Η δημοσιογραφία της αθλιότητας και η αθλιότητα της «δημοσιογραφίας»...

Το ίδιο σκόπιμα παραπλανητικό απόσπασμα αντέγραψε και ο κύριος Μανδραβέλης στη σεβάσμια γεροντοκόρη του αστικού Τύπου, την «Καθημερινή»... 


Γιώργος Κατρούγκαλος 

Η ουσία της τοποθέτησής μου ήταν ανάλογη με όσα ανέπτυξα εκεί, ότι δηλαδή η κοινωνία έχει δικαίωμα να αντιστέκεται και ότι πρέπει να...
είμαστε εννοιολογικά αυστηροί και να μη χρησιμοποιούμε τον ίδιο όρο για ανόμοια πράγματα, όπως οι χρυσαυγίτικες δολοφονίες, ένα γιαούρτωμα ή μία μαχητική διαδήλωση, η οποία δεν αποτελεί βία, αλλά συνταγματικό δικαίωμα.

Την τελευταία φορά (20/11), καλεσμένος στο βιβλιοπωλείο «Free Thinking Zone» χρησιμοποίησα και ένα απόσπασμα του φιλελεύθερου στοχαστή J.S. Mill (από το «The French law against the Press») για να στηρίξω το επιχείρημα ότι η βία είναι πάντα κάτι κακό, μερικές φορές όμως είναι αδύνατο να την αποφύγουμε, όπως συμβαίνει και στις περιπτώσεις της ατομικής νόμιμης άμυνας, προκειμένου να αποτρέψουμε ένα μεγαλύτερο κακό, όπως την τυραννία ενός αυταρχικού καθεστώτος.

Διάφορα συστημικά ΜΜΕ, σαν να συντονίζονται από ένα αόρατο αρχισυντάκτη, αντέδρασαν στα αυτονόητα αυτά, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις μου και παρουσιάζοντάς με ως αχαλίνωτο οπαδό της βίας.

Η κυρία Καρολίνα Παπακώστα, π.χ., στα «Νέα» (21/11) έγραψε ότι είπα, τάχα, στους συνομιλητές μου, σε εισαγωγικά, άρα verbatim: «Αυτό που ενώνει εσάς τους τρεις και σας χωρίζει από εμένα είναι ότι εσείς είστε υπέρ της εξουσίας. Οταν έχουμε άδικο καθεστώς η αντίσταση πρέπει να παίρνει βίαιη μορφή». Το πρώτο πράγματι το είπα και, κατά τη γνώμη μου, είναι αλήθεια. (Ενας τους, π.χ., έχει δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο «Ζήτω το Μνημόνιο!»). Οχι όμως και τη δεύτερη φράση, που με την αδιάστικτη γενικότητά της φέρει και το βασικό φορτίο της σπίλωσης. Εμφανίζομαι, με άλλα λόγια, να υποστηρίζω τον παραλογισμό ότι μπροστά στην αδικία, ακόμη και αν υπάρχουν άλλοι τρόποι να τη διορθώσουμε, πρέπει να παθαίνουμε αμόκ και να πηγαίνουμε για αίμα...

Το ίδιο σκόπιμα παραπλανητικό απόσπασμα αντέγραψε και ο κύριος Μανδραβέλης στη σεβάσμια γεροντοκόρη του αστικού Τύπου, την «Καθημερινή» (22/11). Μα το ίδιο ακριβώς, χωρίς να κάνει τον κόπο να το διασταυρώσει. Και η μεν κυρία Παπακώστα έχει επιλέξει το ρόλο ενός σύγχρονου γελωτοποιού της εξουσίας. Γράφει ημιευθυμογραφικά κείμενα σε βάρος όσων ενοχλούν το Συγκρότημα, σε μια αποστολή ειρωνείας και γελοιοποίησης. (Και αυτά στην εφημερίδα του Ψαθά! Η Μαντάμ Σουσού ως Γκόλεμ...). Αν είμαστε επιεικείς θα χαρακτηρίζαμε τα γραφτά της απαράδεκτα, αν είμαστε πιο αυστηροί κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της συντάκτριάς τους. Πάντως, η ιδιοσυστασία του είδους γραφής της επιτρέπει ελευθεριότητες. Δεν την παίρνει, δα, και κανείς πολύ στα σοβαρά.

Γιατί να τη μαϊμουδίσει όμως ο, υποτίθεται, σοβαρότερος Μανδραβέλης; Και ποια η σκοπιμότητα; Η απάντηση είναι απλή: Ο κύριος Μανδραβέλης δεν είναι δημοσιογράφος. Τουλάχιστον όχι με την έννοια που ήταν η Ελένη Βλάχου ή ο Γ.Α.Β. Δεν είναι τυχαία η προσωρινή διαγραφή του από την ΕΣΗΕΑ. Δεν αγνοεί απλώς την αλφαβήτα της δημοσιογραφίας, ότι το σχόλιο πρέπει να είναι διακριτό του γεγονότος και ότι οι πηγές πρέπει να διασταυρώνονται. (Κάντε, π.χ., ένα google για τις «ανακρίβειες» -είμαι ευγενής...- που έγραφε για την Ισλανδία, μιαν άλλη χώρα που αντιστάθηκε στη διεθνή των εκβιαστών).

Είναι και αυτός ταγμένος στην ίδια αποστολή: Ακόμη και όταν θεωρητικολογεί ως philosophe rate σκοπός του είναι ένας, να υπηρετεί απολογητικά το νεοφιλελεύθερο βιασμό της χώρας. Αλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα, συκοφαντώντας όσους αρθρώνουν κριτική φωνή. Η σκόπιμη διαστροφή των όσων είπα είναι ελάχιστο πταίσμα μπροστά στις μαγικές εικόνες και τις ασκήσεις διπλολαλιάς υπέρ των μνημονίων που διαμεσολαβούνται και αναπαράγονται από τον ίδιο και τους άλλους «δημοσιογράφους» - παπαγαλάκια.

Την πρώτη φορά που ασχολήθηκαν μαζί μου, μετά τη συμμετοχή μου στην «Ανατροπή», εγώ δεν ασχολήθηκα μαζί τους. Ποιος ο λόγος; Οι απόψεις μου ήταν προσιτές σε όλους και δεν μπορούσαν να διαστρεβλωθούν. Αντέδρασα τώρα διαφορετικά γιατί, όπως δεν υπάρχει ανάλογη πρόσβαση στις πρόσφατες ομιλίες μου, μπορεί μερικοί να πίστευαν ότι έχει κάποια βάση η ιερεμιάδα των «δημοσιογράφων» του κόμματος του μνημονίου. Μέχρι εδώ, όμως. Δεν θα απαντήσω ξανά σε παρόμοια φληναφήματα. Οπως λένε και οι Αμερικανοί, ο καθένας μπορεί να παλέψει με ένα γουρούνι μέσα στη λάσπη. Το πρόβλημα είναι ότι του γουρουνιού του αρέσει...

left.gr

ΨΟΦΗΣΤΕ

Κανένας νοήμων άνθρωπος που βλέπει το παρόν και οσμίζεται το μέλλον του ,χωρίς απαραίτητα να έχει κάνει διατριβή στην ταξική πάλη και άλλες τέτοιες αναχρονιστικές φαιδρότητες (όλοι αιλλινες είμαστε), δεν υπάρχει περίπτωση στον αιώνα τον άπαντα να περιμένει όχι σωτηρία ,αλλά μηδαμινά ψήγματα ελέους από τον αυταρχικό πρωθυπουργό,τώρα και σε έκδοση βαρύμαγκα Αφέντη πανέτοιμου να αποτελειώσει τις ήδη τσακισμένες  ζωές των εχθρών της φασιστικής πολιτικής του. Επίσης στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος,ενωμένη σαν μιά γροθιά η τρισάθλια πρασινομπλέ κυβερνοσυμμορία και οξυγονοκολλημένοι μαζί της  ,οι  υποτελείς μαϊντανοί της διαπλεκόμενης  κιτρινίλας.

Από κάτω,στον αστικό αυτό πυραμιδωτό σκουπιδότοπο, ολόκληρη η διανοούμενη σάρα μάρα, πλασιέ εύπεπτων θεωριών βίας, με πρώτη και καλύτερη,ποιά  άλλη από την στοχοποίηση της δράσης των συνδικάτων, των σωματείων και γενικά οτιδήποτε οργανωμένο έφτιαξε ή θα θα φτιάξει στο μέλλον η άνεργη εργατική τάξη της χώρας, ως εγκληματική οργάνωση απόλυτα υπεύθυνη για τα δεινά που (δεν) τους βρήκαν .

Είναι φανερό και μακριά  από κάθε γνωστό αστικοδημοκρατικό όριο, πως όλοι οι παραπάνω δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο να μοιράζουν ψόφους ανερυθρίαστα , ασχέτως αν μέχρι τώρα ο μόνος που τσιρίζει στα φανερά ΨΟΦΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, είναι ο το γνωστό τηλεσκουπίδι που τον έστεψαν υπουργό υγείας.

Όλα ως εδώ δεν παρουσιάζουν τίποτα το παράξενο. Η ελληνική αστική τάξη πάντοτε σε μια ημιζωώδη κατάσταση βρίσκονταν παρά τα ατελείωτα ταξίδια της στην «πολιτισμένη Ευρώπη». Αυτό που εκπλήσσει είναι ο κυνισμός χωρίς καμιά διάθεση για τήρηση κάποιου στοιχειώδους μέτρου. Έχοντας απολέσει τον δακρύβρεχτο κοινωνικό φερετζέ της πρώτης μνημονιακής περιόδου, δεν τους αρκεί τώρα να ψοφήσεις σε μια γωνιά αλλά αυτό να γίνει όσο το δυνατόν πιο μαρτυρικά .Το ταξικό μίσος δεν κρύβεται άλλο.

Το κονσεπτ της πάλαι ποτέ εκπομπής του Σπύρου Παπαδόπουλου στην ΕΡΤ,αντιγράφτηκε στο διαδίκτυο και αγγίζει νέα πολιτισμικά χαμηλά .Τα λογής λογής τραγουδάκια, οι χαλαρές σαχλαμάρες, οι μακιγιαρισμένες γλάστρες, τα χάχανα και τα καρό τραπεζομάντιλα, πήραν δρόμο και απέμεινε μόνο το μασέλιασμα .Η αισθητική του λαϊκού πανηγυριού αντικαταστάθηκε με τη σοβαρή εναλλακτικότητα που αποπνέει το τρέντυ ρεστοράν.

Οι καλοντυμένοι κανίβαλοι εν ώρα δράσης ,διαλεγμένοι ένας προς έναν.Μασάνε και συζητάνε, πάντα πολιτισμένα με υψηλοτάτου ηθικής ύφος «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε» και πάντα εντός των κανονισμών του σαβουαγ βιβγ (έχετε δει ποτέ ύαινες να τσακώνονται για τη μοιρασιά της λείας;) θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας, όπως για παράδειγμα:ο λαϊκισμός των συσσιτίων, ή πως τα κορν φλέϊκς θα χορτάσουν τα πεινασμένα παιδάκια στα σχολεία.Απαραίτητη συνοδεία στην κακοστημένη χυδαιότητα, ένα ποτήρι καλό κρασί από αυτά που πριν απολαύσεις χρειάζεται να έχεις διαβάσει ολόκληρη τη βίβλο του βασιλικού καταβροχθίσματος.

Και γιατί να έχουν ηθικές αναστολές;Αυτές δεν χωράνε σε καιρούς πολέμου .Το εκκαθαριστικό έργο της κυβέρνησης συνεχίζεται χωρίς εμπόδια,τα φράγκα τους είναι ασφαλή στις ελβετικές τράπεζες και το κυριότερο, δεν αξίζει καθόλου τον κόπο κάποιος να τους φυτέψει μια σφαίρα στο κεφάλι.

noumero 11

Ο «ξαφνικός θάνατος» του δημοσίου πανεπιστημίου !!!

