Βαλτοί ηλίθιοι.

Οι ηλίθιοι είναι πειρασμός.
Θέτουν ανοήτως θέματα τα οποία ξέρεις πως είναι περιττό να απαντηθούν.
Από την άλλη δεν θέλεις να τα αφήσεις και αναπάντητα.
Ο ηλίθιος φυσικά δεν πρόκειται να καταλάβει.
Όμως καλό είναι να υπάρχει μία απάντηση, μια κι έξω, και ότι καταλάβουν κατάλαβαν.
Μία περιεκτική όσο μπορώ απάντηση για όλους τους ηλίθιους.


Προς ηλιθίους λοιπόν: 

Είσαι ηλίθιος.
Δεν το λέω με μίσος ή για να σε προσβάλλω αν και καταλαβαίνω πως είναι προσβλητικό.
Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω με όσο γίνεται πιο απλά Ελληνικά γιατί είσαι ηλίθιος.
Ξέρω, ελάχιστες πιθανότητες έχεις να το καταλάβεις, πόσο μάλλον να πάψεις να είσαι ηλίθιος αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, ίσως κάτι να ψυλλιαστείς, θα δείξει.

Είσαι ηλίθιος γιατί όταν κάποιος αμφισβητεί την αλήθεια σου θεωρείς πως είναι εναντίον σου, εχθρός σου, ανθέλληνας, βλάσφημος, αναρχικός, κουκουλοφόρος, αριστερούλης, άπλυτος, επίδοξος καταστροφέας της πατρίδας και του μικρού κόσμου που έχεις στο μυαλό σου.

Σου λέω πως η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά, του Κρανιδιώτη, του Βορίδη, του Γεωργιάδη και τόσων άλλων είναι μια ακροδεξιά παράταξη με όλα όσα αυτό συνεπάγεται.
Σου το αποδεικνύω με τα λεγόμενά τους, με τις πράξεις τους, τις προτεραιότητές τους, με το παρελθόν και το διαφαινόμενο μέλλον τους κι εσύ απαντάς "άπλυτε".
Δεν μπορείς να καταλάβεις που οδηγεί το φαινόμενο μιας ακροδεξιάς παράταξης στην εξουσία με την δική σου μεταξύ άλλων στήριξη, δεν έχεις αντεπιχειρήματα, δεν θέλεις καν να το ακούς αυτό, θυμώνεις και απαντάς με χαρακτηρισμούς.
Εκείνος που σου τονίζει το πρόβλημα γίνεται αντίπαλος, είναι πιο εύκολο έτσι.
Όχι να πείσεις, να πειστείς.
Να νιώσει ξανά άνετα μέσα στην αυταπάτη σου που κάποιος "άπλυτος" πάει να σου γκρεμίσει.
Δεν είναι ο συνομιλητής σου εχθρός, ούτε αντίπαλος, ούτε το να ανησυχεί για την άνοδο της ακροδεξιάς τον κάνει "αριστερούλη", εσύ είσαι ηλίθιος.

Σου δείχνω βίντεο, φωτογραφίες, στοιχεία, η αστυνομία να χτυπάει με λύσσα διαδηλωτές, σου δείχνω παραλίγο νεκρούς, παράνομες πρακτικές, αστυνομικούς που συμπεριφέρονται σαν συμμορίες χουλιγκάνων κι εσύ αντί να προβληματιστείς, να το συζητήσεις έστω, με αποκαλείς κουκουλοφόρο.
Θέλεις μία αστυνομία που θα ανοίγει τα κεφάλια των "εχθρών" της "δημοκρατίας".
Όποιου δηλαδή θεωρείς εσύ εχθρό, αυτού που εσύ θεωρείς δημοκρατία.
Χωρίς έλεγχο, χωρίς κριτική, χωρίς όρια.
Αρκεί να σπάει τα κεφάλια των άπλυτων, των αριστερούληδων, των κουκουλοφόρων και ας είσαι παντελώς ανίκανος να ορίσεις ποιοί είναι οι άπλυτοι, οι αριστερούληδες, οι κουκουλοφόροι.
Νομίζεις πως η αστυνομία είναι υπεράνω κριτικής, μέχρι να ανοίξει το δικό σου κεφάλι, μέχρι να συγκρουστεί με "κατοίκους".
Ωρύεσαι υπέρ της νομιμότητας, όταν όμως αυτή αφορά τους ίδιους τους υποτιθέμενους προστάτες της αδιαφορείς. 
Δεν θέλεις αστυνόμους, θέλεις τον δικαστή Ντρέντ που θα σε κάνει να νιώσεις λίγο πιο ασφαλής μέσα στην πλαστή ανασφάλεια που επέλεξες να ζεις.
Και όποιος ανησυχεί για τις πρακτικές αυτές στο μικρό μυαλό σου είναι οπαδός της ανομίας, κουκουλοφόρος.
Είσαι ηλίθιος.

Σου λέω πως οι κραυγές δεν είναι ενημέρωση, τα ντόπερμαν της ενημέρωσης δεν είναι δημοσιογράφοι, τα σόου των αλαλαζόντων πολιτικάντηδων δεν είναι συζήτηση κι εσύ δεν λες να καταλάβεις.
Σου αρέσει που ο "οργισμένος" δημοσιογράφος στηρίζει αναφανδόν την θέση σου, γουστάρεις που αφαιρεί τον λόγο και επιτίθεται σε εκείνον που έχει διαφορετική άποψη γιατί δεν θέλεις να ακούσεις την άλλη άποψη.
Δεν θέλεις ενημέρωση, θέλεις προπαγάνδα.
Την προπαγάνδα στην οποία πιστεύεις, γιατί αν κάποιος δημοσιογράφος πάρει την θέση της αντίθετης άποψης ξαφνικά γίνεται βαλτός, ΣΥΡΙΖΑίος, κρατικοδίαιτος, διεφθαρμένος.
Ο μόνος που δικαιούται να διακόπτει, να αφήνει υπονοούμενα για τον συνομιλητή του, να ξεσκίζει τον καλεσμένο του on-air είναι ο "δικός σου".
Θέλεις Χίο, Μακελειό, Τρωκτικά και Δεξιά Εξτρέμ για να γουστάρεις.
Ούτε σε τρομάζει όταν συνεργάτες του πρωθυπουργού προαναγγέλλουν διώξεις  στα κρατικά ΜΜΕ.
Γουστάρεις κι όλας!
Και όποιος ενοχλείται από όλα αυτά είναι αριστερούλης.
Είσαι ηλίθιος. 

Τρελαίνεσαι να βλέπεις τον βουλευτή σου να ξεσκίζει τον "αντίπαλο", όχι με επιχειρήματα αλλά με την δύναμη της φωνής του, με άθλια υπονοούμενα, αλλάζοντας θέμα, λέγοντας ψέματα, τσιρίζοντας, με άκυρα παραδείγματα και ρητορικές ακροβασίες.
Δεν σε νοιάζει πόσο αυτά θα φαίνονταν γελοία αν τα έβλεπες γραπτά, πόσο δεν θα στέκονταν σε οποιαδήποτε σοβαρή ανάλυση χωρίς χειρονομίες και κραυγές, γουστάρεις που "ο δικός σου τον έσκισε πάλι τον άπλυτο".
Δεν σε ενδιαφέρει να μάθεις κάτι, αρένα θέλεις να δεις, μονομάχους να ανταλλάσσουν θανατηφόρα χτυπήματα, ας διακόπτουν ο ένας τον άλλο, ας φωνάζουν όλοι μαζί, δεν σε απασχολεί που δεν άκουσες μια ολοκληρωμένη άποψη.
Θέλεις τον δικό σου να κατατροπώνει τον αντίπαλο, τον εχθρό.
Τον δικό σου που έχει αλλάξει 10 θέσεις μέχρι τώρα, δεν έχει σημασία, σημασία έχει πως όποια θέση και να είχε έσκιζε τον αντίπαλο. 
Και πάντα ο δικός σου ξεσκίζει τους άλλους, κανένας δεν μπορεί να σταθεί απέναντί του.
Και όταν τα πράγματα ζορίσουν πετάς μέσα από τα δόντια ένα "ε ρε Παπαδόπουλος που σας χρειάζεται".
Ακόμα και οι γροθιές του"παλικαρά" σε μία μεγάλη γυναίκα σου άρεσαν, ποτέ δεν την συμπάθησες άλλωστε την αχώνευτη, να αγιάσει το χέρι του. 
Δεν θέλεις πολιτική, θέλεις αρένα, δεν θέλεις δημοκρατία, θέλεις κάτι άλλο.
Είσαι έτοιμος να παραδόσεις τα ήδη λίγα δικαιώματά σου στον βωμό της ασφάλειας, της σταθερότητας, της πάταξης "των εχθρών του έθνους".
Και είσαι έτοιμος να δικαιολογήσεις την κάθε μπαρούφα και την κάθε κωλοτούμπα του "δικού σου" πολιτικού "ηγέτη", όσο γελοία ή επικίνδυνη και αν είναι αυτή. 

Και όποιος αντιδρά σε αυτή την νοοτροπία είναι "άπλυτος". 
Είσαι ηλίθιος.

Σου λέω πως όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα.
Ακόμα και ο αποδεδειγμένα δολοφόνος, ο βιαστής, ο παιδεραστής, όλοι!
(4/2 Ναι ρε βλάκα, ακόμα και ο τρομοκράτης!) 
Δικαιώματα!
Ακόμα και οι μετανάστες!
Με λες λαθρολάγνο.
Κι ας ήταν ο παππούς σου μετανάστης, κι ας ετοιμάζεσαι κι εσύ να μεταναστεύσεις, θα βρεις χίλιες δικαιολογίες γιατί ο Έλληνας ήταν καλύτερος μετανάστης από αυτούς που έχουμε εμείς, σε έχουν τρομοκρατήσει κι εσύ είσαι έτοιμος να δεχτείς να τους φέρονται όπως θέλουν οι αστυνομικοί, να τους πετάνε σε κλουβιά χωρίς τουαλέτα, να ψοφάνε από την πείνα και την δίψα μέσα στην βρώμα.
Κάνεις πως νομίζεις πως όποιος ζητάει ανθρώπινη αντιμετώπιση των πάντων, μεταξύ αυτών και των μεταναστών είναι ανθέλληνας που θέλει μία χώρα γεμάτη μιναρέδες με τους Έλληνες μία καταπιεζόμενη μειοψηφία και τις Ελληνίδες να βιάζονται από αλλόφρονες φανατικούς μουσουλμάνους.
Χρειάζεσαι κραυγές, υιοθετείς κάθε ψεύτικη είδηση για τα πιο απίθανα εγκλήματα μουσουλμάνων κατά χριστιανών, τρέφεις το μίσος σου έτσι, ψάχνεις για θύματα, αίμα, φρίκη που να δικαιολογούνε το ρατσιστικό σου μίσος.
Δεν χωράει στο μυαλό σου πως μπορεί να υπάρχει σοβαρή λύση του υπαρκτού προβλήματος της παράνομης μετανάστευσης με ταυτόχρονο σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Δεν μπορείς να φανταστείς πως μπορεί μια κοινωνία να αμύνεται χωρίς να μισεί.
Πως μπορεί να ελέγχει σεβόμενη τα ανθρώπινα δικαιώματα, πως μπορεί να αντιμετωπίζει προβλήματα με σεβασμό και ανθρωπιά.
Ούτε μπορείς να σκεφτείς πως μπορεί κάποιος να καταλαβαίνει πως το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα και ταυτόχρονα να επιμένει για σοβαρή λύση με σεβασμό στα δικαιώματα των μεταναστών.
Ούτε φαντάζεσαι πως κάποιος μπορεί να φρίττει όσο κι εσύ για διάφορα βάρβαρα εγκλήματα απαιτώντας όμως ταυτόχρονα την σοβαρή λειτουργία της δικαιοσύνης χωρίς κραυγές και να απορρίπτει το λυντσάρισμα ως λύση.
Δεν μπορεί, θα πρέπει να είναι λαθρολάγνος. 
Μέχρι εκεί φτάνει η σκέψη σου.
Ε, είσαι ηλίθιος.

