Ποιος θυμάται τον Μπόμπι Σαντς;

«Κάποιος θα πρέπει να γράψει ένα ποίημα για τα βάσανα των απεργών πείνας. Θα 'θελα να το γράψω εγώ, αλλά πώς να το τελειώσω;» έγραψε στο ημερολόγιό του στις 10 Μαρτίου 1981 ο Sands.

Σαν σήμερα, 5 Μαΐου 1981, πέθανε, στα 27 χρόνια, ο Gerard Robert «Bobby» Sands μέλος του ΙRΑ αλλά και εκλεγμένος στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, μετά 66 μέρες απεργίας πείνας στην φυλακή Maze. Ο ίδιος ήταν ο ηγέτης της απεργίας πείνας του 1981 κατά την οποία άλλοι εννέα κρατούμενοι των φυλακών έχασαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι για την άρση του ειδικού καθεστώτος κράτησης των Ιρλανδών πολιτικών κρατουμένων. Λίγο πριν την απεργία πείνας ο Sands εξελέγη βουλευτής του βρετανικού κοινοβουλίου.
Ο Sands μπήκε στις τάξεις του IRA το 1972. Την ίδια χρονιά συνελήφθη για κατοχή όπλων που βρέθηκαν στο σπίτι που διέμενε. Καταδικάστηκε τον Απρίλη του 1973 σε φυλάκιση πέντε ετών και αφέθηκε ελεύθερος το 1976. Μέσα σε έξι μήνες, συλλαμβάνεται ξανά, έπειτα από βομβιστική επίθεση και ανταλλαγή πυρών. Η δίκη πραγματοποιήθηκε τελικά τον Σεπτέμβριο του 1977. Παρότι δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για την ενοχή του καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκιση και στην φυλακή Maze. Αρχικά πάντως μεταφέρθηκε στη φυλακή Κράμλιν όπου πέρασε 15 ημέρες γυμνός σε απομόνωση, ενώ κάθε τρεις μέρες υποβαλλόταν σε υποχρεωτική από το φαγητό αποχή.
Οι κινητοποιήσεις των κρατούμενων του ΙRΑ απέναντι στο ειδικό καθεστώς φυλάκισής τους ξεκίνησε το 1980. Η βρετανική κυβέρνηση είχε κατατάξει τους Ιρλανδούς κρατούμενους πολέμου στη Βόρεια Ιρλανδία ως ειδική κατηγορία χωρίς δικαιώματα. Οι κρατούμενου του IRA και του INLA απέναντι σε αυτό το καθεστώς ξεκίνησαν τη «διαμαρτυρία της κουβέρτας». Οι κρατούμενοι αρνούνταν να φορούν τις στολές της φυλακής και είτε ήταν γυμνοί, είτε έφτιαχναν ρούχα από τις κουβέρτες τους. Ζητούσαν να μη φορούν στολές της φυλακής, να μην εργάζονται γι’ αυτήν, να έχουν ελεύθερη συναναστροφή με τους άλλους κρατουμένους, να μπορούν να οργανώνουν τις δικές τους εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες και να έχουν το δικαίωμα να δέχονται επίσκεψη και να δέχονται δέματα και γράμματα μια φορά την εβδομάδα.
Η πρώτη απεργία πείνας ξεκίνησε το 1980. Σε αυτή συμμετείχαν άντρες και γυναίκες από τρεις διαφορετικές φυλακές. Ένας από τους κρατούμενους κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του. Η βρετανική κυβέρνηση φάνηκε διαλλακτική αναφορικά με το δικαίωμα των κρατουμένων να φορούν τα ρούχα τους. Η απεργία τερματίστηκε μετά από δυο μήνες, ωστόσο σε σύντομο χρονικό διάστημα φάνηκε ότι η βρετανική κυβέρνηση δεν είχε την πρόθεση να ικανοποιήσει τα αιτήματα.
Την 1η Μάρτη του 1981 ξεκίνησε νέα απεργία πείνας με βασικό αίτημα να αναγνωριστούν οι κρατούμενοι πολέμου ως πολιτικοί κρατούμενοι. Ο Bobby Sands ήταν ο πρώτος που αρνήθηκε την τροφή. «Δεν θα με σπάσουν καθώς η επιθυμία για ελευθερία και για την ελευθερία του Ιρλανδικού λαού βρίσκεται στην καρδιά μου. Θα φθάσει η μέρα όπου όλος ο λαός της Ιρλανδίας θα έχει την επιθυμία για ελευθερία. Τότε θα αλλάξουν τα πράγματα» είχε δηλώσει. «Πιστεύω και στηρίζω το θεόσταλτο δικαίωμα του Ιρλανδικού έθνους στην κυρίαρχη ανεξαρτησία και το δικαίωμα κάθε Ιρλανδού και Ιρλανδής να στηρίξει αυτό το δικαίωμα με την ένοπλη επανάσταση» υποστήριζε ο Sands. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση της Βρετανίας, διά στόματος της πρωθυπουργού, Μάργκαρετ Θάτσερ, απέρριπτε δημόσια το συμβιβασμό με τα αιτήματα που ζητούσαν οι κρατούμενοι. Λίγο πριν την έναρξη της απεργίας, ο ανεξάρτητος Ιρλανδός βουλευτής Tyrone πέθανε.
Ο Sands ήταν υποψήφιος και εκλέχθηκε στη θέση του στις 9 Απριλίου του 1981. Ωστόσο παρέμεινε βουλευτής για κάτι λιγότερο από ένα μήνα καθώς στις 5 Μαΐου του 1981 πέθανε στο νοσοκομείο της φυλακής μετά από 66 μέρες απεργίας πείνας. Δεν ήταν ο μόνος. Οι κρατούμενοι του IRA συνέχισαν την απεργία πείνας και το καλοκαίρι πέθαναν ακόμη 9 από αυτούς. Η απεργία έσπασε στο τέλος του καλοκαιριού καθώς ο Καθολικός κλήρος έπεισε τις οικογένειες των κρατουμένων που είχαν χάσει τις αισθήσεις τους να τους ταΐσουν ενδοφλεβικά. IRA και INLA σταμάτησαν την απεργία μετά από 217 ημέρες, τον Οκτώβρη 1981. Κατόπιν η βρετανική κυβέρνηση ικανοποίησε κάποια από τα αιτήματα των κρατουμένων, χωρίς, ωστόσο, να τους χαρακτηρίσει ποτέ πολιτικούς κρατουμένους. Η απεργία πείνας ενδυνάμωσε την δραστηριότητα του IRA καθώς συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ αλλά και της κοινής γνώμης.
tvxs

160 Επαναστατικές πρωτοχρονιάτικες ευχές σε στυλ manga της Japan Revolutionary Communist League. Βλ. Weekly Kaihoh / Liberation. Η πρώτη έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου στα γερμανικά το 1848 και στα ελληνικά το 1913. Bλ. Wikipedia. Δεξ., χειρόγραφη σελίδα του Μανιφέστου. Βλ. kootation.com. Karl Marx, Friedrich Engels. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Βλ. Dan Wyman Books. O νεαρός Karl Marx, ταινία (σε τελικό στάδιο) του αϊτινού σκηνοθέτη (και Υπουργού Πολιτισμού για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στην Αϊτή τη δεκετία του '90) Raoul Peck. Βλ.010x.com και Never get out of the boat. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels και Filipino Futuresbook. Ο Karl Marx με τη γυναίκα του Jenny von Westphalen. Βλ.Wikimedia Commons και libcom.org. Βλ. Киноклуб "Феникс" και Hachette Book Group. Η Jenny von Westphalen. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Διάφορα σπίτι όπου διέμενε o Marx (Τρηρ, Παρίσι, Βρυξέλλες, Λονδίνο). Πάνω, Η σύλληψη του Karl Marx (το 1848 στις Βρυξέλλες με σκοπό την απελασή του), έργο του N Khukov. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Ο Marx με τις τρεις κόρες του Jenny, Laura, Eleanor και τον Friedrich Engels (1864). Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Jenny, Laura, Eleanor. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Η Jenny, η πρωτότοκη κόρη του Marx. Δεξ. με τον συζυγό της Charles Longuet, ηγετική φιγούρα της Παρισινής Κομμούνας. Η Jenny είχε ενεργό δράση στο σοσιαλιστικό κίνημα, αρθρογραφώντας σε διάφορα έντυπα της εποχής.Βλ. 2.cddc.vt.edu marxists archive και parisrevolutionnaire. Η Laura, η δευτερότοκη κόρη του Marx, με τον συζυγό της Paul Lafargue, συγγραφέα του γνωστού βιβλίου Το δικαίωμα στην τεμπελιά. Μετέφρασαν και διέδωσαν τα έργα των Marx και Engels. Αυτοκτόνησαν μαζί το 1911. Βλ. parisrevolutionnaire. Η Eleanor (Tussy) Marx, η μικρότερη κόρη. Προσπάθησε να συνδέσει την πολιτική της δράση με την αγάπη της για το θέατρο. Η ταραγμένη σχέση της με τον άγγλο βιολόγο Edward Aveling την οδήγησε στην αυτοκτονία σε ηλικία 43 ετών. Πάνω αριστερά με τον Wilhelm Liebknecht, συναγωνιστή του πατέρα της στην οργάνωση Bund der Kommunisten (Κομμουνιστική Λίγκα), και πατέρα του Karl Liebknecht, ηγέτη των Σπαρτακιστών στη Γερμανία μαζί με την Rosa Luxemburg. Βλ. Wikipedia, malcsbooks και marxists.org/Archivo Marx-Engels. Η νεότητα του Marx σε σπάνιο κινέζικο φωτορομάντζο από τη σειρά "Πολιτιστικά ταξίδια". Βλ. jsqg.org. Η νεότητα του Marx. Βλ. jsqg.org. Η ζωή του Marx σε άλλα 6 επεισόδια (έκδόσεις του 1980). Βλ. 997788.com. Βλ. shuobao.com και 997788.com. Αριστ. βλ. unesco.org. Δεξ. φωτ. του John Mayall (1875). Βλ. Museum Trier. Βουλγάρικες κάρτες. καρτ ποστάλ Delcampe. O Karl Marx εξελέγη το 1864 στο Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς 'Ενωσης Εργαζομένων (της Πρώτης Διεθνούς). Η Εναρκτήρια ομιλία του στη ΔΕΕ (1864), που αποτέλεσε και το προγραμματικό μανιφέστο της οργάνωσης, άρχιζε με την εξής πρόταση : "It is a great fact that the misery of the working masses has not diminished from 1848 to 1864, and yet this period is unrivaled for the development of its industry and the growth of its commerce". Η πάνω φωτογραφία είναι από πορεία του αμερικανικού τμήματος της Διεθνούς 'Ενωσης Εργαζομένων προς τιμήν του Louis-Nathaniel Rossel και των συντρόφων του της Παρισινής Κομμούνας που εκτελέστηκαν από την κυβέρνηση των Βερσαλλιών (Frank Leslie's Illustrated Newspaper, 1872). Κάτω δεξιά, κάρτα μέλους της ΔΕΕ του Friedrich Engels. Bl. historynotes.info, Archive of The communist International (stalinist-hoxhaists), raspouteam.org. Πάνω αριστ., συνεδρίαση του πρώτου Γενικού Συμβουλίου της Διεθνούς 'Ενωσης Εργαζομένων το 1864. Βλ. Robert Graham's Anarchism, iisg.nl, e-Bay. Δεξ., πρώτη έκδοση του Κεφαλαίου. Βλ. Wikimedia Commons. Αριστ., βλ. How to Be Useful. Οικονομικά και φιλοσοφικά χειρόγραφα του 1844. Βλ. apieceofmonologue. "Προστατέψτε τα παιδιά σας από την εκκλησία", αφίσα των ρώσων μπολσεβίκων. Βλ. davidicke.com και flickriver.com. Βλ. Letters from a Lavatory. Αριστ., εργαζόμενοι διαβάζουν το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Ο 'Αθεος σε μία παύση των εργασιών "απαλλοτρίωσης". Pioneers of Soviet photography, Thames and Hudson, New York, 1983. Βλ. davidicke.com. Δεξ. αντι-θρησκευτική εκστρατεία των κομμουνιστών στη Γερμανία. Βλ. allposters.com. Καρτ ποστάλ Delcampe και NJB Article and Source Repository. Η τελευταία φωτογραφία του Marx στο Αλγέρι, όπου είχε πάει για ανάρρωση το 1882. Βλ.. Fuck Yeah, Piero Sraffa! και .iisg.nl. Οι πάνω φωτογραφίες είναι από το προσχέδιο της κινούμενης ταινίας Το τελευταίο ταξίδι του Karl Marx του H.J. Krysmanski. Βλ. braniya. Images Profiles of Famous Sociologists, Past and Present, Sean Gallup/Getty Images. Βλ. sociology.about.com . Δύο διαφημίσεις, για την ελβετική εφημερίδα WOZ και για μαθήματα οικονομίας. Βλ. 1jour1pub.com και 1home.earthlink.net. Ο περίπατος στο πάρκο του Μαρξ και του Heine (1960), έργο της καλλιτέχνιδας και μούσας της ρώσικης πρωτοπορίας Alisa Poret. Βλ. ARTinvestment.ru. Agit prop σε ρώσικα παιδικά βιβλία. Σχέδια της Alisa Poret. Βλ. mcgill.ca. Δεξ. πορτρέτο της ίδιας. Βλ. .inmsk.ru. Installation της ουκρανής καλλιτέχνιδας Nataliya Slinko στη γκαλερί Soap Factory (Minneapolis). Η απορία του διευθυντή της, Ben Heywood, ήταν πως ελάχιστοι επισκέπτες αναγνώρισαν σ' αυτό το έργο τη γενειάδα του Marx. Βλ. Eyeteeth- Incisive ideas. Καλούπι του μνημείου Marx-Engels μεταφέρεται στο εργαστήριο του γλύπτη Ludwig Engelhardt (1984). Το μνημείο βρίσκεται σήμερα στην καρδιά του ιστορικού κέντρου του Βερολίνου (Berlin-Mitte). Φωτ. Sibylle Bergemann/Agentur OstkreuzOstkreuz. Βλ. Museum Trier. "Θάνατος στο μαρξισμό". Bl. wh00ps.wordpress.com. Εορταστικές εκδηλώσεις στη Μόσχα το 1917 για τη Διεθνή μέρα των εργαζομένων γυναικών. Βλ. Fuck Yeah Marxism-Leninism. Πορτρέτα του Προέδρου Hồ Chí Minh και του Marx στην 10η επέτειο της επανένωσης του Βιετνάμ (1985). Βλ. reds.vn. Αριστ., μνημείο του Marx στην πόλη Karl-Marx-Stadt της Ανατολικής Γερμανίας (1971). Bl. Памятники архитектуры и культуры. Δεξ., ο τάφος του στο Λονδίνο. Βλ. National Federation of Postal Employees. Η Εξομολόγηση του Marx. Σε μία επίσκεψη του ρώσου μαρξιστή επαναστάτη David Riazanov στο σπίτι των Lafargue στο Παρίσι, η κόρη του Marx, Laura, του εμπιστεύτηκε ένα είδος ερωτηματολόγιου του Proust στο οποίο είχαν υποβάλει τον Marx οι κόρες του Jenny και Laura (γύρω στο 1860). Εξομολόγηση Η αγαπημένη σας αρετή Η απλότητα Στους άντρες Η δύναμη Στις γυναίκες Η αδυναμία Το κύριο χαρακτηριστικό σας Η ενότητα της θέλησης. Η άποψη σας για την ευτυχία Ο αγώνας Η άποψη σας για τη δυστυχία Η υποταγή Η αδυναμία που τείνετε να δικαιολογήσετε Η εμπιστοσύνη που δίνεται με ελαφρότητα. Η αδυναμία που σας προκαλεί τη μεγαλύτερη αποστροφή Η δουλικότητα. Η αντιπαθειά σας Ο Martin Tupper (σ.σ. άγγλος συγγραφέας και ποιητής), η πούδρα βιολέτας Η αγαπημένη σας απασχόληση Να κοιτάζω τη Netchen (σ.σ. πρόκειται για την Antoinette Philips, ξαδέλφη του Marx και μέλος του ολλανδικού τμήματος της Διεθνούς), να διαβάζω. Ο αγαπημένος σας ποιητής Dante, Eschyle, Shakespeare, Goethe Ο αγαπημένος σας πεζογράφος Diderot, Lessing, Hegel, Balzac Ο ηρωάς σας Ο Σπάρτακος, ο Kepler Η ηρωίδα σας Η Gretchen Το αγαπημένο σας λουλούδι Η Daphné (σ.σ. λογοπαίγνιο με το όνομα της κόρης του Laura), η δάφνη Το αγαπημένο σας χρώμα Το κόκκινο Το αγαπημένο σας χρώμα ματιών Το μαύρο Τα αγαπημένα σας ονόματα Laura, Jenny Το αγαπημένο σας πιάτο Το ψάρι Το αγαπημένο σας ρητό Nihil Humani a me alienum puto (τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο - Terence) Το αγαπημένο σας μότο De omnibus dubitandum (Να αμφιβάλλεις για όλα - Descartes) Πηγή: www.lifo.gr

