Εντάξει καλή η ελεύθερη αγορά και να
ιδιωτικοποιήσουμε τα πάντα. Αλλά και μια κρατική επιχορήγηση στα ΜΜΕ
επιβάλλεται για το καλό της δημοκρατίας.
Στο φιλόξενο περιβάλλον του καπιταλισμού, πέφτουμε ορισμένες φορές πάνω σε μερικές αντιφάσεις, που μπορούν να κάνουν το χειλάκι μας να σκάσει λίγο από το γέλιο. Όπως ας πούμε στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου για μια δεκαετία τώρα, βομβαρδιζόμαστε από την άποψη που θέλει την αγορά να αυτορυθμίζεται, την οικονομία να είναι ελεύθερη και ο ανταγωνισμός να είναι στα ντουζένια του.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει ένα συρρικνωμένο δημόσιο τομέα, δηλαδή λιγότερους γιατρούς, δασκάλους, δημόσιες υποδομές και δάφορα άλλα ωραία, που σε γενικές γραμμές συνοψίζονται στο συμπέρασμα πως αν κάποιος από την πλέμπα χρειαστεί κάτι για να επιβιώσει, θα πρέπει να το πληρώσει και αν δε μπορέσει, τότε δεν ήταν αρκετά ικανός ώστε να αξίζει την επιβίωση.
Τι γίνεται όμως αν χρειαστεί κάτι, κάποιος που δεν ανήκει στη μιαρή τάξη της πλέμπας;
Για παράδειγμα, αν οι τράπεζες χρειαστούν μια βοήθεια, τότε ο κρατικός παρεμβατισμός είναι κάτι θεμιτό και έρχεται με τη μορφή της ανακεφαλαιοποίησης. Αν οι εφοπλιστές βρεθούν σε δύσκολη θέση (ή και αν δε βρεθούν), τότε ένα περιβάλλον παντελούς φοροαπαλλαγής είναι κάτι το οποίο το κράτος είναι καλό να τους προσφέρει, γιατί οι πλοιοκτήτες μας μπορεί να αλλάξουν σημαία και μην τους είδατε μετά. Αν οι βιομήχανοι ζοριστούν λίγο στο καθόλα δημοκρατικό περιβάλλον της ελεύθερης αγοράς, τότε καλό είναι να φορολογηθούν με διαφορετικούς συντελεστές, γιατί αλλιώς μπορεί να πάρουν τα εργοστάσιά τους και να τα πάνε στη Βουλγαρία.
Σε γενικές γραμμές, είναι καλύτερο και πιο δημοκρατικό για όλους μας, στο δημόσιο χρήμα να έχουν πρόσβαση μόνο όσοι έχουν χρήμα, γιατί κακά τα ψέματα, αυτοί ξέρουν και να το διαχειριστούν, σε αντιδιαστολή με την πλέμπα, που αν ήξερε να διαχειριστεί τα λεφτά της τότε δε θα ήταν πλέμπα και το κράτος δε θα κατάφερνε να τους τα πάρει για να τα δώσει σε κάποιους άλλους.
Σε αυτή τη λογική κινήθηκε πάνω κάτω ο προσφιλής Παύλος Τσίμας, όταν πήρε το λόγο σε εκπομπή, του ακόμα λαοφιλέστερου τηλεοπτικού σταθμού Σκάι, που ανήκει στο συμπαθέστατο όμιλο Αλαφούζου, ο οποίος είναι μέλος του προστατευόμενου είδους που αποκαλούμε, εφοπλιστές.
Τον ακούσαμε δηλαδή να ζητάει, από τη συχνότητα ενός ιδιωτικού μέσου ενημέρωσης που ευαγγελίζεται την ελεύθερη αγορά, κρατικό χρήμα σε μορφή επιχορήγησης για τα ΜΜΕ, προκειμένου αυτά να συνεχίσουν να υπάρχουν και να προπαγανδίζουν το πόσο κακό είναι για την οικονομία της χώρας, το να βασιζόμαστε στο κρατικό χρήμα.
