Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015
Απηύδησε και το Bloomberg: Η Ευρώπη θέλει να τιμωρήσει την Ελλάδα
Μετά τον Πίτερ Σπίγκελ, τον δημοσιογράφο των Financial Times - γνωστό
για τη στήριξή του στις θέσεις των δανειστών - που απηύδησε με τα ψέματα
του Γιούνκερ, τώρα και το Bloomberg - το πρακτορείο ειδήσεων των αγορών
- απηύδησε με τη στάση των δανειστών απέναντι στην Ελλάδα και φιλοξενεί
άρθρο γνώμης υπό τον τίτλο «Η Ευρώπη θέλει να τιμωρήσει την Ελλάδα με
έξοδο».
«Η Ευρώπη θέλει να τιμωρήσει την Ελλάδα με έξοδο», είναι ο τίτλος άρθρου γνώμης του Κλάιβ Κρουκ στο Bloomberg, στο οποίο τονίζει ότι κατά τη διάρκεια των 30 ετών και πλέον που αρθρογραφεί για πολιτικά και οικονομικά θέματα, δεν έχει ξαναδεί μία τέτοια επανάληψη διαρκούς, αυτάρεσκης, καταστροφικής και συγκαλυπτόμενης ανικανότητας.
«Δεν αναφέρομαι στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ», γράφει ο Κρουκ. «Καθώς η ζημιά κορυφώνεται, μία προσπάθεια είναι σε εξέλιξη να ξαναγραφεί η ιστορία της ντροπιαστικής αποτυχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την Ελλάδα», τονίζει.
Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος του αμερικανικού δικτύου εδώ και πέντε μήνες, που άρχισαν οι συζητήσεις και οι δύο πλευρές μετακινήθηκαν από τις θέσεις τους, αλλά ο Τσίπρας υποχώρησε περισσότερο από τους πιστωτές. Αντίθετα, οι πιστωτές αρνήθηκαν να υποχωρήσουν και να περιλάβουν στις τρέχουσες συζητήσεις το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, «επιμένοντας παράλογα» ότι αυτό είναι ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί αργότερα, υπογραμμίζει ο Κρουκ,
«Την Τρίτη, ο Τσίπρας έκανε την πιο κρίσιμη προσπάθεια να προωθήσει το θέμα (σ.σ.: της συμφωνίας). Αντί να εκφρασθεί οποιαδήποτε επιθυμία συμβιβασμού από την πλευρά των πιστωτών, οι κυρίαρχες φωνές τους - ιδιαίτερα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που συχνά θεωρείται ότι παίρνει τις αποφάσεις - σημείωναν ότι δεν υπάρχει κάτι προς συζήτηση. Το πρόγραμμα έπρεπε να ολοκληρωθεί. Ωστόσο, το πρόγραμμα έχει αποτύχει. Δεν θα επιτύχει τη βιωσιμότητα του χρέους. Είναι εντελώς χωρίς νόημα να μειώνεται και άλλο το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων», επισημαίνει.
«Ο Γιούνκερ λέει ότι η τελευταία προσφορά δεν απαιτούσε μειώσεις μισθών. Αλήθεια; Η πρόταση των πιστωτών αναφέρει ότι το μισθολόγιο πρέπει να εκσυγχρονισθεί, περιλαμβανομένης της διεύρυνσης των μισθολογικών διαφορών. Με την έννοια αυτή, η διεύρυνση των διαφορών συνεπάγεται μειώσεις μισθών», σημειώνει ο Κρουκ, προσθέτοντας: «Όσον αφορά το ότι δεν υπάρχουν μειώσεις συντάξεων που υποστήριξε ο Γιούνκερ, οι πιστωτές ζητούν για τη σταδιακή επιβολή νέων μειώσεων για όσους συνταξιοδοτούνται πρόωρα και για το ΕΚΑΣ που αφορά τους χαμηλοσυνταξιούχους. Αυτά είναι μειώσεις».
Ο αρθρογράφος του Bloomberg τονίζει ότι η ελληνική οικονομία είναι «γονατισμένη». Συγκεκριμένα αναφέρει ότι οι Έλληνες έχουν υποστεί μεγάλη μείωση του βιοτικού επιπέδου και η ανεργία έχει φτάσει στο 25%.
Ο Κρουκ ασκεί επίσης δριμεία κριτική στο γεγονός ότι τόσο ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκερ, όσο και ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ επενέβησαν στα εσωτερικά της Ελλάδας δηλώνοντας ότι «όχι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής θα σήμαινε κι έξοδο από την ευρωζώνη.
Αυτά είναι «ανοησίες», λέει ο αρθρογράφος. «Εάν η Ελλάδα φύγει από το ευρωσύστημα, δεν θα είναι επειδή οι Έλληνες αποφάσισαν να φύγουν, αλλά επειδή η Ευρώπη θα αποφασίσει να τους διώξει». «Μία πραγματικά ανεξάρτητη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να έχει ανακοινώσει ότι θα συνέχιζε την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες», σημειώνει ο Κρουκ στο άρθρο του.
Εν τέλει προτρέπει τους αναγνώστες να διαβάσουν την πρόταση των πιστωτών για να δουν αν προάγεται η κοινωνική δικαιοσύνη, όπως υποστήριξε ο Γιούνκερ στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου.
tvxs
«Η Ευρώπη θέλει να τιμωρήσει την Ελλάδα με έξοδο», είναι ο τίτλος άρθρου γνώμης του Κλάιβ Κρουκ στο Bloomberg, στο οποίο τονίζει ότι κατά τη διάρκεια των 30 ετών και πλέον που αρθρογραφεί για πολιτικά και οικονομικά θέματα, δεν έχει ξαναδεί μία τέτοια επανάληψη διαρκούς, αυτάρεσκης, καταστροφικής και συγκαλυπτόμενης ανικανότητας.
