Ανακοινωθέν Μαξίμου: Απαγορεύεται η συναυλία ΕΡΤ στο Πολυτεχνείο...

Εκτός ελέγχου η κυβέρνηση - Διάβημα της αστυνομίας προς τη Σύγκλητο του Πολυτεχνείου για την ΕΡΤ...

Αναδημοσίευση από την Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Με έντονα συμβολικό χαρακτήρα - ελέω και του τριημέρου του Πολυτεχνείου - η κυβέρνηση συνεχίζει να επιβάλλει την...
ολοκληρωτική της πολιτική.

Πριν από λίγη ώρα η Σύγκλητος του Πολυτεχνείου έλαβε αυστηρή προειδοποίηση απο την Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής ότι σε περίπτωση που παραχωρηθεί χώρος εντός του Πολυτεχνείου και γίνει απόπειρα εκπομπής της ΕΡΤ από εκεί, το κτήριο θα αποκλειστεί και θα ακολουθήσει εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων.

Ο Πρύτανης του Πολυτεχνείου δήλωσε πως δεν μπορεί πλέον να αναλάβει την ευθύνη ενός τέτοιου εγχειρήματος νίπτοντας τας χείρας του.

Πληροφορίες μας κάνουν λόγο για έτοιμο πρωτοσέλιδο από μεγάλη καθημερινή εφημερίδα, η οποία θα προϋπάντιζε μια τέτοια εισβολή της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό ίδρυμα, με τον τίτλο:
"Εκτός Ελέγχου το Πολυτεχνείο".

Χθες το βράδυ οι φύλακες του Πολυτεχνείου δέχθηκαν τη "φιλική" επίσκεψη αστυνομικών με πολιτικά οι οποίοι τους ανέφεραν πως "υπάρχουν πληροφορίες ότι φορτηγά με μηχανήματα ετοιμάζονται ή έχουν μπει ήδη στο πολυτεχνείο".

Μετά και την έφοδο της ΕΛ.ΑΣ στο κτίριο της Α. Παρασκευής, απ' όπου εξέπεμπαν για 5 μήνες οι απεργοί εργαζόμενοι της ΕΡΤ, καθίσταται σαφές ότι η κυβέρνηση - πέρα από την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα - επιχειρεί και τον ασφυκτικό έλεγχο σε οποιασδήποτε πληροφόρηση δεν συναινεί στην επίθεσή της στην κοινωνία.

greektv-com.blogspot.gr

Ο ανθρωπάκος που έγινε υπουργός...

«Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο υπουργός Υγείας του Σαμαρά και του Βενιζέλου, δεν θα μπορούσε να είναι υπουργός σε καμία άλλη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης»...

Καμία κυβέρνηση δεν θα άντεχε έναν ασήμαντο τηλεβιβλιοπώλη, έναν κλόουν που διαλαλεί την πραμάτεια του ουρλιάζοντας «τα λιγουρεύεστε, τα λιγουρεύεστε;», που ψέλνει στεντορεία τη φωνή «σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις». Καμία κυβέρνηση δεν...
θα ανεχόταν έναν ημιμαθή που αντιμετωπίζει τους αρχαίους Έλληνες ως προπομπούς του Ιωάννη Μεταξά, έναν δεδηλωμένο φασίστα, έναν προπαγανδιστή των αντισιωνιστικών πονημάτων του Κώστα Πλεύρη, έναν φανατικό που βρίζει, ειρωνεύεται, συκοφαντεί τους αντιπάλους του. Ένα ασήμαντο ανθρωπάριο, που έγινε γνωστό χάρη στο τηλεοπτικό life style της συζύγου του.

Ένας τέτοιος πολιτικός θα μπορούσε να ευδοκιμήσει μόνο σε μια κυβέρνηση σαν του Σαμαρά και του Βενιζέλου, μια κυβέρνηση ειδικών συνθηκών και ειδικού σκοπού. Όταν λειτουργείς ως εγκάθετος των δανειστών- συγγνώμη, κ. Σαμαρά, μού ξέφυγε, δεν θα το ξαναπώ- όταν εκτελείς συμβόλαια κατά της δημόσιας περιουσίας, όταν κυβερνάς με τα ΜΑΤ και τα Προεδρικά Διατάγματα, τότε ο Γεωργιάδης είναι ο άνθρωπός σου. Δεν έχει μόνο μειονεκτήματα ο Άδωνις, έχει και προτερήματα. Κυρίως είναι έτοιμος να διεκπεραιώσει τις πιο βρόμικες δουλειές, αυτές που οποιοσδήποτε άλλος θα δίσταζε να αναλάβει. Κλείνει νοσοκομεία, απολύει εργαζόμενους, συκοφαντεί γιατρούς, μεταφέρει δημόσιο πλούτο σε κλινικάρχες, χωρίς να συσπαστεί καν το πρόσωπό του, χωρίς να παίξει το μάτι του. Κάνει το κακό και το ευχαριστιέται, το γουστάρει, το βάζει στο βιογραφικό του.

Η ιστορία των απολυταρχικών καθεστώτων ή των καθεστώτων που διολισθαίνουν στην απολυταρχία είναι γεμάτη από ανθρωπάκια που διέπρεψαν σε θέσεις εξουσίας, τις οποίες, υπό ομαλές συνθήκες, δεν θα έβλεπαν ούτε με το κυάλι. Τα αυταρχικά καθεστώτα έχουν την τάση να φέρνουν στην επιφάνεια το εσωτερικό σκότος των μικρών ανθρώπων και να το εκμεταλλεύονται για να προωθήσουν τους σκοπούς τους. Τα μειονεκτήματα της Δημοκρατίας γίνονται πλεονεκτήματα του απολυταρχισμού και ο υποχθόνιος αρουραίος γίνεται αίφνης υπουργάρα με ημίψηλο. Φροντίζουνε γι' αυτό και τα μίντια, που απομυζούν μέχρι τον πάτο το ξεκαρδιστικό θέαμα που παράγει αιωνίως και διαχρονικώς ο ασήμαντος που αναγορεύεται σημαντικός. Το απότομο πέρασμα από το υπάρχον στο αντίθετό του βγάζει γέλιο ενστικτώδες, μόνο που αν το αντίθετο δεν επιστρέψει σύντομα εκεί που ήταν πριν, το γέλιο μπορεί να γίνει κλάμα, αίμα, θάνατος.

Ο φασισμός του Μουσολίνι ήταν γεμάτος από τέτοια ανθρωπάρια, ο ναζισμός του Χίτλερ, οι μπανανίες της Λατινικής Αμερικής. Μην πηγαίνουμε μακριά, η δική μας Επταετία των Συνταγματαρχών έβριθε από χυδαία και αμόρφωτα οντάρια που κατόρθωσαν να μείνουν στην εξουσία εφτά ολόκληρα χρόνια, προς δόξαν του αδούλωτου ελληνικού λαού. Επταετής φονική γελοιότητα, που καταγράφηκε ακόμη και στα τραγούδια της εποχής: «Φτωχές μανάδες γέννησαν τους τέσσερις μεγάλους/ τον Γιώργη Παπαδόπουλο/ τον Παττακό και άλλους».

Γιώργος Αναδρανιστάκης

Άδ. Γεωργιάδης: Δεν θα αφήσω την τρόικα να μου πάρει τη δόξα για τις απολύσεις!

"Εάν, τελικά, γίνουν απολύσεις γιατρών στον ΕΟΠΥΥ, σάς παρακαλώ να μην το χρεώσετε στην τρόικα. Οι αποφάσεις είναι δικές μου. Μην μού πάρει τη δόξα ο Τόμσεν. Δεν είναι σωστό".

Με τη φράση αυτή περιέγραψε την Τετάρτη ο υπουργός Υγείας το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί στα θέματα της πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας.
Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης ανέφερε ότι κεντρική κυβερνητική απόφαση είναι να μετατραπεί ο ΕΟΠΥΥ σε 'αγοραστή' και να πάψει να είναι "πάροχος" υπηρεσιών Υγείας.

Στο θέμα των απολύσεων των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, ο υπουργός ανέφερε ότι θα μετρηθούν οι ανάγκες του νέου ΕΟΠΥΥ.

Στην περίπτωση που κριθεί ότι οι γιατροί είναι περισσότεροι απ΄ όσους χρειάζεται ο νέος ΕΟΠΥΥ, θα υπάρξουν απολύσεις, με βάση την αξιολόγησή τους, η οποία θα προηγηθεί.

http://left.gr

The Great Adonis !!!

Η Νέα Δημοκρατία σε αναγνώριση των υπηρεσιών του Γενίτσαρου κου Γεωργιάδη, φυσικά και με προτροπή της Τρόικας, φιλοτέχνησε (άγνωστο με ποιον καλλιτέχνη) ένα…άγαλμα αντάξιο του εν λόγω κυρίου.

by…outelogos

Άξιο παιδί της Νέας Τάξης Πραγμάτων, μνημονιακός σε όλες του τις διαστάσεις, σίγουρος πολύ για τον εαυτό του, βγάζει μέχρι σήμερα ασπροπρόσωπη τη κυβέρνηση στα μάτια της Τρόικας και φυσικά των ψηφοφόρων. Με τέτοιο λαμπρό παρελθόν, δε μπορεί παρά να έχει και το ανάλογο μέλλον, γι’ αυτό και οι σωστοί πολιτικοί πρέπει να ανταμείβονται.

Δε μπορεί να περιμένουμε να φύγει από τη ζωή και μετά να του το φτιάξουν, όχι, τώρα το αξίζει, τώρα θα φτιαχθεί!

Κατά τα άλλα, χθες στη Βουλή όλο ειρωνεία και γελάκια εις βάρος των άλλων ομιλητών… είναι θέμα ποιότητας βλέπεις και αυτού και πολλών άλλων. Άσε που τον συμπαθούν κάποιοι και θα τον ψηφίσουν πάλι, γι’ αυτούς τι να πεις;

Όσο αφορά το κόκκινο βρακάκι, το μπλογκ είναι σοβαρό και δε μπορεί να βγάλει φόρα παρτίδα τα… του Άδωνι, ντροπή.  Μη μου πείτε κάτι για το χρώμα, αυτό βρήκα, αυτό έβαλα. Επίσης, όποια ομοιότητα του αγάλματος με οποιοδήποτε άλλο άγαλμα, είναι τυχαία.

