Η αλήθεια για τη ΝΔ και τη Χρυσή Αυγή

Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να συσπειρώσει μετριοπαθείς ψηφοφόρους που την εγκαταλείπουν και να ψαρέψει μέρος της αδιευκρίνιστης ψήφου, η κυβέρνηση επανέφερε χθες τη θεωρία των δύο άκρων, με στόχο να γίνει η ψήφος της Χ.Α. πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην επίθεση λάσπης χρησιμοποιούν είτε γραφικούς τύπους όπως ο κ. Γούδης είτε την αυτονόητη προσπάθεια να συρρικνωθεί η εκλογική απήχηση των νεοναζί εγκληματιών (προσπάθεια που κάνουν και όσοι, όπως πχ ο κ. Καμίνης, συμμετέχουν στον ανήθικο πόλεμο ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ). Ξεχνούν όμως τη συνεργασία της ΝΔ με τους νεοναζί για την εξυπηρέτηση μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, τη στήριξη της ΧΑ σε υποψηφίους της ΝΔ και τις υπόγειες σχέσεις των δύο διαμερισμάτων της περίφημης πολυκατοικίας

Αυτοί που έβαζαν Μπαλτάκους σε νευραλγικές θέσεις της συγκυβέρνησής τους και κατόπιν παρέπεμπαν στις καλένδες το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ να συζητηθεί στη Βουλή αυτό το πλήγμα στη Δημοκρατία , αυτοί που διερευνούσαν δυνατότητες κυβερνητικής συνεργασίας με την Χρυσή Αυγή, αυτοί που τα άκρα με τα οποία ο Κώστας Καραμανλής αρνούταν να συνεργαστεί τα έκαναν υπουργούς της συγκυβέρνησής τους, αυτοί που στη Βουλή ψήφιζαν μαζί με τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής την υπεράσπιση διαπλεκόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων (τραπεζιτών, εφοπλιστών κ.λπ), αυτοί που πριν την δολοφονία του Φύσσα έκαναν τα στραβά μάτια στα εγκλήματα των νεοναζί, αυτοί που για ψηφιφοθηρικούς λόγους υιοθέτησαν την ρατσιστική ατζέντα των νεοναζί, αυτοί που οι αυτοδιοικητικοί υποψήφιοι τους λαμβάνουν σήμερα επίσημη στήριξη (Δήμος Πάτρας και Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας) από υποψήφιους της εγκληματικής οργάνωσης έχουν το θράσος να κατηγορούν τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι «φλερτάρουν με τη Χρυσή Αυγή» και να μιλούν για «πρώτη φορά ναζί-Αριστερά». 

Ακολουθεί η απλή (αλλά πάντα χρήσιμη) καταγραφή των σχέσεων της Χρυσής Αυγής με τη ΝΔ του Σαμαρά:

Στο Μέρος Α αποδεικνύεται ότι η ΝΔ και η ηγεσία της Χρυσής Αυγής συνεργάζονται για την εξυπηρέτηση μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.  Στο Μέρος Β αποδεικνύεται ότι ΝΔ και Χρυσή Αυγή είναι αδελφά κόμματα πράγμα που το αποδεικνύει επίσης και ότι η Χρυσή Αυγήστηρίζει επίσημα τους υποψηφίους από τη ΝΔ σε Πάτρα και Δυτική Ελλάδα (21.5.14).

 Στο Μέρος Γ αποδεικνύονται οι σχέσεις της αστυνομίας με τη Χρυσή ΑΥΓΉ και με βουλευτές της Ν.Δ.  Μεταξύ άλλων, παρουσιάζεται απόρρητο έγγραφο της ΕΛΑΣ που αναφέρει ότι τα μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές (της ΝΔ) παρουσιαζόμενοι ως συνοδοί τους».  

ΜΕΡΟΣ Α'

1. Η Χ.Α. μπλοκάρει την σύγκληση της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων για το σκάνδαλο της ΑΤΕ

Η Χρυσή Αυγή μπλοκάρει την σύγκληση της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων για το σκάνδαλο της ΑΤΕ, ψηφίζοντας αρνητικά για τον έλεγχο της υπόθεσης, μαζί με τους βουλευτές των ΝΔ, ΔΗΜ.ΑΡ. και ΠΑΣΟΚ, που κατά τ’ άλλα αποκαλεί κλέφτες, προδότες και λαμόγια στις παραστάσεις που δίνει στη βουλή. Ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, άραγε η Χρυσή Αυγή, έχει αναρωτηθεί κανείς;;; Μήπως των αγροτών ή των τραπεζιτών και των οικονομικών ελίτ;

2. Η Χ.Α. ψηφίζει μαζί με τους συστημικούς τροπολογία για ρύθμιση χρεών των ΠΑΕ

Στις 30 Αυγούστου 2012, κατατίθεται στη βουλή, ευνοϊκή τροπολογία, για τη ρύθμιση των χρεών των ΠΑΕ. Με την τροπολογία αυτή, οι συστημικοί πολιτικοί δίνουν στους επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες Ανώνυμων Εταιρειών, την δυνατότητα να πληρώσουν ότι θέλουν και όποτε θέλουν . Την τροπολογία ψήφισαν εκτός των συστημικών κομμάτων της συγκυβέρνησης, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής.

3. Η συστημική Χ.Α. στηρίζει το κυβερνητικό έργο συμφωνεί με το κλείσιμο της ΕΡΤ

Απόσπασμα από ανακοίνωση:

«Την ίδια ώρα, το σήριαλ της ΕΡΤ έχει κυριολεκτικά κουράσει την ελληνική κοινωνία, μία κοινωνία που καταρρέει και αιμορραγεί. Είναι πρόκληση να παρουσιάζουν την ΕΡΤ ως μείζον θέμα μέσα στο χάος των χιλιάδων αυτοκτονιών, των εκατομμυρίων ανέργων και της διαλυμένης μας οικονομίας. Ο ελληνικός λαός απαιτεί μία πραγματικά εθνική ραδιοτηλεόραση, που μόνο η Χρυσή Αυγή μπορεί να εξασφαλίσει. Μία ραδιοτηλεόραση μακριά από πολιτικά συμφέροντα, χωρίς χρυσοπληρωμένα κομματόσκυλα, που θα λέει την Αλήθεια στους Έλληνες πολίτες».

4. Η Χ.Α. είναι αντίθετη στην εθελοντική φορολόγηση των εφοπλιστών

Στις 5/11/2012, ο Γ.Γερμενής δηλώνει: “ο επιχειρηματικός κόσμος στενάζει. Ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικονομία κατά το παρελθόν, εσείς πάλι συμβάλλετε καθοριστικά στην καταστροφή του”. Η παραπάνω αγωνία εκφράζεται από τη Χ.Α. κατά τη συζήτηση στην επιτροπή οικονομικών της Βουλής για την “οικειοθελή συνεισφορά”  από τη φορολόγηση των εφοπλιστών.

5. Η Χρυσή Αυγή είναι υπέρ της ενίσχυσης των ναυτιλιακών συμφερόντων

Σε σχετική ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής της Χ.Α. Κουζήλος, στις 25/1/13, ζητά από την ελληνική Κυβέρνηση την στήριξη των ναυτιλιακών εταιρειών.

6. Η κυβέρνηση ακόμη και σήμερα δεν έχει προχωρήσει στην καταβολή οικονομικής παροχής από τους έλληνες εφοπλιστές.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ «Η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει ακόμα στην υπογραφή των απαραίτητων υπουργικών αποφάσεων και την έκδοση των εγκυκλίων, για να ξεκινήσει η καταβολή της οικονομικής παροχής της ναυτιλιακής κοινότητας για την αντιμετώπιση της κρίσης, παρότι έχουν παρέλθει περίπου πέντε μήνες μετά την ψήφιση της σχετικής διάταξης.»

7. Η Χ.Α. ενάντια στους εργατοπατέρες της ναυπηγοεπισκευαστικής

Πληροφορία που επιβεβαιώνεται και από τους ίδιους τους χρυσαυγίτες, καθώς με ανάρτησή τους στην ιστοσελίδα τους την 1η Σεπτεμβρίου 2013 προειδοποιούν τους «εργατοπατέρες που κατήντησαν τις ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες σε αυτή την κατάσταση» ότι «εντός πολύ μικρού χρονικού διαστήματος θα υπάρξει επίσημο σωματείο της Χρυσής Αυγής και τότε αυτά που οι ίδιοι δεν τολμούσαν να κάνουν τόσα χρόνια, θα γίνουν πραγματικότητα». Δίνουν μάλιστα και ραντεβού σε λίγες μέρες στη Ζώνη για την επίσημη ανακήρυξη του σωματείου τους.

8. Μη τολμήσετε να απεργήσετε. Κάντε ότι ζητάει ο εργοδότης

«Μη τολμήσετε να απεργήσετε. Κάντε ότι ζητάει ο εργοδότης. Αλλιώς θα χάσετε τη δουλειά σας. Η πρόταση της Ελληνικής Χαλυβουργίας προς τους εργαζόμενους (για απολύσεις και περικοπές μισθών) ήταν λογική υπό τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά»  - Από ανακοίνωση της Χ.Α. -Πυρήνας Μαγνησίας- Ιανουάριος 2012.                                                                                       

Μέρος Β': Δηλώσεις στελεχών Ν.Δ.  (και άλλων) για τη Χρυσή Αυγή

Μπαλτάκος

Ο Τάκης Μπαλτάκος, γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου και στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού, σε συζήτηση με δημοσιογράφους στη Βουλή είχε πει μέσα στο καλοκαίρι ότι είναι «απευκταίο, αλλά όχι απίθανο το ενδεχόμενο η Ν.Δ. να υποχρεωθεί να κυβερνήσει με τη συνεργασία της Χρυσής Αυγής».

Φαήλος Κρανιδιώτης:

Α) Άνοιγμα της ΝΔ στη βάση της Χρυσής Αυγής  

Όπως σημειώνει : « O κύριος λόγος της στάσης μου είναι ότι η βάση των ΑΝ.ΕΛ. όπως και της Χρυσής Αυγής είναι κυρίως δικοί μας άνθρωποι. Τσαντισμένοι κεντρώοι, δεξιοί, που απηύδησαν από την παρακμή και τη φτωχοποίηση, που δεν δέχτηκαν την υποτιθέμενη real politik της Ν.Δ. απέναντι στο Μνημόνιο. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, που θέλουν δυναμικότερη στάση στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας, στα εθνικά θέματα.

Β) Τώρα που σφίξανε τα κόζα, άρθρο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 30/12/12

Η Χρυσή Αυγή, στη χειρότερη περίπτωση, κάνει αντιποίηση αρχής, ενίοτε πέφτει και καμιά ψιλή, ήτοι έργω εξύβριση και σωματικές βλάβες. Οι εκατόμβες των μαχαιρωμένων αλλοδαπών υπάρχουν στην ευφάνταστη και βλακώδη προπαγάνδα της «προοδευτικιάς» δημοσιογραφίας και στις παρεμβάσεις της Κλάραμπελ και λοιπών φωταδιστών κοινοβουλευτικών του ΣΥΡΙΖΑ / ΕΚΜ / «Βίλα Αμαλία». Τιμωρητέα η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να χωθεί στα κενά του κράτους, αλλά είναι ανόμοιο μέγεθος με την πλημμύρα της λαθροεισβολής και την εξ αυτής εγκληματικότητα.

