Ο υπόκοσμος ξαναχτυπά..

 Από τα πιό επίσημα χείλη εκτοξεύτηκε ο νέος εκβιασμός του πολιτικού υποκόσμου προς τον ελληνικό λαό.
Είπε λοιπόν ο ”πρωθυπουργεύων” στην χώρα και αρχηγός της κυβερνητικής Καμόρας:
     ”Το διακύβευμα των ευρωεκλογών θα είναι…

”ναι” ή ”όχι” στην Ευρώπη!”

by…mandatoforos

     Καινούργιος λοιπόν και ΕΝΤΕΛΩΣ ΨΕΥΤΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ..
     ..από έναν πρωτοφανή πολιτικό απατεώνα, μεσυμπεριφορά και ηθική νταβατζή,
..που επιχειρεί πάλι να εκφοβίσει με ψέματααυτούς που θεωρεί τις π@@@άνες του, δηλαδή έναν ολόκληρο λαό!

     Ο νέος εκβιασμός είναι εντελώς έωλος, αβάσιμος, ψεύτικος, παραπλανητικός.
ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, με την στενή έννοια του όρου. Στις ευρωεκλογές οι πολίτες διαλέγουν ποιοί κι από ποιά κόμματα θα είναι οι εκπρόσωποί του στηνΕυρωβουλή.

     ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΙ ΩΣ ΠΟΥ ΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΚΛΕΞΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ”ΟΧΙ” ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ;
     Ταυτίζει δηλαδή ο εκβιαστάκος το κόμμα του (πρώην ΝΔ και νυν Πολιτικός Χειμώνας), με την Ευρώπη;

     Αυτό που σίγουρα διακυβεύεται είναι η ύπαρξη της άθλιας κυβέρνησής του και του ίδιου στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Γιατί όταν ο λαός στις ευρωεκλογές στείλει το κόμμα του κάτω από το 20%, και συνολικά τοΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΤΟΞΟ κάτω απ’ το 25-28%..
..το θράσος και η αναίδειά του προς την χώρα δεν θα αρκεί για να συνεχίσει να κυβερνά! Ως τότε βέβαια θα του αρκεί για να κυκλοφορεί και να εκβιάζει τους πάντες και τα πάντα, σαν εκβιαστής, σαν νταβατζής, σαν μπράβος της νύχτας,
..σαν κοινός απατεώνας!..
paganeli

Από την πολλή μαγκιά θα πάει !!!

Ο Αντώνης Σαμαράς, με τον πλέον επίσημο τρόπο, έθεσε το διακύβευμα των ερχόμενων ευρωεκλογών: «Μέσα ή έξω από την ΕΕ». Ο Αντώνης Σαμαράς ως γνωστόν είναι βαρύς μάγκας και δεν…

κωλώνει. Ο λόγος του είναι συμβόλαιο, όλοι το ξέρουμε αυτό.

Από το kartesios

Όσοι αμφισβητούν την αξιοπιστία του Αντώνη Σαμαρά είναι βέβαιο ότι θα εκτεθούν το βράδυ των ευρωεκλογών. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας θα τους εκπλήξει με την πίστη του στη Δημοκρατία και την υπακοή του στην απόφαση του λαού.

Είπε ο Αντώνης Σαμαράς κατά την τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας ότι στις ευρωεκλογές : «Οι ψηφοφόροι θα πρέπει να αποφασίσουν κατά πόσο θέλουν ή δε θέλουν την Ευρώπη», ξεκαθαρίζοντας στη συνέχεια ότι η Νέα Δημοκρατία είναι η «δύναμη που εγγυάται την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας» ενώ ο  ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί «ευρωσκεπτικιστική δύναμη».

Ξεκάθαρος, όπως πάντα, ο Αντώνης Σαμαράς μετέτρεψε τις ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα. Ουσιαστικά, τις μετέτρεψε σε ένα στοίχημα κι επειδή ο Αντώνης Σαμαράς είναι κύριος με «Μ» κεφαλαίο, αν χάσει το στοίχημα θα το πληρώσει ολόκληρο.

Στην περίπτωση, λοιπόν, που στις ευρωεκλογές η Νέα Δημοκρατία –δηλαδή η Ευρωπαϊκή Δύναμη – έρθει δεύτερο ή τρίτο κόμμα και ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ –δηλαδή οι κύριες «ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις» – πιάσουν ποσοστό που θα ξεπερνά εκείνο της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, τότε ο Αντώνης Σαμαράς θα αποφασίσει το επόμενο κιόλας πρωί να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ήδη μέχρι το μεσημέρι θα πρέπει να έχει δηλώσει ότι ακολουθώντας την εντολή της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, βγάζει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη.

Αυτό θα συμβεί και τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι μία ρόμπα ξεκούμπωτη που βάζει στοιχήματα μόνο για να τα κερδίσει. Τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι τσιράκι της Μέρκελ. Τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς σέβεται την εντολή του ελληνικού λαού περισσότερο από τις εντολές του κλητήρα του ΔΝΤ. Τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο πολιτικός λόγος του Αντώνη Σαμαρά δεν είναι μια πορδή στον άνεμο. Τότε όλοι θα καταλάβουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς διαθέτει έστω και την ελάχιστη αξιοπρέπεια.

Στην περίπτωση βέβαια που δεν το κάνει, αλλά συνεχίσει τη μνημονιακή  πολιτική του «ευρώ πάση θυσία», τότε… Μπα, ούτε που θέλω να το σκέφτομαι. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι τόσο άθλιος ώστε να μας σέρνει σε δικής του έμπνευσης δημοψηφίσματα και στη συνέχεια να γράφει στ’ αρχίδια του το αποτέλεσμα. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι τόσο φασίστας. Ε; Δεν είναι, ε;

paganeli

Από το Μαγείρεμα στη Χρεοκοπία

Γιώργος Βάμβουκας
Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ)

Τα κάλπικα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού και οι λαθροχειρίες στο σκέλος των πιστωτικών εσόδων, εκπέμπουν σήματα SOS περί επερχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδος το καλοκαίρι του 2014. Σήμερα, 7 Δεκεμβρίου 2013, οι μνημονιακοί ταγοί του Κοινοβουλίου, πρόκειται να υπερψηφίσουν τον άθλιο και κίβδηλο κρατικό προϋπολογισμό του 2014. Ένας προϋπολογισμός, που όπως θα διαπιστωθεί στη συνέχεια, είναι προάγγελος της επερχόμενης πτώχευσης των δημοσίων οικονομικών. Γιατί όμως η χώρα μας οδεύει προς εξαναγκαστική χρεοκοπία; Από τη στήλη αυτή, σε αρκετές αναλύσεις μας, έχουμε καταγγείλει ότι ο κ. Στουρνάρας και το επιτελείο του, με γνώση βέβαια του πρωθυπουργού και του κ. Προβόπουλου, προβαίνουν σε συστηματική αλλοίωση και λογιστικοποίηση των επίσημων δημοσιονομικών μεγεθών. Τα πρωτογενή ελλείμματα, ως δια μαγείας μετατρέπονται σε πρωτογενή πλεονάσματα, μέσω της ταχυδακτυλουργικής επεξεργασίας των πιστωτικών εσόδων.
Το κουβάρι όμως της κυβερνητικής απάτης αρχίζει να ξεδιπλώνεται, με την αποκάλυψη ότι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και ο λογαριασμός των πιστωτικών εσόδων είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Το παιχνίδι έχει στηθεί, με την αρμονική συνεργασία των συστημικών εμπορικών τραπεζών και του ΟΔΔΥΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους). Μέχρι πρότινος οι κύριοι Στουρνάρας και Προβόπουλος, έλεγαν ότι στο ΤΧΣ υπήρχε ένα πάπλωμα γύρω στα 9 δισ. ευρώ (€), το οποίο ήταν ανά πάσα στιγμή διαθέσιμο, για την ενδεχόμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Παραδόξως, το ποσό των 9 δισ. € λέγεται ότι εξαφανίστηκε και τούτο γιατί το ποσό αυτό έχει μεταπλαστεί σε πιστωτικά έσοδα. Πιο συγκεκριμένα, οι εμπορικές τράπεζες σιωπηρώς έλαβαν το ποσό των 9 δισ. €, με το οποίο σε συνεργασία με τον ΟΔΔΥΧ, μόχλευσαν από την πρωτογενή αγορά έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου. Εντούτοις, με την πρακτική αυτή, οι εμπορικές τράπεζες διευκολύνουν την κυβέρνηση να μαγειρεύει τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού.
Δηλαδή, οι χρεοκοπημένες εμπορικές τράπεζες, των οποίων τα χρέη προς το ευρωσύστημα ξεπερνούν τα 200 δισ. €, με την αγορά εντόκων γραμματίων, βοηθούν το ελληνικό δημόσιο να κλείνει τις τρύπες των διαχειριστικών του ελλειμμάτων. Η συγκεκριμένη πολιτική διευκολύνει την κυβέρνηση, να καλύπτει κρατικές δαπάνες με πιστωτικά έσοδα (έντοκα γραμμάτια), δαπάνες όμως που δεν υπολογίζονται στο κρατικό έλλειμμα και αθροίζονται κατευθείαν στο δημόσιο χρέος. Με αυτή την λογιστική μέθοδο, επιτυγχάνονται τα περίφημα πρωτογενή πλεονάσματα. Πλεονάσματα όμως που είναι στα χαρτιά. Κατ’ αυτό τον τρόπο, παρουσιάζεται το πρωτοφανές φαινόμενο, ο προϋπολογισμός να παρουσιάζει πρωτογενή πλεονάσματα και το δημόσιο χρέος να αυξάνει με ρυθμούς χιονοστιβάδας.
Αντί οι τράπεζες με τα δανειακά κεφάλαια, που αντλούν από το ευρωσύστημα, να χρηματοδοτούν τις ανάγκες νοικοκυριών και επιχειρήσεων, αγοράζουν έντοκα γραμμάτια, αποκομίζοντας βέβαια σημαντικά κέρδη από τόκους, λόγω των υψηλών επιτοκίων των εντόκων. Οι ανεγκέφαλοι του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου, δεν αντιλαμβάνονται ότι με την συγκεκριμένη πολιτική, εκτοξεύουν σε αστρονομικά επίπεδα το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος, υποθηκεύοντας όχι μία, αλλά τουλάχιστον τρεις μελλοντικές γενιές ελλήνων; Δεν έχουν συναίσθηση των τεράστιων ευθυνών τους έναντι της πατρίδας, όταν κράτος και τράπεζες την περίοδο 2007-2013, εκτόξευσαν το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος από 308 σε 440 δις ευρώ και από 138,1% έφτασε να αποτελεί το 240,4% του ΑΕΠ;
Το ζήτημα με τα πιστωτικά έσοδα έχει προσλάβει σχιζοειδής διαστάσεις. Την μνημονιακή περίοδο 2010-2013, ο δανεισμός του ελληνικού δημοσίου μέσω των πιστωτικών εσόδων, ανήλθε στο ιλιγγιώδες ποσό των 374 δισ. €, εκ των οποίων τα 173 δισ. € ήταν έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου και ειδικές εκδόσεις ομολόγων. Αυτό σημαίνει ότι πιστωτικός δανεισμός 173 δισ. €, έφυγε από τα ταμεία των εμπορικών τραπεζών και πήγε στον άπατο κρατικό κορβανά. Χρεοκοπημένες τράπεζες, με δανεικά από το ευρωσύστημα, δανείζουν το πτωχευμένο ελληνικό κράτος, και τα σπασμένα, δηλαδή τα τοκοχρεολύσια, καλούνται με το αίμα τους, να τα καταβάλλουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Η συμμορία του δικομματικού κατεστημένου δεν έχει το θεό της. Τι κάνουν όμως τα λείψανα των προοδευτικών δυνάμεων; Τα 58 παλληκάρια, με τις βίλες στη Μύκονο, τα κότερα και τις μεγαλοκαταθέσεις στο εξωτερικό, τι οραματίζονται καθισμένα στις πολυθρόνες τους των βορείων προαστίων; Μήπως, την αναμενόμενη χρεοκοπία της χώρας, που θα την πληρώσουν οι ήδη κλινικά νεκροί, δηλαδή οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι τίμιοι μικρομεσαίοι;

Στο μικροσκόπιο οι σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τη Φράξια Κόκκινος Στρατός

 Στο μικροσκόπιο της δικαιοσύνης και της αντιτρομοκρατικής πρέπει να βρεθούν οι σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με την τρομοκρατική οργάνωση Φράξια Κόκκινος Στρατός μετά τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις της ΝΔ για τη διασύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία, μέσω του Τόνι Νέγκρι.
Υπενθυμίζεται ότι ο Γερμανός πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ (στη φωτογραφία με το «σύνδεσμό» του στην Ελλάδα Γιωργάκη Παπανδρέου) είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για διασυνδέσεις με την τρομοκρατία.

Συγκεκριμένα το όπλο, το οποίο χρησιμοποίησαν οι εκτελεστές της Φράξιας Κόκκινος Στρατός για τη δολοφονία του προέδρου του συνδέσμου Γερμανών βιομηχάνων Χάινζ Χέρμπερτ Κάρι το 1981, είχε μεταφερθεί με το αυτοκίνητο του Γιόσκα Φίσερ.
Στις σχέσεις του Φίσερ με την τρομοκρατία είχαν αναφερθεί στο παρελθόν οι New York Times και ο Independent
Ποιές είναι λοιπόν οι σχέσεις του πρώην πρωθυπουργού με τη Φράξια Κόκκινος Στρατός; Τι συζήτησαν στις επαφές τους στην Αθήνα πριν από μερικά χρόνια;
Την ίδια ώρα ερωτηματικά προκαλεί στην αντιτρομοκρατική ο θερμός απαοχαιρετισμός του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά προς τον Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος όπως και ο Τόνι Νέγκρι είχε περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη φυλακή κατηγορούμενος γι σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων στη Νότια Αφρική.
Οι πληροφορίες πάντως ότι στο Μαξίμου βρέθηκε οπλισμός από το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο ελέγχονται ως ανακριβείς.
* Το κείμενο είναι προφανώς σατιρικό. Δεδομένου όμως ότι η σημερινή μέρα ενδέχεται να χαρακτηριστεί παγκόσμια ημέρα προπαγάνδας των ηλιθίων, είπαμε να το τερματίσουμε.
 http://info-war.gr

Ανοιχτή επιστολή προς την ελληνική πολιτική και οικονομική άρχουσα τάξη !!!

Όλοι εσείς που βρομίσατε την ζωή μου.

Όλοι εσείς που προσβάλλατε την νοημοσύνη μου.

