Hungry for Land…ένα σύστημα που ταΐζει τις εταιρείες κι όχι τους ανθρώπους !!!

Γιατί ο κόσμος είναι όλο και πιο πεινασμένος; Επειδή οι μικροί αγρότες χάνουν την πρόσβαση στις γεωργικές εκτάσεις. Σύμφωνα με την GRAIN, διεθνή μη κερδοσκοπική οργάνωση για την υποστήριξη των μικρών αγροτών, οι μικροί γεωργοί συνήθιζαν να…

παράγουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων, ωστόσο, πλέον κατέχουν μόλις το 25% της γεωργικής γης.

Τα εταιρικά και εμπορικά καλλιεργήσιμα εδάφη, οι μεγάλες επιχειρήσεις βιοκαυσίμων και οι κερδοσκόποι εκτοπίζουν τους μικρούς γεωργούς από τη γη τους.

«Οι μικροί γεωργοί χάνουν της γη τους με αυξανόμενους ρυθμούς. Πρόκειται για μια αγροτική αντι-μεταρρύθμιση» εξηγεί ο Henk Hobbelink, συντονιστής της GRAIN. «Η συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών που ασχολούνται με την αγροτική παραγωγή κατέχουν σήμερα λιγότερα από δυο εκτάρια γης για τις καλλιέργειες τους και το μερίδιο αυτό συρρικνώνεται συνεχώς» τονίζει μιλώντας στο IPS. «Αν δεν γίνει κάτι δραστικό για να αντιστραφεί αυτή η τάση, ο κόσμος θα χάσει κάθε ικανότητα να θρέφει τον εαυτό του». Η έκθεση της GRAIN «Hungry for Land»(«Πεινασμένοι για Γη») περιλαμβάνει νέα στοιχεία που δείχνουν ότι οι μικρές καλλιέργειες καταλαμβάνουν λιγότερο από το 25% της καλλιεργήσιμης γης παγκοσμίως και μόλις το 17% αν εξαιρεθούν οι αντίστοιχες εκτάσεις σε Ινδία και Κίνα. Παρ’ όλα αυτά οι μικροκαλλιεργητές εξακολουθούν να παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τροφίμων καθώς είναι πολύ πιο παραγωγικοί από τους μεγάλους εταιρικούς συνεταιρισμούς.
Σύμφωνα με τις καταγραφές της έκθεσης αν όλοι οι εκμεταλλευτές γης στην Κεντρική Αμερική έφταναν σε παραγωγικότητα τους μικροκαλλιεργητές η περιοχή θα παρήγαγε τρεις φορές περισσότερο φαγητό.
«Κάθε μέρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με απέλαση από τη γη μας. Είναι κάτι που γίνεται συστηματικά» δηλώνει ηΜαρίνα Ντος Σάντος, μέλος του Εθνικού Συντονισμού του Κινήματος των Ακτημόνων της Βραζιλίας. «Θέλουμε γη για να ζούμε και να παράγουμε. Αυτό είναι το δικαίωμά μας και το διεκδικούμε ενάντια στην αρπαγή της γης από τις μεγάλες εταιρείες που το μόνο που επιδιώκουν είναι η κερδοσκοπία».
Το 2014 είναι το Παγκόσμιο Έτος της Αγροτικής Οικογένειας και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για τη Διατροφή και τη Γεωργία (FAO) καθώς και πολλοί ειδικοί αναγνώρισαν τη σημασία των μικρών γεωργικών επιχειρήσεων για τη σίτιση του κόσμου. Ωστόσο, υπερεκτιμούν την έκταση που καλλιεργείται από μικροκαλλιεργητές.
«Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου όταν ο FAO ανακοίνωσε ότι οι μικροκαλλιεργητές διαχειρίζονται το 70% του συνόλου των γεωργικών εκτάσεων. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εμπειρία της GRAIN, δήλωσε οHobbelink.
Οι ερευνητές της οργάνωσης έψαξαν μέσα σε βουνά δεδομένων σε όλες της χώρες καθώς και τις ίδιες τις στατιστικές του FAO αναζητώντας τους ιδιοκτήτες των γεωργικών εκτάσεων. Σε αρκετές χώρες είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς το ιδιοκτησιακό καθεστώς των αγροτικών εκτάσεων ενώ υπάρχουν και διαφορετικοί ορισμού για το πως προσδιορίζεται μια μικρή φάρμα ή ένα οικογενειακό αγρόκτημα. Μερικά γιγαντιαία εταιρικά αγροκτήματα θεωρούνται οικογενειακές επιχειρήσεις.
«Η έκθεσή μας περιγράφει πώς κάναμε την ανάλυσή μας. Ελέγξαμε τα ευρήματά μας από διαφορετικές πηγές και τα δικά μας αποτελέσματα είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από τον αριθμό που δίνει ο FAO, τονίζειHobbelink.
«Πρόκειται για μια σημαντική έκθεση και καταλήγει σε αντίστοιχα συμπεράσματα με τη δική μας έρευνα» τονίζει ο Frederic Mousseau, διευθυντής της Oakland Institute, ένα think tank με έδρα τις ΗΠΑ που ασχολείται με θέματα γης διεθνώς. «Οι μικροί καλλιεργητές μπορούν να τροφοδοτήσουν τα μελλοντικά εννέα δισεκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη εάν έχουν τη γη» σημειώνει οMousseau στο IPS.
«Το σημερινό παγκόσμιο σύστημα τροφίμων έχει συσταθεί για να παρέχει καύσιμα και τρόφιμα για τις δυτικές αγορές. Όχι για να ταΐζει τους ανθρώπους» σημειώνει.
Η Ζιμπάμπουε είχε επικριθεί σκληρά από τη διεθνή κοινότητα για την ανακατανομή της γης στους μικροκαλλιεργητές το 2000. Τώρα παράγει πάνω από το 90% των τροφίμων που χρειάζεται η χώρα σε σύγκριση με το 60% – 70% που παρήγαγε πριν από το 2000. «Οι περισσότερες γυναίκες κατέχουν πλέον τη γη τους κάτι που είναι κλειδί για την επισιτιστική κυριαρχία» τονίζει ηElizabeth Mpofu, γενική συντονίστρια της οργάνωσηςLa Via Campesina.
«Από τη στιγμή που ξέσπασε η επισιτιστική κρίση του 2008 – 2009 από τη Wall Street έως τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα υπήρξε μια βιασύνη να αγοραστούν χωράφια σε όλο τον κόσμο» εξηγεί οMousseau. Υπολογίζεται ότι περίπου 250 εκ. εκτάρια στις αναπτυσσόμενες χώρας κατέληξαν στα χέρια εταιρειών μεταξύ του 2000 και του 2011. Το ίδιο συνέβη στις ΗΠΑ.
Σε πολλές περιοχές του κόσμου η τιμή της γης ανέβηκε κατακόρυφα ωθώντας πολλούς αγρότες να την εγκαταλείψουν. «Στις ΗΠΑ το μεγαλύτερο ποσοστό εκτάσεων ανήκει σε εταιρικά συγκροτήματα που προσλαμβάνουν εργάτες και όχι αγρότες» σημειώνει οMousseau.
Οι επενδυτές βλέπουν τη γη ως μια ασφαλή επένδυση ειδικά στις ΗΠΑ που δίνονται μεγάλες επιδοτήσεις στις καλλιέργειες. Ως αποτέλεσμα ένα κεφάλαιο περίπου 10 δισ. δολαρίων είναι έτοιμο να επενδυθεί στην αγορά γης, σύμφωνα με την έκθεση του Oakland Institute «Down on the Farm» («Κάτω στα χωράφια»). Επιπλέον τονίζεται ότι κατά τα επόμενα 20 χρόνια, περίπου 400 εκ. στρέμματα ή περίπου το ήμισυ του συνόλου των γεωργικών εκτάσεων των ΗΠΑ, θα αλλάξουν χέρια όταν η σημερινή γενιά θα αρχίσει να συνταξιοδοτείται. «Οι επενδυτές περιμένουν ανυπόμονα να αγοράσουν» καταλήγει η έκθεση.
Σύμφωνα με τον Mousseau αυτά θα είναι άσχημα νέα για την παραγωγή τροφίμων, τη γεωργία, το περιβάλλον και την οικονομία. «Οι ΗΠΑ αλλά και πολλές άλλες χώρες κάνουν προπαγάνδα ότι η εμπορική, μεγάλης κλίμακας γεωργία θα ταΐσει τον κόσμο, θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα συμβάλει στην ανάπτυξη της οικονομίας. Αντ’ αυτού οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να ευνοούν τους μικρούς αγρότες κι όχι τις εταιρείες».
«Τα στοιχεία πολλών μελετών δείχνουν ότι οι μικροί γεωργοί παράγουν περισσότερα τρόφιμα με πιο οικολογικό τρόπο που δεν βλάπτει το έδαφος και το νερό και με πολύ χαμηλότερες εκπομπές CO2» σημειώνει οHobbelink. «Οι μικροί γεωργοί δίνουν σε κάθε εκτάριο της πολύτιμης γης τους όλη την προσοχή και τη φροντίδα τους».

 tvxs

ΥΔΡΟΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ! Αδηφάγες πολυεθνικές πίσω απο την σφαγη του λαού της Λιβυης και της Συρίας!

 seisaxthiablog

Υδρο-ιμπεριαλισμός

Μεγάλο μέρος του συμβολαίου για την ανασυγκρότηση του Ιράκ χρησιμοποιήθηκε για τον πλήρη έλεγχο των υδάτινων πόρων της χώρας και του δικτύου διανομής. Η επέμβαση στη Λιβύη και η εξόντωση του Καντάφι σηματοδότησε τη δεύτερη αμερικανική επέμβαση για το νερό.

→Tο νερό είναι για τον 21ο αιώνα το εμπόρευμα που καθορίζει τον πλούτο και τη σταθερότητα των εθνών

Του Μιχάλη Ψύλου

Πριν από δύο χρόνια ο σκηνοθέτης Ντάμιαν Λι παρουσίαζε την ταινία «Dark truth» (Σκοτεινή αλήθεια) για το πώς οι πολυεθνικές προσπαθούν να ιδιωτικοποιήσουν με κάθε μέσο το αγαθό της φύσης, το νερό. Το σενάριο αναφέρεται σε μια πολυεθνική εταιρεία που «λαδώνει» κυβερνητικά στελέχη και παίρνει δικαιώματα άντλησης νερού από χώρες του Τρίτου Κόσμου, κερδίζοντας χρήματα από τον τοπικό πληθυσμό. Τίποτα δεν σταματά την πολυεθνική, μεαποκορύφωμα τη σφαγή ενός ολόκληρου χωριού στο Εκουαδόρ.

 Η ταινία σε κάποιο σημείο είχε αναφορά και για την Ελλάδα. Η συγκεκριμένη πολυεθνική προσπαθούσε να αποκρύψει από την κοινή γνώμη τη σφαγή στο Εκουαδόρ γιατί -όπως ομολογούσε το αφεντικό της- «είχε κλείσει συμφωνία για την ιδιωτικοποίηση του νερού και στην Ελλάδα»! Τυχαίο; Προφητικό; Προαποφασισμένο; Το σίγουρο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση σήμερα προσπαθεί με κάθε μέσο να δώσει σε ιδιώτες το νερό της Θεσσαλονίκης (αγνοώντας προκλητικά και το τοπικό δημοψήφισμα) αλλά και της Αθήνας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, παρά τις αποφάσεις

ανώτατων δικαστικών σωμάτων, αλλά και τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης.

Το παράδειγμα με την ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βολιβία είναι εξαιρετικό: Η αμερικανική πολυεθνική Bechtel είχε «αγοράσει» το δίκτυο ύδρευσης της χώρας με αποτέλεσμα να αυξηθεί η τιμή του νερού κατά 35%. Η τρομακτική αυτή αύξηση της τιμής προκάλεσε κοινωνικές συγκρούσεις με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους αρκετοί άνθρωποι. Η κυβέρνηση Μοράλες εκδίωξε την Bechtel από τη χώρα και η αμερικανική πολυεθνική έχει καταφύγει στα δικαστήρια για την ακύρωση της σύμβασης.

