Τρελό γέλιο η Ελλάδα

Πιτσιρίκος

(Το σύνθημα στη φωτογραφία είναι από τοίχο της Λεμεσού.)

Καθώς παρακολουθώ από μακριά πια τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, κοντεύω να κάνω καινούργιο συκώτι από τα γέλια. Ένα από τα πιο αστεία των τελευταίων ημερών ήταν το κόψιμο της παράστασης του ΕΘνικού Θεάτρου -του έργου στο οποίο υπήρχαν και αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Σάββα Ξηρού- αλλά, κυρίως, ένα από τα επιχειρήματα αυτών που ήταν κατά του ανεβάσματος της παράστασης.

Έλεγαν λοιπόν όλοι αυτοί οι πολύ ευαίσθητοι άνθρωποι, ως ατράνταχτο επιχείρημα, πως είναι απαράδεκτο το Δημόσιο και οι Έλληνες πολίτες να πληρώνουν για το ανέβασμα μιας παράστασης που περιέχει και απσοσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού.

Καλά, έπεσα κάτω από τα γέλια.

Σε μια χώρα που χρεοκόπησε πριν από έξι χρόνια χωρίς οι πολίτες να δουν ποτέ τον λογαριασμό του χρέους, σε μια χώρα που καταργήθηκε η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, σε μια χώρα που οι πολίτες επί έξι χρόνια πληρώνουν απίστευτους φόρους για να ξεχρεώνουν ελληνικές, γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, κάποιοι λένε πως είναι έγκλημα να ανεβαίνει μια παράσταση με τα χρήματα των Ελλήνων.

Να μη σε νοιάζει για τα 300 δισεκετομμύρια που πληρώνεις και κανείς δεν σου είπε από πού προέκυψαν, και να γίνεσαι έξαλλος για μερικές χιλιάδες ευρώ για το ανέβασμα μιας παράστασης.

Το ακόμα πιο αστείο είναι πως αυτό το προφανές δεν το επισημαίνει κανείς.

Και το πάρα πάρα πάρα πολύ αστείο είναι πως, αυτοί που τους ακούνε, κάθονται και το συζητούν.

Και κανείς δεν προσέχει πως κάποιοι από αυτούς που έσκιζαν τα ρούχα τους υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης όταν οι χρυσαυγίτες κατέβαζαν μια παράσταση, τώρα δεν είναι καθόλου υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης.

Γιατί;

Γιατί είναι αγορασμένοι. Από ολιγάρχες, πολιτικά τζάκια και πρεσβείες.

Τρελό γέλιο σας λέω.

Καλή διασκέδαση!

pitsirikos

Ο πόλεμος των μετρητών

συγγραφέας: Σερένα Νομικού

 

Τα οφέλη για τις τράπεζες και τις κυβερνήσεις είναι φανερά Μπορούν να φορολογούν κάθε συναλλαγή, μπορούν να την επιβαρύνουν με επί πλέον χρεώσεις, παύει να υπάρχει ο κίνδυνος Bank runs και παρακολουθούνται οι πάντες

 

Η Νορβηγία είναι η επόμενη χώρα που συντάσσεται μαζί με τη Δανία, με τη Σουηδία και με την παγκόσμια ελίτ στους φανατικούς εχθρούς των μετρητών. Η μεγαλύτερη τράπεζα της, η DNB, τοποθετήθηκε υπέρ των ηλεκτρονικών χρημάτων (πηγή), δημιουργώντας απορίες σε όλους εμάς τους κοινούς θνητούς. Ειδικά επειδή η χρονική στιγμή που επέλεξε συμπίπτει με τη μεγάλη πτώση των τιμών του πετρελαίου, στο οποίο οφείλεται η ευημερία της Νορβηγίας.

 

Γιατί να θέλουν όλοι την κατάργηση των μετρητών; Ποιός είναι αλήθεια ο λόγος που βιάζονται να επιβάλλουν ουσιαστικά ελέγχους κεφαλαίων, απαγορεύοντας τη χρήση τους; Γιατί τώρα;

 

Υπάρχει κάποια σχέση με την υπερχρέωση των τραπεζών σε ολόκληρη την υφήλιο; Μήπως προβλέπονται εσωτερικές διασώσεις και θέλουν να κλείσουν όλες τις εξόδους κινδύνου των καταθετών; Η μήπως θέλουν να υποχρεώσουν τους καταθέτες να ξοδέψουν τα χρήματα τους για να καταπολεμηθεί η ύφεση; Αυτός δεν είναι ο λόγος των αρνητικών επιτοκίων;

 

Για την κατάργηση των μετρητών επικαλούνται την καταπολέμηση της παραοικονομίας. Των μαύρων χρημάτων, του λαθρεμπορίου, των εσόδων από εγκληματικές ενέργειες κοκ. Πώς να τους πιστέψει όμως κανείς όταν την ίδια στιγμή επιτρέπουν τους φορολογικούς παραδείσους ή θεσμοθετούν τη νόμιμη φοροδιαφυγή για τις πολυεθνικές;

 

Κατά τους ειδικούς πάντως, τα οφέλη μίας κοινωνίας χωρίς μετρητά για τις τράπεζες και τις κυβερνήσεις είναι ολοφάνερα. Μπορούν να φορολογούν κάθε συναλλαγή, μπορούν να την επιβαρύνουν με επί πλέον χρεώσεις και παύει πια να υπάρχει ο κίνδυνος τραπεζικών επιθέσεων. Μπορούν να κατάσχουν τα χρήματα για διασώσεις χρεοκοπημένων τραπεζών, αλλά και να απαγορεύουν τη μεταφορά τους σε άλλες χώρες

 

Έχουν τη δυνατότητα επίσης να παρακολουθούν όλες τις κινήσεις των δουλοπάροικων του συστήματος και να καταγράφουν τις συνήθειες τους. Επομένως, να εγκαταστήσουν κάτι σαν το Μεγάλο Αδελφό του Orwell, ο οποίος το 1950 προέβλεπε πως θα συνέβαινε στο κομμουνιστικό καθεστώς που πίστευε ότι θα κυριαρχούσε στον κόσμο.

 

Βέβαια, το σημερινό καθεστώς δεν είναι εντελώς διαφορετικό. Επικρατεί σταδιακά μία κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία, όπως η κομμουνιστική, με τη διαφορά όμως πως στην εξουσία δεν βρίσκονται οι προλετάριοι, αλλά οι ελίτ. Αιχμή του δόρατος τους είναι οι κεντρικές τους τράπεζες, οι οποίες ελέγχουν τα πάντα. Όποιος δεν το βλέπει είτε εθελοτυφλεί, είτε είναι εκτός τόπου και χρόνου.

 

Όσον αφορά την ελεύθερη οικονομία, έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει. Αποτελεί άλλωστε το μεγάλο φόβο των κερδοσκόπων. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, από το ΔΝΤ έως την ΕΚΤ, υπηρετούν τις ελίτ. Η δημοκρατία δεν λειτουργεί σε καμία σχεδόν χώρα, ενώ γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθούν πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Ο λόγος; Απλούστατα, ελέγχονται καλύτερα.

 

Η μεθόδευση; Τα μεταναστευτικά κύματα που ενεργοποιήθηκαν από τους σκόπιμους βομβαρδισμούς στη Μέση Ανατολή. Όλοι βλέπουν πως εξελίσσονται σε εποικιστικά, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις. Πνίγονται άλλωστε εύκολα με την κατάλληλη προπαγάνδα: ρατσιστές, ακροδεξιοί, ξενοφοβικοί, μη αλληλέγγυοι με τον πόνο των άλλων κλπ. κλπ.

 

Θα κλείσω με κάτι που αφορά την Ελλάδα, παρά το ότι δεν έχει καμία σχέση με το βασικό μου άρθρο. Το 2014 ένα ιατρικό περιοδικό δημοσίευσε ένα πείραμα δύο Ολλανδών που ερεύνησαν τι είναι αυτό που προκαλεί τα πιο ισχυρά ανθρώπινα συναισθήματα, όπως η χαρά, ο θυμός κοκ.

 

Για να το πετύχουν, χρησιμοποίησαν τη μέθοδο του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, σε πολλούς ανθρώπους. Απέδειξαν λοιπόν πως η εντονότερη συναισθηματική εμπειρία, όπως μετρήθηκε από τον όγκο της δραστηριότητας του ανθρωπίνου εγκεφάλου και της νευρολογικής αντίδρασης, ήταν η ταπείνωση.

 

Το γεγονός αυτό με έκανε να αναρωτηθώ εάν χρησιμοποιήθηκε σκόπιμα αυτός ο τρόπος, η συλλογική ταπείνωση, για να υποταχτούν οι Έλληνες στις απαιτήσεις της Τρόικας. Εάν αυτή ήταν και είναι η μέθοδος, με τη βοήθεια της οποίας έχουν αποφευχθεί οι κοινωνικές αναταραχές και οι εξεγέρσεις σε μία χώρα που έχει υποστεί τα πάνδεινα, για πάρα πολλά χρόνια, χωρίς την παραμικρή σχεδόν αντίδραση.

 

Ειδικά επειδή οι Έλληνες ταπεινώθηκαν πάρα πολλές φορές, ακόμη και από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους, κατηγορούμενοι ως φοροφυγάδες, τεμπέληδες και διεφθαρμένοι. Οι ταπεινώσεις δε που υπέστησαν και υφίστανται από τον Σόιμπλε ή από τον Dijsselbloem είναι τόσο μεγάλες, που απορεί κανείς για την παθητική αποδοχή τους από την ελληνική κοινωνία και τις κυβερνήσεις της.

 

Δέχτηκαν επί πλέον τη μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ από την κυβέρνηση, επιβραβεύοντας την, αφού αργότερα την ψήφισαν. Εκτός αυτού, δεν έδωσαν καμία σημασία στα τεράστια προεκλογικά της ψέματα και στη μεγαλύτερη τούμπα όλων των εποχών, όσον αφορά τα μνημόνια.

 

Παρά τους εξευτελισμούς των Ευρωπαίων δε, συνεχίζουν να τάσσονται πλειοψηφικά υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης, η οποία τους δυναστεύει αφόρητα, ενώ δεν τους προσφέρει καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον τους. Συμπέρανα λοιπόν πως «Είναι η ταπείνωση ανόητε», όπως θα έλεγε ο Σόιμπλε, όταν στόλισε με το συγκεκριμένο επίθετο τον πρωθυπουργό.

Analyst.gr

ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ ΔΕΛΙΒΑΝΗ



ΕΙΣΑΓΩΓΗ



Η αρνητική αντιμετώπιση του εθνικού μας νομίσματος από την πλειονοψηφία των Ελλήνων, μπορεί να δικαιολογηθεί, μόνο, αν πιστεύουν πρώτον, ότι η σωτηρία μας είναι εντός των Μνημονίων και δεύτερον ότι οι δανειστές μας πασκίζουν για τη σωτηρία μας, την ανάπτυξή μας και την ταχεία έξοδό μας από την κρίση.



Θεωρώ και τις δύο αυτές υποθέσεις αυταπόδεικτα αστήρικτες και θα πρόσθετα και παρανοϊκές. Αλλά, αν έτσι είναι τότε η μοναδική λύση στο ελληνικό δράμα βρίσκεται εκτός Μνημονίων και τότε το εθνικό μας νόμισμα εμφανίζεται, πράγματι, ως μονόδρομος.



Την παράλογη απέχθεια των Ελλήνων προς το εθνικό τους νόμισμα, θα την αποδώσω στην απεριόριστη εξουσία των ΜΜΕ, και στη δυνατότητά τους να μεταβάλλουν την πραγματικότητα, δημιουργώντας μέσω της επανάληψης, εσφαλμένες εντυπώσεις και πεποιθήσεις. Ωστόσο, αυτή φαίνεται να τελειώνει, αφού η τελευταία ευρωπαϊκή έρευνα δίνει 44% υπέρ της δραχμής και μόνον 42% υπέρ του ευρώ, ενώ ταυτόχρονα περισσότερο από 60% των Ελλήνων πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα του ευρώ ήταν βλαβερά για την Ελλάδα.



ΜΕΡΟΣ Ι. Στον μνημονιακό αστερισμό δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας


Το πόσο ουτοπική είναι η υπόθεση προσμονής θετικών αποτελεσμάτων, από την εφαρμογή των Μνημονίων τώρα και στο διηνεκές, προκύπτει από την μέχρι σήμερα τραυματική εξαετή εμπειρία από αυτά, αλλά και από το σύνολο των λογικών προβλέψεων για το μέλλον.



Α. Οι συνέπειες των Μνημονίων μέχρι σήμερα


Η εφαρμογή των Μνημονίων επιδείνωσε όλους ανεξαιρέτως τους βασικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς δείκτες, έτσι που να είναι αυτόχρημα φαιδρές όλες οι κατά καιρούς διαβεβαιώσεις κυβερνητικών, που δήθεν διαπιστώνουν success stories, άμεση έξοδο στις αγορές, καταγραφή θετικών αναπτυξιακών ρυθμών και άλλα παρόμοια.



Ενδεικτικά θα υπενθυμίσω κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις καθολικής επιδείνωσης στην Ελλάδα και εν συνεχεία θα αναφερθώ σε προβλέψεις για τις εξελίξεις στο μέλλον. Από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα προκύπτει, αναμφίβολα, ότι οι μαχαιριές στην οικονομία και κοινωνία της χώρας στόχευσαν με ακρίβεια στο σύνολο των ζωτικών διαρθρώσεων και λειτουργιών της, έτσι που η ανόρθωσή της να αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Σε πρόσφατη δήλωση ο πρόεδρος των Ελλήνων βιομηχάνων είπε ότι θα χρειαστούν γύρω στα100δις ευρώ για να ξανασταθεί στα πόδια της η οικονομία. Τα θεωρώ ανεπαρκή, γιατί η οικονομία μας έχει διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Αυτή η καταστροφή που συνεχίζεται, και μάλιστα με εντεινόμενους ρυθμούς, είναι παρανοϊκό να υποστηρίζεται ότι αποβλέπει στη σωτηρία μας.



*Μακροοικονομικά δεδομένα1.