Όλοι εσείς που διαφθείρατε την…

αισθητική μου.

Όλοι εσείς που μου στερήσατε την αξιοπρέπεια.

Όλοι εσείς που επιδίδεστε νυχθημερόν σε καψόνια εναντίον οποιασδήποτε προσπάθειας ανάνηψης μου.

Του Π. Χατζηστεφάνου

Έχετε όνομα, διεύθυνση, τραπεζικούς λογαριασμούς.

Ξέρετε ποιοι είστε.

Επί δεκαετίες συσσωρεύετε πλούτο και μοιράζετε κόπρανα.

Εκμεταλλεύεστε την αμάθεια που εσείς καλλιεργείτε.

Φανατίζετε τους αμαθείς που εσείς δημιουργείτε.

Από τα σχολεία ως τα πανεπιστήμια και τα ανώτατα ιδρύματα του κράτους επιτρέπετε, αν όχι ενθαρρύνετε, συμπεριφορές που μόνο σε εγκληματικές συμμορίες θεωρούνται αποδεκτές, και πάλι εν ανάγκη.

Επιβραβεύετε τους ηλίθιους, τους ανίδεους, τους αριβίστες επειδή είναι πρόθυμοι, κόλακες και δεν σας χαλάει καθόλου να περιστοιχίζεστε από εξυπηρετικά κορόιδα.

Αμείβετε μόνο όσους εξαρτώνται από εσάς.

Λαδώνετε τους πάντες που εξυπηρετούν ή κουκουλώνουν τις βρομιές σας, από δικαστές μέχρι δημοσιογράφους και μάρτυρες.

Επιβάλλεστε διά της βίας.

Ταμπουρώνεστε πίσω από θηριώδης ιδιωτικούς στρατούς που πληρώνετε με τα λεφτά που κλέβετε από τους υπηκόους σας.

Καταδικάζετε την πολιτική και κοινωνική συνείδηση ενός ολόκληρου λαού στον φαύλο κύκλο της προπαγάνδας που παράγεται από μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι προωθούν, από τα τηλεοπτικά τους κανάλια, τις κυβερνήσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους.

Αναδεικνύετε σε νευραλγικά πόστα κακοήθεις τρελούς που ψαρέψατε από τα πλέον βρομερά περιθώρια και τους τάξατε Ναπολεόντειες τιμές εάν δεχτούν να αναλάβουν  την ευθύνη εγκλημάτων που κανείς συνειδητός και ψυχικά υγιής άνθρωπος δεν θα δέχονταν να χρεωθεί.

Ηδονίζεστε σαδιστικά με την σκέψη ότι νομιμοποιείτε την ψυχοπάθεια στην εξουσία, ειδικά αν αυτή είναι εύκολα ελεγχόμενη και μισανθρωπικής φύσης.

Επιτρέψατε σε ξένους μεγαλοκαρχαρίες πρόσβαση σε κυριαρχικά δικαιώματα και ζωτικές λειτουργίες της χώρας προκειμένου να υποδουλώσετε τον λαό φορτώνοντας του το χρέος που δημιούργησε η δική σας κλεψιά, διαφθορά και σπατάλη.

Οδηγήσατε μια χώρα σε πτώχευση και υποθήκη των πλουτοπαραγωγικών της πηγών και υποδομών και ακόμα επιμένετε προκλητικά και ασυγχώρητα πως είστε ικανοί να διαχειριστείτε την μοίρα της.

Σας υποστηρίζουν και σας ακολουθούν μόνο τα πιο χαμερπή, τα πιο ηλίθια, τα πιο χυδαία τμήματα της κοινωνίας: γέροι που πάσχουν από άνοια, βλαμμένοι τηλεθεατές, νοητικά ανάπηροι ψηφοφόροι, εν γένει όλα τα παρτάλια που πουλάνε την ζωή τους για ένα κομμάτι ψωμί.

Και όμως, διατηρείτε ύφος χιλίων καρδιναλίων, ακόμα και αν όλοι γνωρίζουν ότι μόνο σε μια τέτοια χωματερή θα μπορούσατε να βασιλεύετε, μόνο πάνω σε σωρό από σκουπίδια θα βρίσκατε θρόνο.

Καθόλου δεν σας ενοχλεί ότι επιζείτε διυλίζοντας ό,τι πιο σάπιο υπάρχει, είτε ως ένστικτο, είτε ως ανθρώπινο δυναμικό.

Αντίθετα, είστε ικανοποιημένοι με την θέση σας ως άρχοντες της σαπίλας, αφού έχετε φροντίσει αυτή να είναι το κυρίαρχο οικοσύστημα.

Στερείτε οποιαδήποτε προοπτική από τον λαό που τυραννάτε: καλός δούλος παραμένει ο ηλίθιος, πεινασμένος και φοβισμένος δούλος.

Τροφοδοτείτε το φαντασιακό των δύστυχων που κυβερνάτε με είδωλα μηδενικής αξίας, ανάγετε σε κεντρικό ρόλο άτομα των οποίων τα ταλέντα δεν αξίζουν ούτε θέση κομπάρσου στο βάθος της σκηνής, εθίζετε την μάζα σε όλο και πιο φτηνές, όλο και πιο κακής ποιότητας, όλο και πιο βάρβαρες διασκεδάσεις.

Όλα αυτά δεν τα κάνετε τυχαία, δεν σας ξέφυγε κάτι, δεν είστε υπαίτιοι λάθους, ούτε θύματα απάτης.

Δεν πρόκειται για κάποια αναπόφευκτη φαυλότητα της φυλής, της ανθρώπινης φύσης, των ευρύτερων ιστορικο-πολιτικών περιστάσεων η ολοένα και πιο άθλια κατάσταση που επικρατεί σε κάθε επίπεδο της δημόσιας ζωής στην Ελλάδα.

Όχι, εφαρμόζετε σχέδιο, πλήρως προμελετημένο και συμφωνηθέν από κάθε συμμέτοχο, σε κάθε του βήμα, με διαρκείς διαπραγματεύσεις και συγκεκριμένες υπογραφές κάτω από κάθε άρθρο της επιχείρησης διάλυσης και υποδούλωσης της Ελληνικής κοινωνίας, και εκ παραλλήλου, της αποσάθρωσης κάθε εθνικής αξιοπρέπειας και καταβαράθρωσης του κοινωνικού ηθικού.

Οι στόχοι σας είναι δύο: αφ’ ενός να παραμείνετε υπό την εύνοια των αφεντικών σας απ’ τας Ευρώπας, που δεν είναι ηλίθιοι όπως οι υπήκοοι σας και ζητάνε πίσω τα κλεμμένα και μάλιστα με τσουχτερό τόκο, αφ’ εταίρου να διατηρήσετε το επίπεδο των ψηφοφόρων σας όσο πιο χαμηλά γίνεται, μιας και αν ποτέ συνειδητοποιήσουν το έγκλημα που διαπράττετε εις βάρος τους θα σας σφάξουν.

Εσχάτως ανασύρατε από μπακουροπαρέες των Κολωνακιώτικων καφενέδων και τις γαλαρίες των πανεπιστημιακών παραγκουπόλεων κάτι ανεκδιήγητες πατσαβούρες που παριστάνουν τους διανοούμενους εκεί που τους παίρνει, δηλαδή απευθυνόμενοι σε ημι-αναλφάβητους μπουζουκόβιους. Τους αμείβετε αδρά προκειμένου να προβοκάρουν, να αποπροσανατολίζουν, να ψυχολογικοποιούν και να ενοχοποιούν οποιαδήποτε μορφή κριτικής και αντίδρασης στην νοσηρή σας τυραννία.

Στρατολογείτε νεο-γενίτσαρους και τους αναθέτετε να παράγουν ψευδο-πολιτισμική αιθαλομίχλη προκειμένου να δημιουργείται αντιπερισπασμός και να μην είναι ορατή η αλήθεια της πνευματικής και ηθικής σήψης στην Ελλάδα.

Προσηλυτίζετε και ξαμολάτε βλαμμένα κάθε απόχρωσης ώστε να ξεχύνονται και να διακοσμούν βιτρίνες ερειπωμένων μαγαζιών , να πλέκουν πουλόβερ για κατσιασμένες νεραντζιές, να διοργανώνουν πάρτι, μπιενάλε και φεστιβάλ, αλλά κυρίως να φροντίζουν ώστε να μην ακούγεται απολύτως τίποτε για αυτοκτονίες, ανεργία, στρατόπεδα συγκέντρωσης, καρκινοπαθείς που πεθαίνουν ανασφάλιστοι και οτιδήποτε άλλο είναι κρίσιμο, αληθινό, ζωτικής σημασίας.

Έχετε επιβάλλει ένα έκφυλο νοητικό καθεστώς όπου μόνο οι ιδιωτεύουσες ανοησίες και οι φαιδρές υποκειμενικότητες είναι αποδεκτές ως πολιτισμένος δημόσιος διάλογος.

Κυβερνάτε δημιουργώντας ατμόσφαιρα, δηλαδή διαχειριζόμενοι τα συναισθήματα των αφελών που σας υφίστανται, μιας και γνωρίζετε πολύ καλά ότι η ατμόσφαιρα δεν ανατρέπεται, παρά μόνο αιωρείται, νεφελώδης και αόρατη, διαμορφώνοντας αναπόδραστο κλίμα.

Αποκρύπτετε επιμελώς την αλήθεια της εγκληματικής σας δράσης πίσω από παραπετάσματα, αντιπερισπασμούς και μακιαβελικής ηθικής γραφειοκρατία.

Για κάθε σκάνδαλο που αποκαλύπτεται γύρω από τις βρομερές σας δραστηριότητες ως απάντηση στήνετε ερευνητικές επιτροπές που απαρτίζονται από συγγενικά σας πρόσωπα, διορίζετε δικαστήρια των οποίων η ελεγχόμενη σύσταση εκπροσωπεί τα συμφέροντα σας, και χρηματοδοτείτε προπαγανδιστές που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, με σκοπό να πειστεί και ο τελευταίος ρομαντικός πως κάθε τρόπος καταγγελίας και δίωξης σας είναι μάταιος.

Εν κατακλείδι, καταντήσατε την Ελλάδα, οριστικά και αμετάκλητα, τουλάχιστον κατά την διάρκεια της δικής μου ζωής, και πολύ πιθανόν για γενιές μετά, έναν τοξικό βόθρο όπου επιπλέουν μόνο τα πιο επικίνδυνα λύματα.

Για τους παραπάνω λόγους, να είστε σίγουροι, ότι εμείς, εκείνοι δηλαδή που έχουν την κριτική ικανότητα και την διαύγεια πνεύματος να αντιλαμβάνονται όχι μόνο το εγκληματικό ποιόν σας, αλλά και να μελετάνε τους τρόπους με τους οποίους έχετε διαμορφώσει την Ελληνική κοινωνία κατ’ εικόνα και ομοίωση της τερατώδους ψυχοσύνθεσης σας, εμείς η σκεπτόμενη, ανεξάρτητη και εν τέλει καθημαγμένη από την αθλιότητα σας μειοψηφία, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας προκειμένου να τιμωρηθείτε παραδειγματικά.

Επειδή αυτό είναι το χρέος κάθε ηθικού και ακέραιου πολίτη αυτής της χώρας σήμερα – η κάθαρση.

Εύχομαι το 2014 να είναι η χρονιά που θα αρχίσει η οριστική και αμετάκλητη απαλλαγή μας από την παρουσία σας.

Αλλά ακόμα και αν δεν είναι, ο αφανισμός σας είναι πια καθαρά ζήτημα χρόνου, μιας και η αδικία όσο περνάει ο καιρός τόσο εξοργίζει τα θύματα της, ενώ η δίψα για δικαίωση αγριεύει και διεκδικεί όλο και πιο λυσσαλέα ικανοποίηση.

Στην θέση σας, αν ήταν ποτέ δυνατόν να ξεφύγετε από την ψυχωσική αλαζονεία που σας κάνει να νομίζετε ότι είστε άτρωτοι, θα είχα ήδη φύγει από την χώρα. Όμως, ευτυχώς για την Ιστορία, είστε τόσο επηρμένοι που νομίζετε ότι θα την γλιτώσετε, και έτσι, θα κάνετε ένα και μοναδικό καλό για την Ελλάδα: οι ιστορίες και οι εικόνες του τέλους σας, όπως του Μουσολίνι, θα διδάσκουν για πολλές επερχόμενες γενιές τι κατάληξη περιμένει τυράννους σαν και του λόγου σας.

Με ασίγαστο μίσος,

Π., ένας από αυτούς που θεωρείτε ακίνδυνα θύματα σας.

Ποιος είσαι συ, ρε;…

Η είδηση, την πρώτη μέρα προεδρίας της Ελλάδας, είναι: “Απειλούνται με κατασχέσεις όσοι δεν πλήρωσαν χαράτσι αν δεν ξοφλήσουν μέχρι 31 Ιανουαρίου”.

Όποιος δεν θεωρεί ότι η ιστορία ξεκίνησε από την ώρα που γεννήθηκε, μπαίνει σε μία…

διαδικασία σύγκρισης άλλων εποχών και αυτών εδώ που διανύουμε.

Απο το Στον τοίχο

Για μία ψήφιση νόμου κάποιες άλλες εποχές έβγαιναν στον δρόμο κάτι πλάσματα που από το πηλοφόρι, από τον τσαπί και από την δουλειά μέσα στα αμπάρια στεκόταν ως θηρία απέναντι στους γραβατοφορεμένους που θεωρούσαν ότι μπορούσαν να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Όταν έβγαιναν τα θηρία αυτά στο δρόμο δεν κρατούσαν πλακάτ αλλά τα όργανα της δουλειάς τους και κατάφερναν να τρομάξουν τόσο πολύ τους κλεισμένους στην βουλή πολιτικάντηδες – μόνο από τον ήχο των ποδιών τους – που έπαιρναν τον νόμο πίσω άρον άρον.

Κάποιες εποχές μπορεί να υπήρχε όπως και σήμερα η αδικία αλλά υπήρχε και ο εσώψυχος φόβος των κρατούντων ότι τα θηρία δεν μπορείς να τα απειλείς κατάμουτρα. Φθάσαμε στο σήμερα μετά από την άλωση του ΠΑΣΟΚ για 30 χρόνια όπου η σφραγίδα ενός σφουγγοκωλάριου έχει μεγαλύτερη αξία από την εργασία και τον ιδρώτα του θηρίου. Φθάσαμε στο σημείο όπου τα ανάπηρα, τα οποία ανέβηκαν την σκάλα της εξουσίας έρποντας, να απειλούν το κομμάτι του λαού που δεν πασοκοποιήθηκε και που ήταν η μηχανή παραγωγής αυτής της χώρας. Χωρίς ίχνος φόβου στα μάτια τους ερπετοειδή, όπως ο Χαρούλης Θεοχάρης, σε απειλεί ότι θα σε αφήσει στο δρόμο, ότι θα σε κλείσει φυλακή, ότι θα αφήσει το παιδί σου να πεθάνει, είτε από ασιτία, είτε στερώντας του το δικαίωμα περίθαλψης.

