στο κράτος για να πληρώνει ό,τι πληρώνει ένα κράτος υπό το καθεστώς του μνημονίου και των ταξικών απαιτήσεών του. Να υποθέσουμε ότι αυτό το «κάψιμο» λίπους συνεισφέρει κάπως στη συγκράτηση της πτώσης του τζίρου των μαγαζιών λιανικής πώλησης και κάποιων εγχώριων προμηθευτών, αλλά οι καταθέσεις που πάνε στις φορολογικές υποχρεώσεις πάνε ολόκληρες για να στηρίξουν τη δημοσιονομική πολιτική του ελληνικού κράτους στην εποχή του μνημονίου.

Τι θα άλλαζε αν στη θέση του ΕΝΦΙΑ επιβάλλονταν ένας δικαιότερος και προοδευτικότερος φόρος, τι θα γινόταν αν φορολογούνταν μόνο η μεγάλη ακίνητη και κινητή περιουσία και τι θα γινόταν αν στο φορολογικό σύστημα βελτιωνόταν η σχέση άμεσων και έμμεσων φόρων; Μάλλον τα φορολογικά έσοδα θα αυξάνονταν, διότι το δικαιότερο φορολογικό σύστημα δημιουργεί και καλύτερα ταμειακά αποτελέσματα. Ας μην είμαστε βιαστικοί όμως, και ας δούμε πιο καλά τι σημαίνει δικαιότερο φορολογικό σύστημα σε σχέση με την κοινωνική δικαιοσύνη και το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο αυτό λειτουργεί.

Προοδευτικό φορολογικό σύστημα και κοινωνική δικαιοσύνη

Ας υποθέσουμε ότι επιστρέφουμε σε εποχές προ μνημονίου, και ότι το κράτος έχει άμεση και εύκολη πρόσβαση στις χρηματαγορές της Ευρώπης και του κόσμου όλου. Οι δυνατότητες δανεισμού του κράτους είναι απεριόριστες και γι’αυτό αυτό το ίδιο το κράτος αποφασίζει ότι θα μειώσει το γενικό επίπεδο φορολογικής επιβάρυνσης της οικονομίας από το 45% στο 35%. Ας υποθέσουμε επίσης ότι το ίδιο το κράτος διαθέτει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με σωστή προοδευτική κλίμακα και ενσυνείδητους φορολογούμενους (χωρίς φοροδιαφυγή δηλαδή) και πως κάποια στιγμή αποφασίζει τη μείωση του κοινωνικού κράτους λόγω του ότι πιστεύει στον «αποτελεσματικότερο» ιδιωτικό τομέα στη παροχή δημόσιων αγαθών. Με βάση αυτές τις δημοσιονομικές και πολιτικές προϋποθέσεις και αποφάσεις το προοδευτικό φορολογικό σύστημα θα μετατραπεί σε αντιστρόφως προοδευτικό. Τα χαμηλά εισοδήματα θα γνωρίσουν κάποιες μικρές φοροελαφρύνσεις (ο συντελεστής φορολόγησης ήταν ήδη χαμηλός,) αλλά θα χάσουν αρκετές ή και πολλές υπηρεσίες κοινωνικού κράτους. Αντίθετα, τα υψηλά εισοδήματα θα ωφεληθούν από μεγάλες φοροαπαλλαγές (διότι είχαν μεγάλο φορολογικό συντελεστή) και δεν θα χάσουν καθόλου από την ελαχιστοποίηση του κοινωνικού κράτους, λόγω του ότι ποτέ δεν ήταν χρήστες αυτού του κράτους. Η απόφαση μείωσης του γενικού φορολογικού συντελεστή και η ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού κράτους μετέτρεψαν ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα σε άδικο χωρίς να αλλάξει καμία φορολογική κλίμακα.
Ας επιστρέψουμε τώρα στη βάρβαρη εποχή του μνημονίου, όπου το ίδιο το κράτος επιβάλλει αυστηρά φορολογικά και εισπρακτικά μέτρα, μειώνει δραστικά τις κοινωνικές δαπάνες, ρίχνει μισθούς και συντάξεις κλπ κλπ. Η μέση φορολογική επιβάρυνση αυξάνεται από το 35% στο 45% για την επίτευξη πρωτογενών «πλεονασμάτων». Το κοινωνικό κράτος δεν υπάρχει, εκτός κάποιων θυλάκων ίσως, και οι περισσότεροι πολίτες με μικρά ή μεσαία εισοδήματα «στοιβάζονται» στις εναπομείνασες δημόσιες δομές και «γκρινιάζουν» συνεχώς για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Όσοι δεν έχουν καθόλου εισοδήματα είναι φυσικά εκτός αυτών των λιγοστών δομών, αφημένοι στην μοίρα τους. Τι θα προσέφερε στο παραπάνω εφιαλτικό περιβάλλον μια δικαιότερη φορολογική κλίμακα, μια φοροελάφρυνση κάποιων μικρομεσαίων στρωμάτων;  Σχεδόν τίποτα. Τα προλεταριοποιημένα νοικοκυριά, με καθόλου εισοδήματα, θα συνέχιζαν να είναι χωρίς εισοδήματα και καθόλου ρευστό, ενώ τα υπόλοιπα θα είχαν χάσει πολύ περισσότερα με την ύφεση και την κατάρρευση των δημόσιων δομών (όλοι οι φόροι πηγαίνουν για να πληρώνουν χρέη) και θα «παρηγορούνταν», προσωρινά, από τις λιγοστές φοροαπαλλαγές που πέτυχαν. Η αύξηση του γενικού φορολογικού συντελεστή και μια κάποια δικαιότερη αναδιανομή των φορολογικών βαρών δεν απέδωσαν τίποτα σε όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, μιας και το κράτος που χρηματοδοτείται από αυτό το δικαιότερο φορολογικό σύστημα παραμένει ταξικό και αδυσώπητο για τις υποτελείς τάξεις.

Η ατομική επιβίωση ως συλλογική εξαθλίωση

Να δούμε όμως τώρα κάτι πολύ ανησυχητικό που συμβαίνει στις υπηρεσίες και στο εμπόριο αλλά και εντός ενός άλλου αναδιανεμητικού συστήματος, του ασφαλιστικού. Δυστυχώς η απασχόληση αυξάνεται! Δυστυχώς, διότι αυξάνεται σημαντικά η εντελώς αθέσμιτη –«μαύρη» εργασία. Ο τζίρος του τουρισμού αυξήθηκε για κάποιους μήνες κατά 44%. Πολλοί δούλεψαν εντελώς «μαύρα» στον τουρισμό αλλά και αλλού, στο εμπόριο, και την αμοιβή τους πήγαν και την κατανάλωσαν επίσης στο λιανικό εμπόριο. Ο τζίρος της λιανικής μειώθηκε μόνο κατά 3% φέτος, ενώ πέρσι είχε μειωθεί κατά 12%. Παρά το ότι οι μισθοί χτυπήθηκαν από μια σκληρή ταξική πολιτική και ρυθμίστηκαν με διοικητικό τρόπο, φαίνεται πως η «μαύρη» εργασία συνεχίζει και έχει δυναμική.

Στην ουσία, πρόκειται για την ανάπτυξη πολλαπλών ατομικών τρόπων επιβίωσης μικροεπιχειρηματιών και εργαζομένων που καταφεύγουν σε μορφές παραοικονομίας για να «βουλώσουν» τρύπες χρέους και φορολογικών οφειλών και να στηρίξουν κάποια στοιχειώδη κατανάλωση. Άλλωστε, και σε πείσμα των νεοφασιστών, οι μετανάστες φεύγουν και ενώ λογικά αυτό θα οδηγούσε σε μείωση των μορφών «μαύρης» εργασίας, αυτή διογκώνεται. Άρα δεν φταίει η μετανάστευση για την άθλια κατάσταση των αγορών εργασίας, αλλά κάτι άλλο. Τελικά, αρκετοί ωφελούνται από αυτήν την κατάσταση αλλά τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα μπορούν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα να καλύψουν σχεδόν τίποτα. Η «έξοδος» ευρύτατων στρωμάτων από το κοινωνικό ενδιαφέρον της χρηματοδότησης τέτοιων ευρύτατων αναδιανεμητικών σχημάτων οδηγεί στην συλλογική εξαθλίωση των στρωμάτων αυτών. Η ανάγκη να πουλάς την εργατική σου δύναμη μέχρι τα βαθιά γεράματα είναι το ίδιο με το να κάθεσαι 20 ώρες την ημέρα στο μαγαζί σου για να περιμένεις τον πελάτη να μπεί.
Την ίδια κατάρρευση αντιμετωπίζει και το φορολογικό σύστημα, παρά την επίτευξη πρωτογενών «πλεονασμάτων». Η αντικατάσταση κάθε έννοιας δίκαιης και προοδευτικής φορολόγησης από πακέτα φορολογικών επιδρομών οδηγεί στην έκρηξη της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, «σαμποτάροντας» την όποια προοπτική ανάκαμψης, αλλά και οδηγώντας στην αναγκαστική παραμονή στην αγορά εργασίας για να καλύπτονται οι ανάγκες που πριν κάλυπτε κάποιο είδος κοινωνικού μισθού.

Οι ΕΝΦΙΑ δεν αποσύρονται, αντικαθίστανται, αλλά και αυτό δεν φτάνει…

Τι θέλουμε να πούμε με όλα τα παραπάνω; Πως οι άνθρωποι που δεν έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια να μην πληρώσουν εις βάρος της επιβίωσης τους τίποτα αλλά και να μην χρεωθούν σε αυτό το κράτος, να μην γίνουν οφειλέτες του δηλαδή. Από κει και πέρα όμως, καμία φοροαπαλλαγή (ούτε ακόμα και των χαμηλόμισθων) δεν είναι αίτημα ούτε πολιτική της αριστεράς. Η φοροεπιδρομή δεν εξαπολύεται από κάποιο κράτος του Σκανδιναβικού μοντέλου, εξαπολύεται από το μνημονιακό νεοφιλελεύθερο κράτος που χρησιμοποιεί τους φόρους για να χρηματοδοτεί ταξικές δημοσιονομικές πολιτικές. Οι άνθρωποι που έχουν να πληρώσουν, καλύτερα να ενδιαφερθούν για το τι πληρώνουν. Οι φόροι πρέπει να πληρώνονται για να χρηματοδοτούν δημόσια συστήματα αναδιανομής και κοινωνικού μισθού και όχι πρωτογενή «πλεονάσματα». Η πληρωμή του φόρου είναι το ενδιαφέρον για την απόδοση, την ποιότητα και τη βελτίωση του δημόσιου τομέα. Η αριστερά δεν θα πρέπει να συμμετέχει στην ανάμειξη της δίκαιας οργής αυτών που δεν έχουν να πληρώσουν με την κουτοπόνηρη στάση «…το κράτος δεν μου προσφέρει τίποτα, γιατί να το πληρώνω;…».

