Βayer - Monsanto: Ένας διαβολικός γάμος

Το deal δεν έχει ακόμη κλείσει, όμως τα σχέδια της γερμανικής Bayer για εξαγορά της αμερικανικής Monsanto έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στην παγκόσμια αγορά και κυρίως στους κλάδους των φυτοφαρμάκων, των σπόρων και των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (GMO), ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που συνδέουν την κίνηση της Bayer με τις εν εξελίξει συζητήσεις για την TTIP.

Όπως ανακοινώθηκε η Bayer κατέθεσε επίσημη πρόταση 62 δισεκατομμυρίων δολαρίων (55 δισεκατομμυρίων ευρώ) για την εξαγορά της Monsanto. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσό που έχει διαθέσει ποτέ γερμανική εταιρεία για την εξαγορά ξένης εταιρείας και σύμφωνα με αναλυτές δείχνει την αποφασιστικότητά της για την ολοκλήρωση της συμφωνίας.

Το καμάρι της γερμανικής βιομηχανίας φαρμάκων και χημικών εντυπωσίασε τους επενδυτές την επιθετική κίνησή της, όχι όμως και την κοινή γνώμη της Γερμανίας που σε μεγάλο βαθμό αναγνωρίζει τον «δαίμονα» στη Monsanto, τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς της και το ζιζανιοκτόνο της Roundup.

«Η Monsanto δεν είναι πουθενά αλλού τόσο απεχθής όσο στη Γερμανία», δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο η βερολινέζα Αν Ιζάκοβιτς, μέλος της ομάδας πίεσης Sum of Us που οργανώνει εκστρατεία κατά της εξαγοράς.

Η ένωση των δύο γιγάντων θα είναι «ένας κολασμένος γάμος, καταστροφικός. Ο μεγαλύτερος φόβος είναι ότι η Bayer επιδιώκει την εξαγορά της Monsanto για να κατακλύσει την ευρωπαϊκή αγορά με γενετικά τροποποιημένα προϊόντα», σημειώνει.

Ενδεικτικό του κλίματος, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, είναι πως στη Γερμανία, βάσει έρευνας του υπουργείου Περιβάλλοντος, το 76% των πολιτών θεωρεί σημαντική την απαγόρευση των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων. Αυτός ήταν και ο λόγος που τόσο το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) όσο και το Χριστιανοδημοκρατικό τάχθηκαν κατά της εξαγοράς.

«Είμαι τελείως αντίθετη. Η Monsanto έχει εξαιρετικά κακή φήμη στη Γερμανία για τα GMO», εξηγεί η Ελβίρα Ντρομπίνσκι-Βάις, βουλευτής επιφορτισμένη με τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα στο SPD.

Το εχθρικό κλίμα είναι τέτοιο, που η BASF, ο άλλος γερμανικός κολοσσός που δραστηριοποιείται στον κλάδο των αγροχημικών, μετέφερε το 2012 στις ΗΠΑ το τμήμα έρευνας για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς και διέκοψε την παραγωγή σπόρων για την Ευρώπη.

Η ένωση της Bayer με την Monsanto θα ανοίξει και πάλι τη δημόσια συζήτηση για τους GMO. «Το ελπίζω», λέει η Ντρομπίνσκι-Βάις, που θα ήθελε να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία για να πετύχει την απαγόρευση των GMO στη Γερμανία σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Σήμερα, εναπόκειται σε κάθε κρατίδιο της ομοσπονδίας να αποφασίσει εάν θα απαγορεύσει ή όχι τις καλλιέργειες αυτές στο έδαφός του. «Όμως ο νέος κολοσσός θα έχει τεράστια δύναμη άσκησης πίεσης και στις δύο όχθες του Ατλαντικού», προειδοποιεί ο Μάρκο Κοντιέρο, υπεύθυνος για την αγροτική πολιτική της Greenpeace.

Με την κίνηση αυτή, η Bayer «πηγαίνει αντίθετα στο παγκόσμιο ρεύμα για μία υγιεινότερη διατροφή», λέει η Ρενάτε Κούναστ, πρώην υπουργός Γεωργίας και μέλος των Πρασίνων της Γερμανίας. Και προειδοποιεί για τις πολιτικές παλινωδίες απέναντι στο θέμα του γλυφοσάτ (glyphosate), που περιέχει του ζιζανιοκτόνου Roundup της Monsanto , η προοπτική απαγόρευσης του οποίου διχάζει τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στη Γερμανία, το SPD πιέζει την κυβέρνηση να απόσχει επισήμως και πολλές αλυσίδες καταστημάτων έχουν απαγορεύσει το εν δυνάμει καρκινογόνο προϊόν. Ομως, η Ρενάτε Κούναστ φοβάται πολύ μήπως, εάν το προϊόν τεθεί υπό γερμανική σημαία, οι Σοσιαλδημοκράτες αλλάξουν στάση και «αφεθούν στην επιρροή της Bayer...».

Ωστόσο, η Bayer είναι συνηθισμένη να βρίσκεται στο στόχαστρο, κυρίως εξαιτίας των νεονικοτινοϊδών, φυτοφαρμάκων που κατηγορούνται ότι σκοτώνουν τις μέλισσες και βρίσκονται σήμερα υπό καθεστώς μορατόριου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Bayer έχει προσβάλει στα δικαστήρια το ευρωπαϊκό μέτρο και παράλληλα χρηματοδοτεί ένα κέντρο «για την υγεία των μελισσών», εξαπολύοντας επικοινωνιακή εκστρατεία μέσω του Twitter και του Facebook.

«Θεωρούμε ότι μπορούμε να διαχειρισθούμε (επικοινωνιακά) τη φήμη της Monsanto...ξέρουμε ότι πρέπει να ασχοληθούμε αποφασιστικά με το θέμα», εξηγεί ο νέος διευθύνων σύμβουλος της Bayer Βέρνερ Μπάουμαν.

Κινητικότητα στην παγκόσμια αγορά

Σε περίπτωση που ολοκληρωθεί η εξαγορά της Monsanto από τη Bayer τότε θα δημιουργηθεί μια εταιρεία που αναμφίβολα θα αποτελεί τον κυρίαρχο της παγκόσμιας γεωργίας. Θα πρόκειται για τη μεγαλύτερη εταιρεία παγκοσμίως στους τομείς των σπόρων και των φυτοφαρμάκων.

Ο νέος κολοσσός «θα αποφασίζει τι θα βάζει ο καταναλωτής στο τραπέζι του...διότι είναι θα είναι σε θέση να επιβάλλει στους αγρότες τι να φυτέψουν και πώς να το καλλιεργήσουν, μέσω προσφορών “όλα σε ένα” που θα περιλαμβάνουν σπόρους και χημικά προϊόντα (λιπάσματα, φυτοφάρμακα…)», προειδοποιεί η Greenpeace.

Η κινητικότητα ωστόσο στον εν λόγω τομέα δεν περιορίζεται μόνο στις Bayer και Monsanto. Οι αμερικανικές Dow Chemical και Dupont επιδιώκουν επίσης να ενωθούν, η κινεζική ChemChina επιδιώκει να εξαγοράσει την ελβετική Syngenta.

http://tvxs.gr

Όταν επιδοτείς το φασισμό και απαγορεύεις τον κομμουνισμό

spasmenoparathyro

Τότε μπορείς να αυτοαποκαλείσαι “Ευρώπη των λαών” και “φάρος της δημοκρατίας”.
Νόμο που απαγορεύει κάθε αναφορά που μπορεί να διαδίδει τον κομμουνισμό υπέγραψε ο πρόεδρος της Πολωνίας, περιλαμβάνοντας ονόματα σε κτήρια, δρόμους, οδούς, πλατείες και γέφυρες που φτάνουν τις 1.200 με 1.400 τοποθεσίες.

Ο νόμος δίνει στις τοπικές αρχές προθεσμία ενός έτους να αφαιρέσουν όλα τα σύμβολα που τιμούν «το απολυταρχικό και μη κυρίαρχο καθεστώς» από τους δημόσιους χώρους. Στην περίπτωση μη έγκαιρης συμμόρφωσης με τις νέες διατάξεις, η κυβέρνηση θα επιβάλει μια νέα προσωρινή ονομασία για να αντικαταστήσει εκείνη που χαρακτηρίζει ανεπιθύμητη.

Παρόμοιοι νόμοι και δικαστικές αποφάσεις έχουν ήδη ψηφιστεί στην Τσεχία, όπου απαγορεύτηκε η δράση της Κομμουνιστική Ένωση Νεολαίας επειδή “στο πρόγραμμά της η ΚΕΝ εκφράζει την αναγκαιότητα αντικατάστασης της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής από την κοινωνική ιδιοκτησία!”. Στην Ουγγαρία απαγορεύεται επίσης, η δημόσια χρήση ανάμεσα σε άλλα και του όρου «κομμουνιστικό» και ό,τι έχει σχέση με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Η είδηση από μόνη της, δεν εκπλήσσει όποιον έχει δει τις αντικομμουνιστικές τάσεις της δημοκρατικής Ευρώπης των λαών και την αντίστοιχη ροπή προς το φασισμό που έχει επιλέξει μέσω επίσημων οδών. Όμως εκπλήσσει το επίπεδο ενασχόλησης διάφορων δημοσιογράφων ελληνικών ΜΜΕ προβάλωντας τη συγκεκριμένη είδηση, σημειώνοντας πως η Πολωνία ήταν μέλος της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ).

Όμως αξίζει να σημειωθεί πως την ώρα που τα “απολυταρχικά καθεστώτα” όπως ο κομμουνισμός, διώκονται με το πρόσχημα του εκδημοκρατισμού σε διάφορες χώρες της Ε.Ε., διαβάζουμε στο JailGoldenDawn πως διάφορα ναζιστικά κόμματα της Ευρώπης επιδοτούνται με εκατομμύρια ευρώ.

Συγκεκριμένα η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε με 600.000 ευρώ, για το έτος 2016, την ομαδοποίηση φασιστικών κομμάτων “Συμμαχία για την Ειρήνη και την Ελευθερία” (APF – Alliance for Peace and Freedom), της οποίας βασικό μέρος είναι η Χρυσή Αυγή. Συνολικά 2,3 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν τα έτη 2014-2016 σε κόμματα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, παρά τις υποσχέσεις των θεσμικών οργάνων της ΕΕ ότι θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για “να μην επιδοτούνται αντιδημοκρατικά κόμματα”.

Στην “Συμμαχία για την Ειρήνη και την Ελευθερία”, πρόεδρος είναι ο Ιταλός φασίστας, επικεφαλής της Forza Nuova, Roberto Fiore και αντιπρόεδροι ο υπόδικος πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής Αρτέμης Ματθαιόπουλος και ο εκδιωχθείς πρόεδρος του φασιστικού British National Party, Nick Griffin.

Το αριστερό πραξικόπημα

Δρομολογήθηκε την Κυριακή η απογύμνωση των Ελλήνων από τα περιουσιακά τους στοιχεία, ενώ συνεχίζεται ο ψυχικός βιασμός τους – όπως περιγράφεται στη Δίκη του Κάφκα, όπου της πλήρους υποταγής προηγείται ο απόλυτος εξευτελισμός του ατόμου.



Η αριστερή κυβέρνηση έχει αναδειχθεί στο όπλο αιχμής του πρωτόγνωρου διπλού πειράματος/εγκλήματος που διενεργείται στην Ελλάδα – με το οποίο

(α) αφενός μεν επιβάλλεται πραξικοπηματικά ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, με την ιδιωτικοποίηση των πάντων – καθώς επίσης με την πλήρη αδιαφορία όσον αφορά το εθνικό σύνταγμα και τη διεθνή νομιμότητα των δανειακών συμβάσεων/μνημονίων

(β) αφετέρου υποδουλώνεται οικονομικά μία χώρα, χωρίς καμία απολύτως αντίσταση εκ μέρους των κατοίκων της – οι οποίοι έχουν προδοθεί βίαια από τις επιλογές τους και έχουν αποπροσανατολισθεί εντελώς, ενώ έχουν πεισθεί πλέον ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εκτός από το Γολγοθά (μαρτυρική ανάβαση και σταύρωση).