Όχι, δεν έχουμε χούντα!

14 λόγοι για να είμαστε χαρούμενοι με τη «Δημοκρατία» μας

1. Στη Χούντα οι ασφαλίτες και οι μπάτσοι έμπαιναν μέσα στη νύχτα στα σπίτια των ανθρώπων και τους έχωναν στη φυλακή ή τους πήγαιναν για ανάκριση. Αυτά δεν γίνονται σήμερα. Μην κοιτάτε βέβαια κάτι εξαιρέσεις του κώλου όπως στην Ιερισσό που έκλαιγε το παιδί γιατί έπαιρναν τον πατέρα του. Αυτά είναι οι εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

2. Στη Χούντα οι μπάτσοι σε χτυπούσαν χωρίς λόγο και δεν έδιναν και απολογία σε κανέναν. Αυτά δεν γίνονται σήμερα. Μην κοιτάτε βέβαια στο χημικό τριήμερο που καθόμασταν αραχτοί στο δρόμο και άρχισαν να πετάνε ξαφνικά χωρίς αφορμή δακρυγόνα και να δέρνουν όποιο βρισκόταν μπροστά του ή να χτυπούν γέρους και γυναίκες. Αυτά είναι απλά οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

3. Στη Χούντα δεν μπορούσες να μηνύσεις το κράτος και να διεκδικήσεις το δίκιο σου. Αυτά δεν γίνονται σήμερα. Έχουν περάσει μόνο δύο χρόνια από τη μήνυση που κατατέθηκε για την αστυνομική βία του 2011 και ακόμα δεν ξέρουμε καν αν θα εκδικαστεί η υπόθεση γιατί χάθηκαν οι καταθέσεις των μαρτύρων.

4. Στη Χούντα δεν τολμούσες να κάνεις απεργία. Αυτά δεν γίνονται σήμερα. Μην κοιτάτε βέβαια την επιστράτευση στο Μετρό ή των ναυτεργατών ή ακόμα και την προληπτική επιστράτευση (πριν καν κηρυχθεί η απεργία) των εκπαιδευτικών. Κι αυτά εξαιρέσεις είναι. Μόνο τρεις φορές έγινε τον τελευταίο χρόνο.

5. Στη Χούντα έτσι και σε έβαζαν φυλακή δεν ήξερες πότε θα βγεις. Άσε που δεν σε πέρναγαν καν από δίκη. Τώρα πια όλα άλλαξαν. Μην κοιτάτε βέβαια που υπάρχουν προφυλακισμένοι για 3 χρόνια που δεν έχουν δικαστεί και όλο ανανεώνεται η προφυλάκισή τους παράνομα. Κι αυτά εξαιρέσεις είναι για να μην βαριόμαστε στη νομιμότητα.

6. Στη Χούντα σε δίωκαν για τα πολιτικά σου φρονήματα. Σήμερα ποτέ! Τώρα γιατί απολύθηκε ο δάσκαλος που συμμετείχε σε μια πορεία σε χρόνο dt ή γιατί στις τράπεζες απειλούσαν με απόλυση όποιον ψήφιζε Αριστερό κόμμα το 2012, μην το ρωτάτε. Απλές συμπτώσεις.

7. Στη Χούντα δεν υπήρχε ελευθερία του Τύπου και της ενημέρωσης. Αυτά είναι πια παρελθόν. Τώρα πώς γίνεται να κλείνουν εν μία νυκτί 3-4 τηλεοπτικά κανάλια και διπλάσια ραδιόφωνα, να σιγεί η φωνή της χώρας στο εξωτερικό και να πρέπει να ενημερωνόμαστε για το τι συμβαίνει από εφημερίδες του εξωτερικού ή από το ίντερνετ με πειρατικές εκπομπές, είναι ανεξήγητο. Όπως ανεξήγητο είναι πως όποτε ένας τηλεοπτικός σταθμός (ο 902 που έχουν εκείνα τα κουμμούνια του ΚΚΕ) αναμετέδιδε το πρόγραμμα της ΕΡΤ, του έκοβαν το σήμα εντός λίγων δευτερολέπτων (μιλάμε για ιδιωτικό κανάλι που έχει δικαίωμα να προβάλει και να διαμορφώνει όπως θέλει το πρόγραμμά του). Άσε μωρέ, εξαιρέσεις. Εδώ πήγανε στο δικαστήριο έναν τύπο γιατί έβγαλε μια λίστα με μεγαλοκαταθέτες στο εξωτερικό για πλάκα, αλλά η Δημοκρατία λειτουργεί! Αθωώθηκε. Και όσο για τους φωτογράφους που χτυπούσαν, τους δημοσιογράφους που τους έσπαγαν τα χέρια και τα μούτρα ή τον άλλο που τον κούφαναν, μην είστε κι εσείς απαιτητικοί. Συμβαίνουν και ατυχήματα.

8. Στη Χούντα δεν υπήρχε ισονομία. Τώρα έχουμε μπουχτίσει από δαύτη. Στους αναρχικούς με τα γκαζάκια και τις κατσαρόλες ρίξανε 20 και 30 χρόνια φυλακή (σε 20χρονα παιδιά) μόνο και μόνο γιατί χαρακτηρίστηκαν τρομοκράτες. Ενώ στους φασίστες και στους χρυσαυγίτες πολλές φορές δεν απαγγέλονται κατηγορίες και κάπως γίνεται και οι μπάτσοι δεν τους βρίσκουν! Μυστήρια πράγματα κι αυτά, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον παράγοντα τύχη βρε αδερφέ.

9. Στη Χούντα δεν σέβονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ σήμερα ο σεβασμός τους είναι πρωταρχικό καθήκον της πολιτείας. Δεν χτυπούν κρατουμένους (μόνο εκείνους τους τρομοκράτες στο Βελβεντό έσπασαν στο ξύλο και τους έβγαλαν στα κανάλια), ούτε έχουν μετανάστες και άστεγους σε άθλιες συνθήκες στοιβαγμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς δικαιώματα και χωρίς ενημέρωση για το πότε θα εξεταστεί η αίτηση ασύλου. Κι αν ακούσατε κάτι τέτοιο για την Αμυγδαλέζα είναι ψέμα. Άλλωστε ένας υπουργός είπε κιόλας δημόσια ότι χέστηκε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και τι έγινε;

10. Στη Χούντα εξόριζαν τους ανεπιθύμητους. Τώρα όχι. Το πολύ πολύ να τους απολύσουν ή να τους καταδικάσουν στη φτώχεια και στην ανεργία και να τους αναγκάσουν να πάνε στο εξωτερικό για δουλειά ή να μείνουν σώνει και καλά σε ένα παλιόσπιτο στο χωριό με τη μάνα τους και τον πατέρα τους παρόλο που 40ρίσανε.

11. Στη Χούντα έκαναν ό,τι ήθελαν οι Αμερικάνοι. Ενώ τώρα έχουμε μια σαφή και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Θέλουμε Ρώσους να δώσουμε το αέριο; Και βέβαια! Ό,τι θέλουμε κάνουμε. Θέλουμε να πιάνουμε όποιον μας κατασκοπεύει από την πρεσβεία του με υποκλοπές; Και βέβαια! Οι υποκλοπές δεν συνέβησαν ποτέ. Τα πλοία που πήγαιναν στη Λωρίδα της Γάζας σαμποταρίστηκαν μόνα τους γιατί το ήθελε ο Θεός του Ισραήλ. Για ποιο λόγο να διαμαρτυρηθούμε;

12. Στη Χούντα οι ασφαλίτες και οι μπάτσοι έφταναν στο σημείο να βιάζουν κυριολεκτικά όποιον πολιτικό εχθρό είχαν. Εδώ όμως δεν συμβαίνουν αυτά. Βιάζουν μόνο πόρνες με αντάλλαγμα την ελευθερία τους, κατεβάζουν τα σώβρακα των κρατουμένων μεταναστών ή αναρχικών δήθεν για να δουν αν κρύβουν όπλα, βρίζουν χυδαία τις κοπέλες που συλλαμβάνουν με λέξεις όπως «μουνάκι αναρχικό, όταν θα σε γαμήσουμε να δω πώς θα φωνάζεις». Είμαστε περήφανοι για τον πολιτισμό των οργάνων του κράτους.

13. Στη Χούντα κατακρεούργησαν το Σύνταγμα. Εδώ το έχουν κορώνα στο κεφάλι τους. Με αποφάσεις που παραβιάζουν κατάφωρα σημαντικά άρθρα του βασίζονται σε ένα εκμαυλισμένο πια Συμβούλιο της Επικρατείας για να τους βγάλει λάδι στα δύσκολα, ενώ στα εύκολα, απλά αδιαφορούν μέχρι να βγει η αρνητική γνωμάτευση. Κι αν βγει, ξανακαταθέτουν νέους νόμους, πειραγμένους (εφαρμόζοντας όμως ήδη τους αντισυνταγματικούς) με την ελπίδα ότι θα βγουν συνταγματικοί (χαράτσι, νομιμοποίηση αυθαιρέτων, fast track κλπ). Η Δημοκρατία θριαμβεύει.