«Δεν αναφέρομαι στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ», γράφει ο Κρουκ. «Καθώς η ζημιά κορυφώνεται, μία προσπάθεια είναι σε εξέλιξη να ξαναγραφεί η ιστορία της ντροπιαστικής αποτυχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την Ελλάδα», τονίζει.
Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος του αμερικανικού δικτύου εδώ και πέντε μήνες, που άρχισαν οι συζητήσεις και οι δύο πλευρές μετακινήθηκαν από τις θέσεις τους, αλλά ο Τσίπρας υποχώρησε περισσότερο από τους πιστωτές. Αντίθετα, οι πιστωτές αρνήθηκαν να υποχωρήσουν και να περιλάβουν στις τρέχουσες συζητήσεις το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, «επιμένοντας παράλογα» ότι αυτό είναι ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί αργότερα, υπογραμμίζει ο Κρουκ,
«Την Τρίτη, ο Τσίπρας έκανε την πιο κρίσιμη προσπάθεια να προωθήσει το θέμα (σ.σ.: της συμφωνίας). Αντί να εκφρασθεί οποιαδήποτε επιθυμία συμβιβασμού από την πλευρά των πιστωτών, οι κυρίαρχες φωνές τους - ιδιαίτερα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που συχνά θεωρείται ότι παίρνει τις αποφάσεις - σημείωναν ότι δεν υπάρχει κάτι προς συζήτηση. Το πρόγραμμα έπρεπε να ολοκληρωθεί. Ωστόσο, το πρόγραμμα έχει αποτύχει. Δεν θα επιτύχει τη βιωσιμότητα του χρέους. Είναι εντελώς χωρίς νόημα να μειώνεται και άλλο το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων», επισημαίνει.
«Ο Γιούνκερ λέει ότι η τελευταία προσφορά δεν απαιτούσε μειώσεις μισθών. Αλήθεια; Η πρόταση των πιστωτών αναφέρει ότι το μισθολόγιο πρέπει να εκσυγχρονισθεί, περιλαμβανομένης της διεύρυνσης των μισθολογικών διαφορών. Με την έννοια αυτή, η διεύρυνση των διαφορών συνεπάγεται μειώσεις μισθών», σημειώνει ο Κρουκ, προσθέτοντας: «Όσον αφορά το ότι δεν υπάρχουν μειώσεις συντάξεων που υποστήριξε ο Γιούνκερ, οι πιστωτές ζητούν για τη σταδιακή επιβολή νέων μειώσεων για όσους συνταξιοδοτούνται πρόωρα και για το ΕΚΑΣ που αφορά τους χαμηλοσυνταξιούχους. Αυτά είναι μειώσεις».
Ο αρθρογράφος του Bloomberg τονίζει ότι η ελληνική οικονομία είναι «γονατισμένη». Συγκεκριμένα αναφέρει ότι οι Έλληνες έχουν υποστεί μεγάλη μείωση του βιοτικού επιπέδου και η ανεργία έχει φτάσει στο 25%.
Ο Κρουκ ασκεί επίσης δριμεία κριτική στο γεγονός ότι τόσο ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκερ, όσο και ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ επενέβησαν στα εσωτερικά της Ελλάδας δηλώνοντας ότι «όχι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής θα σήμαινε κι έξοδο από την ευρωζώνη.
Αυτά είναι «ανοησίες», λέει ο αρθρογράφος. «Εάν η Ελλάδα φύγει από το ευρωσύστημα, δεν θα είναι επειδή οι Έλληνες αποφάσισαν να φύγουν, αλλά επειδή η Ευρώπη θα αποφασίσει να τους διώξει». «Μία πραγματικά ανεξάρτητη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να έχει ανακοινώσει ότι θα συνέχιζε την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες», σημειώνει ο Κρουκ στο άρθρο του.
Εν τέλει προτρέπει τους αναγνώστες να διαβάσουν την πρόταση των πιστωτών για να δουν αν προάγεται η κοινωνική δικαιοσύνη, όπως υποστήριξε ο Γιούνκερ στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου.
tvxs
Times: Γερμανός πολιτικός αποκαλύπτει το σχέδιο ανατροπής της ελληνικής κυβέρνησης
Τη φιλοδοξία της Γερμανίας να ρίξει την εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδας
αποκαλύπτουν οι βρετανικοί Times, που φιλοξενούν δηλώσεις κορυφαίου
Γερμανού πολιτικού, ο οποίος δεν διστάζει να πει πως η Ελλάδα δεν θα
πάρει «ούτε ένα λεπτό του ευρώ» αν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης
Βαρουφάκης παραμείνουν στη θέση τους. Αποκαλύπτει μάλιστα τις διεργασίες
που γίνονται ώστε να διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει αλλαγή κυβέρνησης
με «αρεστό» πρωθυπουργό.
«Η Ελλάδα δεν θα πάρει ούτε σεντ από νέο δάνειο διάσωσης εντός ευρωζώνης, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης Βαρουφάκης παραμένουν στην εξουσία, επειδή η Γερμανία θα μπλοκάρει μια οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία», δηλώνει στη λονδρέζικη εφημερίδα «ένας από τους πολιτικούς με τεράστια επιρροή στην Ευρώπη», όπως τον χαρακτηρίζει η εφημερίδα, χωρίς να αποκαλύπτει το όνομα του.
«Αν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας παραμείνουν στη θέση τους, ακόμα και έπειτα από ένα “ναι” στο δημοψήφισμα της Κυριακής, τότε η Αθήνα δεν έχει καμία ελπίδα για ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης» φέρεται να είπε ο αξιωματούχος.
