ΑΚΟΝΙΣΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΝΑ ΣΦΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε, τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε


Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΗΘΙΚΟΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ


Όταν το Βήμα αναλαμβάνει να φτιάξει το φιλολαϊκό προφίλ του «πιο φανατικού υποστηρικτή του μνημονίου» ή πως ξεφορτώνεσαι γρηγορότερα έναν υπάλληλο. Παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα το «κλάμα» του Άδωνι Γεωργιάδη, για το κλείσιμο του βιβλιοπωλείου του. Και το πόσο υπερήφανος δηλώνει ότι αισθάνεται, για το γεγονός πως δεν απέλυσε κανέναν υπάλληλό του, παρά μόνο τους έκανε μετάταξη στην μητρική εταιρεία. Προφανώς, τα όσα ακούγονται ή γνωρίζει, για επικείμενο ανασχηματισμό της Τροϊκανής κυβέρνησης, επιβάλλουν να δείξει ένα πρόσωπο συμπαθητικό και ανθρώπινο. Δεν ξεγελά όμως κανέναν. Παραμένει το ίδιο αποκρουστικός, όσο και τα 3 μνημόνια που ψήφισε....


Στις 23/11/12 δημοσιεύεται ένα σχόλιο στον «βηματοδότη» ότι ο Ά. Γεωργιάδης ακούστηκε να λέει σε συναδέλφους του για το πως αναγκάστηκε να κλείσει το βιβλιοπωλείο, αλλά επειδή είναι καλός εργοδότης δεν απέλυσε κανένα υπάλληλο. Το σχόλιο του «βηματοδότη» κάνει την δουλειά του. Την ίδια κιόλας μέρα η είδηση αναπαράγεται σε δεκάδες blogs και sites με τίτλους που αναδεικνύουν την φιλεργατική στάση του εργοδότη, βουλευτή και πιο φανατικού υποστηρικτή του μνημονίου στην χώρα (σύμφωνα με δικές του δηλώσεις, δεν χρησιμοποιούμε δηλώσεις των πολιτικών του αντιπάλων). Η δουλειά έγινε, το συγκρότημα προώθησε άλλο έναν εκλεκτό του, ακόμη κι αν χρειάστηκε να θυσιαστεί η αλήθεια.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Ο εν λόγω βουλευτής, επικαλείται οικονομικούς λόγους ενώ παράλληλα τρώει μαζί με συναδέλφους του σε εστιατόριο του Χίλτον για να πνίξει τον πόνο της ζημιάς που έπαθε η οποία όπως λέει, ήταν πάνω από 400.000 ευρώ.
Το βιβλιοπωλείο δεν το έκλεισε ο Άδωνις Γεωργιάδης, λόγω των εμπρησμών. Το συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο λειτουργούσε έναν περίπου χρόνο, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, και δεν υπέστη καμιά ζημιά. Ούτε φυσικά το έκλεισε λόγω οικονομικής κρίσης.
Το βιβλιοπωλείο το έκλεισε διότι ο υπάλληλος που το λειτουργούσε δεν δέχθηκε την εργοδοτική του αυθαιρεσία και προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης απαίτησε, με το έτσι θέλω, να μετατρέψει το ωράριο εργασίας του υπαλλήλου από οκτάωρο σε τετράωρο και να του μειώσει στο μισό περίπου τον μισθό, χωρίς να τροποποιήσει και την σύμβαση εργασίας. Ήθελε δηλαδή να δίνει στον υπάλληλο χαμηλό μισθό, αλλά ο υπάλληλος να του υπογράφει εκκαθαριστικά μισθοδοσίας με ολόκληρο τον μισθό ! Μάλιστα ο πληρεξούσιος δικηγόρος του βιβλιοπωλείου του, παραδέχθηκε γραπτώς και ενυπόγραφα στην Επιθεώρηση Εργασίας, πως αυτή την τακτική ο κύριος Γεωργιάδης την εφαρμόζει σε 14 συνολικά υπαλλήλους του !… Θαυμάστε το θράσος και την σιγουριά της ατιμωρησίας !…
Φυσικά, όταν η Επιθεώρηση Εργασίας ζήτησε από το βιβλιοπωλείο να καταθέσει αναλυτικές μηνιαίες εξοφλητικές καταστάσεις μισθοδοσίας, τροποποιητικές συμβάσεις εργασίας μερικής απασχόλησης, και καταστάσεις ωρών εργασίας των εργαζομένων, ο Άδωνις Γεωργιάδης υποχώρησε αθόρυβα αλλά και μεθοδικά… Πλήρωσε τα χρήματα που όφειλε στον υπάλληλό του, αναγνωρίζοντας την ισχύ της σύμβασης εργασίας του, και κατόπιν απέστειλε στον υπάλληλο προειδοποίηση απόλυσης, ώστε και να απαλλαγεί από αυτόν, αλλά και να του καταβάλει την μισή αποζημίωση…
Ο συγκεκριμένος υπάλληλος , έγγαμος και πατέρας ενός ανήλικου τέκνου, σήμερα είναι άνεργος και επιδοτείται από τον ΟΑΕΔ. Το ίδιο και μία υπάλληλος του βιβλιοπωλείου, η οποία έμεινε χωρίς εργασία ενώ εγκυμονούσε και γεννά εντός των ημερών… Και το βιβλιοπωλείο είναι κλειστό, με την δικαιολογία της οικονομικής κρίσης και προς αποφυγή ελέγχων από τις αρμόδιες υπηρεσίες (Επιθεώρηση Εργασίας, Σ.Δ.Ο.Ε., κτλ).
Η συγκεκριμένη πρακτική, αφήνει έκθετους για άλλη μια φορά εργαζόμενους, οι οποίοι γίνονται θύματα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης που βιώνουμε τόσα πολλά χρόνια, με αποκορύφωμα την τελευταία τετραετία. Και φυσικά, το βαρέλι δεν έχει πάτο. Τα ποσοστά της ανεργίας θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο.
Δείχνει όμως και τον κυνισμό των κυρίαρχων. Επιχειρηματίες, πολιτικάντηδες, ΜΜΕ (ιδιαίτερα τα «έγκυρα»), δημοσιογράφοι, δεν διστάζουν, πάνω στις πλάτες των ανθρώπων που βιώνουν με δραματικό τρόπο τα αποτελέσματα της πολιτικής τους, να λένε ένα σωρό ψέματα.