Σου λέω πως ο Παΐσιος και ο κάθε σοφός ή ανοϊκός γέροντας "Παΐσιος" έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από ένα ολόκληρο σύστημα.
Ένας νεαρός σου το αποδεικνύει, σκαρφιζόμενος ένα "θαύμα" το οποίο αμέσως αναμεταδίδουν όλα τα λαμόγια που ζουν από την θρησκόληπτη ανοησία που σε δέρνει κι εσύ, αντί να προβληματιστείς, σκούζεις: "Βλασφημία!".
Τον στέλνεις και φυλακή με τις φωνές σου, νιώθεις δικαιωμένος από την δίωξή του και χαίρεσαι που η "πίστη" σου απολαμβάνει την προστασία του κράτους.
Δεν κάθεσαι μια στιγμή να σκεφτείς πόσο γελοία είναι η μυθολογία που έχει χτιστεί γύρω από το όνομα του γέρου αυτού και πόσες απίστευτες ανοησίες έχουν γραφτεί.
Μέχρι και μονομαχία με μοναχό σαολίν περιγράφουν!Δεν σε ενδιαφέρει η καπηλεία της πίστης σου, εσύ εξοργίζεσαι διαβάζοντας στο Hellas-Orthodoxy ή την Ελεύθερη Ώρα για τον κακοήθη βλάσφημο νεαρό που πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά που προσέβαλε ποιόν;
Τους άθλιους εκμεταλλευτές της πίστης ορισμένων, μεταξύ άλλων και την δική σου!
Δεν σου φταίνε εκείνοι που σου πουλάνε κομποσκίνια ή βρακιά του γέροντα και τα εκατοντάδες βιβλία για αυτόν θησαυρίζοντας, σε ενοχλεί εκείνος που σου γκρεμίζει τον μύθο.
Δεν σκέφτεσαι πως αν ο μύθος είχε γερά θεμέλια δεν γκρεμιζόταν με τίποτα, δεν σε απασχολεί πως κάποιοι κερδίζουν από τις κραυγές σου, δεν θέλεις να σκέφτεσαι, να πιστεύεις θέλεις.
Ο βλάσφημος σου φταίει.
Και αν σου πει κάποιος πως δεν είναι έτσι τα πράγματα, είναι μουσουλμανολάγνος, ανθέλληνας, προδότης του έθνους, εχθρός της παράδοσης. 
Είσαι ηλίθιος.

Σου δείχνω τους τρελαμένους ταλιμπάν που ωρύονται έξω από κάποιο θέατρο για την "βλάσφημη" παράσταση, τους βλέπεις, νιώθεις πως κάτι δεν πάει καλά, σε ανατριχιάζει τόσος φανατισμός αλλά ενδόμυχα χαίρεσαι που η "πίστη" σου έχει προστάτες.
Κι ας ξέρεις πως κάποιοι από αυτούς μέχρι και τον σατανά υμνούσαν πριν λίγο καιρό, και ας βλέπεις πως κάποιοι άλλοι είναι ξεκάθαρα ψυχιατρικές περιπτώσεις.
Δεν σε νοιάζει, βλάσφημο το έργο, να μάθουνε οι βλάσφημοι.
Και αν κάποιος σου μιλήσει για ελευθερία της έκφρασης του απαντάς να πάει να τα πει αυτά στο Ιράν.
Δεν το απεχθάνεσαι το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν, το ζηλεύεις, τέτοιο επιδιώκεις να αποκτήσεις με την ανοχή σου, αν όχι στήριξη, σε τέτοια φαινόμενα.
Και όποιος αντιδρά σε τέτοια φαινόμενα είναι θολοκουλτουριάρης. 
Είσαι ηλίθιος.

Και δεν σου φτάνει ένα από όλα αυτά, οι πιθανότητες είναι πως αν ταιριάζεις σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες ταιριάζεις σε όλες.Δεν σου φτάνει να γουστάρεις ακροδεξιά απολειφάδια, θα πρέπει να συμπαθείς και τους χριστιανοταλιμπάν, τους Χίους της ενημέρωσης, τους μεταναστοφάγους της πολιτικής και τους χουλιγκάνους της αστυνομίας.Πάνε πακέτο αυτά. Είσαι επικά ηλίθιος!

Γι αυτά και άλλα τόσα τέτοια είσαι ηλίθιος.


Δεν θέλεις πολιτική, θέλεις αρένα.
Δεν θέλεις δημοκρατία, θέλεις την δική σου "δημοκρατία".
Δεν είσαι πολίτης, είσαι οπαδός. 
Δεν θέλεις ενημέρωση, θέλεις προπαγάνδα. 
Δεν θέλεις αστυνομία, θέλεις χουλιγκάνους, τραμπούκους, προστάτες.
Δεν θέλεις ανθρώπινη κοινωνία, θέλεις ανθρωποφάγα κοινωνία που να σκίζει τους αδυνάτους αδιαφορώντας για τα δικαιώματά τους. 
Δεν θέλεις θρησκευτικούς ηγέτες, θέλεις ταλιμπάν.

Και σου έχω νέα.
Δεν έχω ιδεοληψίες, δεν "ανήκω" πουθενά, δεν παπαγαλίζω απόψεις κανενός, δεν στηρίζω κανέναν, τα αυτονόητα λέω, αυτά που η ανατροφή μου και η όποια μόρφωσή μου απαιτούν, χωρίς κομματικές γραμμές ή φανατισμό.
Δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑίος, αναρχικός, κουκουλοφόρος, αριστερούλης, λαθρολάγνος, εχθρός.

Από το κεφάλι σου τα βγάζεις αυτά γιατί σε βολεύουν, γιατί θέλεις έναν εύκολο αντίλογο σε αυτά που σου λέω, γιατί χωρίς αυτά ίσως να χρειαζότανε και να τα σκεφτείς σοβαρά.
Ίσως ακόμα, θεός φυλάξοι, και να σε γέμιζαν αμφιβολίες για την ορθότητα των ιδεοληψιών σου.
Και να χρειαζότανε να κάτσεις να σκεφτείς, να κρίνεις.
Όχι βέβαια, πιο εύκολο να είμαι ο αντίπαλος, ο εχθρός, ο άπλυτος, ο ανθέλληνας.
Σε προστατεύει απ' το να σκεφτείς.

Είσαι ηλίθιος.
Και όπως κάθε ηλίθιος περνιέσαι για έξυπνος.

Εκτός και αν είσαι βαλτός.

Υγ. Επειδή το βλέπω να έρχεται στα σχόλια. Διάβασε τον τίτλο! "Προς ηλιθίους" λέει. Αν δεν σε αφορά, μην ψαρώνεις.
gerogriniaris.blogspot.gr

Θα σταθώ στο τελευταίο"Εκτός και αν είσαι βαλτός" και θα μοιράσω τους ηλίθιους σε πραγματικά ηλίθιους και σε βαλτούς ηλίθιους.Οι πρώτοι ηλίθιοι δεν θα υπήρχαν σε τόση πληθώρα αν δεν υπήρχαν οι δεύτεροι ηλίθιοι,οι βαλτοί ηλίθιοι.
Οι βαλτοί ηλίθιοι όπως οι γεωργοί σπέρνουν την ηλιθιότητα για να δρέψουν την σοδειά της.

Να καθαρίσουμε τους επιζήσαντες!

 

“Tρομοκρατήθηκα, αλλά αυτό ήταν καλό από μια άποψη, επειδή, βήμα προς βήμα, έπρεπε να συνηθίσουμε σε έναν φοβερό και απέραντο τρόμο.» Βίκτορ Φράνκλ

Δεν έχουν πρόσωπο, και όμως έχουν χιλιάδες πρόσωπα, όλα αόρατα, αλλά όλα εξίσου…μουλωχτά, σαν την φαύλη εξουσία που επανδρώνουν ως στρατός της.

Tου Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

Είναι παντού, είναι αθόρυβα αποτελεσματικοί, τόσο  που συχνά δεν γίνονται καν αντιληπτοί, εκτός από τις περιστάσεις εκείνες κατά τις οποίες αποθρασύνονται, συνήθως διαδικτυακά, και πάλι επειδή είναι κρυμμένοι πίσω από ψευδώνυμα και πλαστές ταυτότητες.

Είναι κρυμμένοι από την δημόσια θέα όχι τόσο επειδή είναι θρασύδειλοι, αν και είναι και τέτοιοι, συν όλα τα υπόλοιπα μοχθηρά γνωρίσματα τους, αλλά επειδή φοράνε την μάσκα του ασήμαντου οποιουδήποτε, το πρόσωπο του ανθρώπου της διπλανής πόρτας.

Δεν έχουν ιδιαίτερο ελεύθερο χρόνο να διεκδικούν δημόσια παρουσία και ταυτότητα, όπως οι αρχηγοί τους που κομπορρημονούν ολημερίς στους τηλεβόθρους διεκδικώντας την δόξα της γενοκτονίας που εκτελούν κατ’ εντολή τους οι σιωπηλοί, απαρατήρητοι, μεθοδικοί, και πάνω απ’ όλα, μισθοφόροι τους.

Όχι, δεν είναι τεμπελχανάδες αυτοί οι μισθοφόροι, αντίθετα, είναι εργασιομανείς, μιας και ξέρουν ότι η απόδοση τους αμείβεται με ποσοστά, αν και αυτά είναι τις περισσότερες φορές οικτρά, όχι τόσο επειδή τα αφεντικά τους είναι πτωχά, αλλά επειδή οι ίδιοι είναι μικροπρεπείς και στερούνται της ελάχιστης αξιοπρέπειας.

Εργάζονται λοιπόν νυχθημερόν, συχνά για ψίχουλα, είτε σε επιχειρησιακά αρχηγεία, είτε σε φονικές περιπολίες «κάνοντας απλά την δουλειά τους». Είναι υπερβολικά απασχολημένοι καθώς συνεχίζουν το έργο που έχουν αναλάβει, δηλαδή την συντήρηση της αποκτήνωσης τους διά της εκτέλεσης εντολών που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε όλο και πιο πολλά πνιγμένα παιδιά, ζωντανούς-νεκρούς σε ανήλιαγα υπόγεια και ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, άστεγους, αυτόχειρες, εξαθλιωμένους, και συνεκδοχικά στην όλο και πιο ακραία συσσώρευση πλούτου στα χέρια μιας έκφυλης, αδίστακτης ελίτ.

Ποιοί είναι τέλος πάντων όλοι αυτοί; Πως τους ξεχωρίζεις;

Mα είναι όσοι τα κουτσοβολεύουν , βρίσκουν την άκρη, τους έκατσε μια καλή φάση, έχουν γνωριμίες, ξέρεις μωρέ, «στις κρίσεις άλλοι πάνε άσχημα, άλλοι προκόβουν»,  είναι όλοι εκείνοι που «βλέπουν την κρίση σαν μια ευκαιρία».

Παλιά τους λέγαν λαδέμπορους, δωσίλογους, χαφιέδες, ρουφιάνους.

Σήμερα είναι επίσης πολλοί και διάφοροι ανθρωπότυποι, με εξίσου πολλούς χαρακτηρισμούς, εξίσου γραφικοί σαν φιγούρες, αλλά μόλις τώρα έχει αρχίσει και ξεκαθαρίζει ακριβώς η σύγχρονη εκδοχή του περιγράμματος τους.

Στην κορυφή βρίσκονται όλοι οι αρχιερείς και παπαδοπαίδια της θρησκείας του χρήματος – από τραπεζίτες μέχρι τελευταίου φαντάρου που στρατολογείται στις εκστρατείες καπιταλιστικής σταυροφορίας.

Ως αγγελιοφόροι, προπορεύονται οι αγύρτες και τελάληδες που διαδίδουν από τηλεάμβωνες τους πεισιθάνατους χρησμούς των πολυεθνικών χρηματιστηριακών μαντείων και υπόσχονται θαύματα ενώ σε πιτσιλάν με προπαγανδιστική αγιαστούρα, ξορκίζοντας σε, μιαρέ οφειλέτη, εν ονόματι της σωτηρίας των τραπεζών.
Χορηγοί είναι οι χρηματοδότες αυτών των τελάληδων, δηλαδή οι μαφιόζοι «επενδυτές» που ειδικεύονται στην κερδοσκοπία μέσω της υποδούλωσης πληθυσμών και την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Ακόμα, είναι οι κομπάρσοι των αρχιερέων-τοκογλύφων και των τηλε-ευαγγελιστών, οι πολιτικοί, που παίζουν τον πιο γελοίο ρόλο απ’ όλους, αυτόν του διαμεσολαβητή μεταξύ λαού και κράτους, θεωρώντας πως είναι σημαντικότεροι της άθλιας περίστασης που τους έφερε στο προσκήνιο, καθώς είναι αποτυχημένοι και κακοήθεις βλάκες που πάσχουν από βαριές ψυχώσεις, σύνδρομο σωτήρα ή απλά πατάνε επί ζωντανών και πτωμάτων για να ανελιχθούν κοινωνικά και να ξεφύγουν από την, ούτως ή άλλως εγγενή και εφ’ όρου ζωής πασιφανέστατη ασημαντότητα τους.

