Ο πραγματικός λόγος που η Nestle παραδέχεται την ύπαρξη εργασιακής δουλείας στην εφοδιαστική της αλυσίδα.

Η προφανής υποκρισία της Nestle για μια ακόμη φορά έγινε πρωτοσέλιδο. Μετά την αποδοχή της το Νοέμβριο, ότι είχε ανακαλύψει την ύπαρξη εργασιακής δουλειάς μεταξύ των προμηθευτών της σε θαλασσινά στην Ταϊλάνδη – όπου διακινούμενοι εργαζόμενοι από την Καμπότζη και τη Μιανμάρ πωλούνταν ως αναλώσιμα εμπορεύματα και αναγκάζονταν να ψαρεύουν και να επεξεργάζονται τα θαλασσινά υπό φρικτές συνθήκες – φάνηκε πως η εταιρεία ήταν έτοιμη να εξετάσει πιο διεξοδικά την αλυσίδα εφοδιασμού της, για να διασφαλίσει, πως οι δίκαιες εργασιακές πρακτικές θα αποτελούσαν τον κανόνα.

 «Όπως έχουμε πει επανειλημμένα, η καταναγκαστική εργασία και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν έχουν καμία θέση στην αλυσίδα εφοδιασμού μας», ανέφερε ο Magdi Batato, αντιπρόεδρος των επιχειρηματικών δραστηριοτητων της Nestle, σε μια δήλωση, που καταγράφεται στην εφημερίδα «The Guardian». «Η Nestle πιστεύει ότι μέσω της συνεργασίας με τους προμηθευτές μας μπορούμε να κάνουμε μια θετική διαφορά στην προμήθεια των συστατικών».
Η σπάνια εξομολόγηση από μια τέτοια πολυεθνική εταιρεία μεγαθήριο χαιρετίστηκε τότε ως θετική ένδειξη αλλαγής από πολλές ομάδες ανθρώπινων δικαιωμάτων – και η κίνηση χαρακτηρίστηκε μάλιστα και ως “ασυνήθιστη και παραδειγματική” από τον Mark Lagon, πρόεδρο του Freedom House.

Αλλά το πραγματικά υποκριτικό κίνητρο για την επ ‘αυτοφώρω ομολογία της Nestle έγινε πρόσφατα ακόμη πιο εμφανές, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο «απέρριψε μια προσφορά της Nestle … για να ακυρωθεί μια μήνυση εναντίον της, που επιδιώκει να της καταλογίσει την ευθύνη για τη χρήση παιδιών δούλων στη συγκομιδή κακάο στην Ακτή του Ελεφαντοστού», όπως καταγράφει η Fortune.

«Οι ενάγοντες, οι οποίοι κατάγονται από το Μάλι, υποστηρίζουν, ότι οι εταιρείες [ανάμεσά τους και οι εταιρείες Archer- Daniels-Midland και Cargill] βοήθησαν και υποκίνησαν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσω της ενεργού συμμετοχής τους στην αγορά κακάο από την Ακτή Ελεφαντοστού. Ενώ γνωρίζουν το πρόβλημα της παιδικής δουλείας, οι εταιρείες προσφέρουν οικονομική και τεχνική βοήθεια στους τοπικούς αγρότες, σε μια προσπάθεια να διασφαλιστεί η φθηνότερη πηγή κακάο, αναφέρουν οι ενάγοντες». Σύμφωνα με την εφημερίδα “The Guardian”, η οποία αναφέρθηκε στην υποκρισία, ο Andrew Wallis, διευθύνων σύμβουλος της οργάνωσης ενάντια στο δουλεμπόριο,«Unseen», με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε: «Για μένα, υπάρχει ένα μεγάλο θέμα με το ένα μέρος της δήλωσης της Nestle να λέει : «Εντάξει έχουμε συρθεί με όλους τους άλλους για να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της δουλείας στην Ταϊλάνδη και έτσι ας αναλάβουμε την πρωτοβουλία να κάνουμε κάτι γι ‘αυτό», και την ίδια στιγμή αγωνίζονται με νύχια και δόντια μέσω των δικαστηρίων για να αποφύγουν τις κατηγορίες για τη παιδική δουλεία, που λαμβάνει χώρα στις βασικές δραστηριότητες της εταιρείας στην Ακτή του Ελεφαντοστού.

«Είναι εύκολο να παραδέχεσαι κάτι που έχει ήδη αποκαλυφθεί. Μέχρι τη στιγμή που η Nestle παραδέχτηκε την ύπαρξη εργασιακής δουλείας στην ταϊλανδική βιομηχανία θαλασσινών, το γεγονός ήταν ήδη γνωστό. Θα είναι ένας καινούργιος γενναίος κόσμος, όταν οι εταιρείες θα διεξάγουν στην πραγματικότητα αληθινή έρευνα, ώστε να διερευνήσουν μέρος των αλυσίδων τους εφοδιασμού τους, που έχουν μείνει εκτός δημοσιότητας».

Σαφώς, η Nestle πρέπει να πιαστεί στα πράσα, προκειμένου να ομολογήσει οποιαδήποτε αδικοπραγία, όπως ομοίως αποδεικνύεται στις εργασίες της για το εμφιαλωμένο νερό Arrowhead Springs, στον Εθνικό Δρυμό του San Bernardino. Πρέπει να επιβληθεί σκληρότερος έλεγχος προς τη Nestle και άλλες μεγάλες εταιρείες για να έρθουν προ των ευθυνών τους, δεδομένου ότι προφανώς δεν βρίσκουν αναγκαίο τον αυτοέλεγχο παρά μόνο όταν οι καταχρήσεις και οι κακοποίησεις τους εκτίθενται και γίνονται γνωστές στον κόσμο.

(πηγή :http://theantimedia.org/the-real-reason-nestle-is-finally-admitting-to-slave-labor-in-its-supply-chain/)
(μετάφραση Σύλβια Β.)

https://omniatv.com  

anhsyxia.wordpress.com

Ο μονόδρομος της πτώχευσης

 Από Ιάκωβος Ιωάννου

Εντός ή εκτός της Ευρωζώνης και της ΕΕ; Συναινετικά ή μονομερώς; Δύσκολο να απαντηθούν, αλλά αμείλικτα ερωτήματα, αφού η αντιμετώπιση της κρίσης απέτυχε εντελώς, με την Ελλάδα να ακολουθεί πιστά τα ίχνη της Αργεντινής. 

.

Ένα πρώτο ασφαλές συμπέρασμα είναι πως η προ πολλού χρεοκοπημένη Ελλάδα, χρεοκοπεί κάθε μέρα και πιο πολύ. Θυμίζει αυτόν που έχει παγιδευτεί σε έναν βάλτο, όπου, όσο προσπαθεί να κινηθεί μήπως και καταφέρει να σωθεί, τόσο περισσότερο βυθίζεται μέσα του.

Όποιος λοιπόν έχει την ψευδαίσθηση πως η χώρα μπορεί να εξυπηρετήσει χρέη πάνω από 320 δις € (πηγή), στα οποία δεν έχει προστεθεί πιθανότατα ολόκληρο το ποσόν της διάσωσης των τραπεζών (40 δις €), ούτε φυσικά οι κρατικές εγγυήσεις των 203 δις €, είναι εξτρεμιστικά αιθεροβάμων. Το ίδιο ισχύει και για το ιδιωτικό χρέος, το μη εξυπηρετούμενο μέρος του οποίου πλησιάζει με μεγάλη ταχύτητα τα 200 δις €, έχοντας υπερβεί ήδη το ΑΕΠ.

Την ίδια στιγμή οι Έλληνες έχουν ξεπεράσει τα ανώτατα όρια της φοροδοτικής τους ικανότητας, το ασφαλιστικό πνέει τα λοίσθια, ενώ η ύφεση συνεχίζεται χωρίς σταματημό. Πόσο μάλλον εάν επιβεβαιωθούν οι δυσοίωνες προβλέψεις, σύμφωνα με τις οποίες ο τουρισμός θα υποχωρήσει λόγω του μεταναστευτικού – οπότε τελικά η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να ωφεληθεί από τα προβλήματα των χωρών της ανατολικής και νότιας Μεσογείου.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι πως τα μνημόνια δεν οδηγούν πουθενά. Αντίθετα, εάν συνεχίσουν να επιβάλλονται στην Ελλάδα, τότε θα χαθεί τόσο η δημόσια περιουσία της, όσο και ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής, χωρίς καν να μειωθούν τα χρέη. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως στο Υπέρ-ταμείο που δημιουργήθηκε και που ανήκει πια στους δανειστές, δεν έχουν υπαχθεί μόνο τα ακίνητα, τα οικόπεδα, οι κρατικές επιχειρήσεις και οι τράπεζες αλλά, επίσης, τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας – οι υδρογονάνθρακες, όπως συνηθίζεται να λέγονται.

Με βάση τα δύο παραπάνω κύρια συμπεράσματα, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς ότι, όσο πιο γρήγορα δηλώσει η Ελλάδα πως χρεοκόπησε, γεγονός που σημαίνει την επίσημη ανακοίνωση της στάσης πληρωμών εκ μέρους της κυβέρνησης της, τόσο πιο ήπιες θα είναι οι επώδυνες συνέπειες που ασφαλώς θα υποστεί.

Επομένως, τα περί ανάγκης γρήγορης αξιολόγησης εκ μέρους των δανειστών, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς εκείνης της κυβέρνησης που αρνήθηκε την πολύ πιο εύκολη αξιολόγηση του Φεβρουαρίου του 2015, ενώ δηλώνει σήμερα πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, έχοντας χρειαστεί ένα χρόνο για να το καταλάβει και ζημιώνοντας τη χώρα με σχεδόν 140 δις €, είναι ανοησίες.

Οι μόνοι που θα ωφεληθούν από κάτι τέτοιο θα είναι οι τράπεζες που όμως δεν ανήκουν πια σε Έλληνες – επειδή θα μπορούν να δανείζονται από την ΕΚΤ με επιτόκιο 0,05% αντί με το σημερινό 1,55% (waiver). Όσο για το ασφαλιστικό, οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι ξένοι επενδυτές αφού, σε συνδυασμό με τη μείωση των μισθών, θα έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως μία χώρα φθηνού εργατικού δυναμικού – εξαγοράζοντας τα πάντα σε τιμές ευκαιρίας.

Χωρίς περιττές λεπτομέρειες λοιπόν, το μόνο σίγουρο είναι πως η Ελλάδα δεν έχει καμία άλλη βιώσιμη επιλογή, από το να δηλώσει επίσημα και έγκαιρα, προτού χάσει ότι έχει και δεν έχει, στάση πληρωμών. Άλλωστε, με δεδομένες τις μαζικές κοινωνικές αντιδράσεις, καθώς επίσης το ότι μία χώρα θεωρείται χρεοκοπημένη, όταν οι πολίτες της αρνούνται να πληρώσουν τα χρέη τους/της (ανάλυση), όπως συμβαίνει σήμερα, δεν υπάρχει καμία άλλη δυνατότητα.

Ως εκ τούτου, ο προβληματισμός έγκειται μόνο στον τρόπο, με τον οποίο τελικά θα το επιχειρήσει: εντός ή εκτός της Ευρωζώνης και της ΕΕ, συναινετικά και ελεγχόμενα (άρθρο) ή μονομερώς και ανεξέλεγκτα.

Κατά την άποψη μου, ο ασφαλέστερος τρόπος θα ήταν συναινετικά και ελεγχόμενα εντός της Ευρωζώνης(ανάλυση) – με τη συμφωνία διαγραφής του 50% των χρεών της, την οποία σήμερα δικαιούται, λόγω των λαθών της Τρόικας (άρθρο).