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/01/blog-post_2190.html#ixzz2HP0VJSXy

Η αναγκαστική εργασία «απελευθερώνει» την οικονομία






Άρθρο σε σχέση με την πρόταση Δούκα για "τσάμπα εργασία" από  το sidonistiko



Η εργασία δεν είναι δικαίωμα. Η επιλογή της δεν αποτελεί, ούτε καν σε μια... ελεύθερη οικονομία, δυνατότητα του ατόμου ώστε να βελτιώσει την οικονομική και κοινωνική του θέση. Είναι απλώς υποχρεωτική!



Η υποχρεωτική (!) εργασία, μάλιστα, είναι ένα μέσον για να βελτιωθούν τα οικονομικά του κράτους, αλλά και των επιχειρήσεων, οι οποίες θα μπορούν να ανακάμψουν εάν διαθέτουν εργάτες ή υπαλλήλους δωρεάν. Άλλωστε τι είναι προτιμότερο; Να είσαι άνεργος ή να δουλεύεις, έστω και δωρεάν; Οι αντιλήψεις αυτού του είδους – και οι εκβιασμοί αυτού του είδους – ταιριάζουν, αναμφισβήτητα, σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.



Κι όμως, την ιδέα περί δωρεάν υποχρεωτικής εργασίας διατύπωσε αυτές τις μέρες ο κατ’ εξοχήν υπέρμαχος της «ελεύθερης» οικονομίας Πέτρος Δούκας, πρώην υφυπουργός της Ν.Δ. και στέλεχος πολλών και σημαντικών επιχειρήσεων



 του Σταύρου Χριστακόπουλου πηγή : εφ. Ποντίκι




σε ένα «μανιφέστο» το οποίο δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του με τον «βαρύ» τίτλο: «Get Greece Back to Work. 90+ Προτάσεις για ένα Ελληνικό ΝΕW DEAL II‏». Στην πρότασή του αυτή ανέφερε, από την αρχή κιόλας:



«ΙΙ. ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "ΔΩΡΕΑΝ" ΕΡΓΑΣΙΑΣ // ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Όλοι οι άνεργοι να κληθούν να δουλέψουν όπου τους χρειάζεται η Πολιτεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο Ιδιωτικός Τομέας. Από το να μαζεύουν ελιές (χιλιάδες τόνοι παραμένουν αμάζευτες), ή άλλα αγροτικά προϊόντα, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα.



Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες ή υπάλληλοι για 3 μήνες εντελώς δωρεάν! Γιατί λέω εντελώς δωρεάν; Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ’ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή.

Παράλληλα, θα βγει και κάποιο επωφελές έργο. Το ένα θα ανατροφοδοτεί το άλλο! Η παραγωγή κάποιου έργου θα δημιουργήσει ευκαιρίες και ανάγκη και ζήτηση για περισσότερο έργο!».



Εκπληκτικό, αν μη τι άλλο...




Καταναγκασμός και ολοκληρωτισμός




Το παραπάνω «προσκλητήριο» δεν είναι τίποτε άλλο από μια κατ’ εξοχήν ολοκληρωτική άποψη για την εργασία, την οικονομία και την κοινωνία. Μήπως λοιπόν είναι αντιφατικό να εκφέρεται από έναν εκφραστή της «ελεύθερης» οικονομίας; Ίσως όχι, όπως θα δούμε παρακάτω.



Κατ’ αρχάς ο πρώην υπουργός κάνει λόγο για «ταξιαρχίες εργασίας»προσδίδοντας στρατιωτικό χαρακτήρα στην οργάνωση του εγχειρήματος και παραπέμποντας ευθέως:



● Στα σοβιετικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας ή γκουλάγκ, όνομα το οποίο έλαβαν από την Αρχή που επόπτευε τα εν λόγω στρατόπεδα. Σύμφωνα δε με τη Wikipedia, «Η ρωσική λέξη "ГУЛАГ" είναι αρκτικόλεξο των λέξεων Главное Управление исправительно-трудовых ЛАГерей ОГПУ [Γενική Διεύθυνση Αναμορφωτικών Στρατοπέδων Εργασίας και Αποικιών του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών NKVD]».



● Στην καταναγκαστική εργασία, που αποτέλεσε το πρόσχημα του ναζισμού για το ολοκαύτωμα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν και... στρατόπεδα εργασίας. Εξ ου και το περίφημο «Arbeit macht frei» («Η εργασία απελευθερώνει») στην είσοδο του Άουσβιτς.




Ή πληρώνεις ή επιστρατεύεσαι!



Ο απολύτως συναφής όρος «τάγματα εργασίας», όμως, δυστυχώς για τον τεχνοκράτη πρώην υπουργό, ο οποίος ευαγγελίστηκε τις «ταξιαρχίες εργασίας», έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από την Τουρκία για να ονομάσει ανάλογες «ταξιαρχίες», τις οποίες χρησιμοποίησε προκειμένου ναεξοβελίσει τις μειονότητες που ζούσαν στο έδαφός της. Δηλαδή με στόχο την οικονομική – και εν συνεχεία φυσική – εξόντωση, μεταξύ άλλων, και των Ελλήνων στη «φίλη και γείτονα».



Ας δούμε πώς επιχειρήθηκε αυτό, με οδηγό ένα δημοσίευμα των «Νέων» στις 21 Νοεμβρίου 2011, με τίτλο: «Δεν έχεις να πληρώσεις; Στα τάγματα εργασίας!». Διαβάζουμε στον πρόλογο:



«Χρωστούσες τον φόρο περιουσίας και δεν μπορούσες να τον εξοφλήσεις, ακόμη κι αν ξεπουλούσες όλη την περιουσία σου; Έπαιρνες τον δρόμο για τα βάθη της Ανατολίας, για να ξεπληρώσεις δουλεύοντας σε απάνθρωπεςσυνθήκες. Μια έρευνα φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο εξοβελίστηκαν η ελληνική, η αρμενική και η εβραϊκή αστική τάξη της Πόλης το 1943.



Απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, αδικίες, καταναγκαστικές πορείες, θάνατος, πρόχειροι ενταφιασμοί... Είναι μερικά μόνο από τα γεγονότα που καταγράφει με απόγνωση ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στις σελίδες του ημερολογίου του».



Και συνεχίζει το δημοσίευμα, στο οποίο μπορεί κάποιος να βρει, εκτός από το είδος του διωγμού μέσω των στρατοπέδων εργασίας, εκπληκτικές αναλογίεςμε τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Από τις «αιτίες» των οικονομικών διώξεων και τα πανομοιότυπα μέτρα έως την ακραία μεροληψία στην επιβολή των φόρων:



«"Πήγαμε και πλυθήκαμε στο προσωρινό χαμάμ που έφτιαξε ο Αγκόπ στους πρόποδες του Κοπ. Το σώμα μας – για πρώτη φορά, ύστερα από επτά μήνες – ερχόταν σε επαφή με το νερό" γράφει στις 29 Ιουνίου του 1943. Λίγες ημέρες ενωρίτερα δε, στις 25 Ιουνίου, δεν κρύβει την πικρία του και σημειώνει: "Στις εφημερίδες που ήρθαν σήμερα, ο Χουσεΐν Τζαχίτ γράφει πως ‘οι μειονοτικοί εξορίστηκαν λόγω έλλειψης χρημάτων, όμως οι οικογένειές τους ζουν σαν μεγιστάνες στα νησιά και τα κέντρα διασκέδασης’. Είθε κι εκείνοι να πάθουν χειρότερα από μας, τότε μόνο θα καταλάβουν"».



Ποιες ήταν οι αιτίες όμως που επέβαλαν τον σκληρό αυτόν φόρο στους μειονοτικούς πληθυσμούς;



"Η ανάγκη για εκτουρκισμό της οικονομίας" εξηγεί στο ντοκιμαντέρ – στο οποίο παρουσιάζονται δημοσιεύματα του τουρκικού και ελληνικού Τύπου σχετικά με το θέμα – ο διακεκριμένος τούρκος ιστορικός Ριφάτ Μπαλί. Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την επίδραση των Ναζί, το αντιμειονοτικό συναίσθημα που καλλιεργείται στην Τουρκία κορυφώνεται. Το 1941 αρχίζει η επιστράτευση των ‘20 ηλικιών’.



Οι μη μουσουλμάνοι άνδρες μεταξύ 25-45 ετών αποστέλλονται στα βάθη της Μικράς Ασίας σε ειδικά στρατόπεδα εργασίας, όπου εργάζονται κάτω από σκληρές συνθήκες για την κατασκευή δημόσιων έργων. Λίγα χρόνια ενωρίτερα – το 1934 – με νόμο όλοι οι πολίτες της χώρας υποχρεούνται να αποκτήσουν τουρκόφωνα επίθετα και επιβάλλεται η αποκλειστική χρήση της τουρκικής γλώσσας στον δημόσιο βίο.



"Η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και η άνοδος του ναζισμού οδηγούν κυβέρνηση και Τύπο να υιοθετήσουν μια πιο επιθετική στάση απέναντι στις μειονότητες, απόρροια της οποίας είναι ο ληστρικός αυτός φόρος" επισημαίνει η ιστορικός Ειρήνη Σαρίογλου.



"Αρχικός στόχος ήταν ο περιορισμός των ελλειμμάτων και η μείωση του υψηλού πληθωρισμού. Ωστόσο λίγο πριν από την ψήφιση του νόμου η κυβέρνηση διεξάγει εμπιστευτική έρευνα σχετικά με την επιχειρηματική δραστηριότητα των μειονοτικών, με απώτερο σκοπό την ολοκληρωτική εξαφάνισή τους από την αγορά.
Έτσι ο νόμος φόρου περιουσίας εφαρμόζεται με κραυγαλέα μεροληπτικότητα και υπερβολή εις βάρος του μη μουσουλμανικού στοιχείου. Έτσι οι μουσουλμάνοι Τούρκοι πολίτες κατέβαλαν συμβολικό φόρο, την ώρα που οι μειονοτικοί φορολογήθηκαν έως και δέκα φορές παραπάνω από τους αμιγώς τουρκικής - μουσουλμανικής καταγωγής".



"Ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Δεν δημιουργήθηκε τελικά μουσουλμανική αστική τάξη" εκτιμά ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του ΜαρμαράΑγιάν Ακτάρ, ο οποίος παραδέχεται πως το βαρλίκι ήταν μια κίνηση εθνικιστική "που προκάλεσε αρρωστημένες καταστάσεις".



Αντίθετη γνώμη όμως εκφράζει η Ειρήνη Σαρίογλου, που υποστηρίζει πως "οι Τούρκοι αγόραζαν ολόκληρες εμπορικές στοές σε εξευτελιστικές τιμές. Η οικογένεια Κοτς (σ.σ.: μία από τις πλουσιότερες της Τουρκίας) απέκτησε μεγάλη περιουσία εκείνη την περίοδο.

Η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει τον Σεπτέμβριο του 1943 όταν ο ανταποκριτής των New York Times στην Τουρκία δημοσιεύει μια σειρά άρθρων για τα εργατικά τάγματα. Η διεθνής εικόνα της χώρας αμαυρώνεται. Τον Δεκέμβριο του 1943 επιτρέπεται στους εξόριστους να επιστρέψουν στις εστίες τους – ύστερα από έναν χρόνο κακουχιών – και ο νόμος καταργείται τον Μάρτιο του 1944."



Ωστόσο τουλάχιστον 21 άτομα εικάζεται πως πέθαναν στην εξορία, γεγονός όχι απίθανο, αν σκεφτεί κάποιος όσα γράφει ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στις 13 Αυγούστου: 

"Καθώς δουλεύαμε, οι επικεφαλής μας για παραπάνω τυραννία διέταξαν την αποστολή της Ερζουρούμ να πάει για ανεφοδιασμό τροφίμων. Πήγαινε - έλα πέντε ώρες. Πήγαν υπό την επιτήρηση των δεκανέων με τα καμουτσίκια".