ΣΧΟΛΙΑ (0) 160 Επαναστατικές πρωτοχρονιάτικες ευχές σε στυλ manga της Japan Revolutionary Communist League. Βλ. Weekly Kaihoh / Liberation. Η πρώτη έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου στα γερμανικά το 1848 και στα ελληνικά το 1913. Bλ. Wikipedia. Δεξ., χειρόγραφη σελίδα του Μανιφέστου. Βλ. kootation.com. Karl Marx, Friedrich Engels. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Βλ. Dan Wyman Books. O νεαρός Karl Marx, ταινία (σε τελικό στάδιο) του αϊτινού σκηνοθέτη (και Υπουργού Πολιτισμού για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στην Αϊτή τη δεκετία του '90) Raoul Peck. Βλ.010x.com και Never get out of the boat. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels και Filipino Futuresbook. Ο Karl Marx με τη γυναίκα του Jenny von Westphalen. Βλ.Wikimedia Commons και libcom.org. Βλ. Киноклуб "Феникс" και Hachette Book Group. Η Jenny von Westphalen. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Διάφορα σπίτι όπου διέμενε o Marx (Τρηρ, Παρίσι, Βρυξέλλες, Λονδίνο). Πάνω, Η σύλληψη του Karl Marx (το 1848 στις Βρυξέλλες με σκοπό την απελασή του), έργο του N Khukov. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Ο Marx με τις τρεις κόρες του Jenny, Laura, Eleanor και τον Friedrich Engels (1864). Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Jenny, Laura, Eleanor. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Η Jenny, η πρωτότοκη κόρη του Marx. Δεξ. με τον συζυγό της Charles Longuet, ηγετική φιγούρα της Παρισινής Κομμούνας. Η Jenny είχε ενεργό δράση στο σοσιαλιστικό κίνημα, αρθρογραφώντας σε διάφορα έντυπα της εποχής.Βλ. 2.cddc.vt.edu marxists archive και parisrevolutionnaire. Η Laura, η δευτερότοκη κόρη του Marx, με τον συζυγό της Paul Lafargue, συγγραφέα του γνωστού βιβλίου Το δικαίωμα στην τεμπελιά. Μετέφρασαν και διέδωσαν τα έργα των Marx και Engels. Αυτοκτόνησαν μαζί το 1911. Βλ. parisrevolutionnaire. Η Eleanor (Tussy) Marx, η μικρότερη κόρη. Προσπάθησε να συνδέσει την πολιτική της δράση με την αγάπη της για το θέατρο. Η ταραγμένη σχέση της με τον άγγλο βιολόγο Edward Aveling την οδήγησε στην αυτοκτονία σε ηλικία 43 ετών. Πάνω αριστερά με τον Wilhelm Liebknecht, συναγωνιστή του πατέρα της στην οργάνωση Bund der Kommunisten (Κομμουνιστική Λίγκα), και πατέρα του Karl Liebknecht, ηγέτη των Σπαρτακιστών στη Γερμανία μαζί με την Rosa Luxemburg. Βλ. Wikipedia, malcsbooks και marxists.org/Archivo Marx-Engels. Η νεότητα του Marx σε σπάνιο κινέζικο φωτορομάντζο από τη σειρά "Πολιτιστικά ταξίδια". Βλ. jsqg.org. Η νεότητα του Marx. Βλ. jsqg.org. Η ζωή του Marx σε άλλα 6 επεισόδια (έκδόσεις του 1980). Βλ. 997788.com. Βλ. shuobao.com και 997788.com. Αριστ. βλ. unesco.org. Δεξ. φωτ. του John Mayall (1875). Βλ. Museum Trier. Βουλγάρικες κάρτες. καρτ ποστάλ Delcampe. O Karl Marx εξελέγη το 1864 στο Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς 'Ενωσης Εργαζομένων (της Πρώτης Διεθνούς). Η Εναρκτήρια ομιλία του στη ΔΕΕ (1864), που αποτέλεσε και το προγραμματικό μανιφέστο της οργάνωσης, άρχιζε με την εξής πρόταση : "It is a great fact that the misery of the working masses has not diminished from 1848 to 1864, and yet this period is unrivaled for the development of its industry and the growth of its commerce". Η πάνω φωτογραφία είναι από πορεία του αμερικανικού τμήματος της Διεθνούς 'Ενωσης Εργαζομένων προς τιμήν του Louis-Nathaniel Rossel και των συντρόφων του της Παρισινής Κομμούνας που εκτελέστηκαν από την κυβέρνηση των Βερσαλλιών (Frank Leslie's Illustrated Newspaper, 1872). Κάτω δεξιά, κάρτα μέλους της ΔΕΕ του Friedrich Engels. Bl. historynotes.info, Archive of The communist International (stalinist-hoxhaists), raspouteam.org. Πάνω αριστ., συνεδρίαση του πρώτου Γενικού Συμβουλίου της Διεθνούς 'Ενωσης Εργαζομένων το 1864. Βλ. Robert Graham's Anarchism, iisg.nl, e-Bay. Δεξ., πρώτη έκδοση του Κεφαλαίου. Βλ. Wikimedia Commons. Αριστ., βλ. How to Be Useful. Οικονομικά και φιλοσοφικά χειρόγραφα του 1844. Βλ. apieceofmonologue. "Προστατέψτε τα παιδιά σας από την εκκλησία", αφίσα των ρώσων μπολσεβίκων. Βλ. davidicke.com και flickriver.com. Βλ. Letters from a Lavatory. Αριστ., εργαζόμενοι διαβάζουν το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Ο 'Αθεος σε μία παύση των εργασιών "απαλλοτρίωσης". Pioneers of Soviet photography, Thames and Hudson, New York, 1983. Βλ. davidicke.com. Δεξ. αντι-θρησκευτική εκστρατεία των κομμουνιστών στη Γερμανία. Βλ. allposters.com. Καρτ ποστάλ Delcampe και NJB Article and Source Repository. Η τελευταία φωτογραφία του Marx στο Αλγέρι, όπου είχε πάει για ανάρρωση το 1882. Βλ.. Fuck Yeah, Piero Sraffa! και .iisg.nl. Οι πάνω φωτογραφίες είναι από το προσχέδιο της κινούμενης ταινίας Το τελευταίο ταξίδι του Karl Marx του H.J. Krysmanski. Βλ. braniya. Images Profiles of Famous Sociologists, Past and Present, Sean Gallup/Getty Images. Βλ. sociology.about.com . Δύο διαφημίσεις, για την ελβετική εφημερίδα WOZ και για μαθήματα οικονομίας. Βλ. 1jour1pub.com και 1home.earthlink.net. Ο περίπατος στο πάρκο του Μαρξ και του Heine (1960), έργο της καλλιτέχνιδας και μούσας της ρώσικης πρωτοπορίας Alisa Poret. Βλ. ARTinvestment.ru. Agit prop σε ρώσικα παιδικά βιβλία. Σχέδια της Alisa Poret. Βλ. mcgill.ca. Δεξ. πορτρέτο της ίδιας. Βλ. .inmsk.ru. Installation της ουκρανής καλλιτέχνιδας Nataliya Slinko στη γκαλερί Soap Factory (Minneapolis). Η απορία του διευθυντή της, Ben Heywood, ήταν πως ελάχιστοι επισκέπτες αναγνώρισαν σ' αυτό το έργο τη γενειάδα του Marx. Βλ. Eyeteeth- Incisive ideas. Καλούπι του μνημείου Marx-Engels μεταφέρεται στο εργαστήριο του γλύπτη Ludwig Engelhardt (1984). Το μνημείο βρίσκεται σήμερα στην καρδιά του ιστορικού κέντρου του Βερολίνου (Berlin-Mitte). Φωτ. Sibylle Bergemann/Agentur OstkreuzOstkreuz. Βλ. Museum Trier. "Θάνατος στο μαρξισμό". Bl. wh00ps.wordpress.com. Εορταστικές εκδηλώσεις στη Μόσχα το 1917 για τη Διεθνή μέρα των εργαζομένων γυναικών. Βλ. Fuck Yeah Marxism-Leninism. Πορτρέτα του Προέδρου Hồ Chí Minh και του Marx στην 10η επέτειο της επανένωσης του Βιετνάμ (1985). Βλ. reds.vn. Αριστ., μνημείο του Marx στην πόλη Karl-Marx-Stadt της Ανατολικής Γερμανίας (1971). Bl. Памятники архитектуры и культуры. Δεξ., ο τάφος του στο Λονδίνο. Βλ. National Federation of Postal Employees. Η Εξομολόγηση του Marx. Σε μία επίσκεψη του ρώσου μαρξιστή επαναστάτη David Riazanov στο σπίτι των Lafargue στο Παρίσι, η κόρη του Marx, Laura, του εμπιστεύτηκε ένα είδος ερωτηματολόγιου του Proust στο οποίο είχαν υποβάλει τον Marx οι κόρες του Jenny και Laura (γύρω στο 1860). Εξομολόγηση Η αγαπημένη σας αρετή Η απλότητα Στους άντρες Η δύναμη Στις γυναίκες Η αδυναμία Το κύριο χαρακτηριστικό σας Η ενότητα της θέλησης. Η άποψη σας για την ευτυχία Ο αγώνας Η άποψη σας για τη δυστυχία Η υποταγή Η αδυναμία που τείνετε να δικαιολογήσετε Η εμπιστοσύνη που δίνεται με ελαφρότητα. Η αδυναμία που σας προκαλεί τη μεγαλύτερη αποστροφή Η δουλικότητα. Η αντιπαθειά σας Ο Martin Tupper (σ.σ. άγγλος συγγραφέας και ποιητής), η πούδρα βιολέτας Η αγαπημένη σας απασχόληση Να κοιτάζω τη Netchen (σ.σ. πρόκειται για την Antoinette Philips, ξαδέλφη του Marx και μέλος του ολλανδικού τμήματος της Διεθνούς), να διαβάζω. Ο αγαπημένος σας ποιητής Dante, Eschyle, Shakespeare, Goethe Ο αγαπημένος σας πεζογράφος Diderot, Lessing, Hegel, Balzac Ο ηρωάς σας Ο Σπάρτακος, ο Kepler Η ηρωίδα σας Η Gretchen Το αγαπημένο σας λουλούδι Η Daphné (σ.σ. λογοπαίγνιο με το όνομα της κόρης του Laura), η δάφνη Το αγαπημένο σας χρώμα Το κόκκινο Το αγαπημένο σας χρώμα ματιών Το μαύρο Τα αγαπημένα σας ονόματα Laura, Jenny Το αγαπημένο σας πιάτο Το ψάρι Το αγαπημένο σας ρητό Nihil Humani a me alienum puto (τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο - Terence) Το αγαπημένο σας μότο De omnibus dubitandum (Να αμφιβάλλεις για όλα - Descartes) Πηγή: www.lifo.gr