Φθάσαμε στην εποχή που οι Γίγαντες, αποδεχόμενοι τον χαρακτηρισμό μειοψηφία που τους επέβαλε η δημοκρατία των νάνων, μπήκαν στα αυτοσχέδια κλουβιά τους και ανέχονται τις απειλές των πολιτικών Πυγμαίων και των πυγμαιότερων υπαλλήλων τους. Φθάσαμε στο σημείο όπου η Παροχή Υπηρεσίας δίνει απανωτές γροθιές στην Παραγωγική Εργασία. Η υπογραφή του κάθε γκρίζου και κομπλεξικού έχει πλέον μεγαλύτερη αξία από τον ιδρώτα και την αγωνία που πρόσφερες για να κινήσεις την μηχανή της χώρας. Απειλείσαι και τιμωρείσαι γιατί δούλεψες από άεργους που τίποτε άλλο δεν έκαναν στην άθλια ζωούλα τους από το να γίνονται μέλη κομματικών συνδικαλιστικών γραφείων και κάνοντας όνειρα ότι κάποια μέρα θα “δείρουν και θα γ@μήσουν”.

Ποιος είσαι εσύ ρε, που θα απειλήσεις 1,000,000 Έλληνες ότι θα τους βγάλεις το σπίτι τους στο σφυρί επειδή δεν πλήρωσαν το παράνομο χαράτσι σου; Ποιος είσαι εσύ ρε, που αρπάζεις τις επιδοτήσεις αγροτών αφήνοντας τους στο έλεος; Ποιος είσαι εσύ ρε, που απειλείς τους 70χρονους συνταξιούχους του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ που δούλεψαν σαν δούλοι για να κινήσουν το καράβι της Ελλάδας ότι αν δεν πληρώσουν τον φόρο ακινήτων θα τους πάρεις το σπίτι; Ποιος είσαι εσύ ρε, που απειλείς ασθενείς ότι θα τους αφήσεις να πεθάνουν γιατί έτσι σου γουστάρει; Τι ύψος τελικά έχεις, ρε άντρακλα, που απειλείς το 30% του λαού που έφτυσε αίμα; Το βάζει το μουμιοποιημένο κεφαλάκι σου ότι απειλείς το 1/3 του ελληνικού πληθυσμού; Δεν είναι όμως το 1/3 είναι παραπάνω διότι πίσω από κάθε χαράτσι απειλής κρύβονται ακόμα 3 άτομα που μένουν κάτω από αυτό το κεραμίδι. Ποιος είσαι, ρε, που απειλείς τα παιδιά των Ελλήνων ότι θα κοιμούνται κάτω από τα άστρα αντί να μετρούν τα άστρα;

Βγες έξω, ρε άντρακλα, να μάς τα πεις στην μούρη και όχι μέσα από το γυαλί της τηλεόρασης που σαν τείχος αόρατο σε προστατεύει από τις μπάτσες. Βγες στο δρόμο να δούμε το ύψος σου γιατί το ύψος σου το βλέπουμε μόνο από την σκιά που αφήνεις.

Ποιους απειλείς τελικά; Αυτούς που πλήρωναν πάντα και τώρα δεν έχουν πηγή εισοδήματος γιατί τους στέρησες την εργασία και την προπληρωμένη αδρά σύνταξή τους. Απειλείς αυτούς που σου πλήρωναν τα κομματικά γραφεία που ξημεροβραδιαζόσουν γλείφοντας για μια γκρίζα θεσούλα αφού το ύψος σου, τόσο το σωματικό όσο και το ψυχικό, σε καταστούσε ανάπηρο για ένα αξιοπρεπές μεροκάματο.

Ποιος είσαι τελικά, εσύ ρε καραγκιοζάκο και ποιοι είναι αυτοί που συμφωνούν μαζί σου πατρονάροντας την αναλγησία, την απανθρωπιά και την αδικία. Μαζευτείτε όλοι μαζί να δούμε πόσο χώρο πιάνετε σε αυτή την χώρα. Στην παραζάλη της φορτωμένης τσέπης σας και της ανούσιας εξουσίας θεωρείτε ότι το ποσοστό σας είναι αυτό που πάντα σας σώνει. Ως άνοοι και άεργοι αγνοείτε ότι αυτό που καθορίζει το χρονικό διάστημα των αποτελεσμάτων δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα.  
Ὅσοι Πυγμαῖοι καὶ νὰ μαζευτεῖτε γιὰ νὰ ἔχετε τήν ἐκλογικὴ ποσότητα ποὺ θὰ σᾶς καθιστὰ ἐξουσία, εἶναι νομοτελειακὰ σίγουρο ὅτι ἡ ποιότητα τῶν Γιγάντων κάποια μέρα θὰ τὸν ρίξει τὸν τοῖχο καὶ θὰ σᾶς ἀνταμώσει.

Ποιοι αγόρασαν τα ασφάλιστρα κινδύνου του ΤΤ που σήμερα αξίζουν 27 δισ. δολάρια;

Με αφορμή τις εξελίξεις με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, θα θέλαμε να προσθέσουμε στο δημόσιο διάλογο αναρτώντας το ρεπορτάζ του UNFOLLOW για το ζήτημα των ασφαλίστρων κινδύνου του εν λόγω τραπεζικού ιδρύματος, που δημοσιεύσαμε στο περιοδικό τον Αύγουστο 2013.

Όσοι αγόρασαν τα ασφάλιστρα κινδύνου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου μπορεί να κερδίσουν  δισεκατομμύρια ευρώ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τεράστια πακέτα με ευρώ, μέσα σε λίγες βδομάδες άλλαξαν χέρια με κερδισμένα κάποια επενδυτικά funds και τους μετόχους τους. Στην ελληνική Βουλή τουλάχιστον πέντε φορές έχει κατατεθεί ερώτηση από βουλευτές διαφορετικών κομμάτων για το ποιοι απέκτησαν τα ασφάλιστρα κινδύνου. Απάντηση δεν δόθηκε ποτέ.

(του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου – UNFOLLOW 20)

«Με την υπογραφή δεσμευτικής συμφωνίας ολοκληρώθηκε η διαδικασία πώλησης του Νέου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (ΝΤΤ) στη Eurobank». Με αυτήν τη λιτή ανακοίνωση, στις 15 Ιουλίου 2013, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), υλοποιώντας τις αποφάσεις της κυβέρνησης στο πλαίσιο του μνημονίου, εκπλήρωσε ένα ακόμα έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού χαρίζοντας το μέχρι πρότινος υγιέστατο και κερδοφόρο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στη Eurobank, προκειμένου να καταλήξουν πακέτο, το επόμενο διάστημα στα χέρια κάποιου ιδιώτη επενδυτή.

Στο παρόν άρθρο, δεν θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με το ξεπούλημα του ΤΤ στον τραπεζικό όμιλο της Eurobank, αλλά με τα παιχνίδια που παίχτηκαν από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από το 2009 μέχρι σήμερα, με την συνδρομή των διοικήσεων του ΤΤ, προκειμένου να εμφανιστεί ζημιογόνο, να απαξιωθεί εντελώς η περιουσία του, να χωριστεί σε «κακή» και «καλή» τράπεζα και να βρεθούν μετέωροι και υπό απόλυση οι περίπου 3.200 εργαζόμενοι του. Και όμως η τύχη του ΤΤ θα μπορούσε να ήταν τελείως διαφορετική και να είναι σήμερα ένα ισχυρός και κυρίως κρατικός τραπεζικός όμιλος…

Τον Αύγουστο του 2009, λίγες μέρες πριν ανακοινωθούν οι εκλογές του Οκτωβρίου, όπου επικράτησε το ΠΑΣΟΚ, ο τότε πρόεδρος του ΤΤ Αγγελος Φιλιππίδης αγόρασε CDS (ασφάλιστρα κινδύνου) των ελληνικών ομολόγων αξίας 950 εκατομμυρίων ευρώ, όταν το πενταετές spread των CDS ήταν μόλις στις 135 μονάδες βάσης. Η απόφαση μιας ελληνικής τράπεζας να ποντάρει σε πιθανή χρεοκοπία της χώρας και να αγοράσει ασφάλιστρα κινδύνου κατηγορήθηκε αργότερα από πολλούς. Από την πλευρά της, ωστόσο, η διοίκηση του ΤΤ υποστήριξε ότι ήταν μια «κίνηση θωράκισης της ελληνικής οικονομίας».

Η κίνηση της διοίκησης του ΤΤ είναι σίγουρο ότι προκαλεί σοβαρά ερωτήματα. Ακόμα περισσότερα προκαλεί όμως η πορεία του συγκεκριμένου CDS τους μήνες που ακολούθησαν. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέλυσε από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου τον Φιλιππίδη και στη θέση του προσέλαβε τον Κλέωνα Παπαδόπουλο, ο οποίος στη συνέχεια, με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης και ΔΣ του ΤΤ, πούλησε το ασφάλιστρο κινδύνου σε μια ξένη εταιρεία (αγνώστων στοιχείων) με κέρδος περίπου 40 εκατ. δολάρια και ενώ τα CDS κινούνταν στις 235 μονάδες βάσης.

Ακολούθησαν οι γνωστές παλινωδίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που είχαν στόχο την προσχεδιασμένη είσοδο της χώρας στο μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ (Απρίλιος 2010). Με τα σενάρια για χρεωκοπία της Ελλάδας να φουντώνουν, η αξία του ασφάλιστρου κινδύνου που είχε πουλήσει πριν από μερικούς μήνες το ΤΤ ήταν εκείνη την περίοδο 27 δισ. δολάρια.

Αν λοιπόν το CDS δεν είχε πουληθεί εσπευσμένα, το ΤΤ θα είχε εκείνη την περίοδο στο χαρτοφυλάκιό του ένα ισχυρό όπλο. Το πολύτιμο CDS που είχε στην κατοχή του το ΤΤ αντιστοιχούσε περίπου στο 12,5% της παγκόσμιας αγοράς και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι σε όσους απειλούσαν τη χώρα με χρεοκοπία και την εξωθούσαν στην αγκαλιά της τρόικας. Με τις ελληνικές τράπεζες εκείνη την περίοδο να κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ύψους περίπου 50 δισ. ευρώ, ήταν μεγάλη υπόθεση ένα μόνο κρατικό πιστωτικό ίδρυμα να κατέχει το 12,5% της παγκόσμιας αγοράς CDS.

Τα «ασφάλιστρα κινδύνου» ή CDS είναι στην ουσία ένας τύπος ομολόγου – χωρίς να διαθέτεις το ομόλογο. Ποντάρεις χρήματα –διότι για τζόγο πρόκειται– στη χρεοκοπία μιας χώρας που θα βρεθεί στη δύσκολη θέση να μην μπορεί να πληρώσει τα ομόλογα που έχει εκδόσει. Είναι σαν να αγοράζεις ασφάλεια για το σπίτι του γείτονα σου και να εύχεσαι να καεί το σπίτι του για να εισπράξεις την αποζημίωση. Αν η χώρα χρεοκοπήσει, τότε εσύ πληρώνεσαι το CDS. Μ' αυτό τον τρόπο, αν είσαι τράπεζα, όπως στην προκειμένη περίπτωση το ΤΤ, και διαθέτεις ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, ισοφαρίζεις τη χασούρα από τη μη πληρωμή των ομολόγων ή ακόμα εξασφαλίζεις και μια μορφή κέρδους. Αν μάλιστα είσαι «κρατικό μαγαζί», ουσιαστικά το κράτος μπορεί να απειλήσει τους κερδοσκόπους που ποντάρουν στη χρεοκοπία του, αφού διαθέτει με τη σειρά του CDS που πρέπει να πληρωθούν. (Είπαμε ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα «αγγελικά πλασμένο»…)

Τα ασφάλιστρα κινδύνου πρωτοκυκλοφόρησαν στην διατραπεζική αγορά το 1997, αλλά για να τα αγοράσεις έπρεπε να έχεις στην κατοχή σου κρατικά ομόλογα της χώρας που «πόνταρες» ότι θα χρεοκοπήσει. Το 2000 ανατράπηκε το συγκεκριμένο καθεστώς και μπορούσαν οι πάντες να αγοράσουν ομόλογα και να «παίξουν». Η περίπτωση του ΤΤ αφορά την πρώτη εκδοχή: είχε στην κατοχή του ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και αγόρασε CDS για να καλύψει την έκθεση του στο ελληνικό χρέος από πιθανή στάση πληρωμών. Όμως με άνωθεν εντολές πούλησε το CDS και έμεινε χωρίς κάλυψη. Επαναλαμβάνουμε ότι το CDS αξίζει τώρα 27 δισ. δολάρια, δηλαδή όλο το μνημόνιο που κλήθηκε να ψηφίσει η κυβέρνηση Σαμαρά τον περασμένο Οκτώβριο στην Βουλή για να σώσει τις τράπεζες.

Είπαμε όμως, η απόφαση από τον Γ. Παπανδρέου, τους ντόπιους τραπεζίτες, την άρχουσα τάξη της χώρας και κυρίως τα αφεντικά της τρόικας ήταν ειλημμένη: Η Ελλάδα θα μετατρεπόταν στο πρώτο πειραματόζωο που πάνω του θα έλυναν στις διαφορές τους το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες του πλανήτη, μετατρέποντας στη συνέχεια το «πείραμα» σε «μοντέλο». Έτσι, το τεράστιο περιουσιακό στοιχείο που είχε στην κατοχή του το ΤΤ άλλαξε χέρια μέσω αγοροπωλησιών που πραγματοποιήθηκαν κυρίως μέσω της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs. Όπως κατήγγειλε αργότερα ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνος Καμμένος, το CDS αγοράστηκε από την εταιρεία IJ PARTNERS SA, συμφερόντων του Θεόδωρου Μαργέλλου, στενού φίλου της οικογένειας Παπανδρέου, με έδρα τη Γενεύη. Σύμφωνα με τον κ. Καμμένο, στις αγοροπωλησίες ενεπλάκη τόσο ο κ. Μαργέλλος, που γνώριζε τη διατραπεζική αγορά από τη θητεία του ως διοικητής της Τράπεζας Πειραιώς, όσο και ο Ανδρίκος Παπανδρέου, αδελφός του πρώην πρωθυπουργού. Σημαντικό ρόλο στη συγκεκριμένη εταιρεία είχε και η Μιράντα Ξαφά, πρώην οικονομολόγος του ΔΝΤ, που φέρεται να ήταν από τα πρόσωπα που γνώριζαν τις επαφές του Γ. Παπανδρέου με τον τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν για την υπαγωγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης. Η εταιρεία διέψευσε τον κ. Καμμένο και υποστήριξε ότι «ουδέποτε αγόρασε το CDS», ωστόσο ακόμα και σήμερα κανένας δεν γνωρίζει ποια πρόσωπα βρίσκονται πίσω από τη συγκεκριμένη αγοροπωλησία.