Ο νόμος άλλωστε όριζε να μην αποστέλλονται στην εξορία οι άρρωστοι και οι άνω των 55 ετών υπόχρεοι, εντούτοις εκτοπίστηκαν πολλοί από αυτούς χωρίς να είναι γνωστό εάν και πότε θα επέστρεφαν στα σπίτια τους».



Παρεμπιπτόντως, το όνομα Κοτς, της οικογένειας που φέρεται, κατά την ιστορικό Ειρήνη Σαρίογλου στο ανωτέρω δημοσίευμα των «Νέων», να πλούτισε στη διάρκεια του οικονομικού διωγμού των Ελλήνων και των άλλων μειονοτήτων της Τουρκίας, θυμίζει άραγε κάτι στα μέλη της κυβέρνησης Μητσοτάκη και, κατά συνέπεια, στον υφυπουργό Οικονομικών εκείνης της κυβέρνησης; Στο πλαίσιο της πολιτικής περί ελληνοτουρκικής προσέγγισης, εννοείται...




Η σύγχρονη δουλεία



Φυσικά, μετά τη δημοσιοποίηση της «πρότασης» Δούκα, πήραν... φωτιά το Ίντερνετ και τα μέσα διαδικτυακής πληροφόρησης και κοινωνικής δικτύωσης. Στο twitter μάλιστα δημιουργήθηκε πάραυτα λογαριασμός με τίτλο#taksiarxies_ergasias. Το αποτέλεσμα ήταν ο πρώην υπουργός τριών κυβερνήσεων της Ν.Δ. να παρέμβει στο αρχικό κείμενό του και να προβεί σε «διευκρινίσεις» - «διορθώσεις»:



1. Ο τίτλος «Πρόγραμμα "Δωρεάν" Εργασίας // Ταξιαρχίες Εργασίας» έγινε: «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "Εθελοντικής Εργασίας / Δωρεάν" (Για τους εργοδότες) // Πανστρατιά για την Εργασία». 


Με τον τρόπο αυτόν:



● Η «"δωρεάν" εργασία» μετατράπηκε σε «"εθελοντική εργασία / δωρεάν" (για τους εργοδότες)». Για κάποιον ανεξήγητο λόγο το πρόβλημα της ανεργίας την εποχή των μνημονίων θεωρείται ζήτημα... εθελοντισμού!



● Οι «ταξιαρχίες εργασίας» μετατράπηκαν σε «πανστρατιά για την εργασία». Με τη διαφορά ότι η «πανστρατιά» εξακολουθεί να αφορά αποκλειστικά τον... εθελοντισμό των ανέργων.



2. Στο σημείο όπου προτείνει «όλοι οι άνεργοι να κληθούν να δουλέψουν όπου τους χρειάζεται η Πολιτεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο Ιδιωτικός Τομέας. Από το να μαζεύουν ελιές (χιλιάδες τόνοι παραμένουν αμάζευτες), ή άλλα αγροτικά προϊόντα, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα», προστίθενται ακόμη «μαγαζιά, συνεργεία, επιχειρήσεις, ανάλογα με την ηλικία, τις δεξιότητες, την έφεση και την όρεξη του καθενός».



Προφανώς, ο Π.Δ. θεωρεί πως με την προσθήκη της «έφεσης» και της «όρεξης του καθενός» αίρεται ο καταναγκασμός και τεκμηριώνονται ο «εθελοντισμός» και η... «πανστρατιά». Φοβερό...



3. Το άλλο επίμαχο απόσπασμα της «πρότασης» έλεγε:



«Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για 3 μήνες εντελώς δωρεάν! Γιατί λέω εντελώς δωρεάν; Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ’ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή».



Και αυτό διορθώνεται με την προσθήκη «διευκρινίσεων» (με μαύρα στοιχεία):



«Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για 3 μήνες χωρίς επιβάρυνση (για τις επιχειρήσεις, κ.λπ.). Γιατί λέω χωρίς επιπλέον κόστος (για τους εργοδότες) / (Το Δημόσιο, εκτός από το επίδομα ανεργίας θα πληρώνει και ειδικό επιμίσθιο, ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες).

Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ’ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι με την εθελοντική εργασία να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή. Να έρθουν σε επαφή με τους αυριανούς εργοδότες».



Δηλαδή η ουσία της «πρότασης» παραμένει αναλλοίωτη και μετά τις «προσθήκες», «διευκρινίσεις» κ.λπ.:



● Έτσι ή αλλιώς οι άνεργοι πρέπει να κληθούν να δουλέψουν τζάμπα για τους ιδιώτες.



● Το Δημόσιο, το οποίο θα διώξει συνολικά, κατ’ απαίτηση της τρόικας, 150.000 υπαλλήλους του έως το 2015, θα τους αντικαταστήσει με τους ανέργους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα πληρώνοντας επίδομα ανεργίας και... επιμίσθιο, ανάλογα με κάποιες δυνατότητες, τις οποίες υποτίθεται ότι δεν έχει – και γι’ αυτό απολύει δεκάδες χιλιάδες. Εκπληκτικό!



● Και η αποκάλυψη: Οι καταναγκασμένοι «εθελοντές» δεν θα πάνε να δουλέψουν τζάμπα απλώς και μόνο για να αυξήσουν τα κέρδη των όποιων και όσων επιχειρηματιών. Όχι, βρε κουτοί: Θα πάνε να δουλέψουν τζάμπα για «να έρθουν σε επαφή με τους αυριανούς εργοδότες». Διότι τη σήμερον καμιά «επαφή» δεν γίνεται αν δεν δουλέψεις τζάμπα ένα τρίμηνο, ώστε να κριθείς ανεπαρκής, να αντικατασταθείς πριν τελειώσει και ο επόμενος σαν εσένα να πάρει τη θέση σου. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με την «υπό δοκιμή εργασία».

Την Ελλάδα τη διοικεί ένα μονοπώλιο εκατομμυριούχων!