Αμέσως επόμενος, ενδεχομένως ο μόνος ρεαλιστικός, η μονομερής στάση πληρωμών, ξανά εντός της Ευρωζώνης – έτσι ώστε στη συνέχεια να διαπραγματευθεί τη διαγραφή μέρους των χρεών της.

Ο τρίτος προτιμότερος τρόπος θα ήταν συναινετικά εκτός της Ευρωζώνης και της ΕΕ (μία χώρα της Ευρωζώνης δεν μπορεί να την εγκαταλείψει εκούσια, αλλά μόνο ως αποτέλεσμα της προηγούμενης εξόδου της από την ΕΕ), εξασφαλίζοντας τη στήριξη της ΕΚΤ για τα πρώτα χρόνια – ενώ ο τέταρτος μονομερώς, με την άρνηση πληρωμής ολόκληρου του χρέους της.

Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, η Ελλάδα θα έπρεπε να υιοθετήσει ένα δικό της εθνικό νόμισμα – το οποίο φυσικά δεν θα είχε καμία σχέση με τη δραχμή που γνωρίζαμε και η οποία έχει πλέον πεθάνει. Μία εμπειρία αυτού του είδους, ειδικά στο σημερινό χρηματοπιστωτικό σύστημα των χάρτινων, χωρίς αντίκρισμα νομισμάτων (Fiat money), δεν υπάρχει – οπότε θα επρόκειτο για έναν νέο δρόμο, με άγνωστα επακόλουθα.

Από τεχνοκρατικής πλευράς κάτι τέτοιο, με δεδομένο το χρόνο που απαιτείται απλά και μόνο για την παραγωγή των νέων νομισμάτων (6-8 μήνες), καθώς επίσης για τις αλλαγές εντός της χώρας (τράπεζες, συμβόλαια, τιμολόγηση κοκ.), δεν είναι ασφαλώς παιχνίδι για μικρά παιδιά, όπως είναι οι σημερινοί, ανεπαρκέστατοι πολιτικοί  – ενώ κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες σε μία σειρά οικονομικών μεγεθών, όπως είναι ο πληθωρισμός, η υποτίμηση κλπ.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι, το νέο νόμισμα δεν θα έπρεπε να διαπραγματεύεται καθόλου στις διεθνείς αγορές για κάποια χρόνια, καθώς επίσης πως δεν θα ήταν σωστό να συνδεθεί με ένα άλλο – αφού οι ιστορικές εμπειρίες τεκμηριώνουν πως είναι καταστροφικό.

Επίσης ότι, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να εκπονήσει ένα τέτοιο σχέδιο, για την περίπτωση που θα εξαναγκασθεί να εγκαταλείψει το ευρώ – κάτι που διαφαίνεται πλέον πολύ καθαρά στον ορίζοντα, αφού προηγουμένως υποχρεωθεί σε ένα παράλληλο νόμισμα. Εκτός αυτού, επειδή χωρίς ένα τέτοιο σχέδιο εκτάκτου ανάγκης, δεν είναι δυνατή η διαπραγμάτευση με τους δανειστές – η οποία απαιτείται στις δύο πρώτες περιπτώσεις (στάση πληρωμών εντός του ευρώ), αλλά και στην τρίτη.

Συνεχίζοντας, υπάρχουν κάποια κόμματα που τοποθετούνται ανοιχτά υπέρ του εθνικού νομίσματος –τεκμηριώνοντας τη θέση τους με το ότι, η ελληνική οικονομία χρειάζεται μία ανεξάρτητη νομισματική πολιτική για να αναβιώσει. Φυσικά συνδέουν το εθνικό νόμισμα με την πλήρη άρνηση (100%) της πληρωμής του δημοσίου χρέους, είτε επειδή η χώρα δεν το οφείλει (επαχθές χρέος), είτε λόγω του ότι το εξωτερικό χρέος θα εκτοξευόταν στα ύψη, οπότε δεν θα ήταν δυνατόν να εξυπηρετηθεί – παρά το ότι θεωρούν ταυτόχρονα πως η υποτίμηση θα ήταν μικρή.

Εγώ δεν θέλω ούτε να αντιταχθώ μαζί τους, ούτε να συνταχθώ, επειδή δεν θα είχα την ικανότητα να το δρομολογήσω με επιτυχία, ούτε μπορώ να έχω μία σαφή εικόνα του μέλλοντος – ενώ φυσικά δεν γνωρίζω τις αντοχές των Ελλήνων στις κακουχίες ή/και την προσαρμοστικότητα τους, σε ένα τόσο καινούργιο οικονομικό περιβάλλον.

Δεν γνωρίζω επίσης τις αντιδράσεις των δανειστών, οι οποίοι δεν θα ανεχόταν να χάσουν τόσο εύκολα τα χρήματα τους, τους γεωπολιτικούς κινδύνους, καθώς επίσης μία σειρά άλλων πραγμάτων – οπότε θα ήταν ανεύθυνο να πάρω θέση, αφήνοντας την πρωτοβουλία σε αυτούς που φαίνεται πως γνωρίζουν περισσότερα.

Αυτό που όμως συνειδητοποιώ είναι το ότι, η Ελλάδα βαδίζει «by the Book» στα ίχνη της Αργεντινής, όπως είχε ήδη διακρίνει στο παρελθόν ο συνάδελφος (άρθρο) – όπου η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της ακολούθησε λίγους μήνες μετά την επιβολή των ελέγχων κεφαλαίων.

Η τότε κυβέρνηση της διέφυγε με ελικόπτερο, το ΔΝΤ εκδιώχθηκε, η χώρα αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη της και οι καταθέτες έχασαν τις αποταμιεύσεις τους – έως ότου τελικά ακολούθησε η ανάπτυξη. Η Αργεντινή βέβαια είχε το δικό της νόμισμα και τη δική της κεντρική τράπεζα, έχοντας το μόνο συνδέσει με το δολάριο – οπότε αρκούσε η αποσύνδεση του, η οποία φυσικά δεν ήταν προβληματική (με εξαίρεση τον πληθωρισμό που στη συνέχεια περιόρισε ραγδαία την αγοραστική του δύναμη).

Για την Ελλάδα ισχύουν εντελώς διαφορετικοί κανόνες, τα χρέη της είναι κατά πολύ υψηλότερα, ενώ προηγήθηκε μία πολύ μεγαλύτερης διάρκειας και ισχύος κρίση – οπότε θα ήταν ανεύθυνο να προβεί κανείς σε άμεσες συγκρίσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως, φαίνεται πως πλησιάζει η ώρα των μεγάλων γεγονότων και αποφάσεων, οπότε είναι καλύτερα να είμαστε όλοι προετοιμασμένοι.

Ιάκωβος Ιωάννου, για το Analyst.gr

Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ

Μας απειλούν με πτώχευση. Τι εννοούν άραγε με τη λέξη αυτή. Σκηνές αποκάλυψης όπου άνθρωποι θα σέρνονται στους δρόμους και θα ψάχνουν τα σκουπιδια? παιδιά που θα πεθαίνουν από τη πείνα, ηλεκτρικό κομμένο, ψυγεία αδειανά, άρρωστοι χωρίς γιατρία? Ναι αυτό είναι η πτώχευση στα μάτια τους σε χολυγουντιανούς όρους. Γιατί η πτώχευση που βιώνουμε η πλειοψηφία των πολιτών πλέον είναι ήδη εδώ. Και κομμένα ρεύματα υπάρχουν, και άνθρωποι που ψάχνουν τα σκουπίδια και παιδιά που δεν έχουν να φάνε, και άρρωστοι που δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη περίθαλψη. Και γέροι που ζητιανεύουν και νέοι που δεν έχουν κανένα όνειρο για το αύριο. Δεν είναι ΟΛΟΙ. Σ΄αυτή τη μνημονιακή  πατσαβούρα, υπάρχουν κι αυτοί που η χαζοχαρούμενη φάτσα τους ή ο στ@ρχιδισμός τους σκεπάζει τη βρώμα. Υπάρχουν χιλιάδες γκαγκάου που περιφέρονται σαν καλοκουρδισμένες κουρ@δομηχανές και σπάνε λίγο τις στατιστικές του τρόμου.
60% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δηλαδή ένα εκατομύριο ψυχές λαμβάνουν κάτω από 1000 ευρώ, κι από αυτούς κάπου τετρακόσιες χιλιάδες είναι περιστασιακά εργαζόμενοι δηλαδή με δυο τρία κατοστάρικα άντε τέσσερα. Κι υπάρχουν κι άλλα δυο εκατομύρια άνεργοι. Κι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι που λαμβάνουν χαρτζιλίκι έναντι σύνταξης. Δεν είμαστε και πολλοί. Δέκα εκατομύρια ψυχές είμαστε όλες κι όλες. Αν οι μισοί είναι εξαθλιωμένοι, και από τους υπόλοιπους οι μισοί επιβιώνουν απλά και μένουν και κάποιες χιλιάδες που τη περνάνε καλά, πτώχευση είναι. Απλά είναι b-movie πτώχευση για σινεφίλ κι όχι blockbuster για τις μεγάλες αίθουσες…

Η ζοφερή πραγματικότητα είναι πως σ΄αυτή τη πορεία του αίσχους, υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που δεν θα θραφούν σωστά, θα μεγαλώνουν χωρίς τα κατάλληλα μέσα για την υγεία τους, για τη παιδεία τους, για τη ζωή τους γενικότερα. Οπως υπάρχουν και χιλιάδες νέοι που δεν πραγματοποιήσουν κανένα όνειρο τους, θα γίνουν κάτι άλλο από αυτό που ίσως θα άξιζαν, ή θα φύγουν μακριά. Οπως υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που θα πεθάνουν πριν την ώρα τους, που θα αυτοκτονήσουν που θα τρελλαθούν. Κι όλοι αυτοί δεν θα είναι σε κανένα δελτίο ειδήσεων, όλοι αυτοί δεν “πουλάνε” ακροαματικότητες… Ολοι αυτοί είναι απλά ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ.

Ο κανιβαλιστικός καπιταλισμός είναι έτσι κι αλλιώς τερατώδης. Τα τερατόμορφα γεννηματα του, τα μνημόνια κάθε είδους δεν είναι τίποτα περισσότερο από την επισφράγιση αυτού του κανιβαλισμού, με πολύ μπλα μπλα και αηδίες για ν΄ακούνε τα ανθρωπάκια και όχι μόνο να δυστυχούν να αισθάνονται κι ένοχα όταν δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Να σε κοιτάζει κάποιος που έχει ένα εισόδημα εκατομυρίων και να σου κάνει παρατήρηση γιατί είσαι ένοχος.. Αυτό είναι το απροσμέτρητο θράσος αυτού του συστήματος. Και να σε επιβραβεύει όταν είσαι το απόλυτο γελοίο πιόνι που κυκλοφορεί χαζοχαρούμενα μέσα στη δυστυχία.

Η φτώχια έχει απλωθεί παντού. Στη τσέπη μας και στο μυαλό μας. Η μετατροπή της μονάκριβης ζωής σε πρόβα. Σου λένε υπομονή τα επόμενα σαράντα εκατό χρόνια και μετά όλα θα φτιάξουν. Και τα εκατομύρια άνθρωποι που θα χαθούν μέσα στη μιζέρια και στο πόνο,  εν τω μεταξύ, είναι απλά ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ, ενός ακύρηχτου πολέμου.  Εχουμε ΤΣΙΠΡΑ αλλά δεν έχουμε ΤΣΙΠΑ. Κι αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτό το “ρ” είναι όλη η ουσία. Ακόμα οι φωνές  “της ελπίδας που έρχεται”  ακούγονται στις πλατείες σαν ξεχαρβαλωμένο μαγνητόφωνο που αναπαράγει τις προεκλογικές μπούρδες στη μούρη των σοκαρισμένων ανθρώπων….