Νερό = πετρέλαιο

Σήμερα, οι γαλλικές πολυεθνικές Suez, Ondeo και Saur ελέγχουν σχεδόν το 50% της παγκόσμιας αγοράς νερού, ύψους 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι πολυεθνικές δεν είναι καθόλου ανόητες όταν βάζουν στόχο τον έλεγχο των υδάτινων αποθεμάτων σε όλον τον κόσμο. Tο νερό είναι για τον 21ο αιώνα ό,τι το πετρέλαιο ήταν για τον 20ό. «Είναι το εμπόρευμα που καθορίζει τον πλούτο και τη σταθερότητα των εθνών», όπως λέει ο καθηγητής στο Χάρβαρντ, Γκαριτσάι Τσένγκου. Σύμφωνα με το αμερικανικό «Center for Public Integrity», μόνο στην άνυδρη Μέση Ανατολή, οι αμερικανικές
πολυεθνικές βλέπουν ότι μπορούν να κερδίσουν πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια από την ιδιωτικοποίηση του νερού. «Οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι επεμβάσεις της Δύσης στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία έγιναν μόνο για το πετρέλαιο κάνουν λάθος. Σε γενικές γραμμές, τα δυτικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή συνδέονται όλο και περισσότερο με ένα αγαθό πιο πολύτιμο από το πετρέλαιο, το νερό» προσθέτει ο Αμερικανός καθηγητής.

Το πρόβλημα δεν περιορίζεται φυσικά μόνο στη Μέση Ανατολή. Παρά το γεγονός ότι πάνω από τα δύο τρίτα του πλανήτη μας καλύπτονται από το νερό, η ανθρωπότητα είναι αντιμέτωπη με μεγάλη λειψυδρία. Το πρόβλημα είναι ότι το 97% του υδάτινου όγκου είναι αλμυρό νερό. Καλό για τα ψάρια, όχι και τόσο για τους ανθρώπους. Μόλις το 1% του νερού στον κόσμο είναι άμεσα διαθέσιμο ως πόσιμο, ενώ το υπόλοιπο 2% είναι παγιδευμένο σε παγετώνες και πάγο. «Να το πούμε διαφορετικά», λέει ο καθηγητής Τσένγκου: «Αν όλο το νερό στη Γη χωρούσε σε μια κανάτα
χωρητικότητας 11 λίτρων, το γλυκό νερό γεμίζει μόνο ένα φλιτζάνι και ο άνθρωπος μπορεί να έχει πρόσβαση μόνο σε μία σταγόνα». Το πρόβλημα επιδεινώνεται μάλιστα, καθώς η ζήτηση για νερό αυξάνεται όσο αυξάνεται ο παγκόσμιος πληθυσμός. Μέχρι το 2030, λόγω της κλιματικής αλλαγής, της αύξησης του πληθυσμού, της συνεχιζόμενης ρύπανσης και της αστικοποίησης, εκτιμάται ότι η ζήτηση για νερό σε παγκόσμιο επίπεδο θα είναι μεγαλύτερη κατά 40% από την προσφορά.

Ο πυρετός του νερού

Από την Αναγέννηση έως σήμερα υπήρξαν τρία ιμπεριαλιστικά κύματα για την ανεύρεση και εκμετάλλευση φυσικών κερδοφόρων πηγών: Ο πυρετός του χρυσού τροφοδότησε το πρώτο κύμα των κονκισταδόρες στην Αμερική. Το δεύτερο κύμα είχε σχέση με τον έλεγχο των πηγών πετρελαίου. Ο πετρο-ιμπεριαλισμός ήταν η βασική παράμετρος άσκησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής τον 20ό αιώνα, που συνδυάστηκε με τον μετασχηματισμό του αμερικανικού στρατού σε παγκόσμιο χωροφύλακα ελέγχου τόσο των θαλάσσιων οδών μεταφοράς του μαύρου χρυσού
όσο και των αγωγών.

Τώρα εμφανίζεται το τρίτο κύμα, ο υδρο-ιμπεριαλισμός, με στόχο τον έλεγχο του πολυτιμότερου αγαθού της φύσης: του νερού. Το Ιράκ ήταν το πρώτο θύμα του υδρο-ιμπεριαλισμού στις αρχές του 21ου αιώνα. Στις 17 Απρίλη 2003 η αμερικανική πολυεθνική Bechtel εξασφάλιζε ένα χρυσοφόρο συμβόλαιο από την κυβέρνηση Μπους ύψους 100 δισ. δολαρίων για την ανασυγκρότηση του Ιράκ. Μεγάλο μέρος του συμβολαίου αυτού δεν χρησιμοποιήθηκε για την επισκευή των εγκαταστάσεων πετρελαίου, την ανέγερση σχολείων και νοσοκομείων ή για την επισκευή των
βομβαρδισμένων εγκαταστάσεων, αλλά για τον πλήρη έλεγχο των υδάτινων πόρων του Ιράκ και του δικτύου διανομής. Η
επέμβαση στη Λιβύη και η εξόντωση του Καντάφι σηματοδότησε τη δεύτερη αμερικανική επέμβαση για το νερό.

Η δεξαμενή της Λιβύης

Στο υπέδαφος της Λιβύης βρίσκεται μια τεράστια φυσική «δεξαμενή» γλυκού νερού που εκτιμάται ότι είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο. Ο Καντάφι είχε επενδύσει 25 δισεκατομμύρια δολάρια για την εκμετάλλευση αυτού του υδροφόρου ορίζοντα, που είχε τη δυνατότητα να μετατρέψει τη χώρα -η οποία είναι κατά 95% έρημος- σε όαση. Ο Καντάφι είχε αναθέσει το έργο σε λιβυκές εταιρείες, αλλά τώρα τον έλεγχο έχουν οι τρεις μεγάλες γαλλικές πολυεθνικές που ετοιμάζονται να βγάλουν δισεκατομμύρια ευρώ κέρδος.

Μια άλλη περίπτωση δράσης του υδρο-ιμπεριαλισμού είναι η Συρία. Ο λόγος για τα υψώματα του Γκολάν που έχει καταλάβει το Ισραήλ από τη Συρία με τον Πόλεμο των Εξι Ημερών το 1967. Από τα Υψίπεδα του Γκολάν το Ισραήλ καλύπτει το 40% των αναγκών του σε πόσιμο νερό. «Ο ενδεχόμενος έλεγχος από τη Συρία του μισού νερού του Ισραήλ συνιστά μεγαλύτερη απειλή από μια πυρηνική βόμβα του Ιράν» όπως έχει προειδοποιήσει ο πρώην επικεφαλής των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, Μέιρ Νταγιάν.

Ο Σύρος πρόεδρος Ασαντ έχει απορρίψει επίσης αίτημα για να ιδιωτικοποιήσει τη συριακή βιομηχανία του νερού, στερώντας έτσι πολλά δισεκατομμύρια από τις πολυεθνικές. Η στάση αυτή του Σύρου προέδρου σε συνδυασμό με τη διεκδίκηση των Υψιπέδων του Γκολάν τον καθιστά «εμπόδιο» στην ατζέντα του υδρο-ιμπεριαλισμού.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Τ. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΣΥΡΟΣ TV

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Τ. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΣΥΡΟΣ TV

Σεκιουριτάς μαχαίρωσε πρώην εργαζόμενο της ΕΡΤ

Έξω από το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, σεκιουριτάς της ΝΕΡΙΤ τραυμάτισε στο χέρι με φαλτσέτα τον αντιπρόεδρο της ΠΟΣΠΕΡΤ Γαβριήλ Κασιμάτη. Ο υπάλληλος της ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης συνελήφθη.

Το περιστατικό σημειώνεται σε μια περίοδο που τα δελτία ειδήσεων της ΝΕΡΙΤ ασκούν απόλυτη κυβερνητική προπαγάνδα και παρουσιάζουν τις καθαρίστριες να επιτίθενται στα ΜΑΤ.

Στην ΝΕΡΙΤ υπάρχουν και έντιμοι άνθρωποι.

Καταλαβαίνω πως κάποιοι από τους εργαζόμενους στην ΝΕΡΙΤ αναγκάστηκαν από τις συνθήκες της ζωής –και μπροστά στην απειλή της ανεργίας- να κάνουν αίτηση στην ΝΕΡΙΤ.

Αν ήμουν στην θέση τους, δεν θα το έκανα –τουλάχιστον νομίζω ότι δεν θα το έκανα- αλλά τους καταλαβαίνω.

Τώρα, όμως, πρέπει να πάρουν θέση.

Δεν γίνεται κάποιοι πρώην συνάδελφοί τους να κάνουν τον αγώνα τους, δεν γίνεται να μαχαιρώνεται συνάδελφός τους έξω από τον χώρο εργασίας τους και αυτοί να κάνουν τους αδιάφορους και τους αθώους, και να παίζουν ρεπορτάζ που παρουσιάζουν τις καθαρίστριες να επιτίθενται στα ΜΑΤ.

Το ίδιο ισχύει και για όλους όσοι δέχονται να συμμετέχουν στις εκπομπές της ΝΕΡΙΤ και χαριεντίζονται ανέμελα και χαριτωμένα, για να προβάλουν την πάρτη τους και την δουλειά τους.

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή που πρέπει να πάρεις θέση.

Για τους εργαζόμενους στην ΝΕΡΙΤ, αυτή η στιγμή είναι τώρα.

(Δεν είχα καμιά αμφιβολία πως μετά από τόσα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, μετά από την ουσιαστική ακύρωση του Συντάγματος, μετά από μια κυβέρνηση μειοψηφίας, και με την πλήρη λουμπενοποίηση της χώρας που παραδίδεται στην μαφιοκρατία, θα ακολουθούσαν πολύ άσχημα γεγονότα. Δεν καταλαβαίνω πού οφείλεται η πίστη αυτών που έχουν τα πάντα πως οι απελπισμένοι –που όλο και αυξάνονται- θα μείνουν απαθείς, αλλά έχουν πέσει έξω. Αν η χώρα δεν επιστρέψει στην Δημοκρατία και αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη, θα ζήσουμε ακόμα πιο άσχημες στιγμές. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας.)

pitsirikos

Παρεξήγηση με τον αστυνομικό των ΜΑΤ

Σε παρεξήγηση οφείλεται η υπόθεση με το «μεταλλικό» γάντι που φορούσε ο αστυνομικός των ΜΑΤ στα επεισόδια με τις καθαρίστριες έξω από το υπουργείο Οικονομικών.

Σύμφωνα με την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, το συγκεκριμένο γάντι δεν προβλέπεται στον υπηρεσιακό εξοπλισμό αλλά είναι γάντι με κοκάλινες απολήξεις και όχι μεταλλικό.

Ο αστυνομικός φοράει το γάντι γιατί είναι από χέρι.

Του το έχει πλέξει η μάνα του και τα κόκαλα είναι αγιασμένα στην εκκλησιά της Παναγιάς της Χρυσαυγίτισσας.

Δηλαδή το γάντι είναι απ’ τα κόκαλα βγαλμένο των Ελλήνων τα ιερά.

Επίσης, ο αστυνομικός των ΜΑΤ δεν χτύπησε στο κεφάλι την καθαρίστρια -όπως φαίνεται στο βίντεο- αλλά προσπαθούσε να σκοτώσει μια μέλισσα που είχε χωθεί στα μαλλιά της και ήταν έτοιμη να την τσιμπήσει.

Πάντως, επειδή το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και η Ελληνική Αστυνομία δεν ανέχονται βία εκ μέρους των αστυνομικών σε βάρος γυναικών, για το θέμα έχει διαταχθεί ΕΔΕ και ο συγκεκριμένος αστυνομικός θα τιμωρηθεί αυστηρά και παραδειγματικά: για ένα μήνα δεν θα έχει το δικαίωμα να δέρνει καθαρίστριες.

Στο πλαίσιο της έρευνας για την υπόθεση, έγινε σωματικός έλεγχος στους άνδρες των ΜΑΤ και εντοπίστηκε ματατζής που είχε χτυπήσει στα κωλομέρια του τατουάζ την φράση «όλοι οι καλοί χωράνε», οπότε θα παρασημοφορηθεί.

pitsirikos

Της Βενετιάς το βελόνι...

Τόσο απαραίτητος είναι πια στον Αντώνη Σαμαρά ο Αδωνις Γεωργιάδης, και για ποιο λόγο;
Δεν έχει..
η Νέα Δημοκρατία άλλα «άξια, ικανά και μαχητικά» στελέχη -όπως χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός τον κ. Γεωργιάδη- και ήθελε τόσο πολύ να τον χρίσει κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο;

Οι απορίες δημιουργήθηκαν από το γεγονός ότι ενώ ο κ. Γεωργιάδης είχε αρνηθεί τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. τη Δευτέρα, όταν ενημερώθηκε πως αποχωρεί από το υπουργείο Υγείας και ενώ εν τω μεταξύ το Μαξίμου δεν είχε καταφέρει να τον πείσει, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έφθασε, χθες, στο σημείο να τον καλέσει σε συνάντηση στο Μαξίμου, για να τον μεταπείσει. Τελικά το κατάφερε, και έτσι τρεις ημέρες μετά το αρχικό «όχι» ανακοινώθηκε ότι ο κ. Γεωργιάδης θα είναι ο νέος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Από τη νέα του θέση ο πρώην υπουργός θα παραμείνει στον κύκλο των στενών συνεργατών του κ. Σαμαρά, όπως άλλωστε προηγουμένως και ο Μάκης Βορίδης, που τον αντικατέστησε στο υπουργείο Υγείας. Μη χάσει η Βενετιά... ακροδεξιό βελόνι.