Τα «μυστικά πρόσωπα» που στο μεταξύ αγόρασαν και ξαναπούλησαν το ασφάλιστρο κινδύνου μπορεί να καρπώθηκαν  ή να καρπωθούν αρκετά εκατομμύρια ή ίσως και δισεκατομμύρια ευρώ και ταυτόχρονα κατάφεραν να μείνουν μακριά από τον έλεγχο του νόμου. Στην ελληνική Βουλή τουλάχιστον πέντε φορές έχει κατατεθεί ερώτηση από βουλευτές διαφορετικών κομμάτων για το ποιοι απέκτησαν τα ασφάλιστρα κινδύνου. Απάντηση δεν δόθηκε ποτέ.

Το σκάνδαλο σε κάθε περίπτωση είναι διπλό. Από τη μια πλευρά, χάνεται ένα τεράστιο περιουσιακό στοιχείο του ΤΤ και κατ’ επέκταση του ελληνικού δημοσίου, και από την άλλη, πολιτικά πρόσωπα της χώρας λαμβάνουν αποφάσεις που ευνοούν συγκεκριμένα συμφέροντα σε βάρος του ελληνικού λαού. 

Το ΤΤ, που το 2009 είχε κέρδη περίπου 200 εκατ. ευρώ και είχε τη δυνατότητα να αγοράζει CDS που άγγιζαν το 1 δισ. ευρώ, βρέθηκε σήμερα να χωρίζεται σε «καλή» και «κακή» τράπεζα και να παραδίδεται στη Eurobank, αφού πρώτα οι κυβερνήσεις φρόντισαν να το πετάξουν έξω από την ανακεφαλοποίηση του τραπεζικού συστήματος που «απόλαυσαν» οι άλλες τέσσερις ιδιωτικές συστημικές τράπεζες (Εθνική, Alpha, Εurobank, Πειραιώς). Στο «καλό κομμάτι» του νέου ΤΤ θα περάσουν όλα τα υγιή στοιχεία του ενεργητικού, στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα εξυπηρετούμενα δάνεια και οι καταθέσεις (που ξεπερνούν τα 11 δισ. ευρώ). Μοναδικός μέτοχος της νέας τράπεζας θα είναι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο θα κληθεί να καλύψει τις κεφαλαιακές ανάγκες ύψους περίπου 500 εκατ. ευρώ.

Οι εργαζόμενοι του ΤΤ θα επαναπροσληφθούν στη νέα τράπεζα με καινούργιες συμβάσεις και χαμηλότερους μισθούς, ενώ πολλοί από αυτούς θα πάρουν το δρόμο της ανεργίας. Μεγάλοι χαμένοι θα είναι οι περίπου 72.000 μικρομέτοχοι του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, καθώς οι επενδύσεις τους θα χάσουν την αξία τους, αφού είναι οι τελευταίοι που θα καλυφθούν από την εκκαθάριση της «κακής» τράπεζας. Χαμένος είναι συνολικά ο ελληνικός λαός, αφού άλλο ένα πολύτιμο κομμάτι της δημόσιας περιουσίας παραδόθηκε στο ιδιωτικό αδηφάγο κεφάλαιο προκειμένου να στεφθεί με επιτυχία το success story του κ. Σαμαρά.

(ΠΗΓΗ: http://unfollow.com.gr)

Ένα μπλε και πράσινο κουβάρι βρόμας !!!

Ο Άγγελος Φιλιππίδης είναι φίλος του Καραμανλή και των Βαρδινογιάννηδων. Έτσι έγινε πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και μετά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Ως πρόεδρος του τελευταίου, κατηγορείται ότι…

έδωσε επισφαλή δάνεια σε φίλους και γνωστούς. Ο ίδιος αρνείται ότι τα δάνεια είναι επισφαλή. Οι ιδιοκτήτες πάντως κάποιων συγκεκριμένων εταιριών από αυτές που πήραν τα δάνεια, έγιναν “Χριστοφοράκοι”.

by…swell-swell

Μια εταιρία από αυτές ήταν η C&C και οι θυγατρικές τους που ανήκουν στο ζευγάρι Γριβέα και Βάτσικα. Και οι δύο καταζητούνται από χθες. Είναι στενοί φίλοι του Νίκου και του Αντρίκου Παπανδρέου. Η ενασχόληση του Νίκου με την “πράσινη” ανάπτυξη, άνοιξε νέα πεδία επιχειρηματικής ενασχόλησης στο ζευγάρι. Σε μια από αυτές τις επιχειρήσεις ενεπλάκη μετοχικά και το ΤΤ. Η εταιρία είχε πολύ καλές διασυνδέσεις με όλο τον ιατρικό και φαρμακευτικό χώρο και ανελάμβανε δεκάδες ιατρικά συνέδρια και ταξίδια κινήτρων για φαρμακευτικές εταιρίες. Λαδώνοντας συνήθως τον πρόεδρο του συνεδρίου. Το 2004 ανέλαβε τη διοργάνωση του παγκοσμίου συνεδρίου κατά του διαβήτη. Οι δαπάνες που έκανε τότε η C&C για το συνέδριο, τιμολογήθηκαν με τη διπλάσια αξία στη θυγατρική της στην Κύπρο. Το 2006 η C&C κέρδισε με έναν περίεργο τρόπο όλο το πακέτο, εισιτήρια και φιλοξενία, για τη EUROVISION που έγινε στην Αθήνα.

Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες οι φίλοι και γνωστοί πήραν δάνεια 200 εκατομμυρίων. Αν προσθέσουμε σε αυτά τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων, τη SIEMENS και τα εξοπλιστικά, είναι προφανές ότι αυτό το μπλε και πράσινο κουβάρι βρώμας έχει καλύψει τα πάντα. Απορώ πως  αναπνέουμε ακόμα.

Κουβαλάς μια υγειονομική βόμβα στο στόμα σου

Φωτογραφία: Άγγελος Καλοδούκας

Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:

«Κουβαλάς μια υγειονομική βόμβα στο στόμα σου!» μου είπε η οδοντογιατρός μου! Κι εγώ έμεινα μ' ανοιχτό το στόμα. Και τα σάλια να τρέχουν.

 Οι γομφίοι οδόντες είναι τρεις, σε κάθε πλευρά στο βάθος του στόματος, μου εξήγησε. Οι δύο πρώτοι λέγονται τραπεζίτες, ο τρίτος βγαίνει όταν ενηλικιωθείς, λέγεται φρονιμίτης και σε ταλαιπωρεί πολύ κατά την εμφάνισή του. 

Δηλαδή, έχουμε συνολικά 12 τραπεζίτες, εκ των οποίων οι τέσσερις μας ταλαιπωρούν και είναι και άχρηστοι. «Και όχι μόνον αυτό» μου τόνισε. Επειδή είναι στο βάθος του μασητικού συστήματος και δεν φαίνονται ποτέ στη μόστρα -το χαμόγελό μας- συσσωρεύουν εύκολα τροφές, μαζεύουν γρήγορα πέτρα, αποτελούν εστία συγκέντρωσης παρασιτικών μικροβίων, δεν καθαίρονται εύκολα και παρότι όπως όλα τα δόντια είναι καλυμμένοι με σκληρή αδαμαντίνη, άμα εμφανιστούν κουφάλες στους τραπεζίτες θα πρέπει να πέσει πολλή δουλειά. 

Παλιά, τα σφραγίσματα γίνονταν με χρυσό, τώρα η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί, αλλά χάρη στον Γεωργιάδειο υποβιβασμό της δημόσιας υγείας, αν παρουσιάσεις πρόβλημα στους τραπεζίτες, έτσι κι αλλιώς θα το πληρώσεις χρυσό!

http://left.gr

Ας τους το πει κάποιος...

Με αφορμή την απόδραση του Ξηρού, ξέσπασε κόντρα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το αν η Αξιωματική αντιπολίτευση έχει συμπαθούντες των ιδεών της 17Ν. Την άποψη αυτή χρησιμοποιεί η ΝΔ για να τρομοκρατήσει τον κόσμο στον οποίο παραδοσιακά απευθύνεται. Οι τελευταίες δηλώσεις του Τατσόπουλου αποτέλεσαν "βούτυρο στο ψωμί" της μονταζιέρας της Συγγρού.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, βρήκαν ευκαιρία τα ΜΜΕ που υποστηρίζουν τη ΝΔ να συμβάλλουν στην τρομοκράτηση των αφελών. Πρώτο - πρώτο η Νέα Δημοκρατία FM. Όπου δεν μπορούν, ή προσποιούνται ότι δεν μπορούν να καταλάβουν τη διάκριση των εγκλημάτων. Ότι υπάρχουν, δηλαδή, ποινικά, θρησκευτικά, ρατσιστικά και πολιτικά εγκλήματα, για να αναφέρω μόνο μερικά.

Στο Νέα Δημοκρατία FM ενοχλήθηκαν με την αναφορά του Τατσόπουλου στα πολιτικά εγκλήματα της 17Ν. Απορούν γιατί στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκαν στο δικαστήριο ως μάρτυρες υπεράσπισης των μελών της 17Ν. Ίσως πρέπει κάποιος να εξηγήσει στους δημοσιογράφους του παραδοσιακά πιο διαπλεκόμενου ΜΜΕ, ότι οι νόμοι μερικές φορές δεν συνάδουν με τις επιθυμίες μας, απ' όποιους μύχιους πόθους και αν εκκινούν αυτές...

Λ. Βατικιώτης: Πάρτι των Βαμπίρ σε νεκρή οικονομία

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Ένα τιτάνιο έργο έχουν να διεκπεραιώσουν οι εναπομείνασες Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες την χρονιά που έρχεται: να μεταφέρουν στις πλάτες του ελληνικού λαού το κόστος «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας! Να στραγγίξουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας και, πρωτίστως, την κινητή και ακίνητη περιουσία του λαού ώστε τα δημόσια έσοδα να μην ακολουθήσουν την δραματική συρρίκνωση της οικονομίαςκαι των αμοιβών, αλλά να κινηθούν στην αντίθετη τροχιά, δηλαδή να αυξηθούν, ακόμη κι αν αυτό συντελεστεί σε βάρος του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας.

Έτσι, η φορολογική πολιτική που χάραξαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με την καθοδήγηση της Τρόικας θα συρρικνώσει περαιτέρω τα λαϊκά εισοδήματα και θα αυξήσει την φτώχεια. Μάρτυρας η αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 2,8% μεταξύ 2013 και 2014, όπως περιγράφεται στον κρατικό προϋπολογισμό, που προβλέπει ότι τα φορολογικά έσοδα φέτος θα φθάσουν τα 45,66 δισ. ευρώ, παρότι η οικονομία θα μείνει μάλλον στάσιμη, με την κυβέρνηση να προβλέπει οριακή αύξηση του ΑΕΠ (κατά 0,6%) και τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς να προβλέπουν ισόποση μείωση.

Το καινούργιο που φέρνει η φορολογία του 2014 είναι αναμφισβήτητα ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτωναπό τον οποίο αναμένονται εισπράξεις 2,65 δισ. ευρώ. Επιβάλλοντας για πρώτη φορά φορολογία σε αγροτεμάχια και οικόπεδα η φορολογική βάση διευρύνεται αποφασιστικά προς τα λαϊκά εισοδήματα που διέθεταν μικρή ιδιοκτησία είτε ως μορφή επένδυσης των αποταμιεύσεων τους είτε από κληρονομιά. Σε 300.000 εκτιμούνται αυτοί που θα πληρώσουν για πρώτη φορά επιπλέον φόρο ακινήτων, λόγω του νέου νόμου.

Το φορολογικό πάρτι επάνω στο μνήμα της ελληνικής οικονομίας γίνεται ακόμη πιο μακάβριο αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι η ληστεία δεν συντελείται καν ομοιόμορφα, στο πλαίσιο μιας αμφίπλευρης διεύρυνσης των φορολογικών εσόδων και προς τις δύο κατευθύνσεις του κοινωνικού φάσματος. Οι μεγάλοι χρηματοδότες της φορολογίας θα είναι για μια ακόμη φορά τα χαμηλά εισοδήματα και τούτο θα επιτευχθεί μέσω της κατάργησης του αφορολόγητου ορίου ύψους 5.000 που υπήρχε για μισθωτούς, συνταξιούχους και ελεύθερους επαγγελματίες και την φορολόγηση, στο εξής, με συντελεστή που ξεκινάει από 22% για τους μισθωτούς και 26% για ελεύθερους επαγγελματίες.

Επομένως τα επιπλέον φορολογικά έσοδα θα προέλθουν μέσω της επιβάρυνσης κάθε ενός ξεχωριστά μισθωτού και ελευθεροεπαγγελματία με ένα χαράτσι 1.000 ευρώ και άνω. Πρόκειται για μέτρο που μεταφέρει μονομερώς, αν και σιωπηρά, τα φορολογικά βάρη στην μια άκρη της εισοδηματικής κλίμακας, εκεί που συνωστίζονται όσοι μέχρι τώρα έχουν υποστεί τις πιο σημαντικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Η επιβάρυνσή τους θα επέλθει επιπλέον από την κατάργηση φοροαπαλλαγών όπως αυτές που αφορούν δίδακτρα ξένων γλωσσών, φροντιστηρίων, ασφάλιστρα υγείας και σύνταξης κι ενοίκιο κύριας κατοικίας και παιδιών που σπουδάζουν σε άλλη πόλη.