Σύμφωνα με τον Παύλο Τσίμα λοιπόν, ο τρόπος για να διατηρηθεί σε πλήρη λειτουργία ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και τα διάφορα θυγατρικά του ΜΜΕ όπως ας πούμε το Mega, καλό είναι να επιδοτηθεί από το κράτος, αφού οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους δε ψήνονται να βάλουν το χέρι στην τσέπη ούτε για να πληρώσουν τα δεδουλευμένα των εργαζομένων τους. Αλλά μας κάνει τη χάρη και γενικεύει επίσης, υποστηρίζοντας πως αφού οι τράπεζες δε θεωρούν τα ΜΜΕ αρκετά ανταγωνιστικά ώστε να τα δανειοδοτήσουν, γιατί να μην τα επιδοτήσει το ίδιο το κράτος απευθείας; Τι έχει να φοβηθεί το κράτος άλλωστε; Μήπως χάσει τα λεφτά του;
Ο Παύλος Τσίμας όμως δεν είναι το πρώτο κρούσμα αυτού του παραλογισμού. Θυμόμαστε ας πούμε, λίγο καιρό πριν, έναν άλλο γραφιά, πάλι από τον όμιλο του Αλαφούζου που αρθρογραφεί για την Καθημερινή, να ζητάει και αυτός κρατική επιχορήγηση ιδιωτικών ΜΜΕ, από δημόσιο βήμα. Τότε ο κ. Ζούλας, ζητούσε την υποχρεωτική κρατική επιχορήγηση των ΜΜΕ, με τη μορφή ενός φόρου υπέρ εφημερίδων, αφού όπως έλεγε, από την αρχή της κρίσης έχει πέσει η κυκλοφορία τους. Συγκεκριμένα, άνοιγε το άρθρο του με το παρακάτω, διόλου προκλητικό ερώτημα:
Ο Κωνσταντίνος Ζούλας μάλιστα, είχε και
εκπομπή στον τηλεοπτικό σταθμό του Σκάι από όπου ακούσαμε τον Παύλο
Τσίμα να ζητιανεύει κρατικό χρήμα, με τίτλο «Η Ελλάδα στον Καθρέφτη»,
όπου συχνά πυκνά φιλοξενούσε τον κατά πολλούς «γκουρού» του
νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, Στέφανο Μάνο καθώς και μέλη του μη
κερδοσκοπικού οργανισμού «διαΝΕΟσις«, think tank δηλαδή της ελεύθερης αγοράς.
Ποιος δε θα ‘θελε όμως, να χρειαστεί να δουλέψει λίγο παραπάνω, ή να πιει δυο καφέδες λιγότερους βρε παιδί μου, προκειμένου να παθαίνει μια ενημέρωση σαν αυτή;
Ή έστω να μαθαίνει πρώτος το κάθε hoax που βγάζει το τελευταίο καμμένο φασιστικό μπλογκ; Να όπως εδώ:
https://www.facebook.com/139340526446105/videos/189565621423595/
Έχουμε λοιπόν την παράδοξη κατάσταση, όπου οι υπάλληλοι ενός εφοπλιστή που φορολογείται όσο ένας περιπτεράς, ζητάνε κρατική επιχορήγηση για τα ΜΜΕ, προκειμένου αυτά να συνεχίσουν να προπαγανδίζουν το πόσο κακό είναι να ζητάς από το κράτος να εξασφαλίσει την επιβίωσή σου.
Εμείς πάλι, προτείνουμε σε όποιον νεοφιλελεύθερο θέλει κρατική επιχορήγηση, να πάει στη Βόρεια Κορέα.
spasmenoparathyroblog.wordpress.com
Στο φιλόξενο περιβάλλον του καπιταλισμού, πέφτουμε ορισμένες φορές πάνω σε μερικές αντιφάσεις, που μπορούν να κάνουν το χειλάκι μας να σκάσει λίγο από το γέλιο. Όπως ας πούμε στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου για μια δεκαετία τώρα, βομβαρδιζόμαστε από την άποψη που θέλει την αγορά να αυτορυθμίζεται, την οικονομία να είναι ελεύθερη και ο ανταγωνισμός να είναι στα ντουζένια του.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει ένα συρρικνωμένο δημόσιο τομέα, δηλαδή λιγότερους γιατρούς, δασκάλους, δημόσιες υποδομές και δάφορα άλλα ωραία, που σε γενικές γραμμές συνοψίζονται στο συμπέρασμα πως αν κάποιος από την πλέμπα χρειαστεί κάτι για να επιβιώσει, θα πρέπει να το πληρώσει και αν δε μπορέσει, τότε δεν ήταν αρκετά ικανός ώστε να αξίζει την επιβίωση.
Τι γίνεται όμως αν χρειαστεί κάτι, κάποιος που δεν ανήκει στη μιαρή τάξη της πλέμπας;
Για παράδειγμα, αν οι τράπεζες χρειαστούν μια βοήθεια, τότε ο κρατικός παρεμβατισμός είναι κάτι θεμιτό και έρχεται με τη μορφή της ανακεφαλαιοποίησης. Αν οι εφοπλιστές βρεθούν σε δύσκολη θέση (ή και αν δε βρεθούν), τότε ένα περιβάλλον παντελούς φοροαπαλλαγής είναι κάτι το οποίο το κράτος είναι καλό να τους προσφέρει, γιατί οι πλοιοκτήτες μας μπορεί να αλλάξουν σημαία και μην τους είδατε μετά. Αν οι βιομήχανοι ζοριστούν λίγο στο καθόλα δημοκρατικό περιβάλλον της ελεύθερης αγοράς, τότε καλό είναι να φορολογηθούν με διαφορετικούς συντελεστές, γιατί αλλιώς μπορεί να πάρουν τα εργοστάσιά τους και να τα πάνε στη Βουλγαρία.