14. Στη Χούντα απαγορεύονταν οι διαδηλώσεις. Εδώ μπορούμε να κάνουμε όποτε θέλουμε ό,τι θέλουμε. Μην κοιτάτε που σε λίγο, με αριθμητικά κριτήρια αρχικά, θα πρέπει να διαδηλώνουμε στο πεζοδρόμιο (να μην εμποδίζουμε τα αυτοκίνητα, να εμποδίζουμε τους πεζούς). Ούτε που την 12^η Φεβρουαρίου 2012 την ώρα που είχε ξεπεράσει ο κόσμος το μισό εκατομμύριο πριν φτάσει η ώρα 6 που ήταν το κάλεσμα διέλυσαν την συγκέντρωση ρίχνοντας δακρυγόνα μέσα στο πλήθος χωρίς να έχει προηγηθεί κανένα επεισόδιο. Ούτε που με το ζόρι κλείνουν το 4-5 σταθμούς του Μετρό για να μην μπορεί κάποιος να πάει στη διαδήλωση εύκολα. Όταν θα μεταφερθεί και η Βουλή μακριά από το κέντρο της πόλης (όπως είναι η ΕΡΤ), τότε θα μας αφήνουν να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
———————————————————————————————————
Και για να σοβαρευτούμε λίγο. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε φτάσει στο σημείο της επταετίας – ακόμα. Αλλά δυστυχώς όλα τα παραπάνω δείχνουν πως κοντεύουμε. Πλέον μόνον οι απευθείας δολοφονίες και οι εξαφανίσεις και τα τανκς λείπουν. Αλλά ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι δεν θα βγουν κι αυτά αφού ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει στη διάσωση της χώρας «με κάθε μέσο και θυσία»;
Οι νέοι ταγματασφαλίτες και οι ακροδεξιοί μπάτσοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας και δεν διστάζουν να χτυπήσουν οποιονδήποτε αριστερό, «πούστη», διαφορετικό, μετανάστη, ανεκτικό άνθρωπο βρουν μπροστά τους. Και όλα αυτά με την ανοχή του ακροδεξιού πρωθυπουργού και της γελοίας συμμορίας του (Φαήλος, Άδωνις, Βορίδης, Μπαλτάκος κ.α.). Μέχρι στιγμής έχουν σφάξει μόνο μετανάστες (πράγμα που παραλόγως κάποιους τους κάνει να μην ανησυχούν), αλλά όσο προετοιμάζουν τα τάγματα θανάτου με την κυβέρνηση να κάνει τα στραβά μάτια και να τους αφήνει να κυκλοφορούν με τα κουμπούρια τους εξισώνοντάς τους με την Αριστερά, δεν θα αργήσει και η σειρά των ντόπιων. Και το δυστύχημα είναι πως δίπλα σε αυτούς τους ακροδεξιούς, συντάσσονται και οι νεοφιλελεύθεροι ταλιμπάν, πιστοί στον μόνο θεό που έχουν. Το χρήμα και την αγορά. Όταν θα καταλάβουν πόσο κακό θα έχουν κάνει στην κοινωνία, τότε θα είναι αργά. Για όλους μας.

 molisxypnisa

Εθνικιστής (και μαλάκας) δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι

Φιλοπατρία, το μίσος για τις πατρίδες
Ο κύριος Κ. δεν είχε ανάγκη να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα. “Μπορώ να πεινάσω οπουδήποτε” έλεγε. Μια μέρα όμως, πέρασε από μια πόλη κατακτημένη από τον εχθρό του τόπου όπου ζούσε. Εκεί, τον σταμάτησε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κύριος Κ. κατέβηκε, και τότε συνειδητοποίησε πως είχε οργιστεί με τον άνθρωπο εκείνο, και μάλιστα όχι μόνο με τον άνθρωπο, αλλά κυρίως με τη χώρα του ανθρώπου, τόσο πολύ, που ευχήθηκε την εξαφάνισή της από προσώπου γης. “Μα πώς έγινα διαμιάς εθνικιστής;” αναρωτήθηκε ο κύριος Κ. “Φταίει ο εθνικιστής που βρέθηκε μπροστά μου. Να γιατί πρέπει να εκλείψει η ανοησία: γιατί κάνει ανόητο όποιον βρεθεί μπροστά της”.
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Μπέρτολτ Μπρεχτ “Ιστορίες του κ. Κόυνερ” από τις Εκδόσεις Γράμματα)
molisxypnisa

Ειδήσεις με στέγη τον ουρανό

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Μια παγκόσμια πρώτη σημειώθηκε το βράδυ της Πέμπτης στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ. Η Αγλαϊα Κυρίτση, όχι μόνο είχε φόντο τα πάνοπλα ΜΑΤ, αλλά μιλούσε en plein air, στο ύπαιθρο, με στέγη τον ουρανό. Μάλιστα φορούσε μπουφάν, κάτι που δεν συνηθίζεται στα τηλεοπτικά δελτία -μια δικαιολογημένη ενδυματολογική επιλογή μες στη νυχτερινή εργασία.
Ελάχιστα γνωρίζουμε για την προσωπική ζωή της Αγλαϊας Κυρίτση, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με άλλες τηλεπαρουσιάστριες που οι γάμοι, τα διαζύγια ή οι διακοπές τους απασχολούν τα κουτσομπολίστικά έντυπα και εκπομπές. Γνωρίζουμε όμως ότι εδώ και πέντε μήνες αγωνιζόταν «και αυτή» μέρα-νύχτα όχι απλώς για να μη χάσει τη θέση εργασίας της, αλλά για την ίδια τη δημοκρατία που ποδοπατήθηκε βάναυσα με το πρώτο και το δεύτερο «μαύρο». Είναι μία ανάμεσα σε εκατοντάδες εργαζόμενους της ΕΡΤ, γνωστούς και αγνώστους μας άνδρες και γυναίκες που επί 150 μέρες στάθηκαν όρθιοι σαν δημιουργικοί παραγωγοί και όχι απλώς σαν διαμαρτυρόμενοι απολυμένο.
Ο ηρωισμός αυτής της δημοσιογράφου, όπως και των «ανωνύμων» της ΕΡΤ, δεν ήταν στιγμιαίος, προϊόν μιας παροδικής συλλογικής έξαρσης. Η σταθερότητα, η επιμονή, η εντυπωσιακή αυτοκυριαρχία της εκδηλώνονταν και στις δύσκολες μέρες, όταν το πρώτο κύμα της συμπαράστασης των «απέξω» στους εργαζόμενους της ΕΡΤ είχε ξεθυμάνει.
Στο Διαδίκτυο διαβάζουμε το βιογραφικό του πατέρα της, του ηπειρώτη Λάζαρου Κυρίτση που στα χρόνια της Κατοχής διέκοψε τις σπουδές του στη Νομική Αθηνών για να πολεμήσει με τον ΕΛΑΣ. Μακρονησιώτης, καταδικασμένος έξι χρόνια φυλακή επί χούντας, εξακολουθεί να αγωνίζεται και στη μεταπολίτευση, ακόμα και στα βαθιά γεράματα. Να λοιπόν που τίποτα δεν πάει χαμένο...
Το ήθος που έδειξε η Αγλαϊα Κυρίτση δεν είναι μόνο μια προσωπική αρετή, αλλά και μια συλλογική κατάκτηση. Αυτό το σύντομο καλοκαίρι της αυτοδιαχείρισης –που το σκότωσαν οι πρώτες φθινοπωρινές μπόρες και τα ΜΑΤ του Δένδια- απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι διαθέτουν φαντασία, τόλμη και δημιουργικότητα, ότι μπορούν να προσφέρουν εξαιρετικό προϊόν καταργώντας την ιεραρχία και τους ακριβοπληρωμένους διευθυντές. Τίποτα δεν πάει χαμένο –για δεύτερη φορά- αρκεί να προχωρήσουμε πέρα από τον αυτονόητο θαυμασμό, το σεβασμό, τη συγκίνηση.

(ΠΡΙΝ, «Το τέλος της αγοράς», 10/11/2013)

http://www.tziantzi.gr

Γυναίκες έτοιμες για όλα

Κάθε φορά που υπάρχει μια αντίδραση προς την κυβέρνηση από μια γυναίκα βουλευτή, γίνεται ο κακός χαμός από σεξιστικά σχόλια σε βάρος της. Την περασμένη εβδομάδα, είχαμε μπαράζ σεξιστικών σχολίων σε βάρος της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Ραχήλ Μακρή, λόγω των γεγονότων στην ΕΡΤ, και εναντίον της Θεοδώρας Τζάκρη που ψήφισε την πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης.


Δεν σκοπεύω να υποστηρίξω τις τρεις κυρίες –δεν το έχουν ανάγκη άλλωστε-, ενώ δεν πρόκειται να γράψω για τα χαρίσματα των γυναικών στην πολιτική γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν σεξισμός σε βάρος των ανδρών.

Πάντως, οι άνδρες δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν πως δεν θα καταφέρουν να γίνουν ποτέ ο άνδρας που ήταν η μάνα τους.

Βέβαια, εμένα ο σεξισμός δεν με ενοχλεί και τον θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό.
Άνδρες και γυναίκες είναι άνθρωποι αλλά έχουν ένστικτα και ορμές, και, αν αφήσεις κατά μέρος την πολιτική ορθότητα και όλες αυτές τις αηδίες, υπάρχει πάντα κι ένα «θέλω να σε βάλω κάτω και να σου πετάξω τα μάτια έξω».

Γενικά, όπου υπάρχει σεξισμός, υπάρχει πόθος και πάθος, και όλο και κάποιο άλλο θεματάκι που δεν θα το εντοπίσω εγώ τώρα γιατί δεν είμαι και ο Φρόιντ.

Θυμάμαι τον Καρατζαφέρη που είπε «Σαλώμη» τον Σπηλιωτόπουλο. Όλοι έλεγαν πως του έκανε επίθεση αλλά εγώ ήμουν βέβαιος πως τον γούσταρε τρελά.

Τέλος πάντων, δεν έχω κανένα θέμα με τον σεξισμό αλλά έχω ένα μεγάλο θέμα με την υποκρισία.
Και παρατηρώ πως αυτοί που την έπεσαν στην Κωνσταντοπούλου, την Μακρή και την Τζάκρη είναι κάτι ξεπουλημένα λαμόγια που θα έπρεπε να έχουν καταπιεί τις γλώσσες τους και να έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Δηλαδή, ας μιλήσει όποιος θέλει για την Τζάκρη -κι ας την θάψει κιόλας- αλλά όχι να την βρίζει και το κνώδαλο που μέχρι χτες έγλειφε τα αρχίδια του Λαμπράκη.

Έχουν μεγάλη πλάκα όλοι αυτοί που προχτές τους τάιζε η Νέα Δημοκρατία, χτες το ΠΑΣΟΚ, σήμερα η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ μαζί, και τώρα έχουν την εντύπωση πως, επειδή τους ταΐζει ακόμα το σύστημα, θα πρέπει να κάτσουμε όλοι σούζα και να αποθεώνουμε τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τα γιουσουφάκια τους.