Οι Times του Λονδίνου σημειώνουν πως σύμφωνα με τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), για την εκταμίευση οποιουδήποτε πόρου διάσωσης, τότε η Bundestag, όπως και τα κοινοβούλια των υπόλοιπων κρατων-μελών της ευρωζώνης, έχει δικαίωμα veto και να μπλοκάρει το οποιοδήποτε νέο πρόγραμμα, όπως αυτό που ζήτησε χθες η Ελλάδα.
Μάλιστα, η Λονδρέζικη εφημερίδα αναφέρει πως ο Γερμανός συντηρητικός ανώτατος αξιωματούχος εμφανίζεται απόλυτα βέβαιος πως και οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Ανγκελα Μέρελ, αλλά και οι Βαυαροί σύμμαχοί τους Χριστιανοκοινωνιστές (CSU), θα μπλοκάρουν οτιδήποτε ζητήσουν οι «κομουνιστές» όπως χαρακτηρίζει τα μέλη της κυβέρνησης Τσίπρα ο Γερμανός πολιτικός.
Αναφορικά με το πολιτικό μέλλον της Ελλάδας ο Γερμανός αξιωματούχος φέρεται να έχει δηλώσει στην εφημερίδα: «Θα κάνουμε τα πάντα για να κερδίσει το “ναι”. Μετά θα χρειαστούμε μια νέα κυβέρνηση, και μετά θα πρέπει να επιβάλλουμε μέτρα». Παράλληλα, αποκαλύπτει τα μυστικά ραντεβού που ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς έχει προκειμένου να «σπάσει το κίνημα του ΣΥΡΙΖΑ».
Ο σκοπός κατά τα λεγόμενα του Γερμανού αξιωματούχοι είναι να δημιουργηθεί μια «κυβέρνηση τεχνοκρατών» ως προϋπόθεση για ένα νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα διάσωσης, η οποία θα απαρτίζεται και από μετριοπαθή μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποφευχθούν οι εκλογές.
Οσο για το αν τελικά επικρατήσει το «όχι» και ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθήσει να παραμένει στην εξουσία, τότε «όλα τελείωσαν», καταλήγει ο «ανώνυμος» Γερμανός πολιτικός.
tvxs
«Η Ελλάδα δεν θα πάρει ούτε σεντ από νέο δάνειο διάσωσης εντός ευρωζώνης, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης Βαρουφάκης παραμένουν στην εξουσία, επειδή η Γερμανία θα μπλοκάρει μια οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία», δηλώνει στη λονδρέζικη εφημερίδα «ένας από τους πολιτικούς με τεράστια επιρροή στην Ευρώπη», όπως τον χαρακτηρίζει η εφημερίδα, χωρίς να αποκαλύπτει το όνομα του.
«Αν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας παραμείνουν στη θέση τους, ακόμα και έπειτα από ένα “ναι” στο δημοψήφισμα της Κυριακής, τότε η Αθήνα δεν έχει καμία ελπίδα για ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης» φέρεται να είπε ο αξιωματούχος.
Οι Times του Λονδίνου σημειώνουν πως σύμφωνα με τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), για την εκταμίευση οποιουδήποτε πόρου διάσωσης, τότε η Bundestag, όπως και τα κοινοβούλια των υπόλοιπων κρατων-μελών της ευρωζώνης, έχει δικαίωμα veto και να μπλοκάρει το οποιοδήποτε νέο πρόγραμμα, όπως αυτό που ζήτησε χθες η Ελλάδα.
Μάλιστα, η Λονδρέζικη εφημερίδα αναφέρει πως ο Γερμανός συντηρητικός ανώτατος αξιωματούχος εμφανίζεται απόλυτα βέβαιος πως και οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Ανγκελα Μέρελ, αλλά και οι Βαυαροί σύμμαχοί τους Χριστιανοκοινωνιστές (CSU), θα μπλοκάρουν οτιδήποτε ζητήσουν οι «κομουνιστές» όπως χαρακτηρίζει τα μέλη της κυβέρνησης Τσίπρα ο Γερμανός πολιτικός.
Αναφορικά με το πολιτικό μέλλον της Ελλάδας ο Γερμανός αξιωματούχος φέρεται να έχει δηλώσει στην εφημερίδα: «Θα κάνουμε τα πάντα για να κερδίσει το “ναι”. Μετά θα χρειαστούμε μια νέα κυβέρνηση, και μετά θα πρέπει να επιβάλλουμε μέτρα». Παράλληλα, αποκαλύπτει τα μυστικά ραντεβού που ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς έχει προκειμένου να «σπάσει το κίνημα του ΣΥΡΙΖΑ».
Ο σκοπός κατά τα λεγόμενα του Γερμανού αξιωματούχοι είναι να δημιουργηθεί μια «κυβέρνηση τεχνοκρατών» ως προϋπόθεση για ένα νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα διάσωσης, η οποία θα απαρτίζεται και από μετριοπαθή μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποφευχθούν οι εκλογές.
Οσο για το αν τελικά επικρατήσει το «όχι» και ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθήσει να παραμένει στην εξουσία, τότε «όλα τελείωσαν», καταλήγει ο «ανώνυμος» Γερμανός πολιτικός.
tvxs
Αριστερή Διέξοδος: Στίγκλιτς: Ένα "ΝΑΙ" θα σήμαινε Ύφεση σχεδόν χωρίς...
Αριστερή Διέξοδος: Στίγκλιτς: Ένα "ΝΑΙ" θα σήμαινε Ύφεση σχεδόν χωρίς...: "Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ PROJECT" Η τιμωρητική διάθεση της Ευρώπης έναντι της Αθήνας και η λιτότητα δίχως τέλ...
