Είναι αλήθεια κρατικές οι τράπεζες;

 

Ελλάδα: Το μόνο “δημόσιο” που υπάρχει στις τράπεζες είναι τα χρέη που θα φορτωθούν οι επόμενες γενιές!

Οι εκπρόσωποι της νεοφιλελεύθερης δικτατορίας στην Ελλάδα συνεχίζουν την προπαγάνδα όσον αφορά τις Ελληνικές τράπεζες. Τα φερέφωνα, συνεχίζουν να διαδίδουν ψευδώς ότι οι Ελληνικές τράπεζες βρίσκονται αυτή τη στιγμή…υπό κρατικό έλεγχο και μάλιστα ορισμένοι δεν διστάζουν να διατυμπανίζουν διαρκώς ότι αυτό είναι μια απόδειξη της Σοβιετικής λειτουργίας της οικονομίας!

Tου system failure

Τα φερέφωνα, διαδίδουν ασύστολα ότι για το λόγο αυτό πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν και πάλι, ώστε το κράτος να μην έχει την ευθύνη της ανακεφαλαιοποίησης, δηλαδή να απαλλαγούν, δήθεν, οι φορολογούμενοι από αυτό το βάρος. Στην πραγματικότητα, το μόνο που θα αλλάξει στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι τα ονόματα των ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και επενδυτών που θα πάρουν στο μέλλον τον έλεγχο των λεγόμενων “συστημικών” τραπεζών, ενώ αυτό που θα μείνει στο δημόσιο θα είναι τα χρέη που θα κληθούν να ξεπληρώσουν οι επόμενες γενιές.

Η αμιγώς ιδιωτική υπόσταση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ)

Από την ιστοσελίδα του ΤΧΣ και την “Ετήσια Οικονομική Έκθεση για την περίοδο 21/7/2010 – 31/12/2011” προκύπτει ότι:

“Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (εφεξής «Ταμείο» ή «ΤΧΣ») ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 2010 (Ν. 3864/2010) ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, το οποίο δεν ανήκει στο δημόσιο τομέα, διαθέτει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, λειτουργεί αμιγώς κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και διέπεται από τις διατάξεις του ιδρυτικού νόμου όπως ισχύει. Όλως συμπληρωματικά εφαρμόζονται οι διατάξεις του κ.ν. 2190/1920, όπως εκάστοτε ισχύει, εφόσον δεν είναι αντίθετες προς τις διατάξεις και τους στόχους του ιδρυτικού του νόμου. Ο αμιγώς ιδιωτικός χαρακτήρας του Ταμείου δεν αναιρείται ούτε από την κάλυψη του συνόλου του κεφαλαίου του από το Ελληνικό Δημόσιο, ούτε από την έκδοση των προβλεπόμενων αποφάσεων του Υπουργού Οικονομικών.”

“Επιπλέον το Ταμείο μπορεί να προβαίνει σε παροχή εγγυήσεων προς κράτη, διεθνείς οργανισμούς ή άλλους αποδέκτες και γενικά σε κάθε αναγκαία ενέργεια για την εφαρμογή αποφάσεων των οργάνων της ευρωζώνης που αφορούν στη στήριξη της ελληνικής οικονομίας.”

http://www.hfsf.gr/files/hfsf_annual_report_2011_el.pdf

Προέλευση κεφαλαίων ΤΧΣ

Κάτω από τον τίτλο “Γεγονότα μετά την Ημερομηνία του Ισολογισμού” (σελ. 6), αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:

“Στις 15/03/2012 το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (εφεξής ΕΤΧΣ), το Ελληνικό Δημόσιο, το Ταμείο και η ΤτΕ υπέγραψαν τη Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης (“Master Financial Assistance Facility Agreement”) συνολικού ποσού € 109 δισ. και το Ταμείο εγγυήθηκε υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου το ποσό που θα χρησιμοποιηθεί για την ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων. Στις 17/04/2012 το Ταμείο υπέγραψε μαζί με την Ελληνική Δημοκρατία και την ΤτΕ τη δήλωση αποδοχής (Acceptance Notice) για την κατάθεση στον λογαριασμό του Ταμείου ομολόγων του ΕΤΧΣ συνολικού ποσού € 25 δισ. που αφορούν στην ανακεφαλαιοποίηση και την εξυγίανση των πιστωτικών ιδρυμάτων. Το μετοχικό κεφάλαιο του Ταμείου κατά την ημερομηνία έγκρισης των συνημμένων οικονομικών καταστάσεων ανέρχεται σε € 26,5 δισ. (€ 1,5 δισ. αρχικό κεφάλαιο και € 25 δισ. από περαιτέρω αύξηση κεφαλαίου την 19/04/2012). Η αύξηση κεφαλαίου έλαβε χώρα με τη μορφή εισφοράς ομολόγων κυμαινόμενου επιτοκίου (FRNs) εκδόσεως του ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 25 δισ. ”

Ενώ κάτω από τον τίτλο “Προοπτικές” (σελ. 7), αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:

“Το Ταμείο για να ανταποκριθεί έχει ήδη ενισχυθεί με κεφάλαια ύψους € 25 δισ. και αναμένεται να ενισχυθεί περαιτέρω (συνολικό εγκεκριμένο κεφάλαιο: € 50 δισ.) στα πλαίσια της δανειακής σύμβασης που υπεγράφη μεταξύ του ΕΤΧΣ και της Ελληνικής Δημοκρατίας.”

Επίσης, σύμφωνα με τη “Σημείωση 10” περί μετοχικού κεφαλαίου (σελ. 32), αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:

“Το εγκεκριμένο μετοχικό κεφάλαιο σύμφωνα με τον τροποποιημένο Ν. 3864/10 είναι € 50 δισ., προερχόμενο από κεφάλαια που θα αντληθούν στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δυνάμει του ν. 3845/2010, καλύπτεται σταδιακά από το Ελληνικό Δημόσιο και ενσωματώνεται σε τίτλους, οι οποίοι δεν είναι μεταβιβάσιμοι μέχρι τη λήξη της διάρκειας του Ταμείου. Το καταβεβλημένο κατά την 31/12/2011 κεφάλαιο είναι € 1,5 δισ. ”

http://www.hfsf.gr/files/hfsf_annual_report_2011_el.pdf

Συμμετοχή του ΤΧΣ στις τράπεζες και μετοχική σύνθεση

Από την “Ετήσια Οικονομική Έκθεση για την περίοδο 01/01/2012 – 31/12/2012” προκύπτει ότι:

“Στα πλαίσια της ολοκλήρωσης της ανακεφαλαιοποίησης της Τράπεζας Πειραιώς επεστράφησαν στο Ταμείο ομόλογα ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 499,5 εκ. και έλαβε 4.109.040.164 κοινές ονομαστικές μετοχές διαμορφώνοντας το ποσοστό του Ταμείου στην Τράπεζας Πειραιώς σε 81,01%.”

“Δεδομένων των ομολόγων ΕΤΧΣ που κατείχε η Alpha Bank ονομαστικής αξίας € 2.942 εκ. Ως προκαταβολή για την αύξηση κεφαλαίου της, το Ταμείο προέβη στην εισφορά πρόσθετων ομολόγων ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 1.018,5 εκ. Επομένως η συνολική ονομαστική αξία ομολόγων ΕΤΧΣ που καταβλήθηκε στην Alpha Bank ανήλθε στο ποσό των € 3.960,5 εκ. και η εύλογη αξία τους την 30/05/2013 ανήλθε σε € 4.021,0 εκ. Κατόπιν της μεταβίβασης 9.138.636.364 κοινών ονομαστικών μετοχών στο Ταμείο, η συμμετοχής του στην Alpha Bank ανήλθε σε 83.70%.”

“Λόγω της κάλυψης της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου σε μετρητά ύψους € 1.079,0 εκ. (11% του συνόλου) και της εύλογης αξίας των ομολόγων ΕΤΧΣ που είχαν ήδη καταβληθεί, η ΕΤΕ επέστρεψε στο Ταμείο ομόλογα ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 1.291,7 εκ. Το Ταμείο στο πλαίσιο της αύξησης κεφαλαίου έλαβε 2.022.579.237 κοινές ονομαστικές μετοχές και η συμμετοχή του Ταμείου στη τράπεζα ανήλθε σε 84,39%.”

“Κατόπιν της αποτίμησης σε εύλογη αξία των ομολόγων ΕΤΧΣ, η Eurobank επέστρεψε στο Ταμείο ομόλογα ΕΤΧΣ ονομαστικής αξίας € 113,2 εκ. Με την μεταβίβαση των μετοχών της Eurobank στο Ταμείο (3.789.317.358 κοινές ονομαστικές μετοχές), το ποσοστό του Ταμείου επί του μετοχικού κεφαλαίου της Eurobank ανήλθε σε 98,56%.”

http://www.hfsf.gr/files/hfsf_annual_report_2012_el.pdf

Από την ιστοσελίδα της Τράπεζας Πειραιώς προκύπτει ότι το ποσοστό του Ταμείου στην τράπεζα ήταν 81% μέχρι την 30/09/13 (http://www.piraeusbankgroup.com/el/investors/share/shareholder-structure), ενώ στη μετοχική σύνθεση δεν φαίνεται πουθενά το Ελληνικό Δημόσιο.

Στην ιστοσελίδα της Alpha Bank αναφέρεται ότι το ΤΧΣ κατέχει το 81.71% του συνόλου των κοινών μετοχών της τράπεζας (31/12/13), δηλαδή προκύπτει μια μείωση κατά 1,99% της συμετοχής του Ταμείου (http://www.alpha.gr/page/default.asp?la=1&id=548), ενώ στη μετοχική σύνθεση δεν φαίνεται πουθενά το Ελληνικό Δημόσιο.

Από την ιστοσελίδα της ΕΤΕ προκύπτει ότι το ποσοστό του Ταμείου στην τράπεζα ήταν 84,4% μέχρι την 30/06/13 (http://www.nbg.gr/wps/wcm/connect/e455ad5e-66cb-448e-93dd-11105d63a85d/NBG_EN_Shareholders_Structure_30.06.2013.pdf?MOD=AJPERES), ενώ στη μετοχική σύνθεση συμμετέχουν με 1% “εγχώρια συνταξιοδοτικά ταμεία” και με 1,7% “εγχώριες εταιρίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα”.

Από την ιστοσελίδα της Eurobank προκύπτει ότι το ποσοστό του Ταμείου στην τράπεζα ήταν 95,2% την 14η Νοεμβρίου του 2013, δηλαδή η συμμετοχή του ταμείου μειώθηκε κατά 3,36%, ωστόσο παραμένει ιδιαίτερα υψηλή.

Διοικήσεις Τραπεζών

Πειραιώς: Από τα 16 μέλη του παρόντος ΔΣ της τράπεζας (http://www.piraeusbankgroup.com/el/investors/corporate-governance/board/bod-composition), παραμένουν τα 12 από την 09/02/11, δηλαδή πολύ πριν τη συμμετοχή του ΤΧΣ στη μετοχική σύνθεση, ανάμεσα σε αυτά και ο πρόεδρος του ΔΣ, Μιχάλης Σάλλας.(http://www.piraeusbankgroup.com/~/media/Com/Piraeus-Bank-Documents/Enimerosi-Ependiton/Etisies-Ekthesis/2011/PB_CRS_gr.ashx)

Υπάρχουν 2 εκπρόσωποι του ΤΧΣ και μόλις ένας εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίοι , με βάση την ιστοσελίδα της τράπεζας δεν θεωρούνται μέλη του ΔΣ.

Alpha Bank: Όλα τα μέλη του ΔΣ παραμένουν ως έχουν, πολύ πριν τη συμμετοχή του ΤΧΣ, ανάμεσα τους και ο πρόεδρος του ΔΣ Γιάννης Κωστόπουλος. Υπάρχει ένας εκπρόσωπος του ΤΧΣ και μόλις ένας εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου. (https://www.alpha.gr/page/default.asp?id=3283&la=1)

Εθνική: Από τα 13 μέλη του ΔΣ, τα 5 ανέλαβαν καθήκοντα το 2012, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος του ΔΣ Γιώργος Ζανιάς, αν και δεν είναι ξεκάθαρο σε πολλές περιπτώσεις, αν ανέλαβαν καθήκοντα πριν ή μετά την είσοδο του ΤΧΣ στη μετοχική σύνθεση. Υπάρχει ένας εκπρόσωπος του ΤΧΣ και μόλις ένας εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου. (http://www.nbg.gr/wps/portal/el/THE-GROUP/Governance-Governance/Board-of-Directors)

Eurobank: To ΤΧΣ όρισε νέα διοίκηση με τη βοήθεια διεθνούς συμβούλου ανθρωπίνου δυναμικού (http://www.hfsf.gr/files/hfsf_annual_report_2012_el.pdf). Υπάρχει ένας εκπρόσωπος του ΤΧΣ και μόλις ένας εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου. Ωστόσο, τα 6 από τα 9 μέλη του νέου ΔΣ ήταν μέλη και στο προηγούμενο ΔΣ το οποίο αποτελούνταν από 18 συνολικά μέλη. (http://eurobank.gr/Uploads/pdf/%CE%95%CE%9A%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%972012%CE%A44.pdf)

Συμπεράσματα

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι:

• Τα περισσότερα στελέχη των τεσσάρων “συστημικών” τραπεζών παραμένουν στα ΔΣ μετά τη συμμετοχή του ΤΧΣ στη μετοχική σύνθεση, παρόλο που αυτό κατέχει πλέον το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου.

• Όσον αφορά τις τέσσερις “συστημικές” τράπεζες, το ΤΧΣ όρισε νέα διοίκηση μόνο στην περίπτωση της Eurobank όταν κατείχε το 98,56% (τώρα 95,2%) του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας.

• Το ίδιο το ΤΧΣ είναι ένας καθαρά ιδιωτικός οργανισμός στον οποίο το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει καμία εξουσία.

• Η συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στη μετοχική σύνθεση των τεσσάρων “συστημικών” τραπεζών είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη.

• Η παρουσία του Ελληνικού Δημοσίου μέσω εκπροσώπων στα ΔΣ των τεσσάρων “συστημικών” τραπεζών είναι ελάχιστη.

Αποδεικνύεται ότι, το μόνο “δημόσιο” που υπάρχει στις Ελληνικές τράπεζες, είναι οι εγγυήσεις που κατέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο στα πλαίσια της δανειακής σύμβασης προκειμένου αυτές να ανακεφαλαιοποιηθούν. Αυτό σημαίνει ότι, παρόλο που το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει καμία ισχύ στις αποφάσεις των τραπεζών και στις επενδυτικές τους επιλογές, είναι αυτό που θα κληθεί να πληρώσει τους τόκους της δανειακής σύμβασης στο μέλλον.

Σημαίνει επίσης ότι, κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει το Ελληνικό Δημόσιο από μία επιπρόσθετη ζημιά σε περίπτωση που οι μετοχές των τραπεζών υποστούν κατακρήμνιση και το ΤΧΣ, το οποίο διαχειρίζεται εν λευκώ τις μετοχές με την κάλυψη του Ελληνικού Δημοσίου, τις πουλήσει σε διάφορες τράπεζες ή άλλους επενδυτές.

Σημαίνει επίσης ότι, κανείς ουσιαστικά δεν μπορεί να εγγυηθεί τις καταθέσεις, πολύ περισσότερο μετά τις αποφάσεις της πρόσφατης συνόδου κορυφής και του ECOFIN για το περίφημο bail-in, ενώ σε περίπτωση μιας νέας γενικής τραπεζικής κρίσης, το ΤΧΣ θα υποστεί τεράστιες ζημιές εφόσον δεν προλάβει να “ξεφορτωθεί” τις μετοχές που κατέχει, αφού με βάση το bail-in, στη διάσωση των τραπεζών θα πρέπει να συμμετέχουν και οι μέτοχοι. Έτσι, με βάση το καλύτερο σενάριο, το Ελληνικό Δημόσιο, ως εγγυητής του ΤΧΣ, θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε νέο δανεισμό για να καλύψει τις πρόσθετες ζημιές και να φορτωθεί με επιπλέον χρέος.

Άρα τελικά, το μόνο “δημόσιο” που υπάρχει στις Ελληνικές τράπεζες, είναι τα χρέη που θα φορτωθούν οι επόμενες γενιές!