Το πραξικόπημα της αριστεράς είναι επί πλεον μητροκτόνο, επειδή δεν αφορά μόνο την ελληνική αριστερά αλλά, επίσης, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια – ενώ δεν θα μπορούσε να διενεργηθεί αναίμακτα από κανένα άλλο κόμμα. Ο «άθλος» αυτός έγινε εφικτός, εν πρώτοις με τη δολοφονία της τελευταίας ελπίδας των Ελλήνων από μία κατ’ επίφαση ηθική πολιτική παράταξη. Στη συνέχεια από την ντροπιαστική συνθηκολόγηση της τον περυσινό Ιούλιο – όπου κυριολεκτικά ξεπούλησε την πατρίδα της για τριάντα αργύρια. Για ένα δάνειο της τάξης των 86 δις €, συν τη διατήρηση της στην (τυπική) εξουσία, έναντι του οποίου παραχώρησε το σύνολο της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της Ελλάδας στις ξένες δυνάμεις κατοχής.

Το κόστος τώρα που θα πληρώσουν οι Έλληνες στα επόμενα χρόνια, εάν παραμείνουν σιωπηλοί όπως τα πρόβατα, θα είναι θηριώδες – τόσο υλικά, όσο και ψυχικά. Ειδικότερα τα εξής:

(α) Όσον αφορά το ψυχικό σκέλος, ο βαρύς εξευτελισμός που θα υποστούν οι Πολίτες φαίνεται ήδη από τον ηθικό βιασμό ενός αριστερού κόμματος εκ μέρους της Τρόικας, το οποίο καταναγκάζεται βίαια να ψηφίζει άκρως νεοφιλελεύθερα μνημόνια, εντελώς αντίθετα με την ιδεολογία του – καθώς επίσης να εγκαινιάζει έναν αμερικανικό αγωγό λίγο πριν την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου, παρά το ότι θα μπορούσε να αποτελεί μία εναλλακτική δυνατότητα για τη χώρα ή να ζητάει την επιστροφή του ΕΚΑΣ από τους συνταξιούχους!

Πρόκειται για κάτι που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φαντασθούν οι Έλληνες, ούτε να ονειρευτούν στους χειρότερους εφιάλτες τους – αφού ο διεθνής διασυρμός και οι προσβολές των δανειστών που θα βιώσουν στο μέλλον θα είναι τέτοιου μεγέθους, που μόνο με τα πιο σκοτεινά χρόνια της τουρκοκρατίας θα μπορούσε να συγκριθεί.

(β) Όσον αφορά το υλικό σκέλος, αρκεί να αναφέρει κανείς τις σχεδόν 7.500 σελίδες του πολυνομοσχεδίου με εκατοντάδες νέους φόρους και με επιβαρύνσεις που θα κληθεί να ψηφίσει η Βουλή, γεγονός που αποτελεί έναν βιασμό του Συντάγματος, του Κράτους Δικαίου και της Δημοκρατίας χωρίς κανένα ιστορικό προηγούμενο, για να κατανοήσει το έγκλημα που θα συντελεσθεί την Κυριακή 22.05.16 – έτσι ώστε να επισφραγιστεί η κατοχή της χώρας από το γερμανικό Euro Group στις 24.05.16, για να κλείσει η αξιολόγηση και να ληφθεί η δόση!

Το πολυνομοσχέδιο αυτό συμπεριλαμβάνει αυξήσεις στα αυτοκίνητα, στα τσιγάρα, στη μπύρα, στον καφέ στο ΦΠΑ και σε ότι άλλο έχει μία έστω υποτυπώδη αξία, τέλη στη συνδρομητική τηλεόραση και στη σταθερή τηλεφωνία, αυξήσεις στον ΕΝΦΙΑ (μεγάλες σε όσους έχουν ακίνητη περιουσία άνω των 200.000 € ενώ θα υπαχθούν και τα αγροτεμάχια), καθώς επίσης, το χειρότερο, τη σύσταση του Υπερταμείου – μέσω του οποίου θα κατασχεθεί και θα πλειστηριασθεί ολόκληρη η δημόσια και ιδιωτική περιουσία της πατρίδας μας, για να εξυπηρετείται το χρέος.

Οι θυγατρικές του συγκεκριμένου Υπερταμείου (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ) θα είναι τέσσερις: Το ΤΑΙΠΕΔ (ταμείο αποκρατικοποιήσεων), το ΤΧΣ (οι μετοχές των τραπεζών), η ΕΤΑΔ (εταιρία ακινήτων του δημοσίου) και η ΕΔΗΣ (υπό σύσταση εταιρία δημοσίων συμμετοχών, στην οποία θα περιέλθουν οι συμμετοχές κρατικών επιχειρήσεων και πιθανότατα τα δικαιώματα εξόρυξης υδρογονανθράκων).

Στα πλαίσια αυτά, το να αναφέρεται κανείς ακόμη στη δυνατότητα εκπόνησης ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης, όταν δεν θα ανήκει τίποτα πια στην Ελλάδα (οπότε δεν θα μπορεί να χαρακτηρισθεί ως κράτος, αλλά ως μία γεωγραφική περιοχή), είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, εάν όχι πλήρης ανοησία – αφού είναι προφανώς αδύνατος ο σχεδιασμός χωρίς ιδιοκτησία, χωρίς οικονομικά μέσα, καθώς επίσης χωρίς τίποτα απολύτως από τα υπόλοιπα που απαιτούνται για την εφαρμογή του (αισιοδοξία κοκ.).

Ανάπτυξη βέβαια θα υπάρξει, μετά τη θεσμοθέτηση της υφαρπαγής των περιουσιακών στοιχείων της χώρας – αλλά όχι για τους Έλληνες, οι οποίοι απλά θα δουλεύουν σαν σκλάβοι των δυνάμεων κατοχής στο ίδιο τους το κράτος, με μισθούς πείνας, καθώς επίσης με ένα υποτυπώδες κοινωνικό σύστημα.

Ολοκληρώνοντας, στο ίδιο νομοσχέδιο θα υπάρχει ο μηχανισμός προσαρμογής (κόφτης), μέσω του οποίου θα μειώνονται αυτόματα οι μισθοί και οι συντάξεις όταν δεν θα επιτυγχάνονται οι στόχοι, χωρίς να χρειάζεται να ψηφίζεται τίποτα από τη Βουλή – οπότε ουσιαστικά καταργείται εντελώς η Δημοκρατία.

Ως εκ τούτου, δεν είναι υπερβολική η αναφορά στη διεξαγωγή ενός πειράματος επιβολής του μελανού ολοκληρωτισμού στην Ελλάδα, αφού έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου: κυρίως την υλική απογύμνωση των Ελλήνων από τα περιουσιακά τους στοιχεία, καθώς επίσης το θηριώδη ψυχικό βιασμό τους, έτσι ακριβώς όπως περιγράφεται στη Δίκη του Κάφκα – όπου της πλήρους υποταγής προηγείται η αδυναμία κατανόησης των μαρτυρίων που υποβάλλεται το άτομο και ο απόλυτος εξευτελισμός του.
  Vassilis Viliardos

Η μνημονιακή συμμορία

Η κυβέρνηση, έχοντας συμβιβαστεί με όλα όσα της ζητήθηκαν, χρησιμοποιεί με μία απίστευτη μαεστρία τον αριστερό μανδύα, για να «συνετίσει» τους Έλληνες – ενώ είναι ανόητος όποιος τη συγκρίνει με αυτήν της δύστυχης Βενεζουέλας

.

Είναι καλά να μην ξεχνάει κανείς τα γεγονότα που μεσολάβησαν μετά το 2009, έτσι ώστε να κατανοεί πώς έφτασε στα σημερινά αδιέξοδα, πάντοτε μέσα από σκόπιμα ενδιάμεσα αδιέξοδα και συνεχώς με την πλάτη στον τοίχο, μία χώρα που δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να χρεοκοπήσει σε αυτόν τον απελπιστικό βαθμό – παρά τα λάθη που ασφαλώς είχε κάνει στο παρελθόν. Επιγραμματικά τα εξής:

(α) Γεγονός νούμερο ένα είναι πως το κόμμα που κέρδισε τις εκλογές το 2009 βρήκε μεγάλα ελλείμματα στον προϋπολογισμό, δεν πήρε καθόλου μέτρα (το αντίθετο μάλιστα, αφού αύξησε τις δαπάνες!), διόγκωσε σκόπιμα τα ελλείμματα, διέσυρε την Ελλάδα διεθνώς με αποτέλεσμα να απομονωθεί από τις αγορές, εκβίασε τη Γερμανία φέρνοντας το ΔΝΤ στη Ευρωζώνη, οδήγησε την Ελλάδα στη νεοσυσταθείσα Τρόικα και ψήφισε μόνο του το πρώτο μνημόνιο, χωρίς καν να επιτρέψει ένα δημοψήφισμα – με αποτέλεσμα να καταδικάσει την Ελλάδα σε θάνατο, καθώς επίσης να μεταφέρει τα χρέη της από τους ιδιώτες επενδυτές στα κράτη εταίρους της.

Η οικονομία της χώρας είχε μεν προβλήματα εκείνη την εποχή, τόσο δομικά, όσο και λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης που εξήγαγαν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη, αλλά όχι τέτοια που να μην μπορούσαν να λυθούν, οπότε να ήταν απαραίτητη η υπαγωγή της στο ΔΝΤ – ενώ ο ιδιωτικός της τομέας (τράπεζες, επιχειρήσεις και νοικοκυριά), ήταν πολύ περισσότερο υγιής, συγκριτικά με αυτόν της Ισπανίας, της Κύπρου ή της Ιρλανδίας.

(β) Γεγονός νούμερο δύο είναι το έγκλημα του PSI από τα κόμματα του 2011/2012, όπου για πρώτη φορά στην ιστορία μία χώρα χρεοκόπησε, επιβαρυνόμενη η ίδια πολύ περισσότερο από τους δανειστές της! Εκτός αυτού, όπως έχει ήδη τονιστεί, όταν το 2012 έγινε η μετατροπή των ομολόγων σε δάνεια, άλλαξε εντελώς η φύση του δημοσίου χρέους – αφού τα χωρίς εγγύηση ομόλογα (πάνω από το 90% των οποίων ήταν σε δραχμές/εθνικό δίκαιο), έγιναν ενυπόθηκα δάνεια.

Τυχόν στάση πληρωμών τώρα, όταν η χώρα έχει τέτοια ενυπόθηκα δάνεια και όχι απλά ομόλογα, σημαίνει εκποίηση της περιουσίας του δημοσίου, όπως στις επιχειρήσεις, με σύνδικο πτώχευσης την Τρόικα.

Αντίθετα, στάση πληρωμών όταν μία χώρα χρωστάει ομόλογα και όχι δάνεια, σημαίνει μια πολύχρονη μεν, αλλά απλά δικαστική μάχη με τους κατόχους ομολόγων, σε κάποιο διεθνές δικαστήριο – όπως στην περίπτωση της Αργεντινής. Σε μία τέτοια περίπτωση, οι κάτοχοι ομολόγων δεν έχουν δικαιώματα επί της περιουσίας του δημοσίου, όπως οι κάτοχοι των δανείων – ούτε φυσικά κάποια Τρόικα για να επιβάλλουν μία πολιτική μνημονίων.

(γ) Γεγονός νούμερο τρία είναι πως όλα τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο τον Αύγουστο του 2015, αφενός μεν επικύρωσαν πανηγυρικά τα δύο προηγούμενα, με μία συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αφετέρου έθεσαν τις βάσεις για την πλήρη μετατροπή της πατρίδας μας σε γερμανική αποικία – η οποία θα ολοκληρωθεί με το ειδεχθές έγκλημα που φαίνεται πως θα συντελεσθεί την Κυριακή, από μία ακόμη μνημονιακή συμμορία.

Περαιτέρω, η μοναδική βιώσιμη λύση που απομένει σήμερα στην Ελλάδα είναι η στάση πληρωμών και η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων που συνάφθηκαν ερήμην του λαού, στο ευρωπαϊκό δικαστήριο – γεγονός που, για να έχει το σωστό νομικό αποτέλεσμα, φαίνεται πως απαιτεί την άσκηση ποινικών διώξεων εναντίον όλων εκείνων των βουλευτών που ψήφισαν μνημόνια στο παρελθόν, για εσχάτη προδοσία.