Πριν από λίγα χρόνια επιχειρήθηκε η έμμεση ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης με «εμπνευστή» τον Γ. Παπανδρέου που αποπειράθηκε, ανεπιτυχώς, να καταργήσει πλαγίως τον…

συνταγματικό περιορισμό. Ειρωνεία της ιστορίας: απέναντί του, πέρα από τη μαζική-συλλογική αντίδραση είχε και τον Ευάγγελο Βενιζέλο…

Του Μενέλαου Γκίβαλου

Τότε η «βελούδινη» ιδιωτικοποίηση απέτυχε. Η στρατηγική, όμως, των ιδιωτικών συμφερόντων και των νεοφιλελεύθερων συστημικών δυνάμεων ουδέποτε εγκαταλείφθηκε. Στη θεσμική-πολιτική της μορφή η στρατηγική αυτή «νομιμοποιήθηκε» με τον νόμο της Α. Διαμαντοπούλου… Έκτοτε οι μηχανισμοί της ιδιωτικοποίησης ενεργοποιήθηκαν και αποδιαρθρώνουν, βήμα προς βήμα, το δημόσιο πανεπιστήμιο. Όμως, σήμερα, οι συστημικοί μηχανισμοί και οι κυβερνητικοί διαχειριστές δεν έχουν χρόνο να περιμένουν τη σταδιακή κατάρρευση του δημοσίου πανεπιστημίου μέσα από τον -ελεγχόμενο- ανταγωνισμό του με το ιδιωτικό.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΤΟΝ «ΞΑΦΝΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ» ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ με μια σειρά από επιλογές που το καθιστούν στην πράξη αδύναμο να εκπληρώσει τις επιστημονικές του υποχρεώσεις.
Κατά πρώτον φρόντισαν να εγκαταστήσουν, μέσα από ημι-νόμιμες διαδικασίες, εξωγενείς δομές διοίκησης και ελέγχου των πρυτάνεων και της Συγκλήτου. Ασφαλώς στα συμβούλια αυτά υπάρχουν άξιοι και καταξιωμένοι διεθνώς επιστήμονες, οι πλείστοι των οποίων, όμως, δεν έχουν σαφή γνώση των προβλημάτων του ελληνικού πανεπιστημίου, ορισμένοι δε άλλοι αποτελούν «διαμεσολάβηση» με επιχειρηματικά συμφέροντα…
Στην επόμενη φάση, μείωσαν σε απαράδεκτο βαθμό τη δημόσια χρηματοδότηση των πανεπιστημίων. Σήμερα υπολογίζεται ότι σε σχέση με το 2010 οι διαδοχικές περικοπές υπερβαίνουν αθροιστικά το 55%, σε σημείο που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν ούτε οι ίδιες οι ανελαστικές δαπάνες των ιδρυμάτων.
Στο θέμα της -κατ’ ουσίαν- δίωξης των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων καταργήθηκε κάθε είδους πρόσχημα…
Γιατί βέβαια ο λόγος για τον οποίο τίθενται σε διαθεσιμότητα -και στην ουσία οδηγούνται σε απόλυση- οι υπάλληλοι αυτοί οφείλεται στο γεγονός ότι περιλήφθησαν ως «διοικητική ομάδα» στον γενικότερο διωγμό του δημοσίου χώρου στον οποίο συμπεριλαμβάνονται οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι γιατροί του Δημοσίου, ακόμα και οι καθαρίστριες…
Όλοι αυτοί οδηγούνται συλλογικά στο μνημονιακό «καθαρτήριο» προκειμένου να συμπληρωθεί ο αριθμός των 12.500 υπαλλήλων μέσα στο 2013, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τους άλλους 12.500 που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα το 2014…
Οι κυβερνητικοί «κουκουλοφόροι» των Μνημονίων, κλεισμένοι στα γραφεία τους, υποδεικνύουν τις εργασιακές και κοινωνικές ομάδες που θα εξοντώσουν, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις ζωές, την επιβίωση, την αξιοπρέπεια των πολιτών. Αρκεί να συμπληρώσουν τον αριθμό που καθόρισε η «τρόικα», αρκεί να διαλύσουν κάθε θεσμό, κάθε λειτουργία που συνδέεται με το δημόσιο και το κοινωνικό συμφέρον. Γι’ αυτό και οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων απαξιώνονται, συκοφαντούνται, προπηλακίζονται από το υπουργείο Παιδείας, τα κυβερνητικά επιτελεία και τα διατεταγμένα ΜΜΕ, που «χύνουν μαύρο δάκρυ» για μια πιθανή απώλεια του εξάμηνου, χωρίς να ενδιαφέρονται εάν μπορούν να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια χωρίς προσωπικό. Διερωτήθηκαν άραγε οι μνημονιακοί κεκράκτες εάν μπορεί π.χ. στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ να λειτουργήσει η γραμματεία όταν δεν απομένει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ υπάλληλος, μετά το κυβερνητικό «πογκρόμ»;
Ο «ξαφνικός θάνατος» του δημόσιου πανεπιστημίου επιχειρείται με πρωτόγονες και αήθεις μεθόδους. Δεν είναι τυχαίο ότι, κατά κύριο λόγο, βάλλονται οι πανεπιστημιακές «ναυαρχίδες» του ΕΜΠ, του Καποδιστριακού, του ΑΠΘ, ώστε μια «πτώση» τους να παρασύρει συνολικά το δημόσιο πανεπιστήμιο. Δεν είναι τυχαίος ο απροκάλυπτος πόλεμος που επιχειρείται σε βάρος των πρυτανικών τους αρχών επειδή δεν «έσκυψαν το κεφάλι», αλλά εξακολουθούν να αγωνίζονται όχι απλώς για το διοικητικό τους προσωπικό, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, για τη δυνατότητά του να παράγει σύγχρονη γνώση, να μορφώνει και να καθιστά επιστημονικά άρτιους τους φοιτητές του και να διαμορφώνει ελεύθερες προσωπικότητες με κριτική και μεθοδολογικά θεμελιωμένη σκέψη.
Το δημόσιο πανεπιστήμιο, η πνευματική-επιστημονική υπόστασή του αποτελεί έναν θεμελιώδη θεσμό στον οποίο μια κοινωνία αναστοχάζεται, προοδεύει, αναγνωρίζει τις αξίες και τις αρχές της ύπαρξής της, απαντά συλλογικά και επιστημονικά θεμελιωμένα στις κρίσιμες ανάγκες των καιρών.
Αυτό το κεντρικό πνευματικό-επιστημονικό θεμέλιο επιδιώκει να γκρεμίσει η αγοραία-νεοφιλελεύθερη αντίληψη. Γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι εάν ένας λαός, εάν μια κοινωνία χάσει τη δυνατότητά της να μορφώνεται, να «συλλογάται ελεύθερα», να κρίνει και να αξιολογεί τα γεγονότα, εάν χάσει την ίδια την αξιοπρέπεια, την ταυτότητα και την αυτογνωσία της τότε είναι εύκολο να χειραγωγηθεί και να υποδουλωθεί πνευματικά, οικονομικά, πολιτικά…
Η προάσπιση του δημοσίου πανεπιστημίου αποτελεί μείζονα εθνικό, κοινωνικό και πνευματικό στόχο. Κι αυτοί που σχεδιάζουν τον ξαφνικό του «θάνατο» απλώς πορεύονται νομοτελειακά προς τον δικό τους ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ.

paganeli

10ήμερη άσκηση του γερμανικού Στρατού για τον έλεγχο πλήθους (crowd control)

Αναφορά στον ιστοχώρο του γερμανικού στρατεύματος (http://www.bundeswehr.de/), από όπου πήραμε και τις φωτογραφίες με τη γερμανική Στρατονομία εν δράσει, ή εναλλακτικά αναπαραγωγή της είδησης (http://www.mmnews.de/index.php/politik/15462-bundeswehr-probt)! 

Πρόκειται για 10ημερη άσκηση καταστολής Πλήθους του γερμανικού στρατού που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα και είχε ως σενάριο την εισβολή σε άλλη χώρα για να επιβληθεί «ο Νόμος και η Τάξη» του αστικού κατεστημένου, πατάσσοντας την εκρηκτική κοινωνική αντίδραση που είχε μεταξελιχθεί σε κοινωνική εξέγερση. Μάλιστα, η επέμβαση αυτή προέβλει την αντιμετώπιση του σεναρίου αδυναμίας ή άρνησης των εθνικών στρατιωτικών δυνάμεων να αντιμετωπίσουν την «έκτακτη ανάγκη».   

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, στην άσκηση έλαβαν μέρος 3500 μέλη του γερμανικού στρατού και 700 οχήματα, μαζί με εναέρια μέσα. Σημειώνεται η χρήση ειδικών αερίων που προκαλούν περιορισμένη παράλυση ή αδυναμία. Μάλιστα, η άσκηση εκτελέστηκε σε μια μίνι-πόλη που έχει κατασκευαστεί κοντά στο Αμβούργο ώστε να εκπαιδεύονται οι στρατιωτικές δυνάμεις σε επιχειρήσεις κατά δυνάμεων που δίνουν μάχες μέσα σε πόλεις, αλλά και ενάντια σε κοινωνικές εξεγέρσεις.

Το όλο θέμα παρουσιάστηκε από αναλυτές με τη γνωστή οπτική της «εξάρτησης-υποτέλειας-γερμανικής κατοχής», αποκρύπτοντας ότι τα σενάρια αυτά αποτελούν επίσημα δόγματα άμυνας-ασφάλειας των εθνικών αστικών στρατών και των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, ότι από την 1-1-2014 ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ αναλαμβάνει ακριβώς τέτοιου είδους επιχειρήσεις σε μια ακτίνα δράσης 6000 χλμ. από τις Βρυξέλες, ενώ αυτό είναι και το αντικείμενο της Συνόδου των ΥΕΘΑ των χωρών της Ε.Ε., το Δεκέμβριο, που θα καταλήξουν τοην Κοινή Πολιτική Άμυνας-Ασφάλειας της Ευρωπαικής Ένωσης.

Πλέον αποκαλύπτεται ότι οι ευρωπαικές αστικές τάξεις είναι αποφασισμένες να επιβάλλουν με κάθε τρόπο τη δουλοποίηση της εργταικής τάξης στη Γηραιά Ήπειρο, αποδεχόμενες την είσοδο συμμαχικών τους στρατιωτικών-αστυνομικών δυνάμεων για να καταστείλλουν τον εσωτερικό εχθρό- εξεγερμένο εργαζόμενο λαό και από κοινού να επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα σε πλανητικό επίπεδο.

Απαιτείται η ανάταση του εργατικού κινήματος. Μονόδρομος η Ανατροπή της ταξικής κυβερνητικής πολιτικής, της άθλιας συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των Μνημονίων, η Διάλυση των ΝΑΤΟ-Ε.Ε.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Εκδήλωση για την αποανάπτυξη

Εκδήλωση για την αποανάπτυξη

Αποανάπτυξη: Εναλλακτική στην κρίση και την καπιταλιστική βαρβαρότητα;
Ζούμε μια περίοδο όπου η έννοια της ανάπτυξης είναι ταυτισμένη με την οικονομική μεγέθυνση. Η ανάπτυξη παρουσιάζεται ως η αυτονόητη κοινωνική συμφωνία που συμβάλλει καθοριστικά στην πρόοδο. Η μεγέθυνση της οικονομικής δραστηριότητας φαντάζει ως κλειδί εξόδου από τη βαθιά, παγκόσμια οικονομική κρίση· ως το όχημα που όχι μόνο θα μας ξαναφέρει στην ευημερία της προηγούμενης περιόδου, αλλά και θα μας οδηγήσει σε νέες, ακόμα πλουσιότερες Εδέμ.