160 Επαναστατικές πρωτοχρονιάτικες ευχές σε στυλ manga της Japan Revolutionary Communist League. Βλ. Weekly Kaihoh / Liberation. Η πρώτη έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου στα γερμανικά το 1848 και στα ελληνικά το 1913. Bλ. Wikipedia. Δεξ., χειρόγραφη σελίδα του Μανιφέστου. Βλ. kootation.com. Karl Marx, Friedrich Engels. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Βλ. Dan Wyman Books. O νεαρός Karl Marx, ταινία (σε τελικό στάδιο) του αϊτινού σκηνοθέτη (και Υπουργού Πολιτισμού για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στην Αϊτή τη δεκετία του '90) Raoul Peck. Βλ.010x.com και Never get out of the boat. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels και Filipino Futuresbook. Ο Karl Marx με τη γυναίκα του Jenny von Westphalen. Βλ.Wikimedia Commons και libcom.org. Βλ. Киноклуб "Феникс" και Hachette Book Group. Η Jenny von Westphalen. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Διάφορα σπίτι όπου διέμενε o Marx (Τρηρ, Παρίσι, Βρυξέλλες, Λονδίνο). Πάνω, Η σύλληψη του Karl Marx (το 1848 στις Βρυξέλλες με σκοπό την απελασή του), έργο του N Khukov. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Ο Marx με τις τρεις κόρες του Jenny, Laura, Eleanor και τον Friedrich Engels (1864). Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Jenny, Laura, Eleanor. Βλ. marxists.org/Archivo Marx-Engels. Η Jenny, η πρωτότοκη κόρη του Marx. Δεξ. με τον συζυγό της Charles Longuet, ηγετική φιγούρα της Παρισινής Κομμούνας. Η Jenny είχε ενεργό δράση στο σοσιαλιστικό κίνημα, αρθρογραφώντας σε διάφορα έντυπα της εποχής.Βλ. 2.cddc.vt.edu marxists archive και parisrevolutionnaire. Η Laura, η δευτερότοκη κόρη του Marx, με τον συζυγό της Paul Lafargue, συγγραφέα του γνωστού βιβλίου Το δικαίωμα στην τεμπελιά. Μετέφρασαν και διέδωσαν τα έργα των Marx και Engels. Αυτοκτόνησαν μαζί το 1911. Βλ. parisrevolutionnaire. Η Eleanor (Tussy) Marx, η μικρότερη κόρη. Προσπάθησε να συνδέσει την πολιτική της δράση με την αγάπη της για το θέατρο. Η ταραγμένη σχέση της με τον άγγλο βιολόγο Edward Aveling την οδήγησε στην αυτοκτονία σε ηλικία 43 ετών. Πάνω αριστερά με τον Wilhelm Liebknecht, συναγωνιστή του πατέρα της στην οργάνωση Bund der Kommunisten (Κομμουνιστική Λίγκα), και πατέρα του Karl Liebknecht, ηγέτη των Σπαρτακιστών στη Γερμανία μαζί με την Rosa Luxemburg. Βλ. Wikipedia, malcsbooks και marxists.org/Archivo Marx-Engels. Η νεότητα του Marx σε σπάνιο κινέζικο φωτορομάντζο από τη σειρά "Πολιτιστικά ταξίδια". Βλ. jsqg.org. Η νεότητα του Marx. Βλ. jsqg.org. Η ζωή του Marx σε άλλα 6 επεισόδια (έκδόσεις του 1980). Βλ. 997788.com. Βλ. shuobao.com και 997788.com. Αριστ. βλ. unesco.org. Δεξ. φωτ. του John Mayall (1875). Βλ. Museum Trier. Βουλγάρικες κάρτες. καρτ ποστάλ Delcampe. O Karl Marx εξελέγη το 1864 στο Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς 'Ενωσης Εργαζομένων (της Πρώτης Διεθνούς). Η Εναρκτήρια ομιλία του στη ΔΕΕ (1864), που αποτέλεσε και το προγραμματικό μανιφέστο της οργάνωσης, άρχιζε με την εξής πρόταση : "It is a great fact that the misery of the working masses has not diminished from 1848 to 1864, and yet this period is unrivaled for the development of its industry and the growth of its commerce". Η πάνω φωτογραφία είναι από πορεία του αμερικανικού τμήματος της Διεθνούς 'Ενωσης Εργαζομένων προς τιμήν του Louis-Nathaniel Rossel και των συντρόφων του της Παρισινής Κομμούνας που εκτελέστηκαν από την κυβέρνηση των Βερσαλλιών (Frank Leslie's Illustrated Newspaper, 1872). Κάτω δεξιά, κάρτα μέλους της ΔΕΕ του Friedrich Engels. Bl. historynotes.info, Archive of The communist International (stalinist-hoxhaists), raspouteam.org. Πάνω αριστ., συνεδρίαση του πρώτου Γενικού Συμβουλίου της Διεθνούς 'Ενωσης Εργαζομένων το 1864. Βλ. Robert Graham's Anarchism, iisg.nl, e-Bay. Δεξ., πρώτη έκδοση του Κεφαλαίου. Βλ. Wikimedia Commons. Αριστ., βλ. How to Be Useful. Οικονομικά και φιλοσοφικά χειρόγραφα του 1844. Βλ. apieceofmonologue. "Προστατέψτε τα παιδιά σας από την εκκλησία", αφίσα των ρώσων μπολσεβίκων. Βλ. davidicke.com και flickriver.com. Βλ. Letters from a Lavatory. Αριστ., εργαζόμενοι διαβάζουν το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Ο 'Αθεος σε μία παύση των εργασιών "απαλλοτρίωσης". Pioneers of Soviet photography, Thames and Hudson, New York, 1983. Βλ. davidicke.com. Δεξ. αντι-θρησκευτική εκστρατεία των κομμουνιστών στη Γερμανία. Βλ. allposters.com. Καρτ ποστάλ Delcampe και NJB Article and Source Repository. Η τελευταία φωτογραφία του Marx στο Αλγέρι, όπου είχε πάει για ανάρρωση το 1882. Βλ.. Fuck Yeah, Piero Sraffa! και .iisg.nl. Οι πάνω φωτογραφίες είναι από το προσχέδιο της κινούμενης ταινίας Το τελευταίο ταξίδι του Karl Marx του H.J. Krysmanski. Βλ. braniya. Images Profiles of Famous Sociologists, Past and Present, Sean Gallup/Getty Images. Βλ. sociology.about.com . Δύο διαφημίσεις, για την ελβετική εφημερίδα WOZ και για μαθήματα οικονομίας. Βλ. 1jour1pub.com και 1home.earthlink.net. Ο περίπατος στο πάρκο του Μαρξ και του Heine (1960), έργο της καλλιτέχνιδας και μούσας της ρώσικης πρωτοπορίας Alisa Poret. Βλ. ARTinvestment.ru. Agit prop σε ρώσικα παιδικά βιβλία. Σχέδια της Alisa Poret. Βλ. mcgill.ca. Δεξ. πορτρέτο της ίδιας. Βλ. .inmsk.ru. Installation της ουκρανής καλλιτέχνιδας Nataliya Slinko στη γκαλερί Soap Factory (Minneapolis). Η απορία του διευθυντή της, Ben Heywood, ήταν πως ελάχιστοι επισκέπτες αναγνώρισαν σ' αυτό το έργο τη γενειάδα του Marx. Βλ. Eyeteeth- Incisive ideas. Καλούπι του μνημείου Marx-Engels μεταφέρεται στο εργαστήριο του γλύπτη Ludwig Engelhardt (1984). Το μνημείο βρίσκεται σήμερα στην καρδιά του ιστορικού κέντρου του Βερολίνου (Berlin-Mitte). Φωτ. Sibylle Bergemann/Agentur OstkreuzOstkreuz. Βλ. Museum Trier. "Θάνατος στο μαρξισμό". Bl. wh00ps.wordpress.com. Εορταστικές εκδηλώσεις στη Μόσχα το 1917 για τη Διεθνή μέρα των εργαζομένων γυναικών. Βλ. Fuck Yeah Marxism-Leninism. Πορτρέτα του Προέδρου Hồ Chí Minh και του Marx στην 10η επέτειο της επανένωσης του Βιετνάμ (1985). Βλ. reds.vn. Αριστ., μνημείο του Marx στην πόλη Karl-Marx-Stadt της Ανατολικής Γερμανίας (1971). Bl. Памятники архитектуры и культуры. Δεξ., ο τάφος του στο Λονδίνο. Βλ. National Federation of Postal Employees. Η Εξομολόγηση του Marx. Σε μία επίσκεψη του ρώσου μαρξιστή επαναστάτη David Riazanov στο σπίτι των Lafargue στο Παρίσι, η κόρη του Marx, Laura, του εμπιστεύτηκε ένα είδος ερωτηματολόγιου του Proust στο οποίο είχαν υποβάλει τον Marx οι κόρες του Jenny και Laura (γύρω στο 1860). Εξομολόγηση Η αγαπημένη σας αρετή Η απλότητα Στους άντρες Η δύναμη Στις γυναίκες Η αδυναμία Το κύριο χαρακτηριστικό σας Η ενότητα της θέλησης. Η άποψη σας για την ευτυχία Ο αγώνας Η άποψη σας για τη δυστυχία Η υποταγή Η αδυναμία που τείνετε να δικαιολογήσετε Η εμπιστοσύνη που δίνεται με ελαφρότητα. Η αδυναμία που σας προκαλεί τη μεγαλύτερη αποστροφή Η δουλικότητα. Η αντιπαθειά σας Ο Martin Tupper (σ.σ. άγγλος συγγραφέας και ποιητής), η πούδρα βιολέτας Η αγαπημένη σας απασχόληση Να κοιτάζω τη Netchen (σ.σ. πρόκειται για την Antoinette Philips, ξαδέλφη του Marx και μέλος του ολλανδικού τμήματος της Διεθνούς), να διαβάζω. Ο αγαπημένος σας ποιητής Dante, Eschyle, Shakespeare, Goethe Ο αγαπημένος σας πεζογράφος Diderot, Lessing, Hegel, Balzac Ο ηρωάς σας Ο Σπάρτακος, ο Kepler Η ηρωίδα σας Η Gretchen Το αγαπημένο σας λουλούδι Η Daphné (σ.σ. λογοπαίγνιο με το όνομα της κόρης του Laura), η δάφνη Το αγαπημένο σας χρώμα Το κόκκινο Το αγαπημένο σας χρώμα ματιών Το μαύρο Τα αγαπημένα σας ονόματα Laura, Jenny Το αγαπημένο σας πιάτο Το ψάρι Το αγαπημένο σας ρητό Nihil Humani a me alienum puto (τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο - Terence) Το αγαπημένο σας μότο De omnibus dubitandum (Να αμφιβάλλεις για όλα - Descartes) Πηγή: www.lifo.gr

Για να σώσει τον Λάτση χρέωσε κάθε Έλληνα πολίτη με 5.830 ευρώ (και δεν μιλάμε για το πόσο μας φέσωσε ο "πετυχημένος" για να σώσει άλλους τραπεζίτες και κάθε λογής κοπρίτες)

Είσαι χρεοκοπημένος τραπεζίτης που σώθηκες χάρη στα χρήματα των ελλήνων πολιτών;

 Είσαι μεγαλοφειλέτης του δημοσίου και η Βουλή σου χαρίζει με νομοθετικό τερατούργημα τα χρέη σου; 

Είσαι και τα δύο μαζί; 

Κανένα πρόβλημα –για την ακρίβεια, ακόμη καλύτερα: εμείς είμαστε εδώ, για να σου δώσουμε πανωπροίκι ένα από μεγαλύτερα φιλέτα της Νότιας Ευρώπης. 

Να σε βοηθήσουμε να σταθείς στα πόδια σου, βρε αδερφέ. 

Δηλαδή, αν η κυβέρνηση Σαμαρά δεν στηρίξει την επιχειρηματικότητα της εγχώριας διαπλοκής, ποιον θα στηρίξει; 

Τους πολίτες της;

 Παρά τις θυελλώδεις αντιδράσεις, και μάλιστα από πολλές και
διαφορετικές κατευθύνσεις, η τεχνική μελέτη της Lamda για το προς εκποίηση τμήμα της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού έγινε αποδεκτή από το ΤΑΙΠΕΔ. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί τον προάγγελο για την αποδοχή και της.. 
 
οικονομικής πρότασης που έπεται. Πρόκειται για το τελευταίο επεισόδιο στο love story του ελληνικού δημοσίου με τον επιχειρηματία Λάτση. Για καλύτερη εικόνα διαβάστε το εκτενές ρεπορτάζ, «Ο Σαμαράς χαρίζει το Ελληνικό με 80 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο», στο Unfollow 27 που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

Η υπόθεση της σωτηρίας της Εurobank είναι γνωστή. 

Τουλάχιστον σε όσους μας διαβάζουν, αφού έχουμε καταπιαστεί εκτενώς με το περίφημο τρικ που εφευρέθηκε για να σωθεί ο τραπεζίτης Λάτσης:

O βασικός μέτοχος της Eurobank ήταν η οικογένεια Λάτση. 
Εννέα φυσικά πρόσωπα και μαζί το John S. Latsis Public Benefit Foundation κατείχαν το 43,6% της τράπεζας. 

Αντί να ανακεφαλαιοποιήσουν την τράπεζα ξοδεύοντας δικά τους χρήματα, είχαν μια εξαιρετική ιδέα: 

Συμφώνησαν με την Εθνική Τράπεζα να ανταλλάξουν μετοχές. Βάσει της νομοθεσίας, η Εθνική ήταν υποχρεωμένη να κάνει δημόσια πρόταση και για το υπόλοιπο ποσοστό της Eurobank που «διαπραγματεύεται» στο χρηματιστήριο. 
Στο τέλος της δημόσιας πρότασης, η Εθνική Τράπεζα βρέθηκε να κατέχει το 85% της Eurobank και η οικογένεια Λάτση το 11% της Εθνικής.

Μετά την κατάρρευση των σχεδίων συγχώνευσης των δύο τραπεζών, η Εθνική αδυνατούσε να καλύψει το μερίδιό της για την ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank. Κι έτσι, η Eurobank πήρε τον δρόμο για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

 Μόλις λοιπόν η Εθνική ολοκληρώσει τη δική της ανακεφαλαιοποίηση -και μόνο τη δική της-, θα έχει ολοκληρωθεί και η σωτηρία του Λάτση.

