Καλλιεργείς; Θα φορολογείσαι περισσότερο!

Με επτά ειδικούς συντελεστές θα γίνεται από τον Ιανουάριο 2014 η φορολόγηση των 50 εκατομμυρίων στρεμμάτων εκτός σχεδίου γης, σύμφωνα με το τελικό σχέδιο του υπουργείου οικονομικών που θα δοθεί για έγκριση στην τρόικα. Ανάλογα με την θέση, την χρήση, την απόσταση από θάλασσα, κ.α. θα κληθεί ο κάθε φορολογούμενος πολίτης να καταβάλλει «φουσκωμένους» φόρους σοβιετικής λογικής.

Ενδεικτικά, ο φόρος μπορεί να ξεκινήσει από 0,3 ευρώ / στρέμμα σε περίπτωση μεγάλης δασικής έκτασης και να φθάσει έως τα 47,25 ευρώ ανά στρέμμα για εκτάσεις – φιλέτα , ενώ σε περίπτωση που υπάρχει και κατοικία, τα 236,25 ευρώ / στρέμμα.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι ο συντελεστής χρήσης των αγροτεμαχίων είναι ιδιαίτερα αυξημένος για εκείνα τα αγροτεμάχια που χρησιμοποιούνται για ελαιοκαλλιέργειες και δενδροκαλλιέργειες. Εν ολίγοις, όποιος έχει αγροκτήματα που καλλιεργεί για δική του προσωπική χρήση θα επιβαρύνεται σχεδόν διπλάσια από εκείνον που έχει αγροτεμάχιο δασικής έκτασης.

Γιατί γίνεται αυτό; Μα για να μειωθεί-σταματήσει η παραγωγή και όλοι να είναι εξαρτημένοι από τιςπολυεθνικές. Δεν είναι η κυβέρνηση βέβαια αυτή που βγάζει από το κεφάλι της τις συγκεκριμένες διατάξεις. Οι ιθύνοντες απλά εφαρμόζουν τις εντολές του Ο.Η.Ε. στα πλαίσια της γνωστής πλέονΑτζέντας 21, μέρη της οποίας ήδη εφαρμόζονται σε όλον τον κόσμο με «ειδικούς» να θεωρούν ότι πρέπει να φορολογούνται ακόμα και οι αγελάδες, γιατί τα… αέρια τους περιέχουν, μας λένε, διοξείδιο του άνθρακα και «μολύνουν την ατμόσφαιρα». Μην γελάτε! Πρόκειται για την απάτη της υπερθέρμανσης του πλανήτη, για την οποία μάλιστα διοργανώνονται και στην χώρα μας ποδηλατοδρομίες.

Η υπερφορολόγηση των ακινήτων έχει ως σκοπό, όπως πολλάκις έχουμε αναφέρει, την κατάργηση της περιουσίας, προκειμένου όλοι να είναι εξαρτημένοι από το παγκόσμιο κράτος, το οποίο «θα παρέχει τα πάντα», αρκεί να υποδουλωθούν οικειοθελώς οι πολίτες στις επιταγές του και να απολαμβάνουν «εν ειρήνη» τα «αγαθά», δίχως υπόνοια αμφισβήτησης της πλαστής πραγματικότητας που πλασάρεται καθημερινά.

Μερικοί βέβαια λένε να μην ασχολούμαστε με παγκόσμια σχέδια παρά με τα του οίκου μας. Μα αυτά τα δύο πάνε πακέτο. Σε παλιότερο άρθρο μας είχαμε γράψει:

«««Συνήθως υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες ανθρώπων:

Οι «συνομωσιολόγοι», οι οποίοι αρέσκονται στην μελέτη θεωριών συνομωσίας. Γι’ αυτήν την κατηγορία πολιτών οι διάφορες θεωρίες συνομωσίας είναι «εύγευστο προιόν» αρκεί, όμως, να παραμείνουν θεωρίες. Κανείς δεν θέλει, ούτε να σκέφτεται, ότι αυτά που λέγονται σε επίπεδο συζήτησης θα εφαρμοστούν στην πράξη. Επιπλέον, επειδή το σύστημα δεν είναι καθόλου «χθεσινό», πλασάρει ψεύτικες συνομωσίες, οι οποίες «απορροφούνται» από διάφορους «συνομωσιολόγους», με συνέπεια η πραγματική σκευωρία να αποκρύπτεται, αφού η αλήθεια διαστρεβλώνεται.

Οι «εσωτερικολόγοι»: Το ίδιο φανατικοί με τους «συνομωσιολόγους», αλλά στο άλλο άκρο. Γι’ αυτούς δεν υφίσταται παγκόσμιο σχέδιο. Η διαφθορά υπάρχει μόνο εντός συνόρων και για όλα φταίει ο διπλανός, ο οποίος πρέπει να νουθετηθεί, προκειμένου να βελτιωθεί η κοινωνία. Όποιος μιλάει για παγκόσμια διαπλοκή, παγκόσμιο κέντρο αποφάσεων, διατροφικό πόλεμο κ.ο.κ. είναι συνομωσιολόγος και όχι πραγματιστής, όπως οι ίδιοι συνήθως αυτοχαρακτηρίζονται.»»»

Ας κατανοήσουν  λοιπόν μερικοί ότι παγκόσμιο σχέδιο υφίσταται και χτυπάει όλους τους τομείς της καθημερινότητας των ανθρώπων. Παράλληλα υπάρχουν και τα δικά μας λάθη, τα οποία επιδεινώνουν την κατάσταση και μας οδηγούν κατευθείαν στα νύχια των παγκοσμιοποιητών, οι οποίοι θέλουν να πάρουν πίσω ότι δόθηκε μέσω δανείων.

Οι Έλληνες δεν ξεσηκώνονται, αφού, όπως κάποιος σοφός της εποχής μας είπε, υποσυνείδητα νιώθουν συνεργοί στην οικονομική κατάντια του κράτους. Ωστόσο, υπάρχει κάτι το οποίο αργότερα  και υπό άλλες συνθήκες θα τους αφυπνίσει μια και καλή, ειδικά όταν σκόπιμα βεβηλώνεται: Οι αξίες και τα ιδανικά των Ελλήνων!

ΠΥΓΜΗ.gr

Ο φασισμός των αντιφασιστών

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (6 Οκτωβρίου 2013)

Η εκστρατεία των «αντιφασιστών» να μας σώσει από τον θανάσιμο φασιστικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε σαν λαός ήδη έδειξε τα αληθινά χρώματά της, όπως έγραφα στο άρθρο της 22/9. Ότι, δηλαδή, στην πραγματικότητα, απέβλεπε να αποπροσανατολίσει τα καθημερινά εξαθλιούμενα λαϊκά στρώματα από τον πραγματικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουν: «την ολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής στα χέρια της Υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε) και της ντόπιας ελίτ». Τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα τα πανάθλια κανάλια με τους καλοβολεμένους «δημοσιογράφους», οι οποίοι τον καιρό που τα συνθλιβόμενα λαϊκά στρώματα κατέβαιναν σε απεργίες και διαδηλώσεις έκαναν το παν για να υπονομεύσουν τους αγώνες τους, τώρα κάνουν το παν για να τα στρέψουν σε φανταστικούς κινδύνους, τη στιγμή που οι ελίτ παγιώνουν και επεκτείνουν τα μέτρα που τα φτωχοποιούν περισσότερο.

Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι μπορεί να αμφισβητηθεί ο φασιστικός χαρακτήρας των συστηματικών επιθέσεων εναντίον μεταναστών από κάποιους τραμπούκους της ΧΑ. Το να ισχυριστεί όμως κάποιος σήμερα, με βάση τις πρακτικές αυτές, ότι αντιμετωπίζουμε μαζικά ναζιστικά κόμματα και πραγματικά τάγματα εφόδου, όπως στη δεκαετία του 1930, θα ήταν κακόγουστο ανέκδοτο, αν δεν ήταν άκρως επικίνδυνο. Ιδιαίτερα, τώρα, που βγαίνουν «αντιφασίστες» να απειλούν ότι «τον φασισμό θα τον αντιμετωπίσει και θα τον αποτελειώσει το μαζικό αντιφασιστικό κίνημα της μεγάλης πλειοψηφίας που σιχαίνεται τους νεοναζί» (δηλαδή οι ίδιοι αυτοδιορισμένοι προστάτες του λαού!) (“Ε”, 2/10). Με την ίδια όμως λογική θα μπορούσαν και οι τραμπούκοι της ΧΑ και άλλοι παρόμοιοι να κάνουν το ίδιο, και να μας οδηγήσουν κάποιοι (πίσω από όλους αυτούς) σε ένα εμφύλιο, παρόμοιο με τους εμφυλίους που στήνουν σήμερα η Υ/Ε μαζί με τη Σιωνιστική ελίτ στις Αραβικές χώρες για να υποτάξουν τους λαούς που αγωνίζονται για την εθνική και οικονομική κυριαρχία τους, δηλαδή την λαϊκή κυριαρχία.