Η θεωρία της αποανάπτυξης παρουσιάζεται από πολλούς ως η εναλλακτική απέναντι στην κρίση και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αλλά τι ακριβώς είναι η αποανάπτυξη;

Αποτελεί απλώς μια κριτική στο τι είναι ανάπτυξη, στο τι θεωρούμε ανάπτυξη; Ή αποτελεί, επιπλέον, και άρνηση της κοινωνικής εκμετάλλευσης και της λεηλασίας της φύσης· κριτική στο φαντασιακό της κατανάλωσης και άρνηση της επιβαλλόμενης ομοιομορφίας· κριτική στην κυριαρχία της οικονομίας, στον καπιταλισμό και στο αξιακό του σύστημα;
Αποτελεί μια νέα αντίληψη για τη ζωή, για «μια κοινωνία στην οποία η ποιότητα βαραίνει περισσότερο από την ποσότητα, η συνεργασία επιβάλλεται στον ανταγωνισμό και η κοινωνική δικαιοσύνη θέτει στο περιθώριο τον οικονομισμό»;

Είναι μια πρόταση «αναδιανομής των φυσικών πόρων προς όφελος όσων βρίσκονται σε μειονεκτική θέση»; Μπορεί να αποτελέσει, ταυτόχρονα, και μια πρόταση «διεύρυνσης των συμβιωτικών κοινωνικών σχέσεων σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από ολιγάρκεια, εκούσια απλότητα και λιτή κατανάλωση υλικών αγαθών»; Και ποιο είναι το νόημα του όρου «αποανάπτυξη» σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που «αποαναπτύχθηκε» παρά τη θέλησή της και με τον χειρότερο δυνατό τρόπο; Πώς θα γίνει η όποια μελλοντική επανεκκίνηση της οικονομίας; Με «ανάπτυξη» που θα καταστρέφει φυσικούς πόρους, κοινά αγαθά και ανθρώπινες ζωές;

Ή με μια άλλου τύπου διαδικασία, η οποία θα προτάσσει τα κοινωνικά αγαθά απέναντι στη λογική της ιδιοκτησίας και της αλόγιστης κατανάλωσης, θα υπερασπίζεται τον ελεύθερο χρόνο σε αντίθεση με την ψυχαναγκαστική εργασία και την εμπορευματοποίηση των διαπροσωπικών σχέσεων, θα διεκδικεί τα πρωτεία του τοπικού έναντι του παγκόσμιου;

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Κάρλος Τάιμπο, συγγραφέα του βιβλίου Η πρόταση της αποανάπτυξης

ΤΡΙΤΗ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013, 7 μ.μ.
στην ΕΣΗΕΑ
Ακαδημίας 20 (1ος όροφος), Αθήνα

Παρεμβαίνουν οι:
Γιώργος Κολέμπας – Γιάννης Μπίλλας
Συγγραφείς του βιβλίου
Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης – τοπικοποίησης

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ
Η Εφημερίδα των Συντακτών
Συν Άλλοις
Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων

Προϋπολογισμός φορο-λεηλασίας

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

2,5 δισ. επιπλέον φόρο καλούνται να πληρώσουν το 2014 οι Ελληνες, ενώ οι δαπάνες έχουν περικοπεί δραματικά

Νέα δραματική πτώση σημείωσε μέσα στο 2013 το ΑΕΠ της χώρας μας – υπολογίζεται σε τουλάχιστον 4%. Ακόμη φτωχότεροι έγιναν δηλαδή η Ελλάδα και οι Ελληνες. Επεσε μέσα στη χρονιά που τελειώνει και η ιδιωτική κατανάλωση κατά 6,7%. Αυτό σημαίνει πως ούτε οι αποταμιεύσεις των προηγούμενων χρόνων αρκούν πλέον για να συγκρατήσουν το βιοτικό μας επίπεδο. Εντάθηκε επιπλέον η λαίλαπα της ανεργίας. Ξεπέρασε το 27%. Γυρίσαμε δηλαδή πάνω από μισόν αιώνα πίσω. Τέτοια ποσοστά ανεργίας είχε η ρημαγμένη μεταπολεμική Ελλάδα της δεκαετίας του 1950 και των αρχών της δεκαετίας του 1960. Ολα μαύρα. Τι διαπιστώνουμε όμως από τον προϋπολογισμό του 2014 που κατέθεσε στη Βουλή την Πέμπτη η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου;

Φόρο 11,5%… πιο πολύ (!) για τα μικρότερα εισοδήματά τους πρέπει να πληρώσουν κατά μέσο όρο οι Ελληνες, αποφάσισε ο πρωθυπουργός και θα συναινέσουν με την ψήφο τους τον άλλο μήνα οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Λιγότερο εισόδημα, περισσότερος φόρος! Τα έσοδα του κράτους από τον φόρο εισοδήματος θα είναι το 2014 αυξημένα κατά 1,33 δισεκατομμύρια ευρώ σε σχέση με το 2013, διέταξε η κυβέρνηση – από 11,6 δισ. θα γίνουν 12,9 δισ. ευρώ.

Μεγαλύτερο φόρο… 41,4% (!) θα πληρώσουν όμως οι Ελληνες και για την ακίνητη περιουσία τους. Οχι, δεν ήρθαν στην εξουσία οι κομμουνιστές, οι δεξιοί είναι αυτοί που έβαλαν στόχο της διακυβέρνησής τους να αρπάξουν τα σπίτια του κοσμάκη! Εχει έρθει ανάποδα ο κόσμος που ξέραμε. Θυμάστε τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο που υπόσχονταν ότι θα καταργήσουν το «άδικο και έκτακτο χαράτσι»; Ε, λοιπόν, τήρησαν την υπόσχεσή τους! Το αντικατέστησαν με τον «μόνιμο» και «δίκαιο» φόρο ακινήτων. Ετσι, αντί για 2,78 δισ. ευρώ που μας είχε στοιχίσει το χαράτσι, του χρόνου θα πληρώσουμε… 3,94 δισεκατομμύρια! Με άλλα λόγια 1,16 δισ. ευρώ ή 41,4% παραπάνω!

Χειρότερη υγεία εξασφαλίζει ο προϋπολογισμός του 2014. Τα έσοδα του ΕΟΠΥΥ με τα σχεδόν 10 εκατομμύρια ασφαλισμένους θα καταβαραθρωθούν από τα φετινά 7,44 δισεκατομμύρια στα 5,25 δισ. ευρώ του χρόνου. Αυτό αφήνει αδιάφορη την κυβέρνηση, η οποία αποφάσισε να γράψει στον προϋπολογισμό ότι μειώνει την κρατική επιχορήγηση από το 1,1 δισ. ευρώ του 2013 σε 774 εκατομμύρια το 2014! Πού θα βρεθεί το ενάμισι δισεκατομμύριο που λείπει από τον ΕΟΠΥΥ;

Ούτε… γάζες ή πλαστικά γάντια μιας χρήσης για τους γιατρούς που εξετάζουν τους ασθενείς δεν έχουν σήμερα τα κρατικά νοσοκομεία, αλλά η κυβέρνηση δεν συγκινείται από τέτοιες «λεπτομέρειες». Βαρύς έπεσε ο πέλεκύς της και επί των νοσοκομείων: από 1,6 δισ. ευρώ που τους έδωσε φέτος, του χρόνου θα τους κόψει το ένα τρίτο – ας πορευτούν όπως μπορούν με 1,1 δισεκατομμύριο και όσοι ζήσουν και όσοι πεθάνουν από τους Ελληνες που θα μπουν σε κρατικό νοσοκομείο!

Ενα ένοχο μυστικό του προϋπολογισμού που κατέθεσε η κυβέρνηση είναι ότι… δεν θα ισχύσει. Σε τρεις μήνες θα γίνει πολύ χειρότερος! Ο λόγος είναι ότι ο προϋπολογισμός αυτός δεν έχει εγκριθεί από την Κομισιόν. Από φέτος είναι όμως υποχρεωτική για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ αυτή η έγκριση και μάλιστα εκ των προτέρων, πριν κατατεθεί ο τελικός προϋπολογισμός στα εθνικά κοινοβούλια και ψηφιστεί από τους βουλευτές… Αλλιώς ακολουθούν κυρώσεις! Με άλλα λόγια, ούτε καν στον απεχθή προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση Σαμαρά αποτυπώνονται όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που θα ληφθούν!

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2lfvGI0Yj

Προϋπολογισμός: Πλεόνασμα …θανάτου

resaltomag

Τέτοιος θηριώδης εμπαιγμός δεν έχει ιστορικό προηγούμενο…

Η κυβέρνηση της καταστροφής, της φρενοβλαβούς ληστείας του ελληνικού λαού και της ολοκληρωτικής αποτέφρωσης της ελληνικής κοινωνίας, κατέθεσε το νέο προϋπολογισμό και τον εμφανίζει σαν …αφετηρία «ανάπτυξης»!!!

Το ίδιο και οι γενίτσαροι της προπαγάνδας της: Τρέμη, Πρετεντέρης, Τσίμας, αφήνιασαν εμφανίζοντας τον προϋπολογισμό σαν πολύ θετικό βήμα «σωτηρίας», σαν ζωογόνος πνοή…

Ένα προϋπολογισμό που αποτελεί τη χαριστική βολή της χώρας και του λαού της, τον προβάλλουν σαν «βήμα σωτηρίας»…

Την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ πτώχευση του ελληνικού λαού, το μακάβριο ενταφιασμό του και την καταβαράθρωση της ελληνικής κοινωνίας τα εμφανίζουν σαν «αφετηρία» διεξόδου από το θάνατο.

Τον ίδιο το ΘΑΝΑΤΟ των Ελλήνων τον προβάλλουν σαν …ζωή, ή σαν …αφετηρία ανάστασης!!!

Και όλα αυτά τα κυνικά ψεύδη και τα ξετσίπωτα παραληρήματα τα στηρίζουν πάνω στην αύξηση του «πρωτογενούς πλεονάσματος»: Στο …πλεόνασμα ΘΑΝΑΤΟΥ της Ελλάδας και του λαού της…

Γιατί, αυτό το «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι …πλεόνασμα της τελεσίδικης θανατικής καταδίκης του ελληνικού λαού, «πλεόνασμα» που καταγράφει το στήσιμό του στον τοίχο της ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ του εκτέλεσης…

Να δούμε συνοπτικά το τι σημαίνει αυτό το «πρωτογενές πλεόνασμα», σύμφωνα πάντα με τον προϋπολογισμό των ανδρεικέλων:

α). Επιβάρυνση τους ελληνικού λαού κατά 6,1 δισεκατομμύρια.
* 2,5 δισ. είναι οι επιπλέον φόροι
* Άλλα τόσα από τις περικοπές μισθών και συντάξεων
* 500 εκατομμύρια από περικοπές κοινωνικών δαπανών

β). Νέες φοροεπιδρομές:
*Αύξηση της φορολογίας ακινήτων κατά 44%
* Αύξηση της φορολογίας των εισοδημάτων κατά
11,5%
* Αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 8,5%

γ). Η ΑΝΕΡΓΙΑ θα φτάσει το 2014 στα επίπεδα του 24%
Τον ίδιο χρόνο, θα χάσουν τη δουλειά τους 11.000 δημόσιοι υπάλληλοι …

δ). Το δημόσιο χρέος, παρά τα βάρβαρα μέτρα θα παραμείνει σχεδόν αμετάβλητο: 320 δισ., από τα 321 δισ. που είναι η εκτίμηση για το 2013.

ε). Σφαγιασμός Κοινωνικών δαπανών κατά 2,7 δισ. που σε συνδυασμό με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών από την εργοδοσία, θα καρατομήσουν παραπέρα τις συντάξεις, επιδόματα υγείας κ.λπ…

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ο τακτικός προϋπολογισμός για το 2014 προβλέπει περίπου 2,3 δισ. ευρώ λιγότερα για τη χρηματοδότηση των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης (11,7 δισ. προς τα ασφαλιστικά ταμεία, 774 εκατ. προς τον ΕΟΠΥΥ και 1,11 δισ. προς τα νοσοκομεία)…

Πάνω σ’ αυτόν το ΘΑΝΑΤΟ των εργαζομένων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της αγροτιάς και γενικότερα του ελληνικού λαού, αλλά και στην ΟΛΙΚΗ αποσάθρωση της ελληνικής κοινωνίας, επιχειρείται να στεριωθεί το αιμάτινο οικοδόμημα του «πρωτογενούς πλεονάσματος»…

ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΝ…

Οι μέρες τους είναι μετρημένες…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

Λένε ότι η βία είναι βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατίας ...

Απόσπασμα από συνέντευξη της συγγραφέας Ιωάννα Καρυστιάνη στην εφημερίδα "Εποχή"
Ακόμη λένε ότι η βία είναι βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατίας και μας ζητούν σχεδόν φετιχιστικά να την καταδικάσουμε από όπου και αν προέρχεται…

Όσοι άνηκαν στη γενιά του Πολυτεχνείου έχουν ανακηρυχθεί σε λαμόγια που φαλίρισαν την Ελλάδα, όσοι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις ενάντια στους «ανθρωπιστικούς» πολέμους στη Γιουγκοσλαβία βαφτίστηκαν εθνικιστές, όσοι συμμετείχαν στο Δεκέμβρη του 2008, χαρακτηρίστηκαν  βουτυρομπεμπέδες ή τρομοκράτες.
Ύστερα, φρόντισαν μεθοδευμένα να πουν ότι από τις πλατείες των αγανακτισμένων ξεπήδησε η Χρυσή Αυγή.