 Η οικογένεια Λάτση απέκτησε μετοχές της Εθνικής, χωρίς να βάλει ούτε ένα ευρώ στην ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank, τη στιγμή που οι γαλλικές τράπεζες ξόδεψαν εκατοντάδες εκατομύρια για να ανακεφαλαιοποιήσουν τις θυγατρικές τους στην Ελλάδα. 

Κι ενώ ο Λάτσης έσωσε τα χρήματά του, κάθε Έλληνας πολίτης χρεώθηκε από 5.830 ευρώ για να πάει η Eurobank στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Αλλά επειδή, εντάξει, κρίση έχουμε, και όλοι μας αντιμετωπίζουμε κάποια οικονομικά προβλήματα, η κυβέρνηση των υποτακτικών του Σαμαρά είναι εκεί, για να σταθεί και πάλι στον κο Λάτση και να σκύψει πάνω από τα αδιέξοδά του. 

Το πρόβλημα αυτή τη φορά ήταν κάτι παλιοπρόστιμα που είχαν επιβληθεί από τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες στις πετρελαϊκές εταιρείες του ίδιου, του Βαρδή Βαρδινογιάννη και κάτι άλλων της αυτής συνομοταξίας.

Και παρά τις δυσκολίες και τις αντιδράσεις εντός του Κοινοβουλίου, η κυβέρνηση, με τους βουλευτές της να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη «βιωσιμότητα των επιχειρήσεων» σε περίπτωση που αναγκαστούν να πληρώσουν τα (νόμιμα) πρόστιμα, κατάφερε, έστω και μετά από πέντε απόπειρες, να περάσει τροπολογία για να τα χαρίσει…

Πολύ γαλαντόμο το ελληνικό δημόσιο: στην περίπτωση των ΕΛΠΕ (όπου ο Λάτσης είναι συνεταίρος με το ελληνικό δημόσιο), τα πρόστιμα αυτά υπολογίζονται σε ένα ποσό που φτάνει τα 220 εκατ. ευρώ μόνο για τη χρήση του 2010. Τα πρόστιμα αφορούν τις λεγόμενες «τριγωνικές πωλήσεις», την πλέον διαδομένη φορολογική κομπίνα των πετρελαιάδων και όχι μόνο.

Φαίνεται όμως ότι ούτε αυτά δεν είναι αρκετά για να βάλουμε πλάτη στην… επιχειρηματικότητα. 

Ούτε το ότι ετοιμαζόμαστε να χαρίζουμε στο Ίδρυμα του «δωρητή» Λάτση την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη είναι αρκετό. Χρειάζεται και κάτι ακόμη –ίσως κάτι που να αντισταθμίσει την απόρριψη της προσφοράς του για τον Αστέρα Βουλιαγμένης (εκεί προηγούνταν άλλοι…); 

Έχουμε! 

Το mega deal στο μεγαλύτερο real estate φιλέτο των Βαλκανίων. Και μπορούμε κάλλιστα, μέσα από τα φιλικά μας media να βαφτίσουμε success story το παρακάτω ξεπούλημα: αντί για 20 δις ευρώ, που είναι η αντικειμενική αξία του φιλέτου, να παραχωρηθεί για περίπου 500 εκατ. ευρώ.

 Και, παρά την εξευτελιστική τιμή, ως δια μαγείας, οι ενδιαφερόμενοι από 10 ή 12 ξαφνικά να μείνουν ο εξής ένας: ο Λάτσης! 

Αναλυτικό ρεπορτάζ για τα «μαγικά» της κυβέρνησης μπορείτε να διαβάσετε στο UNFOLLOW 27 που κυκλοφορεί («Ο Σαμαράς χαρίζει το Ελληνικό με 80 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο»)

Βέβαια, κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον διεθνή διαγωνισμό πώλησης του ΟΠΑΠ: παρά το εξευτελιστικό τίμημα, παρά το ενδιαφέρον που αρχικά εκδηλώθηκε από διάφορους ανταπαιτητές, τελικά η μόνη κοινοπραξία που μπόρεσε να φτάσει ως το τέλος ήταν η εξής μία: του Μελισσανίδη…

Κάποιος κακόπιστος θα μπορούσε να συνδυάσει τα δύο άσχετα μεταξύ τους γεγονότα και να συμπεράνει ότι κάπως μοιράζονται οι δουλειές σε αυτή τη χώρα. 
Εμείς, δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να πούμε επ’ αυτού.
 Η μοιρασιά όμως που μπορούμε να στοιχειοθετήσουμε με σιγουριά είναι η εξής: η εγχώρια διαπλοκή κυβερνά και όλοι εμείς πληρώνουμε σταθερά τον λογαριασμό…
agitatoras

Ή με τον χωροφύλαξ ή με τον αστυφύλαξ

Να το χαιρόμαστε! Για το νέο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015-2018 λέω, το οποίο κατατέθηκε προχτές στην βουλή. Μπορεί να λέει ο Άδωνις ότι ο Σαμαράς μας βγάζει από το μνημόνιο αλλά το μόνο που κάνει ο Σαμαράς είναι να βρίσκεται στην εξουσία την ώρα που λήγει το μνημόνιο. Επειδή, όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως στοργική μητέρα όλων μας, δεν μπορεί να μας αφήσει να πορευόμαστε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, φρόντισε να επιβάλει μνημόνια σε όλες τις χώρες-μέλη της. Μόνο που δεν τα λέει πια “μνημόνια”, επειδή η λέξη χτυπάει άσχημα στ’ αφτί. Τα λέει “μεσοπρόθεσμα πλαίσια”.
Έτσι, λοιπόν, έσπευσε η εθνοσωτήριος συγκυβέρνησή μας να υλοποιήσει τις ευρωεντολές με το πλαίσιο που προαναφέραμε και με το οποίο μονιμοποιούνται όλα τα μέτρα που είχαν παρθεί επί μνημονίων. Συγκεκριμένα, το νέο μεσοπρόθεσμο προβλέπει:
(α) Μονιμοποίηση των “πρωτογενών πλεονασμάτων” των επόμενων προϋπολογισμών. Με απλά λόγια, τα έσοδα από την φορολογία θα εξακολουθήσουν να υπερβαίνουν τις δημόσιες δαπάνες. Δηλαδή, οι έλληνες πολίτες θα συνεχίσουν να πληρώνουν στο κράτος περισσότερα χρήματα απ’ όσα τους επιστρέφει το κράτος είτε άμεσα (μισθοί, συντάξεις κλπ) είτε έμμεσα (κοινωνική πολιτική, έργα κοινής ωφέλειας κλπ). Πού θα πηγαίνουν αυτά τα πλεονάσματα; Μα εκεί που πήγε και το περυσινό: μερικές δεκάρες στους ετοιμοθάνατους και τα υπόλοιπα στο κεφάλαιο (δανειστές, τράπεζες κλπ).
(β) Κάλυψη με την λήψη νέων μέτρων των οποιωνδήποτε κενών εμφανιστούν. Αν λάβουμε υπ’ όψη ότι η κατάρτιση του νέου μεσοπρόθεσμου έγινε με μάλλον υπερβολικά αισιόδοξες εκτιμήσεις, είναι απολύτως σίγουρο ότι θα παρουσιαστούν αποκλίσεις οπότε είναι εξ ίσου σίγουρο ότι θα ληφθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα.
(γ) Ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπολογίζει ότι τα επόμενα χρόνια θα χρειαστεί να καλύψουμε ανοίγματα ύψους 7,7 δισ. ευρώ (2 δισ. το 2015 – 3,8 δισ. το 2016 – 1,9 δισ. το 2017). Γι’ αυτόν τον λόγο, το νέο μεσοπρόθεσμο προβλέπει περαιτέρω περικοπές κονδυλίων (πρόνοια, ασφάλιση, παιδεία κλπ) ύψους 5,4 δισ. και αύξηση φορολογικών εσόδων κατά 1,7 δισ. Έχοντας δε κατά νου ότι ο Σαμαράς έχει βάλει ως στόχο την μείωση της φορολόγησης των ανωνύμων εταιρειών, μπορούμε να προβλέψουμε με απόλυτη ακρίβεια ότι τα νέα φορολογικά βάρη θα φορτωθούν κι αυτά στις πλάτες τού λαού.
(δ) Επιβεβαιώνοντας τον σκοπό της να πουλήσει ό,τι μπορεί να πουληθεί, η κυβέρνηση προβλέπει στο νέο μεσοπρόθεσμο έσοδα 11,3 δισ. για την περίοδο 2015-2018. Δεν θα μείνει απούλητο ούτε κολυμπηθρόξυλο: ΔΕΣΦΑ, Αστέρας Βουλιαγμένης, ΕΥΑΘ, περιφερειακά αεροδρόμια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΔΙΕ, Ελληνικό, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, Εγνατία Οδός, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΕΛΤΑ, ψηφιακό μέρισμα, ακίνητα, μετοχές, παραλίες…. Όλα στο σφυρί για ψίχουλα. Προγραμματίζονται 11,3 δισ. όταν μόνο του Ελληνικού η πραγματική αξία προσδιορίζεται αρκετά ψηλότερα (μαζί με τις εγκαταστάσεις τού Αγίου Κοσμά, που δίνονται…δώρο!).
(ε) Οι πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου θα μειωθούν από 47,5 δισ. το 2012 σε 40,9 δισ. το 2018, δηλαδή κατά 6,6 δισ. Με δεδομένο ότι οι παροχές του κράτους προς τις τράπεζες και τις άλλες μεγάλες επιχειρήσεις αυξάνονται κάθε χρόνο, η μείωση που αντιστοιχεί στα λαϊκά στρώματα υπολογίζεται ότι θα αγγίξει τα 10 δισ.
(στ) Το αντίθετο θα συμβεί και με τα έσοδα από έμμεσους φόρους, δηλαδή με τους φόρους στην κατανάλωση (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε καύσιμα, τσιγάρα ποτά κλπ). Αυτοί οι κατ’ εξοχήν άδικοι φόροι θα αυξηθούν από 24,3 δισ. εφέτος σε 28,3 δισ. το 2018. Υπολογίζοντας την αύξηση από χρόνο σε χρόνο, θα επιβαρυνθούμε με 10 δισ. έμμεσους φόρους σε 4 χρόνια.
(ζ) Μέχρι το 2016 θα συνεχιστεί η αναλογία 1:5 στςι προσλήψεις τού δημοσίου (μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις) και κατόπιν θα ισχύσει το 1:1. Με τον ρυθμό που αποχωρούν (εκουσίως ή ακουσίως) οι δημόσιοι υπάλληλοι από την δουλειά τους, δεν θα απομείνουν στο κράτος ούτε οι απαραίτητοι υπάλληλοι για να κάνει την δουλειά του. Εννοείται ότι τα οποιαδήποτε κενά των οποίων η αναπλήρωση θα θεωρηθεί απαραίτητη, θα καλυφθούν με την εκχώρηση της δουλειάς σε ιδιώτες.
Κι ενώ αυτά σχεδιάζει -και υλοποιεί- η συγκυβέρνηση, έρχεται ο ΣυΡιζΑ και μας λέει ότι…τι; Ότι θα τα καταργήσει όταν πάρει την εξουσία; Μα όλα αυτά τελούν υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η συμμόρφωσή μας είναι υποχρεωτική. Θα διαπραγματευτεί την κατάργησή τους; Και θα καταργηθούν στην Ελλάδα ενώ θα ισχύουν σε όλες τις άλλες χώρες της Ε.Ε.; Θα συμμαχήσει με άλλες χώρες για να απαιτήσουμε από κοινού την καταργησή τους; Με ποιους θα συμμαχήσει, καλέ; Με τον Ολάντ; Ο οποίος έσπευσε ήδη να τα υλοποιήσει; Θα τους εκβιάσει με την απειλή τής αποχώρησής μας από την ευρωζώνη; Εδώ γελάμε.
Η αλήθεια είναι απλή. Αν δεν θέλουμε μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, επιβάλλεται να στείλουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση στον αγύριστο. Αν θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρωμαντρί, σκάμε και κολυμπάμε. Το μένουμε-μέσα-αλλά-κάνουμε-του-κεφαλιού-μας δεν παίζει. Όπως λέει ο λαός: και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ δεν γίνεται.
Cogito ergo sum

MEGA: Η παράκρουση της δωσίλογης κακοήθειας…

 

Παρακμιακά και σηπόμενα καθεστώτα πληρώνουν αδρά την ανοησία. Είναι το μόνο «όπλο» που τους έχει απομείνει: 

Να βομβαρδίζουν την κοινωνία με τόνους…

ψεύδους και ανοησίας, όχι μόνο για να αποπροσανατολίζουν και παραπλανούν, όχι μόνο για να προβοκάρουν τις λαϊκές διαμαρτυρίες και ζυμώσεις, αλλά και για να αποκτηνώνουν και δολοφονούν τη σκέψη και τη ψυχή μας.

by…resalto

Οι πομποί όλων αυτών των ρύπων είναι τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά. Εκεί συνωστίζονται, σε ένα αχαλίνωτο ανταγωνισμό βλακείας και προβοκάτσιας, όλοι οι ακριβοπληρωμένοι φελλοί: κοπριά που πληρώνεται σαν χρυσάφι.

Στην πρωτοπορία βρίσκεται η δημοσιογραφική «συμμορία» του mega: Το μεγάλο κανάλι των «νταβάδων».