Π. Ψωμιάδης: ΝΔ και Χρυσή Αυγή, αδελφές παρατάξεις

«Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί η Χρυσή Αυγή, πλην ακραίων συμπεριφορών τις οποίες και καταδικάζω» είπε, σύμφωνα με πληροφορίες. Συμπλήρωσε ότι το ποσοστό της ΝΔ στην Ξάνθη θα είναι ανεβασμένο και μάλιστα πολύ και αυτό συνάγεται από τις πολλές μετακινήσεις φίλων μας από τις «αδελφικές κεντροδεξιές παρατάξεις» προς τη ΝΔ, δηλαδή από Μπακογιάννη, Καμμένο, Μάνο, Χρυσή Αυγή». Σημείωσε ακόμη πως ο ίδιος βρίσκεται σε συνομιλίες με στελέχη της Χρυσής Αυγής προκειμένου να προσχωρήσουν στη Νέα Δημοκρατία.

Ν. Παναγιωτόπουλος (βουλευτής ΝΔ)  4-7-2013

Μιλώντας στο 1radio.gr ο βουλευτής είπε: «Σχετικά με τη συζήτηση περί Χρυσής Αυγής, θα ήθελα να επισημάνω το εξής: η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα κόμμα νεοναζί. Μπορεί η ηγεσία της Χρυσής Αυγής να ασπάζονται αυτή την ιδεολογία. Αλλά για μένα, η βάση υποστήριξης, δηλαδή του κόσμου που στρέφεται προς τη Χρυσή Αυγή, έχουν ως αιτία τη διαμαρτυρία με την κατάσταση κι όχι με τη ναζιστική ιδεολογία. »

Μάκης Βορίδης και Φαήλος Κρανιδιώτης στην υπεράσπιση του εκδότη του «Στόχου»

Την Παρασκευή, 12/4/2013, στο εφετείο Αθήνας ξεκίνησε η εκδίκαση της έφεσης που είχε ασκήσει ο εκδότης της ακροδεξιάς - νεοναζιστικής εφημερίδας «Στόχος», Σάββας Χατζηπαρασκευάς, στην καταδικαστική πρωτόδικη απόφαση εναντίον του για συκοφαντική δυσφήμιση δύο μελών του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης.

Στο εφετείο, απόντος του Χατζηπαρασκευά, παρουσιάστηκε ως συνήγορος υπεράσπισης ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργός, Μάκης (Μαυρουδής) Βορίδης, ενώ στα έδρανα των συνηγόρων, καθ' όλη την διάρκεια της διαδικασίας, ήταν παρών και ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού, Φαήλος (Γαρουφαήλ) Κρανιδιώτης, δικηγόρος και του Δημήτρη Μελισσανίδη.

Ο Σάββας Χατζηπαρασκευάς, πρώην στέλεχος της «Πολιτικής Άνοιξης» του Αντώνη Σαμαρά, μετέπειτα συνεργάτης του Κωνσταντίνου Πλεύρη στο κόμμα «Πρώτη Γραμμή» (το οποίο είχε ιδρύσει μαζί με το «Ελληνικό Μέτωπο» του Μάκη Βορίδη), είχε συλληφθεί το 2010 στον Άγιο Παντελεήμονα, όταν μαζί με στελέχη του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, υπό την κάλυψη «επιτροπών κατοίκων», είχαν προκαλέσει ρατσιστικού περιεχομένου επεισόδια.

Βουλευτές της Ν.Δ, μεταξύ των οποίων και ο γραμματέας του κόμματος Μανώλης Κεφαλογιάννης, δεν ψηφίζουν υπέρ της άρσης ασυλίας Κασιδιάρη για το θέμα της Κανέλλη

Τρεις βουλευτές της ΝΔ δεν ψήφισαν υπέρ της άρσης της ασυλίας του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη για το επεισόδιο με το χαστούκι στη Λιάνα Κανέλλη.

Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι δεδομένη και σαφής και εκφράστηκε πλήρως τόσο στην επιτροπή όσο και στην διεξαχθείσα ψηφοφορία στην ολομέλεια, ήταν το σχόλιο της ΝΔ, όταν έγινε γνωστό ότι ο γραμματέας του κόμματος Μανώλης Κεφαλογιάννης, ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδη και ο βουλευτής Γιάννης Καράμπελας είχαν ψηφίσει κατά της άρσης ασυλίας του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη.

Και ο ίδιος ο Σαμαράς, στα νιάτα του, μέλος των ταγμάτων εφόδου

Ο πρωθυπουργός την δεκαετία του '80 συμμετείχε στα ακροδεξιά «τάγματα εφόδου» της ΝΔ. Τα είχε ιδρύσει ο «φωτιά και τσεκούρι» Αβέρωφ και ο νεαρός Αντώνης πρωταγωνιστούσε σπάζοντας τζάμια, σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής. Τον Ιούλιο του 1983, μέλη της ΟΝΝΕΔ από όλη την Ελλάδα έφθασαν στη Μεσσηνία και πρωταγωνίστησαν σε αιματηρά επεισόδια με την κάλυψη της τότε ηγεσίας της ΝΔ, του προέδρου της Ευάγγελου Αβέρωφ, που δικαιολογούσε τη συγκρότηση «ομάδων κρούσης».

Πρωταγωνιστής ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός και πρόεδρος της  ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς.

«Ο "ήρωας" πρωτοφανών, βίαιων επεισοδίων... βουλευτής Μεσσηνίας κ. Σαμαράς ισχυρίζεται ότι απλά διαμαρτυρήθηκε (σπάζοντας, όμως, τζάμια όπως αναφέρουν οι ανταποκρίσεις από την Καλαμάτα», έγραφε ο Ριζοσπάστης της 12ης Ιουλίου 1983.

ΜΕΡΟΣ Γ'

Α. Επεισόδια μετά την αντιφασιστική διαδήλωση την επομένη του θανάτου Φύσσα

Εθνος, 24/9/13 ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΔΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ /Χρυσαυγίτης εν δράσει μαζί με τα ΕΚΑΜ στο Κερατσίνι

Νέα συγκλονιστικά ντοκουμέντα για τη δράση των Ταγμάτων Εφόδου της Χρυσής Αυγής φέρνει στο φως της δημοσιότητας το «Εθνος». Από την κατασκήνωση στη Νέδα μέχρι τη γιορτή μίσους στον Μελιγαλά και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη υπάρχει συνεκτικός ιστός. Στην εξάρθρωση των κυκλωμάτων αποσκοπούν κυβέρνηση και δικαστικές Αρχές.

 Τις στενές σχέσεις Χρυσής Αυγής και Αστυνομίας αποκαλύπτει το «Εθνος», δημοσιεύοντας φωτογραφικό ντοκουμέντο στο οποίο μέλος του Πυρήνα Νίκαιας εμφανίζεται δίπλα σε δυνάμεις των ΕΚΑΜ να πετά πέτρες.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της εφημερίδας, το άτομο με το κόκκινο αμάνικο μπλουζάκι είναι το ίδιο πρόσωπο που φωτογραφιζόταν παρέα με τον Γιώργο Ρουπακιά

Β. Προστασία χρυσαυγιτών με φυγάδευσή τους μέσα στη Βουλή/Αποκάλυψη μετά την προβολή βίντεο στο δελτίο ειδήσεων του ΑΛΤΕΡ/Χατζηνικολάου

 

«Τι είναι η Βουλή; Ορμητήριο και άσυλο παρακρατικών;»

«Τι είναι η Βουλή; Ορμητήριο και άσυλο παρακρατικών;» έτσι ξεκίνησε τη σημερινή του ομιλία ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, αναφερόμενος στο ίδιο βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας χθες βράδυ.

Ο Δ. Παπαδημούλης, έκανε λόγο για οργανωμένο σχέδιο της κυβέρνησης που στόχο είχε να «χτυπηθεί το μαζικό κίνημα των Αγανακτισμένων», ενώ τόνισε πως: «Τα ντοκουμέντα μιλούν. Χθες το Alter έδειξε ομάδα κουκουλοφόρων να χαριεντίζεται και να συναλλάσσεται σε φιλικό στιλ με άνδρες των ΜΑΤ. Στη συνέχεια οι κουκουλοφόροι εισέρχονται στο χώρο της Βουλής. Υπάρχουν επώνυμες μαρτυρίες ότι ανήκουν στον χώρο των συγκοινωνιών και στη φασιστική άκροδεξια».

-Ο Α. Σαμαράς για το επίμαχο βίντεο

«Είδαμε περίεργες εικόνες που μυρίζουν παρακράτος, αλλά δεν θέλω να πω τίποτα παραπάνω. Πρέπει ο αρμόδιος υπουργός να δώσει στη Βουλή απαντήσεις», σχολίασε ο πρόεδρος της ΝΔ.

Τόνισε παράλληλα ότι ο κόσμος στις πλατείες είχε πρόθεση να διαδηλώσει ειρηνικά και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι απέτυχε « γιατί είναι δική σας ευθύνη να τηρείτε τη δημόσια τάξη και ταυτόχρονα να προστατεύετε το δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών για ειρηνική διαμαρτυρία».

«Αν δεν μπορείτε να ελέγξετε μικρές ομάδες κουκουλοφόρων, πώς θα ελέγξετε το έλλειμμα και το χρέος;» κατέληξε ο κ. Σαμαράς.

Η Αστυνομία προμήθευε τους χρυσαυγίτες με ασυρμάτους και κλομπς»...

Η απόρρητη έκθεση του τμήματος της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας, με ημερομηνία 10/12/1999, το οποίο μιλά για στενές διασυνδέσεις των ναζιστών με την ΕΛ.ΑΣ., που δημοσιεύτηκε στα «Νέα» στις 17/4/2004

Το 2004 ήρθε στη δημοσιότητα ένα άκρως απόρρητο έγγραφο της Ελληνικής Αστυνομίας με ημερομηνία 10/12/1999. Το άκρως απόρρητο έγγραφο (δημοσιεύτηκε στα «Νέα», στις 17/4/2004), το οποίο αναφερόταν στη «Χρυσή Αυγή», ανάμεσα στα άλλα έλεγε και τα εξής:

«β) Η οργάνωση (σ.σ.: η Χρυσή Αυγή) διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξ/κούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους.

γ) Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και αποστράτους αξ/κούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς.

δ) Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως «αγανακτισμένοι» πολίτες.

(...)

στ) Τα περισσότερα μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές (της ΝΔ) παρουσιαζόμενοι ως συνοδοί τους».