Και είναι φανταστικός ο φασιστικός κίνδυνος στην Ελλάδα για τους εξής λόγους:

• Πρώτον, ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν κίνημα που άνθησε κάτω από συγκριμένες ιστορικές  συνθήκες στη Γερμανία, την εποχή που δεν υπήρχε η σημερινή οικονομική αλληλεξάρτηση των οικονομιών στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, η οποία ουσιαστικά καταργεί την λαϊκή κυριαρχία, έστω και αν τυπικά παραμένει ο τύπος του (ξεδοντιασμένου πια) κράτους-έθνους που τώρα παίζει τον ρόλο τοπικού σερίφη της Υ/Ε. Σήμερα, κάθε μη αρεστή στην Υ/Ε κυβέρνηση, της οποίας η οικονομία είναι ήδη πλήρως ενσωματωμένη στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ), μπορεί να οδηγηθεί  σε άμεση οικονομική κατάρρευση σε διάστημα ημερών.
• Δεύτερον, στην Ελλάδα είναι φανερό ότι δεν υπάρχει μαζικό εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα αλλά απλώς ένα εθνικιστικό κόμμα με μερικές εκατοντάδες τραμπούκους και εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, αγανακτισμένους για την αθλιότητα στην οποία τους καταδίκασαν οι ελίτ. Γι’αυτό και δεν είδαμε καμιά μαζική διαδήλωση εθνικοσοσιαλιστών να υπερασπίζονται την ηγεσία και το κόμμα τους, τώρα που επιχειρείται η συντριβή του. Στην Ελλάδα, άλλωστε, δεν υπήρχε ποτέ ισχυρό «φασιστικό» κίνημα, ακόμη και όταν ανθούσε στο εξωτερικό, ούτε έγιναν ξαφνικά τα λαϊκά στρώματα «φασιστικά» ή ρατσιστικά. Οι αγανακτισμένοι αυτοί πολλαπλασιάσθηκαν ραγδαία σαν αποτέλεσμα της πρωτόγνωρης κρίσης που έχει φθάσει τα όρια της οικονομικής καταστροφής και της συνακόλουθης απαξίωσης των κομμάτων εξουσίας, που τελικά ψηφίζονται μόνο από τα προνομιούχα στρώματα.
• Τρίτον, η παράλληλη αποστασιοποίηση πολλών ψηφοφόρων στα λαϊκά στρώματα από μια χρεωκοπημένη «Αριστερά» που είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Και αυτό, γιατί αντί τα κόμματα στην Αριστερά να στραφούν κατά της παγκοσμιοποίησης που καταργεί την λαϊκή κυριαρχία, η μεν ροζ Αριστερά και τα οικολογικά κόμματα ενσωματώθηκαν πλήρως στη ΝΔΤ, οι δε Μαρξιστές της συμφοράς, είτε την παίρνουν σαν «αναγκαίο κακό» στην ιστορική διαδικασία, είτε έχουν υιοθετήσει ένα μεταμοντέρνο Μαρξισμό που τους οδηγεί ακόμη και σε επιδοκιμασία των Αραβικών «επαναστάσεων». Το ΚΚΕ, μολονότι είναι το μοναδικό ΚΚ που παίρνει συνεπή θέση κατά της παγκοσμιοποίησης και των εκφραστών της στον χώρο μας (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.), ουσιαστικά παραπέμπει το θέμα στις καλένδες όταν το συνδέει άμεσα με τον στόχο της σοσιαλιστικής επανάστασης, ενώ θα μπορούσε να πρωτοστατήσει στην δημιουργία ενός παλλαϊκού μετώπου κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης, με βασικό αίτημα την οικονομική αυτοδυναμία μέσα από την έξοδο από την ΕΕ. Πράγμα που θα οδηγούσε στη σωτηρία των λαϊκών στρωμάτων από την καταστροφική κρίση, αλλά και θα άνοιγε τον δρόμο για συστημική αλλαγή.

Φυσικά, η Κοινοβουλευτική Χούντα και οι πάτρωνές της στις ελίτ ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος. Γι’ αυτό και ο ίδιος ο αρχηγός της Κοινοβουλευτικής Χούντας στην επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον τόνισε ότι θεωρεί το ίδιο ακραίες τις θέσεις της ΧΑ με αυτές  της Αριστεράς που μιλά για έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δείχνοντας τον επόμενο στόχο του συστήματος. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι ήδη άρχισε μια συστηματική εκστρατεία φίμωσης κάθε υποστηρικτή της «ακραίας» αυτής άποψης, όχι μόνο από τη Χούντα, αλλά και από την συστημική Αριστερά που επίσης θεωρεί ταμπού την ΕΕ. Έτσι, ακόμη και η ΙΣΚΡΑ, η ιστοσελίδα του «Αριστερού Ρεύματος» του ΣΥΡΙΖΑ που συζητά (θεωρητικά, βέβαια, αφού παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ!) την έξοδο από το Ευρώ ―αλλά όχι και από την ΕΕ― η οποία ανελλιπώς αναδημοσίευε τελευταία τη στήλη αυτή, ξαφνικά  κατέβασε το άρθρο της 22/9. Στη συνέχεια, ανέβασε μεν το περασμένο άρθρο μου αλλά, σε κατάφωρη παραβίαση της ίδιας της δεοντολογίας της, δημοσίευσε μαζί και λασπολογικά σχόλια εναντίον μου κάποιου γνωστού διαδικτυακού λασπολόγου με το ψευδώνυμο «Omadeon» που (όπως παρόμοιοι του σε άλλες ιστοσελίδες) επανήλθαν για πολλοστή φορά με συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς και δυσώδη σχόλια κάτω από την ύποπτη κουκούλα τους, που ποτέ δεν θα δημοσιευόντουσαν επώνυμα στον μη κίτρινο τύπο. Συνακόλουθα, αναγκάστηκα να ζητήσω ο ίδιος από την ιστοσελίδα αυτή να κατεβάσει το άρθρο και να μην αναδημοσιεύει πια άρθρα μου...

http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_10_06.html 

http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

http://www.periektikidimokratia.org/

Μουσική λαοθάλασσα γελοιοποιεί το δόγμα των «δύο άκρων»

«Καταδικάζουμε τη βία και την ένταση που δεν δημιουργείται μόνο από έναν, αλλά και από άλλους. Όπως στις Σκουριές. {…} Η επιμονή στη μη καταδίκη της κατάλυσης της νομιμότητας και του Συντάγματος στις Σκουριές τροφοδοτεί την ένταση που δημιουργεί η Χρυσή Αυγή και οδηγεί σε βία και νεκρούς».

Αυτά είπε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης στις 18.09.13 την ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα Alter ego -κύριος σύμβουλος-λογογράφος του Αντώνη Σαμαρά 
στην πράξη όμως…
 Πάνω από 35.000 (ίσως περισσότερες) φωνές έδωσαν τη δική τους απάντηση στην άθλια κυβερνητική προπαγάνδα ότι στο ένα άκρο βρίσκονται οι νεοναζί και στο άλλο … οι «τρομοκράτες» από τις Σκουριές και οι κοινωνικοί αγώνες.
Δεκάδες χιλιάδες, όχι μόνο τραγούδησαν μαζί με τους καλλιτέχνες (Αλκίνοος Ιωαννίδης, Μελίνα Κανά, Σωκράτης Μάλαμας,  Χαΐνηδες, Παύλος Παυλίδης και B-Movies), αλλά φώναξαν συνθήματα τύπου «ελάτε να μας συλλάβετε» με εκατοντάδες να φορούν τα μπλουζάκια «Χαλκιδική SOS».  Στην έναρξη της εκδήλωσης μίλησαν οι εκπρόσωποι των επιτροπών αγώνα Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, που εξήγησαν το χρονικό του αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, τις πολυεθνικές εταιρείες και την καταστροφή του περιβάλλοντος.  Οι εκπρόσωποι του «γαλατικού χωριού» κάλεσαν τον κόσμο να συνεχίσει να μάχεται και να στηρίζει τον αγώνα ενάντια στις άδικες προφυλακίσεις και διώξεις και στα τρομολαγνικά σενάρια της κυβέρνησης. 

Παράλληλα με τις συναυλίες (που ξεκίνησαν με μεγάλη καθυστέρηση), λειτουργούσαν χώροι ενημέρωσης και συζήτησης για την εξόρυξη χρυσού καθώς και για άλλες πολιτικές πρωτοβουλίες και δράσεις. Η συναυλία δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την εθελοντική εργασία, υποστήριξη και διοργάνωση της εκδήλωσης από δεκάδες κατοίκους της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης καθώς και την τεχνική βοήθεια από τoυς απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ που συνεχίζουν τον αγώνα τους και κάλυψαν ζωντανά την εκδήλωση.

Οι κάτοικοι της Βόρειας Ελλάδας έδωσαν χθες Σάββατο τη δική τους απάντηση στις αθλιότητες που αναπαρήγαγαν τα ΜΜΕ ότι το να αγωνίζεσαι ενάντια στο κοινωνικό ολοκαύτωμα είναι ισοδύναμο με τα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες.