Αυτή η «συμμορία» πληρώνεται αδρά για να στηρίζει αφηνιασμένα το σύγχρονο φασισμό του 4ου Ράιχ και τα εγχώρια ανδρείκελά του: Την κυβερνητική «συμμορία»…

Πληρώνεται για να συκοφαντεί με κανιβαλική αγριότητα κάθε λαϊκή εκδήλωση κατά της κυβέρνησης, κάθε φωνή που υψώνεται εναντίον του δωσίλογου καθεστώτος, κάθε κόμμα που απειλεί να γκρεμίσει την κυβερνητική «συμμορία»: Οι έμμισθοι «μπράβοι», παραχαράκτες, συκοφάντες, ψεύτες και προβοκάτορες του καθεστώτος…  Πληρώνεται για να στηρίζει, με νύχια και με δόντια, το «όνειδος» της δωσίλογης και επαρμένης κακουργίας, το αγαπημένο τέκνο των «νταβάδων»: Βενιζέλο…
Πληρώνεται αδρά, από τα λύτρα της λεηλασίας και της σφαγής του ελληνικού λαού ΟΧΙ μόνο για να εξαπατά, να εμπαίζει, να ελεεινολογεί και να βρίζει τον ελληνικό λαό, αλλά και για να καθιερώνει, μέσω τελετουργικών μεταμφιέσεων, νέες «λέρες» στο εκλογικό παιχνίδι, «λέρες» του δικού τους φυράματος: Το κανάλι της ειδωλολατρίας της σήψης, το κανάλι που κατασκευάζει τα νέα παρακμιακά είδωλα της Φαιάς Πανούκλας…

Το «Ποτάμι» δική τους κατασκευή ήταν και ο Σταύρος Θεοδωράκης, μίσθαρνο όργανο του καναλιού και σάρκα από τη σάρκα του: Η συνισταμένη των έμμισθων φελλών και του πολιτικού ΤΙΠΟΤΑ…
Μια άλλη «νεύρωση» του ΤΙΠΟΤΑ και πυώδης φουσκάλα δωσίλογης λευχαιμίας είναι η Σπυράκη. Έγινε κι αυτή, έστω ΑΡΝΗΤΙΚΑ, το επίκεντρο της εκλογικής δημοσιότητας: ΣΕ τέτοιες βαθιά παρακμιακές και νοσηρές εποχές διαφημίζονται, έστω αρνητικά, τα πιο παρακμιακά και νοσηρά «υποκείμενα», τα ΤΙΠΟΤΑ…
Γι αυτό το «είδος» της έμμισθης, δημοσιογραφικής «πορνείας», το ΨΕΥΔΟΣ ταυτίζεται με το «εθνικό καθήκον»:Τέτοια ξετσιπωσιά και αυθάδεια ελεεινού ρουφιάνου!!!
Το ίδιο και ο Πρετεντέρης, ο σημαιοφόρους της νταβατζήδικης «δημοσιογραφίας» κομπάζει για τα ΨΕΥΔΗ του…
Διαβάστε για να φρεσκάρετε τη μνήμη σας, ΕΔΩ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/05/blog-post_2.html
Αυτή η «συμμορία» του mega αποτελεί αλάνθαστο πολιτικό κριτήριο: ΜΑΥΡΟ σε ό,τι αυτό προβάλει και στηρίζει…
Καιρός, μαζί με τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, να ριχτεί στον σκουπιδοτενεκέ και το Μεγάλο Κανάλι τους…

paganeli

Οι εντιμότατοι απατεώνες… αυτά τα σκύβαλα !!!

 Τα στοιχεία που δημοσιεύει η φιλοκυβερνητική και πλήρως μνημονιακή ”Καθημερινή” αναφέρουν πως:…

     Νέα ληξιπρόθεσμα χρέη 13 δις ευρώ τους τελευταίους 13 μήνες βαρύνουν τους έλληνες πολίτες!

by…mandatoforos

     Αν συνυπολογίσουμε ότι η οφειλή είναι πιά ποινικό αδίκημα, 
     ..τότε πάνω από 2.500.000 πολίτες και επιχειρήσεις, μπορούν να θεωρούνται πλέον παράνομοι!
     Κατά τα άλλα τα success stories συνεχίζονται και κατά την συγκυβέρνηση-αίσχος η χώρα έχει αποφύγει την πτώχευση!

     Και το πιό ωραίο είναι ότι οι φονιάδες του λαού,
     ..οι πολιτικοί απατεώνες που κυβερνούν, 
     ..αυτοί που έχουν καταπατήσει κάθε όρκο που έχουν δώσει, και έχουν καταξεσκίσει το Σύνταγμα,
     ..έχουν ποδοπατήσει νόμους και πολίτευμα,
     ..αυτοί αισθάνονται ΝΟΜΙΜΟΙ!

     Και όχι μόνον αισθάνονται νόμιμοι, αλλά ανερυθρίαστα τολμούν να ξαναζητήσουν την ψήφο του λαού,
     ..κοιτάζοντάς μας αφ’ υψηλού, αφού πατούν πάνω στα δικά μας ”πτώματα”,
     ..και οικτίροντάς μας για την αμάθειά μας που ”δεν μπορούμε να καταλάβουμε”, και για τον”λαϊκισμό” μας όταν θυμόμαστε και υπενθυμίζουμε την φτώχεια, τις αυτοκτονίες, την ανεργία, την μετανάστευση, την μετατροπή ενός λαού σε δουλοπάροικους,
     ..με περιουσίες και μέλλον υποθηκευμένο κατά το Αγγλικό Δίκαιο,
     ..λες και εμείς δεν είμαστε χώρα αυτοτελής και ανεξάρτητη με τους δικούς μας κανόνες, με δικό μας Δίκαιο, με δική μας Δικαιοσύνη!

     Όλα αυτά τα σκύβαλα, να νοιώθουν πολύ τυχερά αν ο λαός εκτονωθεί μόνον στις εκλογές, κι ας χάσουν ”καρέκλες”, πολιτικές καριέρες και ό,τι άλλο!
     Σε ανάλογες συνθήκες καταπίεσης, τρομοκρατίας, εμπαιγμού, καταπάτησης θεσμών και Δημοκρατίας,
     ..άλλοι λαοί έχουν αντιδράσει πολύ χειρότερα!
     Ας θυμηθούμε μόνον την Ρουμανία του 1989 και την τύχη των Τσαουσέσκου..

     Κανείς λογικός άνθρωπος βέβαια δεν θάθελε να φτάσουμε μέχρι εκεί, αρκεί και οι κυβερνώντεςνα θυμούνται συνεχώς την ρήση του Αγάθωνα:
     ”Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει!”

     Ακούτε κατακάθια; Ανθρώπων άρχετε!
     Και οι άνθρωποι έχουν αρετές, αλλά έχουν και ελαττώματα, αδυναμίες, και προπαντός:
    Έχουν όρια!..

paganeli

Κι εσύ τέκνον... Ρούτε;

Η δικαίωση του βασικού μας επιχειρήματος όλα αυτά τα χρόνια έφτασε μέσω... Ολλανδίας!
Τι συνέβη;
Ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε, όπως αποκαλύφθηκε χθες σε εφημερίδα της χώρας, απείλησε το 2012 την Ε.Ε. με έξοδο της χώρας του από την Ευρωζώνη, μη αποδεχόμενος το "Πανευρωπαϊκό Μνημόνιο" που σέρβιρε τότε η πολιτική ηγεσία της Ε.Ε.!
Επρόκειτο για ένα σχέδιο "μεταρρυθμίσεων" (sic) σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. το οποίο θα έπαιρνε μορφή σύμβασης, σα να λέμε "πανευρωπαϊκό μνημόνιο" δηλαδή!
Αλλά, μεταξύ άλλων, ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε το αρνήθηκε, εκβιάζοντας  μάλιστα με αποχώρηση της χώρας του από την Ευρωζώνη!

Και να σας πληροφορήσω;
Δε βούλιαξε η Ολλανδία ακόμη!
Δεν της επιτέθηκαν τεθωρακισμένα ούτε βομβαρδίστηκε!
Δεν αποσύρθηκαν οι καταθέσεις από τις τράπεζές της (διότι προφανώς δε συνέφερε κανέναν η δημοσιοποίηση αυτής της απειλής τότε) ούτε και διαμελίστηκε καμιά... περαστική γελάδα στους δρόμους του Άμστερνταμ (για να δανειστούμε κάτι από τα... "αργεντινοφοβικά" παραληρήματα)!

Ξέρετε ποια ήταν η μόνη συνέπεια της ενέργειας αυτής;
Με τον εκβιασμό της αποχώρησης της Ολλανδίας από την Ευρωζώνη (συν κάποιες άλλες, χλιαρότερες, αντιδράσεις άλλων χωρών), η πολιτική ηγεσία της Ε.Ε. αναγκάστηκε να αποσύρει το σχέδιό της!

Τέσσερα χρόνια τώρα φωνάζουμε σαν υστερικοί πως η Ελλάδα πρέπει να εκβιάσει την Ε.Ε. με αποχώρηση από την Ευρωζώνη, προκειμένου να σταματήσει άμεσα η αδιανόητη τραγωδία των τελευταίων χρόνων, αλλά δυστυχώς οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι...μνημονιακότερες των μνημονίων και, αντί να εκβιάσουν την Ε.Ε. υπέρ της Ελλάδας, τελικά εκβιάζουν την Ελλάδα για λογαριασμό της Ε.Ε.!

 

Δε λέω πως η αποχώρηση από την Ευρωζώνη είναι απαραίτητα καλύτερη από την παραμονή μας σε αυτήν (σηκώνει μεγάλη κουβέντα το θέμα και προς το παρόν είμαι αρκετά επιφυλακτικός), αλλά σίγουρα η απειλή της αποχώρησης συνιστά το υπερόπλο που μπορεί να χρησιμοποιήσει μια ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να διαφυλάξει τα πραγματικά ιερά και όσια της χώρας. Δηλαδή την ακεραιότητά της, τη δημοκρατία και την ευημερία των πολιτών.
Βέβαια, για να το κάνει αυτό μια κυβέρνηση θα πρέπει να μην είναι δοτή και εντολοδόχος της άλλης πλευράς του τραπεζιού, θα πρέπει να μην την κρατάνε στο χέρι με τεράστια σκάνδαλα και φυσικά θα πρέπει να μην είναι... μνημονιακότερη των μνημονίων!

Η Ολλανδία, λοιπόν, μέσω του πρωθυπουργού της Ρούτε, χωρίς να βρίσκεται ούτε κατά διάνοια στο σημείο που βρίσκεται η χώρα μας (οικονομικά, κοινωνικά & ανθρωπιστικά), έπραξε ωστόσο το καθήκον της και υπερασπίστηκε τα δίκαιά της, παίζοντας το γερό χαρτί της διαπραγμάτευσης. Αυτό που έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει την παρτίδα.
Και την κέρδισε.
Ο Βαν Ρομπάι απέσυρε το σχέδιο κακήν κακώς.

(Την είδηση θα τη βρείτε εδώ)
Και μάλιστα είναι χαρακτηριστικό πως οι αντιδράσεις που αντιμετώπισε από διάφορες κυβερνήσεις στο σχέδιό του, τού προκάλεσαν σοκ!
Είχε μάθει ως τότε στους "Yes, Man" της Ελλάδας και των χωρών της Μεσογείου και εξεπλάγη από τον Ρούτε.
Η φαντασία που οργιάζει φαντάζεται τον "Καίσαρα" Βαν Ρομπάι ηττημένο να κοιτάζει τρομαγμένος και να ρωτά τον Ολλανδό, γεμάτος παράπονο: "κι εσύ τέκνον... Ρούτε;"

Το ηθικό δίδαγμα από αυτήν την ιστορία είναι παραπάνω από αυτονόητο:
για να κερδίσεις, πρέπει τουλάχιστον να παίξεις...
toixo-toixo