Β. ΣΑΜ.

"Πολιτικά Παρασκήνια" (enet.gr)

RSS  Ἐγγραφῆτε:  Ροὴ RSS

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Just another WordPress.com site

“Μπαλούρδοι” δέρνουν καθαρίστριες

Ἀναρτήθηκε στὶς 12 Ἰουνίου 2014

0

“Μπαλούρδοι” δέρνουν καθαρίστριες

 

πηγή: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Εκδήλωσαν τα κτηνώδη ένστικτά τους οι δυνάμεις καταστολής με θύμα αυτή την φορά τις καθαρίστριες. Οι απολυμένες εργάτριες που για δεκάδες μέρες μας δίνουν μαθήματα μαχητικού αγώνα και αξιοπρέπειας, ένιωσαν για άλλη μια φορά στο πετσί τους την βαρβαρότητα του αστικού συστήματος δεχόμενες έναν ανελέητο ξυλοδαρμό από τους ένστολους πραιτοριανούς του κράτους. Είναι συγκλονιστικά τα όσα είπε στον ραδιοσταθμό «105,5 στο Κόκκινο» ο πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, Μάριος Λώλος. (Ακούστε τα στο βίντεο που παραθέτουμε και το οποίο περιλαμβάνει εικόνες από όσα έγιναν σήμερα έξω από το υπουργείο Οικονομικών, καθώς και τις δηλώσεις του μαχητικού ψωτορεπόρτερ). Μας αναφέρει αναλυτικά τα γεγονότα που έγιναν σήμερα έξω από το ΥΠΟΙΚ καταγγέλλοντας παράληλα την αδικαιολόγητη βία των ΜΑΤ που χτυπούσαν βάναυσα όποιον έβλεπαν μπροστά τους και καυτηριάζει την απαράδεκτη στάση του νέου υπουργού δημόσιας τάξης Βασίλη Κικίλια.Και καταλήγει στο αναμενόμενο: Θα γίνει μια ΕΔΕ, ως συνήθως και όλοι οι μπάτσοι θα βγούνε λάδι για τις βαρβαρότητες τους.

Σεκιουριτάς της ΝΕΡΙΤ μαχαίρωσε τον γραμματέα της ΠΟΣΠΕΡΤ!...

μαύρη σημαία για τους νεκρούς του αγώνα που έχει τοποθετηθεί
στο σημείο όπου σκοτώθηκε το καλοκαίρι ο Αχιλλέας Παναγούλης, αλληλέγγυος.
Ο γενικός γραμματέας της ΠΟΣΠΕΡΤ Γαβριήλ Κασσιμάτης τον πλησίασε για να του πει να μην το κάνει και να γυρίσει πίσω. Τότε ο σεκιουριτάς έβγαλε φαλτσέτα κ τον μαχαίρωσε στο χέρι και την παλάμη. Στο σημείο της επίθεσης βρίσκονται γιατροί και δυνάμεις της ΔΕΛΤΑ.

Πως βλέπει τον ξυλοδαρμό των καθαριστριών η κολλητή του Μπουμπούκου και γκρούπι του Σαμαρά

Η πρώην τομεάρχης της Νέας Δημοκρατίας και φανατική οπαδός του Κουτσαβάκη Σαμαρά, η Χριστίνα Σιδέρη, σχολιάζει τον ξυλοδαρμό των καθαριστριών από τους Μπαλούρδους με τον εκτός τόπου και χρόνου γνώριμο σουρεαλιστικό δεξιοφασιστικό της τρόπο. 

Μας ενημερώνει ακόμη πως ένας από τους αφηνιασμένους Μπαλούρδους τραυμάτισε τα γεννητικά του όργανα και τώρα έχει περίοδο. Ίσως έτσι δικαιολογείται και η κακή του διάθεση και τον κάνει να μοιράζει γροθιές στα καλά καθούμενα... 

σε ανυποψίαστες γυναίκες.

greki-gr

"Ο ΚΟΥΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΑΝΙΑΡΗΣ ΠΑΝΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΝΤΑΟΥΛΙΑ"

"Ο ΚΟΥΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΑΝΙΑΡΗΣ ΠΑΝΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΝΤΑΟΥΛΙΑ" ( ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΥΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΔΤ- ΝΕΡΙΤ)

Στις  11 του περασμένου Ιουνίου  η  κυβερνητική κοινοπραξία  της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έκλεισε με πραξικοπηματικό  τρόπο  την  ΕΡΤ, εγκαινιάζοντας  μιά νέα  περίοδο  ολιγαρχικής- κατοχικής διακυβέρνησης.

Μια περίοδο  στην οποία  κυριαρχεί  το μαύρο  με  μικρά διαλείμματα κίτρινου στα  βραδυνά δελτία  ειδήσεων των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης της  νέας ΥΕΝΕΔ (ΔΤ ή άλλιώς ΝΕΡΙΤ) και των παρανόμως  λειτουργούντων ιδιωτικών  καναλιών του  Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη, του Αλαφούζου και κάθε άλλης βδέλλας  που  είτε  σαν έμπορος  όπλων , είτε σαν εργολάβος δημ. έργων , είτε σαν  λαθρέμπορος πετρελαίου κλπ, απομυζά  το αίμα μας  για  να  συγκεντρώσει ακόμα  περισσότερο πλούτο και εξουσία , σκοτώνοντας   ψυχές, σώματα και φύση.

Σε αυτό  το μαύρο, που  εμφανίστηκε στις οθόνες  της  ΕΡΤ  εκείνη την ημέρα του Ιουνίου, και που απλώθηκε  σαν δηλητηριώδης καταχνιά  στον ουρανό  της  πατρίδας μας, οι εργαζόμενοι  και  απο εκείνη την ημέρα απολυμένοι  της ΕΡΤ, αντισταθήκαμε κηρύσσοντας  ανένδοτο  αγώνα  εναντίον  του νέου φασισμού  που  θέλουν να επιβάλλουν η ΝΔ , το ΠΑΣΟΚ , οι  κλώνοι τους (Ελιές,ποτάμια κ.α) και  οι μαύρες παραφυάδες τους ( Χρυσή Αυγή , ΛΑΟΣ,Τζήμεροι κ.λ.π).

Όταν  ξεκινήσαμε  αυτόν  τον αγώνα,  δεν είχαμε αυταπάτες  για το  τί  θα συναντούσαμε στο μέλλον , για το πόσο θα υποφέραμε εμείς και οι οικογένειές μας, και  κυρίως  για  το ποιοί  θα μας εγκατέλειπαν  τρέχοντας  να υπογράψουν "δηλώσεις μετανοίας" (συμβάσεις έργου τις είπαν)  στους  βιαστές   και συκοφάντες  μας.

Ένα χρόνο μετά, με ένα ανώνυμο κείμενο, το οποίο  πρόθυμα  φιλοξένησαν  οι  φανεροί και κρυφοί  υπηρέτες και συντηρητές του συστήματος,  έρχονται  να ζητήσουν και τα "ρέστα" από  όλες τις συνδικαλιστικές ενώσεις , σωματεία και ομοσπονδίες, γιατί τους έχουν  "στο περιθώριο" παρουσιάζοντας  τον εαυτό τους , ούτε λίγο ούτε πολύ  ως  "θύματα λοιδορίας, χλευασμού και ..εξορίας".

Αυτοί  λοιπόν  οι "ανώνυμοι"  μισθοφόροι  της νέας ΥΕΝΕΔ, αφού  εισαγωγικά  "καταγγέλλουν"  το  κλείσιμο της ΕΡΤ, πιό κάτω  στο  κείμενό τους  μιλούν για  την "συνέχεια της  δημόσιας τηλεόρασης" πράγμα  για  το  οποίο έχουν  φυσικά μιλήσει   εκτενώς  οι  Καψήδες  , οι Κεδίκογλου , οι Μουρούτηδες κ.α  ενώ  το αφεντικό  τους  ο Σαμαράς ξεκαθάριζε  τί είδους  δημόσια  τηλεόραση  θα έκτιζε , όταν  δήλωνε "ξώπορτα" πως  στην ΕΡΤ  διορίζονταν  αριστεροί.

Πρίν  ένα χρόνο  μερικοί  πρώην  συνάδελφοί μας,  άκουσαν  τους τα  "νταούλια του Σαμαρά και  του Βενιζέλου" και έτρεξαν  να κρυφτούν  πίσω  απο αυτά,και μέχρι  σήμερα  τραγουδούν και χορεύουν  στο  ρυθμό  που παίζει η μαύρη ορχήστρα  της οποίας έγιναν οικειοθελώς  μέλη της.

Τώρα που αρχίζουν  να ακούγονται όλο και πιό έντονα  τα  νταούλια  της  λαϊκής  οργής, αποφάσισαν  να δείξουν, ότι έχουν  τη ...διάθεση  να αλλάξουν  ορχήστρα, στην περίπτωση βεβαίως που θα δούν  άλλον  στη θέση του "μαέστρου".

Η λαϊκή σοφία και αντίληψη   που τόσο πολύ  μίσησε  ο Σαμαροβενιζελισμός  των παλιών και νέων  κλώνων του φασισμού  και της  αριστεροδέξιας  "σοσιαλδημοκρατίας", απαντά  σε όλους αυτούς  τους  ριψάσπιδες  του αγώνα των εργαζομένων  στην ΕΡΤ  με μία  παροιμία:

"Ο ΚΟΥΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΑΝΙΑΡΗΣ ΠΑΝΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΝΤΑΟΥΛΙΑ"

klassikoperiptosi.blogspot.gr

Η TTIP, τα μεταλλαγμένα και τα προσωπικά δεδομένα Μέρος ΄Β

Tvxs Ρεπορτάζ   Νίκος Μίχος

 Στο όνομα της απορρύθμισης της αγοράς, ΗΠΑ και ΕΕ από το 2013 διαπραγματεύονται κεκλεισμένων των θυρών την Transatlantic Trade Investment Partnership – TTIP (Διατλαντική Συμφωνία Συνεργασίας Εμπορίου και Επενδύσεων). Σύμφωνα με όσους έχουν γνώση των πραγμάτων πρόκειται για μια συμφωνία που διέπεται από αδιαφάνεια, προωθεί τα λόμπι και επιτίθεται στο κυρίαρχο κράτος. [Πρώτο μέρος: Η απορρυθμιστική ομηρία των κυρίαρχων κρατών]

 Χ-Food

Περίπου το 70% των τροφίμων που πωλούνται στα αμερικανικά σουπερμαρκετ περιέχουν γενετικά τροποποιημένα συστατικά (GMOs). Μέχρι πρόσφατα αυτοί οι γενετικά μεταλλαγμένοι οργανισμοί δεν κυκλοφορούσαν στις αγορές της Ευρώπης.

Στις ευρωπαϊκές αγορές η «αρχή της προφύλαξης» εμπόδιζε τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, ενώ υπάρχει και νομικό πλαίσιο για την χρήση φυτοφαρμάκων ώστε να μην απειληθεί η υγεία του πολίτη.

Στο πλαίσιο αυτό, οι βιομηχανίες τροφίμων των ΗΠΑ έχουν αρχίσει να ασκούν πιέσεις και προσβλέπουν στην άμβλυνση των κανονισμών που ισχύουν στην Ευρώπη μέσω της TTIP, καθώς μέχρι στιγμής το 40% των προϊόντων τους δεν μπορούν να εισαχθούν στην ΕΕ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόσφατα, και υπό την ελληνική προεδρία της ΕΕ, η Κομισιόν επέτρεψε την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων σπόρων εντός της Ένωσης. Μέχρι στιγμής, πάντως επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του κοινοβουλίου του κάθε κράτους – μέλους εάν θα ψηφίσει την χρήση ή την απαγόρευση των μεταλλαγμένων σπόρων.

Επιστρέφει ο ACTA;

Παρά το γεγονός ότι με συντριπτική πλειοψηφία - 478 «όχι» έναντι μόλις 39 «ναι» - το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταψήφισε το 2012 την αμφιλεγόμενη συνθήκη ACTA για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας από τη διαδικτυακή πειρατεία και τα προϊόντα-«μαϊμού», φαίνεται ότι κάποιοι όροι της επιστρέφουν μέσω της TTIP.