Και φτάσαμε στους περιώνυμους προπηλακισμούς, όταν απολυμένος από τα Αμυντικά Συστήματα που δέχεται τον έναν απλήρωτο λογαριασμό μετά τον άλλο πέταξε ένα μπουκάλι νερό ζήσαμε ένα τριήμερο φεστιβάλ καταδίκης στα κανάλια.

Και εγώ ερωτώ: Πώς ένας άνθρωπος μπορεί να εκφράσει την απόγνωση και την απελπισία του; Ας φτιάξουν τη λίστα των επιτρεπόμενων εκδηλώσεων απόγνωσης. Τι θέλουν; Να πάνε 1,5 εκατομμύριο άνεργοι στα γόνατα στη Μεγαλόχαρη της Τήνου και να παρακαλέσουν να βρουν δουλειά; Να φτιάξουν μια χορωδία και να ψάλουν τον καημό τους; Να στείλουν γυμνόστηθες τις κόρες τους έξω από το Μαξίμου;

Ουσιαστικά, το μόνο που επιτρέπεται είναι να αυτοκτονούν στα μουγκά και κατά μόνας. Τείνει να υπονομεύεται κάθε μορφή πολιτικής αποδοκιμασίας γιατί ένα είναι το ανίκητο όπλο, το πλήθος. Και κάνουν ό,τι μπορούν να μην βρεθεί η καταπληκτική συνδεσμολογία που θα επιτρέψει στον κόσμο να ενωθεί και να διεκδικήσει μία άλλη ζωή.

Γιατί δεν εξεγειρόμαστε;

Tου Σταύρου Κωνσταντακόπουλου - Καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου

Είναι απολύτως φυσιολογικό τον καιρό των Μνημονίων οι άνθρωποι των μεσαίων και των κατώτερων τάξεων να διαμαρτύρονται, αφού υποφέρουν όλα όσα υποφέρουν. Και ακόμα πιο φυσιολογικό είναι να αναρωτιούνται πότε επιτέλους θα…τερματιστεί το μαρτύριό τους.
Σε αυτήν την έκδηλη αγωνία τους δίνονται πολλές και συχνά αντιφατικές απαντήσεις. Η λαϊκή εξέγερση επίκειται, είναι μια από αυτές ή, πολύ πιο συχνά και σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση, αργεί υπερβολικά ή δεν θα υπάρξει ποτέ.
Αυτές οι τελευταίες απαντήσεις συνοδεύονται από κατήφεια, από αυτο-οικτιρμό και από τον συνάδοντα σε τέτοιες περιπτώσεις θαυμασμό σε άλλους λαούς, οι οποίοι, τάχα μου, αντιστέκονται μαζικά ενώ οι Έλληνες έχουν σκύψει το κεφάλι και υπομένουν καρτερικά.
Τέτοιου είδους γενικευμένη απαισιοδοξία μοιάζει, όμως, να ξεχνά όλα όσα μας έχει πει σε μια συνέντευξή του ο μεγάλος ιστορικός μας Νίκος Σβορώνος για το αντιστασιακό πνεύμα του ελληνικού λαού, το οποίο βέβαια δεν κατοικοεδρεύει σε κάποιο εθνικό DNA, αλλά στις ιστορικές περιπέτειες του λαού μας.
Μοιάζει να ξεχνά, και αυτό είναι ακόμα πιο περίεργο, τις πλατείες, την περσινή 28η Οκτωβρίου -μια λαϊκή διαμαρτυρία που τη σημασία της ούτε την έχουμε τονίσει αρκετά ούτε την έχουμε αναλύσει- ή, τέλος, την εκτόξευση ενός μικρού κόμματος της Αριστεράς από ένα περιθωριακό ποσοστό σε αυτό του πρώτου κόμματος, αν πιστέψουμε τουλάχιστον τις δημοσκοπήσεις της εβδομάδας που μας πέρασε. Δεν τα γράφω όλα τούτα για να ισχυριστώ ότι η εξέγερση είναι προ των πυλών. Τα γράφω γιατί πιστεύω ότι το μέγεθος των δοκιμασιών μας γεννάει ανάλογες προσδοκίες αντίστασης και, όταν αυτές οι προσδοκίες δεν ευοδώνονται άμεσα, όπως πολύ συχνά συμβαίνει στην ιστορία, τότε μαζί με όλες τις άλλες κακοδαιμονίες καιροφυλακτεί μία, από πολλές πλευρές χειρότερη από τις άλλες, η παραίτηση.
Για να προφυλαχθούμε από αυτήν την τελευταία πρέπει να κάνουμε δικό μας το μάθημα όλων των κλασικών κοινωνικών στοχαστών, ότι, δηλαδή, η Ιστορία είναι απρόβλεπτη. Ο Μαρξ στα γραπτά του δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει εκ των προτέρων το μέλλον.
Και ότι μόνον η συνειδητή και κοπιώδης προσήλωση στους στόχους του και όχι οι μεγάλες αναμονές μπορούν να φέρουν αυτό το μέλλον πιο κοντά του.
Υπήρξαν περίοδοι στην ιστορία που το μέγεθος των δοκιμασιών των λαών μάς κάνει εκ των υστέρων να απορούμε πώς οι λαοί αυτοί δεν εξεγέρθηκαν, όπως υπάρχουν και άλλες στη διάρκεια των οποίων τίποτα δεν προείκαζε την εξέγερση, και όμως εκείνη ήλθε.
Εξ αιτίας αυτού του παραδόξου αναπτύχθηκε μάλιστα μια ολόκληρη φιλολογία, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι δεν εξεγείρονται όταν βυθίζονται στον πάτο του πηγαδιού, αλλά μόνον όταν, έχοντας ήδη φθάσει στον πάτο, αρχίζουν δειλά – δειλά να ανεβαίνουν. Σε μια τέτοια πορεία ανόδου, και αφού έχουν κατακτήσει κάτι, αναλογίζονται πόσα πολλά ακόμα μπορούν να κατακτήσουν και τότε ξεσηκώνονται.
Οι κοινωνιολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες ονόμασαν αυτό το παράδοξο «νόμο Τοκβίλ», προς τιμήν του στοχαστή που πρώτος περιέγραψε το εν λόγω φαινόμενο. Ακόμα πιο γλαφυρή είναι, όμως, εκείνη η κουβέντα του μυθιστοριογράφου Γκράχαμ Γκρην, όταν θέλοντας να περιγράψει την αδράνεια των ανθρώπων σε περιόδους πείνας γράφει -αναφέρω από μνήμης: «Εκείνο τον καιρό το στομάχι τους γουργούριζε τόσο δυνατά, που δεν τους ήταν μπορετό να ακούσουν οτιδήποτε άλλο».
Όλα τα παραπάνω για να τονίσω δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι το μέγεθος των δοκιμασιών ενός λαού δεν σημαίνει αυτόματα συμμετρικά ανάλογη αντίδραση. Το δεύτερο, και πιο σημαντικό, είναι ότι η Ιστορία δεν προβλέπεται και εφόσον δεν προβλέπεται είναι τελείως άστοχο να τη «φορτώνουμε» με τις αναμονές μας.
Γιατί η διάψευση αυτών των αναμονών γεννάει απογοήτευση και παραίτηση. Εκείνο που έχει σημασία να κάνουμε είναι να καθορίζουμε ορθολογικά τους στόχους μας και να τους ακολουθούμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσήλωση. Μόνον τότε έχουμε ελπίδες να βγούμε στην αντίπερα όχθη.

Πηγή http://socialpolicy.gr

Μικροαστοί: Τα παράσιτα της “καπιταλιστικής ευημερίας”, σε “διαθεσιμότητα”

Η περίοδος της “καπιταλιστικής ευημερίας” που διέγραψε στην Ελλάδα τον κύκλο της από τα μέσα της δεκαετίας του 90 μέχρι και το 2008, δημιούργησε μια κάστα παρασίτων που έθρεψε και τράφηκε από το καπιταλιστικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα, καθώς το ίδιο είχε ανάγκη, μέτριων παρατρεχάμενων σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.

Οι συνδαιτυμόνες της σαπίλας της καπιταλιστικής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, είχαν βρει την θέση τους, στην δημοσιογραφία, στην τέχνη, στα πανεπιστήμια, στον κρατικό μηχανισμό, αποτελώντας την κρίσιμη μάζα που χρειάζονταν η αστική εξουσία για διατηρήσει και επεκτείνει την ηγεμονία της. Οι δημοσιογράφοι λειτούργησαν ως γραφείο τύπου του μονόδρομου του "ελληνικού καπιταλιστικού θαύματος". Οι επιστήμονες μετατράπηκαν σε managers και πνίγηκαν μέσα στον πακτωλό των ευρωπαϊκών κονδυλίων, παράγοντας τεχνογνωσία προς όφελος του “επιχειρείν”. Οι διάφοροι ειδήμονες στελέχωσαν τα πόστα του δημοσίου τομέα, συμβάλλοντας στην απρόσκοπτη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού προς όφελος των εργοδοτών-ευεργετών τους.
Το σύστημα δούλευε ρολόι για όλον αυτό το θίασο, που ξεχάστηκε τόσο πολύ, ώστε πίστεψε ότι το παραμύθι θα συνεχίζονταν εις το διηνεκές. Είτε από άγνοια , είτε από έκδηλη βλακεία, θεώρησαν ότι ο ελληνικός καπιταλισμός θα ήταν σε θέση να τρέφει το παρασιτικό σινάφι τους, αδιάκοπα και άκοπα. Ωστόσο η καπιταλιστική κρίση , σάρωσε τις μικροαστικές ονειρώξεις αποδεικνύοντας, ότι ο καπιταλισμός στα δύσκολα, ξεφορτώνεται τους λαθρεπιβάτες, που ξάφνου βρίσκονται στην άλλη όχθη. Αυτή των καταπιεσμένων, αυτή των ανθρώπων που και στην “ευημερία” και στην κρίση πάλευαν και παλεύουν για την ανατροπή ενός συστήματος, που εκτός από φτώχεια και εξαθλίωση, παράγει και το όνειδος της ανθρώπινης ιστορίας : Τους μικροαστούς ..

Καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, ο κρατικός μηχανισμός διαλύεται και αναδομείται κυρίαρχα, ως μέσο επιβολής με την βία των αποφάσεων της καπιταλιστικής τάξης. Τα πανεπιστήμια καταστρέφονται και οι κερδοφόροι τομείς τους εκχωρούνται στα ιδιωτικά συμφέροντα. Τα περιφερειακά κυβερνητικά γραφεία τύπου συρρικνώνονται και ακολουθείται ένα μοντέλο κεντρικής προπαγάνδας που έχει ανάγκη ένα κλειστό, μονολιθικό επιτελείο “διαπαιδαγώγησης¨της κοινής γνώμης. Η πολυδιάστατη και πολυεκπροσωπούμενη αστική υποκουλτούρα, δίνει την θέση της στην κατευθυνόμενη και στοχευμένη “πολιτιστική” παραγωγή, που συνάδει με τις πολιτικές, ιδεολογικές και οικονομικές επιταγές της κυρίαρχης τάξης.

Πρόκειται για μια καπιταλιστική “κοσμογονία” που ξερνάει τους μικροαστούς, καταργώντας την “οργανική τους θέση” στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού συστήματος, που καταστρέφει, διαλύει και βιαιοπραγεί, σε μια απεγνωσμένη απόπειρα να παραμείνει ζωντανό. Ακόμη και σε αυτή την κατάσταση οι μικροαστοί, τα παράσιτα της ψευδούς καπιταλιστικής ευδαιμονίας, αναμένουν την ανάκαμψη. Κάθονται φρόνιμα γιατί ελπίζουν στην ανάκαμψη. Ψηφίζουν για να έρθει η ανάκαμψη. Αποτελούν ακόμη και τώρα, τα πιο συντηρητικά, τα πιο καθυστερημένα παράγωγα της καπιταλιστικής εξέλιξης, αποτελώντας έτσι τροχοπέδη, στην επιλογή της καθολικής επαναστατικής υπέρβασης του καπιταλιστικού συστήματος.