Τα παραμύθια για την λιτότητα και την «κακή» ΕΕ

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας συχνά επαναλαμβανόμενος μύθος, ενόψει εκλογών, από τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά κόμματα», και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ και τους προσκείμενους οικονομολόγους που σαφώς αποπροσανατολίζουν τα λαϊκά στρώματα, είναι ότι για την οικονομική καταστροφή αυτών των στρωμάτων ευθύνονται βασικά οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν οι «κακοί» πολιτικοί στην ΕΕ (κυρίως Μέρκελ, Σόιμπλε κ.λπ.). Γι’ αυτό και η λύση, σύμφωνα με το παραμύθι αυτό που κυρίως ασπάζεται η εκφυλισμένη «Αριστερά», είναι η εκλογή «καλών» πολιτικάντηδων στην Ελλάδα, την Γερμανία και την Ευρώπη ολόκληρη που θα ανατρέψουν αυτές τις άθλιες πολιτικές και μετά θα ζήσουμε όλοι καλά και αυτοί (δηλαδή οι ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα που ευνοεί η παγκοσμιοποίηση) καλύτερα!
Ο στόχος πίσω από αυτό το παραμύθι είναι φανερός: να στραφεί η οργή των καταστρεφόμενων λαϊκών στρωμάτων στο «σαμάρι», δηλαδή στους σημερινούς διαχειριστές της παγκοσμιοποίησης, αντί για το «γαϊδούρι», που είναι η ίδια η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, και η ΕΕ που την εκφράζει στον γεωγραφικό χώρο μας. Έτσι, καταλήγει ο καρπαζοεισπράκτορας της Ευρώπης, η Ελληνική «Αριστερά», να προσποιείται ότι ηγείται κάποιου φανταστικού αγώνα της ανύπαρκτης πανευρωπαϊκής «Αριστεράς» για ένα ασήμαντο θέμα (την αλλαγή του «σαμαριού»), ενώ τα λαϊκά στρώματα σε όλη την Ευρώπη στρέφονται προς αντί-ΕΕ κόμματα που δεν έχουν καμιά σχέση με τα πλήρως ενσωματωμένα στην παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ κόμματα της εκφυλισμένης αυτής «Αριστεράς».
Στην Βρετανία, για παράδειγμα, πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις για τις Ευρωεκλογές έρχεται σήμερα το κόμμα της Ανεξαρτησίας του Φαράτζ, και η πανικόβλητη «Αριστερά» βλέπει όλους τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της στην εργατική τάξη να μετακομίζουν μαζικά στο κόμμα αυτό. Παρόμοια εικόνα παρουσιάζεται σε όλη την Ευρώπη, ενώ η «Αριστερά» πάλι διαστρεβλώνει την αλήθεια υποστηρίζοντας ότι για όλα φταίει η άνοδος του ρατσισμού και της ξενοφοβίας από την μετανάστευση που καλλιεργούν τα κόμματα αυτά ―λες και το άνοιγμα και η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας δεν είναι οργανικό τμήμα της παγκοσμιοποίησης με στόχο την εξίσωση, όχι μόνο των μισθών αλλά των κοινωνικών συνθηκών γενικότερα, προς τα κάτω, σε ένα ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Δηλαδή, τον παρονομαστή που ορίζουν οι μετανάστες από «παραδείσους» της ΕΕ, όπως η Πολωνία, η Βουλγαρία και τώρα η Ελλάδα, ή αντίστοιχα στη χώρα μας, από ακόμη χειρότερους «παραδείσους» που δημιούργησε η Υπερεθνικη Ελίτ με τους εγκληματικούς πολέμους της ενάντια στους λαούς που αγωνιζόντουσαν για την εθνική τους ανεξαρτησία στη Συρία, την Λιβύη, το Ιράκ κ.λπ..
Και όλα αυτά, όταν η ίδια η Ελληνική αυτή «Αριστερά» που ηγείται του ανύπαρκτου αυτού αγώνα δεν είναι σε θέση να δώσει πειστική απάντηση ούτε στο πιο απλό ερώτημα: τι ακριβώς θα κάνει, όντας μέσα στην ΕΕ, όταν αποπειραθεί να εφαρμόσει πολιτικές αντίθετες από αυτές που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση (π.χ. τις πολιτικές λιτότητας) και η Ευρωπαική ελίτ δεν τις δεχθεί; Και αυτό, γιατί μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί η τελευταία προεκλογική πομφόλυγα ότι θα καλέσει τον λαό να αποφασίσει με δημοψήφισμα, μη θέτοντας βέβαια θέμα άμεσης εξόδου από την ΕΕ (παρόμοιο θέμα, άλλωστε, δεν θέτει ούτε η πιο «αριστερή» Ανταρσύα που συνδέει την «αποδέσμευση» από αυτή με την...Μεσσιανική «αντικαπιταλιστική ρήξη»). Και είναι ανέκδοτο το δημοψήφισμα, διότι βέβαια χρειάζεται τουλάχιστον ένα μήνα να οργανωθεί , ενώ στο μεταξύ οι πολίτες δεν θα μπορούν να σηκώσουν ούτε τους μισθούς και τις συντάξεις τους από τις Τράπεζες, στις οποίες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα έχει κόψει τη ρευστότητα ―όπως ακριβώς έκανε στη Κύπρο και έληξε άδοξα η αντίστοιχη μικρο-απόπειρα «επανάστασης» εκεί.
Προφανώς, η έξοδος, ακόμη και μόνο από το Ευρώ, δεν μπορεί να γίνει σε ένα βράδυ ή έστω σε λίγες εβδομάδες, χωρίς σοβαρό προγραμματισμό και, προπαντός, χωρίς συνειδητοποίηση των λαϊκών στρωμάτων για τα προβλήματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν σε μια μεταβατική περίοδο στον αγώνα για την οικονομική και πολιτική αυτοδυναμία. Ένα αγώνα που μόνο μια Κυβέρνηση ενός Λαϊκού Μετώπου για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση θα μπορούσε να φέρει σε πέρας. Περιττό να προστεθεί ότι δεν έχει γίνει η παραμικρή απόπειρα λαικής συνειδητοποίησης για την ανάγκη εξόδου απο την Ευρωζώνη (πολύ περισσότερο απο την ΕΕ!) από μια «Αριστερά» που πιστεύει ότι η λύση είναι να φτιάξουμε μια «καλή ΕΕ», αντί να μιλά για το κτίσιμο μιας εντελώς διαφορετικής Ευρώπης, ή και Ευρασίας. Δηλαδή, για μια ευρύτερη Ευρασιατική Ένωση των λαών που αγωνίζονται για την οικονομική και κοινωνική κυριαρχία τους, στον αγώνα των οποίων θα μπορούσε να ηγηθεί ο Ρωσικός λαός, αν καταφέρει τελικά να απεξαρτηθεί εντελως από την Υπερεθνική Ελίτ και τον μονόπολο κόσμο που αυτή έχει κτίσει.
Οι πολιτικές λιτότητας, επομένως, δεν είναι η αιτία της οικονομικής καταστροφής λαών όπως ο Ελληνικός, ο Πορτογαλέζικος κ.λπ.. Οποιοδήποτε κόμμα έλθει στην εξουσία θα εφαρμόσει βασικά τις ίδιες πολιτικές μέσα στην ΕΕ, γιατί αυτό επιβάλλει ο αγώνας για την ανταγωνιστικότητα στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ο Adrien Mexis, πρώην μέλος του προσωπικού της Κομισιόν, ήταν αποκαλυπτικός όταν περιέγραφε ότι στα έξη χρόνια που εργαζόταν εκεί «αυτό που κάναμε ήταν να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα των μεγάλων βιομηχανικών γκρουπ και των πολυεθνικών...την όλο μεγαλύτερη ενοποίηση και ομοσπονδιοποίηση, σε μια ομογενοποιημένη Ευρώπη, χωρίς ταυτότητες» (Γκαρντιαν, 29/4/2014).
Είναι επομένως φανερό ότι μόνο η άμεση και μονομερής έξοδος από την ΕΕ (και όχι απλώς από την Ευρωζώνη) θα δημιουργούσε τις αναγκαίες (αλλά όχι και επαρκείς) συνθήκες για ριζικά διαφορετικές πολιτικές.

Υ.Γ. Στο προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκα στο Υ.Γ σε κάποιο ανώνυμο διαδικτυακό λασπολόγο (που δήλωνε υποστηρικτής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ο οποίος χρησιμοποίησε δεκάδες ιστοσελίδες όπου αναδημοσιευόταν το άρθρο ―ακόμη και στην ίδια την «Ε» είχε το θράσος να το στείλει όπου βέβαια αποσύρθηκε― για να προσθέσει από κάτω άθλια συκοφαντικά και υβριστικά σχόλια εναντίον μου. Τα πιο βρώμικα σχόλιά του δημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα του Π. Χασάπη ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ από τον οποίο ζητήσαμε με email να τα αποσύρει και όταν δεν το έπραξε αναγκάστηκα να τον αναφέρω ονομαστικά στο προαναφερθέν Υ.Γ. Τελικά, όπως με διαβεβαίωσε, δεν είχε πάρει το email για κάποιο τεχνικό λόγο (spam) και μόλις το πληροφορήθηκε διέγραψε όλα τα σχετικά σχόλια. Δέχομαι την εξήγησή του ότι από αμέλεια στον έλεγχο των σχολιαστών δημοσιεύθηκαν τα άθλια αυτά σχόλια στη ιστοσελίδα του και χαίρομαι γα την άμεση απάντησή του. Ήδη ζήτησα από το δίκτυο της Περιεκτικής Δημοκρατίας να αφαιρέσει από το Υ.Γ του προηγούμενου άρθρου μου το όνομά του.

​Πηγή: http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2014/2014_05_04.html
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (4 Μαΐου 2014)

Ο τελειωμένος περιφέρει τον πόνο του στα κανάλια της Διαπλοκής !…

Οι παροιμίες (σοφίες του λαού…), είναι γνωστές : «το μυρμήγκι όταν θέλει να εξαφανιστεί, βγάζει φτερά…» και «η γίδα, όταν θέλει ξύλο, τρίβεται στη…

γκλίτσα του τσοπάνη…».

by…logoplokies

Υποθέτω πως το τελευταίο ισχύει και για τα βόδια…

Ο τελειωμένος γυρνάει και περιφέρει τον πόνο του στα κανάλια της Διαπλοκής και μ΄ αυτά που λέει, σιγουρεύει, περισσότερο, το φτύσιμό του στις επερχόμενες ευρωεκλογές.

Αν το 2007 είχε γίνει αυτός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θάχε, λέει, κερδίσει τον Καραμανλή, (ενώ ο Παπανδρέου έχασε…) και θάταν άλλη η ιστορική πορεία της …χώρας !

Για καμαρώστε, ρε, έναν εγγυητή της Δημοκρατίας και της σταθερότητας !…

paganeli

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένας αισιόδοξος άνθρωπος αφού θεωρεί ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της 25^ης Μαΐου θα είναι καλό για το…=

Πασόκ .

Μάλιστα θα μπορούσες να πεις ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν είναι απλά ένας αισιόδοξος άνθρωπος αλλά ένας υπεραισιόδοξος άνθρωπος αφού θεωρεί ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι εντυπωσιακά καλύτερο από οποιαδήποτε πρόβλεψη.

by…takoureliatragoudameakoma

Ίσως βέβαια να μπορούσες να πεις ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένας ηλίθιος άνθρωπος αφού θεωρεί ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι ευνοϊκό για το Πασόκ διότι η πλειονότητα των Ελλήνων δεν θέλουν πρόωρες εκλογές αφού είναι ευχαριστημένοι από την κυβερνητική πολιτική της Ν.Δ και του Πασόκ.

Μέχρι που ο Ευάγγελος Βενιζέλος , απαντώντας σε σχετική ερώτηση , δεν έδειξε καμιά πρόθεση να παραιτηθεί από την ηγεσία του Πασόκ , ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αφού τονίζει ότι το συμφέρον της χώρας και της παράταξης απαιτούν τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε ηγετική θέση . Γεγονός που αποδεικνύει ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν είναι ούτε υπεραισιόδοξος , ούτε ηλίθιος , αλλά ένας καρεκλοκένταυρος που έκατσε σε μια καρέκλα και δεν λέει να σηκωθεί.

Ή μήπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι απλά ένα καθίκι που έχει λερωμένη τη φωλιά του και γνωρίζει πολύ καλά ότι αν χάσει την εξουσία , θα έχει άσχημα ξεμπερδέματα ;

paganeli

Γενετικό υλικό του Χριστόδουλου Ξηρού στο μετάλλιο που χάρισε ο 13χρονος στον Σαμαρά

Αναστάτωση έχει προκληθεί στην Ελληνική Αστυνομία, αφού, μετά την ανίχνευση γενετικού υλικού του Χριστόδουλου Ξηρού στον εκρηκτικό μηχανισμό που εστάλη στο Αστυνομικό Τμήμα Ιτέας, ανιχνεύτηκε γενετικό υλικό του Χριστόδουλου Ξηρού και στο μετάλλιο που χάρισε ο 13χρονος κολυμβητής στον Αντώνη Σαμαρά.

Στο μετάλλιο του 13χρονου αθλητή που βρίσκεται πια στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά ανιχνεύτηκε –εκτός από το DNA του Χριστόδουλου Ξηρού- και το γενετικό υλικό μιας ανώτερης δύναμης, οπότε οι αστυνομικοί εικάζουν πως πρόκειται για τον Θεό.

Ο Αντώνης Σαμαράς παραδέχτηκε πως έδωσε το μετάλλιο στον Θεό -που είναι φίλος του- για να το δει και να το θαυμάσει.

Αυτό που ανησυχεί ιδιαίτερα τους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας είναι πως βρέθηκε γενετικό αποτύπωμα του καταζητούμενου Νίκου Μαζιώτη στο πρωτογενές πλεόνασμα, ενώ ανακαλύφθηκε τυχαία σπέρμα του Κινγκ Κονγκ στο δεξί κωλομάγουλο υποψήφιας της Νέας Δημοκρατίας στις δημοτικές εκλογές.

pitsirikos

Κυρία της Βαρβακείου, χάρισε τα κλειδια του τζιπ της στον Σαμαρά!

Αιφνιδιασμένος ο Πρωθυπουργός, δέχεται την εκδήλωση ευγνωμοσύνης της κυρίας της Βαρβακείου, κατά την έξοδό του από την εκδήλωση.

Μπροστά σε ένα ακόμα απρόοπτο βρέθηκε ο πρωθυπουργός, όταν την ώρα που…

έβγαινε από εκδήλωση, μια μυστηριώδης μαυροφορεμένη κυρία τον πλησίασε και του χάρισε τα κλειδιά του πολυτελούς αυτοκινήτου της, μαζί με τον σωματοφύλακά της

Μια κυρία που είχε καλύψει το πρόσωπό της με βέλο για να μην αναγνωρίζεται, η οποία  πιθανότατα ανήκει στην ομάδα των φιλάνθρωπων γυναικών που αναστάτωσαν τις ημέρες του Πάσχα τη Βαρβάκειο αγορά, πλησίασε τον Αντώνη Σαμαρά και του είπε «Σας ευχαριστώ για αυτό που κάνατε για εμάς. Θέλω να σας δώσω τα κλειδιά του Hummer μου»!

Ο πρωθυπουργός, εμφανώς συγκινημένος, σάστισε και της είπε ότι δεν θέλει να πάρει το τζιπ της, γιατί το έχει αγοράσει με δικά της χρήματα και ότι δεν χρειάζεται άλλον σωματοφύλακα, γιατί έχει τους δικούς του.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυρία, είχε συναντήσει πριν από καιρό τον Αντώνη Σαμαρά σε μια ταβέρνα τον είχε πλησιάσει και του είχε εξηγήσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φιλάνθρωπες κυρίες καθώς έξω από τη Βαρβάκειο δεν υπάρχει χώρος για να παρκάρουν τα τζιπ τους, όταν έρχονται να αγοράσουν κρέας για τους φτωχούς.

Αμέσως τότε ο Αντώνης Σαμαράς, πήρε κάποια τηλέφωνα και αμέσως δημιουργήθηκαν δύο ειδικές θέσεις parking ειδικά κρατημένες για ανύπαρκτες κυρίες με τζιπ, οπότε το πρόβλημα λύθηκε και τώρα πλέον κανένας κακόπιστος δεν μπορεί να αμφισβητεί τον μύθο τους.

Παρών στο συμβάν, ήταν και ο υποψήφιος Δήμαρχος κ. Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος έβγαλε από τη δύσκολη θέση τον κ. Σαμαρά καθώς προσφέρθηκε να πάρει ο ίδιος το τζιπ, για να το βάψει, όπως είπε, στα χρώματα του Παναθηναϊκού και να γυρίζει με αυτό τους δρόμους της Αθήνας κορνάροντας, ύστερα από κάθε νίκη της ομάδας.

(Σημείωση: Το κείμενο αυτό και η φωτογραφία που το συνοδεύει, αποτελούν προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε τα υπεύθυνα)

Moufanet 

Ο Άδωνης Γεωργιάδης και ο ολοκληρωτισμός της «ΤΣΙΡΙΧΤΗΣ» ψυχασθένειας !!!