Σε επιβεβαίωση των παραπάνω έρχεται αποκάλυψη ότι ο οδηγός του Τραγάκη είναι ναζί (27/3/14)

Τραγάκης: Δεν ήξερα - Θα απομακρυνθεί

Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Βουλής, Γιάννη Τραγάκη, ο συγκεκριμένος υπάλληλος προσελήφθη το 2012 ως μετακλητός. Όπως είπε, είναι από μα φτωχή οικογένεια στο Πέραμα και ο ίδιος ο κ. Τραγάκης δεν γνώριζε αν ήταν χρυσαυγίτης.

left.gr

Ποιος είναι ο Χρήστος Γούδης της «Ελληνικής Αυγής»

Όπως αναφέρει η «Εφημερίδα των Συντακτών»: Μόνο με «αυτογκόλ» μπορεί να παρομοιαστεί η ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, που ανακάλυψε «στήριξη» του Χρήστου Γούδη στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, καθώς ο υποψήφιος με το συνδυασμό Κασιδιάρη έχει υπάρξει κορυφαίο στέλεχος της Πολιτικής Ανοιξης και της Ν.Δ.

Υπήρξε μέλος της επιτροπής Ανώτατης Παιδείας της Ν.Δ. επί προεδρίας Μητσοτάκη (1984-1985), μέλος του Κέντρου Μελέτης Προβλημάτων του Ελληνισμού της Πολιτικής Ανοιξης του Αντώνη Σαμαρά (1993), συνεργάτης από το 1999 και συντονιστής της Ομάδας Ιδεολογίας και Πολιτικής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής», του επίσημου think tank της Ν.Δ. (2001-2004), και μέλος των επιτροπών της Ν.Δ. για την Ερευνα και την Παιδεία (2001-2004).

Κατά καιρούς «πέρασε» από το Φιλελεύθερο Φόρουμ του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, τη ΔΗ.ΑΝΑ. του Κ. Στεφανόπουλου, ενώ μετά την αποχώρησή του από τη Ν.Δ. κατευθύνθηκε στο ΛΑΟΣ.

http://left.gr

Τον Γουδή μαζί με άλλα παρτάλια τους γνωρίσαμε μέσα από τις εκπομπές της trash tv που σουλατσάρουν και λένε ότι μαλακία τους καπνίσει.

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, το 1963

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας και ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Aπέκτησε δυο γιούς τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη. Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 ο Λαμπράκης εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη».

Στις 21 Aπριλιου 1963 το ελληνικό Kίνημα Eιρήνης οργανώνει την πρώτη Mαραθώνια Πορεία Eιρήνης παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Καραμανλή φροντίζει να την απαγορεύσει. Παράλληλα η Αστυνομία και η Χωροφυλακή ανακοινώνουν ότι για τις 21 Απριλίου, ημέρα που θα πραγματοποιούνταν η πορεία, απαγορευόταν κάθε συγκέντρωση σε ανοιχτό χώρο, σε ολόκληρη τη χώρα. Η πορεία πραγματοποιείται και ο ειρηνιστής Γρηγόρης Λαμπράκης πρωτοστατεί.

Σύμφωνα με το τότε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα» την 21η Απριλίου του 1963 η πρωτεύουσα βρισκόταν «επί ποδός πολέμου», ενώ «διά πρώτην φοράν τα περίφημα Τάγματα Ασφαλείας ενεφανίσθησαν επισήμως εις διαφόρους περιοχάς περί τον Μαραθώνα, έτοιμα προς δράσιν εις περίπτωσιν ανάγκης. Ακόμα και ναύται του Λιμενικού εχρησιμοποιήθησαν διά τη φρούρησιν της παραλίας του Μαραθώνος, διά τον φόβον προφανώς... αποβάσεως των οπαδών του Συνδέσμου "Μπέρτραντ Ράσελ"». Επί ποδός βρίσκονται συνολικά 10.000 άνδρες της Aστυνομίας, της Xωροφυλακής, του Λιμενικού Σώματος. Oι προσβάσεις προς τον Mαραθώνα αποκλείονται.

O κύριος όγκος των «οδοιπόρων της ειρήνης», περιγράφει ο Tύπος της εποχής, περί τους 3.000, αναχαιτίζεται, απωθείται, διαλύεται στους Aμπελόκηπους στο ύψος της Αγίας Tριάδας και στον Άγιο Δημήτριο, στην οδό Πανόρμου. Συλλαμβάνονται 628, ανάμεσά τους ο Mίκης Θεοδωράκης, ο Mίνως Aργυράκης, ο Aλέκος Aλεξανδράκης, η Aλίκη Γεωργούλη και πρώην βουλευτές και υποψήφιοι του κόμματος της Eνιαίας Δημοκρατικής Aριστεράς (EΔA).

Στον Tύμβο του Mαραθώνα μπόρεσαν να φτάσουν τέσσερις. Ανάμεσα τους ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Aπό τον Tύμβο θα ξεκινήσει την πορεία που θα μείνει στην ιστορία του ελληνικού ειρηνιστικού κινήματος ως η Πρώτη Πορεία Eιρήνης. Kρατάει στα υψωμένα χέρια του ένα απλό πανό με τη λέξη EΛΛAΣ και με το σύμβολο του «Συνδέσμου Eιρήνης Mπέρτραντ Pάσελ», τον κύκλο με τον τσακισμένο σταυρό, παγκόσμιο σύμβολο της ειρήνης. Θα διανύσει έτσι πέντε χιλιόμετρα προς την Αθήνα.

Στη Ραφήνα οι αρχές ασφαλείας θα επιχειρήσουν να τον σταματήσουν και να τον σύρουν στο δάσος. Θα αποτύχουν μετά από την επέμβαση κατοίκων της περιοχής και όσων συνοδεύουν το Λαμπράκη. Οι τελευταίοι θα συλληφθούν κοντά στο Πικέρμι. Ο ίδιος ο Λαμπράκης θα συλληφθεί κοντά στο Χαρβάτι.

Οι αρχές ασφαλείας τον επιβιβάζουν σε ένα όχημα και αφού τον περιφέρουν για τρεισήμισι ώρες των εγκαταλείπουν στη Νέα Ιωνία. «Η πορεία ειρήνης, έστω και συμβολικά έγινε, μολονότι η κυβέρνησις έλαβε μέτρα που ούτε στην κατοχή είχαμε γνωρίσει. Ακολουθώντας πολιτική βάσεων και πυρηνικών υποβρυχίων "Πολάρις" δε θέλησε να επιτρέψει στο λαό να εκδηλώσει τη θέληση του για ειρήνη. Δεν το κατόρθωσε» θα δηλώσει ο

Η Δολοφονία

Ο Λαμπράκης μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη»(βράδυ 22/05/1963). Πριν ακόμα η εκδήλωση ξεκινήσει, πλήθος παρακρατικών και αστυνομικών με πολιτικά είχαν καταλάβει τα γειτονικά πεζοδρόμια, κραυγάζοντας συνθήματα και προπηλακίζοντας όσους προσέρχονταν στην αίθουσα για να πάρουν μέρος. Άλλοι αστυνομικοί, ένστολοι, αν και παρόντες δεν λάμβαναν κανένα μέτρο για την απώθηση των παρακρατικών, παρά τις διαμαρτυρίες των οργανωτών και του ίδιου του Λαμπράκη, μέλους δηλ. του ελληνικού κοινοβουλίου. Ένας παρακρατικός κατόρθωσε να χτυπήσει το Λαμπράκη στο κεφάλι με ρόπαλο κατά την είσοδό του στην αίθουσα της εκδήλωσης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Σοβαρά, τραυματίστηκε από τους ανεξέλεγκτους διαδηλωτές ο έτερος παρών αριστερός βουλευτής, Γιώργος Τσαρουχάς. Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης εγκατέλειψε την αίθουσα με πρόθεση να κατευθυνθεί σε κοντινό ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει. Τον ακολούθησαν μόνο δύο σύντροφοί του, καθώς η αστυνομία απέκλεισε το κοινό της εκδήλωσης στο εσωτερικό της αίθουσας, απαγορεύοντας προσωρινά την έξοδο. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Ελ. Βενιζέλου και παρά το γεγονός ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει όλους τους δρόμους, ένα τρίκυκλο εμφανίστηκε από το πουθενά, πλησίασε το Λαμπράκη με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τον έριξε στο έδαφος. Κανείς αστυνομικός δεν κινήθηκε για να εμποδίσει το τρίκυκλο πριν το χτύπημα, να συλλάβει τον οδηγό του μετά ή και να βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη. Όπως αποδείχτηκε, το θύμα είχε δεχτεί ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλικό αντικείμενο. Το πιθανότερο είναι ότι οι δράστες της επίθεσης θα είχαν διαφύγει ανενόχλητοι, αν ένας παριστάμενος Θεσσαλονικιός, ο Μανόλης Χατζηαποστόλου(με το παρατσούκλι «Τίγρης») δεν είχε πηδήσει αστραπιαία στην καρότσα του τρίκυκλου. Για ένα περίπου χιλιόμετρο το τρίκυκλο έτρεχε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς κανένα αστυνομικό ή άλλο όχημα να το καταδιώκει. Ο Χατζηαποστόλου εξουδετέρωσε μετά από σκληρή πάλη το μοναδικό επιβάτη της καρότσας, Μανόλη Εμμανουηλίδη (αυτός είχε καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα στο Λαμπράκη) και κατόπιν υποχρέωσε τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη να σταματήσει. Ακολούθησε νέα πάλη αυτή τη φορά ανάμεσα στον Χατζηαποστόλου και τον Γκοτζαμάνη, ως ότου εμφανίστηκε ένας απλός τροχονόμος, ο οποίος μη γνωρίζοντας όσα είχαν προηγηθεί, συνέλαβε τον Γκοτζαμάνη κατόπιν υποδείξεων των περαστικών. Ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ σε κωματώδη κατάσταση από την οποία δεν εξήλθε ποτέ. Πέθανε 4 μέρες αργότερα.

Τι έγραφαν τα πρωτοσέλιδα της εποχής:

«The Economist» : Δολοφονία ή δυστύχημα; «

«The New York Times» : H ανάκριση για το φόνο Έλληνα αριστερού αποκαλύπτει δράση αντικομουνιστικών ομάδων

«Tribune» : Ο άνθρωπος που πέθανε για τη δημοκρατία

«The Daily Telegraph» : 100.000 Έλληνες στην κηδεία. Οι αριστεροί κραυγάζουν όχι άλλο αίμα!

«L'Humanité» : H τεράστια λαϊκή εκδήλωση επί ευκαιρία της κηδείας του Λαμπράκη ανησυχεί την Ελληνική Κυβέρνηση

«Aurore» : Βδελυρά απόπειρα κατά αριστερού βουλευτή

«Le Figaro» : Ζωηρή συγκίνηση στην Αθήνα: Ο βουλευτής της Αριστεράς Λαμπράκης απεβίωσε λόγω των πληγών του

«Paris Presse» : Ο φόνος ενός βουλευτή διαιρεί την Ελλάδα

Στο μεταξύ ο λόρδος Ράσελ θα δηλώσει στην «Sunday Telegraph»: «Τέτοια είναι η τρομοκρατία στην Ελλάδα ώστε παρέστη ανάγκη να απευθυνθεί τηλεφωνική έκκληση σε μένα για να εξευρεθούν χειρούργοι οι οποίοι να θεραπεύσουν τον τραυματία».