Σχετικά άρθρα:

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=377679

http://www.moneyonline.gr/site/article/4967/se-idiotes-to-2-ton-metochon-pou-katiche-to-tchs-stin-alpha-bank-meso-ton-warrants

http://failedevolution.blogspot.gr/2013/07/banksters-ecofin.html

πηγή: http://failedevolution.blogspot.gr/2014/01/blog-post_11.html

Οι…χρήσιμοι τρομοκράτες…

     Παλιά, όταν κάποια απ’ τις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ βρισκόταν πολιτικά στριμωγμένη, κατά παράδοξο τρόπο ένα τρομοκρατικό χτύπημα (κατά προτίμηση της 17Ν),άλλαζε την καθημερινή ατζέντα, κι έστρεφε την προσοχή των ΜΜΕ και των πολιτών προς…

τα ‘κεί!

by…mandatoforos

     Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δηλαδή είτε μεκάποια δολοφονία από ”αγνώστους” (ακροδεξιούς;παρακρατικούς , είτε πρόσφατα με την ”απόδραση” τρομοκράτη-εκτελεστή της 17Ν (και άρα εν δυνάμει κίνδυνο(;) )..
     ..το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται τον τελευταίο ένα-ενάμισι χρόνο με την κυβέρνηση του μνημονιακού τόξου: 
     Η μπάλα, επικοινωνιακά, πετιέται στην εξέδρα!..

     Κι ενώ όλοι κατηγορούν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι προσπαθεί να αντιγράψει τρόπους και πολιτικές του Μεγάλου εκείνου Τυχοδιώκτη και ιδρυτή του ΠαΣοΚ..
     ..αντιθέτως βλέπουμε ότι εκείνος που προσπαθεί να ξεσηκώσει τα χούγια και τις πρακτικές εκείνου, είναι ο εκτελών χρέη πρωθυπουργού και φερέφωνο της τρόϊκας!

     Το κακό βέβαια για τον ”πρωθυπουργό” είναι ότι, ενώ προσπαθεί να αντιγράψει τον ολετήρα εκείνον..
..δεν διαθέτει και το ταλέντο εκείνου, τόσο στα ψέματα και στην δημαγωγία, όσο και στην ευχέρεια του να είναι προνομιακός συνομιλητής, κάποιων έστω, ”κύκλων” στο εξωτερικό! Με δυό λόγια, εκείνον κάποιοι τον υπολόγιζαν, ενώ τούτον εδώ, όλοι, μέσα-έξω, τον θεωρούν ως αναλώσιμο, και ως τον ”χρήσιμο ηλίθιο” που θα κάνει την βρώμικη δουλειά, και μετά θα τον πετάξουν στ’ αζήτητα!
Οι ”κορώνες” του περί τρομοκρατίας, ακροδεξιάς απειλής, θεωρίας τον δύο άκρων, και πρόσφατα περί ευρωεκλογικού τάχα διακυβεύματος(!),
..μόνον θυμηδία ή οργή μπορούν να προκαλέσουν!

     Ανακάλυψε(!) την επικοινωνιακή χρησιμότητα των τρομοκρατών.
 Έπεται να ανακαλύψει την συνομωσία του ”Κοινού της Σιών”, των Ναϊτών ιπποτών, καθώς και των ”Πεφωτισμένων”,
     ..και ό,τι ακόμα θεωρήσει ότι μπορεί, έστω και για λίγο ακόμα, να τον διατηρήσει στην εξουσία!

     Απολαύστε τον όσο διαρκέσει ακόμα η γελοία του παράσταση..
     ..λίγους, ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ, μήνες..

o tempora o mores!

… Και ξέρετε τι κάνει η αστική τάξη όταν θυμώνει, ε;

Θα έπρεπε να έχουμε δυο τρία πράγματα να πούμε για τα “ακίνητα”, τις περιουσίες – και την φορολόγησή τους. Στο κάτω κάτω της γραφής η έγγειος ιδιοκτησία είναι η σπονδυλική στήλη των “νοικοκυραίων” (και των ιδεολογιών τους, και των συμπεριφορών τους, και των εξοπλισμών τους, κυριολεκτικά και μεταφορικά) από καταβολής ελληνικού κράτους, για να μην πάμε νωρίτερα.
Όταν όμως ακούμε ή διαβάζουμε το τι λένε οι (ταξικοί μας) αντίπαλοι, είναι αδύνατο να σοβαρευτούμε και να συγκεντρωθούμε… Οπότε, μέχρι (και αν…) τα καταφέρουμε, καταγράφουμε το τι φωνάζουν οι άλλοι…

Πρώτα απ’ όλα η καθεστωτική “καθημερινή”. Στις 24 Νοέμβρη (2013), στο σχόλιο της έκδοσης, κάτω από έναν εντυπωσιακό τίτλο, μάθαμε όχι μόνο ότι στην ελλάδα υπάρχει ευάριθμη “αστική τάξη”, αλλά ότι αυτή τα έχει πάρει στο κρανίο και ενδεχομένως να ψηφίσει έως και… συ.ριζ.α! Αυτό το τελευταίο δεν το λέει καθαρά βέβαια…
Ιδού:

ο υπόκωφος θυμός της αστικής τάξης

Ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης βρισκεται σε αδιέξοδο. Πληρώνει εξωφρενικά ποσά σε φόρους και έχει να αντιμετωπίσει ένα απόλυτα παράλογο κράτος που εκδίδει μέσα σε μια χρονιά 695 ερμηνευτικές εγκυκλίους για φορολογικά θέματα. Καλείται και πάλι να πληρώσει υπέρογκους φόρους για τα ακίνητα, ενώ αντιμετωπίζει το φάσμα της τυπικής ή ουσιαστικής δήμευσης της περιουσίας τους.
Οι άνθρωποι του μόχθου και της κοινής λογικής δεν θέλουν να στηρίξουν τις λεγόμενες αντισυστημικές δυνάμεις του πολιτικού φάσματος. Αποτελούν, άλλωστε, τη ραχοκοκαλιά της αστικής κοινωνίας και της Δημοκρατίας. Από την άλλη, θέλουν να δουν ένα πολιτικό σύστημα που διαχειρίζεται το δημόσιο χρήμα και το κράτος με τον ίδιο τρόπο που διχειρίζονται εκείνοι τα όποια χρήματα τους έχουν απομείνει. Περιμένουν να δουν ένα κράτος φιλικό στον πολίτη και εισπρακτικούς μηχανισμούς που δεν αντιμετωπίζουν τους πάντες ως πιθανούς κλέφτες και υποψήφιους για κατασχέσεις. Χάνουν την υπομονή τους. Δεν ανέχονται ούτε μισή υποψία νεποτισμού ή αδιαφανούς διαχείρισης. Όποιος αγνοεί αυτόν τον υπόκωφο αλλά θυελλώδη θυμό κάνει μεγάλο σφάλμα.

Ηκατα κάποιον τρόπο “ρελάνς”, ήρθε απ’ την μεριά των βουλευτών του συ.ριζ.α. στις 21 Δεκέμβρη. Όταν με μεγάλη εγκαρδιότητα χειροκρότησαν τον γνωστό ακροδεξιό (και “λογοτέχνη”) πρώην υπουργό δημόσιας τάξης Βύρωνα Πολύδωρα, επειδή καταψήφισε το νομοσχέδιο για την φορολόγηση των ακινήτων… Αυτά δεν είναι στιγμιαία ολισθήματα, είναι υποθήκες για το μέλλον. Στο κάτω κάτω εάν κινδυνεύει η “ραχοκοκκαλιά” (που δεν κινδύνεψε με το πάρτυ του χρηματιστηρίου…) η πρόταση του συ.ριζ.α. είναι μια βάση εθνικής συνεννόησης:

… “περιλαμβάνει καταγραφή σε περιουσιολόγιο του συνόλου της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών, προβλέπει υψηλό αφορολόγητο όριο, έντονη προοδευτικότητα της κλίμακας  και φορολόγηση στο σύνολο της περιουσίας και όχι ανά ακίνητο”.
Με αυτό τον τρόπο, εξηγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, “διασφαλίζεται ότι τα φτωχότερα και μεσαία κλιμάκια θα απαλλαγούν εντελώς ή θα επιβαρυνθούν λίγο, ενώ τα ανώτερα κλιμάκια θα φορολογηθούν περισσότερο”.

Λογικό ακούγεται, με μία μόνο λεπτομέρεια. “Περιουσιολόγιο” ακινήτων, που να είναι της προκοπής, μόνο με έναν τρόπο μπορεί να γίνει: να ηλεκτρονικοποιηθούν όλα τα υποθηκοφυλακεία. Δουλειά δεκαετίας δηλαδή. Και ύστερα θα πρέπει να οριστούν τα ακριβή όρια μεταξύ “φτωχότερων”, “μεσαίων” και “ανώτερων” κλιμακίων – δουλειά με κλωτσομπουνίδι (δηλαδή).

Αλλά η μπάλα βρίσκεται ακόμα στο πολιτικο-ιδεολογικό γήπεδο. Συνεπώς τι άλλο από έκπληξη πρώτου μεγέθους θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τα “μισο-καλά” λόγια για τον συ.ριζ.α. απ’ τον άλλοτε δραστήριο (και σήμερα παροπλισμένο) γκουρού του νεοφιλελευθερισμού, τον Α. Ανδριανόπουλο, απ’ τις στήλες της “εφημερίδας των συντακτών” στις 2 Γενάρη 2014. Ο τονισμός δικός μας:

Με απόλυτη ειλικρίνεια αναρωτιέμαι για ποιο λόγο πολλοί κινδυνολογούν κραδαίνοντας την απειλή της καταστροφής, αν τυχόν και έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Δηλαδή, τι χειρότερο προς την κατεύθυνση του απόλυτου και αυταρχικού ελέγχου της οικονομίας από το κράτος θα γίνει; Η υποτιθέμενα φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία έχει ρημάξει την κοινωνία στους φόρους, έχει περίπου επιδοθεί στην ολοκληρωτική δήμευση των περιουσιών των πολιτών και έχει τελείως εξαρθρώσει την αγορά. Με στήριγμα τις πλάτες παντελώς αναξιόπιστων κοινοβουλευτικών, που αυτοαποκαλούνται μεταρρυθμιστές και που κάποιοι θεωρητικά απειλούν πως δεν θα ψηφίσουν τα δημοκρατοκτόνα νομοσχέδια αλλά τελικά στοιχίζονται πειθήνια πίσω από την κυβερνητική πλειοψηφία ελπίζοντας σε ρηχές επιδαψιλεύσεις αξιωμάτων ή στην ποταπή πλέον επανεκλογή, η συγκυβέρνηση προωθεί το ανελεύθερό της ανοσιούργημα. Τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει στις τάξεις του και στελέχη που γνωρίζουν την ουσία της λειτουργίας της καπιταλιτικής οικονομίας (λ.χ. Ευκ. Τσακαλώτος) και δεν μοιάζουν με τους εξοργιστικούς ερασιτέχνες της αντίπερα όχθης. Και πιθανότατα, λόγω αδυναμίας αυτοδυναμίας, θα αναγκαστεί να βάλει μπόλικο νερό στις υπερβολές πολλών στελεχών του. Έχουμε οδηγηθεί στον τραγέλαφο η Δεξιά να επιβάλλει φόρους και οι Αριστερά να τους αντιστρατεύεται!
…

Πράγματι! Έχουν περάσει αιώνες απ’ την εποχή όπου ένα απ’ τα βασικά “επιχειρήματα” των δεξιών έναντι της αριστεράς ήταν το αν έρθουν οι κομμουνιστές στα πράγματα θα σας πάρουν τα σπίτια! Τώρα “τα σπίτια τα παίρνουν οι δεξιοί”!!! Και ο διδάκτορας του κεϋνσιανού (τότε, τουλάχιστον, στα ‘70s) οικονομικού τμήματος του Oxford University Στουρνάρας είναι “εξοργιστικός ερασιτέχνης”· ενώ ο συμφοιτητής (και φίλος του) Τσακαλώτος “γνώστης της λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας”.
Εντάξει.

Ηπραγματική κόλαση όμως θα μπορούσε να γίνει όχι απ’ την “αστική τάξη”, αλλά απ’ την αγροτική τάξη. Εάν κάποιο όργανο ή υπηρεσία της ε.ε. ζητούσε απ’ την (όποια) ελληνική κυβέρνηση να δώσει τις δηλωμένες (προς φορολόγηση) αγροτικές εκτάσεις, για να τις συγκρίνει με εκείνες που δηλώνονταν για τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις· ώστε να ζητήσει πίσω τις “παράνομα καταβληθείσες αγροτικές ενισχύσεις”… Ε ρε γλέντια που θα γίνονταν!
Μας απομένει η απορία. Οι βουλευτές, οι κρατικοί αξιωματούχοι, αλλά και τα κάθε είδους αφεντικά με τις γερές περιουσίες, θα πληρώσουν στ’ αλήθεια φόρους; Ή θα δηλώσουν τα ακίνητά τους σαν “εκκλησίες” και θα εξαιρεθούν;

αναδημοσίευση από:

http://www.sarajevomag.gr/entipa/teuhos_80/i80_p07_tempora.html

Οι ηλίθιοι πάντα θα υπάρχουν. Τους αναπαράγει το καθεστώς. Τους χρειάζεται !!!

Χειροκροτούν κάποιοι που …… «δόξα τω Θεώ, ήρθε η τρόικα και αποκαλύπτονται τα σκάνδαλα» !

Είναι αυτοί οι «κάποιοι» που συγκαταλέγονται ανάμεσα σ` αυτούς τους αρκετούς που πίστεψαν στο θνησιγενές κατασκεύασμα των χρηματοπιστωτικών τοκογλυφικών κύκλων – που πάλευαν χρόνια ολόκληρα να…το παρουσιάσουν σαν ένωση των λαών της Ευρώπης – την περίφημη ΕΕ και την επιθετική της αιχμή, το ΕΥΡΩ.