Η κατηγορία αυτή είναι βέβαια πάρα πολύ σοβαρή – άδική ίσως, αφού θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς πως οι περισσότεροι έπραξαν τα παραπάνω ειδεχθή εγκλήματα είτε από άγνοια, είτε επειδή παραπλανήθηκαν πονηρά από ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, συμπεριλαμβανομένου του εκάστοτε πρωθυπουργού. Εν τούτοις, είναι δύσκολο να δικαιολογήσει κανείς την άγνοια ή την «αποπλάνηση» ενηλίκων ατόμων – οι οποίοι έχουν επί πλέον το σημαντικότατο πολιτικό αξίωμα του βουλευτή.

Η απόφαση βέβαια για να δρομολογηθούν οι ως άνω διαδικασίες, θα έπρεπε να ληφθεί από τους Πολίτες με ένα δημοψήφισμα – η εναλλακτική ερώτηση του οποίου θα ήταν η συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων βασιλικότερα του βασιλιά. Οι ενέργειες που θα ακολουθούσαν, εάν υποθέσει κανείς πως θα εκλεγόταν μία νέα κυβέρνηση, ότι θα ασκούσε ποινικές διώξεις, θα διεξήγαγε το δημοψήφισμα και οι Πολίτες θα συμφωνούσαν με την πρόταση της, θα ήταν κατά σειρά και σε γενικές γραμμές (θέση ΒΒ) οι εξής:

.

(α) Καταγγελία των δανειακών συμβάσεων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, επειδή ήταν προϊόν εκβιασμών και δεν εγκρίθηκαν από 180 βουλευτές – αν και η ψήφιση του τρίτου μνημονίου από όλα σχεδόν τα κόμματα το καλοκαίρι ίσως δημιουργεί δυσκολίες.

(β) Κατάθεση αγωγής αποζημίωσης για τις ζημίες που μας προκάλεσαν τα μνημόνια μετά το 2010 (άνω του 1 τρις €), με ευθύνη των δανειστών όπως άλλωστε αποδέχθηκε το ΔΝΤ (άρθρο).

(γ) Στάση πληρωμών έως ότου αποφασίσει το ευρωπαϊκό δικαστήριο, όσον αφορά την εγκυρότητα ή μη των δανειακών συμβάσεων – εντός της Ευρωζώνης φυσικά (ανάλυση).

(δ) Άρνηση οποιουδήποτε νέου δανεισμού, αφού η χώρα δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει τυχόν νέα δάνεια που θα έπαιρνε.

(ε) Έκδοση υποσχετικών (IOU) για την πληρωμή των οφειλών του δημοσίου στο εσωτερικό, εάν και εφόσον δεν θα είχε πλέον την απαιτούμενη ρευστότητα. Οι υποσχετικές αυτές όμως θα έπρεπε να εκδίδονταν με αντίκρισμα την πληρωμή των φόρων προς το δημόσιο – από το οποίο θα εισπράττονταν στο 100% της αξίας τους. Μόνο τότε θα θεωρούνταν ως νόμισμα, θα διαπραγματεύονταν, θα γίνονταν αποδεκτές ως μέσο συναλλαγής στο εσωτερικό και δεν θα υποτιμούνταν.

.

Συνεχίζοντας, θα έπρεπε φυσικά να αναλυθούν λεπτομερώς όλα αυτά τα βήματα, καθώς επίσης να προβλεφθούν οι ενέργειες που θα όφειλε να δρομολογήσει κανείς – εάν η ΕΚΤ σταματούσε τη χρηματοδότηση των τραπεζών (θα ήταν παράνομο μεν, αλλά μάλλον δεν θα δίσταζε, αφού το έχει κάνει πολλές φορές), εάν η Ελλάδα υποχρεωνόταν από τη Γερμανία να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, άρα την ΕΕ (κάτι που όμως θα διαρκούσε τουλάχιστον δύο χρόνια, όπως στο παράδειγμα της Βρετανίας), θέματα γεωπολιτικής ασφάλειας, τροφοδοσίας της χώρας με τα απαραίτητα προϊόντα εισαγωγής κοκ.

Εάν βέβαια δεν είναι οι Έλληνες πρόθυμοι να διακινδυνεύουν αυτήν την περιπέτεια, η οποία είναι αδύνατον να προσδιοριστεί επακριβώς, όσον αφορά τα αποτελέσματα και το κόστος της, τότε είναι καλύτερα να σταματήσουν αμέσως να διαμαρτύρονται – καθώς επίσης να εφαρμόσουν τα μέτρα των δανειστών κατά γράμμα, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά. Με απλά λόγια, θα απαγορεύεται αυστηρά να τα σαμποτάρουν – αφού όσο δεν θα πετυχαίνουν τους εκάστοτε στόχους, κάτι μάλλον βέβαιο, τόσο πιο πολύ θα υποφέρουν.

Περαιτέρω, δεν κατανοώ καθόλου γιατί συγκρίνεται η σημερινή κυβέρνηση με αυτήν της Βενεζουέλας, αφού δεν υπάρχει απολύτως τίποτα συγκρίσιμο μεταξύ τους – εκτός ίσως από κάποια γνωριμία του πρωθυπουργού με τον κ. Maduro. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται το δημόσιο χρέος της Βενεζουέλας ως προς το ΑΕΠ της – μίας χώρας που διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου παγκοσμίως (υψηλότερα ακόμη και από τη Σαουδική Αραβία που έχει τοποθετηθεί επίσης στο στόχαστρο των ΗΠΑ).

.



.

Ειδικότερα, στη Βενεζουέλα θα ανατραπεί σύντομα ο πρόεδρος της, επειδή επιμένει σε ένα σύστημα διακυβέρνησης που δεν στηρίζεται ούτε από τις Η.Π.Α., ούτε από τις αγορές, ούτε από την εγχώρια ελίτ, ενώ πλέον ούτε από το λαό του – ο οποίος (λαός), βιώνοντας μία μεγάλη κρίση, έχει δώσει την πλειοψηφία στην αντιπολίτευση που συγκέντρωσε ήδη υπογραφές για να διεξάγει δημοψήφισμα, με στόχο την εκδίωξη του (πηγή).

Μετά την ανατροπή λοιπόν της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Αργεντινής και της αντίστοιχης της Βραζιλίας που επίσης αντιδρούσε στις αμερικανικές πιέσεις, σε συνδυασμό με αυτές της εγχώριας ελίτ, έρχεται σύντομα η σειρά της Βενεζουέλας – η οποία δεν είναι τόσο ειρηνική, όσο στις δύο άλλες χώρες, επειδή ακριβώς ο πρόεδρος της δεν θέλει ούτε να παραδεχθεί τα λάθη του, ούτε να συμβιβαστεί με αυτούς που είναι πολύ πιο ισχυροί από τον ίδιο, με αποτέλεσμα να την πληρώνει ο λαός.

Η ελληνική κυβέρνηση όμως όχι μόνο συμβιβάσθηκε αμαχητί, εξ ολοκλήρου και πανηγυρικά τον περασμένο Ιούλιο, προδίδοντας ακόμη και το ΟΧΙ που η ίδια υποστήριξε θερμά αλλά, ακόμη χειρότερα, εφαρμόζει μία πολιτική που είναι η ακριβώς αντίθετη της ιδεολογίας της. Επίσης, τη δρομολογεί με μία απόλυτη συνέπεια και με μια επιτυχία που δεν θα μπορούσε να έχει κανένα άλλο κόμμα – πόσο μάλλον η αξιωματική αντιπολίτευση.

Εάν τώρα ισχυρίζεται πως εκβιάσθηκε να υπογράψει τη συμφωνία του Ιουλίου του 2015, ότι αναγκάσθηκε να ψηφίσει το μνημόνιο νούμερο ΙΙΙ τον επόμενο μήνα, πως δεν είπε ψέματα στους εκλογείς της αλλά επρόκειτο για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ή πως θα ψηφίσει με βαριά καρδιά, με «θρήνους και με οδυρμούς» το θηριώδες νομοσχέδιο την Κυριακή, δεν σημαίνει ασφαλώς πως παραμένει αριστερή.

Αντίθετα, σημαίνει πως χρησιμοποιεί με μία απίστευτη μαεστρία τον αστραφτερό, κόκκινο μανδύα, για να επιβάλλει δικτατορικά έναν ακραίο νεοφιλελευθερισμό στους Έλληνες – τα περιουσιακά στοιχεία των οποίων, μαζί με τα τελευταία κατάλοιπα της εθνικής τους κυριαρχίας, τα προσφέρει χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό στους νέους ιδιοκτήτες της χώρας τους, για να εξασφαλίσει τη νομή της εξουσίας.

Φαίνεται λοιπόν πως έχει διδαχθεί από όλα όσα συμβαίνουν στη Λατινική Αμερική, ειδικά από τη Βενεζουέλα, οπότε ακολουθεί συνειδητά τον ακριβώς αντίθετο δρόμο – προσποιούμενη ταυτόχρονα πως παραμένει αριστερή, επειδή επιλέγει ένα αριστερό μίγμα μέτρων εξαθλίωσης και σκλαβιάς!

Την ίδια στιγμή ζητάει πίσω το ΕΚΑΣ από τους συνταξιούχους, οι οποίοι προφανώς δεν είναι «ταξικοί εχθροί» της, αυξάνει τρομακτικά τους έμμεσους φόρους που επιβαρύνουν ακριβώς εκείνη την τάξη που προσποιείται πως εκπροσωπεί, μειώνει την ισχύ της εγχωρίου ελίτ που δεν «στρατεύεται» μαζί της (ΜΜΕ), οπότε διευκολύνει την είσοδο των ξένων πολυεθνικών κοκ. Επομένως, δεν έχει τίποτα κοινό με το δύστυχο Maduro, ο οποίος αδυνατεί να κατανοήσει πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας πολιτικός, απέναντι στους κυρίαρχους του σύμπαντος.

Ολοκληρώνοντας, η αφρόκρεμα των στελεχών της κυβέρνησης γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει, ενώ χειραγωγεί όλους τους υπόλοιπους βουλευτές με έναν τρόπο που πραγματικά θαυμάζει κανείς – προσφέροντας τους ταυτόχρονα αφειδώς ευρηματικές δικαιολογίες για τις αιμοβόρες αποφάσεις της, έτσι ώστε να μπορούν να τις χρησιμοποιούν στους ψηφοφόρους τους. «Respect» όπως θα έλεγαν και οι Άγγλοι!

Ιάκωβος Ιωάννου, για το Analyst.gr

Οι καρχαρίες προετοιμάζονται στο περιθώριο των μυστικών διαβουλεύσεων για την ΤΤΙΡ

 Η Bayer επιβεβαιώνει τις συνομιλίες για συγχώνευση με τη Monsanto

Δύο εταιρίες κολοσσοί στον τομέα της Χημείας, είναι έτοιμες να συγχωνευθούν. Και το μακρύ χέρι των μεταλλαγμένων προϊόντων ολοένα αγκαλιάζει πιο ασφυκτικά την Ευρώπη.
Οι συνομιλίες για τη συγχώνευση της μεγάλης γερμανικής χημικής βιομηχανίας Bayer με την μεγαλύτερη στον κόσμο αμερικανική εταιρία  παραγωγής μεταλλαγμένων σπόρων Monsanto, (με έδρα το Μισούρι των ΗΠΑ) επιβεβαιώνονται και από τα δύο μέρη.
Η Monsanto ανακοίνωσε χτες Τετάρτη, ότι έχει δεχθεί την πρόταση από τη Bayer η οποία και.. εξετάζεται για να διαπιστωθούν οι όροι που προβλέπονται  στο προτεινόμενο συμβόλαιο αν είναι αποδεκτοί και συμφέροντες.
Σήμερα, η Bayer, εξέδωσε δική της ανακοίνωση επιβεβαιώνοντας ότι αξιωματούχοι της εταιρίας συναντήθηκαν με αντίστοιχους του αμερικανικού  βιοτεχνολογικού κολοσσού για «ιδιωτικές συνομιλίες με στόχο την συγχώνευση».
Ουδεμία από τις δύο ανακοινώσεις αναφέρει λεπτομέρειες όπως το αντίτιμο για την συμφωνία συγχώνευσης.
Πιστεύεται πως η πρόταση της αμερικανικής εταιρίας θα είναι μεγαλύτερη από εκείνη που είχε γίνει στην κινεζική ChemChina από την την ελβετική εταιρία αγροτικών χημικών προϊόντων Syngenta που υπέγραψε τον Φεβρουάριο και ήταν ύψους πλέον των $43 δισεκατομμυρίων.
Το ενδεχόμενο συγχώνευσης των εταιριών Bayer-Monsanto θα συναντήσει έντονες αντιδράσεις επειδή θα παραβιάζει τη νομοθεσία antitrust της ΕΕ. Επειδή θα σημαίνει ότι δημιουργείται η μεγαλύτερη προμηθεύτρια εταιρία αγροτικών χημικών προϊόντων στον κόσμο, σύμφωνα με ανακοίνωση του Bloomberg.
 Ο επίσης χημικός γίγαντας της Γερμανίας η εταιρία BASF, έγινε γνωστό ότι βρίσκεται σε συνεννοήσεις με τη Μοσάντο σύμφωνα με την ιστοσελίδα StreetInsider.com.
    ‘Ολα αυτά φυσικά δεν είναι άσχετα με τις μυστικές διαβουλεύσεις που γίνονται για την διατλαντική συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων ΤΤΙΡ που αργά αλλά σταθερά απλώνει το μακρύ χέρι των αμερικανικών πολυεθνικών προς την Ευρώπη.
  Οι αγροτικές προμήθειες της Μοσάντο, έχουν προκαλέσει δραματική πτώση στις τιμές των αγροτικών προϊόντων, με αποτέλεσμα πολλοί αγρότες να έχουν σταματήσει τις παραγγελίες σπόρων από την εταιρία.
 