Αν η εργατική τάξη κυοφορεί το μέλλον της κοινωνικής απελευθέρωσης. Οι μικροαστοί κυοφορούν την τερατογένεση της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.

Σιωπούν και συναινούν όταν απεργίες βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές. Ενώ δεν έχουν δουλειά.

Σιωπούν και συναινούν όταν διαλύονται τα πανεπιστήμια. Ενώ το δημόσιο πανεπιστήμιο αποτελεί την μόνη διέξοδο για τα παιδιά τους.

Σιωπούν και συναινούν όταν γίνονται κατασχέσεις των σπιτιών. Ενώ η ατομική τους ιδιοκτησία είναι όλος τους ο κόσμος.

Γιατί ;

Γιατί ακόμη πιστεύουν ότι θα την “σκαπουλάρουν”. Γιατί ακόμη πιστεύουν ότι κάτι θα γίνει και θα την “γλυτώσουν”.

Οι μικροαστοί σε 'διαθεσιμότητα”, είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι, καθώς υποταγμένοι καθώς είναι σε πρωτόγονα ένστικτα ατομικίστικης επιβίωσης, οδηγούν μια ολόκληρη κοινωνία στο εκφασισμό, στην ωμή βία, στην ολοκληρωτική πανωλεθρία.

Αντίπαλο δέος απέναντι σε αυτή την πορεία ολέθρου, είναι μόνο η εργατική τάξη, ο εργατικός απελευθερωτικός πολιτισμός, ο συλλογικός αγώνας για την καθολική υπέρβαση του κανιβαλικού καπιταλισμού.

Σε αυτή την πορεία η εργατική τάξη έχει ένα διττό καθήκον. Να γκρεμίσει τις μικροαστικές χίμαιρες και να πάρει την εξουσία. Το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο...
 kokkinostupos

Τον πούλο, υπήκοοι…..

Χτες ,προχτές, κάποια από αυτές τις ήμερες τέλος πάντων ξέρω γω ,ήταν μια πολύ κακή ημέρα για την ελληνική δημοκρατία.

ΣΩΠΑ ΡΕ…

ΜΑΛΑΚΑ!

by…noumero11888

Το γνωστό υπερσόου dancing with the stars δεν μεταδόθηκε γιατί στη θέση του έβαλαν τα γνωστά βαρετά κοστουμαρισμένα ανθρωπάκια και χαχαχα χουχουχου, τι λέει ο μπουμπούκος ρε μαλάκα,άνοιξε την τιβι ,πολύ γέλιο σε λέω!

Μωρό μου τι να φορέσω σήμερα το βράδυ που θα βγούμε για ποτάκι;Την Παπαρήγα τη βαρέθηκα τόσα χρόνια,ειλικρινά μωρό μου . Α να χαθεί η σαχλή.

Βγάλε μια φωτογραφία τα αποφάγια μας να τα ανεβάσω στο φεις ,στο τουιτα ,στο ινστα ,στο ταμπλρρρρ ,στο γκουγκλε πλας ,στον κώλο μου ,κάτι άκουσα για μια σούπερ προσφορά της cosmote, έρχεται και η ανάπτυξη από του χρόνου ,άντε γιατί με κούρασε όλο αυτό το καταθλιπτικό σκηνικό της δυστυχίας των λαϊκιστών που δεν έχουν λεφτά για ένα κινητό της προκοπής και φωνάζουν στα κανάλια.

Όχι πάλι μπουζούκια Κυριακάτικα! Χτες ήμασταν στην Πάολα ρε γαμώτο, ρε γαμώτο, ρε γαμώτο ,ρε γαμώτο,πάμε για καμιά γκουρμεδιά σήμερα ,ρε γαμώτο ρε συ, αυτός ο Τσίπρας πόσο ΠΑΣΟΚ πια;Δείξε ρε ΣΥΡΙΖΑ λίγη αγάπη ρε γαμώτο να γουστάρουμε ,ποιος τη γαμάει τη μαυρίλα.Σκάσε!Όπου να ναι έρχονται τα πιτόγυρα. Με κούρασες ρε γαμώτο.

Ωραίο το τριάρι που μου άφησε ο μπαμπάς γιαβρί μου, αλλά κλάσεις ανώτερες οι ευκαιρίες καριέρας στην κομματική νεολαία. Α να χαθείς ζώον,δεν έχω ανάγκη τα φράγκα σου. Αγάπη ψάχνω κι ας είναι σε γκαρσονιέρα, αλλά χωρίς τον μαλάκα παρακαταθήκη.

Πάλι γάμησε ο Ολυμπιακός γατααααακια.Ρε σκατόγαυρε κάτσε να φτιάξει η ΑΕΚΑΡΑ το νέο της γήπεδο να δεις τι πόνο θα μοιράσει με τη βοήθεια του λάου της-και του μαρμαρωμένου βασιλιά της.

ΠΩ ΠΩ, σπέρνει η καινούρια Ferrari ,εγώ είδα μια προχτές στη Βάρη ,άντε να να βγούμε από την κρίση να βλέπουμε συχνότερα τέτοια εργαλεία στους δρόμους ,καλά ρε τα χώνουν στον Στουρνάρα που τον ψήφισε ο κόσμος;

Γαμώτο σήμερα τα μαγαζιά ήταν κλειστά πάνω που είχα μια όρεξη να ξετινάξω το aticca για να ξεχαστώ λίγο από τα καθημερινά μου προβλήματα και κατέληξα να μιζεριάζω με τη βουλή το βράδυ. Έλα μη μιζεριάζεις ,δίπλα περιφέρεται ο τηλεοπτικός γαμίκουλας σε τιμή ευκαιρίας.

Περπατώ μακριά από την καθημερινότητα, για να ψωνίσω με την ησυχία μου και φτηνά και τρελά κομμάτια σχεδιαστών στις εκπτώσεις.Fack,δεν πήραμε μέρος στον  μαραθώνιο και χάσαμε την ευκαιρία να φωτογραφηθούμε με κανένα διάσημο.Η Μπακογιάννη μου αρέσει τελευταία,ίσως η μόνη πολιτικός που δεν καταφεύγει σε φτηνούς λαϊκισμούς.

Ρε μαλάκα θα πάμε Βραζιλία με την εθνική ,το διανοείσαι;Τι;Ο προϋπολογισμός δεν εγκρίνεται από την Ε.Ε ;Έλα και είχα μια φαγούρα…

Άκου ένα φιλοσοφημένο που διάβασα στο φεις:ακόμα και η sim δέχεται μόνο δυο φορές το ίδιο λάθος και εμείς συγχωρούμε ξανά και ξανά. Τι έγραψε ο άνθρωπος ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε.Φτάνει πια με τα πολιτικά σας, βαρεεεεεθηκααααααααααααααααααααα.Θέλω τη μυκονό μου πίσω!ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕ;

Και η ζωή συνεχίζεται ,παρόλο που το γαμημένο ρολόι της σταμάτησε να μετράει ώρες ,μετράει μόνο ηλίθιες κυριακάτικες ψωνισμένες ζωές, λίγο πριν το χρονομετρημένο τέλος τους .

paganeli

Η γελοιοποίηση και κατάρρευση της μιντιοκρατίας !!!

“  ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, χέρι – χέρι με την πτωχευμένη μιντιοκρατία γνωρίζουν ότι ο χρόνος της εξουσίας τους και του κυρίαρχου ρόλου τους στα πράγματα τελειώνει. ”…

Του Κώστα Καπνίση

Τόσα χρόνια αρκετοί μιλούσαν για τον ρόλο των ΜΜΕ στην Ελλάδα. Τα χρόνια όμως της σχετικής ευμάρειας, έκαναν πολλούς να μη δίνουν σημασία σε μια χούφτα ολιγαρχών, οι οποίοι «έκαναν την δουλειά τους» ανενόχλητοι και παίζοντας σκοτεινά παιχνίδια σε βάρος της χώρας. Τον τελευταίο καιρό, τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου είναι συνεχή και μιλούν για τον ρόλο της ολιγαρχίας και ειδικά για το τελευταίο χρονικό διάστημα από το 2010 και μετά, κατά το οποίο έχουν στηρίξει με πάθος τις μνημονιακές πολιτικές, προσπαθώντας ανά τακτά διαστήματα να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον φουκαριάρη τον λαό, ο οποίος καταστρέφεται και ισοπεδώνεται, αλλά αυτό γίνεται για «να σωθεί η πατρίδα»

Οι αποκαλύψεις, τα σκάνδαλα, η διαπλοκή, αφήνουν παγερά αδιάφορη την πτωχευμένη μιντιοκρατία, η οποία δεν ασχολείται καν με αυτά τα «ήσσονος» σημασίας ζητήματα, δεν κάνει την παραμικρή αναφορά για το πως και κυρίως ποιοι έφτασαν την χώρα ως εδώ. Το αντίθετο μάλιστα. Ρίχνουν τις ευθύνες στον ελληνικό λαό, μιλώντας για την φοροδιαφυγή του υδραυλικού, του ηλεκτρολόγου, του σουβλατζή. Αναμφίβολα, η παραοικονομία είναι υπαρκτή και είναι μια ανοιχτή πληγή πάνω στο σώμα της ελληνικής οικονομίας. Είναι εντελώς υποκριτικό, αν όχι προκλητικό να μη γίνεται αναφορά ή μια ουσιαστική δημοσιογραφική έρευνα από τα «μεγάλα» ΜΜΕ, για τα μεγάλα σκάνδαλα όπως αυτό του Χρηματιστηρίου, της Siemens, της λίστας Χριστοφοράκου, της λίστας Lagarde και άλλων χιλιάδων λιστών της ντροπής.

Συνηθίζεται να λέγεται από αρκετούς, γενικώς και αορίστως ότι «Δεν είναι κράτος αυτό». Για την ακρίβεια όμως το πιο σωστό είναι ότι δεν υπάρχει κράτος και αυτό γυρίζει την μνήμη πολλά χρόνια πίσω όταν και τότε η ίδια ολιγαρχία, η βλαχομπαρόκ «ελίτ» δεν επέτρεψε στην χώρα να γίνει Κράτος. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, πριν λίγο καιρό είχε πει κατά την διάρκεια της συνάντησής του με τον αρχηγό της ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, ότι «Θα στηρίξει την προσπάθεια για κοινωνική δικαιοσύνη στην Ελλάδα». Ουσιαστικά, είναι σαν να παραδέχτηκε ότι στην Ελλάδα, σήμερα, δεν υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό το γεγονός, ίσως είναι και η μεγαλύτερη πληγή από όλες, οι οποίες έχουν συνέπεια κυρίως σε ότι αφορά την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Ένας δηλαδή λόγος για να είναι διαιρεμένες οι κοινωνικές ομάδες, σε μια περίοδο που η κοινωνική αλληλεγγύη και η ενότητα είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητα συστατικά εξόδου από την δύσκολη στιγμή.

Την ίδια στιγμή, ίσως είναι η πρώτη φορά στα παγκόσμια και όχι μόνο στα ελληνικά χρονικά που μια πτωχευμένη μινιτιοκρατία, δεν ασκεί καμιά κριτική στην ελληνική κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή. Τέτοιος βαθμός «ασυλίας», δεν έχει υπάρξει ποτέ ξανά, ενώ οι πάντες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό μιλούν για ένα συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό των απομειναριών του χθες, των ευρισκόμενων πλέον σε αποσύνθεση κομματικών μηχανισμών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.  Το πολιτικό αυτό προσωπικό, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων, με αποτέλεσμα να «κυβερνούν» και να ασκούν πολιτική μέσω τηλεπαραθύρων διάφοροι τηλεμαϊντανοί, με εξαιρετικά ακραίες και επικίνδυνες απόψεις. Πέρα από το γεγονός ότι είναι τις περισσότερες φορές άσχετοι με το γνωστικό αντικείμενο, το οποίο σχολιάζουν, απαιτούν κιόλας να γίνει «νόμος» η άποψή τους, καταγγέλλοντας και κατακεραυνώνοντας οποιαδήποτε άλλη άποψη.