πηγή: http://www.alfavita.gr/

Ποιoς άπλωσε το βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής;

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ "έστησαν", στην Αττική, την ιδανική πολιτική ατζέντα για τον Κασιδιάρη και τον Παναγιώταρο. Τώρα ο Ε. Βενιζέλος κατηγορεί τους... «αντιμνημονιακούς»!

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Εχουν δημοσιοποιηθεί αρκετές εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Όμως αυτή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου. σύμφωνα με την οποία τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής στην Αττική οφείλονται στα κόμματα της αντιπολίτευσης που «άθροιζαν ψήφους κατά του μνημονίου» αντί να υπάρχει «συστράτευση του κοινοβουλευτικού τόξου» είναι -αν μη τι άλλο-... εντυπωσιακή.


Εν ολίγοις, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε πως για την άνοδο της Χρυσής Αυγής φταίνε όσοι είναι αντίθετοι στις πολιτικές λιτότητας!

Πρόκειται για μίαν αποτίμηση που δεν ελέγχεται με κριτήριο απλά την πολιτική σκοπιμότητα που καλείται να εξυπηρετήσει, αλλά και υπό το πρίσμα της… κοινής λογικής. Αξίζει κατ’ αρχάς να θυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνέπραξε κοινοβουλευτικά τον Οκτώβριο του 2013 ώστε να αλλάξουν τα άρθρα 187 και 187 – Α του ποινικού κώδικα προκειμένου να απαγορευθεί η οικονομική ενίσχυση της Χρυσής Αυγής. Επίσης οφείλει να εστιάσει κανείς στο ποιά είναι πραγματικά η στάση των δύο κυβερνητικών κομμάτων απέναντι στο κόμμα των ναζιστών.

Η Νέα Δημοκρατία:

Εδώ και πολλούς μήνες δίνει με χαρακτηριστική συνέπεια «εχέγγυα αντισυστημικότητας» στο νεοναζιστικό μόρφωμα.

Από την μία ασκεί διώξεις εναντίον της με την κατηγορία της «εγκληματικής οργάνωσης» με χαλαρές διαδικασίες (ακόμη δεν έχουν αρθεί οι ασυλίες του συνόλου των βουλευτών της Χρυσής Αυγής).

Από την άλλη «χαϊδεύει» το πολιτικό της ακροατήριο και – όπως περίτρανα αποδείχθηκε με την υπόθεση Μπαλτάκου- διατηρεί διαύλους επικοινωνίας μαζί της. Η πολιτική αντιμετώπιση της Νέας Δημοκρατίας στην Χρυσή Αυγή είναι από μόνη της μία παλινωδία. Προσπαθεί απλά να ελέγξει τα εκλογικά της ποσοστά προκειμένου να μην πλήττουν τα δικά της, διατηρώντας την μεθοδικά στον «αφρό» της πολιτικής ζωής.

Το ΠΑΣΟΚ:

Η μόνη νομοθετική πρωτοβουλία που πήρε για το θέμα της Χρυσής Αυγής ήταν να καταθέσει τον Μάϊο του 2012 μία πρόταση νόμου για την αλλαγή της νομοθεσίας περί αντιμετώπισης των εγκλημάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Επρόκειτο για μία απλή εναρμόνιση του ελληνικού ποινικού κώδικα σε αμφιλεγόμενες ευρωπαϊκές οδηγίες που «τσουβάλιαζαν» την δράση νεοναζιστικών οργανώσεων με την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» με όποιο περιεχόμενο δίνει η εκάστοτε κυβέρνηση σε αυτή την έννοια.

Όμως – όπως ξεκάθαρα αποδείχθηκε στην συνέχεια- αυτή η πρωτοβουλία αξιοποιήθηκε ως πρόσχημα και μέσο πίεσης για να αναβαθμιστεί η θέση του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και να πάρει ο Ε.Βενιζέλος την θέση του ...αντιπροέδρου.

Τα δύο κόμματα μαζί…

Το σημαντικότερο και πλέον επίκαιρο στοιχείο αφορά το ότι στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές στην Αττική, οι υποψήφιοι που στήριξαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ «έστησαν» μεταξύ τους μία πολιτική αντιπαράθεση που ήταν «βούτυρο στο ψωμί» των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη και Ηλία Παναγιώταρου . Τα θέματα που αμφότεροι επέλεξαν να κυριαρχήσουν στην προεκλογική αντιπαράθεση ήταν αυτά των μεταναστών, του κτισίματος ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα και της αστυνόμευσης.

Χωρίς πολλά λόγια. να θυμίσουμε τις δηλώσεις του Άρη Σπηλιωτόπουλου σύμφωνα με τις οποίες «δεν μπορούμε να είμαστε ξένοι και μετανάστες στην ίδια μας την πόλη» ή την σύγκριση της Αθήνας με την Καμπούλ. Επίσης την θέση του Γιώργου Καμίνη σχετικά με το ότι πρέπει «να σταματήσει η λειτουργία των 120 παράνομων τζαμιών στην Αθήνα» ή την άποψη που έχει εκφράσει σε πάμπολλα δημοτικά συμβούλια μιλώντας για μάστιγα της παράνομης μετανάστευσης.

Χαρακτηριστικό ήταν επίσης το ότι οι υποψήφιοι Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν «μέτωπο» απέναντι στην υποψηφιότητα του Γαβριήλ Σακελαρίδη υποστηρίζοντας πώς αντιτίθεται στην αστυνόμευση του κέντρου της Αθήνας.

THE PRESSPROJECT

Το τρομερό δίλημμα της αποχής στις εκλογές

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦAΝΟΥ

Ο Ραούλ Βανεγκέμ, πολιτικός φιλόσοφος με περγαμηνές από την ανήσυχη δεκαετία του ’60, σε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα του άρθρα, υπερασπίζεται την αποχή από τις εκλογές με το επιχείρημα ότι εκείνοι οι οποίοι συμμετέχουν είναι ανήκεστα διεφθαρμένοι και οι – ούτως ή άλλως ψεύτικες – υποσχέσεις τους μακράν απέχουν από οποιαδήποτε ριζοσπαστική αμφισβήτηση και αναδιάρθρωση της τρέχουσας πολιτικοκοινωνικής πραγματικότητας, επισημαίνοντας πως ο κύριος στόχος της επαναστατικής προοπτικής είναι κατάργηση του χρήματος.

Υπό το πέπλο μιας άφθαστης ουτοπίας, ή έστω της μετατεθειμένης για το αόριστο αύριο εξέλιξης της ανθρωπότητας και της κοινωνίας , συγκαλύπτεται η επείγουσα ανάγκη για τις μικρές, καθημερινές επιλογές που πρέπει να γίνονται μέχρι την επίτευξη των στόχων που οραματίζεται ένας ιδεαλιστής σαν τον Βανεγκέμ.

Ο μεγαλοϊδεατισμός, συγγενές μόρφωμα με τον ιδεαλισμό,  είναι μια υπερφίαλη εκδήλωση της ανθρώπινης φιλοδοξίας και ως εκ τούτου υποφέρει από την αναπηρία κάθε γίγαντα που στέκεται σε πήλινα πόδια.

Αξιωματικά, η ανθρώπινη κοινωνία είναι άδικη, σκληρή και πάσχει από κάθε άποψη, εξ’ ου και οι άνθρωποι θα πασχίζουν αέναα να ρυθμίζουν οτιδήποτε κρίνει ο μέσος νους ως παρεκτροπή από την ζητούμενη κανονικότητα, είτε με μέτρα εξισορρόπησης και θεσμούς ελέγχου, είτε με εξεγέρσεις.

Στην προσπάθεια του αυτή, ο συνειδητός πολίτης, και δη εκείνος που επιλέγει να ψηφίσει αντιλαμβάνεται ότι οι ευσεβείς πόθοι του Βανεγκέμ δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν ούτε σε μια μέρα, αν υποθέσουμε ότι είναι εφικτοί, αλλά και ούτε ιδιαίτερα ρεαλιστικοί μοιάζουν, αν κρίνει κανείς από το παρελθόν που έχει επιδείξει η ανθρωπότητα. Έτσι, αυτός ο συνειδητός πολίτης που επιλέγει την οδό της πραγματιστικής διαπραγμάτευσης με το όποιο καθεστώς,  ψηφίζει, δηλαδή υιοθετεί την ζωτική ψευδαίσθηση ότι έχει επιλογή να ασκήσει εξουσία άπαξ και συνταχθεί με μια πλειοψηφία ομοϊδεατών.

Οι ζωτικές ψευδαισθήσεις είναι ουσιαστικής σημασίας για την υγεία του ατομικού και συλλογικού μας φαντασιακού – χωρίς την σκέψη προσηλωμένη σε κάποια υπέρβαση δεν θα είχαμε το ψυχικό σθένος ούτε να σηκωθούμε από το κρεβάτι μας. Οποιαδήποτε πρακτική πρωτοβουλία βελτίωσης των συνθηκών της ζωής μας έχει σαν αφετηρία τις ψευδαισθήσεις πάσης φύσης.

Όσο διεφθαρμένος και κατασκευασμένος σύμφωνα με τον εικονικό λαβύρινθο της κοινωνίας του θεάματος και να είναι ο θεσμός των εκλογών, έστω και στο φαντασιακό του λαού, ακόμα διατηρεί την συγκινησιακή του δύναμη.

Είναι πολύ εύκολο να απαξιώσει κανείς μια εκλογική διαδικασία της οποίας μετέχουν πρόσωπα που έχουν στιγματιστεί ανεπανόρθωτα ως αμετανόητοι εγκληματίες και εθνοπροδότες, μαφιόζοι του κοινού ποινικού δικαίου, λεχρίτες που ηγούνται μειοψηφικών κομμάτων  τα οποία κυβερνούν συνεπικουρούμενα από κάθε λογής τεχνητά μορφώματα διαχείρισης της λαικής αγανάκτησης.

Είναι εύκολο να περιφρονήσει αηδιασμένος κανείς όλες αυτές τις σουρεαλιστικές πατερίτσες που καθεστώτος  καθώς μεταμφιέζονται σε ποτάμια, αυγές, ελιές και οτιδήποτε άλλο γραφικό σχήμα λόγου μπορεί να συλλάβει η πεπερασμένη σκέψη των εμφανώς βουκόλων προπαγανδιστών τους.

Είναι όμως λίγο πιο δύσκολο, αλλά πιθανώς πιο χρήσιμο για το καλό όλων μας, να αδράξουμε την ευκαιρία της συναισθηματικής φόρτισης που δημιουργεί η ιδέα των εκλογών, να εμπνεύσουμε την πεποίθηση που διασπείρεται, έστω και ως ψεύτικη υπόσχεση, έστω και ως εθιμοτυπική διαδικασία, ότι με μια γραφειοκρατική επιλογή, κάποια τυχαία Κυριακή, η μοίρα αυτής της χώρας και του λαού της θα πάει προς το καλύτερο.