Να το πούμε ξεκάθαρα. Την απλή απόσυρση του ΕΝΦΙΑ μπορεί να την κάνει και η κυβέρνηση. Από κει και πέρα όμως, αυτό θα ενισχύσει την ήδη επικρατούσα άποψη πως το δημόσιο δεν μας χρειάζεται, πράγμα που οδηγεί στο να μειωθούν μέχρις εξαφανίσεως οι φόροι για να «ανακουφιστεί» ο κόσμος. Φυσικά, με αυτόν τον τρόπο και η «ανακούφιση» είναι εντελώς προσωρινή και το φορομπηχτικό νεοφιλελεύθερο κράτος δεν θα εξαφανιστεί. Αντιθέτως, αυτό θα ενδυναμωθεί και η εκτεταμένη φοροαποφυγή θα διαλύσει κάθε έννοια πολιτικής διεκδίκησης και θα βλάψει την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ αλλά και κάθε ΕΝΦΙΑ με ένα δικαιότερο, ισχυρά προοδευτικότερο φορολογικό σύστημα μαζί με τον μετασχηματισμό των δημοσίων υπηρεσιών είναι μονόδρομος και για την πολιτική χρηματοδότησης της αριστεράς (τι χρηματοδοτείται, πώς και γιατί), αλλά και για την ίδια την έννοια της αριστερής και κινηματικής πολιτικής δράσης. Ο ΕΝΦΙΑ πρέπει να αποσυρθεί και αμέσως να αντικατασταθεί από συγκεκριμένο μέτρο ή μέτρα δικαιότερης και αποτελεσματικότερης φορολόγησης. Η απλή απόσυρσή του και η καθυστέρηση της αντικατάστασής του από συγκεκριμένο, ισοδύναμο και σαφώς προοδευτικότερο μέτρο φορολόγησης θα είναι η «χαρά» των ομάδων-στηριγμάτων της μνημονιακής πολιτικής.

Προσδοκίες εκτεταμένης φορολογικής αμνηστίας θα πρέπει να διαψευστούν από τη μόνη εφικτή πολιτική απέναντι στο μνημόνιο και τις φοροεπιδρομές του, που είναι η ανατροπή των δυσμενών κοινωνικών συσχετισμών, η επιτακτική αλλαγή του χαρακτήρα του κράτους και των θεσμών του και ένα πραγματικά δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα ως μια «σύμβαση»-στόχευση από κοινού με την κοινωνία που θα λέει «…από τον καθένα σύμφωνα με τις φορολογικές δυνατότητες του, στον καθένα σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες του…».

www.left.gr

ΤΟ ''ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ'' ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΜΕ ΟΧΗΜΑ ΤΑ STRESS TESTS ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ FUNDS ΠΡΟΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ EUROBANK ΜΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΔΙΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Η κυβέρνηση, με πρόσχημα τις κεφαλαιακές ανάγκες που θα προκύψουν για τις τράπεζες από τα stress tests της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ) που πραγματοποιούνται και θα ολοκληρωθούν στα μέσα Οκτωβρίου, ετοιμάζεται να επαναλάβει το μέγασκάνδαλο και το έγκλημα- όπως το έχει χαρακτηρίσει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παν. Λαφαζάνης- της ιδιωτικοποίησης, σε μιά νύχτα της Eurobank. Στόχος είναι να ξεπουληθούν άρον- άρον και εξ' ολοκλήρου οι τράπεζες σε ιδιωτικά συμφέροντα και συγκεκριμένα σε ιδιωτικά κερδοσκοπικά funds.

Ως γνωστόν στην περίπτωση της Eurobank πραγματοποιήθηκε άρον-άρον αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της, σε εξευτελιστικές τιμές και με παράνομη απαγόρευση συμμετοχής σε αυτήν του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ), πράγμα που είχε ως συνέπεια να πέσει η συμμετοχή του ΤΧΣ στο μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας από το 95% στο 35,42%, να πάρουν τον έλεγχο της τράπεζας ξένα funds και να ζημιωθεί το δημόσιο γύρω στα 11 δις.

Τώρα με τα νέα stress tests της E.K.T, υπολογίζεται ότι οι τράπεζες θα εμφανίσουν κεφαλαιακές ανάγκες πολλών δις ευρώ και επομένως θα χρειασθούν νέα κεφάλαια για να καλυφθούν.

Ακόμα και αν μεθοδευθεί να καλύψουν οι τράπεζες αυτές τις νέες κεφαλαιακές τους ανάγκες με το κυβερνητικό ''δώρο'' του λεγόμενου ''αναβαλλόμενου'' φόρου, το αχρησιμοποίητο υπόλοιπο του οποίου είναι περίπου 3 δις (έναντι των 7,5 δις που έχουν χρησιμοποιηθεί) και πάλι θα είναι αρκετά τα δις ευρώ που θα χρειάζονται επιπλέον οι τράπεζες.

Σχέδιο τρόικας και κυβέρνησης είναι να καλυφθούν αυτά τα επιπλέον δις των κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών με αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου (Α.Μ.Κ), κατά το προαναφερόμενο πρότυπο της Eurobank, οι οποίες ΑΜΚ θα γίνουν σε εξευτελιστικές τιμές και στις οποίες θα αποκλειστεί η συμμετοχή του ΤΧΣ.

Κατά αυτόν τον τρόπο τα σημερινά ποσοστά του ΤΧΣ στις τράπεζες που είναι στην Πειραιώς 66,93% , στην Alpha 69,9%, στην Εθνική 57,24% και στη Eurobank 35,41%, θα εξανεμιστούν και οι τράπεζες θα περάσουν υπερπλειοψηφικά και χαριστικά στα ξένα funds.
Τρόικα και κυβέρνηση μάλιστα θέλουν να επιταχύνουν αυτές τις διαδικασίες ξεπουλήματος των τραπεζών που συνιστούν μέγα σκάνδαλο και μέγα έγκλημα κατά του δημοσίου χρήματος, άλλα και της εθνικής μας υπόστασης, προκειμένου να προλάβουν ενδεχόμενες κινηματικές και πολιτικές εξελίξεις.

Αυτές τις στιγμές σύσσωμη η Αριστερά, αντί να καθεύδει ή να αναζητά τρόπους αναδίπλωσης οφείλει να αντιδράσει με όλα τα μέσα που διαθέτει στο εθνικό έγκλημα των ιδιωτικών ''τετελεσμένων'' στις τράπεζες, ενώ πρέπει να ξεσηκωθεί ένα μεγάλο κίνημα στο χώρο των τραπεζοϋπαλλήλων και των πολιτών για τη ματαίωση των πραξικοπημάτων, για την εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών και την προοδευτική ανατροπή.

http://www.iskra.gr

Ο Χριστός δεν θα πλήρωνε ΕΝΦΙΑ

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Από σήμερα οι φόροι καταργούνται. Η άρνηση πληρωμής είναι το ύψιστο καθήκον κάθε πολίτη Κάρολος Μαρξ (για τη γερμανική επανάσταση του 1848) 

«Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος και κωλύοντα Καίσαρι φόρους διδόναι». Το κατηγορητήριο ήταν σαφές. Ο Ιησούς Χριστός ήταν, σύμφωνα με το κατά Λουκά Ευαγγέλιο, ο πρώτος άνθρωπος που κάλεσε τους συμπολίτες του να μην πληρώσουν έναν φόρο ως κίνηση ανυπακοής στο καθεστώς.
Οι κάτοικοι της Ιουδαίας βέβαια αρνούνταν να πληρώσουν ούτως ή άλλως τους φόρους τους γνωρίζοντας ότι δεν προορίζονταν για τις τοπικές ανάγκες αλλά για τα θησαυροφυλάκια μιας οικονομικής υπερδύναμης, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι τελώνες μάλιστα, δηλαδή οι φοροεισπράκτορες της εποχής, ήταν τόσο μισητοί στον λαό ώστε ο ίδιος ο Ιησούς τούς συνέκρινε με τις πόρνες.
Η πρώτη ανατροπή καθεστώτος πάντως ύστερα από τη μαζική άρνηση πληρωμής φόρων θα έρθει, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, το 1197 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, όταν η αυτοκρατορία βρισκόταν στα χέρια του πραξικοπηματία Αλέξιου Αγγελου. Προκειμένου να ικανοποιήσει τους ανθρώπους που τον έφεραν στην εξουσία -δηλαδή την οικονομική και πολιτική ελίτ της εποχής- είχε αδειάσει τα δημόσια ταμεία δημιουργώντας ένα κολοσσιαίο, απεχθές, δημόσιο χρέος.
Ο Αλέξιος επιχείρησε να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος ελπίζοντας σε ένα γενναίο κούρεμα, παράλληλα όμως αύξανε συνεχώς τη φορολογία έως τη στιγμή που ο πληθυσμός εξεγέρθηκε αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει την πόλη… νύχτα.
Η ανθρωπότητα θα πρέπει να περιμένει μέχρι το 1381 για να ζήσει μια εξίσου σημαντική φορολογική εξέγερση όταν ο βασιλιάς Ριχάρδος Β' της Αγγλίας θα επιχειρήσει να επιβάλει την τρίτη δόση ενός δυσβάσταχτου και κυρίως άδικου φόρου.
Η εξέγερση εξαπλώνεται σαν άγρια πυρκαγιά και σε σύντομο διάστημα οι χωρικοί, υπό την ηγεσία του Βατ Τάιλερ, φτάνουν στο Λονδίνο όπου εκτελούν αξιωματούχους που σχετίζονταν με την επιβολή των φόρων – μεταξύ αυτών τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι και τον υπουργό Οικονομικών.
Αν και η λεγόμενη «εξέγερση των χωρικών» θα αποτύχει, θα πυροδοτήσει παρόμοιες κινήσεις και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη γαλλική Ρουέν οι κάτοικοι σταματούν να πληρώνουν τους φόρους τους το 1381, ενώ την ίδια χρονιά στο Παρίσι αρκετοί φοροεισπράκτορες καταλήγουν να επιπλέουν στον… Σηκουάνα.
Οι φορο-εξεγέρσεις του Μεσαίωνα θα λάβουν εντελώς νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στον 16 αιώνα, όταν οι κάτοικοι της Σαλαμάνκα στην Ισπανία πραγματοποιούν τη λεγόμενη εξέγερση των κομουνέρος. Αρνούνται να πληρώσουν φόρους στον βασιλιά Κάρολο Α' υποστηρίζοντας ότι τα χρήματά τους φεύγουν από τη χώρα και καταλήγουν στον… φορολογικό παράδεισο της Ολλανδίας. 
Πρόκειται ενδεχομένως για την πρώτη μοντέρνα επανάσταση της Ιστορίας, καθώς οι εξεγερμένοι δεν ήθελαν απλώς να μην πληρώσουν τους φόρους αλλά ζητούσαν ελευθερία, δημοκρατία και αλλαγή ολόκληρου του οικονομικού συστήματος.
Σχεδόν τρεις αιώνες αργότερα η άρνηση πληρωμής φόρων ως κίνηση πολιτικής ανυπακοής θα μας δώσει και το πρώτο κίνημα «δεν πληρώνω» κατά των διοδίων. Στην Ουαλία του 19ου αιώνα οι λεγόμενοι Ρεμπέκα (ακτιβιστές της εποχής που κυκλοφορούσαν ντυμένοι γυναίκες για να μη γίνονται αντιληπτοί από τις αρχές) συνήθιζαν να επιτίθενται και να καταλαμβάνουν σταθμούς διοδίων. Το οδικό δίκτυο της Ουαλίας ελεγχόταν τότε από καταπιστεύματα, τα οποία επέβαλλαν υψηλό αντίτιμο με το πρόσχημα ότι πραγματοποιούσαν έργα οδοποιίας. Συνήθως ήταν ακόμη μια μορφή έμμεσης φορολογίας που οδηγούσε τους χωρικούς στα όρια της εξαθλίωσης.
Οι εξεγερμένοι Ρεμπέκα, λοιπόν, άρχισαν να καταλαμβάνουν σταθμούς διοδίων και να προσφέρουν δωρεάν διέλευση στους διερχομένους.
Στην πραγματικότητα με τη στάση τους αμφισβητούσαν το σύνολο του άδικου φορολογικού συστήματος με το οποίο πραγματοποιούνταν μια συνεχής αναδιανομή πλούτου από τα κατώτερα προς τα ανώτερα οικονομικά στρώματα.
Ο 20ός αιώνας θα γνωρίσει αρκετές ακόμη μαζικές αρνήσεις πληρωμής φόρων, με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα την έκκληση του Μαχάτμα Γκάντι προς τους υποστηρικτές του να αγνοήσουν τους φοροεισπράκτορες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Πάντως η γνωστότερη απόφαση πολιτών να μην πληρώσουν φόρους τις τελευταίες δεκαετίες μάς έρχεται από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1990 η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε τη φαεινή ιδέα να εισαγάγει έναν αντίστροφα προοδευτικό φόρο, ο συντελεστής του οποίου αυξανόταν για τους φτωχούς και μειωνόταν για τους πλουσίους. Το 30% των Βρετανών αρνήθηκε να πληρώσει αυτό το νεοφιλελεύθερο τερατούργημα και όταν η αστυνομία αποφάσισε να παρέμβει 250.000 άτομα κατέβηκαν στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου και συγκρούστηκαν μαζί της.
Λίγους μήνες αργότερα η «βασιλεία» της «σιδηράς κυρίας» τερματιζόταν απότομα και η Θάτσερ αποχωρούσε ταπεινωμένη από τον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ με δάκρυα στα μάτια.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών
Πίνακας: Pieter Bruegel - The Tax Collector (1640)
laternative