Επιπλέον φόρο θα κληθούν να πληρώσουν και χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα η φορολογία των καθαρών κερδών των ομόρρυθμων και ετερόρρυθμων εταιρειών που τηρούν βιβλία β’ κατηγορίας αυξάνεται από 20% σε 26% μέχρι τα 50.000 ευρώ και από 20% σε 33% για το υπερβάλλον ποσό. Η φορολογία δε για όσες τηρούν βιβλία γ’ κατηγορίας θα αυξηθεί από 20% σε 26%. Στο στόχαστρο της εφορίας μπαίνουν επίσης αγρότες, κτηνοτρόφοι και αλιείς που στο εξής όσοι έχουν συνολικό τζίρο άνω των 10.000 ευρώ θα πρέπει να τηρούν βιβλία εσόδων – εξόδων, ενώ θα φορολογούνται από το πρώτο ευρώ με συντελεστή 13%. Βάζοντας η εφορία πιο βαθιά το χέρι της στην τσέπη των μικρομεσαίων στρωμάτων, προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη ένταση στην καταστροφή που συντελείται εις βάρος τους εξ αιτίας της συρρικνούμενης καταναλωτικής ζήτησης, λόγω μείωσης μισθών και συντάξεων, και της επέλασης των πολυεθνικών εμπορικών αλυσίδων, όπως φαίνεται από την επέκταση των εμπορικών κέντρων. Η αυξημένη φορολογία του 2014 θα αποτελέσει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των μεσαίων στρωμάτων, που ανέκαθεν αποτελούσαν ακρογωνιαίο λίθο στο οικοδόμημα των κοινωνικών συμμαχιών του ελληνικού καπιταλισμού.

Παρότι η φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων είναι εμφανής (με αποτέλεσμα την αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών προς της εφορία κατά 1 δισ. περίπου κάθε μήνα φθάνοντας στα τέλη Νοεμβρίου συνολικά τα 61,4 δισ.), δεν υπάρχουν σημαντικές νέες επιβαρύνσεις για το κεφάλαιο. Για παράδειγμα, η αυξημένη φορολόγηση των κερδών των ΑΕ και των ΕΠΕ από 20% σε 26% εξουδετερώνεται από την μείωση του συντελεστή φορολόγησης των μερισμάτων από 25% σε 10%. Επιπλέον, η αυξημένη φορολογία στην ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας άνω των 300.000 ευρώ (με συντελεστή από 0,1% ως 1%) δεν συμπεριλαμβάνει τα υπερπολυτελή ακίνητα που είναι δηλωμένα σε οφ σορ εταιρείες, υπό την ανοχή των φορολογικών αρχών.

Εν κατακλείδι, η βαθιά ταξική, εξοντωτική φορολογική πολιτική του 2014 θα βυθίσει την κοινωνική πλειοψηφία ακόμη πιο βαθιά στην φτώχεια και την απόγνωση, για χάρη των πιστωτών και της αστικής τάξης.

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

aristeri-diexodos

Η εξέγερση των Σπαρτακιστών

Από τη γενική απεργία, στην εμφύλια σύρραξη και το τέλος της Γερμανικής Επανάστασης

Η εξέγερση των Σπαρτακιστών ή αλλιώς εξέγερση του Ιανουαρίου, ξεκίνησε στις 5 Ιανουαρίου του 1919 και έληξε, βουτηγμένη στο αίμα, μια εβδομάδα αργότερα. Επρόκειτο για μια γενική απεργία που εξελίχθηκε σε εμφύλια ένοπλη σύρραξη, η οποία θεωρείται ως το σημείο λήξης της Γερμανικής Επανάστασης (1918-1919).

Το 1919 η κυβέρνηση της Βαϊμάρης αναδύθηκε μέσα από την επανάσταση της Γερμανίας και αντικατέστησε την κυβέρνηση της μοναρχίας. Η χώρα ήταν διχασμένη όμως μεταξύ της εικονικής εξουσίας της κυβέρνησης και της πραγματικής εξουσίας των συμβουλίων των εργαζόμενων, στρατιωτών και ναυτών που ήταν παρόμοια με τα ρωσικά σοβιέτ.
Αφορμή για την εξέγερση αποτέλεσε η αποπομπή του επικεφαλής της Αστυνομίας του Βερολίνου και μέλους του Ανεξάρτητου Σοσιολδημοκρατικού Κόμματος (USPD), Emil Eichhorn, από το «Συμβούλιο των Αντιπροσώπων του Λαού», του οποίου οι πολιτικές ελεγχόταν κυρίως από τον Friedrich Ebert του Σοσιολδημοκρατικού Κόμματος (SPD), από την αποχώρηση του USPD από την επιτροπή τον προηγούμενο Δεκέμβριο.
Ο Eichhorn είχε αρνηθεί να σηκώσει τα όπλα εναντίον απεργών κατά τις αναταραχές της παραμονής των Χριστουγέννων, κάτι που για τον Friedrich Ebert τον κατέστησε αναξιόπιστο για τη θέση που κατείχε. Με το άκουσμα της είδησης, ομάδες εργατών έστησαν οδοφράγματα στους δρόμους του Βερολίνου, ενώ κατέλαβαν μια εφημερίδα στην οδό Kochstraße.
Σύντομα ενώθηκαν μαζί τους και απέκλεισαν αρκετές οδούς στην περιοχή όπου στεγάζονταν πολλές εφημερίδες, μεταξύ των οποίων και το επίσημο όργανο του SPD, Vorwärts, το οποίο δημοσίευε άρθρα εχθρικά προς το κίνημα των Σπαρτακιστών από το προηγούμενο φθινόπωρο. Η ηγεσία του USPD αλλά και του Κομουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας (KPD ή πρώην Λεγεώνα του Σπάρτακου) αποφάσισαν να στηρίξουν τις ενέργειες των εργατών και κάλεσαν για γενική απεργία στο Βερολίνο στις 7 Ιανουαρίου.
Ανταποκρίθηκαν 500.000 άνθρωποι οι οποίοι κατέκλυσαν το κέντρο του Βερολίνου εκείνο το Σαββατοκύριακο. Τις επόμενες δυο μέρες ωστόσο, η ηγεσία της απεργίας, η αποκαλούμενη Επαναστατική Επιτροπή, απέτυχε να συμφωνήσει στον τρόπο συνέχισης των κινητοποιήσεων, με άλλους να ζητούν ένοπλη στάση και άλλους να ζητάνε διαβουλεύσεις με τον Ebert.
Οι εργάτες εξοπλίστηκαν παρόλα αυτά. Διχογνωμίες υπήρχαν ακόμα και στο εσωτερικό του Κομουνιστικού Κόμματος. Ο Karl Liebknecht, αντίθετα με την Rosa Luxemburg, ζητούσε την βίαια ανατροπή της κυβέρνησης του Ebert, για να μην απομακρυνθεί από τους εργάτες που ούτως ή άλλως αυτό σκόπευαν να πράξουν.
Την ίδια ώρα, μέλη του KPD επιχείρησαν να πάρουν με το μέρος τους τα τάγματα που στάθμευαν στο Βερολίνο, χωρίς ωστόσο να σημειώσουν επιτυχία. Στις 8 Ιανουαρίου, το Κομουνιστικό Κόμμα αποχώρησε από την Επαναστατική Επιτροπή, κατόπιν πρόσκλησης του Friedrich Ebert από το USPD, για συνομιλίες. Την ίδια ώρα, υπέπεσε στην αντίληψη των εργατών φυλλάδιο της Vorwärts με τον τίτλο «Η ώρα της εκδίκησης φτάνει!» που ανέφεραν επίσης τις παραστρατιωτικές οργανώσεις Freikorps, οι οποίες είχαν ταχθεί κατά της δημοκρατίας και αντιτάχθηκαν στην κυβέρνηση της Βαϊμάρης.
Η κυβέρνηση του SPD είχε προσλάβει τα Freikorps για να καταστείλει τους απεργούς, ύστερα από διαταγή του Ebert προς τον υπουργό Άμυνας Gustav Noske, στις 6 Ιανουαρίου. Η Επαναστατική Επιτροπή διέκοψε τις συνομιλίες με το SPD και η Λεγεώνα των Σπαρτακιστών κάλεσε τα μέλη της να λάβουν μέρος στις ένοπλες μάχες. Την ίδια μέρα, ο Ebert διέταξε τα ακόμα εξοπλισμένα με όπλα από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο Freikorps να επιτεθούν στους εργάτες. ΟΙ παραστρατιωτικοί, λόγω της υπεροχής του εξοπλισμού τους, σύντομα επανακατέλαβαν τους δρόμους και τα κτίρια του Βερολίνου.
Πολλοί εργάτες παραδόθηκαν – κάτι που δεν απέτρεψε τους πρώην στρατιώτες από το πυροβολήσουν εκατοντάδες εξ αυτών. Κατά τις μάχες έχασαν τη ζωή τους πλήθος πολιτών, ο αριθμός των οποίων παραμένει αδιευκρίνιστος. Τα Freikorps συνέλαβαν επίσης τον Karl Liebknecht και τη Rosa Luxemburg, τους οποίους και εκτέλεσαν στη συνέχεια. Όσο για τη φιλελεύθερη δημοκρατία της Βαϊμάρης, κατέρρευσε στις αρχές της δεκαετίας του 1930, με την άνοδο του Εθνικοσοσιαλιστικού Λαϊκού Κόμματος της Γερμανίας (NSDAP) του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία.
tvxs

Η σόγια καταβροχθίζει τους ανθρώπους

Παραγουάη

Τα πραγματικά αφεντικά της χώρας • Ρεπορτάζ της Monde Diplomatique

Η Ασουνσιόν ελπίζει να επανενταχθεί στην Κοινή Αγορά του Νότου (το Mercosur, που έχει επίσης μέλη την Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Ουρουγουάη και τη Βενεζουέλα) στο πλαίσιο της διάσκεψης κορυφής που θα γίνει στις 17 Ιανουαρίου. Η Παραγουάη εκδιώχθηκε τον Ιούνιο του 2012, μετά την ανατροπή του προέδρου Φερνάντο Λούγο -ένα πραξικόπημα που ωφέλησε κυρίως τα πραγματικά αφεντικά της χώρας : τους παραγωγούς της σόγιας.

Είναι 24 Αυγούστου κι ένας παγωμένος αέρας ξυρίζει τα πρόσωπα. Εκατόν οχτώ οικογένειες χωρισμένες σε « ταξιαρχίες » έχουν κάνει πάλι κατάληψη στη γη της κοινότητας Ναράνχι Το, από όπου οι δυνάμεις της τάξης τούς έχουν διώξει άλλες τέσσερεις φορές έως τώρα. Κάτω από μια συστάδα δέντρων στήνουν πρόχειρες σκηνές ανάμεσα σε κοπάδια και μπόγους από ρούχα. « Από αύριο κιόλας, θα αρχίσουμε να φυτεύουμε είδη πρώτης ανάγκης », ανακοινώνει ο ομαδάρχης Χόρχε Μερκάδο με μια σιγουριά που δε μοιάζει να την πιστεύει απόλυτα. Η δύναμη των αναμνήσεων τον παρασύρει. Ο τελευταίος διωγμός ήταν ιδιαίτερα βίαιος : « Οι αστυνομικοί έκαψαν 124 καλύβες ! Έκλεψαν τα ζώα, τις κότες, σκότωσαν τα γουρούνια…  ». Το 1967, ο δικτάτορας Αλφρέδο Στρέσνερ είχε δωρίσει αυτή τη γη σε ένα Γερμανό, τον Έριχ Βέντρι. Την « κληρονόμησαν » τα παιδιά του, ο Ράινερ και η Μαργκαρίτα. Ανήκει όμως εξίσου και στο κράτος. « Εξακριβώνουμε τι έχει αποκτηθεί με νόμιμο τρόπο και τι όχι », εξηγεί ο Μερκάδο. « Έχουμε εμπειρία ετών που μας επιτρέπει να επανακτήσουμε κομμάτι – κομμάτι το έδαφος της Παραγουάης ». Την ώρα που εξακολουθεί να αναλύει λεπτομερώς το πόσο άγρια αρπακτικά είναι οι terratenientes (μεγαλογαιοκτήμονες) και οι sojeros(παραγωγοί σόγιας), ένα σκοτεινό σύννεφο καταπίνει την άκρη του καταυλισμού. Οι χωρικοί, συγκεντρωμένοι γύρω από τις τσαγέρες που βράζουν με θόρυβο, ρουφούν απολαυστικά το μάτε τους, αφήνοντας το ζεστό υγρό να κυλήσει αργά μέσα τους.