Στο πρώην στρατόπεδο του Παύλου Μελά φάνηκε ξεκάθαρα ποια είναι τα δύο άκρα. Στο ένα από αυτά βρίσκονται ο Αντώνης Σαμαράς μαζί με το δύσοσμο νεοναζιστικό υπόγειο της δεξιάς πολυκατοικίας και στο άλλο άκρο βρίσκεται η μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας από την οποία οι υπερασπιστές της μνημονιακής βαρβαρότητας στερούν το δικαίωμα για δουλειά και αξιοπρεπή διαβίωση.

Ο πανικός τους φαίνεται και από τα εξόφθαλμα ψέματα που εκστομίζουν.  Μόλις… 2.000 άτομα παρακολούθησαν τη συναυλία υποστήριξε σε ένα απελπισμένο κρεσέντο γκεμπελισμού το Mega Channel  (στο οποίο μεγαλομέτοχος –καθόλου τυχαία- είναι ο Όμιλος Μπόμπολα της ELDORADO GOLD CORPORATION (ELD) και της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε).

Όμως τα ΜΜΕ της διαπλοκής δεν μπορούν πλέον να κρύψουν το γεγονός ότι η νεολαία έχει γυρίσει οριστικά στην πλάτη της στα ψεύτικα δόγματα που προβάλλουν τα κανάλια και τα ραδιόφωνα για υπεράσπιση της μνημονιακής «ομαλότητας». Δεν υπάρχει πλέον κανένα αντιδραστικό ιδεολόγημα, κανένα πλαστό δίλημμα που να λειτουργεί σε ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.

Aπό mao.gr

skouries – Τηλεφωνήματα σε delivery τα στοιχεία του κατηγορητηρίου!

“Φέρτε μας δυο πίτσες και δυο μπύρες, και οτι αυτά μεταφράζονται οτι οι πίτσες είναι πυρομαχικά και οτι οι μπύρες μολότωφ”, είπε ο Τόλης Παπαγεωργίου σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε σήμερα μαζί του ο Κώστας Βαξεβάνης στο πλαίσιο της εκπομπής HOT DOC στον Ρ/Σ Στο Κόκκινο. 3.600 σελίδες δικογραφία και 30 DVD για τη στοιχειωθέτηση εγκληματικής οργάνωσης “που σκοπό έχει την ματαίωση της επένδυσης εξόρυξης χρυσού” με τον Τόλη Παπαγεωργίου να περιγράφεται ως ο ιδρυτής και εγκέφαλος της εν λόγω οργάνωσης. Τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι αρχές σύμφωνα με τον κύριο Παπαγεωργίου μεταφράζονται κατα το δοκούν ” Παρακολουθούν όλη τη Χαλκιδική [...] παίρνω τηλέφωνο και λέω γειά σου Τάκη και το όνομα Τάκης εμφανίζεται σαν κωδικό όνομα υπαρχηγού”
Το κυνήγι μαγισσών για λογαριασμό της επιχειρηματικής ελίτ συνεχίζεται ενώ οι πραγματικοί εγκληματίες αποφυλακίζονται κλωτσώντας και βρίζοντας.
Ακούστε όλη τη συνέντευξη:

Ο Τόλης Παπαγεωργίου μιλάει στον Κώστα Βαξεβάνη για την “εγκληματική οργάνωση” στις #skouries. by Ypopto Mousi on Mixcloud

Η αλήθεια για τα μεταλλεία της Χαλκιδικής

Σε 15,5 δις ευρώ ανέρχεται σύμφωνα με τις κοινές εκτιμήσεις, υπέρμαχων και πολέμιων,  η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στην Χαλκιδική. Ο Χρυσός βέβαια δεν βγαίνει από την Γη με το κόσκινο όπως την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Σήμερα επιβάλλεται χημική παρέμβαση σε μια δασική περιοχή που θυμίζει μεσογειακή ζούγκλα από την βιοποικιλότητά της.

Η περιεκτικότητα του εδάφους σε χρυσό στην περιοχή, είναι 0.8 γραμμάρια ανά τόνο.

Επί 2.500 χρόνια έχουν εξορυχτεί περίπου 30 εκ. τόνοι, από τα οποία τα περίπου 20 εκ. βγήκαν από το 1927 επί εποχής Μποδοσάκη.

Δηλαδή επί 2000 χρόνια είχαν εξορυχτεί από την περιοχή περίπου 5-6 εκ. τόνοι ενώ στα επόμενα 20 χρόνια θα εξορυχτούν 200 εκ τόνοι.

Θα μου πείτε τώρα “οι αριστεροί και οι οικολόγοι που χτυπιούνται με τα ΜΑΤ στην Χαλκιδική δεν θέλουν  την ανάπτυξη. Θέλουν την Ελλάδα να παραμένει φτωχή για να κάνουν το κομμάτι τους. Για να δούμε αν είναι έτσι.

Καταρχήν είναι σκανδαλώδες ότι το κέρδος του Ελληνικού Δημόσιου σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα θα είναι μηδενικό. Ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων από την εκμετάλλευσή του.

Γι’ αυτό άλλωστε η Τρόικα αρνήθηκε να αποδεχθεί τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στις εγγυήσεις που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για τη δανειακή σύμβαση.

Μήπως θα ήταν λοιπόν ωφελιμότερη η εθνικοποίηση του πλούτου με σεβασμό στο περιβάλλον;

Όσο για το το χρονικό της υπόθεσης; Το ελληνικό δημόσιο μεταβίβασε επί υφυπουργού οικονομικών Χρήστου Πάχτα στον κ. Μπόμπολα την εκμετάλλευση της  έκτασης έναντι 11 εκ ευρώ παρότι αυτή αποτιμήθηκε στα 408 (!) από διεθνή οίκο 6 μήνες μετά, και σταδιακά μεταβιβάστηκε έναντι περιπου 95 εκ ευρώ στην European Goldfields με τον ΑΚΤΩΡΑ να ελέγχει  το 5%.

Η σημερινή αξία των μεταλλείων αποτιμάται στα (κρατηθείτε) 2.300.000.000 ευρώ  στο χρηματιστήριο του Τορόντο μετά την απόκτηση του 95% των μετοχών από την πολυεθνική εταιρεία με έδρα τον Καναδά πίσω από την οποία βρίσκονται funds και τράπεζες όπως η JP Morgan και η Goldman Sachs  την ώρα που η Ελλάδα πένεται και διασύρεται διεθνώς!

Η …ζωή και ο “Καλλικράτης” εν τω μεταξύ, ένωσε τα μαντεμοχώρια (χωριά των εργατών στα ορυχεία) μαζί και με άλλα χωριά που μόνο χάνουν από τα μεταλλεία  σε έναν κοινό Δήμο, το Δήμο Αριστοτέλη του όποιου Δήμαρχος σήμερα είναι ο κ. Χρήστος Πάχτας υπέρμαχος των εξορύξεων!

Είδατε πως τα φέρνει η ζωή!

Το μεταλλείο που θα κατασκευάσει η European Goldfields δεν θα είναι μόνο υπόγειο αλλά κυρίως επιφανειακή εκμετάλλευση που θα αποσπά τον χρυσό κατόπιν επεξεργασίας του εδάφους, μετατρέποντας τη γη σε απόρριμμα και αφήνοντας τοξικά κατάλοιπα, κυρίως κυάνιο, αρσενικό και θειικό οξύ.

Όσο για τους υδάτινους πόρους;

Η μέση κατανάλωση νερού ανά κιλό παραγόμενου χρυσού είναι 691.000 λίτρα!

18 τόνοι εξορύγματος χρειάζονται για να γίνει μόνο  ένα χρυσό δαχτυλίδι.

Οι συνέπειες δε ενός πιθανού ατυχήματος θα  είναι τρομακτικότερες  Το 2000, στη Baia Mare της Ρουμανίας διέρρευσαν από εξορυκτική μονάδα χρυσού 100.000 κυβικά μέτρα χημικού νερού στον ποταμό Tisla και από εκεί στον Δούναβη, πλήττοντας και την Ουγγαρία και τη Σερβία.

Το περιβαλλοντικό ατύχημα στη Baia Mare θεωρείται το πιο καταστροφικό στην ιστορία της Ευρώπης μετά του Τσέρνομπιλ.  Η βλαπτικότητα  λοιπόν των μεταλλείων στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν αφορά μόνο τα γύρω χωριά, αλλά το σύνολο της Χαλκιδικής.

 Βέβαια ποιος νοιάζεται για όλα αυτά  όταν μιλάμε για 15,5 δισ. ευρώ με μοναδικό αντάλλαγμα την καταβολή μισθών των 800 έως 1000 ευρώ για 20 - 30 χρόνια σε μερικές εκατοντάδες εργαζόμενους, οι οποίοι θα πεταχτούν στα αζήτητα όταν η εταιρεία φύγει, αφήνοντας πίσω της μια κόλαση.