Χρειάζεται  κάτι να γίνει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, άμεσα, όχι λόγια, όχι κούφιες υποσχέσεις, όχι επαναστάσεις του καναπέ,  οι άθλιοι των Αθηνών και πάσης Ελλαδας αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς … Τα λογια κούρασαν. Υπάρχουν άνθρωποι που τρελαίνονται, που πεινάνε, που φωνάζουν βοήθεια. Δεν είναι όλοι. Οχι… αλλά είναι πάρα πολλοί πλέον. Τόσοι ώστε, κάθε ένας που έχει ίχνος ανθρωπιάς μέσα του, ακόμα, ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ. ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΟΡΓΗ.  Δεν είναι καιροί πλέον να φαγωνόμαστε για το ποιος έκανε τη μεγαλύτερη μ@λακία, να γκρινιάζουμε ασταμάτητα πάνω από τη σπασμένη πατρίδα μας.  Είναι καιροί που χρειάζεται να δείξουμε πως δεν ΕΙΜΑΣΤΕ ΞΕΤΣΙΠΩΤΟΙ, ΤΙΠΟΤΕΝΙΟΙ.

Το μέτρο δυστυχίας ενός λαού δεν είναι αν στις στατιστικές υπάρχει ένα 10-20% που ζει καλά. Είναι αν γύρω από αυτό το καλά σέρνεται ένα 80 που δεν τη βγάζει.. Που ψευτοζεί ή δεν ζει καθόλου.  Δεν είναι μέτρο σύγκρισης πόσοι καραγκιόζηδες πάνε ακόμα στα μπουζούκια και τα σπάνε και στ΄@ρχίδια τους ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, μέτρο σύγκρισης είναι πόσοι θα σβήσουν χωρίς να προλάβουν να ζήσουν… Πόσοι θα μείνουν αμόρφωτοι. Πόσοι θα μείνουν χωρίς φάρμακα. Πόσοι θα κλειστούν στα τρελοκομεία, πόσες οικογένειες θα διαλυθούν από τη μιζέρια και τη γκρίνια, πόσα παιδιά θα χαθούν, πόσοι γέροι θα φύγουν πικραμένοι.

Τα μνημόνια δεν θα πάρουν απλά τα λεφτά κάτω από τα στρώματα, θα πάρουν την ουσία του πολιτισμού. Μια χώρα που οι επιστήμονες θα φεύγουν, οι καλλιτέχνες δεν θα δημιουργούν, οι άνθρωποι δεν θα κουβεντιάζουν, δεν θα ονειρεύονται, δεν θα ελπίζουν, και θα υπάρχουμε μόνο σαν αριθμοί στους προυπολογισμούς, είναι μια φρίκη που δεν θα έχει τέλος….
Εκτός κι αν αποφασίσουμε όλοι πως ζωή είναι να πληρώνεις, να εκβιάζεσαι και να υποφέρεις….

Στ΄αλήθεια μπορούμε να βάλουμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας να ζήσουν ένα νέο μεσαίωνα? Ολος αυτός ο αγώνας που έκανε η ανθρωπότητα, όλες οι προσδοκίες μιας απίστευτης εξέλιξης, οι άνθρωποι που ονειρευόντουσαν να κατακτήσουν το σύμπαν, μπορούν να δεχτούν πως ο προορισμός τους ήταν τελικά η επιστροφή στο πιο σκοτεινό παρελθόν? Και ναι υπάρχουν εκατομύρια στο κόσμο που δεν βγήκαν ποτέ στη επιφάνεια… λαοί ολόκληροι που ζουν αιώνες δυστυχισμένοι, με πολέμους, με δικτατορίες στυγννές με απίστευτη φτώχεια, αλλά αυτό ήταν η λύση? Αντί να βοηθηθούν κι εκείνοι να σταματήσουν τα εγκλήματα επάνω τους, θα οπισθοδρομήσουν σ΄αυτή τη δυστυχία και οι υπόλοιποι?

ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕ ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ?  ΠΟΣΟ ΘΕΛΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ? Και το τελευταίο μεδούλι από το κόκκαλο?

http://synithisypoptos.gr/

 https://anhsyxia.wordpress.com

Αυτή η ''Ευρώπη'' πρέπει να πεθάνει..

http://mandatoforos.blogspot.gr   

Τούτο το φασιστικό νεοναζιστικό-γκαιμπελικό μόρφωμα που ονομάζουν ''Ενωμένη Ευρώπη'' πρέπει να πεθάνει.

     Τούτη η ''Ευρώπη'' που έγινε μόνον για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών και των τραπεζών, πρέπει να
πεθάνει.
     Πρέπει να πεθάνει πριν σκοτώσει κανέναν λαό, με πρώτον τον ελληνικό.
     Πρέπει να πεθάνει πριν αποκτήσει την (ψευδ)αίσθηση παντοδυναμίας που θα την αποθρασύνει κι άλλο.

     Μαζί της πρέπει να πεθάνουν και όλες οι κυβερνήσεις, τα διευθυντήρια, οι θεσμοί και οι διαπλοκές που την συντηρούν και παίζουν τον ρόλο των πραιτωριανών και των Ες-Ες.
     Δεν είναι δυνατόν όλα αυτά τα καθάρματα, τα αποβράσματα του ανθρώπινου είδους,
     ..να τιμωρούν έναν -οποιονδήποτε- λαό σε αφανισμό επειδή οι απατεώνες πολιτικοί του σε συνεργασία με τους τοκογλύφους της ''Ένωσης''  ΕΚΛΕΨΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΑΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΕΩΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΤΗΣ.

     Δεν είναι δυνατόν με πρόσχημα το χρέος, ΕΝΑ ''ΧΡΕΟΣ'' ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΑΠΟΠΛΗΡΩΘΕΙ ΔΙΠΛΑ ΚΑΙ ΤΡΙΠΛΑ,
     ..να ζητούν την δια βίου κλοπή όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, μαζί με την δημόσια και ιδιωτική περιουσία,
      ..αφήνοντας μιά κοινωνία έρμαιο στις ορέξεις των ''κορακιών'' όλης της υφηλίου.
     ( Φέρε μας παπατζή και γελοίε πρωθυπουργέ τον λογαριασμό του χρέους. Γιατί δεν τολμάς; Να δούμε τί είναι, από τί αποτελείται πιά αυτό το χρέος, που εδώ και έξη χρόνια ο λαός καταστρέφεται και σπαράζεται και αυτό παραμένει τάχα αμείωτο και αυξανόμενο. Πού είναι η ανάλυση του χρέους; Είσαι υποχρεωμένος να την φέρεις στον ελληνικό λαό. Και μετά να μιλάς για τετραετίες και αγώνες και ασύστολες απατεωνιές. Παπατζή. Γελοίε. Απατεώνα! )

     ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ.
      Θέλουν μία χώρα ερείπια να την απομυζούν και να την καταντήσουν ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης για τα άλλα ανθρώπινα ερείπια, τους πρόσφυγες των πολέμων που η ίδια η ''Ένωση'' προκαλεί ή υποδαυλίζει στις πατρίδες τους.
     Και θέλουν έναν λαό κατεστραμμένο, αποχαυνωμένο στο κυνήγι της καθημερινής του επιβίωσης, να μην μπορεί να αντιδράσει στο ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΥΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ.

     Και τον θέλουν διπλά κατεστραμμένο και ταπεινωμένο παραδειγματικά,  
     ..γιατί τούτος ο λαός έχοντας αντιληφθεί τον κακουργηματικό ρόλο της τάχα ''Ενωσης'' εναντίον των λαών τούτης της.ηπείρου,
     ..τόλμησε το καλοκαίρι που μας πέρασε να διεκδικήσει την ελευθερία και το δικαίωμα του σε δημοκρατία και αυτοδιάθεση με ένα ιστορικό ''ΟΧΙ''.

     Αυτή η ''Ευρώπη'' πρέπει να πεθάνει.
     Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πεθάνει, και η επόμενη που θα κάνει ακριβώς τα ίδια να μην τολμήσει καν να γεννηθεί.

     Εξέγερση τώρα!
     Θάνατος σ' αυτήν την ''Ευρώπη'' τώρα!..

Nonews-NEWS: "Bloomberg": Η Φινλανδία ο νέος ασθενής της Ευρώπη...

Nonews-NEWS: "Bloomberg": Η Φινλανδία ο νέος ασθενής της Ευρώπη...:   Έρχεται το τέλος του «σκανδιναβικού μοντέλου»... Μια οικονομία με χρόνια ύφεση, αυξανόμενη ανεργία και αποστροφή για τις μεταρρυθμίσεις ...

Nonews-NEWS: "Αδύνατη απαίτηση"...

Nonews-NEWS: "Αδύνατη απαίτηση"...: Λάθος χαρακτηρίζει τις απαιτήσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων για αποκλεισμό της Ελλάδας από τη Σένγκεν ο δημοσιογράφος Γκερτ Χέλερ (Gerd Hoh...

Η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα

Πιτσιρίκος

Θεωρητικά, σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν αντιδράσεις για το Ασφαλιστικό, με τους αγρότες να είναι στα μπλόκα και τους άλλους επαγγελματικούς κλάδους να διαδηλώνουν και να απεργούν. Παράλληλα, υπάρχουν αντιδράσεις από τους κατοίκους για την δημιουργία του hot spot για τους πρόσφυγες στην Κω, όπου παίζει απόψε ο Σπύρος Γραμμένος, και να πάτε να τον δείτε γιατί είναι υπέροχος. Αλλά τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα;

Αυτό που συμβαίνει είναι πως εφαρμόζεται το Μνημόνιο που ψήφισαν το περασμένο καλοκαίρι παρέα ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.

Στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, οι Έλληνες δεν έβαλαν ούτε ένα αντιμνημονιακό κόμμα στη Βουλή· ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή, για διαφορετικούς λόγους -που δεν μπαίνω στον κόπο να εξηγήσω- δεν μετράνε.

Οπότε, ποιος διαδηλώνει σήμερα στην Ελλάδα ενάντια σε όσα προβλέπει το Μνημόνιο, αφού οι πολίτες ψήφισαν τα κόμματα που ψήφισαν το Μνημόνιο που εφαρμόζεται;

Αυτοί που διαδηλώνουν σήμερα στην Ελλάδα είναι οι καναλάρχες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υποτίθεται πως θα δώσει κάποιες τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας, για να υπάρξει «κάθαρση του τηλεοπτικού τοπίου».

Βέβαια, δεν θα υπάρξει καμία κάθαρση του τηλεοπτικού τοπίου.

Η κυβέρνηση παλεύει με το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες έναν χρόνο τώρα.

Η δικαιολογία πως το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες δεν το έφτιαξαν οι εταίροι γιατί δεν ήταν στο Μνημόνιο και πως η ελληνική κυβέρνηση δεν ξέρει να φτιάχνει νόμους μόνη της -χαχαχαχαχαχαχαχα- δεν με πείθει ιδιαίτερα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει τις συμφωνίες με τους δικούς του ολιγάρχες για τις τηλεοπτικές άδειες και θέλει να αφήσει τους άλλους ολιγάρχες απέξω.

Και πρέπει κάποιος να είναι εντελώς ζώον, για να μην βλέπει πως η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει τη συμφωνία που πιστεύει πως θα την κρατήσει περισσότερο χρόνο στην εξουσία, ενώ κάποιοι κυβερνώντες -παίζοντας το παιχνίδι με τις άδειες- θα βγάλουν και πολλά χρήματα. Σε καλή μεριά.

Φυσικά, οι ολιγάρχες που βλέπουν να χάνουν την πανελλαδική άδεια για το παράνομο κανάλι τους, αντιδρούν και προβάλλουν αβέρτα όποια κινητοποίηση γίνεται κόντρα στα μνημονιακά μέτρα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση, αν και μέχρι πρόσφατα τα κανάλια τους παρουσίαζαν όλους τους απεργούς και τους διαδηλωτές περίπου σαν τρομοκράτες.