Στην αρχή της κρίσης το χρέος αντιπροσώπευε περίπου 100% του τότε ΑΕΠ, και ήταν βιώσιμο. Σήμερα, και παρά το αποτυχημένο, επειδή ανεπίτρεπτα αργοπορημένο "κούρεμα", το ποσοστό του χρέους έχει περίπου διπλασιαστεί, στο ΑΕΠ. Και συνεχίζει να σκαρφαλώνει ακάθεκτο έτσι που σε απόλυτους αριθμούς, από 324 δις ευρώ το 2014, θα φθάσει το 2016 στα 337,6 αντίστοιχα. Για την περίοδο 2007-2015 διαπιστώνεται δραματική και χωρίς προηγούμενο, για οικονομία σε ειρήνη, πτώση του κατά κεφαλή ΑΕΠ κατά 27,6%, που αντιστοιχεί σε 70 δις ευρώ και σε απώλεια εισοδήματος, για κάθε Έλληνα πολίτη, ίση με 6.100 ευρώ το χρόνο. Το ελληνικό κατά κεφαλή ΑΕΠ αναλογούσε στο 84,4% του αντίστοιχου Μ.Ο. των κρατών-μελών της ΕΕ, και τώρα εκτιμάται μόνο στο 53,6%2. Η επίσημη ανεργία έφθασε στο 27%, ενώ η ανεπίσημη αγγίζει εφιαλτικά ύψη, αν ληφθεί υπόψη και η σημαντική υποχώρηση της πλήρους απασχόλησης προς όφελος αβέβαιων και ανασφαλών μορφών της. Πριν από την έναρξη της κρίσης η ανεργία ήταν μόνον 7.8%. Η ιδιωτική κατανάλωση, που αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης έχει δραματικά συρρικνωθεί κατά περίπου 47 δισεκατομμύρια ευρώ. Ούτε και οι φετινές γιορτές μπόρεσαν να την ανακάμψουν, αφού ο τζίρος έπεσε κατά 8% σε σχέση με τον αντίστοιχο περυσινό, και σε σύγκριση με την έναρξη της κρίσης κατά περίπου 50%3. Εικόνα πανωλεθρίας εμφανίζει η επένδυση, δημόσια και ιδιωτική, αφού οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου από 57,2 δις ευρώ πριν από την κρίση, ελαχιστοποιήθηκαν στα 18,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Μισθοί και συντάξεις έχουν καταποντιστεί. Και στον χώρο των επιχειρήσεων η τελευταία έκθεση της Price Water House Coopers (PwC) που αφορά σε 2.824 ελληνικές επιχειρήσεις με έσοδα άνω των 10 εκατ. ευρώ, καταλήγει στο εφιαλτικό συμπέρασμα ότι το 40%, περίπου, από αυτές είναι υπερδανεισμένες, χωρίς καμιά πιθανότητα επιβίωσης. Ο δείκτης των αυτοκτονιών4, έχει αυξηθεί, από 3,35 ανά 100.000 για την περίοδο 2003-2010 σε 4,56 το 2012 αντίστοιχα. Όπως θα ήταν αναμενόμενο, το 44% των Ελλήνων κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα, όπως φόβο, ανασφάλεια, αγωνία, απογοήτευση, αγανάκτηση και θυμό. Αλλά και η υγεία των Ελλήνων με χαμηλά εισοδήματα εμφανίζει τάση επιδείνωσης, αφού το 25% αδυνατεί να εξασφαλίσει τα φάρμακα και τη θεραπεία που έχει ανάγκη. 42% των ερωτηθέντων αντιμετωπίζουν χρόνια νοσήματα5. Η πιο καταστρεπτική, γιατί γενικά μη αντιστρέψιμη εξέλιξη της κρίσης είναι, αναμφίβολα, η μαζική φυγή εγκεφάλων, προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Το κόστος αυτής της φυγής εκτιμάται στο αστρονομικό ποσό των 170 δισεκατομμυρίων ευρώ6.



*Δημοσιονομικά.και χρηματοπιστωτικά



Η φοροκαταιγίδα, στην οποίαν κατέφυγαν οι προηγούμενες και η παρούσα κυβέρνηση, απέβλεπε στην ικανοποίηση των ολοένα πιο απάνθρωπων απαιτήσεων των δανειστών. Λησμόνησαν, ωστόσο, ότι σε περίοδο συνεχώς μειούμενων εισοδημάτων, η φοροκαταιγίδα είναι καταδικασμένη να καταλήξει σε αποτελέσματα διαμετρικά αντίθετα από τα επιδιωκόμενα, καθώς ολοένα μεγαλύτερο ποσοστό των φορολογουμένων βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του. Έτσι, ενώ το 2009 τα δηλωθέντα εισοδήματα φυσικών προσώπων ήταν 100,3 δις ευρώ, το 2014 δεν ήταν παρά μόνο 73 αντίστοιχα. Αναφορικά, με το σύνολο των φορολογικών εσόδων της χώρας, αυτά ήταν το 2009 51.266 δις ευρώ και το 2015 εκτιμάται ότι θα είναι μόνο 43.162 αντίστοιχα. Το κράτος αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του. Και σε αυτόν τον κρανίου τόπο, κάποιοι αναζητούν πρωτογενές πλεόνασμα, που για το 2015 αναγγέλλεται της τάξεως του 4,3 δις ευρώ7 και, φυσικά, βουτηγμένο στο αίμα. Ωστόσο, ο τραγικός τρόπος δημιουργίας του, ουδόλως εμποδίζει το κουαρτέτο, αλλά και την Κυβέρνηση να το εξαγγέλλει θριαμβευτικά. Οι φόροι, που πληρώθηκαν το 2014 έφθασαν στο, όντως, αδιανόητο ποσοστό του 53,3% των εισοδημάτων των πολιτών. Κάτω από αυτές τις δραματικά ανθυγιεινές συνθήκες πως να υποστηριχθεί, σοβαρά, η ανάκαμψη της οικονομίας; Να πάμε και στην τραγωδία των καταθέσεων, που τελικά οδήγησε στα capital controls8. Το διαθέσιμο χρήμα έχει μειωθεί από 262 δις ευρώ το 2009 σε 153 τώρα. Ακόμη, η Ελλάδα έχει, ουσιαστικά, μείνει χωρίς τράπεζες. Πράγματι, αφού από την αρχή της κρίσης χάθηκαν 3.500 καταστήματα και 50.000 θέσεις εργασίας εντός και εκτός της χώρας, τελικά η αξία τους μηδενίστηκε, και από περίπου 215 δις ευρώ σταθμισμένο ενεργητικό, τελικά, καταληστεύτηκαν από ξένα funds, που τις άρπαξαν για το εξευτελιστικό ποσό των 750 εκατομμυρίων ευρώ, και έτσι χάθηκαν και τα 40 δισεκατομμύρια ευρώ που δανείστηκαν οι Έλληνες για την ανακεφαλαιοποίησή τους.



Β. Οι προοπτικές για το μέλλον



Παρά τα συντρίμμια, που έφερε η εσφαλμένη πολιτική των Μνημονίων, οι αρμόδιοι τολμούν να υπόσχονται ότι το μέλλον μας θα είναι καλύτερο. Δυστυχώς, όμως, θα είναι χειρότερο, και μάλιστα στο διηνεκές. Ιδού μερικά συντριπτικά στοιχεία όχι μόνο για την παρούσα, αλλά και για τις επερχόμενες γενιές αρχίζοντας με τις προβλέψεις της παγκόσμιας έκθεσης του 2015 από την εταιρία PROGNOS ΑG9. Σύμφωνα με αυτές, και με την υπόθεση ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη, το χρέος στο ΑΕΠ, αναμένεται να αναρριχηθεί στο 245% του ΑΕΠ το 2022, ενώ παράλληλα και μέχρι το 2020 η οικονομία θα συρρικνώνεται με ετήσιο ρυθμό 0,8%. Υπολογίζεται, εξάλλου ότι η ανεργία θα χρειασθεί 25 χρόνια για να πέσει κάτω από το 10% του ενεργού πληθυσμού και μόνο το 2034 η Ελλάδα θα επιστρέψει στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση. Για το 2016 προβλέπεται, ακόμη, συνέχιση της πτώσης των εσόδων του Κράτους, κυρίως από την άμεση φορολογία, αλλά και πτώση δραματική των εσόδων κοινωνικής ασφάλισης που θα περιοριστούν στα 19 δισεκατομμύρια ευρώ από 26 που ήταν αντίστοιχα πριν από την κρίση. Δεκάδες πολίτες, που έπρεπε να είναι στην εντατική, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν κρεβάτι στα νοσοκομεία. Για το 2016 αναμένεται περαιτέρω πτώση του κατά κεφαλή εισοδήματος, που θα φθάσει συνολικά στο 30% και η επίσημη ανεργία θα ανέλθει σε 30% επίσης. Σε πείσμα της αφανισμένης οικονομίας μας, οι δανειστές απαιτούν μέχρι το 2018, επιπλέον 7,5 δις ευρώ. Τέλος, συχνά, ακούμε διαβεβαιώσεις της μορφής, ότι αξίζει να υποστούμε και αυτήν την τελευταία θυσία, για να βγούμε από την επιτήρηση. Αυτές είναι εντελώς παραπειστικές, εφόσον η αλήθεια είναι ότι θα είμαστε, αναγκαστικά, υπό επιτήρηση ώσπου να αποπληρώσουμε το 75% του χρέους.



Β. Παντελώς αδικαιολόγητες οι υποθέσεις ότι τα Μνημόνια θα σώσουν την Ελλάδα



Η Ελλάδα είναι τελειωμένη αν παραμείνει στη φαρμακερή αγκαλιά του κουαρτέτου. Η πραγματικότητα αυτή, αναγνωρίζεται εδώ και καιρό από εκπροσώπους διεθνών οργανισμών, αλλά και από πολυάριθμους οικονομολόγους-ερευνητές, όχι όμως από τις ελληνικές κυβερνήσεις.



Πράγματι, η αποτελεσματικότητα προγραμμάτων, που περιστρέφονται γύρω από την εσωτερική υποτίμηση, την ελαχιστοποίηση των μισθών, και τον ανθυγιεινό πανικό εναντίον του πληθωρισμού, αμφισβητήθηκε, σχεδόν από την αρχή της εφαρμογής τους. Εντελώς, ενδεικτικά αναφέρομαι στις επόμενες δηλώσεις/αναγνωρίσεις σφαλμάτων:



-Η πιο σημαντική ομολογία του ότι το ελληνικό πρόγραμμα ήταν, εξαρχής, εσφαλμένο και ανίκανο να έχει θετική έκβαση, προέρχεται από τον, κατά κάποιο τρόπο πατέρα του, τον πρ. επικεφαλής οικονομολόγο του ΔΝΤ Olivier Blanchard, που στις αρχές του 2013, δήλωσε ότι "η εκτίμηση των πολλαπλασιαστών δεν ήταν ορθή, με αποτέλεσμα να αναμένεται πολλαπλάσια ύφεση αυτής που αρχικά επιδιωκόταν"10. Αλλά, υπάρχει και δεύτερη πρόσφατη και συντριπτική έκθεση του ΔΝΤ11στην οποία αναγνωρίζεται το έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον της Ελλάδας, με την ομολογία:"Δεν υπολογίσαμε την αναδιάρθρωση χρέους-Παραβιάσαμε το καταστατικό". Είχαν προηγηθεί ανάλογες αντιδράσεις, από την κυρία Christine Lagarde, τον πρώην Γενικό Διευθυντή του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn, τον καθηγητή Assoka Monti, το γνωστό οικονομολόγο Martin Wolf και εντελώς πρόσφατα με επιστολή τους προς ΗΠΑ και ΕΕ, 15 Η έκθεση αφήνει αιχμές για το εσφαλμένο πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την Τρόϊκα. Νομπελίστ ζητούν να εφαρμοστούν πολιτικές που να εξασφαλίσουν ανάπτυξη στην Ελλάδα. Πως αντέδρασαν οι ελληνικές κυβερνήσεις τότε και τώρα; Η απάντηση, όσο απίστευτη και αν είναι, είναι ότι απλώς δεν αντέδρασαν, αλλά δέχθηκαν πειθήνια την περιφρονητική δήλωση/προτροπή του Γερμανού ΥΠΟΙΚ ότι "το πρόγραμμα είναι άριστο, αλλά οι ανίκανοι Έλληνες δεν το εφαρμόζουν σωστά, και δεν έχουν παρά να εξακολουθήσουν τις μεταρρυθμίσεις". Ένα ειδεχθές έγκλημα που κατάστρεψε ένα ολόκληρο έθνος, και παραμένει χωρίς τιμωρία, αλλά και χωρίς αλλαγή της εξαρχής λανθασμένης πολιτικής.



Έγινε, τελικά, πιστευτή αυτή η εκδοχή του Γερμανού ΥΠΟΙΚ, που διαψεύδει το ΔΝΤ; Μα φυσικά όχι, και μια από τις πολλές αποδείξεις είναι η απάντηση του ίδιου υπουργού Οικονομίας της Γερμανίας στον πρ. Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, όταν του επέστησε την προσοχή ότι "αυτό το πρόγραμμα δεν θα επιτύχει", απάντησε με κυνισμό; " Το γνωρίζω"12.



Και να συνεχίσω με τον γνωστό Γερμανό οικονομολόγο Hans Werner Sinn του Ινστιτούτου ΙFO και σύμβουλο του Wolfgang Schäuble , ο οποίος δήλωσε :13 "Η Ελλάδα θα επανέλθει σε δύο χρόνια στη σημερινή κατάσταση, και τότε θα βγει από την Ευρωζώνη με διπλό νόμισμα", δεδομένου ότι "το συμφωνημένο πρόγραμμα θα ναυαγήσει, και θα χρειαστεί και τέταρτο Μνημόνιο". Και εμείς, ως "πρόβατα για σφάξιμο" τι άραγε περιμένουμε;



* Οι δανειστές, φυσικά, δεν θέλουν το καλό μας, και αν και αυταπόδεικτο, ιδού μερικές κραυγαλέες αποδείξεις:



α) Αφού εξόντωσαν μισθωτούς και συνταξιούχους, οι δανειστές προχωρούν αδίστακτα στον αφανισμό των αγροτών και των επιχειρηματιών, που κατόρθωσαν, μέχρι στιγμής να επιβιώσουν. Η χαριστική βολή στην οικονομία μας που πνέει τα λοίσθια.



β)Απελευθερώνεται η πρόσβαση των λεγόμενων funds (άλλως, κοράκια ), που θα αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια των δανειοληπτών, που δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν στο 5%-50% της αξίας τους. Εξανεμίζονται, έτσι, περιουσίες της τάξεως των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ , που εκπροσωπούν τους κόπους και τα όνειρα ζωής περίπου 420.000 νοικοκυριών, και πολλά από αυτά θα πυκνώσουν τις τάξεις των αστέγων.



γ) Με συνοπτικές διαδικασίες προχωρεί το αναίσχυντο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. 14 αεροδρόμια, ουσιαστικά, χαρίστηκαν σε Γερμανούς, και αγνοήθηκε πολυτελώς το 72% του ΟΧΙ των Επτανησίων σε σχετικό δημοψήφισμα. Είναι, παράλληλα, έκδηλη η ανυπομονησία των δανειστών για την επιτάχυνση της εκποίησης της χώρας, προτού καταρρεύσει πλήρως η χώρα. Τι είδους ανάπτυξη μπορεί, άραγε, να γίνει όταν δεν θα υπάρχει πια τίποτε για να αναπτυχθεί;



δ) Οι δανειστές έχουν το θράσος (και γιατί όχι, αφού γίνονται ασμένως αποδεκτά όσα παράλογα μας ζητούν ) να απαιτήσουν από τη Γενική Γραμματεία εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών την πλήρη καταγραφή με κάθε λεπτομέρεια, κάθε στοιχείου που βρίσκεται στην κατοχή των 10 εκατομμυρίων Ελλήνων. Και αυτά για αρπαγή.