Σύμφωνα με τον Τζον Χίλαρυ, εκτελεστικό διευθυντή της οργάνωσης War on Want, «είναι πολύ πιθανό η TTIP να περιλαμβάνει διατάξεις για τα πνευματικά δικαιώματα, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τα εμπορικά σήματα με σκοπό την ενίσχυση του ελέγχου της γνώσης εκ μέρους των επιχειρήσεων εις βάρος της ελεύθερης πρόσβασης σε αυτή στην ΕΕ και τις ΗΠΑ». Αυτό σύμφωνα με τον ίδιο, θα συμβεί μέσω της πιθανής άρσης του κανονισμού περί εξαίρεσης από την συμμόρφωση στους σχετικούς νόμους των σχολείων, των βιβλιοθηκών, των ατόμων με αναπηρία και της εξ αποστάσεων εκπαίδευσης.

Επίσης, το TTIP θα αποδυναμώσει την νομοθεσία για τα προσωπικά δεδομένα, ώστε αυτά να γίνουν εμπορεύσιμα. Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου παρακολουθήσεων από την αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών, NSA, εις βάρος ευρωπαίων πολιτών, πολλοί ευρωβουλευτές ζήτησαν να σταματήσουν οι διαπραγματεύσεις για μια διατλαντική συμφωνία συνεργασίας. Ακόμη και η Επίτροπος Δικαιοσύνης, Βίβιαν Ρέντινγκ, δήλωσε τότε, στον απόηχο των αποκαλύψεων του Έντουαρντ Σνόουντεν, ότι «δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε σε διαπραγματεύσεις για μια μεγάλη διατλαντική αγορά εάν υπάρχει έστων και η παραμικρή υπόνοια ότι οι εταίροι μας επιδίδονται σε δραστηριότητες κατασκοπείας των γραφείων των διαπραγματευτών μας».

Σημειώνεται ότι ούτε οι Ευρωπαίοι βουλευτές ούτε τα μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου δεν θα μάθουν ποτέ τι ζήτησαν οι διαπραγματευτές της άλλης πλευράς κατά την σύναψη της TTIP. 

Οργάνωση και αντίδραση

Όπως είχε γίνει και με τον ACTA, για τον οποίο προκλήθηκαν μαζικές διαδηλώσεις πανευρωπαϊκά, οι ακτιβιστές στους τομείς της υγείας, του περιβάλλοντος και τηςη κοινωνικής δικαιοσύνης αρχίζουν να οργανώνονται τόσο σε ΕΕ όσο και σε ΗΠΑ.

 

Αντιδράσεις έχουν έρθει και από μέλη των εθνικών κοινοβουλίων. Συγκεκριμένα, στην Γαλλία οι γερουσιαστές εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση για την υποστήριξη που δείχνει στην TTIP. Στην Γερμανία, την Βρετανία και την Ολλανδία, βουλευτές από όλο το πολιτικό φάσμα έχουν καταθέσει προς ψήφιση προτάσεις κατά της συμφωνίας.

 

Στις ΗΠΑ 178 μέλη του Κογκρέσου, το οποίο θα επικυρώσει την συμφωνία από την δυτική πλευρά του Ατλαντικού, έχουν αποστείλει στον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα επιστολές δυσαρέσκειας δηλώνοντας ότι αρνούνται να του παραχωρήσουν εξουσία κατεπείγουσας διαπραγμάτευσης για μελλοντικές εμπορικές συμφωνίες.

 

Όμως και εκτός των άμεσα εμπλεκόμενων, αντιδράσεις έχουν εκφραστεί και από οικονομίες όπως της Κίνας, της Βραζιλίας και της Ινδίας, που ανησυχούν για τις συνέπειες που θα έχει η TTIP σε εκείνους. Η Κομισιόν εξάλλου έχει πει πως «τα ρυθμιστικά πρότυπα που θα θέσει η TTIP θα αναγκαστούν να υιοθετήσουν και άλλες οικονομίες για να μην μείνουν στο περιθώριο».

TTIP ή όταν χάνεται η κυριαρχία ενός κράτους Μέρος Ά

Tvxs Ρεπορτάζ   Νίκος Μίχος

 Σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους στο οικονομικό παιχνίδι, ΗΠΑ και ΕΕ βρίσκονται σε κεκλεισμένων των θυρών συνομιλίες για την υπογραφή της Transatlantic Trade Investment Partnership – TTIP (Διατλαντική Συμφωνία Συνεργασίας Εμπορίου και Επενδύσεων). Σύμφωνα με ανθρώπους που έχουν γνώση του Συμφώνου, αυτό έχει σκοπό να επιβάλει τους όρους του σε κάθε μέλος που το υπογράφει ενώ επιφυλάσσει κινδύνους για την κυριαρχία ενός κράτους περιλαμβάνοντας ρήτρες προστασίας του επενδυτή.

 Με την συμφωνία, ΗΠΑ και ΕΕ, ελπίζουν να «καπελώσουν» 22 άλλες μικρότερες οικονομικές ενώσεις, όπως η ASEAN της νοτιοανατολικής Ασίας, ενώ ήδη 110 χώρες έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για να συμμετάσχουν. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την Ουρλίκε Χέρμαν, Γερμανίδα δημοσιογράφο στην εφημερίδα Die Tageszeitung η οποία μίλησε σε σχετική εκδήλωση των Ιδρυμάτων Ρόζα Λούξεμπουργκ και Νίκος Πουλατζάς, στόχος των ΗΠΑ και ΕΕ είναι η ένταξη μελών στην TTIP χωρίς να μπορούν να αρνηθούν τους όρους που αυτή θέτει.

Επισήμως, αν και το κείμενο της συμφωνίας είναι άγνωστο ακόμη και για τους άμεσα ενδιαφερόμενους όπως τα κράτη μέλη της ΕΕ, σκοπός της TTIP είναι να μην υπάρχουν δασμοί και εμπόδια στις συναλλαγές και στο επιχειρείν. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2013 στο πλαίσιο της απορύθμισης των αγορών σε ΕΕ και ΗΠΑ.

Η Κομισιόν υπολογίζει ότι η TTIP θα φέρει ανάπτυξη της τάξης του 0,036% τον χρόνο και κατά 0,5% μέχρι το 2027. Όμως όπως και η ΝΑFTA (ΗΠΑ, Καναδάς, Μεξικό) «η Συμφωνία δεν θα φέρει μείωση της ανεργίας, όπως και το εμπόριο από μόνο του δεν θα φέρει αύξηση της παραγωγής», σύμφωνα με την Γερμανίδα δημοσιογράφο.

Πολλές μεγάλες ενώσεις βιομηχάνων, όπως για παράδειγμα οι εκπρόσωποι της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, έχουν ταχθεί κατά την TTIP ακριβώς γιατί δεν βλέπουν ότι θα φέρει αποτελέσματα.

Παράλληλα, έχει παρατηρηθεί ότι όπου έχουν εφαρμοστεί τέτοιες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, οι εργαζόμενοι έχουν εξωθηθεί από τις θέσεις τους. Μάλιστα, η Κομισιόν έχει επιβεβαιώσει ότι υπάρχει ο κίνδυνος από την TTIP πολλοί ευρωπαίοι να δουν την πόρτα της εξόδου από τον εργασιακό τους χώρο με τρόπο «παρατεταμένο και ουσιαστικό».

Επικίνδυνα Βήματα

Το πρώτο βήμα για την επικύρωση της TTIP είναι η συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αυτή η συμφωνία θα γίνει πάνω σε θέματα «εύκολα» καθώς σε γενικότερες γραμμές η οικονομική πολιτικών των δυο μερών είναι παραπλήσια.

Το δεύτερο βήμα, όμως, είναι το «κλειδί» κατά την Χερμαν: Από την επικύρωση της Συμφωνίας και έπειτα πριν καν κατατεθούν προς συζήτηση στα κοινοβούλια, όλα τα νομοσχέδια θα περνούν από ενδελεχή έλεγχο μη τυχόν και περιέχουν διατάξεις που θα επηρεάζουν τις εμπορικές σχέσεις και το επενδυτικό πλαίσιο.

«Το δεύτερο αυτό βήμα της TTIP εκτός από το ότι θα ενισχύσει τα λόμπι, προσβάλει ξεκάθαρα την εθνική κυριαρχία των κρατών», ανέφερε η Ούλριχ Χέρμαν.

Ο τουρισμός, που είναι το βασικό εξαγωγικό προϊόν της Ελλάδας, δεν συμπεριλαμβάνεται στην TTIP. Όμως η χώρα κινδυνεύει από την συμφωνία καθώς αυτή περιλαμβάνει τις ρήτρες προστασίας των επενδύσεων (investment protection clauses). Μάλιστα, η Ελλάδα έχει υπογράψει συμφωνίες που περιλαμβάνουν τέτοιες ρήτρες με 43 χώρες.

Σύμφωνα με αυτές, οι ξένες εταιρίες μπορούν να μηνύσουν μια χώρα αν αντιληφθούν πως απειλείται η επένδυση. Η επένδυση μπορεί να απειληθεί από περιβαλλοντικούς όρους που την εμποδίζουν, από τον κατώτατο μισθό, από μέτρα για την προστασία των καταναλωτών, από τους όρους για την χρήση γης και άλλα.

Οι ξένες εταιρίες (και όχι οι εγχώριες) μπορούν να παρακάμψουν το εθνικό σύστημα δικαιοσύνης και να προσφύγουν κατά της χώρας στο Διεθνές Δικαστήριο Διαιτησίας και να αξιώσουν αποζημιώσεις. Για παράδειγμα, η σουηδική εταιρία Vattenfall προσέφυγε στο Δικαστήριο κατά της Γερμανίας εξαιτίας του κλεισίματος δυο πυρηνικών εργοστασίων ύστερα από το ατύχημα της Φουκουσίμα, όπου κέρδισαν αποζημίωση ύψους 3,7 δις δολαρίων. Μάλιστα, μπορούν οι εταιρίες να διεκδικήσουν αποζημίωση για διαφύγοντα κέρδη ακόμη και πριν την έναρξη του επενδυτικού σχεδίου.

Πολλές κυβερνήσεις υπό τον φόβο να εμπλακούν σε μια δικαστική διαμάχη δεν καταθέτουν νομοσχέδια απορυθμίζοντας εκούσια – υπό ομηρία της επένδυσης ουσιαστικά – την περιβαλλοντική νομοθεσία, την ασφάλεια για τα τρόφιμα ακόμη και τον δημόσιο τομέα. «Εάν επικυρωθεί η συμφωνία, εξαιτίας της κρίσης του ευρώ, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να παρεμβαίνει στο κοινωνικό και οικονομικό της σύστημα για χρόνια», υπογραμμίζει η δημοσιογράφος εκτιμώντας ότι «εάν, όμως, η επικύρωση πρέπει να περάσει από τα 28 κοινοβούλια δεν έχει καμία ελπίδα η TTIP. Σημασία λοιπόν έχει ποιος θα την επικυρώσει».

Από τις διαπραγματεύσεις, πάντως, ήδη έχουν εξαιρεθεί οι βιομηχανίες χημικών προϊόντων καθώς δεν αντιμετωπίζεται ο κίνδυνος με τον ίδιο τρόπο από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Παραδειγματικά αναφέρεται, ότι στις ΗΠΑ για να θεωρηθεί ένα χημικό προϊόν επικίνδυνο πρέπει πρώτα να υπάρξει κάποια συνέπεια της χρήσης του.

Δεσμευτικός μπούσουλας

Σύμφωνα με την Ντέμπι Μπάρκερ, διευθύντρια του Κέντρου Διατροφικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (Center for Food Safety), «είναι πραξικοπηματικό με μια συμφωνία που κανείς δεν ξέρει το περιεχόμενό της να μπορεί μια εταιρία να προσβάλει ένα κυρίαρχο κράτος». Η ίδια πιστεύει ότι η TTIP ακόμη και αν δεν επικυρωθεί τελικά θα αποτελέσει «ένα σχέδιο για συνθήκες του μέλλοντος».

Ακόμη, η κυβέρνηση των ΗΠΑ διατύπωσε δημόσια την απαίτησή της να παραχωρηθεί στο πλαίσιο της συμφωνίας μεγαλύτερος ρόλος στις επιχειρήσεις στην λήψη αποφάσεων για τον καθορισμό των προτύπων. Η Κομισιόν ανταποκρίθηκε με την δημιουργία του Συμβουλίου Ρυθμιστικής Συνεργασίας. Οι εταιρίες ακόμη και μετά την επικύρωση της TTIP θα μπορούν να προτείνουν κανονισμούς προς κατάργηση.

Η μυστικότητα, δε, υπό την οποία διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις προωθούν μόνο την αδιαφάνεια, όμως σύμφωνα με Αμερικανό αξιωματούχο που επικαλέστηκε η Μπάρκερ, «τίποτα δεν είναι κρυφό. Αν θέλετε διαβάστε την αντίστοιχη συμφωνία μας με την Νότια Κορέα».