Ή μάλλον δεν έχουν καμία πλάκα. Πρέπει να πνιγούν μέσα στα σκατά.

 pitsirikos

Ο κ. Δ. Χαντζόπουλος και το χιούμορ του αυλικού

Πηγή: Γ. Κυρίτσης - "Αυγή"

Ο σκιτσογράφος των Νέων κύριος Δημήτρης Χαντζόπουλος στη σημερινή του γελοιογραφία στη σελ. 9 των Νέων αναπαριστά την παρουσία των βουλευτών Ραχήλ Μακρη και Ζωής Κωσταντοπούλου το Σάββατο στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ ως χορευτικό σόου με pole dancing σε στριπτιτζάδικο, όπου το κοινό χειροκροτεί τις δυο κοπέλες ενόσω αυτές κάνουν σέξι κόλπα στη σκηνή.

Παρά το γεγονός ότι ο κ. Χαντζόπουλος ζωγραφίζει καλά και δεν έχει ανάγκη επεξηγήσεων, ο ίδιος αισθάνεται την ανάγκη να γράψει ως διάλογο των θαμώνων του στριπτιτζάδικου: "Δεξιά είναι η Ραχήλ και αριστερά η Ζωή, λέει ο ένας θαμώνας. Κάνουν κ κάτι άλλο; Ρωτάει ένας άλλος. Άκουσα ότι κάνουν και μηνύσεις, αλλά καλύτερα να ρωτήσετε τον σερβιτόρο", απαντά ο πρώτος παραπέμποντας ευθέως στην καταναγκαστική εκπόρνευση των κοριτσιών που συνηθίζεται σε τέτοια μαγαζιά.

Ας παρακάμψουμε τον σεξισμό και την ευκολία με την οποία ο υπάλληλος του κου Ψυχάρη, χαρακτηρίζει τις αντιπάλους του αφεντικού του πουτάνες. Θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Χαντζόπουλος ότι, ακόμα και στην εφημερίδα που εργάζεται, το χιούμορ καταξιώνεται κοινωνικά μόνο όταν είναι εναντίον του ισχυρού και υπέρ του αδυνάτου. Στην αντίθετη περίπτωση πρόκειται για το χιούμορ του γελωτοποιού της αυλής που κουνάει κουδουνίστρες για να γελάνε οι βασιλιάδες και οι αυλικοί.

ΜΕΓΑΛΕ ΜΗΤΣΑΡΑ ΠΟΥΛΙΚΑ!!!!!!!!!!

Συνέντευξη του Δημήτρη Πουλικάκου στον δημοσιογράφο Θεοδόση Μίχο

Nonews-NEWS: "Αυξήστε τώρα τον κατώτατο μισθό!"...

Nonews-NEWS: "Αυξήστε τώρα τον κατώτατο μισθό!"...: Δεν χρειάζεται Νόμπελ Οικονομίας για να αντιληφθεί κανείς την αποτυχία της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής στη χώρα. Την ώρα που "...

ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: ΤΟ ΚΕΝΟ

«…Στη συγχρονη Δυση, το ελευθερο, κυριαρχο, αυταρκες, πληρες ‘‘ατομο’’ δεν διαφερει και πολυ… απο μια μαριονετα που εκτελει σπασμωδικα τις κινησεις που της επιβαλλει το κοινωνικο-ιστορικο πεδιο: να κανει λεφτα, να καταναλωνει και να ‘‘απολαμβανει’’ (αν το κατορθωνει!). ‘‘Ελευθερο’’, υποτιθεται να δινει στη ζωη του το νοημα που ‘‘θελει’’…δηλαδη το μη-νοημα της απεριοριστης αυξησης της καταναλωσης. Η ‘‘αυτονομια’’ του ξαναγινεται ετερονομια, η ‘‘αυθεντικοτητα’’ του ειναι ο κυριαρχος γενικευμενος περιβαλλων κομφορμισμος…» [Η Αποσαθρωση της Δυσης –σ.83]

ντροπή

Είσαι Έλληνας, ή έστω κάτοικος Ελλάδας.

Πληρώνεις φόρους, έχεις άνεργο στην οικογένειά σου, είσαι εργαζόμενος-απλήρωτος επί μήνες, ακόμα κι αν πληρώνεσαι παίρνεις μόνο ένα κλάσμα του προηγούμενου μισθού σου κι έτσι δεν έχεις λεφτά για πετρέλαιο αλλά εάν ανάψεις τζάκι ή ξυλόσομπα μπορεί να φας πρόστιμο 2.500 ευρώ από φέτος.

Επικρέμεται πάνω από το κεφάλι σου ο φόβος του πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας σου (ένα τριαράκι που έχτισες με δυσκολίες και δάνεια) από λογαριασμό 200 ευρώ στη Wind, 2.000 ευρώ στην εφορία ή την ύδρευση, ή ακόμα και λίγες χιλιάδες ευρώ που χρωστάς σε κάποια τράπεζα.

Φοβάσαι να διαδηλώσεις, επειδή χρωστάς πάνω από 800 ευρώ στο ΤΕΒΕ, από εκείνο το μπλοκάκι που σε ανάγκασαν να βγάλεις για να εργαστείς, τέλος επιτηδεύματος – ασχέτως εάν δε σταύρωσες πελάτη τα τελευταία δύο χρόνια – και ξέρεις πως εάν σε σταματήσουν οι μπάτσοι στη διαδήλωση, θα βρουν το χρέος και θα σε τραβάνε στο τμήμα.

Τρέμεις τη στιγμή που θα χρειαστείς γιατρό και θα πρέπει να δώσεις 25 ευρώ για να εισαχθείς σε νοσοκομείο, θέλεις να χαρείς που το παιδί σου πέρασε σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ αλλά δεν έχεις ούτε ψιλά να του δώσεις για τα πρώτα του έξοδα.

Και άντε και την έβγαλε τη σχολή, και έκανε και το στρατιωτικό του, μετά πού θα δουλέψει με την ανεργία των νέων στο 65%;;

Αυτό όμως απασχολεί μόνο εσένα: όπως θα είδες ίσως στη Βουλή, χθες, ο ΣΣαμαράς δε βρήκε κουβέντα να πει για όλα αυτά. Τίποτα. Έκανε επίδειξη ψευτομαγκιάς και κουτσαβακισμού επιπέδου Τρούμπας.

Καμία έκπληξη: με ιστορία στους τραμπουκισμούς της ΟΝΝΕΔ στη Μεσσηνία, με κολλητούς κουραδόμαγκες όπως το Φαήλο και τον Μουρούτη, και εξορισμένος από το πολιτικό σύστημα τόσα χρόνια … αυτό ήταν το καλύτερο που είχε να επιδείξει. Λυπηρό για τον ίδιο προσωπικά.

Λυπηρό όμως και για τη χώρα, της οποίας θεσμικά είναι πρωθυπουργός [έστω κι αν θητεύει μόνο ως εντολοδόχος της Τρόικας].

Δεν απάντησε σε καμία ερώτηση, σε κανένα προβληματισμό πολιτών, δεν έδωσε καν καμία υπόσχεση ότι δεν θα χειροτερέψουν όλα αυτά με “νέα μέτρα” όπως συνηθίσαμε να λέμε.

Έτσι δε βλέπεις ούτε ένα αχνό φως στο τούνελ που μπήκε η χώρα το Μάη του 2010.

Τότε σου είχανε πει ότι το Μνημόνιο θα διαρκούσε 2-3 χρόνια, τώρα θα εκπλαγείς εάν καταφέρει να ξεμπερδέψει σε 20-30 χρόνια και αυτό με τεράστιες απώλειες σε κάθε τομέα: εθνική κυριαρχία, ανθρώπινα δικαιώματα, μισθοί & συντάξεις, μικρή ιδιοκτησία, εργατικά δικαιώματα, υγεία & προσδόκιμο ζωής, κοινωνική συνοχή.

Είχες ποτέ φανταστεί ότι θα εισβάλλουν τα ΜΑΤ σε τηλεοπτικό κανάλι για να φιμώσουν τους δημοσιογράφους που – επιτέλους! – έπαψαν να είναι φερέφωνα της Κυβέρνησης και κατέφυγαν στην αυτοδιαχείριση του μέσου;

Φανταζόσουνα τη δεκαετία του ’90 ότι θα επιστρέψουμε σε εποχές εμφυλίου πολέμου, με στρατόπεδα φασιστών και αντίφα, με συμμορίες στους δρόμους που δολοφονούν χωρίς έλεγχο και την αστυνομία να κωφεύει;

Πού να το φανταστείς τότε, ήταν οι μέρες που εκμεταλλευόμασταν την ευημερία του φθηνού Αλβανικού μεροκάματου – πάνω στο οποίο βασίστηκε η οικοδομική άνθιση – χωρίς να μας ενοχλούν (τότε) οι μετανάστες που “μας παίρνανε τις δουλειές”.

Σήμερα που τους στίψαμε καλά καλά, αρχίσαμε να τους βλέπουμε με άλλο μάτι. Διότι κάποιος πρέπει να φταίει για όσα έγιναν και αυτός ο κάποιος δεν μπορεί να είσαι εσύ.

Έτσι;

Άρα είναι κάποιος άλλος ο φταίχτης.

Κι αντί να τα βάλεις με το γείτονα, που τελικά μπορεί να έχει και περισσότερο δίκιο από σένα, καλύτερα να τα βάλεις με ένα εύκολο θύμα: το μετανάστη. Αυτόν που πολλές φορές πήγες και τον κάλεσες επισήμως να έρθει στην Ελλάδα (όπως έγινε με κόσμο της πρώην ΕΣΣΔ) τάζοντάς του λαγούς με πετραχείλια (σπίτια, γη, δουλειές, ελληνοποίηση).

Άλλες φορές απλά ψήφισες υπέρ μιας στρατιωτικής επέμβασης στη χώρα του, ή έδωσες απλόχερα βοήθεια και βάσεις στη συμμαχία που πήγε για να τους επιτεθεί. Κι αφού έκανες τη ζωή τους κόλαση εκεί, τώρα σφυρίζεις αδιάφορα όταν ψάχνουν τόπο και τρόπο να επιβιώσουν, αποποιούμενος της ευθύνης.

Έτσι πεθαίνουν αβοήθητοι, “πέφτωντας από κρεβάτια”, από την πείνα, από πυρκαγιές στα βουνά, ή ακόμα κι από καρκίνο μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που τους κλείσαμε για να μην τους βλέπουμε.