Συμπέρασμα Μέρους Ι



Παρανοϊκό να πιστεύει κανείς ότι το περιεχόμενο των Μνημονίων αποβλέπει στη σωτηρία μας. Πού είναι λοιπόν το αίσθημα αυτοσυντήρησής μας;



Μέρος ΙΙ. Υπάρχει ελπίδα μόνον αν επανέλθουμε στο εθνικό μας νόμισμα



Δεν θα επεκταθώ σε τεχνητής φύσης λεπτομέρειες για το πως θα πρέπει να γίνει αυτή η μετάβαση, αλλά θα παραπέμψω στην πράγματι εξαιρετική εισήγηση του καλεσμένου μας καθηγητή Gerard Lafay με τίτλο "Έξοδος από το ευρώ", που πιστεύω ότι πρέπει να έχει μια όσο γίνεται ευρύτερη κυκλοφορία. Να σας πληροφορήσω ακόμη ότι ο καθηγητής Gerard Lafay έχει εκδώσει ένα βιβλίο για την Ελλάδα, που μόλις κυκλοφόρησε στο Παρίσι, με άρθρα Ελλήνων και Γάλλων υπέρ της επανόδου στο εθνικό μας νόμισμα, είναι αυτό και το συνιστώ σε όσους διαβάζουν γαλλικά. Θα αναφ, αναφερθώ απλώς, στο τι σημαίνει κυρίαρχο εθνικό νόμισμα και τι μπορούμε λογικά να αναμένουμε από την πιθανότητα εισαγωγής του.



Α. Που έγκειται η σπουδαιότητά του



Συχνά, όσοι είναι εναντίον μιας νέας δραχμής αμφισβητούν τις δυνατότητές της με το επιχείρημα "τι περισσότερο θα κάνει η δραχμή που δεν το κατορθώνει το ευρώ"; Είναι, φυσικά, τραγικά λανθασμένη αυτή η άποψη. "Όχι μόνο επειδή το ευρώ είναι δανειζόμενο χρήμα, που μας δίνεται με το σταγονόμετρο, και συνεπώς δεν μπορεί να στηρίξει τις αναπτυξιακές ανάγκες μιας κατεστραμμένης οικονομίας, όχι μόνο γιατί η ΕΚΤ μπορεί να διακόψει την παροχή του όποτε και για οποιανδήποτε αιτία το αποφασίσει, προκαλώντας μας ασφυξία, όπως το βιώσαμε ήδη. Αλλά, και επειδή το χρήμα, εκτός από το ότι είναι μέτρο αξίας, μέσο ανταλλαγής και μέσο εξόφλησης υποχρεώσεων, αποτελεί επιπλέον και ισχυρότατο μέσο κατεύθυνσης της οικονομίας. Το ευρώ κατασκευάστηκε ως ουδέτερο νόμισμα, ως νόμισμα φάντασμα ή νόμισμα ατελές και γι’ αυτό δεν έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει τα πραγματικά μεγέθη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Είναι, απλώς, προγραμματισμένο για να εξασφαλίζει στα κράτη-μέλη της ΕΕ νομισματική ισορροπία, αδιαφορώντας για την πορεία των πραγματικών οικονομικών μεγεθών. Οι σχετικές προδιαγραφές των εμπνευστών του, που ήταν πανικόβλητοι στη σκέψη του πληθωρισμού, στους κόλπους της Ευρωζώνης, κατασκεύασαν ένα νόμισμα απολύτως θωρακισμένο εναντίον του πληθωρισμού, αλλά φευ όχι και εναντίον της ύφεσης. Το Σύμφωνο Σταθερότητας απαιτεί από τα κράτη-μέλη την τήρηση όρων, όχι μόνον εξωπραγματικών, αλλά και βλαβερών, δεδομένου ότι καταλήγουν σε στραγγαλιστική λιτότητα, σε μόνιμο περιορισμό της οικονομικής δραστηριότητας, σε υψηλή ανεργία, αλλά και σε κραυγαλέες ανισότητες. Πρόκειται για τους μη παρεμβατικούς οικονομολόγους, που πιστεύουν στην αυτορρύθμιση των αγορών κτλ., σε αντίθεση με τούς παρεμβατικούς που επικρατούν το 1936 με τον J.M. Keynes. Οι παρεμβατικοί, λοιπόν, οικονομολόγοι αναγνωρίζουν, ως τον κυρίαρχο ρόλο του χρήματος, τη δυνατότητα επηρεασμού της οικονομίας. Κάθε μορφή ή βαθμός οικονομικού προγραμματισμού, για να καταλήξει σε συνθήκες ισορροπίας οφείλει να εξασφαλίσει κατευθυντήριο ρόλο στο χρήμα, καθώς και στη νομισματική πολιτική. Π.χ. η αναπτυξιακή προσπάθεια χρειάζεται κατάλληλη νομισματική πολιτική, με επαρκή ρευστότητα, ακόμη και κάποιο ποσοστό ελεγχόμενου πληθωρισμού, μέχρι το σημείο που η επιπλέον προσθήκη ποσότητας χρήματος δεν επηρεάζει το επίπεδο των τιμών, διότι εξαντλείται στη σταδιακή απορρόφηση της ανεργίας. Η πραγματοποίηση της πλήρους απασχόλησης σηματοδοτεί το σημείο, πέραν του οποίου η προσθήκη ποσότητας χρήματος αυξάνει τις τιμές, σύμφωνα με τη θεωρία του J.M. Keynes, αλλά όχι πριν. Εξάλλου, στις ιδιότητες του χρήματος, ο Keynes προσθέτει και αυτήν της προφύλαξης, αναμένοντας στο μέλλον καλύτερες ευκαιρίες. Η σπουδαιότητα του χρήματος έγκειται στο γεγονός ότι από την ποσότητά του εξαρτάται η ένταση της οικονομικής δραστηριότητας, ο ρυθμός ανάπτυξης, ο τρόπος κατανομής του εισοδήματος και ο όγκος της απασχόλησης. Είναι, συνεπώς, σαφές ότι η ισχύς ανήκει σε αυτούς που δημιουργούν το χρήμα και σε αυτούς που το ελέγχουν. Το χρήμα είναι δύναμις. Και αναφέρω τη σχετική ρήση του M.A. Rothschild׃ "Αφήστε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιού".



Β. Τι μπορούμε να επιτύχουμε με τη νέα δραχμή



Από αυτές τις απεριόριστες δυνατότητες του χρήματος έχει δραματική ανάγκη η κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, για να αρχίσει σχεδόν από το μηδέν την ανασυγκρότηση της παραγωγικής της βάσης, για να αναγεννήσει το διαλυμένο κράτος Πρόνοιας, για να περιορίσει τις χωρίς προηγούμενο ανισότητες κατανομής της, για να επικεντρωθεί στις μεταρρυθμίσεις από τις οποίες έχει πράγματι ανάγκη και όχι σε αυτές που συνίστανται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, και στη δημιουργία συνθηκών ζούγκλας στην αγορά εργασίας, για να αποκτήσουν και πάλι οι Έλληνες αυτοεκτίμηση και αξιοπρέπεια, για να ξαναγίνουν κυρίαρχοι της χώρας τους. Και, τελικά, για να πληρώσουν το χρέος τους, μέσω της ανάπτυξης και όχι της συρρίκνωσης της οικονομίας τους, όταν αυτό πάψει να είναι λερναία Υδρα, και βέβαια αφού συμψηφιστεί με τα χρέη των Γερμανών από το κατοχικό δάνειο και από τις καταστροφές της κατοχής.



Με την εκτύπωση του εθνικού μας νομίσματος, και χωρίς πανικό απέναντι σε έναν ελεγχόμενο πληθωρισμό, που περιορίζει το χρέος και είναι επιθυμητός, θα αρχίσει η ανασυγκρότηση. Και ας εγκαταλείψουμε, όσο πιο γρήγορα γίνεται, τις ουτοπίες, που άλλοτε οραματίζονται συρροή ξένων επενδύσεων, που δήθεν εξασφαλίζουν την ανάπτυξη και άλλοτε διαπιστώνουν δήθεν την έναρξή της. Στο σημείο μηδέν που βρίσκεται η Ελλάδα, οι ξένοι προσελκύονται μόνον για να συμμετάσχουν στο γενικό ξεπούλημα.



Να επισημάνω, ακόμη, την άμεση ανάγκη μιας κυβέρνησης, οικουμενικής ή σωτηρίας, που να θέσει τέρμα στην εφαρμογή της κατά συρρ οή εγκλημάτων εναντίον του ελληνικού λαού και να επικεντρωθεί στην προσπάθεια εξεύρεσης του λιγότερου οδυνηρού τρόπου, για τη μετάβαση της χώρας στο εθνικό της νόμισμα.



Το τελικό συμπέρασμα της εισήγησής μου είναι μια ευχή: δηλαδή, αυτό το τόσο ηθελημένα παρεξηγημένο GREXIT, που χρησιμοποιείται, ως Αρμαγεδδών, να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται η αρχή της αναγέννησης της Ελλάδας.
iskra

Ο δεκάλογος του αυτονόητου

Δεν είναι ηλίου φαεινότερο πως μόνο ένας ανισόρροπος θα δεχόταν να πληρώνει συνεχώς υψηλότερους φόρους, για διαρκώς μικρότερες παροχές; Να ξοδεύει τα χρήματα του σε εισφορές για συντάξεις που δεν πρόκειται να πάρει ποτέ;

.

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς τα αυτονόητα; Πώς μία λύση που δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη, ούτε κοινωνικά αποδεκτή, δεν είναι λύση; Πως μπορεί μεν να κοροϊδεύει κανείς τους πολλούς, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, με χιλιάδες ψέματα και κενές υποσχέσεις, αλλά όχι τους πάντες για πάντα; Επιγραμματικά τα εξής:

(1) Δεν είναι αυτονόητο πως ένα δημόσιο χρέος που πλησιάζει στο 180% του ΑΕΠ και δεν χρηματοδοτείται με εσωτερικό δανεισμό, επειδή οι Πολίτες δεν εμπιστεύονται το κράτος τους, είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί; Πως πρέπει λοιπόν να υπάρξει ονομαστική διαγραφή τουλάχιστον του 50%, πριν ακόμη η χώρα πτωχεύσει, αδυνατώντας να πληρώσει οτιδήποτε; Πως για να επιτευχθεί η διαγραφή απαιτείται η συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων και όχι οι συνεχιζόμενες, διχαστικές, ανόητες «κοκορομαχίες» τους;

(2) Δεν είναι αυτονόητο πως η ελληνική οικονομία έχει βαλτώσει, ενώ δεν πρόκειται ποτέ να λειτουργήσει κερδοφόρα, εάν δεν δρομολογηθούν οι σωστές μεταρρυθμίσεις; Για να γίνουν όμως αποδεκτές οι απαραίτητες αλλαγές και να εφαρμοσθούν από την κοινωνία, δεν πρέπει να υπάρχουν μελλοντικές προοπτικές; Με αυτό το ύψος του δημοσίου χρέους, πόσο μάλλον με την κατακόρυφη αύξηση του ιδιωτικού (πάνω από 200 δις € ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις), είναι δυνατόν να υπάρχει μέλλον;

(3) Δεν είναι αυτονόητο πως όσο δεν επενδύουν οι Έλληνες, δεν πρόκειται να επενδύσει κανένας ξένος; Χωρίς όμως επενδύσεις μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας; Από την άλλη πλευρά, ποιός θα επενδύσει σε μία υπό χρεοκοπία χώρα που κινδυνεύει να βγει από το ευρώ, με μία ζήτηση που συνεχώς μειώνεται, με καθημερινές πτωχεύσεις, καθώς επίσης με μία στενότητα ρευστότητας που διαρκώς επιδεινώνεται; Με τόσο υψηλή ανεργία λύνεται ποτέ το ασφαλιστικό;

(4) Δεν είναι αυτονόητο πως όσο μειώνεται το ΑΕΠ, τόσο περιορίζονται τα έσοδα του δημοσίου και τόσο περισσότερα μέτρα θα επιβάλλονται για να καλυφθεί η διαφορά; Πως δεν είναι οι δανειστές αυτοί που ζητούν συνεχώς καινούργια μέτρα, αλλά η οικονομική υποχώρηση, η ύφεση που δημιουργεί νέες ανάγκες; Πως τα μέτρα τροφοδοτούν το σπιράλ του θανάτου, έως εκείνη τη στιγμή που τα πάντα καταρρέουν; Ότι αυτό που θέλει η Ευρώπη σήμερα είναι να μας διώξει όσο πιο γρήγορα μπορεί, αφού έχουμε προσβληθεί από μία ανίατη ασθένεια, αλλά εμποδίζεται από τις ΗΠΑ;

(5) Δεν είναι αυτονόητο πως τα 2,5 εκ. εργαζομένων είναι αδύνατον ποτέ να χρηματοδοτήσουν τους 1,5 εκ. ανέργους, το 1 εκ. δημοσίων υπαλλήλων και τους 2,5 εκ. συνταξιούχους; Από που θα βρει το χρεοκοπημένο δημόσιο τα χρήματα για να καλύψει τη διαφορά, αφού τα ασφαλιστικά και λοιπά ταμεία είναι άδεια, τα έσοδα του συνεχώς υποχωρούν, ενώ δεν μπορεί να δανείζεται από τις διεθνείς αγορές; Με ταξικές κλοπές; Με πολιτικές διώξεις;

(6) Δεν είναι αυτονόητο πως κανένας δεν υποχρέωσε το κυβερνών κόμμα να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές και να τις κερδίσει; Αφού όμως το ίδιο το αποφάσισε, πώς είναι δυνατόν να παραπονιέται ότι βρήκε δυσκολίες; Ειδικά κατά τη δεύτερη εκλογή του, όπου γνώριζε πολύ καλά τί θα αντιμετώπιζε; Εάν δεν μπορούσε να τα καταφέρει, τότε γιατί ανέτρεψε την προηγούμενη κυβέρνηση και γιατί διεκδίκησε ξανά την εξουσία;

(7)  Δεν είναι αυτονόητο πως όταν ξεπουλάει μία επιχείρηση ότι έχει και δεν έχει, δεν σώζεται αλλά απλά επιμηκύνει τον επιθανάτιο ρόγχο της; Που βλέπει κανείς τη διαφορά, όσον αφορά το κράτος και τις ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές; Πως είναι δυνατόν να ανέχεται ένας λαός τέτοια συμπεριφορά και τόσες ταπεινώσεις, ισχυριζόμενος ότι είναι υπερήφανος;

(8) Δεν είναι αυτονόητο πως μόνο ένας ψυχοπαθής θα δραστηριοποιόταν επιχειρηματικά ή επαγγελματικά σε μία χώρα που προσπαθεί να ληστέψει τους πάντες για να επιβιώσει, συντηρώντας παράλληλα το βρόγχο του πελατειακού κράτους, χωρίς καμία προοπτική; Πως μόνο ένας ανόητος θα εμπιστευόταν τις καταθέσεις του σε τράπεζες που σχεδιάζουν να τις κλέψουν για να διασωθούν; Η θα αγόραζε μετοχές τους, έχοντας την εμπειρία της μεγαλύτερης ληστείας όλων των εποχών από αυτές, με τις ευλογίες της κυβέρνησης;

(9) Δεν είναι αυτονόητο πως μόνο ένας ανισόρροπος θα δεχόταν να πληρώνει συνεχώς υψηλότερους φόρους, για διαρκώς μικρότερες παροχές; Να ξοδεύει τα χρήματα του σε  εισφορές για συντάξεις που δεν πρόκειται να πάρει ποτέ; Πως δεν είναι ένοχοι οι Έλληνες επειδή αυτοί ψηφίζουν τις κυβερνήσεις τους, αφού το πολιτικό σύστημα, έτσι όπως έχει δομηθεί μετά το 1980, δεν τους προσφέρει στην πραγματικότητα καμία επιλογή;

(10) Δεν είναι αυτονόητο πως κανένας αξιοπρεπής κοινωνικός φορέας δεν κάθεται να συζητήσει με μία κυβέρνηση που δεν κράτησε ποτέ το λόγο της; Ακόμη περισσότερο, με μία κυβέρνηση που ακόμη και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να του προσφέρει κάτι, αφού δεν έχει ούτε τα χρήματα, ούτε την πρωτοβουλία των αποφάσεων, παραμένοντας άβουλο πιόνι των δανειστών;

Τέλος, δεν είναι αυτονόητο πως είμαστε αθεράπευτα εγκλωβισμένοι στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια, ενώ δεν έχουμε εκείνο το ικανό πολιτικό και τραπεζικό προσωπικό που θα μπορούσε να δρομολογήσει επιτυχώς ένα εθνικό νόμισμα; Πως δεν είναι αυτού καθεαυτού το νόμισμα το πρόβλημα της οικονομίας μας, αλλά όλα τα υπόλοιπα; 

Analyst.gr

Μια συμμορία από τις Βρυξέλλες που την λέγανε ”Ευρωπαϊκή Ένωση”

Από τον Χάρη Ζάβαλο

Πρόστιμα στην Ελλάδα, μοίραζε σαν μαρουλόχαρτα, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα χρόνια τώρα για τις απάνθρωπες συνθήκες μεταχείρισης και διαβίωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στους πρόσφυγες.