Χίλιοι κι ένας τρόποι για ν’ απαλλαγείς από τους ενοχλητικούς

Δύο μέρες αργότερα, η αστυνομία, με τη γνωστή της βαρβαρότητα, θα τους διώξει και πάλι. Η γη… Σε αυτή τη χώρα των 6,7 εκατομμυρίων κατοίκων, περίπου 300.000 οικογένειες φτωχών αγροτών είναι αποκλεισμένες από τη γη. Χωρίς να ανατρέχουμε στο μακρινό παρελθόν της Παραγουάης, το σύστημα του λατιφούντιου (μεγάλη ιδιωτική αγροτική έκταση) καθιερώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Επί Στρέσνερ, (1954-1989), σημαντικές εκτάσεις « ελευθέρων γαιών » που ανήκαν στο κράτος και προορίζονταν βάσει του νόμου για την αγροτική μεταρρύθμιση, αναδιανεμήθηκαν μεταξύ των φίλων, των συνεργατών, των στρατιωτικών και όσων τους χρωστούσαν χάρες. Επιπλέον, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, παρατηρείται μια εξέλιξη μείζονος σημασίας. Η μηχανοποιημένη γεωργία, προερχόμενη από τα νότια κρατίδια της γειτονικής Βραζιλίας, περνά τα σύνορα φέρνοντας μαζί και το πολύκροτο προϊόν της, τη σόγια.
Στους αγρούς επικρατεί αναστάτωση. Οι μικροί και μεσαίοι παραγωγοί στους οποίους, ιστορικά, οφείλει τη διατροφή της η χώρα, αποτελούν εμπόδιο στην επέκταση αυτού του τομέα που είναι στραμμένος στις εξαγωγές. Υπάρχουν πάντως πολλοί τρόποι για να κυνηγήσει κανείς όσους εμποδίζουν τη μαζική φύτευση. « Ο πιο απλός είναι να αγοράσεις τη γη τους », σχολιάζει ο οικονομολόγος Λουίς Ρόχας. « Προσφέρουν στον αγρότη ένα ποσό που δεν έχει ξαναδεί στη ζωή του. Φαντάζεται πως αυτό είναι ολόκληρη περιουσία, φεύγει για την πόλη, το ξοδεύει όλο μέσα σε τρεις – τέσσερεις μήνες και προστίθεται κι αυτός στα πλήθη των εξαθλιωμένων, αφού δουλειές δεν υπάρχουν ».
Και η σόγια απλώνει ουρές από συρματοπλέγματα.
Κοινότητες ολόκληρες μεταναστεύουν εξαιτίας της καταστροφής που προκαλεί η αποψίλωση των δασών. Αλλού, οι αεροψεκασμοί με εντομοκτόνα μολύνουν τις καλλιέργειες στην παραμεθόριο, δηλητηριάζουν το νερό, αναγκάζουν τα ζώα να διανύσουν χιλιόμετρα σε αναζήτηση βοσκότοπου, να ξύνουν τους τελευταίους θάμνους, να μουγκρίζουν γοερά. Εμετοί, διάρροιες, πονοκέφαλοι… Όσοι αγρότες μένουν κοντά, ανήμποροι, πουλούν τα χωράφια τους για ένα κομμάτι ψωμί.
Και η σόγια καταβροχθίζει χωριά και οικισμούς.
Το 1996, η μεταλλαγμένη της μορφή, ο σπόρος « roundup ready » της Monsanto, κάνει την εμφάνισή της στην Αργεντινή από όπου εξαπολύει επεκτατικό πόλεμο χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης σε Βραζιλία, Βολιβία και Παραγουάη, με τη μεγάλη βοήθεια των εντομοκτόνων που είναι θανατηφόρα για το περιβάλλον [1 ].
Και η σόγια πλημυρίζει πεδιάδες και σαβάνες –αδυσώπητη παλίρροια.
Κάποιες νησίδες ανυπότακτων επιμένουν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. « Η κυβέρνηση τους εκτοπίζει με το πρόσχημα ότι ικανοποιεί τα αιτήματά τους », λέει με ένα μορφασμό η Πέρλα Άλβαρες από το Συντονιστικό Γυναικών, Αγροτών και Ιθαγενών (Conamuri). « Τους παρκάρουν στην καρδιά ενός δάσους που θα πρέπει να ξεχερσώσουν, καμιά ογδονταριά χιλιόμετρα από τον πλησιέστερο δρόμο, χωρίς κέντρο υγείας, χωρίς τίποτα…  ». Όταν ορισμένοι, παρόλα αυτά, στυλώνουν τα πόδια ή επανακαταλαμβάνουν τα γόνιμα εδάφη που τους έχουν κατασχέσει, η αγρομπίζνες αμολάει τα σκυλιά της. « Από την αρχή της δημοκρατικής περιόδου, το 1989, μέχρι σήμερα », καταγγέλλει ο δικηγόρος Ούγο Βαλιέντε, από το Συντονιστικό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Παραγουάης (Codehupy), « έχουν καταγραφεί 116 περιπτώσεις δολοφονιών ή εξαφανίσεων ηγετών ή αγωνιστών αγροτικών οργανώσεων ». Εκτός από τους πράκτορες του κράτους, οι ιδιωτικοί φύλακες των μεγαλογαιοκτημόνων, οι matones (φονιάδες) δρουν σε καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας.
Και η σόγια προχωρεί, η σόγια επευλαύνει χωρίς σταματημό.
Οι terratenientes, οι οποίοι έχουν μεγάλη επιρροή, είναι πολύ καλά οργανωμένοι και έχουν διεισδύσει για τα καλά στα δύο μεγάλα παραδοσιακά κόμματα –την Εθνική Δημοκρατική Ένωση [ANR ή κόμμα Colorado (πολύχρωμο), το οποίο βρισκόταν αδιάκοπα στην εξουσία από το 1946 ώς το 2008 κι επανήλθε στα πράγματα το 2013] και το Αυθεντικό Φιλελεύθερο Ριζοσπαστικό Κόμμα (PLRA). Διάγουν πολυτελέστατο βίο κι έχουν στην κατοχή τους ιδιωτικές πίστες προσγείωσης και δικά τους αεροπλάνα. Ο όμιλος του Βραζιλιάνου Τρανκίλο Φαβέρο, του « βασιλιά της σόγιας » (βλέπε ένθετο), κατέχει 140.000 εκτάρια σε οχτώ διαμερίσματα (Άλτο Παρανά, Κανιντεγιού, Ιταπούα, Κααγουασού, Καασαπά, Σαν Πέδρο, Σεντράλ και Τσάκο), εννέα επιχειρήσεις (επεξεργασίας και διανομής σπόρων, επεξεργασίας και εισαγωγής αγροχημικών προϊόντων και λιπασμάτων, χρηματοδότησης των παραγωγών, παροχής μηχανών και καυσίμων κ.ά.), καθώς κι ένα ιδιωτικό λιμάνι στον ποταμό Παρανά –σημείο-κλειδί για τα μεγάλα σχέδια υποδομών στην ήπειρο. Τα οχτώ μέλη της Κεντρικής Εθνικής Επιτροπής των Συντονιστικών (Unicoop) ελέγχουν πάνω από 305.000 εκτάρια. Ο όμιλος Espiritu Santo αρκείται σε μόλις 115.000… Εν ολίγοις, σύμφωνα με την απογραφή του 2008, το 2% ων ιδιοκτητών μονοπωλούν το 85% των εδαφών στην Παραγουάη.
Οι πολυεθνικές, από την πλευρά τους, επωφελούνται από την κατάσταση. Μαζί με τις αμερικανικές Cargill (20 αποθήκες/σιλό, ένα εργοστάσιο, τρία ιδιωτικά λιμάνια) [2 ], ADM Paraguay Saeca (30 αποθήκες, έξι ιδιωτικά λιμάνια) και Bunge (πέντε αποθήκες συνολικής χωρητικότητας 230.000 τόνων), η γαλλική Louis Dreyfus και η κινεζική Noble (Χονγκ Κονγκ) αποκομίζουν τα μεγαλύτερα κέρδη τους χάρη στη σόγια κι ελέγχουν σχεδόν το 40% όλων των εξαγωγών της χώρας. Οι BASF και Bayer (Γερμανία), η Dow (επίσης αμερικανική), η Nestlé (Ελβετία), η Parmalat (Ιταλία) και η Unilever (Ολλανδία, Βρετανία), για να αναφέρουμε μόνο μερικές, συμπληρώνουν αυτή την προκαθορισμένη μοιρασιά της πίτας [3 ]. Αξίζει πάντως να αναφέρουμε μια λεπτομέρεια : μεγαλογαιοκτήμονες και πολυεθνικές, μολονότι η οικονομική τους δραστηριότητα αντιστοιχεί στο 28%, συνεισφέρουν μόλις το 2% στο σύνολο της φορολογίας [4 ].
Μέσα σε έντονα κορναρίσματα, ουρές ατελείωτες από αγροτικά μηχανήματα και φορτηγά διασχίζουν τους δρόμους, καθώς η σόγια συνεχίζει την πορεία της μέχρι τα κόκκινα εδάφη λατερίτη (βωξίτη) της ανατολικής περιοχής, φτάνοντας ακόμα και στη γη των ganaderos (των κτηνοτρόφων με τις 14 εκατομμύρια κεφαλές ζώων που απωθούνται προς την άγρια περιοχή του Τσάκο). Οι εκτάσεις που κυρίευσε ο « πράσινος χρυσός » αυξήθηκαν από 1,5 εκατομμύρια εκτάρια το 1993 σε 3,1 εκατομμύρια σήμερα κι έκαναν την Παραγουάη την τέταρτη χώρα στον κόσμο στην εξαγωγή σόγιας. Περίπου το 60% αυτής της σόγιας παίρνει το δρόμο για την Ευρώπη, όπου θα χρησιμοποιηθεί για την εκτροφή ζώων και την παραγωγή βιοκαυσίμων.

Η μόνη χώρα στον κόσμο που εκτείνεται σε δύο ορόφους

Οι χωρικοί, ωστόσο, οι οποίοι δεν είναι ούτε δουλοπρεπείς ούτε χαζοί, δεν πηγαίνουν ως πρόβατα επί σφαγή. « Έχουμε ανακαταλάβει πολλές εκτάσεις », εξηγεί η Εστέρ Λέιβα, εθνική συντονίστρια της Οργάνωσης Αγώνα για τη Γη (OLT). « Περισσότεροι από 30 σύντροφοί μας αυτή την εποχή πραγματοποιούν κατάληψη στις περιοχές του Ιταπούα και του Καασαπά ». Μεταξύ 1990 και 2006, μέσα σε ένα πλαίσιο με 980 εστίες σύγκρουσης, είχαν απογραφεί 414 από αυτές τις καταλήψεις, το πιο συχνό μέσο πίεσης για την « ευαισθητοποίηση των αρχών ». Έχοντας μετονομαστεί σε « καταλήψεις » από τους ιδιοκτήτες, προκάλεσαν 366 βίαιες απομακρύνσεις και 7.346 συλλήψεις [5 ]. Αλλά, όπως εκτιμά η Δομίνγκα Νογκέρα, συντονίστρια των κοινωνικών οργανώσεων του Κανιντεγιού, « μόνο σε αυτό το διαμέρισμα έχουμε επανακτήσει 130.000 εκτάρια ».
Σε αυτές τις αγροτικές περιοχές με τους δύσβατους δρόμους, μόνο τα σμήνη από μηχανές μικρού κυβισμού σου επιτρέπουν να φτάσεις στις αγροτικές αποικίες, τα asentamientos. Εδώ, στην καρδιά του διαμερίσματος του Ιταπούα, στο asentamiento 12 de Julio (12 Ιουλίου), μας θυμίζουν πώς το 1996, πριν από 17 χρόνια, 70 άνθρωποι έμειναν φυλακή για έξι μήνες επειδή επιχείρησαν να καταλάβουν με τη βία το κτήμα 1.600 εκταρίων που φέρεται να ανήκει στον Νικολάι Νόιφελτ, ένα Γερμανό Μενονίτη [6 ]. Στη χώρα αυτή, όπου δεν υπάρχει κτηματολόγιο, εκχωρήθηκαν πλαστά πακέτα τίτλων ιδιοκτησίας από ένα δικαστικό σύστημα που παραμένει δέσμιο των λειτουργών που σχετίζονται με τη δικτατορία του Στρέσνερ και το κόμμα Colorado. Το διοικητικό χάος είναι τέτοιο ώστε η ίδια έκταση μπορεί να εμφανίζεται με τρεις ή τέσσερεις διαφορετικούς τίτλους ιδιοκτησίας. Έτσι, η Παραγουάη, αν προσθέσουμε αυτά τα πιστοποιητικά, είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που εκτείνεται σε τουλάχιστον… δύο ορόφους.
Το 2005, οι άνθρωποι του asentamiento 12 de Julio ξανάρχισαν τον αγώνα με την υποστήριξη της OLT και της Τράπεζας Εθνικού Συντονισμού των Αγροτικών Οργανώσεων (MCNOC). Τέσσερεις φορές το « κατέλαβαν », άλλες τέσσερεις απομακρύνθηκαν δια της βίας από την αστυνομία, τους στρατιωτικούς και τους matones, υπό το βλέμμα των ειδικών απεσταλμένων των μέσων ενημέρωσης της ολιγαρχίας –ABC Color [7 ], La Nación, Última Hora- οι οποίοι ήρθαν με χαρά να παραστούν στην πυρπόληση των ράντσος των ξυπόλητων « εγκληματιών ».
Ο αγώνας πάντως, δεν πήγε χαμένος. Διακόσιες τριάντα οικογένειες ζουν τώρα πια νόμιμα σε αυτά τα μέρη όπου έχουν φυτέψει μανιόκα, καλαμπόκι, φασόλια, γλυκοπατάτες, φιστίκια και σουσάμι. Το 2009, το Εθνικό Ινστιτούτο Αγροτικής Ανάπτυξης και Γης (Indert), οργανισμός επιφορτισμένος με την αγροτική μεταρρύθμιση, κατάφερε πράγματι να πάρει πίσω τη γη από τον Νόιφελτ, ο οποίος καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση. Μεταξύ 2007 και 2011, πούλησε εδάφη που δεν του ανήκαν σε Γερμανούς μετανάστες, για 14 εκατομμύρια ευρώ. Κυρίως όμως, επισημαίνει ο Μάγνο Άλβαρες, ένας γεροδεμένος αρχηγός της κοινότητας, για να εξηγήσει αυτή την ευτυχή κατάληξη, « το 2009, οι εντάσεις είχαν κοπάσει. Ήταν η περίοδος του προέδρου Φερνάντο Λούγο ».

Ενέδρα παιδιών κατά των δυνάμεων της τάξης ;