Εκτενέστατο και αναλυτικό άρθρο για τα «πανίσχυρα οικονομικά τζάκια» της Ελλάδας δημοσιεύει το γερμανικό περιοδικό "Stern", στο τεύχος που κυκλοφορεί με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων» και ισχυρίζεται ότι «εδώ και πολλές γενιές, 2.000 οικογένειες διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα και αποκόμισαν τεράστια κέρδη».
Η "επίθεση" αυτή στο ελληνικό επιχειρηματικό κατεστημένο, μετά από μια σειρά άλλων ανάλογων δημοσιευμάτων σε διεθνή ΜΜΕ, ενισχύει τα σενάρια που φέρουν τους δανειστές και την Τρόικα να βρίσκονται σε μετωπική σύγκρουση με τα ελληνικά οικονομικά συμφέροντα που οικοδομήθηκαν- όπως οικοδομήθηκαν στη Μεταπολίτευση, και στις σχέσεις διαπλοκής τους με το πολιτικό σύστημα της Χώρας μας.
Το δημοσίευμα ξεκινάει από τον Φώτη Μπόμπολα, τον οποίο οι συντάκτες του άρθρου επισκέπτονται στο γραφείο του: «Ο Φώτης Μπόμπολας έχει μπροστά από το γραφείο του τέσσερις οθόνες υπολογιστών εγκατεστημένες στον απέναντι τοίχο, ο οποίος φέρει μια ξύλινη επένδυση. Έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεται στα κεντρικά ενός αρχηγείου. Η γραμματέας του Λυδία του φέρνει φραπέ. Ο Μπόμπολας, ετών 52, με κοντοξυρισμένα μαλλιά, στρίβει ένα τσιγάρο. Καπνίζει "Ολντ Χόλμπορν". Το πουκάμισό του είναι ανοιχτό στο στήθος, στο καρπό του χεριού του δεν φέρει κανένα ρολόι. «Προτιμώ να κρατώ χαμηλό προφίλ», διατείνεται ο ίδιος. Ο Μπόμπολας είναι ένας από τους πιο πλούσιους άνδρες στην Ελλάδα. Στην οικογενειακή αυτοκρατορία ανήκουν ο εκδοτικός κολοσσός "Πήγασος", η μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρία της χώρας "Άκτωρ", εταιρίες ανακύκλωσης, ορυχεία χρυσού, ακίνητα. Συνολική αξία: μερικά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ο Μπόμπολας δεν δίνει ποτέ συνεντεύξεις. Ακόμη και τώρα αισθάνεται άβολα: «Δεν βλέπετε; Η χώρα εκρήγνυται».
Η οικογένεια του αισθάνεται έντονα τη λαϊκή οργή. Και αυτό γιατί η πολυεθνική εταιρία "Ελλάκτωρ" απαιτεί για τη διέλευση των αυτοκινητοδρόμων της υψηλά διόδια, παρότι το ελληνικό κράτος έχει επιχορηγήσει το έργο ως επί το πλείστον με χρήματα των φορολογημένων. Η Αττική Οδός κοστίζει 2.80 ευρώ, ενώ γύρω στα 250.000 αυτοκίνητα τη διασχίζουν καθημερινά. Όποιος θέλει να ταξιδέψει με αυτοκίνητο για Θεσσαλονίκη χρειάζεται ολόκληρα 25 ευρώ. Μια πρωτοβουλία πολιτών με το όνομα «Δεν πληρώνω διόδια» πριονίζει κάθε τόσο τις μπάρες των διοδίων. «Είναι αναρχικοί», βρίζει ο Μπόμπολας».
Πανίσχυρα τζάκια!
«Η οικογένειά του ανήκει σε μια χούφτα από σχεδόν πανίσχυρα ελληνικά τζάκια, τα οποία εδώ και πολλές γενιές διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Τώρα όμως που η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αντ' αυτού, επιχειρηματίες όπως ο Μπόμπολας, σπεκουλάρουν με νέες κρατικές αναθέσεις έργων, ενώ άλλοι παραμονεύουν για ευκαιρίες που θα προκύψουν από τις ιδιωτικοποιήσεις της κρατικής περιουσίας. Ήδη ο μεγαλοεπιχειρηματίας Σπύρος Λάτσης νοίκιασε για το ευτελές ποσό των 50 σεντ ανά τ.μ. και για 90 χρόνια το πιο πολυτελές Shopping-Mall στην Αθήνα».
«Άλλοι πάλι επιχειρηματίες εξαφανίζονται στο εξωτερικό, όπως, λόγου χάριν, η διαβόητη Άννα Αγγελοπούλου, η πρώην πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών αγώνων, η οποία ακούει στο όνομα "Lady G", όνoμα που της έδωσε ο ελληνικός κίτρινος τύπος» γράφει το περιοδικό για την πρώην ισχυρή κυρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Αναφέρει μάλιστα ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου «ίδρυσε το Ίδρυμα Αγγελόπουλος, με τη βοήθεια του οποίου θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να διασφαλίσει τη περιουσία της. Έτσι, εξ αποστάσεως μπορούσε πλέον να παρακολουθεί γαλήνια, πως η ελληνική Βουλή ψήφισε ένα από τα σκληρότερα πακέτα λιτότητας ύψους 13,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μετά από την επιβολή των νέων μέτρων ο μέσος μισθός στην Ελλάδα ανέρχεται σε λιγότερο από 1000 ευρώ το μήνα, ενώ σε οικογένειες με εισόδημα άνω των 18.000 ευρώ ετησίως κόπηκαν τα επιδόματα παιδιών.»
Πως η Ελλάδα κατέληξε σε ...Μπομπολιστάν"!
Και το άρθρο συνεχίζει για τον Φώτη Μπόμπολα:
«Στο ερώτημα αν έχει έλθει η ώρα για τους ζάμπλουτους Έλληνες να δείξουν αλληλεγγύη, ο Μπόμπολας αντιδρά εκνευρισμένος: «Μα τι θέλετε; Οι μετοχές μας είναι στο πάτο. Οι επιχειρήσεις μας πάσχουν ακριβώς το ίδιο όπως και η υπόλοιπη χώρα». Τι θα λέγατε με την φορολόγηση των πλουσίων; «Τι αφελής σκέψη. Το μεγάλο κεφάλαιο βρίσκει πάντα τρόπους να αποφύγει τους φόρους. Αυτό είναι το τίμημα της παγκοσμιοποίησης».
Ο Μπόμπολας διευθύνει επισήμως την οικογενειακή του πολυεθνική εταιρεία μαζί με τον αδελφό του. Όμως ο πραγματικός πατριάρχης είναι ο πατέρας Γεώργιος, η φωτογραφία του οποίου φιγουράρει σε ασημένιο πλαίσιο πάνω στο κομοδίνο. Λέγεται ότι ο Γεώργιος Μπόμπολας κατάφερε να πάρει τη πρώτη κρατική ανάθεση έργου όταν η κατασκευαστική του εταιρεία δεν κατείχε ακόμη ούτε καν μπουλντόζα. Η μεγάλη επιχειρηματική ευκαιρία γι' αυτόν ήταν η Ολυμπιάδα του 2004. Τότε η"Ελλάκτωρ" κατασκεύασε το μεγαλύτερο μέρος του αθηναϊκού μετρό, χωρίς να υπάρξει καμία δημόσια προκήρυξη επί του έργου. Όταν η κυβέρνηση αποφάσισε την κατασκευή τεσσάρων αυτοκινητοδρόμων, ο Μπόμπολας ήταν και πάλι μέσα στο παιχνίδι. Ένα από τα μεγαλύτερα «χτυπήματα» της οικογένειας είναι η αγορά των κρατικών ορυχείων χρυσού στη Χαλκιδική για 11 εκατομμύρια ευρώ. Η αξία των κοιτασμάτων χρυσού ανέρχεται στα 12 δισεκατομμύρια ευρώ».
Γιατί αποκρύβεται η περιβόητη "λίστα Λαγκάρντ"; 
«Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα, απλώς η κατανομή του πλούτου είναι άνιση. Τα 80 τις εκατό του ιδιωτικού κεφαλαίου βρίσκεται στα χέρια μόνον 2.000 οικογενειών. Γύρω στα 200 δισεκατομμύρια ευρώ αυτού του κεφαλαίου βρίσκεται σε ξένες τράπεζες. Επισήμως μόνον εννέα πρόσωπα δηλώνουν στην Ελλάδα εισόδημα άνω των 700.000 ευρώ το έτος.
Η επονομαζόμενη "Λίστα-Λαγκάρντ", με τα ονόματα 2059 Ελλήνων που κατέχουν λογαριασμούς στην Ελβετία, κρατήθηκε για πάνω από δύο χρόνια μυστική. Στη λίστα αυτή υπάρχουν ονόματα που θεωρούνται έμπιστα πρόσωπα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Μεταξύ αυτών βρίσκεται ο δικηγόρος Σταύρος Παπασταύρου, ένα από τα δέκα κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Η εν λόγω λίστα δεν είχε καμία συνέπεια για τους πλουσίους, εκτός ενός δημοσιογράφου που αντιμετώπισε δυσκολίες. Επειδή δημοσίευσε όλα τα ονόματα της λίστας στο περιοδικό "Hot Doc", συνελήφθη από μια ομάδα άμεσης δράσης 50 αστυνομικών και απειλείται με διετή φυλάκιση λόγω παραβίασης δικαιωμάτων της ιδιωτικής σφαίρας».
Η Ελληνική Ολιγαρχία λειτουργεί όπως η Ιταλική Μαφία!
«Είναι αναμενόμενο ότι με τη πίεση που ασκείται από τη πλευρά της Ευρώπης βαθμιαία κάτι αρχίζει να αλλάζει: τη τελευταία βδομάδα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έδωσε εντολή για τη σύλληψη του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, ο οποίος διατηρούσε 31 τις εκατό της Pronton-Bank και η οποία διασώθηκε από το ελληνικό κράτος με τη βοήθεια 900 εκατομμυρίων ευρώ. Λέγεται ότι ο ίδιος μεταβίβασε εν τω μεταξύ στο εξωτερικό 700 εκατομμύρια ευρώ.
Ο καθηγητής των πολιτικών επιστημών Σεραφείμ Σεφεριάδης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο συγκρίνει την αθηναϊκή ολιγαρχία με την ιταλική μαφία«έχει παντού τους ανθρώπους της: έναν αδελφό στην Αριστερά, έναν στη Δεξιά, έναν στο δημαρχείο και έναν εντός της εκκλησίας. Οι ζάμπλουτοι Έλληνες εξαγοράζουν τους πολιτικούς μέσω της χρηματοδότησης των εκλογικών τους αγώνων. Η εξουσία που ασκούν μέσω των μίντια τούς καθιστά απρόσβλητους». Στο τηλεοπτικό κανάλι Mega, που έχει τεράστια επιρροή, συμμετέχουν δύο τζάκια: Ο Μπόμπολας και η εκδοτική δυναστεία του Λαμπράκη. Ο γιος του μεγαλύτερου μετόχου της τελευταίας έγινε ο προσωπικός σύμβουλος του Σαμαρά.
Οι αποκαλύψεις του Wikileaks που δεν φτάνουν ποτέ στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης!
Tο άρθρο του γερμανικού περιοδικού, κάνει αναφορά και στις αποκαλύψεις μέσω του Wikileaks που έκανε επίσης αναφορά σε ομάδα Ελλήνων μεγιστάνων: «Μια τηλεγραφική είδηση που έφτασε σε μας από την Αμερική μέσω του Wikileaks, αναφέρει ότι «μια μικρή ομάδα επιχειρηματικών μεγιστάνων έχει συνδεθεί με την πολιτική μέσω βαθμών συγγενείας, γάμων ή και διαζυγίων. Οι σχέσεις αυτές είναι πολυπλοκότερες από τις αντίστοιχες σχέσεις μεταξύ των θεών στην ελληνική μυθολογία». Ακόμη πιο δραστικά το εξέφρασε ο Κώστας Καραμανλής, ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας, όταν εξαπέλυσε ύβρεις κατά της διαφθοράς ενώπιον φίλων του κόμματος του: «Το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι αυτοί οι νταβατζήδες και οι πολυεθνικές τους που ελέγχουν το σύνολο του πολιτικού βίου».