Ο ολιγαρχικός υπουργός Άδωνης Γεωργιάδης,  τακτικός θαμώνας των Μέσων Μαζικής Εξόντωσης, αρέσκεται τελευταία να δηλώνει, τσιρίζοντας…

λυσσασμένα όπως πάντα, ότι είναι μεγάλος αντικομμουνιστής και αιτιολογεί  αυτή τη στάση του με την εξής φράση:…

by…Ρέμπελος Δ.

« Ο κομμουνισμός είναι μια ολοκληρωτική ιδεολογία και εγώ είμαι ενάντια σε κάθε ολοκληρωτισμό».
(Μια φράση που περιέχει δεκάδες ψέματα και καμιά αλήθεια. Την εκφράζει όμως για να δείξει καλή διαγωγή στα ολιγαρχικά αφεντικά του)
Εδώ,  αν θέλουμε να ξεσκεπάσουμε την απύθμενη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που γίνεται από τους ολιγαρχικούς κάθε είδους, θα πρέπει βασικά  (χωρίς να τσιρίζουμε ψυχασθενικά σαν αυτούς) να  κάνουμε τέσσερα πράγματα. Πρώτον να δούμε τι είναι πραγματικά ο κομμουνισμός, δεύτερον τι είναι ο ολοκληρωτισμός, τρίτον να δούμε αν αυτές οι δύο έννοιες σχετίζονται μεταξύ τους ή είναι εντελώς ασυμβίβαστες και τέταρτο να δούμε ποιές ιδεολογίες και πολιτικά συστήματα είναι ολοκληρωτικά.

α. Τι είναι ο κομμουνισμός (κοινοτισμός);
Πριν αναφέρουμε τι είναι ο κοινοτισμός θα πρέπει να πούμε τι ΔΕΝ είναι κοινοτισμός που όμως βαπτίζεται από κάποιους κοινοτισμός. Η διαστρέβλωση της έννοιας του κοινοτισμού γίνεται όχι μόνο από εκείνους που έχουν άγνοια του πραγματικού περιεχομένου της αλλά κυρίως από τους επαγγελματίες ολιγαρχικούς εγκληματίες, διαστρεβλωτές της πραγματικότητας.
1. Ένα παράδειγμα απλής διαστρέβλωσης:
Ήταν ένας καλόγερος που δεν άντεχε άλλο τη νηστεία. Ήθελε οπωσδήποτε να φάει κρέας. Έτσι για να μην έχει τύψεις, βάπτισε το κρέας και το ονόμασε ελιές.
2. Ένα παράδειγμα εγκληματικής διαστρέβλωσης.
Κάποιος σε ένα χωριό είχε στη γειτονιά του ένα μικρό πανέξυπνο παιδί. Αυτός ο τύπος ζήλευε και μισούσε πάρα πολύ το παιδάκι για τη ζωηράδα του και την οξύνοιά του και το είχε ονομάσει «αλεπού» και βαθειά μέσα του είχε την επιθυμία να του κάνει κακό γιατί ήταν το μόνο που είχε το θάρρος να τον καταγγείλει για κλοπή όταν τον έπιασε να κάνει διάρρηξη στο σπίτι μιας ανήμπορης  γυναίκας .
Μισούσε όμως και τις πραγματικές αλεπούδες για κάποιο άγνωστο ψυχασθενικό λόγω.
Μια φορά λοιπόν μπήκαν μερικές αλεπούδες στο ξέφραγο κοτέτσι του και του έφαγαν όλες τις κότες. Από τότε ο εκνευρισμός του και το μίσος του για τις αλεπούδες φούντωσε και έγινε τόσο μεγάλο όπου ορκίστηκε να εξοντώνει κάθε αλεπού που θα έβρισκε μπροστά του.
Ξεκίνησε όμως με τη δολοφονία  του παιδιού γιατί, όπως ισχυριζόταν, ήταν «αλεπού».
Έτσι και οι ολιγαρχικοί.  Για να χτυπήσουν το πραγματικό κομμουνιστικό πολιτικό πρόταγμα,  βαπτίζουν κομμουνισμό κάποιο  άλλο άσχετο ή εντελώς διαφορετικό από το κομμουνιστικό πρόταγμα.

Ο Καρλ Μαρξ, ο  ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ του  κομμουνιστικού ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ προτάγματος αναφερόμενος στη Παρισινή κομμούνα του 1871 γράφει γι αυτήν (εκθειάζοντάς την) και  προτείνει τα βασικά στοιχεία της στους λαούς για να τα ακολουθήσουν σαν πρότυπο για το μέλλον:

Ο ΜΑΡΞ ΛΕΕΙ:

α. «.. Η κομμούνα (Δήμος- κοινότητα) δεν επρόκειτο να είναι ένας κοινοβουλευτικός αλλά εργατικός οργανισμός, ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΣ καιΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΣ συγχρόνως..»

Σημείωση δική μου 1η :
Δηλαδή η κομμούνα ( το σύνολο του οργανωμένου λαού και όχι το εκλεγμένο συμβούλιο της) θα είχε τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία στα χέρια της!!!!! Δηλαδή ο λαός θα πρέπει να έχει την εξουσία να επιλέγει τον κάθε νόμο που τον αφορά (νομοθετική) και ταυτόχρονα να έχει τη δύναμη (την εκτελεστική) για να επιβάλει τις όποιες επιλογές του και τους νόμους που επιθυμεί να ισχύουν στην κοινωνία.

 O κομμουνισμός δηλαδή κατά τον Μαρξ, θα πρέπει να έχει για σκοπό του και να εφαρμόσει ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ σύστημα, ουσιαστικά εντελώς όμοιο με αυτό της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας!!!

Ο ΜΑΡΞ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ:
β1.«..Το Συμβούλιο της Κομμούνας αποτελείτο από δημοτικούς αντιπροσώπους εκλεγόμενους με καθολική ψηφοφορία στα διάφορα διαμερίσματα του Παρισιού.

Ήταν υπεύθυνοι και μπορούσαν να ανακληθούν σε κάθε στιγμή».

2. «Ενώ πρώτα αποφασιζόταν κάθε 3 ή 6 χρόνια ποιο από τα μέλη της κυρίαρχης τάξης θα αντιπροσώπευωτσαλαπατούσε – καταπίεζε (λογοπαίγνιο του Μαρξ  μεταφρασμένο από τη γερμανική έκδοση)  το λαό μέσα από το κοινοβούλιο. ΤΩΡΑ η καθολική ψηφοφορία χρησιμεύει στο λαό, που ήταν οργανωμένος σε κομμούνες (Δήμους – κοινότητες), ΟΠΩΣ το ατομικό δικαίωμα εκλογής χρησιμεύει σε κάθε εργοδότη για να αναζητά εργάτες, επιστάτες και λογιστές για την εταιρεία του.

Και είναι αρκετά γνωστό ότι τόσο οι εταιρίες όσο και τα άτομα,  όταν πρόκειται για τις πραγματικές υποθέσεις τους, ξέρουν συνήθως να βρίσκουν τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση και, αν καμιά φορά γελαστούν, τότε ξέρουν πώς να επανορθώσουν γρήγορα το λάθος τους.»

Σημείωση δική μου 1^η:

Εδώ ο Μαρξ μας λέει ότι ο λαός θα πρέπει να κάνει ελεύθερες εκλογές με καθολική ψηφοφορία για να εκλέγει τους αντιπροσώπους του.

Όμως τι κατηγορία εκλογών προτείνει;

Οι εκλογές και οι διακυβερνήσεις που αντιστοιχούν σε αυτές, είναι δύο κατηγοριών:

Ή ο λαός θα εκλέγει αυτούς που (αμέσως μετά την εκλογή τους) θα αποφασίζουν ό,τι γουστάρουν και θα διατάζουν το λαό να τους υπακούει ή το αντίθετο,  ο λαός θα αποφασίζει και θα δίνει αυτός εντολές στους εκλεγμένους του. (Δηλαδή οι εκλεγμένοι θα πρέπει να υπακούν στις εντολές του λαού.)

Οι πρώτες εκλογές είναι ολιγαρχικές, είναι οι εκλογές των ολιγαρχών, των ψυχικά άρρωστων αυτών ανθρωποειδών. Οι λίγοι έχουν αφαιρέσειΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ την νομοθετική, την εκτελεστική και τη δικαστικήεξουσία από το λαό και καθορίζουν τη ζωή του όπως γουστάρουν. Μόλις εκλεγούν αρχίζουν να αποφασίζουν και διατάζουν την πλειοψηφία της κοινωνίας. Ο λαός είναι έρμαιο και δούλος στις επιλογές των λίγων ετούτων τρομοκρατών. Αν ο λαός δεν υπακούσει στις διαταγές τους τότε τον απειλούν – τρομοκρατούν με διάφορες ποινές. Είναι οι μεγαλύτεροι τρομοκράτες. Ο λαός γίνεται ζώο στα χέρια των ολιγαρχικών αφεντάδων. Οι εκλογές τους είναι μια κοροϊδία, μια απάτη για να μπορούν να εξουσιάζουν καλύτερα και απόλυτα το λαό. Έχουν αφαιρέσειολοκληρωτικά την κεντρική δύναμη (ένοπλη εκτελεστική και νομοθετική), το κεντρικό δικαίωμα από το λαό για να αποφασίζει για τη ζωή του. Αυτές οι εκλογές είναι οι εκλογές των λίγων νταβατζήδων και όχι οι εκλογές για την ανάδειξη των αντιπροσώπων του λαού όπως με περισσό θράσος και ψέμα μας λένε. Οι εκλεγμένοι από αυτές τις εκλογές δεν είναι αντιπρόσωποι του λαού για τον απλούστατο λόγο  ότι ο πραγματικός αντιπρόσωπος δεν πρέπει να έχει ΠΟΤΕ  την εξουσία να διατάζει τον εντολέα του αλλά αντίθετα ο εντολέας του πρέπει να έχει την εξουσία να διατάζει τον εκλεγμένο του. Ο εκλεγμένος για να είναι αντιπρόσωπος θα πρέπει να δέχεται εντολές από τον εκλογέα του και όχι να διατάζει αυτός τον εκλογέα του.

Ετούτη την κατηγορία των εκλογών θέλει να επιβάλει πάνω στην κοινωνία ο κάθε ολιγαρχικός, φανερό ή κρυφό ψυχάκιας.  Ετούτες τις εκλογές τις επιβάλει το ολιγαρχικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού του οποίου οι ολιγαρχικοί με ασταμάτητη λύσσα διαστρεβλώνουν την ουσία του και το αποκαλούν δημοκρατία (εξουσία του λαού) για να προκαλέσουν σύγχυση και να εξουσιάζουν έτσι καλύτερα τη νοημοσύνη των υπηκόων τους.

Αυτό το πολιτικό σύστημα που θέλει ο κάθε ολιγαρχικός Άδωνης αφαιρείολοκληρωτικά την ένοπλη εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία από το λαό και επομένως είναι ένα ολοκληρωτικό σύστημα. Όμως το βαπτίζουν ΜΗ ολοκληρωτικό και επί πλέον λένε στο λαό, Γκεμπελίστικα, ότι είναι ενάντια σε κάθε ολοκληρωτισμό.
Αποκαλούν δηλαδή τη δηλητηριώδη οχιά  περιστέρι.
Αυτοί έχουν το θράσος να μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Ο κοινοβουλευτισμός, το σύστημα των ολιγαρχών (και του κάθε Γεωργιάδη) είναι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, ένας αχόρταγος αλιγάτορας δολοφόνος  με τη μάσκα προβάτου.

Οι δεύτερες εκλογές είναι οι δημοκρατικές εκλογές. Σε αυτές ο λαός (η πλειοψηφία του) εκλέγει πραγματικά τους εκπροσώπους του. Σε τούτη την περίπτωση ο λαός αποφασίζει για τις ουσιαστικές προδιαγραφές του κάθε θέματος που αφορά την κοινωνία και δίνει τις εντολές του στους εκλεγμένους του να τις πραγματοποιήσουν. Μέσα στην κοινωνία προωθείται για πραγματοποίηση ό,τι θέλει η πλειοψηφία και όχι ό,τι θέλει μια μειοψηφία νταβατζήδων. Ο λαός αποφασίζει και οι εκλεγμένοι (σύμβουλοι – συμβούλιο) είναι ΜΟΝΟ εκτελεστικά όργανα και εκτελούν τις εντολές του λαού όπως ο εκτελεί τις εντολές του εργοδότη ο επιλεγμένος από αυτόν εργάτης, λογιστής, ο επιστάτης, ο  υπάλληλος κλπ.

Και αν οι εκλεγμένοι υπάλληλοι του λαού δεν εκτελούν όπως πρέπει τις εντολές του  τότε ο λαός θα έχει την ελεγκτική και τη δικαστική εξουσία να τους ανακαλέσει ανά πάσα στιγμή, να τους επιβάλλει κυρώσεις κλπ.

Μα τούτο το «ολοκληρωτικό» σύστημα εκλογών και διακυβέρνησης της κοινωνίας που προτείνει ο Μαρξ  για το πολιτικό σύστημα του κομμουνισμού, είναι το ίδιο με το σύστημα της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας!!!
Στην Αθηναϊκή Δημοκρατία ο λαός εξέλεγε τους άρχοντες οι οποίοι όμως ήταν ΜΟΝΟ εκτελεστικά όργανα του λαού. Δεν αποφάσιζαν οι άρχοντες και δεν διέταζαν το λαό να  πραγματοποιήσει τις ορέξεις τους. Αντίθετα, εκτελούσαν μόνο ό,τι αποφάσιζε η πλειοψηφία των Αθηναίων πολιτών και μπορούσαν να ανακληθούν ανά πάσα στιγμή από το λαό.

Αυτό είναι και το αυθεντικό πρόταγμα του κομμουνισμού.
Όμως οι διεστραμμένοι ολιγάρχες όταν θα τους συμφέρει είναι ικανοί να βαπτίσουν ακόμα και το σύστημα της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας (μετά το 462πχ) ολοκληρωτικό σύστημα!!!!