Γιώργος Καραμέρος

Πηγή: parapolitika.gr

Τά'μαθες τα νέα Παύλε Φύσσα; Φυσά αέρας δημοκρατίας στη μνημονιακή Ελλαδίτσα

Το massmedia-gr επέστρεψε στην ελληνική ιστολογία με μια ανάρτηση αφιερωμένη στον αδικοχαμένο Έλληνα ράπερ: Παύλο Φύσσα.

Παύλε Φύσσα,

Δεν θα πρωτοτυπήσω, θα σου γράψω σε πρώτο πρόσωπο• απορρίπτοντας τις συμβουλές ορισμένων. Μα, δεν έχει νόημα μια ανοιχτή επιστολή σε έναν νεκρό – οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς, λένε κάποιοι «ζωντανοί». Άραγες είναι ζωντανοί;…

Σκοπός μου είναι να σου αποκαλύψω ποιοι σε φάγανε και γιατί. Η επιστολή είναι ανοιχτή ελπίζοντας ότι θα διαβαστεί και από τους «ζωντανούς» (οι οποίοι συνήθως δεν σπαταλούν το χρόνο τους για να διαβάσουν μεγάλα κείμενα, δυστυχώς).

Η αλήθεια είναι ότι μου ήσουν τελείως άγνωστος μέχρι τη «γενέθλιο ημέρα» της 18ης Σεπτεμβρίου του 2013 –ημέρα  μνήμης εφεξής– που απαθανατίστηκες από το μαχαίρι που σου έμπηξε κατάκαρδα ο μισθοφόρος μισάνθρωπος και φασίστας: Γιώργος Ρουπακιάς.

Έμαθα λοιπόν, από τις νεκρολογίες που ακολούθησαν, ότι γεννήθηκες τη 10η Απριλίου του 1979. Ήσουν γιος εργάτη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος. Υπήρξες κι εσύ εργάτης στη Ζώνη και ήσουν συνειδητοποιημένος πολίτης αριστερών καταβολών. Ήσουν επίσης αξιόλογος μουσικός της ραπ σκηνής, όμως μακριά από τις δισκογραφικές εταιρείες, γνωστός με το ψευδώνυμο: Killah P («δολοφόνος του παρελθόντος»).

Πέρασαν κιόλας 34 χρόνια από τότε που οι δικοί σου σε λέγανε φατσούλα… και τώρα σε κλαίνε όλοι• σε κλαίνε και οι θεσμικοί φασίστες που σε ονόμαζαν… τρομοκράτη με κουκούλα!

Η δολοφονία σου έγινε για τους κυβερνητικούς φασίστες η χρήσιμη πρόκληση που επιζητούσαν. Προσέλκυσε το ενδιαφέρον της αντιπολίτευσης, των ξένων και ντόπιων ΜΜ’Ε’ καθώς και της κοινής γνώμης. Ο φόνος χρησιμοποιήθηκε για να αλλάξει πάλι η πολιτική ατζέντα. Με νέα ψευτοδιλήμματα εκβιάζουν και κοροϊδεύουν την ευκαταφρόνητη κοινωνία από την οποία έχουν πλήρως αποκοπεί. Κρέμασαν, οι αθεόφοβοι, το κορμί σου στα περίπτερα κι έκρυψαν μέσα στις θανατερές πληγές του τον ολοκληρωτισμό τους. Δείξ’ τους το θάνατο και θα είναι ευχαριστημένοι με τον πυρετό, λέει μια αραβική παροιμία.

Αυτοί οι υπόδικοι (ενώπιον των πολιτών) ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ που οδηγούν τον ελληνικό πολιτισμό στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Οι οποίοι κουρελιάζουν το Σύνταγμα της Ελλάδας και υποτιμούν το Κοινοβούλιο, παρακάμπτοντας επανειλημμένα τους κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και προεδρικά φιρμάνια, παρουσιάζονται από τον Τύπο των γκεμπελίσκων μεγαλοεργολάβων ως εξολοθρευτές του εξωθεσμικού φασισμού. Οποία έκπληξη!

Μέχρι και οι διανοούμενοι της χώρας άρχισαν να υπνολαλούν εναντίον των εξωθεσμικών φασιστών της Χρυσής Αυγής και των ροπαλοφόρων των Ταγμάτων Εφόδου της. Ωστόσο, για τη φονική – τρομοκρατική βία που ασκείται από τους διαπιστευμένους κρανοφόρους των σφετεριστών της κρατικής εξουσίας εναντίων των πολιτών που διαδηλώνουν δεν ακούγεται καμία έντονη και, προπαντός, συντονισμένη αποδοκιμασία από τον πνευματικό κόσμο.

Παύλε Φύσσα,

Έγινες το σφαχτάρι τους γιατί το πολιτικό προφίλ και η προσωπικότητά σου τους χρησίμευαν για να διχάσουν την κοινωνία. Σε επέλεξαν γιατί είχες όλα τα προσόντα να γίνεις η ισχυρή πρόφαση – η αναμφισβήτητη casus belli που θα επιβεβαίωνε την απατηλή θεωρία των «δύο άκρων».

Οι ενδείξεις είναι βάσιμες: Τη δολοφονία σου αποφάσισαν οι εχθροπαθείς αφέντες των δοσίλογων.  Ωστόσο, μια τελευταία ανατριχιαστική διαπίστωση είναι ότι τους ήσουν εξίσου χρήσιμος: είτε ως θύμα είτε ως… θύτης (έστω και αμυνόμενος). Ο φωτογραφικός φακός τους ήταν εκεί για να σε συλλάβει σε κάθε περίπτωση.

Αν ήσουν ο θύτης, οι ίδιοι διαχειριστές των ειδήσεων που τώρα σε κλαίνε με κροκοδείλια δάκρυα θα πλαισίωναν την είδηση αρνητικά για το πρόσωπό σου. Τότε θα λάμβανες από τον Τύπο τους χαρακτηρισμούς του κουκουλοφόρου τρομοκράτη της κοινωνίας. Σατανικό το σχέδιο, καλά μελετημένο σε «εργαστήριο», για να σπείρει τη διχόνοια, παγώνοντας τελείως την αγάπη μεταξύ των πολλών ώστε πότε να μην ομονοήσουν και γίνουν δυνατοί.

Σύμφωνα με μια άποψη του Umberto Eco, έτσι συμβαίνει γενικά με τις δικτατορίες: Οι δικτάτορες, προκειμένου να διατηρήσουν την κοινωνική συναίνεση γύρω από τις αποφάσεις τους, καταγγέλλουν την ύπαρξη ενός εχθρού (ομάδας, φυλής, μυστική εταιρείας) που συνωμοτεί εναντίον της ακεραιότητας του λαού που κυβερνάν[1]. Αυτή είναι «η ρητορική της κατάχρησης» ή «ρητορική των καταχραστών» που επιζητούν μια επακριβή casus belli για να δικαιολογηθούν. Ουσιαστικά τόσο καιρό οι θεσμικοί φασίστες αναμασούν το επιχείρημα του αρχιφασίστα Μουσολίνι (όπως το συνοψίζει ο Eco): «Έχουμε το δικαίωμα να καταχρώμαστε, επειδή είμαστε οι καλύτεροι»[2]. Αυτό μας λένε κι εμείς τους κοιτάμε άπραγοι!  

Παύλε – Killah P,

Η γενιά που δήθεν σε κλαίει, είναι η ίδια που κάτω πέφτει και χορεύει στο τσίρκο της «παραλογίας» για να τους φτιάξει το κέφι, καθώς της βαράν το ντέφι… οι φιλοκερδείς αδικητές. Νεκρή γενιά• δεν αγανακτεί•  δεν δακρύζει για εσένα – το κουφάρι της θρηνεί!

Εγώ δεν σε κλαίω, φίλε – σιγά μην κλάψω… Έχω μάθει να κλαίω τους νεκρούς, όχι τους αθάνατους! Και νεκροί είναι όσοι αγνοούν τα λόγια του ποιητή P. Neruda: «Αποφεύγουμε το θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός / χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.»

Είδα που σε πουλούσαν κρεμασμένο στη φυλλάδα. Στο μυαλό μου άρχισαν να δουλεύουν οι συμβολισμοί. Κάπου είχα ξαναδεί φωτογραφία με ματωμένη αγκαλιά• προφητική εικόνα… Έκανα υποθέσεις για το όνομα της κοπέλας που σε αγκάλιαζε ενώ ψυχομαχούσες: Νίκη, Νέμεση, Χαρά, Αγνή, Ζώη, Ημέρα, Ειρήνη, Ελλάδα, Ελπίδα ή μήπως Αγάπη… μα, αν το όνομά της ήταν Αγάπη τότε θα την έλεγαν και Ελευθερία.

Τα δάκρυά της έσμιξαν με το αίμα σου κι εσύ μέσα από την αγκαλιά της Ελευθερίας πέταξες για την… «πολύ ψηλή κορφή». Οι αετοί ζήλεψαν, Παύλε!

Λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί. Σε λίγο ο ήλιος φτάνει στο τελευταίο γέρμα.