Τo οργανωμένο «χάος» στη Νέα Τάξη

Του Τάκη Φωτόπουλου από την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»
Τις μέρες μας πολλοί ανύποπτοι πολίτες, που συνήθως δεν έχoυν καν τoν χρόνο μέσα στον αγώνα για την επιβίωση να παρακολουθήσουν στενά τις απανωτές δραματικές εξελίξεις γύρω μας, σχηματίζουν την εντύπωση ότι ζούμε σε ένα χαοτικό κόσμο. Μιλώ βέβαια για τα θύματα της παγκοσμιοποίησης―τη μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού― και όχι τους βολεμένους από αυτήν και τους αντίστοιχους «διανοούμενους» ―που δεν βλέπουν καν ότι υπάρχει παγκοσμιοποίηση, ΝΔΤ και Υ/Ε που την διαχειρίζεται (βασικά οι ελίτ των χωρών της «Ομάδας των 7»). Όμως, μόνο αν ξεκινήσει κάποιος με την υπόθεση της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μπορεί να καταλάβει ότι ο κόσμος μας κάθε άλλο παρά χαοτικός είναι, με την κοινή έννοια της μη προβλέψιμης αταξίας.
Οι αποκεφαλισμοί στο Ιράκ που επαναλαμβάνονται συνεχώς από τις οθόνες της τηλεόρασης, (με προφανή σκοπό να τραβήξουν την προσοχή από τη μεγαλύτερη σφαγή στην Γάζα και να προκαλέσουν Ισλαμοφοβία, σε αντιστάθμισμα της έξαρσης του αντισιωνισμού σε όλο τον κόσμο) είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τη Νατοϊκή εισβολή και τη συνακόλουθη καταστροφή του Ιράκ. Αντίστοιχα, η καταστροφή της χώρας αυτής είναι άμεσα συνδεμένη με τους προηγούμενους κτηνώδεις Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία που σκόπευαν στο διαμελισμό της, και τους αντίστοιχους βομβαρδισμούς στη Λιβύη που ακολούθησαν, και τη συνεχιζόμενη εκεί σφαγή σήμερα. Στη συνέχεια, ήλθε η οργανωμένη ένοπλη «εξέγερση» στη Συρία και οι παρόμοιοι Νατοϊκοί βομβαρδισμοί που πρόκειται να αρχίσουν άμεσα σε αυτήν, ενώ τώρα βλέπουμε να μεταφυτεύονται οι οργανωμένες «εξεγέρσεις» και στην ίδια την Ευρώπη, στην Ουκρανία, απειλώντας να εμπλέξουν σε γενικευμένο πόλεμο ακόμη και την ήπειρό μας.
Παράλληλα, συνεχίζεται η απάνθρωπη Σιωνιστική εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων, ή η «βαθμιαία γενοκτονία» όπως την αποκάλεσε ο Εβραίος ιστορικός Ιλάν Πάπε, ο οποίος είναι από τους σημαντικότερους ιστορικούς που τη στοιχειοθέτησαν και από τους ελάχιστους πραγματικά αντισιωνιστές Εβραίους. Και αυτό, σε αντίθεση με τη διεθνή Σιωνιστική ελίτ που τώρα ασχολείται με την καθολίκευση φασιστικής έμπνευσης Νόμων, όπως το «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» παρ’ημιν. Έτσι, επιβάλλεται συγκεκριμένος τρόπος αντίληψης ακόμη και ιστορικών γεγονότων όπως το «Ολοκαύτωμα» που πρέπει (με την απειλή φυλάκισης!) ν” αναγνωρίζεται ως η μοναδική ιστορική γενοκτονία, παρόλο που, για παράδειγμα, η γενοκτονία των Αρμενίων (ή το Αρμενικό «Ολοκαύτωμα») κατά πάσα πιθανότητα ήταν πολύ μεγαλύτερης έκτασης ―για να μην αναφέρουμε τις γενοκτονίες των Ινδιάνων στην Αμερική κ.λπ., που ουσιαστικά εξαφάνισαν ολόκληρους λαούς!
Ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών των πολέμων και σφαγών, αλλά και του αντίστοιχου οικονομικού πολέμου που στραγγαλίζει σήμερα τον Ελληνικό λαό, τον Πορτογαλέζικο, τον Ισπανικό κ.λπ., μέχρι τώρα και τον Γαλλικό, είναι η συστηματική προσπάθεια της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης για την ενσωμάτωση στην Τάξη αυτή κάθε μη πλήρως ενσωματωμένου λαού. Παρά τις ανοησίες όμως μιας εκφυλισμένης «αριστεράς» για «κακές» νεοφιλελεύθερες πολιτικές κ.λπ. κάποιων «προδοτών» της σοσιαλδημοκρατίας, ή τις αντίστοιχες ανοησίες μιας παλαιολιθικής μαρξιστικής Αριστεράς που προσπαθεί να «εξηγήσει» τους πολέμους αυτούς με το δόγμα των «ενδό-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων», η συνέπεια είναι απλά η στροφή των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία ήταν η εκλογική πελατεία της, στην πατριωτική ή εθνικιστική Δεξιά, αν όχι στην ακροδεξιά, όπως είδαμε στις Ευρωεκλογές. Η ιδεολογική χρεοκοπία άλλωστε της «Αριστεράς» αυτής είναι οφθαλμοφανής όταν είναι σε πλήρη αδυναμία να μας διαφωτίσει για την πρωτόγνωρη ιστορικά σύμπνοια της Υ/Ε σε όλους αυτούς του πολέμους (παρά τις «ενδό-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις»!) και όταν τα διεθνή ΜΜΕ αυτές ακριβώς τις αποπροσανατολιστικές απόψεις προωθούν, ενώ θάβουν κάθε άποψη για τη ΝΔΤ σαν «συνωμοσιολογία». Το ίδιο παραμύθι επαναλαμβάνεται τώρα με τη στροφή 180 μοιρών του Ολάντ που απλά κάνει ό,τι έκανε ο προκάτοχος του Μιτεράν, ή ο Λαφοντέν στην Γερμανία που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση . Και αυτό, διότι δεν είναι νοητή σήμερα η άσκηση πραγματικά διαφορετικής πολιτικής από τις νεοφιλελεύθερες, πολιτικές, εφόσον αυτές δεν αποτελούν απλά την υλοποίηση μιας «συνωμοσίας» (Ναόμι Κλάιν κ.λπ.) ή μιας «κακής ιδεολογίας», αλλά την αναπόφευκτη συνέπεια του ανοίγματος και της απελευθέρωσης των αγορών που επιβάλλει η ενσωμάτωση μιας χώρας στην διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς για να προσελκύσει τις πολυεθνικές, και η αντίστοιχη ενσωμάτωση στους θεσμούς της (Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, ΕΕ κ.λπ.).
Γι’ αυτό και αποτελούν ανέκδοτα οι απόψεις ότι μπορούν χώρες ενσωματωμένες στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς να ασκήσουν πραγματικά εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές, δηλαδή να ανακτήσουν οποιονδήποτε βαθμό οικονομικής (και αντίστοιχα εθνικής) κυριαρχίας, ή πολύ περισσότερο να αποτελέσουν και μέλη κάποιου εναλλακτικού πόλου προς την Υ/Ε, όπως ισχυρίζονται οι χώρες της Ομάδας BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Ν. Αφρική, Κίνα και Ρωσία). Όπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο, η μόνη χώρα, μεταξύ των χωρών αυτών, με υπολείμματα εθνικής κυριαρχίας, δεδομένης της ισχυρής της στρατιωτικής, τεχνολογικής και εκπαιδευτικής βάσης, καθώς και των τεράστιων ενεργειακών πόρων της, είναι η Ρωσία.
Όχι μόνο οι BRICS (εκτός Ρωσίας) είναι εντελώς ενσωματωμένες στη ΝΔΤ, χωρίς να μοιράζονται οποιονδήποτε σημαντικό βαθμό υπερεθνικής κυριαρχίας (οικονομικής, πολιτικής, μιντιακής και πολιτιστικής δύναμης σε υπερεθνικό επίπεδο) αλλά ακόμη χειρότερα, η εθνική κυριαρχία τους είναι καταφανώς υποδεέστερη εκείνης της Ρωσίας, με την Κινεζική «κομουνιστική» ελίτ να είναι ιδιαίτερα ενσωματωμένη στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, γεγονός που έχει οδηγήσει σε μια δραματική αύξηση της ανισότητας στη «σοσιαλιστική» αυτή χώρα. Αλλά, όπως δείχνει το Ουκρανικό παράδειγμα, ακόμη και η Ρωσία βλέπει τους ομοεθνείς της στην Ανατολική Ουκρανία να σφάζονται κυριολεκτικά από τη Χούντα του Κιέβου (προτεκτοράτο της Υ/Ε), να τους κόβουν για εβδομάδες το ηλεκτρικό, το νερό και το τηλέφωνο και δεν τολμά να κάνει την παραμικρή ανοικτή επέμβαση, όταν η Υ/Ε προχωρούσε στη καταστροφή χωρών, όπως το Ιράκ και η Συρία, και έκανε ανοικτό «πραξικόπημα από τα κάτω» στην ίδια την Ουκρανία, όχι για να προστατεύσει ομοεθνείς της, αλλά απλά για να προστατεύσει τις Χούντες με τις οποίες ήθελε να ενσωματώσει τις χώρες αυτές στη ΝΔΤ!
Πηγή inclusivedemocracy.org

Πάντα ψεύτης ο Άδωνις - Αυτή την φορά θύμα του ο Καρύδης του ΠΑΣΟΚ

Έχουμε συνηθίσει τον Άδωνι να λέει ψέμματα.Η τακτική του είναι να βασίζεται σε ψευδείς προτάσεις και να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.Το ΧΩΝΙ αποκάλυψε πρόσφατα ένα ψεματάκι(όπως παραδέχετε ο ίδιος,anemosantistasi) του Άδωνι (Το ΧΩΝΙ ξεσκίζει τον Μπουμπούκο,anemosantistasis).