Ακολουθούν οι εργάτες στην νομοθετική οπλοβιομηχανία, πειθήνια υποπόδια εκείνων που τους θρέφουν. Αυτοί συντάσσουν απάνθρωπους νόμους-όπλα μαζικής καταστροφής που υποδουλώνουν  την κοινωνία στα μέτρα των αφεντικών τους και θεμελιώνουν την στρεψοδικία ώστε να είναι τετελεσμένο γεγονός και να μην διανοείται κανείς καμία άλλη ειρηνική επιλογή αντίστασης πέρα από την υποταγή στην τυραννία, αφού είναι μάταιη η προσφυγή στην δικαιοσύνη, όταν η τελευταία είναι χειραγωγούμενη.

Τις αλλεπάλληλες διαστροφές και Μακιαβελλικές τακτικές με τις οποίες επιβάλλεται στην Ελλάδα η σύγχρονη τυραννία εκλογικεύουν, καθαγιάζουν ή συγκαλύπτουν διαρκώς οι πάσης φύσης προπαγανδιστές της, από τα φαντάσματα του Γκέμπελς στα δελτία ειδήσεων μέχρι τον μικροαστό που δίνει και αυτός τον οβολό του στον έρανο γενικής αποσιώπησης, τον οποιονδήποτε που κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, «δεν ανακατεύεται», «δεν ασχολείται με πολιτικά», «πάει σουβλάκι».

Όταν έρθει η στιγμή που πρέπει να επιβληθεί επί του πρακτέου η βάρβαρη εξουσία αυτής της νομοθετικά αλεξίσφαιρης και πολιτικά μεταμφιεσμένης τυραννίας, τότε, οι μάσκες πέφτουν και οι φυσικοί εκτελεστές και πεζικάριοι του τρόμου δέρνουν κόσμο στους δρόμους, κακοποιούν και δολοφονούν πολίτες, φυλακίζουν αυθαίρετα μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, επανδρώνουν φρουρές μαφιόζων, ψεκάζουν δηλητηριώδη αέρια σε μετρό γεμάτα αθώους επιβάτες, εισβάλλουν σε νοσοκομεία και συλλαμβάνουν τα θύματα της βίας τους, τρομοκρατούν χωριά και πόλεις που αντιστέκονται στα σχέδια αφανισμού τους.  Έχουν λόγους να το κάνουν. Πληρώνουν χαρτζιλίκια για να πηγαίνουν τα παιδιά τους διακοπές, στα μπουζούκια, στις λευκές νύχτες.

Είναι μόνοι τους αυτοί οι ηγέτες και εκτελεστές της παραθρησκευτικής αίρεσης που έχει σαν προφήτη τον Αδόλφο Χίτλερ και ευαγγελιστές κάτι επικίνδυνους τύπους σαν τον Murray Rothbard, τον Pinochet, τον Quisling? Όχι. Εκτός από τους ιδιωτικούς στρατούς που έχουν ως προσωπική τους φρουρά οι οπλαρχηγοί, με το μέρος τους βρίσκονται όχι μόνο τα σώματα ασφαλείας του κράτους που έχουν σφετεριστεί, αλλά και οι οικονομικά εξαρτώμενοι από αυτούς.

Ποιοι είναι αυτοί; Είναι οι συγγενείς, κολλητοί, γκόμενοι, πουτάνες, και πάσης φύσης δουλικά των κυβερνώντων και του στρατού τους. Είναι η μνημονιακή ελίτ, ή καλύτερα, το έγκλημα που δημιουργεί η ατιμωρησία.

Είναι αυτοί που καλοπερνάνε στην κρίση, όλοι εκείνοι που με τον τρόπο ζωής τους και την ανέμελη συμπεριφορά τους κάνουν και τον πιο αδιάφορο παρατηρητή να αναρωτιέται που βρίσκουν τα λεφτά για να απολαμβάνουν τόση απόσταση από αυτό που συμβαίνει στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω τους.
Είναι αυτοί που, αν και φαινομενικά άνεργοι ή επιζώντας δήθεν με έναν άθλιο μισθό, παρ’ όλα αυτά βρίσκουν τρόπο και διάγουν βίο γλυκό, ξεσαλώνοντας στα μπουζούκια δίπλα από τις αυτοκτονίες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, περνώντας τέλεια στην Μύκονο, η σε οποιοδήποτε άλλο νησί, είναι εκείνοι που διασκεδάζουν πλέκοντας πουλόβερ για να μην πουντιάζουν οι νεραντζιές από τα κρύα χνότα των παγωμένων άστεγων.

Η εγκληματική δράση όλων αυτών των αμετανόητων υπηρετών του παρόντος καθεστώτος στην Ελλάδα συνιστά μαζική ψυχολογική εκστρατεία που παράγει όλο και πιο αποσβολωμένα θύματα, όλο και πιο τρομοκρατημένους μάρτυρες, ένα εργοτάξιο παραγωγής ανθρώπινων ερειπίων, ανίκανους να αντισταθούν, ή ακόμα και να πιστέψουν σε οποιαδήποτε προοπτική, καθημαγμένους και σε καταστολή, υπνοβάτες σε κωματώδη κατάσταση, που είναι και το ζητούμενο, μιας και χωρίς ατμόσφαιρα θανάτου δεν μπορεί να ευδοκιμήσει καμία φαύλη εξουσία.
Και είναι αμετανόητοι οι εκτελεστές που δρουν για λογαριασμό αυτής της εξουσίας επειδή μετά από τόσα χρόνια που εφαρμόζουν το σχέδιο δεν δικαιούνται να δηλώνουν άγνοια περί των θανατηφόρων αποτελεσμάτων του.

Αντί όμως να τιμωρείται και να διώκεται ο δολοφονικός σαδισμός τους και η συνέργεια τους σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ελλείψει δικαιοσύνης και βασιλεύοντος του νόμου του ισχυρού, αυτοί οι πειθήνιοι εντολοδόχοι επιβραβεύονται με όλο και πιο κυρίαρχη θέση σε μια κοινωνία που γλιστράει όλο και χαμηλότερα στο τυφλό αδιέξοδο της αυτοσυντήρησης ως επιβιωσιακού αυτοσκοπού.

Ο Βίκτορ Φράνκλ, διάσημος ψυχίατρος, αφιέρωσε την ζωή του στην προσπάθεια να δώσει νόημα στα όσα έζησε στα Ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου, όπου βρήκαν μαρτυρικό θάνατο ο πατέρας, η μητέρα, ο αδελφός, και η σύζυγός του, έτσι ώστε, εκτός από την αδελφή του, ολόκληρη η οικογένεια του χάθηκαν στους φούρνους αερίων.  Λέει ο Φρανκλ, στο περίφημο βιβλίο του «Η αναζήτηση νοήματος από τον Άνθρωπο», όπου αφηγείται τι έζησε κατά τα τρία χρόνια της φυλάκισης του στην κόλαση των κρεματόριων:

«Κατά μέσο όρο, οι μόνοι κρατούμενοι που μπορούσαν να παραμείνουν ζωντανοί, μετά από μακρά πεζοπορία από στρατόπεδο σε στρατόπεδο, ήταν εκείνοι που είχαν χάσει κάθε ενδοιασμό στον αγώνα τους για την ύπαρξη.  Ήταν έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, έντιμο ή όχι, ακόμη και ωμή βία, κλοπή, ή και προδοσία των φίλων τους, προκειμένου να σώσουν τους εαυτούς τους. Εμείς, που γυρίσαμε πίσω, βοηθημένοι από τυχερές ευκαιρίες ή θαύματα –   όπως και να μας αποκαλέσει κανείς – ξέρουμε : οι καλύτεροι από εμάς δεν επέστρεψαν ποτέ.»

Σε χαλεπούς καιρούς, αθλιότεροι οι επιζήσαντες λοιπόν.

Τα όρια της φτώχειας μας, δυστυχώς, δεν καθορίζονται από το ύψος των τραπεζικών μας καταθέσεων, και μόνο!

Ψώνια στα Harrods; Ξεχάστε τα!

( Δεν φταίω εγώ!)

Αυτές ήρθαν και κάθισαν στο διπλανό τραπεζι εκεί που έπινα τον καφέ μου.  Κηφισιώτισες μέσης ( πολύ μέσης) αστικής τάξης.

Εγώ γνωστή…παρατηρήτρια και ωτακούστρια!)

- Πάω να σκάσω Λένα μου.. Αν βγει αυτός  ο Σύριζα τέρμα το Λονδίνο. Αν η χώρα μας αποχωρήσει (οικειοθελώς ή αναγκαστικώς) από την ευρωζώνη ο Κάμερον επειλεί με κλείσιμο των βρετανικών συνόρων στους Έλληνες πολίτες…

- Θα κλείσουν και στο Παρίσι ; Ο Ολαντ μου φαίνεται πιο προοδευτικός.. Βρε Xαρά, είδες;; To είδες το γκομενάκι ;; Ωραία γυναίκα η πες τη ντε .. και ηθοποιός, όχι ότι κι ότι..

Aυτό ήταν! Δεν ήθελα πολύ να εκραγώ. Ευτυχώς  είχα πληρώσει ήδη τον καφέ μου.

- “Μια ζωή στρουθοκαμηλίζεις! Ε λοιπόν τώρα σε ειδοποιούν ότι είναι σκατά, δεν είναι απλά άμμος” μουρμούρισα μονολογώντας αλλά με το βλέμμα καρφωμενο πάνω τους.

Για να προστατέψω όχι τόσο αυτές όσο εμένα από μια παραπέρα σύγχυση σηκώθηκα βιαστική κι έφυγα συγκρατώντας με, μετά βίας,  μην .. “επέμβω “  και  τους  επιτεθώ και παραπέρα πετώντας τους κατάμουτρα :

- Τι λες κυρά μου;; Ποια είσαι; Mε τι ασχολείσαι εκτός απο το να πίνεις πρωινούς καφέδες με τη φίλη σου στη λιακάδα ;; Παράγεις τίποτα;; Προσφέρεις κάτι στο σπίτι σου, στα παιδιά σου, στην οικογένια σου, στην κοινωνία που ζεις;; Σαπρόφυτο ε σαπρόφυτο! 

Σε πια χώρα ζεις κυρά μου;;; Mου φαίνεται δεν ζεις.. Απλά αναπνέεις ..φωτοσυνθέτεις …

Φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια μάλλον είσαι ¨”θεατής”  στη χώρα μας! Εχεις  καιρό να κοιτάξεις (όχι το προσωπό σου, αλλά τον εαυτό σου)  στον καθρέφτη. Σαν τη στρουθοκάμηλο που χώνει το κεφάλι της στην άμμο. Μπροστά στην πραγματικότητα, προτιμάς  το παραμυθι των εντυπωσιακών φανταστικών κόσμων («Φρανκενστάιν»)  και τα  καλοσερβιρισμένα  χολυγουντιανά πακέτα με ιστορίες που διεκτραγωδούν το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου : «Οδηγός διαπλοκής», «Ο λύκος της Wall street»  έτσι;;;

Δεν είναι τυχαίο, ασφαλώς, πως, μετά τον ορυμαγδό ειδήσεων για μετανάστες πνιγμένους στη θάλασσα και ντόπιους επίσης πνιγμένους -στα χρέη-  τα δελτία ειδήσεων των μεγάλων καναλιών φροντίζουν να μας τροφοδοτούν ανελλιπώς με υποπροϊόντα του κραταιού χολιγουντιανού μάρκετινγκ.