Και είναι δύσκολο αλλά άξιο προσπάθειας να συντηρήσουμε το όραμα των δημοκρατικών εκλογών αφού ακόμα και η μίμηση μιας αλήθειας, έστω και ως ψευδεπίγραφη, μεταφέρει το μήνυμα, και έτσι διατηρείται ζωντανή την ζωτική ψευδαίσθηση ότι αργά αλλά σταθερά η κοινωνία οδεύει προς κάτι καλύτερο.

Το καλύτερο ούτως ή άλλως για την Ελλάδα την συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία είναι σαφές – πρέπει οπωσδήποτε να εξαφανιστούν από όλα τα κλιμάκια της εξουσίας του Ελληνικού κράτους και κατεστημένου εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν φέρει την Ελλάδα στο σημείο του να διαπραγματεύεται την τσιμεντοποίηση των αιγιαλών της χώρας ως αναπτυξιακή προοπτική, δηλαδή να απαλλαγούμε από την κάστα εκείνη που επιχειρεί τον βιασμό της ίδιας της ψυχής της χώρας και του εκμαυλισμού της προκειμένου να διαιωνιστεί η η επικερδής για το παρόν καθεστώς διάλυση της κοινωνίας, άλωση της οικονομίας και ταχεία εκποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Χρησιμοποιώ το παράδειγμα του επαίσχυντου νομοσχεδίου περί αιγιαλού, που μπορεί να αποσύρθηκε προσωρινά και προεκλογικά γα «αναθεώρηση»,  αλλά δείχνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τις χυδαίες και καταστροφικές προθέσεις του παρόντος καθεστώτος, ενώ ταυτόχρονα εκφράζει έναν κίνδυνο που είναι καθολικά αντιληπτός, αφού αφορά τους πάντες που έχουν περάσει έστω και μια μέρα σε μια Ελληνική παραλία και γνωρίζουν πόσο σημαντική είναι η συντήρηση τους σε όσο πιο άθικτη κατάσταση γίνεται.

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες που δεν συνειδητοποιούν ότι οι Ελληνικές παραλίες είναι ένα εθνικό πάρκο που οφείλει να παραμείνει ως έχει, αφού ήδη έχει γίνει αρκετή ζημιά.

Αδιάφοροι για την προστασία των παραλιών μπορεί να είναι εκείνοι που είναι ανίατα υπόδουλοι στο χρήμα – αυτοί οι άνθρωποι όμως δεν σώζονται υπαρξιακά, ούτε μεταπείθονται, αφού η εμμονή με το κέρδος εις βάρος της φύσης και του περιβάλλοντος είναι σύμπτωμα ψυχικής νόσου και δεν επιδέχεται θεραπεία μέσω λογικού διαλόγου.

Ο αιγιαλός λοιπόν, αυτό το σίγουρα ενωτικό όραμα, και η προστασία τους από τα πολυεθνικά επενδυτικά αρπακτικά, ας γίνει το συμβολικό κίνητρο ανατροπής του καθεστώτος σε αυτές τις εκλογές.

Μην ξεχνάμε ποτέ πως η  τρομοκρατία του καθεστώτος έχει μια και μοναδική προπαγανδιστική αιχμή – την καλλιέργεια της πεποίθησης του αναπόδραστου, αυτή την διαρκώς επαναλαμβανόμενη μάντρα που προσπαθεί να μας πλύνει τον εγκέφαλο μέχρι να αποδεχτούμε οριστικά και αμετάκλητα πως δεν υπάρχει καμία άλλη λύση από την πειθήνια υποταγή στις ορέξεις του μεταλλαγμένου υπερκαπιταλισμού, με όποιο κόστος, ακόμα και την βεβήλωση της φυσικής καλλονής που αποτελεί το βασικό καύσιμο της βιομηχανίας του τουρισμού.

Η σωτηρία του Ελληνικού αιγιαλού ας εξυπηρετήσει  την επιτακτική η ανάγκη εύρεσης ενός ονείρου, μιας θετικής προοπτικής, ενός ελπιδοφόρου οράματος.

Τα υπόλοιπα αδιέξοδα -  η αγορά που παραμένει σε διαρκή πτωτική πορεία, η ανεργία που πλέον έχει ξεπεράσει το 30% στον γενικό πληθυσμό και το 50% στους κάτω των 30 χρονών, η εξαθλίωση του βιοτικού επιπέδου, οι αυτοκτονίες των χιλιάδων  απελπισμένων, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η εξάρθρωση του συστήματος υγείας, ο εξευτελισμός της παιδείας, τα ελεγχόμενα από  ολιγαρχικά συμφέροντα ΜΜΕ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι πνιγμοί μεταναστών, τα συνεχιζόμενα σκάνδαλα όπως το χάρισμα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ χρέους στον εξυπηρετικό ΔΟΛ – όλα αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πραγματικότητα και δύσκολο να αγνοηθούν. Επειδή όμως αυτά αφορούν την διαφθορά, τον εμπαιγμό, τον αποπροσανατολισμό και την συγκάλυψη, εν τέλει την συντριβή και όχι το όνειρο, δεν εμπνέουν ως κίνητρα, αντίθετα, εξοργίζουν και θλίβουν.

Η παρατεταμένη θλίψη φέρνει απόγνωση. Η Ελληνική κοινωνία έχει ήδη δει τα αποτελέσματα της απόγνωσης – αυτή οδηγεί σε αδράνεια και απάθεια, ένα είδος μαζικού κώματος επιβεβλημένου από το δόγμα του σοκ. Ίσως αυτό που χρειάζεται την παρούσα στιγμή είναι ένα θετικό κίνητρο και όχι ακόμα μια επανάληψη των δεδομένων αρνητικών της παρούσας κατάστασης. Για να αλλάξει το οτιδήποτε μικρό πρέπει να αλλάξουν οι ισορροπίες δυνάμεων. Όλοι μας ξέρουμε ποιες είναι οι παρούσες και που έχει οδηγηθεί η χώρα υποκύπτοντας σε αυτές. Είμαστε έτοιμοι να ψηφίσουμε εκείνον που αν μη τι άλλο θα επιφέρει μια αλλαγή σε αυτές τις ισορροπίες?

Υ.Γ.

Στην μακρά πλέον πορεία μου ως ο πιο αντιπαθής άνθρωπος σε αυτή τη χώρα, μια από τις φράσεις που κατά καιρούς έχω εκστομίσει είναι πως  “Η Ελλάδα δεν υπάρχει.”

Αυτό το αξίωμα, ελαφρά τη καρδία, το εκστόμισα σε μια εκπομπή της Βίκυς Μιχαλονάκου, και έγινε η αιτία για να εξαγριωθούν διάφοροι μεγαλοφυείς φιλόσοφοι  – σχολιαστές του διαδικτύου που   θίγονται κατάφωρα από την αυθαιρεσία μιας αξιωματικής τοποθέτησης, προσπερνώντας  το γεγονός ότι ως εργαλείο σκέψης το αξίωμα εξ’ ορισμού είναι αυθαίρετο, ενώ είναι η κριτική του προσέγγιση εκείνη που αναζητάει την όποια ορθότητα της αξιώματος.

Ψιλά γράμματα η δεοντολογία της φιλοσοφικής ορολογίας όμως. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η Ελλάδα δεν υπάρχει, επειδή υπάρχουν Ελλάδες, δηλαδή για τον καθένα υφίστανται διαφορετικές προσεγγίσεις και βιώματα μιας πραγματικότητας που δεν μπορεί να είναι η ίδια για όλους, εκτός και εάν υιοθετήσουμε ολοκληρωτικές σκεπτομορφές, κάτι που προσωπικά αρνούμαι.

Η «δική μου Ελλάδα» και η «δική σου Ελλάδα», εκτός του ότι είναι διαδικασίες εξελικτικές και ατέρμονες και άρα δεν σχηματοποιούνται, ούτε παγιώνονται, όπως κάθε υγιής οργανισμός, μπορεί και να μην σμίξουν ποτέ. Ωστόσο, για να συνεχίσουν να υπάρχουν, οφείλουν να τηρήσουν την υπόσχεση των ζωτικών ψευδαισθήσεων που τις κράτησαν ζωντανές μέχρι σήμερα

 dithen2010

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Γκρούεζας

Από το blog in a body

Την Κυριακή 18 Μαΐου 20014, στον πρώτο γύρο των Δημοτικών – Περιφερειακών Εκλογών, εκδηλώθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο, που υποτιμήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το φαινόμενο θα προσπαθήσω να αναλύσω, εξηγώντας γιατί – κατά τη γνώμη μου – οι αυτοδιοικητικοί συνδυασμοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγαν όπως πολλοί ανέμεναν. Προφανώς, δεν είναι η μόνη αιτία, αλλά νομίζω ότι ίσως είναι η πιο σημαντική.

Δυο προκαταρκτικά λόγια

Η σύγχρονη συστημική θεωρία, ενσωματώνει την (βιολογικής προέλευσης) θεωρία της αυτοποίησης. Σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά συστήματα, αυτό σημαίνει ότι αυτά επιτελούν μια βασική λειτουργία: ανακατασκευάζουν συνεχώς τον εαυτό τους. Αυτός είναι ο αρχικός στόχος τους – κανένας άλλος, οι υπόλοιποι στόχοι έπονται. Δηλαδή,υπάρχουν για τον εαυτό τους - όχι για να «εξυπηρετούν κάποια κοινωνική λειτουργία» (όπως θεωρούσαν οι αρχικές συστημικές θεωρήσεις)· αυτό, ακολουθεί ως προσδιορισμός του συστήματος σε ένα γενικότερο πλαίσιο.
Αυτά τα συστήματα, αναπτύσσουν δική τους «γλώσσα» (με την ευρεία έννοια του όρου). Π.χ., το οικονομικό σύστημα μιλάει τη γλώσσα του«χρήματος» και κρίνει με βάση το «κέρδος/απώλειες»· το επιστημονικό σύστημα μιλά με τη γλώσσα «των θεωριών» και κρίνει με βάση το «ορθό/λάθος»· το πολιτικό σύστημα μιλά με τη γλώσσα «των προγραμμάτων» και κρίνει τη «δημοφιλία/μη-δημοφιλία», κ.ο.κ.
Έτσι (θεωρεί η συστημική θεωρία ότι) έχουν τα πράγματα. Τα συστήματα αυτά (κι όποια άλλα μπορεί να θεωρήσει κάποιος), λειτουργούν με βάση τις εσωτερικές τους διεργασίες, και κανένα δεν μπορεί να υποχρεώσει το άλλο να ενεργήσει όπως το πρώτο επιθυμεί. Το πολιτικό σύστημα π.χ. δεν μπορεί να υποχρεώσει με μια πολιτική απόφαση το χρηματοπιστωτικό σύστημα να πράξει έτσι ή αλλιώς – εκτός κι αν αναλάβει τη διοίκησή του, δηλαδή καταργώντας το.