Ο συνομιλιτής του,σχεδόν πάντα,μην έχοντας μπροστά του τα αληθινά στοιχεία παρασύρεται από τον Άδωνι σε μια συζήτηση κενού περιεχομένου και μάλιστα προσπαθεί να αντικρούσει τα συμπεράσματα του Άδωνι που όπως είπαμε βασίστηκαν σε ψευδή στοιχεία.
Αυτό έπαθε και ο Καρύδης του ΠΑΣΟΚ σε σημερινό πάνελ όταν ο Άδωνις άρχισε την συνήθη ιστορία να φορτώνει την κρίση στον Ανδρέα Παπανδρέου παραβλέποντας την συμμετοχή της ΝΔ.

Στο 1:38 του βίντεο ακούμε τον Άδωνι να λέει ότι ο Παπανδρέου παρέλαβε από τον Καραμανλή χρέος 25% σε σχέση με το ΑΕΠ και το παρέδωσε στον Μητσοτάκη σε ποσοστό 100%.

Ποια όμως είναι η αλήθεια?

Η αλήθεια είναι ότι παρέλαβε 26,5% το 1981 και παρέδωσε 64,2% το 1989 στον Μητσοτάκη που συνέχιζε και αυτός να το ανεβάζει.Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ ενώ είχε αρχίσει να πέφτει επί δεύτερης πρωθυπουργίας Παπανδρέου και συνεχίστηκε επί Σημίτη δεν έγινε το ίδιο επί Καραμανλή νεότερου που άρχισε πάλι να ανεβαίνει
Δείτε την εξέλιξη χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ στο πινακάκι.

Εκτός όμως από την εναλλαγή της κυβέρνησης από ΝΔ σε ΠΑΣΟΚ έχουμε και ένα ιστορικό γεγονός που θα μπορούσε κάλλιστα να εξηγήσει τόσο την εκτίναξη του χρέους όσο και την μείωση της εγχώριας παραγωγής.Αυτό το γεγονός είναι η είσοδός μας στην ΕΟΚ την 1η Ιανουαρίου του 1981.
(Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία και πίνακες θα βρείτε στο άρθρο http://aristeroblog.gr/node/1193)

Αγάπη και ανταγωνιστικότητα μόνο

Τώρα που η Ελλάδα γέμισε με μπουκαλάκια και ακριβές συσκευασίες λαδιού που υπόσχονται όσο σχεδόν και ο Σαμαράς το ελληνικό οικονομικό θαύμα, είναι ίσως χρήσιμο να ρίξουμε και μια ματιά στο γερμανικό θαύμα. Για να ξεκαθαρίσουμε όμως πρώτα με το ελληνικό θαύμα, οι θεωρίες που εμφανίζουν τη χώρα να έχει ανάγκη από έξυπνες ιδιωτικές πρωτοβουλίες και απεριόριστη αγάπη που θα ανατρέψει την αρνητική ενέργεια του κακού κρατισμού, είναι ίσως καλές θεωρίες για διασκεδαστικό ράφτινγκ στο Ποτάμι της πολιτικής ανεμελιάς, αλλά δεν είναι αλήθεια. 
Η χώρα δεν κατοικείται από τεμπέληδες που πρέπει να τιμωρηθούν ή να αποστομωθούν από εφευρετικούς νεοεπιχειρηματίες των social media και του διαδικτύου, αλλά από πολίτες που διαμορφώθηκαν σε συγκεκριμένες συνθήκες. Η χώρα, με την ένωσή της με την πάλαι ποτέ ΕΟΚ, αυτό που σήμερα εμφανίζεται ως ευρωπαϊκό ιδεατό που δεν μπορεί όμως να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, γνώρισε την αποπαραγωγικοποίηση εξαιτίας της. Εργοστάσια έκλεισαν με επιδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση (τα εργοστάσια ζάχαρης είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση), αλιευτικοί στόλοι καταστράφηκαν πάλι με επιδότηση και η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία έχασαν κάθε ποιοτικό χαρακτηριστικό από την επιδότηση των στρεμμάτων. Προσέξτε: δεν επιδοτήθηκε το προϊόν, ούτε η ποιότητα αλλά τα στρέμματα. Έτσι για μεγάλο διάστημα, συνέφερε τον έλληνα αγρότη να πάρει επιδότηση και μάλιστα πολλές φορές με ψεύτικα στρέμματα, παρά να καλλιεργήσει τη γη. Έτσι δημιουργήθηκε μια παρασιτική Ελλάδα, στην οποία οι γεωπόνοι έγραφαν στα γραφεία επιδοτήσεις αντί να είναι στα χωράφια και να συμβουλεύουν τους αγρότες τι να καλλιεργήσουν.
Αυτό το «Ευρωπαϊκό» μόρφωμα που παρουσιάζει τον εαυτό του ως προφητεία σωτηρίας, άρχισε να μοιράζει φτηνό δανεικό χρήμα. Ο κύριος Παπαδήμος, αργότερα μνημονιακός πρωθυπουργός που καταλόγισε στους Έλληνες ότι ζούσαν με δανεικά, προέτρεψε δημόσια την κυβέρνηση Σημίτη να δώσει, το 2000, φτηνά δάνεια. Η τηλεόραση δημιουργούσε την ίδια ώρα τα καταναλωτικά πρότυπα στα οποία έπρεπε να αναλωθούν αυτά τα δάνεια. Η Ελλάδα μέσα στην αγκαλιά της ΕΕ, έγινε μια χώρα που ερωτοτροπούσε με τον παρασιτισμό, τα σύμβολα ευωχίας και αγόραζε με δανεικό χρήμα γερμανικά αυτοκίνητα, γερμανικά όπλα και γερμανική τεχνολογία SIEMENS. Σε πολλαπλάσιες τιμές φυσικά, αφού έπρεπε να πληρωθούν και οι μίζες που έδιναν οι διεφθαρμένοι Γερμανοί στους Έλληνες διεφθαρμένους συνεργάτες τους.
Είναι ίσως γοητευτικό σήμερα να ονειρεύεσαι όμορφα μπουκαλάκια λαδιού στα οποία συσκευάζεις εκτός από το λάδι και τα όνειρα μιας άλλης Ελλάδας, αλλά αυτό δεν είναι σωτηρία, ούτε οργανωμένη οικονομική πολιτική.
Ας πάμε λοιπόν τώρα στο γερμανικό θαύμα. Αυτό συνίσταται σύμφωνα με τη Μέρκελ, σε δύο συνταγές. Τη δημοσιονομική πειθαρχία και την ανταγωνιστικότητα. Όταν οι Γερμανοί και οι ευρωπαίοι νεοφιλελεύθεροι μιλούν για ανταγωνιστικότητα, εννοούν ένα πράγμα. Φτηνά μεροκάματα που θα οδηγήσουν σε φτηνά προϊόντα τα οποία έτσι θα είναι ανταγωνιστικά. Σε καμιά περίπτωση δεν εννοούν βεβαίως, τμήμα αυτής της ανταγωνιστικότητας να επωμισθεί ο εργοδότης κάνοντας σκόντο από τα κέρδη του. Αν η ανταγωνιστικότητα που ονειρεύονται ήταν σωτηρία, τότε ούτε στο Πακιστάν, ούτε στην Ινδία, ούτε στην Αφρική θα πέθαινε κόσμος απ την πείνα, αφού τα μεροκάματα εκεί εξασφαλίζουν την πλήρη ανταγωνιστικότητα. Η Καμπούλ έπρεπε να ζει το δικό της success story και το Ισλαμαμπάντ να είναι παράδεισος επενδύσεων.
Τι εννοούν όμως λέγοντας δημοσιονομικό νοικοκύρεμα; Εννοούν και το δείχνουν, πως το σύνολο των δαπανών που πρέπει να κάνει το κράτος υπέρ της κοινωνικής πρόνοιας, πρέπει να ελαττωθεί. Αυτό το «νοικοκύρεμα» χτυπά δικαιώματα που η Ευρώπη είχε κατακτήσει πριν δεκαετίες, μετατρέποντας σε υπηρεσίες επί πληρωμή αυτό που ήταν υποχρέωση του κράτους. Η Ελλάδα είναι ένα καλό παράδειγμα στο τι εννοούν. Ο πρώην υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, πήρε εύσημα από τον Σαμαρά για τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. Το κόστος της δαπάνης δεν έπεσε, απλώς μετακύλησε μέσω της συμμετοχής στον ασθενή. Ταυτόχρονα, οι περικοπές στα νοσοκομεία στο όνομα φαινομένων που οι ίδιοι δημιούργησαν, σπρώχνουν τους πολίτες στην ιδιωτική υγεία. Τα ίδια συμβαίνουν και στην Παιδεία.
Αλλά ας πάρουμε την ίδια τη Γερμανία. Είναι ένα υπόδειγμα μερκελικής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Σε αυτήν λοιπόν την πειθαρχημένη χώρα, το ένα τρίτο των πολιτών ζουν, σύμφωνα με τις γερμανικές στατιστικές, στα όρια της φτώχειας. Είναι υποαπασχολούμενοι, ωρομίσθιοι της πείνας που δουλεύουν μερικές ώρες εξασφαλίζοντας την επιβίωσή τους ενώ ταυτόχρονα δεν είναι δηλωμένοι ως άνεργοι ώστε να ανεβάζουν τους δείκτες ανεργίας. Το ποσοστό αυτών που ανασαίνουν για να μην πεθάνουν στη γερμανική κοινωνία αυξάνεται συνεχώς. Η άλλη Γερμανία, ωστόσο, των Τραπεζών και της οικονομικής ελίτ, αναπτύσσεται και πλουτίζει μέσα στην κρίση. Βέβαια οι Γερμανοί, ακόμη και αυτοί που είναι πλήρως απασχολούμενοι, έχουν 10 χρόνια να δουν αύξηση.
Αξίζει άραγε όλη αυτή η δημοσιονομική προτεσταντική πειθαρχία; Γιατί, για να γίνουμε Γερμανία και να λέμε ότι πεθαίνουμε σε ένα ισχυρό κράτος και όχι σε ένα ανίσχυρο; Και επειδή αυτή η πειθαρχία προωθείται με το λαϊκό παράδειγμα ενός νοικοκυρεμένου σπιτιού που ζει τακτοποιημένο, το παράδειγμα αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν θέλει πειθαρχία νοικοκυριού και ισότητας. Θέλει μια πειθαρχία στην οποία στο νοικοκυριό κάποιοι θα δουλεύουν για να εξασφαλίζουν έσοδα σε ένα πειθαρχημένο σπίτι, αλλά καλά θα περνάει μόνο αυτός που επιβάλει την πειθαρχία. Οι υπόλοιποι απλώς θα μπορούν να λένε πως ζουν και πεθαίνουν σε ένα πειθαρχημένο σπίτι.
 Koutipandoras.gr