Καλό παράδεισο και… καλή αντάμωση!

--------------------
1. U. Eco, «Με το βήμα του κάβουρα», μτφρ. Ε. Καλλιφατίδη, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006, δ’ έκδ., σ. 74
2. U. Eco, ό.π., σ.σ. 76 – 77: Λόγος της 2ας Οκτωβρίου 1935 από μπαλκόνι του Παλάτσο Βενέτσια, 83

Σ.τ.Ι.: Η τελευταία φωτογραφία είναι λεπτομέρεια από τη δημιουργία του "Dimitris Da Athens". Μια σύντομη περιγραφή για το έργο θα βρείτε στο ιστολόγιό του: dimitristheathens.blogspot.gr

Τι έκανε από τότε που βγήκε η Χ.Α.;

Για να δούμε...

Ψήφισες την "αντισυστημική" χρυσή αυγή για να ρίξει ξύλο σε αυτούς που σε "πρόδωσαν".

Τι έγινε από τότε που βγήκε;

Στήριξε την εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, του Μπόμπολα και της Eldorado Gold (αυτοί είναι καλοί ξένοι), στις Σκουριές Χαλκιδικής

Στήριξε μαζί με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ την υποψηφιότητας Σταυρίδη για το ΤΑΙΠΕΔ (τον οργανισμό που ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία στους επίσης καλούς ξένους)

Καταψήφισε την συνέχιση της έρευνας για τη Λίστα Λαγκάρντ, πάλι σε ταύτιση με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ

Τάχθηκε ενάντια στη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και των εφοπλιστών

Εναντιώθηκε στην απεργία των εργαζόμενων στο ΜΕΤΡΟ

Εναντιώθηκε στην μεγάλη απεργία των Χαλυβουργών

Την έπεσε στην Κανέλη του ΚΚΕ που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ.

Την έπεσε στη Δούρου του ΣυΡιζΑ που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ.

Την έπεσε σε αριστεριστές που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ.

Την έπεσε σε αναρχικούς που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ.

Σκότωσε αντιφασίστα Έλληνα, που είναι στο αντιμνημονιακό μπλόκ

Σε Πασόκο, που σε έχωσε με τα μπούνια στο ΔΝΤ, μούγκα

Σε Νεοδημοκράτη που σε κορόιδεψε με 18 ψέματα προεκλογικά, κότα.

Στους εφοπλιστές και τους βιομήχανους, στην οικονομική ελίτ, στο κεφάλαιο, οσφυοκάμπτες.

Νεα Δημοκρατία και Αστυνομία κάλυπταν τις ανομίες της εγκληματικής συμμορίας.

Από όλα αυτά τι δεν καταλαβαίνεις δηλαδή;

Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/10/blog-post_9092.html#ixzz2gphsBhm3

Ποια είναι τα δύο άκρα τελικά;

Γράφει ο askordoulakos

«Το χαστούκι του Κασιδιάρη δεν σημαίνει, ότι κάποιος χαστούκισε έναν συνάνθρωπό μας. Συμβολίζει,  χτυπάω κάτι κατεστημένο».
Γιάννης Μπέζος.
____________________

Το ένα άκρο, ο Φύρερ της Πεύκης. Ο τύπος, που ενσάρκωσε όλη την -επί 20ετία- συσσωρευμένη βρωμιά, πουστιά, βλακεία, αμορφωσιά και χοντροπετσιά της νεοελληνικής κοινωνίας και τους έδωσε πολιτική έκφραση.
Αυτός, ο οποίος, όταν αντίκρισε τον Ανακριτή και κατ’ επέκταση την προοπτική να παίρνει το πρωινό του τσάι παρέα με τον Αραβαντινό, άρχισε ν’ αποκηρύσσει και  ιδεολογίες και άρθρα και ανθρώπους και γενικώς, να κάνει κωλοτούμπες λέγοντας κοινές ανοησίες, όπως «...τότε, πριν από 35 χρόνια, υπήρξε αυτή η αρθρογραφία της οποίας το περιεχόμενο δεν αποδέχομαι σήμερα. Η Χρυσή Αυγή σε ιδεολογικό επίπεδο δεν έχει καμία σχέση με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό του μεσοπολέμου, εκφράζεται μόνο από το εθνικιστικό κίνημα. Γι αυτό ουδέποτε υιοθέτησε εθνικοσοσιαλιστικά σύμβολα, το σύμβολο μας είναι ο αρχαιοελληνικός μαίανδρος. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι στρατός, καταδικάζω τέτοιες συμπεριφορές και την αμφίεση (σ.σ. υπάρχει πλήθος φωτογραφιών, οι οποίες δείχνουν το μισάνθρωπο ουρακοτάγκο να φοράει T-shirt με στάμπα τη νεκροκεφαλή των Waffen SS), αλλά και τον συγκεκριμένο βηματισμό δεν τον υιοθετώ, όπως έχω πει και σε τηλεοπτική μου εμφάνιση. Γενικώς έχω καταγγείλει μέσα και έξω από τη βουλή κάθε πράξη βίας...Καταδικάζω όλα τα επεισόδια καταστρατήγησης του νόμου».

Πριν περίπου 60 χρόνια, ο συγκρατούμενος του Μπελογιάννη, Δημήτρης Μπάτσης, γόνος πλούσιας και γνωστής αθηναικής οικογένειας με πατέρα Ναύαρχο,  κλήθηκε από τον Εισαγγελέα της έδρας στο γραφείο του τελευταίου, ο οποίος του ζήτησε να καταθέσει ότι ο Μπελογιάννης ήταν κατάσκοπος της ΕΣΣΔ, με αντάλλαγμα τη μη εκτέλεσή του. Ο Μπάτσης σχεδόν τον έφτυσε και ζήτησε να επιστρέψει στο κελί του. Αυτό είναι το «άλλο άκρο».

Το ένα άκρο, ο ψυχοπαθής Κασιδιάρης. Μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα έβγαινε με τρεμάμενη φωνή στα κανάλια και διέψευδε πανικόβλητος, ότι η παράταξη είχε κάποια σχέση με την επίθεση στην Αμφιάλη, υποστήριζε ότι όσοι συμμετείχαν στην επίθεση «δεν έχουν καμία σχέση με τη Χρυσή Αυγή» και τόνισε ότι «θα απαντήσουμε με μηνύσεις σε όσους μας εμπλέκουν». Μολονότι ήξερε πολύ καλά τι είχε γίνει, έσκουζε σαν 15χρονη μαθήτρια, που την έπιασαν να χαμουρεύεται στο πάρκο, δηλώνοντας ότι «δεν μπορείτε να μας εμπλέκετε σε ένα έγκλημα επειδή ειπώθηκαν κάτι πράγματα στον Μελιγαλά».  Εν ριπή οφθαλμού, η ατρόμητη εθνικοσοσιαλιστική στρατιά μετουσιώθηκε σε... «μαγκιά κλανιά και κώλος φινιστρίνι».

Πριν από 66 χρόνια, στα μέσα του Απρίλη του 1947, δικαζόταν από το Δικαστήριο των δοσιλόγων Ηρακλείου στην Κρήτη, ο γκεσταμπίτης-συνεργάτης των Ναζί, Μαγιάσης. Στις 30 του μήνα ο ανωγειανός Γιώργης Βρέντζος και κατά κόσμον «Τηγανίτης» (στην Κρήτη και ιδίως στο Μυλοπόταμο, συνηθίζουν πολύ τα παρανόμια, δηλαδή τα παρατσούκλια) μπαίνει στο ακροατήριο και ορμά προς το εδώλιο, καταφέρνοντας δυο μαχαιριές στην κοιλιακή χώρα του σiχαμένου προδότη!

Αιτία; Ο Μαγιάσης είχε καρφώσει τον αδελφό του Τηγανίτη, Βρεντζομιχάλη, στους Ναζί, διότι είχε δώσει ψωμί και νερό στους ΕΛΑΣίτες (προφανώς επρόκειτο για τα τμήματα των καπετάνιων Σμπώκου και Ποδιά). Ο Βρεντζομιχάλης πλήρωσε την πράξη του αυτή με την εκτέλεσή του στο οροπέδιο της Νίδας, στον Ψηλορείτη, από τους Σουμπερίτες.

Κατά τη συνεδρίαση, περί τις 11.30΄ περίπου και ενώ εξεταζόταν ο Τηγανίτης, ως μάρτυρας κατηγορίας και αδελφός του εκτελεσθέντος, γύρισε και κτύπησε δυο φορές με μαχαίρι τον κατηγορούμενο δοσίλογο στην κοιλιακή χώρα. Σαν ήρθε ο Εισαγγελέας, ο Τηγανίτης τον πλησίασε με θάρρος. κατέθεσε στην έδρα του δικαστηρίου το μαχαίρι, παραδόθηκε στη φρουρά και δήλωσε πως δεν θέλει να κάνει κακό σε κανέναν άλλο. «Του είπα να με δικάσει, να με συλλάβει, να κάνει ό,τι λέει ο νόμος. Εγώ ήμουν ήρεμος πια, είχα ξαλαφρώσει, είχα κάνει αυτό που έπρεπε. Γυρίζω πίσω και θωρώ ανθρώπους να κλαίνε από χαρά και συγκίνηση, άλλοι με χειροκροτούσαν, άλλοι φώναζαν μπράβο. Με έκλεισαν στη φυλακή και με πήγαν στα Χανιά για να δικαστώ» θα πει ο Τηγανίτης στη μοναδική συνέντευξη, που είχε παραχωρήσει στο δημοσ/φο Νίκο Ψυλλάκη το φθινόπωρο του 1982 (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Κρητικές Εικόνες”). Αυτό είναι το «άλλο άκρο.