Ανεξάρτητοι επιστήμονες προειδοποιούν
εναντίον των μεταλλαγμένων της Μοσάντο

 Την ώρα που ευρωπαϊκοί μηχανισμοί βρίσκονται σε επαφή με την αμερικανική βιοχημική εταιρία παραγωγής μεταλλαγμένων σπόρων, 100 επιστήμονες  απ΄όλο τον κόσμο προειδοποιούν για τους κινδύνους από αυτού του είδους τα προϊόντα που περιέχουν την ουσία glyphosate.
  Αλλά και οι επιστήμονες στο ευρωπαϊκό πρακτορείο προστασίας της ασφάλειας των τροφίμων, EuropeanFoodStandardsAgency (EFSA) βρίσκεται σε διαφωνία με όσα υποστηρίζει η (ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ)  Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO).
  Στις  01.12.2015, το Ευρωκοινοβούλιο ασχολήθηκε με την υπόθεση. Εξετάσθηκε η επιστολή 96 επιστημόνων από 25 χώρες που προειδοποιούν από τους κινδύνους καρκινογένεσης από τα μεταλλαγμένα.
  Σ΄ολόκληρο τον κόσμο περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιδρούν και ζητούν να απαγορευθούν τα μεταλλαγμένα προϊόντα.

Κ. Μπετινάκης  /  styx.gr

Σαν σήμερα το 1963 δολοφονείται από παρακρατικούς ο Γρηγόρης Λαμπράκης

Σαν σήμερα το 1963 δολοφονείται από παρακρατικούς ο αγωνιστής της αριστεράς Γρηγόρης Λαμπράκης. Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε να παραθέσουμε τον ορισμό του παρακράτους όπως τον έδωσε ο αείμνηστος εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, κατά την αγόρευσή του στη δίκη των δολοφόνων του Λαμπράκη, το Δεκέμβρη του 1966. Ο λόγος είναι γιατί ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά έχουν και σήμερα οι παρακρατικοί μηχανισμοί με την διαφορά ότι πολλαπλασιάστηκαν οι στόχοι τους και εκτός απ' τους αντιφασίστες στρέφονται και κατά μεταναστών και σε αυτοδιαχειριζόμενα νεολαιίστικα στέκια:

«Οι μηχανισμοί που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη, αποτελούνται «από κατάλοιπα υποπροϊόντων του Χίτλερ, από γιγαντοκύτταρα δοσιλογικής λευχαιμίας... από κακοποιούς διαφόρων βαθμών και ειδών, από ιδεολογικούς σκηνίτες και από άλλους φτωχούς διαβόλους... Από τέτοια κοινωνικά βυθοκορήματα αναμενόταν βοήθεια και σ’ αυτά θα ανατιθόταν σε ώρα κρίσης, η ενίσχυση των Σωμάτων Ασφαλείας και η μεγάλη και άγια υπόθεση «της υπερασπίσεως της Πατρίδος και του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού παντού, πάντοτε και δι’ όλων των μέσων», κατά τους σκοπούς της οργάνωσης του Γιοσμά που αναγράφονται πίσω από την ταυτότητα του Γκοτζαμάνη... Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται (προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς) ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;».

Γιατρός, αθλητής, πολιτικός, μα πάνω απ όλα αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης. Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας στις 3 Απριλίου 1912. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στην Αθήνα και εισήλθε στην Ιατρική. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αναδείχθηκε δέκα φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος, ενώ επί 23 χρόνια (1936-1959) κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος.

Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Το 1943 ίδρυσε την «Ένωση των Ελλήνων Αθλητών» και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων τροφοδοτούσε τα λαϊκά συσσίτια. Μετά την απελευθέρωση ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική και το 1950 αναγορεύθηκε υφηγητής στην έδρα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας.

Στις εκλογές «της βίας και της νοθείας», όπως έμεινε στην ιστορία η εκλογική διαδικασία της 29ης Οκτωβρίου 1961, πολιτεύθηκε με το ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος), έναν συνασπισμό αριστερών δυνάμεων με επικεφαλής την ΕΔΑ και εξελέγη βουλευτής Πειραιά. Τον ίδιο χρόνο δραστηριοποιήθηκε στο ειρηνιστικό κίνημα και με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε η «Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» (ΕΕΔΥΕ).

Στις 21 Απριλίου 1963 η ΕΕΔΥΕ διοργάνωσε Πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η αστυνομία απαγόρευσε την πορεία και συνέλαβε πολλούς από τους διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Λαμπράκης προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, πραγματοποίησε μόνος την πορεία, κρατώντας ένα μικρό πανό με το σύμβολο της ειρήνης. Αμέσως μετά συνελήφθη από την αστυνομία.

Στις 22 Μαΐου 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης παρέστη και μίλησε για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή.

Την επομένη ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο Α' Νεκροταφείο για το «Ύστατο Χαίρε». Γρήγορα, η συγκέντρωση μετατράπηκε σε διαδήλωση καταδίκης της δεξιάς κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παλατιού.

Φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας Λαμπράκη ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, αλλά η δικαστική έρευνα που διεξήγαγαν ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας και ο νεαρός ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης έφεραν στο φως σχέσεις των αρχών με ένα ακροδεξιό παρακράτος. Ο ανακριτής Σαρτζετάκης απήγγειλε, μάλιστα, κατηγορίες και εναντίον ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής. Οι φυσικοί αυτουργοί καταδικάσθηκαν τον Δεκέμβριο του 1966 σε πολυετή φυλάκιση και απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

Η δολοφονία Λαμπράκη επιτάχυνε τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού διερωτήθηκε «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;» εγκατέλειψε την πρωθυπουργία και την πολιτική τον Ιούνιο του 1963 και αποσύρθηκε στο Παρίσι. Χιλιάδες νέοι ίδρυσαν τον πολιτικό οργανισμό «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη», που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο προοδευτικό κίνημα της δεκαετίας του '60. Πρώτος γραμματέας της οργάνωσης ανέλαβε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Η ζωή και ο θάνατος του Γρηγόρη Λαμπράκη ενέπνευσε τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό στο περίφημο πολιτικό του μυθιστόρημα με τον τίτλο Ζ (Εκδόσεις Λιβάνη). Το 1969 μεταφέρεται με μεγάλη επιτυχία στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, με πρωταγωνιστές τον Υβ Μοντάν, τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν και την Ειρήνη Παπά.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης με την προσωπικότητα και τη δράση του παραμένει και σήμερα ένα σύμβολο της Δημοκρατίας και του αγωνιζόμενου ανθρώπου κατά της πολιτικής καταπίεσης.

http://www.newsbomb.gr

 

 

Και ένα απόσπασμα από περασμένο κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου

22 ΜΑΗ 1963: Η επιτροπή Θεσσαλονίκης για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη οργανώνει εκδήλωση στις 7.30 μ.μ. Ομιλητής ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Η τρομοκρατία ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Τραμπούκοι και αστυνομία προσπαθούν να ματαιώσουν την εκδήλωση.

ΩΡΑ 8.20 μ.μ. Ο Λαμπράκης ξεκινά από το ξενοδοχείο που διαμένει για να φτάσει στο χώρο της εκδήλωσης. Στη διαδρομή, σε μια απόσταση μόλις 80 μέτρων, δέχεται επίθεση από παρακρατικούς. Οι χωροφύλακες παρακολουθούν...

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ εισέρχεται στο χώρο της εκδήλωσης. Παρακρατικοί και τραμπούκοι λιθοβολούν το χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία παρακολουθεί...

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ διακόπτει την ομιλία του. Καταγγέλλει «σχέδιο δολοφονικής απόπειρας» εναντίον του. Καθιστά υπεύθυνη την κυβέρνηση και τις αρχές. Η Αστυνομία παρακολουθεί...

ΩΡΑ 10.15 μ.μ. Ο Λαμπράκης κατεβαίνει από την αίθουσα της συγκέντρωσης. Η κυκλοφορία στο δρόμο έχει απαγορευτεί. Παντού ασφαλίτες και χωροφύλακες. Κινείται προς το ξενοδοχείο. Απόσταση 80 μέτρα. Σε απόσταση 8 μέτρων από το βουλευτή ακούγεται το μαρσάρισμα μοτοσικλέτας. Ο οδηγός του τρίκυκλου με σκεπασμένο τον αριθμό, πέφτει πάνω στον Λαμπράκη. Ο συνεργός του στην καρότσα χτυπά το βουλευτή στο κεφάλι. Τον ρίχνουν στην άσφαλτο. Στο σημείο σχηματίζεται μια λίμνη αίματος…

27 ΜΑΗ 1963: Μετά από άνιση μάχη που κράτησε 5 μέρες στην εντατική, , στη 1.22 τα ξημερώματα, ο υφηγητής της Ιατρικής, ο πρωταθλητής στους στίβους, ο μάρτυρας της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, ο βουλευτής της Αριστεράς, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αφήνει την τελευταία του πνοή.

Το κράτος που είχε δολοφονήσει τον Λαμπράκη, το κράτος που είχε στηθεί πάνω στις βόμβες ναπάλμ, που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, που στις εκλογές του ψήφιζαν και τα «δέντρα», τέσσερα χρόνια αργότερα, ανήμερα της πρώτης πορείας Ειρήνης, θα παραχωρούσε την διαχείριση των υποθέσεων των προυχόντων του στους Παττακούς, στους Παπαδόπουλους και στους Μάλλιους... 

http://tsak-giorgis.blogspot.gr

O… έρανος του Ερυθρού Σταυρού για τo χατίρι της Αλεξίας Μπακογιάννη

 

Οι εκλεκτικές σχέσεις του Ερυθρού Σταυρού με την εταιρεία της Αλεξίας Μπακογιάννη αποτελούν μία από τις σημαντικές πτυχές του σκανδάλου Μαρτίνη ο οποίος συνελήφθη μαζί με τη σύζυγό του το πρωί της Τρίτης κατόπιν σχετικού εντάλματος εις βάρους τους από τον ανακριτή διαφθοράς Νίκο Τσιρώνη για απάτη κατ’ εξακολούθηση σε βάρος του νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν

Σύμφωνα με σχετικό πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, η εταιρείας της Αλεξίας Μπακογιάννη AIA RELATE έλαβε το 2009 το 20% του συνολικού ποσού που συγκεντρώθηκε από πολίτες σε εράνους υπέρ του Ερυθρού Σταυρού (ΕΕΣ).
Πρόκειται στην ουσία για τη διαφημιστική καμπάνια για την προβολή του Εράνου του Έτους 2009, καμπάνια η οποία ανήλθε σε 235.467,69 ευρώ (!) για τη δημιουργία ραδιοφωνικού σποτ με θέμα «Έρανος 2009» και «μετάδοση ραδιοφωνικών σποτ σε επιλεγμένους ραδιοφωνικούς σταθμούς Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Περιφέρειας». Οι Επιθεωρητές έκριναν ότι «το ύψος της ανωτέρω δαπάνης κρίνεται αρκετά υψηλό και θα πρέπει ο Ερυθρός Σταυρός να αξιολογήσει αν είναι αποδοτική σε σχέση με την αύξηση του προϊόντος του Εράνου» (σ.σ.: όπως προαναφέραμε, η διαφημιστική προβολή ανήλθε περίπου στο 20% των χρημάτων που συγκεντρώθηκαν τελικά).