ΖΕΧΝΟΥΣΑ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ

Όλοι θυμόμαστε τον Άδωνη Γεωργιάδη σε ρόλο υπουργού Υγείας να διαφημίζει τα γενόσημα φάρμακα και να αντιμετωπίζει ως χιμπατζήδες όσους εξέφραζαν αντιρρήσεις επί της άποψής του. Μαζί με τον τότε υπουργό Υγείας είχαν ανέβει στα κάγκελα υπέρ των γενοσήμων και διάφορα ανεγκέφαλα παπαγαλάκια που τόνιζαν ότι το Δημόσιο Σύστημα Υγείας σαμποτάρει την Οικονομία και τη διάσωση της χώρας επιλέγοντας να «γράφει» πρωτότυπα σκευάσματα γιατί ήταν διαπλεκόμενο.

Κατά τα λοιπά, όλοι οι παραπάνω, συνεπικουρούμενοι από διάφορους καθηγηταράδες της Ιατρικής που τα τσεπώνουν και από το χώρο της Ιδιωτικής Υγείας και από πανεπιστημιακά νοσοκομεία του Δημοσίου διαβεβαίωναν ότι τα γενόσημα είναι όχι μόνο ακίνδυνα αλλά και καλύτερα από τα πρωτότυπα. Τι λογικότερο, λοιπόν, να συμπεραίνει κάποιος ότι στα δημόσια νοσοκομεία γίνεται πάρτυ σπατάλης με τα πρωτότυπα φάρμακα, ενώ στο χώρο της Ιδιωτικής Υγείας όπου οι λειτουργοί της είναι αγγελικά πλασμένοι και διαχειρίζονται με σωφροσύνη τα οικονομικά επιλέγουν γενόσημα.

Τζίφος! Ιδού η προ ημερών δήλωση του φίλου και αντικαταστάτη του Αδώνεως, Μάκη Βορίδη: «Γιατί τα γενόσημα  έχουν μερίδιο 18% στην ιδιωτική αγορά ενώ στα δημόσια νοσοκομεία  είναι από 35-50%; Η απάντηση είναι πολύ απλά ότι στα δημόσια νοσοκομεία δίνουν γενόσημα φάρμακα ενώ οι εμπλεκόμενοι στο ιδιωτικό κομμάτι δεν τα δίνουν συνεχίζοντας να προωθούν τα ακριβά».

Κι έρχεται η απλή ερώτηση, γιατί άραγε το «ιδιωτικό κομμάτι» της Υγείας συνεχίζει να προωθεί τα ακριβά φάρμακα; Να λένε οι ιδιώτες μεγαλογιατροί και οι καθηγηταράδες στους φραγκάτους πελάτες τους ότι «καλό είναι αγοράσουν το ακριβό φάρμακο μόνο και μόνο για να κινηθεί η Οικονομία», αποκλείεται καθότι ως γνωστόν οι φραγκάτοι δεν είναι απαραίτητα και χαζοί. Είναι προφανές ότι δίνουν τα πρωτότυπα διότι τα θεωρούν καλύτερα και πιο σίγουρα.

Τα μεγάλα λόγια περίσσεψαν πια και δεν τρομάζουν κανέναν. Δεν πρόκειται ούτε για «έγκλημα», ούτε για «εξόντωση». Πρόκειται «πολύ απλά» για κυβερνητική πολιτική. Ναι, ίσως αυτή η πολιτική περιλαμβάνει και έναν Καιάδα των φτωχών. Και τι έγινε; Οι φτωχοί δεν ψηφίζουν; Οι φτωχοί δεν επιλέγουν κυβέρνηση και πολιτικές; Οι φτωχοί δεν αποφασίζουν να πιστέψουν σε ψέματα; Εντάξει, ίσως να πρόκειται για ομαδική αυτοχειρία. Ποιος όμως έχει δικαίωμα να στερήσει από τον αυτόχειρα την επιλογή του; Προσωπικά τη σέβομαι.

Πολλοί λένε ότι φταίει η … αμορφωσιά του λαού. Σε άλλους αιώνες θα έπιανε το επιχείρημα, σήμερα όχι. Από την πλήρη απουσία ενημέρωσης φτάσαμε στο βομβαρδισμό της ενημέρωσης. Ο καθένας έχει πλέον επιλογή για το τι θα μάθει και τι θα πετάξει. Παρ’ όλα αυτά ακόμη και αν ίσχυε το επιχείρημα, τότε οι ελπίδες μας θα ήταν βασισμένες στη διανόηση. Να το δούμε κι αυτό. Άλλωστε και ο Εμμανουήλ Κριαράς λίγο καιρό πριν πεθάνει είπε σε συνέντευξή του «Είναι πολιτικό το πρόβλημα και βεβαίως και πρόβλημα παιδείας». Ο ίδιος όμως παρά την αδιαμφισβήτητη Παιδεία του είχε ελπίσει στη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη: «Ήμουν υπέρ του κ. Κουβέλη. Πίστευα πως είναι αυτός που εκφράζει μια αριστερή πολιτική, αλλά δημοκρατική. Όπως ήταν και το όνομα του κόμματός του. Είναι λυπηρό, όμως, το ότι και σ’ αυτό τον πολιτικό χώρο υπήρξαν εσωτερικές διαφωνίες και διασπαστικές κινήσεις που οδήγησαν και στην αποχώρησή του από την κυβέρνηση». Αυτό τον πείραξε!

Αν και το παράδειγμα του Κριαρά με καλύπτει για να αμφισβητήσω τις καλές προθέσεις της διανόησης, θα σταθώ και στην άλλη… εμβληματική φυσιογνωμία και παλιά αγαπημένη των «προοδευτικάριων», Ελένη Αρβελέρ, η οποία δήλωσε σχετικά με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα: «Εγώ γνώρισα την κατοχή. Για να πάω στο σχολείο περνούσα πάνω από πτώματα πεινασμένων ανθρώπων, τα οποία μάζευε ένα καροτσάκι του δήμου. Λοιπόν, όταν μου λένε ότι υπάρχει κρίση, γελώ». Τουτέστιν, βιασμό γνωρίζει μόνο όποια γυναίκα βιαστεί από 10 ψωλαράδες και την αφήσουν νεκρή. Αν βιαστεί από έναν μικροτσούτσουνο που θα την αφήσει στο τέλος ζωντανή, μπορούμε «να γελάμε μαζί της όταν την ακούμε να λέει ότι τη βίασαν».

Αυτά από τους αμόρφωτους, αυτά κι από τη διανόηση. Δεκάδες αιτίες και χιλιάδες αφορμές υπάρχουν γύρω μας για ξεσηκωμό. Για να μη συμβαίνει αυτό, μάλλον καλοπερνάμε. Είναι και η ηλιθιότητα μία κατάσταση αποδεκτή. Ή τελικά έχει δίκιο η Αρβελέρ και αυτοί που βιώνουν την κρίση είναι ελάχιστοι. Δεν ξέρω πλέον τι συμβαίνει. Και μεγάλωσα πια για να τα ξέρω όλα. Ξέρω ελάχιστα. Τόσα μόνο για να μπορώ να αντέχω όλο αυτό.

kartesios.com

Η γενιά του Φούχτελ θα πάρει σύντομα τα ηνία στην Ελλάδα

Από www.thepressproject.gr 

Της Βασιλικής Σιούτη

Μαθήματα νεοφιλελευθερισμού σε έλληνες φοιτητές με «καθηγητές» τον Χανς Φούχτελ και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο! Και μάλιστα σε «Θερινή Ακαδημία» στη Λέσβο, ώστε τα σεμινάρια να συνδυάζονται με διακοπές.

Της Βασιλικής Σιούτη

Την ευθύνη της διοργάνωσης είχε ένα από τα γερμανικά πολιτικά ιδρύματα, που έχουν αναλάβει ενεργό ρόλο μετά την κρίση και τη γερμανική κηδεμονία, το νεοφιλελεύθερο Friedrich Naumann, σε συνεργασία με τη ΜΚΟ «Ιωάννης Καποδίστριας».


Το πρόγραμμα που είχε ως τίτλο «Βιώσιμη ανάπτυξη, Νησιωτικός χώρος και Οικονομική κρίση» πραγματοποιήθηκε το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου και οι γερμανοί βουλευτές που συμμετείχαν σε αυτό, έμειναν τόσο ευχαριστημένοι, που -όπως δήλωσαν- ανυπομονούν να έρθει η ώρα αυτοί οι νέοι να πάρουν την εξουσία.

---

Από την ιστοσελίδα του γερμανικού ιδρύματος

---

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που παρουσιάστηκαν τα μαθήματα αυτά από τους διοργανωτές του γερμανικού πολιτικού ιδρύματος στην ιστοσελίδα τους, σε άρθρο με τίτλο «Μαθαίνοντας από τους πολιτικούς» προβάλλοντας ιδιαιτέρως την παρουσία του γερμανού εντεταλμένου της καγκελαρίου Μέρκελ, Χανς Φούχτελ.

Στη «Θερινή Ακαδημία», όπως αναφέρουν, συμμετείχαν κι άλλοι γερμανοί πολιτικοί, πλην του Φούχτελ, όπως οι Katrin Albsteiger (CSU), Josef Rief (CDU) και MarkusTressel (Πράσινοι).

Ο βουλευτής μάλιστα του γερμανικού κυβερνητικού χριστιανοδημοκρατικού κόμματος CDU, μετά από συζήτηση με τους φοιτητές που συμμετείχαν, αναφώνησε -προφανώς ενθουσιασμένος- ότι μπορούν να ελπίζουν πως «η γενιά αυτή θα πάρει σύντομα τα ηνία στην Ελλάδα».