Κι όλ’ αυτά τη στιγμή που σχεδόν σε κάθε τομέα της εγχώριας καλλιτεχνικής δραστηριότητας παρουσιάζεται μια δημιουργική καθίζιση χωρίς προηγούμενο.

Τα όρια της φτώχειας μας, δυστυχώς, δεν καθορίζονται  από το ύψος των τραπεζικών μας καταθέσεων, και μόνο!  Η ένδεια σε επίπεδο κουλτούρας και ιδεών μπορεί να είναι πολύ πιο επικίνδυνη και πιο διαβρωτική!

Η πεισματική άρνηση της πλειοψηφίας της  κοινωνίας μας  να αντιμετωπίσει τα κουσούρια  της καταπρόσωπο, ίσως  εξηγεί και την αδυναμία μας  να βρούμε  λύσεις σε προβλήματα που χρονίζουν και να επουλώσουμε  πληγές που αιμορραγούν που έχουν πάρει να κακοφορμίζουν…

Τι έχω να προτείνω;;

Στην ατέρμονη συζήτηση για το έλλειμμα  των  τρεχουσών συναλλαγών, να συνυπολογίσουμε και το έλλειμμα της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας μας …! Δεν είναι κακό. Αντίθέτως ίσως  κάποιοι μπουν στη θέση τους.

paganeli

Τσιτσιολίνες !!!

Πάνω στα ανθρώπινα συντρίμμια στήνουν τις πασαρέλες των εκλογών. Τώρα ειδικά που πολύ πιθανόν να αλλάξει το ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών και από λίστα να έχουμε σταυροδοσία, θα ξεχυθούν στα πάνελ των τηλεοπτικών εκπομπών να βρουν τα πρόσωπα που θα είναι αναγνωρίσιμα για το τηλεοπτικό κοινό έτσι ώστε αυθόρμητα να…βάλεις τον σταυρό στον δημοφιλή και όχι στον άξιο.

Του Γιάννη Λάζάρου

Όχι ότι θα υπήρχε άξιος διότι αυτός που έχει χρόνο και χρήμα να σπαταλήσει για να κατακτήσει μία θέση είτε στο δημοτικό, είτε στο περιφερειακό, είτε στο εθνικό, είτε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ένας χομπίστας σωτήρας είναι σαν τα αφεντικά του. Κανείς και πάλι από τους αγανακτισμένους και κατεστραμμένους ψηφοφόρους δεν θα αναρωτηθεί πού διάολο βρίσκουν το χρήμα όλοι αυτοί, από τα βουνά μέχρι την πρωτεύουσα, να διανύσουν τον προεκλογικό τους αγώνα. Κανείς δεν θα αναρωτηθεί και πάλι πώς πληρώνεται ένα γραφείο προεκλογικό, πόσο στοιχίζουν οι καταχωρήσεις σε εφημερίδες, πόσο τα κεράσματα στα καφενεία και στα μπαρ και πόσο οι στημένες συνεντεύξεις σε ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο.

 

Όσο ο πολίτης δεν αναρωτιέται και θεωρεί φυσικό το έξοδο του υποψηφίου τόσο πιο εύκολα γίνεται για τα κόμματα να δρουν όπως είναι χρόνια στημένο το παιχνίδι ακόμα κι αν αυτή την στιγμή ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας είναι φτωχός και άλλος μισός, εν μέσω της εικονικής ευδαιμονίας του, μελλοθάνατος.

 

Το σκεπτικό, τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης, είναι να σε θαμπώσουν με το δημοφιλές πρόσωπο γιατί σε ξέρουν καλά ότι πρώτα είσαι τηλεθεατής και ύστερα πολίτης. Όχι μόνο δεν έγινε ζημιά στο τηλεοπτικό γίγνεσθαι κατά την δημοκρατική κατοχή που ζούμε, αλλά αποδεικνύεται από το σκεπτικό των κομματόσκυλων,ότι είσαι πιο πολύ εθισμένος στο γυαλί από ό,τι στην ίδια την ζωή.

 

Δεν χρειάζεται να αλλάξουν καμία συνταγή από την γέννηση της ιδιωτικής τηλεόρασης μέχρι και σήμερα. Όσο περισσότερη φασαρία κάνει το τηλεοπτικό πρόσωπο τόσο περισσότερο θα έχει την αποδοχή. “Δεν με νοιάζει τι λες για μένα, μόνο να λες σωστά το όνομά μου”, ήταν, είναι και θα είναι το αμερικανικό τηλεοπτικό σλόγκαν της κάθε δημοκρατίας. Να σου έρχεται το όνομα αυθόρμητα ακόμα κι αν ο προσδιορισμός τους είναι “μαλάκας”, “προδότης”, “πουτάνα”, “λαμόγιο”, “πουλημένος”. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε ότι ο αυθόρμητος προσδιορισμός για την Ελληνική Βουλή είναι “μπουρδέλο”. Με τα ψηφισμένα υλικά που απαρτίζεται μόνο τέτοιο μπορεί να είναι. Το θέμα είναι όμως ότι δεν είναι ένα “μπουρδέλο” στο οποίο μπούκαραν τσατσάδες, πουτάνες και νταβατζήδες από μόνοι τους. Τους έστειλες εσύ γιατί πρώτα γνώριζες το όνομα και το πρόσωπο και μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ανακάλυψες πόσο “πουτάνες” τελικά ήταν.

 

Δεν είναι τυχαία άλλωστε και η άνεση που έχουν τα τελευταία χρόνια όλοι οι κομματικοί εκπρόσωποι των χωριών, των κωμοπόλεων και πόλεων, στην κάμερα και στο γυαλί. Δεν έχουν καμία αναστολή ακόμα και όταν τα ελληνικά τους αρχίζουν με “ουγκρ” και τελειώνουν σε “μουγκρ” να προβούν σε δημόσια πολιτική ανάλυση. Δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό ακόμα και όταν γνωρίζουν ότι θα γίνουν ρεζίλι. Το ρεζίλι σε κάνει γνωστό, κατ’ επέκταση δημοφιλή και ακριβώς μετά ψηφισμένο εκπρόσωπο σε ένα δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο και γιατί όχι στο εθνικό ή ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.

 

Η εντολή κάθε είδους ψηφοφορίας και όπως φαίνεται και για την ψήφιση ευρωβουλευτών είναι “προσωπική μάχη”. Αυτό σημαίνει ότι ως πολίτης δεν ψηφίζεις ένα οικονομικοκοινωνικοπολιτικό σύστημα αλλά το πρόσωπο. Και το πρόσωπο δεν είναι η φάτσα του ανέργου, του πραγματικού αγρότη, του βιοπαλαιστή, της νοικοκυράς, του καθημερινού ανθρώπου. Το πρόσωπο είναι αυτό που χωρά στο “κάδρο” και δεν χαλάει την τηλεοπτική εικόνα. Είναι αυτό που μπορεί να γίνει το παραβάν και να καλύψει τα πραγματικά πρόσωπα της πραγματικής ζωής.

 

Η πραγματικότητα την συγκεκριμένη χρονική στιγμή που διανύει η Ελλάδα δεν έχει φωτισμούς τηλεοπτικού στούντιο, έχει κομμένο ρεύμα σε σπίτια και επιχειρήσεις. Δεν έχει κοντομάνικα φορεματάκια οίκου, αλλά τέσσερα πουλόβερ και κουβέρτα από πάνω για να αντέξεις το κρύο. Δεν έχει πούδρα για να μην γυαλίζει το αφράτο μαγουλάκι, αλλά μαύρους κύκλους και αποστέωση από την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Δεν έχει ροζ απαλά χεράκια, αλλά χαρακωμένα από άγρια μεροκάματα χέρια χωρίς ασφάλιση μετά από 18ωρο. Η πραγματικότητα έχει χαράτσι και φόρο, έχει έξωση και πλειστηριασμό, δεν έχει 6,000 ευρώ για τον δήμαρχο, 7,000 για τον περιφερειάρχη, 4,000 ευρώ για τον αντιδήμαρχο, 1,000 ευρώ και κάθε επιτροπή, ούτε σπίτι στις Βρυξέλλες με όλα τα παρελκόμενα για τον σωτήρα ευρωβουλευτή.

 

Η πραγματική ζωή στην Ελλάδα έχει κόστος λιγότερο από 1 ευρώ ανά πολίτη. Όσο στοιχίζει δηλαδή το ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου τηλεοπτικού χρόνου ή μία λέξη έντυπης συνέντευξης για τον κάθε προβεβλημένο, χωριάταρο ή αρχοντοχωριάταρο, που ακόμα σε πείθει ότι θα σου αλλάξει την πραγματική σου ζωή.-

paganeli

«Κεν Ρόμπινσον: Πώς να δραπετεύσουμε απ’ την κοιλάδα του θανάτου της εκπαίδευσης»

… Υπάρχουν τρεις αρχές πάνω στις οποίες ακμάζει η ανθρώπινη ζωή, αλλά αντικρούονται από την κουλτούρα της εκπαίδευσης κάτω από την οποία οι περισσότεροι δάσκαλοι πρέπει να εργάζονται και οι περισσότεροι μαθητές πρέπει να υπομένουν.

Η πρώτη αρχή είναι αυτή: Πως τα ανθρώπινα όντα είναι διαφορετικά και ποικιλόμορφα από τη φύση τους.
… 
Δεν είμαι εδώ για να επιχειρηματολογήσω εναντίον της επιστήμης και των μαθηματικών. Αντιθέτως, είναι αναγκαίοι κλάδοι, αλλά δεν είναι επαρκείς. Η αληθινή εκπαίδευση οφείλει να δώσει ίση βαρύτητα στις τέχνες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες, τη φυσική αγωγή. … Τα παιδιά ευημερούν καλύτερα σε ένα ευρύ πρόγραμμα σπουδών που αγκαλιάζει τα διάφορα ταλέντα τους, κι όχι ένα μικρό μέρος τους. Παρεμπιπτόντως, οι τέχνες δεν είναι σημαντικές επειδή βελτιώνουν τους βαθμούς των μαθηματικών. Είναι σημαντικές επειδή μιλούν σε κομμάτια της ύπαρξης των παιδιών που μένουν, κατά τα άλλα, ανέγγιχτα.
Η δεύτερη αρχή που ωθεί την ανθρώπινη ζωή ν’ ακμάζει είναι η περιέργεια. Αν μπορείτε ν’ ανάψετε τη σπίθα της περιέργειας σε ένα παιδί, πολύ συχνά μαθαίνει χωρίς καμία περαιτέρω βοήθεια. Τα παιδιά είναι μαθητές εκ φύσεως. Είναι πραγματικό επίτευγμα να σβήσεις αυτήν την ικανότητα, ή να την καταπνίξεις. Η περιέργεια είναι η κινητήρια δύναμη της επιτυχίας. 
…
Ο ρόλος του δασκάλου είναι να διευκολύνει τη μάθηση. Αυτό είναι όλο. Μέρος του προβλήματος είναι, νομίζω, πως η κυρίαρχη κουλτούρα της εκπαίδευσης, έχει επικεντρωθεί όχι στη διδασκαλία και τη μάθηση, αλλά στην εξέταση. Η εξέταση είναι σημαντική. Οι τυποποιημένες εξετάσεις, έχουν τη θέση τους. Δεν μπορούν όμως να είναι η κυρίαρχη κουλτούρα της εκπαίδευσης. Θα έπρεπε να είναι διαγνωστικές. Να βοηθούν. 
… 
Η τρίτη αρχή είναι αυτή: πως η ανθρώπινη ζωή, είναι εγγενώς δημιουργική. Είναι η αιτία που έχουμε όλοι διαφορετικά βιογραφικά. Δημιουργούμε τις ζωές μας, και μπορούμε να τις αναδημιουργήσουμε καθώς τις εξετάζουμε. Είναι το κοινό νόμισμα της ανθρωπότητας. Είναι η αιτία που ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι τόσο ενδιαφέρον, ποικίλος και δυναμικός.
…
Όλοι δημιουργούμε τις ζωές μας, μέσα από μια αέναη διαδικασία όπου σκεπτόμαστε εναλλακτικές λύσεις και δυνατότητες, κι ένας από τους ρόλους της εκπαίδευσης είναι να αφυπνίζει και ν’ αναπτύσσει τις δυνάμεις της δημιουργικότητας. Αντ’ αυτού, αυτό που έχουμε είναι μια κουλτούρα τυποποίησης.
Δεν υπάρχει λόγος να είναι έτσι τα πράγματα. Πραγματικά δεν υπάρχει. 
αναδημοσίευση από τον χρήστη  dip800

Αναρτήθηκε από selana 

Έρχεται το κόμμα “Κελιά”

Έντρομοι, επαγγελματίες πολιτικοί της χώρας, από τα δεξιά έως και τα αριστερά του κέντρου, σπεύδουν να ιδρύσουν το νέο κόμμα που θα καλύψει τις πολιτικές τους ανησυχίες. Η πρωτοβουλία θα λέγεται “Κίνηση των 58″, και δεν έχει καμία σχέση με την κίνηση που ονομάστηκε “Πρωτοβουλία των 58″. Από τις διαβουλεύσεις που θα γίνουν κατά την κίνηση της πρωτοβουλίας, θα προκύψει ένα κίνημα που με τη σειρά του θα δώσει πρωτοβουλία στο κόμμα “Κελιά”.