Αριστερή Διέξοδος: Α. Χατζηστεφάνου: Ένα Ένα Τέσσερα
Αριστερή Διέξοδος: Α. Χατζηστεφάνου: Ένα Ένα Τέσσερα: Εταιρείες δεν δίνουν μισθούς με πρόσχημα την έλλειψη ρευστότητας και απειλούν τους υπαλλήλους να ψηφίσουν ΝΑΙ. Μέσα ενημέρωσης επιχειρούν ...
Άνεμος Αντίστασης: Ηχηρό μήνυμα ΟΗΕ υπέρ του δημοψηφίσματος και κατά ...
Άνεμος Αντίστασης: Ηχηρό μήνυμα ΟΗΕ υπέρ του δημοψηφίσματος και κατά ...: Από το INFOWAR Κόλαφο για όσους επιχειρούν να αποτρέψουν τη διενέργεια δημοψηφίσματος στην Ελλάδα αποτελεί μήνυμα εμπειρογνωμόνων του OHE...
για την κοινωνική αριστερά: Τα μέτρα - "τελεσίγραφο" με τα οποία οι "θεσμοί" σ...
για την κοινωνική αριστερά: Τα μέτρα - "τελεσίγραφο" με τα οποία οι "θεσμοί" σ...: Οι Ελληνικές αρχές δεσμεύονται να μην καταργήσουν προηγούμενα μέτρα και να μην προβούν σε μονομερείς ε...
Τρίτη 30 Ιουνίου 2015
Στίγκλιτς: Εγώ ξέρω πως θα ψήφιζα
Η ολοένα και κλιμακούμενη ένταση και η πικρία στην Ευρώπη μπορεί να φαίνεται, σε όσους παρακολουθούν από εξωτερική θέση τις εξελίξεις, ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα του πικρού φινάλε της αντιπαράθεσης μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών. Στην πραγματικότητα, οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ήδη ξεκινήσει να αποκαλύπτουν την πραγματική φύση της συνεχιζόμενης διαμάχης σχετικά με το χρέος, και η απάντηση δεν είναι ευχάριστη: το διακύβευμα είναι τελικά η ισχύς και η δημοκρατία πολύ περισσότερο από τα χρήμα και την οικονομία.
Οπωσδήποτε, τα οικονομικά μέτρα που κρύβονται πίσω από το πρόγραμμα της Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα πέντε χρόνια πριν υπήρξαν ακραία, οδηγώντας σε μια ύφεση της τάξης του 25% στο ΑΕΠ της χώρας. Δε μπορώ να σκεφτώ μια παρόμοια περίπτωση λιτότητας που να έχει οδηγήσει σε τέτοιες καταστροφικές συνέπειες: Για παράδειγμα, το ποσοστό της νεανικής ανεργίας στην Ελλάδα ξεπερνά σήμερα το 60%.
Είναι εντυπωσιακό ότι η Τρόικα έχει αρνηθεί να αποδεχτεί την ευθύνη για ο,τιδήποτε από αυτά ή να παραδεχτεί το πόσο εσφαλμένες υπήρξαν οι προβλέψεις της και πόσο εσφαλμένα αυτά τα μοντέλα. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό, είναι ότι οι ευρωπαίοι δεν έχουν ακόμη μάθει κάτι σχετικά. Η Τρόικα ακόμη απαιτεί η Ελλάδα να πετύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα (εξαιρουμένων των πληρωμών τόκων) της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018.
Οι οικονομολόγοι σε όλο τον κόσμο έχουν καταδικάσει αυτόν τον σκοπό ως τιμωρητικό, γιατί η εξυπηρέτησή του θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε περαιτέρω εμβάθυνση της ύφεσης. Πράγματι, ακόμη κι εάν το χρέος της Ελλάδας αναδιαρθρωθεί πέρα από οποιοδήποτε σημείο μπορούμε να φανταστούμε, η χώρα θα παραμείνει σε ύφεση αν οι ψηφοφόροι δεσμευτούν να υπηρετήσουν το στόχο που έχει θέσει η Τρόικα στο δημοψήφισμα που θα λάβει χώρα την Κυριακή.
Με όρους μετασχηματισμού ενός μεγάλου πρωτογενούς ελλείμματος σε πλεόνασμα, λίγες χώρες έχουν πετύχει, αυτό που πέτυχαν οι έλληνες μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια. Αν και με όρους ανθρώπινου κόστους και πτώσης του επιπέδου της ποιότητας της ζωής το ποσοστό παραμένει δραματικά υψηλό, οι πρόσφατες προτάσεις της κυβέρνησης φαίνεται να είχαν διανύσει ένα μακρύ δρόμο με στόχο να προσεγγίσουν τις απαιτήσεις των δανειστών.
Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: σχεδόν κανένα μέρος του υψηλού χρηματικού ποσού που δόθηκαν ως δάνειο στην Ελλάδα δεν πήγε στην πραγματικότητα εκεί. Προορίστηκε για την αποπληρωμή δανειστών του ιδιωτικού τομέα -συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών. Η Ελλάδα πήρε μία εξευτελιστική αμοιβή, αλλά πλήρωσε, την ίδια στιγμή, μεγάλο τίμημα για να την επιβίωση αυτών των τραπεζικών συστημάτων. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι «επίσημοι» πιστωτές δε χρειάζονται τα χρήματα που ζητιούνται. Μέσα σε ένα σενάριο «κάνοντας τη δουλειά ως συνήθως» τα χρήματα που εισπράχθηκαν κατά το πιθανότερο θα καταλήξουν να δανειστούν εκ νέου στην Ελλάδα.