Υπάρχει χειρότερος τρόπος να πεθάνει κάποιος από αυτόν; Να έχεις καρκίνο, να υποφέρεις χωρίς ιατρική βοήθεια και φάρμακα και να σβήνεις σε μια ξένη χώρα, μακριά από την οικογένειά σου. Ξένος που θα ξεχαστεί και δεν θα απασχολήσει κανέναν ως απώλεια.

Υπάρχει βεβαίως χειρότερος τρόπος να ζεις: τον περιέγραψε στην 2η επιστολή του ένας εισαγγελέας, απευθυνόμενος στον πολιτικό του προϊστάμενο (Υπ. Δικαιοσύνης).

Μήνες ατελείωτους χωρίς να βλέπεις τον ήλιο, να παίρνεις φρέσκο αέρα, να περπατάς έξω (σε μια αυλή).

Μήνες να στοιβάζεσαι σε κελιά των 6 κλινών με 12 και πλέον συγκρατούμενους, άλλους τοξικομανείς, άλλους ασθενείς, άλλους ανήλικους.

Μήνες χωρίς ελπίδα, ένας αργός θάνατος μέσα στα κελιά των ελληνικών κρατητηρίων.

Αυτή είναι η χώρα της οποίας ήθελες να είσαι πολίτης;

Αυτός είναι ο πολιτισμός που είσαι περήφανος να αποκαλείς δικό σου;

Αυτή είναι η ιδανική πολιτεία που ονειρευόσουν;

Δεν ξέρω για σένα, εγώ ντρέπομαι. Ντρέπομαι κάθε φορά που λέω ότι είμαι Ελληνίδα. Κάθε φορά αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ για όλα αυτά, να εξηγήσω ότι δεν είμαστε όλοι έτσι, ότι κάποιοι εξ ημών παλεύουμε για κάτι καλύτερο από αυτό.

Δεν σου κρύβω ότι ορισμένες φορές θυμώνω και αηδιάζω τόσο που αναρωτιέμαι εάν πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης αυτή η χώρα. Να γίνει ένας μεγάλος σεισμός, να πέσει ένας τεράστιος μετεωρίτης, κάτι τελοσπάντων εντελώς ριζικό, και να γλιτώσει η ανθρωπότητα από εμάς. Να μείνουμε στην ιστορία ως εκείνοι που κάποτε ήταν σπουδαίοι, αλλά μετά ξέπεσαν και τελικά εξαφανίστηκαν.

[Δεν πιστεύω και σε θεούς για να κάνω συγκρίσεις με βιβλικές ιστοριούλες, γαμώτο.]

Δυστυχώς, θα μείνουμε εκεί να βασανίζουμε το ανθρώπινο γένος και κάθε ελπίδα του για βελτίωση. Θα μείνουμε ως ιστορικό μνημείο του πόσο χαμηλά μπορεί να ξεπέσει ένας λαός, ειδικά όταν καβαλήσει το καλάμι και θεωρήσει ότι το Σύμπαν περιστρέφεται γύρω του.

Υ.Γ. Θέλεις να μάθεις τί θα πει εθνική εσχάτη προδοσία και ποιος τελικά είναι πατριώτης;Άκουσε εδώ, και θα σου λυθούν οι απορίες.

Θέλεις να μάθεις κάτι για την Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας και τις σχέσεις της Δεξιάς με το φασισμό; Δες εδώ.

Για να ξέρουμε ποιος έχει ξεπουλήσει τη χώρα.

Πηγή:

http://esp0ir.wordpress.com/2013/11/11/ntropi/#more-14206

Στήνουν νέες Σκουριές στις Λίμνες Αλφειού-Αυταρχισμός και καταστολή στην Ηλεία

Του Μάκη Νοδάρου

Των… Σκουριών έγινε σήμερα στις Λίμνες του Αλφειού στην Ηλεία με την αστυνομία να κάνει έφοδο κατά εκείνων που αντιτίθεται στη χωματερή της ντροπής δίπλα από το ποτάμι.

Δύο διμοιρίες των ΜΑΤ έκαναν αιφνιδιαστική επέμβαση λίγο πριν τις 7 το πρωί πιάνοντας κυριολεκτικά στον ύπνο τους κατοίκους. Αστυνομικοί εισήλθαν σε ιδιωτική περιοχή και συνέλαβαν συνολικά έξι άτομα μεταξύ των οποίων κι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες που βρίσκονταν μέσα σε ένα τροχόσπιτο και στα αυτοκίνητά τους και τους μετέφεραν στην αστυνομική διεύθυνση Ηλείας. Λίγο αργότερα αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι.

Κλούβες της αστυνομίας απέκλεισαν τον δρόμο που οδηγεί στην χωματερή σε δύο σημεία της γέφυρας του Αλφειού απαγορεύοντας την διέλευση οχημάτων και πολιτών. Ακολούθησε πανδαιμόνιο καθώς οδηγοί οχημάτων που ήθελαν να περάσουν από την γέφυρα και εκατοντάδες εργαζόμενοι αποκλείστηκαν εκεί.

Κάτοικοι κατήγγειλαν ότι κατά την διάρκεια επιχείρησης της αστυνομίας οι κλήσεις μέσω κινητών τηλεφώνων γίνονταν με μεγάλη δυσκολία ενώ το τηλεφωνικό δίκτυο στα Μακρίσια νεκρώθηκε για δύο περίπου ώρες.

«Εδειξα την ταυτότητά μου είπα την ιδιότητά μου και ζήτησα να κατευθυνθώ προς το σημείο όπου υπήρχαν εγκλωβισμένοι από την αστυνομία πολίτες. Δεν μου το επέτρεψαν. Καταγγέλλω δημόσια την πρωτοφανή αστυνομική αυθαιρεσία και την τρομοκρατία σε βάρος μου και σε βάρος των πολιτών. Ζούμε σε μια χώρα όπου έχει καταλυθεί κάθε έννοια νομιμότητας από τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες και την διαπλοκή. Καλώ όλους τους πολίτες να μην σκύψουν το κεφάλι τους και απαντήσουν με θάρρος στη βία της αστυνομίας και των αυτοδιοικητικών παραγόντων της περιοχής. Είναι ντροπή να σύρονται στην αστυνομία άτομα με ειδικές ανάγκες. Η τρομοκρατία δεν θα περάσει», δήλωσε η δικηγόρος των κατοίκων Καλάκου.

Καταγγελίες για αυταρχική και παράνομη συμπεριφορά της αστυνομίας και των ΜΑΤ υπήρξαν και από τους δημοσιογράφους καθώς δεν επετράπη σε κανέναν να πλησιάσει την χωματερή της ντροπής.

«Οσοι αγωνίζονται για την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγεία βαπτίζονται τρομοκράτες και παράνομοι. Αυτο που συμβαίνει στην Ηλεία δυστυχώς έχει πολλά κοινά με τους αγώνες των κατοίκων στην Χαλκιδική. Η σημερινή κυβέρνηση με την βοήθεια αιρετών εκπροσώπων επιχειρεί να ποινικοποιήσει τον αγώνα των κατοίκων με μεθόδους πρωτοφανούς τρομοκρατίας», ανάφερε Ηρώ Διώτη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπεύθυνη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για το Περιβάλλον.

www.koutipandoras.gr

Αναίδεια πλειοψηφίας !!!

Να, λοιπόν, που είχε διαρροές το κυβερνητικό στρατόπεδο κατά τη χθεσινή ψηφοφορία. Κι έτσι, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δοκιμάζει πια τα όριά της. Η δήλωση Σαμαρά, ότι «η κυβέρνηση βγήκε πιο ενισχυμένη», δεν θα έπρεπε να σαστίζει όσους είναι με τα συγκαλά τους. Αντιθέτως, θα έπρεπε να θεωρείται ταιριαστός επίλογος από την κολλημένη βελόνα του…σουξέ στόρι.

by…sotosblog

Τα γεγονότα όμως δεν αποκρύβονται. Η ψηφοφορία έδειξε ότι η κοινοβουλευτική ισχύς της πλειοψηφίας φυλλορροεί διαρκώς, χωρίς να είναι η κυβέρνηση σε θέσει να φράξει επιτυχώς τις διαρροές, ακόμα και σε ώρες, κατά δήλωσή της, κρίσιμες γι αυτήν. Μέχρι και για τους εθελοτυφλούντες, τη χώρα πλεόν κυβερνά με το σιδηρούν σκήπτρο μια επισφαλέστατη πλειοψηφία, και τούτο παρά το ανεπανάληπτο καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών.

Εντούτοις, η ισχνότατη αυτή πλειοψηφία –η σχεδόν οριακή σήμερα· αύριο ποιος ξέρει;– ενεργεί αναιδώς στο όνομα του Ελληνικού λαού. Διερμηνεύει, με περισσή οίηση και ύφος μάγκα, το όραμά του για μια νέα Ελλάδα, ενώ καμώνεται προκλητικά και ανενδοίαστα ότι δεν τίθεται θέμα δυσαρμονίας με τη λαϊκή βούληση. Εξίσου απροκάλυπτα την ίδια ώρα, υποθηκεύει άκρως δεσμευτικά το μέλλον των επόμενων γενεών των Ελλήνων πολιτών, υπογράφει σκανδαλώδεις συμβάσεις, συγκαλύπτει ή και αθωώνει απροσχημάτιστα ό,τι την εκθέτει, δηώνει και λεηλατεί τον εθνικό πλούτο, ταΐζει με τα λείψανα της δημόσιας περιουσίας εκλεκτούς ημέτερους, καταστρέφει κάθε ημέρα όλο και περισσότερο το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας, διαλύει την κοινωνική συνοχή, και ασχημονεί με χρήση ωμής βίας στο όνομα της νομιμότητας. Όποιος διανοηθεί να της αντιταχθεί ή να την αμφισβητήσει, τον λοιδορεί, τον δυσφημεί, τον συκοφαντεί, και του στέλνει σιδηρόφρακτους κρανοφόρους για να τον σαπίσει στο ξύλο.