Πράγματι, στις 20 Απριλίου του 2008, το 40,8% των ψηφοφόρων, απηυδισμένο από 61 χρόνια αυταρχικής διακυβέρνησης από το κόμμα Colorado, εναπόθεσε τις ελπίδες του στη μορφή αυτού του πρώην « επισκόπου των φτωχών » με την έντονη κοινωνική στράτευση. Απουσία μιας οργανωμένης πολιτικής βάσης, ήλθε στην εξουσία μέσω της Πατριωτικής Συμμαχίας για την Αλλαγή (APC), μιας συμμαχίας κοινωνικών κινημάτων και οχτώ κομμάτων, ανάμεσα στα οποία ξεχώριζε το PLRA, ένας συντηρητικός σχηματισμός που ώς τότε δεν είχε κατορθώσει να σπάσει το φράγμα της παντοδυναμίας του l’ANR [8 ]. Το συνοικέσιο δεν έμελλε να διαρκέσει πολύ.
Ο Λούγο, φίλα προσκείμενος στις προοδευτικές κυβερνήσεις της Mπολιβαριανής Συμμαχίας των Λαών της Αμερικής μας (ALBA) [9 ], ακολουθεί ωστόσο μια ιδιαίτερα μετριοπαθή πολιτική. Αλλά, κι αυτό είναι πάρα πολύ. Μήπως δεν απέρριψε την εγκατάσταση αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στο Μαρισκάλ Εστιγαρίμπια (Τσάκο) ; Δεν αρνήθηκε ενεργειακή επιδότηση ύψους 200 εκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο στην καναδική πολυεθνική Rio Tinto Alcán που ήθελε να στήσει εργοστάσιο επεξεργασίας αλουμινίου στις όχθες του ποταμού Παρανά ; Δεν αύξησε τις δημόσιες δαπάνες ; Δεν επέτρεψε τη δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία για τους φτωχούς ; Δεν διακήρυξε αγροτική μεταρρύθμιση, εκφράζοντας τη συμπαράστασή του στα αγροτικά κινήματα τα οποία, ενισχυμένα από αυτή την απερίφραστη στήριξη, πολλαπλασίασαν τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις ; Αφού στήριξε τον Λούγο από καθαρό οπορτουνισμό ενόψει των εκλογών, το ΑLRA, με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Φεδερίκο Φράνκο, ο οποίος προέρχεται από τις τάξεις του, στράφηκε κατά του αρχηγού του κράτους. Χέρι – χέρι με το Colorado, τον μέχρι χθες αντίπαλο (τα δύο κόμματα έχουν απόλυτη πλειοψηφία στο Κογκρέσο), παίζει ανοιχτά το παιχνίδι της αποσταθεροποίησης.
Η Ένωση Εταιρειών Παραγωγής (UGP), με τη στήριξη ενός Τύπου φανερά στρατευμένου στο πλευρό της (αφού προηγουμένως στήριξε σε σημαντικό βαθμό τον Λούγο), κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Η σύγκρουση οξύνεται μόλις το πανίσχυρο αυτό λόμπι ζητά την εισαγωγή νέων ποικιλιών γενετικά τροποποιημένου καλαμποκιού, βαμβακιού και σόγιας. « Ο υπουργός Γεωργίας, ο φιλελεύθερος Ένσο Καρντόσο », θυμάται ο Μιγκέλ Λοβέρα, ο οποίος ήταν τότε πρόεδρος της Εθνικής Υπηρεσίας για την ποιότητα και την υγεία λαχανικών και σπόρων (Senaves), « έδρασε πλήρως ευθυγραμμισμένος με τα συμφέροντα της Monsanto, της Cargill και της Syngenta. Ήταν στην κυριολεξία υπάλληλός τους και ταυτόχρονα εκπρόσωπος τύπου της l’UGP ». Η άδεια, παρόλα αυτά, δεν δόθηκε. Οι υπουργοί Υγείας, Εσπεράνσα Μαρτίνες και Περιβάλλοντος, Όσκαρ Ρίβας, καθώς και ο Λοβέρα για λογαριασμό της Senaves, εκφράζουν την αντίθεσή τους. Η ABC Color ξεσπά εναντίον τους με μια καμπάνια πρωτόγνωρου μίσους. Και, για πολλοστή φορά, ο αντιπρόεδρος Φράνκο κάνει λόγο για αντικατάσταση του Λούγο μέσω μιας « εξεταστικής επιτροπής » (αντίστοιχο του impeachment στις ΗΠΑ). Το μόνο που μένει είναι να βρεθεί μια αφορμή.
Τετρακόσια χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Ασουνσιόν, κοντά στο Κουρουγουάτι (τρεις στενές λεωφόροι, καμιά δεκαριά κάθετα δρομάκια και σε κάθε γωνιά του δρόμου μια τράπεζα όπου συσσωρεύεται το χρήμα των sojeros), στην κοινότητα Μαρίνα Κούε, κάποιοι « ακτήμονες » κάνουν ειρηνική κατάληψη σε μια ιδιοκτησία την οποία οικειοποιήθηκε ο Μπλας Ν. Ρικέλμε, πρώην πρόεδρος του κόμματος Colorado (το οποίο εκπροσώπησε στη Γερουσία από το 1989 ώς το 2008) και ιδιοκτήτης 70.000 εκταρίων της εταιρείας Campos Morombí. Ουδείς αγνοεί το γεγονός ότι η αμφισβητούμενη έκταση των περίπου χιλίων εκταρίων στη Μαρίνα Κούε ανήκε στο στρατό της Παραγουάης έως τα τέλη του 1999 και ότι στις 4 Οκτωβρίου του 2004 το υπ’ αριθμόν 3532 διάταγμα τη χαρακτήρισε εθνικού συμφέροντος και τη μεταβίβασε στο Indert. Ωστόσο, στις 15 Ιουνίου του 2012, 325 βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί εισβάλλουν για να απομακρύνουν –για έβδομη φορά μέσα σε 10 χρόνια– καμιά εξηνταριά αγρότες που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στον καταυλισμό που είχαν στήσει.
Τι έγινε στη συνέχεια ; « Θέλαμε γη και μας έδωσαν πόλεμο », λέει αναστενάζοντας η Μαρτίνα Παρέδες, μέλος της Επιτροπής Θυμάτων των Οικογενειών του Μαρίνα Κούε, η οποία έχασε έναν αδερφό. Στις 15 του περασμένου Ιουνίου, μετά τον πρώτο πυροβολισμό, ξεκινά γερό πιστολίδι, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους έντεκα χωρικοί και έξι μέλη των σωμάτων ασφαλείας. Μέχρι σήμερα, δεν είναι γνωστό ποιος έριξε την πρώτη σφαίρα. « Μίλησα με κάποιους αστυνομικούς », παραδέχεται η Παρέδες, « και δεν ξέρουν τίποτα παραπάνω από εμάς ». Ένας από τους ηγέτες των αγροτών της Μαρίνα Κούε, ο Βιδάλ Βέγα, ανακοίνωσε ότι θα κατέθετε όσα ήξερε σχετικά με την παρείσφρηση πρακτόρων και matones της Campos Morombí στον τόπο των δολοφονιών. Δολοφονήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 2012. Επιπλέον, ένα βίντεο που είχε τραβηχτεί από ελικόπτερο της αστυνομίας που πετούσε μόνιμα πάνω από τον τόπο του συμβάντος, έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς.
Η παρουσία γυναικόπαιδων στον καταυλισμό καταρρίπτει την όποια αξιοπιστία της θεωρίας περί ενέδρας προς τα όργανα της τάξης την οποία ξεκίνησαν οι αγρότες. Παρόλα αυτά… Στις 22 Ιουνίου του 2012, ο πρόεδρος Λούγο κατηγορείται για υποδαύλιση της βίας κατά των μεγαλογαιοκτημόνων και καθαιρείται κατόπιν μιας « εξεταστικής επιτροπής » 24 ωρών, όταν, σύμφωνα με το άρθρο 225 του Συντάγματος, θα έπρεπε να έχει στη διάθεσή του πέντε μέρες για να προετοιμάσει την υπεράσπισή του. Είναι αυτό που, πέρα από τους όποιους ευφημισμούς, ονομάζεται « πραξικόπημα ».
Ο Φράνκο, αφού κατάφερε να οικειοποιηθεί την εξουσία, ως επικεφαλής της κυβέρνησης πια διαλύει αυτόματα την ανεξάρτητη επιτροπή που είχε διοριστεί προκειμένου να ερευνήσει τα γεγονότα στο Μαρίνα Κούε με τη βοήθεια του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών. Και δεν πέρασε ούτε μια εβδομάδα ώσπου να επιτραπεί με διάταγμα, χωρίς προηγούμενη τεχνική διαδικασία, η εισαγωγή του γενετικά τροποποιημένου βαμβακιού. Μέσα στους επόμενους μήνες θα προστεθούν και άλλες εφτά ποικιλίες γενετικά τροποποιημένου καλαμποκιού και σόγιας.
Με βάση την επικρατούσα διατύπωση, οι εκλογές της 22ας Απριλίου του 2013 σηματοδοτούν την « επιστροφή στην ομαλότητα » για την Παραγουάη η οποία μετά το golpe (πραξικόπημα) είχε αποκλειστεί από την Κοινή Αγορά του Νότου (Mercosur), από την Ένωση Εθνών της Νότιας Αμερικής (Unasur) και από την Κοινότητα Κρατών Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (Celac). Με το που αναλαμβάνει επίσημα τα καθήκοντά του ως αρχηγός κράτους, στις 15 Αυγούστου, εξ ονόματος του κόμματος Colorado, ο Οράσιο Κάρτες, ο πλουσιότερος άνθρωπος της χώρας –βασικός σύμβουλος του οποίου είναι ο Xιλιανός Φρανσίσκο Κουάδρα, πρώην υπουργός και υπουργός και κυβερνητικός εκπρόσωπος του Αουγούστο Πινοτσέτ- μετακινείται από το προεδρικό μέγαρο στον καθεδρικό ναό με μια λευκή κάμπριο Chevrolet Caprice, την οποία χρησιμοποιούσε στην εποχή του ο Στρέσνερ.
Δίνοντας τον τόνο της μελλοντικής του διακυβέρνησης στο πλαίσιο ενός γεύματος εργασίας στο οποίο συμμετέχουν « 120 » (La Nación), ή « 300 » (ABC Color, σελίδα 2) ή « 400 » (ABC Color, σελίδα 3) « ενθουσιώδεις διευθυντές ντόπιων και ξένων επιχειρήσεων », υπόσχεται ότι δεν θα ανεχτεί « την κακομεταχείριση των επενδυτών από τους δημοσίους υπαλλήλους ».
Δύο μέρες αργότερα, σε ένα γεγονός που προκάλεσε κύματα αγανάκτησης στα μέσα ενημέρωσης, εκτελούνται πέντε ιδιωτικοί φύλακες του κτήματος (estancia) Λαγουνίτα [10 ] από τον μυστηριώδη Λαϊκό Στρατό της Παραγουάης (ΕΡΡ), γκρουπούσκουλο μάλλον παρά αντάρτικη οργάνωση, στον οποίο αποδίδονται 31 απαγωγές και δολοφονίες από το 2006 στα απομακρυσμένα διαμερίσματα Κονσεψιόν και Σαν Πέδρο, τα πιο φτωχά της χώρας. Η έρευνα αποκαλύπτει ότι ένα από τα θύματα, ο Φελισιάνο Κορονέλ Αγκιλάρ, υπαξιωματικός της αστυνομίας, διηύθυνε μυστικά στον « ελεύθερο χρόνο » του την εταιρεία σεκιούριτι San Jorge (Σαν Χόρχε) που έχει αναλάβει την επίβλεψη της estancia. Το ΕΡΡ, από την πλευρά του, δηλώνει μέσω Facebook ότι οι στόχοι του « ήταν μέλη μιας παραστρατιωτικής ομάδας που είχε σκοτώσει 20 χωρικούς ». Το ίδιο αφήνει να εννοηθεί και ο πρώην βουλευτής του Colorado Μαγδαλένο Σίλβα : « Πρέπει να διερευνηθεί η αληθινή δραστηριότητα της εταιρείας σεκιούριτι San Jorge [11 ] ». Ο δε πατέρας Πάμπλο Κάσερες από την επισκοπή της Κονσεψιόν, λέει με τη σειρά του : « Εκείνοι οι τύποι που πέθαναν, οι φύλακες, ήταν στην πραγματικότητα matones [12 ] ».

Νυχτερινές επιδρομές από κουκουλοφόρους στρατιωτικούς

Τον Απρίλιο του 2010, ο πρόεδρος Λούγο, τον οποίο συχνά κατηγορούσαν για διασυνδέσεις με το ΕΡΡ, είχε κηρύξει την περιοχή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για ένα μήνα, στην προσπάθειά του να εξαρθρώσει την οργάνωση –χωρίς εμφανή αποτελέσματα– σε τέσσερα διαμερίσματα. Στις 22 του περασμένου Αυγούστου, το Κογκρέσο υιοθετεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα ένα νόμο που επιτρέπει στον Κάρτες να δώσει την εντολή για στρατιωτικές επιχειρήσεις χωρίς να χρειαστεί αυτή τη φορά να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η αστυνομία περνά υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο των στρατιωτικών, οι οποίοι εξαπολύονται στα διαμερίσματα Σαν Πέδρο, Κονσεψιόν και Αμαμπάι, με τη βοήθεια ελικοπτέρων και τεθωρακισμένων. Όλα αυτά για να ξεμπερδέψουν με ένα ένοπλο αντιπολιτευόμενο κίνημα, που τα μέλη του, ωστόσο, δεν έφταναν για να στελεχώσουν δύο ποδοσφαιρικές ομάδες.
Η ατμόσφαιρα που επικρατεί στην κοινότητα του Τακουατί Πότι, για να αναφερθούμε μόνο σε αυτό το παράδειγμα, είναι σαν να περιμένουν το τέλος του κόσμου. Σε αυτό το asentamiento των εφτά οικογενειών που ζουν περικυκλωμένες από τη σόγια, δόθηκαν πολλοί αγώνες, πρώτα για τη γη, κατόπιν για το κέντρο υγείας, το δημοτικό σχολείο, το Γυμνάσιο, το πόσιμο νερό, τον δρόμο. Οχτώ χιλιόμετρα από δω, ένας πλούσιος terrateniente, ο Λουίς Λίντστρομ, απήχθη κάπου ανάμεσα στον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο του 2008 από το ΕΡΡ, αφέθηκε ελεύθερος για λύτρα 130.000 δολαρίων και κατόπιν δολοφονήθηκε στις 31 Μαΐου του 2013 από δύο ελεύθερους σκοπευτές που φέρονται να ανήκουν στο « αντάρτικο ». Το Τακουατί Πότι, το οποίο στοχοποιείται ως οπισθοφυλακή των ανατρεπτικών δυνάμεων, ζει μια κόλαση με νυχτερινές επιδρομές χωρίς ένταλμα από κουκουλοφόρους στρατιωτικούς, εκφοβισμούς, πλαστές αποδείξεις που σπέρνει η αστυνομία στις κατοικίες όσων έχει αποφασίσει να ενοχοποιήσει, συλλήψεις και κατηγορητήρια χωρίς άλλα στοιχεία –όπως στην περίπτωση του Ιρενέο Βαγιέχος, του Δαμάσιο Μιράντα και του Γουστάβο Καρδόσο– πέρα από τις φαντασιόπληκτες και αντιφατικές μαρτυρίες ενός ζευγαριού με μάλλον διαταραγμένη συμπεριφορά κι ενός εξάχρονου κοριτσιού…
« Ο κόσμος φοβάται », λέει ανήσυχη η Βικτόρια Σανάμπρια. « Δεν εμπιστευόμαστε ούτε τη Δικαιοσύνη ούτε τους θεσμούς που κανονικά θα έπρεπε να υπερασπίζονται τα δικαιώματά μας. Οι κατηγορούμενοι είναι οικογενειάρχες, αγωνιστές που σηκώνονται στις 5 το πρωί για να πάνε να δουλέψουν. Τυχαίνει να είναι επίσης και ηγέτες του κινήματος. Πιστεύουμε ότι το πρόβλημα στη βάση του είναι η γη μας. Αυτό καταλαβαίνουμε μέσα στην άγνοιά μας. Νομίζουν πως άμα αποκεφαλίσουν την ηγεσία θα ξεμπερδέψουν μαζί μας ».
Εδώ έχουμε να κάνουμε με λίγα λόγια με ένα κλασικό λατινοαμερικάνικο σκηνικό. Μια πληγή που δεν τη φροντίζεις, στο τέλος μολύνεται. Διάφορες ομάδες, είτε μικρές είτε μεγάλες, καταδικαστέες ή μη, ριζοσπαστικοποιούνται. Η λεγόμενη « δημοκρατική » εξουσία ουρλιάζει κι εξαπολύει τις δυνάμεις της τάξης για να συλλάβουν τους υποτιθέμενους ενόχους, ενώ ποινικοποιεί κατά προτεραιότητα… τα κοινωνικά κινήματα. Προς μεγάλο όφελος, στην περίπτωση της Παραγουάης, των sojeros.

P.-S.