Αποκορύφωμα των σεμιναρίων, σύμφωνα με τους διοργανωτές ήταν η ομιλία (μαζί με workshop) του νεοφιλελεύθερου πολιτικού που χρειάστηκε να βγάλουν από τη ναφθαλίνη, του πρώην υπουργού της Ν.Δ, Ανδρέα Ανδριανόπουλου , με θέμα«Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες. Μια πρόταση ανάπτυξης για τις νησιωτικές περιοχές». Πρόκειται για ζώνες όπου στις επιχειρήσεις παρέχονται δωρεάν κτίρια, ηλεκτρικό και νερό , είναι απαλλαγμένες από φορολογία και μπορούν να βγάζουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό. Το «αντάλλαγμα» είναι οι θέσεις εργασίας που προσφέρονται -σε συνθήκες και μισθούς όμως σύγχρονου σκλάβου. Τις «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες» προπαγανδίζει το ΔΝΤ ως παράγοντα ανάπτυξης, αλλά οι μόνοι που κερδίζουν από αυτό είναι οι επιχειρηματίες. 

---

---

Στο workshop για τις «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες» υπήρξαν και ρόλοι, με επιλεγμένα ελληνικά νησιά, στα οποία έπρεπε να επιβάλλουν το καθεστώς αυτό, σε ένα παιχνίδι «προσομοίωσης». Το «τεστ» δηλαδή, ήταν να πάρουν ένα ελληνικό νησί και να το μετατρέψουν σε «Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη» ξεπερνώντας τα «εμπόδια του κρατικού προστατευτισμού».

Έτσι ονειρεύονται κάποιοι την ανάπτυξη για την Ελλάδα. Και δεν κρύβουν ότι θέλουν να μετατρέψουν τα ελληνικά νησιά, αλλά και πολλές περιοχές της Ελλάδας, σε ζώνες όπου οι επιχειρηματίες θα έχουν μόνο δικαιώματα, δεν θα πληρώνουν φόρους, θα είναι ελεύθεροι να βγάζουν τα κέρδη τους έξω και θα τους παρέχονται τα πάντα δωρεάν από το κράτος, και οι κάτοικοι θα βρίσκουν εργασία, αλλά σε συνθήκες σκλαβιάς. Αν οι επιχειρηματίες μάλιστα είναι και Γερμανοί, μπορούμε να κατανοήσουμε και τον ενθουσιασμό των γερμανών βουλευτών, καθώς και την ανυπομονησία τους. Ίσως -και γιατί όχι;- να θέλουν να μετατρέψουν και όλη τη χώρα σε «αποκλειστική οικονομική ζώνη».




Η επίσκεψη του κ.Φούχτελ στο πρόγραμμα

---

Η πρόταση του Φιλελευθερισμού για την Ελλάδα της κρίσης

 Βασιλική Σιούτη

Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτούσε τον ISIS στη Συρία

Γράφει: Ηρακλής Οικονόμου – Πολιτική + Οικονομία – 30/08/2014

 

Αν υπάρχει ένα πράγμα που ποτέ δεν αμφισβητείται, αυτό είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αν υπάρχει ένα άλλο πράγμα που επίσης δεν αμφισβητείται ποτέ εντός της ΕΕ, αυτό είναι η εξωτερική πολιτική της. Η ΕΕ είναι δύναμη ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας – το ξέρετε ήδη φαντάζομαι, θα το έχετε ακούσει εδώ κι εκεί, από δεξιούς κι αριστερούς, μνημονιακούς και άλλους. Κι αν η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει μ’ αυτό, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν – για την πραγματικότητα.

Μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ιστορίας του ISIS – της ισλαμιστικής οργάνωσης που σπέρνει τον τρόμο σε Ιράκ και Συρία – είναι η υποστήριξη που έλαβε από την ΕΕ. Για την ακρίβεια: η ΕΕ χρηματοδότησε τον ISIS. Πώς; Μέσω της άρσης του εμπάργκο στις εισαγωγές πετρελαίου από τη Συρία.

Τον Απρίλιο του 2013, οι υπουργοί εξωτερικών της ΕΕ απέσυραν όλες τις κυρώσεις που μπλόκαραν την εισαγωγή συριακού πετρελαίου. Έτσι μπόρεσαν οι ομάδες που βρίσκονταν στο βορειο-ανατολικό τμήμα της Συρίας – ανάμεσά τους και ο ISIS – να ενισχυθούν οικονομικά από τις πετρελαιοπηγές που έλεγχαν. Και δεν μιλάμε για κάποιο «λάθος», μια «αβλεψία» των Ευρωπαίων κλπ. Μιλάμε για μια απόφαση που ελήφθη με ρητό στόχο τη διευκόλυνση της ροής πετρελαίου από τις οργανώσεις της συριανής αντιπολίτευσης προς στο εξωτερικό. Και είναι αυτή ακριβώς η απόφαση που συνέβαλε στη σταθεροποίηση της οικονομικής βάσης του ISIS εντός της Συρίας, και στην επέκτασή της οργάνωσης στο βόρειο Ιράκ.

«Είναι σημαντικό για μας να στείλουμε ένα σινιάλο ότι είμαστε ανοιχτοί να βοηθήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο» δήλωνε στις 22 Απριλίου του 2013 ο υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας Ουίλιαμ Χέιγκ. «Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε τη συριανή αντιπολίτευση».[i]

Αντίστοιχα, ο Γερμανός υπουργός εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλλε, αποσαφήνιζε την ίδια μέρα: «Επιθυμούμε να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση, και γι’ αυτό θα άρουμε τις κυρώσεις που εμποδίζουν το έργο των μετριοπαθών δυνάμεων της αντιπολίτευσης».[ii] Στην πορεία, αυτοί που βοηθήθηκαν ήταν οι τζιχαντιστές. Το πόσο μετριοπαθείς είναι αυτοί, βεβαίως, το βλέπουμε καθημερινά, με τελευταία πράξη …μετριοπάθειας την εκτέλεση εκατοντάδων αιχμαλώτων πολέμου, ύστερα από την κατάληψη της αεροπορικής βάσης Τάμπκα.

Η άρση του εμπάργκο πέρασε το μήνυμα στις οργανώσεις της αντιπολίτευσης να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς μεταξύ τους, ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχο των πετρελαϊκών πόρων. «Η απόφαση της ΕΕ θα μπορούσε να εντείνει τη βία στη Συρία, ξεκινώντας έναν αιμοσταγή ανταγωνισμό για τον έλεγχο ενός πόρου που φθίνει ύστερα από δύο χρόνια ενός σκληρού εμφυλίου πολέμου», προέβλεπε σε ανύποπτο χρόνο το TIME.[iii] Και καθώς νικητής σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό βγήκε ο ISIS, μπορούμε να εξάγουμε το ασφαλές συμπέρασμα ότι, de facto, η ΕΕ κατέληξε να ενισχύει οικονομικά τις στρατιωτικές του προσπάθειες. Παράλληλα, με την πολιτική της η ΕΕ ενθάρρυνε την πλήρη λεηλασία των κρατικών πόρων και εγκαταστάσεων από δυνάμεις τις οποίες η ΕΕ υποτίθεται ότι αντιμάχεται. «Είναι γεγονός ότι πολλές από τις πετρελαιοπηγές που βρίσκονται στα χέρια των ανταρτών είναι υπό τον έλεγχο της Jabhat al-Nusra, που έχει δηλώσει πίστη στην al-Qaeda».[iv]

Όταν λοιπόν από δω κι εμπρός δείτε τους υπουργούς εξωτερικών των κρατών-μελών της ΕΕ να συσκέπτονται και τους αρχηγούς τους να ανησυχούν για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, θυμηθείτε: η Ευρώπη βούτηξε – ξανά – τα χέρια της στο αίμα, με στόχο αυτήν τη φορά να ξεφορτωθεί το καθεστώς Άσαντ. «Η απόφαση της ΕΕ να άρει τις κυρώσεις στο πετρέλαιο της Συρίας για να βοηθήσει την αντιπολίτευση, επιτάχυνε τη μάχη για τον έλεγχο πηγών και αγωγών στις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες και συνέβαλε στη σταθεροποίηση της εξουσίας των τζιχαντιστικών ομάδων επί των κρίσιμων πόρων της χώρας».[v] Δεν το λέει κάποιος κακός κομμουνιστής αυτό, το λέει ο Guardian.

Έτσι έχουν τα πράγματα με την ΕΕ, που εξάγει σταθερότητα και ασφάλεια – αλλά κάποιες φορές εξάγει και χρήμα στα παρακλάδια της al-Qaeda. Και καμιά προσπάθεια αντιστροφής αυτής της καταστροφικής πολιτικής, κατόπιν εορτής, δεν μπορεί να καλύψει τις εγκληματικές αποφάσεις που ελήφθησαν μέχρι σήμερα και συνέβαλλαν – μαζί με μια σειρά άλλων παραγόντων – στην ασύλληπτη αποσταθεροποίηση και το αιματοκύλισμα της περιοχής.

---

[i] Juergen Baetz, ‘EU Lifts Syria Oil Embargo to Bolster Rebels’, Associated Press, 22 Απριλίου 2013.

[ii] Στο ίδιο.

[iii] Vivienne Walt, ‘Syria’s Opposition Hopes to Win the War by Selling Oil’, Time, 1 Μαΐου 2013.

[iv] Ibid.

[v] Julian Borger and Mona Mahmood, ‘EU decision to lift Syrian oil sanctions boosts jihadist groups’, The Guardian, 19 Μαΐου 2013.

Η ΝΕΑ ΚΟΙΝΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (ΚΑΠ) ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ ΑΓΡΟΤΙΑ

Του ΤΑΣΟΥ ΚΑΝΤΑΡΑ*

Μια εβδομάδα πριν την προθεσμία (1/8), που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την υποβολή των προτάσεων της χώρας μας και που αφορούν τη νέα ΚΑΠ 2015-2020, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης παρουσίασε στην επιτροπή της Βουλής, τονΕθνικό Φάκελο. Παρά τη ιδιαίτερη σημασία που έχουν οι προτάσεις αυτές για τουςπαραγωγούς της χώρας μας- δεδομένου του μεγάλου μεγέθους που κατέχουν οι ενισχύσεις στο αγροτικό ΑΕΠ- κατατέθηκαν, χωρίς ουσιαστική συζήτηση με τους αρμόδιους παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς. Είναι φανερή η προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει στα κρυφά και όσο πιο ανώδυνα γίνεται, ένα τέτοιο κρίσιμο ζήτημα. Και σε κάθε περίπτωση, να μη βαρύνει περισσότερο την ατζέντα των καυτών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, με ένα επί πλέον, πουαφορά μάλιστα το 10% περίπου του ενεργού πληθυσμού. Η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησηςκινείται στα πλαίσια των περιοριστικών δεδομένων του κοινοτικού προϋπολογισμού (-11,2%), ο οποίος σαφώς επηρεάζεται από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και τις διμερείς και πολυμερείςσυμφωνίες της ΕΕ, στα πλαίσια του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου. Συμφωνίες που «τροφοδοτούν»ελλείμματα στο πλεονεκτικό κλιματολογικά νότο και πλεονάσματα στον μειονεκτικό κλιματολογικά βορά.