Μάλιστα, σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα, για την πανάκριβη διαφημιστική προβολή του εράνου του Ερυθρού Σταυρού τη χρονιά εκείνη δεν τηρήθηκε καμία διαγωνιστική διαδικασία, όπως θα έπρεπε. Στην εταιρεία AIA RELATE συμμετείχε εξάλλου ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου και ο σημερινός περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Κώστας Μπακογιάννης, γιος της Ντόρας Μπακογιάννη.

Η, για να μιλήσουμε με επιείκεια, «προβληματική» σχέση του Ερυθρού Σταυρού με την εταιρεία της Αλεξίας Μπακογιάννη δε σταματάει εκεί: Στο ίδιο πόρισμα αναφέρεται ρητά στη σελίδα 21 ότι η εταιρεία «AIA RELATE Α.Ε.» είχε αναλάβει «τον γενικότερο σχεδιασμό επικοινωνιακής πολιτικής, την ανάπτυξη εταιρικής εικόνας και διαχείριση φήμης, τη διαχείριση κρίσεων και την εκπόνηση προγραμμάτων εσωτερικής επικοινωνίας». Η σύμβαση συνήφθη πρώτη φορά στις 4/9/2006, σε ημερομηνία όμως, σύμφωνα με το πόρισμα, «προγενέστερη της απόφασης του ΚΔΣ», ενώ η συνολική της αμοιβή έφτανε τις 84.000 ευρώ. Η σύμβαση αυτή μάλιστα παρατάθηκε για ακόμα «τέσσερα (4) έτη μέχρι 31.08.2011 έναντι ποσού 352.800,00 ευρώ». 

Οι επιθεωρητές συμπέραναν δε ότι «στα συμφωνητικά παράτασης που μας χορηγήθηκαν δεν αναφέρεται εγκριτική απόφαση του ΚΔΣ του ΕΕΣ».

Η εταιρεία «ΑΙΑ RELATE», που στεγάζεται στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου 3 και σύμφωνα με πληροφορίες απασχολεί περίπου 10 εργαζομένους, φέρεται από το πόρισμα να σύναψε τρεις συμβάσεις με τον ΕΕΣ επί ηγεσίας Ανδρέα Μαρτίνη με τις συνολικές απολαβές της να ανέρχονται σε 672.267,69 ευρώ.

Βάσει των ερωτημάτων που θέτουν οι επιθεωρητές Υγείας, κρίνεται σκόπιμο να περιγραφούν από όλες τις πλευρές, τόσο τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό όσο και από την εταιρεία, τα κριτήρια με τα οποία υπογράφηκαν οι σχετικές συμβάσεις με αμοιβές που χαρακτηρίζονται τουλάχιστον υπέρογκες.

Η έκθεση με τα αποτελέσματα του ελέγχου στα στοιχεία του ΕΕΣ

Πληροφορίες: Εφημερίδα των Συντακτών, koutipandoras.gr
left.gr

Αργόμισθος ο σύζυγος της Φ. Γεννηματά με 2.500 ευρώ τον μήνα

Μη φανταστείτε πώς πανηγύρι στό Ντυνάν γινόταν μόνο από νουδούληδες ο σύζυγος της πασσιονάριας λός αρλούμπος λέγε με Φώφη κόρη Γεννηματά πληρωνόταν κανονικά από το νοσοκομείο αλλά το ποδαράκι του είχε πάθει αγκύλωση δέν πατούσε κάν
κοστίζοντας 2.500 ζεστά ζεστά ευρωπουλάκια το μήνα στό κράτος
μίλα μου λίγο γιά επανάσταση Φώφη μου

lefterianews.wordpress.com

Παρόμοιες περιπτώσεις όπως αυτή που φέρνει σήμερα στην δημοσιότητα η φυλλάδα του «κομιστή» υπάρχουν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες. Το να διορίζουν, δηλαδή κυβερνητικά στελέχη συγγενείς τους ή «κολλητούς» σε θέσεις αργομισθίας.
Ενδιαφέρον θα είχε κάποια στιγμή να δινόταν στην δημοσιότητα όλα τα ονόματα αυτών που παρουσιάζονται σε θέσεις «συμβούλων», υφυπουργών και υπουργών, διοικητών κρατικών οργανισμών κλπ., καθώς και τα ονόματα αυτών που είναι συνεργάτες βουλευτών (καθένας εθνοπατέρας έχει 4) και οι οποίοι αμείβονται από τον προϋπολογισμό της βουλής.

Στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε στον σύζυγο της πρώην υφυπουργού υγείας και σημερινής αναπληρώτριας υπουργού Εθνικής Αμυνας, Φώφης Γεννηματά, Ανδρέα Τσούνη.

Από το δημοσίευμα μαθαίνουμε ότι αυτός είναι οδοντίατρος και –προφανώς με παρέμβαση της γυναίκας του- διορίστηκε στο νοσοκομείο «Ερίκος Ντυνάν» τον Ιούνη του 2009 κι παρέμεινε στην θέση του μέχρι τον Μάρτη του 2014, όταν διαπιστώθηκε η οικονομική κατάρρευση του νοσοκομείου και η νέα διοίκηση που αντικατάστησε την διοίκηση Μαρτίνη έκανε «χαρτογράφηση του προσωπικού του νοσοκομείου».

Κύρια επιδείωξη αυτής της ενέργειας ήταν να διαπιστωθεί αν το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου ακολουθούσε την σύμβαση που είχαν υπογράψει με το νοσοκομείο και η οποία προέβλεπε την «υποχρέωση τηρήσεως με ακρίβεια του προγράμματος εργασίας του νοσοκομείου».

Σ’ αυτή την διαδικασία διαπιστώθηκε ότι ο σύζυγος της Φ. Γεννηματά ενώ είχε υπογράψει σύμβαση με το νοσοκομείο ότι «θα απασχολείται 36 ώρες εβδομαδιαίως σύμφωνα με τις διατάξεις των ισχυουσών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας», αμειβόμενος με 2.500 ευρώ μηνιαίως, από τα επίσημα έγγραφα προκύπτει ότι για ένα ολόκληρο χρόνο δεν παρουσιαζόταν καθόλου στην εργασία του και αμειβόταν κανονικά  ενώ στα υπόλοιπα χρόνια πήγαινε τα απογεύματα Τρίτης και Πέμπτης.

Είναι αυτό που λέμε. «Αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη», ή μάλλον γυναίκα κυβερνητικό στέλεχος. Δεν είναι και άσχημα δυόμισι χιλιαρικάκια τον μήνα χωρίς να πηγαίνεις στην δουλειά καθόλου ή να παρουσιάζεσαι κάποια απογεύματα για να κρατάς τα προσχήματα. 

Την ίδια στιγμή μάλιστα που ειδικευόμενοι γιατροί του ΕΣΥ δουλεύουν κανονικά το ωράριο τους, με φουλ υπερωρίες και δεν ξεπερνούν τα 900 ευρώ τον μήνα. 

tsak-giorgis

19 Μαΐου, Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων

Στις 19 Μαΐου, 1919 με την αποβίβαση του Κεμάλ Ατατούρκ στη Σαμψούντα, άρχισε η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας.

«Την πατρίδαμ’ έχασα, έκλαψα και πόνεσα. Λύουμαι κι αροθυμώ, ν’ ανασπάλω κι επορώ» (ποντιακό τραγούδι)
(Την πατρίδα μου έχασα, έκλαψα και πόνεσα. Κλαίω και νοσταλγώ, να ξεχάσω δεν μπορώ).

Περίπου 353.000 Έλληνες από τον μικρασιατικό Πόντο εξοντώθηκαν την περίοδο 1916-1923. Οι Τούρκοι με τη γενοκτονία των Ποντίων, τις λεηλασίες, τις πυρπολήσεις των χωριών, τους απαγχονισμούς και τους εκτοπισμούς που ακολούθησαν, κατάφεραν να αλλοιώσουν τον εθνολογικό χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών.

Περισσότεροι από 400.000 ξεριζωμένοι έφθασαν με καραβάνια στα μεγάλα αστικά της Ελλάδος αφήνοντας πίσω τους έναν πολιτισμό 3 χιλιετιών, προγονικά εδάφη, εκκλησίες, τάφους και σχολεία. Άρχισαν έναν αγώνα επιβίωσης προσπαθώντας παράλληλα να διατηρήσουν τον ποντιακό πολιτισμό, την μουσική, τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους .
Επί δεκαετίες οι Πόντιοι αγωνίζονται για την αποκατάσταση της μνήμης των θυμάτων, με την αναγνώριση της γενοκτονίας από την Τουρκία . Η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994 και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
********

Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

Το 1908 ήταν μια χρονιά – ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.

Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!

Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
 
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, sansimera.gr

Ο καλός νεοφιλελές μισεί το Δημόσιο αλλά ταΐζεται από αυτό...

Φυσικά είναι δικαίωμα του καθενός να απαιτεί λιγότερο ή καθόλου κράτος, ακόμα κι αν δεν το ισχυρίζεται γιατί έτσι υπερασπίζει το δημόσιο συμφέρον αλλά την πάρτη του. Ο ατομικισμός, άλλωστε, δεν θεωρείται έγκλημα από το ποινικό μας δίκαιο, αντιθέτως εκτιμάται ως αρετή στο καπιταλιστικό σύστημα. Εκεί, όμως, που τραβάω όσα μαλλιά μού έχουν απομείνει είναι όταν εμφανίζονται ως οι πιο διαπρύσιοι πολέμιοι του κράτους εκείνοι που επί χρόνια ζούσαν και ζουν παρασιτικά από αυτό, όπως, κακή ώρα, η δημοσιογράφος (στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις) Άννα Παναγιωταρέα, η οποία ούτε η ίδια θυμάται από πόσες...δημόσιες αργομισθίες πληρώνεται. Η αποκαλούμενη κι "εκπρόσωπος τάφου", μάλιστα, προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό της υποστήριξε πως δεν έπαιρνε 8.000 ευρώ από το "Ερρίκος Ντυνάν" επί Μαρτίνη αλλά "μόνο" 3.000 ευρώ μεικτά. Πιθανότατα να αναρωτιέται και γιατί οι φτωχοί δεν τρώνε παντεσπάνι...

Η Άννα Παναγιωταρέα είναι, ωστόσο, μόνο ένα παράδειγμα νεοφιλελεύθερου-φιλελεύθερου που έχει πλουτίσει από το κράτος αλλά το πολεμά μέσα από την πύρινη αρθρογραφία του ή τις πολιτικές του διακηρύξεις, Υπάρχουν πολλοί ακόμα κρατικοδίαιτοι δημοσιογράφοι που οι ίδιοι κατακεραυνώνουν τον κομματισμό αλλά αν αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός τής πολυκατοικίας τους. Για να μην μιλήσω για την "αγία" οικογένεια Μητσοτάκη που έχει απομυζήσει με διάφορους τρόπους το δημόσιο ταμείο κι όμως παρουσιάζονται ως οι μεγαλύτεροι επικριτές και μεταρρυθμιστές του...

Ο μπαμπάς Μητσοτάκης, ο οποίος πριν 40 χρόνια παραπονιόταν γιατί δεν διορίζονταν στο Δημόσιο και κρητικοί χωρίς διαγωνισμό κι ο οποίος λαμβάνει, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, τρεις συντάξεις, κι ο γιος Μητσοτάκη που "μεταρρύθμισε" το Δημόσιο απολύοντας μόνο όσους δεν είχαν βύσμα ενδεχομένως να έχουν πιστέψει το ίδιο τους το ψέμα και να θεωρούν εαυτούς μεταρρυθμιστές. Μόνο που όταν είναι να γεμίσει το σακούλι τους βολεύονται μια χαρά με τα προνόμια μιας σοβιετοειδούς γραφειοκρατικής πυραμίδας...