Οι υποψήφιοι προέβησαν σε αυτή την κίνηση, όχι μόνο γιατί φοβούνται πως τώρα που θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ θα μάθει όλος ο κόσμος τις αμαρτίες τους, αλλά γιατί βλέπουν και πως Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δεν θα διστάσουν να τους βγάλουν στον τάκο, στο πλαίσιο της επιχείρησης “Αυτό το χέρια είναι καθαρά”. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι που έχουν συρθεί μέχρι στιγμής στη Δικαιοσύνη επί πρωθυπουργίας Σαμαρά είναι πάνω από 58 ετών.
Επί της παρούσης η “Κίνηση” βρίσκεται σε αναζήτηση στελεχών που θα δώσουν πνοή στο όραμά της. Αυτή την περίοδο είναι σε εξέλιξη αρκετές κινήσεις, ωστόσο αυτός είναι και ο λόγος που οι εμπνευστές δεν χάνουν την πίστη στο εγχείρημά τους.
Κεντρικό τους μήνυμα είναι πως δεν έχει νόημα να γίνονται κινήσεις με σκοπό την αποφυγή της φυλακής για τα επίδοξα στελέχη. Υπογραμμίζουν πως θα πρέπει η κίνηση των 58 να δώσει αγώνα για καλύτερες συνθήκες κράτησης στη φυλακή, καθώς την φυλακή δεν θα την αποφύγουν με τίποτα.
Το τελευταίο  επιχείρημα είναι μάλιστα τέτοιο, που μέχρι στιγμής φαίνεται να έχει πείσει αρκετές καραβάνες του πολιτικού συστήματος να κινητοποιηθούν και να αρχίσουν να σκέφτονται σοβαρά την κάθοδό τους στα “Κελιά”.
Οι διαρροές για τα πρόσωπα που βολιδοσκοπούνται γίνονται με το σταγονόμετρο, με τα πρόσωπα ενός αρχιερέα, ενός νομά κι ενός δωμά να κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Εξάλλου, συζητήσεις γίνονται και με πρόσωπα που βρίσκονται στη φυλακή κατόπιν προσωπικών επιθέσεων που στόχο είχαν να τους βλάψουν πολιτικά. Έτσι η κίνηση σκέφτεται να την βγεί και στη Χρυσή Αυγή, καθώς δεν θα είναι η μόνη οργάνωση με στελέχη στη φυλακή.
Οι πύλες του κόμματος είναι ανοικτές για όλους όσοι είναι άνω των πενηνταοκτώ ετών. Ωστόσο, στο κόμμα δεν θα προσχωρήσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αφού παρόλο που είναι πάνω από 58, είναι και πάνω από τα εξηνταοκτώ, τα εβδομηνταοκτώ και τα ογδονταοκτώ. Συνεπώς βρίσκεται σε άλλο target group, όπου λόγω ηλικίας είναι δύσκολη η οποιαδήποτε “Κίνηση”.
 rebeliskos

Ο Κώστας Σακκάς απειλεί το πρωτογενές πλεόνασμα

Εξαιρετικά ανήσυχοι παρουσιάζονται οι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας μετά την εξαφάνιση του Κώστα Σακκά, ο οποίος μάλλον δεν παρουσιάστηκε στο τμήμα επειδή δεν είχε τα χρήματα της εγγύησης.
Ο Σακκάς αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την χώρα, μαζί με την νέα γρίπη που απειλεί να αφανίσει τους Έλληνες.


Με εντολή Σαμαρά, ο Νίκος Δένδιας θα επικηρύξει τον Κώστα Σακκά με 30 εκατομμύρια ευρώ αλλά αυτές οι επικηρύξεις απειλούν το πρωτογενές πλεόνασμα.

Πηγές από το Μέγαρο Μαξίμου αναφέρουν πως το πρωτογενές πλεόνασμα -που δημιουργήθηκε με εντολή Σαμαρά- κινδυνεύει να εξαφανιστεί με τις επικηρύξεις προσώπων όπως ο Ξηρός και ο Μαζιώτης.

Σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος της κυβέρνησης, οι εξαφανίσεις φυλακισμένων και υπόδικων είναι σατανική συνωμοσία ξένων κέντρων, ώστε να επικηρύσσονται οι καταζητούμενοι, να μειώνεται το πρωτογενές πλεόνασμα και να μην φαίνεται το σπουδαίο έργο που κάνει ο Αντώνης Σαμαράς.
pitsirikos

Jose Saramago

Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και...
με τα μάτια ανοιχτά.


Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων
σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…


Και μια και μπήκατε στον κόπο,
ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε
και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

 

Jose Saramago
(Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998)

ΣΥΡΙΖΑ: Ιδεολογική καθαρότητα και πολιτικοκοινωνική ηγεμονία !!!

Ζούμε στο εσωτερικό ενός πανίσχυρου μηχανισμού καταστροφής, βιώνουμε ατομικά και συλλογικά τις συνέπειές του, όμως δεν μπορούμε να συλλάβουμε και να συνειδητοποιήσουμε -στη λαίλαπα της καθημερινότητας- τις ιστορικές…καταστροφικές μεταβολές που συντελούνται σε οικονομικό, κοινωνικό και ιδεολογικό επίπεδο.

Του Μενέλαου Γκίβαλου 

Οι πολιτικές – κομματικές αντιπαραθέσεις και ο καθημερινός διάλογος επικεντρώνονται -και δικαίως- στα μείζονα οικονομικά προβλήματα: Την τραγική εκτίναξη της ανεργίας, την εξοντωτική μείωση μισθών και συντάξεων, το κλείσιμο καταστημάτων και επιχειρήσεων, τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας, των ενεργειών δικτύων, των δημόσιων υποδομών. Κι όλα αυτά ενώ το χρέος διαρκώς αυξάνεται και το ΑΕΠ μειώνεται… Παράλληλα, όμως, και με βίαιους ρυθμούς (που μόνο σε περιόδους πολεμικών αναμετρήσεων και καταστροφών παρατηρούνται), διαλύεται η ταξική – κοινωνική δομή και ολόκληρες κοινωνικές τάξεις και στρώματα χάνουν κάθε συλλογικό δεσμό, εκτοπίζονται από τον εργατικό- παραγωγικό – επιχειρηματικό χάρτη και «ιδιωτικοποιούνται», μεταβάλλονται σε άτομα που ανήκουν μόνο στη διάθεση των μηχανισμών της Αγοράς.
Η επιχείρηση «κατεδάφισης» των παραγωγικών- οικονομικών και κοινωνικών δομών έχει ως στόχο να μετατρέψει την κοινωνία σε ένα συμπίλημα, σε μια άμορφη «μάζα», σε μια «συνάθροιση» ατόμων-ιδιωτών που θα αγωνίζονται για την προσωπική τους επιβίωση.
Το έτος 2014 θα αποτελέσει τον ιστορικό σταθμό της οριστικής εξαφάνισης των μικρομεσαίων και της αποδιοργάνωσης της μεσαίας τάξης.
Με το «εσωτερικό Μνημόνιο», που ορίζει τις 300 «διαρθρωτικές αλλαγές» του ΟΟΣΑ, τίθεται ουσιαστικά εκτός του επιχειρηματικού χάρτη μια σειρά επαγγελματικών δραστηριοτήτων (έμποροι, φαρμακοποιοί, βιβλιοπώλες, αρτοποιοί, κρεοπώλες, κτηνοτρόφοι, ελαιοπαραγωγοί κ.λπ.) ενώ θεσπίζονται μέτρα που θα αποτελειώσουν ακόμη και αυτούς που μπόρεσαν να επιβιώσουν μέχρι σήμερα.
Ασφαλώς πίσω από τα γνωστά προσχήματα περί ανταγωνισμού, μείωσης τιμών κ.λπ. υπάρχουν οι μεγάλες επιχειρηματικές- μονοπωλιακές δραστηριότητες που θα επωφεληθούν για να κερδοσκοπήσουν ασύδοτα στο άμεσο μέλλον.
Ενδεικτικό παράδειγμα της κατάπτωσης και της αναξιοπιστίας των μνημονιακών-κυβερνητικών επιτελών αποτελεί η κατάργηση της ενιαίας τιμής των βιβλίων… Το βιβλίο, όπως και κάθε κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό στις ημέρες μας, δεν συνιστά παρά εμπόρευμα και «ανήκει» στους μηχανισμούς της Αγοράς… Ας επωφεληθούν λοιπόν οι μεγάλες αλυσίδες και ας κλείσουν οριστικά όλα τα μικρότερα βιβλιοπωλεία και οι εκδοτικοί οίκοι… Αλίμονο στους «καθυστερημένους» (Γαλλία, Γερμανία) που διατηρούν την ενιαία τιμή βιβλίου, έχοντας παράλληλα διαμορφώσει ένα πυκνό δίκτυο βιβλιοθηκών σε κάθε γωνιά της χώρας τους…
Η μεσαία τάξη, με τη σειρά της, δεν πλήττεται μόνο οικονομικά, αλλά θίγονται και τα βασικά πολιτικοϊδεολογικά της χαρακτηριστικά. Η ατομική ιδιοκτησία, η προσωπική περιουσία, οι εγγυήσεις του αστικού κράτους προς το βασικό κοινωνικό του έρεισμα αποτελούν σήμερα παρελθόν… Ο νεοφιλελεύθερος ολετήρας μικρή σχέση έχει με το αστικό- φιλελεύθερο πρότυπο και τις θεσμικές-δημοκρατικές του αρχές.
Η διάλυση των παραδοσιακών κοινωνικοοικονομικών πλαισίων και θεσμών σε συνδυασμό με την πλήρη υποταγή των κομμάτων της διακυβέρνησης σε μια εξωγενή οικονομικοπολιτική κυριαρχία, έχει δημιουργήσει ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΚΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗΣ.
Οι επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, με την ιδιαίτερα έντονη πολιτική διάσταση που αποκτά η ψήφος των ευρωεκλογών, θα κρίνουν τη δυνατότητα κάλυψης αυτού του κενού.
Η ιστορική συγκυρία δίνει τη δυνατότητα και την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να διαδραματίσει βασικό ρόλο στην αναδιαμόρφωση της σχέσης μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής. Ο κατακερματισμένος κοινωνικός ιστός, οι αποδιοργανωμένες, θεσμικά και οικονομικά, κοινωνικές τάξεις θα πρέπει να βρουν μια κοινή, συγκλίνουσα, προοπτική διεξόδου από την πορεία ολικής καταστροφής.
Μια πολιτική εξουσία, μια αντιμνημονιακή κυβερνητική εξουσία θα μπορέσει να συναρθρώσει τον κοινωνικό ιστό και να διαμορφώσει μια ευρύτερη κοινωνική συμμαχία μόνον εάν μπορέσει να ασκήσει μια ευρύτερη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ που εκτείνεται πέραν κάποιων στενών κομματικών πολιτικοϊδεολογικών ορίων.
Η διαμόρφωση μιας ευρύτερης εθνικής-πατριωτικής στρατηγικής, η επεξεργασία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου παραγωγικής επιβίωσης και ανάπτυξης, μέσα στο οποίο οι πληττόμενες σήμερα κοινωνικές τάξεις θα αναγνωρίσουν την προοπτική τους, αποτελούν τους αναγκαίους ιστορικούς όρους για το σταμάτημα της καταστροφής και την προοπτική της διεξόδου.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει την τρέχουσα περίοδο αυτό το ιστορικό πρόβλημα. Ασφαλώς το άνοιγμα προς την κοινωνία, προς ένα πλειοψηφικό κοινωνικό δυναμικό που ψήφιζε μέχρι πριν τέσσερα χρόνια μαζικά το ΠΑΣΟΚ, δεν συνεπάγεται απόρριψη των βασικών αρχών, αντιλήψεων και ιδεολογικών όρων του κόμματος. Δεν συνεπάγεται, επίσης, «χρησιμοποίηση» πολιτικών προσώπων που έχουν σοβαρές ευθύνες στο πρόσφατο παρελθόν και τα οποία αναζητούν σήμερα όρους πολιτικής τους επιβίωσης στον ΣΥΡΙΖΑ.