Αλλά και πάλι το θέμα δεν είναι τα χρήματα. Είναι για την χρήση «προθεσμιών» που θα αναγκάσουν την Ελλάδα να γονατίσει, να δεχτεί αυτό που είναι απαράδεκτο -όχι μόνο μέτρα λιτότητας, αλλά και άλλες τιμωρητικές πολιτικές.
Γιατί, όμως, η Ευρώπη να κάνει κάτι τέτοιο; Γιατί οι ηγέτες της Ευρωπαικής Ένωσης αντιστέκονται στο δημοψήφισμα και αρνούνται να δώσουν μία ολιγοήμερη παράταση στην προθεσμία της 30ης Ιουνίου για την αποπληρωμή της επόμενης δόσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Δεν γίνονται όλα στην Ευρώπη για την δημοκρατία;
Το Γενάρη οι έλληνες πολίτες ψήφισαν για μια κυβέρνηση που είχε δεσμευτεί για τον τερματισμό της λιτότητας. Εάν η κυβέρνηση είχε εκπληρώσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, θα είχε ήδη απορρίψει την πρόταση. Αλλά ήθελε να δώσει την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να τοποθετηθεί πάνω σε αυτό το τόσο σημαντικό για την μελλοντική ευημερία της χώρας τους ζήτημα. Αυτή η ανησυχία για τη λαϊκή νομιμοποίηση είναι ασυμβίβαστη με τις πολιτικές της ευρωζώνης, που ποτέ δεν ήταν και τόσο δημοκρατικές. Τα περισσότερα μέλη-κυβερνήσεις της δεν επιδίωκαν την έγκριση των λαών τους για την παράδοση της νομισματικής κυριαρχίας τους στην ΕΚΤ. Όταν η Σουηδία το έπραξε, οι σουηδοί είπαν όχι. Αντιλαμβάνονταν ότι η ανεργία θα αυξανόταν εάν η νομισματική πολιτική της χώρας καθοριζόταν από μια κεντρική τράπεζα που μεριμνούσε μονόπλευρα για τον πληθωρισμό (και επίσης ότι δεν θα υπήρχε επαρκής μέριμνα για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα). Η οικονομία θα υπέφερε, γιατί το οικονομικό μοντέλο στο οποίο στηρίζεται η ευρωζώνη είχε ως βασική προϋπόθεση τις σχέσεις εξουσίας εις βάρος των εργαζομένων. Και, ασφαλώς, αυτό που βλέπουμε σήμερα, 16 χρόνια μετά την θεσμοθέτηση αυτών των σχέσεων στην ευρωζώνη, βρίσκεται στον αντίποδα της δημοκρατίας: Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να δουν το τέλος του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της αριστερής του κυβέρνησης. Εξάλλου, είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να υπάρχει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που αντιτίθεται με τέτοιο τρόπο σε αυτές τις πολιτικές που έχουν κάνει τόσα πολλά, ώστε να αυξηθεί η ανισότητα σε τόσες πολλές προηγμένες χώρες και η οποία είναι τόσο αφοσιωμένη στον περιορισμό της ανεξέλεγκτης εξουσίας του πλούτου. Φαίνεται ότι είναι πεπεισμένοι ότι μπορούν να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση με το να την εκβιάζουν να αποδεχτεί μια συμφωνία που έρχεται σε αντίθεση με την εντολή την οποία έχει λάβει.
Είναι δύσκολο να συμβουλεύσουμε τους έλληνες για το πώς θα ψηφίσουν στις 5 Ιούλη. Ούτε η εναλλακτική λύση -έγκριση ή απόρριψη των όρων της τρόικας- θα είναι εύκολη, ενώ και τα δυο ενέχουν υπερβολικό ρίσκο. Ένα ΝΑΙ θα σήμαινε μια χωρίς τέλος ύφεση. Ίσως μια χώρα στα πρόθυρα της εξάντλησης -μια χώρα που έχει ξεπουλήσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της και της οποίας η νεολαία έχει μεταναστεύσει- θα μπορούσε τελικά να καταφέρει διαγραφή του χρέους της.
Ίσως, έχοντας συρρικνωθεί σε μια μεσαίου εισοδήματος οικονομία, η Ελλάδα μπορεί τελικά να καταφέρει να λάβει βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτά όλα είναι πιθανό να συμβούν την επόμενη ή μεθεπόμενη δεκαετία.
Αντίθετα, το ΟΧΙ θα δώσει τουλάχιστον τη δυνατότητα στην Ελλάδα, μια χώρα με ισχυρή δημοκρατική παράδοση, να πάρει την τύχη της στα δικά της χέρια. Ο ελληνικός λαός μπορεί να έχει την ευκαιρία να σχεδιάσει ένα μέλλον, το οποίο, ίσως, χωρίς την ευημερία του παρελθόντος είναι πολύ πιο αισιόδοξο από το σημερινό ασυνείδητο βασανιστήριο. Εγώ ξέρω πως θα ψήφιζα.
Πηγή: project-syndicate.org
Οπωσδήποτε, τα οικονομικά μέτρα που κρύβονται πίσω από το πρόγραμμα της Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα πέντε χρόνια πριν υπήρξαν ακραία, οδηγώντας σε μια ύφεση της τάξης του 25% στο ΑΕΠ της χώρας. Δε μπορώ να σκεφτώ μια παρόμοια περίπτωση λιτότητας που να έχει οδηγήσει σε τέτοιες καταστροφικές συνέπειες: Για παράδειγμα, το ποσοστό της νεανικής ανεργίας στην Ελλάδα ξεπερνά σήμερα το 60%.