Το ακόμα πιο εξοργιστικό είναι ότι τα «έγκυρα» και σοβαροφανή μέσα της πτωχευμένης μιντιοκρατίας, επιτίθενται στην αντιπολίτευση, με την αξιωματική αντιπολίτευση να έχει την «τιμητική» της. Ασφαλώς και δεν έχουν κάτι προσωπικό με την αξιωματική αντιπολίτευση και τα στελέχη της. Το μεγάλο τους πρόβλημα είναι (και φροντίζουν να το δείχνουν) ότι ο ελληνικός λαός, αποφάσισε να αλλάξει κατεύθυνση και να εκφράσει εκλογικά την προτίμησή του, αφήνοντας πίσω το ψευδεπίγραφο δίπολο ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν είχε καμιά ουσιαστική διαφορά σε ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια. Η μετάλλαξη άλλωστε της ΝΔ από ένα συντηρητικό – φιλελεύθερο κόμμα σε ένα συνονθύλευμα με ακροδεξιά απόληξη και ταυτόχρονα του ΠΑΣΟΚ από ένα σοσιαλιστικό κόμμα σε ένα ακραία νεοφιλελεύθερο μόρφωμα, ήταν αρκετά για να απομακρύνουν την ελληνική κοινωνία από αυτά τα δύο κόμματα που άλλοτε μετρούσαν μια εκλογική επιρροή που έφτανε ή και ξεπερνούσε το 85%.

ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, χέρι – χέρι με την πτωχευμένη μιντιοκρατία γνωρίζουν ότι ο χρόνος της εξουσίας τους και του κυρίαρχου ρόλου τους στα πράγματα τελειώνει. Αυτό είναι άλλωστε ένα μήνυμα που δεν τους το μεταφέρει μόνο ο ελληνικός λαός, αλλά και θεσμικά κέντρα του εξωτερικού, τα οποία δείχνουν πια ξεκάθαρα ότι δεν τους εμπιστεύονται. Πρόκειται για το κύκνειο άσμα ενός διαπλεκόμενου και διεφθαρμένου συστήματος, το οποίο μοιάζει με ένα πληγωμένο θηρίο που ουρλιάζοντας και απειλώντας νομίζει ότι θα μπορέσει να γιατροπορέψει τις δεκάδες πληγές του σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Τα πράγματα θα χειροτερέψουν πριν καλυτερέψουν για τον ελληνικό λαό. Ας είναι. Τουλάχιστον η κατάσταση δείχνει ότι σύντομα θα λυθεί γιατί όπως λένε και οι περισσότεροι «Δεν πάει άλλο». Η ελπίδα και η προσπάθεια όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων επικεντρώνεται πλέον στην προστασία της Δημοκρατίας και η πλέον δημοκρατική λύση είναι η προσφυγή στις κάλπες…

paganeli

Σιγά μην πέσουμε για τα κωλόσπιτα των φτωχών !!!

Και να που έφτασε κι άλλος ένας κόμπος στο χτένι, αυτή τη φορά πιο μεγάλος. Ή θα ξεδοντιάσει το χτένι και θα περάσει ή το χτένι θα αποδειχτεί ανθεκτικό για μία ακόμη φορά. Όμως, επειδή αυτή τη φορά…

το νήμα τραβιέται από την κοινωνία με μεγάλη δύναμη, αν, τελικά, αντέξει το χτένι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γκρεμιστεί ο αργαλιός.

Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Κάθε φορά που το τέρας παραγγέλνει την τροφή του εμφανίζονται στον ορίζοντα πιστοί υπηρέτες, διαφορετικοί κάθε φορά μα και τόσο ίδιοι μεταξύ τους, που είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να μπορεί το τέρας να συνεχίζει να αναπνέει, να συνεχίζει να πεινάει να συνεχίζει να αποζητάει τροφή.

Και οι υπηρέτες, λυσσασμένα σκυλιά με ψεύτικα δόντια, τρέχουν να θερίσουν ζωές και όνειρα.

Αγράμματοι να μείνουν οι φτωχοί που εκείνοι δημιούργησαν, χωρίς σπίτια να μείνουν οι φτωχοί που εκείνοι τους οδήγησαν στη φτώχια, ελεύθεροι και με τις τιμές που τους αρμόζουν να μείνουν οι κλέφτες του μόχθου των ανθρώπων και οι μπαταχτσήδες της πολιτικής και της οικονομίας, στο διάολο να πάνε οι άρρωστοι, οι άστεγοι, οι άνεργοι και όσοι ακόμη έχουν δουλειά.

Το τέρας πεινάει και πρέπει να φάει. Ζητάει σπίτια, περιουσίες, εγκαθιστά το κρύο στα σπίτια, στερεί το φως και το νερό, τη γνώση και τη μόρφωση των ανθρώπων και οι πιστοί υπηρέτες τα σκυλιά τα λυσσασμένα με τα ψεύτικα δόντια βγαίνουν παγανιά ουρλιάζοντας και γρυλίζοντας, για να του τα προσφέρουν.

Ως αντάλλαγμα, μπορούν και ζουν σε χρυσά σκυλόσπιτα μες στη χλιδή και τον πλούτο, αλυσοδεμένοι σε αναπαυτικές καρέκλες αξιωμάτων απ΄όπου εξαπολύουν λόγους κενούς, ψεύτικους και απειλητικούς.

Αλλάζουν το μαντρί που υπερασπίζονται με την ίδια ευκολία που σκορπίζουν τον πόνο, την απόγνωση και το θάνατο.

Γλύφουν εκεί που πριν από λίγο καιρό έφτυναν, κολακεύουν και στηρίζουν εκείνους που πριν από λίγο καιρό «έβριζαν» και απαξίωναν, καταδικάζουν πρακτικές και ενέργειες τις ίδιες που πριν από λίγο καιρό ακολούθησαν, υποκρίνονται μπρος στη θεά κάμερα και καμώνονται πως νοιάζονται για ανθρώπους, τόπους και πατρίδες, την ίδια στιγμή που φέρονται στους ανθρώπους σαν να είναι ζώα και ξεπουλούν, μπιρ παρά, τόπους και πατρίδες.

Λες και είναι δικός τους ο χρυσός και όχι δικός μας, λες και είναι δικά τους τα δάση και όχι δικά μας, λες και είναι δικά τους τα πετρέλαια, τα ορυκτά, ο αέρας, το νερό και όχι δικά μας.

Ιερό δεν έχουν, όσιο δεν έχουν η τσίπα τους τελείωσε και κρύβουν το τρομακτικό τους πρόσωπο σε ακριβά κοστούμια και θωρακισμένα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού. Φοβούνται και κυκλοφορούν με πολυάριθμη συνοδεία. Άραγε γιατί να φοβούνται αφού κάνουν το σωστό; Από ποια συμφέροντα νιώθουν ότι κινδυνεύουν; Από τα λαϊκά; Μα δηλώνουν υπηρέτες του λαού μα στην πορεία αλλάζουν αφέντη και γίνονται δυνάστες του λαού.

Καμαρώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη επειδή οδηγούν τους ανθρώπους σε απόγνωση πιστεύοντας και ελπίζοντας πως αυτό θα γίνεται εσαεί. Η Ιστορία δεν τους διδάσκει, τους ξεμωραίνει και τους κάνει να πιστεύουν πως θα είναι οι πρώτοι που θα μπορούν να φέρονται στους ανθρώπους σαν σκλάβοι, χωρίς οι σκλάβοι να επαναστατήσουν.

Αγνοούν το νόμο του Νεύτωνα, πιστεύοντας και ελπίζοντας πως θα υπάρχει δράση χωρίς αντίδραση. Ζαλισμένοι από τα πλούτη και την αλαζονεία δεν ακούνε τη σιωπηλή οργή που τους στέλνει το μήνυμα: «Αδειάστε μας τη γωνιά, δεν σας αντέχουμε άλλο».

Μόνο το τέρας μπορεί και αφουγκράζεται τέτοια μηνύματα, γι’ αυτό και ετοιμάζεται να αντικαταστήσει τους τωρινούς πιστούς του υπηρέτες με άλλους ακόμα πιο πιστούς που περιμένουν στην επετηρίδα τη σειρά τους.

Αυτό είναι το σχέδιο. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα τους βγει. Το ξέρει και το τέρας και οι πιστοί υπηρέτες τους ότι τα δόντια τους είναι ψεύτικα, έτοιμα πλέον να πέσουν στο πρώτο τράνταγμα.

paganeli

Προϋπολογισμός: Πλεόνασμα …θανάτου

Τέτοιος θηριώδης εμπαιγμός δεν έχει ιστορικό προηγούμενο…
Η κυβέρνηση της καταστροφής, της φρενοβλαβούς ληστείας του ελληνικού λαού και της ολοκληρωτικής αποτέφρωσης της ελληνικής κοινωνίας, κατέθεσε το νέο προϋπολογισμό και τον εμφανίζει σαν …αφετηρία «ανάπτυξης»!!!
Το ίδιο και οι γενίτσαροι της προπαγάνδας της: Τρέμη, Πρετεντέρης, Τσίμας, αφήνιασαν εμφανίζοντας τον προϋπολογισμό σαν πολύ θετικό βήμα «σωτηρίας», σαν ζωογόνος πνοή…

Ένα προϋπολογισμό που αποτελεί τη χαριστική βολή της χώρας και του λαού της, τον προβάλλουν σαν «βήμα σωτηρίας»…

Την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ πτώχευση του ελληνικού λαού, το μακάβριο ενταφιασμό του και την καταβαράθρωση της ελληνικής κοινωνίας τα εμφανίζουν σαν «αφετηρία» διεξόδου από το θάνατο.

Τον ίδιο το ΘΑΝΑΤΟ των Ελλήνων τον προβάλλουν σαν …ζωή, ή σαν …αφετηρία ανάστασης!!!

Και όλα αυτά τα κυνικά ψεύδη και τα ξετσίπωτα παραληρήματα τα στηρίζουν πάνω στην αύξηση του «πρωτογενούς πλεονάσματος»: Στο …πλεόνασμα ΘΑΝΑΤΟΥ της Ελλάδας και του λαού της…

Γιατί, αυτό το «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι …πλεόνασμα της τελεσίδικης θανατικής καταδίκης του ελληνικού λαού, «πλεόνασμα» που καταγράφει το στήσιμό του στον τοίχο της ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ του εκτέλεσης…

Να δούμε συνοπτικά το τι σημαίνει αυτό το «πρωτογενές πλεόνασμα», σύμφωνα πάντα με τον προϋπολογισμό των ανδρεικέλων:

α). Επιβάρυνση τους ελληνικού λαού κατά 6,1 δισεκατομμύρια.
* 2,5 δισ. είναι οι επιπλέον φόροι
* Άλλα τόσα από τις περικοπές μισθών και συντάξεων
* 500 εκατομμύρια από περικοπές κοινωνικών δαπανών

β). Νέες φοροεπιδρομές:
*Αύξηση της φορολογίας ακινήτων κατά 44%
* Αύξηση της φορολογίας των εισοδημάτων κατά
11,5%
* Αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 8,5%

γ). Η ΑΝΕΡΓΙΑ θα φτάσει το 2014 στα επίπεδα του 24%
Τον ίδιο χρόνο, θα χάσουν τη δουλειά τους 11.000 δημόσιοι υπάλληλοι …

δ). Το δημόσιο χρέος, παρά τα βάρβαρα μέτρα θα παραμείνει σχεδόν αμετάβλητο: 320 δισ., από τα 321 δισ. που είναι η εκτίμηση για το 2013.

ε). Σφαγιασμός Κοινωνικών δαπανών κατά 2,7 δισ. που σε συνδυασμό με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών από την εργοδοσία, θα καρατομήσουν παραπέρα τις συντάξεις, επιδόματα υγείας κ.λπ…

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ο τακτικός προϋπολογισμός για το 2014 προβλέπει περίπου 2,3 δισ. ευρώ λιγότερα για τη χρηματοδότηση των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης (11,7 δισ. προς τα ασφαλιστικά ταμεία, 774 εκατ. προς τον ΕΟΠΥΥ και 1,11 δισ. προς τα νοσοκομεία)…

Πάνω σ’ αυτόν το ΘΑΝΑΤΟ των εργαζομένων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της αγροτιάς και γενικότερα του ελληνικού λαού, αλλά και στην ΟΛΙΚΗ αποσάθρωση της ελληνικής κοινωνίας, επιχειρείται να στεριωθεί το αιμάτινο οικοδόμημα του «πρωτογενούς πλεονάσματος»…

ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΝ…

Οι μέρες τους είναι μετρημένες…

 Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8021

Τοκογλύφε, ζήσε το «μύθο» σου στην Ελλάδα!