Κι ας μην ξεχνάμε πως και τις τράπεζες, στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, ο σοσιαλισμός τις έσωσε, αναλαμβάνοντας τα χρέη μιας άπληστης πολιτικής τους. Η χώρα, όμως, όπως κι ο πλανήτης δεν θα σωθούν ούτε από τη διαιώνιση της αναξιοκρατίας τού κομματισμού ούτε από την υποκρισία τού νεοφιλελευθερισμού. Ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξουμε, αρκεί όμως να το θέλουμε, κάτι για το οποίο δεν έχω κανένα σημάδι πως επιθυμούμε. Το αποδεικνύουν και οι διάφορες συντεχνιακές διαμαρτυρίες για το ασφαλιστικό και το φορολογικό, που ενδιαφέρονται μόνο για την επιβίωση της πάρτης τους. Και κάπου ανάμεσα σε αυτές τις Συμπληγάδες η κοινωνική δικαιοσύνη υποφέρει...

 http://tripioevro.blogspot.gr

CETA, η κρυφή παγίδα

Άρης Οικονόμου

Θεωρείται πως η ΤΤΙΡ είναι ο Δούρειος Ίππος των Η.Π.Α., με στόχο να επικεντρώσει τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων Πολιτών και να μην ψηφιστεί – ενώ οι Γερμανοί ανησυχούν πολύ για τη σύσκεψη της Λέσχης του Διαβόλου στη Δρέσδη

.

Οι αναφορές στη ανίερη, μυστική συμφωνία ΤΤΙΡ που προωθούν οι Η.Π.Α., με στόχο την ενδυνάμωση της θέσης των επιχειρηματικών ομίλων τους απέναντι στα ευρωπαϊκά κράτη, είναι πάρα πολλές – ειδικά λόγω των μεγάλων διαδηλώσεων που έλαβαν χώρα εναντίον της στη Γερμανία. Αυτό που προκάλεσε πάντως τις περισσότερες αντιδράσεις ήταν η μυστικότητα των διαπραγματεύσεων – οι οποίες διενεργούνται πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ απαγορεύεται να δοθούν στοιχεία στη δημοσιότητα.

Εν τούτοις, οι Η.Π.Α. δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την ΤΤΙΡ (πηγή) αλλά, αντίθετα, για την πολύ λιγότερο γνωστή ομοειδή της, για την CETA – η οποία αποτελεί επίσης έναν τρόπο υιοθέτησης μίας παράλληλης δικαστικής οδού, η οποία θα δίνει πολύ μεγαλύτερα πλεονεκτήματα στις πολυεθνικές (πηγή).

Η συμφωνία CETA αφορά τον Καναδά και την ΕΕ, ενώ προωθήθηκε έξυπνα στον Καναδά, με την έννοια πως θα ωφελούταν σε πολύ μεγάλο βαθμό από την αύξηση των εξαγωγών του στην Ευρώπη (γράφημα) – μία τεχνική που χρησιμοποιούν οι Η.Π.Α. επίσης στην ΕΕ για την ΤΤΙΡ, για να πείσουν για τα πλεονεκτήματα της.

.

.

Περαιτέρω, φαίνεται πως οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της ΕΕ και του Καναδά, όσον αφορά την CETA έχουν ολοκληρωθεί, χωρίς να είναι γνωστό στους Πολίτες – παρά το ότι προβλέπονται και σε αυτήν ιδιωτικά διαιτητικά δικαστήρια, μέσω των οποίων θα παρακάμπτεται το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Σε κάθε περίπτωση, όταν επικυρωθεί η CETA, θα έχει τη δυνατότητα κάθε αμερικανικός όμιλος, ο οποίος θα διατηρεί ένα μικρό υποκατάστημα στον Καναδά, να καταθέτει αγωγή εναντίον οποιουδήποτε ευρωπαϊκού κράτους θεωρεί πως βλάπτει τα συμφέροντα του – ενώ η εκδίκαση θα διενεργείται από ένα ιδιωτικό διαιτητικό δικαστήριο.

Φυσικά επίσης κάθε καναδικός, αφού η συμφωνία αφορά τον Καναδά και την ΕΕ. Για παράδειγμα, εάν η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός», η οποία είναι θυγατρική της καναδικής Eldorado Gold, έχει την άποψη πως η ελληνική κυβέρνηση της προξενεί ζημίες στις Σκουριές με τις αποφάσεις της, τότε θα έχει τη δυνατότητα να την καταγγείλει σε κάποιο ιδιωτικό δικαστήριο – ζητώντας αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη ή για οτιδήποτε άλλο.

Περαιτέρω, εάν η CETA επικυρωθεί, αλλά όχι η ΤΤΙΡ, οι αμερικανικές επιχειρήσεις θα έχουν σχεδόν όλα τα πλεονεκτήματα της ΤΤΙΡ, χωρίς τα μειονεκτήματα της – με την έννοια ότι, θα ανταγωνίζονται μεν τις ευρωπαϊκές εταιρείες στην ΕΕ, μέσω των θυγατρικών τους στον Καναδά, χωρίς όμως να ισχύει το ίδιο στις Η.Π.Α.

Με απλά λόγια, επειδή σχεδόν όλες οι αμερικανικές πολυεθνικές έχουν κάποια θυγατρική στον Καναδά ή μπορούν να ιδρύσουν όταν το κρίνουν σκόπιμο, τότε θα δύνανται να απολαμβάνουν όλα τα προνόμια και τα δικαιώματα που θα τους προσφέρει η CETA στην Ευρώπη – καταθέτοντας αγωγές εναντίον κρατών, δήμων και πόλεων, όταν θεωρούν πως οι αποφάσεις τους τις ζημιώνουν.

Για παράδειγμα, όταν μία εταιρεία όπως η Monsanto δεν μπορεί να προωθήσει την έγκριση ενός γενετικά μεταλλαγμένου προϊόντος της στην Ευρώπη, ή μία άλλη όπως η Kellogg δεν επιτρέπεται να πουλήσει τα δημητριακά της από γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι, τότε θα μπορεί να ζητήσει την υποχρεωτική έγκριση του προϊόντος ή την αποζημίωση της (διαφυγόντα κέρδη) από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, μέσω της θυγατρικής του Καναδά – απευθυνόμενη σε κάποιο ιδιωτικό διαιτητικό δικαστήριο, το οποίο τελικά θα αποφασίσει.

Αντίθετα, η CETA δεν επιτρέπει κάτι αντίστοιχο στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, όσον αφορά τις Η.Π.Α. – οπότε εύλογα οι αμερικανοί δεν πιέζουν για την υπογραφή της ΤΤΙΡ συμβιβαζόμενοι με τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων, αφού η CETA τους είναι πολύ πιο ωφέλιμη. Ακόμη χειρότερα, τα ιδιωτικά δικαστήρια των επενδυτών θα μπορούσαν να αποφασίσουν πως οι αμερικανικές απόψεις υπερισχύουν των ευρωπαϊκών και καναδικών– ενώ, στις περιπτώσεις που θα υπάρχει σύγκρουση, θα έχουν τη δυνατότητα να επικαλεσθούν τους περιοριστικούς κανόνες της ΤΤΙΡ, παρά το ότι δεν θα έχει υπογραφεί η συμφωνία.

Ως εκ τούτου, η υπογραφή της CETA από την ΕΕ και τον Καναδά χωρίς την ΤΤΙΡ της ΕΕ με τις Η.Π.Α. θα ήταν καταστροφική – γεγονός που επεξηγεί την αγωνία των ευρωπαϊκών πολυεθνικών, όσον αφορά την επίτευξη ή μη της συμφωνίας ΤΤΙΡ. Λογικά λοιπόν θεωρείται πως η ΤΤΙΡ δεν είναι τίποτα άλλο, από ένας Δούρειος Ίππος των Η.Π.Α., με στόχο να επικεντρώσει όλες τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων Πολιτών και τελικά να μην ψηφιστεί – όταν στο παρασκήνιο θα υπογράφεται η CETA με τον Καναδά, η οποία θα τους εξασφαλίζει τεράστια πλεονεκτήματα, χωρίς κανένα μειονέκτημα.

Έτσι θα έχουν πετύχει μία διπλή νίκη, ενοχοποιώντας για την αποτυχία υπογραφής της ΤΤΙΡ τους Ευρωπαίους Πολίτες – οι οποίοι θα έχουν αυτοπαγιδευθεί, χωρίς καν να το γνωρίζουν.

Επιμύθιο

Ολοκληρώνοντας, οφείλει να προσθέσει κανείς πως η υποψήφια πρόεδρος των Η.Π.Α. αναφέρθηκε επίσης στις προσπάθειες δημιουργίας ενός Οικονομικού ΝΑΤΟ, με αυτήν ακριβώς την ονομασία – γεγονός που ίσως σημαίνει μεταξύ άλλων πως οι Η.Π.Α. θα επιδιώξουν να επιλύσουν τα τεράστια οικονομικά τους προβλήματα, ληστεύοντας την Ευρώπη, όπως έκαναν τη δεκαετία του 1980 με την Ιαπωνία.

Στα πλαίσια αυτά αρκετοί Γερμανοί, ιδίως οι οπαδοί των θεωριών συνομωσίας, ανησυχούν ιδιαίτερα από τη διεξαγωγή της ετήσιας συνόδου της Λέσχης Bilderberg στη Δρέσδη – πολύ περισσότερο επειδή παραδοσιακά διεξάγεται στις Η.Π.Α. στα έτη των προεδρικών εκλογών και όχι στην Ευρώπη.

Με δεδομένο δε το ότι, τη σύσκεψη της Λέσχης στην Ελλάδα (2009) ακολούθησε η χρεοκοπία της, ενώ την περυσινή στην Αυστρία η άνοδος του ακροδεξιού κόμματος, το μεταναστευτικό και η παραίτηση της κυβέρνησης της, έχουν την άποψη πως αυτή τη φορά έχει τοποθετηθεί στο στόχαστρο η Γερμανία – η οποία προσπαθεί, με τη βοήθεια της κρίσης χρέους, να ανεξαρτητοποιηθεί από την υπερδύναμη, ιδρύοντας το δικό τηςοικονομικό τέταρτο Ράιχ στην Ευρώπη.

Υπάρχουν λοιπόν πολλές αναφορές στα μεγάλα ΜΜΕ της Γερμανίας για τη Λέσχη του Διαβόλου (πηγή), ενώ θεωρείται πως η Αχίλλειος πτέρνα της χώρας είναι το τραπεζικό της σύστημα – ειδικά η Deutsche Bank, η οποία χαρακτηρίζεται από πολλούς ως η Lehman Brothers της Ευρώπης (πηγή). Ο χαρακτηρισμός αυτός πάντως δεν είναι καθόλου λανθασμένος, αφού η τράπεζα αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα (άρθρο) – τα οποία βέβαια καταφέρνει να καλύπτει μέχρι στιγμής, αλλά όλα τα πράγματα έχουν ημερομηνία λήξης.

http://www.analyst.gr

 Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Γιατί σιωπούν τα πρόβατα;

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

Οι Έλληνες, παρά το ότι φάνηκε πως όποιο κόμμα και αν επέλεγαν πια, δεν θα απέφευγαν τα μνημόνια, τη λεηλασία, και τη σκλαβιά τους, έχουν χειραγωγούμενοι την ψευδαίσθηση ότι, μπορούν δημοκρατικά να μην αφελληνισθούν

Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων

.

«Τόλμησε να χρησιμοποιήσεις τη δική σου λογική. Μόνο εάν αποφασίσουμε να θέσουμε το μυαλό μας στην υπηρεσία μας, να υπερβούμε αυτά που προκαλούν την ηθική μας απάθεια, να μην είμαστε πλέον πρόθυμοι να αποδεχθούμε την ψευδαίσθηση της γνώσης και της ορθολογικής πληροφόρησης, την ουτοπία της Δημοκρατίας, καθώς επίσης την φαντασίωση της ελευθερίας, τότε και μόνο τότε έχουμε μία κάποια ευκαιρία να αποφύγουμε τις τεχνικές χειρισμού και χειραγώγησης μας. Δεν είναι φυσικά ένα εύκολο έργο ή μία απλή διαδικασία, αλλά δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή – η απόφαση βέβαια να ανακτήσουμε την ελευθερία μας είναι δική μας» (Kant, με μικρές παρεμβάσεις).

.