Είναι εντυπωσιακό ότι η Τρόικα έχει αρνηθεί να αποδεχτεί την ευθύνη για ο,τιδήποτε από αυτά ή να παραδεχτεί το πόσο εσφαλμένες υπήρξαν οι προβλέψεις της και πόσο εσφαλμένα αυτά τα μοντέλα. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό, είναι ότι οι ευρωπαίοι δεν έχουν ακόμη μάθει κάτι σχετικά. Η Τρόικα ακόμη απαιτεί η Ελλάδα να πετύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα (εξαιρουμένων των πληρωμών τόκων) της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018.
Οι οικονομολόγοι σε όλο τον κόσμο έχουν καταδικάσει αυτόν τον σκοπό ως τιμωρητικό, γιατί η εξυπηρέτησή του θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε περαιτέρω εμβάθυνση της ύφεσης. Πράγματι, ακόμη κι εάν το χρέος της Ελλάδας αναδιαρθρωθεί πέρα από οποιοδήποτε σημείο μπορούμε να φανταστούμε, η χώρα θα παραμείνει σε ύφεση αν οι ψηφοφόροι δεσμευτούν να υπηρετήσουν το στόχο που έχει θέσει η Τρόικα στο δημοψήφισμα που θα λάβει χώρα την Κυριακή.
Με όρους μετασχηματισμού ενός μεγάλου πρωτογενούς ελλείμματος σε πλεόνασμα, λίγες χώρες έχουν πετύχει, αυτό που πέτυχαν οι έλληνες μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια. Αν και με όρους ανθρώπινου κόστους και πτώσης του επιπέδου της ποιότητας της ζωής το ποσοστό παραμένει δραματικά υψηλό, οι πρόσφατες προτάσεις της κυβέρνησης φαίνεται να είχαν διανύσει ένα μακρύ δρόμο με στόχο να προσεγγίσουν τις απαιτήσεις των δανειστών.
Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: σχεδόν κανένα μέρος του υψηλού χρηματικού ποσού που δόθηκαν ως δάνειο στην Ελλάδα δεν πήγε στην πραγματικότητα εκεί. Προορίστηκε για την αποπληρωμή δανειστών του ιδιωτικού τομέα -συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών. Η Ελλάδα πήρε μία εξευτελιστική αμοιβή, αλλά πλήρωσε, την ίδια στιγμή, μεγάλο τίμημα για να την επιβίωση αυτών των τραπεζικών συστημάτων. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι «επίσημοι» πιστωτές δε χρειάζονται τα χρήματα που ζητιούνται. Μέσα σε ένα σενάριο «κάνοντας τη δουλειά ως συνήθως» τα χρήματα που εισπράχθηκαν κατά το πιθανότερο θα καταλήξουν να δανειστούν εκ νέου στην Ελλάδα.
Αλλά και πάλι το θέμα δεν είναι τα χρήματα. Είναι για την χρήση «προθεσμιών» που θα αναγκάσουν την Ελλάδα να γονατίσει, να δεχτεί αυτό που είναι απαράδεκτο -όχι μόνο μέτρα λιτότητας, αλλά και άλλες τιμωρητικές πολιτικές.
Γιατί, όμως, η Ευρώπη να κάνει κάτι τέτοιο; Γιατί οι ηγέτες της Ευρωπαικής Ένωσης αντιστέκονται στο δημοψήφισμα και αρνούνται να δώσουν μία ολιγοήμερη παράταση στην προθεσμία της 30ης Ιουνίου για την αποπληρωμή της επόμενης δόσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Δεν γίνονται όλα στην Ευρώπη για την δημοκρατία;
Το Γενάρη οι έλληνες πολίτες ψήφισαν για μια κυβέρνηση που είχε δεσμευτεί για τον τερματισμό της λιτότητας. Εάν η κυβέρνηση είχε εκπληρώσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, θα είχε ήδη απορρίψει την πρόταση. Αλλά ήθελε να δώσει την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να τοποθετηθεί πάνω σε αυτό το τόσο σημαντικό για την μελλοντική ευημερία της χώρας τους ζήτημα. Αυτή η ανησυχία για τη λαϊκή νομιμοποίηση είναι ασυμβίβαστη με τις πολιτικές της ευρωζώνης, που ποτέ δεν ήταν και τόσο δημοκρατικές. Τα περισσότερα μέλη-κυβερνήσεις της δεν επιδίωκαν την έγκριση των λαών τους για την παράδοση της νομισματικής κυριαρχίας τους στην ΕΚΤ. Όταν η Σουηδία το έπραξε, οι σουηδοί είπαν όχι. Αντιλαμβάνονταν ότι η ανεργία θα αυξανόταν εάν η νομισματική πολιτική της χώρας καθοριζόταν από μια κεντρική τράπεζα που μεριμνούσε μονόπλευρα για τον πληθωρισμό (και επίσης ότι δεν θα υπήρχε επαρκής μέριμνα για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα). Η οικονομία θα υπέφερε, γιατί το οικονομικό μοντέλο στο οποίο στηρίζεται η ευρωζώνη είχε ως βασική προϋπόθεση τις σχέσεις εξουσίας εις βάρος των εργαζομένων. Και, ασφαλώς, αυτό που βλέπουμε σήμερα, 16 χρόνια μετά την θεσμοθέτηση αυτών των σχέσεων στην ευρωζώνη, βρίσκεται στον αντίποδα της δημοκρατίας: Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να δουν το τέλος του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της αριστερής του κυβέρνησης. Εξάλλου, είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να υπάρχει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που αντιτίθεται με τέτοιο τρόπο σε αυτές τις πολιτικές που έχουν κάνει τόσα πολλά, ώστε να αυξηθεί η ανισότητα σε τόσες πολλές προηγμένες χώρες και η οποία είναι τόσο αφοσιωμένη στον περιορισμό της ανεξέλεγκτης εξουσίας του πλούτου. Φαίνεται ότι είναι πεπεισμένοι ότι μπορούν να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση με το να την εκβιάζουν να αποδεχτεί μια συμφωνία που έρχεται σε αντίθεση με την εντολή την οποία έχει λάβει.