 

Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, κατηγορήθηκε για εξευτελιστική μεταχείριση και παραβίαση του (αναφαίρετου) δικαιώματος στην ελευθερία.

 

Και φτάνουμε στο σήμερα όπου σε Δανία (σήμερα ψηφίστηκε και επίσημα ο νόμος), Ελβετία και σε μερικά κρατίδια της  Γερμανίας, δεσμεύονται από το κράτος η περιουσία που κουβαλούν πάνω τους οι πρόσφυγες, στρατόπεδα συγκέντρωσης χτίζονται το ένα μετά το άλλο, χιλιόμετρα συρματοπλέγματος ορθώνονται σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, ειδικά βραχιόλια και διακριτικά αναγκάζονται να φορούν οι μετανάστες σε πολλές χώρες ώστε να ξεχωρίζουν από το σύνολο, μαρκάρουν τις πόρτες και τα οικήματα που ζουν οι άνθρωποι στην Αγγλία προκειμένου να γίνονται ευκολότερος στόχος από τον μαχαιροβγάλτικο, δολοφονικό φασισμό που εξαπλώνεται με μορφή μολυσματικής επιδημίας πανευρωπαϊκά.

 

Αυτά όμως υποθέτουμε δεν είναι εξευτελισμός προς τον άνθρωπο και περιορισμός της ελευθερίας σύμφωνα με την ΕΕ.

 

Όταν το ίδιο το εργαλείο της συμμορίας των Βρυξελλών που αυτοαποκαλείται “Ευρωπαική Ένωση” για την φύλαξη των συνόρων, η δύναμη της Frontex, παραδέχεται ότι είναι αδύνατον να ελεγχθούν τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδος, τόσο γιατί υπάρχουν γεωγραφικά ζητήματα (δεν μπορείς να χτίσεις απλά ένα τείχος) όσο και νομικά (όταν τα πλοία περισυλλέγουν μετανάστες στη θάλασσα, είναι απλώς νομικά αδύνατον για τη Frontex να τους επαναπατρίσει στην Τουρκία αφού απαγορεύεται το διεθνές δίκαιο), οι απειλές της ΕΕ περί αποπομπής της Ελλάδας από την συνθήκη του Σέγκεν προκειμένου να ληφθούν τα 2 εξής μέτρα.

 

1. Ή που θα πρέπει να φτιαχτούν στρατόπεδα συγκέντρωσης (όπως είχε γίνει επί Σαμαρά) ώστε να μην είναι ελκυστική σαν διέλευση η Ελλάδα που προφανώς είναι ευκολότερο (σχετικά πάντα αφού στις παραλίες του Αιγαίου ξεβράζονται καθημερινά πτώματα) να κινείσαι σε χερσαίους δρόμους διαμέσου άλλων κρατών, αλλά να πνίγονται εκατοντάδες πρόσφυγες έξω από την Λαμπεντούζα προσπαθώντας με σαπιοκάραβα να διασχίσουν την Μεσόγειο.

 

2. Ή ακόμα καλύτερα και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να πυροβολούνται οι βάρκες ή ακόμα καλύτερα οι ίδιοι οι πρόσφυγες, που πάω στοίχημα πως ήδη θα το είχαν ξεκινήσει αν δεν υπήρχαν οι κάμερες και όλο το παγκόσμιο ενδιαφέρον δεν ήταν στραμμένο σε αυτή την πλευρά του γαμημένου πλανήτη.

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση τόσα χρόνια βρισκόταν σε αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ για την αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής και τώρα σκέφτονται σαν λύση την δημιουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης στην Ελλάδα, όπου θα στοιβάξουν 400 με 500.000 ψυχές, με αντάλλαγμα την διαγραφή μέρους του χρέους.

 

Η εξαθλίωση μιας χώρας γίνεται μοχλός πίεσης και άσκηση εξωτερικής πολιτικής, εντός μιας “ένωσης” που αρνείται να βρει λύσεις παρά μόνο να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα λόγω μικροπολιτικών συμφερόντων (βλ. πτώση δημοτικότητας της Άνγκελα Μέρκελ).

 

Αυτή η δράκα εγκληματιών, οικονομικών και κοινών δολοφόνων της ευρωπαϊκής αλητοσυμμορίας θέλει γκρέμισμα συθέμελα και σπορά με αλάτι ώστε τίποτα να μην ξαναφυτρώσει στα ματωμένα χώματα των ευρωπαϊκών (και μόνο) ψεύτικων κεκτημένων.
Χώνουν το κεφάλι τους στα χώματα των Βρυξελλών και του Στρασβούργου και μασουλάνε τα λαχανάκια τους σαν άλλοι στουφοκάμηλοι όπου και για άλλη μια φορά αδυνατούν να λύσουν το παραμικρό πρόβλημα, που οι ίδιοι μέσα στον εγκληματικό τους ερασιτεχνισμό και τρομακτική ανικανότητα, δημιούργησαν.

 

Σε μια “ένωση” που υπάρχει κοινοτική οδηγία για το τι σχήμα θα έχουν τα αγγούρια και πόσο κακάο πρέπει να έχει το σοκολατούχο γάλα, αδυνατούν να βρουν λύσεις σε ζητήματα ζωής και θανάτου.

 

Μια οικονομική και μόνο ένωση, χωρίς κοινωνικό πρόσημο, μια σπείρα για ελεύθερη διακίνηση γερμανικών και κινεζικών εμπορευμάτων και εγκλεισμό ανθρώπων, η οποία θέλει άμεσα διάλυση.
 

Τα υπόλοιπα είναι απλά οδοντόκρεμα με το σήμα ότι κατασκευάστηκε εντός ευρωπαϊκής ένωσης και λογικά ούτε αυτή θα κάνει την δουλειά της σωστά και θα πεθαίνεις από τερηδόνα.

 

Και όπως εύστοχα σημειώνει ο φίλος Νάσος Αρίμης:

 

«Ειλικρινά μου είναι αδύνατο να καταλάβω, πως μια “αποβολή” της Ελλάδας από τη Σένγκεν θα “προστατέψει” την Αυστρία/Σλοβακία/Γερμανία και πάει λέγοντας, από τα καραβάνια των προσφύγων.

 

Με το αεροπλάνο της γραμμής θα καταφθάσουν οι πρόσφυγες εκεί, ή μήπως σε όλους δίνονται ad hoc ελληνικά διαβατήρια, οπότε είναι “αναγκασμένες” να τους δεχθούν; Και σε τελική ανάλυση, ούτως ή άλλως πρακτικά αυτές (και άλλες) χώρες την έχουν αναστείλει.

 

Μάλλον δεν τους κολλάει η έξοδος από το ευρώ, ως απειλή, εδώ, αν και πιθανολογώ ότι θα το ακούσουμε σύντομα και αυτό.

 

Αυτό πάντως που καταλαβαίνω πολύ καλά, είναι τι εννοούν οι μπολιτιζμένοιεβροπέοι με το “το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να προστατέψει τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε.”. (Κανονικά, έπρεπε να τους απαντήσει κανένας Υπουργός Εξωτερικών ότι “αγοράσαμε κάτι υποβρύχια από τη Γερμανία γι’ αυτό το σκοπό, αλλά γέρνουν”).

 

Αυτή η συμμορία των Βρυξελλών που αυτοαποκαλείται “Ευρωπαϊκή Ένωση”, είναι ο εχθρός του κάθε ατόμου που θέλει να αποκαλείται ακόμα άνθρωπος και όχι κτήνος.

πηγή:

http://www.nostimonimar.gr/

Χατζηπαπαριές, της αστοιχείωτης Δεξιάς

Πηγή: Αρης Σκιαδόπουλος - "Ημεροδρόμος"

Η αυτού εξοχότης η Δεξιά! Μια παράταξη μακράν του Πολιτισμού. Με την αισθητική της να οριοθετείται ανάμεσα σε Δάκη και Δελφινάριο! Ανίκανη κι απαίδευτη. Το ιστορικό της, θλιβερό. Παραπέμπει στις πιο σκοτεινές δράσεις της ιστορίας: Βιβλία στην πυρά, λογοκρισία που κινήθηκε στο πεδίο του ευτράπελου έως και του φαιδρού. Διαμαρτυρίες υστερικών, να κραδαίνουν το σύμβολο του μαρτυρίου ως…ρομφαία. Εθνικής εξάρσεως συγκεντρώσεις γραφικού επιθεωρησιακού περιεχομένου. Στην ουσία της, έχει εγκολπωθεί διαχρονικά το σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Και τώρα, ιδού ξανά: Με αφορμή μια παράσταση στο Εθνικό, που περιέχει αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού, εθίγη η…πολιτιστική της ευαισθησία!

Αρχικά, θα μπορούσε κανείς να συστήσει στους θερμόαιμους αστοιχείωτους να παραμείνουν μακριά από το θέατρο. Το θέατρο αφορά πρώτα τους δημιουργούς, μετά τους κριτικούς και τελευταία το κοινό. Οι μπάτσοι κι οι αυτόκλητοι γραφικοί δικαστές, καλά θα κάνουν να κρατούν αποστάσεις γιατί αλλιώς άλλο δεν πετυχαίνουν από το να επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον ορισμό του γελοίου.

Παρακάτω: Ποιος είπε στον κάθε αστοιχείωτο ότι ο κρατούμενος δεν έχει δικαίωμα έκφρασης και δημιουργίας, που ξεπερνούν τα δέκα τετραγωνικά του κελιού του; Μήπως δεν υπάρχουν κρατούμενοι, που με σπίρτα φτιάχνουν εξαιρετικές μινιατούρες και τις εκθέτουν, ή τις πωλούν; Μήπως δεν υπάρχουν άλλοι που σκαλίζουν το ξύλο και φτιάχνουν μικρά αριστουργήματα; (Εγώ έχω ακόμα ένα σκαλιστό οργανάκι που μου έκανε δώρο ο Κοεμτζής). Μήπως δεν υπάρχουν άλλοι που ασχολούνται με την εικονογραφία;Ο Πασπαράκης, ο συγχωρεμένος, ένας σπουδαίος αγιογράφος, έφτιαξε όσο ήταν στη φυλακή, θαυμάσιες αγιογραφίες που τις πούλησε. Με την ίδια λογική, κάποιος μπορεί να γράψει στίχους για τη γκόμενα που φαντασιώνεται, διήγημα,θεατρικό έργο, νουβέλα κι ο,τι γουστάρει. Κι εγώ, αν είμαι σκηνοθέτης (όπως ο άλλος αγοράζει μια εικόνα από έναν κρατούμενο), είμαι ελεύθερος να ανεβάσω στη σκηνή το κείμενο ενός κρατούμενου. Ποιος θα μου το απαγορεύσει; Ο Χατζηνικολάου που έχει εκφράσει τον αμέριστο θαυμασμό του για την… οσκαρικής ερμηνείας, ευειδή και καλλίπυγο Μακρυπούλια; Και ο οποίος (πόσο απαράδεκτο για δημοσιογράφο) υπαγορεύει σε βουλευτές να καταθέσουν ερώτηση!

Το θέμα όμως είναι ο Σάββας, ο στυγνός τρομοκράτης, που δεν έχει ζητήσει ούτε μια συγγνώμη…

Δηλαδή αν ζητούσε συγνώμη, θα του το επέτρεπε ο πρώην… «κένταυρος» και οι συν αυτώ; Μήπως πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη από τον κύριο Χατζηνικολάου και τους λοιπούς, όλοι οι καταραμένοι ποιητές και ζωγράφοι;

Μήπως πρέπει να πέσουν στα πόδια της πολιτιστικά ρακένδυτης δεξιάς, ο Μπωντλαίρ, που έβαλε τους επαναστάτες να πυροβολήσουν τον πατριό του; Ο Ρεμπό, που κατηγορήθηκε για σειρά εκτρόπων ως μέλος των ατάκτων της Κομμούνας; Ο Φρανσουά Βιγιόν, που μαχαίρωσε έναν κληρικό και στη συνέχεια καταδικάστηκε σε θάνατο για ληστεία; Ο μέγας ομοφυλόφιλος ,λιποτάκτης, λωποδύτης κι ο,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, Ζαν Ζενέ, για τον οποίο παρενέβη ο Σαρτρ ώστε να μην εκτελεστεί η θανατική ποινή που του είχε επιβληθεί;

Πιθανόν, βέβαια, αν περνούσε από το χέρι όλων αυτών των πολιτιστικά αγράμματων, σήμερα να μην θαυμάζαμε τα έργα του Καραβάτζιο, επειδή σκότωσε τον Τομασόνι και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ή ακόμα, να είχε διαγραφεί από την Ιστορία της Τέχνης, ο Μπενβενούτο Τσελίνι, επειδή διέπραξε τέσσερις δολοφονίες, για τις οποίες μάλιστα είχε πει ότι… «δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα δικαιολογημένο ατύχημα, πάνω σε μια έντονη διαφωνία»!