Νίκος Μπογιόπουλος - enikos.gr

Το 1932, όταν η Ελλάδα κήρυξε και επισήμως «χρεοστάσιο» (σ.σ. χρεοκοπία, δηλαδή...) τα πράγματα είχαν φτάσει σε ένα σημείο που το 43% του προϋπολογισμού πήγαινε σε τόκους και χρεολύσια. Αυτό ήταν και το καθοριστικό στοιχείο για την κήρυξη του «χρεοστασίου». Με τους τόκους και τα χρεολύσια να έχουν φτάσει τότε σε δυσθεώρητα ύψη, η χώρα ήταν αδύνατον πλέον να αντεπεξέλθει σε ένα τέτοιο αβάσταχτο φορτίο. Η χρεοκοπία ήταν, πλέον, γεγονός. Μια χρεοκοπία που η πλουτοκρατία φρόντισε, φυσικά, τα βάρη της να τα φορτωθεί ο καθημαγμένος λαός. Και το φρόντισε διά των κομμάτων της, του Κόμματος των Φιλελευθέρων και του Λαϊκού Κόμματος. Τα οποία λίγο αργότερα έφεραν στην εξουσία τον Μεταξά...

Από το όχι και τόσο... μακρινό 1932 ας έρθουμε στο τώρα. Ας έρθουμε στο 2014: Με τον προϋπολογισμό για το 2014 που κατατέθηκε χτες στη Βουλή (και θα δούμε αναλυτικότερα στη συνέχεια), το ποσοστό των ετήσιων συνολικών δαπανών του τακτικού προϋπολογισμού που προορίζεται να πάει την ερχόμενη χρονιά στους τοκογλύφους ανέρχεται στο 64%!!! Επαναλαμβάνουμε: Το 64% των συνολικών δαπανών του προϋπολογισμού για το 2014 πηγαίνει σε τόκους και χρεολύσια!

Στον πίνακα 3.10 της εισηγητικής έκθεσης του προϋπολογισμού (σελίδα 89) καταγράφονται οι κωδικοί «Δαπανών Εξυπηρέτησης Δημόσιας Πίστης», δηλαδή οι τόκοι και τα χρεολύσια που καλείται να πληρώσει το ελληνικό κράτος μέσα στο 2014. Το ποσό ανέρχεται αθροιστικά στα 74,2 δισ. ευρώ! Μόνο για τα χρεολύσια μεσομακροπρόθεσμου και βραχυπρόθεσμου δανεισμού (κωδικοί 14 – 15) το ποσό αγγίζει τα 65 δισ. ευρώ!

Τα στοιχεία (όπως φαίνεται και στο σχετικό πίνακα 3.10 της εισηγητικής έκθεσης του προϋπολογισμού, σελίδα 89) είναι αμείλικτα και παραδεδεγμένα, τόσο από τους συντάκτες του προϋπολογισμού, όσο και από τα κόμματα της συγκυβέρνησης του «μαύρου μετώπου» που θα τον καταστήσουν νόμο του κράτους. Τι προκύπτει: Σύμφωνα με τα - δικά τους - στοιχεία, στα τέσσερα χρόνια εφαρμογής της πολιτικής της «σωτηρίας» το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα να γυρίζει σε καταστάσεις χειρότερες κι από εκείνες που επικρατούσαν προπολεμικά! Στο πλαίσιο, δηλαδή, αυτής της πολιτικής – με την απροσδιόριστη μάλιστα διάρκεια – κατά το έτος του κυβερνητικού «success story», το 2014, η Ελλάδα επιστρέφει σε καταστάσεις χειρότερες κι από εκείνες που είχαν ως αποτέλεσμα να επέλθει στη χώρα η χρεοκοπία του 1932!

Πιο συγκεκριμένα:

Κατέθεσαν έναν τακτικό προϋπολογισμό στον οποίο ομολογείται ότι από τα περίπου 116,524 δισ. ευρώ που θα είναι οι συνολικές δαπάνες για το 2014, τα 74,199 δισ. ευρώ (ποσοστό 64% !!!) θα πάνε στους τοκογλύφους! Να, επομένως, γιατί «δεν υπάρχουν» λεφτά για μισθούς, συντάξεις, για Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια.

Κατέθεσαν έναν προϋπολογισμό που προβλέπει ότι ενώ το σύνολο των εσόδων του κράτους θα είναι 54,695 δισ. ευρώ (εισηγητική έκθεση, πίνακας 3.5, Έσοδα Κρατικού Προϋπολογισμού, σελ. 81), οι τοκογλύφοι έχουν καπαρώσει 74,199 δισ. ευρώ, δηλαδή ένα ποσό μεγαλύτερο κατά... 136% από όλα τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού! Να, επομένως, γιατί συνεχίζεται εσαεί ο φαύλος κύκλος των νέων δανείων, με τους νέους τόκους, με τα νέα χρεολύσια, που θα φέρουν νέα δάνεια, νέους τόκους κ.ο.κ.

Κατέθεσαν έναν προϋπολογισμό που προβλέπει ένα ΑΕΠ, δηλαδή συνολικό πλούτο που θα παραχθεί στη χώρα, της τάξης των 183 δισ. ευρώ που από αυτά πάνω από το 40% πηγαίνει σε τόκους και χρεολύσια!

Ιδού λοιπόν τι κρύβεται πίσω από τις θεωρίες περί «πλεονασμάτων». Να γιατί τα «λεονάσματα», όπως και τα ελλείμματα, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα για το λαό: Φτώχεια, πείνα και δυστυχία. Ιδού γιατί ο ελληνικός λαός θα συνεχίσει να ζει με ανύπαρκτους μισθούς και λεηλατημένες συντάξεις, με χαράτσια, με φόρους και χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Να γιατί το μόνο «success story» που του επιφυλάσσουν είναι η ανεργία και η καταστροφή. Να γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για το λαό: Γιατί ό,τι παράγεται (τώρα και στο μέλλον!) σε αυτόν τον τόπο «θα πρέπει» να πηγαίνει σε εγχώριους και ξένους «δανειστές»! Σε εγχώριους και ξένους τοκογλύφους. Στις τράπεζες και στους εντός και εκτός Ελλάδας «τζογαδόρους» που «παίζουν» με το ελληνικό δημόσιο χρέος.

Αυτή είναι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και αυτή είναι η αποστολή που έχει αναλάβει. Η αποστολή της δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από εκείνο που στη γλώσσα τους, χρόνια τώρα, το έχουν βαφτίσει «ελεγχόμενη χρεοκοπία». Στο πλαίσιο αυτής της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» κατέθεσαν έναν ακόμα προϋπολογισμό που οδηγεί τον ελληνικό λαό πέρα κι από τη χρεοκοπία! Πέρα κι από την πτώχευση! Μας οδηγούν στον αφανισμό! Στο πλαίσιο αυτής της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» (σ.σ.: «ελεγχόμενη» μόνο για τους κεφαλαιοκράτες), όπου ο μισός και πλέον προϋπολογισμός πηγαίνει σε τοκογλύφους, κερδοσκόπους, δανειστές και κάθε λογής «σωτήρες», ο ελληνικός λαός οδηγείται σε καταστάσεις πιο οδυνηρές κι από εκείνες του 1932!

"Περι Zouglas, Κασιδιάρη και Φουντούλη... ο λογος"

Πηγή: Indymedia

Και τώρα που μίλησαν όλοι, ας μιλήσουμε και εμείς...

Για έναν περίεργο λόγο, η υπόθεση σχετικά με τη διπλή εκτέλεση των νεοναζί μπράβων στο Νέο Ηράκλειο -και κυρίως τα όσα ακολούθησαν- έχει συσχετιστεί σχεδόν απόλυτα με την ιστοσελίδα Zougla.gr του γνωστού ρουφιάνου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου.

Σε αυτόν ο Κασιδιάρης έδωσε το βίντεο στο οποίο φαίνεται ξεκάθαρα η εκτέλεση. Το αν του δόθηκε «φτιαγμένο» ή το έφτιαξε μετά ο ίδιος ο Τριανταφυλλόπουλος είναι κάτι που δεν γνωρίζουμε και σίγουρα δεν είναι κάτι που μας αφορά.

Έτσι κι αλλιώς το γεγονός και μόνο πως ένα βίντεο από μια κάμερα ασφαλείας κλειστού κυκλώματος που καταγράφει ασπρόμαυρη εικόνα (όπως αποδεικνύεται και από το άλλο βίντεο που έδωσαν στη δημοσιότητα οι μπάτσοι) ξαφνικά εμφανίζεται στους τηλεοπτικούς δέκτες έγχρωμο  και εμπλουτισμένο με ειδικά εφέ ώστε να φαίνεται η πορεία της σφαίρας,(!)  δείχνει πολλά τόσο για τις προθέσεις αυτού που το έδωσε (Κασιδιάρης) όσο και αυτού που το δημοσίευσε (Τριανταφυλλόπουλος).

 Λίγο πριν την δημοσιοποίηση του βίντεο ο νεοναζί βουλευτής είχε δώσει συνέντευξη στον Τριανταφυλλόπουλο. Εκείνος, με τη σειρα του, λίγες μέρες αργότερα για να του ανταποδώσει, τόσο τη συνέντευξη όσο και την... αποκλειστικότητα του βίντεο ,δημοσιεύει μια δημοσκόπηση στην οποία τα ποσοστά της νεοναζιστικής γκρούπας εμφανίζονται εξαιρετικά υψηλά.

Αυτή η σχέση που φαίνεται να έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στις δύο πλευρές, ωστόσο, έχει παρελθόν το οποίο συνδέεται άμεσα με το παρόν (και είμαστε σίγουροι και με το μέλλον).
Τριανταφυλλόπουλος και Κασιδιάρης είναι φιλαράκια από παλιά. Ο μαχαιροβγάλτης βουλευτής της Χρυσής Αυγής έχει συνεργαστεί και παλαιότερα με τον ρουφιάνο δημοσιογράφο. Η γνωριμία αυτή, μάλιστα, αφορά και ένα ακόμα γνωστό πλέον πρόσωπο. Τον Γιώργο Φουντούλη.

Τον... «αθώο» νεοναζί μπράβο. Το κακόμοιρο παιδί που έτυχε να περιφρουρεί εκείνο το βράδυ τα γραφεία της εγκληματικής οργάνωσης. Που απλά, ψήφιζε Χρυσή Αυγή και κάποιες φορές έτυχε να κάνει και νυχτερινές καταδρομικές ασκήσεις με τον Κασιδιάρη στα βουνά της Αττικής. Αυτό το άγιο πλάσμα που ήταν πάντα στη πρώτη γραμμή των εκδηλώσεων του νεοναζιστικού μορφώματος. Αυτό το εξαιρετικό παλικάρι, που ήταν «πόρτα» και μπράβος σε μαγαζιά του Νέου Ηρακλείου και είχε εξαιρετικές σχέσεις με την τοπική μαφία (Ρώσοι, Γεωργιανοί κλπ κλπ)

Πως γίνεται η σύνδεση των τριών προσώπων; Ο Τριανταφυλλόπουλος κάποια στιγμή πριν λίγα χρόνια είχε ζητήσει από τον Κασιδιάρη έναν μπράβο για να κυκλοφορεί πιο άνετα. Ο Κασιδιάρης προσφέρθηκε να του γνωρίσει ένα «δικό του παιδί» προκειμένου να το βοηθήσει κιόλας να βγάλει κανένα μεροκάματο. Και η δουλειά έκλεισε: Ο Φουντούλης ήταν τότε (και για μερικούς μήνες) ο προσωπικός μπράβος του Τριανταφυλλόπουλου.