Η διαρροή κατά την ψηφοφορία προήλθε από τις τάξεις του Πα.Σο.Κ., κάνοντας όλο και πιο δυσβάσταχτο για τον Βενιζέλο το βάρος του Σταυρού του Μαρτυρίου, τον οποίο με αχαλίνωτη φιλαυτία και πολύ φιλάρεσκη αυθάδεια κυρήσσει αυτός ότι σηκώνει αδίκως. Καθ’ οδόν προς τον Γολγοθά, τον ελαφραίνουν προς το παρόν οι βουλευτές της Ν.Δ., σε ρόλο ενός κωμικοτραγικού Ιωσήφ του από Αριμαθαίας. Θα συνειδητοποιήσουν σύντομα όμως και οι ίδιοι ότι έχουν το δικό τους βάρος να νοιαστούν. Ειδικά όταν αποκαλυφθεί ότι δεν τηρούνται οι υποσχέσεις για άμβλυνση των μέτρων που τους έδωσε την τελευταία στιγμή ο θορυβημένος και θρασύδειλος αρχηγός τους, ώστε να τους συγκρατήσει στο μαντρί.

Φυσικά, η πρόταση δυσπιστίας τελικά καταψηφίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε. Έφερε όμως στο φως ξανά, και πολύ ηχηρά μάλιστα, τον επίσημο κύκλο της αμφισβήτησης που υπέφωσκε όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μαζί με αυτόν τον κύκλο ανανέωσε και την ακολουθία των πολιτικών εξελίξεων που του αντιστοιχεί. Στο εξής το ιξώδες των κυβερνητικών κομμάτων μόνο θα μειώνεται και η διαρροή μόνο θα διευρύνεται, καθώς η λαϊκή αποδοκιμασία έχει φθάσει σε τέτοιο βαθμό, που δεν μεταστρέφεται πλέον, όχι με εμμονικά σουξέ στόρι ή με πυρά ξεκατινιάσματος προς την Αντιπολίτευση, αλλά ούτε με θαύματα εξ ουρανού. Και δυστυχώς για τους πολίτες, όσο θα τρίζει η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, τόσο θα ακονίζει η κυβέρνηση τα νύχια του άρπαγα, μαζί με το στυγνό της, αδίστακτο, και απάνθρωπο πρόσωπο.

paganeli

Tο μοντέλο πρωθυπουργός – κουτσαβάκη και οι κίνδυνοι για την Δημοκρατία !!!

Όπως ήταν αναμενόμενο, η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ δεν οδήγησε στη πτώση της κυβέρνησης. Ο Α. Τσίπρας κατάφερε να νικήσει στα σημεία, συσπειρώνοντας για πρώτη φορά…γύρω από μια κορυφαία πρόταση του το ΚΚΕ, τους περισσότερους από τους ανεξάρτητους βουλευτές(χωρίς κανείς από τους υπόλοιπους να υποστηρίξει την κυβέρνηση)αλλά και την βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θ.Τζάκρη, καταφέρνοντας έτσι ένα πλήγμα στην κυβερνητική πλειοψηφία. Όμως περισσότερη πληγωμένος από την όλη διαδικασία βγαίνει ο θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με βασική ευθύνη του πρωθυπουργού.

Του Στέλιου Κούλογλου

Ο λόγος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για την υποστήριξη της πρότασης δυσπιστίαςκινήθηκε στα γνώριμα επίπεδα, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις ή εκπλήξεις. Νωρίτερα, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που επίσης υπερψηφίσαν την πρόταση, χρησιμοποίησε μια σειρά από ντοκουμέντα για αποδείξει την αθέτηση των υποσχέσεων της κυβερνητικής πλειοψηφίας και την διαφθορά που επικρατεί στους κόλπους της, με αποτέλεσμα η ομιλία του να μοιάζει περισσότερο εμπεριστατωμένη και κοινοβουλευτική.

Αυτό που βασικά φαίνεται να επεδίωξε ο Α. Τσίπρας ήταν να στριμώξει και να εκνευρίσει προσωπικά τον Α. Σαμαρά. Αν στόχος του ήταν ο πρωθυπουργός να δείξει ένα άλλο, όχι τόσο γνώριμο πρόσωπο, τότε επιτεύχθη. Αντίθετα με ότι συνήθως συμβαίνει σε αναμετρήσεις τέτοιου επιπέδου, ο Α. Σαμαράς απέφευγε να κοιτάει τον Τσίπρα σε όλη την διάρκεια της ομιλίας του. Όταν ο τελευταίος τον κάλεσε να τον κοιτάξει, ο πρωθυπουργός απάντησε, εμφανώς εκνευρισμένος: “κοιτάω από την άλλη μεριά για να μην βάλω τα γέλια”!

Τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, δεν υπάρχει προηγούμενο ανάλογης συμπεριφοράς πρωθυπουργού προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ακόμη και όταν ο Α. Παπανδρέου κατακεραύνωνε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή εξαπολύοντας τις πιο ακραίες κριτικές -ή και πολύ πρόσφατα ο Σαμαράς της αντιπολίτευσης τον Γ. Παπανδρέου- οι τότε πρωθυπουργοί έδειχναν να έχουν συναίσθηση ότι η αντιπαράθεση και ο σεβασμός του αντιπάλου είναι μέσα στους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Ο Α. Σαμαράς απέδειξε ότι δεν τον απασχολούν αυτοί οι κανόνες και δυστυχώς το νέο στιλ που εγκαινίασε επικροτήθηκε από την κοινοβουλευτική του ομάδα, που χειροκρότησε και συνέχισε να χασκογελάει στην διάρκεια της ομιλίας Τσίπρα.

Η ίδια συμπεριφορά αποθεώθηκε στην ομιλία Σαμαρά που ακολούθησε λίγο μετά, μετά από μια σύντομη, αλλά με πρωθυπουργικό αέρα, παρέμβαση Βενιζέλου. Ήδη από την πρώτη στιγμή, η “γλώσσα του σώματος” του κ. Σαμαρά ήταν εύγλωττη: “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;”.Για πρώτη φορά ακούστηκαν εκφράσεις του τύπου “είστε λίγο ξεχασιάρης κύριε Τσίπρα”, “τζουράσικ παρκ” και “καραγκιόζ μπερντέ”(η αντιπολίτευση στην ΕΡΤ) ή “το άφησα τελευταίο γιατί είναι το πιο χαριτωμένο”, “άκουσε καλά” κλπ. Είναι μάλλον ευτύχημα που ο κ. Σαμαράς δεν πατάει το πόδι του στο Κοινοβούλιο: αν συμπεριφερόταν με το ίδιο ειρωνικό και αλαζονικό στιλ συχνότερα, ερεθίζοντας φίλους και εχθρούς, θα είχαμε σύντομα συμπλοκές βουλευτών, αλά Ταϊβάν.

Στην πρωθυπουργική παράσταση, που θύμιζε κάτι μεταξύ φθηνής stand up comedy( “Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να κρυφτεί, αλλά οι παλαιές συνήθειές του δεν τον αφήνουν” είπε κάποια στιγμή) και συνεδρίασης δημοτικού συμβουλίου σε κάποια προβληματική κωμόπολη, επαναλήφθηκε για αρκετές φορές το επιχείρημα των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, για τον κατευνασμό των οποίων ο κ. Τσίπρας κατέθεσε την πρόταση μομφή, μετά τις δηλώσεις του στις ΗΠΑ για την ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Η ΝΔ εκτιμά ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα στην έκτη φορά ο Α. Σαμαράς ανέφερε ονομαστικά τον Π.Λαφαζάνη.

Το βέβαιο είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ή θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι άλλο πλειοψηφία και άλλο μειοψηφία ή να χωρίσουν τα τσανάκια τους.Θα βοηθήσει και την εκλογική συσπείρωση των πρώτων και την ιδεολογική καθαρότητα των δεύτερων. Οι ερμαφρόδιτες καταστάσεις που οδήγησαν σε διάφορα παρατράγουδα μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου (προχθές Σάββατο ο Π.Λαφαζάνης,λόγω των επεισοδίων στην ΕΡΤ, απείλησε με αποχώρηση από την συζήτηση για την πρόταση μομφής!) ή στην χθεσινή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ έξω από την Βουλή δεν βοηθούν κανένα.

Ανεξάρτητα όμως από το βαθμό ωρίμανσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης,ο βασικός κίνδυνος προέρχεται από την αντίληψη του πρωθυπουργού-κουτσαβάκη που ξεδίπλωσε μεγαλοπρεπώς ο Α. Σαμαράς. “Θέλω και εγώ να συζητάμε τακτικότερα δημόσια. Παρακαλώ όμως να έχετε μια άποψη και όχι δέκα απόψεις…”, είπε σε κάποια στιγμή λες και ο σεβασμός των κοινοβουλευτικών κανόνων έχει να κάνει με την …μονολιθικότητα της αντιπολίτευσης. “Εδώ δεν είναι αμφιθέατρο και όχι πεζοδρόμιο. Να προσέχετε τις εκφράσεις σας, όπως ότι είμαστε εγκάθετοι των ξένων τοκογλύφων, Μερκελιστές κλπ. Αυτά να τα κόψετε εάν θέλετε να τα λέμε”!!

Ελάχιστα από τα λεχθέντα από τον πρωθυπουργό είχαν να κάνουν με την πολιτική σε μια χώρα που βασανίζεται από μια εθνική και κοινωνική κρίση χωρίς προηγούμενο. Οι άνθρωποι που υποφέρουν απουσίαζαν εντελώς από την πρωθυπουργική ρητορική, ούτε καν με την μορφή υποκριτικής εκδήλωσης συμπόνοιας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο κ. Σαμαράς απέφυγε να απαντήσει στην πρόκληση που του είχε απευθύνει λίγο πριν ο Α. Τσίπρας να δεσμευθεί ότι η κυβέρνηση δεν θα πάρει νέα μέτρα και προφανώς η προοπτική αυτών των τελευταίων του προκαλεί πρόσθετη νευρικότητα.