Ειπώθηκε ακόμα ότι το θεατρικό που ανέβασε η κυρία Πηγή Δημητρακοπούλου, είναι απόπειρα .. .«εξαγνισμού» του Ξηρού. Εκεί πια και οι βλάκες σηκώνουν τα χέρια ψηλά…

Πρώτο, διότι ο όρος «εξαγνισμός», είναι θρησκευτικής τάξεως ζήτημα, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν αφορά όποιον θεωρεί ότι είναι κοινωνικός επαναστάτης. Σε κάθε συγγραφέα όμως, υπάρχει πάντα η οδύνη, η αγωνία, ένας αέναος εσωτερικός αγώνας, μια διαρκής αναζήτηση δικαίωσης. Είναι στοιχεία απαραίτητα για κάθε δημιουργό. Και τέτοιες αγωνίες δεν συχνάζουν σε χρυσοποίκιλτους καμπινέδες της Εκάλης, ή σε μπαρόκ κιτς σαλόνια της Δροσιάς. Βιώνονται μέσα από προσωπικές οδύνες, έχουν τις ρίζες τους βαθιά και πέραν του κοινωνικά αποδεκτού, πάνε αντάμα με την κάθε είδους και μορφής στέρηση. Και προπάντων: Κατέχουν το τεκμήριο μιας προσωπικής ελευθερίας, πέραν από τούς κανόνες μιας ανιαρής κανονικότητας.

Η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη λοιπόν, να κάνουν τη δουλιά τους. Κι ο κάθε δημιουργός τη δική του. Αλίμονο, αν ο δημιουργός κατέφευγε σε…νομικό σύμβουλο, σε κάθε φάση της δημιουργίας. Ή περίμενε τη επιβεβαίωσή του από μια…κιτς δημοσιογραφία, που διαφημίζει το τελευταίο μοντέλο της… Βόλβο και φάρμακα για την..χοληστερίνη!!!

ΥΓ. Είχε ολοκληρωθεί το άρθρο, όταν ανακοινώθηκε η…παρέμβαση της Αμερικάνικης Πρεσβείας. Στην συνέχεια αποφασίστηκε από την ηγεσία του Εθνικού να κατέβει η παράσταση. Η ανακοίνωση του Εθνικού είναι μνημείο ραγιαδισμού και κακομοιριάς. Παραφράζοντας τη γνωστή φράση του Γκαίτε αναφωνούμε: «Θεέ μου πόσο σκοτάδι»!

Η ταπείνωση αυτής της χώρας πια, ξεπερνά ακόμα και την περίοδο της..Τουρκοκρατίας.

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

«Καληνύχτα και καλή τύχη»

Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ είναι ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών

Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ είναι ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών

Κατέβηκε από την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου η παράσταση «Η ισορροπία του Nash» -στην οποία συμπεριλαμβάνονται αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού-, μετά από διαταγή της αμερικανικής πρεσβείας.

Η πρεσβεία των ΗΠΑ αναφέρει πως το δημόσιο δεν πρέπει να χρηματοδοτεί την τέχνη ενός τρομοκράτη, ξεκαθαρίζοντας πως το δημόσιο πρέπει να χρηματοδοτεί μόνο πολέμους στο Ιράκ με πάνω από ένα εκατομμύριο άμαχους νεκρούς.

Σύμφωνα με την πρεσβεία των ΗΠΑ, η τρομοκρατία πρέπει να είναι κρατική και να έχει εκατομμύρια νεκρούς, αφού είναι λάθος να αφεθεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία το επάγγελμα του τρομοκράτη.

Όπως αναφέρει η πρεσβεία των ΗΠΑ, οι ΗΠΑ είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς σε όλους τους τομείς, εκτός από την τρομοκρατία που πρέπει να είναι κρατική.

Μετά το κατέβασμα της παράστασης που περιείχε αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Σάββα Ξηρού, η αμερικανική πρεσβεία θα ανεβάσει στο Εθνικό Θέατρο το έργο «Ο Ράμπο και τα αδέρφια του» που βασίζεται στο βιβλίο ενός καλού Αμερικανού τρομοκράτη που ξεπάστρεψε το μισό Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το Μέγαρο Μαξίμου, η κυβέρνηση σκέφτεται να προτείνει στον Αμερικανό πρέσβη την θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών, ώστε να καλυφθεί το κενό του αναντικατάστατου Γιώργου Λούκου.

Πάντως, όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες και οι καλλιτεχνικοί συντάκτες που εξεγέρθησαν μετά την απομάκρυνση του Λούκου, έχουν βγάλει τον σκασμό μετά το κατέβασμα της παράστασης στο Εθνικό Θέατρο. Τι έγινε παιδιά, δεν έχει μάσα το θέμα;

Εν τω μεταξύ, οι Έλληνες παρακολουθούν απαθείς τα τεκταινόμενα, γιατί, αν δεν αντιδράς που σου έχουν κόψει τη ζωή, θα αντιδράσεις επειδή έκοψαν μια θεατρική παράσταση;
Πάντως, είναι μεγάλη τιμή για τους Έλληνες η χώρα τους να κυβερνάται από την Γερμανία και τα θεατρικά τους έργα να επιλέγονται από τις ΗΠΑ.

Γερμανία, Αμερικάνικη Πρεσβεία, Τσίπρας, Μητσοτάκης, ολιγάρχες και λαός ενωμένοι, μπορείτε να τα καταφέρετε.

Καλή επιτυχία!

(Έχει ακόμα πιο μεγάλη πλάκα η κατάσταση στην Ελλάδα, όταν την βλέπεις από μακριά. Αν και η Κύπρος δεν είναι και τόσο μακριά, κι ας υποστήριζε το αντίθετο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Whatever!)


pitsirikos.net

Αυτός είναι ο …πολιτισμός σας ρε;

Η προσφυγική, μαζί με την οικονομική κρίση, ξεγύμνωσαν τις …«ευρωπαϊκές αξίες»


Γράφει: Ελένη Μαυρούλη

Στις 27 Ιανουαρίου 1945, η 60ή Στρατιά του Κόκκινου Στρατού της Σοβιετικής Ένωσης, απελευθερώνει τους αποστεωμένους κρατούμενους του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης και εξόντωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου, αποκαλύπτοντας το μέγεθος της θηριωδίας του φασισμού. Την ημέρα αυτή επέλεξε ο ΟΗΕ για να τιμήσει την μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Της προσπάθειας υλοποίησης της «τελικής λύσης» στους Εβραίους (στους οποίους αναφέρεται και το Ολοκαύτωμα), στους κομμουνιστές, στους Ρομά, στους ομοφυλόφιλους, στους ψυχικά πάσχοντες, στον οποιονδήποτε διαφορετικό.

Αυτήν την ίδια μέρα, τίθεται σε εφαρμογή στη Δανία ο πολυσυζητημένος νόμος κατάσχεσης πολύτιμων αντικειμένων και χρημάτων από τους πρόσφυγες προκειμένου, όπως διατείνεται η λογική του νομοθετήματος, να καλύπτουν τα έξοδα παραμονής τους. Μετά από περισσότερες από τρεις ώρες συζήτηση, και πάνω από ένα μήνα δημόσια αντιπαράθεση εντός και εκτός συνόρων, το κυβερνόν μειοψηφικόΦιλελεύθερο Κόμμα – Venstre- «πέρασε» με τις αναμενόμενες ψήφους του ξενοφοβικού Κόμματος του Δανικού Λαού – DPP αλλά και τις μη αναμενόμενες ψήφους της αξιωματικής αντιπολίτευσης των Σοσιαλδημοκρατών τη νομοθεσία περί κατασχέσεων. Υπέρ ψήφισαν 81 βουλευτές, 27 καταψήφισαν, δεκάδες απουσίαζαν. Η στάση που τήρησαν τελικά οι Σοσιαλδημοκράτες κυριαρχεί στις αναλύσεις που κάνουν λόγο για τάχιστη στροφή προς τα δεξιά της πολιτικής σκηνής της Δανίας στην προσπάθεια να διεμβολιστεί η διαρκώς αυξανόμενη επιρροή του ξενοφοβικού DPP.

Το νομοσχέδιο επιτρέπει στην αστυνομία να πραγματοποιεί έρευνες σε αιτούντες άσυλο την ώρα που αυτοί θα φτάνουν στη χώρα και να κατάσχει αντικείμενα που θεωρεί μη απαραίτητα, αξίας πάνω από 10.000 δανέζικες κορώνες (περίπου 1.350 ευρώ), τα οποία δεν θα έχουν συναισθηματική αξία για τους ιδιοκτήτες τους. Ταυτόχρονα, αποφασίστηκε να αυξηθεί από ένα σε τρία χρόνια ο χρόνος για να επανενωθεί μια οικογένεια προσφύγων (δηλαδή να γίνει δεκτή η οικογένεια ενός πρόσφυγα που ζει στη Δανία). Αφήνει, δε, ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξει μείωση του χρόνου άδειας παραμονής σε ένα χρόνο έναντι πέντε που είναι σήμερα στη βάση των συνθηκών του ΟΗΕ, με δικαίωμα ανανέωσης σε άλλον έναν χρόνο, για τους πρόσφυγες. Και επιπλέον, επιτρέπει στις δανικές αρχές να εξετάζουν τις «δυνατότητες ενσωμάτωσης» ανά περίπτωση –χωρίς να είναι σαφές με ποια κριτήρια θα γίνεται αυτό-.

Στη βροχή των επικρίσεων από τον ΟΗΕ, από οργανώσεις δικαιωμάτων αλλά και από αυτήν την ίδια την ΕΕ, η δανική κυβέρνηση απάντησε απλώς ότι τα ίδια εισοδηματικά κριτήρια ισχύουν και για τους Δανούς πολίτες όσον αφορά στην λήψη επιδομάτων. Απλά και κυνικά.

Αυτή είναι η λογική της ΕΕ. Αυτές είναι οι αξίες της ΕΕ. Την ώρα που τιμάται η μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, στο όνομα ενός «νέου κινδύνου» να στήνονται οι βάσεις για νέα πογκρόμ.

Ανάλογη απάντηση έδωσαν και οι ελβετικές αρχές οι οποίες, στα σιωπηλά, εφάρμοζαν ακριβώς την ίδια τακτική στους πρόσφυγες εξαρχής. Σύμφωνα με τους νόμους στην Ελβετία οι αιτούντες άσυλο στη χώρα υποχρεούνται με την είσοδό τους να δηλώσουν την αξία των υπαρχόντων τους. Σε περίπτωση που η αξία των δηλωμένων υπερβαίνει τα 900 ευρώ οι αρχές διατηρούν το δικαίωμα να κατασχέσουν το υπερβαίνον ποσό.Σύμφωνα μάλιστα με τα στοιχεία των ελβετικών αρχών μόνο το 2015, οι αρχές προχώρησαν στην κατάσχεση 200.000 ευρώ από 112 άτομα. Οι αρχές της Ελβετίας, της χώρας φιλοξενίας των τραπεζών που φιλοξενούν συγκεντρωμένο τον παγκόσμιο πλούτο, που δεν θεωρεί απαραίτητο να ελέγξει καν αν πρόκειται για καταφανώς αιματοβαμμένο πλούτο, που δεν έχει υποστεί καμία σοβαρή συνέπεια καν από την παγκόσμια κρίση, «μαζεύει φράγκα» και από τους πρόσφυγες!

Η ίδια τακτική ακολουθείται στην Βαυαρία. Στο πιο σκληρό όμως καθώς στους πρόσφυγες επιτρέπεται να κρατήσουν μόνο 750 ευρώ. Στην Βάδη-Βυτεμβέρη (πρωτεύουσα Στουργκάρδη αν σας λέει κάτι), στους πρόσφυγες οι αρχές επιτρέπουν να κρατήσουν αντικείμενα αξίας μόλις 350 ευρώ. Με βάση τις επίσημες δηλώσεις, δεν πρόκειται παρά για εφαρμογή των νόμων που αναφέρουν ότι οι πρόσφυγες θα πρέπει να καλύψουν τις ανάγκες τους με δικά τους έξοδα πριν λάβουν βοήθημα από το κράτος. Το τι ακριβώς μπορεί να καλύψει κανείς στη Βαυαρία, με το εκεί κόστος ζωής, με 750 ή ακόμη χειρότερα 350 ευρώ, το ξέρουν οι Βαυαροί αφού γνωρίζουν από «προγράμματα διάσωσης» καλά.


Ταυτόχρονα, ο υπουργός Εσωτερικών της Βρετανίας ετοιμάζεται για περιοδεία στην βορειοανατολική Αγγλία προκειμένου να δει ιδίοις όμμασι αν ισχύουν τα δημοσιεύματα που υποστηρίζουν ότι στα σπίτια που κατοικούν πρόσφυγες, οι πόρτες βάφονται κόκκινες για να ξεχωρίζουν. Στο Κάρντιφ της Βρετανίας όντως είχε αρχίσει να επιβάλλεται στους πρόσφυγες να φορούν κόκκινο πλαστικό βραχιολάκι στο χέρι, κάτι που προκάλεσε τόσο μεγάλες αντιδράσεις που, προς το παρόν τουλάχιστον, εγκαταλείφθηκε.

Την ώρα που απειλείται η Ελλάδα με έξοδο από την Σένγκεν γιατί δεν βάζει φράχτες στο Αιγαίο ή δεν μετατρέπεται (ακόμη τουλάχιστον) από άκρη σε άκρη σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων, τα «λαμπερά ονόματα» του ευρωπαϊκού πολιτισμού και των αρχών του, όπως οι Σουηδία, Δανία, Γαλλία, Γερμανία και Αυστρία, πρακτικώς έχουν, ήδη, άρει την Σένγκεν και έχουν επαναφέρει τους ελέγχους στα σύνορα. Σε Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβενία η πλειοψηφία, με βάση δημοσκοπήσεις, ούτε καν θέλει ν’ ακούσει για πρόσφυγες και τα τείχη χτίζονται το ένα μετά το άλλο.

«Πολιτισμός» … πολύτιμων (στην κυριολεξία) αρχών

Αυτός είναι ο υψηλός …«πολιτισμός» τους. Είναι ο «πολιτισμός» που βομβαρδίζει σπίτια, διαμελίζει παιδιά, τα πνίγει στο Αιγαίο, ξεριζώνει οικογένειες, διαλύει ζωές, αλλάζει με ποτάμια αίματος τα σύνορα και μετά σε πετά σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι ο «πολιτισμός» που αλλάζει το περιεχόμενο των εννοιώνανάλογα το πώς τον συμφέρει: ο πρόσφυγας γίνεται τρομοκράτης, η αλληλεγγύη γίνεται «έλεγχος συνόρων», το ISIS από σύμμαχος γίνεται το απόλυτο κακό, όπως άλλωστε νωρίτερα έγινε και με το καθεστώς Καντάφι, Σαντάμ, Άσαντ κ.ο.κ.

Είναι ο «πολιτισμός» και οι… αξίες που βαφτίζουν «επένδυση» την απομύζηση μιας χώρας, «δημοκρατία και ανθρωπισμό» την στρατιωτική επέμβαση σε μια χώρα, το βομβαρδισμό της, την ισοπέδωσή της, που χαρακτηρίζουν το θάνατο «παράπλευρη απώλεια», αλλά ταυτόχρονα θεωρούν εν δυνάμει τρομοκράτη και αναμφίβολα «βάρος» αυτόν που προσπαθεί να ξεφύγει από αυτό τον εφιάλτη. Που αναρωτιούνται που βρέθηκε τόσο μίσος να «θρέψει» φαινόμενα στυλ ISIS (εκτός φυσικά από την πτυχή της απόλυτα συνειδητής οργανωτικής, χρηματοδοτικής και εξοπλιστικής στήριξης ιδιαίτερα όταν πρωτοεμφανίστηκε από σειρά «προθύμων» γιατί συνέφερε).