Άποψη

Όταν το Μάιο του 2010 η Ελλάδα οδηγήθηκε σκόπιμα στο ΔΝΤ (σενάριο), μέσω της παραποίησης των στοιχείων για το έλλειμμα (από το 6,5% το 2007 στο 15,6% το 2009) και το δημόσιο χρέος (από το 107,2% του ΑΕΠ το 2007 στο 129,7%), σε συνδυασμό με την απίστευτη δυσφήμιση της παγκοσμίως από την τότε κυβέρνηση, οι Έλληνες δεν σιώπησαν ούτε λεπτό – γεμίζοντας τους δρόμους και τις πλατείες, διαδηλώνοντας μαζικά, καθώς επίσης δημιουργώντας το κίνημα των αγανακτισμένων.

Όλα αυτά σε μία εποχή που το ΑΕΠ της χώρας ξεπερνούσε τα 230 δις € (173 δις € το 2015), οι μισθοί των Ελλήνων ήταν ακόμη υψηλοί, οι συντάξεις επίσης, το κοινωνικό κράτος άθικτο, τα ακίνητα τους κατά 2 τρις € ακριβότερα, ενώ το προσδόκιμο ζωής κατά 3,5 χρόνια μεγαλύτερο – με ένα συνολικό χρέος από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη (γράφημα, πηγή), καθώς επίσης με ένα δημόσιο χρέος μικρότερο από τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους, τα οποία υπερέβαιναν τα 300 δις € κατ’ εκτίμηση τότε του ΔΝΤ.

.

.

Κάτι περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, αφού οι Έλληνες είχαν τοποθετηθεί «στο κρεβάτι του Προκρούστη», επικράτησε η «σιωπή των αμνών» – όπως είχαμε γράψει τότε (άρθρο), όπου η συντριπτική πλειοψηφία των αγανακτισμένων, εξοργισμένων ή άλλων Ελλήνων Πολιτών φαντασιώνονταν μία εκ του ασφαλούς αντίδραση, μία εξέγερση και μία επανάσταση, την οποία θα προκαλούσε ένας απροσδιόριστος «από μηχανής Θεός».

Έκτοτε η σιωπή αυτή κλιμακωνόταν συνεχώς, ευθέως ανάλογα με τα εκάστοτε μνημόνια που τους επιβάλλονταν, φτάνοντας στο σημερινό ζενίθ της – σε μία πραγματικά εκκωφαντική σιγή, η οποία θυμίζει μία συλλογική αποχαύνωση: μία πλήρη αδιαφορία των Ελλήνων για τον εαυτό τους, για τα παιδιά τους και για την πατρίδα τους, στην  οποία συντελείται μία πραγματική γενοκτονία (άρθρο).

Επί πλέον στα παραπάνω, μία από τις μεγαλύτερες απορίες μας ήταν γιατί οι Έλληνες δεν αναζήτησαν ποτέ μόνοι τους έναν τρόπο, για να μπορούν να εξυπηρετούν το δημόσιο χρέος τους – αφού καμία χώρα δεν το εξοφλεί, όλες είναι χρεωμένες και απλά ανακυκλώνουν τα δάνεια τους.

Εναλλακτικά βέβαια να χρεοκοπήσουν, επιλέγοντας ένα οδυνηρό τέλος έναντι μίας οδύνης δίχως τέλος. Αντί να θεωρούν ανόητα πως αυτοί ευθύνονται για την πτώχευση της χώρας τους, επειδή είναι διεφθαρμένοι, όπως τονίζει συνεχώς ο εντιμότατος επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης – ή φοροφυγάδες, τεμπέληδες και σπάταλοι, κατά τις κατηγορίες της περισσότερο διεφθαρμένης χώρας του πλανήτη, της Γερμανίας (άρθρο).

Για ποιό λόγο λοιπόν προτίμησαν ανόητα να χάσουν 1.000.000.000.000 € από την ακίνητη περιουσία τους, καθώς επίσης να καταρρεύσουν τα εισοδήματα τους, να κλείσουν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, να εκτοξευθεί η ανεργία στα ύψη, να εξευτελισθούν παγκοσμίως, να απολέσουν ολοσχερώς την εθνική τους κυριαρχία κοκ. –έναντι δυο αμφιλεγόμενων δανείων της τάξης των 230 δις €, με κυριολεκτικά δρακόντειες εγγυήσεις(αγγλικό δίκαιο), τα οποία συμπληρώθηκαν με τα 86 δις € σήμερα.

Εύλογα λοιπόν αναζητήσαμε ερμηνείες από την επιστήμη της εφαρμοσμένης ψυχολογίας (R.Mausfeld), επιθυμώντας εν πρώτοις να δώσουμε απάντηση στο εξής ερώτημα: «Γιατί σιωπούν τα πρόβατα, γιατί δεν αντιδρούν και δεν δραστηριοποιούνται, όταν οδηγούνται νομοτελειακά στη σφαγή τους;« – μέσα από τις οποίες οδηγηθήκαμε στα παρακάτω:

.

Το παράδοξο της Δημοκρατίας

Στις πολιτικές συζητήσεις της παγκόσμιας ελίτ, ο λαός παρομοιάζεται συχνά με μία αγέλη προβάτων, η οποία διακρίνεται από την έντονη τάση της προς τις παράλογες συναισθηματικές αντιδράσεις – από έναν ανορθόδοξο παρορμητισμό, ο οποίος οφείλει να ελέγχεται.

Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για την ηγεσία ενός κράτους να ερμηνεύει τη «σιωπή της αγέλης», σαν μία έγκριση της πολιτικής της δράσης – όπως στο παράδειγμα του Νίξον, ο οποίος ισχυρίσθηκε πως η σιωπή της συντριπτικής πλειοψηφίας των Αμερικανών σήμαινε ότι, συμφωνούσαν με τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ανάλογα βέβαια ερμηνεύεται και η σημερινή σιωπή των Ελλήνων – ως η συμφωνία τους δηλαδή με την πολιτική των μνημονίων, της εξαθλίωσης και της υποδούλωσης της χώρας τους.

Περαιτέρω, πρώτος ο Θουκυδίδης είχε αναφέρει ότι, ο όχλος διακρίνεται από το πάθος εις βάρος της λογικής, πως ο λαός είναι ασταθής και άστατος, ενώ καθιστά υπεύθυνους τους άλλους για τα δικά του λάθη – όταν, από την άλλη πλευρά, οι πολιτικοί κατευθύνονται κυρίως από την τάση τους για δύναμη, με στόχο να ικανοποιήσουν τις κυριαρχικές τους βλέψεις, καθώς επίσης τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.

Αναγνώρισε επομένως ότι, η κάθε σωστή μορφή οργάνωσης μίας κοινωνίας θα έπρεπε να λαμβάνει υπ’ όψιν τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης, όπως είναι οι παραπάνω – κάτι που, κατά την άποψη του, δεν ήταν δυνατόν να εξασφαλισθεί από τη Δημοκρατία. Θεώρησε λοιπόν, κρίνοντας από το παράδειγμα του Περικλή στην Αθήνα, πωςη ιδανική μορφή διακυβέρνησης μίας χώρας είναι η ηγεσία ενός ανδρός, στο όνομα όμως της Δημοκρατίας – κάτι με το οποίο συμφώνησε και ο Αριστοτέλης.

Σε μία τέτοια κυβερνητική μορφή (Τιμοκρατία, όπου διοικούν οι πλέον σεβαστοί στο λαό και οικονομικά ανεξάρτητοι), όφειλαν να ισορροπούν μεταξύ τους τόσο τα ολιγαρχικά, όσο και τα δημοκρατικά στοιχεία – με έναν τέτοιον τρόπο, ώστε ούτε η μάζα και οι φτωχοί, ούτε η ελίτ και οι πλούσιοι να έχουν την εξουσία.

Ειδικά ο Αριστοτέλης θεωρούσε τη Δημοκρατία ως μία «ληγμένη» Τιμοκρατία – επειδή στη Δημοκρατία εμπερικλείεται η δυνατότητα να μοιράσουν μεταξύ τους οι μάζες τις περιουσίες των πλουσίων, εφόσον αποτελούν την πλειοψηφία, γεγονός που κατά το φιλόσοφο ήταν άδικο.

Κάτι ανάλογο ουσιαστικά έχει υιοθετηθεί από το αμερικανικό σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο κάθε μορφή κυβερνητικής οργάνωσης πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να προστατεύει τη μειοψηφία των πλουσίων από την πλειοψηφία των φτωχών. Η λύση που δόθηκε εν προκειμένω από τον ιδρυτή του αμερικανικού συντάγματος (J. Madison), ήταν η «αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», η οποία συναντάται σήμερα και στην Ελλάδα – όπου εκ των πραγμάτων πρόκειται για μία καλυμμένη μορφή της Ολιγαρχίας (η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα ήταν άμεση, αφού κυριαρχούσε πλήρως ο λαός – οι Αθηναίοι Πολίτες βέβαια και όχι οι δούλοι).

Συνεχίζοντας, η Δημοκρατία στη Δύση σήμερα δεν είναι πλέον μία από τις πολλές δυνατές μορφές διακυβέρνησης – αλλά η μοναδική, μέσω της οποία νομιμοποιείται η εκάστοτε πολιτική εξουσία. Ταυτόχρονα, οι κυριαρχούσες ελίτ αντιμετωπίζουν τη Δημοκρατία ως μία απολύτως απαραίτητη ψευδαίσθηση – προσπαθώντας, πίσω από τη ρητορική της Δημοκρατίας, να εξασφαλίσουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, στηρίζοντας τις ολιγαρχικές δομές που θεωρούν ως τις πλέον κατάλληλες.

Επί πλέον, κάνουν ότι μπορούν για να διαβρώσουν τις δημοκρατικές δομές – με τέτοιον τρόπο όμως, ώστε οι ενέργειες τους αυτές να μην είναι εύκολα ορατές στον πληθυσμό. Η συγκεκριμένη διαδικασία έχει επιταχυνθεί σήμερα, με έναν εξαιρετικά ανησυχητικό ρυθμό – με τη βοήθεια των χρεών, καθώς επίσης Θεσμών του τύπου της ΕΕ, της Τρόικας, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ, της TTIP (άρθρο) κοκ.

Με απλά λόγια, οι εγκατεστημένες ολιγαρχικές δομές κάτω από το μανδύα της Δημοκρατίας, έχουν καταφέρει τον εντυπωσιακό άθλο να μετατρέψουν τις Δημοκρατίες της Δύσης σε Ολιγαρχίες, χωρίς να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες από τους λαούς – με αφετηρία τις Η.Π.Α., στις οποίες υπάρχουν πολλά εγχειρίδια που αναφέρονται στη «διαχείριση» της Δημοκρατίας προς όφελος της ελίτ.

Η συλλογική ουτοπία

Σύμφωνα τώρα με νέες αναλύσεις (Gilens&Page, 2014), το 70% του αμερικανικού πληθυσμού δεν έχει πλέον καμία επιρροή στις πολιτικές αποφάσεις – κάτι που συμβαίνει και στην Ευρώπη. Μπορεί δε να διαπιστωθεί από τα ΜΜΕ της ελίτ, μεταξύ άλλων από τη «Wall Street Journal», τα οποία δεν ασχολούνται με την πολιτική ρητορική και με την προπαγάνδα, όπως τα αντίστοιχα που απευθύνονται στο ευρύ κοινό.

Για παράδειγμα, η «Wall Street Journal» διαπίστωσε στις 28 Φεβρουαρίου του 2013 ότι, «το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα δεν μπορεί πλέον να καταργηθεί δημοκρατικά – αφού επικράτησε, παρά τα αντίθετα εκλογικά αποτελέσματα σε πολλές χώρες«.

Το γεγονός αυτό άλλωστε φάνηκε καθαρά και στην Ελλάδα όπου, παρά το ότι οι Έλληνες ψήφισαν δύο φορές εναντίον των μνημονίων, τα οποία νομιμοποιούν το νεοφιλελεύθερο καθεστώς, δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Ακόμη χειρότερα, την τρίτη φορά ψήφισαν υπέρ (αυτοί που ψήφισαν) – ενώ το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των βουλευτών αποφάσισε να σκύψει εξευτελιστικά το κεφάλι.

Οι Έλληνες δε, παρά το ότι φάνηκε καθαρά πως όποιο κόμμα και αν επέλεγαν, δεν θα απέφευγαν τα μνημόνια, τη λεηλασία, τη υποδούλωση και την απόλυτη υποταγή τους στο νεοφιλελευθερισμό, συνεχίζουν να έχουν την ψευδαίσθηση πως μπορούν με δημοκρατικές διαδικασίες να αλλάξουν το οδυνηρό μέλλον που διαγράφεται μπροστά τους, καθώς επίσης να ξεφύγουν από τον αφελληνισμό – αρνούμενοι να πιστέψουν ακόμη και αυτά που φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού, όπως η «άφεση αμαρτιών» που υποχρεώθηκε να δώσει το ΣΔΟΕ, στους φοροφυγάδες εγχώριους ελίτ (πηγή).