Καραϊσκάκης > Μακρυγιάννης > Βενιζέλος: Το γένος διολισθαίνει προς τον πίθηκο !!!

O Ευάγγελος Βενιζέλος οπισθοδρομεί ταχύτατα προς τον Μεσαίωνα, πλέον πρόσφατη απόδειξη επ’ αυτού, η στέρηση του δικαιώματος εκλέγειν εκλέγεσθαι για τους μετανάστες. Χωρίς φρένο η οπισθοδρόμησή του, αλλά ότι θα έφτανε μέχρι του σημείου να αμφισβητήσει και μάλιστα εμπράκτως τη θεωρία της…εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου, ε αυτό υπερβαίνει ακόμη και εμάς, που όσο ‘να ναι δεν είμαστε και πρόεδροι του φαν κλαμπ του Ευαγγέλου.

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη 

Γνωρίζετε την απεικόνιση της εξέλιξης των ειδών, με τους σκυφτούς πίθηκους που σιγά-σιγά σηκώνονται, για να καταλήξουν στον όρθιο Homo Sapiens; Ε λοιπόν, στο γραφείο του Βενιζέλου στην Βουλή απεικονίζεται σε παγκόσμια αποκλειστικότητα η αντίστροφη πορεία της εξελίξεως. Τρία πορτρέτα κοσμούν τον τοίχο του γραφείου , το πρώτο απεικονίζει τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, το δεύτερο τον Γιάννη Μακρυγιάννη και το τρίτο τον Βαγγέλη Βενιζέλο αυτοπροσώπως. Πλήρης αντιστροφή της θεωρίας του Δαρβίνου, το ανθρώπινο είδος, αντί να εξελίσσεται, ολισθαίνει αστραπηδόν προς τον Homo Erectus κι από εκεί ακόμα πιο πίσω, στον πατέρα όλων μας, τον Μεγάλο Πίθηκα.

Καραϊσκάκης, Μακρυγιάννης, Βενιζέλος, ο απόλυτος εξευτελισμός ενός μεγαλομανούς. Αν ζούσανε οι συγχωρεμένοι, θα του σούρνανε του Βαγγέλη τα εξ αμάξης, ειδικά ο Γιώργης που ήτανε αθυρόστομος, θα του παρέδιδε του ΕΓΩ δωρεάν μαθήματα ανατομίας. Οι αγωνιστές της ελευθερίας πλάι-πλάι με τον υπάλληλο των δανειστών, Κλεαρέτη- Δίπλα Μαλάμου και δίπλα σ’ αυτό τ΄ όνομά μου, για να ομιλήσουμε ποιητικώς, μπας και μας καταλάβουνε και στο δελτίο του ΜΕΓΚΑ.

Τι να περιμένεις από τον άνθρωπο που αποκαλεί εαυτόν deputy prime minister, μην τολμώντας να γράψει στα ελληνικά «Αναπληρωτής Πρωθυπουργός»; Γνωρίζει ο συνταγματολόγος ότι ο θεσμός αυτός δεν υπάρχει στην Ελλάδα, οπότε καταφεύγει εις την αγγλικήν, για να μη γίνει ρεζίλι των σκυλιών. Σαν το παιδάκι που ζητάει το κινητό του μπαμπά κι αυτός του δίνει ένα ψεύτικο με λαμπάκια και τραγουδάκια, για να παίζει χωρίς κίνδυνο. Κάπως έτσι και ο Σαμαράς αφήνει τον μικρό Βαγγέλη να παίζει τον deputy, γιατί αλλιώς θα του κλαίγεται όλη μέρα: «εγώ πότε θα γίνω πλωθυπουλγός, πότε θα γίνω πλωθυπουλγός;». Πρωθυπουργός ο Βενιζέλος δεν πρόκειται να γίνει ούτε στην Μονόπολη.

Τι να περιμένεις από τον άνθρωπο που πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις πούλησε εκείνους που πήγαν να τον σώσουν από την εκλογική συντριβή, φορώντας τους καπέλο την εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό; Φόρεσε ο Βαγγέλης τον σταυρό καπέλο στους «58», για να είναι δικός του ο ένας ευρωβουλευτής που θα βγάλει, αν βγάλει, το σχήμα. Διαμαρτύρεται για τη μεθόδευση ο Γιάννης Βούλγαρης, άτυπος επικεφαλής των «58», τώρα όμως είναι πολύ αργά για δάκρυα. Όταν επιφυλάσσεις στον εαυτό σου τον ελάχιστα τιμητικό ρόλο του σωτήρα του Βενιζέλου, είναι απολύτως βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα ο άσωστος θα σε χρησιμοποιήσει σαν ρυμουλκό των απέραντων φιλοδοξιών του.

Ρυμουλκά του Βενιζέλου κατήντησαν οι 58 επιφανείς και είναι θέμα χρόνου να βυθιστούν όλοι μαζί. Ευτυχώς, έχουν στις τάξεις τους πληθώρα φελλών- καλημέρα Πέτρο – οπότε θα αποφύγουν, τουλάχιστον, τον πνιγμό.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ: "ΑΠΕΠΛΕΥΣΕ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1975

 
http://www.thetoc.gr/magazine/nikos-kabbadias-apepleuse-10-febrouariou-1975

Διόδια στη Βάρκιζα, Καλάσνικοφ στο Σύνταγμα και…ο Μίχας στο Protagon !!!

Ξαναδιαβάζοντας ένα παλιό κείμενο από την πλευρά… των εργολάβων

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε πριν από μερικούς μήνες στο Protagon, από τον Τάκη Μίχα και αποτελεί μια απόπειρα λογοτεχνίζουσας κριτικής στο κίνημα κατά των διοδίων – ή αν προτιμάτε μια προληπτική στήριξη στους εργολάβους που…ετοιμάζονταν τότε για νέες αυξήσεις.

Εν ολίγοις υποστηρίζει ότι όσοι δεν επιθυμούν να πληρώνουν τα έργα με τα οποία τρεφεται εδώ και δεκαετίες το κρατικοδίαιτο σύστημα των εργολάβων – μιντιαρχών, σε λίγο θα πάρουν καλάσνικοφ και θα σκοτώνουν ανθρώπους στους δρόμους.

Παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι το κείμενο επιδέχεται πολλαπλών αναγνώσεων. Αντικαταστήστε απλώς τους καλασνικοφόρους με τις εταιρείες διαχείρισης διοδίων και το “κόμμα” με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και θα καταλάβετε:

“Ο Γιώργος χαμήλωσε ταχύτητα καθώς πλησίαζε το σημείο της λεωφόρου Βουλιαγμένης όπου παλαιότερα υπήρχε το μεγάλο σουπερμάρκετ του Βασιλόπουλου. Κατέβασε το τζάμι του παραθύρου όπως συνήθιζε κάθε πρωί για να πληρώσει τις 1000 «νέες» δραχμές που ήταν τα «διόδια». Ο νεαρός με το Καλάσνικοφ στον ώμο και το τσιγάρο στα χείλη πήρε τα χρήματα και με βαριεστημένο ύφος του έγνεψε να συνεχίσει.

Ο Γιώργος είχε εγκαταλείψει την χώρα στις αρχές του 2011 τότε που είχε γίνει η λεγόμενη «Μεγάλη Έξοδος». Τότε είχε λακίσει κόσμος και κοσμάκης προς τα έξω να βρει δουλειά. Μετά από μερικά χρόνια έκανε ένα σύντομο ταξίδι στην Αθήνα για να δει τον πατέρα του που’χε βαριά αρρώστια. Η πρωτεύουσα είχε γίνει αγνώριστη. Στους περισσότερους μεγάλους δρόμους-οπως στην Βουλιαγμένης- διαφέντευαν συμμορίες με άρματα που έβαζαν «διόδια» στους περαστικούς. Απ αυτά ζούσαν.

Από την Βάρκιζα μέχρι το Σύνταγμα υπήρχαν 4 «διόδια» που έπρεπε να πληρώσεις αν ήθελες να κατέβεις στο κέντρο της Αθήνας. Μπορούσες φυσικά να πας και από εσωτερικά δρομάκια- και εκεί έπρεπε να πληρώσεις, όμως λιγότερα. Ο Γιώργος θυμήθηκε με νοσταλγία τις παλιές καλές ημέρες του «Δεν πληρώνω». Τότε σήκωνε με τους άλλους συντρόφους τις μπάρες έλεγχου στους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους και έτσι ο κοσμάκης πήγαινε στην δουλειά του χωρίς να πληρώνει. Απίστευτος χαβαλές! Και κανείς δεν τους εμπόδιζε. Όμως οι τύποι που επάνδρωναν αυτά τα νέα «διόδια» στην Βουλιαγμένης δεν είχαν καμιά σχέση με τους καλοσυνάτους ελεγκτές της παλαιάς εποχής που δεν τους έλεγαν τίποτα ακόμα κι όταν o Γιώργος κι η παρέα του κατέστρεφαν τις μπάρες όπως τους είχε ορμηνέψει το Κόμμα. Τούτοι δώ ήσαν με το δάχτυλο στην σκανδάλη και με το μάτι θολό. Την τελευταία φορά που κάποιος πήγε να περάσει χωρίς να πληρώσει τον έβγαλαν από το αυτοκίνητο,του πέρασαν το λάστιχο στο λαιμό, του έβαλαν φωτιά και τον έκαναν μπουρλότο…

Ο Γιώργος άναψε την μηχανή και ξεκίνησε το αυτοκίνητο. Είχε δώσει ακριβώς τα λεφτά που ζητούσαν και έτσι δεν περίμενε ρέστα-αν και φυσικά ποτέ δεν σου διναν ρέστα αν έδινες παραπάνω λεφτά.

Τα νέα αυτά «διόδια» εμφανίστηκαν από την μια μέρα στην άλλη, χωρίς να το καταλάβει κανείς. Μια μέρα μια ντουζίνα «αγανακτισμένοι κάτοικοι» της Γλυφάδας αποφάσισαν να κλείσουν τον δρόμο εκεί στο ύψος του City Plazza..Κανείς δεν τους εμπόδισε γιατί το να κλείνεις τον δρόμο ήταν όπως λεγανε τότε «κεκτημένο δικαίωμα». Όμως αντί να συμβεί αυτό που γινόταν σε άλλες περιπτώσεις- όπου μετά από μερικές ώρες έφευγαν και πήγαιναν σπίτια τους- αυτή την φορά οι «αγανακτισμένοι» αποφάσισαν να μείνουν. Έφεραν μπάζα και πέτρες έκλεισαν το δρόμο και ταμπουρωθήκαν. Στην αρχή, τις πρώτες μέρες απλά εμπόδιζαν τα αυτοκίνητα να περάσουν και με την βοήθεια της αστυνομίας τα κατεύθυναν αλλού. Όμως μετά από μερικές ημέρες κάποιος έκανε την σκέψη ότι αντί να εμποδίζουν τα αυτοκίνητα θα μπορούσαν να τα χρεώνουν «διόδια» και να τα αφήνουν να περνανε. Τα λεφτά φυσικά που θα εισέπρατταν δεν θα τα κρατούσαν για πάρτη τους -όχι όλα τουλάχιστον- αλλα θα τα έδιναν στο Κόμμα. Η ιδέα έπιασε αμέσως και σε λίγο επεκτάθηκε και σε άλλες συνοικίες και αυτοκινητοδρόμους

Φυσικά με τον καιρό τα πράγματα άλλαξαν. Τα πολιτικά πανό εξαφανιστήκαν από τα οδοφράγματα καθώς και τα «επαναστατικά» τραγούδια. Και τα λεφτά από τα «διόδια» δεν πήγαιναν πια στο Κόμμα αλλά στον φημισμένο Νοβακ τον Σέρβο, που έκανε κουμάντο στη Γλυφάδα και στη Βάρη.