Φυσικά αυτό το αυθεντικό κομμουνιστικό πρόταγμα, όλοι οι ολιγαρχικοί (δεξιοί και «αριστεροί») το κρύβουν από τους λαούς και βαπτίζουν κομμουνιστικό κάτι που είναι εντελώς αντίθετο με τον κομμουνισμό.

ΑΝ ουσία του πολιτικού προτάγματος του κομμουνισμού είναι το «ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ εξουσία να ανήκει στο λαό» (που θα είναι οργανωμένος σε Δήμους – κοινότητες – κομμούνες) δηλαδή όταν ο λαός θα επιλέγει πλειοψηφικά και θα επιβάλει με την ισχύ της εκτελεστικής του εξουσίας τον κάθε νόμο που αφορά  την κοινωνία και όλη αυτή την εξουσία του σε πολλές περιπτώσεις θα μπορεί να την διαχειρίζεται δια μέσου εκλεγμένων υπαλλήλων του, τους οποίους θα μπορεί να διατάζει, ελέγχει και ανακαλεί ανά πάσα στιγμή ΤΟΤΕ η αντίθετη προς αυτήν ουσία ποια θα είναι;

Προφανώς το αντίθετό της θα είναι οι λίγοι (αιρετοί ή αυθαίρετοι) να φτιάχνουν τους νόμους της κοινωνίας, οι ίδιοι να τους εκτελούν διατάζοντας το λαό και οι ίδιοι να ελέγχουν τα αποτελέσματα των δικών τους επιλογών και πράξεων (και για κοροϊδία του λαού να βαπτίζουν τους εαυτούς τους αντιπροσώπους).

Αυτό, το αντίθετο προς τον κομμουνισμό πρόταγμα – σχέδιο το έφτιαξε ο Λένιν (το συνέχισαν και οι άλλοι όπως πχ ο Στάλιν κλπ) και το βάπτισε κομμουνιστικό.

Ο Λένιν  στο βιβλίο του «κράτος και επανάσταση» το γράφει με απόλυτη σαφήνεια.   «…….οι αντιπρόσωποι!! πρέπει να δουλεύουν πραγματικά, πρέπει ΜΟΝΟΙ !!!!!!!! τους να ΕΚΤΕΛΟΥΝ τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ!!!!!!, πρέπει ΜΟΝΟΙ τους!!!!!! ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ τα αποτελέσματά τους στην πράξη, πρέπει να είναι απ’ ευθείαςυπεύθυνοι!! μπροστά στους εκλογείς τους….»

(Δηλαδή άρες μάρες κουκουνάρες)
Αυτό το πολιτικό σχέδιο το ονόμασε «εργατική δημοκρατία ή δημοκρατία των εργατικών συμβουλίων»!!!! «Ήμαρτον»!!!

Δηλαδή το σχέδιό του, το πρόγραμμά του για την κοινωνία προβλέπει ότι όλη η εκτελεστική, νομοθετική και ελεγκτική εξουσία να ανήκει στους λίγους εκλεγμένους και όχι στο λαό.  Φυσικά αυτό όχι μόνο είναι άσχετο με το κομμουνιστικό πρόταγμα του Μαρξ αλλά είναι και απόλυτα αντίθετο. Είναι ένα σχέδιο ολιγαρχικό και άρα αντικομμουνιστικό που όμως κάποιοι το βάπτισαν κομμουνιστικό.

Ετούτο το αντικομμουνιστικό, αντιλαϊκό πολιτικό σχέδιο εφαρμόστηκε στην πράξη σε διάφορες Χώρες όπως στη ΣΕ, Ρουμανία, Αλβανία, Κορέα, Κίνα, Βιετνάμ κλπ και σε οικονομικό επίπεδο δημιουργεί νομοτελειακά  το ολιγαρχικό σύστημα του κρατικού, του κομματικού, του μονοπωλιακού καπιταλισμού.

Και σήμερα όσοι ακολουθούν το Λενινιστικό σχέδιο, ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους, ακολουθούν ένα αντικομμουνιστικό σχέδιο που όμως το βαπτίζουν κομμουνιστικό.

Σημείωση 2^η

Ένας μηχανικός φτιάχνει ένα σχέδιο κατασκευής κτιρίων και το ονομάζειαντισεισμικό. Σε αυτό το σχέδιο περιγράφει  τις αναλογίες που θα πρέπει να υπάρχουν μεταξύ υγρού μπετόν και σιδήρου, ανά κυβικό μέτρο.

Όμως για την κατασκευή του κτιρίου έρχεται ένας άλλος μηχανικός ο οποίος παίρνει τον τίτλο του πρώτου σχεδίου (σχέδιο αντισεισμικής κατασκευής) αλλά αλλάζει το περιεχόμενό του. Στο υγρό μπετόν δεν βάζει σίδηρο αλλά άχυρα σε κάποιες αναλογίες.
Τελικά το κτίριο πέφτει. Εδώ τι φταίει και έπεσε το κτίριο; Φταίει το αντισεισμικό σχέδιο ή το άλλο σχέδιο που το βάπτισε ο άλλος μηχανικός αντισεισμικό ενώ δεν ήταν;

Κάποιος όμως που θα έχει μεγάλο συμφέρον να συκοφαντήσει και να πάει ενάντια στο αυθεντικό αντισεισμικό σχέδιο, θα ονομάζει το σχέδιο του δεύτερου μηχανικού αντισεισμικό.

Να ξέρει λοιπόν ο κάθε ολιγαρχικός Άδωνης ότι όσες και προπαγανδιστικές διαστρεβλώσεις του πολιτικού κομμουνιστικού προτάγματος και να κάνει, θα έχει πια μονίμως μπροστά του το πρωτότυπο κομμουνιστικό πρόταγμα το οποίο συμπυκνωμένο είναι το : ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ (σαν απαραίτητη βάση για την κοινοτιστική οικονομία στο σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων).
Και όχι μόνο θα το έχει μπροστά του αλλά θα ξέρει ότι η αντίστροφη μέτρηση για την ύπαρξη του ολιγαρχισμού έχει αρχίσει πραγματικά. Το πραγματικό φάντασμα γι αυτούς πλανιέται από πάνω τους «επαναθεμελιωμένο» και θα είναι πλέον ΑΝΙΚΗΤΟ.

β. Τι είναι ολοκληρωτισμός;

Μήπως ο Άδωνης έχει ιδέα του τι είναι ολοκληρωτισμός; Πιθανολογώ ότι δεν έχει ούτε πάρει ούτε μυρουδιά. Λοιπόν. Μερικοί θεωρούν τον ολοκληρωτισμό σαν ένα σύστημα όπου η εξουσία έχει αφαιρέσει  εντελώς ΟΛΑ τα δικαιώματατων υπηκόων. Όμως απόλυτος ολοκληρωτισμός δεν υπάρχει. Ακόμα και ο χειρότερος δούλος θα έχει μερικές φορές το δικαίωμα πχ στη σίτιση. Ακόμα και ο καταδικασμένος σε καταναγκαστικά έργα ισόβια, θα έχει κάποιο δικαίωμα στον ύπνο, σε λίγο φαγητό ή στο δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης της γνώμης του. Επομένως ο ολοκληρωτισμός σαν έννοια δεν μπορεί να ορισθεί απότον αριθμό των ελάχιστων αναγνωρισμένων δικαιωμάτων που μπορεί να κάνει η εκάστοτε ολιγαρχική εξουσία στους υπηκόους της.
Ο κάθε «νόμος» περιγράφει δικαιώματα και υποχρεώσεις διάφορων υπηκόων. Πχ άλλοι έχουν δικαίωμα στο αφορολόγητο πετρέλαιο (εφοπ-ληστές) και άλλοι δεν το έχουν. Οι άλλοι όμως έχουν υποχρέωση να πληρώνουν τα χαράτσια που τους επιβάλουν οι άρρωστοι εγκέφαλοι… κοκ.
Οι νόμοι σε κάθε οργανωμένη (σημερινή) κοινωνία είναι δεκάδες χιλιάδες. Αν τώρα από δεκάδες χιλιάδες νόμους οι ολιγάρχες δίνουν – ορίζουν μερικά δικαιώματα (5-10) και στους υπηκόους, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Δεν σημαίνει, όταν μια ολιγαρχική εξουσία δίνει 5 και η άλλη 10 δικαιώματα ότι η δεύτερη δεν είναι ολοκληρωτική εξουσία. Αν κάποιοι κλέφτες έχουν πάρει όλα τα καρβέλια από τους ανθρώπους, μπορούμε να πούμε ότι οι μεν που αφήνουν 4 ψίχουλα είναι πιο ανθρωπιστές από τους άλλους κλέφτες που αφήνουν 2 ψίχουλα;
Είναι λοιπόν ολοκληρωτικές και οι δύο εξουσίες αφού το σύνολο των δικαιωμάτων (δεκάδες χιλιάδες) και των υποχρεώσεων των ανθρώπων δεν το ορίζουν οι ίδιοι αλλά οι λίγοι διεστραμμένοι. Όταν ένα σύστημα εξουσίας έχει αφαιρέσει ΠΛΗΡΩΣ το ΟΛΟΝ που λέγεται ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ εξουσία, την πηγή δηλαδή όλων των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των ανθρώπων είναι ολοκληρωτικό (και ας παρέχει κάποια ελάχιστα μεμονωμένα δικαιώματα στους υπηκόους του).

Και ο κοινοβουλευτισμός είναι ένα από αυτά τα απάνθρωπα ολοκληρωτικά συστήματα. Είναι το σύστημα για το οποίο δουλεύει ο Άδωνης και ο κάθε Άδωνης και στο οποίο φωνάζουν πάντα οι κλέφτες για να φοβηθούν οι νοικοκύρηδες.

 ΕΠΙΛΟΛΟΓΟΣ
Α. Φυσικά σήμερα οι ολιγαρχικοί φοβούνται και θα φοβούνται, όσο οι λαοί δεν τους στέλνουν στον αγύριστο, το αυθεντικό κομμουνιστικό πολιτικό πρόταγμα, την πραγματική δημοκρατία, την πραγματική εξουσία του λαού. Θα φοβούνται μήπως το «πρωτότυπο» κομμουνιστικό πολιτικό πρόταγμα κατακτήσει τις συνειδήσεις των σημερινών υπηκόων και κατόπιν αυτοί εξεγερθούν για να γίνουν πολίτες. (Πολίτης είναι «ο μετέχων κρίσεων και αρχής» δηλαδή ο μετέχων επιλογής νόμων και δικαστικών κρίσεων συν ο μετέχων της εκτελεστικής εξουσίας. Ο μη μετέχων σε αυτές τις εξουσίες είναι υπήκοος.)
Τώρα που έχουν την εμπειρία, το ψευδώνυμο Λενινικό πρόταγμα δεν τους φοβίζει καθόλου και γι αυτό δεν υποχωρούν σε καμιά λαϊκή διεκδίκηση. Ξέρουν ότι εκείνοι που το ακολουθούν είτε από λάθος είτε από επιθυμία για προσωπική εξουσία, είναι όχι μόνο εντελώς ακίνδυνοι γι αυτούς αλλά και τους είναι και πολύ χρήσιμοι). Ξέρουν ότι η πλήρης αποτυχία του ολιγαρχικού αντικομμουνιστικού προτάγματος των ολιγαρχικών «εργατικών συμβουλίων» του Λένιν (που οδήγησε στον μονοπωλιακό κομματικό καπιταλισμό) δεν πρόκειται να συγκινήσει ποτέ ξανά την ανθρωπότητα. Ξέρουν ότι τα όποια απομεινάρια οπαδών του Λενινικού προτάγματος της «εργατικής δημοκρατίας» θα μένουν όλο στο περιθώριο των κοινωνιών και θα έχουν τη «γραφικότητά τους».
Και αν ακόμα «έσπαζε ο διάολος το ποδάρι του» και συγκινούσαν κάπου κάποιο λαό, και αν έπαιρναν ακόμα και την εξουσία και έφτιαχναν ξανά ένα σύστημα ολιγαρχικού κομματικομονοπωλιακού καπιταλισμού, ΚΑΜΙΑ ανησυχία!!!

Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, πολύ λιγότερο πια από το χρόνο που απαιτήθηκε πχ στο Βιετνάμ, θα γυρίσουν οι ίδιοι το σύστημά τους σε ολιγαρχικό σύστημα του ανταγωνιστικού – ιδιωτικού καπιταλισμού (όπως και έγινε ιστορικά). Πάλι τι ίδιο σύστημα θα επανέλθει και θα διαιωνίζεται.
Το σημερινό ολιγαρχικό παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα χρειάζεται τους ανέξοδους και εκ των πραγμάτων ψευδεπίγραφους  αντικαπιταλιστικούς βερμπαλισμούς των Λενινιστών. Χρειάζεται πολύ τα κόμματα που αυτοαποκαλούνται κομμουνιστικά (ενώ δεν είναι). Όλους αυτούς τους χρειάζεται για διάφορους σημαντικούς  λόγους όπως: (1) Γίνεται καλύτερα η κατασυκοφάντηση του αυθεντικού κομμουνιστισκού προτάγματος και έτσι προκαλείται ευκολότερα η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός στην κοινωνική συνείδηση. (2) Εγκλωβίζουν στις γραμμές τους ένα υγιές και καλοπροαίρετο επαναστατικό κομμάτι της κοινωνίας και φυσικά το καθιστούν ακίνδυνο για αυτούς κλπ.

Β. Ο Άδωνης δεν έχει εκλεγεί από κανένα. Και να είχε όμως εκλεγεί δεν θα σήμαινε τίποτα. Αυτός ο άνθρωπος έχει τη διαστροφή να αποκομίζει ηδονή με το να καθορίζει τις ζωές των άλλων. Ετούτο είναι βαριά ψυχική νόσος παρ ότι η επίσημη συστημική επιστήμη της ψυχολογίας δεν το αναφέρει.Θα πρότεινα στους οικείους του αν ενδιαφέρονται πραγματικά γι αυτόν, να προσπαθήσουν να τον πείσουν να κάνει μια σοβαρή ψυχοθεραπεία με σκοπό να αποβάλει την ασυγκράτητη διαστροφή και δυστυχία που έχει για να ορίζει καθοριστικά τη ζωή των συνανθρώπων του.
paganeli