Για να τελειώνουμε λοιπόν, με τη συμπλεγματική πλέμπα της «ομάδας αληθείας» και τις γελοίες θεωρίες περί «δύο άκρων». Παρόλο, που η πολιτική τους παιδεία προσεγγίζεται μόνο με όρους μεσημεριανάδικου στο STAR, έχουν δίκιο.
Πράγματι, υπάρχουν δύο άκρα, τα οποία προσδιορίζονται, όχι με αυστηρώς πολιτικά/ιδεολογικά κριτήρια, αλλά με ξεκάθαρα πολιτισμικά: Στο ένα άκρο, οι Μαυρομιχαλαίοι κι οι Κωλέτηδες, οι Νενέκοι, οι δικαστές-αχυράνθρωποι που φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη και το Νικηταρά, οι τσιφλικάδες με τους επιστάτες τους, οι φασίστες της οργάνωσης ΕΕΕ του μεσοπολέμου, που έκαναν προγκρόμ στις προσφυγικές συνοικίες των «τουρκόσπορων», οι ταγματασφαλίτες, οι Ράλληδες κι οι μαυραγορίτες, οι δωσίλογοι, οι χουντικοί, τα νέα τζάκια της μεταπολίτευσης, οι νταβατζήδες του εκσυγχρονισμού, οι Μπάμπηδες κι οι Πρετεντέρηδες, οι Καρατζαφέρηδες κι οι «Καιάδες», οι  Σάκηδες, οι Ελένες κι οι Φουρθιώτηδες.  Όσοι πιστεύουν ότι η απάντηση στον υπόκοσμο με τις γραβάτες, είναι ο υπόκοσμος με τις αρβύλες, που δολοφονεί φτωχούς κι ανυπεράσπιστους.

Στο άλλο άκρο, η αγωνιώδης ιστορική πορεία ενός λαού να προκόψει,  κόντρα στα ξενόδουλα αφεντικά και τα μαντρόσκυλά τους. Η κλεφτουριά του ’21. Ο Νικηταράς, που πέθανε τυφλός, ξεχασμένος και ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά. Ο Βέγγος, που στάλθηκε στη Μακρόνησο.
Ο Μαρίνος Αντύπας κι ο Ρόκος Χοιδάς.  Ο Τερτσέτης κι ο Πολυζωίδης, Η φτωχολογιά, που τη θέριζε η φυματίωση του μεσοπολέμου (χαρακτηριστικό χρονογράφημα της εποχής «Η αστροφεγγιά» του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου). Οι ρεμπέτες. Η λεβεντιά κι η αξιοπρέπεια των Ελλήνων αγωνιστών έναντι των γερμανικών πολυβόλων. Ο Ρίτσος, ο Καζαντζίδης κι ο Ξυλούρης. Η τιμή κι η αξιοπρέπεια του να υπερασπίζεσαι την ιδεολογία σου, κόντρα στον τεράστιο κρατικό/παρακρατικό μηχανισμό που’χει πέσει πάνω σου να σε λιώσει. Ο Παύλος Φύσσας κι ο κάθε άνθρωπος, που –ανεξάρτητα από πολιτικές, ιδεολογικές, φιλοσοφικές, ή θρησκευτικές αντιλήψεις- βάζει πάνω απ’ όλα την αξιοπρέπεια του ίδιου και των συνανθρώπων του και θεωρεί ως πρώτιστο καθήκον του να μη ζήσει σαν δούλος κανενός.

Προφανώς και ανήκουμε στο δεύτερο άκρο. Ευτυχώς!

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Τους πιάσανε! Τους πιάσανε! Θα γίνει της πουτάνας!

Ο Γιωργάκης τής Βασίλως, της χήρας τού Μπάμπη τού Πριτσαπίδουλου, που είχε τινάξει τα πέταλα αντί για τα ψάρια για τα οποία προόριζε τον δυναμίτη που βάσταγε, κατέβαινε φωνάζοντας και τρέχοντας προς την πλατεία τού χωριού, με την σχολική του τσάντα δεμένη στην πλάτη. Μέσ' απ' τα φαρδιά κοντοβράκια, τα καλαμοπόδαρά του είχαν βγάλει φτερά και οι μύξες, που φράζανε σχεδόν μόνιμα το δεξί του ρουθούνι, δεν εμπόδιζαν τις φλέβες στον λαιμό του από το να φουσκώνουν καθώς έσκουζε.

"Τους πιάσανε! Τους πιάσανε! Θα γίνει της πουτάνας!"

Λίγο πρωτύτερα, καθώς ρουφούσε το γάλα του, χάζευε τον Θανάση, πού 'χε καθήσει από νωρίς μπροστά στην οθόνη του κουμπιούτερ. Ο Γιωργάκης θαύμαζε τον μεγάλο του αδερφό και τον κοιτούσε πάντοτε με γουρλωμένα μάτια όποτε τον έβλεπε (για την ακρίβεια, όποτε εκείνος του επέτρεπε να τον βλέπει) να παίζει με το κουμπιούτερ. Τέτοιες στιγμές ο Θανάσης ήταν συνήθως σιωπηλός, πράγμα που υποχρέωνε τον Γιωργάκη να στέκεται πιο ήσυχος απ' ό,τι στην εκκλησία. Όμως, εκείνο το πρωί, από τα χείλη τού μεγάλου αδερφού είχαν ξεφύγει δυο ολόκληρες φράσεις. Ο μικρός δεν κατάλαβε γρυ απ' αυτές τις φράσεις αλλά τις θεώρησε τόσο σημαντικές ώστε να τις διαδώσει σ' όλο το χωριό. Έτσι, φωνάζοντας και τρέχοντας, μπούκαρε στην πόρτα τού καφενέ, την ώρα που ο Μίστος ο καφετζής σερβίριζε τον γλυκύ βραστό τού μπαρμπα-Σάββα.

"Κυρ Μίστο, τους πιάσανε! Θα γίνει της πουτάνας!"


Στο δίπλα τραπέζι ο κυρ Νιόνιος με τον μαστρο-Βαγγέλη βάλανε τα γέλια. Ο καφετζής κοίταξε τον μικρό μισογελώντας. Τ' αγάπαγε τούτο το ορφανό. Το' βλεπε σαν εγγόνι του γιατί με τον μακαρίτη τον παππού του ήσαν κάτι παραπάνω από φίλοι, αδέρφια πες.

"Ποιούς πιάσανε, ρε σβίγγο;" Για την "πουτάνα" δεν είπε λέξη. Δεν ήθελε ν' ακούει τέτοια λόγια το παιδί.

"Τους πιάσανε, κυρ Μίστο!" επέμεινε ο μικρός, παίρνοντας βαθειές ανάσες για να συνέλθει από το τρεχαλητό. "Το είδε ο Θανάσης στο κουμπιούτερ".

Ο μπαρμπα-Σάββας, που είχε ήδη τραβήξει θορυβωδώς την πρώτη τζούρα από τον γλυκύ βραστό του, σκούπισε το παχύ μουστάκι του με την ανάστροφη της απαλάμης του, έβγαλε έναν άσσο σκέτο από το πακέττο του και, καθώς άναβε, γύρισε στον καφετζή.

"Βάλε, ρε Μίστο, την τηλεόραση να δούμε ποιους πιάσανε. Κάτι έμαθε ο Θανάσης. Μ' αυτό το μαραφέτι που έχει, μαθαίνει τα χαμπέρια πρώτος απ' όλους."

Ο καφετζής άνοιξε την τηλεόραση και τέσσερα ζευγάρια μάτια καρφωθήκανε στον ρεπόρτερ, ο οποίος ανακοίνωνε πως η αστυνομία συνέλαβε πρωί-πρωί τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη, πως ψάχνουν τον Παναγιώταρο, τον Λαγό, τον Παππά και άλλους βουλευτές τής Χρυσής Αυγής , πως έχουν εκδοθεί καμμιά τριανταριά εντάλματα και πως ήδη έχουν συλληφθεί καμμιά δεκαριά πρωτοπαλλήκαρα χρυσαυγήτες. Ο Γιωργάκης αισθάνθηκε περήφανος για την νεκρική σιγή που κατάφερε να επιβάλει με την αναγγελία του.