Αντίθετα έκλεισε την ομιλία του με μια περίτεχνα διατυπωμένη απειλή ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ “θα καταλάβει σύντομα” το λάθος να ταυτιστεί με την Χρυσή Αυγή, που επίσης ψήφισε την πρόταση μομφής. Μετά από όλα αυτά και με δεδομένη την περιφρόνηση των κανόνων και τον τσαμπουκά, το σοβαρότερα ερώτημα είναι ακριβώς πως θα αντιδράσει το Μέγαρο Μαξίμου, στην περίπτωση που κινδυνεύσει να χάσει ή θα πρέπει να παραδώσει την εξουσία..

paganeli

Ταυτότητες ανθρώπων στη Μεγάλη Υφεση

Εχουμε κουραστεί να μετράμε απώλειες. Τέσσερα χρόνια τώρα. Απώλειες υλικές, κοινωνικές, πολιτικές. Η ύστατη και ίσως σημαντικότερη απώλεια με την οποία απειλούμαστε είναι η απώλεια ταυτότητας. Οχι ότι θα τη χάσουμε και θα είμαστε το τίποτε, αλλά υπό την έννοια ότι τα σοκ των μεταβολών ήταν και είναι τόσο πολλά, οι μετασχηματισμοί τόσο απότομοι και βίαι οι, που δεν ξέρουμε πια πού στεκόμαστε, πού πατάμε, ποιοι είμαστε μέσα στη δίνη.

Από τις πρώτες μέρες της αναγγελίας της χρεοκοπίας και της επιβολής των μνημονίων οι Ελληνες βίωσαν μια καταιγίδα δημοσιότητας, σχετική με τον χαρακτήρα τους, με αυτή την συχνά ισοπεδωτική γενίκευση που αφορά τον εθνικό χαρακτήρα, τα χαρακτηριστικά ενός εθνικού συνόλου. Τα εντυπωσιοθηρικά ιδίως μήντια της Βορείου Ευρωπης ανέσυραν πλήθος στερεοτύπων για τον συνοπτικό ανθρωπότυπο του πονηρού, οκνηρού, απείθαρχου, ηδονιστή Ελληνα. Από κοντά, και εγχώριοι θυμόσοφοι.

Το παράδοξο είναι ότι πολλοί Ελληνες συμμερίζονται αυτή την στερεοτυπική περιγραφή τους, για διάφορους λόγους: ίσως επειδή ενσωματώνουν μια ραγιάδικη στάση ζωής, ισχυρό κατάλοιπο υποτελούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας· ίσως επειδή βαυκαλίζονται ότι με την πονηριά ξεγελούν τον κουτόφραγκο· ίσως επειδή νιώθουν διαρκώς σύμπλεγμα κατωτερότητας έναντι ενός εξιδανικευμένου, μυθικού Ευρωπαίου ανθρώπου. Πολλά ίσως. Και μια βεβαιότητα: η πλημμύρα και η ένταση της προπαγάνδας για τον ένοχο Ελληνα ήταν τέτοιες που ακόμη και οι μη στερεοτυπικά κομπλεξικοί λύγισαν, υπέκυψαν, έφτασαν ώς τις εσχατιές της μειονεξίας, της αυτοενοχοποίησης, της αυτοϋποτίμησης· εντέλει της αποπροσωποίησης. Με αυτή την έννοια μιλάμε για απώλεια, για ράγισμα ταυτότητας.

Στο ζενίθ της κρίσης, μετά τέσσερα σχεδόν χρόνια αβεβαιότητας και πόνων, μετά αλλεπάλληλες απώλειες, μέγα πλήθος Ελλήνων στέκεται βουβό, μουδιασμένο, με παγωμένη την ψυχή και το μυαλό. Δεν είναι ακριβώς ήττα, αλλά είναι ασφαλώς μια ορισμένη ηττοπάθεια. Εχουν δοθεί μάχες, αλλά όλες σχεδόν έχουν χαθεί στο συλλογικό πεδίο. Ολες οι μάχες ήταν αμυντικές και όλες ήταν στατικές, σε χαρακώματα και απηρχαιωμένες γραμμές Μαζινό. Εδώ και καιρό πια, ο αγώνας μεταφέρθηκε στο ατομικό πεδίο, στο πεδίο της επιβίωσης, με κυρίαρχες τις πρωταρχικές ενορμήσεις, το ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Και στα δύο πεδία, συλλογικό και ατομικό, επικρατούν ο φόβος, η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα, η σύγχυση, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η απαισιοδοξία. Αλλά και η οργή, το μίσος, η μνησικακία, η μοχθηρία. Στο συλλογικό πεδίο αυτά τα αισθήματα, αυτές οι στάσεις, εκφράζονται με διασταυρούμενα πυρά ασυνεννοησίας, με ιδεοληπτικές καθηλώσεις ασύμπτωτες, με πηχτή κακία, με διαρκώς εντεινόμενη δυσπιστία προς το κράτος, τους θεσμούς, το πολιτικό σύστημα. Με έναν διχασμό να σιγοβράζει· διχασμό ωστόσο που δεν έχει σαφείς πόλους, με διακριτά ιδεολογικά περιγράμματα. Η πολλαπλώς και ατυπικά εκδηλούμενη σύγκρουση δεν μορφοποιείται ακόμη πολιτικά, πλην όμως μπορούμε να διακρίνουμε ευκρινώς πλέον το υλικό της υπόστρωμα: την αναδιανομή πλούτου και τον ανασχηματισμό τάξεων.

Η πολύμορφη μεσαία τάξη, με τις ποικίλες διαστρωματώσεις στο εσωτερικό της, οικονομικές, ιδεολογικές, ανθρωπολογικές, καθώς διαρρυγνύεται βιαίως από την κρίση, σκορπίζεται στα θραύσματά της και σκορπίζει μαζικά δυσφορία, ανοικειότητα, αποξένωση, φόβο. Στο μέτρο που, τις τελευταίες αρκετές δεκαετίες, η μεσαία τάξη καθόριζε τη συλλογική ψυχή και τη γενική διάνοια, η παρούσα θραύση της καθορίζει το νέο habitus: ένα παγωμένο ρευστό φόβου, καχυποψίας, έχθρας. Αυτά τα υλικά είναι τα πρωτεύοντα περιεχόμενα μες στην υδραργυρική ταυτότητα των ανθρώπων της κρίσης. Και αυτά τα ψυχοτοξικά υλικά οδηγούν στην αδράνεια, το μούδιασμα, το πάγωμα του νου· σε μια δομική απαισιοδοξία, ότι όλα μπορούν να πάνε και χειρότερα, σε μια ενδιάθετη ηττοπάθεια και μοιρολατρία, ότι ο άνθρωπος δεν είναι κύριος της μοίρας του, ανώτερες δυνάμεις την ορίζουν.

Από τη μια, η τρόικα, οι δανειστές, οι ξένοι: το έξω κακό. Από την άλλη, οι ανάξιοι ή αδύναμοι κυβερνήτες, το πολιτικό σύστημα, το ριζικό της φυλής: το έσω κακό. Η οψέποτε σωτηρία δεν θα έρθει από έξω ή από έσω, αλλά εκ των άνω, μ’ ένα θαύμα, έναν Μεσσία. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.

Η ανάγνωσή μας είναι ασφαλώς μερική και στατική· οι άνθρωποι και οι κοινωνίες κινούνται δυναμικά και μη γραμμικά. Ο,τι διαβλέπουμε σήμερα ως ηττοπάθεια, αύριο ίσως αναδυθεί ως αναγεννητική ορμή. Αλλά ας δούμε τουλάχιστον πώς είμαστε, ποιοι είμαστε, εδώ και τώρα.

vlemma

Οι μάρτυρες του Σικάγο

Σαν σήμερα, στις 11 Νοεμβρίου 1887 κρεμάστηκαν «οι μάρτυρες του Σικάγο», θύματα της κρατικής και εργοδοτικής προβοκάτσιας.

Την 1η Μαΐου του 1886 τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφασίζουν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων για το οκτάωρο, ακολουθώντας το παράδειγμα των καναδών συντρόφων τους.

Την περίοδο εκείνη απουσιάζε οποιοδήποτε κανονιστικό πλαίσιο για την εργασία στις ΗΠΑ, με τους εργοδότες να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν.

Στην απεργία λαμβάνουν μέρος περισσότεροι από 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ.



Την Πρωτομαγιά του 1886 σημειώνεται η πλεόν μαχητική πορεία στο Σικάγο, με τους διαδηλωτές να αγγίζουν τις 90 χιλιάδες.

Δύο ημέρες αργότερα χύνεται το πρώτο αίμα εργατών στο εργοστάσιο Μακ Κόρμικ, όταν απεργόσπαστες προσπαθούν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό. Δυνάμεις της αστυνομίας και μπράβοι δολοφονούν τέσσσερις απεργούς και τραυματίζουν πολλούς άλλους.

Το ειρηνικό συλλαλητήριο ενάντια στην αστυνομική βία και η βομβιστική επίθεση

Την επομένη αποφασίζεται συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, όπου πρωτοστατούν οι αναρχικοί.

Η συγκέντρωση είναι μαζική και ειρηνική, αλλά οι εντολές της αστυνομίας είναι να διαλύσουν τη συγκέντρωση.

Τότε από το πλήθος των διαδηλωτών πετιέται χειροβομβίδα, η οποία και σκοτώνει έναν αστυνομικό, τραυματίζοντας δεκάδες άλλους.

Η αστυνομία ανοίγει πύρ σκοτώνοντας τέσσερις διαδηλωτές και τραυματίζοντας πλήθος άλλων. Έξι ακόμα αστυνομικοί σκοτώνονται από σφαίρες, χωρίς να γίνει ποτέ γνωστό αν οι σφαίρες προήλθαν από αστυνομικές δυνάμεις ή διαδηλωτές.

Για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε το θάνατο του αστυνομικού, κατηγορούνται οι αναρχοσυνδικαλιστές: Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς.

Και οι οκτώ είναι από τους διοργανωτές της εκδήλωσης, ενώ, εκτός από τους Φίλντεν και Πάρσονς, πρόκειται για γερμανούς μετανάστες.

Η δίκη των οκτώ

Η δίκη ξεκινάει την 21η Ιουνίου του 1886.

Οι κατηγορούμενοι κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας, με τον εισαγγελέα να ζητά την θανατική καταδίκη τους. Για τους οκτώ δεν πρόκυπτει κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να τους συνδέει με την βομβιστική επίθεση, παρόλα αυτά κατηγορούνται πως ενθάρρυναν με τον λόγο τους τον άγνωστο βομβιστή να προχωρήσει στην αποτρόπαια πράξη.

Από την πρώτη στιγμή, η υπεράσπιση κάνει λόγο για προβοκάτσια και εμπλοκή του «Πίνκερτον», πρακτορείου ντετέκτιβ, το οποίο χρησιμοποιούσαν συχνά οι εργοδότες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. (Ενδεικτικά 300 πλήρως οπλισμένοι ντετέκτιβ του πρακτορείου είχαν βάψει στο αίμα απεργία στο χαλυβουργείο Κάρνεγκι της Πενσυλβάνια τον Ιούλιο του 1892.)