Παρακάτω λοιπόν…

Πολλά συστήματα, εμφανίζονται αυθόρμητα - δηλαδή «αναδύονται» μέσα από την κοινωνική εξέλιξη.
(παρένθεση)
Το 2011 ή 2012, παρακολούθησα μια ομιλία του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Σε κάποια αποστροφή είπε: «στην Ελλάδα, αντί να φτιάξουμε κράτος πρόνοιας όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, φτιάξαμε πελατειακό κράτος». Δεν το ανέλυσε άλλο, ίσως και να μη μπορούσε καθώς ο ίδιος είναι μαρξιστής και τα θεωρητικά εργαλεία του δεν βοηθάνε σ’ αυτή την περίπτωση.
Θα το αναλύσω όμως εγώ, στη συνέχεια.
(τέλος παρένθεσης)
Στην Ελλάδα λοιπόν, έχει εμφανιστεί ένας ενδιαφέρων τύπος κοινωνικού συστήματος. Λειτουργεί με τη γλώσσα της «εξυπηρέτησης» και αποφασίζει στη βάση της διάκρισης «συμφέρει/δεν-συμφέρει». Οι ρίζες των κοινωνικών διεργασιών που προκάλεσαν αυτό το φαινόμενο, δεν μου είναι γνωστές. Άλλοι το τοποθετούν στην Οθωμανοκρατία, άλλοι στο Βυζάντιο και κάποιοι ήδη από την εποχή των πόλεων-κρατών. Πάντως, μου είναι αδιάφορο το «πότε» και το «πώς», ας ασχοληθεί κάποιος ιστορικός.
Αυτό το σύστημα, έχει επικρατήσει να το ονομάζουμε «ρουσφετολογικό» και δεν είναι σε καμιά περίπτωση ελληνική ιδιαιτερότητα. Είναι ένα φαινόμενο παγκόσμιο και συνοδεύει πάντα τις ιεραρχικά συγκροτημένες κοινωνίες. Η ελληνική πρωτοτυπία του, βρίσκεται αλλού.
Να εξηγήσω καταρχήν ότι όταν μιλάω για ρουσφετολογικό μηχανισμό, δεν μιλώ για κάποιον συγκεκριμένο, ούτε όμως για κάποιο πολιτικό κόμμα. Αναφέρομαι στο μοντέλο συστήματος που υιοθετούν όλοι οι κατά τόπους αντίστοιχοι μηχανισμοί. Οι ρουσφετολογικοί μηχανισμοί λοιπόν, είναι αυτοποιητικά συστήματα. Λειτουργούν καταρχήν για τον εαυτό τους και μόνον μετά – αφού διασφαλίσουν την επιβίωσή τους – για κάποιο άλλο σύστημα όπως τα κόμματα. Δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη «ιδεολογία» ή οποιαδήποτε προτίμηση. Είναι σαν αγέλες παμφάγων ζώα που καταναλώνουν ό,τι προσφέρεται από το περιβάλλον τους και προσαρμόζονται ανάλογα. Δεν είναι τυχαίο ότι ανάλογα φαινόμενα είχαν εντοπιστεί και στην πρώην Σοβιετική Ένωση, αλλά και στις ΗΠΑ, στη Δανία, Γαλλία, Γερμανία και γενικώς, παντού.
Το ότι είναι αυτοποιητικά, μας λέει ότι, ακόμα κι αν ένα κόμμα (π.χ. το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ) πεθάνει, οι μηχανισμοί επιβιώνουν. Όπως ακριβώς οι ιοί στη Βιολογία, αναζητούν ξενιστή: ένα περιβάλλον που θα ευνοεί την ανάπτυξη, αυτο-αναπαραγωγή και αναπαραγωγή τους και με τον οποίο θα στήσουν ένα πλαίσιο υπεράσπισης αμοιβαίων συμφερόντων. Αναπαράγονται ως μοντέλομέσα από την κουλτούρα, είναι συστατικά στοιχεία του ευρύτερου κοινωνικού συστήματος. Όλοι, σε κάποια στιγμή, απευθύνονται σε κάποιον «γνωστό» για να επιτευχθεί κάτι που, σε πολλές περιπτώσεις, είναι λογικό και προφανές· εκείνη τη στιγμή, το σύστημα αναπαράγει το μοντέλο του και συνεχίζει.
Προσοχή: τα αμοιβαία συμφέροντα, δεν είναι κοινά μεταξύ μηχανισμών και κόμματος. Κάθε αυτόνομο σύστημα, επιδιώκει τη δική του συνέχεια: οι μεν ρουσφετολογικοί μηχανισμοί να συνεχίσουν τις «εξυπηρετήσεις των μελών τους», τα δε κόμματα να διασφαλίζουν την κυβερνητική τους διάσταση. Πρόκειται για έναν «γάμο συμφερόντων», που δημιουργεί ένα τρίτο σύστημα: το πελατειακό κράτος.

(παρένθεση)
Στην πασίγνωστη ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο», εμφανίζονται δυο ιδεότυποι: ο εκπρόσωπος του μηχανισμού, ο Γκρούεζας (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) κι ο εκπρόσωπος του πολιτικού συστήματος, ο Μαυρογιαλούρος (Λάμπρος Κωνσταντάρας). Ο δεύτερος, εμφανίζεται να αγνοεί τη σχέση αλληλεξάρτησης που τον συνδέει με τον πρώτο. Ωστόσο, αυτός που καταστρέφεται από την άγνοια αυτή, δεν είναι ο ρουσφετολόγος, αλλά ο πολιτικός· ο δικός του θεσμικός ρόλος είναι αυτός που καταργείται στην πράξη, κι όχι αυτός του Γκρούεζα.
(τέλος παρένθεσης)
(παρένθεση)
Στις δημοτικές εκλογές του 1982, στο Κάτω Καλαμάκι (Δήμος Αλίμου), έφαγα ξύλο σε σημείο διάσεισης, από μια παρέα πέντε τραμπούκων που υποστήριζαν υποψήφιο δήμαρχο, ο οποίος υπήρξε διορισμένος από τη χούντα κοινοτάρχης της τότε «Κοινότητας Καλαμακίου». Οι άνθρωποι που με χτύπησαν, έκαναν απλώς την δουλειά τους. Δεν ήταν ούτε Νεοδημοκράτες, ούτε χουντικοί με οποιαδήποτε πολιτικήέννοια. Πριν τη χούντα, κάποιοι απ’ αυτούς ήταν τραμπούκοι της τότε «Ένωσης Κέντρου». Ήταν απλώς ένας μηχανισμός που δρούσε τοπικά κι επεδίωκε την επιβίωσή του. [για γέλια: μετά διέδωσαν ότι εγώ τους έδειρα· και τους πέντε!! Ούτε που τους άγγιξα βέβαια: αφού με βαράγαν τρεις και με κρατάγαν δυο :-)] Στη συνέχεια, απολύτως κατανοητά, πέρασαν στο ΠΑΣΟΚ.
(τέλος παρένθεσης)

Τι είναι η πατρίδα μας λοιπόν;

Εδώ λοιπόν είναι το ζουμί, δηλαδή η ελληνική ιδιαιτερότητα.
Οι μηχανισμοί αυτοί, επιβιώνουν και μεταλλάσσονται, ανεξάρτητα από πολιτικά κόμματα, εποχές ακόμα και ανθρώπους. Λειτουργούν με «εξυπηρετήσεις» που μπορεί να είναι πολυποίκιλες. Από το να βρουν μια δουλειά για το παιδί σου – κι αυτό σε όλο τον κόσμο περιλαμβάνει όχι μόνο τον Δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό τομέα  – μέχρι να «μου ρίξετε ένα τοιχάκι μπροστά από το σπίτι, για να μη μου παίρνει η βροχή την αυλή ρε φίλε».
Είναι προφανές καταρχήν ότι, για να μπορούν να λειτουργούν χρειάζονται πρόσβαση στην εξουσία. Η εξουσία αυτή μπορεί να κρατική ή τοπική, δημόσια ή ιδιωτική, αρκεί να είναι ένας «ορίζοντας πιθανών εξυπηρετήσεων», να μπορούν δηλαδή να τρέφουν το σύστημα. Μπορεί να είναι αριστεροί ή δεξιοί, φασιστικοί ή δημοκρατικοί μηχανισμοί, αρκεί να δίνουν πρόσβαση σε εξυπηρετήσεις.
Και βεβαίως, ένα οργανωμένο κράτος πρόνοιας είναι μια θανατηφόρα προοπτική για αυτούς τους μηχανισμούς. Το ίδιο είναι κι οι πολίτες που μπορούν να τα καταφέρουν με τις δυνάμεις τους.
(παρένθεση)
Το 1994 όπως έχω γράψει αλλού, προσλήφθηκα στον σταθμό Αιγαίου της ΕΡΑ. Λίγες μέρες μετά, επισκέφθηκα τοπικό βουλευτή για συνέντευξη – είχαμε μια κάποια «οικειότητα» στα πλαίσια όμως της επαγγελματικής μου δεοντολογίας. Όταν έμαθε ότι είμαι εκεί ως δημοσιογράφος της ΕΡΑ, εξεπλάγη δυσάρεστα κι έντονα, και μου είπε: «Ρε Θωμά, αμάν, άμα ήθελες να πας στη ΕΡΑ, γιατί δεν ήρθες από δω να μας το πεις; Αμέσως θα το κανονίζαμε – μα, χαζός είσαι;». Τα ίδια ακριβώς επανέλαβε κι ο ιδιαίτερός του.
(τέλος παρένθεσης)
Αν λοιπόν, το κράτος κάνει αυτά που (θεωρούμε ότι) πρέπει να κάνει για τον πολίτη, οι μηχανισμοί αυτοί δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι αδύνατον να αναπαράξουν τον εαυτό τους γιατί λειτουργούν διαμεσολαβητικά, δεν εκμεταλλεύονται δικούς πόρους. Αν δεν χρειάζεται μεσολάβηση ανάμεσα στον πολίτη και την εξουσία, δεν έχουν τρόπο να είναι απαραίτητοι κοινωνικά.
(παρένθεση)
Την Κυριακή 18 Μαΐου, στις τοπικές εκλογές στη Λέσβο, επικράτησαν δυο υποψήφιοι: ο Φωτής Ξύδας, που ενσωμάτωσε τον μηχανισμό του Νίκου Σηφουνάκη (ΠΑΣΟΚ) αλλά και του υπουργού (Αθανασίου). Κι ο Σπύρος Γαληνός (ΑΝΕΛ) που εμφανίστηκε ως ανεξάρτητος, ωστε να μπορέσει να ενσωματώσει άλλους μηχανισμούς που πριν λαθροβίωναν στη ΝΔ αλλά και στο ΠΑΣΟΚ επίσης. Έγινε δηλαδή μια μάχη μηχανισμών, μια ευκαιριακή συμμαχία όμοιων ρουσφετολογικών συστημάτων, που μπροστά στην προοπτική απομάκρυνσης από την κρατική εξουσία, συσπειρώθηκαν σε δυο πολιτικά συστήματα, ώστε να διασφαλίσουν τον επόμενο ξενιστή.
Έχω λόγους να γενικεύσω, υποθέτοντας ότι παρόμοια φαινόμενα εκδηλώθηκαν σε όλη τη χώρα, κυρίως με τους «ανεξάρτητους» υποψηφίους.
(τέλος παρένθεσης)
Τι έγινε λοιπόν στις 18 Μαΐου; Απλώς, οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ ξεδίπλωσαν έναν πολιτικό, αυτοδιοικητικό λόγο, απέναντι σε μηχανισμούς που κανένα ενδιαφέρον δεν είχαν ν’ ακούσουν τέτοια πράγματα. Και ηττήθηκαν. Γιατί, οι μηχανισμοί αυτοί, ελέγχουν ψήφους (τα «κουκιά»), υπόσχονται απίστευτες εξυπηρετήσεις σε μια κοινωνία που γνωρίζει ότι δεν γίνεται αλλιώς.
(όποιος πίστεψε οποτεδήποτε ότι το ελληνικό κράτος θα του διασφαλίσει περίθαλψη, εργασία, στέγη, μόρφωση, μια αξιοπρεπή διαβίωση, να σηκώσει το χέρι του παρακαλώ. Κανείς; Συνεχίζω λοιπόν…)
Έτσι λοιπόν, οι συνδυασμοί του ΣΥΡΙΖΑ, υπέστησαν «ήττα» – τουλάχιστον για όσους θεώρησαν ότι μπορούσαν να νικήσουν αυτές τις δομές, έτσι απλά.
Ναι, αλλά, γιατί στην Αθήνα δεν έγινε το ίδιο;
Διότι, στην Αθήνα η κρίση έχει χτυπήσει πολύ δυνατά σε σύγκριση με την επαρχία. Οι ρουσφετολογικοί μηχανισμοί δεν μπορούν να κάνουν εξυπηρετήσεις γιατί απλώς στο χάος της Αττικής, οι πόροι εξαφανίζονται.Τα καταστήματα κλείνουν. Υπάρχουν άστεγοι. Μια σύγχρονη αστεακή οικονομία, είναι μια οικονομία ανοικτή και κατά συνέπεια ιδιαίτερα ευπαθής. Δεν μπόρεσαν δηλαδή οι «ιοί» να επιβιώσουν στην Α’ Αθηνών σε συνθήκες στέρησης πόρων.