Είναι δύσκολο να συμβουλεύσουμε τους έλληνες για το πώς θα ψηφίσουν στις 5 Ιούλη. Ούτε η εναλλακτική λύση -έγκριση ή απόρριψη των όρων της τρόικας- θα είναι εύκολη, ενώ και τα δυο ενέχουν υπερβολικό ρίσκο. Ένα ΝΑΙ θα σήμαινε μια χωρίς τέλος ύφεση. Ίσως μια χώρα στα πρόθυρα της εξάντλησης -μια χώρα που έχει ξεπουλήσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της και της οποίας η νεολαία έχει μεταναστεύσει- θα μπορούσε τελικά να καταφέρει διαγραφή του χρέους της.
Ίσως, έχοντας συρρικνωθεί σε μια μεσαίου εισοδήματος οικονομία, η Ελλάδα μπορεί τελικά να καταφέρει να λάβει βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτά όλα είναι πιθανό να συμβούν την επόμενη ή μεθεπόμενη δεκαετία.
Αντίθετα, το ΟΧΙ θα δώσει τουλάχιστον τη δυνατότητα στην Ελλάδα, μια χώρα με ισχυρή δημοκρατική παράδοση, να πάρει την τύχη της στα δικά της χέρια. Ο ελληνικός λαός μπορεί να έχει την ευκαιρία να σχεδιάσει ένα μέλλον, το οποίο, ίσως, χωρίς την ευημερία του παρελθόντος είναι πολύ πιο αισιόδοξο από το σημερινό ασυνείδητο βασανιστήριο. Εγώ ξέρω πως θα ψήφιζα.
Πηγή: project-syndicate.org
Σταύρος Θεοδωράκης: Εργολάβος του φασίζοντος νεοφιλελευθερισμού
Μα θέλει κι ερώτημα; Ήταν ο επιτυχημένος παρουσιαστής εβδομαδιαίας εκπομπής με τίτλο «Πρωταγωνιστές». Αρχικώς η εκπομπή προβαλλόταν στην ΕΡΤ και ήταν τόσο επιτυχημένη, που απέφερε στον παρουσιαστή της 23.900 ευρώ το μήνα. Δημόσιος υπάλληλος στη ζημιογόνο ΕΡΤ ήταν ο Σταύρος, τις 24.000 ευρώ δεν τις έπαιρνε από τα ανύπαρκτα κέρδη, τα έπαιρνε από την εισφορά της ΔΕΗ. Εσύ του τα έδινες τα ευρώ, φίλε μου, απογειώνονταν κάθε μήνα υποχρεωτικώς από την τσέπη σου και προσγειώνονταν, προαιρετικώς, στην τσέπη του πρωταγωνιστή της καρδιάς μας.
Από την τσέπη σου τον πλήρωνες τον Σταύρο, μέχρι που πήρε την εκπομπή του και την πήγε στο ΜΕΓΚΑ, πιθανότατα με μεγαλύτερη αμοιβή από τα 24 χιλιάρικα που του έδινε το κράτος. Μην χαίρεσαι, αναγνώστη, μη νομίζεις ότι γλίτωσες, και στο ΜΕΓΚΑ εσύ τον πλήρωνες τον Σταύρο. Και το ΜΕΓΚΑ ζημιογόνο ήταν και το ΜΕΓΚΑ από τις έμμεσες κρατικές επιδοτήσεις ζούσε. Από τα δάνεια που δεν δικαιούνταν να πάρει, από τα εκατομμύρια που δεν πλήρωνε για τη δημόσια συχνότητα, από το φόρο των διαφημίσεων που του χάριζαν, από τις αλλεπάλληλες ρυθμίσεις των ασφαλιστικών εισφορών του. Δημόσιος υπάλληλος παρέμεινε ο Σταύρος, τα δεκαχίλιαρά του απογειώνονταν και πάλι από την τσεπούλα σου, για να προσγειωθούν στην τσέπη του, μετά από μια μικρή στάση για ανεφοδιασμό στην τσέπη του Μπόμπολα.
Κι όμως, ο κηφήνας των σκοτεινών διαδρόμων της ΕΡΤ, το λατρεμένο παιδί του συστήματος, ο κυριλέ ταβερνιάρης της διαπλοκής, είχε το θράσος να στραφεί το Σάββατο προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και να τους αποκαλέσει αργόσχολους που πληρώνονται από το κόμμα. Εκτόξευσε αυτές τις χυδαιότητες σε γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, καλλιτέχνες, καθηγητές πανεπιστημίου, δασκάλους, ελεύθερους επαγγελματίες, βιομηχανικούς εργάτες, τόλμησε να προσβάλει βάναυσα δεκάδες βουλευτές και εκατομμύρια ψηφοφόρους, αυτός που πριν από λίγους μήνες έγλυφε στην εκπομπή του τον Μιχαλολιάκο, για λίγους πόντους τηλεθέασης. Ο υπάλληλος των εργολάβων έγινε εργολάβος και ο ίδιος. Εργολάβος του φασίζοντος νεοφιλελευθερισμού, που χωρίζει τους ανθρώπους σε επιτυχημένους και αποτυχημένους, σε βολεμένους κρατιστές και σε σκληρά εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
Ο Θεοδωράκης, εφαπτόμενος επικινδύνως με την Χ.Α., εμφανίζει τα κόμματα ως άντρα διαφθοράς, εξαιρουμένου φυσικά του δικού του κόμματος, που είναι εξ ορισμού καθαρό. Τόσο καθαρό όσο είναι και ο Σταύρος. Να εξαφανιστούν οι άλλοι, για να έρθω εγώ, λέει ο Θεοδωράκης και το λέει πρωτίστως στους δανειστές. Χρησιμοποιεί τον κυνισμό και τη χυδαιότητα ως διαπιστευτήρια, ως γέφυρες προς μια εξουσία δοτή, ο αρχηγός του 6% αντιμετωπίζεται από το ευρωπαϊκό ιερατείο ως δυνητικός ηγέτης της Ελλάδας. Με τέσσερεις πρωθυπουργούς δείπνησε ο Σταύρος στις Βρυξέλλες, πάλι καλά που δεν έστησαν αψίδα για να τον υποδεχτούν.