Σε κάθε περίπτωση, η TTIP δείχνει πως οι εταιρίες προσπαθούν διαρκώς να βρουν τον φθηνότερο τόπο αλλά και τρόπο για να παράξουν τα προϊόντα τους – ακόμη και αν αυτό θα γίνει μέσω lobbying που θα απειλεί την κυριαρχία των κρατών.

Κυβέρνηση προστασίας των τραπεζών

Είναι προφανές ότι η καμία αλλαγή πολιτικής δεν προβλέπεται από τη νέα σύνθεση της κυβέρνησης Σαμαρά που προέκυψε από τον ανασχηματισμό. Το κρισιμότερο υπουργείο, αυτό των Οικονομικών, αναλαμβάνει ο Γκίκας Χαρδούβελης, ένα πρόσωπο που βρίσκεται μέχρι σήμερα στην υπηρεσία των τραπεζών.

Της Βασιλικής Σιούτη

Με την απόφαση αυτή όχι μόνο στροφή προς μία πιο κοινωνική πολιτική δεν αναμένεται –όπως επέμεναν οι κυβερνητικοί βουλευτές ότι θα συνέβαινε μετά την αντικατάσταση του Γιάννη Στουρνάρα- αλλά τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν επί της ουσίας παραδέχονται απροκάλυπτα ότι ενεργούν υπό την καθοδήγηση των δανειστών, των τραπεζών και της διαπλοκής.

Ο Γκίκας Χαρδούβελης δεν είναι επιλογή ούτε του Α.Σαμαρά, ούτε του Ευ.Βενιζέλου. Ούτε ο Κ.Σημίτης τους τηλεφώνησε υποχρεώνοντας τους να αξιοποιήσουν τον παλιό του σύμβουλο. Ο Γκίκας Χαρδούβελης επιβλήθηκε από τους δανειστές και τους τραπεζίτες, όπως περίπου είχε γίνει και με τον Λουκά Παπαδήμο. Αυτό είναι κοινό μυστικό τόσο στην κυβέρνηση όσο και στα κόμματα και σχολιάζεται ήδη ευρέως, αλλά όχι επισήμως.

Η λαϊκή απαίτηση, όπως αυτή εκφράστηκε και στις ευρωεκλογές με την αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής, ήταν να σταματήσει η κυβέρνηση να σώζει τις τράπεζες και τη διαπλοκή και να ασχοληθεί με τη διάσωση των μεσαίων και χαμηλών οικονομικών στρωμάτων. Οι σημερινές επιλογές του Α. Σαμαρά δείχνουν ότι αγνόησε για άλλη μια φορά το λαϊκό συμφέρον και αποφάσισε να συνεχίσει να σώζει τις τράπεζες σε βάρος του λαού.

Κατά τ’ άλλα, η κυβέρνηση αποτελεί ένα συνονθύλευμα ακροδεξιών, γραφικών δεξιών και πρόθυμων υποτακτικών, σχεδιασμένη με βάση το μικροκομματικό συμφέρον και τις εσωκομματικές ισορροπίες, με αυξημένη τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, παρά τη μείωση της δύναμής του. Μία κυβέρνηση από την οποία οι εργαζόμενοι, τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό. Η κρίση, με αυτή την κυβέρνηση, θα εξακολουθήσει να αποτελεί ευκαιρία για τις τράπεζες και τραγωδία για τους υπόλοιπους. 

thepressproject

Καστοριάδης – Υστερόγραφο στην ασημαντότητα…

Απ “όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου κόσμου – κρίσεις, αντιφάσεις, αντιθέσεις, τομές -, εκείνο που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι η ασημαντότητα. Ας πάρουμε τη διαμάχη ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Στις ημέρες μας έχει χάσει το νόημα της.” Οχι επειδή δεν υπάρχει υλικό, για να τροφοδοτηθεί μια πολιτική διαμάχη, και μάλιστα μια πολύ σοβαρή διαμάχη. Αλλά επειδή τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά, λίγο έως πολύ, λένε τα ίδια πράγματα.

Στη Γαλλία το 1983 οι Σοσιαλιστές ακολούθησαν κάποια πολιτική. Μετά, ήρθε η Δεξιά με τον Μπαλλαντύρ και ακολούθησε την ίδια πολιτική. Μετά, ξανάρθαν οι Σοσιαλιστές με τον Μπερεγκοβουά και συνέχισαν την ίδια πολιτική. Μετά, ξανά η Δεξιά με τον Μπαλλαντύρ και ξανά η ίδια πολιτική. Μετά, ο Σιράκ κέρδισε τις εκλογές λέγοντας « εγώ θα κάνω κάτι άλλο » και, τελικά, έκανε κι αυτός τα ίδια.

Οι πολιτικοί είναι ανίσχυροι. Αυτό είναι βέβαιο. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να «πηγαίνουν με το ρεύμα», δηλαδή να εφαρμόζουν μια υπερ – φιλελεύθερη πολιτική, η οποία είναι της μόδας. Κατά τη γνώμη μου, δεν πρόκειται για πολιτικούς αλλά για μικροπολιτικούς που επιδίδονται σε ψηφοθηρία με οποιοδήποτε μέσον, με το marketing, κλπ. Ουσιαστικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα πρόγραμμα. Στόχος τους είναι : είτε η παραμονή τους στην εξουσία, είτε η επιστροφή τους σ “ αυτήν. Και για να τον πετύχουν, είναι ικανοί για όλα. Ο Μπιλ Κλίντον, για παράδειγμα, στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία αποκλειστικά και μόνον στις μετρήσεις · το επιτελείο του, σε κάθε περίπτωση, θεωρούσε ότι η επικρατούσα γνώμη μιας μέτρησης ταυτίζεται με την κοινή γνώμη…

Οπωσδήποτε, υπάρχει ενδογενής σχέση ανάμεσα στη μηδαμινή πολιτική αυτού του είδους – ουσιαστικά, πρόκειται για το μη γίγνεσθαι της πολιτικής – και στην ασημαντότητα που χαρακτηρίζει τους άλλους τομείς “την ασημαντότητα στις τέχνες, στη φιλοσοφία, στη λογοτεχνία. Είναι το πνεύμα του καιρού μας. Όλα συνεργούν προς αυτήν την κατεύθυνση, προς τα ίδια αποτελέσματα. Όλα οδηγούν στην ασημαντότητα. Περίεργο επάγγελμα η πολιτική, ακόμη κι αυτή εδώ η μηδαμινή πολιτική. Γιατί ; Διότι προϋποθέτει δύο ικανότητες που δεν συνδυάζονται μεταξύ τους.

Η πρώτη ικανότητα είναι η κατάκτηση της εξουσίας (μπορεί να έχει κανείς τις καλύτερες ιδέες, αλλά αυτό δεν χρησιμεύει, εάν δεν έχει κατακτήσει την εξουσία ). Η δεύτερη είναι, μετά την κατάκτηση της εξουσίας, να την αξιοποιήσει κανείς, δηλαδή να κυβερνήσει. Τίποτα όμως δεν εγγυάται ότι κάποιος που είναι ικανός να κυβερνήσει, είναι επίσης ικανός να ανέβει στην εξουσία. Στο παρελθόν, στις απόλυτες μοναρχίες, η άνοδος στην εξουσία προϋπέθετε να κολακεύει κανείς τον βασιλιά ή να είναι ευνοούμενος της Μαντάμ Πομπαντούρ. Σήμερα, στις ψευδο – δημοκρατίες μας, η άνοδος στην εξουσία προϋποθέτει να κολακεύει κανείς την κοινή γνώμη ή να έχει τηλεοπτική φωτογένεια.

Χρησιμοποίησα τον όρο «ψευδο – δημοκρατία», διότι ανέκαθεν πίστευα και πιστεύω ότι η λεγόμενη « αντιπροσωπευτική δημοκρατία » δεν είναι αληθινή δημοκρατία. Οι αντιπρόσωποι της ελάχιστα αντιπροσωπεύουν τους εκλογείς. Κατά κύριο λόγο, αντιπροσωπεύουν τον εαυτό τους, ιδιαίτερα συμφέροντα, λόμπυ, κ. λπ. Όταν λέμε ότι κάποιος με αντιπροσωπεύει για τέσσερα χρόνια, χωρίς να έχω τη δυνατότητα ανάκλησης του, αυτό σημαίνει ότι απεκδύομαι της κυριαρχίας μου. ( Ο Ζαν – Ζακ Ρουσσώ το έχει πολύ καλά διατυπώσει : «οι Άγγλοι νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι, επειδή εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους κάθε πέντε χρόνια, πλην όμως είναι ελεύθεροι μόνον μία ημέρα κάθε πέντε χρόνια – την ημέρα των εκλογών».) Το πρόβλημα δεν είναι μήπως στις εκλογές γίνει νοθεία και αλλοιωθούν τα αποτελέσματα. Αλλού έγκειται το πρόβλημα. Οι εκλογές είναι υπονομευμένες, διότι οι επιλογές των ψηφοφόρων έχουν καθοριστεί εκ των προτέρων. Θα σας θυμήσω μια φράση του Αριστοτέλη : «Ποιος είναι πολίτης ; Πολίτης είναι ο ικανός να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί».

Στη Γαλλία, υπάρχουν τριάντα εκατομμύρια πολίτες. Γιατί δεν είναι ικανοί να κυβερνήσουν ; Διότι όλη η πολιτική ζωή στοχεύει ακριβώς στο να μη μαθαίνουν οι πολίτες πώς να κυβερνούν και, τελικά, να εμπιστεύονται στους ειδικούς το έργο της διακυβέρνησης. Υπάρχει δηλαδή μια αντι – πολιτική εκπαίδευση. Ενώ οι άνθρωποι έπρεπε να αναλαμβάνουν όλων των ειδών τις πολιτικές ευθύνες και να παίρνουν ανάλογες πρωτοβουλίες, τελικά, εθίζονται στο να ακολουθούν και να ψηφίζουν τις πολιτικές επιλογές που άλλοι τους παρουσιάζουν έτοιμες. Στις νεωτερικές κοινωνίες – ας πούμε από την εποχή της Αμερικανικής και της Γαλλικής Επανάστασης έως περίπου τον Β “ Παγκόσμιο Πόλεμο – υπήρχαν φλέγουσες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις. Αυτούς τους δύο αιώνες τους σημάδεψαν σημαντικοί αγώνες. Τότε, οι άνθρωποι έκαναν διαδηλώσεις. Όμως δεν διαδήλωναν απλώς για μια σιδηροδρομική γραμμή (χωρίς αυτό να είναι περιφρονητέο), αλλά για μεγάλα πολιτικά ιδεώδη. Τότε, οι άνθρωποι έκαναν απεργίες. Όμως δεν απεργούσαν απλώς για τα μικρά συντεχνιακά συμφέροντα τους, αλλά για μεγάλα ζητήματα που αφορούσαν όλους τους μισθωτούς.

Σήμερα, παρατηρείται σαφής υποχώρηση της πολιτικής δραστηριότητας. Όσο οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την πολιτική δραστηριότητα και αποσύρονται στην ιδιωτική τους σφαίρα, τόσο οι γραφειοκράτες και οι μικροπολιτικοί προελαύνουν. Και οι τελευταίοι έχουν για δικαιολογία ότι «ο κόσμος δεν κάνει τίποτα… γι “ αυτόν τον λόγο αναλαμβάνουμε εμείς πρωτοβουλίες…». Με τη σειρά του ο κόσμος λέει ότι «δεν αξίζει τον κόπο να ανακατευόμαστε… φθάνουν τόσοι που ασχολούνται, στο κάτω – κάτω τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ;…». Και έτσι δημιουργείται φαύλος κύκλος. Η υποχώρηση της πολιτικής δραστηριότητας συνδέεται και με την κατάρρευση των μεγάλων πολιτικών ιδεολογιών, είτε επαναστατικών είτε ρεφορμιστικών, οι οποίες ήθελαν πραγματικά να αλλάξουν την κοινωνία. Για χίλιους δυο λόγους, αυτές οι ιδεολογίες έχασαν το κύρος τους – έπαψαν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών, στις προσδοκίες των ανθρώπων, στην κατάσταση της κοινωνίας, στην ιστορική εμπειρία.

Η κατάρρευση του κομμουνισμού και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης είναι ένα κεφαλαιώδες γεγονός. Κατονομάστε μου όμως έστω έναν πολιτικό – για να μην πω πολιτικάντη – της Αριστεράς, ο οποίος πράγματι να συλλογίστηκε τι συνέβη και γιατί. Ποιος πολιτικός της Αριστεράς αποκόμισε κάποια διδάγματα από τα γεγονότα αυτά; Κι όμως η πορεία του κομμουνισμού – η πορεία προς τη θηριωδία, τον ολοκληρωτισμό, τα Γκουλάγκ έως την κατάρρευση – απαιτεί οπωσδήποτε πολύ βαθύ στοχασμό και συναγωγή συμπερασμάτων. Στοχασμό, για το τι ένα κίνημα – που θέλει να αλλάξει την κοινωνία – μπορεί ή δεν μπορεί, πρέπει ή δεν πρέπει, οφείλει ή δεν οφείλει να κάνει. Στην προκειμένη περίπτωση οι κύριοι της Αριστεράς παίρνουν ένα ολοστρόγγυλο μηδέν.