Βέβαια, πρέπει να είσαι εντελώς βλάκας, για να μην θυμάσαι πως, πριν από το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου, οι καναλάρχες ήταν όλοι υπέρ του ΝΑΙ· όπως ήταν και ο Τσίπρας, βέβαια, αλλά μας το έκρυβε και το έπαιζε φανατικός του ΟΧΙ.

Δηλαδή, οι καναλάρχες ήταν υπέρ του Μνημονίου.

Οπότε, είναι κάπως περίεργο τώρα να χαίρονται τόσο πολύ με τις απεργίες, τις διαδηλώσεις και τα μπλόκα, αφού η κυβέρνηση θέλει να εφαρμόσει όσα προέβλεπε το ΝΑΙ που ήθελαν και οι ολιγάρχες/καναλάρχες.

Επίσης, είναι περίεργο κλάδοι και συνδικαλιστές που ήταν υπέρ του ΝΑΙ -το είχαν δηλώσει μάλιστα ξεκάθαρα με ανακοινώσεις τους-, να διαδηλώνουν τώρα κατά του Ασφαλιστικού που προβλέπεται από το Μνημόνιο που τόσο ήθελαν οι ίδιοι.

Και αυτοί που διαδηλώνουν στους δρόμους και στα μπλόκα;

Εντάξει, πάντα χρειάζονται οι κομπάρσοι σε ένα έργο, για να δείχνει πλούσια η παραγωγή.

Δεν μπορούν να πάνε στα μπλόκα ο Μπόμπολας και ο Αλαφούζος, οπότε πάει ο Μήτσος από την Βέροια, νομίζοντας πως κάνει επανάσταση που περιμένει σαν πουτανάκι μέσα στο κρύο για να μιλήσει στο λαμόγιο τηλεδημοσιογράφο -που είναι το πουτανάκι του καναλάρχη- και να του πει με πολύ οργισμένο ύφος «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, κύριε αποτέτοιε μου».

Οι καναλάρχες πιέζουν την κυβέρνηση με την προβολή των διαδηλώσεων, η κυβέρνηση πιέζει τους καναλάρχες με τις άδειες.

Καναλάρχες και κυβέρνηση θα τα βρουν και θα πάρουν αυτό που θέλουν, ενώ ο μαλάκας ο Μήτσος θα βλέπει το Ασφαλιστικό να περνάει τον Δεκαπενταύγουστο που δεν υπάρχουν ειδήσεις, γιατί δεν υπάρχουν διαφημίσεις.

Άσε που ο Μήτσος μπορεί, εκτός από τα χωράφια, να έχει και τίποτα δωμάτια, οπότε δεν τον παίρνει να διαδηλώνει αυγουστιάτικα, γιατί θα χάσει τα λεφτά από τους τουρίστες.

Μαλακία της κυβέρνησης που περνάει το Ασφαλιστικό τώρα που έχουν ένα …κενό στις ασχολίες τους οι αγρότες. Αλλά ποιος να ξέρει από αγροτικά θέματα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Φλαμπουράρης ή η Γεροβασίλη;

Εν τω μεταξύ, υποτίθεται ότι έχει ξεσηκωθεί ο τόπος αλλά κανείς δεν έχει προσέξει πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν διαδηλώνουν γιατί κι αυτά ψήφισαν το Μνημόνιο, αν και τώρα λένε πως δεν τους αρέσει το Ασφαλιστικό.

Ανοησίες, όλοι ξέρουμε πως, αν ήταν κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, θα ψήφιζε το Ασφαλιστικό και δεν θα το ψήφιζε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε, μαριονέτες της Μέρκελ στο προτεκτοράτο είναι όλοι αυτοί. Μαριονέτα ο Τσίπρας, μαριονέτα και ο Μητσοτάκης.

Διαδηλώστε τώρα εσείς για το ποια μαριονέτα προτιμάτε. Προσέξτε, όμως, πως διαδηλώνετε μαζί με τους Πατούληδες και με την κυβέρνηση να …στηρίζει τις αντιδράσεις εναντίον της. Αυτό μάλλον θα έπρεπε να σας βάλει σε κάποιες υποψίες.

Στο θέμα των προσφύγων έχουμε το φαινόμενο η Ελλάδα να θέλει Νόμπελ Ειρήνης για τους πρόσφυγες αλλά να μην θέλει τους πρόσφυγες. Βέβαια, ούτε οι πρόσφυγες θέλουν την Ελλάδα γιατί δεν θεωρούν πως η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και λένε «εμείς θέλουμε να πάμε στην Ευρώπη».

Από την άλλη, η Ελλάδα μπορεί να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης επειδή σώζει τους πρόσφυγες από τον πνιγμό αλλά θα το πάρει, από τα χέρια αυτών που δεν θέλουν τους πρόσφυγες στην χώρα τους, τους παίρνουν τα χρήματα και τα χρυσαφικά, και λένε στην Ελλάδα να πνίγει τους πρόσφυγες.

Δηλαδή «σας δίνουμε Νόμπελ επειδή σώσατε τους πρόσφυγες που θέλουμε να πνίξετε». Τέλειο;

Γενικά, το θέμα των προσφύγων είναι κάπως μπλεγμένο γιατί η υποκρισία κυβερνήσεων και πολιτών έχει φτάσει στον ουρανό.

Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα.

Νομίζω πως η Ελλάδα χρειάζεται τώρα μια μεγάλη και ριζική αλλαγή.

Τι θα λέγατε να κάνετε πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

(Ναι, κλαίω από τα γέλια.)

pitsirikos

Η λαίλαπα ΕΧΔ-ΔΝΤ επιχειρεί το τελειωτικό χτύπημα κατά της Ελλάδας

Ένα από τα τελευταία προαπαιτούμενα του βάρβαρου νεοφιλελεύθερου πειράματος: η καταστροφή του αγροτικού τομέα 

globinfo freexchange

Το η ΕΛΛΗΝΙΚΗ Καθώς Είδος Οικονομία ΕΧΕΙ καταστραφεί συστηματικά Από ΤΗΝΕυρωπαϊκή Χρηματοπιστωτική δικτατορία (ΕΧΔ) και τη μαφία του ΔΝΤ τα τελευταία πέντε χρόνια , μετατρέποντας τη χώρα σε μια αποικία χρέους, οι Έλληνες δεν έχουν πλέον πολλές επιλογές για απασχόληση μέσα σ'αυτό το τοπίο απόλυτης καταστροφής .

Ενώ πολλοί νέοι με πτυχία φεύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας καλύτερη τύχη, πολλοί στρέφονται στον αγροτικό τομέα, ως έναν από τους λίγους τομείς που μπορούν ακόμα να προσφέρουν δουλειά ή αυτο-απασχόληση.

Αλλά όπως ήταν αναμενόμενο, οι εκπρόσωποι του άξονα ΕΧΔ-ΔΝΤ, θα απαιτούσαν κάποια στιγμή και την διάλυση του αγροτικού τομέα. Οι αυξήσεις που προβλέπονται όσον αφορά τις ασφαλιστικές εισφορές των αγροτών - και άλλων κλάδων - και τη φορολογία, έχουν το γνωστό στόχο: να εξαφανίσουν κάθε ίχνος μικρομεσαίας οικονομικής δραστηριότητας. Η κυβέρνηση Τσίπρα υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται, αλλά η αλήθεια είναι ότι βρίσκεται σε στενό κλοιό, υπό την ασφυκτική πίεση των πιστωτών και των εγχώριων γνωστών συμφερόντων. Η υπογραφή του 3ου μνημονίου μετά το οικονομικό πραξικόπημα της ΕΚΤ, υπό την καθοδήγηση του δικτάτορα Ντράγκι το περασμένο καλοκαίρι, δεν αφήνει κανένα περιθώριο ελιγμού στην Ελληνική κυβέρνηση.

Οι αυξήσεις θα σημάνουν την οριστική εξόντωση των μικρομεσαίων αγροτών, οι οποίοι ήδη αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα στο τοπίο της απόλυτης καταστροφής. Όλα δείχνουν ότι οι πολιτικές που επιβάλλονται, επιδιώκουν την εξάλειψη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τα καρτέλ των πολυεθνικών. Ετοιμάζεται, δηλαδή, μια σύγχρονη Φεουδαρχία.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Γιόζεφ Στίγκλιτς, στο βιβλίο τουΠαγκοσμιοποίηση και της δυσαρέσκειες , στο οποίο περιγράφει τις καταστροφικές συνέπειες των συνταγών του ΔΝΤ στην οικονομία πολλών αναπτυσσόμενων χωρών , αναφέρει ότι οι θέσεις εργασίας καταστράφηκαν συστηματικά, καθώς οι φτωχοί αγρότες στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τα προϊόντα που εισάγονταν από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη , αφού αυτά συνοδεύονταν με γενναίες επιδοτήσεις. Η επιμονή του ΔΝΤ στις αυστηρές νομισματικές πολιτικές, οδήγησε σε επιτόκια που, ακόμα και υπό τις καλύτερες συνθήκες, ήταν αδύνατο να οδηγήσουν σε δημιουργία θέσεων εργασίας. Και επειδή η απελευθέρωση της αγοράς έγινε χωρίς κάποιο κρατικό δίχτυ προστασίας , αυτοί που έχασαν τις δουλειές τους οδηγήθηκαν στη φτώχεια . Η απελευθέρωση της αγοράς επομένως, συχνά δεν ακολουθήθηκε από μια υποσχόμενη ανάπτυξη, αλλά από αυξανόμενη φτώχεια.

Νέες δηλώσεις από διάφορους αξιωματούχους της ΕΧΔ, δείχνουν ότι θέλουν να τελειώνουν με τα τελευταία προαπαιτούμενα και πιέζουν την κυβέρνηση Τσίπρα να τα περάσει από τη βουλή το αργότερο μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου - αρχές Μαρτίου. Αρχίζουν να θέτουν και πάλι αυστηρές προθεσμίες, προκειμένου να εξασφαλίσουν την «επιτυχή» ολοκλήρωση του Ελληνικού πειράματος πριν το τέλος του 2016. Οι αξιωματούχοι της ΕΧΔ δείχνουν να θέλουν την ανάμειξη του ΔΝΤ, καθώς διαθέτει την απαραίτητη "τεχνογνωσία" να καταστρέφει εθνικές οικονομίες. Ο Σόιμπλε, επανειλημμένα έχει αποκλείσει κατηγορηματικά την οριστική απόσυρση του ΔΝΤ από τις «διαπραγματεύσεις».

Άλλος ένας λόγος που θα πρέπει να κάνει τους Ευρωπαϊκούς λαούς να ξεσηκωθούν. Μέχρι σήμερα, οι πολιτικές αυτές δοκιμάστηκαν σε αναπτυσσόμενες χώρες και έφεραν καταστροφικά αποτελέσματα. Τώρα, τα πανίσχυρα τραπεζικά και εταιρικά λόμπι στέλνουν στρατιές τεχνοκρατών για να καταστρέψουν μια ανεπτυγμένη περιοχή, τη ζώνη του ευρώ. Η καταστροφή είναι προφανής στην Ελλάδα, αλλά εξαπλώνεται και στην ευρωζωνική περιφέρεια. Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι αυτό είναι μόνο η αρχή.

Αν ακόμα δεν έχετε πειστεί για το τι έχει καταντήσει να είναι η Ευρώπη , σκεφτείτε και αυτό: οι γραφειοφασίστες των Βρυξελλών έστειλαν άλλο ένα τελεσίγραφο στην Ελλάδα , απειλώντας ότι θα την πετάξουν από τη ζώνη Σέγκεν , αν δεν φυλάξει σωστά τα σύνορά της. Και όχι μόνο αυτό, Συμφωνα ΜΕ ΑΛΛΑ πρόσφατες Πληροφοριες , υπήρχε συγκεκριμένη μεθόδευση πίσω από αυτό το τελεσίγραφο.