Όχι δεν είναι το ISIS. Είναι δημόσια εκτέλεση στη Σ. Αραβία.

Είναι ο «πολιτισμός» που κάνει τα στραβά μάτια στη σφαγή των Κούρδων στην νοτιοανατολική Τουρκία και κάθε άλλης αντίθετης φωνής, προκειμένου ο Σουλτάνος Ερντογάν να «τραβήξει λίγο τα λουριά» στις προσφυγικές ροές, επί πληρωμή εννοείται. Που χαρακτηρίζει ισραηλινο-παλαιστινιακή «διένεξη» την ισραηλινή κατοχή και βγάζει λογύδρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα σφίγγοντας το χέρι στους σαουδάραβες δημίους που εκτελούν κάθε ..ενοχλητικό στην μέση του δρόμου προς παραδειγματισμό. Ω! Το κάνει και το ISIS αυτό; Ε, τότε είναι φρίκη και χρειάζεται στρατιωτική επέμβαση! Που στηρίζει τους ναζιστές – φασίστες της ουκρανικής κυβέρνησης, καταδικάζοντας τον… φασισμό στο πρόσωπο της Μόσχας ακριβώς στο όνομα της… δημοκρατίας!

Είναι ο ίδιος «πολιτισμός» και οι ίδιες αξίες που θεωρούν απολύτως φυσιολογικό οικογένειες να σύρονται έξω από τα σπίτια τους στην Ισπανία σωρηδόν. Που στην Πορτογαλία του πετυχημένου μνημονίου θεωρεί απολύτως φυσιολογικό το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο να πέσει κάτω από το όριο της φτώχειας να κυμαίνεται κοντά στο 40%. Που αύξησε κατά 55% τον αριθμό των αστέγων στην «επιτυχημένη» Μ. Βρετανία κατά την διακυβέρνηση του κ. Κάμερον. Που μετέτρεψε σε κανονικότητα στηνΙταλία το 45% των νέων να είναι άνεργοι και μόνο το 58% όσων είναι σε θέση να εργαστούν, να έχουν δουλειά, παρά το γεγονός ότι επισήμως η ανεργία κυμαίνεται στο 15%. Που αυξάνει αλματωδώς την περιστασιακή εργασία στη Γαλλία με αποτέλεσμα, η εκεί υπηρεσία ανεργίας –Pole Emploi- να έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί στις εκθέσεις της, όπως και η ΕΕ, τον όρο «εργαζόμενη φτώχεια – working poverty» από το 2010!

Είναι ο ίδιος …«πολιτισμός και οι ίδιες αξίες» που έχουν γονατίσει την ελληνική κοινωνία, με την ανεργία στα ύψη, τις συντάξεις, αν και πετσοκομμένες, να μετατρέπονται στο μοναδικό εισόδημα ολόκληρων οικογενειών, με τις ζωές ολόκληρων γενιών χαμένες, με τη φορολογία σε εργαζόμενους, υποαπασχολούμενους, ανέργους να καλπάζει και στους έχοντες «να σφυρά αδιάφορα» ενώ ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται με όρους αποικίας. Που εκβιάζει, απαιτεί, εξευτελίζει και εκμαυλίζει κάνοντας τα ηχηρά ΟΧΙ σιωπηλά ΝΑΙ με κατεβασμένο κεφάλι,κάψιμο στην καρδιά και μια βαριά αίσθηση ήττας στους ώμους. Που «παζαρεύει» μειώσεις του χρέους (με γνωστό το πώς αυτό δημιουργήθηκε και διογκώθηκε) με …κεφάλια προσφύγων!

Γιατί αυτές είναι οι αξίες της ΕΕ. Είναι οι αξίες του κεφαλαίου: το κέρδος και η εκμετάλλευση. Είναι ο «πολιτισμός» του καπιταλισμού. Είναι ο «πολιτισμός» της δικής μας εξόντωσης. Είναι ένας ….«πολιτισμός» που μας αφορά μόνο ως προς τη συντριβή του. Γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζήσουμε. Γιατί θα είναι ή αυτός ή εμείς. ΟΧΙ, δεν θα είναι αυτός…

πηγή: http://www.toperiodiko.gr/
 anhsyxia.wordpress.com

(Ξε)μείναμε Ευρώπη

by To Skouliki Tom

Άνεμος Διαφωτισμού πνέει πάνω από την αλληλέγγυα ήπειρό μας μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, σύμφωνα με το οποίο, οι άνθρωποι που εισέρχονται στη Δανία με σκοπό να ζητήσουν άσυλο, θα είναι υποχρεωμένοι να παραδίδουν στο κράτος μετρητά και τιμαλφή των οποίων η αξία ξεπερνά το συνολικό ποσόν των 1.340 ευρώ, εξαιρουμένων των προσωπικών αντικειμένων με συναισθηματική αξία ή και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης όπως κινητά τηλέφωνα.

Με λίγα λόγια, οι πρόσφυγες θα είναι αναγκασμένοι να επιβιώσουν στη Δανία με 1.340 ευρώ. Όλα τα υπόλοιπα θα κατάσχονται. Κι αυτό λέγεται αυτοχρηματοδότηση. Θα τους τα παίρνουν, λέει, για να τους τα επιστρέψουν με τη μορφή παροχών.

Πώς είναι το ελληνικό κράτος που σε λεηλατεί με φόρους, δήθεν για να στα ανταποδώσει, αλλά τελικά όλα καταλήγουν στη μαύρη τρύπα του χρέους κι εσύ ψοφάς της πείνας; Ε, κάτι τέτοιο.

Πρόσφυγες που έδωσαν περιουσίες σε διακινητές για να ξεφύγουν από το θάνατο, καλούνται τώρα να παραδώσουν ό,τι τους έχει απομείνει για να επιβιώσουν.

Ό,τι κατάφεραν να διαδώσουν από τις βόμβες και τα νερά της Μεσογείου.

Μα δεν είμαστε μια ωραία ναζιστική ατμόσφαιρα;

Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου στη Συρία και της προσφυγικής κρίσης που ακολούθησε, είναι προφανές ότι η Ευρώπη, ανήμπορη και κυρίως απρόθυμη να βρει λύσεις, ανοίγει το χρονοντούλαπο της Ιστορίας της αναζητώντας μια σύγχρονη Τελική Λύση.

Τότε ήταν οι Εβραίοι, τώρα είναι οι πρόσφυγες.

Κι έτσι έχουμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση, απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τις πολιτικές των ΗΠΑ που αποσταθεροποίησαν ανεπανόρθωτα τη Μέση Ανατολή και δημιούργησαν την προσφυγική κρίση, να κλείνει τα σύνορά της, να χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης, να υψώνει συρματοπλέγματα, να μαρκάρει ανθρώπους και να κατάσχει τις περιουσίες τους.

Τότε ήταν η διαφύλαξη της καθαρότητας της φυλής, τώρα είναι η διαφύλαξη της ασφάλειας των Ευρωπαίων.

Κίτρινα αστέρια στο μπράτσο και σπρέυ στις τζαμαρίες των καταστημάτων χθες, κόκκινα βραχιολάκια και βαμμένες πόρτες σήμερα.

Κι όπως τότε, η ναζιστική Γερμανία έφτιαχνε εργοστάσια θανάτου κάπου μακριά στην αφαιμαγμένη Πολωνία, έτσι τώρα προτείνεται να γίνει στην Ελλάδα το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιστορία μετά το Άουσβιτς / Μπίρκεναου.

500.000 ψυχές με αντάλλαγμα τη διαγραφή μέρους του δημόσιου χρέους. Η εξαθλίωση ενός λαού – του ελληνικού - ως μοχλός πίεσης για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής και εφαρμογής ναζιστικών πρακτικών.

Η Ελλάδα, μια χρεοκοπημένη χώρα πολλάκις καταδικασμένη από διεθνή δικαστήρια και οργανισμούς για κακομεταχείριση και καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών, κρίνεται εν μία νυτκτί, με τις ευλογίες της ΕΕ, κατάλληλη για τη «φιλοξενία» εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων διωγμένων από πολέμους. Η Ευρώπη βρίσκει τη νέα χωματερή της.

Θυμάμαι τους Μένουμε Ευρώπη, όταν οι Γερμανοί είχαν ανοίξει το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, να αποκαλούν ακραίες τις συγκρίσεις με τη Γερμανία του Χίτλερ που κάναμε. Τους θυμάμαι να παρακαλάνε να έρθει η Frontex για να φυλάξει άνευ όρων τα θαλάσσια σύνορά μας, ενώ τώρα η Frontex παραδέχεται ότι η αποτελεσματική φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων της Ελλάδας χωρίς τη λήψη ακραίων μέτρων είναι αδύνατη. Τους θυμάμαι στο Σύνταγμα να φωνάζουν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα για να μη μας διώξουν από την ευρωπαϊκή οικογένεια μόνο και μόνο για να εξαπολύουν σήμερα οι Ευρωπαϊοι αδελφοί τους απειλές περί εξόδου από τη Σένγκεν.

Τώρα τι λένε; Ότι πρέπει να δεχτούμε τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης; Ότι πρέπει να δοθεί το ελεύθερο στη Frontex και το Πολεμικό Ναυτικό να βυθίζουν βάρκες και να πυροβολούν ανθρώπους; Ή μήπως ότι πρέπει η Ελλάδα να δεχτεί κάθε είδους εκβιασμό και να γίνει ο σκουπιδιάρης των Ευρωπαίων;

Μα εδώ δε μιλάμε για σκουπίδια. Δε μιλάμε για αριθμούς. Μιλάμε για ανθρώπους.

Και δεν πρέπει να γίνουμε η χωματερή κανενός μαφιόζου, ούτε να πατήσουμε επί πτωμάτων για να επιβιώσουμε με τα ψίχουλα που – ακόμα – μας πετάνε. Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να πάει να γαμηθεί.

Όπως έγραψε κι ο Χάρης Ζάβαλος, αυτή η δράκα εγκληματιών, οικονομικών και κοινών δολοφόνων της ευρωπαϊκής αλητοσυμμορίας θέλει γκρέμισμα συθέμελα και σπορά με αλάτι, ώστε τίποτα να μην ξαναφυτρώσει στα ματωμένα χώματα των ευρωπαϊκών (και μόνο) ψεύτικων κεκτημένων.

Το μοναδικό σχέδιο που θα έπρεπε να απεργαζόμαστε είναι αυτό της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης - προτού αυτοδιαλυθεί - με τους δικούς μας όρους.

Τους δικούς μας και των προσφύγων. Όλοι οι υπόλοιποι περισσεύουν.

(Ανήθικο δίδαγμα: Χθες ήταν η Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Σαν χθες, το 1945, ο πρώτος στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού πάτησε το πόδι του στο Άουσβιτς και έστησε την ανθρωπότητα απέναντι στον καθρέφτη της. Θύματα του Ολοκαυτώματος δεν ήταν μόνο Εβραίοι. Ήταν και τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι, κομμουνιστές και όλοι όσοι πλήρωσαν με τη ζωή τους την αντίσταση στο ναζιστικό καθεστώς. Όπως πρόσφυγες δεν είναι μόνο οι Σύριοι. Είναι οι Ιρακινοί, οι Αφγανοί και όλοι όσοι ξεριζώνονται με τη βία από τον τόπο που θέλουν να ζήσουν.)

(Ανήθικο δίδαγμα no.2: Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ είχε πει ότι "Η Γερμανία δε θα ξαναποκτήσει ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη εξαιτίας του Χίτλερ και του Άουσβιτς". Διαψεύδεται πανηγυρικά.)

(Ανήθικο δίδαγμα no.3: Κυκλοφορούν κάτι στάτους και δημοσιεύματα που επιχειρηματολογούν με "πειστικά" στοιχεία υπέρ του δικαίου της απόφασης των Δανών. Αγνοήστε τα. Γράφουν μαλακίες.)

Συγγραφέας εξευτέλισε την υπουργό Μετανάστευσης της Δανίας...

Στα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη ένας φάκελος με μία επιστολή κι ένα παλιό δαχτυλίδι έφτανε στο γραφείο της υπουργού Μετανάστευσης της Δανίας Inger Støjberg. Είχε προηγηθεί μια...
πανευρωπαϊκή θύελλα αντιδράσεων, καθώς στο φως της δημοσιότητας είχε έρθει εκείνες τις μέρες η πρόθεση της Δανίας να δημεύει χρήματα και τιμαλφή των προσφύγων που περνούν τα σύνορα της.

Ανάμεσα στους πολλούς που ύψωσαν τη φωνή τους - ο Δανός συγγραφέας Christian Mørk, συγγραφέας επίσης και της επίμαχης επιστολής... που εξευτέλισε την υπουργό Μετανάστευσης της χώρας, στέλνοντας της μαζί με αυτή και το δαχτυλίδι της προσφυγοπούλας προγιαγιάς του, για να το δημεύσει εκ των υστέρων.

“Ο παππούς μου ήρθε μαζί με την προγιαγιά μου από το Καλίνιγκραντ της Ρωσίας στην Δανία, τη δεκαετία του 1860”, έγραφε στην επιστολή. “Άλλαξε μάλιστα το επίθετο του σε Mørk για να ακούγεται πιο δανέζικο”, σημείωνε και αφού περιέγραφε το πόσο καλά τους υποδέχτηκε η δανέζικη κοινωνία και πως ενσωματώθηκαν, ο Mørk εξήγησε στην σκληροπυρηνική υπουργό το λόγο ύπαρξης αυτού του παλιού δαχτυλιδιού στον φάκελο.

Ήταν ένα οικογενειακό του κειμήλιο και συγκεκριμένα ένα κόσμημα που έφερε η προγιαγιά του μαζί της από τη μακρινή Ρωσία. Όπως διευκρίνισε δεν πρόκειται για τη βέρα της, καθώς η κυβέρνηση έχει πει ότι δεν θα κατάσχονται τα τιμαλφή συναισθηματικής αξίας. (Το ποιός καθορίζει τι σημαίνει συναισθηματική αξία για έναν ξεριζωμένο άνθρωπο είναι μία μεγάλη κουβέντα που δεν φαίνεται να απασχολεί τις τοπικές αρχές βέβαια).

“Από όσο γνωρίζω, οι Δανοί τότε δεν ζήτησαν από τη προγιαγιά μου όταν πέρασε τα σύνορα να τους παραδώσει τα τιμαλφή της. Με τη σκέψη σε όλους αυτούς που θα υποστούν αυτή την ταπεινωτική εμπειρία, όμως, σας στέλνω τώρα το δαχτυλίδι της», κατέληγε στην επιστολή.

Το αυτί της Støjberg δεν φαίνεται να ίδρωσε όμως, αφού η εξευτελιστική για τους πρόσφυγες απόφαση περί αρπαγής των λιγοστών πολύτιμων αντικειμένων που πήραν μαζί τους, ενώ αποχαιρετούσαν τις πατρίδες τους, είναι εδώ και λίγες μέρες νόμος του κράτους. Έτσι σε κάθε πρόσφυγα δεν θα επιτρέπεται να διατηρεί χρήματα ή αντικείμενα συνολικής αξίας μεγαλύτερης των 1.340 ευρώ.