Tου Κώστα Γιαννιώτη

Οι θιασώτες αυτού του εξαμβλώματος, αραιώνουν ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα. Εξακολουθούν όμως να υπάρχουν ακόμα κάποιοι που πιστεύουν πως η «σωτηρία» τους θα φτάσει μέσα από την Ευρωζώνη, την ΕΕ και το ΕΥΡΩ. Μέσα σ` αυτή τη θολούρα τους και την αμορφωσιά τους και βοηθούμενοι από τους καλολαδωμένους μηχανισμούς των ΜΜΕ και των μπουκομένων κονδυλοφόρων, ακούστηκαν να απευθύνουν επαινετικά σχόλια για την τρόικα και τους επικυρίαρχους, οι οποίοι, κατά την αφελή τους άποψη, ήταν αιτία να αποκαλυφθούν σκάνδαλα που, διαφορετικά, θα βρίσκονταν ήδη θαμμένα στα συρτάρια της αποσιώπησης.
Φτωχά μυαλά! Δυστυχισμένα και αμαθή !
Δεν αντιλήφθηκαν – και θα ήταν πολύ δύσκολο να τους δώσεις να καταλάβουν – ότι τους πετάνε στη μούρη τις «αποκαλύψεις» κάποιων σκανδάλων τους, ακριβώς για να καταλαγιάσουν την κοινωνική κατακραυγή εναντίον τους, να το παίξουν έντιμοι και ανέγγιχτοι και να κρατούν ομήρους τους ανεγκέφαλους χειροκροτητές τους.
Τον αγώνα του διπλανού τους, την αντίδραση της πλειοψηφίας της κοινωνίας , απέναντι στην πολιτική της υποτέλειας, ούτε την είδαν ούτε την κατάλαβαν, ούτε τη συνυπολόγισαν ποτέ, σαν γενεσιουργό αιτία της αποκάλυψης αυτών των σκανδάλων.
Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι ανέκαθεν οι κρατούντες, την ώρα που ετοίμαζαν την πιο στυγνή και απάνθρωπη επίθεσή τους εναντίον του λαού, πετούσαν στα υποψήφια θύματά τους τα ξεροκόμματα των αποκαλύψεων, ώστε, παρακολουθώντας άφωνα τις «αποκαλύψεις», να μην μπορούν να διακρίνουν τους πραγματικούς ενόχους που κυκλοφορούν ανάμεσά τους άθικτοι. Να μην αντιληφθούν τη μαζική σφαγή που του προετοιμάζουν.
Δε μπόρεσαν ποτέ να βάλουν το ρημάδι το μυαλό να σκεφτεί ότι οι «άρχοντες» είχαν πάντα τους αποδιοπομπαίους τράγους τους , που, την κατάλληλη στιγμή, θα τους έριχναν στην κοινή κατακραυγή για να συγκαλύψουν τα δικά τους εγκλήματα, πολλαπλάσια χειρότερα από τα εγκλήματα των ….. «αποκαλυφθέντων».
Ταυτόχρονα υπάρχουν και κάποιοι ….. «κυβερνητικοί» που ασπάζονται αυτήν την άποψη και χειροκροτούν. Αυτοί ή είναι κράχτες για τους αφελείς ή …… κάποιο σκελετό έχουν στη ντουλάπα τους και νομίζουν ότι έτσι ξορκίζουν το κακό, καλοπιάνουν τους κρατούντες και θα γλιτώσουν το πέταγμά τους στα σκυλιά. Είναι αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό δε θα μπορέσουν να το αποφύγουν. Όχι εξ αιτίας της τρόικας, αλλά εξ αιτίας της παρέμβασης του ίδιου του λαού, που δε θ` αργήσουν να τη δουν μπροστά τους.
Η τρόικα, όπως όλοι οι κατακτητές, κάνει τη δουλειά της, που δεν είναι άλλη από την πλήρη υποδούλωση αυτού του λαού και, αν είναι μπορετό, τον πλήρη αφανισμό του. Στην αποστολή της αυτή δεν έχει ανάγκη τις οποιεσδήποτε «αποκαλύψεις σκανδάλων». Το μόνο που την απασχολεί είναι να εξασφαλίσει πρόθυμους και υπάκουους εγχώριους συνεργάτες, που θα εκτελούν αναντίρρητα τις εντολές της, σε βάρος του λαού τους.
Αυτοί οι ….συνεργάτες (βλ. δωσίλογοι), είναι που έχουν ανάγκη τις «αποκαλύψεις σκανδάλων» για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κάθε φουκαρά, που εξακολουθεί να χειροκροτεί. Για να μην μπορέσει να δει ότι την ίδια ώρα των «αποκαλύψεων, κλείνουν σχολεία και πανεπιστήμια ενώ ανοίγουν καινούργιες φυλακές. Ότι κλείνουν νοσοκομεία και επεκτείνουν τα …… νεκροταφεία.
Όσοι παραμένουν ακόμα θιασώτες της ΕΕ, είναι ή βολεμένα κομματόσκυλα ή οικονομικοί προύχοντες ή …… οι έχοντες το ακαταλόγιστο των σκέψεων και των πράξεών τους.
Το κατασκεύασμα αυτό, που ονόμασαν ΕΕ και τους το παρουσίασαν σαν τον επί γης παράδεισο, είναι ακριβώς η μάνα του κακού : της μίζας, της μάσας, της απάτης και της ρεμούλας, της αντισυνταγματικότητας, του αυταρχισμού, της καταστολής και της κατάργησης ακόμα και των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ότι χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν θα μπορούσε ούτε να στηθεί, ούτε να σταθεί ούτε Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε Ευρώ. Είναι τα κυρίαρχα και αναγκαία χαρακτηριστικά για την επίτευξη του βασικού σκοπού των ιθυνόντων κύκλων της ΕΕ, που δεν είναι άλλος πέρα από τη μεθοδευμένη σταδιακή διάλυση κάθε έθνους- κράτους της ευρωζώνης και την μετατροπή τους σε περιφέρειες ενός υπερκράτους, με λαούς νομάδες και επαίτες, υποτελείς στη χρηματοπιστωτική ολιγαρχία.
O Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Εθν. Συντον. Συμβ. Του ΕΠΑΜ

Είμαστε με τα καλά μας, ακόμα μιλάμε για δημοκρατία;

 Η μοναδική ως τώρα στα παγκόσμια χρονικά άμεση δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας και μόνο αυτής, σε καμιά περίπτωση (την εποχή της ακμής της) δεν προωθούσε τη μετριοκρατία και δεν ευνοούσε με τίποτε τον…τυχοδιωκτισμό σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Πρότασσε την ενεργό και διαρκή απ’ευθείας συμμετοχή όλων των πολιτών στα κοινά, ανεξαρτήτως “βάθους τσέπης” και προστάτευε τη διαφάνεια των διαδικασιών μέσω πανίσχυρων πραγματικά θεσμών. Που είχαν το σεβασμό όλων και συντελούσαν στην αποτροπή εκτροπής της δημοκρατίας σε δημαγωγική παλινωδία και ολιγαρχικό έλεγχο.

by…ανιχνευτής

Οι άρχοντες προέκυπταν με κλήρωση και ποτέ με εκλογές, καθώς η έννοια των “πληρεξούσιων του λαού”(και μάλιστα μη ανακλητών αν η ανάκλησή τους κρινόταν απαραίτητη λόγω ακαταλληλότητάς τους) ήταν αδιανόητη στη γνήσια δημοκρατική αρχαιοελληνική σκέψη! Η κλήρωση απέτρεπε τη μονιμότητα του διαχωρισμού σε άρχοντες κι αρχόμενους, κι άρα επακόλουθες ανάλογες συνέπειες για το δημοκρατικό χαρακτήρα του πολιτεύματος. Ακόμη και κάποιοι που καταλάμβαναν αξιώματα που έχριζαν ειδικών γνώσεων, όπως πχ οι στρατηγοί, αν και δεν ήταν κληρωτοί λογοδοτούσαν πάντοτε στο Δήμο και ήταν άμεσα ανακλητοί…

Αυτό που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στο νεοελληνικό αποικιακό μόρφωμα, κηδεμονευόμενο από εξωτερικές δυνάμεις σε όλη τη διάρκεια της σύγχρονης Ιστορίας του, ΦΥΣΙΚΑ και ουδεμία σχέση έχει με το πολιτειακό κατόρθωμα των ανθρώπων που ζούσαν στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής πριν 2500 χρόνια. Ένα κρατικό κατασκεύασμα των Μεγάλων Δυνάμεων του 19ου αιώνα, που ουδέποτε κατάφερε ν’αποτελέσει ευνομούμενο, οργανωμένο και, τηρουμένων των σύγχρονων ιστορικών αναλογιών, δημοκρατικό κράτος.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια της επιβολής μνημονίων (για τα οποία δεν ζητήθηκε ούτε γι’αστείο η άποψη των ψηφοφόρων) και της καταιγιστικής σωρείας αποδεδειγμένων σκανδάλων σχετικά με τη διαχείριση δημόσιου χρήματος και της διαπλοκής δημόσιων αρχόντων με κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, ο όρος δημοκρατία δεν θα’πρεπε να υφίσταται ούτε καν σαν προσχηματική ονομασία! Και (για τα μάτια μιας αόμματης κοινής γνώμης-μη γνώμης) παρά τις  διώξεις τελευταία κρατικών αξιωματούχων για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος, η σωρεία των σε διαστρωματώσεις λωποδυτών και καταχραστών του δημόσιου συμφέροντος ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ!

Ποια δημοκρατία; Αυτή που όπως έλεγε και ο Βασίλης Ραφαηλίδης “αν ήταν δημοκρατία δεν θα χρειαζόταν να της κολλήσουμε και το διευκρινιστικό επίθετο κοινοβουλευτική”; “Καθώς η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει επιφέρει μοιραίες στρεβλώσεις στην έννοια της δημοκρατίας”.
Ανίκανοι και βλάκες, ανύπαρκτης ηθικής άτομα, ατάλαντοι γόνοι μεγαλοαστικών τζακιών με νοοτροπία κληρονομικής βασιλείας στα πολιτικά πράγματα του τόπου, επιτήδειοι δημαγωγοί και φορείς κρυφών ατζέντων που πολλοί κρετίνοι ακόμα και σήμερα αποκαλούν “εθνάρχες”, τυχάρπαστοι τιποτολόγοι, ένα απίστευτο σκυλολόι αναρριχήθηκε στις βαθμίδες της υποτιθέμενης δημοκρατικής εξουσίας.

Κι άλωσε εκ τω έσω κάθε ευκαιρία, δυνατότητα και προοπτική οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ευημερίας του τόπου. Θεμελιώνοντας ως κανονικότητα ένα αισχρό πελατειακό καθεστώς με τον ψηφοφόρο, που ποτέ δεν είδαν ως πολίτη με την ουσιαστική σημασία του όρου και θα’πρεπε να αποκαλείται “υπήκοος” (από το ρήμα υπακούω) για την αποκατάσταση της υπόληψης της γλώσσας και των σημασιών της. Ευνοώντας μια δαιδαλώδη και δυσκίνητη γραφειοκρατία που ύψωνε (και υψώνει ακόμα) αξεπέραστα σχεδόν εμπόδια σε κάθε προσπάθεια για πραγματική επιχειρηματική ανάπτυξη, για δημιουργία, για καινοτομία.

Με θεσμούς και νόμους διάτρητους και νομικίστικα παραθυράκια για να νομιμοποιείται η παράκαμψή τους από λογής φατρίες και συμμορίες επιτήδειων. Μια διάχυση αντικοινωνικών, τυχοδιωκτικών και βλακωδέστατων προτύπων συμπεριφοράς από πάνω προς τα κάτω, σε όλη τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας και μια φράση: ”συλλογικό συμφέρον”, που όποιος την ξεστόμιζε φάνταζε αξιολύπητα σχεδόν γραφικός στα μάτια των κυνηγών της καταναλωτικής παράκρουσης.

Όπου όσο πιο αριστοτεχνικά ξεγελούσες και δεν πιανόσουν κι όσο πιο πολλά συσσώρευες και παράλληλα επιδείκνυες, τόσο μεγαλύτερο το κύρος και ο σεβασμός που απολάμβανες ως τώρα. Κι απολαμβάνεις ακόμα, στις συνειδήσεις πάρα πολλών “υπηκόων” κι ας μην το ομολογούν φανερά και σ’αυτές τις ημέρες της γενικευμένης κοινωνικής γενοκτονίας για τη βιωσιμότητα απεχθών χρεών. Μέσα στο πολιτικοκοινωνικό τσίρκο της επιβράβευσης του ισχυροτέρου και του δικαίου του.

Ας μη τολμάνε να μιλάνε λοιπόν, ούτε γι’αστείο, περί δημοκρατίας και λειτουργίας θεσμών, που αν λειτουργούν παράγουν και ανάλογο ήθος και πολιτισμό. Ούτε οι μεγαλοϊδιοκτήτες χωρών που μετατρέπονται σε οίκους ανοχής, ούτε οι νταβατζήδες και κράχτες συνάμα, ούτε οι πόρνες τους, ούτε οι “διακεκριμένοι” πελάτες, ούτε οι ένστολοι μπράβοι.
Και το διαρκές αναμάσημα περί ένδοξων προγόνων είναι ύποπτο: αποδεικνύει αποκαρδιωτική παροντική στασιμότητα και μικρότητα.”Η δημοκρατία απαιτεί ήθος κι από άρχοντες κι από αρχόμενους”. Κι αυτό ή μας έχει τελειώσει από καιρό και με την πολύχρονη ευγενή χορηγία “σοσιαλιστικών αλλαγών” που καθόριζαν και τις ανάλογες κάθε φορά τιμές του, ή είναι τόσο δυσεύρετο όσο και ο Άνθρωπος που έψαχνε ο Διογένης ο Κυνικός με το φανάρι του. Όταν η δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα είχε πέσει σε βαθιά παρακμή, αλλά εντούτοις ακόμα και τότε φάνταζε σαν ουτοπική εικόνα σε σχέση με τη δυστοπία, τη νοσηρότητα και τη βαθιά χυδαιότητα του σήμερα…

Καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος: Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι τεράστια ζημιά για την Ελλάδα

Τον καθηγητή Κώστα Βεργόπουλο τον γνώρισα μέσα από τα αναγνώσματα των πανεπιστημιακών μου χρόνων, όταν ως φοιτητής της σχολής Οικονομικών του ΑΠΘ ξεκίνησα με το «Αγροτικό Ζήτημα στην Ελλάδα»,  το «Δύσμορφο Καπιταλισμό» που συνέγραψε μαζί με τον Σαμίρ Αμίν, το «Κράτος και Οικονομική Πολιτική στον 19ο Αιώνα» και το τελευταίο πριν αποφοιτήσω, τον «Εθνισμό και Οικονομική Ανάπτυξη».

Η οικονομική του σκέψη ορθολογική, συνδυάζοντας το μαρξισμό με την αποκεντρωμένη οικονομία και πάντα διακρίνοντας τις διαφορές Βορρά – Νότο, οι οποίες δυστυχώς σήμερα μεταφέρθηκαν εντός της ίδιας της (υποτίθεται) αναπτυγμένης Ευρώπης.

Η συζήτηση που είχαμε προ τριμήνου στα γραφεία της Greek News, παρουσία και του κοινού φίλου καθηγητή Νίκου Αλεξίου, ήταν τόσο καλή που με έκανε να διστάζω να περιοριστώ σε μία παρουσίαση των πολύ σημαντικών του απόψεων, κόβοντας την ανάλυσή του. Ωστόσο η αναμονή μάλλον είναι προς όφελος των αναγνωστών της Greek News, που θα έχουν την ευκαιρία να προβληματιστούν από μία ανάλυση την οποία μάλλον δεν έχουν ξανακούσει.  Να δουν και να σκεφτούν γιατί το πολύ-διαφημιζόμενο πρωτογενές πλεόνασμα ζημιώνει την Ελλάδα, γιατί οι κατέχοντες διεθνώς το χρήμα αντί να επενδύουν σε παραγωγικές επενδύσεις κερδοσκοπούν και γιατί πρέπει σύντομα να γίνει αναδιανομή του πλούτου.

 

Νέα Υόρκη
Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζουπανιώτη
για την GreekNews

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΕΡ. Να ξεκινήσουμε απ’ τα τυπικά. Το σκοπό της επίσκεψής σας στην Αμερική,

ΑΠ.. Το Ωνάσειο με έχει καλέσει για μια σειρά από διαλέξει και ομιλίες σε αμερικανικά πανεπιστήμια στις κυριότερες πανεπιστημιουπόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ανατολική ακτή και στη Δυτική. Αρχής γενομένης απ’ τη Νέα Υόρκη.

ΕΡ. Το περιεχόμενο των διαλέξεων;

ΑΠ.. Το περιεχόμενο των διαλέξεων είναι η ελληνική κρίση, πρώτον, δεύτερον, η ευρωπαϊκή κρίση, τρίτον, η παγκόσμια κρίση και τέταρτον έχουμε το ρόλο της Κίνας και των αναπτυσσόμενων χωρών στο παγκόσμιο σύστημα. Αυτά είναι τα τέσσερα θέματα τα οποία μου ζητάνε να παρουσιάσω σε διάφορα πανεπιστήμια και παρουσιάζω.

ΕΡ. Καταλαβαίνουν οι ξένοι γιατί έφτασε η Ελλάδα εδώ ή ξέρουν την κατάσταση καλύτερα απ’ ότι την ξέρουμε εμείς;

ΑΠ.. Έχουνε πολύ ενδιαφέρον να μάθουν, πράγμα που σημαίνει ότι το γεγονός ότι δείχνουν τόσο πολύ ενδιαφέρον και ρωτάνε, θέλουν να μάθουν και φλέγονται είναι ότι δεν έχουν ικανοποιηθεί με τις εξηγήσεις που έχουν δοθεί μέχρι τώρα. Όλα όσα λέγονται δεν έχουν πείσει τον κόσμο για το ποια είναι η πραγματική κρίση. Ποια είναι η αιτία της κρίσης. Λοιπόν, εγώ εξηγώ, δίνω μια άλλη πλευρά, μια άλλη ερμηνεία της κρίσης η οποία έχω την εντύπωση ότι τους ενδιαφέρει περισσότερο. Γιατί τοποθετώ την ελληνική κρίση όχι στο πλαίσιο της ελληνικής ιστορίας, της προϊστορίας του δεκάτου ενάτου αιώνα, της παθογένειας που έχει η ελληνική κοινωνία με το πελατειακό σύστημα, με τη διαφθορά κτλ. στα οποία έχουμε ρίξει όλοι το βάρος και μάλιστα έχουμε ενοχοποιήσει τον ελληνικό λαό για την κρίση λέγοντας ότι φταίξαμε γιατί καταναλώσαμε πολύ, γιατί είμαστε πολύ λαμόγια, έχουμε μεγάλη διαφθορά κοκ. Αλλά τοποθετώ την κρίση στο τοπίο του σήμερα και όχι σ’ αυτό που συμβαίνει εδώ και 50, 100, 200 χρόνια στην Ελλάδα.