Η ετυμηγορία εκδίδεται στις 20 Αυγούστου 1886. Και οι οκτώ κρίνονται ένοχοι.

Οι επτά απο αύτους (Α. Σπις, Γ. Έγκελ, Α. Φίσερ, Λ. Λινγκ, Μ. Σβαμπ, Σ. Φίλντεν και Α. Πάρσονς) καταδικάζονται σε θάνατο, ενώ ο Ο. Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών.

Ο κυβερνήτης του Ιλινόις θα μετατρέψει αργότερα σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν.

Η θανατική ποινή

Στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγούνται στην αγχόνη, τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα», το διεθνή ύμνο των εργατών.

Λίγο πριν την εκτέλεση, ο Α. Σπις θα φωνάξει:

«Θα έρθει ο καιρός που η σιωπή μας θα γίνει πιο δυνατή από τις σημερινές κραυγές σας».

Ο Λούις Λινγκ είχε ήδη αυτοκτονήσει.

Οι 5 θα μείνουν γνωστοί ως «μάρτυρες του Σικάγο».


Η δικαίωση

Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ, θα παραδεχτεί πως και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι, κατηγορώντας τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον».

Μόνο τότε θα δωθεί χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ.

Ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, θα καταδικαστεί αργότερα για διαφθορά.

Μέχρι σήμερα, ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης παραμένει άγνωστος.

Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς αμερικανούς νομικούς ως μία από τις χειρότερες κακοδικίες στην ιστορία των ΗΠΑ.

Επιμέλεια: Μυρτώ Αρετάκη

the pressproject

Επόμενο κλείσιμο… το μυαλό σου !!!

Rate This

Το προεδρικό διάταγμα που έκλεινε την ΕΡΤ είχε λήξει από τις 18 Οκτωβρίου. Αφού η κυβέρνηση δωσιλόγων χεσμένη δεν το πήγε για κύρωση στη βουλή, φοβούμενη…αντιδράσεις από τους δικούς της βουλευτές μπήκε ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ στην ΕΡΤ.

Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι γιατί οι καναλάρχες/εργολάβοι ήθελαν να είναι πάροχοι του ψηφιακού σήματος χωρίς να εμπλέκεται το δημόσιο που τους παραχωρεί τις δημόσιες συχνότητες και που μάλιστα πριν μία ή δύο μέρες η φερόμενη ως κυβέρνηση με ψήφισε υπέρ αυτού!

Οι “μετροπαθείς κεντρώοι” σφαγείς του λαού μόνο υπηρετούν τα συμφέροντα των ξένων τοκογλύφων και των εγχώριων εργολάβων. Είναι έκπτωτοι και παράνομοι.

Βλέπεις το παραμύθι άλλο πατρίδα και άλλο λαός το τρώνε πολλοί. Και οι εργολάβοι τρώνε τις σάρκες μας.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν τα κόμματα και τα συνδικάτα είναι ότι ο χρόνος της απεργίας και της πορείας, που επιτυχημένα κάνει το ΚΚΕ κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες χωρίς να αφορά κανένα, πέρασε από το 2010.

Είναι καιρός αντίστασης.

Πραγματικής αντίστασης.

kopria

Από τον Ραμσή Β’ στον Σαμαρά. Του Άρη Χατζηστεφάνου

Κάθε κοινωνία δείχνει το επίπεδο του πολιτισμού της στην πολιτική ασύλου

Σχεδόν ένας αιώνας έχει περάσει από την στιγμή που η αρχαιολογική σκαπάνη του Θεόδωρου Μακρίδη, του «Οθωμανού Έλληνα αρχαιολόγου» όπως τον αναφέρουν αρκετές εγκυκλοπαίδιες, χτύπησε σε μια από τις 10.000 πύλινες πλακέτες στην περιοχή του Μπογάζκαλε – την πρωτεύουσα των Χετταίων. Μπροστά του βρισκόταν το μεγαλύτερο διπλωματικό αρχείο της αρχαιότητας και ανάμεσα στα άλλα ευρήματα η παλαιότερη «διακρατική» συμφωνία για την έκδοση πολιτικών προσφύγων ανάμεσα στο βασίλειο της Αιγύπτου και των Χετταίων.

Αποδεχόμενος το 13π.Χ αιώνα τη συμφωνία Ειρήνης με την Αρχαία Αίγυπτο ο Χετταίος Βασιλιάς Χατουσίλι Γ’ είχε μια μικρή χάρη να ζητήσει: Ήθελε να του παραδώσουν τον ανιψιό του, Ουρί Τεσούμπ, ο οποίος είχε αμφισβητήσει την εξουσία του και είχε βρει καταφύγιο στην Αίγυπτο. Τα δυο αυταρχικά καθεστώτα αποφάσισαν ότι είχαν συμφέρον να σταματήσουν τις μεταξύ τους εχθροπραξίες και να εστιάσουν τις προσπάθειές τους στο ανελέητο κυνηγητό του «εσωτερικού εχθρού» – όσων αμφισβητούσαν δηλαδή την πολιτική εξουσία του εκάστοτε ηγεμόνα.

Έκτοτε οι διακρατικές συμφωνίες για την έκδοση προσφύγων αποτελούσαν ένα καθρέφτη του πολιτισμού κάθε κοινωνίας. Στην δημοκρατική αιχμή της Αρχαίας Ελλάδας, η παροχή ασύλου αποτελούσε καθήκον της πολιτείας. Αντίθετα όταν η ρωμαϊκή δημοκρατία μετατράπηκε σε Imperium οι πρόσφυγες εκδίδονταν χωρίς δεύτερη κουβέντα στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας αλλά ακόμη και σε περιοχές εκτός αυτής.

Η μαύρη περίοδος του Μεσαίωνα μας επέστρεψε πίσω στην εποχή του Φαραώ Ραμσή Β’ και του Χατουσίλι καθώς οι νέοι ηγεμόνες έβαζαν πάνω και από τις πολεμικές τους συγκρούσεις την τιμωρία των εσωτερικών τους εχθρών. Το 1174, λόγου χάρη ο Ερρίκος Β’ της Αγγλίας και ο Ουίλιαμ της Σκωτίας υπέγραψαν συμφωνία για την έκδοση «προδοτών και κακοποιών» – στη γλώσσα της εποχής, δηλαδή, των δυνάμεων που αντιμάχονταν τα συμφέροντα του θρόνου.

Η ανθρωπότητα έπρεπε να περιμένει τη γαλλική επανάσταση ώστε οι πολιτικές διώξεις σε μια χώρα να μην οδηγούν αυτομάτως σε έκδοση του κατηγορούμενου από μια άλλη. Στις αρχές του 19ου αιώνα, μάλιστα, ο υπουργός εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου δήλωνε ότι δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερος βιασμός του δικαίου απο το να τιμωρείς έναν άνθρωπο που διώκεται πολιτικά σε μια άλλη χώρα.

Παρόλα αυτά ο 21ος αιώνας θα σημάνει επιστροφή της ανθρωπότητας αν όχι στα χρόνια του Φαραώ Ραμσή σίγουρα στη πιο σκοτεινή περίοδο του Μεσαίωνα. H συνεργασία των περισσότερων κυβερνήσεων της ΕΕ με τη CIA στις απαγωγές υπόπτων τρομοκρατίας σήμανε τον οριστικό ενταφιασμό του δικαιικού πολιτισμού της Γηραιάς Ηπείρου. Πάντα πρωτοπόρα στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των προσφύγων η Ελλάδα επέτρεψε, σύμφωνα με καταγγελίες, ακόμη και σε πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών να δράσουν ανενόχλητοι απαγάγοντας συμπολίτες τους που οδηγήθηκαν στα τουρκικά κολαστήρια.

Το ελληνικό φλερτ βέβαια με την έκδοση θυμάτων πολιτικών διώξεων μας φέρνει πίσω στα 1976, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε (σαν προεκλογικό δώρο) στον Γερμανό καγκελάριο Χέλμουτ Σμιτ τον Ρολφ Πόλε, ο οποίος κατηγορούνταν σαν μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης Φράξια Κόκκινος Στρατός. Παρά τις ασφυκτικές πιέσεις του καραμανλικού κατεστημένου η ελληνική δικαιοσύνη στάθηκε αρχικά στο ύψος της κρίνοντας ότι ο Πόλε διωκόταν στη χώρα του για πολιτικά αδικήματα και συνεπώς δεν μπορούσε να εκδοθεί – πολύ περισσότερο που η διεθνής κοινή γνώμη παρέμενε συγκλονισμένη από τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των ιδρυτικών στελεχών της Φράξιας Κόκκινος Στρατός.

Ο δικαιικός πολιτισμός της χώρας όμως δεν κρίθηκε μόνο από τις αποφάσεις της δικαιοσύνης (οι οποίες τελικά ανατράπηκαν ύστερα από πολιτικές πιέσεις), αλλά από τη σφοδρή αντίδραση της κοινωνίας, των ΜΜΕ και αρκετών πολιτικών. Ο Α. Παπανδρέου, ο Γ.Α. Μακάκης, ο Χ.Φλωράκης, ο Μ.Γλέζος, ο Στ. Παναγούλης, ο Χ.Σαρτζετάκης και δεκάδες άλλοι πολιτικοί, επιστήμονες και δημοσιογράφοι, αν και διαφώνησαν εξ’ αρχής με τις πράξεις του Ρολφ Πόλε, υπερασπίστηκαν το δικαίωμα ενός ανθρώπου να μην εκδοθεί σε ξένη χώρα για την πολιτική του δράση.

Πόσο μακρινή φαίνεται σήμερα αυτή η εποχή όταν Τούρκοι πρόσφυγες, που κατηγορούνται ως επί το πλείστον για την πολιτική και συνδικαλιστική τους δράση, είναι αναγκασμένοι να παίζουν τη ζωή του κορώνα γράμματα σε μια απεργία πείνας για να διεκδικήσουν το αυτονόητο – την ασυλία από πολιτικές διώξεις.

πηγή

RAMNOUSIA