Και όλα αυτά, αφού έχουν καταστρέψει οικονομικά την Ελλάδα, την ίδια στιγμή που αποφάσισαν να ενισχύσουν με 3 δισ. ευρώ την Τουρκία για να αντιμετωπίσει το προσφυγικό πρόβλημα! Έν τω μεταξύ, έχουν χάσει τον έλεγχο άλλων κρατών-μελών που κλείνουν σύνορα και δρουν αυτόνομα. Βρήκαν και πάλι το εύκολο θύμα, την Ελλάδα, για να του τα φορτώσουν όλα. Είναι φυσικό, γιατί το μόνο πράγμα που ξέρουν να κάνουν είναι να υπηρετούν τα αφεντικά τους, τους τραπεζίτες και τους λομπίστες. Όταν προέκυψε το τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα, αποδείχθηκαν εντελώς ανίκανοι να το χειριστούν.

Μην απορείτε λοιπόν γιατί ο ευρω-σκεπτικισμός αρχίζει να σαρώνει την Ευρώπη. Μην απορείτε που αρχίζουν να συμβαίνουν γεγονότα που θυμίζουν το μαύρο παρελθόν. Οι φασίστες άρχισαν τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών ακόμα και στις πιο προοδευτικές χώρες. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία εξαπλώνονται ταχύτατα, αλλά οι κλόουν που διευθύνουν το ευρω-τσίρκο, δεν φαίνεται να έχουν καταλάβει ακόμα που αυτό οδεύει

Ευρωπαϊκή Κοινοπολιτεία

Θεωρείται ορθολογικότερη η διάλυση της Ευρωζώνης, με την από κοινού επιστροφή στο ECU – κάτι που όμως δεν θα έλυνε το θέμα του υπερδανεισμού πολλών χωρών, όπου είναι απαραίτητη η συναινετική διαγραφή μέρους των χρεών τους

.

«Με εξαίρεση τις Η.Π.Α., οι οποίες έχουν άλλα σχέδια (οικονομικό ΝΑΤΟ), καθώς επίσης το προτεκτοράτο τους, τη Γερμανία, η οποία τρέφεται από το ευρώ, από την κρίση χρέους και από τα μνημόνια, καμία άλλη χώρα δεν τάσσεται υπέρ της συγκεκριμένης τριπλής παγίδας – ενώ όλες θέλουν να αποβάλουν το ζουρλομανδύα του ευρώ.

Αυτό που αναζητείται όμως δεν είναι η ατομική ή η συλλογική αυτοκτονία, αλλά η καλύτερη δυνατή λύση αντιμετώπισης του αδιεξόδου, με τις λιγότερες οδυνηρές συνέπειες για τους Ευρωπαίους Πολίτες – οι οποίοι αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης, μεταξύ άλλων του χρηματοπιστωτικού κτήνους, συμπεριλαμβανόμενων των Γερμανών.       

Στα πλαίσια αυτά μία από τις λύσεις είναι η «Ευρωπαϊκή Κοινοπολιτεία», όπου ως τέτοια θεωρείται μία εκούσια, εθελοντική ένωση ανεξάρτητων κρατών μεταξύ τους, με ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά– όπως θα ήταν η σύνδεση όλων με μία νομισματική μονάδα, η οποία θα είχε συγκεκριμένα περιθώρια διακύμανσης για να μην δημιουργούνται μεγάλες ασυμμετρίες».

.

Ανάλυση

Στις αρχές του 2012, σε μία ανάλυση μας με τον τίτλο «Επιστροφή στην αφετηρία», είχαμε τεκμηριώσει πως αν δεν υπάρξει η βούληση για μία από κοινού αρμονική ανάπτυξη της ένωσης, χωρίς ασυμμετρίες, είναι καλύτερα να υποχωρήσει η Ευρωζώνη στην προηγούμενη της κατάσταση – με την υιοθέτηση των εθνικών νομισμάτων.

Στην ίδια ανάλυση τονίζαμε πως η κατάσταση στην Ευρώπη παρουσιάζει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με το διάστημα του μεσοπολέμου – το οποίο οδήγησε τη Δύση στη μεγάλη ύφεση και στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Παράλληλα ότι, στην Ελλάδα δημιουργούνταν εκείνες οι συνθήκες, οι οποίες οδήγησαν στη γαλλική επανάσταση – ενώ υπενθυμίζαμε πως οι δικτατορίες, αριστερές ή δεξιές, χτίζονται επάνω στους πεινασμένους και στους ανέργους.

Σε ένα επόμενο κείμενο μας τώρα (πηγή), το 2014, προτείναμε ξανά την επιστροφή όλων μαζί στα εθνικά κράτη – τεκμηριώνοντας πως το ευρώ είναι ένα θνησιγενές νόμισμα. Συγκεκριμένα ότι, αφού δεν υπάρχει προθυμία για τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, η λύση είναι η υποχώρηση στο προηγούμενο στάδιο – στην εποχή όπου όλες οι χώρες υπάγονταν μόνο στην ΕΕ, η οποία εγγυόταν την ειρήνη και την πρόοδο.

Έκτοτε έχουν μεσολαβήσει πάρα πολλά γεγονότα με το μεταναστευτικό, κυρίως με την αντιμετώπιση του από την Ευρώπη, να αποτελεί εκείνη τη σταγόνα που κάνει το γεμάτο προβλήματα ποτήρι να ξεχειλίσει – ενώ στην Ελλάδα έχει ανέλθει το 2015 στην εξουσία μία κυβέρνηση, η οποία έχει κάνει τόσα πολλά λάθη, εάν ήταν πράγματι λάθη, τα οποία ήταν αδύνατον ποτέ να φαντασθεί κανείς.

Έχει επί πλέον αποδειχθεί πως είναι καταστροφική μία κοινή νομισματική πολιτική για 19 κράτη, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, ότι η ΕΚΤ λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο προς όφελος της Γερμανίας (άρθρο), καθώς επίσης ότι ο στόχος των μνημονίων που επιβάλλονται σε εκείνες τις χώρες που έπεσαν σαν ανόητες στην παγίδα της υπερχρέωσης δεν είναι η διάσωση τους – αλλά η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας τους, καθώς επίσης η μετατροπή τους σε αποικίες φθηνού εργατικού δυναμικού για τη γερμανική βιομηχανία,σε χώρες της Lidl.

Σε κάθε περίπτωση όμως, παρά τις όποιες ενστάσεις μας όσον αφορά τη λειτουργία του ευρώ και την αλαζονική πολιτική της Γερμανίας μέσα από τη σελίδα μας (την οποία δεν λειτουργούμε κερδοσκοπικά, αλλά ως μία δεξαμενή σκέψης και ένα ελεύθερο βήμα επιστημόνων), χωρίς να παραλείψουμε τις τεράστιες ελληνικές ευθύνες (ανάλυση), δεν τοποθετηθήκαμε ποτέ υπέρ της μονομερούς εξόδου της πατρίδας μας από την Ευρωζώνη – θεωρώντας πως κάτι τέτοιο θα ήταν ανεύθυνο, πόσο μάλλον όταν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, τα οποία δεν είναι μόνο οικονομικά, δεν θα λυνόταν απλά και μόνο με την αλλαγή του νομίσματος.

Δεν πιστεύαμε δηλαδή πως η μονομερής υιοθέτηση μίας νέας δραχμής, από μία χώρα που έχει σχεδόν ολοκληρωτικά καταστραφεί, θα αποτελούσε το μαγικό ραβδί που θα έλυνε ως δια μαγείας τα συσσωρευμένα από δεκαετίες προβλήματα της – πολύ περισσότερο όταν έχει χρεοκοπήσει θεσμικά, με αποτέλεσμα να απαιτούνται πολλές μεταρρυθμίσεις, χρόνος και χρήματα, ενώ η κοινωνία της έχει διαβρωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.

.

Η αφύπνιση της Ευρώπης

Συνεχίζοντας, φαίνεται πως το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα ενδιαφέρει σήμερα όλους αυτούς τους Ευρωπαίους, οι οποίοι τοποθετούνται εναντίον της πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία – με στόχο την ηγεμονία της στην ήπειρο μας.

Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται από τις συζητήσεις που διεξήχθηκαν στο Παρίσι, στα πλαίσια της πρωτοβουλίας του «Σχεδίου Βήτα για την Ευρωζώνη» – όπου ερευνήθηκε η παλαιότερη σκέψη και πρόταση μας, όσον αφορά την αντικατάσταση του ευρώ από ένα καθεστώς προσαρμόσιμων συναλλαγματικών ισοτιμιών, κατά το πρότυπο της ευρωπαϊκής νομισματικής μονάδας (ECU) που προηγήθηκε του κοινού νομίσματος.

Στα υπέρ της επιστροφής στην αφετηρία είναι πριν από όλα το ότι, από την υιοθέτηση του ευρώ και μετά, λόγω των ετερογενών μισθολογικών και τιμολογιακών πολιτικών που ακολουθήθηκαν από τις διάφορες χώρες,δημιουργήθηκαν ανάγκες ανατίμησης και υποτίμησης των νομισμάτων των κρατών μεταξύ τους – κάτι που όμως είναι αδύνατον, επειδή υπάρχει το κοινό νόμισμα.

Οι ανάγκες λοιπόν αυτές όπου, για παράδειγμα, η Γερμανία είναι η πρώτη που πρέπει να ανατιμήσει το νόμισμα της, ενώ η Ιταλία η πρώτη που πρέπει να το υποτιμήσει (όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, στη βάση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος), δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν εντός της ένωσης – επειδή, όπως απέδειξε η εφαρμογή της εσωτερικής υποτίμησης στη νότια Ευρώπη, οι καταστροφές που προκαλούνται στην οικονομία είναι ανυπολόγιστες.

.

.

Περαιτέρω, μετά από τόσα χρόνια κρίσης, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα δείγμα προθυμίας εκ μέρους των χωρών του πρώην «μπλοκ του μάρκου», να βοηθήσουν τα κράτη του ευρωπαϊκού νότου να εξισορροπήσουν τις οικονομίες τους – μέσω μίας στοχευμένης πληθωριστικής πολιτικής, σε συνδυασμό με αναπτυξιακά μέτρα αύξησης της ανταγωνιστικότητας τους (η ανταγωνιστικότητα δεν εξαρτάται μόνο από τους μισθούς αλλά, κυρίως, από τις επενδύσεις σε νέες μεθόδους παραγωγής, στην τεχνολογία κοκ.).

Εάν όμως τα κράτη του νότου παραμείνουν στη Ευρωζώνη, χωρίς να μεσολαβήσουν οι απαιτούμενες αλλαγές,τότε το κοινό νόμισμα θα επιταχύνει τη συρρίκνωση της βιομηχανίας τους – οπότε θα ήταν προτιμότερη η συναινετική διάλυση της νομισματικής ένωσης, πόσο μάλλον αφού δεν διαφαίνεται καμία απολύτως πρόθεση να δημιουργηθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.

Επί πλέον, γνωρίζοντας πως οι εντελώς ελεύθερα κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες δεν είναι η ιδανική λύση, λόγω της εγγενούς αστάθειας των χρηματαγορών, τότε η υιοθέτηση της ευρωπαϊκής νομισματικής μονάδας,όπου τα επί μέρους νομίσματα των διαφόρων χωρών θα συνδέονταν μαζί της, με μία διακύμανση της τάξης του +- 15%, θα ήταν η πλέον σωστή απόφαση – γεγονός που ενισχύει την επιστροφή της Ευρωζώνης στην αφετηρία.