Έτσι και η νέα ΚΑΠ θα λειτουργήσει ως εργαλείο περαιτέρω συρρίκνωσης της εγχώριας παραγωγής,αύξησης του ελλείμματος του ισοζυγίου αγροτικών συναλλαγών, άνοιγμα της ψαλίδας παραγωγού-καταναλωτή, περαιτέρω εγκατάλειψης της χρησιμοποιούμενης γεωργικής έκτασης, όξυνσης των περιφερειακών ανισοτήτων, επιδείνωσης της θέσης των μικρομεσαίων παραγωγών. Σαν συνέπεια των εφαρμοζόμενων κοινών αγροτικών κατευθύνσεων, έχουμε πολλά οδυνηρά παραδείγματα. Ζούμε ήδη αυτές τις μέρες, το κλείσιμο της μεγαλύτερης αγροτικής βιομηχανίας, της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, ως αποτέλεσμα των επιλογών της σημερινής ΚΑΠ και της ανικανότητας των κυβερνήσεων του δικομματισμού να προστατέψουν στο ελάχιστο, τα εθνικά συμφέροντα. Προηγήθηκε η απαξίωση, το κλείσιμο και το ξεπούλημα των συνεταιριστικών επιχειρήσεων, που έδωσαν την χαριστική βολή στη σχέση της παραγωγής, με την μεταποίηση και την εμπορία. Προηγήθηκε το ξεπούλημα της Αγροτικήςκαι ο νέος ρόλος που ανατέθηκε στον Όμιλο Πειραιώς, για τον συνολικό έλεγχο, όλων των σταδίων της παραγωγικής διαδικασίας (βλέπε συμβολαιακή γεωργία).

Στην ΚΑΠ 2015-2020 οι μειωμένες κατά 300 εκατ. ευρώ επιδοτήσεις σε σχέση με την τρέχουσα περίοδο, ο τρόπος κατανομής των κονδυλίων, που βασίζεται αποκλειστικά στο μέγεθος των δηλωμένων εκτάσεων και όχι στην παραγωγή και την ποιότητα των προϊόντων, θα ευνοήσει τους μεγάλους παραγωγούς και τις επιχειρήσεις του αγροτοδιατροφικού τομέα, θα έχει ως συνέπεια την παραπέραεπιδείνωση των κρισιακών φαινομένων στον πρωτογενή τομέα. Σε συνδυασμό με την εκτίναξη του κόστους παραγωγής (σπόροι, φάρμακα, λιπάσματα, πετρέλαιο, ρεύμα, φορολογία κ.α), σε συνδυασμό με την συνεχή μείωση των τιμών αγοράς αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, θα δώσει τη χαριστική βολή στην ελληνική ύπαιθρο και θα επιτείνει τα φαινόμενα εγκατάλειψης της παραγωγικής διαδικασίας, ιδιαίτερα σε μια στιγμή που η πατρίδα μας διέρχεται συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης και η παραγωγική ανασύνταξη του πρωτογενούς τομέα, θα αποτελούσε σημαντική ασπίδαπροστασίας.

Με τη εφαρμογή των προτεινόμενων κανόνων της νέας ΚΑΠ θα οδηγηθούμε σε μια χώρα με πρωτογενή τομέα κάτω του 3%! Και με τεράστια διατροφικά ελλείμματα.  Οι απασχολούμενοι στον πρωτογενή τομέα συναισθανόμενοι το μέγεθος των κινδύνων για τους ίδιους και τη πατρίδα μας, πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Να οργανώσουν την συλλογική τους αντίσταση. Να συντονιστούν σε νέους αγώνες, με τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα. Για να αποκρουστούν οι συνέπειες της εφαρμογής τηςνέας ΚΑΠ. Για να συμβάλλουν με τους αγώνες τους και με τους αγώνες των αγροτών και των λαών της υπόλοιπης Ευρώπης, στη ριζική ανατροπή των κατευθύνσεων της ΚΑΠ.

*O ΤΑΣΟΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ υπεύθυνος για θέματα Αγροτικής Πολιτικής

iskra.gr

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ολιγοπωλιακή βιομηχανική γεωργία αποφασίστηκε στο Eurogroup για την Ελλάδα

Την ώρα που η συγκυβέρνηση και η αντιπολίτευση σκιαμαχούν για το σημαντικό θέμα της «μικρής ΔΕΗ» μία πολύ σοβαρή εξέλιξη περνά στα… ψιλά.

Σύμφωνα με το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Γεωργίας Παπαγεωργίου (εφημερίδα ΑΥΓΗ), στο Eurogroup αποφασίστηκε η προώθηση της ολιγοπωλιακής βιομηχανικής γεωργίας.

Η ουσία του πολύ σοβαρού ρεπορτάζ, που ειλικρινά θεωρώ πως χρήζει της προσοχής μας, συνίσταται στην προοπτική «…σε δέκα χρόνια να υπάρχουν μόνον 4 μεγα-εταιρείες, που θα αναλαμβάνουν την καλλιέργεια, παραγωγή, επεξεργασία των αγροτικών και των γεωργικών προϊόντων τα οποία θα διοχετεύουν σε ΜΟΝΟ ΜΙΑ εταιρεία με σκοπό να τα εξάγει. Εξουδετερώνοντας έτσι κάθε παραγωγό και αγρότη που δεν συνεργαζόταν θα λέγατε ότι είναι θεωρίες συνωμοσίας».

Και όμως η σχετική μελέτη υποβλήθηκε και εγκρίθηκε ήδη από το Eurogroup της 5ης Μαΐου (δεν είναι μόνο η υποτιθέμενη… διαπραγμάτευση του χρέους «εθνική υπόθεση», όπως θέλουν να παρουσιάσουν οι Σαμαράς- Βενιζέλος).

Είναι η αρχή και προς επίρρωσιν της αποκάλυψης της Γ. Παπαγεωργίου θα ξετυλίξω τη θεωρία συνωμοσίας περισσότερο προσθέτοντας πως για την υλοποίηση του σχεδίου θα αντληθούν κεφάλαια από το ΕΣΠΑ, την ΕΤΕπ, και το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο στο οποίο θα συμμετάσχει η γνωστή μας γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW.

Για όποιον δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει παραθέτω ενδεικτικά 3-4 αναφορές για αυτήν τη γνωστή μας γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα.

• Ελλάδα, η πρώτη γερμανική αποικία στην δυτ. Ευρώπη (Ελευθεροτυπία, 3 Σεπτ. 2011)
• Σφίγγει ο κλοιός της «αξιοποίησης» πλούτου (Euro2day, 26 Οκτ. 2012)
• KfW, το μακρύ οικονομικό χέρι του Βερολίνου (Ελευθεροτυπία, 21 Ιουλ 2013)
• KfW, και με τη βούλα γερμανική αποικία (Ελευθεροτυπία, 24 Απρ. 2014)

Ολιγοπωλιακή βιομηχανική γεωργία αποφασίστηκε στο Eurogroup για την Ελλάδα

Της Γεωργίας Παπαγεωργίου

Αν σας έλεγαν, ότι σε δέκα χρόνια από τώρα θα υπάρχουν μόνο τέσσερις εταιρείες, που θα αναλαμβάνουν την καλλιέργεια, παραγωγή, επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων, τα οποία θα διοχετεύουν σε μία μόνο εταιρεία, με σκοπό να τα εξάγει, εξουδετερώνοντας κάθε παραγωγό ή αγρότη, που δεν συνεργαζόταν, θα λέγατε, ότι συνωμοσιολογούμε. Αν σας παραθέταμε τη σχετική μελέτη, που εγκρίθηκε (εκτός από την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους) στο Eurogroup της 5ης Μαΐου 2014;

Για την υλοποίηση του σχεδίου, θα αντληθούν κεφάλαια από το ΕΣΠΑ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο, στο οποίο θα συμμετάσχει και η γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW

Πριν λίγο καιρό οι παραγωγοί των λαϊκών απήργησαν. Κάθε φορά, που ένας κλάδος αντιδρά, θεωρείται, ότι το κάνει για να μη χάσει τη βολή του. Έτσι επικρατεί ο απαραίτητος για τη διακυβέρνηση των Ελλήνων εσωτερικός διχασμός. «Αιτία της απεργίας δεν ήταν μόνο οι θέσεις στις λαϊκές, όπως όλα τα συστημικά Μέσα δείξανε», εξηγεί ο Λεωνίδας, παραγωγός που πουλάει τα προϊόντα του σε λαϊκές της Αθήνας, «αλλά η εξαφάνιση των παραγωγών», προσθέτει.

«Mέχρι τις αρχές του ’90, όταν έβγαινες από σταθμούς του ΗΣΑΠ ή του Μετρό, έβλεπες κάποιους πλανόδιους πωλητές, που είχαν στους πάγκους διάφορα φρούτα. Αυτοί εξαφανίστηκαν. Τώρα μάλλον θέλουν να κάνουν το ίδιο. Αυτή τη φορά όμως τον έλεγχο θα έχουν μεγάλες αλυσίδες, για παράδειγμα… αρτοποιείων. Ούτως ή άλλως όλο και περισσότερες αλυσίδες τέτοιων ξεφυτρώνουν κοντά σε σταθμούς του ηλεκτρικού ή του μετρό, γιατί να μην επεκταθούν και στον τομέα αυτό; Και ποιος θα τους ελέγχει εκείνους; Εμάς τους «μικρούς» εύκολα μας γραπώνουν και μας «βγάζουν απ’ τη μέση», διαπιστώνει εξαγριωμένος ο Λεωνίδας. «Αυτοί θέλουν να μας εξοντώσουν», φωνάζουν κι άλλοι παραγωγοί σε διπλανούς πάγκους, που άκουσαν τη συζήτηση.

Εν ολίγοις «λαϊκές στο στόχαστρο», είναι το πόρισμα των παραγωγών. Είναι όμως μόνο οι λαϊκές; Ή το σχέδιο είναι μεγαλύτερων βλέψεων από ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε;

Το μεγαλόπνοο σχέδιο και ο δρόμος για την “Ανάπτυξη” στα χέρια τεσσάρων εταιρειών

Στο Eurogroup της 5ης Μαΐου ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, πέραν της διαπραγμάτευσης του χρέους πήγε εφοδιασμένος με έναν οδηγό ανάπτυξης για την Ελλάδα με άξονα τα επόμενα 10 χρόνια! Το σχέδιο βασίστηκε στη μελέτη “Greece 20/20″ της εταιρείας McKinsey (του 2012 με χρηματοδότες τον ΣΕΒ και την Εθνική Τράπεζα) καθώς και σε μελέτη του ΙΟΒΕ.*

Μάλιστα ένας τετρασέλιδος οδηγός του σχεδίου αυτού παρουσιάστηκε κατά τη συνεδρίαση του EuroWorking Group στις Βρυξέλλες από τον πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), Πάνο Τσακλόγλου, ενώ για την υλοποίησή του τα κεφάλαια θα αντληθούν από το ΕΣΠΑ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο, στο οποίο θα συμμετάσχει και η γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW. Η KfW (δια του εκτελεστικού αντιπροέδρου της Λ.Κ. ΦΟΥΝΚΕ) υπέγραψε τη συμμετοχή της στο Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο για τον σκοπό αυτό μαζί με τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα και τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη στις 23 Απριλίου 2014.