Πώς δημιουργείται, λοιπόν, ο καλός πολίτης ; Ποιες ιδιότητες πρέπει να διαθέτει ; Πρέπει να έχει γενικές ή ειδικές γνώσεις ; Και τελικά, ποιοι πολίτες πρέπει να κυβερνούν ; Αυτό το δίλημμα έχει τεθεί από τον Πλάτωνα. Ο Πλάτων έλεγε ότι οι φιλόσοφοι – αυτοί που έχουν γενική θεώρηση των πραγμάτων και είναι πάνω από τους ειδικούς – πρέπει να βασιλεύουν, δηλαδή να κυβερνούν. Η εναλλακτική λύση στις θέσεις του Πλάτωνος είναι η αθηναϊκή δημοκρατία.

Ας πάμε στην Αθήνα του 5 ου και 4 ου π. Χ. αιώνα. Για τους Αθηναίους εκείνης της εποχής κάθε πολίτης, ανεξαιρέτως κάθε πολίτης, είναι ικανός να κυβερνήσει ( θυμίζω ξανά τη διατύπωση του Αριστοτέλη : « πολίτης είναι ο ικανός να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί »). Και πώς γίνεται αυτό ; Με κλήρωση ! Ρίχνουν κλήρο ! Γιατί ; Διότι πιστεύουν έμπρακτα ότι η πολιτική δεν είναι υπόθεση των ειδικών. Διότι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πολιτική επιστήμη. Υπάρχει μόνον γνώμη -» δόξα » στα αρχαία ελληνικά – περί της πολιτικής. Και θέλω να υπογραμμίσω ότι η ιδέα πως η πολιτική δεν αποτελεί υπόθεση των ειδικών και πως όλες οι γνώμες έχουν ίσην αξία, είναι η μόνη λογική δικαιολόγηση της αρχής της πλειοψηφίας.

Στην αρχαία Αθήνα, λοιπόν, τις πολιτικές αποφάσεις τις παίρνει ο λαός και όχι οι ειδικοί. Υπάρχουν όμως και εξειδικευμένες δραστηριότητες. Οι Αθηναίοι ασφαλώς δεν ήταν τρελοί να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα… Τι έκαναν, τότε, οι πολίτες της αρχαίας Αθήνας σε σχέση με αυτό το θέμα ; Πώς το αντιμετώπισαν ; Έκαναν κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον. Δημιούργησαν τις εκλογές. Σωστά ή λάθος, πάντως τις δημιούργησαν. Και αυτό είναι γεγονός ιστορικά τεκμηριωμένο.

Για τις εξειδικευμένες δραστηριότητες και μόνον γι “ αυτές – για την κατασκευή ναυπηγείων, για την ανέγερση ναών, για τη διεξαγωγή του. πολέμου – χρειάζονται οι ειδικοί ! Και αυτούς, τους ειδικούς, οι Αθηναίοι πολίτες τους εκλέγουν ! Να ποιο είναι το νόημα των εκλογών. Διότι εκλογές σημαίνει εκλογή των καλυτέρων. Αλλά πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο; Πώς επιτυγχάνεται η εκλογή των καλυτέρων ; Εδώ υπεισέρχεται ο όρος «εκπαίδευση του λαού». Ο λαός καλείται να επιλέξει, να εκλέξει. Οι Αθηναίοι, λοιπόν, εκλέγουν κάποιον για πρώτη φορά. Έστω ότι κάνουν λάθος. Έστω, ότι διαπιστώνουν, για παράδειγμα, πως ο Περικλής είναι ένας θλιβερός στρατηγός. Τι κάνουν σε μιαν τέτοια περίπτωση; Απλούστατα, δεν τον ξαναεκλέγουν ή τον ανακαλούν.

Όμως, προκειμένου να έχει ουσία η γνώμη – η « δόξα »- των πολιτών για τα κοινά, θα πρέπει να έχει καλλιεργηθεί. Αλλά με ποιον τρόπο καλλιεργούν τη « δόξα » τους τη σχετική με τη διακυβέρνηση οι Αθηναίοι πολίτες ; Μα βέβαια κυβερνώντας ! Ως εκ τούτου, η αθηναϊκή δημοκρατία – και αυτό είναι το σημαντικό αποτελεί μια υπόθεση εκπαίδευσης και αγωγής των πολιτών. ( Αυτή η καίριας σημασίας διάσταση, καθώς όλοι γνωρίζουμε, λείπει εντελώς σήμερα.) Πρόσφατα, ένα γαλλικό περιοδικό δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας έρευνας, σύμφωνα με την οποία το 60% των βουλευτών στη Γαλλία ομολογούν ότι δεν έχουν ιδέα από οικονομία ! Πρόκειται για τους βουλευτές, που αποφασίζουν να αυξηθούν ή να μειωθούν οι φόροι, που αποφασίζουν συνεχώς, ενώ δεν έχουν ιδέα από οικονομία… Τελικά, οι βουλευτές, όπως και οι υπουργοί, είναι υπόδουλοι των τεχνικών συμβούλων τους. Συμβουλεύονται τους δικούς τους ειδικούς, πλην όμως έχουν και οι ίδιοι προκαταλήψεις ή προτιμήσεις.

Εάν παρακολουθήσετε από κοντά τη λειτουργία μιας κυβέρνησης ή ενός μεγάλου γραφειοκρατικού μηχανισμού, θα διαπιστώσετε ότι οι κυβερνώντες και οι υπεύθυνοι εμπιστεύονται τους ειδικούς. Ωστόσο, επιλέγουν πάντα εκείνους τους ειδικούς που συμμερίζονται τις δικές τους απόψεις. Πάντα βρίσκεται ένας οικονομολόγος που θα πει « ναι, κύριε υπουργέ, όπως το λέτε πρέπει να γίνει ». Πάντα βρίσκεται ένας ειδικός για θέματα στρατιωτικά που θα πει « ναι, χρειάζεται πυρηνικός εξοπλισμός » ή « όχι, δεν χρειάζεται πυρηνικός εξοπλισμός » και ούτω καθεξής… Πρόκειται για ένα εντελώς ανόητο παιχνίδι, πλην όμως έτσι κυβερνόμαστε σήμερα.

Επανέρχομαι στο δίλημμα : « ο πολίτης πρέπει να έχει γενικές ή ειδικές γνώσεις ;». Η δική μου απάντηση : πρώτον, οι ειδικοί στην υπηρεσία των πολιτών και όχι στην υπηρεσία κάποιων πολιτικών δεύτερον, οι πολίτες κυβερνώντας μαθαίνουν να κυβερνούν… Αλλά, για να είναι σε θέση οι άνθρωποι να ασχοληθούν με τα κοινά, θα πρέπει να έχουν λάβει την ανάλογη παιδεία. Όμως, η σύγχρονη παιδεία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτό το αίτημα. Στο σχολείο, ουσιαστικά, παίρνουμε εξειδικευμένες γνώσεις.

Το σχολείο θα έπρεπε να είναι ιδιαιτέρως στραμμένο στα κοινά. Στο σχολείο θα έπρεπε να αναλύεται σε βάθος κάθε τι που αφορά τους οικονομικούς, τους κοινωνικούς και τους πολιτικούς μηχανισμούς. Θα έπρεπε να υπάρχουν μαθήματα πραγματικής ανατομίας της σύγχρονης κοινωνίας. Αλλά τι λέω τώρα… Εδώ τα σχολεία είναι ανίκανα να διδάξουν ακόμη και Ιστορία. Τα παιδιά βαριούνται στο μάθημα της Ιστορίας, ένα μάθημα που θα έπρεπε να είναι συναρπαστικό. Πολλά πράγματα πρέπει να αλλάξουν, εάν θέλουμε να μιλήσουμε για αληθινή εκπαιδευτική δραστηριότητα στο πολιτικό πεδίο. Κάτι τέτοιο, προϋποθέτει αλλαγή των θεσμών. Προϋποθέτει νέους θεσμούς που να επιτρέπουν – και όχι να αποτρέπουν, όπως οι σήμερον ισχύοντες – την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στα κοινά.

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ – ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΣΤΗΝ ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑ,
ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΙΣ 2000
Μέσω: Social Policy

eagainst.com

Καταλαβαίνουν άραγε οι έλληνες τι κάνουν;

αναδημοσίευση από: 

https://sites.google.com/site/amesoslogos/anakoinoseis/katalabainounarageoiellenestikanoun

Η παρακμή και κατάρρευση του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου, αλλά και η γενικότερη βαθιά δομική κρίση της κοινωνίας, των αξιών, του πολιτισμού και του οικονομικού συστήματος, οδήγησε πολύ κόσμο σε μια επιλογή στάσης ζωής: στην ακροδεξιά-φασιστική ιδεολογία. Οι άνθρωποι αυτοί είναι φοβισμένοι: φοβούνται τον διπλανό τους, τον μετανάστη, τον διαφορετικό εν γένει. Για αυτό αναζητούν την «καθαρότητα» (η οποία όμως δεν υπάρχει, είναι φρούδα ψευδαίσθηση) ως νησίδα ασφάλειας και σωτηρίας. Ακόμη, οι άνθρωποι αυτοί μισούν: μισούν αυτούς που τους προκαλούν φόβο αλλά και αυτούς που θεωρούν ότι τους πρόδωσαν, ότι αθέτησαν τις υποσχέσεις που έδωσαν για μια καλή και άνετη (δανεική) ζωή, για βόλεμα και σιγουριά στο δημόσιο, για κοινωνική ανέλιξη και πολυτέλεια. Όλοι αυτοί καταφεύγουν με αγωνία σε μια υποτιθέμενη σταθερά: στην «εθνική ταυτότητα», στην «καθαρότητα και ανωτερότητα της ελληνικής φυλής» και στην επιβολή απέναντι σε όλους τους «άλλους».

Τι μέλλον όμως έχει μια κοινωνία ή ένας πολιτισμός που στηρίζεται σε τόσο σαθρά θεμέλια; Το «έθνος» και η «φυλή» δεν είναι τίποτε άλλο παρά πολιτισμικές-ιδεολογικές κατασκευές. Δηλαδή είναι έννοιες και ως τέτοιες δεν έχουν μια αντικειμενική σημασία ή αξία. Η ίδια η «Ταυτότητα», ωστόσο, έχει μια οντολογική-κοσμολογική βάση, ως η αρχική μήτρα-«πληροφορία» που παραμένει μόνο ως αναλλοίωτο ίχνος για να πραγματώνονται οι αναγκαίοι μετασχηματισμοί στην εξέλιξη τους σύμπαντος. Κι εδώ, στη Γη, οι μετασχηματισμοί για την εξέλιξη των ειδών και του ανθρώπου. Όσον αφορά τον άνθρωπο, η αρχική «ταυτότητα» εκδηλώνεται ως ο ενιαίος και καθολικός-οικουμενικός άνθρωπος στην ενότητά του. Αλλιώς, χωρίς την καθολική έννοια «ΑΝΡΘΩΠΟΣ», δεν νοείται ούτε υπάρχει ο κάθε ξεχωριστός άνθρωπος. Ο πρώτος άνθρωπος ήταν αφρικανός και αυτό ήταν το πρώτο φαινομενολογικό σπάσιμο της αρχικής «ταυτότητας» («συμμετρίας»1 σύμφωνα με τους κοσμολόγους), για να εμφανιστεί ο άνθρωπος ως ύπαρξη. Για αυτό και στις πρώτες ανθρώπινες κοινότητες υπήρχε έντονος αυτός ο απόηχος της αρχικής «πληροφορίας» («ταυτότητας») ως συλλογικό πνεύμα της κοινότητας, όπου η αλληλεγγύη ήταν η κεντρική αρχή που συγκροτούσε τις ανθρώπινες σχέσεις.