Για την Ιταλία βέβαια, το νόμισμα της οποίας είναι θεωρητικά υπερτιμημένο κατά τουλάχιστον 25% σε σχέση με τη Γερμανία, κρίνοντας από το προηγούμενο γράφημα, η διακύμανση του 15% είναι οριακή – ενώ για την Ελλάδα είναι υπεραρκετή.

Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)

Η ευρωπαϊκή νομισματική μονάδα

Σε γενικές γραμμές το σύστημα, το οποίο ξεκίνησε το 1979, βασίστηκε στις αμοιβαίες υποχρεώσεις των εθνικών κεντρικών τραπεζών να παρεμβαίνουν στις αγορές συναλλάγματος – είτε προς όφελος του δικού τους νομίσματος, είτε των άλλων συμμετεχόντων, όταν η ισοτιμία τους κινδύνευε να βρεθεί εκτός της συμφωνημένης διακύμανσης.

Οι διακυμάνσεις αυτές ήταν +-2,25% όσον αφορά την καθορισμένη τιμή αναφοράς, ενώ μετά την κρίση του 1992/93 (στερλίνα, λιρέτα κλπ.), διαμορφώθηκε στο +- 15%. Η τιμή αναφοράς, με βάση την οποία ίσχυαν οι διακυμάνσεις, μπορούσε να αλλάξει μετά από απόφαση του συμβουλίου των υπουργών οικονομικών της Ευρώπης – ενώ υπήρξαν 62 τέτοιες αναπροσαρμογές, σε 18 διαφορετικές χρονικές περιόδους, συνοδευόμενες από εισόδους και εξόδους ορισμένων χωρών στο σύστημα.

Παρά το ότι πάντως το συγκεκριμένο σύστημα ήταν αρκετά πολύπλοκο, έχοντας πολλά  ελαττώματα, υπερτερούσε σημαντικά σε σχέση με το ευρώ – κυρίως επειδή είχε την ικανότητα να ελαχιστοποιεί τις συναλλαγματικές στρεβλώσεις, οπότε να διατηρεί την ισορροπία στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών των χωρών που συμμετείχαν. Για παράδειγμα, εάν το μάρκο σήμερα θα ήταν στο +15% σχετικά με το ECU, ενώ η λιρέτα στο -10%, τότε η Ιταλία δεν θα είχε τόσο μεγάλα ελλείμματα, ούτε η Γερμανία ανάλογα πλεονάσματα.

.

Η επιστροφή στο ECU

Για όλους αυτούς που πιστεύουν στην αναγκαιότητα μίας ενωμένης Ευρώπης των Πολιτών της, η οποία θα είχε το κρίσιμο μέγεθος που απαιτεί η σημερινή παγκοσμιοποίηση απέναντι στην Κίνα ή στις Η.Π.Α., ενώ θα ήταν ενεργειακά και στρατιωτικά αυτάρκης εάν συμμετείχε η Ρωσία (θα έπρεπε κατά την άποψη μας), η επιστροφή στο παλαιό σύστημα θα ήταν ιδανική.

Φυσικά ως μία ένωση ανεξάρτητων και ισότιμων χωρών μεταξύ τους, χωρίς την ηγεμονία της Γερμανίας, της ΕΚΤ και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου (άρθρο), όπως συμβαίνει σήμερα – ως μία Ευρωπαϊκή Κοινοπολιτεία κατά κάποιον τρόπο. Στα πλαίσια αυτά, τα θετικά στοιχεία της επιστροφής στο ECU είναι, σύμφωνα με πολλούς οικονομολόγους, τα εξής:

(α)  Η υφιστάμενη δυνατότητα: Το βασικό στοιχείο του συστήματος, ο μηχανισμός των συναλλαγματικών ισοτιμιών, δεν χάθηκε με τη μετάβαση στο ευρώ – αντίθετα, συνεχίζει να υπάρχει ως ένας μηχανισμός νούμερο δύο, στον οποίο όμως συμμετέχει σήμερα μόνο η Δανία.

Αυτό σημαίνει πως η ΕΚΤ θα ήταν υποχρεωμένη να στηρίξει την κορώνα με αγορές, εάν κινδύνευε να βρεθεί κάτω από την προκαθορισμένη διακύμανση. Ως εκ τούτου, ο μηχανισμός υπάρχει, θα μπορούσε να αναβιώσει και να εξελιχθεί – σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες.

(β)  Η επαληθευσιμότητα των γεγονότων: Οι ισχυρισμοί, σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των κεντρικά διαχειριζομένων συναλλαγματικών ισοτιμιών, είναι δυνατόν να δοκιμαστούν όταν υφίστανται τέτοιου είδους συστήματα – οπότε να διορθωθούν, εάν μεσολαβήσει ανάγκη.

Για παράδειγμα, υπάρχουν συχνά αμφιβολίες όσον αφορά το ότι, οι ονομαστικές υποτιμήσεις μπορούν να βοηθήσουν εκείνες τις χώρες που έχουν οδηγηθεί στην παγίδα της υπερτίμησης των νομισμάτων τους – με αποτέλεσμα, ακόμη και όταν μεσολαβήσει η υποτίμηση, τα ελλείμματα στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους να παραμένουν. Σύμφωνα όμως με τις εμπειρίες από τη λειτουργία του ECU, τέτοιοι ισχυρισμοί δεν είναι αληθείς – επειδή, δύο χρόνια περίπου μετά την υποτίμηση εντός του συστήματος, τα ισοζύγια ισορροπούσαν, ενώ ο ρυθμός ανάπτυξης αυξανόταν.

(γ) Η μη δημιουργία πληθωρισμού: Δεν παρατηρήθηκε ποτέ σημαντική αύξηση του πληθωρισμού εντός του συστήματος, αλλά ούτε και νομισματικοί πόλεμοι των χωρών μεταξύ τους – οπότε λογικά δεν θα συνέβαιναν, εάν το υιοθετούσε ξανά η Ευρωζώνη (ΕΕ).

(δ) Οι διμερείς παρεξηγήσεις: Τυχόν αντιθέσεις και συγκρούσεις μεταξύ των χωρών μπορούν να λυθούν ευκολότερα και γρηγορότερα, εάν υπάρχει το ECU – σε αντίθεση με το ευρώ, το οποίο εύλογα χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένας νεοφιλελεύθερος ζουρλομανδύας, επειδή δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στα κράτη, από όσα λύνει (εάν λύνει).

Εκτός αυτού, το ECU θα μπορούσε να διευκολύνει την είσοδο χωρών, όπως η Πολωνία, οι οποίες δεν θέλουν να υιοθετήσουν το ευρώ – εύλογα προφανώς, αφού βλέπουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία κοκ.

.

Οι προβληματισμοί της επιστροφής στο ECU

Προφανώς ούτε η υιοθέτηση του ECU, η επιστροφή δηλαδή όλων των χωρών μαζί στην αφετηρία, δεν είναι το μαγικό ραβδί, με τη βοήθεια του οποίου θα λυνόταν ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα – ειδικά επειδή οι πιέσεις προσαρμογής των κρατών μεταξύ τους δεν θα εξαφανίζονταν. Η αιτία είναι το ότι, απαιτεί ένα ελάχιστο επίπεδο ονομαστικής σταθερότητας των συναλλαγματικών ισοτιμιών – η οποία μπορεί να περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τη νομισματική ελευθερία της κάθε χώρας.

Το πρόβλημα επικεντρώνεται στην «ανίερη τριάδα» (ερμηνεία), σύμφωνα με την οποία η νομισματική πολιτική, στα πλαίσια του περιορισμού της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων, την οποία (ελεύθερη διακίνηση) ουσιαστικά προϋποθέτει το σύστημα, δεν μπορεί να εξασφαλίσει ταυτόχρονα τη σταθεροποίηση της ονομαστικής ισοτιμίας των νομισμάτων, καθώς επίσης τον έλεγχο της εσωτερικής ανάπτυξης. Έχει τη δυνατότητα δηλαδή να επιτύχει δύο από τους τρεις στόχους, αλλά όχι και τους τρεις (γράφημα).

.

.

Συνεχίζοντας, οι χώρες της Ευρώπης είχαν και έχουν σωστά κατανοήσει πως εκτός από τα υπόλοιπα πλεονεκτήματα που προσφέρει η σύνδεση μεταξύ τους, δεν πρέπει να αφήνουν τον καθορισμό της ισοτιμίας των νομισμάτων τους στις αγορές, με αποτέλεσμα να είναι έρμαιο στις επιθέσεις τους – επιδιώκοντας την ονομαστική σταθερότητα, έστω με μία προκαθορισμένη αν και ευρεία διακύμανση.

Από την άλλη πλευρά όμως, παραμένουν τα επί μέρους συστήματα παραγωγής, σύνδεσης των μισθών με την παραγωγικότητα και αναδιανομής των εισοδημάτων μεταξύ των χωρών, μαζί με  την πληθωριστική δυναμική τους, πολύ ετερογενή – οπότε δεν είναι εφικτή η χωρίς τριβές σταθερότητα των νομισμάτων, σε μακροπρόθεσμη βάση. Με δεδομένες δε τις εμπειρίες της Μ. Βρετανίας, η οποία αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη σύνδεση του νομίσματος της με το ECU επειδή το διατηρούσε υπερτιμημένο, δεχόμενη την επίθεση του G. Soros, κατανοεί κανείς πως δεν αποτελεί την ιδανική λύση.

Η ιστορία λοιπόν των ευρωπαϊκών καθορισμών των ισοτιμιών, μετά την έξοδο από τον κανόνα του χρυσού, δεν είναι τίποτα άλλο, από μία σειρά πειραμάτων – με στόχο την αποφυγή της «ανίερης τριάδας», χωρίς όμως ένα ιδανικό, μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα. Εν τούτοις, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, το χειρότερο από όλα αυτά τα πειράματα ήταν η υιοθέτηση του ευρώ – η σταθερή δηλαδή ισοτιμία των νομισμάτων των κρατών μεταξύ τους, όπως είναι ουσιαστικά η υιοθέτηση του ευρώ, χωρίς καν τη διακύμανση που επέτρεπε το ECU.

Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κάποια χώρα να εγκαταλείψει μονομερώς το κοινό νόμισμα, χωρίς να υποστεί σοβαρότατες συνέπειες – παρά το ότι για ορισμένα κράτη, όπως η Ιταλία, είναι αναγκαίο. Λογικά επομένως θεωρείται ορθολογικότερη η επιστροφή στην αφετηρία, στο ECU, κάτι που βέβαια δεν θα έλυνε το πρόβλημα της υπερχρέωσης πολλών χωρών – όπου θεωρείται ως απολύτως απαραίτητη η διαγραφή μέρους τους, μέσα από μία πανευρωπαϊκή διάσκεψη με το συγκεκριμένο στόχο.

.

Επίλογος

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, οι υποστηρικτές της επιστροφής στη δραχμή, οπότε στη νομισματική ανεξαρτησία της Ελλάδας, είναι καλοπροαίρετοι – τουλάχιστον στην συντριπτική πλειοψηφία τους.

Είμαστε όμως απολύτως βέβαιοι πως δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους πολλά πράγματα, τα οποία δύσκολα θα το επέτρεπαν, χωρίς να βιώσουμε οδυνηρές εμπειρίες – όπως την καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας,τη μη ύπαρξη ικανών πολιτικών και χρηματοπιστωτικών στελεχών για να δρομολογήσουν μία τέτοια διαδικασία, τα χρέη που έχουν συσσωρευτεί σε ξένα νομίσματα (στα οποία συμπεριλαμβάνουμε και το ευρώ), τη γεωπολιτική αστάθεια στην περιοχή κοκ.