Τα τοποθετώ σ’ ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο, δείχνοντας ότι παρόμοιες είναι οι παρεμφερείς θέσεις κι άλλων χωρών που μπορεί να ξεκινάνε από άλλες αφορμές αλλά καταλήγουν στο ίδιο πρόβλημα όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία αλλά ακόμα και η Γαλλία. Δηλαδή, ό,τι και να έχει η κάθε χώρα, έχει τη δική της ιστορία, τη δική της παθογένεια και μη νομίζουμε ότι έχουμε και κανένα ρεκόρ. Τους λέω ότι «λυπάμαι αν σας απογοητεύω», γιατί πολλοί Έλληνες αισθάνονται υπερήφανοι λέγοντας ότι είμαστε η πρώτη χώρα στον κόσμο στον τομέα της διαφθοράς. Τους λέω «κάνετε λάθος». Υπάρχουν άλλες που προηγούνται από μας. Δεν είμαστε ‘recordman’. Και πρώτα απ’ όλα προηγείται η Γερμανία.

Υπάρχει κατάταξη των χωρών με βάση το μέγεθος της διαφθοράς, που έχει κάνει η ίδια η Ευρώπη σε ένα βιβλίο που έχει βγάλει, και η Ελλάδα είναι στην ένατη με δέκατη θέση. Πρώτη είναι η Γερμανία. Λοιπόν, τα σκάνδαλα δε, τα πιο καραμπινάτα, όπου μιλάμε για τρελά ποσά όπως τη SIEMENS ή τώρα βγήκε με τη BMW, που χρηματοδοτούν κρυφά το κόμμα της Μέρκελ και άλλα ποσά για να πάρουν συμβόλαια στο εξωτερικό, η Γερμανία προηγείται όλων. Χώρια τα λεφτά απ’ τα ευρωπαϊκά κονδύλια και για τη γεωργία και για τα μεσογειακά προγράμματα από τα οποία η Γερμανία παίρνει το μεγαλύτερο μέρος για να ενσωματώσει την ανατολική πλευρά της Γερμανίας αλλά και αυτά επίσης που προορίζονται για την ανατολική Ευρώπη.

Τέλος πάντων, εγώ εμφανίζω μια προσέγγιση της κρίσης τελείως διαφορετική από αυτή που έχει επικρατήσει και η οποία, στην Ελλάδα, τροφοδοτείται εκ των άλλων από την άρχουσα τάξη και έχει ενοχοποιήσει το λαό, τον Έλληνα. Ότι ο Έλληνας φταίει για την κρίση. Εγώ δείχνω ότι γι’ αυτή την κρίση δε φταίει ο εργαζόμενος λαός. Υφίσταται την κρίση αλλά δεν είναι υπεύθυνος γι’ αυτή.

ΕΡ. Βέβαια οι ιδιαιτερότητες κάθε χώρας (γιατί η κάθε χώρα έχει χάσει στην κρίση) πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και για το πώς θα βγεις από την κρίση. Επειδή τα πάντα ας πούμε μετρούνται έναντι του ακαθάριστου εγχωρίου προϊόντος, είναι φανερό ότι η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει να παράγει.

ΑΠ. Μα η Ελλάδα έχει χάσει τα τελευταία 20 χρόνια 27% του εθνικού της εισοδήματος. Έχει συρρικνωθεί λόγω της συνταγής που εφαρμόζεται από την Ευρώπη κι απ’ την Τρόικα. Η Τρόικα επιβάλλει λιτότητα, περικοπές δαπανών με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται το εθνικό εισόδημα. Όσο συρρικνώνεται το εισόδημα, (έχουμε χάσει 27 %) , αυξάνεται η ανεργία στο 27% που σημαίνει για κάθε απώλεια 1% περισσότερο και όταν το εισόδημα μειώνεται κατά 27%, κανένα χρέος δε μπορεί να είναι εξυπηρετήσιμο. Στην Ελλάδα, όχι μόνο το χρέος έχει πάψει να είναι εξυπηρετήσιμο αλλά επιπλέον έχει μεγαλώσει σε απόλυτα μεγέθη. Ήτανε 315 δις και τώρα είναι 375 δις. Δηλαδή, και το χρέος μεγαλώνει, μ’ αυτή την πολιτική που εφαρμόζει η Τρόικα και η Ευρώπη, και το χρέος μεγαλώνει σε απόλυτα μεγέθη και το εισόδημα το οποίο θα εξυπηρετήσει το χρέος μειώνεται κατά 27%. Δηλαδή το πρόβλημα είναι άλυτο.

ΕΡ. Πρέπει να πάμε όμως λίγο πίσω, δηλαδή όταν αποδιοργανώθηκε η Ελλάδα, σταμάτησε να παράγει αγροτικά προϊόντα

ΑΠ. Η συνταγή που εφαρμόζει η Τρόικα είναι αυτή που προκάλεσε και τα δύο. Χωρίς να πάμε πίσω. Εδώ, τα τελευταία τέσσερα χρόνια εφαρμόζουν μία πολιτική συρρίκνωσης του εθνικού εισοδήματος και αύξησης του χρέους. Άρα ο λόγος χρέους με εισόδημα το κάνει να είναι μη εξυπηρετήσιμο. Όπως λένε στην Ελλάδα ‘μη βιώσιμο’. Η μόνη λύση είναι να γίνει ένα κούρεμα, μεγάλο κούρεμα, και να αναβληθεί η πληρωμή του υπόλοιπου ή όλου του χρέους για αργότερα και να δοθεί πακέτο αναπτυξιακό για να μπορέσει η Ελλάδα να περάσει σε θετικούς ρυθμούς, να αυξάνει το εισόδημα. Αλλιώς δε μπορεί να γίνει τίποτα. Μια πολιτική αντίθετη απ’ αυτήν που εφαρμόζουμε μέχρι σήμερα.

ΕΡ. Να φτάσουμε λοιπόν στο αναπτυξιακό πακέτο. Πού πρέπει να διατεθεί;

ΑΠ.. Εξηγώ τώρα ότι στη διεθνή οικονομία, αφότου ιδρύθηκε το IMF 1944, είχε ιδρυθεί με μελέτη του Keynes όπως ξέρεις. Το θέμα είναι ότι το ΔΝΤ ιδρύθηκε με τη λογική μόνο και όταν μια χώρα φτάσει στο σημείο να χρεοκοπεί, δεν πρέπει να την αφήνουμε να φέρει μόνη της το βάρος της εξισορρόπησής της, και της προσαρμογής της διότι αυτό δε θα γίνει ποτέ, αλλά και αν γίνει, θα γίνει σε κατώτερο επίπεδο με συνέπεια να ζημιώσουν όλοι οι εταίροι. Και το ΔΝΤ καθιέρωσε τον κανόνα ότι έρχεται επίκουρος να μετέχει στο βάρος του χρέους τουλάχιστον κατά 50% (να μοιράζονται). Διότι όπως έχει πει ο Keynes, «οι ανισορροπίες δεν είναι μόνο τα ελλείμματα, αλλά είναι και τα πλεονάσματα». Κάνουν κακό στη διεθνή οικονομία και τα ελλείμματα και τα πλεονάσματα.

Μάλιστα, τα πλεονάσματα περισσότερο απ΄ τα ελλείμματα για τον εξής απλό λόγο ότι οι χώρες που έχουν πλεονάσματα έχουνε δυνατότητα προσαρμογής καλύτερη, αφού είναι πλεονασματικές. Ενώ οι χώρες που έχουνε ελλείμματα δεν έχουν. Είναι στριμωγμένες. Πρέπει οι χώρες που έχουν πλεονάσματα να κάνουνε ‘relance’ των πλεονασμάτων. Να κάνουνε ανακύκλωση. Να επενδύουν τα πλεονάσματά τους στις χώρες που έχουν ελλείμματα ώστε να μπορεί να κρατιέται μια διεθνής σταθερότητα.

Σήμερα η Γερμανία έχει πλεονάσματα τα οποία δεν τα επενδύει. Εξήγησα χτες, εξηγώ ότι η Γερμανία έχει πλεονάσματα 6,5 % του GDP και επενδύει στο εξωτερικό μόνο 1,4%. Δηλαδή κρατάει 5,1 % του GDP το κρατάει μέσα και το αποθησαυρίζει και δεν το ανακυκλώνει. Το αφαιρεί από την ευρωπαϊκή οικονομία διότι τα πλεονάσματα είναι εις βάρος των εταίρων της. Δεν τα έχει από αλλού. Το εμπόριο της Γερμανίας με την Κίνα είναι ισορροπημένο. Λοιπόν, τα βγάζει από τους εταίρους της Ευρωζώνης. Δηλαδή τους αφαιρεί, τους κάνει αφαίμαξη και δεν την ανακυκλώνει. Άρα η κρίση στην Ευρώπη είναι καθαρά αιτία της Γερμανικής πολιτικής. Και μπορώ να σου πω, η κρίση οφείλεται, η αφορμή έχει δοθεί από το πρόγραμμα του Σρεντερ, η ατζέντα του 2010 που οδήγησε τη Γερμανία στο να φρενάρει τη δική της ανάπτυξη με αποτέλεσμα να φρενάρει την κατανάλωσή της απ’ το 2004-05, ο Σρεντερ, φρέναρε την κατανάλωση, την ανάπτυξη και την επένδυση στη Γερμανία αλλά φρενάροντας άρχισε να βγάζει πλεονάσματα διότι καταναλώνει λιγότερα αλλά οι άλλοι δε φρενάρουν με αποτέλεσμα η Γερμανία να βγάζει πλεονάσματα και οι άλλοι να έχουν ελλείμματα.

ΕΡ. Αυτό είναι το ένα σκέλος. Το άλλο σκέλος τώρα με τις χώρες που έχουν ελλείμματα και προσπαθούν με το ζόρι να βγάλουν πλεόνασμα όπως η περίπτωση της Ελλάδας με το πρωτογενές πλεόνασμα που λέει ο πρωθυπουργός . Δηλαδή βοηθάει τελικά ή ζημιώνει;

ΑΠ. Αν θες να σου μιλήσω για το πρωτογενές πλεόνασμα είναι τεράστια ζημιά. Η πιο ηλίθια ιστορία. Όταν έχεις μια οικονομία όπως η ελληνική, που είναι σε ύφεση, μείον 27% του GDP, κι αν απ’ αυτήν βγάζεις και πλεόνασμα, το κράτος, σημαίνει ότι αυξάνεται η πίεση για μεγαλύτερη ύφεση. Τι θα πει πλεόνασμα; Θα πει ότι αφαιρεί το κράτος το πλεόνασμα από την οικονομία η οποία είναι σε μείον 27, άρα θα πάει στο μείον 30 ή 35. Το πλεόνασμα σε οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση είναι τελείως καταστροφικό. Δεν οδηγούμεθα σε εξυγίανση αλλά σε βαθύτερη ύφεση και σε υψηλότερη ανεργία. Η ανεργία σήμερα είναι 27%, και εκτιμάται ότι του χρόνου ανεβαίνει στο 35 %. Και σημαίνει, όπως σου είπα πριν, κάθε εκατοστιαίο σημείο της ανεργίας είναι και 1% του GDP. 35% της ανεργίας σημαίνει μείον 35 % του GDP. Δηλαδή πάμε ολοταχώς προς τα κάτω. Η πορεία προς τα κάτω δεν έχει διακοπή. Δεν έχει ανακοπή. Συνεχίζεται. Με το πρωτογενές πλεόνασμα θα συνεχίζεται ακόμα χειρότερα. Ενώ θα έπρεπε το πλεόνασμα να μην είναι πλεόνασμα αλλά να ανακυκλωθεί. Να ριχθεί στην οικονομία, ώστε να μην είναι πλεόνασμα.

ΕΡ.Πιστεύετε ότι αν ας πούμε αυτή τη στιγμή έρχεται ο πρωθυπουργός εδώ, ζητάει επενδύσεις, έρχονται οι υπουργοί του, πιάνουνε άλλους που έρχονται κάτω για να κάνουν επενδύσεις, μπορούμε κάτι να κάνουμε μ’ αυτές τις επενδύσεις ή πρέπει να’ ναι στοχευμένες επενδύσεις;

ΑΠ. Στοχευμένες ή όχι, το θέμα είναι ότι δε γίνονται επενδύσεις και όχι μόνο δε γίνονται γιατί η αγορά έχει συρρικνωθεί, δεν υπάρχει αγορά. Και δεν υπάρχει αγορά διότι οι τράπεζες δε δίνουν πιστώσεις. Παίρνουν μόνο τη βοήθεια που τους δίνουνε για να κάνουν ανακεφαλαιοποίηση και δε χρηματοδοτούν την οικονομία. Με συνέπεια η αγορά να έχει καταρρεύσει. Και πιστώσεις δεν υπάρχουν αλλά και εισοδήματα δεν υπάρχουν για να τονωθεί η αγορά. Η αγορά είναι ψόφια. Όταν η αγορά είναι ψόφια, φεύγουν οι επενδύσεις. Σε ψόφιες αγορές επενδύσεις δεν πάνε, αλλά και αυτές που προϋπήρχαν φεύγουν.

Ξέρεις έχουμε συνέχεια εταιρίες που υπάρχουν στην Ελλάδα και φεύγουν όπως η Βιοχάλκο και άλλες εταιρίες. Δηλαδή είναι ό,τι χειρότερο, ό,τι πιο εφιαλτικό μπορείς να φανταστείς . Όταν η κυβέρνηση παίρνει μέτρα που υπονομεύουν, δημιουργούν αφαίμαξη στην αγορά, όλα πάνε πίσω, και επενδύσεις δε γίνονται. Αυτοί ισχυρίζονται ότι όσο γίνεται πιο φτηνή η χώρα θα προσελκύσουν επενδύσεις, αλλά το αποτέλεσμα στην πράξη, και δε μιλάω στη θεωρία, δείχνει ότι όσο η αγορά πέφτει, όχι μόνο δεν προσελκύονται, αλλά φεύγουν κι αυτές που υπήρχαν.

ΕΡ. Εξαγωγές; Είναι δυνατόν να δημιουργηθούν εταιρίες με εξαγωγικό προσανατολισμό;

ΑΠ.. Μπορεί να δημιουργηθούν εταιρίες. Άλλωστε έχουμε αποτέλεσμα, ότι αυξήθηκαν οι εξαγωγές μας κατά 20%. Αλλά το θέμα είναι επί ζημία του συνολικού τζίρου. Είναι ψέμα ότι δεν έχουμε βιομηχανίες. Αλλά κλείνουν όλες. Σε πληροφορώ ότι κατά την περίοδο 2000-08, πριν απ’ την κρίση, η Ελλάδα ήταν πρώτη στην Ευρώπη στις επενδύσεις παλιού κεφαλαίου και στις αγορές τεχνολογικού εξοπλισμού μηχανημάτων παραγωγής. Πρώτη κι απ’την Ιρλανδία. Όλα αυτά έχουν καταστραφεί. Δηλαδή, υπάρχουν τα μηχανήματα και δε λειτουργούν. Υπολειτουργούν. Είναι καθαρά κρίση υπολειτουργίας. Όταν οι εξοπλισμοί υπάρχουν και οι επενδύσεις έχουν ήδη γίνει, την περίοδο πριν το 2008, αυτό που χρειάζεται είναι τόνωση της ζήτησης. Αύξηση των εισοδημάτων και όχι μείωση. Διότι με τη μείωση που γίνεται , όταν κόβονται οι μισθοί 20, 30, 40, 50%, νεκρώνονται όλες οι επιχειρήσεις ακόμα κι αν έχουνε τις πιο τελευταίες τεχνολογίες που έχουνε φέρει στην Ελλάδα.