«Στόχος η ενοικίαση κενής-αδρανούς δημόσιας γης σε τέσσερις μεγάλες εταιρείες προκειμένου να εγκαταστήσουν μονάδες για παραγωγή, επεξεργασία και εξαγωγή προϊόντων βασισμένες πάντα σε νέες μεθόδους. Έτσι και η εξασφάλιση νέων θέσεων εργασίας θα επιτευχθεί και η Ελλάδα δίνοντας σημασία στη μαζική παραγωγή προϊόντων με τη χρήση της εξελιγμένης τεχνολογίας θα αναδειχθεί σε μεγάλη εξαγωγική δύναμη».

Φυσικά αναφέρεται και στην παροχή κινήτρων στους παραγωγούς για να εξάγουν τα προϊόντα τους, καλύτερη εκπαίδευση στον τομέα της γεωργίας, αλλά και τη θέσπιση βελτιωμένου συστήματος πιστοποίησης των προϊόντων των παραγωγών.

Τα ερωτήματα που εγείρονται

Έστω ότι τίθεται σε εφαρμογή:

Α) Ποιος θα δίνει στις τέσσερις μεγάλες εταιρείες που θα ασχοληθούν την πιστοποίηση; Ποιος θα τις ελέγχει; Και κυρίως… ποιοι θα είναι οι ιδιοκτήτες αυτών των εταιρειών;

Β) Οι αγρότες θα παράγουν και οι τέσσερις εταιρείες θα αγοράζουν για επεξεργασία τα προϊόντα. Πώς θα εξασφαλιστεί, ότι οι παραγωγοί δε θα θιγούν πωλώντας για ένα κομμάτι ψωμί τη σοδειά τους, όταν οι τέσσερις θα διαμορφώνουν τις τιμές μεταξύ τους δημιουργώντας συνθήκες μονοπωλίου; Εκ των πραγμάτων εάν επιτρέπεται μόνο σε τέσσερις εταιρείες η εξαγωγή των προϊόντων, ένας παραγωγός, που μόνος του καλλιεργεί και εξάγει τα τρόφιμα, δε θα έχει άλλη επιλογή παρά να αποταθεί σε αυτές.

Τα τελευταία χρόνια πολλοί νέοι άνθρωποι στράφηκαν στη γη, έκαναν συνεταιρισμούς, καλλιεργούν κρόκο, σπαράγγια, ελιές, παράγουν παραδοσιακά προϊόντα, όπως χυλοπίτες, ελαιόλαδο και παράγωγα των ελιών, και πλήθος άλλων τροφίμων, τα οποία και εξάγουν, παρουσιάζουν σε εκθέσεις διατροφής στο εξωτερικό. Όταν όμως τέσσερις θα καθορίζουν τις τιμές εξαγωγής, οι άνθρωποι αυτοί, μόνοι τους, δε θα μπορούν να σταθούν σε μια αχανή αγορά.

Την ίδια στιγμή οι εν λόγω εταιρείες θα μπορούσαν να αναλάβουν αποκλειστικά την παραγωγή προϊόντων εξαλείφοντας έτσι και τη γεωργία, εκτός κι αν αυτή πραγματοποιείται μόνο στο πλαίσιο των δικών τους παραγωγικών αναγκών. Ο κάθε παραγωγός αντί να πουλάει αντί πινακίου φακής τη σοδειά του, θα πηγαίνει κατ’ ευθείαν σε αυτές να εργαστεί. Και η γεωργία, ως βασικός πυλώνας της ελληνικής ανάπτυξης θα λάβει μορφή βιομηχανίας. Όμως ο απλός πολίτης, που σκέφτεται τη γη ως το μόνο σίγουρο μέσο εξασφάλισης των προς το ζην; Απλώς ξεχνάει αυτή την επιλογή.

Ένα ερώτημα ακόμη: Καλύτερη εκπαίδευση στον τομέα της γεωργίας: Αυτό σημαίνει, ότι θα εκπαιδεύονται οι γεωργοί να χρησιμοποιούν μεταλλαγμένα, επειδή κοστίζουν λιγότερο και παράλληλα έτσι επιτυγχάνεται μαζικότερη παραγωγή; Η ποιότητα, η θρεπτική αξία των τροφίμων θυσία στον βωμό του κέρδους!

Μία εταιρεία διαχείρισης της διανομής και αποθήκευσης

Στη συνέχεια κάνει λόγο για μια μόνο δημόσια ή ιδιωτική εταιρεία (και εδώ γεννάται βέβαια το ερώτημα σε ποιον θα ανήκει), την Εταιρεία Ελληνικών Τροφίμων (Greek Food Company), που μεταξύ άλλων:

«…Α) Θα καθορίζει το δίκτυο των παραγωγικών μονάδων και θα αποτελεί δεξαμενή τροφίμων προς εξαγωγή… Β) Θα διαχειρίζεται τη διανομή και αποθήκευση των προϊόντων εντός της χώρας»…

Δηλαδή αυτά που θα παράγουν οι τέσσερις μόνο εταιρείες παραγωγής και επεξεργασίας τροφίμων, θα πηγαίνουν στη μία μόνο εταιρεία, από όπου θα προγραμματίζεται η διανομή.

Ποιος όμως θα διασφαλίζει, ότι θα καταμετρώνται σωστά οι εσωτερικές ανάγκες κατανάλωσης, και ότι δε θα κρατούν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής για να το εξάγουν δημιουργώντας ελλείψεις σε προϊόντα, που τώρα αυτονόητα υπάρχουν στο καθημερινό τραπέζι μας; Κάτι αντίστοιχο είχαν κατά νου και με το παράλληλο εμπόριο φαρμάκων, αλλά οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες εξάγουν το μεγαλύτερο ποσοστό, με αποτέλεσμα να λείπουν από τα ράφια των φαρμακείων σωρεία φαρμάκων, όπως εξηγούν και οι φαρμακοποιοί, που ζητούν ξανά και ξανά την παύση του παράλληλου εμπορίου. Οι υπογραφές μπήκαν! Βασικός άξονας υλοποίησης η προαναφερθείσα μελέτη. Πρόκειται για προγράμματα, που θα πραγματοποιηθούν! Όχι για θεωρίες συνωμοσίας!

 Δείτε την μελέτη της εταιρείας McKinsey, η οποία συντάχθηκε στα αγγλικά, και ειδικά στις σελίδες 55 έως 58 αναφέρεται με στατιστικές και γραφήματα σε όσα αναφέρθηκαν στο ρεπορτάζ.
 http://www.mckinsey.com/locations/athens/greeceexecutivesummary_new/pdfs/executive_summary_english_new.pdf

 anemosantistasis

Οργή και αποφασιστικότητα των μικρομεσαίων...

Επαγγελματοβιοτέχνες, έμποροι, αυτοκινητιστές, μεταφορείς, εκατομμύρια πολίτες καλούν και τους υπόλοιπους να συστρατευθούν για να αλλάξει η ασκούμενη πολιτική.

Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες η...
κυβέρνηση βρίσκεται απομονωμένη από την ευρεία κοινωνική πλειοψηφία. Στη λαϊκή απόγνωση και αποδοκιμασία που προκάλεσε το φιάσκο με τον ΕΝΦΙΑ προστίθεται τώρα η οργισμένη αντίδραση του συνόλου των μικρομεσαίων επαγγελματικών τάξεων. Πρόκειται για τη ραχοκοκαλιά της μεταπολεμικής ανάπτυξης, που συντρίβεται από το Μνημόνιο και την ύφεση.

Επαγγελματοβιοτέχνες, έμποροι, αυτοκινητιστές, μεταφορείς, εκατομμύρια πολίτες καλούν και τους υπόλοιπους να συστρατευθούν για να αλλάξει η ασκούμενη πολιτική. "Χαροκαμένοι" από τα πιστωτικά της εφορίας, από τις κατασχέσεις, από τα ειδοποιητήρια για καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές, από τα "κόκκινα δάνεια", με άνεργα μέλη οικογένειας, χωρίς ορατό μέλλον, έτοιμοι να εκποιήσουν όσο - όσο την απαξιούμενη περιουσία τους, δεν παραμυθιάζονται από την "περήφανη διαπραγμάτευση" της κυβέρνησης στο Παρίσι και ζητούν εδώ και τώρα αλλαγή πολιτικής.

Δεν έχουν ψευδαίσθηση ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να αποποιηθεί τον μνημονιακό εαυτό της. Γι' αυτό της στέλνουν "χαμπέρι": Να φύγετε!

Οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι δεν ζητούν χαριστικές ρυθμίσεις. Αξιώνουν η πολιτεία να προλάβει την εξάπλωση της ανθρωπιστικής κρίσης και την ανεπανόρθωτη παραγωγική καταστροφή. Πολλοί αναζητούν διέξοδο στη μετανάστευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεών τους, π.χ. στη Βουλγαρία. Μετά την αιμορραγία της μετανάστευσης των νέων επιστημόνων έρχεται και η μετεγκατάσταση επιχειρήσεων με υγιείς προδιαγραφές.

Η κυβέρνηση ενδιαφέρθηκε για τη σωτηρία των τραπεζιτών και άφησε τους παραγωγούς στη μοίρα τους. Χθες ο υπ. Ανάπτυξης Ν. Δένδιας θυμήθηκε ότι πρέπει να ιδρυθεί ειδική τράπεζα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όταν το πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση το αγνοούσε ή και το λοιδορούσε. Το ενδιαφέρον της ήταν και είναι για το μεγάλο, τραπεζικό κεφάλαιο.

Η οργή των μικρομεσαίων δεν είναι ρητορική. Προειδοποιούν για κινητοποιήσεις στο τέλος Σεπτεμβρίου. Έχουν ξεπεράσει το όριο της όποιας οικονομικής και ψυχολογικής αντοχής. Έχουν συνειδητοποιήσει ότι το δίλημμα είναι: Ή εμείς ή αυτοί! Τουτέστιν: Ή θα πέσει η κυβέρνηση ή θα πέσουν όλοι οι πολίτες μέχρις εσχάτων...
left.gr

Nonews-NEWS: ‘‘Σαλπίσατε σιτηρέσιο!’’...

Nonews-NEWS: ‘‘Σαλπίσατε σιτηρέσιο!’’...: Σύμφωνα με το ιστορικό αφήγημα, ήταν γύρω στα 1914, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν σε ένα οχηματαγωγό πλοίο της εποχής επ...