Και τι να κάνουμε, να γίνουμε ΠΑΣΟΚ;

Μέχρις εδώ, περιέγραψα ό,τι βλέπω με τα θεωρητικά μου γυαλιά. Δεν επεχείρησα να προτείνω κάτι, ούτε και να αξιολογήσω αν αυτά που βλέπω είναι «καλά» ή «κακά». Γενικά η ιδεολογική ανάλυση είναι πολύ κακό εργαλείο γιατί παραμορφώνει την εμπειρία – και προσπάθησα να το αποφύγω.
Το τελικό μου συμπέρασμα: υπάρχει μια κοινωνία που αναπαράγει το μοντέλο των ρουσφετολογικών συστημάτων, επειδή δεν υπάρχει ένα κράτος πρόνοιας να παρέχει τα προφανή (σύμφωνα με το νεωτερικό μοντέλο). Και δεν μπορεί να υπάρξει κράτος πρόνοιας, γιατί το πελατειακό κράτος εκφράζεται μέσα από την ίδια την κοινωνία που επιδιώκει τη συνεχή αναπαραγωγή του ίδιου αυτού μοντέλου, γιατί απλώς, έτσι έχει μάθει εμπειρικά ότι μπορεί να επιβιώσει.
Πρόκειται για ένα κλειστό, κυκλικό αναπαραγόμενο σύστημα, που διαρθρώνεται από μικρότερα συστήματα (τα τοπικά ρουσφετολογικά συστήματα, που μπορεί να συναντάμε και σε χώρους εργασίας ή και υπουργεία). Δηλαδή, για ένα σύστημα αυτοποιητικό.
(στο σημείο αυτό απεκδύομαι το κουστούμι του κοινωνιολόγου) 
Έχουμε λοιπόν έναν φαύλο κύκλο που πρέπει να σπάσει κι έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες. Μια λύση για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η ΠΑΣΟΚοποίησή του: να ενσωματώσει εκπροσώπους των μηχανισμών αυτών και άρα να βάλει τους μηχανισμούς να δουλέψουν προεκλογικά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, είναι μια σχέση αμοιβαιότητας αυτή, οπότε απορρίπτεται η ιδέα και είμαστε πάλι στην αρχή.
Όμως, η παραπάνω ανάλυση, κάνει τη λύση προφανή: πρέπει, κάποια στιγμή, να υπάρξει κράτος πρόνοιας σε τούτη τη χώρα. Και, όπως είδαμε, ουδέποτε υπήρξε κάτι τέτοιο, κι η κρίση είναι άσχετη με την απουσία του από την Ελλάδα τουλάχιστον.
Η προσπάθεια να δημιουργηθεί τέτοιο κράτος, θα συναντήσει λυσσαλέες αντιδράσεις γιατί θα οδηγήσει σε θάνατο από πείνα πολλά (χιλιάδες) αλληλοδιαπλεκόμενα συστήματα που λειτουργούν παντού στην κοινωνία μας. Και αυτά τα συστήματα θα δώσουν μάχη επιβίωσης στηριγμένα στο ισχυρότερο όπλο που υπάρχει, δηλαδή στην κουλτούρα που κάνει την Ελλάδα, Ελλάδα.
Αντίπαλοι θα είναι οι πάντες:

• Όσοι από το «παλαιό πολιτικό σύστημα», έχουν μάθει να λειτουργούν ρουσφετολογικά.
• Οι γραφειοκρατικοί κρατικοί μηχανισμοί που έχουν προσαρμοστεί έτσι ώστε να διεκπεραιώνουν «εξυπηρετήσεις».
• Οι «φιλελεύθεροι» που επίσης θεωρούν το κράτος πρόνοιας αντίπαλό τους και προτείνουν ν’ αναλάβουν οι ίδιοι (με το αζημίωτο) τις λειτουργίες του.
• Όσα από μέλη και στελέχη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να μοιράζουν σταυρωμένα ψηφοδέλτια, αναπαράγοντας κι αυτά το μοντέλο της εξυπηρέτησης (ακόμα κι αν δεν το εννοούν κάποιοι έτσι, αυτό αντιλαμβάνεται ο καθημερινός πολίτης και μπαίνει σε αναμονή για «εξυπηρέτηση»).
• Μέχρι κι ο γείτονας που δεν καταλαβαίνει γιατί «τώρα που είστε στα πράγματα δε μου ρίχνεις εκείνο το τσιμεντάκι πίσω από την αυλή». Αλλά, το τσιμεντάκι θα πρέπει να πέφτει, ανεξαρτήτως γειτνίασης και γνωριμίας.

Είναι πολύ δύσκολο, είναι σαν να μιλάς ελληνικά σε αρειανούς. Αλλά, αν υπάρχει ελπίδα, θεωρώ ότι βρίσκεται εκεί.
Και μη με ρωτήσετε «πού θα τα βρείτε τα λεφτά για το κάνετε αυτό». Εκεί ακριβώς απ’ όπου τα βρίσκει το ρουσφετολογικό μοντέλο για ν’ αναπαράγει τον εαυτό του, εκεί!
Υ.Γ. Συγγνώμη για την πολυλογία…

Η αλήθεια της κάλπης…(εσύ την αντέχεις;;;)

Όσοι κάνουν τον κόπο να διαβάζουν τα κείμενα μας γνωρίζουν τις απόψεις μας σχετικά με το πως έφτασε η Ελλάδα στη σημερινή τραγική κατάσταση. Έχουμε διαλέξει…

στρατόπεδο εδώ και χρόνια, δεν έχουμε αυταπάτες, αλλά ούτε και ψευδαισθήσεις ή μάταιες ελπίδες.  

by…imf-fuck-off

Την προηγούμενη Κυριακή είχαμε τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση και για ακόμα μία φορά φάνηκε περίτρανα ότι η σαπίλα, η πουστιά, η διαπλοκή και η διαφθορά έχουν πολύ βαθιές ρίζες σε αυτό τον τόπο. Το γεγονός που έκλεψε την παράσταση ήταν αναμφίβολα οι πρωτιές απατεώνων, εφοπλιστών, μπράβων, τηλεαστέρων και ηλιθίων σε αρκετούς Δήμους της χώρας. Μπορεί αυτές οι πρωτιές να αποτέλεσαν ένα ισχυρό σοκ, για όσους είχαν αμφιβολίες για το πνευματικό επίπεδο των ψηφοφόρων, αλλά για εμάς ήταν 100% αναμενόμενες.  

Μία τεράστια μερίδα του ελληνικού λαού θέλει και επιδιώκει να εξουσιάζεται από νταβατζήδες και οικονομικούς ολιγάρχες. Γουστάρει να προσκυνάει υπέρβαρους εφοπλιστές ή ακόμα και νεοναζί μπράβους και θεωρεί ότι η υποτέλεια στους ισχυρότερους είναι ο μονος δρόμος για την προσωπική ευτυχία. Ούτε καν μπορεί να διανοηθεί ότι χρειάζεται καθημερινός αγώνας, αυτο-οργάνωση και πίστη σε ένα διαφορετικό μοντέλο πολιτικής εκπροσώπησης, όπου κυρίαρχος θα είναι ο ενεργός λαός και όχι κάποιος πάνσοφος ηγέτης. 

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών πολλοί έσπευσαν να δηλώσουν (και στην ουσία να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα) ότι στις τοπικές εκλογές παίζουν ρόλο τα γνωστά μικροσυμφέροντα, οι φιλίες, οι συγγένειες, όπως και οι εξυπηρετήσεις κάθε είδους. Αυτό είναι γεγονός, αλλά το ερώτημα είναι το εξής:

Αν δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να κάνει κουμάντο στους δήμους της χώρας, μέσω της εκλογής ανθρώπων που ζητάνε την ενεργό συμμετοχή των πολιτών για τα προβλήματα που αφορούν τις γειτονιές μας και τις πόλεις μας, τότε πως θα αλλάξει κάτι σε εθνικό επίπεδο;  

Η Ελλάδα έχει τους πολιτικούς που της αξίζουν, τους δημοσιογράφους που της αξίζουν, τους αναλυτές που της αξίζουν και τους πολίτες που της αξίζουν. Έχει τους ναζί που της αξίζουν, τους νοικοκυραίους που της αξίζουν, τους αρχιεπίσκοπους που της αξίζουν και τους ηλίθιους που της αξίζουν. Για αυτό και μετά από 2-3 χρόνια γενικευμένης απραξίας και αδράνειας, εκεί όπου κάποιος λογικός άνθρωπος θα περίμενε έστω και ένα εκλογικό ξέσπασμα, ήρθε το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών για να μας υπενθυμίσει την αλήθεια…

paganeli

Εκλογές ή Επανάσταση;

Tο μοναδικό δίλημμα που τίθεται είναι η παρακάτω φράση:εκλογές ή επανάσταση;Τί χρειάζεται περισσότερο ο κόσμος,η κοινωνία,τα εκατομμύρια των απελπισμένων,των φτωχών και των πεινασμένων;Η δημοκρατία που προσφέρει απλά την δυνατότητα της επιλογής ανάμεσα στο μή χείρον βέλτιστον,παύει να είναι δημοκρατία.Η εκλογή των δήθεν  εκπροσώπων του λαού γίνεται αναγκαστικά και κάτω απο δυσμενείς κοινωνικές συνθήκες.Στην ουσία πρόκειται για έναν εκβιασμό συνειδήσεων και ακόμη μιά παράταση ζωής στον θάνατο του συστήματος.Ταυτόχρονα παρατείνεται για τους πολλούς η ψευδαίσθηση της αλλαγής.Η ψευδαίσθηση της σωτηρίας απο το βάσανο της καθημερινής αδικίας μέσω μιάς καλύτερης διαχείρισης του καπιταλισμού.