Σε γενικές γραμμές, είναι καλύτερο και πιο δημοκρατικό για όλους μας, στο δημόσιο χρήμα να έχουν πρόσβαση μόνο όσοι έχουν χρήμα, γιατί κακά τα ψέματα, αυτοί ξέρουν και να το διαχειριστούν, σε αντιδιαστολή με την πλέμπα, που αν ήξερε να διαχειριστεί τα λεφτά της τότε δε θα ήταν πλέμπα και το κράτος δε θα κατάφερνε να τους τα πάρει για να τα δώσει σε κάποιους άλλους.
Σε αυτή τη λογική κινήθηκε πάνω κάτω ο προσφιλής Παύλος Τσίμας, όταν πήρε το λόγο σε εκπομπή, του ακόμα λαοφιλέστερου τηλεοπτικού σταθμού Σκάι, που ανήκει στο συμπαθέστατο όμιλο Αλαφούζου, ο οποίος είναι μέλος του προστατευόμενου είδους που αποκαλούμε, εφοπλιστές.
Τον ακούσαμε δηλαδή να ζητάει, από τη συχνότητα ενός ιδιωτικού μέσου ενημέρωσης που ευαγγελίζεται την ελεύθερη αγορά, κρατικό χρήμα σε μορφή επιχορήγησης για τα ΜΜΕ, προκειμένου αυτά να συνεχίσουν να υπάρχουν και να προπαγανδίζουν το πόσο κακό είναι για την οικονομία της χώρας, το να βασιζόμαστε στο κρατικό χρήμα.
Σύμφωνα με τον Παύλο Τσίμα λοιπόν, ο τρόπος για να διατηρηθεί σε πλήρη λειτουργία ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και τα διάφορα θυγατρικά του ΜΜΕ όπως ας πούμε το Mega, καλό είναι να επιδοτηθεί από το κράτος, αφού οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους δε ψήνονται να βάλουν το χέρι στην τσέπη ούτε για να πληρώσουν τα δεδουλευμένα των εργαζομένων τους. Αλλά μας κάνει τη χάρη και γενικεύει επίσης, υποστηρίζοντας πως αφού οι τράπεζες δε θεωρούν τα ΜΜΕ αρκετά ανταγωνιστικά ώστε να τα δανειοδοτήσουν, γιατί να μην τα επιδοτήσει το ίδιο το κράτος απευθείας; Τι έχει να φοβηθεί το κράτος άλλωστε; Μήπως χάσει τα λεφτά του;
Ο Παύλος Τσίμας όμως δεν είναι το πρώτο κρούσμα αυτού του παραλογισμού. Θυμόμαστε ας πούμε, λίγο καιρό πριν, έναν άλλο γραφιά, πάλι από τον όμιλο του Αλαφούζου που αρθρογραφεί για την Καθημερινή, να ζητάει και αυτός κρατική επιχορήγηση ιδιωτικών ΜΜΕ, από δημόσιο βήμα. Τότε ο κ. Ζούλας, ζητούσε την υποχρεωτική κρατική επιχορήγηση των ΜΜΕ, με τη μορφή ενός φόρου υπέρ εφημερίδων, αφού όπως έλεγε, από την αρχή της κρίσης έχει πέσει η κυκλοφορία τους. Συγκεκριμένα, άνοιγε το άρθρο του με το παρακάτω, διόλου προκλητικό ερώτημα:
Θα δίνατε ένα λεπτό του ευρώ για να διαβάσετε όσα ακολουθούν; Το διευρύνω για να γίνω σαφέστερος: Θα πληρώνατε έστω 5 ευρώ τον μήνα για να διαβάζετε καθημερινά τις απόψεις των δεκάδων αρθρογράφων της «Κ» και να έχετε την πλήρη ειδησεογραφία που προσφέρει η εφημερίδα;Και κακά τα ψέματα, πόσοι από μας δε θα δίναν 5 ευρώ το μήνα για να διαβάζουν κάτι σαν τα παρακάτω;
Ποιος δε θα ‘θελε όμως, να χρειαστεί να δουλέψει λίγο παραπάνω, ή να πιει δυο καφέδες λιγότερους βρε παιδί μου, προκειμένου να παθαίνει μια ενημέρωση σαν αυτή;
Ή έστω να μαθαίνει πρώτος το κάθε hoax που βγάζει το τελευταίο καμμένο φασιστικό μπλογκ; Να όπως εδώ:
https://www.facebook.com/139340526446105/videos/189565621423595/
Έχουμε λοιπόν την παράδοξη κατάσταση, όπου οι υπάλληλοι ενός εφοπλιστή που φορολογείται όσο ένας περιπτεράς, ζητάνε κρατική επιχορήγηση για τα ΜΜΕ, προκειμένου αυτά να συνεχίσουν να προπαγανδίζουν το πόσο κακό είναι να ζητάς από το κράτος να εξασφαλίσει την επιβίωσή σου.
Εμείς πάλι, προτείνουμε σε όποιον νεοφιλελεύθερο θέλει κρατική επιχορήγηση, να πάει στη Βόρεια Κορέα.
spasmenoparathyroblog.wordpress.com