Εκτός αυτού το ευρώ, όπως επίσης τα χρέη και τα μνημόνια, δεν είναι θέμα μόνο της Ελλάδας – τονίζοντας πως, για παράδειγμα, η Πορτογαλία είναι πιο χρεοκοπημένη, ο τραπεζικός τομέας της Ιταλίας αθεράπευτα πτωχευμένος, το ιδιωτικό χρέος της Ολλανδίας τεράστιο, η Ισπανία συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα κοκ.

Επομένως, θα ήταν προτιμότερο να βρεθεί μία λύση από όλες μαζί τις χώρες, η οποία θα καταργούσε εντελώς το ευρώ – ενώ θεωρούμε ως ιδανικότερη την επιστροφή στην αφετηρία, με τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινοπολιτείας. Θα ήταν ευχής έργο δε να συμμετέχει επίσης η Ρωσία – αν μη τι άλλο ως το αντίπαλο δέος της Γερμανίας, των Η.Π.Α. και της Κίνας.

Σημείωση: Η δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, κατά το παράδειγμα των Η.Π.Α., προϋποθέτει αντίστοιχες πολυπολιτισμικές χώρες και κοινωνίες – κάτι που ίσως επεξηγεί τα κύματα των μεταναστών που οδηγούνται στην ήπειρο μας, καθώς επίσης την προθυμία της Γερμανίας, υπό την καθοδήγηση της υπερδύναμης, να δεχθεί τόσους πολλούς πρόσφυγες. Παράλληλα, η Σουηδία πιθανότατα χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο (άρθρο), ενδεχομένως η Ελλάδα επίσης – αν και αυτές οι υποθέσεις φαίνονται παρακινδυνευμένες.

H πρώτη τεράστια βάση δεδομένων από την Ευρώπη, με φακέλωμα και σε ταξίδια

Δεν ξέρω πόσοι είναι οι άνθρωποι που αμφιβάλουν πως η Ευρώπη έχει μεταλλαχτεί σε ένα ναζιστικό και αντί-ανθρώπινο μέρος.

Η τεράστια βιομετρική βάση δεδομένων που έχει δημιουργηθεί, κάνει ακόμα και αυτήν την έννοια του Big Brother να μοιάζει σαν παιδικό παραμύθι.

Με δεκάδες αφορμές, όπως το προσφυγικό, η «τρομοκρατία» και ένα σωρό άλλα, δημιουργείται σταδιακά η μεγαλύτερη βάση καταγραφής δεδομένων στον κόσμο.

Τόσο ισχυρή, που ως ακόμα και αυτή η NSA θα ζηλέψει.

ADVERTISEMENT

Θέλετε ένα ακόμα παράδειγμα για αυτό;

Δείτε:

– Υπάρχει περίπτωση να ταξιδέψεις λίαν συντόμως;

– Για πού;

– Με ποιον; / Με ποιαν;

– Από πού είσαι;

Σοκαρίστηκες με τις ερωτήσεις και τα στοιχεία που σου ζητούνται;

Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόκειται να εγκρίνει έναν νέο νόμο ο οποίος θα δημιουργήσει τις βάσεις δεδομένων αυτού του είδους των πληροφοριών για όλους όσους πετούν προς, από, ή ακόμα και εντός της Ευρώπης· ασχέτως του από πού κατάγεστε ή γιατί ταξιδεύετε.
Ως ένδειξη διαμαρτυρίας έχει δημιουργηθεί μια «κάρτα επιβίβασης» την οποία μπορείτε να στείλετε στα μέλη του κοινοβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ζητώντας τους να πουν «Όχι» στην οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για Μητρώα Ονομάτων Επιβατών (αγγλιστί, Passenger Name Records ή, αλλιώς, PNR).

Τα Μητρώα Ονομάτων Επιβατών («Passenger Name Records») είναι το φακέλωμα όλων των επιβατών προκειμένου η κυβέρνηση να έχει πρόσβαση σε πολύ προσωπικές σας πληροφορίες, σχετικές με την ιδιωτική σας ζωή. Τα Μητρώα Επιβατών περιέχουν τα προσωπικά σας δεδομένα· ούτως ειπείν, τις πτήσεις για τις οποίες κάνατε κάποια κράτηση, με ποιους ταξιδεύετε, τα στοιχεία της πιστωτικής σας κάρτας και άλλα τέτοια «νόστιμα».

Στο πλαίσιο αυτού του νέου νόμου, όλα αυτά τα προσωπικά δεδομένα θα αποθηκεύονται αδιακρίτως από τις κυβερνητικές αρχές για τουλάχιστον πέντε χρόνια, καθιστώντας τα ευάλωτα σε κλοπή, κακή χρήση ή / και κατάχρηση.

Oι δε προσωπικές βλάβες που επιφέρουν – και τις οποίες, εσείς, υφίστασθε – κυμαίνονται από απάτες με πιστωτικές κάρτες, μέχρι σκιαγράφηση του προφίλ σας από την κυβέρνηση.
Και φυσικά, για μια ακόμα φορά περνάνε έναν νόμο με πρόσχημα την δική σας προστασία. Παρότι δεν έχουν παρουσιαστεί καθόλου στοιχεία στο κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που να δείξουν ότι η δημιουργία αυτών των μαζικών βάσεων δεδομένων θα βοηθήσει στο να «τσιμπάνε» τους τρομοκράτες και να προφυλάσσουν εσάς.

Η ιστορία έχει δείξει πως, τέτοιου είδους σκιαγράφηση ανθρωπίνων προφίλ και οικοδόμηση βάσης προσωπικών δεδομένων, πλήττει δυσανάλογα τις ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες και κοινότητες, όπως τις θρησκευτικές, τις εθνοτικές ή άλλες μειονοτικές ομάδες.
Και όμως, για μια ακόμα φορά επιχειρείται, και διόλου απίθανο να περάσει, η προτεινόμενη οδηγία PNR της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να περάσει επ’ ουδενί λόγω

Πριν από τρία χρόνια, προσπάθησαν πάλι να περάσουν το κυβερνητικό φακέλωμα. Τότε, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριψε αυτό το μέτρο, θεωρώντας ότι είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος για την ιδιωτική ζωή των επιβατών. Σήμερα, όμως, ορισμένα μέλη του Κοινοβουλίου υποχωρούν, ενδίδοντας στις έντονες πολιτικές πιέσεις.
Η οδηγία για τα μητρώο PNR δεν ήταν η λύση (για την ασφάλεια, που φέρουν ως πρόσχημα) πριν από τρία χρόνια, και δεν είναι η λύση ούτε και σήμερα.

Όχι κι άλλη επιτήρηση· αρκετά πια.

Οι βάσεις δεδομένων επιβατών δεν είναι η απάντηση που χρειαζόμαστε. Δεν έχει σημασία πού ζείτε· ήρθε η ώρα να πείτε στα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να πουν ΟΧΙ!
Τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πρέπει να προστατεύσουν την ιδιωτική ζωή, απορρίπτοντας την οδηγία PNR της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε αυτό ήδη έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται αρκετοί φορείς όπως οι πιο κάτω και να γίνονται δικτυακά καλέσματα, όμως δεν είναι αρκετό:

– Ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων (ΕΕΠΔ, αγγλιστί, The EU Data Protection Supervisor) που ρόλος του είναι να διασφαλίζει ότι, κατά την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, τα όργανα και οι οργανισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης σέβονται το δικαίωμα των πολιτών για προστασία της ιδιωτικής ζωής.
– Ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (The EU Fundamental Rights Agency)
– Η ομάδα εργασίας του άρθρου 29 για την προστασία των προσωπικών δεδομένων (The Article 29 Data Protection Working Party)
– Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Υπεράσπισης των Ψηφιακών Δικαιωμάτων, European Digital Rights (EDRi).

---

Τώρα, φταίω εγώ που θα κάνω πάλι μνεία του Στάλλμαν; Εδώ και χρόνια τα λέει ο Richard Stallman:

Big Brother has no right to know where I travel, or where you travel, or where anyone travels.

δηλαδή:

Ο «Μεγάλος Αδελφός» δεν έχει το δικαίωμα να γνωρίζει πού ταξιδεύω, ή πού ταξιδεύει γενικότερα ο καθένας από εσάς.

Γιατί, Big Brother is WWWatching You!
Τελικά, η τεχνολογία αντί να χρησιμεύει προς όφελος της ανθρωπότητας, καταντάει ένα ακόμα όπλο στα χέρια της εξουσίας. Αυτό δεν πρέπει να το ανεχτούμε. Τον φασισμό τον πολεμήσανε πριν δεκαετίες οι πρόγονοί μας και τον τσάκισαν.
 kollectnews

Ντελίριο ρατσισμού στην ΕΕ

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Από τη μια άκρη της Ευρώπης ως την άλλη ακόμη και χώρες που παραδοσιακά φιλοξενούσαν μετανάστες, όπως οι Σκανδιναβικές, πλειοδοτούν σε εχθρικές κινήσεις θυμίζοντας έντονα τη δεκαετία του ’30, όταν σχεδόν, όλες οι χώρες συναινούσαν να μη δεχτούν του Εβραίους.

Πόρτες σε προσφυγικά σπίτια της Βρετανίας βάφονται κόκκινες για να γνωρίζουν οι γείτονες την παρουσία των σύγχρονων «ανέγγιχτων». Πρόσφυγες που σχηματίζουν ουρές για συσσίτιο καλούνται να φορούν ειδικά περιβραχιόνια, ενώ στη Δανία και στη Γερμανία ξεκινά η κατάσχεση της μοναδικής περιουσίας που κατάφεραν να μεταφέρουν στις αποσκευές τους. Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων έχουν μια έντονη αποφορά από τα χρόνια που προηγήθηκαν του ολοκαυτώματος – όχι τόσο σε σχέση με τη χιτλερική Γερμανία, όσο με την ετοιμότητα των «πολιτισμένων» δυνάμεων της εποχής να παραδώσουν τους Εβραίους πρόσφυγες στους ναζιστές. Ο πρόσφατος τίτλος της βρετανικής εφημερίδας Ντέιλι Μέιλ, που εξηγεί γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να δεχθεί άλλα 3.000 παιδιά προσφύγων, είναι σχεδόν πανομοιότυπος με τα πρωτοσέλιδα των βρετανικών και αμερικανικών εφημερίδων του 1939, που εξηγούσαν γιατί οι ροές Εβραίων προσφύγων συνιστούσαν απειλή για την εθνική ασφάλεια και την ευημερία των πληθυσμών τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε έρευνα που είχε πραγματοποιήσει τότε ο πατέρας των δημοσκοπήσεων, Τζορτζ Γκάλοπ, περίπου τα τρία τέταρτα των Αμερικανών ερωτηθέντων δήλωναν ότι δεν επιθυμούν να έρθουν στη χώρα 20.000 παιδιά Εβραίων προσφύγων, όπως πρότεινε διακομματική επιτροπή τη Γερουσίας.

Χιλιάδες από εκείνους τους Εβραίους πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια της Αννα Φρανκ, κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ, όπου δολοφονήθηκαν με τις …καινοτόμες τεχνικές εξόντωσης των ναζί.
Τα ποσοστά των σημερινών Αμερικάνων και Ευρωπαίων που αρνούνται την είσοδο προσφύγων, ακόμη και όταν βλέπουν τις φωτογραφίες άψυχων σωμάτων βρεφών να ξεβράζονται σε παραλίες, δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από τα δεδομένα του 1939. Ήδη στη Γερμανία περίπου ο μισός πληθυσμός εμφανίζεται απογοητευμένος ή και εξοργισμένος με την Μέρκελ για τον αριθμό των προσφύγων που επέτρεψε να εισέλθουν σε γερμανικό έδαφος.