Η ίδια σχολίασε στο Facebook:

«Γνωρίζω ότι ορισμένα διεθνή μέσα ενημέρωσης διαμαρτύρονται διότι η Δανία στο μέλλον θα κατάσχουν τιμαλφή από τους πρόσφυγες προκειμένου να πληρώσουν για την διαμονή τους στα κέντρα ασύλου. Η κριτική είναι αδικαιολόγητη αφού ο νόμος ήδη προβλέπει οι Δανοί πολίτες να πουλάνε περιουσιακά τους στοιχεία πάνω από 1.340 ευρώ πριν τους εγκριθεί η χορήγηση επιδομάτων. Είναι αρχή στην Δανία αυτοί που μπορούν να ζήσουν με δικά τους μέσα, να το κάνουν. Αυτό ισχύει για όσους ήδη μένουν εδώ και αυτό θα ισχύσει για όσους μόλις έφθασαν», έγραψε.

Μαζί με το δικό της αυτί δεν φαίνεται να ίδρωσε ούτε και αυτό μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Ο Mørk ανέβασε μια φωτογραφία με την επιστολή και το δαχτυλίδι στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook με μεγάλο αριθμό ανθρώπων να επικροτεί την κίνηση του, την ίδια στιγμή που άλλος ένας μεγάλος αριθμός χρηστών του διαδικτύου άρχισε να τον επικρίνει. Όταν δε κάποιος έφτασε να τον απειλήσει μέχρι και για τη ζωή του, κατέβασε τη φωτογραφία, μην αντέχοντας το βάρος των διαδικτυακών επιθέσεων.

«Η Δανία παραδοσιακά ήταν έμπνευση για τους άλλους... Ωστόσο αντί να δείχνει αλληλεγγύη και να παρέχει καταφύγιο, επικεντρώνεται στην ανάπτυξη και εφαρμογή περιοριστικών μέτρων. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες εκφράζει την λύπη της για την υιοθέτηση περιορισμών στην πολιτική ασύλου αντί να επικεντρώνεται η προσπάθεια στην προώθηση μιας δίκαιης κατανομής των αιτούντων ασύλου στις χώρες της Ε.Ε.”, σχολίασε ο εκπρόσωπος του οργανισμού Ζόραν Στεπάνοβιτς.

Και κάπως έτσι κατέρρευσε και ο πάλαι ποτέ μύθος για τις φιλόξενες σκανδιναβικές χώρες της ευημερίας και της πρόνοιας...

tvxs.gr

Όρσε τα “ευρωιδεώδη” σας - ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ!

Νίκος Μπογιόπουλος

Ανήμερα της ψήφισης από την βουλή της Δανίας του ανατριχιαστικού μέτρου της υπεξαίρεσης, της κατάσχεσης των τιμαλφή των προσφύγων που εισέρχονται στο έδαφός της, λίγες μέρες μετά την ανάλογη απόφαση που λήφθηκε από το θησαυροφυλάκιο της Ευρώπης, την Ελβετία, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακούστηκε ότι η Ελλάδα πρέπει να συγκροτήσει στρατόπεδα 400.000 προσφύγων στην Αττική!

Εδώ πια είναι προφανές ότι η κομψότητα των διατυπώσεων δεν έχει κανένα νόημα. Και τούτο διότι είναι εξίσου προφανές ότι απέναντί μας έχουμε κατ’ εξακολούθηση δολοφόνους. Το ευρωπαϊκό ιδεώδες τους, όσον αφορά τους πρόσφυγες, ξεκίνησε με την μετατροπή του Αιγαίου σε Άουσβιτς. Τώρα θέλουν να το ολοκληρώσουν μετατρέποντας την Ελλάδα σε Νταχάου!

Μην ξεχνάμε: Εκείνοι που πνίγουν μωρά, γυναίκες, παιδιά, γέροντες κάθε μέρα στις ελληνικές θάλασσες είναι οι ίδιοι που «πνίγουν», που εξοντώνουν, που ρημάζουν τον ελληνικό λαό.

Είναι οι ίδιοι που δια στόματος του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος λένε ότι δεν αναγνωρίζουν στην Ελλάδα εθνική κυριαρχία από την στιγμή που πλήττονται τα δικά τους σύνορα!

Είναι οι ίδιοι με τους οποίους τα έχουν κάνει πλακάκια οι μπλε, οι πράσινοι, οι τιρκουάζ και οι ροζ Έλληνες κυβερνώντες.

Αυτοί που θέλουν την Ελλάδα προσφυγικό Νταχάου είναι οι ίδιοι που σε συνεργασία με δεξιούς και «αριστερούς» εγχώριους ταγούς έχουν μετατρέψει τον τόπο μας σε μνημονιακό νεκροταφείο.

Αλλά στην περίπτωση των προσφύγων έχουν πλέον πετάξει και κάθε φύλλο συκής.

Γι’ αυτό και είναι η ώρα να σταματήσουν τα δάκρυα για τα πνιγμένα παιδιά, είναι η ώρα τη θέση της οργής να πάρει η ψύχραιμη αποτίμηση για να δούμε ολοκάθαρα το ρόλο των φονιάδων.

Ο φονιάς είναι η ΕΕ που, μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, πρωταγωνιστεί σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις κατά χωρών όπως η Συρία, η Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν.

Αυτοί είναι που δημιούργησαν το ισλαμοφασιστικό τέρας των «τζιχαντιστών». Είναι η ΕΕ που με την πολιτική της πνίγει χιλιάδες πρόσφυγες στη Μεσόγειο.

Τα κύματα των απελπισμένων ανθρώπων φτάνουν στην Ελλάδα εξαιτίας της φτώχειας, των πολέμων και των αντιδραστικών καθεστώτων που προκαλούν οι «σύμμαχοί μας» και δεν μπορούν να τα σταματήσουν ούτε οι «φράχτες», ούτε η Frontex, ούτε άλλα μέτρα καταστολής που το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τον αριθμό των νεκρών και την τιμή των δουλεμπόρων.

Πάνω από 4.000 οι νεκροί στις θάλασσές μας μέσα στο 2015. Πάνω από 250.000 οι νεκροί λόγω του πολέμου στη Συρία. Πάνω από 4 εκατομμύρια οι πρόσφυγες εξ αυτού και μόνο του λόγου.

Ποιος μπορεί να αμφιβάλει: Είναι η πολιτική της ΕΕ που από τη μια προκαλεί τα προσφυγικά ρεύματα με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που από την άλλη αφήνει τους πρόσφυγες να πνίγονται για να «παραδειγματίσει» και να αποτρέψει νέες ροές και που στο τέλος καλεί τη χώρα μας, την Ελλάδα, να γίνει ένας απέραντος καταυλισμός ψυχών με αντίτιμο τρία ευρώ το κεφάλι!

Είναι αυτοί οι άθλιοι που γυρίζουν την Ευρώπη στην εποχή του μεσοπολέμου, που φτάνουν στο σημείο, όπως έγραφαν χτες οι «Financial Times», να παζαρεύουν την μετατροπή της Ελλάδας σε τόπο εξορίας, σε μια απέραντη «Γυάρο», σε ένα «Μακρονήσι» της Ευρώπης έναντι… αμοιβής και με αντάλλαγμα την περίφημη «ρύθμιση του χρέους»! Αλήθεια «πόσο πάει» ένα νεκρό παιδί, πόσο πάει ένας φυλακισμένος άνθρωπος στο χρηματιστήριο των «αξιών» τους;

Είναι δολοφόνοι! Δολοφονούν με κάθε μέσο. Ακόμα και με το «βαμβάκι».
Έχουμε αναφερθεί ξανά στην έκθεση της Διεθνούς Κοινοπραξίας των Δημοσιογράφων. Εκεί καταγράφεται αναλυτικά ότι η Παγκόσμια Τράπεζα εκτόπισε τον απίστευτο αριθμό των 3,4 εκατομμυρίων ανθρώπων την τελευταία 5ετία χωρίς να λερώσει καθόλου τα χέρια της.

Πώς; Με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, με την αρπαγή της γης, υποστηρίζοντας τις πολυεθνικές και τις κυβερνήσεις που κατηγορούνται για πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα, προσφέροντας  περί τα 50 δισ. δολάρια για «επενδύσεις» που προκαλούν «αμετάκλητες και άνευ προηγουμένου» κοινωνικές επιπτώσεις, η Παγκόσμια Τράπεζα συνέβαλε μαζικά στη ροή μετανάστευσης των φτωχών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.

Πολλοί και διάφοροι μιλούν για τους λαθρέμπορους. Όμως πίσω από τους λαθρέμπορους βρίσκεται η «μαφία»: Οι εταιρείες πετρελαίου, τα μονοπώλια στο χώρο της ενέργειας, οι βιομηχανίες όπλων και τα όργανά τους: Το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η ΕΕ.

Αλλά:

• Η Ευρωπαϊκή Ένωση,αυτή που στο εσωτερικό της έχει οδηγήσει 26 εκατομμύρια «δικά της παιδιά» στην φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, πώς θα ήταν δυνατόν να ενδιαφέρεται για τα «άλλα παιδιά»; 
• Η ΕΕ που έχει νομιμοποιήσει τα ναζιστικά κτήνη που καίνε ζωντανούς ανθρώπους στην Ουκρανία, πως θα ήταν δυνατόν να «πονάει» για τους ανθρώπους που πνίγονται στα ελληνικά νησιά;
• Η πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της καταλήστευσης των λαών που ακολουθεί η ΕΕ είναι που οδηγεί απελπισμένους ανθρώπους στον ξεριζωμό. 
• Οι «πολιτισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες», αυτοί που προκαλούν τα μεταναστευτικά ρεύματα, είναι οι ίδιοι που με τα μέτρα καταστολής και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των προσφύγων έχουν μετατρέψει το Αιγαίο και ολόκληρη τη Μεσόγειο σε «λεκάνη» δουλεμπορίου και σε ένα νεκροταφείο θαλασσοπνιγμένων ανδρών, γυναικών και παιδιών που πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθεια να αποδράσουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια.
• Η ΕΕ της αναβίωσης του φασισμού και του σιδερόφρακτου ρατσισμού είναι δυο φορές υπεύθυνη για το έγκλημα. Τη μία γιατί δολοφονεί με την πολιτική των κλειστών συνόρων, την άλλη γιατί εξωθεί εκατομμύρια κατατρεγμένους να ακολουθήσουν το δρόμο της προσφυγιάς.
• Η ΕΕ είναι ένας μηχανισμός ρατσισμού και πολέμου ενάντια στους φτωχούς, είτε αυτοί βρίσκονται εντός των συνόρων της, είτε εκτός. Η πάλη ενάντια στην ΕΕ είναι ταυτόχρονα και πάλη ενάντια στις δολοφονίες στο Αιγαίο. 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αναλαμβάνει τεράστια ευθύνη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει συμμετοχή σ’ αυτό το έγκλημα. Είναι αδιανόητο να δέχονται να ακούνε και μόνο την προστυχιά για την μετατροπή του ελληνικού λαού σε «δεσμοφύλακα» προσφύγων!

Η κυβέρνηση και όλο το μπλοκ του λεγόμενου «ευρωμονόδρομου» δεν έχουν καμία εξουσιοδότηση να παζαρεύουν την εθνική κυριαρχία και να «κουβεντιάζουν» με όρους ραγιά ή με όρους ζητιάνου της τρόικας το ζήτημα της διαχείρισης των συνόρων της χώρας.

Η απειθαρχία στον Κανονισμό του Δουβλίνου είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος.

Απαιτούνται:

• Μέτρα, εδώ και τώρα, παρά και ενάντια στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και τις διατάξεις του Δουβλίνου για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.
• Μέτρα, εδώ και τώρα, ενίσχυσης των μέσων διάσωσης των ανθρώπων που πνίγονται στο Αιγαίο, διεκδίκηση και εξασφάλιση πόρων από τους υπαίτιους του εγκλήματος για δημιουργία ανθρώπινων χώρων προσωρινής φιλοξενίας για τους πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν στη χώρα.
• Κατηγορηματική άρνηση κάθε σκέψης για μετατροπή της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων με ταυτόχρονη λήψη όλων των μέτρων για τη γρήγορη και δίκαιη απονομή ασύλου στους πρόσφυγες, καθώς και για τη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για να φτάσουν στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους.
• Απόδοση και κατοχύρωση όλων των κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στους μετανάστες που εργάζονται ώστε να μην πέφτουν θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας αλλά και να μην αξιοποιούνται ως πολιορκητικός κριός ενάντια στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων.
• Τσάκισμα των κυκλωμάτων λαθρεμπορίας και εκμετάλλευσης μεταναστών τσάκισμα - με πυγμή παραδειγματική και αμείλικτη - των εγκληματικών κυκλωμάτων Ελλήνων, μεταναστών και «μεικτών» που στρατολογούν καθάρματα από την μεταναστευτική χοάνη.

Και φυσικά: Διατράνωση από τον λαό μας της θέσης ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι συνεργός, αλλά φωνή και δύναμη αντίστασης ενάντια στα εγκλήματα που διαπράττονται στις χώρες των μεταναστών.

Πράγμα που σημαίνει:

• Άμεση αποχώρηση όλων των ελληνικών στρατευμάτων από ιμπεριαλιστικές αποστολές.
• Καμία συμμετοχή και καμία συνδρομή στις συνεχείς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
• Καμία νομιμοποίηση των προσχημάτων που άλλοτε «λόγω» των Μπιν Λάντεν, άλλοτε «λόγω» των Σαντάμ κι άλλοτε «λόγω» των «τζιχαντιστών», πολλαπλασιάζουν τα κύματα των προσφύγων.