Συμπεράσματα δεν θα βγάλουμε εμείς. Απλά παραθέτουμε τα στοιχεία τα οποία ήταν σε γνώση μας αρκετές ημέρες τώρα. Περιμέναμε, όμως, να δημοσιευθεί πρώτα η προκήρυξη ανάληψης ευθύνης. Υπήρχε ο φόβος μήπως και από την πλευρά αυτών που συμμετείχαν στο χτύπημα είχε γίνει η ανάλογη έρευνα και βρισκόμασταν ξαφνικά να δημοσιεύουμε τα ίδια στοιχεία. Όπως διαπιστώσαμε ανάλογη έρευνα δεν είχε γίνει ενώ και η δημοσίευση της προκήρυξης τελικά έγινε στο Zougla.gr για λόγους που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν.

                          Κομάντο  "ΟΥΛΡΙΚΕ ΜΑΙΝΧΟΦ"

Μη πεθάνεις τώρα ρε !!!

Τι σου ζητάνε ρε;; Να μείνεις ζωντανός!!

 Τώρα ξεδιπλώνεται το success σήριαλ με τους…

κινέζους,τους εταίρους, τους επενδυτές, τα πλεονάσματα !!

by…politikokoraki.blogspot

Τώρα νοικοκυρευόμαστε με κλείσιμο σχολείων,νοσοκομείων, δημόσιων επιχειρήσεων !!

Τώρα ξεσκαρτάρουμε το δημόσιο !!

Τώρα αφήνουμε απλήρωτους 1.000.000 “τυχερούς”,που δουλεύουν -ακόμα- στον ιδιωτικό !! 

Τώρα που έχουμε..πλεονάσματα..

Τι σου ζητάνε ρε;;

Να μείνεις ζωντανός !!

Να τρέφεσαι με φτηνότερα ληγμένα στα superή και τζάμπα από τους σκουπιδοτενεκέδες!!

Να φαρμακώνεσαι με γεννόσημα !!

Να πληρώνεις 25άρικα να μπεις σε νοσοκομείο !!

Τι σου ζητάνε ρε;;

Να πάψεις νάσαι μίζερος!! Γκρινιάρης!!

Να στηρίξεις την εθνική κυβέρνηση στον τιτάνιοαγώνα που δίνει!!

Να πληρώνεις τους φόρους και τα χαράτσια σου!!

Κι αν δεν έχεις, να πουλήσεις το σπίτι σου.

Κι αν δεν μπορείς, να στο κατασχέσει η τράπεζα. Η εφορία!! 

Μη πεθάνεις τώρα!!

Κρατήσου μέχρι την άνοιξη.

Τότε θα πλακώσει η ανάπτυξη!!

Και οι εκλογές!!

Μείνε ζωντανός…

Να βολεύονται οι τραπεζίτες, οι τοκογλύφοι,η κυβερνητική Συμμορία!!

Τότε…άνοιξη κι αφού τους ξαναψηφίσειςδικαιούσαι μερίδιο του πλεονάσματος!!

Τρία γραμμάρια γιαούρτι παραπάνω

κι εφτά σπόρους σουσάμι…

…………………………………

 

Είσαι ζωντανός ρε!! Ακόμα!!

Δώσε τη δική σου απάντηση στους ξενόδουλους“κυβερνήτες”. Στα άπληστα Αφεντικά.

Βγες στο Δρόμο. Πάλεψε. Αγωνίσου.Γκρέμισε τους.

ΤΩΡΑ. 

Αύριο θάναι αργά. Θάχεις πεθάνει…

Το χαμένο εξάμηνο και η κερδισμένη ζωή

Του Γιάννη Αλμπάνη

Στο ντοκιμαντέρ «Η Δίκη των Βασανιστών», που προβλήθηκε τις προάλλες από το κανάλι της Βουλής, ο Θεοφιλογιαννάκος επιχειρεί κάποια στιγμή να δικαιολογήσει την αιματηρή καταστολή του Πολυτεχνείου. Λέει χαρακτηριστικά ότι όλο το 1973 δεν είχαν ανοίξει οι σχολές λόγω των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Προσθέτει μάλιστα ότι είχε δημιουργηθεί τέτοιο κοινωνικό πρόβλημα, που ο πατέρας μιας φοιτήτριας από την Ξάνθη τού είχε τηλεφωνήσει για να επιληφθεί του θέματος. 
Ο δυστυχής πατέρας απείλησε μάλιστα τον φιλότιμο εθνικόφρονα ανακριτή ότι θα έφερνε την κόρη πίσω στο χωριό, αν δεν άρχιζαν τα μαθήματα. Τι να κάνουν λοιπόν κι οι χουντικοί; Κατέβασαν τα 
τανκς για να μην υπονομευτεί το μέλλον του παιδιού.
Αν και δεν είναι ορθό να εξομοιώνουμε τη σημερινή αυταρχική και φαλκιδευμένη δημοκρατία με τη δικτατορία (εκτός όλων των άλλων, γιατί με αυτόν τον τρόπο μηδενίζουμε τις κατακτήσεις του Πολυτεχνείου), εντούτοις, είναι προφανείς οι ομοιότητες των εξηγήσεων του Θεοφιλογιαννάκου με τον σημερινό κυρίαρχο λόγο περί χαμένου εξαμήνου. Οι οιμωγές του Mega, οι συνεντεύξεις των απελπισμένων φοιτητών που δεν μπορούν να κάνουν μάθημα, η αγωνία του κυρίου Αρβανιτόπουλου για το «μέλλον των παιδιών» μοιάζουν να έρχονται από την εποχή του Θεοφιλογιαννάκου. Ή ίσως από ακόμα πιο παλιά.
Στην πραγματικότητα η προπαγανδιστική πατέντα περί υπεράσπισης του απλού-ανθρώπου-που- θέλει- να-κάνει-τη-δουλειά-του, δεν είναι του Αρβανιτόπουλου, όπως ακριβώς δεν ήταν και του Θεοφιλογιαννάκου. Ανάλογα ήταν και τα «επιχειρήματα» του προ της Γαλλικής Επανάστασης Παλαιού Καθεστώτος απέναντι στους «αργόσχολους» ριζοσπάστες, οι οποίοι απειλούσαν τους θεοσεβούμενους εργατικούς υπηκόους. 
Αντιμέτωπος με την κοινωνική ανταρσία (ή έστω την υποψία ότι αυτή επίκειται…), ο εκάστοτε Άρχων ενδύεται τον μανδύα του προστάτη των αδυνάμων που πλήττονται από τη διατάραξη της κανονικότητας. Των ίδιων ακριβώς αδυνάμων που ο Άρχων περιφρονεί και ποδοπατά καθημερινά. Ο στόχος αυτής της στρεψοδικίας είναι να αλλάξει τους όρους με τους οποίους συζητιέται το επίδικο: δεν είναι πια ο αγώνας των αδυνάμων εναντίον των δυνατών, αλλά η σύγκρουση των κατ’ επάγγελμα ταραχοποιών (εν προκειμένω των «συνδικαλιστικών μειοψηφιών) με τους πραγματικούς αδύναμους, τους οποίους έρχεται να υπερασπιστεί ο Άρχων-πατέρας.
Θα μπορούσε κανείς να αντικρούσει την κυβερνητική προπαγάνδα περί χαμένου εξαμήνου, λέγοντας ότι είναι στο χέρι της κυβέρνησης να μη χαθεί, αν ανακαλέσει τις απολύσεις των διοικητικών. Ή ότι, ακόμα και αν ανοίξει εντέλει το πανεπιστήμιο, ο δόλιος πρωτοετής τον οποίο περιφέρει η ΔΑΠ στα κανάλια, θα δυσκολευτεί να γραφτεί στη Σχολή, γιατί δεν θα υπάρχει πλέον υπάλληλος να παραλάβει τη φόρμα του –εκτός βέβαια αν αναλάβουν οι πρυτάνεις τις εγγραφές. Πρόκειται για απολύτως ορθά επιχειρήματα, γιατί η απεργία των διοικητικών δεν είναι μόνο ένας απολύτως δίκαιος αγώνας για να σώσουν το μεροκάματό τους, αλλά και μια πράξη υπεράσπισης της στοιχειώδους λειτουργίας των δημόσιων πανεπιστημίων.
Όμως όσο ορθά και αν είναι τα δύο αντεπιχειρήματα, για τα οποία έγινε μόλις λόγος, δεν αρκούν. Γιατί όταν τα πράγματα φτάνουν στο όριό τους, μπορεί να χρειαστεί να χαθούν κι εξάμηνα, και μεροκάματα, και η βολή μας, και ίσως πράγματα ακόμα πιο σημαντικά. Γιατί δεν υπάρχει αγώνας χωρίς κόστος, όπως δεν γίνεται ανατροπή χωρίς εξέγερση. Γιατί όταν στραγγαλίζουν μια ολόκληρη γενιά, η ζωή μπορεί να κερδηθεί μόνο στους δρόμους.

http://www.rednotebook.gr

Οι 314 συνεπωνυμίες του ΕΚΠΑ: Θαύμα!

Με μεγάλη συμπάθεια άκουγα χθες το βράδυ τον κ. Αρβανιτόπουλο να εκθέτει το δράμα του στην κ. Σία του ΣΚΑΙ αναφερόμενος στον μεγάλο πολύποδα των 314 με το ίδιο επώνυμο συγγενών, που εδώ και καιρό πνίγει το ΕΚΠΑ, εισχωρώντας σε κάθε του ρωγμή.

Είναι αλήθεια ότι αγανάκτησα με την τόση ξεδιαντροπιά, (των συγγενών να εξηγούμαστε). Αλλά και εξεπλάγην με την ευκαρπία και αναπαραγωγική άνθηση του ελληνικού στοιχείου των τελευταίων δεκαετιών.

Κάθισα λοιπόν και πήρα μολύβι και χαρτί να υπολογίσω το θαύμα.

Ας υποθέσουμε ότι ένας άνδρας και μια γυναίκα, ηλικίας μικρότερης των 65 και 60 ετών, αμφότεροι υπάλληλοι του ΕΚΠΑ ερωτεύονται, έρχονται εις γάμου κοινωνία και γεννούν μπόλικα παιδιά, ας πούμε 4, αριθμός που σαφώς είναι πάνω απ' τον μέσο όρο της ελληνικής οικογένειας. Αλλά ας μην κάνουμε σκόντο και τσιγκουνιές.

Αυτά τα 4 παιδιά παντρεύονται και το κάθε ζευγάρι κάνει άλλα 4 παιδιά.  Και ας υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί επίσης, γυναίκες, άνδρες και παιδιά, έχουν άπαντες προσληφθεί και δουλεύουν στο ΕΚΠΑ ως διοικητικοί υπάλληλοι. 

Ας καθίσουμε λοιπόν, κι ας τους μετρήσουμε:

2 = ο παππούς και η γιαγιά.

8 = τα 4 παιδιά και οι 4 σύζυγοι

32 = τα 16 εγγόνια και οι 16 σύζυγοι αυτών.

Κάνουμε τη σούμα και μάς βγαίνουν: 42 διοικητικοί υπάλληλοι από ένα και μόνο πυρήνα. Και μάλιστα, υπό την προυπόθεση ότι όλα τα παιδιά των δυο γενεών έχουν βγει αποκλειστικά αρσενικά, έτσι ώστε και οι γυναίκες τους να έχουν το ίδιο επίθετο με τους άνδρες τους.

Για να βρούμε, λοιπόν 314 διοικητικούς υπαλλήλους με το ίδιο επίθετο, θα πρέπει μόνο ο παππούς του αρχικού πυρήνα να έχει εφτά αδέλφια και όλα αυτά να είναι κατ' αποκλειστικότητα αρσενικά, και φυσικά να κάνουν μόνο αρσενικά παιδιά, κι όχι λιγότερα από 4 το ζευγάρι.

Είναι αλήθεια ότι απ' το αποτέλεσμα των υπολογισμών μου, δυσκολεύτηκα να πιστέψω τον κ. Αρβανιτόπουλο. Αλλά, σαν καθηγητής Πανεπιστημίου που είναι δεν μπορεί να κάνει λάθος, σκέφτηκα.

Ίσως γεννιούνται τόσες τερατώδεις οικογένειες, επειδή είναι τόσο διεφθαρμένα τα πανεπιστήμιά μας. Δεν ξέρω. Μάλλον. Ίσως. Σίγουρα. Για να το λέει ο Υπουργός!

cynical