Θα μπορούσε άραγε το σύστημα να αλλάξει απο “μέσα”;

H αλήθεια είναι πως θα μπορούσε,αρκεί βέβαια η συμμετοχή του απλού κόσμου να ήταν περισσότερο μαζική και άμεσα συνδεδεμένη στην λήψη αποφάσεων που στην ουσία αφορούν την ίδια την κοινωνία.

Επίσης θα μπορούσε άν όλοι αυτοί που λένε πως εκπροσωπούν την κοινωνία και δουλεύουν για το καλό της αποδείκνυαν του λόγου το αληθές και η αντιπροσώπευσή τους δέν θα ήταν προϊόν εκλογής σύμφωνα με τις τωρινές εκβιαστικές συνθήκες αλλά θα ήσαν άμεσα συνδεδεμένοι με τα κατώτερα λαϊκά στρώματα και τα ίδια τα στρώματα και όχι τα κόμματα και τα συμφέροντα θα αποφάσιζαν ποιός είναι σωστός για την οποιαδήποτε σχηματική εκπροσώπηση.

Και φυσικά θα μπορούσε να αλλάξει άν όλα αυτά τα πρόσωπα ήταν άμεσα ανακλητέα σε περίπτωση έκνομων ενεργειών,και πράξεων που θα έθιγαν τα συμφέροντα μιάς (λέμε τώρα…)υγιούς κοινωνίας.

Επειδή όμως τίποτε απο αυτά δέν συμβαίνει και ούτε πρόκειται,μιάς και το παρόν παγκόσμιο διεφθαρμένο σύστημα δέν πρόκειται να αφήσει κανένα κόμμα και κανέναν λαό να οικοδομήσουν δίκαιες και ισότιμες κοινωνίες,οποιαδήποτε δράση και πράξη μέσα στο υπάρχον σύστημα που δέν στοχεύει στο να καταργήσει και να εξαφανίσει τις αιτίες και τα αποτελέματα που δυστυχούν την πλειοψηφία των ανθρώπων της γής και ευτυχούν την διεστραμμένη μειοψηφία των αφεντικών του κόσμου,είναι απολύτως ρεφορμιστική και καταδικασμένη στην αποτυχία και εν τέλει στην υποστήριξη του ήδη άδικου κόσμου.

Το να έχεις επιλογή να επιλέξεις ανάμεσα στο λιγότερο άδικο δέν σε κάνει ελεύθερο ούτε και θα εξαφανίσει το άδικο απο δίπλα μας.Απλά θα ανακουφίσει για λίγο τον διαχρονικό πόνο και ύστερα άντε πάλι θα βρεθούμε να πληρώσουμε τα σπασμένα μιάς ακόμη μελλοντικής στημένης “κρίσης”.

Σκοπός του ανθρώπου δέν είναι να αμφισβητήσει απλά το άδικο και την εκμετάλλευση και να διοχετεύσει την δίκαιη οργή του στην ψεύτικη και πρόσκαιρη ανακούφιση της κάλπης.

Για την κατάκτηση της ελευθερίας και της δικαιοσύνης,δέν ψηφίζουμε,δέν διεκδικούμε.Επαναστατούμε,καταλαμβάνουμε αυτό που δικαιωματικά μας ανήκει.

Δέν διαπραγματευόμαστε με τους τρομοκράτες και τους απατεώνες.Τους στέλνουμε εκεί που τους αξίζει στο χώμα για λίπασμα.

Και τον κάθε λογής νταή και εκμεταλλευτή,μικροαφεντικό ή μεγαλοκαρχαρία του εξηγούμε το όνειρο όπως πρέπει.Δέν τον παρακαλάμε για ψίχουλα.Του σπάμε το κεφάλι,και τον πετάμε έξω απο τους εργασιακούς χώρους.Δέν θα δουλεύουμε για να ζεί αυτός και το γαμωσόϊ του.

Καταλαβαίνουμε απόλυτα πως σε αυτό το αδιέξοδο η κοινωνία δέν έχει πολλές ρεαλιστικές επιλογές και θα κοιτάξει να πιαστεί να γλυτώσει τα χειρότερα απ’όπου μπορεί.Το τελευταίο χαρτί εντός νομιμότητας είναι η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ.Δέν θα προτρέψουμε κανέναν να μήν ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ.Θα πούμε όμως σε αυτόν τον άνθρωπο που θέλει κάτι παραπάνω, την επόμενη μέρα να παλέψει για κάτι πολύ περισσότερο απο μιά ακόμη καλύτερη διαχείριση του απάνθρωπου καπιταλισμού.Θα πούμε σε αυτόν τον άνθρωπο που θέλει να αγωνιστεί για ελευθερία,δικαιοσύνη και κοινωνική ισότητα,για ένα πραγματικό και παγκόσμιο σοσιαλισμό πως η θέση του δέν είναι ούτε στον καναπέ της παραίτησης,ούτε στα μικροκομματικά συμφέροντα,ούτε και στις απατηλές νίκες της κάλπης.

Η θέση του κάθε απελπισμένου που εξεγείρεται και διεκδικεί μαχόμενος τα αυτονόητα είναι στον δρόμο της ένοπλης και δυναμικής σύγκρουσης,στις συνελεύσεις της γειτονιάς,σε όλους τους χώρους της κοινωνικής αλληλεγγύης, στις ομάδες των ανθρώπων εκείνων που αντιμάχονται τον καπιταλισμό,την εκμετάλλευση και τον φασισμό σε οποιαδήποτε μορφή.Είναι στα κατειλημμένα εργοστάσια και στις κομμούνες των φτωχών του κόσμου.

Ζούμε κι αναπνέουμε για δικαιοσύνη και τιμωρία.Δέν εφησυχάζουμε.Για την καταστροφή των δομών της εκμετάλλευσης και τον αφανισμό των τυράννων.Καμιά ειρήνη με τ’αφεντικά.

«Όποιος έχει τα σιδερικά  έχει και ψωμί».

 

ΑΝΩΝΥΜΟς & ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ

 

Πηγή:

 

http://mavrhlista.wordpress.com/2014/05/18/%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7/

Περιζήτητη γκόμενα η Χρυσή Αυγή…

Είναι πολύ αστείο το ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ πως φλερτάρει με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Και είναι αστείο επειδή…

οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής –πριν γίνουν ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής- ήταν, επί χρόνια, ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής παρουσιάζονται σαν να έχουν πέσει ξαφνικά από τον ουρανό. Σαν να μην ζούσαν πριν στη χώρα. Σαν να μην είχαν ψηφίσει ποτέ.

Δεν ήταν φασίστες οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής όσα χρόνια ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Τώρα έγιναν φασίστες. Τώρα που δεν ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ.

Τον Σεπτέμβριο του 2012, στο κείμενο «Όλη η Ελλάδα Χρυσή Αυγή!», έγραφα:

«Τις τελευταίες δεκαετίες, μετά τη χούντα, όλοι οι φασίστες βρήκαν καταφύγιο στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, και έκαναν τους δημοκράτες γιατί τους τάιζαν ασύστολα.

Τώρα που η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να ταΐζουν όλους αυτούς τους φασίστες, αυτοί απελευθερώθηκαν, αποενοχοποιήθηκαν και δηλώνουν με περηφάνια πως είναι φασίστες.»

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ –που είχαν επί δεκαετίες στους κόλπους τους τους απόγονους των δωσίλογων της Κατοχής- έχουν τρομοκρατηθεί μπροστά στο ενδεχόμενο τα δικά τους φασισταριά να ψηφίσουν άλλο κόμμα στις ευρωεκλογές ή να ψηφίσουν υποψήφιους άλλων κομμάτων στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Διάβολε, γι’ αυτό «φούσκωσαν» την Χρυσή Αυγή: για να μην φύγουν οι ψήφοι των «ορφανών» τους προς άλλες κατευθύνσεις.

Γιατί, αν τα ζώα που ψήφισαν Χρυσή Αυγή στις εκλογές του 2012 είχαν ψηφίσει Ανεξάρτητους Έλληνες, θα είχαμε αποχαιρετήσει από τότε την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Αλλά τι να περιμένεις από τους απόγονους των δωσίλογων; Μια ζωή δούλοι, προδότες και ρουφιάνοι ήταν.

Και βλέπεις τώρα την Νέα Δημοκρατία του Άδωνι Γεωργιάδη, του Μάκη Βορίδη και του Φαήλου Κρανιδιώτη, την Νέα Δημοκρατία του Μπαλτάκου που έκανε τον ενδιάμεσο του Σαμαρά στις συνομιλίες με τον Κασιδιάρη, να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ πως επιθυμεί τις ψήφους των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής.

Μα γιατί πήρε τον Άδωνι και τον Βορίδη στην Νέα Δημοκρατία ο Σαμαράς; Επειδή είναι δημοκράτες; Τους πήρε για να μαζέψει ψήφους από τους φασίστες.

Γιατί φλέρταρε ο Σαμαράς με τον Κασιδιάρη μέσω Μπαλτάκου;

Γιατί δεν προφυλακίστηκε μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα ο Κασιδιάρης με εντολή Σαμαρά όπως οι υπόλοιποι χρυσαυγίτες;

Μα γιατί Νέα Δημοκρατία και Χρυσή Αυγή ζουν έναν μεγάλο έρωτα.

Έναν έρωτα που δεν είναι πια κρυφός. Βασικά, ποτέ δεν ήταν.

Ας ενωθεί επιτέλους αυτή η Νέα Δημοκρατία με την Χρυσή Αυγή, να τελειώνει η ιστορία.

Τυπικό είναι το ζήτημα, βρε αδερφέ!

Καλά στέφανα!

(Κρίμα και ντροπή για τους παραδοσιακούς και λαϊκούς δεξιούς που άφησαν τον Σαμαρά και την ακροδεξιά παρέα του να φτάσουν την Νέα Δημοκρατία σε αυτή την κατάντια.)

pitsirikos