Μ’αυτες τις σκέψεις και χωρίς να το καταλάβει ο Γιώργος έφτασε στο επόμενο οδόφραγμα στο ύψος του Νέου Κόσμου. Έβαλε πάλι το χέρι στην τσέπη όπως πια είχε συνηθίσει…”

paganeli

Πρωτογενές πλεόνασμα βλακείας και αλητείας…

«Όταν ήµουν νέοs, οι άνθρωποι µε αποκαλούσαν ριψοκίνδυνο παίκτη. Όταν οι δουλειές µου …µεγάλωσαν, µε είπαν κερδοσκόπο. Τώρα µε αποκαλούν τραπεζίτη. Αλλά εγώ πάντα το ίδιο πράγµα έκανα»

Σερ Έρνεστ Κάστελ, τραπεζίτηs του βασιλιά Εδουάρδου VII τns Αγγλίαs.
__________________________________________

Είναι φανερό εδώ και μήνες, ότι εσμός της πιο σιχαμένης, της πιο…χυδαίας και της πιο επικίνδυνης πολιτικής συμμορίας (Σαμαρά-Βενιζέλου), που’ χει γνωρίσει η σύγχρονη Ελλάδα έχει χάσει κάθε κοινωνικό στήριγμα, διότι έγινε γρήγορα αντιληπτός, ο τρόπος με τον οποίον ανέλαβε και διατηρεί την εξουσία. Ακόμα και τ’αφεντικά τους, έχουν αποφασίσει ότι είναι ξεγραμμένοι.

Είναι επίσης φανερό, ότι τα μόνα εναπομείναντα στηρίγματά τους είναι η Αστυνομία, οι τραπεζίτες και τα ΜΜΕ, ιδίως τα τελευταία.
Έχουν επιστρατεύσει τον τηλε-κατιμά, μήπως και γλυτώσουν αυτό που τους περιμένει. Κάθε μέρα, Ευαγγελάτοι, Χατζήδες, Κάτιες, Κοραήδες, Πρετεντέρηδες και Χούκληδες ξερνούν ψέμα, βλακεία, περιφρόνηση και ειρωνεία στο πρόσωπο της κοινωνίας. Σκέτη πλέμπα, που προκαλεί κάθε νοήμονα άνθρωπο, που έχει «ένα κόκκο μυαλό παραπάνω από το Σίμο Κεδίκογλου», όπως γράφει πολύ εύστοχα ο Στάθης.

Αυτούς έχουν, μ’ αυτούς πορεύονται. Από δίπλα και διάφορα χρεοκοπημένα πολιτικά ρετάλια επιπέδου Βούλτεψη, Χρυσοχοίδη κλπ, τα οποία σπεύδουν να βρουν καταφύγιο στο σύγχρονο πολιτισμικό κωλοχανείο της χώρας, που -κατ’ ευφημισμό- αποκαλείται «τηλεοπτική δημοσιογραφία» και προσβάλλει την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά αυτού του τόπου!
Διότι η παρουσία στην κοινωνική και πολιτική ζωή προσώπων σαν τον Άδωνη, τον Ευαγγελάτο, το Σίμο Κεδίκογλου, την Κάτια Μακρή και τόσων άλλων άχρηστων κι ασήμαντων συμπλεγματικών τύπων, ων ουκ έστι πλέον αριθμός, αποδεικνύει ότι η κρίση, που βιώνουμε δεν είναι ούτε οικονομική, ούτε, πολιτική, αλλά πρωτίστως ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ!

Το θετικό είναι ότι έχουν αρχίσει να προκαλούν την αηδία και τον εμετό, όλο και περισσότερων τμημάτων του λαού. Τους βλέπουν όλο και λιγότεροι, τους πιστεύουν ελάχιστοι, τους αντιπαθούν όλο και περισσότεροι, γεγονός, που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντιληφθεί, αφού κάθε μέρα καταθέτει τα διαπιστευτήριά του ενώπιον του αηδούς δημοσ/φικού αληταριού.

Σ’ αυτά τα ελεεινά υποκείμενα, που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια δημοσιογραφίας και επαγγελματικής αξιοπρέπειας, ταιριάζει γάντι η ρήση του (συντηρητικού μεν, ιδιοφυούς δε), Ευάγγελου Λεμπέση:

«Ο βλαξ είναι ζώον πνευματικώς πανικόβλητο και η πονηρία είναι η ενεργητική όψις της καχυποψίας. Στην πονηρία περιλαμβάνεται κολακεία, ψεύδος, ραδιουργία, συκοφαντία, χαφιεδισμός, “ξεσκονίσματα”, δουλοφροσύνη κ.λπ.» 

Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!

askordoulakos στο βαθύ κόκκινο

Μα γιατί οι βάρβαροι κάψανε τα διόδια;

Ο εμπρησμός των διοδίων της Μαλακάσας από κατοίκους της περιοχής , που ουσιαστικά μετατρέπονται σε κατοίκους ενός ιδιότυπου χωρο-οικονομικού apartheid, γίνεται μετά την απόφαση κυβέρνησης και εργολαβικών κοινοπραξιών να επιβληθούν νέες αυξήσεις έως 60% στις τιμές των διοδίων και να «προσθέσουν » νέους…μετωπικούς και πλευρικούς σταθμούς

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Οι κοινοπραξίες που κατασκευάζουν τα έργα και οι τράπεζες (από τη γαλλική Vinci και τη γερμανική Hochtief μέχρι την ΕΛΛΑΚΤΩΡ) προβάλλουν ως άλλοθι για την κατάρρευση των οδικών αξόνων τη μείωση κατά 50% στην κυκλοφορία λόγω κρίσης. Με συνολικό προϋπολογισμό 7 δισ. ευρώ για τους τέσσερις αυτοκινητόδρομους, οι (ευρωπαίοι και ιθαγενείς) εργολάβοι έχουν ως σήμερα εισπράξει πάνωαπό 1,5 δισ. από τα διόδια, ενώ θα συνεχίσουν να εισπράττουν ως το 2041, αφού η διάρκεια των συμβάσεων επεκτάθηκε από τα 30 στα 33 χρόνια.

Όμως υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια:

Πριν από τη διακοπή των έργων είχαν πάρει , με βάση τις αρχικές συμβάσεις του 2007, σημαντικό μέρος της δημόσιας συμμετοχής, παρόλο που τα έργα ήταν εκτός χρονοδιαγραμμάτων υλοποίησης. Από πρόσφατα στοιχεία του υπουργείου Υποδομών προκύπτουν τα εξής στοιχεία ως προς τη συμμετοχή του Δημοσίου:

ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ. Από το σύνολο των 607,6 εκατ. ευρώ της συμβολής του Δημοσίου είχαν ήδη καταβληθεί τα 242 εκατ. ενώ τα έργα έχουν υλοποιηθεί μόλις κατά 29%.

ΙΟΝΙΑ ΟΔΟΣ. Το κόστος των κατασκευασμένων έργων ανέρχεται στα 354,2 εκατ. ευρώ, ενώ η κοινοπραξία έχει εισπράξει 220,5 εκατ. από το δημόσιο, εκτός από τα 441 εκατ. από τα διόδια. Έχει υλοποιήσει μόλις το 31% των έργων.

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ. Στο συγκεκριμένο έργο είχε δοθεί από το 2009 πρόσθετο κονδύλι169 εκατ. ευρώ ανεβάζοντας τη συνολική κρατική ενίσχυση στα 296,4 εκατ. ευρώ.

Τον Δεκέμβριο είχε κατατεθεί  στη Βουλή η συμφωνία Χρυσοχοϊδη για την τροποποίηση των τεσσάρων συμβάσεων παραχώρησης των κεντρικών οδικών , συμφωνία που παρουσιάστηκε ως απαραίτητη για να «ξεπαγώσουν» τα έργα που είχαν σταματήσει εδώ και τρία χρόνια.

Με την συμφωνία αυτή μετατράπηκαν οι υποχρεώσεις των εργολάβων, των παραχωρησιούχων και των τραπεζών σε ξεκάθαρη κρατική ενίσχυση! Το Δημόσιο θα πρέπει να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό των έργων (ύψους 1,14 δισ. ευρώ )αυξάνοντας τη χρηματοδοτική του συμβολή, ενώ από τις συμβάσεις αφαιρούνται από τα έργα 280 χιλιόμετρα οδοστρώματος!

Το συνολικό ποσό των αποζημιώσεων που θα δοθούν στους εργολάβους και τους παραχωρησιούχους ανέρχεται σε επιπλέον 574 εκατομμύρια ευρώ και πρέπει να προστεθεί στα , συνολικά πάνω από, 3 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί μέχρι τώρα.

Στην συμφωνία περιλαμβάνεται και πρόσθετη πρόβλεψη ότι το Δημόσιο δεσμεύεται πώς θα ενισχύσει τα έργα κατά την περίοδο της λειτουργίας τους μέσω των εσόδων που αυτό δικαιούται, μέσω δηλαδή μηχανισμού «ανακύκλωσης εσόδων». Το Δημόσιο δεν θα εισπράξει τα έσοδα που δικαιούται, αν δεν καλυφθούν πρώτα οι δαπάνες λειτουργίας, τα έξοδα των δανειακών συμβάσεων και το προβλεπόμενο κέρδος των παραχωρησιούχων! Σύμφωνα με την εισήγηση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η απώλεια εσόδων του κράτους μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 9 δισ. ευρώ!

Ουσιαστικά επαναλαμβάνεται ότι έχει συμβεί και με την Αττική Οδό. Η Αττική Οδός θα έπρεπε να είχε ήδη παραδοθεί στο Δημόσιο από τους ιδιώτες μεγαλοεργολάβους με βάση αυτή τη σύμβαση.
Η σύμβαση παραχώρησης, που υπογράφηκε το 1996 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, προβλέπει ότι η εκμετάλλευση από τους εργολάβους μπορεί να διαρκέσει από 18 έως 23 χρόνια (δηλαδή από το 2019 έως το 2024). Ωστόσο, υπήρχε ρήτρα με βάση την οποία μπορεί να παραδοθεί και νωρίτερα στο Δημόσιο, εφόσον έχει γίνει η αποπληρωμή των δανείων και η επιστροφή των ιδίων κεφαλαίων (των κεφαλαίων δηλαδή που υποτίθεται έβαλαν οι ίδιοι στο έργο) με μια ελάχιστη απόδοση 11,6%.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το έργο κόστισε 1,3 δισ. ευρώ, από τα οποία το 32% (420 εκατ. ευρώ) κατέβαλε το Δημόσιο. Γύρω στα 675 εκατ. ευρώ ήταν τα δάνεια που σύναψαν οι εργολάβοι με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Περίπου 175 εκατ. ευρώ ήταν η ίδια συμμετοχή των εργολάβων στο έργο και για να το εγκαταλείψουν θα έπρεπε να τους επιστραφούν με μια απόδοση 11,6%, δηλαδή να πάρουν 20,30 εκατ. ευρώ παραπάνω.

Τα συνολικά έσοδα μέχρι τώρα έχουν ξεπεράσει όχι μόνο το ύψος των δανείων και των ιδίων κεφαλαίων, αλλά και το συνολικό κόστος του έργου! Όμως το έργο δεν επιστρέφει.

Οι μεγαλοεργολάβοι της Αττικής Οδού, εκτός από την εταιρεία «Αττική Οδός ΑΕ», έχουν φτιάξει άλλες τρεις εταιρείες : την «Αττικές Διαδρομές ΑΕ» , την «Αττικές Τηλεπικοινωνίες ΑΕ» και την «Αττικοί Σταθμοί ΑΕ». Τα κέρδη όλων αυτών των εταιρειών(που υπερβαίνουν κατά πολύ τα 20,3 εκ. της ρήτρας επιστροφής) παρότι μοιράζονται ως μερίσματα στους μεγαλοεργολάβους δε συνυπολογίζονται στο 11,6% της απόδοσης των ιδίων κεφαλαίων, επειδή υπολογίζονται ως… «έξοδα λειτουργίας» της «Αττική Οδός ΑΕ»!