ΕΡ. Πάντως, να συμφωνήσετε μαζί μου ότι στην Ελλάδα, χώρα με μεγάλη αγροτική παραγωγή στο παρελθόν, φτάσαμε στο σημείο να εισάγουμε τα πάντα, ο τομέας της μεταποίησης των αγροτικών προϊόντων επίσης κατέρρευσε και πάρα πολλά άλλα. Πώς φτάσαμε εκεί;

ΑΠ. Αλήθεια. Και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Δηλαδή και στη Γαλλία το ίδιο συμβαίνει. Είναι καταστροφή της Ευρώπης. Η Ευρώπη είχε την κοινή αγροτική πολιτική με την οποία προστάτευε τη γεωργία της. Αυτή έχει καταργηθεί λόγω της παρέμβασης του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, ότι θεωρήθηκε ότι είναι προστατευτική. Κι έχει εγκαταλειφθεί με αποτέλεσμα η γεωργία, και η ελληνική και η Γαλλική να έχουν καταστραφεί και είναι μόνο εισοδηματίες. Παίρνουνε τις επιδοτήσεις και δε δουλεύουν με αποτέλεσμα να φέρνουμε εισαγόμενα απ’ την Αργεντινή, απ’ την Τουρκία, απ’ τη Νότιο Αφρική. Και στη Γαλλία το ίδιο. Δηλαδή είναι μια χρεοκοπία της έννοιας ‘Ευρώπη’.

Η Ευρώπη είχε βγει με άλλα σχέδια και αλλού έχει καταλήξει. Είχε βγει με λογική να ενώσει τις χώρες και με τη φιλελευθεροποίηση που έχει γίνει έχει καταστρέψει κάθε μηχανισμό ευρωπαϊκής συνοχής. Και αντί να έχουμε την περίφημη ‘σύγκληση’ των χωρών, έχουμε πλέον εγκαταστήσει τη δυναμική της απόκλισης. Οι οικονομίες αποκλείουν η μία την άλλη και γυρίζουνε σε χειρότερη περίοδο απ’ ότι πριν.

ΕΡ. Επειδή είσαστε από τους πρώτους που ανάλυσαν έτσι την αγροτική οικονομία της Ελλάδας, και επειδή τώρα παρατηρείται ένα φαινόμενο όπου νέοι άνθρωποι, σε μεγάλο βαθμό, που δε βρίσκουν δουλειά στις πόλεις επιστρέφουν στα χωριά τους για ν’ ασχοληθούν με τη γη. Εάν αυτό το βλέπετε εσείς σαν λύση, και τί θα μπορούσαν να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι;

ΑΠ.- Το βλέπω σαν μια ουτοπία απελπισμένη γιατί οι άνθρωποι αυτοί, που θέλουν να γυρίσουν, δεν εννοούν να κάνουν αγροτική παραγωγή. Εννοούν να κάνουν αυτοκατανάλωση. Να παράγουν για τον εαυτό τους. Όχι για να αναβιώσουν αγροτικές επιχειρήσεις. Αυτό είναι διαφορετικό. Το βρίσκω περιορισμένο ορίζοντα. Είναι μια ουτοπία.

ΕΡ. Ή αυτοσυντήρησης τέλος πάντων. Αλλά υπάρχουν παρόλα αυτά άνθρωποι οι οποίοι πηγαίνουν για ν’ ασχοληθούν με τη γη κι είναι αρκετοί. Κάνουν βιολογικές καλλιέργειες κτλ, αλλά φτάνουν σ’ ένα σημείο, να παράγει για παράδειγμα ο άλλος βιολογικό λάδι και να παίρνει ίδια τιμή με τον άλλον ή και χαμηλότερη.

ΑΠ.. Η Ελλάδα έχει φοβερά προσόντα για γεωργική παραγωγή ποιότητος. Ποιότητος, βιολογικά. Και για ιχθυοτροφεία, και για προϊόντα ποιότητος, και τα φρούτα, και το λάδι, και η σταφίδα, και τα καπνά και το βαμβάκι είναι προϊόντα υψηλής ποιότητος και τα οποία θα μπορούσε να αξιοποιήσει. Αλλά έρχονται οι οδηγίες οι ευρωπαϊκές οι οποίες καταστρέφουν, όχι μόνο την Ελλάδα αλλά όλη την Ευρώπη.

ΕΡ. Τι δουλειά έχουμε εμείς σ’ αυτή την Ευρώπη;

ΑΠ.. Σ’ αυτή την Ευρώπη δεν έχουμε δουλειά, αλλά έχουμε όμως τη δυνατότητα να επηρεάσουμε την Ευρώπη ν’ αλλάξει. Διότι είναι όλοι δυσαρεστημένοι απ’ αυτό. Δεν είναι κάποιοι ικανοποιημένοι. Έχει γίνει μια στροφή της Ευρώπης απ’ την οποία όλοι βγαίνουμε δυσαρεστημένοι. Και οι Γερμανοί αγρότες είναι δυσαρεστημένοι. Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος. Εγώ δεν είπα ότι μας ικανοποιεί η Ευρώπη. Αντιθέτως, είμαστε όλοι δυσαρεστημένοι. Λέω, πώς είναι δυνατόν να συντηρούμε αυτό το έκτρωμα; Πρέπει ν’ αλλάξει και μπορούμε αν συνεργαστούμε όλοι μαζί να το αλλάξουμε.

ΕΡ. Να κλείσω έτσι με την παγκόσμια οικονομία. Είναι κάτι το οποίο με απασχολεί και με προβληματίζει. Η ανθρωπότητα τρέχει με ταχύτητες δευτερολέπτων. Τα πάντα, υπολογιστές κτλ. Εγώ ας πούμε βγάζω μια εφημερίδα εδώ με ελάχιστο προσωπικό ενώ έπρεπε να’ χω δακτυλογράφους και αρτίστες κτλ, και πλέον όλα είναι πιο εύκολα. Δηλαδή τα κάνεις μόνος σου και γρήγορα. Και παρόλα αυτά, ενώ έχει κατακτηθεί εδώ και κάποιους αιώνες, κάποιες δεκαετίες το οκτάωρο, πλέον ο άνθρωπος δουλεύει 10, 12, 14 ώρες και αν μπορεί. Και πληρώνεται και λιγότερο. Όλος αυτός ο πλούτος που παράγεται από τη νέα τεχνολογία και οι ανέσεις, σε ποιόν πηγαίνουν, αφού δεν πηγαίνουν για τον άνθρωπο, και η θέση του ανθρώπου έχει δυσκολέψει; Ο Adam Smith έγραψε για τον πλούτο των εθνών, ο άλλος για την ευημερία των εθνών, και φτάσαμε το εισόδημα του λαού συνεχώς να μειώνεται.

ΑΠ. Έχει γίνει αυτό που θα λέγαμε hijack, έχει όλη η οικονομία καταληφθεί από το χρηματιστικό κεφάλαιο. Ένα φαινόμενο απίστευτο, που είχε εμφανιστεί και πριν απ’ τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Δηλαδή, το καθαρό χρήμα, το αφηρημένο χρήμα, το εικονικό χρήμα, οικειοποιείται όλα τ’ άλλα και μάλιστα υπάρχει μια απελπισία αυτών που έχουν το χρήμα, μια απόγνωση, μια δυσπιστία απέναντι στην παραγωγή. Δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κερδίσουν απ’ την παραγωγή. Εγκαταλείπουν την παραγωγή και επιδίδονται μόνο σε επιχειρήσεις χρηματιστηριακές, κερδοσκοπίες, αγορά, προϊόντα, πώληση εικονικού χρήματος. Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο.

Δηλαδή το παρασιτικό κεφάλαιο έχει τα ινία και αυτό νεκρώνει την παραγωγή. Η ιδέα, κανονικά, ο καπιταλισμός, έβγαζε κέρδη από την αύξηση της παραγωγής. Αυτοί τώρα που έχουν το χρήμα, επειδή έχουν μόνο το χρήμα, οι χρηματιστικοί (finance), έχουν την άποψη ότι δε βγαίνει χρήμα από την αύξηση της παραγωγής αλλά από την ανακατανομή του εισοδήματος διαρκώς και ασταμάτητα απ’ τα κάτω προς τα πάνω. Εξ ου και το βασικό χαρακτηριστικό της εποχής που είναι η οξειδωμένη στο έπακρο ανισότητα εισοδημάτων. Το 0,1%, το 1% των πιο πλουσίων ή και το 5 ή 10 % συσσωρεύει αμύθητα ποσά κατά τη διάρκεια της κρίσης εις βάρος όλων των άλλων. Αλλά πώς τα συσσωρεύουν; Όχι μέσω της αύξησης της παραγωγής αλλά μέσω μεταβιβάσεων. Μέσω αρπαγής των εισοδημάτων από, όπως λέει ο Ιησούς Χριστός, ‘απ’ αυτόν που δεν έχει θα του πάρουμε και αυτό που δεν έχει’. Αυτό γίνεται αυτή τη στιγμή, με αποτέλεσμα ο Spiegel, ακόμα και ο Steve Ross που είναι συντηρητικός λένε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που μπλοκάρει την οικονομία είναι η ανισότητα. Η ανισότητα είναι η βασική αιτία που μπλοκάρει τη λειτουγεία του συστήματος.

ΕΡ. Και πού οδηγούμαστε; Πού οδηγείται ο κόσμος;

ΑΠ. Χρειαζόμαστε μια γενναία παρέμβαση που να χτυπηθεί στη ρίζα αυτό το φαινόμενο της πόλωσης του πλούτου των εισοδημάτων. Πλούτος απ’ τη μια μεριά, φτώχια και ανέχεια απ’ την άλλη. Βέβαια πλήττονται έτσι κατ’ εξοχήν αυτά που λέμε τα μεσαία στρώματα και αυτό είναι το αδιέξοδο. Χρειάζεται ένα ‘new deal’, όπως αυτό είχε συμβεί και το ’33, όπου ο Ρούσβελτ έκανε μια ανακατανομή, η οποία αποδείχτηκε επωφελής. Στήριξε τουλάχιστον για πενήντα χρόνια το σύστημα. Πενήντα ή εξήντα, ή εβδομήντα στη συνέχεια. Του έδωσε μία αναπνοή. Έκτοτε έχουμε επανέλθει στην προ – Ρούσβελτ περίοδο. Στη φιλελεύθερη. Αυτή που υπήρχε επί Χούβερ και εφαρμόζουμε τις συνταγές αυτής της εποχής η οποίες με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε αδιέξοδο αυτούς ακόμα που επί του παρόντος δείχνουν να επωφελούνται. Διότι όταν ‘γδύνεις’ τον άλλον, τότε δε θα’ χεις άλλο να γδύσεις. Θα τα πάρεις όλα και φτάνεις σ’ ένα αδιέξοδο.

Πρώτο θέμα πολιτικής είναι να μειωθούν οι ανισότητες. Άρα να καταπολεμηθεί πρώτα απ΄ όλα η ανεργία, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να αυξηθούν οι μισθοί. Όχι να μειωθούν όπως γίνεται σήμερα στην Ευρώπη. Για να μπορέσει να σταθεί η κοινωνία, η κοινωνική συνοχή. Αλλιώς οδηγούμαστε σε κοινωνική πόλωση, σε εμφύλιο πόλεμο και σε ανώμαλες λύσεις. Γι’ αυτό , αυτοί που μαζεύονται στις πλατείες, οι αγανακτισμένοι επειδή δεν είναι οικονομολόγοι λένε υπάρχει, με όλη αυτή την κατάσταση, οξύ πρόβλημα δημοκρατίας. Η δημοκρατία είναι εν κινδύνο σήμερα, μ’ αυτή την κατάσταση. Ξεκινώντας από το οικονομικό πρόβλημα, σου θέτουν την πολιτική συνέπεια. Χάνουμε το δικαίωμα να υπάρχουμε σαν άνθρωποι και σαν πολίτες.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ

Ο Κώστας Β. Βεργόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών (Doctorat d’ Etat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Επισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Διεθνής εμπειρογνώμων στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και διδάσκονται σε δέκα γλώσσες.

Έργα του ιδίου:”Το Αγροτικό Ζήτημα στην Ελλάδα” (Εξάντας, 1975).”Ο Δύσμορφος Καπιταλισμός” (σε συνεργασία με τον Samir Amin, Παπαζήσης, 1975). “Κράτος και Οικονομική Πολιτική” στον 19ο Αιώνα (Εξάντας,1978). “Εθνισμός και Οικονομική Ανάπτυξη” (Εξάντας, 1979). “Η Ελλάδα σε εξέλιξη” (διεύθυνση, Εξάντας, 1985). “Οι Νέες Τεχνολογίες στην Ευρωπαϊκή Οικονομία Τροφίμων” (Βρυξέλλες, 1986). “Η Απο-ανάπτυξη σήμερα” (Εξάντας, 1987).

Εκδόσεις των έργων του κυκλοφορούν επίσης στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, ιταλικά, ολλανδικά, κινέζικα.

Πηγή “GreekNews” -► εδώ

αναδημοσίευση από:

http://kanali.wordpress.com/2014/01/12/kvergopouloszoypaniotis/

Σαμαράς-Βενιζέλος: Πρωτογενές πλεόνασμα με βέρες και χρυσά δόντια!

Οι ναζί, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έκαναν απολογισμό: 696 βέρες, 102 σκουλαρίκια, 234 χρυσά δόντια. Έτσι έβγαινε το πρωτογενές τους πλεόνασμα από κάθε φουρνιά μελλοθανάτων.

Τόσο ανατριχιαστική ακούγεται σήμερα η αναφορά στο πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο δεν προέρχεται από την παραγωγή, αλλά από το ξεδόντιασμα μέχρι εξαθλίωσης, ακόμα και…θανάτου, των πολιτών που έχουν πιαστεί αιχμάλωτοι από τους εκτελεστές του Μνημονίου.
Οι αριθμοί, επειδή αφορούν ανθρώπους, είναι τρο-μα-κτι-κοί!

by…Στέλιος Ελληνιάδης

Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη σε ανεργία. Το πιο θλιβερό ρεκόρ εδώ και μισό αιώνα. Τρεις στους δέκα, επισήμως, μισθωτοί, εκτός εργασίας. Χώρια οι άεργοι ελεύθεροι επαγγελματίες. 1.350 χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι στα αζήτητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών, κοινωνική απαξίωση, ταπείνωση, κατάθλιψη, τάσεις αυτοκαταστροφής. Κι από κοντά εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι ημιαπασχολούμενοι, εποχικοί, χωρίς ορισμένο ωράριο εργασίας, ανασφάλιστοι. Στατιστικά, αποτελούν το 35% όσων βρίσκουν μια οποιαδήποτε εργασία.
Συνολικά οι ανασφάλιστοι, δηλαδή αυτοί που δεν έχουν τη δυνατότητα να προσφύγουν στο εθνικό σύστημα υγείας για δωρεάν εξετάσεις και περίθαλψη, παρά μόνο εάν πληρούν τις προϋποθέσεις χαρακτηρισμού τους ως απόρων, υπολογίζονται σε τρία περίπου εκατομμύρια. Περιλαμβάνονται οι μακροχρόνια άνεργοι εργάτες και υπάλληλοι, αλλά και ένας αυξανόμενος αριθμός ελεύθερων επαγγελματιών, εμπόρων, βιοτεχνών, τεχνητών, δικηγόρων και άλλων ειδικοτήτων, που αδυνατούν να πληρώσουν τις υπέρογκες ασφαλιστικές τους εισφορές. Κι αυτή δεν είναι η μόνη συνέπεια, γιατί ταυτόχρονα διακόπτονται τα συνταξιοδοτικά τους χρόνια.
Η τεχνητή κρίση που προκαλούν τα Μνημόνια, δεν στερεί τους ανθρώπους μόνο από την εργασία που τους συντηρεί. Ούτε σταματάει στη στέρηση της περίθαλψης και της σύνταξης. Επιπίπτει σε όλο τον μικρόκοσμο του κάθε πολίτη και της κάθε οικογένειας και τον διαλύει. Απειλεί το σπίτι του, τη μόρφωση των παιδιών του, κάθε τι πολύτιμο άνευ του οποίου η ζωή γίνεται ανυπόφορη.
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, στεγαστικά, επαγγελματικά και καταναλωτικά, έφτασαν τα 65 δισεκατομμύρια ευρώ και άλλα 35 δισ. είναι ήδη δύο μηνών καθυστερούμενα. Οι τράπεζες ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Ενώ ταυτόχρονα μειώνουν τα επιτόκια των προθεσμιακών καταθέσεων από 4,73% στο 2%, χωρίς καμία μείωση στα επιτόκια δανεισμού, που για τα επιχειρηματικά είναι 6,88% και για τις πιστωτικές κάρτες παραμένουν στα δυσθεώρητα ύψη του 16,57%! Έτσι, περιορίζονται ακόμα πιο πολύ τα περιουσιακά στοιχεία του πολίτη, που μπορεί εντωμεταξύ να έχει κλείσει την επιχείρησή του ή να έχει υποστεί μείωση του μισθού του κατά 20-40% που είναι ο κανόνας της τελευταίας τετραετίας.