Από εκεί και πέρα έχουμε εκδηλώσεις του συνεχούς σπασίματος της αρχικής ταυτότητας: διαφορετικές μορφές (φαινοτύπους) λόγω των ιδιαίτερων περιβαλλοντικών και κλιματικών συνθηκών και διαφορετικές πολιτισμικές μορφές (με την ιδεολογική ονομασία «φυλή» ή «έθνος»). Έτσι οι διαφορετικοί ανθρωπολογικοί τύποι που εμφανίστηκαν ιστορικά μέχρι σήμερα είναι οι διαφορετικές εκδηλώσεις (φαινομενικότητες) της ίδιας αρχικής ταυτότητας (συμμετρίας). Και αυτή η αρχική πληροφορία εκδηλώνεται σε όλους τους επιμέρους πολιτισμούς, διαχρονικά και γεωγραφικά: παρά τις επιμέρους διαφορές εμφανίζονται παράλληλα πολλές ομοιότητες. Το γεγονός αυτό έκανε τους ανθρωπολόγους να μιλήσουν για «καθολικά μοτίβα» και για μια «καθολική εσωτερική λογική» που χαρακτηρίζουν όλους τους ανθρώπινους πολιτισμούς.

Επομένως τα παραμύθια περί μοναδικότητας και ανωτερότητας ενός λαού δεν στέκουν στην λογική εξέταση και κριτική σκέψη. Εξάλλου είναι γνωστό ότι όποτε ένας πολιτισμός αναδείχθηκε και έπαιξε ιστορικό ρόλο, αφήνοντας σημαντική παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα, ήταν γιατί ακριβώς ενσωμάτωσε και ανέμιξε πολλά στοιχεία από άλλους πολιτισμούς και λαούς. Αντίθετα όταν μια κοινωνία κλείνεται απέναντι σε διαπολιτισμικές επιδράσεις και επαφές, τότε φτωχαίνει και παρακμάζει. Τέλος, ακόμη ένα στοιχείο: σε περιόδους κατακερματισμού της ανθρωπότητας (π.χ. ελληνιστικά κράτη) και παρακμής, η ιστορία προέκρινε τη «λύση» της αυτοκρατορίας για να συνενώσει σε μια ενότητα (παρόλα αυτά, αυταρχική-ολοκληρωτική) τους ανθρώπους.

Σήμερα, σε έναν κόσμο που αλλάζει, που ενοποιείται όλο και περισσότερο, που αντιμετωπίζει τεράστια πλανητικής κλίμακας προβλήματα, τι νόημα και χρησιμότητα έχει να πορεύονται οι άνθρωποι με τόσο ρηχά και κλειστά νοητικά σχήματα, όπως το έθνος και η πατρίδα; Η επανα-νοηματοδότηση και εδραίωση της αρχικής «ταυτότητας» του καθολικού-οικουμενικού ανθρώπου ως μέρους της πλανητικής (αλλά και συμπαντικής) ολότητας είναι αναγκαία, ιδιαίτερα σε αυτήν την κρίσιμη φάση που βρίσκεται η ανθρωπότητα και η ίδια η φύση μέσα στην οποία ζει. Τα προβλήματα και οι προκλήσεις είναι παγκόσμιες και καμία χώρα ή λαός («έθνος» ή «φυλή») δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει μόνη της (πόσο μάλλον να δώσει λύσεις). Μόνο με τον διεθνισμό, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη όλων των ανθρώπων μπορεί να γίνει αυτό.

Επομένως η μόνη ταυτότητα που είναι αναγκαία και που αναδύεται από την ίδια την ιστορική εξέλιξη είναι το «παγκόσμιο χωριό», όπου «πατρίδα μας είναι όλη η Γη» και όλοι είμαστε «πολίτες του κόσμου», αδέλφια μιας παγκόσμιας (και κοσμικής) κοινότητας.

Για όσους όμως δεν ξέρουν ή έχουν ξεχάσει την ιστορία (και είναι πολλοί αυτοί) ας μάθουν τι σημαίνει ναζισμός και φασισμός και ας πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Τα φοβισμένα και θωρακισμένα ανθρωπάκια δεν θα απαλλαγούν ποτέ από τους φόβους τους αν δεν μάθουν να μη φοβούνται τη ζωή και τις προκλήσεις της. Ακόμα και αν εξαφανιστούν οι «πηγές» του φόβου και του μίσους τους, θα ανακαλύψουν νέες. Η ναζιστική ολοκληρωτική εξουσία αυτό έκανε στον παρελθόν και αυτό θα κάνει αν επικρατήσει στο μέλλον: θα εφευρίσκει συνεχώς νέους εχθρούς και αποδιοπομπαίους τράγους προς εξόντωση. Στο τέλος θα αρχίσει να τρώει τα ίδια τα παιδιά της. Καθένας θα είναι ύποπτος και δυνάμει επικίνδυνος εχθρός του καθεστώτος. Κρεματόρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους συνήθεις εχθρούς, στην αρχή, και μετά για οποιονδήποτε δεν γουστάρει η εξουσία. Υποψήφιοι είναι ακριβώς όλοι, κανένας δεν είναι ασφαλής. Τα «εγέρθητου», «σκάσε ρε», «θα εξαφενιστείτει» και άλλες πολλές βρισιές και απειλές, η επιθετική και μισαλλόδοξη συμπεριφορά απέναντι στους γνωστούς εχθρούς των ναζιστών (μεταναστών, κομμουνιστών, αναρχικών, «διαφορετικών») δεν αφορούν μόνο τους σημερινούς αποδέκτες τους, αλλά όλους όσοι δεν είναι αρεστοί, τώρα και στο μέλλον. Το ίδιο γινόταν στη ναζιστική Γερμανία. Το ίδιο και στη χούντα: μετά τους αριστερούς, τους δημοκράτες και λοιπούς αντιφρονούντες στις φυλακές και τις εξορίες οδηγούνταν και εκείνοι που δεν επιδείκνυαν με ζήλο και με πειστικό τρόπο την αφοσίωσή τους στο καθεστώς. Μια τέτοια ναζιστική, ολοκληρωτική, σκοτεινή και αδηφάγα εξουσία δεν σταματά πουθενά μέχρι να αυτοκαταστραφεί ή να νικηθεί από το αντίπαλο δέος: την κοινωνική-ταξική συνείδηση.  

Επίσης τέτοια καθεστώτα μόνο με πολέμους κατακτητικούς και καταστολή επιβιώνουν, για να αποσπούν έτσι τους υπηκόους τους και να εκπληρώνουν τα συμφέροντά τους. Πόλεμος πρώτα απ’ όλα με τους γείτονες: τους τούρκους, τους σλαβομακεδόνες, τους αλβανούς και πάει λέγοντας. Το μέλλον διαγράφεται προβλέψιμο και ζοφερό: αδιάκοπος πόλεμος και τεράστια καταστροφή για την κοινωνία και τη χώρα, αντίστοιχη της μικρασιατικής. Γιατί οι παλικαρισμοί και οι σωβινισμοί πάντα έτσι καταλήγουν, ιδιαίτερα από μια μικρή χώρα όπως η ελλάδα. Ας το σκεφτούν καλά λοιπόν αυτοί που υποστηρίζουν τα τσίγκινα αβγά: ας σκεφτούν πού οδηγούν τη χώρα. Ας σκεφτούν καλά επίσης ότι με το μίσος δεν λύνεται πραγματικά κανένα πρόβλημα – αντίθετα διαιωνίζεται και διογκώνεται.  

Αλληλεγγύη, αλληλεγγύη, ανθρωπιά, αδελφοσύνη, ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη, ελευθερία – ελευθερία ίσον πίστη σε έναν νέο άνθρωπο και μια νέα κατάσταση πραγμάτων: στην ενότητα των πάντων και στην ισορροπία και αρμονία – ίσον επιστροφή στην αρχική συμμετρική ταυτότητα, την αρχή του κόσμου, την κυριαρχία του πνεύματος και του λόγου.  

Η ενότητα-αλληλεγγύη της Ανθρωπότητας θα νικήσει τις δυνάμεις του μίσους που θέλουν να την ξεσχίσουν και να την κατακερματίσουν.

1 
“Συμμετρία είναι η ιδιότητα ενός αντικειμένου ή συστήματος, να παραμένει αναλλοίωτη μετά από ένα σύνολο αλλαγών (μετασχηματισμών). Σύμφωνα τώρα με τον μαθηματικό Weyl ένα αντικείμενο είναι συμμετρικό, αν υπάρχει μια διαδικασία η οποία αφήνει αναλλοίωτη τη μορφή του.

Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό συμμετρία στους νόμους της Φυσικής σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε τέτοιες αλλαγές στα μεγέθη που υπεισέρχονται στους νόμους, οι οποίες να μην επιφέρουν καμιά τροποποίηση στους νόμους και τα αποτελέσματά τους.

Κατ’ αρχήν πρέπει να πούμε πως οι νόμοι της φύσης είναι παντού ίδιοι. Δεν παρατηρούμε καμία διαφορά στα αποτελέσματα ενός πειράματος όταν αυτό πραγματοποιείται σε διαφορετικά σημεία στο χώρο.

Ένα πολύ απλό παράδειγμα αυτού του είδους συμμετρίας είναι η μετατόπιση στο χώρο: Οι νόμοι της Φυσικής παραμένουν αναλλοίωτοι σε μετατοπίσεις στο χώρο. Επίσης, παραμένουν αναλλοίωτοι σε περιστροφές γύρω από οποιονδήποτε άξονα που περνάει από κάποιο σημείο. (Πηγή: για περισσότερα βλέπε: 

https://physics4u.wordpress.com/2009/11/24/%CE%AF-%CE%AE-2/9/6/2014

Δημήτρης Φασόλης

Κυβέρνηση του βουνού! Υπουργοί της ΕΠΕΝ στην υγεία, δικηγόροι και γυναικολόγοι στο Ανάπτυξης, γιατροί στη δημόσια τάξη, Άντζελα στο πολιτισμού, Τασούλας στο πολιτισμού και κυβερνητικός εκπρόσωπος που πιστεύει ακράδαντα ότι BBC, Reuters και Ντόϊτσε Βέλε είναι έμποροι όπλων, συνιστούν νομίζω ένα αμιγώς επαναστατικό σώμα...

Γράφει ο  Απόστολος Διαμαντής*

 

Παρακολουθώ ανασχηματισμούς εδώ και μισόν αιώνα σχεδόν. Τέτοια πραγματικά επαναστατική κυβέρνηση, κυβέρνηση του βουνού που λέμε, δεν έχω ματαδεί. Υπουργοί της ΕΠΕΝ στην υγεία, δικηγόροι και γυναικολόγοι στο Ανάπτυξης, γιατροί στη δημόσια τάξη, Άντζελα στο πολιτισμού, Τασούλας στο πολιτισμού και κυβερνητικός εκπρόσωπος που πιστεύει ακράδαντα ότι BBC, Reuters και Ντόϊτσε Βέλε είναι έμποροι όπλων, συνιστούν νομίζω ένα αμιγώς επαναστατικό σώμα, έτοιμο για λαϊκή εξουσία. Τύφλα νάχει ο Μάρκος και οι Κορυσχάδες. Εδώ μιλάμε για...

πραγματικούς αποφασισμένους σαμποτέρ.

Αυτή η κυβέρνηση αποτελείται από 3 επαναστατικά σώματα. Το πρώτο σώμα στρατού με Γκίκα, Κυριάκο, Δένδια και Χρυσοχοϊδη έχει αναλάβει την υλοποίηση των εντολών του Γενικού Επιτελείου που εδρεύει στο Βερολίνο. Το δεύτερο σώμα στρατού, με επιτελείς Γιακουμάτο, Ντινόπουλο, Κικίλια θα προσπαθήσει να κάνει αντάρτικο πόλεων, κυρίως στη Β’ Αθηνών, όπου ο εχθρός έχει καταλάβει όλα τα πόστα. Και το τρίτο σώμα, με Λοβέρδο, Άντζελα και Πάρι θα προσπαθήσει να ανασυντάξει το διαλυμένο στράτευμα της σοσιαλιστικής επαρχίας. Όλοι αυτοί μαζί διευθύνονται επικοινωνιακώς από τη Σοφία Βούλτεψη! Μιλάμε για σίγουρη επιτυχία. Για βέβαιη κατανίκηση των εχθρών.

Εάν ήμουν ο Τσίπρας, θα έπαιρνα την Περιστέρα και τα παιδιά, θα έκλεινα αμέσως ένα τρίμηνο πακέτο για Ατλαντικό και επιστρέφοντας θα ρωτούσα: προκηρύχθηκαν εκλογές; Αν μου έλεγαν ναι, θα πήγαινα για το κοστούμι. Εάν μου έλεγαν όχι, θα έκλεινα άλλο ένα πεντάμηνο πακέτο για τον Ειρηνικό και θα άφηνα στο πόδι μου τον Ρούντι Ρινάλντι. Και θα του έδινα σαφείς οδηγίες: όταν προκηρυχθούν εκλογές μου στέλνεις ένα sms. Αλλιώς μη με κουβαλάς άδικα.

*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και Συγγραφέας. 
"protagon"

Έκθεση κόλαφος του ΔΝΤ: Κόψτε και άλλο μισθούς και συντάξεις και απελευθερώστε τις απολύσεις!