 Οι Έλληνες ...βενζινάδες!
«Ο Σπύρος Λάτσης είναι ο αυτός που κατέχει αδιαφιλονίκητα τη πρώτη θέση μεταξύ των εν λόγω μεγιστάνων. Ο ελληνικός τύπος τον αποκαλεί «σιωπηλό Κροίσο». Στην αυτοκρατορία του Λάτση ανήκουν τράπεζες, συμπλοιοκτησίες και διυλιστήρια. Ιδρύθηκε από τον πατέρα του Γιάννη, έναν σύντροφο του περιώνυμου Αριστοτέλη Ωνάση. Ο Γιάννης Λάτσης, γνωστός με το παρατσούκλι «Καπετάν Γιάννης», εμφανίστηκε κατά την υποδοχή της Βασίλισσας της Αγγλίας με λευκό ναυτικό καπέλο. Όταν ο γιος του Σπύρος μετέβη στο Λονδίνο για να σπουδάσει φιλοσοφία, ο "Καπετάνιος" τον περιγελούσε. Όμως το βλαστάρι του πολλαπλασίασε πριν από τη οικονομική κρίση την αξία της οικογενειακής επιχείρησης κατά 8 δισεκατομμύρια ευρώ. Ζει ως επί το πλείστον στην Ελβετία. Η θαλαμηγός του «Αλέξανδρος» είναι μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Πάνω σε αυτή χαλάρωσαν ήδη ο Τζωρτζ Μπους, ο πρίγκιπας Κάρολος και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής επιτροπής Μπαρόζο. Επειδή ο τελευταίος έκανε διακοπές με την οικογένεια του στην εν λόγω θαλαμηγό, η Ευρωβουλή τον τιμώρησε τότε με ψήφο δυσπιστίας.
Η τράπεζα "Eurobank" του Λάτση κατείχε μέχρι πρότινος τα μεγαλύτερα μερίδια των ελληνικών κρατικών ομολόγων: δώδεκα δισεκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα ο Λάτσης προσπάθησε να κομίσει κέρδη από την ήδη λεηλατημένη χώρα του με το να τοποθετήσει τους ανθρώπους του στις σωστές θέσεις. Η εταιρία καταπιστεύσεων, η οποία αποφασίζει για τις ιδιωτικοποιήσεις της ελληνικής κρατικής περιουσίας, επανδρώθηκε με πρώην μάνατζερ της αυτοκρατορίας του. Εκτός από το «χτύπημα» που αφορά το πολυτελές ακίνητο "Shopping-Mall" στο Μαρούσι, είναι πολύ πιθανό ότι ο Λάτσης να αγοράσει και την κρατική επιχείρηση "Hellenic Petrolium" σε ποσοστό εκατό τις εκατό. Για το «Helliniko Project», μια περιοχή περίπου 600 στρεμμάτων στο παλαιό αεροδρόμιο της Αθήνας, ο Λάτσης είναι επίσης φαβορί. Το ακίνητο, το οποίο βρίσκεται κοντά στη παραλία του Αγίου Κοσμά, θεωρείται ένα από τα πολυτιμότερα της Ευρώπης. Εκεί μέλλεται να κτιστούν κυρίως γραφεία, κατοικίες και να διαμορφωθεί ένα γιγάντιο πάρκο αναψυχής. Μια «Ντίσνευλαντ της Μεσογείου», υπόσχεται το διαφημιστικό».
Τα νέα τζάκια! 
«Η ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας είναι μια από τις βασικές αξιώσεις των χρηματοδοτών της Ελλάδας. «Έτσι όμως όπως αυτή λαμβάνει χώρα, είναι παράλογη», διατείνεται ο Αλέξανδρος Μωραιτάκης, πρόεδρος Συνδέσμου Μελών Χρηματιστηρίου Αθηνών (ΣΜΕΧΑ). «Μερικοί επιλεγμένοι επενδυτές αγοράζουν κρατική περιουσία και εμφανίζονται ως εθνοσωτήρες». Για την πλέον επικερδή κρατική επιχείρηση του ΟΠΑΠ, μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρίες τυχερών παιχνιδιών στην Ευρώπη, ενδιαφέρεται ο Σωκράτης Κόκκαλης.Η "Intralot" είναι μια από τις ηγετικές εταιρίες στην ανάπτυξη των συστημάτων λόττο.
Ο Κόκκαλης, μια από τις πλέον αμφισβητούμενες ολιγαρχικές προσωπικότητες στην Ελλάδα, υπήρξε συνεργάτης της ανατολικογερμανικής "Στάζι" με τα ψευδώνυμα "κρόκους" και "κασκάντε". Μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία όπου η οικογένειά του προσέφυγε το 1949 μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στη Ελλάδα. Η περιουσία του έχει υπολογιστεί στα 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι φήμες γύρω από το πρόσωπό του θα μπορούσαν να προέρχονται από κάποιο μυθιστόρημα με σπιούνους. Όταν έγινε δημοσίως γνωστό ότι η "Siemens" λάδωσε, σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, με 100 εκατομμύρια ευρώ Έλληνες πολιτικούς και αξιωματούχους, η γερμανική εισαγγελική αρχή, ερευνώντας τα αρχεία της εταιρίας, προσέκρουσε σε ένα αμφίβολο όνομα με το κωδικό «Κύριο Κ.». Υποθέτει ότι πρόκειται για τον Σωκράτη Κόκκαλη».
 Οι ...καλοί καραβοκύρηδες!