Βραζιλιάνοι της Παραγουάης : Του μισείς ή τους λατρεύεις
^{To 19% περίπου του εδάφους της Παραγουάης, δηλαδή 7,7 εκατομμύρια εκτάρια (το 32% του συνόλου της καλλιεργήσιμης γης), βρίσκεται σε χέρια ξένων ιδιοκτητών. Και από αυτά, γύρω στα 4,9 εκατομμύρια εκτάρια ανήκουν σε Βραζιλιάνους, ως επί το πλείστον στις παραμεθόριες περιοχές του Άλτο Παρανά, του Αμαμπάι, του Κανιντεγιού και του Ιταπούα [13 ]. Αυτό δείχνει μια μελέτη που διεξήγαγαν στα πλαίσια της αγροτικής απογραφής 2007-2008 ο Μάρκος Γκλάουσερ, από την οργάνωση « BASE Investigaciones sociales » και ο Αλμπέρτο Αλδερέτε από την καθολική νομική υπηρεσία για την αγροτική ανάπτυξη (Seija).
Δυο ιστορικές περίοδοι ευνόησαν την άφιξη αυτών που οι ντόπιοι ονόμασαν Brasiguayos[« Βραζιγουανοί » : (μισοί Βραζιλιάνοι, μισοί Παραγουανοί, ή το ένα ή το άλλο ή και τα δυο μαζί]. Οι νόμοι που επιτρέπουν την πώληση δημοσίων γαιών εγκρίθηκαν μετά τον πόλεμο κατά της Τριπλής Συμμαχίας, η οποία έφερε την Παραγουάη αντιμέτωπη από το Νοέμβρη του 1864 ως το Μάρτιο του 1870 με μια συμμαχία που αποτελούνταν από τη Βραζιλία, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη –με ολέθριες συνέπειες για την πρώτη. Εν συνεχεία, τη δεκαετία του 1970, η οποία σημαδεύτηκε από το χαμηλό κόστος της γης, η άγρια αποψίλωση των δασών έγινε τόσο εύκολη υπόθεση ώστε ο δικτάτορας Αλφρέδο Στρέσνερ δεν χρειάστηκε να αρνηθεί τίποτα στους ομολόγους του από τη γειτονική χώρα.
Η ίδια διαδικασία θα συνεχιστεί και μετά το 1989, αφότου η δικτατορία αντικαταστάθηκε από τη « δικταμοκρατία » : οι βραζιλιάνοι έποικοι, οι οποίοι κουβαλούν στα μπαγκάζια τους τη μηχανοποιημένη γεωργία, θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος για την εισαγωγή της σόγιας. Θα στήσουν τις σημαντικότερες επιχειρήσεις της αγρομπίζνες και… θα έλθουν σε ευθεία σύγκρουση με τους ντόπιους αγρότες.
Σε ό,τι αφορά στην « εξημέρωση » των ντόπιων, οι νεοφερμένοι εφαρμόζουν τα μαθήματα που έμαθαν στην πατρίδα τους [14 ] : « Η μεγάλη πλειοψηφία έρχεται κουβαλώντας τη “νοοτροπία των συνόρων”, δηλαδή να πλουτίσουν εύκολα και να επιβληθούν με τη βία, ανατρέποντας έθιμα, κανόνες, περιβαλλοντικούς κανονισμούς… για να μη μιλήσουμε για τους εργασιακούς νόμους », καταγγέλλει ο Μιγκέλ Λοβέρα, πρόεδρος της Εθνικής Υπηρεσίας ποιότητας και υγείας οπωροκηπευτικών και σπόρων (Senaves). Παρόλο που χρησιμοποιούν λίγα εργατικά χέρια λόγω της μηχανοποίησης της καλλιέργειας, οι έποικοι αυτοί, που οι ιδιοκτησίες τους κυμαίνονται από καμιά εκατοστή εκτάρια μέχρι τα 140.000 εκτάρια του « βασιλιά της σόγιας » Τρανκίλο Φαβέρο, επιβάλλουν συχνά στους εργαζόμενούς τους ένα εργασιακό καθεστώς ημι-δουλείας. « Έχουν τη δική τους ασφάλεια », μας εξηγεί ο Χόρχε Λάρα Κάστρο, υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση του πρώην προέδρου Φερνάντο Λούγο. « Πολλές φορές όμως, χρησιμοποιούν ντόπιους αγρότες ως matones [15 ] για ελάχιστα χρήματα ». Η Εστέρ Λέιβα, εθνική συντονίστρια της Οργάνωσης Αγώνα για τη Γη (OLT), σε πλήρη εναρμονισμό με τους ντόπιους ακτιβιστές, αποδεικνύεται πολύ περισσότερο ακριβής : « Αν πατήσετε τα χωράφια τους, μπορεί να σας πυροβολήσουν ».}

Notes

[1 ] Ευρισκόμενη προ τετελεσμένου γεγονότος, η κυβέρνηση της Παραγουάης θα νομιμοποιήσει με συνοπτικές διαδικασίες τη γενετικά τροποποιημένη σόγια, το 2004.
[2 ] H Cargill βρίσκεται αυτή την εποχή στην καρδιά ενός σκανδάλου στην Κολομβία, όπου κατηγορείται για παράνομη οικειοποίηση 52.000 εκταρίων, τα οποία το κράτος απέδωσε σε φτωχούς αγρότες
[3 ] Luis Rojas Villagra, Actores del agronegocio en Paraguay, BASE Investigaciones sociales, Asunción, 2012.
[4 ] E’a, Asunción, 19 Σεπτεμβρίου 2013.
[5 ] « Informe de derechos humanos sobre el caso Marina Kue », Coordinadora Derechos humanos Paraguay, Asunción, 2012
[6 ] Ευαγγελική αίρεση ευρωπαϊκής προέλευσης, κυρίως γερμανικής, τα μέλη της οποίας μετοίκησαν στην Ουρουγουάη το 1920. Είναι περίπου 30.000 και παράγουν το 80% των γαλακτοκομικών προϊόντων στη χώρα.
[7 ] Ο διευθυντής της, ο Άλδο Σοθκολίγιο, είναι ο βασικός μέτοχος της Cargill στην Παραγουάη
[8 ] Διαβάστε Renaud Lambert, « Au Paraguay, l’“élite” aussi a voté à gauche », Le Monde diplomatique, Ιούνιος 2008.
[9 ] Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Βολιβία, Κούβα, Εκουαδόρ, Ονδούρα (μέχρι το πραξικόπημα του 2009), Νικαράγουα, Δομινικανή Δημοκρατία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνη, Βενεζουέλα.
[10 ] Φάρμα που αφιερώνεται στην εκτροφή βοοειδών.
[11 ] E’a, 21 Αυγούστου 2013.
[12 ] Radio Ñanduti, Asunción, 6 Σεπτεμβρίου 2013.
[13 ] ABC Color, Aσουνσιόν, 22 Αυγούστου 2013.
[14 ] Διαβάστε « Le Bresil des homes marques pour mourir » και « Les nouveaux forcats de travail-esclave au Bresil », Le Monde Diplomatique, Δεκέμβριος 1990 και Αύγουστος 1993 αντίστοιχα.
[15 ] Ιδιωτικούς φύλακες (ΣτΜ) : η κυριολεκτική έννοια της λέξης σα ισπανικά είναι « φονιάς ».

Πηγή: Le Monde
tvxs

Ο χαρτοπόλεμος

Ο χαρτοπόλεμος |

1.1.2014
Το ξύλινο πάτωμα έχει εκείνες τις παλιές, πολύ φαρδιές σανίδες. Είναι τόσο παλιές, που ο αρμός που υπήρχε μεταξύ τους έχει φαγωθεί, δημιουργώντας αυλάκια που χαρακώνουν όλο το σπίτι. Σήμερα ανακάλυψα ότι ένα αυλάκι, αυτό μπροστά από το ψυγείο, είναι πιο φαρδύ απ’ όλα τ’ άλλα. Μέσα βρήκα ξαπλωμένο ένα μικρό μολύβι ικέα κι ένα φιλτράκι. Το φιλτράκι το ρούφηξε η ηλεκτρική σκούπα. Το μολύβι το άφησα- δεν ξέρω γιατί, αλλά κάπως ταίριαζε.

Το πάτωμα τρίζει. Τρίζει σχεδόν παντού. Έχω αρχίσει και μαθαίνω τις ασφαλείς περιοχές, κι έτσι το πρωί που ξυπνάω και πάω να φτιάξω καφέ, κάνω ζιγκ ζαγκ προσπαθώντας να είμαι αθόρυβη. Ένα πρωινό παιχνίδι, ένας αλλόκοτος πρωινός χορός- δεξί πόδι εδώ, αριστερό πόδι εκεί πιο πέρα. Ένα ηχητικό ναρκοπέδιο και εγώ το έχω χαρτογραφήσει.

Έχω την εντύπωση ότι όταν ο από κάτω μαγειρεύει, ανεβαίνουν οι μυρωδιές, περνούν μέσα από τις αυλακιές του πατώματος και ξαφνικά το σπίτι μυρίζει κρεμμύδι, υποθέτω από μία πρόχειρη κρεμμυδόσουπα. Αλλά και όταν παίζει πιάνο, ανεβαίνει το moonlight sonata μέσα από τις χαραμάδες. Τότε κλείνω το ραδιόφωνο που συνήθως ακούω, τραβάω και τις κουρτίνες για να σκοτεινιάσει το δωμάτιο και κάθομαι στα ήσυχα και τον ακούω.

Σκέφτομαι ότι δεν με πειράζει που είναι σαν ζω πάνω σε μια σχάρα. Η σιλικόνη μόνωσης μας τελείωσε. Το 2014 θα είναι ωσμωτικό.

~

1.1.2014
Επιτέλους ήρθε το πιάνο.  Το ανέβασμά του στον δεύτερο όροφο ήταν εφιαλτικό. Νομίζω ότι δεν θέλω να φύγω ποτέ απ’ αυτό το σπίτι- η ιδέα ότι θα ξαναγλιστρήσει από τα χέρια ενός ανόητου μεταφορέα μου προκαλεί ίλιγγο.

Αυτές τις μέρες έχω αφήσει λίγο τα δικά μου στην άκρη και έχω σκαλώσει με την πρώτη κίνηση της σονάτας 14 του Μπετόβεν. Οι άσχετοι τη λένε σονάτα του σεληνόφωτος. Επειδή λέει σ’ έναν κριτικό θύμιζε την αντανάκλαση του φεγγαριού στη λίμνη της Λουκέρνης, πφφφ. Δεν ξέρουν, δεν θα μάθουν ποτέ. Ξανά και ξανά λοιπόν η 14, μέχρι να μου ακουστεί σωστά.

Ήρθε και καινούριος ένοικος από πάνω.  Την έχω δει μέσα από το ματάκι της πόρτας να ανεβαίνει. Ανεβαίνει καμπουριασμένη από ένα μαύρο σάκο που κουβαλάει στην πλάτη, θαρρείς ότι έχει τούβλα μέσα. Την ακούω καμμιά φορά όταν περπατάει, γιατί τρίζει το πάτωμα. Χαίρομαι όμως που δεν βάζει δύναμη στη φτέρνα για να ακουστεί γδούπος- είναι σαν να περπατάει στις μύτες. Αναρωτιέμαι αν με ακούει όταν παίζω, σίγουρα θα με ακούει. Μπορεί να χορεύει κιόλας.

Πρέπει να αρχίσω να τρώω καλύτερα, πιο υγιεινά. Έχω βαρεθεί να φτιάχνω την καταραμένη κρεμμυδόσουπα.

Το 2014 θα είναι δημιουργικό. Θα είναι υπέροχο.

~

17.2.2014
Ο Χόλγκερ κοιμάται στο κρεβάτι μου. Η Μελίνα δεν απάντησε στο μήνυμα. Ο Στράτος, ο Γιούργκεν, αλήθεια δεν ξέρω. Άνθρωποι, οι ιστορίες τους. Ποτέ δεν θα καταλάβω πραγματικά.
Ακόμη να υπογράψω το συμβόλαιο στη δουλειά.
Έκανα σκάιπ με τον πατέρα. Το σαλόνι όπως το θυμάμαι. Αυτός φορούσε το μπουφάν του.

Έχω σιχαθεί την κρεμμυδίλα που έρχεται από τον από κάτω. Κι επιτέλους παίξε κάτι άλλο. Η σονάτα του σεληνόφωτος τα κάνει όλα πολύ δραματικά.

~

17.2.2014
Έχω να βγω από το σπίτι δέκα μέρες. Πρέπει να βγω έξω, πρέπει να πλυθώ, να πάω σουπερ μάρκετ, να συνεχίσω τη δουλειά μου. Κι αυτή η γαμημένη σονάτα, κάτι της λείπει. Κάτι μου διαφεύγει.

Το πάτωμα της από πάνω που τρίζει με αποσυντονίζει. Χθες βράδυ έτριζε και το κρεβάτι. Παραλίγο να ανέβω πάνω και να αρχίσω να κοπανάω στην πόρτα της. Θυμώνω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.

~

22.3.2014
Δεν αντέχω άλλο αυτό το πιάνο. Ακούω τη μελωδία μέσα από τις ωτοασπίδες. Κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι τα φαγωμένα νύχια του πάνω στα λευκά πλήκτρα. Σχεδόν χοροπηδάω πάνω στο πάτωμα για να με ακούσει. Πατάω τη φτέρνα με δύναμη, πάντα στα σημεία που τρίζει περισσότερο. Δεν είναι πια σπίτι μου αυτό. Είναι σκέτο σπίτι, είναι απλώς μια κατασκευή, με τοίχους, πάτωμα και ταβάνι. Θα πάω να του χτυπήσω του καριόλη, δεν αντέχω άλλο.

~

22.3.2014
Αυτή φταίει. Αυτή φταίει για όλα. Μ’ έχει καταλάβει σίγουρα, έχει καταλάβει πόσο εκνευρίζομαι, γι’ αυτό χοροπηδάει. Θα της δείξω της παλιομαλακισμένης.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Συναντηθήκανε στη μέση της σκάλας. Δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο που άφηνε την άνοιξη μέσα. Χωρίς να μιλήσουνε πιαστήκανε στα χέρια, κάτι σαν λαβή πάλης, κάτι σαν αγκαλιά. Αυτή έκλαιγε, αυτός ήταν κατακόκκινος. Χάσανε την ισορροπία τους. Πάνω από το πρεβάζι, πάνω από τις μικρές γλάστρες στη σειρά που το στόλιζαν, πάνω από το πιάνο, από δουλειές, από το σκάιπ, από τη μοναξιά, από τους ανθρώπους, πάνω απ’ όλα πέσανε στο κενό, σφιχταγκαλιασμένοι σε λαβή. Στα μαλλιά τους ακόμη ο χαρτοπόλεμος από την Πρωτοχρονιά.

Birth & Life & Sex & Death. 1985.

http://tintooth.wordpress.com/2014/01/05/%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82/#like-631