Επομένως, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ελλάδα αποδείχθηκε πως ήταν ψευδαίσθηση η πεποίθηση ότι, οι Πολίτες επηρεάζουν τα αποτελέσματα των εκλογών – ή πως συμμετέχουν με την ψήφο τους στις «συστημικά» σημαντικές πολιτικές αποφάσεις.

Επίσης τεκμηριώθηκε απόλυτα ότι, ειδικά όσον αφορά την οικονομική πολιτική, ο νεοφιλελευθερισμός και η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία είναι στην πραγματικότητα δύο πολιτικές, άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους –γεγονός που ανέφερε δημόσια (1990) ένας από τους πατέρες του νεοφιλελευθερισμού, ο M. Friedman, με την εξής φράση: «Όταν ιδρυθεί μία δημοκρατική κοινωνία, καταστρέφεται η ελεύθερη οικονομία» (a democratic society once established, destroys a free economy – υπενθυμίζοντας πως η ελεύθερη οικονομία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το νεοφιλελευθερισμό).

Συμπερασματικά λοιπόν, η Δημοκρατία γίνεται τότε μόνοι ανεκτή, επιτρεπτή, όσο ο τομέας της Οικονομίας παραμένει ανέπαφος από τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις συλλογικές αποφάσεις – επομένως, όσο δεν είναι πραγματική Δημοκρατία. Από την πλευρά δε των πολυεθνικών ομίλων, η ουσιαστική Δημοκρατία αποτελεί τον εχθρό του νεοφιλελευθερισμού – ένα μη αποδεκτό επιχειρηματικό ρίσκο.

Όταν τώρα οι απλοί Πολίτες δεν είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν πως η οργάνωση μίας κοινωνίας πρέπει να υποτάσσεται στις οικονομικές υποχρεωτικές ανάγκες, καθώς επίσης πως οι μισθοί και οι κοινωνικές παροχές αποτελούν εξαιρετικά αρνητικούς παράγοντες για τον πολλαπλασιασμό των κεφαλαίων, τότε πρέπει οι κυρίαρχες ελίτ να επιβάλλουν τα κατάλληλα μέτρα διαρθρωτικών αλλαγών, με απολυταρχικούς τρόπους – με μνημόνια, με Τρόικες, με το ΔΝΤ, με ενδοτικές κυβερνήσεις κοκ.

Απλούστατα, εάν η Δημοκρατία αποτελεί μία απαραίτητη ψευδαίσθηση στα «πολιτικά εγχειρήματα», τότε θα πρέπει να ελέγχεται από τους κατάλληλα εκπαιδευμένους ειδικούς, έτσι ώστε να μετατρέπεται σε μία «θεατρική δημοκρατία» (spectator democracy) – όπως άλλωστε είναι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Έτσι διατηρείται ανέπαφη η ψευδαίσθηση, ενώ εξασφαλίζεται η απαιτούμενη πολιτική σταθερότητα – κάτι που θεωρείται απαραίτητο, για την επίτευξη των στόχων της εκάστοτε ελίτ.

Η συστηματική προπαγάνδα

Περαιτέρω, σύμφωνα με ένα από τα πολλά εγχειρίδια της ελίτ (The Crisis of Democracy), η κρίση της Δημοκρατίας που προκαλείται από την υπερβολική διόγκωση της επιλύεται και ελέγχεται τότε μόνο (από την πλευρά της ελίτ),όταν ο πληθυσμός αποπολιτικοποιείται σε μεγάλο βαθμό – υποχρεούμενος σε έναν πολιτικό λήθαργο, καθώς επίσης σε μία ηθική απάθεια, σε μία συλλογική αποχαύνωση.

Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με τη χρήση των κατάλληλων τεχνικών, κυρίως με την «επαγωγική απάθεια» (μέσω των αυξημένων οικονομικών προβλημάτων, της ανόδου του κόστους διαβίωσης παράλληλα με τη μείωση των μισθών, των φόβων για το μέλλον, του καταναλωτισμού κοκ.) – επίσης, με την τεχνική της διαχείρισης της κοινής γνώμης, όπως και με το «management» της οργής (το βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα, έχοντας υποχρεωθεί από τα ΜΜΕ κλπ. να σιχαινόμαστε οργιζόμενοι όλους τους πολιτικούς, οπότε την ίδια την Πολιτική, αποστασιοποιούμενοι).

Η προπαγάνδα, η χειραγώγηση δηλαδή του όχλου με τρόπους που δεν μπορεί να τους κατηγοριοποιήσει ως μεθόδους επηρεασμού του, ανήκει υποχρεωτικά στα βασικά στοιχεία μίας λειτουργικής, «θεατρικής Δημοκρατίας», όπως όλες σχεδόν οι δυτικές.

Για παράδειγμα, με ορισμένες τηλεοπτικές εκπομπές, με δημοσιογράφους που δήθεν ελέγχουν την εξουσία, κατηγορώντας την συνεχώς – στόχος των οποίων όμως είναι η εκτόνωση των θεατών τους, έτσι ώστε να μην αντιδρούν οι ίδιοι, ήσυχοι πως κάποιοι άλλοι ενεργούν στη θέση τους για την προστασία των συμφερόντων τους.

Οι τεχνικές αυτές της διαχείρισης της κοινής γνώμης (προπαγάνδα) σε τυπικές Δημοκρατίες, με την αριστερά πέπλο να αποτελεί τη σύγχρονη εξέλιξη τους, έχουν ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, σε σχέση με τις τεχνικές ελέγχου των δικτατοριών: είναι φθηνότερες από τη βία, από το χρηματισμό ή από οιαδήποτε άλλη μορφή ελέγχου.

Επομένως, αυτού του είδους οι «Δημοκρατίες» αποτελούν έναν ιδανικό, βέλτιστο τύπο διακυβέρνησης του όχλου, συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλο – με την έννοια της προπαγάνδας εδώ να ορίζεται ως εκείνες οι συστηματικές προσπάθειες, στόχος των οποίων είναι η ελαχιστοποίηση της ικανότητας των ανθρώπων να κρίνουν σωστά. Επίσης η δημιουργία απόψεων, εντυπώσεων ή πεποιθήσεων που να επιτρέπουν στις ελίτ, πολιτικές ή οικονομικές, να εκμεταλλεύονται τις μάζες στο έπακρο, με τη θέληση τους.

Σύμφωνα τώρα με έναν από τους μεγαλύτερους ειδικούς στον τομέα της προπαγάνδας (Bernay, βιβλίο του από το 1928), «Η συνειδητή και ευφυής χειραγώγηση του τρόπου συμπεριφοράς και των πεποιθήσεων των μαζών, αποτελεί ένα από τα βασικότερα συστατικά των δημοκρατικών κοινωνιών. Οι οργανώσεις που λειτουργούν στο παρασκήνιο, ελέγχουν όλες τις κοινωνικές διαδικασίες. Συνιστούν δε μία σκιώδη διακυβέρνηση, η οποία είναι ο πραγματικός ηγεμόνας της χώρας μας«.

Σήμερα, η προπαγάνδα αποτελεί ένα από τα πλέον αναγκαία «συστήματα κατήχησης» όλων των δυτικών κοινωνιών – ενώ οι σκιώδεις κυβερνήσεις αποτελούνται από τα αόρατα δίκτυα των πολλών και διαφορετικών ελίτ, όπως αυτό στο γράφημα που ακολουθεί (τριμερής επιτροπή, κατά πολλούς ανήκει στις θεωρίες συνομωσίας), τα οποία ελέγχουν με τη βοήθεια της χειραγώγησης όλες τις κοινωνικές διαδικασίας.

.

.

Οι ελίτ αυτές καθοδηγούν όλες τις πολιτικές αποφάσεις, ενώ τις προωθούν, με τον τρόπο που θέλουν, στις μάζες,με τη βοήθεια των διατεταγμένων δημοσιογράφων των ΜΜΕ – ως αναπόφευκτες συνήθως θυσίες ή περιορισμούς, για το καλό της πλειοψηφίας των ανθρώπων και ειδικά των αδυνάτων!

Με βάση δε με έναν εξαιρετικό επικοινωνιολόγο (P. Lazarsfeld), η ιδανικότερη μέθοδος προώθησης είναι η πλημύρα πληροφοριών προς τις μάζες, έτσι ώστε να έχουν την ουτοπία της σωστής, πλήρους ενημέρωσης τους – γεγονός που τους δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι υπεύθυνα πληροφορημένοι Πολίτες, οπότε ήσυχοι με τη συνείδηση τους.

Ολοκληρώνοντας οι «κοινωνικοί ναρκωτές», όπως αποκαλεί τα ΜΜΕ, φροντίζουν να εθίζουν τους θεατές, αναγνώστες ή ακροατές τους στις ειδήσεις σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε να μην μπορούν χωρίς αυτές – αδυνατώντας να κατανοήσουν την αρρώστια που τους προκαλεί ο συγκεκριμένος εθισμός («to keep the addict from recognizing his own malady»).

Επίλογος

Ο μεγάλος αριθμός των «ενημερωτικών» πολιτικών εκπομπών στα ελληνικά κανάλια, εκ των οποίων πολλά από τα μικρότερα γεννήθηκαν ή ανδρώθηκαν στην εποχή των μνημονίων, αποδεικνύει το πόσο στενά είναι συνδεδεμένη η προπαγάνδα με τα ΜΜΕ – ειδικά σε μία χώρα που αποτελεί το πειραματόζωο της νέας πολιτικής της ελίτ, την οποία ξεκίνησε να εφαρμόζει με τη βοήθεια της παραποίησης των οικονομικών μεγεθών, έτσι ώστε να γίνει εφικτή η μετατροπή των Πολιτών σε σκλάβους χρέους.

Το αμέσως επόμενο πείραμα ήταν η αριστερίζουσα αντιπροσωπευτική δημοκρατία, με έντονα δεξιές αποχρώσεις (κόμματα συγκυβέρνησης) – έχοντας στεφθεί με απόλυτη επιτυχία στην Ελλάδα, οπότε έχει μετατραπεί σε ένα εξαγώγιμο προϊόν για όποια χώρα υπάρξει ανάγκη.

Ο συνδυασμός τώρα των οικονομικών μαρτυρίων που επιβλήθηκαν στους Έλληνες, με την έντονη προπαγάνδα που ασκήθηκε και ασκείται από τα ΜΜΕ, εύλογα εξουδετέρωσε όλες τις υγιείς αντιστάσεις τους – προς όφελος της παγκόσμιας ελίτ, η οποία κατάφερε να μάθει πάρα πολλά από τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, επί πλέον στα χρήματα που κέρδιζε και κερδίζει.

Στα πλαίσια αυτά, δεν πρέπει να αναρωτιέται κανείς γιατί σιωπούν τα πρόβατα τα οποία, ενώ φοβόνταν το λύκο, οδηγούνται στη σφαγή από το χαμογελαστό, νεαρό βοσκό τους – χωρίς την παραμικρή αντίσταση ή, έστω, αντίδραση, επειδή έχουν πλέον συνθηκολογήσει ψυχικά και διανοητικά.

Εν τούτοις, αναρωτιόμαστε τι ακριβώς περιμένουν οι Έλληνες στο μέλλον, αφού δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για τα απολύτως καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής των μνημονίων (ανάλυση) – ενώ, εάν τυχόν νομίζουν πως η διαγραφή του δημοσίου χρέους συνεχίζει να αποτελεί λύση, έχουν δυστυχώς τη λάθος εντύπωση.

Σε κάθε περίπτωση, εάν συνεχίζουν να επιτρέπουν να θεωρούνται ως διανοητικά ανεπαρκείς, πιστεύοντας πως η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους που θα εγκριθεί, όταν αποδείξουν πως είναι καλά και υπάκουα παιδιά, είναι ταυτόσημη με την ονομαστική διαγραφή, τότε οι εφιάλτες τους δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσουν – ελπίζοντας όπως πάντα να κάνουμε λάθος.

http://www.analyst.gr

Ώρα Κοινής Ανησυχίας