Ψηφίζοντας ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, ψηφίζουμε ΝΑΙ στον Σταύρο, τον μετατρέπουμε σε κεντρικό ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων. Προσοχή, αδέλφια, θα ανέβει στο σβέρκο μας και δεν θα κατεβαίνει με τίποτα.
Πηγή: Γιώργος Ανανδρανιστάκης, εφημ. ΑΥΓΗ μέσω "Κουτί της Πανδώρας"
Μας εκφράζει αυτή η Ευρώπη;
Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα μου θυμίζει τον ανασφαλή σύντροφο ενός
ζευγαριού που κάνει τα πάντα για να κρατήσει τη σχέση του ζωντανή.
Θυσιάζει τα όνειρά του, τα θέλω του, τις οικονομίες του, την
προσωπικότητά του μα πάνω απ' όλα την αξιοπρέπειά του για μία κατάσταση
πεθαμένη κι αρκετές φορές αρρωστημένη. Όταν όμως συνέρχεται κι
αντιλαμβάνεται τα χαμένα χρόνια που πέρασαν και τις ανεκπλήρωτες
επιθυμίες που άφησε πίσω του, παθαίνει ένα ισχυρό σοκ. Πρώτα απ' όλα
εκτιμά τη ζωή που δεν έζησε και βαράει το κεφάλι του στον τοίχο τόσες
φορές όσα είναι και τα χρόνια που άφησε να κυλήσουν μέσα από τα χέρια
του.
Έτσι κι η Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια παλεύει να μείνει σε μία κοινότητα,
από την οποία δέχεται χλευασμό κι αυστηρές απαιτήσεις για όλο και
περισσότερες απάνθρωπες θυσίες.
Πέντε χρόνια μετά όλοι γνωρίζουμε πως το χρέος είναι απεχθές κι άδικο.
Πρώτη φορά ξεκίνησε η έρευνα για να επιβεβαιωθεί με στοιχεία κι
επιχειρήματα. Παρ' όλα αυτά η Ευρώπη εξακολουθεί να παίζει με τις ζωές
μας και μας φέρεται σαν κατοίκους τρίτης κατηγορίας, αγνοώντας
επιδεικτικά τη γνώμη των Ελλήνων. Κι εμείς εξακολουθούμε να συζητάμε
μαζί τους, αναζητώντας έναν έντιμο συμβιβασμό.
Έναν έντιμο συμβιβασμό με ποιους όμως;
Με εκείνους που εκμεταλλεύτηκαν μία ισότιμη χώρα (την Ελλάδα) για να σώσουν τις τράπεζές τους;
Με εκείνους που ψήφισαν το Δουβλίνο 2, μετατρέποντας την Ελλάδα, την
Ιταλία και την Ισπανία σε χώρες-χαβούζα των μεταναστών από Αφρική και
Μέση Ανατολή, για να μην τους έχουν στα γαλλικά και γερμανικά προάστια;
Με εκείνους που υψώνουν ξανά τείχη, όπως έκανε πρόσφατα η Ουγγαρία;
Με εκείνους που εθελοτυφλούν στην επερχόμενη ακροδεξιά άνοδο (Δανία, Γαλλία, Αγγλία, Αυστρία κ.α.).
Με εκείνους που χρηματοδοτούν και υποστηρίζουν τους νεοναζί στην Ουκρανία;
Με εκείνους που δε σέβονται το εκλογικό αποτέλεσμα της χώρας μου;Με εκείνους που καταστέλλουν το δημοκρατικό καθεστώς της Γηραιάς Ηπείρου;
Όχι, αγαπητοί μου. Δε θέλω πια να ανήκω σ' αυτούς. Δεν μ' εκφράζουν. Ούτε με αντιπροσωπεύουν. Μία άλλη Ευρώπη ήθελα κι ονειρευόμουν.
Η σημερινή Ευρώπη εκπροσωπεί το πιο επικίνδυνο καθεστώς που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ανθρωπότητα. Επικίνδυνο διότι κρύβει τα αντιδημοκρατικά κι αντιλαϊκά του φρονήματα πίσω από γραβάτες και κοστούμια. Ένα καθεστώς που θα γκρεμιστεί σύντομα, όπως συνέβη κι άλλες φορές. Η συντριβή είναι εμφανής. Έλλειψη εμπιστοσύνης και φυγόκεντρες τάσεις ορισμένων κρατών (π.χ. Βρετανία), είναι τα πρώτα σημάδια αυτής της πτώσης. Κι όταν γκρεμιστούν όλα, θα δούμε ξεκάθαρα πως πίσω από τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρύβεται μία νέα Γκερνίκα...
Πόσα ακόμα θύματα θα μετράμε σ' αυτήν την άδικη κι ανούσια μάχη; Ήρθε λοιπόν η στιγμή που πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Αξίζει να μείνουμε σε ένα κατασκεύασμα που γκρεμίζεται και μπορεί να μας παρασύρει κι εμάς ή ήρθε η στιγμή να επιλέξουμε επιτέλους τον δικό μας δρόμο.
Τον δρόμο της αξιοπρέπειας και της δικιάς μας προσπάθειας.
laternative
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)