Σκόπιμα φαίνεται πως καθυστέρησε την έκθεσή του το ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα, χαρίζοντας πολύτιμο χρόνο έτσι στην κυβέρνηση για να περάσει το τεστ των ευρωεκλογών από την κρίση των πολιτών, με τα ευχολόγια των πλεονασμάτων και της δήθεν ανάπτυξης… Και τώρα η σκληρή πραγματικότητα, τουλάχιστον για όσους τυχόν είχαν πειστεί για τα …περί του αντιθέτου! Νέες κάθετες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις απαιτεί το ΔΝΤ από την ελληνική κυβέρνηση και υπόσχεται έτσι την …«τελική λύση» ακόμα και για το τελευταίο ψίχουλο ελπίδας για επιβίωση που τυχόν είχε μείνει στα δοκιμαζόμενα από τα μνημόνια ελληνικά νοικοκυριά.
Δόθηκε λοιπόν στη δημοσιότητα η έκθεση των ελεγκτών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου υπό την ομάδα του Πολ Τόμσεν η οποία «συνοδεύει» την απόφαση που ελήφθη την προηγούμενη Πέμπτη για εκταμίευση της δόσης των 3,41 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα.
Πρακτικά η έκθεση του Ταμείου περιγράφει τουλάχιστον 4 τομείς στους οποίους η ελληνική πλευρά οφείλει να εστιάσει τις προσπάθειές της για να καλύψει και τους νέους στόχους της. Συνοπτικά οι ειδικοί του ΔΝΤ θεωρούν πως η «ελληνική προσπάθεια» πρέπει να επικεντρωθεί σε μια …περαιτέρω εσωτερική υποτίμηση για να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και της αγοράς της.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ταμείου η ελληνική οικονομία υπολείπεται ακόμα κατά τουλάχιστον 10% του βέλτιστου ορίου που καταγράφεται στην «καρδιά» ης Ευρωζώνης και προς την κατεύθυνση της ανάπτυξής της πρέπει να συνεχισθούν οι ενέργειες για μείωση του εργοδοτικού κόστους – κάτι που ήδη ξεκίνησε το 2013-14 με την μείωση των εργοδοτικών εισφορών και οφείλει να συνεχισθεί. Στην έκθεση τονίζεται πως η ελληνική πλευρά έχει συμφωνήσει να συζητήσει εκ νέου το θέμα στα μέσα του 2015.
Στην έκθεση του ΔΝΤ τονίζεται επίσης πως είναι βασική ανάγκη η μείωση του πληθωρισμού σε επίπεδο χαμηλότερο του μέσου όρου των υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης. Κάτι τέτοιο ουσιαστικά προϋποθέτει συγκράτηση των τιμών σε πρώτες ύλες και ενέργεια, δηλαδή η προτροπή του Ταμείου είναι το να μην υπάρξουν αυξήσεις στα τιμολόγια και στις υπηρεσίες, ένα «πάγωμα τιμών» που όμως θα ελέγχεται... καθ’ οδόν, αναλόγως της προόδου των δημοσιονομικών μεγεθών στη διετία 2015-16.
Στην ίδια κατεύθυνση της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της τιθάσευσης του πληθωρισμού εντάσσεται και η απαίτηση του ΔΝΤ προς την ελληνική πλευρά να μειώσει μισθούς και συντάξεις σε επίπεδα χαμηλότερα των ανταγωνιστριών χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
Καίριας σημασίας θεωρείται και το θέμα των συντάξεων, οι οποίες σήμερα απορροφούν περί το 17% του ΑΕΠ. Για το ΔΝΤ, κρίνεται αναγκαία η περαιτέρω προσαρμογή των συντάξεων καθώς μακροπρόθεσμα το ισχύον σύστημα δεν είναι βιώσιμο, όπως υποστηρίζουν αλλά στην έκθεση τονίζεται πως η ελληνική πλευρά φέρεται να συμφώνησε να συζητήσει εκ νέου το ζήτημα των συντάξεων τους επόμενους μήνες.
«Πάρτε νέα μέτρα 3,3 δις.»
Τη διατήρηση των μέτρων ώστε να πετύχει η ελληνική κυβέρνηση τους δημοσιονομικούς στόχους που της είχαν τεθεί και να φτάσει ακόμα και στην επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος εισηγείται η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που δόθηκε νωρίτερα στη δημοσιότητα.
Ουσιαστικά το ΔΝΤ εκτιμά πως θα χρειασθούν μέτρα για να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό που οι ίδιοι υπολογίζουν στο 1% του ΑΕΠ για το 2015 (περίπου 1,8 δισ. σε σημερινές τιμές) και στα 3/4 της μονάδας για το 2016, (περίπου 1,5 δισ. ευρώ σε σημερινές τιμές) δηλαδή αθροιστικά περίπου 3,3 δισ.ευρώ.

Στην έκθεση τονίζεται, πως η ελληνική κυβέρνηση εκτιμά ως μικρότερα τα κενά κυρίως γιατί προσβλέπει σε μεγαλύτερα έσοδα από πλευράς φορολογικών ελέγχων, αλλά σε κάθε περίπτωση συμφώνησε να αναθεωρήσει, εφόσον χρειαστεί, στοιχεία και προβλέψεις την περίοδο που θα συντάσσεται ο προϋπολογισμός για το 2015.

Μετά το «καρότο» με τις «Νέες Ελλάδες» ήρθε και το «μαστίγιο»
«Μαστίγιο» για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και να ληφθούν και πρόσθετα μέτρα, αν χρειαστεί, για να επιτευχθούν συνεχή πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2016, θεωρείται η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Στην έκθεση Τόμσεν περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια οι βασικές κατευθύνσεις που δίνουν οι δανειστές, προκειμένου να λάβει η χώρα τις επόμενες δόσεις αλλά και το πράσινο φως για την ελάφρυνση του χρέους.

«Με το καλησπέρα» λοιπόν ο Γκίκας Χαρδούβελης θα κληθεί να απαντήσει δημοσίως αν θα ληφθούν νέα μέτρα ή και νέο δάνειο, όπως διαφαίνεται από την έκθεση των ελεγκτών. Η έκθεση του ΔΝΤ κάνει λόγο για μεγάλη δημοσιονομική πρόοδο που έχει συντελεστεί ειδικά την τελευταία διετία, και υπογραμμίζει την επιστροφή των επενδυτών στη χώρα μας. Διαπιστώνει όμως άνοδο της φτώχειας (από 20% το 2009 σε 23% το 2012) αλλά και μεγάλη κόπωση για τις μεταρρυθμίσεις και πως να μην το διαπιστώνει όταν ο λαός είναι αυτός που έχει πληρώσει τα «σπασμένα» και που σαφώς θα πληρώσει από το φθινόπωρο εις διπλούν.
Το ΔΝΤ επισημαίνει ότι η πολιτική στήριξη στο πρόγραμμα είναι εύθραυστη, καθώς η κυβέρνηση συνασπισμού έχει μειωμένη πλειοψηφία μόλις δύο εδρών στο κοινοβούλιο των 300 μελών. «Αυτό καθιστά δύσκολο να προχωρήσουν με τόλμη και γρήγορα με τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις» τονίζει το κλιμάκιο των ελεγκτών, ομολογώντας μάλιστα ότι η συμφωνία έκλεισε περίπου «άρον-άρον», με σημαντικές καθυστερήσεις στην επίτευξη συμφωνιών για να «κλείσει» ένα ικανό πακέτο πολιτικής που θα δικαιολογούσε την ολοκλήρωση της αξιολόγησης αυτής.
Σαμαράς, Στουρνάρας και Προβόπουλος είχαν συνυπογράψει νέα μέτρα πριν την έκθεση
Για να καλυφθεί το «κενό», στην επιστολή τους που συνοδεύει την έκθεση, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και οι κύριοι Στουρνάρας και Προβόπουλος …συνυπογράφουν την δέσμευση της κυβέρνησης να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα, για την επίτευξη των στόχων, άρα γνώριζαν πολύ καλά τι θα περιέγραφε η έκθεση όταν έταζαν «λαγούς με πετραχήλια» πριν μερικές ημέρες στο φιλοθεάμον κοινό των ψηφοφόρων…
Στα βασικά της σημεία, η έκθεση δίνει κατεύθυνση στην κυβέρνηση για μέτρα και παρεμβάσεις όπως:
-Να καλυφθεί δημοσιονομικό «κενό» 2 δισ. ευρώ για το 2015. Η εκτίμηση αυτή θα επανεξεταστεί το Φθινόπωρο κατά την κατάρτιση του νέου προϋπολογισμού. Ως πρώτη λύση προβάλλει η επέκταση της έκτακτης εισφοράς έως το 2016, αλλιώς μέχρι τότε η «τρύπα» υπολογίζεται να φτάσει σε 3,7 δισ. ευρώ.
-Να καλυφθεί χρηματοδοτικό «κενό» 12,6 δισ. ευρώ, ενώ το χρέος θα φτάσει στο 127,7% του ΑΕΠ το 2020 και στο 117,2% του ΑΕΠ το 2022, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη για να λήψη μέτρων από τους Ευρωπαίους για ελάφρυνση του χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο.
-Να διασφαλιστούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, με  νέες περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων στο δημόσιο. Ανησυχούν μάλιστα για τη διανομή επιδομάτων που σχεδιάζει η κυβέρνηση, όπως το κοινωνικό μέρισμα που ήδη έδωσε.
-Να προχωρήσουν  οι απολύσεις στο δημόσιο που «σκάλωσαν» και οδήγησαν μεν σε τυφλά «λουκέτα» όπως στην ΕΡΤ, αλλά δεν έχουν επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα και διαρκή επίπτωση στο 2014 και μετά.
-Να αρθούν οι περιορισμοί στις ομαδικές απολύσεις και να εισαχθεί στην εθνική νομοθεσία ο θεσμός του lock out, δηλαδή το δικαίωμα των εργοδοτών στην ανταπεργία.
-Νέες παρεμβάσεις στους κατώτερους μισθούς
-Περικοπές όχι μόνο στις υψηλές συντάξεις αφού οι δαπάνες αυτές παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα (17% του ΑΕΠ).
-Πιο δραστικές παρεμβάσεις στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, χωρίς «πολιτικές παρεμβάσεις στη λειτουργία του».

http://www.koutipandoras.gr

Συν γυναιξί και τέκνοις…

Εικόνες άλλων εποχών, σε μια Ελλάδα πτωχευμένη…

Φρεσκοξυρισμένοι, καλοντυμένοι, με χαμόγελα, με τις κυρίες και τα παιδιά τους. Το είδατε αυτό το αποτρόπαιο θέαμα;

Που πάνε;

Αντί όλης αυτής της γκλαμουριάς και αμεριμνησίας, δεν θα ‘πρεπε να πηγάινουν σκεπτικοί να…
δουλέψουν;

Αναλαμβάνουν υπουργεία σε μια χώρα πτωχευμένη! Το ‘χουν καταλάβει;..

ώδινεν όρος και έτεκεν μυν

Ο ΣΑΡΩΤΙΚΟΣ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ!!!!!!!!!!

 ώδινεν όρος και έτεκεν μυν

  ή σύμφωνα με το έργο του  William Shakespeare

much ado about nothing

Aφησε σημαντική κληρονομιά στην κόρη του, ο εισοδηματίας Βασίλειος Ζαρούλιας;

Του Γιώργου Αλεξάτου

Ελένη Ζαρούλια του Βασιλείου, βουλευτής της Χρυσής Αυγής, σύζυγος του Νίκου Μιχαλολιάκου, τον οποίο, όπως έχει πει η ίδια, γνώρισε σε "αγώνες εθνικιστικούς".
Εισοδηματίας, ιδιοκτήτρια ακινήτων, μεταξύ των οποίων είναι και το ξενοδοχείο ημιδιαμονής "Dream" στη Βάθης.

Ζαρούλιας Βασίλειος, διακεκριμένος κομμουνιστοφάγος εθνικιστής κατά την περίοδο της Κατοχής και αργότερα. Λίγες μέρες μετά την Απελευθέρωση, στις 23 Οκτωβρίου 1944, συνελήφθη ως δωσίλογος, συνεργάτης των SS, αλλά και ως κοινός απατεώνας. Μία από τις κατηγορίες ήταν και η υπόδειξη στα SS ευκατάστατων Αθηναίων, οι οποίοι συλλαμβάνονταν και απελευθερώνονταν, με παρέμβαση Ελλήνων συνεργατών των κατακτητών, μετά από καταβολή μεγάλου αριθμού χρυσών λιρών. 

Πολλά τα λεφτά... Πώς να μην αφήσει σημαντική κληρονομιά στην κόρη του, ο εισοδηματίας Βασίλειος Ζαρούλιας;

http://tsak-giorgis.blogspot.gr