"Δίκιο έχει ο μικρός", πετάχτηκε ο μαστρο-Βαγγέλης κάποια στιγμή. "Θα γίνει της πουτάνας", συμπλήρωσε, πριν δεχτεί το σκούντημα στον ώμο και την οργισμένη ματιά τού καφετζή.

"Πώς τα βλέπετε τα πράγματα;" ακούστηκε από την πόρτα ο κυρ Σπύρος ο δάσκαλος, που πάντοτε τέτοια ώρα περνούσε από τον καφενέ για να σφίξει ένα κονιακάκι πριν ανοίξει το σχολείο. "Μάλλον πάμε για εκτροπή."

"Για τί πάμε, κυρ-δάσκαλε;" έκανε έκπληκτος ο κυρ Νιόνιος, που δεν κατάλαβε την λέξη εκτροπή.

"Για φασαρίες, κυρ Νιόνιο", διευκρίνησε ο δάσκαλος. "Όπως και να το κάνουμε, εκλεγμένοι βουλευτές είναι. Δεν μπορείς να τους συλλαμβάνεις δίχως να έχει αρθεί η ασυλία τους από την βουλή."

"Κάνεις λάθος, κυρ δάσκαλε", πετάχτηκε ο καφετζής. "Τώρα δα είπανε ότι αφού τους χαρακτηρίσανε τρομοκράτες, έχει δικαίωμα η αστυνομία να τους συλλάβει κι ας έχουν ασυλία".

"Βλακείες λένε", επέμεινε ο δάσκαλος, προσπαθώντας να κρύψει την άγνοιά του. "Πού ακούστηκε να συλλαμβάνονται βουλευτές; Ποιοί είναι οι φασίστες τώρα; Πέσανε οι μάσκες."

Ο καφετζής ένοιωσε την πίεσή του να ανεβαίνει αλλά δαγκώθηκε. Έβαλε γρήγορα μια μεζούρα κονιάκ στο ρακοπότηρο και γύρισε με μάτι αγριεμένο.

"Έλα, δάσκαλε, σφύρα το κι άιντε ν' ανοίξεις το σχολειό. Πέρασε η ώρα."

"Μα τί νομίζουνε, δηλαδή;" συνέχισε τον χαβά του ο δάσκαλος, παίρνοντας το ρακοπότηρο. "Ότι οι άλλοι θα κάτσουνε με σταυρωμένα χέρια; Θα γίνει χαμός."

Ο μπαρμπα-Σάββας έβγαλε άλλον έναν άσσο σκέτο από το πακέττο και άναψε σιωπηλά. "Θα μας κλάσουνε τ' αρχίδια", είπε τελικά, φυσώντας τον καπνό.

"Έλα, Γιωργάκη", πετάχτηκε προς την πόρτα ο καφετζής, σπρώχνοντας απαλά τον μικρό, που παρακολουθούσε δίχως να καταλαβαίνει χριστό. "Άιντε, αγόρι μου, να μάθεις δυο αράδες γράμματα, νά 'ρθεις να μας τα μάθεις κι εμάς που μείναμε κούτσουρα."

"Γεια σου κυρ Μίστο", φώναξε ο μικρός και ξεχύθηκε κατά το σχολείο. Ο δάσκαλος καλημέρισε τους θαμώνες και τον ακολούθησε. Ο καφετζής γύρισε στον μπαρμπα-Σάββα, ακόμη φουρκισμένος από την βρισιά που πέταξε μπροστά στο παιδί.

"Θα μας τα κλάνανε έτσι κι αλλοιώς, μπαρμπα-Σάββα. Δεν χρειαζόταν να στήσουνε ολόκληρη παράτα για νά 'χουνε να λένε τα κωλοκάναλα", είπε και χώθηκε πίσω από τον πάγκο του. (...)


[Παραδοσιακό λαϊκό διήγημα, προσαρμοσμένο στην επικαιρότητα]



Πηγή:Cogito ergo sum

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα υπάρχει ένα πανηγυρικά αντιφασιστικό κλίμα στη χειμαζόμενη Ψωροκώσταινα, που εκπορεύεται, κυρίως, από τις οθόνες της μαζικής λοβοτομής. Το διαχέουν από τα πάνω προς τα κάτω οι οικοδεσπότες των μιντιακών σχολών λαϊκής επιμόρφωσης που, μετά βδελυγμίας, ανακάλυψαν ότι όλον αυτό τον καιρό φιλοξενούσαν στα πάνελ τους μαχαιροβγάλτες, διακινδυνεύοντας, εν αγνοία τους, αυτή την ίδια τη σωματική τους ακεραιότητα, χάριν της δημοκρατικής πολυφωνίας.
Όπως όμως δε μασάει η κατσίκα ταραμά, έτσι κι αυτοί οι πολεμικοί ανταποκριτές, που χρόνια τώρα ρισκάρουν τη ζωή τους στα μπαρουτοκαπνισμένα πεδία των  τηλεοπτικών στούντιο, που ταλαιπωρούνται, μετακινούμενοι με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για να αποτυπώσουν δημοσιογραφικά τις πρωθυπουργικές μεσιτείες, δεν ιεραρχούν το ρίσκο που πήραν πάνω από την έγκυρη ενημέρωση.

Χάρη και στη δική τους ριψοκίνδυνη συμβολή, ο «θρίαμβος της δημοκρατίας» ρολάρει τώρα χαρούμενα στις υποτιτλικές περιλήψεις των μιντιακών βοθρολυμάτων, όπου η έκπληξη του Στραβελάκη, διαδέχεται την περίσκεψη του Πρετεντέρη, την αποστροφή της Όλγας, τη φρίκη του Ευαγγελάτου και τη συντριβή του Πορδοσάλτε.

Η συμμορία των αθώων δημοσιογράφων συνεγείρεται  από το κυβερνητικό σάλπισμα για στήριξη της απειλούμενης δημοκρατίας και προάσπιση του συνταγματικού τόξου και εφορμά σ’ έναν πρωτοφανή αντιφασιστικό αγώνα. Όσες μέρες τώρα διαρκούν τα μονοθεματικά αντίφα δελτία, δεν επελαύνει η τρόικα με νέες καρατομήσεις, δεν αυτοκτονούν οι κεκαρμένοι από την απόγνωση, δεν διαλύεται η δημόσια εκπαίδευση ούτε κονιορτοποιείται η δημόσια υγεία.

Τα δελτία λαϊκής επιμόρφωσης μπουκώνουν μόνο από τις συνομιλίες της κουμπάρας του Λαγού και του σύντεκνου του Ρουπακιά και όλο το ακροδεξιό κυβερνητικό σκυλολόι, που ξερνά εμέσματα θεωρίας των δύο άκρων μέσα στα μούτρα μας, με τον Φαήλο να αντικαθιστά επάξια τον Κασιδιάρικο τσαμπουκά και το Βορίδη να εξομοιώνει το μαφιόζικο ναζιστικό υπόκοσμο με τους αγωνιστές της Χαλκιδικής.

Για άλλη μια φορά το μαχαίρι της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας φτάνει στο κόκαλο. Λεφούσια δημοσιογράφων, μετά από οξυδερκείς έρευνες, ανακαλύπτουν ξαφνικά  αυτό που ήξερε και η κουτσή Μαρία. Ότι το «αίμα, τιμή» είχε την έννοια των αιματοβαμμένων εκκαθαρίσεων σε καλή τιμή. Οι έγκριτοι οικονομικοί συντάκτες διαπιστώνουν ότι το εθνικό πλυντήριο, με την επωνυμία «Χρυσή Αυγή», πτώχευσε, όχι λόγω έλλειψης γενναιόδωρων πόρων από εφοπλιστές, μητροπολίτες και άλλους πατριώτες, αλλά ως  μια μικρομεσαία και προβληματική επιχείρηση που δεν μπόρεσε να αντέξει τους νόμους της αγοράς, τον άγριο ανταγωνισμό με την πολυεθνική της κυβερνητικής ακροδεξιάς.