Έτσι με αυτό τον « τρόπο» παρατείνεται η σύμβαση, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη .

Και μια άλλη μικρή λεπτομέρεια. Η Αττική Οδός αναφέρεται ότι έχει υπερκοστολογηθείτουλάχιστον τρείς φορές . Κατασκευάστηκε δηλαδή αποκλειστικά με τη συμμετοχή του Ελληνικού δημόσιου, δηλαδή μόνο με τα έσοδα από τη φορολόγηση των εργαζομένων .

Τελικά η μόνη ρήτρα είναι η ρήτρα διάσωσης των «μεγαλοεργολάβων»(ελληνικών και ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων) , η οποία , στην ελληνική της εκδοχή, είναι ρήτρα διάσωσης και των κυρίαρχων ΜΜΕ . Χωρίς τον διασωθέντα Μπόμπολα το ΜEGA , με χρέη 190 εκατ. ευρώ και 20 εκατ. ευρώ ζημιές ανά οικονομικό έτος, δεν θα μπορούσε να συνεχίζει να πληροφορεί τον ελληνικό λαό.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα βλέπεις την Όλγα, τον Παύλο και τον Κώστα να καταδικάζουν, με 60% παραπάνω πάθος από την προηγούμενη, τη βία των βαρβάρων μην αναρωτηθείς γιατί… Τώρα ξέρεις!

paganeli

Εδραιώνεται η "λύση" της ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ των τραπεζικών καταθέσεων ως εγγύηση στην επιμήκυνση του δημοσίου χρέους

Πολύ «βαριές» εξασφαλίσεις από την πλευρά της Ελλάδας για τη νέα αναδιάρθωση του ελληνικού χρέους επεξεργάζονται οι δανειστές! Η είδηση του Bloomberg ότι επετεύχθη συμφωνία ανάμεσα σε ΔΝΤ και Γερμανία για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού του ελληνικού προγράμματος για την επόμενη διετία, διαβάστηκε μόνο από τη θετική της πλευρά. Σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες, η συμφωνία δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί, διότι «κολλάει» ακόμη στους όρους και της εξασφαλίσεις που θα επιβληθούν στην ελληνική πλευρά. Επ' αυτού, οι προτάσεις που συζητιούνται είναι δύο: Πρώτο, η δέσμευση μέρους των καταθέσεων σε ειδικό λογαριασμό επί του οποίου δεν θα έχει πρόσβαση η ελληνική πλευρά! Δεύτερο, η επιβολή φόρου περιουσίας (επί της ιδιοκτησίας και παντός τύπου περιουσιακών στοιχείων)!

Τις απαιτήσεις αυτές προαναγγέλλουν η ύποπτα διαρκής επιμονή της Bundesbank ότι οι Έλληνες είναι πιο πλούσιοι από τους Γερμανούς (όχι στους μισθούς, αλλά στην περιουσία…) αλλά και το σιγοντάρισμα αυτής της άποψης από το νέο πρόεδρο του κόμματος των Γερμανών Φιλελευθέρων κ. Κρίστιαν Λίντνερ και της εκπροσώπου του γερμανικού αριστερού κόμματος Die Linke, που μίλησαν για εφάπαξ επιβολή κεφαλαιακού φόρου.

Η πρώτη εξασφάλιση, δηλαδή η δέσμευση μέρους των καταθέσεων σε ειδικό λογαριασμό, δεν είναι απ' αυτές που λέγονται δημοσίως ούτε σαν υπόθεση – για προφανείς λόγους… Σε αυτή τη δεύτερη εξασφάλιση όμως επιμένει κυρίως το ΔΝΤ. Το Ταμείο θεωρεί ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με περαιτέρω επιμήκυνση κατά 20 χρόνια και μείωση του επιτοκίου κατά μισή ποσοστιαία μονάδα δεν αποκαθιστά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, απλώς αποκαθιστά τη βιωσιμότητα της διαχείρισής του μεσοπρόθεσμα. Για να συμφωνήσει λοιπόν σε μια τέτοια λύση, απαιτεί να εξασφαλιστεί προκαταβολικά ότι θα πάρει πίσω τα λεφτά του. Και θεωρεί επαρκή εξασφάλιση μόνο τη δέσμευση μέρους των καταθέσεων σε ειδικό λογαριασμό τον οποίο θα διαχειρίζονται οι δανειστές! Αν για οποιοδήποτε λόγο και οποιαδήποτε στιγμή η ελληνική πλευρά αδυνατεί να εξυπηρετήσει το χρέος, θα κατάσχεται ανάλογο τμήμα των δεσμευμένων καταθέσεων…

Το ΔΝΤ επιμένει σε αυτή τη ρύθμιση και για έναν ακόμη λόγο: η αναταραχή στις αναδυόμενες αγορές εξαιτίας του tapering (σταδιακή διακοπή του προγράμματος «ποσοτικής χαλάρωσης» εκ μέρους της αμερικανικής κεντρικής ομοσπονδιακής τράπεζας- FED) έχει κάνει ακόμη πιο «επιθετικές» τις χώρες-μετόχους του Ταμείου από τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Έτσι, χωρίς χειροπιαστές και επαρκείς εξασφαλίσεις, το ΔΣ του ΔΝΤ δεν θα μπορέσει να υπερψηφίσει τη συνέχιση της παραμονής του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα…

Πότε θα έρθει αυτός ο «μποναμάς»; Ύστερα από τις ευρωεκλογές…

(ΠΗΓΗ: http://rizopoulospost.com/)

ΣΧΟΛΙΟ Α.Α.: Ο Άνεμος Αντίστασης, έχοντας σχηματοποιήσει εγκαίρως τις εκτιμήσεις του για την πορεία των πραγμάτων αν και εφόσον η χώρα παραμείνει μέχρι τέλους εγκλωβισμένη υπό την επικυριαρχία των τοκογλύφων δανειστών-δυναστών της μέσω των επαίσχυντων Μνημονίων, προειδοποιεί εδώ και μήνες ότι αυτός (δήμευση / κούρεμα τραπεζικών καταθέσεων ως "κορωνίδα" του επόμενου Μνημονίου) θα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα κορυφωθεί η αμιγώς οικονομική τραγωδία και θα "εξασφαλιστεί" η μακροπρόθεσμη απίσχνανση των Ελλήνων. 

Βλ. ενδεικτικά:

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ - ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ μαζί με το νέο κούρεμα του χρέους (27/06/2013)

Νέα προειδοποίηση: ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ λίαν συντόμως (05/07/2013)

Από εκεί και πέρα αρχίζει η κορύφωση της γεωπολιτικής εξαφάνισης της χώρας (ήδη βλέπουμε το πρώτο σχετικό κρούσμα με το επερχόμενο "Σχέδιο Ανάν 2") που θα σημάνει και την οριστική υπαγωγή μας σε κατάσταση Failed State.

 anemosantistasis

Τα σουβλατζίδικα, ως εχθροί της ανάπτυξης !!!

Ο κόσμος προσπαθώντας να ξεπεράσει την κρίση και να δει το ΑΕΠ του να ξεφεύγει από το αναιμικό τίποτα προς κάτι που να θυμίζει μετάβαση σε καλύτερες εποχές, ομνύει στην καινοτομία και στην επιχειρηματικότητα που θα αναλάβει να την υλοποιήσει.

Παρ’ όλες τις…επικλήσεις στη χάρη της, παρ’ όλες τις παραινέσεις στα χειμαζόμενα κράτη να κάνουν επιτέλους κάτι  για να την βγάλουν από την τρύπα της, παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις ότι χωρίς καινοτομία αποκλείεται να ανακάμψουμε, η καινοτομία παραμένει άφαντη.

by…e-cynical

Κι εδώ, δεν μιλάμε απλά για κάποιο μασκάρεμα του παλιού που μπορεί να περάσει για καινούργιο και έτσι να την κουτσοβγάλουμε. Μπορεί αυτό να ισχύει για μάς, αλλά πρόβλημα ανάπτυξης έχουν και οι πάλαι ποτέ ισχυρές οικονομίες που δεν μπορούν πλέον να μπαλώνονται με ψευτοπράγματα.

Η τελευταία μεγάλη καινοτομία που έβαλε τον πλανήτη σε κατάσταση τούρμπο ήταν η ανακάλυψη ότι η μόχλευση, η αέναη γέννηση του χρήματος, θα μπορούσε να γενικευτεί, να φύγει από τους κλειστούς κύκλους των ειδικών του χρήματος, με λίγα λόγια να “εκδημοκρατιστεί”  και να διαχυθεί σε κάθε μικρή ή μεγάλη γωνιά. Βγάζοντας το χρήμα σε discount ο πλανήτης γνώρισε πρωτόγνωρες στιγμές ευημερίας, μέχρι τη στιγμή που μια γιγάντια σκούπα άρχισε να το μαζεύει πίσω, δυστυχώς από δικαίους και αδίκους.

Περιμένοντας λοιπόν τη μεγάλη ιδέα, που θα ξαναδώσει κίνηση στο χρήμα ώστε να αρχίσει πάλι να πολλαπλασιάζεται, βλέπουμε τα λόγια και τις ευχές να περισσεύουν. Κυρίως στα μέρη μας, όταν ουδέποτε είχαμε καλές σχέσεις, ακόμα και στις καλές μέρες, ούτε με την υγιή όπως λέγεται επιχειρηματικότητα, ούτε με ερευνητικές πολιτικές, δημόσιες και ιδιωτικές. Μπορεί η δυσφορία για το αναποτελεσματικό παραγωγικό μας μοντέλο να ξεχύνεται απ’ όλες τις μεριές, μπορεί να ακούγεται από πάσα κατεύθυνση, δεξιά και αριστερή, η αναγκαιότητα ανάταξής του, (κοινοτοπίες τελικά που από την τόση επανάληψη προσπερνάνε το αυτί χωρίς να το αγγίζουν), αλλά από πουθενά δεν έρχεται κάποιο συμπαγές σχέδιο για το πώς θα μοιάζει αυτό το νέο παραγωγικό μοντέλο και για το ποια βήματα θα πρέπει να κάνουμε για να του δώσουμε ζωή.

Αυτά φαίνεται είναι ψιλά γράμματα, που δεν χρειάζεται να πολυνοιαστούμε, όταν έχουμε ανακαλύψει και σημαδέψει με το δάχτυλο τους Φταίχτες και τους Ανάξιους, αυτούς δηλαδή που καθηλώνουν το παραγωγικό μας μοντέλο στην αναποτελεσματικότητα και την εσωστρέφεια, αυτούς που διακορεύουν την ύψιστη επιχειρηματική αξία, δηλαδή το ρίσκο. Και δεν είναι άλλοι από τους όψιμους επιχειρηματίες που αντί να επενδύουν στα διαστημικά συστήματα και τη ρομποτική, στη νανοτεχνολογία και τα φωτονικά, βάζουν τα χρήματά τους στις καφετέριες, στα σουβλατζίδικα και στους φούρνους, διότι άκουσον άκουσον, αυτές οι επενδύσεις επιβραβεύουν περισσότερο και συντομότερα.

Θα ήταν όμως λιγότερο αλαζόνες οι όψιμοι αυτοί επικριτές αν στοχάζονταν για λίγο ποιοι είναι αυτοί που επενδύουν σε καφετέριες, σουβλατζίδικα και φούρνους:

Είναι αυτοί που στα πενήντα τους βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά και με λίγα χρήματα στο στρώμα ή την τράπεζα, δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι οποίοι συνεταιριζόμενοι δυο-δυο, τρεις-τρεις αποφάσισαν πρωτίστως για να επιβιώσουν, να ανοιχτούν σε τομείς που είχαν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να τους γλιτώσουν από την πείνα και στα γρήγορα.

Ας στρέψουν  λοιπόν αλλού τα βέλη τους, κι ας αφήσουν τους ανθρώπους αυτούς στις αγωνίες τους.

paganeli