Το γεγονός ότι, παρά το τσουχτερό κρύο και τη θαλασσοταραχή, σχεδόν 2.000 άνθρωποι την ημέρα αποφασίζουν να παίξουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα για να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα, εκλαμβάνεται από την «πολιτισμένη Ευρώπη» σαν μια ακόμη ένδειξη της απειλής και όχι της απόγνωσης που έχουν δημιουργήσει οι πολεμικές αναμετρήσεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή – συγκρούσεις τις οποίες η πολεμική βιομηχανία της Ευρώπης συνεχίζει να αναζωπυρώνει με οπλικά συστήματα. Οι προτάσεις που συζητιούνται στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, αντικατοπτρίζουν και ενισχύουν το κλίμα προσφυγοφοβίας που οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ τροφοδοτούν σχεδόν σε όλες τις χώρες της. Όλες οι σκέψεις που κατατίθενται περιστρέφονται γύρω από το δίπτυχο στρατός στα σύνορα (με τη μορφή της Frontex αλλά όχι μόνο) και στρατόπεδα συγκέντρωσης στις ευρωπαϊκές χώρες πρώτης υποδοχής – γεγονός που και στις δυο περιπτώσεις αφορά την Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες τα σχέδια δημιουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης για περίπου 400.000 πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο υλοποίησης απ’ ότι αφήνεται να εννοηθεί από αξιωματούχους της ΕΕ και την ελληνική κυβέρνηση. Η Ευρώπη δεν έχει ξαναγνωρίσει τέτοιες αποθήκες ψυχών από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Παρά την αναμφισβήτητη ένταση του φαινομένου, η ΕΕ επιχειρεί να αποσιωπήσει το γεγονός ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που καταλήγουν στα σύνορά της είναι ελάχιστοι συγκριτικά με τις ροές ανθρώπων σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Λιγότερο από το 20% των Σύρων προσφύγων φτάνουν στην Ευρώπη, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που έχασαν τα σπίτια και τις οικογένειές τους καταλήγουν σε γειτονικές χώρες.

Η Τουρκία έχει ήδη δεχθεί περίπου 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες ενώ ο Λίβανος 1,2 εκατομμύριο – δηλαδή περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού του. Η απόκρυψη αυτής της πληροφορίας εμπεριέχει και έντονα ιδεολογικά στοιχεία καθώς υπονοεί ότι ο «ανώτερος ευρωπαϊκός πολιτισμός» είναι πόλος έλξης για τους πρόσφυγες – διαιωνίζει δηλαδή την αντίληψη ότι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται μόνο σε αναζήτηση μιας «καλύτερης ζωής» και όχι για να ξεφύγουν από το σφαγείο που έχει δημιουργήσει ο αμερικανικός και ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός ή οι συνθήκες απόλυτης ένδειας που προωθεί το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδέχεται αλλά και στηρίζει έμπρακτα τις αποφάσεις αρκετών κυβερνήσεων της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων για τις μετακινήσεις ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων ή ακόμη και στρατευμάτων στα σύνορά τους. Στη άλλη άκρη της ηπείρου, χώρες όπως η Σουηδία εκπόνησαν προγράμματα για την απέλαση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών οι οποίοι είδαν τις αιτήσεις ασύλου τους να απορρίπτονται από τις υπηρεσίες του σουηδικού κράτους. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι διαδικασίες απέλασης και επαναπροώθησης στις χώρες καταγωγής τους (όπου αντιμετωπίζουν ακόμη και την άμεση απειλή θανάτου) είναι μια τρομακτικά κοστοβόρα διαδικασία.

Ο στόχος λοιπόν των κυβερνήσεων του βορρά είναι κυρίως εκδικητικός επιθυμώντας να λειτουργήσει σαν αποτρεπτικό παράδειγμα γι άλλους πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότερες από τις προτάσεις και τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων παραβιάζουν κατάφορα τη συνθήκη της Γενεύης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σειρά οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμη δηλαδή και τα βασικά εργαλεία της αστικής δημοκρατίας, που δημιουργήθηκαν μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αντιμετωπίζονται πλέον σαν «βαρίδια» από τις κυβερνήσεις και τους απανταχού δεξιούς ή «αριστερούς» θιασώτες της ΕΕ. Με την Γαλλία να βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης και μερίδα του βρετανικού Τύπου να συγκρίνει τους πρόσφυγες με ποντίκια το σκηνικό αρχίζει να θυμίζει επικίνδυνα τα τέλη της δεκαετίας του 30, όταν οι οικονομικές ελίτ καλούνταν απλώς να αποφασίσουν σε ποιο στρατόπεδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου θα ποντάριζαν τις ελπίδες τους για έξοδο από την δομική κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.

Άρης Χατζηστεφάνου
Εφημερίδα Πριν 31/01/2016

infowar

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΑΠΛΟ.

Οταν έχεις πει τόσα πολλά, έχεις δώσει τόσες υποσχέσεις, έχεις τραβήξει κοντά σου ένα τόσο μεγάλο πλήθος φωνάζοντας από τα μπαλκόνια ξανά και ξανά , η ελπίδα έρχεται, τα μνημόνια φεύγουν , η Ελλάδα αλλάζει πορεία, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΟΡΕΙΑ ΕΣΥ, εκτός κι αν στο υποδείξουν οι ψηφοφόροι σου.  Τα βρήκες σκούρα, σε πάτησαν κάτω, οι ύαινες ήταν λυσασμένες, πολύ ωραία. Βγαίνεις και κάνεις την παρακάτω δήλωση.
” Είμαστε με το μαχαίρι στο λαιμό. Αν δεν κάνουμε αυτό που θέλουν μας πετάνε έξω από την Ευρώπη. Αν μας πετάξουν έξω από την Ευρώπη θα συμβού αυτά κι αυτά κι αυτά. Σας θέτω λοιπόν το ερώτημα σε δημοψήφισμα. Θέλετε να παραμείνουμε στην Ευρώπη με μνημόνιο και ότι αυτό έφερε και θα φέρει στη συνέχεια – που θα είναι τα παρακάτω, κι εδώ λεπτομερής αναφορά τι ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙΣ – ή θέλετε να βγούμε και θα προκύψουν αυτά΄- ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ.

Και αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ. Η τουλάχιστον η πλειοψηφία από εμάς. Αν λέγαμε εντάξει προχωράμε με μνημόνιο αλλά θέλουμε Ευρώπη γιατί είναι η καψούρα μας βρε παιδί , ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ Η ΑΠΟΦΑΣΗ. Αν λέγαμε εμείς φεύγουμε κι αέρα στα παινά μας κι ας γίνει γης μαδιάμ ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ Η ΑΠΟΦΑΣΗ.  Αυτό λέει ο καθένας, αυτό φωνάζουν όλοι, αυτό σκέφτονται.ΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ. ΞΕ – ΚΑ – ΘΑ – ΡΑ!  Τα υπόλοιπα είναι ή ανοησίες ή ξεπούλημα. Εχουμε έξι χρόνια που μας βαφτίζουν όλοι το κρέας – ψάρι. Εξι χρόνια ατέλειωτα ψέματα. Οσο και ηλίθιοι να είμαστε κάποια στιγμή βαρεθήκαμε. Ναι έχουμε βαρεθεί αισχρά.  Δεν έχουμε πλέον αμφιβολίες για το τι συμβαίνει απλά δεν βρίσκουμε το τρόπο να το αποβάλλουμε. Εχει κολλήσει σαν βδέλλα επάνω μας όλο αυτό το αίσχος και το καταπίνουμε καθημερινά, αμάσητο.


Μόνοι ανόητοι ή όσοι κατοικούν σε άλλο πλανήτοι ή όσοι έχουν το τρόπο να κάνουν μπίζνες μέσα στη δυστυχία αποδέχονται ακόμα αυτή τη παράνοια. Οι υπόλοιποι απλά είμαστε ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ να αλλάξουμε τα πράγματα. Πολλές φορές πλέον πιάνουμε τον εαυτό μας να έχει ανοιχτή τη τηλεόραση και να βλέπει απλά στόματα να κουνιούνται. Να μη φτάνει λέξη στ΄αυτιά μας. Ενας συνεχόμενος μονότονος λόγος που από εκνευριστικός έγινε ανιαρός κι από ανιαρός κατέληξε ανύπαρκτος.


Ο πολιτικός κόσμος είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΚΟΜΕΝΟΣ από το κόσμο. Δυο παράλληλα σύμπατα που το ένα κοιτάζει σε αντίθετη κατεύθυνση από το άλλο. Νοιώθουμε πως είμαστε με τη πλάτη στο τοίχο, χωρίς διέξοδο.  Πολλές φορές πλέον, τα νεύρα μας βαράνε κόκκινο. Ανθρωποι σε κρίσεις πανικού, άνθρωποι καταθλιπτικοί, απελπισμένοι, πολίτες που δεν συμμετέχουν ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ που λαμβάνεται για λογαριασμό τους . Οτι και να φωνάξουμε μεταφράζεται αλλιώς. Οτι και να πούμε δεν δίνει ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑ.


Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Δεν είναι πόλεμος, δεν είναι χούντα, δεν είναι ότι ξέραμε μέχρι τώρα. Είναι κάτι που ξεπερνάει κάθε φαντασία μας. Είναι σαν να πνίγεσαι να είναι δυο  μέτρα από σένα ένα τσούρμο άνθρωποι και να σε κοιτάνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα απολύτως. Να πνίγεσαι και να σχολιάζουν το τρόπο που κουνάς τα χέρια σου, το πόσο νερό έχεις καταπιεί, το πόσες ανάσες θα πάρεις ακόμα και μερικοί  να σου ρίχνουν και μία έτσι για χαβαλέ.
Είναι ακριβώς η συμπεριφορά ενός παρανοϊκού κατά συρρόη δολοφονου με το θύμα του. Εχετε δει στις ταινίες που έχει κρεμάσει το θύμα ανάποδα το κάνει κομματάκια και έχει ένα ύφος κενό, τραγουδάει, λιμάρει τα νύχια, τρώει το πρωινό του ήσυχα, κάνει τις δουλειές του με τάξη σαν να μην συμβαίνει τίποτα και στα ουρλιαχτά κοιτάζει με απορία, μα γιατί φωνάζεις? Ενα πόδι θα σου κόψω τώρα δεν έγινε και τίποτα.


Ναι ένα αιμοσταγή δικτάτορα μπορείς να τον αντιμετωπίσεις, ένα φανατικό αντίπαλο μπορείς να παλαίψεις, ένα πόλεμο μπορείς να πολεμήσεις αλλά τι να κάνεις σε κάποιον που κουβαλάει μεγκελική αντίληψη? Εκοβε κι έραβε ακούγωντας μουσική, πίνοντας το κονιάκ του, σφυρίζοντας ανέμελα. Πως να τα βγάλεις πέρα με κάτι τέτοιο…


Είμαστε ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ.  Αυτό με κάνει ακόμα να ελπίζω σε κάτι, είναι ότι έχουμε μεγάλη μούρλια μέσα μας και θέλω να πιστεύω πως κάπου θα βγει κάποια στιγμή. Δηλαδή εντάξει το πειραματόζωο αλλά κάπου είναι και λίγο ασταθές. Δεν είναι και τέρας ψυχραιμίας ο έλληνας, ούτε τόσο υποτακτικός όσο δείχνει. Κάποια στιγμή υποπτεύομαι πως θα γίνει σαν μια παλιά κωμωδια που ο πιλότος ανακοίνωσε πως το αεροπλάνο πέφτει και δεν κουνιόταν βλέφαρο. Τους έλεγε από τα μικρόφωνα πέφτουμε και δεν έπαιρνε κανείς χαμπάρι. Αδιαφορία. Και κάποια στιγμή τους ανακοίνωσε πως τελείωσε και ο καφές! Κι εκεί έγινε το σώσε. Τα έκαναν όλα λίμπα.
Μας τελειώσατε ότι είχαμε και δεν είχαμε, ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΦΕΣ….

http://synithisypoptos.gr/