Η αθωότητα ξεχειλίζει και από τα άδεια μάτια της θεότυφλης και οπωσδήποτε ανεξάρτητης δικαιοσύνης, που ως τώρα γράπωνε όλους τους Αγιάννηδες για ένα μαρκαδόρο ή για ένα κομμάτι ψωμί και  δεν πρόκανε να επέμβει σε Μανωλάδες, Χαλκιδική, off shore, νταβαντζήδες μεταναστριών, φουσκωτούς συμπαραστάτες των ΜΑΤατζήδων, Μελιγαλάδες και άλλα τοιαύτα. Πρόκαμε μόνο, στα πλαίσια της αδιαμφισβήτητης αθωότητας της  να αφήσει ελεύθερους τους μαχαιροβγάλτες και να κοινοποιήσει το όνομα του ενός και μοναδικού μάρτυρα που τελούσε υπό προστασία, για να ξέρει προκαταβολικά τι θα πάθει όποιος μιλά για οικογενειακά μυστικά!  Γιατί δυο χεράκια έχει κι αυτή η στραβή και τι να πρωτοκάνει απ’ αυτά που θα συνεχίσει να κάνει. Εξάλλου την εποχή που ο Μιχαλολιάκος διαδεχόταν τον Παπαδόπουλο και ο Βορίδης διαδεχόταν το Μιχαλολιάκο και ο Μιχαλολιάκος διαφήμιζε ξιφολόγχες ακονισμένες στα πεζοδρόμια και οι μετανάστες ξεσκίζονταν σε αστυνομικά παραρτήματα του υπουργείου προστασίας και σε αφηνιασμένα πογκρόμ,  οι εκπρόσωποι της θεόστραβης μελετούσαν για να μπορούν επάξια να ενδυθούν την τήβεννο.  Και με βάση αυτή την επίπονη μελέτη τεκμηρίωσαν την προσωρινή αποφυλάκιση, αποδίδοντας στην κοινωνία ανθρώπους (που λέει ο λόγος) για τους οποίους, μετά τη μαστρωπία, εκβιασμό, προμελετημένη δολοφονία, παιδεραστία, εμπρησμό, πογκρόμ, δεν συντρέχει υποψία τέλεσης νέων αδικημάτων, καθώς δεν υπάρχει άλλου τύπου πιθανό έγκλημα να τελεστεί. Το ζήτημα για τη θεόστραβη είναι, ούτως ειπείν ποιοτικό και όχι ποσοτικό. Και με δεδομένο ότι η «πχοιότητα» είναι ανώτερη της ποσότητας, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι (ουκ εν τω πολλώ κλπ) θεώρησε, προφανέστατα και απολύτως δικαιολογημένα, η στραβή ότι αν οι προσωρινά ελεύθεροι τελέσουν και άλλες μαστρωπίες, εκβιασμούς, προμελετημένες δολοφονίες, παιδεραστίες, εμπρησμούς και πογκρόμ θα σκοντάψουν στο ανιαρό της επανάληψης για το οποίο το ποινικό μας δίκαιο δεν προβλέπει τίποτα. Επιπλέον ζήτησαν από τον ηγέτη  του εγχώριου υποκαταστήματος της αρίας φυλής να τους δείξει τα καθαρά του χέρια και ιδίοις όμμασι διαπίστωσαν, με ικανοποίηση, πως όχι  μόνο τα είχε μόλις πλύνει αλλά είχε κόψει και τα νύχια του, στοιχείο που συνέβαλε καταλυτικά στην εν λόγω απόφαση.

Το φάντασμα της αθωότητας πλανάται πάνω και απ’ τον τελευταίο καφενέ της Μπανανίας, όπου ως γνωστό διεξάγονται τα πιο πούρα αντικυβερνητικά ντέρμπυ, εκφωνούνται οι πιο πύρινοι πατριωτικοί δεκάρικοι και εκτονώνεται η συσσωρευμένη φάπα, οι φραπεδιάρηδες ανακαλύπτουν ότι η Χρυσή Αυγή μπορεί και να μην είναι ο σωτήρας του εθνικού μας γονιδίου και ο νταβατζής της εθνικής μας κάθαρσης. Με αποτροπιασμό διαπιστώνουν ότι οι υπέρβαροι απόγονοι των Σπαρτιατών δεν έτρεφαν τόσο καιρό τα τετράγωνα κουφάρια τους με μέλανα ζωμό  αλλά με ταγκισμένα λίπη. Η ίδια συγκινητική αθωότητα  σπρώχνει στο εξομολογητήριο της ενορίας όλους τους πεπλανηθέντες θεοσεβούμενους ψηφοφόρους για τους οποίους ο πλησίον έχει οπωσδήποτε λευκή επιδερμίδα και μαύρη ψυχή.

Με αισθήματα που κυμαίνονται από τη δυσάρεστη έκπληξη ως την κοπαδική τούμπα, αναζητούν νέο εντολοδόχο για να αποθέσουν την ανάθεση σωτηρίας.

Και ποιος άλλος μπορεί να είναι αυτός αν όχι η Σαμαρική αποφασιστικότητα που εντέλλεται από την Ευρωπαϊκή υπεράκτια εταιρία δολοφόνων και εντέλλει τη μέχρι αηδίας ανεξάρτητη δικαιοσύνη να αποκαταστήσει το λαϊκό αίσθημα δικαίου, να ξεμπερδεύει με τον υπόκοσμο που δεν εγγυάται τη σοβαροφάνεια, να αποκαθάρει τις αλωμένες δυνάμεις καταστολής με μια-δυο το πολύ διαπομπεύσεις και να επαναφέρει τη διαχείριση της μαζικής ψυχολογίας στους αξιοπρεπείς, γραβατοφορεμένους διαχειριστές της.

Νίνα Γεωργιάδου

alfavita.gr

Το φιδάκι ο Διαμαντής…

«Συντρίβουμε τον εξτρεμισμό, έχουμε σαν κυβέρνηση την πολιτική βούληση, πάντα με σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έχει οδηγηθεί στην φυλακή». Αυτά τα δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς χτες από την Ουάσινγκτον. Σήμερα, οι εικόνες στην Ελλάδα δείχνουν τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής να αποχωρούν «δικαιωμένοι» και…«τροπαιοφόροι» από τα ανακριτικά γραφεία…

Νίκος Μπογιόπουλος

Τι να υποθέσουμε με βάση τα λόγια του πρωθυπουργού; Ότι ο ναζισμός δεν συνιστά τελικά «εξτρεμισμό»; Ότι η κυβέρνησή του δεν έχει τελικά την «πολιτική βούληση» να τον αντιμετωπίσει; Ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι είναι ανεκτικά στον ναζισμό; Ότι, κατά το Σύνταγμα και τους νόμους, ο ναζισμός της Χρυσής Αυγής δεν είναι τελικά ναζισμός;

Ο κ. Σαμαράς είναι πρωθυπουργός σε ένα κράτος εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξοντωτικών επιδρομών κατά του λαού. Αυτό το κράτος, με την πολιτική που ακολουθεί, εκτρέφει την Χρυσή Αυγή. Θύλακες του κράτους βρίσκονταν σε ευθεία διασύνδεση με τη Χρυσή Αυγή. Το κράτος που έχει πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά αξιοποιεί τη Χρυσή Αυγή ώστε να αναπαράγεται η άθλια θεωρία των «δυο άκρων».

Μετά την τελευταία εξέλιξη, τί να υποθέσουμε, ακόμη; Μήπως το κράτος που έχει πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά, το κράτος όπου οι μόνοι ευνοημένοι πολίτες εντοπίζονται ανάμεσα στους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές, το κράτος που «σώζει» τον τόπο παρέα με τρόικα, ΕΕ, ΔΝΤ και ΣΕΒ, το κράτος που η Δικαιοσύνη του βγάζει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες του λαού, λέμε μήπως αυτό το κράτος, εκτός από το να εκτρέφει και να ανέχεται τη Χρυσή Αυγή, τώρα την επιδοτεί και επικοινωνιακά;

Ο κ. Σαμαράς είναι πρωθυπουργός. Που μόλις χτες παρίστανε τον εκρόσωπο του κράτους-διώκτη του ναζιστικού φιδιού. Αλλά αν το κράτος δεν θεωρεί τον ναζισμό και τόσο μεγάλο φίδι, αν το θεωρεί και το αντιμετωπίζει σαν ένα τόσο δα «φιδάκι», που μπορεί να κυκλοφορεί (πολιτικά) ελεύθερο και (επικοινωνιακά) ενισχυμένο, τότε η απόσταση των εκπροσώπων αυτού του κράτους από τον τύπο του μπαγαπόντη που ενσάρκωσε ο (μεγάλος) Βασίλης Αυλωνίτης, ο οποίος κορόιδευε τον κόσμο  φωνάζοντας «δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής», αρχίζει να γίνεται δυσδιάκριτη.

ΥΓ: Στην ίδια ομιλία προς το «ανφάν γκατέ» της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας των ΗΠΑ κι αφού πρώτα εξέφρασε το σεβασμό του στο Ίδρυμα Νιάρχου, ο πρωθυπουργός συμπλήρωσε ότι στην Ελλάδα, μετά τη Χρυσή Αυγή, θα αντιμετωπιστεί και «η ακραία αντιπολίτευση που μιλάει για έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ». Και βέβαια μετά από αυτή την -επί αμερικανικού εδάφους- δήλωση, με την οποία ο αγώνας ενάντια στην αμερικανοκρατία, τον ΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό και την ευρωενωσιακή μερκελοσυμμαχία, εξομοιώνεται με τον ναζισμό, το θέμα παύει να είναι αν ο Α. Σαμαράς και οι «λαγοί» του, όπως ο Κρανιδιώτης, ο Λαζαρίδης κι ο Μπαλτάκος,  αναπαράγουν απλώς ή πρωταγωνιστούν στη βρωμερή θεωρία των «δυο άκρων». Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι το εξης: Μέχρι ποιο σημείο κοινοβουλευτικού χρυσαυγιτισμού είναι ικανοί να φτάσουν οι δήθεν διώκτες της Χρυσής Αυγής;

unfollow-alfavita.