Ο οποίος δεν μπορεί καν να πουλήσει το ακίνητό του, γιατί η αξία του μειώνεται συνεχώς και γιατί δεν υπάρχουν αγοραστές για τα πάνω από 200 χιλιάδες προς πώληση διαμερίσματα, ενώ καλείται να αποπληρώσει ένα στεγαστικό δάνειο με βάση την προ της κρίσης αξία του, η οποία μπορεί και να είναι κατά 50-100% υψηλότερη από τη σημερινή. Που σημαίνει ότι ακόμα κι αν του κατασχέσουν το ακίνητο, λόγω της χαμηλής αγοραστικής του αξίας, θα συνεχίσει να οφείλει ένα πολύ μεγάλο ποσό στις τράπεζες.
Ταυτόχρονα, σε συνθήκες κατάρρευσης της οικοδομικής δραστηριότητας (συνεχής πτώση 30% ετησίως), αδυναμίας ανταπόκρισης στις δανειακές υποχρεώσεις, καταβύθισης των περιουσιακών αξιών, η κυβέρνηση επιβαρύνει με φορολογικές αυξήσεις της τάξης του 41,4% τους ιδιοκτήτες πάσης φύσεως ακινήτων.
1.650.000 άνθρωποι χρωστούν τα χαράτσια, κινδυνεύοντας αφενός να χάσουν το σπίτι τους, το αυτοκίνητό τους ή και το μισθό τους που κατάσχεται στην πηγή ή στην τράπεζα με συνοπτικές διαδικασίες και, επιπλέον, να επιβαρυνθούν με προσαυξήσεις από 10 έως 30% ανάλογα με την καθυστέρηση.

Ήδη, 950 χιλιάδες άνθρωποι έχουν καταθέσει τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους, που σαπίζουν σε υπόγεια γκαράζ, οικόπεδα και δρόμους των πόλεων και των χωριών, αδυνατώντας να πληρώσουν τα πανάκριβα τέλη, 300 για ένα αυτοκίνητο 1800 κυβικών παραγωγής 1990!, ενώ άλλες 200 χιλιάδες ιδιοκτήτες, όσο κι αν προσπάθησαν, δεν κατάφεραν μέχρι το τέλος του χρόνου να πληρώσουν τα τέλη του 2014, διπλάσιοι από τους 95 χιλιάδες που ακόμα χρωστούν τα τέλη του 2013, με συνέπεια να υποχρεούνται τώρα στην καταβολή διπλάσιου ποσού και να φοβούνται το τεράστιο πρόστιμο εάν ελεγχθούν από την τροχαία στο δρόμο. Όπως και εκατοντάδες χιλιάδες χωρίς οδική ασφάλεια που τιμωρούνται με πρόστιμο 500 ευρώ!

Επενδυτές φαντάσματα
«Η Ελλάδα έχει μόλις 28 επιχειρήσεις με πάνω από 2.000 εργαζόμενους» (Μ. Πεγκλή, Καθημερινή, 22 Δεκ. 2013) Δηλαδή, για να απορροφηθούν οι άνεργοι, θα πρέπει να δημιουργηθούν άλλες ΧΙΛΙΕΣ!
Από πουθενά δεν υπάρχουν ενδείξεις οποιουδήποτε είδους ανάκαμψης. Οι εξαγωγές παρουσίασαν πτώση, «αρνητικό ρεκόρ τετραετίας», τον περασμένο Νοέμβρη ύψους 22,6%, οι λιανικές πωλήσεις στην περίοδο των εορτών κατά 10%, και σε πολλές εμπορικές περιοχές κατά 30%, για τέταρτη συνεχόμενη πτωτική χρονιά, ενώ για κάθε ένα επιπλέον εκατομμύριο τουρίστες δημιουργούνται, με τις κυβερνητικές εκτιμήσεις, μόνο 50 χιλιάδες θέσεις εργασίας, κι αυτές εποχικές και στην πλειονότητά τους ημιαπασχόλησης. Συμβαίνει δε και το εξής παράδοξο.

Ενώ η κυβέρνηση θριαμβολογεί για την αύξηση του τουρισμού, που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο κλείσιμο σημαντικών προορισμών λόγω πολιτικών αναταραχών στη γειτονιά της ανατολικής Μεσογείου, όπως είναι η Αίγυπτος, η Συρία, ο Λίβανος και η Λιβύη, περισσότερα από 200 ξενοδοχεία στην Αθήνα, αλλά και σε θέρετρα, όπως η Ρόδος και η Κέρκυρα, βάζουν λουκέτα επειδή δεν βρίσκουν αγοραστές παρ’ όλο που προσφέρονται σε τιμές ευκαιρίας. Από τη μια πλήρης «επενδυτική άπνοια» όπως την χαρακτηρίζει η Ναυτεμπορική και από την άλλη διάλυση της βιομηχανικής υποδομής, διάλυση του λιανικού εμπορίου, διάλυση της οικοδομικής δραστηριότητας, δηλαδή πλήρης αποδόμηση της χώρας.

Σε μία χώρα που το 90% των επιχειρήσεων απασχολεί μέχρι δέκα εργαζόμενους, η στέρηση χρηματοδότησής τους από τις τράπεζες, η αύξηση της φορολογίας με την επιβολή φόρου από το πρώτο ευρώ κερδοφορίας και η συρρίκνωση της καταναλωτικής δυνατότητας των πελατών, ισοδυναμεί με μαζική εξόντωση της κοινωνίας ολόκληρης. Οι πιστωτές των Ελληνικών Ναυπηγείων κατάσχεσαν ήδη τα δύο ρυμουλκά που αγοράστηκαν μαζί με τα νέα υποβρύχια και τώρα επιχειρούν να κατασχέσουν το υποβρύχιο Παπανικολής!
Κι αυτοί έχουν αποφασίσει νέες απολύσεις και διαθεσιμότητες, 8 χιλιάδες μόνο από τον ΕΟΠΥΥ, ενώ ανήγγειλαν μέσα στις γιορτές την επικείμενη νέα μείωση των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ, από 10 έως 45%, με απλή υπουργική απόφαση, εκτός Βουλής!  Ενώ παράλληλα λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη μαζική «αφαίμαξη μυαλών» που έχει ποτέ συμβεί στην Ελλάδα!

Σε μια χώρα που γερνάει και έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ τους νέους επιστήμονες που είναι απαραίτητοι για οποιαδήποτε ανάκαμψη, οι Ευρωπαίοι ρουφούν το μεδούλι του τόπου. Μόνο στη Γερμανία, που είναι η δεύτερη χώρα προορισμού μετά την Αγγλία, μετανάστευσαν 34.000 νέοι επιστήμονες τα δύο τελευταία χρόνια. Και χιλιάδες άλλοι στην Αμερική, την Ολλανδία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ακόμα και στην Τουρκία μαζί με τους πιλότους της κάποτε κραταιής Ολυμπιακής Αεροπορίας!
Με αυτές τις πολιτικές, το ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά 45 δισ., τα φορολογικά έσοδα είναι σε απελπιστικά χαμηλά επίπεδα, οι οφειλές των πολιτών στην εφορία ξεπερνούν τα 60 δισεκατομμύρια, οι μειωμένες λόγω ανεργίας εισφορές μαζί με την περικοπή των κρατικών επιδοτήσεων απειλούν με κατάρρευση τα ασφαλιστικά ταμεία, τα άμεσα χρέη του κράτους σε ιδιώτες ανέρχονται σε 6 δισ., το εξωτερικό χρέος της χώρας έχει εκτιναχθεί, παρ’ όλα τα «κουρέματα», από Σεπτέμβρη σε Σεπτέμβρη, από 303,5 στα 321,9 δισ. ευρώ, και οι άθλιοι κυβερνώντες μιλούν θρασύτατα για το «πρωτογενές πλεόνασμα» που μαγειρεύουν για να βγουν στις αγορές, δηλαδή σε απλά ελληνικά, για να πάρουν και άλλα δανεικά, όχι από την τρόικα, αλλά από τους απανταχού τοκογλύφους!

Ολική γάγγραινα
«Η φούσκα στηρίχθηκε στην αθρόα εισαγωγή εταιριών που σήμερα θα τα ονομάζαμε «ζόμπι», με εξωφρενικές αποτιμήσεις, μηδενικές προοπτικές και ανύπαρκτη διοίκηση με στόχο να υφαρπάξουν τα κεφάλαια των επενδυτών…» (Α. Ντόκα, Καθημερινή 22 Δεκ. 2013)
Σάπιο, πολύ σάπιο, πάρα πολύ σάπιο είναι το εποικοδόμημα εξουσίας στην Ελλάδα. Πιο σάπιο δεν γίνεται. Οι υποθέσεις διαφθοράς που αποκαλύπτονται είναι λιγοστές, αλλά αποκαλυπτικές της τεράστιας ρεμούλας που ρήμαξε τον τόπο.

Την ώρα που η ΣΔΟΕ τη στήνει έξω από τα φωτοτυπεία για να πιάσει πελάτες χωρίς απόδειξη για ένα αντίγραφο που κοστίζει 6 λεπτά, εκατοντάδες υφαρπαγμένα δισεκατομμύρια ευρώ αναπαύονται στις ευημερούσες τράπεζες του Λουξεμβούργου, της Φραγκφούρτης και του Σίτι και στις χιλιάδες οφσόρ εταιρίες που έστησαν οι πάσης φύσεως Βουλγαράκηδες στην Κύπρο και στα νησιά Καϊμάν. Ένας παγκοσμίως άγνωστος και ασήμαντος ονόματι Κάντας βρέθηκε με 16 εκατομμύρια στις τράπεζες της Σιγκαπούρης από μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. 161 δισεκατομμύρια ευρώ, ήτοι 55 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ δραχμές, χάθηκαν με την κομπίνα του Χρηματιστηρίου που εκθείαζε ο έντιμος Κώστας Σημίτης!

Αλλά επειδή τα λεφτά δεν χάνονται, αλλά μόνο αλλάζουν κτήτορες, γι’ αυτή τη ληστρική αναδιανομή του ιδιωτικού πλούτου, κανένας δεν θα πληρώσει. Μετά από καθυστερήσεις ΔΕΚΑΤΕΣΣΑΡΩΝ (14) ετών, οι αδέκαστοι δικαστές αθώωσαν τους 42 χρηματιστές που μαγείρευαν τις φούσκες και παγίδευαν τους αφελείς που, υποκύπτοντας στις πιεστικές και πειστικές παραινέσεις των δημοσιογράφων και των πολιτικών, έχασαν τις αποταμιεύσεις τους, μερικοί και τα σπίτια τους.
Και να σκεφτεί κανείς ότι με πρόσχημα ένα έλλειμμα μερικών δισεκατομμυρίων, μας παρέδωσαν σούμπιτους στους διεθνείς τοκογλύφους, ενοχοποιώντας γι’ αυτό τις καθαρίστριες των υπουργείων και τους φύλακες των σχολείων!!!
Μόλις προχτές στη Βουλή, εμπόδισαν τη διαλεύκανση του τεράστιου σκανδάλου με τις μίζες για τα ελαττωματικά γερμανικά υποβρύχια προκειμένου να διασώσουν υπουργούς, βουλευτές και επιχειρηματίες που τα πήρανε χοντρά. Μέχρι σήμερα συνεχίζονται οι φωτογραφικές νομοθετικές ρυθμίσεις που απαλλάσσουν από κάθε αστική και ποινική ευθύνη για οποιαδήποτε πράξη τους τον πρόεδρο της ΕΡΤ, τους τραπεζίτες που έδωσαν 250 εκατομμύρια δάνεια στα δύο κόμματα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, χωρίς εγγυήσεις, δανεικά κι αγύριστα, μέσω της Αγροτικής Τράπεζας και άλλους που κάνουν τις βρώμικες δουλειές.
Όμως, παρ’ όλη την τεράστια προσπάθεια συγκάλυψης της σαπίλας, με τη συνδρομή των δημοσιογραφικών συγκροτημάτων και επικουρικώς της ΔΗΜΑΡ, πετάγονται σπυριά γεμάτα πύον που σκάνε. Προβεβλημένοι επιχειρηματίες, διοικητές οργανισμών, διευθυντές υπουργείων, τραπεζίτες, πρώην υπουργοί, ακόμα και στρατηγοί, αρχηγοί του στρατού και του ναυτικού, αποτελούν ένα δείγμα του πολιτικο-οικονομικού εποικοδομήματος που με πρωτοφανή σκληρότητα εξολοθρεύει την Ελλάδα και τους Έλληνες, αφού επί δεκαετίες λεηλάτησε τους πάντες και τα πάντα.

Δημόσιος εξευτελισμός, αποστέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων εφ’ όρου ζωής και ισόβιος εγκλεισμός στις φυλακές υψίστης ασφαλείας που εξήγγειλαν προσφάτως, είναι ό,τι τους αξίζει. Ο λαός το ζητάει, αλλά ταλαντευόμενος. Άραγε, θα το κάνει ο ίδιος ή περιμένει τον Ηρακλή να καθαρίσει την κόπρο για λογαριασμό του;

Κ. Παπαδάκης :"Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται . Κατακτιέται !"

Στην κυριολεξία στον «λάκκο των λεόντων» βρέθηκε ο αγωνιστής δικηγόρος –και κατά δήλωση του μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ- Κώστας Παπαδάκης καλεσμένος στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη.

Μετά βίας μπορέσαμε να φτιάξουμε ένα 14λεπτο βίντεο με τοποθετήσεις του, αφού σ’ όλη την διάρκεια της εκπομπής είχε συνεχής διακοπές από τους παριστάμενους στο πάνελ της εκπομπής με προεξέχοντα τον παρουσιαστή της.
Και ήταν λογικό. Ο Κ Κώστας Παπαδάκης τους έλεγε πράγματα που τους προκαλούσαν ανατριχίλα. Εξέφραζε απόψεις ουσιαστικά απαγορευμένες για τα ΜΜΕ, αλλά τόσο αυτονόητες για έναν μέσο πολίτη.

Αφού εξέφρασε την άποψη της συλλογικότητας του για τις ενέργειες μειοψηφικής ένοπλης πάλης διερωτήθηκε ρητορικά απευθυνόμενος στην Ντόρα Μπακογιάννη: «Ο Χ. Ξηρός είναι η απειλή της ελληνικής κοινωνίας και όχι τα Μνημόνια και τα χαράτσια;». Συμπλήρωσε σ’ αυτή την κατεύθυνση λέγοντας: «Τρομοκράτες δεν είναι ούτε τα μέλη της 17 Νοέμβρη, του ΕΛΑ, είναι οι κύκλοι της εξουσίας οι οποίοι καθημερινά διαχέουν την βία και γεμίζουν την κοινωνία με ανεργία με φτώχια με μνημόνια, με χαράτσια με φόρους, με διόδια, με αυτοκτονίες, με ανθρώπους οι οποίοι πεθαίνουν απ’ το κρύο…».
Τις αντιδράσεις των παρισταμένων της εκπομπής μπορείτε να της παρακολουθήσετε στο βίντεο που παραθέτουμε.

Πραγματικά ήταν απόλαυση να παρακολουθείς την αμηχανία της Ντόρας Μπακογιάννης όταν το μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έλεγε πώς κυβερνάει και πώς εννοεί το κόμμα της την δημοκρατία.

tsak-giorgis.blogspot.gr

Σε άλλο σημείο της συζήτησης ο Κ. Παπαδάκης έκανε έξαλλο τον Πρετεντέρη λέγοντάς του ότι οι χρυσαυγίτες και τα διάφορα φασιστοειδή «ανδρώθηκαν σε τηλεοπτικά στούντιο όπως αυτά εδώ που βρισκόμαστε.. τώρα. Εδώ σ’ αυτό το στούντιοστο MEGA, γεννήθηκε κι ο ΛΑΟΣ. Και τώρα πάτε να επιβάλλετε τα κόλπα της Κεντροαριστεράς».

Κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο
 http://www.youtube.com/watch?v=jEdtNLK9N0U

Ομολογία...

Αντιδράσεις προκάλεσε άρθρο του έγκυρου αναλυτή Γιάννη Πρετεντέρη στην εφημερίδα «Το Βήμα θα βάλει λουκέτο μαζί με το ΠΑΣΟΚ». Ο...
Γιάννης Πρετεντέρης έγραψε στο άρθρο του πως «ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται και εκπροσωπεί έναν κόσμο ταλαιπωρημένο, στερημένο, κακομαθημένο ή καθυστερημένο».

Κακώς προκάλεσε αντιδράσεις το άρθρο του κ. Πρετεντέρη.

Όταν ο Γιάννης Πρετεντέρης γράφει πως ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται και εκπροσωπεί καθυστερημένους, ομολογεί με πλάγιο τρόπο πως ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ.

(Φόβος και τρόμος έχουν καταλάβει τα παπαγαλάκια και τα αφεντικά τους. Δεν επηρεάζουν πια ούτε τις γριές και τα χρεοκοπημένα άθλια μέσα τους βουλιάζουν. Πάντως, κάποια στιγμή θα πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά τι θα τους κάνουμε τους Πρετεντέρηδες, όταν υπάρξει δημοκρατία σε αυτό τον τόπο.)

pitsirikos.net

Ο θεός και οι τράπεζες σώζουν το MEGA !!!

Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, δεν κρατάνε καν τα προσχήματα. ΔΟΛ και «Πήγασος», επιχειρήσεις ζημιογόνες και υπερδανεισμένες

Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, δεν κρατάνε καν τα προσχήματα. Τώρα που, με αφορμή το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, έχει…ανοίξει το καπάκι και βγαίνουν στην επιφάνεια οι σκελετοί του τραπεζικού συστήματος, τώρα που μαθαίνουμε για χαριστικά δάνεια σε καναλάρχες, για δες καιρό που διάλεξαν οι συστημικές τράπεζες να ξαναδώσουν δάνεια στους καναλάρχες. Όλες οι συστημικές τράπεζες και η Εθνική και η Άλφα και η Πειραιώς και η Γιούρομπανκ δίνουν εκατομμύρια ευρώ στον ΔΟΛ του κ. Ψυχάρη και στον «Πήγασο» του κ. Μπόμπολα, μεγαλομέτοχοι του ΜΕΓΚΑ αμφότεροι κι οι δύο.

by…Γιώργος Ανανδρανιστάκης

ΔΟΛ και «Πήγασος», επιχειρήσεις ζημιογόνες και υπερδανεισμένες. Είκοσι δύο εκατομμύρια ευρώ ζημιές για το 2013 ο ΔΟΛ και χρέη που φτάνουν στα 216 εκατομμύρια. Είκοσι δύο εκατομμύρια ζημιές και ο Πήγασος και χρέη 223 εκατομμύρια. Επιχειρήσεις φαλιρισμένες, που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπαιρναν ούτε ευρώ, όπως δεν παίρνει ούτε ευρώ ο έσχατος φτωχοδιάβολος κι ας μην είναι φαλιρισμένος.

Εδώ δεν έχει τέτοια, εδώ δεν ισχύουν οι κανόνες του καπιταλισμού. Εδώ είναι Μπαλκάνια και στα Μπαλκάνια μαζεύονται όλες οι μεγάλες τράπεζες για να δώσουν 98 εκατομμύρια στον ΔΟΛ, εκ των οποίων τα 15 εκατομμύρια είναι νέα δάνεια. Δίνουν και άλλα 8 εκατομμύρια στον κ. Ψυχάρη και το κυριότερο, παίρνουν τα 57 εκατομμύρια των προσωπικών του δανείων και τα κάνουν εταιρικά, τα ρίχνουν και αυτά στον ΔΟΛ. Στον «Πήγασο» του κ. Μπόμπολα ανανεώθηκε ομολογιακό δάνειο της Εθνικής ύψους 20 εκατ. ευρώ, το οποίο έληγε την 31/12/2013.

Απ’ όποια πλευρά και να το δεις, οικονομική λογική στη δανειοδότηση των χρεοκοπημένων ομίλων δεν υπάρχει, άρα το ντηλ είναι αμιγώς πολιτικό. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση διασώζει τα ΜΜΕ της, για να την στηρίξουν στις δύσκολες ώρες που έρχονται. Προσέξτε την λεπτομέρεια: Το δάνειο που πήρε ο ΔΟΛ έχει διετή περίοδο χάριτος, δηλαδή δεν θα πληρώσει ούτε σεντ για τα δύο επόμενα χρόνια, τα οποία θα είναι είτε προεκλογικά είτε εκλογικά είτε μετεκλογικά.

Πρόκειται για ξεκάθαρη πολιτική συναλλαγή, στην οποία εμπλέκονται οι τράπεζες ως εντολοδόχοι της κυβέρνησης, πιθανότατα και της τρόικας, διότι ουδείς μπορεί να πιστέψει ότι συμφωνίες τέτοιας εμβέλειας γίνονται ερήμην των δανειστών. Οι τράπεζες όμως ζουν και υπάρχουν χάρη στις αλλεπάλληλες αιμοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό, άρα τα χρήματα που δίνουν στους χρεοκοπημένους καναλάρχες είναι χρήματα δικά μας, τα έχουμε φορτωθεί στους ώμους μας ως δημόσιο χρέος.

Τα λεφτά είναι δικά μας, γι’ αυτό πρέπει να γνωρίζουμε που πηγαίνει και το τελευταίο ευρώ. Να απαιτήσουμε πλήρη διαφάνεια στις δανειοδοτήσεις των χρεοκοπημένων, να την απαιτήσουμε από την κυβέρνηση, να την απαιτήσουμε από τον Προβόπουλο, τον υπεύθυνο για τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Να μη δοθεί ούτε ένα ευρώ, αν δεν υπάρχουν ξεκάθαρες εγγυήσεις ότι θα επιστραφεί εντόκως, οι εποχές που γεννούσαν Τ.Τ. έχουν φύγει ανεπιστρεπτί.

Την επόμενη φορά που θα ακούσετε τον Γιάννη και την Όλγα να τα βάζουν με τους δημόσιους υπαλλήλους, να ζητάνε απολύσεις και διαθεσιμότητες, να ξέρετε ότι φωνάζουν μέσα από τα βάθη του δημόσιου ταμείου. Είναι υπάλληλοι του δημοσίου, ζουν με δάνεια, ζουν από τα δικά μας λεφτά και ζουν πλουσιοπάροχα. Πληρώνονται από εμάς, για να μας καταστέλλουν.

Το σκάνδαλο των σκανδάλων !!!

«Αγαπητοί θεατές, σκεφτείτε τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;», αναρωτιέται ενώπιον του κοινού ο Μακίθ, ο ήρωας της Όπερας της Πεντάρας του Μπρεχτ.

 Την αξεπέραστη ατάκα του τη θυμήθηκαν πολλοί από το 2008, οπότε ξέσπασε η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση. Σήμερα, θα μπορούσε να υιοθετηθεί άνετα η εξής παραλλαγή της:… «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ανακεφαλαιοποίησή της;»

by…Γιάννης Κιμπουρόπουλος

Οι αποκαλύψεις της δικαστικής έρευνας για τα θαλασσοδάνεια που χορηγούσε το Τ.Τ. επί διοικήσεων Φιλιππίδη και Παπαδόπουλου έφεραν στον αφρό τη σκανδαλώδη κατάσταση που ήταν το κοινό μυστικό της εγχώριας πολιτικο-οικονομικής διαπλοκής. Το τραπεζικό σύστημα είχε εξελιχθεί σε πυρήνα και συνεκτικό ιστό του ευρύτερου συστήματος εξουσίας και διακυβέρνησης. Ήταν ο μέγας χορηγός των κομμάτων εξουσίας, της δικομματικής νομενκλατούρας, των πολιτικών και επιχειρηματικών τζακιών, των αυλών και των αυλικών τους. Δεν δικαιούται κανείς- ιδιαίτερα στον χώρο των ΜΜΕ- να προσποιείται τον έκπληκτο με τις αποκαλύψεις. Κι αν ισχύει μια φορά η κατηγορία για «απάτη εις βάρος του Δημοσίου» στην περίπτωση του Τ.Τ. ως προς τα θαλασσοδάνεια ύψους 400 και πλέον εκατ. με τα οποία αυτό φόρτωσε το κράτος, ισχύει πολλαπλάσια για τις συστημικές τράπεζες που είναι κατά 85% κρατικές και προσπαθούν απεγνωσμένα να κρύψουν κάτω απ’ το χαλί επισφαλή δάνεια ύψους 70 και πλέον δισ.

Η επιχείρηση «κάθαρση» στο τραπεζικό σύστημα έχει, βεβαίως, κάτι πολιτικά ύποπτο ως προς τον χρόνο εκδήλωσής της, κάτι επιλεκτικό ως προς τα πολιτικά λόμπι που αγγίζει (καραμανλο-παπαναδρεϊκά) και κάτι ανεξέλεγκτο ως προς τις ενδεχόμενες παρενέργειές της. Θα ήταν αξιόπιστη αν εκδηλωνόταν πριν από το σπάσιμο του Τ.Τ. σε «καλή» και «κακή» τράπεζα και πριν από τη «δωρεά» του στη Eurobank, αν επεκτεινόταν στο σύνολο των ουσιαστικά κρατικών τραπεζών, αν έσπαγε τα στεγανά που έχουν ορθώσει η Τράπεζα της Ελλάδος, το ΤΧΣ (δηλαδή η τρόικα) και η Black Rock, και αν, τέλος, εξέταζε όχι μόνο τα σκανδαλώδη δάνεια σε ημετέρους, αλλά και τους σκανδαλώδεις όρους «εξυγίανσης» του τραπεζικού συστήματος. Γιατί το σκάνδαλο των σκανδάλων δεν είναι τα χαριστικά δάνεια στον Γριβέα, στον Κοντομηνά, στον Λαυρεντιάδη και στους μπαταχτσήδες μιντιάρχες, αλλά οι συνθήκες διάσωσης των τραπεζών με χρήματα που στερείται δραματικά η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία.

Από τον Δεκέμβριο του 2008 μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά έχουν διαθέσει στις τράπεζες, με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων ή άμεσης χρηματοδότησης μέσω των δανείων της τρόικας, περίπου 218 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό ταυτίζεται περίπου με τα δάνεια της τρόικας, αντιστοιχεί στο 120% του σημερινού ετήσιου ΑΕΠ και στα 2/3 του συνολικού κρατικού χρέους. Ίσως να πρόκειται για το αναλογικά μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό πλιάτσικο στην ιστορία, ιδιαίτερα αν ολοκληρωθεί βάσει του «ιδεώδους» σεναρίου κυβέρνησης – τρόικας: με την επανιδιωτικοποίηση των κρατικών τραπεζών στο μισό ή ακόμη και στο 1/3 του κόστους ανακεφαλαιοποίησής τους. Παλιοί και νέοι μέτοχοι θα αποκτήσουν τις τράπεζες κοψοχρονιά, αφήνοντας «κληρονομιά» τραπεζικού χρέους (που έχει βαφτιστεί κρατικό) άνω των 200 δισ. ευρώ.

Το χειρότερο είναι ότι αυτό το σκάνδαλο δεν είναι μια ελληνική εξαίρεση, αλλά ο ευρωπαϊκός κανόνας. Ακόμη, η Ιρλανδία, της οποίας η επιτυχής έξοδος στις αγορές περιφέρεται ως δημοσιονομικός θρίαμβος, αποτελεί τυπικό παράδειγμα επιβάρυνσης του κρατικού χρέους με 60 δισ. ευρώ καθαρού τραπεζικού χρέους. Όλη η διαχείριση της κρίσης στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη έχει στον πυρήνα της τη διάθεση των 2 τρισ. ευρώ και άνω για τη διάσωση των τραπεζών από το 2008 μέχρι σήμερα. Αυτό επιτεύχθηκε με τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και έχει αποδώσει τα ιλιγγιώδη ποσοστά κρατικού χρέους που έχουν σήμερα η Γαλλία (93% του ΑΕΠ), η Ιταλία (127%), η Ισπανία (84%), η ίδια η «επιτυχημένη» Ιρλανδία (104%). Όλο το υλικό ανακύκλωσης της κρίσης στην Ευρωζώνη είναι εδώ και πιθανότατα θα επιδεινωθεί είτε προχωρήσει το συμφωνημένο σχέδιο τραπεζικής ένωσης, που «εθνικοποιεί» το κόστος διάσωσης των προβληματικών τραπεζών για την επόμενη δεκαετία, είτε αποτύχει, οπότε θα απελευθερώσει δυνάμεις «προστατευτισμού» και κανιβαλικού ανταγωνισμού.

Επί της ουσίας, το σκάνδαλο είναι ένα κι όλα τα άλλα είναι επί μέρους, λιγότερο ή περισσότερο γραφικές και εγχώριες εκφράσεις του. Το σκάνδαλο είναι η ίδια η φύση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που λειτουργεί ως μια δικτατορία επί της οικονομίας και της πολιτικής. Μια αντίστροφη «δικτατορία», αυτή της κοινωνικής πλειοψηφίας πάνω στον τραπεζιτικό Λεβιάθαν, καθίσταται σήμερα μονόδρομος επιβίωσης για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Και μια καθαρή θέση εθνικοποίησης των αιματηρά ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών είναι όρος ανάκτησης της εθνικής και κρατικής κυριαρχίας.

Ποτέ το τέλος δεν βλέπει το…τέλος του !!!

Το σύστημα διορθώνει τα λάθη του. Κι εξηγούμαι: όταν το σύστημα, δηλαδή ο κ. Στουρνάρας, δηλαδή οι Σημιτάνθρωποι προωθούσαν στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο την…κυρία Αναστασία Σακελαρίου

ρίσκαραν το ενδεχόμενο η τσόζεν αυτή γκόλντεν γούμαν να διαπράξει κάποια λαθάκια και να αρχίσει να αφήνει διάφορα εκατομμυριάκια να διαλέγουν τσέπες.

by… Στάθης 

Οντως, τώρα η κυρία Αναστασία Σακελαρίου διώκεται ποινικώς με κίνδυνο

το σύστημα να αρχίσει να πληρώνει τα λάθη του, αν! Αν δεν είχε λάβει πρόνοια. Την εξής: όταν η κυρία Σακελαρίου

και ο/η κάθε κυρία Σακελαρίου

μετετέθη απ’ το σύστημα, δηλαδή τον κ. Στουρνάρα, δηλαδή τον κ.Σαμαρά στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ώστε από νέα, ισχυρότερη θέση, να ελέγχει την ελεύθερη διακίνηση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ προς πάσαν κατεύθυνσιν, ελήφθη η πρόνοια να έχει η κυρία Σακελαρίου.

ο/η ή κάθε κυρία Σακελαρίου, το ακαταδίωκτον για όποια πράξη διαπράξει. Να έχει δηλαδή ασυλία ακόμα κι αν διέπραττε κακουργήματα. Να έχει δηλαδή όχι το τεκμήριο της αθωότητος και της εντιμότητος, αλλά να είναι αθώα και έντιμη με διάταγμα για ό,τι κι αν κάνει. Αθώα με Εδικτο. Ούτε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι αθώος με υπουργική απόφαση,

ούτε καν στη Ζιμπάμπουε συμβαίνουν τέτοια πράγματα (διότι εκεί το σύστημα δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί). Εδώ όμως που το σύστημα έχει ολοκληρωθεί, κι έχει γίνει πλέον τόσο τέλειο όσον το Γερμανικό, η Δημοκρατία σπεύδει

και λαμβάνει πρόνοια, να είναι υπεράνω ελέγχου,

δηλαδή να είναι υπεράνω του νόμου

εντεταλμένοι υπάλληλοι όπως η κυρία Σακελαρίου ή κάθε άλλος όμοιων καθηκόντων.