«Όπως όμως ισχυρίζεται ο Σάββας Ρομπόλης, καθηγητής οικονομικών κοινωνικής πολιτικής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο «είναι σχεδόν αδύνατον να αποδειχτούν οι παράνομες ραδιουργίες των ολιγαρχικών δυνάμεων [...] Δεν είναι μόνον που έχουν παντού τους ανθρώπους τους. Οι νόμοι έχουν γραφτεί εδώ και πολλές γενιές γι' αυτούς. Δεν χρειάζεται καν να εξαπατήσουν την εφορία αφού απαλλάσσονται ούτως ή άλλως από τους φόρους».Κάθε χρόνο η Βουλή ανακοινώνει -όπως άλλωστε και το 2012- φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεφοπλιστές. Διότι αυτοί απειλούν με απόσυρση του στόλου τους και τη διακίνησή του κάτω από άλλη σημαία. Βέβαια, επισήμως δεν υπάρχουν κανενός είδους συνδέσεις μεταξύ των ολιγαρχικών και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, ούτε συναντήσεις και αποδεικτικές φωτογραφίες. Στη μαρίνα του Φλοίσβου όμως, τη μεγαλύτερη της Αθήνας, όπου αγκυροβολούν ακόμη και θαλαμηγοί 100 μέτρων«μπορεί κανείς να δει όλους τους πολιτικού μας», όπως αφηγείται ο πρώην φύλακας του λιμανιού Μάκης Νάστατος, ιδίως «όταν κατά τα Σαββατοκύριακα τα μεγάλα πάρτυ ανάβουν για τα καλά».
Για το πόσο μακριά φτάνει εν τέλει η επιρροή αυτής της ελληνικής ολιγαρχίας, γνωρίζει καλά ο Γιάννης Δερμιτζάκης ο οποίος κατέχει διυλιστηρίο ανακύκλωσης παλαιού ορυκτελαίου στη Θεσσαλονίκη. Ο Δερμιτζάκης είναι ένας ηλικιωμένος κύριος χαμηλών τόνων που φέρει το κινητό σε μια δερμάτινη θήκη πάνω στη ζώνη του παντελονιού του. Έως το 2004 οι δουλειές του πήγαιναν καλά. Μετά ψηφίστηκε ένας νέος νόμος που απαιτούσε άδεια για τη συλλογή χρησιμοποιημένων ορυκτέλαιων. Ο Δερμιτζάκης έκανε αμέσως αίτηση, όμως ματαίως περίμενε: «Πρώτα μου είπαν ότι τα χαρτιά μου ξεχάστηκαν στη γραμματεία του υπουργού προστασίας του περιβάλλοντος. Μετά μου είπαν ότι το διυλιστήριο θα έπρεπε να επανεξεταστεί. Βέβαια αυτό ήταν τελείως καινούργιο. Τελικά απευθύνθηκα σε έναν φίλο του υπουργού, ο οποίος μου διαμήνυσε: πρόκειται για σκοτεινή υπόθεση και θα κάνω καλά να την ξεχάσω». Εν τω μεταξύ η αγορά απόβλητων ορυκτέλαιων –μιλάμε για 35.000 τόνους ετησίως- καλύπτεται σχεδόν αποκλειστικά από το ολιγαρχικό τζάκι τουΒαρδινογιάννη. Ο Δερμιτζάκης στέκεται στο κατώφλι της πτώχευσης.
Ακόμη και η παγκόσμια πολυεθνική εταιρία "Shell" γονάτισε μπροστά στον Βαρδινογιάννη. Από το 2015, στην Ελλάδα δεν θα υπάρχουν πρατήρια βενζίνης της "Shell". Η οικογενειακή πολυεθνική την αγόρασε για 219 εκατομμύρια ευρώ. Συνεχώς νέοι, εν μέρει συζητήσιμοι νόμοι, κατέστησαν τη δουλειά μη αποδοτική για τη "Shell".
Στην αρχή απαγόρευσαν στην "Shell" να εισάγει δική της βενζίνη. Όταν αυτή η ρύθμιση άλλαξε κατόπιν πίεσης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήλθε ένας νέος νόμος που εξανάγκαζε την "Shel"l να διατηρεί σε ντεπό μεγάλες ποσότητες βενζίνης ως «εθνικό απόθεμα ασφαλείας». Η Shell παραιτήθηκε.
Τα ...παλιά τζάκια!
«Ο αρχηγός της οικογένειας Βαρδινογιάννη, Βαρδής, κατοικεί σε μια μεσογειακή βίλα στο αθηναϊκό αριστοκρατικό προάστιο της Εκάλης. Μπροστά στη πύλη στέκεται ένας φύλακας. Στην ερώτηση αν ο Κύριος είναι διαθέσιμος για μια συνέντευξη, τραβάει το πιστόλι του και το απασφαλίζει. Ο Βαρδινογιάννης διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Αιγύπτιο πρώην δικτάτορα Μουμπάρακ. Η οικογενειακή επιχείρηση «Avin Oil» πλήρωσε στον δικτάτορα Σαντάμ Χουσείν υψηλά ποσά για να έχει πρόσβαση σε καλές τιμές ακατέργαστου πετρελαίου που το Ιράκ μπορούσε να πουλήσει κατά τη διάρκεια του εμπάργκο μόνον στα πλαίσια του προγράμματος «Oil for food». Το θέμα αποκαλύφτηκε όταν ελεγκτές των Ηνωμένων Εθνών βρήκαν να μεταφέρονται δέσμες δολαρίων με τις ταξιδιωτικές βαλίτσες διπλωματών. Το γεγονός δεν είχε καμία επίπτωση στον Βαρδινογιάννη, ούτε στις δουλειές του ούτε στη φήμη του. Τον Ιανουάριο επαινέθηκε δημόσια για τη χρηματική του δωρεά στην αστυνομία.
«Όλες οι προσπάθειες που έγιναν για να φέρουν την ελληνική ολιγαρχίαστο τραπέζι της συζήτησης για τη σωτηρία της χώρας, απέτυχαν. «Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν χρήμα, εξουσία ή τα μίντια με το μέρος τους, αμύνονται κατά των μεταρρυθμίσεων», παραπονιόταν ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου.
Κάποτε επισκέφθηκε μια αποστολή μεγάλων εφοπλιστών το γραφείο της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα. «Σκεφτήκαμε ότι θέλουν να βοηθήσουν», αφηγούνταν ένας δημόσιος υπάλληλος. «Όμως αυτοί έκαναν μόνον παράπονα για την υψηλή φορολόγηση και την υπερβολική νομική ρύθμιση. Αισθάνονταν ότι καταδιώκονται από το κράτος. Συμπεριφερόντουσαν σαν δωρητές που ζητούσαν πίσω ότι είχαν χαρίσει λόγω πτωχισμού».