Όλα βοούν! Η αποδέσμευση της Ελλάδας από το ευρωενωσιακό Κολοσσαίο είναι προϋπόθεση ύπαρξης για το λαό της, είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση ώστε να μπει ένα τέλος στην μετατροπή της χώρας σε σάκο του μποξ, είναι βασικός όρος ώστε ο τόπος μας να πάψει να αποτελεί θύμα και θύτη ενός ειδεχθούς εγκλήματος που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας.

e-nikos

Έγινες Ευρωπρεπής

του Γιάννη Λαζάρου
Δεν είναι οι πολιτικοί και οι δανειστές που σου καταπατούν την αξιοπρέπεια αλλά εσύ ο ίδιος. Από το 2012 πριν το σαμαρικό μνημόνιο είχαν ξεκινήσει χώρες από την Φιλανδία μέχρι την Τσεχία να λένε στα μούτρα του κάθε υπουργίσκου που δήθεν διαπραγματευόταν: "Φύγετε από την Ε.Ε.", "Έξω από την Ευρωζώνη" με όλες τις φεντεραλιστικές φυλλάδες της Ε.Ε να χλευάζουν τους κοπρίτες, ανάξιους, κλεφτρόνια Έλληνες. Τίποτε ο Έλληνας, εκεί, είχε στυλώσει τα πόδια σαν μουλάρι στον ανήφορο και ήθελε Ευρώπη πάση θυσία.
Έβγαινε ο Σόιμπλε από το 2014 και σε κάθε αποστροφή του λόγου του για την Ελλάδα ανέφερε το Grexit. Έφτασε να χαρακτηρίσει ως ηλίθιο στο να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις τον ελληνικό λαό αφού στον εκπρόσωπό του το απεύθυνε και όλοι γελάσαμε. Καμία αντίδραση οι Έλληνες. Θέλουν Ευρώπη κι ας χαρακτηρίζονται ως ηλίθιοι της "ευρωπαϊκής οικογένειας". Γίναμε το "χαζό παιδί χαρά γεμάτο" της ναζιστοπαρέας των Βρυξελλών.
Φτάσαμε στο σήμερα όπου το Κολλέγιο των Επιτρόπων της Ε.Ε πρωτοστατούντος του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ να σου δίνει διορία τρεις μήνες για να μην σε πετάξει έξω από τα ανοιχτά σύνορα της Ε.Ε, έξω από τα ίσα δικαιώματα που θα έχουν οι πολίτες των υπόλοιπων κρατών-μελών της Ε.Ε αν δεν πνίξεις πρόσφυγες στο Αιγαίο. Αυτό σού ζητάνε, Ευρωέλληνα. Στο είπε άλλωστε και η Frontex: Αν δεν επαναπροωθηθούν εν πλω στην Τουρκία τα σαπιοκάραβα με 7 μποφόρ, δεν φυλάσσονται τα σύνορα της Ε.Ε. Όταν αυτοί λένε φύλαξη συνόρων της Ε.Ε, εννοούν να ανοίξει πυρ η Ελλάδα, να τρυπήσει βάρκες για να μην ακουμπήσει βρώμικο πόδι Ασιάτη στην καθαγιασμένη ευρωπαϊκή γη.
Εσύ όμως εκεί, είσαι ικανός να πνίξεις κόσμο για να λέγεσαι "Ευρωπαίος πολίτης". Ποια αξιοπρέπεια ακριβώς υπερασπίζεται κάποιος όταν δεν έχει κανένα πρόβλημα να γίνει λιγότερο άνθρωπος και περισσότερο Ευρωπαίος; Έχεις προσπεράσει 7 ολόκληρα χρόνια τους συμπολίτες σου είτε είναι άστεγοι, είτε ανασφάλιστοι, είτε αυτόχειρες, είτε καταθλιπτικοί και το βλέμμα σου μόνο στο ΑΤΜ να μπει το ευρώ και να νιώσεις ότι σήμερα παρέμεινες "άνθρωπος". Διότι το κεφάλι σου πλέον έχει γίνει πλακέ σαν το ναζιστικό νόμισμα εγκεκριμένο από την τράπεζα των Βρυξελλών ενώ η αξία του πέφτει σε ποιότητα όσο ανεβαίνει το ευρώ.
Σε βλέπουν σε απευθείας μετάδοση στα μπλόκα, σε βλέπουν να κρεμάς γραβάτες σε δέντρα στο Σύνταγμα, σε βλέπουν να απλώνεις χέρια για ένα κιλό πατάτες, σε βλέπουν να μην αντέχεις άλλο και Γ Ε Λ Α Ν Ε. Παράλληλα ζητάνε κι άλλα όμως δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα το καλό μακελειό διότι ακόμη δεν έφτασε η στιγμή που θα ξεκινήσουν να πετάνε κόσμο από τα σπίτια τους σώζοντας τις ιδιωτικές τους τράπεζες. Ακόμα δεν έχουν βάλει λουκέτο στην δημόσια υγεία και παιδεία. Ακόμα το γλέντι των ναζιστών δεν ξεκίνησε. Αυτό το ξεχνάς, αξιοπρεπή Ευρωέλληνα.
Ξεχνάς ότι ακόμη κι αν δεν ανεβάσουν τις εισφορές στο ασφαλιστικό εσύ σπίτι σε λίγο δεν θα έχεις διότι παράλληλα τρέχει ο στόχος των ισοδυνάμων, τρέχει ο Φόρος Ακινήτων, τρέχει η αύξηση στο λογαριασμό ρεύματος, τρέχει η ιδιωτικοποίηση του νερού, τρέχει η διάταξη για το πλαστικό χρήμα, τρέχουν τα Θέλω τους με χίλια και εσύ έχεις κολλήσει την όπισθεν στο κιβώτιο ταχυτήτων σου και πας με χίλια προς τα πίσω.
Αξιοπρέπεια με το ζόρι δεν αποκτιέται. Να παρακαλάς να σού πάρουν την χώρα για να καλύψεις το κόμπλεξ σου ότι δεν είσαι ξανθός, ψηλός, γαλανομάτης σαν Σκανδιναβός δεν είναι απαίτηση δικαίου, είναι αποδοχή κατάντιας.
Σε διώχνουν, δεν σε θέλουν, παράλληλα απαιτούν το κεφάλι σου στο σακούλι των μεταρρυθμίσεων και εσύ δεν έχεις τα κότσια να τούς πεις ένα "ρε, άει στο διάολο", ένα "μαζέψτε τα όλα τα ευρωπαϊκά σας και την κωλοσημαία σας και δρόμο".
Δεν έχεις την γενναιότητα να πεις σε κανένα καθίκι που σε προσβάλλει και σε απειλεί "έξω από το σπίτι μου". Κι αυτό γιατί καταβάθος δεν νιώθεις την Ελλάδα για σπίτι σου πλέον. Είναι τέτοια η αναξιοπρέπειά σου που θέλεις να σώσεις τα τσιμεντένια ντουβάρια σου που έχυσες ιδρώτα να αποκτήσεις (και μαύρο χρήμα, μεταξύ μας) κι ας μην έχουν θεμέλια σε χώμα που χύθηκε αίμα για να ελευθερωθεί.
Η αξιοπρέπεια δεν είναι σύνθημα πολιτικό είναι όρκος ζωής. Είναι πιο αναγκαία από τον αέρα, το νερό και την τροφή. Αλλά αυτή η λεπτομέρεια δεν φουσκώνει ούτε το πορτοφόλι σου, ούτε την επαρχιωτίλα του ραγιά που την σέρνεις σαν λάσπη κολλημένη στο ευρωπαϊκών προδιαγραφών παντελόνι σου. Σε αυτό το παλατομπουρδέλο της Ε.Ε με φόρα και ζητωκραυγές ως κακομοίρης μπήκες και ως κακομοίρης θα βγεις.
Στις βαλίτσες σου στοίβαξες τα πάντα για το μεγάλο ταξίδι σου στην Ευρώπη μόνο που ξέχασες κρεμασμένο το ραμμένο από γενιές ολόκληρες παλτό της αξιοπρέπειας.-

http://www.stontoixo.com/2016/01/blog-post_89.html

Ο Τρόμος και η μελαγχολία που εξέπεμψε η Δανία !!!

Μπιλ Όγκαστ

Τόμας Βίντενμπεργκ

Με αυτό το βάρβαρο και πρωτοφανές για την ανθρώπινη ιστορία νομοθέτημα, που ψήφισε η δανέζικη βουλή και δίνει το δικαίωμα στα αστυνομικά όργανα να κάνουν ελέγχους στους πρόσφυγες, σωματικούς και αποσκευών, και να κατάσχουν χρήματα και τιμαλφή αντικείμενα για να πατσίσουνε τάχαμου τα έξοδα που κάνει γι’ αυτούς το κράτος. Οι ίδιοι άραγε πότε σκέφτονται να πατσίσουν τα χρωστούμενα της αποικιοκρατίας τους; Γιατί ναι, αυτή η μικρή σήμερα Δανία, διατηρούσε για πολλά χρόνια αποικίες στην Ινδία την Κεϋλάνη την Καραϊβική,  ληστεύοντας τον πλούτο τους. Καθώς και τρία περιβόητα οχυρά στην Αφρική   (Christiansborg, Fredriksborg, Augustaborg) από τα οποία διεκπεραιώθηκε το μεγαλύτερο εμπόριο σκλάβων του πλανήτη.
Και σίγουρα τρομάζεις και μελαγχολείς με αυτά γιατί η Δανία θεωρείται ότι ανήκει στη χορεία των πολιτισμένων κοινωνιών.
Κάτι που αυτόματα δημιουργεί συνειρμούς και σε πάει στη Γερμανία του ’30. Τότε που μια κοινωνία με τα ίδια χαρακτηριστικά προσκύνησε έναν παρανοϊκό ηγέτη που μακέλεψε την ανθρωπότητα.
Δεν ξέρω τι να πω ρε παιδιά! Μόνο σκέφτομαι ότι οι μεγάλοι Δανοί σκηνοθέτες, μας είχανε στείλει μηνύματα: Ο Μπίλ Όγκαστ στο «Πέλε ο κατακτητής» περιέγραφε την αγριότητα που έδειχναν οι συμπατριώτες του στους Σουηδούς μετανάστες που πήγαιναν εκεί παλαιότερα για να δουλέψουν στα κτήματα. Ενώ αργότερα ο Τόμας Βίντεμπεργκ με την «Οικογενειακή Γιορτή» ξεσκεπάζει την ενδοοικογενειακή βία της δανικής κοινωνίας. Και πρόσφατα με το «Κυνήγι» του, το φασισμό της.
 navarino-s

Nonews-NEWS: Το ΔΝΤ απειλεί...

Nonews-NEWS: Το ΔΝΤ απειλεί...: ...να τινάξει στον αέρα το ελληνικό πρόγραμμα... Η ελληνική κυβέρνηση και επιχειρηματικοί παράγοντες έχουν συμφωνήσει σε έναν τρόπο για...

Φερνάντο Πεσσόα: «Το πιο χυδαίο στα όνειρα είναι πως όλοι ονειρεύονται»

Φερνάντο Πεσσόα, Το Βιβλίο της Ανησυχίας
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

«Γράφω, λυπημένος, στο ήσυχο δωμάτιό μου, μόνος όπως υπήρξα πάντα, μόνος όπως θα υπάρχω πάντα. Κι αναρωτιέμαι αν η φωνή μου, φαινομενικά τόσο ασήμαντη, δεν ενσαρκώνει την ουσία χιλιάδων φωνών, τη δίψα να μιλήσουν χιλιάδων ζωών, την υπομονή εκατομμυρίων ψυχών υποταγμένων σαν την δική μου στο καθημερινό πεπρωμένο, στο ανώφελο όνειρο, στην ελπίδα που δεν αφήνει ίχνη. Αυτές τις στιγμές η καρδιά μου χτυπά πιο δυνατά γιατί έχω συνείδηση πως υπάρχει».

Αποτελούμενο από 520 αποσπάσματα, Το Βιβλίο της Ανησυχίας είναι το κορυφαίο έργο του Πορτογάλου Φερνάντο Πεσσόα. Σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή του και μέχρι το θάνατό του, από το 1913 έως το 1935, ο Φερνάντο Πεσσόα γράφει, με κάποιες διακοπές αλλά χωρίς να το εγκαταλείψει ποτέ. Δημοσιεύτηκε πολλά χρόνια μετά το θάνατό του. Το βιβλίο της ανησυχίας είναι ο απολογισμός της καθημερινότητας, η καταγραφή των αισθήσεων, η οξύτητα της ειρωνικής σκέψης, η ανεπανάληπτη γραφή ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα.
«Να ταξιδέψω; Για να ταξιδέψω φτάνει να υπάρχω: πηγαίνω από μέρα σε μέρα, σαν από σταθμό σε σταθμό στο σιδηρόδρομο του κορμιού μου ή του πεπρωμένου μου, σκυμμένος πάνω από τους δρόμους και τις πλατείες, πάνω από τα πρόσωπα και τις χειρονομίες, πάντα ίδια και πάντα διαφορετικά, όπως τελικά είναι και τα τοπία».

« Η ζωή είναι αυτό που εμείς την κάνουμε να είναι. Τα ταξίδια είναι οι ταξιδιώτες. Αυτό που βλέπουμε δεν είναι αυτό που βλέπουμε, είναι αυτό που είμαστε». «Υπάρχει μια κούραση της αφηρημένης ευφυΐας, και είναι η πιο φρικτή κούραση που υπάρχει. Δεν βαραίνει όπως η σωματική κούραση, ούτε ανησυχεί όπως η κούραση της γνώσης που αποκτάται μέσω της συγκίνησης. Είναι το βάρος από τη συνείδηση του κόσμου, σαν να μη μπορείς να αναπνέεις από την ψυχή».

«Για τον κοινό άνθρωπο, αισθάνομαι είναι ζω και σκέφτομαι είναι ξέρω να ζω. Για μένα, σκέφτομαι είναι ζω, και αισθάνομαι δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από την τροφή της σκέψης».

«Όσο πιο διαφορετικός είναι ο κάποιος από μένα, τόσο πιο πνευματικός μου φαίνεται, γιατί εξαρτάται λιγότερο από την υποκειμενικότητα μου. Και γι᾽ αυτό ακριβώς η επιμελής και διαρκής μου μελέτη είναι αυτή η κοινή ανθρωπότητα που απεχθάνομαι και από την οποία απέχω. Την αγαπώ γιατί τη μισώ. Μου αρέσει να τη βλέπω γιατί απεχθάνομαι να την αισθάνομαι.

«Όσο περισσότερο βυθίζομαι μέσα μου, όλα τα μονοπάτια του ονείρου με οδηγούν στα ξέφωτα της αγωνίας.»
«Η ζωή μου είναι σαν να με χτυπούσαν με αυτήν….»

«Για μένα η ποίηση δεν είναι φιλοδοξία, αλλά τρόπος για να μένω πάντα μόνος.
Είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν θεοί, είμαστε σκλάβοι τους.
Το πιο χυδαίο στα όνειρα είναι πως όλοι ονειρεύονται».

« Είναι ανθρώπινο να θέλουμε αυτό που μας είναι απαραίτητο, και είναι ανθρώπινο να επιθυμούμε αυτό που δεν μας είναι απαραίτητο, αλλά που μας είναι επιθυμητό. Αυτό που είναι αρρωστημένο είναι να επιθυμούμε με την ίδια ένταση αυτό που είναι απαραίτητο και αυτό που είναι επιθυμητό, και να υποφέρουμε από την έλλειψη τελειότητας σαν να υποφέραμε από την έλλειψη ψωμιού. Η ασθένεια του ρομαντισμού είναι ακριβώς αυτή: να θέλουμε το φεγγάρι σαν να υπήρχε η δυνατότητα να το αποκτήσουμε. Ζω πάντα στο παρόν. Το μέλλον δεν το γνωρίζω. Το παρελθόν δεν το έχω πια. Το ένα με βαραίνει σαν τη δυνατότητα των πάντων, το άλλο σαν την πραγματικότητα του τίποτα».

Ποτέ δεν αγαπάμε κάποιον. Αγαπάμε απλώς την ιδέα που σχηματίζουμε για κάποιον. Τελικά αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας έννοια και ο εαυτός μας.

«Μη φοβάστε, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να καταρρεύσει η κοινωνία από υπερβολικό αλτρουισμό». *Από το http://freethinking.gr/fernado-pessoa-to-pio-xidaio-sta-oneira-einai-pws-oloi-oneireuontai/

 anhsyxia.wordpress.com