Διότι το σύστημα μαθαίνει απ’ τα λάθη του. Ορίστε! τώρα που τα σκάνδαλα σκάνε το ένα μετά το άλλο σαν βομβίτσες, το μάθημα είναι σαφές: να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοιου είδους δυσλειτουργίες. Πώς; με το να τεθούν εκτός νόμου δηλαδή υπεράνω του νόμου τα πρόσωπα εκείνα που θα μπορούν να παράγουν και να προάγουν έκνομες ενέργειες και παράνομες πράξεις

χάριν ανωτέρας βίας. Και πάντα η πιο ανώτερη βία είναι ο προσπορισμός κερδών και ισχύος υπέρ εκείνων που ασκούν εναντίον των υπ’ αυτοίς την πιο κατάφορη βία.

Απορούν ορισμένοι (σ.σ. δεν είναι τυχαίο το ότι απορώ σημαίνει δεν βλέπω) γιατί η κυρία Σακελαρίου δεν έχει την ευθιξία να παραιτηθεί από Διευθύνουσα Σύμβουλος του Τ.Χ.Σ. τουλάχιστον ώσπου να τελεσιδικήσει η δίωξη εναντίον της. Μα το θέμα

δεν είναι πλέον εκεί, ούτε στο ποιος (επόμενος) θα λάβει τα διακόσια πενήντα χιλιάρικα του μισθού της, αλλά στο αν αυτός που δουλεύει για το σύστημα, από τόσο κρίσιμες θέσεις που έχουν να κάνουν με τις εσωτερικές του ανακατανομές, έχει το ακαταδίωκτο, είναι απαραβίαστος. Διαθέτει ασυλία (τη στιγμή που ακόμα και η Ελλάδα έχει χάσει τη δική της έναντι των δανειστών).

Οταν το σύστημα ανασχηματίζεται ορισμένοι αρχιερείς πετάνε στα σκυλιά ορισμένους ιερείς.

Για παράδειγμα ο κ. Σημίτης. Ο «αρχιερέας της διαπλοκής». Καλείται τώρα από πολλούς να μιλήσει για τα σκάνδαλα που έλαβαν χώρα επί της οκταετούς υπατείας του! Μένω εμβρόντητος. Πρώτον: πολλοί απ’ όσους τον εγκαλούν τώρα, τον υποστήριξαν στον καιρό του με όλες τους τις δυνάμεις. Δεύτερον: ο κ. Σημίτης υπήρξε προ Μνημονίων εξ ίσου ανδρείκελο με τα ανδρείκελα επί Μνημονίων. Εκανε ό,τι του έλεγαν οι Επικυρίαρχοι και για τα εθνικά θέματα (ως και τον δρόμο για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης άνοιξε) και για την οικονομία και εναντίον της κοινωνίας. Η ταπεινότης  μου ήταν ανάμεσα σε εκείνους που δεν έπαψαν επί βασιλείας Σημίτη ούτε για μια μέρα να φωνάζουν για τα σκάνδαλα, τις μίζες και τη διασπάθιση που άνθισαν επί «εκσυγχρονισμού». Ομως αυτά ήταν τα πταίσματα Σημίτη. Τα κακουργήματα ήταν η κατακρεούργηση του κοινωνικού ιστού, η εισαγωγή της Ελλάδας στο οικονομικό Γκουαντάναμο και ηαποδόμηση του λαϊκού φρονήματος.

Και όντως, αυτά τα εγκλήματα δεν έχουν ποινικές διαστάσεις όπως οι μίζες. Είναι πολιτικά εγκλήματα (που τα τιμώρησε ο λαός, πλην όμως με ελαφρές ποινές). Διότι

ο κ. Σημίτης δεν ελέγχεται μόνο διότι έκανε τα στραβά μάτια για όσους πλούτιζαν (όπως και το κόμμα του ακόμα) παράνομα γύρω του, αλλά διότιπρωτοστάτησε ο ίδιος στην παραγωγή εκείνης της πολιτικής που έγινε η πρώτη ύλη – σε επίπεδο σκατίλας – στα χέρια εκείνων που έκαναν την Ελλάδα έρμαιο τηςδιαπλοκής και της διαφθοράς, της υποτέλειας, της αποβλάκωσης και – τώρα – της ανεργίας, της αποανάπτυξης και της απελπισίας.

Ο κ. Σημίτης κυκλοφορεί ανάμεσά μας απρόσβλητος. Διότι έφτιαξε, πατώντας  στα χνάρια του Ανδρέα, ένα σύστημα που κρατάει σήμερααπρόσβλητη τη κυρία Σακελαρίου. Που επιτρέπει στον κ. Ψυχάρη με άρθρο του στο χθεσινό Βήμα να κάνει ανασχηματισμό και να διορίζει, από Μάιο, Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος τον κ. Στουρνάρα. Που επιτρέπει στον

κ. Σαμαρά να γράφει στα παλιά του τα παπούτσια όσα ο ίδιος έλεγε για τη σύσταση «μιας και μόνης Εξεταστικής για το πως φθάσαμε στο Μνημόνιο». Διότι το σύστημα

μαθαίνει απ’ τα λάθη του. Οι Γερμανοί έμαθαν ότι εκεί που δεν τα καταφέρνουν τα τανκς, τα καταφέρνουν οι τόκοι. Και οι μίζες. Και η υπαγωγή των Γερμανών εργαζομένων (άρα και των Ελλήνων και όλων) υπό τα Καυδιανά Δίκρανα της ατίμωσης.

Το σύστημα που παράγει τα σκάνδαλα είναι το ίδιο ένα σκάνδαλο. Το σύστημα που παράγει κρίσεις είναι οι κρίσεις του. Θεσμισμένες πλέον. Με τις offshore, τις ΜΚΟ, τις Ανεξάρτητες Αρχές – αλήθεια η Ανεξάρτητη Αρχή που είναι αρμόδια για το μαύρο χρήμα, τι έχει να επιδείξει για τις τρέχουσες υποθέσεις που έχουν έρθει στο φως, εκτός απ’ την είσπραξη των παχυλών αμοιβών των μελών της;

Ζούμε μέσα σε μια σοβαροφανή φάρσα που αποτελεί τραγωδία για εκατομμύρια πολίτες, στης οποίας φάρσας τη μόστρα φιγουράρουν τύποι σαν τον κ. Μπαρόζο που είναι για φουσκιές, τον Λιάπη που κλέβει ρεύμα απ’ τη ΔΕΗ, τον κ. Σημίτη που το παίζει ιερό ξόανο της σιωπής, την κυρία Μέρκελ που νομίζει ότι οι ζωές των ανθρώπων είναι από πείνα και αγωνία, του κλώτσου και του μπάτσου, ή του Στουρνάρα που νομίζει ότι η κυρία Σακελαρίου θα μείνει βυζαντινό «Απληκτον» στη μέση της Φρυγίας.

Τα βυζαντινά «Απληκτα» τα πήρε ο διάολος και τα σήκωσε, όπως πήρε την Ιερά Συμμαχία, τον Αξονα κι όλα τα ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα.

Διότι ναι μεν το σύστημα μαθαίνει απ’ τα λάθη του, αλλά επαναλαμβάνει τη φύση του. Και η φύση του είναι απάνθρωπη – διαρκώς συνεπώς θα συντρίβεται, ώσπου να συντριβεί τελείως απ’ τον άνθρωπο. Και θα συντρίβεται διότι είναι φύση παράλογη, αφιλοσόφητη κι ανήθικη.

paganeli

Η δυστυχία τού να είσαι μαλάκας

by antonis

Μνήμη Λεωνίδα Χρηστάκη 

Η ιδιωτία είναι μια συνιστώσα του παρηκμασμένου κόσμου. Ο σύγχρονος ευρωπαϊκός ιδεαλισμός, τουτέστιν το μάντρωμα γύρω απ’ το σφοδρό γερμανικό παράγοντα, έχει την ιδιωτία κορώνα στο κεφάλι του. Από το ελάχιστο τσόλι της διανόησης που έχει δημόσιο λόγο, μέχρι το μέγιστο εργολάβο πάσης φύσεως πολιτικών τελετών, κυριαρχεί η εγωιστική μαγκιά και το θα τα καταφέρω μόνος μου. Ένα ιδεολόγημα στρατευμένο που εκφράζεται από άτομα φοβικά που έχουν δεμένα τ’ αρχίδια τους με συρματόσχοινο απ’ τη μάντρα της αμερικάνικης πρεσβείας και τους πολυελαίους του ινστιτούτου Γκαίτε. Από ξενέρωτους τύπους που ξεχάστηκαν στα περιστρεφόμενα αλογάκια της εξουσίας. Με τη μέθη που τους προσφέρει η αναπαραγωγή της μπούρδας που θα ξεστομίσουν σε μια συνέντευξη, σε μια παρουσίαση ή σε ένα δημόσιο τηλεοπτικό οργασμό. Κινήσεις διανοουμένων, ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, αστρολόγων και μέντιουμ, που καταδικάζουν μετά βδελυγμίας τα κόμματα και τους μηχανισμούς, αφού βεβαίως αυτά δεν τους προσφέρουν τίποτε πλέον. Φυσικά το γλειφιτζούρι της σοσιαλδημοκρατίας πασπαλισμένο με τις περιώνυμες πουστιές περί σεβασμού του ατόμου δίνει και παίρνει. Ελεημοσύνες και χείμαρροι ανθρωπιάς, πέφτουν πάνω στο πανωφοράκι κάθε κακομοίρη που έχει χάσει την ελπίδα και τον ύπνο του, περιμένοντας απ’ τους σοφούς αντικρατικούς κρατικοδίαιτους, δικαιοσύνη και ιαματικό λόγο. Σ’ αυτόν το νοικοκύρη που ακόμα και η πίστη του αποδείχτηκε άχρηστη όταν σφύριζε πάνω απ’ το κεφάλι του ο μπαλτάς της εφορίας, του ενοικίου και της τράπεζας. Σ’ αυτόν τον ιδιώτη που στέκεται σούζα μπροστά στις φασιστικές δομές, αλλά τα βάζει με τα πρόσωπα και τους κακούς που τα φάγανε. Σ’ αυτό το νοικοκύρη που έχει ανοίξει τρύπες στο κορμί του παιδιού του κι είναι περήφανος γιατί δουλεύει σε εταιρία, έ και τα χρήματά του έπιασαν τόπο, αφού χρόνια τώρα με θυσίες και στερήσεις επένδυε στη γνώση. Αυτός ο πελάτης των παλαιοκομματικών μηχανισμών τώρα γίνεται ανένταχτος, φτύνει αυτούς που είχε υπουργούς, γραμματείς, φαρισαίους και δε συμμαζεύεται. Τα βάζει με τους κακούς τρομοκράτες που τρομοκρατούν το κεφάλαιο κι όχι με το κεφάλαιο που του σκίζει τον κώλο. Αυτός ο καημενούλης στέκεται σα χάνος μπροστά στις τρομερές και φοβερές κινήσεις των ανθρώπων της κουλτούρας, των γραμμάτων και του σεμνού πισωκολλητού. Των ανθρώπων που του κουνάνε το δάχτυλο και τον θέλουν πότε φασίστα, πότε δημοκράτη και πότε μετανεωτερικό κουμουνιστή. Των ανθρώπων που κατασκεύασαν μέσα στα εργαστήρια της επικοινωνίας, τους θυμωμένους και τους αγανακτισμένους που τώρα ξεφούσκωσαν. Για να συνηθίσουν τη φτώχια και την κακομοιριά. Τη βλακεία και τον ανορθολογισμό. Άνεργοι, ψόφιοι, κλαταρισμένοι, να έχουν ελπίδα και να μετράνε τη ζωούλα τους με το πρωτογενές πλεόνασμα και τα ψίχουλα των πολιτισμένων Ευρωπαίων. Πακτωμένοι σε διαμερίσματα που χτίστηκαν για να στεγάσουν την εργατική τους δύναμη και την προοπτική αναπαραγωγής αυτής της δύναμης, που κινεί τον τεχνολογικό φουτουρισμό του διαφημιστή που έγινε φιλόσοφος και γατούλης και της νευρωτικής συγγραφέως που τραγουδά α καπέλα την αμερικανιά και τον κλιματιζόμενο εφιάλτη της.

αναδημοσίευση από:

http://dromos.wordpress.com

Κι εσύ λάμπεις Μπάμπη μου !!!

Και λάμπεις διά των απόψεών σου, που είτε διατυπώνεις στις στήλες της εφημερίδας σου, είτε στο δελτίο ειδήσεων που συμμετέχεις καθημερινά. Και στις δύο περιπτώσεις, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος πως…

, scripta manennt.

Γραφει ο Διονύσης Τσακνής

Διότι από τότε που υπάρχουν τα… “βίντεα” και ο προφορικός λόγος καταγράφεται.
Ναι λοιπόν, σ’ αυτό το δημόσιο “διάλογο”, είμαι αυτόκλητος μάρτυρας. Όχι υπεράσπισης βέβαια. Τι ανάγκη έχει η γραφίδα του φίλου και συντρόφου μου από υπερασπιστές.
Μάρτυρας είμαι και με την κυριολεκτική και τη μεταφορική έννοια της λέξης. Με τα μάτια μου διάβασα αυτά που έγραψες και με τα αφτιά μου σε άκουσα να τα λες. Και δεν ήμουν μόνος. Μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες μάτια και αφτιά μπορούν να το ισχυριστούν.

Και μαζί και με κάποια εκατομμύρια (ναι όπως το διαβάζεις) συνέλληνες, μάρτυρας κι εγώ (υπό την έννοια του θύματος -αν με εννοείς) αυτής της πολιτικής που με τόση θέρμη διαφημίζεις στις καθημερινές σου παρεμβάσεις.

Λάμπεις λοιπόν Μπάμπη μου και επομένως δεν μπορείς να αποφύγεις τους λαϊκούς χαρακτηρισμούς. Κι επειδή δεν μπορείς να βρίσκεσαι ταυτόχρονα σε δύο σημεία (εκτός κι αν έχεις ιδιότητες ηλεκτρονίου), στο studio του σταθμού σου για παράδειγμα και στο καφενείο της γειτονιάς ή στο καθιστικό του άνεργου ή του εργαζόμενου με το δεφτέρι των καθημερινών υπολογισμών ανά χείρας, σου λέω με κάθε ειλικρίνεια πως, ο χαρακτηρισμός καραγκιόζης είναι από επιεικής έως απαλός σα χάδι. Δε διανοείσαι τι ακούς!

Ευτυχώς βέβαια για σένα, δεν είσαι μόνος. Και κάποιοι άλλοι συνάδελφοί σου στην άλλη μεριά της Αττικής, ακούν τα ίδια και χειρότερα. Έτσι είναι και μην καμώνεσαι πως τάχα το αγνοείς. Μπορεί -και είμαι σχεδόν βέβαιος- οι παρέες σου και οι άνθρωποι που εμφορούνται με τις ίδιες με σένα απόψεις, να σε συγχαίρουν ή να σε χτυπούν φιλικά στην πλάτη για το θάρρος και τη ρηξικέλευθη τάχα αρθρογραφία σου .

Δεν ανήκουμε όμως στην ίδια Ελλάδα. Εμείς, καμιά δεκαριά εκατομμύρια δηλαδή, ανήκουμε στην Ελλάδα της κρίσης με τις γνωστές συνέπειές της κι εσείς (μια δράκα ανθρώποι) αυτοί που τη δημιουργήσατε ή (όπως στην περίπτωσή σου) αναλάβατε εργολαβικώς να υπερασπιστείτε δημόσια. Δικαίωμά σας (τρόπος του λέγειν). Και δικαίωμά μας και να σας κρίνουμε και να σας χαρακτηρίζουμε και να σας ανατρέψουμε σε τελευταία ανάλυση.

Κανένας δε σε στοχοποιεί. Αν όμως θεωρείς τον εαυτό σου στόχο, ψάξε στις δημόσιες παρεμβάσεις σου. Δες το διαζύγιο που έχεις πάρει απ’ τις καθημερινές αγωνίες ενός ολόκληρου λαού και πάψε να προκαλείς. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο είσαι υπερβολικά αντιπαθής.
Και για να τελειώνουμε. Δε νομιμοποιούμαι με κανένα τρόπο να απαντήσω εκ μέρους του ΚΚΕ. Σου λέω όμως, ως καθημερινός αναγνώστης του Ριζοσπάστη, πως είμαστε πάρα πολλοί, που αρχίζαμε την ανάγνωση της εφημερίδας απ’ την τελευταία σελίδα, όπου αρθρογραφούσε ο Νίκος Μπογιόπουλος.
Αυτά (προς το παρόν).

paganeli